కథా మార్గ దర్శి

అక్టోబర్ 2020 సంచిక

సుస్వాగతం
 ఇదీ వర్స
సంఖ్య విషయం పేజీ సంఖ్య
1. మా జట్టు i
2. కృతజఞ తలు ii
3. దీపావళి ప్రత్యయక సంచిక గురంచి iii & xiv
4. కథా కీయం iv
5. ఈ నెల విశిషు అతిథి vii
6. కథా మార్గ దరి x
7. వినదగునెవవర్ు చెపపిన (కథల తర్ువాత) xiii
8. కథలు

సంఖ్య కథ పేర్ు ర్చన పేజీ సంఖ్య

1. అంతరాాలం – అంతరాయం వి వి ర్మణ మూరి 01
2. ఇంట్లోనే ఉండండి – క్షేమంగా ఉండండి పప యల్ ఎన్ మంగా ర్తనం 05
3. ఆహార్యం మదద
ూ ర బందు మాధవి 11
4. కనునల వెనెనల ర్మేశ్ చెనునపాట్ి 18
5. త్ాజా త్ాజా అవసరాల ప్దమజా రాణి 24
6. తిరగ వచిిన వసంతం కొముమల వెంకట్ సదర్యనారాయణ 30
7. విశ్వవర్ధనంబు పార్ుప్ూడి శేషా ర్తనం 34
8. కొతి దార ప్కకి శివ ప్రసాద రావు 42
9. భార్తీయం నిషు ల సుబరహ్మణయం 48
10. ప్రక్షాళన జయయతి సుంకర్ణం 56
 ఇంకా మా జట్టు

స ాంకేతిక సహక రాం

బొ మ్మలు

శ్రీ కోయిలాడ ర మ్మమహన ర వు

i
ii
కథా మంజరి

iii
 'కథా'కీయం!

నటుడు, ఆటగాడు, పాటగాడు, చిత్రకారుడు, వాయిద్యకారుడు .. వీళ్ల కోవకి

చెందినవాడే రచయిత్ కూడా అని అనిపిసత ్ెంది. నిజానికి రచయిత్ కూడా ఆ

కోవకు చెందిన వాడే. కాని, వాళ్ల కి ఉనన గుర్తెంపు, గౌరవెం రచయిత్కి ద్కకడెం లేద్్.

పైన చపిిన వారెంతా వార్ వార్ పాత్రలల ల ఎలా జీవిస్ాతరో, రచయిత్ కూడా రచయిత్ పాత్రలల కలెం పటుుకుని

జీవిస్ాతడు. కృషి చస్ాతడు, కష్ు పడతాడు. పైన ఉద్హర్ెంచిన వారు, ఆ ఒకక 'పాత్ర' లలనే జీవిస్ాతరు, కాని

రచయిత్ త్న రచనలలల ఉెండే అనిన పాత్రలలల పరకాయ పరవేశెం చేసి, జీవిసత
త రాస్ాతడు. అెంద్్కే

రచయిత్ని బహుముఖ పాత్రధార్ అనాలి!

సరే, ఆ విష్యాలు పకకన పడితే .. అసలు తలుగు కథ గుర్ెంచి రాయాలని అన్కుననపుిడు,

ముెంద్్గా.. మన పద్ద లు, రచయిత్ల గుర్ెంచి చపిిన నాలుగు మాటలు రాయాలనిపిెంచిెంది!

మన చ్టట
ు జర్గే మెంచి చడడ లకు అెంద్రూ సిెందిస్త ారు. కొెంద్ర్లల కొదిదగా ఉెంటుెంది, మర్ కొెంద్ర్లల

ఎకుకవ ఉెంటుెంది. వీళ్ళలలల కొెంద్రు వాటిని అెంద్ర్తో పెంచ్కోవాలని అన్కుెంటారు. వాళ్ల లల ల కొెంద్రు

వాటిని అక్షరాలతో ప ెంద్్ పరచి అెంద్ర్కి అెందిెంచే వరకు మధన పడుత్ూ ఉెంటారు. అది ఓ సెంఘటన

కావచ్ు, పరరమ కావచ్ు, ఓ నాయయెం కావచ్ు, ఓ అనాయయెం కావచ్ు, ఓ మెంచి అన్భూతి కావచ్ు, ఓ

అపురూపమైన అన్భవెం కావచ్ు.. ఎదైనా సరే, అలా సిెందిెంచే హృద్యెంలలెంచే రచనలు వస్ాతయి.

అలా జర్గ్న సెంఘటనో, సనినవేశమో, అన్భవమో ఉననద్్ననటు

ల రాయవచ్ు. లేదా కలిిెంచి

రాయొచ్ు. అయితే కథ రాయడానికి ఆ అెంశెంలల కథకు పారణెంలాెంటి సెంఘటన ఉనానదా లేదా.. ఉెంటే

ఏది? తేలుుకుని రచయిత్ కథ రాస్ాతడు.

"కథల అలిల కలల ముఖయమైనది 'కులపత త్' ఇది కథానిక బిగువుని తస్తెంది. ఆ బిగువులల ఒక ర్థమ్, ఒక

ఊపు, ఒక జిగ్ వస్ాతయి. ఉత్కెంఠ భర్త్ెంగా స్ాగుత్ ెంది. అలాెంటి అలిల కలతో మన తలుగు కథానిక చర్త్రలల

చాలా గొపి కథలుగా చపుికోవలసిన ఎనోన కథానికలు.. కులపత త్ని శిరోభూష్ణెంగా చేస్కుననవే చాలా

iv
ఉనానయి! ఇపుిడు కూడా వస్తనానయి!" అెంటట కథానిక మీద్ అద్్ుత్మైన వాయస్ాలు రాస్ారు.. ఈనాటి

మన విశిష్ు అతిథి శ్రీ విహార్ గారు.

అసలు కవిత్వెం రాయడానికి హృద్యెం ఉెంటే చాలని శ్రీశ్రీగారు ఎపుిడో గొపిగా చపాిరు.

"కుకకపిలల ా, అగ్ిపులాల, సబుుబిళ్లల-

హీనెంగా చతడకు దేన్నన!
.. .. ..
కాదేదీ కవిత్కనరహెం!
ఔనౌన్ శిలిమనరఘెం!
ఉెండాలలయ కవితావేశెం!

ఈ కవిత్ చదివి సిెందిెంచి రావిశాసిత ి గారు కుకకపిలల ా, అగ్ిపులాల, సబుు బిళ్ల .. ల మీదా కథలు రాస్ారు. అవి

నేటికి అజరామరాలే!! కథలు రాయడానికి ఏెం వుెండాలల ఈ ఒకక ఉదాహరణ చాలు!!

చ్టట
ు ఉనన సమాజెంలల నిత్యెం జర్గే నాయయానాయయాలని చతసి, సిెందిెంచి రాసిన మన ఆధ్నిక తలుగు

కథ వయస్ వెందేళ్ల పైనే ఉనాన, ఆనాటి కథలు .. నాటి న్ెంచి నేటి వరకు చర్త్రలల అజరామరెంగా

నిలిచాయి. అవి ఇపుిడు చదివినపుిడు కూడా నేటి కథే అని అనిపిెంచకమానద్్!

అలా.. ఆయా రచయిత్ల రచనలు చిరసమరణీయెంగా నిలవడానికి కారణెం.. వార్ అన్భవాలు,

అన్భూత్ లు, పర్శోధనలు.. అెంత్కు మెంచి, ఎనోన పుసత కాలు చదివి సెంపాదిెంచిన విజాానెంతో పాటు

అద్ృశయెంగా లభెంచిన ఓ రచనా శకిత.. వీటితో అద్్ుత్మైన రచనలు చేస్ారు, చర్త్రలల నిలిచిపో యిే రచనలు

అెందిెంచారు! అలా తలుగునాట ఎెంద్రో రచయిత్(తిర)లు తలుగు కథలని, శత్వత్సరాలు గడిచినా

చిరెంజీవులుగా నిలబెటు ారు.

"పరసత ్త్ెం చాలామెంది రచయిత్లు పుసత కాలు చద్వడెం త్గ్ిెంచేస్ారు, అన్భూతికి తావులేని యాెంతిరక

జీవనెంలల ఉనానరు, విష్య పర్శోధన చేయలేని సిితిలల ఉనానరు! అెంద్్కే నేటి రచనలలల జీవెం

కనబడటెం లేద్్!" అెంటట చాలామెంది కథా నిష్ాాత్ లు వాపో త్ నానరు. ఇది నిజెం కూడా!

v
"కథలలల రచయిత్ జీవిెంచి కథలు రాయాలి. కథా వాతావరణెం అన్భవిెంచి, దానిన అక్షరాలలల బెంధిెంచాలి.

మన చ్టట
ు ఉనన మన్ష్ లు మాటాలడుకునే మాటలిన, చేష్ులిన, జీవనానిన, సెంఘటనలిన కథాెంశెంగా

వాడుకోవాలి. ఊహ కెంటే.. అన్భవెం గొపిది, దానికే జీవెం ఉెంటుెంది! రచయిత్ అెంత్రెంగెంలల మధనపడి,

రూపు దిద్ద ్కుని, పురుడు పో స్కునే ఏ కథైనా సరే, చర్త్రలల నిలిచే ఉెంటుెంది!" అని తలుగు కథా

మారి ద్రశకులు సతచనలు చేసత తనే ఉనానరు.

'కథ ఎలా రాస్ాతరనేది.. ఒకరు చపరత తలిసరది కాద్్. ఎవర్కి వారు గీహెంపవలసినదే. అెంద్్కు సెంబెంధిెంచిన

మళ్ుకువలు గీహెంచాలి. అది ఎకుకవ పుసత కాలు చద్వడెం వలననే స్ాధయమవుత్ ెంది!' అెంటట తలుగుకథకి

భాష్యెం చపిిన విశవవిఖాయత్ తలుగు కథాభీష్ మడు శ్రీ కాళీపటనెం రామారావుగార్ 'కథాకథనెం' వాయస్ాలు

రచయిత్ అననవాడు చద్వవలసిెందే!!

గత్ెం ఒక వైభవెం కావచ్ు! కాని 'నేడు' కూడా రేపటికి వైభవెం కావాలి. దానికి నడుెం కటుుకోవలసిెంది .. నేటి

త్రెం!!

మన పద్ద లు చపిినటుు, ఎకుకవ చదివి, ఎకుకవ అన్భూతితో, ఎకుకవ కృషి చేసి.. నాలుగు కాలాలపాటు

నిలిచే కథలు ఈ రోజూ రాయాలి, రేపూ రాయాలి. కథాలలకానికి తలుగు కథ నాయకత్వెం వహెంచాలి. ఆ

దిశలల పయనిెంచి, ఆ స్ాియిని చేరుకోడానికి వరద మాన రచయిత్లు సమాయత్త ెం కావాలి, కెంకణెం

కటుుకోవాలి!!

సతరయచెంద్్రలు ఉననెంత్ వరకు తలుగు కథ నిత్యెం పుడుత్ూనే ఉెండాలి, పరుగులు తీసత

త నే ఉెండాలి!!

**0**

vi
 ఈ నెల విశిష్ట అతిధి

శ్రీ విహారి
ఎనిమిది పదుల వయసులో కూడా.. పదహారేళ్ళ ప్రాయంతో తెలుగు సరహితీ పాపంచానిి ఉతతే జ పరుసత
ే న్ి

విశిష్ట సరహితీ మూరతే, బహు విధ పాక్రియలతో తెలుగు వెలుగులన్ు వెదజలుుతున్ి పాభాకరుడు శ్రి విహారత

గరరు. ఆరు దశరబాాలుగర తన్ కలం ఝుళిపిసే త.. కలం, క్రగతతం కన్ుమరుగైనా సరే, అంతరరాలం,

అక్షరజాలాలతో తెలుగు కథని ముందుకు న్డుపుతూ, తాన్ు న్డుసత

ే , ప్రఠకుల్ని, రచయితలన్ు

న్డిపిసే ున్ి తెలుగు సరహితీ చకివరతే శ్రి విహారత గరరు. మాన్వ జీవన్ శైల్నలో అతి క్ొదిా క్రలంలో అతి పెదా

మారుులు చోటు చతసుకున్ి నేటి సరంక్ేతిక మాధయమ లోకంలో కూడా, శ్రి విహారతగరరత క్ొతే అక్షరం.. సరహితీ

గగన్ వీధులోు విహరతంచని రోజు ఉండదని చెపుడం అతిశయోక్రే క్రనేక్రదు. రరసిలోన్ు, వరసిలోన్ు ఎతెే న్
త

ఎనెినని కథలు, న్వలలు, కవితలు రరసిన్ శ్రి విహారత గరరు, తెలుగు సరహితీ పిాయులకు యుగరల ప్రటు

సరతప్ో యిే 'బీమా'తో ప్రటు, తెలుగు కథక్ర ధీమా అందించారు. భారతీయ బీమా సంసథ లో అసిసట ెంట్ గర

vii
అడుగులు వేసి, అంచెలంచెలుగర జన్రల్ మేనేజర్ సరాయిక్ర ఎలా ఎదిగరరో.., అదత విధంగర సరహితయ పాపంచంలో

కూడా మొటట మొదట 1960లో రండు పదయ ఖండికలు దాారర అరంగేటాం చతసి, ఈ రోజు కథా, కవితా, న్వలా,

వరయసరలతో ప్రటు, ఒకక తెలుగు భాష్క్ే స ంతమన్ుకునే పదయ రచన్లో కూడా పటుట సరధించి.. తెలుగు కథా

రచయితలకు అగిజుడుగర క్ీరే క్

త రరీటాలన్ు అందుకునాిరు శ్రి విహారత గరరు! ఆయనిి వరతంచని సరహితీ

అవరరుులు, రతవరరుులు లేవనే చెప్రుల్న. ఆయన్ అక్షరం ముదిాంచని పతిాకలు లేవు.. ఆయన్ రరతలు జొరబడని

అంతరరాల వేదికలు లేవు. ఇవన్ని ఒక ఎతు

ే అయితత, పదాయల మీద ఉన్ి మమక్రరం, పదయ కవితాం మీద

ఉన్ి 'తీరని దాహం' తోనే ఆరువేల ఐదు వందల పదాయలతో శ్రి పదచితా రరమాయణం రచించారు. ఇది ఆయన్

సరహితయ పాక్రియలోు మహదాన్ందమైన్ విష్యమని అంటారరయన్. అనిి తరరలకు చెందిన్ పాసిదా కథకులు

రరసిన్ మూడు వందల ఏభై కథల యొకక వసుేవు, శైలీ, శిలుం.. వంటి కథా మూలాలన్ు విశలుష్ణ మరుపులతో

వరయస సంకలన్ం అందించి ఓ రతక్రర్ు సృషిటంచిన్ ఘనాప్రఠత శ్రి విహారత గరరు.

'మీకు రచన్లు చతయాలనే ఆలోచన్లక్ర నాంది ఏమిటని' అడిగతతత.. ' చిన్ిపుుడు పుసే క్రలు చదవడం ఇష్ట ంగర

ఉండతది. ఆ చదువులే తాన్ు రచన్లు చతయడానిక్ర పరారణ కల్నగతంచాయి, అవే ఈ బాటలో ఎదుగుదలకు కూడా

దో హదపడిందంటూ' గరాంగర చెపుుక్ొసరేరు. 'నాకు పదాయలు, శతక్రలు, శలుక్రలు చదివే అలవరటుక్ర

బాలయంలోనే బీజం పడింది. ఇపుటిక్ీ నేన్ు విదాయరతానే . . ఓ ప్రఠకుడతి!! ఇపుటిక్ర రచన్లు చతసరటపుుడు, వరటి

దాారర ప్రఠకుడి మన్సులో ఉన్ి అలోచనా సరథయిని మరతంత ఎతు

ే క్ర తీసుక్ళ్లులనే వరంఛ నాలో ఉంటుందని"

ఆన్ందంగర చెపుతారు.

"శ్రి విహారతగరరత కథలలో గొపుతన్ం ఏమిటంటే.. సరమాజిక అసమాన్తలన్ని, అంతరరలీి, అవరంతరరలీి

కథలలో చితీాకరతంచిన్పుుడు.. వయవసథ మీద విరుచుకుపడరు. ఆ వయవసథ లో భాగమైన్ వయక్రే బాధయతన్న గురుే

చతసే రరు. భావుకత, సునిితమైన్ వయంగయం కలగల్నపిన్ శైల్న వీరత పాతతయకత.." అంటూ క్ేందా సరహితయ అక్రడెమీ

పురసరకర సవాకరే శ్రిమతి అబూూరత ఛాయాదతవిగరరు క్రతాబు ఇసరే , "శ్రి విహారత రచన్లోు అదృశయంగర ఒక

జిజాాసువు యొకక అంతరంగం కన్బడుతుంది. ఒక దృశయం వెన్ుక ఒక దరశనానిి వయకే ం చతయగల పరతణత,

అన్ుభవరన్ని అన్ుభూతి శకలంగర పరరవరే న్ం చతయగల కుశలత, సిదా ాంతానిి సహృదయతతో మేళ్వించగల

చెైతన్యం ఆయన్ కథలోు కన్బడతాయి. మామూలుగర క్రదు.. చాలా అదుుతంగర..!!" అంటూ ఓ అదుుతమైన్

viii
విష్యం చెప్రురు.. మరో పాముఖ రచయిత, క్ేందా సరహితయ అక్రడమీ అవరరుు గిహీత శ్రి మునిపలలు రరజు

గరరు.

శ్రి విహారతగరరత కథలోు సహజతాం క్ొటటటచిిన్టు

ు కన్బడుతుంది. కలున్ కన్బడదు. భాష్లో ఉన్ి

ఉపమానాలు, సతకుేలు ఆశుగర వీరత కథలోు అంతరరుగరలుగర చోటు చతసుకుంటాయి. మన్సుని హతు
ే కుని

ఆలోచన్లోుక్ర ముంచత సంభాష్ణలు, ఎతు

ే గడలోనే కథని ఆదయంతం చదివించత ఓ చతురత, సరళ్మైన్ భాష్, ఓ

గరఢమైన్ మతు
ే తో ప్రఠకుడిి కుదిపరసర ముగతంపు.. శ్రి విహారతగరరత కథలక్ర ఆభరణాలు ఇవే. ఆయన్ రచయితత

క్రదు, సరహితయ శరసే రజుాడు, సరహితయ శిల్ను.. అంటూ తెలుగు పాముఖులు వెలుబుచిిన్ అభిప్రాయాలలో

అతిశయోక్రే లేదు! ఇది పచిి నిజం.. ఇదత విహారత'ఇజం'! ఇలా.. శ్రి విహారతగరరత గురతంచి ఎంత రరసిన్.. సతరుయని

ముందు దివిటీ చతపెటట న్

ి టేు ఉంటుంది!!

మరత ఇంత విశిష్ట రచయితక్ర రరష్ట ర సరహితయ అక్రడమీ అవరరుు 1977 వ సంవతసరంలోనే వచిింది గరని, క్ేందా

సరహితయ అక్రడమీ వరరత పురసరకరం ఆలసయం అయిందనిపిసే ుంది. అది ఇకనెైనా రరవరల్న! వసుేందనే ఓ గటిట

న్మమకంతో.. ఈ నాటి 'కథా మంజరత' క్ర విశిష్ట అతిథిగర విచతిసి, మమమల్ని ఆశ్రరాదించి, ప్ో ా తసహించిన్ 'విహారత'

అన్బడత శ్రి జొన్ిలగడు సతయనారరయణమూరతే గరరతక్ర శతవందనాలు సమరతుంచుకుంటునాిం!

తెనాల్నలో జనిమంచి, మచిలీపటింలో ఉదో యగ పరాం ప్రారంభించి, వివిధ ప్రాంతాలోు పనిచతసి.. భాగయన్గరంలో

భారరయ, పిలులు, మన్ుమలు మన్వరరళ్ు తో నిండెైన్ జీవన్ం సరగతసే ునాి శ్రి విహారతగరరత సరహితీ వెలుగులు,

వెలుగుబాటలు నిరంతరం మన్కు లభించగలవని ఆశిసత

ే .. సాసిే !!

***0***

ix
 కథా మార్గ దర్శి
ఆదివిష్ణ
ు విఘ్నేశ్వర్రావు! ఇంటి పేర్ే ఆదివిష్ణ
ు . కలం పేర్ేమీ
కరదు! ఆదివిష్ణ
ు అంటే 1960 లలో బందర్లో ప్రవహంచే కథా చైతన్యం!
1961 లల నేన్ు బందర్ు ఎల్ ఐ సి లల చేర్రన్ు. అప్పటికే (1960)
శరలివరహన్ అదే ఆఫీస్ లల ఉదయ యగశస్ు ునాేడు. సింగర్రజు ర్రమచందర
మూర్శు మా ఇదద ర్శకీ ఆఫీస్ులల సీనియర్ (1957 లల చేర్రడు). నేన్ు విహార్శ పేర్ుతో, టి. నార్రయణమూర్శు –
శరలివరహన్ పేర్ుతో అప్పటికే ప్త్రరకలలో ర్చన్లు చేస్ు ునాేము. 1962 లల ‘చుకరాని’ లల ఇదద ర్మూ చర్ల కథా
విడివిడిగర ర్రశరము. సింగర్రజు చూశరడు. ప్టటుకునాేడు. ఆదివిష్ణ
ు కి కథా ’ర్చన్’ లల ఈ సింగర్రజు ఆది
గుర్ువు! సిం., ఆ., వి&శర – కలిశరర్ు. ర్లజూ సరయంతరం పరర్ుాలల ఆదివిష్ణ
ు దర్రార్! పెదద
సరహతీప్ర్ులూ, మధ్య (తర్గత్ర) ర్చయితలూ, పిలో కథకులూ – అందర్ూ కలిసి వేర్ుశ్న్కరాయలిే
అర్గరర్గర ఆర్గశస్ు ూ బో లెడు కబుర్ుో! కథలు ‘చపేప’ నైప్ుణయం ఆదివిష్ణ
ు ‘పేటంట్’! అది మర్ొకర్ు వలో
కరదు!

కరలేజీ చదువు ‘చివర్రఖర్శ’ (ఆదివిష్ణ

ు ఊత ప్దం!) స్ంవతసర్ం అతని ‘అగశగబర్రటా’ కథ ఆంధ్ర స్చితర
వరర్ ప్త్రరకలల సెంటర్ సెరెడ్, బాప్ు బొ మమతో ‘అదర్హో !’ ఆదివిష్ణ
ు కరలేజీకే కరదు, కథకులకే కరదు,
బందర్ుకీ, కథాలలకరనికీ – ‘హీర్ల’ సేుటస్ వచిచంది! అది కళ్ళార్ర చూసి, మన్సరర్ర ప ంగశపో యి, ‘ప్త్రరకలల మా
కథ ర్రవరలి గుర్ూ’ అంటే, ఏం లేదు ఒకా మొదటి కథని మాంఛి మసరలాతో ‘బాయ్ మీట్స గరళ్’ గర
దంచేయండి. అంతటితో మీర్ు ఆంధ్ర ప్త్రరక ర్ైటర్ అయిపో తార్ు’ అని ‘గీత’ నిచాచడు. మేము ఆచర్శంచాము.
మూడయ వరర్ం వి&శర .. డిటు ట డిటు ట .. !

ఆ తర్రవత అతన్ు గరనీ, మేం గరనీ అలాంటి కథలేమీ వర్స్ పెటులేదు. కరనీ అతన్ు విజ ంభంచాడు.
మేమూ అదే చేశరము.

ఆదివిష్ణ
ు నాకు ఆర్రధ్య కథకుడు అయినాడు! ఎందుకనీ? నేన్ు పరరచీన్, ఆధ్ునికరంగో సరహతాయలలో
బాగర అధ్యయన్ప్ర్ుణణు అప్పటికే. అందుకని, అతని ప్రత్ర కథనీ, కథనానీే, వరకరయల్నే, మాటల్నే- ఎంతో
ఎంతో (ఇంకర ఎననే ‘ఎంతో’ లు మీర్ు పెటు టక ండి!) అన్లిటికల్ గర చదవసరగేన్ు. వరటనిేటిలలన్ూ ఒక
విదుయత్ శ్కలం ఉంది. అది అతని ప్లుకుబడి. ఆ మాటలలో అతయంత ‘సింపిో సిటీ’, అతయంత చలో ని స్పర్ి!
అతని వరకరయలు – హఠరతణ
ు గర మన్ కన్ుేని చమర్శంప్ చేయగలవు, గుండ నాడిని వత్రు వదల గలవు.

x
తలుగు కథకులలో అతని వరకయ స్ర్ళిలలని శ్కిు గల ర్చయితలు నా ద ష్ిులల ఐదార్ుగుర్ు మాతరమే ఉనాేర్ు!
అతన్ు ‘మనిష్ి మిధ్య’ న్వల ర్రసి మొదటి బహుమత్ర ప ందాడు. కథలకి లెకాలేదు. ‘భార్త్ర’ మాస్
ప్త్రరకలల అతన్ు ర్రసిన్ ‘శ్రామత్ర ర్రధ్మమ’, ‘శరాయోభలాష్ణలు’, ప్త్రరకలలని ‘ఉదయ యగం’, సరవత్ర లలని ‘ఏలిక’, జయయత్ర
లలని ‘సిదా ార్ా’.. వంటివి కరోసికల్స!

‘పిటీ’ ఏమిటంటే, ఆదివిష్ణ

ు పేర్ు అందర్శకీ తలుస్ు. అతనికి అదుుతమైన్ ప్రచార్ం, పేర్ూ ప్రత్రష్రు
వచిచనై. కరనీ, కథకుడిగర ఆదివిష్ణ
ు ర్చన్లిే ఏ విమర్ికుడూ, స్ంకలన్కర్రు ఉదహర్శంచలేదు, ప్రశ్ంసించ
లేదు, కథలిే తీస్ుక లేదు. ఇలాంటి మణణప్ూస్లు మన్కి తలుస్ు. [నేన్ు వేర్ే స్ందర్ుంలల వివర్రలు
ర్రసరున్ు] వరర్ంతా – ఆయా విమర్ికులకూ, స్ంకలన్ కర్ు లకూ – అంటర్రనివరర్ు! ఇదొ క దయనీయ సిి త్ర!
దీనికి ఒకా కరర్ణానిే మాతరం – (నా ఊహాలల) చప్పగలన్ు. వరర్ంతా వీర్శ కథలిే చదవలేదు; చదవర్ు;
చదివినా తమ భావజాలానికి దగగ ర్గర ర్రర్ు!

అవున్ూ, ఏమిటీ ఈ ఆదివిష్ణ

ు ప్రతేయకత? చబుతాన్ు. అతన్ు తలుగు కథకు ఒక విలక్షణ ర్చనా
శైలినిచాచడు. ఒక Native Style ని ఇచాచడు. అది అతని ముదర. అలాగే, కథని అతన్ు నిర్శమంచే
విధాన్ంలల ఒక ‘ఆర్శాసెుష్
ె న్’ ఉన్ేది. దాని వలన్ ఒక ‘సింఫో నీ’ వస్ుుంది కథకి. ఆ అలిో క, చదివించే గుణం,
శ్ త్ర స్ుభగతవం - ఇవనీే అతని స ంతం. అతని కథలు ఎతణ
ు గడలే ‘కరోసిక్సస’! చూడండి.

‘ర్రధ్మమ అభమాన్ం ప్ూర్శుగర దబాత్రన్ేది’ – ఇదీ ‘శ్రామత్ర ర్రధ్మమ’!

‘వేస్వి కరలం, తేదీలు వగైర్ర వదుద, అంటే. దేశ్మంతా ఎండలతో మండిపో తోంది’ – ‘సిదా ార్ా’ మొదలు!

‘ఆయన్ వళిో పో యార్ు. నిటట

ు ర్రచన్ు. హ దయం బర్ువకిాంది. నా కళ్ాలలో నీళ్ళా నిండుకునాేయి.
ర్రయిలా గుమమం దగశగర్ే నించునాేన్ు. ఆయన్ వళిో పో తూ అన్ే మాటలు చవులలో ర్శంగుమంటటనాేయి..’ –
‘ఉదయ యగం’ కథ మొదలు!

అతని కథా కథన్ర్ీత్రలల ఈ ప టిు ప టిు వరకరయలే అత్ర శ్కిువంతమయిన్వి.. .. ఇలా ఎననే గుణ
విశరష్రలు అతని కథల నిండా విస్ు తంగర ఉనాేయి.

‘భార్త్ర’ లల ‘మంచు తర్’, ‘అత్రథి’ వంటి నాటికలు ర్రసి, అతన్ు నాటకరలలో ప్డాాడు. అకాణుుంచి
సినిమా ర్ంగరన్ కరలు పెటు ాడు, ‘ఘోస్ుు’ ర్చయితగర, తదుప్ర్శ ర్చయితగర కరలూని నిలిచాడు. అదుుతమైన్
విజయాలు సరధించాడు.

xi
 కథకుడిగర ఆదివిష్ణ
ు కథల స్ంప్ుటి తేవరలని నేన్ూ, కథానికర’జీవి’ వేదగశర్శ ర్రంబాబు
ఆలలచించాము. (ర్రంబాబు చాలామంది ర్చయితల కథా స్ంప్ుటాలు తచాచడు. చాలామందికి అతని
కథానికర సేవ తలుస్ు). ‘ఆదివిష్ణ
ు కథానికలు’ స్ంప్ుటి వచిచంది. 29 కథలునాేయి దానిలల.

ఆదివిష్ణ
ు మర్ణం మజిల్నని ఎన్ుేకుని వళిాపో యాడు. కరనీ, అతని సినిమాలూ, నాటకరలూ వన్క
న్డుస్ూ
ు వళ్ళతణనాేయి. అలాగే అతని కథలు నా వంటి వరర్శ దావర్ర ఆ లాంగ్ మార్చ కి నేప్ధ్య గీతాలిే
స్మకూర్ుస్ూ
ు నే ఉంటాయి. ఆదివిష్ణ
ు కథలిే చదవరలి, చదివి తీర్రలి. కథకుడు అనేవరడికి అవి పెదద
బాలశిక్ష పరఠరలు! అతని కథల మీద పి హెచ్ డి ప్ర్శశోధ్న్లు జర్గరలి.

‘కథా మంజర్శ’ ప్ూనిక, కామబదా ంగర ప్రచుర్శంచడం – ఈనాటి సరహతయ ప్త్రరకర స్ందర్ుంలల ఒక
అసిధార్రవరతం. అందునా కథలకు బహుమతణలు ఇస్ూ
ు . ఇందుకు కథకలలకం దీని నిర్రవహకులకు
ఋణప్డి ఉండాలి. వరర్శ దీక్షకు ‘చే’యూతనీ ఇవరవలి. ‘కథా మంజర్శ’ టీం కి అభన్ందన్లు – ప్రతేయకించి
జయంత్ర ప్రకరశ్ శ్ర్మ గరర్శకీ, అవస్ర్రల వంకటర్రవు గరర్శకీ ధ్న్యవరదములు.

◼ విహారి

***

xii
వి వి రమణ మూర్తి

1
 అంతర్జాలం – అంతర్జయం

వి వి రమణ మూర్తి

ఒక ఆదివారం సుప్రభాతాన ఇంకా కళ్ళు తెరిచీ తెరవక ండానే

చేయి చాచి, సెలఫో న్ అందుకని, ఫేసుుక ు తెరవబో యిన
మూరిి కెవవున కేక పెట్ే డ
ట ు. వంట్ంట్లో ప్ని చేసుక ంట్ునన అతని భారయ శ్ాయమల కంగారుగా ప్రుగెతి తక
వచిి, దిగాల గా కూరుినన మూరిిని చూసి, ఫో నలో ఏ దురాురి తెలిసిందో ఏమిట్లనని, 'ఏం జరిగిందండి,
మనవాళ్ుంతా క్షేమమే కదా' అంట్ూ ఆతతరతగా అడిగింది.

“ఇప్వుడు వాళ్ు గోల ందుక లే, ఫో నలో నెట్ రావడం లేదు! వెైఫెై కనెక్షన్ లేదంట్లంది. రాత్రర ప్డిన వానక ఏ
సెల ట్వర్ దెబు త్రననదో , ఏ వెైరు ఎకుడ ఊడి ప్డిందో కానీ నెట్ ప్నిచేయడం లేదు. ఇవాళ్ అంతా ఎలా
గడిపేద,ి అసలే ఆదివారం ఆయిే, ఏం చెయాయలో బో ధప్డడం లేదు!” కాలో, చెయ్యయ విరిగినంతలా
ఫీలయాయడు మూరిి. ఫో ను కొనన కొతి లో దానిని సరదాగా వాడినా, తరువాత కాలక్షేప్ంగా, చివరికి అదొ క
వయసనంలా మారింది.

