ச ோழ நோட்டுப் புகோர் நகர வணிகனோன மோ ோத்துவோனின் மகன் சகோவலன். அவன் மனனவி கண்ணகி.

கண்ணகிச ோடு வோழ் க்னக நடத்திக் ககோண்டிருந்த சகோவலன் அந்நகரில் வோழ் ந்து வந்த நடன மோதோன
மோதவியின் ஆடற் கனலயில் ஈடுபட்டுக் கண்ணகின ப் பிரிந்து சிலகோலம் மோதவியுடன் வோழ் கிறோன். அப் சபோது
அவர்கள் இருவருக்கும் பிறந்த கபண் மணிசமகனல. மணிசமகனல பிறந்த சிறிது கோலத்திற் குப் பிறகு
சகோவலன் மோதவியிடம் மனசவறுபோடு ககோண்டு பிரிந்து மீண்டும் கண்ணகியிடம் க ன்றுவிடுகிறோன்.

கபோருள் ஈட்டுவதற் கோக மதுனர க ன்ற சகோவலன், போண்டி அரசியின் சிலம் பு ஒன்றினனத் திருடி கள் வன்
என்று அரண்மனனப் கபோற் ககோல் லனோல் பழி சுமத்தப் பட்டுக் ககோல் லப் படுகிறோன். அதனன அறிந்த மோதவி தன்
கபோருட்கனள எல் லோம் சபோதி மரத்தின் கீழ் அறவண அடிகள் முன்னர்த் தோனம் க ் து துறவறம் ஏற் கிறோள் . தன்
கபண்ணோன மணிசமகனலன யும் துறவறத்தில் ஈடுபடுத்துகிறோள் .

மோதவி, மணிசமகனல இருவரும் துறவு சமற் ககோண்டு வோழ் ந்து வரும் சவனளயில் பூம் புகோரில் இந்திரவிழோ
நனடகபறுகிறது. அவ் விழோவில் நோடக மடந்னத ரின் ஆடலும் போடலும் முதன்னம ோனனவ. மோதவியும்
மணிசமகனலயும் அவ் விழோவில் கலந்துககோள் ளவில் னல. இதனோல் ஊர் மக்கள் அவர்கனளப் பற் றிப் பழி
சபசுகின்றனர். ஊர் பழிக்கசவ, மோதவியின் தோ ோன சித்ரோபதி மோதவியின் சதோழி வ ந்தமோனலன அனழத்து
ஊர்ப் பழின க் கூறி மோதவின அனழத்து வருமோறு கூறுகிறோள் .

வ ந்தமோனல மோதவியிடம் க ன்று உனரக்கிறோள் . ஆனோல் மோதவி தோன் ககோண்ட ஒழுக்கத்னதயும்

மணிசமகனலயின் உறுதின யும் விளக்கிக் கூறுகிறோள் .

கோவலன் சபரூர் கனனக ரி ஊட்டி

மோகபரும் பத்தினி மகள் மணிசமகனல
அருந்தவப் படுத்தல் அல் லது ோவதும்
திருந்தோ ் க ் னகத் தீத்கதோழிற் படோஅள் . . .
(ஊர் அலர் உனரத்த கோனத, 54-57)

என்றும் உனரக்கிறோள் . மணிசமகனலன ‘மோகபரும் பத்தினி கண்ணகியின் மகள் ’ என்று க ோல் வதன் மூலம்
மணிசமகனலயின் வோழ் வுப் சபோக்கின் தின ன த் கதளிவோக உணர்த்திவிடுகிறோள் .

சகோவலன், கண்ணகி, மோதவி ஆகி மூவருக்கும் ஏற் பட்ட துன்பங் கனள மோதவி கூறி னதக் சகட்டு அங் கு
மோனல கதோடுத்துக் ககோண்டிருந்த மணிசமகனல கண்ணீர ் சிந்துகிறோள் . கண்ணீர ் படிந்து பூன க்குரி மோனல
தூ ் னம இழந்தது.

