Professional Documents
Culture Documents
Agniparavai3 PDF
Agniparavai3 PDF
உச்சியிமே 1
பெட்டிக்கு பெளிமய..!
- பெ.இறையன்பு
அறிவு என் தும், கமோழி என் தும் ல பேரங்களில் வசதியோக இருந்ைோலும், சில பேரங்களில்
ேம்தம வழுக்க தவத்துவிடுகின்றன. அப்ப ோது சமபயோசிை புத்தி என்கிற ஊன்றுபகோல்
அவசியம்.
அனுமன் சீதை இருக்கும் இ ம் அறிந்துவர, க ல் ைோவும் லம். ைனியரு ே ரோகப் புறப் ட்டுச்
கசல்லும் அனுமனின் வலிதமதய அறிவைற்குத் பைவர்கள் விரும்புகிறோர்கள். அைற்கு சுரதச
என் வளின் உைவிதய ேோடுகிறோர்கள். சுரதச, அகன்று திறந்ை வோபயோடு அரக்கியின் உருவம்
ைரித்ைோள். அனுமதன விழுங்க வழிமறித்து நின்றோள். வோனத்தைத் ைதல முட்டும் டி விசுவரூ ம்
எடுத்து நின்றோள்.
அனுமபனோ, 'ரோமனின் கசயல் முடித்து வருபவன். அப்ப ோது என்தன விழுங்கிக் ககோள்!' என்று
விண்ணப்பிக்கிறோர். அவள் மறுக்கிறோள். உ பன அனுமன், 'சரி, உன் பகோரமோன க ரிய வோயின்
வழிபய புகுந்து கசல்கிபறன். வல்லதம இருந்ைோல் என்தன விழுங்கு!' என்கிறோர்.
சுரதச, அண் ங்கள் ல புகுந்ைோலும் நிரம் ோை அைவுக்குத் ைன் வோதய அகலத் திறந்ைோள்.
அனுமபனோ, எல்லோத் திதசகளிலும் ரவிய அவள் வோய் கடுகைபவ எனும் டி, வோனைோவ
வைர்ந்து நின்றோர். அைற்பகற் சுரதச, பமலும் ைன் வோதய அகலப் டுத்தினோள். அடுத்ை
கேோடிபய, மிகச் சிறிய வண்டின் உருவம் எடுத்து, சுரதச எதிர் ோர்க்கோை பேரத்தில் அவள்
வோயினுள் புகுந்து, அவள் சுவோசிக்கும் முன்னர் கோதின் வழிபய கவளிவந்ைோர். பைவர்கள்
அசந்துப ோனோர்கள். 'இந்ை அனுமன் எங்கதைக் கோப் ோன்' எனப் பூமோரி க ோழிந்ைோர்கள்.
ேம் முன்பனோர், மரபுவழியில் மட்டும் சிந்தித்ைல் யன் ைரோது என் தைக் கதைகள் வழியோகவும்,
கணக்குகள் வழியோகவும், கவிதைகள் வழியோகவும் எடுத்துச் கசோல்லிக்ககோண்ப இருந்ைோர்கள்.
ஆன்மிக இலக்கியங்கள் க்தி கசலுத்ை மட்டுமல்ல; புத்தி பமம் வும் ைோன் என் து, அவற்தற
வோசிக்கும்ப ோது உன்னிப் ோய் உற்றுபேோக்கினோல் புலப் டும்.
புதிய முதறயில் சிந்திப் தை, ேவீன சிந்ைதனயோைர்கள் 'க ட்டிக்கு கவளிபய சிந்தித்ைல்’ என்று
வதரயறுத்ைோர்கள். 1970-களில் பமலோண்தம நிபுணர்கள், யிற்சியோைர்கதை ஒன் து புள்ளிகள்
ககோடுத்து, அவற்தறக் தககயடுக்கோமல் ேோன்பக பகோடுகளில் இதணக்கும் டி
சவோல்விட் ோர்கள். இதை, ஜோன் அப ர் என் வர் அறிமுகப் டுத்தியைோகக் குறிப்பிடுவோர்கள்.
இந்ை ஒன் து புள்ளிகளுக்குள்பைபய அதை இதணக்க முயல் வர்கள் முடியோமல் ைடுமோறு
வோர்கள். புள்ளிக்கு கவளிபய கசல்லும்ப ோது ைோன் இைற்கோன வித தய அறிய முடியும்.
ஆசிரியர் ஒருவர் மோணவர்களி ம், ''11 ஆப்பிள்கதை 12 சிறுவர்களுக்கு எப் டிச் சரிசமமோகப்
பிரித்துக் ககோடுப்பீர்கள்?'' என்று பகட் ோர். உ பன, மோணவர்கள் பேோட்டுப் புத்ைகத்தை எடுத்து
தவத்துக்ககோண்டு, 11-ஐ 12-ஆல் வகுத்து வித கோண முயன்றோர்கள். திணறினோர்கள்.
அவர்கதைப் ோர்த்து, ''ஏன் அத்ைதனச் சிரமப் டுகிறீர்கள்? 11 ஆப்பிள்கதையும்
ழரசமோக்கினோல் 12 சமமோன குவதைகளில் ஊற்றிப் கிர்ந்து ைரலோபம?'' என்று பகட்டுச்
சிரித்ைோர் ஆசிரியர்.
ஒரு க ரியவர் வசம் 17 ஒட் கங்கள் இருந்ைன. ' ோதி ஒட் கங்கள் முைல் மகனுக்கும், மூன்றில்
ஒரு ங்கு 2-வது மகனுக்கும், ஒன் தில் ஒரு ங்கு 3-வது மகனுக்கும் கசோந்ைம்’ என
விசித்திரமோக ஓர் உயில் எழுதிதவத்துவிட்டு இறந்துப ோனோர் அவர்.
திபனழு ஒட் கங்கதைப் ோதியோகப் பிரிப் து எப் டி என் திபலபய குழப் ம் ஏற் ட் து.
ஊரில் இருக்கும் கணிை பமதை களி ம் உயிதலயும் ஒட் கங்கதையும் எடுத்துச் கசன்றோர்கள்
பிள்தைகள். அதனவருபம, 'பவறு வழியில்தல; ககோன்றுைோன் பிரிக்க முடியும்’ என்று கருத்துச்
கசோன்னோர்கள். அப்ப ோது, ள்ளிப் டிப்பு அதிகம் டிக்கோை, ஆனோல் அனு வப் டிப்பில்
பைர்ந்ை க ரியவர் ஒருவர், ''ஒட் கங்கதைக் ககோல்லத் பைதவயில்தல. ேோன் பிரித்துத்
ைருகிபறன்' என்றோர். அவர் எப் டிப் பிரிக்கப் ப ோகிறோர் என் தைப் ோர்க்க, ஊபர ஒன்று
திரண் து.
அவர் ைன்னி மிருந்ை ஒரு ஒட் கத்தை அந்ை 17 ஒட் கங்க பைோடு பசர்த்து, எண்ணிக்தகதயப்
திகனட்டு ஆக்கினோர். முைல் மகனுக்குப் ோதியல்லவோ? எனபவ, ஒன் தைக் ககோடுத்ைோர்;
இரண் ோம் மகனுக்கு மூன்றில் ஒரு ங்கோக 6 ஒட் கங்கதைக் ககோடுத்ைோர்; மூன்றோம் மகனுக்கு
ஒன் தில் ஒரு ங்ககன இரண்த க் ககோடுத்ைோர். எஞ்சியிருந்ை ைனது ஒரு ஒட் கத்தைத் திரும்
எடுத்துக்ககோண் ோர்.
பைர்வு பவறு, வோழ்வு பவறு! புதிய புதிய சிக்கல்கபைோடு புலப் டுவது ைோன் வோழ்க்தக. இன்று
ல நிறுவனங்களில் முன்னனு வம் என் து எதிர்மதறயோகக் கருைப் டுகிறது. அனு வம்
உள்ைவர்கள் ஆ த்து ன் வோழ முயலமோட் ோர்கள்; நிச்சயமற்ற ைன்தமதய அவர்கள் சந்திக்க
யப் டுவோர்கள்; ரிஸ்க் எடுப் து அவர்களுக்குக் கடினம் என் ைோல், இதைய
ைதலமுதறயினபர அதிகம் பைதவப் டுகிறோர்கள்.
வோருங்கள், மோற்றி பயோசிப்ப ோம். ேம் மரத ப் ப ோற்றி வோசிப்ப ோம். பமபல... உயபர...
உச்சிதய எட்டுபவோம்!
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 2
பூனைக்கு எவ்வாறு ேணி கட்டுவது?
வவ.இனையன்பு, ஓவியங்கள்: அைந்த பத்ேநாபன்
ஒரு வீட்டில் இருந்த எலிகள், அடிக்கடி பூனனத் சதாந்தரவால் புண்பட்ைன. தனலதப்பத் தாவி
ஓடுவதிலலலய அவற்றின் இதயத் துடிப்பு எகிறியது. ஒருநாளும் நிம்மதியாக தானியங்கனைத்
தின்னவும் முடியவில்னல, பத்திரமாகக் சகாண்டு சசன்று பதுக்க வும் முடியவில்னல.
'இப்படிலய லபானால் என்ன சசய்வது?’ என்று நடுங்கி, இதுகுறித்து அனவ வட்ைலமனச மாநாடு
கூட்டின!
ஓர் எலி, 'பூனனயின் கழுத்தில் மணி இருந்தால் அது ஒலிக்கும். எனலவ, பூனன சதானலவில்
வரும்லபாலத கண்டுபிடிக்கலாம்' என்று தீர்னவச் சசான்னது. எல்லா எலிகளும் ''ஆகா!
அருனமயான லயாசனன!' என்று அந்த எலினயப் பாராட்டின. ஆனால், பூனனயின் கழுத்தில் யார்
லபாய் னதரியமாக மணி கட்டுவது என்பதுதான் பிரச்னனயாகி விட்ைது. அதனால் இன்னமும்
எலிகள் பாதுகாப்பில்லாமல் இருக்கின்ைன என்று அந்தக் கனத கூறுகிைது. உண்னமயிலலலய
பூனனயின் கழுத்தில் மணிலய கட்ை முடியாதா?. இதற்குத் தீர்லவ இல்னலயா என்று
லயாசிப்லபாம்.
ஒரு மாணவன் சிந்தித்தான். 'பூனனயின் கழுத்தில் மணி கட்ை முடியாது என்பனத எலிகள்
உணர்ந்துசகாண்ைன. ஆனால், பூனன குட்டி லபாட்டிருக்கிைது. அந்தக் குட்டி இன்னும் கண்
விழிக்கவில்னல. அதன் கழுத்தில் மணினயக் கட்ைலாம் என்று எலிகள் முடிவு சசய்தன.
அதன்படிலய, தாய்ப் பூனன லவட்னையாைச் சசன்றிருக்கும் லபாது, எலிகள் ஒன்றுலசர்ந்து கண்
விழிக்காத குட்டியின் கழுத்தில், சிறியசதாரு மணினயக் கட்டின. இப்லபாது, பூனன குட்டிலயாடு
வரும்லபாது மணிச் சத்தம் லகட்டு தப்பி ஓடிவிடுகின்ைன’ என்று இந்தப் பிரச்னனக்கு ஒரு தீர்வு
சசான்னான்.
எந்தப் பிரச்னனக்கும் தீர்வு உண்டு. இன்று பூனனயின் கழுத்தில் மணினயக் கட்டிவிட்டு, எலிகள்
சுதந்திரமாக எல்லாவற்னையும் அபகரித்து பதுக்கிக்சகாண்டிருப்பதுதான் நாம் அன்ைாைம் காμம்
காட்சி.
எந்த ஒரு நிறுவனத்திலும், ஒரு புது லயாசனனனய யாராவது சதரிவித்தால், அது சாத்தியமில்னல
என்லை முதலில் சசால்லப்படுகிைது. ஏசனன்ைால், புதியன சசய்வதற்கு நினைய சிந்திக்க
லவண்டும், திட்ைங்கள் வகுக்க லவண்டும். மனத்தயாரிப்புகள் லதனவ. என்சனன்ன மாதிரி
இனைஞ்சல்கள் வரும் என்பனத முன்கூட்டிலய லயாசிக்க லவண்டும். அதற்கு உனழப்பும்,
சபாறுனமயும், முயற்சியும் லதனவ. புதிய நனைமுனைனய அமல்படுத்தினால் சிலலநரங்களில்
இழப்புகள் ஏற்படும். அனதத் தாங்கிக்சகாள்ளும் துணிச்சல் எல்லலாருக்கும் இருப்பதில்னல.
எனலவ, பழக்கப்பைாத புதிய ஒன்னைச் சசயல்படுத்து வனதவிை, வழக்கமான ஒன்னைச்
சசயல்படுத்தி சராசரியாக வாழ்வனதலய மக்கள் லதர்ந்சதடுக்கிைார்கள். எடுத்த எடுப்பில் 'இது
சிரமம்’, 'இது சாத்தியமில்னல’, 'இது சவள்னை யானன’, 'இது யுலைாபியா’ என்று
சசால்வதுதான் நாம் சந்திக்கின்ை பதில்கள்.
நம்னமத் தாண்டி யாரும் வித்தியாசமாகச் சிந்திக்க முடி யாது என்பதில் நாம் திைமாக
இருக்கிலைாம். நல்ல கருத்துகள் கனைநினல ஊழியரிை மிருந்துகூை வர முடியும் என்பனத
அறிந்தவர்கள், யார் லயாசனன கூறுகிைார் என்று ஆராயாமல், லயாசனன எப்படிப் பட்ைது
என்பனத மட்டுலம சிந்திக்கிைார்கள்.
உைலன நியூக்லிட், 'நண்பர்கலை! இயலாத சசயல் என்று எதுவும் இல்னல. எதற்கும் ஒரு
சுலபமான வழி உண்டு' என்ைார். பிைகு அவர், தன் னகயிலிருந்த அைவு நாைாவினால் பிரமிட்டின்
நிழனல அைந்தார். அனதக் குறித்துக்சகாண்ைார். பிைகு, தனது நிழனல அைந்தார். தன்
நிழனலயும், தன் உயரத்னதயும் னவத்துக் கணக்கிட்ை அவர், பிரமிட்டின் உயரத்னதக்
கணக்கிட்டுச் சசான்னார்.
எல்லாப் பிரச்னனகனையும் ஒலர மாதிரி அμக முடி யாது. சிலவற்னை பிரித்துப் பார்க்க லவண்டும்,
சிலவற்னை ஒட்டுசமாத்தமாகப் பார்க்க லவண்டும். எவற்னைப் பிரித்துப் பார்ப்பது, எவற்னை
ஒட்டுசமாத்தமாகப் பார்ப்பது என்பதில்தான் ஒருவரின் நிபுணத்துவம் அைங்கியிருக்கிைது.
ஒவ்சவாரு சிறு பணிக்கும் எவ்வைவு நாள் ஆகுசமன்று முடிவு சசய்கிைார். இதில் எந்தப் பணிகள்
ஒலர லநரத்தில் சசய்யப்பைக் கூடியனவ... எவற்னை, லவசைாரு பணி முடிந்தபிைகுதான்
சதாைங்க முடியும் என்று வனரயறுக்கிைார்.
எனலவ, எனத எவ்வாறு னகயாை லவண்டும் என்பதில், அந்தப் பணியின் தன்னமயும், அதில்
உள்ை நுμக்கங்களும் முற்றிலுமாக லயாசிக்கப்பைலவண்டியனவ. அப்லபாதுதான் நமது
முயற்சிகள் வினரவில் பலனனத் தரும். சிரமத்னதக் குனைக்கும்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 3
ேேணத்தையும் வெல்ேோம்!
