Porównywana cecha Teatr antyczny
elżbietański
1. Zachowania aktorów Aktorzy byli amatorami. Role
kobiece grali mężczyźni. Gra
aktorów polegała głownie na
recytacji. Kostium uroczysty,
paradny. Maska zasłaniająca
twarz. Buty na koturnach.
2. Budynek Charakterystyczna półokrągła
widownia schodząca ku kolistej
orchestrze (miejsce występów
chóru) i skene (właściwej
strefie gry). Teatry były zwykle
budowane na zboczach góry z
płaską doliną. Przedstawienia
odbywały się przy świetle dnia
pod gołym niebem.
3. Postać Postać w teatrze antycznym
jest zawsze tragiczna, ciąży na
niej fatum.
4. Budowa utworu Dramat składał się z
następujących części:
· Prolog
· Epejsodion
· Stasimon
· Eksodos
5. Cechy charakterystyczne W dramatach obowiązywała
zasada trzech jedności: czasu,
miejsca i akcji. Tematyka jest
związana z mitami. Dla teatru
antyczne charakterystyczne są
pojęcia: fatum, katharsis,
mimesis. Tragedia antyczna
była w znacznej części
widowiskiem muzycznym –
duży udział w widowisku miał
śpiewający chór. Podział na
tragedię i komedię. Sceny
batalistyczne i krwawe
odbywały się za sceną. Nie było
miejsca na zjawiska
nadprzyrodzone.
Teatr szekspirowski =
Zawodowi aktorzy, kostiumy.
Odpowiednie reżyserowana,
realistyczna, gra aktorska.
Najsłynniejszy teatr czasów
szekspirowskich to „The Globe”.
Oszczędna i ekonomiczna
scenografia. Budynek specjalnie
zaprojektowany dla teatru.
Przestrzeń zwana pudełkową.
Postać kierowała sama swoimi
losami i życiem, ponosiła
konsekwencje swoich czynów.
Występowały postacie
nadprzyrodzone: duchy,
czarownice, zjawy, upiory itp.
Podział na akty, które dzielą się
na sceny.
Szekspir łamie klasyczna zasadę
trzech jedności i zasadę mimesis.
Spektakle Szekspira dotyczyły
często problemu władzy,
niekiedy nawiązywały do
wydarzeń historycznych. Sceny
krwawe i batalistyczne odbywają
się na scenie. Spektaklom
towarzyszyły postacie i zjawiska
nadprzyrodzone. Teatr
elżbietański był często źródłem
dochodów.