தூநீ ர் மோனல தூத்தனக இழந்தது

நிகர்மலர் நீ ச ககோணர்வோ ் !
(மலர்வனம் புக்க கோனத, 14-15)

என்று, புதி மலர்கனளக் ககோ ் து வருமோறு மணிசமகனலயிடம் மோதவி கூறுகிறோள் . மணிசமகனலயும் அவள்
சதோழி சுதமதியும் உவவனம் என்னும் ச ோனலக்கு ் க ல் கின்றனர்.

மணிசமகனலயின் மீது கோதல் ககோண்டிருந்த அந்நோட்டு இளவர ன் உத குமரன் அவனளத்சதடி

உவவனத்திற் கு வருகிறோன். அவனிடமிருந்து தப் பித்துக் ககோள் ள எண்ணி மணிசமகனல அங் கிருந்த
பளிங் கினோல் அனமக்கப்பட்ட பளிக்கனற மண்டபத்தில் புகுந்துவிடுகிறோள் . உத குமரன் பளிக்கனறக்குள் சள
க ல் ல வழி கதரி ோனம ோல் மணிசமகனலன ப் பலவோறு இழித்துக் கூறிவிட்டுத் திரும் பி ் க ன்றுவிடுகிறோன்.
உத குமரன் க ன்றபின் மணிசமகனல கவளிச வருகிறோள் . சுதமதியிடம் தன் கநஞ் மும் உத குமரனன
நோடுவனத எடுத்து உனரக்கிறோள் .

புதுசவோன் பின்னறப் சபோனது என் கநஞ் ம்

இதுசவோ அன்னோ ் கோமத்து இ ற் னக
இதுசவ ஆயின் ககடுகதன் திறம் . . .
(மணிசமகலோ கத ் வம் வந்து
சதோன்றி கோனத, 89-91)

என்று அனத மோற் ற சவண்டும் என்ற உறுதியும் ககோள் கிறோள் . அப் சபோது இந்திர விழோவினனக் கோண வந்த
மணிசமகலோ கத ் வம் மணிசமகனலயின் நினலன அறிந்துககோள் கிறது. எனசவ மணிசமகனலன யும்
சுதமதின யும் உத குமரனிடமிருந்து தப் புவிக்க அவர்கனள ் க்கரவோளக் சகோட்டத்திற் கு ் க ல் லுமோறு
கூறுகிறது. சமலும் க்கரவோளக் சகோட்டத்தின் வரலோற் னறயும் கூறுகிறது. இதற் குள் இரவுப் கபோழுதோகிறது.
சுதமதி அங் சகச உறங் கிவிடுகிறோள் . உறங் க ஆரம் பித்த மணிசமகனலன மணிசமகலோ கத ் வம்
உவவனத்திலிருந்து முப் பது ச ோ னனத் தூரம் வோன் வழி ோக எடுத்து ் க ன்று மணிபல் லவம் என்னும் தீவில்
ச ர்ப்பித்துவிட்டு ் க ல் கிறது.
மணிபல் லவத் தீவிசல தனி ோக விடப் பட்ட மணிசமகனல விழித்கதழுந்து தனினம ோல் துன்புற் று அழத்
கதோடங் குகிறோள் . அப்சபோது அவள் முன் ஒரு புத்த தரும பீடினக சதோன்றுகிறது. தரும பீடினக என்பது புத்தர்
அமர்ந்து அறம் உனரத்த ஆ னம் ஆகும் . அனதக் கோண்சபோருக்கு அவர்களுனட பழம் பிறப் புகள் விளங் கும் .
மணிசமகனல அதனன வணங் குகிறோள் . அதன் மூலம் தன் பழம் பிறப் னப உணர்கிறோள் . முற் பிறப்பில் அச ோதர
நோட்டு மன்னன் இரவிவன்மன் என்பவனுக்கும் அரசி அமுதபதி என்பவளுக்கும் இலக்குமி என்னும் மகளோகப்
பிறந்தனம; இரோகுலன் என்பவனன மணந்தனம; அவன் போம் பு தீண்டி இறந்தனம; அவனுடன் தீயில் புகுந்து உயிர்
துறந்தனம சபோன்ற விவரங் கனள அறிந்து ககோள் கிறோள் மணிசமகனல. பழம் பிறப் பில் தன் கணவனோன
இரோகுலன் என்பவசன இப் சபோது உத குமரனோகப் பிறவி எடுத்துள் ளோன். எனசவதோன் தன் கநஞ் ம் அவனன
நோடுகிறது என்பனத மணிசமகலோ கத ் வத்தின் மூலம் பின் னர் அறிந்துககோள் கிறோள் .