வெ.இதையன்பு
''அவர் இ வரசன் அல்ல; அரயச இழந்த மன்னனின் மகன். அரச வாழ்க்யகயில் இல்லாமல்
ஆசிரம வாழ்க்யகயில் இருக்கும் சந்நி ாசி. அறுசுயவய உண்ணாமல் யவர்கய யும்,
தயழகய யும் தின்னும் ஏயழ''
ொரதர் பசான்னது ெடப்பதற்கு மூன்று ொட்கய பகடு இருந்தது. சத்தி வான் எந்த ொளில்
இறப்பான் என்பது அவளுக்குத் பதரிந்தும், அவனிடமிருந்து அயத மயறத்தாள். கடுயம ான
விரதம் இருக்க ஆரம்பித்தாள். பகடு விதிக்கப்பட்ட ொள் வந்தது. அவளும் கணவயனாடு
உணயவச் யசகரிக்கச் பசன்றாள். சத்தி வான் தயல சுழல சாய்ந்தான். அவள் அவயனத் தன்
மடியில் கிடத்திக் பகாண்டாள்.
மரணத்தின் தூதுவர்கள் அவன் உயியரக் கவர வந்தார்கள். ஆனால், சாவித்திரி இருந்த இடத்யதச்
சுற்றி பெருப்பு வய ம் இருந்ததால், அவர்கள் ப ந்து ஓடினார்கள். மயன அங்கு
வந்தான். அவன் அந்த பெருப்பு வய த்துக்குள் நுயழந்தான்.
'மகய ! இந்த உடலுக்கு உரி உயியரக் பகாடுத்துவிடு. மரணம் என்பது நிகழ்ந்துதான் தீர
யவண்டும்'' என்று மன் கூறினான். அவன், சத்தி வானின் ஆத்மாயவ
எடுத்துக்பகாண்டு பசல்லும்யபாது, ாயரா பின்பதாடர்ந்து வருவயதக் கண்டான். பார்த்தால்
சாவித்திரி.
'நீ, உன் கணவனின் உயியரத் தவிர, யவறு என்ன வரம் யவண்டுமானாலும் யகள்; தருகியறன்'
என்றான் மன்.
உடயன சாவித்திரி வரம்யகட்டாள். ' மதர்ம ராஜாயவ! என் மாமனார் அவர் இழந்த
கண் பார்யவய த் திரும்பப் பபற்று மகிழ்ச்சி ாக இருக்க யவண்டும்!'
'என் மனம் என் கணவன் பின்னாயலய வந்து பகாண்டிருக்கிறது. அவர் ஆத்மாயவாடு என்
ஆத்மாவும் கலந்துவிட்டது. எனயவ, என் உடல் அயதப் பின்பதாடர்கிறது'' என்றாள் சாவித்திரி.
அவள் சாதுரி த்யதக் கண்டு மகிழ்ந்த மன், 'இன்பனாரு வரம் யகள், உன் கணவனின் உயியரத்
தவிர' என்றான்.
'நீ யகட்ட வரத்யதத் தந்யதன். கவர்ந்த உயியர மட்டும் ொன் திருப்பித் தர முடி ாது' என்று
பசால்லிவிட்டு மன் பசல்லத் பதாடங்கினான். மறுபடியும் சாவித்திரி பதாடர்ந்தாள்.
'இப்யபாது என்ன வரம் யவண்டும்?' என்று மன் யகட்டயபாது, 'என் மாமனாரின் ராஜ மரபு
துண்டிக்காமல் பதாடர யவண்டும். அவர் ராஜ் ம் சத்தி வானின் மகன்களுக்குச் பசன்று யசர
யவண்டும்' என்றாள் அவள்.
அவளுயட சாமர்த்தி த்யதக் கண்டு மயன வி ந்தான். அவள் யகட்ட வரத்யதத் தருவயதத்
தவிர, அவனுக்கு யவறு வழியில்யல. யெரடி ாகக் கணவனின் உயியரக் யகட்காமல் வாரிசு
யவண்டுபமன்று யகட்டு கணவனின் உயியரயும், ராஜ்ஜி த்யதயும், மாமனாரின்
பார்யவய யும், பயகவர்கள் பவல்ல முடி ாத அ வுக்கு பலத்யதயும் ஒருங்யக பபற்றாள்
சாவித்திரி.
மதிய ாகிகள் மரணத்யதயும் பவல்வார்கள் என்பதற்கு இந்தப் புராணக் கயத சான்று. மாற்றி
ய ாசிப்பது ஆபத்துகளில் இருந்து காப்பதுடன், ஏற்பட்டிருக்கும் விபத்யதயும் பவல்ல உதவும்.
ஒருொள், அரசன் உள்ளூர்க் யகாயிலுக்குச் பசன்றிருந்த யெரம் பார்த்து, அந்தக் கவியும் அங்யக
யபானார். யகாயிலில் எல்யலாருக்குயம அந்தக் கவியின் புலயமயில் யமாகம் உண்டு. எனயவ,
அவயர உள்ய அனுமதித்தார்கள். அரசன் சிவபபருமாயனத் துதித்துக்பகாண்டிருந்தயபாது, கவி
அவர் பின்னால் யபாய் நின்றார். குருக்கள் ஆரத்தி எடுத்தார். அப்யபாது கவி, 'அங்யக
சிவபபருமான் இல்யல!' என்று கத்தினார். பின்னாலிருந்து வந்த ஒலிய க் யகட்டு அரசன்
திடுக்கிட்டான். கவிய த் திரும்பிப் பார்த்து, 'எதனால் அப்படிச் பசால்கிறீர்கள்?'
என்று கண்டிப்யபாடு யகட்டான். 'பவகு ொய க்கு முன்யப சங்கரனார் தமது உடலில் பாதிய
ொரா ணனுக்குக் பகாடுத்துவிட்டார். மற்பறாரு பாதிய மயலமகளுக்குக் பகாடுத்துவிட்டார்.
அதனால் அவருயட அயட ா த்யதச் சுட்டிக்காட்ட ஏதுமில்யல!' என்றார் கவி. 'அவர்
தயலயில் இருந்த கங்யக எங்யக யபாயிற்று?' என்று யபாஜராஜன் யகட்டான். 'அது கடலில்
கலந்துவிட்டது!' என்றார் கவி.
உடயன ராஜா, 'அவர் தயலயில் அணி ாகத் திகழ்ந்த பவண்மதி என்னவாயிற்று?' என்று
யகட்டார். அதற்குக் கவி, 'அது வானத்துக்குச் பசன்று, இப்யபாது அங்யகய நிலவுகிறது!'
கவியின் இந்த யபச்யசக் யகட்டு அரசன் யபாஜராஜன் மகிழ்ந்து, புன்னயக பூத்தபடிய , 'எல்லாம்
யபானாலும் அவருயட பிச்யசப் பாத்திரம் மட்டும் அவசி ம் இருக்குயம!'
என்றான். 'அதுவும் அவரிடம் இல்யல! அயத அவர் எனக்குத் தந்துவிட்டார்!' என்றார் அந்தக்
கவி. இதன் மூலம் கவியின் வறுயமய உணர்ந்த யபாஜராஜன், அவரது வறுயமய அறயவ
துயடத்து, அவருயட காவி ம் மலரவும் வழி பசய்தான்.
(இன்னும் மேமே)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 4
அன்மே ச ொன்னொர்கள்!
செ.இறேயன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநொபன்
முழுடமைடைந்த பபண் சிடன முட்டை ஓர் உயிரணுடவவிை பத்து லட்ேம் மைங்கு அதிக
கனபரிமாேத்டதக் பகாண்டிருக்கிறது. ஒரு மாதத்துக்கு ஒரு சிடன முட்டைதான்
உற்பத்திைாகும். எனநவ, மனித இனத்திலும் தாய் அதிகப் பங்டக வகிக்கிறாள். 280 ோட்கள்
கர்ப்ப காலம் இருப்பதால், தன் குழந்டதடை மிக உன்னிப்பாகக் கவனித்துக் காப்பாற்றுவது,
மனரீதிைான பபாறுப்பாகவும் தாய்க்நக அடமந்துவிடுகிறது.
அப்நபாது, நவடுவன் ஒருவன் எதிர்ப்பட் ைான். இவடனக் கண்டு நமாகத்தில் தவித் தான்.
ேங்கமம் ேைந்தது. பபண்ோக மாறிை மன்னன், எட்டுப் பிள்டைகளுக்குத் தாைானான்.
நவடுவனுக்கு விதி பாம்பு ரூபத்தில் வந்தது. அது தீண்ைநவ, அவன் மாண்ைான்.
(இன்னும் மேமே...)
க ொலம்பஸ் முட்டை
மேமல... உயமே... உச்சியிமல 5
கெ.இடையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநொபன்
பதில். ோன், ஐந்து ரூபாய் பகாடுத்தால், என்னிைம் மீதி ோற்பத்டதந்து இருக்கும்; உங்களிைம்
ஐம்பத்டதந்து இருக்கும். எனவே, ஐந்து ரூபாய்தான் சரியான பதில்.
இன்பனாரு வகள்வி.
பபர்னார்ட்ஷாடே ஒரு பிரபை வபாட்வைா கிராபர் பைம் பிடித்தார். அதற்காகத் தமக்கு 200 பவுன்
பகாடுக்க வேண்டும் என்று அேர் வகட்ைார்.
முதலில் பதன்பட்ை ஒரு வீட்டுக்குச் பசன்று, ''பகாஞ்சம் எள்ளு இருந்தால் பகாடுங்கள்'' என்று
வகட்ைாள். ''இவதா எடுத்து ேருகிவறன்'' என்று அந்த வீட்டு அம்மாள் உள்வள பசன்று, ஒரு பிடி
எள் பகாண்டு ேந்தாள்.
எள்டள ோங்கப் வபான வேரத்தில் தான் அந்தப் பபண்ணுக்கு புத்தர் பசான்ன நிபந்தடன
ஞாபகம் ேந்தது.
இப்படிவய அந்தப் பபண் எந்த வீட்டுக்கு எள் வகட்கச் பசன்றாலும், அங்வக ஏவதனும் ஒரு
மரணம் நிகழ்ந்திருந்தது. கடைசியில் அந்தப் பபண் வதால்வியுைன் திரும்பி ேந்து புத்தரிைம்,
''மரணமில்ைாத ஒரு வீடும் இல்டை ஐயவன!'' என்றாள். உைவன புத்தர், ''அதுதான் ோழ்க்டகயின்
யதார்த்தம். உைகில் எதுவுவம நிடையில்டை. அடனத்தும் அழிபடேவய! எனவே, உன்
குழந்டதயின் மரணத்டதப் பற்றிக் கேடைப்பைாவத! '' என்றார்.
மாற்றி வயாசித்ததன் மூைம், எவ்ேளவு எளிதாக அந்தப் பபண்ணின் மனத்தில் ஒரு பதளிடே
புத்தர் ஏற்படுத்தி விட்ைார், பாருங்கள்!
(இன்னும் மேமல...)
பலத்தை பலவீனமாக்குைல்!
மமமல... உயமே... உச்சியிமல 6
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்ை பத்மநாபன்
சிலர் அசாத்தியமான பலத்தை ஒரு க ாணத்தில் பபற்றிருப்பார் ள். அது அவர் ளுக்கு
அவாதவயும், ஆணவத்தையும் ைந்துவிடும். இறுதியில் அவர் ளின் பலகம அவர் தை
வீழ்த்திவிடும்.
நம்மிடமிருந்து ஒன்தைக் ற்றுக்ப ாண்டு நம்தமகய எதிர்க் த் துணிபவர் ள் இருப்பார் ள். நாம்
வைர்த்துவிட்டவர் கை நம் மார்பில் பாயக் ாத்திருப்பார் ள். யார் எப்கபாது எப்படி மாறு
வார் ள் என்பது புரியாை புதிரா இருப்பதுைான் வாழ்க்த . அந்ைச் சூழதலச் சமாளிக் மாற்றி
கயாசிப்பது அவசியம் என்பதைப் புராணங் ள் குறிப்பிடுகின்ைன.
பஸ்மாசுரனின் தைதயப் கபாலகவ அழிந்ை, அரக் குணம் ப ாண்ட ஒரு மனிைனின் தைைான்,
ஆர்.க . நாராயண் எழுதிய 'மால்குடியின் மனிைக் ப ால்லி’ என்கிை நாவல்.
வாசு என்பவன் விலங்கு ளின் கைால் ளில் தவக்க ாதலத் திணித்து 'மாதிரி’ தைச்
பசய்கிைவன். இரக் மில்லாைவன். நன்றியுணர்வு துளியும் இல்லாை நயவஞ்ச ன். பைாடக் த்தில்
நல்லவதனப்கபால நடித்து மால்குடியிலிருக்கும் நடராஜன் என்பவனுடன் சிகநகிைம்
வாசுவின் பலகம அவனுதடய உறுதியான த ைான். அவன் யாதர அதைந்ைாலும் அந்ை நபரின்
மண்தட பிைந்துவிடும். அந்ை அைவுக்கு வலிதம! ஒருநாள் அவன் இைந்துகிடக்கிைான். பிகரைப்
பரிகசாைதன பசய்ைகபாது அவன் உடலில் விஷகமா, ப ாதல பசய்யப்பட்டைற் ான
அறிகுறிகயா இல்தல. அவன் ைனது பநற்றியில் அமர்ந்ை ப ாசுதவ பலமா அடித்ைகபாது,
பநற்றிப்பபாட்டில் இருந்ை நாடி கசைமாகி, அவன் இைந்துவிட்டான் என்பது பைரிய வருகிைது.
கிட்டத்ைட்ட வாசுவின் தையும் பஸ்மாசுரனின் தை கபாலத்ைான். ஆனால், இது இயல்பா
நடந்ைது. யாரும் அவன் மதைவுக் ா மாற்றி கயாசிக் வில்தல.
அந்ை நிபந்ைதன ளில் ஒன்றுைான், தெட்ரா என்கிை பாம்தப அவன் ப ால்லகவண்டும் என்ப
தும்! தெட்ரா என்பது ைண்ணீரில் இருக்கும் ஒரு விசித்திரப் பாம்பு. அைற்கு எக் ச்சக் ைதல ள்.
ஒரு ைதல துண்டிக் ப்பட்டால், அந்ை இடத்தில் இரண்டு ைதல ள் முதைக்கும். அைன் மூச்சுக்
ாற்கை நச்சுத்ைன்தம ப ாண்டது. அதைச் சுவாசித்ைால் மரணம் நிச்சயம். அைன் ரத்ைமும்
விஷத்ைன்தம வாய்ந்ைது. அது கபாகிை ைடபமல் லாம்
ஆபத்தை விதைத்துவிட்டுப் கபாகும்.
மாற்றி கயாசிப்பது மற்ைவர் ளின் வனத்தைத் திதசதிருப்பி, நம் விழிப்பு உணர்தவச் சரியான
திதசகநாக்கிச் பசலுத்துவதில் அடங்கியிருக்கிைது. சதுரங் விதையாட்டில், எதிராளியின்
வனத்தைத் திதச திருப்ப, எளிைா ஒரு ாதய பவட்டுக் ப ாடுப்பார் ள். எதிராளியும் 'ஆ ா!
நமக்கு ஒரு ாய் கிதடத்ைது!’ என்று நிதனத்து, ஆட்டத் தைகய இழந்துவிடுவார்.
