Ζωοδόχου Πηγής 8 – Σαλαμίνα

Τηλ 2104651576-7 /2104644500

1.1 .Οι πράξεις και οι ιδιότητές τους

i Στο παρονομαστή ενός κλάσματος ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να έχουμε το μηδέν γιατί το κλάσμα δεν ορίζεται.
α 5
, β ≠ 0 .Π.χ: δεν ορίζεται
β 0

i Όταν ο αριθμητής ενός κλάσματος είναι ίσος με το μηδέν τότε το κλάσμα ισούται με το μηδέν.
0 22 − 4 4 − 4 0
= 0 Π.χ: = = =0
β 123 123 123

i Όταν το γινόμενο 2 ή περισσοτέρων παραγόντων είναι ίσο με το μηδέν τότε ένας τουλάχιστον από
αυτούς είναι ίσος με το μηδέν.
α ⋅ β ⋅ ... ⋅ ν = 0 ⇔ α = 0 ή β = 0 ή ....... ή ν = 0

i Όταν το γινόμενο 2 ή περισσοτέρων παραγόντων είναι διάφορο του μηδένος τότε όλοι είναι διάφοροι
του μηδενός
α ⋅ β ⋅ ... ⋅ ν ≠ 0 ⇔ α ≠ 0 και β ≠ 0 και ....... και ν ≠ 0

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

⇒ ΟΡΙΣΜΟΣ ΔΥΝΑΜΗΣ : α ν = α
⋅ α⋅
α ⋅ ... 
⋅α

εκθέτης

ν ν παρ άγοντες
⇒ ΔΥΝΑΜΗ  α 
 βάση Π.χ: x 4 = ⋅ x
x ⋅ x
⋅ x , 25 = 2 ⋅ 2 ⋅ 2 ⋅ 2 ⋅ 2 = 32
4 παράγοντες

⇒ Εκθέτης 1: α 1 = 1 , 2341 = 234 , x1 = x

⇒ Εκθέτης 0: α 0 = 1 , 350 = 1 , y 0 = 1
⇒ Βάση 1 : 1κ = 1 , 1235 = 1
⇒ Βάση 0 : 0κ = 0 , 0235 = 0

⇒ (α κ ) = α κ ⋅λ Π.χ: ( β 5 ) = β 15
λ 3

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 1
 Πολλ/μος ( Γιν όµενο ) ⇒ Προσθέτουμε τους εκθέτες.

 α κ ⋅ α λ = α κ + λ Π.χ: α 5 ⋅ α 4 = α 5+ 4 = α 9

⇒ ΙΔΙΑ ΒΑΣΗ : Διαίρεση ( Π ηλίκο ) ⇒ Αφαιρούμε τους εκθέτες.

 κ λ ακ
 α : α = λ
= α κ − λ Π.χ: α 8 : α 4 = α 8 −4 = α 4
 α

κ
ακ  α 
=
β κ  β 
κ
α κ ⋅ β κ = (α ⋅ β )
⇒ ΙΔΙΟΣ ΕΚΘΕΤΗΣ : Π.χ: 52 ⋅ 22 = ( 5 ⋅ 2 ) 103 : 53 = (10 : 5)
2 3

= 102 = 100 = 23 = 8

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

i αν = α
⋅ α⋅
α ⋅ ... 
⋅α
ν παρ άγοντες

i α1 = 1
i α0 =1
i 1κ = 1
i 0κ = 0
i α κ ⋅ α λ = α κ +λ
ακ
i α : α = λ = α κ −λ
κ λ

α
i (α κ ) = α κ ⋅ λ
λ

κ
i α κ ⋅ β κ = (α ⋅ β )
κ
ακ  α 
i κ = 
β β 
−ν
−ν 1 α  βν
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! • α = ,   = ν
αν β  α

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 2
 ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

i ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΟΣ : (α + β ) = α 2 + 2αβ + β 2

2

i ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΔΙΑΦΟΡΑΣ : (α − β ) = α 2 − 2αβ + β 2

2

i ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΩΝ : α 2 − β 2 = (α − β ) ⋅ (α + β )

i ΚΥΒΟΣ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΟΣ : (α + β ) = α 3 + 3α 2 β + 3αβ 2 + β 3

3

i ΚΥΒΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ : (α − β ) = α 3 − 3α 2 β + 3αβ 2 − β 3

