Professional Documents
Culture Documents
26 თებ გავანთავისუფლე
ლეილა მიმინოშვილი
ჩემი შვილი 2018 წლის 3 ივლისს როდესაც გავიდა სახლიდან მას მერე არ
მინახავს ამ დრომდე. ის იყო ძალიათ თბილი და მოსიყვარულე, 1 დღეც არ გასულა რომ
არ მოეწერა ან არ დაერეკა. როდესაც მისი ზარები შეწყდა და მეც ვეღარ
ვუკავშირდებოდი ძალიან ავნერვიულდი, ვის აღარ დავურეკე, ვის აღარ ვთხოვდი
დახმარებას. არ ვიცოდი, რომ ჩემი შვილი ორულად იყო, ეს რომ მცოდნოდა არ
გავუშვებდი. ალბათ სინამდვილეში ეს გახდა მისი წასვლის მიზეზი. დათოს ჩემი შვილი
უყვარდა, უფრო სწორად ერთმანეთი უყვარდათ მაგრამ მე ამის სასტიკი
წინააღმდეგი ვიყავი რადგან არც მუშაობდა, არც სწავლობდა, დღე და ღამე ქუჩაში
იყო, ვხვდებოდი რომ ჩემ შვილს მასთან არანაირი მომოვალი არ ქონდა. ამიტომ
ვუკრძალავდი მასთან ყველანაირ ურთიერთობას. მე მეტი არაფრი ვიცი.
ანა ფოლადაშვილი
მე ვარ ანა ფოლადაშვილი, 24 წლის. დავასრულე საქართველოს ეროვნული
უნივერსიტეტი, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი. დათოს წლებია ვიცნობ, ერთმანეთი მე _7_ე
კლასში გავიცანით. 3 წელია შეყვარებულები ვართ. როდესაც გავიგე რომ ორსულად
ვიყავი ძალიან ვინერვიულე, ბავშის მოშორება მინდოდა მაგრამ დათომ არ მომცა
უფლება. მეშინოდა რადგან დედა არ მაპატიებდა ამას. ამიტომ მე და დათო წავედით
თურქეთში და დედა მოვატყუე, რომ სამუშაოდ მივდიოდი. ვუთხარი ჩემი პროფესიით
სტაჟირება უნდა გავიარო და შემდეგ იქვე ვაგრძელებ მუშაობასთქო. არ ვიცოდით
თურქეთში თავი რითი გვერჩინა და არც ის ვიცოდით სად გვემუშავა, მაგრამ დათოს
მეგობარი ვანო დაგვეხმარა. უფრო სწორად მეგონა დაგვეხმარებოდა. ვანო დათომ
გამაცნო და მითხრა ჩემი კარგი მეგობარი არსო, მან მოგვცა საცხოვრებელი
ადგილიც დათოს უშოვა სამსახური და ასე ვცხოვრობდით. თითქოს ყველაფერი
კარგად იყო. როდაც უნდა მემშობიარა წამიყვანეს სადღაც კერძო კლინიკაში, ასე
მითხრეს საავადმყოფოში ვერ წავალთ რადგან უკანონოდ ვიმყოფებით თურქეთში
და დაგვაკავებენო. მშობიარობის შემდეგ დამაძინეს და როდესაც გავიღვიძე
თავიდან არ მახსოვდა სად ვიყავი შემდეგ როდესაც გამახსენდა და ბავშვის ნახვა
მოვითხოვე მითხრეს, რომ ოპერაციამ ცუდად ჩაიარა და ბავშვი გარდაიცვალა. იქ 2
დღე ვიმყოფებოდი. 2 დღის შემდეგ გადამიყვანეს სხვაგან, ადგილი არ მახსოვს. იყო
პატარა სასტუმრო სადაც 1 ოთახში 8 ადამიანი ვიყავით,აქედან 2 ქართველი. ოთახი
ძალიან პატარა იყო. იქ გავიცანი ლიკა მუჯირი. ლიკამ ამიხსნა რაც ხდებოდა. მითხრა,
რომ იქ დროებით ვიყავით სანამ სამუშაოდ არ წაგვიყვანდნენ. მითხრა რომ იქიდან
ადამიანები სხვადასხვა სამუშაოს შესასრულებლად მიყავდათ . იქ თითქმის 3 კვირა
გავატარე. დღეში მხოლოდ ერთხელ გვაჭმევდნენ. ოთახი იყო პატარა და ამ ოთახშივე
იყო საპირფარეშოც, შესაბამისად იყო ანტისანიტარია. მჭირდებოდა სამედიცინო
დახმარება მაგრამ წამალსაც არ მაძლევდნენ, ღამით ცივ წყალს გვასხამდნენ რომ
არ დაგვძინებოდა. წესიერად არაფერი მახოვს. დათო არ ვიცი სად იყო. ბოლოს
ოპერაციამდე ვნახე.
