Professional Documents
Culture Documents
Οι γλώσσες, κυρίες και κύριοι, βρίσκονται στα μπόγια των λαών, ψηλώνουν με
το ψήλωμα και συρρικνώνονται με τη συρρίκνωση των σκέψεων και των
πολιτισμών των ανθρώπων. Δεν είναι δυνατόν οι πολιτισμοί και οι σκέψεις να
προάγονται και οι γλώσσες να φθίνουν. Αυτό και το αντίστροφό τους
αποκλείονται. Στην τεχνολογία οι λαοί, στην τεχνολογία και οι γλώσσες. Στην
ποίηση οι λαοί, στην ποίηση και οι γλώσσες.
Είναι αλήθεια πως ύστερα από οδύνες αιώνων «ξυπνήσαμε με ένα κεφάλι
βαρύ», όπως λέει ο ποιητής. Και δεν είναι εύκολο να βρούμε τον ήλιο μας. Τον
ζητήσαμε εκεί όπου δεν ήταν. Δεν μπορέσαμε να ανακαλύψουμε τις αρετές
μας και να ιχνογραφήσουμε τις μορφές της δικής μας ζωής. Όλα αυτά είναι
αλήθεια. Όμως αλήθεια επίσης είναι πως δεν έχουμε πια τον χρόνο («οι καιροί
ου μενετοί») και την πολυτέλεια για άλλες τέτοιου είδους αλήθειες.
Ας προσέξουμε, λοιπόν. Και προπάντων ας προσέξουμε το λόγο του ποιητή:
«Με τα ξόβεργα πιάνεις τα πουλιά, δεν πιάνεις όμως το κελαηδητό τους». Κι οι
γλώσσες είναι τα κελαηδητά των λαών. Να αφήσουμε τα πουλιά να κελαηδούν
το καθένα το δικό του κελαηδητό. Έτσι αναδύονται οι συμφωνίες και οι
συναυλίες των πολιτισμών. Αλλιώς θα ‘ρθει καιρός που στην Ευρώπη της
απαστράπτουσας τεχνολογίας θα ακούγεται ένα μόνο πουλί, ο γκιόνης, που
μονότονα θα ζητάει τον χαμένο αδερφό του.
Χ. Λ. Τσολάκης, ομιλία η οποία εκφωνήθηκε στο 170 Βορειοελλαδικό Ιατρικό
Συνέδριο
της Ιατρικής Εταιρίας Θεσσαλονίκης, Απρίλιος 2003 (διασκευή)
Παρατηρήσεις
Ενότητα 2η
Γλώσσα- Γλώσσες και πολιτισμοί του κόσμου
Κινητό: απελευθερωτής ή δικτάτορας
Για τα παιδιά της ψηφιακής εποχής το κινητό τηλέφωνο ήλθε σαν μια
φυσιολογική εξέλιξη. Συνηθισμένα να πληκτρολογούν με τα δύο χέρια σε
παιχνιδομηχανές, πήραν στη χούφτα τους το κινητό και ανάστησαν τη χαμένη
γειτονιά. Οι αποστάσεις μέσα από τους κατακλυσμένους με αυτοκίνητα
δρόμους εκμηδενίστηκαν, οι φίλοι βρέθηκαν δίπλα και οι ξένοι «κρατιούνται
σε απόσταση» με το να μιλούν σε κάποιον άλλο, όταν δεν θέλουν την
προσέγγισή τους. Όσο για το τι λένε; Δεν χρειάζεται κανείς να το ξέρει,
οσοδήποτε επιπόλαιο, ερωτικό ή χυδαίο είναι: Το πληκτρολογούν σε γραπτά
μηνύματα, χρησιμοποιώντας συντομογραφίες που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν.
Βέβαια οι ειδικοί φωνάζουν ότι αυτή η ασταμάτητη πληκτρολόγηση σε όλο και
πιο λιλιπούτεια πληκτρολόγια μπορεί να οδηγήσει σε κατοπινές σοβαρές
μυϊκές βλάβες και στρες… αλλά ποιος πιτσιρικάς τους ακούει; Ένας
ολόκληρος «δικός τους» κόσμος χτίζεται μέσα από τις ψηφιακές συσκευές,
ένας κόσμος που τροφοδοτείται πλέον καθημερινά από ήχους, τραγούδια,
εικόνες, ακόμη και βίντεο - ανάλογα με το βαλάντιο. Μέσα από τον πιεσμένο
χωροχρόνο της οθόνης του κινητού τα παιδιά ανακαλύπτουν τρόπους
έκφρασης και διαφοροποίησης που αντιστοιχούν σε νέο γλωσσικό ιδίωμα.