மணிசமகலோ கத ் வம் மணிசமகனலக்கு அவள் விரும் பும் சவற் று உருவத்னத அனடவதற் குரி மந்திரத்னதயும் ,
வோன்வழி ோக ் க ன்று வர உதவும் மந்திரத்னதயும் , பசின ப் சபோக்கும் மற் கறோரு கபரி மந்திரத்னதயும்
உனரத்துவிட்டு ் க ல் கிறது. அப்சபோது, இந்திரன் ஏவலோல் அத்தீனவக் கோத்துவரும் தீவதிலனக என்னும் கோவல்
கத ் வம் அவள் முன் சதோன்றுகிறோள் . அவள் அத்தீவில் உள் ள சகோமுகி என்னும் கபோ ் னகயில் , புத்தர் பிறந்த
தினமோன னவகோசித் திங் கள் வி ோக நட் த்திர முழுநிலவு நோளில் சதோன்றும் அமுதசுரபி என்னும் போத்திரத்னதப்
பற் றிக் கூறுகிறோள் . அப் போத்திரம் ஆபுத்திரன் னகயில் இருந்தது என்றும் அப் போத்திரத்தில் இடும் உணவோனது
எடுக்க எடுக்கப் கபருகிக் ககோண்சட இருக்கும் சிறப் புனட து என்றும் கூறுகிறோள் . இன்று அப் போத்திரம்
உன்னன வந்து ச ரும் என்றும் கூறுகிறோள் . அதனனக் சகட்ட மணிசமகனல சகோமுகிப் கபோ ் னகன வலம்
வருகிறோள் . அப் சபோது கபோ ் னகயில் சதோன்றி அமுதசுரபி மணிசமகனலயின் னகயில் வந்து ச ர்கிறது.
அமுதசுரபின ப் கபற் ற மணிசமகனல வோன்வழிச புகோர் நகனர அனடகிறோள் . அறவண அடிகனளயும்
மோதவின யும் ந்தித்து நடந்தவற் னறக் கூறுகிறோள் .

மணிசமகனலக்கு அறவண அடிகள் , சிந்தோசதவி ஆபுத்திரனுக்கு அமுதசுரபின க் ககோடுத்த வரலோற் னறக்

கூறுகிறோர். ஆபுத்திரன் தருமம் க ் தது, இந்திரன் க லோல் அவன் தன் உயினர நீ த்தது, தற் சபோது அவன் ோவக
நோட்டில் பிறந்திருப் பது சபோன்ற விவரங் கனளக் கூறுகிறோர். சமலும் ‘ஆபுத்திரன் மூலமோக உலக மக்களின்
பசின ப் சபோக்கி அமுதசுரபி ப ன்படுத்தப் படோமல் இருப் பது தவறு. எனசவ நீ அப் பணின சமற் ககோள் ’
எனவும் உனரக்கிறோர். அதனனக் சகட்ட மணிசமகனல அறவண அடிகனள வணங் கி, அமுதசுரபின
ஏந்தி வோறு புகோர் நகர வீதிக்கு வருகிறோள் . அவனளப் புகோர் நகர மக்கள் சூழ் ந்துககோள் கின்றனர். அவர்களில்
வித்தி ோதர மங் னக ோகி கோ ண்டினக என்பவள் கற் பில் சிறந்தவளோன ஆதினரயிடம் முதல் பி ன ்
கபறுமோறு கூறுகிறோள் . ஆதினரயின் வரலோற் னறயும் கூறுகிறோள் .