3

i ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΚΥΒΩΝ : α 3 + β 3 = (α + β ) ⋅ (α 2 − αβ + β 2 )

i ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΥΒΩΝ : α 3 − β 3 = (α − β ) ⋅ (α 2 + αβ + β 2 )

i ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΟΣ ( 3 όρων ) :

(α + β + γ ) = α 2 + β 2 + γ 2 + 2αβ + 2βγ + 2αγ
2

***α 2 + β 2 = (α + β ) − 2αβ ή α 2 + β 2 = (α − β ) + 2αβ

2 2

***α 3 + β 3 = (α + β ) − 3αβ (α + β )
3

***α 3 − β 3 = (α − β ) + 3αβ (α + β )
3

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!! Αν α + β + γ = 0 τότε α 3 + β 3 + γ 3 = 3αβγ

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 3
 ΠΑΡΑΓΟΝΤΟΠΟΙΗΣΗ

Ονομάζουμε την διαδικασία με την οποία μετατρέπουμε μια παράσταση σε γινόμενο παραγόντων

Προσοχή: Οι όροι μιας παράστασης χωρίζονται μεταξύ τους με συν (+) ή πλην (-) ενώ οι παράγοντες
με επί ( • ) .Έτσι η παράσταση αχ2+3χ έχει δύο (2) όρους τον αχ2 και τον 3χ. Ο όρος αχ2 έχει παράγοντα
το α, το χ2 και το 3χ το χ και το 3.Η παράσταση (α+β)χ3+αχ έχει δυο (2) όρους τους (α+β)χ3 και αχ .Στον
(α+β)χ3 υπάρχουν οι παράγοντες (α+β) , χ,χ2,χ3 και στον αχ οι παράγοντες α και χ.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

Κοινός Παράγοντας

Σημαίνει ότι όλοι οι όροι της παράστασης έχουν ή περιέχουν ως παράγοντα τον ίδιο αριθμό ή γράμμα
ή παρένθεση ,οπότε σύμφωνα με την επιμεριστική ιδιότητα( αβ ± αγ= α (β ± γ) ) τους βγάζουμε ως
κοινό παράγοντα και μέσα στην παρένθεση μένουν τα αποτελέσματα της διαίρεσης του κάθε όρου
δια του κοινού παράγοντα .

π.χ.1) αχ2+βχ=χ(αχ +β) Κοινός παράγοντας το χ και μέσα στην παρένθεση: αχ2:χ=αχ και βχ:χ=β.

π.χ. 2) 2α(χ-ψ)-β(χ-ψ) =(χ-ψ)(2α-β)

***Προσοχή : στον κρυφό κοινό παράγοντα

π.χ. 3) 2χ2(α-β) +χ(β-α)=επειδή το α-β είναι αντίθετο του β-α αλλάζουμε το πρόσημο.
Έτσι 2χ2(α-β)-χ(α-β)=χ(α-β)(2χ-1)

π.χ. 4) 2(χ-ψ)-χ2+ψ2=2(χ-ψ)-(χ2-ψ2)=2(χ-ψ)-(χ-ψ)(χ +ψ)=(χ-ψ)[2-(χ +ψ)]=(χ-ψ)(2-χ-ψ)

Ταυτότητες

α) α2 ± 2αβ+β2=(α ± β)2

π.χ. 5) χ4-2χ2ψ2+ψ4=(χ2)2-2χ2ψ2+(ψ2)2=(χ2-ψ2)2

π.χ. 6) 8χ2+8χ+2=2(4χ2+4χ+1)=2[(2χ)2 + 2 ⋅ 2 x ⋅ 1 +12]=2(2χ+1)2.

β) α2-β2=(α-β)(α+β)

π.χ.7) 25χ2-4ψ2 =(5χ)2-(2ψ)2=(5χ-2ψ)(5χ+2ψ)

π.χ. 8) χ4-1=(χ2)2-12=(χ2-1)(χ2+1)=(χ-1)(χ+1)(χ2+)

π.χ. 9) (χ-ψ)2-(χ+ψ)2=(χ-ψ-χ-ψ)(χ-ψ+χ+ψ)=-2ψ ⋅ 2 x =-4χψ

γ) α3+β3=(α+β)(α2-αβ+β2) π. χ.: 27χ3+8ψ3=33χ3+23ψ3=(3χ)3+(2ψ)3=(3χ+2ψ)(9χ2-6χψ+4ψ2)

δ) α3-β3=(α-β)(α2+αβ+β2 π.χ. 10) 8χ3-1=(2χ)3-13=(2χ-1)[(2χ)2+2χ.1+12]= =(2χ-1)(4χ2+2χ+1)

ε) α3 ± 3α2β+3αβ2 ± β3=(α ± β)3 π.χ. 11) 8χ3-36χ2+54χ-27=(2χ)3- 3 ⋅ ( 2 x ) 2 ⋅ 3 + 3 ⋅ 2 x ⋅ 32 -33=(2χ-3)3.