ლიკა მუჯირი
მე ვარ ლიკა მუჯირი 27 წლის. არ ვიცი საიდა დავიწყო, არ ვიცი იქ რა დრო გავატარე.
ეს იყო ადგილი სადაც ადამიანისთვის ყოფნა არ შეიძლებოდა . რამდენიმე სამსახური
გამოვიცვალე, სხვადახვა ადგილას გადავყავდი. სამსახურები იყო მძიმედ
შესასრულებელი, გვამუშავებდნენ ყველგან სადაც ნორმალური ადამიანი არ
იმუშავებდა. ამაზე არ მსურს საუბარი. მექცეოდნენ ცხოველებივით , როდესაც არ
ვემორჩილეოდი ან რამეზე ვეწინააღმდეგებოდი მცემდნენ. ბევრი ადამიანი იქ
ყოფნის დროს გარდაიცვალა, ბევრი მეგობარი დავკარგე
ავთო ბუცხრიკიძე
გიორგი გაბაშვილი
მე ვარ გიორგი გაბაშვილი, დავამთავრე ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის
სამართლის ფაკულტეტი. დავასრულე პლიციის აკადემია და 10 წელია ვარ პოლიციის
თანამშრომელი ორგანიზებულ დანაშაულტა დეპარტამენტში, წოდებით კაპიტანი.
_ მოგახსენებთ. მე უნდა გემეგო ვინ იყო დათო ნოდია. ზოგადად ვიცოდით რომ დათო
ნოდიამ 1 წლით მოიხადა სასჯელი წვრილმანი ხულიგნობისთვის მაგრამ უნდა გამეგო
მისი მოკავშირეების შესახებ და საერთოთ როგორ ცაერთო საქმეში, ან საერთოთ იმ
დათოზე იყო საუბარი თუ არსებობდა სხვა დათო ნოდია რომელიც არ ვიცოდით აქამდე
ვინ იყო. ამიტომ ზემოთ მოცემული ინფორმაციის გადასამოწმებლად მე დამაკავეს და
გადამიყვანეს გლდანის ნომერ მერვე სასჯერ აღსრულების დაწეებულებაში, ზუსტად
იქ სადაც ეს პიროვნება სასჯელს იხდიდა. ზუსტად იმ საკანში. მე გავიცანი მისი
თანამესაკნეები და ზუსტად 1 თვე დამჭირდა იმისთვის, რომ დამედასტურებინა ამ
ადამიანის ვინაობა. დეტალები სახელმწიფო საიდუმლოა. მე ეს ვიცოდი და შემდეგ
მივიღე მეორე დავალებაც: გადავულიყავი თურქეთში და მეწარმოებიდა ამოძიება
სახელმწიფო უსაფრთხოების თანამშრომელ ავთო ბუცხრიკიძესთან ერთად . მაგრამ
ასევე გამაფრთხილეს რომ საქმეში იკვეთებოდა საელმწიფო უსაფრთხოების
სამსახურის თანამშრომლის კვალი, ამიტომ დათო ნოდას შესახებ არანაირი
იმფორმაცია არ უნდა მიმეწოდებინა ბატონი ავთოსთვის. მალევე მივაგენით მათ კვალს
და ვიმოქმედეთ. ოპერაციის დროს გაგვიწიეს წინააღმდეგობა მაგრამ მალევე
დაგვნებდნენ. მინდა ხაზგასმით ვთქვა რომ მხოლოდ დათო და ვანო იმყოფებოდნენ იმ
ადგილას. გამოძიება მიმდინარეობს ორგანზებულ დანაშაულთან დაკავშირებით თუმცა
მისი გაჟღერება სამსახურიდან გამომდინარე არ შეიძლება... ორივე პირი დავაკავეთ,
გავაცანით უფლებები, დავკითხეთ და წავუყენეთ ბრალი. ორივემ დანაშაული
აღიარა.
