Software Itihasyam by Anantram

సాఫ్ట్‌వేర్్‌‘ఇతి’హాస్యం
అద్దం కి అనంతరామయ్య
Kinige.com All Rights Reserved 1

© Addanki Anantaramayya
© Auhtor.
This digital book is published by -

కినిగె డిజిటల్ టెక్నాలజీస్ ప్రయివేట్ లిమిటెడ్.
సర్వ హక్కులూ ర్క్షించబడ్డాయి.
All rights reserved.
No part of this publication may be reproduced, stored in a

retrieval system or transmitted in any form or by any means
electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise,
without the prior written permission of the author. Violators risk
criminal prosecution, imprisonment and or severe penalties.

సాఫ్
ట వేర్్‌
్‌ ‘ఇతి’హాస్యం
డెబ్బై వేలు ఖరీదు చేసే కొత్త బిండి మీద, డెబ్బై కిలోల బరువు ఉన్ా
అజయ్ ఆఫీసుకి బయలు దేరాడు. సాధార్ణింగా అజయ్ కోడి ఆరింటికి
క్నక్కిండ్డ పదింటికి కూస్తత ఉింటింద. పదకొిండు, పన్ాిండు గింటల మధ్యలో
ఆఫీసుకి రావటిం, ఏ అర్ధరాత్రి దాటాకనో ఇింటికి చేర్టిం అజయ్ కి మామూలే.
అజయ్, హార్డా వర్డు చేసే సాఫ్టవేర్డ ఇింజనీర్డ. క్నలుష్యింతో నిిండిన్

హైదరాబాదులో కలమష్ిం లేని మన్సుుతో ఉద్యయగిం చేసుతన్నాడు. వార్ింలో ఐదు
రోజులు న్ర్కింలో మిగిలిన్ రిండు రోజులు నిద్రలో గడుపుతూ ఉింటాడు.
పనిలోకి దగితే ప్రపించిం ఏమైపోయిన్న, పాకిసాతనోత క్రికెట్ మాయచ్ ఉన్నా,
పటిటించుకోనివవని పరస్థితులోో పనిచేసుతింటాడు. ఉదయిం పద ఇింటినించి రాత్రి
పన్ాిండు దాక పనిచేయటిం పరపాటి.
మధాయహాిం పన్ాిండిింటికల్లో త్న్ క్నరాయలయానికి చేరాడు. స్థింహదావర్ిం

దగగర్ ఒకొుకు క్నరుని ఆపి, క్షుణణింగా త్నిఖీ చేస్థ క్ననీ లోపలికి పింపటిం లేదు.
అజయ్ త్న్ బిండిని ఆపి, త్లక్కన్ా శిర్సాాణానిా తీస్థ, త్న్ గురతింపు బిళ్ళన
భధ్రతా స్థబైిందకి చూపిించి, లోపలికి బిండిని పోనిచ్చాడు. ఈ సాఫ్టవేర్డ
క్నరాయలయాలోో ఉద్యయగులక్క ఉన్ాింత్ ర్క్షణ / భద్రతా, ఉద్యయగాలక్క ఉిండదనేద
సత్యిం. దగిగతే రాలిపోయే పళ్ళళ ల్లింటివి ఈ ఉద్యయగాలనీా కూడ్డన. బిండిని
తాన రోజు ఉించే చోటన్ పెటిట, అదదింలో చూస్థ, త్ల దువివ, ఒక చేతోత ల్లయప్
టాప్ బాయగుగని, ఇింకో చేతోత శిర్సాాణానిా పటటకొని, క్నరాయలయిం లిఫ్టట దగగర్క్క
వచిా నిలబడ్డాడు. ఎనిమిద అింత్సుతల భవన్మద. అజయ్ పని చేసేద

అనిాింటికన్నా పైన్ ఉన్ా అింత్సుతలో. ఆ క్నర్ణిం చేత్ అజయ్ త్న్ కిింద కొనిా
విందల మింద పని చేసుతింటార్ని ఎపుుడూ ఆన్ిందపడుతూ ఉింటాడు. లిఫ్టట
కోసిం ఎదురు చూస్తత ఉన్నాడు.
అపుటికే అకుడ అమామయిలు నిలబడి ఉన్నారు. ఇదదర చేతులోో చిన్ా

చ్చటలింత్ సెలుో ఫోనలు ఉన్నాయి. ఇింకో చేతిలో గురతింపు బిళ్ళలు ఉన్నాయి.
జీను ఫ్యింట, టీష్ర్డట లో ఇదదరు అమామయిలూ త్ళ్త్ళ్ల్లడి పోతున్నారు.
అజయ్ ఇదదరనీ తేరపారా చూశాడు. అజయ్ సరగాగ చూసుతన్నాడ్డ లేదా
అన్ాటటగా ఆ అమామయిలు కూడ్డ అజయ్ వైపు చూశారు.
“I was very busy when you called me” అన్ాద ఒక అమామయి.
“oh sorry, I thought you were free. Where were you?”

అడిగిింద రిండో అమామయి.
“I was at the theatre with Vimal”

“Oh! How was the movie?”
“Awesome yaar! A must watch movie, Amazing work by
the cast & crew”
అింటూ ఇదదర్మామయిలు ముదుద ముదుదగా ఇింగీషులో మాటాోడుతుింటే
అజయ్ విింటూ నిలబడ్డాడు. ఈ లోపు లిఫ్ట రానే వచిాింద. అమామయిలిదదరూ లిఫ్టట
లోకి వెళ్ళళరు. అజయ్ వాళ్ళని అనసరించ్చడు. వాళ్ళళ వాడిన్ పెరూయూమ్ వాసన్
లిఫ్ట అింత్టా నిిండిపోయిింద. లిఫ్టట పైకి కదలిింద. అమామయిలు మళ్ళళ
మాటాోడుకోవటిం మొదలెటాటరు.
“Where was the theatre?”

“Been to Inorbit mall”
“Great that you guys got the tickets”
“Hmm, today I didn’t feel like coming to office, I hate
coming to office on Monday”
“కదా! న్నక్క కూడ్డ” అని రిండో అమామయి అన్టింతో అజయ్
అవాకుయాయడు. ఆ ఆశ్ార్యింలో ఉిండగానే రిండో అమామయి, “అవున మిండే
చ్చల్ల వర్డు ఉింటింద” అింటిండగా లిఫ్టట వాళ్ళళ దగాలిున్ అింత్సుత రావటింతో,
లిఫ్టట తెరుచుక్కింద. ఇదదరూ మళ్ళళ ఆింగోింలో మాటాోడుక్కింటూ వెళ్ళళపోయారు.
ఇిందాకటి నిండి ఇదదరూ ఇింగీోషులో ఇర్గదీసుతింటే, ఉత్తర్ిం నించి వచిాన్
ఊర్వశులేమో అనక్కన్ా అజయ్ కి, వాళ్ళళదదరూ తెలుగు అమామయిలని
తెలుసుకొని తేరుకొనే సరకి చ్చల్ల సేపే పటిటింద. “ఏింటో ఈ అమామయిలు,
మాటాోడిన్న క్ననీ, మన్మామయిలో క్నద్య తెలుసుకోవటిం కష్టింగా ఉిందని
మన్సుులో తిటటక్కన్నాడు అజయ్.
ఎనిమిద్య అింత్సుతలో ఉన్ా భద్రతా అధిక్నరకి త్న్ గురతింపు బిళ్ళన మళ్ళళ

చూపిించ్చడు. అజయ్ బాయగున ఒకటికి రిండుసారుో త్నిఖీ చేస్థ అజయ్ ని
లోపలికి అనమతిించ్చడు. తెలిస్థన్వాళ్ళింతా “గుడ్ ఆఫ్టర్డ నూన్ అజయ్”
అింటూ పలకరించ్చరు. అజయ్ కూడ్డ వాళ్ోకి తిరగి “గుడ్ ఆఫ్టర్డ నూన్” చెప్తత
ముిందుక్క కదల్లడు. త్న కూరుాిండే చోటికి చేర, శిర్సాాణానిా, ల్లప్ టాప్ న,
త్న్ బలో మీద సరుదతూ ఉిండగా, “గుడ్ ఆఫ్టర్డ నూన్ అజయ్” అింటూ
పలకరించ్చడు డ్డలర్డ బాబు భర్త్. “మన్ిం మధాయహాిం తినే భోజన్ింలో గుడుా

ఉింటింద త్పిుతే, మన్ జీవితాలలో గుడుా ఎకుడుింద డ్డలర్డ బాబు” అని
అజయ్ అసహన్ింతో అన్టింతో భర్త్ న్వివ ఊరుక్కన్నాడు.
అజయ్ త్న్ ల్లప్ టాపున మొదలుపెటేట పనిలో ఉిండగా త్న్ ప్రకున్

కూరుానే అమామయి, “హాయ్ అజయ్, గుడ్ ఆఫ్టర్డనూన్” అని న్వువతూ
పలకరించిింద, ప్రియాింక స్థింగ్, పింజాబీ అమామయి, అిందమైన్ద, తెలివైన్ద,
పెళ్బోన్ద. వారాింత్ిం బాగానే గడిచిిందని త్న్ పనిలోకి దూరపోయాడు. ఒక
అర్గింటక్క డ్డలర్డ బాబు వచిా, “తిిందామా అజయ్” అని డ్డలర్డ బాబు
అడిగాడు. ఇదదరు కలిస్థ తిన్టానికి అదే భవింతిలో ఉన్ా భోజన్శాలక్క వెళ్ళళరు.
“డ్డలర్డ బాబు” డ్డకటర్డ ఫ్రీగా చూసాతడని జబుైలు తెచుాకొనే ర్కిం.

పేరులోని డ్డలర్డ ని చూసేతనే అర్ధిం అవావలి, బాబుకి అమెరక్న సింయుకత
రాష్ట్రాలతో సింభిందిం ఉిందని. పావుగింట మాటాోడితే అిందులో పద నిముష్ట్రలు
అమెరక్న గురించే మాటాోడుతుింటాడు. అల్ల అని చెపిు మనోడు పుటిట పెరగిింద
అమెరక్నలో క్నదు. పని మీద వెళ్ళో, అమెరక్నలో పద వారాల పాట అకుడ ఉిండి
వచ్చాడు. అమెరక్న వెళ్ళళదాక్న ఒకిుింత్ బాగానే ఉిండేవాడు. వెళ్ళో వచ్చాక జన్నలు
భరించలేన్ింత్గా మారాడు భర్త్. ఇపుుడు కొింత్ న్యిం క్ననీ, అమెరక్న నిండి
వచిాన్ కొత్తలోో జన్నలక్క న్ర్కిం చూపిించేవాడు.
ద్యశ్ ఎింత్రా అని అడిగితే డ్డలరుకి రిండు అని సమాధాన్ిం చెపేువాడు.

దూరాలన కిలోమీటర్ోలో గాక మైళ్ళలోో కొలిచి చెపుటిం, పదే పదే ఇకుడి
వాతావర్ణానిా, క్నలుష్ట్రయనిా, ఇకుడి మనషులిా తిటేటవాడు. ఏ మాట చెపాులన్నా,

‘ఇదే అమెరక్నలో అయితే’ అనో, ‘నేన అమెరక్నలో ఉన్ాపుుడు ఒకసార’ అనో
మొదలు పెటేటవాడు.
ఇదదరూ భోజన్ిం తీసుకొని, కూర్చాని తిన్టిం మొదలు పెటాటరు. “పచాడి

చ్చల్ల బాగుింద కదా అజయ్” అన్నాడు బాబు. “అమెరక్న నిండి తెపిుించిన్
ఆవక్నయట!!” వెటక్నర్ిం చేశాడు అజయ్. “న్నా పిలవక్కిండ్డ వచేాశారు, మీ
కోసిం వెతికి వెతికి వసుతన్నా” అన్ాద గీత్. అిందమైన్ అమామయి.
మాటాోడుతుింటేనే ముద్దదచేసుతింద. పేరుక్క త్గగటేట, వీళ్ళ మేనేజరు గీత్న దాటడు,
గీత్ మాటన జమదాటడు. “వడిాించేవాడు మన్వాడైతే, కడ పింకితలో కూరుాన్నా
వచిాన్ లోటేమీ వుిండదన్ా విష్యానిా వింట పటిటించుక్కన్ా గీత్, పని చేయటిం
ఎపుుడో మానేస్థింద.. క్ననీ త్న్క్క క్నవాలిున్ పనలు చేయిించుకోవటింలో
మాత్రిం దటట. ఈ విష్యింలోనే అజయ్ మేనేజర్డ తో ఎపుుడూ గొడవ పడుతూ
ఉింటాడు. ప్రతి సారీ మేనేజరు గెలుస్తత ఉింటాడు, అజయ్ ర్గిలి పోతూ
ఉింటాడు.
“నీ కోసిం చూశాన గీత్, మేనేజరుతో మాటాోడుతున్నావు, కదలిించటిం

ఎిందుక్కలే అని” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. “అవున్వున, ఇదదరు మాటాోడుక్కింటూ
ఉింటే, మధ్యలో వచిా డిసాబ్ చేయటిం అమెరక్నలో కూడ్డ సభయత్ క్నదు” అని
గీత్ న్వవటింతో అజయ్ కి కూడ్డ న్వువ ఆగలేదు. భోజన్ిం చేస్థ ఎవర పనిలో
వాళ్ళళ మునిగి పోయారు.
ఆ త్రావత్ రోజు అజయ్ ని మేనేజరు పిలవటింతో త్న్ గదకి వెళ్ళళడు.

అజయ్ ని కూరోామని చెపాుడు. “గీత్, రిండు వారాలు సెలవు మీద వెళ్ళతన్ాద.

క్నబటిట త్న్ పని కూడ్డ నవేవ చూసుకోవాలిు ఉింటింద” అన్నాడు. “కష్టిం సార్డ!
అింత్ పని చేయటిం”, అన్నాడు అజయ్. “కష్టపడ్డలి అజయ్, ఈ వయసుులో
ఎింత్ కష్టపడితే అింత్ మించిద”, అన్నాడు మేనేజర్డ. “క్కదర్దు సార్డ, ఇపుటికే
చ్చల్ల పని పేరుక్క పోయి ఉన్ాద. త్న్ పని కూడ్డ నేనే చేయటిం అసాధ్యిం, న్న
వలో క్నదు”, అన్నాడు అజయ్. ఈ విష్యిం మీదనే ఇదదరకీ మాట, మాట
పెరగిింద. “అింత్ ప్రేమ ఉింటే ఆ పనేద్య నవేవ చేయి” అని చెపిు విసురుగా
బయటికి వచేాశాడు అజయ్.
మధాయహాిం మూడు గింటలక్క , అజయ్ క్నఫీ తీసుకొని కూరుాన్నాడు.

త్న్ పైఅధిక్నరతో జరగిన్ గొడవతో చిర్రెతిత పోయి ఉన్నాడు. “ఏమి చేదాదిం
అనక్కింటన్నావు?” అని డ్డలర్డ బాబు అడిగాడు, అజయ్ చేతిలో ఉన్ా స్థగిరట్
అిందుక్కింటూ. “అదే ఆలోచిసుతన్నానరా! వాడు చెపిున్టో త్ల వించుక్కని పని
చెయయటిం న్న వలో క్నదు. న్నకొచిాన్ కోపానికి , న్రకేదాదమనిపిించిింద” అని
స్థగిరట్ డ్డలర్డ బాబు దగగర్ నిండి తీసుకొని గటిటగా పీల్లాడు.
“ఈ కింపెనీకి రాజీన్నమా చేసాతవా ఏింటి కొింపతీస్థ?”, “కింపెనీకి

రాజీన్నమాన్న, అసులు సాఫ్టవేర్డ ఉద్యయగమే మానేయాలి అనక్కింటన్నాన”
అన్నాడు అజయ్ , “ మానేస్థ…” “అదే ఏమి చేయాలో అర్ిిం క్నకనే ఆగిపోయా,
లేదింటే ఈ పాటికి ఊరోో ఉిండేవాడిని” అన్నాడు. “అదేింటిరా? ఈ కింపెనీ
క్నకపోతే ఇింకొకటి , సాఫ్టవేర్డ వదదింటే ఎల్ల? వెనక ఆస్థత ఎింతుిందేింటి?” ,ఆస్థత
పెదదగా లేదు రా,ఏద్య ఒకటి చేయకపోతే పిచిా ఎకేుల్ల ఉింద ! ఇవాళ్ ఏ
వార్ిం?” “బుధ్వార్ిం”. “ఈ వీకెిండ్ ఇింటికి వెళ్ళళలి, ఇకుడ మన్శాశింతి లేదు”
అన్నాడు అజయ్. “ఆ వెళ్ళళదేద్య ఇవాళ్ రాత్రికే వెళ్ళళ. ఆ మన్శాశింతి ఏద్య రిండు

రోజుల ముిందే ద్దరుక్కతుింద” అని డ్డలర్డ బాబు చెపుతిండగానే అజయ్ ముఖిం
కొించెిం వికస్థించిింద. “నిజమేరా ,ఆ ఆలోచనే రాలేదు? అింటూ త్న్ కింప్తయటర్డ
దగగర్క్క చేరాడు. ఇింటరాట్ లో టికెట్ కోసిం వెత్కసాగాడు.
“ఏ.స్థ బసుులో సీటో లేవురా” అన్నాడు అజయ్ దగులుగా. “ పుటిట

పెరగిింద ఏ.స్థ లో న్నయే , ఏ.స్థ లేకపోతే యాక్సు తో సరపెటట చెమట వాసన్
రాక్కిండ్డ, మామూలు బసుుక్క చేయి మాటాోడక్కిండ్డ” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు.
“నిజమే ! ఏదీ కలిస్థ రాన్పుుడు ఏ.స్థ ఎిందుక్కలే ” అింటూ మామూలు బసుుక్క
టికెట్ తీసుక్కన్నాడు. “అింతా బాగానే ఉింద క్ననీ, నవువ అడిగితే సెలవు
ఇసాతడింటావా? ” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు అనమాన్ింతో. “వాడిని ఎవడు
అడుగుతాడు? రేపు ఉదయిం ఫోన చేస్థ, జలుబనో, జవర్మనో చెపాతన” అన్నాడు
అజయ్.
అజయ్ పుటిట పెరగిింద అదదింకిలోనే. ఇింటర్డ విజయవాడలో,

ఇింజనీరింగ్ ఒింగోలులో చేస్థ, ఇపుుడు హైదరాబాదులో ఉద్యయగిం చేసుతన్నాడు.
సెల్ ఫోన ఉింటే బాయటరీ ఉించటిం ఎింత్ త్పునిసరో, ఉద్యయగింతో పాట
ప్రియురాలు ఉిండటిం కూడ్డ అింతే త్పునిసర. ఒకుటే తేడ్డ, బాయటరీకి ఛార్డ్ చేసేత
సెల్ ఫోన పనిచేసుతింద. ప్రియురాలిని ఛార్డ్ చేసేత ప్రియురాలే సింతోషిసుతింద.
ప్రియుడికి మిగిలేద మన్సుుకి త్ృపిత, జేబుకి చిలిో.
నిష్ట్ర, అజయ్ కి హుష్ట్రరకిుించే అమామయి. వీళ్ళ ప్రేమకి, వరాానికి చిన్ా

సింబింధ్ిం ఉన్ాద. అపుుడు అజయ్ ఇింజనీరింగ్ క్నలేజి చేరన్ మొదటి రోజులు.
క్నలేజీ చేరన్ వారానికి అనకోక్కిండ్డ అజయ్ కి నిష్ట్రతో పరచయిం అయియింద.

ఆ రోజు అజయ్ కి ఎపుటికీ గురుతిండి పోయే రోజు. అసలే శ్రావణ మాసిం,
ఆింగోింలో చెపాులింటే ఆగసుట న్ల. ఊర్ింతా పెళ్ళళళ్ళళ, రాష్ట్రమింతా వరాాలు.
అజయ్ త్న్ క్రొత్త బిండి మీద క్నలేజీకి వసుతన్నాడు. క్నలేజీ గేట దగగర్కి
రాగానే వర్ాిం జోర్ిందుక్కింద. బిండి వేగిం పెించ్చడు. ఆ వర్ాింలో నిష్ట్ర త్డుస్తత,
న్డుస్తత ఉన్ాద. అజయ్ బిండి నిష్ట్ర దగగర్ ఆపి, ఎకుమన్ాటట సైగ చేశాడు.
“పరావలేదు” అింటూ నిష్ట్ర న్డకలో వేగానిా పెించిింద. “ చ్చల్ల దూర్ిం ఉింద,
పరేోదు ఎక్కు” అని అజయ్ ఇింకొించెిం గటిటగా అడిగాడు. మారు మాటాోడక్కిండ్డ
బిండి ఎకిు కూరుాన్ాద. క్షణాలోో ఇదదరూ క్నలేజీలో ఉన్నారు. “ఏ బ్రించ్?” అని
అడిగాడు అజయ్ త్న్ త్లక్కన్ా హెలెమట్ తీస్థ, త్లన చేతితో తుడుచుక్కింటూ.
“ఇ.స్థ.ఈ సార్డ” అని చెపిుింద త్న్ ముఖాన్ ఉన్ా ముసుగుని తీస్తత. ‘సార్డ’
అన్టింతోనే అజయ్ కి విష్యిం అర్ిిం అయియింద. నిష్ట్ర త్న్ని సీనియర్డ
అనక్కింటన్ాద అని.
“ఏ ఊరు?” అని అడిగాడు. త్న్ని చూడగానే అజయ్ కి గుిండెలో

టిమటిమలు మొదలు అయాయయి. త్న ఏ ఊరపేరు చెపిుింద్య కూడ్డ త్న్
చెవులక్క విన్పడలేదు. ఆక్నశ్ింలో విహరసుతన్ా దేవకన్యలలో నించి ఒక సుిందర
మెరుపుకి భయపడి కిిందకి జారపడిిందేమో అన్ాింత్ అిందింగా తోచిింద.
“కనీసిం థింక్సు కూడ్డ చెపులేదు, ఏ బడిలో చదువుక్కన్నావు? ఇవేమీ
నేర్ులేదా?” అన్నాడు అజయ్ కోపానిా న్టిస్తత. “సారీ సార్డ సీనియర్డ అనే
భయింతో చెపులేదు, థింక్సు” అని న్వివింద. “సీనియర్ోింతా రాక్షసులు క్నదు,
సాటఫ్ అింతా దేవుళ్ళళ క్నదు! సీనియర్డు లో కూడ్డ మించోళ్ళళ ఉింటారు. న్న పేరు

అజయ్” అని చెయియ చ్చపాడు. నిష్ట్ర కూడ్డ త్న్ పేరు చెపిు ఇచిాింద, చెయియ.
ఎవర త్ర్గతులక్క వారు వెళ్ళళపోయారు.
అజయ్ త్న్ ఇత్ర్ సేాహితుల దావరా నిష్ట్ర గురించి వివరాలు

సేకరించ్చడు. హాసటలోో ఉింటింద , హారోక్సు తాగుతుింద, హై హీల్ు వేసుతింద,
హార్డా వర్డు చేసుతింద, హచ్ా స్థమ్ వాడుతుింద, హిిందీ కూడ్డ మాటాోడుతుింద,
హింబుల్ న్స్ ఎక్కువ , హెలిుింగ్ నేచర్డ త్క్కువ. ఆ త్రువాత్ రోజున్ క్నలేజీ లో
అజయ్ నిష్ట్ర కోసిం వెతుక్కింటూ ఉిండగా దూరాన్ నిష్ట్ర ఎవరతోనో
మాటాోడుతూ కనిపిించటింతో ఆ వైపుగా వెళ్ళళడు. త్న్ని నిష్ట్ర కూడ్డ చూస్థింద.
“అజయ్ సార్డ” అని పిలిచిింద. అజయ్ నిష్ట్ర దగగర్క్క వెళ్ళళడు. అజయ్ ని
చూడగానే అకుడ ఉన్ా వాళ్ళ ముఖిం ర్ింగు మారపోయిింద. త్న సీనియర్డ అని
అింతా భయపడి పోతున్నార్నక్కన్నాడు అజయ్.
“వీడేన్న నీక్క తెలిస్థన్ సీనియర్డ” అన్నాడు ఆ గుింపులో ఒకడు. “వీళ్ళళ

న్నా రాయగిింగ్ చేసుతన్నారు సార్డ” అని అజయ్ కి ఫిరాయదు చేస్థింద నిష్ట్ర.
క్కడితిలో పడా ఎలుక ల్లగ అయాయడు అజయ్. సాఫ్టవేర్డ పర భాష్లో చెపాులింటే
వైర్సుున్ా కింప్తయటర్డ క్క గుచుాక్కన్ా కొత్త పెన్ డ్రైవ్ ల్లగా అయాయడు. “ఏ
బ్రించ్ రా నవువ?” అని అడగడటింతో “కింప్తయటర్డు సార్డ” అన్నాడు అజయ్,
భయింగా సీనియర్డ ని, జాలిగా నిష్ట్రని చూస్తత. “చేర వార్ిం కూడ్డ క్నలేదు,
అపుుడే రాయగిింగ్ మొదలు పెటాటవారా? వీడి సింగతి మేము చూసాతిం” అని
సీనియర్డ చెపుటింతో నిష్ట్ర త్న్ సేాహితులతో వెళ్ళళపోయిింద.

ఆ రోజు సీనియర్ోింతా కలిస్థ అజయ్ ని ఆడుకోని, ఆరేశారు. త్రావత్
రోజు క్నలేజీ క్నయింటీన్ లో టిఫిన్ చేసుతన్నాడు. దూర్ింగా నిష్ట్ర కూడ్డ టిఫిన్
చేసుతిండటిం గమనిించ్చడు. త్న్ దగగర్కి వెళ్ళో కూరుాన్నాడు. “సారీ! ఏద్య సర్దాకి
ఆట పటిటించటానికి సీనియర్డ అని చెపాున” అన్నాడు అజయ్. నిష్ట్ర ఏమి
మాటాోడలేదు. “ఐయామ్ రయల్లో సారీ!” అన్నాడు. “ఇట్ు ఓకే , నినా బాగా
ఆడుక్కన్నారా?” అని నిష్ట్ర అడిగిింద. అవున్న్ాటట అజయ్ త్లూపాడు. “మర
సీనియర్డ అని చెపేత ఆడుకోరా” అన్ాద నిష్ట్ర. “ఏింటి సీనియర్డ మళ్ళళ రాయగిింగ్
చేసుతన్నాడ్డ?” అని వెనకనించి అజయ్ భుజిం మీద చేతులు వేస్థ అడిగాడు ఒక
సీనియర్డ. “అదేమీ లేదు సార్డ!” అని నిష్ట్ర అకుడనిండి త్వర్త్వర్గా
వెళ్ళళపోయిింద. అజయ్ వెన్క్కుతిరగి చుసేత, అదే సీనియర్డ న్వువతూ నిలబడి
ఉన్నాడు. రిండో రోజు కూడ్డ అజయ్ ని దగివజయింగా ఆడుక్కన్నారు.
మెలోగా నిష్ట్రతో సేాహిం చిగురించిింద. ప్తలు ప్తయటానికి కూడ్డ

ఎక్కువసేపు పటటలేదు. త్వర్గానే దగగరై పోయారు. నిష్ట్ర హాసటలోో ఇింటికి
దూర్ింగా, అజయ్ కి దగగర్గా ఉిండటింతో వీళ్ళ ప్రేమ పర్వళ్ళళ తొకిుింద.
నిష్ట్రతో త్న్ ప్రేమని ఒకరోజు చెపేుయాలి అనే నిర్ణయానికి వచేాశాడు. త్న్ చిన్ా
న్నటి మిత్రుడు వేణుతో కలిస్థ ఆింత్ర్ింగిక సమాలోచన్లోో మునిగి
పోయాడు.ఎల్ల చెపాులి? ఎపుుడు చెపాులి? అన్ా తీవ్ర త్ర్్న్ భర్్న్ల మధ్య ఒక
నిర్ణయానికి వచేాశాడు అజయ్. “ఎల్ల చెపాతవురా?” అని వేణు అడిగాడు.
త్ర్త్రాలుగా ,యుగయుగాలుగా ప్రేమలేఖలు ఇవవటమనేద ఆన్వాయితీగా
వసుతన్ాద. ఆ దారనే అజయ్ కూడ్డ ఎించుక్కన్నాడు.క్నగిత్ిం ,కలిం తీసుకొని

క్నమ్గా కూర్చాని కస్థగా రాయటిం మొదలు పెటాటడు.వేణు ప్రకునే కూర్చాని
అజయ్ ఏమి రాయబోతున్నాడ్డ అని ఆశ్ార్యింగా చూసుతన్నాడు…..
To me, the thing sweeter than the sugar is your name

To me, the place better than the best place is the path you go
To me, the blueness in the sky is all what you have in your eyes
I curse myself, when I can’t express my feelings straight to you
I praise myself, when you just say a word to me
I will be myself, if you are with me, and I will go nuts without
you
అని న్నలుగు ఇింగీోష్ పింక్కతలన రాసాడు. “ఎల్ల ఉిందరా?” అని వేణుని
అడిగాడు. వేణు దానిని ఒకటి రిండుసారుో చదవాడు. “అదుుత్ిం రా! ఇింత్ బాగా
ఎల్ల రాసావురా ” అని ఆశ్ార్యింతో అడిగాడు. “ఏద్యరా అల్ల వచేాస్థింద”
అన్నాడు. “ ఆ రాసేదేద్య తెలుగులో రాసేత పోయేద కదా! ఇింక్న బాగుిండేద”
అన్నాడు వేణు. “నవేవ మారా చూడు” అన్నాడు. అల్లనే మార్ాటిం మొదలు
పెటాటడు వేణు. మొదటి రిండు లైనో మారేా సరకి వేణుకి అర్ిిం అయిింద, అద
తెలుగు స్థనిమా పాటని, దానినే అజయ్ తెలివిగా ఆింగోింలోకి మారా రాశాడని.
“నవువ కేకరా! బొమమరలుో స్థనిమాలో పాటని ఇింగీోష్ లోకి రాస్థ సింత్
కవిత్వింగా షో చేశావు” అన్నాడు వేణు న్వువతూ. “మర ! కవశ్ాన్ పేపర్డ న
పైనిండి కిిందక్క న్నలుగు సారుో రాస్థ, అదే సమాధాన్ిం అని న్మిమించి మారుులు
తెచుాకోగా లేనిద, ఈ ప్రేమలేఖ ఓ లెక్ను” అన్నాడు క్నలర్డ ఎగరేస్తత.

