Pada tahun 1990, kaum Melayu hanya mampu memperoleh 20.

3 peratus daripada keseluruhan syer

dan ekuiti di Malaysia.

Sebagai usaha untuk menarik penyertaan kaum Melayu dalam pemilikan syer dan modal, kerajaan
telah mewujudkan pelbagai perbadanan antaranya PETRONAS, Majlis Amanah Rakyat (MARA) dan
Tabung Pemulihan Usahawan.

Ketidakupayaan Dasar Ekonomi Baru dalam mencapai matlamat berkaitan pemilikan modal dalam
kalangan kaum Melayu telah mewujudkan satu pandangan bahawa dasar ini sebagai sebuah dasar
yang gagal.

Dasar Ekonomi Baru gagal untuk memenuhi objektifnya iaitu 30 peratus pemilikan modal kerana
hanya mampu mencapai 20.3 peratus pemilikan modal kaum Melayu pada tahun 1990.

RANCANGAN MALAYSIA KETIGA

(1976-1980)

4) KETIDAKTELUSAN DALAM MELAKSANAKAN TANGGUNGJAWAB

2) Penyertaan Lebih Ramai Bumiputera Dalam Bidang Profesional

RANCANGAN MALAYSIA KEDUA (1791-1975)

- Merealisasikan ideologi Rukun Negara dalam bentuk pelaksanaan dengan dua matlamat iaitu bagi
membasmi kemiskinan tanpa mengira bangsa dan menghapuskan fungsi ekonomi mengikut kaum di
Malaysia.

- Pelbagai dasar, program dan rancangan yang direncana melalui DEB dapat dilancarkan sehingga
mampu meningkatkan pendapatan dan guna tenaga dalam pelbagai sektor.

1) Mengurangkan dan akhirnya membasmi kemiskinan tanpa mengira kaum

- melalui peningkatan pendapatan dan penambahan peluang pekerjaan

2) Menyusun semula masyarakat

- pengstrukturan semula masyarakat adalah supaya pelbagai kaum tidak sinonim dengan kegiatan
ekonomi

Setelah 20 tahun pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru dapat disimpulkan bahawa dasar ekonomi
tersebut tidak mampu mencapai objektif yang dicanag dalam teras pelaksanaannya. Tempoh antara
tahun 1970 sehingga 1990 menjadi satu tempoh penting dalam usaha kerajaan untuk memperbaiki
keadaan ekonomi kaum Melayu yang berada pada tahap terendah pada jangka masa tersebut.
Melihat semula kepada dua objektif utama Dasar Ekonomi Baru iaitu membasmi kemiskinan dan
menyusun semula masyarakat tanpa mengikut fungsi ekonomi, Dasar Ekonomi Baru telah berjaya
membuahkan hasil yang positif dalam usaha untuk membasmi kemiskinan dalam kalangan kaum
Melayu dan menyusun semula ekonomi kaum Melayu. Akan tetapi, pencapaian yang berjaya digapai
itu tidak berjaya memenuhi matlamat yang ingin diperolehi.

4) Peningkatan taraf pendidikan kaum Bumiputera

- Memfokuskan terhadap pembangunan luar bandar dan kawasan pertanian

- Penduduk bandar yang miskin telah dibantu dengan penyediaan peluang pekerjaan melalui sektor
pembinaan, pembuatan, industri kecil serta bantuan dari segi penyediaan rumah kos rendah
- Menjadi salah satu instrumen pembangunan yang menyerapkan strategi perancangan yang lebih
bersifat konvensional dengan mengekalkan unsur sedia ada dalam Dasar Ekonomi Baru

3) PEGANGAN SYER DAN EKUITI

KEJAYAAN DAN KEGAGALAN

DASAR EKONOMI BARU

3) Pegangan Ekuiti Bumiputera Meningkat

RANCANGAN MALAYSIA KEEMPAT

(1981-1985)

1) JURANG PENDAPATAN DENGAN KAUM LAIN

Setelah hampir 20 tahun pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru, jurang pendapatan antara kaum tetap
luas.

Pendapatan kaum Cina pada ketika ini adalah dua kali ganda daripada pendapatan kaum Melayu

Pada permulaan pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru, nisbah jurang pendapatan kaum Melayu dengan
pendapatan bukan kaum Melayu adalah sebanyak 1:1.75 dan kerajaan menjangkakan kadar nisbah
berkenaan boleh dikurangkan menjelang pertengahan tempoh pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru.

