Manthira Kambalam PDF

மந்திர கம்பளம்
வாண்டுமாமா
வாண்டுமாமா
வாண்டுமாமா Page 1
அத்தியாயம் - 1
ர ொம்ப ர ொம்ப வருஷங்களுக்கு முன்னொலே
விசித்தி புரி என்று ஒரு நொடு இருந்தது. இந்த மந்தி புரியை
மந்தஹொச மகொ ொஜொ என்பவர் ஆட்சி புரிந்து வந்தொர். அவர்
ர ொம்ப மந்தபுத்தியுள்ளவர், ஆனொல் ர ொம்ப நல்ேவர். ொணிைின்
ரபைர் த்தினொவதி. ொணியும் ொஜொவும் ரசௌக்கிைமொக
சந்லதொஷமொக வொழ்ந்து வந்தொர்கள். ஆனொல் இது ரகொஞ்ச
கொேம்தொன் நீடித்தது. அவர்கயள ரமள்ள ரமள்ள ஏக்கம்
வொட்டேொைிற்று. ஏன், எதனொல்?
விசித்தி புரிக்கு அடுத்த வொரிசொக ஒரு இளவ சன் இன்னும்
லதொன்றொதுதொன். மன்னருக்குக் குழந்யதகள் என்றொல் ர ொம்பப்
பிடிக்கும். ொணிக்லகொ இன்னும் குழந்யதலை பிறக்கவில்யே.
'ஒரு குழந்யதயைக் ரகொஞ்சி வியளைொடக் ரகொடுத்து
யவக்கவில்யேலை? தொன் தொைொகவில்யேலை என்ற ஏக்கம்
ரபருகேொைிற்று த்னொவுக்கு. மன்னர் மந்தஹொசரின் நொட்யட
அடுத்திருந்த கொனகத்தில் பே மயேக்குயககள் இருந்தன. அதில்
கொேரமல்ேொம் கண் மூடிக் கடவுயள நியனத்துத் தவம் புரியும்
முனிவர்கள் பேர் இருந்தொர்கள். இவர்களிடம் லபொய் ஆசி ரபற்று
வந்தொல் தமக்கு ஒரு மகன் பிறக்க அவர்கள் அருள்வொர்கள்
என்று நம்பினொர் மன்னர். ஆனொல், ொணிலைொ இந்த
எண்ணத்துக்லக எதிரிைொக இருந்தொள். அவளுக்கு
சொமிைொர்கயளக் கண்டொலே பிடிக்கொது. அவர்களொல் சின்ன
வைதில் ர ொம்பவும் அவதிப்பட்டவள் ொணி. அதனொல்தொன்
ஜடொமுடி தரித்த சொமிைொர்கயளக் கண்டொலே அவள் ஓடி
ஒளிவொள். முகம் சுளிப்பொள். ஆத்தி ப்படுவொள். இரதல்ேொம்
மன்னருக்குத் ரதரியும். ஆகலவ தம் எண்ணத்யதக் யகவிட்டு
விட்டொர். நொட்யடலை கூட ொணிதொன் நிர்வகித்து வந்தொள். அவர்
விருப்பத்துக்கு மொறொக எதுவும் ரசய்ை மொட்டொர் மன்னர்.
ொணிக்கு அடங்கிை ரபொம்யம அவர்.
தங்களது கொேத்துக்குப் பிறகு விசித்தி புரி லவறு மன்னரின்
வசமொகி விடுலம என்று தமக்குப் பிள்யள இல்ேொத குயறயை
எண்ணிைபடி நொன்மொடக் கூடேில் அமர்ந்திருந்த மந்தஹொச
மகொ ொஜொ அய த்தூக்கத்தில் இருந்தொர். அப்லபொது அவர்
மனத்திய ைிலே த்தினொவதியைத் தம் மயனவிைொக்கிக்
ரகொண்ட அந்த நிகழ்ச்சி லதொன்றேொைிற்று.
இளவ ச ொக இருக்கும் லபொலத மந்தஹொசர் மந்தமொகத்தொன்
இருப்பொர். வீ வியளைொட்டுக்களிலேொ லவட்யடைொடுவதிலேொ
நொட்டம் கியடைொது. ஒரு சமைம் ரபரிை ொஜொ தம் மகயனக்
கட்டொைப்படுத்தி லவட்யடக்கு அனுப்பினொர். கொட்டுக்குப்
லபொனவ ர் தம்லமொடு வந்தவர்களுக்குப் லபொக்குக் கொட்டி விட்டுத்
தனிைொகப் பிரிந்து லபொனொன் மந்தஹொசன். 'முையேயும்
மொயனயும் புேியையும் து த்திக் ரகொண்டு ஓடுவதொவது?
கொனகத்து நிழேில் கண்மூடிப் படுத்தொல் எவ்வளவு சுகமொகத்
தூக்கம் வரும். இயத அனுபவிக்கொமல் குதிய யை வி ட்டிக்
ரகொண்டு லவட்யடைொட அயேவது முட்டொள்தனம்' என்று ஒரு
குயகக்குள் புகுந்து வசதிைொகப் படுத்துக் ரகொண்டொன் இளவ சன்
மந்தஹொசன். குளுகுளுரவன்ற கொற்று இதமொக இருந்தது.
இனியமைொன தூக்கமும் அவயனத் தழுவிக் ரகொண்டது.
அந்தக் குயகக்குள் ஒரு ரபரிை மிருகம் வசித்து வந்தது.
நீண்ட வொல், பைங்க மொன முகம், ரபரிை வொய், அனல் கக்கும்
அதன் மூச்சுக் கொற்றுப் பட்டொல் அத்தயனயும் சொம்பல்.
இளவ சன் மந்தஹொசனின் குறட்யடச் சத்தம் குயகக்குள்
தூங்கிக் ரகொண்டிருந்த பைங்க மிருகத்யத எழுப்பி விட்டது.
லகொபத்துடன் வொயேச் சுழற்றித் தய ைில் அடித்தபடி,
வொைிேிருந்து தீ சுவொயே கக்க, அம்மிருகம் குயகைின்
வொசலுக்கு வந்தது. அப்லபொதும் இளவ சன் எழுந்திருக்கவில்யே.
தன் கர்ஜயனயைக் லகட்டும் கேங்கொமல் கண் தூங்கும்
மனிதயனக் கண்ட மிருகத்துக்கு விைப்பொன விைப்பு. ஈட்டிகள்
லபொன்ற ரசதில்கயளயுயடை தன் வொேினொல் தூங்கும்
இளவ சனின் கொதருகில் கிசுகிசு மூட்டிைது மிருகம். தன்னுடன்
லவட்யடைொட வந்தவர்கள்தொன் தன் இன்பத்யதக்க யேக்க ஏலதொ
குறும்பு ரசய்வதொக எண்ணிை இளவ சன், 'என்னப்பொ!
இரதல்ேொம் வியளைொட்டு?" என்று கண்கயளத் திறக்கொமலேலை
ஒரு யகைொல் மிருகத்தின் முள் வொயே ஒதுக்கித் தள்ளினொன்.
அந்தக் கொேத்து அந்தப் ரபொல்ேொத மிருகம் லபசக் கூடச்
ரசய்தது? "எயத விளொைொட்டு என்கிறொய்? நன்றொகக் கண்யணத்
திறந்து பொர்" என்று அவன் முகத்துக்கு லநல தன் ரநருப்பு தன்
ரநருப்பு மூச்யச ஊதிற்று மிருகம்.
ஆனொல் மந்தஹொசன் இப்லபொதும் கண்கயளத்
திறக்கவில்யே. தூக்கத்தின் இனியமயை இழக்க
விரும்பொவில்யே அவன். "ரகொஞ்ச லந ம் நிம்மதிைொகத் தூங்க
விடுங்கப்பொ. ரதொந்த வு ரசய்ைொதீர்கள்" என்று கூறிைபடி
மறுபுறம் திரும்பி வசதிைொக முடங்கிக் ரகொண்டொன். தன்யன
ேட்சிைலம ரசய்ைொத அந்த மனிதயனக் கண்ட அந்த மிருகத்தின்
முகம் சிவந்தது.
"என்யன முத்தமிடு!" என்று கத்திற்று அந்தக் ரகொடிை
மிருகம். எத்தயனலைொ வ ீ ொதி வ ீ ர்கயள எல்ேொம் அது இப்படிக்
லகட்டுமிருக்கிறது. அவர்கள் அந்த மிருகத்யத முத்தமிடச்
சம்மதிக்கொததினொர் அதற்கு இய ைொகி மொண்டு
லபொைிருக்கிறொர்கள். ஆனொல் கண்கயளலை திறக்கொமல்
தூக்கத்தில் ரசொக்கிக் கிடக்கும் மந்தஹொசனுக்கு இரதல்ேொம்
எதுவுலம ரதரிைொலத. தன் முன்னொல் ஒரு பைங்க மிருகம்
உட்கொர்ந்திருப்பயதக் கூட அவன் புரிந்து ரகொள்ளவில்யே.
கண்யணத் திறந்து பொர்த்தொல்தொலன?
"என்யன முத்தமிடு" என்ற கு ல் ரகொஞ்சம் ரபண் கு யேப்
லபொேிருந்ததினொல் இளவ சனும் ரகொஞ்சம் அயசந்து
ரகொடுத்தொன். அப்லபொதும் கண்கயளத் திறக்கவில்யே. கண்
மூடிைபடிலை, "முத்தம்தொலன...? அயதக் ரகொடுத்து விட்டொல்
ஆயள நிம்மதிைொகத் தூங்க விடுவொைல்ேவொ?" என்று
லகட்டபடிலை உதட்யடக் குவித்து தன் முகத்தருலக இருந்த
மிருகத்துக்கு ஒரு முத்தம் ரகொடுத்து விட்டுத் தன் தூக்கத்யதத்
ரதொட ேொனொன். ஆனொல்...?
இளவ சன் அந்தக் ரகொடிை மிருகத்துக்கு முத்தம்
ரகொடுத்ததும் நடந்தது என்ன ரதரியுமொ? அழலக வடிவொன ஒரு
ரபண்ணொக மொறிைது அந்த மிருகம். ஒரு ொஜகுமொரிதொன் ஒரு
மந்தி வொதிைினொல் அப்படிக் ரகொடிை மிருகமொக்கப்பட்டிருந்தொள்.
'மிருகமொக இருக்கும் உன்யன ைொ ொவது துணிச்சலுடன்
முத்தமிட்டொல் உனக்கு உன்னுயடை பயழை உருவம் திரும்பி
விடும்' என்று தன் மந்தி சக்திக்கு ஒரு மொற்றும்
ரதரிவித்திருந்தொன் அவன். லகொ ரூபமுயடை அந்த மிருகத்யதப்
பொர்த்தவர்கள் ைொர்தொன் அவள் லகட்கும் முத்தத்யதக்
ரகொடுப்பொர்கள். ஆனொல், இன்லறொ மந்தஹொசன் தூக்க
இன்பத்தொல் இயமகயளத் திறக்கொமலேலை அவள் லகட்டயதக்
ரகொடுத்ததும் ொஜகுமொரி, தன்னுயடை சுை உருவத்யதப் ரபற்று
விட்டொள்.
"வ ீ ொதி வ ீ ல ! என் அன்பல ! என் மணொளொ!" என்று இனிை
கு ேொல் மந்தஹொஸயனக் கூப்பிட்டுத் ரதொட்டு எழுப்பினொள்
இளவ சி. "உங்களுக்கொகத்தொன் நொன் இத்தயன கொேமொக இந்தக்
ரகொடிை உருவிலே கொத்திருந்லதலன. இனி நொன்
உங்களுயடைவள். என்யன ஏற்றுக் ரகொள்ளுங்கள்" என்றொள்.
அய த் தூக்கத்திேிருந்த இளவ சன் மந்தஹொசன் இனிை
கு ல் லகட்டு அேறிைடித்துக் ரகொண்டு எழுந்து உட்கொர்ந்தொன்.
கண்கயள அகேத் திறந்து எதிரில் இருக்கும் அழகியைக்
கண்டொன். நல்ே லவயள! சற்று முன்பு வய ைில் அவள் எப்படி
இருந்தொள் என்பயத அவன் இப்படிக் கண் திறந்து
பொர்த்திருப்பொனொனொல் குதிய யையும் மிஞ்சும் லவகத்தில்
ஒடிைிருப்பொன். அவன் இப்லபொது பொர்த்துக் ரகொண்டிருப்பது ஒரு
அழகிப ரபண்யண, அதுவும் அவள் தன்யன மயனவிைொக
ஏற்றுக் ரகொள்ளும்படி ரகஞ்சுகின்ற நியேைில். மந்தஹொசன்
எப்லபொதுலம அயதப் பற்றியும் அதிகமொக ஆலேொசிக்க மொட்டொன்.
இப்லபொதும் அப்படித்தொன். அந்தப் ரபண் தன் ரபைர் த்தினொவதி
என்றொள். அவயளத் தன் குதிய ைின் மீ தி ஏற்றிக் ரகொண்டு
விசித்தி புரிக்குத் திரும்பினொன். விய விலேலை த்தினொவதி
மந்தஹொஸனின் மயனவிைொனொள். அவயன விட அவள்
அறிவொளிைொகவும் திறயமசொேிைொகவும் இருந்தொள். ஆகலவ
மந்தஹொஸன் சிங்கொதனம் ஏறிைதும் நொட்டு நிர்வொகத்யத
த்தினொவதிைிடலம ஒப்புவித்து விட்டுப் ரபைருக்கு மட்டும்
மகொ ொஜொவொக வொழ்ந்து வந்தொர் மந்தஹொஸர்.
மந்தி வொதிகயளயும் முனிவர்கயளயும் கண்டொலே
த்தினொவதிக்கு ஏன் பிடிக்கொரதன்று இப்லபொது
புரிகிறதில்யேைொ?
ொணி த்தினொவதிக்குப் பைந்து ரகொண்டு முனிவர்களிடம்
லபொகொதிருந்தொலும் அ ண்மயனைில் இருந்தபடிலை அவர்கயள
உளமொற நியனத்து லவண்டிக் ரகொண்டொர் மன்னர் மந்தஹொஸர்.
அவ து முன்லனொர்கரளல்ேொம் லைொகிகயள மதித்து மரிைொயத
ரசய்து வந்திருக்கிறொர்களொம். மந்தஹொசருக்கும் அவர்களிடம்
மரிைொயத உண்டு. ொணிக்குப் பைந்துதொன் அவர்கயள
அணுகொதிருந்தொர். இவருயடை மொனசீக லவண்டுதேினொல்தொலனொ
என்னலவொ, த்தினொவதிக்கு ஒரு ஆண் குழந்யத பிறந்தது.
மன்னரின் மகிழ்ச்சிக்கும் நொட்டு மக்களின் ஆனந்தத்துக்கும்
எல்யேலை இல்யே. ொணியும் பூரித்துப் லபொனொள். குழந்யத
பிறந்த பத்தவொது நொள் ரதொட்டிேில் இட்டுப் ரபைர் சூட்டுவயத
விழொவொகக் ரகொண்டொடுவது விசித்தி புரிைின் வழக்கம். அன்று
நல்லேொர் ரபரிலைொர் எல்லேொய யும் அயழப்பொர்கள்.
எல்லேொருயடை ஆசியையும் ரபறுவதற்கொக ஏற்பட்ட விழொ அது.
அ சகுமொ னுக்கொன இந்த யவபவம் எப்படி இருக்கும் என்று
ரசொல்ேவொ லவண்டும்? ஏகத் தடபுடேொக ஏற்பொடுகள்
ரசய்ைப்பட்டிருந்தன.
பிறந்த குழந்யதயை மங்கே நீ ொட்டினொர்கள். மேர்களொல்
அேங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது., ம கதக் கற்களினொல் இயழத்த
ரதொட்டில். அதில் பட்டொயட அணிந்தபடி பஞ்சு ரமத்யதைில்
கண்மூடிக் கிடந்தொன் இளவ சன். நொட்டு மக்கரளல்ேொம் வந்து
வொழ்த்தினொர்கள். ஆனொல் மன்னர் ைொய எதிர்பொர்த்தொல ொ,
அவர்கள் ைொருலம வ வில்யே.
மயேக் குயககளில் தவம் புரியும் லைொகிகயளயும்
துறவிகயளயும் முனிவர்கயளயும்தொன் அவர் எதிர்பொர்த்தது.
அவர்கள் வந்துதொன் குழந்யதக்குப் ரபைர் யவப்பொர்கள். ஆனொல்
இதுவய ைில் ைொய யுலம கொலணொலம? மந்திரியை அயழத்து
விசொரித்தொர். "தவசிகளுக்கும் துறவிகளுக்கும் லைொகிகளுக்கும்
இன்யறை நல்ே கொரிைத்யத அறிவித்து அயழப்பு
அனுப்பவில்யேைொ?"
"மகொ ொணி அவர்கள் அவர்கயள அயழக்க லவண்டொம்
என்று கூறி விட்டொர்கள்" என்றொர் மந்திரி.
மந்தஹொச மகொ ொஜொவுக்குக் லகொபம் வந்தது. ஆனொல்
மகொ ொணிைிடம் அயதக் கொட்ட முடியுமொ? அருகிேிருந்த
அவளிடம், "எங்கள் வமிசத்தில் இம்மொதிரி சந்தர்ப்பங்களில்
அவர்கயள மறக்கலவ மொட்லடொம். நீ ஏன் இப்படி அவர்கயளப்
பயகத்துக் ரகொள்கிறொய்?" என்று பக்குவமொகக் லகட்டொர்.
"உங்களிடம்தொன் நொன் முன்லப கண்டிப்பொகக்
கூறிைிருக்கிலறலன. இந்தச் சொமிைொர்கள், மந்தி வொதிகள்,
லைொகிகள் ைொருலம நம் நொட்டுக்குள் வ க் கூடொது. நம்
இளவ சயனயும் அவர்கயளப் பற்றிை எண்ணலம இல்ேொதபடு
வளர்க்கப் லபொகிலறன்" என்றொள் ொணி த்தினொவதி கடுப்புடன்.
"அவர்கரளல்ேொம் நம் குடும்பத்துக்கு நன்யம ரசய்ைக்
கூடிைவர்கள். நீ நியனப்பது லபொல்..." என்று ஏலதொ கூற முற்பட்ட
அ சய இயடமறித்தொள் மகொ ொணி.
"இந்தப் லபச்யச இத்துடன் விட்டு விடேொம். நம்
குழந்யதக்கு நீங்கலள ரபைரிடுங்கள்" என்று உத்த விட்டொள்.
அதற்கு லமல் அவ ொல் வொதொட முடிைொது. அவளுக்கு
அடங்கிைவர் அவர். ஆகலவ ரபருமூச்சுடன் எழுந்திருந்தொர்.
மயேைடிவொ த்திேிருந்தும் குயககளிேிருந்தும் வந்து கூடப்
லபொகும் தவ முனிவர்கயளயும் லைொகிகயளயும் வ லவற்று
உபசரித்து விருந்து ரகொடுக்க ஏற்பொடு ரசய்து ஏ ொளமொன
தயேவொயழ இயேகள் லபொடப்பட்டிருந்தன. ரவறிச்லசொடிக்
கிடந்த அந்தக் கூடத்யதப் பொர்த்து அவர் மனம் அழுதது. கீ ர்த்தி
வர்மன் என்று குழந்யதக்குப் ரபைர் சூட்டித் திேகமிடும்லபொது
'லஹொ' என்று லபரிய ச்சலுடன், ஊழிக் கொற்லறொ என்னும்படிைொக
ஒரு சத்தம் உண்டொைிற்று. கூடிைிருந்லதொர் பைத்தினொலும்
கொற்றின் லவகத்தினொலும் கண்கயள மூடிக் ரகொண்டொர்கள்.
சட்ரடன்று கொற்றும் ஒேியும் நின்றன. கண் திறந்து பொர்த்த
லபொது, அந்தக் கூடத்தில் பரிமொறப்பட்டிருந்த அத்தயன
இயேகளின் முன்னொலும் முனிவர்களும் லைொகிகளும் மந்தி
தந்தி ங்களில் வல்ேவர்களும் அமர்ந்திருப்பயதக் கண்டொர்
மன்னர் மந்தஹொஸர். அவர் உள்ளம் நியறந்தது. முகத்தில்
மந்தஹொசம் குடி ரகொண்டது. ொணிலைொ முகத்யதத் திருப்பிக்
ரகொண்டொள் கடுகடுப்புடன்.
மன்னரின் மொனசீகமொன லவண்டுதயே ஏற்று அவர்கள்
வருகயள தந்தொர்கள். வந்தவர்கயள வி ட்ட முடியுமொ
ொணிைொல்? மன்னரும் மற்றவர்களும் அகமும் முகமும் மே
அவர்களுக்கு அமுது பயடத்து அடிபணிந்து வணங்கினொர்கள்.
விருந்துண்ட பின் வந்திருந்த தவலைொகிகளும் ரபரிலைொர்களும்
குழந்யதயை ஆசீர்வதித்தொர்கள். ஒரு லைொகி குழந்யதக்கு ஒரு
பட்டுப் யபயைப் பரிசொகக் ரகொடுத்தொர். அதில் உள்ள தங்க
நொணைங்கள் எடுக்க எடுக்கக் குயறைொமல் வளர்ந்து
ரகொண்லடைிருக்கும். இன்ரனொருவர் ஒல தப்படிைில் ஒன்பது
கொத தூ த்யதக் கடக்கும் பொதுயகயைப் பரிசொக அளித்தொர்.
தயேைில் அணிந்து ரகொண்டொல் மற்றவர்கள் கண்களுக்குத்
ரதரிைொமல், மயறந்து உேொவக் கூடிை மந்தி க் குல்ேொயை ஒரு
முனிவர் அளித்தொர். விரும்பிையதக் ரகொடுக்கும் குளியகயைக்
ரகொடுத்தொர் லவரறொருவர். விரித்துப் லபொட்டுக் அதன் மீ து
அமர்ந்து ரகொண்டு எங்கு லபொக லவண்டுரமன்று நியனத்தொலும்
அங்கு பறந்து ரசல்லும் மந்தி க் கம்பளத்யத ஒரு தவலைொகி
தந்தொர். என்றும் இளயமலைொடு குன்றொத அழகுடன் விளங்கவும்
மகொவ ீ னொகத் திகழவும், சகே சம்பத்துகளுடம் வொழவும்
ஆசீர்வதிக்கப்பட்டொன் கீ ர்த்தி வர்மன். கயடசிைொக ஒரு
ரதொண்டுக் கிழவர் ரதொட்டிேின் அருகில் வந்து தமது நடுங்கும்
க ங்களொல் குழந்யதைின் தயேயைத் ரதொட்டு வருடி, "குழந்தொய்!
நீ எல்லேொய யும் விட அதிக புத்திசொேிைொக விளங்குவொய்"
என்று ஆசீர்வதித்தொர். எப்படி மொைமொகக் கொற்று ரூபத்தில்
வந்தொர்கலளொ அப்படிலை மயறந்தும் லபொனொர்கள் அத்தயன
லபரும்.
இத்தயன லந மும் சியேைொக ரசய்வதறிைொது
உட்கொர்ந்திருந்தொள் ொணி. குழந்யத பசிைொல் சிணுங்கினொன்.
தன் உணர்வயடந்தவள் ஓடிப்லபொய் அவயன அள்ளி அயணத்துக்
ரகொண்டொள். லவரறொரு தொைொக இருந்திருந்தொல் இத்தயன
ரபரிலைொர்களின் ஆசிகயளயும் அன்பளிப்புகயளயும் கண்டு
மட்டற்ற மகிழ்ச்சிையடந்து லபொைிருப்பொள். ஆனொல் த்தினொவது
லைொகிைர் அளித்த மந்தி த் தயேப்பொயக, யப, பொத ட்யச,
கம்பளம், குளியக, வொள் எல்ேொவற்யறயும் அப்படிலை
மூட்யடைொகக் கட்டினொள். அ ண்மயனைின் வடக்குக் லகொடிைில்
உள்ள ஓர் ஒதுக்குப் புறமொன உப்பரியகைின் உச்சொணிைில் ஒரு
அயற உண்டு. குப்யப கூளங்கயளக் ரகொண்டு லபொடுவது லபொே
இயவகயளரைல்ேொம் அந்த அயறைில் ரகொண்டு லபொய் லபொட்டு
அதன் கதயவப் பூட்டிக் ரகொண்டு வரும்படி உத்த விட்டொள்.
விசித்தி புரிைின் இளவ சன் எல்ேொக்
குழந்யதகயளயும் லபொேலவ நொரளொரு அழுயகயும் ரபொழுரதொரு
சிரிப்புமொக வளர்ந்து வந்தொன். இளவ சனின் ரபைர்
ரதரியுமல்ேவொ உங்களுக்கு? அவன் அப்பொ மந்தஹொச மக ொஜொ
ரபைர் யவத்தொல நியனவில்யேைொ? முனிவர்களும்
தவலைொகிகளும் சித்தர்களும் வந்த கூடிக் குழுமிை அந்தக்
லகொேொேகத்திலே அயத மறந்து லபொன ீர்களொ? இளவ சனுக்கு
இட்ட ரபைர் என்னரவன்று மந்தஹொச மகொ ொஜொ மறந்து
லபொகேொம். ஆனொல், நீங்கள் மறக்கேொமொ? மறக்கவில்யே
அல்ேவொ? ஆம், கீ ர்த்திவர்மன் -- அதுலவ தொன்!
குழந்யத இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன் ரவகு
விய விலேலை லபச ஆ ம்பித்தொன். அப்லபொதுதொன் அவன் மற்ற
குழந்யதகளிேிருந்து மொறுபட்டவன் என்பது ரதரிந்தது.
குழந்யதயைக் கவனுக்கும் ரபொறுப்புயடை தொதிகளுக்குத்தொன்
அந்த முதல் அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. எந்தச் ரசைலுக்கும் 'ஏன், எப்படி,
எதனொல்?' என்று வினொ எழுப்பி வியட கியடத்த பிறகுதொன்
சமொதொனமயடவொன் கீ ர்த்தி.
சொப்பிடச் ரசொன்னொல் 'சொப்பிடொ விட்டொல் என்ன?'
என்று லகட்பொன். குளிக்க லவண்டும் என்றொல் 'எதற்கொகக்
குளிக்க லவண்டும்?' என்று விளக்கம் த ச் ரசொல்லுவொன்.
ஆனொல், அலத சமைம் சரிைொன பதில் விளக்கமொகக்
கியடக்குமொனொல் சமொதொனமயடந்து சொதுவொக நடந்து
ரகொள்வொன். தவறொன விளக்கத்யதலைொ குழப்படிைொன
பதில்கயளலைொ அந்தக் குழந்யதைிடம் கூறித் தப்பித்துக் ரகொள்ள
முடிைொது. அவனுக்கு எது உண்யம, எது ரபொய் என்று ரதரியும்.
கொ ணம் அவன் அதி புத்திசொேிைொக விளங்கும்படி அந்தக்
குடுகுடு கிழவ ொன முனிவர் ஆசீர்வதித்துப் லபொனொரில்யேைொ?
ர ொம்பவும் ரபரிைவர் அவர். தவவேியம மிக்கவர். அவர்
ஆசீர்வதித்தொல் அப்படிலை நடக்கும். நடந்து ரகொண்டு வந்தது.
கீ ர்த்திவர்மன் எல்லேொய யும் விட அறிவொளிைொக விளங்கினொன்.
இது பேருக்குச் சங்கடமொகவும் இருந்தது. மந்தஹொச
மகொ ொஜொலவ கூட முகம் சுளித்தொர், தம் மகனுயடை
அறிவொற்றயேக் கண்டு அதிகப்பி சங்கித்தனம் என்று அதற்கு
விளக்கமும் ரகொடுத்தொர். இளவ சனுக்கு எட்டு வைதொன லபொது,
"அப்பொ! அ சர்கள் அ ண்மயனைிலும் ஏயழகள் குடியசைிலும்
வசிப்பொலனன்?" என்று லகட்டொன். இப்படி வினொ எழுப்பும் மகயன
எந்த ொஜொதொன் விரும்புவொர்? அவன் லகட்டலதொ எத்தயனலைொ
நூற்றொண்டுகளொக ைொ ொலும் விளக்க முடிைொத ஒரு வினொ,
மந்தஹொசருக்கொ வியட ரதரிைப் லபொகிறது.
அறுசுயவ உண்டிகளும் விதம் விதமொன
பட்சணங்களும் பொனங்களும் பழவயககளும் லவண்டும்
மந்தஹொசருக்கு. உணவு லவயளைின் லபொது ர ொம்பவும்
உற்சொகமொக இருப்பொர் மன்னர். சொப்பொட்டுப்பிரிைர், சித்து
உண்பொர். ஒரு நொள் கீ ர்த்தி லகட்டொன், "இத்தயன வயக
வயகைொன உணவுகயளச் சொப்பிடுபவர்கள்தொன் மன்னர்களொ?
முழுவைிற்றுக்கு ஒரு லவயள உணவு கியடக்க்கொதவர்கள்தொன்
மக்களொ?"
இப்படிரைல்ேொம் குத்தேொன லகள்விகயளக் லகட்கும்
மகனிடம் லகொபமும் அதிர்ச்சியும் அயடந்தொர் மன்னர்.
இளவ சனின் கொதுகயளப் பிடித்துத் திருகிக் ரகொண்லட,
"இப்படிரைல்ேொம் அதிகப்பி சங்கித்தனமொகப் லபசொலத,
ரதரிந்ததொ? ர ொம்பவும் புத்திசொேிைொக இருப்பதும் ஆபத்துதொன்
புரிஞ்சுக்லகொ?" என்றொர். தம் மகன் இப்படிப் பு ட்சிக மொன
அதிபுத்திசொேிைொக இருப்பது அந்தக் குடுகுடு கிழவ ொன
முனிவரின் ஆசீர்வொதத்தினொல் என்பயதயும் உணர்ந்தொர்.
முனிவர்கயளயும் லைொகிகயளயும் சித்தர்கயளயும் த்னொவதி
ரவறுத்து ஒதுக்கிைதனொல் வந்த வியன இது. முயறைொக
அவர்கயள அயழத்து மரிைொயத ரசய்திருந்தொல் எல்ேொலம
நல்ேபடிைொக இருந்திருக்கும். அவர்களொக வந்து ஆசி
வழங்கிவிட்டுப் லபொைிருப்பதொல் கீ ர்த்திக்குக் குதர்க்கமொன
எண்ணங்களும் எழுச்சிகளும் ஏற்பட்டிருப்பயதப் லபொல் இன்னும்
என்ரனன்ன குளறுபடிகரளல்ேொம் நடக்குலமொ என்று
கவயேப்படேொனொர் மன்னர்.
கீ ர்த்திவர்மன் சிவந்து விட்ட தன் கொதுகயளத் தடவிக்
ரகொண்லட, "என்னுயடை லகள்விகளுக்கு நீங்கள் உங்கள்
பேொத்கொ த்தினொல் வியடைளிக்கக் கூடொது அப்பொ!" என்றொலன
பொர்க்கேொம்.
அ ண்மயனக்குள் மட்டும் அல்ேொமல் நொட்டு
நிர்வொகத்திலுள்லளொரிடமும் நொட்டு மக்களிடமும் கூட கீ ர்த்தி
சகஜமொகப் பழகேொனொன். அதனொல் அவர்களுயடை அன்யபப்
ரபறுவதற்குப் பதிேொக ரவறுப்யபத்தொன் சம்பொதித்துக்
ரகொண்டொன். அ ண்மயன மயடப்பள்ளிக்குப் லபொவொன்.
தயேயமச் சயமைற்கொ ர் இளவ சயனக் கண்டதும் ஓலடொடி
வந்து வ லவற்பொர். கீ ர்த்தி அன்யறை தைொரிப்புகயளப் பற்றிக்
லகட்பொன். அவர் ரசொல்லுவொர். அவன் உடலன இன்னின்ன
சொமொன்கயளக் ரகொண்டு இப்படி ஓர் உணவு வயக ரசய்ைேொலம
என்று விளக்குவொன். அதுமட்டுமல்ே தொலன க ண்டி பிடித்து
அடுப்படிைில் அமர்ந்து அயத ரசய்து ரகொடுத்து விட்டுத்தொன்
நகருவொன். பி தம சயமைல்கொ ருக்கு எப்படி இருக்கும்?
ரவளிைிலே சிரித்துக் ரகொண்டிருந்தொலும் உள்ளுக்குள்
'இந்தச்சின்னப் பைல் நமக்குத் தைொரிப்பு முயற கற்றுத்
தருவதொவது?' என்று கர்வத்துடன் கறுவுவொர். ஆனொல் இளவ சன்
ரசய்து ரகொடுத்த பதொர்த்தம் உண்யமைிலேலை அருயமைொன
சுயவலைொடு கூடிைதொக இருக்கும். அயதயும் அவர் மனதுக்குள்
பொ ொட்டுவொர். ஆனொல் அயதயும் மீ றி 'இந்தச் சின்னப்பைல்' என்ற
சினம்தொன் லமலேொங்கும்.
கத்திச்சண்யட பழக்கித் தருபவர், மற்லபொர் வ ீ ர்,
குதிய லைற்றம் ரசொல்ேிக் ரகொடுப்பவர் எல்லேொருக்குலம
கீ ர்த்திவர்மன் புதிை புதிை முயறகயளயும் உத்திகயளயும் கற்றுக்
ரகொடுத்து அவர்கள் வில ொதத்யதச் சம்பொதித்துக் ரகொண்டொன்.
அவன் அயதச் ரசய்தொலும் அது எவ்விதக் குயறயும்
இல்ேொதபடிக்கு இருக்கும். பொ ொட்டப்பட லவண்டிைதற்குப் பதில்
'இவன் என்ன நமக்குக் கற்றுத் தருவது?' என்ற எண்ணத்தில்
கீ ர்த்திைிடம் பயகயமலை ரகொண்டொர்கள்.
கல்வி கற்றுத் தரும் ொஜகுருவுக்குப் பே பொடங்களில்
அவல விைக்கும்படி விளக்கம் த ேொனொன். அவனது அபொ மொன
வொதத்திறயமயையும் நுண்ணறியவயும் விசொேமொன
புத்தியையும் கண்டவர்கள் மனதுக்குள் விைந்தொர்கள். அலத
சமைம் ரவறுக்கவும் ரசய்தொர்கள். ரவறுப்பின் கொ ணம், அவன்
இத்தயன சின்ன வைதில் இப்படி எல்ேொய யும் விழுங்கும்
வயகைில் வல்ேவனொக இருக்கிறொலன என்ற ரபொறொயமதொன்.
நொட்டு மக்களுடன் அவர்களுள் ஒருவனொகப்
பழகுவொன் கீ ர்த்தி. அவர்களுயடை உயழப்புக்குக் யக
ரகொடுப்பொன். உதவிகள் ரசய்வொன். இதனொல் நொட்டு மக்களின்
நல்ேபிமொனத்யதப் ரபற்றொன். இது மன்னருக்கும்
மற்றவர்களுக்கும் பிடிக்கவில்யே. அவயனக் கண்டிக்கவும்
முடிைவில்யே. ச ொசரிைொன ஓர் இளவ சயனப் லபொேிருந்தொல்
அவயனக் கண்டிக்கேொம். ஆனொல் கீ ர்த்திவர்மலனொ
எல்லேொய யும் விடப் புத்திசொேிைொக இருந்ததினொல் ைொருக்குலம
அவனுடன் வொதொடத் யதரிைம் இல்யே. மற்றவர்களுக்குத்
ரதரிந்திருப்பயத விட எல்ேொ விஷைங்களுலம அவனுக்கு
அதிகமொகத் ரதரிந்திருந்தன. அவன் ரசைல்கள் எதுவுலம
தவறொன முடிவுகயளத் தருவதில்யே. அவன் கூறிைபடி
ரசய்ைொத கொரிைங்கள் குழப்பத்திலும் லதொல்விைிலுலம முடியும்.
அப்லபொது அவன், "நொன் அப்லபொலத ரசொன்லனலன லகட்டீர்களொ?"
என்று ரகக்கேி ரகொட்டிச் சிரிப்பொன்.
வருடங்கள் உருண்டன. விசித்தி புரிைின்
வொரிசுக்கொகவும் ரகொஞ்சி மகிழ ஒரு குழந்யதக்கொகவும் ஏங்கிை
மந்தஹொச மகொ ொஜொவுக்குக் கீ ர்த்திவர்மனுக்குப் பிறகு
அடுத்தடுத்து இன்னும் இ ண்டு ஆண் குழந்யதகள் பிறந்தொர்கள்.
இ ண்டொமவனுக்கு இன்பவண்ணன் என்றும் மூன்றொமவனுக்கு
லமொகன ங்கன் என்றும் ரபைரிட்டொர்கள். கீ ர்த்திவர்மனின்
சலகொத ர்கயள எல்லேொரும் விரும்பினொர்கள். ஏரனன்னொல்
அவ்விருவரும் எல்லேொய யும் லபொேச் ச ொசரி மனிதர்களொக
விளங்கினொர்கள். அவர்கள் அதிபுத்திசொேிகளல்ே.
இன்பவண்ணன் ரகொழுரகொழு என்று வளர்ந்திருந்தொன். நல்ே
அழகனும் கூட. ஆனொல் அத்தயன புத்திசொேி என்று கூற
முடிைொது. லமொகன் வொட்டசொட்டமொக இருந்தொன். வொட்லபொரிலே
வல்ேவன்தொன். ஆனொல் ரசொற்லபொரிலே லதொற்றுப் லபொவொன்
அண்ணொ கீ ர்த்திவர்மனிடம்.
கீ ர்த்திவர்மனுக்கு உற்ற லதொழர்களும் ைொரும்
கியடைொது. அவனுடன் நட்புக் ரகொள்ள ைொர் வந்தொலும் உடலன
அவனுக்லக உரிை புத்திசொேித்தனம் தயேதூக்கும். 'லவதம்,
சொஸ்தி ம் கயே ஞொனம் ஆகிைவற்றில் உனக்கு அது ரதரியுமொ,
இது ரதரியுமொ?' என்று குயடவொன். அதற்குப் பைந்லத ைொரும்
அவன் நட்யப நொடுவதில்யே.
மந்தஹொச மகொ ொஜொவின் சலகொதரிக்கு ஒரு மகளும்
ொணி த்தினொவதிைின் சலகொத ருக்கு ஒரு மகளும்
இருந்தொர்கள். அந்த இ ண்டு இளவ சிகளும் விசித்தி புரி
அ ண்மயனைிலேலை வளர்ந்து வந்தொர்கள். வனப்புமிக்க
அவ்விருவய யும் கீ ர்த்திவர்மனின் தம்பிகளொன
இன்பவண்ணனும் லமொகன ங்கனும் கொதேித்து வந்தொர்கள்.
எவ்வளவு அழகொன லஜொடிகள்என்று இவர்கயளப் பொர்த்தவர்கள்
மனநியறலவொடு லபசிக் ரகொள்வொர்கள். ஆனொல் பொவம், பட்டத்து
இளவ சனொன கீ ர்த்திவர்மயனக் கொதேிக்கு எந்த ொஜகுமொரியுலம
இல்யே. அதற்கொக அவன் கவயேப்படவும் இல்யே.
எல்லேொ ொலும் ரவறுக்கப்பட்ட கீ ர்த்திவர்மனுயடை அளவுக்கு
மீ றிை ஆற்றேினொல். அண்யட அைல்நொடுகளுடன் நிேவி வந்த
லநசபொவம் குயேந்தது. லபொய லை விரும்பொதவர் மந்தஹொசர்.
கீ ர்த்திவர்மனுயடை குணத்தினொல் சிே லபொர்கயள நடத்த
லவண்டிைிருந்தது. கீ ர்த்திவர்மன் தன் வ ீ த்தினொல் அப்லபொர்களில்
ரவற்றி லதடித் தந்தொலும் லபொய விரும்பொத விசித்தி புரி மக்கள்
லபொருக்குக் கொ ணமொன கீ ர்த்திவர்மயன ரவறுக்கேொனொர்கள்.
இப்படி எல்லேொருக்குலம ஒரு பி ச்சயனைொகி இருந்தொன்
இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன்.
மந்தஹொச மகொ ொஜொ அ ண்மயனப் ரபொக்கிஷ அயறைிலே
நிதி அயமச்சர் நீ ட்டி கணக்குகயளச் சரிபொர்த்துக் ரகொண்டிருந்தொர்.
அயறைின் ஒரு பகுதிைிலே குவிக்கப்பட்டிருந்த நவ த்தினங்களின்
அழயக சிப்பதில் ஈடுபட்டிருந்தொன் விசித்தி புரிைின் வருங்கொே
மன்ன ொகப் லபொகும் இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன். அவனுக்கு இப்லபொது
பதினொறு வைதுக்கு லமேொகி விட்டது. ம கதக்கல்யேயும்
நீ ேக்கல்யேயும் ரநருப்பொய் ஜ்வேிக்கும் சிவப்பு த்தினக் கல்யேயும்
ரவண்யம ஒளி வசும்