ఆ త్రావత్ రోజు క్నలేజీ లైబ్రరీకీ వెళ్ళళడు అజయ్. అపుటికే నిష్ట్ర అజయ్
కోసిం ఎదురు చూసుతన్ాద. ఇదదరూ కలిస్థ లోపలికెళ్ళళరు. “ఏింటి ర్మమన్నావు?
అన్ాద. “నీకో విష్యిం చెపాులి” అన్నాడు అజయ్. ఏింటో చెపుు అన్ాటట నిష్ట్ర
అజయ్ వైపు ఆత్ృత్గా చూస్థింద. త్న్క్క కూడ్డ అర్ిిం అయిింద అజయ్ ఏమి
చెపాులనక్కన్నాడో. “నీకో విష్యిం తెలుసా” అన్నాడు. “ఏింటి ఏింటి” అన్ాటట
కళ్ళగరేస్థింద నిష్ట్ర. లైబ్రరీ క్నవటింతో అింతా నిశ్శబదింగా ఉన్ాద.
చీమ చిటక్కుమన్నా, ద్యమ క్కటక్కుమన్నా వినిపిసుతింద. చుటూట ఎవవరూ

లేర్ని నిరాధరించుక్కన్నాడు అజయ్. దూర్ింగా లైబ్రేరయన్ ఆ రోజుటి దన్ పత్రిక
చదువుక్కింటన్నాడు. గాలి త్క్కువ సిండ్ ఎక్కువ ఫ్యన్ గిర్రున్ తిరుగుతున్ాద.
“నిష్ట్ర… అమామయిలలో పద శాత్ిం అపుర్సలుింటారు, ఇర్వై శాత్ిం అిందమైన్
అమామయి లుింటారు, మిగిలిన్ వాళ్ళళ అింతా తాము ఆ ఇర్వై శాత్ిం లో
ఉన్నామనక్కింటారు, నీతో సహా!” అన్టింతో నిష్ట్ర ముఖిం లో ర్ింగులు
మారాయి. “ క్ననీ నవువ మొదటి పద శాత్ిం లో ఉింటావు ,యు ఆర్డ ఎన్
ఏింజిల్” అన్టింతో నిష్ట్ర స్థగుగపడిింద. “అయితే ఏింటి ఇపుుడు?” అన్ాద నిష్ట్ర.
“నీకోసిం ఒకటి తెచ్చాన” అన్నాడు. ఏింటి అన్ాటట మళ్ళళ కళ్ళగరేస్థింద
న్వువతూ. త్న్ చేతిలో ఉన్ా పుసతకింలో నించి తాన రాసుక్కన్ా కవిత్ ఉన్ా
క్నగిత్ిం తీస్థ నిష్ట్ర చేతికి ఇచ్చాడు. నిష్ట్ర ఆత్ృత్గా దానిని చూస్థ అర్ిిం
అయేయవర్క్క చదవిింద. స్థగుగపడుతూ ఆ క్నగిత్ిం త్న్ పుసతకింలో పెటేటసుకొని
అకుడి నిండి వెళ్ళళపోయిింద. ఈ విధ్ింగా వీళ్ళ ప్రేమ పటాటలెకేుస్థింద.
ఇింజనీరింగ్ అయిపోయాక చెర్చక అింత్రా్తీయ సింసిలో ఉద్యయగిం

ద్దరకిింద. దానితో హైటెక్స స్థటీ కేింద్రింగా త్మ ప్రేమ క్నర్యకల్లపాలన

కొన్సాగిించ్చరు.శ్ని,ఆదవారాలలో వీళ్ళళ తిర్గని మాల్ లేదు, చూడని హాల్
లేదు.
ఎక్కువ పని చేసేత, ఎక్కువ డబుైలు వసాతయో రావో క్నని ఎక్కువ జబుైలు
రావటిం మాత్రిం ఖాయిం.అిందుకే ఈ సాఫోటళ్ళక్క ఎపుుడూ ఏద్య ఒక సమసయతో
బాధ్పడుతూ ఉింటారు పాపిం. కొింత్మింద అయితే విచిత్రింగా సమసయలన
వెతుకొుని మరీ బాధ్పడుతుింటారు. వీళ్లోో చ్చల్లమిందకి చిక్నకెక్కువ, సహన్ిం
త్క్కువ,అజయ్ తో సహా. ఆఫీసులో వాళ్ళళ ఎనిా యోగా త్ర్గతులు పెటిటన్న వీళ్ళ
రోగాలు త్గగవు.
మానేజరు గొడవతో మన్సుు బాగోక, అనక్కన్ాటటగానే అదదింకి పయన్ిం

అయాయడు. తాన అర్గింట ముిందుగా వసేత త్న్ బసుు రావాలిున్
సమయానికన్నా గింట ఆలసయిం అని చెపుటింతో, చేసేద ఏమి లేక, వచిా పోయే
బసుులన లెకేుస్తత నిలబడ్డాడు. “బస్ సాటప్ లోనే ఉన్నా డ్డడీ! బసుు గింట
ఆలసయిం అట, అద వచ్చాక చేసాతన” అని ఫోనలో మాటాోడుతున్ా ఒక
అిందమైన్ అమామయి అజయ్ కింట పడిింద. ఆసకితగా అజయ్ ఒక చెవి అట
వైపు వేసాడు. “ఏ విష్యిం మెయిల్ చేసాతమని చెపాుడు. నేనైతే బాగానే చేశాన”
అని విన్పడిింద. ఇింజనీరింగ్ అయిపోయి ఉద్యయగ ప్రయత్ాింలో ఉన్ాదన్ా
విష్యిం అర్ిమైింద అజయ్ కి. “ఉద్యయగిం వచేాదాక్న, అద రాలేదన్ా బాధ్
మాత్రమే ఉింటింద. వచ్చాక అసులు బాధ్లు మొదలవుతాయి” అని మన్సులో
అనక్కన్నాడు అజయ్.

మానేజరు గొడవతో మన్సుు బాగోక, అనక్కన్ాటటగానే అదదింకి పయన్ిం
అయాయడు. తాన అర్గింట ముిందుగా వసేత త్న్ బసుు రావాలిున్
సమయానికన్నా గింట ఆలసయిం అని చెపుటింతో, చేసేద ఏమి లేక, వచిా పోయే
బసుులన లెకేుస్తత నిలబడ్డాడు. “బస్ సాటప్ లోనే ఉన్నా డ్డడీ! బసుు గింట
ఆలసయిం అట, అద వచ్చాక చేసాతన” అని ఫోనలో మాటాోడుతున్ా ఒక
అిందమైన్ అమామయి అజయ్ కింట పడిింద. ఆసకితగా అజయ్ ఒక చెవి అట
వైపు వేసాడు. “ఏ విష్యిం మెయిల్ చేసాతమని చెపాుడు. నేనైతే బాగానే చేశాన”
అని విన్పడిింద. ఇింజనీరింగ్ అయిపోయి ఉద్యయగ ప్రయత్ాింలో ఉన్ాదన్ా
విష్యిం అర్ిమైింద అజయ్ కి. “ఉద్యయగిం వచేాదాక్న, అద రాలేదన్ా బాధ్
మాత్రమే ఉింటింద. వచ్చాక అసులు బాధ్లు మొదలవుతాయి” అని మన్సులో
అనక్కన్నాడు అజయ్.
ఆ అమామయిని పైనిండి కిింద దాక త్న్ కళ్ళతో సాున్ చేయటిం మొదలు

పెటాటడు. “ఇపుుడే షోరూమ్ నిండి వచిాన్ వోలోవ బసుుల్లగుింద” అనక్కన్నాడు.
పోలిక బాగోలేకపోయిన్న అమామయి బాగుిందన్ా విష్యిం అర్ిిం అవావలి.
అజయ్ త్న్ని చూడటిం ఆ అమామయి కూడ్డ గమనిించిింద, అజయ్ ని తిరగి
చూడటిం మొదలు పెటిటింద. “టిం బాగలేన్పుుడు కూడ్డ మన్ టమిింగ్ బాగానే
ఉన్ాదే” అని మన్సులో అనక్కన్నాడు. క్నసేపటికి ఆ అమామయి అజయ్ దగగర్కి
వచిా “మీరు అజయ్ కదా! న్న పేరు ల్లవణయ గురుతపటాటరా?” అన్ాద.
ఆశ్ార్యింతో “ఇిందాకటి నిండి అదే చూసుతన్నా ఎకుడో చూస్థన్టటన్ాద, గురుతక్క
రావటిం లేదు” అన్నాడు. “మీరు R N E C క్నలేజీలో మాక్క సీనియర్డ సార్డ.

మాక్క మీరు క్నయింపస్ ట్రైనిింగ్ కూడ్డ ఇచ్చారు” అన్ాద, అజయ్ ఆశ్ారాయనికి
తెర్ దించుతూ.
“అదీ సింగతి! మన్దగగర్ ట్రైనిింగ్ తీసుక్కన్నాక ఇింక ఉద్యయగిం

ఏమొసుతింద?” అని మన్సుులో అనకొని, “ఓ నైస్ , ఏమి చేసుతన్నావు ఇపుుడు?”
అని అడిగాడు. “ క్నయింపస్ లో జాబ్ రాలేదు మీక్క ల్లగా, అిందుకని జాబ్ ట్రై
చేసుతన్నా?” అన్ాద. “ఇింక్న ముత్యిం కింపెనీలోనే చేసుతన్నారా మీరు?” అని
అడిగిింద. “అవున అకుడే చేసుతన్నాన” అన్నాడు అజయ్. “హే, నిష్ట్ర అకు ఎల్ల
ఉన్ాద? ఎపుుడు మీ పెళ్ళో, ఆల్రెడీ చేసేసుక్కన్నారా?” అని అడిగిింద, అిందమైన్
త్న్కళ్ళన పెదదవి చేస్తత. “ త్న బాగానే ఉన్ాద. పెళ్ళో గురించి ఇింక్న ఏమి
అనకోలేదు” అన్నాడు. ఈలోగా నిష్ట్ర ఫోన్ చేస్థింద, బసుు ఎక్నువా?” అని. త్న్
బసుు ఆలసయిం అయిన్ సింగతి, ల్లవణయ పరచయిం అయిన్ సింగతి
వివరించ్చడు. నిష్ట్ర కూడ్డ ల్లవణయ తో మాటాోడిింద. ఇింత్లో బసుు కూడ్డ రానే
వచిాింద. ఇదదరదీ ఒకే బసుు. అజయ్ ఎడమ వరుసలో, సరగాగ అదే వైపు క్కడి
వర్సలో ల్లవణయ కూరుాన్నారు. తెలోవారూో ముచాటోతోనే సరపోయిింద. ఫోన
న్ింబరుోలు తీసుకోవటిం, ఫేసుబుక్కులో కూడుకోవటిం టక టక జరగిపోయాయి.
ఏమాటక్నమాట ఒక సామర్డట ఫోన్, దానిలో ఇింటరాట్ ఉింటే ప్రపించిం మన్
చేతులోో ఉన్ా భావన్ కలుగుతుింద. తెలోవారుఝామున్ అజయ్ అదదింకిలో
దగాడు. ల్లవణయ వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళళపోయిింద.
అదదింకి అట పటటణిం క్నదు , ఇట పలెోటూరు క్నదు. న్నలుగు స్థనిమా

హళ్ళళ ,రిండు డిగ్రీ క్నలేజీలు, అర్డజన ఇింటరాట్ పాయిింటో, డజన మెడికల్
ష్ట్రప్ లు ,ఒక పోల్లస్ సేటష్న్ , పద మింద పోల్లసులు. క్కోపతింగా, ఇద ఆ ఊరు

పరస్థితి. సేటష్న్, పోల్లసులని మొదలయియిందని ఇదేద్య ర్కతపు కధ్ అనక్కనేరు.
దేవుడి దయ వలో ఇింక్న అింత్ హిింస ఊరని తాకలేదు.
అజయ్ ఎక్కువగా బయటి ఊర్ోలోనే చదవటింతో, ఆ ఊరోో త్న్క్కన్ా

మిత్రులు అిందరూ బాలయ మిత్రులే. త్న్ బాలయ సేాహితులిందరలోకీ ఎక్కువ
చదువుక్కన్ాద అజయ్ మాత్రమే. కొింత్మింద వాయపారాలోోన,
వయవసాయింలోన, స్థిర్పడ్డలిు రావటింతో చదువుకోలేదు. కొింత్మింద సరగా
చదువుకోకపోవటింవలో వాయపారాలోోకి రావాలిు వచిాింద. చదువుకోకపోయిన్న
అజయ్ కన్నా ఎక్కువగానే సింపాదించగలుగుతున్నారు.
రయల్ ఎసేటట్ అన్ా పేరుతో భూమి ధ్ర్క్క రకులు రావటింతో, ఆ

రకులు పటటకొని బాగానే గడిించ్చరు. అజయ్ న్నన్ాగారు బాయింక్స లో ఆఫీసర్డ.
ఒకుగానొకు కొడుక్క క్నవటింతో, అజయ్ ఇింటోో కన్నా బజారులోనే ఎక్కువ
సమయిం గడుపుతుింటాడు. బాలయ సేాహితులింతా కలిస్థ బజార్ో వెింట
తిరుగుతుింటే, ఆ బజారులకే కళ్ వచేాద.
ఊరకి న్డిమధ్యలో పెదద స్థమెింట రోడుా, ఆ రోడుాకి ఇరువైపుల్ల చెటో

న్నటిించటిం అశోక్కడు మరాపోయాడేమో, అిందుకే వాటి సాిన్ిం లో వాణిజయ
సముదాయాలు ఏర్ుడ్డాయి. చుటటప్రకుల పలెోటూరుో చ్చల్ల వర్క్క ఆ బజారునే
ఆశ్రయిించి ఉిండటింతో, అద ఎపుుడూ ర్దీదగానే ఉింటింద.అదే బజారు లో
అజయ్ చిన్ాన్నటి మిత్రుడు CM ,బటటల వాయపార్ిం చేసుతింటాడు. CM అింటే ఏ
రాష్ట్రానికో అనే అనమాన్ిం రాక మాన్దు. ర్ింగు ర్ింగు బటటలతో త్పు

రాజకీయాలతో ఇత్నికి సింభిందిం లేదు. వస్త్ర వాయపార గనక, ఆింగోింలో క్నోత్
మరాింట్ అనే పదాలలో మొదటి రిండక్షరాలని కలిపి CM అని పిలుసుతింటారు.
CM అసలి పేరు శ్రీనివాస గుపత. చిత్రగుపుతడు అిందర త్పుులు రాసేత, ఈ

గుపుతడు అిందర అపుులు రాసుతింటాడు. వీళ్ళ మిత్ర బృిందిం లో ఎవరకి డబుై
అవసర్ిం వచిాన్న మొదట గురుతక్క వచేాద గుపుతడే. ఇింటర్డ వర్కూ ఇర్గదీస్థ
చదవాడు. క్నని వాయపార్ిం చేయాలని ఇింటోో పటట పటటటింతో, చేసేద లేక
పరీక్షలు రాయటిం మానేస్థ పదుదలు రాయటిం మొదలు పెటాటడు, అల్ల రాస్తతనే
ఉిండిపోయాడు. బాలయమిత్రులకి త్పిుించి సింత్ బాబాయికైన్న వడీా లేనిదే డబుై
ఇవవడు. వస్త్ర వాయపార్నికే పరమిత్ిం క్నక్కిండ్డ, భూ క్రయ విక్రయాలు, షేరుో,
ఇల్ల పలు ర్క్నలుగా సింపాదసుతన్నాడు. దాదాపు అనిా బాయింక్కలలో ఖాతాలలో
పాట వాటిలోో డబుైలు కూడ్డ ఉన్నాయి. ఈ బాలయమిత్రులిందరకీ దాదాపు
పదేళ్ళోగా ఈ గుపుతడి వస్త్ర దుక్నణమే విశ్రాింతి భవన్ింగా పని చేసుతన్ాద.
రాత్రింతా ల్లవణయ తో పులిహోర్ కలిపి.. కలిపి.. అలస్థపోవటింతో,

ఇింటికి చేర చేర్గానే మించిం ఎకిు నిద్రపోయాడు. మధాయహాానికి నిద్ర లేచి
సాాన్ిం చేస్థ రిండు ముదదలు తిని, టి.వి ముిందు కూరుాన్నాడు. “చిత్కొుటట
చీర్పటట” ల్లింటి క్నర్యక్రమాలు వసుతన్నాయి. “ఏింటి న్నన్ా, కనీసిం వసుతన్ాటట
చెపునైన్న లేదు, అద కూడ్డ వార్ిం మధ్యలో, ఏదైన్న పనిందా?” అని అడిగిింద
అజయ్ అమమగారు, మజి్గ కలిపిన్ గాోసు అజయ్ చేతికి అిందస్తత. “అవున్మామ,
సేాహితుడు ఒకడు అమెరక్న నించి వచ్చాడు. వాడిని కలవటానికి వచ్చాన.
వాడుకోవాలిున్ సెలవులు కూడ్డ చ్చల్ల ఉిండిపోయాయి” అని త్డుముకోక్కిండ్డ
అబదదిం చెపేుశాడు. ఈ సాఫ్టవేర్డ కింపెనీలలో ఆ మాత్రిం అబదాదలు ఆడగలిగితే

త్పు బత్కలేమని అల్ల అలవాట చేసుక్కన్నాడు అజయ్. ఆ మజి్గ తాగి
బజారున్ పడ్డాడు.
సర్దాగా CM దగగర్క్క వెళ్ళళడు. అజయ్ ని దూర్ిం నించే చూస్థ

ఆశ్ార్యపోయాడు. త్న్ దగగర్ పని చేసే క్కర్రవాడిని క్కరీా వేయమని
పుర్మాయిించ్చడు. ఊరు మొతాతనికి అదే పెదద బటటలకొటట. రిండింత్సుతలలో
విశాలమైన్ భవన్ిం లో ఉన్ాద. “ ఏరా, సాఫ్ట వేరోళ్ళకి వారానికి న్నలుగు
రోజులు సెలవులు చేసారా ఏింటి? శ్ని , ఆదవారాలు చ్చలటిం లేదా?” అని
న్వువతూ అజయ్ కోసిం వేయిించిన్ క్కరీాని చూపిించ్చడు , కూరోామన్ాటట.
“అవునరా ! జీత్ిం చ్చలటిం లేదు. మూడురోజులు ఉద్యయగిం మిగిలిన్ న్నలుగు
రోజులు వాయపార్ిం చేసుకోమని పింపారు.కొటోో క్కర్రాళ్ళళ త్గిగతే చెపుు” అన్నాడు
అజయ్ వెటక్నర్ింగా. “ మీల్లింటి వాళ్ళని పనిలో పెటటక్కింటే క్ననీ, నేన
వాయపార్ిం మానేస్థ ఇింటోో కూరోానూ ! అింత్ అదృష్టిం మాకొదుదలే” అన్నాడు
క్నసత వయింగయింగా. “అదేరా నవువ వాయపార్ిం మానేస్థ ఇింటోో కూరుాన్నా నీక్క
గడిచిపోతుింద. న్నక్క అల్ల క్నదు కదా! వేళ్ళళ ఆడితే క్నని డొక్నుడని పరస్థితి”
అన్టింతో అర్ిిం క్నన్టట ముఖిం పెటాటడు గుపాత. అదేరా వేళ్ళతో కింప్తయటర్డ
ఆడిసేత క్ననీ కడుపు నిిండదు అని చెపుతన్నా” అన్నాడు అజయ్. “మీ చదువుక్కన్ా
వాళ్ళతో ఇదేరా బాబు ఇబైింద. జోక్స అని మీరు చెపేత క్ననీ అర్ిిం క్నదు, న్వువ
రాదు. వీలు చూసుకొని న్వువతాలే క్నని ఏింటి విశేష్ట్రలు?” అింటూ కబుర్ోలో
మునిగిపోయారు.
సాయింత్రిం న్నలుగు గింటల సమయింలో గుమాసాతని కొటట

చూసుకోమని చెపిు ఇదదరూ బయటక్క బయలుదేరారు. ఊరకి ఆధార్మైన్

గుిండోకమమ న్ద ఒడుాన్ పొల్లల వైపు బిండిని న్డిపాడు అజయ్. ఊరకి
దూర్ింగా, న్దకి దగగర్గా పొలిం, ఆ పొలిం మధ్యలో ఒక పెింక్క పించ, దాని
చుటూట ర్కర్క్నల కూర్గాయల మొకులు. ఆ పొలిం గటటన్ బిండి ఆపి , ఇదదరూ
ఆ ఇింటి వైపు న్డిచ్చరు. పించ బయట వేస్థ ఉన్ా నలక మించిం మీద కూర్చాని
అజయ్ స్థగిరట్ వెలిగిించ్చడు. ఆ ప్రకృతిని ఆసావదసుతన్నాడు. “సింక్రింతికి
రావాలిున్ పింట, ముిందుగా శ్రీరామన్వమికే వచేాస్థిందే” అింటూ పొలింలో
నించి బయటక్క వచ్చాడు దాత్. “నీ బొిందరా ! శ్రీరామ న్వమి కన్నా ముిందే
సింక్రింతి వసుతింద” అన్నాడు అజయ్. “మమమలిా కూడ్డ నీల్లగా ఇింజనీరింగ్
చదవిసేత తెలిసేద, ఏద ముిందు వసుతింద్య? పొలిం చేసే వాడికేమి తెలుసుతింద
పిండగల గురించి., ఏద్య వైన్ ష్ట్రపు లో విసీు ల్లింటోళ్ళిం” అన్నాడు దాత్.
అదేమి దక్కుమాలిన్ పోలికన్ాటట ఇదదరూ చూసారు. “బావిలో కపుల్లగా అింటే
బాగోలేదనిపిించి” అన్టింతో ఇదదరూ త్లలు పటటక్కన్నారు.
దాత్! దాత్ ! అింటింటే ఇత్నేద్య దాన్ధ్రామలు చేసే బాపతు అనక్కనేరు.

ఇత్నొక రైతు. అిందుకే అన్ాదాత్లో నించి దాత్ని తీసుకొని, అల్ల
పిలుసుతింటారు. ఈన్నడులో వచేా అన్ాదాత్ క్నర్యక్రమింతో వీడికి రోజు
తెలోవారుతుింద. అన్ాదాత్ డైరీ కోసిం ప్రతి యేడు చిందా కూడ్డ కడుతుింటాడు.
అసలు పేరు వెింకటరావు. ఊర్వత్ల న్దకి ఆనకొని అయిదు ఎకరాల పొలింలో
వయవసాయిం చేసుతింటాడు. ఇద క్నక ఊరోో చిన్ా చిన్ా ఆసుతలు, సింత్ ఇలుో
ఉన్నాయి. త్ముమడిని బి.టెక్స చదవిసుతన్నాడు. వాడు త్న్ ల్లగా వయవసాయిం
చేయక్కిండ్డ మించి ఉద్యయగిం చేయాలని ,త్ముమడి కింటే ఎక్కువగా
త్పిస్తతఉింటాడు.

“మీరు కూర్చాని ఉిండిండి నేన పని ప్తరత చేసుక్కని పద నిముష్ట్రలలో
వసాతన” అని వెళ్ళళడు పొలింలోకి. చలోని గాలి, చకుని పాడి, చ్చకిర ఎక్కువ
,క్నలుష్యిం త్క్కువ, వీడి పని సుఖింరా, న్నకన్నా ఇింకో ఇర్వై సింవత్ురాలు
ఖచిాత్ింగా ఎక్కువ బతుక్కతాడు” అన్నాడు అజయ్. “అదేింటిరా, అింత్
మాటనేశావు” అన్నాడు గుపాత.
“ఈ సాఫ్టవేర్డ జాబులు, అిందులో జబుైలు అింతే కదరా! ముపెబు

దాటక్కిండ్డనే బి.పి.లు,షుగరుో వసుతింటేనూ” అన్నాడు అజయ్ ఇింకో స్థగిరట్
క్నలుస్తత. “ఇల్ల స్థగిరట్ మీద స్థగిరట్ తాగితే బిపి ఏమి ఖర్మ క్నన్ుర్డ కూడ్డ
వసుతింద !” అన్నాడు గుపత.
“ఎనిా సారుో చెపాునరా?” ఇకుడ స్థగిరట్ తాగ వదుద, పచాని పొల్లలు

పాడవుతాయని”, అన్నాడు దాత్. పొలింలో నించి గుణపిం తీసుకొని లోపల
పెడుతూ “ఇకుడికొచేాదే స్థగిరట్ తాగటానికి అదే వదదింటే ఎల్ల?” అన్నాడు
అజయ్. “వీడు క్నలేా అర్ పెటెటకి నీ అయిదెకరాలు త్గలబడవులేరా” అన్నాడు
గుపాత. “ఇింత్కి ఏింటి అజయ్ ఉన్ా పళ్ింగా ఊడి పడ్డావు? ఆ ఊరు
పొమమన్ాదా? ఈ ఊరక్నడె ర్మమన్ాదా?” అన్నాడు ప్రాస కోసిం ప్రయతిాస్తత.
“నీకో దిండింరా బాబు, మరీ అింత్ తెలుగు మాటాోడక్కరా ! మా ఆరోగాయలక్క
అింత్ మించిద క్నదు. సెలవలు చ్చల్ల ఉన్నాయి, అిందుకే వచ్చాన” అన్నాడు
అజయ్.
“ఇింత్కీ అకుడ అమామయిలింతా ఎల్ల ఉన్నారు?” అని అజయ్ ని

అడిగాడు వెింకటరావు. “ఏ అమామయిలు?” అడిగాడు అజయ్. మీ హైటెక్స

అమామయిలు బావా. మాకింటే ఆవులు, అపుులు త్పు అమామయిలు తెలియదు.
నీక్క అింతా ర్ింగులే కదా! ఎనిా స్థనిమాలోో చూడలేదు? వీకెిండ్ వసేత ఎిండ్ లేని
ఆన్ిందిం, లేసేత పబ్, లేకపోతే కోబ్” అని వెటక్నర్ింగా అన్నాడు. “ఇవనీా
స్థనిమాలోో త్పు నిజింగా ఉిండవని లక్ష సారుో చెపిున్న విన్రే?” అని అజయ్
కొింత్ అసహన్ిం ప్రదరశించ్చడు. ఈ లోగా వెింకటరావు అకుడున్ా కూర్గాయలు
మొకులకి నీళ్ళళ పెటేట పనిలో నిమగామయాయడు.
చలోని గాలి,ర్కర్క్నల ప్తలు చెటో నిండి వీచే సువాసన్ పక్షుల

కిలకిలలతో వాతావర్ణిం ఎింతో ఆహాోదకర్ింగా ఉన్ాద.అింతా నిశ్శబదిం. అజయ్
ఆ మించిం మీద వెన్క్కు వాలిపోయి ఆలోచన్లో పడ్డాడు. గొడవపడా మేనేజరు
గురించి,తార్సపడా ల్లవణయ గురించి, ఇల్ల ఆలోచిస్తత, మెలిోగా మగత్ నిద్రలోకి
జారుక్కన్నాడు. పద నిముష్ట్రల త్రావత్ వెింకటరావు త్న్ పని ప్తరతచేస్థ
వచిా,అజయ్ ని త్టాటడు. “భలే నిద్ర పటేటస్థిందరా ! రాత్రింతా నిద్ర లేదు కదా”
అన్నాడు అజయ్, చెరగిపోయిన్ జుటటని దువువక్కింటూ. “ఎనిా రోజులుింటావ్?”
అడిగాడు వెింకటరావు. “ఆదవార్ిం రాత్రి బయలుదేరాలి. సోమవార్ిం నించి
మళ్ళో మామూలే కదా !” అన్నాడు అజయ్.
పెింక్క పించలోకి వెళ్ళో , రిండు పెదద జామక్నయలు తెచిా, చెర్చకటి ఇస్తత ,

“చెటట క్నయలురా” అని అన్నాడు వెింకటరావు. “క్నయలు చెటోక్క క్నయక్కిండ్డ
మనషులక్క క్నసాతయా? క్నస్థన్న వాటిని మన్ిం తిన్గలమా? నవువ నీ అతి” అని
అజయ్ అన్టింతో , ముగుగరూ ఒకుసారగా న్వావరు. ఇింత్లో అజయ్ కి నిష్ట్ర
నిండి ఫోన వచిాింద. “రాత్రికి చేసాతన, అపుుడైతే ప్రశాింత్ింగా మాటాోడవచుా”
అని చెపిు ఫోన పెటేటశాడు. అపుటికే సాయింత్రిం ఆరు క్నవసుతన్ాద. “నేన

ఇింటికి వెళ్ళో నేరుగా ష్ట్రపుక్క వచేాసాత. న్నన్ా ఇింటికి వచేాసుతింటారు. ఉదయిం
కనీసిం పలకరించలేదు. క్నసేపు ఇింటోో కన్పడి వసాతన” అని చెపిు గుపాత బిండి
మీద ఇింటికి బయలుదేరాడు అజయ్. పొలిం పని ముగియటింతో , వెింకటరావు
గుపాత కలిస్థ, గుపాత కొటట దగగర్కి చేరారు.
“సింత్ ఇలుో, ఇింటి ముిందు క్నరు పటేటింత్ ఖాళ్ళ సిలిం, ఇింటివెనక

న్నలుగు మొకులు పెించేింత్ ఖాళ్ళ సిలిం, సగట మధ్య త్ర్గతి క్కటింబిం
అజయ్ ద. ఇింటికి చేరేసరకి, వాళ్ళ న్నన్ాగారు తెలోని లుింగీ ,బనియనోత మడత్
మించిం మీద చలోగాలికి కూర్చాని ఉన్నాడు. “ఎపుుడొసాతడు ,నీ సేాహితుడు
అమెరక్న నించి?” అని అడిగాడు “ఇిందాకే వచ్చాడు న్నన్ా , క్నసేపు ఆగి వెళ్ళో
కలవాలి” అని చెపాుడు. “నవువ చెపాు పెటటక్కిండ్డ వచేా సరకి ,ఖింగారు
పడ్డాన. ఎిందుక్క వచ్చావో అని” అన్నాడు. అజయ్ ఉలకలేదు, పలకలేదు.
“ఎల్ల ఉింద ఉద్యయగిం ,పని ఒతితడి విపరీత్ింగా ఏమీ లేదు కదా?” అని అడిగాడు.
“పెదదగా ఒతితడి ఏమీ లేదు న్నన్ా. న్లకొక వార్ిం రోజులు పని బాగా ఉింటింద.
మిగతా రోజులు మామూలే” అని చెపాుడు. ఇదదరూ కలిస్థ ఇింటోోకి
వెళ్ళోరు.త్న్కోసిం అపుుడే చేసుతన్ా పకోడీల వాసన్, ముక్కుకి బలింగా తాకటింతో
వింటిింటోోకి వెళ్ళళడు.అకుడే వింట చేసే గటట పైన్ కూర్చాని పకోడీలు ఒకొుకుటి
తిన్టిం మొదలుపెటాటడు.”ఇింక్న ఏింటి హైదరాబాదు విశేష్ట్రలూ?” అని వాళ్ళ
అమమ అడిగిింద.హైదరాబాదుకేమి హాయిగా ఉిందింటూ, తిన్టిం ప్తరత చేస్థ
నేరుగా CM దగగర్క్క వెళ్ళళడు.
పెళ్ళళళ్ళళ ,పిండుగల క్నలిం క్నకపోవటింతో, కొటట మొత్తిం ఖాళ్ళగానే

ఉన్ాద. క్నని CM మాత్రిం చ్చల్ల హడ్డవుడిగా లెకులు చూసుక్కింటన్నాడు.