శ్ాయమల ఆనందంగా 'ఐతే లేచి తురగా తయారవుండి, అలా షికారుకో, షాపింగుకో వెళ్ళు రావచుి. దారిలో ఓ
మంచి హో ట్లోో భోజనం కూడా చేసి రావచుి' అననది. మామూల రోజులోో ఎలాగూ సాయంతరం
ఆఫీసునుంచి వచాిక ఆ దిక ుమాలిన ఫో ను ప్ట్ుేక కూరుినే తన భరి , కనీసం ఆదివారం శ్ెలవవ రోజెైనా
బయట్క తీసుక వెళ్తాడనుక ంట్ట, అదీ ఉండట్ం లేదు! ఆ రోజూ కూడా అదే ప్ని!! కేవలం అవసరాలక
తప్ు, ఇక దేనికీ మంచం దిగడు! అలాంట్ది.. ఇవాళ్ నెట్ ప్నిచేయక పో వడంతో ఆ రోజంతా అతనితో
హాయిగా గడప్వచుిననే ఆశ ఆమెలో చిగురించింది. ఆ విషయమే అంది.

ఖరింట్ట వెనకాడే మూరిికి ఆమె మాట్ల విని ముచెిమట్ల ప్ట్ాేయి. ముఖానికి నవవు ప్వల ముకొని
“తప్ుక ండా వెళ్దాము, కాకపో తే ఇలా వచిిన అవకాశ్ానిన సదిునియ్యగం చేసుకొని, నీక వంట్ంట్లో కాసి
చేదో డు వాదో డుగా ఉంట్ట ఎలా ఉంట్ుందంట్ావవ?” అని అడిగాడు.

2
ఏదో వంకతో ఎలాగూ బయట్క తీసుకెళ్ుడు, కనీసం ఈ ముచిట్ైనా ఎందుక కాదనాలని, “సరే, లేచి
ముఖం కడుకోుండి, కాఫీ తాగి ప్నిలో ప్డవచుి!” అని చెపిు వెళ్ళోంది. బత్రకానురా దేవవడా అనుక ని లేచి
కాలకృతాయల తీరుికొని ఆ రోజు నూయస్ పేప్రు చేత్రలోకి తీసుక నానడు మూరిి.

ప్రత్రరోజూ మంచం దిగిన దగగ ర నుంచి ఆఫీసుక వెళ్ళు వరక ఫో నలో వాట్సప్వు మెసేజీలో, ఫేసుుకోు
చూసుక ంట్ూ, ట్ఫిన్ దగగ ర కూడా ఫో ను వదలని మూరిి, ఈ రోజు మాతరం ఒక చేత్రలో కాఫీ, ఇంకొక చేత్రలో
నూయస్ పేప్ర్ ప్ట్ుేక ని, "ఇలా తీరికగా కూరుిని పేప్ర్ చదివి ఎంత కాలం అయిందో కదా" అనుక నానడు.
ఫో నలో ఫారుర్్ , గాసిప్వు వారి లక అలవాట్ు ప్డిన అతనికి, పేప్రు చదువవతతంట్ట కొతి గా, ఓ వింతగా
అనిపిసి ూ ఉంది. చిననతనంలో వారాిప్త్రరక రాగానే ఇంట్లో తన అననదముులందరూ ఆ పేప్రులో తలో పేజీ
లాక ుని చదువవక నన రోజుల గురుికొచాియి!

నేట్ సమాజ ప్రిసత ిి తలక అదద ం ప్ట్టే ఈ వారాిప్త్రరకలను వదిలేసి, నిజమో కాదో తెలియని ఆ ఫో నులో
సమాచారానికి ఎందుక బానిసలౌతతనానమనే ఆలోచన అతని మదిలో మెదలసాగింది. ఒక గంట్ పాట్ు
సినిమాలతో సహా అనిన వారి ల చదివేసి తృపిి గా ఒళ్ళు విరుచుకొని వంట్ంట్ వెైప్వ కదిలాడు.

వంట్ంట్లో వంట్ చేసి ునన తన భారయ వెైప్వ చూసూ

ి కళ్ళు త్రప్వుకోలేక పో యాడు. అప్వుడే తలారా సాననం
చేసి వచిిన ఆమె, తలక ట్వల చుట్ుేక ని, నుదుట్ున క ంక మ బొ ట్ుేతో, ర ంట్న దో పిన చీర కొంగుతో
కొతి అందాల జిముుతూ ఉంట్ట, ఇనానళ్ల
ో ఈ అందాలనీన ఏమెైపో యాయనుక ని అదే మాట్ అంట్ూ
ఆమెను చుట్ుేకోబో యాడు.

"ఏమిట్ది ప్ట్ే ప్గల , ప్ట్ే ప్గాగల లేక ండా!” అని ముదుదగా విసుక ుంట్ూ, “అయినా అందాల నాలో
కొతి గా రాలేదు. మీ చూప్వలోో వచాియి. ఫో నుక శ్ెలవవ దొ రకడం వలన మీరు అనీన
చూడగల గుతతనానరు. ఎప్వుడూ నా చుట్ూ
ే త్రరిగే మీరు, ఇప్వుడు నా సాినంలో ఆ ఫో ను ప్రవేశంచడంతో,
కేవలం అవసరాలక మాతరం ననున వినియ్యగించుక ంట్ునానరు, ఔనా!" అని సూట్గా అడుగుతతనన
ఆమెకేసి చూడలేక పో యాడు మూరిి.

“ననున క్షమించు శ్ాయమల ! ఫో ను పిచిిలో ప్డి నినున నిరో క్షయం చేసిన మాట్ నిజమే, చూడు ఇక
రేప్ట్ునంచి అవసరానికి తప్ు ఫో ను ముట్ే ను!” అని మాట్చిి, భారయక సాయంగా కూరగాయల
తరగసాగాడు. భారయను ప్రసననం చేసుక ని, వంట్లోో సాయం చేసి ూ, ఆడుతూ పాడుతూ ప్ని ముగించి,
సాననం చేసి తీరికగా కూరుినానడు.

3
ఆమె కూడ తన ప్ని ముగించుక ని వచిి అతని సరసన కూరుిని కబురుో చెప్ుసాగింది. చాలాకాలం నుంచి
దాచుక నన సంగతతలనీన, ఇనానళ్ుక తీరికగా దొ రికిన భరి తో ఆమె అలా కట్ే తెగిన గోదారిలా, అల ప్వ
సొ ల ప్వ లేక ండా చెబుతూ ఉంట్ట అతను అచెిరువవగా వినసాగాడు. ఇట్ువంట్ సరదాలక , సంతోషాలక
తనక తానుగా దూరమెైనందుక నొచుిక నానడు.

కాసేసప్ట్కి భోజనాల ముగించి చినన క నుక తీదాదమని ప్రయత్రనంచినా నిదర రాలేదు. ప్కునే తన శ్రీమత్ర
మాతరం ఈ మధయకాలంలో తను గమనించని ఆనందంతో ఆదమరచి నిదరపో తోంది. కాసేప్వ ఏదెైనా ప్వసి కం
చదువవదామని ప్వసి కాల అర దగగ రక వెళ్ో లడు. ఇనానళ్ల
ో తమను ప్లకరించలేదని అలిగినట్ుేగా
చెలో ాచెదురుగా, దుముు పేరుక ని ఉనన ప్వసి కాలను దులిపి సరాదడు. చిననతనం నుండి తనక తెల గు
సాహితయం ప్ట్ో ఆసకిి ఉండడం వలన వాట్ని 'కొని' చదివి భదరంగా దాచుక నేవాడు. ఈ మధయకాలంలో
ఫో నుతో అనుబంధం పెరిగి, ఆ ప్వసి కాల వంక చూడడం మానేసాడు. దుముు దులిపిన ప్వసి కానిన
చేత్రలోకి తీసుకోగానే పాత మితతరణ్నన కల సుకొనన భావనతో దానిని ఆతీుయంగా తడిమాడు. చదివిన
ప్వసి కమే అయినా మర కసారి ఇషే ంగా చదివాడు. మనసంతా ఆనందంతో నిండిపో యింది.

కళ్ళు మూసుక ని పొ దుదన నుండి జరిగినదంతా నెమరువేసుక ంట్ట, మనసుక సంతృపిి ని, హాయిని
కల గచేసే ఇట్ువంట్ చినన చినన ఆనందాలక తను ఇంతకాలం ఎంత దూరమయాయడో తెలిసింది.
అనుకోక ండా అంతరాాలానికి ఒకరోజు అప్రకట్త శ్ెలవవ కావడం వలన తన కళ్ళు తెరుచుక నానయి.
అలాగని ఫో ను వినియ్యగం ప్ూరిిగా మానలేడు. దెైనందిన జీవితంలో భాగమెైన ఫో నును అవసరారి ం
మాతరమే ఉప్య్యగించుకోవాలని, భారయతోనే ఎక ువ సమయం గడపాలని నిశియించుక ని, ప్డుక ని ఉనన
భారయ వెైప్వ అభిమానంగా చూసాడు. మధ్ాయహనం ప్ూట్ నిదర అలవాట్ులేని మూరిికి, సాయంతరం
ఏంచేయాలో ఆలోచిసూ
ి ఉంట్ట నిదర ప్ట్టేసింది.

నాల గు గంట్లక నిదర లేచి, వంట్ంట్లోకి వెళ్ళో, కాఫీ కలిపి, ఆ కప్వులతో గదిలోకి అడుగు పెట్ే న శ్ాయమల
భరి ను చూసూ
ి నే నిరాఘంతపో యింది. ఎప్వుడూ లేచాడో గాని, దీరఘకాల ఎడబాట్ు తరాుత పిరయురాలిని
కలిసినంత పారవశయంలో మునిగి ఉనానడు. అతని చేత్ర వేళ్ో ళ లయబదద ంగా ఫో న్ ని తాక తతనానయి!
శ్ాయమలక వాడోర బ్ లో అందంగా ఉనన క కు బొ ము, దాని తోక కనబడా్యి!

***0***

4
పి ఎల్ ఎన్ మంగా రత్నం

5
 ఇంట్లోనే ఉండండి .. క్షేమంగా ఉండండి!!

పి ఎల్ ఎన్ మంగా రత్నం

ముఖo కనబడక ండా సగం వరకూ కపపేసిన మాస్క్, కూరగాయల

మార్క్ట్టుకి మంచి బట్ు ల ందుకననట్ట
ు , పాత్దైన ట్ీ షరట
ు .. మోకాళ్ళు
దిగిన హాఫ్ ఫాంట్ూ, కాళ్ుకి నండుగా సాకూూ, వాకింగ్ బూట్ూ
ు ,
ర్కండు చేత్ులలునూ బరువుల . ఓ చేతిలల పెదదదైన గుడడ సంచీ, దాన
నండా కూరగాయల . మునగకాయలూ, ఆక కూరల , చివర్ిగా ఓ పెదద కర్ివేపాక కొమమతో సంచి
నండిపో యి బరువుగా వేళ్ళుడుత్ుంట్ే .. మర్ో చేతిలల నాల గు ర్ోజులక సర్ిపడా పాల పపకకట్ు ూ ఇంకా
ఇంట్ికి కావలసిన వెచాాలతో అంతే బరువుతో పాలిథిన్ బయాగ్. ర్కైత్ుబజారు ఎంత్ రదదద గా ఉందో గాన,
అన్నన సాధించుక న వచిానట్ట
ు విజయగరవంతో బరత్ుక పో రులల గకలిచి వచిాన యుదద వీరుడిలా
కనపించాడు మోహన్.
బరువులేవీ నేల మీద దింపక ండా ”ఉమా” అంట్ూ పిలిచాడు భయరాన.
ఉమ వచిా త్ల పు తీసి, కర్కును పెైకి వేసి భరత క దార్ి ఇసూ
త నే ఫో నలు మాట్యడుత్ుంది.
“అలాగే, అననయాా! జాగరత్తగానే ఉంట్టనానం. ఎంతో అవసరం అయితే, త్పే ఎక్డికీ వెళ్ుడం
లేదు. ఇపుేడే ఈయన పాలూ, కూరగాయలూ పట్టుక వచాారు. ఇంక నాల గు ర్ోజుల వరకూ బయట్క
వెళ్ళులిూన పన లేదు .. ఇంట్లునే ఉంట్టనానం. మీరట ముంబయయిలల అలాగే ఉండండి మర్ి !!” అంట్ూ
జాగరత్తల చపిేంది దూరంగా ఉనన అననగార్ికి.
మోహన్ తచిాన బయాగుల చూసూ
త “ఏమిట్ీ? ఈ కూరగాయలూ .. పిచిా పట్ిుందా ఏమిట్ి? నేను
పంపింది వంకాయల కోసమే కదా! ఉండేదే ఇదద రం. ఏం చేసుక ంట్యం ఇన్నన. ఇంత్ తోట్కూర్ా, ర్కండు కట్ు ల
గోంగూర్ా ఎందుక ? ఇంట్లు కొతిత మీర ఉండనే ఉంది మళ్ళు కొతిత మీర ఎందుక ?” విసమయంగా అంది.
అయినా ఏం మాట్యుడలేదు మోహన్. వెంట్నే సమాధానం చబితే, భయరా మర్ోట్ి అందుక ంట్టంది.
మాట్యుడక ండా సాననానకి బయల దేర్ాడు.
‘ఈయనకి అంతే! మార్క్ట్టున చూసపత పిచిా పడుత్ుంది. కనపించినవి అన్నన కొనేసత ారు’ అనుక ంట్ూ
పన పారరంభంచి .. తోట్కూరన చేతిలలకి తీసుక న వేరున్న, పాడైన ఆక ల్నన వేరుచేసత ుంది.
పది నముషాలలు సాననం చేసి వచాాడు మోహన్.

6
 “ఎంతేమిట్ి ఈ తోట్కూర, చేసత ుంట్ే ఎంత్కీ త్రగడం లేదు!” అడిగింది విసుగాా.
“ఏవెైనా పది రటపాయలే! ట్మాట్యలూ కేజీ ఆరు రటపాయలే!” చపాేడు త్ల దువువక ంట్ూ.
“అయితే మాత్రం.. ఒక్సార్ిగా ఇనన ఏం చేసుక ంట్యం? ఈర్ోజు తినన కూరగాయ మర్ో ర్కండు
ర్ోజులక గాన ముట్ు ం. తీర్ా వండుక నే సర్ికి చాలా వరకూ పాడై పో తాయి. ఆ పాడైనవి కన్నసం ‘కిచన్ వేసు ు’
గా వేసుకోవడానకి అయినా పూల క ండీలు ల ఖాళ్ళ ఉందా.. అంట్ే అదదలేదు! అన్నన నండిపో యాయి!!” కోపంగా
అంది.
మళ్ళు మౌనం. అంత్క మించి ర్కట్ు ంి చితే గొడవ.
ఈయనన ‘కకనడా’ లల ఉండే పెదదకొడుకూ .. మామిడిక దురు అవత్ల ఉనన ‘మానేపలిు ’ లల
అతాతర్ింట్ిలల ‘లాక్ డాన్’ పపరుతో చిక ్క పో యిన చిననకొడుకూ ఊదరగొట్ేుసత ునానరు.
“పర్ిసతి ిి ఏం బయగాలేదు నానాన. ముందు ముందు ఈ లాకడడన్ ఇంకా పెంచే అవకాశం ఉందన వరల్డ
హెల్త ఆరా నెైజేషన్ చబుత్ుంది. అందుకన ర్కండు నెలలక సర్ిపడా వంట్ సామానుు కొన ఉంచుకోండి. అలాగే
కూరగాయలూ ఏం కావలిసపత అవి ముందుగా కొన పెట్ు టకోండి!” అన పెదదవాడు అంట్ే ..
“ఇంకా ఉండే కొదదద ఏ.ట్ీ.ఏం ల పన చయాకపో వచాట్, డబుు కూడా బయాంక నుంచి ముందుగా డార
చేసి పెట్ు టకోండి!“ అన చిననవాడు.
ఇంట్లు ఉండి కట్ు డి చేసప పెళ్ళుం కనాన .. దూరంగా ఉనన కొడుక ల హిత్బో ధే ఎక ్వ
వంట్బట్ిుంచుక నానడు మోహన్.
***
“ఎలా ఉనానరు అమామ? లాకడడన్ ఎలా ఉంది?” అంట్ూ సెై్పోు కి వచాాడు పెదదకొడుక , కోడలితో
సహా.
“ఫర్ావలేదుర్ా. లాకడడన్ ఉంట్ే ఏమిట్ీ? లేకపో తే ఏమిట్ీ? ఇదద రం ర్ిట్ైరు అయిపో యి ఉననందుక ,
ఇంట్లు కూరుాన వండుక న తినడం త్పే వేర్ే పనేం ఉంది గనుక. బయట్క వెళ్ళత్ుననది లేదులే!”
చపిేంది ఉమ అనబడే ఉమామహేశవర్ి.
“అందుకే జాగరత్తగా ఉండమనేది. సీనయర్ సిట్ిజన్ూ కే ఇమూానట్ీ పవర్ త్క ్వ అన, ఇంకా
ర్ోగానకి మందు కనపెట్ులేదు కాబట్ిు, ముందు జాగరత్తగా ఇంట్లునే ఉండండి అన చపేడం”
“సర్ే! మా గుర్ించి ఎందుక లే గాన్న, ఏదైనా కషు ం వచిాందనాన.. మీరు పర్ిగకత్త ుక న ర్ాగలర్ా? మీ
గుర్ించి చపేండి. మీ చుట్టుపరక్ల ఎలా ఉంది? ‘ర్కడ్ జోన్ూ’ కి దగా రలల లేరు కదా!” అడిగింది.
“లేము అత్త యాా! సపఫ్ జోన్ లలనే ఉనానం. చాలా ర్ోజుల గా ‘వర్్ ఫరం హ ం’ చేసత ూ ఇంట్లునే
ఉండిపో యాం. మేము కొత్త గా తీసుక నన అపారుుమంట్ట ఇరవెై మూడు అంత్సుతలది. మేముండేది ఇరవెై

7
మూడో అంత్సుతలల. చాలా ర్ోజుల గా డో ర్ూ కూడా తరవక ండా ఉండిపో యాం. ఇందాకే కాసత గాలి కోసం ఓ
పది నముషాల తర్ిచాం. ఏదైనా కావలసినా ‘ఆన్ ల ైన్’ షాపింగులల వచేాసుతనానయి. మేమూ ఇంట్లు, సపఫ్
గానే ఉనానం!” చపిేంది కోడల .
“మాకూ ఇక్డా ఇబుంది ఏమీలేదుర్ా! ఉదయం 6 గంట్ల నుండి 10 గంట్ల వరకూ బయట్క
వెళ్లు కావలసిన వసుతవుల తచుాకోవచుా. కూరగాయల అయినా, వేర్ే సరక ల అయినా అన్నన
దొ రుక త్ునానయి. ఇలాంట్ి సమయంలల అననట్ికీ ర్ేట్ు ట పెర్ిగిపో తాయన అందరట అనుక నానరు గాన్న ..
అలాంట్ిది ఏమీ లేదు. ఎక్డికక్డ వాలంట్ీరు ు ఉండి అన్నన చూసుతనానరు!” చపాేడు మోహన్ అనబడే
మోహనర్ావు.
“అవును. కర్ోనా అనేది ఒకట్ి వసుతందన పరకృతికి ముందుగా తల్నదు కదా! కాలానుగుణంగా పండిన
పంట్ల ఎక్డికి పో తాయి? దేనకీ కంగారు పడిపో వలసిన పనలేదు. అక్డుండి మీరు భయపెట్ు య
ే ాడం ..
మీ నానన భయపడిపో వడం. ఇంట్ికి అక్రలేన వసుతవుల పట్టుకోచేాయాడం, ఫ్ిరజు ో మగిా౦చి, రుచీ పచీ లేన
కూరల వండుకోవడ౦... ఇదే వరుస! తాజా కూరగాయల వండుక న తిన ఎనన ర్ోజులయిాందో !” చపిేంది
ఉమామహేశవర్ి భరత క అరధం అవావలి అననట్ట
ు .

***
ఎనన జాగరత్తల తీసుక నాన, వెైరస్క అదుపులలకి ర్ాకపో వడంతో లాకడడన్ పొ డిగిసత ునానరు.
ఉననవాళ్ు క ఇబుంది లేదు కాబట్ిు, ఉననదేదో వండుక న తిన హాయిగా ఇంట్లునే ఉంట్టనానరు.
చయాడానకి పనులేం లేవు కాబట్ిు, ఫో ను లల అయిన వాళ్ు యోగక్షేమాల అడిగి తల సుక ంట్టనానరు.
ఎక్డక్డో ఉనన సపనహిత్ుల ఖాళ్ళ సమయంలల అయినా కలవలేక పో త్ుననందుక బయధపడుత్ునానరు.
అలాంట్ి, పలకర్ింపులలునే ..
మోహనర్ావుక మేనకోడల ర్ాణి దగా ర నుంచి “మామయాా! ఎలా ఉనానవు?” అంట్ూ ఫో న్
వచిాంది.
“నాకేమే. బయగానే ఉనానను. ఇంట్లు నుంచి బయట్కి వెళ్ుక ండా. బయగానే ఉనానను. నువెవలా
ఉనానవు? మీ అమామయి ఏమంట్టంది?” అంట్ూ అడిగాడు.
“ఆ అమామయి గుర్ించే ఫో న్ చేసత ునాన. మా అమామయికి పెళ్లు పెట్ు టక నానను. ఎలు ండే పెళ్లు. ర్ేపు
పెళ్లుకూత్ుర్ిన చయాడం. అది న్నక చబుదాం అన”
ఒక్సార్ిగా అదిర్ిపడాడడు మోహనర్ావు.

8
 ”హా .. అదేమిట్ే? కరువులల అధిక మాసం అననట్ట
ు , ఇపుేడు న్న కూత్ుర్ి పెళ్ళుమిట్ీ ? ఓ పరక్
ర్కైళ్ళు తిరగడం లేదు. బసుూల తిరగడం లేదు. ఇలాంట్ి సమయంలల న్న ఇంట్లు పెళ్ళు? అసల మీ పిలుకి
పదహార్ేళ్ళు ఉనానయా? చేసినా.. మర్ో ముహూరత మే లేదననట్ట
ు , ఇపుేడేమిట్ీ? న్నక మతేమనాన
పో యిందా?” పరశన మీద పరశనల వేసత ునానడు మోహనర్ావు.
“మొనననే పదద నమిది వచిాంది మామయాా! అదేమో! పపరమా .. పెళ్ళు అంట్టంది. అందుకన పెళ్లు
చయాడానకి ఇదే సర్ి అయిన సమయం అనపించింది!”
“అంట్ే”
“అంట్ేనా? నేనా వంట్ర్ిదానన. నాక అమామ నానాన లేరు. చేసుక నన వాడూ, చినన వయసులలనే
పో యాడు. మనషి ఆసర్ా లేన పర్ిసతి ిి . ఇంట్లు ఉనన అత్త గారట అంతే! పో న్న తోట్ికోడలి భరత అయినా ఇంట్లు
ఉంట్యడు, మగవాళ్ళు చేసప పనుల చక్బెట్ు టక న వసాతడూ అంట్ే, అదద లేదు. ఆయనకి మిలట్ర్ీలల
ఉదో ాగం. దేశం బో రదరులలనే ఉంట్యడు. ఎపుేడో గాన ఇంట్ికి ర్ాలేడు. అందుకే, ఇంట్ికో ‘మగదిక ్’ ఉండాలన
దానకి పెళ్లు పెట్ు టక నానను!”
“ అయితే, మాత్రం ఇలాంట్ి సమయంలల ఎవరు వసాతర్ే? ఎవవరట కదలడానకి లేదు. బయట్క వసపత
పో ల్నసుల ఊరుకోరు. మీ ‘దొ ంత్ుకూర్ా’ అమలాపురం దగా ర .. బయగా లలపలి ఉనన పలు ట్ూరు. కారులల
ర్ావాలనాన ఇబుందే!”
“అవును మామయాా! కర్ోనా భయం చాలానాళ్ళు ఉంట్టంది. అపేట్ివరకూ నా కూత్ురు ఆగేలా
లేదు. దానకి చిననపేట్ి నుంచీ తలిసిన అబయుయిే, ‘హెై సూ్ల ’ పపరమల . వాళ్ుకో ఎకరం పొ లం ఉంది. అదే
జీవనాధారం. అందుకే, అందర్ి నుంచీ అభాంత్ర్ాల ర్ాక ముందే, నా కూత్ుర్ి పెళ్లు చయాాలనుక నానను,
దానకి నచిాన వాడితో! ఇంకా చపాేలంట్ే .. ఇలాంట్ి సమయంలల అయితేనే, నేను చయాగల గుతాను.
అందరట వసపత ఆ ఖరటా నేను త్ట్టుకోలేను!” ఉనన విషయం క ండా బదద ల కొట్ిునట్ట
ు చపిేంది .
‘న్నక అంత్ కషు ం ఏమి వచిాందే, మేమందరం లేమా? అవసర్ానకి సాయం పట్ు లేమా!’ అందాం
అనపించింది మోహనర్ావుకి. అందరం అంట్ే, త్నూ మిగిలిన ఇదద రు చలు ళ్ున దృషిులల ఉంచుక న.
ఇపేట్ివరకూ అలాగే చూసారు అక్ కూత్ుర్ిన.
ఊపిర్ి బిగబట్ిు, వింట్టనానడు మోహనర్ావు.
“అందర్ికీ ఫో నుు చేసి చబుత్ునానను కదా! అన, మీర్ేవవరట బయల దేర్ి ర్ావాలిూన పన లేదు.
విషయం చపేకపొ తే, చపేలేదన అనుక ంట్యరన చపేడం. పో ల్నసుల పదిహేను మందికే పర్ిమషను
ఇచాారు. ఇంట్లు వాళ్ుం ఎలాగూ ఇంట్లునే ఉంట్యం. బయట్ నుంచి వచేా పెళ్లుకొడుక వాళ్ుకే ఆ ల క్. అదద
మాసు్లతో చేసుకోవాలన నబంధన ”

9
 “హా”
“అంతే, మామయా విషయం!! ఇంట్లునే ఉండండి. హాయిగా ఉండండి. నెమమదిగా వీడియో
పంపిసత ాను చూదుదరు గాన!” ముగించింది ర్ాణి.
ఆ అమామయి మాట్లక .. మాట్ర్ాన వాడిలా ఉండిపో యాడు మోహనర్ావు.
విషయం తల సుక నన ఉమ “అంత్ ఆశారాపో కండి. మొనన పపపర్ోు చదివాను. ఎవర్ిదో !
దశదినకరమ. అవత్ల వాళ్ళు పో యినందుక విచారం వాకత ం చేసత ూ, వాళ్ు సవగృహంలలనే కరమకాండల
జరుగుతాయన తలియ చేసత ూ .. చివవర్ిగా ‘ఇంట్లునే ఉండండి. క్షేమంగా ఉండండి’ అన కూడా వారసారు.
అవత్లి వాళ్ళు, మనలిన వాళ్ు ఇంట్ికి ఆహావనసుతనానర్ో! లేక విషయమే తలియచేసత ునానర్ో తలియడం
లేదు. అంతా కర్ోనా కాలం మహిమ” చపిేంది ఉమామహేశవర్ి.

***0***

10
 ూ రి బింద్ు మాధవి
మద్ద

11
 ఆహార్యం
ూ రి బింద్ు మాధవి
మద్ద

స్నేహితురాలు మైత్రేయి మనవడి బార్సాలకి భర్త విజయ్ త్ో

కలిస్ి వచ్చంది సుభద్ే. మంతే ఘోషత్ో ఇలల ంత్ా
కోలాహలంగా ఉంది. ఓ బాయచ్ సూర్య నమసాారాలు చరసత ుంటే, ఇంకో బాయచ్ ఆయుషయ హో మం చరసత ున్ాేర్ు.
హాలలల ఓ పకాగా ఇద్ద ర్ు యువకులు ర్ుదాేభిషనకం చరసత ున్ాేర్ు. ర్ుద్ేం, నమకం, చమకం చద్ువుతునే వారి
సవర్ం, ఉచాార్ణ విన్ేవారికి శివ సాక్షాత్ాార్ం జరిపిసత ునేట్టంది.

"నమస్నత అసుతభగవన్వవశ్వవశ్వరాయ

మహా దరవాయతేయంబకాయత్రేపురాంతకాయ

త్రేకాగిేకాలాయకాలాగిేర్ుదాేయ

నీలకంఠాయమృతుయంజయాయ"....

కంచు కంఠంత్ో మంతేం సాగుత్ోంది. వారిద్దర్ూ ఉదాతత అనుదాత్ాతలత్ో మంతేం చద్ువుతుంటే శ్రవణపనయంగా
ఉనేది.

"సుభదాే రావే! మీవారొచాచరా? కాఫీ టిఫినల ు తీసుకోండి!" అనేది మైత్రేయి.

"కాఫీ తీసుకున్ాేంలే! ర్ుదాేభిషనకం చూసుతన్ాేను. అబాా ఎవరే ఆ బేహమ గార్ుల? ముఖాలలల బేహమ వర్చసుు
త్ాండవిస్త ంది. కంఠం ఎంత శ్ారవయంగా ఉందో ! వార్ు తమ మంతేంత్ో శివుడిన్వ ఆహావన్వస్నత ఆయన పేతయక్షంగా
వచ్చ కూర్ుచన్వ అభిషనకం చరయించుకునేట్టందర!" అనేది సుభద్ే.

ఆ రోజు కార్యకరమం జరిగిన తీర్ు సుభద్ేకి ఎంత్ో నచ్చంది. వెళ్ళేటపుుడు, రామశ్ాస్ిత గ

ి ారి ఫ్ న్ నంబర్ అడిగి
పుచుచకుంది. వేసవి స్ెలవులలల కొడుకు-కోడలు, పిలలలు వసుతన్ాేర్ు. వారి చరత సతయన్ారాయణ వేతం
చరయించాలనుకుంది సుభద్ే.

12
రామశ్ాస్ిత గ
ి ారికి ముంద్ుగాన్ే ఫ్ న్ చరస్ి తన అభిలాష చెపిు, పూజ ఆయన్ే సవయంగా చరయించాలన్వ కోరింది.
"జేయషఠ శుద్ధ ఏకాద్శి" బాగాన్ే ఉంట్ంద్మామ! పిలలలు రాగాన్ే ఒకసారి ఫ్ న్ చెయయండి. ఆ రోజుకి న్ేను వేరే
పనులేమీ పెటట ్కోనుల ండి. ఇపుుడర డెైరీ లల న్ోట్ చరసుకుంట్న్ాే!" అన్ాేరాయన.

ఇంటికి మంతేం త్ాలూకు ధ్వన్వ తర్ంగాలు మంచ్వన్వ... అలా సంవతుర్ంలల రండు-మూడు సార్ుల
సతయన్ారాయణ వేతం, ర్ుదాేభిషనకం, ద్సరాలలల కుంకుమ పూజ రామశ్ాస్ిత గ
ి ారిత్ో చరయిసూ
త ఉంట్ంది.

"శ్ాస్ిత ి గార్ూ ఈ ఏడు శ్ారవణ మాసంలల మీర్ు, మీ భార్య ఇద్ద ర్ూ.. ముత్ెత తద్ువు, బాేహమణుడుగా వస్నత
బాగుంట్ంది. న్ా పూజ సఫలం అయింద్నుకుంటాను!" అనేది.

"న్ాకు ఇంకా పెళ్ళే కాలేద్ండి!" అన్ాేర్ు తలవంచుకున్వ శ్ాస్ిత ి గార్ు.

"అదరం!" అన్వ ఆశ్చర్య ప్ యింది.

"న్ా వృత్రత నచచక ఎవర్ూ పిలలన్వవవటేల ద్ండి. మాది ఆఫీస్ ఉదో యగం కాద్ు కద్ండి. పంచె కట్టకున్వ.. పిలక
పెటట ్కోవటం మా వృత్రత ధ్ర్మం! కొంద్రికి అది అభయంతర్కర్ం. మాది న్వకర్మైన, కరమబద్ధ మైన ఆదాయం
కాద్న్వ కొంతమందికి నచచటేల ద్ు. వృత్రత లల భాగంగా మంటపంగా వాడిన తువావళ్ళే, కలశ్ం, చ్లల ర్ డబుాలు,
బియయం, ఇతర్ సామగిర తీసుకుంటాం కద్ండి! అవనీే చ్నేతనంగా త్ోసుతనేది కొంతమందికి!" అన్ాేర్ు.