ீ யவ த்யதயும் மொற்றி மொற்றி அயமத்து அயவ
ஜ்வேித்து சிரிக்கும் அழயகக் கண்டு மகிழ்ந்து ரகொண்டிருந்தொன்
கீ ர்த்தி.
மன்னல ொ கடந்த மொதம் கப்பமொக வந்த பணத்யதக் கணக்குப்
பொர்த்துக் ரகொண்டிருந்தொர். "மத்தளபுரிைிேிருந்து முப்பத்திநொேொைி ம்.
லவங்கிநொட்டிேிருந்து எண்பத்தி இ ண்டொைி ம். அ சங்கொட்டிேிருந்து
அறுபத்தி மூவொைி த்து முந்நூறு. நொச்சிைொர் பட்டிைிேிருந்து
நொேொைி த்து எழுநூறு. ரமொத்தம் மூன்றும் எட்டும் பதிரனொன்று,
பதிரனொன்றும் ஆறும்..." என்று வி ல்கயள மடக்கி நீ ட்டிக்
கூட்டேொனொர் மந்தஹொசர். அவர் ர ொம்பப் புத்திசொேி இல்யே.
மந்தபுத்திக் கொ ர். கணக்கு என்றொலே கடுகடுப்பொர். ஆனொல் கஜொனொ
விவகொ த்துக்குக் கணக்கில்ேொமல் முடியுமொ?
கீ ர்த்தி நவ த்தினங்கலளொடு வியளைொடிக் ரகொண்டிருந்தொலும்
தகப்பனொர் வொய் விட்டுக் கூறிை ரதொயககயள அவன் கொதுகள்
லகட்டுக் ரகொண்டுதொன் இருந்தன. அத்தயன சின்னத் ரதொயகயைக்
கூட்டுவதற்கு வி ல் விடும் அப்பொயவ நியனத்துச் சிரிப்பொக வந்தது
அதிபுத்திசொேிைொன கீ ர்த்திக்கு. "ரமொத்தம் ஒரு ேட்சத்து
எண்பத்திநொேொைி ம் அப்பொ. சரிைொக இருக்கிறதொ என்று
நிதிையமச்சய எண்ணிப்பொர்க்கச் ரசொல்லுங்கள்" என்றொன்
பளிச்ரசன்று. மகொ ொஜொ ரபொட்டில் அடிபட்டவய ப் லபொேப் ரபொறி
கேங்கிப் லபொனொர். வி ல் விட்டுக் கூட்டிலை வியட வ வில்யே
அவருக்கு. 'கொதொல் லகட்லட கச்சிதமொகச் ரசொல்ேி விட்டொலன' என்று
கேங்கினொர். தம் மகனின் புத்திசொேித்தனத்யத நியனத்து
ரவறுப்பயடந்திருந்தவருக்கு இப்லபொது ஒருவிதப் பைமும் லசர்ந்து
ரகொண்டது. 'இவன் நம்யமப் பதவிைிேிருந்து விேக்கி விட்டுத் தொலன
நொட்டின் ஆட்சிப் ரபொறுப்யபக் யகப்பற்றிக் ரகொள்ளுவொலனொ?" என்ற
நடுக்கம் ஏற்பட்டது.
தமக்குப் பிறகு இந்த நொட்டின் ஆட்சியை இ ண்டொவது மகன்
இன்பவண்ணனிடலமொ மூன்றொவது மகன் லமொகன ங்கனிடலமொதொன்
ஒப்பயடக்க லவண்டும் என்ற விபரீதமொன முடிவுக்கு வந்தொர்
விசித்தி புரி மன்னர். கீ ர்த்தியை வொரிசுப்லபொட்டிைிேிருந்து எப்படி
விேக்கேொம் என்பயதப் பற்றிலை நொரளல்ேொம் சிந்திக்கேொனொர்.
அவ து மூதொயதைர்களின் சரித்தி ங்கயள எல்ேொம் படித்தொர். பட்டத்து
இளவ சனுக்குப் பட்டம் கியடக்கொமல் ரசய்ை ஏதொவது வழி வயககள்
கியடக்கொதொ என்ற ஆவேில், அவர் ஏ ொளமொன நூல்கயளப்
படிக்கேொனொர். அவர் படித்த அத்தயன கயதகளிலும் ஓர் அ சருக்கு
மூன்று குமொ ர்கள் இருந்தொல் அதில் கயடசிப் பிள்யளதொன்
புத்திசொேிைொகவும் கொரிைங்கயளச் சொதித்து வரும் திறயம
மிக்கவனொகவும் இருந்தொன். அது அவர் மனதுக்கு இதமொகவும்
இருந்தது. ஏதொவும சொகஸம் புரிைக் கிளம்பும் அ சகுமொ ர்களில்
மூத்தவர்கள். அதில் ஏமொந்லதொ அல்ேது தங்கள் இன்னுைிய இழந்லதொ
லபொனொர்கள். கயடசி இளவ சன்தொன் ரவற்றிலைொடு திரும்பி முடி
சூட்டிக் ரகொண்டொன். அதன்படிப் பொர்த்தொல் கீ ர்த்தியைச் சுேபமொக
ஒழித்து விடேொம். ஆனொல் ஒரு கொ ணமும் இல்ேொமல்
இன்பவண்ணயனயுமல்ேவொ இழக்க லவண்டும்? இது மந்தஹொசருக்கு
ரகொஞ்சம் மனவருத்தமொக இருந்தொலும் கீ ர்த்திக்கு எதுவும்
கியடக்கொமல் ரசய்ை அந்த இழப்யப ஏற்றுக் ரகொள்ளத்தொன்
லவண்டிைிருந்தது.
விசித்தி புரிைிலே அந்த ஆண்டு எந்த ஆண்டுமில்ேொதபிட
லகொயட மிகக் கடுயமைொக இருந்தது. மொசி மொதலம அக்கினிைொகக்
கொய்ந்தது ரவய்ைில். குளம், குட்யட, கிணறு, ஏரி, ஆறு எல்ேொம்
வறண்டு லபொைின. புல்ரேல்ேொம் கருகிைது. கல்ரேல்ேொம்
உருகும்படிைொன கொனல். ம ங்கரளல்ேொம் பசுயம இழந்து பரிதொபமொக
நின்றன. நொட்டில் பஞ்சம் தயேவிரித்தொடேொைிற்று. மக்கள் ரவப்பம்
தொள முடிைொமல் லவதயனலைொடு அ ண்மயனயைச் சூழ்ந்து ரகொண்டு
கூச்சேிட்டொர்கள்.
மன்னர் மந்தஹொசர் நொட்டில் ஏற்பட்ட இந்த விபரீதத்துக்கு என்ன
கொ ணம் என்று அறிவொளிகயளயும் லசொதிடவல்லுநர்கயளயும்
அயழத்து விசொரித்தொர். எல்லேொரும் ஒல விதமொக நொட்டின் வடக்கு
எல்யேைிலே ஒரு பைங்க மொன ரநருப்பு மிருகம்
லதொன்றிைிருப்பதொகவும் அதனொல்தொன் நொட்டிலே இத்தயன ரவப்பமும்
லவதயனயும் பஞ்சமும் என்று கூறினொர்கள். பே நூல்களின்
ஆதொ ப்படி எந்த மிருகத்தின் லதொற்றம் எப்படி இருக்கும் என்றும்
அவர்கள் விவரித்தொர்கள். ஒரு ரபரிை ைொயனயைப் லபொன்ற
ஆகிருதியும் உடல் இரும்பினொல் ஆனதொகவும் எப்லபொதும் பழுக்கக்
கொய்ச்சிை பொத்தி த்யதப் லபொல் தகதகரவன்று தணயேப் லபொேவும்
இருக்கும். அக்கினி அ க்கன் என்ற அந்த மிருகம் பொர்யவக்குப்
பறயவயைப் லபொேவும் இருக்கும். அதன் பைங்க த்யதயும்
பேத்யதயும் கற்பயன ரசய்ை முடிைொது. அதன் அருகில் ைொ ொலுலம
லபொக முடிைொது. லபொனவர்கள் பிடிசொம்பேொகக் கருகிப் லபொவொர்கள்.
இப்படிரைொரு ரகொடிை மிருகம் இருப்பயத அறிந்து மன்னர்
மந்தஹொசர் மகிழ்ச்சிையடந்தொர். தம் பிள்யளகயள எந்த விதமொன
சொகஸச் ரசைல் ரசய்ை அனுப்பேொம் என்று கொத்திருந்தவ ல்ேவொ
அவர்? நொட்டின் எல்யேைிலே அக்கினி அ க்கன் லதொன்றிைிருப்பயத
ஒரு நல்ே சூசகமொகக் கருதினொர். 'அந்தக் ரகொடிை மிருகத்யதக்
ரகொன்று வரும்படி என் புதல்வர்கயள அனுப்புலவன் முதேில் மூத்த
மகன் லபொவொன். வழக்கப்படி அவன் அந்த அ க்கனொல் அழிந்து
லபொவொன். பிறகு இ ண்டொமவன் லபொவொன். அவனுக்கும் அலத கதி.
அயத நியனக்யகைில் மந்தஹொசரின் கண்கள் கேங்கின. இ ண்டொவது
மகன் இன்பவண்ணயனக் கொ ணமின்றி அதற்குக் கொவு த
லவண்டிைிருக்கிறலத என்று. கயடசிைில் மூன்றொவது இளவ சனொன
லமொகன ங்கன் அயதக் ரகொன்று வருவொன். எப்படிலைொ கீ ர்த்திவர்மன்
ஒழிந்தொல் சரி' இப்படி ஓடிற்று மந்தஹொசரின் எண்ணங்கள்.
பிறக்கமொட்டொனொ என்று பரிதவித்துப் ரபற்ற ஒரு யமந்தனிடம்
அ சருக்கு ஏன் இத்தயன ரவறுப்பு, வில ொதம்? அவன் எல்லேொய யும்
லபொல் இல்ேொமல் அதிபுத்திசொேிைொக இருந்ததுதொன்!
மன்னர் கீ ர்த்திவர்மயனக் கூப்பிட்டனுப்பினொர். அவன் வந்து
வணங்கி நின்றொன். அவனிடம் நொட்டுக்கு ஏற்பட்டுள்ள அபொைத்யத
விளக்கினொர். அந்த மிருகத்யதக் ரகொன்று அதன் ரகொம்புகயளயும்
(அதற்குக் ரகொம்பிருந்தது) வொயேயும் ரகொண்டு வருபவர்களுக்கு
விசித்தி புரிைின் முடிசூட்டப்படும் என்றொர்.
'அறிவொளிகளின் கூற்றுப்படி அது ரகொடிை மிருகம்தொன்.
அதனொரேன்ன? மூத்த இளவ சனொன நீ உன் கவசங்கயள அணிந்து
ரகொள். ஆயுதங்கயள எடுத்துக் ரகொள். அந்தக் ரகொடிை மிருகத்யதக்
ரகொன்று விட்டு வொ. சொகஸம் புரிை இது உனக்கு ஒரு சந்தர்ப்பம்.
உடலன கிளம்பு?" என்றொர் மன்னர்.
தகப்பனொர் லபசி முடித்ததும், "அப்பொ நீ ங்கள் குறிப்பிட்டபடி எந்த
விடமொன மிருகமும் கியடைொது. நொட்டில் மயழ ரபொய்த்துப் பஞ்சம்
ஏற்பட்டிருப்பதற்குப் பருவ நியேக் லகொளொறுதொன் கொ ணம். அப்படிைொ
நீ ங்கள் கூறுவது லபொல் அக்கினி அ க்கன் என்று ஒரு ரகொடிை மிருகம்
இருக்குமொனொல் அயத அழிக்க மூத்தவனொன என்யன அனுப்பிப்
பி லைொசனமில்யே. இம்மொதிரிக் கொரிைங்களுக்கு முதேில் மூத்த
மகன் லபொவதும் அவன் லதொல்வியைச் சந்திப்பதும் சகஜமொைிற்லற.
மூன்றொவது மகன்தொன் இத்தயகை சொகஸங்களில் ரவற்றி ரபறுவது
வழக்கம். ஆகலவ தம்பி லமொகன ங்கயன அனுப்புங்கள். அந்த
மிருகத்யதக் ரகொல்லும் தந்தி ம் அவனுக்குத்தொன் ரதரிந்திருக்க
முடியும். அவனொல் முடிைொவிட்டொல் -- அப்படி நடப்பது அபூர்வம் --
அடுத்து இன்பவண்ணனுக்கு வொய்ப்பளியுங்கள்" என்று கூறித் தனது
கணித ஆ ொய்ச்சிைில் மூழ்கி விட்டொன் கீ ர்த்தி.
மந்தஹொச மகொ ொஜொ லவறு வழிைின்றுத் தமது இயளை
குமொ ர்கயள வ வயழத்தொர். முகத்தில் வழியும் விைர்யவயைத்
துயடத்துக் ரகொண்லட வந்தொர்கள் இன்பவண்ணனும் லமொகன ங்கனும்.
நொட்டின் ரகொடிை ரவப்பத்யத அவர்களொல் தொங்கிக் ரகொள்ள
முடிைவில்யே, பொவம்!
"உங்கள் அண்ணன் கீ ர்த்தியைப் பொருங்கள். எந்த ரவய்ைியேயும்
கொனயேயும் அவன் ேட்சிைம் ரசய்வலதைில்யே. எயதயும் இலேசொக
எடுத்துக் ரகொண்டு விடுகிறொன். நம் நொடு அக்கினி அ க்கனுயடை
ரகொடுயமக்குள்ளொகிைிருக்கிறது. நம் நொட்டின் எல்யேைில் உள்ள
குயகைில் அது குடிைிருப்பதினொல்தொன் இத்தயன ரவப்பமும்
லவதயனயும். அயத அழிப்பது நொட்யட ஆளும் மன்னரின் ரபொறுப்பு.
மன்னரின் மகன்களொகிை நீ ங்கள்தொன் அயத அழிக்கக் கடயமப்
பட்டவர்கள். ஆனொல் உங்கள் அண்ணன் கீ ர்த்தி ரசொல்லுகிறொன்..."
"இம்மொதிரி அசட்டுத்தனமொன கற்பயனைகிரேல்ேொம் அவனுக்கு
நம்பிக்யக இல்யே என்று. தவி லவட்யடைொடப் லபொவதற்கு ஏற்ற
பருவ நியேயும் இதுவல்ே" என்று தகப்பனொரின் லபச்யச முடித்தொன்
"அக்கினி அ க்கம் என்றபது அசட்டுத்தனமொன கற்பயனைொ? ைொர்
ரசொன்னொர்கள்?" என்று கர்ஜித்தொன் லமொகன ங்கன் -- மூன்றொவது
இளவ சன். "உனக்கு எதில்தொன் நம்பிக்யக? ைொய யுலம
நம்பொதவனொைிற்யற நீ " என்றவன், "ைொ ங்லக ரகொண்டு வொருங்கள்
உடலன என்னுயடை இரும்புக் கவசத்யதயும் ஈட்டியையும்
உயடவொயளயும். லஜய் ஜக்கம்மொ... ரபொம்மக்கொ!" என்று வீ
முழக்கமிட்டொன்.
இளவ சனுயடை ஆயணப்படி அவனுயடை இரும்புக்
கவசத்யதயும் முகமூடியையும் உயடவொயளயும் எடுத்து ஏவேொள்
அதன் சூடு தொங்கொமல் -- கனம் தொங்கொமேல்ே! -- ரபொத்ரதன்று கீ லழ
லபொட்டு விட்டு வி ல்கயள வொைில் யவத்து "உஸ் அப்பொடி!" என்று
யககயள உதறிக் ரகொண்டொன். அந்தக் கவசங்களும் உயடவொளுலம
அத்தயன சூடொக இருந்தன என்றொல் நொட்டில் உஷ்ணம் எப்படி
இருந்திருக்கும் என்று ஊகித்துக் ரகொள்ளுங்கள்.
"தம்பி, இம்மொதிரிக் கொரிைங்களுக்ரகல்ேொம் ரகொஞ்சம் முன்
லைொசயன லவண்டுன். நொனொக இருந்தொல் அக்கினி அ க்கயனக்
குளிப்பொட்டிக் குளி ப் பண்ண வண்டி வண்டிைொகப் பீ ப்பொய்களில்
குளிர்ந்த நீ ய நி ப்பிப் லபொலவனொக்கும்." என்றொன் கீ ர்த்தி. ஆனொல்
கயடசி இளவ சன் அயதக் கொதில் லபொட்டுக் ரகொள்ளவில்யே.
'கிளம்பும்லபொலத கவசமும் உயடவொளும் யக நழுவி விழுகின்றனலவ,
சகுனம் சரிைில்யேலை' என்ரறல்ேொம் லமொகன ங்கள் குழம்பிக்
ரகொள்ளவில்யே. தன் குதிய மீ து தொவி ஏறினொன், 'ரஜய்! ஜக்கம்மொ,
ரஜய் ரபொம்மக்கொ!' என்று முழங்கினொன். உப்பரியகைிலே கண்களில்
நீ ர் பளபளக்க நின்று ரகொண்டிருந்த அத்யத மகயளப் பொர்த்துக்
யகையசத்து வியட லகட்டொன். அடுத்த வினொடி அக்கினி அ க்கயனத்
தொக்கி அழிக்கத் தன் குதிய யை வி ட்டிக் ரகொண்டு ரசன்றொன்.
ரசன்றவன் ரசன்றவன்தொன். திரும்பலவைில்யே. மொதங்கள்
பேவொைின. நொட்டில் உஷ்ணம் தணிைவில்யே. பஞ்சம் ரகொஞ்சமும்
குயறைவில்யே.
இளவ சன் திரும்பி வ ொதயத நியனத்து எல்லேொரும்
வருந்தினொர்கள். கீ ர்த்திவர்மயனத் தவி . அவன் ரசொன்னொர்
"உேகத்யதச் சுற்றிப் பொர்க்க ஒரு சந்தர்ப்பம் கியடத்தது
லமொகன ங்கனுக்கு. அயத நழுவ விடுவொனொ? லதச சஞ்சொ ம் ரசய்து
ரகொண்டிருப்பொன். அக்கனி அ க்கன் - அப்படி ஒன்று இருக்குமொனொல்
அதன் அருலக கூடப் லபொக மொட்டொன் அவன். கவயேப்படொதீர்கள்."
ஆனொல் இப்படி உண்யமயைச் ரசொன்ன கீ ர்த்திவர்மனிடம் எல்ேொருக்கு
ரவறுப்புத்தொன் வளர்ந்தது. ஒரு விசித்தி மொன பிறவியைப் பொர்ப்பது
லபொல் அவயன முயறத்து பொர்த்து முணுமுணுத்தொர்கள்.
அக்கினி அ க்கயன ரவன்று வருவதொகக் கூறிச் ரசன்ற
விசித்தி புரிைின் மூன்றொவது இளவ சன் லமொகன ங்கன் மூன்று
மொதங்களொகியும் திரும்பி வ வில்யே. அவயனப்பற்றிை தகவலும்
ரதரிைவில்யே. மன்னர் மந்தஹொசரின் ரசல்ேப்பிள்யள அவன். அவன்
மயறவு அவய ரவகுவொகப் பொதித்திருந்தது. அழுது அழுது அவர்
முகம் வங்கிப்
ீ லபொைிற்று. முன்லப பருத்த முகம், இப்லபொது பொர்க்கப்
பரிதொபமொக இருந்தது.
"ஏலதொ எங்லகலைொ தவறு ஏற்பட்டிருக்கிறது" என்றொன்
பட்டத்து இளவ சன் கீ ர்த்தி. அப்பொவின் அழுயக அவனொல் சகிக்க
முடிைொததொக இருந்தது.அ வய ச் சமொதொனப்படுத்தொ விட்டொல் சிவந்த
அவருயடை மூக்கு இன்னும் பழுத்து ரவடித்துப் லபொகுலமொ என்று
நியனத்தலபொது சிரிப்புத்தொன் வந்தது கீ ர்த்திக்கு. ஆனொல் சிரிக்க அது
சமைமல்ே என்று, "வழி வழிைொக வந்துள்ள வ ேொற்றுச் ரசய்திகளின்
படியும், நம் முன்லனொர்கள் மூதொயதைர்களின் வொழ்க்யக நிகழ்ச்சிகயள
ஒப்பு லநொக்கும் லபொதும் எப்லபொதுலம கயடசி இளவ சன்தொன்
இத்தயகை வ ீ ச் ரசைல்களில் ரவற்றி வ ீ னொக வொயக சூடிைொக
வருவது வழக்கம். ஆனொல் இந்த முயற இன்று இங்கு ஏலனொ
ரபொய்த்து விட்டது. லபொனொல் லபொகட்டும். என் தம்பி இன்பவண்ணன்
எப்படியும் ரவற்றிலைொடு வருவொன் என்ற நம்பிக்யக எனக்கு
இருக்கிறது. அவயன அனுப்பி யவயுங்கள். அக்கினி அ க்கயன
அழித்து வ " என்றொன் கீ ர்த்திவர்மன்.
மூக்யகச் சிந்திக் கண்கயளத் துயடத்துக் ரகொண்டு
இன்பவண்ணயன அயழத்து வரும்படி ஆயணைிட்டொர் மந்தஹொச
மகொ ொஜொ. இ ண்டொவது இளவ சனொன இன்பவண்ணனும் வந்தொன்.
லமொகன ங்கயளப் லபொே தன் வ ீ த்யதத் தம்பட்டம் அடித்துக்
ரகொள்ளக் கூடிைவன் அல்ே இவன். ரகொஞ்சம் பைந்த சுபொவம்
உயடைவன். அேங்கொ புருஷன்.
"இன்பவண்ணொ, என் மகலன!" என்றொர் மந்தஹொசர். அதற்கு
லமல் லபச முடிைொமல் துக்கம் ரதொண்யடயை அயடத்துக் ரகொண்டது.
ஆனொலும் சமொளித்துக் ரகொண்டு, "கடயம உன்யன அயழக்கிறது.
ரவற்றித் லதவயத உனக்கு மொயே சூட்டி மகிழ்விக்கக்
கொத்திருக்கிறது." கீ ர்த்திைின் லபச்சுக்கயளக் லகட்டுக் லகட்டு
மந்தஹொசருக்கும் ொைசமொகப் லபச வந்து விட்டது. "அக்கினி
அ க்கனின் ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் ரவட்டிக் ரகொண்டு வரும்
உன்யனக் கட்டித் தழுவிக் ரகொள்ளக் கொத்திருக்கிலறன் இங்லக.
ரவற்றிலைொடு திரும்பும் உனக்லக இந்நொட்டின் மணிமுடி. உன்
அண்ணன் கீ ர்த்தியை கல்விச் சொயேைின் தயேவனொக்குலவன்.
அவனுக்கு ஏற்ற இடம் அதுதொன். என் அருயம மகலன ரசன்று வொ,
ரவன்று வொ!" என்றொர்.
தந்யதைின் விருப்பம், நொட்டு மன்னரின் ஆயணயை மறுக்க
முடியுமொ? மூன்று மொதங்களுக்கு முன்பு லபொன தம்பி திரும்பொதது
அவன் ரநஞ்யச என்னலவொ ரசய்தது. ஆனொல் அயத ரவளிக்கொட்டிக்
ரகொள்ளவில்யே.
ஆனொலும் என்ன? அக்கினி அ க்கயனச் சந்திக்கப்
லபொவயத ஒத்திப் லபொட முடியுமொ? மறுநொள் தன் குதிய ைின் மீ லதறிக்
கிளம்பினொன் - ஈட்டி, வொள், லகடைம், இரும்புக் கவசம்
இத்தயனயுடனும்தொன். ஆனொல் அவ்வளவுதொன்! அவனும் திரும்பி
வ வில்யே. அந்த அ க்க மிருகம் அழிக்கப்படவும் இல்யே.
மொதங்கள் பே ரசன்றன. மன்னரின் கண்ண ீரும் கதறலும்
ஒரு வழிைொக அடங்கிை பிறகு ஒருநொள் கீ ர்த்திைிடம் வந்தொர்.
'மூத்தவலன! முதேில் லபொைிருக்க லவண்டிைவலன! கயடசிைில் நீ யும்
லபொக லவண்டிை லவயள வந்து விட்டது. அக்கினி அ க்கனின்
ரகொம்புகளும் வொலும் உன் வொளினொல்தொன் ரவட்டப்பட
லவண்டுரமன்று இருக்கிறலதொ என்னலவொ! இந்த நொட்டின் அரிையண
உன்னுயடைதொகேொம். ஆனொல் என்னுயடை இன்பவண்ணயனயும்
லமொகன ங்கயனயும் இனி ைொர் எனக்குக் ரகொடுக்க முடியும்?" என்றவர்
கண்கயளத் துயடத்துக் ரகொண்டொர். அவர் ரதொண்யட கம்மிைது.
"அப்பொ உங்கள் உணர்ச்சிகயள என்னொல் புரிந்து ரகொள்ள
முடிகிறது. இனிைொவது உங்கள் ரகொள்யகயை மொற்றிக் ரகொள்ள
முைற்சி ரசய்யுங்கள்" என்றொன் கீ ர்த்தி. மன்னர் ரமௌனமொக அவயனத்
தம் பொர்யவைொல் குத்தினொர். அவன் ரதொடர்ந்தொன். "பைங்க மொனதும்
ரகொடிைதுமொன அந்த மிருகத்யதக் ரகொல்லுவதற்கொக உங்கள்
பிள்யளகயள அனுப்பின ீர்கலள, எதற்கொக? உங்களுக்குப் பிறகு -
உங்கள் ம ணம் சமீ பத்தில் ஏற்படக் கூடொரதன்று நொன் கடவுயளப்
பி ொர்த்திக்கிலறன! இந்த நொட்யட ஆளும் தகுதி ைொருக்கு என்பயத
முடிவு கட்டுவதற்கொகத்தொலன? இன்யறை நியேைில், 'தகுதி ைொருக்கு?'
என்று வினொலவ அவசிைமற்றதொகி விட்டது. உங்களொல் ரவறுக்கப்படும்
நொன் ஒருவலன இன்று இந்த நொட்டின் ஒல வொரிசு. ஆகலவ
என்யனயும் அந்தக் ரகொடிை அக்கினி அ க்கயனக் ரகொன்று வரும்படி
அனுப்புவது லதயவைில்ேொததும் தவிர்க்கப்பட லவண்டிைதுமொகும்.
நீ ங்கள் பூ ணமொக நம்புவது லபொல் அந்த மிருகம் என் தம்பிகயளக்கு
அளித்த முடியவலை எனக்கும் அளிக்குமொனொல் விசித்தி புரிைின்
சிங்கொதனம் அதில் உட்கொருவதற்கொன தகுதி பயடத்தவர் இல்ேொம்ே
ரவறிச்லசொடிக் கிடக்குலம! நொன் அந்த மிருகத்யதக் ரகொன்று
திரும்பினொல்தொனொ எனக்கு இந்நொட்யட ஆளும் உரியம கியடக்கும்.
அது இல்ேொமலேலை அந்த உரியமக்குரிைவனொக இப்லபொது நொன்
ஒருவன்தொலன இருக்கிலறன்? என்யனயும் இழக்க விரும்புகிறீர்களொ
என்பயத நொட்டிலுள்ள நல்லேொர் ரபரிலைொய க் கேந்து ரகொண்டு ஒரு
முடிவுக்கு வொருங்கள்" என்றொன் இளவ சன்.
நிைொைமொன இந்த வொதத்துக்கு மந்தஹொச ொல் பதில் கூற
முடிைவில்யே. ரமௌனமொகத் தம் அ ண்மயனக்குத் திரும்பினொர்
மன்னர். தனியமைில் அமர்ந்து சிந்திக்க லவண்டும் லபொல் இருந்தது
அவருக்கு. கீ ர்த்திக்கும் ஆ ொய்ச்சி ரசய்ை லவண்டிை விஷைங்கள்
நியறை இருந்தன.
விசித்தி புரி அ ண்மயன கயள இழந்து, கேகேப்புக்
குன்றி, மகிழ்ச்சி மயறந்து கொணப்பட்டது. எல்லேொருயடை
முகங்களிலும் லசொகம் கப்பிக் கிடந்தது. இளவ சர்கள் இருவய
இழந்த லவதயன மன்னருக்கு மற்றவர்களுக்கும், அலத சமைத்தில்
கீ ர்த்திவர்மன் அக்கினி அ க்கன் விஷைத்தில் தப்பித்துக் ரகொண்டதும்
அவர்கள் மனத்யதப் பொ மொக அழுத்திக் ரகொண்டிருந்தது. அவலனொடு
வொதிட்டு வழிக்குக் ரகொண்டு வ ைொ ொலும் முடிைவில்யே. ொணி
த்னொவதி மட்டும்தொன் கீ ர்த்திைின் பக்கம். ஏரனன்றொல் அவளுக்கும்
இந்த மந்தி ம் தந்தி ம் இயவகளில் நம்பிக்யக கியடைொது. அக்கினி
அ க்கன் என்று ஒன்று இருப்பயத அவள் நம்ப மறுத்தொள். அம்மொயவத்
தவி அத்தயன லபரும் அவனுக்கு எதிரிகளொனொர்கள். அவயனக்
லகொயழ, வ ீ ம் இல்ேொதவன், பைங்ரகொள்ளி என்ரறல்ேொம் ஏசினொர்கள்.
அந்த ஏச்சுப் லபச்சுக்கயள அறிவொளிைொன கீ ர்த்தி ரகொஞ்சமும்
இேட்சிைலம ரசய்ைவில்யே.
ஆனொல்... அறியவ வளர்க்கும் கீ ர்த்தி தன்னுயடை
ஆ ொய்ச்சிகளுக்கு அப்பொல், எல்லேொய யும் லபொல் உல்ேொசமொகப்
ரபொழுது லபொக்க விரும்பும் லபொது அத்யத மகள் கனகொயவயும், மொமன்
மகள் மஞ்சுளொயவயும்தொன் நொடிப் லபொவொன். வியளைொட்டொக
அவர்களுடன் ஏதொவது லபசிச் சிரித்துக் ரகொண்டிருப்பொன். அப்லபொது
அவர்களும் இவயனக் கண்டதும் முகத்யதத் தூக்கிக் ரகொண்டு
லவகமொகப் லபொனொர்கள்.
அன்று மஞ்சுளொவும் கனகொவும் உத்திைொனவனத்தில் மொன்
குட்டிக்குப் பசும்புல்யே ஊட்டிக் ரகொண்டிருந்தொர்கள். ஏலதொ
கொ ணமொக அந்தப் பக்கம் வந்த கீ ர்த்தி அவர்கயளச் சந்தித்தொன்.
"மஞ்சு...! நீ ங்கள் கூட என்னிடம் லபசொதபடி நொன் உங்கள்
இருவருக்கும் என்ன தீங்கு ரசய்லதன்?" என்று லகட்டொன்.
கண்கள் பளபளக்கத் திரும்பிைவள் "என் ரபைர் மஞ்சு
இல்யே மஞ்சுளொ! உங்கள் தம்பிகயளப் ப லேொகத்துக்கு அனுப்பி
விட்டுப் ப ம சந்லதொஷமொக இருக்கிறீர்கள் இல்யேைொ?" என்றொள்.
"அதனொல்தொன் உங்களுக்கு என் மீ து லகொபமொ? இலதொ பொர்
மஞ்சு -- இல்யே மஞ்சுளொ. இன்பவண்ணன் எங்கும் லபொய்
விடவில்யே. ொஜ குமொ ர்கள் லதசசஞ்சொ ம் ரசய்து வருவது
வழக்கமில்யேைொ? பே லதசங்களுக்குப் லபொய் வந்தொல்தொலன உேக
அனுபவம் ஏற்படும். அதற்கொக ஊர் சுற்றப் லபொைிருக்கிறொர்கள் அலுப்பு
ஏற்பட்டதும் அண்ணனும் தம்பியும் தொமொக நொடு திரும்புகிறொர்கள்.
இதற்கொகப் லபொய்..." என்று கேகேரவன்று சிரித்தொன் கீ ர்த்தி.
"இளவ சர் இன்பவண்ணன் லதச ைொத்திய
லபொைிருக்கிறொ ொ? ஊர் சுற்றுவதில் சேிப்பு ஏற்பட்டொல் நொடு
திரும்புவொ ொக்கும். அப்படிைொனொல் அவருக்கு என் மீ தும் சேிப்புதொனொ?"
என்று லகட்ட மஞ்சு, தொன் ஓர் இளவ சி என்பயதயும் மறந்து 'லகொ'
என்று அழ ஆ ம்பித்து விட்டொள்.
பொவம் கீ ர்த்தி அவன் இதுவய ைில் ைொய யும்
கொதேித்ததில்யே. கொதேர்களின் மனநியேயைப் பற்றியும்
அவனுக்குத் ரதரிைொது. மஞ்சுளொவின் கதறல் அவயனக் கேகேக்கச்
ரசய்து விட்டது. "மஞ்சு, மஞ்சுளொ... இது என்னது குழந்யத மொதிரி..?"
என்று அவள் யககயளப் பற்றினொன். அவள் தன் யகயை
ரவடுக்ரகன்று விடுவித்துக் ரகொண்டு லவகமொக அ ண்மயனயை
லநொக்கி ஓடினொள். கீ ர்த்திக்கு ர ொம்ப அவமொனமொகிவிட்டது.
பரிதொபமொக அவள் ஓடுவயதலை பொர்த்துக் ரகொண்டு நின்றொன்.
அப்லபொதுதொன் தன்யனச் சுடர் விழிகள் இ ண்டு சுட்ரடரித்துக்
ரகொண்டு நிற்பயதக் கண்டொன். கனகொதொன் அப்படி மூக்யகத் தூக்கிக்
ரகொண்டு அப்படி அேட்சிைமொக நின்று ரகொண்டிருந்தொள்.
லமொகன ங்கனிடம் லமொகம் ரகொண்டிருந்தவள் கனகொ. கர்வியும் கூட.
மஞ்சுளொ அழுது ரகொண்டு ஓடலவ இவள் ஏதுலம லபசொமல் தயேயை
நிமிர்த்துக் ரகொண்டு கீ ர்த்திைிடமிருந்து ஒதுங்கிப் லபொனொள்.
பே நொட்கள் வய மன்னர் மந்தஹொசர் தம் மகன்
கீ ர்த்தியைச் சந்திக்கலவ இல்யே. இழந்த பிள்யளகயள நியனத்து
ஏங்கவும், இருக்கும் மகனுக்குச் சரிைொன புத்தி கற்பிக்கவும் என்ன
ரசய்ைேொம் என்று ஆலேொசிக்க ஏகொந்தத்யத நொடி எங்லகொ
லபொைிருந்தொர்.
திரும்பி வந்த லபொது ஒரு திட்டத்துடலனலை வந்திருந்தொர்
மன்னர். பே தயேமுயறகளொக அ ச குடும்பத்தினர் வொழ்ந்து வரும்
அ ண்மயனயை - லகொட்யடயை விட்டு மன்னர் தமது இருப்பிடத்யத
ரவகு தூ த்தில் உள்ள லவரறொரு நக த்துக்கு மொற்றிக் ரகொண்டு
கீ ர்த்திவர்மனிடருந்து தொலம ஒதுங்கிப் லபொய் விடுவரதன்று
தீர்மொனித்து விட்டொர். அந்தப் ரபரிை அ ண்மயனைில் இளவ சன்
கீ ர்த்திவர்மயன மட்டும் விட்டுவிட்டு மற்ற எல்லேொரும் உடலன புதிை
அ ண்மயனக்குக் குடிரபைர்ந்து விடுவது என்ற திட்டத்தில் மிகவும்
உறுதிைொக இருந்தொர் மன்னர். அது மட்டுமல்ே இயதக் கீ ர்த்திக்குத்
ரதரிைொமல் ரசைல்படுத்த லவண்டும் என்பதிலும் அவர் குறிைொக
இருந்தொர். ொணிைின் அன்புக்குகந்த மகன் கீ ர்த்தி. அவள் ஒருத்திதொன்
இந்த ஏற்பொட்டுக்கு எதிர்ப்புத் ரதரிவித்தொள். ஆனொல் இத்தயன
ஆண்டுகளொக ொணிக்குப் பைந்து வந்த மந்தஹொசர் இப்லபொது
திடீர ன்று ரவகுண்டொர். த்தினொவதிலை பைந்து லபொனொள் என்றொல்
மந்தஹொசரின் லகொபம் எப்படி இருந்திருக்க லவண்டும்!
அ ண்மயனைில் உள்ள மற்றவர்கள் இந்த ஏற்பொட்டினொல் மகிழ்ச்சிலை
அயடந்தொர்கள்.
அ ண்மயனக்குள் நிேவும் அசொத ணமொன ரமௌனமும்
ரசைல்களும் ஏலதொ விபரீதம் நடக்கப் லபொவதொகிறது என்பயத
கீ ர்த்திைின் உள்ளுணர்வு உணர்த்திைதொனொலும் அவன் அதில் அக்கயற
கொட்டவில்யே.
ஒரு நொள் கொயே...
இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன் கண் விழித்து எழுந்து தன்
படுக்யகைில் அமர்ந்தபடி உடயே முறுக்கிச் லசொம்பயே உதறிவிட்டுக்
ரகொண்டு எழுந்திருந்தொன். குளிர்ந்த கொற்று இதமொக வசிக்

