-----------------------------TITLE: Love Me For What I am (SPG) - COMPLETED

LENGTH: 7717
DATE: Oct 27, 2014
VOTE COUNT: 31
READ COUNT: 1854
COMMENT COUNT: 4
LANGUAGE: Filipino
AUTHOR: xakni_allyM
COMPLETED: 1
RATING: 4
MODIFY DATE: 2014-11-13 03:10:12
-----------------------------####################################
Prologue
####################################
Burbor Music Lounge
Sagada, Mt. Province
Nginitian ko si Carl bago ako bumaling sa mga matang naghihintay sa susunod na k
ilos ko.
"Ladies and gentlmen, this will be our last requested song for tonight." Nginiti
an ko ang audience. Punung-puno ang lounge as usual kapag kami ang tumutugtog. T
umingin ako sa munting papel na hawak ko at lihim na napangiti sa aking sarili f
or everytime I hear this song bumibilis ang tibok ng puso ko sa mga rason na hin
di ko maipaliwanag. The handwriting on the paper is also awfully familiar. Hindi
ko lang maalala kung kanino.
Muli akong sumulyap kay Carl at tinanguan sya ng magkasalubong ang aming mga pan
ingin. Iniabot ko sa kanya ang papel na kinasusulatan ng kantang huli nyang tutu
gtugin para sa gabing ito. Iniabot nya rin ang papel kay Zaidoken na magdadrums.
Napailing na lang ako ng magpasakalye na sya sa kanyang gitara. Nagsitayuan ang
balahibo ko hindi dahil sa lamig ng Sagada kundi dahil sa damdaming lumukob sa
akin. Umayos na rin ako ng pwesto ko sa harap ng stage at huminga ng malalim bag
o umpisahan ang pagkanta.
(NP: ONE DAY IN YOUR LIFE - Cover by Mia Rollo)
One day in your life you'll remember a place
Someone's touching your face
You come back and you'll look around you
One day in your life you remember the love you found here
You remember me somehow
Though you don't need me now
I will stay in your heart
And when things fall apart
You'll remember one day...
One day in your life when you find that you're always waiting
For the love we used to share
Just call my name and I'll be there
Hindi ko maipaliwanag pero mas lalong nagsitayuan ang mga balahibo ko ng makulon
g ang tingin ko sa titig ng isang lalaki na nakaupo sa right side ng stage nang
igala ko ang paningin ko habang naglalaro ang instrumental ng kanta. Nagtaka ako
kumbat ganon sya tumingin. Nandoon ang pananabik sa mga mata nya. Naguluhan ako
dahil hindi ko naman sya kilala para tignan nya ako ng ganon kaya nginitian ko
na lang sya. Pumikit sya ng mariin ng makita ang pagngiti ko. Hinilamos pa nga n
ya ang kanyang mukha. Pero nawala ang ngiti ko ng muli syang mag-angat ng tingin
. Bakit ganon? Para syang galit sa akin. Napailing na lang ko. Another crazy, bi
polar man. Sayang sobrang gwapo pa naman. Iniwas ko na ang tingin ko sa kanya, n
gumiti muli sa audience at nagpatuloy sa pagkanta.
You'll remember me somehow
Though you don't need me now I will stay in your heart
And when things fall apart you'll remember one day...
One day in your life when you find that you're always falling
For the love we used to share
Just call my name and I'll be there
Masigabong palakpakan ang narinig ko sa audience. Nagsitayuan pa nga ang iba. Na
kangiti akong bumaling kay Carl. Tumayo na rin si Zaidoken at lumapit sa amin. S
abay-sabay kaming nagbow sa audience at bumaba na sa stage.
Nasa dressing room kaming tatlo at nagbibiruan ng pumasok ang manager ng music l
ounge.
"Gwen..." Tawag nya sa akin. Napatingin kaming tatlo sa kanya.
"Boss..." Ngiti ko sa kanya. If I know babatiin nya ulit kami. Lagi namang ganit
o ang eksena pagkatapos naming tumugtog. Paano ba naman bilib na bilib sa amin i
tong si manager dahil simula daw ng kumanta kami dito a year ago ay talagang sum
ikat na itong music lounge. May mga pumipirata nga sa amin na sa Baguio na lang
daw kumanta pero ayaw namin. Di namin ipagpapalit ang katahimikan ng Sagada sa o
verpopulated na lungsod ng Baguio tutal pareho namang malamig sa dalawang lugar.
"May gustong tumable sa'yo." Huwat? Nalaglag ang panga naming tatlo.
"Boss..." Carl
"Ano?!" Zaidoken
"...." Ako.
"Special request eh. Hindi ko matanggihan. Tritriplehin daw ang tf nyo ngayong g
abi para lang makausap ka." Paliwanag ni Boss. Nasa boses nya ang pagsusumamo. N
atigilan ako. Two thousand ang tf ng bawat isa sa amin. Kung tritriplehin nya ma
giging anim na libo ang kita namin bawat isa ngayong gabi. Gagastos sya ng anim
na libo para lang makausap ako? Hanep ako na! Napatingin ako sa natitigilang muk
ha ng mga kasama ko. Mabibili na ni Zaidoken yung iphone na pinag-iipunan nya. M
abibili na ni Carl yung original na Nike shoes na gusto nya. Makakakain na ako s
a Jollibee. Haha. Oo. Ganon kami kababaw. Sa tatlong beses sa isang linggo namin
g pagtugtog at two thousand per night hindi namin mapagbigyan ang mga kokonting
luho namin sa katawan. Kahit gaano kasimple ang buhay namin dito sa Sagada, guma
gastos pa rin kami. At isa pang talagang kinapupuntahan ng kinikita namin ay ang
bahay ampunan na kinalakhan namin ni Carl. Nangako kasi kami na hanggat may kin
ikita kami ay tutulong kami. Kalahati ng kita namin sa isang buwan ang ibinibiga
y namin doon buwan-buwan.
"Triple sa bawat isa sa amin?" Paniniguro ko sa manager.
"Gwen..." Nagbabanta ang tingin ng dalawang kasama ko sa akin. Mga over protecti
ve! Di ko sila pinansin.
"Oo." Nabuhayan ng loob si Manager.
"No monkey business?" Muli kong tanong.
"Kakausapin ka lang daw." Paniniguro ni Boss. Huminga ako ng malalim. Pera na ya
n, Gwen. Bulong ko sa aking sarili.
"Tara." Yaya ko sa kanya. Nauna pa akong lumabas kesa sa kanya. Nagmamadali nama
n syang sumunod. Iginiya nya ako sa isang table kung saan nakaupo yung gwapong b
ipolar kanina. Liningon ko sina Carl at Zaido. Pumwesto sila sa may bar ng music
lounge at tahimik na nagobserba.
"Hi!" Ngiti ko sa kanya. Hindi nya ako sinagot kaya napasimangot ako. Ayan na na
man yung titig nyang parang nananabik na parang nagagalit. Uhh creepy. Gusto kon
g umatras pero andito na ako eh. Kahit na ba maamo ang mukha nya kung killer sya
. Malay ko ba di ba?
"Ahm, akala ko ba gusto mo akong makausap? Di ba pwedeng yayain mo naman akong u
mupo? Nakakangawit kayang makipag-usap ng nakatayo." Linakasan ko ang loob ko sa
pagtatanong. Natabunan ng curiosity ang kaba ko.
"Sit." Maawtoridad nyang utos. I rolled my eyes. Haay sungit.
Umupo na lang ako at iniwas ang tingin sa kanya. Sumenyas ako sa isang nagdaang
waiter na ngumiti sa akin. Di ko na kailangan sabihin pa kung anong gusto ko dah
il alam naman nilang San Mig light lang ang iniinom ko. Nang mailapag yun sa har
ap ko ay agad akong uminom. Pakiramdam ko kasi ay matutuyuan ako ng laway. Akala
ko ba gusto nya akong makausap? Bakit puro titig lang ang ginagawa nya sa akin?
"Where is it?" Bigla nyang tanong sa akin kaya napalingon ako sa kanya.
"Huh?!" Takang sagot ko.
"You took it away from me a year and a half ago. I want it back." Seryosong sabi
nya. Ano ba pinagsasasabi nito?
"Excuse me, wala akong kinukuha mula sa'yo no!" Pwede ba?! Sira ata ulo nito eh.
Ni di ko pa nga sya nakikita buong buhay ko. Ni di ko nga alam pangalan nya paa
nong may kukunin ako sa kanya.
"You know what I am talking about, Guinevere Ruth Antonio." Ay shet bakit alam n
ya yung buong pangalan ko? Kidnapper ba sya? Holdaper? Stalker? Serial killer?
"What the hell? Anong pinagsasabi mong tarantado ka? Ni di nga kita kilala noh!"
Tanggi ko sa paratang nya. Gosh nawawala ang poise ko sa walangyang to.
"You stole it away from me and now you deny me?" Napailing-iling sya.
"Andaya mong maglaro, Gwen. Pagkatapos mo akong matalo, ninakawan mo pa ako." Ma
hinang sabi nya na hindi naman nakaligtas sa matalas na pandinig ko.
"Hooy excuse me lang ano Mister. Hindi kita kilala kaya wala akong kukunin sayo.
At isa pa hindi ako magnanakaw. At anong laro ba yang pinagsasabi mo? Patintero
ba yan? Tong its? Pusoy dos?" Nanggagalaiti na talaga ako sa inis sa walang mod
ong pamamaratang nya sa akin. Letse lang ha!
"It's a game of love and you stole my heart. Now, I want it back. Baby, I want i
t back. Please... give me my heart back." Nagmamakaawa ang boses nyang pakiusap
sa akin. Napanganga ako sa kanya.
WHATTHEFUCK!!!
________________________________________
Coming soon...
####################################
Chapter 1
####################################
St. Claire University
Baguio City
Pilit kong dinededma ang mga pamatay na tingin ng mga kaibigan ko. Alam kong kan
ina pa nanghahaba ang leeg ko sa pagsulyap-sulyap sa pintuan ng canteen na kinar
oonan namin ngayon pero wala akong pakialam. Wala akong pakialam kahit magkastif
f neck pa ako. Ang mahalaga sa akin ay makita ko ang lalaking laman ng aking pan
aginip gabi-gabi. Pakiramdam ko kasi ay nanghihina ako tuwing hindi ko sya nakik
ita. Am I in love? Hell yeah! Definitely I am.
"Maawa naman sana yung isa dyan. Aba nananakit na ang tyan ko sa kaiinom ng kape
eh ni anino ng taong hinihintay nya ay di ko pa rin makita." nanghahaba ang ngu
so ni Divine pagkapos akong simangutan.
" Kaya nga girl. Araw-araw na lang bang ganito ang eksena ng mga beauty natin? A
ba naman inuugat na ang pang-upo ko dito noh?!" sugsog pa ni Meah. Haay, mga kon
trabida talaga kung minsan itong mga kaibigan ko.
"Hayaan nyo na lang si Gwen. Malay natin kailangan nya lang ng inspiration para
sa audition natin mamaya sa battle of the bands." yan nagsalita na rin ang lagi
kong kakampi na si Emily.
"Pero girl, halos isang oras na tayo dito. Fifteen minutes na lang magsasara na
ang audition time, I also think we have to go na.We can't afford to miss it." Si
Divine.
Alam kong tama sila. Pero ewan ko ba kumbat di ako matahimik hanggat di ko sya n
akikita.
"Girls, please ten minutes pa. No, make it five. Please, please, PLEASE!" pakius
ap ko sa kanila. Sabay-sabay silang napabuntong-hininga.
"Ikaw, GUINEVERE RUTH ANTONIO kapag di tayo nakahabol sa audition dahil sa kabal
iwan mo sa Jacob na yan sinasabi ko sa'yo talagang kakalbuhin kita!" nanggalaiti
ng bulong sa akin ni Meah.
"Sis wala ka bang tiwala sa galing ko? Boses ko pa lang matutulala na sila. What
more kapag narinig pa nila kayong tumugtog? Im telling you pasok tayo sa auditi
on na yan." ngiti ko sa kanila.
"Gwen sa boses mo tiwalang-tiwala ako. Pero dyan sa kagagahan mo dyan ako walang
katiwa-tiwala." alam kong gigil na si Divine pero pilit ko na lang binabalewala
ang munting kurot ng katotohanang sinasabi nya. Ewan ko ba. Mula ng masilayan k
o si Jacob last June dito sa St. Claire ay isa na ako sa mga kababaihang ng SCU
na naadik sa kanya. Sabi nga ni Edward sa twilight, he became my personal brand
of heroine. Isang sulyap pa ang ginawa ko sa pintuan ng canteen bago mabigat ang
loob na tumayo. Napabuntong hininga ako ng malalim. Tama sila, kailangan na nam
ing umalis.
"Finally!" sabay-sabay nilang sabi. Nakangiting tumayo ang mga lukaret at nauna
nang naglakad palabas ng canteen. Mag-aaudition nga kasi ang grupo namin para su
mali sa SCU Battle of the Band. Dumiretso na kami sa Music Room ng university. S
inalubong kami ni Carl na syang lead guitarist namin at ni Zaidoken na sya namin
g drummer. Sa vocals at rhythms ako, organ si Divine, Bass si Meah at violin si
Emily.
Anlaki ng gym. Punong-puno ito ng mga manunuod ng auditon. May isang mahabang me
sa din sa harap para sa judges ng mga pasok sa battle of the band. Last band na
yung tumutugtog bago kami kaya tumalim ang mga mata ng mga kaibigan ko sa akin.
Nagpeace sign na lang ako sa kanila. Sheym. Nakakakaba. Walang lingon-likod kami
ng dumiretso sa backstage.
"This is it, guys." Nakangiting sabi ni Meah sa kanila. Pero nakasimangot sya sa
akin dahil ayokong magpalit ng damit. Nakadress kasi sila habang nakasimpleng j
acket lang ako. Nakapanloob ako ng jersey. Nakasuot na sa ilalim ng mahabang pal
da ko ang jersey short. Hindi naman pagandahan ng outfit ang labanan so why both
er. Isa pa, auditon pa lang kaya ito, hello! Saka na ako magdidress to kill kapa
g contest na. Pagkatapos kasi nitong audition ay kailangan kong tumakbo sa gym p
ara sa first love ko which is basketball. Sasali ako sa basketball girls team ng
SCU at kukulangin ako ng time sa pagbibihis. Kumbat kasi nagsabay pa ang dalawa
.
"Teka, konting kulay muna sa singer natin." Pumikit na lang ako at hinayaan syan
g lagyan ako ng eyeshadow at lipstick ang labi ko. Nang matapos sya sa akin ay b
umaling kami sa grupo at naghawakan kami ng mga kamay. Rinig na namin mula sa ha
rap ang pagtawag sa amin.
Kinuha ko ang gitara at isinukbit sa balikat ko. Kinakabahan ako lalo at hindi k
o nakita yung pampalakas ng loob kong si Jacob. Haay malas. Sana hindi maapektuh
an ng pagkabadtrip ko ang performance ko mamaya.
"Clang-clang relax lang." Nakangiting sabi sa akin ni Carl.
"Kung ayaw mong tawagin kitang Brutos, tawagin mo akong Gwen." Naiinis kong sago
t sa kanya. College na nga kmi kumbat hilig pa rin nyang tawagin ako sa palayaw
kong gamit namin doon sa bahay ampunan na kinalakhan namin. Nagtaas sya ng dalaw
ang kamay at humagikgik. Magkakasunod na kaming pumasok sa stage at pumwesto sa
mga dapat naming kalagyan. Inaayos namin ang mga instrumento namin ng tawagin an
g pansin namin ng isa sa mga judges.
"What's your band name?" Tumingin ako sa harap kung saan sila nakapwesto para sa
na sagutin yung nagtanong ngunit nahigit ko ang hininga ko nang makita ko ang ta
ong kanina ko pa hinahanap. OMG! Isa si Jacob sa hurado.
"Miss?" Pangungulit nung babaeng katabi nya.
"Clang!" Siko sa akin ni Carl na katabi ko. Rinig ang boses nya sa mike kaya may
ibang nagtawanan. Napapout ako kay Carl.
"Uy may napatulala na naman kay Jacob oh." Pangangantyaw nung babae. Nagboo tulo
y yung iba sa audience. I cleared my throat.
"Ahm, MAB po. Music and Beats." Mahinahon kong sabi. Ayokong sumimangot sa kanya
dahil katabi nya si Jacob.
"Okay kung tapos ka ng maglaway sa katabi ko pwede na siguro kayong mag-umpisa."
Nagtawanan ang audience. Langya kailangan ba talagang ibroadcast pa yun? Tinang
uan ko na lang sya. Liningon ko si Carl at tinanguan rin sya. Pumailanlang na an
g umpisa ng kanta kaya napatahimik ang lahat. Naghanda na rin ako.
(NP: TORETE BY MOONSTAR88)
Sandali na lang
Maari bang pagbigyan
Aalis na nga
Maari bang hawakan ang iyong mga kamay
Sana ay maabot ng langit
Ang iyong mga ngiti
Sana ay masilip
Wag kang mag-alala di ko ipipilit sa'yo
Kahit nalilipad ang isip ko'y
Torete sa'yo
Napangiti ako sa pagkanta dahil sumasabay na sa pagkanta ko ang audience. Sumuly
ap ako sa hurado sa harapan namin. Nakangiti silang lahat maliban kay Jacob.
Ilang gabi pa nga lang nang tayo'y pinagtagpo
Na parang may tumulak
Nanlalamig, nanginginig na ako
Akala ko nung una
May pag-asa ang ganito
Mabuti pang umiwas
Pero salamat na rin at nagtagpo
Torete,
Torete,
Torete,
Torete,

torete,
torete,
torete,
torete,

torete
torete
torete
torete

ako
sa'yo
ako
sa'yo

Wag kang mag-alala

Di ko ipipilit sa'yo
Kahit na lilipad ang isip ko'y torete sa'yo
Sumigabo ang palakpakan sa Music Room. Napatingin ako sa mga kabanda ko. Abot ha
nggang tenga ang ngiti nila. Tumingin ako sa harap. Nagpupulong ang tatlong hura
do samantalang patuloy pa rin si Jacob sa pagtitig sa amin. Kinabahan ako sa kla
se ng pagkakatingin nya. Para kasing hindi nya nagustuhan yung narinig nya. Napu
tol lang ang pagtitig nya sa amin nung kinuha nung babaeng katabi nya ang atensy
on nya. Parang may tinatanong ito. Nakita kong umiling si Jacob. Nalaglag ang ba
likat ko.
Shet.
####################################
Chapter 2
####################################
"You're good but..." Nahigit ko ang hininga ko ng bitinin ng babaeng judge yung
sinasabi nya. Liningon nya si Jacob kaya napatingin din ako sa kanya. Ayan na na
man yung pamatay na tingin nya sa akin. Bumuntong hininga yung babae at muling t
umingin sa amin.
"Jacob here wanted to make sure that you can sing other music genre. Kapag pumas
a yung kakantahin nyo, kayo na ang magiging official representative ng SCU at is
asali namin sa battle of the bands against other Baguio universities two months
from now. What do you say?" Naghiyawan ang audience ng words of encouragement.
"Ahm cge po. Usap lang kami saglit ng grupo." Ngumiti ako sa babae at pumunta sa
mga kasama ko.
"Shete ang hirap namang iplease ng bf mong tsekwa, Gwen." Naiinis na reklamo ni
Divine.
"Boyfriend?! Syota mo yang si Tan?!" Mariing tanong ni Zaido.
"Tss. Bf nya sa pangarap nya nu ka ba." Iling ni Emily.
"Chinachallenge lang tayo ng taong yan. Wag kayo paapekto." Relax na sabi ni Car
l.
"Gwen?" Tawag ni Meah sa pansin ko. Nakatingin na silang lahat sa akin. " Anong
kakantahin mo?"
"Yung paborito ni Carl." Napangiti silang lahat. Bumalik na kami sa pwesto namin
. Naglagay din si Carl ng mikropono sa harap nya. Muling nagsigawan ang mga tao.
Lahat ay sabik sa kung anumang tutugtugin namin. Tumingin ako sa hurado. Lahat
sila ay nakangiti maliban kay Jacob na busy sa pagkutingting sa cellphone nya.
"Ready na po kami." Ngiti ko sa kanila. Sinenyasan ko si Carl na mag-umpisa na.
Nakakabingi ang hiyawan ng audience nang magumpisa na sya sa pagtugtog ng gitara
. Hinanda ko ang sarili ko. Rakrakan na to.
(NP: IRIS Googoo Dolls Feat. Avril Lavigne)
And I'd give up forever to touch you
Coz I know that I feel you somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now
And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
And sooner or later its over
I just don't want to miss you tonight
And I don't want the world to
Coz I don't think that they'd
When every thing's made to be
I just want you to know who I

see me
understand
broken
am

Tumingin ako ay Carl habang nagistrum sa gitara. Sya naman ang kakanta. Isa ang
boses nya sa pinakamagandang kumanta sa mga kakilala ko. May mga babaeng nagtili
an mula sa audience. Gwapo rin kasi ang mokong.
And you can't fight the tears that ain't coming
Or the moment of truth in your lies
So when every thing feels like the movies
Yeah you bleed just to know you're alive
Sinabayan ko na sya.
And I don't want the world to
Coz I don't think that they'd
When every thing's made to be
I just want you to know who I

see me
understand
broken
am.