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 4
 στ)** χ2+(α+β)χ+αβ=(χ+α)(χ+β) άθροισμα= όρος του χ και γινόμενο= όρος του σταθερού μονωνύμου
π. χ: χ2+8χ+12=χ2+(6+2)χ+(6·2)=(χ+6)(χ+2)

Ομαδοποίηση

Χωρίζουμε τους όρους κατά ομάδες ως εξής :

α) ( 2 με 2 ) ή ( 2 με 2 με 2 ) ή ( 3 με 3 ) ώστε να βγαίνει κοινός παράγοντας στις ομάδες

και μετά να ξαναβγαίνει κοινός παράγοντας .
Προσοχή :Δεν είναι εύκολο να βρούμε τις σωστές ομάδες ,γι’αυτό ίσως χρειαστεί να
δοκιμάσουμε όλους τους συνδυασμούς .

π.χ. 12) αχ+βψ+αψ+βχ=(αχ+αψ)+(βψ+βχ)=α(χ+ψ)+β(χ+ψ)=(χ+ψ)(α+β)

π.χ. 13) αχ-βχ+αψ-βψ=(αχ-βχ)+(αψ-βψ)=χ(α-β)+ψ(α-β)=(α-β)(χ+ψ)

π.χ. 14) α2χψ+β2χψ+αβχ2+αβψ2= (α2χψ+ αβχ2)+ (β2χψ + αβψ2)=αχ(αψ +βχ )+βψ(βχ+αψ)=

(αψ+βχ)(αχ+βψ)

π.χ. 15) χψ2+χ-1-ψ2=(χψ2-ψ2)+(χ-1)=ψ2(χ-1)+(χ-1)=(χ-1)(ψ2 +1).

π.χ. 16) α2-β2-α+β-α2β+αβ2= (α2-β2)-(α-β)+(-α2β+αβ2)=(α-β)(α+β)-(α-β)-αβ(α-β)= (α-β)(α+β-1-αβ)

β) (3 με 3) ή( 3 με 1) :όπου οι τρεις σχηματίζουν τέλειο τετράγωνο και οι άλλοι 3 ή

ο άλλος ένας είναι τέλειο τετράγωνο και μεταξύ τους υπάρχει το πρόσημο πλην (-) ,
οπότε είναι διαφορά τετραγώνων

π.χ. 17) α2-2α+1-β2=( α2-2α+1)-β2=(α-1)2-β2=(α-1-β)(α-1+β)

π.χ. 18)4χ2+4χ+1-4ψ2+4ψ-1=(4χ2+4χ+1)-(4ψ2-4ψ+1)=(2χ+1)2-(2ψ-1)2=(2χ+1-2ψ+1)(2χ+1+2ψ-1)=
(2χ-2ψ+2)(2χ+2ψ)=2(χ-ψ+1)2(χ+ψ)=4(χ-ψ+1)(χ+ψ)

γ) ***Προσθαφαίρεση : δηλ αν μας λείπει κάποιος όρος τον προσθαφαιρούμε ,

αρκεί να σχηματίζονται οι άλλες μέθοδοι .

π.χ. 19) α4+α2β2+β4=(α2)2+2α 2β2+(β2)2-α2β2=(α2+β2)-(αβ)2=(α2+β2-αβ)(α2+β2+αβ)

π.χ. 20) χ2-2χ-3=(χ2-2χ+1)-4=(χ-1)2-22=(χ-1-2)(χ-1+2)=(χ-3)(χ+1)

δ) ***Διάσπαση: δηλ διασπούμε κάποιον όρο σε άλλους ώστε να μας βοηθήσει στην ομαδοποίηση

π.χ.21) α4+β4-6α2β2=(α2)2-2α2β2+(β2)2-4α2β2=(α2-β2)2-(2αβ)2 =(α2-β2-2αβ) (α2-β2+2αβ)