ீ
ரகொண்டிருந்தது. மனத்திலே புதிை உத்ஸொகம் ரபொங்கிைது. அலத
சமைம் வைிற்றில் பசியும் ப ப த்தது. இ வு ஆ ொய்ச்சி நூரேொன்யறப்
படித்துக் ரகொண்டிருந்தவன் அப்படிலை சொப்பிடப் லபொகொமல்
கண்ணைர்ந்து விட்டொன்.
கீ ர்த்தி தன் அயறைிேிருந்து ரவளி வந்தொன். அ ண்மயன
ரவறிச்லசொடிக் கிடந்தது. ைொய யுலம கொலணொம். ஆட்கயள
மட்டும்தொனொ? அ ண்மயனைில் உள்ள ரபொருள்கள் எயதயுலம கூடக்
கொலணொம். எல்ேொம் எல்லேொரும் எங்லக? ஒவ்லவொர் அயறைொக ஓடிப்
லபொய்ப் பொர்த்தொன். ரவறுயமைொகிக் கிடந்தன. தன் அயறக்லக
வந்தவனுக்கு இன்னும் அதிக அதிர்ச்சி கொத்திருந்தது. அவனுயடை
உயடகள் எயதயுலம கொலணொம். கொேணிகள், உயடவொள்,
தயேப்பொயக, லமேங்கி ஏதுமில்யே. அவன் உடுத்திைிருக்கும்
ஆயடயைத் தவி லவறு ஏதுலம இல்யே. அ ண்மயனைில் அவர்கள்
எயதயும் விட்டுப் லபொைிருக்கவில்யே.
கீ ர்த்திக்குக் ரகொஞ்சம் ரகொஞ்சமொக எல்ேொம் விளங்கின.
தன்யன அவமொனப்படுத்தவும் உதொசீனப்படுத்தி ஒதுக்கவும் மன்னர்
ரசய்த கொரிைம் இது என்று உணர்ந்து ரகொண்டொன். இத்தயனக்கும்
அவன் ரசய்த தவறுதொன் என்ன? அதிக புத்திசொேிைொக இருந்ததுதொன்.
புத்திசொேிைொக இருப்பவர்களிடம் அப்படி இல்ேொதவர்கள்
ரபொறொயமயும் வில ொதமும் ரகொள்வது இந்த உேகில் வழி வழிைொக
நடந்து வரும் கொரிைம்தொன். இலதொ கீ ர்த்திைின் நியேயமயைப்
பொருங்கள். அவன் அறிவொளிைொக இருந்ததினொல் எத்தயகை
ரதொல்யேகளுக்கு ஆளொகிைிருக்கிறொன். இளவ சனொன அவனுக்கு
மொற்றுயட இல்யே. பசித்த வைிற்றுக்குச் சூடொன சுயவைொன
உணவில்யே. ரவளிலை நடந்து லபொக லவண்டுமொனொல் கொேில்
அணிந்து ரகொள்ளப் பொத ட்யச இல்யே. கூப்பிட்ட கு லுக்கு ஏன்
என்று லகட்கக் கூட அத்தயன ரபரிை அ ண்மயனைில் ஒரு பணிைொள்
இல்யே. யகைிலே யபசொவும் இல்யே. கீ ர்த்திக்குப் பசிலைொ
வைிற்யறக் குயடந்தது. என்ன ரசய்வொன்?
லகொட்யடகளொல் லசொழப்பட்ட விசித்தி புரி
அ ண்மயன நக த்திேிருந்து ஒதுங்கிைிருந்தது. மக்களிடமிருந்து
மன்னர்கள் எப்படி ஒதுங்கி வொழ்வொர்கலளொ எப்படிலை
அவர்களுயடை அ ண்மயனகளும் அந்தக் கொேத்தில் மக்கள்
வசிக்கும் இடங்களிேிருந்து தனித்துத்தொன் இருக்கும்.
விஸ்தொ மொன நிேப்ப ப்பில் லதொட்டங்களொல் சூழப்பட்ட
அத்தயன ரபரிை அ ண்மயனக் லகொட்யடைில் இப்லபொது கீ ர்த்தி
மட்டுலம தன்னந்தனிைனொக இருந்தொன். அத்தயன ரபரிை
மொளியகைில் தொன் மட்டுலம இருக்கிலறொம் என்ற எண்ணம்
அவன் உள்ளத்தில் என்னலவொ ரசய்தது. அது பைமில்யே
ஆனொல் ஒரு வித பொ மொக இருந்தது.
அ ண்மயனைில் ஒவ்லவொர் அயறைொக ஓடிஓடிப்
பொர்த்தொன். ைொருலம இல்யே. எந்த விதமொன
ரபொருள்களுமில்யே. கயளப்யபலை அறிைொத கீ ர்த்திக்குக்
கயளப்பொக, கேக்கமொக இருந்தது. பசியைப் பற்றி அதிக
அக்கயற கொட்டொத கீ ர்த்தியை இன்று ஏலனொ அது பொடொகப்
படுத்திைது. அவன் பரிதொப நியேயைக் கண்டு வொனலம அழுவது
லபொே திடீர ன்று இடிலைொடு மயழ ரகொட்டிைது. கொேிைொன
அ ண்மயனைில் இங்குமங்குமொக ஓடிக் ரகொண்டிருந்த கீ ர்த்தி
மயழைில் நயனைொதிருக்கத் திய ச் சீயே ஒன்யற உருவித்
தயேலமல் லபொட்டுக் ரகொண்டு ஓடினொன். "அலடைப்பொ!
அ ண்மயனதொன் எத்தயன ரபரிைது? இத்தயன அயறகளொ?
இன்னும் நொன் பொர்க்க லவண்டிை பகுதிகள் நியறை
இருக்கின்றனலவ!" என்று தன்யனச் சூழ்ந்திருக்கும்
உப்பரியககயளயும் கூட லகொபு ங்கயளயும், மொட
மொளியககயளயும் விைப்புடன் அண்ணொந்து பொர்த்தொன் கீ ர்த்தி.
இதுவய அவன் அ ண்மயன முழுவயதயும் சுற்றிப்
பொர்த்ததில்யே. அதற்கொன சந்தர்ப்பமும் ஏற்பட்டதில்யே.
லகொட்யடைின் வடக்கு வொைில் பக்கமொகத்
தன்னந்தனிைொக ஓர் உப்பரியக ரதரிந்தது. அங்கு அவன்
லபொனலத இல்யே. "என்னிடம் வொ" என்று அயழப்பது
லபொேிருந்தது நீ ே வொனத்தின் பின்னணிைிலே நிமிர்ந்து நின்ற
அதன் லகொபு ம். இலேசொக மயழ ரபய்து ரகொண்டிருந்தது.
திய ச்சீயேயை முட்டொக்கொகத் தயேமீ து லபொட்டு அயதலை
உடல் மீ தும் மூடிக் ரகொண்டு வடக்குக் லகொட்யட மதில்
மீ திருக்கும் உப்பரியகலை லநொக்கி ஓடினொன் கொர்த்தி.
லகொட்யடைில் கொவல் இல்யே. அதன் பழங்கொேத்துக் கதவு
கொற்றில் தொனொக அயசந்து ரகொண்டிருந்தது. எண்யணய்
இடப்படொத அதன் கீ ல்கள் 'கிய் கிய்' என்று சப்தமிட்டன.
நிர்மொனுஷ்ைமொன அந்த அ ண்மயனைில் இந்த ஒேிலை
அமொனுஷ்ைமொக இருந்தது. லவறு ைொ ொவதொக இருந்தொல்
பைத்தினொல் பொதி உைிர் லபொைிருக்கும். ஆனொல் கீ ர்த்தி பைம்
என்றொல் என்ன என்லற அறிைொதவன். பி ம்மொண்டமொன அந்த
ம க்கதயவக் கொேொல் ஓர் உயத ரகொடுத்து அகேத் திறக்க
யவத்தொன். அவன் ரகொடுத்த உயதைில் கதவு சுவரில் லபொய்
மடொர் என்று லமொதிைது. அதனொல் ஏற்பட்டு சத்தம் அந்தக் கொேி
அ ண்மயனைிருன் அயே அயேைொகப் ப வி பைங்க மொக
எதிர ொேி ரசய்தது. உப்பரியகக்குப் லபொக மொடிப்படிகள்
ரகொடிைொக வயளந்து ரசன்றன. இருள் மண்டிக் கிடந்தது என்று
ரசொல்ேி விட முடிைொதபடி இலேசொக மங்கேொன ஒளி
எங்கிருந்லத வந்து ரகொண்டிருந்தது. கீ ர்த்திைின் உள்ளத்தில்
ஏலதொ ஓர் உணர்வு 'மொடிக்குப் லபொ' என்று பிடித்துத் தள்ளிைது.
படிகளில் கொல் யவத்தொன். முகத்தில் கம்பிைொக ஒட்டயடகள்
வந்து சிக்கிச் சியதந்தன. சிேந்தி வயேகயள ஒதுக்கி வழி
ஏற்படுத்திக் ரகொண்டு லமலே ஏறினொன் கீ ர்த்தி. படிரைல்ேொம்
புழுதி. கொேடி ஓயச லகட்டு ஓடும் எேிகள், பல்ேிகள். 'இந்த
உப்பரியக புறக்கணிப்பட்ட இடமொ? பே கொேமொக இங்கு
ைொருலம வந்ததில்யே லபொேிருக்கிறலத' என்று சிந்தித்தபடிலை
படிகயளக் கடந்து உச்சிக்குப் லபொனொன் கீ ர்த்தி. அங்கு அவன்
முன்னொல் ஒரு பழங்கொேத்து ம க்கதவு. அது மூடிைிருந்தது.
ஆனொல் பூட்டிைிருக்கவில்யே. அதன் கீ ல்களில் துரு
ஏறிைிருந்ததொல் அயதச் சுேபமொகத் திறக்க முடிைவில்யே.
கீ ர்த்தி அயத அழுத்தித் தள்ளிை லபொது விகொ மொன ஒேி எழுப்பி
ஒதுங்கிக் ரகொண்டது அந்தக் கதவு. உள்லள...?
கொயேச் சூரிைனின் பள ீர் ஒளியை உள்லள நுயழை
விடொமல் அந்த அயறைில் மண்டிக் கிடந்த ஒட்டயடகளும்
சிேந்தி வயேகளும் தடுத்துக்ரகொண்டிருந்தன. சின்ன அயறதொன்.
ஒல ஒரு மொடம்தொன். அதுவும் சுவரின் லமல் மட்டத்தில்
இருந்தது. அயறைின் நடுலவ ஒரு ரபரிை லமயஜ கிடந்தது.
அதில்...?
கீ ர்த்திைின் கண்கள் விைப்பொல் விரிந்தன. அத்தயன
ரபரிை அ ண்மயனைில் எத்தயனலைொ அயறகளில் ஓடி ஓடித்
லதடினொன். ஒரு ரபொருளும் இல்யே. ஆனொல் இங்கு...? இயத
ஒழித்துக் ரகொண்டு லபொக மறந்து விட்டொர்களொ?
வடக்குக்லகொட்யட வொசேின் மதில் மீ துள்ள உப்பரியக
அவர்களின் நியனவுக்கு வ வில்யேைொ? அந்த லமயஜ மீ தும்
தய ைிலும்தொன் எத்தயன ரபொருள்கள்! எல்ேொம்
சிதறிக்கிடந்தன, குப்யபைொக அள்ளிக் ரகொண்டு வந்து
லபொட்டயதப்லபொே. லமேங்கிகள், பொத ட்யசகள், உயடவொள்கள்,
தயேைணிகள், த்தினக்கம்பளங்கள், விளக்குகள்.
முத்துமொயேகள். குல்ேொய்கள். தூசி படிந்து பழசொகி
இருந்தொலும் பைன்படக்கூடிை நியேைில் இருந்தன அத்தயனயும்.
அதுமட்டுமல்ே. கீ ர்த்திவர்மனுக்லக அளரவடுத்துத் தைொரித்தது
லபொேவும் அயவ இருந்தன. அவற்றின் லமேொக ஒரு ரதொப்பி
சற்று விலநொதமொக இருந்தது. கீ ர்த்தி அயத எடுத்துத் தூசு
தட்டினொன். அழகொன ஒரு பறயவ இறகு ரசொருகப்பட்டு மிகவும்
எளியமைொகக் கொட்சிைளித்தது அந்தக் குல்ேொய். அயதத்
தயேைில் அணிந்து ரகொண்டொன். ஒரு மூயேைில் ஒரு லஜொடிக்
கொேணிகள் யவக்கப் பட்டிருந்தன. தன் கொேிேிருந்த
ரசருப்புகயள உதறி விட்டு அந்தப் புதிை கொேணிகயள அணிந்து
ரகொண்டொன். அவன் கொலுக்குக் கச்சிதமொக அளரவடுத்தொற்
லபொேிருந்தன. அதுமட்டுமல்ே, அயத அணிந்து ரகொள்ள
லவண்டும் என்ற ஒரு லவகமும் ஏற்பட்டது, அவன் மனத்தில்.
லமயஜ மீ து பொர்யவயை ஓட விட்டொன். இளவ சர்
உல்ேொசப் பைணம் லபொகும் லபொது யகைில் எடுத்துச் ரசல்லும்
பணப்யப ஒன்று இருந்தது. கீ ர்த்திைிடம் இப்லபொது சல்ேிக்கொசு
கூடக் கியடைொலத. பணமில்ேொவிட்டொல் என்னொ? இந்தப்
பணப்யபயை எடுத்துக் ரகொள்லவொம் என்று அயத எடுத்துத்
தட்டினொன். 'கிணிங்' என்ற ஓயச லகட்டது. ஆவலுடன் அதில் யக
விட்டொன். மூன்று ரபொற்கொசுகள் பளபளத்தன. கீ ர்த்திக்கு
மகிழ்ச்சிைொன மகிழ்ச்சி. யபைின் அருகிலே ஓர் அழகொன பட்டொக்
கத்தியும் இருந்தது. பணம் கியடத்த சந்லதொஷத்தில் அந்தக்
கத்தியையும் எடுத்து இயடைில் கட்டிக் ரகொண்டொன். நல்ே
லவயேப்பொடுயடை உயறைினுள் ஒப்பற்ற வொள் ஒன்று உறங்கிக்
ரகொண்டிருந்தது. இன்னும் அந்த அயறைினும் ஏலதலதொ
ரபொருள்கள் எல்ேொம் இயறந்து கிடந்தன. ஆனொல், கீ ர்த்தி
அதற்கு லமல் அங்கு நிற்கவில்யே. யகைிலே கொசு கியடத்து
விடலவ அவன் வைிற்றுப் பசி தீவி மயடந்தது. ரவகு லவகமொகக்
கீ லழ இறங்கி வந்தொன்.
அந்த அயறயைப் பற்றிலைொ அதில் குவிந்திருந்த
ரபொருள்கயளப் பற்றிலைொ அதன் அதிசை சக்திகயளப் பற்றிலைொ
அவனுக்கு ஏதும் ரதரிைொது. கீ ர்த்திவர்மன் பிறந்த லபொது
அவனுயடை அம்மொவின் உதொசீனத்தினொல் புறக்கணிக்கப்பட்ட
சக்தி வொய்ந்த மந்தி வொதிகளும் முனிவர்களும் திடீர ன்று
லதொன்றி வொழ்த்தி வழங்கி விட்டுப் லபொன ரபொருள்கள்தொன்
அயவகள் எல்ேொம். அவர்களிடமுள்ள ரவறுப்பினொலும் மந்தி
தந்தி ங்களில் நம்பிக்யக இல்ேொததினொலும் ொணி த்தினொவதி
அந்த மந்தி ப் ரபொருள்கயள ரைல்ேொம் ஒட்டு ரமொத்தமொகக்
குப்யப லபொே அள்ளிக் ரகொண்டு லபொய் வடக்குக் லகொட்யட
உப்பரியகைில் உள்ள ஓர் அயறைில் லபொட்டு மூடிவிட்டு
வரும்படி ஆயணைிட்டொேளல்ேவொ? அதன் பிறகு ைொரும் அங்கு
லபொகவில்யே. இப்லபொது கீ ர்த்திதொன் அங்கு லபொனொன்.
அவனுக்கொக அளிக்கப்பட்ட அவனுயடை உயடயமகள் தொலன
அயவ? சரிைொன சமைத்தில் அயவகள் அவயன வந்தயடந்து
விட்டன. இப்லபொது அவன் அணிந்து ரகொண்டிருக்கும் குல்ேொய்
எப்படிப்பட்டது ரதரியுமொ? அயத அணிந்து ரகொண்டவர்கள் ைொர்
கண்களுக்கும் ரதன்பட மொட்டொர்கள். ஆனொல் அவர்கள்
எல்லேொய யும் பொர்க்க முடியும். பிறர் பொர்யவைில் படொமல்
மொைமொக மயறந்திருந்து உேொவேொம். கீ ர்த்தி அணிந்திருந்த
பொத ட்யசகலளொ ஒல தப்படிக்கு ஒன்பது யமல்கயள ஒல
தொவேில் கடக்கும் ஆற்றல் பயடத்தயவ. அயத அணிந்து
ரகொண்டு ரவகு ரதொயேவில் உள்ள இடத்துக்குப் லபொக
லவண்டும் என்று நியனத்தொல் லபொதும். கணத்திலே அங்கு
ரகொண்டு விட்டுவிடும். கீ ர்த்திைிடமுள்ள பணப்யபைின்
மகத்துவம்? அதில் உள்ள அந்த மூன்று நொணைங்களும் வளர்ந்து
ரகொண்லட இருக்கும். அவற்றுக்குள் யக விட்டு எடுக்க எடுக்கக்
குயறைொது. அந்த வொள்...? அதுவும் மந்தி சக்தியுயடை
வொள்தொன். அது சரி இந்தப் ரபொருள்களின் சக்தியைப்
பற்றிரைல்ேொம் கீ ர்த்திக்குத் ரதரியுமொ? ரதரிைொது. அயவகளின்
அபூர்வ சக்திகயளப் பற்றி ஏதும் அறிைொதவனொகலவ அவன்
விசித்தி புரி அ ண்மயனைின் முற்றத்திலே நின்றொன். உங்களொல்
ஏன் ைொ ொலுலம அவயனக் கொண முடிைொது. அவன் தயேைில்
உள்ள அந்த மந்தி க் குல்ேொய் அவயனப் பிறர் கண்களுக்குத்
ரதரிைொமல் மொைமொக மயறந்திருந்தொன். ஆனொல் தன்
உருவத்யதப் பிற ொல் கொண முடிைொது என்ற கசிைம் கீ ர்த்திக்குத்
ரதரிைொது. இந்த நியேைில்தொன் பே குழப்படிகள் நடந்தன.
கீ ர்த்திக்குப் பசித்தது. யபைிலுள்ள தங்க
நொணைங்கயளத் தடவிப் பொர்த்துக் ரகொண்டதும் அவன் பசி பே
மடங்கொைிற்று. அ ண்மயனச் சயமைேயறலைொ கொேி.
விசித்தி புரிைின் கயடத்ரதருவுக்குப் லபொய் ஏதொவது ஓர் உணவு
விடுதிைில்.. கீ ர்த்திக்குச் சட்ரடன்று ஒரு கொட்சி நியனவுக்கு
வந்தது. மந்தஹொசரின் ஆட்சிக்கு உட்பட்டது மங்களகிரி என்ற
நொடு. ஒரு தடயவ எதற்கொகலவொ அங்கு லபொய் இருக்கிறொன்
கீ ர்த்தி. அப்லபொது அங்கிருந்த ஓர் உணவு விடுதிைில் விருந்து
ரகொடுத்தொர்கள் இளவ சனுக்கு. 'ஆகொ! அத்தயன சுயவைொன
பதொர்த்தங்கயள நொன் அதன் பிறகு சொப்பிட்டலதைில்யே.
எத்தயன அருயமைொகப் பக்குவம் ரசய்ைப்பட்ட உணவுகள்!
விசித்தி புரிகொ ர்களுக்கு விருந்தொளிகயள வ லவற்கவும்
ரதரிைொது, சுயவ மிக்க உணவுகயளப் பக்குவம் ரசய்து த வும்
ரதரிைொது' என்று எண்ணிப் ரபருமூச்சு விட்ட கீ ர்த்தி "இந்தப்
பசிக்கு நொன் மட்டும் மங்களகிரிைில் இருந்லதனொனொல்
எத்தயனலைொ இன்சுயவ உண்டிகயள உண்டு மகிழேொலம" என்று
எண்ணினொன்.
என்ன நடந்திருக்கும் என்றுதொன் உங்களுக்குத்
ரதரியுலம கீ ர்த்தி அணிந்திருந்தது மந்தி ப் பொதுயகைொைிற்லற
ஒரு தப்படிக்கு ஒன்பது யமல்கள் பொைக்கூடிை வல்ேயம
உள்ளதொைிற்லற! கண்மூடித் திறப்பதற்குள் கீ ர்த்தி தொன்
மங்களபுரிைின் புகழ்ரபற்ற உணவு விடுதிைின் முன்னொல்
நிற்பயத அறிந்து ஆச்சரிைப்பட்டுப் லபொனொன்.
விசித்தி புரிைிேிருந்து எண்பத்தி ஏழு யமல்கள் ரதொயேவில்
உள்ள மங்களகிரிக்கு எப்படி மொைமொக வந்லதொம் என்று பி மிப்பு
ஏற்பட்டொலும் அயத எண்ணிக் குழம்பிக் ரகொள்ளவில்யே
கீ ர்த்தி. கொ ணம் அவன் பசி. அத்துடன் அற்புதங்களில்
அவநம்பிக்யக உள்ள அறிவொளிைொைிற்லற அவன்!
உற்சொகமொக உணவு விடுதிைினுள்லள நுயழந்தொன்
இளவ சன் கீ ர்த்தி. ஆனொல் ைொருலம அவயனக் கவனித்ததொகத்
ரதரிைவில்யே. விசித்தி புரி சொம் ொஜ்ைத்தின் இளவ சனொன
அவன் ரசன்ற தடயவ இங்கு வந்திருந்த லபொது எத்தயன
மரிைொயத? எத்தயன வ லவற்பு. நக ம் விழொக்லகொேம்
பூண்டிருந்தலத. என்யனக் கொண்பவர ல்ேொம் தயே வணங்கி
முகம் கூறினொர்கலள அப்படிப்பட்டவர்களுக்கு இன்று என்யனத்
ரதரிைவில்யேைொ? மறந்து விட்டொர்களொ?" என்று சிந்தயன
ரசய்தபடிலை கொேிைொக இருந்த ஒரு லமயஜ முன்னொல் லபொய்
அமர்ந்து ரகொண்டொன். தொன் அணிந்துள்ள மொைக் குல்ேொய் தன்
உருவத்யதப் பிறர் கொண முடிைொதபடி மயறத்திருக்கிறது
என்பயத அவன் அறிைவில்யே. அவனொல் மற்றவர்கயளக்
கொண முடிந்தது. ஆனொல் பிறர் கண்களுக்கு அவன்
ரதரிைவில்யே.
லமயஜ அருகில் அமர்ந்த கீ ர்த்தி அங்கு
உண்பவர்களுக்கு உணவு பரிமொறிக் ரகொண்டிருந்தவயனக்
கூப்பிட்டொன். தனக்கு லவண்டிை பதொர்த்தங்கயள ரகொண்டு வ ச்
ரசொல்லுவதற்கொக. இவன் அதிகொ க் கு ல் லகட்டு
அங்கிருந்தவர்களும் உணவு பரிமொறுபவனும் திடுக்கிட்டுத்
தியகத்துச் சுற்று முற்றும் பொர்த்தொர்கள். ஆனொல் கீ ர்த்தி பக்கம்
ைொரும் திரும்பவில்யே. கொல் மீ து கொல் லபொட்டுக் ரகொண்டு
கம்பீ மொக அமர்ந்திருக்கும் இளவ சயன அவர்களில் ைொருலம
கண்டு ரகொள்ளவில்யே. மரிைொயத ரசலுத்தவில்யே. கூப்பிட்ட
அவனிடம் 'என்ன' என்று லகட்டுப் பணிைொளன் வ வில்யே
கொ ணம் கீ ர்த்தி தன் தயேைிேிருந்த குல்ேொயைக்
கழற்றொதுதொன்!
உண்யமயை அறிைொத இளவ சனின் எண்ணலமொ
லவறு மொதிரிைொகச் ரசன்றது. "என்யன இப்படி இவர்கள்
அேட்சிைம் ரசய்து அசட்யடைொக இருப்பதற்குக் கொ ணம்
அப்பொதொன். என்னுடன் ைொரும் லபசக் கூடொது. எனக்கு எவ்வித
உதவிலைொ உபச யணலைொ ரசய்ைக் கூடொது என்று நொரடங்கும்
உத்த வு பிறப்பித்திருக்கிறொர். மீ றுகிறவர்கள் கடுயமைொன
தண்டயனக்குள்ளொவர்கள் என்று மி ட்டப்பட்டிருப்பதனொல்தொன்
இவர்கள் இப்படி என்னிடம் அசட்யடைொக இருக்கிறொர்கள்.
இதனொல் நொன் பட்டினி கிடக்க லவண்டுமொ என்ன?" இப்படி
எண்ணிை கீ ர்த்திைின் பசியை அந்த உணவு விடுதிைின் சுயவ
மிக்க உணவுப் ரபொருள்களின் 'கமகம' மணம் 'பகபக' ரவன்று
கிளப்பி விட்டது. பல்சுயவப் பண்டங்களும் விடுதிைின் ஒரு
பக்கம் அடுக்கி யவக்கப்பட்டிருந்தன. லவண்டிைவர்களுக்கு
லவண்டிைவற்யற அந்தக் குவிைேிேிருந்து எடுத்து வந்து
பரிமொறினொர்கள் பணிைொளர்கள். கீ ர்த்தியை ைொரும்
கவனிக்கவில்யே. அவன் லமயஜ அருலக வ வும் இல்யே.
இதனொல் கீ ர்த்திக்குக் லகொபம் வந்தொலும் அயத அடக்கிக்
ரகொண்டொன். அவன் அறிவொளிைொைிற்லற. ரமௌனமொக எழுந்து
லபொனொன். சற்யறக்ரகல்ேொம் அங்கு உணவு அருந்திக்
ரகொண்டிருந்தவர்கள் எல்ேொரும், எடுத்த கவளத்யத
வொைிேிடொமல், வொைிேிட்ட பண்டத்யத ரமன்று விழுங்கொமல்
பி மிப்பும் தியகப்பும் ரகொண்டவர்களொகக் கிேிபிடித்துச் சியே
லபொேொனொர்கள். ஏன்?
உணவுக் குவிைேின் அருகிேிருந்து ஒரு ரபரிை தட்டு
தொனொக அந்த த்திலே நின்றது. அதில் இட்டிேிக் குவிைேிேிருந்து
நொன்கு இட்டிேிகள் லபொய் உட்கொர்ந்தன. வயடகள் சிே
நர்த்தனமொடிைபடிலை தட்யட லநொக்கிப் லபொைின. அப்பமும்
அதி சமும் ரகொழுக்கட்யடகளும் முறுக்கும் ஒன்லறொரடொன்று
பின்ரதொடர்ந்து அந்த த்திலே நிற்கும் தட்டிலே லபொய் அமர்ந்து
ரகொண்டன. ஒரு தம்ளர் தொனொக எழும்பிப் லபொய்த் தவயேக்குள்
மூழ்கி நீருடன் அந்த உணவுத் தட்டினருலக லபொய் அடக்க
ஒடுக்கமொக நின்று ரகொண்டது. இத்தயனயும் நிகழ்ந்தொனதும்
பதொர்த்தங்கள் நியறந்த உணவுத் தட்டும் நீர்க்குவயளயும்
கொேிைொ இருந்த லமயஜ மீ து லபொய் அமர்ந்தன. பிறகு
அதிேிருந்த பண்டங்கள் விள்ளல் விள்ளேொக அதிேிருந்து
கிளம்பி மொைமொக மயறந்தன! ஆனொல் மனிதர்கள் ைொய யும்
அவர்கள் பொர்க்கவில்யே. இப்படிரைொரு கொட்சியை நீங்கள் கொண
லநர்ந்தொல் உங்களுக்கு எப்படி இருக்கும்? அலத நியேைில்தொன்
மங்களகிரி உணவு விடுதிைிலுள்ள மக்களும் திக்பி யம பிடித்துப்
லபொைிருந்தொர்கள். இளவ சன் கீ ர்த்தி அவர்கள் கண்களுக்குத்
ரதரிைவில்யே. அந்த த்திலே தட்டும் உணவுப் ரபொருள்களும்
தண்ண ீர்க் குடுயவயும் கிளம்பிப் லபொய் மயறந்த மொைத்யதக்
கண்டு கிேி பிடித்தவர்களொனொர்கள். ஆனொல் கீ ர்த்திலைொ
இயதரைொன்யறயும் கவனிைொதவனொக சித்துச் சுயவத்துச்
சொப்பிட்டுக் ரகொண்டிருந்தொன்.
உணவு விடுதிைில் உள்லளொர் அங்கு ரபொருள்கள்
தொனொகக் கிளம்பி அந்த த்தில் மிதந்து மயறந்த அதிசைத்யதக்
கண்டு பி யம பிடித்தவர்களொகிக் கேகேத்துப் லபொனொர்கள்.
ஆனொல் கீ ர்த்திலைொ எவ்விதப் பதற்றமுமில்ேொமல் நிதொனமொக
உணயவச் சுயவத்துச் சொப்பிட்டுக் ரகொண்டிருந்தொன். அப்லபொது
ஒரு ரபரிை மனிதர் உள்லள வந்தொர். பி புயவப் லபொேக்
கொட்சிைளித்த அவய க் கண்டடதும் உணவுக்க யட
உரியமைொளர் தம் இருக்யகைிேிருந்து எழுந்து அவய
வ லவற்றொர். அத்தயன ரகௌ வப்பட்டொ அவர் ர ொம்பவும்
கர்வத்துடன், ைொய யுலம கொணொதவர் லபொே, மூயேைிேிருந்த
ஒரு கொேி இடத்துக்குப் லபொனொர். அவர் கண்களுக்கு அது
கொேிைொகத் ரதரிந்தது. அங்கு இளவ சன் கீ ர்த்இ அமர்ந்து
சொப்பிட்டுக் ரகொண்டிருப்பயத அவர் கொணவில்யே. அது கீ ர்த்தி
அணிந்திருந்த குல்ேொைின் மகியம.
"ைொ ப்பொ அங்லக... இலதொ அந்த லமயஜயைச் சுத்தம்
பண்ணு. ைொல ொ பஞ்சத்திேடிபட்ட பட்டிக்கொட்டொன் ஏகமொகச்
சொப்பிட்டுப் லபொைிருக்கிறொன்." என்று லமயஜ மீ து கிடந்த
ஏ ொளமொன பொத்தி ங்கயளப் பொர்த்துக் கூறிக் ரகொண்லட லமயஜ
முன்னொேிருந்த நொற்கொேிைில் அமர்ந்தொர். அடுத்த வினொடி...?
அந்தப் ரபரிை மனிதர் கீ ர்த்திைின் மடிைில் லபொய்
உட்கொர்ந்தொர். கீ ர்த்தி அந்த இருக்யகைில் உட்கொர்ந்திருப்பது
அவ து ஊனக் கண்களுக்குத் ரதரிைவில்யே. இ ட்யட
நொடிைொன அவர் மூட்யடைொகக் கீ ர்த்திைின் மடிைில் லபொய்
உட்கொர்ந்ததும் கீ ர்த்திக்குக் கடுங் லகொபம் வந்து விட்டது. அந்த
மனிதய ப் பிடித்துக் கீ லழ தள்ளி விட்டு விட்டு லவகமொக
எழுந்திருந்தொன். அந்த லவகத்தில் அவன் தயேைிேிருந்த
குல்ேொய் நழுவிக் கீ லழ விழுந்தது.
அடுத்த வினொடி...?
தன் முன்லன திடீர ன்று லதொன்றிை விசித்தி புரி
இளவ சய க் கண்டதும் அந்தப் ரபரிை மனிதரின் உடல்
கிடுகிடுரவன்று ஆடிைது. கு ல் நடுங்கிைது.
"என்யன மன்னியுங்கள் இளவ லச! மன்னியுங்கள். நீங்கள்
அங்லக உட்கொர்ந்திருப்பயத நொன் கவனிக்கவில்யே" இப்படி
அவர் ரசொன்னது கீ ர்த்திைின் லகொபத்யதக் ரகொழுந்து விடச்
ரசய்தது.
"முட்டொள்தனம். உன் கண்களில் படொமேிருக்க நொரனன்ன
எறும்பொ, ஈைொ? இத்தயன ரபரிை உருவம் உம் பொர்யவைில்
படவில்யேைொனொல் நீர் மதுவின் மைக்கத்தில் இருக்கிறீர்
என்றொகிறது. உமது நொட்டு இளவ சய நீர் அவமொனப்படுத்தி
விட்டீர். இதற்குரிை ரவகுமதியை நீர் அயடந்லதைொக லவண்டும்"
என்று ஆத்தி த்துடன் கூறிை கீ ர்த்தி அலத லவகத்தில் கீ லழ
கிடந்த தன் குல்ேொயை எடுத்துத் தயேைில் அணிந்து ரகொண்டு
லவகமொக அந்த உணவு விடுதிைிேிருந்து ரவளிலைறுவதற்குத்
தைொ ொனொன். குல்ேொயைத் தயேைில் அணிந்து ரகொண்ட அந்தக்
கணலம கீ ர்த்தியும் மயறந்து லபொனொன். நடுங்கிக் ரகொண்டிருந்த
அந்தப் ரபரிை மனிதரின் நியேலைொ இப்லபொது இன்னும்
லமொசமொகப் லபொைிற்று. இளவ சரின் திடீர்த் லதொற்றம், அவ து
லகொபம், திடீர் மயறவு எல்ேொமொகச் லசர்ந்து அவய க் குழப்பி
விட்டன. ர ொம்பவும் கர்வமொக உள்லள வந்த அவர் நியே
இப்லபொது பரிதொபமொக இருந்தது. அங்கிருப்லபொரிடரமல்ேொம்
"நொன் இளவ சர் இங்கிருந்தயதக் கவனிக்கவில்யே. தவறு என்
மீ துதொன். நொன் அவர் மீ து லபொய் அப்படி உட்கொர்ந்திருக்கக்
கூடொதுதொன்" என்று புேம்பினொர். ஆனொல் உணவு விடுதிைில்
உள்ளவர்கலளொ அங்கு இளவ சர் வந்தயதத் தொங்கள் பொர்க்கலவ
இல்யே என்றொர்கள். "தயேநகரிேிருந்து இவ்வளவு தூ ம் அவர்
ஏன் இங்கு வ லவண்டும்? வருவதற்கொன அவசிைமும்
இல்யேலை" என்கிறொர்கள்.
கீ ர்த்திலைொ தொன் இப்படிரைல்ேொம்
அேட்சிைப்படுத்தப்படுவதற்கும் அவமொனப்படுத்தப்படுவதற்கும்
தனது தகப்பனொர்தொன் கொ ணம் என்ற முடிவில் உணவு விடுதி
முதேொளிைின் இருக்யகைருகில் லபொய் "உமது நொட்டு
இளவ சருக்கு நீ ங்கள் கொட்டும் மரிைொயதயும் மதிப்பும் இதுதொனொ
ஐைொ? உமது சொப்பொட்டுக் கயடைில் உணவு சுயவைொக
இருக்குரமன்று தயேநகரிேிருந்து ஓலடொடி வந்தவனுக்கு தகுந்த
வ லவற்புக் ரகொடுத்து விட்டீர்கள். இருக்கட்டும். இந்நொட்டின்
மன்ன ொக நொன் ஒரு நொள் வ த்தொன் லபொகிலறன். அப்லபொது
உங்கயளரைல்ேொம் கவனிக்கிறபடி கவனித்துக் ரகொள்கிலறன்"
என்று சுடச்சுடப் லபசினொன் கீ ர்த்தி. முதேொளிைின் உடல்
நடுங்கிைது. விழிகள் பிதுங்கின. பீ திைினொல் லபச முடிைொமல்
லபந்தப் லபந்த விழித்தபடி நின்று ரகொண்டிருந்தொர். கு ல் வரும்
திக்கில் கண்கயள இடுக்கிக் ரகொண்டு பொர்த்தொர். ஆனொல்
ரவறும் ரவளியைத் தவி லவரறதுவும் ரதரிைவில்யே.
தொன் மயறந்திருக்கிலறொம் என்பது கீ ர்த்திக்கும்
புரிைவில்யே. லகொபத்துடன் மந்தி ப் யபைினுள் யக விட்டு
மூன்று தங்க நொணைங்கயள எடுத்து, லமயஜ மீ து வசி

ீ விட்டுத்
திரும்பிப் பொர்க்கொமல் லவகமொக அங்கிருந்து ரவளிலைறினொன்.
இத்தயன லந ம் உருவில்ேொமல் ஒேி மட்டும் லகட்டது.
இப்லபொது தங்க நொணைங்கள் ரபொத்ரதன்று முன்னொல் வந்து
விழலவ விடுதிக்கொ ர் அப்படிலை கிேிபிடித்து மைங்கிக் கீ லழ
விழுந்தொர்.
கீ ர்த்திக்கு லகொபலமொ ஆத்தி லமொ வ லவ வ ொது. இதுவய
அவன் இப்படிப்பட்ட மனநியேைில் ஒரு லபொதும் இருந்ததில்யே.
மங்களகிரிைின் பி தொன வதிைில்

ீ நடந்து லபொய்க்
ரகொண்டிருந்தொன் விசித்தி புரிைின் பட்டத்து இளவ சன்.
அவ வரும் தம் தம் லபொக்கில் லபொய்க் ரகொண்டிருந்தொர்கள்.
அவர்களில் ைொருயடை கண்களுக்கும் கீ ர்த்தி நடந்து ரசல்வது
ரதரிைவில்யே. அதனொல் சிேர் அவன் மீ து லமொதுவது லபொே
மிக அருலக வந்தொர்கள். கீ ர்த்தி தொன் ஒதுங்கிக் ரகொண்டொன்.
"இந்த நொட்டு மக்களுக்கு திடீர ன்று என்ன வந்து விட்டது? கண்
பொர்யவலை லபொய் விட்டதொ? எதிரில் வருபவய க் கண்டு
ஒதுங்கொமல் இப்படி வந்து லமொதிக் ரகொள்ளுகிறொர்கலள?" என்று
எண்ணமிட்டொன் கீ ர்த்தி. "என்யனக் கண்டும் கொணொதவர்கயளப்
லபொே இவர்கள் இப்படி நடந்து ரகொள்வரதன்றொல் அது
மன்னருயடை கட்டயளக்குப் பைந்துதொன் இருக்க லவண்டும்"
என்ற முடிவுக்கு வந்தொன் அவன். இன்று லபொே என்றுலம அவன்
மனம் சஞ்சேப்பட்டேில்ஐ. 'ஏன் இவர்கள் இப்படி?' என்ற
வினொலவ அவன் சிந்தயனைில் வண்டொகக் குயடந்து
ரகொண்டிருந்தது. அப்லபொது கீ ர்த்திைின் மீ து ஒரு வைதொன கிழவி
வந்து லமொதிக் ரகொண்டு அந்த அதிர்ச்சிைில் அப்படிலை நடி
வதிைில்
ீ நியே தடுமொறிக் கீ லழ விழுந்து விட்டொள். கீ ர்த்தி
சிந்தயனயுடன் லவகமொக நடந்து வருவது கிழவிைின்
கண்களுக்குத் ரதரிைொததினொல் ஏற்பட்ட விபரீதம் இது. ஆனொல்
கிழவி தன் மீ து லமொதிக் ரகொண்டு கீ லழ விழுந்தது கீ ர்த்திக்குத்
ரதரிந்தது. எப்லபொதுலம ரபரிலைொர்களிடம் மரிைொயதயும்
வலைொதிகர்களிடமும் ஏயழகளிடமும் இ க்கமும் ரகொண்டவன்
கீ ர்த்தி. கிழவி கீ லழ விழுந்த அதிர்ச்சிைில் முழங்யகைில்
சி ொய்ப்பு ஏற்பட்டு த்தம் கசிந்தது. உடலன கீ ர்த்தி கீ லழ
உட்கொர்ந்து கிழவியைத் தன்மீ து தொங்கிைபடி நிமிர்த்தி யவத்துக்
ரகொண்டு அவள் யகைிேிருந்து வழியும் த்தத்யதத் துயடக்கச்
சட்ரடன்னு தன் குல்ேொயைக் கழற்றி அதனொல் ஒற்றப்
லபொனொன். அடுத்த விநொடி கீ ர்த்திைின் உருவம் பிறர் பொர்க்கும்படி
ரதரிைேொைிற்று. தொன் இளவ சனின் யகத்தொங்கேில்
இருப்பயதக் கண்ட கிழவி "மகொ ொஜொ! என்யன மன்னிச்சிடுங்க,
நொன் ரதரிைொத்தனமொ உங்க லமலே லமொதிட்லடன்" என்று
குழறினொள். இதற்குள் நடு வதிைில்

ீ பட்டத்து இளவ சன்
மண்டிைிட்டு அமர்ந்து ஓர் ஏயழக் கிழவிக்கு முதலுதவி
ரசய்வயதக் கண்ட ஜனங்கள் "இளவ சர் --- இளவ சர் --
கீ ர்த்திவர்மர்...! இங்லக எப்படி வந்தொர்? எதற்கொக... எப்லபொது...? "
என்று தயேக்குத் தயே லபசிைபடிலை, அருகில் இருந்தவர்கள்
கயேந்து ஓடினொர்கள், எட்ட இருந்தவர்கள் வந்து கூடினொர்கள்.
அப்லபொதுதொன் தன்யனக் கண்டவர்கயளப் லபொே மக்கள்
ப ப ப்பயடவயதப் பொர்த்த கீ ர்த்திக்கு எரிச்சேொக வந்தது.
'இத்தயன லந மும் என்யன ேட்சிைலம ரசய்ைொத இவர்கள்
இப்லபொது திடீர ன்று சேசேப்பயடவொலனன்? இவர்களிலடலை
நொன் இனி இருக்கலவ கூடொது' என்று முடிவு ரசய்தவனொக
கிழவிக்குத் தன் அன்பளிப்பொகச் சிே ரபொற்கொசுகயளக் ரகொடுத்து
விட்டு அங்கிருந்து லபொய் விட லவண்டும் என்று யபக்குள் யக
விட்டொன். அப்லபொதுதொன் கயட உரியமைொளரிடம் மூன்று தங்கக்
கொசுகயளயும் வசி
ீ விட்டு வந்தது நியனவுக்கு வந்தது. 'இதில்
மூன்லற ரபொற்கொசுகள் தொலன இருந்தன. இனி ஏதும் அதில்
இருக்கொலத' என்ற ஏமொற்றம் லமலேொங்கு முன் கீ ர்த்திைின்
வி ல்கள் நொணைங்கயள ஸ்பரிசிக்கும் உணர்வில்
விைப்பயடந்தொன். "யபக்குள் மூன்லற கொசுகள்தொலன இருந்தன?
அயவகயள நொன் உணவுக் கயடைில் ரகொடுத்து விட்லடலன.
அப்படிைிருக்க இதில் இப்லபொது இன்னும் மூன்று கொசுகள்
இருக்கின்றனலவ, எப்படி?" விைப்பு ஏற்பட்டொலும் அந்த
வினொவுக்கு வியட கொண குழம்பிக் ரகொள்ளவில்யே அவன்.
'தன்னிடமுள்ளது மந்தி ப்யப. அதிலுள்ள நொணைங்கள் எத்தயன
தடலவ எடுத்தொலும் அப்படிலை குயறைொமல் இருக்கும்' என்ற
கசிைம் அவனுக்குத் ரதரிைொது. யகக்கு வந்த அந்த மூன்று
நொணைங்கயளயும் கிழவிைின் யகக்குள் திணித்து விட்டுக்
கூட்டத்தினரிடமிருந்து ஒதுங்கிப் லபொக எண்ணிக் குல்ேொயை
எடுத்துத் தயேைில் அணிந்து ரகொண்டு லவகமொக
நடக்கேொனொன். அலத சமைம் மக்களிடம் இருந்து விைப்ரபொேியும்
கிறீச்ரசன்ற கூச்சலும் அவன் ரசவிகளில் விழத்தொன் ரசய்தன.
"என் இப்படி இவர்கள்?" என்று அவர்கள் ரசைேில்
அதிசைமயடந்தொன். அதற்குக் கொ ணம் தன்னிடம்தொன்
இருக்கிறது என்பயத அவன் உண லவ இல்யே.
விசித்தி புரி இளவ சனொன கீ ர்த்தியைக் கொண வந்து கூடிை
மக்கள் பீ திையடந்து சிதறி ஓடினொர்கள். "ஊரிலே ைொல ொ ஒரு
மந்தி க்கொ ன் லதொன்றி இருக்கிலறன். திடீர ன்று
லதொன்றுகிறொன். படீர ன்று மொைமொக மயறகிறொன் அந்த
மொைொவி!" என்று லபசிக் ரகொண்டு ஓடேொனொர்கள். நகர ங்கும்
ஒல ப ப ப்பு. இலத லபச்சு.
சிந்தயன வைப்பட்டவனொக ொஜபொட்யடைில் நடந்து
ரகொண்டிருந்தொன் கீ ர்த்தி. அப்லபொது ஜொதிக் குதிய கள் பூட்டிை
தம் ஒன்று ரவகு லவகமொக இவயன லநொக்கி வந்து
ரகொண்டிருந்தது. ரகொஞ்சமும் ஒதுங்கொமல் லநல தன்யன
லநொக்கிலை கண் மண் ரதரிைொத லவகத்தில் வரும் தத்யதக்
கண்டொன் கீ ர்த்தி. ஆனொல் தம் ஓட்டும் சொ திைின் கண்களுக்குக்
கீ ர்த்திைின் உருவம் ரதரிைவில்யேலை? ஆனொல் ைொயன ஏற்றம்,
குதிய ஏற்றம், த ஓட்டம் ஆகிையவகளில் வல்ேவனொன
கீ ர்த்தி சட்ரடன்று மின்னல் லவகத்தில் ஒதுங்கிக் ரகொண்டலதொடு
குபீ ர ன்று அந்த தத்தின் பின்பக்கத்யத ேொகவமொகப் பிடித்துத்
தொவி அதில் ரதொற்றிக் ரகொண்டொன். "இத்தயன லவகமொகவும்
வதிைில்
ீ உள்ளவர்களுக்கு எச்சரிக்யக ரசய்ைொமலும் லதர்
ஓட்டும் சொ திக்குச் சரிைொன பொடம் கற்பிக்க லவண்டுன்ம.
அத்துடன் இதனுள் வரும் ரபரிை மனிதர்கயளயும் எச்சரிக்க
லவண்டும்' என்ற முடிவுடன் கீ ர்த்தி அந்த தத்தின் பின்னொல் ஏறி
நின்று சவொரி ரசய்து ரகொண்டு லபொனொன். தம் லபொைக்
ரகொண்டிருக்கும் லபொலத லமேிருந்து குனிந்து உள்லள லநொக்கிை
கீ ர்த்தி பி மித்து விட்டொன். தத்தினுள் ஒரு ரபரிைவருடன் ஓர்
அழகிை ரபண்ணும் இருந்தொள். கீ ர்த்திலை அவயள 'அழகி' என்று
கருதினொரனன்றொல் அவள் எப்படிப்பட்ட அழகிைொைிருக்க
லவண்டும்.
தம் ஓர் அ ண்மயனைின் முன்னொல் லபொய் நின்றது.
அவர்களிடம் தொன் ரசொல்ே நியனத்தயத அங்லகலை ஒரு
ரபண்ணின் முன்னியேைில் கூறிச் சங்கடமொன சூழ்நியேயை
உருவொக்க விரும்பவில்யே. அவன் நொகரிகம் ரதரிந்தவன்.
ஆகலவ தத்தில் அந்தப் ரபண்லணொடு வந்த ரபரிைவர்
தனித்திருக்கும் லபொது அவருடன் இது பற்றிப் லபசேொம் என்று
அவர்களுடலனலை அந்த அ ண்மயனக்குள் நுயழந்தொன்.
அவயனத்தொன் பிற ொல் பொர்க்க முடிைொலத. ஆகலவ அவன்
அவர்களுடன் உள்லள நுயழவதற்கு எவ்விதத் தடங்கலும்
இருக்கவில்யே.
அந்த அ ண்மயனைில் ஒல லகொேொகேம். ஏலதொ ஒரு
விழொவுக்கொன ஏற்பொடு லபொேிருந்தது. அங்கு முன்லப பே
பி புக்களும் ரபரிை மனிதர்களும் வந்து கூடி இருந்தொர்கள்.
அவர்களியடலை கீ ர்த்தி நடந்து லபொனொன். அவயன ைொருலம
கவனித்ததொகத் ரதரிைவில்யே. (அவன் தயேைில் மொைக்
குல்ேொைிருந்தது!) ஆனொல் அவர்களுயடை சம்பொஷயண
எல்ேொலம அவயனப் பற்றிைதொைிருந்தது.
"இளவ சனுக்குச் சரிைொன தண்டயனதொன்....' இப்படி ஒருவர்.
"இருந்தொலும் இத்தயன அதிபுத்திசொேிைொகவும் இருக்க
லவண்டொம். அதிபுத்திசொேித்தனமும் ஆபத்துதொன்' இது ஒருவரின்
விமரிசனம்.
"ரநருப்பு மிருகத்லதொடு லபொ ொட தொன் லபொகொமல்
தம்பிகயள அனுப்பித் தப்பித்துக் ரகொண்டொனொலம?" இப்படிைொக
ைொருலம கீ ர்த்திக்கு ஆத வொகப் லபசலவைில்யே - ஒல
ஒருவய த் தவி . அது ைொர் ரதரியுமொ? அந்த அழகிதொன். அவள்
எப்படிப்பட்ட லப ழகி என்று ரசொல்ேவில்யேலை உங்களுக்கு?
நல்ே உை ம் - ஒடிை ஒடிைக் ரகொடி லபொே. ல ொஜொ நிறக்
கன்னங்கள். தங்க லமனி. கொதளலவொடிை வண்டுக் கண்கள்.
அதில் கருயணயும் அன்பும் குறும்பும் குயழந்திருந்தன.
கருங்குழல் ரநளிரநளிைொகக் கடல் அயேை நியனவூட்டின.
பசியை மறக்கச் ரசய்யும் லமொகனச் சிரிப்பு. முத்துப்பல் வரியச.
ரமொத்தத்தில் அவள் ஒரு யகலதர்ந்த சிற்பி தன் கற்பயனயைக்
ரகொட்டி உருவொக்கிை சிற்பமொக விளங்கினொள்.
மற்றவர்கள் கீ ர்த்தியைப் பற்றிக் குயறவொகப் லபசும் லபொது
அவள் அவயன ஆதரித்து வொதொடினொள்.
"விசித்தி புரிைின் இளவ ச ொகப் பிறந்தது அவருயடை
து திர்ஷ்டம். நொன் அவய ப் பொர்த்ததில்யே. ஆனொல் நியறைக்
லகள்விப்பட்டிருக்கிலறன். ர ொம்ப அழகொக இருப்பொ ொலம? ரபரிை
வீ ொலம, ர ொம்ப இ க்க குணம் உயடைவ ொலம?" என்று அந்த
அழகி லபசுவயதக் லகட்கக் லகட்கக் கீ ர்த்திக்கு என்னலவொ
லபொேிருந்தது. தன்யனப் பற்றி ஒரு ரபண் அதுவும் ஓர் அழகி
புகழ்வயதக் லகட்க மகிழ்ச்சிைொகவும் அலத சமைம்
ரவட்கமொகவுமிருந்தது. 'ஆமொம், இந்த அழகிதொன் என்யனப்
பொர்த்ததில்யே என்கிறொள். இங்குள்ள இத்தயன லபரில்
ைொருக்குலமலை என்யனத் ரதரிைவில்யே? அலதொ, அலதொ
அவர்கள்... கீ ர்த்திக்குத் ரதரிந்த பழக்கமொன முகங்கள் பே அந்தக்
கூட்டத்தில் இருந்தன. ஏன் அவர்களில் ஒருவர் கூடத் தன்யனக்
கவனித்தும் வந்து வ லவற்கவில்யே? அப்லபொதுதொன் கீ ர்த்திைின்
மூயளைில் பள ீர ன ஒரு மின்னல் பொய்ந்தது.
கீ ர்த்திைின் எண்ணத்திலே ஒரு மின்னல்
பொய்ந்ததல்ேவொ? இத்தயன லந மொக அவனுக்கு விசித்தி மொகத்
லதொன்றிை ரசைல்களும் கொட்சிகளும் ஏன் எதேொன் என்பதற்கொன
கொ ணம் அவனது மூயளைில் படீர ன்று உதைமொைிற்று.
'நிஜமொகலவ? அப்படியும் இருக்குமொ?' என்று தன்யனத் தொலன
லகட்டுக் ரகொண்டொன். அவனுக்கு நியனவு ரதரிந்த நொள் முதல்
அவன் மனம் இப்லபொயதப் பொல் என்றுலம படபடத்ததில்யே.
தயே மீ து உள்ள குல்ேொயைத் ரதொட்டுப் பொர்த்துக் ரகொண்டொன்.
இயடைிேிருந்த யபயை அவன் யககள் அவயன அறிைொமல்
ஸ்பரிசித்தன. தயேநகரிலுள்ள தன் அ ண்மயனைில் வடக்குக்
லகொட்யட வொசல் உப்பரியக மீ துள்ள அயறக்குப் லபொனதிேிருந்து
இது வய நடந்த ஒவ்ரவொரு நிகழ்ச்சியையும் நியனவுபடுத்திக்
ரகொண்டொன் கீ ர்த்தி. அவன் உடல் சிேிர்த்தது.
"ஒதுக்கப்பட்ட அந்த அயறைில் குவிக்கப்பட்டிருந்த
ரபொருள்கரளல்ேொம் மந்தி சக்தி வொய்ந்தயவகளொ? நொன்
அணிந்திருக்கும் குல்ேொய், எடுத்து வந்த யப, லபொட்டுக்
ரகொண்டிருக்கும் கொேணி...? ஆமொம், அப்படித்தொன் இருக்க
லவண்டும். மங்களகிரி உணவு விடுதிக்குப் லபொக லவண்டும்
என்று நியனத்து நொலு தப்படி நடந்த உடலனலை அங்கிருந்லதலன!
எனக்கு இருந்த பசிைில் அது எப்படிச் சொத்திைமொைிற்று என்று
நொன் இப்லபொது லைொசிக்கவில்யே. உணவு விடுதிைிலும்
மங்களகிரி வதிைிலும்
ீ நடந்த குளறுபடிகளுக்கும் என்யன
மக்கள் உதொசீனப்படுத்துதவதொக நியனத்ததற்கும் கொ ணம், என்
உருவம் அவர்கள் கண்களுக்குத் ரதரிைொமல் ஏலதொ ஒரு மொை
சக்திைொல் மயறக்கப்பட்டிருந்திருக்க லவண்டும். அது நொன்
அணிந்திருக்கும் இந்தக் குல்ேொைின் மகியமைொ இருக்குலமொ?
இருக்கத்தொன் லவண்டும். குல்ேொய் தவறி விழுந்த லபொலதொ,
நொனொக அயத எடுத்தலபொலதொ என்யனப் பிறர்
கண்டிருக்கிறொர்கள். அதனொஃதொன் திடீர ன்று லதொன்றித்
திடீர ன்று மயறயும் என்யனக் கண்டு அவர்கள்
பீ திையடந்தொர்கலளொ?
கீ ர்த்திக்கு மூன்று தங்கக் கொசுள்ள யபைின் நியனவு
வந்தது. "உணவு விடுதி உரியமைொளருக்குக் ரகொடுத்த பிறகும்
அதில் மூன்று நொணைங்கள் அப்படிலை இருந்தனலவ. கிழவிைிடம்
ரகொடுத்த பிறகும் இதில்...?" ப ப ப்புடன் யபக்குள் யகயை
விட்டொன். அவன் விழிகள் விைப்பினொலும் புதிைலதொர்
அனுபவத்தொலும் விரிந்தன. யபக்குள் மூன்று நொணைங்கள்
கேகே என்று அவன் யககளில் பட்டுச் சிரித்தன.
"அப்படிைொனொல்...? இத்தயன நொட்களொக நொன் எண்ணி
வந்த முடிவு தவறொனது. அம்மொ கூறிைது அசட்டுத்தனம்.
மந்தி ங்கள் உண்டு. மொைங்கள் நடக்கும்.. அற்புதங்கள் நிகழும்.
மந்தி வொதியும் மந்தி ப்ரபொருள்களும் உண்டு! பு ொதனப்
புத்தகங்களில் அயதப் பற்றிப்படித்தலபொரதல்ேொம் நம்பிக்யகப்
படொமல் நயகத்லதலன? அது எத்தயன அசட்டுத்தனம்? இலதொ
இங்லக நொன் எல்லேொய யும் பொர்க்கிலறன். ஆனொல் என்யன
ைொரும் கொண முடிைொதபடி மயறந்திருக்கிலறலன. இந்த அதிசைம்
மந்தி சக்திைினொல்தொலன?" இப்படி நடந்தவற்யற நியனவுக்கு
ரகொண்டு வந்து வரியசப்படுத்திை லபொது கீ ர்த்தி வொய்விட்டுக்
கடகடரவன்று சிரித்தொன். தன்யன மறந்து சூழ்நியேயை மறந்து
ரவறி பிடித்தவயனப் லபொேச் சிரித்தொன். அவனுயடை
சிரிப்ரபொேியைக் லகட்டு கூடத்திேிருந்தவர்கள் திடுக்கிட்டொர்கள்,
தியகத்தொர்கள். நொேொ பக்கமும் தவிப்லபொடு
திரும்பிப்பொர்த்தொர்கள். இப்படிச் சிரிக்கும் ஆள் ைொர ன்று அறிந்து
ரகொள்ள ஆனொல் ைொய யும் அவர்களொல் கொண முடிைவில்யே.
விைப்பும் தியகப்பும் அடங்கித் ரதளிவு பிறந்த பிறலக
கீ ர்த்தி தொன் சிரிப்பயத நிறுத்தினொன். தன் நியேக்கு வந்த
அவனுக்லக அவன் ரசைல் ரவட்கத்யதக் ரகொடுத்தது.
இந்நொட்டின் வருங்கொே மன்னனொகிை தொன் இப்படி அநொகரிமொகச்
சிரித்தயத எண்ணிை லபொது என்னலவொ லபொேிருந்தது. அங்கு
கூடிைிருந்தவர்கயளரைல்ேொம் தன் உருவமற்ற சிரிப்புக்
கேவ ப்படுத்திைிருப்பயதக் கண்டொன். 'இவர்களிடம் நொன்
என்யன ரவளிப்படுத்திக் ரகொண்டு என் ரசைலுக்கு மன்னிப்புக்
லகட்டுக் ரகொண்டொல் என்ன?" என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. அவன்
நல்ேவன், பிறருயடை உணர்ச்சிகளுக்கு மதிப்பும் மரிைொயதயும்
த க்கூடிை பண்புயடைவன்.
கீ ர்த்திக்கு உடலன இன்ரனொரு விஷைமும் நியனவுக்கு
வந்தது. சட்ரடன்று தன்யனக் குனிந்து பொர்த்துக் ரகொண்டொன்.
ஒரு ரபரிை நொட்டின் இளவ சன் ரகௌ வமிக்க பேர் கேந்து
ரகொள்ளக் கூடிை ஒரு விருந்து மண்டபத்திலேொ, லகளிக்யக
நிகழ்ச்சிகளிலேொ லதொன்றுவதற்க ஏற்ற உயடைில் தொன்
இல்ேொதிருப்பயத அறிந்தொன். படுக்யகக்குச் ரசல்லும் லபொது
அணிந்து ரகொள்ளும் மிகச் சொதொ ண உயடைில் இருந்தொன்
கீ ர்த்தி. இந்தக் லகொேத்தில் என்யனப் பற்றி மிக உைர்வொகக்
கருதிக் ரகொண்டிருக்கும் அந்த அழகிைின் முன்பு லதொன்றக்
கூடொது' என்ற முடிவுக்கு வந்தொன். கன்னத்தில் குழிவிழ
ைொருடலனொ சிரித்துப் லபசிக் ரகொண்டிருந்தொள் அந்த அழகி.
அவன் மீ து பதிந்த தன் பொர்யவயை மீ ட்டுக் ரகொள்ள முடிைொமல்
சிே நிமிஷங்கள் அவள் சிரிப்யப, அழயக, அயசயவலை
பொர்த்துக் ரகொண்டிருந்தொன் கீ ர்த்தி. 'எந்தப் ரபண்ணிடமும் என்
மனம் இவ்வளவு ஈடுபொடு ரகொண்டதில்யேலை? இது என்ன
விந்யத?' என்ற வினொயவயும் அவன் உள்மனம் எழுப்பிக்
ரகொண்டிருந்தது. ஆனொலும் அவள் அழகில் ேைிக்கும் தன்
கண்கயள அவனொல் மீ ட்க முடிைவில்யே.
மந்தி சக்திைொல் மயறந்திருந்து மக்கயள இன்னமும்
குழப்பத்திேொழ்த்த விரும்பொத கீ ர்த்தி உடலன அந்தக் கூடத்யத
விட்டு ஒதுக்குப்புறமொன ஓர் இடத்துக்கு வந்தொன். தொன்
அணிந்திருக்கும் கொேணிகயளக் குனிந்து பொர்த்துக் ரகொண்டொன்.
'இதற்குத்தொன் என்ன அற்புத சக்தி? நியனத்த இடத்துக்குச் சிே
விநொடிகளில் ரகொண்டு லபொய் விட்டு விடுகிறலத' என்று எண்ணி
விைந்தவன், 'நொன் என்னுயடை விசித்தி புரி அ ண்மயனைின்
வடக்குக் லகொட்யட வொசல் உப்பரியகைில் உள்ள அந்த மந்தி ப்
ரபொருள்கள் அடங்கிை அயறைில் இருக்க லவண்டும்' என்று
நியனத்து மூன்லற தப்படிகள் யவத்தொன். அவ்வளவுதொன். அடுத்த
சிே விநொடிகளில் கீ ர்த்தி, புழுதியும் ஒட்டயடயும் படிந்த அந்த
ஒதுக்குப் புறமொன உப்பரியகைின் அயறக்குள் இருந்தொன்.
அப்லபொது மொயே மைங்கி இருள் கவியும் லந மொக இருந்தது.
அந்ந அயறைில் சிதறிக் கிடந்த ரபொருள்கயள
இப்லபொது அவன் அதிக அக்கயறயுடன் லநொட்டம் விட்டொன்.
அயவ ஒவ்ரவொன்றும் ஒவ்ரவொரு வயகைில் மந்தி சக்தி
வொய்ந்தயவ என்ற எண்ணம் அவன் உடயேச் சிேிர்க்க
யவத்தது. 'ஏலதொ ஒருலகொபத்தில் மந்தி ங்கலள கியடைொது என்று
அம்மொ கூறி இருக்க லவண்டும். நொனும் அயத இத்தயன
கொேமொக நம்பிக் ரகொண்டிருந்லதலன' என்று எண்ணிை
கீ ர்த்திைின் முகத்தில் புன்முறுவல் படர்ந்தது.
லமயஜ மீ து இன்ரனொரு தயேப்பொயக இருந்தது.
சேங்யககள் கட்டி ஜரியக லவயேப்பொடுடன் அழகொக இருந்தது.
அந்தத் தயேப்பொயக. உருவத்யத மயறக்கும் தொன்
அணிந்திருந்த தயேப்பொயகயைக் கழற்றி விட்டு அந்தப் புதிை
தயேப்பொயகயை அணிந்து ரகொண்டொன். 'அந்த அழகிைின்
முன்னொல் ரசன்று என்யன அறிமுகப்படுத்திக்
ரகொள்ளப்லபொகிலறன். அதற்லகற்ற வயகைில் ஒரு
ொஜகுமொ னுக்கு உரிை கம்பீ மொன கவர்ச்சி மிக்க
உயடைேங்கொ த்துடன் நொன் விளங்க லவண்டும்' என்று
நியனத்துக் ரகொண்டொன். விரும்பிையத விரும்பிைபடி அளிக்கும்
விசித்தி தயேப்பொயக அது. ஆகலவ அடுத்த விநொடிலை கீ ர்த்தி
அற்புதமொன அழகொன ொஜ கம்பீ மொன ஆயடைேங்கொ ங்களுடன்
விளங்கினொன். நவ த்தி ங்களும், ரபொன்னும் பட்டும் பகட்டுமொக
யவத்து இயழத்திருந்தன, உயடகளிலும் அணிகளிலும்.
கொண்லபொரின் கண்கயள அகே விரிைச் ரசய்யும் அபூர்வமொன
லவயேப்பொடயமந்த உயடகள். ஆனொல் கொேிலே மட்டும் அந்தப்
பறக்கும் பொத ட்யசகள்? ஒரு தப்படிக்கு ஒன்பது யமல்கயள
கடக்கக் கூடிை கொேணிகள் அப்படிலை இருந்தன. இந்த அழகிை
உயடகளுக்கு ஏற்றதொக இல்யே, அந்த மந்தி க்கொேணி. ஆனொல்
மங்களகிரிைில் உள்ள அந்த அழகிைின் முன்னொல் இப்லபொலத
லபொக அது பைன்படுலம என்று அயதக் கழற்றொமல்
அணிந்திருந்தொன் கீ ர்த்தி. 'மந்தி சக்தி உயடைதொனொலும்
எடுப்பொக இல்யே அது. நொன் அணிந்துள்ள புதிை பகட்டொன
ஆயடக்கு ஏற்றதில்யே இது' என்று முடிவு ரசய்தவன் அங்குள்க
ரபொருள்கயள மறுபடியும் ஆ ொய்ந்தொன். ரநடுந்தூ த்யத
விய வில் கடக்கும் லவறு சொதன் இருக்கொதொ என்று அவன்
கண்களும் யககளும் ப ப த்தன. குவிந்து கிடந்த
ரபொருள்கயளக் கிளறின. 'ஆ! இலதொ இந்தக் கம்பளம்? இதற்கு
பறக்கும் சக்தி இருக்குமொனொல் பறக்கும் கம்பளங்கயளப் பற்றி
எத்தயனலைொ கயதகயளப் படித்திருக்கிலறலன!' இப்படி
எண்ணமிட்டபடி அந்தக் கம்பளத்யதத் தூசி தட்டிவிட்டுத்
தய ைில் விரித்தொன். தன் உயடகளுக்கு ஏற்ற புதிை
கொேணிகயள வ வயழத்து அணிந்து ரகொண்டொன். தன்யனப்
பிறர் பொர்யவைிேிருந்து மயறக்கும் மந்தி க் குல்ேொயையும்
மறக்கொமல் எடுத்துக் ரகொண்டொன். ஆனொல் அயதத் தயேைில்
அணிந்து ரகொள்ளவில்யே. கம்பளத்தின் மீ து அமர்ந்து,
"மங்களகிரிைில் அந்த விழொ நடக்கும் மொளியகைின்
லதொட்டத்தில் லபொய் நொன் இறங்க லவண்டும்" என்று
ஆயணைிட்டொன் கம்பளத்துக்கு! அடுத்த நிமிஷம் கம்பளம்
விய ப்பொக நீட்டி நிமிர்ந்து ரகொண்டது ஜிவ்ரவன்று
தய ைிேிருந்து கிளம்பிச் சொள த்தின் வழிலை ஆகொை வதிைிலே

