«Θα σε ακολουθώ»

Θα σε ακολουθήσω!

Όπου κι αν πας.

‘Όσο ψηλό κι αν είναι το βουνό,

όσο βαθιά κι αν είναι η θάλασσα,

όσο μακριά κι αν ταξιδέψεις,

όσο ψηλά κι αν πετάξεις,

θα σε ακολουθώ.

Τα φτερά που μου φόρεσες.

Τα βράγχια που έπλασες.

Ο οδοιπόρος που έφτιαξες.

Αφήνω όλο αυτό τον κόσμο για σένα.

Ίσως πει κανείς ότι αφήνω κάτι τόσο σάπιο.

Μα δεν έχει σημασία.

Είναι ο μόνος κόσμος που είχα μέχρι τώρα.

Σε ακολουθώ και στο πιο μακρινό σύννεφο

Στην άκρη του σύμπαντος.

Πέρα από τον ουρανό που βλέπουν τα μάτια μου.

Στην άκρη του σύμπαντος λένε,

υπάρχει μια κρυσταλλένια θάλασσα.

Εκεί στην άκρη της θα περπατήσω για σένα.

Θα νιώσω στους αστραγάλους μου τον έρωτα σου,

όπως θα νιώθω το διάφανο νερό της.

Έχει ένα λουλούδι που φυτρώνει σε εκείνη την άμμο,

Με αυτό θα φτιάξω στεφάνι για σένα και για μένα.

Τα κρινάκια της Παναγίας.

Εγώ ο αμαρτωλός. με αυτά θα φτιάξω το στεφάνι.

Σαν πέφτει ο ήλιος, θα το φορέσω στα μαλλάκια σου.

Πόσο όμορφα θα λάμπουν στο ηλιοβασίλεμα!

Ύστερα από εκεί, από την άκρη του σύμπαντος,

θα δούμε τα αστέρια και θα τα μετρήσουμε.

Κάθε αστέρι θα είναι και μια λέξη αγάπης.

Κάθε λέξη και μια φωτιά.

Τόσες φωτιές θα ανάψουμε!

Σα τις φωτιές που πηδούν τα μικρά παιδιά,

την ημέρα του Αϊ Γιαννιού του κλήδονα.

Θα καίγονται με αυτές και οι καρδιές μας.

Ξαπλωμένοι στην αμμουδιά της διάφανης θάλασσας,

Το πιο ταιριαστό στρώμα του έρωτα,

με τις φωτιές μας να μας ζεσταίνουν,

η αγκαλιά μας θα είναι το σκέπασμα μας,

και ο ύπνος μας τόσο γλυκός.

Όσο και τα φιλιά που δώσαμε ο ένας στον άλλον.

Κι όλα αυτά θα γίνονται, γιατί θα σε έχω ακολουθήσει.

Στα πέρατα των ορατών και των αοράτων.

Χωρίς να φοβηθώ ούτε μια στιγμούλα.

Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Γιατί έτσι του πρέπει τον έρωτα να τον ακολουθήσεις.