త్న్కోసిం వేస్థన్ క్కరీాలో కూరుాన్నాడు అజయ్. పని చేసే క్కర్రాడు గాోసులో
మించినీళ్ళళ తీసుకొచిా అజయ్ కి ఇస్తత “టీ న్న క్నఫీ న్న అన్నా” అని అడిగాడు.
“ఇపుుడేమీ వదుద త్ముమడు మీ అన్ా కపుు టీ కూడ్డ అపుు కిింద రాస్థ, వడీా కూడ్డ
వేసాతడు” అన్నాడు గుపాత కేస్థ చూస్తత. ఆ మాటక్క గుపాత కోపింగా ముఖిం
మారా, ఆ క్కర్రవాడిని “ఏరా ,ఒళ్ళళ ఎల్ల ఉింద? సాఫ్టవేర్డ వాళ్ళళ ఎపుుడు పడితే
అపుుడు, ఏద పడితే అద తాగుతార్నక్కన్నావా ఏింటి? చలోని కోకో , చిల్ా బీరో
అడగాలి క్నని” అని అన్టింతో అింతా న్వువలోో మునిగిపోయారు.
గుపాత అజయ్ వైపు తిరగి “ ఓ పద నిముష్ట్రలురా! లెకు తేలిా వసాత”

అన్నాడు. పర్వాలేదు అన్ాటట సైగ చేశాడు అజయ్. రోడుా మీద వెళ్ళళ ఆటోల
,బసుుల మోత్ బాగా వినిపిసుతన్ాద. ఇవాళ్ రేపు, క్షణిం తోచకపోతే అర్క్షణింలో
చేసే పని సెల్ ఫోనతో ఆడుకోవటిం. అజయ్ అమెరక్న నించి ఇష్టింగా
తెపిుించుక్కన్ా ఐఫోనని, ప్రేమతో తీస్థ చూసుతన్నాడు. అపుటికే నిష్ట్ర “ఏమి
చేసుతన్నావు? మిస్థుింగ్ యు” అని సిందేశానిా పింపిింద. “ఎవరని ఏమి చేసేత
ఎవరు ఊరుక్కింటారు?” అని అజయ్ సమాధాన్ిం పింపాడు. “ఒకసార చేసేత
కదా ఊరుక్కింటారో లేద్య తెలిసేద” అని నిష్ట్ర పపిింద. “చేసెయయరా బాబు,
అింత్ల్ల అడుగుతున్ాపుుడు ఏద్య ఒకటి చేసెయ్” అని వేణు వెనకనించి
అన్టింతో అజయ్ ఉలికిు పడి వెన్కిు తిరగి చూశాడు.
అపుటికే అజయ్ సెలుోని చ్చటగా గమనిసుతన్ా వేణుబాబు వికటాటటహాసిం

చేశాడు. “ఏరా ఎింత్సేపు అయిింద వచిా” అని అడిగాడు అజయ్ వేణుని, త్న్
సెల్ జేబులో దాచేస్తత. “ఇపుుడే వచ్చాలేరా! కింగారు పడక్క ఇింత్క్క ముిందువి
చదవలేదు”, అని న్వవటిం మొదలుపెటాటడు. “ఆఫీసులో కల్లగ్ రా! ఏద్య

సహాయిం చేయమింటేన…” అని దీర్ఘిం తీశాడు, త్పిుించుకోవటానికి
ప్రయతిాస్తత. “కల్లగా, కలరింగా... అయిన్న నీ గొడవ న్నకెిందుక్కలేరా! నవువ
ఏద చేయాలనక్కింటే అద చెయియ” అని వెటక్నర్ిం చేశాడు. “ఇింక్న ఏింటి
విశేష్ట్రలు?” అన్నాడు అజయ్. “ఇిందాకే వెింకటరావు చెపాుడురా, సాఫోటడు
సెలవులక్క వచ్చాడని, ఒకసార దర్శన్ిం చేసుకొని వెళ్ళదమని వచ్చాన.. ఎల్లగూ
CM గారకి కూడ్డ ముఖిం చూపిించిన్టో ఉింటింద కదా” అన్నాడు వేణు,
“చూపిసాతవు, చూపిసాతవు ఇవావలిున్ డబుైలు ఇమన్ాపుుడు, ఎకుడ పెటటక్క
తిరుగుతావురా ఆ ముఖానిా?” అని CM అన్నాడు, త్న్ పనిలోించి కొించెిం
బయటక్క వచిా. “ఏ జన్మలో ఏ పాపిం చేశానో , నీ దగగర్ అపుు చేశాన”
అన్నాడు వేణు.
“ఇింత్కీ ఏింటి ఉన్ాపళ్ింగా ఊడి పడ్డావు ఏింటి సింగతి?” అడిగాడు

వేణు, అజయ్ ని. “ప్రతి ఒకుళ్ళళ ఇదే ప్రశ్ా అడుగుతారేింటో? నేన వచ్చాన్ని
ఆశ్ార్యిం కన్నా అనమాన్ిం ఎక్కువైపోయిింద” అనక్కని బాధ్పడ్డాడు అజయ్.
ఈలోగా గుపాత త్న్ లెకులనీా సర చూసుక్కని చిటాట పుసతక్నలనీా లోపల సరద, వీళ్ళ
సింభాష్ణలోకి దూరాడు. “ఏరా! వీడికి కూడ్డ ఏద్య ఒకటి మీ కింపెనీ లోనే
చూడచుా కదరా? తెగ బాధ్పడుతున్నాడు ఉద్యయగిం రాలేదని” అని అన్నాడు
గుపాత అజయ్ తోటి, వేణు ని ఉదేదశిించి. “చికెన్ మొత్తిం తినేస్థ, కోడి
చచిాపోయిిందే అని ఏడ్డాడింట! వీడిల్లింటోడు. ఇింజనీరింగ్ అింతా గాలికి
తిరగి ఇపుుడు బాధ్పడి ఏిం ల్లభిం?” అన్నాడు అజయ్. “వీడి బాధ్ న్న గురించి
క్నదులేరా! నేన తీసుక్కన్ా అపుు గురించి. న్నక్క ఉద్యయగిం క్నక్కిండ్డ ఒక 20
వేలు ఇపిుించు, వీడు జన్మ లో న్నగురించి నీ దగగర్ మాటాోడడు” అన్నాడు వేణు

వయింగింగా. “ఐతే ఇవాళ్ సభ పెటటక్కిందామా?” అడిగాడు గుపాత అజయ్ ని.
‘సభ’ అన్గా ‘చతురుమఖ పారాయణిం’. అర్ిిం అయేయటట అచా తెలుగులో
చెపాులింటే ‘పేక్నట’ ఈ బాలయమిత్రులిందరకీ, క్రీడ్డ స్తయరత దిండిగా ఉిండడింతో,
మహత్తర్మైన్ పేకన త్మ అధిక్నరక క్రీడగా ఎించుక్కన్నారు. రాత్రి
తొమిమదన్ార్క్క మొదలుపెటిట తొింగొనేదాక్న ఆడుతుింటారు. దాదాపు ఆ సభలనీా
గుపాత కొటటలోనే జరుగుతుింటాయి.
అజయ్ ప్రయాణిం చేస్థ అలిస్థపోయి ఉిండటింతో “ఇవాళ్ క్నదు, రేపు

పెటటిండి సభ, న్నక్క బడలికగా ఉింద” అన్నాడు అజయ్. “నేన ఎపుటినించో
మొతుతక్కింటూ ఉన్నాన, సాఫ్ట వేరోళ్ళ కోసిం మన్ ఊరకి ట్రైన్ వేయిించమని”
అన్నాడు వేణు. “వీళ్ళ కోసిం ఎిందుక్క వేసాతరు రా ట్రైన్?” అడిగాడు గుపాత.
“ఇింత్క్కముిందు మన్ ఊరోో ఇింటరాట్ పాయిింటో ఉన్నాయా? సాఫ్ట వేరోళ్ళళ
సెలవులకొసేత ఇబైింద పడతార్ని పెటిటించలేదూ! ఇద కూడ్డ అింతే” అన్టింతో
అజయ్ ముఖిం మిండిపోయిింద.మొదటోో ఇల్లింటివాటికి అజయ్ కి కోపిం
వచిాన్న త్రువాత్ త్రువాత్ అలవాట అయిపోయిింద. అపుటికే సమయిం
తొమిమద క్నవోసుతన్ాద.అజయ్ లేచి “నేన వెళ్ళతన రా, రేపు మాత్రిం సభక్క సెలవు
లేదని చెపుిండి” అింటూ ఇింటికి వెళ్ళళడు.
బిండి లోపలి వెళ్ళతిండగా, పకు ఇింటోో ఉిండే అత్న

“అజయ్,బాగున్నావా? ఎపుుడొచ్చావు?” అని అడిగాడు. “ప్రొదుదన్ వచ్చా
బాబాయి, ఆదవార్ిం రాత్రికి వెళ్ళళపోతాన” అన్నాడు,మళ్ళో ఎపుుడు వెళ్ళతవు అనే
ప్రశ్ా ఎదురు క్నకూడదు అనే ఉదేదశ్ింతో. సాటక్స మారుట్ లో మించి అవగాహన్
ఉన్ా వయకిత అత్న. వాయపార్ింలో సింపాదించిన్ దాింటోో ఎింతో కొింత్ ఈ సాటక్సు

మీద పోగొటటకోవటిం అత్నికి పరపాటి. “మారుట్ బాగా పడిపోయేటట ఉన్ాదే,
మీకేమి ఇబైింద ఉిండదు కదా!” అన్నాడు. అజయ్ కి ఏమి మాటాోడ్డలో అర్ిిం
క్నలేదు. “ఉద్యయగులన చ్చల్లమిందని తీసేసాతమింటన్నారు?” అన్నాడు. “ఎవరు
తీసేసాతర్న్ాద?” అని అడగాలి అనకొన్నాడు. క్నని రాయేసేత ముఖాన్
పడుతుిందని భావిించి, “మాక్క ఇబైింద ఏమి ఉిండదు బాబాయి” అన్నాడు.
“మా అన్ాయయ కొడుక్క రిండేళ్ళ క్రిత్ిం అమెరక్న వెళ్ళో అకుడే సెటిల్
అయిపోయాడు, అింత్క్క ముిందు “హైటెక్స స్థటీ” లో పని చేశాడు” అని చెపాుడు.
“ఈ సోదింతా న్నకెిందుక్కరా బాబు” అనక్కన్నాడు అజయ్. “ నీక్క అల్లింటి
అవక్నశ్ిం లేదా? వెళ్ళో రావాలి అబాైయి నవువ కూడ్డ ,ఇిండియాలో అన్వసర్ిం”
అన్నాడు. అింత్లోపు అజయ్ కి ఫోన వచిాింద.ఆ ఫోన చేస్థనోడికో బాోింక్స చెక్కు
రాస్థవావలి అని ఆన్ిందింతో అకుడ నిండి మెలోగా జారుక్కన్నాడు. “ఏమి
చేసుతన్నావు?” అడిగిింద నిష్ట్ర. “ఉద్యయగిం ఎల్ల సింపాదించ్చల్ల అని?” అన్నాడు.
“అదేింటి, ఏమైింద నీ ఉద్యయగానికి?” అన్ాద. “మారుట్ పడిపోయి, ఉద్యయగాలు
పోతాయని మా మారుట్ బాబాయి చెపాుడు” అన్టింతో కిలకిల్ల న్వివింద నిష్ట్ర.
ఆ న్వువలో ఓ అర్గింట మునిగాడు అజయ్.
త్రువాత్ రోజు అజయ్ వాళ్ళ న్నన్ాగారకి భోజన్ిం తీసుకొని బాయింక్కక్క

వెళ్ళళడు. బాయింక్క చ్చల్ల ర్దీదగా ఉన్ాద. నేరుగా త్న్ త్ిండ్రి దగగర్కి వెళ్ళో భోజన్ిం
ఇచ్చాడు. “మీ అబాైయా సార్డ ! ఏమి చేసుతన్నాడు?” అని అడిగాడు, బాయింక్క పని
మీద వచిాన్త్న. “హైదరాబాదులో సాఫ్టవేర్డ ఇింజనీర్డ గా పనిచేసుతన్నాడు అని
చెపాుడు కిించిత్ గరావనిా ప్రదరశస్తత. “అవున్న! ఎింతిసాతరు అబాైయి జీత్ిం”
అని అడగటింతో అకుడున్ావాళ్ళింతా అజయ్ వైపుక్క తిరగి చూశారు, త్నేద్య

న్లభై ఏళ్ళళ న్డిచిన్ గొడవక్క తీరుు చెపుతన్నాడన్ాటట. “న్నక్క ఎింతోసేత
వీడికెిందుక్క? పిలోనిచిా పెళ్ళళమన్నా చేసాతడ్డ?” అని తిటటక్కన్నాడు. క్ననీ చెపుక
త్పుని పరస్థతతి “భోజన్ిం పెటిట రిండు వేలు ఇసాతరు. రిండుప్తటల్ల టీ కూడ్డ
పోయిసాతరు” అన్టింతో అింతా ఒకుసారగా న్వావరు, అడిగిన్త్నితో సహా.
“తికు క్కదరాావు” అన్ాటట చూసాడు అజయ్ వైపు వాళ్ళ న్నన్ాగారు. “ మీల్లగే
మీవాడు కూడ్డ మించి చమతాుర్ిండి” అని పొగిడ్డడు. నిజానికి అజయ్ వాళ్ళ
న్నన్ాగారు చ్చల్ల త్క్కువ మాటాోడతారు. అన్వసర్ింగా ఎవరతోనూ మాటాోడరు.
బాయింక్కలో పనలు చేయిించుకొవటానికి ఇల్ల భజన్ చేసాతరు క్నబోలు అనక్కని
అజయ్ అకుడి నిండి బయటక్క జారుకొని నేరుగా గుపాత దగగర్క్క వెళ్ళళడు.
“రాత్రి బాగా నిద్ర పటిటిందా ద్దరా? అకుడ ల్లగా మా ఊరోో ఏ.స్థలు గట్రా
ఉిండవు కదా” అన్నాడు గుపాత. అజయ్ ఏమి మాటాోడలేదు. “పదా బాయింక్క దాక
వెళ్ళో వదాదిం” అన్నాడు అజయ్ తో, డబుైల కటటలన ఒక న్లోని బాయగులోకి
సరుదతూ. “ఇపుుడు అకుడ నించేరా రావటిం, క్నసేపు ఆగి వెళ్ళదిం” అన్నాడు
అజయ్. “ఎక్కువ చేయక్క రాజా! ఊరోో మీ న్నన్ా చేసే బాయింక్క ఒకటే క్నదు,
చ్చల్ల ఉన్నాయి” అింటూ లేచి బయటక్క బయలుదేరారు. “ఏమి
చేసుక్కింటారురా అింత్ డబుై, న్నల్లగా లేని వాడికి ఇవ్వవచుా కదరా!” అన్నాడు
అజయ్. “నీ దషిట త్గిలేరా! వాయపార్ిం దెబైతిింద, పద రూపాయలక్క కూడ్డ
క్నరుాలు గీక్కతుిండేసరకి, మీక్క వెయియ రూపాయల కటట కూడ్డ లక్ష ల్లగా
కనిపిసుతిందేమో” అన్నాడు. “నిజమేరా, ఈ మధ్య డబుైలు వాడటిం చ్చల్ల
అరుదు అయిపొయిింద. ప్రతిదానికి పాోస్థటక్స క్నరుా గీకటమే” అన్నాడు అజయ్.
“అతిగా గీకక్క, పుిండు పడుతుింద” అన్నాడు గుపత.

బాయింక్క నించి తిరగి వచేాసరకి సాయింత్రిం న్నలుగు అయియింద. వీళ్ళళ
వచేాసరకి అకుడ రాజుగారు వీళ్ళదదర కోసిం ఎదురు చూస్తత ఉన్నాడు. రాజు
అన్గా సత్యన్నరాయణరాజు , వయసుులో మిగతా వాళ్ళ కన్నా రిండు మూడేళ్ళళ
పెదదవాడు. బాగా ఆస్థత కలవాడు. చదువు రాక, వాయపార్ిం కలిస్థరాక, చివర్క్క
రాజకీయాలోోకి దగాడు. రోజు ఉదయానేా ఖదదరు బటటలు తొడుకొుని, పారీట
క్నరాయలయానికి వెళ్ళో క్నలయాపన్ చేయటిం, సభలక్క ధ్రాాలక్క జన్ననిా
సమీకరించటిం, పారీట త్ర్పున్ మించి పనలు చేయటిం ఇల్ల చ్చల్ల ర్క్నల ‘టిం’
లు చేసుతిండటిం ఇత్ని పని. గురతింపు కోసిం రోజు ఏద్య ఒక వయవహార్ింలో వేలు
పెడుతుింటాడు. కొనిా సిందరాైలలో చెయియ విర్గొగటటక్కింటాడు.
రాజకీయిం అింటేనే ఎదుటి వాడిని ఎపుుడు ఏమని తిటాటల్ల అని

చూసుతింటారు.అల్లింటి రాజకీయాలన ఇపుుడిపుుడే రుచి చూసుతన్నాడు కదా,
త్న్లో ఉన్ా మించి కన్నా, ఎదుటి వారలో ఉన్ా చెడు గురించే ఎక్కువ
మాటాోడుతూ ఉింటాడు. చిన్ాపుటి నిండి ఇింతే, త్ర్గతి గదలో గుింపు కటటటిం,
వీడికి మారుులు ఎక్కువ రాకపోయిన్ పర్వాలేదు క్నని, పగవాడు మాత్రిం పాసు
క్నకూడదు అనక్కనేవాడు. ఎల్లగైన్న పెదద న్నయక్కడైపోవాలని ఆశ్యింతో
బతుక్కతున్నాడు. అజయ్ రాజుగారని చూడగానే “ఏిం రాజుగారు ఎల్ల ఉన్నారు?
మన్ ప్రభుత్విం, ప్రజలు ఎల్ల ఉన్నారు?” అన్నాడు. “నేన, న్న ప్రభుత్విం అింతా
బాగానే ఉన్నాము. ప్రజలే బలిస్థపోయారు. నిన్ా అన్గా ఊరలో దగి ఇపుటిదాక్న
కన్పడలేదు” అని అజయ్ ని ఉదేదశిించి అన్నాడు. “అదేమీ క్నదు రాజుగారు, మీరే
ప్రజలకి అిందుబాటలో ఉిండటిం లేదు” అన్నాడు. ఇదదరూ అల్ల రోడుా మీద
వచిా, రాష్ట్ర, దేశ్, ప్రపించ రాజకీయాల గురించి మాటాోడుక్కింటన్నారు.

మాటాోడుక్కింటన్నారు అన్టిం కింటే, రాజు గారు చెపుతన్నాడు, అజయ్
ఆలకిసుతన్నాడు. సింకీర్ణ ప్రభుతావల గురించి సింకిోష్టమైన్ సమాసాలతో
వివరించ్చడు.
అపుటికే సాయింత్రిం ఏడున్ార్ అయియింద. గుపాత,రాజు గారు,అజయ్

కలిస్థ రిండు హిండ్డల మీద ఊరకి ఐదారు కిలొమీటర్ో దూర్ింలో ఉన్ా పింజాబీ
దాబాకి వెళ్ళళరు. బయట పెదద తొటిటలో ఉన్ానీళ్ళతో ముఖిం చేతులు కడుకొుని
లోపలికి వెళ్ళతున్నారు. ఆ దాబా యజమాని నిజింగా పింజాబీ వాడు అవునో
క్నద్య క్ననీ, హిిందీ మాత్రమే వచుా. పరుగు పరుగున్ వీళ్ళక్క ఎదురు వచిా రాజు
గారని చూస్థ “న్మసేత రాజా సాబ్ కైసే హాయ్ ఆప్ , బైటియే” అని న్మసురస్తత
పలకరించ్చడు. అకుడ పని చేసే క్కర్రాడిని కేకేస్థ “జాగ్రత్తగా చూసుకో” అని
అర్ిిం వచేాల్ల చెపిు వెళ్ళళపోయాడు.
అిందరు కలిస్థ త్ల్ల రిండు రోటిలు తిని బయటక్క వచ్చారు. దానికి

ఆనక్కని ఉన్ా ఖాళ్ళ సిల్లనిా చూపిస్తత, “ఈ సిల్లనిా రాజుగారు నేన కలిపి
తీసుకొన్నాము అజయ్” అన్నాడు గుపాత. “ఏమి చేసుకోవటానికి? ఏమి
పిండిసాతరు?” అన్నాడు. “ఛ! పిండిసేత ఏమోసుతింద, మహాఅయితే పింట త్పు,
పాోట్ు వేస్థ అమమటానికి తీసుక్కన్నాము” అన్టింతో అజయ్ అవాకుయాయడు.
“ఇకుడెవరు కొింటారు? అయిన్న ఇద పొలిం కదా?” అన్నాడు అమాయకింగా.
“పిచిా డబుై ఉన్ా సాఫ్టవేరోడు ఎవడో ఒకడు కొింటాడులే, ఇవాలిట పొల్లలే రేపటి
పాోటో అజయ్” అన్టిం తో అజయ్ కి అర్ిిం అయిింద. క్నని కనీసిం ఊరు ఇింత్
పెర్గటానికి కనీసిం ఇింకో ముపెబు న్లభై యేళ్ళళ పడుతుిందేమో” అన్నాడు
అజయ్. “అవి మాక్క అన్వసర్ిం” అని ముకత కింఠింతో అన్నారు. తిరగి గుపాత

కొటట దగగర్కి చేరారు. అపుటికే బాలయ మిత్రుల బృిందింలో మిగిలిన్ సభుయలు
స్థదధింగా ఉన్నారు. అజయ్, గుపాత, వేణు, వెింకటరావు, రాజుగారు అింతా
లోపలికి చేరారు.
అపుటికే సమయిం తొమిమద క్నవసుతన్ాద. “అనీా సరద ష్ట్రపు

మూసేయరా” అన్నాడు గుపాత, పని చేసే క్కర్రాడితో. అత్న అల్లగే చేస్థ
వెళ్ళళపోయాడు. “ఇింక సభ మొదలు పెడదామా?” అన్నాడు వేణు. కొత్త పేకలని
బయటక్క తీస్తత. “మన్మేన్న? ఇింక్న రావాలిున్ వాళ్ళళ ఎవరైన్న ఉన్నారా?”
అన్నాడు రాజుగారు. “పింతులు గారు వసాతన్న్నారు, ఒకసార ఫోన కలిపి
చూడు” అని గుపాత అన్టింతో, రాజు గారు ప్రయతిాించి చూశాడు. క్నని
అవత్లివైపు నిండి సమాధాన్ిం లేదు. “మన్ిం మొదలు పెడదాిం, పింతులు గారు
మధ్యలో వచిా కలుసాతరు” అని వేణు అన్టింతో అింతా క్రీడ్డస్తయరతని
ప్రదరశించటానికి స్థదధపడ్డారు.
పటటణాలలో అయితే పెదద పెదద భవింతులలో, పెదద నిలువుటదాదలతో,

ప్రయత్ాపు గదులతో, పలు ర్క్నల బ్రిండులతో అటటహాసింగా ఉింటాయి. క్ననీ
ఊర్ోలోో ఉిండే బటటల ష్ట్రపులక్క అనిా ప్రతేయకత్లు ఉిండవు. మెత్తని, తెలోని
వెడల్లుటి పరుపులన పరచి ఉించుతారు. బహుశా చీర్లు కొనే ఆడవాళ్ళకి
సకర్యిం కోసిం క్నబోలు. కొన్టానికి వచిాన్ వాళ్ళని మెత్తగా పరుపులమీద
కూరోాబ్టిట, అింత్కింటే మెత్తగా డబుైలు గుింజుతార్నేద ఒక వాదన్. ఈ
పరుపులే వీరకిపుుడు క్రీడ్డ మైదాన్నలు. ఆ పరుపుల మీద అింతా వృతాతక్నర్ింలో
కూరుాన్నారు. త్లుపులనీా మూసేస్థ, ఫ్యనో, లైటో వేస్థ ఆట మొదలు పెటాటరు.
వేణు ముకులనిాింటిని కలుపుతూ ఉన్నాడు.

