AKALA KO Akala ko hanggang dun lang yun

By: Tamin Garcia Ngunit hindi, hindi lang yun hanggang dun
Akala ko kilala ko Siya. Binasag. Winasak. Sinira. Nilason.
Akala ko mahal ko Siya. Ganun ako kahina ng wala ang kanyang
proteksyon.
Akala ko sapat na na masaya ako
Akala ko. Akala ko lang ang lahat.
Gusto ko ng tapusin. Gusto ko ng matapos.
Parang akong kandilang nauupos.
Sa mahabang panahon
Walang lakas. Nakagapos.
Mata ko’y nakatuon
Naghintay. Naghanap. Napagod.
Sa tagumpay ng mundo
Umasa. Nabigo. Nasaktan. Lumuha.
Sa palakpak ng tao.
Akala ko wala ng pag-asa.
Sa mga sertipiko, sa mga tropeo,
Akala ko wala ng darating pa.
Sa mga bagay na akala ko,
Ngunit mali! Mali na naman ako.
Na akala ko ay tama
Na akala ko ay tatagal.
Sa panahong akala ko wala na,
Dumating Siya
Sa paghakbang ng aking mga paa
At ako’y ginising
Akala ko ay tama pa
Sa matagal na pagkakahimbing.
Akala ko ay ayon pa sa ninanais Niya
Mata’y nabuksan
Niyakap ko ang mundo ng hindi ko alam
Isipa’y naliwanagan
Tinalikuran ko Siya ng hindi ko nalalaman
Nakita ko, nakita ko
Mali! Hindi ko Siya tinalikuran
Nakita ko kung gaano kami kalayo
Dahil sa simula pa lang, sa simula pa lang
Ngunit hindi Niya yun tiningnan
Hindi na Siya, wala ako sa Kanya.
Tinawid Niya lamang ang distansya sa
aming pagitan
Sa matagal na panahon Tama! Siya at Siya ang gumawa ng paraan.
Wala ako sa Kanyang direksyon Akala ko mahal ko Siya. Mamahalin ko pa
At buhay ko ay nagumon lang pala.

Sa mahirap na sitwasyon Akala ko nag-iisa ako. Naririyan pala siya,

naghihintay, minamahal ako, matagal na.
Sarili ko ay nilamon
Ng malupit na panahon