Bidasari

Labis na naligayahan ang sultan ng Kembayat nang malamang ang mahal na sultana ay
nagdadalantao. Ang lahat ay maligaya sa magandang balitang iyon nang biglang sumalakay ang
itinuturing na salot ng kaharian, ang higanteng ibong Garuda. Ang buong kaharian ay napilitang
umalis at nagtago sa namumuksang ibon. Napahiwalay sa mga kasama ang Sultana at ang Sultan
at sa kanilang paglalakad ay inabot ng panganganak ang Sultana sa tabi ng ilog. Bagama’t halos
madurog ang puso ng Sultana, napilitan silang iwan ang sanggol sa isang bangkang nasa tabing-
ilog dahil sa malaking takot nila sa ibong Garuda at saka sila nagpatuloy sa pagtatago.

Nang araw na iyon, namamasyal sa tabing-ilog si Diyuhara, ang pinakamayaman na

mangangalakal sa buong bayan ng Indrapura kasama ang kanyang asawa nang nakarinig sila ng
iyak ng sanggol. Pagkakita nila sa sanggol na babaing pagkaganda-ganda, dinala nila agad ito sa
bahay at binigyan ng apat na tagapag-alaga at higaang may kalupkop na tunay na ginto.
Bidasari ang kanilang ibinigay na pangalan. Habang lumalaki, si Bidasari ay lalong gumaganda.
Maligayang –maligaya siya sa piling ng kinagisnang magulang.

Ang sultan Mogindra ng Indrapura ay dalawang taon nang kasal kay Lila Sari ngunit
natatakot ang babae na baka ang sinabi sa kanya ng Sultang siya ay mahal na mahal at hindi niya
nais na mapahiwalay ay hindi mangyayari. Natatakot si Lila na ang kanyang asawa ay makakita ng
isang higit na maganda kaysa sa kanya at siya ay iwanan. “Kung may Makita kang lalong
maganda kaysa sa akin, malimutan mo kaya ako?” At pabirong isinagot ng Sultan, “Kung may
lalong maganda kaysa sa iyo, ngunit ikaw ang pinakamaganda sa lahat!” Kaya, kinabukasan, ang
Sultana ay nagpadala sa lahat ng dako ng mga batyaw upang malaman kung may makikitang
higit na maganda kaysa sa kanya. At nakita ng mga batyaw si Bidasari.

Sa pagkukunwaring gagawing dama ng Sultana, si Bidasari ay nadala sa palasyo at

ipinakulong ni Lila Sari. Pinapasok ni Lila Sari si Bidasari sa kulungan nito sa tuwing umaalis ang Sultan
at doon ay sinasaktan at pinagsasabihan ng masasakit na salita hanggang sa hindi na nakatiis si
Bisadari. Sinabi ni Bidasari kay Lila Sari “kung ibig ninyo akong mamatay, kunin ninyo ang isdang ginto
sa hardin ng aking ama. Kapag araw, ito’y ikuwintas ninyo at sa gabi ay ibalik ninyo sa tubig. Sa
gayon, hindi malalaon at ako ay mamamatay.” Ipinakuha ni Lila Sari ang isda at pinahintulutang
mapabalik si Bidasari sa kanyang magulang.

Nangyari ang mga sinabi ni Bidasari. Sa araw, kapag ikinukuwintas ng Sultana ang isda, si
Bidasari ay nakaburol sa kanilang bahay at sa gabi lamang siya nabubuhay muli. Sa takot ni
Diyuhara nab aka tuluyang patayin ng Sultana si Bidasari, nagpatayo siya ng isang magandang
palasyo sa isang gubat na malayo sa Indrapura at doon itinirang mag-isa si Bidasari. Laging sarado
ang palasyo. Palagay ang kalooban ni Sultana Lila Sari sa paniniwalang si Bidasari ay namatay.
Ngunit, isang araw, nang walang gaanong ginagawa ang kanyang asawan Sultan, naisipan niyang
mangaso sa gubat. Sa paghahanap niya ng usa, narrating niya ang palasyo ni Bidasari. Saradong-
sarado ang palasyo. Kaya lalong pinagnasaan niyang mapasok ito. Natagpuan niya itong walang
katao-tao. Pinasok niya ang lahat ng silid at saw akas ay nakita niya ang kuwarto kung saan
nakaburol si Bidasari. Nagtaka siya. Ngunit hindi niya ginising si Bidasari. Kinabukasan ay nagbalik
siya’t naghintay hanggang sumapit ang gabi. Nabuhay na muli si Bidasari at lubhang hinangaan ng
Sultan ang kagandahan nito. Sinabi ni Bidasari ang katotohanan. Galit na galit ang Sultan.
Pinakasalan agad nito si Bidasari at siyang pinaupo sa tronong katabi niya samantalang si Lili Sari ay
naiwang nag-iisa sa kanyang palasyo.

Pagkaraan ng maraming taon, nagbalikan na sa kembayat ang mga tao. NAgkaroon pa ng

isang anak ang mga tunay na magulang ni Bidasari---- siya ay si Sinapati.

Isang araw dumating sa Kembayat ang isang anak na lalaki ni Dayuhara. Nagulat siya nang
Makita niya si Sunapati na kamukhang-kamukha ng kinikilala niyang kapatid na si Bidasari kaya
kinaibigan niya si Sinapati at ibinalitang may kapatid siyang kamukhang-kamukha niya. Itinanong ni
Sinapati sa kanyang magulang kung may kapatid siyang nawawala. Nagpunta si Sinapati at ang
kanyang magulang sa Indrapura sa pagbabakasakaling si Bidasari ang anak na iniwan sa Bangka
ng kanyang magulang. Sa kanilang pagdating ay nagtaka ang lahat dahil magkamukhang-
magkamukha sina Bidasari at Sinapati. SInabi ni Sinapati ang kanilang pakay at ipinagtapat naman
ni Diyuhara na nakuha nga niya sa Bangka si Bidasari.

Nagkakilala ang magkapatid at ipinakilala si Sinapati kay Sultan Mogindra. Naging masaya
ang lahat sapagkat tunay na prinsesa pala si Bidasari.