''நான் ழுதை தைத்ைான் டத்திகனன். அந்ை ஊரில் க ாகவறு ழுதைக்கு கிராக்கி அதி ம்!'
என்று முல்லா பசான்னகபாது, அவர் ள் மு த்தில் ஈயாடவில்தல.
நீதியரசர் நா முத்து அவர் ள் ஒருமுதை என்னிடம் ஒரு புதிர் கபாட்டார். 'இரண்டு சக ாைரி ள்;
இருவருக்குகம திருமணம் ஆ வில்தல. அவர் ளுதடய விைதவத் ைாயார் மட்டுகம உடன்
இருக்கிைார். ஒரு நாள், ைாய் இைந்துவிடுகிைாள்.ஈமச்சடங்கு நடக்கிைது. அதில் அழ ான ஒரு
வாலிபன் லந்துப ாள்கிைான். அவதனப் பார்த்ைதும் பபரிய ம ளுக்குப் பிடித்துப் கபாகிைது.
மணந்ைால் அவதனத்ைான் திருமணம் பசய்து ப ாள்ைகவண்டும் என்று நிதனக்கிைாள். ஆனால்,
அைற்குப் பிைகு எந்ை இடத்திலும் அவதனக் ாணகவ முடியவில்தல. ஒருநாள், அவள்
ைன்னுதடய ைங்த தயகய ப ாதல பசய்துவிடுகிைாள். ஏன்?'
விமேகமும் வேற்றிமய!
வே.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
ேகாபாேதம் மகத்தான இதிகாசம். அது ஹ ாமர் எழுதிய இலியட், ஒடிஸி என்கிற இரண்டு
காவியங்களைவிட நீைமானது. ஏராைமான கிளைக் களதகள் ககாண்டது. அளத இதிகாசமாக
மட்டும் பார்க்காமல், ஹமலாண்ளமப் பாடமாகவும் வாசிக்க முடியும். மாற்றி ஹயாசிப்பதற்கான
பல உத்திகள் இதில் இடம் கபற்றிருக்கின்றன.
ஒருவனுக்கு யாகம் கசய்ய நூறு கவண் பசுக்கள் ஹதளவப்பட்டன. பால் கவள்ளை நிறத்தில்
எந்தப் புள்ளியும் இல்லாமல் பசுக்கள் இருந்தால்தான், யாகம் நிளறஹவறும். அப்படியான
பசுக்களைத் ஹதடி அளலந்த அவன் கண்களில், இந்திரப்ரஸ்தத்தின் வாசலில் இருந்த 21 பசுக்கள்
பட்டன. ஒஹர இனத்தில் பிறந்த மரபு கவண் பசுக்கள் அளவ.
''யாசகமாக நீங்கள் ஒஹர ஒரு மலளரக் ககாடுங்கள். அளதஹய பணயம் ளவத்து நான்
விளையாடுகிஹறன்.'
தர்மர் அவனிடம் மஞ்சள் நிற மலளரக் ககாடுத்தார். இருவரும் பகளட விளையாடினார்கள். ஏழு
கவண் பசுக்கள் தர்மன் தரப்பில் பணயமாக ளவக்கப்பட்டன. தர்மர் ஹதாற்றார். மூன்று முளறயும்
ஹதாற்றார். 21 கவண் பசுக்களும் வந்தவனுக்குச் கசாந்தமாயின. அதற்குப் பிறகு, இப்படிஹய
பல்ஹவறு இடங்களில் அவன் 87 பசுக்களை திரட்டிவிட்டான். இன்னும் 13 ஹதளவயாக
இருந்தன.
துரிஹயாதனனின் ககாட்டிலில், 13 தூய கவண் பசுக்கள்
இருப்பளத அவன் அறிந்தான். எனஹவ, துரிஹயாதனனின்
கவனத்ளத ஈர்க்க விளைந் தான். அவன் பார்ளவயில்
படும் வண்ணம், கறுப்பு நிறக் குதிளர ஒன்றில், நகர
வீதிகளில் வலம் வந்தான். துரிஹயாதனனுக்குக்
குதிளரகள் என்றால், அபார ஹமாகம். அந்தக் கறுப்புக்
குதிளர அற்புதமாக இருக்கிற கசய்தி, ஒற்றர்கள் மூலம்
அவனுக்கு எட்டியது. துரிஹயாதனனுக்கு அந்த அைகிய
குதிளரளயத் தன்வசமாக்கிக்ககாள்ை ஆளச பிறந்தது.
யாசகளன அளைத்துவரச் கசான்னான். யாசகனும்
வந்தான். துரிஹயாதனனின் விருப்பத்ளத அறிந்து,
சூதாட்டத்தின் மூலம் குதிளரளய அவன் கபற்றுக்
ககாள்ைலாம் என்று கசான்னான் யாசகன். சூது
கதாடங்கியது.
''பதின்மூன்று!'
''நீ ஓட்டிச் கசன்ற ஒரு பசுவின் கர்ப்பத்தில் வைரும் கன்ளறக் கணக்கில் ஹசர்க்க மறந்துவிட்டாய்.
அது எங்களுக்கு உரியது. அளதத் தந்துவிட்டு, பசுளவ அளைத்துப் ஹபா!' என்றான் சகுனி.
யாசகன் தடுமாறினான். ''கர்ப்பத்தில் உள்ை பசுங்கன்ளற எப்படித் தருவது?'
''காத்திரு! அது கன்று ஈனும் வளர காத்திரு. அல்லது, உனக்குத் திறளம இருந்தால், அளதயும்
சூதில் கவன்றுவிடு!''
அவனிடம் சகுனி, ''நீ யாரிடம் அதிகப் பசுக் களைச் சூதாடி கவன்றாய்?' என்று ஹகட்டான்.
''தர்மரிடம்.'
''எத்தளன?'
''இருபத்கதான்று.'
சகுனி கசான்னான்... ''ஒரு யாசகனால் தர்மஹனாடு சூதாடி அரிய 21 கவண் பசுக்களை கவல்ல
முடிந்திருக்கிறது. அவன் நமக்கு வழிகாட்டியிருக்கிறான். தர்மளனச் சூதாட விருந்துக்கு
அளைக்கஹவண்டும். நீயல்ல; உன் தந்ளத. நாம் எந்தச் சிரமமும் இல்லாமல், அவர் கள்
நாட்ளடஹய கவன்றுவிடலாம்.
நீ பட்ட அவமானங்களுக்குப்
பழி தீர்த்துவிடலாம்.''
பாண்டவர்களைப் ஹபாரில்
கவல்வது கடினம், சூதில்
கவல்வது எளிது என்பளத
சகுனி உணர்ந்தது
அப்ஹபாதுதான்.
எவ்வைவு உயர்ந்த
கநறிபளடத்தவனாக
இருந்தாலும், ஒரு சின்ன
பலவீனம் ஒருவளன
வீழ்த்திவிடும் என்பதற்கு தர்மன்
சாட்சி!
''உங்கள் சமாதானம் எதுவும் எனக்கு ஹவண்டாம். என் மீது உங்களுக்குப் பிரியம் இருந்தால்,
அந்தப் பாரிஜாத மரத்ளதஹய ககாண்டு வரஹவண்டும். இல்லாவிட்டால் பட்டினி கிடப்ஹபன்''
என்றாள்.
ஒரு வாரம் கழித்து, அவள் மீண்டும் வந்தாள். ''என் நாய் இப்ஹபாதும் வாலாட்டவில்ளல.
சரியில்லாத இந்த ஓவியத்ளத நான் வாங்கிக் ககாள்ை மாட்ஹடன்'' என்று அடம் பிடித்தாள். தான்
அந்த ஓவியத்ளத இன்னும் கமருஹகற்றி ளவப்பதாகவும், மறு வாரம் வந்து பார்க்குமாறும் அந்த
ஓவியர் கசான்னார்.
அதன்படி, அடுத்த வாரமும் அவள் தனது நாஹயாடு வந்தாள். இந்த முளற அவளின் நாய் ஹவக
ஹவகமாக வாலாட்டிக்ககாண்டு, ஓவியத்தின் அருகில் கசன்றது; அந்தச் சட்டங்களை நக்கியது.
அந்தப் கபண்மணிக்கு ஆனந்தம் தாங்க முடியவில்ளல. திருப்தியான திருப்தி! ஹபசிய
கதாளகக்கு ஹமஹலஹய பத்தாயிரம் ரூபாய் அதிகம் ககாடுத்து, அளத வாங்கிச் கசன்றாள்.
ஓவியரின் உதவியாைர், ''இந்த ஒரு வாரத்தில் நீங்கள் ஓவியத்தில் எந்த மாற்றமும் கசய்ததாக
எனக்குத் கதரியவில்ளலஹய! பின்பு எப்படி, அந்த நாய் அளதப் பார்த்து வாலாட்டியது?' என்று
குைப்பத்துடன் ஹகட்டார்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 8
ேனைவியும் ோமியாரும்!
வெ.இனையன்பு, ஓவியம்: அைந்த பத்ேநாபன்
கண்கள் ஏமாற்றக்கூடி லவ. வரிலே விளக்குகளில் முதல் விளக்கு அலணந்து, அடுத்த விளக்கு
எரிகிறது; பிறகு, இரண்டாவது அலணந்து, மூன்றாவது விளக்கு எரிகிறது; இயதயபால்
மதாடர்ச்சி ாக அடுத்தடுத்த விளக்குகள் அலணந்து எரிகிற மாதிரி மேய்தால், விளக்குகள்
ஓடுவலதப் யபான்ற ஒரு மா த் யதாற்றம் விழிகளுக்குத் மதரியும். இந்தக் யகாட்பாட்டுக்கு 'ஃலப
யகாட்பாடு’ என்று மப ர். இலதக் கல்லியை மேய்து காட்டி வர்கள் தமிழர்கள்.
எந்தப் புதுச் சிந்தலையும் திடீமரன்று உதித்துவிட முடி ாது. பலழ சிந்தலை கூட்டுப்புழுவாக
மாறுகிறயபாதுதான், அதிலிருந்து புதுச் சிந்தலை பட்டாம்பூச்சி ாக கிளம்பிவருகிறது. இலத
டி.எஸ்.எலி ட் 'மரபும் தனித்துவமும்’ என்கிற கட்டுலரயில் மதளிவாக்கியிருப்பார். இன்லற
கலை வடிவங்கள் நம் முன்யைார்களுலட கலை வடிவத்தின் மதாடர்ச்சி ாகயவ இருக்கின்றை.
பாரம்பரி சிந்தலை என்பது வலிலம ாைது. இன்று நாம் 'விழியி ல் காட்சிப்பிலழ’ என்கிற
ஒன்லற விளக்குகியறாம். நாம் தவறாை அனுமாைத்துக்கு வருகியறாம் என்பலத
உணர்த்தக்கூடி பை படங்களும் நிகழ்வுகளும் இருக்கின்றை. இப்படி ரு சிந்தலைல 2500
ஆண்டுகளுக்கு முன்யப கியரக்கத்தில் மேய்தார்கள்.
அகமதாபாத்தில் ரயில் நிலை த்துக்கு அருகில், ஸாதி பஷீர் பள்ளிவாேல் இருக்கிறது. அதில்
நான்கு யகாபுரங்கள் இருந்தை. அவற்லற 'ஆடும் மிைார்கள்’ என்று அலழப்பார்கள்.
அங்கு இப்யபாது மூன்று மிைார்கள் மட்டுயம இருக்கின்றை. ஒரு யகாபுரத்தின் மீது ஏறி 90 அடி
உ ரத்துக்குப் யபாைால், நகர் முழுவதும் மதரியும். 60 அடிக்கு அப்பால் இன்மைாரு யகாபுரம்
இருக்கிறது. அந்தக் யகாபுரத்துக்குச் மேன்று, அலத ாராவது பைமாக ஆட்டிைால், இந்தக்
யகாபுரமும் யைோக அலேவலத உணர முடியும். கட்டடக் கலை ஆச்ேரி ம் இது!
சூ ஸ் கால்வால மவட்டி , பிமரஞ்சு நாட்லடச் ோர்ந்த மபர்ட்டிைான்ட் என்பவரின் யபரன்,
இந்தி ாலவ மவள்லள ர்கள் ஆண்ட யபாது, இந்த மிைார்கலளப் பற்றிக் யகள்விப்பட்டு,
லவஸ்ராயிடம் அனுமதி யகட்டு, அந்த நுட்பத்லத
அனுபவித்து அறி யவண்டும் என்று ஆவல் மகாண்டார். எையவ, ஒரு யகாபுரத்லத இடித்துப்
பார்த்து, ஆராய்ச்சி மேய் விரும்பிைார். மறுபடியும் அந்தக் யகாபுரத்லதக் கட்டித் தருவதாக
வாக்குக் மகாடுத்தார். மக்கள் எதிர்ப்புத் மதரிவித்தார்கள். இருந்தாலும், அவரது ஆர்வத்லதயும்,
அவர் மகாடுத்த உறுதிமமாழியின் யவகத்லதயும் பார்த்துச் ேம்மதித்தார்கள். ஆைால்,
இடித்தவரால் எலதயும் கண்டுபிடிக்க முடி வில்லை. இடித்த யகாபுரத்லத மீண்டும் கட்டித்
தரவும் இல்லை. அப்படிய யபாட்டுவிட்டு ஓடிப்யபாய்விட்டார். எையவ, இப்யபாது மூன்று
மிைார்கள் மட்டுயம இருக்கின்றை.
கன்ஃபூஷி ஸ் பதில் மோல்ை முடி ாமல் திலகத்தார். இது விழியி ல் காட்சிப்பிலழ ால்தான்
நிகழ்கிறது. காலையில் உண்லமயில் சூரி ன் உத த்தின்யபாது மபரிதாை வடிவத்தில் இல்லை.
தலரல ட்டி உத ம்
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 9
ஆயுளை அதிகரிக்கோம்!
வெ.இளையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
இலத அறிந்த பட்டி, தொனும் அதிக ஆண்டுகள் வொழ பவண்டுமன்று கொளிலெ பநொக்கித் தவம்
இருந்தொன்.
'நீ பகட்கும் வரம் லககூெ பவண்டுடமன்றொல், விக்கிரமொதித் தனின் தலலலெ இந்தப் பீெத்தில்
லவக்க பவண்டும்' என்றொள் கொளி. பட்டி உெபன அரண்மலனக்குச் டசன்று, உறக்கத்திலிருந்த
விக்கிரமலன எழுப்பி, 'அரபச! ஒரு கொரிெத்துக்கொக உங்கள் தலல பதலவப்படுகிறது!' என்றொன்.
கொளிெம்மன் கொரணம் பகட்க, 'எங்கள் அரசன் பதவர் களிெம் ஆயிரம் ஆண்டு ஆட்சி புரிெ வரம்
வொங்கி வந்து சில மொத கொலம்கூெ ஆகவில்லல; அதற்குள் கழுத்து அறுபட்டு, அவன் தலல உன்
பலி பீெத்தில் இருக்கிறது. பதவொதி பதவர்களின் வரம் இந்த நிலலக்கு உள்ளொனொல், நீ டகொடுத்த
வரம் எப்படிப் பலிக்கும் என்பலத எண்ணிபெ சிரித்பதன்' என்றொன் பட்டி.
'பட்டி, என் வொர்த்லதக்கு பங்கம் வரொது. நொன் டசொல்கிறபடி டசய். உன் அரசன் உயிர்
பிலழப்பொன்!'' என்ற பதவி, எலுமிச்சம்பழமும் திருநீறும் தந்து, விக்கிரமனின் தலலலெ எடுத்துச்
டசன்று அவனது உெலில் டபொருத்தி, கும்ப தீர்த்தத்லதத் டதளித்து, திருநீற்லறத் தெவுமொறு
டதரிவித்தொள்.
