ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ

Παράγραφος είναι το αυτοτελές θεματικά τμήμα του γραπτού πεζού

λόγου, το οποίο αποτελεί μία νοηματική ενότητα, άμεσα συνδεδεμένη
με το συνολικό κείμενο. Η παράγραφος προσεγγίζει μια πτυχή ενός
προβλήματος- φαινομένου και προσφέρει έγκυρο και χρήσιμο
πληροφοριακό υλικό. Η έκτασή της οριοθετείται μεταξύ 8-15 στίχων.

Μία παράγραφος οφείλει να έχει:

 Σαφήνεια: να εκθέτει δηλαδή καθαρά και σύντομα τις ιδέες πάνω

σε ένα θέμα γι’ αυτό και η θεματική περίοδος έχει σημαντικό ρόλο.
 Επαρκή ανάπτυξη: αυτό σημαίνει ότι οι λεπτομέρειες της
επιβάλλεται να είναι οι σημαντικότερες που θα στηρίζουν την κύρια
ιδέα
 Ενότητα λεπτομερειών: καμία λεπτομέρεια δεν πρέπει ν είναι
άσχετη από την κύρια ιδέα.
 Αλληλουχία ιδεών: οι λεπτομέρειες οφείλουν να έχουν λογική
σειρά, να μην υπάρχουν κενά ή επαναλήψεις ιδεών.
 Συνοχή κειμένου: δηλαδή σύνδεση των προτάσεων και των
περιόδων με διάφορους τρόπους.

ΔΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ

1. Θεματική περίοδος: είναι η πρόταση ή η περίοδος που εκφράζει με
σαφήνεια και συντομία την κυρία ιδέα της παραγράφου. Βρίσκεται
κατά κανόνα στην αρχή της παραγράφου. Η θεματική
πρόταση/περίοδος πρέπει να χωρίζεται από την υπόλοιπη ανάπτυξη
με τελεία.
Ενδεικτικοί τρόποι έναρξης μιας θεματικής περιόδου: είναι γνωστό ότι,
είναι σαφές ότι, είναι ευρέως διαδεδομένο ότι, λέγεται ότι, αναφέρεται
ότι,

Ενδεικτικές λέξεις ή φράσεις που συνδέουν τη θεματική πρόταση με τις

λεπτομέρειες: ειδικότερα, πιο συγκεκριμένα, έτσι, αρχικά, πράγματι

Λεπτομέρειες: είναι όλες οι ιδέες, πληροφορίες, κρίσεις που στηρίζουν

ή αιτιολογούν τη θεματική περίοδο και οφείλουν να έχουν άμεση σχέση
με αυτή, ενότητα και αλληλουχία μεταξύ τους.

Κατακλείδα: είναι πρόταση ή περίοδος που συνοψίζει όλα όσα έχουν

ειπωθεί. Τοποθετείται στο τέλος της παραγράφου και μπορεί να
παραλειφθεί.

Ενδεικτικοί τρόποι έναρξης της κατακλείδας: λοιπόν,

συμπερασματικά επομένως, συνοψίζοντας, οδηγούμαστε στο
συμπέρασμα ότι