ஆதினரயின் கணவன் ோதுவன். அவன் தீ ஒழுக்கம் ககோண்டு கணினக ஒருத்தியுடன் வோழ் ந்து வந்தோன்.
அவனுனட கபோருட்கள் தீர்ந்தபின் கணினக அவனன வீட்னட விட்டு கவளிச ற் றினோள் . ோதுவன் கபோருள்
ஈட்டுவதற் கோக வணிகர்களுடன் கப் பலில் க ன்றோன். கடும் கோற் றோல் கப் பல் கவிழ் ந்தது. ோதுவன் தப் பி
நோகர்கள் வோழும் மனலப் பக்கம் ச ர்ந்தோன். கப் பலில் தப் பி சிலர் கோவிரிப் பூம் பட்டினம் வந்தனர். ோதுவன்
உயிசரோடு இருப் பனத அறி ோத அவர்கள் அவன் இறந்து விட்டதோகக் கூறினர். அதனனக் சகட்ட ஆதினர தீயில்
போ ் ந்து உயிர்விடத் துணிந்தோள் . தீயில் குதித்தோள் . ஆனோல் தீ அவனள ் சுடவில் னல. ஆதினர ‘தீயும் சுடோத
போவி ோசனன்’ என்று வருந்தினோள் . அப் சபோது ‘உன் கணவன் இறக்கவில் னல. வினரவில் திரும் புவோன்’ என
அ ரீரி சகட்டது. ஆதினர மகிழ் சி ் ச ோடு வீடு திரும் பி நல் ல அறங் கனள ் க ் து வந்தோள் .

கடல் ககோந்தளிப் பிலிருந் து உயிர்தப் பி நோகர்மனலன ் க ன்றனடந்த ோதுவனன நோகர்கள் பிடித்து அவனன
உண்ண மு ன்றனர். ோதுவன் நோகர்கமோழின அறிந்திருந்ததோல் நோகர்களின் தனலவசனோடு சபசி
அவர்களுக்குக் ககோல் லோனம அறத்னத அறிவுறுத்தினோன். நல் வினன, தீவினன ஆகி ன பற் றி விளக்கமோக
எடுத்துனரத்தோன். நல் லறிவு கபற் ற நோகர் தனலவன், ோதுவனுக்குப் கபோன்னும் கபோருளும் அள் ளித் தந்தோன்.
அவற் னறப் கபற் று அங் கு வந்த ந்திரதத்தன் கப் பலில் ோதுவன் மீண்டோன். ஆதினர கணவசனோடு
மகிழ் சி
் ோக வோழ் ந்தோள் . இவ் வோறு ஆதினரயின் வரலோற் னறக் கூறினோள் கோ ண்டினக. மணிசமகனல
ஆதினர வீட்டினுள் நுனழகிறோள் . ஆதினர பி ன ் யிட்டதும் அமுதசுரபியில் உணவு எடுக்க எடுக்கக் குனற ோது
வந்து ககோண்சட இருந்தது. கோ ண்டினக மணிசமகனலயிடம் ‘‘தோச ! என் தீரோப் பசின த் தீர்த்தருள
சவண்டும் ’’ என சவண்டுகிறோள் . மணிசமகனல ஒரு பிடி உணவு அள் ளியிட அவள் பசி தீர்ந்தது. பின்
கோ ண்டினக தன் வரலோற் னற மணிசமகனலக்குக் கூறுகிறோள் .

