ISANG LETRA NANINIWALA AKO

Hindi pa. Naniniwala ako sa aswang. Lumaki ako na kinukuwentuhan ng mga tiyuhin ko na
Nakakatuwa ang dalawang salitang iyon. galing sa Capiz at Aklan tungkol sa kanila kaya, oo, naniniwala ako sa aswang.
Hindi pa. Naniniwala ako na kaya nilang magpalit ng anyo. Na dapat akong maging mas
Para ang gandang pakinggan sa umpisa. mapayapa na marinig ang pagpalatak ng bibig ng tiktik dahil kung malapit daw ang
Parang laging may paanyaya ng simula. tiktik ibig sabihin ay malayo ang aswang. At siguro, iisipin mo na nababaliw na ako
Kumain ka na ba? Hindi pa. o napakadali ko namang mauto pero, oo, hindi ako nagsisinungaling, naniniwala
Napanood mo na ba ‘tong pelikula? Hindi pa. ako sa aswang.
Natikman mo na ba ‘to? Hindi pa e.
Natikman mo na ba ako? Hindi pa. At naniniwala rin ako sa nuno. Naniniwala ako sa nuno – iyong maliliit na nilalang
Hindi pa. na nakatira umano sa mga punso. Na posibleng nandiyan lang daw na nagtatago
Parang laging may kasunod na “pero gusto ko sana.” sa likod ng puno. Kaya kinakagat ko ang daliri ko tuwing nalilimutan kong baka
Parang nagsisimula ng maraming oo, tama, magsisimula. andiyan sila at ayaw nila nang tinuturo, dahil baka kunin nila ako sa gabi at dalhin
May pangako ng isang simula. sa kaharian nila para gawing kalaro. At alam ko, wala pa akong kilala na dinukot
Kaya siguro magandang pakinggan sa una dahil sa pinapangakong simula. nila pero mahirap nang sumugal, kaya kapag nagturo ako sa masukal na gubat
Pero hindi pa, sandali, huwag muna. kinakagat ko ang aking hintuturo dahil, madali akong maniwala at naniniwala ako
Mahal ko na ba? hindi pa. sa mga nuno.
Sandali, huwag muna,
mahal ko na ba? hindi kaya..huwag muna. At tutal rin lang ay sinasabi ko na ang mga kalokohan na ‘to, siguro dapat na ring
Tapos na ba? hindi pa, huwag sana. malaman mo: ang dami pang mga bagay na walang basehan ang pinaniniwalaan
Hindi pa. ko. Katulad ng tuwing umaalis ka ng maaga habang kumakain tayo ng
Nagustuhan ko ‘tong dalawang salita dahil sa ibang pagkakataon para bang magkasama ay iniikot ko ang mga plato para hindi ka mapahamak sa kalsada. O
may pangako na balang araw magiging hindi na. sa tuwing mahuhulog ang tinidor ko kapag kumakain ng mag-isa ay iniisip kong
Umaasa ka pa ba? Hindi na. sosorpresahin mo ako sa iyong pagbisita. Nakagat ko ang dila ko kanina at
Naghihintay ka pa ba? Hindi na. binigyan ako ng numero na sakto sa unang letra ng pangalan mo at hiniling ko na
Masakit pa ba? Hindi na. sana ay nasa isip mo nga ako. At oo, kung nakagat mo ang dila mo kanina,
Mahal mo pa ba sya? Hindi na. malamang kasalanan ko ‘yon dahil nasa isip kita.
Tama. Wakas. Hudyat ng isang wakas.
