I Ogólna prezentacja bohatera: wyglądu, nawyków, znaczących elementów

biografii.
- od 25 lat mieszka w tym samym pokoju przy sklepie (nie oddziela pracy od zycia
prywatnego), nic tam nie zmieniał,
- nie lubił zmian,
- od 25 lat powtarza ten sam rytm dnia, wstaje o 6.30, sklep otwiera o 7.30,
- trudno powiedzieć ile ma lat, przedstawiony jako starzec, sam tez tak siebie
traktuje, ale są fragmenty, gdzie podaje się jego wiek jako 40 parolatka,
- staromodny, uprzejmy, ma dobre maniery, choć nieco przestarzałe,
- strój jak pokój i nawyki tez jest bardzo stary, np. kapelusz ma 10 lat, a spodnie
5 lat,
jego wygląd prowokował do złośliwych komentarzy,
- marzył o wakacjach, wyprawie na wieś lub za granicę, ale jakoś nigdy nie był w
stanie opuścić Warszawy, tylko tam czuł się dobrze,
- bardzo lubił wspominać, cofać się do lat dziecięcych i lat młodości,
sentymentalny i
melancholijny, zatopiony w przeszłości
II Poglądy polityczne starego bonapartysty.
- „boanaprtyzm to potęga!” twierdzi bohater, który jest politycznym IDEALISTĄ,
- wierzy , że potomkowie Napoleona jeszcze przejmą władzę i dokonają czynów
godnych swojego przodka, w tym pomogą w wyzwoleniu Polski od zabory,
- wiara Rzeckiego nie miała żadnych konkretnych podstaw, jednak Ignacy nigdy nie
porzucił swoich poglądów, ta nadzieja najwyraźniej dodawała mu siły i otuchy
III Informacje na temat przyjaźni Rzeckiego z Wokulskim:
- stała, mocna przyjaźń,

- niezawodna, przyjaciele wspierają się bez względu na sytuacje i różnicę poglądów

(Ignacy nie może zrozumieć miłości Wokulskiego do Łęckiej),
- to męska przyjaźń, w której bohaterowie wzajemnie się sobą opiekują, najpierw
Rzecki pomagał Wokulskiemu, kiedy ten był biednym, młodym chłopakiem bez
grosza przy duszy, potem Wokulski zaopiekuje się Rzeckim, dając mu stała pracę,
nowe mieszkanie (do którego przeniósł wszystkie meble, wiedząc, że Rzecki nie lubi
zmian) i zostawiając przed zniknięciem pokaźna sumę pieniędzy
IV Stosunek pana Ignacego do kobiet (poglądy na małżeństwo, opinie o Izabeli,
Helenie Stawskiej i baronowej Krzeszowskiej, mizoginizm).
- „ujeżdżacze i pogromcy męskiego rodu!”,
- uważa, że kobiety są zgubą dla mężczyzn, są próżne, wyjątek stanowi Helena
Stawska, w której się kochał,
- kiedyś miał narzeczoną, ale został zdradzony i już nigdy nie związał się z inną
kobietą, nawet Helenę Stawską chciał oddać Wokulskiemu
V Sądy Rzeckiego na temat świata i kondycji człowieka (refleksje przy
ustawianiu witryny sklepowej, rozważania na temat kierunku, w którym podąża
ludzkość).
- motyw „theatrum mundu” („świata teatru”), ludzie nie mają wpływu na swój los, są
jak lalki – marionetki, którymi ktoś steruje,
- „Marionetki!… Wszystko marionetki!… Zdaje im się, że robią, co chcą, a robią
tylko,
co im każe sprężyna, taka ślepa jak one…”
- „Dopomóc do szczęścia jeden drugiemu nie potrafi — myślał — ale zrujnować
cudze życie umieją tak dobrze, jak gdyby byli ludźmi…”- to także smutna refleksja o
ludziach,
- w zabawie Rzeckiego nakręcanymi lalkami, zabawkami pojawia się także