"మీరేమాతేం సంపాదిసత ార్ు?" అనడిగింది.

"షుమార్ుగా డెబ్ైా, ఎనభ్ైవేలు సంపాదిసత ామండి. సంవతుర్ంలల అన్వే న్ెలలు ఒకే లాగా రాకప్ యిన్ా ఏభ్ై
వేలకి తకుావ రాద్ండి!" అన్ాేర్ు శ్ాస్ిత ి గార్ు.

"మిగిలిన వృతు
త లకి పెళ్ళేళ్ే విషయంలల ఇచ్చన గౌర్వం మాకంద్ుకు ఇవవలేర్ండి? మన్వషి పుడిత్ర
శ్ాంతులు, బాలసారలు చెయయటాన్వకి మేము కావాలి. ఇంటలల చ్కాకులుగా ఉంటే నవగరహ హో మాలు,
శ్ాంతులు, అభిషనకాలు, చండి యాగాలు మేమే చెయాయలి. గరహ స్ిితులు సరిగా లేకప్ త్ర జపాలు
చరయించాలన్ాే, దాన్ాలు పుచుచకోవాలన్ాే మేమే గత్ర! ఇక ఉపనయన్ాలు, పెళ్ళేళ్ళే సరేసరి!

చ్వరికి మన్వషి చన్వప్ త్ర అంత్రమయాతేకీ మేమే రావాలి. మన్వషి దెైనందిన జీవితంలల మా పేమేయం
లేకుండా ఒకా అడుగు కూడా ముంద్ుకి జర్గద్ు. కానీ మేము పిలలలన్వవవటాన్వకి పన్వకిరాము. ఏమిటండీ
మన ఆలలచన్ా విధానం?" అన్వ ఒకింత ఆవేశ్ంగా మాటాలడి మళ్ళే తల ంచుకున్వ... "మీర్డిగార్న్వ ఇవనీే

13
చెపాునండి. న్ా వృత్రత పటల న్ాకేమీ చులకన అభిపాేయం కానీ అగౌర్వం కానీ లేవండి. న్ేను సామర్త ం
చద్ువుకున్ాేనన్వ ధీమాగా చెపుుకుంటానండి!" అన్ాేర్ు.

శ్ాస్ిత ి గార్ు వెళ్ేటాన్వకి లేచార్ు. అపుటికి ఆ సంభాషణ అలా అర్ధ ంతర్ంగా ముగిస్ిన్ా సుభద్ే దాన్వ గురించర
ఆలలచ్స్త ంది.

***

ఒకపుుడు ఎవరికి నచ్చన చద్ువు, వార్ు చద్ువుకున్ేవార్ు. ఎవరికి వీలుగా ఉనే వృత్రత వార్ు
స్ీవకరించరవార్ు. అంద్ులల ఆక్షేపణ ఉండరది కాద్ు. కులవృతు
త లు చరసుకుంటూ గౌర్వంగా బేత్రకేవార్ు.
సమాజంలల ఒక విధ్మైన సమతులయత ఉండరది.

కుట్ంబ ఖర్ుచలకి వయవసాయాధారిత ఆదాయం ముఖయ వనర్ుగా ఉండరది. అంద్ుచరత సమాజంలల మధ్య
తర్గత్ర, ఉనేత మధ్య తర్గత్ర కుట్ంబాలు అట్ పలల లలలను, ఇట్ టౌనులలలను కూడా జీవించరవార్ు. సూాల్
టీచర్ుల, జిలాల పరిషత్ లల ఉదో యగాలు, ఆరంపి డాకటర్ు, కాంప ండర్ుల, గారమీణ బాయంకులలల ఉదో యగాలు... ఇలాంటి
వృత్రత వాయపకాలత్ో ఉంటూ పిలలలిే ద్గగ ర్ ఉనే టౌనులలల చదివించుకున్ేవార్ు. ఈ న్ేపధ్యంలల ప రోహితయం
చరసుకున్ేవార్ు ద్గగ ర్లల ఉనే వేద్, సామర్త పాఠశ్ాలలలల చద్ువుకున్వ, ఆ పాేంతపు అవసరాలు తీర్ుసూ
త
ఉండరవార్ు.

పేసత ుత కాలంలల అన్ేక కార్ణాల వలల అంద్ర్ూ నగరాలకి వలస వెళ్ళేప్ తూ ఉండటం వలల , వారి ఆధాయత్రమక,
మతపర్మైన అవసరాలు తీర్చటాన్వకి సామర్త ం చద్ువుకునే ఈ పండితులు కూడా నగరాలకి వెళ్ళే అకాడర
స్ిి ర్పడాలిు వసుతనేది.

నగరీకర్ణ వలల ఉమమడి కుట్ంబ వయవసి మారి చ్నే కుట్ంబాలుగా విడిప్ వటం, వయకితగత కుట్ంబంలల
కూడా పిలలలు తగగ టం., ఆదాయ మారాగలు పెర్గటం, అలా జీవన విధానంలల వచ్చన అన్ేక మార్ుులవలల
సమాజంలల కులవృతు
త ల పాేధానయత తగిగ, అంద్ర్ూ డిగీరలు, ఇంజనీరింగులు చద్వాలన్వ కోర్ుకుంట్న్ాేర్ు.
ఉనేంతలల తల త్ాకట్ట పెటట ి తలిల ద్ండుేలు కూడా ఆ కోర్ుులే చదివించాలనుకుంట్న్ాేర్ు.

అలా ఇంజనీరింగ్ అంటే కేవలం కంపూయటర్ు, ఐటి, సాఫ్టట వేర్ కోర్ుులు చదివిత్రన్ే గొపు అన్ే మరొక భావన
కూడా బయలుదరరి, ఇది ఒక పేభంజనంగా మారి సమాజాన్వే శ్ాస్ిసత ునేది. పెై చద్ువులన్వ, ఉదో యగాలన్వ
అంద్రి ద్ృషిట అమరికా వెైపన! అది తర్ువాత్ర సాియిలల ఫలాన్ా కోర్ు చదివిత్ర అమరికా అవకాశ్ాలు
బాగుంటాయి, మంచ్ సంబంధ్ం కుద్ుర్ుతుంది అన్వ వివాహ వయవసి న్వ కూడా న్వరేదశించ్ శ్ాస్ించర స్ిిత్రకొచ్చంది.

14
ఈ విపరీత మార్ుులకి ప రోహితయం చరసుకుంటూ కుట్ంబాన్వే ప్ షించుకున్ేవార్ు కూడా మినహాయింపు
కాకుండా ప్ యిేటంతగా వయవసి మారింది.

ఆ పర్యవసానమే ఇపుుడు రామశ్ాస్ిత గ

ి ార్ు చెపిున పరిస్ి త్ర!

***

వెంకటాేవు గార్ు పద్వీ విర్మణ సంద్ర్భంలల షషిఠ పూరిత వేడుక, సతయన్ారాయణ వేతం చరయ సంకలిుంచ్
మితుేలు, బంధ్ువులు అంద్రిన్వ పిలిచార్ు. తలపెటట న
ి రండు కార్యకరమాలు యధావిధిగా పూర్త యి..
భోజన్ాలు ఆలసయం కాకుండా ఉండాలంటే, ఉద్యం పెంద్రాళ్ళ పీటలమీద్ కూరోచవాలన్వ పాలన్ చరశ్ార్ు.

బాగా ద్గగ ర్ వాళ్ేన్వ, బరేక్ ఫాస్ట కి ఉద్యం ఏడింటికి ఉండరటల ్ ర్మమన్వ ఆహావన్వంచార్ు.

పన్వ సహాయం చెయయటాన్వకన్వ ఫణంద్ే, వంశీధ్ర్, శ్శి కుమార్ కుట్ంబాలు ముందర అనుకున్వ.. ఆర్ునేర్
ఆయిేసరికి వచరచశ్ార్ు.

కరతువు న్వర్వహించర బేహమగార్ు కూడా తన ముగుగర్ు అస్ిస్ట ెంట్ు త్ో త్ెలల ారేసరికి వచరచశ్ార్ు.

అనుకునే పేకార్ం షషిఠ పూర్త యి, సతయన్ారాయణ వేతం పూజ జర్ుగుతూ ఉండగా.. బంధ్ువులు
ఒకొాకార్ుగా అంత్ా వేంచరశ్ార్ు. ఇంకొక ఇద్ద ర్ు వయకుతలు వచాచర్ు. వారవరో తమకి త్ెలియద్నేట్ట చూశ్ార్ు
వెంకటాేవుగారి బంధ్ువులు. తమకి త్ెలియద్నేట్ట మొహం పెటట ార్ు కొలీగ్ు.

వారిన్వ వెంకటాేవు గార్ు కూడా ఇంతకు ముంద్ు చూడలేద్ు. పాంట్-టీ షర్ట, భుజాన్వకి లాపాటప్ బాయగులత్ో
వచాచర్ు. కూరోచమన్వ చెపిు మంచ్నీళ్ళేచ్చ అత్రధి మరాయద్ చరస్ి, లలపలికి వెళ్ళేర్ు వెంకటాేవుగారి
వదినగారైన వసుమత్రగార్ు.

హాలలల కూర్ుచనే మగవాళ్ేంద్ర్ూ మాటలలల పడాార్ు. పూజ ముగిస్ింది, మంతేపుష్ాున్వకి ర్మమన్వ

బేహమగార్ు పిలిచరసరికి అంద్రిత్ోపాట్, చ్వర్గా వచ్చన అత్రధ్ులు కూడా టీ షర్ట్, పాంట్ు విపిు శ్ాస్త ో కత ంగా
పంచెలు కట్టకున్వ పెైన ఉతత రీయాలు కపుుకున్వ పూజా పేదరశ్ాన్వకి వచాచర్ు.

15
"సహసే శీర్షం దరవం విశ్ావక్షం విశ్వ శ్ంభువం....." చ్వరికి వచ్చన బేహమ గార్ుల శ్ారవయంగా మంతే పుషుం
చద్ువుతుంటే అంద్ర్ు కళ్ళే మూసుకున్వ తనమయుల ై వింట్న్ాేర్ు. మంతేపుషుమయయక, వెంకటాేవు
ద్ంపతులకి వేద్ ఆశీర్వచనం చరశ్ార్ు.

పూజ సఫలమయింద్న్వ అంద్ర్ూ ఆనందించార్ు. వారి ఇంటి బేహమ పేభాకర్శ్ర్మ గార్ు, వేదాశీర్వచనం
చెయయటాన్వకి తను ఆహావన్వంచ్న రామశ్ాస్ిత గ
ి ారిన్వ, శ్ాయమ శ్ాస్ిత ి గారిన్వ వెంకటాేవు గారికి పరిచయం చరశ్ార్ు.

భోజన్ాలయాయక, త్ాంబూలం వేసుకుంటూ రామశ్ాస్ిత గ

ి ారిన్వ చూస్ి, "శ్ాస్ిత గ
ి ార్ు మీ ఆహారాయన్వేబటిట మీర్ు
వేద్పండితులన్వ అనుకోలేద్ు. సాధార్ణంగా ఇలాంటి చోటలకి వచరచటపుుడు మీబో టి వేద్ పండితులు పంచె
కట్టకున్ే వసాతర్ు కదా! ఎంత పొ ర్బాట్పడాానండి! మంతేపుషుం ఎంత బాగా చదివార్ండి. ఈ ఆశ్వయుజ
మాసంలల మా కాలనీ వాళ్ళే చండీయాగం చరయించాలనుకుంట్న్ాేర్ు. మీకు అభయంతర్ం లేకప్ త్ర వచ్చ
చరయించగలరా?" అనడిగాడు ఫణంద్ే.

"అలాగే వసాతనండి! ఇందాక మీర్నేట్

ల మా ఆహారాయన్వే బటిట కొంతమంది పొ ర్బాట్ పడుతూ ఉంటార్ు.
దాన్వకొక న్ేపధ్యం ఉనేది... కొన్వే సంవతురాల కిరతం సుభద్ేగారింటికి తర్చూ కార్యకరమాలకి వెళ్ళేతూ ఉండర
వాడిన్వ. మాటలలల తన వివాహం ఆలశ్యం అవుతునేద్న్వ, దాన్వకి తన వృత్రత - ఆహార్యం కార్ణమన్వ చెబిత్ర
ఆవిడ తనత్ో మాటాలడిన విధానం తనన్వ ఆలలచ్ంపచరస్ింద్న్వ!" చెపాుర్ు.

"ఆవిడరం చెపాురో మేము త్ెలుసుకోవచాచ?" అనడిగార్ు ఫణంద్ే.

"యూన్వఫార్మ లేన్వ మిలిటరీ వాళ్ేన్వ, ప్ లీస్ వాళ్ేన్వ ఊహించగలమా? సాఫ్టట వేర్ ఆఫీసులలల పన్వ చరస్న వారికి,
యూన్వవరిుటీ పొ ే ఫెసర్ు కి, డాకటర్ు, నర్ుులు... ఇలా అంద్రికీ ఒక యూన్వఫారోమ, డెేస్ కోడూ ఉండగాలేన్వ
చ్నేతనం, అవమానం మీ వేషధార్ణకే వచ్చందాండి! సంగీతం పాడరవారి ఆహార్యం ఒక పద్ధ త్రలల ఉంట్ంది.
వారపుుడెైన్ా పాంట్-షర్ట టక్ చరసుకున్వ పాడటాన్వకి వచ్చ కూర్ుచంటారా? పంచె కట్టకున్వ ఆఫీస్ మీటింగ్ు కి
వచరచ బూయరోకారట్ు న్వ చూసాతమా? సూట్ వేసుకున్వ హో టల్ సర్వర్ వడా న చరస్నత మనం వింతగా చూడమా?
పాశ్ాచతయ సమాజంలల ఇన్వే ర్కాల వెైవిధ్యమైన వృతు
త లు, వాయపకాలు లేవు. అంద్ుకే మనకునేన్వే
భినేమైన సంపేదాయ వసత ధ
ి ార్ణ పద్ధ తులు వారికి లేవు. అదీ కాక వారికునే విపరీత వాత్ావర్ణ
పరిస్త ిి ులవలల వార్ు పాంట్-షర్ట మాతేమే ధ్రించగలర్ు. ఈ రోజులలల ఎకుావగా అంద్ర్ూ విదరశ్ాలకి వెళ్ళేసూ
త
ఉండటం వలల , అదర న్ాగరికత అన్వ.. మనది వెనకబాట్తనం అన్వ భావించ్ వారిన్వ గుడిాగా అనుకరిసత ున్ాేర్ు.
అది మన వృతు
త లపటల లలకువ భావం, మన పద్ధ తులపటల చ్నే చూపున్వ, మన వసత ి ధార్ణ పటల అయిషట తన్వ
పెంచ్ంది!" అన్వ విశ్వలషణాతమకంగా చెపాుర్ండి ఆవిడ.

16
"ఆ తర్ువాత న్ేను పెళ్ళే సంబంధాలకి వెళ్ళేటపుుడు ఇలా డెేస్ వేసుకోవటం అలవాట్ చరసుకున్ాేను.
ఎవరైన్ా మన సంపేదాయ వసత ధ
ి ార్ణన్వ ఎగత్ాళ్ళ చరస్నత ఆవిడ చెపిున లాజికేా మాటాలడత్ాను. ఇంటినుంచ్
బయలుదరరేటపుుడు స కర్యంగా ఉంట్ంద్న్వ ఇలా తయార్యి, కార్యకరమం చరయించరటపుుడు న్ా సంపేదాయ
వసత ధ
ి ార్ణలలకి వెళ్త్ాను. కాలానుగుణంగా ఇలా చ్నే చ్నే మార్ుులు చరసుకోవటంలల తపుు
లేద్నుకుంటా!" అన్వ ముగించార్ు.

వెళ్ేటాన్వకి ఉద్ుయకుతలౌతూ, మళ్ళే పాంట్-టీషర్ట లలకి మారి తన లాపాటప్ బాయగ్, న్వసాున్ెైమకార కార్ కీస్
తీసుకున్వ అంద్రి ద్గగ రా స్ెలవు తీసుకున్వ బయలుదరరార్ు.

ఆయన మాటలలల ఆతమ విశ్ావసం, తన వృత్రత పటల న్వబద్ధ త, గౌర్వం, శ్ాసత ంి లల ఆయనకునే పట్ట చూస్ి
అంద్ర్ూ లేచ్ న్వలబడి నమసారించార్ు.

***0***

17
 కన్నుల వెన్ెుల

రమేశ్ చెన్నుపాటి

ఓ చల్ల ని సాయంత్రం .. గోవుల్న్నీ పొ ద్దునెప్ుుడో .. ఇళ్ళ

ద్గ్గ ర వదిల్ొచ్చిన ల్ేగ్ద్ూడల్ కోసం ఉత్సాహంగా వెనద తిరిగే
వేళ్! క ంటె ప్క్షుల్న్నీ త్మ జంట ప్క్షికి మాప్టేల్ ముద్దుల్కై రహసయ సందేశమిసూ
ూ బుజ్జి పిటటల్ కడుప్ు
నింపే వేళ్, కారుల్ో గారాల్ సరాగాల్ల్ో త్ేలియాడుత్ూ ఓ నడివయసదా ప్తీ ప్తిీ! ఆవిడేదో పాడుత్ ంది.

స్టటరింగ్ మీద్ ఆయనేదో త్సళ్మేసూ దనసీడు. ఆవిడ పాటల్ో శృతి ల్ేద్ద, ఆయన త్సళ్ంల్ో ల్య ల్ేద్ద.
వాళ్ళళద్ు రికీ వాటి సుృహా ల్ేద్ద, ఇప్ుుడప్ుుడే రానూ రాద్ద! అంత్ల్ా లీనమైపో యారు ఒకరిల్ో ఒకరు.

ఇంత్ల్ో ఆవిడ త్ెగ్ త్ొడ చరుచదక ంటూ గ ంత్ెతిూ గాత్రం పై సాాయిల్ోకి తీసదకళ్ూంది .. ఓ ఊప్ుల్ో! ఆ ఊప్ుకి
ఆవిడ స్టటూ, కారూ ఆగ్క ండస త్ెగ్ ఊగ్ుత్ునసీయి. అయినస ఆవిడ ఎకకడస త్గ్గ టేలద్ద. ఆయన ఓ చేత్ూ గేర్
రాడ్ న్న, మరో దసనతూ స్టటరింగ్ న్న, భయంత్ వచేి ముంద్ద జాగ్రత్ూ వల్ల .. ఆధసరం కోసమనీటటట, గ్టిటగా
బిగ్దీస్ి ప్టటటక నసీడు. బిగ్ువు మటటటకూ నవుుత్ కపేుటేటశాడు.

ఆ సంకేత్ం అసాల్ అరాం కాక.. అదేదో పో ర త్సాహమనదక ని, ఆవిడ ఎకకడస త్గ్గ టం ల్ేద్ద. కారు టాప్ు
ల్ేచ్చపో యిేల్ా, ఈయన చెవుల్ వాచ్చపో యల్ా.. గాత్రం పై..పై పై.. ఆపై సాాయికి తీసదక పో త్ుంది.

ఎంద్దకైనస మంచ్చద్ని కారు ప్కకకి తీస్ి ఆపాడు. ఆవిడ మటటకూ పాడటం ఆప్ల్ేద్ద. మరోటి అంద్దక ంది.
వంక పటట ల్ేం కాన్న... ఏదో జీర సురంల్ో.

ఆ కారు ఆగిన ద్గ్గ ర ఓ ఏటవాల్ క ండ పైనత గ్ుడీ, కింద్ నదంచీ సనీని కాలి బాటా .. బాట ప్కకనే ఓ చ్చనీ
నసల్ గ్ు సూ ంభాల్ మండప్ం ఉనసీయి. అకకడ అయిదసరుగ్ురు ఆడపిల్లల్ ఏదో ఆడుక ంటూ ఉంటే,
ఒకరిద్ురు అబాాయిల్ బండరాళ్ళ మీద్ వాలి ఓరకంట వీళ్ళని చూసూ
ూ ఉనసీరు. వాళ్ళళ చూసదూనసీరని
వీళ్ళకీ త్ెల్ సద! అదో వయసద మాయ గ్ల్ాటా, రేప్టి జాాప్కాల్ చ్చటాట! ఇద్ంత్స చూసూ
ూ అత్నద ఆల్ోచనల్ోల
ప్డసాడు..

ఈయన పదసల్ మీదో చ్చరునవుు.. అంత్ే ఆవిడల్ా మరో పాటంద్దక ంది.

18
నిజానికి ఆవిడ చసల్ా బాగా పాడగ్ల్రు. ఈయన ఇంకా శరద్ధగా విననూగ్ల్డు! ఓ రకంగా ఈ పాటే వారిద్ురిన్న
ముడేస్ింది. ఓ సంకారంతికి అత్నద త్న పినిీగారింటికి వెళళళడు. భోగి ప్ండగ్ ముంద్ద రోజు...

చెరువుల్ో బాల్య మిత్ురల్ త్ జల్కాల్ాడుత్ూ మన హీరో, యమ బిజీగా ఉనసీడు. ఇంత్ల్ో ఏటిగ్టటట మీద్
నదంచీ విన సొ ంపైన పాట...

“కనదీల్ వెనెీల్ రూప్మా.. నినీటి మొనీటి సుప్ీమా..

రేప్టి మాప్టి సత్యమా.. నస కనదీల్ వెనెీల్ .. ఓహో హో ..

నస కనదీల్.. నస కనదీల్ వెనెీల్ సుప్ీమా .. సత్యమా ... సుప్ీమా..”

ఆ గ ంత్ుల్ో అదో ల్ాంటి గ్మమత్ు

ూ , అకకడ అంత్మంది అబాాయిల్ వునసీ, వారంత్స రోజూ వింటటనసీ,
వారవురిన్న త్సకని పాట ఇత్ని మనసదా ల్ాగేస్ింది. ఏదో కటిట ప్డేస్ింది. వంటి మీద్ సరిగగ ా ఉనీవేంటివో
ల్ేనివేంటివో చూసదకోక ండస, ఏటి గ్టటట మీద్ క చ్చి పాట వినవొచ్చిన వెైప్ు ఆద్రా బాద్రాగా ప్రుగ్ు
పటాటడు.

జీవిత్ంల్ో ఇంత్ ఆత్ురత్, త్త్ూ ర ఎప్ుుడూ ప్డల్ేద్ద. ఇత్ని గ్ుండె వేగ్ం పరిగే క దీు ఆ పాట అలికిడి ద్ూరం
పరుగ్ుత్ ంది. ఇంత్ల్ో ఏటి ప్కక రావి చెటట ట గ్టటట మీద్ ఎవరో కూరుిని ఉనసీరు. ఎవరా అని చూస్ేూ ..
మల్ల గా ఏదో ల్ొల్ాలయి పాట పాడుక ంటూ ఓ పదసువిడ. మనవాడు ఏదో వెత్ుక కంటటంటే.

."ఏం మనవడస ఏంటీ విషయం".. అని అడిగింది.

"ఆ పాట.. ఆ అమామయి ఎవరూ!” అడిగాడు.

"నేనే మనవడస నేనే!" అంటూ మళ్ళళ ఆ ల్ొల్ాలయి పాట అంద్దక ంది.

“నదవుు కాద్ద, ఆ పాటా ఇది కాద్ద, అది నస పాట.. నేనసరస్ిన పాట'...

"ఆ పాటా .. ఆ అమామయా" అంటూ ఆ పాట అంద్దక ంది ఆ పదసువిడ. .'కనదీల్ వెనెీల్..' పాట పాడింది
ఆవిడస?! మన వాడు ఎకకడల్ేని న్నరసంత్ అకకడే కూలి పో యాడు.

"అయినస ఈ పాట మీకకకడిదీ .. అది నసది, నేనద రాస్ింది .. నేనద తియయబో యిే స్ినిమా కోసం!" అనసీడు.

19
"న్న పాటా... అయిత్ే నదవేు ఉంచదకో!" అంటూ గాల్ోల చేత్ుల్ూపి విస్ిరేస్ినటూ
ట మటికల్ విరిచ్చంది. ఇంత్ల్ో
ఏటి గ్టటట ప్కక, త్ టల్ోలంచీ మసక చీకట్లంచీ బిల్ బిల్ మంటూ ప్ది మంది పైగా ఆడపిల్లల్ ప్టటట ల్ంగాల్ోల
బిరబిర మంటూ ఏటి గ్టటట మీద్క చసిరు. వాళ్ళళ బిగ్ గ్టిటన ల్ంగా ఒడిల్ోంచ్చ రాలి ప్డుత్ూ ముద్ు బంతి
ప్ూల్ూ, గ్ండు మల్లల ల్ూ, మామిడి పిందెల్ూ ఇంకేవో, ఆ త్ టల్ోలంచీ ద ంగ్త్నంగా కోసదక చ్చినటటటనసీరు.
గాబరాగా గ్టటట ప్కకన సాటండేసదనీ స్ైకిళ్ళళ తీస్ి, ఒకరు త్ొక కత్ుంటే, మర కరు వెనకూకచదని
పారిపో బో యారు. మనవాడు అడుా నిలిచసడు. ఆ మసక చీకట్ల మనదషుల్ ప్ూరిూగా అంత్ుచ్చకకటేల ద్ద. ఈ
బామమని త్న స్ైకిల్ వెనక ఎకికంచదక నీ అమామయి కాసూ వణికింది. బామమ బెద్రేలద్ద. చటటక కన స్ైకిల్
దిగ,ి త్నద కటటటక నీ చీర విపిు ల్ోప్ల్ నీ ప్టటట ల్ంగా బిగించ్చ.. ‘నదవుు దిగ్వే’ అని ఆ స్ైకిల్ త్సనెకిక..

"ఏంటి మనవడస పాట న్నద్నసీవ్ తీసదక పో అనసీ.. త్ ట న్నద్ంటటనసీవ్.. ప్ళ్ళళ ప్ూల్ూ ఇచేిసాూరేటీ..
ఉంచదకో న్న త్ ట నదవుు .. అదిగో" అంటూ చెయయటట చూపించ్చ, త్ురురమని స్ైకిల్ మీద్ నేసూ ాల్త్
ఉడసయుసూ
ూ అరిచ్చంది.

"ముంద్ద వంటి నిండస బటట ల్ేసదకో, అసల్ే గ్ుడి బజారోల అయ్యయరుల కాప్ల్ా!" అంటూ.

అప్ుుడు గ్ురూ చ్చింది .. మనసడికి చెరువుల్ోంచ్చ సగ్ం నికకరూ బన్ననదత్ ప్రిగటటటక చ్చిన విషయం. వెనకిక
తిరిగి అడుగేసూ దనసీ ఆ బామమ .. ఛస..ఛస ఆ అమామయిే గ్ురూ చ్చింది. ఇంత్ల్ో మిత్ురల్ ఎద్దరు నడిచ చసిరు.

"ఏంటార ఆ హడసవుడి, ఎంద్దకల్ా ఒకక ధసటటన ఏటి గ్టెటకాకవ్.. బటట ల్ వేసదకోక ండస ప్రిగత్సూవ్.. ఇదిగో
త్ల్ త్ుడుచదకో" అని త్ుండిచసిరు. మనసడు త్న పాట, ఆ అమామయి గ్ురించీ చెపేూ వాళ్ళళ విని నవేుస్ి ..

"వాళ్ళంత్స మీ చెల్లల లి గాయంగేరా.. నినసీట ప్టిటంచ్చన బామమ వేషధసరి కీరూనరా. మీ పినసీళ్ళ ఇంటి ప్కకనే
ఉంటటంది. వాళ్ళంత్స సంకారంతికి ఏదో నసటకం రిహారాల్సా చేసదక ంటటనసీరు. చ్చనీప్ుుడు త్నని
చూసదంటావు. నదవుు స్ల్వలికి మీ పినిీంటికి వసాూవు. ఆ అమామయి వాళ్ళ పద్ు మమ ఊరళ్ళూంటటందిల్ే..
మంచ్చ గ్డుగాగయి, అమాయక డు ఎవడు చేసదక ంటాడో కాన్న... ఏరా నదవుు గాన్న చేసదక ంటావేటీ ?" అని
నవేుశారు వాళ్ళళ.

వాళ్ళళ నవుుల్ాటకి అనసీ, త్నద నిజంగానే త్నద్యియంది. పాట కలిపింది ఇద్ు రనీ! ఇదిగో ఆ పాట త్న నతట
ఈ ప్ూటా.. పాతికేళ్ల త్రువాత్. గ ంత్ుల్ో జీర మారి చ్చనీ చ్చనీ అనసరోగాయల్ సురానిీ ఇబాంది పటిటనస,
త్న కళ్ళల్ోలకి చూసూ
ూ వింటూంటే అదే మైమరప్ు. త్న ఆల్ోచనల్ల్ో త్నదనసీడు. ఇంత్ల్ో గ్టిటగా హారన్
మోగింది.

20
"ఏంటీ ఏదో దీరాాల్ోచనల్ో ఉనసీరు. నస పాట విందసమని కారాపి ఏ సుప్ీ ల్ోకాల్ోల విహరిసూ దనసీరు?"
అంటూ అత్నిీ గ్టిటగా త్టిటంది.

ఊహల్ోలంచ్చ ప్ూరిూగా బెైటక చ్చిన అత్నద "ఈవేళ్ మన స్ిల్ుర్ జూబిలీ కదస న్నకేమి క ందసమా అని" అనసీడు.

"నసకేమీ క నిపటట కకరేలద్ద, కనిపటటటక నదంటే చసల్ !" అందసవిడ.

“అంటే ఏమిటీ నినదీ ప్టిటంచదకోవటేల ద్ని అనదమానమా?”

"అనదమానం కాద్ద అభద్రత్! మీ ప్రవరూ నల్ో ఇటీవల్ వచ్చిన త్ేడస చూస్ి.." అంది.

"అది న్న అపో హేమో!" అనసీడు.

"అపో హకీ, అనదమానసనికీ త్ేడస ఏంట్" అంది.

అంటూ త్నే అంది "రంటికీ త్ేడస అబద్ు ం చెప్ుడసనికీ, నిజం చెప్ుకపో వడసనికీ ఉనీంత్ేమో"..

"అంత్స స్ినిమా డసరమా డెైల్ాగ్ుల్ !" అనసీడు

"అవీ జీవిత్సల్ేగా!" అందసమే..

"నేనద ద రకటం న్న అద్ృషట ం కాదస?" అనసీడు

"ఆ మరే.. ఎనిీ ప్ూజల్ో, నతముల్ో, వరత్సల్ో, వెైరాగాయల్ో చేస్ేూ ద రిక ంటారు. నస మానసన నేనద ఏటి గ్టటటన
పాట పాడుక ంటటంటే వెంటప్డి వచ్చి మరన చేసదక నసీరుగా!" అంది.

"అదే చెప్ూ ునసీ, న్నకేమో కాన్న నసకైత్ే ఘోర త్ప్సదా చేస్ేూ ద రికావు!"

"అంత్ ఘోరంగా అఘోరించసరా.. ఆ త్ప్సూా! మీరేం చేస్ినస ఇంత్ే! స్ల్స ఫో న్కి స్టరీన్ గారుా వెయయమంటే
స్టటల్ త్ నస, స్ిమంటటత్ నస అంటారు. అంత్స త్ల్ా త్ కా ల్ేని యవాురం. వాయమోమ నవుుత్ునసీరే విసదగ్ూ
కోప్ం జంటగా రావాలిగా .. మా అత్ూ అదే మీ అమమక చ్చినటటట" అంది.

"నదవూు మారావుగా, అది అనదమానమో అపో హో తీరేదసకా నిగ్గ దీస్ి సత్సయించేదసనివి. ఇప్ుుడెల్ా
మారావు?"

21
"అప్ుుడంటే చ్చనీపిల్లని. కాల్ం ఎనతీ నేరుుత్ుంది. చీర క నే దసకా వంద్ చూస్ి ఎంచ్చనదసనిీ. వంద్ సారుల,
అటూ ఇటూ .. క ల్త్స రంగ్ూ, రేటూ, నసణయం, రూప్ూ, ఆ ప్కికంటావిడస ఈ ప్కికంటావిడస కటట నివీ.. నే
కటిటనవీ.. మీక ఎద్దరింటా, వెనకింటా కళ్ళబడనివీ క ళ్ళబొ డిచ్చ క ళ్ళబొ డిచ్చ బేరమాడి క ంటా!
క నేటప్ుుడింత్ త్త్ంగ్ం ఉండబటేట ఆ త్రాుత్ వాటి గ్ురించ్చ పద్ు గా ఆల్ోచ్చంచనద. పటెటల్ో పటిటన మడత్ల్ోలనే

పాత్బడేవి ఎనతీ.. అయినస ప్రతిదసని వెనకా ఓ ప్రిశీల్న. మిమమలీీ మీ ఆల్ోచనలీీ ప్టాటక, ఇక నసక
దిగ్ుల్ేంటీ. మిమమలిీ బాగా చదివేశావే!" అంది.

