Florante at Laura

(Buod ng bawat
kabanata)

mlf
 Kabanata 1
Kay Selya
Kapag naaalaala ng makata ang
nakaraan, iisang babae ang binabalikan niya sa
gunita, si Celia lamang. Matamis ang kanilang
pag-iibigan at masaya sila habang namamasyal sa
Ilog Beata at Hilom. Ngunt ngayo’y di mapigilan
ng makata ang pagluha kapag naiisip na baka
naagaw na ng iba ang pag-ibig ni Celia. Dahil sa
kalungkutan, natutong magsulat ng tula ang
makata. Inihahandog niya ang tulang ito kay
Celia, na ang sagisag ay M.A.R.
 Kabanata 2
Sa Babasa Nito
Nagpapasalamat ang makata sa
mga babasa ng kanyang awit. Ang kanyang akda ay
parang bubot na prutas sa unang tingin ngunit
masarap kapag ninamnam. Hinihiling ng makata na
huwag babaguhin ang kanyang berso at pakasuriin
muna ito bago pintasan. Kung may bahaging di
malinawan, iminumungkahi niyang tumingin lamang
ang mambabasa sa ibaba ng pahina at may
paliwanag doon. Ipinakiusap din niya na huwag
babaguhina ng mga salita sapagkat sa halip na
mapabuti ay baka sumama pa ang akda.
 Kabanata 3
Tagpuan
Nagsisimula ang awit sa isang
madilim at mapanglaw na gubat na di halos mapasok
ng sikat ng araw. Madawag ang gubat at maraming
puno ng higera at sipres. Maraming hayop dito, tulad
ng ahas, basilisko, hyena, tigre at leon. Sa isang
punong higera sa gitna ng gubat, naktali ang paa,
kamay at leeg ng isang guwapong binata, na may
makinis na balat at kulay gintong buhok. Sayang
walang mga nimpa sa gubat na makapagliligtas sa
binata.
 Kabanata 4
Ang Reynong Albanya
Umiiyak ang binatang nakagapos. Sinabi
niyang naghahari ang kasamaan sa kahariang
Albanya. Bawal magsabi ng totoo, may parusa
itong kamatayan. Kagagawan ni Konde Adolfo ang
lahat, sapagkat ibig nitong mapasakanya ang
kapangyarihan ni Haring Linseo at ang kayamanan
ni Duke Briseo na ama ng nakagapos.
 Kabanata 5
Pighati ng Nagmamahal
Nakikiusap ang binatang nakagapos na ibagsak ng
kalangitan ang poot nito at parusahan ang masasama.
Alam niyang lahat ng nangyayari ay sa ikabubuti ng lahat
kaya’t nakahanda siyang magdusa. Ang tanging hiling niya
ay sana, maalaala siya ng minamahal na si Laura. Kung
naiisip niyang iniiyakan ni Laura ang kanyang pagkamatay,
para na rin siyang nagkaroon ng buhay na walng hanggan.
Ngunit ang labis na ipinaghihirap ng kanyang loob ay ang
hinalang baka naagaw na ng kanyang karibal na si Adolfo
ang pagmamahal ni Laura.
 Kabanata 6
Magandang Alaala
Larawan ng kalungkutan at pagseselos ang
binatang nakagapos. Isinigaw niya sa buong kagubatan
ang kanyang sama ng loob dahil tila nalimot na siya ni
Laura, ngayon pa namang kailangan niya ito. Noon,
kapag patungo sa digmaan, ang binata ay pinababaunan
ni Laura ng luha at ng bandang may letrang L at
mahahalagang bato. Pagkagaling sa labanan, munting
galos ng binata ay huhugasan agad ni Laura ng luha. At
kung nalulungkot ang binata pinipilit siyang aliwin ni
Laura.
 Ibig ng binatang nakagapos na
muling ipakita ni Laura ang dating pag-
aalaala sa kanya. Ngunit natatakot ang
lalaki na baka naagaw na ni Adolfo so
Laura. Kaya’t nasabi niyang pasasalamatan
pa niya si Adolfo pahirapan man siya nang
husto, huwag lamang agawin si Laura.
Lumuha ng lumuha ang lalaki hanggang sa
siya’y mapayukayok.
 Kabanata 7
Kapangyarihan ng Pag-ibig
Nagkataong dumating sa gubat ang
isang mandirigma o gerero na sa pananamit ay
masasabing isang Morong taga-Persiya. Naupo
ito sa lilim ng isang puno at lumuluhang
naghimutok. Nagbanta siya na sino mang
umagaw sa pagmamahal ng babae ay
papatayin niya, maliban sa kanyang ama.
Naihimutok ng gererong Moro na sadyang
napakalaki ng kapangyarihan ng pag-ibig. Kahit
mag-aama’y nag-aaway nang dahil sa pag-ibig.
 Kabanata 8
Duke Briseo: Amang Mapagmahal
Nang huminto sa paghihimutok ang
gerero, nagulat pa ito sa sumalit na buntung
hininga ng lalaking nakagapos. Moo’y ginugunita
ng nakagapos ang amang mapagmahal na
ipinapatay ni Adolfo. Pinaghiwa-hiwalay ang
ulo, katawan at mga kamay ng kanyang ama
at walang nakapangahas na ito’y ilibing. Ngunit
hanggang sa huling sandali, tanging kapakanan
ng kaisa-isang anak ang nasa isip ng ama.
.
 Kabanata 9
Amang di dapat pamarisan
Naalaala rin ng gerero ang sariling
ama na kaiba sa ama ng lalaking nakagapos ay
di nagpakita ng pagmamahal sa anak minsan
man. Ang lalong masakit, ang kanyang ama pa
ang umagaw sa babaing kanyang
pinakamamahal. Maagang naulila sa ina ang
gerero kaya’t di siya nakatikim ng pagmamahal