அரசர், 'சரி, இருவருபம இது உங்கள் குழந்லத என்கிறீர்கள். எனபவ, பவறு வழியில்லல''
என்றவர், பலெ வீரன் ஒருவலன அலழத்து, 'உயிபரொடிருக்கும் இந்தக் குழந்லதலெ சரிபொதிெொக
டவட்டி, ஆளுக்டகொரு பொதிெொகக் டகொடுத்துவிடு!'' என்று ஆலணயிட்ெொர்.
உெபன, ஒருத்தி பதறித் துடித்து, 'பவண்ெொம் அரபச! குழந்லதலெக் டகொல்ல பவண்ெொம். அலத
அவளிெபம டகொடுத்துவிடுங்கள்' என்று பவண்டினொள். மற்றவபளொ, 'அது எனக்கும் பவண்ெொம்;
உனக்கும் பவண்ெொம். மன்னரின் தீர்ப்பப சரிெொனது. அலத இரண்ெொக டவட்டுங்கள்' என்றொள்.
உெபன அரசர், 'அந்தக் குழந்லதலெ முதல் டபண்ணிெம் ஒப்பலெயுங்கள்! அவள்தொன் அதன்
தொய்!' என்றொர்.
இரண்டு டபண்கள் ஓர் இளம்டபண்ணுென் அலவக்கு வந்து, ''இவள் என் மருமகள். என்பனொடு
அனுப்பிலவக்க பவண்டும்'' என்று வொதொடினொர்கள். சொலமன் பபொலபவ இந்த நவீன சொலமனும்,
அந்தப் டபண்லண இரண்ெொக டவட்டித் தரும்படி ஆலணயிட்ெொன். அப்பபொது ஒருத்தி
'பவண்ெொம்’ என்று பதற, மற்டறொருத்திபெொ சிரித்துக்டகொண்டிருந்தொள்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 10
ம ோல்வியும் வெற்றியோகும்; வெற்றியும் ம ோல்வியோகும்!
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந் பத்ேநோபன்
எதையும் அப்படியே ஏற்றுக்க ொள்ளொமல், ய ள்வி யமல் ய ள்வி ய ட்பவர் ள்ைொன் கவற்றி
கபற முடியும். அவ்வொறு ய ள்வி ய ட்பைற் ொன சுைந்திரத்தை குழந்தை ளுக்குப் கபற்யறொர் ள்
உருவொக்கித் ைரயவண்டும். இல்லொவிட்டொல் மனப்பொடம் பண்ணும் இேந்திரங் ளொ
குழந்தை ள் மொறிவிடுவர். புதுதமேொ ச் சிந்திப் பவர் ள் மனப்பொட சக்தியில்
க ட்டிக் ொரர் ளொ இருப்பதில்தல. ஐன்ஸ்டீனொல் ைனது கைொதலயபசி எண்தைக்கூட
ஞொப த்தில் தவத்துக்க ொள்ள இேலவில்தல என்று படிக்கியறொம்.
1944-ம் வருடம், இேற்பிேலுக் ொ ய ொபல் பரிசு கபற்ற 'ஐ சிடொர் ரொபி’ என்பவர், ைனது
சொைதனக்குத் ைொேொயர ொரைம் என்று கைரிவித்ைொர். ' ொன் பள்ளியிலிருந்து கவளிவரும்யபொது
எல்லொத் ைொய்மொர் ளும் அவர் ளின் குழந்தை ள் அன்று என்ன ற்றுக்க ொண்டொர் ள் என்று
ய ட்பொர் ள். என் ைொேொர் மட்டும், 'நீ இன்று வகுப்பில் என்ன ய ள்வி ய ட்டொய்?’ என்று
ய ட்பொர். அதுயவ என்தன ய ொபல் பரிசு கபறும் அளவுக்குத் தூண்டிேது'' என்று
குறிப்பிட்டொர்.
' ொன் என்னிடம் ஸ்டொக் இல்லொையபொது 10 ரூபொய்க்குத்ைொன் விற்கியறன்' என்றொர் தடக் ொரர்.
ஷொ யபசி முடிந்ைதும், அந்ை ரசி ர் ள் ஒருவர் மொறி ஒருவர் எழுந்து, அவருதடே யபச்தசக்
டுதமேொ க் குதற கூறினொர் ள். விமர்சித்ைொர் ள். அவயரொ சிரித்துக்க ொண்டு அதமதிேொ
அமர்ந்திருந்ைொர்.
இறுதியில், 'அவ்வளவுைொனொ? யவறு ஏதும் விமர்சனம் இல்தலேொ?'' என்று ய ட்டொர் ஷொ.
அதனவரும் அதமதிேொ இருக் , 'இங்ய ொன் யபசிே அதனத்துயம யஷக்ஸ்பிேருதடே
ொட ங் ளிலிருந்து எடுத்ைதவைொன்' என்று புன்னத யேொடு கசொல்லி, அதனவதரயும்
கவட் ப்பட தவத்ைொர் ஷொ. இதுைொன் யைொல்விதேக்கூட கவற்றிேொக்கிக்க ொள்கிற சொமர்த்திேம்.
எப்யபொது, எப்படி சுைொரித்துக் க ொள்ளயவண்டும் என்பது ஒரு தல. அைற்கு நுட்பம் யைதவ.
கியரக் ப் புரொைத்தில் ஆர்ஃபிேஸ் என்கிற இதைேற்ற பொட தனப் பற்றி ஒரு புதனக் தை
உண்டு. ேொதழ மீட்டிக்க ொண்டு அவன் பொடும் பொடல், உயிரின் உந்துசக்திேொ மொறிேது. அது
ஆறு ளின் யபொக்த மொற்றக் கூடிேைொ வும், மரங் தளயும் மதல தளயும்
அதசக் க்கூடிேைொ வும் இருந்ைது.
ொைல் மதனவிதேத் திரும்பிப் பொர்க் ொமல், அவள் உயியரொடு இருந்துைொன் என்ன கபொருள்?
மனிைனின் ப்பொதச டவுளுக்குத் கைரிேொைொ? அவனிடம் அப்படிகேொரு நிபந்ைதனதே
விதித்து யூரிடதை அனுப்பிதவத்ைைன் ொரைம் என்ன? 'கீழ் உல ம் வந்ைவர் ள் ேொரும் மீண்டு
கசல்லமுடிேொது’ என்பதுைொயன உண்தம. இந்ை இடத்தில், யைவர் ள் மொற்றி யேொசித்ைொர் ள்.
மனிைன் வழக் மொ ச் சிந்தித்ைொன். அைனொல், நி ரற்ற தலஞனொ இருந்தும் அவன் ைன்
மதனவிதே இழந்ைொன்.
டற் ன்னி ள் பற்றி கியரக் ஐதீ ம் ஒன்று உண்டு. அவர் ள் பொடல் மி இனிதமேொ
இருக்கும். அதில் ஒரு மேக் ம் பிறக்கும். டினப் பொதற ளில் அமர்ந்து, அவர் ள் பொடுவொர் ள்.
அந்ைப் பொடல், ப்பல் ளில் கசல்பவர் தள வசீ ரிக்கும். அவர் ளும் கமய்ம்மறந்து, பொடல்
வந்ை திக்த ய ொக்கித் ைங் ள் ப்பதலச் கசலுத்ை, அதவ பொதற ளில் யமொதித் தூள்
தூளொகிவிடும். அதனவரும் பலிேொகிவிடுவொர் ள். இந்ைக் டற் ன்னி ளின் பொடலுக்கு மொற்று
மருந்ைொ , கைளிவொன பொடதலப் பொடி, டயலொடி ளிடம் விழிப்பு உைர்தவ ஏற்படுத்தி,
அவர் ளின் ப்பதலக் ொப்பொற்றுபவன்ைொன் இந்ை ஆர்ஃபிேஸ்.
ய ொமர் எழுதிே ஒடிசியில், யுலிைஸ் ொடு திரும்புகிறொன். அப்யபொது, டற் ன்னி ள் வொழும்
பகுதியில், அவன் ப்பல் ள் கசல்கின்றன. அவனுக்குக் டற் ன்னி ளின் பொட்தடக் ய ட்
யவண்டும் என்று ஆதச. அயை ய ரம், பொதறயில் ப்பல் யமொைவும் கூடொது. அவன் இதுகுறித்துச்
சிந்தித்ைொன். ைன்தன வலிதமேொன யிற்றொல் ப்பல் ைளத்தில் ட்டும்படி மொலுமி தளப்
பணித்ைொன். அவர் ள் எல்யலொருதடே ொது ளிலும் கமழுத க் ொய்ச்சி ஊற்றினொன். ப்பல் ள்
கசன்றுக ொண்டிருந்ைன. டற் ன்னி ளின் இதச ொற்றில் ைவழ்ந்து வந்ைது. அவ்வளவு
அற்புைமொன, மேக்கும் இதச!
யுலிைஸின் மதனவி கபேர் கபனியலொப். ற்பின் இலக் ைமொ த் தி ழ்ந்ைவள். ட்ரொய் யரொடு
டந்ை சண்தடக் ொ ச் கசன்ற யுலிைஸ், யபொர் முடிந்து திரும்பி வர, 20 ஆண்டு ள் ஆயின.
கபனியலொப்பின் அழகில் மேங்கிே பலர், 'இனி யுலிைஸ் திரும்பி வரமொட்டொன். எங் தள
மைந்துக ொள்’ என்று வற்புறுத்தினொர் ள். அவளுக்கு அதில் சம்மைமில்தல.
ைன்தன மைந்துக ொள்ளப் யபொட்டி யபொடுபவர் ளிடமிருந்து ைப்பிப்
பைற் ொ , அவள் ஓர் உத்திதேக் த ேொண்டொள். ைனது மொமனொருக் ொ
ஒரு சொல்தவதே க ய்துக ொண்டிருப்பைொ வும், அது முழுக் க ய்து
முடிந்ை பிறகு திருமைம் கசய்துக ொள்வைொ வும் கசொன்னொள். ப ல்
முழுவதும் சொல்தவதே க ய்வொள். அப்படி க ய்ைவற்தறகேல்லொம்
இரவு பிரித்துவிடுவொள். இப்படியே அவள் ொலத்தைக் ழித்ைொள்.
எப்படியும் ைவன் ஒரு ொள் வந்துவிடுவொன் என்று அவள் திடமொ
ம்பினொள்.
யபொட்டி கைொடங்குகிறது. மற்றவர் ளொல் அந்ை வில்தலத் தூக் க்கூட முடிேவில்தல. யுலிைஸ்
அந்ை வில்தல எடுத்து ொதைப் பூட்டி, கபனியலொப்தப மைக் வற்புறுத்திேவர் ள் மீது அம்பு
மதழ கபொழிந்து, அவர் தள துவம்சமொக்குகிறொன். பிறகு, ொன்ைொன் யுலிைஸ் என்று ைன்தன
கவளிப்படுத்துகிறொன்.
இந்ை ர சிேம் அவனுக்கும் அவன் மதனவிக்கும் மட்டுயம கைரியும் என்பைொல், அவன் ைன்
ைவன்ைொன் என்பதை அவள் ண்டுக ொள்கிறொள்; அைன்பின், இருவரும் இதைந்து
இனிதமேொ வொழ்ந்ைொர் ள் என்று முடிகிறது தை.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே...உயமே...உச்சியிமே 11
எண்ணம்... ச ொல்... ச யல்..!
செ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநொபன்
அதற்கு புத்தர், 'நீங்கள் ரகட்டதுதான் மிகச் சிறந்த ரகள்வி; இதற்கு நான் மசான்னதுதான் மிகச்
சிறந்த பதில்' என்று குறிப்பிட்டார். சாதகெற்ற சூழரலயும் சாதகொக ொற்றிக் மகாள்வதுதான்
ஞானிகளின் சிறப்பு. புத்தரின் தந்ரத சுத்ரதாதனருக்கு மதாத்ரதாதனர், சக்ரகாதனர், சுக்ரலாதனர்,
அமிரதாதனர் என நான்கு சரகாதேர்கள். அமிரதாதனரின் ெகன் மபயர் ஆனந்தர். அவரும் துறரவ
ரெற்மகாண்டு, புத்தருடன் வாழ்ந்தார்.
ஆனந்தர் ஒருநாள் நீர் பருக ஆற்றுக்குச் மசன்றார். அங்ரக, பிோக்ேதி என்கிற மபண், குடத்தில் நீர்
நிேப்பிக் மகாண்டிருப்பரதப் பார்த்தார். அவளிடம் பருக நீர் ரகட்டரபாது, தான் தாழ்ந்த சாதி
என்று மசால்லி, நீர் தே ெறுத்தாள்.
பின்னர் வீட்டுக்குத் திரும்பிய அந்தப் மபண், தன் தாய் ொதங்கியிடம் நடந்த விஷயங்கரைச்
மசால்லி, 'நான் ெணம் மசய்துமகாண்டால், ஆனந்தரேரய ெணப்ரபன்' என்றாள்.
அந்தப் மபண் அழுதாள். 'தாரய! உன் வசியக்கரல என்ன ஆயிற்று?' என்று ரகட்டாள்.
'ததாகதருக்கு எதிோக என் வசியக்கரலரயப் பயன்படுத்தி மவல்ல முடியாது' என்றாள் ொதங்கி.
புத்தர், 'ஆனந்தர் ஒரு பிக்கு. அவர் தரலயில் முடிரய இல்ரல. நீயும் உன் தரலரய முழுரெயாக
ெழித்துக்மகாண்டால், என்ன மசய்யரவண்டுரொ அரத நான் மசய்ரவன்' என்று
மசான்னார். அவள்
தன் தாயிடம் மசன்று,
இரதச் மசான்னாள்.
ொதங்கி
ரகாபத்துடன், 'நீ
அப்படிச்
மசய்யக்கூடாது!
ஆனந்தரேப் ரபான்ற
ஒரு பிக்குரவ
ெணப்பதில் ஏன்
அவ்வைவு ஆர்வொக
இருக்கிறாய்?
அவரேவிடச் சிறந்த
ெனிதருக்கு உன்ரனத்
திருெணம்
மசய்துரவக்கிரறன்'
என்றாள்.
ஆனந்தரோடு ெணம்
அல்லது ெேணம்
என்பதில் உறுதியாக
இருந்தாள் பிோக்ேதி.
ரவறு வழியின்றி,
முடிரய
ெழித்துக்மகாள்ை
ெகளுக்குச் சம்ெதம்
மதரிவித்தாள்
ொதங்கி. பிோக்ேதி
மீண்டும் புத்தரிடம்
மசன்றாள்.
குருநானக் உடரன தண்ணீரில் இறங்கி, தன் இரு ரககரையும் ரசர்த்து தண்ணீரே அள்ளி ரெற்கு
ரநாக்கி வீசத் மதாடங்கினார். 'அவர் ஏன் இப்படி எதிர்ெரறயாகச் மசய்கிறார்?’ என்று
எல்ரலாரும் வியந்தார்கள். அவரிடம் ரகட்டதற்கு, 'பஞ்சாபில் இருக்கும் என் பண்ரணக்கு நீர்
பாய்ச்சுவதற்காக இப்படிச் மசய்கிரறன்' என்றார் அவர்.