"నదవుు చద్వంది మరింత్ చెప్ునస .. మగాడికి ఆత్రం, ఇప్ుటికిప్ుుడు కాకపో త్ే ఇక ద రకద్నీటూ
ట
చూప్ుల్ ఆకలి ఆప్ుకోల్ేనంత్. అది అమామయి అయినస, త్ుండు గ్ుడా యినస .. గ్ుడిాగా వెంటప్డా ం ..
క నటమే .. నచ్చిత్ే చసల్ంత్ే!" అనసీడు.

"ఓహో అన్నీ మీరే చెప్ూ ునసీరు కదస! ఇనిీ త్ెలిానవాళ్ళళ, మీరు ఈ మధ్య ఊసదల్ాడుక నే సరోజ విషయం
ఏంటీ ననదీ ప్టిటంచదకోకపో వడం ఏమిటీ? పేరమించస అనసీరు. అంద్రాని జాబిలిల అంద్నంత్ వరకే ఆత్ృత్
ఆరాటం .. పేరమ అందివచసిక, అంత్స అల్ స్ే అకకరక రానంత్!" ఆమ ఒకోక వాకయం ఒతిూ ఒతిూ
అడుగ్ుత్ ంది. కాన్న, ఎకకడస ఒతిూ డి ల్ేద్ద .. అత్డుీంచీ వినసల్నీ కోరికే!

ఆమ త్న నదంచీ వినసల్ని అనదక ంటటనీ విషయం అరుమై అత్నద చెప్ుటం మొద్ల్లటట ాడు.

"పేరమా, పేరమించ్చన వయకీూ ఒంటరిగా ఉనీంత్ వరకూ అంద్రిదీ. అనెారటనిటీ .. కాంపిటీషన్, అసందిగ్ధం.
ఒకకసారి నసదీ అనిపించ్చక నసీక, కటిట ప్డేస్ినటేట కదస! నిజమే .. న్నల్ో ఎనిీ టాల్లంటూ
ల .. ఒకటా రండస
ఒక కకకటీ అన్నీ అణిచేశాకద్! వాడు ఆ ధ్నదషని .. న్న పినిీ గారి ప్కికంట్డు .. వాడిీ చేసదకోవాలిాంది
నదవుు. వాడెైత్ే బాగ్ుండేదేమో .. న్నక సరిజోడు! కాలికేంటీ .. చేతి వేలికూకడస మటట ంటక ండస చూసదక నే
వాడేమో కదస!!" అనసీడు.

"ఆ వాడికప్ుుడు అనిీ ఆల్ోచనల్ ఉనసీయ్య ల్ేదో ! నినతీ మొనతీ కాల్స చేశా .. వాడంటాడు కదస ఏదో
వేవ్ ల్లంత్ ఉంద్ట మా ఇద్ు రి మధ్య! వాడి పళ్ళళ ఇరవెై ఐదేళ్ళళ పిల్లల్ూ పళ్ళళడుక చసిక .. ఇప్ుుడు
త్ెలిసొ చ్చింది వెధ్వకి!" అంది.

"ఇంత్కీ ఏమంటటనసీడేంటీ .. మీ ధ్నదష?" అనసీడత్నద ఒతిూ ప్టిట.

22
"మిమమల్ీడిగి వచేియమంటటనసీడు.. ఎకకడికా.. అమరికా.. చలి మంచద ప్ూల్ల్ోల పటటటక
చూసదక ంటాడట" అందసమ.

"నదవేుమనసీవ్?" అనసీడత్నద.

"త్ననే అడగ్మనసీ.." అందసమ.

"నసక ఫో నేం రాల్ేదే.." అనసీడు

."అడగ్మంది మిమమలిీ కాద్ద .. వాళళళవిడిీ.." అంది.

"మరన .. ఆవిడేమందో .." అనసీడు

"వీడడగాలి కదస .. కల్ల బొ లిల కబురుల మగాళ్ళళ .. ఒకేసారి ఇద్ు రిద్ురోీ ముగ్ుగరోీ మభయపటేటయగ్ల్రు! ఇంత్కీ
మీ సరోజేమంట్ంది .. టాపికకంత్స డెైవర్ట చేశారూ!" అంది.

"అదీ మరన .. సరోజ, మేమిద్ు రం బాగా స్టనియర్ స్ిటిజనల యాయక ..ఆవిడవీ, నసవీ బాధ్యత్ల్న్నీ తీరాక .. న్నక
త్ెలియందేముందీ ఓ వృదసధశరమంల్ో కలిసదంటాం!!" అనసీడు నవుుత్ూ.

పద్ు పటటటన నవిుంది, త్నద మనసదాల్ో అనదమానసల్న్నీ ప్టాప్ంచల్యిేయల్ా.

మలివల్ప్ు పేరమ మళ్ళళ చ్చగ్ురించ్చంది వారిద్ురి మధ్య .. త్ొలి వల్ప్ునద మించ్చ.

ద్ూరంగా క ండ మీద్ యువ జంట .. ఒకరి వెంట ఒకరు కంగారుగా నడుసూ

ూ .. వారి వెనదకే చెటట ా
ప్టాటల్ేసదక ని ఈ పాతిక వసంత్సల్ పళ్ళళ రోజు జంట .. ఏభెై వసంత్సల్ ప్రవశం వెైప్ు .. త్ొలి అడుగ్ుల్ేసూ ూ
.. నింపాదిగా!!

***0***

23
 తాజా..తాజా..!
అవసరాల పద్మజా రాణి

“వత్తి లోని నలక వజ్రపునలక, పత్తి లోని నలక బంగారపు

నలక” అంటూ అమ్మ వేకువ జ్ామ్ునే దీపం వెలిగంచే
మ్ంత్రరనికి మెలుకువ వచేేసంది.
“అబబా. అమ్మమ అపుుడే నిద్ర లేచి దేవుడికి మేలుకొలుపు మొద్లుపెటే టసావా? ఆదివారం అయినర దేవుడికి
విశారంత్త ఇవవొచ్చే కదే!” అంటూ విసచకుకంటూనే నిద్రలేచరనచ.
“అయ్యో తలిి అలవాటయిపో యిందే, అపుుడు, ఇపుుడు మీ కోసమే త్రపతరయం! చ్ంటిది లేచిందర ఏంటి?”
అని సొరం తగగ ంచి, “అయినర మ్మ కాలంలో అయిత్ే అమ్మ వెనకే అంద్రం లేచి ఐద్చ లోపలే మ్మ పలి ల
సాానరలు కూడర అయిపో యిేవి. లేలే!! మీ నరనాగారు లేచి, కాఫీ త్రగ, అపుుడే కూరలు తీసచకు
రావడరనికి వెళ్ి లరు. త్తరగ వచేేసరకి నచవుొ కనిపసతి .. ‘చ్ూశావా నర కూతురు, నర పెంపకం’ అని నర ద్గ్గ ర
కాసి ఎకుకవగానే చెపు సంత్ోషసాిరు!” అంటూ అమ్మ నరకూ మేలుకొలుపు రాగ్ం పాడింది.
‘ఇక తపుద్చరా బబబు!’ అనచకుంటూ, ద్చపుటిని సరి , పకకలు సరచేస, ఫో నలి భజ్ గోవింద్ం పెటే బనచ.
ఉద్యమనేా సచబాలక్ష్ిమగార గ ంతు వింటూ ఉంటట కలిగే పరశాంతత్ే వేరు.
ఈలోపు నరనాగారు వచరేరు. చేత్తలో ఉనా కూరల సంచి అంద్చకుంటూ “ఏమిటి నరనాగారు అంత
ఆద్చరాిగా ఉనరారు?” అని అడిగానచ.
“మ్ుంద్చ కొంచెం మ్ంచినీళ్ల
ి తీసచకురా తల్లి , అలమగే ఒకసార అమ్మని రమ్మని చెపుు!” అంటూ కురచేలో
కూరుేనరారు. నరనా ఎపుుడూ లేనంత విచితరంగా ఉనరారు అని అమ్మకి చెపు, మ్ంచినీళ్ల
ి త్ెచిే నరనాకి
ఇచరేనచ. ఇంతలో అమ్మ ‘ఏమెంద్ండీ’ అంటూ వచిేంది.
“మ్న మ్మసాేరుగార అబబాయి ఉనరాడుగా, నినా రాత్తర ఆతమహతో చేసచకుని చ్నిపో యమడుట!! ఊరంత్ర అదే
విషయం మ్మటబిడుకుంటునరారు. నినా రాత్తర పది తరాొత వారి లి ో చెపాురట! రాత్తరనచంచి అదే వారి అనిా
చరనల్స్ లో త్తపు త్తపు చ్ూపసచినరారట. మ్నం పరసార భబరత్త వారి లత్ో ఆపతసి ాం కాబటిే, మ్నకి
త్ెలియలేద్చ!” అని ఆగారు నరనా.

24
“అయ్యో మ్న చ్ంటి ఇలమ ఎంద్చకు చేశాడండి. మ్ంచి ఉదయ ోగ్ం వదిలేస సనిమ్మలోి వేషాలు అంటూ, వద్ి నరా
వెళ్ి లడని మ్మసాేరు చరలమ బబధపడేవారు. ఈ మ్ధోనే కాసి నిలదొ కుకకునరాడు, వేషాలు వసచినరాయి
అనరారు. ఇంతలో వాళ్ళ కుటుంబబనికి ఏంటండీ ఇలమ జ్రగంది? పద్ండి మ్మసే రు ద్ంపతులనచ కలిస
వదరిం!” అని అమ్మ లేచింది. ఇద్ి రు మ్మసే రు గార ఇంటికి వెళ్ి లరు.
మ్మసే ర్ ఇంటి మ్ుంద్చ చరలమ చరనల్స్ వాళ్లళ ఉనరారు.
“అవకాశాలు రాక ఆరిక ఇబాంద్చలత్ో చ్నిపో యమడర? పతరమ్ వోవహారం ఉంద్ని, మీరు వాళ్ళ పెళ్లికి
అంగచకరంచ్లేద్ని, మిమ్మలిా కాద్ని పెళ్లి చేసచకుంటట చ్నిపో త్రమ్ని బెదిరంచరరని నిజ్మేనర? అంద్చకే
ఆతమహతో చేసచకునరాడర?” ఇలమ మ్మసే రా రకరకాల పరశ్ాలత్ో తూటు
ి పొ డిచినాటు
ి గా చేసి చనరారు.
మ్మసే రుాంచి మ్ౌనమే సమ్మధరనమెంది.
కొడుకు చ్నిపో త్ే ఓదరరేడరనికి వచేే వాళ్ళని రాకుండర చేస, వచిేన వీళ్లళ చేసత పని ఇది. సాటి మ్నిష
కషే ం అంటట అంత త్ేలిక అయిపో యిందర?!
చరలమసతపు ఒకే వారి ని ఏ చరనల్స్ వాళ్లళ ఆ ఛరనల్సకి అనచగ్ుణంగా వాళ్ి కి నలటికి వచిేన మ్మటలత్ో
చెపుత్రరు. గచత్ర సారానిా అయినర ఆకళ్లంపు చేసచకోవచ్చే కానీ, వాకోనిరామణం సరగా లేనివాళ్ి మ్మటల
సారాంశ్ం మ్మతరం అరిం కాద్చ.
మ్రో ఛరనలోి మ్ర కొంత మ్ుంద్చకు వెళ్లి, ఇదే విషయం మీద్ చ్రాే కారోకరమ్ం. అంతకు మ్ుంద్చ ఇలమగే
జ్రగన మ్రకొనిా ఆతమహతో సంఘటనలనచ తీసచకొని ఇపుటి దరనికి కారణం ఏమిటనే దిశ్గా ఎవరకి
త్ోచినటు
ి గా వారు వాద్నలు. అదే ఛరనలోి కొదిి నిమిషాలోి మ్మ ఛరనల్సకి పరత్ేోకం.. తన చరవుకి మ్ుంద్చ
తీసచకునా సెల్లీ వీడియ్య అంటూ పరత్త రండు సెకనచలకు త్రజ్ా.. త్రజ్ా.. సో రోలింగ్. ఇక అతని చిటే చివర
సెల్లీ వీడియ్య నచంచి చినాపుటి ఉగ్ుగపాల వరకు చ్రేే. చ్రేలో ఉండేవాళ్లళ కూడర ఒకరత్ో ఒకరు గ డవ
పడడం చ్ూసచింటట ఆ వోకిి చేసన పని మ్న చరవుకొచిేందే అనాటు
ి గా ఉంటుంది వోవహారం.
మొత్రినికి మ్మసాేరుగార అబబాయి శ్వం రాత్తరకి ఊరకి చేరుతుంద్ని త్రజ్ా..త్రజ్ా.. మొద్లయింది.
ఇక మ్మసాేరుగార అబబాయిని సమశానరనికి సాగ్నంపత వరకూ అలమ ఏదయ ఒక త్రజ్ా.. త్రజ్ా.. సంచ్లన వారి
వసూ
ి నే ఉంటుంది, పకికంటలి పరళ్యం వచిేనర గ్ుమ్మం దరటని మ్నం ఆ కడసార చ్ూపుకి మ్మతరం కటుే
బబనిసల ై పో తునరామ్ు. జ్ాానేందిరయమలని ఎలమ ఉపయ్యగంచ్చకోవాలో త్ెలుసచకోలేని కరమ జీవులుగా
మ్మరపో తునరాం. ‘టీవీ కటటేయ్ తలిి ’ అనరారు నరనా ఇంటి లోపలికి వసూ
ి . ఆ పని చేస నరనా ద్గ్గ ర
కూరుేనరా.
"ఎంత కషే ం తలిి ఈ వయసచలో. ఎంత్ో కషే పడి పలమిడిని పరయ్యజ్కుడు చేశారు అనచకునే సమ్యంలో గ్టిే
ఎద్చరుదెబా. నచవుొ పుటే క మ్ుంద్చ నచంచే, వార ఇంటలినే అదెికు ఉండేవాళ్ళం. వాళ్ి కి కొంత ఆలసోంగా

25
సంత్రనం కలగ్డం వలి నినచా చరలమ మ్ుద్చిగా చ్ూసతవారు. అలమ అమ్మకి, నరకు ఒక పెద్ి దికుకలమ ఉండేది
ఆ కుటుంబం. నీ చినాతనపు ఆనందరలు అనీా మ్మసాేర కుటుంబం మ్ధోలో చరలమ సరదరగా సాగేవి.
తరాొత వారకి సంత్రనం కలగ్డం జ్రగంది. మ్నకీ కలిసొ చిే సొ ంత్తంటికి మ్మరడం జ్రగంది. అయినర
పండగ్లకి, పతరంటబలకి కలుసూ
ి నే ఉనరాం!" అంటూ మ్మసే రా తలచ్చకుని నరనా చరలమ బబధపడరారు.
నరనా, అమ్మ, నేనచ మ్మసే ర్ ఇంటికి వెళ్ి తనే ఉనరాం. నరకు సెలవులు అయిపో వడంత్ో వచేేసానచ. నరనా,
అమ్మ పరత్తరోజు వెళ్లి వసచినరాం అని చెపాురు. ఇంతలో ఒక రోజు మ్మసే ర్గార నచంచి ఉతి రం వచిేంది.
ఒకసార ఊరకి రాగ్లవు అని దరని సారాంశ్ం. మ్మసాేరు ఎలమ ఉనరారో అనచకుంటూ వెంటనే ఊరకి
బయలుదేరానచ. నరనాగారు, నేనచ కలిస మ్మసే ర్ ఇంటికి వెళ్లళం.
ననచా చ్ూడగానే అమ్మ వసచినా ద్చుఃఖమనిా ఆపత పరయతాం చేశారు. ఇంతలో మ్మసే రు మ్మటబిడటం
మొద్లు పెటే బరు! "తమ్ుమడు పరసి త్త నచవేొ చ్ూసావుగా!! డరగ్్ కి అలవాటు పడిపో యి, ఆ మ్తు
ి లోనే
ఆతమహతో చేసచకునరాడు. తనచ ఇంకా ఆరికంగా నిలదొ కుకకోక పో వడం, పతరమ్ విఫలం కావడం లమంటి
కారణరలు చెపాుడు. ఇవేనర మీ సమ్సోలు అని నిలదీయమలని ఉంది. ఇది జ్రగన వెంటనే మేమిద్ి రం
కూడర శివెైకోం అయిపో దరమ్ని నిరణయించ్చకునరాం! కానీ, దరని దరొరా మేమ్ు పరపంచరనికి ఇచేే సందేశ్ం
ఏంటి? మ్మ విచ్క్షణ మ్మ్మలిా ఆ పని చేయనియోకుండర ఆపంది!”
“ఈ వయసచలో మీకు ఇంతటి ఎద్చరు దెబా... ఎంద్చకూ? ఏంటీ?? అని అంద్రలమ గ్ుచిే గ్ుచిే అడగ్లేక
పో యమం. మీరు ఇంత త్ ంద్రగా త్ేరుకోవడం చ్ూశాక పరశాంతత కలుగ్ుత్ోంది మ్మసాేరు!” అంటూ ఆగానచ.
"ఆలసోంగా పలి లిద్ి రూ పుటే డం, మీరు సొ ంత్తంటికి వెళ్ిడం ఇక వారని చరలమ అపురూపంగా పెంచరం.
కొనిాసారుి మ్మ త్రహతునచ దరటి వెళ్లళ, అడగ్కుండరనే అనిా అందించరం. బబగా పెంచ్చతునరాం
అనచకునరాం! కానీ విలమసాలకు బబనిసలనచ చేసి చనరామ్ని అనచకోలేద్చ. ద్ూరంగా వెళ్లత్ే ఎలమ ఉండగ్లం
అనే భయంత్ో అనచక్షణం పకకనే ఉండేటటు
ి గా చ్ూసచకునే వాళ్ళం, కానీ మ్మ పతరమ్త్ో వారని బందీలు
చేసి చనరాం అనచకోలేద్చ! పలి లు ఇద్ి రు బబగా కషే పడి చ్దివి, పరయ్యజ్కులు అయమోరు అనచకునే
సమ్యమనికి ఇద్ి రు ఇలమ అవడం చ్ూసచింటట వోకిిత్రొనిా నిరమంచ్లేని మ్మ పెంపకానిా నిందించ్చకోవాలో,
జీవనవిధరనరనిా నేరులేని మ్న విదరోవిధరనరనిా అనరలో, అరచేత్తలో సొరగ ం' చ్ూపంచే ఆధచనిక సాంకేత్తక
విజ్ాానరనిా తపుుపటబేలో మ్మకు త్ెలియటంలేద్చ! ఎనిాంటినల వద్చలుకొని పలి లే సరొసొం
అనచకునాంద్చకు ఇపుుడు జ్రగన నషాేనికి అంతకు మించిన బబధ కలుగ్ుత్ోంది. ఏదీ శాశ్ొతం కాద్చ అని
త్ెలిసనర సరే, మ్నిష ఎంద్చకు అలమ వెంపరాిడుతూనే ఉంటబడు అని ఈ మ్ధో మ్మ్మలిా మేమే ఎనిాసారుి
పరశ్ా వేసచకునరామ్ౌ!! నిరంతర సృషే కరమ్ంలో మ్నిష ఉనాంత కాలం మ్నచగ్డ కోసం ఈ పాటు
ి తపువు
అని మ్మకు మేమే సరి చెపుుకుంటునరాం. మ్నిష ఆశాజీవి కదర!!”

26
“అదేంటి మ్మసాేరు చెలిికి ఏమెంది? మొనానే విదేశాలలో మ్ంచి ఉదయ ోగ్ం వచిేంది. ఇక సంబంధరలు
చ్ూడరలి అని మీరే అనరారుగా!”
“లేద్మ్మమ, తనచ మొద్టి నచంచి సతొచ్ఛ, సమ్మనతొం అంటూ ఉండేది త్ెలుసచగా. అకకడే ఎవరనల ఇషే పడి
వాడిత్ో కలిస ఉంటునరా. నచిేత్ే పెళ్లి చేసచకుంటబనచ అని మొనానే ఫో నలి చెపుంది. సతొచ్ఛ, సమ్మనతొం
అనే మ్ుసచగ్ులో మీరు సాధిసి చనాది ఏమిటి?? పో గ టుేకునాది ఏమిటల త్ెలిసత సరకి జీవితం కళ్ళ మ్ుంద్చ
నచంచి వెళ్లళపో తుంది అని చెపునర అరి ం చేసచకునే సి త్త ఇపుుడు లేద్చ! చినాపుుడు మ్మ నరనాగారు నర
పద్మ్ూడవ యిేట పో త్ే, వారాలు చేస చ్ద్చవు కొనరానచ. ఆ వారానికి వెళ్లళన రోజు, వార ఇంటలి ఏదెైనర
ఇబాంది ఎద్చరైత్ే ఆ పూటకి పంపు నీరే గ్త్త. నర కంటట పెద్ివాళ్ళకి కూడర బో ధిసి ూ ఆ డబుాలత్ో నర పరచక్ష
ఫీజులు కటుేకుంటూ ఇదిగో ఈ సాియికి వచరేనచ! ఇక అమ్మ గ్ురంచి నీకు త్ెలుసచ. ఇరవెై ఏళ్ళ
వయసచలో వచిే ననచా, నర కుటుంబబనిా తన అణకువత్ో ఆకటుేకుని, ద్క్షతత్ో ఒకక త్రటి మీద్
నడిపంచింది. ఎపుుడు లేచేదయ , ఎపుుడు పడుకునేదయ కూడర త్ెలిసతది కాద్చ. కానీ ఏనరడు సతొచ్ఛ,
సమ్మనతొం వంటి పో రాటబలు చేయలేద్చ. ఇద్ి రం కలిసతి నే జీవితం అనేది మ్మ తరం. ఇద్ి రు కలవడం అంటట
రండు కుటుంబబలు హాయిగా ఉండరలి. ఒకొకకకసార ఒకొకకకరది పెై చేయిగా, ఒకొకకకసార ఇద్ి రం
సమ్మనంగా అని మేమ్ు అనచకునే వాళ్ళం. దరనిలో ఏం లోపం ఉందయ మ్మకు త్ెలియటంలేద్చ. ఇపుటి
తరానికి ఉమ్మడి కుటుంబమే పెద్ి గ్ుదిబండ. పరత్త దరనికి మేమే ఎంద్చకు చేయమలి అనే పరశ్ా. ఇదిగో
ఇకకడే నేనచనరా అంటూ వచిే పడే ఇగోలు. ఇక కలిస ఉండడంలో ఉనా మ్మధచరోం ఎలమ త్ెలుసచింది??
సరుికుపో వడం గ్ురంచి అసలు త్ెలిసత అవకాశ్మే లేద్చ. ఎవరకి వాళ్ళళ హీరో కానీ వాళ్లళ చేసత ఆతమహతోలు
వాళ్ళని చ్రతర పుటలోి జీరోని చేసతసి ాయి!! " అని నిటూ
ే రుు విడిచరరు.
“అవునమ్మమ గచత్ర.. ‘అసలు సమ్సో అంటట ఏమిటి??” అని మ్మషాేర భబరో నర వెైపు చ్ూసూ
ి అడిగారు.
ఎవరకీ ఏం చెపాులో అరధం కాలేద్చ.
"చినాపలి లకి అమ్మ చెయిో మ్మరత్ే సమ్సో, బడికి యూనిఫాంలో వెళ్ిలేకపో త్ే సమ్సో సతాహితులలమ
బొ మ్మలు, చ్రవాణి కొనలేకపో వడం సమ్సో. కొంద్రకి చ్ద్చవు సమ్సో. త్తండి త్తనడం సమ్సో.. త్తనాది
అరగ్కపో త్ే సమ్సో... కొంద్రకి త్తనరలని అనిపంచ్క పో వడం సమ్సో, అంద్ంగా ఉంటట సమ్సో.. అంద్ంగా
లేకపో త్ే సమ్సో.. పతరమిసతి సమ్సో.. పతరమించ్కపో త్ే సమ్సో, పెళ్లళ సమ్సో.. అసలు పెళ్ళళ సమ్సో!! కీరి ,
గ్ురి ంపు, ఆరోగ్ోం .. అనీా సమ్సోలే. అసలు ఏ సమ్సో లేకపో త్ే ఆ మ్నిషత మ్న సమ్మజ్ానికి పెద్ి
సమ్సో! సమ్సోలు లేకపో త్ే మ్నిష మ్నచగ్డే లేద్చ. ఈ సమ్సోలనీా మ్నలోనే, మ్నత్ోనే ఉంటబయి.

27
గలుపు వెనచక జీవితం, ఓటమి మ్ుంద్చ గలుపు ఎపుుడూ ఉంటబయి!” ఒకక నిమ్ుషం ఆగ, మ్ళ్ళళ ఆవిడే
అంది.
“ఆ.. నలుగ్ురత్ో చ్రేంచి మ్మరుేకోవాలి్న విషయమలనచ కూడర సమ్సోలుగా అనచకుని చివరకి చరవుగా
మ్మరుేకుంటునరారు ఈతరం! ఇదివరకు అతోవసరమెన విషయమలకి వాడే చ్రవాణి, ఇపుుడు చరవుకి
రుజువులు మిగలేే సాధనంగా మ్మరేేశారు. 'అరచేత్తలో సొరగ ం' అనే మ్మటకి ఈ తరం పూరి గా అరిమే
మ్మరేేసంది!" అంటునా ఆవిడని ఆశ్ేరోంత్ో చ్ూసూ
ి “అవునమ్మమ, ఆధచనిక సాంకేత్తక విజ్ాానంత్ో
చేరువలో ఉంటూ మ్మనసకంగా ద్ూరమ్వుతునరాం. గ్ురి ంపు, కీరి , డబుా, పద్వి ఇలమ నరనర రకాలుగా
పాకులమడడంలో మ్మ్మలిా మేం పూరి గా కోలోుతునరాం. అత్త ఎపుుడూ పరమ్మద్మే! కానీ అసలే
పరమ్మద్ంగా మ్మరుత్ోంది!” అంటూ ఏకీభవించరనచ నేనచ.
ఇంతలో నరనాగారు "అవునమ్మమ, పరజ్ాభిపారయమనిా పరభబవితం చేయగ్లిగే శ్కిి వారాి పరసారసాధనరలకు
ఉంది. ఒక పారంతంలోని పలు సమ్సోలనచ వారాి పరసారసాధనరలు పరసారం చేయడం దరొరా వెంటనే
సంబంధిత శాఖ వారు, ఆ సమ్సోనచ పరషకరంచేంద్చకు కృష చేసి ారు. కానీ వారి త్ ంద్రగా పరసారం
చేయమలనచకునే వేగ్వంతమెన సాధనరలూ, ఇలమంటి వారి కథనరలు చేసత చెడు మ్ుంద్చ, ఆ మ్ంచి మ్చ్చేకి
కూడర కనిపంచ్డం లేద్చ. ఒకపుుడు రోజు దినపత్తరక చ్ద్వండిరా అనేవారు. ఇపుుడు దరని నిండర హతోలు,
అత్రోచరరాలు, ఆసి గ డవలు, అవసరం లేని సంబంధరల విషయమలు తపు ఏమీ ఉండటం లేద్చ!
చినాపుుడు వేసవి శ్లవలకి కాకినరడ బబబబయ్ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ి ళ అకకడ తలుపులు టి.వి. ఉండేది –
కల కాేాన్ వాళ్ి ది. అదయ అద్చుతం మీకు!! రోజూ ఒకే సమ్యమనికి వచేే వారి లు తపు పెద్ిగా ఏమీ ఉండేవి
కాద్చ. వి.స.ప. నచ అదెికు త్ెచ్చేకుని అంద్రం కలిస పాత సనిమ్మలు చ్ూసతవాళ్ళం. మ్న సాంపరదరయమలు,
కటుే బొ టుే మ్ుఖోంగా మ్న అజ్ంత్ర భబషకు పెద్ిపీట వేసన ద్ూరద్రిని ఇపుుడు రకరకాల చరనల్స్ లో
తన సొరూపానిాపూరి గా మ్మరుేకొని, కొనిా ఉపయ్యగంచ్ వలసన పదరలు కనచమ్రుగైపో త్ే.. చరలమ
అకకరకు రాని, అరిం లేని, వెగ్టు పుటిేంచే పదరలు మ్నకి ఊత పదరలుగా మ్మర పో యమయి. మ్న
మ్మతృభబషకే విలువ ఇవొలేని వాళ్ల
ి సమ్మజ్ానికి ఇచేే సందేశ్మేమిటి? భబషకంద్ని భబవాలనచ గ్ుండెలి ో
పదిలంగా దరచ్చకునే బబలమోనికి కూడర మ్రకలే. చినాపలి ల మీద్ జ్రగే కొనిా ఘోరాలు వింటునాపుుడు,
చ్ూసచినాపుుడు వేరే పరపంచరనికి వెళ్లళపో త్ే బబగ్ుండునచ అనిపసచింది! మ్రకలు చేసచకోకు అనే సమ్మజ్ం
నచంచి మ్రక మ్ంచిదే అనే సమ్మజ్ానికి మ్నం మ్మరుతునరామ్ు! గ్ురు శిషుోల మీద్ కొనిా వారి లు చరలమ
వెగ్టుగా ఉంటునరాయి. తన కనా బిడా లనచ చ్ంపనర, గ్ురువుగార బిడా నచ చ్ంపకూడద్నే దరరపదిని కనా
భబరతదేశ్ంలో, గ్ురువుకే విలువ ఇవొలేని పలి లనచ తయమరు చేసి చనరాం. తన చ్ద్చవుకు, జ్ాాన
సమ్ుపారజనకు అనిా విధరలమ సహకరంచిన గ్ురువుగార పతరునే తన ఇంటి పతరుగా మ్మరుేకునా వోకిి మ్న