ீ
பறக்கும் தட்யடப் லபொே மிதந்து ரசல்ேேொைிற்று. மந்தி
தந்தி ங்களில் இது நொள் வய நம்பிக்யக இல்ேொதிருந்த
கீ ர்த்திக்கு கம்பளம் தன்யனச் சுமந்தபடி பறக்கும் கொட்சி ஒல
பி மிப்பொகவு மகிழ்ச்சிைொகவும் இருந்தது. இனி மந்தி
மொைங்கயளப் பற்றி ஆ ொை லவண்டிைதுதொன் என்று அப்லபொலத
தீர்மொனித்துக் ரகொண்டொன்.
கொற்றிலே பறந்து மிதக்கும் கொகிதம் தய ைிலே லபொய்
இறங்குவது லபொே மங்களகிரிைிலுள்ள அ ண்மயனத்
லதொட்டத்தில் அலுங்கொமல் நலுங்கொமல் லபொய் இறங்கிைது
கீ ர்த்தியை ஏற்றி வந்த கம்பளம். தய ைில் இறங்கிைதும் அதில்
ரதொய்வு ஏற்பட்டது. கீ ர்த்தி கம்பளத்யதச் சுருட்டி குண்டு
மல்ேியகப் புதருக்கியடலை ஒளித்து யவத்து விட்டு
அ ண்மயனக் கூடத்துக்கு விய ந்தொன் உருயவ மயறக்கும்
குல்ேொயை அணிைொமல்தொன்.
இளவ சன் கீ ர்த்தியைக் கண்டதும் வொைில் கொப்லபொர்
சி ம் தொழ்த்தி வணங்கினொர்கள். ஒரு கொவேொளி உள்லள
ஓடினொன். ப ப ப்புடன் இளவ சரின் வ யவ அறிவிக்க.
"மகொ ொஜொதி ொஜ, ொஜமொர்த்தொண்ட, ொஜகுேதிேக,
விசித்தி புரி இளவ சர்.... அறிவின் பிறப்பிடம், அழகின்
இருப்பிடம் வ ீ த்தின் உயறவிடம் கீ ர்த்தி வர்மர் வருகிறொர்,
ப ொக்...! ப ொக்..." என்று முழக்கினொன். புன்னயக தவழும்
முகத்துடன் கம்பீ மொன நயட நடந்து கட்டிைக்கொ னின்
விளக்கத்துக்கு இேக்கணமொகக் கீ ர்த்தி அங்கு லதொன்றினொன்.
அயே அயேைொக லபச்சும் சிரிப்புமொக இருந்த அந்தக்
கூட்டத்திலே சட்ரடன்று ஒரு அயமதி ஏற்பட்டது. இளவ சன்
கீ ர்த்திவர்மனுக்கு வழி விட்டு ஒதுங்கினொர்கள். அவன் அருலக
வரும்லபொது சி ம் தொழ்த்தி வணங்கி வ லவற்றொர்கள்.
மங்களகிரிைின் நிர்வொகப் ரபொறுப்லபற்றுள்ள மொணிக்கவர்மர்
அ க்கப்ப க்க ஓடி வந்தொர். இளவ சயன வ லவற்று அயழத்துக்
ரகொண்டு வரும்லபொலத வினைத்துடன் லகட்டொர்: "வருவதொகச்
ரசய்திலைொ தூதுவலனொ கூட வ வில்யேலை...! தங்கயள இப்படிச்
சொதொ ணமொக வ லவற்க லவண்டி இருப்பதற்கு வருந்துகிலறன்."
"அதனொல் ப வொைில்யே. ஏலதொ நியனத்துக்
ரகொண்லடன். கிளம்பி விட்லடன். ம். சரி இங்கு என்ன
ரகொண்டொட்டம்?"
"என் சலகொதரிைின் ரபொண்ணுக்கு இன்று பிறந்த நொள்.
அயதக் ரகொண்டொடுவதற்கொகலவ இந்தச் சிறுகூட்டம். தொங்கள்
வருயக புரிந்தது அவள் அதிர்ஷ்டம்தொன்..." என்று கூறிைவொலற
கீ ர்த்தியை ஓர் உைர்ந்த ஆசனத்தில் அம ச் ரசய்தொர். கீ ர்த்திைின்
கண்கள் அவன் இதைத்தில் குடிலைறிைிருந்த அழகியைத்
லதடியைேந்தன. "அவள் எங்லக? ஒளி உமிழும் ஒப்பற்ற அந்த
அழகுச் சுடர் எங்லக?" என்று தவித்தவனின் முன்னொல்,
மொணிக்கவர்மர் வந்து நின்றொர். அவர் அருலக... அது?
ரகொடிரைனத் துவண்ட நியேைில் நொணத்தின் சுயம தொங்கொது
தொழ்ந்த தயேயுடன் யக கூப்பிை க ங்களுடன்...? கீ ர்த்தி
ப ப ப்புடன் நிமிர்ந்து அமர்ந்தொன்.
"என் சலகொதரிைின் ஒல ரசல்வமகள். குந்தளவல்ேி
என்று ரபைர். இவளது பிறந்த தினவிழொவுக்குத் தொங்கள் வருயக
தந்தது எங்கள் பொக்கிைம்" என்றவர் அந்தப் ரபண்ணின் பக்கம்
திரும்பி, "குந்தளொ! இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மர். அறிவின் சிக ம்.
ஆற்றேின் இருப்பிடம்" என்றொர். கீ ர்த்திைின் கண்கள் இயமக்க
மறந்தன. குந்தளவல்ேிலைொ அந்த அழகயன நிமிர்ந்து
பொர்த்தவள் பொர்த்துக் ரகொண்லட இருந்தொள். அவளுயடை அழகில்
அவன் மைங்கிைது லபொே அவளும் அவனுயடை அறிரவொளி
வசும்
ீ கம்பீ மொன லதொற்றத்தில் தன்யனப் பறிரகொடுத்தொள்.
இவர்கள் ஒருவய ஒருவர் பொர்யவைொல் விழுங்கிக்
ரகொண்டிருக்க அந்தக் கூடத்தின் நிசப்தம் ரமள்ள ரமள்ளக்
கயேந்தது. கசமுசரவன்று லபச்சுக்கள் ரமதுவொகத் லதொன்றி வ
வ ப் ரபரிதொகிைது. இளவ சயனயும் குந்தளொயவயும்
இயணத்துத்தொன் அந்தப் லபச்சுக்கள் இருந்தது என்பயதச்
ரசொல்ேவொ லவண்டும்?
தன் நியேையடந்த இருவரும் சூழ்நியேைின் சூட்யட
உணர்ந்தொர்கள். "என் வருயகைொல் இங்கிருந்த சகஜ நியேக்கு
ஊறு வியளந்து விட்டது லபொேிருக்கிறது" என்றொன் கீ ர்த்தி.
"அப்படிரைொன்றும் இல்யே. இளவ சர் விஜைம்
ரசய்ைக் ரகொடுத்து யவக்க லவண்டொமொ?" என்றவர் மறுபக்கம்
திரும்பி "ம். நடனம் ஆ ம்பமொகட்டும்" என்றொர்.
"நொட்டிைமொட லவறு ைொர் வ லவண்டும்? உங்களது
சலகொதரிைின் ரசல்வமகலள அற்புதமொக நடனமொடுவொள்
லபொேிருக்கிறலத" என்றொன் கீ ர்த்தி.
மொணிக்கவர்மரின் விழிகள் விைப்பொல் விரிந்தன.
"ஆமொம் உண்யமதொன். அது உங்களுக்கு எப்படித் ரதரிந்தது?"
என்றொர் திறந்த வொயை மூடொத தியகப்புடன்.
"இவள் நிற்கும் ஒைில், அவள் பொர்யவைில் லதொன்றி
மயறயும் பொவங்கள், உடல் அயமப்பு, நீண்ட யககள் இயவகலள
இப்ரபண் நொட்டிைத்தில் வல்ேவள் என்பயத
அறிவிக்கின்றனலவ... அது மட்டுமல்ே, வயண
ீ வொசிப்பிலும்
திறயம மிக்கவளொக இருக்க லவண்டுலம" என்றொன்.
"ஆமொம். நொங்கள் ஆருடத்திலும் வல்ேவர் என்பயத
இப்லபொதுதொன் அறிந்லதன்." என்றொர் மொணிக்கவர்மர்.
"ஆருடத்தின் சக்திைொல் நொன் இயத அறிைவில்யே.
அங்க ேட்சணங்களினொல் அறிந்லதன். வயணயை

ீ மீ ட்டி சப்த
ஸ்வ ங்கயள எழுப்பும் வல்ேயம ரபற்றயவ அந்த அழகிை
வி ல்கள் என்பயதப் பொர்த்தொலே ரதரிகிறலத" என்றொன்.
மயறந்திருந்து அவள் வொதத்திறயமலைொடு லபசிையதக் லகட்டது
நியனவுக்கு வ லவ அந்தக் கு ேின் இனியமயை
எண்ணிைவனொகப் புன்சிரிப்புடன், "உங்கள் குந்தளவல்ேிக்கு
அற்புதமொன சொரீ மும் உண்ரடன்று எண்ணுகிலறன்,
இயசக்கயேயை முயறைொகப் பைின்றிருக்க லவண்டுலம?"
என்றொன்.
அங்கு கூடி இருந்த அத்தயன லபருக்கும் இளவ சனின்
அறிவொற்றயேப் பற்றித் ரதரியும் லகள்விப்பட்டிருந்தொர்கள்.
ஆனொல் இப்லபொது கண் முன்னொலேலை ஓர் உருவத்தின்
அங்கேட்சணங்கயளக் ரகொண்லட அதன் திறயமகயளக் கூறும்
அபொ மொன அறியவக் ரகொண்டு தியகத்து திக்பி யம
ரகொண்டொர்கள்.
"குந்தளவல்ேி உன் அழகிை நொட்டிைத்யத நொன் கண்டு
சிக்கேொமொ?" என்று லகட்டொன் கீ ர்த்தி.
அந்த அழகிைின் முகம் ரசந்தொமய ைொகச் சிவந்தது.
குந்தளவல்ேிக்கு விைப்பொன விைப்பு. விசித்தி புரி
இளவ சனொன கீ ர்த்திவர்மயனப் பொர்த்ததில்யேலை தவி
அவயனப் பற்றி நியறை லகள்விப்பட்டிருந்தொள். ரபண்கயளக்
கண்டொலே ஒதுங்கிப் லபொகும் சுபொவம் ரகொண்டவரனன்று
எத்தயனலைொ லபர் என்ரனன்னரவல்ேொலமொ
ரசொல்ேிைிருந்தொர்கள். அதிபுத்திசொேிைொன இளவ சன் தன்னுடன்
நட்பு ரகொள்ள ைொர் வந்தொலும் அவர்களுயடை
புத்திசொேித்தனத்யதச் லசொதயன யவத்து அவர்கயளத்
தயேகுனிைச் ரசய்வொன் என்று கூறிைிருந்தொர்கள். "பகவத்
கீ யதைில் ரதொண்ணூற்றி எட்டொவது சுலேொகத்துக்கு என்ன
ரபொருள்?' கேிங்க நொட்யட இருநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு
ஆட்சி ரசய்தவர் ைொர்' 'நீ இயதப் படித்திருக்கிறொைொ?...
அயதப்பற்றித் ரதரியுமொ?' இப்படிரைல்ேொம் வினொ எழுப்பி
திக்குமுக்கொடச் ரசய்து அவமொனப்படுத்தி அனுப்புவொன் என்று
லகள்விப்பட்டிருந்தவளுக்கு இளவ சனின் ரசைல்கள்
விைப்பளித்தன. அலத சமைம் இளவ சயனப் பற்றி அவள்
மனதில் உருவொகி இருந்த மதிப்பு மளமளரவன்று உைர்ந்து
ரகொண்லட லபொைிற்று.
குந்தளவல்ேி கீ ர்த்திைின் விருப்பப்படி அற்புதமொக
நடனமொடினொள். தொன் ஆடுவதில், அபிநைம் பிடிப்பதில் ஏதொவது
குயற கண்டுபிடித்துக் குத்தேொகக் கூறுவொலனொ என்று சற்றுப்
பைத்துடலனலை நடனமொடினொள். ஆனொல் தன் நொட்டிைத்யத
இத்தயன ஆர்வத்துடனும் ஆயசயுடனும் ைொரும் இதுவய
ைொருலம சித்து மகிழ்ந்ததில்யே என்ற பூரிப்பு ஏற்பட்டது
குந்தளவல்ேிக்கு. அத்தயன சிகத்தன்யமலைொடு அவள்
நடனத்யத சித்துக் யகதட்டிப் பொ ொட்டினொன் கீ ர்த்தி. வயண

ீ
மீ ட்டிைபடி அவள் பொடிைலபொதும் இலத மொதிரிதொன்
கீ ர்த்திைிடமிருந்து பொ ொட்டுக்கள் கியடத்தன. விருந்தின் லபொதும்
இளவ சன் அவள் அருகில் அமர்ந்துதொன் உணவருந்தினொன்.
அவலளொடு லபசும் லபொதும் கீ ர்த்தி தன் அறிவொற்றயேக் கொட்ட
அனொவசிைமொன விஷைங்கயளப் லபசி அவளுக்குச் சங்கடத்யத
உண்டொக்கவில்யே. அவன் லபச்சு முழுவதும் அவயளப்
பற்றிைதொகலவ இருந்தது. அவள் எப்படி அற்புதமொகப் பொடினொள்,
ஆடினொள் என்பயதப் பற்றியும் அவள் அழயகப் பற்றியுலம கீ ர்த்தி
புகழ்ந்து லபசினது அவளுக்கு ர ொம்ப ரவட்கமொகவும்
பூரிப்பொகவும் இருந்தது. 'இத்தயன நல்ேவ ொன, ரபண்களுடன்
இங்கிதம் ரதரிந்து பழகக் கூடிைவ ொன, சிக ொன, அழக ொன,
அறிவொளிைொன இவய ப்பற்றிைொ ஏலதலதொ வதந்திகள்
ப விைிருக்கின்றன!' என்று எண்ணி வருந்தினொள் குந்தளவல்ேி.
இ வு பூத்து மணம் ப ப்பும் ஓர் அற்புத மேர்க்ரகொடி
வட்டின்
ீ நடுலவ கீ ர்த்தியும் குந்தளவல்ேியும் அமர்ந்து லபசிக்
ரகொண்டிருந்தொர்கள். இளவ சலனொடு லபசுவதற்குப் பொவம்
அவளுக்கு எந்த விஷைமும் கியடக்கவில்யே. அறிவொளிைொன
அவனிடம் எயதைொவது லபசித் தனது பேவனத்யத

ீ
ரவளிப்படுத்திக் ரகொள்ள விரும்பவில்யே. ஆகலவ,
விசித்தி புரியைப் பே விதங்களில் விசொ த்தில் ஆழ்த்திக்

ரகொண்டிருக்கும் அக்கினி அ க்கனொன அந்தக் ரகொடிை
மிருகத்யதப் பற்றிப் லபசேொனொள்.
"அரதன்ன அத்தயன பைங்க மொன மிருகமொ? அதன்
அருகிலே ைொ ொலுலம லபொக முடிைொதொலம?" என்று லகட்டொள்
குந்தளொ.
இயதலை லநற்றுக் லகட்டிருந்தொல் கீ ர்த்தி 'அக்கினி
அ க்கனொவது மண்ணொவது; என்று கூறிைிருப்பொன். ஆனொல்
இப்லபொது மந்தி ம் மொைம் இயவகளில் நம்பிக்யக ஏற்பட்டு
விட்ட கீ ர்த்திைல்ேவொ?
"வ ீ மில்ேொதவர்களுக்கு எயதக் கண்டொலும்
பைங்க மொகத்தொன் லதொன்றும். அக்கினி அ க்கன் என்ற அந்த
மிருகம் ரகொடிைதுதொன். ஆனொல் அயத அழிப்பதற்குத் தந்தி மும்
திறயமயும் லவண்டும்" என்றொன் கீ ர்த்தி.
"திறயமசொேியும் வீ தீ முமிக்க நீங்கள் அயத
அழிக்கப் லபொகொமல் உங்கள் தம்பிகயள ஏன் அனுப்பின ீர்கள்?

அதனொல் உங்களுக்கு நொட்டில் எத்தயன அவப்ரபைர்
ஏற்பட்டிருக்கிறது ரதரியுமொ?"
"ரதரியும். நொன் என் தம்பிகளின் வ ீ ம் ரவளிப்பட
லவண்டும் என்று எண்ணிலை அப்படிச் ரசய்லதன். ஆனொல் அது
லவறு விதமொன வியளவுகயள உண்டொக்கி விட்டது. அது சரி,
அக்கினி அ க்கயனப் பற்றி இத்தயன அக்கயறைொகக்
லகட்கிறொலை ஏன்?"
"லவரறொன்றுமில்யே. நம் நொட்டுக்கு நம்மொேொன
நன்யம ஏதொவது ரசய்ைேொம் என்றுதொன். உங்களிடமிருந்து
அயதக் ரகொல்வதற்கொன சூட்சுமத்யத அறிந்து ரகொண்டு லபொய்
நொலன அயத மொய்த்து நொட்டுக்கு சுபிட்சத்யத உண்டொக்கேொலம
என்று நியனக்கிலறன்."
குந்தளவல்ேிைின் லபச்சு உறங்கிக் கிடந்த கீ ர்த்திைின்
வ ீ த்யத உசுப்பி விட்டது. 'ஒரு ரபண் அதுவும் இவ்வளவு அழகும்

நளினமும் உயடைவள், ரநருப்பு மிருகத்யத எதிர்த்துப் லபொ ொடப்
லபொவதொ?' அவனுயடை தன்மொனத் தயேநிமிர்ந்து பொர்த்தது.
"அந்த மிருகத்யத அழிக்க நீ லபொக லவண்டுமொ என்ன?
உனக்கு அதனுயடை ரகொம்பும் வொலும் லவண்டுமொ ரசொல்லு.
நொயளக்லக அயதக் ரகொன்று அயவகயள உன் வியளைொட்டுப்
ரபொருளொகக் ரகொண்டு வந்து தருகிலறன்" என்றொன் கீ ர்த்தி.
"இயத நீங்கள் ரசொல்லும் லபொலத என் உடல்
சிேிர்க்கிறது. ஆனொல் அதனொல் உங்கள் உைிருக்கு ஏதொவது
ஆபத்து ஏற்படுமொனொல் அயத என்னொல் தொங்கலவ முடிைொலத"
என்ற லபொது குந்தளவல்ேிைின் சுந்த முகம் வொடிைது.
கருவண்டு கண்கள் கேங்கின. தன்னிடம் இத்தயன அன்பும்
அபிமொனமும் ரகொண்டு விட்ட அழகிக்கொக எயதயும் ரசய்ைேொம்
என்று உறுதி பிறந்தது கீ ர்த்திைின் உள்ளத்திலே.
"கவயேப்படொலத குந்தளொ! இந்த மொதிரிைொன ரகொடிை
மிருகங்கயள எல்ேொம் ரகொல்வதற்கு வ ீ ம் இருந்தொல் மட்டும்
லபொதொது. விலவகமும், தந்தி மும், சொதுரிைமும் லவண்டும். நொன்

என் அப்பொவிடம் அந்த மிருகத்யதப் பற்றி ஏலதொ கூறினொலும்
அயத அழிப்பது எப்படி என ஆ ொய்ச்சி ரசய்து ரகொண்டுதொன்
இருக்கிலறன். இப்லபொது நீயும் இது விஷைமொகப்
லபசினொைல்ேவொ? இனி தீவி மொகலவ இதில் ரசைல்படுலவன்,
கவயேப்படொலத" என்றொன். குந்தளவல்ேிக்குத் தொன் ஆகொசத்தில்
பறப்பது லபொே இருந்தது. மன்னர் மந்தஹொச மகொ ொஜொவினொல்
கூட சொதிக்க முடிைொதயதத் தொன் சொதித்து விட்லடொம் என்ற
பூரிப்பில் அவள் முகம் பி கொசித்தது.
மங்களபுரிைில் ஒரு பழக்கம். ஏதொவது முக்கிை
விருந்து, லகளிக்யக, களிைொட்டம் என்றொல் அதில்
பி தொனமொனவர்கள் வியட ரகொடுக்கும் வய ரவளிலைறக்
கூடொது. இப்லபொது இந்த விருந்தில் பி ொதனமொனவ ொகக்
கீ ர்த்திதொன் இருந்தொன். ஆனொல் அவலனொ குந்தளொவுடன் ரகொடி
வட்டில்
ீ லந ம் லபொவது ரதரிைொமல் லபசிக் ரகொண்டிருந்தொன்.
விருந்தொளிகள் வியடரபற முடிைொமல் லபசிப் லபசி,
அப்படிைப்படிலை நிேொ முற்றத்தில் பேவித லகொேங்களில்

சொய்ந்தும் சரிந்தும் படுத்தும் உறங்கிக் ரகொண்டிருந்தொர்கள்.
இளவ சன் வியட ரபற்றுப் லபொன பிறகல்ேவொ அவர்கள்
வியடரபற லவண்டும்? நள்ளி வுக்கும் லமேொகி விட்டது.
இன்னும் அவ்விருவரும் லபச்யச முடித்துக் ரகொண்டு
வ வில்யே. விடிரவள்ளி கூட முயளத்து விட்டது. பறயவகள்
தங்கள் கூடுகளிேிருந்து லசொம்பல் முறித்தபடி எழுந்து
படபடரவன்று பறந்து ரசல்ேேொைின. அப்பொடொ! ஒரு வழிைொகக்
கீ ர்த்திக்கும் அப்லபொதுதொன் ரவகு லந மொகி விட்ட நியனவு வந்து
மொணிக்கவர்மரிடமும் குந்தளவல்ேிைிடமும் வியடரபற்றுக்
ரகொண்டு கிளம்பினொன்.
நிர்மொனுஷ்ைமொன விசித்தி புரி அ ண்மயனைின்
தர்பொர் மண்டபத்தில் வந்து கம்பளம் இறங்கிை லபொது
கீ ழ்வொனத்திலே சூரிைன் தகதகரவன்று கிளம்பிக்
ரகொண்டிருந்தொன். ஆள் நடமொட்டம் இல்ேொத
அ ண்மயனைொனொலும் அந்த அதிகொயே லவயள அழகொகலவ
இருந்தது. புது மேர்களின் கம்ரமன்ற மணமும் புள்ளினங்களின்

ஒேியும் குளிர்ந்த ரமல்ேிை இதமொன கொற்றும் இ வு முழுதும்
விழித்திருந்தும் கீ ர்த்திக்குத் தூக்கம் வ வில்யே. எப்படித்
தூக்கம் வரும்? ஓர் அழகிக்கு அக்கினி அ க்கனின்
ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் பரிசொகத் தருவதொக வொக்களித்து
விட்டொலன! 'அது ஒன்றும் ரபரிை விஷைமல்ே' என்று
லவறல்ேவொ கூறி இருந்தொன். ஆனொல் மந்தி க்கம்பளத்தில்
பறந்து வரும்லபொது சிந்தித்தவனுக்கு அது எத்தயன சிக்கல்
நியறந்த விஷைம் என்பது புேனொைிற்று.
'முதேில் அந்த அக்கினி அ க்கன் எங்லக இருக்கிறது,
அது எப்படி இருக்கும் என்பயத அறிந்தொக லவண்டும்' என்று
தனக்குத்தொலன கூறிக் ரகொண்டொன். உத்திைொன வனத்தின்
ஓ மொக நடந்து ரகொண்லட ரவகு லந ம் உேொவிைவனுக்குத்
திடீர ன்று ஒரு லைொசயன லதொன்றிைது. 'மந்தி ப் ரபொருள்கள்
குவிந்து கிடக்கும் வடக்குக் லகொட்யட வொசலுக்குப் லபொனொல்
ஏதொவது வழி பிறக்கேொம்' என்ற முடிவுடன் லவகமொக நடந்தொன்.
அவன் முடிவு அவயன ஏமொற்றவில்யே. அங்கு குவிந்து கிடந்த

ரபொருள்களில் ஓர் அதிசைப் ரபொருள் இருந்தது. அது ஒரு
பளபளக்கும் பளிங்குக் கல் உருண்யட... சகுண்டு.
அந்த உேகத்தில் எந்தக் லகொடிைில் ைொர் எது
இருந்தொலும் அது அந்தப் பளபளக்கும் லகொளத்தில் அப்படிலை
ரதரியும். அதன் முன்னொல் நின்றபடி கொணலவண்டிையத
நியனத்துக் ரகொண்டு அதன் மீ தொக வேது யகைினொல் மூன்று
தடயவ வட்டமொகச் சுற்றிச் சட்ரடன்று வி ல்களொல்
ரசொடுக்கினொல் லபொதும் . கொண லவண்டிை ரபொருள், நபர் -
கொட்சிகளொகப் பட்ரடன்று அதில் ரதரியும். இப்படிரைொரு மந்தி
சொதனம் உண்ரடன்று அ பு நொட்டு மந்தி க் கயதகளில்
படித்திருந்தொன் கீ ர்த்தி. அது நியனவுக்கு வ லவ அந்த
சகுண்யட லமயஜ மீ து யவத்து அதன் மீ து படிந்திருந்த
புழுதிகயளத் துயடத்தொன். 'இப்லபொது குந்தளவல்ேி என்ன
ரசய்து ரகொண்டிருப்பொள் என்பயத இதன் மூேம் பொர்க்கேொமொ'
என்ற ஆவல் எழுந்தது முதேில். உடலன பண்புயடைவனொன
அவன் உள்ளம் 'அவள் அறிைொமல் அவயளப் பொர்ப்பது

நொகரிகமொகொது, அது கூடொது' என்று கூறலவ அந்த எண்ணத்யதக்
யகவிட்டவன் 'அக்கினி அ க்கயனயும் அது இருக்குமிடத்யதயும்
எனக்குக் கொட்டுவொைொக' என்று எண்ணிைபடிலை அதன் மீ து
மூன்று முயற வேக்யகைொல் சுற்றிச் ரசொடுக்கினொன்.
அடுத்த விநொடி.... ஆ... ஆ...! அது என்ன? அந்த
சகுண்டிலே விதம் விதமொன வண்ணக்கேயவகள் ரவகு
லவகமொகச் சுழன்றன. ஏலதொ ஒரு ைந்தி த்யதப் லபொே அதனுள்
கொடு, ம ம், மயே, ஆறு எல்ேொம் லவகமொகத் லதொன்றுவதும்,
மயறவதுமொக இருந்தது. கயடசிைொகத் தளதளரவன்று
ரகொதிக்கும் எரிமயேக் குழம்பு...க்ளப், ப்ளப், க்ளுப் என்ற
குமிழிகள் லதொன்றி மயறந்தன. தளதளரவன்று குழம்பு
ரகொதிப்பது லபொல் அக்கினிக் குழம்பு ரகொதித்தது. திகுதிகு என்று
தீ ஜ்வொயே விட்டு எரிந்தது. ரகொதித்துக் குமுறும் எரிமயேக்
குழம்பிலே அநொைசமொக முங்கி மூழ்கி நீந்திக் ரகொண்டிருந்தது
ஒரு பைங்க மொன ஜந்து. அதன் மூக்குத் துவொ ங்களிேிருந்து
ரநருப்பு ஜ்வொயே நீ ர் ஊற்யறப் லபொல் பீ ச்சிைடித்துக்

ரகொண்டிருந்தது. கடேில் திமிங்கிேத்தின் மூக்குத்
துவொ த்திேிருந்து கடல் நீ ர் பீ ச்சிைடிக்குலம அது லபொல்.
'இதுதொன் அக்கினி அ க்கனொ? கொணச்
சகிக்கவில்யேலை! என்ன லகொ ம், என்ன பைங்க ம்! மந்தி க்
கண்ணொடிக் குண்டில் கொணும்லபொலத அந்த ரநருப்பின் தகிப்யபத்
தொங்க முடிைவில்யேலை. இதன் அருகில் எப்படிப் லபொவது?
உருயவ மயறக்கும் மொைக் குல்ேொய், ஒரு தப்படிக்கு ஒன்பது
யமல்கள் பொயும் மொைக்கொேணி. எயதயும் ஒல வச்சில்

ீ
துண்டொக்கும் மந்தி க் கத்தியும் இருக்கும் லபொது கூட அதன்
அருலக லபொக முடிைொது லபொேிருக்கிறலத. பொவம், என் தம்பிகள்
இன்பவண்ணனும் லமொக ங்கனும் எந்தவிதச் சொதனமுமின்றி
இயதச் சந்திக்கக் கிளம்பிப் லபொனொர்கலள!
'அன்யறை மனநியேைில் அப்படி ொட்சஸ மிருகம்
இருக்க முடிைொது என்று அசட்டுத் தனமொக வொதொடிலனலன?
கற்பயனயும் கட்டுக்கயதயுமொன ஒரு மிருகத்யதத் லதடிப்
லபொகிறவர்கள் விய விலேலை திரும்பி வருவொர்கள் என்று

நியனத்தது எத்தயன தவறு? இலதொ எயதயும் சொம்பேொக்கும்
வல்ேயம ரகொண்ட மிருகம் இருக்கிறலத. பொவம் என் தம்பிகள்.
அது சரி... இந்தக் ரகொடிை மிருகத்யத ரவற்றி ரகொள்வது எப்படி...
இனி அடுத்து நொன் ரசய்ை லவண்டிைது என்ன?" இப்படிப்பட்ட
சிந்தயனைில் மூழ்கிைவனொக கீ ர்த்தி மந்தி க் கண்ணொடிைின்
முன் சியேைொக அமர்ந்திருந்தொன். அக்கினி அ க்கனொகிை லகொ
மிருகம் குமுறும் எரிமயேக் குழம்பிலே கும்மொளமிட்டு வொயேச்
சுழற்றிைடித்தபடி நீந்திக் களிப்பது சகுண்டிலே ரதரிந்து
ரகொண்டிருந்தது.

கீ ர்த்தி சிந்தயனைில் ஆழ்ந்து சியேைொக
உட்கொர்ந்திருந்து ரகொண்டிருந்தொன். சுறுசுறுப்பொக இைங்கும்
அவன் மூயள ஏலனொ முடங்கிக் கிடந்தது. இத்தயன நொளும்
இல்ேொத - அனுபவித்தறிைொத ஒரு லசொர்வு அவயன அழுத்திக்
ரகொண்டிருந்தது. என்ன ரசய்வது, எப்படிச் ரசய்வது என்ற எந்த
முடிவுக்கும் வ முடிைொமல் உட்கொர்ந்திருந்தொன். "ரநருப்பு
அ க்கயனப் பொர்த்தொகி விட்டது. 'இல்யே இருக்கொது' என்று
வொதிட்டரதல்ேொம் தவறு என்றொகி தத்ரூபமொக இலதொ எரிமயேக்
குழம்பில் குளித்து கும்மொளமிட்டுக் ரகொண்டிருக்கிறது அது.
அதனிடம் லபொய் அயத ரவற்றி ரகொண்டு அதன் வொயேயும்
ரகொம்யபயும் ரகொண்டு வந்தொக லவண்டும். இல்ேொவிட்டொல்
குந்தளவல்ேி என்யனப் பற்றி என்ன நியனப்பொள்?" - அவள்
நியனவு அவன் உடேில் மின்சொ ம் பொய்ந்தது லபொே ஒரு
குலுக்கயே ஏற்படுத்திைது.

குந்தளவல்ேியும் ரநருப்பு அ க்கனும் மனத்திய ைிலே
வந்து லபொய்க் ரகொண்டிருந்தொர்கள். சூரிைன் உச்சிக்கு ஏறிக்
ரகொண்டிருந்தொன். கீ ர்த்திைினொல் எந்தவித முடிவுக்கும்
வ முடிைவில்யே. "ரநருப்பு அ க்கயன ரவற்றி ரகொண்டொக
லவண்டிைதுதொன். அதில் பின்வொங்குவது கியடைொது. ஆனொல்
அயதப் புத்தி பூர்வமொகச் ரசைல்படுத்த லவண்டும்.
அசட்டுத்தனமொகப் லபொய் அதனிடம் அகப்பட்டுக் ரகொண்டு
விழிப்பதில் அர்த்தமில்யே. அது எப்படி?" சிந்தித்தொன்,
சிந்தித்தொன் - சிந்தித்துக் ரகொண்லடைிருந்தொன். அவன் சிந்தயன
வண்
ீ லபொகவில்யே. சட்ரடன்று அ ண்மயன நூல்நியேைத்தின்
நியனவு வந்தது. பே மூதொயதைர்களின் கொேத்திேிருந்து லபணி
வளர்க்கப்பட்ட அற்புதமொன நூல் நியேைம் அது. இன்று கீ ர்த்தி
மிகச் சிறந்த அறிவொளிைொக விளங்குகிறொன் என்றொல் அது அந்த
நூல்நியேைத்தினொல்தொன். அதில் எத்தயனலைொ அபூர்வமொன
நூல்கரளல்ேொம் இருந்தன. அலநகமொக அதிலுள்ள
எல்ேொவற்யறயுலம அவன் படித்திருக்கிறொன். மின்னல் ரவட்டுப்
லபொே ஏலதொ ஓர் எண்ணம் லதொன்றிைது அவன் சிந்தயனைில்.

அக்கினி அ க்கயன ரவற்றி ரகொள்ள அங்குள்ள புத்தகங்களில்
ஏதொவது வழி வயககள் இருக்குரமன்ற நம்பிக்யக ஏற்பட்டது.
'அக்கினி அ க்கயன அழுக்கும் வல்ேயம எதற்கு
உண்டு? ரநருப்புக்குப் பயக எது? நீர்தொலன? தணேொகத் தகிக்கும்
அக்கினி அ க்கன் மீ து குளிர் நீய ஊற்றினொல் அத்தயன
தண்ண ீருக்கு எங்லக லபொவது? தண்ண ீர் கியடத்தொலும் அயத
இந்த மிருகத்தின் மீ து ரகொண்டு வந்து ரகொட்ட முடியுமொ?
அப்படிக் ரகொட்டினொலும் இத்தயன பைங்க மொன தீக்குழம்பிலே
எத்தயன நீய க் ரகொட்டினொலும் அத்தயனயும்
ஆவிைொகைல்ேவொ லபொகும்? அதனொல் அது இன்னும் கனன்று
அதிகச் சக்தியைைல்ேவொ ரபற்று விடும்?' - வொசக சொயேைில்
கீ ர்த்தி வர்மனின் யக வி ல்கள் புத்தகங்கயளப் பு ட்டிக்
ரகொண்டிருந்தன. மனலமொ லமற்குறிப்பிட்டபடி சிந்தயனகயளக்
கிளறிக் ரகொண்டிருந்தது.
'ரநருப்பு அ க்கனுக்கு எதிரி - பனி அ க்கன். ஆ...! ஆம்.
அக்கினிைிலே வளர்ந்து வொழும் ஒரு மிருகம் இருக்கும் லபொது

நீரிலேொ அல்ேது பனிைிலேொ பிறந்து வளர்ந்து வல்ேயம ரபற்ற
ஒரு மிருகம் இருக்கக் கூடொதொ என்ன?" பளிச்ரசன்று உதைமொன
பனி அ க்கனின் நியனவு எப்லபொலதொ படித்த ஏலதொ ஒரு
புத்தகத்தில் அப்படிப்பட்ட பனி அ க்கயனப் பற்றிப் படித்ததும்
ஞொபகத்துக்கு வந்தது. எந்தப் புத்தகம் அது எங்லக இருக்கும்?
இத்தயன நூல்களில் அயதத் லதடிக் கண்டு பிடிக்க முைற்சிப்பது
முட்டொள்தனமில்யேைொ? கீ ர்த்தி முட்டொளொ என்ன? பனி அ க்கன்
என்ற ஒன்று இருக்குமொனொல் அயதக் கொண்பதற்கொன சொதனம்
அவனிடம் இருக்கும் லபொது புத்தகங்கயளத் லதடிக் ரகொண்டு
இருக்கேொமொ? அடுத்த விநொடி அவன் மந்தி ப் ரபொருள்கள்
குவிந்து கிடக்கும் அயறக்குள் இருந்தொன். அங்கு லமயஜைின்
மீ து இருந்தது, நியனக்குங் கொட்சியைக் கொட்டும் பளிங்குக் கல்
உருண்யட. அதன் முன் லபொய் நின்ற கீ ர்த்தி 'பனி அ க்கயன
நொன் கொண லவண்டும்' என்று நியனத்துக் ரகொண்டு அதன் மீ தொக
வேது யகைொல் மூன்று முயற சுழற்றி வி ல்கயளச்
ரசொடுக்கினொன்.

அடுத்த விநொடி...
அந்தப் பளிங்குக் கண்ணொடி உருண்யடைிலே பே
வண்ணக் கேயவகள் லவகமொகச் சுழன்றன. வனம், வனொந்தி ம்,
மயே, நதி, வொனம், வைல், நொடு, நக ம் - இப்படிப் பேவிதமொன
கொட்சிகள் சுழன்று சுழன்று முடிவில் ஒல ரவண்யமைொக உயற
பனிைொல் மூடிை ஒரு பி லதசம் வந்து நின்றது. எங்கும் ஒல
ரவண்யம, ரவண்யம! அதன் நடுவிலே ரநடிதுைர்ந்து நின்றது
ஒரு ரபரிை மயே. மயேைொ அது? அயசகிறலத! அலதொ
அரதன்ன? மயே தன்யனக் குலுக்கிக் ரகொள்கிறதொ?
பனிப்பொயறகள் பொளம் பொளமொகப் ரபைர்ந்து விழுகின்றனலவ..
அலதொ மயேக்கு இ ண்டு யககள், ஒரு தயே... இது மயேைல்ே.
மயே லபொன்ற ரகொடிை மிருகம். ஆ! அதன் வொைிலே
பனிக்கட்டிைிலே ரசதுக்கிைது லபொே ஈட்டி ஈட்டிைொக ரவள்யள
ரவலளர் என்று பற்கள். சூரிை ஒளிைிலே அயவ எப்படி
ஜ்வேிக்கின்றன. ரசக்கச் சிவந்த அதன் வொைிலே எத்தயன நீண்ட
நொக்கு? ஒரு ரபரிை பனிமயே நகருவது லபொல் அல்ேவொ

நகருகிறது இந்த மிருகம். நீேக் கண்கள். இயதப் பொர்த்தொலே
குளிரினொல் உள்ளமும் உடலும் உயறந்து லபொகின்றனலவ!
கீ ர்த்திைின் பற்கள் அவன் அனுமதிைில்ேொமலே தடதடரவன்று
நடுங்கித் தொளமிட்டன. "அக்கினி அ க்கனுக்கு ஏற்ற வல்ேயம
ரபற்ற வில ொதிதொன் இந்தப் பனி அ க்கன்!" என்ற மகிழ்ச்சிைொல்
குழந்யதயைப் லபொே குதூகேத்துடன் குதிக்கேொனொன். "அக்கினி
அ க்கயன அழிப்பதற்கொன சூட்சுமத்யதக் கண்டு விட்லடன்.
குந்தளவல்ேிைின் அந்தக் கரிை ரபரிை விழிகள் விைப்பிலும்
மகிழ்ச்சிைிலும் விரியும் அழயகக் கண்டு ஆனந்தப்படேொம்
விய விலேலை" என்று தனக்குத் தொலன கூறிக் ரகொண்லட கீ ர்த்தி
உருவத்யத மயறக்கும் மந்தி க் குல்ேொயை எடுத்து அணிந்து
ரகொண்டொன். ஒரு தப்படிக்கு ஒன்பது யமல்கயளக் கடக்கும்
மந்தி க் கொேணிகயள அணிந்து ரகொண்டொன். மந்தி வொயளயும்
எடுத்து இயடைில் கட்டிக் ரகொண்டொன். அக்கினி அ க்கயனச்
சந்திக்கக் கிளம்பி விட்டொன் கீ ர்த்திவர்மன். "அக்கினி அ க்கன்
வொழும் எரிமயேக்கு என்யனக் ரகொண்டு விடு" என்று கூறித்
தய ைில் 'டக் டக் டக்' என்று மூன்று முயற தட்டினொன். அடுத்த

விநொடி பறக்கும் பொத ட்யசகள் கீ ர்த்தியைச் சுமந்தபடி வொன
வதிைிலே
ீ தொவிக் ரகொண்டிருந்தன.
தொங்க முடிைொத தகிப்பு, ரபொறுக்க முடிைொத புழுக்கம்.
பிறர் பொர்க்க முடிைொதபடி மயறந்திருந்தொல் என்ற? எரிமயேைின்
உக்கி மொன அனல் கொற்று அந்த உடம்யபத் தொக்கொமல்
இருக்குமொ? கீ ர்த்தியை எரிமயேக்கு அருகில் ஒரு குன்றின் மீ து
ரகொண்டு லபொய் இறக்கிைிருந்தது அந்தக் கொேணி. அக்கனி
அ க்கன் நீச்சேடிக்கும் எரிமயேக் குழம்புள்ள குளம் தகதகக்கும்
கற்கயளப் பந்தொடிக் ரகொண்டிருந்தது. அதிேிருந்து பறந்து வந்த
சிே கற்கள் மயறந்திருந்த கீ ர்த்திைின் மீ தும் விழுந்தன.
தளதளக்கும் ரநருப்புக் குழம்புக்குள் முக்குளித்து
எழுந்த அக்கினி அ க்கனின் மூக்குத் துவொ த்திேிருந்த புயகயும்,
தீ ஜ்வொயேயும் நீ ொவியும் பீ ச்சிைடித்தன. யவ ரநஞ்சம்
ரகொண்ட வ ீ யனயும் கேங்க யவக்கும் கொட்சிைொக இருந்தது
அது. அயதக் ரகொல்வதற்கொக வந்த எத்தயன எத்தயனலைொ
லபர்கயளரைல்ேொம் தனது மூச்சுக் கொற்றினொல் கருக்கிச்

சொம்பேொக்கிைிருந்தது அந்த மிருகம். எரிமயேக் குளத்யத
அடுத்திருந்த மயேச்சுவர்களிலே இப்படிக் கருகிைவர்களின்
சொம்பலும் எலும்பும் படிந்து குவிந்து கிடந்தன. இந்த
எலும்புகளில் என் சலகொத ர்களின் எலும்புலம கூட இருக்கேொம் -
உண்யமைிலேலை அவர்கள் அயதச் சந்திக்க
வந்திருப்பொர்களொைொனொல்' என்று எண்ணமிட்டபடிலை பொர்த்தொன்
கீ ர்த்தி. அக்கினி அ க்கலனொ, ஊர்க்குளத்திலே உல்ேொசமொக நீ ந்தி
மகிழும் வொத்யதப் லபொே எரிமயேக் குழம்புக் குளத்திலே
மிதந்து மகிழ்ந்து ரகொண்டிருந்தது.
"லஹய்.... லஹய்!" என்று கு ல் ரகொடுத்தொன் கீ ர்த்தி.
ரநருப்பு குழம்புக்குள்ளிேிருந்து தயேயை உைர்த்தி உற்றுக்
லகட்டது அந்த மிருகம். அதன் ரகொம்புகள் தகதகரவன்று
ஜ்வேித்தன. கண்களிேிருந்து தீபொவளி வொணம் லபொல் ரநருப்புப்
ரபொறி பீ ச்சிைடித்தது.