Kaya siguro magandang pakinggan hanggang sa ngayon dahil sa hinuhudyat Nasa isip kita. Sa umaga, kapag nakita ko kung anong oras na, iniisip ko kung
nitong pagwawakas, nakarating ka na ba sa opisina. Nasa isip kita. Sa tanghali, alam kong nagtitipid ka
hindi ba? pero kumain ka naman nang sapat para hindi ka gutumin sa trabaho, ‘di ba? Nasa
Umaasa ka pa ba? Hindi na. isip kita. Sa hapon, malamang pagod na pagod ka na naman sa dami ng
Naghihintay ka pa ba? Hindi na. pinapagawa nila sa’yo na hindi mo kayang tapusin bago magdilim. At nasa isip
Masakit pa ba? Hindi na. kita. Sa gabi, saan ka pa pupunta pagkatapos ng trabaho, magbabaka-sakali na
Mahal mo pa ba sya? Hindi na. puwede tayong magkita. At patawad, wag ka sanang mairita pero gusto kitang
Mahal mo pa ba sya? Hindi na. makita, maniwala ka, dahil minsan nakakasawa na nasa isip lang kita.
Mahal mo pa ba sya? Hindi na.
Umaasa ka pa ba? At oo, malamang hindi nga ito ang pinakamagandang panahon para sabihin sa’yo
Umaasa ka pa ba? ito bilang puro maligno at lamang-lupa ang kaninang mga binabanggit ko pero
Nakalimutan mo na ba sya? Hindi na. intindihin mo: kung kaya kong maniwala sa mga bagay na wala akong basehan o
Hindi na? Nakalimutan mo na ba siya? katibayan tulad ng mga ito, bakit ako hindi maniniwala sa’yo? Sa atin? Sa tayo?
Hindi pa.
Tangina. Kapag nginingitian mo ako, naniniwala ako. Kapag hinahawakan mo ang kamay
Nagsimula pero ‘di tayo matapos- tapos sa hindi pa at hindi na. ko, naniniwala ako. Kapag inaakbayan mo ako, naniniwala ako. Kapag hinahalikan
Tangina. Isang letra lang ang pinagkaiba. mo ako, naniniwala ako. Naniniwala ako dito. Hindi ito laro. Hindi ito “hanggang
Wala pang isang segundo para isulat, isang pindot lang sa keyboard. dito na lamang at maraming salamat.” Naniniwala ako na kaya natin ito. At
Tangina. Ang tagal na. Pero hanggang ngayon hindi pa. naniniwala ako na kung maging masakit man, kung pagdating sa dulo ay patayin
‘Pag tinakpan mo nga ang letrang P magmumukha itong hindi na e. man ako sa sakit ng saya na ibinibigay mo, magiging sulit ang lahat dahil naniwala
Pero hindi pa. ako sa’yo.
Kung anu-ano na ang pinantakip ko pero gano'n pa din siya.
Kung anu-ano na ang pinambura ko, pero hanggang ngayon nasa simula pa. Oo. Ikaw ang tinuturo ko at hindi ko kakagatin ang daliri ko, dahil gusto kong
Kung sinu-sino na ang nilapitan ko pero na sa'yo pa rin ang mga paa ko. tangayin mo ako patungo sa kung saan mang kaharian o kagubatan mo gusto.
Na sa'yo pa rin ako. Oo. Ikaw ang sinisigaw nitong dibdib ko at hindi ako matatakot kung lalapitan mo
Sabihin mo nga, gaano karaming salita pa ang kailangan kong isulat para ako. Dahil naniniwala ako. Naniniwala ako na kaya natin ‘to.
mapalitan ang isang letra? Tangina.
At naniniwala ako sa karma. Na kung ano ang ibigay mo sa kalawakan ay siyang
ibabalik nito sa’yo nang may interes pang kasama. Ilang beses ko nang isinilid sa
garapon ang puso ko at itinapon ito sa dagat sa pag-asa na may makakahanap sa
kanya at magbabalik sa akin nito ng buo pa. Pero ang tagal na at wala pa akong
nakukuha. Kaya kung sakali lang na makita mo ang puso ko na inanod sa aplaya;
iniisip kung anong gagawin sa kanya – itatabi, itatapon o ipagsasawalang-bahala,
maghihintay ako sa desisyon mo. Maniwala ka sa’kin. Maghihintay ako.
Ibalik mo sana.
NANINIWALA AKO
Noong iwan mo ako ng walang pasabi, o pangako ng pagbabalik,
umiyak ako buong gabi. Umiyak ako nang sobrang tindi;
kinailangan kong ibilad sa araw ang unan ko kinabukasan.