28
రాజ్ాోంగ్ రూపకరి డరకేర్.బి.ఆర్.అంబేద్కర్! అలమంటి ఉదరతి మెన వోకుిలు మ్న భబరత్రవనిలో ఎంద్రో
ఉనరారు. ఇంతటి ఘన చ్రతర ఉనా మ్న సమ్మజ్ానికి మ్మనవ సంబంధరలనచ దెబాతీసత వారి లనచ పదేపదే
చ్ూపంచ్డం వలి వారు ఇచేే సందేశ్ం ఏమిటల??? 1930 ఏపరల్స 18న బీబీసీ ఛరనల్స ఈరోజు వారి ఏమీ
లేద్చ అని చెపు వారి లు వచేే సమ్యమ్ంత్ర సంగచతం పెటే ంి దిట. ఈ మ్ధో మ్ుఖ పుసి కంలో చ్దివానచ.
మ్ళ్ళి ఆ రోజులు వసాియమ అనిపసోి ంది. హతో, ఆతమహతోలు క్షణికావేశాలే.. ఐద్చ నిమిషాలు ఆలోచిసతి ఆ
ఆలోచ్నని మ్మనచకుంటబరట; కానీ ఏడు నచంచి పది నిమిషాల నిడివి ఉండే చరవుకి సంబంధించిన సెల్లీ
వీడియ్యలు ఎలమ తీసచినరారు? ఆ సెల్లీ వీడియ్య మ్మ ఛరనల్సకి మ్మతరమే పరత్ేోకం అని త్రజ్ా... త్రజ్ా...
చ్ూసచింటట మ్నం ఎటు వెళ్ి లనరామో కూడర త్ెలియని అగ్మ్ోగోచ్ర పరసి త్త! 4G, 5G అని వేగానికి కొతి
కొతి హంగ్ులు... కానీ మ్న ఇంటలి ఉండే మ్న మ్ుంద్చ తరం మ్మటటమిటి? మ్న చ్రవాణి ఎంత సామర్ే
అవుతుంటట మ్నం అంత హార్ా గా అవుతునరాం. నవీన పో కడలకు నడుం వంచి మ్న బురర ఎతి లేని సి త్తకి
చేరుకునరాం. కొంతకాలం పో త్ే నీకు చ్రవాణి ఉందర? లేక బబగ్ునరావా? అని అడుగ్ుత్రరేమో!!!” అనరారు.
“ఈ పరసి త్తని మ్మరేడరనికి అవుతుందర మ్మసాేరు?" నర పరశ్ాకి మ్మషాేరు బబధగా నిటూ
ే రాేరు.
“మ్నిష తలుచ్చకుంటట సాధోం కానిది ఏదీ లేద్ండి. విజ్ా తత్ో ఆలోచించ్ండి. ద్ూరద్రిని, చ్రవాణి, పత్తరకలు
పూరి గా హాని అని నేనచ అనడం లేద్చ. పరత్తదరని లోనూ మ్ంచి ఉంది. చెడు ఉంది. రాబో యిే తరాలకి ఏమి
ఇవాొలో మ్నకి మ్నమే నిరణయించ్చకోవాలి. మ్న నేటి సమ్మజ్ానికి విద్చరుడు లమంటి విజుాడు అవసరం
ఉంది. పాఠశాల సాియి నచంచే విద్చర నీత్త సరళ్ంగా పస మ్నసచలకు హతు
ి కునేలమ చెపుగ్లిగే సాియిలో
మ్న పెంపకం, విదరోవిధరనం ఉండరలి. భబవ పరకటనర విధరనరనిా పూరి గా మ్మరాేలి. పండగ్లకి,
వేడుకలకు పరమితమెన మ్న సంపరదరయమలు పలి లకి అలవాటుగా చేయమలి. రేపటి తరానికి మ్న ఆసి గా
మ్న పురాణేత్తహాసాలనచ అందించ్గ్లగాలి. ఇది ఒక రోజులో సాధోం కాద్చ, కానీ అలమ మ్మరన రోజున కొనిా
తరాలకు జీవించ్డం నేరుసచింది. మ్న తరానికి మ్నుః శాంత్తనిసచింది! గచత్ర, జ్రగన పరసి తుల ద్ృషాేా
మేమ్ు ఇకకడ వుండలేమ్ు. కాశీ వెళ్లి మ్మ శేష జీవిత్రనిా గ్డపాలని అనచకుంటునరామ్ు. నినచా
చ్ూడరలనిపంచినపుుడులమి మేమే వచిే చ్ూస వెళ్ి లంటబం. మేమ్ు ఇద్ి రం ఒక నిరణయమనికి వచరేమ్ు. మ్మ
ఆసి ని నీ పతర వీలునరమ్మ రాసచినరాం. మేమ్ు కోరుకునాటు
ి గా కొతి తరానిా తయమరుచేయడరనికి ఇవి
ఉపయ్యగ్పడరలని మ్మ ఉదేిశ్ోం. గ్ురువుగా పలి లనచ తీరేదిద్ి చతూ, గ్ృహిణిగా, తలిి గా, నీ కుటుంబబనికి
ఆలంబనగా మ్మర మ్నానలనచ పొ ంద్చతునా నచవేొ దరనికి అరుురాలివి! మ్మ కోరకనచ మ్నిాసాివా తల్లి !”
అనా మ్మసాేరు మ్మట పూరి కాకుండరనే వాళ్ళ పాదరలకు నమ్సకరంచి మీరు కోరుకునా నవ తరం కోసం నర
శాయశ్కుిలమ పరయత్తాసాినచ మ్మసాేరు!” అంటూ వాళ్ళని ద్గ్గ రకి తీసచకునరానచ.
***0***

29
 తిరిగి వచ్చిన వసంతం

కొమ్ముల వంకట సూర్యనారాయణ

కమలమమ చాలా కాలంగా తను వండే కూరలలోకి

ఉప్పు కొనుకకోవలసిన ప్నే ఉండటం లేదు. ఎందుకంటే తన
కూరలలోకి సరిప్డేంతగా కష్ాాల కన్నీళ్ళునాీయి. ఈ
కష్ాాలకి ప్రసు ుతానికైతే విష్ణ
ు మూరతు కారణం. విష్ణ
ు మూరిు
ఎవరో కాదు కమలమమకి భరతు. అలనాడు పాల కడలిపై
శేష్పానుుపై ప్వళంచిన శ్రీమహావిష్ణ
ు వప అయితే
శరణాగతణల గురించి ఆలలచించేవాడు, కాన్న ఈ విష్ణ
ు మూరిు మాతరం మందు కడలిలల నితయం మునిగి
తేలుతూ, తేలినప్పుడలాో మరల మందుకి డబ్ుులు వెతకడం గురించే ఆలలచిసుుంటాడు. అలా మునకలల
ఉనీ సందరభంలల అతని నాలికపై మరి ఏ మందుమాత మందాక్షరాలు లిఖంచిందో గాన్న, ఈ
మహానుభావపని నోటినుంచి బ్ండ బ్ూతణల ప్రవాహం వినిపిసు ుంది. పైగా ఆ మాటల ప్రవాహానికి శబ్ద
స ందరాయనిీ జోడిసతు, సూప్ర్ సానిక్ విమానం ఎగురుతణనీప్పడు, దగగ రగా ఉండి వింటే కలిగించే శబ్ద ంలా
ఉంటుంది! దానితోపాటు రికార్సతోల్ పై 5.0 నమోదైన భూకంప్ం వచిినప్పడు వసుువపలు కింద ప్డి చేసత
శబ్ాదలలాంటి శబ్ాదలూ వినిపిసు ాయి. విష్ణ
ు మూరిు ఇంటలో మందు మీదునీంతసతప్ూ కమలమమ ప్రిసతి ిి , పాత
కాలంలల కిరసనాయిలు సీసాబ్ుడిిలల ఒతిు వేసి వెలిగించి చిరుగాలిలల పటిాన దీప్ంలా, ప్రసు ుత కాలంలల లల-
వోలేాజితో మిణుకు మిణుకు మంటూ వెలుగుతణనీ జీరో వాట్ బ్లుులా ఉంటుంది. పైగా ఆ మందులల
ఉనీంతసతప్ూ విష్ణ
ు మూరిు మాటలలో ఎంత దిటాంటే, కతిు కి రండు వెైప్పలా ప్దునునీటు
ో , “అతడు” లల
బ్రహామనందంలా, కమలమమ ఎలా మాటాోడినా తపతునంటూ తగిలిసూ
ు నే ఉంటాడు. పాప్ం ఏమాట కి ఆమాటే
చప్పుకకవాలి, మతణ
ు దిగి ఇహ లలకంలలకి వచిిన తరువాత అతని లలని అప్రిచితణణణు చూసి కమలమ్మమ
ఆశిరయ పో తణంటుంది. కమలమ్మమకాదు, అతని లలని జాలి, దయ, మ్ెతకదనానిీ చూసి వెనేీ తన
మ్ెతుదనం ఒకింత తకుోవని సిగగ ుప్డుతణంది. కాన్న ఆ జాలి, దయ, మ్ెతకదనంతో విష్ణ
ు మూరిు ఉండేది ఎంత
సమయం అంటే, చేతణలకు రాసుకునీ హండ్ సానిటైజర్ ఆవిరయి్యంత సమయం మాతరమ్మ! ఎందుకంటే
మందు లేకుండా అంత కంటే ఎకుోవ సమయం ఉండలేడు కనుక.

***

30
 కమలమమ సవతహాగా చాలా ఓరుు, సహనం గలదే. ఎంతగా అంటే సీతమమ తలిో అంత. కమలమమకి
భరు గా విష్ణ
ు మూరిు దొ రకడం, కుంతి తలుచుకునీంతనే భరు గా సూరయ భగవానుడు వచిినంత వేగంగా
దొ రకలేదు. కారణం విష్ణ
ు మూరిు అప్పుడు ఏదో కూలీనాలీ చేసుకుంటూ చాలా ప్దద తిగానే ఉండేవాడు.
ఉనీకాడికి ఏదో ఇచిి విష్ణ
ు మూరిుని అలుోడుగా చేసుకునాీడు కమల తండిర. కమలంటే విష్ణ
ు మూరిుకి
వలో మాలిన పతరమ్మ అప్పుడు. అందుకత కమలమమకి కొడుకు, కుంతికి కరుుడు ప్పటిానంత వేగంగా ప్పటాాడు!
అలా అని అపారధ ం చేసుకకవదుద, ఎంత వేగంగా ప్పటాాలల అంతే వేగంగా ప్పటాాడు. అంటే సరిగగ ా పళ్ళు తొమిమది
నెలలు నిండేసరికత! అలా జీవితం ప్రశాంతంగా గడిచిపో తణంటే, విష్ణ
ు మూరిుకి ఎలా అలవాటు అయియందో
మందు అలవాటు అయింది, అలా అని దానికి కారణం మాతరం కమలమమ కానేకాదు. విష్ణ
ు మూరిుకి ఈ
మందు అలవాటు అయిన దగగ ర నుండి కమలమమ జీవితం అసు వయసు మ్ెైపో యింది. ఇటువంటి జీవితం
కమలమమకి, మందు తాగడం విష్ణ
ు మూరిుకి నితయకృతయమ్ెై పో యాయి. ఏదో కాసు ప్రశాంతత కమలమమకి
ఉంటుందంటే అది రోజుకి రండే సందరాభలలో, ఒకటి తన భరు ఇహ లలకంలల విహరించే ఆ కాసతప్ప, రండవది
తన కొడుకు బ్డిలల కాకుండా ఇంటి దగగ ర గడిపత ఆ కాసతప్ప. విష్ణ
ు మూరిు పటేా టారిర్ తో, కమలమమని
దూరం నుంచి చూసత వాళ్ుకు ఎండిన మోడులా కనిపిసు ూ వంట చరుకుకు ఉప్యోగప్డుతణంది అనుకుని,
తీరా దగగ రకొచిి చూసతు నే కాన్న జీవం ఉనీ కటా అని తలియదు. అయినా కమలమమ ఇంకా ఎందుకు భూమి
మీద ఉందంటే.. తన కొడుకుని చూసుకునే! ఎందుకంటే వాడు హిరణయకశిప్పని కడుప్పన ప్పటిాన ప్రహాోదుడు
లాంటి వాడు కాబ్టిా . అందుకత వాడికి ప్రహాోద్ అనే పతరత పటిాంది. ఇది ప్రసు ుతానికి అయితే , కమలమమ గతం
లలకి వెళతే…..

***

కమలమమ గతానిీ ప్రసు ుతంతో పో లిసతు ష్ార్ా సర్ోూట్ వలో అంటుకునీ మంటలను న్నటితో
ఆరుడంతో పో లివచుి, అంటే కాసోు కూసోు ఇప్ుటి ప్రిసి తి కనాీ అప్ుటి ప్రిసత ిి ే కొంత మ్ెరుగని. అలాగని
చపిు ఉతాునపాదుడిని తన తొడ మీద పటుాకుని పంచిన తండిరలాంటి తండిర కాదు కమల తండిర. అలాగత
ధ్ురవపడు ని దూరంగా నెటా ేసినంత దురామరుగడూ కాదు. రోజూ కాకుండా ఏ రోజైతే తన ఆటల రిక్షాలల జనాల
బ్రువప ఎకుోవయాయరో, ఆ రోజు ఆ ఋణానిీ మందు దుకాణంలల తీరతిసుకుని తేలికై వసాుడు! ఆ రోజు
మాతరం ఇంటలో పళ్ుం, కూతణరు రాక్షసులాో కనిపించి వాళ్ు మీద అప్ుటికప్పుడు ఏరుడిన ప్గను
తీరుికుంటాడు. మిగతా రోజులలో మాతరం ఒకక ఏరియాకు ఒకకో నిరిదష్ా సమయంలల మాతరమ్మ కరంట్ ఎంత
ప్దద తిగా తీసాురో అంతే ప్దద తిగా వయవహరిసు ాడు. కమల తలిో , కమల చినీప్పుడే అనారోగాయనికి గురి

31
కావడంతో వంట ప్ని, ఇంటిప్న్న కమలదే. పళ్ుయిన తరావత తీసుకకవలసిన బ్ాదయతను కమల చినీప్పుడే
తీసుకుంది.

***

కాలం నలేో రు మీద నడకలా కాదు, ఏకంగా కరోనా వెైరస్ ఎంత వేగంగా విసు రించిందో అంతకనాీ
వేగంగా కమలమమ, విష్ణ
ు మూరిు, ప్రహాోద్ విష్యాలలల ప్రుగటిాంది. దాని ప్రయవసానమ్మ ప్రహాోద్ పరిగి
పదద వాడయాయడు, సవతహాగా తలివెైన వాడు కావడం, ఎప్ుటికప్పుడు సాోలరుషిప్పు రావడంతో బ్ాగానే
చదువపకుని మంచి ఉదో యగానేీ సంపాదించుకునాీడు. ఉదో యగం వచిిన తరువాత ఇంటలో టీవి, ఫ్ిరజ్, వాషింగ్
మ్ెషీన్, సామర్ా ఫో న్, మరీ అవసరమ్ెైతే తండిరకి తలియకుండా తలిో కి ఆరిధకంగా సహాయం చేయడం లాంటి
మారుులొచాియి. మినహా కమలమమ, విష్ణ
ు మూరిు దినచరయలల ఏమీ మారుులు రాలేదు. ఇప్పుడేదో తన
బ్తణకు, భరు తలరాత తిరగబ్డిపో తణందేమో అని భరమించిన కమలమమకి, ప్రహాోద్ చదువపతణనీప్పడు
పతరమించిన ప్రణీత, సైంధ్వపడిలా అడుిప్డింది. ఆమ్ెని పళు చేసుకుని ఇంటికి తీసుకొచాిడు. ఇకోడి
ప్రిసత ిి ణలు చూసిన ప్రణీత, తన భరు ని లేటస్ా 139.7 సంటీమీటరో ఎల్ ఇ డి సామర్ా టీవి గా మారిి, దానికి
రిమోట్ తను అయియంది. ప్రహాోద్ దానిలల భాగంగా వేరత కాప్పరం పటాాడు. మా దగగ రత ఉంటారు కొడుకు,కకడలు
అనుకునే ఆశలే కాదు, కకడలు వేరత కాప్పరం పటిాంచి, వాళ్ళు కొడుకు దగగ ర ఉండే ఆశల మీద కూడా న్నళ్ళు
జలిో ంది. అంతేకాదు, వరదకు తణఫాను తోడయినటుా, ఒక ఐడియా ఇంక ప్ూరిుగా తమ నుంచి వాళ్ుని
శాశవతంగా దూరంగా పటేాయవచుి అనే ఆలలచనతో ప్రణీత, విష్ణ
ు మూరిు మంచి మందులల ఉనీప్పుడు
వేసిన వేష్ాలన్నీ, ఆ సమయంలల కమలమమ సిగగ ుతో తనలల తనే కుంచించుకుపో తణండడానిీ, చుటుాప్కోల
వాళ్ళు విష్ణ
ు మూరిుని చూసత అసహయప్ప చూప్పలను, తనూ, తన భరు ఛీతాోర చూప్పలను 50.6
మ్ెగాపికిిల్ లల రహసయంగా చితీరకరింప్చేయించి, ఆ వీడియోను ప్ంపించింది విష్ణ
ు మూరిుకి. ఆ ఐడియా ఒక
జీవితానిీ కాదు రండు జీవితాలను ప్ూరిుగా మారిివేసింది. అదలాగంటే ఆ వీడియోను విష్ణ
ు మూరిు
అదృష్ా వశాతూ
ు తను సంప్ూరు సుృహలల ఉనీప్పుడు చూడటం తటసిించింది. అతనిలల మనిషి
మ్మలొోనాీడు, ముందే చపిునటుా సవతహాగా మంచి మనిషి, మానవతవం ఉనీవాడే కాకుండా తన వాళళు
తనని మందులల ఉండగా ఎలా చీదరించుకుంటునాీరో, ఎంత అసహయంగా చూసుునాీరో, మందులల తన
ప్రవరు న ఎంత దారుణంగా ఉందో , అలాగత తన భారయ సిగగ ుతో కుంచించుకుపో తణండడానిీ చూసి తటుాకకలేక
పో యాడు. తక్షణం మందు మానివేయాలని నిరుయించుకకవటమ్మ కాక, ఆ మాటను నిలబ్ెటా ుకుని
కమలమమతో చపాుడు మందు మానివేసు ానని. ఇంతకనాీ మంచి అవకాశం దొ రకదని, మందు మానిుంచే
సంటర్ లు ఏవో ఉంటాయంట కదా అందులల చేరిుంచమని కొడుకుకు కబ్ురు చేసింది కమలమమ. వెను

32
వెంటనే కొడుకు, తండిరని “డరగ్ ఎడిక్షన్ అండ్ రిహబిలిటేష్న్ సంటర్” లల చేరిుంచాడు. కొదిదకాలం లలనే
విష్ణ
ు మూరిు మందు వయసనం నుంచి ప్ూరిుగా బ్యటప్డాిడు. ఇప్పుడు కమలమమ, విష్ణ
ు మూరిులకి పళ్ళున
కొతు రోజులలల జీవితం తిరిగొచిింది. అంతే కాదు వాళ్ును తమ దగగ రకు తచుికునాీరు ప్రణీత, ప్రహాోద్
దంప్తణలు. అదేంటి ప్రణీత శాశవతంగా తమ నుండి అతు మామలను దూరం చేయటానికి కదా పాోన్ చేసింది
అనుకుంటునాీరు కదూ, కాన్న అసలు నిజమ్మమిటంటే ప్రహాోద్ దావరా తన అతు సవభావం, మందులల
లేనప్పుడు మావగారి సవభావం తలుసుకుని సవతహాగా సైకాలజిస్ా కావడంతో భరు సహాయంతో ఈ
నాటకానికి తరలేపి తిరిగి వారి జీవితాలలల వసంతానిీ రపిుంచింది..

***0***

33
 విశ్వ వర్ధ నంబు విద్యాధనమ్ుురా!
పార్ుపూడి శేషా ర్త్నం

ఇంటికెళ్లగానే తాతయ్య సుబ్బారావుగారిని

చుటటేసారు పిల్లలిద్ద రూ.

‘తాతయ్యయ...అతాా వాళ్ల టీచరు గారింటికి

వెళ్ల లమయ...అక్కడ పిల్లల్ు ఎంత బ్బగా వీణ
వాయిసుానాారో తెల్ుసా?’

‘ఓ...క్ళ్లయణి పేరుకి తగ్గ టే ట క్ల్యయణీ సవరూపమరాా...ఎంత బ్బగా వీణ

వాయిసుాంద్నుక్ునాారు...చూడ్ాానికి రెండు క్ళ్ల
ల చావు.’ అంది సుంద్రమమగారు.

‘బ్బమయమ...అతా ఆవిడ కాళ్ల కి ద్ణణ ం పెటే ంి ది తెల్ుసా?’

‘గ్ురువు ద్య్ ఉంటట పది కాల్యల్ు చల్ల గా ఉంటబరురా చినాా... అసల్ు గ్ురువంటట తలిల ...తండ్రి,
దెైవంతో సమయనం. అంద్ుకే మన భబరతీయ్ సంసకృతి గ్ురు దేవోభవ...అంటట గ్ురువును దెైవంగా
భబవించమంది. పూరవం మీ క్ంటట చినావయ్సుల్ో పిల్లలిా గ్ురువు ద్గ్గ ర వదిల్ేసేవారు. వాళ్ల
ల క్ూడ్ా
గ్ురువుగారికి సేవ చేసా ూ మెపిపంచి విద్యల్ు నేరుుక్ునేవారు.’ అనాారు సుబ్బారావుగారు.

‘ గ్ురుక్ుల్యల్ే క్ద్ూ తాతయ్యయ ...ఓ సారి మయ డ్ాడ్ీ చెప్ాపరుల్ే.’

‘అవునురా చినాా... అసల్ు ఏ విద్య అయినా గ్ురుముఖత: అభయసించాలి తెల్ుసా? అపుపడ్ే

అంద్ుల్ోని ల్ోతు అరధమవుతుంది.’

‘మరి ఏక్ల్వుయడు అనే వాడు గ్ురువు ద్గ్గ ర నేరుుకోక్ప్ో యినా అరుునుడ్ర క్ంటె ఎక్ుకవని చెపిపందే
బ్బమమ మొనానోసారి.’

‘అవునండ్ీ...నేరుుకోవాల్నా తపన ఉంటట ఏదీ అసాధ్యం కాద్ు అని వీళ్ల కి ఏక్ల్వుయడు క్థ చెప్ాపను’
అంది సుంద్రమమగారు.

34
 ‘బ్ంగారూ... ఏక్ల్వుయడు విల్ు విద్యల్ో ఘటిక్ుడ్ే కాని గ్ురుముఖతా నేరుుకోక్ప్ో వడం వల్ల
అంద్ుల్ోని రహసాయల్ు కొనిా తెలియ్క్ ...క్ుక్క ముఖంమీద్ ఏడు బ్బణాల్తో ...గ్ంధ్రావసాాానిా పియోగించి
ప్ాండవుల్తో సహా దరి ణాచారుయని ఆశ్ురయపరిచాడు. కాని గ్ంధ్రావసాాానిా క్ుక్కమీద్ పియోగించక్ూడద్నే
నియ్మముంది. అంద్ుకే అతడు శిక్రంపబ్డ్ాాడని పెద్దల్ు చెబ్ుతుంటబరు. అదీగాక్ గ్ురువు ద్గ్గ ర ఏది
నేరుుక్ునాా అంద్ుల్ోని అంతరారాధనిా క్ూడ్ా తీసుకోవాలి.’

‘అయితే గ్ురువుక్ు సంబ్ంధించిన ఓ మంచి క్థ చెపుప తాతయ్యయ!’ పిల్లలిద్ద రూ తాతయ్య ద్గ్గ రకి
చేరిప్ో య్యరు.

‘సరే మీరు చద్ువుక్ుంటునా పిల్లల్ు క్నుక్ గ్ురుశిష్ుయల్ క్థే చెప్ా ాను వినండ్ర’ అంటూ వాళ్ల
సందేహాల్ మధ్య క్థని కొనసాగించారు సుబ్బారావుగారు.

‘పవితి గ్ంగా నదీతీరంల్ో నితాయనంద్ సావమి అనే గ్ురువుగారు ఒక్ గ్ురుక్ుల్యనిా నడుపుతూ
ఉండ్ేవారు. పూరవకాల్ంల్ో ఇపపటి ల్యగా వీధి వీధికీ సూకళ్ల
ల ఉండ్ేవి కాద్రాా ... చద్ువుకోవాల్నుక్ుంటట
ఎంతో ద్ూరంల్ో ఉండ్ే గ్ురువుగారి ఇంటలలనే చద్ువు అయిప్ో యిేదాకా ఉండ్రప్ో వాలిి వచేుది. గ్ురువుగారికి
సేవ చేసా ూ ఆయ్నను పిసనాం చేసుక్ుని విద్య నేరుుక్ునేవారు. మళ్లల చద్ువు అయిప్ో య్యకే ఇంటికి
రావడం. అరధమయిందా?’

‘మరి అమయమ నానామీద్ బ్ంగ్ ఉండ్ేది కాదా?’ క్మల జాలిగా అడ్రగాడు.

సుబ్బారావుగారికి నవవవచిుంది. ‘అపపటలల గ్ురువు క్ూడ్ా ఎంతో సజు ను చినాా... విదాయభబయసానికి

వచేు పిల్లలిా ఎంతో పేిమగా చూసుక్ునేవారు. మన క్థల్ో నితాయనంద్ సావమి క్ూడ్ా తన పదిమంది
శిష్ుయల్నూ క్నాబిడా ల్ల య చూసుక్ునేవారు. వారు క్ూడ్ా గ్ురువుగారికి సేవ చేసా ూ ఎంతో శ్ాద్ధగా విద్యను
నేరుుక్ుంటూ ఉండ్ేవారు. అయితే ఎవరికివారు తమకే ఎక్ుకవ గ్ురుభకిా ఉంద్ని ప్ో టబలడుక్ుంటూ
ఉండ్ేవారు.’

‘అంటట ప్ో టబలటల్ు అపుపడూ ఉండ్ేవనామయట’ తల్ పంకించాడు క్మల.

‘సేాహం, అసూయ్, దేవష్ం ఇవన్నా మయనవ ల్క్షణాల్ే క్దా ...ఏ కాల్ంల్ో అయినా అవి
తపపల్ేద్రాా...’

35
 ‘సరే క్థల్ోకి వసేా ...కొనాాళ్ల క్ు శిష్ుయల్ంద్రికీ దాదాపు విదాయభబయసమంతా పూరా యి మరి కొదిద రోజుల్ోల
వారంతా గ్ురుక్ుల్యనిా వద్లి తమ తమ ఇళ్ల క్ు వెళ్లవల్సి వుంది’ సుంద్రమమగారు క్ూడ్ా క్థని సాయ్ం
పటే డం ప్ాిరంభంచింది.

‘మరి వాళ్ల కి పరీక్షల్ు ల్ేవా బ్బమయమ?’

‘ఎంద్ుక్ు ల్ేవు ... ఆ పరీక్షల్న్నా గ్ురువు గారే పెటే వ

ట ారు. వాటిల్ో క్ృతారుుల్య్యయకే వాళ్ల ను ఇళ్ల క్ు
వెళ్ల ్ంద్ుక్ు అనుమతి ఇచేువారు. సరే మన నితాయనంద్ుల్వారికి శిష్ుయల్ు గ్ురుభకిా ల్ోని నిజాయితీని
పరీక్రంచాల్నిపించింది. ఎంద్ుక్ంటట శిష్ుయల్ల్ోని పితి ఒక్కడూ ఆయ్న పటల ఎంతో భకిా పిద్రిశంచేవారు.
అంద్ుక్ని వారి నిజాయితీకి ఒక్ పరీక్ష పెటే బల్నుక్ునాారాయ్న. ఒక్నాటి రాతిి, నితాయనంద్ుల్వారు
శిష్ుయల్ంద్రికీ బ్ో ధిసా ూ ఉనాటుేండ్ర కిాంద్ పడ్ర గిల్ గిల్య కొటుేకోసాగారు. అది చూసి శిష్ుయల్ంతా క్న్నారు
పెటే ుక్ుని ఏడవడం మొద్ల్ుపెటే బరు.’

‘అయ్యయోయ... గ్ురువుగారికి జబ్ుా చేసింద్నామయట’ పిియ్యంక్ విల్విల్యలడ్రంది.

‘అవును. అపుపడు నితాయనంద్ సావమి ఆయ్యసపడుతూ ‘‘నాయ్నల్యరా! నాక్ు అవసాన ద్శ్

సమీపించింది. ఈ జబ్ుా వచిునవారు బ్ితక్డం అంటూ ఉండద్ు. ఈ జబ్ుాక్ు మంద్ు ల్ేద్ు. అయితే
నిజానికి నా బ్బధ్ అదికాద్ు!’’ ఆ పెైన నోట మయట రాక్ ఆయ్న గ్ుడుల అపపగించి చూసూ
ా ఉండ్రప్ో య్యరు.
ఆయ్న పరిసతి ిు ని చూసి శిష్ుయల్ంతా అనాారు క్దా! ‘‘గ్ురువరాయ! మీ చివరి కోరిక్ ఏమిటల సెల్వియ్యండ్ర.
దానిని తీరేుంద్ుక్ు మేము శాయ్శ్క్ుాల్య పియ్తిాసాాము.’’ కొంతసేపటికి నితాయనంద్ సావమి అతి క్ష్ే ంమీద్
నోరు తెరచి ‘‘మీక్ు నేనింకా అతి ముఖయమెైన ఒక్ విద్య నేరపవల్సి ఉంది. ఆ విద్య నేరుుక్ునావాడు
జీవితమంతా సక్ల్ సంపద్ల్తో మహారాజు ల్యగా జీవించగ్ుల్ుగ్ుతాడు. ఒక్వేళ్ మహారాజే అయిప్ో యినా
ఆశ్ురయప్ో నవసరం ల్ేద్ు. కాని అది నేరిపతే నాక్ు ఉతా ర గ్తుల్ుండవు. మోక్షం ల్భంచద్ు. మళ్లల నేను ఏ
జంతువుగానో పుటే వల్సి వసుాంది. అయినా మీ పటల గ్ల్ వాతిల్యంతో ఒక్కరికి మయతిమే ... అదిక్ూడ్ా ...
మీల్ో నిజమెైన గ్ురుభకిా గ్ల్ వాడ్రకి నేరాపల్నుక్ుంటునాాను’ అనాారు.’

‘అయితే అంతా ప్ో టీపడ్ర ఉంటబరు అవునా?’ క్మల శ్ాద్ధగా వింటునాాడు క్థని.

‘అవును ... అయితే గ్ురువుగారు అల్య నేరాపల్ంటట ఒక్ ష్రతు పెటే బరు. ‘శిష్ుయల్యరా ... ఇక్కడక్ు
ద్క్రణాన ఐద్ు మెైళ్ల ద్ూరంల్ో ఒక్ ఊడల్ మరిా ఉంది. ఆ చెటే ుక్ు ఒక్ ఉటిే వేల్యడుతూ ఉంటుంది. ఆ
ఉటిేల్ో ఒక్ తాళ్పతి గ్ాంథం ఉంది. నేను కొనిా గ్ంటల్ోలనే మరణిసా ాను. నేను క్నుామూసేల్ోగా దానిని

36
తేగ్లిగిన ఒక్కరికి మయతిం ఆ విద్య నేరిపంచగ్ల్ను’ అనాారు. ‘ఆయ్న మయటల్ు పూరిా అయ్యయయో ల్ేదర ఒక్క
ఉతా రుడు అనేవాడు తపప తకికన తొమిమదిమంది శిష్ుయల్ు ఎంతో వేగ్ంగా ఆ గ్ాంథం తేవడ్ానికి ప్ో టీపడుతూ
చీక్టలల వేగ్ంగా పరుగ్ుల్ు తీసారు.’

‘ఉతా రుడు ఎంద్ుక్ు వెళ్లల్ేద్ు?’ పిియ్యంక్కి సందేహమొచిుంది.

‘న్నల్యగే గ్ురువుకీ సందేహమొచిుందిరా బ్ంగారూ!’ ఉతా రుడు క్న్నారు పెటే ుక్ుంటూ తనక్ు
పరిచరయల్ు చేసా ూ ఉండ్రప్ో వడం చూసి నితాయనంద్ుల్వారు బ్బధ్పడుతూ అడ్రగారు. ‘‘ఏం ఉతా రా! నువువ
వెళ్లల్ేదేం? న్నక్ు ఆ మహతా ర విద్య నేరుుకోవాల్ని ల్ేదా? ల్ేక్ చీక్టిగా ఉంది అని భయ్పడ్ర
ఉండ్రప్ో య్యవా?’ ఉతా రుడు ఉతా రీయ్ంతో ఆయ్న ముఖయనికి పటిేన చెమటను తుడుసూ
ా ‘‘గ్ురువరాయ! ఆ
విద్య ఎంత మహతా రమెైనదెైనా, అది నేరిపతే మీక్ు అరిష్ేం క్ల్ుగ్ుతుంది. జంతువు జనమ వసుాంది అనాారు
క్దా! మీక్ు ప్ాపం చేక్ూరేు విద్య ఎంత భబగాయనిచేుద్యినా నాక్ు అవసరం ల్ేద్ు. అదీగాక్ చావు బ్ితుక్ుల్
మధ్య ఊగిసల్యడుతునా మీక్ు పరిచరయల్ు చేయ్క్ుండ్ా మిమమలిా దిక్ుకల్ేని వారిల్య వద్లి వెళ్లలప్ో వడం
నాక్ు భబవయంగా అనిపించల్ేద్ు. ఇనాాళ్ల
ల మమమలిా క్నా తండ్రిల్య చూసుక్ునా మీక్ు చివరి క్షణాల్ోల సేవ
చేయ్డం క్నా బిడా ల్యంటి ఈ శిష్ుయడ్ర బ్బధ్యతగా భబవిసుానాాను. అంద్ుకే మీ చివరి క్షణం వరక్ు మీక్ు
ఉపశ్మనం క్లిగించే పరిచరయల్ు చేసుక్ుంటబను. అదే నా నిరణయ్ం.’’

‘ఎంత బ్బగా చెప్ాపడ్ర క్దా తాతయ్యయ ... నిజమెైన గ్ురుభకిా అంటట అదే క్దా!’ క్మల చపపటు
ల
కొటబేడు.

‘అవునురా చినాా .. నితాయనంద్ సావమి వెంటనే ల్ేచి ఉతా రుడ్రని కౌగ్లించుక్ుని ఆనంద్ బ్బష్ాపల్ు
రాల్యురు. ‘ఉతా రా! న్న గ్ురుభకిాల్ో నిజాయితీ ఉంది. నువేవ ఉతా ముడవెైన శిష్ుయడవు. న్నకే ఆ విద్య
నేరుపతాను. మరణ వేద్న పడుతునా ననుా మయనవతవం క్ూడ్ా ల్ేక్ుండ్ా వద్లి సంపద్ల్ందించే విద్య
కోసం వెళ్లలప్ో యిన ఆ సావరధ పరుల్క్ు ఆ విద్య తెలియ్డం క్ూడ్ా మంచిది కాద్ు’ అంటూ అతడ్రకి ఆ విద్యను
ఉపదేశించసాగాడు’ బ్బమమగారు అంద్ుక్ుంది క్థ.