გიორგი გაბაშვილი
გელა სისაური
თურქეთში ჩემთან მუშაობდა დათო ნოდია. ზუსტად არ მახსოვს რამდენი ხანი.
ვადასტურებ, რომ მას უწევდა ხოლმე საქართველოში გადმოსვლა სამსახურის
საქმეებზე. ვაგზავნითი ხოლმე რო რაღაც საკითხები მოგვარებინა, მოგეხსენებათ
ფილიალი თბილისშიც მაქვს. კარგი ბიჭია, არ არსებობს რომ ეს მას ჩაედინა ... ვანოც
ჩემთან მუშაობს უკვე კარგა ხანია, ისიც კარგი ადამიანია. ორივე ჩემთან ობიექტზე
დაცვაშ იყო, თუმცა როგორც ვთქვი ვაზავნიდი ოლმე კომპანიის საქმეებზე
საქართველოშიც. ვანო ხშირად გვანებივრებდა ხოლმე საჩუქრებით, ხან რა მოქონდა
ხან რა, მე ვეუბნებოდი შეინახე ბიჭო ფული ოჯახისთვის მაგრამ როგორც ვთქვი
საკმაოდ გულიანი ადამიანია.მეტი მე ვერაფერს გეტყვით კარგის მეტს, არც კი
სვამდნენ. ვანო 3 წელია ჩემთან მუშაობს აი დათო კი რამდენიმე თვეა.
სალომე მისურაძე
მე და ვანო 10 წელია ცოლ-ქმარი ვართ. ძალიან კარგი ადამიანია. რაც ვიცნობ მთლი
ცხოვრებაა მუშაობს, რასაც შოულობს სახში მოაქვს თითოეული თეთრი. რამდენიმე წელია
სამშენებლო კომპანიაში მუშაობს, სახელი არ ვიცი და ამაზე საუბარი არც თვითონ არ
სურს. სახში იშვიათად არის მაგრამ როდესაც მოდის სულ რაღაცეები მოაქვს
ცემთვის.
_კონკრეტულად?
_რავიი, ხან რა ხან რა, ყელსაბამი, სამაჯური იცის რომ ესეთი რაღაცეები მომწონს.
ზალიან თბილი და ყურადღებიანია, არც სვამს, სიარეტსაც კი იშვიათად ეწევა . როდესაც
თბილისშია ხოლმე გვერდიდან არ მშორდება, სულ ერთად ვართ. იშვიათად რომ სადმე
გავიდეს. დათო მისი ბავშვობის მეგობარია. ცუდს ვერაფერს ვიტყვი . მართალია ცოტა
ეჭვიანია მაგრამ უარყოფითი მხარე ხომ ყველას აქვს.
_არ მახსოვს, ხომ გითხარით იშვიათად ვხედავ. ის ძალიან მზრუნველია , ადრე შვილი
დაგვეღუპა და იმის მერე როდესაც თბილისში ბრუნდება ხოლმე არ არსებობს მის
საფლავზე არ წავიდეს.