"ைொ து? ... என்யன இத்தயன துணிவுடன் கூப்பிட்டது
ைொர்?" கடுங்லகொபத்துடன் கர்ஜித்தலபொது அதன் வொைிேிருந்து
தீப்பந்தமொக ரநருப்பு 'குப் குப்' ரபன்று வழிைேொைிற்று.
"நொன்தொன்" என்றொன் கீ ர்த்தி. இப்படி ரமொட்யடைொக
அவன் லபசிைது இதுதொன் முதல் தடயவ.
"நொன்தொன் என்றொல் ைொர்? அத்தயன துணிச்சலுள்ள
அந்த ந யனக் கொண நொன் ஆயசப்படுகிலறன்" என்று அந்தத்
தி வமொன ரநருப்பிேிருந்து இன்னும் உைர்ந்து சுற்றுமுற்றும்
பொர்த்தது. அப்லபொது அதற்கு நீண்ட ப ந்த இறக்யககள் இருண்டு
இருப்பயதக் கண்டொன் கீ ர்த்தி. 'எத்தயன ரபரிை பைங்க மொன
இறக்யககள்? அப்படிைொனொல் அதனொல் பறக்கவும் முடியும் லபொே
இருக்கிறலத!" என்று நியனத்தலபொது அவன் உடல் ஒரு கணம்
நடுங்கி அடங்கிற்று. அலத சமைத்தில் கு ல் வந்த தியசயைக்
குறி யவத்துக் ரகொண்டு அந்த அக்கினி அ க்கன் கீ ர்த்திைின்
அருலக பறந்து வந்து அமர்ந்து ரகொண்டது. அதனொல் கீ ர்த்தியைப்
பொர்க்க முடிைவில்யே. பொர்க்க முடிந்திருந்தொல் தன் அகன்ற

வொயை ஒரு தடயவ மூடித் திறந்து ரநருப்யப உமிழ்ந்து
அவயனச் சொம்பேொக்கிைிருக்கும். கீ ர்த்தி உருயவ மயறக்கும்
குல்ேொயை அணிந்திருந்தது நல்ேதொகப் லபொைிற்று. சற்றும்
எதிர்பொ ொதபடி அது பறந்து வந்து அருலக அமர்ந்ததும் அவன்
தவித்துப் லபொனொலும் அடுத்த விநொடிலை தடதடரவன்று
மயேைடிவொ த்தின் அருகில் லபொய் நின்று ரகொண்டு மறுபடியும்
"லஹய்...!" என்று கு ல் ரகொடுத்தொன்.
"என்ன விஷைம்? ரவறுமலன 'லஹய், லஹய்' என்று
ஏன் அநொகரீகமொகக் கத்துகிறொய்? ரகௌ வமுள்ள மனிதனொகக்
ரகௌ வமொன முயறைில் நடந்து ரகொண்டு ரசொல்லு. நீ ைொர்,
எங்கிருக்கிறொய் ? எதற்கொக வந்திருக்கிறொய்? என்ற லகள்விக்குப்
பதில் ரசொல்லு" என்றது மிருகம்.
"நொன் ரகௌ வமொன முயறைில் பதில் அளிக்கிலறன்.
நீயும் நொணைமொக உன் இருப்பிடமொன எரிமயேக் குழம்புள்ள
குழிக்குப் லபொ" என்றொன் கீ ர்த்தி. அப்படிலை அது தன்
இருப்பிடத்துக்குப் லபொைிற்று. லபொகும் லபொது அதன் ரநருப்பு

இறக்யககளிேிருந்து கிளம்பிை ஜ்வொயேைின் உக்கி ம்
தொங்கொமல் வொனத்தில் ரவகு உை த்தில் பறந்து ரகொண்டிருந்த
ஒரு ரபரிை கழுகு உருகிக் கரிக்கட்டிைொக 'கிளிங் க்ளொங்' என்று
கீ ர்த்திைின் அருகிலேலை விழுந்தது. தன் ரநருப்புக் குளத்திலே
லபொய் அது விழுந்து அயதக் கேக்கிை லபொது அருகிேிருந்த
மயேகள் அதிர்ந்தன. கீ ர்த்தி அதன் லமலேகப் பறந்படி (அவன்
இன்னும் மயறந்தபடிலைதொன் இருந்தொன்). "பனி
அ க்கனிடமிருந்து உனக்குச் லசதி ரகொண்டு வந்திருக்கிலறன்.
தன்லனொடு லபொரிடத் தி ொணிைில்ேொத பைந்தொங்குள்ளி நீ
என்கிறொர் எங்கள் பனி அ சர்" என்றொன் உ த்தக் கு ேில்.
"என்லனொடு லபொரிடவொ? நொன் பைப்படுகிலறனொமொ?
ைொர் அந்தப் பனி அ க்கன்? எங்லக இருக்கிறொன் அந்தப் 'படொ'
அ க்கன்?" என்ற லபொது அந்த எரிமயேக் குளலம ரகொதித்துக்
ரகொப்பளித்தது. திகுதிகுரவன்று தீ ஜ்வொயேைொகக் ரகொழுந்து
விட்டு எரிந்தது. "எவனொக இருந்தொலும் சரி, எங்கிருந்தொலும் சரி,
அவலனொடு லபொரிட்டு அவயனச் சொம்பேொக்குலவன். வ ச் ரசொல்

உன் பனி அ க்கயன; பஸ்மமொக்கி விடுகிலறன் என்று ஒரு
மூச்சினொலேலை" என்றது அக்கினி அ க்கன்.
"சவொயே நீ ஏற்றுக் ரகொண்டதொக இப்லபொலத பனி
அ க்கனிடம் லபொய்ச் ரசொல்ேி அதயன அயழத்து வருகிலறன்"
என்று கூறி விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினொன் கீ ர்த்தி, பனி
அ க்கயனச் சந்திக்க.

அக்கினி அ க்கனிடம் தொலன பனி அ க்கனின்
சொர்பொகச் சவொல் விட்ட கீ ர்த்தி, பனி அ க்கயனச் சந்தித்துச்
ரசய்தியைக் கூறக் கிளம்பினொன். அயத உசுப்பி விட்டுக்
லகொபமயடைச் ரசய்ை லவண்டும். பிறகு அக்கினியும் பனியும்
லமொதுவயத எட்ட இருந்து கண்டு களிக்க லவண்டும். இயத
நியனத்தலபொது கீ ர்த்திக்கு சிரிப்பு வந்தது. கொ ணம். தொன் படித்த
ஒரு கயதயுடன் தன் நியேயை ஒப்பிட்டுக் ரகொண்டதனொல்தொன்.
இ ண்டு மு ட்டுச் ரசம்மறிைொடுகள் மடொர் மடொர் என்று
தயேலைொடு தயே லமொதிக் ரகொண்டிருந்தனவொம். அயத ஒரு
நரி நொக்யகத் ரதொங்கப் விட்டுக் ரகொண்டபடி பொர்த்துக்
ரகொண்டிருந்ததொம். அந்த இரு ஆடுகளுக்கும் சண்யட மூட்டி
விட்டலத இந்த நரிதொன். அயவ இ ண்டும் முட்டி லமொதி மண்யட
பிளந்து மடியும் லபொது அயவகளின் த்தத்யத ருசித்து மகிழ நரி
கொத்திருந்தது.

"நரிைின் நியேைில் நொன் இருக்கிலறன். இப்லபொது...!"
என்று தனக்குத்தொலன ரசொல்ேிக் ரகொண்டொன் கீ ர்த்தி. "ஆனொல்
நரியைப் லபொே என் ரசைல் இழிவொனதல்ே. எதிரியை ரவற்றி
ரகொள்ள நொல்வயக உபொைங்கயளக் யகைொளேொம் என்று
மநுதர்மலம ரசொல்கிறது. ஆகலவ, இந்தக் ரகொடிை மிருகங்கயளக்
ரகொல்ே அந்த உபொைங்களில் ஒன்யற நொன் யகைொளுவதில்
தவறில்யே" என்று தனக்குத் தொலன சமொதொனம் கூறிக் ரகொண்ட
கீ ர்த்தி, பனி அ க்கனின் இருப்பிடத்துக்குப் லபொக மந்தி க்
கம்பளத்தின் மீ து அமர்ந்து ரகொண்டொன். தன்யன அதனிடம்
ரகொண்டு லசர்க்குமொறு ஆயணைிட்டொன். கம்பளம் ககன
மொர்க்கத்திலே அநொைசமொக மிதந்து ரசன்றது.
சிறிது லந த்துக்ரகல்ேொம் கம்பளத்தில் அமர்ந்திருந்த
கீ ர்த்திக்கு ரவடரவடரவன்று உடல் நடுக்கம் கண்டது. 'சரி, பனி
அ க்கனின் இருப்பிடத்யத ரநருங்கிக் ரகொண்டிருக்கிலறொம்!
அதனொல்தொன் இவ்வளவு குளிர்' என்று நியனத்தது அவன்
உள்ளம். மந்தி க் கண்ணொடிக் லகொளத்தில் கண்ட கொட்சிகள்

தூ த்தில் ரதரிைேொைின. எங்கும் ஒல ரவண்யம. எங்கு
திரும்பினொலும் பனிமயேகள். ஓர் இடத்திேிருந்து
ரவண்புயகைொக ரவளி வந்து ரகொண்டிருந்தது. ஆனொல் புயக
சற்யறக்ரகல்ேொம் சூழ்நியேைின் குளிர்ச்சிைினொல்
பனித்துகள்களொகி உதிர்ந்தன. பனிலைொடு பனிைொக அந்தக்
ரகொடிை மிருகம் இருக்குமிடலம ரதரிைவில்யே. அந்தப் புயக
வருவதிேிருந்துதொன் அது அங்கு இருக்க லவண்டுரமன்று
புேனொைிற்று.
இன்னும் சற்று அருலக ரசன்ற லபொது கீ ர்த்தி
அதிசைமொன கொட்டிகயளக் கண்டொன். சேயவக் கல் சியேகளொக
வ ீ ர்கள் பேவிதமொன லகொணங்களில் ஆயுதங்கயள ஏந்திை
நியேைில் ஆங்கொங்லக கொட்சிைளித்தொர்கள். குதிய களின்
மீ தமர்ந்தபடியும் கீ லழ நின்று லவல் வசும்

ீ நியேைிலும் வொள்
சுழற்றும் பொவயனைிலும் பேப்பே சேயவக் கல் சியேகள்.
"இந்தச் சியேகரளல்ேொம் இங்கு எப்படி எதற்கொக வந்தன. ஒரு
கொேத்தில் இங்கு ஏதொவது ரபரிை சொம் ொஜ்ைம், அ ண்மயன

இருந்திருக்குமொ? பனி அ க்கனின் ஆக்கி மிப்பினொல் இந்த இடம்
இப்படிப் பனி மூடி..."
இதற்குள் கம்பளம் அந்தச் சியேகளுக்கு மிக மிக
அருலக பறந்து ரசன்றது. கீ ர்த்தி சேயவக் கல் சியேகயள
உற்றுப் பொர்த்தொன். அவனுக்கு தூக்கி வொரிப் லபொட்டது.
அயவகரளல்ேொம் சியேகளல்ே. நிஜமொன மனிதர்கள். ஒரு
கொேத்தில் உைில ொடிருந்த வ ீ ர்கள், குதிய கள். பனி அ க்கயனக்
ரகொல்லுவதற்கொக வந்து இப்படிப் பனிக்கட்டிைொக உயறந்து,
லபொய் நிற்கிறொர்கள். இந்த உண்யம ரதரிந்த லபொது கீ ர்த்திைின்
த்தமும் உயறவது லபொேிருந்தது. அத்தயனக் குளிரிலும் அவன்
அகன்ற ரநற்றிைில் விைர்யவ முத்துக்கள் பூத்தன. எத்தயன
உறுதிைொகப் பற்கயளக் கடித்துக் ரகொண்டும் அயவ
தடதடரவன்று தொளம் லபொட்டன. ஆனொலும் யதரிைத்யத தி ட்டிக்
ரகொண்டொன். பனி அ க்கன் இருக்கும் பக்கம் பொர்த்து 'லஹய்'
என்றயழத்தொன்.
"லஹய்... லஹய்... லஹய்...!"

என்று நொேொபக்கமிருந்து பே கு ல்களில்
எதிர ொேிைொகக் கிளம்பி அதிர்ந்து அடங்கிைது. திடீர ன்று ஒரு
பனிமயே பு ண்டது. பனிக்கட்டிகள் சரிந்தன. கர்ண கடூ மொன
ஒரு கர்ஜயனயை அடுத்து ஒரு நீண்ட வொல் வொனிலே சுழன்று
ரசொடுக்கிைது. படீர் என்று. அங்லக அந்த ரவண்பனிப் ப ப்பிலே
கல ல் என்ற ஒரு ஜந்து தனது ரசக்கச் சிவந்த அகன்ற வொயைத்
திறந்து மூடிைபடி எழுந்து நின்றது. அப்படி நின்ற அதிர்விலே
அதன் உடயே மூடிைிருந்த பனிப்பொளங்கள் பேத்த ஒேியுடன்
கீ லழ விழுந்தன. பனிப்பொயறகள் உயடந்தொல் சிதறுலம அப்படிப்
பனித்துளிகள் எங்கும் பறந்தன.
நீேமொன கண்கள். அயதக் கண்டொலே ம ணத்தின்
நியனவு வந்தது. அதன் உடரேல்ேொம் எஃகுத்தகடுகயள
அடுக்கிைது லபொேச் ரசதில்கள். சூறொவளிக் கொற்றும் புைல்
கொற்றும் வசும்
ீ லபொது, 'ஊ, ஊ' என்று ஒேி ஏற்படுலம அப்படி ஓர்
ஒேி அது மூச்சு விடும் லபொது உண்டொைிற்று. அக்கினி
அ க்கயனப் லபொே இதுவும் லபசிற்று.

"ைொர் நீ , எங்கிருக்கிறொய்? என்யன 'ஏய்' என்றயழக்கும்
வல்ேயம ரபற்றவயன இன்றுதொன் கொண்கிலறன். லகொயழயைப்
லபொல் ஒளிந்து ரகொண்டிருப்பொலனன்? என் முன்னொல் வொ?"
என்றது. ஊழிக் கொற்றின் ஓேத்யதப் லபொே அதன் கு ல்
ஊங்கொ மிட்டது.
அருகிேிருந்த ஒரு மயேைின் உச்சிைில் நின்று
ரகொண்டிருந்த கீ ர்த்தி தன் உருயவ மயறக்கும் மந்தி க்
குல்ேொயைக் கழற்றினொன். "இலதொ இருக்கிலறன் பொர்" என்றொன்.
தனது பைங்க மொன தயேயைத் திருப்பிக் கீ ர்த்தியைப்
பொர்த்த அந்த மிருகம் அவயன லநொக்கி நகர்ந்தது. பொம்பு
ஊர்வயதப் லபொல் பனிப்படேத்தில் வயளந்து ஊர்ந்து வந்த அது
மயே மீ தும் ஏறேொைிற்று. அப்லபொதுதொன் கீ ர்த்தி அதற்குச்
சின்னஞ் சிறிை கொல்கள் இருப்பயதக் கண்டொன். வழுவழுப்பொன
அந்தமயேைில் தொன் மூச்சுக் கொற்றினொல் உண்டொக்கிை
பனிப்படேத்யதப் பற்றிக் ரகொண்டு பொம்யபப் லபொே வயளந்து
வயளந்து மயே மீ து ஏறி அவயன ரநருங்கிக் ரகொண்டிருந்தது.

அதன் தயே மட்டும் நிமிர்ந்து கீ ர்த்தியைலை பொர்த்துக்
ரகொண்டிருந்தது. கீ ர்த்தி யககயளத் லதய்த்துச் சூடொக்கிக்
ரகொண்டொன். அந்த மிருகம் ரநருங்கி வ வ அவன் உடல்
உணர்விழந்து ம த்துப் லபொய்க் ரகொண்டிருந்தது. யககொல்கள்
ரகட்டிைொகி அயசக்க முடிைொதபடிைொைின. 'இன்னும் ரகொஞ்ச
லந ம் இங்லகலை இருந்தொல் நொனும் இங்குள்ள சியேகயளப்
லபொேப் பனிக்கட்டிப் பொயறைொகி மயேயுச்சிைிேிருந்து உருண்டு
விழ லவண்டிைதுதொன். இந்தப் பனி அ க்கனிடமிருந்து எட்டப்
லபொய் நின்று ரகொண்டொல்தொன் உைிர் பியழக்கேொம்' என்ற
முடிவுக்கு வந்த கீ ர்த்தி சட்ரடன்று தன் மந்தி ப் பொதுயககள்
அணிந்த பொதத்யதத் 'தட்தட்' என்று மூன்று முயற தட்டினொன்.
அடுத்த விநொடி அந்த மயே முகட்டிேிருந்து ரவகுதூ த்திேிருந்த
இன்ரனொரு மயே உச்சிக்கு அந்தப் பொதுயக அவயனப்
பொதுகொப்புடன் ரகொண்டு லசர்த்தது.
"அப்பொடொ! பியழத்லதன்!" என்று விய த்துப் லபொைிருந்த
வி ல்கயள நீவி விட்டுக் ரகொண்டு பே தடயவ மடக்கி மூடிக்

யக வி ல்களில் த்த ஓட்டத்யத உண்டொக்கி உணர்ச்சி ரபறச்
ரசய்தொன். அலதலபொேத் தொளமிடும் பற்கயளக் கட்டுப்படுத்தி
நொக்குப் பு ள்வதற்கு ஏற்பக் ரகொஞ்சம் உடேில் சூடு உண்டொக்கிக்
ரகொண்ட பிறகு மறுபடியும் 'லஹய்' என்று கு ல் ரகொடுத்தொன்.
"இங்கிருந்தவன் அதற்குள் அங்கு எப்படிப் லபொனொய்?
ம்... ஆண் மகனொனொல் நொன் அங்கு வரும் வய அப்படிலை
அங்லகலை இரு" என்றது பனி அ க்கனொகிை மிருகம்.
இரும்பு லபொன்ற கருத்த மயேமீ து அது ஏறிைதனொல்,
அதன் சீதளத்தினொல் பனி மூடி ரவண்யமைொகிப் லபொைிருந்த
அதிேிருந்து வழுக்கிச் சறுக்கிைபடி ரவகுலவகமொகக் கீ லழ
இறங்கேொைிற்று. அலத சமைம்...
கீ ர்த்தி திடீர ன்று தன் முதுகுப் பக்கத்திலே சுரீர்
என்று சூடு உயறப்பயத உணர்ந்தொன். முன்னொல் ஜிலீர்,
பின்னொலேொ திகுதிகு கொந்தல். ஏன் இப்படி? கீ ர்த்தி திரும்பிப்
பொர்த்தொன். 'புதன்' (ரமர்க்குரி) கி கத்துக்கு வந்து விட்லடொமொ,

அங்குதொன் முன்பக்கம் தொங்க முடிைொது தகிக்கும் ரவப்பமொகவும்
பின் பக்கம் சகிக்கக் கூடொத குளுயமைொகவும் இருக்குரமன்று
வொன சொஸ்தி த்தில் கூறப்பட்டிருக்கிறது' இப்படி
எண்ணமிட்டபடிலை ரவகு தூ த்துக்குப் பொர்யவயை ஓட விட்ட
கீ ர்த்தி ரதொயே தூ த்துக்கப்பொல் பச்யச ம ங்கரளல்ேொம்
கருகிக் ரகொண்டு வருவயதக் கண்டு திடுக்கிட்டொன். பசும்
புல்ரவளி தகதகரவன்று ரகொழுந்து விட்டு எரியும் அக்கினித்
தடொகமொகக் கொட்சிைளித்தது. அதற்கும் அப்பொல்... அலதொ
அரதன்ன! ரகொள்ளி வொய்ப்பிசொசொ? குப்குப்ரபன்று தீப்பந்தத்தில்
குங்கிேிைத்யத வசினொற்லபொல்
ீ 'குபீ ர் குபீ ர்' என்று ஜ்வொயே
ரநளிந்து ஓடுகிறலத! அக்கினி அ க்கனின் மூக்கிேிருந்தல்ேவொ
இப்படி ஜ்வொயே வரும்?... 'ஆமொம், அலதொ அக்கினி அ க்கலன
வந்து ரகொண்டிருக்கிறது! கொத தூ த்துக்கு அப்பொல் வரும் லபொலத
இங்கு இப்படிக் கொந்துகிறலத. அலத சமைம் தன் முன்னொல்
தன்யன லநொக்கி முன்லனறிக் ரகொண்டு வரும் பனி அ க்கயனக்
கண்டொன். அரதன்னது? அது ரவகு லவகமொகத் தன்னுயடை
வொழ்விடமொன சீதளக் குழியை லநொக்கித் திரும்பிப் லபொய்க்

ரகொண்டிருக்கிறலத? பனி அ க்கனின் பனி மூச்சினொல்
மூடிைிருந்த உயறபனி அடுக்குகரளல்ேொம் அக்கினி அ க்கனின்
ரவப்பத்தொல் மளமளரவன்று உருகிச் சரிைேொைின.
தனது குே யவரிைொன பனி அ க்கன் வரும் வய
கொத்திருக்க முடிைவில்யே, அக்கினி அ க்கனொல். வில ொதியைத்
லதடித் தொலன வந்து விட்டது. இலதொ அக்கினியும் உயற பனியும்
சந்தித்துக் ரகொள்ளப் லபொகின்றன. முட்டி லமொதிக் ரகொண்டு
லபொரிடப் லபொகின்றன. தொன் எண்ணிைது யக கூடப் லபொகிறது
என்று மகிழ்ந்த கீ ர்த்தி, "பனி அ க்கலன! உன்யனச் சந்திக்க
அலதொ உன் ஜன்ம வில ொதி அக்கினி அ க்கன் வந்து
ரகொண்டிருக்கிறொன். வ லவற்கத் தைொ ொக இரு!" என்று உ க்கக்
கூவிைபடி ரநடுந்தூ த்திேிருந்த லவறு ஒரு மயே உச்சிஃக்உத்
தன்னுயடை இருப்பிடத்யத மொற்றிக் ரகொண்டொன் கீ ர்த்தி.
இ ண்டு மிருகங்களும் லகொபமும் ரகொதிப்பும்
குல ொதமும் ரகொண்டு கர்ஜித்தன. சுற்று வட்டொ த்து
மயேகரளல்ேொம் கிடுகிடுரவன்று நடுங்கின. கீ ர்த்தி தன் இரு

கொதுகயளயும் இறுக்கிப் ரபொத்திக் ரகொண்டொன். அக்கினியும்
பனியும் மொறி மொறி உறுமித் தங்களது பேத்யதயும்
லகொபத்யதயும் கொண்பித்துக் ரகொண்டிருந்தன. ஆனொல்
ஒவ்ரவொன்றும் ரவகு ரவகு தூ த்துக்கப்பொல் விேகித்
தொனிருந்தன. பனி அ க்கன் தன்னுயடை குளிர்க் குயகக்குள்
லபொய் முடங்கிக் ரகொண்டதொனது, குறிப்பிட்ட எல்யேக்குள்
அக்கினி அ க்கன் வ ட்டும் என்று கொத்திருந்தது லபொேிருந்தது.
எந்த விநொடியும் தனது வில ொதிைின் பைங்க மொன தொக்குதயே
நொேொ தியசகளிேிருந்தும் எதிர்பொர்த்தபடி அக்கினி அ க்கன்
வொயைத் திறந்து திறந்து தீ ஜ்வொயேகயள உமிழ்ந்தபடி
வழிரைல்ேொம் சொம்பேொக்கிக் ரகொண்டு ரமள்ள ரமள்ள
முன்லனறிக் ரகொண்டிருந்தது.இவ்விரு பைங்க மிருகங்களும்
லமொதிக் ரகொள்வயதக் கொணத் துடிப்லபொடு கொத்துக்
ரகொண்டிருந்தொன் கீ ர்த்தி. இ ண்டு லகொ மிருகங்களும்
லகொபமொகக் குமுறி எழுப்பும் கூச்சேொல் அந்தப் பி ொந்திைலம பீ தி
ரகொண்டு நடுங்கிக் ரகொண்டிருந்தது.


அலதொ ஒரு பைங்க மொன லபொர். தன்னுயடை ப ம
வில ொதிைொன அக்கினி அ க்கனின் ரபைய க் லகட்டதும் பனி
அ க்கனிடம் ஏற்பட்ட மொறுதயேக் கண்டு கீ ர்த்தி விைந்து
லபொனொன். தன்யன லநொக்கி வந்து ரகொண்டிருந்த அந்தப் பனி
மிருகம் ரவகு லவகமொகத் தனது சீதளக் குழியை லநொக்கி
விய ந்தது. லபொகும் லபொது சுற்றுச் சூழேில் இருந்த பொயறகயள
எல்ேொம் தனது பைங்க மொன மூச்சுக் கொற்யற ஊதி எங்கும்
எதிலும் பனிப்படேங்கயளப் பொளமொக உயறயும்படி ரசய்து
விட்டுப் லபொைிற்று. கண்ணுக்ரகட்டிை தூ ம் வய எல்ேொ
இடங்கயளயும் பனி மூடிைது. எங்கு லநொக்கினொலும்
தகதகரவன்று பனிக்கட்டிகள் ஜ்வேித்துக் ரகொண்டிருந்தன. மிகக்
கடுயமைொன சீதளத்யத உற்பத்தி ரசய்ததனொல் பச்யச ம ங்கள்
எல்ேொம் தங்கள் இயேகயள உதிர்த்து ரமொட்யடைொக நின்றன.
வொனத்திலே பறந்து ரகொண்டிருந்த பறயவகள் பனி

அ க்கனுயடை சீதள மூச்சுக் கொற்றின் குளுயம தொங்கொமல்
விய த்துப் லபொய்க் கீ லழ விழுந்தன. இப்படிப் பனி அ க்கன் தனது
இருப்பிடம் லநொக்கிச் ரசல்லும் லபொது அந்தச் சூழ்நியேயைச்
ரசொல்லுக்கு அடங்கொத குளிர்ச்சிக்கு உள்ளொக்கி விட்டது.
பனி அ க்கனின் இந்த முன்லனற்பொடுகயளரைல்ேொம்
முறிைடிக்கும் வல்ேயம அக்கினி அ க்கனுக்கு உண்டொ?
ரபொறுத்திருந்து பொர்ப்லபொம் என்று ஆவலுடன் அதன் வ யவ
எதிர்லநொக்கி நின்றொன் கீ ர்த்தி. அக்கினி அ க்கனும்
மூர்க்கொலவசத்துடன் ரவகு லவகமொக முன்லனறிக்
ரகொண்டிருந்தொன். தீக்ரகொழுந்து லபொன்ற தனது இறக்யககயள
வசிக்
ீ ரகொண்டு பறந்து வந்தொன். அது அருலக ரநருங்க
ரநருங்கப் பனி அ க்கனொல் உருவொக்கப்பட்ட
பனிக்கட்டிகரளல்ேொம் உருகேொைின. அதனொல்
ரநருப்ப க்கனுயடை உஷ்ணம் அந்தப் பி ொந்திைத்தில் அமுங்கிப்
லபொைிற்று. லவறு இடமொக இருந்தொல் அதனுயடை லகொபத்துக்கும்
சீறலுக்கும் அது கக்கிை தீ ஜ்வொயேக்கும் எல்ேொம் ரவந்து

சொம்பேொகிப் லபொைிருக்கும். ஆனொல் அத்தயன ரவப்பத்யதயும்
பனி அ க்கனின் சீதளம் 'ஸ்வொஹொ' ரசய்து விட்டயதக் கண்டு
கீ ர்த்திக்கு விைப்பொன விைப்பு.
மிருகங்கள் இ ண்டும் ஒன்யற ஒன்று தொக்குவதற்கு
ஏற்ற தூ த்தில் ரநருக்கமொக வந்தன. இனிலமல்தொன் ைொர்
பேசொேி என்று ரதரிை லவண்டும் என்று ஆவலுடன்
உன்னிப்பொகக் கவனிக்கேொனொன் இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன்.
திடீர ன்று ரநருப்பு அ க்கனின் உடேிேிருந்த திகுதிகுரவன்று
நீேமும் மஞ்சளுமொகக் குபீ ர் குபீ ர் என்று தீப்பிழம்புகள்
ரகொழுந்து விட்டு எரிந்தன. அதன் மூக்குத் துவொ ங்களிேிருந்து
நீரூற்யறப் லபொல் ரநருப்புப் பீ ச்சிைடித்தது. வொயைத் திறக்கும்
லபொரதல்ேொம் பைங்க மொன ஓயசயுடன், கொளவொய் லபொே...
அக்கினி அ க்கனுக்கு மூர்க்கொலவசமொன லகொபம் வந்தொல் எப்படி
இருக்கும் என்றபயதக் கண்கூடொகக் கண்டொன் கீ ர்த்தி.
எரிமயேலை இடம் ரபைர்ந்து வந்தது லபொேத் தனது ரநருப்புக்
யககளொல் பனி அ க்கனின் உடேில் ஓர் அடி ரகொடுத்தது அது.

அடுத்த விநொடி பனி அ க்கனிடமிருந்து நீ ொவி ைந்தி ம்
ரவடித்தது லபொே ஒல ரவண்புயகைொக 'லஹொ' என்ற
லபரிய ச்சலுடன் நீ ொவி ரவளிப்பட்டு அக்கினி அ க்கயனயும்
ஏன், அந்தப் பி லதச முழுவயதயுலம மூடிக் ரகொண்டது. அந்த
நீ ொவி மூட்டத்துக்குள் என்ன நடக்கிறது என்பயத அறிை
முடிைொமல் ரகொஞ்ச லந ம் தவித்தொன் கீ ர்த்தி. ஆனொல் இ ண்டு
மிருகங்களும் லபொரும் பைங்க மொன இடி முழக்கம் லபொன்ற
கூச்சல் மட்டும் லகட்டுக் ரகொண்டிருந்தது. ரமள்ள ரமள்ள நீ ொவி
மூட்டத்தின் கனம் குயறந்தது. பூதொக மொன பனி அ க்கனின்
உடேிலே ரகொள்ளிக் கட்யடயைச் ரசருகிைது லபொே அக்கினி
அ க்கன் கடித்துக் ரகொண்டிருந்தொன். 'ஊ' என்ற அதன் தீ
வொைிேிருந்து ரவளிப்படும் தீ நொக்குகள் பனி உடயேப் பள்ளம்
பண்ணிக் ரகொண்டிருந்தன. அந்தக் கொைத்திேிருந்து பனிநீர்
ரபருக்ரகடுத்து ஓடிைது. அந்த நியேைிலும் அது தன் கொல்கயள
உறுதிைொகப் பதித்து நின்று அக்கினி அ க்கனின் உடயேச் சுற்றி,
வயளத்துக் ரகொண்டிருந்தது. ரமள்ள ரமள்ள அதன் உடயேத்
தன் குளிர்ப்பிடிக்குள் அழுத்தி இறுக்கிக் ரகொண்டு அதன்

இருப்புவய ப்ப லபொய் விட்டது. அக்கினி அ க்கனின்
உடரேல்ேொம் ரகொள்ளிக் கட்யடைில் தண்ண ீர் ஊற்றினொல்
ரநருப்பு அவிந்து கரிக்கட்யட ஆகுலம அப்படி ஆகிக்
ரகொண்டிருந்தது. அந்த லவதயன தொங்கொமல் அக்கினி அ க்கன்
ஆைி ம் கொண்டொ மிருகங்கள் ஒன்றொகக் கூச்சேிடுவது லபொல்
பைங்க மொகக் கதறிைது. அதன் பிடிக்குள் அகப்படொத
முன்னங்கொல்களினொல் பனி அ க்கனின் பளிங்கு உடயேயும்
முகத்யதயும் ரவறி ரகொண்டு மொறி மொறி தொக்கிைது.
ரகொம்பினொல் குத்திக் குதற முற்பட்டது. இத்தயனக்கும் பனி
அ க்கன் தன் பிடியைத் தளர்த்தவில்யே. அந்தத் தொக்குதயே
அேட்சிைமொக உதறி விட்டுத் தன் உடயே உலுக்கிக் ரகொண்டது.
அக்கினிைின் தொக்குதேொல் அதன் பனி உடேின் பே பொகங்களில்
கொைம் பட்டிருந்தது. அதிேிருந்து ஊற்ரறன நீர் ரபருக்ரகடுத்துக்
ரகொண்டிருந்தது. இருந்தொலும் அது தன் பேத்யத
இழக்கவில்யே. லமலும் லமலும் அயதத் தன் பிடிக்குள் அழுத்த
அக்கினி அ க்கனின் உடயேத் தழுவிைபடி லமல் லநொக்கிப்
லபொய்க் ரகொண்டிருந்தது பனி அ க்கன்.

கீ ர்த்தி விைப்பினொல் கண் இயமக்கவில்யே.
'பைங்க மொன ரநருப்பு எப்படி உஷ்ணமிழந்து லபொய் விட்டது! பனி
நீ ொவிைொனொலும் பேம் குன்றவில்யேலை!' ஆனொல் இ ண்டு
மிருகங்களில் கீ ர்த்திக்கு அக்கினி அ க்கயனத்தொன்
பிடித்திருந்தது. வில ொதிைொனொலும் ரகொடிைவனொலும்
பொர்ப்பதற்குக் ரகௌ வமொன மிருகம் அக்கினி அ க்கன்தொன். பனி
அ க்கனின் பூதொக மொன தயேயும் நீண்ட கழுத்தும்,
ரமொழுரமொழு உடலும் ஒன்றுக்ரகொன்று ரபொருத்தமில்ேொத
அயமப்பு. சுத்த அவேட்சணம். 'இ ண்டு மிருகங்கயளயும் லமொத
விட்டவன் இப்படி ரமௌனமொக இருப்பது முயறைற்ற ரசைல்'
என்று எண்ணினொலனொ என்னலவொ திடீர ன்று கூச்சேிட்டொன்
"பனி அ க்கலன! விடொலத, உன்பிடியைத் தளர்த்தொலத...
ம்... ரவற்றி உனக்லக' என்றவன், உடலன கு யே இன்னும்
உைர்த்தி "அக்கினி அ க்கலன! கேங்கொலத!.. ரநருப்யப

உமிழ்வயத நிறுத்தொலத! உன் வில ொதியை உருக்கிலை ஒழித்துக்
கட்டு!" என்று உற்சொகமூட்டினொன்.
அத்தயகை பைங்க மொன, மூர்க்கமொன லபொ ொட்டத்யத
அதுவய ைில் ைொருலம பொர்த்திருக்க முடிைொத. வல்ேயமைில்
ஒன்றுக்ரகொன்று சயளக்கவில்யே.
கீ ர்த்தி பொர்த்துக் ரகொண்டிருக்கும் லபொலத
லபொ ொட்டத்தில் திடீர ன்று ஒரு திருப்பம் ஏற்படுவயதக்
கண்டொன். பனி அ க்கன் தொன் பிடித்திருந்த அக்கினி அ க்கயனத்
தன் பிடிைிேிருந்து விட்டு விட்டு ரமள்ள ரமள்ள ரமள்ளப் பின்
லநொக்கி நகர்ந்து ரகொண்டிருந்தது. அதன் உடேிேிருந்த
ஆங்கொங்லக 'புஸ்புஸ்' என்று சீறிைபடி கிளம்பும் நீ ொவிைின்
லவகத்திேிருந்து பனி அ க்கனின் உடேில் ஏ ொளமொன கொைங்கள்
ஏற்பட்டு விட்டயத உணர்த்தின. அக்கினி அ க்கனின் நியேயும்
லமொசமொகத்தொன் இருந்தது. அதன் பின்னங்கொல்களும்
இடுப்புவய உள்ள பொகமும் கரிக்கட்யடைொகக் கறுத்து விட்டன.
அந்தப் பகுதிகளில் அதன் உடேில் ரநருப்லபொட்டம் அற்றுப் லபொய்

விட்டது. அதன், ரகொம்புகளும் கூடக் கறுப்பொகி விட்டன. அதன்
முகமும் இதைப் பகுதியும் மட்டுலம ரசய்தணேொக தகதகத்துக்
ரகொண்டிருந்தது. ஆனொலும் அதற்குக் கூட அத்தயன ரவப்பலமொ
தகிப்லபொ இல்யே.
ரமள்ளப் ரமள்ளப் பின்வொங்கும் பனி அ க்கயன
லநொக்கிக் கத்தினொன் கீ ர்த்தி. "விடொலத, பின்வொங்கொலத பனி
அ க்கலன! அக்கினிைின் உடேில் பொதி அயணந்து விட்டது. அதன்
உடேில் உஷ்ணம் தணிந்து ரகொண்டிருக்கிறது. முழு மூச்சுடன்
இன்னும் ஒரு தொக்குதல் நடத்தினொல் அயதக் குளி யவத்து
விடேொம். பனி அ க்கலன பணிந்து விடொலத!"
கீ ர்த்திைின் ரதம்பூட்டும் வொர்த்யதகளினொல் திரும்பிக்
ரகொண்டிருந்த பனி அ க்கன் சட்ரடன்று நின்றது. அதன்
உடேிேிருந்து பீ றிட்டுக் ரகொண்டிருந்த நீ ொவி நின்றது.
'கிரீச்ரசன்று பைங்க மொக ஓேமிட்டது. அது பேமிழந்து
லபொைிருந்தரதன்னலவொ உண்யமதொன். ஆனொலும் பனி அ க்கன்
தன் உடேின் பேத்யதரைல்ேொம் ஒன்று தி ட்டிக் ரகொண்டு

திரும்பிைது. ரவகு லவகமொகப் பனிப்பொயறகளிலே வழுக்கிைபடி
அக்கினி அ க்யக மறுபடியும் சூழ்ந்து சுற்றிக் ரகொண்டது.
அக்கினி அ க்கனின் உடேில் முன் லபொல் அத்தயன தகிப்பு
இல்யே.
அக்கினி அ க்கனும் லேசுப்பட்டதொ? அடிபட்ட புேி
லபொே, கொைம் பட்ட பொய்ச்சல் கொயள லபொே, உறுமிக் ரகொண்டு
நின்றது. அதன் பின்னங்கொல்கள் முழங்கொல் வய பனிைில்
புயதந்து கிடந்தன. அதில் தகிப்பில்யே; ரவப்பமில்யே,
ரநருப்பயணந்து லபொய் உணர்விழந்து கிடந்தன. பனி அ க்கன்
தன் உடல் மீ து சுற்றிக் ரகொண்டு ஏறுவயதக் கூடப் பொவம்
அதனொல் தடுக்க முடிைவில்யே. அத்தயன தணேிழந்து,
ரநருப்பிழந்து, தகிப்பிழந்து லபொய்க் கிடந்தது அக்கினி அ க்கன்.
"அக்கினி அ க்கலன!" கத்தினொன் கீ ர்த்தி. "ஏன் இப்படிச்
ரசைேிழந்து லபொய் விட்டொய்? கேங்கொலத உன் பேம் இன்னும்
லபொய் விடவில்யே. பனி அ க்கன் படுகொைமயடந்து விட்டொன்.
பைப்படொலத. ஒரு லபொடு லபொடு . உருகி உருக்குயேந்து

லபொவொன். என்று உற்சொகமூட்டினொன். அவனுக்குப் பைம், பனி
அ க்கன் ரவற்றி ரபற்றொல் அதன் பைங்க மொ சீதளத்திலே
மூழ்கிக் கிடக்கும் அக்கினி அ க்கனின் தயேயையும் வொயேயும்
ரவட்டி எடுப்பது ர ொம்பக் கடினமொன கொரிைமொைிற்லற என்று.
கீ ர்த்திைின் வொர்த்யதகளொல் ரதம்பு ரகொண்ட அக்கினி
அ க்கன் தன் உைிர் மூச்யசரைல்ேொம் ரநருப்பொக்கி ஊது
உயேயைப் லபொே அதில் உஷ்ணத்யத உற்பத்தி ரசய்து தன்
ரநஞ்சருலக வந்துள்ள பனி அ க்கனின் முதுரகலும்பிலே லபொய்ப்
பதியும்படி தனது ஈட்டி லபொன்ற பற்கயளப் பதித்துக் குதறிைது.
அலத விநொடிைில் பனி அ க்கன் தன் முழு பேத்துடன் அக்கினி
அ க்கனின் இதைத்யத அழுத்திப் பிடித்து அங்கு மட்டுலம
கனன்று ரகொண்டிருந்த ரநருப்யப அவித்துப் 'புஸ்' என்று
நீ ொவிைொகப் லபொகச் ரசய்தது. ஒல சமைத்தில் இ ண்டு ரகொடிை
மிருகங்களும் ஒன்யற ஒன்று மொய்த்தபடி தய ைில் சொய்ந்தன.
பிரும்மொண்டமொன கொளவொய் அவிந்தது லபொேிருந்தது அக்கினி
அ க்கன் இறந்து கிடந்த நியே. பனி அ க்கன் இருந்த

இடத்திேிருந்து ஒரு ரபரிை நதி உற்பத்திைொகி ஓடிக்
ரகொண்டிருந்தது. ஆனொல் அந்த உருவத்யதக் கொலணொம். அந்த
ஆற்று நீரிலே அக்கினி அ க்கனின் உடல் கரிக்கட்யடைொகி
நமுத்துப் லபொய் விய த்துக் கிடந்தது.
கீ ர்த்தி தன் இருப்பிடத்திேிருந்து ரவகு லவகமொகக்
கீ ழிறங்கிப் லபொனொன். இரும்யபப் லபொல் கிடந்த அக்கினி
அ க்கனின் தயேயையும் வொயேயும் ரவட்டி எடுத்துக்
ரகொண்டொன். ர ொம்பக் கனமொக இருந்தது. ஆனொல் ஒரு
தப்படிக்கு ஒன்பது யமல்கயளக் கடக்கும் பொத ட்யசகயள
அணிந்து ரகொண்டிருந்ததினொல் நொலே தப்படிகளில் அவற்லறொடு
தன் அ ண்மயனயை அயடந்து விட்டொன். நொட்யட நொசமொக்கி
மக்கயளப் பீ திைில் ஆழ்த்திக் ரகொண்டிருந்த இ ண்டு ரகொடிை
மிருகங்கயளயும் ஒல சமைத்தில் மொய்த்ததில் அவன் மனம்
மகிழ்ச்சிைொல் நி ம்பிைிருந்தது.
அக்கினி அ க்கனின் தயேயையும் வொயேயும்
மூயேைில் லபொட்டு விட்டு 'உஸ், அப்பொடொ' என்று ரபருமூச்சு

விட்டொன். ரவப்பமும் குளுயமயும் மொறி மொறித் தொக்கிைதனொல்.
அவன் உடல் ரவகுவொகக் கயளத்துப் லபொைிருந்தது. ரபொழுது
சொயும் லந மொகி விட்டயதக் கண்ட லபொது அவனது உடேில்
ப ப ப்பு ஏற்பட்டது. அன்று இ வு மங்களகிரிைில் குந்தளவல்ேி
ரகொடுக்கும் விருந்தில் கேந்து ரகொள்ள வருவதொக
வொக்களித்திருந்தது நியனவுக்கு வந்தது. உடல் லசொர்வு ஓடிைது.
அலத லவகத்தில் குளிைேயறக்கு ஓடினொன் கீ ர்த்தி.
உன்னதமொன உயடயை வ வயழத்து உடுத்திக்
ரகொண்டொன். அக்கினி அ க்கனின் தயேயையும் வொயேயும் ஒரு
பட்டுத் துணிைொல் பக்குவமொகச் சுருட்டிக் ரகொண்டொன்.
குந்தளவல்ேிைிடம் அயதக் ரகொடுக்கும் லபொது அவள் முகத்தில்
லதொன்றும் விைப்பு, மகிழ்ச்சி, மேர்ச்சி இயவகயளக் கற்பயனக்
கண்களொல் கண்டு மகிழ்ந்தபடிலை பறக்கும் கம்பளத்தில்
அமர்ந்தலபொது இருட்டி விட்டது.
மங்களகிரி அ ண்மயனைின் உப்பரியகைில் லபொய்க்
கம்பளம் இறங்கிைது. தொன் மந்தி க் கம்பளத்தில் வருவயதப்

பிறர் அறிந்து விடக் கூடொது என்பதில் அக்கயறலைொடிருந்தொன்
கீ ர்த்தி. ஆகலவ, கம்பளத்யதச் சுருட்டிக் ரகொண்டு ைொரும்
அறிைொதபடி அ ண்மயனைின் முக்கிை பகுதிக்கு வந்தொன்.
அதுவய ைில் உருயவ மயறக்கும் குல்ேொயை
அணிந்திருந்தவன் அயதக் கழற்றி விட்டொன். மந்தி
ஜமுக்கொளத்யதயும் அக்கினி அ க்கனின் தயேயும் வொலும்
உள்ள பட்டுத் துணி மூட்யடயையும் அங்கு ஒதுக்குப் புறமொன
ஓர் இடத்தில் பதுக்கி விட்டு குந்தளவல்ேியைச் சந்திக்கச்
ரசன்றொன். அவன் மந்தி க் கம்பளத்யத மயறத்து யவத்த இடம்
அ ண்மயனைின் சயமைேயறயை அடுத்துள்ள ஒரு மயறவிடம்.
குந்தளவல்ேிைிடம் 'திடும்' என்று அவள் லகட்ட பரிசுப்
ரபொருள்கயளக் ரகொண்டு லபொவது நொகரிகமற்ற ரசைல் என்று
கருதிலை கீ ர்த்தி அயவகயள ஓரிடத்தில் மயறத்து யவத்து
விட்டுப் லபொனொன்.
இளவ சன் தன் வொக்குப்படி விருந்துக்கு வருயக
தந்ததில் குந்தளவல்ேிக்கு மகிழ்ச்சிைொன மகிழ்ச்சி. கீ ர்த்தியும்

அவளும் சூழ்நியேயை மறந்துபடி ஒருவரில் ஒருவர் மூழ்கி
விட்டொர்கள். விருந்து மண்டபத்தில் இளவ சன் வந்ததும் அங்கு
கூடிைிருந்தவர்கள் ஒருவிதமொக ஒருவய ரைொருவர் பொர்த்துக்
ரகொண்டொர்கள். ஏலதொ ஒருவயகைொன அசொத ணத்யத
அனுபவிப்பவர்கள் லபொே ஒருவல ொரடொருவர் கசமுசரவன்று
லபசிக் ரகொண்டொர்கள். ஆனொல் கீ ர்த்திலைொ குந்தளவல்ேிலைொ
இயவரைல்ேொம் கவனிக்கலவைில்யே. கீ ர்த்திக்கு நல்ே பசி!
சுயவத்து மகிழ்ந்தொன் விருந்யத. குந்தளவல்ேிக்லகொ கொதலே
கொதல்! கீ ர்த்தியையும் அவன் லபச்யசயும் கண்டு லகட்டுச்
ரசொக்கிப் லபொய்க் கிடந்தொள்! மற்றவர்களியடலை நிேவிை
ஒருவிதத் தவிப்புக்குக் கொ ணம் என்ன? அது கீ ர்த்தியைப்
பற்றிைதுதொனொ! அப்படிைொனொல் அது என்ன?

விருந்துக்கு வந்திருந்தவர்கள் ஒவ்ரவொருவ ொகக்
கிளம்பிக் ரகொண்டிருந்தொர்கள். லபொகும் லபொது கூட அவர்கள்
லபச்சும் பொர்யவயும் கீ ர்த்திவர்மயனச் சுற்றிலை இருந்தன.
மொணிக்கவர்மரின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி இல்யே. தன்
சலகொதரிைின் ரசல்வ மகள் குந்தளவல்ேியும் இளவ சன்
கீ ர்த்தியும் இயணந்து அமர்ந்திருந்த கொட்சி அவர் கண்களுக்கு
விருந்தொக இருந்தது. ஆனொல் மகொ ொஜொவின் அறிக்யகயை
நியனத்தலபொது அவர் உள்ளமும் உடலும் நடுங்கின.
விசித்தி புரி மன்னர் மந்தஹொசரிடமிருந்து ஒரு
விலசஷத் தூதுவன் அவச மொன சுற்றறிக்யகலைொடு ஓலடொடி
வந்திருந்தொன். மொணிக்கவர்மரிடம் அது பற்றிை மகொ ொஜொவின்
கடிதத்யதக் ரகொடுத்து விட்டு மங்களகிரி வ ீ ர்களின் உதவியுடன்
மன்னர் பி ொனின் அறிக்யகயை நகரின் நொற்சந்திகள்,

முச்சந்திகள், அங்கொடி, பி தொன ொஜபொட்யட எங்கிலும் தொலன
இருந்து ஒட்டிவிட்டுப் லபொைிருந்தொன். நகரில் எங்கும்
எல்லேொரும் அயதப் பற்றிலை லபசிக் ரகொண்டிருந்தொர்கள்.
மொணிக்கவர்மரின் முகத்தில் கவயே இருள் படிந்திருந்ததற்கும்
மகொ ொஜொவின் அந்த அறிக்யகதொன் கொ ணம்.
மொணிக்கவர்மர் மறுபடியும் கீ ர்த்திைின் பக்கம்
திரும்பிப் பொர்த்தொர். களங்கமில்ேொத, கவயேைில்ேொதவனொக
எயதப் பற்றிலைொ குந்தளவல்ேிைிடம் லபசிக் ரகொண்டிருந்தொன்.
அவன் லபச்யசக் லகட்டு முத்து உதிர்வது லபொே லமொகனமொகச்
சிரித்துக் ரகொண்டிருந்தொள் குந்தளவல்ேி.
'இளவ சருக்கு மகொ ொஜொவின் அவச அறிக்யக பற்றி
எதுவும் ரதரிைொலதொ. ரதரிந்திருந்தொல் இத்தயன ரதளிலவொடு
உய ைொடிக் ரகொண்டிருக்க மொட்டொல ' என்ற எண்ணம்
முதன்முதேொகத் லதொன்றிைது மொணிக்கவர்மருக்கு. கொதேர்களின்
அருகில் ரசன்றொர். இளவ சன் கீ ர்த்திைிடம் "இளவ லச! ரகொஞ்சம்
என்லனொடு வருகிறீர்களொ? ஒரு முக்கிைமொன விஷைம்" என்றொர்.

