na minamaneho na kadalasang nagdudulot

Buhay ng Tsuper ng aksidente sa kalsada at trapiko.

Tunay nga na ang buhay ng mga tsuper ay

Sakripisyong maituturing ang pagiging
isang tsuper ng dyip. Bilang anak ng isang
tsuper, nakikita ko ang sakripisyong
dinadanas ng aking ama. Aalis siya ng
malakas, masigla, may ngiti sa mukha at
uuwing lupaypay sa magdamag na
pagpapasada dala ang kakarampot na kita.
Sa isang pagkakataon sa aking buhay, ako
ay sumama at naranasan ang pagpapasada
ng magdamag sa kalsada. Doon ko nakita
ang halaga ng bawat pisong ibinabayad ng
mga pasaherong akyat baba sa aming
dyip. Naiintindihan ko na ngayon kung
bakit ganoon na lamang ang paghihigpit
ng aming ama sa pagbibigay ng pera sa
aming magkakapatid.
hindi biro. Ang kanilang buhay ay katulad
din ng daanan o kalsada. Ang mga lubak
na daanan ay sumisimbulo sa mga
panahong hirap kumita. Samantala, ang
patag at mainam na daan naman ay
sumisimbolo sa mga panahong
nakakaranas ng kariwasaan at malaking
kita. Ang mga "U - Turn" naman ay
sumisimbulo sa pagbangon at
pagsisimulang muli sa panibagong byahe
ng buhay.

Ang pagpapasada ang isa sa pangunahing

ikinabubuhay ng maraming pamilyang
Pilipino. Sa bawat pagtaas ng presyo ng
gasolina lalo nitong naapektuhan ang
magiging kita ng bawat tsuper. Ito ay
nangangahulugan na kailangan pa nilang
mas pag-igihin ang pagpapasada sa bawat
oras. Doble kayod pa ang dapat nilang
ipakita upang matustusan ang
pangangailangan ng kanilang pamilya.
Idagdag mo pa ang araw-araw na
nagpapahirap sa kanila na tirik na araw at
maitim na usok na kanilang nalalanghap
sa kalsadang tinatahak.

Ayon sa salaysay ng aking ama, maraming

nakakatuwa, nakakainis at nakakapikon na
eksena habang nagpapasada. Mayroong
mga hindi nagbabayad o kung tawagin
nila ay mga "123". Nagtutulugtulugan at
mayamaya di mo namamalayan mga
nakalibre at nakababa na pala. Mga lasing
na pasahero na nangungulit sa kapwa
byahero na minsan ay nagdudulot pa ng
gulo. At higit sa lahat, mga kapwa drayber
o tsuper na matutulin magpatakbo ng dyip