Ullalim (hinalaw at isinalin mula sa ingles ni G.

Dioso)

Kaya habang may araw

nagtago’t nagpahinga
nang gabi’y dumating na
boses umalingawngaw

Isang boses sa dilim

kinakanta’y Ullalim.
Pinapalapit siya
at tinatawag yata.

Inaakit ng tinig,
na sa kubo’y lumapit,
at nang siya’y sumilip,
pag-ibig ay sumapit.

nakalugay na buhok,
napakaamong mukha,
at tinig na umabot
kay Banna’t nagpamangha,

At tuluyang bumihag
sa damdamin ni Banna
ligawan itong dilag
makasama tuwina.

kaya’t kumatok siya

sa kubo ng dalaga
“Anna tago” (may tao)
“Umma sanat?” (Sino ka?)

Kahit na mapanganib,
ay sinubukan niya
sa dalaga’y lumapit
ipinagsa-Bathala.

“Si Banna ng Tinglayan”

sagot nitong binata
Kaya itong si Dongdongan
Pinatuloy ang bisita.

Lagunnawang maganda
Kukunin ng binata
Agawin kay Dongdongan
Pag-ibig ipaglaban

Lahat nga ng paraan

Mapasakanya lamang
Dalagang sinisinta
Ginawa ng binata.

Upang maagaw niya

Sinisintang Lagunnawa
Dongdongang mapagpanggap
Mapaghamong tumanggap

sa kaniyang akalang
“Hindi kaya ni Banna”
Ngunit bayani’y wagi
At baya’y nagpunyagi.

Kinagat nga ang hamon

Lumaban at bumangon
Lagunnawa’y naagaw
Bayaning sinisigaw.

Sa galit ni Dongdongan
Sinunog ang Tinglayan.
Ngunit ganti ng bayan
Ay kapayapaan.

Minsang kinailangan
Ang Tinglaya’y balikan
Kaya pinangakuan
Magkita sa Patokan

Doon na lang maghintay

magbabalik na buhay.
Sa bundok ng Patokan
Yaong muling tagpuan.

Habang sya’y naglalakbay

Dinigma ng kaaway
Malungkot ‘tong balita
Patungkol sa binate
‘di na makababalik
mula labang mabagsik,
Balitang pagkamatay
Lungkot panghabambuhay

Balot ng kalungkutan
Hiniling sa Kabunyan
na sa kan’yang pagtulog,
Pumanaw na sa bundok.