பிறகு குந்தளொவின் பக்கம் திரும்பி, "குந்தளொ! உன் அம்மொ
ர ொம்ப லந மொக உன்யன எதிர்பொர்த்துக் ரகொண்டிருக்கிறொள்
அந்தப்பு த்துக்குப் லபொ" என்று அவயள அனுப்பினொர். பிறகு
கீ ர்த்தியை அயழத்துக் ரகொண்டு விருந்தினர்களின் சூழேிேிருந்து
சற்று ஒதுக்குப்புறமொன இடத்துக்கு அயழத்துப் லபொனொர்.
சிங்கொரித்துப் ரபொட்டிட்டுக் ரகொள்ளும் ஓர் அற்புதமொன
கயேைழகுள்ள சியேைருலக லபொய் நின்றொர். பொர்ப்பவர்களுக்கு
இளவ சனும் மொணிக்கவர்மரும் அந்த சியேைின் அற்புத எழில்
பற்றிப் லபசுவதொகத் லதொன்றிைது.
"இளவ லச! தங்கயளச் சூழ்ந்துள்ள அபொைம் பற்றி
ஏதுலம ரதரிைொலத உங்களுக்கு?" என்றொர்.
"அபொைமொ? இன்னுமொ?" என்று லகட்டொன் கீ ர்த்தி. அவன்
உள்ளத்தில், 'அக்கினி அ க்கயனக் ரகொன்று விட்லடொலம;
இன்னும் எந்த அபொைம்?' என்ற வினொலவ லமலேொங்கி நின்றது.
மொணிக்கவர்மருக்லகொ கீ ர்த்தி வர்மன் அக்கினி அ க்கலனொடு
லபொரிட்டு அயதக் ரகொன்றது ரதரிைொது. ஆகலவ "அபொைம்தொன்

இளவ லச!" அவர் ரதொய்ந்த தயேலைொடு துவண்ட கு ேில்
"இலதொ இந்த இரு அறிக்யககயளயும் பொருங்கள்" என்று
கூறிைபடி தமது லமேங்கிைின் உன்யபைில் யவத்திருந்த இரு
சுற்றறிக்யககயளயும் எடுத்துக் கீ ர்த்திைிடம் ரகொடுத்தொர்.
"இவ்விரு அறிவிப்புகளும் இந்த நொட்டின் மூயே முடுக்ரகல்ேொம்
ஒட்டப்பட்டுள்ளன. ஆனொல் உங்கள் கண்ணில் படவில்யே
லபொலும்."
ஊருக்குள்லளொ, நொடு நக த்திலேொ நடந்லதொ அல்ேது
குதிய மீ லதொ வந்திருந்தொேல்ேவொ அவனுக்கு நொட்டு நடப்புத்
ரதரிந்திருக்கும். அவன்தொன் மந்தி க் கம்பளத்திலும் மொைப்
பொத ட்யசைிலும் பவனி வருகிறொலன! நிதொனமொக
மொணிக்கவர்மர் ரகொடுத்த அறிக்யகயைப் பொர்த்தொன். முதல்
அறிக்யக லபசிைது மகொ ொஜொ மந்தஹொஸரின் கு ேொக:
இதனொல் சகே விதமொன பி யஜகளுக்கும் அறிவிப்பது
என்னரவன்றொல் -- என்னுயடை மூத்த யமந்தன் கீ ர்த்தி வர்மன்
மன்னிக்க முடிைொத பே குற்றங்கயளச் ரசய்து அந்நொட்டில்

குழப்பத்யத வியளவித்ததற்கொக நொன் அவயன நொடு கடத்தி
விட்லடன்.
குற்றங்கள்: ஒன்று - விசித்தி புரி நொட்யட நொசத்துக்கு
இழுத்துக் ரகொண்டு லபொகும் பைங்க அக்கினி அ க்கயன
அழிக்க மறுத்தது. இவன் ரசய்ை லவண்டிை பணிைில் இவனது
சலகொத ர்கயள ஏவி விட்டு அவர்கள் உைிய இழக்கச் ரசய்தது.
இ ண்டு - மன்னர் மகனொக ரகௌ வமொகப் பழகொதது.
மங்களகிரி மக்களியடலை கிேியையும் குழப்பத்யதயும்
ஏற்படுத்தும் வயகைில் லகவேமொக நடந்து ரகொண்டது.
மூன்று - விசுவொசமிக்க இந்த நொட்டு மக்களின்
மனத்திலே வில ொதத்யதயும் பு ட்சியையும் உண்டொக்கும்
விதமொக நடந்து ரகொண்டு எனக்கு எதி ொகச் ரசைல்படுவது.
ஆகிை குற்றங்களுக்கொக கீ ர்த்திவர்மன் நொடு
கடத்தப்படுகிறொன். பு ட்சிக்கொ னொன அவருக்கு ைொ ொவது எந்த
வயகைிேொவது உதவினொலேொ, ஆதரித்தொலேொ, அவலனொடு நட்பு

ரகொண்டொலேொ அவர்களும் துல ொகிகளொகக் கருதி
தண்டிக்கப்படுவொர்கள்.
தயேமயறவொகி திரியும் நொடு கடத்தப்பட்டிருக்கும்
இளவ சயன உைில ொடு ரகொண்டு வந்து ஒப்புவிப்பவர்களுக்குப்
பத்தொைி ம் ரபொற்கொசுகள் பரிசளிக்கப்படும்
இப்படிக்கு,
மந்தஹொச மகொ ொஜொ
விசித்தி புரி
அடுத்த அறிக்யகயைப் பொர்த்தொன் கீ ர்த்தி.
நமது நொட்டின் எல்யேைில் இருந்து ரகொண்டு பே
இன்னல்கயளச் ரசய்து வருகிறது ரகொடிை மிருகமொன அக்கினி
அ க்கன். அதன் அட்டகொசத்தினொல் விசித்தி புரிைில் பஞ்சமும்
பட்டினியும் தவி ப் பே கஷ்டங்கயளயும் மக்களொகிை நீங்கள்
அனுபவித்து வருகிறீர்கள்.

ஆகலவ ---
குடிமக்களில் ைொர் ஒருவர் அந்தக் ரகொடிை
மிருகத்யதக் ரகொன்று அதன் ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் அதன்
அயடைொளமொகக் ரகொண்டு வருகிறொர்கலளொ அவர்களுக்குப்
பத்தொைி ம் ரபொற்கொசுகளும் விசித்தி புரிைின் இளவ சுப்
பட்டமும் அ ச குடும்பத்து அழகிைொன மஞ்சுளொவின்
கணவனொகும் பொக்கிைமும் கொத்திருக்கின்றன.
இப்படிக்கு
மந்தஹொச மகொ ொஜொ.
விசித்தி புரி
அறிக்யககயளப் படித்த கீ ர்த்திைின் முகத்தில்
எவ்விதமொன மொற்றமும் ஏற்படவில்யே. "ம்..." என்றலதொரு
ரபருமூச்சுடன் அந்த அறிக்யககயள மடித்து மொணிக்கவர்மரிடம்
நீட்டிைபடிலை, "என் அப்பொ இத்தயன அழகொக அறிக்யககயளத்
தைொர் ரசய்திருக்கிறொல என்று எனக்லக விைப்பொக இருக்கிறது.

சரி, நொம் விருந்தொளிகளுடன் கேந்து ரகொள்ளப் லபொலவொமொ?"
என்று லகட்டொன் சர்வ சொதொ ணமொக.
"இளவ லச!" என்றொர் மொணிக்கவர்மர். அவர் கு ேில்
பீ தி கப்பி நின்றது. "மங்களகிரிைின் ரதருரவல்ேொம்
மகொ ொஜொவின் வ ீ ர்கள் நின்று ரகொண்டிருக்கிறொர்கள்.
அவர்களின் பொர்யவைிேிருந்து தப்பி நீங்கள் எப்படி இங்கு
வந்தீர்கள் என்று நொங்கள் விைந்து ரகொண்டிருக்கிலறொம். இந்த
அ ண்மயனைில் இப்லபொயதக்கு நீங்கள் பத்தி மொக
இருக்கிறீர்கள். ஆனொல் இதுவும் கூட -- அதொவது மன்னிக்க
லவண்டும் இளவ லச. தங்கயள நொன் என் பொதுகொப்பில் அதிக
கொேம் யவத்திருக்க முடிைொலத. விசித்தி புரி மன்னரின்
வில ொதிைொவயத நொன் விரும்பவில்யே. அலத சமைம்
உங்கயளப் புறக்கணிக்கவும் என்னொல் முடிைவில்யே... "
என்றொர் சிற்ற ச ொன மொணிக்கவர்மர்.
"மகொ ொஜொவுக்கு எதி ொகப் பு ட்சிக் ரகொடு உைர்த்தலவொ
லபொ ொடலவொ லவண்டிைதில்யே என்று நியனக்கிலறன். உங்கள்

அபிப்பி ொைம் என்ற?" என்று லகட்டொன் கீ ர்த்தி. முகத்தில் மொறொத
அலத முறுவலுடன்.
"அப்படிைொனொல் மகொ ொஜொவின் இந்த அறிக்யககயளப்
பற்றித் தங்கள் முடிவு என்ன?"
"இருபதொைி ம் ரபொற்கொசுகயளயும் பரிசொகப் ரபற்றுக்
ரகொள்ளுலவொம். இருபது ஆைி ம் என்பது சொதொ ணத் ரதொயகைொ
என்ன? அறிக்யகைில் குறிப்பிட்டுள்ள இளவ சன் இன்றி லவ
உைிருடன் மகொ ொஜொவின் முன்னொல் ஆஜ ொவொன்! அது
மட்டுமல்ே, அவர் இ ண்டொவது அறிக்யகைின் படி அக்கினி
அ க்கனின் ரகொம்புகளும் வொலும் அவர் முன் சமர்ப்பிக்கப் படும்!
ஆனொல் அந்த இளவ சன் தன் மொமன் மகளொன மஞ்சுளொயவ
மட்டும் மணக்க விரும்ப மொட்டொன்!"
கீ ர்த்திைின் வொர்த்யதகள் மொணிக்கவர்மரின்
விழிகயள விசொேமொக்கிை அலத சமைத்தில் ஒரு சந்லதகமும்
புயகைொக வந்து சூழ்ந்து ரகொண்டது.

"ஆனொல் இளவ லச! மகொ ொஜொவின் இருப்பிடம்
இங்கிருந்து முந்நூறு யமல்களுக்கப்பொல் உள்ளலத. இன்றி லவ
நீங்கள் எப்படி...? அதுவுமன்னிைில் என் அ ண்மயனப் பி தொன
சயமைல்கொ னொன நளசர்மொ திடீர ன்று விருந்து
ஆ ம்பமொவதற்கு முன்பு மொைமொக மயறந்து லபொைிருக்கிறொன்.
அவன் மயறவு எனக்குக் கவயேயையும் பைத்யதயும் தருகிறது.
தொங்கள் இங்கு இருப்பதொக மகொ ொஜொவின் பி தொன தளபதிக்குத்
தகவல் தருவதற்கொகப் லபொய் விட்டொலனொ என்று
சந்லதகிக்கிலறன்" என்றொர் மொணிக்கவர்மர்.
"நீங்கள் கவயேலைொ கேக்கலமொ அயடை லவண்டொம்.
எத்தயகை சிக்கேொன சூழ்நியேயையும் என்னொல் சமொளிக்க
முடியும். அ சரின் அறிக்யககயள மறந்து விடுங்கள். அயத விட
முக்கிைமொன ஒரு கொரிைம் இருக்கிறது. குந்தளவல்ேிக்கு நொன்
ஒரு பரிசு அளிப்பதொக வொக்களித்திருந்லதன். என்ன பரிசுப்
ரபொருள் என்று லகட்கிறீர்களொ? லவரறொன்றுமில்யே. அக்கினி
அ க்கனின் ரகொம்புகளும் வொலும்தொன்! குந்தளவல்ேியை

அயழத்து வொருங்கள். அவள் கண்கள் என் பரிசுப் ரபொருள்கயளக்
கண்டு மின்னிச் சிரிப்பயத நொன் கொண லவண்டும்" என்றொன்
மொணிக்கவர்மருக்கு மூச்சு நின்று விட்டது
லபொேிருந்தது. 'அக்கினி அ க்கனின் ரகொம்பும் வொலுமொ?'
அவருக்குப் லபச முடிைவில்யே. அதிசைத்திலும் அதிசைமொக
இருக்கிறலத. இத்தயன வ ீ ொன, ப ொக்கி மசொேிைொன, அழகொன
இளவ சய ைொ மகொ ொஜொ நொடு கடத்திைிருக்கிறொர்?"
மொணிக்கவர்மருக்குக் யகயும் ஓடவில்யே. கொலும் ஓடவில்யே.
யபத்திைக்கொ ய ப் லபொல் 'குந்தளொ, குந்தளொ!'; என்று கூவிக்
ரகொண்லட அந்தப்பு த்துக்கு ஓடினொர். அவயளக் யகலைொடு
அயழத்து வ பணிைொளர்களிடம் கூறிக் கூட்டி வ ச் ரசொல்ே
லவண்டும் என்பயதயும் மறந்து விட்டொர். அத்தயன ப வசம்,
பதற்றம், மகிழ்ச்சி, விைப்பு.
"குந்தளொ... குந்தளொ...! ஓடிவொலைன்! உனக்கு இளவ சர்
என்ன ரகொண்டு வந்திருக்கிறொர் என்று வந்து பொல ன்..." என்று

கூவிக் ரகொண்லட ஓடி வரும் மொணிக்கவர்மய க் கண்டு
குந்தளவல்ேி மலனொக மொகச் சிரித்துக் ரகொண்லட அவர்
யகயைப் பற்றிைபடி அயமதிைொக விருந்து மண்டபத்யத லநொக்கி
நடந்தொள். கீ ர்த்தி அவளுக்கொகக் ரகொண்டு வந்துள்ள பரிசுப்
ரபொருயளப் பற்றி அவளிடம் அவன் ரசொல்ேொவிட்டொலும் அது
என்னவொக இருக்கும் என்பயத ஊகித்துக் ரகொண்டு விட்டொள்
அவள்.
"இளவ லச, இலதொ குந்தளொ...! எங்லக உங்கள் பரிசுப்
ரபொருயளக் கொட்டுங்கள்!" என்று ப ப த்தொர் மொணிக்கவர்மர்.
கீ ர்த்திக்கு அவர் தவிப்பு தமொஷொக இருந்தது. முகரமல்ேொம்
சிரிப்பொக, ரமௌனமொரகௌ லமொகனமொக நின்று ரகொண்டிருக்கும்
குந்தளவல்ேிைின் க ங்கயளப் பற்றிைபடி அவயள அந்த
விருந்துக் கூடத்திேிருந்து ரவளிலை அயழத்துப் லபொனொன்.
மொணிக்கவர்மரும் அவர்கயளப் பின்ரதொடர்ந்து லபொனொர்.
மந்தி க் கம்பளத்யதயும் அக்கினி அ க்கனின் தயே வொல்
அடங்கிை பட்டுத் துணி மூட்யடயையும் யவத்த இடத்துக்கு

வந்ததும் கீ ர்த்திைின் மந்தஹொசமொன முகம் ரவளுத்தது. அவன்
தயே சுற்றுவது லபொேிருந்தது.
அயவகயள அங்கு கொணவில்யே! எத்தயன ரபரிை
அதிர்ச்சி, அவமொனம்! ஒரு சிே விநொடிகள் ைொருலம லபசவில்யே.
கீ ர்த்திைின் ரவளுத்த முகம் மொணிக்கவர்மரிடம் கிேியை
ஏற்படுத்திைது. குந்தளவல்ேிலைொ ஏலதொ விபரீதம் நடந்து
விட்டரதன்று ஊகித்துக் ரகொண்டொள்.
அந்த நியேைிலும் கீ ர்த்தி தன்யனச் சமொளித்துக்
ரகொண்டு லபசினொன்: "ஐைொ, தங்கள் அ ண்மயனப்
பணிைொளர்கயள அயழயுங்கள். முஸ்லீம்கள் தங்கள்
ரதொழுயகக்கொக கீ லழ விரித்துக் ரகொள்ளும் கம்பளம்
லபொன்றதும், லவயேப்பொடு மிகுந்ததுமொன ஒரு த்தினக்
கம்பளத்யதயும் பட்டுத் துணி மூட்யடயையும் இங்கு
பொர்த்தொர்களொ என்று விசொரியுங்கள்" என்றொன்.

மொணிக்கவர்மர் யக தட்டிக் கு ல் ரகொடுத்தொர்.
அ ண்மயனப் பணிைொளர்கள் அத்தயன லபர்கயளயும் அங்கு
வந்து கூடும்படி ஆயணைிட்டொர். அவர்குள் உதவி
சயமைல்கொ ர்களும் பரிசொ கர்களும் இருந்தொர்கள். அவர்களிடம்
கீ ர்த்தி விவரித்தபடி அங்கு மயறத்து யவக்கப்பட்டிருந்த
ரபொருள்கயளப் பற்றிக் லகட்டொர் மொணிக்கவர்மர். ைொ ொலும்
அதற்கு வியட கூற முடிைவில்யே. ரகொஞ்ச லந ம். பிறகு
உதவிச் சயமைல்கொ ன் தைங்கிைபடி முன்வந்து, "அ லச நீங்கள்
குறிப்பிடும் ரபொருள்கயள நளசர்மொதொன் தன்னுடன் எடுத்துப்
லபொனொர்" என்றொன.
"நளசர்மொ எங்லக லபொனொன்!"
"ரதரிைவில்யேலை. இப்படி ஒரு சந்தர்ப்பத்யத
எதிர்பொர்த்துதொன் இங்கு இத்தயன நொட்கள் இருந்தொன்
லபொேிருக்கிறது" என்றொன் உதவி சயமைற்கொ ன்.

"சந்தர்ப்பத்யத எதிர்பொர்த்தொ?" கிரீச்சிட்டது
மொணிக்கவர்மரின் லகொபக் கு ல்.
"ஆம்..." என்றொன் அவன். அங்கு மறுபடியும் பைங்க
அயமதி நிேவிைது..

உதவிச் சயமல்கொ ன் கூறிையதக் லகட்ட
மொணிக்கவர்மருக்கு லபசலவ நொ எழவில்யே. நளசர்மொவிடம்
அவர் ர ொம்ப நம்பிக்யக யவத்திருந்தொர். அவருயடை அன்புக்குப்
பொத்தி மொனவர்களுக் அவனும் ஒருவன். சயமைல் கயேைில்
வல்ேவன். விதம் விதமொன பதொர்த்தங்கயள வொய்க்கு ருசிைொகத்
தைொரிப்பதில் சமர்த்தன். அப்படிப்பட்ட நளசர்மொவுக்கு
மொணிக்கவர்மர் பே சலுயககயள வழங்கி இருந்தொர்.
அப்படிப்பட்டவனொ இப்படி ஒரு கொரிைம் ரசய்து விட்டு ஓடிப்
லபொைிருக்கிறொன். அதுவும் எப்படி? இளவ சருயடை
உயடயமகயளத் தூக்கிக் ரகொண்டல்ேவொ லபொய் விட்டொன்?
நடந்தயத விவ மொகக் கூறும்படி வற்புறுத்தினொர் உதவி
சயமைல்கொ னிடம். அவனும் நடந்தது நடந்தபடி கூறினொன்.

"இளவ சர் சுருட்டிை ஜமுக்கொளத்துடன் அந்தப் பக்கம்
வந்த லபொதுதொன் நளசர்மொ ஜீ ொவில் மிதக்கவிட்டிருந்த
குேொப்ஜொமூன்கயள ஒரு தடயவ கிளறி விட்டு விட்டு
பதிர்ப்லபணிக்குப் பொயேச் சுண்டச் சுண்டக் கொய்ச்ச
உத்த விட்டுக் ரகொண்டிருந்தொர். அலநகமொக விருந்துச் சயமைல்
பூர்த்திைொகி இருந்தது. முகத்து விைர்யவயை லதொளிேிருந்த
கொசித் துண்டினொல் துயடத்துக் ரகொண்லட இங்கு வந்தொர்
நளசர்மொ. நொனும் அவருயடை ரவள்ளி ரவற்றியேப் ரபட்டியுடன்
பின்ரதொடர்ந்லதன். இன்னும் சிேரும் அவருடன் இங்கு வந்லதொம்.
ஏரனன்றொல் சயமைல் அயறைில் எல்ேொ லவயேகளுலம
முடிந்து விட்டன.
"இங்கு வந்த நளசர்மொ அலதொ அந்த மூயேைில்
சுருட்டி யவக்கப்பட்டிருந்த இளவ சருயடை ஜமுக்கொளத்தின் மீ து
லபொய் உட்கொர்ந்தொர். 'இன்னும் சற்று லந த்தில் இயே லபொடேொம்'
என்றவர், 'உஸ்... அப்பொடொ!' என்று லமல் துண்யட சுற்றி விசிறிக்
ரகொண்லட, இங்கு வந்து இருபது வருஷங்களுக்கு லமல் ஆகப்

லபொகிறது. என்ன உயழப்பு? எத்தயன விருந்துகள்,
லகளிக்யககள், ரகொண்டொட்டங்கள்... லபொதுமடொ சொமி...!
மந்தஹொச மகொ ொஜொவுக்கு நொன் உயழத்திருந்லதனொனொல்? என்
கயதலை லவறு விதமொக இருந்திருக்கும். என்யன ஒரு
சமஸ்தொனொதிபதிைொக்கிைிருப்பொர். ம்... எதற்கும் ரகொடுத்து
யவக்க லவண்டொமொ? மந்தஹொசர் நல்ே சொப்பொட்டுப் பிரிைர்.
இந்தக் கணத்தில் நொன் அவர் அயவைில் -- அவர்
முன்னியேைில் -- அவருக்குப் பொல் லபொளி பரிமொறிக்
ரகொண்டிருந்லதனொனொல் எப்படி இருக்கும்?' என்று அவன்
ரசொல்ேி முடிக்கு முன் வில்ேிேிருந்து கிளம்பி அம்யபப் லபொல்
அவர் உட்கொர்ந்திருந்த ஜமுக்கொளம் குபீ ர ன்று உை க்
கிளம்பிைது நளசர்மொவுடன். அலதொ அந்தச் சொள த்தின் வழிலை
விருட்ரடன்று ரவளிலை பொய்ந்து பறந்தது ஆகொை வதிைிலே.

ீ
முதேில் நளசர்மொ பீ திைினொல் 'ஓ' என்று கத்தினொர்.
தடுமொறிைவர் ஜமுக்கொளத்தில் படுத்தபடி அதன் முயனயை
இறுகப் பற்றிக் ரகொண்டொர். ஜமுக்கொளத்தினுள்ளிருந்த அந்த
மூட்யடயும் அவர் அருகிலேலை இருந்தது. நொங்கள்

பி மிப்பயடந்து சொள த்துக்கு ஓடிலனொம். வொன வதிைிலே
ீ
நளசர்மொயவச் சுமந்தபடி ரதற்கு லநொக்கி அந்தக் கம்பளம்
மிதந்தபடி பறந்து லபொய்க் ரகொண்டிருந்தது. நொங்கள் பொர்த்துக்
ரகொண்லட நின்லறொம். லவறு என்ன ரசய்வது. ரசய்ை முடியும்?
ரகொஞ்ச லந ம் எங்களுக்லக ஒன்றும் புரிைவில்யே. நளசர்மொ
அப்படிப் பறந்து லபொனயத எங்களொல் நம்பலவ முடிைவில்யே.
இதுதொன் நடந்த உண்யம" என்று முடித்தொன் உதவி
சயமைல்கொ ன்.
"சரி நீ லபொகேொம்" என்று அவயன அனுப்பினொர்
மொணிக்கவர்மர். பிறகு ரமௌனமொக நிேொ மண்டபத்யத லநொக்கி
நடந்தொர். அவர் உள்ளத்திலே ரபரிை லபொ ொட்டம் நிகழ்ந்து
ரகொண்டிருந்தது. எயத நம்புவது எயத நம்பொமல் இருப்பது என்று
ஒன்றுலம புரிைவில்யே. இளவ சன் அக்கினி அ க்கயனக்
ரகொன்று அதன் தயேயையும் வொயேயும் ஒரு துணி
மூட்யடைில் ரகொண்டு வந்து யவத்திருந்ததொகக் கூறுகிறொன்.
அது சொத்திைமொ? முதல்நொள்தொன் இங்கிருந்து வியடரபற்றுப்

லபொனொன். அதற்குள் அந்தக் ரகொடிை மிருகத்யதக் ரகொன்றிருக்க
முடியுமொ? முடிைக் கூடிை கொரிைமொ? நம்ப முடிைவில்யே. பி தம
சயமைல்கொ ன் நளசர்மொ, ஜமுக்கொளத்தில் பறந்து லபொனதொக
உதவி சயமைல்கொ ன் ரசொல்லுகிறொன். அது அயத விட
அதிசைமொக இருக்கிறது! இப்படி எண்ணமிட்டபடிலை நிேொ
முற்றத்தில் நின்று ரகொண்டிருந்தொர் மொணிக்கவர்மர். ஒரு
வொர்த்யத கூடப் லபசவில்யே.
அவர் மட்டுமொ லபசவில்யே? அவர் கூட இருந்த
கீ ர்த்தியும்தொன் லபசவில்யே. குந்தளவல்ேியும் ரமௌனமொக
நின்று ரகொண்டிருந்தொள். ரமௌனத்தில் மூழ்கிைிருந்த மூவரின்
உள்ளங்களிலும் ரவவ்லவறு விதமொன எண்ணங்கள் அயே
லமொதிக் ரகொண்டிருந்தன. ரவள்ளியை உருக்கி ஓட விட்டது
லபொே நிேொ வசிக்

ீ ரகொண்டிருந்தது. இளந் ரதன்றல் இதமொக
வசிக்
ீ ரகொண்டிருந்தது. அவர்கள் உப்பரியகைின் மீ து நின்று
ரகொண்டிருந்ததொல் மங்களகிரி நக த்தின் இ வுக் கொட்சி
அற்புதமொக இருந்தது. நகய த் தழுவினொற்லபொல் ஓடிை நதிைில்

சிே உல்ேொசப் படகுகள் நிேவு கொயும் இ வின் இன்பத்யத
விளக்குவது லபொல் மிதந்து ரகொண்டிருந்தன.
கயடசிைில் கீ ர்த்திதொன் வொய் திறந்தொன். "இது ஒரு
விலநொதமொன அனுபவம்!" என்றொன்.
"விலநொதம் மட்டுமல்ே. விசித்தி ம் விபரீதம் என்று
கூடச் ரசொல்ேேொம்" என்றொர் மங்களகிரி அதிபர்.
"ஆனொல் இதில் ஆச்சரிைலமொ அதிசைலமொ ஏதும்
இல்யே"
"என்னொல் நம்பலவ முடிைவில்யே, இளவ லச!
நளசர்மொவுக்கு நொன் எத்தயன அன்பும் ஆத வும் அளித்து
வந்லதன். அவலன இப்படி...?"
"அவன் மீ து குற்றலம இல்யே. எதிர்பொ ொது நிகழ்ந்த
ரசைல் இது. அவன் மட்டுமல்ே. எந்த என் கம்பளத்தின் மீ து ைொர்
உட்கொர்ந்தொலும் அவர்களுக்கும் அலத கதிதொன் ஏற்பட்டிருக்கும்.
அதன் விலசஷம் பற்றி நளசர்மொவிக்குத் ரதரிைொது.

ரதரிந்ததினொல்தொன் அவன் அந்த மூட்யடலைொடு அப்படிப் பறந்து
லபொனொன் என்பயத நொன் நம்பவில்யே" என்ற கீ ர்த்திவர்மன,
அந்தக் கம்பளத்தின் மந்தி சக்தியைப் பற்றி சுருக்கமொக
அவரிடம் விளக்கினொன். விரிந்த கண்கலளொடு குந்தளவல்ேியும்
லகட்டுக் ரகொண்டிருந்தொள். "அதில் உட்கொர்ந்திருப்பவர், தொன்
எங்கு லபொக லவண்டும் என்று கூறினொலும் அவர்கயள அது
அங்கு ரகொண்டு லபொய் விடும். அது ரதரிைொமல், கயளத்துப்
லபொய் அதில் உட்கொர்ந்த நளசர்மொ 'நொன் விசித்தி புரிைில்
இருந்தொல் எப்படி இருக்கும்' என்று கூறி இருக்கிறொன். மந்தி க்
கம்பளம் உடலன அவயனத் தூக்கிக் ரகொண்டு பறந்து விட்டது!"
"அக்கினி அ க்கயன அழித்து விட்டு அ சருடன் --
அதொவது என் அப்பொவுடன் -- சம சம் ரசய்து ரகொள்ளேொம்
என்றுதொன் எண்ணி இருந்லதன். இதன் ரகொம்புகயளயும்
வொயேயும் லநல மன்னரின் முன்னியேைில் ரகொண்டு
லசர்த்திருப்லபன். ஆனொல் குந்தளவல்ேி அயவகயளக் கொண
ஆயசப்பட்டொள். அதற்கொகலவ இங்கு ரகொண்டு வந்லதன்.

இல்ேொவிட்டொல் அது இந்லந ம் மன்னரின் முன்னியேைில்தொன்
இருக்கும்" என்றொன் கீ ர்த்தி.
தனக்கொக தன்னிடம் கொண்பிப்பதற்கொக அயத இங்கு
ரகொண்டு வந்ததொகக் கீ ர்த்தி கூறிைதும் குந்தளவல்ேிைின்
ல ொஜொமுகம் நொணத்தினொல் சிவந்தது. "என் ரபொருட்டுத் தொங்கள்
அயத இழ்நது விட்டீர்கலள!" என்றொள்.
தன் சலகொதரி மகளின் அழகில் இளவ சன் மைங்கிப்
லபொைிருக்கிறொன் என்பதில் மொணிக்கவர்மருக்குப்
ரபருயமைொகத்தொன் இருந்தது. ஆனொல் மன்னருடன்
இளவ சனுக்குச் சரிைொன ஒட்டுதல் உறவு இல்யேலை என்பதில்
ரகொஞ்சம் லவதயனைொகவும் இருந்தது. 'மகொ ொஜொயவப்
பயகத்துக் ரகொண்டுள்ள மகனுடன் எப்படி உறவு யவத்துக்
ரகொள்ள முடியும்? இங்கு இவன் அதிக நொள் தங்க முடிைொது.
மந்தி க் கம்பளத்தின் உதவி இல்ேொமல் இவன் இங்கிருந்து
ரவளிலைறவும் முடிைொது. ரவளிலை லபொனொல் உடலன இவயனக்
யகது ரசய்து ரகொண்டு லபொக மகொ ொஜொவின் வ ீ ர்கள் கொத்துக்

ரகொண்டிருக்கிறொர்கள். அது மட்டுமொ? இதற்குள் நளசர்மொ
விசித்தி புரி அ ண்மயனைில் மந்தஹொச மகொ ொஜொவின் முன்லன
அக்கினி அ க்கனின் தயேயையும் வொயேயும் சமர்ப்பித்து
அயதத் தொலன ரகொன்றதொகக் கூறிக் ரகொண்டிருப்பொன்.
இளவ சனின் மொமன் மகளொன மஞ்சுளொவின் கணவனொகப்
பொக்கிைத்யதயும், விசித்தி புரிைின் இளவ சுப் பட்டத்துக்கு
உரிைவனொகவும் ஆகி விடப் லபொகிறொன் நளசர்மொ. என்னிடம்
சயமைற்கொ னொக இருந்தவன் இந்த நொட்டின் இளவ சன். என்ன
லகவேம்!' இப்படி எண்ணக் கடேிலே தன்யன மறந்து மூழ்கி
முக்குளித்துக் ரகொண்டிருந்தொர் மொணிக்கவர்மர்.
கீ ர்த்திலைொ குந்தளவல்ேிைிடம் உல்ேொசமொக
உய ைொடிக் ரகொண்டிருந்தொன். அந்த நிேவும், ரதன்றலும் அவள்
அழகும் அவனிடம் புதிை உற்சொகத்யத உண்டொக்கி இருந்தன.
அக்கினி அ க்கனின் தயேயும் வொலும் பறி லபொனயதப் பற்றி
அவன் ரகொஞ்சமும் வொட்டமயடந்ததொகத் ரதரிைலவ இல்யே.
அறிவொளிைல்ேவொ? குந்தளவல்ேியுடன் அப்படி என்ன லபசிக்

ரகொண்டிருந்தொன். கீ ர்த்தி? எயதப் பற்றி? அக்கினி அ க்கனின்
தயேயையும் வொயேயும் தொன் ரகொண்டு வந்த கயதயைத் தொன்
விவரித்துக் ரகொண்டிருந்தொன் அவளிடம். அக்கினி அ க்கயனத்
தொன் சந்திக்கச் ரசன்றயதயும் அத்துடன் அதன் ரஜன்ம
வில ொதிைொன பனி அ க்கயன லமொதவிட்டு அயவ இ ண்டும்
லபொரிட்டு மடிவதற்கு திட்டமிட்ட தன் திறயமயை பற்றிக் கூறிக்
ரகொண்டிருந்தொன்.
லநர்யமயும் நொணைமும் உள்ள அறிவொளிைொனதொல்,
கீ ர்த்தி எயதயும் ஒளிக்கவில்யே. உண்யமயை உள்ளபடி
கூறினொன். "அக்கினி அ க்கயன நொன், ரகொல்ேலவ இல்யே.
உண்யமைில் அயத அழித்தது பனி அ க்கன்தொன். மஞ்சுளொயவ
மணப்பதற்கு உரியமயுயடைது அதுதொன். ஆனொல் பொவம் அதற்கு
அதிர்ஷ்டமில்யே. மஞ்சுளொவின் கணவனொகும் வொய்ப்யப
இழந்து விட்டது. பைங்க ப் லபொரில் அதுவும் இறந்து விட்டலத
என்ன ரசய்ை?" என்றொன் கீ ர்த்தி. குந்தளவல்ேிைினொல்
சிரிக்கொமல் இருக்க முடிைவில்யே.

இவர்கள் இப்படி உல்ேொசமொகப் லபசிக்
ரகொண்டிருக்கும் லபொது ஒரு அதிசைம் நிகழ்ந்தது. வொன
வதிைிலே
ீ 'விஷ்' என்று ஒரு சப்தம் லகட்டது. நீே வொனத்திலே
நிேரவொளிைிலே; ஏலதொ ஒன்று தங்கள் தயேக்கு மீ தொகப் பறந்து
லபொனயதக் கண்டொள் குந்தளவல்ேி. அதுமட்டுமல்ே, அந்தப்
பறக்கும் சொதனம் அ ண்மயனைின் ரபரிை சொள த்தின் வழிைொக
உள்லள புகுவயதயும் கண்டொள் குந்தளவல்ேி. அவளுக்கு
விைப்பும் பைமும் ஏற்பட்டன. அலத கொட்சியைக் கீ ர்த்தியும்
கண்டொன். ஆனொல் அவனுக்கு விைப்லபொ தியகப்லபொ
ஏற்படவில்யே. ஏரனன்றொல் அந்தப் பறக்கும் சொதனம்
தன்னுயடை மந்தி க் கம்பளம்தொன் என்பயத அவன் ஒரு
ரநொடிைில் அறிந்து ரகொண்டொன். அது மட்டுமல்ே. அந்தக்
கம்பளத்தில் தன் தந்யதயும் தொயும் இன்ரனொரு நபரும்
அமர்ந்திருப்பயதயும் கண்டொன் கீ ர்த்தி. அந்த இன்ரனொரு நபர்
மங்களகிரி அ ண்மயனைின் பி தம சயமைற்கொ ன்
நளசர்மொவொகத்தொன் இருக்க லவண்டும் என்பதும்
அதிபுத்திசொேிைொன அ சகுமொ னுக்கு விளங்கி விட்டது. என்ன

நடந்திருக்கும் என்பயத யூகிக்கேொனொன் கீ ர்த்தி. இது என்ன
அதிசைம் என்று விழிகளொல் வினவினொள் குந்தளவல்ேி.
'விைப்பயடைொலத, விளக்குகிலறன்!' என்று பொர்யவைொல் பதில்
கூறினொன் இளவ சன். அலத லவயளைில் ஒரு லசவகன் வந்து,
"விசித்தி புரி மகொ ொஜொ மந்தஹொசர் வருயக புரிந்திருக்கிறொர் நம்
அ ண்மயனக்கு. உங்கயள உடலன கொண விரும்புகிறொர்" என்று
கூறினொன் மொணிக்கவர்மரிடம்.
"மந்தஹொஸ ொ..? வந்திருக்கிறொ ொ?" என்று
கேவ ப்பட்டுப் லபொனொர். இளவ சயனத் தொன் இருத்திக்
ரகொண்டிருப்பது ரதரிந்துதொன் இப்படித் திடீர் விஜைம்
ரசய்திருக்கிறொல ொ? என்று பதறிைது அவர் ரநஞ்சம். 'அந்தப்
பைல் நளசர்மொவின் லவயேைொகத்தொன் இருக்கும்' என்று
சஞ்சேப்பட்டது.
"கேக்கமயடைொதீர்கள். உங்கள் யகயும் கொலும் ஏன்
இப்படித் தொளம் லபொடுகின்ற! யதரிைமொகப் லபொய் மகொ ொஜொவுக்கு

வ லவற்புக் ரகொடுங்கள். நொனும் பின்னொலேலை வருகிலறன்"
என்று அவருக்கு ரதம்பூட்டி அனுப்பினொன் கீ ர்த்தி.
"ஆமொம்... நீங்களும் என் பின்னொலேலை வொருங்கள்.
அதுதொன் நல்ேது" என்று கூறிைபடிலை முன்னொல் லபொனொர்
மொணிக்கவர்மர். கீ ர்த்தி மலனொக மொன புன்னயகயுடன்
குந்தளவல்ேிைின் க ம் பற்றிைபடி சொவகொசமொக நடந்தொன். எந்த
சூழ்நியேயையும் சமொளித்து ரவற்றி ரகொள்ளும் வல்ேயம
ரபற்றவனொன கீ ர்த்தி வர்மன்.

மந்தஹொஸ மகொ ொஜொவும் ொணி த்தினொவதியும்
மங்களகிரி அ ண்மயன முன் விசொேமொன அந்த
வ லவற்பயறைில் உட்கொர்ந்திருந்தொர்கள். மொணிக்கவர்மர் அவச
அவச மொக வந்தொர். மகொ ொஜொவுக்குத் த லவண்டிை
மரிைொயதப்படி முகமன் கூறி வணங்கினொர். 'மகொ ொஜொ அந்த
லவயள ரகட்ட லவயளைில் முன் அறிவிப்பின்றித் திடீர் விஜைம்
ரசய்திருக்கிறொல , எப்படி வந்தொர் எதற்கொக வந்திருக்கிறொர்' -
இப்படிப் பே லகள்விகயள உள்ளத்துள் எழுப்பிக் குழப்பிக்
ரகொண்டிருந்த லபொது புன்னயக பூசிை முகத்துடன் கீ ர்த்தியும்
அங்கு வந்தொன். அவயனக் கண்டதும் முகத்யதத் தூக்கிக்
ரகொண்டொர் மந்தஹொசர்.
"உங்கள் மூத்த மகன் கீ ர்த்திவர்மன் நமஸ்கொ ம்
ரசய்கிறொன் அப்பொ!" என்று வணக்கம் ரசலுத்தினொன் இளவ சன்.

அ சர் முகத்யத லவறு பக்கம் திருப்பிக் ரகொண்டொர். கீ ர்த்தி
சிரித்துக் ரகொண்டொன்.
"அம்மொ, உனக்கும் நமஸ்கொ ங்கள்!" என்றொன் கீ ர்த்தி.
ொணி த்னொ லதவி ரவடுக்ரகன்று முகத்யதத் லதொள்பட்யடைில்
இடித்துக் ரகொண்டு அந்தப் பக்கம் திரும்பிக் ரகொண்டொள்.
கீ ர்த்திைிடம் தனிப்பட்ட பொசங் ரகொண்டிருந்த த்னொவதிக்குத்
திடீர ன்று என்ன வந்து விட்டது? அவளுக்குப் பிடித்தமில்ேொத
நம்பிக்யக இல்ேொத மந்தி ஜொேங்களுக்கு கீ ர்த்தி ஆட்பட்டு
விட்டொன் என்ற லகொபம்தொன் ொணிக்கு. தந்யதயும் தொயும்
இளவ சனுக்கு முகம் ரகொடுத்துப் லபசொதயதக் கண்ட
மொணிக்கவர்மருக்கு உடம்ரபல்ேொம் கிடுகிடுரவன்று நடுங்கிைது.
தொன் கீ ர்த்திக்குப் புகேிடம் ரகொடுத்திருப்பதொகக் குற்றம் சொட்டித்
தண்டயன வழங்கத்தொன் வந்திருக்கிறொல ொ என்று எண்ணிை
லபொது அவர் தயே சுற்றிைது.
குந்தளவல்ேியும் கிட்டத்தட்ட இலத நியேைில்தொன்
இருந்தொள். இளவ சய ஏரறடுத்தும் பொர்க்க விரும்பொத

மன்னய யும் மகொ ொணியையும் கண்ட லபொது அவர்கள்
முகத்தில் எள்ளும் ரகொள்ளும் ரவடிக்கும்படிைொன ரவறுப்யபயும்
லகொபத்யதயும் கண்டலபொது அவளது ல ொஜொ வண்ண முகம்
பனிைில் நயனந்த லபொது அவளது ல ொஜொ வண்ண முகம்
பனிைில் நயனந்து ல ொஜொ இதழொக ரவளுத்தது. அவளது
தவிப்யப, கேவ த்யதக் கண்டொன் கீ ர்த்தி. தொன் அங்கு
இருப்பயத அப்பொவும் அம்மொவும் விரும்பவில்யே என்பயதயும்
புரிந்து ரகொண்டொன். ஆகலவ குந்தளவல்ேிைின் பீ தியைப் லபொக்கி
அவளுக்கு ஆறுதல் ரசொல்லுவயத விட முக்கிைமொன கொரிைம்
அப்லபொயதக்கு லவறு ஏதுமில்யே என்ற முடிலவொடு அவயள
லநொக்கி நடந்தொன். வொஞ்யசலைொடு அவள் க ம் பற்றி அலத
கூட்டத்தில் ரகொஞ்சம் தள்ளி இருந்த ஒரு சொள த்தின் அருலக
அயழத்துப் லபொனொன்.
கீ ர்த்தி நகர்ந்ததும் நியேயமயைச் சமொளிக்க லவண்டி
மொணிக்கவர்மர் மகொ ொஜொவிடம் ஏலதலதொ சமொதொனமொகப்
லபசேொனொர். ஆனொல், ொணிைிடம் அவர் ஏதும் லபசவில்யே.

ொணிைின் குணம் அவருக்குத் ரதரியும். ஆனொல்
மொணிக்கவர்மரின் சமொதொனங்களுக்கு மந்தஹொசர் பதில் ஏதும்
கூறவில்யே. ொணி இருக்கும்லபொது அவர் அவச ப்பட்டுப் லபச
மொட்டொர். ொணிதொன் லபசினொள்.
"என்ன மந்தி லமொ மொைலமொ? ஆனொல் எனக்கு மந்தி
மொைங்களில் நம்பிக்யக கியடைொது. எப்படிலைொ நொன்
அதிகொயேைில் விசித்தி புரிைில் எழுந்திருக்க லவண்டும்.
ஜமுக்கொளத்தில் பறந்து வந்தயத என்னொல் நம்பலவ
முடிைவல்யே. "மொணிக்கவர்மரும் இயத குழப்பத்தில்தொலன
இருந்தொர்! எயத நம்புவது, எயத நம்பொமல் இருப்பது?
இதற்குள் நளசர்மொ மன்னருக்கும் மகொ ொணிக்கும் தன்
யகப்படலவ தைொரித்த பழ ச பொனங்கயளத் தங்கத்
தொம்பொளத்தில் யவத்துக் ரகொண்டு வந்தொன். மந்தஹொசர் எந்தச்
சூழ்நியேைொனொலும் சொப்பொட்டு விஷைம் எயதயும்
ஒதுக்குவதில்யே. உற்சொகத்துடன் ருசிக்கேொனொர். ஆனொல் ொணி
த்னொவதிலைொ அயதத் ரதொடக்கூட இல்யே.

"என்ன நடந்தது, நொங்கள் எப்படி இங்கு திடீர்ப்
பி லவசம் ரசய்லதொம் என்பயத அறிந்து ரகொள்ள ஆவலேொடு
இருக்கிறொய், இல்யேைொ?" என்ற மொணிக்கவர்மரிடம்
மந்தஹொசர், பழ சத்யத உறிஞ்சிக் ரகொண்லட.
"ஆமொம், மகொ ொஜொ! இம்மொதிரி முன்னிறிவிப்பின்றி
நீங்கள் வந்தலத கியடைலத" என்றொர் மங்களகிரி மன்னர்.
"சொங்லகொபொங்கமொகச் ரசொல்லுகிலறன் லகட்டுக் ரகள்.
இன்று இ வு சொப்பிட உட்கொரும்லபொலத ரகொஞ்சம் லந மொகி
விட்டது. உனக்கு நல்ே பசி லவறு. ஆவலேொடு ஒரு பிடி எடுத்து
வொைில் லபொடும் லபொது அயறக்கு ரவளிலை ஏலதொ அ வம்
லகட்டது. சொப்பிடும்லபொது எனக்கு அயமதிைொன சூழ்நியே
லவண்டும். அதுதொன் உனக்குத் ரதரியுலம! உண்பயத நிறுத்தித்
தயே நிமிர்ந்து பொர்த்லதன். அ ண்மயனக் கொவல் தயேவன்
ப ப ப்புடன் உள்லள ஓடி வந்தொன். ரவளிைில் ைொல ொ ஒருவன்
அக்கினி அ க்கனின் ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் யவத்துக்
ரகொண்டு பரிசுப் ரபொருயளத் தரும்படி லகட்பதொகக் கூறினொன்.