Ang sarap pala sa pakiramdam ng patulugin ka ng sarili mong pag-iyak.
Naisip ko, hindi pinakuluang dahon ng bayabas, o alak,
ang sagot sa ganitong klaseng sakit.
Luha ang pinakamabisang pang-langgas sa sugat ng puso.
Kaya… inaraw-araw ko ito.
Sinisimulan at tinatapos ko ang mga araw na binabalikan
ang mga sugat na iniwan mo.
Iniisa-isa ko ang mga alaala’t hinahanap kung saan sila bumaon dito sa puso ko.
Nakakatawa.
Ang akala ko noon, kung dumating man ang araw na ‘to,
puro mga alaala ng away at hindi natin pagkakasunduan ang iintindihin ko,
kasi ‘yun, mahirap gamutin; na sila, kahit ilang balde na ng luha
ang aking pigain mula sa mga mata ko, magdurugo pa rin.
Pero mas nagdurugo ako para sa mga tawa mo.
Mas nagdurugo ako sa mga patawa mo.
Mas nagdurugo ako sa mga yakap mo, sa kung paanong
ang balat ko ay parang nalalapnos kapag dahan-dahan mo akong hinahaplos
at ang hininga ko ay nahahapo at kinakapos kapag niyayapos kita.
Nagdurugo ako noong umalis ka, pero mas nagdurugo ako sa unang gabi
na pinili mong manatili.
Nagdurugo ako noong gabing sabihin mo na ayaw mo na,
pero mas nagdurugo ako noong gabing tanungin mo ako kung pwede pa ba?
Nagdurugo ako noong gabing tinalikuran mo ako,
pero mas nagdurugo ako na noong pagtalikod ko, nandun ka pa.
At nagdurugo ako.
At nagdurugo ako.
At nadudurog at nadudurog
at nagdurugo pa rin ako sa alaala na ikaw pa ang mas naunang nagsabi ng, “Mahal
kita.”
Mahal kita.
Kung titignan nang maigi ang mga salitang isinulat ng mga sugat na iniwan mo, ‘yang
dalawang ‘yan ang mababasa ko:
Mahal kita.
At sa inaraw-araw ng pagbibilad kong gan’to, nagmamanhid na sila.
Mahal kita.
At sa dinami-rami ng luha na pinang-langgas ko rito, naglalamig na sila.
Mahal kita.
At sa hinaba-haba ng panahon na ginugol ko sa gamutan, nagmamanhid na sila.
Mahal kita.
At sa tinagal-tagal nitong kumikirot sa dibdib ko, medyo nakakasanay na.
Mahal kita.
At sa tinatagal-tagal ng panahon na ginugol ko sa gamutan, magsasara na sila.
Magsasara, at magiging mga pilat na paulit-ulit kong mababasa
at ang parati lang sasabihin ay mahal kita.
Mahal, kung magkita man tayong muli at tanungin mo kong muli kung pwede pa ba,
ang hihilingin ko lang sa’yo ay mga bagong unan.
Dahil ang lahat ng sa akin ay akala mo’y naulanan.
Dahil lahat sila ay akin nang naiyakan at nag-iwan ng mga kwento natin.
Ayaw ko nang matulog sa mga unang basa at malunod sa pagtulog sa alaala na
mahal kita,
mahal pala kita,
na mahal pa rin pala kita.
At sa wakas, hindi na kasing sakit ng dati.
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako
para sa wakas ay matapos ko na itong tula na masyado ng matagal na nakatira dito
at patawad kung magiging masyadong mahaba at marami masyadong bulanas
pero pangako huli na to, huli na to, huli na to...
Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung
san ako nakatira.
Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako
Magsisimula ako uli sa umpisa,
Magsisimula ako uli...
Magsisimula ako....
Ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo, mali...
Ito na ang huling tula na isinulat ko tungkol sayo
Iniibig kita, at ubos na ubos na ako...."
ITO NA ANG HULING TULA NA ISUSULAT KO PARA SAYO
Pangako yan at totoo. Hindi ko alam kung magiging gaano kahaba o kung kasya ba
sa isang piyesa,
ilang pahina, ilang minuto ang ihahaba, itatagal nito at posibleng hindi ko agad
makabisado pero pangako yan,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.