π.χ. 22) χ3-3χ+2=χ3-χ-2χ+2=χ(χ2-1)-2(χ-1)=χ(χ-1)(χ+1)-2(χ-1)=(χ-1)[χ(χ+1)-2]=

(χ-1)(χ2+χ-2)=(χ-1)(χ2+χ-1-1)=(χ-1)[(χ2-1)+(χ-1)]=(χ-1)[(χ-1)(χ+1)+(χ-1)]=(χ-1)(χ-1)(χ+1+1)=(χ-1)2(χ+2)

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 5
 ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΙΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΤΙΜΗΣ
α , α ≥ 0
1 α =
−α , α < 0

2 α ≥0

3 α = −α

4 − α ≤α ≤ α

2
5 α =α2

6 x = θ , θ > 0 ⇔ x = θ ή x = −θ
7 x = α , α < 0 ΑΔΥΝΑΤΗ

8 x = α ⇔ x = α ή x = −α

9 x < θ , θ > 0 ⇔ −θ < x < θ και x ≤ θ , θ > 0 ⇔ − θ ≤ x ≤ θ

10 x > θ , θ > 0 ⇔ x > θ ή x < −θ και x ≥ θ , θ > 0 ⇔ x ≥ θ ή x ≤ −θ

11 x > α , α < 0 αληθεύει για κάθε x

α α
12 α ⋅ β = α ⋅ β και =
β β
13 α + β ≤ α + β

14 α + β = 0 ⇔ α = β = 0

15 α − β ≤ α ± β ≤ α + β

ν
16 α ν = α , α ∈ℝ
Ένα πολυώνυμο 1ου βαθμού ως προς έναν άγνωστο , έστω x που έχει ρίζα έναν αριθμό
x0 έχει πρόσημο όπως φαίνεται παρακάτω:
β
x −∞ x0 = − +∞
α

αx + β ετερόσημο του α ομόσημο του α

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 6
 ΛΥΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑ

1 Να απλοποιηθούν οι παραστάσεις : (i) Α = x + 3 − 5 , (ii) Β = 4 − 5 + x − −5 − x

ΛΥΣΗ
(i) Α = x + 3 − 5
α, α ≥ 0
Με βάση την ιδιότητα των απολύτων : α =  διακρίνουµε περιπτώσεις
−α, α < 0
• Αν x + 3 ≥ 0 ⇔ x ≥ −3 τότε : x + 3 = x + 3
Άρα : Α = x + 3 − 5 = x + 3 − 5 = x − 2

• Αν x + 3 ≤ 0 ⇔ x ≤ −3 τότε : x + 3 = −( x + 3)
Άρα : Α = x + 3 − 5 = −( x + 3) − 5 = −x − 3 − 5 = −x − 8 = −( x + 8)

(ii) Β = 4 − 5 + x − −5 − x
α, α ≥ 0
Με βάση την ιδιότητα των απολύτων : α =  και α = −α
−α, α < 0
διακρίνουµε περιπτώσεις:
• Αν 5 + x ≥ 0 ⇔ x ≥ −5 τότε : x + 5 = −( x + 5) = −x − 5 = x + 5
Άρα : Β = 4 − 5 + x − −5 − x = 4 − ( x + 5) − ( x + 5) = 4 − x − 5 − x − 5
= −2x − 6 = −2( x + 3)

• Αν x + 5 ≤ 0 ⇔ x ≤ −5 τότε : x + 5 = −( x + 5) = −x − 5 = −( x + 5)
Άρα : Β = 4 − 5 + x − −5 − x = 4 − −( x + 5) − −( x + 5) = 4 + ( x + 5) + ( x + 5)
= 4 + x + 5 + x + 5 = 2x + 14 = 2 ( x + 7)

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 7
 2 Να απλοποιηθεί η παράσταση : Α = x − 3 − 5 + 4 − x
ΛΥΣΗ
• Aρχικά βρίσκουµε τις λύσεις των εξισώσεων που βρίσκονται µέσα στο απόλυτο.
x −3 = 0 ⇔ x = 3 και 4 − x = 0 ⇔ x = 4
• ∆ιατάσσουµε τις ρίζες αυτές στον άξονα πραγµατικών αριθµών και δηµιουργούµε
ένα πίνακα της παρακάτω µορφής:
x −∞ 3 4 +∞
x −3 − + +
4− x + + −
 ∆ΕΞΙΑ από την ρίζα ⇒ ΟΜΟΣΗΜΟ του συντελεστή του αγνώστου 
 
 ΑΡΙΣΤΕΡΑ από την ρίζα ⇒ ΕΤΕΡΟΣΗΜΟ του συντελεστή του αγνώστου

Tα πρόσηµα µας δείχνουν το πρόσηµο που θα έχουµε έξω από την παράσταση όταν
θα βγάλουµε το απόλυτο και θα το κάνουµε παρένθεση.