Walaubagaimanapun, keadaan sebaliknya yang berlaku apabila setelah 15 tahun pelaksanaan Dasar
Ekonomi Baru, jurang pendapatan antara kaum terus melebar dan pengurangan nisbah pendapatan
tersebut tidak dapat direalisasikan.

Kekurangan pendapatan kaum Melayu adalah disebabkan kaum Melayu sudah lama terikat dengan
sektor ekonomi tradisional menyebabkan pendapatan kaum Melayu sukar untuk menyaingi
pendapatan kaum Cina yang sudah lama memonopoli sektor-sektor moden di kawasan bandar.

5) HUBUNGAN ETNIK DAN PERPADUAN TIDAK TERCAPAI

5) Penubuhan FELDA

-Ramai pelajar Bumiputera yang dihantar belajar ke institusi pengajian tinggi di luar negeri.

-Melalui pendidikan yang diterapkan, telah memberikan impak yang positif sehingga hari ini dimana
bilangan profesional Bumiputera telah bertambah.

-Peratusan graduan Bumiputera ke luar negara untuk mencapai tahap profesionalisma bumiputera
turut meningkat.

-Peratus graduan Bumiputera yang lulus dengan kepujian kelas pertama di Insitusi Pengajian Tinggi
Awam (IPTA) meningkat dari 13.25 peratus pada tahun 1996 kepada 25.4 peratus pada tahun 2002.

-Kemasukan pelajar Melayu ke Institusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) melepasi tahap 60 peratus dan
ini adalah satu peratusan yang jauh lebih tinggi dari yang ditetapkan di bawah sistem kuota

-Bilangan golongan profesional Melayu sebelum DEB dilaksanakan adalah sebanyak 4.9% berbanding
golongan bukan Melayu iaitu, 84.3%

-Pada tahun 1995, golongan profesional Melayu meningkat kepada 31.1% dan terus meningkat
kepada 42.5% pada tahun 2006
-Telah membantu menarik lebih ramai golongan profesional dalam kalangan kaum Bumiputera

-Pegangan ekuiti bumiputera telahpun meningkat hampir 10 kali ganda, daripada 2.4 % pada tahun
1970 kepada 21.9% pada tahun 2008.

-Walaupun, golongan Bumiputera tidak mencapai sasaran 30 % jumlah pegangan ekuiti seperti yang
telah ditetapkan, kemajuan yang dihasilkan oleh mereka adalah sangat besar jika dibandingkan
dengan kedudukan mereka pada tahun 1970.

-Pada tahun 2010, jumlah nilai ekuiti dilaporkan telah berkembang dengan pesat dan meningkatkan
nilai pegangan mutlak

NUR UMAIRAH BT MAHADI 234086

FATIN NADZIRAH BT ABD JALIL 234153

NOR AFIQAH NAJLAA' BT ABD RAHIM 234406

FAMIEZA BT MAHAMOD 234571

NOR ZIANA BTMOHAMAD 234578

DASAR EKONOMI BARU DALAM DOKUMEN RANCANGAN

KEJAYAAN DASAR EKONOMI BARU

KESIMPULAN

Persefahaman dan kerjasama antara kaum memang wujud dalam golongan kecil elit yang berkuasa
walaupun terdapat juga perselisihan dan penentangan dalam kalangan mereka tetapi dalam
kalangan majoriti rakyat masih terdapat perasaan curiga-mencurigai, perasaan cemburu dan tidak
puas hati antara satu sama lain.

Setiap hubungan etnik merasai yang mereka tidak diberi layanan adil oleh kerajaan.

Setiap kumpulan kaum menggunakan pelbagai organisasi sama ada organisasi sosial, ekonomi atau
politik bagi memperjuangkan kepentingan kaum masing-masing.