Itaga mo to sa bato, abutin man ako ng umaga dito hindi ko ipipikit ang mga matang
ito..
uubusin ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo o anumang tawag
ko sayo,
mahal, sinta, irog, pangga, babe, bbq, bae, beb, asawa ko, mhine, kulet, kapal, kupal,
hayop, p*ta, p*tang ina ka ano pa ba..wala akong pakialam kung abutin man ako ng
ilang talata dito,
pero hindi ko na pwedeng patirahin lang dito sa loob ko ang mga salitang ito kaya
pangako,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.
Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san
ako nakatira.
hindi mo nga pinansin ang mga agiw sa dingding, hindi ka nga natinag sa ipis na
biglang dumating sa iyong pagbisita..
pero hindi mo rin man lang din tinignan ang mga libro na nasa tabi ng kama kong
natutulog din, at tangi ko noong kapiling.
Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong niyakap mo ako nung sabihin ko
sayong "mahal kita.."
sa kung paanong hinalikan mo ako sa noo sabay sabi na "mahalaga ka.."
at ako naman tong si tanga, tuwang tuwa na hindi pa nalinaw nga na
ayaw ko na maging mahalaga, ayaw ko na maging halaga..
Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang pag aari
na tinitignan mo lang para ipaalala sa sarili mo na maganda ka, ayaw ko na maging
mahalaga..
hindi ako telepono mong dudukutin lang sa bulsa kapag kelangan mo ng solusyon sa
kawalan mo ng koneksyon sa mundo mong masyado ng malawak para bigyang
atensyon ka pa, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako kuwintas na isusuot mo lang sa piling-piling mga okasyon
kapag meroong mga sitwasyon na pakiramdam mo ay kulang ka pa
Hindi ako para ibalik sa loob ng isang kahon kapag matutulog ka na sa gabi sa takot
na masakal ka sa yakap ko kapag mahimbing ka na,
o ibalik sa loob ng isang kahon at itabi sa sulok ng isang aparador
sa takot na manakaw ako ng iba, ayaw ko na maging mahalaga..
Ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga
tanggap ang tamis at pait, kelangan para sa init
pero hindi isinasantabi dahil lang nanlamig na..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng sarili mong opisina
kabisado kung para saan ang ano, kabisado kung saan nakatago ang alin
kabisado ang mga tinatago kong patalim, silbi, dumi, lihim..patalim, silbi, dumi lihim...
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng unan mo sa gabi, niyayakap sa ginaw,
sinasandalan kahit na mainit, binubulungan ng mga pinakatatago mong panaginip
ayaw ko na maging mahalaga, ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay
mahalin..
at nagsulat ako noon para lang mahalin mo ako, kaya patawad pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo
patawad pero magsusulat ako para patawarin mo ako..
dahil minsan may nakapagsabi saken na ang taong hindi raw marunong magpatawad
ay hindi makapagsusulat
kaya mahal sa pagkakataong ito
sa huling pagkakataon na magsusulat ako ng tula para sayo
gumawa tayo ng kasunduan, patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.
Patawarin mo ako sa hindi ko pagtahan at patatawarin kita sa hindi mo pagluha
Patawarin mo ako sa hindi ko pananahimik at patatawarin kita sa hindi mo
pagsasalita
Patawarin mo ako sa hindi ko pag alis at patatawarin kita sa hindi mo pananatili
Patawarin mo ako sa hindi ko sayo paglimot at patatawarin kita sa hindi mo saken
pagpili mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.
Patawarin mo ako sa hindi ko pagbitiw at patatawarin kita sa hindi mo pagkapit
Patawarin mo ako sa hindi ko paglayo at patatawarin kita sa hindi mo paglapit
Patawarin mo ako sa hindi ko pagsuko at patatawarin kita sa hindi mo pagsugal
Patawarin mo ako sa hindi ko pagkamuhi sayo at patatawarin kita sa hindi mo saken
pagmamahal, mahal