Kahit may propesyo’t kumikita ng salapi. Iyo’t iyong din ang ruta ng araw-araw BRUNEI Kabagutang nakalatag sa kahabaan ELYNIA RUTH S. MABANGLO Ng bahay at paaralan, Ng kusina’t higaan. Ako’y guro, asawa at ina. May karapatan ba akong magmukmok? Isang babae-pupol ng pabango, pulbos at seda, Saan ako tatakbo kung ako’y malungkot? Kaulayaw ng batya, kaldero at kama, May beerhouse at massage parlor na tambayan Napagod yata ako’t nanghinawa, Ang kabiyak kong nag-aasam, Nagsikap mangibang-lupa. Nasa bintana ako’t naghihintay. Iyo’t iyon din ang lalaking umuupo sa kabisera, Nagbabaga ang katawan ko sa paghahanap, Nagbabasa ng diyaryo uma-umaga. May krus ang dila ko’t di makapangusap. Naghihintay siya ng kape at naninigarilyo, Humihingi ng tinapay ang mga anak ko, Habang kagkag ako sa pagitan ng kuna at libro Itinotodo ko ang bolyum ng radio. Nagpapahid ng lipstick at nagpapatulo ng gripo. Napagod yata ako’t nanghinawa, Hindi siya nag-aangat ng mukha Nagsikap mangibang-lupa. Umaaso man ang kawali o umiingit ang bata. Noon ako nanaginip na nakapantalon, Hinahatdan ko siya ng brief at tuwalya sa banyo, Nagpapadala ng dolyar at pasalubong. Inaaliw kung mainit ang ulo. Nakahihinga na ako ngayon nang maluwag, Wala siyang paliwanag Walang susi ang bibig, ang isip ay bukas. Kung bakit hindi siya umuwi magdamag, Aaminin kong ako’y nangungulila Ngunit kunot na kunot ang kanyang noo Ngunit sariling kape ko na ang tinitimpla. Kapag umaalis ako ng Linggo. Nag-aabang ako ng sulat sa tarangkaha’t pinto, Ayaw niya ng galunggong at saluyot Sa telepono’y nabubusog ang puso. Kahit pipis ang sobreng inabot, Umiiyak ako noong una, Ibig pa yatang maghimala ako ng ulam Nagagamot pala ang lahat sa pagbabasa. Kahit ang pangrenta’y lagging kulang. Ito lamang ang sagot, Ako’y guro, asawa at ina. Bayaang lalaki ang maglaba ng kumot. Isang babae-napapagal sa pagiging babae. Itinakda ng kabahaging