‘మరి మిగ్తా శిష్ుయల్ేమయ్యయరు బ్బమయమ?’

‘ఇంతల్ో తెల్లవారింది. తొమిమదిమంది శిష్ుయల్ల్ో మెైతేియ్ుడనేవాడు మయతిం తాళ్పతి గ్ాంథంతో

ముంద్ుగా గ్ురుక్ుల్యనికి తిరిగి వచాుడు. అతని శ్రీరం నిండ్ా గాయ్యల్ు. ‘‘ఏమెైంది మెైతేియ్య? ఆ
గాయ్యల్ు ఏమిటి? తకికనవారు ఏమయ్యయరు?’ అనాారు నితాయనంద్ుల్ వారు. అంతల్ో రొపుపతూ తకికన

37
శిష్ుయల్ు క్ూడ్ా అక్కడక్ు వచాురు. వారి శ్రీరం మీదా గాయ్యల్ునాాయి. వాళ్ల ంతా తమ దెబ్ాను
గ్ురువుగారికి చూపిసా ూ, ‘గ్ురువుగారూ! మెైతేియ్ుడు మమమలిా అంద్రిన్న చావగొటిే ఆ గ్ాంథం ల్యక్ుకని
ముంద్ుగా మీ ద్గ్గ రకి వచాుడు. కాన్న నిజానికి అది మయక్ు...’’ అని ఆగిప్ో య్యరు. క్మల పిియ్యంక్
ఆశ్ురయంగా వింటునాారు.

‘మెైతేియ్ుడు తోటి శిష్ుయల్మీద్ మండ్రపడ్ర ‘‘మీరు మయతిం ఈ గ్ాంథం ద్కికంచుకోవాల్ని ననుా

కొటే ల్ేదా?’’ అని ప్ో టబలటక్ు దిగాడు. నితాయనంద్ుల్వారు ‘‘మంచిది. ఇంతకీ మీరంతా క్ల్హంచుక్ుని,
ఒక్రినొక్రు హంసించుక్ుని, సంప్ాదించిన ఆ తాళ్పతి గ్ాంథంల్ో ఏమని వాిసి ఉందర ఎవరెైనా చదివారా?’’
అంటూ తాళ్పతి గ్ాంథం విపిప వారి ముంద్ు పరిచారు. అంద్ుల్ోని పితి పతిం మీద్ ‘‘గ్ురుబ్ిహామ గ్ురురివష్ు
ణ :
గ్ురు దేవో మహేశ్వరః గ్ురుసాిక్ాత పరబ్ిహమ: ....’’ అంటూ ఒకే శలలక్ం వాియ్బ్డ్ర ఉండడం చూసి అంద్రూ
తెల్లబ్ో య్యరు.

‘అంటట గ్ురువుగారు వాళ్ల గ్ురు భకిాకి పెటే న

ి పరీక్ష అనామయట అది’ క్మల మురిసిప్ో య్యడు.

‘అవును. ఆయ్నేమనాారంటట ...‘‘ఇపపటికెైనా తెల్ుసుకోండ్ర. ఏపని చేసినా అంద్ుల్ో నిజాయితీ

ముఖయం. చివరికి గ్ురు శుశ్ర
ా ష్ అయినా సరే...అసల్ు దానికి మించిన విద్య ల్ేద్ు. ఈ నిజానిా
తెల్ుసుక్ునా ఈ ఉతా రుడ్ే అంద్రిల్ోకి ఉతా ముడని నిరణయించి అతడ్రకి ఈ విద్యను బ్ో ధించాను. దానితో నా
హృద్య్ం తేలిక్పడ్రంది. మీ గ్ురుభకిా ల్ోని నిజాయితీని క్నుగొనేంద్ుకే నేను ఈ వాయధి నాటక్ం ఆడవల్సి
వచిుంది. అంతే!’’ అనేసరికి గ్ురువుగారి మయటల్క్ు మిగ్తా శిష్ుయల్ంతా సిగ్గ ుతో తల్ వంచుక్ునాారు. ఆ
పెైన క్షమించమని గ్ురువుగారి కాళ్లల పటుేక్ునాారు.’ పిల్లలిద్ద రూ అంతవరక్ు ఊపిరి బిగ్బ్టిే వింటునా
వాళ్ల ల్యల తేలిక్గా నిటూ
ే రాురు.

‘హమమయ్య...అయితే గ్ురువుగారికి నిజంగా ఏ జబ్ూా ల్ేద్నామయట ...’

‘అవును! అద్ంతా గ్ురువుగారి పరీక్ష. అరధ మయిందిగా ... ఆయ్న అనాటుే మనం చేసే ఏ పనిల్ో
అయినా సరే ... అంటట చద్ువుల్ో...ఆటల్ోల...ఉదర యగ్ంల్ో...చేసే పితి పనిల్ో నిజాయితీ అనేది ఎంత ముఖయమో
తెలిసిందిగా. చద్ువుతో బ్బటు ల్ోకానిా చూసి ల్ోక్జాానం పెంచుకోవాలి. గ్ురువు చెపిపంది సవయంగా అరధం
చేసుకోవాలి.’

‘ఇంకో విష్య్ం చెపపనా ... గ్ురుక్ుల్యల్ోల విద్య నేరుుక్ునా తరావత క్ృతజా తగా గ్ురుద్క్రణ క్ూడ్ా
సమరిపంచేవారు శిష్ుయల్ు.’

38
 ‘మరి గ్ురువుగారి బ్ొ మమ పెటే ుక్ుని నేరుుక్ునా ఏక్ల్వుయడ్రని బ్ొ టన వేల్ు అడ్రగాడు క్దా
తాతయ్యయ దరి ణుడు’.

‘అవునాాయ్నా ... దానికి ‘విల్ు విద్యల్ో నినుా మించిన మరే వీరుడ్రన్న నేను తయ్యరుచెయ్యను’
అని అతను అరుునునికిచిున మయట కారణమయింది. అంతెంద్ుక్ు? తన సవంత కొడుక్యిన అశ్వతాుమ
క్ంటె క్ూడ్ా శిష్ుయడయిన అరుునుడంటటనే దరి ణుడ్రకి పరితి. అదీగాక్ అరహతను బ్టిే క్ూడ్ా విద్యల్ు నేరేపవారు
గ్ురువు. అంద్ుకే కొడుకిక క్ూడ్ా నేరపక్ుండ్ా బ్ిహమశిరోనామయసాాానిా అరుునుడ్రకి నేరిపంచాడు
దరి ణాచారుయల్వారు.’

‘ఎంద్ుక్ు తాతయ్యయ?’

‘అశ్వతాుమకి కోపం వల్ల విచక్షణా జాానం నశిసుాంద్నే సంగ్తి తండ్రి అయిన అతని క్ంటె ఎవరికి
తెల్ుసుాంది చెపుప. అదీగాక్ అరుునుడు క్ూడ్ా గ్ురువుగారికి అంద్రికీ మించిన గ్ురు ద్క్రణ ఇచాుడు
తెల్ుసా?’

‘ఏమిటది తాతయ్యయ?’

‘భబరతంల్ో దరిపది పేరు వినాారు క్దా ... ఆ దరిపది తండ్రి ద్ుిపద్ుడు ... దరి ణుడు చినాపుపడు ఒకే
గ్ురువు శిష్ుయల్ు. పెద్దయ్యయక్ రాజయిన ద్ుిపద్ుడ్ర వద్ద క్ు పేద్రిక్ంతో బ్బధ్పడుతునా దరి ణుడు వెళ్లల తన
పిల్లవాడ్ర కోసం ఒక్ గోవును దానమియ్యమని అడ్రగితే అతడు తీవింగా అవమయనించాడు. మన అరుునుడు
గ్ురువుగారి మనసుల్ోని అవమయనానిా అరధం చేసుక్ుని ... ఏం చేసాడ్ర తెల్ుసా? ఆ ద్ుిపద్ుడ్ర మీద్కెళ్లల
ఓడ్రంచి గొల్ుసుతో క్టటేసి ... దరి ణుడ్రకి కానుక్గా సమరిపంచాడు. తరావత దరి ణుడు అతనిా క్షమించి
వదిల్ేసాడనుకోండ్ర. అంతెంద్ుక్ు బ్ంగారూ ... మన మయజీ రాష్ే ప
ా తి సరేవపలిల రాధాక్ృష్ణ నగారు ఒక్పుపడు
టీచరుగా పనిచేసినవారే ... మదాిసు విశ్వ విదాయల్య్ంల్ో ప్ర ి ఫెసరుగా క్ూడ్ా పనిచేసిన ఆయ్నంటట అక్కడ్ర
విదాయరుధల్క్ు ఎంత అభమయనమంటట ... ఓ సంద్రభంల్ో ఆయ్నెకికన గ్ురాపు బ్గీగక్ునా గ్ురాాల్ను తపిపంచేసి,
విదాయరుధల్ే ఆ బ్గీగని ల్యక్ుకంటూ వెళ్ల లరట. అంతటి గౌరవం ల్భంచింది ఆయ్నక్ు ... తెల్ుసా? అంత గొపపది
మన గ్ురు సంపిదాయ్ం’ సుంద్రమమగారు ముగించింది.

‘ఇపుపడవన్నా ఏమయ్యయయి తాతయ్యయ?’

‘ఇంకా ఇల్యంటి చినా ఊళ్ల ల్ోలనూ, పల్లల జీవితంల్ోను మిగిల్ే ఉనాాయ్మయమ. మనం ఆశ్వవయ్ుజ
మయసంల్ో చేసుక్ునే ద్సరా పండగ్ల్ోల ఇక్కడ ఏం చేసా ారనుక్ునాావు? ద్సరా సమయ్ంల్ో టీచరుల బ్బణాల్ు

39
పటుేక్ునా పిల్లను వెంట వేసుక్ుని పితి ఇంటికి వసాారు. అయ్యవారికి చాల్ు అయిద్ు వరహాల్ు... పిల్ల
వాళ్ల క్ు చాల్ు పపుప బ్ల్యలల్ు...విచుు రూప్ాయ్యితే పుచుుక్ుంటబము... ద్సరాక్ు వసిా మని విసవిసల్ు
పడక్ చేతిల్ో ల్ేద్నక్ అపిపవవరనక్... అంటూ ప్ాడుతోంటట ఎంత ముచుటగా ఉంటుందర ? మీనానాా,
బ్బబ్బయి, అతా ....ఊళ్లల పిల్లల్ు ... మయ చినాపుపడు మేమూ... క్ూడ్ా అల్య బ్బణాల్ు పటుేక్ుని తిరిగిన
వాళ్ల మే...ఎంత సరదాగా ఉంటుందర ద్సరా వసేా ...ఈసారి మీరు ద్సరా సెల్వుకి ఇక్కడ్రకి వసేా చూద్ుదరుగాని.’
‘ఏవండ్ర య...మనవల్కి క్బ్ురల తోనే క్డుపు నింపేసా ారా భోజనం చెయ్యనివవరా’ ముసిముసినవువ
నవివంది సుంద్రమమ.

‘ఉరుమురిమి మంగ్ల్ం మీద్ పడ్రంద్ని...నువువ క్థల్ు చెబ్ుతూ కాల్క్ేపం చేసి ననాంటబవేమిటి?

ఏమరాా...క్డుపుల్ో ఎల్క్ల్ు పరుగెడుతునాాయ్య? ల్ేదా?’

‘అబ్బా...నిజంగానే క్బ్ురల తో క్డుపు నిండ్రప్ో యింది తాతయ్యయ!’

‘న్న మనమల్ు న్న మీద్ ఈగ్ని క్ూడ వాల్నియ్యరు సుమయ?’

‘ఈ శుభ సమయ్ంల్ో ఓ మంచి పద్యమంద్ుకో తాతయ్యయ’ క్మల అడ్రగాడు. సుబ్బారావుగారికి

ఎక్కడల్ేని హుష్ారు వచేుసి రాగ్య్ుక్ా ంగా పద్యమంద్ుక్ునాారు.

‘దొ రల్ు దర చల్ేరు, దొ ంగ్ల్లతా ుక్ప్ో రు,

భబితృ జనము వచిు పంచుకోరు

విశ్వ వరధనంబ్ు విదాయధ్నముమరా

ల్లిత సుగ్ుణజాల్! తెల్ుగ్ుబ్బల్!

ఆయ్న పద్యం వింటూంటట సుంద్రమమగారికి నాటక్ం విష్య్ం గ్ురొాచిుంది.

‘అనాటుే ఇవాళ్ మనం భోజనాల్ు చేసాక్ గ్ుడ్ర ద్గ్గ రకి వెళ్ద లం. అమల్యపురం గోరక్షణ నాటక్
సమయజం వారు నాటక్ం వేసా ునాారు.’

‘అవునరోాయ మీ బ్బమమ చెపేప దాకా నేనూ మరేుప్ో య్యను సుమీ! గ్ురుభకిా, సేవానిరతి, ద్ృఢ
సంక్ల్పం గ్ల్ వారికి గోసేవ దావరా బ్ిహమజాానం ప్ాిపిా సుాంది అని చెపేప సామవేదాంతమెైన ఛాందర గోయపనిష్త
ల్ోని సతయకాముని క్థ నాటక్ంల్య వేసా ునాారు..’

40
 ‘అయితే బ్బమయమ తొంద్రగా తినేదద ాం. పెటే య
ె ’ పిల్లలిద్ద రి ఉతాిహం చూసి ప్ర ంగిప్ో యింది
సుంద్రమమ.

‘ల్ేడ్రకి ల్ేచిందే పరుగ్నాటుే, ఇందాకేమో క్బ్ురల తోనే క్డుపు నిండ్రప్ో యింద్నాారు. ఇపుపడ్ేమో
పెటే య
ె తినేదద ాం అంటునాారు.’

‘నువేవ చెప్ాపవుగా బ్బమయమ నాటక్ం చూదాదమని...’

మరాాడు ఉద్య్మే ప్ో టీ పడుతూ తలిల కి ఫో న చేసారు క్మల, పిియ్యంక్.

‘అమయమ! విహారయ్యతి బ్ద్ుల్ు ఈ శ్ల్వుల్ోల తాతా బ్బమమ ద్గ్గ రకి రావడం ఎంత మంచిద్యిందర !
ఇపుడు అనాయ్య ననాసల్ు కొటే డమే ల్ేద్ు’ సంతోష్ంతో అంది పిియ్యంక్.

‘ఇక్మీద్ట సెల్వుంటట మన పల్లల టూరికి రావడమే. మయతో బ్బటు నువూవ రావాలి. న్నక్ు ఎంత
జాానమొసుాందర తెల్ుసా అమయమ?’

కొడుక్ు క్మల మయటక్ు డ్రల్లల ల్ో ఫో న ద్గ్గ ర నిల్ుచుండ్రప్ో యిన మందాకిని మనసుల్ోనే దీరఘంగా
నిటూ
ే రిుంది.

తలిల తో మనవడంటునా మయటను వింటునా సుంద్రమమ, సుబ్బారావుగారు ప్ర ంగిప్ో య్యరు.

‘వీళ్ల
ల వచిున ద్గ్గ ర నుంచీ వాళ్ల కిష్ేమెైనవి చేసిపెటేడం, పల్లల అంతా తిపిప, అన్నా వివరించడం అసల్ు
సమయ్మే తెలియ్డం ల్ేద్ు. ఇక్మీద్ట ఒంటరితనం బ్బధించద్ు. సెల్వుల్ోల మనమల్ుంటబరు. మళ్లల
సెల్వుల్ు వచేుదాకా వాళ్ల మధ్ుర సమృతుల్ు తోడుగా ఉంటబయి.’

***0***

41
 కొత్త దారి
పకకి శివ పరసాద రావు

"మమ్మీ! క్యాంపస్ సెలక్షన్ వచ్చాంది"

సెల్ ఫో న్లో స్యి గ ాంతు వినగ్న్ే ఎాంతో చెపపలేనాంత
ఆనాందాంతో ప ాంగిపో తూ, "ఎాంతర్ ప్యకేజి?" ఆతరాంగ్
అడిగిాంది సుధామయి.
"మూడు లక్షల అరవై వేలు!" చెప్పడు స్యి.
“అాంటే న్లకు ముపపయి వేలు అాంతేన్ా?" నీరసాంగ్ పలికాంది సుధామయి గ ాంతు.
"అాందరికీ అాంతే మమ్మీ ... రాండేళ్ోలో మరో కాంపెనీ మారితే, ఇాంక్ ఎకుువ వసుతాందిలే"
"అది క్దుర్ ... భావేశ్ క పది లక్షలట కదా..."
"సరే మమ్మీ...." సెల్ ఫో న్ కట్ చేస్డు స్యి.
సుధామయి మళ్లో వాంటన్ే రిాంగ్ చేసాంది.
"ఎపపపడొ సత ున్ాావ్ ర్?" అడిగిాంది.
స్యి చెన్ైాలో బీ టెక్ చదువపతున్ాాడు.
"రేపప బయలుదేరుతున్ాాను!" చెప్పడు.
"ఏ టెన్
ై క?"
"ఇాంక్ తెలీదు మమ్మీ... న్ేను ముాందు వైజాగ్ వళ్లో , తరువ్త హైదర్బాద్ వస్తను"
"వైజాగ్ ఎాందుకుర్...?" గ్భర్గ్, సీరియస్ గ్ అడిగిాంది.
"ఎాందుకేమిటి? తాతగ్రిక, న్ానమీక చెప్పలి!"
"ఏాం అకురలేదు.... ఫో న్లో చెబితే చాలు!" కోపాంగ్ అాంది సుధామయి.
"సవయాంగ్ చెప్పలి... న్ేను వళ్తతన్ాాను!" అాంటూ ఫో న్ కట్ చేస్డు.
పెదవి కొరుకుుాంది సుధామయి. ఓ పది నిముష్ల తరువ్త ఆలోచనల నుాండి తేరుకుని భరత భాన్లజీక
ఫో న్ చేసాంది.
"స్యి క క్యాంపస్ వచ్చాందాండీ!"
"ఏ కాంపెనీ...?" అడిగ్డు భాన్లజీ.

42
"అవేమ్మ చెపపలేదాండీ... కనీసాం క్యాంపస్ వచ్చాంది అని అయిన్ా చెప్పడు. ఇపపపడు వైజాగ్ వళ్తతన్ాాడు..
తాతక చెపపడానిక.... !" చ్వరి మాటలోోని వటక్రాం గమనిాంచ్ భారయ సో ది మరి వినలేనటల
ో ,
"సరే...న్ేను కొాంచెాం బిజీగ్ వపన్ాాను!" అన్ాాడు.
"ఎపపపడు ఉాండదు మ్మకు బిజీ... ఈ రోజైన త ాందరగ్ రాండి.. గుడిక వళ్దాాం!"
"సరే..." ఫో న్ పెటే స్డు.
ఇాంటలో అటూ, ఇటూ క్లు క్లిన పలిో లా తిరిగిాంది. కొడుకు క్యాంపస్ వచ్చాందన్ే ఆనాందాం కన్ాా, వ్డు
తాత దగగ రకు వళ్ో డమే ఎాంతో చేదుగ్ తోచ్ాంది! ఎనిా ఆశలు పెటే లకుాంది కొడుకు మ్మద... వ్డు పపటే గ్న్ే
అతాత, మామలతో ఇక కలిస ఉాండకూడదని నిరణయిాంచుకుని, వైజాగ్ నుాండి హైదర్బాద్ టారనసఫర్
అయియయవరకు భరత ను నిదర పో నివవలేదు.
ఇక వైజాగ్ విడిచ్పెటే స్క ... న్మీదిగ్ అతాత, మామల ర్కపో కలను అాంచెలాంచెలుగ్ నిషేధిాంచ్ాంది!
కొడుకు చదువప ప్డవపతుాందనీ, పరీక్షలనీ అలా అలా వ్ళ్ళను ర్కుాండా చేసాంది. పదవ తరగతి
వరకు ఖరీదెైన క్న్వాంట్ లో చదివిాంచ్న్ా, అాంతో, ఇాంతో మాంచ్ మారుులు వచ్చన్ా... ఇాంటర్ లో ఐ. ఐ. టి,
ఎాంసెట్ కోచ్ాంగులూ ఆశాంచ్నాంత మాంచ్ ఫలితానిా ఇవవక పో వడాంతో, ఆఖరుకు డొ న్ేషన్ కటిే మదారస్ లో
జాయిన్ చేశ్రు. బీ టెక్ క సాంవతసర్నిక ఐదు లక్షలాంటే మాటలు క్దు. మనవడి చదువపకు ఎటలవాంటి
స్యాం చేయలేని ఆ ముసలాళ్ో దగగ రకు స్యి వళ్ో డాం సుధామయిక అసలేాం నచచలేదు!
కొడుకు మళ్లళ ఫో న్ చేసాంది.
"స్యిీ... డాడీ నీ కోసాం ఎదురు చూసుతన్ాారు. ముాందు నువపవ ఇకుడిక వచేచసేయ్"
"న్ేను వైజాగ్ టెన్
ై లో వపన్ాాను ... మూడు రోజుల తరువ్త వస్తను!" చెప్పడు.
కొడుకు సమాధాన్ానిక సుధామయి మొహాం వ్డిపో యిాంది. న్ాలుగేళ్ళ ప్రయాం నుాండి తన కొడుకుని ఆ
ముసలాళ్ళక దూరాంగ్ ఉాంచ్న్ా, వ్డిక మాతరాం ఎాందుకాంత అభిమానమో? అరథాం క్దు! ఒకుస్రి
ఆమెకు దుఖాం ముాంచు కొచ్చాంది.

***

భాన్లజీ అతని తలిో తాండురలకు ఒకుడే కొడుకు. సతయన్ార్యణ ఎలిమెాంటరీ సూుల్ టీచర్. భాన్లజీని బాగ్న్ే
చదివిాంచారు. డిగీ అయాయక బాయాంకులో ఉదయ యగాం వచ్చాంది. ఆ రోజులోో బాాంక్ ఉదయ యగమాంటే మాంచ్ గ్ోమర్.
భాన్లజీక పెళ్లో సాంబాంధాలు బాగ్ ర్స్గ్యి. సతయన్ార్యణ పెదదగ్ కటా, క్నుకలను ఆశాంచకుాండా

43
మాంచ్ సాంపరదాయాం ఉాంటే చాలు అని, వచ్చన సాంబాంధాలలో అమాీయి రూపాం, న్మీదితనాం చూస
సుధామయిని కోడలిగ్ ఎాంచుకున్ాారు.
సతయన్ార్యణకు మదిదలప్ల ాంలో స ాంత ఇలుో ఉాంది. కొడుకూ, కోడలితో హాయిగ్న్ే ఉాండేవ్ళ్తళ.
సుధామయి డెలివరీక కనావ్రిాంటిక వళ్లో , కొడుకు పపటాేక అతత వ్రిాంటిక వచాచక ఆమె అసలు గుణాం
బైటపడిాంది. చకుని రూపాం వనుక సాంకుచ్తమెైన ఆమె మనసు, బైటక కనబడే న్మీదితనాం మాటలన
దాగిన స్వరధ ాం తెలిస్క.. శ్ాంతమీ, సతయన్ార్యణ కుమిలిపో యారు.
ఇాంటలో పరతీ చ్నా విషయానిక జరిగే ర్దాధాంతాం కన్ాా, అటూ, ఇటూ చెపపలేక నలిగి పో తునా కొడుకుని
చూస్క.. సతయన్ార్యణ క్సత ాంత దూరదృషే తో ఆలోచ్ాంచ్, కొడుకు హైదర్బాద్ బదిలీ విషయానిా తాన్ే
బలపరిచాడు. కొడుకుని వదిలి ఉాండలేని శ్ాంతమీ కూడా భరత ఆలోచనని క్దనలేక పో యిాంది!
భాన్లజీ హైదర్బాద్ వళ్లో పో యాక కొడుకుని, మనవడిని చూడాలని ఆరు మాస్లకోస్రైన్ా వళ్ళళవ్ళ్తళ.
కొడుకుక, మనవడిక ఇషే మని శ్ాంతమీ కషే పడి ఇాంటలో జాంతికలు, సునుాాండలు లాాంటి ఎన్లా రక్లు చేస
తీసుకువళ్ళళది. కోడలి ఇాంటిలో గసుేలా ఉాండకుాండా తనకు తోచ్న స్యాం చేసేది. ఓ న్ాలుగు రోజులు
గడిచాక సుదామయి ఇక భరిాంచలేకపో యియది. పలాోడి చదువప సరిగగ ్ స్గడాం లేదని, ఖరుచలు పెరిగ్యనీ,
గ ణుగుతూ ఉాండేది.
అపపటికీ సతయన్ార్యణ స్యాంక్లాం బైటిక వళ్ళోటపపపడు 'ఏాం క్వ్లో' అడిగి మరీ తెచేేవ్డు. భాన్లజీ
మాతరాం అభిమానాంగ్న్ే ఉాండేవ్డు. సెలవపరోజు తలిో తాండురలకు మాంచ్ పరదేశ్నికో, గుడికో తీసుకు
వళ్ళళవ్డు. క్నీ, భాన్లజీ బాాంక్ క వళ్ీళక సుధామయి నరకాం చూపాంచేది. చదువప స్గలేదన్ే వాంక పెటే ి
తాత, న్ానామీల దగగ ర వపాండే స్యిని చ్తకబాది, తన గదిలోక తీసుకుపో యి తలుపపలు మూసేది.
డెైనిాంగ్ టేబుల్ మ్మద భోజన్ానిక అనీా విసురుగ్ పడేస "పీకలదాక్ తినాండి" అని అరిచేది.
అపపటికీ "ఏాంటమాీ సుధా... మా ర్క నీకు ఏమెైన్ా ఇబబాందిగ్ వపాంటలాందా?" అని అడిగిన మామగ్రిక
"ఇాంతమాంది పో షణ మా వలో క్దు!" అాంది.
"అదేాంటమాీ...అలాగాంటావ్, ఎపపపడయ ఆరు మాస్లకోస్రి ఒకుగ్న్ొకు కొడుకు ఇాంటిక వచ్చ, వ్రాం
రోజులు వపాండే భాగయాం కూడా మాకు లేదా?" అని శ్ాంతమీ కళ్ళ నీళ్ో తో అడిగితే ,
"మా బరతుకు మమీలిా ఎాందుకు బతకనివవరు?" అాంటూ అరిచేది.
ర్తిర పూట భోజన్ానిక తనకూ, భరత కూ వేరుగ్ వేడి వేడిగ్ వాండుకుని, మధాయనాాం మిగిలిన అనాాం, ఫ్రడ్జ్
లోని కూరలు మామగ్రిక వడిడాంచేది.
"మ్మ మామగ్రిక చలో టి పదార్ధలు పడదమాీ... క్వ్లాంటే న్ాకు పెటే ల!" అని శ్ాంతమీ అనాాందుకు పెదద
ర్దాదాంతాం చేసాంది.

44
వ్రాం, పది రోజులు వపాందామనుకునా వ్ళ్తళ.. న్ాలుగు రోజులకే తిరుగు ముఖాం పటేేవ్ళ్త
ో !
ఎపపటికపపపడు జరుగుతునాది కొడుకు చెబుదామని అనిపాంచ్న్ా, ఎలా చెప్పలో తెలిసేది క్దు. అపపటికీ
శ్ాంతమీ ఓ స్రి కొడుకుతో "భానూ...మేమాంటే సుధకు పడటాం లేదుర్..." అని చెబితే "అదేాం లేదు...
సరుదకుపో వ్లి!" అని అనడాంతో ఇాంకేాం మాటాోడలేకపో యిాంది.
భాన్లజీ హో సాంగ్ లోన్ కీ, క్ర్ లోన్ కీ అతాత, మామా ఎాంతో కొాంత స్యాం చేసేవ్ళ్తళ. ఆ సమయాంలో "మ్మ
న్ానా ఏమిచాచడు?" అని భరత ను దెపప ప డుసూ
త ఉాండేది. నిజానిక మామగ్రు ఎలిమెాంటరీ సూుల్ టీచర్
అనీ, ఏదయ చ్నా ఇలుో సాంప్దిాంచుకుని, చాలీ చాలని పెనషన్ తో తమ బరతుకేదయ తాము గడుపపతున్ాారనీ
తెలిసకూడా తెలియనటలే ఉాంటూ, ఏదయ అనడాం ఆమెకే చెలిోాంది. ఇవనీా చూసూ
త , గమనిసూ
త పెరిగిన స్యిక
కొాంచెాం పెదదవ్డు క్గ్న్ే, తన మమ్మీక ఎాందుకో తాత, న్ానమీ అాంటే ఇషే ాం లేదు అన్ే విషయాం అరధాం
అయియాంది. సెలవపలకు వైజాగ్ వచ్చనపపపడు, న్ామ మాతరాంగ్ అతాత మామ గ్రిాంటలో ఓ రాండు రోజులుాండి
తన కనావ్రిాంటిక వళ్లో పో యియది.
కళ్ళ నీళ్తళ పెటే లకున్ే న్ానమీ, దిగ్లుగ్ చ్నాబో యిన తాతగ్రి మొహాలు చ్నాపపటి నుాండి గమనిసూ
త
వపాండే స్యిక.. ఒకొుకుటీ అరధాం క్స్గ్యి. తాతయయ, న్ానమీ అాంటే మమ్మీక ఇషే ాం లేదు, పెైగ్
అసహయాం కూడా! డాడీక మనసులో అభిమానాం వపన్ాా, బైటిక వయకత ాం చేయలేడని తెలుసుకునా స్యిక
తాతయయ, న్ానమీ అాంటే ఎాంతో ఇషే ాం. పసతనాంలో ఒళ్ళళ కూరుచాండబటలేకుని న్ానమీ చెపేప పపర్ణ
కధలు ఇపపటికీ గురుతన్ాాయి. తాత గ్రు కొనా కధల పపసత క్లు ఇపపటికీ అపపరూపాంగ్ దాచుకున్ాాడు.
తాతగ్రి పకున పడుకుని వినా.. ఎన్లా అదుుతమెైన, విాంతలూ, విశేష్లూ ఈ రోజుకీ మనసుని కదిలిసూ
త న్ే
ఉన్ాాయి.
ఇన్ాాళ్ో కు ఉదయ యగాం వచ్చన శుభవ్రత తో న్ానమీ, తాతగ్రిాంటిక బయలుదేర్డు స్యి.
"న్ానమాీ...!" అాంటూ చేతిలో బాగ్ విసరేస పరుగతిత వళ్లో వ్టేసుకునా మనవడిా చూస ఉకురి బికురి
అయియాంది శ్ాంతమీ.
పేపర్ చదువపకుాంటలనా తాతగ్రి పకుక వళ్లో భుజాలు కుదిపేసత ూ, "తాతా... న్ాకు జాబ్ వచేచసాంది"
ఇాంచుమిాంచు అరుసుతనాటలే చెప్పడు.
అకుడ ఆనాందాం ఆక్శమాంత ఎతు
త ఎగిసాంది.