• Γράφουµε τα διαστήµατα που δηµιουργήσαµε και διακρίνουµε περιπτώσεις για το καθένα.

(−∞,ρίζα 1] , [ρίζα 1,ρίζα 2] , [ρίζα 2, + ∞) .
Οι ρίζες µπορεί να είναι περισσότερες από 2 άρα τα διαστήµατα θα είναι της µορφής:
Π.χ: όπου ρ ρίζα : Έχουµε ρ1 < ρ 2 < ρ3 < ρ 4 < ρ5 <ρ 6 τότε :
(−∞, ρ1 ] , [ρ1 , ρ 2 ] , [ρ 2 , ρ3 ] ,[ρ3 , ρ 4 ] , [ρ 4 , ρ5 ] , [ρ5 , ρ 6 ] , [ρ6 , + ∞)

Στην άσκησή µας τα διαστήµατα είναι τα εξής:(−∞,3] , [3 , 4] ,[ 4 , + ∞)

• (−∞,3] : x − 3 = −( x − 3) και 4 − x = +( 4 − x )
Άρα Α = x − 3 − 5 + 4 − x = −( x − 3) − 5 + (4 − x ) = −x + 3 − 5 + 4 − x = -2x + 2

• [3 , 4] : x − 3 = +( x − 3) και 4 − x = +( 4 − x )
Άρα Α = x − 3 − 5 + 4 − x = +( x − 3) − 5 + (4 − x ) = x − 3 − 5 + 4 − x = −4[ανεξάρτητη του x ]

• [ 4 , + ∞) : x − 3 = +( x − 3) και 4 − x = −(4 − x )
Άρα Α = x − 3 − 5 + 4 − x = +( x − 3) − 5 − (4 − x ) = x − 3 − 5 − 4 + x = 2x - 12

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 8
 3 Να βρεθούν οι αριθµοί α ,β για τους οποίους ισχύει:
α − 4 + α + 3 β − 19 = 0

ΛΥΣΗ
Από τον ορισµό της απόλυτης τιµή ΞΕΡΟΥΜΕ ότι: Η απόλυτη τιµή µιας παράστασης
είναι αριθµός µεγαλ ύτερος ή ίσος µε το µηδ έν ( ≥ 0 ) .
Άρα το άθροισµα 2 ή περισσοτέρων απόλυτων τιµών παραστάσεων είναι ίσο µε το µηδ έν
αν και µ όνο άν όλες οι παραστάσεις είναι ίσες µε το µηδ έν .
∆λαδή : α β γ ... κ = 0 ⇔ α = 0 και β = 0 και γ = 0 ...και κ = 0
όπου α , β , γ ,..., κ αλγεβρικές παραστάσεις..
Άρα στην άσκηση µας θα ισχύει:
α − 4 = 0 και α + 3 β − 19 = 0
⇔ α − 4 = 0 και α + 3 β − 19 = 0 ⇔ α =4 και α + 3 β = 19 ⇔ α = 4 και 4 + 3 β = 19
3 β 15
⇔ α = 4 και 3 β = 19 − 4 ⇔ α = 4 και = ⇔ α = 4 και β = 5
3 3

4 Αν ισχύει : 2 < x < 3 να απλοποιηθεί η παράσταση.

Α = x − 2 + 3 − x − 2 − x + x − 3 + x − 1 − x − 6 − 2x − 7

ΛΥΣΗ
Αρχικά πρέπει να βρούµε το πρόσηµο µέσα σε κάθε απόλυτο αν δηλαδή η παράσταση είναι
αρνητική η θετική. Σε αυτό θα µας βοηθήσει ο περιορισµός που έχουµε για το x : 2 < x < 3
Επίσης ξέρουµε ότι :
x = x ,x>0 ή x = − x , x < 0 . Aρκεί να βρούµε σε κάθε απόλυτο αν η αλγεβρική του
παράσταση είναι αρνητικός ή θετικός αριθµός.
x − 2 ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ 2 < x ⇒ 0 < x − 2. Άρα x − 2 = x − 2
3 − x ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ x < 3 ⇒ 0 < 3 − x . Άρα 3 − x = 3 − x
2 − x ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ 2 < x ⇒ 2 − x < 0. Άρα 2 − x = − ( 2 − x ) = −2 + x
x − 3 ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ x < 3 ⇒ x − 3 < 0. Άρα x − 3 = − ( x − 3 ) = − x + 3
x − 1 ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ 1 < 2 < x ⇒ 0 < x − 1. Άρα x − 1 = x − 1
x − 6 ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ x < 3 < 6 ⇒ x − 6 < 0. Άρα x − 6 = − ( x − 6 ) = − x + 6
2 x − 7 ⇒ ΙΣΧΥΕΙ: 2 < x < 3 ⇔ 4 < 2 x < 6 ⇒ 2 x < 6 < 7 ⇒ 2 x − 7 < 0.
Άρα 2 x − 7 = − ( 2 x − 7 ) = −2 x + 7

