“Wikang Katutubo Tungo sa Isang Bansang Filipino”

Ayon sa aking nakalap na impormasyon, Bilang tugon sa proklamasyon ng

UNESCO na International Year of Indigenous Languages (Pandaigdigang Taon
ng mga Katutubong Wika) ang taong 2019.

Ang wikang Filipino, na siyang pambansang wika sa Pilipinas ay ang wikang

ginagamit sa lahat ng sulok ng bansa. Ito ang nagsisilbing sinturon upang
maitali ang mga mamamayan upang maging isa sila sa kanilang mga diwa,
pangarap at kalsadang tinutugpa. Mahirap na isipin kung walang sariling
wika na magiging daan upang magkabuklod-buklod ang mga hiwa-hiwalay
na isla ng Pilipinas. Maaaring magdulot ito ng mga kaguluhan at hindi
pagkakaunawaan. Isa pa, Wikang katutubo, ang ginamit ng mga sinaunang
Pilipino ating muling gamitin kahit hindi moderno dapat pa din itong
ipagmalaki sa ating bansa at mundo, ipakilala natin muli sa mga kabataang
Pilipino ng sa gayon ay sila rin ay maging pundasyon ng pagsikat muli nito,
Wikang katutubo, ang mga naunang wika na bumuo sa bansang Pilipinas. Ito
din ang siyang pinaglaban ng sambayanang Pilipino, ngunit sa pag daos ng
panahon ito din ay unti unti ng nalilimutan dapat ay hindi natin ito ipinapag
sawalang bahala dahil isa ito kung bakit tayo itinatag na isang bansa. Kahit
na sa anumang anyo, sa pamamagitan man ng pagsusulat o pagsasalita, ang
wika ang pinakamabisang paraan upang maihatid ang mga kaisipan at
mapanatili sa madaling hakbang ang kasaysayan at mga tala ng mga
sinaunang Pilipino. Sa ganitong pagkakataon, malalaman ng mga
kasalukuyang mamamayan ang mga hakbangin na ginawa noong una upang
maituloy ito sa mabuting paraan at maiwasan ang mga hindi magagandang
pangyayari noon. Ito ang ilaw na magiging tanglaw ng mga Filipino upang
mapabuti pa ang mga gawain. Ito rin ang magsisilbing lakas upang
maisakatuparan ang mga naudlot na pangarap noong simula pa. Sa paglipas
ng panahon, mapatutunayan na ang wika ang siyang pinakamahalagang
sandata upang maiparating ng isang bansa sa kanyang mga mamamayan ang
mga pangyayari, kasaysayan at bahagi ng ekonomiya nito. Gayundin naman
na ang wika ang pamamagitan ng kanyang sariling wika ang kasidhian ng
kanyang siyang sentro ng mga mamamayan upang maihugos sa kanilang
pamahalaan ang kanilang mga hinaing. Naipadarama ng isang tao sa
damdamin, ang lalim ng kanyang pagkatao, ang katangian ng kanyang
ginagalawang kapaligiran, lawak ng kanyang kultura at sining, ang
kabihasaan niya sa anumang larangan at ang katotohanan ng kanyang pag -
iral. Sa kabuuan, ang wika ang nagsisilbing kaparaanan upang maging isang
ganap na tao ang isang tao at maging isang ganap na bansa ang isang bansa.