வடதின யில் கோஞ் னபுரம் என்பது என் ஊர். கோவிரிப் பூம் பட்டினத்தில் நனடகபறும் இந்திர விழோனவக் கோண
நோனும் என் கணவனும் வோன் வழிச பறந்து வந்சதோம் . இனடச ஓர் ஆற் றங் கனரயில் தங் கிசனோம் . அங் கு
விரு சி் கன் என்ற முனிவன் நீ ரோடிவிட்டு வந்து உண்பதற் கோக ஒரு கபரி நோவல் கனின த் சதக்கு இனலயில்
னவத்துவிட்டு ் க ன்றிருந்தோன். நோன் என் தீவினன ோல் அக்கனின என் கோலோல் சினதத்துவிட்சடன்.
நீ ரோடிவிட்டுத் திரும் பி முனிவன் சினந்து, ‘இக்கனி பன் னிரண்டோண்டுக்கு ஒருமுனற ஒரு கனின த் தரும்
நோவல் மரத்தில் உண்டோனது. இனத உண்பவர்கள் பன் னிரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பசியில் லோமல் இருப் பர். நோன்
பன் னிரண்டோண்டு சநோன்பிருந்து இனத உண்ணும் வழக்கமுனட வன். இனத நீ சினதத்தோ ் . ஆகசவ இனி நீ
வோன் வழிச க ல் லும் க்தின இழப் போ ் . ோனனத் தீ என்னும் தீரோப் பசி சநோ ோல் துன்பப்படுவோ ் .
பன் னிரண்டு ஆண்டுக்குப் பின் கினடக்கும் நோவல் கனின நோன் உண்ணும் நோளில் உன் பசி தீர்வதோக’ என ்
பித்தோன். முனிவன் க ோன்ன பன் னிரண்டு ஆண்டுகள் முடியும் நோள் இதுசபோலும் , உன்னக ோல் உணவு
கபற் றுப் பசிதீர்ந்சதன்’ என்று கூறி கோ ண்டினக தன் நோட்டிற் குத் திரும் பி ் க ல் கிறோள் .
மணிசமகனல, உத குமரன் தன்னன அனட ோளம் கண்டு ககோள் ளோத வனகயில் கோ ண்டினகயின் வடிவம்
ககோண்டு பசிப் பிணி தீர்க்கும் நல் லறத்னதப் புரிந்து வருகிறோள் . கோ ண்டினகயின் வடிவில் இருப் பவள்
மணிசமகனலச என்று அறிந்த உத குமரன் அவனள அனட முற் படுகிறோன். அப் சபோது கோ ண்டினகன த்
சதடி வந்த அவள் கணவன் கோஞ் னன் என்பவன் உத குமரன் கோ ண்டினகன அனட விரும் புகிறோன் எனத்
தவறோக எண்ணி அவனன வோளோல் கவட்டிக் ககோன்று விடுகிறோன். அங் சக இருந்த கந்திற் போனவ கோஞ் னனுக்கு
உண்னமன உணர்த்துகிறது. கோ ண்டினக ஊர் திரும் பும் சபோது ோரும் சமசல பறக்கக் கூடோத விந்தி மனல
மீது பறந்து க ன்றனதயும் அதனோல் மனலன க் கோக்கும் விந்தோகடினக அவனள இழுத்துத் தன் வயிற் றுக்குள்
அடக்கிக் ககோண்டனதயும் கூறுகிறது. கோஞ் னன் வருந்தி ஊர் திரும் புகிறோன்.

உத குமரன் இறப் பிற் கு மணிசமகனலச கோரணம் என எண்ணி அர ன் அவனள ் சினறயில் இடுகிறோன்.