ஒருமுரற குருநானக், முல்தான் என்கிற பகுதிக்குச் மசன்றார். அப்ரபாது அங்ரக 'பிர்’ என்கிற
ஞானிகள் வசித்து வந்தார்கள். நானக் வருவரத அறிந்ததும், அவர்கள் ஒரு குவரையில் விளிம்பு
வரே பாரல நிேப்பி அவருக்குக் மகாடுத்தனுப்பினார்கள். அதன் மபாருள், 'இந்த நகேம்
ஏற்மகனரவ புனித ெனிதர்கைால் நிேம்பி வழிகிறது. இங்ரக இன்மனாருவருக்கு இடமில்ரல’
என்பதுதான். குருநானக் அந்தப் பாலில் ஒரு ெல்லிரக ெலரே ரவத்துத் திருப்பி அனுப்பினார்.
அந்த ெலர், பால் துளியும் கீரழ வழியாெல் மிதந்தது. அதற்குப் மபாருள், 'நான் இந்த நகேத்தில்
பூரவப்ரபால இருப்ரபன்; என்னால் உங்களுக்கு எந்தக் குரறயும் ரநரிடாது’ என்பதுதான்.
இந்தச் மசய்திக்கு இன்மனாரு மபாருளும் உண்டு. 'பாத்திேத்தில்
ரவக்கப்பட்ட பால் திரிந்துவிடுவரதப்ரபால, உங்கள் அறிவு நாைரடவில்
திரிந்துவிடலாம்; ஆனால், எங்கள் ஞானம் ெல்லிரக ெலர்ரபால எல்லாத்
திரசகளிலும் பேவி, எப்ரபாதும் வாழ்ந்திருக்கும்’ என்பதுதான் அது.
'ஆயிேம் எண்ணங்கரைவிட ஒரு மசால் ரெலானது’ என்றார் புத்தர். ஒருவரேப் பற்றி நம்
ெனத்துக்குள் எவ்வைவு இேக்கப்பட்டாலும், அரத அப்படிரய ரவத்துக் மகாண்டிருந்தால்
எதிோளிக்கு அது ஆறுதரல அளிக்காது. ொறாக, ஒரே ஒரு மசால்ரல இனிரெயாக உதிர்த்தால்,
அது காயம்பட்டவருக்கு வலிரய ெட்டுப்படுத்தும். 'ஆயிேம் மசாற்கரைவிட ஒரு மசய்ரக
ரெலானது’ என்றும் புத்தர் மசான்னார். காேணம், மசய்ரககளின் மூலொகத்தான் மபரிய
உண்ரெகரை விைங்கச் மசய்யமுடியும். மசாற்கள் மசய்யாதரத மசயல்கள் மசய்யும். ஆம்...
ஆயிேம் ஆறுதல் மசாற்கரை உதிர்ப்பவரனவிட காயத்துக்கு ெருந்து தடவுபவரன
ெகத்தானவன்!
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 12
புதிய பாதை
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்ை பத்ேநாபன்
நம்மிடம் வழக்கமாகக் பகட்கப்படும் ஒரு புதிர்க் பகள்வி... 'ஒரு துணி உலர இரண்டு மணி
பநரமாகும் என்றால், நூறு துணிகள் காய எவ்வளவு பநரமாகும்?’
ஒரு புதிய பகள்வி. ஒரு பகாடு வதரயப்பட்டுள்ளது. அதை நீளப்படுத்ைாமபலா, அைன் அருகில்
பவசறந்ை பகாடும் வதரயாமபலா, அதை எப்படிப் சபரிைாக்குவது?
குதிதரகதள பநசிக்கும் மன்னர் ஒருவர், ஓர் ஊருக்குச் சென்றிருந்ைார். அங்பக மிகச் சிறந்ை
மரதபச் ொர்ந்ை இரண்டு குதிதரகதளப் பார்த்ைார். அவற்றில் எது சிறந்ை குதிதரபயா, அதைத்
ைன்னுதடயைாக்கிக்சகாள்ள பவண்டும் என்று அவருக்கு விருப்பம்.. எனபவ, அந்ை இரண்டு
குதிதரகதளயும் ஓடதவத்து, எது பவகமாக ஓடி, இலக்தக முைலில் எட்டி, பந்ையத்தில்
செயிக்கிறபைா, அதைபய வாங்க பவண்டும் என்று ைன் மந்திரியிடம் சொன்னார்.
உடபன அவர், ''பந்ையத்தில் ஒரு சின்ன மாற்றம் செய்கிபறன். இவரின் குதிதரதய அவர்
செலுத்ைட்டும்; அவரது குதிதரதய இவர் செலுத்ைட்டும்!'' என்று உத்ைரவிட்டார்.
சில பநரங்களில் நம் செயல்கள், எதிர்பார்த்ை பலதனத் ைராமல் பபாவதுண்டு. காரணம், நாம்
நிதனக்கிற மாதிரிபயைான் மற்றவர்களும் சிந்திப்பார்கள் என்று சொல்ல முடியாது.
குழந்தைகள் காப்பகம் ஒன்றில், எல்லாக் குழந்தை கதளயும் ெரியாக மாதல 4 மணிக்கு வந்து
வீட்டுக்கு அதழத்துக்சகாண்டு சென்றுவிடபவண்டும் என்பது விதி. ஆனால், சபற்பறார்களில்
சிலர் எப்பபாதும் ைாமைமாகபவ வந்ைார்கள்.
இன்னும் அதிகமாயிற்று. காரணம், '30 ரூபாய்ைாபன... பபானால் பபாகட்டும்’ என்று அதர மணி,
முக்கால் மணி பநரம்கூட ைாமைமாகத் வரத் சைாடங்கினார்கள். எனபவ, குழந்தைகள் காப்பக
தமயம் என்ன எதிர்பார்த்ைபைா, அது நிகழவில்தல.
காரணம் என்ன?
(இன்னும் பமபல...)
மேமே...உயமே...உச்சியிமே 13
சல்ேடைடய தண்ணீோல் நிேப்புங்கள்!
வெ.இடையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
குறுக்கு வழிகள் எளிதில் சவற்றி சப ரவத்துவிடும் என்பதும் தவறு. சில றநைங்களில் குறுக்கு
வழிகளில் செல்லும்றபாது, பாரதயில் இருக்கும் றைடு பள்ளங்களில் வாகைங்கள் ஏறி இ ங்கி,
பழுதுபட்டு, பயணறை தரைப்பட்டுவிைலாம். எைறவ, எப்றபாதும் ஒறை கருத்ரத
தூக்கிப்பிடித்துக்சகாண்டு வாழ முடியாது. சூழலுக்கு ஏற்ப உத்திகளும் ைா றவண்டும்.
செௌ யங் என்கி மிங் நாட்டு ஓவியர் 17-ம் நூற் ாண்டில் சீைத்தில் பிைபலைாக இருந்தார்.
குளிர்கால ைாரல றநைம் ஒன்றில், நகைத்ரத றநாக்கிய பயணம் றைற்சகாண்ைார். முக்கியைாை
புத்தகங்கரள எடுத்துவை, ஒரு சிறுவரையும் கூைறவ அரழத்துச் சென் ார். ஒரு நதிரயக் கைந்து
அடுத்த பகுதிக்குச் சென்று, பி கு நகைத்ரத றநாக்கி நைக்க றவண்டும்.
''றகாட்ரைக் கதவுகள் மூடும் முன் செல்ல றவண்டு சைன் ால், நீங்கள் றவகைாகச்
செல்லக்கூைாது. நிதாைைாகத் தான் செல்ல றவண்டும்' என்று ைட்டும் சொன்ைான் அவன்.
ஓவியருக்கு அதன் உட்சபாருள்
விளங்கவில்ரல.
''றவற்று நாட்டு காகங்கள் விருந்தாளியாக இங்றக வந்திருக்க றவண்டும்'' என் ார் பீர்பால்.
''நம் நாட்டுக் காகங்கள் றவற்று நாட்டுக்குப் றபாயிருக்கும்'' என் ார் பீர்பால் அலட்டிக்
சகாள்ளாைல்.
ஒரு ைன்ைருக்கு நான்கு ைந்திரிகள் இருந்தார்கள். ைன்ைர் விதிக்க முற்பட்ை புது வரி
ஒன்ர எதிர்த்ததால், அவர்கள் பணி நீக்கம் செய்யப்பட்ைார்கள். அவர்கள் நால்வரும்
சதருவழிறய றபாகும்றபாது, ஓர் ஒட்ைகத்தின் காலடிச்சுவடுகரளப் பார்த்தார்கள். அரதப்
பற்றித் தங்களுக்குள் றபசிக்சகாண்டிருந்தார்கள். அப்றபாது அந்த ஒட்ைகத்ரதப் பறிசகாடுத்த
சொந்தக்காைன் வந்தான்.
ஒரு ைந்திரி அவனிைம், ''உன் ஒட்ைகத்துக்கு ஒரு கால் ஊைைா?' என்று றகட்க, அவன் ''ஆைாம்''
என் ான். உைறை இன்சைாரு ைந்திரி, ''வால் குட்ரையாக இருக்குைா?' என்று றகட்ைார். அவன்
அதற்கும் ''ஆைாம்'' என் ான். மூன் ாைவர், ''ஒட்ைகத்துக்கு வயிற்றுவலியா?'' என்று றகட்ைார்.
உைறை அவன் வியந்து, ''ஆைாம்... வயிற்றுவலி உண்டு!'' என் ான். நான்காைவர், ''உன்
ஒட்ைகத்துக்கு வலது கண்ணில் பார்ரவ கிரையாறதா?'' என்று றகட்க, அவன் அதற்கும் ''ஆைாம்''
என் ான்.
சென் ைாஸ்ைர் ஒருவர், அழகாை ஒரு பூந்சதாட்டிரயச் சீைனிைம் சகாடுத்து, அரதப் பத்திைைாக
எடுத்துச் செல்லும்படி கூறிைார். ''இது மிகவும் விரல உயர்ந்தது. நிர ய றவரலப்பாடுகள்
சகாண்ைது. கீறழ றபாட்டுவிைாறத! அப்படிச் செய்தால், கடும் தண்ைரை உண்டு. பத்திைைாக
எடுத்துச் செல்'' என் ார்.
உைறை, சீைனும் ெரி என்று தரலயாட்டிைான். உைறை ைாஸ்ைர், நறுக்சகன்று அவன் தரலயில்
குட்டிைார். வலியில் துடித்துப் றபாைான். ''நான் உரைக்கறவ இல்ரலறய! பி கு ஏன்
குட்டினீர்கள்?'' என்று பரிதாபைாகக் றகட்ைான். அதற்கு அவர், ''நீ உரைத்த பி கு குட்டி என்ை
பிைறயாெைம்?' என் ார்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 14
பந்தயத்தில் ஜெயிக்கோம்!
ஜெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
விடை எளிது. தோய் நிடற கர்ப்பிணி ோகப் பைகில் ப ணம் கசய்கிறோள். சர்வயதச நோள்
எல்டலட க் கைப்பதற்கு முன்பு, அந்த நோட்டில் யததி மோர்ச் 1. அன்று, அண்ணன் பிறக்கிறோன்.
எல்டலட க் கைந்த மறு நிமிையம தம்பி பிறக்கிறோன். அந்த நோட்டில் யததி பிப்ரவரி 28. எனயவ,
யததி கிரமப்படி தம்பி பிப்ரவரி 28 அன்றும், அண்ணன் மோர்ச் 1-ம் யததியும் பிறந்ததோகக் கணக்கு.
லீப் வருைம் வருகிறயபோது தம்பி, அண்ணனுக்கு இரண்டு நோட்களுக்கு முன்யப பிறந்த நோள்
ககோண்ைோடுவோன்.
'பீமோ! நோன் உன் பின்னோல் வருகியறன். ஆனோல், உனக்கும் எனக்கும் எப்யபோதும் நோன்கு கோத
தூரம் இடைகவளி இருக்க யவண்டும். இந்த இடைகவளி குடறந்தோல், நோன் உன்டனப் பிடித்துக்
ககோன்று தின்றுவிடுயவன். இதற்கு நீ ஒப்புக்ககோண்ைோல், உன்னுைன் வருகியறன்' என்றது. பீமன்
ஒப்புக்ககோண்ைோன்.
புருஷோமிருகம், 'அப்படிக ன்றோல் சரி, நீ முன்னோல் ஓடு! நீ நோன்கு கோத தூரம் தோண்டி தும், நோன்
இங்கிருந்து புறப்படுயவன்' என்றது.
ஓட்ைம் துவங்கி து. யவக யவகமோக ஓடி பீமடனப் பின்கதோைர்ந்து ஓடி புருஷோமிருகம், ஒரு
கட்ைத்தில் பீமடன கநருங்கிவிட்ைது. உையன பீமன், புருஷோமிருகத்தின் போர்டவயில்
படும்படி ோக ஒரு சிவலிங்கத்டத டவத்துவிட்டு, யமயல ஓடினோன். புருஷோமிருகம்
சிவலிங்கத்டதப் போர்த்ததும், தனது வழக்கப்படி சிவபூடஜட ச் கசய்துவிட்டு, மீண்டும்
ஓட்ைத்டதத் கதோைங்கி து.
இயத உத்திட க் டக ோண்டு யவக யவகமோக ஓடி பீமன், தனது எல்டலக்குள் ஒரு கோடல
டவத்தோன். அடுத்த கோல், எல்டலக்கு கவளிய இருந்தது. புருஷோமிருகம், பீமனின் அந்தக்
கோடலப் பிடித்துக்ககோண்டு, 'பீமோ! உன்டனப் பிடித்துவிட்யைன். இனி நீ, எனக்கு உணவோக
யவண்டிது தோன்' என்றது.
பீமயனோ அடத மறுத்தோன். 'இல்டல, இல்டல! என் எல்டலக்குள் நோன் கோடல டவத்துவிட்யைன்'
என்று வோதோடினோன்.
முடிவோக, 'தர்மரிைம் யபோய்ச் கசோல்லலோம். தர்மம் தவறோத அவர் என்ன
தீர்ப்பு கசோல்கிறோயரோ, அதன்படி கசய் லோம்’ என்று ஏகமனதோக முடிவோனது.
கிரோமத்தில் வசித்த முட்ைோள் ஆசோமி ஒருவனுக்கு, எப்படி ோவது கபரி கதோரு நகரத்டதப்
போர்க்க யவண்டும், அப்படி ோன மோநகரில் வசிக்க யவண்டும் என்று ஆடச. ஒருநோள்,
டதரி த்டதத் திரட்டிக்ககோண்டு, குடும்பத்தினடர கிரோமத்தியலய விட்டுவிட்டுக்
கிேம்பிவிட்ைோன்.
முதல்நோள், வழியில் ஒரு சத்திரத்தில் தங்கினோன். நகரம் இருக்கும் திடசட யநோக்கி வோறு தனது
கோலணிகடே டவத்துவிட்டுப் படுத்தோன். அப்யபோதுதோன் போடத மறக்கோமல் இருக்குமோம்.
இடத அறிந்த அந்தச் சத்திரத்தின் நிர்வோகி, அந்தக் கிரோமத்தோனிைம் ஒரு யவடிக்டக கசய்
நிடனத்து, அவன் தூங்கும்யபோது கோலணிகடே கிரோமத்டத யநோக்கி வோறு திருப்பி
டவத்துவிட்ைோர்.
இரண்டு யபர் நடைபயிலச் கசன்றோர்கள். ஒருவனிைம் குடை இருந்தது. அவர்கள் போதி வழி
கசன்றதும், மடழ கபய் த் கதோைங்கி து. குடை ககோண்டு வரோதவன், குடையுைன்
இருந்தவனிைம், ''உன் குடைட விரிய ன்!' என்றோன்.
