KABANATA 9: SI PILATO

Hermana Penchang:
Madalas ipalasap sa ating ng diyos ang ganyang parusa pagkat tayo ay
makasalanan o may kamag-anak nagkasala na dapat sana’y tinuruan natin ng
kabanalan ngunit hindi natin ginawa. Kaya ikaw Juli, tuturuan kita magbasa at
magdasal. Aralin mo ang mga librong yan , humiling ka na matubos ang iyong
ama.

Juli:
Opo, Maraming salamat po!

Sa bahay nila Kabesang Tales:

May mga tulisan na nagsidating.

Kabesang Tales:
Lupa ko ito! Walang maipakitang mga papeles ang mga prayle na sila ang
may ari. Nasaan ang pruweba niyo? Akin ito! Hinding-hindi ako magbayayad!

Alperes:
Matigas ka talaga Kabesang Tales!

(Dadakipin ng mga tulisan si Kabesang Tales)

Kabesang Tales:
San niyo ko dadalin?

Tulisan:
Sumama ka na lang! kailangan kang tubusin ng iyong kaanak para makauwi.

Juli: (hinihingal) babayaran ko na po! Pakawalan nyo ang aking ama.

Nang maiwan ng magkakasama sina Kabesang Tales, Juli at Tandang Selo.

Juli:
Lo, anong nangyari sa inyo? (iiyak)
Babae 1:
Napipi na nga siguro si Tandang Selo?

Babae 2:
Hindi na siguro nakayanan ang mga problemang pinagdadaanan.

Tandang Selo:
(iiyak,pipiliting magsalita ngunit walang salita ang maibigkas)

Juli:
Diyos ko! Ano ba itong nangyayari saamin!

Aalis si Kabesang Tales dahil di makayanan ang awa na nararamdaman para

sa sinapit ng mag-ama.

Maiiwan si Juli at Tandang Selo umiiyak na magkayakap.

KABANATA 10: KAYAMANAN AT KARALITAAN

Simoun:
Kabesang Tales narito ako upang magbenta ng mga alahas.

Kabesang Tales:
Ipagpaumanhin mo ngunit wala akong pera.

Simoun:
Ayos lang iyon ipapakita ko na lamang sa inyo ang aking revolver.

Biglang darating sina Sinang, Hermana Penchang at iba pang interesado sa

mga alahas ni ibinebenta ni Simoun.

Sinang:
Gusto ko ng mga brilyanteng sinauna. Si ama ang magbabayad dahil
mahiligin siya sa mga antigo at matatandang bato.

Simoun:
May dala akong mga kwintas ni Cleopatra, mga sadyang nakuha sa mga
primanade, mga singsing na nagtapuan sa Cartago.

Kapitan Basilio:
Ipinadala marahil ang mga iyon ni Hannibal pagkatapos ng labanan sa Canes.

Simoun:
Heto ang dalawang brilyanteng negra.

Hermana Penchang:
Kaakit-akit! Kamangha-mangha ang ganda.

(Si Kabesang Tales ay nakatanaw na lamang)

Simoun: Tulad ng isang manggagamot, nasa akin ang buhay at kamatayan,

lason at panlunas. Dahil aking kapangyarihan at maaari akong magdulot ng
kalamiran sa mga tao sa Pilipinas.

(nagtinginan sa kanyo ang lahat)

Simoun:
Ikaw, ginoo? Wala ba kayong bibilhin? (titingin kay Kabesang Tales)

Sinang:
Ang locket ni Maria Clara? Iyon ay may Brilyante at Esmeralda.

(ipapakita ang laket kay Kabesang Tales)

Simoun:
Nagugustuhan ko ang locket, magkano niyo ipinagbibili? Isang daan ? ….
Limang daang piso? O gusto niyong ipagpalit sa iba?

Kabesang Tales:
Isasangguni ko muna sa aking anak na nasa bayan. (sabay alis)

(Si simoun ay makakatulog)

Kabesang Tales:
(sa isip-isip) Sobra na ang nararanasan ko maging ng pamilya ko, wala na sa
tama ang ginagawa nila. Tinatapakan nila ang alam nilang walang laban!
Mga gahaman sa kapangyarihan. Gagawin ko ang nararapat. (Dahan-dahan
hahakbang patungo sa kinapepwestuhan ni Simoun) Kapalit ng locket na ito
ang pagkuha ko sa revolver mo! Ipagpaumanhin mo ginoo, ngunit walang
ibang tutulong at magwawasto ng pinararanas nila saakin kundi ako mismo.
(lalakad bitbit ang revolver).

(Nang magising si Simoun)

Agad hahanapin ang revolver ngunit ng Makita ang locket na pag mamay-ari
ni Maria Clara, bigla siyang napangiti at binasa ang sulat na iniwan ni
Kabesang Tales.

Kabesang Tales:
Ipagpatawad po ninyo na pagnakawan ko kayo sa sarili kong bahay. Kapalit
ng revolver ay ang locket na alam kong maiibigan niyo, pangangailangan ang
nag udyok saakin. Umalis ako upang sumama sa mga tulisan. Pinagpayuhan ko
kayong mag-iiba ng landas dahil kapag bumagsak sa aming kamay ay hindi ko
na kayo ituturing na panauhin at hihingan namin kayo ng malaking tubos.
Simoun:
(mapapangiti) Sa wakas ay natagpuan ko rin ang aking hinahanap. May
katigasan ngunit mabuti. Hindi siya magtataksil sa kanyang sinabi. (hahalakhak)