Nakakabingi na ang hiyawan ng mga tao. Ang iba pa nga ay napapaheadbang na sabay
sa pagtugtog namin sa instrumental part ng kanta. Buhay na buhay ang dugo namin
sa pagtugtog hanggang sa matapos namin ang piyesa.
Lahat ng nasa Music Room ay nagpapalakpakan at nakangiti maliban sa isa. Di ko n
a inexpect pa na gagawin nya yun dahil malayo yun sa personality nya. Tinanong s
ya ng mga katabi nya. Matagal bago sya tumango. Nagtalunan ang mga kasama ko sa
saya. Pero hindi ako makasabay sa kanila. Kitang-kita ko nang bigla syang tumayo
at umalis palabas ng Music Room. At dahil dun, hindi lubos ang kasiyahan ko.
Nagtatatakbo na ako papunta sa gym. Super late na ako para sa try outs. Pagkatap
os nga kaming icongratulate ng mga hurado ay nagmamadali na akong lumabas ng Mus
ic Room at iniwan ang mga kagrupo ko. Hindi ko na pinansin ang mga bumabating es
tudyante sa akin.
Hingal na hingal akong pumasok sa gym. Lahat sila ay nakatingin sa akin.
"Antonio late na late na late ka na! Haynaku! Kundi lang kay Carl... Hay letse!"
Salubong sa akin ng team captain."At bakit nakajacket at palda ka pa? Basketbal
l ito ineng at hindi kung anumang club!" Talak nya sa akin habang sinasabayan ak
o papunta sa bleacher ng mga estudyanteng tapos na sa audition.
Kinapalan ko na ang mukha ko at pumunta sa gilid para hubarin ang jacket at pald
a ko. Nakataas naman ang kilay ng members ng basketball team na sinusundan ang b
awat kilos ko. Gusto kong manliit. Literally. Sa tangkad kong 5'5 feeling ko una
no ako sa mga height nila. Inayos ko ang basketball jersey ko habang naglalakad
papunta sa court. Buti na lang at nakatirintas ang buhok ko kaya di ko na ito pi
nagkaabalahang ayusin pa. Iginala ko ang tingin ko sa kabuan ng gym. Maraming na
nunuod ng try outs. Karamihan ay kalalakihan. Nakita ko rin sa gilid ang men's b
asketball team.
"Oh!" Biglang ibinato nung isang player yung bola papunta sa akin kahit di pa ak
o handa. Buti na lang mabilis ang reflexes ko at nasalo ko ang bola bago pa ito
tumama sa mukha ko. Idrinibol ko ang bola at ishinoot. Pasok ito. Clean shot. Ma
y narinig akong palakpakan ngunit di ko na ito liningon. May sumigaw mula sa isa
ng kumpol ng kababaihan.
"Hoo! Tsamba!" At nagtawanan sila ng mga kasamahan nya. Hindi ako nagpaapekto.
Muling ipinasa sa akin ang bola. Nagdribol ulit ako at ishinoot. Another clean s
hoot. Ni hindi gumalaw ang net. May mga nagpalakpakan na naman at this time may
kasama ng mga sigawan.
"Woow!"
"Galing!"
"Superb! Player na yan!" May sumigaw mula sa men's team.
Nginisihan ako ng team captain ng girl's team at may ibinulong sa mga kasama. Lu
mapit ang dalawa sa pinakamatangkad na member ng team sa akin. Isa sa kanila ang
may hawak ng bola. Alam ko na ang gusto nilang mangyari. Ipinasa sa akin ang bo
la ng may kalakasang pwersa. Ibinalik ko ang bola sa kanya ng mas malakas kesa s
a pasa nya. Tinaasan nya ako ng kilay. Tumahimik sa loob ng gym. Nasa amin na an
g buong atensyon nila. Muli nyang ipinasa sa akin ang bola at idrinibol ko na it
o.
Gwinardyahan nila akong dalawa. Binabalya ako ng isa habang pilit na ninanakaw n
g isa ang bolang mahigpit kong hawak. Lumiko ako sa kanan. Nang sundan nila ako
ay mabilis akong pumihit sa kabilang direksyon at tumakbo ng mabilis habang idri
nidribol ang bola. Swerte naman na pareho silang mabagal kaya ilinay up ko ito s
a ring. Malakas na sigawan ang narinig sa buong gym. Sinalubong ako ng high five
ng dalawang nakalaban ko.
"Make a three point shot and you're in." Ngiting-ngiti sa akin yung isa habang s
inasabi yun.
"Sure." I said with confidence.
Three points? Sus mani lang yun sa akin. Three years old pa lang ako ay nagbabas
ketball na ako. Parte na ng katawan ko ang bola ng basketball. Naglakad ako patu
ngo sa pwesto kung saan pwede akong magthree point shot. Idrinibol ko ang bola.
Saglit akong pumikit para iimagine ang mukha ni Jacob. Napangiti ako dahil magin
g sa imagination ko hindi sya nakangiti. Dalawang dribol pa ang ginawa ko. Pagka
tapos ay iniangat ko na ang bola para ishoot. At sabay sa pagbato ko ng bola ay
napatingin ako sa lalaking nasa itaas ng bleacher na katapat ko. Shete si Jacob!
####################################
Chapter 3
####################################
Nagbitaw ang pagtitinginan naming dalawa ng magtalunan ang mga tao sa gym. Nasho
ot ko kasi yung bola.
"Clang-clang ang galing mo!" Hiyaw ni Zaido.
"Gwen! Woohoo! Kaibigan ko yan!" Nagsisisigaw din sina Meah, Emily at Divine kay
a napalingon ako sa kanila.
Nasa may entrance sila ng gym at kumakaway sa akin. Napatingin ako kay Carl na n
akabasketball uniform na rin. Member kasi sya ng men's basketball team. Magpapat
ry out din sila. Lumapit sa akin yung dalawang players kanina at pumunta kami sa
nagkukumpulang members ng girls' team. Nakangiti akong sinalubong ni Coach Ric.
Sya kasi ang coach ng men's at girls' teams.
"Im impressed! Anlinis ng mga bola mo. Saan mo natutunan yung shooting skills mo
?" Tanong nya sa akin.
"Ahh sa bahay ampunan po." Nakita kong nagkatinginan ang ibang members ng team a
side sa team captain na kaibigan ni Carl.
"Oh okay. Sabihin mo kay Astrid yung size mo para mapagawan ka na ng uniform. As
t, pahiram mo muna sa kanya yung extra sa locker para may pansamantalang magamit
sya. " Itinuro nito si team captain na tumatango naman sa akin. "Welcome to the
team!" Huling sabi nya.
"Thanks, Coach." Kinamayan nya ako.
Kinamayan din ako ng ibang members ng team. Yung iba nama'y tinanguan lang ako h
abang nakataas ang mga kilay. Mukha silang threatened. Ahehe.
"Galing ah!" Liningon ko ang nagsalita. Isang member sya ng men's basketball tea
m. Nasa likuran nya ang mga kasama. Grabe ang tatangkad, macho at gwapo nila. Re
quirement ba ng team nila na dapat bukod sa macho at tangkad kailangan ding gwap
o ang kunin nilang players? Wala akong itulak-kabigin sa mga itsura nila. No won
der maraming adik sa basketball na mga kababaihan dito sa school. Grabe nakapanl
alaway. Hehe.
"Give your charms to someone else, de Blanch. Off limits yan!" Mataray na itinul
ak palayo ni Astrid yung lalaki. Hinablot nya ako at ilinayo sa grupo. Pumunta k
ami sa may locker room ng girls.
"Oh eto pagtyagaan mo muna." Inabutan nya ako ng mga spare uniform. Dalawang par
es iyon.
"Salamat po!" Humble kong sabi.
"Iwas-iwasan mo yung men's basketball team ha lalo na yung Apollo de Blanch na y
un. Playboy yun. Makipag-usap ka lang kung talagang kinakailangan at during prac
tice games. Karaniwan kasing sila ang nagtitrain at kinakalaro namin para mas ma
hasa kami sa defense at offense pati na rin sa shooting." Nakatingin sya sa akin
habang sinusukat ko yung mga binigay nya. Doon na ko sa harap nya nagbihis tuta
l pareho naman kaming babae.
"Uhh medyo maikli ata itong shorts." Ipinakita ko sa kanya yung isinuot kong sho
rts.
"Wow! Ang sexy mo naman. Okay na yan. Wala na kasing pangsize mo. Di bale baka n
ext week meron na yung mga uniform mo. Wag mo nang tanggalin yan. Mamaya may pra
ctice game tayo tutal kokonti lang naman ang magtatry out para sa men's team." N
akarinig kami ng mga hiyawan sa may gym.
"Oh ayan start na sila. Tara nuod tayo. Balita ko magtatry out si Jacob Tan eh.
Sabagay kahit di yun magtry out pasok na yun. Formality na lang yung try out. Sw
erte natin this year. Nakapasok ka na, magiging dalawa pa yung members ng 5 King
s sa team natin. Kung papasok din sana yung tatlo pa nilang kaibigan, wala nang
makakatalo sa men's team natin." Kwento nya habang palabas na kami.
"Ahm pwede ko bang itanong kung anong magiging position ko?" Nahihiya kong tanon
g.
"Well sabi ni Coach kanina ikaw na daw magiging sub nung shooting guard ng team.
" Whoa! Pero bakit sub?
"Sub?" Magkadikit ang mga kilay na tiningala ko sya.
"Yup. Yung shooting guard kasi natin madalas wala. Nambababae. Porke magaling eh
." Huh?! Nambababae?!
"She's gay. Ingat ka dun at baka ibully ka lalo kapag nalaman na ikaw yung pwede
ng maging kapalit nya." Bulong nya sa akin habang nakatingin sa mga kateam namin
.
Nakarating na kasi kami sa gym. Nakita ko yung tinutukoy nya. Mas matangkad ito
sa akin ng dalawang pulgada. Gupit lalaki pa. Kung di lang sa tambok sa dibdib n
ya, aakalain ng kahit na sino na lalaki nga sya. Ansama nyang tumingin. Para ako
ng hinuhubaran. Mukhang alam na nga nyang ako ang posibleng kapalit nya kapag na
paalis sya sa team.
"Mukhang kursunada ka pa ata." Muling bulong ni Astrid. Kitang-kita kasing nakat
itig ito sa legs ko. Nyii! Pinandigan ako ng balahibo. Katakot naman.
Di ko na lang sya inintindi at nakiupo sa bleacher katabi ng kinauupuan ng mga b
agong recruit ng team. Pumunta na kasi si Astrid para makipag-usap sa ibang team
mates namin. Tumingin ako sa court. Waah! Swerte ko! Si Jacob ang nagtatry out.
Gaya ng sa akin kanina may dalawang player din na pumipigil sa kanyang magshoot
. Naibukas ko ang bibig ko nang gawin nya ang eksaktong ginawa ko kanina para ma
kashoot ng bola. Naghiyawan ang mga babae.
Damn! Ibig bang sabihin nyan napanuod nya ang try out ko kanina? Hmn. Di naman s
iguro. Nagpifeeling lang siguro ako. Pumunta na sya sa pwesto para magthree poin
ts. At shet na malagket. Kung ano ang ginawa ko kanina bago ishoot ang bola ay g
anon din ang ginawa nya. Nalaglag ang panga ko.
"He's good, huh?" Napalingon ko sa gilid ko. Si Apollo ang nakita ko. Ngiting-ng
iti sya sa akin.
"Ah oo!" Pabigla kong sabi na ikinatawa nya. Muli kong liningon si Jacob. Naniga
s ako mula sa kinauupuan ko nang makita syang naglalakad papunta sa amin ng kaib
igan nya. Sinalubong sya ni Apollo ng high five.
"Welcome to the team, dude." Bati nito sa kaibigan.
"Thanks." Maikli nyang sabi at umupo sya sa space katabi ko. Para tuloy akong ma
tatae na ewan kasi biglang nanakit ang tyan ko sa pagtabi nya sa akin. Damshet!
"Congrats." Walang kabuhay-buhay nyang sabi sa akin nang iwan kmi ni Apollo. O-M
-G!!! Kinakausap nya ako! Alam kong ako dahil ako lang naman ang katabi nya. Ala
ngan namang kinocongrats nya sarili nya di ba?
"Ah, uh salamat. Congrats din." Tango lang ang sinagot nya at ni hindi man lang
nya ako liningon. Patuloy syang nanunuod sa next na nagtatry out. Waah! Kinikili
g ako as in.
Tang ina this feeling!
####################################
Chapter 4
####################################
Katatapos lang ng klase ko at dumiretso na ako dito sa gym. Naghanap ako ng pwed
e kong pwestuhan. Umakyat ako sa bandang taas para magkaroon ng privacy at di ma
kaistorbo sa ibang tumatambay sa gym. Isang oras pa bago ang training namin kaya
sasamantalahin ko munang praktisin itong mga kantang tutugtugin namin. Inductio
n program kasi ng SCU two days from now at tutugtog kami. Mini concert kumbaga.
Para daw maimpress ang Board of Trustees sa amin at ifull scholarship kami ng bu
ong banda. Full scholar na kami ni Carl dahil sa basketball team pero dapat din
naming idamay ang mga kagrupo namin. Hopefully kapag naimpress sila ay makuhanan
din namin ng full scholarship sina Zaido.
Umupo na ako nang maiayos ko ang mga music sheet sa harap ko. Isinuot ko ang hea
dset ko at hinanap ang kantang unang prapraktisin ko. Seriously, Carl? As Long A
s It Matters ng Gin Blossom? May pagkakakaiba kasi ang banda namin. Lahat ng pam
babaeng kanta ay kay Carl at panlalake ang sa akin. Bahala na kaming maglapat ng
sarili naming style sa kanta. Boyce Avenue lang ang peg ng Brutos na yun. Haha.
Ipinatong ko ang gitara sa kandungan ko. Pinatugtog ko ang nasa cp ko at tinipa
ang gitara. At ilang saglit pa ay wala na akong pakialam sa paligid. Nakulong n
a ako sa musikang tinutugtog ko.
(NP: AS LONG AS IT MATTERS Gin Blossom)
How can I find something
That two can take
Without stumbling as we
Walk into our future's wake
Im like a broken record
That you can play
Repeating as if it matters
Everything I want to say
I'll be alright
As long as it matters
As long as you're here with me now
Forget that time it's nothing
We touch and see
All this is fine
Even as it crashes down on me
I'll be alright
As long as it matters
As long as you're here with me now
Pagkatapos nito ay tatlong sunod pa ang kinanta ko. May isa pang natitira.
Haay. Pahinga muna ako dahil nananakit na ang mga daliri ko. Tinanggal ko ang he
adset sa tenga ko at tinitigan ang mga daliri ko. Bakat na bakat sa mga ito ang
strings ng gitara. Namumuo na nga ang dugo pero binalewala ko. Napabuntong-hinin
ga ako. The scholarship for my friends are all worth this pain. Gagaling ang mga
daliri ko after sometime pero yung mga scholarship ng mga kaibigan ko ay maeenj
oy nila ng one sem.
"Ansakit ng mga yan ah. Makakalaro ka pa ba mamaya?" Gulilat akong napatingin sa
katabi ko. Napanganga ako ng makitang si Jacob yun. Nakatingin din sya sa mga d
aliri ko.
"Ahm, oo-oo na-man. Ma-magiging okay din sila uhm mamaya." Kinakabahan ako sa pa
gsasalita.
"Clang-clang right?" Napangiwi ako sa kanya.
"Just call me Gwen." Sheym! Alam nya yung mabantot kong palayaw.
Sinulyapan nya ako kaya napatitig ako sa kanya ng matagal at di ko na masundan a
ng mga pinagsasabi nya. Para akong nananaginip ng gising. Pigilan nyo ako please
!!! Gusto kong tumili!
"Ano pwede ba?" Tanong nya.
"Ha?!" Takang tanong ko.
"Sabi ko pwede bang mahiram yung gitara kasi gusto kong tignan kung marunong pa
ako." Nakatingin sya sa gitarang nasa kandungan ko.
"Oh cge." Iniabot ko yun sa kanya. Super sobrang swerte ko, Mother Superior! Fee
ling ko tutugtog sya para sa akin. Eehh!
"Ano bang meron dyan?" Tumingin sya sa mga music sheet sa harapan ko at itinapat
yun sa kanya. Nang magumpisa na syang tumugtog ay tuluyan na akong nasiraan ng
bait.
(NP: BEST I EVER HAD Vertical Horizon)
So you sailed away
Into the gray sky morning
Now Im here to stay
Love can be so boring
Nothing's quite the same now
I just say your name now
But its not so bad
You're only the best I ever had
You don't want me bad
You're only the best I ever had
So you stole my world
Now Im just a phony
Remembering the girl
Leaves me down and lonely
Send it in a letter
Make yourself feel better
Anak ng pusa naman. Nagkagutay-gutay na ang panty ko sa pagkanta nya. Pwede na a
kong mamatay! Gusto ko na ngang umiyak dahil sa moment na ito. Biruin mo ba nama
ng naggigitara at kumakanta ang pinakagwapong lalaki sa balat ng SCU sa harap ko
. Ang galing nya at ang ganda ng boses nya. Talong-talo si Carl. Kung in love ak
o sa kanya noon, mas lalong inlove na inlove na inlove na inlove ako sa kanya ng
ayon. Pwede na ba kitang iuwi, Mr. Jacob Tan?
Pagkatapos nyang tumugtog ay isinauli nya sa akin ang gitara. Hindi sya umiimik
but I can see the satisfaction in his face. Tumayo na sya. Inayos ko naman ang m
ga gamit ko. I was expecting him to go down the court dahil naroon na ang mga ka
team nya at kateam ko. Tumayo na rin ako ng maipasok ko na ang gitara at music s
heets sa lalagyan. Bubuhatin ko na sana ito pero naunahan nya ang kamay ko sa pa
gkuha. Nalilitong napatingin ako sa kanya.
"Let me." Binuhat nya ito at nauna nang maglakad pababa ng mga bleachers papunta
sa court.
Langya. Patayin sa kilig si Clang-clang.
####################################
Chapter 5
####################################
Ipinasa ko kay Astrid ang bola. Tumakbo ako sa kabilang direksyon. May game kami
ngayon para daw madetermine na ang magiging first five. Magkateam kami ni Astri
d. Sya bilang power forward at ako bilang shooting guard. Puro baguhan nabyung i
bang kateam namin. Kalaban namin yung mga beteranong players ng girls' basketbal
l team aside syempre kay Astrid.
Mahigpit ang laban. Lamang sila ng isang puntos lang. Aminado akong magagaling t
alaga sila. At sa grupo namin, kami lang ni Astrid ang nakakapuntos kaya kami an
g talagang binabantayan. Sa kasalukuyan nga ay dalawa ang bantay-sarado sa akin.
Sa totoo lang masakit na ang katawan ko dahil kanina pa nila ako sinisiko at bi
nabalya. Ayoko namang magreklamo dahil alam kong parte ito ng laro.
Tumakbo ako papunta sa three point arc. Sampung segundo na lang at tapos na ang
game. Kailangan kong makashoot ng three points para makalamang o kaya ay pumanta
y ang puntos namin. Habang papunta ako dun ay nakadikit sa akin ang mga bantay k
o. Isa sa kanila ang sobrang dumikit at malakas akong itinulak. Hindi ko nakontr
ol ang pagtakbo ko kaya padapa akong sumubsob. Tumama ang kanang balikat ko sa m
ay paa ng bleacher. Shit! Namilipit ako sa impact ng pagtama ko. Di ako agad nak
atayo dahil sa sakit. Bakal pa naman yung tumama sa balikat ko.
Pumito ang referee at saglit na natigil ang laban. Agad na tumakbo sa direksyon
ko sina Astrid. May mga lumapit din na lalaking players at tinulungan akong maka
upo. Nasulyapan ko si Jacob na nakatayo mula sa table ng mga boys at nakatingin
sa akin. Shet. Nakakahiya.
"Sorry." Nakangising demonyo yung tumulak sa akin. Gusto ko syang sabunutan pero
nanahimik na lang ako. Alam kong sinadya nya yun at puntirya talaga nila ang ka
nang kamay ko para di na ako makashoot. Mapait akong napangiti. Andumi nilang ma
glaro.
"Ano kaya pa?" Nag-aalalang tanong sa akin ni Astrid. Sinubukan kong igalaw ang
kamay at balikat ko. Naigagalaw ko naman pero masakit talaga sya. Lalo akong nai
nis sa kabilang team. Andudugas nila.
"Oo." Determinado akong tapusin ang laro. Tinulungan nya akong makatayo. Inalala
yan nya ako papunta kung saan ako magpifree throw ng dalawa dahil sa pagkakafoul
sa akin. Nakita ko ang mapanghamong tingin ni Lara. Alam nyang alanganin na ako
ng makashoot dahil sa nangyari sa kamay ko. Iginala ko ang tingin ko habang inii
kot ko ang kanang balikat ko. Lahat sila ay nakatingin sa akin. Nakaabang sa sus
unod na mangyayari.
Ipinasa sa akin ang bola. Sumakit ang balikat ko ng masapo ko iyon. Napailing ak
o habang idinidribol ko ang bola. Mukhang nakalimutan ni Lara na dalawa ang kama
y ko. Itinaas ko ang bola gamit ang kaliwa kong kamay. Ilinagay ko ang pwersa ko
dito at ishinoot. Nagpaikot-ikot muna ang bola bago ito pumasok sa ring. Malaka
s na sigawan ang pumuno sa gym. Talon naman ng talon si Astrid mula sa pwesto ny
a habang sumisigaw ng 'Yes!'. Liningon ko si Lara at pinaghalo-halong gulat, gal
it at takot ang mukha nya habang nakatitig sa bolang tumalbog malapit sa kanya.
Muling ipinasa sa akin ng referee ang bola. Kitang-kita ko ang kaba sa mga mukha
ng mga players. Napangisi ako. Kung pwede nga lang humalakhak ay ginawa ko na p
ero masakit pa rin ang balikat ko kaya di na lang. Drinibol ko ulit ito at ishin
oot. This time mas tantyado na ng kaliwang kamay ko ang bola. Ibinato ko ito at
nashoot. Untouched ang net.
Nagtatalon hindi lamang ang mga kateam ko kundi maging ang mga men's team. Panal
o kami.
"Grabe ka, Antonio! Ikaw na. Ikaw na ikaw na! Ikaw na ang shooting guard mula ng
ayon!" Humahalakhak na tinapik ni cach ang balikat ko. Napangiwi ako sa sakit.
"Ay sorry." Paumanhin nya kaya nagtawanan na lang kami. Napasulyap ako kay Jacob
. Nakangiti sya sa habang nakatingin sa akin. At dahil doon... Nalaglag ang puso
ko. I just saw his very first smile.
Seven thirty na ng makalabas ako sa gym. Bitbit ko sa kaliwang balikat ko ang gi
tara at bag ko. Kailangan kong ipahinga ang balikat kong nabugbog sa pagtama ko
kanina. Maghapon pa naman kaming mag-eensayo ng banda bukas para sa mini concert
.
Napadaan ako sa may soccer field na university. May kadiliman sa dinadaanan ko d
ahil pundido ang ilang street light. Medyo binilisan ko ang paglalakad ko. Takot
pa naman ako sa mumu. Kaya napatalon ako sa gulat nang marinig kong may tumawag
sa bandang likuran ko ng apelyido ko. Napalingon ako.
Kitang-kita ko si Lara na nagmamadaling lumapit sa akin. May mga kasama syang m
ga tomboy na barkada nya. Tatalilis na sana ako ngunit masyado silang mabilis. H
inawakan nila ang magkabilang kamay ko. Napa-aray ako ng higpitan nila ang kapit
sa kamay kong may tama.
"Lara ano to? Pakawalan nyo ako!" Nagpumiglas ako. Lumapit sa akin si Lara at si
nabunutan patalikod ang buhok ko kaya napatingala ako sa kanya.
"Baguhan ka lang ang yabang mo na. Akala mo kung sino kang makapagyabang kanina
ah." Lalo nyang diniinan ang buhok ko.
"Naglalaro lang ako!" Shit ansakit ng anit ko. Walangyang tomboy to.
"Naglalaro o nagyayabang?"
"Alam mo kaya kayo natalo dahil andudugas nyo! Andumi nyong maglaro!" Bulyaw ko
sa kanya.
"Ah madumi pala ha! Cge patitikimin ka namin ng madumi! Ihiga nyo yan!" Utos nya
sa mga kasama nila. Pinagtulungan nila akong ihiniga sa semento. Nagsisisipa ak
o at nagsisisigaw.
"Argh! Tulong!" Paulit-ulit kong sigaw. May humawak na rin sa mga paa ko kaya hi
ndi ako masyadong makagalaw.
"Alam mo matagal na rin akong naseseksihan sa'yo eh. Yung position ng shooting g
uard? Sa'yo na yun. Basta matikman kita solve na." Humalaklak sya na parang nasi
siraan ng ulo. Lumuhod sya sa akin at iniunbutton ang pants ko. Nagimbal ako sa
binabalak nya kaya lalo kong nagsisisigaw. Shit! Marerape pa ata ako ng kapwa ko
babae.
"Ahh! Walanya ka! Tulong!" pinilit ko syang sipain ngunit masyadong malakas ang
kapit ng mga kasamahan nya sa akin.
"Yan ang gusto ko sa babae. Sumisigaw...sa sarap!" Nagtawanan sila. Napahiyaw ak
o ng hawakan nya ang pagkababae ko. Shit! Diring-diri ako sa ginagawa nya. Wala
akong ibang magawa kundi ang umiyak. Hinawakan nya na ang garter ng panty ko at
akma iyong ibaba ng matabunan ang konting liwanag na umiilaw sa amin. Napatingal
a silang lahat.
"Bitawan nyo sya." Tumingala rin ako at nakita kong si Apollo yung nagsalita. Ma
y mga kasama syang kalalakihan at nanlaki ang mga mata ko ng makita kong isa si
Jacob sa kanila. Galit na galit ang tingin nya kina Lara. Nagmamadali nila akong
binitawan. Lumayo sila sa akin at akmang tatakbo palayo nang sumenyas si Apollo
at ilang kasahan nya ang pumigil sa kanila. Linapitan ako ni Jacob at tinulunga
ng makaupo.
"Fix your self." Utos nya sa akin bago ako talikuran. Napaiyak ako habang itinat
aas ko ang pants ko na naibaba nila. Shit! Ansama ni Lara.
Nang matantya nyang tapos na ako ay inalalayan nya akong tumayo. Pinilit kong pa
tigilin ang paghikbi ko. Tama na yung kahihiyang dinanas ko kanina. Dinala nya a
ko sa mga kasamahan nya.
"You'll pay for this." Sabi nya kina Lara ng daanan namin sila.
"Tj pahiram ng susi nung bodega." Ilinahad ni Apollo ang kamay nya sa isang kasa
ma.
"Maglalaro kayo? Hmm. Mukhang masaya ito kaya sasama ako." Sagot nung tinawag na
TJ.
"Barkada ko." Pakilala ni Jacob sa mga kaibigan.
"Kaw na ba bahala sa kaibigan mo, Jacob?" Tanong nung lumapit sa amin.
"Oo, Harry ihahatid ko na sya pagkatapos ko syang maipacheck up sa clinic." Sago
t nya.
"Okay kaw na bahala dude. Vince may dala ka bang gamot?" Baling nito sa isa pang
gwapong lalake.
"Ako pa?" Tatawa-tawa ito habang ilinalabas sa bulsa ang isang bote ng gamot. An
o kaya yun?
"May mamamatay na naman mamaya!" Pakantang sabi ni Harry.
Narinig ko ang iyakan nina Lara.
"Mamamatay sa hirap.... At sa sarap!" Naghalakhakan ang mga lalake at naghigh fi
ve sa isa't isa. Shete! Anong gagawin nila kina Lara? Magtatanong pa sana ako pe
ro hinila na ako ni Jacob patungong clinic.
####################################
Chapter 6
####################################
Pareho na kaming naglalakad palabas ng clinic. Nkasling ang braso ko para daw hi
ndi masyadong magalaw nang makapagpahinga. Talagang sinamahan ako ni Jacob at ba
lak pa daw nya akong ihatid. Papunta na kami ngayon sa sasakyan nya.
"Gutom ako." Lumingon sya sa akin.
"Aah. Cge wag mo na akong ihatid. Magdijeep na lang ako." Nakayukong sabi ko sa
kanya. Haay dahil sa akin nalipasan pa sya ng gutom. Lumingon na rin ako sa kany
a dahil nasa harap na kami ng sasakyan nya. Hanep ang gara talaga ng kotse nya.
"Kakain ako at sasama ka." Binuksan nya ang pinto at pinasakay ako.
"Ah di naman ako nagugutom eh." Pagkasabi ko nun ay biglang nagreklamo ang tyan
ko. Dyahe naman. Napaiwas tuloy ako ng tingin sa kanya.
"Tss." Rinig kong palatak nya. Ikinabit nya ang seatbelt sa akin. Pagkasara nya
ng pinto ay mabilis din syang umikot at sumakay.
"Don't worry. Its my treat." Hindi lumilingong saad nya.
"Um okay." Tumingin ako sa kanya. "Ahh, Jacob anong gagawin ng mga kaibigan mo k
ina Lara?" Nakakacurious naman kasi yung sinabi ng kaibigan nyang papatayin nila
sina Lara sa hirap at sarap.
"May ginawa silang hindi maganda sa'yo dapat lang na pagbayaran nila yun." Hindi
lumilingong sagot nya sa akin.
"Bat di na lang natin sila ireport sa school bukas?" Pangungulit ko sa kanya. "K
ahit na gaano pa kasama yung ginawa nila ayoko namang mamatay sila dahil sa akin
."
"Walang nagsabing papatayin sila. Tss. They deserve what they will get from hurt
ing you." Magkasalubong ang kilay nya nang sabihin nya yun. Okay, tatahimik na a
ko.
Nagdinner kami ng walang kibuan pagkatapos ay ihinatid nya na ako.
Kinabukasan excuse ako sa mga klase ko dahil sa banda. Pero bago ako pumasok sa
Music Room ay dumiretso muna ako sa gym. Nakareceive kasi ako ng text na kailang
an naming magreport para sa isang mahalagang announcement.
Nang makarating ako doon ay sarado naman ito. May dalawang lalaki lang na nakata
mbay sa labas. Tatalikod na sana ako ng tawagin nila ako.
"Gwen Antonio?" Tumango ako sa kanila. Binuksan nung isa yung pinto at pinapasok
nila ako. Nang makapasok ako ay andoon na ang buong basketball team ng mga lala
ki at babae. Andoon din yung mga kaibigan ni Jacob. Ngunit wala sya. Napatigil a
ko sa paglalakad ng makita kong nakatayo sa gitna sina Lara at ang barkada nya.
Gusto ko silang sumbatan sa ginawa nila sa akin kagabi ngunit hindi ako makakilo
s mula sa kinatatayuan ko. Nagulat na lang ako nung hinihila na pala ako ni Apol
lo. Ilinagay nya ako sa harap nina Lara.
"Gawin mo ang gusto mong gawin sa kanila." Napatingin ako kay Apollo na nakating
in sa kanila. Muli ko silang hinarap. Kitang-kita ko nang sabay-sabay silang mag
yukuan. Suot pa rin nila yung damit nila kagabi. Nanlilimahid silang lahat. Magu
lo ang mga buhok na parang sinabunutan. Takot na takot ang mga itsura nila. Inii
pit din nila ang mga hita nila. Yung iba pa nga ay nanginginig ang mga paa.
"Oh wala ba kayong sasabihin?" Tanong ni Apollo sa kanila.
"Sorry, Gwen." Mahina ngunit sabay-sabay nilang sabi.
"Anong nangyari? Anong ginawa nyo sa kanila?" Hindi lumilingong tanong ko kay Ap
ollo.
"Tinulungan namin sila para malaman nila kung gaano kasarap maging babae." Nakan
gising sagot nya sa tanong ko. "Oh di ba girls? Masarap maging babae? Sagot!"
"Opo! Opo!" Nanginginig ang boses na sagot ni Lara.
"Buti naman at alam nyo ang isasagot nyo. Wag nyong kakalimutan na nasa amin yun
g mga videos ha. Cge na. Alis na." Pagtataboy nito sa kanila. Paika-ika silang n
aglakad palabas ng gym. Nakakunot-noong sinundan ko sila ng tingin.
"Wag kang mag-alala. Di na nila gagawin pa yung ginawa nila sa'yo kagabi and I d
on't think na may magkakalakas pa ng loob sa school na to na saktan ka. At yung
Lara na yun? Dinurog na ni Jacob yung kamay nun sa paghawak dyan sa amph--!" Tin
akpan ko na ang bibig nya bago pa nya masabi yung parte ng katawan kong nahawaka
n ni Lara. Natatawang inalis nya naman ang kamay ko sa bibig nya.
Liningon ko si Astrid. Nagtatanong ang mga mata ko sa kanya pero nag-astang isi
nizipper lang nya ang bibig nya.
Ang gulo nila. Naalala ko yung sinabi nyang dinurog ni Jacob yung kamay ni Lara.
So pinuntahan pala sila ni Jacob kagabi matapos nya akong ihatid sa dorm. Tumun
og ang cp ko. Nagtext si Carl. Hinihintay na nila ako sa Music Room. Dali-dali a
kong lumabas pagkatapos kong magpaalam sa kanila. Patay ako kay Carl. Hindi nya
alam ang nangyari sa akin sa game at kagabi. At hindi ko alam kung paano ko ipap
aliwanag na hindi ako makakatugtog ng gitara dahil sa injury ko.
Nang makarating ako sa Music Room ay naghihintay na sya sa akin sa labas. Madili
m ang kanyang mukha. At mukhang di ko na kailangang magpaliwanag pa.
"Kailangan bang sa ibang tao ko pa malaman ang mga masasamang nangyari sa'yo kah
apon, Clang-clang?" Matigas na tanong nya. Napangiwi ako sa kanya.
"Sorry. Ayoko lang na mag-alala ka." Nakayukong sabi ko.
"Anong silbi ng cellphone ha, Clang? Kung di pa kay Apollo wala akong kaalam-ala
m na may injury ka pala." Aysus umandar na naman ang pagkakuya ni Brutos.
"Sa loob na yan pwede?" Ayokong masermunan dito sa hall way.
"Bakit di ka kasi nag-iingat? Alam mo namang mahalaga itong concert na ito. Naka
salalay ang scholarship ng mga kaibigan natin bukas." Pagpapatuloy nya na parang
di ako narinig. Hindi na lang ako sumagot.
"Pasalamat ka may papalit sa'yo para sa rhythms." Tinalikuran nya na ako at nagp
aunang pumasok sa kwarto.
"Ha? Teka sino?" Habol ko sa kanya.
"Brutos..." Pangungulit ko dahil di nya ako sinasagot. Ngumuso sya sa may stage.
Sinundan ko ang nguso nya. Nawalan ako ng hangin nang makita ko kung sino ang t
initignan nya.
Oh my betcha by golly wow...
Jacob Tan is that you?
####################################
Chapter 7
####################################
Titig na titig ako sa kanya habang papalapit ako sa kinaroroonan nila. Busy sya
sa pagistrum ng gitara. Sheym! Mas masaya pa ito kesa sa scholarship ng banda. I
sang unreachable star ng SCU ang kasama naming mapeperform! Para kaming tumama s
a lotto!
"Hanggat di daw gumagaling yang balikat mo, sya muna ang papalit sa'yo sa rhythm
s." Hindi lumilingong sabi ni Carl. Shet! Sana mapermanente na ang pilay ng bali
kat ko. Patuloy lang ang pagpapraktis nya kasama ng banda. Mssyado syang concent
rated. Di man lang nya napapansing nakanganga na ako sa harap nya.
"Grabe Gwen unbelibabol!" Impit na humagikgik si Meah sa tenga ko pagkatapos nya
ng bumaba nang matapos sila. Di ko sya pinagtuunan ng pansin. Nakafocus ako kay
Jacob na palapit sa amin.
"Musta balikat mo?" Simpleng tanong nya.
"Amm okay na. Konti na lang yung sakit." Nahihiyang sagot ko pero di ko tinatang
gal ang tingin ko sa kanya.
"Okay." Mahinang tugon nya.
"Oh andito na si Clang-clang. Praktis ulit." Itinulak na ako ni Carl paakyat sa
stage.
Hindi ko na masundan ang nangyaring praktis namin maghapon. Ang alam ko lang ay
masaya ako. Masayang-masaya.
Kinabukasan ay sobrang kaba ko. Punung-puno ang hall ng SCU kung saan gaganapin
ang induction program. Hindi rin ako kumportable sa suot kong bestida. No choice
eh.
"Hey." Tawag ni Jacob sa atensyon ko.
"Hi." Bati ko sa kanya. Nagulat ako ng hawakan nya ang palad ko. Tinanggal ko na
kasi yung sling nya kahapon.
"Mas malamig pa sa klima ng Baguio itong palad mo." Sabi nya sabay pisil ng maga
an sa palad ko. Ayyayayyay. Shet. Kinikilig ako. Jacob naman eh.
"Ahm.. Ah. Hehe." Langya di ako makabuo ng sasabihin kaya itinawa ko na lang.
"Relax lang. Magaling ka." Pampapalakas ng loob nya sa akin.
Aw ang sweet nya pala. Bago pa ako makasagot ay nagsilapitan na ang mga kasama n
amin.
"Clang I mean Gwen," liningon ko sya ".... ang ganda mo." Bulong nya nang lumapi
t sya sa akin. Tumigil ang pagtibok ng puso ko ng ilang segundo. Sheeeet!
"Um thanks." Gusto kong mamilipit sa kilig.
"Ibigay natin ang best natin. Para sa scholarship natin ito." Bilin ni Carl sa a
ming lahat. Nang tinawag na ang pangalan namin ay magkakasunod kaming lumabas pa
ra umakyat sa stage. Sheym daming tao. Nagtilian ang mga babae nang si Jacob na
ang lumabas. Pumuwesto sya sa likuran ko. Nasa kabilang side naman si Carl.
Nagduet kami ni Carl sa kanta nina Usher at Alicia Keys na My Boo. Sinabayan ng
katawan ko ang pagkanta ko. Feel na feel ko ang moment na ito. Ikaw ba naman ang
iinspire ni Jacob Tan. Nagsigawan ang lahat. May mga sumasayaw pa nga na nagpat
aas ng energy namin. May mga sumasabay din sa pagkanta namin.
Nagtatalunan at sigawan ang lahat ng matapos kami.
"You ready for one more song?" Sigaw ko sa mike.
"Yeah!" Sagot ng audience. May mga pumito pa nga. Liningon ko si Jacob. Nakangit
i sya sa akin. Mas lalo tuloy akong ginanahan. Ilinipat ko ang tingin ko kay Car
l. Nagtanguan kami. Nagpasakalye na sila sa gitara.
"Sing and dance with us guys." Sabi ko sa audience na sinagot nila ng hiyawan na
may kasamang talon.
(NP: IRREPLACEABLE Beyonce Knowles)
To the left (4x)
Sumabay ang audience sa akin.
Mmmm to the left, to the left
Everything you own in the box to the left
In the closet, that's my stuff
Yes, if I bought it, baby, please don't touch
And keep talking that mess, that's fine
Could you walk and talk at the same time?
And that's my name that's on that tag
So remove your bags, let me call you a cab
Standing in the front yard telling me
How Im such a fool talking 'bout
How I'll never ever find a man like you
You got me twisted
You must not know 'bout me
You must not know 'bout me
I can have another you in a minute
Matter of fact he'll be here in a minute
You must not know 'bout me
You must not know 'bout me
I can have another you by tomorrow
So don't you ever for one second get to thinking
You're irreplaceable
Umikot ako para tignan ang mga kasama ko. Bawat isa sa kanila ay enjoy na enjoy
sa pagtugtog. This has been our best performance so far. It may be because their
scholarship is at stake in this performance. Or simply because Jacob is perform
ing with us.
So go ahead and get gone
Call up that chick and see if she's home
Ooops I bet you thought that I didn't know
What did you think I was putting you out for?
Because you was untrue
Rolling her around in the car that I bought you
Baby drop them keys
Hurry up before your taxi leaves
Standing in the front yard telling me
How Im such a fool talking 'bout
How I'll never ever find a man like you
You got me twisted
You must not know 'bout me
You must not know 'bout me
I can have another you in a minute
Matter of fact he'll be here in a minute
You must not know 'bout me
You must not know 'bout me
I can have another you by tomorrow
So don't you ever for one second get to thinking
You're irreplaceable
Grabe naging concert na talaga ang induction program. Nagyakapan kaming magkakab
anda nang matapos akong kumanta. Lalo na ng sumenyas ng approve yung chairman ng
board. Pati si Jacob ay nakisali sa kasiyahan namin. Nagsisigawan pa ng 'more'
ang audience pero kinalma na sila ng emcee. Isa-isa kaming ipinakilala. Wala ako
ng kasing saya dahil sa buong durasyon ng pagpapakilala sa banda namin ay magkah
olding hands kami ni Jacob. Ayaw kong bumitaw. Ganon din ata sya. Magkacross ang
mga daliri namin kaya damang-dama ko ang lambot ng malaki nyang palad. This is
the best day of my life.
####################################
Chapter 8
####################################
Patuloy lang ang buhay freshman ko dito sa SCU. Andyan ang banda, ang basketball
team at si Jacob. Sinong mag-aakalang yung lalaking pinaglalawayan ko lang noon
ay lagi ko nang nakakasama nang mahigit isang buwan na? Wala akong kasing saya
araw-araw tuwing pagpasok ko dahil makulay ang buhay ko ngayon.
Wala kaming ibang napag-uusapan ni Jacob kundi ang musika at basketball. Kontent
o na rin ako sa manaka-nakang paghawak nya sa kamay ko tuwing nagkakalapit kami.
Ayos lang sa akin na hindi nya ako ipakilala sa mga kaibigan nya. Tinatanguan n
aman nila ako tuwing nagkakasalubong kami na bihirang mangyari sa laki ng univer
sity. Isa pa medyo malayo ang building ng mga kumukuha ng Business Ad sa amin na
kumukuha ng Nursing. Nursing kasi ang napiling kurso ng mga nag scholar sa akin
. Medyo okay naman kami ni Apollo.
Nasa gym ulit ako habang tumutugtog ng gitara nang may nagtakip sa mga mata ko.
Sa amoy pa lang at lambot ng palad, alam ko nang si Jacob yun.
"Carl?" Pakikipaglaro ko sa kanya.
"No."
"Matangkad ba ito?"
"6 flat."
"Chinito ba ito?"
"Half."
"Um...gwapo ba ito?"
"Maybe."
"Nagsisimula sa titik J?" Haha natatawa na ako sa kalokohan naming dalawa. Imbes
na sagutin ako ay may naramdaman akong isinuot nya sa daliri kong nakahawak sa
mga kamay nya na nakatakip sa mga mata ko.
Napatingin ako dito ng bitawan nya na ako. Umupo sya sa tabi ko.
"Happy 16th birthday!" Bati nya sa akin. "Damn. Ang bata mo pa pala." Bulong nya
na dinig ko naman. At pusa birthday ko pala? Haha. Sa sobrang abala ko ay nakal
imutan ko na.
"Salamat. Regalo mo ba sa akin ito?" I know I was stating the obvious pero gusto
kong makasiguro.
"Yeah. Friendship ring." Ipinakita nta sa akin yung sa kanya. "They can be just
one ring kapag pinagdikit sila."
"Wow ang galing naman! Salamat ha. Ibig bang sabihin nyan best friends na tayo?"
Ngiting-ngiti ako sa kanya.
"You're special." Tipid na sagot nya.
"Uhm Clang... I mean Gwen." Natawa sya when I rolled my eyes on him.
"Can I invite you out?" Ay pakshet nabingi ata ako sa sinabi nya.
"Ha?! Pwedeng pakiulit?"
"Pasyal tayo. Nakakasawa na itsura ng university." Pagiimbita nya.
"Sure! Ahh...hehe... I mean sige." Bawi ko kasi super obvious na atat ako. Nataw
a tuloy sya sa akin.
Namasyal kami sa Burnham Park at Grotto. Mines View ang isinunod namin. Hapon na
noon pero may konting liwanag pa naman. Kaming dalawa na lang ang andoon. Pumun
ta kami dun sa gitna.
Naglabas ako ng coin at pumikit. I silently made a wish.
Nang dumilat ako ay nakangiting mukha ni Jacob ang nasalubong ng mga mata ko. He
is breath taking lalo na at linilipad ng hangin ang buhok nya.
"What did you wish for?" Tanong nya habang hinahawi ang buhok kong tumapik sa mu
kha ko na linilipad ng hangin.
"Secret." Ayoko ngang sabihin na ang hiniling ko ay halikan nya ako ngayon. Hehe
landi mode on.
Umiling-iling sya ng nakangiti. Naglabas din sya ng coin at pumikit. Nang dumila
t sya ay kinulit ko sya.
"Anong hiniling mo?" Kulit ko.
"Secret." Iwas nya sa akin.
"Sabihin mo na. Additional birthday gift mo na sa akin." I gave him some puppy e
yes.
"Kung sasabihin ko yung hiniling ko, kailangan kong gawin iyon." Tumingin sya sa
mga mata ko. Halah, nakakaintriga naman.
"Sige na sabihin mo na. Uyy sasabihin nya na." Ako kasi yung tipong kapag naiint
riga kasi ako ay lalo akong nangungulit.
"Okay ang winish ko ay..." Sinapo nya ang dalawang pisngi ko at hinagkan nya ako
. SHET!!! Nanigas ako sa gulat. Ipinagpatuloy nya ang paghalik sa akin. Gosh anl
ambot ng lips nya at ambango ng hininga nya. Para syang kendi. Oh kay tamis nang
una kong halik.
Humihingal kaming nagbitaw.
"From now on you are my baby. I'll take care of you and Im willing to wait until
you are on the right age for you to be my girl." Idinikit nya ang noo nya sa no
o ko.
"J-jacob."
"Babe. From now on you call me babe."
"Bb-babb-e." Anyare sa dila ko. Tinawanan nya tuloy ako. He held my hand.
"I'll wait for you." His expression is full of promises. I wanted to tell him n
a hindi nya na ako kailangang hintayin na mag18 bago nya ako gawing gf nya but I
don't want to ruin this moment.
"Ja-babe." Lumunok muna ako. "I lo---" di ko naituloy ang sasabihin ko dahil mul
i nya akong hinalikan. He used his tongue this time.
"Let's not say the words yet, baby. Baka hindi ko na mahintay na mag18 ka." Pagb
ibiro nya sa akin.
"Okay." Ngiti ko sa kanya. Im just so happy.
Wala nang mas sasaya pa sa bawat araw na nagdaan sa piling ni Jacob. True to his
words, binibaby nya ako tuwing kasama ko sya. Tagabili ng pagkain, inumin, taga
punas ng pawis pati pagsusuklay ng buhok ko sya ang gumagaw. Ako na nga nahihiya
minsan lalo na kung may nakakakita sa amin.
Nagdidribol ako ng bola nang lapitan ako ni Apollo. Wala si Jacob dahil bumili n
g energy drink para sa amin. May game kami against the boys.
"Gwen." Bati nya sa akin. Liningon ko sya bago ishinoot ang bola.
"Pol. Bakit?" Hinarap ko na sya.
"Nagtatampo na ang barkada. Lagi daw wala si Jacob sa mga gimik namin. Masyado m
o na syang inaalila." Nalaglag ang panga ko sa sinabi nya.
"Uy, te-teka! Hindi ah. Eh sya naman yung ano eh yung ano..." Hindi ako magkanda
tuo sa pagpapaliwanag. Bigla naman akong pinagtawanan ng loko-loko.
"Okay lang yun. Masaya nga kami kasi ngayon tao na ulit sya." Tumango-tango sya.
"Tao?!" OMG alien si Jacob?
"Hahahaha. Ang ibig kong sabihin tao na sya. Ngumingiti, natatakot, kinakabahan,
nag-aalala, nag-aalaga, nagmamahal." Napangiti ako sa sinabi nya.
"Talaga?" Nginisihan ko sya.
"And you can do more." He smiled at me.
"Ano yun?"
"Don't leave him. Ever."
####################################
Chapter 9
####################################
Mabilis lumipas ang mga araw at oras. Bukas na ang battle of the band pero mas e
xcited din ako dahil 20th birthday ni Jacob. Ininvite nya ako kahapon para magmo
vie marathon sa condo nya. Mas gusto daw nya kasing kaming dalawa lang ang magka
sama. Sa next day na lang daw sya magcecelebrate kasama ang 5 Kings. Wala na sya
ng mga magulang dahil maaga syang naulila. Nasa China, States at Korea na karami
han ng mga kamag-anak nya. Palipat-lipat nga daw sya sa mga ito nung maliit sya.
Sa Korea sya nagtagal at doon nya nakilala si TJ. Nang maghigh school sila sa B
oys High, naging kaibigan nila ang iba pang 5 Kings. Kawawa naman sya. Balak ko
syang ipagluto ng spaghetti na paborito nya bilang regalo ko sa kanya. Di na nya
kailangan ng anumang materyal na bagay. Wala naman na syang kailangan pa. May m
alaking kompanya sya sa China at Korea kaya bastante na ang future nya.
Naglalakad ako kasabay ni Carl papunta sa stage ng tumunog ang cp ko. Excited ak
ong kinuha iyon dahil baka si Jacob amg tumatawag. May exam kasi sya kaya hindi
sya makapapanuod ng praktis namin.
Nang makita kong si Sister Amabelle mula sa ampunan ay napakapit ako kay Carl. N
agtataka nya akong liningon. Si sister. Senyas ko sa kanya. Sinagot ko ang tawag
.
"Hello po, Sister Amabelle kumusta po?" Bati ko sa kanya. Nagmamasid lang si Car
l sa tabi ko. Ilinoud speaker ko ang cp para marinig din nya ang mapag-uusapan n
amin ng madreng nag-alaga sa amin dun sa bahay ampunan.
"Hello, Clang-clang. Okay naman kami dito. Kayo ni Carl dyan?" Malambing na tano
ng nya.
"Ayos naman po. Napatawag po kayo, Sister?" Kinandatan ko si Carl.
"May good news ako sa'yo, Clang!" Masigla ang boses nya.
"Ano po yun?" Di ko maiwasang mahawa sa excitement nya.
"Clang pupunta na sa Switzerland yung sponsor mo at gusto nilang isama ka para d
un mo na ipagpatuloy ang yung pag-aaral." Napanganga ako sa sinabi nya. Isasama?
Aalis? Switzerland? Ako?!
"Pe-pe-pero..." Aalis ako? Paano ang banda? Ang mga kaibigan ko? Ang basketball?
Si Jacob? Lumapit pa sa akin si Carl at inalalayan ako dahil para akong mawawal
an ng malay sa mga naririnig ko.
"Oo. Clang wag mo ng tatanggihan ito. Pagkakataon mo na itong makapagtapos at ma
s matulungan ang ampunan. Alam mong mahihirapan na tayong makahanap ng sponsor s
a pag-aaral mo kapag tinaggihan mo ito." Matigas na sabi ni Sister. Naiiyak ako
shet.
"Kailan po ang alis ko?" Kumapit ako kay Carl kailangan ko ng lakas.
"Sa ikalawa na." Pinatay ko ang tawag at napayakap ako kay Carl. Tuluyan na akon
g napahagulgol.
"Gawin mo yung mas ikabubuti ng marami, Clang." Payo sa akin ni Carl nung kumalm
a na ako. Pinunasan ko ang kuha na naglandas sa pisngi ko. Wala na akong choice
kundi piliin ang ampunan. Patawad, Jacob.
"Clang kaya mo yan." Pagpapalakas ng loob sa akin ni Carl. Andito kami ngayon sa
Baguio Convention Center para sa Battle of the Bands. Huling gabi ko na ito sa
Baguio. Bukas, luluwas na ako pa Manila dahil nagmamadali na ang sponsor ko. Nak
apagpaalam na ako kay Coach. Si Carl na ang magbibigay ng resignation letter ko
bukas. Sya na rin ang magpapaliwanag. Ayokong personal na magpaalam. Di ko kaya.
Maging sa mga kabanda ko ay di ko sinabihan ng pag-alis ko. Lalong-lalo na kay
Jacob. Natatakot ako sa magiging reaksyon nya. Birthday na birthday pa naman nya
ngayon.
"Brutos ang hirap naman nito." Naluluha akong yumakap sa kanya.
"Clang para sa ampunan ito."
"Paano naman ako, Carl? Ayokong umalis. Paano si Jacob?" Nakakahiya di ko mapigi
lang magpakaselfish.
"Di ba nangako naman syang hihintayin ka nya? Tiwala lang. At isa pa bata ka pa,
Clang. Mas marami kang makikilala doon na mayaman at gwapo." Pagbibiro ni Carl
para mangiti ako.
"Ayoko! Sya lang ang gusto ko!" Napabulyaw ako sa kanya.
"Easy! Kung mahal mo talaga eh di balikan mo kapag nakatapos ka na. Malalaman mo
ring mahal ka talaga nya kung hinihintay ka nya pagbalik mo." Seryoso na sya th
is time.
Tinignan ko ang cp ko. Nakangiting larawan ni Jacob ang wallpaper ko. Mahihintay
mo ba ako, babe? Mahina kong bulong sa cp.
Kami na ang tutugtog. Tumingin ako sa harapan. Nasa likod ng judges' table si Ja
cob at ngiting-ngiti sa akin. May hawak pa syang camcorder na maliit. Nginitian
ko sya. Shit! May kumurot sa puso ko nang makita kong mas lumawak ang ngiti nya.
"Goodluck." Basa ko sa labi nya.
"Happy birthday!" Sinabi ko sa kanyang wala ng boses.
Pumagitna na kami at nagsimula na pagkatapos kaming ipakilala ng emcee.
(NP: I'LL NEVER GET OVER YOU GETTING OVER Expose)
I hear you're taking the town again
Having a good time with all your good time friends
I don't think that you think of me
You're on your own now
And Im alone and free
I know that I should get on with my life
But a life lived without you could never be right
Linabanan ko ang paggarlgal ng boses ko. Baka makahalata si Jacob that there is
something wrong with me.
As long as the stars shine down from the heaven
Long as the rivers runs to the sea
I'll never get over you getting over me
I tried to smile so that hurt won't show
Tell everybody I was glad to see you go
But the tears just won't go away
Loneliness found me
Looks like its here to stay
I know that I ought to find someone new
But all I found is my self always thinking of you
Alam ko kakantahin ko na ito soon sa paghihiwalay namin kaya masyadong tumutusok
ang bawat lyrics ng kanta sa dibdib ko.
Oh, no matter what I do
Each night's a life time to get through
I can't go on like this
I need your touch
You're the only one I'll ever love
Oh, oh
As long as the stars shine down from the heaven
Long as the river runs to the sea
I'll never ever get over you getting over...
Never get over you getting over
I'll never get over you getting over me...
Goodbye, Jacob.
####################################
Chapter 10
####################################