'இதனோல் எந்தப் ப னும் இல்டல' என்றோன் குடை டவத்திருந்தவன்.
நோமும் இப்படித்தோன், மடழ கபய் ோது என்கிற டதரி த்தில் ஓட்டைச் சிந்தடனகடே
தூக்கிக்ககோண்டு அடலகியறோம்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 15
கிழக்கும் மேற்கும்
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
அயதயபோல் துரிய ோதனனின் ெோழ்விலும் ஒரு சம்பெம் உண்டு. கோந்தோரி தனது கண்கட்த
அவிழ்த்து, துரிய ோதனனுத உ லில் அெர் போர்தெ படுகிற இ வமல்லோம் ெச்சிரத்ததப்
யபோல் உறுதி ோகும், எந்த ஆயுதத்தோலும் துதைக்கப்ப ோது என்று ெரம் அளிக்கப்படுகிறது.
ஆனோல், வெட்கத்தில் துரிய ோதனன் தனது வதோத ப்பகுதித மதறத்ததோல், அங்யக
கோந்தோரியின் போர்தெ ப வில்தல. எனயெ, அந்த இ ம் மட்டும் பலவீனமோனதோக ஆகி
விடுகிறது (கர்ணபரம்பதர ோகச் வசோல்லப்படும் கதத).
'துரிய ோதனனின் பலவீனம் அெனது வதோத கள்தோன். அங்யக அடித்தோல் மட்டுயம அெதன
வீழ்த்த முடியும்’ என்பதத மிகத் வதளிெோக ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அறிந்திருந்தோர். குைத்தில்
ஒளிந்துவகோண்டிருந்த துரிய ோதனனி ம் பீமன் சண்த க்குப் யபோகும் யபோது, அெர்கள்
இருெரும் சம பலத்தில் யமோது கிறோர்கள். கிருஷ்ணர் தனது வதோத த த் தட்டிக் கோண்பித்து,
துரிய ோதனனின் பலவீனத்தத சூசகமோக உணர்த்த, பீமனும் புரிந்துவகோண்டு யுத்த சோஸ்திரத்துக்கு
எதிரோக துரிய ோதனனின் வதோத யில் அடித்து அெதன வீழ்த்துகிறோன்.
கிருஷ்ணர் பிறந்து, அெர் துகுலத்தில் ேல்ல முதறயில் ெைர்ந்து ெருகிறோர் என்பது வதரிந்து,
அெதரக் வகோல்ல பல மு ற்சிகதை எடுக்கிறோன் கம்சன். அெற்றிவலல்லோம்
யதோற்றுப்யபோகிறோன்.
யலபி குலப் வபண்வணோருத்தி கருவுற்று, ஓர் ஆண் மகதெ ஈன்வறடுத்தோள். மூன்று மோதங்கைோக
அததன மதறத்து தெத்திருந்தோள். அதற்கு யமல் மதறத்துதெக்க முடி ோது என்பதோல்,
யகோதரப்புல்லோல் யபதழ ஒன்று வசய்து, தேல் ேதிக்கதரயிலுள்ை ேோணல்களில் ேடுயெ அதத
விட்டுவிடுகிறோள். தேல் ேதியில் நீரோ ெந்த போயரோனின் மகள் அந்தப் யபதழத க் கண்டு,
எடுத்துப் யபோகிறோள். கர்ணன் பிறந்தயபோது குந்தியும் இப்படித்தோன் வசய்தோள்.
யெோமரின் இலி ட் மகோ கோவி த்தில், யதெர்களில் ஒருசோரோர் ட்ரோய் ேகரத்துக்கும், மற்வறோரு
சோரோர் கியரக்கத்துக்கும் ஆதரெோக இருப்போர்கள். அததப்யபோலயெ மகோபோரதத்திலும்,
அர் ுனன் தன் மகன் என்பதோல் அெனுக்குச் சோதகமோக ே ந்துவகோள்கிறோன் இந்திரன். கெச
குண் லங்களு ன் பிறந்த கர்ணதன அர் ுனனோல் யதோற்கடிக்கமுடி ோது என்பதோல், அந்தணன்
ெடிெத்தில் ெந்து, அெற்தற ோசகம் வபறுகிறோன். அப்யபோது, கர்ணனின் தந்தத ோன சூரி
பகெோன் அெதன எச்சரிக்கிறோர். ஆனோலும், வகோடுப்பயத உ ர்ந்த வேறி என்பதோல், அதிலிருந்து
ெழுெோமல் சத்தி ம் வசய்ததத கர்ணன் நிதறயெற்றிவிடுகிறோன்.
யகோபத்தின் உச்சத்தில் இருந்த திருதரோஷ்டிரன், அது வபோம்தம என்று அறி ோமல், ஆத்திரத்யதோடு
அததத் தனது இரண்டு தககைோலும் இறுகக் கட்டித்தழுவினோன். அந்த இரும்புப் பதுதம சுக்கல்
சுக்கலோக வேோறுங்கி து. திருதரோஷ்டிரனின் ெோயிலிருந்து ரத்தம் ெழிந்தது. அென் கீயழ
விழுந்தோன். சஞ்ச ன் திருதரோஷ்டிரதனத் தூக்கி நிறுத்தி, அென் யகோபத்தத ஆற்றினோன். யகோபம்
நீங்கி திருதரோஷ்டிரன், தன் நிதல உணர்ந்து, தனது வச லுக்கு மிக ெருந்தி, 'பீமன் இறந்துயபோய்
விட் ோன்’ என்று எண்ணி, மிகுந்த து ரம் அத ந்தோன். 'பீமோ... பீமோ’ என்று அரற்றினோன்.
கிருஷ்ணர் ே ந்ததத விெரித்து, அெனுக்குப் புத்திமதி கூறினோர். அதற்குப் பிறகு ேல்ல
உள்ைத்யதோடு போண் ெர்களி ம் திருதரோஷ்டிரன் ே ந்துவகோண் ோன்.
இப்யபோது, ப்போன் யபோன்ற ேோடுகளில் ஒரு முதற உண்டு. அலுெலகத்தில் எந்த யமலதிகோரி
அல்லது சக ஊழி ர் மீதோெது யகோபம் ெந்தோல், அருகில் இருக்கும் அதறக்குச் வசன்று, அங்கு
இருக்கும் பன்ச் யபகில் ஆத்திரம் தீரக் குத்தயெண்டும். அது யகோபத்தத தணிக்கிற ெழி! சில
விேோடிகளில் ென்மம் தீர்ந்ததும், சக மோகிவிடுெோர்கள் என்கிறது உைவி ல்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 16
ஆன்மிகத்திலும் ோற்றி மயாசியுங்கள்!
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
இபயசு உருவகக் கனதகைொல் ப சிைொர். அவர் ச ொன்ை உவனமக் கனத இது. ஒருவர் ஒரு
திைொட்ன த் பதொட்டம் ப ொட்டு, பதொட்டத் சதொழிலொைர்களிடம் அனதக் குத்தனகக்கு விட்டு,
நீண்ட கொலம் சநடும் யணம் பமற்சகொண்டொர். ருவகொலம் வந்ததும், ஒரு ணியொைனை
அனுப்பிைொர். ஆைொல், பதொட்டத் சதொழிலொைர்கள் அந்தப் ணியொைனை னநயப்புனடத்து
சவறுங்னகயுடன் அனுப்பிைர். மீண்டும், உரினமயொைர் பவறு ஒரு ணியொைனை அனுப்பி
னவத்தொர். அவர்கள் அவனையும் னநயப்புனடத்து, அவமதித்து, சவறுங்னகயைொக
அனுப்பிைொர்கள். மூன்றொம் முனறயொக உரினமயொைர் அனுப்பியவனையும் அவர்கள் கொயப் டுத்தி
சவளிபய தள்ளிைர். திைொட்ன த் பதொட்ட உரினமயொைர் மிகக் கவனலயுடன், ''இனி நொன் என்ை
ச ய்பவன்? என் அன்பு மகனை அனுப் லொம். ஆைொல், அவர்கள் அவனையொவது
மதிப் ொர்கைொ?'' என்று எண்ணிய டிபய, மகனை அனுப்பி னவத்தொர். பதொட்டத் சதொழிலொைர்கள்
அவனைக் கண்டதும், ''இவன்தொன் ச ொத்துக்கு உரியவன். நொம் இவனைக் சகொன்றுப ொடுபவொம்.
அதன்பின் ச ொத்து நம்முனடயதொகிவிடும்'' என்று ஒருவபைொடு ஒருவர் ப சிக்சகொண்டொர்கள்.
அதன் டிபய, அவர்கள் அவனைத் திைொட்ன த் பதொட்டத்துக்கு சவளிபய தள்ளிக் சகொன்று
ப ொட்டொர்கள்.
நீதியை ர் அக் ர் அலி அவர்கள், நபிகள் நொயகம் வொழ்க்னகயில் நடந்த ம் வம் ஒன்னறக்
குறிப்பிட்டொர்.
கூட்டத்தில் அமர்ந்திருக்கும்ப ொது, ஒருவர் கூனட நினறய ப ரீச் ம் ழங்கனைக் சகொண்டு வந்து
சகொடுத்தொர். உடபை நபிகள், தன் மருமகன் அலி அவர்களிடம் அந்தக் கூனடனயக் சகொடுத்து,
எல்பலொருக்கும் ப ரீச் ம் ழங்கனைப் பிரித்துக் சகொடுக்குமொறு கூறிைொர். அதற்கு அலி அவர்கள்,
''நீங்கள் சகொடுப் னதப்ப ொலக் சகொடுக்கட்டுமொ, அல்லது இனறவன் சகொடுப் னதப் ப ொலக்
சகொடுக்கட்டுமொ?' என்று பகட்டொர். அதற்கு அண்ணல், ''நொன் சகொடுப் னதப்ப ொலக் சகொடு!'
என்று ச ொன்ைொர். உடபை அலி, அனை வருக்கும் மமொக அந்தப் ப ரீச் ம் ழங்கனைப்
பிரித்துக்சகொடுத்தொர்.
சில நொட்கள் ச ன்றை. ஒருவர் ஒரு கூனட நினறய ப ரீச் ம் ழங்கனைக் சகொண்டுவந்து
சகொடுத்தொர். அண்ணல் அவர்கள் வழக்கம்ப ொல் அனத அலியிடம் சகொடுத்து, பிரித்துக்
சகொடுக்கும் டி ச ன்ைொர்கள்.மறு டியும், ''நீங்கள் பிரித்துக்சகொடுப் னதப ொலப் பிரித்துத்
தைபவண்டுமொ, அல்லது இனறவன் சகொடுப் னதப்ப ொலத் தைபவண்டுமொ?'' என்று பகட்டொர்
அலி. ''இந்த முனற இனறவன் சகொடுப் னதப்ப ொலத்தொன் சகொபடன்'' என்றொர் அண்ணல்.
உடபை அலி அவர்கள், சிலருக்கு அதிகமொகவும், சிலருக்குக் குனறவொகவும், சிலருக்கு ஒன்றும்
சகொடுக்கொமலும் அந்தக் கூனடனய கொலி ச ய்தொர்.
னழய கட்டடத்னத இடிப் தில் அனைவருக் கும் தயக்கம் இருந்தது. வலீத் இப்னு முகிைொ
முதலில் கடப் ொனைனய எடுத்து இடிக்க ஆைம் பித்ததும், மக்கள் தயக்கம் விலகி, ஒத்துனழப்பு
தந்தொர்கள். 'கஅ ொ’னவப் ல குதிகைொகப் பிரித்து, ஒவ்சவொரு பகொத்திைத்தொரும் ஒவ்சவொரு
குதினயக் கட்ட பவண்டும் என்று முடிவு ச ய்தைர். அங்கு, 'ஹஜ்ருல் அஸ்வத்’ என்கிற ஒரு கல்
இடம் ச ற்றிருந்தது. அது ச ொர்க் கத்தில் இருந்து வைவனழக்கப் ட்டதொக ஐதீகம். அதற்கொை
இடம் வந்தப ொது, அனத அதற்குரிய இடத்தில் னவப் து யொர் என்ற பிைச்னை எழுந்தது.
வொதம் வலுத்து, ஒரு கட்டத்தில் ண்னட மூளும் அ ொயம் ஏற் ட்டது. அப்ப ொது முகிைொ,
''இப்புனித ள்ளிவொ லில் முதன்முதலொக நுனழ வனை நடுவைொக்கி, அவைது ஆபலொ னைனய
அனைவரும் ஏகமைதொக ஒப்புக்சகொள்ளுங்கள்'' என்று கூறிைொர். இந்தக் கருத்னத அனைவரும்
மைமொை ஏற்றைர்.
பிட்டுக்கு மண் சுமந்த கனதயும் ஒரு மொறு ட்ட சிந்தனைனய அடிப் னடயொகக் சகொண்டதுதொன்.
ரினய நரியொக மொற்றிய சிவச ருமொன், அரிமர்த்த ொண்டியன், மொணிக்கவொ கருக்குத்
தண்டனை தந்தது குறித்த உண்னம நினலனய உணர்த்த, னவனகயொற்றில் சவள்ைம்
வைச்ச ய்கிறொர். சவள்ைபமொ கனைனய உனடத்துக்சகொண்டு ஓடுகிறது. மீண்டும் சவள்ைம்
வைொமல் இருக்க, கனைனய உயர்த்தும் ணியில் மக்கனை மன்ைன் ஈடு டச் ச ய்கிறொன். பிட்டு
தயொரிக்கும் ச ண்மணி, தைக்கு வொரிசு இல்லொததொல் யொனை தன் ொர் ொக பவனலக்கு
அனுப்புவது என்று குழம்பி நிற்கும்ப ொது, சிவச ருமொன் இனைஞைொக வருகிறொர்.
இது சவறும் ச ொழுதுப ொக்குக் கனதயல்ல. அரிய உண்னமனய வித்தியொ மொக நமக்கு
உணர்த்துகிற கனத. நொம் யொர் மீது அடித்தொலும், அந்த அடி நம்னமபய வந்து அனடயும்; நொம்
யொருக்கு எந்தத் தீங்கு ச ய்தொலும், அது நம்னமபய வந்து தொக்கும் என் னதபய மிக பநர்த்தியொக
இந்தத் திருவினையொடல் கனத நமக்குத் சதரிவிக்கிறது.
அடுத்தவர்கள்மீது கூச் ப் டொமல் ழினயச் சுமத்து வர்கள் எச் ரிக்னகபயொடு இருக்க பவண்டும்
என் துதொன் ஆன்மிகவொதிகளும் புைொணங்களும் நமக்குத் சதொடர்ந்து உணர்த்துகிற ொடங்கள்!
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 17
ஒமே மேள்வி... நான்கு வித பதில்ேள்!
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
யூை ைைத்தைச் சோர்ந்ை ரோபி ஷ்வோர்ட்ஸின் வீட்டுக் கைதவ, 20 வயதுள்ள இதளஞன் ஒருவன்
ைட்டிைோன்.
'பைரியோது!'
'ஹீப்ரூ?'
'பைரியோது!'
'ைவறு! இருவருபை ைங்கள் முகத்தைக் கழுவுவோர்கள். ஒரு சின்ை ைோஜிக்தக நிதைத்துப் போர்.