ng magulang. Naputol ang iniisip ng gerero
nang marinig sa nakagapos na malibing man
ito ay patuloy pa ring mamahalin si Laura.
.
 Kabanata 10
Panganib na Nakaamba
Dalawang leon ang papalapit sa
nakagapos ngunit parang naaawang napahinto
ang mga ito sa harap ng lalaki. Sa harap ng
nagbabantang kamatayan sa pangil ng mga
leon, nagpaalam ang binata sa bayang Albanya
na pinaghandugan ng kanyang paglilingkod at
kay Laura. Sinabi ng binata na ang lalong
ipinaghihirap ng kanyang loob ay ang
pangyayaring haharapin niya ang kamatayan
nang di angkin ang pag-ibig ni Laura..
.
 Kabanata 11
Ang Tagapagligtas
Hindi na natiis ng gerero ang naririnig
na daing. Kaya’t hinanap niya ang
pinanggagalingan ng tinig. Pinagputol-putol ng
gerero ang mga dawag hanggang marating ang
kinaroroonan ng nakagapos. Anyong sisilain na
ng dalawang leon ang binata na sa tindi ng
hirap ay nawalan ng malay. Pinagtataga ng
gerero ang dalawang leon hanggang sa
mapatay. Pagkatapos kinalagan nito at
kinalong ang binata.
.
 Kabanata 12
Atas ng Langit
Nang matauhan ang binata, si Laura
agad ang unang hinanap. Nagulat pa ito nang
mamalayang nasa kandungan siya, hindi ni
Laura, kundi ng isang Moro. Ipinaliwanag ng
gerero na di niya natiis na di tulungan ang
binata, sapagkat magkaiba man sila ng
pananampalataya, nakaukit din sakanyang
puso ang pagtulong sa kapwa, gaya ng iniuutos
ng Langit ng mga Kristiyano. Sa halip na
magpasalamat, isinagot ng binata na higit pang
ibig niyang mamatay sa laki ng hirap na
dinaranas. Sa narinig na ito, napasigaw ang
gerero.
 Kabanata 13
Mga Mapagpalangkamay
Walang kibuan ang dalawa hanggang
sa lumubog ang araw. Dinala ng gerero ang
binata sa isang isang malapad at malinis na
bato. Dito pinakain ng Moro ang binata na di
nagtagal ay nakatulog sa kanyang kandungan.
Magdamag na binantayan ng gerero ang
binata, na tuwing magigising ay naghihimutok.
Nang magising kinaumagahan,
nakapagpanibagong lakas na ang binata.
Itinanong ng Moro ang dahilan ng paghihirap
ng loob nito.
 Kabanata 14
Bugtong na Anak
Isinalaysay ng binata ang
kanyang buhay. Siya’y si Florante, nag-
iisang anak ni Duke Briseo ng Albanya, at ni
Prinsesa Floresca ng Krotona. Sa Albanya
siya lumaki at nagkaisip. Ang
kanyang ama’y tanungan o sanggunian ni
Haring Linseo at tumatayong
pangalawang puno sa kaharian. Isang
matapang na pinuno at mapagmahal na
ama si Duke Briseo.
 May ilang mahalagang
pangyayari noong bata pa si Florante. Nang
sanggol pa’y muntik na siyang madagit ng
isang buwitre ngunit nailigtas siya ng
pinsang si Menalipo. Isang araw, isang ibong
arkon ang biglang pumasok sa salas at
dinagit ang kanyang dyamanteng kupido sa
dibdib. Nang siya’y siyam na taon na,
pinalili[pas niya ang maghapon sa
pamamasyal sa burol. Bata pa’y natuto na
siyang mamana ng mga ibon at iba pang
hayop. Naging mapagmahal siya sa
kalikasan.
 Kabanata 15
Laki sa Layaw
Lumaki sa galak si Florante.
Ngunit ngayon niya naisip na di dapat palakhin
sa layaw ang bata sapagkat sa mundong ito’y
higit ang hirap kaysa sarap. Ang batang
nasanay sa ginhawa ay maramdamin at di
makatatagal sa hirap.
Alam ito ni Duke Briseo. Kaya’t tiniis
nito ang luha ng asawa at masakit man sa loob
na mawalay sa anak, ipinadla siya ng ama sa
Atenas upang doon mag-aral.
 Kabanata 16
Nahubdan ng Balatkayo
Labing-isang taong gulang
si Florante nang ipadala sa Atenas upang
mag-aral. Ang naging guro niya rito ay si
Antenor. Isa sa mga estudyante rito ay ang
kababayang si Adolfo, na nang una ay
nadama na si Florante na tila pakunwari
lamang ang kabaitan ni Adolfo. Anim na
taon sa Atenas si Florante. Sa loob ng
panahong ito, natuto siya ng pilosopiya,
astrolohiya at matematika.
 Kabanata 17
Nalulumbay na Puso
Nanguna si Florante sa
katalinuhan at dinaig niya maging si Adolfo.
Napabalita ang una sa buong Atenas. Dito
na lumabas ang tunay na pagkatao ni
Adolfo. Sa isang dulang ginampanan nina
kapwa ni Florante, pinagtangkaan nitong
patayin ang huli. Salamat at nailigtas siya
ng kaibigang si Menandro. Kinabukasan din,
umuwi sa Albanya si Adolfo.
.
 Naiwan sa Atenas si Florante
at nagtagal doon nang isang taon pa. isang
araw, tumanggap ng liham si Florante mula
sa ama. Sinasabi sa sulat na namatay ang
kanyang ina. Nawalan ng malay si Florante
sa tindi ng kalungkutan. Hindi nakabawas sa
kanyang kalungkutan ang tapat na
pakikiramay ng guro at mga kamag-aral.

