Φτώχια: Επιπτώσεις στην παιδική ψυχοσύνθεση.

Η παιδική φτώχια και το άγχος συνδέονται με προβλήματα καθορισμού τω

συναισθημάτων κατά την ενηλικίωση, σύμφωνα με τις έρευνες.

Δεν γίνεται να χρυσώσουμε το χάπι: Το να μεγαλώνει το παιδί μέσα στην φτώχια θα έχει
ψύχω-κοινωνικές επιπτώσεις.

Η μία σκέψη πάνω σε αυτό είναι ότι το άγχος της φτώχιας κατά την παιδική ηλικία, που
αναπτύσσεται ο εγκέφαλος, δυσκολεύει την διαχείριση του άγχους κατά την ενηλικίωση.

Η θεωρία αυτή, στηρίζεται στα ευρήματα έρευνας του 2013, όπου ο ερευνητές εξέτασαν
την εγκεφαλική λειτουργία 24 χρονών ενηλίκων που μεγάλωσαν σε περιβάλλων φτώχιας,
15 χρόνια αφού του είχαν εξετάσει πρώτη φορά.

Η εξέταση περιελάμβανε τον έλεγχο των συναισθημάτων: Οι συμμετέχοντες έπρεπε να

θέσουν υπό έλεγχο τα αρνητικά του συναισθήματα, κοιτώντας αντίστοιχες εικόνες.

Το να θέτεις υπό έλεγχο τα συναισθήματα του είναι ικανότητα κλειδί για την αποφυγή
νευρώσεων άγχους.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι σε όσο φτωχότερη οικογένεια μεγάλωσαν τα άτομα, τόσο

πιο δύσκολο τους ήταν να διαχειριστούν το συναίσθημα τους.

Το γεγονός ότι πλέον δεν αντιμετώπιζαν αντίστοιχα προβλήματα φτώχια δεν έπαιξε κανένα
ρόλο στο αποτέλεσμα.

Οι μαγνητικές εγκεφάλου έδειξαν ισχνότερες συνδέσεις στους εγκεφαλικούς νευρώνες των

φτωχών παιδιών. Ισχνότερες συνδέσεις στον ιππόκαμπο και την αμυγδαλή, μεταξύ άλλων.

Ο ιππόκαμπος είναι η βασική περιοχή που σχετίζεται με την μνήμη, την μάθηση και την
διαχείριση του άγχους και της ανησυχίας.

Η αμυγδαλή σχετίζεται με την διαχείριση των συναισθημάτων μας.

Τα παιδιά που μεγάλωσαν σε καθεστώς φτώχιας, είναι πολύ πιθανών με την ενηλικίωση
τους να υποφέρουν από ψυχιατρικές νόσους και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Μεταξύ
άλλων, οι πιθανότητες εμφάνισης καταθλιπτικόμοφων νόσων είναι αυξημένη.

Φτωχός – Αλλά ισορροπημένος.

Δεν ήταν μόνο η παιδική φτώχια που συνδέθηκε με εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, αλλά και
το παιδικό άγχος ήταν ισότιμης σημασίας.

Κάποιοι από τους συμμετέχοντες τις έρευνας, αν και μεγάλωσαν σε έντονο περιβάλλον
φτώχιας, ήταν προστατευμένοι από το παιδικό άγχος, από τους γονείς τους. Αυτοί είχαν
σχεδόν ελάχιστες εγκεφαλικές δυσλειτουργίες.
Εκείνοι που ήταν εκτεθειμένοι σε καταστάσεις φτώχιας σε συνδυασμό με αγχωτικές
καταστάσεις, όπως φασαρία, βία και οικογενειακές συγκρούσεις, είχαν και τα
περισσότερα προβλήματα.

Η ψυχοθεραπεία σήμερα και η επιστήμη της ψυχολογίας, με τα επιστημονικά εργαλεία

που μας έχει δώσει, μπορεί να αμβλύνει τις επιπτώσεις της απαράδεκτης κοινωνικής
ανισότητας, πόσο μάλλον στα παιδιά.