அழுக்கு முகத்துடன் இருப்பவர், சுத்ைைோை முகத்துடன் இருப்பவதரப் போர்ப்போர். எைபவ, ைைது
முகமும் சுத்ைைோக இருப்பைோக நிதைப்போர். சுத்ைைோக இருப்பவபரோ அழுக்கோைவரின் முகத்தைப்
போர்த்து, ைைது முகமும்
அழுக்கோக இருப்பைோக
நிதைத்துத் ைன் முகத்தைக்
கழுவுவோர். அதைப் போர்த்து,
அழுக்கோை முகம்
உதடயவரும் முகத்தைக்
கழுவுவோர். எைபவ,
இருவருபை ைங்கள்
முகத்தைக் கழுவுவோர்கள்!'
''இருவருபை முகத்தைக்
கழுவுவோர்கள்!'
'இருவருபை கழுவைோட்டோர்கள்!'
ஒருமுதே, கோதை பநரத்தில் ஒருவர் அவரிடம் வந்து, 'கடவுள் இருக்கிேோர் அல்ைவோ?' என்று
பகட்டோர்.
ஒருமுதே, பைோ வோங்கிய ைோட்டரிச் சீட்டுக்கு முைல் பரிசு கிதடத்ைது. அைற்கு பைலும்
படனியோல் பபோறுத்துக்பகோள்ள முடியவில்தை. அவன் பைோவிடம் பசன்று, 'இம்முதே நீ எப்படி
பவன்ேோய்?’ என்று பகட்டோன்.
'பசோல்கிபேன். நோன் ைோட்டரிச் சீட்டு வோங்கு வைற்கு முைல் நோள் இரவு ஒரு கைவு கண்படன்.
அதில் பைவதைகள் கூட்டைோக இனிய போடல் ஒன்தேப் போடிைர். ஏழு வரிதசகளில் எட்டு
பைவதைகள். அைன் பிேகு நோன் சற்றும் பயோசிக்கவில்தை. அடுத்ை நோள் கதடக்குச் பசன்பேன்.
ஏதழயும் எட்தடயும் பபருக்கி, 63 என்கிே எண்ணில் முடிகிே பரிசுச்சீட்தட வோங்கிவிட்படன்.
முைல் பரிசும் பபற்றுவிட்படன்' என்ேோன் பைோ.
'அடபட, அப்படியோ! சரி, படனி. இன்ைமும் நோன் கணக்கில் வீக்ைோன். உைக்குத்ைோன் கணக் கில்
எல்ைோம் பைரிகிேது' என்று சிரித்ைோன் பைோ.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 18
சிங்கத்தையும் சிறு முயல் வெல்லும்!
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்ை பத்ேநாபன்
யாருக்கும் எதுவும் ைராை ைகா கஞ் ன் ஒருவன் இருந்ைான். ஒருநாள் அவடன சவள்ளம்
அடித்துக்சகாண்டு தபானது. அந்ைப் பக்கைாகச் ச ன்றுசகாண்டிருந்ை சவளியூர்க்காரன் ஒருவன்
அந்ைக் கஞ் டனக் காப்பாற்றும் உத்தை த்தில், 'டகடயக் சகாடு, டகடயக் சகாடு' என்று
கடரயில் இருந்து கத்தினான். ஆனால், கஞ் தனா அடை அலட்சியப்படுத்தி, நீரின் தபாக்கில்
ச ன்றுசகாண்டிருந்ைான்.
ஊர்க்காரர்கள் அந்ைப் புதியவனிைம், 'அவன்ைான் ைகா கஞ் னாயிற்தற! டகடயக் சகாடு என்று
தகட்ைால், அவன் எப்படித் ைருவான்? என் டகடய எடுத்துக் சகாள் என்று ச ால்; உைதன உன்
டகடயப் பிடித்துக்சகாள்வான்!'' என்று ச ால்லிச் சிரித்ைனர். அடைப் தபாலதவ அந்ை
சவளியூர்க்காரன், 'என் டகடய எடுத்துக் சகாள்' என்று ச ான்னதும், அவன் டககடளப்
பிடித்துக்சகாண்டு கடரதயறினானாம் கஞ் ன்.
புத்ை ைைாலயத்தில் இருந்ை சிறுவன் ஒருவன் ைடலடைத் துறவியிைம் ச ன்று, ''நான் தபாய்
ைடலக் கிழங்குகடளப் பறித்துக்சகாண்டு வரட்டுைா?' என்று தகட்ைான்.
' ரி, நள்ளிரவு ஆகிவிட்ைது. இங்தகதய படுத்துத் தூங்கு. காடலயில் நீ ைைாலயம் ச ல்லலாம்'
என்றாள் கிழவி. அைன்படிதய, அந்ைச் சிறுவன் தூங்கிப் தபானான்.
சூனியக்காரி பாடனயில் இருக்கும் நீர் நன்றாகக் சகாதித்ைதும், டைப்பைற்கு உைவி ச ய்ய வரச்
ச ால்லி அவடன அடழத்ைாள். அந்ைக் காகிைதைா சிறுவன் குரலில், 'குளித்துக்சகாண்டு
இருக்கிதறன். சகாஞ் ம் சபாறு, வருகிதறன்!’ என்று பதில் அளித்ைது. இப்படிதய இரண்டு
மூன்று முடற நைந்ைது.
'எனக்கு அரிசி தகக்குகடளக் சகாடுங்கள்' என்று நாக்டக ப்புக் சகாட்டியபடி தகட்ைாள் அவள்.
'நீ எவ்வளவு தகட்ைாலும் ைருகிதறன். அைற்கு முன்னால், உன்னுடைய ைாயாஜால க்திடய நான்
பரித ாதிக்க தவண்டுதை!' என்றார் துறவி.
'உன்னால் எவ்வளவு உயரைாக ஆக முடியும் என்று காண்பி!' என்றார் துறவி. அவள் வானத்டைத்
சைாடும் அளவுக்கு விசுவரூபசைடுத்து நின்றாள்.
அவள் சிறிய சைாச்ட க் சகாட்டை தபான்று வடிசவடுத்ைாள். உைதன, அந்ைத் துறவி அவடளப்
பிடித்து, இரண்டு அரிசி தகக்குகளுக்கு இடைதய டவத்துப் பற்களால் கடித்து, அவடளச்
ாகடித்ைார். ைாற்றிச் சிந்தித்ைைாதலதய, ைாயாஜாலங்கள் சைரிந்துடவத்திருந்ை அவடள எளிதில்
சவற்றிசகாண்ைார் அந்ைத் துறவி. இந்ை ஜப்பானிய நாட்டுப்புறக் கடை சிந்ைடனக்குரியது.
காட்டுப் பூடனயும் 'இதுவும் நல்ல தயா டனயாக இருக்தக’ என்று எண்ணி, தீ மூட்டியது.
சநருப்பு நன்றாகக் கனன்று எரியத் சைாைங்கியதும், முயல் திடீசரன சபாந்திலிருந்து பாய்ந்து,
அந்ை சநருப்புத் துண்டுகள் பூடனமீது சைறிக்குைாறு சிைற அடித்துவிட்டு, குதித்துத் ைப்பி
ஓடிவிட்ைது. அைனால், பூடனயின் சநஞ்சுப் பகுதியிலிருந்ை முடிகள் கருகி, திட்டுத் திட்ைாக
சவள்டளயாகிவிட்ைது. காட்டுப் பூடனகள் சவள்டளப் புள்ளிகளுைன் இருப்பைற்கான காரணக்
கடை இதுைான்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 19
தந்திேத்ததயும் வெல்ேோம்!
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
'நான் இந்தப் ெகுதிக்கு அந்நியன் என்ெலத எப்ெடி நீங்ைள் அறிந்தீர்ைள்?' என்று வியப்புைன்
ரைட்ைார், பராட்டி தர்மம் பசய்தவர்.
'நான் இந்த நைரத்தில் இருெது வருைங்ைளாை யாசைம் ரைட்டு வருகிரறன். ஒருமுலறகூை யாரும்
முழு பராட்டிலயத் தந்ததில்லை' என்றான் யாசைன்.
அந்த அரசன் ஓர் அற்ென். எந்தப் புைவன் வந்து மன்னலனப் புைழ்ந்து ொடினாலும், 'நீ
ொைவிருக்கும் ொைல் இதுவலர நான் ரைள்விப்ெைாத, உன்னுலைய பசாந்தப் ொைைாை
இருந்தால், அதன் எலைக்குச் சமமாை தங்ைக் ைாசுைள் தருரவன்' என்ொன்.
'நன்றாைத் பதரியும். அந்த நிெந்தலனக்கு நான் ஒப்புக் பைாள்கிரறன்' என்றவர், அந்தப் ொைலைப்
ொடிக் ைாண்பித்தார். ைடினமான ெதங்ைளுைன்கூடிய, ைரடுமுரைான வரிைள் பைாண்ை அந்தப்
ொைலைக் ரைட்ை மன்னனால், திருப்பிச் பசால்ை முடியவில்லை. மன்னரர தடுமாறியதால்,
விதூஷைனும் மைங்ை மைங்ை விழித்தான். அடிலமப்பெண் ாலும் எதுவும் பசய்ய
முடியவில்லை. மன்னன் ரதால்விலய ஒப்புக்பைாண்ைான்.
'மன்னரர, இலத நான் ைாகிதத்தில் எழுத வில்லை. என் வீட்டில் உள்ள ெளிங்குத் தூணில்தான்
இந்தக் ைவிலதலயச் பசதுக்கி லவத்ரதன். அலத இங்ரை பைாண்டு வந்துள்ரளன்'' என்று
பசால்லி, அரண்மலன வாயிலுக்குச் பசன்று குரல் பைாடுக்ை, மிைப் பெரிய ெளிங்குத் தூண்
ஒன்லற நான்கு ரெர் தூக்கி வந்து, அரசலவயில் மன்னன் முன் நிறுத்தினர்.
'ஏன்?'
'நம் நாட்டில் ொரம்ெரியமான விதி ஒன்று உண்டு. துருக்கிய சுல்தான் எந்த மண்ல
மிதிக்கிறாரரா, அது துருக்கியின் ஆளுலைக்குள் வந்துவிடும். எனரவ, இந்த விதிலய
நலைமுலறப்ெடுத்தினால் எல்லைப்பிரச்லனரயா, ரொரரா ஏற்ெை வாய்ப்பு உண்டு' என்று
தயங்கியவாரற பதரிவித்தார் வசீர்.
வசீர் என்ன பசய்வது என்று பதரியாமல் குழம்பினார். தலைலம நீதிெதி ரஷக்அல் இஸ்ைாம்
அவர்ைளிைம் இதுகுறித்து ைைந்தாரைாசிக்ை முடிவு பசய்தார்.
'ெழங்ைாை விதிலய மீறுவரதா, மாற்றுவரதா நைக்ைாத ைாரியம். நம் சுல்தான் எந்த மண்ல
மிதிக்கிறாரரா, அது துருக்கிய எல்லைக்குட் ெட்ைதாகிவிடும் என்ெது சட்ைபூர்வமான ஒன்று.
ஆனால், இந்த விதிலய உலைக்ைாமல் தவிர்க்ை ஒரு வழி உண்டு. இந்தப் ெய த்தின்ரொது
சுல்தான் அணிவதற்ைாை விரசஷமான ைாைணிைலளச் பசய்ய ரவண்டும். அந்தக் ைாைணிக்கு
இரண்டு அடிப்ெகுதிைள் இருக்ை ரவண்டும். அந்த இரண்டு அடிப்ெகுதிைளுக்கு நடுவில் உள்ள
ைாலி இைத்தில் துருக்கிய நாட்டு மண்ல நிரப்ெ ரவண்டும். அப்ெடிச் பசய்தால், நம் சுல்தான்
எந்த பவளிநாட்டில் ெய ம் பசய்தாலும் அவர் உண்லமயில் துருக்கிய மண்ல ரய மிதித்தவர்
ஆவார். எனரவ, ரவபறாரு நாட்டின் எல்லைலய நம்முலையதாக்கிக்பைாள்கிற சட்ைபூர்வமான
பிரச்லனயும் ஏற்ெை வாய்ப்பில்லை' என்று ஆரைாசலன பசான்னார் அவர்.
'நீ முட்ைாளாை இருந்தால், உன் லெயில் இருக்கிற ரைாதுலமலய எடுத்துப் ெக்ைத்தில் உள்ளவரின்
லெயில் ரொை ரவண்டியதுதாரன? ஏன் அப்ெடிச் பசய்யவில்லை?' என்று மைக்கினார்
மாவுமில்ைாரர்.
'அப்ெடிச் பசய்தால் நான் இரண்டு மைங்கு முட்ைாளாை, அடிமுட்ைாளாை அல்ைவா இருப் ரென்!'
என்றான் அந்தப் ரெர்வழி சாதுர்யமாை.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 20
ேகத்தான குருோர்களும் ோசற்ற சீடர்களும்..!
வெ.இறறயன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
திருவரங்கத்தில் ராமாநுஜர் வாழ்ந்ை காலம். வீடு வீடாகச் கசன்று பிதை வாங்கி வரபவண்டும்.
அப்படி ஒருமுதற ராமாநுஜர் பிதை பகட்கச் கசன்றபபாது, ஒரு வீட்டுப் கபண் அவருக்கு
அன்னமிட்டுவிட்டு, அழுதுககாண்பட உள்பை கசன்றாள். இதை உதடயவர் கவனித்துவிட்டார்.
'இதில் ஏபைா சூது இருக்கிறது’ என்று அறிந்துககாண்டார். அவள் இட்ட அன்னத்தைப்
பரிபசாதித்ைதில், அதில் நஞ்சு கலந்திருப்பது அவருக்குத் கைரியவந்ைது. அவதரப் பிடிக்காை
ஆசாமி, அவருக்கு விஷம் கலந்ை பசாறு அளிக்கும்படி ைன் மதனவிதய வற்புறுத்தியிருக்கிறான்.
அதைப் பார்த்து நம்பி சிரித்ைார். ''ராமாநுஜரிடம் உண்தமயிபலபய அதிக பக்தி உள்ைவர் யார்
என்று சிந்தித்து நின்பறன்.உங்களின் பகாபம், நீங்கள்ைான் அவர்மீது அதிக பரிவு உள்ைவர் என்று
காட்டிவிட்டது. எனபவ, நீங்கள்ைான் இவருக்கு இனி உணவு ையாரித்துத் ைரபவண்டும்'' என்று
குறிப்பிட்டார். உண்தமயான சீடர்கதை அதடயாைம் காண, அன்று ஞானிகள் இதைப் பபான்ற
கடுதமயான வழிகதைக் கதடப்பிடித்ைார்கள்,
சுவாமி ையானந்ை சரஸ்வதி அவர்களின் வாழ்வில் நடந்ை ஒரு சம்பவம்... விரஜானந்ைதரத் ைம்
குருவாக ஏற்றுக்ககாண்டு, அவருக்கு எல்லாப் பணிவிதடகளும் கசய்துககாண்டிருந்ைார்
சுவாமிஜி ையானந்ை சரஸ்வதி.
ஒருநாள், அவன் வைக்கத்துக்கு மாறாக காதலயில் இரண்டும், மதியம் மூன்றும், இரவு நான்கு
பைங்களும் ைரத் கைாடங்கினான். இரவு பநரத்தில் குரங்குகள் அதிக பநரம் உணவு இல்லாமல்
இருக்கின்றன என்பைால், இந்ை ஏற்பாட்தடச் கசய்ைான் அவன்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 21
ோற்றி மயாசித்த ேருத்துவர்கள்!
வவ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
கட்டத்தைவிட்டு வெளியே சிந்திப்பது குறித்து ஒரு புதிர் ஒரு தைதிக்கு அரசர் ைண்டதை ெழங்ை
விரும்புகிறார். ஆைால், அென் புத்திசாலிோை இருந்ைால் ைப்பித்துக் வைாள்ளலாம் எை ஒரு
ொய்ப்பு ைருகிறார்.