“నేన ప్రధాన్మింత్రి అయితే, పేకని ప్రపించ క్రీడ చేసాతన” అన్నాడు
రాజుగారు. “పుటేట పిల్లోడు పి.టి ఉష్ల్ల పరగెతాతలని, పురటి నొపుులు పడుతూ
టెింపుల్ ర్న్ ఆడిిందని, అసులు ఒకు ఎనిాకలోో కూడ్డ నిలబడక్కిండ్డనే ప్రధాని
పదవి దాక్న వెళ్ళళవే” అన్నాడు వేణు న్వువతూ. దీనితో అిందరూ ఒకుసారగా
న్వావరు. “ఇింతిింత్ ఖరుాపెటిట కొటట కటాటరు, క్రీడ్డక్నరులకోసిం కనీసిం ఏ.స్థ
అయిన్న పెటిటించరిందుకో?” అన్నాడు వేణు. “ఏ.స్థ ఎింత్సేపురా? నీ
ల్లింటోళ్ళింతా, తీసుక్కన్ా డబుైలు సమయానికి, సరగాగ ఇసేత ఈ పాటికి న్నలుగు
ఏ.స్థ లు పెటిటించచుా” అని అింటూ గుపాత త్న్ ముిందు వేణు వేసుతన్ా ముకులు
ఒకోుటి తీసుక్కింటూ అన్నాడు.
“ప్రతి ఆటకి, ప్రతి వాడికి పదమూడేస్థ ముకులు పించ్చలింటే చిక్నక్కగా

ఉింద. అదేద్య మూడుముకుల్లటట, అద నేరుాక్కని, ఆడటిం మొదలు
పెడదాము” అన్నాడు వేణు. “ఇింక్న న్యిం కొటోో పని చేసే క్కర్రాడినొకడిని
ముకులు వేయటానికి పెటటక్కిందామన్లేదు” అన్నాడు అజయ్. “ఎింతైన్న
చదువుక్కనోాడు చదువుక్కనోాడే, ఈ ఆలోచన్ ఏద్య చ్చల్ల బాగున్ాదే” అన్నాడు
రాజుగారు. “ఊరుకోిండి రా! మన్ిం ఇకుడ పేక్నటాడుతున్ాిందువలోనే,
వాయపార్ిం సరగాగ సాగటింలేదని మా న్నన్ా తిడుతున్నాడు. మీరు మళ్ళో ఇల్లింటి
క్రొత్త క్రొత్త పతిత వాయపారాలు పెటటకిండి” అన్టింతో అింతా న్వావరు, ఒక అజయ్
త్పు. “అింటే మన్ిం ఇకుడ పేక ఆడుతున్నామని మీ న్నన్ాకి తెలుసన్ామాట”
అన్నాడు అజయ్ అమాయకత్వింగా కూడిన్ ఆశ్ార్యింతో. “నవువ స్థగిరటో
తాగుతావని మీ న్నన్ాక్క తెలియదనక్కన్నావా?” అన్నాడు రాజుగారు. “తెలిసే
న్మసేయ లేదు” అన్నాడు అజయ్. “తెలిస్థన్న సమసయ లేదా, మర బాయింక్కక్క వెళ్ళళన్

ప్రతిసార “మా వాడి చేత్ స్థగిరటట మానిుించిండయాయ” అని మీ న్నన్ా న్నతో
ఎిందుకింటాడు?” అని గుపాత అన్టింతో అజయ్ ఖింగుతిన్నాడు.
“రాజకీయాలోోనే క్నదు, ఆటలో కూడ్డ నేనే రాజుని. ఇసేుట్ రాజు

వచ్చాడు, ఆట తెచ్చాడు, షో” అింటూ త్న్ ముకులన అిందర ముిందు పరచ్చడు
రాజుగారు.అిందరూ త్మ త్మ కింట ఎింత్ వేయాలో చెపుతింటే ,గుపాత ఒక
చిన్ా క్నగిత్ిం లో అవనీా రాసుతన్నాడు. “ఇకుడ కూడ్డ వడీా వేసాతవా రా” అన్నాడు
వేణు, గుపాతని ఉదేదశిించి. “ఏింటి క్షణిం ఆలసయిం అయాయనో లేద్య, అపుుడే
మొదలు పెటేటశారా?” అింటూ లోపలికి వస్తత అన్నాడు పింతులు గారు. పైన్ ఒక
తెలోని జుబాై, దానిమీద ఒక ఉత్తరీయిం, క్రిింద పించ, న్తితన్ పిలక, నదుటన్
అడాింగా విభూతి రేఖలు, పావల్ల బిళ్ళింత్ బొటట, మొతాతనికి బాయట పటటక్కన్ా
సచిన్నో నిిండుగా ఉన్నాడు. చూడగానే చెపేుయచుా, ఇత్న గుడిలో ప్తజార్ని,
లేదా పురోహితుడని (రిండిటికీ తేడ్డ ఏింటని అడకుిండి).
అిందరూ ఆట నిండి అర్క్షణిం బయటక్క వచిా అత్నివైపు చూశారు.

“ర్ిండి పింతులు గారు, మన్ిం స్థనిమాకి ఆలసయింగా వెళ్ళత, మన్కోసిం
మొదటినించి వేసాతరా? మన్ిం వెళ్ళళన్ దగగర్ నించి చూడ్డలిుిందే. పేకైన్న అింతే !
క్షణిం ఆలసయిం చేసేత గింట భాద పడ్డలిు వసుతింద., ర్ిండీ ! ర్ిండీ !” అని గుపాత
లేచి కొించెిం పకుక్క జరగాడు. గుపాతకి, అజయ్ కి మధ్యలో కూరుాన్నాడు.
“ఎపుుడు వచ్చావు అజయ్?” అని అజయ్ భుజాన్ చెయియ వేస్థ అడిగాడు.
“వాడికేమి పింతులుగారు, రావాలి అనిపిించిన్పుుడు వసాతడు., వెళ్ళళలి అనిపిసేత
వెళ్ళతడు. మేమూ మనషులమే, మమమలిా కూడ్డ క్నసత పటిటించుకోిండి” అన్నాడు

వేణు. “నినా పటిటించుకోకపోతే దేశానికి వచేా దరద్రిం ఏమి లేదు. ముకులు
కలుపు” అని గుపాత అన్టింతో, ముకులు కలిపి గుపాత చేతికి ఇచ్చాడు.
ఆ ముకులు కలిపేటపుుడు వచేా శ్బదిం ,క్నఫీ తిర్గొగటేటటపుుడు వచేా

శ్బాదనికి దగగర్గా ఉింటింద. ఒకర్కింగా చెపాులింటే పేక్నట ! ఒక మించి క్నఫీ
ల్లింటి ఆట. అలవాట పడినోళ్ళళ ఆడక్కిండ్డ ఉిండలేరు, అచుా క్నఫీల్లనే. క్రికెట్
లో ర్న్ అవుట్ అపుుడు బాలు, బ్యిల్ు గాలిలో ఉింటే అవుటింటారు ,పేక్నటలో
లైఫ్ట, జోకరు రాకపోతే డ్రాపు అింటారు. అజయ్ ఆట డ్రాపు అని త్న్ ముకులన
క్రిింద పడేస్థ, పింతులుగార వైపుకి జరగి, ఆయన్ ముకులన పరీక్షగా
చూసుతన్నాడు. ఒకుసారగా నిశ్బధిం ఆవరించిింద. అింతా శ్రదధగా ఆడుతున్నారు.
“ఆహా జోకర్చచిాింద, ఆట అయియింద, అల్ల రావాలి ముకులింటే” ఆ నిశ్బాదనిా
చేదస్తత త్న్ ముకులనీా చూపిించ్చడు వేణు. గుపాత అిందర కింట వేసుతిండగా
అజయ్ ముకులు కలపటిం మొదలుపెటాటడు. “ఏ మాటక్నమాట!
జోకర్చచిాన్పుుడొచేా ఆన్ిందిం, ఎనిా జోక్కలేసేత వసుతింద పింతులుగారు?”
అన్నాడు వేణు, పింతులుగారని చూస్థ కనా కొడుతూ. “నిజమే ,క్నకపోతే అనీా
ఉిండి లైఫ్ లేకపోతేనే ఇబైిందగా ఉింటింద” అింటూ అజయ్ పించిన్ ముకులని
ఒకొకుటి తీసుకోవటిం మొదలు పెటాటరు.
“దేవుడు ఏమింటన్నాడు పింతులుగారు?” అన్నాడు రాజుగారు. “నీక్క

డబుైలు పోవటిం మాత్రిం ఖాయిం అని చెపుమన్నాడు” అన్నాడు వేణు
వెటక్నర్ింగా. “న్నా అడిగే బదులు, వారానికోప్తట చకుగా గుడికి వచిా, దక్షణ
ఇవవకపోయిన్న పరావలేదు దిండిం పెటటక్కపోవచుా కదా!” అన్నాడు పింతులు
గారు. “రావాలని మాక్క మాత్రిం ఉిండదా? మేము వచిా గుడిని అపవిత్రిం

చేయటిం ఎిందుక్కలే అని రావటిం లేదు పింతులుగారు. పై పెచుా ఈ ప్రజా
జీవిత్ింలో మాక్క ప్రజలే దేవుళ్ళళ కదా” అన్నాడు రాజుగారు. “అిందుకేన్న
అభివృదధ చేయమని ఇచేా డబుైలు, ప్రసాదింల్ల మాక్క చూపిించి, మొత్తిం మేరే
మిింగేసుతన్ాద” అని వేణు అన్టింతో రాజుగారు ముఖిం ర్ింగు మారింద.
“గుడిలో ప్తజారగా చేయటిం కన్నా ఏ కొటోోనో గుమాసాతగా చేస్థన్న

బాగుిండు. క్నసులు రాకపోయిన్న, కనీసిం కన్యనివవటానికైన్న ఎవరో ఒకరు
ముిందుకొచేావారు. ఇపుుడు కన్యన అడుగుతుింటే కనచూపు మేర్లో
ఉిండక్కిండ్డ పారపోతున్నారు. న్లుగురకి పెళ్ళళళ్ళళ చేయటానికే త్పు, ఒకుళ్ళని
కూడ్డ చేసుకోవటానికి పనికి రాక్కిండ్డ పోతున్నాము” అని పింతులుగారు
అన్నారు. ఆ గొింతులో భాద అిందరకి సుష్టింగా అర్ిిం అయియింద. “కొటోో
గుమసాతకేింటిండి? యజమానలకే పెళ్ళో క్నక చసుతింటే! ఎవరని అడిగిన్న,
సాఫ్టవేర్డ, ఆర్డుగులు, ఆరేడు లక్షల జీత్ిం, అమెరక్న సింభిందిం అింటన్నారు.
ఇింక అదదింకిలో ఉిండే మన్క్క అయిన్టేట పెళ్ళో”, అని గుపాత అజయ్ వైపు గుర్రుగా
చూశాడు. “నీక్క సాఫ్ట వేరోళ్ళింటే ఎిందుక్క పడద్య న్నక్క ఇపుుడు అర్ిిం
అయిింద” అన్నాడు వేణు, గుపాత వైపు చూస్థ న్వువతూ.
“ఏరా మాక్క పెళ్ళళళ్ళళ క్ననివవరా?” అన్నాడు గుపాత. “నేనేద్య నీకొచేా

సింబిందాలనీా చెడగొడుతున్టట మాటాోడుతున్నావేరా?” అని అజయ్ బదులు
ప్రశిాించ్చడు. “సింబిందాలు వసేత కదా రా నవువ చెడగొటటటానికి. అింతా
సాఫోటళ్ళళ త్నాక్క పోతుింటే. ఊరోో అిందరకీ చీర్లమేమ నేన, జీవిత్ింలో న్న
భార్యకి చీర్ కొనిపెటటలేనేమో” అన్నాడు గుపాత. “మాద చీర్లకొటట, వచేా ప్రతి
చీర్, నవువ కటటక్కన్నాకనే అముమతాన, అని సేటట్ మెింట్ ఇవువ. రోజుకో కొత్త

చీర్ ఆఫ్రసేత, నీక్క ఒకటేింటి, రిండు మూడు పెళ్ళళళ్ళళ అవుతాయి” అన్నాడు
రాజుగారు. “అసులే ఇపుుడు అమామయిలు త్క్కువున్నారు అింటన్నారు.
మన్మేద్య ఇర్గాదీసాతమని, అబాైయిలు క్నవాలి, అబాైయిలు క్నవాలి అని
అబార్ానో చేయిించ్చరు, ఇపుుడు మన్ిం అనభవిసుతన్నాము” అని పింతులుగారు
అన్నారు. “ఇింటర్డ త్పిున్ అమామయికి కూడ్డ ఇింజనీర్డ క్నవాలింటే ఎల్ల
చ్చవమింటారు?” అన్నాడు రాజుగారు. “అబ్బై ఈ జన్మకి పేకకి త్పు పెళ్ళళకి
మన్ిం పనికిరాములే” అని రాజుగారు అన్నాడు.
మళ్ళో పేక్నట ఊపిందుక్కన్ాద. “ఈ సార ఎవరు గెలుసాతర్ింటారు

రాజుగారు?” అడిగాడు అజయ్. “పేకలోన్? సేటట్ లోన్?” అని అడిగాడు. “సేటట్
లో” అన్నాడు అజయ్, “ చెపులేము, ప్రజలు పేకల్లింటోలళ్ళళ బాగా ముకులు
మన్క్క పడుతున్నాయి అని ఆన్ిందపడితే, పకునోడికి మన్కన్నా బాగా
పడతాయి”, అన్నాడు రాజుగారు. “చివరకి మా జీవితాలని
జూదమాడేసుతన్ార్న్ామాట?” అన్నాడు వేణు. “మా ప్రభుత్విం వసేత మాత్రిం,
అిందరకీ మించి రోజులు రావటిం ఖాయిం” అన్నాడు క్నలర్డ ఎగరేస్తత. “
చెపేువారు చ్చగింటి వారైతే, వినేవాడు విన్య సింపనాడయి ఉింటాడని”
సామెత్. నీ గురించి ఎింతైన్న చెపాతవు,న్మేమ వాళ్ళళింటే” అని అన్నాడు
పింతులుగారు.
“ఎవర్ిండి ఈ చ్చగింటి గారు? ఈ మధ్య ఎక్కువగా టి.వీ లలో

వినిపిసుతన్నారు, కనిపిసుతన్నారు?” అన్నాడు వెింకటరావు. “మహానభావుడయాయ,
ఆయన్ వాక్కు వేదవాకునకో , అనకోవటమేింటి? వేదవాకేు” అన్నారు
పింతులుగారు. “ఆ... ఇవాళ్, రేపు చెపేువాళ్ళళ ఎక్కువైపోయార్ిండి. ఏవేవో

చెపాతరు, ఏలు ముించే బాబాలు, ఎగిర త్నేా బాబాలన, కోటో మిింగే సావములన
ఎింత్మిందని చూడలేదు? జన్నల అమాయకత్విం వీళ్ళక్క కలిససుతింద” అన్నాడు
వేణు. “ఎవరో కొింత్మింద అల్లింటివారున్నార్ని, అిందరనీ ఒకే గాటికి కటట
కూడదు వేణు బాబు. పైసా డబుైలు తీసుకోరు, మాయలు మహిమలు ఏమి లేవు
, కేవలిం ధ్ర్మ ప్రచ్చర్ిం త్పు. అసులు ఆయన్ రామాయణిం చెబుతుింటే, మన్
కళ్ళముిందే రాములవారు తిరుగుతున్ాటట ఉింటిందింటే న్ముమ” అన్నారు
పింతులుగారు. “ఇవాళ్ రేపు పైసా తీసుకోక్కిండ్డ ఉన్నార్ింటే
ఆలోచిించ్చలిుిందే!” అన్నారు రాజుగారు. “ ఈయన్ పేరుమీద ఒక వెబ్ సైట్
కూడ్డ ఉింద అకుడ ప్రవచన్నలనీా ఉచిత్ింగా వినొచుా” అన్నాడు పింతులుగారు.
“మీతో ఇదే పేచీ పింతులుగారు, పేకకని పిలిచ్చిం, ఆధాయతిమకిం

అన్ామాట విింటే చ్చలు అర్గింట పాఠిం చెపాతరు” అన్నాడు వేణు. “క్కర్రాళ్ళళ,
త్పుక అల్లింటివి విన్నలయాయ”, అన్నాడు పింతులు గారు. అింతా సరే అన్నారు.
“ఈ మధ్య మింత్రాలు ఎిందుక్క పనికొసుతన్నాయింటే, స్థనిమా వాళ్ళళ బాయక్స గ్రిండ్
మూజిక్స లో వాడుకోవటానికి పనికొసుతన్నాయి. హీరో, విలనిా భయింకర్ింగా
చింపే దృశాయలనిాింటిలోనూ, మింత్రాలన అర్ వీర్ భయింకర్ింగా
వాడుతున్నారు” అని పింతులుగారు అన్టింతో అిందరూ ఒకుసారగా న్వావరు.
“ఇవాలేింటో ముకులు అసులు కలిస్థ రావటిం లేదు, ఏమి చేయాలి పింతులు
గారు?” అన్నాడు వేణు. “ఆడటిం మానేయాలి” అని వెింటనే అన్నాడు గుపాత.
“ఆధాయతిమకిం అనే సరకి చిన్ా అనమాన్ిం వచిాింద, పేక్నట పాపిం క్నదా

పింతులుగారు?” అని అజయ్ అడిగాడు. “అసలు పేక గురించి శాసాాలు,
చ్చగింటివారు ఏమైన్న చెపాురా?” అడిగాడు వేణు. “అవి రాసేన్నటికి పేక

పుటటలేదు. పుటటింటే ధ్ర్మరాజుగారు ఇింత్ మించి ఆట క్నదని గవవల్లట ఎిందుక్క
ఆడేవాడు, ఆడి ఎిందుక్క ఓడేవాడు. మన్ిం క్నసేపు సర్దాగా ఆడే ఆటక్క ఒళ్ళళ
నొపుులు, క్నళ్ళళ నొపుులు త్పు, పాపిం రాదులే”, అన్నారు పింతులుగారు.
“అింటే పేక్నతురాణిం న్ పాపిం, న్ పుణయిం అన్ామాట” అన్నాడు గుపాత. “అసలు
ఈ పేక వలోనే కదా ! దేశ్ింలో అ, ఆ లు రాని వాడు కూడ్డ అింకెలు వచేాద.
అయిన్న ఈ పేకలో ఏముింద? పింతులుగారు? ఆడితే డబుైలు పోవటిం, ఆన్క
అలిస్థపోవటిం త్పు” అన్నాడు అజయ్. “ఏద్య పగలింతా పని చేస్థ ,సర్దాగా
ఆడుతున్నాము అింతే” అన్నాడు గుపాత. “మా ఆఫీసులో క్నక్నని పెదద బాబు
గార్ని, ఊరోో పిండకిు వెళ్ళో, పేక్నటలో పాతిక వేలు పోగొటటక్కన్నాడట, ఆవారా
కోడి పిందెింలో బాగానే ల్లగాడనకోిండి అద వేరే సింగతి” అన్నాడు అజయ్.
“అదే పేకలోని మహత్యిం. మన్ సోతమత్ని బటిట పైసలక్క ఆడిన్న, పదులక్క
ఆడిన్న, పద లక్షలక్క ఆడిన్న, పొల్లలు, పెళ్ళళలన, తాకటట పెటిట ఆడిన్న పేక
పేకే” అన్నాడు రాజుగారు.
“నేరుాక్కనే త్పన్ ఉిండ్డలే గానీ, పేక నించి కూడ్డ మన్ిం ఎింతో

నేరుాకోవచుా. నవివపుుడొక ముకు ఎతుతక్కన్నావు, అద త్రావత్ ఆడే ఆటకి
పనికిరావాలి, అల్లనే ఇవాళ్ నవువ చేసే పని రేపు నీ జీవితానికి ఉపయోగపడేల్ల
ఉిండ్డలి” అన్నారు పింతులుగారు. “పేక మీద మీకేవో లెకులు, పాఠాలు కూడ్డ
ఉన్నాయట కదా అజయ్” అడిగాడు పింతులుగారు. “ఆ ఉన్నాయి, క్ననీ మన్ిం
ఆడే ఆటలకి ,అకుడి పాఠాలకి పొింత్నే ఉిండదు. ఆ లెకులు, ఆట ఆడిన్ింత్
సులభిం క్నదు” అన్నాడు అజయ్. ఆట ఓ వైపు సాగుతూనే ఉన్ాద. వేణుకి ఫోన

రావటింతో మిడిల్ డ్రాప్ చేస్థ, ఫోన తీస్థ మెలికెలు తిరుగుతూ ప్రకుక్క వెళ్ళో
మాటాోడటిం మొదలుపెటాటడు.
వేణు ప్తరత పేరు వేణుగోపాలరావు. ఇబైింద పడుతూ ఇింజనీరింగ్

ఇదేళ్ళలోో పాస్ అయాయడు. చదువు లేదు క్ననీ తెలివితేటలు మాత్రిం అమోఘిం.
అనిాింటిని మిించి త్న్మీద త్న్కి న్మమకిం ఉింద. చదువ్వకుటే జీవిత్ిం క్నదని
చిన్ాత్న్ింలోనే తెలుసుక్కన్నాడు. జీవిత్ింలో సరైన్ మలుపు ఎకుడ ద్దరుక్కతుింద్య
అని వెతుక్కతున్నాడు. కొనిా విష్యాలోో ఆ వేణుగోపాలసావమికి ఏ మాత్రిం
తీస్థపోడు. ముఖయింగా అిందమైన్ కన్ా పిలోల మన్సుు ద్యచే విష్యింలో. ఫేస్
బుక్స లో ఫ్రిండ్ు ఎక్కువ, పేస్ లో మాత్రిం కళ్ త్క్కువ. ముఖ పుసతకింలో తెలిస్థన్
అమామయి, తెలియని అమామయి అన్ా తేడ్డ, మొహమాటిం లేక్కిండ్డ కూడిక
అభయర్ధన్న పింపిసుతింటాడు. వారతో ఎల్లగోల్ల మాటలు కలపటిం, వార
ఫోటోలు సింపాదించటిం, అిందింగా ఉింటే పరచయిం పెించుక్కని ఫోన న్ింబర్డ
తీసుకోవటిం, అిందింగా లేకపోతే, అింతే అిందింగా త్పుుకోవటిం వీడికి న్ట్ తో
పెటిటన్ విదయ. అల్ల వాళ్ోతో గింటలు గింటలు సోద చెప్తత ఉింటాడు. “అద్దక
కళ్రా! అిందరకీ ర్మమన్నా రాదు” అని పైపెచుా గర్వింగా చెపుతింటాడు. “మన్క్క
ఒకు అమామయితో మాటాోడటానికే లేదనక్కింటే, వీడికి వారానికో అమామయి
ద్దరుక్కతున్ాద” అని సేాహితులింతా వేణు మీద పడి ఏడుసుతింటారు.
“ఏరా వీడిింక మార్డ్డ?” అడిగాడు గుపాత, అజయ్ ని. “ఎిందుక్క

మార్డు? ఇల్ల ఇింజనీరింగ్ అయిపోయి మూడేళ్ళళ అయిన్న గాలికి
తిరుగుతుింటే, ఇింటోో వాళ్ళళ మాత్రిం ఎనిా రోజులు చూసాతరు? ఎపుుడో వాళ్ోకి
సహన్ిం పోతుింద, వీడికి జాాన్ిం వసుతింద, అపుటిదాక్న ఈ గోపాలుడి ల్లలలు

భరించక త్పుదు” అని నిటూటరాాడు అజయ్. “ప్రతోడి చేతికి సెలుో ఆరో వేలు
ల్లగా త్యార్యియింద. న్నక్క తెలిస్థ సెలుో, గోళ్ళళ ఒకే ల్లింటివి. గోళ్ళళ బాగా
పెించటిం అమామయిలక్క అిందిం, అడామైన్ చర్మ వాయదులు ఉన్ా వాళ్ోక్క, స్థటీ
బసుు కిండెకటరుక్క అవసర్ిం (స్థటీలో టికెటటన చేతి గోరుతో చిించి ఇసుతింటారు
గనక), మన్క్క ఆ గోళ్ళళ అన్వసర్ిం. అల్లనే సెలుో కూడ్డన, బాగా డబుై ఉన్ా
వాడికి అిందిం, అజయ్ ల్ల ఉద్యయగిం చేసే వాడికి అవసర్ిం, వేణు ల్లింటి వాళ్ోకి
అన్వసర్ిం”, అన్నాడు గుపాత.
“వీడికి కసటమర్డ కేర్డ లో ఉద్యయగిం అయితే సరగాగ సరపోతుింద” అని

రాజుగారు అన్టింతో అింతా న్వావరు,అజయ్ త్పు. “ఏమి ఉద్యయగాలో,
వచేాదాక్న రాలేదని, వచ్చాక చేయలేమని, చసుతన్నాము” అన్నాడు క్నసత అసహన్ిం
ప్రదరశస్తత అజయ్. “ఏమైింద అజయ్, ఒకుసారగా చ్చవు దాక్న వెళ్ళళవు?”
అడిగాడు పింతులుగారు. “ఏముింద పింతులుగారు, ఏమని చెపుమింటారు?
ఆఫీసులో అసలు మన్శాశింతి లేదు. ఒకవైపు పనివలో మాన్స్థక ఒతితడి,
వాయయామిం లేక శారీర్క ఒతితడి, ఇవనీా చ్చలక విస్థగిించే మేనేజరు, వెర్స్థ అనీా
సమసయలే” అింటూ చేతిలో ఉన్ా పేక ముకులన క్రిిందక్క జారాాడు. “అింత్ల్ల
ఏమి చేసుతన్నాడేింటి మీ మేనేజరు?” అడిగాడు గుపాత. “ఒకటేమిటి, వాడి
ఆకృతాయలకి అింతే లేదు. పని ఎింత్ చేస్థన్న, ఏద్య ఒక న్స పెటిట చింపుతుింటాడు.
పని న్నక్క, పొగడతలు త్న్క్క. ఏడుు న్నక్క, ఎదుగుదల త్న్క్క. రోజూ ఏద్య ఒక
గొడవ, ఈ సాఫ్టవేర్డ లో పని చేయటమే న్ర్కము. జీత్ిం కనిపిసుతింద త్పిుించి,
ఈ జాడ్డయలు ఎవవరకీ కన్పడవు. ప్రతి అడామైన్ వాడికీ భయపడుతూ పని
చేయటిం న్న వలో క్నదు. బడిలో పింతుళ్ళక్క భయపడి, ఇింటోో న్నన్ాక్క

భయపడి, బజారోో సమాజానికి భయపడి, ఆఫీసులో మానేజరుకి భయపడి,ఇల్ల
ఎనిా రోజులు?” అని భావోదేవగానికి లోన్యాయడు అజయ్.
“ఆరోజు విక్రమారుుడి స్థనిమాకెళ్ళత, నీక్క ఫోన వచిా బయటక్క

వెళ్ళళన్పుుడు, ప్రక్నష్ రాజ్, ర్వి తేజతో చెపాుడు, మనిషికి భయిం మీద గౌర్విం
ఉిండ్డలి అని, నవువ విన్లేదు, ఆ స్థనిమా మళ్ళళ ఒక సార చూడు” అన్నాడు
గుపాత. అజయ్ రిండు క్షణాలు ఆగి “ఏమో ! ఈ సాఫ్టవేర్డ న్న వలో క్నవటిం లేదు”
అన్నాడు. “ముకులు సరగా పడకపోతే మిడిల్ డ్రాప్ చేసాతిం క్ననీ, ఆటే
మానేసాతమా? ఈ కింపెనీ క్నకపోతే ఇింకోటి, ఈ మేనేజర్డ క్నకపోతే ఇింకొకడు”
అన్నాడు వెింకటరావు, త్న్ ముకులని కూడ్డ కిింద పడేస్తత. పేక ఆడేటపుుడు
మాటాోడితే ముకులు మించిగా రావని వెింకటరావుకో పిచిా న్మమకిం. అిందుకే
ఆట ఆడిన్ింత్ సేపు మాటాోడడు.
“అవున అజయ్, వెింకటరావు చెపిుింద నిజిం. సమసయ ఎదురైన్పుుడు,

దాని నిండి దూర్ింగా పోవాలి అనకోవటిం, పిరకి లక్షణిం. దానిని ఎదురించి
గెలవాలి” అన్నాడు పింతులు గారు. “వేరే కింపెనీ లో మేనేజరు కూడ్డ ఇల్ల
ఉిండడని గాయరింటీ ఏద?” అన్నాడు అజయ్. “ఉింటాడని గాయరింటీ ఏద?”
అన్నాడు గుపాత. “ గాయరింటీలు గురించి మీరు మాటాోడకిండి ! గాయరింటీ అింటే
మాద, గాయర్ింటీ ఇవావలన్నా మేమే, దానిని గాయరింటీగా ఎగొగటాల
ట న్నా మేమే”
అన్నాడు రాజుగారు న్వువతూ. “అిందరూ చెడా వాళ్ళళ ఉిండరు, అిందరూ
మించివాళ్ళోిండరు” అన్నారు పింతులుగారు.