.
 Kabanata 18
Paalam, Bayan ng Atenas
Pagkaraan ng dalawang buwan ng
matinding kalungkutan para kay Florante dumating
ang ikalawang sulat ng kanyang ama, kasama ang
sasakyang sumundo sa kanya. Bago umalis pinagbilinan
si Florante ng gurong si Antenor na pakaingatan ng
una si Adolfo sapagkat tiyak itong maghihiganti.
Idinagdag pang huwag padadala si Florante sa magiliw
na pakikiharap. Pinayuhan siyang lihim na maghanda
nang hindi nagpapahalata.
Pinayagan ni Antenor si Menandro na
sumama kay Florante. Ang magkaibigan ay inihatid ng
kanilang mga kamag-aral hanggang sa daungan.
 Kabanata 19
Sa Bayan ng Crotona
Di nagtagal nakarating sa Albanya ang magkaibigan.
Pagkakita sa ama, napaluha si Florante nang muling
manariwa ang sakit ng loob sa pagkamatay ng ina. Noon
dumating ang sugo ni Haring Linseo, dala ang sulat ng Hari
ng Crotona na humihingi ng tulong sapagkat nilusob ang
Krotona ni Heneral Osmalikng Persiya. Pangalawa ito ng
bantog na si Prinsipe Aladin na hinahangaan ni Florante at
ayon sa balita’y kilabot sa buong mundo. Sa narinig,
napangiti ang Moro at nagsabing bihirang magkatotoo ang
mga balita at karaniwang may dagdag na.
Nagtungo sa palasyo ng Albanya ang mag-ama.
Doon masakit man sa loob, pumayag din ang ama ni
Florante nang ito’y hirangin ng hari na heneral ng hukbo.
 Kabanata 20
Kagandahang Walang Kawangis
Nakilala ni Florante ang anak ng hari na si Laura,
isang dalagangkaagaw ni Venus sa kagandahan, isang
kagandahang mahirap isiping makapagtataksil.