SPG
Nasa kama kami ni Jacob ngayon. Katatapos lang naming manuod. Tinignan ko ang or
asan. Alas dos na ng madaling araw.
"Babe ang galing mo kanina." Bulong nya habang pinaglalaruan nya ang buhok ko.
"Dedicated ko sa'yo yun." Bulong ko rin sa kanya. Bahagya syang lumayo sa akin.
"Ayoko!" Napalakas nyang sabi. Napatitig ako sa kanya.
"Don't get me wrong I like the song and you singing it pero ayokong idededicate
mo yun sa akin. I hate goodbyes." Kinagat ko ang labi ko.
Ansakit ng dibdib ko habang pinagmamasdan ko sya ngayon. Bilang na ang oras nami
ng dalawa. Linunok ko ang bara sa lalamunan ko.
"Jacob alam kong ayaw mo pang marinig ito pero kilangan ko ng sabihin eh... Maha
l kita." Namamaos ang boses na sabi ko sa kanya. Hinagkan nya ako ng buong pagsu
yo. Hindi ko na napigilan ang nag-uunahang pagpatak ng luha ko. Nang maramdan ny
ang nababasa na sya ay agad syang humiwalay.
"Hey. Nakakaiyak ba ang pagsabi sakin ng i love you." Pinunasan nya ang basang m
ukha ko.
"Tears of joy ito." Umingos ako sa kanya. Muli nya kong binigyan ng mabilis na h
alik. He also dried my face filled with tears using his lips. Nang muling bumaba
sa aking mga labi ang halik nya ay pinalalim nya na ito. Linasap ko ang tamis n
g kanyang paghalik. Alam kong may chance na matatagalan o kaya naman hindi ko na
iyon matikman pa. Nang bumaba ang kanyang halik sa leeg ko ay bumulong ako sa k
anya.
"Babe, take me." Malambing kong sabi. Bigla syang nanigas at napatigil sa kanyan
g ginagawa.
"Gwen baka hindi mo kayanin. Ambata mo pa." Tanggi nya. No hindi ako makakapayag
na hanggang halik lang ang mamagitan sa amin ngayon. I needed an assurance na m
ay babalikan pa ako someday. Kailangan may baunin akong magandang ala-ala mula s
a kanya.
"Kaya ko. Please babe... I want you. Birthday gift ko na ito sa'yo." I pleaded.
Linunok ko na ang hiya ko.
"Are you sure?" There's already a fire on his eyes. I know it. I can feel it. Bu
mibigat na ang kanyang paghinga.
"Mahal kita." Sinalubong nya ng halik ang pagsara ng bibig ko.
Hindi ko naalam kung paano at kailan nya mahubad ang mga saplot namin. Ang sumun
od na nangyari ay pareho na kaming hubad at pinapaliguan nya na ng masusuyong ha
lik ang dibdib ko. He licked and bit on my breast hotly. Ang init ng dila at lab
i nya.
"Jaa-cob!" Ramdam ko ang kuryenteng nagdaraan mula sa bawat hibla ng laman ko. M
y God! Binibingi ako ng mga tibok ng puso ko. He is good at this. Really good.
Hinabol ko ang ulo nya ng maramdaman ko iyong dumausdos sa pagitan ng mga hita k
o.
"Jake?" Kinakabahan ako sa gagawin nya. Anong binabalak nya?
"Akong bahala. Don't be scared. I promise, you'll never forget what you will fee
l after this." Lalong nag-init ang mukha ko nang yumuko sya doon at pinaglaro an
g mga labi, dila at ngipin nya. God! Binabaliw nya ako! Hindi ko mapangalanganan
ang nararamdaman ko habang naglalaro sya sa gitna ko. Parang may sasabog sa loo
b ko sa ginagawa nya sa akin. Napaiyak ako nang maramdaman kong may sumabog nga.
Nagmamadali syang pumatong sa akin.
"Hush, babe! I just got you ready and wet." Bulong nya habang hinahagkan ang mga
luha ko. Naramdaman kong itinaas nya ang isang paa ko gamit ang siko nya.
"I love you..." Kasabay non ang pagpasok nya ng dahan-dahan sa akin. Shete! Ang
hapdi. Nararamdaman kong napupunit ako down there.
"Aaah! An-ah-sakit, Ja-ah-cob! Aaw!" Antaba ng pumapasok sa akin. Di ko nga ata
kaya. Hinagkan nya ang noo ko.
"Babe wala pa sa kalahati. Relax." Hinagkan nya ang labi ko.
"Bibiglain ko na para di ka na masaktan pa okay?" Humihingal na paalam nya sa ak
in. Tumutulo na rin ang pawis sa mukha nya. Kagat-labing tinanguan ko sya. Kumuh
a sya ng buwelo at buong lakas nya akong pinasok.
"Ah! Shit! Jake!" Grabe sobrang hapdi at sakit ng pagkababae ko. Umabot ata sa o
vary ko yung kanya. Gumalaw sya at lalong sumakit.
"Te-teka, ta-time first!" Pinigilan ko ang paggalaw nya.
"Babe! Bawal ang pause dito." Husky na ang boses nya. Muli syang gumalaw at nahi
git ko ang hininga ko. Antanga mo, Clang natuto kang lumandi, magtiis ka ngayon
sa hapdi.
"Trust me?" Tanong nya habang gumagalaw. Tumango ako sa kanya.
"I'll make it bearable for you." He pounded on me with so much strength. Ang hap
di at sakit ay napalitan ng kakaibang sarap. Halos di na ako makahinga sa ginaga
wa nya. Sabay kaming napasigaw ng marating namin ang langit sa lupa.
Pinagmamasdan ko syang mahimbing na natutulog sa balikat ko. As I kissed his for
ehead, a tear escaped my eye. Nagmamadali ko itong pinunasan. Ayokong magising s
ya. Kunsabagay sa tatlong beses na ginawa namin iyon, sigurado akong kahit may m
agpaputok ng armalite sa tabi nya hindi sya magigising. Tumingin ako sa alarm cl
ock. Alas kwatro na ng umaga. Inabot ko ang camcorder na nasa may lampshade. I s
witched it on.
"Jacob, sorry ha. Kailangan ko kasing umalis pansamantala. Pero babalik ako. Pan
gako babalikan kita. Kahit ilang taon pa ang magdaan babalikan kita. Mahal kita,
babe." Rinecord ko iyon.
Muli ko itong ipinatong sa pinagkuhanan ko kahit naka on pa iyon. Gusto ko syang
kantahan eh. Kahit tulog sya. Bago ko sya iwan. Yinakap ko sya ng mahigpit. Nan
ginginig ang boses ko sa pagkanta.
When you wake up
And find me gone tomorrow
Don't think I meant to hurt you
I just did what we knew I had to do
Oh and all the time we knew
The time was never right for us
Time to leave this love behind
I could never leave you
Baby if I see you cry
I'll say goodbye for the two of us
Tonight while you sleep
I kiss you softly one last time
And say goodbye
Like I know we must
There's just no other way
And I could bear to see your heart break
Hindi ko na nakayanan. Napaiyak na ako talaga. Yumugyog ang mga balikat ko sa pa
g-iyak. Nang kumalma na ako ay hinagkan ko sya at tumayo na para magbihis.
"I love you, Jacob Tan. Hintayin mo ako, babe."
Tuluyan na akong umalis.
####################################
Chapter 11
####################################
2 years and 6 months bago ako muling nakaapak dito sa SCU. Kababalik ko lang sa
bansa three days ago. Gusto kong surpresahin sina Carl.
Bawat hakbang ko sa university na ito ay maraming tao at alaala akong naiwan dit
o. Nakapanghihinayang man nagpapasalamat na rin ako. Sa tulad kong lumaki na wal
ang pamilya wala akong pagpipilian kundi tanggapin ang mga tulong na maibibigay
sa akin. At bawat sentimo na naitulong sa akin ay kailangan kong higitan pa.
Napangiti ako ng
nanggalingan ko.
o iniwan sa gate
nakapagtapos ng

mapait. Wala ring kuwenta kung maninisi man ako ng pamilyang pi

Hindi ko naman sila kilala. Sabi ni Sister basta na lang daw ak
na bahay ampunan. Kung hindi ako inalagaan doon, hindi sana ako
nursing aide sa ibang bansa.