“మీరేమైన్న చెపుిండి, ఈ సాఫ్టవేర్డ జాబులో శాటిశాయక్షన్ లేదు” అన్నాడు
అజయ్. “చూశారా పింతులుగారు, మన్ిం వీడికి మించి చెబుతుింటే, వీడేమో
మన్లిా ఇింగీోష్ లో శాటిసెబయ అనేద్య తిడుతున్నాడు” అని వెింకటరావు
పింతులుగార వైపు చూశాడు. “అయిన్న శాటిశాయక్షన్ ఏమైన్న సాక్ష పేపరా?
న్నలుగు రూపాయలు పెటిట కొనకోువటానికి, రోజింతా చదువుకోవటానికి” అని
గుపాత అన్నాడు. “రాజకీయాలకే అనక్కన్నా, ఈ అసింత్ృపిత అనేద ఈ సాఫోటళ్ళక్క
కూడ్డ ఉిందన్మాట!” అన్నాడు రాజుగారు. “చేసే పని ఇష్టింగా చేసేత, అదే
మన్లిా శాటిసెబయ చేసుతింద. మన్క్క మన్ిం సరుదక్కపోతే అదే సింత్ృపిత” అన్నారు
పింతులుగారు. “న్న బాధ్ మీక్క అర్ిిం క్నదు” అన్నాడు అజయ్ దీన్మైన్
ముఖింతో. “ ఏింటిరా నీ బాధ్? చకుగా ఏ.స్థలో ఏళ్ళ త్ర్బడి వ్రేళ్ళళ ఆడిస్తత,
ఎిండ ఎర్గక్కిండ్డ, ఎడ్డ పెడ్డ సింపాదించుకోక, అసమమతి, అసింత్ృపిత
అింటావే” అన్నాడు గుపాత. క్నసేపు అింతా నిశ్బధిం.
“సరేరా ఉద్యయగిం మానేస్థ ఏమి చేసాతవు అద చెపుు?” అన్నాడు గుపాత. “ఏ

వాయపార్మో, వయవసాయమో, మీర్ిందరూ బత్కటిం లేదా? అల్లనే” అన్నాడు
అజయ్. “మా బాబ్బ ఎింత్ తేలికగా అనేశావు. నీకింటికి వాయపార్ిం, వయవసాయిం
అింత్ తేలికగా కనిపిసుతన్నాయే, ఒకసార దగితే లోతెింతుింద్య,
మొసళ్ళనాన్నాయో తెలిసేద. పేక్నడిన్ింత్ సులభిం క్నదు పొలిం దున్ాటిం”
అన్నాడు వెింకటరావు. “మీరు కూడ్డ సాఫ్టవేర్డ త్పు ఇింకొకటి లేదన్ాటట
మాటాోడ్డతారేింటి? ఆకలి,అరుగుదల,నిద్ర సరగాగ ఉింటే అమెరక్న అయిన్న
అదదింకి అయిన్న పెదద తేడ్డ ఉిండదు” అన్నాడు అజయ్. “సరేరా! ఆ తేడ్డలేింటో

ఇపుుడే తేలేాదాదము” అన్నాడు వెింకటరావు. అింతా ముకత కింఠింతో సరే
అన్నారు.
“సరే ! అకుడ ఆఫీసులో నీక్క ఎింత్మిందరా మొగుళ్ళళ, అదే మేనేజర్డ

లు” అన్నాడు గుపాత. “ఒకుడికే చసుతన్నా” అన్నాడు. క్నబటిట నీక్క ఒకుడే మొగుడు.
న్నక్క కొటటక్క వచేా ప్రతివాడు మొగుడే. నవువ ఒకుడిని ఒపిుసేత సరపోతుింద.
నేన వచిాన్ ప్రతివాడిని ఒపిుించ్చలి. ఒకోుసార గింటసేపు గింపెడు చీర్లు
తీయిించి, గింగాళ్ిం అింత్ చెమట కక్నుక, న్చాలేదు అని చెపిు వెళ్ళతింటారు.
ఇల్ల కొింత్మింద వింద రూపాయలు విలువ చేసే దానిని యాభైకి అడిగి,
ఇవవలేదని విసుకొుని వెళ్ళోపోతుింటారు. ఈ మధ్య అిందరూ బ్రిండుల మీద
పడ్డారు. అవి కూడ్డ దాదాపు పటటణాలోోనే కొింటన్నారు. పెళ్ళోళ్క్క
ో ఎల్లగూ పెదద
ఊర్ోక్క వెళ్ళో కొింటారు. ఇింక్న మా ముఖిం ఎవడు చూసాతడు? ఇవనీా గాక, కొటోో
క్కర్రాళ్ళకి జీతాలు ఇవావలి, పని ఉన్ాపుుడు ఎక్కువ మిందని తీసుక్కింటాము, పని
లేకపోయిన్న జీతాలు ఇవావలి, మీ సాఫ్టవేర్డ లో బ్ించ్ ల్లగా. ఇనిాింటి మధ్య
మాక్క ఏమి గిటటబాట అవుతుింద చెపుు?” అన్నాడు గుపాత. అజయ్ ఏమి
మాటాోడక్కిండ్డ ఆలోచిస్తత కూరుాన్నాడు.
“ఇింక్న వయవసాయిం అింటావా? దాని గురించి చెపేుదేముింద.ఎింత్

క్నయకష్టిం చేస్థన్న పింట పేక్నటల్ల త్యార్యియింద. మన్ అదృష్టిం మీద ఎక్కువ
ఆధార్పడుతుింద. న్రైన్ విత్తన్నలు ద్దర్క్నలి, పురుగుమిందు ద్దర్క్నలి, వరాాలు
క్కర్వాలి, అనీా చేస్థ చివర్క్క పింట చేతికొచేా సమయానికి ఏ గాలివానో
రాక్కిండ్డ ఉిండ్డలి, ఇవనీా జరగాక కూడ్డ, మించి ధ్ర్ రావాలి, ఇనిా అదుుతాలు
జరగితే త్పు అన్ాిం సరగాగ తిన్లేని పరస్థితి. అిందుకే కదా ఈ రోజులోో

భోజన్నలు చేసే రైతుల కన్నా ఆతామ హత్యలు చేసుక్కనే రైతులు ఎక్కువైపోయారు.
ప్రభుత్వమే ప్రజలక్క పని కలిుించటిం మొదలు పెటిటన్ త్రావత్ ,ప్రజలు పొలింలో
పని చేయటిం మానేసారు. పొలింలో పనికి ఎవవరూ రావటిం లేదు. వచిాన్న
ఎక్కువ మొత్తిం లో ముటటచెపాులి, ఇనిాింటి మధ్య వయవసాయిం ఓ సాహసిం అనే
చెపాులి” అన్నాడు వెింకటరావు.
అజయ్ ఏమి మాటాోడక్కిండ్డ పింతులుగార వైపు చూశాడు. “ఆయన్

వైపు చూడటిం దేనికిలే ఆయన్ పరస్థితి ఇింక్న దారుణిం. గమమతుత ఏింటింటే,
దేశ్ింలో రోగులు పెరగితే హాస్థుటల్ు కళ్కళ్ల్లడుతున్నాయి గానీ, పాపులు
పెరగితే మాత్రిం గుళ్ళళ కళ్కళ్ల్లడవు. అయిన్న నీవు ఇపుుడు గుళ్ళళ ప్తజలు
చేయటిం క్కదర్ని పని” అని వెింకటరావు అన్నాడు. రాజుగారు కలిుించుకొని
“ఇక న్న సింగతి అింటావా? రాజకీయాలోోకి దగి చ్చల్లనే ఖరుా చేశా! అట
పదవి వచేాటట లేదు, ఇట పనలు జరగేటట లేవు. అనిా ముకులు సరగాగనే ఉన్నా
అసులు లైఫ్ట ద్దర్కటిం లేదు. ఇింత్క్కముిందు ఎనిాకలక్క జన్నలు డబుైలు
ఇచిాన్ వాళ్ళకి ఓట వేసేవాళ్ళళ, ఇపుుడు అిందర దగగర్ డబుైలు తీసుక్కని, ఎవర
క్కల్లనిా మతానిా బటిట వాళ్ళళ ఓటేసుతన్నారు. డబుైలు ఇవవకపోతే కనీసిం గురుత
కూడ్డ గురుతించుకోరు ఈ జన్నలు. ఇకుడ అిందర పరస్థితి అింత్ింత్ మాత్రిం
గానే ఉన్ాద.ఏద్య రయల్ ఎసేటట్ వలో ,మీ బోటి సాఫ్ట వేరోళ్ళో సిల్లలు కొన్టిం
వలో కొింత్ కోలుక్కన్నాము క్ననీ, లేదింటే మా పరస్థితి దారుణింగా ఉిండేద” అని
రాజుగారు త్న్ ఉపన్నయసానిా ముగిించ్చడు.
ఆఖర దెబై గటిటగా ఉిండటిం కోసిం పింతులుగారు అజయ్ కి ఒక పిటట

కధ్ చెపుటిం మొదలు పెటాటడు. “ఒకసార సముద్రుడు, త్న్లో కలిసే న్దులతో

ఇల్ల అడిగాడట, “మీ వేగిం అమోఘిం. క్ననీ అింత్ వేగింతో పారే మీరు, పెదద
పెదద చెటోన సైత్ిం నేల కూలిా, మీతో పాట తీసుక్క వసాతరు. క్ననీ చిన్ా చిన్ా గడిా
పర్కలని ఏమీ చేయక్కిండ్డ ఎిందుక్క వదలేసాతరు?” అని. దానికి న్దులు, “చెటో
తాము కిింద నిండి దృడింగా ఉింటామనే గర్వింతో మాక్క ఎదురుగా
నిలబడతాయి. క్ననీ గడిా మా ప్రవాహిం వైపుక్క ఒింగి వాటి ప్రాణాలన
క్నపాడుక్కింటాయి” అని న్దులు అన్నాయట! దీనిా బటీట మన్క్క అర్ధిం అయిన్
నీతి ఏింటి?” అన్నాడు పింతులుగారు. ఎవవరూ ఏమీ మాటాోడలేదు. “మన్క్క
పరస్థితులు అనకూలిించన్పుుడు, మన్ిం అణిగి ఉిండ్డలి” అని పింతులుగారు
ముగిించ్చరు.
అిందరూ కలిస్థ జాాన్ సాాన్ిం చేయిించటింతో, అజయ్ కి ఏమి

మాటాోడ్డలో అర్ధిం క్నలేదు. వీళ్ళళ చెపిున్ దానిని బటిట చూసేత, సాఫ్ట వేరే సుఖిం
అని మాత్రిం అజయ్ కి అర్ధిం అయియింద.
సోమవార్ిం ఉదయిం , ఏ ఒకుళ్ళకి న్చాని సమయిం. ర్వి వార్ిం

త్రువాత్ రోజు, బహుశా ఆ ర్వికి కూడ్డ సోమవార్ిం ఉదయిం అింటే చిక్నక్క
క్నబోలు. ఆ సింగతి అవునో క్నద్య తెలియదు క్ననీ సాఫోటళ్ళకి మాత్రిం అద
ముమామటికి న్చాని సమయిం. ఉదయానేా ఊర నించి బసుు దగిన్ అజయ్,
క్నరాయలయానికి చేరుక్కన్నాడు. కొిండింత్ పనిని, కొిండమీద కోతి ల్లింటి మేనేజర్డ
ని త్లచుకొని మొదటిసార బాధ్పడ్డాడు(ఆ రోజుకి). పలహార్ిం తిన్టానికి
సమాయత్తిం అయాయడు.

“వీకెిండ్ ఎల్ల జరగిింద అజయ్?” అని అడిగాడు డ్డలర్డ బాబు. “ఊరకి
వెళ్ళో ఇిందాకే వచ్చాన. నీ వీకెిండ్ ఎల్ల జరగిింద ఆ న్నలుగు ఇింగులు
క్నక్కిండ్డ?” అని అజయ్ అడగటింతో డ్డలర్డ బాబు న్వావడు. సాధార్ణింగా పెళ్ళో
క్నని టెకీులు వీకెిండులో న్నలుగు ఇింగులు చేసుతింటారు. మొదటిద అనిాింటికింటే
సుఖమైన్ద సీోపిింగ్. వార్ిం రోజులు, రోజుక్క పదెదనిమిద గింటలు పని చేసేత
వారాింతాలు పదెదనిమిద గింటలు నిద్ర పోతుింటారు.
ఇక రిండోద చ్చటిింగ్. ముఖ పుసతకిం వచిా జన్నలు ముఖాలు

చూసుకోవటిం మరాపోయాక, వారాింతాలు ఎక్కువగా చేసేపని సేాహితులతో
కలిస్థ చ్చటిింగ్ చేయటిం సాధార్ణమైన్ విష్యిం. ఇక మూడో ‘ఇింగు’ ష్ట్రపిింగ్.
జీవిత్ింలో వాకిింగ్ చేయకపోతే ఆరోగయిం పాడవుతుింద్య లేద్య తెలియదు క్ననీ
,వీళ్ళళ న్లలో ఒకుసారైన్న ష్ట్రపిింగ్ చేయకపోతే, క్నరుా గీకకపోతే మాత్రిం
ఖచిాత్ింగా ఆరోగయిం దెబైతిింటిందన్టింలో సిందేహిం లేదు. శాస్త్రిం లో ఏమి
చెపాుర్ింటే జాగృతి ,సవపా ,సుసుపిత అనే మూడిింటిని దాటితే తురీయిం లోకి
వెళ్ళతర్ట ! అల్లనే పైన్ చెపిున్ మూడు ఇింగులు అయిపోతే ,ఇక తురీయిం అనే
న్నలుగో ఇింగ్ లోకి వెళ్ళతరు. అదే న్తితింగ్. సీోపిింగ్ ,చ్చటిింగ్ ,ష్ట్రపిింగ్ మూడు
క్కదర్కపోతే, ఖాళ్ళ గా కూర్చాని చేసేదేమీ లేక మిగిలేద న్తితింగ్.
అజయ్, డ్డలర్డ బాబు కలిస్థ తిన్టానికి ఆఫీసులోకి మరో అింత్సుతలో

ఉన్ా క్నయపెటేరయాక్క వెళ్ళోరు. ఇడీో కి డబుైలు కటిట, అవి తెసుకోవటానికి వెళ్ళోరు.
“గుింటూరు ఇడీో” అని రాస్థ ఉిండటిం చూస్థ ఇదదరూ ఆన్ిందించ్చరు. మించి
టిఫిన్ ద్దరుక్కతుిందని. తీరా ఇడీోలు గటిటగా, గడాల్లో ఉిండటిం చూస్థ డ్డలర్డ
బాబుకి మిండి పోయిింద. అకుడి పని చేసే అత్నిా పిలిచి “ఏింటివి?” అని

అడిగాడు. “గుింటూరు ఇడీో సార్డ!” అన్నాడు న్వువతూ. “నేన పాతికేళ్ళళ
గుింటూరులో ఉన్నాన. ఇవి గుింటూరు ఇడీో క్నదు. అసులు వీటిని
గుింటూరులోనే క్నదు, అమెరక్నలో కూడ్డ ఇడీోలు అన్రు. ఇడీోలైన్న మారుా,
పేరైన్న మారుా” అని వెళ్ళో, తిటటక్కింటూ తిన్నారు. “మానేజర్డ రాజా ఏమన్నాడు.
నేన లేని రిండు రోజులు కొత్తగా ఏమైన్న జరగాయా?” అడిగాడు అజయ్ డ్డలర్డ
బాబుని. “బాబుక్క పాపలిా పటిటించుకోవటానికే సమయము సరపోవటిం లేదు.
ఇింక్న మిగతావేమి పటిటించుక్కింటాడు? అిందున్న గీత్ రిండు వారాలు రాదనే
విష్యానిా జీరణించుకోలేక పోతున్నాడు” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. “బాగా పచాడి
తిన్మన, అదే జీర్ణిం అవుతుింద” అన్నాడు అజయ్.
తిని ఎవర పనలోో వాళ్ళళ మునిగి పోయారు. వారాింత్ిం వచేాదాక అల్ల

మునిగే ఉన్నారు. హైదరాబాద్ ఇన్నరైట్ మాల్ ,అజయ్ నిష్ట్ర వారాింతాలలో
తిరగే ప్రదేశాలోో ముఖయమైన్ద. ప్రతిసార సర్దాగా సాగే వీళ్ళ వారాింత్ిం, ఈ
సార మాత్రిం ఒక సమసయతో సాగిింద. “న్నన్ా పెళ్ళో సింబిందాలు
చూసుతన్నారురా” అన్ాద నిష్ట్ర నీర్సింతో. “మన్ సింగతి చెపాువా?” అడిగాడు
అజయ్. “చెపాున” అని త్ల ఊపిింద. ముిందు అరచ్చరు, త్రువాత్ విన్నారు,
చివర్గా నినా ర్మమన్నారు” అన్ాద. “అయితే ఎపుుడు వెళ్ళమింటావు?” అని
అడిగాడు అజయ్. తీవ్ర త్ర్్న్ భర్్న్ల త్రువాత్ పించ్చింగింతో పని లేక్కిండ్డ
ముహూర్తిం ఖరారు చేసుక్కన్నారు. “నేన వచేా వార్ిం ఎల్లగూ ఇింటికి
వెళ్ళతన్నాన, నవువ కూడ్డ అపుుడు వచిా మాటాోడితే, నేన కూడ్డ ఇింటోో ఉింటా
కదా!” అన్ాద. సరే అనక్కని అకుడనించి సరుదక్కన్నారు.

అజయ్ ఆ వార్మింతా నిష్ట్ర వాళ్ళ న్నన్ా ఏమింటాడో, ఎల్ల ఒపిుించ్చలో
అని తెగ ఆలోచిించ్చడు. ఆరోజు రానే వచిాింద. అజయ్ త్న్ సేాహితుడు డ్డలర్డ
బాబున వెింటబ్టటక్కని నిష్ట్ర వాళ్ళ ఊరు బయలుదేరాడు. త్న బయలుదేరన్
సింగతి అపుటికే, ఊరు చేరన్ నిష్ట్రకి చెపాుడు. అజయ్ లో ఉత్ుింఠ
ఎక్కువైపోయిింద. బసుు ఎకిున్ క్నసేపటికి సెల్ ఫోనలో పాటలు పెటిట, సీటలో
వెనకన వాలి కిటికీలో నించి బయటక్క చూస్తత కూరుాన్నాడు. చెటోతో ,పుటోతో
పాట క్నలిం కూడ్డ వెన్క్కు వెళ్ళళింద. అజయ్ త్న్ ప్రేమ పుసతకింలోని
పేజీలనిాింటిని తిపుుతూ కూరుాన్నాడు. మెలోగా నిద్రలోకి జారుక్కన్నాడు.
నిద్రక్క మూడు ఉపాయాలు, ఒకటి పాటలు విన్టిం, రిండు పుసతకింలో

పేజీలు తిపుటిం, మూడు పింతులుగారు పాఠిం చెపుటిం. వార్ిం రోజులనిండి
సరగాగ నిద్రపోకపోవటింతో, గాడనిద్ర లోకి వెళ్ళళపోయాడు. మూడు గింటల
త్రావత్ బసుు ఆపటింతో, మెళ్క్కవ తెచుాక్కన్నాడు. “భలే నిద్ర పటేటస్థింద రా!”
అని ఒళ్ళళ విరచ్చడు డ్డలర్డ బాబు. “ఏింటి సార్డ బసుు ఇకుడ ఆపారు?” అని
అడిగాడు డ్డలర్డ బాబు, డ్రైవరుని. “ఇింజిన్ బాగా వేడెకిుింద, నీళ్ళళ పోయటానికి
ఆపాము” అన్టింతో డ్డలర్డ బాబు అవాకుయాయడు. “ఈ క్నలింలో కూడ్డ
ఇల్లింటి బసుులు వాడుతున్నారు, అదే అమెరక్నలో” అని అింటిండగా, అజయ్
అసహన్ింగా చూడటింతో అకుడితో ఆ మాటన ఆపేశాడు. “మీ మామ
దయవలో ఈ బసుు ల్లగే నీ ప్రేమ కూడ్డ మించి వేడి మీద ఆగిింద.నవువ నీళ్ళళ
చలోగలిగితే మళ్ళళ ప్రయాణిం సాగుతుింద” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. అవున్న్ాటట
త్ల ఊపాడు అజయ్.

“ఇింత్కీ ఏమి మాటాోడ్డలో ఏమైన్న అనక్కన్నావా?” అని అడిగాడు
ఒకిుింత్ ఆత్ృత్తో. అజయ్ ఏమీ మాటాోడలేదు. “ఇద కూడ్డ ఇింజనీరింగ్ పరీక్ష
ల్లగే ఉన్ాద కదా!” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. “నిజమేరా! క్నకపోతే ఇకుడ
స్థలబసేు అర్ిిం క్నవటిం లేదు” అింటూ దగులుపడ్డాడు అజయ్. “అ మాత్రిం
దానికే భయపడితే ఎల్ల? ఇింజనీరింగ్ అింతా మన్ిం స్థలబస్ తీస్థ, చూస్థ, చదవే
రాశామా పరీక్షలు? ఇద కూడ్డ అింతే! ముిందు హై కమాిండ్ కొరకలేింటో
తెలుసుకో ,దానిని బటీట పెళ్ళళకి ముిందుకి పోవాలో ,పిలోని లేపుక్క పోవాలో
ఆలోచిదాదము” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. ఇింత్లో బసుు మళ్ళళ బయలుదేరింద.
“ఎల్లింటి ప్రశ్ాలు ఎదురుక్నవచుా? ఏ ప్రశ్ా వేసేత ఏ సమాధాన్ిం

చెపాులో ఇదదరూ కలిస్థ చరాించ్చరు. ఒకరకొకరు జాాన్ బదల్లలు చేసుక్కన్నారు.
ఇల్ల కొనిా గింటల ప్రయాణిం త్రువాత్ ,ఇదదరు నిష్ట్ర ఊరు చేరారు. ఊరలో
దగగానే ,అజయ్ నిష్ట్రకి ఫోన చేశాడు. “అన్ా, నేన నిష్ట్ర అకుకి త్ముమడిని,
మీరు ఎకుడున్నారు?” అని ఒక క్కర్రవాడి గొింతు వినిపిించిింద. “వీడెవడురా?
త్న్ని అకుని ,న్నా అన్ా అింటన్నాడు?” అని చిరాక్కగా ముఖిం మరా ఫోన
డ్డలర్డ బాబు చేతికి ఇచ్చాడు. “మేము బసాటిండ్ లో ఉన్నాము” అని డ్డలర్డ బాబు
చెపాుడు. క్నసేపటికి ఒక క్కర్రవాడు వచిా “మీరేన్న అజయ్” అని అడిగాడు.
అజయ్ అవున్న్నాడు. “ అకు మిమమలిా ఇింటికి తీసుకొని ర్మమన్ాద” అని
చెపాుడు. ముగుగరూ కలిస్థ ఆటోలో బయలుదేరారు. “ఏమి చదువుతున్నావు?”
అని అడిగాడు అజయ్. “ ఇింటర్డ అన్నా” అన్నాడు ఆ అబాైయి. “నీ
ప్రేమానరాగాలు పాడుగాన, అన్ా అనే పదిం లేక్కిండ్డ అన్ాిం కూడ్డ తినేటట
లేవు” అన్నాడు అజయ్. ఏమీ అర్ిిం క్నన్టట ముఖిం మారాాడ్డ క్కర్రాడు.

నేరుగా ఒక వీధి చివర్ ఆటోని ఆపమన్నాడు. “ఇకుడనిండి అకు
న్డుచుక్కింటూ ర్మమన్ాద” అన్నాడు. “న్నకైతే, మన్మేద్య నిధి వేటక్క
వెళ్ళతన్ాటటగా ఉన్ాద” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. “ అల్లింటిదే కదా! ఇించుమిించు”
అన్నాడు అజయ్. “ బాబు, నిష్ట్ర అకు నీకెల్ల అకు?” అడిగాడు డ్డలర్డ బాబు. “
మాక్క చుటాటలవుతారు. మా ఇింటి పకునే అక్ను వాళ్ళ ఇలుో” అని చెపాుడు. “మీ
అకు వాళ్ళ న్నన్ా మించోడేన్న?” అడిగాడు డ్డలర్డ బాబు. “అమోమ ఆయన్ింటే
న్నక్క చచేాింత్ భయిం” అన్నాడు. “ఐతే, మేము తిరగి వెళ్ళళపోయాక, మమమలిా
దగగరుిండి తీసుకొచిాింద నవేవ అని చెపుు, అింక్కల్ నినా తెగ మెచుాక్కింటాడు”
అన్టిం తో అజయ్ డ్డలర్డ బాబు వైపు కోపింగా చూశాడు. “ ఏింటి రా కోపింగా
ఉన్నావు?” అన్నాడు డ్డలర్డ బాబు. “అద కోపిం క్నదురా భయిం” అన్నాడు
అజయ్. “బాబు మీ పెదన్నన్ాింటే నీకే క్నదు, హైదరాబాదులో అిందరకీ భయమే.
క్నవాలింటే ఇత్డే సాక్షూిం” అన్నాడు. అజయ్ న్వేవ పరస్థితులోో లేడు. “అదుగో ఆ
న్నలుగో ఇలేో ,నేన రాన మీరు వెళ్ళిండి” అని చెపాుడ్డ క్కర్రాడు. “ సరేరా , ఆల్
ద బ్స్ట” అని డ్డలర్డ బాబు చెపిు అజయ్ ని పింపాడు. “పద త్ముమడు క్నసేపు
మన్ిం అల్ల తిరగొదాదము” అని అన్టింతో ఇదదరూ అకుడే ఆగిపోయారు.
అర్గింట త్రావత్ అజయ్ నీర్సింగా బయటక్క వచ్చాడు. వీధి చివర్

వర్కూ వచిా, డ్డలర్డ బాబు క్క ఫోన్ చేశాడు. ఇదదరు కలిస్థ మళ్ళళ బసాటిండ్ క్క
తిరుగు ముఖిం పటాటరు. “ఏ గుడి మాటాోడమింటావు?” అని అడిగాడు, అజయ్
ముఖింలో నీర్సానిా గమనిించిన్ డ్డలర్డ బాబు. “చూదాదిం” అన్నాడు అజయ్.
“ఇింత్కీ లోపలేమి జరగిింద?” అని అడిగాడు డ్డలర్డ బాబు. “ఏముింద? నేన
ప్రేమ అన్నాన, క్కదర్దు అన్నారు. పెళ్ళో భోజన్ిం అన్నాన, పురుగుల మిందు

అన్నారు” అన్నాడు అజయ్. “ఓహ చసాతమని బ్దరించ్చర్న్ామాట” అని డ్డలర్డ
బాబు అన్టింతో అవున్న్ాటట త్ల ఊపాడు అజయ్.
“నవువ ప్రేమకోసిం ప్రాణాలు ఇవవటానికైన్న స్థదధమన్నావు,వాళ్ళ అమామ

న్నన్ా ప్రాణాలు క్నదు కదా” అన్నాడు. అజయ్ ఏమీ మాటాోడలేదు. “ఇిందుకేరా,
న్నకీ దేశ్ిం న్చానిద. ఇదే అమెరక్నలో అయితే, ఈ పాటికి నీక్క పెళ్ళళతో పాట
విడ్డక్కలు కూడ్డ ఎపుుడో అయేయవి” అని డ్డలర్డ బాబు అన్నాడు. ఇదదరూ
బయలుదేర తిరగి హైదరాబాద్ చేరారు. పెదదవాళ్ళళ అర్ిిం చేసుకోని ప్రేమన
త్లుచుకొని పదే పదే బాధ్ పడ్డాడు.
అజయ్ కి ఉద్యయగింలో కూడ్డ కష్ట్రటలు మొదలయాయయి. కష్ట్రటల వలో కలిగే

భాద కన్నా, భయమే ఎక్కువ ఉింటింద. అజయ్ కి ఆ భయమే మొదలయిింద.
త్న్ ఉద్యయగిం ఊడుతుిందేమో అని. తానొకటి త్లిసేత, అపుుడపుుడు దైవిం కూడ్డ
అదే త్లుసుతింద. అనక్కన్ాటట అజయ్ ఉద్యయగానికి ప్రమాదిం ఏర్ుడిింద. అసులే
మాిందయిం, ఆ పైన్ మానేజరుతో గొడవ ఉిండనే ఉన్ాద. ఆ క్నర్ణింతో అజయ్ కి
ఉద్యయగిం పోవటిం మరింత్ సులభిం అయియింద. అజయ్ కి ఇద పెదద దెబై.
“పడిలేవటిం ప్రకృతి ధ్ర్మిం”. మనషులు ప్రకృతిలో భాగమే! అల్లింటి

మనషులు చేసే ఉద్యయగాలు కూడ్డ ప్రకృతిలో భాగమే. ఆ ప్రకృతిలో భాగిం గానే
ఆరధక మాిందయిం క్నర్ణింగా సాఫ్టవేర్డ ఇిండసీా పడిపోవటిం ప్రార్ింభిం అయియింద.
అద మళ్ళళ లేచే దాక ఉద్యయగిం క్నపాడుకోవటానికి అిందరూ విశ్వప్రయత్ాిం
చేయటిం మొదలు పెటాటరు. కింపెనీలు అకురేోని ఖరుాలన త్గిగించుక్కనే పనిలో
పడ్డాయి. ముిందుగా పని లేక బలోమీద కూరుానే వాళ్ళకి కనీసిం నిలబడే

అవక్నశ్ిం కూడ్డ ఇవవక్కిండ్డ తీసేశారు. ఉద్యయగులక్క క్నర్ోన ఇింటికి పింపటిం
ఆగిపోయిింద. ఎకుడ విన్నా ఉద్యయగిం పోయిిందన్ా మాటే త్పు, వచిాింద అని
విన్పడటిం లేదు. ప్రతి ఉద్యయగి సాటి ఉద్యయగిని జాలిగా చూసుక్కింటన్ా రోజులు.
ఇింక్న చెపాులింటే, సాఫ్టవేర్డ ఉద్యయగులమీద జోక్కలు మొదలైన్ రోజులవి!
బాయింక్కలు క్రెడిట్ క్నరుాలన ఆపేశాయి.
ఉన్ా ఉద్యయగాలనే ఊడదీసుతన్నారు, ఇింక క్రొత్త ఉద్యయగాల ఊసే లేక్కిండ్డ

పోయిింద. తెలిస్థన్ వాళ్ళనీ, తెలియని వాళ్ళనీ అడిగి చూశాడు, ఏ మాత్రిం ల్లభిం
లేక పోయిింద. మళ్ళళ త్ిండ్రిని ఇింటి దగగర్ నిండి డబుైలు పింపమనే రోజులు
వచ్చాయి అజయ్ కి.
ఒక రోజు ఉదయానేా నిష్ట్ర, అజయ్ కి ఫోన చేస్థింద. “ఎకుడున్నావ్?”

అని అడిగిింద. “ఆన్ లైన్ లో ఉన్నా” అని చమత్ురించ్చడు అజయ్. “ఒకసార
నీతో ముఖయమైన్ విష్యిం మాటాోడ్డలి”, “చెపుు”, “ఫోనలో క్నదు నేరుగా
మాటాోడ్డలి” అని నిష్ట్ర అన్టింతో, ఇదదరూ హైటెక్స స్థటీలో గల ఇన్నరైట్ మాల్
లో కలుసుకోవాలి అనక్కన్నారు.
ఒక రోజు ఉదయానేా నిష్ట్ర, అజయ్ కి ఫోన చేస్థింద. “ఎకుడున్నావ్?”