Sa harap ng kagandahan ni Laura, laging

nagkakamali ng sasabihin si Florante sapagkat natatakot
siyang baka di maging marapat sa dalaga.
 Kabanata 21
Pangarap na Pagibig
Tatlong araw ang piging ng hari para kay
Florante. Sa loob ng panahong ito ay di man lamang
nakausap ni Florante nang sarilinan si Laura. Sa
kabutihang-palad, isang araw bago umalis sina Florante
upang makidigma, nakausap nito ang dalaga at
pinagtapatan ng pag-ibig. Hindi sumagot ng ‘oo” ang
dalaga ngunit lumuha siya nang umalis si Florante
patungong digmaan.
 Kabanata 22
Tagumpay at Pighati
Dahil sa luhang pabaon ni Laura, natiis ni Florante ang
kalungkutang bunga ng pagkawalay sa minamahal. Pagdating sa digmaan,
naabutan ng hukbo nina Florante na halos mawasak na ang kaaway ang kuta ng
Krotona. Ngunit magiting na nagtanggol si Florante at ang kanyang mga kawal
hanggang sa hamunin ni Osmalik si Florante na silang dalawa ang magharap.
Limang oras silang naglaban hanggang sa mapatay ni Florante si Osmalik.
Ipinagbunyi ng taong-bayan si Florante lalo nang malamang ito’y apo ng hari ng
Krotona. Ngunit nahaluan ng lungkot ang kanilang kagalakan nang magkita ang
maglolo. Muling nanariwa ang kirot ng pagkamatay ng ina ni Florante. Dito
naisip ni Florante na walang lubos na ligaya sa mundo.

Pagkaraan ng limang buwan sa Krotona, nagpilit nang bumalik sa

Albanya si Florante upang makita si Laura. Ngunit nang malapit na at
natatanaw na ang moog ng Albanya, biglang kinutuban si Florante.
 Kabanata 23
Pag-ibig na Pilit
Hindi nagkamali ang kutob ni Florante. Nakawagayway
sa Albanya ang bandilang Moro. Pinatigil muna ni Florante ang kanyang
hukbo sa paanan ng bundok. Mula roon natanaw nilang tila pupugutan ng
ulo ang isang babae. Dali-daling lumusob sina Florante at ginapi ang mga
Moro. Naligtas ang babae na walng iba kundi si Laura. Papupugutan ng
ulo ang dalaga sapagkat tinanggihan nito ang pag-ibig ng emir at ito’y
sinampal pa. noon binigkas ni Laura ang “sintang Florante.”

Pinawalan ni Florante ang hari, ang kaniyang ama at ang iba

pang bilanggong kinabibilangan ni Adolfo. Lalong nainggit si Adolfo kay
Florante hindi lamang dahil sa papuring tinanggap kundi dahil nakamit
pa niya ang pag-ibig ni Laura. Dahil dito, muling nagbalak si Adolfo na
ipahamak si Florante.
 Kabanata 24
Patibong ng Taksil
Pagkalipas ng ilang buwan, lumusob ang hukbo ng Turkiya
sa pamumuno ni Miramolin. Ngunit tinalo si Florante si Miramolin.
Naging sunod-sunod ang tagumpay ni Florante hanggang sa umabot sa
17 ang mga haring nagsigalang sa kanya.

