Noong unang panahon, may isang dalagang nag ngangalang Rosa.

Bukod sa natatanging ganda ay kilala rin ang dalaga na gagawin ang

lahat upang mapatunayan ang tunay na pag-ibig.

Nakatakda na noong ikasal ang dalaga ng matuklasan nyang may

malubhang sakit si Mario, ang kanyang nobyo.Hindi naging hadlang
ang sakit ni mario upang matigil ang kanilang kasal.

Sa kabila nito ay naging mabuting asawa si Rosa kay Mario.Hindi sya

umalis sa tabi ng asawa kahit anumang oras. Maging sa pag gising at
pag tulog ni Mario ay mukha ni Rosa ang nasisilayan nito.
Ang mga ngiti rin ni Rosa ang huling nasilayan ng asawa bago ito
nalagutan ng hininga.

Ang mga ngiting iyon ay hindi napawi hanggang sa ilibing si Mario.

Nagtaka ang mga tao, aniya "Alam kong masaya si Mario kung nasaan
man sya. Alam ko na ako lamang ang kanyang minahal at
maghihintay sya sakin hanggang sa magsama kaming muli".

Naging inspirasyon si Rosa para sa iba.Bago namatay si Rosa ay

hiniling nito na ilibing sya katabi ng libingan ng asawa. Kakatwang
may tumubong napakagandang bulaklak sa gilid ng puntod ni Rosa.
Tinawag nilang "Rosas" iyon bilang pag alala kay Rosa.
Ang mga ngiti rin ni Rosa ang huling nasilayan ng asawa bago sa
ilibing si Mario. Nagtaka ang mga tao, aniya "si Markung nasaan man

sya. Alam ko na
Naging inspirasyon si Rosa para sa iba.Bago namatay si Rosa ay
hiniling nito na ilibing sya katabi ng libingan ng asawa. Kakatwang
may tumubong napakagandang bulaklak sa gilid ng puntod ni Rosa.
Tinawag nilang "Rosas" iyon bilang pag alala kay Rosa.