Professional Documents
Culture Documents
Ang Alamat NG Pilipinas
Ang Alamat NG Pilipinas
Noong unang panahon wala pang tinatawag na bansang Pilipinas. Mayroon lamang na
maliliit na pulo. Noong hindi pa rin ito bahagi ng mundo, may nakatira ritong isang
higante. Ang kuweba niya ay nasa kalagitnaan ng Dagat Pasipiko. Kasama niyang
naninirahan ang kanyang tatlong anak na babae, sina Minda, Lus at Bisaya.
Isang araw kinakailangang umalis ang amang higante upang mangaso sa kabilang
pulo. Kailangang maiwan ang tatlong magkakapatid, kaya pinagsabihan niya ang tatlo.
Huwag kayong lalabas ng ating kuweba, ang bilin ng ama. Diyan lamang kayo sa loob
dahil may mga panganib sa paligid. Hintayin ninyo ako sa loob ng kuweba.
Tulungan ninyo ako! sigaw ni Minda. Narinig nina Lus at Bisaya ang sigaw ni
Minda. Abot ang sigaw sa kuweba. Tumigil ang paggawa ng dalawa.
Si Minda, humihingi ng tulong! sabi ni Lus na nanlalaki ang mga mata sa pagkagulat.
Mabilis na tumakbo sila sa may dagat. Tingin dito, tingin doon. Nakita nilang
sisinghap-singhap sa tubig ang kapatid.
Mabilis nilang nilusong si Minda. Malalim pala doon. Inabot nila ang kamay nila sa
kapatid. Naku, pati sila ay nadala ng dambuhalang alon.
Kawag, sipa, taas ng kamay, iyak, sigaw at walang tigil na kawag. At sa kasamaang palad
ang tatlong anak na babae ng higante ay hindi na nakaahon.
Nang dumating ang higante nagtataka siya kung bakit walang sumalubong sa
kanya. Dati-rati ay nakasigaw sa tuwa ang tatlo niyang anak kung dumating siya. Wala
ang tatlo sa kuweba. Ni isa ay wala roon.
Saan kaya nagtungo ang tatlo kong anak? tanong niya sa sarili. Saan kaya? Lus, Bisaya,
Minda!
Walang sagot! Hinanap niya sa paligid. Wala roon. Pinuntahan niya ang ilang malapit
na pulo. Ni anino, wala.
Baka kaya may pumuntang ibang tao at dinala silang pilit? sabi ng higante sa sarili.
Biglang umalon ulit nang malakas at dumagundong. Napalingon ang ama. At nabuo sa
isip niya na baka nalunod ang tatlo. Dumako pa siya sa malayo. At hindi nagkamali ang
ama. Nakita niya ang labi ng ilang piraso ng damit na nakasabit sa isang bato. Para tuloy
niyang nakita ang tatlong kamay na nakataas at humihingi ng saklolo. Naalala niyang
bigla na hindi niya pinayagang lumabas ang mga ito. Ni hindi sila natutong
lumangoy. Tumalon sa dagat ang higante. Sa isip lamang pala niya ang larawan ng
tatlong kamay na nakataas. Nawalan siya ng lakas.
Mga anak! Ano pa? Wala na! himutok ng ama. Nawalan na ng ganang
kumain. Tumayo. Umupo. Tumingin sa malayo. Isa-isang hinagod ng tingin ang bawat
munting bato at kahoy sa malayo. At sa pagod at hapis napahilig sa isang bato at
tuluyang natulog. Mahabang pagkatulog ang nagawa ng kawawang higante.
Nang magising ang higante kinusot ang mata. May nakita siyang wala doon
dati. Tumayong bigla at tiningnang mabuti.
Ano ito? saan galing ang tatlong pulong ito? Sila kaya ang tatlong ito? tanong sa
sarili. Lalong lungkot ang naramdaman ng amang ulila.
Ang tatlong pulong ito! Sina Lus, Bisaya at Minda ito! ang sabi niyang malakas.
At buhat noon tinawag na Luson, Bisaya at Mindanaw ang tatlong pulo. Dito nagmula ang
bansang Pilipinas. Nasa gawing timog sa Asya. Bahagi ito ng Pilipinas sa katimugang
bahagi ng Asya.
Sanggunian: Reyes, Lucia M. and Cortez, Lilia R. Ang Alamat ng Pilipinas. Manila: Integrated
Publishing House, 1989.