எனக்குப் பசி பறந்தது. யகயை உதறி விட்ட ொணியும் நொனும்
வ லவற்பயறக்குள் லபொலனொம். அங்லக யகைில் ஒரு
மூட்யடயுடனும் லதொளில் ஒரு த்தினக் கம்பளத்துடனும்
ஒருவன் நின்று ரகொண்டிருந்தொன். அது உன்னுயடை
அ ண்மயனைின் பி தொன சயமைல்கொ ன் நளசர்மொ என்று
பின்னொல் ரதரிந்து ரகொண்டொன்.
"எங்கயளக் கண்டதும் நளசர்மொ, 'மகொ ொஜொ! தொங்கள்
அறிவித்தபடி இலதொ அக்கினி அ க்கனின் ரகொம்புகளும் வொலும்.
இப்லபொதுதொன் அயதக் ரகொன்று இயவகயள ரவட்டி எடுத்து
வந்லதன்.' என்று என் முன்னியேைில் மூட்யடயைப் பிரித்து
அயவகயளப் பிரித்து அயவகயளப் ப ப்பினொன். என் கண்கயள
நம்பலவ முடிைவில்யே.
"அக்கினி அ க்கயன எங்கு கண்டொய் எப்படிக்
ரகொன்றொய்?" என்று லகட்லடன்.
"மங்களகிரியை அடுத்துள்ள கொனகத்தில் அக்கினி
அ க்கயனச் சந்தித்து அதனுடன் லபொ ொடிக் ரகொன்றதொகக் கூறிை

அவன் நொன் குறிப்பிட்டிருந்தபடி, அதற்கொன பரிசுத் ரதொயகயைக்
ரகொடுக்கும்படி லகட்டொன்" என்று கூறிை மந்தஹொசர்
மொணிக்கவர்மய ப் பொர்த்து, "நீ அந்த என் அறிக்யகயைப்
பொர்த்தொைில்யேைொ? அயத நொலன தைொரித்லதன்" என்றொர்
ரபருயமலைொடு.
"ர ொம்பவும் சிறப்பொக இருந்தது" என்று பொ ொட்டினொர்
மொணிக்கவர்மர்.
"ம்.. என்ன ரசொன்லனன்? ஆ! அவன் பரிசுப் ரபொருயளக்
லகட்டொன். நொன் வொக்குத் தவறொதவன். ஆனொல் மஞ்சுளொதொன்
என் எண்ணத்துக்கு இணங்கி வ மொட்டொள் லபொேிருக்கிறது.
அவள் என் இ ண்டொவது மகன் இன்பவொணனிடம் உைிய லை
யவத்திருந்தவளொைிற்லற. ம்... பொவம், அக்கினி அ க்கயனச்
சந்திக்கப் லபொன அவன் திரும்பி வ ொததிேிருந்து அவள் அழுத
கண்ணும் சிந்திை மூக்குமொகத்தொன் இருக்கிறொள். அது
இருக்கட்டுன். ொணி இருக்கிறொலள, இவள் ர ொம்பக் ரகட்டிக்கொரி.
எயதயும் ஆழ்ந்து ஆலேொசிக்கக் கூடிைவள். உன்னுயடை

சயமைற்கொ ன் ரசொல்வது உண்யமைொ ரபொய்ைொ என்பயதக்
கண்டறிை அவனிடம் ஒரு லகள்வி லகட்டொலள பொர்க்கேொம்.
எனக்குக் கூட அது லதொன்றவில்யே.
'அக்கினி அ க்கயனக் ரகொன்ற அசகொை சூ லன நீ ஒரு
அலைொக்கிைன், ஏமொற்றுக்கொ ன். லமொசக்கொ ன் என்றொள். உடன்
நளசர்மொ ரவேரவேத்துப் லபொய் விட்டொன்! அவனிடமிருந்து
லபச்லச கிளம்பவில்யே. ொணி லகட்டொள், 'மங்களகிரி
இங்கிருந்து முன்னூறு யமல்களுக்கப்பொல் இருக்கிறது. அயதயும்
தொண்டியுள்ள கொட்டில் அக்கினி அ க்கயனக் ரகொன்ற நீ ,
அங்கிருந்து இத்தயன விய வொக, இத்தயன ரபரிை பளுவொன
அக்கினி அ க்கனின் ரகொம்பு, வொல் ரகொண்ட மூட்யடயையும்
தூக்கிக் ரகொண்டு உன்னொல் எப்படி வ முடிந்தது?' ொணி
இப்படிக் லகட்டதும்தொன் எனக்கும் அது நிைொைமொன வொதம்
என்று லதொன்றிைது. நொனும் லகட்லடன், 'எப்படிைப்பொ உன்னொல்
இங்கு இவ்வளவு சீக்கி த்தில் வ முடிந்தது?' என்று.

'உன் சயமைல்கொ ன் ரசொன்னொர், ஏன் மகொ ொஜொ
முடிைொது? இலதொ இந்தக் கம்பளத்தின் மீ து உட்கொர்ந்து ரகொண்டு
நொன் எங்கு லபொக லவண்டுரமன்று நியனக்கிலறலனொ அங்கு
என்யன இது விநொடிைில் ரகொண்டு லபொய் இறக்கி விடுலம!'
'சுத்த அபத்தம். ரவறும் கட்டுக்கயத. ஜமுக்கொளமொவது
பறப்பதொவது பறக்கும் குதிய , பொய்ந்து ஓடும் பொத ட்யச
இரதல்ேொம் ரவறும் கற்பயனகள்' என்றொள் ொணி லகொபத்துடன்.
எப்லபொதுலம அவளுக்கு இந்த மொதிரி மந்தி தந்தி ங்களிலும்
மொைொஜொேங்களிலும் நம்பிக்யகலை கியடைொது.
"எங்லக உன் மந்தி க்கம்பளத்யத விரி. அதில்
மகொ ொஜொவும் நொனும் உட்கொர்ந்து ரகொள்ளுகிலறொம். நீயும்
எங்களுடன் அதில் அமர்ந்து ரகொள். நொம் மூவரும்
மங்களகிரிைில் இலத விநொடிைில் இருக்க லவண்டுரமன்று நொன்
நியனத்துக் ரகொள்ளுகிலறன். உன் கம்பளம் எங்கயள அங்கு
ரகொண்டுலபொய் இறக்கினொல் நீ பியழத்தொய். இல்ேொவிட்டொல்

உன் தயே உன் கழுத்தில் இருக்கொது' என்றொள். உடலன
சயமைல்கொ னும் தன் லதொளிேிருந்த அந்தக் கம்பளத்யதக் கீ லழ
விரித்தொன். நொங்கள் அதில் அமர்ந்து ரகொண்லடொம். ொணிதொன்
கட்டயளைிட்டொள். 'நொங்கள் மங்களகிரிைில் இப்லபொலத இருக்க
லவண்டும்!' என்று.
"அவ்வளவுதொன். அடுத்தவிநொடிலை கம்பளம்
ஜிவ்ரவன்று தய ைிேிருந்து எழும்பிைது. ஆகொைத்திலே
மிதந்தபடி ரவகுலவகமொகப் பறக்கேொைிற்று. நடந்தது என்ன
என்பயத நொங்கள் அறிந்து ரகொள்வதற்குள் கம்பளம் எங்கயள
இங்கு ரகொண்டு வந்து இறக்கி விட்டது. ஆகலவ உன்
சயமைல்கொ ன் நளசர்மொ கூறிைரதல்ேொம் உண்யமதொன் என்பது
உறுதிைொகி விட்டது. நொனும் என் வொக்குப்படி நடந்து ரகொள்லவன்.
லகொயழயும் குதர்க்கப் புத்திக்கொ னுமொன என் மூத்த மகனின்
இடத்யத உன் சயமைல்கொ ன் ரபற்று விட்டொன்" என்று தன்
நீண்ட பி சங்கத்யத முடித்தொர் மந்தஹொசர்.

ரவகு லந ம் லபசிைதனொல் அவருக்கு மூச்சு
வொங்கிைது. மொணிக்கவர்மருக்கு தர்ம சங்கடமொக இருந்தது.
இளவ சர் கீ ர்த்திவர்மயன மந்தஹொசர் வர்ணித்தபடி
லகொயழைொகலவொ குதர்க்கப் புத்திக் கொ ொகலவொ ஏற்க அவர்
மனம் ஒப்பவில்யே. அலத சமைத்தில் தன் சயமைல்கொ யன
மொவ ீ னொக மதிக்கவும் முடிைொமல் தவித்தொர்.
"சொப்பிட உட்கொரும்லபொதுதொன் உன் சயமைல்கொ ன்
திடும் பி லவசம் ரசய்தொன் என் அ ண்மயனக்குள். ஆகலவ நொன்
இன்னும் சொப்பிடவில்யே. பசிலைொடு படுத்தொல் எனக்குத் தூக்கம்
வ ொது" என்றொர் மந்தஹொச மகொ ொஜொ.
"அடடொ! என்யன மன்னிக்க லவண்டும். உங்களிடம்
கயத லகட்டுக் ரகொண்டிருந்த என் மதிைீ னத்யத என்ன
ரசொல்வது?" என்று ப ப ப்புடன் ஓடினொர். அடுத்த நிமிடம் பே
பணிைொளர்கள் இங்கும் அங்கும் ப ப த்தொர்கள். மந்தஹொசரின்
முன்னியேைில், அறுசுயவ உண்டிகள் வரியசகட்டி வந்து
நின்றன. மகொ ொணி எயதயும் ரதொடவில்யே. "அயமதிைொகத்

தூங்குவதற்கொன ஏற்பொட்யடச் ரசய்யுங்கள்" என்றொள்.
அதன்படிலை ொணி த்னொவதிக்கு ஹம்ஸதூளிகொ மஞ்சமும்
அகிற்புயக வொசயனயும் தைொரித்துக் ரகொடுக்கப்பட்டன.
ைொருலம கீ ர்த்திவர்மயனப் பற்றி அக்கயற
கொட்டவில்யே. அதற்கொக இளவ சனும் வருத்தப்படவில்யே.
குந்தளவல்ேியுடன் நிேொ மொடத்தில் இருந்த அவனுக்குப் லபச
லவண்டிை விஷைங்கள் நியறை இருந்தன. முடிவொக அவளிடம்
கீ ர்த்தி அயதக் லகட்லட விட்டொன். " நீ என்யன மணந்து
ரகொள்ளுவொைொ?"
"உங்கள் தகப்பனொரும், என் ரபற்லறொரும்
சம்மதிப்பொர்களொனொல் நொன் உங்கள் மயனவிைொவதற்கு
ஆட்லசபயண இல்யே" என்றொள் குந்தளவல்ேி.
ஊர் அடங்கி, அ ண்மயனைிலும் அயமதி
ஏற்பட்டபிறகு, குந்தளவல்ேிைின் இயமகயளயும் உறக்கம்
அழுத்திச் ரசொக்க யவத்த பிறகுதொன் அவளுக்கு வியட
ரகொடுத்தொன் கீ ர்த்தி. முதல் நொள் முழுவதும் அவன்

தூங்கவில்யே. அவனுக்கும் அசதிைொகத்தொன் இருந்தது. தர்பொர்
மண்டபத்திலேலை மந்தஹொஸர் வந்து இறங்கிை மந்தி க்
கம்பளம் அலத விரித்த நியேைில் அங்லகலை அப்படிலை
இருந்தது. கீ ர்த்தி அதன் நடுவில் லபொய் நின்று ரகொண்டொன்.
"அக்கினி அ க்கன் இறந்து கிடக்கும் அந்த
மயேப்பி லதசத்துக்குப் லபொ" என்று கட்டயளைிட்டொன். அடுத்த
சிே நிமிஷங்களில் அவன் ரகொம்பிழந்து வொேிழந்து கிடக்கும்
அக்கினி அ க்கனின் அருகில் இருந்தொன். தன் இயடைிேிருந்த
மந்தி வொயள உருவி அதன் நொன்கு பொதங்கயளயும் ரவட்டி
எடுத்துக் ரகொண்டொன். மந்தி ஜமுக்கொளத்தில் ஏறி மறுபடி
மங்களகிரி அ ண்மயனக்குத் திரும்பினொன்.
மொணிக்கவர்மர் அப்லபொதுதொன் மகொ ொஜொவுக்குப்
படுக்யகையற வசதிகயளச் ரசய்து ரகொடுத்து விட்டுத் திரும்பிக்
ரகொண்டிருந்தொர். தொன் உறங்கி ஓய்வு ரபற ஓர் இடம்
கொட்டும்படி கீ ர்த்தி லகட்டுக் ரகொண்டொன். மொணிக்கவர்மர்

அவனுக்கும் ஒரு படுக்யக அயறயைக் கொட்டி விட்டுத் தூங்கப்
லபொனொர்.
கீ ர்த்தி தனக்கு அளிக்கப்பட்ட அயறைில் மந்தி க்
கம்பளம், உருயவ மயறக்கும் மொைக் குல்ேொய், பொத ட்யச
மற்றும் தன்னிடமிருந்த மந்தி ப் ரபொருள்கயளயும் அக்கினி
அ க்கனின் கொல் குளம்புகயளயும் ஒரு ரபட்டிைில் யவத்துப்
பூட்டினொன். அதன் பிறகு படுத்துத் தூங்கியும் லபொனொன்.

மங்களகிரிைில் மறுநொள் கதி வன் ரவகு
உற்சொகமொக உதைமொனொன். ஆனொல் அ ண்மயனைில் கண்
விழித்தவர்களிடம்தொன் உற்சொகமில்யே. ரசொந்த இடத்தில்
படுத்து எழுந்திருப்பவர்களுக்லக சிே நொயளக்கு உற்சொகம்
இருக்கொது. விசித்தி புரி மகொ ொஜொவும் மகொ ொணியும்
படுத்திருந்தலதொ, அந்நிைர்களின் அ ண்மயனப் படுக்யக
அயறைில். ஆகலவ, அவர்கள் எழுந்திருக்கும் லபொலத
குழப்பத்துடன்தொன் எழுந்திருந்தொர்கள். பி தொன சயமைற்கொ ன்
நளசர்மொவுக்கு, தொன் இளவ சனொக முடியுமொ முடிைொதொ என்ற
குழப்பம். ஆனொல் அவன் உறுதிைொக இருந்தொன். எப்படியும்
அ சரின் அறிவுப்புப்படி இளவ சி மஞ்சுளொயவக் கல்ைொணம்
ரசய்து ரகொண்டு விட லவண்டும் என்று!

மொணிக்கவர்மல ொ திடீர் விருந்தொளிகளொக வந்துள்ள
மகொ ொஜொவும் மகொ ொணியும் இளவ சனும் எப்படிைொவது
அங்கிருந்து கிளம்பினொல் லபொதும் என்ற கவயேயுடலனலை கண்
விழித்தொர். மகொ ொஜொவுக்குத் தன் அ ண்மயனைில்
இருந்தொல்தொன் லவயே ஓடும். ஆகலவ அவர் விய வில்
விசித்தி புரி லபொய் விட விரும்பினொர். அங்கு லபொன பிறகுதொன்
நளசர்மொவின் விஷைத்தில் லமற்ரகொண்டு தொம் ஒரு முடிவுக்கு
வ முடியும் என்று அறிவித்தொர்.
மொணிக்கவர்மர் மகொ ொஜொவிடம் தமது அபிப்பி ொைத்யதக்
கூறினொர். எல்லேொரும் மந்தி க் கம்பளத்தில் அமர்ந்து வந்தது
லபொேலவ ககன மொர்க்கமொக விசித்தி புரி அ ண்மயனக்குப்
லபொய் விட லவண்டிைது. இந்த லைொசயனக்கு ொணி த்தினொவதி
இணங்கவில்யே. கம்பளத்தில் பறந்து வந்தும் கூட அவள் மொை
மந்தி ங்கயள நம்பலவொ ஏற்றுக் ரகொள்ளலவொ தைொ ொக இல்யே.
"மந்தி க் கம்பளத்தில் பறந்து ரசல்வது சுத்த அசட்டுத்தனம்.
ரகௌ வம் மிக்க ரசைலுமில்யே. நொன் தத்தில்தொன்

விசித்தி புரிக்குத் திரும்பிச் ரசல்லுலவன். ஆகலவ உடலன ஆறு
குதிய கள் பூட்டிை தம் தைொ ொகட்டும்" என்று ஆயணைிட்டு
விட்டு அந்த ரநடுந்தூ ப் பி ைொணத்துக்குத் தன்யனத்
தைொர்ப்படுத்திக் ரகொள்ளுவதில் முயனந்து விட்டொள். அவள்
முடியவ ைொ ொலும் மொற்ற முடிைொது என்பயத அறிந்து
மொணிக்கவர்மர் உடலன தத்துக்கு ஏற்பொடு ரசய்தொர்.
சற்யறக்ரகல்ேொம் ொணி த்தினொவதி விசித்தி புரிக்குக் கிளம்பி
விட்டொள். ைொரிடமும் வியடரபற்றுக் ரகொள்ளக்கூட இல்யே.
மந்தி க் கம்பளத்தில் மந்தஹொச மகொ ொஜொவும் இளவ சன்
கீ ர்த்தியும் சயமைல்கொ ன் நளசர்மொவும் பறந்து ரசன்று
விசித்தி புரியை அயடவது என்று தீர்மொனமொைிற்று. மந்தி க்
கம்பளம் அ ண்மயனைின் நிேொ முற்றத்தில் விரிக்கப்பட்டது.
அதில் மூவரும் ரசன்று அமர்ந்தொர்கள். கீ ர்த்தி மறக்கொமல் இ வு
சிே ரபொருள்கயள யவத்து மூடிை ரபட்டியை எடுத்துக்
ரகொண்டொன். மொணிக்கவர்மரும் - குந்தளவல்ேியும் மற்றும்
மந்திரி பி தொனிகளும் மன்னய யும் இளவ சய யும் வழிைனுப்ப

வந்து கூடினொர்கள். குந்தளவல்ேிைிடம் தன் பொர்யவைினொலேலை
வியடரபற்றுக் ரகொண்டொன் கீ ர்த்தி. அந்த முகத்தில் தவழும்
அந்த ரமன்னயகலைொடு ஓர் ஏக்கமும் இயழலைொடுவயதக்
கவனித்தொன் கீ ர்த்தி. அது தன் பிரிவினொல் ஏற்பட்ட தொபம் என்று
உணர்ந்த லபொது அவன் ரநஞ்சத்திலே உவயக ரபொங்கிைது.
மந்தி க் கம்பளம் 'ஜிவ்' என்று வொனத்துக்கு எழுந்து மிதந்தபடி
பறந்தது. ரபரிை பொ ம் இறங்கிைது லபொே ஆசுவொசப்
ரபருமூச்சுடன் அ ண்மயனக்குள் ரசன்றொர் மொணிக்கவர்மர்.
மறுபடி கீ ர்த்தியை எப்லபொது சந்திக்கப் லபொகிலறொம் என்ற
ஏக்கத்தினொல் கனத்த ரநஞ்சத்துடன் தன் இருப்பிடம்
திரும்பினொள் குந்தளவல்ேி.
ொணி த்தினொவதி விசித்தி புரி ொஜபொட்யட மூேம் வந்து
லச நொன்கு நொட்களொகும். ஆனொல் மகொ ொஜொவும் இளவ சரும்
நளசர்மொவும் நொலே மணிைில் நலுங்கொமல் லபொய்ச் லசர்ந்து
விட்டொர்கள், மந்தி க் கம்பளத்தின் மகியமைினொல்.

அ ண்மயனக்குத் திரும்பிை உடலனலை அ சயவயைக்
கூட்டினொர் மந்தஹொசர். மந்திரி பி தொனிகள் நொட்டுப் ரபருங்குடி
மக்களின் முன்னியேைில் அக்கினி அ க்கனின் ரகொம்புகளும்
வொலும் பொர்யவக்கு யவக்கப்பட்டன. அயதக் ரகொன்றதொகக்
கூறும் நளசர்மொவும், இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மனும் தங்கள் தங்கள்
வொதங்கயளச் சயபைின் முன்னொல் கூறேொம் என்று
ரசொல்ேப்பட்டது.
முதேில் நளசர்மொ தன்னுயடை உரியமயைக் லகொரி கு ல்
எழுப்பினொன். வக்கயணைொகப் லபசுவதில் வல்ேவன் அவன்.
சயமைேயற லவயே லந ம் லபொக மற்றலபொரதல்ேொம் நகரில்
ஆங்கொங்லக நடக்கும் நொடகங்கள், ரதருக்கூத்துக்கயளக் கண்டு
சிக்கும் வழக்கம் உயடைவன் நளசர்மொ. ஆகலவ வித்தொ மொகப்
லபசுவதில் சமர்த்தன்.
"அக்கினி அ க்கயன எப்படி எங்லக ரகொன்லறன்
என்பரதல்ேொம் உங்களுக்குத் லதயவைற்ற விவ ங்கள்.
அயவகயள நொன் ரசொல்ேப் லபொவதுமில்யே. மன்னர் பி ொனின்

அறிவிப்பில் பரிசும் பொணிக்கி ஹணமும் அக்கினி அ க்கனின்
ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் ரகொண்டு வருபவருக்குத்தொன்
என்பது திட்டவட்டமொகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ரகொல்பவருக்கு
என்று குறிப்பிடவில்யே. தவி அயதக் ரகொல்ேொமல் அதன்
ரகொம்யபயும் வொயேயும் எப்படிக் ரகொண்டு வ முடியும்?
ஆகலவ கனம் சயபலைொர்கலள, இலதொ இருக்கும் இந்தக்
ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் ரகொண்டு வந்தவன் நொன்தொன்
என்பது மன்னருக்குத் ரதரியும் ஆகலவ அவர் வொக்குப்படி
எனக்குரிை பரிசுகயள வழங்குவொர் என்றும் நம்புகிலறன்."
நளசர்மொவின் நைமொன லபச்சில் நிைொைமிருப்பதொகச்
சயபலைொரில் பேர் யகதட்டி ஆ வொரித்துப் பொ ொட்டினர்.
அவர்களுக்ரகல்ேொம் கீ ர்த்திதியைப் பிடிக்கொது. எப்படிைொவது
ஆட்சிப் ரபொறுப்பு அந்நிைன் யகைில் லபொனொல் சரி என்று
ஆயசப்படுபவர்கள் அவர்கள். பொவம் மஞ்சுளொ, அவள்
நளசர்மொவின் லபச்யசயும் அவனுக்குக் கியடத்த
பொ ொட்டுக்கயளயும் லகட்டு 'லகொ' ரவன்று கதறினொள். கீ ர்த்தியை

அவளும் ரவறுத்தொள்தொன். ஆனொல். அதற்கொக நளசர்மொயவ
கணவனொக ஏற்க அவள் மனம் ஒப்பவில்யே.
இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன் தன்னுயடை உரியமயை
உறுதிப்படுத்த அயழக்கப்பட்டொன். கீ ர்த்திக்லக உரிை கம்பீ த்துடன்
எழுந்து நின்று அயவயை ஒரு முயற பொர்த்தொன். பிறகு
லபசேொனொன்.
"அக்கினி அ க்கனின் ரகொம்புகயளயும் வொயேயும்
ரகொண்டு வருபவர்களுக்லக பரிசும் பொயவயும் என்ற
நிபந்தயனயை ஒப்புக் ரகொள்கிலறன். அயதக்
ரகொல்கிறவர்களுக்கு என்று அ சர் குறிப்பிடவில்யேதொன்.
ஆனொல் மொட்சியம தொங்கிை மன்னர் பி ொனின் எண்ணம் என்ன
என்பயத இங்கு லைொசிக்க லவண்டும். நொட்டுக்கும் மக்களுக்கும்
ரதொல்யே தந்து வரும் ஒரு ரகொடிை மிருகத்யதக் ரகொன்று
அழிக்க லவண்டும் என்பதுதொன் அவருயடை எண்ணலம தவி ,
ரகொம்புகயளயும் வொயேயும் கொண லவண்டும் என்கிற
கொ ணத்துக்கொகவொ அப்படிரைொரு அறிக்யகயைத் தைொரித்தொர்?

இல்ேலவ இல்யே. ரகொம்புகளும் வொலும் மட்டுமொனொல்
எத்தயனலைொ லபர் வண்டி வண்டிைொகக் ரகொண்டு வந்து
குவிப்பொர்கலள! நளசர்மொவின் வொதத்யத எற்றுக்
ரகொள்வதொனொல் மகொ ொஜொவினுயடை அறிவிப்பின்
உண்யமைொன அவசிைம் அேட்சிைப்படுத்தப்பட்டதொகி விடும். "
மகனுயடை வொதத்திறயமயைக் லகட்டு மந்தஹொசர் தன்
மனதுக்குள்லளலை 'சபொஷ் கீ ர்த்தி, சபொஷ்!' என்று பொ ொட்டினொர்.
சயபைில் கீ ர்த்திைின் ஆத வொளர்களும் அ ச ப ம்பய
அேங்லகொேமொகி விடக் கூடொலத என்ற கவயே
உயடைவர்களும் யக தட்டிக் கீ ர்த்தியைப் பொ ொட்டினொர்கள்.
கீ ர்த்தி ரதொடர்ந்தொன். "அக்கினி அ க்கயனக் ரகொன்றவர்கள்
ைொ ொக இருந்தொலும் அது இருக்குமிடம் அவர்களுக்குத்
ரதரிந்திருக்க லவண்டும் ரகொம்பும் வொலும் இழந்த அதன் கொல்
குளம்புகயள ைொர் ரகொண்டு வருகிறொர்கலளொ அவர்கலள அயதக்
ரகொன்றவர்களொ இருக்க முடியும். அதன் குளம்புகயள நளசர்மொ

ரகொண்டு வந்தொ ொனொல் நிபந்தயனப்படி அவல இந்நொட்டின்
இளவ ச ொகேொம்" என்றொன் கீ ர்த்தி.
இயதக் லகட்டதும் நளசர்மொவின் உடல் ஆட்டம் கண்டது.
அக்கினி அ க்கனின் குளம்புக்கு அவன் எங்லக லபொவொன்.! குழம்பு
பண்ணத்தொன் ரதரியும் அவனுக்கு. "இரதல்ேொம் வண்

ீ வொதம்"
என்று அடம் பிடித்தொன்.
மந்தஹொசரின் பொடு திண்டொட்டமொகிைது. ரபொறுப்யப
மஞ்சுளொவின் மீ து திணிக்க எண்ணி, "இளவ சி மஞ்சுளொ எப்படிச்
ரசொல்லுகிறொலளொ அதன்படி ரசய்லவொம்" என்றொர். மஞ்சுளொலவொ,
'ஓ' என்று ரபருங்கு ல் எடுத்து அழேொனொள். மந்தஹொசர்
அவளது அழுயகயைத் தொங்க முடிைொதவ ொக "அக்கினி
அ க்கனுயடை கொல் குளம்புகயள ைொர் ரகொண்டு
வருகிறொர்கலளொ, அவர்களுக்கு இளவ சியையும் இந்த
ொஜ்ைத்தில் பொதியையும் தருகிலறன்" என்று தீர்ப்புக் கூறினொர்.
"மகொ ொஜொ அவர்கலள உங்கள் புதிை அறிவிப்புப்படி இலதொ
அ க்கனின் கொல் குளம்புகள்" என்று கூறிக் கீ ர்த்தி தன் யகலைொடு

ரகொண்டு வந்திருந்த ரபட்டிைிேிருந்து குளம்புகயள எடுத்து
ரவளிலை யவத்தொன். மைங்கி விழுந்த நளசர்மொயவ இ ண்டு
வ ீ ர்கள் தூக்கிக் ரகொண்டு லபொனொர்கள் சயமைற்கட்டுக்கு.
அவனது மூர்ச்யசயைத் ரதளிவித்துச் சுடச் சுட மிளகு சம்
ரகொடுத்தொர்கள். கியடத்தற்கரிை அதிர்ஷ்டம் இப்படி வந்து
யகநழுவிப் லபொனயத எண்ணிை நளசர்மொ அப்படிலை இடிந்து
லபொய் விட்டொன். அவனுக்கு ஒரு குதிய யையும் ஒரு
ரபொற்கிழியையும் ரகொடுத்து மங்களபுரிக்லக அனுப்பி யவத்தொர்
மந்தஹொசர். அவன் கயத அலதொடு முடிந்தது.
கீ ர்த்தி தன் இளவ சுப் பட்டத்யத உறுதிப் படுத்திக்
ரகொண்டொன். ஆனொலும் மன்னரின் அன்புக்கு
அருகயதயுள்ளவனொகவில்யே. அவன் மீ திருந்த லகொபமும்
ரவறுப்பும் இன்னமும் குயறைவேில்யே. ஏன், அதிகமொைிற்று
என்லற கூற லவண்டும். அக்கினி அ க்கயனக் ரகொன்றது
கீ ர்த்திதொன் என்பது உறுதிைொனதும் இளவ சுப்பட்டம் அவனுக்குத்

திரும்பக் கியடத்ததும் சயபலைொர் க லகொஷம் ரசய்து தங்கள்
மகிழ்ச்சியை ரவளிப்படுத்திைலபொது, மந்தஹொஸர் ரவகுண்டொர்.
"என்ன கூச்சல் இது? எதற்கொக இப்படி ஆனந்தப்
படுகிறீர்கள்? தன் தம்பிகயளக் ரகொன்ற இவயனப் பொ ொட்ட
ரவட்கமொக இல்யே.? கீ ர்த்திவர்மனிம் ரவற்றிைில்
மகிழ்கிறவர்கயளக் ரகொயேக்களத்துக்கு அனுப்பி யவப்லபன்,
ஜொக்கி யத!" என்றதும் அயவைில் நிசப்தம் நிேவிைது.
"கீ ர்த்தி!..." என்றயழத்தொர் மந்தஹொஸர். இளவ சன் வந்து
வணங்கி நின்றொன். "நீ மறுபடியும் பட்டத்துக்கு உரிைவனொகி
விட்டொய். ஆனொல் சுைநேக் கொ னொன உன்மீ து எனக்கு மதிப்லபொ
அன்லபொ கியடைொது. கடயமயைச் ரசய்ைத் தவறிைவன் நீ. இன்று
அந்த அக்கினி அ க்கயனக் ரகொல்ே முடிந்த உன்னொல் அன்று
அயத நியறலவற்றொமல் உன் தம்பிகயள அதற்குப் பேி
ரகொடுத்தொய். இன்று நீ என்ன கூறினொய்? 'அக்கினி அ க்கனொவது
ஒன்றொவது? அப்படி ஏதுலம கியடைொது' என்றொைல்ேவொ? இன்று
அயதக் ரகொல்லுமளவுக்கு திறயம பயடத்திருக்கும் நீ அன்று

நொங்கள் கூறிைரதல்ேொம் உண்யமதொன் என்று அறிந்த
அறிவொளிைொகவுமிருந்திருக்கிறொய். ஆனொல், அயத மயறத்துத்
தம்பிகயளக் ரகொல்வதற்கொக சதி ரசய்து நொடகமொடினொய்.
வஞ்சகனொன உனக்கு நொன் என் வொக்குப்படி பத்தொைி ம்
ரபொற்கொசுகயளத் தருகிலறன். ரபற்றுக் ரகொள்" என்று கூறித்
திரும்பினொர். ரபொக்கிஷ அதிகொரி ஒரு ரபொற்கிழியுடன்
முன்வந்தொர். அவர் யகைிேிருந்த ரபொற்கொசுகள் ரகொண்ட
மூட்யடயைக் கீ ர்த்திைின் முன்னொல் தூக்கிப் லபொட்டொர்
மந்தஹொஸர்.
"இயத எடுத்துக் ரகொண்டு நீ இந்நொட்யட விட்டுப் லபொய்
விடு. என் முன்னொல் நிற்கொலத" என்று கத்தினொர்.
கீ ர்த்திவர்மன் இத்தயனக்கும் ஆத்தி ப்படவில்யே.
அயமதிைொகலவ இருந்தொன். தன் கொேடிைில் வந்து விழுந்த
ரபொற்கொசுகள் அடங்கிை மூட்யடயைக் குனிந்து எடுத்துக்
ரகொண்டு ரவளிலைறத் திரும்பினொன். அப்லபொது மந்தஹொஸரின்
கு ல் மறுபடியும் அதிர்ந்தது.

"நில்! நொன் இன்ரனொன்யற மறந்து விட்லடலன.
மஞ்சுளொயவக் கல்ைொணம் ரசய்து ரகொள்ள லவண்டொமொ? வொ
இங்லக" என்றொர்.

"உருயவ மயறக்கும் அந்த அதிசைக் குல்ேொலைொ
ஒரு தப்படிக்கு ஒன்பது யமல்கள் தூ த்யத ஒல விநொடிைில்
கடக்கும் மந்தி ப் பொதுயககலளொ மட்டும் இப்லபொது அந்த
விநொடிைில் என் வசம் இருக்குமொனொல் குந்தளவல்ேியைக்
கூட்டிக் ரகொண்டு இந்த நொட்டின் எல்யேயை விட்டு
ரவகுதூ த்தில் ஒரு மண ீைமொன வனத்தில், ஒரு பளிங்கு
நீல ொயடக் கய ைில், பவளமல்ேியக ம த்தின் கீ லழ லபொய்
உட்கொர்ந்து விடுலவன். பவள மல்ேியக மேர்கள் எங்கள் மீ து
ரபொே ரபொேரவன்று உதிர்ந்து ரகொண்லட இருக்கும். ஆகொ,
அந்தக் கொட்சி! குந்தளவல்ேிைின் முகம் ரவட்கத்தொல் சிவக்கும்
அந்த அழகு! அப்பொவின் முன்னியேைிேிருந்து என்னொல்
இப்லபொலத மயறந்து விட முடியுமொனொல் எத்தயன நன்றொக
இருக்கும்?"

மன்னர் மந்தஹொசரின் கு ல் ஒேித்தலபொது இளவ சன்
கீ ர்த்திைின் உள்ளத்திலே உருண்டு ரகொண்டிருந்த
எண்ணங்கள்தொன் இயவ.
ஆனொல் அந்த மந்தி ப் ரபொருள்கள் அப்லபொது அவன்
வசம் இல்யே. ஆகலவ அப்பொவின் அயழப்புக்கு மதிப்பளித்துத்
திரும்பினொன் கீ ர்த்தி.
"எங்லக கிளம்பி விட்டொய் கனலவகமொக? என்னுயடை
அறிவிப்பு பத்தொைி ம் ரபொற்கொசுகள் மட்டுமல்ே, இளவ சி
மஞ்சுளொவின் மணொளனொகவும் ஆக லவண்டும், ரதரிந்ததொ?
இன்று உன்னுயடை திருமண நொளும் கூட. மஞ்சுளொ ர ொம்ப
நல்ே ரபண் என்று ரதரியுமில்யேைொ உனக்கு?" என்றொர்
மந்தஹொஸர்.
"மஞ்சுளொவிடம் எவ்விதக் குயறயையும் நொன்
கூறவில்யே, அ லச! அவளிடம் எனக்கு மதிப்பும் மரிைொயதயும்
உண்டு. ஆனொல் ..." கீ ர்த்தி தன் லபச்யச முடிக்கும் முன்பு

மஞ்சுளொ மன்னரின் கொேடிைில் விழுந்து கதறினொள்: "நொன்
கீ ர்த்திவர்மயன மணக்க மொட்லடன் மொட்டலவ மொட்லடன்!"
"இயதலைதொன் நொனும் ரசொல்வதற்கிருந்லதன்.
மஞ்சுளொயவ மயனவிைொக்கிக் ரகொள்ள எனக்கு விருப்பமில்யே"
என்றொன் கீ ர்த்தி குனிந்த தயேயுடன்.
"ைொ ங்லக? என்று கடுயமைொன கு ேில் கர்ஜித்தொர்
மந்தஹொஸர். "அ ண்மயனக் ரகொயேக் களத் தயேவன்
எங்லக?" என்று லகட்டொர்.
கறுத்த வொட்டசொட்டமொன ஒருவன் யகைில் ரபரிை
ரவட்டு வொளுடன் முன் வந்து வணங்கி நின்றொன்.
"கத்திக்குச் சொயண பொர்த்து யவத்திருக்கிறொைல்ேவொ?"
"எல்ேொம் தைொர் நியேைில் உள்ளன மகொ ொஜொ!"
இப்லபொது மந்தஹொஸரின் பொர்யவ கீ ர்த்திைின் பக்கம்
திரும்பிைது. "கீ ர்த்திவர்மொ! இலதொ இளவ சி மஞ்சுளொ, அலதொ
ரகொயேக்களத்துக்குக் கூட்டிப் லபொகும் ஆள். இ ண்டில் எயதத்

லதர்ந்ரதடுப்பொலைொ அது உன் விருப்பம். நொன் என் அறிவுப்புப்படி
நடத்திலை தீருலவன். மஞ்சுளொவொ? ம ணமொ? சீக்கி ம் ரசொல்"
என்றொர் மந்தஹொஸர்.
அழகனும், அறிவொளியும், ஆண்யம மிக்கவனுமொன
கீ ர்த்திவர்மன் ஒரு விநொடி ரமௌனமொக நின்றொன். பிறகு
மஞ்சுளொவின் அருகில் ரசன்றொன்.
"மஞ்சுளொ உன்னிடம் எனக்குப் பரிவும் அனுதொபமும்
உண்டு. உன் அழயகலைொ அறியவலைொ நொன் குயறகூறவில்யே.
ஆனொல் என் வொழ்க்யகத் துயணவிைொக என்யன ஏற்றுக்
ரகொள்ள என்னொல் இைேொதிருப்பதற்கொக என்யன மன்னித்து
விடு" என்றவன் ரகொயேைொளிைின் பக்கம் திரும்பி,
"ரகொயேக்களத் தயேவலன! நீ உன் கடயமயைஞ் ரசய்ைேொம்.
என்யன எங்கு அயழத்துப் லபொய் என்ன ரசய்ை லவண்டுலமொ
அயதச் ரசய்து ரகொள்ளேொம். நொன் தைொ ொக இருக்கிலறன்"

அப்லபொது மஞ்சுளொவிடமிருந்து விம்மல்களும்
லகவல்களும் எழுந்தன. அயவைின் கவனம் முழுவதும் அவள்
மீ லத பதிந்தன. "என்யன மணப்பயத விட ம ணத்யத ஏற்பது
லமல் என்ற முடிவுக்கு வந்து விட்டீர்களொ இளவ லச? இத்தயகை
முடிவுக்கு வ லவண்டுமொனொல் என்யனப் பற்றி எவ்வளவு
தொழ்வொன ஒரு எண்ணம் தங்களுக்கு இருக்க லவண்டும்
என்பயத உணர்கிலறன்..." என்றவளொல் அதற்கு லமல் லபச
முடிைவில்யே. துக்கமும் அழுயகயும் அவள் ரதொண்யடயை
அயடத்துக் ரகொண்டன. மஞ்சுளொ நல்ே ரபண். அவள் கொதேன்
இன்பவண்ணன் என்ன ஆனொன் என்று ரதரிைவில்யே. அவயன
நியனத்து அவள் விடும் கண்ண ீர் அவயன உைில ொடு ரகொண்டு
வந்து விடப் லபொவதில்யே. இந்நியேைில் கீ ர்த்திவர்மன்
இறப்பயதயும் அவளொல் தொங்க முடிைவில்யே.
"மஞ்சுளொ... நொன் உன்யனத் தொழ்வொக
மதிப்பிடவில்யே. ஆனொல்...?"

"கீ ர்த்தி நீங்கள் அறிவொளி, அபொ ஆற்றல் மிக்க வ ீ ர்.
உங்கயள இந்த நொடு இழக்கக் கூடொது." என்றொள் மஞ்சுளொ
விம்மல்களுக்கியடலை.
"ஆனொல் நொம் ஒருவய ரைொருவர் விரும்பவில்யே.
என் உள்ளத்தில் இடம் பிடித்துக் ரகொண்டிருப்பவள் லவறு
ஒருவள். உன் எண்ணத்திலும் இதைத்திலும் ைொர் இருக்கிறொர்கள்
என்று எனக்குத் ரதரியும். உைிர் வொழ்வதற்கொக மகிழ்ச்சியையும்
மதிப்யபயும் வியே லபச லவண்டொம் மஞ்சுளொ" என்றவன்
மன்னரின் பக்கம் திரும்பி கம்பீ மொன கு ேில் லகட்டொன்:
"மணம் அல்ேது ம ணம் என்ற இந்த நிபந்தயனைில்
எவ்வித மொற்றத்துக்கும் வழிைில்யேைொ அ லச? உங்கள்
அறிவிப்பில் அய ப்பொகத்யத மட்டும் நியறலவற்றச் சம்மதிக்க
மொட்டீர்களொ? பரிசுத் ரதொயகைொன இப்ரபொற்கிழியைப்
ரபறுகிறவர்கள் தம்யம மணக்க விருப்பமில்ேொத பொயவ
மஞ்சுளொயவயும் ஏற்க லவண்டுரமன்ற இந்த நிபந்தயன
தளர்த்தப்பட மொட்டொது என்றொல் இந்தப் ரபொற்கொசுகளும் எனக்கு

லவண்டொம். இந்தொருங்கள்!" என்று ரபொற்கிழியைத் தூக்கி மன்னர்
மந்தஹொஸரின் கொேடிைில் வசினொன்

ீ கீ ர்த்தி.
தன் கொேடிைில் வந்து விழுந்த ரபொற்கொசுகள் ரகொண்ட
மூட்யடயை ஒரு விநொடி பொர்த்தொர் மன்னர். அடுத்த விநொடி அவர்
கு ல் அ ண்மயனயைலை அதி யவத்தது. "இது உன்னுயடை
ரபொருள். அயத நீலை யவத்துக் ரகொள். நொன் என்னுயடை
வொக்களிப்பிேிருந்து நழுவ மொட்லடன். ஆண்டவன்
சந்நிதொனத்தில் அவள் கழுத்தில் மங்கே நொயண
அணிவிக்கிறொைொ? அல்ேது ம ணத்யத லநொக்கி நடக்கிறொைொ?
ரசொல் சீக்கி ம்."
"விசித்தி புரிைின் வருங்கொே மன்னலனொடு விதி
விலனொதமொன முயறைில் வியளைொடுகிறது. ஓர் இளவ சனின்
வொழ்யவ அவன் விரும்பொத ஒரு ரபண்ணின் வொழ்லவொடு
இயணத்து வொழ்வொ சொவொ என்று லகட்டுச் சவொல் விடுகிறொர்
மன்னர்!" என்று ஏளனமொக நயகத்து நின்றொன் கீ ர்த்தி.

மந்தஹொஸருக்கும் தன் பிடிவொதம் அர்த்தமற்றது
என்று லதொன்றிைலதொ என்னலவொ, அவர் முகத்தின் கடுயம
ரகொஞ்சம் குயறந்தது லபொேிருந்தது. விசும்பிக் ரகொண்டிருந்த
மஞ்சுளொயவயும் பொர்த்தொர். "ஒரு நிபந்தயனைின் மீ து
என்னுயடை முடிவில் மொற்றம் ரசய்கிலறன்." என்றொர் மன்னர்.
"நிபந்தயன என்னலவொ!" என்று லகட்டொன்
கீ ர்த்திவர்மன்.
"என் இயளை குமொ ர்களொன இன்பவண்ணயனயும்,
லமொகன ங்கயனயும் அவர்கள் இங்கிருந்து எப்படிப்
லபொனொர்கலளொ அலத லபொல் எனக்குத் திருப்பி அளிப்பதொனொல் நீ
மஞ்சுளொயவ மணப்பதிேிருந்து உனக்கு விடுதயே அளிக்க
முடியும்" என்றொர் மந்தஹொஸர்.
மன்னரின் வொர்த்யதகயளக் லகட்ட கீ ர்த்தி வர்மன் சிே
விநொடிகள் சிந்தயன வசப்பட்டிருந்தொன். அயவலை அவன் முகம்
பொர்த்தபடி அயசைொமேிருந்தது. மஞ்சுளொ கூடத் தன் லகவயே
நிறுத்தி விட்டுக் லகள்விக் குறியைப் பொர்யவைிலே

மிதக்கவிட்டபடி நிமிர்ந்து கீ ர்த்தியைப் பொர்த்துக்
ரகொண்டிருந்தொள்.
"உங்கள் நிபந்தயனக்கு ஒப்புக் ரகொள்கிலறன். ஆனொல்
எனக்கும் நீங்கள் சிே வொக்குறுதிகயள அளிக்க லவண்டும்"
"லகட்கேொம். லநர்யமைொனதொக இருந்தொல் நிச்சைம்
அளிக்கப்படும்"
"என்யன நம்முயடை பயழை அ ண்மயனக்குள் லபொக
அனுமதிக்க லவண்டும். எவ்விதக் கட்டுக்கொவலும் இருக்கக்
கூடொது. என்யனத் ரதொடர்ந்து ைொரும் வ வும் கூடொது. என்
ரசைல்கயள கசிைமொகக் கண்கொணிப்பதும் தடுக்கப்பட
லவண்டும். மூன்று நொட்களில் நொன் என் தம்பிகளுடன் மன்னர்
முன் வந்து நிற்லபன். அப்படி நொன் என் தம்பிகளுடன்
வ ொவிட்டொல் அதன் பிறகு நீங்கள் உங்கள் விருப்பம் லபொல்
எனக்குத் தண்டயன அளிக்கேொம். ஆனொல் அதற்கு
அவசிைமிருக்கொது. என் தம்பிகயள உைில ொடு மீ ட்க

முடிைொவிட்டொல் இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன் தன்யனத்தொலன
அழித்துக் ரகொண்டு விடுவொன்."
தன் மகனுயடை வ ீ ம் மிக்க வொர்த்யதகயளக் லகட்ட
மன்னர் ரகொஞ்ச லந ம் ரமௌனமொக அமர்ந்திருந்தொர். கீ ர்த்திைின்
நிபந்தயனகயள ஏற்றுக் ரகொளவதினொல் அவர் இழக்கப் லபொவது
ஏதுமில்யே. அவருயடை அருயமக் குமொ ர்கள் திரும்பிக்
கியடக்க வழி ஏற்படேொம். இல்ேொ விட்டொல் மூத்த மகயனக்
ரகொன்ற தந்யத என்ற அவப்ரபைரிேிருந்து தப்பேொலம.
தம்பிகயள உைில ொடு த முடிைொத நியேைில் தன்யனலை
அழித்துக்ரகொள்வதொகக் கூறி விட்டொலன கீ ர்த்தி - இத்தயகயை
எண்ண ஓட்டத்தின் முடிவில், "உன் நிபந்தயனகள் ஏற்கப்பட்டன"
என்றொர் மந்தஹொசர்.
மன்னரின் அனுமதி ரபற்று பறக்கும் கம்பளத்யதச்
சுருட்டி எடுத்துக் ரகொண்டொன் கீ ர்த்தி. அயவைிலுள்ள அத்தயன
கண்களும் அவன் மீ லத பதிந்திருந்தன. அயமதிைொக எவ்வித
அவச முமின்றி ரவளிலைறிை கீ ர்த்தி பறக்கும் கம்பளத்யதக்

ரகொண்டு லபொய் நந்தவனத்திேிருந்த புல்தய ைில் விரித்தொன்.
அதன் நடுவில் அமர்ந்து ரகொண்டொன். மங்களகிரியை லநொக்கிப்
லபொகுமொறு கம்பளத்துக்கு ஆயணைிட்டொன். பயழை
அ ண்மயனக்குப் லபொவதற்கு அனுமதி லகட்ட கீ ர்த்தி
மங்களகிரிக்குப் லபொவொலனன்?
குந்தளவல்ேியைக் கொணொமல் அவனொல் எந்த
கொரிைத்யதயும் ரசய்ை முடிைொது லபொேிருந்தது. ரவறும் புத்தகப்
புழுவொக இருந்த அவயனச் ரசைல்வ ீ னொக மொற்றிைது
அவளுயடை அழகும் சிரிப்பும்தொலன? குந்தளவல்ேிைின்
லமொகனமொன சிரிப்யப எண்ணி மகிழ்ந்தபடிலை மங்களகிரியை
லநொக்கிப் லபொய்க் ரகொண்டிருந்தொன் இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மன்.

இளவ சன் கீ ர்த்திவர்மனின் வ வினொல்
மகிழ்ச்சிையடைக் கூடிைவர்கள் குந்தளவல்ேியைத் தவி லவறு
ைொ ொவது இருக்க முடியுமொ? இருவரும் நந்தவனத்துக்குச்
ரசன்றொர்கள். குந்தளவல்ேியுடன் எத்தயனலைொ விஷைங்கயளப்
பற்றிப் லபசி மகிழத் துடித்துக் ரகொண்டிருந்தொன், கீ ர்த்தி.
நந்தவனத்தின் யமைப் பகுதிைில் ரமத்ரதன்ற பசும்புல் ரவளி.
அழுத்தமொன பச்யசக் கம்பளத்யத விரித்தது லபொல் இருந்தது.
அதன் நடுலவ ஓங்கி வளர்ந்த ஒரு ச க் ரகொன்யற ம ம். ச க்
ரகொன்யறைின் பூக்கயளப் பொர்த்திருக்கிறீர்களொ?.... ரபொன்யன
உருக்கிக் கொசுகளொகவும் மணிகளொகவும் வொர்த்துக் லகொத்துக்
கட்டித் ரதொங்க விட்டொற் லபொே ம ம் முழுவதும் ச ம் ச மொகப்
பூத்துக் குலுங்கும். மஞ்சள் நிறப் பூக்கள் ம கதக் கம்பளம்
லபொன்ற புல்தய ைில் ரபொற்கொசுகள் லபொன்ற ச க் ரகொன்யற
மேர்த் தூவேின் மீ து லபொய் இருவரும் அமர்ந்து ரகொண்டொர்கள்.