அர மோசதவி தன் மகன் சமல் ககோண்ட போ த்தினோல் மணிசமகனலன வஞ் சித்து வருத்திட மு ல் கிறோள் .
மணிசமகனலன ் சினறயிலிருந்து விடுவித்து அரண்மனனக்கு அனழத்து ் க ல் கிறோள் . அங் கு அவளுக்கு
ம க்க மருந்து ஊட்டுகிறோள் . அவளுக்குத் தீங் கு இனழக்குமோறு கல் லோத இனளஞன் ஒருவனன ஏவுகிறோள் ;
புழுக்கனறயில் அனடக்கிறோள் ; ஆனோல் மணிசமகனல இக்ககோடுஞ் க ல் களோல் எவ் விதத்திலும்
போதிக்கப் படோமல் இருப் பனதக் கண்டு அஞ் சித் தன் பினழயினன உணர்கிறோள் . மணிசமகனல அவளுக்கு
நல் லறங் கனளப் சபோதிக்கிறோள் . கோமத்தின் ககோடுனம, ககோனலயின் ககோடுனம, கள் ளின் ககோடுனம,
கபோ ் யின் தீனம, களவின் துன்பம் எனத் தீ குற் றங் களின் தன்னமன உணர்த்துகிறோள் . பசிசபோக்குவதும்
உயிர்களிடத்து அன்பு க லுத்துவதுசம அறம் என்கிறோள் . அப் சபோது அங் கு வந்த அறவண அடிகள் அரசிக்கு
சமலும் பல அறகநறிகனள அருளுகின்றோர். மணிசமகனல அனனவனரயும் வணங் கி ் ோவக நோட்டிற் கு ்
க ல் கிறோள் .

ோவக நோட்டில் புண்ணி ரோ னோகப் பிறந்திருந்த ஆபுத்திரனன ் ந்திக்கிறோள் . அவன் தன் பழம் பிறப் னப
உணர்ந்து ககோள் ள மணிபல் லவத் தீவிற் கு ் க ல் லுமோறு தூண்டுகிறோள் . தோனும் மணிபல் லவத் தீனவ
அனடகிறோள் . அங் குப் புண்ணி ரோ ன் தன் பிறப்னப உணர்ந்து ககோள் கிறோன். அப் சபோது கோவல் கத ் வமோன
தீவதிலனக மணிசமகனலயிடம் , சகோவலனின் முன்சனோன் ஒருவன் கடலில் விழுந்து தவித்தசபோது, மணிசமகலோ
கத ் வம் அவனனக் கோப் போற் றிக் கனர ச ர்த்தது. உயிர்தப் பி அவன் தோன தருமங் கள் பல க ் தோன். அவன்
க ் த நற் க ல் கனள அறிந்து ககோள் ள வஞ் சி நகருக்கு ் க ல் லுமோறு கூறுகிறது. மணிசமகனல
புண்ணி ரோ னுக்கு அறம் உனரத்துப் பின் வஞ் சி நகருக்குப் புறப் படுகிறோள் .

மணிசமகனல வஞ் சி மோநகனர அனடந்து, அங் கிருந்த ம க் கணக்கரோகி அளனவவோதி, ன வவோதி,

பிரமவோதி, னவணவவோதி, சவதவோதி, ஆசீவகவோதி, நிகண்டவோதி, ோங் கி வோதி, னவச டிகவோதி, பூதவோதி
ஆகி பலரும் தம் தம் ம த்தின் நுண் கபோருட்கனள உனரக்கக் சகட்டு அறிகிறோள் . அவள் மனம் அனமதி
கபறவில் னல. அங் கிருந்து கோஞ் சி மோநகரம் க ல் கிறோள் . அங் கு அறவண அடிகனள ் ந்தித்து கம ் ப் கபோருள்
உனரத்தருளுமோறு சவண்டுகிறோள் . அறவண அடிகள் மணிசமகனலக்குப் பிறர்மதமும் தம் மதமும் எடுத்துனரத்து
கம ் ப் கபோருளோகி தரும கநறியின் நுண்னம ோன கபோருட்கனள விளக்குகிறோர். மணிசமகனல அவர்
உணர்த்தி ஞோன விளக்கின் துனண ோல் கதளிவு கபறுகிறோள் முடிவில் ‘என் பிறப் புக்குக் கோரணமோகி
குற் றங் கள் நீ ங் குக’ என சவண்டி சநோன்பு சநோற் கத் கதோடங் குகிறோள் . இந்நிகழ் சி
் யுடன் மணிசமகனலக்
கோப் பி க் கனத நினறவு கபறுகிறது.