Αντικαθιστούµε στην παράσταση µας το κάθε απόλυτο µε το ίσο του.

Α = x − 2 + 3 − x − 2 − x + x − 3 + x − 1 − x − 6 − 2x − 7
= x − 2 + 3 − x − ( −2 + x ) − x + 3 + x − 1 − ( − x + 6 ) − ( −2 x + 7 )
= x − 2 + 3 −

x + 2 −

x −

x + 3 +

x − 1 +

x − 6 +

2x − 7

= 2x − 8

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 9
 3
5 Αν ισχύει για τους αριθµούς x , y ότι : 3 x − 6 ≤ 6 x 2 − 3 x
να αποδείξετε ότι : x ≤ 2 ⇔ −2 ≤ x ≤ 2

ΛΥΣΗ
2
Από την θεωρία ξέρουµε ότι : x 2 = x . Μεταφέρουµε τους όρους σε ένα µέλος της ανίσωσης.
3 3 3 2
Άρα θα έχουµε : 3 x − 6 ≤ 6 x 2 − 3 x ⇔ 3 x − 6 − 6 x 2 + 3 x ≤ 0 ⇔ 3 x − 6 x + 3 x − 6

(
⇔ 3 x ⋅ ( x − 2 ) + 3 ⋅ ( x − 2 ) ≤ 0 ⇔ 3 ⋅ ( x − 2 ) ⋅ x + 1 ≤ 0.
2 2
)
Για να είναι το γινόµενο αυτό αρνητικό ή ίσο µε το µηδέν θα πρέπει ένας από τους 2 παράγοντες
να είναι αρνητικός. Ο παράγοντας όµως (x 2
)
+ 1 είναι πάντα θετικός και αυτό γιατί ξέρουµε
2 2
ότι άθροισµα 2 θετικών µας δίνει θετικό αριθµό. x ≥ 0 ⇔ x + 1 > 0
Άρα πρέπει ο παράγοντας ( x − 2) ≤ 0 ⇔ x − 2 ≤ 0 ⇔ x ≤ 2 ⇔ −2 ≤ x ≤ 2

6 Αν ισχύει για τους αριθµούς x , y : y + 6 ≤ y − 8 να αποδείξετε ότι ισχύει:

−1 ≤ y ≤ 1

ΛΥΣΗ
Γνωρίζουµε ότι : x ≥ α , α ≥ 0 ⇔ x ≤ −α ή x ≥ α [ όπου x :αλγεβρική παράσταση ]
Άρα : y + 6 ≤ y − 8 ⇔ y − 8 ≥ y + 6 ⇔ y − 8 ≤ − ( y + 6 ) ή y − 8 ≥ y + 6
⇔ y −8≤ − y −6 ή y − y ≥ 8+6 ⇔
⇔ 2 y ≤ 8 − 6 ή 0 y ≥ 14 ⇔ 2 y ≤ 2 ⇔ y ≤ 1 ⇔ −1 ≤ y ≤ 1


Aδ ύνατη

7 Αν ισχύει ότι : x ≤ 1 και y ≤ 2 , να αποδειχθεί ότι : 3 x − 2 y + 1 ≤ 8

ΛΥΣΗ
Από την ιδιότητα : α + β + γ ≤ α + β + γ ισχύει ότι :
3 x − 2 y + 1 ≤ 3 x + −2 y + 1 = 3 x + 2 y + 1 ≤ 3 ⋅ 1 + 2 ⋅ 2 + 1 = 8
Από την µεταβατική ιδιότητα ισχύει ότι : 3 x − 2 y + 1 ≤ 8

Επιµέλεια : Περδικούρης Θεµιστοκλής

Μαθηµατικός 10