லந ம் லபொவலத ரதரிைொமல் லபசிக்
ரகொண்டிருந்தொர்கள். கயடசிைில் கீ ர்த்தி கூறினொன். "இன்னும்
மூன்லற நொட்கள்தொன். நொன் திட்டமிட்டபடி எல்ேொம் முடிந்தொக
லவண்டும் அல்ேது என் வொழ்லவ முடிந்து விடும். நொன் என்
சலகொத ர்கயள உைில ொடு ரகொண்டு வந்து ஒப்பயடப்பதொக
அப்பொவுக்கு வொக்களித்திருக்கிலறன். அப்படி முடிைொவிட்டொல்
அந்த முைற்சிைிலேலை என்யன நொன் அழித்துக் ரகொள்லவன்."
கீ ர்த்திைின் லபச்யசக் லகட்ட குந்தளவல்ேிைின் உடல்
நடுங்கிைது. அவளொல் லபசலவ முடிைவில்யே. கீ ர்த்திதொன்
லபசினொன்.
"அக்கினி அ க்கயனச் சந்திக்க நொன் முதேில்
லபொைிருந்லதனொனொல். அதில் நொன் மடிை லநரிட்டிருக்குமொனொல்,
என்யன அடுத்து என் தம்பிகயள அப்பொ அந்தக் கொரிைத்துக்கு
அனுப்பிலை அருக்க மொட்டொர். அலத மொதிரி உன்யனச்
சந்திப்பதற்கு முன்பொக நொன் அந்தக் ரகொடிை மிருகத்யதச்

சந்தித்திருப்லபனொனொல் அயத என்னொல் ரகொன்றிருக்கவும்
முடிைொது.. "
"அக்கினி அ க்கயன நீங்கள் ரவற்றி ரகொள்வதற்கு
அப்படி நொன் என்ன ரசய்து விட்லடனொம்?" என்றொள் குந்தளொ.
"உன்யனக் கொண்பதற்கு முன்னொல் எனக்கு மந்தி
மொைங்களில் நம்பிக்யகலை இல்யேலை! கணிதம், சொைனம்.
நிேநூல், வொனிைல், உடல் நூல், மண் இைல் என்று இப்படி
ஏலதலதொ அறிவிைல் விஷைங்களில் ஆழ்ந்து லபொைிருந்லதன்.
அப்படி அந்த நியேைில் நொன் அக்கினி அ க்கனின்
முன்னியேைில் லபொைிருந்தொல் என்யனத் தன் ஒரு கவள
உணவொக்கிக் ரகொண்டிருக்கும் அது. உன்யனக் கண்ட பிறகுதொன்
எனக்கு வொழ்க்யகைிலேலை புதிை உற்சொகமும் ஒரு பிடிப்பும்
ஏற்பட்டன. ரவறும் படிப்யபத் தவி உேகில் உன்யனப் லபொே
லவறு பே உருப்படிைொன விஷைங்களும் இருக்கின்றன என்பயத
அறிந்லதன். உன் சிரிப்பும் பொர்யவயும்தொன் அந்தக் ரகொடிை

மிருகத்யத எப்படியும் ரகொல்ே லவண்டும் என்ற ஆர்வத்யத
என்னுள் வளர்த்து விட்டன."
குந்தளவல்ேிக்கு கீ ர்த்திைின் ஒவ்ரவொரு வொர்த்யதயும்
ரபருயமைொகவும் பூரிப்பொகவும் இருந்தது. அவள் உள்ளத்து
மகிழ்ச்சியை அவளது பளபளக்கும் கண்கள் மூேம் கண்டொன்
கீ ர்த்தி. குந்தளவல்ேிைின் இதைத்யத அத்தயன ஆனந்தத்துக்கும்
ஊடொக ஒரு கவயேயும் கடித்துக் ரகொண்டிருந்தது.
"அக்கினி அ க்கயன கீ ர்த்தி ரவற்றி ரகொண்டது
அவனுயடை அறிவொற்றலுக்கு எடுத்துக் கொட்டு. பனி
அ க்கயனயும் அயதயும் லமொத விட்டு இ ண்யடயும் ஒரு லச
அழித்த அவன் சொகஸத்யத எத்தயன பொ ொட்டினொலும் லபொதொது.
ஆனொல் இப்லபொது அவன் லமற்ரகொண்டிருப்பது கருகிச்
சொம்பேொனொ அவன் சலகொத ர்கயள உைில ொடு ரகொண்டு
வருவதல்ேவொ? இது எப்படிச் சொத்திைமொகும்? இயத
நியறலவற்றொவிடில்? ஐலைொ, என் கீ ர்த்தியை நொன் இழந்து
விடுலவலனொ?" குந்தளவல்ேிைின் கண்கள் குளமொைின. ஆனொல்

கீ ர்த்தி குன்றொத அலத குதூகேத்துடன் அவள் கண்கயளத்
துயடத்து ஆறுதல் கூறினொன். அது அவளுக்கு எத்தயனலைொ
இதமொக இருந்தொலும் உள்ளத்தின் கனம் மட்டும்
குயறைவில்யே.
அன்றி வு மங்களகிரிைிலேலை தங்கினொன் கீ ர்த்தி.
மறுநொள் அதிகொயேைில் அ ண்மயனைில் எவரும்
எழுந்திருக்கும் முன்பொக எழுந்திருந்து மந்தி க் கம்பளத்யத
விரித்து அதில் அமர்ந்து ரகொண்டொன். குந்தளவல்ேிைிடம்
மொனசிகமொக வியடரபற்றுக் ரகொண்டொன். கம்பளம் வொனத்திலே
மிதந்து பறந்தது. விசித்தி புரிைின் பயழை அ ண்மயனயை
லநொக்கிழ மந்தஹொசர் தமது தயேநகய மொற்றிக் ரகொண்ட
பிறகு அந்தப் பயழை அ ண்மயன பொழயடந்து கிடந்தது. அங்கு
ைொருலம அல்யே. ைொருமற்ற அதன் நிசப்தமொன நியேலை
மிகப்பைங்க மொக இருந்தது. அ ண்மயனைின் நிேொ முற்றத்தில்
நின்றபடி 'லஹொ' என்று ரவறிச்லசொடிக் கிடக்கும் அந்தப்
பழங்கொே அ ண்மயனயை ஒரு முயற பொர்த்தொன் கீ ர்த்தி.

ஏதொவது ஜீவன் அங்கு ரதன்படொதொ என்று. கிழட்டுக் குதிய ,
மொடு, கொயள இப்படி ஏதொவது... ம்ஹூம்.. ஈ கொக்யக கூட
இல்யேலை என்று ஏக்கத்லதொடு ரபருமூச்சு விடும் லவயளைில்
'மிைொவ்' என்று ரமல்ேிை ஓயச லகட்டது. ஒரு கிழட்டுப் பூயன.
லநொைொல் ரமேிந்து லபொன ஜீவன். அதற்குக் கண்கூடச் சரிைொகத்
ரதரிைவில்யே. உடேின் ல ொமங்கள் ஆங்கொங்லக உதிர்ந்து
விகொ மொன லதொற்றம். எேியைலைொ பறயவயைலைொ பிடிக்கும்
வேியம இழந்த நியேைில் எப்படிலைொ எயதலைொ உண்டு உைிர்
வொழ்ந்து ரகொண்டிருக்கும். அயதக் கண்ட கீ ர்த்திக்கு
லவதயனைொக இருந்தது. ைொருமற்ற இந்தப் பொழயடந்த
அ ண்மயனைில் இது இன்னும் அதிகநொள் உைிர்வொழ முடிைொது.
பசிைினொலும் லநொைினொலும் வருந்திச் சொவயத விட இயத
இப்லபொலத நிம்மதிைொக அயமதி ரபறச் ரசய்லவொம் என்று தன்
உயடைிேிருந்த வொயள உருவினொன். அடுத்த விநொடி ஒல
மூச்சில் பூயனைின் மூச்சும் அடங்கிற்று. ஆத வற்ற ஒரு ஜீவன்
அல்ேல்படக் கூடொரதன்ற நல்ரேண்ணத்தினொல்தொன் கீ ர்த்தி
அயதக் ரகொன்றொன். பொழயடந்த அ ண்மயனைில் சிதறிக் கிடந்த

ம ம், கட்யட, சுள்ளிகயளக் குவித்துத் தீமூட்டி அதில் அந்தப்
பூயனைின் உடயே யவத்துத் தகனம் ரசய்தொன். ரகொஞ்ச
லந த்தில் பூயனைின் உடல் சொம்பேொகிைது.
கீ ர்த்தி வடக்குக் லகொட்யட வொசல் உப்பரியகைின்
அச்சிைில் உள்ள மந்தி ப் ரபொருள்கள் நியறந்த அயறயை
லநொக்கிப் லபொனொன். விரிசல் விழுந்த கதவிடுக்கின் வழிைொகக்
கொயேக் கதி வனின் ரபொற்கி ணங்கள் அவ்வயறைினுள்லள
புகுந்து அங்கு குவிக்கப்பட்டிருந்த மந்தி ப் ரபொருள்களின் மீ து
விழுந்து வியளைொடிக் ரகொண்டிருந்தது. கீ ர்த்தி அந்த விலநொதப்
ரபொருள்கயளப் பு ட்டிப் பு ட்டி எயதலைொ லதடினொன். அவன்
முைற்சி வண்
ீ லபொகவில்யே. சீனொ லதசத்துப் பொசி வண்ண 'லஜடு'
என்ற கல்ேினொல் ரசய்ைப்பட்டிருந்த ஒரு சிறு குடுயவயைக்
யகைில் எடுத்தொன். அதன் லதொற்றலம விலனொதமொக இருந்தது.
அதன் கழுத்தில் ஒரு சுருக்குப்யப ரதொங்கிைது. அயதப்
பொர்த்தலபொது அதனுள் ஒரு ஓயேச் சுருள் இருந்தது. அதில்

'ஜீவநீர் ஊற்றின் உைி ளிக்கும் தண்ண ீர்' என்று எழுதி அதன்
தன்யமகயளப் பற்றியும் குறிப்பிட்டிருந்தது.
"இது இங்கு இருக்கும் என்று நொன் எண்ணிைது
ரபொய்க்கவில்யே. என் தம்பிகயள உைில ொடு மீ ட்டு விடேொம்"
என்று கீ ர்த்தி தனக்குத் தொலன ரசொல்ேிக் ரகொண்லட அந்தக்
குடுயவயுடன் அ ண்மயன நிேொ முற்றத்துக்கு ஓடி வந்தொன்.
சற்றுமுன்பு லநொய்வொய்ப்பட்ட கிழட்டுப் பூயனக்குத்
தகனக்கிரியை நடந்த இடத்யத லநொக்கி நடந்தொன். தீ எரிந்து
தணிந்து சொம்பல் மூடிக் கிடந்தது. குடுவிைிேிருந்த ஜீவநீரின் சிே
துளிகயள அந்தச் சொம்பல் மீ து ரதளித்தொன். அடுத்த விநொடி
அவிந்திருந்த அதிேிருந்து குபீ ர ன்று சிகப்பும் பச்யசயுமொன
தீச்சுடர் ரநளிந்தபடி, தனது ஒளி நொக்யக நீட்டிச் சப்புக்
ரகொட்டுவது லபொல் உைர்ந்தது. அத்துடன் புயகயும் மூண்டது.
சற்யறக்ரகல்ேொம் புயக நடுவிேிருந்து அழகொன ரகொழுரகொழு
பூயனக்குட்டிரைொன்று 'மிைொவ்' என்று இனிை கு ல் எழுப்பிைபடி
ரவளிலை வந்தது. எந்தக் கிழட்டுப் பூயனயை அது

துன்பப்படுவிதிேிருந்து அதற்கு விடுதயே அளித்தொலனொ கீ ர்த்தி,
அலத பூயன அதன் இளயமைில் எப்படி இருக்குலமொ அப்படி
அந்தச் சொம்பல் மூட்டத்திேிருந்து உைிர் ரபற்று வந்தது. கீ ர்த்தி
சிறுவனொக இருந்தரபொழுது அந்த அழகுப் பூயனயுடன் ஓடி
வியளைொடிைிருக்கிறொன். அது இப்லபொது அவன் நியனவுக்கு
வந்தது. உைிர் ரபற்ற அந்தப் பூயனயும் இளவ சயன இனம்
கண்டு ரகொண்டு தன் வொயே உைர்த்தித் தயேயை திமிர்த்து
வொஞ்யசலைொடு 'மிைொவ்' என்று லபசிற்று. கீ ர்த்தி அயத வொரி
அயணத்துக் ரகொண்டு அதன் பட்டு உடயேத் தடவிக் ரகொடுத்து
மகிழ்ந்தொன்.
"சொம்பேொன பூயனயை இந்த ஜீவ ஊற்றின் மந்தி
நீரினொல் மறுபடியும் இளயமலைொடு உைிர்ப்பிக்க முடியும்
ரபொழுது அக்கினி அ க்கனொல் எரிக்கப்பட்ட என் தம்பிகயள ஏன்
உைிர்ப்பிக்க முடிைொது?" இப்படிக் லகட்டுக் ரகொண்லட
கிளம்புவதற்குத் தைொ ொகி விட்டொன் கீ ர்த்தி. எங்லக? அக்கினி
அ க்கனின் இருப்பிடத்துக்குத்தொன்.

நியனத்தயதக் ரகொடுக்கும் மந்தி க் லகொயே உைர்த்தி
சுயவைொக உணவுப் ரபொருள்கயள வ வயழத்துப் பக்குவமொக
அயதக் கட்டி எடுத்துக் ரகொண்டொன் வழித்துயணக்கு. மந்தி க்
கம்பளத்தில் ஜீவநீர் ஊற்று மந்தி நீருள்ள குடுயவயுடன்
அமர்ந்து ரகொண்டு அக்கினி அ க்கன் கரிக்கட்யடைொகியுள்ள
இடத்துக்குப் லபொகும்படி கம்பளத்துக்குக் கட்டயளைிட்டொன்.
மந்தி க் கம்பளம் வொனில் மிதந்தபடி பறந்து
ரகொண்டிருக்கும்லபொலத கீ ர்த்திக்கு ஒரு சந்லதகம் லதொன்றிைது.
'அக்கினி அ க்கயனக் ரகொல்ே எத்தயனலைொ ொஜகுமொ ர்கள்
எத்தயனலைொ ஆண்டுகளொக வந்து முைன்று
சொம்பேொகிைிருப்பொர்கள். அங்குள்ள சொம்பல் குவிைல்களின்
இன்பவொணனுயடைது எது என்று எப்படிக் கண்டுபிடிப்பது?' ஒரு
விநொடிதொன் அந்தக் குழப்பம் இருந்தது கீ ர்த்திக்கு. உடலன அயதச்
சமொளிக்கும் மொர்க்கம் அவனுக்குப் புேனொகி விட்டது. அவன்
எல்லேொய யும் லபொல் சொதொ ண அறிவொளிைொ? இல்யேலை!

'மந்தி க் கம்பளத்துக்குக் கட்டயளைிட்டொல் அது
இன்பவண்ணனுயடை சொம்பல் குவிைல் அருலக ரகொண்டு லபொய்
இறக்கி விடுகிறது! மனிதர்களொல் முடிைொத கொரிைத்யத மந்தி க்
கம்பளம் சுேபமொக நியறலவற்றி விடுலம!' அதன்படிலை
கட்டயளைிட்டொன் கம்பளத்துக்கு. அதுவும் 'விர்' என்று அக்கினி
அ க்கனின் சுடுகொட்டுப் பகுதிைில் ஒரு 'கிர்' அடித்துப் பறந்தபடி
ஓர் இடத்தில் லபொய் இறங்கிைது. கீ ர்த்தி குடுயவயுடன்
கவனமொகச் சொம்பல் குவிையே உற்றுப் பொர்த்தொன் பிறகு
கிளறினொன். பள ீர ன்று ஒரு உயடவொள் சொம்பல்களுக்கியடலை
மின்னிைது. நவ த்தினக் கற்கள் யவத்து இயழக்கப்பட் அதன்
யகப்பிடியைக் கண்டதுலம அது இன்பவண்ணனுயடைதுதொன்
என்று ரதரிந்து விட்டது. குடுயவைிேிருந்து சிே துளி ஜீவநீய
எடுத்து அந்தச் சொம்பல் குவிைேின் மீ து ரதளித்தொன். அடுத்த
விநொடி ரநருப்பும் புயகயும் சீறிக் ரகொண்டு கிளம்பின. அதன்
நடுவிேிருந்து கண்கயளக் கசக்கிக் ரகொண்லட துள்ளி எழுந்து
ஓடி வந்தொன் இளவ சன் இன்பவண்ணன்.

"அண்ணொ, நீங்களும் அக்கினி அ க்கயனத் லதடித்தொன்
வந்தீர்களொ? நொன் ரகொஞ்சம் கண்ணைர்ந்து விட்லடன். அதில்
கனவு லவறு. அந்தப் ரபொல்ேொத மிருகம் என்யன அடித்து
வழ்த்துவது
ீ லபொே! நல்ேலவயள விழித்துக் ரகொண்லடன்.
நீங்களும் வந்திருக்கிறீர்கள். இருவரும் லசர்ந்து அயத
ைமனுேகுக்லக அனுப்புலவொம். அது சரி ஊரில் மஞ்சுளொ எப்படி
இருக்கிறொள்?" என்று மடமடரவன்று லபசிக் ரகொண்லட லபொனொன்.
"மஞ்சுளொ முன்யன விட அழகொக இருக்கிறொள்.
உன்யன எதிர்பொர்த்து ஏங்கிக் ரகொண்டிருக்கிறொள். அக்கினி
அ க்கயனக் ரகொன்றொகி விட்டது. ஆகலவ நீ அயதப்பற்றிக்
கவயேப்படொலத. தம்பி, லமொகன ங்கயன இங்கு எங்லகொ
இருக்கச் ரசொன்லனன். லதடி அயழத்து வரும் வய நீ சற்று
இங்லகலை அமர்ந்து இயளப்பொறிக் ரகொண்டிரு" என்றொன் கீ ர்த்தி.
அவனும் லமொகனும் அக்கினி அ க்கனொல் சொம்பேொனயத
அவனிடம் ரதரிவிக்கக் கீ ர்த்திவர்மன் விரும்பவில்யே.


இன்பவண்ணனிடம் அவன் இத்தயன நொள் எப்படி
இருந்தொன் என்பயத விளக்க விரும்பொத நியேைில்
வியடரபற்றுக் ரகொண்ட கீ ர்த்திைிடம் அவன் ஒரு லவண்டுலகொள்
விடுத்தொன்.
"அண்ணொ ஒரு சின்ன லவண்டுலகொள். பசிக்கு ஏதொவது
ரகொண்டு வந்திருக்கிறொைொ? என்னலவொ ரதரிைவில்யே, எனக்கு
ஒல பசி! இப்படிப் பசித்து நொன் பொர்த்தலத இல்யே" என்றொன்.
உைிர் ரபற்று எழும் தம்பிகளுக்கு அப்படி அபொ மொகப்
பசி எடுக்கும் என்பயத முன்கூட்டிலை ஊகித்திருந்த கீ ர்த்தி
அதற்கொகலவ உணவுடன் தைொ ொக வந்திருந்தொலன. உணவுப்
ரபொட்டேத்யத இன்பவண்ணனிடம் ரகொடுத்துக் ரகொண்லட, "தம்பி
இலதொ இந்தக் கம்பளத்தின் மீ து மட்டும் உட்கொர்ந்து விடொலத"
என்று எச்சரித்தொன். நளசர்மொவிற்கு ஏற்பட்ட அனுபவத்யதப்
லபொே மறுபடி ஏற்பட்டு விடக் கூடொலத என்ற கவயே கீ ர்த்திக்கு.

இன்பவண்ணயன எச்சரித்து விட்டு லமொகன ங்கனின்
சொம்பயேத் லதடிக் க டுமு டொன மயேகளில் தட்டுத் தடுமொறி
ஏறினொன் கீ ர்த்தி. ஒரு மயே இடுக்கில் ஒரு சொம்பல் குவிைலும்
அதன் அருலக ஒரு இரும்புக் கவசமும் இருந்தன. அந்தக்
கவசத்தின் அயமப்பிேிருந்து அது லமொகன ங்கனுயடைதுதொன்
என்பயதத் ரதரிந்து ரகொண்ட கீ ர்த்தி அந்தச் சொம்பேில் ஜீவநீர்த்
துளிகயள ரதளித்தொன். அடுத்த விநொடிலை லமொகன ங்கன்
முறுவேித்தபடி அந்தச் சொம்பல் குவிைேிேிருந்து எழுந்து
உட்கொர்ந்தொன்.
"என்ன தூங்குமூஞ்சிக் கவி ொைல ? பேமொன உறக்கம்
லபொேிருக்கிறது? சரி, சரி, சீக்கி மொக எழுந்து வொ, இல்ேொ
விட்டொல் நம் பசிக்கு ஏதும் கியடக்கொது. இன்பவண்ணன்
எல்ேொவற்யறயும் ஏப்பம் விட்டு விடுவொன்." என்று கூறி
அவயனயும் அயழத்துக் ரகொண்டு இன்பவண்ணன் இருக்குமிடம்
வந்தொன் கீ ர்த்தி. நல்ேலவயள, இன்னும் ரகொஞ்சம் தொமதமொகி
வந்திருந்தொல் கீ ர்த்தி கூறிைபடி அவர்களுக்கு ஏதுலம
இருந்திருக்கொது.

மூவரும் உண்டு பசிைொறிை பிறகுதொன், கீ ர்த்தி அக்கினி
அ க்கனுடன் தொன் லபொரிட்டு அயத அழித்தயதக் கூறினொன்.
ஆனொல் தம்பிகள் இருவரும் சொம்பேொகி புத்துைிர் ரபற்றயத
மட்டும் கீ ர்த்தி அவர்களுக்குக் கூறவில்யே. கீ ர்த்தி
புத்திசொேிைொைிற்லற. அவர்கள் நம்பும்படிைொக ஒரு கயத கட்டி
விட்டொன்.
"தம்பிகளொ, இந்த அக்கினி அ க்கன் வசித்த பி ொந்திைம்
இருக்கிறலத அது மந்தி சக்திைினொல் கொக்கப்பட்ட
எல்யேகயளக் ரகொண்டது. இதற்குள் நுயழபவர்கள்
நியனவிழந்து அப்படிலை நீண்ட உறக்கத்தில் ஆழ்ந்து
விடுவொர்கள். அதனொல்தொன் அயத ரவற்றி ரகொள்ள விரும்பும்
ைொரும் ரவற்றிலைொடு திரும்புவதில்யே. நீங்களும் கூட அந்த
மந்தி த்தினொல் மைங்கித்தொன் உறங்கிப் லபொன ீர்கள். இந்த
கசிைத்யதைறிந்த நொன் முதேில் உறக்கத்துக்கு உட்படுத்தும்
அந்த மந்தி க் கட்டிேிருந்து விடுபடுவதற்கொன வழி ரசய்து
ரகொண்லடன். அதன் பிறகு அக்கினி அ க்கயனயும் பனி
அ க்கயனயும் லமொத விட்டு இ ண்யடயும் அழிப்பது

சுேபமொைிற்லற." என்றொன். இப்படிக் கீ ர்த்தி அவர்கள் ரசத்துப்
பியழத்தயதக் கூறொமல் உறங்கி எழுந்திருப்பதொக
நம்பும்படிைொகச் ரசய்து விட்டொன். மற்றும் மந்தி க் கம்பளத்யதப்
பற்றியும் அவர்களிடம் விவரித்தொன். ஆனொல் அயதக் லகட்டு
அவர்கள் விைப்பயடைவில்யே. அவர்கள்தொன் மந்தி
தந்தி ங்களில் நம்பிக்யகயுள்ளவர்கள் ஆைிற்லற!
"இப்லபொது நொம் மந்தி க் கம்பளத்தில் உட்கொர்ந்து
ஆகொை வதிைில்
ீ பறந்து ரசல்ேப் லபொகின்லறொம். பனி அ க்கனின்
இடத்யத நீங்கள் பொர்க்க லவண்டொமொ? அதுவும் தவி அங்கு
ஏ ொளமொன வ ீ ர்கள் பனி அ க்கனின் ரகொடிை சீதளத்தில்
உயறந்து சியேைொக இருக்கிறொர்கள். அவர்கயளரைல்ேொம்
உைிர்ப்பித்து விட லவண்டும்" என்றொன் கீ ர்த்தி.
"மந்தி க் கம்பளத்யதக் ரகொண்டு வந்திருக்கிறொைொ?
எங்லக?" என்றொன் இன்பவண்ணன்.
"நீ ரசொகுசொகச் சொய்ந்து ரகொண்டு
உட்கொர்ந்திருக்கிறொலை, அதுதொன் மந்தி க் கம்பளம்" என்று கூறி
அயத எடுத்து விரித்தொன். மூவரும் அதில் ஏறி அமர்ந்து

ரகொண்டொர்கள். கீ ர்த்தி கம்பளத்துக்குக் கட்டயளைிட அது 'ஜிவ்'
ரவன்று ஆகொைத்தில் எழும்பிப் பறந்து பனி அ க்கன் உருகி
நதிைொக ஓடிக் ரகொண்டிருக்கும் பகுதிக்குப் லபொய் இறங்கிற்று.
கீ ர்த்திைின் தம்பிகள் பி மிப்பினொல் திக்குமுக்கொடிப்
லபொைிருந்தொர்கள். அது மந்தி க் கம்பளத்தில் பி ைொணம்
ரசய்ததினொல் மட்டுமல்ே. அந்தப் பி லதசத்தில் வரியசைொக
ஏ ொளமொன லபொர் வ ீ ர்கள் பல்லவறு நொட்டு உயடகளிலும்
குதிய மீ தும் லதர்களிலும் சியேகளொகி நிற்கும் கொட்சியுலம
அவர்கயள அப்படி ஆக்கிைிருந்தது.
கீ ர்த்தி அங்கிருந்த ஒரு ரகொடிைின் ரபரிை
இயேகயளப் பறித்துத் ரதொன்யன லபொேச் ரசய்து அதில்
ரகொஞ்சம் ஜீவநீய ஊற்றித் தம்பிகளிடம் ரகொடுத்து "இதிேிருந்து
ஒவ்ரவொரு துளி எடுத்து இங்குள்ள சியேகளின் மீ து
ரதளியுங்கள்" என்று கூறினொன். தொனும் தன்னிடமுள்ள
குடுவிைிேிருந்து அந்த மந்தி நீய க் ரகொண்டு சியேகயள
உைிர்ப்பிக்கேொனொன்.

ரகொஞ்ச லந த்தில் சேனமற்று நிசப்தமொக இருந்த
அந்தப் பி ொந்திைத்திலே லகொேொகேமொன கூச்சல் எழுந்தது.
சியேகளொக உயறந்து லபொய் இருந்த அத்தயன வ ீ ர்களும் உைிர்
ரபற்று விட்டொர்கள். குதிய கள் கயனத்தன. வொள்கள் மின்னின.
கவசங்களும் லகடைங்களும் கேகேத்தன. அப்லபொதுதொன் வந்து
கூடிைவர்கயளப் லபொே அத்தயன லபொர் வ ீ ர்களும் தங்கள்
தங்கள் ரமொழிகளில் உற்சொக ஆ வொ லகொஷமிட்டொ கள்.
உேகத்து ரமொழிகள் அத்தயனயும் அறிந்த கீ ர்த்தி அவர்கள்
எல்லேொருடனும் அளவளொவினொன். அவர்கயள வரியசப்படுத்தி
விசித்தி புரிக்குத் தன் விருந்தினர்களொக வ லவண்டும் என்று
லகட்டுக் ரகொண்டொன்.
"வொழ்க வொழ்க .. இளவ சர் கீ ர்த்திவர்மர் வொழ்க!"
"பனி அ க்கயன மொய்த்த ப ொக்கி மர் கீ ர்த்திவர்மர்
வொழ்க!"
"அக்கினி அ க்கயன அழித்த அற்புத வ ீ ர் கீ ர்த்திவர்மர்
வொழ்க, வொழ்க!" என்ற லகொஷம் வொயன முட்ட புழுதிப் படேம்
விசித்தி புரியை எட்டிைது. அத்தயன வ ீ ர்களும் அணிவகுத்து

ஆர்ப்பொட்டமிட்டபடி விசித்தி புரியை லநொக்கி வறு
ீ நயட
லபொட்டொர்கள். ரவள்ளரமன் வரும் வ ீ ர்கயளயும் அவர்கள்
லபொடும் லகொஷங்கயளயும் லகட்ட மந்தஹொசரின் மனத்திலே
மகிழ்ச்சி ரபொங்கிற்று. கீ ர்த்திைின் மீ திருந்த லகொபரமல்ேொம்
அக்கினி அ க்கனின் பிடிைில் பனி அ க்கனின் உடல் உருகிைது
லபொே ஓடி மயறந்தது.
இளவ சர்கள் மூன்று லபரும் வந்து
ரகொண்டிருக்கிறொர்கள் என்ற ரசய்தியைக் லகட்டு
இன்பவண்ணனும் லமொகன ங்கனும் உைிர்ரபற்று விட்டொர்கள்
என்பயத உணர்ந்து ரகொண்டொர் மந்தஹொசர். அவர் உள்ளம்
தீவி மொன சிந்தயனைில் ஆழ்ந்தது.
மந்தி க் கம்பளத்தில் ஏறி ககன மொர்க்கமொக
இளவ சர்கள் மூவரும் மங்களகிரிக்கு வந்தொர்கள். மூன்று
இளவ சர்கயளயும் ஒல சமைத்தில் கண்ட மொணிக்கவர்மர்
தியகப்பினொலும் ப ப ப்பினொலும் தவித்துப் லபொனொர். கீ ர்த்தி
அவரிடம் நடந்தயவகயளச் சுருக்கமொக விளக்கினொன்.

மகிழ்ச்சிைொல் மேர்ந்த முகத்துடன் அத்தயனயையும் லகட்டுக்
ரகொண்டிருந்தொள் குந்தளவல்ேி.
"இங்கு தொமதிப்பதற்கில்யே. நீங்களும்
குந்தளவல்ேியும் எங்கலளொடு விசித்தி புரிக்கு வருகிறீர்கள்.
மந்தி க் கம்பளத்தில் வந்து அமர்ந்து ரகொள்ளுங்கள்" என்றொன்
கீ ர்த்தி. அவன் விருப்பப்படிலை அவர்கள் இருவரும் மந்தி க்
கம்பளத்தில் வந்து அமர்ந்து ரகொண்டொர்கள். குந்தளவல்ேி
கீ ர்த்திைின் அருகில் அவன் யகயைக் ரகட்டிைொகப் பிடித்துக்
ரகொண்டு உட்கொர்ந்திருந்தொள்.
மந்தி க் கம்பளத்தில் வந்து இறங்கிை இளவ சர்கயள
அங்கு கூடி இருந்த பே லதசத்து ொஜகுமொ ர்களும் வ ீ ர்களும்
உற்சொகமொக ஆ வொ மிட்டு வ லவற்றொர்கள். மந்தஹொசர்
இன்பவண்ணயனயும் லமொகன ங்கயனயும் இரு யககளொலும்
தம் உடலேொடு அயணத்து ரகொண்டு கண்ண ீர் விட்டொர்.
இன்பவண்ணனுக்கும் லமொகன ங்கனுக்கும் தகப்பனொர் ஏன்
விக்கி விக்கி அழ லவண்டும் என்லறொ மஞ்சுளொவும் கனகொவும்
விசித்து விசித்து அழுவதற்கொன கொ ணம் என்ன என்லறொ

புரிைவில்யே! ஆனொல் ரகொஞ்ச லந த்தில் எல்லேொரும்
கேகேரவன்று மகிழ்ச்சிைினொல் சிரிக்கேொைினர்.
மூத்த மகன் கீ ர்த்தியை மொர்லபொடயணத்துத் தழுவிக்
ரகொண்டொர் மந்தஹொஸர். "என்யன மன்னித்து இந்த நொட்டின்
அ சப் ரபொறுப்யப ஏற்றுக் ரகொள்" என்றொர். "என் மகன் வ ீ ொதி
வ ீ ன் கீ ர்த்திவர்மனுக்கு...!' என்று தொலன கு ல் எடுத்துக்
கூவினொர். "லஜ லஜ!" என்ற லகொஷம் அ ண்மயனயை அதி
யவத்தது.
குந்தளவல்ேியைத் தன் வொழ்க்யகத் துயணைொக
ஏற்கப் லபொவதொகவும் அதற்கு ஆசியும் அனுமதியும் லவண்டித்
தகப்பனொய வணங்கினொன் கீ ர்த்தி. குந்தளவல்ேிைின் எழிேிலே
மந்தஹொசர் மகிழ்ந்து லபொனொர்.
"நொயளக்லக மூன்று மணவயறகள் தைொ ொகட்டும்.
நொள் நட்சத்தி ம் சம்பி தொைச் சடங்குகள் எல்ேொம் லவண்டொம்.
மூன்று ொஜகுமொ ர்களுக்கும் நொயளக்லக திருமணம். தகுந்த
ஏற்பொடுகயளச் ரசய்யுங்கள். விருந்து மட்டும் பி மொதமொக

இருக்க லவண்டும்" என்று தம் மந்திரிக்கு ஆயணைிட்டொர்
மந்தஹொசர்.
மறுநொள் கீ ர்த்திைின் க த்யதக் குந்தளவல்ேியும்,
இன்பவண்ணனின் யகயை மஞ்சுளொவும், லமொகன ங்கனின்
அருகிலே கனகொவுமொகத் திருமணம் முடிந்து ஆேை
தரிசனத்துக்குப் லபொய்க் ரகொண்டிருந்தொர்கள் ஊர்வேமொக.
அப்லபொது ரவகுலவகமொக ஆறு குதிய கயளப் பூட்டிை
தரமொன்று ொஜவதிைிலே
ீ புழுதியைக் கிளப்பிைபடி வந்தது.
அதிேிருந்தது ைொர் என்று நியனக்கிறீர்களொ? மகொ ொணி
த்னொவதிதொன்! சொயே மொர்க்கமொக மங்களகிரிைிேிருந்து
கிளம்பிைவள் அன்றுதொன் விசித்தி புரிக்கு வந்து
ரகொண்டிருந்தொள்.
ஊர்வேத்யதக் குறுக்கிட்ட தம் நிறுத்தப்பட்டது. தம்
இயளை பிள்யளகள் இருவய யும் உைில ொடு கண்டதும்
மகிழ்ந்து லபொனொள்.
குந்தளவல்ேியுடன் கீ ர்த்தி எங்கு லபொனொன் ரதரியுமொ?
அந்தப் பொழயடந்த அ ண்மயனக்குத்தொன்! இப்லபொது அது

அத்தயன லமொசமொக இல்யே. மன்னருக்கும் இளவ சனுக்கும்
சம சம் ஏற்பட்டு விட்டதனொல் கீ ர்த்தியை விரும்பும்
குடிபயடகளும் அ ண்மயன நிர்வொகிகளும் அங்கு
திரும்பிைிருந்தொர்கள். அங்கு கேகேப்புக் கூடிக் ரகொண்டிருந்தது.
வருங்கொே மன்னர் இனி கீ ர்த்திவர்மன்தொலன? இறந்து
இளயமலைொடு உைிர்ரபற்ற பூயனக்குட்டி தன் வொயே நிமிர்த்தி
உைர்த்திக் கீ ர்த்தியை வ லவற்றது. அவன் கொலேொடு தன் உடயே
உ சிக் குேொவிற்று. அந்த அ ண்மயனலை தனக்குச்
ரசொந்தமொனது லபொே, கீ ர்த்தி குந்தளவல்ேி இருவருக்கும் வழி
கொட்டிக் ரகொண்டு முன்னொல் நடந்தது அந்தப் பூயன.
குந்தளொவும் கீ ர்த்தியும் மகிழ ம த்தடிைில்
உட்கொர்ந்திருந்தனர். கீ ர்த்தி லகட்டொன்: "குந்தளொ, உனக்கு
மகிழ்ச்சிதொலன?"
"மகிழ்ச்சிதொன்..." என்றொள் குந்தளவல்ேி. ஆனொல்
அவள் அப்படிச் ரசொன்னலபொது அவள் கு ேில் ஏலதொ ஒரு குயற
இருப்பதொகப் பட்டது கீ ர்த்திக்கு.

"இல்யே, உன் கு ேில் ஏலதொ ஒரு ஏக்கம்
இயழலைொடுகிறது. பூ ண மகிழ்ச்சிைொக அது ஒேிக்கவில்யேலை
குந்தளொ. கண்லண! உன் மனத்யதத் திறந்து என்னிடம்
உண்யமயைச் ரசொல்லு."
குந்தளொ கீ ர்த்திைின் அகன்ற மொர்பில் தன் முகத்யதப்
பதித்தபடி "என்யனப் லபொேலவ எல்லேொரும் உங்கயள விரும்பி
லநசிக்க லவண்டும் என்று ஆயசப்படுகிலறன். நீங்கள் அ சர்
என்ற பைத்தினொலும் மதிப்பினொலும் மட்டுமில்ேொமல்
ஒவ்ரவொருவரும் உங்கயள உண்யமைொகலவ விரும்ப லவண்டும்.
நீங்கள் எல்லேொய யும் விட மிக மிக அறிவொளிைொக,
சொமர்த்திைக்கொ ொக இருப்பதில் எல்லேொருக்கும் இப்லபொது
உங்களிடம் பைம்தொன் இருக்கிறது. ஆகலவ நியனத்தயதக்
ரகொடுக்கும் மந்தி க் குல்ேொயை அணிந்து ரகொண்டு
'எல்லேொய யும் லபொேலவ சொதொ ண அறிவொளிைொகவும்
ச ொசரிைொன சொமர்த்திைக் கொ ொகவும் நொன் மொற லவண்டும்'
என்று நியனத்துக் ரகொள்ளுங்கள். உங்கள் விருப்பத்யத அந்த
மந்தி க் குல்ேொய் நியறலவற்றி யவக்கும். அதன்பிறகு

எல்லேொருலம உங்களிடம் பைம் ரகொள்ளுவயத விட்டு
உண்யமைொன அன்லபொடு லநசிப்பொர்கள்" என்றொள் குந்தளவல்ேி.
கீ ர்த்தி சிே விநொடிகள் ரமௌனமொக இருந்தொன். பிறகு
"குந்தளொ, உன் விருப்பம்தொன் இனி எனக்கு வொழ்க்யகைின் நிைதி.
நீ விரும்பினொைொனொல் அப்படிலை ஆகட்டும். ரகொஞ்சம் ரபொறு
இலதொ என்யன மொற்றிக் ரகொண்டு வருகிலறன். இங்லகலை இரு"
என்று கூறிைபடி வடக்குக் லகொட்யட வொசல் உப்பரியகைில்
உள்ள உச்சொணி அயறயை லநொக்கி ஓடினொன் கீ ர்த்திவர்மன்.
நியனத்தயத நியனத்தபடி நியறலவற்றும் குல்ேொயை
எடுத்து அணிந்து ரகொண்ட கீ ர்த்தி தனக்குத் தொலன கூறிக்
ரகொண்டொன். "குந்தளொ விரும்பிைபடி நொன் மொறப் லபொவதில்யே.
ஒவ்ரவொரு மனிதனுக்கும் தன் மயனவிக்குத் ரதரிைொத ஒரு
கசிைம் இருக்கும். அந்த கசிைம் எனக்கு இதுவொக இருக்கட்டும்"
என்றவன் குல்ேொைிடம் கூறினொன்: "மற்றவர்கயள விட
அதிகமொன அறிவொளிைொகலவொ, சொமர்த்திைக்கொ னொகலவொ
பிறருக்கு நொன் லதொன்றக் கூடொது. ஆனொல் அலத லந த்தில் என்
நியேைில் எவ்வித மொற்றமும் ஏற்படக் கூடொது." அவன்

விரும்பிைபடிலை பிறர் மனத்தில் அவயனப் பற்றி இருந்த பயழை
எண்ணமும் பைமும் மயறந்தன.
கீ ர்த்தி மந்தி ப் ரபொருள்கள் நியறந்த அயறைிேிருந்து
திரும்பி குந்தளவல்ேிைிடம் வந்த லபொது தன் கணவனிடம்
மகத்தொன மொறுதல் ஏற்பட்டிருப்பதொக எண்ணினொள் அவள்.
குந்தளவல்ேியைப் லபொலே அந்த விநொடிைிேிருந்து
எல்லேொருலம கீ ர்த்தியைப் பற்றி நியனக்கேொனொர்கள். ஆனொல்
கீ ர்த்தி எப்லபொதும் லபொே எல்லேொய யும் விட அதிக
சொமர்த்திைசொேிைொகவும் வ ீ னொகவும் விளங்கினொன். ஆனொல்
முன்லபொே மற்றவர்களுக்கு அவனுயடை சிறப்புகள் எடுப்பொன
மனதில் படவில்யே. நியனத்தயதக் ரகொடுக்கும் மந்தி க்
குல்ேொைின் மகியம அது.
விசித்தி புரியை ஆண்ட அ சர்களிலேலை மக்களொல்
மிகவும் விரும்பி லநசிக்கப்பட்ட ஒரு மகொ ொஜொவொகக்
கீ ர்த்திவர்மன் விளங்கினொன்.

கீ ர்த்திைின் மகன் எப்படி இருந்தொன்? அது ஒரு தனிக்கயத.
கீ ர்த்திைின் வொழ்க்யகயை விடச் சுவொ சிைமொனது. அயத
மற்லறொர் புத்தகத்தில் பொர்க்கேொம்.
முற்றும்

Manthira Kambalam PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Manthira Kambalam PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

மந்திர கம்பளம்

ர ொம்ப ர ொம்ப வருஷங்களுக்கு முன்னொலே

விசித்தி புரி என்று ஒரு நொடு இருந்தது. இந்த மந்தி புரியை

மந்தஹொச மகொ ொஜொ என்பவர் ஆட்சி புரிந்து வந்தொர். அவர்

ர ொம்ப மந்தபுத்தியுள்ளவர், ஆனொல் ர ொம்ப நல்ேவர். ொணிைின்

ரபைர் த்தினொவதி. ொணியும் ொஜொவும் ரசௌக்கிைமொக

சந்லதொஷமொக வொழ்ந்து வந்தொர்கள். ஆனொல் இது ரகொஞ்ச

கொேம்தொன் நீடித்தது. அவர்கயள ரமள்ள ரமள்ள ஏக்கம்

வொட்டேொைிற்று. ஏன், எதனொல்?

விசித்தி புரிக்கு அடுத்த வொரிசொக ஒரு இளவ சன் இன்னும்

லதொன்றொதுதொன். மன்னருக்குக் குழந்யதகள் என்றொல் ர ொம்பப்

பிடிக்கும். ொணிக்லகொ இன்னும் குழந்யதலை பிறக்கவில்யே.

'ஒரு குழந்யதயைக் ரகொஞ்சி வியளைொடக் ரகொடுத்து

யவக்கவில்யேலை? தொன் தொைொகவில்யேலை என்ற ஏக்கம்

அடுத்திருந்த கொனகத்தில் பே மயேக்குயககள் இருந்தன. அதில்

கொேரமல்ேொம் கண் மூடிக் கடவுயள நியனத்துத் தவம் புரியும்

முனிவர்கள் பேர் இருந்தொர்கள். இவர்களிடம் லபொய் ஆசி ரபற்று

வந்தொல் தமக்கு ஒரு மகன் பிறக்க அவர்கள் அருள்வொர்கள்

என்று நம்பினொர் மன்னர். ஆனொல், ொணிலைொ இந்த

எண்ணத்துக்லக எதிரிைொக இருந்தொள். அவளுக்கு

சொமிைொர்கயளக் கண்டொலே பிடிக்கொது. அவர்களொல் சின்ன

வைதில் ர ொம்பவும் அவதிப்பட்டவள் ொணி. அதனொல்தொன்

ஜடொமுடி தரித்த சொமிைொர்கயளக் கண்டொலே அவள் ஓடி

ஒளிவொள். முகம் சுளிப்பொள். ஆத்தி ப்படுவொள். இரதல்ேொம்

மன்னருக்குத் ரதரியும். ஆகலவ தம் எண்ணத்யதக் யகவிட்டு

விட்டொர். நொட்யடலை கூட ொணிதொன் நிர்வகித்து வந்தொள். அவர்

விருப்பத்துக்கு மொறொக எதுவும் ரசய்ை மொட்டொர் மன்னர்.

ொணிக்கு அடங்கிை ரபொம்யம அவர்.

வசமொகி விடுலம என்று தமக்குப் பிள்யள இல்ேொத குயறயை

எண்ணிைபடி நொன்மொடக் கூடேில் அமர்ந்திருந்த மந்தஹொச

மகொ ொஜொ அய த்தூக்கத்தில் இருந்தொர். அப்லபொது அவர்

மனத்திய ைிலே த்தினொவதியைத் தம் மயனவிைொக்கிக்

ரகொண்ட அந்த நிகழ்ச்சி லதொன்றேொைிற்று.

இளவ ச ொக இருக்கும் லபொலத மந்தஹொசர் மந்தமொகத்தொன்

இருப்பொர். வீ வியளைொட்டுக்களிலேொ லவட்யடைொடுவதிலேொ

நொட்டம் கியடைொது. ஒரு சமைம் ரபரிை ொஜொ தம் மகயனக்

கட்டொைப்படுத்தி லவட்யடக்கு அனுப்பினொர். கொட்டுக்குப்

லபொனவ ர் தம்லமொடு வந்தவர்களுக்குப் லபொக்குக் கொட்டி விட்டுத்

தனிைொகப் பிரிந்து லபொனொன் மந்தஹொசன். 'முையேயும்

மொயனயும் புேியையும் து த்திக் ரகொண்டு ஓடுவதொவது?

கொனகத்து நிழேில் கண்மூடிப் படுத்தொல் எவ்வளவு சுகமொகத்

தூக்கம் வரும். இயத அனுபவிக்கொமல் குதிய யை வி ட்டிக்

ரகொண்டு லவட்யடைொட அயேவது முட்டொள்தனம்' என்று ஒரு

மந்தஹொசன். குளுகுளுரவன்ற கொற்று இதமொக இருந்தது.

இனியமைொன தூக்கமும் அவயனத் தழுவிக் ரகொண்டது.

அந்தக் குயகக்குள் ஒரு ரபரிை மிருகம் வசித்து வந்தது.

நீண்ட வொல், பைங்க மொன முகம், ரபரிை வொய், அனல் கக்கும்

அதன் மூச்சுக் கொற்றுப் பட்டொல் அத்தயனயும் சொம்பல்.

இளவ சன் மந்தஹொசனின் குறட்யடச் சத்தம் குயகக்குள்

தூங்கிக் ரகொண்டிருந்த பைங்க மிருகத்யத எழுப்பி விட்டது.

லகொபத்துடன் வொயேச் சுழற்றித் தய ைில் அடித்தபடி,

வொைிேிருந்து தீ சுவொயே கக்க, அம்மிருகம் குயகைின்

வொசலுக்கு வந்தது. அப்லபொதும் இளவ சன் எழுந்திருக்கவில்யே.

தன் கர்ஜயனயைக் லகட்டும் கேங்கொமல் கண் தூங்கும்

மனிதயனக் கண்ட மிருகத்துக்கு விைப்பொன விைப்பு. ஈட்டிகள்

லபொன்ற ரசதில்கயளயுயடை தன் வொேினொல் தூங்கும்

இளவ சனின் கொதருகில் கிசுகிசு மூட்டிைது மிருகம். தன்னுடன்

லவட்யடைொட வந்தவர்கள்தொன் தன் இன்பத்யதக்க யேக்க ஏலதொ

இரதல்ேொம் வியளைொட்டு?" என்று கண்கயளத் திறக்கொமலேலை

ஒரு யகைொல் மிருகத்தின் முள் வொயே ஒதுக்கித் தள்ளினொன்.

அந்தக் கொேத்து அந்தப் ரபொல்ேொத மிருகம் லபசக் கூடச்

ரசய்தது? "எயத விளொைொட்டு என்கிறொய்? நன்றொகக் கண்யணத்

திறந்து பொர்" என்று அவன் முகத்துக்கு லநல தன் ரநருப்பு தன்