2nd

மணிமமகலை காட்டும் அறம்

மணிசமகனல கபௌத்த ம த்னதப் பரப் பும் சநோக்கத்துடன் எழுதப் கபற் ற நூல் . ங் க கோலத்தில் ஆளுனம
கபறோத ம உணர்வு படிப் படி ோக வளர்ந்திருப் பனத மணிசமகனல கோட்டுகிறது. சிலப்பதிகோரத்தில் கவுந்தி
மணத் துறவி ோகக் கோட்சி தருகிறோர் ; அவரும் கூடக் கண்ணகியின் ஆற் றலுக்குக் குனறந்தவரோகசவ கோட்டப்
கபறுகிறோர். மணிசமகனலயின் கனதத் தனலவிச கபௌத்த ம த்னதப் பரப் புகின்றோள் .

தமிழகப் பண்போட்டு வரலோற் றில் கி. பி. இரண்டோம் நூற் றோண்டில் ம ம் மனித வோழ் வில் சபரிடம் கபற் றனத
மணிசமகனல கவளிப் படுத்துகிறது.

மணிசமகனல பத்தினிப் கபண்கனள மூவனகப் படுத்திக் கூறுகின்றது.

1. கணவன் இறந்தவுடன் எரி மூழ் கி இறப் பவர்,

2. தனிச எரி வளர்த்து இறப் பவர்,
3. கணவனன நினனந்து னகம் னம சநோன்சபற் பவர்
என மணிசமகனல இவர்கனள வனகப் படுத்துகின்றது.

மணிசமகனல மனிதர் உடம் னப இழிவோனதோகக் கருதி உனரக்கின்றது . உடம் பு புலோல் நினறந்தது; மூத்துத்
தளர்வது; பிணி கூடுவது; குற் றம் புரிவது; கவனலயின் ககோள் கலம் என்று கூறி இதனனப் புறக்கணிப் பசத
ரி ோனது என்கின்றது.
மணிமமகலையும் பண்பாட்டு நெறிகளும் :

மணிசமகனல ஆரி ர்தம் பண்போட்னடயும் , தமிழர் பண்போட்னடயும் ஒப் பிடும் வனகயில் உனரக்கின்றது.
ஆபுத்திரன் என்பவன் சவள் வியில் பலி ககோடுப் பதற் ககனப் போர்ப்பனர் கட்டி னவத்திருந்த பசுனவ அவிழ் த்து
விடுகிறோன். அனதக் கண்ட போர்ப்பனர்கள் அவன் பிறவி இழிந்தது என்று தூற் றுகின்றனர்.

அவன் அனமதி ோக “உங் கள் முனிவர்கள் , பசு வயிற் றிலும் மோன் வயிற் றிலும் நரி வயிற் றிலும்
பிறந்தவர்களோயிற் சற” என்று மறுகமோழி கூறுகிறோன். ஆபுத்திரன் ஊனர விட்டு விரட்டப் படுகிறோன்.
ஆபுத்திரனுக்குத் கத ் வம் அமுதசுரபின அளிக்கிறது. அமுதசுரபி ககோண்டு ஆபுத்திரன் அறம் க ் கிறோன்.

பிறர் பசி தீர்க்க அதனனப் ப ன்படுத்த முடி ோத நினலயில் ‘சகோமுகி’ என்ற கபோ ் னகயிசல அதனன
விட்கடறிந்து விட்டு உண்ணோ சநோன்பிருந்து உயிர் விடுகிறோன். அப் போத்திரசம பிறகு மணிசமகனலயின் னகன
அனடகிறது. மணிசமகனல சினற ் ோனலன அற ் ோனல ஆக்குகின்றோள் .

