TAKSIL

ni Bb. Christine Joy M. Abay

Ay ayaten ka!
Inaro ta ka!
Kaluguran da ka!
Gihigugma ta ka!
Namomotan ta ka!

Mga katagang paulit-ulit kong sinabi

Ngunit iyong pag-unawa’y nanatiling nakakubli
Mga katagang sa puso’y itinanim
Alaala ma’y binura ngunit puso ang nagkimkim
Iba’t ibang wika, iisa lang ang kahulugan
Isang kahulugang nagbigay ng saya
Ngunit kalauna’y sakit sa puso ang kinahinatnan
Wika nga ba ang dahilan?
O ang pusong nagmamahal na di nahagkan.

Mahal, sinabi mo noon na ako ang dahilan ng iyong buhay

Buhay mong maputla’y naging makulay.
Mga pagtataka’y napalitan ng kasagutan,
Mga kasagutang matagal nang hinanap nang sapilitan.

Ang sabi mo pa nga

Nang isang araw na tayo’y kumain sa kwek-kwekan
Matagal nating pagsasamay kailanma’y di mo malilimutan,
Mga kasiyahang ating pinagsaluhan
Ay kailanma’y mananatili sa iyong puso’t isipan.

At mahal, naniwala ako,

Naniwala akong tunay ang iyong pagmamahal
Naniwala akong lahat ng kilos at galaw mo’y bukal
Naniwala ako, naniwala akong tayo’y magtatagal

Ngunit ano itong aking nalaman?

Nakakita ka lang ng mas malaman, ako’y iyo nang iniwan.
Pinagpalit mo ako nang biglaan
At para bang ikinahihiya mong pagkakilala nati’y malaman.

Di ka na muling humarap pa,

Di ka na muling humarap pa para man lang magpaalam
Di ka na muling humarap pa nang sa huling sandali’y ako’y iyong matitigan
Di ka na muling humarap pa at tuluyan mo na akong kinalimutan.

Napakasakit na makita kang tumatawa’t masaya sa piling niya

Napakasakit na ang dating pagmamahal ay napunta na sa iba.
Ngayo’y pagtataksil na lamang ang iyong alaala
Pagtataksil sa isang taong nagmamahal
Pagtataksil sa mga pangarap na iniwan
Pagtataksil sa mga alaalang nasilayan
Pagtataksil sa wikang kinagisnan
Pagtataksil sa bayang sinilangan.

Dahil sa iyong pagtataksil, ang pangarap ko’y naging malabo

Pangarap na sana’y mabuo itong bansang Filipino
Isang bansang iisang wika ang natatamo
Isang bansang may nagkakaisang mga Filipino.

Mahal, ikaw ay isang Filipino

Ngunit Ingles ang winiwika mo.
Mahal, ikaw ay isang Filipino,
Ngunit kilos at galaw mo’y pawang pang-Koreano.

At marahil, gulong-gulo ka na kung sino ako

Marahil kinalimutan mo na ako,
Mahal, ako ito, ang wika mo
Wikang katutubong ipinagmamalaki mo noon
Ngunit ngayo’y itinatago mo na lamang sa kahon.
Wikang katutubong nagbuklod sa inyo noon,
Ngunit dahil nakatago’y dahilan na ng pagkakaroon ng separasyon.
Wikang katutubong ipinaglaban upang makamit
Ngunit ngayo’y kalayaang diwa’y ipinagkakait.

Ngunit katulad ng isang tunay na nagmamahal

Umaasa pa rin ako,
Umaasang darating ang panahon
Na bubuksan mong muli ang kahon
Panahon na muli mo akong ipagmamalaki
Sa karatig bansang nagmamalaki,
Panahong ako muli’y mamahalin
Upang manatili sa puso’t isip nang mariin.

Naniniwala pa rin ako

Na mga pangarap nati’y magdurugtong
At bubuo ng isang bansang matatag
Isang bansang di patitinag
Isang bansang iisa ang wika
Dahil ang Filipino ay para sa Filipino.

Ako, ikaw at tayo ay mga Filipino

Nakatira sa Filipinas at ang wika ay Filipino. 