Nadaanan ko ang gym. Naririnig ko ang hiyawan ng mga tao sa loob. Napailing na l
ang ako sa mga alaala ng gym na yun. Nakakamiss. Matagal ko na ring kinalimutan
ang paglalaro ng basketball.
Kumusta na kaya ang mga bruha kong kaibigan? Ang banda at ang basketball team? A
ng 5 Kings? Si... Sya.
Sa nakalipas na mga taon kay Carl lang ako nakikibalita. Lumipat na nga daw ang
5 Kings sa SBU this school year. Mula daw ng umalis ako mas dumami ang kalokohan
nila. Ayokong makibalita tungkol kay Jacob. Natatakot ako sa maaari kong malama
n. Pero sabi ni Carl mula daw nung umalis ako bumalik sya sa dating ugali nya. S
ilent and distant. Nakakakonsensya. Magtatatlong taon na akong binabagabag ng ko
nsensya kong ito.
"Bruha!" Napalingon ako sa boses na narinig ko. Sina Meah, Divine st Emily ang n
abungaran ko. Tinakbo nila ako at pinagyayakap.
"Miss ka na naming Clang-clang ka!" Umiiyak na pinaghahalikan ako ni Meah.
"Ang ganda-ganda mo na! Amputi-puti!" Pinanggigilan ni Divine ang mga pisngi ko.
"Aww!" Natatawa ako sa kanila.
"Hoy! Magbabayad ka sa pang-iiwan mo sa amin bruha!" Kinikiti ako ni Emily. Nata
tawa akong umiwas sa kanya.
"Ano ba, Emily!" Paatras akong lumayo sa kanya. Napaharap ako nang bumangga ako
sa isang matigas na katawan.
"Gwen?" Nanlalaki ang mata kong tinignan ang lalakeng nabangga ko. Of all people
si Apollo pa.
"Pol!"
Nandito kami ngayon sa cafeteria. Dito ko na lang hihintayin ang mga bruha kong
kaibigan.
"Anong ginagawa mo dito?" Magkasabay pa naming tanong sa isa't isa kaya nagkataw
anan kami. Nawala ang tensyon namin.
"Kumusta ka na? Lalo kang gumanda ah." Bati nya sa akin.
"Um, eto okay naman." Matipid kong sagot. Nacoxoncious ako sa ginawa nyang pagti
tig sa akin.
"Kamukha ka nga nya. Kaya pala..." bulong nya.
"Ha? Sino?" Di ko masyadong naintindihan yung sinasabi nya.
"Are you here for good?" Pag-iiba nya sa usapan.
"Depende. May naghihintay na kasing trabaho sa akin dun." Uminom ako ng softdrin
ks.
"Don? Bakit saan ka ba pumunta?" Bigla akong napatingin sa kanya. Bakit di nya a
lam kung saan ako pumunta? Ibig sabihin...
"Hindi sinabi ni Carl sa inyo kung saan ako pumunta?" Nanlalaki ang ulo ko sa ak
ing nalaman. Maraming ipapaliwanag sa akin si Carl.
"Nope. Nasakal nga yun ni Jacob dahil ayaw magsalita kung saan ka pumunta nung m
awala ka. Maging mga kaibigan mo walang alam."
Hindi makapaniwalang nakanganga lang ako sa kanya.
"Dapat magalit ako sa'yo dahil umalis ka ng walang sabi-sabi. Halos mabaliw si J
acob noon. Pero after a year, okay na sya. Yun nga lang bumalik na sya sa dati.
Ngayon masasabi kong ayos na talaga sya kasi may nagugustuhan na sya eh. Yun nga
lang taken na yung girl." Bumuntong hininga sya. "Im just happy to see you afte
r two years, Gwen. Namiss din kita papano."
Tumawa sya trying to lighten up the moment. Pero hindi ko sya magawang sabayan.
Naguunahan ang mga emosyon sa dibdib ko. Nagagalit ako kay Carl. Naiinis at nang
hihinayang ako. Nasasaktan ako sa nalaman ko. May mahal na pala syang iba. Paksh
et ansakit!
Naagaw ang atensyon ko ng sumigaw si Apollo sa kausap nya sa telepono.
"Ano?! Saang ospital? Okay, oh cge dude."
"Anyare?" Tinatanong ko sya habang naghahanda na sya para umalis. Napatitig sya
sa akin.
"Come with me." Hinila nya ako patayo.
"Ha? Bakit? Saan tayo pupunta?" Hila-hila nya na ako papunta sa parking lot.
"Jacob needs you." Nagmamadali nya akong pinapasok. Wala na akong nagawa kundi s
undan ng tingin ang pagpasok nya sa sasakyan.
"Teka. Pol hindi pa ako handang makita sya." Natatakot kong sabi.
Nagulat ako nangbiglasyang magpreno. Buti nakaseat belt ako.
"Nabaril si Jacob. Swerte na kung aabutan pa natin syang buhay." Nakatiim bagang
nyang sabi sa akin.
Tumigil sa pagtibok ang puso ko.
Oh my God!
####################################
Chapter 12
####################################
Kanina pa ako iyak ng iyak. Halos lakad-takbo ang ginagawa namin ni Apollo para
mabilis na makarating sa operating room. Nakasalubong pa nga namin si Harry at a
ng gf ata nya. Tipid nya akong nginitian.
Nang makarating kami doon ay nadatnan namin sina Vince at TJ na may kasamang mg
a babae. Kitang-kita ko ang pagkabigla sa mga mukha nila nang makita nila ako.
Tinanguan ako ni Vince samantalang inismiran ako ni TJ.
Hindi ko sya masisisi. Sa ginawa kong pag-alis nang walang paalam, I could not e
xpect them to receive me with open arms. Napatingin ako sa babaeng nakaupo sa ha
rap ni TJ. Nanlaki ang mga mata ko. Shit! Alam kong sya yung tinutukoy ni Apollo
. Hindi nga maitatangging may pagkakahawig kami. Titig na titig sya sa akin. Na
upo na lang ako doon nang lumapit si Apollo sa kanila.
Shet naman. Ayaw tumigil na luha ko sa pagpatak. Takot na takot ako sa magiging
resulta ng operasyon ni Jacob.
Napatayo ang lahat nung lumabas ang doktor ma nagsagawa ng operasyon kay Jacob.
Napalapit kaming lahat sa kanya. Napahagulgol ako nang marinig kong ligtas na sy
a kaya napatingin sa akin ang lahat.
"Im sorry." Tumalikod ako sa kanila para maitago ang luha ko. Narinig ko pang pu
malatak si TJ. Hindi ko na lang sya pinansin. I deserve it.
Sumunod ako sa kanila at hinintay ang pagdating ni Jacob. Piniga ang puso ko nan
g makita ko ang itsura nya. Maputla sya. Medyo pumayat sya kesa sa dati pero mas
nadepina ang kanyang katawan. Mahaba-haba na rin ang kanyang buhok. Umupo ako s
a tabi nya.
"Let's talk outside." Aya ni TJ sa akin pagkaraan ng ilang sandali. Tulog na ang
nobya nya na nasa kabilang hospital bed. Kinakabahan man ay sumunod ako sa kany
a.
"After two fucking years ngayon mo lang ipinakita yang pagmumukha mo." Galit na
galit nyang sabi sa akin.
"Im sorry." Naiiyak kong sagot sa kanya. Hinawakan nya ng mahigpit ang dalawang
braso ko at yinugyog nya ako.
"Damn you! You almost ruined him, Gwen!" Bulyaw nya sa akin. Hindi ko sya sinago
t. Iyak lang ako ng iyak. "You've hurt him so much bitch!"
"Tingin mo ba hindi ako nasaktan nung iniwan ko sya, TJ? MAS NASAKTAN AKO!" Hin
di ko na napigilang sumagot. Padabog nya akong binitiwan.
"Why do you have to come back? Para saktan ulit sya?! Do it bitch and I'll kill
you!" Pagbabanta nya sa akin bago nya ako tinalikuran.
Napadausdos ako sa sahig.
"Dalawang taon na akong patay, TJ. At kung ang kamatayan ko lang ang makapagpapa
saya kay Jacob, then willing akong mamatay ulit." Bulong ko. Tinakpan ko ng mga
palad ko ang mukha ko at humagulgol. Parang gripo ang mga luha ko at di
maampatampat. Iniiyak ko lahat ng sakit na itinago ko ng pagkatagal-tagal.
"Gwen." Mahinang boses ni Apollo ang narinig ko. Pilit kong pinakalma ang sarili
ko. Nang matiyak kong okay na ako ay saka ko sya tiningala. Tinulungan nya akon
g makaupo.
"Di ka pa ba uuwi? Stressed na stressed ka na. Magpahinga ka muna tas balik ka n
a lang bukas." Ginulo nya ang buhok ko.
"Hihintayin kong magising sya saka ako uuwi, Pol." Napatango sya sa akin.
Sabay kaming pumasok sa loob. Naupo ako sa gilid ng kama ni Jacob at inabot ang
kamay nya. God! Gumaan ang pakiramdam ko nang maramdaman ko ang init mula dito.
After an hour, nagpaalam si Apollo para bumili ng pagkain. Hindi naman na ako pi
napansin ni TJ kaya pinagsawa ko na lang ang tingin ko kay Jacob. I miss him. I
miss us.
Nang magising ang nobya ni TJ ay nag-usap sila. Naririnig ko pang tinatanong ako
nung babae kay TJ at narinig kong sinagot nya ng 'babae daw ni Jacob'. Mapait a
kong napangiti. Oo naging babae na lang ako ni Jacob. Hindi ko na sila pinansin.
Nang makita kong tumatawag si Carl ay minabuti kong kausapin muna sya. Nagpaala
m ako sa dalawa at nagmamadaling pinuntahan si Carl sa condo nya.
"Clang!" Yinakap nya ako pero itinulak ko sya palayo. Napailing na lang sya sa a
kin.
"Clang ginawa ko lang ang alam kong tama." Hindi pa man ako nagtatanong ay nagpa
liwanag na sya.
"At ano ang tama sa di pagsasabi kay Jacob nang dahilan ng pag-alis ko, Carl?" G
alit kong tanong sa kanya.
"Mayaman si Tan, Clang at alam kong mahal na mahal ka nya noon at ganon ka rin s
a kanya. Tingin mo ba kapag nalaman nya kung saan ka pumunta hindi ka nya susund
an at iuuwi dito? Ginawa ko lang yun para sa ikabubuti mo!"
"Bakit mo ba pinangunahan ang nga pwedeng mangyari, Carl? Tingin mo ba hindi nya
maiintindihan kung ipinaliwanag mo lang sa kanya ng mabuti ang mga dahilan ko?
Nangako ka Carl pero hindi mo tinupad! At anong kabutihan ko ang pinagsasabi mo
dyan? Tingin mo ba hindi rin iisipin ni Jacob ang mabuti para sa akin ha?" Kulan
g na lang ay sampalin ko sya sa galit ko sa kanya.
"Kung di ko ginawa yun tingin mo ba makakatapos ka sa isang prestisyosong medica
l school sa ibang bansa? Oo dala-dalawa ang scholarship mo sa SCU noon. Pero sa
relasyon nyo ni Jacob hindi malayong mas unahin mo sya kesa sa pag-aaral mo o ka
ya ay magkapamilya ka ng maaga! At anong mangyayari sa pinangako natin sa bahay
ampunan? Pwedeng mawala lahat ng plano mo dahil sa kanya! Para sa kabutihan mo l
ahat ng ginagawa ko, Clang!" Napufrustrate na sya sa akin.
"Kung para sa kabutihan ko ang iniisip mo bakit hindi ako masaya ngayon?" Tinali
kuran ko na sya.
Hindi ko masisi nang lubusan si Carl dahil may punto naman sya. Sa sobrang pagma
mahal ko kay Jacob hindi malayong mangyari ng isa sa kinatatakutan nya noon.
Napahawak ako sa ulo ko. Nananakit na iyon sa pinaghalo-halong emosyon at frustr
ation.
Nang makalabas ako ng condo nya ay agad akong pumara ng taxi at nagpasyang buma
lik na sa ospital.
####################################
Chapter 13
####################################
I back read Chapter 12 andami pa lang errors haha. Sorry naman bangag na bangag
na ako kagabi pero nagupdate pa rin baka kasi mawala yung mood at yung emosyon k
ung di ko agad masusulat. Three phases ang kwento nina Jacob at Gwen at nasa sec
ond phase na tayo. Bear with me. After this chapter baka matagalan ang update. M
adrama at mabibigat na yung mga kasunod na chapters kaya kailangang sobrang pagh
andaan at mainspire ako ng todo. Your votes and comments matter.
________________________________________
Wala pa akong pahinga at kain mula nung manggaling kami ni Apollo sa cafeteria n
g SCU and its already 8pm. Naglalakad ako ngayon sa corridor ng ospital pabalik
sa kwarto nina Jacob.
Nang makarating ako doon ay bahagyang bukas ang pintuan. Papasok na sana ako nan
g may marinig akong nag-uusap. Nahigit ko ang hininga ko when I heard Jacob's vo
ice. Oh God! How I miss his voice.
"I miss you, Raine. Alalang-alala ako nung tumawag ako at sagutin ng kaibigan mo
yung phone at sinabing nawawala ka. After a day, cannot be reached na yung phon
e mo. Buti na lang at nasabi ni Apollo na naiuwi ka na ni Tristan. Nakahinga ako
ng maluwag though I can't say that Im totally happy about it." Obvious ang
pagaalala nya sa pagsasalita nya. May munting kurot akong naramdaman sa aking dibdi
b.
"Ayoko pa sanang makigulo sa inyo ni Tristan. Pero ewan ko ba kaninang umaga hin
di talaga ako mapakali. Di ka maalis sa isip ko. Buti na lang, sinunod ko ang in
stinct ko." huminga sya ng malalim.
"When I saw him shot you, it took my breath away. Feeling ko ako yung nabaril. N
ang makita kong ipuputok nya ulit iyon nakipag-agawan na talaga ako. Malakas sya
. I believe nakatake sya ng drugs nung mga sandaling iyon." napapikit ako nang
maalala ko ang takot ko habang hinihintay ang resulta ng operasyon nya. The pai
in my hurt was unbearable.
"Jacob, kundi dahil sayo..." Mahinang sabi ng babaeng kahawig ko.
"Hush, hindi ko hahayaang may mangyaring masama sayo kaya kahit natamaan nya na
ako sa hita, pinilit ko pa ring makipag-agawan. Minalas lang talaga dahil natama
an nya ako sa dibdib. Thankfully, hindi tumama sa puso ko yung bala or else my h
eart would have been broken twice." napatawa sya.
Napatungo ako. Ouch ansakit marinig na yung nararamdaman nya para sa akin noon
ay sa iba nya na nararamdaman. Tanga na sa tanga pero kahit alam kong mas masasa
ktan pa ako sa susunod na maririnig ko ay di ko magawang umalis.
"Jacob, you are my bestfriend sa inyong 5 Kings. I love you. But Tristan is my e
verything. Kahit na gago sya, I still love him. Kahit naglihim sya, I still love
him. Kahit na nagawa nya akong pagtaksilan, antanga ko pero mahal ko talaga yun
g tipaklong na iyon eh.Siguro kung nagkasabay kayo noon, sya pa rin ang pipiliin
ko. Hindi ako ipokrita pero kahit na hindi sya mayaman, kahit na hindi sya sika
t, kahit na manyak sya, mainitin ang ulo, gago, tarantado, walangya, suplado, ti
paklong at higante, mamahalin ko pa rin sya." Tama nga si Apollo. Nagmamahal nga
si Jacob ng babaeng may mahal ng iba. I should be happy about it but the fact n
a may mahal na syang iba really hurts.
"I know. And he loves you, too. Sa six years naming pagkakaibigan, ikaw lang ang
babaeng minahal nya. Masaya na ako dahil masaya ka na. Just always remember, an
dito lang ako kapag hindi ka na nya kayang hanapin kung aalis ka ulit at pagtagu
an sya. Kapag tinakbuhan mo ulit sya, makikipag-unahan na ako sa paghabol sayo..
. bestfriend." there is so much sincerity on the way he talks and it made a tear
fall down on my cheek. Literal nang napupunit ang dibdib ko sa mga naririnig ko
mula sa kanya. I decided its time for me to walk away.
I looked for the hospital's chapel and contemplated on our situation. Mukhang ma
hihirapan na akong balikan pa si Jacob. Nahuli na ata ako talaga.
Kakausapin ko pa ba sya? Do I still have the guts to show him my face? Malamang
na galit na galit pa sya sa akin. Si TJ nga kulang na lang patayin ako sa tingin
at mga salita mas lalo na siguro si Jacob. How would I explain my self? Handa k
o bang tanggapin ang rejection mula sa kanya kung sakali? Alam kong sobra-sobra
ko syang nasaktan. Nasaktan din naman ako at iniinda ko yun hanggang ngayon. Kun
g sya nakapagmove on na, ako hindi na ata makakapagmove on. Ang akala kasi ng ib
a mas nasaktan at mas kawawa yung iniiwan. Hindi nila alam na minsan mas nasasak
tan at mas kawawa yung nang-iiwan. I smiled bitterly on my fate. Ang malas ko ta
laga. Akin na nga pinakawalan ko pa. Paano ko ulit sya gagawing akin kung may i
ba nang may hawak sa puso nya?
Lumabas na akong chapel. Kailangan ko ng umuwi. Siguro babalik na lang ako kapag
may sapat na akong lakas ng loob para makaharap sya. Nasa parking area na ako n
ang may tumigil sa sasakyan sa harap ko. Lumabas doon sina Vince at Apollo.
"Aalis ka na nang di nagpapakita kay Jacob?" Pormal ang mukhang tanong ni Vince.
Umiwas ako ng tingin sa kanya kaya nagulat ako ng hawakan nya ang braso ko at h
ilahin towards the car. He even commanded Apollo to drive to a nearby park dahil
kailangan daw naming mag-usap. Nakarating kami sa People's Park.
"Ano pa ba ang kailangan mo?" Salubong sa akin ni Vince when I walked towards th
em.
"I just want to see him." Pabulong kong sagot. Tahimik lang na nakikinig sa amin
si Apollo.
"That's just it? Hindi kaya nakokonsensya ka lang sa nalaman mong halos masira a
ng buhay ni Jacob noon?" Sarkastikong sabi nya.
Hindi ako nakasagot. Ano ba ang sasabihin ko? Should I tell him na umuwi ako to
check kung may babalikan pa akong boyfriend? That I want Jacob back?
"Wow! Just wow! After all the years and after all the tears ngayong may chance k
a na para mag-explain ayaw mo namang magsalita." Nangaasar syang tumawa.
"Vince..." Nagbabantang tinawag ni Apollo ang kaibigan. Pero hindi sya pinansin
nito.
"Isang tanong isang sagot. Mahal mo pa ba si Jacob?" Nakakatakot sya. Parang han
da nya akong sakalin kung hindi ako sasagot sa kanya.
"Sagot!" Bulyaw nga nya sa kin nung di ako makapagsalita agad.
"O-oo!" Napalakas kong sabi.
"Good!" Nakangisi nya nang sagot. Teka. Ambilis naman nyang magpalit ng mood. Na
patingin ako kay Apollo na ngiting-ngiti din sa akin.
"Kukunin natin ang mga gamit mo and you'll stay with Jacob habang nagpapagalung
sya tutal nurse ka naman." Tatango-tango nyang sabi habang napanganga naman ako
sa kanya. Nagloloading pa sa isip ko ang mga narinig ko sa kanya.
"Nursing aide." Singit ni Apollo.
"Whatever!" Vince rolled his eyes on him. Seriously?! Bumaling sya sa akin.
"You want to explain right?" Tinanguan ko sya.
"You want him to forgive you?" Tumango ako ulit.
"Then this is your chance." Napatanga na talaga ako sa kanya.
" And don't say no to me or try to escape. I promise hahuntingin kita hanggang s
a impyerno kung aalis ka ulit ng walang paalam."
####################################
Chapter 14
####################################
Napabangon ako sa sofang kinahihigaan ko dito sa condo ni Jacob. Yup. Dito na mu
na ako. At dito ako sa sofa natutulog. Iisa lang kasi ang kwarto dito sa condo n
ya. I can't sleep on his room. Masyadong maraming masasaya at masasakit na alaal
a ang kwarto nya. Pumapasok lang ako doon para maglinis.
Mahigit dalawang linggo na ako dito. Pabalik- balik ako dito sa condo at sa ospi
tal. But no hindi ko pa rin magawang magpakita kay Jacob. Natatakot ako. Sobrang
takot na takot. Hindi sa mga pumapatay na tingin ni TJ o sa mga pagbabanta ni V
ince. Natatakot ako sa magiging reaksyon nya kapag nakita nya ako. Kaya pumapaso
k lang ako sa room nya kung alam tulog sya. Actually, wala pang nagsasabi sa ka
nya na andito na ako. Di ko na tinanong kung paanong isinekreto yun ng mga kaibi
gan nyasa kanya.
Naligo na ako at nag-ayos. Magluluto ako ng paborito nyang spaghetti. Nagstock s
ina Apollo ng pagkain dito sa condo nya. Nag-abot din sila ng pera para sa gastu
sin namin. Tinggihan ko nung una dahil may ipon naman ako pero pinagtulungan nil
a ako ni Vince.
Alam din ni Carl na dito na muna ako para alagaan si Jacob. Tumanggi sya nung un
a pero buo na ang desisyon ko. If I can't win his heart back then kahit pagpapat
awad na lang nya ang kukunin ko.
Katatapos ko lang magluto nang marinig ko ang mga boses sa sala. Dumoble ang tib
ok ng puso ko. Andito na sila. Andito na sya.
Nang matantya kong naipasok na sya sa kwarto nya ay binuhat ko na ang tray na ma
y isang platong spaghetti at isang basong juice. Naihanda ko na rin ang mesa par
a makapagmeryenda ang mga kaibigan nya. Nadatnan ko sina TJ at Harry sa sala.
"May meryenda kayo sa kusina." Nangingiming sabi ko sa kanila. Harry murmured hi
s thanks and TJ as usual smirked at me.
Napabuntong-hininga ako. Mukhang hindi lang ang pagpapatawad ni Jacob ang kailan
gan kong makuha kundi pati na rin ang pagpapatawad ng mga kaibigan nya.
Pumunta na ako sa silid ni Jacob pero bumigat ang mga paa ko. Di ko magawang pum
asok.
"Hey dude we got you a nurse." Rinig kong mas mataas sa normal ang boses ni Vinc
e. Mukhang kinakabahan din sya.
"Nursing aide." Pagkocorrect naman ni Apollo sa kanya.
"Tss. Yun din yun basta may word na nurse." Pagpupumilit ni Vince.
"What? Who?" Shet lalo akong nanigas sa pagkakatayo at bumilis ang tibok ng puso
ko to the point na nakakabingi na nang marinig ko ang boses ni Jacob. Saglit na
natahimik ang dalawang kausap nya.
"Ah dude, don't get us wrong. We only think that she fits this job so much." Ser
yosong sabi ni Vince sa kanya.
"She?" May pagdududa sa boses ni Jacob. Napatingin ako sa pinto ng bumukas ito a
t lumabas si Apollo.
"Good you're here." Bulong nya sa akin at itinulak ako papasok ng kwarto. Napata
nga sa akin sina Vince at Jacob.
"Jake." Bati ko sa kanya.
Binalot kami ng mahabang katahimikan. Hindi sya sumagot sa bati ko. Nakatitig la
ng sya sa akin nang nakanganga. Hindi naman mapakali sina Apollo at Vince sa kin
atatayuan nila.
"What is she doing here?! Send her out!" Matigas na utos nya sa mga kaibigan. Sh
et para akong nasaksak ng kutsilyo sa sinabi nya.
"Dude..." Magrereklamo sana si Vince pero pinatigil ko sya.
"Ako na ang bahala." I told him.
"Dude hear her out first." Bilin ni Apollo bago sila magkasunod na lumabas ni Vi
nce. Nasa mga mata nila ang encouragement para sa akin.
Ipinatong ko muna ang dala ko sa study table nya bago ako humarap sa kanya. Im b
uying time para magkaroon ng lakas ng loob na harapin sya.
"Kumusta na ang mga sugat mo?"
"Anong ginagawa mo dito?"
Halos sabay naming sabi. Matatalim ang mga mata nyang nakatingin sa akin.
"Ahm a-ako mu-muna ang..." Shet nauutal ako.
"Hindi kita kailangan. Umalis ka na." Pagputol nya sa sinasabi ko.
"Jake kailangan kong magpaliwanag kumbat ako umalis noon." I pleaded him.
"Don't you think masyado nang late yang pagpapaliwanag na sinasabi mo." His voic
e was freezing. Nakakapanginig.
"Jake please pakinggan mo muna ako." Pakiusap ko sa kanya. Pumipiyok na ang bose
s ko. Naiiyak na talaga ako.
"Im not interested." Pumikit sya.
Huminga ako ng malalim. Siguro nga hindi pa sya handang makinig. I should give h
im time. Kinalma ko ang sarili ko.
"Ku-kumain k-ka muna. Ah... nagluto ako ng pa-paborito mong spaghetti." Namamaos
ang boses ko sa pinipigil kong emosyon.
"Get out. At ilabas mo na yang dala mo. Hindi na ako kumakain nyan." He dismisse
d me. Mapait akong napangiti. You deserve this treatment. You should get used to
it. Bulong ko sa sarili ko. Muli kong kinuha ang tray at lumabas na.
Nadatnan kong hinihintay ako ng mga kaibigan nya. Nasa mukha ng tatlo ang pagtat
anong samantalang nanunuya naman ang tingin ni TJ sa akin nang makita nilang nam
umula ang mga mata ko.
"It didn't go well, right?" Panunuya nya pa sa akin. Tumango ako.
"What'a your plan then?" Tanong ni Harry. Huminga ako ng malalim bago ko sya sin
agot.
"I'll stay." Determinado kong sagot sa kanya. I saw them sigh in relief.
Hinatid ko sila sa may pinto bago ako pumunta sa kusina. Nagugutom na rin ako da
hil di pa ako nag-aalmusal. Inuna ko kasi ang paglilinis at pagluluto. Kakainin
ko yung hinanda ko para kay Jacob. Sayangnaman ang effort ko dahil hindi rin gin
alaw ng mga kaibigan nya ang inihanda ko para sa kanila.
What now? Tanong ko sa sarili ko habang linalaro ng tinidor ang noodles ng spagh
etti. Nagrereklamo na ang tyan ko pero di ko nararamdaman ang gutom. Wala akong
ganang kumain. Pwedeng palang mangyari yun kapag andaming masakit sa'yo. I smile
d bitterly as I put the fork with spaghetti in my mouth. Ewan ko ba pero nung na
sa bibig ko na yung spaghetti ay bigla na lang tumulo ang mga luha ko. Nagmamada
li ko itong pinunasan at sinubukang nguyain ang pagkain sa loob ng bibig ko. Per
o sa ginawa kung iyon ay lalo akong napaiyak.
Nagmamadali kong tinakpan ang bibig ko at yumuko. Ayokong maistorbo ng pag-iyak
ko si Jacob. I tried to swallow the food pero hindi ko magawa. Gusto ko itong is
uka pero I know I need to eat. Tinakpan ko ng palad ko ang bunganga ko para hind
i ko mailuwa yung pagkain. Umiiyak ako habang ngumunguya. Im really pathetic.
####################################
Chapter 15
####################################
Kinahapunan ay muli akong pumasok sa kwarto ni Jacob. Nadatnan ko syang nanonood
ng TV.
Napatingin sya sa akin nung pumasok ako. Nasa mukha nya ang pagkairita.
"Di ka talaga marunong umintindi. Hindi bat pinaalis na kita." Galit na salubong
nya sa akin. Hindi ko na lang pinansin ang sinabi nya. If I want his forgivenes
s, I have to accept his bad treatmet to me.
"May kailangan ka ba? May gusto kang gawin?" Pormal ang boses na sabi ko sa kany
a. Ayokong makulong sa self-pity. Pilay sya. Nakakalakad ako.
He cursed when he realized that he can't beat me.
"Kailangan kong magbanyo." Hindi tumitinging sabi nya sa akin. Napangiti ako ng
palihim. Round 1: Clang-clang wins.
Lumapit ako sa kanya para alalayan syang makaupo sa wheelchair nya pero hindi ko
alam kung paano ko sya hahawakan. Shet nakalimutan ko ang napag-aralan ko dahil
sa tensyon. Nang makita nyang alanganin ako sa paghawak sa kanya ay sya na ang
umakbay sa akin. Naramdaman ko ang pagdaloy ng napakainit na kuryente sa katawan
naming magkadikit. Sinubukan ko itong balewalain nang maramdaman ko ang bigat n
yang sumandal sa akin. Napalingon ako sa kanya pero dagli ko ring naiatras ang u
lo ko dahil muntik ko na syang mahalikan. Shete naramdaman ko ang pagblush ko. I
saw him smirk. Bad influence talaga si TJ sa kanya.
Inalalayan ko sya paupo sa wheelchair. Nung okay na sya ay itinulak ko ito papun
ta sa banyo. Nang makapasok kami ay tinignan ko sya. He tried standing up kaya m
abilis ko syang inalalayan. He tried removing his shirt.
"Ako na." Sabi ko sa kanya. Hinubad ko ito at ilinagay sa may lababo. Napalunok
ako ng laway ng makita ko ang hubad nyang katawan.
"Shit!" Mabilis akong napatalikod dahil naibaba na pala nya ang pajama nya at na
sulyapan ko yung matambok nyang.... Shit!!! Lumunok ako ng ilang beses. Nanuyo b
igla ang lalamunan ko.
Nang muli ko syang lingunin ay nakahiga na sya sa bath tub.
"Tss." Pumikit sya.
"Ka-kaya mo naman pa-palang gumalaw."
"Mas madaling mahiga kesa tumayo. Nagnursing ka dapat alam mo ang bagay na yan."
He coldly replied without looking at me.
"Kuha lang ako ng bihisan mo." Nagmamadali akong lumabas sa banyo para kumuha ng
damit nya. Ilinapag ko iyon sa isang drawer bago lumapit sa kanya.
"J-jake?" Tawag ko sa kanya. Para kasing natutulog na sya. Tinitigan ko ang mukh
a nya nang hindi sya sumagot. Lalo syang gumwapo sa pagdaan ng mga taon. I love
every part of his beautiful face. Yung may kasingkitan nyang mga mata na binagay
an ng mahahabang lashes. Yung matangos nyang ilong. His red, sexy lips. Baba pa
sana ang mga mata ko when he said,
"Ishampoo mo yung buhok ko."
"Ah cge." Inabot ko yung shampoo at lumuhod sa bandang ulo nya.
Habang shinashampoo ko ang may kahabaan nyang buhok ay bumalik sa alaala ko yung
pag-aalaga nya sa akin noon. Yung pag-aayos nya sa buhok ko kapag linilipad ng
hangin at yung pagsusuklay nya sa akin. Masyado na akong nakulong sa mga alaala
kaya nagulat ako nung hawak na pala nya ang kamay ko.
"Suot mo pa pala ito." Yung sing-sing na regalo nya sa akin nung 16th birthday k
o ang tinutukoy nya. Hindi ko na iyon nagawang alisin sa daliri ko.
"Ah oo. Adjustable naman sya." Padaskol nyang binitiwan ang kamay ko. Ouch!
"Sana itinapon mo na lang nung itinapon mo ang meron tayo." Matigas nyang sabi s
a akin.
"J-jacob..."
"Banlawan mo na ako. Nahihilam na ang mga mata ko." Utos nya sa akin. Sinunod ko
na lang ang sinabi nya at tinulungan ko na rin syang magbihis.
Nakahiga na sya sa kama at tapos ko na syang pakainin at painumin ng gamot nang
maramdaman ko ang pagod ko. Lalabas na sana ako nung tawagin nya ako.
"Cla-- ah Antonio." Tawag nya sa apelyido ko. Damn! Ilang beses ba akong masasak
tan sa araw na ito.
"Ano yun?" Lumapit ako sa kanya.
"Kunin mo yung box sa cabinet ko at ipunta mo rito." Utos nya.
Pumunta ako doon at binuksan yun para hanapin yung tinutukoy nyang box. Nagulat
ako nang makita ko yung gitarang gamit ko noon na maayos na nakasandal sa ibabaw
ng may kalakihang box. Paano napunta kay Jacob yung gitara ko? Ang alam ko ay n
aiwan ko iyon noon sa dorm sa pagmamadali kong umalis pa Maynila. Tama nga si Ap
ollo. Hinanap ako ni Jacob noon.
"Antagal naman." Natigil ang pagmumuni-muni ko nang marinig ko ang pagrereklamo
nya. Nagmamadali kong kinuha ang box at isinara ang cabinet nya. Nang maiabot ko
yun sa kanya ay pinalabas nya na ako.
Para akong timang na napapangiti sa sofa na tutulugan ko. Bigla kong nakalimutan
