Sa ilog

SA ILOG ——.
Ni Edgar Allan Poe
Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
13 pantig bawat taludtod

Sintang ilog! sa kanyang kaylinaw na agos

ng tubig na tila salamin, lumilibot
Ang sining mong sagisag ng mamula-mulang
karilagan - ang pusong hindi nalilingid -
Ang mapaglarong salimuot niring sining
sa dalaginding nitong matandang Alberto;

Ngunit nang sa pag-alon ay tila ba siya -

kumikislap noon, at siya'y nangangatal -
bakit, yaong pinakamarikit na sapa
nahahalintulad ang sumamba sa kanya;
Pagkat sa puso nito, tulad sa batis mo,
labis na nakabatay ang kanyang larawan -
Ang puso nitong nangangatal sa pagngiti
ng kanyang matang hagilap ay kahulugan.

-
-
-

TO THE RIVER ——.

Edgar Allan Poe

Fair river! in thy bright, clear flow

 Of crystal, wandering water,
Thou art an emblem of the glow
 Of beauty—the unhidden heart—
 The playful maziness of art
In old Alberto's daughter;

But when within thy wave she looks—

 Which glistens then, and trembles—
Why, then, the prettiest of brooks
 Her worshipper resembles;
For in his heart, as in thy stream,
 Her image deeply lies—
His heart which trembles at the beam
 Of her soul-searching eyes.
Pag-iisa

PAG-IISA
Ni Edgar Allan Poe
Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
15 pantig bawat taludtod

Noong panahon ng pagkabata'y di ako naging

Tulad ng iba - at ako'y hindi napagkikita
Tulad ng nakita ng iba - hindi ko madala
Mula sa karaniwang tagsibol ang aking dama -
Mula sa kapwa pinagmulang hindi ko nakuha
Ang aking kalungkutan - at hindi ako magising
Ang aking puso sa tuwa ng may parehong himig -
At ang tangi kong inibig - inibig kong mag-isa -
Noon - ng aking kabataan - sa bukangliwayway
Ng pinakamatinding unos sa buhay - hinugot
Sa bawat kaibuturan ng mabuti't pasakit
Yaong hiwagang nagtanikala pa rin sa akin -
Mula sa kaylakas na agos, o sa balong -
Mula sa pulang talampas ng kabundukang yaon -
Mula sa haring araw na sa akin ay lumulon
Sa taglagas nitong bahagyang natina ng ginto -
Mula sa matinding kidlat doon sa kalangitan
Habang dumaan sa aking anaki'y lumilipad -
Mula sa ugong ng kulog, at nanalasang unos -
At ang alapaap na nagsa-iba't ibang anyo
(Nang yaong kabuuan ng kalangitan ay bughaw)
Na kapara'y yaong diyablo sa aking paningin -

ALONE
Edgar Allan Poe

From childhood's hour I have not been

As others were — I have not seen
As others saw — I could not bring
My passions from a common spring —
From the same source I have not taken
My sorrow — I could not awaken
My heart to joy at the same tone —
And all I lov'd — I lov'd alone —
Then — in my childhood — in the dawn
Of a most stormy life — was drawn
From ev'ry depth of good and ill
The mystery which binds me still —
From the torrent, or the fountain —
From the red cliff of the mountain —
From the sun that 'round me roll'd
In its autumn tint of gold —
From the lightning in the sky
As it pass'd me flying by —
From the thunder, and the storm —
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a daemon in my view —
Si Annabel Lee

SI ANNABEL LEE
ni Edgar Allan Poe
malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
10 pantig bawat taludtod

It was many and many a year ago,

   In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
   By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
   Than to love and be loved by me.

Ilang taon na yaong lumipad

sa isang kaharian sa dagat
may dalaga roong nananahan
at Annabel Lee ang kanyang ngalan
dalagang wala nang iniisip
kundi ibigi't aking mahalin.

I was a child and she was a child,

   In this kingdom by the sea,
But we loved with a love that was more than love—
   I and my Annabel Lee—
With a love that the wingèd seraphs of Heaven
   Coveted her and me.

Musmos ako at musmos din siya

sa kahariang ito sa dagat
nag-ibigan kaming lalo't higit
ako at ang aking Annabel Lee
na may pagsintang alay sa amin
ng may pakpak na anghel sa langit.

And this was the reason that, long ago,

   In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
   My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsmen came
   And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
   In this kingdom by the sea.

At ito ang sanhi noon pa man

sa kahariang ito sa dagat
umihip ang hanging nagpaginaw
sa marilag kong si Annabel Lee
kaya mga kamag-anak niya'y
pilit nilayo siya sa akin
nang mapipi siya sa sepulkro
sa kahariang ito sa dagat.

The angels, not half so happy in Heaven,

   Went envying her and me—
Yes!—that was the reason (as all men know,
   In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
   Chilling and killing my Annabel Lee.
Anghel na di gaanong masaya
ay nainggit sa aming dalawa
Oo, iya'y sanhi (madla'y alam
sa kahariang ito sa dagat)
gabi, hangi'y umihip, guminaw
at pumaslang sa'king Annabel Lee

But our love it was stronger by far than the love

   Of those who were older than we—
   Of many far wiser than we—
And neither the angels in Heaven above
   Nor the demons down under the sea
Can ever dissever my soul from the soul
   Of the beautiful Annabel Lee;

Ngunit pagsinta'y kaytinding higit

ng pagsinta ng mga matanda
at mauutak kaysa sa amin
maging mga anghel sa itaas
at demonyo sa laot ng dagat
ay di mapaglayo ang kalulwa
ko't ng maganda kong Annabel Lee

For the moon never beams, without bringing me dreams

   Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise, but I feel the bright eyes
   Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
   Of my darling—my darling—my life and my bride,
   In her sepulchre there by the sea—
   In her tomb by the side of the sea.

Buwang di nikat, nang di nangarap 

ng pagkarilag kong Annabel Lee
Tala'y di nikat, linaw ng mata'y
dama ko sa aking Annabel Lee
at sa dilim, humimlay sa tabi
ng aking sinta, asawa't buhay

sa kanyang sepulkro sa may dagat

sa kanyang puntod sa tabing-dagat