***

45
మరుసటి రోజు ఉదయాం, సీతమీధార లోని శ్రీ వేాంకటేశవరుని ఆలయానిక వళ్లో తాత, న్ానమీలతో
అభిషేకాంలో ప్లగగన్ాాడు.
పూజ అాంతా అయాయక, తీరధాం తీసుకుాంటలనాపపపడు పాంతులు గ్రితో గరవాంగ్ "న్ా మనవడిక ఉదయ యగాం
వచ్చాంది" చెప్పడు సతయన్ార్యణ.
"శ్రీనివ్స అనుగీహ ప్రపత రసుత!" ఆశ్రరవదిాంచారు ఆయన.
గుడి నుాండి బయటకు ర్గ్న్ే ఇాంటిక వళ్ళడానిక శ్ాంతమీ కొాంచెాం త ాందరపడస్గిాంది.
"ఏాంటి? న్ానమాీ.... కాంగ్రు?" అడిగ్డు స్యి.
"నీకు టిఫ్న్ తయారుచెయాయలిర్... అపపపడే ఎనిమిది అవపతోాంది!" అాంది.
"ఇదిగో.. టిఫ్న్ రడీ!" అాంటూ స్యి ఆటల పలిచాడు.
ముగుగరూ ఆటలలో కూరుచన్ాారు. ఆటల టెైకూన్ హో టల్ ముాందు ఆగిాంది.
"హో టల్ క ఎాందుకు ర్...." అని తాత, న్ానమీ వ్రిసత ున్ాా, వ్ళ్ళను లోపలిక తీసుకళ్లో , వ్ళ్ళకషే మెైన
టిఫ్న్ ఆరడర్ చేస్డు. ఎాంతో సాంతోష పడిపో యారు.
మధాయహాాం భోజనాం మనవడిక ఇషే మెైన కూర తయారు చేసత ునా న్ానమీక, వాంటిాంటలో స్యాం చేస్డు.
సుమారు డబబయ్ ప్రయాంలో ఉనా తాత, న్ానమీలు ఇాంటలో, బైట వాంట పనులూ, బజారు పనులు
చేసుకుాంటూ ఇలా ఇాంక్ ఇబబాంది పడటాం ఏ మాతరాం నచచలేదు స్యిక.
ఆ స్యాంక్లాం బీచ్ క వళ్ీోరు ముగుగరూ.
"తాతగ్రూ... న్ాకు పో సే ాంగ్ బాంగళ్ూరు ర్వచుచ. అపపపడు మ్మ ఇదద రినీ న్ాతో తీసుకు వ ళ్లో పో తాను"
చెప్పడు స్యి.
మనవడి భుజాం మ్మద ఆప్యయాంగ్ చేయి వేసత ూ "అలాగే వస్తాం లేర్!" అన్ాాడు సతయన్ార్యణ.
"ఈ వయసులో ఇాంకకుడిక వస్తాం? ఏదయ ఇకుడే అలవ్టెైన బాంధు, మితురల మధయ అలా... అలా...
కడతేరిపో తే, అదే చాలు! క్కపో తే చ్వరి రోజులోో అయిన్ా కొడుకూ, కోడలు దగగ రుాంటే అాంతకు మిాంచ్న
అదృషే ాం, భాగయాం ఇాంకేముాంటాయి?" కొాంగుతో ఉబిక వసుతనా కనీాళ్ో ను వతు
త కుాంటూ అాంది శ్ాంతమీ.
"ఎాందుకు న్ానమాీ... న్ేను లేనూ!" ఆప్యయాంగ్ భుజాం మ్మద తల వ్లాచడు.
స్యి అభిమాన్ానిక ఎాంతో మురిసపో యార్ వృదధ దాంపతులు.

***

స్యిక బాంగళ్ూర్ పో సే ాంగ్ ర్గ్న్ే మమ్మీ, డాడీ లకు తన మనసులోని మాట సపషే ాంగ్ చెప్పడు.

46
భాన్లజీ క ష్క్ తగిలినటల
ో అయియాంది. సుధామయిక హిసే ర
ీ ియా వచేచసాంది. ఎాంత ర్దాధాంతాం చేయాలో
అాంత చేసాంది. క్నీ, స్యి చలిాంచలేదు!
"తాత, న్ానమీ ఇాంక ఒాంటరిగ్ అలా ఉాండటానిక వీలులేదు. మ్మరు మ్మ బాధయత మరిచ్పో తే అది మ్మ ఖరీ.
న్ా నిరణయాం ఫ్ెైనల్!" సపషే ాంగ్ చెప్పడు.
స్యి బాంగళ్ూర్ వళ్లో న న్ాలుగు రోజులకు భాన్లజీ ఫో న్ చేస "స్యిీ...న్ేను వైజాగ్ రికవస్ే టారనసఫర్
అడిగ్ను. ఒకటి రాండు న్లలోో ర్వొచుచ. తాతయయ, న్ానామీల గురిాంచ్ నువివాంక వరీీ అవవకు.
వ్ళ్ళను న్ేను చూసుకుాంటాను!" చెప్పడు.
"డాడీ ... మమ్మీక ఇషే ాం లేనిది మ్మరు మాతరాం ఏాం చేయగలరు? వదుదల ాండి!” అన్ాాడు.
"అది క్దుర్....." భాన్లజీ ఏదయ చెపపబో యాడు.
"డాడీ...తాతయయ, న్ానమీ న్ా దగగ ర ఉాంటే వ్ళ్ళకీ, న్ాకూ ఎాంతో బావపాంటలాంది!" చెప్పడు స్యి.
త లిస్రిగ్ తన కొడుకు గ ాంతులో చెకుు చెదరని దృఢతవాం , తుహిన్ాదిర అాంతెతత ు వయకత తవాంలా గోచరిాంచ్ాంది.
"స్యిీ.." అాంటూ ఇాంకేదయ చెపపబో యిన భాన్లజీక గుాండె గ ాంతులో కొటాోడటమాంటే ఏమిటల జీవితాంలో
త లిస్రిగ్ తెలిస చ్చాంది!!

***0***

47
 భారతీయo

నిష్టల సుబ్రహ్మణ్యం

"ఒరేయ్! అబ్బాయ్! నువ్వు ఎన్నైనా చెప్వు.

నువ్వు చేసo
ి ది నాకు నచ్చలేదు. 'ఆడపిలలకు ఎకుువ్
చ్దువ్వలు వ్దుు అంటే వినలేదు. ప్దో క్లలస్ వ్రకు
చ్దివింది చాలు, ఇక ఆపేయరల బ్బబ్ూ, పెళ్లల చేసద
ే ు ాం అనాైను. వినలేదు. చ్ూడు ఇప్వుడు అది ఏం చేసిందో ?"

రలమశలసిర గ
ి లరి తల్లల , గంగల భబగీరధీ సమానుల నన క్లమేశ్ురమమ గటటిగల అరచినటల
ల గల అంది. "అయ్యో! అయ్యో!! వలడు
ఎవ్డో తెల్లయదు, వలడి కులం ఏమిటో తెల్లయదు. వలడితో ఆ ఇకఇకలు, ప్కప్కలూ ఏమిటట? మన ఖరమ క్లకపో తే!"

"అమమ ఊరుక్ో! ఏమి క్లదులే. క్లసర చ్నువ్వగల ఉనైంత మాతాాన ఏమయంది? క్లలేజిలో చ్దువ్వతునైప్వుడు
ఇలాంటటవి మామూలే! క్లసర సేైహితుల మధ్ో నవ్వుతూ ఉంది అంతేగల! ఇంతలా ప్ాతోే కంగల ప్నిగటలికుని, ఈ ఫో టో,
మనకు ప్ంపించారు ఆంటే, వలళ్ళక్ి మన భబరతి అంటే, ఇష్ి ం లేక ఇలా చేసి ఉంటబరు. నేను రలతిా ట్న్
ని క్ే విశలఖప్టైం
వ్ళ్ర తను. సరేనా?"

రలజమండిా దగగ ర ఒక ప్లల టూరులో కృష్ణ శలసిర గ

ి లరి వీధిలో అందరూ వేద ప్oడితులే! ఎప్వుడూ ఆ వీధిలో వేద
పలరలయణా ఘోష్ వినిపిసర ూనే ఉంటలంది. ప్ాతి ఇoటోల హో మాగిై వ్లుగుతూనే ఉoటలంది. ఆ వీధిక్ి రలమశలసిర ి
తాతగలరి పేరే పెటి బరు. ఆయన ఎందరో బీద బ్బాహమణులను, చేరదీసి, ఉచితంగల వేద విదో బ్ో ధించి అందరిక్ి
ఉప్నయనాలు, పెళ్లలళ్ల ల చేయంచారు. రలమశలసిర ి కూడా, తాత గలరి పేరు నిలబ్ెటిడానిక్ి సలయశ్కురలా
ప్ాయతిైసురనాైరు. వీరిక్ి ఒకుతేర కూతురు. పేరు భబరతి. ఒకుతేర కూతురు అవ్డం వ్లన, అలాలరు ముదుుగల
పెంచారు. తనకు ఉనై శ్రదధ, ప్టలిదలతో ఎంసెట్ లో కూడా మంచి రేంక్ సంపలదించి, మెడికల్ లో ఫ్రా సరట్
సంపలదించ్ుకుంది. విశలఖప్టైంలో జాయన్ అయంది. మూడవ్ సంవ్తసరం చ్దువ్వతోoది. ఎప్ుటటక్ైనా మంచి
గైనక్లలాజిస్ి అవలలని క్ోరిక. దీనిక్ి క్లరణం లేక పో లేదు. వలళ్ల ఇంటోల ప్నిమనిషి, రలములమమ కూతురు క్లనుుక్ి,
సమయానిక్ి మంతాసలని దొ రకక, ఆ ప్లల టూరిలో ఎవ్రూ డాకిర్ లేకపో వ్డం వ్లన, రలజమండిా తీసుకువ్ళ్ల ల లోప్వ
మరణంచింది. అది మనసులో పెటి లకునై భబరతి ఎప్ుటటక్న
ై ా మంచి డాకిర్ అవలలని, ఆ ఊరిలోని ప్ాజలకు, సేవ్
చెయాోలని నిరణయంచ్ుకుంది.

***

48
భబరతి పర ా దుుటే క్లలేజిక్ి వ్ళ్లడానిక్ి తయారు అవ్వతుంటే, హాసి ల్ ముందు ఆటోలో దిగన
ి తoడిని
ా చ్ూసి, చెంగున గంతి,
తండిా చెయో ఆపలోయంగల ప్టలికుని, కుశ్ల ప్ాశ్ైలు వేసర ూనే లోప్లక్ి తీసుకువ్చిచ, కురీచలో కూరోచబ్ెటి ట, మంచినీళ్లల,
తరువలత ఫ్లలస్ు లో క్లఫ్ర ఇచిచ, "ఏమిటట నానాై! వ్సురనైటల
ల , ఫో న్ చెయోకుoడా సడన్ గల వ్చాచవ్వ! మొనైనే కదా
నేను వ్చాచను. ఈ లోగలనే చ్ూడాలని అనిపించిందా? ఇంటోల అమామ, అమమమామ బ్బగునాైరల?" అంటూ ప్ాశ్ైలు
వేసింది.

"ఏమి లేదమామ! ఊరిక్ే వ్చాచను. నీ రూమ్ మేట్ లేదామామ? "

"దానిక్ి త ందర ఎకుువ్. క్లలసుకు వ్ళ్లలపో యంది!"

రలమశలసిర ,ి క్ొదిుగల బిడియ ప్డుతూ, జేబ్ుల ంచి సెల్ తీసి,ఆన్ చేస,ి తనకు వ్చిచన ఫో టో చ్ూపించాడు.

భబరతి ఆశ్చరోపో యంది. మొనై క్లలేజి ఫంక్షనలల, తను, కృష్ణ నవ్వుతూ ఉనై ఫో టో. అoతలా, చ్ుటూ
ి ఎవ్రూ
ప్డకుండా క్ేవ్లం తామిదు రూ మాతామే ఉనై ఫర టో ఎవ్రు తీశలరు? తన తండిక్
ా ి ఎవ్రు ప్ంపించారు? ఆలోచిసోర ంది.

"ఏమిటమామ? ఆలోచిసురనాైవ్వ? నాకు నీ మీద ప్ూరిర నమమకం ఉంది. నీకు తెలుసుగల మామమ సంగతి. మామమక్ి
మీ అమమ చ్ూపించి, ఎంతో మురిసిపో యందిట. ’అతర యో గలరూ! మన భబరతి ఎంత బ్బగుందో ఈ డాకిర్ డెస్
ా లో
అంటూ.’ అది అంతే ఆలోచించిoది. క్లనీ మీ మామమ గడుసు పిండం. వ్ంటనే, అందుకుంది. ‘ఏమిటీ ఇకఇకలూ
ప్కప్కలు అంటూ!”

"దాని క్ోసం నువ్వు వ్చేచసేవల? ఫో న్ చేసి అడగవ్చ్ుచ కదా? అయనా ఇప్వుడు ఏమెంది? నేనంటే క్ిటిని వలళ్లళ,
మొనై క్లలేజీలో ఫంక్షన్ జరిగన
ి ప్వుడు ఎవ్రో తీసి, నీకు ప్ంపించారు. నేను కనుకుుంటబను. మీరేమీ బ్ెంగ
పెటి స
ే ుక్ోకండి. నా సంగతి నీకు తెలీదా నానాై!"

"కనైవలళ్ళం మాకు బ్ెంగ ఉండదా తలీల ! సరే, నీకు ట్మ్

న అవ్వతోంది. నువ్వు వ్ళ్లళ. ఇకుడ మా ఫ్ెాండ్ ని ఒకసలరి
కలసి, వ్ళ్లలపో తాను. జాగరతర!!"

"సరే నానాై! అనవ్సరంగల అంత దూరం నుంచి వ్చాచవ్వ!"

ఇదు రూ బ్యటకు వ్చిచ ఎవ్రి దారిని వలళ్లళ వ్ళ్లలపో యారు.

భబరతి క్లలేజ్ క్ి వ్ళ్ర లంటే రవి, తన క్లలస్ మేట్, కనిపించి "హలో! భబరతి గలరూ! మీ నానై గలరు వ్చిచనటల
ల నాైరు!"
అంటూ వ్క్ిల్లగల నవలుడు.

భబరతి "మా నానైగలరు వ్చిచనటల

ల మీక్లా తెలుసు?" రవి మీద అనుమానం వ్చిచంది. తన తండిా రలవ్డం,
వ్ళ్లలపో వ్డం అంతా ఒక అరగoటలో అయపో యంది. ఆయన రలవ్డo క్లనీ వ్ళ్లలపో వ్డం క్లనీ, ఎవ్రు చ్ూడలేదు. మరి

49
ఇతనిక్ి ఎలా తెల్లసింది? అంతే క్లకుండా అతను వ్క్ల్ల
ి గల నవ్ుడం తనక్ి నచ్చలేదు. ఇంతలో క్లలేజి రలవ్డంతో, తన
ఆలోచ్నలక్ి సుసిర ప్ల్లక్ి, తన క్లలస్ రూమ్ లోక్ి వ్ళ్లళపో యంది. రండవ్ పరరియడ్ అయపో యాక, టీ తాగటబనిక్ి క్లంటీన్
క్ి వ్ళ్లళంది. తనతో బ్బటల జానక్ి, సావ్ంతి కూడా వ్చాచరు. ఫ్ెంా డ్స ఇదు రూ జోక్స వేసుకుoటూ ప్కప్క నవ్వుతునాైరు.
క్లనీ, భబరతి మాతాం తన తండిా రలవ్డం ఆ ఫో టో, వీటట గురిoచే ఆలోచిసోర ంది. ఇదంతా ఆ రవి చేసి ఉంటబడు. లేకపో తే
పర దుుట ఆ వ్క్ిల్ల నవ్వు ఎందుకు నవ్వుతాడు?

"భబరతీ! ఏమిటే! క్లంటీన్ క్ి వ్చిచ ఆ ప్రధాోనం?" జానక్ి అడిగింది.

"ఏమి లేద,ే పర దుుట నానై వ్చాచరు!"

"మంచిదే కదే! మీ మామమ తినడానిక్ి ఏమెనా ప్ంపిందా? "

"ఆ! ప్ంపిoది. ననుై తినమని మా నానైని ప్ంపింది."

"అదేమిటే? మీరు విజిటేరయ

ి న్స కదా?"

జానక్ి, సావ్ంతి ప్కుుమని నవలురు.

భబరతిక్ి నిజంగలనే క్ోప్ం వ్చిచ "ఉండండి. మీ జోక్స. . అసలే చిక్లకుగల ఉంది!" గటటిగల అంది

"ఏమయంది?" సావ్ంతి అడిగింది.

భబరతి పర దుుట తన తండిా వ్చిచన విష్యం, తను, కృష్ణ ఉనై ఫో టో.. ఆ విష్యాలు చెపుి oది. ఎవ్రు ఆ ఫో టో తన
తండిక్
ా ి ప్ంపించారో అని, తనకు రవి మీద అనుమానం అని చెపుి ంది

"వలడే అయ ఉంటబడు. వలడే అలాంటట ప్నులు చేసర లడు!" జానక్ి అంది.

"నువేు క్లలంలో ఉనాైవే? దానిక్ోసం ఇంతగల వ్రీర అయపో వ్డం ఎందుకు? ఈసలరి మళ్ళళ అలాoటట వ్ధ్వ్ వేషలలు
వేసేర చెప్వు, వలడిక్ి బ్ుదిధ చెబ్ుదాం.." అంది సావ్ంతి. ఆమె ధెనరోం గల అమామయ.

ఈలోగల కృష్ణ వ్చాచడు

"భబరతి గలరూ! ఏమిటీ డల్ గల ఉనైటల

ల ఉనాైరు? మీ ఫ్ెాండ్స ఒక ప్ాకు నవ్వుకుంటలనాైరు. మీరు ఏదో ఆలోచ్నలో
ఉనాైరు?" అంటూ అడిగలడు.

"ఏమి లేదండీ. ఇoటోల ఏవో సమసోలు. పర దుుట మా నానై గలరు వ్చాచరు."

50
"అవ్వనా! అయనా, సమసోలు లేని ఇలుల ఉంటలందా? సమసోలు వ్సేర , సలమరసోoగల ప్రిష్ురించ్ుక్ోవలల్ల. అంతే గలని,
అదే ఆలోచిసూ
ర మనసు పలడు చేసుక్ోకూడదు. ఏమంటబరు?"

ఆ సమయంలో కృష్ణ ఎంతో అనుభవ్ం ఉనైవలడి లాగల కనిపించాడు. మొదటటసలరిగల కృష్ణ మీద తన ఆలోచ్నలు
చ్ుటలిముటబియ. నిజంగల కృష్ణ బ్బగుంటబడు. అందమెన నేతాాలు, చ్ురుక్ైన చ్ూప్వ, కోటేరు ముకుు, ఒకసలరి చ్ూసేర
మళ్ళల మళ్ళళ చ్ూడలనిపించే అతని ముఖo. చాలా తెల్లవ్న
న వలడు.

"ఏమిటండి బ్బబ్ు! అంత ప్రధాోనం!" అనాైడు కృష్ణ .

అప్వుడు ఈ లోకంలోక్ి వ్చిచ "అబ్బా ఏం లేదండి. అదుగో బ్ెల్ క్ొటబిరు. ప్దండి, వ్ళ్లలపో దాం!"

జానక్ి, సావ్ంతి కూడ లేచారు. అందరూ క్లలస్ క్ి వ్ళ్లలపో యారు.

***

సలయంతాం రూమ్ ముందు క్ోరటన్ మొకుల దగగ ర కూరుచని, ప్వసర కం ప్టలికుంది. అబ్బా! మనసు మొదటటసలరిగల
అదుప్వ తపిుంది. తండిా పర దుుట సెల్ లో చ్ూపించిన ఫో టో కళ్ల ముందు తిరుగుతోంది.

రవి తమ ఫర టో తీసి మంచి ప్ని చేశలడా? మొదటటసలరిగల రవిక్ి మనసులో థేంక్స చెప్వుకుంది.

చ్! ఛ! ఏమిటట? ఎప్వుడూ లేనిది, తన మనసు తన మాట వినడం లేదు. చేతిలో ప్వసర కం ఉందనైమాటే క్లనీ,
చ్దివినదే మళ్ళళ మళ్ళళ చ్దువ్వతోంది. అతి కష్ి ం మీద మనసు ఆధీనంలోక్ి తెచ్ుచకుని, తన రూమేమట్ ప్దమని ‘అలా
గుడి దాక్ల, వ్ళ్ు తము వ్సలరవల’ అని అడిగింది. ప్దమ సరే అంది. రూమ్ తాళ్ం వేసి ఇదు రూ బ్యలు దేరలరు. క్లలేజ్
క్లంప్స్ లో వినాయకుడి గుడి ఉంది. సలయంతాం వేళ్ సూ
ి డెంట్స అందరూ అకుడ చేరుతారు. ఆ గుడిక్ి అబ్బాయల
హాసి ల్ దాటట వ్ళ్ల తల్ల. అబ్బాయల హాసి ల్ వ్చేచసరిక్ి, భబరతి కళ్లళ అనుక్ోకుండానే అటల వ్ప్
న వ తిరిగలయ.

"ఏమిటట? ఇవలళ్ నాకు ఏమెంది? క్లలేజిలో చేరి మూడు సంవ్తసరలలు అయంది. ఎప్వుడూ అబ్బాయల హాసి ల్ క్ేసి
చ్ూడలేదు" తనలో తానే గొణుకుునైటల
ల గల అనుకుంది.

‘ఏమిటట తల్లల ! ఏమయంది నీకు? అలా గొణుకుుంటలనాైవ్వ?"

"ఏమి లేదులే ప్ద!" అంది క్లనీ, మనసులో కలవ్రoగల ఉంది.

గుడిక్ి వ్ళ్లల వినాయకునిక్ి దండం పెటి లకుని, బ్యటక్ి వ్చేచసరిక్ి క్ొదిుగల దూరంగల జానక్ి, సావ్ంతి ఇంక్ల క్ొంతమంది
ఫ్ెాండ్స కనిపించారు. క్లసేసప్వ కూరుచని మాటబలడి, భబరతి, ప్దమ రూమ్ క్ి వ్చేచశలరు.

***

51
ఒకరోజు రలమశలసిర ి ఇంటట అరుగు మీద కూరుచని, వేద విదాోరుుల చేత సంసుృత శలలక్లలు వ్లల వేసర ునాైరు. అంతలో
పో స్ి మెన్ వ్చిచ ఉతర రం ఇచిచ వ్ళ్లళపో యాడు.

అది చ్ూసిన క్లమేశ్ురి "ఎకుడనుంచిరల అబ్బాయ్! ఉతర రo?” అంటూ అడిగింది.

రలమశలసిర ి కవ్ర్ తీసి," రలమనాధ్ం దగగ ర నుంచి" అని తల్లల క్ి సమాధానం చెపిు, ఉతర రo చ్దివలడు.

"ఏమంటబడు ఏమిటట?”

"ఏముందీ? మామూలే. మన భబరతిని వలడి క్ొడుకు వలసుక్ి ఇచిచ పెళ్లల చెయోమంటబడు. పలతపలటే కదా!"

"వలడు అడగడంలో తపేుముందిరల? దానిక్ి బ్బవ్ వ్రసే కదా?”

"బ్బగుందే అమామ! వలడి చ్దువేమిటట? మన అమామయ చ్దువేమిటట?"

"చ్దువ్ందుకురల? ముపెను ఎకరలల పర లo ఉoది. పెళ్తళనిై దివ్ోంగల పో షించ్ుకుంటబడు. అoత కంటే ఏమి
క్లవలల్లరల?"

"పర లం ఎవ్రిక్ి క్లవలల్ల? డాకిర్ చ్దివి, ఈ ప్లల టూరు రత

ై ుని పెళ్లల చేసుకుంటలందా? అయనా దాని చ్దువ్వ ప్ూరిర అవలల్ల
కదా? తరువలత చ్ూదాుములే!"

ఇక లాభం లేదనుకుని క్లమేశ్ురమమ మాటబలడకుండా లోప్లక్ి వ్ళ్లలపో యంది.

***

భబరతి, "ప్దామ! నేను అలా బ్ుక్ షలప్ క్ి వ్ళ్లల వ్సలరను. క్ొనిై బ్ుక్స, రిక్లర్స ్ క్ొనుక్ోువలల్ల!” అని రూమేమట్ క్ి చెపుి ,
బ్యటకు వ్ళ్లలoది.

భబరతి బ్ుక్స క్ొనుకుుని వ్సురంటే, దారిలో కృష్ణ కనిపించాడు.

"హలో భబరతి గలరూ! ఏమిటట? ఇలా వ్చాచరు?"

"బ్ుక్స క్ొనుకుుందుకు వ్చాచను. ప్ని అయపో యంది. రూమ్ క్ి వ్ళ్లలపో తునాైను!"

"నేను ఇప్వుడే రూమ్ లోంచి బ్యటక్ి వ్చాచను. తల నొపిుగల ఉంటే, టీ తాగుదామని .. మీరూ రలకూడదూ! ఇదు రం
కల్లసి వ్ళ్లలపో వ్చ్ుచ!” అంటూ ఇదు రు అకుడే ఉనై హో టలోలక్ి వ్ళ్లళరు.

ఏవో కబ్ురుల చెప్వుకునాైరు.

52
“వ్ూరిలో సుంతంగల హాసిుటల్ పెటి బలని ఉంది. ఎకుడా ప్నిచెయోను. ఒకరిక్ి తలవ్ంచి ప్ని చెయోడమూ, వలళ్లల
చెపుి నటల
ల ఉండటం నాకు ఇష్ి o ఉండదు. పేదలను ఆదుక్ోవ్డo, వలరిక్ి మెరుగయన సేవ్లు అందించ్డం, నా
అభిలాష్!" కృష్ణ తన ఆలోచ్నల గురించి చెపలుడు.

"చాలా బ్బగల చెపలురు. నేను మాతాo ఇప్వుడేమి చెప్ులేను. ఇoక్ల ఏమి అనుక్ోలేదు!"

భబరతిక్ి కృష్ణ అంటే ఇష్ి ం ఏరుడుతోంది. అతనిై చ్ూడాలనిపిసర ో ంది. కంటటక్ి ఎదురుగల కనిపిసేర,ఏం మాటబలడాలో
తెల్లయడం లేదు. ఇదేనా పేమ
ా అంటే? అతని గురించే ఆలోచిసోర ంది.

"భబరతి గలరూ! ఏదో ఆలోచిసురనాైరు?"

"అబ్బా! ఏమిలేదండి. ప్దండి.. ట్నం అవ్వతోంది."

ఇదు రూ ఎవ్రి రూం క్ి వలళ్ల

ల వ్ళ్లలపో యారు.

తన రూముక్ి వ్చిచoది క్లని, కృష్ణ గురించే ఆలోచ్నలు. నాలుగు సంవ్తసరలలుగల లేనిది ఇప్వుడేమిటట ఇలాగల?
అనుకుంది. ఇంక అతని గురించి, ఆలోచించ్డం మానేసి, ప్వసర కం లో తల దూరిచoది.

విజయవ్ంతంగల, చ్దువ్వ ముగిసింది. హౌస్ సరజన్ లో భబగoగల, క్లక్ినాడ మెడికల్ క్లలేజీలో భబరతిక్ి, తన
సేైహితురలలు జానక్ి అలాగే కృష్ణ కూడా అకుడే సరటల ల వ్చాచయ. విశేష్o ఏమిటంటే కృష్ణ వలళ్ల ఊరు క్లక్ినాడ.

***

ఒక రోజు సలయంతాం, క్లలేజీ క్ేంటీనల ల క్లఫ్ర తాగుతూ, భబరతి, కృష్ణ మాటబలడుకుంటలనాైరు.

కృష్ణ , అకసలమతు
ర గల, "భబరతి గలరూ! మీకు ఒక విష్యం చెపలులనుకుంటలనాైను!” అంటూ అడిగలడు.

"చెప్ుండి. మనసులో మనక్ి మోహమాటబలు ఎందుకు?" భబరతి అంది.

"మీకు నేను అంటే ఇష్ి ం ఉంటే నేను మిమమల్లై పెళ్లల చేసుక్ొందామని అనుకుంటలనాైను. మీకు కూడా ఆ ఉదేుశ్ోం
ఉంటే చెప్ుండి. లేకపో తే లేదు!"

సడన్ గల కృష్ణ అలా అడిగస

ే రిక్ి, భబరతి ఆశ్చరోపో యంది. ఇనాైళ్లల అతని మీద తనకు ఆ ఉదేుశ్ోం ఉనైప్ుటటక్ీ, తనూ
పెనక్ి చెప్ులేకపో యంది. అతనూ ఆ విధ్ంగల అనుమానం వ్చేచటటల
ల గల ప్ావ్రిరంచ్లేదు. ఇలా అతను అడిగస
ే రిక్ి
సమాధానం చెపలులో తెల్లయలేదు.

మళ్ళల కృష్ణ అనాైడు "మీరు ఆలోచించ్ుకుని చెప్ుండి. నేను ఎప్వుడూ ఈ ప్ాసర లవ్న తేలేదు. ఇంత సడన్ గల
అడిగేసరిక్,ి మీకు క్ొంచెం ఇబ్ాంది ఉండవ్చ్ుచ! మా వలళ్లళ నాకు పెళ్లల చెయాోలని అనుకుంటలనాైరు. మీరు అంటే

53
నాకు సదభిపలాయం ఉంది. ఎవ్రో ముకూు మొహం తెల్లయని వలరిని పెళ్లల చేసుక్ోవ్డo కంటే, మిమమల్లై చేసుకుంటే
మంచిదనిపించింది. మన ఈ ప్రిచ్యంలో మిమమల్లై నేను, ననుై మీరూ బ్బగల సి డీ చేసి ఉంటబము కదా? మనం
పెళ్లల చేసుకుంటే ఇదు రం కల్లసి, బ్బగల సంపలదించ్వ్చ్ుచ. ఎలాంటట ఒడిదుడుకులు ఉండవ్వ. ఏమంటబరు?"

భబరతిక్ి ఏమి చెపలులో తెల్లయలేదు. ననుై అతను పేమి

ా ంచ్డం లేదా? ఏదో పెళ్లల చేసుక్ోవలల్ల క్లబ్టటి, ననుై
చేసుకుంటే, ఇదు రి సంపలదన, బ్బగుంటలందని అతని ఆలోచ్నా? ఎంత సలురుం! తనకు, ముందునుంచీ, తన సుంత
ఊరులో పలాక్ీిస్ పెటి బలని, వీలయతే, హాసిుటల్ కటటించాలని తన క్ోరిక. తన ఆశ్ న్రవేరదా?

"ఏమిటట ఆలోచిసురనాైరు? త ందర ఏమి లేదు. ఆలోచించి చెప్ుండి!" అని వ్ళ్లలపో యాడు.

అకుడ క్లలేజీ లోనే హాసి ల్ లో హౌస్ సరజన్స బ్స ఇచాచరు . కృష్ణ సుంత వ్ూరు ఇకుడే క్లబ్టటి అతను వలళ్ళ ఇంటలలనే
ఉంటలనాైడు.

హాసి ల్ క్ి వ్ళ్లళపో య, ఆలోచ్నలోల ప్డింది.

'మిమమల్లై నేను పేమి

ా ంచాను. మీకు ఇష్ి మతే
ె పెళ్లల చేసుకుందాము' అని కృష్ణ అడిగి ఉంటే, వ్ంటనే ఒపేుసుకునే
దానిని. హు! ఇంక్ల నయం! త ందరప్డి, అతనిని పేామిసురనాైనని చెప్ులేదు.

ఇంతలో జానక్ి, సావ్ంతి కూడా రూమ్ క్ి వ్చేచశలరు.

"హలో మాడం! డాకిర్ భబరతి గలరూ! ఏమిటట? మా లోకంలోక్ి క్లసర వ్సలరరల?" అoది జానక్ి.

"ఇందాక, మేడo గలరూ, కృష్ణ గలరు కల్లసి క్ేoటటన్ లో టీ తాగలరులే. అప్వుడు ఏం మాటబలడుకునాైరో? ఏమో? దాని
గురించే అయఉంటలంది!" అంది సావ్ంతి.

భబరతి, భబరంగల "నిజమే!" అంది.

"అవ్వనా? మరింక ఎందుకు ఆలశ్ోం? ఏం జరిగిందో చెప్వు!" జానక్ి ఆతృతగల అడిగింది.

భబరతి జరిగింది అంతా చెపిుంది.

"ఈ మగవలళ్లళ ఎందుకు ఇలా ఆల చిసలరరో?" అంది సావ్ంతి.

"అందరు మగవలళ్ల ని అలా అనకు" అంటూ జానక్ి భబరతి వ్ప్

న వ చ్ూసింది.

"సరే, ఇంక ఈ టబపిక్ ఆపేయండి!" అంటూ భబరతి సరరయ

ి స్ అయపో యంది.

"నువ్వు, కృష్ణ అంటే ఇష్ి ప్డుతునాైవ్వ కదే! మరి అతనిని పెళ్లల చేసుక్ోవలలని లేదా?" సౌమోంగలనే అడిగింది.

54
"అంత కమరిియల్ గల ఆలోచిసురంటే, నేను చేసుక్ోలేను. నాకు బీదలకు ఉచితంగల సేవ్ చెయాోలని ఉంది. అతని
ఆలోచ్న ఏమిటో తెల్లసింది కదా! మా ఇదు రిక్ీ ఎలా పర తు
ర కుదురుతుంది?" భబరతి తన మనసులోని మాటని
భబవ్గరిితంగల చెపిుంది.

***

చ్ూసూ
ర ఉండగలనే, మెడస
ి న్
ి ప్ూరిర అయపో యoది. ఎవ్రి ఇళ్ల కు వలళ్లల వ్ళ్లళ పో యారు.