yung lungkot ko nung makita ko yung gitara kong maayos na nakatago sa cabinet n
ya. So pinapahalagahan nya pala yung gitara ko. Bakit ako masaya? Dahil ibig sab
ihin noon, importante ang gamit ko sa kanya at importante pa rin ako sa kanya. H
indi naman masamang umasa di ba? Nakatulog ako nung gabing iyon ng may ngiti sa
mga labi.
Gumising ako ng may ngiti sa aking labi kinabukasan. Pero sana hindi na lang ako
nagising. Dahil nung pumasok ako sa kwarto nya para dalhan sya ng almusal ay in
utusan nya akong itapon ang gitara.
"Ah sayang naman, Jacob. Akin na lang." Nakikiusap ako sa kanya.
"No! I want that guitar out of my sight and out of this condo." Matigas nyang sa
bi.
"Ako na lang ang magtatago tutal akin naman sya talaga eh." Pangungulit ko sa ka
nya.
"Antigas ng ulo mo. Yan ba ang natutunan mo nung umalis ka dito sa Baguio? Nakap
ag-aral ka naman bakit simpleng utos hindi mo masunod? At teka. Sino ba ang nagp
apasahod sa'yo dito? Hindi ba at ako? Wala kang ibang gagawin dito kundi pagsilb
ihan ako at sundin ang iuutos ko! Akina nga yan!" Inagaw nya sa akin yung gitara
ng hawak ko.
Wala akong nagawa nung ihambalos nya yung gitara sa cabinet nya ng sobrang lakas
. Hindi ko na namalyan ang sumunod kong ginawa. Agad akong pumunta sa harap ng c
abinet para pigilan sana sya pero sa galit nya ay hindi nya na rin napigilan nan
g humambalos sa katawan ko ang basag na katawan ng gitara. Nabuwal ako sa lakas
ng impact ng palo nya. Napatanga sya sa akin habang hawak ko ang braso kong namu
mula mula sa pagkakahambalos nya. Hindi ko magawang magreact sa sobrang bilis ng
pangyayari. Hindi matanggap ng isip at puso ko na magagawa akong saktan ni Jaco
b kahit hindi man nya sinasadya. Matagal na katahimikan ang bumalot sa aming dal
awa.
"Kasalanan mo yan!" Ibinato nya ang basag-basag na gitara sa harapan ko at tumal
ikod sya sa akin nang nakasakay sa wheelchair.
Inabot ko ang gitara at dinala iyon palabas ng kwarto nya. Dumiretso ako sa may
kusina at ipinatong ang gitara sa dining table. Nanghihina akong napaupo sa isa
sa mga upuan doon at pinagmasdan ang durog na katawan ng gitara. Mabilis na buma
gsak ang mga luha sa mga mata ko. Sunud-sunod. Nakakalunod. Pakiramdam ko ay hin
di lang yung gitara ang dinurog ni Jacob kundi pati ang puso ko ay dinurog nya n
g pinung-pino. Akala ko pa naman may pag-asa pa kami dahil sa gitarang itinago n
ya. Siguro nga ay itinago nya ito para sirain sa mismong harap ko nang malaman k
o kung gaano kasakit ang naramdaman nya noon sa akin. Shit naman! Lalo akong nap
aiyak kaya tinakpan ko ang bibig ko para hindi nya marinig ang mga paghikbi ko.
Masakit ang braso ko pero mas masakit ang puso ko. Sumasakit na rin ang lalamuna
n ko sa pagpipigil kong humagulgol ng iyak. Dinaklot ko ang bandang puso ko. She
t! Wag ka munang mamatay, please. Pakiramdam ko kasi ay naghihingalo na ang puso
ko sa nagawang pananakit ni Jacob sa akin.
Ikalawang araw ko pa lang na kasama sya gusto ko nang sumuko. Tang ina naman...
Round 2: Jacob wins.
####################################
Chapter 16
####################################
"Oh napano yang braso mo?" Nag-aalalang sabi ni Apollo nung mapagbuksan ko sya n
g pintuan. Nakatingin sya sa braso kong nababalutan ng benda. Napuruhan kasi ni
Jacob yung siko ko. Akma nyang hahawakan yun pero nagmamadali ko iyong iniiwas.
"Wala. Nabangga sa pader." Iniwas ko ang tingin ko sa mapanuri nyang tingin.
"Ah kaya pala namamaga yang mga mata mo." Nanunumbat na sabi nya kaya nataranta
ako.
"Am hindi naman nya sinasadya, Pol. Kinulit ko kasi sya." Napatakip ako sa bibig
ko nang marealize kong parang inamin ko na rin sa kanya yung totoong nangyari.
Napanganga sya. Pagkatapos ay tumalim ang kanyang mga mata.
"Sorry, Gwen di ko alam na may tendency pa lang masaktan ka ni Jacob." He apolog
etically smiled at me. "Hayaan mo kakausapin ko sya."
"Pol wag na okay. Kasalanan ko naman. Please baka lalo lang syang magalit sa aki
n eh." Nakikiusap pati ang mga mata kong tumingin sa kanya.
Huminga muna sya ng malalim bago ako tinanguan.
"Cge pasok muna ako sa loob. Baka inip na inip na yun eh." Paalam nya sa akin.
"Okay magluluto muna ako." Nginitian nya ako at iniwan na. Hay buti na lang yung
kaliwang kamay ko ang may tama. Kundi sobrang mahihirapan talaga ako.
Nang matapos ako ay eksakto namang lumabas si Apollo kaya pinakiusapan ko syang
sya na lang ang magpasok ng pagkain ni Jacob. Hindi ko pa kasi kayang harapin sy
a. Baka bigla akong maiyak kapag nakita ko sya.
Maghapong tumambay si Apollo sa condo na ipinagpasalamat ko. Nagawa ko kasing ma
glaba ng mga maruruming damit ni Jacob. May washing machine naman. Yun nga lang
nahirapan ako sa pagsasampay. Kahit kasi may dryer, kailangan pa ring isampay an
g mga damit. Kaya nang matapos ako ay sobrang pagod na ako at nananakit na yung
kaliwang braso ko. Nadislocate ata yung siko ko.
"Gwen." Halatang kanina pa ako inaabangang pumasok ni Apollo.
"Si Jacob?" Tanong ko sa kanya.
"Tulog. Okay ka lang ba? Nangayayat ka ah. Wait. Namumula ka ata?" Nag-aalalang
tanong nya.
"Ha? Mmm pagod lang ito sa paglalaba. Mamaya okay na ako."
Ang totoo nyan, may lagnat ako. Nananakit na talaga yung braso ko.
"Gwen second day pa lang, hirap na hirap ka na. Kaya mo ba talaga?"
"O-oo naman. Ako pa?" Tumawa ako ng walang buhay. Shet umuwi ka na, Pol. Gusto k
o na kasing lumabas muna para makabili ng analgesic at pain killer. Namamaga na
kasi yung braso ko.
"Damn it!" Mura ni Apollo kaya napatingin ako sa kanya. Nakita kong nakatingin s
ya sa braso kong nababalutan ng benda. Dali-dali syang lumapit sa akin at dinama
ang noo ko.
"May lagnat ka." Seryosong sabi nya. Hinawakan nya ang braso ko kaya napa-aray a
ko sa sakit.
"Shit! Magbihis ka. Dadalhin kita sa ospital." Matigas nyang utos sa akin.
"Masyado ka pa ring OA, Pol. Ayokong iwan si Jacob ng mag-isa. Bilhan mo na lang
ako ng Alaxan." Natatawang utos ko sa kanya.
Umupo ako sa sofa at kinalas ang pagkakabalot ng braso ko. Sobrang namamaga nga
ito at nangingitim ang paligid ng siko ko.
"Tang ina!" Mura ni Pol nang makita ito.
"Please kailangan ko na nung gamot, Pol." Nag-aalangan pa syang iwan ako pero ti
nalikuran ko na sya dahil maliligo ako.
Tamang-tama na nakabalik sya ay nakaligo at nakakain na rin ako. Agad kong inino
m yung gamot na pinabili ko.
"Pol favor naman. Since hindi ako makalabas pwede bang ikaw na lang ang magpaayo
s nyan?" Itinuro ko ang wasak na gitara na linagay ko sa tabi. Linapitan ito ni
Apollo at binuhat. Umupo sya sa tabi ko.
"Di ba ito yung gitara mo? Anyare bakit wasak ito?" Pinag-aralan nya yung itsura
ng gitara. Tumingin sya bigla sa akin ng may marealize sya. Agad kong iniiwas a
ng mukha ko sa kanya.
"Gwen mahirap nang ibalik ito sa dati. Bibilhan na lang kita ng bago." Sabi nya
pagkaraan ng ilang sandali.
"Pol ayoko ng bago. Yan ang gusto kong maayos. Yan kasi ang kauna-unahang gitara
na nabili ko. Tsaka may sentimental value sa akin yan. Maraming alaala ang nasa
ksihan ng gitarang yan." Pareho kaming nakatingin sa sirang gitara habang sinasa
bi ko iyon. Hinaplos ko ang 'Clang-clang' sticker na nakadikit doon.
"Susubukan ko okay." Nginitian ko sya.
"Di ka pa ba uuwi?" Tanong ko sa kanya.
"Gusto mo nang masolo si Jacob?" Pagbibiro nya.
"Ahm dyan sana ako sa lapag matutulog. Hindi kasi ako masyadong kumportable sa s
ofa lalo na at may pilay itong braso ko. Baka mahulog ako." Nahihiya kong sabi s
a kanya. He silently cursed.
Tinulungan nya akong makapaglatag ng hihigaan ko. Nakahiga na ako nang lumapit s
ya sa akin para itaas ang comforter hanggang sa dibdib ko.
"Gwen, sorry. Hindi ka sana nahihirapan ngayon kung di ka namin pinilit ni Vince
." Naawang sabi nya sa akin. Hinaplos nya ang buhok ko.
"Ano ka ba. Ginusto ko rin naman ito eh." Tumingin ako sa iba para lang maiwasan
sya. Hindi ko rin maiwasang makaramdaman ng awa sa sarili ko.
"Pakilock na lang yung pinto pag-alis mo." Bulong ko. Napapikit na ako dahil ans
ama na talaga amg pakiramdam ko at gusto ko nang matulog. Hindi ko na narinig an
g tugon nya dahil nakatulog na ako agad.
Alas dose na nang madaling araw ng magising ako sa sobrang pangangatog ng katawa
n ko. Ang ginaw sobra.
"Tang ina naman!" Nagmulat ako nang marinig ko ang pagmumura ni Apollo. Naramdam
an kong may ipinatong sya sa noo ko.
"Buhatin mo na sya at doon mo na sya ihiga sa kama ko." Napalingon ko kay Jacob
na nakupo sa kanyang wheelchair at pinapanuod ang ginagawa sa akin ni Apollo.
Hindi sya nagdalawang-salita. Agad akong binuhat ni Apollo at dinala sa silid ny
a sa kabila ng pagproprotesta ko. Napaigik ako sa sakit ng maipit nya yung siko
ko.
"Shit! Sorry!" Agad syang pumunta sa banyo.
"O-ok-kay na-man a-ako ddun." Nanginginig kong sabi kay Jacob na sumunod sa amin
.
"Antigas kasi ng ulo mo. Kung umalis ka na lang sana, hindi ka magkakaganyan!" B
ulyaw nya sa akin. Napapikit ako sa ginawa nya.
"Uy bawal sigawan ang mga taong may sakit. O ayan, punasan mo sya dude. Maglulut
o lang ako ng soup na kakainin nya para makainom na sya ng gamot." Nagmamadali n
ya kaming iniwan nng maipatong nya ang basin na may malamig na tubig at bimpo sa
lamesang katabi ng kama. Lumapit si Jacob dito at binasa yung bimpo. Pagkatapos
nyang pigain ay padaskol nyang ipinunas yun sa braso kong namamaga.
"Aray!" Napasigaw ako sa sakit.
"Shit! Sorry, Clang sorry!" Natataranta nyang sigaw. Nalaglag ang panga ko sa it
inawag nya sa akin. Agad syang nag-iwas ng tingin sa akin at naging masuyo na an
g pagpupunas nya sa braso ko. Di ko tuloy maiwasang mapangiti.
"Anong nginingiti-ngiti mo dyan?" Masungit nyang tanong.
"Wala." Mahina kong bulong. Nag-iwas na rin ako ng tingin sa kanya.
Nang maipasok ni Apollo ang linuto nyang sopas ay pinakain nila ako. Si Apollo n
a ang nagpakain sa akin dahil nagsusuplado na naman si Jacob. Pinainom na rin ny
a ako ng gamot. Hindi ko na namalayan kung anong oras akong nakabalik sa pagtulo
g.
Nang magising ako kinabukasan ay may tumatama nang sinag nng araw sa bintana. Na
kita kong alas sais na ng umaga. Babangon na sana ako dahil okay na amg pakiramd
am ko nang maramdaman ko ang paghigpit ng brasong nakaakap sa beywang ko. Napali
ngon ako sa likod ko at nakita kong si Jacob ang nagmamay-ari non. Oh shet.
####################################
Chapter 17
####################################
Masaya akong nagluluto. Pakanta-kanta pa nga ako. Medyo okay naman na yung siko
ko kahit medyo masakit pa rin. At least nawala na yung pamamaga nya. Hindi ko na
rin naabutan si Apollo. Dinala nya na rin yung sirang gitara ko. Hopefully maip
aayos nya pa yun.
"Ansaya mo yata!" Sabi ng boses sa likuran ko.
"Ay pusa!" Gulat akong napalingon kay Jacob.
"Amm nagugutom ka na ba?" Nakangiting tanong ko sa kanya.
"Umalis ka na." Nawala ang ngiti ko sa sinabi nya.
"Jake, please hayaan mo akong alagaan ka gaya ng pag-aalaga mo sa akin noon." Ki
napalan ko na ang mukha ko. Ayokong umalis.
"So this is all about tha past huh? Ano ba ang ineexpect mo ha? Na pagkatapos mo
ng mawala ng walang paalam nang halos tatlong taon ganon lang kadaling balikan y
ung mga iniwan mo? Hindi yun ganon kadali Gwen!" Galit na galit nyang sabi sa ak
in. Kulang na lang ay tumayo sya nula sa wheelchair nya para sakalin ako. Pulang
-pula na rin ang kanyang mukha sa galit.
"Alam ko naman yun, Jake. Pero sana naman hayaan mo akong makabawi sa'yo." Kulan
g na lang ay lumuhod ako sa kanya.
"Kung umaasa ka pang mahal pa rin kita pwes sinasabi ko sa'yo na nawala na lahat
nang pagmamahal ko sa'yo kung meron man! Itatak mo dyan sa kokote mo na may mah
al na akong iba at hinding-hindi na kita mamahalin pa ulit!" Ouch. Just ouch.
" Jake kahit hanggang gumaling lang yung mga sugat mo please. Kapag okay ka na,
kung talagang ayaw mo na akong mkita, saka ako aalis. Please wag mo muna akong i
taboy ngayong kailangan mo ng tulong ko." Pagmamakaawa ko sa kanya. Matagal bago
sya nagsalita.
"Two months."
"Two months?"
"Stay here for two months. Siguradong magaling na ako sa time na yun. Pagkatapos
ng dalawang buwan, umalis ka na at wag ka nang bumalik pa ulit." Tinalikuran ny
a na ako. Nanghihina akong napasandal sa pader. Nag-ipon ako ng lakas para makat
ayo.
Two months? Then susulitin ko yung two months na yun.
And true to my words, inalagaan at pinagsilbihan ko sya. Pinagluluto, pinaglili
nis ng bahay at pinaglalaba. Hindi lang nya ako naging nurse, naging katulong di
n ang papel ko sa tatlong linggo kong pag-aalaga sa kanya.
Ngayong araw na ito ay schedule ng check up nya sa SCU Hospital. Ako na lang ang
nagdrive dahil marunong naman ako. Nasa likod lang nya ako habang papasok sya s
a room ng doktor nya. Hindi na sya nakawheelchair ngayon.
Nang pinapasok sya ay sinenyasan nya akong sumunod. Nagdikit ang mga kilay ko na
ng ngumiti ng nang-aakit ang doktor nya sa kanya. Gosh, ano ba namang doktor to
at sobrang fitted kung manamit? Naiinitan ka sa klima ng Baguio, dok?
Lalong nagdikit ang mga kilay ko nang gantihan nya angdoktor ng ngiting tila gan
dang-ganda sya sa doktor. Shet. May landi ka pa lang tinatago, Jacob Tan. Inis n
a inis tuloy ako sa kanilang dalawa. Hindi ko na pinakinggan pa ang piag-uusapan
nila. Pinaliguan ko na lang sila na matatalim na tingin.
"Oh hubad ka na." Ngiting-ngiti si doktora sa kanya.
"Po?! Di ba pwedeng itaas nya na lang?" Nagrereklamong sabi ko sa doktor.
"Miss, alalay ka lang. Wala kang karapatang kwestyunin ang doktor na tulad ko sa
kung anuman ang ipagagawa ko sa pasyente ko." Asar na wika ni doktorang malandi
.
Pinagtaasan naman ako ng kilay ni Jacob landi kaya nabwibwiset na lumabas na lan
g ako ng silid mg doktor. Shet. Bahala kayong maghubaran dyan.
After ten minutes ay lumabas na rin si Jacob. Simangot na simangot ako sa kanya
kaya pinauna ko na syang maglakad. Hay bwiset sya. Hindi ko sya kinakausap hangg
ang sa makauwi kami.
"Hey!" Papansin nya. Dinedma ko sya. Nagpauna na akong maglakad sa kanya kaya na
gulat ako nung hablutin nya ang kamay ko.
"Nagseselos ka ba?" Nang-iinis nyang sabi. The nerve ha. Kailangan pa bang tanun
gin ang obvious?
"Eh kung sabihin kong oo?" Naghahamon kong sagot. Nawala ang ngiti nya.
"Wala ka ng karapatang magselos." Kasing lamig na ng Baguio ang boses nya nang s
unod syang magsalita. Pakshet pahiya ako dun ah. Inalis ko ang pagkakapit ng kam
ay nya sa kamay ko.
"I know." Tinalikuran ko na sya pagkatapos kong sabihin yun. Maghapon tuloy akon
g wala sa mood.
Kinagabihan, naalimpungatan ako ng maramdaman kong may humahalik sa leeg ko. Gul
at kong itinulak ang mukha nya palayo.
"J-jake?" Nawala ang takot ko ng makita kong sya yung humahalik sa akin.
"Teka, anong ginagawa mo?" Hindi nya ako pinansin
Bagkus ay hinuli nya ang dalawang kamay ko at itinaas yun sa may ulo ko. Shet. T
rumiple ang tibok ng puso ko sa ginawa nya.
"Alisin natin yung bad mood mo." Nanunukso ang boses na sabi nya.
####################################
Chapter 18
####################################
SPG
"Jake...ohh!" Pinaglalaruan na ng dila nya yung korona sa tuktok ng dibdib ko. W
ala na akong pang-itaas.
"Namiss mo ba ito?" Bulong nya habang pinapadausdos papunta sa kabilang dibdib k
o ang labi nya.
"Namiss kita." Napakagat ako sa labi ko ng madiin nyang kagatin ang kaliwang dib
dib ko.
"Aray naman, Jake." Saway ko sa kanya. Hindi nya ako pinakinggan. Mas sinibasib
pa nga nya ito ng halik.
"Ahh! Ohh, Jake..." Wala akong ginawa kundi umungol sa mga ginagawa nya sa kataw
an ko. Lalo akong nabaliw nang bumaba ang labi nya sa pagkababae ko.
"Jake!" Napasigaw ako sa pangalan nya ng bigla nyang ipasok ang dalawang daliri
nya sa butas ko.
Napakapit ako na mahigpit sa comforter nang halos magsabay ang dila at mga dali
ri nya sa paggalaw. Napahalinghing ako sa pamilyar na kuryenteng bumalot sa buon
g katawan ko. Lalo akong napaliyad nang maramdaman kong may gustong sumabog sa g
itna ko. Nang maramdaman nya iyon ay mas lalo pa nyang pinabilis ang paglabas-ma
sok ng mga daliri nya. Nanginig ang buong katawan ko nang may sumabog sa loob ko
.
"JAKE!" Ilang segundo ko ring naramdaman ang vibration ng orgasm ko. Hinang-hin
a ako.
Nagulat na lang ako nung bigla nya akong patalikurin at iniangat nya ang baywang
ko.
"Jacob?" Lingon ko sa kanya. Sinagot nya ako sa pamamagitan ng biglang pagpasok
ng kanya sa akin.
"Argh!" Napasigaw ako sa sakit. Para akong nadevirginized ulit. Tang ina ang lal
im ng narating nya.
"Just like the first time, huh?" Nanunuyang bulong nya sa akin.
Bago pa ako makasagot ay sunud-sunod na ang kanyang pag-ulos. Wala akong nagawa
kundi ang kumapit sa mga paa nya na nasa gilid ko at umungol sa hapding nararam
daman sa gitna ko. Bakit pakiramdam ko rinarape nya ako?
Hindi ko napigilan ang pagbuhos ng mga luha ko sa hapding nararamdaman ko haban
g naglalabas-masok sya.
"Jake! Ta-ma na! Masa-kit!" Sigaw ko sa kanya. Humagulgol na ako. Parang wala sy
ang narinig. Ipinagpatuloy nya lang ang bayolenteng pagpasok at paglabas nya sa
gitna ko.
"Tama na!" Nagsisisigaw na ako.
"Shit!" Narinig kong pagmumura nya. Agad nya akong ihinarap sa kanya at pinaghah
alikan ng buong pagsuyo.
"Im sorry, babe. Im sorry." Paulit-ulit nyang bulong habang pinapatuyo ng labi n
ya ang mga luha ko. Pinalis ko ang mukha nya sa mukha ko at tinalikuran ko sya.
Tinakpan ng mga palad ko ang mukha ko para mapigilan ang malakas kong pag-iyak.
Yumugyog ang balikat ko sa realisasyon na pinagsamantalahan nya talaga ako at si
nadya nyang saktan ako.
Naramdaman ko ang pagyakap nya sa akin mula sa likod ko.
"Im sorry. Hindi dapat ganon yun. Babawi ako." Hinalikan nya ang likod ko kaya n
anigas ako sa takot.
"No! Ayoko na, Jake! Please ayoko!" Pilit kong kinakalas ang bisig nyang nakayak
ap sa akin. Ihinarap nya ako sa kanya at pinatungan.
"Gusto mong patawarin kita di ba?" Bulong nya habang hinahalikan ang tenga ko. P
ilit ko namang iniiwas ang ulo ko sa kanya.
"Oo. But not like this." Hinawakan nya ang umiiwas kong ulo at pinaharap ako sa
kanya.
"I promise, I'll be gentle this time." Masuyo nyang hinalikan ang nanginginig ko
ng labi. He patiently waited hanggang sa magrelax ako sa mga halik nya. Nang tum
ugon ako ay mas pinalalim pa nya ang paghalik sa akin.
Napasabunot ako sa kanya ng dahan-dahan nya akong pinasok.
"Ja-ke!" iyinakap nya ang mga binti ko sa baywang nya. Ramdam ko sa bawat pasok
at labas nya ang pagsuyo. Nakakahalina. It makes me crave for more. Hanggang sa
ako na ang hindi nakatitis.
"Faster, babe." Bulong ko sa kanya. Kinintalan nya ako ng halik sa labi at untiunti
nang bumilis ang nawat galaw nya. Pabilis ng pabilis. Palakas ng palakas.
"Oh God! Oh! Ump!" Hindi ko na mapigil ang pag-ungol ko. Maging sya ay umuungol
na rin sa sayaw nang mga katawan namin.
"Ah! Ah! Ah!" Then he groaned. I felt his hot liquid pouring inside me.
Pabagsak syang humiga sa tabi ko pagkatapos. Inabot nya at ibalot sa akin ang c
omforter.
"Nothing's change. I still love Raine." Narinig kong sabi nya bago nya ako iwan.
And I slept that night with tears in my eyes.
####################################
Chapter 19
####################################
SPG
Balik kami sa dati kinabukasan at nang mga sumunod pa. Parang walang nangyayari
sa amin gabi-gabi o kung minsan kapag nasa mood sya dahil kulang na lang ay magusok
sya sa sobrang lamig pagkatapos nya akong galawin. Tinanggap ko na lang ang
mga nangyayari kahit lagi nyang sinssabi pagkatapos nya sa akin na si Raine pa
rin ang mahal nya. Masakit syempre. Pero iisa lang ang tumatakbo sa isip ko sa m
ga sandaling iyon. Mahal ko sya kahit na may mahal na syang iba. Wala na akong p
akialam kahit galawin nya ako sa kung anomang oras nyang maibigan. Malay ko kung
ang katawan ko ang maging daan para mapatawad nya ako o kaya mahalin ulit.
Busy ako sa pagluluto nang marinig ko ang pagtunog nang cp ko. Tumatawag yung sp
onsor ko. Ilang araw na ring iniiwasan ko ang tawag nya. Nahihiya na talaga ako
kaya sinagot ko na rin ang tawag pagkatapos kong patayin ang electric stove.
"Gwen, mahigit dalawang buwan ka na dyan sa Pilipinas. Wala ka pa bang balak bum
alik? Nagtatanong na sila sa ospital." Sunud-sunod na sabi ni Mrs. Chukz. Pinay
sya na nakapag-asaw ng foreigner na nakabase nga ngayon sa Switzerland.
"Naku, sorry po Tita may importante lang po talaga akong inaasikaso dito kaya hi
ndi pa muna po ako makakabalik dyan." Hiyang-hiya kong sabi.
"Oh cge ganito na lang ha. Next month kailangang nakabalik ka na dito. That's th
ree weeks from now kaya may oras ka pang tapusin kung ano man ang pinagkakaabala
han mo dyan. Ako na ang bahalang makipag-usap sa may-ari non." Ambait talaga nya
.
"Cge po. Salamat po." Nagpaalam na ako. Napabuntong hininga ako. Kailangan talag
ang may maisakripisyo sa pagtupad mo nang mga bagay na gusto mo.
"Aalis ka na ba?" Napalingon ako sa nagsalitang si Jacob.
"Atat ka na talagang paalisin ako noh?" Nakangiti kong tanong sa kanya kahit may
kumukurot sa puso ko. Hindi nya ako sinagot.
"Mahigit isang linggo na lang naman. Tiisin mo muna ang pangit kong pagmumukha."
Tumawa ako ng pagak at tinalikuran sya.
Kumain kami ng tanghalian nang hindi nagkikibuan at nagtitinginan.
Nasa ilalim ako nang shower nang maramdaman ko ang pagdaklot ng dalawang kamay n
ya sa dibdib ko. Pinalaruan ng mga daliri nya ang tuktok ng mga ito kaya napaung
ol ako.
"Sa'yo na galing na isang linggo ka na lang dito di ba? So kailangang sulitin na
natin." Pinaghahalikan nya ang balikat ko habang patuloy ang paglalaro nya sa d
ibdib ko.
"Ohh... Jake!" Napaatras ako sa kanya nang bumaba ang isang kamay nya sa gitna n
ang hita ko at doon maglaro. Napakapit ako sa kamay nya when he pinched my clit.
"Ja-ake..." Ungol ako ng ungol nang ipasok nya ang mga daliri nya sa loob ko. Na
nginig ang buong katawan ko nang maglabas-masok ang mga ito sa akin. Lalo tuloy
akong napasandig sa katawan nyang hubad.
"Masarap ba? Nag-eenjoy ka ba? Sagot!" Lalo nyang binilisan ang paggalaw ng kama
y nya ng hindi ako makasagot agad. Shit! Makakasagot pa ba ako kung namimilipit
na ako ng sobra.
"O-o ohh!" Sinubukan kong pigilan ang kamay nya na nasa akin pero kinuha nya lan
g ito at idinikit sa isa pang kamay ko at mahigpit na hinawakan. Mas nabaliw ako
sa sensasyon nang kagat-kagatin nya ang likod ko.
"Jake! Ah-hah. Ump!" Lumipad na ang isip ko nang may marating ako. Yinakap nya a
ng nanginginig kong katawan. Nang mawala ang panginginig ko ay ihinarap nya ako
sa akin at binuhat kaya dagli akong napakapit sa balikat nya. Iyinakap nya ang m
ga binti ko sa baywang nya at sinapo nya ang pang-upo ko at itinaas iyon. Nang i
binaba nya na eksaktong ipinasok nya ang pagkalalaki nya sa akin.
"An-sa-rap mo, Cla-ang. An-sa-rap mooh. Shiiit." Napakagat na lang ko sa labi ko
sa mabilis nyang pag-atras abante. He pounded inside me like a mad man until we
both reached the zenith.
Hindi nya ako ibinaba nang matapos ang panginginig ng mga katawan namin. Ilinaba
s nya ako sa banyo at dumiretso kami sa kwarto nya.
Nang maihiga nya ako ay agad nyang kinalas ang mga paa ko mula sa baywang nya. N
akabaluktot nya itong itinaas sa harapan ko. Hinawakan nya ang dalawang sakong k
o at nagsimula na naman sya sa pagpasok at paglabas sa akin. Ungol lang ako ng u
ngol sa sarap at sensasyon nang ginagawa nya sa akin. Namaluktot maging kadulu-d
ulohang daliri ko sa paa.
"Ump! Mmp!" Paulit-ulit kong ungol.
He moved in different paces. Minsan sobrang bilis tapos ay magdadahan-dahan. Aft
er a few minutes bigla na naman nyang bibilisan. Binabaliw nya talaga ako. Pagka
tapos ng ilang malalakas na pagpasok at paglabas pa ay bigla nyang isinagad ang
sa kanya at sumunod ay ang panginginig ng katawan nya. I followed with a loud gr
oan. When he has calmed down he laid beside me.
"Susulitin ko ang bawat natitirang araw mo dito, Clang." Narinig kong bulong nya
. Hindi na ako nakasagot sa sobrang pagod ko. Ipinikit ko na ang mga mata ko at
natulog.
Madilim na nang magising ako. Naabutan ko syang bihis na at nakatingin sa akin.
Napaupo ako bigla nang may marinig akong mga boses sa labas ng kwarto.
"Maligo ka na at magbihis. We're going out." Walang kalatoy-latoy nyang utos sa
akin bago nya ako iniwan. I stood up pero napakapit ako sa mga hita ko nang sagl
it na manginig ang mga binti ko. Shet nasobrahan ata namin. Nang okay na ay dum
iretso na ako sa banyo para maligo.
Nang makabihis na ako ay lumabas na ako ng kwarto ni Jacob. Naabutan ko ang 5 Ki
ngs kasama ang mga nobya nila. Namula ako nang nanunukso akong tignan ni Apollo.
Agad akong nag-iwas ng tingin. Mukhang alam nyang may nangyaring kababalaghan s
a kwarto ni Jacob kanina.
"Let's go." Anyaya sa akin ni Vince.
"Ha? Saan?" Nagtataka kong tanong sa kanya.
"We'll have dinner outside and we'll go to Alberto's beybe!" Nginisihan nya ako.
####################################
Chapter 20
####################################
Tahimik lang ako habang dahan-dahang umiinom sa bote ng San Mig Light sa harap k
o. Busy ang apat sa kanilang partner samantalang dedma naman si Jacob sa akin.
"OMG! Kelvin I think I just spotted Guinevere Ruth Antonio in the audience!" Exc
ited na sigaw ng babaeng bokalista ng banda sa stage. Oh, damn.
Agad akong yumuko mula sa pagkakatingin sa kanila. Biglang umingay ang audience.
Lahat ay nakatingin sa bokalistang bumababa mula sa stage.
" Cmon let's jam together. We won't let this chance to sing with you pass." Nasa
harap ko na pala yung singer. Nakatingin na rin ang lahat nang tao sa akin. Tin
ignan ko si Jacob pero nag-iwas lang sya ng tingin.
"Cge na, Gwen. I want to hear you sing." Pakiusap sa akin ni Raine.
"Um two years na kasi akong di kumakanta eh." I tried to explain. Shet ayokong k
umanta sa harap ng babaeng mahal ng mahal ko. Ayokong mapahiya.
"Nonsense! Once a singer, always a singer." Singit ni bokalista. Hinila na nya a
ko papunta sa stage. Wala na akong pagpipilian kundi ang sumama.
"Guys alam nyo bang yung banda nila ang tumalo sa amin sa battle of the bands al
most three years ago? This girl rocks!" Naghiyawan ang audience. "So girl san ka
ba nagpunta at nawala ka na lang basta?" Baling nya sa akin.
"Nag-aral ako sa Switzerland." Nakita kong napatingin sa akin si Jacob.
"Whoa! Ang galing naman. Hey, Gwen alam mo bang two years nang broken hearted it
ong si Kelvin dahil sayo? Nainlove kasi yan noon sayo during the battle of the b
ands tapos hindi ka na ulit nakita. Wawa naman!" Nagtawanan ang mga tao.
"Okay so people two songs ang gagawin namin ha. Answerte natin maririnig natin u
lit kumanta ang isa sa pinakamagandang boses sa balat ng Baguio City. Ladies and
gentlemen, Miss Gwen Antonio!" Inabutan nya ako ng gitara na agad kong isinukbi
t sa balikat ko.
We did a medley of Imago's Akap and Moonstar88's Ang Pag-ibig Kong Ito. The audi
ence went wild as we performed. They even sang with us.
Nagtatanong
Bakit kay hirap
Sumabay sa agos
ng iyong mundo
Nagtataka
Simple lang naman
Sana ang buhay
Kung ika'y lumayo
Sabihin sakin lahat ng lihim mo
Iingatan ko
Ibaling sakin ang problema mo
Kakayanin ko
Sasamahan
Sasamahan
Sasamahan
Sasamahan
Sasamahan
Sasamahan
Sasamahan