అని అడిగిింద. “ఆన్ లైన్ లో ఉన్నా” అని చమత్ురించ్చడు అజయ్. “ఒకసార
నీతో ముఖయమైన్ విష్యిం మాటాోడ్డలి”, “చెపుు”, “ఫోనలో క్నదు నేరుగా
మాటాోడ్డలి” అని నిష్ట్ర అన్టింతో, ఇదదరూ హైటెక్స స్థటీలో గల ఇన్నరైట్ మాల్
లో కలుసుకోవాలి అనక్కన్నారు.

ఆరధక మాిందయిం క్నవటింతో కొనేవాళ్ళకన్నా, చూస్థపోయే వాళ్ళళ ఎక్కువ
శాత్ిం ఉన్నారు. చెర్చక పిజా్ తీసుకొని ఎదురదురుగా కూర్చాని ఉన్నారు.
హైదరాబాదు మొత్తిం మీద అింత్కన్నా అిందమైన్ ప్రదేశ్ిం లేదని అజయ్ కి ఉన్ా
బలమైన్ న్మమకిం. అకుడున్ా అమామయిలన చూస్థ, ముఖయింగా పొటిట పొటిట
బటటలేసుక్కని, నన్ాటి శ్రీర్ిం గలో అమామయిలని చూస్థ అజయ్ మన్సుు
విస్థరేసుక్కనేవాడు. క్ననీ ఇపుుడు తాన ఉన్ా పరస్థితులోో అవేమీ పటిటించుకో
లేదు.
“నీ ఉద్యయగ ప్రయత్ాిం ఎకుడి దాక్న వచిాింద?” అడిగిింద నిష్ట్ర.

“ప్రయతిాసుతన్నాన, చ్చల్ల కష్టింగా ఉింద, చూసుతన్నావుగా నవువ కూడ్డ! ఏింటో
చెపాులన్నావు? కొింపతీస్థ నినా కూడ్డ తీసేశారా?” అని అడిగాడు వెటక్నర్ింగా.
“మా న్నన్ా న్నక్క ఒక పెళ్ళో సింబిందిం తీసుక్క వచ్చాడు. చేసుకోమని

బలవింత్ిం చేసుతన్నాడు” అని చెపిుింద. “అయితే చేసుకో అన్నాడు”, అజయ్
కోపింగా. “ఏింటి అింత్ తేలికగా మాటాోడతావు?” అన్ాద. “మర ఏమి
చేయమింటావు? మీ న్నన్ాకేమో న్నతో పెళ్ళో ఇష్టిం లేదు. పోనీ మన్ిం
చేసుక్కిందాిం అింటే నవువ విన్వు. ఇింత్కన్నా న్నా ఏమి చేయమింటావు?”
అన్నాడు, అసహన్ింతో.
“పోయి ఎల్ల పెళ్ళో చేసుక్కింటాము? నీక్క అసులే ఉద్యయగిం లేక

తిరుగుతున్నావు”, అన్టింతో అజయ్ కోపిం ఒకుసారగా వచేాస్థింద. “ఇపుుడు
ఉద్యయగిం లేకపోతే రాదా? మొన్ాటి దాక్న చేస్థింద అదే కదా?” అింటూ కోపింతో
ఊగిపోయాడు. “అయిన్న నేన పెళ్ళో గురించి మాటాోడుతుింటే, నవువ ఉద్యయగిం

గురించి మాటాోడతావే? ఉద్యయగిం ఇవాళ్ క్నకపోతే, రేపు వసుతింద. పెళ్ళో అనేద
జీవితానికి ఒకసారే వసుతింద” అన్నాడు. “అయితే వచిా మా న్నన్ాని ఒపిుించు.
వాళ్ళన క్నదని, ఇింటోో నించి బయటక్క రాలేన” అన్ాద.
“రాక్క, మీ న్నన్ా చూపిించిన్ వాడినే చేసుకొని చ్చవు, న్న చ్చవు నేన

చసాతన”, అింటూ విసురుగా లేచి అకుడి నించి వెళ్ళళపోయాడు. నిష్ట్ర అజయ్ ని
అనసరించిింద. బయటక్క వచిా మాటాోడక్కిండ్డ ఇదదరూ క్నసత దూర్ిం న్డిచ్చరు.
చివరకి ఒక చెటట దగగర్ ఆగి స్థగిరటట వెలిగిించి నిలబడ్డాడు అజయ్.
“మాటాోడుతుింటే అల్ల లేచి వసేత ఏింటి అర్ధిం?” అన్ాద నిష్ట్ర. “ఏమిటి

నీతో, మీ న్నన్ాతో ఇింక్న మాటాోడేద? ఆఖర సార అడుగుతున్నా, మీ న్నన్ా
ఎల్లగూ పెళ్ళళకి ఒపుుకోడు, న్నతో వచేాయి, పెళ్ళో చేసుక్కిందాిం. ఉద్యయగిం
అింటావా అదే వసుతింద. కొన్నాళ్ళయితే మీ న్నన్ా మరాపోతాడు, ఎింత్మిందని
చూడలేదు”, అన్నాడు. “ఆఖరగా, న్న కోసిం, ఒకుసార మా న్నన్ాతో మాటాోడచుా
కదా?” అన్ాద. “సరే! నీ కోసిం ఆఖర సార మీ న్నన్ాతో మాటాోడతాన. మీ
న్నన్ా క్నదు, కూడదు, చసాతన, చింపుతాన అింటే, నవువ వచేాయాలి” అన్నాడు.
“ఒపుుకోడని న్గటివ్ గా ఎిందుక్క ఆలోచిసాతవు? ఒపుుక్కింటాడని న్మమకిం న్నక్క
ఉింద” అన్ాద నిష్ట్ర. సరేన్న్నాడు అజయ్.
ఆ త్రావత్ వారాింత్ింలో నిష్ట్ర వాళ్ళళింటికి మళ్ళళ వెళ్ళళడు అజయ్. వాళ్ళ

న్నన్ా అభిప్రాయిం ర్వవింత్ కూడ్డ మార్లేదు. “ఉద్యయగిం పోయిింద కదా!
ముిందు దాని సింగతి చూసుకో, పెళ్ళో గిళ్ళళ త్రువాత్ ఆలొచిించచుా. ఇింకోసార
న్నా కలవాలని నీ సమయిం వృధాచేసుకోక్క” అన్నాడు నిష్ట్ర న్నన్ాగారు.

ఉద్యయగిం పోయిన్ సింగతి త్న్కెల్ల తెలిస్థిందా అని ఆశ్ార్యపోయాడు అజయ్.
నిరాశ్తో అకుడ నిండి వెనదరగాడు.
“మన్ిం పెళ్ళో చేసుక్కిందాము” అన్నాడు అజయ్. “మా న్నన్ా చూపిించిన్

సింబిందిం చేసుకోకపోతే చచిాపోతామని బ్దరసుతన్నారు. న్నక్క భయమేసుతింద”
అన్ాద నిష్ట్ర. త్న్ని ఒపిుించటానికి చ్చల్ల ప్రయతిాించ్చడు అజయ్. క్ననీ ల్లభిం
లేకపోయిింద.
చివర్గా ఆ రోజు రానే వచిాింద. నిష్ట్ర ఫోన చేస్థ “మా న్నన్ా న్నక్క పెళ్ళో
ఖాయిం చేశాడు, న్లలో పెళ్ళో, అబాైయి అమెరక్నలో పని చేసుతన్నాడు. నేన ఈ
పెళ్ళళకి ఒపుుకోక పోయిన్న, నవువ ఈ పెళ్ళోని ఆపటానికి ప్రయతిాించిన్న
చచిాపోతామని బ్దరసుతన్నారు. మా అమమ, న్నన్ాలు లేక్కిండ్డ నేన ఉిండన. ఇక
ఇదింతా ఇకుడితో వదలేయి. న్నా మరాపో. ఇింకెపుుడూ కలవటానికి కూడ్డ
ప్రయతిాించక్క” అని చెపిు, అజయ్ ఏద్య మాటాోడే లోపే ఫోన పెటేటస్థింద.
అజయ్ కి ఏమి చేయాలో అర్ధిం క్నలేదు. మళ్ళళ త్న్కి ఫోన చేశాడు. త్న
సుిందించలేదు. క్నసేపటికి ఫోన స్థవచ్ ఆపు చేస్థింద.
అన్ింత్మైన్ చీకటి అింత్టా అలుముక్కన్ాటట అజయ్ కి అనిపిించిింద.

ఎకుడ్డ అవక్నశాలు రావటిం లేదు,మర్చక ప్రకు నిష్ట్ర లేదన్ా బాధ్. ఇల్లింటి
కష్ట్రటలో,ో క్నకర్క్నయ తిన్నా, ఖరూ్ర్ిం తిన్నా పెదదగా తేడ్డ తెలియదు. ఉదయానేా
లేవటిం, ఉద్యయగిం కోసిం తిర్గటిం, ఉస్తరుమింటూ సాయింత్రానికి ఇింటికి
చేర్టిం, అజయ్ కి దన్చర్య అయిపోయిింద. పొర్పాటన్ ఎపుుడైన్న
మరాపోయిన్న వెింటనే గురుత చేసే జన్నలు ఉిండనే ఉన్నారు. అసలు భాదలకన్నా

సానభూతి బాధ్లు ఎక్కువయాయయి అజయ్ కి. ఎవరని కలిస్థన్న “అయోయ అల్ల
జరగిిందట కదా పాపిం” అని అింటిండటింతో, త్న్మీద త్నే జాలిపడే పరస్థితికి
వచేాశాడు.
ఇనిా కష్ట్రటలతో సత్మత్మవుతూ, సేద తీర్టానికి ఇింటరాట్ మీద

ఆధార్పడ్డాడు. చూస్థ చూస్థ యూటూయబ్ లో వీడియోలు కూడ్డ అయిపోయాయి
అనిపిించిింద అజయ్ కి. ముఖ పుసతకిం చూస్తత ఓ మహత్తర్ న్క్షత్రాన్, అజయ్
చూడకూడని ఫోటోలు చూశాడు. దానితో అపుటికే ర్గిలిపోతున్ా అజయ్
గుిండెలోో అగిా పర్వత్ిం బదదలయియింద. నిష్ట్ర ,త్న్ భర్తతో ఆన్ిందింగా
అమెరక్నలో దగిన్ ఫోటోలన ముఖ పుసతకింలో ప్రచురించిింద. మన్ అనక్కన్ా
వాళ్ళళ భాధ్లోో ఉన్ాపుుడు కన్నా, మన్లిా క్నదన్ా వాళ్ళళ సుఖింగా ఉన్ాపుుడు
ఎక్కువ భాధ్గా ఉింటింద. వాళ్ళ ప్రేమానరాగాలని ప్రత్యక్షింగా చూస్థ ప్రాణిం
పోయిన్ింత్ పని అయియింద అజయ్ కి. ఆ చిత్రాలన లైక్స చేయటిం కన్నా ల్లరీ
కిింద పడి చ్చవటిం న్యిం, క్నమెింట్ చెయయటిం కన్నా కతితతో
పొడుచుక్కచ్చవటిం న్యిం అనక్కన్నాడు.
అింతా కలిస్థ వసుతింటే మన్ గొపు అనకోవటిం ,ఏదీ కలిస్థ రాక్కింటే

దేవుడిని తిటటకోవటిం మన్క్క పరపాటి. అజయ్ కూడ్డ ఆ బాటలోకే చేరాడు.
గుిండెలోో దాచుకోలేన్ింత్ బాధ్ పెరగిపోతున్ాద. అవి కనీాళ్ళ రూపింలో
బయటక్క వచ్చాయి. అపుటికీ త్గగక బాధ్ కోపిం రూపిం దాలిాింద. దానికి
చిక్నక్క కూడ్డ కలిస్థింద. స్థగిరటో, మిందు త్పు మించి నీళ్ళళ కూడ్డ తాగటిం
మానేశాడు. ఎింత్ వదుద అనక్కన్నా త్న్ని గురుతతెచుాకోక్కిండ్డ
ఉిండలేకపోయాడు. ఫ్ల్లన్న విష్యిం గురుతక్క రావాలి అింటే గురుతిండటిం

కష్టింక్ననీ మరాపోవాలి అింటే మాత్రిం మరాపోవటిం కష్టిం. ఏ పనీ చేయటానికి
ఉతాుహిం ప్రదరశించ లేక పోతున్నాడు. ఉద్యయగ ప్రయతాాలమీద కూడ్డ శ్రదధ
త్గిగించేశాడు. రిండు పక్షాలు గడిచే సరకి అసహన్ిం అమాింత్ిం ఆక్నశానికి
తాకేస్థింద. త్న్ ఆరో ప్రాణిం నిష్ట్ర ,మిగిలిన్ త్న్ ఐదు ప్రాణాలక్క క్నవాలిున్
ఉద్యయగిం రిండూ పోవటింతో, ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనే బలమైన్ బలహీన్
నిర్ణయానికి వచేాశాడు అజయ్.
చ్చవు సాఫ్టవేర్డ కోడ్ రాస్థన్ింత్ ఈజీ (సులభిం) క్నదు, చ్చవటానికి

సాఫ్టవేర్డ కోడేమి లేదన్ా రిండు విష్యాలు అజయ్ కి అర్ిిం క్నలేదు. త్న్క్కన్ా
స్థనిమా పరజాాన్ింతో ప్రయతాాలు మొదలుపెటాటడు. ఒక అమావాసయ రోజున్
దక్షణిం వైపు తిరగి, తాన గడాిం గీసుక్కనే పెటెటలో నించి ఒక బ్బోడు తీసుకొని,
దానితో త్న్ చేతిని కోసుక్క చచిాపోవాలని నిర్ణయిించుక్కన్నాడు.
చసుతన్టట ఎవవరకీ చెపులేదు. చచ్చాక ఎిందుక్క చచిాపోయాడో అిందరకీ

అర్ిిం క్నక్కిండ్డ ఉిండకూడదని త్న్ చ్చవుకి క్నర్ణాలు అనీా రాస్థపెటిట చ్చవాలి
అని నిర్ణయానికి వచ్చాడు. సాఫ్ట వేరుో కూడ్డ అసహయింగా పేపరు మీద రాస్థపెటిట
చ్చవటిం ఏింటి? కింప్తయటర్డ లో రాస్థ త్న్ సేాహితులక్క ఈ మెయిల్ పింపి
చచిాపోవాలనక్కన్నాడు. క్ననీ ఈ టెక్నాలజీనీ అసులు న్మమకూడదు, అయిన్న
క్నసేపటోో చవబోతూ ఇింక్న ఈ కింప్తటరుో ఎిందుక్క అనక్కన్నాడు. చివర్క్క
పేపర్డ మీదనే రాస్థపెటిట చ్చవాలి అని అనక్కన్నాడు. “న్నకే కోటో ఉింటే
వీలున్నమా రాస్థ చచేావాడిని. ఆ వీలు లేక్కిండ్డ పోయిింద”. అని మన్సుులో
అనక్కన్నాడు. “అయిన్న న్న ఆసేతద్య న్నక్కింద. ఈ ల్లయప్ టాప్ ,న్న బిండి ఇవనీా
ఎవరకైన్న రాస్థపెటిట పొతే, వీలున్నమా రాశాన అన్ా ఆత్మసింత్ృపితతో ఆ అన్ింత్

లోక్నలని చేరుతాన” అనక్కన్నాడు. “క్ననీ ఎవడికిసేత ఏిం ల్లభిం?”
అనక్కన్నాడు. చ్చవబోయేవాడికి ల్లభ న్ష్ట్రటలతో పనేముిందలే అని అింత్లోనే
అనక్కన్నాడు.
“సరే ఆసుతలు త్రావత్ అసలు సింగతి చూదాదిం, ఆలసయిం అయితే కష్టిం

అనక్కని, ఒక తెలో క్నగిత్ిం, న్లో కలిం తీసుకొని కూరుాన్నాడు. మొదటి
ఆలోచన్, “ఈ ఉత్తర్ిం ఎవరకి రాయాలి?” అని. అమామ న్నన్ాలక్క, త్న్ బాలయ
సేాహితులక్క రాయాలనిపిించిింద. ఇదదరకీ చెరోకటి రాయాల్ల? ఒకటే
రాయాల్ల? అని క్నసేపు అలోచిించి, చివర్కి ఒకు ఉత్తర్ింలోనే రాసేయాలని
నిర్ణయిించుక్కన్నాడు. “అమామ న్నన్ాలక్క, ఆత్మహత్య చేసుకోబోయే అజయ్
వ్రాయున్ద” అని రాస్థ ఆపేశాడు. “ఆదలోనే హింసపాదు, నేన ఆత్మహత్య
చేసుక్కన్ా త్రావత్ కదా ఈ ఉత్తర్ిం చదవేద, మళ్ళళ ఆత్మహత్య చేసుకోబోయే
అజయ్ అని ప్రతేయకింగా రాయాలిున్ పనేముింద? చచిానోడు ఉత్తరాలు
రాయలేడు కదా !” అనకోని మళ్ళళ దానిా మరా రాయటిం మొదలు పెటాటడు.
“అమామ న్నన్ాలక్క, అజయ్ వ్రాయున్ద, న్న ఉద్యయగిం పోయిన్పుుడు

నేన బాధ్పడలేదు, ఇింకో ఉద్యయగిం వసుతిందలే అన్ా ధైర్యింతో, క్ననీ నేన
ప్రాణింగా ప్రేమిించిన్ నిష్ట్ర న్నా క్నదని వెళ్ళళపోయిన్పుుడు కొించెిం
బాధ్నిపిించిింద, క్ననీ త్న న్నా వదలి సింతోష్ింగా ఎల్ల ఉిండగలుగుతున్ాద్య
అర్ిిం క్నలేదు. ఉద్యయగిం వసుతిందేమో క్ననీ నిష్ట్ర తిరగి రాదన్ా బాధ్ న్నా
ప్రతిక్షణిం చింపేసుతన్ాద. నిష్ట్ర రాదన్ా విష్యిం న్నా నిద్రపోనివవటిం లేదు.
త్న లేని ఈ జీవిత్ిం న్నకొదుద, నేన ప్తరతగా ఓడిపోయాన. అిందుకే చ్చవాలి

అని నిర్ణయానికి వచ్చాన. చసుతన్నాన, క్షమిించిండి” అని త్న్క్క చేత్నైన్
తెలుగులో రాశాడు.
అింతా రాశాక గుర్చతచిాింద, త్న్ సేాహితులక్క ఏమీ రాయలేదని.

అిందుకని, మొదటి వాకయిం లో అమామ న్నన్ాలక్క, సేాహితులక్క అని కలిపాడు.
ఈ క్నగిత్ిం ఖచిాత్ింగా చదవాలింటే ఎకుడ ఉించ్చలి అని ఆలోచిించ్చడు.
చివర్క్క త్న్ గదలోని గోడక్క ఆ క్నగితానిా అతికిించ్చడు. ఇక చ్చవటానికి
స్థదధపడ్డాడు. త్న్ క్కడి చేతిలో బ్బోడు తీసుకొని, ఎడమ చేతిని ముిందుకి చ్చపి,
బ్బోడుతో త్న్ ఎడమ చేతికి, ల్లలగా కన్పడుతున్ా న్రాలన బ్బోడుతో కోశాడు.
చ్చవటానికి స్థదధపడా అజయ్, త్న్ క్కడి చేతిలో బ్బోడు తీసుకొని, ఎడమ

చేతిని ముిందుకి చ్చపి, బ్బోడుతో త్న్ ఎడమ చేతికి, ల్లలగా కన్పడుతున్ా న్రాలన
బ్బోడుతో కోశాడు. ఒకుసారగా భయింకర్మైన్ నొపిు పుటటటింతో పెదదగా
అరచ్చడు. బ్బోడుని అవత్లికి విస్థరేశాడు. అదృష్టమో, దుర్దృష్టమో చర్మిం తెగిిందే
త్పు న్రాలు తెగలేదు. నొపిు న్ర్క్ననిా త్లదనేాటట ఉన్ాద.
“చర్మిం తెగితేనే ఇింత్ నొపిు ఉింద. ఇింక్న కోసుక్కింటే త్టటకోవటిం

న్నవలో క్నదు” అని మన్సుులో అనకోని, బ్బోడుతో చ్చవాలనే ఆలోచన్ని
విర్మిించ్చడు. క్ననీ ర్కతిం క్నరుతున్ాద. క్నరుతున్ా కొదీద నొపిు రటిటింపు
అవుతున్ాద. ఓరుాకోలేక వెింటనే, దగగర్లోని R.M.P డ్డకటరు దగగర్కి వెళ్ళళడు. ఆ
ర్క్నతనిా చూస్థ అత్న నివెవర్పోయాడు. ఏమైిందని అడిగాడు. “వైరుని బ్బోడుతో
కోసుతింటే అనకోక్కిండ్డ చెయియ జారింద” అన్నాడు.

అత్నికి తెలిస్థన్ింత్లో ఏద్య వైదయిం చేశాడు. రిండు ఇింజక్షనో చేశాడు.
అర్డజన టాబ్ోటో రాస్థ రోజుకి మూడు ప్తటల్ల వాడమన్నాడు. “దేనికినిా
టాబ్ోటో” అని అడిగాడు. ఇద బల్లనికి, ఇద నొపుులు త్గగటానికి ,ఇద ఈ రిండు
వాడిన్న ఇబైింద లేక్కిండ్డ ఉిండటిం కోసిం ,ఈ రిండు పనిచేయటానికి ఇింకో
రిండు అనిచెపాుడు. ఎల్లగూ చ్చవాలనక్కన్ా వాడికి ఇనిా ర్క్నల టాబ్ోటో
ఎిందుకని మన్సుులో అనక్కన్నాడు. చిన్ాగా అకుడి నించి బయటపడి, ఒక
మిందుల ష్ట్రపు దగగర్ ఆగాడు. డ్డకటరు రాస్థచిాన్ మిందుల చీటీ బయటక్క తీస్థ
కేవలిం నొపిు త్గేగ మాత్రలు మాత్రిం తీసుక్కన్నాడు.
మొదటి రోజుకి నొపిు, రిండో రోజుక్క కొింత్ త్గిగింద. మళ్ళళ చ్చవు మీద
మన్సుు మళ్ళళింద అజయ్ కి. ఈ సార ఎటిట పరస్థితులలో విఫ్లమవవకూడదని
గటిటగా అనక్కన్నాడు. జాగ్రత్తగా ప్రణాళ్ళక ర్చన్ చేసుక్కన్నాడు. ఈ సార చచిాన్న
బత్కకూడదు. అనకొన్నాడు. ఉర వేసుక్క చ్చవటమనే మారాగనిా ఎించుక్కన్నాడు.
తానూ ఉింటన్ా మేడ గటిటదే, పైన్ తిరుగుతున్ా రకుల ఫ్యన కూడ్డ గటిటదే.
తాడు కూడ్డ గటిటదే సింపాదించ్చడు. త్న్ాటానికి మించి క్కదమటటమైన్ స్తటలు
కూడ్డ స్థదదిం చేసాడు. రాత్రి ప్తట భోజన్ిం ముగిించుకొని త్న్ గదకి వచ్చాడు.
తాడు తీసుకొని, ఉర వేసుకోవటానికి స్తటలు ఎక్నుడు. క్ననీ ఉర వేసుకోవటానికి
ఆ తాడు ఎల్ల ముడి వేయాలో అర్ిిం క్నలేదు. అర్ిరాత్రి దాక్న ప్రయతిాించ్చడు.
అర్ిిం క్నక అరాిింత్ర్ింగా ఆ ప్రయతాానిా ఆపేశాడు.
అదే స్తటలు మీద కూర్చాని ఆలోచిించటిం మొదలుపెటాటడు. అసలు ఉర

వేసుక్కింటే మనిషి ఎిందుక్క చసాతడు? ఊపిర ఆడకపోవటింతో చసాతడు. క్నబటిట
ఉర వేసుకోకపోయిన్న ఊపిర ఆడక్కిండ్డ చేయగలిగితే మనిషి చచిాన్టేట అన్ా

ఆలోచన్ చేశాడు. ఇపుుడు ఊపిర ఆడక్కిండ్డ చేయటిం ఎల్లగా అని
ఆలోచిించ్చడు.
ఎదురుగా ఒక పాోస్థటక్స కవర్డ కన్బడిింద, ఇింజనీరింగ్ చదవిన్న్నాళ్ళళ

కూడ్డ వాడని బుర్రన ఇపుుడు వాడటిం మొదలుపెటాటడు. ఆ పాోస్థటక్స కవర్డ
ముఖానికి ఊపిర ఆడక్కిండ్డ చేయచుా కదా అనే దరద్రపు ఆలోచన్ త్టిటింద.
ఆలసయిం చేయక్కిండ్డ ఆ పాోస్థటక్స కవర్డ త్లక్క కపుుక్కన్నాడు. ఒక మిందపాటి
పురకొస తీసుకొని ఆ కవర్డ మీదుగా మెడ పైకి కటాటడు. గాలి ఏమాత్రిం ఆ కవర్డ
లోకి వెళ్ళక్కిండ్డ జాగ్రత్తపడ్డాడు. ఆకిుజన్ తీసుకోవటిం ఇబైిందగా మారింద.
క్నసేపటికే ఓరుాకోలేక, ఊపిరాడక, త్న్ింత్ట తానే కవరుని చిించేశాడు.
అపుుడు అజయ్ కి అర్ిమైన్ విష్యిం ఏింటింటే ,మెడకన్నా ముిందు చేతులు
కటేటసుకోవాలి, లేదింటే చేతులు వాటి పని అవి చేసాతయని. క్ననీ చేతులు
కటేటసుక్కింటే మెడక్క కవరు ఎవరు కడతార్ని ఆలోచిించ్చడు.
ఈ ప్రయత్ాిం కూడ్డ విఫ్లమైన్దని అర్ిిం అయిింద అజయ్ కి. అపుటికే

సమయిం తెలోవారుఝామున్ ఐదు అయియింద.చేసేద లేక అమాింత్ిం మించిం
మీద పద నిద్రపోయాడు. మదాయహాిం రిండు గింటలక్క నిద్రలేచి, భోజన్ిం చేస్థ
మళ్ళళ త్న్ గదకి వచిా ఆలోచిించటిం మొదలుపెటాటడు. నొపిు పుటటక్కిండ్డ
తొిందర్గా చచేా మార్గిం ఏదా అని? అజయ్ కి త్టిటన్ త్రువాతి ఉపాయిం విష్ిం
తాగటిం. ఆ ఆలోచన్ అజయ్ చ్చవుమీద ఆశ్న బ్రతికిించిింద. విష్ిం తాగితే
ఖచిాత్ింగా చ్చవచుా అనక్కన్నాడు.

క్ననీ విష్ిం ఎల్ల సింపాదించ్చలో అర్ిిం క్నలేదు.ఇింటరాట్ లో విష్ిం
కోసిం వెతికే ప్రయత్ాిం చేశాడు. అకుడ కూడ్డ విష్ిం గురించిన్ విష్య
సమాచ్చర్ిం ద్దర్కలేదు. “రాష్ట్రింలో ఎింత్మింద రైతులు పురుగుల మిందు తాగి
చ్చవటిం లేదు”, అనక్కన్నాడు అజయ్. తానూ కూడ్డ అన్ాదాత్ అడుగుజాడలోో
న్డవాలి అనక్కన్నాడు. హైదరాబాద్ లో ఎింత్సేపు సెల్ ఫోన ష్ట్రపులు, బటటల
ష్ట్రపులు త్పు పురుగుల మిందు ష్ట్రపు కన్పడలేదు. ఎిందుక్క లేవా? అని
ఆలోచిించ్చడు. “అయిన్న హైదరాబద్ లో పురుగుల మిందు ఎవరకి అవసర్ిం,
ఉన్ా చెటేో న్రకేసుతింటే, ఎవడో న్నల్ల చ్చవబోయేవాడు త్పు వాడరు కదా!”
అనక్కన్నాడు. చివర్క్క హైదరాబాద్ శివారు ప్రాింతాలలో ఒక పురుగుల మిందు
దుక్నణిం ఉిందని తెలుసుక్కన్నాడు. పైగా అకుడికి వెళ్ళో కొింటే ఎవవరకి
అనమాన్ిం కూడ్డ రాదనక్కన్నాడు.
త్న్ బిండి తీసుకొని త్రావత్ రోజు ఉదయానేా ఆ పురుగుల మిందు

దుక్నణానికి వెళ్ళళడు. బిండి ఆపి, ష్ట్రపులోకి వెళ్ళో, ష్ట్రపింతా ఒకసార పరశీలిించి
చూశాడు. “ఏమి క్నవాలి బాబు” అడిగాడు ష్ట్రపత్న. “ఎిండ్రిన్” క్నవాలి అని
అడిగాడు అజయ్. ఎిండ్రిన్ అనే మాట విన్టింతోనే, అజయ్ వైపు అనమాన్ింగా
చూశాడు ఆ కొటోో అత్న. భయపడితే అనమాన్ిం కలుగుతుిందని, ధైర్యింగా
రిండోసార “ఎిండ్రిన్” క్నవాలి అని అడిగాడు. “దేనికి నీక్క ఎిండ్రిన్?” అని
అడిగాడు. ఈ ప్రశ్ా అడుగుతాడని ముిందే ఊహిించిన్ అజయ్ “చెటోకి పురుగు
పటటక్కిండ్డ చలోటానికి” అని చెపాుడు. ఆయిన్న అత్న న్మమలేదు “ఏమి చెటో?
ఎనిా చెటో” అని ప్రశిాించ్చడు. “టేక్క చెటో, న్నలుగున్నాయి మా ఇింటిముిందు.
వాటికోసమని న్నన్ా తీసుక్కర్మమన్నారు” అని విన్యిం న్టిస్తత చెపాుడు.