ఈ లోగల భబరతి కుటలంబ్ం లో చాలా మారుులు చోటల చేసుకునాైయ. భబరతి బ్బమమగలరు క్లలం చేశలరు. మేనమామ
క్ొడుకుని తను పెళ్లల చేసుక్ోలేదని వీళ్ల తో బ్ంధ్ుతుం వ్దులుకునాైరు.

భబరతి, తన చిరక్లల క్ోరిక తీరుచక్ోవ్డం క్ోసం ఎం డి (గన

ై క్లలజీ ) ప్ూరిర చేసింది. తండిా అడుస చెప్ులేదు. . తన
ఊరిలో నీ నరిసంగ్ హో మ్ ఓపెన్ చేసింది.

***0***

55
 ప్రక్షాళన

జ్యోతి స ుంకరణుం

“మనింటికి వెడద ిం, వచ్చేస్తావత సమీరత!” అన్న

అత్ా గతరి మాటకి, పతపకి డైపర్ మారుసతాన్న సమీర, ఒక్కస్తరి ఉలికికపడి చూసింది అరధింకతన్టల
ు .
వసతాన్నటల
ు క్నీసిం ఫో న్ అయిన చ్చస చ్పపక్ ిండ ఉన్నటలటిండి పొ ద్తుననన అత్ా గతరింద్తక్ వచ్చేసిందో అరధిం
కతన సమీరక్ ఈ పరశ్న ఇింకత అరధిం కతలేద్త.

“అదచమిటి వదిన్గతరూ.. వచ్చే నెలు ల పలు న్త పింపించడ నకి ముహూరా ిం పెటట లక్ న నింగత, ఇింత్లల ఇలా
అడుగుత్ున నరేమిటీ?” పక్కనన నలబడడ సమీర త్లిు వన్జాక్షి అడిగిింది విశతలన.

“ఔన్త.. నజమే గతన ఇపుడు కొనన పరిసి త్ుల వలన్, త్న్న తీసతక్ వెడద మన్తక్ ింటలన నన్త!” సి రింగత
చ్పపింది విశతల.

“భలే వతరే.. ఇింకత మీ ఇింటలు జరిగిన్ ద్తరఘటన్ తలిస, మరో రిండు నెలల మా ఇింటలునన అమాాయిన,
మన్వరతలిన ఉించతక్ న మరీ పింపదు మన్తక్ ింటలింటే, మీరేవిటీ..” అింటూ స్తగదీసింది వన్జాక్షి.

“అవున్త్ా య్ాా! మన్ య్ాద్మా క్ూత్ురు పతరవతి క్రింట్ షతక్ త్గిలి చనపో యిింద్ట క్ద , ఎింత్ పనపలు
క్ూత్ురైన మన్ ఇింటి వతకిటు లనన పో యిింది క్ద , కొదిు రోజుల న్న్తన ఇక్కడచ ఉిండమింటలన నరు అమాా
వతళ్ళు!” అింటూ అత్ా గతరి మొహింలలకి చూసింది సమీర.

“అసల పతరవతి చనపో యిన్టల

ు నీకవరు చ్పతపరు?” కోడలి క్ళ్ులలకి సూటిగత చూసూ
ా అడిగిింది విశతల.

“ఇింకవరూ మీ అబబాయిే చ్పతపరు!” అింది సమీర.

“అసలెలా చనపో యిిందో మొత్ా ిం చ్పతపడ ?” అన్తమాన్ింగత అడిగిింది విశతల.

56
“ఆ..చ్పతపరు, ఇింద్తలల ద చడ నకేముింది, ముింద్త రోజు రతతిర గతలివతన్కి మన్ ఇింటి గేటల ముింద్త క్రింట్
వెైరు తగిపడిింది, ద నన చూసతకోక్ ిండ ముటలటకోవడిం వలన్ షతక్ త్గిలి చనపో యిింది పతరవతి!”
త్డుముకోక్ ిండ చ్పపింది సమీర త్న్ క్ళ్ుతోనన చూసన్టల
ు గత.

“ఇింతచన ? ఇింకేమీ చ్పపలేద వతడు?” మళ్ళు అడిగిింది విశతల.

కతసా విసతగనపించిన “ఇింతచ ..ఇింకేమీ చ్పపలేద్త” చ్పపింది సమీర విన్య్ింగతనన.

“పతరవతి మరణింలల అసల నజిం వనరే ఉింది సమీరత, ఆ సింగత్ుల నీక్ చ్పతపలనన వచ్ ేన్త ననన్త!” అింటూ
వివరిించబో యిింది విశతల.

పక్కమీద్ ఉన్న బిడడ న భుజానకేసతక్ న “దీననతీసతక్ న నననన బైటకి పో త న్త, అపుపడు చ్పపిండి!” అింటూ
వెళ్ుబో యిింది వన్జాక్షి. వెింటనన ఆవిడన వెళ్ునవవక్ ిండ చ్చతిన అడుడపెటట ి “ఆగిండి మీరు క్ూడ ఈ
నజాలననటిన విన తీరతలి, అదీ ఈ పస బిడడ సమక్షింలలనన!” అింటూ సూటిగత క్ళ్ులలకి చూసూ
ా గింభీరమైన్
గ ింత్ుతో విశతల చ్పపడింతో, అలా మించిం మీద్నన క్ూరుేన ఉిండిపో యిింది వన్జాక్షి. చ్పపడిం మొద్ల
పెటట ింి ది విశతల.

***

ఉద్య్ాననన ఇింకత తలాురక్ ిండ నన అదచ పనగత కతలిింగ్ బల్ మోగుత్ుిండడింతో, విసతగతా లేచి వెళ్లు త్ల పు
తీస్తడు అజిత్. ఎద్తరుగత పనమనష య్ాద్మా క్ూత్ురు పతరవతి.

“బబబూ పొ ద్తుననన అమాగతరూ వతళ్ళు వచ్చేతా న్న నరట, వచ్చేరేమో క్న్తకోకమింది మాయ్మా!” అింది.

“ఇింకత రతలేద్త, ఎనమిద్వుత్ుింది వతళ్ళు రతవడ నకి” నద్ర మత్ు

ా తో కొించ్ిం విసతగతా చ్పతపడు అజిత్.

“సరే బబబూ ననన్త మళ్ళు ఆ టైిం కి వతా న్త” అింటూ వెళ్లుపో బో యిింది పతరవతి.

“సరే” అింటూ త్ల పేసతకోబో త్ున్న అజిత్ కి చటలక్ కన్ గురా చిేింది, రతతిర త్న్ూ త్న్ ఫెరిండూూ క్లిస పతరీట
చ్చసతకోవడిం గురిించి, రతతిర వతళ్ు ింత వెళ్లుపో యిన ఆ బబటిల్ూ, సగరట్ పీక్లతో బడ్ రూమ్ అింత ద్రిద్రింగత
ఉిండడింతో.. “ఏయ్.. ఆగతగు కొించ్ిం ఆ బడ్ రూమ్ త్ుడిచి పో ” అన నడు పతరవతితో.

'అలాగే బబబూ’ అింటూ లలపలికి వచిేింది. అసా వాసా ింగత పడచస ఉన్న ద్తపపటు న్త, త్లగడలన్త తీస ద్తలిప
శుభరిం చ్య్ాస్తగిింది. బద్ు క్ింగత అలా అక్కడచ క్ రీేలల క్ూరుేన నడు అజిత్. కతసేూపటికి వింగునీ, క్ూరుేనీ,

57
రక్ రకతల భింగిమలలు గది త్ుడుసతాన్న పతరవతి మీద్ ద్ృషట స్తరిించ్ డు అజిత్. పద నల గు, పదిహేన్త
సింవత్ూరతల ఉింటబయిేమో ద నకి, ఎత్ు
ా గత, ఏపుగత వయ్సతకి మిించి ఎదిగి ఉింది అది. ద న పొ టిట పరికిణి,
స్తగదీస ఎగుడు దిగుడుగత పనీనసత పెటట లక్ న వనసతక్ న్న చ్ లీ చ్ లన జాకటలట.. ఆ ఎదిగిన్ శ్రీరతనన
ద చలేక్ పో త్ున నయి. ఇింటలు ఎవరూ లేక్పో వడిం, భబరా పురిటికి వెళ్లు చ్ లా కతలిం అవటిం, మరీ
ముఖ్ాింగత రతతిర త గిన్ మింద్త మత్ు
ా ఇింకత దిగక్పో వడింతో అజిత్ చూపుల , పతరవతి మీద్ ఎక్కడ
పడక్ూడదో , అక్కడచ పడడ యి. అింతచ!! అత్న లలన మృగిం, మేక్ పలు న క్బళ్లించ్చ పరయ్త్నిం చ్చసింది. ఈ
హఠతత్పరిణ మానకి ఆ పలు బదిరిపో యి విడిపించతక్ ననింద్తక్ త్న్ శతయ్శ్క్ా లా పరయ్తినించిింది . అయితచ
పశుబలిం ముింద్త పసత్న్ిం చ్ లలేక్పో యిింది .. ఓడిపో యిింది!! వతింఛ తీరిన్ విజయ్గరవింతో రిలాక్ూ గత
పడుక్ న నడు అజిత్. అసలేిం జరిగిిందో , త్రతవత్ ఇింకేమి జరుగుత్ుిందో క్ూడ అరధిం కతన పతరవతి
విపరీత్మైన్ భయ్ింతో ఏడుసూ
ా బైటకి పరుగు తీసింది. అింతచ ఒక్కస్తరి మత్ు
ా వదిలిింది అజిత్ కి. అలాింటి
పరిసి త్ులలు పతరవతి ఏడుసూ
ా బైటకి వెళ్లతచ ఏిం జరుగుత్ుిందో తలిస్ొ చిేింది. వెింటనన ద న వెింట పరిగతా డు

“ఏయ్ ..ఆగు, ఆగు” అింటూ.

వెన్క్ పరిగతిా వసతాన్న అజిత్ న చూస ఇింకత వణికిపో యిింది పతరవతి. అింతచ ఇింక్ ముింద్త, వెన్తక్
ఆలలచిించలేద్త, ఇింక్ ఆ రతక్షసతడి చ్చతికి చిక్కక్ూడద్న్న వెరి భయ్ింతో పరిగటేటసా ూ విచక్షణ కోలలపయిింది.
పతపిం ఇింకో అడుగేసేా గేటల తీసతక్ న రోడుడ మీద్కి వెళ్లుపో యిేదచ, మాయ్ద రి దచవుడు ..అపుపడపుపడు చ్డడ
వతళ్ు పక్షాననన ఉింటబడు కతబో ల మరి. వసతాన్నపుపడు చూసింది అక్కడ రతతిర గతలి వతన్కి పడిపో యిన్ క్రింట్
తీగన, జాగిత్ాగత ద టలక్ నన వచిేింది వచ్చేటపుపడు. కతన ఇపుపడు త్న్ మాన్సక్, శతరీరక్ పరిసి తి ఆ తీగన
గమనించ్చ సి తిలల లేక్పో వడింతో చటలక్ కన్ ద న మీద్ అడుగేసేసింది!! అింతచ మరుక్షణిం బబణిం దబా
త్గిలిన్ పక్షిలా విలవిలలాడుత్ూ ననలకొరిగిపో యిింది. వెింటపడి పరిగడుత్ున్న అజిత్ ఆ ద్ృశతానన చూడగతనన
ఆగిపో య్ాడు. క్లిస వచిేన్ అద్ృషతటనన ముింద్త న్మాలేక్పో య్ాడు, ఆ త్రతవత్ పతరవతి విలవిల
లాడడ నన వినోద్ిం చూసూ
ా ద్ూరింగత ఉిండిపో య్ాడు. అపుపడపుపడచ అింద్రికీ తలు వతరబో తోింది, పతపిం
పతరవతి జీవిత్ిం తలాురిపో తోింది. కతసేూపటికి రోడుడ మీద్ పో త్ూ ఎవరో పతరవతిన చూస పరిగటలటక్ ింటూ
వచ్ ేరు, అలా ఒక్రి త్రతవతొక్రు చతటూ
ట చ్చరతరు. అింత అయ్యా .. అయ్యా అింటూ చూసూ
ా చతటూ
ట నలిచి
ఉన్నవతరే, ఎవరూ చ్ రవ తీసతక్ న్నవతరు లేరు. అపుపడొ చ్ ేడు బైటకి అజిత్ “ఏమైింది .ఏమైింది” అింటూ
అపుపడచ సింఘటన్న్త చూసన్టల
ు . ఈలలగత ఆటల లలించి దిగతరు విశతల, పరస్తద్రతవుల . సింఘటన్న్త చూస
వెింటనన పతరవతి ఒింటి మీద్ ద్తపపటి చతటిట, అదచ ఆటల లల హాసపటల్ కి తీసతక్ వెళ్లుపో య్ారు. ఈ లలగత వతరా
తలియ్డింతో గుిండల బబద్తక్ ింటూ వచిేింది య్ాద్మా హాసపటల్ కి. కొన్ పతరణిం ఉిండడింతో టీరటాింట్

58
మొద్ల పెటట బరు. ఆ మరతనడు కొదిుగత సపృహ వచిే గ ణుగుత్ుిండడింతో, అక్కడచ ఉన్న విశతల, య్ాద్మా,
పరస్తద్రతవుల ద్గా రికి వెళ్ు లరు. అతి క్ష్ట ింగత క్ూడబల క్ కింటూ జరిగిన్ విష్య్మింత పూస గుచిేన్టల
ు
చ్పపింది. ఇది చ్పేపటింద్తకే ఆ కొన్ పతరణిం నలబటలటక్ ిందచమో, మరి చ్పీప చ్పపగతనన మృత్ుావు ఒడిలలకి
చ్చరిపో యిింది పతరవతి !!

విన్న విశతల మాాన్పడిపో యిింది! య్ాద్మా ఘొలు మింది! తరుచతక్ న్న నోరు మూత్ పడచలా పరస్తద్రతవు
య్ాద్మా చ్చతిలల నోటు ల క్ కతకడు ! అింతచ పతరవతితో పతటల నజిం సమాధి అయిపో యిింది.

***

జరిగిింది విన్న సమీర కొయ్ాబబరిపో యిింది. త్న్న అలా చూసన్ వన్జాక్షి “వదిన్ గతరూ ..జరిగిిందచదో
జరిగిపో యిింది. పో లీసత, కేసత అవీ ఏిం లేవుగత, క్డుపు చిించతక్ ింటే కతళ్ు మీద్ పడుత్ుింద్నీ, ఈ
విష్య్ానన ఇక్కడితో మరిేపో తచ బబవుిండున్త” అింది కోపింగత.

కొదిు సేపు మౌన్ిం త్రతవత్ కోడలి వెైపు చూసూ

ా విశతల “అమాా .. సమీరత ఇలాింటి విష్య్ాల విన్డ నకి,
జీరిణించతకోవడ నకి చ్ లా క్ఠిన్ింగత ఉింటబయి, న క్ క్ూడ విన్న వెింటనన మద్డు మొద్తుబబరిపో యిింది. నీ
పరిసి తి అరధిం చ్చసతకోగలన్త. కతనీ ధైరాిం తచతేకో, మన్సత చిక్కబరచతకో, ఇపుడు నీ ఉదచుశ్ామేమిటల
చ్పుప!” అింటూ అడిగిింది.

అింతచ అయ్యమయ్ింగత చూసింది సమీర అత్ా గతరిన. ఈ విష్య్ింలల ‘న ఉదచుశ్ామేమిటన అడుగుత్ుిందచమిటి

ఈవిడ, అింటే అలాింటి మొగుడితో కతపురిం చ్య్ాడ నకి వస్తావత, రతవత అన అడుగుతోింద , త్న్క్
తలియ్న విష్య్ానన చ్పప, హృద్య్ానన కలికి ఇపుడు ఏమిటి నీ ఉదచుశ్ామేమిటి అన తీరిగా త
అడుగుత్ుింది.’

“చ్పుప సమీరత!” రటిటించిింది విశతల. అింతచ బేలగత చూసింది సమీర అత్ా గతరి వెైపు.

“ఏిం చ్పపన్త్ా య్ాా, చ్చతిలల చింటి బిడడ న్త చూసతాన నరు, అదీ ఆడపలు , ననన్త ఆవనశతనకిలలనెై న జీవిత నన,
న బిడడ జీవిత నన క్ూడ పతడు చ్చయ్లేన్త క్ద , పెైగత ఆ పతరవతి ఎలాగో బతికి లేద్త, మున్తాింద్త ఏమైన
పతరబు మ్ూ వస్తాయిేమో అన్తకోవడ నకి. ఇక్ ఇక్కడితో ఈ విష్య్ానన మరిేపో తచ మించిదచమో!” అింది
అత్ా గతరితో.

ఆధతనక్ింగత అలింక్రిించతక్ న ఉన్న సమీర వెైపు ఒక్స్తరి జాలిగత చూసింది విశతల.

59
“చూడమాా ఆధతనక్ింగత ఉిండడమింటే లేటస్టట టరిండ్ ఫతలల అవుత్ూ డరసతల వనసతకోవడిం, సెట ల్ గత ఉిండడిం
మాత్రమే కతద్మాా, అన ాయ్ానన ధైరాింగత వనలెతిా చూపించగలా డిం! చూడు.. వతడు న క్న్న కొడుకే,
కతద్న్న్త. కతనీ ఎపుపడైతచ ఒక్ ఆడపలు జీవిత నన వతడు న శ్న్ిం చ్చస్తడన తలిసిందో , అపుపడచ మా మధా
త్లీు కొడుక్ ల బింధిం తగిపో యిింది. ఇపుడు నననొక్ సీా న
ీ , స్తటి సీా క
ీ ి అన ాయ్ిం జరిగిింది, ద నన ననన్త
ఎద్తరోకవతలి. అది మాత్రమే ఉింది న లల ఇపుపడు! నజింగత నీ క్ూత్ురిదీ, నీదీ జీవిత ల న శ్న్ిం
అవవడమింటే ఏింటల తల స్త.. వతడు అింత్టి క్ూ
ి ర మృగిం అన తలిస క్ూడ , వతడితో కతింపరమైజ్ అవుత్ూ
వతడితో జీవిత నన గడపటమే! ధైరాింగత వతడి త్పుపన బైట పెటట .ి . మర క్ త్పుప జరగక్ ిండ చ్య్ాగలిగితచనన,
మీ జీవిత ల బబగుచ్చసతక్ న్న ద నవన కతద్త, మర క్రి జీవిత నన న శ్న్ిం కతక్ ిండ చ్చసన్ద న్వూ
అవుత వు!” అింది ఆవనశ్ింగత విశతల.

ఆ మాటలకి భోరుమింది సమీర. “అత్ా య్ాా.. మీరేమిటి ఇలా మాటబుడుత్ున నరు, న క్ మతిపో తోింది, న
సింస్తరతనన న్ననన వీధిలల పెటట స
ే తకోమింటబరత? మొగుడిన వదిలేస పుటిటింటికి చ్చరమింటబరత, అసల ఇద్ింత
చ్పప, న జీవిత నన మీరింద్తక్ న శ్న్ిం చ్చయ్ాలన్తక్ ింటలన నరు?” అింటూ ఏడిే పెడబొ బాల పెటట ింి ది.

ఇద్ింత చూసతాన్న వన్జాక్షి “ఏమిటి వదిన్గతరూ .. ఏమిటి మీకీ పెైత్ాిం, కొడుక్ూ, కోడలూ సతఖ్ింగత ఉింటే
మీరు చూడలేరత, అయిిందచదో అయిపో యిింది క్ద , ఆ చచిేన్ పనపలు ఎవరోా.. ద న గురిించి ఇింత్
రతదధ ింత్మేమిటి?” అింటూ లబో దిబో మింది.

ఆ త్లీు క్ూత్ుళ్ువెైపు అసహన్ింగత చూసూ

ా “అయ్యా ..మీ ఇద్ు రికీ న ఉదచుశ్ాిం, న ఆవనద్న్, న ఆకోిశ్ిం, ఏదీ
అరధిం కతవటేు ద్త!” అింటూ త్ల పటలటక్ న క్ూరుేింది విశతల.

ఆ త్రతవత్ చటలక్ కన్ లేచి త్న్ ఒళ్ళు ఉన్న చింటి పతపన్త సమీర ముింద్తించి, “చూడు ఇదిగో ఇదీ ఆడపలేు ,
రేపొ పద్తున్న దీన జీవిత్ిం ఎవడైన న శ్న్ిం చ్చస,ేా న్తవువ ఈ విధింగతనన జరిగిన్దచదో జరిగిిందిలే అన్నటల
ు
ఉిండిపో గలా త వత?” అింటూ అరిచిింది.

“అత్ా య్ాా” అింటూ భరిించలేన్టల

ు అరుసూ
ా ఒక్క ఉద్తటలన్ బిడడ న్త లాక్ కన ద్గా రికి తీసేసతక్ ింది సమీర.

“ఏమాా నీ క్ూత్ురైతచ ఒక్టీ, పరతయి పలు అయితచ ఒక్టీన , ఆలలచిించత. తలాురి లేసేా పేపరు నిండ ఇవన
వతరా ల , ఎింతో మింది అత ాచ్ రతలక్ గురవుత్ున్న అబలల , వతళ్ుింద్రూ క్ూడ ఓ క్న్న త్లిు బిడడ లే క్ద !
అింద్తలల చద్తవుక్ న ఉదో ాగతల చ్చసా ూ, పెద్ు పెద్ు న్గరతలలు ఉన్నవతళ్ల
ు ఉన నరు. చద్తవు, సింధాక్
నోచతకోన పలెు టూళ్ు లల పెరిగే అన గరిక్ లూ ఉన నరు, అభిం, శుభిం తలియ్న పస బిడడ లూ ఉన నరు! ఈ

60
పరభుత వలూ, పో లీసతలూ ఎింత్ చూసన , ఎనన నరభయ్ లాింటి చటబటలన్త తీసతక్ వచిేన క్ూడ జరిగేవి
జరుగుత్ూనన ఉన నయి, ఏ అరతచక్ిం ఆగటిం లేద్త, ఎింద్తకో తల స్త? జరిగే పరతీ ఘోరిం వెన్తక్ తలిస్ో ,
తలియ్కో సీా ీ పతత్ర క్ూడ ఉింటలింది క్న్తక్. అది భయ్ిం కతవచతే, స్తవరధిం కతవచతే, చ్చత్కతనత్న్ిం కతవచతే.
ఏదైన కతనీ, ద నన అల సతగత తీసతక్ న ఇటలవింటి వతళ్ళు మరిింత్ చ్లరేగిపో త్ున నరు. అత ాచ్ రతనకి
పతలపడడ పరతీ మగతడు క్ూడ ఎవరో ఒక్ సీా క
ీ ి త్ిండోర , కొడుకో, అనోన, త్ముాడో , భరోా ఏదో ఒక్టి అవుత డు. ఈ
పరభుత వల , చటబటల క్న న ముింద్త ఆ సీా యి
ీ ే వతడిన నలదీస పరశ్ననసేా నన వతడిలల మార పసతాింది! ఒక్ ఆడపలు కి
అన ాయ్ిం జరిగిింది, అది బైటకి రతలేద్త క్ద , పరువు పో లేద్త క్ద అన ఆడవతళ్ుమైన్ మనద్ు రిం ఈ
విష్య్ానన క్పపపుచ్చే పరయ్త్నిం చ్చసేా, ద నన అల సతగత తీసతక్ న, మరోస్తరి మరో ఆడపలు కి అన ాయ్ిం
చ్య్ాడ నకి వతడు సద్ధ ిం అవుత డు, వద్ు మాా, వద్తు.. మరో ఆడపలు జీవిత నన వతడికి పణింగత పెటట టద్తు.
ఈ పో లీసత కేసతలూ, స్తక్షాాలూ, జైల శ్నక్షల ఇవి ఏవీ ఇటలవింటి మగవతళ్ు లల సమూలింగత మించి
మారుపన్త తీసతక్ రతలేవు. మన్మే వతడికి త్గిన్ శ్నక్షన్త వనదు ిం, బతికే ఉింటే ఆ పతరవతి జీవిత ింత్ిం త్న్క్
జరిగిన్ ఘోరతనన త్లచతక్ న ఎింత్ మాన్సక్ క్షోభన్త అన్తభవిించ్చదో , అింత వీడు క్ూడ అన్తభవిించ్ లి.
క్షణ క్షణిం, అన్తక్షణిం వతడు చ్చసన్ పతపమేమిటల తలిసేలా చ్చస, వతడిలల మాన్సక్ పరివరా న్న్త
తీసతక్ వదు ిం, వతడు చ్చసన్ ననరమేమిటల వతడి నోటి ద వరతనన చ్పపదు ిం. మన్ ఇింటికి పటిటన్ చీడన్త మన్మే
శుభరిం చ్చదు ిం. రేపు మన్లిన చూస మరో సీా ీ త్న్ ఇింటికి పటిటన్ చీడన్త శుభరిం చ్చసతకోవడిం మొద్ల
పెడుత్ుింది. అలా సమాజానకి పటిటన్ చీడ కొింత్యిన వద్తల త్ుింది. అపుపడు క్నీసిం నీ క్ూత్ురి లాగత ..
భవిష్ాత్ త్రతలకైన ఈ బడద్ కొింత్ వరక్ూ త్గుాత్ుింది. నీ జీవిత్ిం న శ్న్ిం అవుతోింద్న దిగుల పడక్ .
న్తవువ ధైరాింగత తీసతక్ నన చిన్న తగిింపు, కొనన వనల ఆడవతళ్ు జీవిత లక్ భద్రత్న్త ఇస్తాయ్నన
ఆత్ావిశతవసింతో ఉిండు! సమాజానకి న్తవువ చ్చసే మించ్చ, నీక్ూ నీ క్ూత్ురికి శ్రి రతమ రక్ష! రత న తో క్లిస
అడుగేయ్ .. మన్ జాతిన మన్మే కతపతడుక్ ింద ిం, ఎవరో వచిే ఏదో చ్చస్ా తరన ఆశ్నించ్ ద్తు, మన్లల ఐక్ాత్
ఉింటే ఎింత్టి న్రరూప రతక్షసతడైన మాడి మసెై పో వతలిూిందచ!!” అింటూ లేచిింది విశతల.

ఇద్ింత విన్న సమీర పతపన ద్గా రగత పొ తిా ళ్ు లలకి తీసతక్ న పడుక్ న ఆలలచిించిింది, బబగత ఆలలచిించతక్ ింది,
అలా ఆలలచిించగత ఆలలచిించగత అత్ా గతరి అింత్రింగిం నెమాది నెమాదిగత అరధమవడిం మొద్ల పెటట ింి ది. ఆ
మాటలలలన స్తరతింశతనన గిహించిింది. లేచి త్న్ బుగా ల మీద్ జారిన్ క్నీనటిన త్ుడుచతక్ న, బిడడ నెత్ా ుక్ న
ధైరాింగత విశతల వెన్తక్ న్డిచిింది పరక్షాళ్న్ దిశ్ వెైపుగత.

***0***

61
 వినదగునెవ్వరు చెప్పిన ..

కథామంజరి జూల ై, ఆగష్టు 2020 ల సంచికలలో ఒకటి రండు కథలు మాత్రమే

చదవ్గిలిగాను. చదివిన కథల ప్రరరణతో సమయం చేసుకుని సెప్ు ంె బర్ నెల సంచిక పూరిిగా

చదినాను. కథలన్నీ బాగునాీయి. కరిణేసు మంత్రర , జంట కవ్ులు, త్లిి దీవెన కథలు

బాగునాీయి. మంచి కథలు అందిసి ునీ మీకు ధనయవాదాలు.

కొవ్వలి భాను భారత్ర, విశాఖపటీం

మీ, మా సెప్ు ంె బర్ కథామంజరి సంచిక కథల పరంగాను, పరిచయాల

విష్యంలోనూ గత్ సంచికల కంటే ఎంతో బావ్ుంది. ఇది ఇలాగే ఇంకా
ఉనీత్ పరమాణాలందుకోవాలని కోరుకుంటునాీను.

చలపత్రరావ్ు సూరంపూడి, విజయవాడ

మిత్టరడు దాటి నారాయణమూరిి రాజు మీద మంచి

వాయసం అందించిన, ఇందూరమణ కి అభినందనలు.

మెడికో శాయం, అమెరికా

xiii
 కథా మంజరి

దీపావళి కథల పో టి

దీపావళి పండగ అంటే .. తెలుగు లోగిళ్ళ లో టపాసులతో పాటు, దీపావళి పరతయేక సంచికలు కూడా సందడి
చయసేవి. పరఖ్యేత రచయిత(త్రర)ల పరతయేక కథలు, కవితలతో నండెైన ఆ సంచికలు, దీపావళి వెళిిన తరాాత
కూడా, తెలుగువారి ఇళ్ి లోి శాశ్ాతంగా ఉండయవి. ఆ సంచికలోి కథలు, కవితలు పరచురణ కావడం..
రచయితలకు ఓ గురితంపుగా ఉండయది. ఆనాటి తెలుగు కథా వెైభవాని తలుచుకుంటూ... కథా మంజరి .. వచయే
దీపావళికి పరతయేక సంచిక పరచురించాలనే తలంపుతో.. "దీపావళి కథల పో టి" నరాహంచదలచమన
తెలియచయయడానకి సంతోషిసత ునాిం. రచయిత(త్రర)లందరూ తమ తమ రచనలను పంపి, కథలపో టిన
జయపరదం చయయవలసిందిగా కోరుతునాిం.

మొదటి బహుమత్ర : రూ. 5000

రండవ బహుమత్ర : రూ. 3000
మూడవ బహుమత్ర: రూ. 2000

పరతయేక సంచికలో చోటుచయసుకునే మరో 12 కథలకు రూ. 500/- చొపుున బహుమత్ర ఉంటుంది.

xiv
 పో టీ నబంధనలు:
1. కథాంశ్ం ఏదెైనా పరవాలేదు.
2. కథలను word లో యూనకోడ్ లో, అక్షరాలు 12' సజు
ై లో టైపు చయసి పంపవలెను.
3. కథలు ఆ టైపింగ్ లో 5 పేజీలకు మంచి ఉండకూడదు. రచయిత పేరు, చిరునామయ, హామీ పతరం 6వ పేజీలో
తపునసరిగా ఉండాలి. కథ తమ సవాయ రచనేనన, ఏ ఇతర పత్రరకలలో పరచురింపబడలేదన లేదా వారి దగిిర
పరిశీలనలో లేదన, అలయగే ఆ కథ ఇతర సాంఘక మయధేమయలలో (ఫేస్ బుక్, వాటసప్, బలిగ్ లు .. వగైరా)
రాలేదనే విషయయలు హామీ పతరం లో తపునసరిగా ఉండాలి. ఈ హామీ పతరం లేన కథలు సవాకరింపబడవు. ఈ
పేజిలోనే “దీపావళి కథల పో టీకి” అన రాయయలి.
4. ఏ రచయిత అయినా సరే, మూడు కథలకు మంచి పంపకూడదు.
5. కథలు మరే ఇతర పదద తులలో పంపిన ఎడల సవాకరింపబడవు.
6. పో టీలో ఎంపిక అయిన కథలన్ని దీపావళి పరతయేక సంచికలో ముదిరతమవుతాయి. అవి కాక, సాధరణ
పరచురణకు సవాకరింపబడయ కథలను వీలువెంబడి కథామంజరిలో పరచురణ అవుతాయి. ఆ కథల జాబితా
కథమంజరి పరతయేక సంచికలో పరచురింపబడతాయి. మగతా కథలు సవాకరింపబడలేదనే విషయం ఆయయ
రచయితలు గమనంచాలి.
7. కథలను ఈ కిరంది చిరునామయకు ఇమెయిల్ దాారానే పంపాలి.
submit@kathamanjari.in
8. ఆఖ్రి తయది: 25.10.2020 రాత్రర 10.00 గంటలు
9. ఈ పో టీ మీద తుది నరణయయలు తీసుకునే అధికారం కథా మంజరి నరాాహకులదయ.

కథా మంజరి - నవంబరు 2020 సంచిక దీపావళి పరతయేక సంచికగా 14.11.2020 న విడుదల అవుతుంది.
పాఠకులు, రచయితలు గమనంచగలరు.

కథా మంజరి దీపావళి పరతయేక సంచిక మీ యింట కొతత వెలుగులను అందిసత ుందన అభిలషిసత త.. ఈ
పరయతాినకి మీ సహాయసహకారాలు ఉంటలయన ఆశిసుతనాిం!

నరాాహక బ ందం
కథా మంజరి

xv
ఇవండీ .. ఈ సంచిక విశేషాలు!!

మళ్ళీ .. రాబో యే

కలుసుకుుంద ుం

ఈలోగా మధ్యలో వచ్చే