Professional Documents
Culture Documents
Indonesia teh kaasup nagri anu beunghar ku budaya, hususna budaya daerah. Saban seler
Naon ari kasenian daerah teh? Tangtu bae kasenian anu lahir sarta hirup di daerah. Ieu
kasenian teh perlu diipuk jeung dimekarkeun lantaran mangrupa banda bangsa anu gede ajenna.
Kasenian daerah anu hirup, dipikawanoh, tur dipikaresep lain bae ku seler bangsa anu
nyiptakeunana disebut kasenian nasional. Jadi, kasenian daerah teh mangrupa unsur pangwangun
kasenian nasional.
Kasenian jaipong umpamana, ieu kasenian asal Jawa Barat teh geus jadi kasenian nasional.
Lain bae urang Sunda nu mikaresep jaipongan teh, tapi oge dipikaresep ku seler bangsa sejen.
Ambahan kamekaranana jelas leuwih lega, lain ngan di tatar Sunda wungkul. Malah, ceuk beja,
Lamun seug ditalungtik, kasenian Sunda teh pohara lobana. Ieu kasenian anu sakitu lobana
teh kiwari nungtut laleungitan. Malah boa hidep mah ngan saukur kungsi ngadenge ngaranna bae.
Ari pangna terus muguran teh lantaran taya generasi ngora anu neruskeunana. Kanyataan ieu teh
puguh matak pohara handeueulna. Pohara matak prihatinna. Enya, saha nu teu prihatin kaleungitan
ngaranna, heunteu apal janggelekna oge. Ku sabab kitu, geura urang tataan, boh kasenian anu
Geura urang tataan, diantarana bae, wayang golek, jaipongan, cianjuran, angklung, calung,
kendang penca, beluk, kiliningan, ketuk tilu, kuda lumping, tarawangsa, sandiwara, reog, longser,
lais, debus, ubrug, ujungan, dombret, kawih, gending karesmen, bangbarongan, jeung gondang.
Eta teh karek sabagian leutik, dah ceuk beja kasenian Sunda anu kungsi hirup teh leuwih ti tilu
puluh rupana.
Moal boa, di seler bangsa sejen oge mibanda kasenian anu kawilang loba sarta geus loba
deui nu paehna. Lamun ti hiji seler bangsa, sebut bae, mibanda tilu puluh kasenian, pek kalikeun
ku hidep. Enya maksud teh, kalikeun jeung jumlah seler bangsa nu aya di Indonesia. Leuh, pohara