“అయిన్న ఇపుుడు ఎిండ్రిన్ రావటిం లేదు. ఆపేస్థ చ్చల్ల ఏళ్ళళ గడిచిింద”
అన్నాడత్న. ఏమి చేయాలో తోచని స్థితిలో అజయ్ కి ఇింకో ఆలోచన్ వచిాింద.
నిజింగానే అజయ్ వాళ్ళళింటి ముిందు న్నలుగు టేక్క చెటో ఉన్నాయి. సెలుో ఫోన
కొన్ా క్రొత్తలో అజయ్ సర్దాగా వాటిని ఫోటోలు తీశాడు. అవి గురుతక్క
వచ్చాయి. వెింటనే జేబులోనించి సెలుో తీస్థ ఆ న్నలుగు చెటోన్ా ఫోటో తీస్థ,
అత్నికి చూపిస్తత “ఇవే ఆ చెటో, వీటికి ఏ మిందువేసేత మించిద్య మీరే ఇవవిండి”
అింటూ ఫోన అత్ని ముిందుక్క న్టాటడు. ఆ ఫోటో చూడటింతో అత్ని
అనమాన్ిం దాదాపు తీరింద. ఒక డబాై తీసుకొని వచిా, అజయ్ ని కూరోామని
చెపాుడు. తాన చెపిున్టేట అజయ్ కూరుాన్నాడు. ఆ పురుగుల మిందు ఎింత్
వాడ్డలి? ఎల్ల వాడ్డలి? అని పావుగింట వివరించి చెపాుడు. అదింతా విన్ాటేట
అజయ్ న్టిించ్చడు. అత్నికి డబుైలు ఇస్తత, పేోట బిరాయనీ కన్నా చ్చవు చవకగా
వసుతన్ాదే” అని ఆన్ింద పడ్డాడు.
ఆ డబాై తీసుకొని మళ్ళళ తాన ఉింటన్ా గదకి చేరాడు. తాన చ్చవటిం

ఖాయిం అనక్కన్నాడు. “ఎల్లగూ చ్చవబోతున్నా కదా! ఇవాళ్ ఇష్టమైన్వనీా తిని
చచిాపోవాలి” అనక్కన్నాడు.అసలే మించి ఆకలి మీద ఉన్నాడు.వెింటనే క్కకట్
పల్లోలో ఉన్ా పుల్లోరడిా వార దుక్నణానికి వెళ్ళళడు. ఘుమఘుమల్లడే వాసన్లు
సావగత్ిం పలిక్నయి. ఆ వాసన్లు చూస్థ, ఇవి తిని చచిాన్న పరావలేదు
అనక్కన్నాడు. అనిా ర్క్నలు కలిపి అర్కేజీ కటిటించి, గదకి చేరాడు. వేడి వేడి
అన్ాింలో ఆవక్నయ వేసుకొని, ఆర్ింగా ఆర్ింగా తిన్నాడు. తానూ కొనకొుచిాన్
సీవటోనీా, ఒకుటి కూడ్డ వదలక్కిండ్డ పీకలదాక్న మిింగాడు.త్ృపితగా తిని
చ్చవటానికి స్థదధమయాయడు.

తానూ తెచిాన్ పురుగుల మిందు డబాైన తీశాడు. ఒక గాోసులో
పురుగుల మిందున పోసుకొని మిగిలిన్ సీసాని బయటక్క విస్థరేశాడు, ఒకవేళ్
త్న్ దరద్రిం వలో ఈ సార కూడ్డ చ్చవకపోతే, ఎవవరకీ పురుగుల మిందు
తాగాడన్ా అనమాన్ిం రాక్కిండ్డ. గదింతా పురుగుల మిందు వాసన్తో
నిిండిపోయిింద. కళ్ళళ, ముక్కు మూసుకొని, నోరు తెరచి ఆ గాోసులో ఉన్ా
మిందుని మజి్గ తాగిన్టట తాగేశాడు. క్ననీ అద కటిక చేదుగా ఉిండటింతో
సగిం ఉమేమశాడు. రిండు మూడు గుటకలు మాత్రమే మిింగాడు. నోర్ింతా
విక్నర్ింగా అనిపిించిింద. క్నసేపటికి వాింతులు మొదలయాయయి, ఇింక్నసేపటికి
వాింతులక్క తోడు విరేచిన్నలు కూడ్డ విజృoభిించ్చయి. ఒింటోో ఉన్ా సమసతిం
బయటక్క వచ్చాక, పేగులు, ఎిండ్డక్నలిం హైదరాబాదులో నీట పింపుల మాదర
ఖాళ్ళ అయాయయి. మర క్నసేపటికి సుృహ కోలోుయాడు.
అర్ిరాత్రి పద గింటల ప్రాింత్ింలో, ఒక యమభటడు వచిా అజయ్ ని

పైకి తీసుకెళ్ళతన్నాడు. “చచిా బతిక్ననరా” అనక్కన్నాడు అజయ్. “నేనిపుుడు
న్ర్క్ననికి వెళ్ళతన్న? సవరాగనికి వెళ్ళతన్న?” అని ఆలోచిించ్చడు. “ఆత్మహత్య పాపిం
కనక ఖచిాత్ింగా న్ర్క్ననికే వెళ్ళతన, అిందుకే కదా యమభటడు వచిాింద”
అనక్కన్నాడు. “అయిన్న న్నక్క న్ర్కిం వదుద, న్నా మోసిం చేస్థ వేరేవాడిని పెళ్ళో
చేసుక్కన్ాిందుక్క, నిష్ట్ర కూడ్డ ఏద్య ఒక రోజు న్ర్క్ననికి వసుతింద. దానిని
చూడటిం న్నక్క ఇష్టిం లేదు. అకుడ కూడ్డ మగాళ్ళక్క వేరుగా ఆడవాళ్ళకి వేరుగా
ఉింటే బాగుిండున. ఒకవేళ్ అిందరకీ ఒకటే న్ర్కమైన్న న్నక్క ఇబైిందేముిందలే,
ఒకళ్ళళ? ఇదదరా? కొనిా కోటో మింద ఉింటారు న్ర్కమింటే” అని ఆలోచిసుతిండగా
ఒక అనమాన్ిం వచిాింద, “నిజింగానే నేన న్ర్క్ననికి వెళ్ళతన్న, లేదింటే ఈగ

స్థనిమాలో చూపిించిన్టట, ఏ ఈగ గానో , ద్యమ గానో పుడతాన్న? ఆ పుటేటదేమో
ప్రేమలేని క్రూర్ జింతువుల్ల పుటాటలి. న్నా జూలో పెడితే , పొర్పాటన్ అద
చూడటానికి వసేత , దాని మీదక్క దూకి చింపేసాత.
ఏ స్థింహిం గానో పులి గానో పుడితే సుఖింగా బ్రతికేయచుా. అల్ల పుటిటన్న

మగ స్థింహిం ల్లనే పుడతాన్న? ఈగ స్థనిమాలో అద ఆడ ఈగో ,మగ ఈగో
రాజమౌళ్ళ చెపులేదే. స్థింహిం క్నకపోయిన్న, కనీసిం అమెరక్నలో క్కకుగా
పుటిటించిన్న చ్చలు. అకుడ మనషుల కన్నా పెింపుడు జింతువులనే ఎక్కువగా
ప్రేమిసాతర్ట! అిందమైన్ అమెరక్న అమామయి ఎవతోత న్నా పెించుకోబోదు”
అనక్కన్నాడు. ఆ యమ భటడుని చూడగానే అజయ్ కి ఒక అనమాన్ిం
వచిాింద. వెింటనే ఆ యమదూత్న పిలిచి “సాదార్ణింగా స్థనిమాలనిాింటిలో
ఇదదరు ఇదదరు యమదూత్లు వసుతింటారు క్నదా! నవేవింటి ఒకుడివే వచ్చావు?”
అని అడిగాడు. “ఒకపుుడు అల్లనే వచేావారు! పాపుల సింఖయ పెరగే సరకి
ఒకొుకుళ్ళిం ఇదదరు ముగుగరని తీసుకెళ్ళతన్నాిం” అని చెపాుడు. దూర్ింగా న్ర్క
దావర్ిం దర్శన్మిచిాింద. వైత్రణీ న్ద మీదుగా న్ర్క్ననికి వెళ్తత ఉిండగా ఉిండగా
మధ్యలో ఒక న్లోని మబుై ఒకటి అడాింగా వచిాించి. ఆ మబుైక్క అజయ్ కళ్ళళ
మూసుక్కపోయాయి.
అల్ల న్ర్క్ననికి వెళ్తత ఉిండగా ఉిండగా మధ్యలో ఒక న్లోని మబుై ఒకటి

అడాింగా వచిాించి. ఆ మబుైక్క అజయ్ కళ్ళళ మూసుక్కపోయాయి. ఏమీ
కనిపిించలేదు. ఒకుసారగా కళ్ళళ తెరచి చూసే సరకి , పైన్ ఫ్యన గిర్రున్
తిరుగుతున్ాద. చేతికి సెలైన్ గుచిా ఉన్ాద. అింతా నిశ్బదిం గా ఉన్ాద. త్ల తిపిు
చూశాడు. మించిం పకున్ క్కరీా మీద సెల్ ఫోనలో ఆటాడుక్కింటూ వేణు

కనిపిించ్చడు. అయోమయింగా వేణు వైపు చూశాడు. “చ్చవలేదు, బతికే ఉన్నావు
ఆన్ిందపడక్క” అని అన్నాడు వేణు. “ఏమైింద?” అన్నాడు అజయ్. “పురుగుల
మిందు పవరు క్నసత త్గిగింద.గదలో అపసామర్క స్థితిలో పడి ఉింటే తెచిా ఇకుడ
పడేశారు” అని చెపాుడు. తానూ పురుగుల మిందు తాగిన్టట ఎవరకి తెలిస్థ
ఉింటింద? ఎవరు చూసుింటారా అని ఆలోచిించటిం మొదలు పెటాటడు.
తానూ పురుగుల మిందు తాగిన్టట ఎవరకి తెలిస్థ ఉింటింద? ఎవరు

చూసుింటారా అని ఆలోచిించటిం మొదలు పెటాటడు. అజయ్ మన్సుుని ,
ఆలోచన్లని అించన్న వేసుతన్ా వేణు అత్ని పరస్థితిని అర్ిిం చేసుకొని “నీ
అనమాన్ిం న్నక్క అర్ిమైింద. నినా ఎవరు, ఎల్ల చేరాార్నేకదా!” అన్నాడు
వేణు. అవున అన్టట త్ల ఊపాడు అజయ్. నీ అదృష్టమో, దరద్రమో,
ఆఖరుసార ఆ పనిమీద వెళ్ళళన్పుుడు నీళ్ళ పింపు కటేటయటిం మరాపోయావు.
టాయింక్కడు నీళ్ళళ క్నరపోయాయి. ఓన్రు ఎింత్సేపు మోటరు వేస్థన్న నీళ్ళళ నిిండ్డ
రాకపోవటింతో అనమాన్ిం వచిా అిందరనీ అడిగాడు. ఆఖరుకి నీ దగగర్క్క
వచ్చారు. బయట తాళ్ిం వేసుింద ,లోపల నీళ్ళ చపుుడు విని త్లుపు బదదలు
కొటేటసరకి, బాగా పిిండి ఆరేస్థన్ తుిండుగుడా ల్లగా నవువ పడి ఉన్నావట!
ఆింబులెనులో ఆసుత్రికి తీసుకొచ్చారు. మధాయహాిం నేన నీక్క ఆఖరసార ఫోన
చేశా కదా ! అిందుకని వాళ్ళళ న్నక్క చేస్థ విష్యిం చెపాురు. మీ ఇింటోో
చెపాతమన్నారు. నేనే వదదని మేనేజ్ చేశా” అని వేణు వివరించటిం తో అజయ్
ఊపిర పీలుాక్కన్నాడు.
“త్మాష్ట్ర ఏింటింటే, నవువ పురుగుల మిందు తాగావని ఎవవరకీ

అనమాన్ిం రాలేదు. డ్డకటరు గారని ఎవవరకీ చెపొుదదని బతిమిల్లడ్డనలే. అింతా

నవేవద్య విష్ట్రహార్ిం తిన్నావనక్కింటన్నారు. విష్ిం కలుపుకొని తిన్నావని
తెలియదు. తెలిసేత సానభూతి చూపిసుతన్ా ఓన్రు నినా చింపటిం ఖాయిం”
అింటిండగానే అజయ్ ఇింటి యజమాని లోపలికి వచ్చాడు. వేణు త్న నిలబడి
క్కరీా యజమానికిచ్చాడు. “ఇపుుడెల్ల ఉన్ాద అబాైయి” అని అడిగాడు.
బాగుిందన్ాటట చెయియ ఎతాతడు అజయ్. “ఏద్య ఫ్టడ్ పాయిజన్ అయిిందని డ్డకటరు
గారు చెపాురు. బయట తినేటపుుడు జాగ్రత్తగా ఉిండ్డలి. ఏవేవో నూన్లు
వాడుతుింటారు! ఇింత్కీ ఏమి తిన్ావేింటి?” అని అడిగాడు. “డెబ్బై రూపాయలక్క
చికెన్ బిరాయనీ అింటే తిన్నాడట అింక్కల్, వాడు కోడిని బదులు క్కకు మాింసిం
పెటటింటాడు” అన్నాడు వేణు కలగజేసుక్కని. “ఆ !…. అదే దెబైకొటిట ఉింటింద.
రస్ట తీసుకోబాబు” అని చెపిు వెళ్ళళపోయాడు.
అత్న వెళ్ళళడని ఖాయిం చేసుక్కన్ా వేణు, “ నీక్క పెళ్ళళ అనక్కన్నా,

చ్చవటిం కూడ్డ రాదురా ! నీ దరద్రిం ఏింటో చెపున్న ! పురుగుల మిందు
తాగటానికి ముిందు పీకలదాక్న తిన్నావటకదా! ఆ తిిండే నినా బ్రతికిించిింద.
లేదింటే కధ్ింతా నవువ అనక్కన్ాటటగానే జరగేద. ఈ పాటికీ ఏ స్థింహింగానో,
ఏ పులిగానో, అమెరక్న అడవులోో క్కకుగానో పుటేటవాడివి” అని వేణు అన్టింతో,
అజయ్ ఆశ్ార్యపోయి చూశాడు, ఇదింతా వీడికేల్ల తెలుసా అని. “కల అింతా
కలవరించ్చవు ,మొత్తిం విన్నాలే” అని వేణు తాపీగా మళ్ళళ సెలుోలో ఆడుకోవటిం
మొదలు పెటాటడు. మూడురోజులు మించిం మీద ఉించి, ముపెబు వేలు బిలుో
బాదాక, ఇక ఇింటికి వెళ్ళళచాని చెపాురు.
విష్ప్తరత్ ఆహార్ిం తిన్టిం వలో ముపెబు వేలు కటాటలిు వచిాిందని ఇింటోో

చెపాుడు. ఇింటోో వాళ్ళళ గొడవ చేయటింతో త్పుక ఇింటికి చేరాడు. ఆ పురుగుల

మిందు ప్రభావిం త్గగటానికి, మళ్ళళ మామూలు మనిషి క్నవటానికి పద రోజులు
పటిటింద. వెింటనే ఉద్యయగ ప్రయత్ాిం అని చెపిు తిరగి హైదరాబాదు వచేాశాడు.
“ఏరా? ఇింక్న చ్చవలనిందా?” అన్నాడు వేణు. లేదురా మొన్ాటి దెబైక్క ఇింక
చచిాన్ చ్చవకూడదు అనిపిసుతన్ాద, బుదధ వచిాింద” అన్నాడు. మాట అయితే
అన్నాడు క్ననీ అజయ్ కి ఏ మాత్రిం బత్క్నలని లేదు. ఎల్ల చ్చవాల్ల? అని మళ్ళళ
ఆలోచిించటిం మొదలు పెటాటడు.
ఇల్ల గిింజుకొని, ల్లకొుని, పీకొుని, క్నక్కిండ్డ క్షణాలోో అింతా

అయిపోవాలి అని అనక్కింటిండగా, ఒకరోజు ఉదయానేా పేపరులో “బిలిాింగ్ పై
నిండి దూకి టెకీు ఆతామ హత్య” అనే వార్త అజయ్ కింటపడిింద. దీనికి మాత్రిం
తిరుగులేదు. పైకి ఎకుటిం కళ్ళళ మూసుకొని దూకటిం. అదృష్టిం బాగుింటే
నేలన త్గిలేలోపు ప్రాణిం పోతుింద అని మన్సుులో ఆన్ిందించ్చడు. కొించెిం
ఆలసయమైన్న పొర్పాట జర్గక్కిండ్డ, ఎవవరకీ అనమాన్ిం రాక్కిండ్డ త్న్ పని
ప్తరత చేసుకోవాలని అనకొన్నాడు. ఎింతెతుత నిండి దూకితే, చ్చవు ఖాయింగా
వసుతింద్య ఆలోచిించ్చడు. చేతులు విరగి బయపడటిం ల్లింటివి జర్గకూడదు,
చచిాన్న ఈ సార చ్చవు త్పుకూడదు” అని అనకొన్నాడు.
ఇల్ల చ్చవుతో చెలగాటాలు ఆడి ,చివర మజిల్ల కి చేరన్ అజయ్ జీవిత్ిం

,ఒక అనూహయ మలుపు తిరగిింద.అద అజయ్ జీవిత్ గమన్ననేా
మారేాస్థింద.అజాాన్ింతో ,అవివేకింతో ప్రాణాలు తీసుక్కిందామనక్కన్ా అజయ్ కి
ఒక కొత్త వెలుగు,కొిండింత్ బలము వచేాల్ల ప్రేరేపిించిింద.

మనిషి దేవుడిని రిండు విష్యాలోో న్ముమతాడు. ఒకటి త్న అనక్కన్ాద
జర్గన్పుుడు, రిండు త్న ఊహిించన్ద జరగిన్పుుడు. అజయ్ ఇపుుడు రిండో
కోవలోకి వసాతడు. త్న్ ఉద్యయగిం పోయి అజయ్ రోడుాన్ పడతాడని ఎపుుడూ
ఊహిించలేదు. నిష్ట్ర త్న్న విడిచి వేర్చకరతో వెళ్ళళపోతుిందని కూడ్డ
ఊహిించలేదు. హైటెక్స స్థటీలో కొత్తగా కడుతున్ా ఇర్వై అింత్సుతల భవన్ననిా త్న్
చ్చవుకి కేింద్రింగా ఎించుక్కన్నాడు. ఇింకొక వార్ిం రోజులోో త్న్ ఒకపుటి
ప్రియురాలు నిష్ట్ర పుటిటన్రోజు వసుతింద. ఆ రోజునే తానూ ఈ లోకిం నిండి
శాశ్వత్ింగా వెళ్ళళపోవాలని నిర్ణయిించుక్కన్నాడు.
రాత్రిళ్ళళ ఆ భవన్ననికి క్నపల్ల పెదదగా ఉిండదు. ఆ క్నపల్లదారుల కళ్ళళ

కపిు పైకి ఎకిు దూకి చ్చవాలని ప్రణాళ్ళక వేసుక్కని, ఒకటి రిండు సారుో ఆ
భవన్ననిా క్షుణింగా పరశీలిించి వచ్చాడు. చ్చవటానికి ఇింకో న్నలుగు
రోజులుిందన్గా ఒకరోజు త్న్ గదలో భోజన్ిం చేస్తత, టి.విలో చ్చన్ళ్ోన అట,
ఇట మారుస్తత కూరుాన్నాడు. ఒక వారాత చ్చన్లోో, ప్రేమజింట ఆత్మహత్య అనే
వార్తన చూసాడు. “ప్రేమింటే వాళ్ళద ! ఒకరకోసిం ఒకరు ఆత్మహత్య
చేసుకోవటిం ప్రేమ, అమెరక్న వెళ్ళటిం మోసిం. నేన మోసపోయాన” అని
విలపిించ్చడు. ఆ వార్త చూడలేక, ప్రకు ఛాన్ల్ మారాాడు “ పిింజారీ అత్త
కూతురు” అనే సీరయల్ వసుతన్ాద. ఆ పేరు చూస్థ అజయ్ ఆశ్ార్యపోయాడు.
ఇదే సీరయల్ త్న ఇింజనీరింగ్ లో ఉిండింగా చూస్థన్టట బాగా గురుతన్ాద.
ఇపుటికీ ఆ సీరయల్ నిర్వధికింగా ప్రసార్ిం అవుతుిండటిం, అత్ని ఆశ్ారాయనికి
క్నర్ణిం. అసలు ఏముిందా ఈ సీరయల్ లో అని చూశాడు.

ఒక అమామయి, చకుని ఖరీదైన్ చీర్తో, న్గలతో ఒక ఇింటి త్లుపు
త్డుతున్ాద. ఆ వాతావర్ణిం చూసేతనే అర్ిిం అయియింద, అద హిిందీ నిండి
అనవదింపబడిన్ సీరయల్ అని. మన్ వాళ్ోకి మొదలే ‘పొరగిింటి పులో కూర్
రుచి కదా’ వాడెవడో తీస్థన్ సీరయల్ ని, ఇకుడ ఎగబడి చూసుతన్నారు. ఆ
అమామయి త్లుపు కొటిటింద. ఇింటోోించి ఎవవరూ రాలేదు. అర్వీర్ భయింకర్మైన్
బాయక్స గ్రిండ్ మూయజిక్స మొదలైింద. భయింతో ఆ అమామయి మళ్ళళ త్లుపు
త్టిటింద. ఆ శ్బదిం ఇింటోో ఉన్ా ఒక ఆడ మనిషికి విన్పడిింద. ఆ ఆడ మనిషి
త్లుపు తీయటానికి రావటిం, ఆ బయట నిలబడిన్ అమామయి త్లుపు బాదటిం,
అల్ల ఒకర త్రువాత్ ఒకరని చూపిించి, చివరకి త్లుపు తెరుచుకేసరకి అర్గింట
పటిటింద, తెరుచుకోగానే ఆ రోజుకి శుభిం క్నరుా పడిింద. ప్రతేయకిించి చ్చవకరేోదు,
ఈ సీరయల్ ఆపక్కిండ్డ ఒకరోజు చూసేత, కచిాత్ింగా చ్చవచుా అనక్కన్నాడు
అజయ్.ఆ ప్రకు ఛాన్ల్ క్క మారాాడు. దానిలో ఒక రాజకీయ చర్ా
జరుగుతున్ాద. ఒకడు చెపేుద, ఇింకొకడు విన్టిం లేదు. ఒక వేళ్ ఎవడైన్న
చెప్తత, అిందరూ విింటూ ఉింటే, అత్నిని మధ్యలో ఆపి ఇింకొకళ్ళక్క అవక్నశ్ిం
ఇసుతన్నారు. ఎవరు ఏమి మాటాోడుతున్నారో అర్ిిం క్నవటిం లేదు. క్ననీ
గిందర్గోళ్ింగా అరుచుక్కింటన్నారు. అదీ న్చాక అజయ్ ఛాన్ల్ మారాాడు.
త్న్ జీవితానిా మారుాక్కన్నాడు.
“త్తో మలిన్ సింవీతాిం రాక్షసీభిిః సమావృతామ్
ఉపవాసకృశాిం దీన్నిం నిిఃశ్వసింతీిం పున్ిఃపున్ిః ”

మటిట పటటన్టవింటి పటట పుటటిం కటటకొని ,భార్ింగా నిటూటరుులు
విడుస్తత, ర్క్షస స్త్రీల మధ్యన్ ,ఉపవాసాలతో శ్రీర్ిం కృస్థించిన్దై ,మళ్ళళ మళ్ళళ
ఏడుసుతన్ాద.
“దదర్శ శుకోపక్షాదౌ చింద్రరేఖామివామల్లమ్ ”
శుకో పక్షిం మొటిద రోజులోన్ కనిపిించే న్లవింకల్ల సీత్మమ ఉన్ాద.
అని రామాయణ ప్రవచన్ననిా చేసుతిండగా అజయ్ విన్నాడు. చచేాముిందు

రామాయణిం అయిన్న విింటే, న్ర్కింలో న్నలుగు రోజులు త్క్కువ ఉిండచుా.
గాడిద క్నక్కిండ్డ గుర్రింగా అయిన్న పుటటచుా అనకొని, రామాయణిం విన్టానికి
స్థదధపడ్డాడు.
“సకల ల్లింఛన్నలతో ,అయోధ్య రాజాయనికి మహారాణి అవావలిున్

సీతామమ ,అడవులక్క రావాలిు వచిాింద. అనూహయింగా అడవులనించి లింకక్క
తీసుక్కరాబడాద. త్న్ భర్తక్క కూడ్డ దూర్మయి లింకలో భయింకర్మైన్
రాక్షసుల మధ్య ఒింటరగా ఉిండ్డలిున్ పరస్థితి ఏర్ుడిింద. ఆ కష్టిం ముిందు మన్
కష్ట్రటలెింత్? అింత్టి దుిఃఖింలో ఉన్ా సీత్మమ త్లిోని హనమ చూసెన”, అన్ా
ఘటటిం దగగర్ ఇవాళ్ళట ప్రవచన్ననిా ఆపేదాదిం.దీనినే శిదధ సర్గ అింటారు. ఇద
రామాయణింలోకేల్లో మహత్తర్మైన్ సర్గ. రేపు ఆ త్రావత్నిండి ప్రవచన్ననిా
కొన్సాగిసాతన, సవస్థత” అని చెపుటింతో అజయ్ టి.వి ఆపేశాడు. అల్లనే కూర్చాని
ఆలోచిించటిం మొదలు పెటాటడు. “ అసులు నిజింగా సీత్మమ లింకలో అింత్
మింద రాక్షసుల మధ్య భయిం భయింగా ఎల్ల కూరుాిందా? అత్న్వరో క్ననీ,
రామాయణిం చెపులేదు, చూపిించ్చరు” అని మన్సుులో అనక్కింటిండగా

పింతులుగారు గురుతక్క వచ్చారు. ఊరోో ఉన్ాపుుడు ఒకసార ఎవరగురించో
గొపుగా చెపాుడు. బహుశా ఈయనేనేమో అనక్కింటూ ,ఫోన తీస్థ
పింతులుగారకి ఫోన చేశాడు.
“ఏమి అజయ్, ఈ సమయాన్ గుర్చతచ్చాన, ఎల్ల ఉన్నావు?” అన్నాడు

పింతులుగారు. “బాగానే ఉన్నాన, మీరల్ల ఉన్నారు?” అని అడిగాడు.
“బాగున్నాము, నీ ఉద్యయగ ప్రయత్ాిం ఎకుడిదాక్న వచిాింద. దేనిలోనైన్న
చేరుతున్నావా? అని అడిగాడు. “ప్రయతిాసుతన్నాన పింతులుగారు” అన్నాడు.
కిించిత్ ఇబైింద పడుతూ. “ఏింటిింక్న విశేష్ట్రలు?” అన్నాడు పింతులు గారు.
“అసులు, సీత్మమ అింత్మింద రాక్షసుల మధ్య ఒింటరగా ఎింత్ భాద పడిింద్య
కదా!” అన్నాడు. పింతులుగారు ఆశ్ార్యపోతూ, “నిజమేన్యాయ ! అయిన్న
నవేవింటి ఉన్ాటటిండి రామాయణిం మీద పడ్డావు? స్థనిమా, సీరయల్ ఏమైన్న
చూశావా ఏింటి?” అని అడిగాడు. “ఇిందాక చ్చన్ల్ు మారుసుతింటే, ఎవరో
రామాయణిం చెపుతింటే విన్నాన. చ్చల్ల బాగా చెపాురు. మీర్పుుడు ఎవర పేరో
చెపాురు కదా? ఎవరు?” అని అడిగాడు అజయ్. “ఓహో కోటేశ్వర్రావు గార
రామాయణిం విన్నావా? బాగుింద. ఏమి విన్నావు?” అని అడిగారు. అదే లింకలో
ఉన్ా సీత్మమన ఆింజనేయసావమి వారు చూశారు అని ప్తరత చేశారు” అని
అన్నాడు అజయ్. “ఓహో సుిందరాక్నిండ విన్నావా? అిందులోనూ శిదధ సర్గ
విన్ావింటే నీకిింక మించి రోజులు మొదలవుతాయి ధైర్యింగా ఉిండు, త్వర్లోనే
ఉద్యయగిం వసుతింద! అసులు ఇవాళ్ళట రోజున్ దేశానికి రాజాయింగిం అవసర్ిం ఎింత్
ఉన్ాద్య రామాయణ అవసర్ిం అింత్ ఉన్ాద” అన్నాడు పింతులు గారు. నిజమే
అన్నాడు అజయ్. అల్ల క్నసేపు మాటాోడి ఫోన పెటేటశాడు.