ka
ka
ka
ka
ka
ka
ka

sa tamis
sa dilim
hanggang langit
sa tamis
sa pait
sa dilim
hanggang langit

Oh-oh oh-oh
Oh-oh oh-wooh-oh (2x)
Tumitig ako kay Jacob when the song shifted.
Umiiyak ang aking puso, nagdurusa
Ngunit ayokong may makakita
Kahit anong sakit ang aking naranasan
Yan ay ayokong kanyang malaman
Mga araw na nagdaan
Kailanma'y hindi malilimutan
Kaytamis na araw ng pagmamahalan
Ang akalo ko'y walang hangganan
Ang pag -ibig kong ito
Luha ang tanging nakamit buhat sa'yo
Kaya sa Maykapal tuwina'y dalangin ko
Sana'y kapalaran ko ay magbago
Mga araw na nagdaan
Kailanma'y hindi malilimutan
Kaytamis ma araw ng pagmamahalan
Ang akala ko'y walang hangganan
Ang pag-ibig kong ito
Luha ang tanging nakamit buhat sa'yo
Kaya't sa Maykapal tuwina'y dalangin ko
Sana'y kapalaran ko ay magbago
Sana'y... kapalaranko ay magbago.
Sumabog ang palakpakan sa loobng Alberto's. Hiyawan ng hiyawan ang mga tao.
"More! More! More!"
"Gwen! Gwen! Gwen!"
They chanted again and again.
"Oh paano ba yan, Gwen. They want more! One last song please?" Pakikiusap ng bok
alista sa akin. Nag-echo ang please sa audience.
Nagsigawan ang lahat ng tumango ako.
"Mas maganda kung solo lang syang magpeperform di ba guys?" The crowd went wilde
r. Kinambatan ng bokalista ang mga kasama at iniwan nila ako sa stage.
Nang tumapat sa akin ang spotlight ay nagsimula na ako. Biglang nanahimik ang ka
ninang maingay na Alberto's nang marinig nila ang kakantahin ko.
(NP: SHE'S OUT OF MY LIFE Michael Jackson Cover by Gwen Antonio)
He's out of my life
He's out of my life
And I don't know whether to laugh or cry
I don't know whether to live or die
And it cuts like a knife
He's out of my life
It's out of my hands
He's out of my hands
To think for two years
He was here
And i took him for granted I was so cavalier
Now the way that it stands
He's out of my hands
So I've learned that love's not possesion
And I've learned that love won't wait
Now I've learned that love needs expression
But I learned too late
And, he's out of my life
He's out of my life
Damn indecision and cursy pride
I've kept my love for him locked deep inside
And it cuts like a knife
He's out of my life
Sinalubong ako ng palakpakan nang ibinaba ko na ang gitara. Yinakap ako ng mga n
aghihintay na miyembro ng banda nung bumaba ako mula sa stage. Akmang yayakapin
ulit ako ni Kelvin ng may mga kamay na humila sa akin. Napatingin kaming lahat s
a kanya.
"J-jacob."
Sorry bitin pala ito. Hope ok na sya.
####################################
Chapter 21
####################################
Kulang na lang ay maputol ang kamay ko sa lakas ng hila nya palabas sa akin ng A
lberto's.
"Sakay!" Bulyaw nya sa akin kaya nagmamadali akong sumakay sa kotse nya ng maka
rating kami sa parking area.
Nagmamadali kong ikinabit ang seatbelt ko nang humagibis ang kotse nya sa kalsad
a.
"Jake!" Natatakot kong tawag sa kanya nang muntik na kaming bumangga sa isang ko
tse sa may intersection.
"Fuck!" Naiinis na mura nya. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko at nagdasal na
sana ay hindi kami madisgrasya.
Nang makarating kami sa kotse nya ay nagmamadali syang sumakay sa elevator. Tahi
mik lang akong sumunod sa kanya.
"Ano ba ang gusto mong palabasin ha?!" Salubong nya sa akin nang maisara ko na a
ng pintuan ng condo nya.
"Ano ba ang pinagpuputok ng butse mo dyan, Jacob?! Kung ayaw mo akong magperform
eh di sana hindi mo na lang ako pinayagang kumanta." Naiinis na rin ako kaya si
nagot ko na sya.
"Damn! Pinahiya mo ako! Hindi mo ba alam yun ha?! Ano ba ang gusto mong mangyari
ha? Gusto mo bang maawa ako sa'yo kaya ka kumanta ng mga yun? At pagkatapos ano
? Makikipagyakapan ka sa kung sinu-sinong lalaki!" Galit na sigaw nya sa akin.
"Nagseselos ka ba?"
"Fuck! How cocky can you get! Hindi ka na ba makapaghintay ng isang linggo bago
ka lumandi? Ano?! Lahat na lang nang magkakainteres sa'yo papatulan mo para lang
mapagselos ako ganon ba?" Shet para akong nasinturon sa sakit ng mga sinabi nya
.
"Jacob! Oo. Gusto kong magkabalikan tayo pero hindi ako gagamit ng ibang tao par
a lang pagselosin ka! Ikaw lang ang gusto ko! Mahal kita." I tried to reach for
him pero lumayo sya sa akin.
"Tang inang pagmamahal yan, Gwen. Kung totoong mahal mo ako eh di sana hindi ka
umalis noon. Eh di sana tayo pa rin hanggang ngayon! Bakit ka pa ba bumalik ha?
Para ba guluhin na naman ang buhay ko? Muntik na akong magpakasira sa paghahanap
sa'yo noon, Gwen! Muntik ko nang sirain ang buhay ko! Halos mabaliw ako sa kahi
hintay sa'yo. At ngayong nakapagmove on na ako, babalik ka dito na parang walang
nangyari? Tang ina mo, Gwen!" Panunumbat nya sa akin. Napaiyak na ako sa masasa
kit na salitang sinabi nya.
"Jacob masakit din sa akin yung ginawa ko! Masakit sa akin na kailangan kitang i
sakripisyo para lang matupad ko yung mga tungkulin at ipinangako ko sa mga taong
pinagkakautangan ko ng buhay ko. Hindi ko pwedeng talikuran sila para lang sa s
arili ko." Pagpapaliwanag ko pero umiling lang sya.
"Paano naman ako, Gwen? Inisip mo ba ang kapakanan ko nung pinili mo yang tungku
lin at ipinangako mo sa kanila. Dalawang taon, Gwen! You made me wait for two fu
cking years!"
"Tingin mo ba sa ginawa mo sa akin hinintay pa kita? Na kantahan at paselosin mo
lang ako babalikan na kita? Walang kwenta, Gwen! Wala kang kwenta! Walang-wala
ka kay Raine!" Bulyaw nya sa akin.
Tinalikuran nya ako. Hinabol ko sya at yumakap sa baywang nya.
"Jacob sorry na! Please, babe. Patawarin mo na ako. Please ako na lang ulit ang
mahalin mo. May boyfriend na sya. Ako na lang ulit, please." Pilit nyang tinatan
ggal ang mga kamay kong nakakapit sa katawan nya pero mas hinigpitan ko pa ang p
agyakap sa knya. Desperado na ako.
"Hindi mo na sya mapapalitan sa buhay at puso ko, Gwen. Kahit ano pa ang gawin m
o... Kahit magpakamatay ka sa harap ko, sya pa rin ang mahal ko. Tapos na tayo,
Gwen. Matagal mo nang tinapos ang kung anumang meron tayo." Nakalas nya na ang m
ga kamay ko dahil sa panghihina ko. Itinulak nya ako kaya napaupo ako sa sahig.
"Kahit umiyak ka ng dugo, hindi na mababago nun ang nakaraan. Sumuko ka na dahil
wala ka ng babalikan pa." Tuluyan nya na akong iniwan at padabog na umalis pala
bas ng condo.
Humagulgol ako sa iyak. Ansakit-sakit ng mga sinabi nya sa akin. Sobrang nasampa
l ako ng mga sinabi nya at ang katotohanang hindi nya na ako mahal. Na wala na a
kong babalikan pa. Umiyak ako nang umiyak ng gabing iyon. Iniyak ko lahat ng sak
it, sama ng loob at pagsisisi sa pagkakamali ko nung iniwan ko sya. Tama sya. Wa
la akong kwenta. Walang-wala ako sa babaeng mahal nya. Sana nga namatay na lang
ako bago pa ako makabalik para sa kanya. Tapos na sana ang paghirap ko. Hindi ko
na namalayan kung ilang oras akong umiyak. I contemplated on a lot of things af
ter crying for hours. Magaalas tres na ng madaling araw nang makatulog ako.
Mugto ang mga mata ko nang magising ako kinaumagahan. Hindi umuwi si Jacob. Okay
na yun para makapag-isip-isip din sya tulad ko. I've made my decision. Aalis na
ako tutal magaling na sya. I believe this is the best thing for us. Pareho lang
kaming mahihirapan kung magtatagal pa ang pagsasama namin.
Naglinis ako ng buong bahay. Nagluto ako ng spaghetti. Inayos ko na rin ang mga
gamit ko. Tumawag ako ng taxi at ipinahatid ang mga gamit ko sa dorm ni Carl at
hinintay ko syang dumating. He came home after lunch time.
"Jacob sorry kagabi." Salubong ko sa kanya. Tinanguan nya lang ako bago sya puma
sok sa kwarto nya.
"Um can I invite you out?" Lakas loob kong sabi sa kanya nang makaligo at bihis
na sya. Napatingin sya sa akin.
"Please? Kalimutan na muna natin yung away natin. Let's go out and be friends ev
en just for today. Please?" Pakikiusap ko sa kanya. I smiled when he said yes.
####################################
Chapter 22
####################################
Magkasunod kaming naglalakad sa loob ng SCU. Huling araw ko na ito. Kailangang s
ulitin.
"Oh akala ko ba magaling ka na. Bakit para ka pa ring pagong sa paglalakad?" Hin
awakan ko ang braso nya kaya napatingin sya sa kamay ko.
"Where's your ring?" Nakatitig sya sa mga mata ko nung tinanong nya yun. Iniwasa
n ko ang mga mata nya.
"Ah, iniwan ko sa banyo. Uh marami kasi tayong gagawin ngayon kaya tinanggal ko
baka kasi..." Shet anlousy ng excuse ko.
"Tss. Whatever." Sagot nya. Hinila ko na lang sya. Dinala ko sya sa gym.
"Laro tayo gaya ng dati." Ipinasa ko sa kanya ang bolang nakuha ko sa cart. Idri
nidribol nya ito habang naglalakad sa gitna ng basketball court. Pinagmamasadan
ko lang ang bawat galaw nya habang naglalaro sya mag-isa. Napapangiti ako tuwing
ngumingiti sya.
"Ikaw naman." Ipinasa nya sa akin ang bola. Nagdribble ako at akma syang gugward
yahan ako kaya tumakbo ko ng mabilis kaya hinabol nya ako. Dikit na dikit sya sa
likod ko habang pinipilit agawin ang bola sa akin. Nagkatawanan pa kami dahil s
a pagtutulakan namin. Sa isang ikot ay natakasan ko sya at naishoot ang bola. Na
gtatatalon ako habang sumisigaw ng yes. Naiiling na natatawa na lang sya sa akin
.
Nang sya naman ang may hawak ng bola ay pilit ko itong ninanakaw sa kanya. Halos
akap ko na nga ang likod nya pero magaan nya akong ibinalya kaya nakalusot sya
at nakapagshoot din. Pinagtatawanan nya ang pagsimangot ko.
After almost an hour pagod kaming pareho na naupo sa gitna ng court. Hindi na na
min alam kung sino ang panalo sa amin. Parehong may ngiti sa mga labi namin lalo
na kapag nagkakatinginan kami.
"Ang galing mo pa ring magdala ng bola gaya ng dati. Sana bumalik yung dati." Na
tatawa kong sabi sa kanya which was a mistake. Nawala ang ngiti sa kanyang labi
at nag-iwas sya ng tingin sa akin. Tumayo na rin sya.
"Tara na." Iniwan nya na ako at nagpatinuang naglakad palabas ng gym.
"Pwede ba kitang kantahan for the last time?" Andito kami ngayon sa Music Room k
ung saan nya ko unang napansin. Kinuha ko ang isang gitara na andun at ilinagay
sa balikat ko ang sabitan.
Hindi sya kumibo kaya inumpisahan ko na ang pagtipa sa gitara.
(NP: ONE DAY IN YOUR LIFE - Cover by Mia Rollo)
One day in your life you'll remember a place
Someone's touching your face
You come back and you'll look around you
Matiim nya akong tinitigan. Nginitian ko sya ngunit hindi nya ito sinagot kaya i
pinagpatuloy ko na lang ang pagkanta.
One day in your life you remember the love you found here
You remember me somehow
Though you don't need me now
I will stay in your heart
And when things fall apart
You'll remember one day...
Habang kumakanta ay bumalik sa akin yung mga alaala. Yung audition namin. Yung p
agtatry out ko sa basketball. Yung pagkanta nya sa akin sa gym. Yung ginawa ni L
ara sa akin. Yung singsing nung birthday ko. Yung pagkapanalo namin sa battle of
the band. Yung huling gabing magkasama kami. Yung pagbigay ko sa kanya ng saril
i ko. Lahat ng magaganda, masasayang alaala ay nasa mga mata ko. Para lang akong
nanunuod ng sine. Nakakapanghinayang lang talaga.
One day in your life when you find that you're always waiting
For the love we used to share
Shet pumiyok na ang boses ko. Tumutulo na rin ang mga luha ko pero nagpatuloy pa
rin ako sa pagkanta. Tinalikuran nya na ako at kitang-kita ko ang pagtiim at pa
ninigas ng kanyang mga balikat.
Just call my name and I'll be there
Bumalik sa alaala ko yung pananakit nya sa akin. Yung pangtataboy nya. Yung pags
asabi nyang hindi nya na ako mamahalin ulit dahil si Raine na ang mahal nya. Ans
akit.
You remember me somehow
Though you don't need me now
I will stay in your heart
And when things fall apart
You'll remember one day...
Shet talaga gusto ko nang humagulgol. Itinigil ko na ang pagtugtog at pagkanta.
Hindi ko na kaya. Ansakit-sakit na. Sobrang sakit na. Nakamamatay na ang sakit.
Ibinaba ko ang gitara.
"Sorry talaga, Jacob. Akala ko kasi may babalikan pa ako eh. Akala ko kahit papa
no may maibabalik pa ako. Pero ganoon naman talaga di ba. Dapat pinanghawakan ko
na yung meron tayo at di na inisip yung iba pa. Magsisi man ako, huli na. Hulin
g-huli na." Napatakip ako sa mukha ko ng di ko na mapigilan ang paghagulgol.
"Panalo ka na, Jacob. Suko na ako. Dapat na talaga kitang tuluyang pakawalan dah
il matagal ka nang hindi akin. Ako lang naman ang nagpipilit kasi. Sorry... Sorr
y talaga. Pero hindi ko na talaga maalis sa puso ko yung pagmamahal ko sa'yo. At
habambuhay kong pagsisisihan ang pang-iiwan ko sa'yo. Sana someday mapapatawad
mo rin ako. Hindi na kita guguluhin. Hindi na kita kukulitin tutal magaling ka n
aman na. Wag kang mag-alala... Di mo na ako makikita pa. This time, it's really
goodbye. . . I-i love you, Babe, that it is tearing my heart into pieces."
And with that, I ran as fast as I can. Away from all the hurt. Away from all the
pain. Away from all the broken pieces of me. Away from the only man I've ever l
oved. Away from Jacob Tan.
Nagtatakbo pa rin ako kahit nakalabas na ako sa building. I saw Carl. Nagmamadal
i akong pumunta at yumakap sa kanya.
"Ansakit, Brutos. Sobrang ang sakit-sakit na. Di ko na makayanan yung sakit, Bru
tos. Paulit-ulit na akong namamatay sa sakit." Iyak ako nang iyak sa kanya. Nama
maos na ang boses ko sa pagsasalita. The pain is literally killing me softly.
Mahigpit akong yinakap ni Carl habang yumuyugyog ang balikat ko.
"Ayoko na, Brutos. Alisin mo yung sakit, please. Ansakit na. Ansakit na!" Awangawa
ako sa sarili ko.
"Oo aalisin natin yung sakit, Clang. Aalisin natin." Nanginginig na rin ang bose
s nya habang yakap nya ako ng mahigpit. Shet di na ako makahinga.
Wala na akong natandaan sa sumunod na nangyari nang araw na iyon.
####################################
Chapter 23
####################################
Reread the Prologue before reading this. Continuation nya po ito.
"It's a game of love and you stole my heart. Now, I want it back. Baby, I want i
t back. Please... give me my heart back." Nagmamakaawa ang boses nyang pakiusap
sa akin. Napanganga ako sa kanya.
WHATTHEFUCK!!!
"Sorry, sir pero uulitin ko lang ha. Hindi po kita kilala. Baka nagkakamali lang
po kayo." Sinubukan kong umalis pero pinigilan nya ang mga kamay ko.
"Babe please. Alam kong malaki yung kasalanan ko sa'yo. Sising-sisi na ako sa mg
a pagkakamali ko. Patawarin mo ako please. Matagal bago ko narealize na mahal pa
pala kita. Mahal kita. Mahal pa rin pala kita. Nabulagan lang ako nang sobrang
galit nung iniwan mo ako. Hinanap kita, Gwen. Halos baliktarin ko ang buong Bag
uio at Switzerland mahanap ka lang. Alam kong sobra kitang nasaktan, babe. Wag m
o namang gawin sakin ito." Tang ina ano ba ang pinagsasabi nang walangyang ito.
Switzerland? Bakit nya ako hahanapin sa bansang iyon eh ni sa Maynila hindi pa a
ko nakakarating? Naaawa ako sa kanya dahil parang depressed sya pero hindi ko ta
laga maalalang nakilala ko sya sa buong buhay ko.
"Clang please..." Lalong lumamlam ang mga mata nya. Nanlaki ang mga mata ko sa p
angalang itinawag nya sa akin. Shet bakit alam nya pati yung palayaw ko?
"Jacob bitawan mo sya!" Utos ni Carl. Binaklas nya ang pagkakahawak ng lalaki sa
akin. Napahawak ako sa braso kong hinawakan nya dahil nagtayuan ang mga balahib
o kong kinabakatan ng kamay nya.
"Carl bakit ganon? Bakit di nya ako maalala?" Narinig kong tanong nya kay Brutos
. Hinila naman ako ni Zaido palayo sa kanila. Nakita kong nagpumiglas pa yung gw
apong lalaki mula sa pagkakahawak ni Carl at ng mga bouncer. Nalilitong napating
in kay Zaido.
"Zaido...?"
"Mamaya, Clang. Hintayin natin si Carl." Hinila nya ako palabas ng Music Lounge
gamit ang backdoor at iniuwi sa tinutuluyan naming bahay.
Gulung-gulo ako sa mga pangyayari. Hinintay kong dumating si Carl kahit na nagpu
pumilit si Zaido na matulog na ako dahil ala una na nag madaling araw. Hello? Si
nong makakatulog kung may gwapong lalaki na ipagpipilitang kilala ko sya at maha
l nya ako?
Pagkaraan ng isang oras ay dumating din sya. Nakita kong may mga pasa sya sa muk
ha pero hindi ko ito pinagtuonan ng pansin. Mas interesado akong malaman kung si
no yung lalaki kanina.
"Sino sya?" Seryosong tanong ko kay Carl. Hindi nya ako sinagot.
"Bakit nya ako kilala? Bakit di ko sya maalala? Bakit ngayon ko lang sya nakita?
Bakit umiiyak sya kanina? Bakit tinawag nya akong baby?!" Sunud-sunod na tanong
ko sa kanya. Nang hindi pa rin nya ako sagutin ay pinagsusuntok ko na ang dibdi
b nya.
"Clang..." Pinigilan ni Zaidoken ang mga kamay ko
"Manahimik ka, Zaido!" Bulyaw ko sa kanya at itinulak sya palayo sa akin.
"Ano hindi ka ba talaga magsasalita, ha?!" Sigaw ko kay Carl.
"Ayokong magsalita dahil ikaw mismo ang nagsabi na ayaw mo na syang maalala!" Si
gaw pabalik ni Carl.
"Ano?!" Litong tanong ko sa kanya.
"Sinira nya ang buhay mo, Clang! Sinira nya ang maganda na sanang future mo! Mun
tik ka nang mamatay dahil sa kanya! At namatay ang baby mo dahil sa kanya! Dahil
sa walang kwentang pagmamahal mo sa lalaking yun, nawala lahat sa'yo, Clang!" N
amumula na ang mukha ni Carl sa pagsigaw. Hindi ako nakapagsalita sa sobrang gul
at ko.
"Bakit sa tingin mo nandito tayo sa Sagada? Lumaki tayo sa bahay ampunan sa Bagu
io, Clang! Anong ginagawa natin dito sa Sagada? Dahil yun sa'yo! Dahil sa'yo kay
a tayo nagtitiis na malayo sa kabihasnan. Sa mundong kinalakhan natin! Alam mo b
a kung bakit? Dahil tuwing tumatapak ka sa lugar na iyon nanginginig ka! Nagwawa
la ka! Nawawala ka sa sarili mo!"
Para akong nawalan ng lakas nang marinig ko ang mga yun kay Carl. Shet! Namatay?
Baby?
"May baby ako?" Paulit-ulit kong bulong. Napaupo ako sa sahig. Biglang nanikip a
ng dibdib ko. Hindi ako makahinga sa mga nalaman ko.
"Clang!" Agad akong sinaklolohan ng dalawa. Umiiyak na ako ngayon sa pinaghalo-h
along pagkalito, pagdaramdam, galit at takot.
"A-a-anong nangyari?" Nanginginig ang buong katawan ko sa mga nalalaman ko.
"Nadepress ka nang ilang linggo nung iniwan mo sya. Hindi ka kumakain. Hindi nat
utulog. Iyak ka lang ng iyak. Hanggang isang araw, nagpilit kang pumunta dito sa
Sagada. Naaksidente yung sinasakyan mong bus. Nung magising ka mas lalo kang na
depress nung nalaman mong nawala yung pinagbubuntis mo. Ni hindi mo pala alam na
buntis ka. Sinisi mo nang sobra yung sarili mo. Sobra yung trauma at depression
na naranasan mo. Hanggang isang araw nagising ka na lang na wala ka nang maalal
a sa nangyaring aksidente. Nawala yung alala mo mula nung katatapos mo nang high
school. Lahat nang alaala mo nung magcollege ka, nawala na parang bula. Hinayaa
n ko na lang na hanggang dun lang ang maiwan sa alaala mo. Natatakot ako na kapa
g sinabi ko sa'yo lahat nang nakalimutan mo, manumbalik yung trauma at depressio
n mo." Hinaplos nya ang mukha ko.
"Patawarin mo ako, Clang. Hindi ko napaghandaan ang mangyayari sa muling pagkiki
ta nyo ng lalaking yun." Pinunasan ni Carl ang basang-basa kong pisngi.
"Wala akong maalala. Bakit ganon? Bakit wala akong maalala?" Sumubsob ako sa dib
dib ni Zaido. Iyak ako ng iyak.
"Makinig ka sa akin, Clang. Huwag na huwag kang lalapit o makikipag-usap pa sa l
alaking iyon." Bilin ni Carl.
"Gusto kong mapag-isa." Sabi ko sa kanila. Pumasok na ako sa kwarto ko at iniwan
sila. Parang ayaw kong maniwala na nangyari sa akin ang mga iyon. Pero imposibl
e naman na linoloko lang ako ni Carl.
Ewan ko. Gulung-gulo na ako.
####################################
Chapter 24
####################################
Alas nuebe na ako lumabas mula sa kwarto. Inabutan ko sina Zaido at Carl na naga
almusal na.
"Carl," tawag ko sa kanya. "Sorry kung ako pala ang dahilan kumbat nagtitiis kay
o dito sa Sagada. Hindi ko alam na labis-labis na yung pang-aabala ko sa inyo."
Nahihiya kong sabi sa kanya.
"Clang, hindi ka nakakaabala okay. Sinabi ko lang na hindi makakabuti sayo na ma
kilala pa ulit ang taong nanira ng buhay mo." Lumapit sya sa akin at hinaplos an
g mga braso ko.
"Wag mong iisipin na galit ako sayo. Mahalaga ka sa akin. Halos sabay tayong lum
aki sa ampunan. Kapatid na ang turing ko sayo. Masaya ako kapag masaya ka. Nasas
aktan ko kapag nasasaktan at umiiyak ka. Mahal kita, Clang. Gagawin ko ang lahat
para hindi ka na umiyak at masaktan pa lalo na ng lalaking sumira sa buhay mo."
Naluha ako sa mga sinabi nya. Oo. Naaalala ko kung paano ako inalagaan at prino
tektahan ni Carl noon sa bahay ampunan. Siya ang kalaro ko at tagapagtanggol ko
kapag may nang-aaway sa akin. Sya ang nagturo sa akin na maglaro ng basketball.
Sya ang nagturo sa aking maggitara at piano. Sya ang humasa sa talento ko sa pag
-awit.
Dalawang taon lang ang tanda nya sa akin pero ayaw ko sya noong tawaging kuya ka
ya nya ako pinanglanan ng Clang-clang. Brutos naman ang naging palayaw nya sa ak
in. Naging malapit rin kami kay Zaidoken nung ilinagay sya sa ampunan ng tiyahin
nya.
Nagkahiwa-hiwalay lang kami ng pumasok sila ng kolehiyo sa SCU.
Noong magkamalay ako nang walang matandaan sa mg pangyayari sa buhay ko sa nakal
ipas na tatlong taon, sila ni Zaido ang umalalay sa akin. Ang natatandaan ko lan
g na sinabi nila ay naaksidente nga ako at narito kami sa Sagada dahil dito nami
n gustong magtrabaho sa lugar kung saan nanggaling si Zaido. Yun lang ang alam k
o dahil yun lang naman ang sinasabi nila parati kapag nangungulit ako.
Naliligo ako nang may marinig akong sigawan sa labas kaya nagmamadali akong nagb
anlaw at nagbihis.
Nagulat ako dahil andito yung lalaki kagabi at may mga kasama pa syang dalawa ri
ng naggwagwapuhang lalaki. Kapansin-pansin ang mga pasa sa kanyang mukha. Naroon
din si Zaido para marahil pigilin sila sa pagpasok.
"Oh my God, Gwen!" Sigaw sa akin nung lalaking kamukha ni Legolas sa LOTR. Agad
nya akong yinakap. Bumitaw lang sya nang maramdamang hindi ako gumaganti sa pagy
akap nya.
Nalilitong tinitigan nya ako dahil alam kong kitang-kita sa mukha ko na hindi ko
sya kilala.
"Hindi mo ako nakikilala? Si Apollo ito. 5 Kings? SCU?" Nalaglag ang balikat nya
nung umiling ako. Tumingin ako sa kasama nya.
Matiim ang pagkakatingin nya sa akin bago tumingin ng puno ng pagtatanong kay gw
apong bipolar at kay Zaido.
"We need to talk." Lumapit sya sa akin para sana hawakan ako pero pinigilan sya
ni Zaido.
"Wag mo syang mahawak-hawakan, Tan!" Galit na itinulak nya ito. Itinulak sya pab
alik nito kaya nagkainitan na sila. Napasigaw ako ng bigla syang suntukin ni Zai
do. Pinigilan naman sila nung dalawang lalaki.
"Ano bang problema mo?! Kakausapin ko lang sya!" Bulyaw nito kay Zaido. Nagulat
ako ng biglang pagtulungan ng dalawang kasama nya si Zaido na nagsisisigaw.
"Clang! Pumasok ka sa loob dali! Ilock mo yung pinto! Putang ina ninyo, bitawan
nyo ako!" Nagpupumiglas sya mula sa pagkakahawak ng dalawang lalaki sa kanya.
Napaatras ako nung lumapit si gwapong bipolar sa akin. Sinubukan kong tumakbo pa
pasok ng bahay pero mas mabilis sya kaya bago pa ako makahakbang ay nahapit nya
na ang katawan ko. Matangkad na ako but he towered over me. Sinubukan kong manip
a at mangalmot pero bigla nya akong binuhat na parang sako. Hindi nya ininda ang
oagbayo ko sa likod nya. Diretso syang naglakad papunta sa isa sa mga kotse doo
n at ipinasok sa kabila ng pagmumura ko at pagsuntok sa kanya.
"Walangya ka ibalik mo ako doon!" Sinubukan ko sya suntukin pero pinagewang-gewa
ng lang nya ang pagdadrive bago nya biglang itinigil ang sasakyan
"Namatay na ako nung iniwan mo ako noon, Gwen! Hindi ako mangingiming patalunin
itong kotse sa bangin na sakay tayo kapag hindi ka nanahimik dyan!" Pananakot ny
a sa akin. Since ayoko pang mamatay, nanahimik na lang ako. Nagdrive sya ulit.
"Saan mo ba ako dadalhin?" Tanong ko sa kanya pagkaraan ng ilang minuto.
"Mag-uusap lang tayo. Gusto kong malaman kung anong nangyari sayo at di mo ako,
kami makilala." Hindi tumitinging sabi nya sa akin.
"Ayokong makipag-usap sayo! Masama kang tao sabi ni Carl. Sinira mo daw ang kina
bukasan ko kaya bakit ako makikipag-usap sa'yo?" Nanigas ang panga nya ng marini
g nya ang sinabi ko.
"Dalawang beses nang nasira ang buhay ko sa pang-iiwan mo sa akin, Gwen. I have
to talk to you about it." Natahimik ako ng tuluyan sa sinabi nya.
Tinignan ko sya sa gilid ng mata ko.
How could this jaw-dropping, handsome man hurt me and me hurt him? Nakakawala ng
galit yung kagwapuhan nya infairness. Hindi ako makapaniwalang nakilala ko ang
isang tulad nya. Alam kong may ganda rin naman ako kahit papano, magaling sa bas
ketball at may talent sa pagkanta. Pero paano ko kaya sya nakilala? Saan ko sya
nakilala? Parang hindi talaga kapani-paniwala na nagbuntis ako ng gwapong nilala
ng na ito? Rinape ko kaya sya? Teka. Baby? Rape? S-se-sex? Shet! Nakasex ko sya?
! Hindi na ako birhen sa lupa?
Bago ko pa makontrol ang matabil na dila ko ay natanong ko na sa kanya yung nasa
isip ko.
"Nagsex na ba tayo?" Napatakip ako sa bibig ko habang sya naman ay napagewang sa
pagdadrive.
Pigil ang tawang napalingon sya sa akin bago ipinagpatuloy ang pagdadrive.
"Yes." Maikling sagot nya. Shet! Hindi na talaga ako virgin.
"Umm ilang beses?" Nahihiya akong nag-iwas na tingin sa kanya.
"Why are you asking? Namimiss mo ba?" Nakangisi nyang tanong. Shemay naman kahit
puro pasa yung mukha nya makalaglag panty pa rin yung ngiti nya.
"Gago ka ba? Para nagtatanong lang sasabihin mong namimiss ko na?!" Galit kong b
ulyaw sa kanya.
"Ah. Ako kasi namimiss ko na." Bulong nya na rinig ko naman. Ganito na ba bumul
ong ngayon? Rinig na rinig. Nag-effort pa syang bumulong. At ako naman pinagpaw
isan bigla sa sinabi nya. Manyak. Tss.
"Why are you asking anyway?" Seryoso nang tanong nya.
"Ahm sabi kasi ni Carl nung iniwan daw kita nadepress ako. Tapos isang araw daw
nagpumilit akong pumunta dito sa Sagada pero naaksidente daw yung bus na sinasak
yan ko. Namatay daw yung baby sa tyan ko. Tapos... Ay!" Gulat na gulat ako nang
bigla syang magpreno.
Gulilat na napatingin sya sa akin tapos bigla syang lumabas sa sasakyan. Lumayo
sya at pinagsisipa yung isang puno sa gilid ng kalsada habang nagsisisigaw.
Shet nakakatakot sya. Natatakot din akong sumunod palabas dahil baka ako pa ang
sipain nya kaya hinayaan ko na lang. Nang sumakit na siguro yung paa nya sa pags
ipa ay napaupo na sya habang sapo ang kanyang ulo. Rinig ko sa loob ng sasakyan
ang kanyang pag-iyak. Parang may aspileng biglang tumusok sa dibdib ko nang mar
inig ko yung pagdadalamhati nya. Nakakahawa yung pag-iyak nya kaya napaiyak na r
in ako. After 30 minutes tumayo ulit sya. Matagal syang tumitig sa kawalan bago
sya bumalik sa sasakyan. Shet. Ewan ko kumbat ako nasasaktan nung makita kong pu
lang-pula yung mga mata nya.
"O-okay ka na?" Nag-aalangan kong tanong. Nagdrive sya pabalik.
"Ihahatid na kita." Malamig nyang sabi.
####################################
Chapter 25
####################################
"Hindi ka ba magpapaliwanag?" Tanong ko sa kanya bago ako bumaba sa sasakyan. Na
g-iwas sya ng tingin sa akin.
"It has no use for now. You lost your memory and you lost our... b-baby because
of me. I-i don't know what will become of me after this." Halos pabulong lang an
g kanyang huling pangungusap. Kinuyom nya ang kanyang kamao sa manibela. Hindi p
a rin nya ako tinitignan.
"Okay." Umibis na ako. Nakita kong patakbo akong sinalubong ni Carl.
"Clang, okay ka lang ba? May ginawa ba sya sayo? Sinaktan ka ba nya?" Nag-aalala
ng chineck nya ang buong katawan ko.
"Hindi ko sya sinaktan. Hindi na." Napatingin kami ni Carl sa kanya.
"Tarantado ka!" Sinugod sya ni Carl. Nakataas ang kamao na akmang isusuntok.
"Cge saktan mo ulit ako. Pero pagkatapos nyang suntok mo, mag-uusap tayo. Lalaki
sa lalaki." Napatitig si Carl sa kanya pagkatapos ay bumaling sya sa akin.
"Pumasok ka muna, Clang. Hintayin mo sa Zaido. At wag na wag kang aalis o lalaba
s. Tumango ako sa kanya. Para sa akin, Carl knows best.
Sinilip ko sila sa bintana pagkapasok ko. Saglit silang nag-angilan pagkatapos n
akita kong pumasok na sila sa kotse nung lalaki at umalis.
Bumalik si Carl pagkaraan ng ilang oras. Kinulit ko sya sa pagtatanong kung anon
g napag-usapan nila nung lalaki pero hindi naman nya ako sinagot bagkus aynagkul
ong lang sya sa kanyang kwarto. Ilang araw din nya akong iniiwasan. Pati yung la
laking gwapo ay hindi na rin nagpapakita. Nakakamiss. Ang kagwapuhan ha. Hehe. S
inubukan kong magtanong kay Carl pero hindi sya sumasagot.
Nakakatampo. Lagi ko lang syang nakikitang may kausap sa cp nya. Pinagkibit ba
likat lang naman ni Zaido ang pagsasabi ko ng asar ko kay Carl.
Naalimpungatan ako nang sumunod na umaga nang maramdaman kong may tumatapik sa
akin. Alas singko pa lang ng madaling araw.
"Maligo ka na, Clang." Nagmamadaling utos sa akin ni Carl. Nakita kong ilinalaga
y nya sa isang bag ang mga damit at gamit ko.
"Ha? Teka saan tayo pupunta? Bakit mo iniimpake yang mga gamit ko?" Tumayo na ak
o at shet ang ginaw!
"Wag nang marami pang tanong, Clang! Basta maligo ka na at magbihis. Pagsikat ng
araw luluwas na tayo."
"Ayoko nga! Galit ako sa pangdededma mo sa mg tanong ko!" Dinabugan ko sya.
"Clang..." May pagbabanta sa boses nya kaya lalo akong napasimangot.
"Ihh saan nga tayo pupunta?" Pangungulit ko sa kanya.
"Di ka na nakaalis sa edad mong 16 simula nang magka amnesia ka ah. Wag makulit.
Kapag ako nagalit, paliliguan kita ng nagyeyelong tubig." Pagkarinig ko sa sina
bi nya ay nagtatakbo na ako papuntang banyo. Nyii. Ayokong maging frozen Clang-c
lang noh.
"Brutos bakit tayo lang? Bakit di natin isinama si Zaido?" Antok kong sabi sa ka
nya.
"Susunod sya pagkaraan ng ilang araw." Hindi tumitinging sagot nya.
"Uuwi ba tayo nang Baguio? Akala ko ba nagwala ako kapag pumupunta tayo dun?" Ng
umuso ako.
"May solusyon ako dyan." May kinuha sya mula sa isang foil sa bulsa nya at iniab
ot sa akin.
"O inumin mo para makatulog ka at nang di mo mapansin na paBaguio na tayo. Gigis
ingin na lang kita kapag nasa ampunan na tayo." Itinuro nya ang bote ng mineral
watet sa dashboard. Tinignan ko yung tabletang ibinigay nya.
"Sleeping pill?"
"Oo." Saglit nyang itinigil yung kotse para mainom ko yung gamot.
Umaandar na muli yung kotsr nangagtanong ako sa kanya kahit medyo nahihilo na ak
o sa antok.
"C-carl kani-nong kotse pala i-ito?" Halos mauntog na ako sa bintana ng kotse sa
sobrang antok ko.
"Sa isang kakilala."
"Ss-sinoh?"
Hindi ko narinig ang maging sagot nya dahil tuluyan na akong nakatulog.
"Jacob Tan."
####################################
Chapter 26
####################################
Carl's POV
Sinulyapan ko si Clang-clang. Halatang malalim na ang tulog nya. Bahagya pa ngan
g nakanganga ang bibig nya. Pero kahit ganon para pa rin syang inosenteng anghel
sa pagkakapikit. Wala syang kaalam-alam na planado na ang mangyayari sa kanya p
agdating namin ng Baguio.
Napahigpit ang hawak ko sa manibela. Isang oras na lang nasa Baguio na kami. At
isang oras na lang ipapasa ko na sya sa lalaking kinamumuhian ko. Sinira nya ang
magandang kinabukasang naghihintay sana kay Clang a year ago. Pagkatapos ngayon
babalik sya at aariin ulit si Clang?
Alam kong tarantado ang 5 Kings. Mga bully. Mga walanghiya. Kinatatakutan. Kinam
umuhian ng mga biktima nila. Akalo ko si Jacob ang pinakamatino sa kanila. Nagka
mali ako. I underestimated him. Hindi ko inakalang tuso sya at wala akong nagawa
kundi ibigay ang gusto nya na walang iba kundi ang babaeng itinuring kong kalah
ati ng puso ko.
Mahal ko si Clang. Mula nang una ko sya makita sa ampunan sinigurado kong ako l
ang ang mag-aalaga at proprotekta sa kanya. Nang malaman kong crush nya si Jacob
noon, hinayaan ko lang sya dahil wala naman akong karapatang pagbawalan sya. Na
ng maging nobyo nya ang lalaki, natakot ako. Kaya ng kumatok ang opportunity na
umalis sya, nagawa ko syang ibrainwash. Matalino si Clang pero dahil sa pagkabat
a napakadali lang manipulahin ang mga desisyon nya. Nagawa ko syangitago muladit
o maging sa mgakaibigan nya. Kahit araw-araw akong binubully ng barkada ni Jacob
hindi ko sinabi kung nasaan si Clang. Mayaman si Jacob at alam kong masusundan
nya ito. I don't wanna risk it. Nasaksihan ko rin ang paghihirap nya. Pero hindi
ako nakadama ng awa. Kahit saktan nya ako noon hindi ako nagsalita. Laking pasa
salamat ko nga nung umalis sila ng SCU.
Nagtyaga akong hintayin ang pagbabalik ni Clang. Akala ko nakalimutan nya na si
Jacob. Pero hindi pa lang kami nagkikita nagawa nanamang kunin sya ni Jacob sa a
kin. I gave up. Wala na akong laban dun. I let her decide that time.
Ngunit nung araw na umiiyak syang yumakap sa akin dahil finally she gave up on h
im I was so happy. Hindi ako masayang umiiyak sya. Masaya ako dahil may chance n
a kami. Hinayaan ko syang umiyak ng ilang araw dahil alam kong magsasawa din sya
. But when days turned to weeks dun na ako natakot. It's as if she is slowly kil
ling herself. She got depressed and I can't do something about it. Until that da
y my world crushed before me. Wala akong kasing takot nang malaman kong pumunta
sya sa Sagada at nahulog sa bangin ang sinakyan nya. I prayed to all the saints
to let her live. I was sorry for her losing her baby. At nang malaman nya iyon m
as grumabe pa ang depresyon nya. Walang oras syang hindi umiiyak. Until one morn
ing, nagising na lang sya na wala na syang maalala.
Nagkaroon sya ng dissociative amnesia. Some of her memories were repressed parti
cularly ng may kinalaman kay Jacob. Marahil dahil na rin sa trauma sa nangyaring
aksidente isama na ang depression nya. Sa totoo lang nakahinga ako ng maluwag n
ang mangyari iyon. Sa nangyari mas alam ko na syang pakibagayan. We decided to m
ove to Sagada. Hindi totoong nagwawala sya kapag umaapak.mg Baguio. That was jus
t my excuse. Ayoko lang talaga syang pumunta ng Baguio dahil baka may makakita s
a kanyang kakilala. Hindi naman ganoong kalaki ang Baguio.
Pero nahanap pa rin sya ng lalaking iyon. Sa sobrang galit ko nga talagang ilang
suntok din ang naibigay ko sa kanya. Nakaganti sya pero alam kong mas nasaktan
ko sya dahil nawat suntok na tumama sa mukha nya ay puno mg galit ko.
Ilang araw din syang nawala pagkatapos naming mag-usap lalo at sinabi ko ang nan
gyari kay Clang. Pero dahil tuso sya nakagawa pa rin sya ng paraan para ako ang
kusang magbigay kay Clang sa kanya. Sino ang mag-aakalang sa kabila ng kademonyo
han ng 5 Kings, sila pala ang mga major sponsors ng bahay ampunan at pinagbantaa
n ako ng tarantadong si Jacob na ipapatigil nya sa mga kaibigan ang buwanang don
asyon para sa ampunan kung hindi ko ibibigay si Clang sa kanya. At ang worse? Pa
gmamay-ari ng pamilya ni Vince ang lupang kinatitirikan ng ampunan. Babawiin nil
a ang lupa at ipagigiba ang mga buildings kung di ako susunod sa gusto ni Jacob.
Ayoko. Sobrang ayoko. Pero nang tumawag na sa akin si sister para sabihing pina
paalis na sila ng may-ari ng lupa at wala sa mga donor ang tutulong sa kanila ay
ako na mismo ang tumawag sa tarantadong iyon para iset ang date ng 'pagbibigay'
ko kay Clang. Hindi ko kayang tiisin ang ampunang pinagkakautangan ko ng buhay.
Paano na lang ang mga batang pinapalaki nito? Ang mga estudyanteng pinag-aaral
ng mga ito?
Alam kong wala akong laban sa kanila sa ngayon. Pero darating ang araw na kukuni
n ko pabalik si Clang at di na muling ibabalik pa kapag nalaman kong hindi sya m
asaya kay Jacob.
Ipinarada ko ang kotse sa parking area ng People's Park. Naabutan ko na sya doon
kasama ang mga kaibigan nya. Nang umibis ako ay nagsilapitan sila sa akin. Mati
im akong tinitigan ng apat samantalang sinilip ni Jacob si Clang sa loob.
"Buti naman tumupad ka sa usapan." Nakangising sabi sa akin nung Harry. Hindi ko
sya pinansin. Bagkus ay pinanuod ko ang pagasok ni Jacob at ang paghaplos at p
aghalik niya sa natutulog na dalaga sa loob ng kotse.
"Salamat." Maikling sabi nya nang pumwesto na sya at nakahanda ng magdrive.
"Wag mo syang sasaktan ulit dahil kapag ginawa mo yun, kahit buhay ko ang kapali
t, kukunin ko sya pabalik." Pagbabanta ko sa kanya.
"Pangako." At umalis sa sila.
Patawad, Clang.
####################################
Chapter 27
####################################
Naalimpungatan ako sa mga haplos sa buhok ko. At sobrang bigat ng mga mata ko ka
ya di ko pa kayang magmulat.
"Carl?" Minamalat ang boses ko. Ilang oras ba akong nakatulog?
"It's me." Bulong sa akin ng lalaking nasa tabi ko. Hinagkan nya ang buhok ko at
inakap nya ako. Napaloob ako sa isang mainit at malaking katawan. Ansarap makul
ong sa mainit na human blankey.
"Hmm." Answeet naman ni Carl. Ipinatong ko ang kamay ko sa brasong nakapalibot s
a beywang ko. Mas lalong humigpit ang pagyakap nya sa akin.
Ambango ni Carl ngayon ah. Di ko nga makilala yung pabango nya ngayon. Nagpalit
na pala sya. Di naman kasi ganito amoy nya kanina. At wow antigas ng dibdib nya.
Macho pala sya ha.
Ang lambot ng kama. Hindi ako makaramdam ng nakausling alambre sa
Ambango ng paligid. Amoy pine tree. Hmm. Kailan pa naging sosyal
sa ampunan? Bumaling ako kay Carl nang hindi pa rin nagmumulat ng
ya ang kamay ko at ipinatong sa baywang nya. Naramdaman kong muli
kap. At hinagkan sa labi. TEKA!!!