1.
δόνηση για να μην ενοχλούν και προσθέτουν στα μηνύματά τους πολλά
γραφιστικά συμπληρώματα - όπως χαμογελαστά προσωπάκια.
Οι λόγοι, λοιπόν, που όλα τα παιδιά θέλουν ένα κινητό είναι για να χτίζουν τον
ιδιαίτερο κόσμο τους, να συμμετέχουν σε ιδεατές γειτονιές μέσα από τα
δίκτυα, να είναι κοινωνικά καταξιωμένα στα μάτια των συνομηλίκων τους, να
κάνουν πλάκα - ή και αντιγραφή - την ώρα του μαθήματος, να ξεφεύγουν από
τον διαρκή έλεγχο των γονιών τους. Οι λόγοι που οι γονείς τους σκέπτονται ή
προστρέχουν να τους το προμηθεύσουν είναι συνήθως οι… αντίστροφοι. Οι
γονείς της δεκαετίας του 2000 μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε έναν διαρκώς πιο
αγχωτικό και θυμωμένο κόσμο. Ιδιαίτερα οι κάτοικοι του Νότου της Ευρώπης,
γεννημένοι στη μονοπολιτισμική παράδοση ενός αγροτοβαρούς κρατισμού,
βρέθηκαν να μάχονται με την αβεβαιότητα σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία
με βιομηχανικά ωράρια. Το άγχος είναι διάχυτο παντού, η ανασφάλεια επίσης,
η αγοραφοβία και η ξενοφοβία θερίζουν. Στην Ελλάδα, όπου ο
εκσυγχρονισμός παραδόξως συμπίπτει με την αποβιομηχάνιση, το στρες είναι
ακόμη πιο έντονο. Ο «θυμός της κοινωνίας» ξεσπάει καθημερινά με την
παραμικρή αφορμή και η παραδοσιακά έντονη αξία της οικογένειας νιώθει
διαρκώς και πιο απειλούμενη. Τι πιο φυσικό λοιπόν από το να θέλει ο κάθε
γονιός να βρίσκεται άμεσα «κοντά» στο παιδί του, όπου και αν βρίσκεται αυτό,
όποια στιγμή και για ό,τι συμβεί;
Αυτό όμως που ακούγεται φυσικό είναι στην ουσία μια νευρωτική αντίδραση,
μια προσπάθεια αστυνόμευσης της ζωής των παιδιών, που σε άλλα στοχεύει
και σε άλλα οδηγεί. Όπως ήδη είπαμε, τα παιδιά θα κάνουν το παν να
μετατρέψουν το κινητό από όργανο ελέγχου σε όργανο απελευθέρωσης. Οι
γονείς θα έχουν μεν την ψευδαίσθηση ότι «είναι κοντά», αλλά τα παιδιά θα
βρίσκονται όπου θέλουν με όποιον θέλουν και θα επικοινωνούν ανεξέλεγκτα
με άτομα που δεν γνωρίζουμε. Αυτό το όργανο που τους δωρίζουμε ως
«συσκευή εντοπισμού» γίνεται στα χέρια τους μοχλός αντίδρασης,
αποσταθεροποίησης του σχολικού περιβάλλοντος και ανάπτυξης μιας
προσωπικότητας που θα αποφεύγει να αντιμετωπίζει τον κόσμο «πρόσωπο με
πρόσωπο». Οι ειδικοί σε όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου τονίζουν ότι το
κινητό τηλέφωνο στα παιδικά χέρια μετατρέπεται σε εργαλείο προσβολής των
συμμαθητών πίσω από την ανωνυμία μηνυμάτων, αλλά και σε δέλεαρ για
βιαιοπραγία και ληστεία εις βάρος των παιδιών που το φέρουν επιδεικτικά.
1.
Να γράψετε ένα κείμενο με τίτλο «Η γλώσσα των νέων» στο οποίο να
ερευνάτε ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της γλώσσας αλλά και τους
λόγους για τους οποίους οι νέοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν έναν ιδιαίτερο
γλωσσικό κώδικα.