Ang Alamat ng Dragon at Ang Dakilang Mandirigma

(May Akda: Von Edric C. Josafat, Mag-aaral)

Noong unang panahon, sa isang malayong kaharian, mayroong

dakilang mandirigma na nagngangalang Col. Noong si Col ay bata pa
lamang, tinuturuan na siya ng kanyang ama na si Letricus na isang
Komandante at kaibigan ng hari kung paano makipaglaban at gumamit
ng espada.
Isang araw, sa sinabing kaharian, habang naghahanda si Col upang
makipaglaban, ay bigla nalang sa isang maitim na ulap ay lumabas ang
kinatatakutan ng mga tao na isang mabagsik at malupit na dragon na
nagngangalang Wreloct. Sinunog niya ang mga kabahayan at kinain ang
mga hayop at mga sundalo. Nag-iwan din sya ng nakakatakot na apoy na
lumamon sa kalahati ng kaharian.
Pagkatapos ng nasabing pag-apoy ay nawalan na ng trabaho ang
mga magsasaka. At pagkalipas ng ilan araw ay nagutom sila at humingi
ng saklolo sa kanilang Hari.
Kabalyero: (Dali-daling naglakad patungo sa hari). “O Mahal na
Hari ang mga magsasaka ay nagugutom na at wala ng makain. Ano po
ang kailangan nating gawin?”
Hari: “Kailangan nating paslangin ang dragon upang hindi na siya
makapanggulong muli dito sa ating kaharian.”
Kabalyero: “Pero Mahal na Hari, hindi po naming kayang
paslangin ang Dragon. Kulang po ang gating mga sundalo ng pagkain at
mga kagamitan.”
Hari: “Kung gayon, ako nalamang ang maghahanap ng papaslang
sa malupit na dragon,”
 Lumabas ang Hari sa kangyang palasyo at sinabi sa mga taong
bayan: Meron ba diyang may lakas ng loob para kalabanin ang dragon”?
Sumagot ang dakilang Col “Ako po Mahal na Hari, ako po ang
kakalaban sa dragon”.

Labis na natuwa ang hari at gayundin naghanda na ang di pa may

bayaning si Col sa paglalakbay. Binigyan siya ng hari ng espada at mga
kalasag at sapat na pagkain para sa kanyang paglalakbay.
At naglakbay na si Col patungo sa masukal na gubat na mayroong
naninirahang isang mabagsik na tribo. Habang nasakalagitnaan ng
paglalakbay at nagharap na si Col at ang mabagsik na Tribo. Sumigaw
ang mabagsik na tribo “Ikaw kabalyero, ano ang nais mo at naparito ka
sa gubat?” Sumagot si Col ng buong tapang “Gusto ko pong harapin si
Wreloct ang masamang Dragon”. Laking gulat ngtribo sa sinabi ni Col.
 Taga Tribo: “Nababaliw kana ba kabalyero? Walang sinu mang
nakakatalo pa kay Wreloct. Kaya bumalik ka nlng sa kaharian nyo
kabalyero at wag mo na kami gambalain pa”!
Col: Pero para rin po ito sa ating kaligtasan at ng sa gayon ay wala
na pong mapahamak”.
Ramdam ng tribo ang hinagpis sa tinig ni Col at ang kanyang
katapangan. Kaya pumayag ang tribo at pinakilala nila si Col sa kanilang
nakakakatandang pinunong na nagngangalang Amang Avelar na nooy
nakalaban na rin ni Wreloct. Binigyan ng payo ng Amang Avelar si Col
kung ano ang kahinaan ni Wreloct. Binigyan rin niya si Col ng Espadang
Apoy.
Amang Avelar: Kung ikaw ang kakalaban kay Wreloct, kailangan
mo ng tubig galing sa Kristal ng Talong Luha ng diwata at balahibo ng
Garuda. Ipaghalo mo ito at ipakain sa Dragon sagayon ay manghina
siya.
Humayo na si Col at hinanap ang Kristal na Talon at pinuntahan
ang magandang Diwata ng Talon na si Prinsesa Amira upang humingi
ng luha at kumuha ng balaibong galin sa Garuda. Nakita ng Diwata ang
busilak na puso ni Col. Nagtagumpay si Col at pinagpatuloy na niya ang
paglalakbay. Nakarating siya sa bundok ng mga bato. Sa tuktok nito ay
matatagpuan ang mga kuweba ng mga diyamante at kayamanan at dito
rin nakatira ang dragong si Wreloct.
Tahasang pumasok si Col sa kuweba at doo’y nakita na niya si
Wreloct na mahimbing na natutulog. Nakita ni Col na nakahain din ang
mga pagkain ni Wreloct sa lamesa at doon na niya ibinuhos ang
mahiwagang tubig galing sa Kristal na Talon na may halong balahibo ng
Garuda. Pagkatapos nito ay nagtago sya sa likod ng malaking bato.
Naghintay si Col na magising si Wreloct. Nang magising siya,
agad niyan kinain ang mga pagkain sa mesa. Ngunit bago pa man
tumalab ang mahiwagang tubig galing sa Kistal na Talon ay nakita si
Col ng dragong si Wreloct. Binugahan siya ni Wreloct ng naglalagablab
na apoy. Agad-agad namang tumakbo si Col palabas sa Kweba. Ngunit
napagod siya at naabutan ng dambuhalng dragon. Gayun pa man,
untiuting nanghina ang dragong si Wreloct.
Wreloct: “Mapangahas na tao, kahit ilang ulit nyo ako paslangin,

babalik at babalik ako upang kayo ay lamunin”.

Nakipaglaban si Col kay Wreloct hangang sa paglubog ng araw.

Halos mawalan ng ulirat si Col na hapung-hapo na nakipaglaban kay
Wreloct. Ubos lakas siyang nakipaglaban upang hindi makalipad ang
dragon at itoy tuluyan magapi.
Sa kanyang busilak na puso, tapang at galing, nakabalik si Col sa
palasyo dala-dala ang ulo at puso ni Wreloct. Nakapag uwi rin siya ng
mga dyamante at maraming kayamanang ginto. Ipinakita at inalay niya
ito sa hari. Kalaunana, dahil sa kanyang kagitingan at pamamahal sa
kaharian, ipinakasal si Col sa nag-iisang anak ng Hari na si Prisesa
Mayumi. Ng yumao ang Hari, kinoronahan si Col at nagging hari at
namuno siya ng matagumpay sa kaharian. Naging masaya ang lahat at
nagkar0on ng katahimikan at kaunlaran sa mahabang panahon. Kailan
may wala ng gumagambala sa kanila. Kahit pa man na may sabi-sabing
muling nabuhay si Wreloct at nagtatago raw sa kagubatan dahil sa takot
nito kay Col.

- Wakas.

Ipinasa kay Gng. Cynth Vie Claro

(Guro sa Filipino 8)
Hiniram ang mga larawan sa Google Image.