hinihigaan ko.
ang kwarto ko
mata. Kinuha n
nya akong yina

Kailan pa ako hinahagkan ni Carl sa labi? Agad akong nagmulat ng mga mata at iti
nulak ang malaking katawang dikit na dikit sa akin. Na lakas ng pagtulak ko sa k
anya nalaglag sya mula sa kama. Langya, asan ako?!
"Ouch!" Hindi ko pinansin ang pagdaing nya.
Ilinibot ko ang tingin ko sa kwarto. Napakaluwang nito. Puti ang kukay ng buong
kwarto. May malaking TV na nakadikit sa pader. May mga paintings din sa mga ding
ding ng kwato na halatadong original at mahal. Nang sumulyap ako sa kanan ay nak
ita kong nakatayo sa may mahabang sofa ang isang pamilyar na gitara. Ang gitara
ko! Paanong napunta yun dito eh sabi ni Carl naiwan ko daw iyon sa ampunan?
"Yes, that's your guitar." Napalingon ako sa nagsalita para lang mapatda sa pagk
akaupo.
"B-bakit? Papanong...?" Bakit sya ang kasama ko? Papanong napunta ako dito sa kw
arto nya?
"Mula ngayon dito ka na ulit titira." Umupo sya sa side ng kama kaya napaatras a
ko sa kabilang side ng kama.
"Ulit?"
"Oo. Ulit. Tara kain tayo. Alam kong gutom ka na." Ilinahad nya sa akin ang kama
y nya.
"Asan si Carl? Bakit ikaw ang kasama ko?" Inayos ko na ang damit ko at tumayo. T
ama sya nagugutom na ako. Pinuntahan ko ang sofa na kinaroroonan ng gitara ko. "
At bakit na sayo to?" Hinaplos ko ang sticker ng palayaw ko.
"Una, bumalik na si Carl sa Sagada pagkahatid nya sayo dito. Ikalawa, ako ang ka
sama mo dahil nga dito ka na titira sa bahay ko. Ikatlo, naiwan mo yan sa dorm m
o kaya iniuwi ko dito." Mahabang paliwanag nya.
"Imposibleng iwan ako ni Carl sayo! Galit sya sayo sa ginawa mo daw sa akin noon
kaya paanong ipagkakatiwala nya ako sayo?" Humalukipkip ako sa kanya.
"He trusts me now. Nangako ako sa kanya na hindi na kita sasaktan at babawi ako
sa mga naging kasalanan ko sayo noon." He patiently explained. Pero parang impos
ible talaga eh.
"Wag mo nang isipin pa ang mga iyon at baka sumakit pa ang ulo mo." Bago pa ako
makahirit ulit ay hinila nya na ako palabas ng kwarto. Nanayo ang balahibo ko sa
simpleng hawak pa lang nya. Por Dios! Bakit ganito ang reaksyon ng katawan ko s
a simpleng hawak lang nya?
Nang mapunta kami sa kusina ay agad syang naghanda ng kakainin namin. Wow. Birth
day ba nya? Bakit andami nyang handa? Natakam ako sa mga nakita kong nakahain na
mga putahe. Sa Sagada kasi nakadiet kaming tatlo nina Carl. Alam mo na nagtitip
id. Ni Jollibee nga ay hindi ako makatikim dahil wala namang fastfood doon. Puro
gulay, baboy at manok ang mabibili sa palengke. Kung may seafood man ay ginto a
ng halaga sa sobrang mahal at aaminin kong nasasayangan kami sa pambili namin.
Pinaglalagyan nya ng pagkain ang plato ko. Kulang na nga lang ay subuan nya ako.
"Ako nang bahala sa plato ko. Kumain ka na." Nginitian nya muna ako bago sya nag
lagay ng pagkain sa plato nya.
Paano ko ba talaga naging nobyo ang gwapong ito? Paano kami nagkahiwalay? Kung t
itignan ko sya ay wala naman akong maipipintas sa kanya. May itsura, tamang-tama
ang mga muscle sa katawan, mayaman, malambing, mabango at maasikaso. Naturn off
kaya ako kaya ko sya iniwan? May bad breath ba sya? Putok? Athlete's foot? O b
aka naman maliit yung ano nya? Ay ano ba yan! Sorry po, Lord! Sa harap pa ng pag
kain ko naisip yung kanya.
Habang ngumunguya ay pinag-aaralan ko sya. Kapag naman mapapansin kong titingin
sya sa akin ay agad kong iniiwas ang paningin ko sa kanya at kunwari ay nakaconc
entrate sa pagnguya.
"Kain ka ng kain. Ampayat mo na." Narinig kong sabi nya bago sya sumubo.
"Mataba ba ako noon?" Ang alam ko naman katamtanan lang ang katawan ko na bunaba
gay sa height ko.
"Mas okay ang katawan mo noon. Curves at the right places." Namula ako sa sinabi
nya dahil parang malisyoso ang boses nya.
"Parang kabisado mo naman ang buong katawan ko kung makapagsalita ka ah." Napipi
kon kong sagot sa kanya.
"Four years, Gwen. Mas matagal man ang panahong hiwalay tayo, kilala ng mga mata
at katawan ko ang katawan mo." Lalong uminit ang pisngi ko sa mga pinagsasabi n
ang lokong ito ah.
"Sira ulo!" Ingos ko sa kanya. Tumawa sya ng mahina.
"Gusto mo ng proof?" Nakangsi sya sa akin. Sarap tinidurin ng walangya.
"May nunal ka sa batok mo." Nakahinga ako ng maluwag. Akala ko iyong isang nunal
ko ang nakita nya na eh.
"May pulang nunal ka rin sa kanang singit mo." Ay puta. Bakit alam nya pati yun?
"Ayoko na!" Agad kong binitawan ang kutsara't tinidor. Sorry, Lord. Nakapagmura
ulit ako sa harap ng grasya. Tumawa ulit ang hinayupak.
"Anong nakakatawa dun?" Irap ko sa kanya. Shet kang nunal ka. Pahamak.
"Wala. Masaya lang ako kasi andito ka na." Ibinaba na rin nya yung tinidor na ha
wak nya at tuluyan nang tumitig sa akin.
"Ano ba talaga ang ginagawa ko dito? Bakit dito na ako titira?" Iwas nunal topic
na.
"Tutulungan kitang maibalik yung mga nawala mong alaala. Masasaya, malulungkot a
t masasakit na alaala ng nakaraan." Seryosong saad nya.
"Kung masakit ang mga alaala ng nakaraan ko bakit kailangan pa iyong ibalik?" Na
lilito ako. Gusto nya ba ulit na makaramdam ako ng galit at sakit?
"Dahil naroon ako, Gwen. Umaasa akong kapag nagbalik na ang mga alaala mo, maaal
ala mong mahal mo ako." Nakangiti nang sagot nya.
"Ginagawa mo ba ito dahil nakokonsensya ka?" Mahina ang boses kong tanong
"Ginagawa ko ito dahil mahal kita. Mahal na mahal kita."
####################################
Chapter 28
####################################
"Paano tayo nagkakilala?" Sumulyap ako sa kanya. Nanatili syang nakatingin sa ta
as. Andito na kami ngayon sa kwarto nya. Nakahiga ng magkatabi sa kama. Napapagi
tnaan namin ang isang unan. Ayoko sanang tumabi pero san naman ako matutulog? Na
kakahiya namang patulugin ko sya sa sofa sa sala eh bahay nya ito. Isa pa medyo
sanay naman akong may katabing lalaki sa kama. Basta lang wag lalagyan ng malisy
a.
"Sa SCU. Nag-audition kayo noon para maging representative ng school sa battle o
f the bands. Isa ako sa mga judge."
"Wow. Bigatin ka pala dun?"
"Hindi naman masyado. Napilit lang."
"Ano naman ang kinanta ko noon?" Bumaling sya sa akin. May awa akong nakikita sa
mga mata nya.
"Bakit mo ako tinitignan ng ganyan? Pumiyok ba ako noon?" Natatawa kong biro.
"Im just sorry kasi kahit maliit na detalye talagang nawala sayo." Nawala ang ng
iti ko nang marinig ko ang sinabi nya. Nag-alis sya ng bara sa lalamunan. "Gusto
mong marinig yung kanta mo?"
"Ha?! Nairecord mo?" Gulat kong tanong. Hindi sya sumagot. Inabot nya lang yung
cp nya na nasa bedside table at kinalikot.
"Nagandahan ako sa boses mo. Hindi ko mapapalampas yung pagkakataon na hindi map
akinggan yun ng paulit-ulit." Nagplay ang kanta. Duet iyon ng kantang Iris. Naki
lala ko rin ang boses ni Carl.
Tahimik kaming dalawa hanggang matapos yung kanta.
"Bakit tayo nagkahiwalay noon?" Bigla kong tanong. Ewan ko ba bigla ko na lang
naitanong iyon sa kanya.
"Nag-aral ka sa Switzerland." Humiwalay ang tingin nya sa akin.
"Dun mo na ba ako ahm nabun...tis?" Nakita kong napapapikit sya ng mariin sa tan
ong ko. Matagal bago sya nakapagsalita.
"Nope. Bumalik ka after almost three years. Inalagaan mo ako noong nabaril ako."
"Halah! Nabaril ka? Sinonggumawa sayo? At bakit ka binaril?"
"Mahabang kwento. Anyway gusto mo bang mamasyal sa SCU bukas?" Pag-iiba nya sa u
sapan. Mangungulit pa sana ako but I realize siguro nga ayaw nya munang buksan a
ng topic na yun.
"Oo naman. Gusto kong makita yang nakakaintrigang school na yan."
Muli kaming binalot ng katahimikan.
"Di ka pa inaantok?"
"Di pa eh. Haba ng tulog ko kanina." Pagrereklamo ko sa kanya.
"Gusto mo kantahan kita?"
"Talaga kakantahan mo ako?" Bigla naman daw akong naexcite.
Tumayo sya at kinuha ang gitara.
"This is my most prized possession nung wala ka." Umupo sya sa harap ko at itin
aas ang kanan nyang paa. Dun nya ipinatong ang gitara.
"Uy! Akin kaya yan. Kung makapang angkin naman to." Biro ko sa kanya.
"That made it prized." Aw. Nakagat ko ang labi ko. Nakekekeleg nemen.
Nang magumpisa na sya ay namangha ako. Ang galing nya. Parang may magic ang kama
y nya sa pagtipa ng strings ng gitara. Parang solong tumututog ang gitara at pin
apadaanan lang ito ng mga daliri nya. Nakakatulala. Lalo na nang marinig ko ang
pagkanta nya.
"When you remember me
If you remember me
I hope you see its not the way
I want it to be
Or I'll be with you now
And wherever you go
My love goes with you
Keep on smiling
Keep on shining
Eventhough you know
You wanna cry
I'd like to tell you
But looking in my eyes
You saw promises and lies
Too many times
Tumingin ako sa mga mata nya mula sa pagtipa nya sa gitara. Puno iyon ng emosyon
. Lungkot, galit, pagsisisi pagkasabik, pagmamahal. Para ngang naiiyak na sya. B
umilis sa pagtibok ang puso ko.
When you remember me
If you remember me
I hope you'll see its not the way
I want it to be
Or I'll be with you now
And wherever you go
My love goes with you, oh wooh oh
My love goes with you."
"May kasunod pa kaya yan. Bakit ka tumigil?" Pagrereklamo ko sa kanya. Nag-iwas
sya ng tingin sa akin.
"Bigla kasing sumakit yung dibdib ko." Hinawakan pa nya ito.
"Ha may sakit ka sa puso?" Kawawa naman pala sya.
"Ganito lang talaga ako kapag tinutugtog ko itong gitara mo. Tas ngayon kinakant
ahan pa kita." Dead air. Natatakot kaming parehong magsalita. Inabot ko ang gita
ra sa kanya.
"Ako naman." Nginitian ko sya. "Kaninong kanta ang gusto mong marinig?"
"Tiffany."
"Wow favorite ko sya." Anlaki ng ngiti ko. Hehe.
"I know." ayan na naman yung matiim na titig nyang nakakanginig na nakakakilig.
Sheeemaaay.
"Okay ba kung medley?"
"Love you."
"Huh?"
"Sabi ko, love to." Naiiling akong nagsimula. Ginawa pa akong bingi ng lokong it
o.
All this time
I knew someday you'd need to find
Somewhere that you left behind
Something I can't give you
All these tears
And like a light
Love disappears
But hearts are good for souvenirs
And memories are forever
All this time
All in all I've no regrets
The sun still shines
The sun still sets
The heart forgives
The heart forgets
But what will I do now
With all this time
I shifted the song as his face blinds me.
If love is blind
I find my way with you
And I can't see my self
Not in love with you
If love is blind
I find my way with you
People say that you're no good for me
People say it constantly
I heard it say too much
I repeat it in my sleep
Maybe I am just a fool for you
Maybe you're no angel too
But all that talk is cheap
When Im alone with you
If love is blind
I'll find my way with you
And I can't see my self not in love with you
If love is blind
I'll find my way...
with...
You...
Nakangiting tiningala ko sya. Nagulat ako nang sapuhin nya ang mukha ko at kahit
may nakapagitang gitara sa amin ay hinagkan nya ang mga labi ko.
####################################
Chapter 29
####################################
Ang init ng labi nya. Nakakapaso. Nakakahalina. Walang kasing tamis.
Humihingal syang bumitiw sa akin at pinagdikit ang mga noo namin.
"I'd better stop now babe. I might lose all my control if I won't stop right now
." Anlalim ng paghinga nya.
Hindi ko sya masagot. Pakiramdam ko kasi ay nasa mga labi ko pa ang mga labi nya
. Anlakas at ambilis ng tibok ng puso ko.
Muli nyang kinintalan ng isang mabilis na halik ang nakaawang na bibig ko. My go
sh! Di man lang pinatagal. Hehe.
"Good night." Bulong nya sa akin bago sya tumayo para ibalik ang gitara sa sofa.
Pinatay nya ang ilaw at sumampa na sa kama.
Tinalikuran nya ako kaya tinalikuran ko rin sya. Nanginig ang katawan ko habang
inaalala ang mga halik na pinagsaluhan namin. Alam kong hindi iyon dahil sa lami
g kundi dahil sa kilig. Dios ko. Ganito pala ang pakiramdam kapag may taong
nageeffort para ipaalam sayong mahal ka nya. Nakakakilig. Nakakaloka. Nakakasira ng
sistema.
Hinawakan ko ang dibdib ko. Mabilis pa rin ang tibok nito at alam kong hindi man
ako manalamin ay hanggang tenga ang ngiti ko. Gusto kong tumili pero hindi ko m
agawa. Pigil na pigil ko ang pagkawala nito sa lalamunan ko. Haay, kung di ako i
nlove sa kanya noon, ngayon konting kembot na lang mahuhulog na ako sa kanya. Pu
mikit na ako. Sana sya pa rin ang laman ng panaginip ko mamaya.
SCU
Ilinahad nya ang kanyang kamay para alalayan akong bumaba mula sa kotse nya. Tin
ignan ko ang kantang mukha. Nakangiti sya ngunit bakas ang kaba sa mga mata nya.
Bumuntong humininga muna ako bago ko abutin ang naghihintay na palad nya. Kaila
ngan ko ng lakas mula sa kanya dahil kinakabahan din ako. Makikita ko ang mga ba
gay ngayon na maaaring makatulong o makasakit sa akin. Napangiti ako ng pisilin
nya ang palad kong hawak nya. Pinagkrus nya ang mga daliri namin bago dinala sa
bibig nya at hagkan ang kamao ko.
"Gwen kung anoman ang maalala mo sa lugar na ito sana lagi mong isipin na andito
lang ako. Aalalayan kita." Tumingin sya sa mga mata ko. Dama ko ang sinseridad
sa kanya ngunit hindi pa rin ako makangiti. Nag-iwas ako ng tingin. Hindi ko mal
aman kung saan nanggagaling ang takot na lumukob sa akin. Natatakot ako sa maaar
ing maalala ko.
Napatingin ulit ako sa kanya nang hinila nya na ako para maglakad. Iginala ko an
g paningin ko sa paligid. Napakalawak ng eskwelahang ito. Antataas ng mga buildi
ng kaya hindi ko maiwasang mamangha sa mga bagong bagay na nakikita ng mga mata
ko. Di ko mapaniwalaan na naging mag-aaral ako dito.
Nakasalubong ng mga mata ko ang mga estudyanteng nakatingin sa amin. Ang iba sa
kanila ay nagbubulungan. At iba naman ay hayagang nagpapakita ng mga tinging pun
o ng kuryosidad. May ilan ding kababaihan na kumukuha ng mga larawan namin.
"Sikat ka ba dito?" Nakatingin ako sa mga taong puno ng pananabik ang mga mukha.
May mga guro at estudyanteng bumati sa amin ngnginitian lang nya. Lahat ay sabi
k na makadaupang palad sya. Ang totoo, artista ba si Jacob? Di na ako magtataka
kung malalalaman kong oo.
"Noon. Actually ikaw din sikat dito noong nag-aaral ka pa." Nakangiti nyang yuko
sa akin.
"Halah akalain mo yun. Sumikat pala ako dito." Parang kasing di kapani-paniwala
na ang isang galing sa ampunanna tulad ko ay sisikat sa malaking inibersidad na
ito.
"Baka naman dahil sa naging tayo noon kaya sumikat ako." siniko ko sya.
"Nope. You got the face, the talent, the skills and the personality that got eve
ryone smitten including me." Lumayo ang tingin nito na tila ba may naaalala. Hmm
sya ata ang may balak maalala ang nakaraan at hindi ako ah.
"Ano yung building na yun?" Turo ko sa one storey building kung saan marami ang
pumapasok at lumalabas naga estudyante.
"School cafeteria. Gusto mong silipin?" Tumango ako kaya naglakad kami papunta d
oon.
Natahimik ang maingay na canteen ng bumungad kami.
"Gusto mong magmeryenda?"
"Ano ka ba. Busog na busog pa ako sa almusal natin kanina. Libutin lang natin."
Nagpatiuna na ako sa paglalakad. Tinignan ko isa-isa ang mga nakaframe na mga la
rawan na nakakabit sa pader ng building.
"Oh andito ka." Turo ko sa isang larawan kung saan kabilang si Jacob. Andoon din
yung mgakasama nya sa Sagada noon. Bata pa sila sa picture.
"Yah. Mga barkada ko sila." Nakangiti syang tumingin doon. "Yan sina Harry at Vi
nce." Itinuro nya yung dalawang may pilyong ngiti. "Si Apollo." Yung seryosong n
akaakbay dun sa Harrt. Sya yung yumakap sa akin sa Sagada noon. "Si TJ." Nakakat
akot namang tumingin nung TJ na yun. Parang laging nagbabanta.
"Eh ikaw bakit di ka nakatingin sa camera?" Nakayuko kasi sya sa picture at tila
may malalim na iniisip.
"Nakaconcentrate kasi ako sa pakikinig sa ipod ko nung kinuha yung picture na ya
n."
"Drama sa radyo ba pinakikinggan mo kaya sobra kang nakaconcentrate?" Natawa ako
sa mismong tanong ko. Di ko maimagine naang isang tulad ni Jacob Tan ay nakikin
ig sa mga radio drama.
"Iisang boses lang naman naririnig ko dun eh. Boses mo." Tulalang napatingin ako
sa kanya. Kaasar bat ba sobrang sweet ng lalaking ito? Hindi na ako magugulat k
ung may kakagat sa aking mga langgam sa katamisan ng mga pinagsasasabi nya.
Ipinasyal din nya ako sa gym at music room ng SCU. Tuwang-tuwa naman ako nung ma
kita ko ang mga larawan ko sa dalawang lugar na iyon. Tama sya. Member nga ako n
g basketball team at ng banda. Isa-isa rin nyang ipinakilala ang mga kasama ko s
a larawan sa music room na sabi nya ay mga kaibigan ko. Maghapon naming linibot
ang university. Ang nakakalungkot lang, wala pa rin akong maalala sa mga taong n
awala sa memory ko.
Sa sobrang pagod namin, sa isang restaurant na kami kumain. Laking tuwa ko dahil
hindi ako nagwala o nawala sa sarili habga bumabyahe kami dito sa Baguio. Baka
sign na yun na pagaling na ako.
Tumingin ako kay Jacob. Busy sya sa paghiwa ng steak nya. Ang gwapo talaga ng hi
nayupak. Bakit ko nga ba sya iniwan noon? Ano kaya ang mabigat na dahilan ko? Da
hil kung tatanungin ako ngayon, kahit na hindi ko pamasasabing mahal ko sya, par
ang ang hirap nyang iwan. Kahit na sinong babae ay ipagpapalit ang lahat ng mero
n sya kung ang lalaking ito ang magiging kapalit nakakasigurado ako doon kaya an
o ang naging dahilan ng pag-alis ko?
Alamkong mahal nya ako. Nakakasigurado din ako doon. Apat na taon. Bakit hinaha
bol-habol pa nya ako? Sa pagiging Jacib Tan nya madali lang para sa kanya ang hu
manap ng kapalit ko. Yung mas maganda, mas sexy, mayaman at hindi sya iiwan. Kac
utetan lang at talent ang maipagmamalaki ko pero bakit patay na patay sya sa aki
n? Nakakahigh isipin. Hindi kaya ginayuma o kinulam ko sya noon para mainlove sy
a sa akin ng ganito katindi? Naks. In love at patay na patay sa akin ang isang J
acob Tan ng ganon katindi na para bang ako na ang pinakamaganda, pinakaseksi at
pinakanakakaakit na babae sa balat ng lupa. Sino ang hindi kikiligin sa katotoha
nang iyon? Sa totoo lang ang swerte ko. Answerte-swerte ko. At sana di na matapo
s ang kasiyahang ito na nadarama ko sa piling ni Jacob. Ang lalaking unti-unti k
o ng minamahal. Muli.
####################################
Chapter 30
####################################
Sandali na lang, please... Ten minutes. No make that five. Please, please, PLEAS
E!
Oy may napatulala na naman kay Jacob oh.
You'll pay for this.
I'll wait for you.
Gwen pupunta na sa Switzerland ang sponsor mo at gusto nilang dun ka na mag-aral
.
Kung talagang mahal ka nya maghihintay sya.
Goodbye babe. I promise babalikan kita. I love you.
AAHH! Kumapit kayo!
Mahuhulog tayo sa bangin!
Dahan-dahan sa pagbubuhat.
Doc dinudugo yung babae!
Sorry, Clang w-wala na. W-wala n-na... yung...baby...mo.
Ang baby ko! Wala. Wala na. Aah!
Umiiyak akong napabalikwas ng bangon. Isa na namang masamang panaginip.
"Gwen?" Naalimpungatang umupo si Jacob sa tabi ko at agad akong yinakap.
"Tahan na. Everything will be alright. Andito lang ako." Mahinang bulong nya hab
ang hinahaplos ang likod ko at manaka-nakang humahalik sa ulo ko.
"S-sorry. Pasensya ka na." Sabi ko habang sumisinghot.
"Okay lang. Its a part of your healing process. Ibig sabihin nyan malapit ka ng
gumaling." Humarap sya sa akin at pinunasan nya amg basang pisngi ko.
"Andito lang ako okay?" Tumango ako sa kanya.
Yes. He has been so patient with me. Gabi-gabi rin syang napupuyat dahil sa akin
. Isang linggo nang ganito ang eksena namin gabi-gabi sa kwarto ni Jacob mula ng
manggaling kami sa SCU. Isang linggo na ang bangungot na iyon pero hanggang nga
yon marami pa rin akong hindi maalala at maintindihan.
Humiga na kami. Ikinulong nya ako sa kanyang mainit na katawan. Nakadama ako ng
ginhawa ng makulong ako sa mahigpit nyang yakap. Dahil sa mga masamang panaginip
ko isang linggo na ring walang nakapagitang unan sa amin.
"Bakit antagal kong maalala yung mga nakalimutan ko?" Pagrereklamo ko sa kanya.
"Di ba sabi ni Dr. Santos, unti-unti talaga yan. Siguro di ka pa nakakita ng tao
o bagay o kaya pangyayari na maaring magtrigger sayo na maalala mo yung mga pil
it mong kinalimutang alaala." Hindi ko sya sinagot. Bagkus ay mas humigpit pa an
g yakap ko sa kanya.
"Don't worry. Inaupdate ko naman sa kanya yung mga nangyayari sayo."
"Salamat."
"Basta para sayo."
"Jake..."
"Hmm?" Antok na sya.
"Mahal kita."
"Hmm?!"
"Sabi ko good night." Naiinis naman daw ako kaya kumalas ako sa kanya at tinalik
uran ko sya habang bumubulong-bulong.
"Sabi ng sabi ng i love you ngayong sasabihan mo ng mahal kita ayaw namang makin
ig. Ayaw ba nya ng tagalog at gusto nya iingles ko pa? Hmp. Kainis! Ay!" Bigla n
ya kasi akong kinabig paharap sa kanya kaya nagulat ako.
"Mahal din kita. I love you, too." Maemosyon nyang sabi. Napatunganga naman ako
sa kgwapuhang nasa harap ko.
"Jake." Pumikit sya ng mariin bago ako hinagkan sa noo.
"Gwen please stop seducing me." Namamaos na sabi nya.
"Bakit ka nagpipigil ay este hindi kita sineseduce!" Nag-init ng sobra ang mukha
ko. Napatawa tuloy sya.
"Kapag naalala mo na ang lahat at kapag naayos na ang problema natin hinding-hin
di na ako magpipigil. Pangako." Shet puputok na ang mukha ko sa sobrang init nit
o. Halik pa nga lang nya nakakaloka na paano na lang kung... Ahem. Baka tuluyan
na akong mabaliw. Isiniksik ko na lang ang mukha ko sa leeg nya at pinilit matul
og ulit.
Walang kasing saya ang mga araw ko sa piling ni Jacob. Mas lalo nya akong inalag
aan. Para akong babasaging kristal kung kanyang ingatan. Wala na akong mahihilin
g pa. Hanggang isang araw habang tinutulungan ko syang magluto ng spaghetting pa
borito nya ay magkaroon kami ng hindi inaasahang mga bisita.
"Ako na ang magbubukas." Paalam nya sa akin habang hinahalo ko yumg spaghetti sa
uce.
"Cge."
Hinintay ko silang makapasok habang yung noodles naman na pinapalambot namin ang
hinahalo-halo ko.
"Gwen." Tawag ni Jacob mula sa likuran ko kaya agad akong humarap sa kanya. Unan
g nasalubong ko ng tingin si TJ na ngayon ay bahagyang nakangiti sa akin.
"Kumusta ka na?" Mabait na bati nito.
"Um o-okay naman." Napatingin ako sa babaeng katabi nya. Napanganga ako ng makit
a kong magkahawig kami. Mas maputi at maliit lang sya sa akin. Hindi ko pa man n
aisasara ang bibig ko ay yinakap na nya ako.
"Kumusta? Antagal mong nawala." Napatitig ako sa mga mata nya. Biglang bumilis a
ng pintig ng puso ko at namuo ang pawis sa noo ko. Ano ba ang nangyayari at nani
nikip na lang bigla ang dibdib ko?
"Gwen, gf ni TJ si Raine."
Raine?
Raine.
Raine!
"Kung umaasa ka pang mahal pa rin kita pwes sinasabi ko sa'yo na nawala na lahat
nang pagmamahal ko sa'yo kung meron man! Itatak mo dyan sa kokote mo na may mah
al na akong iba at hinding-hindi na kita mamahalin pa ulit!"
"Tingin mo ba sa ginawa mo sa akin hinintay pa kita? Na kantahan at paselosin mo
lang ako babalikan na kita? Walang kwenta, Gwen! Wala kang kwenta! Walang-wala
ka kay Raine!"
"Hindi mo na sya mapapalitan sa buhay at puso ko, Gwen. Kahit ano pa ang gawin m
o... Kahit magpakamatay ka sa harap ko, sya pa rin ang mahal ko. Tapos na tayo,
Gwen. Matagal mo nang tinapos ang kung anumang meron tayo."
"Nothing's changed. I still love Raine."
Para akong biglang nabulag. Nawala silang tatlo sa harap ko. Nagdaan sa mga mata
ko ang bawat eksenang sinabi sa akin ni Jacob ang mga salitang pumunit sa puso'
t isip ko.
Naalala ko na. Naalala ko na ang dahilan ng ilang ulit kong pagkamatay.
"Gwen?!" Yinuyugyog na ako ni Jacob kaya biglang bumaling sa kanya ang tulalang
mga mata ko. Biglang bumuhoa ang luha ko. Ansakit ng dibdib ko walang kasing sak
it. Ang puso ko ay kasamang namatay ng baby ko. Pero bakit dama ko pa rin ang wa
lang hanggang sakit at hapdi dito?
Pumiglas ako mula sa pagkakahawak nya at nagtatakbo papunta sa kwarto. Nagsisiga
w si Jacob pero di ko na sya narinig pa.
"Gwen!"
####################################
Chapter 31
####################################
Halos madapa ako patakbo sa banyo pagkatapos kong ilock ang pintuan ng kwarto ni
Jacob. Hindi ko na kasi makita ang dinaraanan ko dahil nabubulag na ako sa mga
luhang bumabagsak sa mga mata ko. Agad ko ring ilinock ang banyo pagkapasok na p
agkapasok ko. Kumuha ako ng suporta sa sink ng banyo bago ako nauupos na napaupo
. Bakit ganon? Namamanhid ang katawan ko pero dama ko ang pagtibok ng ulo ko at
ang kirot sa loob ng dibdib ko. Pakiramdam ko nga ay may invisible sa kutsilyong
nakasaksak doon at di ko maalis. Para akong inoperahan sa dibdib ng walang anes
thesia. Nayakap ko ang sarili ko at napatulala kahit umiiyak. Nag-uunahan sa uta
k ko ang mga masasakit na salitang galing kay Jacob.
Itatak mo dyan sa kokote mo na hindi na kita mamahalin pa.
Wala kang kwenta! Walang-wala ka kay Raine!
Kahit magpakamatay ka pa sa harap ko, siya pa rin ang mamahalin ko.
Kahit magpakamatay ka....
Kahit magpakamatay ka....
Para akong nasasaniban dahil biglang nagkaroon ng lakas ang mga binti ko. Wala n
g ibang nasa isip ko kundi ang salitang magpakamatay. Bakit nga ba hindi? Tutal
sa kanya ng mismo galing na wala akong kwenta. I am useless and I am nothing to
him. Kasalanan ko rin kung bakit nangyayari sa akin iyon. Kung hindi ako umalis
para mag-aral sa Switzerland baka hindi kami nagkaganito ni Jacob. Masaya na san
a kami. Kung di ako umalis kina Carl papuntang Sagada sana hindi ako nasama sa b
us na naaksidente. Buhay pa sana ang baby namin ni Jacob. Sa lahat ng masasakit
na pangyayari sa buhay ko, walang dapat sisihin kundi ako. Tama. I should end it
all here. Wala na rin naman akong silbi. Wala na akong kwenta.
I was searching for some tablets ng makita ko ang spare blade para sa shaver ni
Jacob. Tinitigan ko ito and it looks inviting. Muli akong napaupo sa malamig na
tiles ng banyo. Pinaglipat-lipat ko ang paningin ko sa blade at sa pulso ko.
"Gwen, please open the door." Pagmamakaawa ni Jacob sa nakasaradong pintuan ng b
anyo. Pero ewan ko ba kung anong lumukob sa akin dahil ng marinig ko ang boses n
ya nataranta na lang ako bigla. Ilinapit ko ang blade sa pulso ko. Kailangan ko
pa ng ibayong lakas dahil nanginginig ng daliri ko. At sa isang kisapmata nahiwa
ko na ang pulso ko.
Masakit. Mahapdi. Pero nakatanga lang ako habang lumalabas ang
at ko. Rinig ko ang pagkalabog ng pinto gawa ni Jacob pero wala
m. Nabalot na ang kamalayan ko sa isiping malapit nang magtapos
hihirap, ang lahat ng sakit. Amoy na amoy ang dugo ko sa buong
also suffocating me.