முைல் அதறயின் ைைவில், 'இந்ை அதறயில் ஒரு வபண் இருக்கிறாள்; அடுத்ை அதறயில் ஒரு புலி
இருக்கிறது’ என்று ஓர் அறிவிப்பு ைாணப்படுகிறது. அடுத்ை அதறயின் ைைவில், 'இந்ை இரண்டு
அதறைளில் ஒன்றில் வபண் இருக்ை, மற்வறான்றில் ஒரு புலி இருக்கிறது’ என்று அறிவிப்புப்
பலதை வைாங்குகிறது.
'இந்ை அறிவிப்புைளில் ஒன்று மட்டுயம உண்தம; மற்வறான்று வபாய்! இரண்டில் ஏயைனும் ஓர்
அதறதே நீ யைர்ந்வைடுத்துக் வைாள்ளலாம். நீ யைர்ந்வைடுக்கும் அதறயில் வபண் இருந்ைால்,
அெதள நீ மணந்துவைாள்ளலாம். புலி இருந்ைால், அைற்கு நீ இதரோொய்!’ என்கிறார் அரசர்.
ஒரு ாள் மாதலயில், 40 ெேது மதிக்ைத்ைக்ை வபண்மணி இெரிடம் ெந்து, ைைக்கு ஆறு மாை
ைாலமாை ைதலெலி தீராமல் இருப்பைாைக் கூறிைார். ைான் யெறு டாக்டர்ைளிடம் பார்த்ை
தெத்திேத்துக்கு ஆைாரமாை சிகிச்தசக் குறிப்புைள் அடங்கிே ஃதபல்ைதளக் ைாட்டிைார். டாக்டர்
அெற்தறப் புரட்டிப் பார்த்ைார்.
'மருந்து எதுவும் யெண்டாம். பத்து ாள் ைழித்து ெந்து பாருங்ைள்' என்று அந்ை அம்மாதள
அனுப்பி தெத்ைார் டாக்டர்.
பத்து ாள் ைழிந்து, டாக்டதரப் பார்க்ை ெந்ை அந்ை அம்மாள், 'ைதலெலியே இல்தல' என்று
மகிழ்யொடு வசான்ைார்.
துணி தைக்கும்யபாது ஒரு வபண் ஊசிதே விதசயுடன் இழுக்கும்யபாது, அது ைெறுைலாை அெர்
ைண்ணில் வசாருகிவிட்டது. ஊசியில் வைாங்கும் நூதலப் பிடித்து இழுத்ைால், ஊசி ைாறுமாறாை
அந்ைப் வபண்ணின் ைண்ணுக்குள் பாதிப்பு ஏற்படுத்திவிடுயமா என்று அதைெரும் அஞ்சிைர்.
உள்ளூர் மருத்துெதர அணுகிேயபாது, அந்ைப் வபண்தண அங்யை இங்யை ைராமல் அந்ை
இடத்தியலயே இருக்கும்படி கூறிவிட்டு, ான்தைந்து வைன்ைந்துதடப்பக் ைட்தடைதளக்
வைாண்டு ெரச் வசான்ைார். ெந்ைதும், அெற்தற ஒன்றாைக் ைட்டி, அைன் யமல் அந்ைப்
வபண்தணத் ைதலதெத்துப் படுக்ைச் வசான்ைார்.
அது ஓர் இதளஞனின் சிதல. அந்ைச் சிதல மிை அழைாை இருந்ைது. அைன் அருகில் வசன்று
உற்றுப் பார்த்ைான் இளெரசன். அைன் முைம் ைன் முைம் யபாலயெ இருக்ைக் ைண்டு, அது ைைது
உருெச்சிதலைான் என்பதைப் புரிந்துவைாண்டான். ' ான் கூன் இல்லாமல் இருந்ைால், இவ்ெளவு
அழைாை இருப்யபைா!’ என்று விேந்ைான். அன்றிலிருந்து சிரத்தைோை, மருத்துெர் வசான்ை
உடற்பயிற்சிைதள ஒன்றுவிடாமல் வசய்ைான். அென் முதுகு நிமிர்ந்ைது. மன்ைர் மகிழ்ந்ைார்.
(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 22
பாேம் சுேக்காேல், பணி செய்!
செ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்
குழந்தைகதைக்கூட படிப்படியாக
முதிர்ச்சியுடன் வைர்க்க வவண்டும்.
வாழ்க்தகயின் சிரமமான பகுதிகதை
அனுபவிக்க, அவர்களுக்கு வாய்ப்பு
ைரவவண்டும். கங்காருவபால குட்டிகதை ககட்டியாக இழுத்துப் பிடித்ைால், பிறகு அதவ கீவழ
குதிப்பைற்கு விரும்பவவ விரும்பாது. கைாடக்கத்தில் அரவதைப்பு வைதவ. ஆனால், வைர வைர
அவர்கதை வாழ்க்தகயின் நிஜங்களுக்குத் ையார்ப்படுத்துவது அவசியம்.
ஒருவதரத் ைவிர, மற்ற எல்லாரும் ஆடாமல் வபசாமல் நின்றனர். ஒருவர் மட்டும் குதித்து குதித்து
ஆடினார்.
'இவர்கள் எல்லாதரயும் ஓர் இருட்டு அதறயின் வழியாக இந்ைச் சதபக்கு வரும்படி ஏற்பாடு
கசய்திருந்வைன். அந்ை இருட்டு அதறயில், திறந்ை சாக்குகளில் நிதறய கபாற்காசுகள்
தவத்திருந்வைன். நடனம் ஆட மறுத்ைவர்கதைச் வசாைதன வபாடுங்கள்; ைங்க நாையங்கள்
கிதடக்கும். ஆடினால், எங்வக இடுப்பிலிருந்து நாையங்கள் கீவழ விழுந்து ைங்கதைக் காட்டிக்
ககாடுத்துவிடுவமா என்று பயந்துைான் இவர்கள் ஆடவில்தல' என்றார் மந்திரி.
ஓர் அரசன் மிகவும் கபாறுப்புடன் ைனது நாட்தட ஆண்டு வந்ைான். ஆனால், அவனுக்குத் திருப்தி
இல்தல. தினமும் புதுப் புது பிரச்தனகள்; அவற்தறத் தீர்ப்பைற்குள் அடுத்ை பிரச்தனகள்.
சலித்துக் கதைத்துப் வபானான் மன்னன்.
காட்டில் ஒரு ஞானி இருப்பைாகக் வகள்விப் பட்டு, அவதரத் வைடிச் கசன்று, காலில் விழுந்ைான்.
'குருவவ! என்ன பண்ணுவது என்று கைரியவில்தல. தினம் தினம் புதுப் புதுப் பிரச்தனகதைச்
சமாளித்துச் சமாளித்து, எனக்கு அலுத்துவிட்டது. நான் அயர்ந்துவிட்வடன். ைாங்கள்ைான் எனக்கு
ஏைாவது வழி கசால்ல வவண்டும்' என்று வகட்டான்.
'என் மகன் சிறுவன். என்னாவலவய ைாங்க முடியாை அரச பாரத்தை அவன் ைாங்குவானா, சுவாமி?'
என்று வகட்டான் மன்னன்.
'ஆமாம். ைாங்கள் கசால்வது சரிைான்! சரி, வவறு எங்காவது கசன்று ஏவைனும் வவதல கசய்து
பிதழத்துக்ககாள்கிவறன்!''
(இன்னும் மேமே...)
இலக்கியத்தில் மாற்று சிந்தனை
வெ.இனையன்பு
'சிகலனட’ என்பது தமிழில் உள்ை இன்வைாரு ெடிெம். இரண்டு வபாருட்கனை ஒகர பாடலின்
மூலம் உணர்த்துெது வித்தியாசமாை சிந்தனையின் வெளிப்பாடு.
ஆைால்... நம் தனலயில் உள்ை முடியின் கெர்களில் இருக்கும் சபாஷியஸ் சுரப்பி கள்,
ஒருவிதமாை எண்வணய்ப் பனச உள்ை திரெத்னத சுரக்கின்ைை. அதைால் தனல பைபைப்பாக
இருக்கிைது. சில கநரங்களில் தூசி படிெதற்கும் அதுதான் காரணம். அந்த திரெம் தனலக்கு ஒரு
ொசனைனயத் தருகிைது. ஆககெ, 'மனிதக் கூந்தலுக்கு இயற்னகயில் மணம் இல்னல’ என்ை
நக்கீரரின் கூற்று தெறு.
ஆைாலும், புலெர் தந்த பாட்டில் ஒரு வபாருள் குற்ைம் உண்டு. 'தும்பி’ என்கிை ெண்டு பூக்கனை
ஸ்பரிசிப்பதாகச் வசால்ெது, அது கதனை நுகர்கிை பூச்சி என்கிை வபாருளில்தான்.
இலக்கியத்தில் வபரும்பாலும் கதனீனயயும், கதனீ குடும்பத்னதச் சார்ந்த பூச்சிகனையும்
ெண்டிைங்கைாகக் கருதும் மரபு ஒன்று உண்டு. இரண்டும் வெவ்கெறு குடும்பத்னதச்
சார்ந்தனெ. மலர்களில் னமயமிட்டு, மகரந்தச் கசர்க்னக நடத்த உதவுெது
கதனீ இைத்னதச் சார்ந்த சில பூச்சிகள்தான். 'பம்புல் பீ’ என்ை குைவி இைம் ெண்டு கபால
இருக்கும். அது தாமனர, சாமந்தி, சூரியகாந்தி கபான்ை மலர்களில் கதன் உண்டு மயங்கிக்
கிடக்கும்.
'நான் ராஜ்யத்துக்கு உரினம ககார மாட்கடன்' என்று சத்தியம் வசய்கிைான். ஆைாலும், சத்தியத்னத
நம்பாதெைாககெ இருக்கிைாள் சத்தியெதி. 'உைக்குக் குழந்னதகள் பிைந்து, அெர்கள் உரினம
ொழ்னெப் பற்றிய சிக்கல்கனை முடிச்சுப் கபாட்டு நம்முன் னெத்து அெற்னை நாம் எப்படி தீர்க்க
முயற்சி வசய்கிகைாம் என்பனத இலக்கியங்கள் பரிகசாதிக்கின்ைை.
ஒரு சிம்பன்சி குேங்கின் மூளையின் அைவு 450 மில்லிமீட்டர் ேட்டுமே! ேனிைனுக்மகா 1400
மில்லி மீட்டர். உடல்ரீதியாக பேவீைோை ேனிைன் அதிகப்படியாை ஒத்ைாளச, இேண்டு
கால்களில் நிற்கப் பழகியது, புதியை கண்டுபிடிக்கும் ைன்ளே ஆகியெற்ைால்
மெறுபட்டான். ோமிசத்ளைச் சாப்பிடும்மபாதுைான் ைன் ஜீெோசிகமைாடு பகிர்ந்துவகாள்கிை
பழக்கம் ஏற்பட்டது. உேகில் இதுெளே இருக்கிை கண்டுபிடிப்புகள் குறித்து ஓர் ஆய்வு
வசய்யப்பட்டது. அது, சந்ளை சார்ந்ை ைனி ேனிைர்கள் கண்டு பிடித்ைளெ, சந்ளை சார்ந்ை பேர்
கண்டுபிடித்ைளெ (கூட்டுக் கண்டுபிடிப்பு), சந்ளை சாோை ைனி ேனிைர்கள் கண்டுபிடித்ைளெ,
சந்ளை சாோை பேர் கண்டுபிடித்ைளெ என்று நான்கு விைோகப் வபாருட்களை பாகுபாடு
வசய்ைது. அவ்ொறு பட்டியலிடப்பட்ட வபாருட்களைப் பார்த்ைால், கி.பி.1400 முைல் 1600
ெளே சந்ளை சார்ந்ை ைனி ேனிைக் கண்டுபிடிப்புகளில், அச்சகம் ஒரு முக்கியப் பங்கு ெகிக்கிைது.
சந்ளை சாோை ைனி ேனிைக் கண்டுபிடிப்புகளில் ேத்ைச் சுழற்சி, பாோசூட், குவி ஆடிகள்
மபான்ைளெ முக்கியோைளெ.
கி.பி. 1400 முைல் 1600 ெளே உள்ை காேம் ைனி ேனிைர்களுளடய காேம். ஆைால்,
அப்மபாதுைான் குட்டன்பர்க், அச்சு இயந்திேத்ளைக் கண்டுபிடித்ைார். அைைால் ொசிப்பதும்,
ைகெல்களை அறிெதும் பேெோக விரிய முடிந்ைது. பேரும் புதிய ைகெல்களைத் வைரிந்து
வகாள்ை முடிந்ைது. கி.பி. 1600 முைல் 1800 ெளே ைனி ேனிைர்கள் குக்கர், காந்ைம், ஒளியின்
மெகம், வைர்ோமீட்டர், இயக்க விதிகள், நுண்ணுயிரிகள் மபான்ைெற்ளைக் கண்டுபிடித்ைார்கள்.
குழுொக இளணந்ைெர்கள் பால் வீதி, வபரிய அம்ளேக்குத் ைடுப்பு ேருந்து, பாோமீட்டர்,
வைாளேமநாக்கி, ஆக்ஸிஜன், உஷ்ணொயு பலூன், நீோவி இயந்திேம் மபான்ை பே
வபாருட்களைக் கண்டுபிடித்ைார்கள்.
கி.பி.1800ம் ஆண்டு முைல் சமீப காேம் ெளே பே கண்டுபிடிப்புகள் சந்ளை சாோை கூட்டுக்
கண்டுபிடிப்புகைாக இருக்கின்ைை.
இது எைைால் ஏற்பட்டது என்பது நுட்போக சிந்திக்க மெண்டிய ஒன்று. ைனி ேனிைக் கண்டு
பிடிப்புகள் வெகுொகக் குளைந்து ெருகின்ைை. எடிசன் மின்சாே பல்ளப கண்டுபிடித்ைார் என்று
நாம் கூறி ெந்ைாலும், அெருக்கும் அெமோடு மபாட்டி மபாட்டெருக்கும் இளடமய ஏற்பட்ட
கருத்துப் பரிோற்ைங்கமை அந்ைக் கண்டுபிடிப்புக்கு வித்திட்டை என்பளை நாம்
உணேமெண்டும். பணத்ளைக் குறியாக ளெத்து, கண்டுபிடிப்புகளுக்குக் காப்பு உரிளே வபற்ைது
அெர் ஒருெமே! எைமெ அெமே அெற்ளைக்் கண்டுபிடித்ைளைப் மபான்ை ோயத் மைாற்ைத்ளை
அந்ைக் காப்புரிளே ஏற்படுத்துகிைது.
இன்று ைகெல் பரிோற்ைம் வெகு எளிதில் நடப்பதுைான் இைற்குக் காேணம். இளணய ைைம்
மூேோக ைைக்குத் மைான்றிய அத்ைளை கருத்துக்களையும் உடமை உேகத்துக்கு அறிவித்துவிடும்
ொய்ப்பு உருொகியிருக்கிைது. கலீலிமயாவின் காேத்தில், அெர் அறிந்ை கருத்ளை வெளிமய
வசால்ே அனுேதி கிளடத்திருந்ைால்கூட, ஒரு குறிப்பிட்ட ெட்டத்துக்கு மேல் அது
வசன்றிருக்காது. இன்று கலீலிமயா இருந்ைால், உடைடியாக அளை ஏமைனும் ஒரு வபயரில்
இளணய ைைத்தில் வெளியிட்டிருப்பார்.