Isang araw, nasa Etolya si Florante at ang kanyang hukbo nang

dumating ang sulat ng hari na nagpapauwi sa kanya. Iniwan niya ang
hukbo kay Menandro. Ngunit pagdating sa Albanya, nilusob siya ng
30,000 sandatahan at noon di’y ibinilanggo. Noon niya nalamang
ipinapatay ni Adolfo si Haring Linseo at ang kanyang amang si Duke
Briseo. Si Laura nama’y nakatakdang ikasal kay Adolfo. Labingwalong
araw na ipiniit si Florante. Pagkaraan, itinali siya sa gubat na
kinatagpuan sa kanya ng gererong Moro.
 Kabanata 25
Ang Hinagpis ng Girero
Nang matapos magsalaysay si Florante,
nagpakilala ang Moro. Siya si Aladin mula sa Persiya na anak ni Sultan
Ali-Adab. Sinabi ni Aladin na yamang kapwa sila sawi ni Florante,
mamuhay na silang magkasama sa gubat. Noon isinalaysay ni Aladin ang
kanyang pinagdaanang buhay. Ikinuwento niya ang pakana ng sarili
niyang ama upang maagaw sa kanya si Flerida. Ipinapakulong siya nito sa
bintang na iniwan niya ang hukbo sa Albanya kahit wala pang utos ng
sultan. At nang mabawi ni Florante ang Albanya, hinatulang pugutan ng
ulosi Aladin. Pinatawad siya sa kondisyong aalis siya sa Persiya noon din.
Bagama’t nakaligtas sa kamatayan, higit pang ibig ni Aladin na mamatay
kaysa maagaw ng iba ang pagmamahal ni Flerida.
 Kabanata 26
Mga Tinig ng Pag-ibig
Natigil sa pag-uusap ang dalawa nang
marinig ang dalawang babaing nag-uusap. Ayon sa isa, nang malaman
niyang papupugutan ng ulo ang kanyang minamahal, nagmakaawa siya
sa sultan. Pumayag ang sultan na patawarin ang nobyo ng babae, kung
papayag itong pakasal sa sultan. Walang nagawa ang babae kundi ang
sumang-ayon. Ngunit nakaalis ang kanyang nobyo nang di sila nagkausap.
Nang gayak na ang kanilang kasal tumakas ang babae na nakadamit-
gerero. Ilang taon siyang naglagalag sa mga bundok at gubat hanggang sa
mailigtas niya ang kausap. Nang biglang sumulpot sina Florante at Aladin.
Sa di inaasahang pagtatagpong iyon, di masusukat ang kaligayahan ng
apat na tauhan.
 Kabanata 27
Sa Bingit ng Kamatayan
Si Laura naman ang nagsalaysay. Ayon
sa kanya, napapaniwala ni Adolfo na gugutumin ng hari ang taong-bayan
kaya’t nagkagulo ang mga ito. Kasunod ng pagkakagulo, ipinapatay ni
Adolfo ang hari at ang matatapat na alagad nito. Inagaw ni Adolfo ang
pagkahari at pinilit si Laurang pakasal sa kanya. Hindi nagpapahalata ng
tunay na niloloob, pumayag si Laura ngunit humingi ng limang buwang
palugit upang magkapanahong mapauwi si Florante. Sa kasamaang-
palad, nahulog si Florante sa pakana ni Adolfo at naipatapon. Handa
nang magpakamatay si Laura nang dumating si Menandro na siyang
nakatanggap ng sulat ni Laura kay Florante. Tumakas si Adolfo, tangay si
Laura na pinagtangkaang abusuhin sa gubat na iyon. Siya namang
pagdating ni Flerida. Pinana nito si Adolfo na namatay noon din.
 Kabanata 28
Masayang Wakas
Matapos ang pagkukuwento ni Laura, dumating si
Menandro na may kasamang hukbo. Laking tuwa nito nang
makita ang kaibigang si Florante. Ipinagbunyi ng hukbo ang
bagong hari na si Florante. Ipinagsama nina Florante sa
Albanya sina Aladin at Flerida na kapwa pumayag na
maging Kristiyano. Nakasal sina Florante at Laura at sina
Aladin at Flerida. Umuwi sa Persiya sina Aladin at Flerida
nang mamatay si Sultan Ali-Adab. Nagpasalamat sa Diyos
ang mga mamamayang nasisiyahan sa pamumuno nina
Florante at Laura.
source:

http://floranteatlaurasummary.blogspot.com/