dugo mula sa sug

na akong pakiala
ang lahat ng pag
banyo. And it is

Nanghihina na rin ako sa dami ng dugong lumabas at patuloy na lumalabas sa sugat

ko. Nanlalabo na ang kamalayan ko nang magiba ang pinto ng banyo at humahangos
na pumasok si Jacob.
"Oh my God! No! Gwen anong ginawa mo?!" Taranta syang naghanap ng towel at nangi
nginig na binalot ang kamay ko.
"Oh God! Oh God!" Maingat nya akong binuhat.
"Dios ko anong nangyari?" Salubong ni Raine kay Jacob.
"She cut herself. Please help me. Dalhin natin sya sa ospital please! Please! Im
begging you! Help me." Pikit na ang mga mata ko pero gising naman ang diwa ko k
aya alam ko ang labis na pagmamakaawa sa boses ni Jacob.
Mapait akong napangiti. Bakit biglang sumakit ng matindi ang sugat sa puso at p
ulso ko nung marinig ko ang umiiyak na boses nya? Ahh. Mahal na mahal ko talaga
sya. Tama lang ang ginawa ko. Kapag nawala ako ng tuluyan hindi na rin sya mahih
irapan. Hindi na rin sya masaaaktan. Wala na syang hihintayin. Magkakaroon na sy
a ng bagong bubay aa piling ng babaeng mamahalin sya at hindi iiwan gaya ng gona
wa ko.
I deserve this. I deaerve to die.
Ipinasok nila ako sa kotse. Ramdam ko pa ang mahigpit na yakap ni Jacob. Ang pag
halik nya sa ulo ko. Ang pagtulo ng mga luha nya sa mukha ko.
"I love you, Clang. Mahal na mahal kia. Wag kang mamamatay. Wag mo akong iiwan p
lease! I love you so much babe." Namamaos na paulit-ulit nyang bulong.
Too late, Jacob.
Too late.
And so finally, I let the darkness rule.
________________________________________
Goodbye Clang na nga ba?
POV ni Jacob next chapter.
####################################
Chapter 32
####################################
"TJ bilisan mo pa! Faster dude!" Taranta kong sigaw kay Tristan nang maramdaman
ko ang pagbigat ng katawan ni Gwen sa pagkakayapos ko sa kanya.
"Dude we are already literally flying!" Sigaw nito pabalik.
"Wag nga kayong magsigawan. Lahat tayo dito natatakot at natataranta na!" Sigaw
din ni Raine.
Yes we are scared. They are scared. Pero walang panama ang takot nila sa takot k
o ngayon. Humigpit ang yakap ko sa kanya lalo na ng makita ko ang towel na nakab
alot sa pulso nya na basa na ng dugo. Nanlalamig at namumutla na rin sya. Damn t
his is the scariest thing that happened to me lalo na at sa pinakamamahal kong b
abae nangyari ang bagay na iyon.
Alam kong malaki ang parte ko sa nangyari sa kanya. Kung hindi ko sya sinaktan n
g todo nung inalagaan nya ako nung nabaril ako, wala na sanang ganito. Imbes na
papunta sa ospital para iligtas ang buhay nya ay namamasyal sana kami kung saan.
Kasal na dapat kami. May mga anak na sana kaming inaalagaan ngayon. Masaya na s
ana kami. Puro sana. Kung hindi lang sana ako naging tanga at naging manhid sa p
agmamahal nya.
This is the third time I felt like I was beaten up black and blue by some guys n
a wala akong laban. Masakit sa katawan lalo na sa dibdib. Nung una ay nung magis
ing ako at mapanood ang video nya. Ikalawa ay nung iniwanan nya ako sa music roo
m na umiiyak. Yes. I cried silently that day. I showed my friends that I am stro
ng in letting her go. Na gumanti lang ako sa pananakit nya sa akin. I saved my p
ride that day but my heart was broken for the second time around by the same gir
l. I didn't admit to them my true feelings. Kahit ilang buwan din akong hindi ki
nausap ni Apollo. I thought I was stronger. Pero nakakatang ina lang, everythin
g I see reminds me of her. My sofa, kitchen, bathroom, bedroom ultimo laundry a
rea reminded me of her. Ilang gabi ba akong nagigising in the middle of the nigh
t hearing her cry? Kumuha pa nga ako ng ibang apartment thinking that the buggin
g on my mind would at stop. But it didn't. Mas lalo akong di napakali kaya bumal
ik din ako sa condo.
It eventually stopped when Apollo gave me the guitar she asked him to fix. Iniya
kan ko ang gitarang iyon. How could I be such a fool? That's the time I realized
na kahit paulit-ulit akong saktan ni Gwen, mahal na mahal ko pa rin sya. Na ka
hit ilang beses nya akong iwan hihintayin ko pa rin sya. Halos isang taon na nam
an ang pinalagpas ko. Ilang buwan ko ba syang hinanap after realizing how stupid
I am? Mabuti na lang napanood ni Vince sa isang babae nya yung video ni Clang s
a Sagada. He went there without any plans. He just wanted to see her pero hindi
rin sya nakatiis.
He talked to her. But what shocked him was that hindi na aya nakikilala ni Gwen.
Akala nga nya nung una ay gumaganti lang ito sa kanya. Naintindihan nya lng an
g lahat ng magsuntukan sila ni Carl. What's worse, nalaman din nyang namatay ang
sana'y mgiging anak nila ni Gwen. He went back to Baguio more hurt and more bro
ken. Tama si Carl. Sinira nya ang buhay ng babaeng mahal nya. He doesn't deserve
her. Ilang gabi syang lasing until his friends helped him plan everything to ha
ve Gwen back.
Nang maiuwi nya ito ilang gabi ba syang puyat sa kapapanuod ditong matulog. Scar
ed that if he closes his eyes ay bigla na lang itong mawala.
And now nakakaalala na sya. From the expression on her face, je knew na nakakaal
ala na ito. Yes he knew she would be hurt.
He didn't mean to hurt her with the truth for how can they start over again if t
here are unsolved issues between them. The pain of remembering the past is a par
t of it. Yun nga lang hindi nya naman akalain na aabot sa ganito.
Walang puknat sya sa paglalakad paikot-ikot sa labas ng kwarto kung saan nila ip
inasok si Gwen. Hindinya na alamkung ilang oraa na silang naghihintay at kung il
ang oras na syang windang.
"Dude." Dumating na sina Apollo, Vince at Harry. May pag-aalala rin sa kanilang
mga mukha. Tinapik sya ng mga ito sa likod. Nagbibigay ng suporta. Gusto nya ng
maiyak. Gusto nya ng bumigay.
"Doc..." Agad silang nahsilingunan nng marinig ang boses ni Raine. He hoped he d
idn't. The doctor's face confirms his fear.
"Im sorry..."
His tears fell like raindrops on his face.
####################################
Chapter 33
####################################
"The patient lost too much blood. If we can't give her a blood transfusion ASAP,
we might lose her." The doctor said with a poker face.
"What blood type doc?" Apollo asked. Nagpasalamat ako dahil as of now hindi ako
makapagsalita ng maayos.
"AB-." My shoulder slumped. Everyone knows na rare ang blood type na yun at isa
man sa amin ay walang may blood type na ganon.
"Then we should start looking for that precious blood." Vince tried to lighten u
p the mood but we were just too stunned. For sure pahirapan din ang paghahanap n
g ganong klase ng dugo. Is this it? Is this the end of Gwen? No! Hindi ko matata
nggap!
Napasuntok ako sa pader sa kawalan ng pag-asang nararamdaman ko. Gusto ko nang m
agwala.
"Uh...guys!" Raine was telling us something pero natatalo ang boses nya sa pagka
taranta ng mga kaibigan ko.
"Harry, go to BGH. Apollo call Naguillian or San Fernando City for possible stoc
k of that blood. Vince sa SLU Medical Center ka. I'll go to St. Mary's." TJ inst
ructed them. Hindi nya pinapansin ang pangangalabit ni Raine sa tabi nya.
"TRISTAN JED S. KIM MAKINIG KA MUNA SA SASABIHIN KO BAGO KA MAGDADADAKDAK DYAN!"
Lahat kami ay napatingin kay Raine. Even the doctors and nurses passing by stop
ped to listen to what she is going to say.
"Finally got your attention huh?!" Taas kilay na baling nito kay TJ.
"Mayang gabi na lang yang request mo baby ha. Its Gwen's life we are talking abo
ut here. Promise four hours tayo mamaya." Bulong ni TJ sa asawa na narinig naman
ng lahat. Ibinulong pa. Manang-mana talaga kay Raine.
"Napakapervert mo talaga, Tristan. Hindi yan ang sasabihin ko!" Binatukan pa nit
o ang asawa.
"Eh ano?!" Naiinis na ring pakli nito.
She rolled her eyes then said, "Hindi nyo na kailangang maghanap dahil AB- ang d
ugo ko."
"Shit! Doc!" Pasigaw na tawag ni TJ sa doktor. I sighed in relief.
Pati sina Apollo, Harry at Vince ay kababakasan ng saya.
Agad namang inasikaso ng mga nirses si Raine. I looked at the room where Gwen is
. May pag-asa pa, babe. Please hold on. I silently prayed for God's mercy.
Ligtas na sya. But I was silently crying inside of me as I look at her pale face
. Kahit alam kong magiging maayos na ang lagay nya, hindi pa rin lubos ang kasi
yahan ko. I want her to wake up asap. I studied her skin color. Unti-unti na ito
ng nagkakakulay dahil sa isinaling dugo mula kay Raine. Gwen and I owe her Gwen'
s life and our possible happy ending. If Gwen would forgive me. Who would have t
hought na ang babaeng muntik nang maging kapalit ni Gwen sa puso nya ang magigin
g tagapagligtas nito? He was just so glad that Raine has a golden heart. Na kahi
t hindi pa man sila close ni Gwen ay nagawa na nyang iligtas ang buhay nito. He
is thankful to have Raine in his life. Of course as his girl bestfriend and as T
J his original bestfriend's girlfriend.
"Dude. Relax na. Everything's gonna be fine now. Kaya nya yan. Gwen is strong."
Nakangiting tinapik ni TJ ang balikat ko.
"Thanks dude. I know she can make it. How's Raine?" Bigla itong napasimangot nan
g marinig ang pangalan ng asawa.
"Ayun forfeited na yung four hours namin. Inaantok na daw sya sa dami ng nawala
sa kanyang dugo."
Natawa sya dito. Talagang yun at yun lang ang priority nito tuwing gabi. Ang hap
py time nilang mag-asawa.
"May bukas pa naman. For sure nakabawi na ng lakas yun." I tried to crack a joke
kahit na kinakabahan at mabigat pa rin ang loob ko sa paghihintay na magising s
i Gwen.
Napatakip ako ng tenga ng biglang humalakhak si TJ.
"Tang ina dude bakit di ko naisip yun? Cge uuwi na kami ng mapatulog ko na ang b
aby ko." Nagmamadali syang naglakad papunta sa pinto ngunit bago tuluyang makala
bas ay tinawag nya ang pangalan ko.
"Dude this will be your third chance. Wag mo ng sayangin. Wag mo na syang pakawa
lan." He sincerely told me.
"Yes dude. I will not let her go this time." I promised that to him and to my se
lf.
I don't know kung ilang oras akong nakatulog. Sumuko na pala ang isip at katawan
ko sa takot, pag-aalala at pagod. I was just awaken by the tugging of someone o
n my hand.
"J-jake..." It's Gwen! I automatically stood up and hughed her. Nakakabakla man
pero lumabas lahat ng pinipigilan kong luha when I saw her finally awake.
"Gwen! Clang! Gwen! Clang!" Namamaos kong tawag sa pangalan nya habang nakayakap
sa kanya. Humagulgol na ako ng tuluyan nang maramdaman ko ang pagyakap nya sa a
kin.
"Mahal na mahal kita. Ikaw lang. Ikaw lang ang mahal ko." I told her as I kissed
her hair, her eyes, her nose. Then, I claimed her lips. I was so damn happy whe
n she kissed me back. Nang maging maayos na ang damdamin ko ay rinecline ko ang
bed nya para umangat ang pagkakahiga nya. I sat beside her holding her bruised h
and.
"Im sorry." Magkasabay pa naming sinabi sa isa't isa. Nagkangitian tuloy kami at
hindi ko matiis na hindi sya muling halikan sa labi.
"Please don't do that again. Babe, kahit na gaano kasama ang loob mo sa akin or
kung gaano kalaki ang galit mo please do not try to take your life. It hurts a
lot seeing you slowly fading away. It gave be unbearable pain babe. Unbearable."
My voice cracked. Muling tumulo ang luha ko. She wiped my tears away.
"Alam ko. Im sorry for all the pain I caused you. Babe, nung malapit na akong ma
walan ng malay dun ako nagsisi kung bakit nagawa ko yun. Kapag malapit na palang
mawalan ng pag-asa na mabuhay ang taong nagcommit ng suicide saka nya malalaman
ang lahat ng pagkakamali nya. Oo galit ako sa sakit na idinulot mo. Nasasaktan
ako nung maalala ko yung masasakit na salitang sinabi mo sa akin noon. And nung
makita ko sya, dun na sumabog lahat. Hindi ko kayang makita ng harap-harapan yun
g mukha ng babaeng sinasabi mong mahal mo. Pero nung maalala ko yung pag-aalaga
mo sa akin dun ko narealize na may maliit pa sigurong chance na mahalin mo ulit
ako. That there is a possibility for us to have another chance. That you now lov
e me for being me and not because I look like the girl who owns your heart." She
smiled at me.
"You own my heart eversince Gwen. Everything I have was marked by you four years
ago. Kahit umalis ka at iniwan ako, sayo pa rin lahat ang kung anong meron ako.
My thoughts, my body, my heart, all of me. When you left the second time I thou
ght you unmarked me. Akala ko everything there is was for revenge. Akala ko kaya
na kitang palitan sa isip, katawan at puso ko. Pero mali ako. Maling-mali. Naku
ha mo na naman ang puso ko. Im so sorry for your lost future, for our lost baby,
for our lost time and memories together. Can I make it up to you this time, bab
e?" I kissed her bruised wrist na nababalutan ng bandage.
When I finally looked into her eyes, I got the answer.
####################################
Final Chapter
####################################
A/N
Bago ko po tapusin ang kwento nina Jacob at Gwen/Clang nagpapasalamat ako sa mga
sumusunod sa pagsuportang ibinigay nila sa kwentong ito simula sa Prologue hang
gang dito sa Final Chapter. Sa mga votes at comments na talaga namang nakakatouc
h at inspire. Na kahit walang cover eh pinagtyagaan nyo talagang hintayin ang ud
gabi-gabi. Sa pagmamahal na ibinigay nyo kina Jacob at Clang at sa akin na rin.
. . Maraming salamat po. Sana suportahan nyo rin sina Harry, Apollo at Vince sa
kanilang mga kwento.
@juVann
@emzkie05
@umaizaful
@simple_me1007
@mpcanada
@phoenix_08
@marjlugtu
@xharubiiex
Sa inyo pa lang solve na ang isang update ko. Salamat sa appreciation ;)
See you sa kwento nina Harry at Apollo.
_________________________________________
Isang taon ang matuling lumipas pagkatapos nang pangyayaring yun. No more dramas
and harsh words. Wala nang sisihan. Wala nang mga what ifs. Wala nang 'ikaw kas
i'. Masaya na kami at nabigyan pa kami ng isa pang chance para maipagpatuloy ang
love story naming dalawang beses na nagkaroon ng cut. Hindi mahirap ang magpata
wad at lumimot sa sakit ng nakaraan kung ang dahilan ng paglimot at pagpapatawad
ay ang taong mahal mo.
Madalas sa hindi, marami ka munang pagdadaanang hirap at sakit para makuha yung
talagang gusto mo. Pero dahil sa hirap at sakit napapatunayan mo na kung talagan
g mahal mo ang isang tao, kahit ilang balde pa ng luha ang ilabas mo, kahit ilan
g sipon pa ang tumulo, kahit gaano pa kalalim ang sugat, kahit ilang iyak at nga
wa pa ang iconcert mo, kahit ilang taon pa ang lumipas, babalik at babalik ka pa
rin sa kanya - sa taong minamahal mo, sa taong nagmamay-ari ng puso mo.
I looked at him and have to smile. Finally, we have forgiven at forgotten all th
e bad memories that came between us. Yes. Hindi sya madaling kalimutan. We kept
them deep down inside and slowly trying to make those bad memories into good one
s. We can't let those things ruin us again.
Seven months na kami dito sa Hong Kong kung nasaan ang main office ng business n
ina Jacob. And I am now Mrs. Guinevere Ruth Antonio Tan. Nagpakasal muna kami ni
Jacob sa Pilipinas bago pumunta dito. It was a simple civil ceremony na dinaluh
an ng mga malalapit naming mga kaibigan: ang 5 Kings at si Raine, na nalaman kon
g pinsan ko pala dahil pinaimbestigahan na pala ni Jacob nung ikalawang iniwan k
o sya ang background ko (nalaman namin 2 days bago ang ceremony); ang barkada ko
ng sina Meah, Emily at Divine ; sina Sister Amabelle at syempre sina Zaidoken at
Carl na hanggang sa kasal ay pinagbabantaan pa rin si Jacob.
Wala na rin akong problema sa suportang ipinangako ko sa ampunan dahil monthly k
aming nagpapadala ni Jacob idagdag pa ang mga ibinibigay din ng 4 Kings na nasa
Pinas. At dahil honeymoon pa rin daw namin ng magaling kong asawa ay nagtatrabah
o ako bilang personal aide ng aking gwapong mister. Kung alam nyo lang. Wala nam
an akong ibang pinagkakaabalahan doon kundi: humiga, pumatong, minsan dumapa, mi
nsan tumuwad... Bahala na kayong mag-isip kung ano ang ginagawa namin sa mga pos
isyong iyan dahil kapag nagsimula na syang mangalabit sa loob ng opisina nya kah
it saan na kami abutan. Basta walang audience syempre. Bukod pa sa bahay namin h
a. Bakit antagal ng honeymoon? Dahil ayon sa magaling ko na namang asawa, hangga
t wala kaming baby ay honeymoon namin araw man o gabi. Katulad ni Raine, ayaw ko
pang magkababy hanggat hindi kami ikinakasal sa simbahan. At bakit hindi kami i
kinasal sa simbahan? Dahil ang gusto ng 5 Kings iisang seremonyas lang ang kasal
nilang lima. Kaya nga minamadali na rin as in hinaharass na ni TJ sina Apollo,
Harry at Vince na humanap ng mga mapapangasaw nila. Oh di ba ang sweet ng magkak
aibigang yun?
Dumapa ako para maghanda ng matulog. Hay lakas ng stamina ni Jacob. Nakatatlo na
kami kanina sa office tapos humirit pa ng dalawa pagkauwi namin dito sa bahay.
Papayat ako nito. Hehehe.
Wala pa atang limang minuto ako nkapikit ng maramdaman ko ang paggapang ng kanya
ng kamay sa likod kong hubad. Isinusulat nya doon ang mga salitang i love you at
isa pa. Hay eto na naman sya. Hinigit nya ako at ipinatong sa kanya.
"Babe, woman on top tayo." Bahagya akong nanginig ng maramdaman ko ang pagkabuha
y ng mainit na bahagi ng kanyang katawan.
"Jake kailangan ko nang magpahinga..." Pagrereklamo ko. Kunwari. Hihi.
"Babe last na ito." He started licking, biting and kissing my neck.
"Kanina-ooh-mo--ahh---pa-hmm-sina-shit-bi-ahh-sa----hmm-office--yannn-ohmp!" Ipi
nasok nya na yung kanya at natatamaan nya na naman ang g spot ko.
"Ahhmp. Gus-tong-gus-to--oh-mooh-na-man---eh. Damn!" He pumped me up and down. L
angya akala ko ba ako ang masusunod sa rhythm? May woman on top, woman on top pa
syang nalalaman. I pushed him hard on the bed and stopped the movements he is m
aking.
"May this serve as your punishment dear husband!" I pounded on him with speed an
d force I can't imagine I could do that earned me deafening moans and groans fro
m him.
Humihingal kaming pareho nang bumagsak ako pahiga sa tabi nya.
"Babe..." Tawag nya.
"You want more?" Nakangising tanong ko sa kanya. He laughed hard.
"I love you always and forever." He whispered. He kissed me.
"I will always and forever love you." I answered. I kissed him back.
And we slept with our happiest smile. Again.
#end#