Είναι προφανές ότι η ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα άσκησε μεγάλη γοητεία στις τέχνες

της Αναγέννησης. Η γνώση των αρχαίων για τη μορφή και τους κανόνες της φύσης
επηρέασε τους αναγεννησιακούς καλλιτέχνες στρέφοντάς τους στην δημιουργία
έργων που επιδιώκουν τη σύζευξη του ωραίου και της χάρης, ως κύρια γνωρίσματα
της φύσης, με την ολοκληρωμένη της δημιουργία, τον άνθρωπο. Το ουμανιστικό
ρεύμα της εποχής θέτει στο περιθώριο το μεσαιωνικό θεοφοβικό μοντέλο και
αναζητά ορθολογιστικές απαντήσεις στα ανθρώπινα ερωτήματα. Η επαφή με τα έργα
της αρχαιότητας και τα κείμενά της, στα οποία αναδεικνύεται η αξία και η ικανότητα
του ανθρώπου να σκέφτεται και να δημιουργεί, τον θέτει στο επίκεντρο των
καλλιτεχνικών δημιουργημάτων. Οι τέχνες μιμούμενες την κλασική εποχή επιχειρούν
να αναβιώσουν το μεγαλείο της αρχαιότητας με τα αγάλματα και τα παλιά ρωμαϊκά
κτίρια να αποτελούν πρότυπα για τους αναγεννησιακούς καλλιτέχνες. Η ζωγραφική
αντλεί τα θέματά της από την αρχαιότητα και επιχειρεί να τα συμβαδίσει με τις
μορφές της φύσης, η γλυπτική επιδιώκει την πιστή απόδοση του ανθρώπινου
σώματος σύμφωνα με τα αρχαία πρότυπα ενώ τα μορφολογικά στοιχεία και οι
αναλογίες της αρχιτεκτονικής συνδέονται με την ελληνορωμαϊκή περίοδο και τους
ρυθμούς της. Η μουσική μεταμορφώνεται και επιχειρεί να εκφράσει με ένταση τα
ανθρώπινα συναισθήματα. Οι τέχνες προσπαθούν να δημιουργήσουν έργα αντάξια
του παρελθόντος και επιχειρώντας νέα βήματα προσπαθούν ίσως και να τα
ξεπεράσουν.