கபண்களின் கற் பு, தவசிகளின் சநோன்பு ஆகி வற் னற அர ன் போதுகோக்கோவிட்டோல் அனவ இடர்ப்படும் என
இந் நூல் கூறுகின்றது. எது கபரி அறம் என்ற வினோவிற் கு மணிசமகனல கூறுவது

“அறம் எனப் படுவது ோகதனக் சகட்பின்

மறவோது இதுசகள் ! மன்னுயிர்க் ககல் லோம்
உண்டியும் உனடயும் உனறயுளும் இல் லது கண்டதில் ”

என கமோழிகின்றது. வோழ் க்னகயின் அடிப் பனடத் சதனவகள் இனவ என அறிந்து அவற் னற எல் லோர்க்கும்
வழங் குவசத பண்போடு எனத் கதரிவித்துள் ளது அக்கோல ் மூகம் .

கலை சுருக் கம் :

மோதவியின் மகள் மணிசமகனல. அழகும் இளனமயும் உனட மணிசமகனல இந்திர விழோவில் ஆடவருவோள்
என்று பூம் புகோர் மக்கள் எதிர்போர்த்து நிற் கின்றனர். ஆனோல் மோதவிச ோ தோனும் துறவு பூண்டு தன் மகள்
மணிசமகனலன யும் துறவு கநறிப் படுத்துகிறோள் .

மணிசமகனலன க் கோணும் உத குமரன் என்ற ச ோழ இளவர ன் அவள் அழகில் ம ங் கிப் பின் கதோடர்கிறோன்.
மணிசமகலோ கத ் வம் மணிசமகனலன உத குமரனிடமிருந்து கோப் போற் றுவதற் கோக மணிபல் லவம் என்ற
தீவிற் குத் தூக்கி ் க ன்று விடுகிறது.

அங் கு மணிசமகனல ‘அமுதசுரபி’ என்ற போத்திரத்னதப் கபறுகிறோள் . அள் ள அள் ளக் குனற ோமல் ச ோறு வந்து
ககோண்சட இருக்கும் அதி ம ோன போத்திரம் அது. மணிசமகனல அந்தப் போத்திரத்துடன் வந்து பூம் புகோரில் அறம்
க ் கிறோள் . உத குமரன் மணிசமகனலன த் கதோடர்ந்து வருகிறோன்.

அவனிடமிருந்து தப் ப மணிசமகனல ‘கோ ண்டினக’ என்ற கந்தருவப் கபண் வடிவம் ககோள் கிறோள் .
இந்நினலயில் கோ ண்டினகயின் கணவன் கோஞ் னன் என்போன் தன் மனனவின த் சதடி வருகிறோன். அவன்
உத குமரன் சமல் ந்சதகம் ககோண்டு அவனன வோளோல் கவட்டி விடுகின்றோன்.

உத குமரன் இறந்தவுடன் அவன் தோ ் மணிசமகனலக்குக் ககோடுனம பல க ் கிறோள் . மணிசமகனல

அவனளத் திருத்தி அறகநறின ப் பின் பற் ற ் க ் கிறோள் . மணிசமகனல நோகடங் கும் கபௌத்த தருமத்னதப்
பரப் புகிறோள் . இதுசவ மணிசமகனல நூல் கூறும் கனத.

மணிமமகலை கூறும் ைலைலமயான அறம்

“மண்டிணி ஞோலத்து வோழ் சவோர்க் ககல் லோம் உண்டி ககோடுத்சதோர் உயிர்ககோடுத் சதோசர”

என்பதுதோன். இதன் கபோருள் , உலகில் வோழ் கின்றவர்களுக் ககல் லோம் உணவு ககோடுத்தவர்கள் உயிர்
ககோடுத்சதோரோவர் என்பதோகும் .