Ang pagdiriwang nitong kaarawan na ito ay ang maiangat ang kamalayan ng

mga mamamayang Filipino ukol sa halagang multilingguwalismo sa
paglikha ng isang bansang Filipino na may pagkakaunawaan at para din
mahikayat ang mga mamamayang Filipino para mag patupad ng mga
malikhaing programang pangwika na makatutugon sa pangangailangan ng
kanilang komunidad sa pakiki pag tulungan sa KWF, mapangangalagaan ng
KWF ang mga karapatang pangwika ng mga mamamayan sa pamamagitan
ng pagpapatupad ng mga patakarang magbibigay ng seguridad laban sa mga
diskriminisasyong pangwika; at Ang arkipelagong Pilipinas ay binubuo ng
pitong libo, isang daan at pitong pulo. Ito’y nahahati sa tatlong dibisyong,
Luzon, Visayas, at Mindanao, at sa labing pitong rehiyon. Sa bawat sulok ng
bansa, mapahilaga man o timog, kanluran o silangan sa kadahilangang ang
mga lugar ay pinaghihiwalay ng karagatan ang mga Pilipino sa bawat pulo
ay gumagamit ng kani-kanilang diyalekto, ngunit ang diyalektong tagalong
ang nag iisa isa sa atin. May ibang salita na magkatulad, may iba namang
hindi pareho ang pagkakagamit ngunit kadalasan, iba talaga ang katumbas.
Ang iba ay may tono kung magsalita, ngunit mayroon namang parang galit.
Kung pagsasama-samahin ang isang kinatawan ng bawat lugar sa isang silid,
paniguradong hindi sila magkakaintindihan. Kaya sa panahon ni Manuel L.
Quezon, gumawa sila ng hakbang para bumuo ng isang pambansang wika na
siyang magiging sagot sa hindi pagkakaunawaan. Ang mga ebidensyang
nagpapahiwatig na pinapahalagahan ng mga Pilipino ang pagkakaroon ng
wikang maiintindihan ng lahat ay ang mga probisyon ng wika sa tatlong
konstitusyon. Nakapaloob sa Artikulo XIV, Seksyon 3 ng Konstitusyong
1935 na dapat pangunahan ng Kongreso ang pagsasagawa at paghubog sa
isang linggwahe batay sa mga umiiral na katutubong wika. Bilang resulta,
hinirang ang Pilipino bilang wikang pambansa na siyang nagmula sa
Tagalog. Isinasaad naman sa Konstitusyong 1973, Artikulo XV, Seksyon 3,
na ang pambansang asamblea ay gagawa ng mga hakbang sa pagpapaunlad
ng wikang Filipino, na Pilipino noong una at binubuo ng pinagsama-samang
dayalekto sa Pilipinas. At sa wakas, idineklara na sa 1987 Konstitusyon,
Artikulo 6 na ang pambansang wikang ito ay dapat payabungin at
pagyamanin pa. Ang katutubong wika din ay mabisang kasangka!an ng tao
sa pakikipag-uunawaan sa kanyang kapwa ito ay biyayang galing sa diyos
upang ipaabot ng tao ang kanyang iniisip, nadarama, nakikita at
nararanasan sa kanyang ka paligirang ginagalawan samakatuwid, ito ay
isang daan sa pakikipagsapalaran at!agsulong ng bansa sa iba't ibang aspeto
ng buhay.

Ang wika ay isang napakahalagang elemento at sangkap ng isang matatag na

bansa. Ito ang nagsisilbing pagkakakilanlan ng isang bansa at mga mamamayan
nito. Hindi lamang pambansang pagkakaunawaan ang hatid ng wika kundi
pagkakabuklod buklod ng bawat isa sa hangaring makamtan ang mapayapa at
progresibong pamayanan. Ang wikang katutubong Filipino ang siyang
nagsisilbing pagkakakilanlan sa ating mga Filipino. Ito ay kailangang linangin at
pakahalagahang upang ng may magamit ang mga susunod pang mga henerasyon.
Kabilang ang wika sa pamanang pangkultura o intangible heritage ng isang lahi.
Sa wika matatagpuan ang mga kayamanang pangkultura tulad ng identidad,
gunita, oral na tradisyon, at panitikang nakasulat. Maituturing na yaman ng
Filipinas ang pagkakaroon ng maraming katutubong wika. Batay sa KWF Atlas ng
mga Wika ng Filipinas, may 130 katutubong wika sa bansa. Hinihikayat ng KWF
ang mga mamamayang Filipino, hindi lámang sa buwan ng Agosto, na makiisa at
manguna sa mga proyektong nakatuon sa pagpapasigla ng paggamit at
pagtangkilik sa mga katutubong wika ng Filipinas. Ginagayanyak din ng KWF na
makiisa sa pagdiriwang ang DepEd, CHED, CSC, NCIP, at DILG. Magsasagawa rin
ang KWF ng mga seminar at timpalak sa buong bansa, kabilang na rito ang
paghirang ng mga kabataang ambasador ng katutubong wika, ang iKAW.
Kikilalanin rin ang mga nagwagi sa Gawad Jacinto, timpalak para sa pagsulat ng
mga sanaysay ng kabataan hinggil sa kanilang katutubong wika.