“పింతులుగారు చెపిున్టట రామాయణిం విింటే మించి జరుగుతుిందా?
మించి జర్కు పోయిన్న చెడు జర్గదు కదా, ఒకసార విన్నలి” అనక్కన్నాడు.
అజయ్ కి రామాయణిం విన్నలన్ా క్కతూహలిం పెరగిపోయిింద. త్న్ ల్లప్ టాప్
ని తెరచి అింత్రా్లిం లో కోటేశ్వర్రావు గార రామాయణిం కోసిం వెతిక్నడు.
శ్రమ పడక్కిండ్డనే రామాయణిం ద్దర్కటింతో, విన్టిం ప్రార్ింభిించ్చడు.
రామాయణింలో ల్లన్మైపోయాడు. ప్రతి క్నిండింలో ప్రతి సర్గలో త్న్ని తాన
ప్రశిాించుక్కన్నాడు. తెలోవారతే పటాటభిషేకిం చేసుకొని రాజు అవావలిున్ వాడు,
త్ిండ్రి మాటని క్నదన్కూడదని అనీా వదలేస్థ అడవులక్క వెళ్ళటమా? అసులు
అల్ల ఎవరైన్న వెళ్ళతరా? అడవులక్క వెళ్ళో రాజాయనిా కోలోుయాడు. అడవిలో
రాజయలక్ష్మిని కోలోుయాడు. ఆలోచిసేత త్న కూడ్డ అదే పరస్థితులోో ఉన్నాడని
అనక్కన్నాడు. రాజయింతో సమాన్మైన్ ఉద్యయగిం పోయిింద. రాజయలక్ష్మితో
సమాన్మైన్ అమామయి, ఇింకొకళ్ళని చేసుకొని వెళ్ళళపోయిింద. క్ననీ రాములవారు
మనిషిగా పుటిట, మనిషిగా బ్రతికి, మన్ిం ఎల్ల బత్క్నలో చూపిించ్చడు. సమసయ
ఎదురైన్పుుడు, ఎదురించి పోరాడి గెలవటిం రాముడి లక్షణిం, రామాయణిం
సారాింశ్ిం. అల్లింటి రామాయణానికి వార్సులమైన్ మన్ిం ప్రమాదిం
ఎదురైన్పుుడు ఎదరించి నిలబడ్డలి కదా! మర నేనేింటి, భయపడి, భాదపడి
చ్చవలనక్కన్నాన. న్నా క్నదని పోయిన్మామయి తిరగి రాదు. న్నా క్నదని
తానూ సుఖింగా ఉన్ాద, మర నేన చచిా ఎవరని సుఖ పెటాటలి?” అని త్న్న
తానూ ప్రశిాించుక్కన్నాడు. “రాముడినైన్న, కృషుణడినైన్న కీరతస్తత కూరుాింటామా?
వాళ్ళళమి సాదించ్చరో కొించిం గురతదాదిం మిత్రమా” అని స్థనీ కవి సీతారామ శాస్త్రి

గారు శ్రీరాముడి గురించి చెపిుింద బహుశా ఇిందుకేనేమో. మొతాతనికి చ్చవాలనే
నిర్ణయానిా విర్మిించుక్కన్నాడు.
క్నరు మబుైలు తేలిపోయాక స్తరుయడు ప్రక్నశిించిన్టట ,ఆత్మ హత్య

ఆలోచన్ విర్మిించుక్కన్ా అజయ్ లో ఏద్య కొత్త ఆశ్, ధైర్యిం వచ్చాయి. ఏద్య
ఒకటి చేయగలడు, ఆ మాటకొసేత ఏదైన్న చేయగలడన్ా న్మమకిం వచేాస్థింద.
క్ననీ ఏమి చేయాలనే ఆలోచనే త్టటటిం లేదు. మళ్ళళ ఉద్యయగ ప్రయతాాలు మొదలు
పెటాటడు. క్ననీ అదే పరస్థితి. ఎకుడ్డ ఉద్యయగిం ద్దర్కలేదు. క్ననీ అజయ్ ఏ
మాత్రిం నిరుతాుహానిా పొిందలేదు.
ఒకరోజు వేణు ఫోన చేస్థ అమీర్డ పేట ర్మమని చెపుటింతో, అజయ్

అకుడికి వెళ్ళళడు. “అమీర్డ పేట్” ఆింధ్రప్రదేశ్ లో ఇింజనీరింగ్, చదవిన్,
చదువుతున్ా వాళ్ళకి గుిండె ల్లింటిదీ అమీర్డ పేట. కృష్ణదేవరాయల వార
క్నలింలో ర్తాాలు రాసులుగా పోస్థ అమేమవార్ని అింటారు. అల్లనే అమీర్డ
పేటలో కోరుులు రాసులుగా పోస్థ అముమతుింటారు. మన్కి క్నవాలిున్
కింప్తయటర్డ కోరుులన మన్క్క క్నవలస్థన్నిా రోజులోో, క్నవాలిున్ రేటక్క
రాసులుగా పోస్థ అముమతుింటారు. నేరుాక్కనే వాడింటూ ఉిండ్డలేక్నని ఏదైన్న
నేరుుతారు. ఎపుుడు వెళ్ళళన్న అిందమైన్ అమామయిలతో, వాళ్ళని క్నపల్ల క్నసే
అబాైయిలతో నిిండిపోయి ఉింటింద. దాదాపుగా అింతా జింటలు జింటలుగా
తిరుగుతుింటారు, స్థనిమాలకైన్న ,కోరుులకైన్న.
అమీర్డ పేటలోని మైత్రివన్ము దగగర్క్క వెళ్ళో అజయ్ వేణుకి ఫోన చేశాడు.

పద నిముష్ట్రలోో వేణు కూడ్డ అకుడికి చేరుక్కన్నాడు. ఇదదరూ కలిస్థ ఆ

మైత్రివన్ము వెనక గల బహుళ్ అింత్సుతల సముదాయానికి వెళ్ళళరు. క్కరీాలు
,బలోలు నిిండి ఉన్ా ఒక మూడు గదుల ప్రదేశానిా అజయ్ కి చూపిించ్చడు వేణు.
“ఇద న్న సేాహితుడొకడికి తెలిస్థన్వాళ్ళద. ఇింత్క్కముిందు ఇకుడొక కింప్తయటర్డ
కోరుులు చెపేు సింసి ఉిండేద. ఆరధక మాిందయిం క్నర్ణింగా అదెదలు చెలిోించలేక
మూస్థ వేయాలిు వచిాింద. వీళ్ళళ చేసుక్కన్ా ఒపుిందిం ప్రక్నర్ిం ఇింక్న ఓ
సింవత్ుర్ిం వీళ్ళళ అదెద చెలిోించ్చలి. కొత్తగా ఎవవరూ ముిందుక్క రావటిం లేదు.
మన్క్క త్క్కువగా వచేాటట ఉింద. నవువ “ఊ” అింటే మన్ిం తీసుక్కిందాిం”
అన్నాడు వేణు.
“మన్ిం తీసుకొని ఏిం చేదాదిం, కూర్చాని పదమూడు ముకులు

ఆడుక్కిందామా?” అని అడిగాడు అజయ్. “అకుడికే వసుతన్నా! ఇపుుడిపుుడే మళ్ళళ
పరస్థితులు బాగుపడుతున్నాయి. మాిందయిం క్రమింగా మరుగున్ పడుతున్ాద.
నవువ ఎల్లగూ మూడు ,న్నలుగేళ్ళళ ఈ సాఫ్టవేర్డ జాబ్ వెలగ బ్టాటవు కదా !
నీక్కన్ా ఆ న్నలుగేళ్ో అనభవింతో మన్మే ఒక కొత్త బడి తెరుదాదిం. ఎల్లగూ
సిలిం త్క్కువక్క వసుతన్ాద, క్నబటిట పిలోలు రాకపోయిన్న మన్క్క న్ష్టిం రాదు. ఆ
గాయర్ింటీ న్నదీ !” అని వేణు భరోసా ఇచ్చాడు. ఇింత్క్క మునపు పాఠాలు చెపిున్
అనభవిం ఉిండటిం చేత్నూ, త్న్క్క ఇింకో మార్గిం లేకపోవటిం చేత్నూ త్పుక
ఒపుుక్కన్నాడు.
“క్ననీ, మన్ిం చెపాతమింటే వసాతర్ింటావా?”అని అనమాన్ిం వయకతిం

చేశాడు అజయ్. “మన్ిం ఏమి చెపుతన్నాము అన్ాదానికన్నా ఎల్ల చెపుతన్నాము
అనేద ముఖయిం.నవువ సులభిం గా చెపుగలన అింటే చెపుు ,మిగతా విష్యాలనీా
నేనే చూసుక్కింటా” అని చెపాుడు. అజయ్ సరే అన్నాడు. వేణు వెింటనే దానికి

ఒక సింవత్ురానికి అదెదక్క తీసుకొనేటట ఒపుిందిం రాయిించుకొన్నాడు.
పింతులుగారకి ఫోన చేస్థ మించి పేరు, మించి రోజు తెలుసుకొన్నాడు. వేణు త్న్
పరచయాలన ,తెలివితేటలన ఉపయోగిించి పిలోలిా తీసుక్కరాగలిగాడు. త్న్క్క
తెలిస్థ సేాహితులలో ఖాళ్ళగా ఉన్ా ఒక అమామయిని “రసెపానిస్ట” గా
నియమిించ్చడు. అమీర్డ పేటలో దాదాపు ఏ కింప్తయటర్డ కోర్డు కోసిం వెళ్ళళన్న
ముిందు అమామయిలు పలకరించి కూరోాబ్డతారు. కొించెిం పెదద సింసిలైతే
ఇదదరు ముగుగరు అమామయిలన కూరోాబ్టిట మరీ సావగత్ిం పలుక్కతారు.
మొదటి విడత్ శిక్షణ మొదలు పెటాటటానికి న్ల రోజులు పటిటింద. యాభై

మిందకి పైగా పిలోలు రావటింతో, తాము సగిం విజయిం సాధిించ్చమని ఇదదరూ
భావిించ్చరు. ఇక మిగిలిింద, వీళ్ళక్క శిక్షణ బాగా ఇచిా మించి పేరు తెచుాక్కింటే
చ్చలనక్కన్నారు. ల్లభాలు రాకపోయిన్పుటికీ న్ష్టిం రాక్కిండ్డ మొదటి మూడు
న్లలు గడచ్చయి. పరస్థితులోో మారుులు వచ్చాయి. మాిందయిం చ్చయలు పోయి
పరస్థితి అనకూలింగా త్యారు. త్రావత్ ఆరు న్లలు ల్లభాలు సింపాదించ్చరు.
అజయ్ మళ్ళళ త్న్ ఉద్యయగ ప్రయతాాలు ముమమర్ిం చేశాడు.
ల్లవణయ కూడ్డ అజయ్ దగగర్ శిక్షణ తీసుకోవాలని అనక్కన్ాద.అదే

విష్యానిా అజయ్ కి చెపిుింద. ల్లవణయక్క ప్రేతేయక శ్రదధ తీసుకొని మరీ పాఠిం
చెపుటిం మొదలు పెటాటడు. అదృష్టవశాతుత అజయ్ కి మళ్ళళ ఒక అింత్రా్తీయ
సింసిలో ఉద్యయగిం వచిాింద. త్మ క్నరాయలయాలోో పని చేసుతన్ా ఉద్యయగులక్క
శిక్షణ ఇచేా నిమిత్తిం అజయ్ ని ఆ కింపెనీ వాళ్ళళ నియమిించుక్కన్నారు. దానితో
అజయ్ దశ్ ఒకుసారగా తిరగిపోయిింద. రిండు చేతుల్ల సింపాదించటిం

మొదలు పెటాటడు. పొదుదన్న ,సాయింత్రిం వేణుతో కలిస్థ అమీర్డ పేట లో, మిగతా
సమయిం ఆఫీసులో పనితో, క్షణిం తీరక లేక్కిండ్డ రోజులు గడిచిపోతున్నాయి.
క్షణిం తీరక లేక్కన్నా లక్షణమైన్ ల్లవణయన బుటటలో పడేశాడు. బలహీన్

క్షణాలు లేక్కిండ్డనే, బాగా దగగర్యాయరు. గత్ అనభవాల దృష్ట్రటూ అజయ్
ముిందుగానే ఒక విష్యిం ల్లవణయతో తెలుాకోవాలనక్కన్నాడు. మొహమాటానికి
పోక్కిండ్డ ముఖిం మీద అడిగేయాలని నిర్ణయిించుక్కన్నాడు.
“మీ న్నన్ా మన్ పెళ్ళళకి ఒపుుకోకపోతే ఏమి చేసాతవు?” అని అజయ్

ల్లవణయన అడిగాడు. “అమెరక్న సింబిందిం చేసుకొని మాత్రిం వెళ్ళనలే” అన్ాద
కొింటెగా న్వువతూ. “నేన త్మాష్ట్రకి అడగటిం లేదు! న్నక్క త్గిలిన్ దెబై చ్చలు”
అన్నాడు. “నేన కూడ్డ త్మాష్ట్ర చేయటిం లేదు. అయిన్న ఒపుుకోకపోతే కదా !
న్నక్క న్మమకిం ఉన్ాద. మా న్నన్ా ఒపుుక్కింటాడు” అని అన్ాద. “ మీ అకు
కూడ్డ ఇల్లనే చెపిు అమెరక్న పోయిింద” అని అజయ్ అన్నాడు. “నేన ఇదవర్కే
మా న్నన్ాకి నీ గురించి చెపేుశాన” అన్టింతో అజయ్ ఆశ్ార్యపోయాడు. “ఏమి
చెపాువు?” అన్నాడు. “న్నక్క నవవింటే ఇష్టిం అని చెపాున” అన్నాడు. “అపుుడే
మీ న్నన్ాక్క చెపేుశావా? ఏమన్నాడు?” అని అడిగాడు అజయ్. “నీ ఇష్టిం” అని
చెపాురు. “ అల్ల ఎల్ల ఒపుుక్కన్నాడు?” అని అడిగాడు. “నీ పేరు, ఊరు,
వివరాలు అనీా తీసుక్కన్నాడు. ఒక న్ల ఎింకవయిరీ చేశాక ఓకే చెపాుడు” అన్ాద.
“న్నక్క తెలియక్కిండ్డ ఇింత్ జరగిిందా!” అని ఆశ్ార్యపోయాడు అజయ్.
ఇపుుడు కొించెిం ధైర్యిం వచిాింద అజయ్ కి. మళ్ళళ బిండి పటాలెకిుింద.

ఒక ఆరు న్లలు ఒకరనొకరు బాగా అర్ిిం చేసుకొని ప్రేమిించుక్కన్నాక ,అజయ్

వాళ్ళ ఇింటోో ఈ విష్యానిా చెపాుడు. “ఆ అమామయికి పెళ్ళళ అయిపొయిింద అని
చెపాురు కదరా!” అని వాళ్ళ న్నన్ా అనమాన్ిం వయకతిం చేశాడు. “ ఆ అమామయికి
పెళ్ళో అయిన్ మాట నిజమే” అని ఇింక్న చెపుబోతుిండగా. “ఛి ఛి పెళ్బో మొగుడున్ా
అమామయిని మళ్ళళ పెళ్ళళ చేసుక్కింటావా?” అన్నాడు ఆవేశ్ింతో ఊగిపోతూ! “ ఆ
అమామయి వేరు,ఈ అమామయి వేరు న్నన్ా” అన్నాడు. వాళ్ళ న్నన్ా అయోమయిం
లో పడ్డాడు. “ఒక ఉద్యయగిం పోతే ఇింకోటి ద్దరకిన్టట ఇింకో అమామయిని
ప్రేమిించ్చవా? ఇల్ల ఎింత్ మింద ఉన్నారు?” అని చమత్ురించ్చడు. “నీక్క
ఇష్టమైతే న్నక్క ఏ అభయింత్ర్ిం లేదు” అన్నాడు. ఇింత్ త్వర్గా ఒపుుక్కింటాడని
అజయ్ అనకోలేదు. వేణుని పిలిచి న్నన్ా ఒపుుక్కన్ా విష్యిం చెపాుడు. “నవువ
అడిగితే క్నదు అింటాడేమో అన్ా అనమాన్ిం వచిా, నీ పురుగుల మిందు కధ్ మీ
న్నన్ాక్క పైపైన్ చెపాున” అన్నాడు వేణు. ఆ మాటక్క కోపిం వచిాన్న పని
జరగిన్ిందుక్క ఆన్ిందపడ్డాడు.
ఇరు పక్షాల వాళ్ళళ ఒపేుసుక్కన్నారు. పెళ్ళో కూడ్డ నిర్ణయిించేశారు. అమీర్డ

పేట బడికి ఒక న్ల సెలవు ప్రకటిించ్చడు అజయ్. ఇదదరూ కలిస్థ స్తద దగగర్
నించి శుభలేఖల దాక్న పనలనీా దగగరుిండి చూసుక్కన్నారు. పెళ్ళో రోజు రానే
వచిాింద. వైభవింగా ఏరాుటోనీా చేశారు ల్లవణయ న్నన్ా గారు. అర్ిరాత్రి పెళ్ళో
అవవటింతో, ఆ రోజు రాత్రి రసెపాన్ ల్లింటిద ఏరాుట చేశారు. చూసే వారకి
బాగానే ఉింటింద క్ననీ, పెళ్ళో కొడుకిు, పెళ్ళో కూతురకి అరుింధ్తి న్క్షత్రిం
సింగతేమో క్ననీ, నిజింగానే చుకులు కనిపిసాతయి. ఏప్రిల్ ఎిండలక్క ఎింత్ ఏ.స్థ.
వేస్థన్న సరపోదు. స్తటలో నిలబడి వచేా ప్రతివాళ్ళకి దిండిం పెటాటలి, నిలబడి

ఫోటోలు దగాలి చేతులు పిసక్నలి, చెమటలు తుడుచుకోవాలి, ఫోటోల కోసిం
చిక్నక్కలో కూడ్డ చిరున్వువతో ఉిండ్డలి.
ఇద ప్రతి పెళ్ళళలో జరగే త్త్ింగమే. వెయియ ఫోటోలు తీసాతరు. వాటిని ఏమి

చేసుకోవాలో కూడ్డ అర్ిిం క్నదు. చివర్కి అచుా వేయిించేవి వింద కూడ్డ
ఉిండవు. ఏద్య దగాలి క్నబటిట ఫోటోలు తీసాతరు. ఇల్ల ఫోటోలు దగుతూ
ఉిండగా,అజయ్ త్న్ జీవిత్ింలో మళ్ళళ చూడకూడదనక్కన్ా మనిషిని చూశాడు.
మొదటోో “త్నేన్న క్నదా?” అని అనమాన్ పడ్డా, త్నే అని తెలుసుకోవటానికి
ఎక్కువ సేపు పటటలేదు. నిష్ట్ర, త్న్ భర్తతో కలిస్థ పెళ్ళళకి వచిాింద. కోపింతో
ఊగిపోతూ “ఎిందుక్క పిలిచ్చవు త్న్ని పెళ్ళళకి?” అని ల్లవణయని అరచ్చడు.
“న్నన్ా పిలిచి ఉింటాడు.వాళ్ళళ మాక్క దూర్పు చుటాటలవుతారు” అని చెపిుింద.
“ఈ విష్యిం న్నకెిందుక్క చెపులేదు” అని కోపింతో అన్నాడు. అింత్లో ఒకత్న
వచిా అజయ్ కి చెయియ చ్చపాడు. కళ్ళ ముిందు కెమేరాలు ఉిండటింతో మళ్ళళ
చెమట తుడుచుకొని చిరున్వువతో అత్నికి చెయియ ఇచ్చాడు.
అత్న మరవరో క్నదు, నిష్ట్ర భర్త! నిష్ట్ర కూడ్డ న్వువతూ ల్లవణయన

పలకరించిింద. అజయ్ ని చూస్థ న్వివింద, క్ననీ అజయ్ కోపింతో ముఖిం
తిపుుక్కన్నాడు. “మీరు, నిష్ట్ర క్నోస్ మేట్ు అని చెపిుింద, నైస్ టూ మీట్ యు”
అన్నాడు అత్న. అజయ్ కి ఏమన్నలో తెలియలేదు. “అవున్వున క్నోస్ మేట్ు!
నైస్ మీటిింగ్ యు” అని ఫోటో దగి వెళ్ళళపోయారు. అసులు ఏమీ తెలియన్టట,
ఏమీ జర్గన్టట నిష్ట్ర ఎల్ల వచిాిందా అని అజయ్ ఆశ్ార్యపోయాడు. “ నీక్క
వాళ్ళళ చుటాటలవుతార్ని ఇింజనీరింగ్ లోనే తెలుసా?” అని అడిగాడు ల్లవణయని.
“ఆ అమామయికి పోయినేడు పెళ్ళో అయితే, న్నక్క ఇింజనీరింగ్లో ఎల్ల

తెలుసుతింద” అన్ాద ల్లవణయ. “నిష్ట్ర భర్త మాక్క చుటాటలు” అని చెపిుింద. అజయ్
కి పాత్ జాాపక్నలు గురుతక్క వచేా లోపే ఇింకొకత్న వచిా చెయియ చ్చపాడు.
అజయ్ మళ్ళళ మామూలుగా, చెమట తుడుచుకొని, వచిాన్త్ని చెయియ పిస్థకి
చిరున్వువతో ఫోటోలు ఫోజులిచ్చాడు.
చూసుతిండగానే రోజులు వేగింగా గడిచ్చయి. అజయ్ కి, ఇట పెళ్ళళిం,

పిలోలు, అట ఆఫీసు, అమీర్డ పేటలో క్షణిం తీరక లేక్కిండ్డ చేతులు ఖాళ్ళ
లేక్కిండ్డ సింపాదించేసుతన్నాడు. ఒక ఆదవార్ిం సాయింత్రిం, ల్లవణయ పిలోలిా
తీసుకొని పుటిటింటికి వెళ్ళళింద. ఒింటరగా టి.వి చూస్తత చ్చన్ళ్ళళ మారుసుతన్నాడు
అజయ్. ఒక చ్చన్లోో మళ్ళళ రామాయణ ప్రవచన్ిం వసుతన్ాద. అజయ్
మైమర్చిపోయి విన్నాడు. అద ప్తరత అయాయక, బయట బాలునీలో పడక క్కరీాలో
కూర్చాని ఆలోచిించటిం మొదలు పెటాటడు. ఒకు క్షణింలో ఆరేడేళ్ళళ వెన్కిు
వెళ్ళళపోయాడు. తానూ దరద్రింలో బతికిన్ ఆ రోజులని గురుతక్క తెచుాక్కన్నాడు.
తాన నిద్ర లేక్కిండ్డ గడిపిన్ రాత్రులన, తాన చ్చవాలనక్కన్ా చ్చవులన
త్లచుక్కింటే, అజయ్ కి న్వ్వవచిాింద. క్కర్రత్న్ింతో చ్చవే అనిాటికీ పరష్ట్రుర్ిం
అనకోని చ్చవటిం ఎింత్ త్పోు, ఇపుుడు అజయ్ కి త్పు మరవవరకీ తెలియదు.
జీవిత్ింలో కష్ట్రటలు ఆక్నశ్ింలో మబుైల్లోింటివి, క్నసేపు క్కరస్థపోతాయి త్పిుించి,
శాశ్వత్ిం క్నదు అన్ా సతాయనిా గ్రహిించిన్ రోజు ఎింత్ కష్ట్రటన్బాన్న సులువుగా
దాటవచుా. “ఆశే జీవిత్ిం, బాధే మర్ణిం” అన్ా సతాయనిా గ్రహిించే ప్రతివాడు
అజేయుడే.
(సమాపతిం)

Software Itihasyam by Anantram

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Software Itihasyam by Anantram

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

సాఫ్ట్‌వేర్్‌‘ఇతి’హాస్యం

Kinige.com All Rights Reserved 1

This digital book is published by -

సర్వ హక్కులూ ర్క్షించబడ్డాయి.

All rights reserved.

No part of this publication may be reproduced, stored in a

Kinige.com All Rights Reserved 2

అజయ్, హార్డా వర్డు చేసే సాఫ్టవేర్డ ఇింజనీర్డ. క్నలుష్యింతో నిిండిన్

మధాయహాిం పన్ాిండిింటికల్లో త్న్ క్నరాయలయానికి చేరాడు. స్థింహదావర్ిం

Kinige.com All Rights Reserved 3

అపుటికే అకుడ అమామయిలు నిలబడి ఉన్నారు. ఇదదర చేతులోో చిన్ా

“I was very busy when you called me” అన్ాద ఒక అమామయి.

“oh sorry, I thought you were free. Where were you?”

“I was at the theatre with Vimal”

“Where was the theatre?”

Kinige.com All Rights Reserved 4

ఎనిమిద్య అింత్సుతలో ఉన్ా భద్రతా అధిక్నరకి త్న్ గురతింపు బిళ్ళన మళ్ళళ

Kinige.com All Rights Reserved 5

అజయ్ త్న్ ల్లప్ టాపున మొదలుపెటేట పనిలో ఉిండగా త్న్ ప్రకున్

“డ్డలర్డ బాబు” డ్డకటర్డ ఫ్రీగా చూసాతడని జబుైలు తెచుాకొనే ర్కిం.

ద్యశ్ ఎింత్రా అని అడిగితే డ్డలరుకి రిండు అని సమాధాన్ిం చెపేువాడు.

Kinige.com All Rights Reserved 6

ఇదదరూ భోజన్ిం తీసుకొని, కూర్చాని తిన్టిం మొదలు పెటాటరు. “పచాడి

“నీ కోసిం చూశాన గీత్, మేనేజరుతో మాటాోడుతున్నావు, కదలిించటిం

ఆ త్రావత్ రోజు అజయ్ ని మేనేజరు పిలవటింతో త్న్ గదకి వెళ్ళళడు.

Kinige.com All Rights Reserved 7

మధాయహాిం మూడు గింటలక్క , అజయ్ క్నఫీ తీసుకొని కూరుాన్నాడు.

“ఈ కింపెనీకి రాజీన్నమా చేసాతవా ఏింటి కొింపతీస్థ?”, “కింపెనీకి

Kinige.com All Rights Reserved 8

“ఏ.స్థ బసుులో సీటో లేవురా” అన్నాడు అజయ్ దగులుగా. “ పుటిట

అజయ్ పుటిట పెరగిింద అదదింకిలోనే. ఇింటర్డ విజయవాడలో,

నిష్ట్ర, అజయ్ కి హుష్ట్రరకిుించే అమామయి. వీళ్ళ ప్రేమకి, వరాానికి చిన్ా

Kinige.com All Rights Reserved 9

“ఏ ఊరు?” అని అడిగాడు. త్న్ని చూడగానే అజయ్ కి గుిండెలో

Kinige.com All Rights Reserved 10

అజయ్ త్న్ ఇత్ర్ సేాహితుల దావరా నిష్ట్ర గురించి వివరాలు

“వీడేన్న నీక్క తెలిస్థన్ సీనియర్డ” అన్నాడు ఆ గుింపులో ఒకడు. “వీళ్ళళ

Kinige.com All Rights Reserved 11

మెలోగా నిష్ట్రతో సేాహిం చిగురించిింద. ప్తలు ప్తయటానికి కూడ్డ

Kinige.com All Rights Reserved 12

To me, the thing sweeter than the sugar is your name

Kinige.com All Rights Reserved 13

చీమ చిటక్కుమన్నా, ద్యమ క్కటక్కుమన్నా వినిపిసుతింద. చుటూట ఎవవరూ

ఇింజనీరింగ్ అయిపోయాక చెర్చక అింత్రా్తీయ సింసిలో ఉద్యయగిం

Kinige.com All Rights Reserved 14

మానేజరు గొడవతో మన్సుు బాగోక, అనక్కన్ాటటగానే అదదింకి పయన్ిం

Kinige.com All Rights Reserved 15

ఆ అమామయిని పైనిండి కిింద దాక త్న్ కళ్ళతో సాున్ చేయటిం మొదలు

Kinige.com All Rights Reserved 16

“అదీ సింగతి! మన్దగగర్ ట్రైనిింగ్ తీసుక్కన్నాక ఇింక ఉద్యయగిం

అదదింకి అట పటటణిం క్నదు , ఇట పలెోటూరు క్నదు. న్నలుగు స్థనిమా

Kinige.com All Rights Reserved 17

అజయ్ ఎక్కువగా బయటి ఊర్ోలోనే చదవటింతో, ఆ ఊరోో త్న్క్కన్ా

రయల్ ఎసేటట్ అన్ా పేరుతో భూమి ధ్ర్క్క రకులు రావటింతో, ఆ

ఊరకి న్డిమధ్యలో పెదద స్థమెింట రోడుా, ఆ రోడుాకి ఇరువైపుల్ల చెటో

Kinige.com All Rights Reserved 18

CM అసలి పేరు శ్రీనివాస గుపత. చిత్రగుపుతడు అిందర త్పుులు రాసేత, ఈ

రాత్రింతా ల్లవణయ తో పులిహోర్ కలిపి.. కలిపి.. అలస్థపోవటింతో,

Kinige.com All Rights Reserved 19

సర్దాగా CM దగగర్క్క వెళ్ళళడు. అజయ్ ని దూర్ిం నించే చూస్థ

సాయింత్రిం న్నలుగు గింటల సమయింలో గుమాసాతని కొటట

Kinige.com All Rights Reserved 20

దాత్! దాత్ ! అింటింటే ఇత్నేద్య దాన్ధ్రామలు చేసే బాపతు అనక్కనేరు.