-Perkembangan Dasar Ekonomi Baru telah mencapai fasa akhir dalam pelaksanaannya

-Pembangunan ekonomi negara secara menyeluruh semasa Rancangan Malaysia Kelima ini adalah
bertujuan untuk mengelakkan kelompok kaum lain di Malaysia merasakan hak mereka dinafikan dan
menonjolkan bahawa Dasar Ekonomi Baru bukan untuk kaum Melayu sahaja

-Dasar Penswastaan ini merupakan satu lagi usaha kerajaan untuk menggalakkan penyertaan kaum
Melayu dan Bumiputera dalam sektor ekonomi moden

RANCANGAN MALAYSIA KELIMA

(1986-1990)

Pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru yang bermula pada tahun 1970 dan berakhir pada tahun 1990
meliputi agenda yang dirangka dalam:

Rancangan Malaysia Kedua (1971-1975),

Rancangan Malaysia Ketiga (1976-1980),

Rancangan Malaysia Keempat (1981-1985) dan

Rancangan Malaysia Kelima (1986-1990)

-Kerajaan dilihat lebih memfokuskan pertumbuhan ekonomi negara secara keseluruhan dan seakan
melupakan matlamat asal Dasar Ekonomi Baru untuk membasmi kemiskinan dan menyusun
masyarakat

-Timbul polemik, disifatkan sebagai sebuah dasar yang tidak proaktif dan mendapat persepsi negatif
daripada media tempatan dan media antarabangsa

-Dkatakan sebagai sebuah dasar yang bersifat perkauman

Dirangka pada tahun 1971 oleh Tun ABdul Razak

Kemunculan Dasar Ekonomi Baru ini disebabkan oleh Peristiwa 13 MEI 1969

Mempunyai dua matlamat utama

PENGENALAN DEB

Wujud di kalangan kaum Bumiputera sindrom pergantungan kepada kerajaan.

Ada pengusaha atau peniaga Bumiputera yang berniaga secara “Ali-Baba” atau berniaga di atas
angin.

Mereka mendapat kontrak untuk menjalankan sesuatu projek dan kemudiannya menjualkan atau
memberi sub-kontrak kepada peniaga Bukan Bumiputera.

Mereka sebenarnya tidak menjalankan projek itu sendiri tetapi mendapat bayaran sebagai imbuhan
sebagai pengantara.

Amalan seperti ini telah membawa kepada ketirisan perbelanjaan kerajaan dan pengunaan dana
yang tidak efisyen.

-Penempatan FELDA, sama ada unit perkampungan tunggal atau bandar, adalah komuniti yang
sengaja dibina atau dirancang di kawasan desa untuk mencapai matlamat-matlamat sosio-ekonomi
negara.

-DEB yang telah di jalankan oleh pihak kerajaan walaupun tidak mencapai objektif sepenuhnya,
namun di peringkat proses penyusunan semula masyarakat, memperbetulkan ketidakseimbangan
ekonomi, dapat mengurang dan seterusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi
ekonomi boleh dikatakan berjaya dilaksanakan.

-Golongan miskin yang telah berpindah ke kawasan FELDA pada mulanya dengan tujuan untuk
mendapatkan pekerjaan dan tanah kini telah menjadi warga Malaysia yang prodaktif dan inovatif
bagi kemajuan negara ini.

2) INSIDEN KEMISKINAN

Kemiskinan terus menjadi satu penyakit ekonomi dalam kalangan kaum Melayu khususnya yang
tinggal di kawasan luar bandar. Ketidakseragaman dalam pembangunan menjadi salah satu punca
utama mengapa kaum Melayu yang tinggal di luar bandar terus dibelenggu kemiskinan
memandangkan pembangunan hanya tertumpu di kawasan bandar.
Program-program pembangunan ekonomi sewaktu pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru adalah bersifat
probandar sedangkan pada ketika itu jumlah penduduk kaum Melayu di kawasan bandar adalah
sedikit.

Dasar Ekonomi Baru telah berjaya melakukan perubahan yang agak besar dalam senario ekonomi
kaum Melayu kerana berjaya meningkatkan pendapatan dan guna tenaga kaum Melayu sepanjang
20 tahun pelaksanaannya. Namun, pencapaian itu masih tidak memenuhi objektif dasar ini untuk
meningkatkan ekonomi kaum Melayu di tahap yang sepatutnya.

OBJEKTIF DEB

KEGAGALAN DASAR EKONOMI BARU

1) Pembasmian kemiskinan

-telah berjaya mengurangkan paras kemiskinan negara kepada 16.5% pada tahun berakhirnya Dasar
Ekonomi Baru (1990)

-berjaya meningkatkan taraf hidup masyarakat Melayu melalui hasil pendapatan yang bertambah.
Pendapatan orang Melayu bertambah daripada nilainya 44 sen bagi setiap pendapatan satu ringgit
kaum bukan Melayu kepada 57 sen setiap satu ringgit, iaitu pertambahan sebanyak 30% pada tahun
1990