Contents

இராவணன் ச ாகப் படலம் ........................................................................................................... 2

படடக்காட்சிப் படலம் ................................................................................................................. 33
மூலபல வடைப் படலம் ............................................................................................................... 60
சவல் ஏற்ற படலம் ....................................................................................................................... 174
வானரர் களம் காண் படலம் ....................................................................................................... 199
இராவணன் களம் காண் படலம் ............................................................................................... 215
இராவணன் சைர் ஏறு படலம் .................................................................................................... 227
இராமன் சைர் ஏறு படலம் .......................................................................................................... 242
இராவணன் வடைப் படலம் ...................................................................................................... 255
மீட்சிப் படலம் .............................................................................................................................. 368
திருமுடி சூட்டு படலம் ............................................................................................................... 527
விடட ககாடுத்ை படலம்............................................................................................................. 549
இராவணன் ச ாகப் படலம்

ைன் மகன் இந்திரசித்து இறந்ை க ய்தி சகட்டுப் கபருந்துயருற்ற இராவணன்

நிடலடயக் கூறுைலின் இது இராவணன் ச ாகப் படலம் எனப் கபயர் கபற்றது.

இலக்குவனால் இந்திரசித்து இறந்ைதும் அைடனத் தூைர் சிலர் ஓடிச்க ன்று

நடுக்கத்துடன் இராவணனிடம் கூறுகின்றனர். அங்ஙனம் கூறிய தூைர்கடள வாளால்
எறிந்ை இராவணன் துயரம் ைாளாமல் விழுந்து புலம்புகின்றான். பின்பு சபார்க்களம்
புகுந்து ஒருநாள் முழுதும் சைடி இந்திரசித்துவின் ைடலடயக் காணாது
கபருந்துயருற்றுப் புலம்பித் வித்துத் ைன் அரண்மடனக்கு உடம்டப மட்டும்
எடுத்துச் க ல்லுகின்றான். மண்சடாைரி, மகன் உடல் சமல் விழுந்து
கைறுகின்றாள். இராவணன், இடவகயல்லாம் சீடையால் வந்ைைன்சறா என
நிடனந்து அவடளக் ககால்ல வாகளடுத்து ஓடுகின்றான். இைடனக் கண்ணுற்ற
மசகாைரன் என்ற அடமச் ன் ைன் மன்னவனுக்கு ஏற்படும் பழிடய நிடனந்து
அஞ்சி, துணிசவாடு இராவணன் பாைங்களில் விழுந்து கபண் ககாடலயால் வரும்
பழியிடனப் பலவாறு எடுத்துக் கூறுகின்றான். அைடனச் க வி மடுத்ை இராவணன்
அச்க யடலக் டகவிட்டு, டமந்ைன் உடடலத் டைலத்சைாணியில் வளர்த்துமாறு
கட்டடளயிடுகின்றான். இச்க ய்திகள் இப்படலத்துக் கூறப்படுகின்றன.

தூைர் இராவணனுக்கு இந்திரசித்து இறந்ைடம கைரிவித்ைல்

9186. ஓத ர ோதன ரேலை கடந்துளோர்,

பூதர ோத ம் புக்ககன, ர ோர்த்து இழி
சீதர ோதக் குருதித் தில ஒரீஇ,
தூதர் ஓடினர், தோலதயின் க ோல்லுேோர்.

தூதர் தோலதயின் க ோல்லுேோர் - (சபார்க்களத்திலிருந்து இராவணனின்)

தூதுவர்கள் (நடந்ைவற்டற) ைந்டையாகிய இராவணனிடம் க ால்லும் கபாருட்டு;
ர ோதன ஓத ரேலை கடந்துளோர் - அழுடகயாகிய அடலகடடலக் கடந்ைவர்களாய்;
ர ோர்த்துஇழி சீதர ோதக் குருதித்தில ஒரீஇ - (சபார்க்களகமங்கும்) சபார்த்ைது
சபால் மூடிக்ககாண்டு இழிந்து ஓடுகின்ற குளிர்ந்ை கடரடய உடடய இரத்ை
அடலகடளக் கடந்து,; பூத உத ம் புக்ககன ஓடினர் - மடல வயிற்றுள்
புகுந்ைாற்சபால் (சகாபுர வாயிலில் புகுந்து) (இலங்டகயினுள்) ஓடினர்.

தூைர், சராைனம், பூைரம், உைரம், சராைம் என்பன வடக ாற்கள். சராைனம் -

அழுடக; பூைரம் - மடல; உைரம் - வயிறு, நடுவிடம்; சராைம் கடர; ஓைம் - அடல;
சவடல - கடல்; சீைம் - குளிர்ச்சி, சராைம் என்பைற்குத் துன்பம் என்று கபாருள்
ககாள்ளினுமாம்.
9187. அன்றில் அம் கரும் ர லடகள் ஆம் என,
முன்றில் எங்கும் அ க்கியர் க ோய்த்து அழ,
'இன்று இைங்லக அழிந்தது' என்று ஏங்குேோர்,
க ன்று, இைங்கு அயில் தோலதலயச் ர ர்ந்துளோர்.

அன்றில் அம் கரும் ர லடகள் ஆம் என - (தூைர்கள்) அன்றிற் பறடவகளின்

அழகிய கரிய சபடடகடளப் சபால; அ க்கியர் முன்றில் எங்கும் க ோய்த்து அழ -
அரக்கியர் ைம் முன்றில் எங்கும் கமாய்த்துக் ககாண்டு அழ; 'இன்று இைங்லக
அழிந்தது' என்று ஏங்குேோர் - 'இன்று இலங்டக நகரம் அழிந்ைது' என்று கூறிக்
ககாண்டு ஏங்குபவராய்; இைங்கு அயில் தோலதலயச் க ன்று ர ர்ந்துளோர் -
விளங்குகின்ற சவற்படடடயயுடடய இந்திரசித்தின் ைந்டைடயச் ச ர்ந்ைார்கள்.

இலங்டக மாநகரின் க ல்வத் திருமகனும் இளவர னும் ஆடகயினால்

இந்திரசித்தின் இறப்பு இலங்டக அழிவைற்கு ஒப்பாகும் எனசவ 'இன்று இலங்டக
அழிந்ைது' என்று தூைர் ஏங்கினர் என்பைாகும்.

9188. ல்லும் ேோயும் னமும் தம் ோதமும்

நல் உயிர்ப் க ோலைரயோடு நடுங்குேோர், -
'இல்லை ஆயினன், உன் கன் இன்று' எனச்
க ோல்லினோர் - யம் சுற்ைத் துளங்குேோர்.

தம் ல்லும் ேோயும் னமும் ோதமும் - (ச ர்ந்ை தூதுவர்) ைமது பற்களும், வாயும்,
மனமும், பாைமும்; நல்உயிர்ப் க ோலைரயோடு நடுங்குேோர் - சிறந்ை உயிர்ப்
பாரத்சைாடு நடுங்கப் கபற்றவரும்; யம் சுற்ைத் துளங்குேோர் - அச் ம் சூழ்ந்து
ககாள்ள நிடல கலங்கினவரும் ஆகி,; 'உன் கன் இன்று இல்லை ஆயினன்' எனச்
க ோல்லினோர் - 'உன் மகன் இன்று இல்லாமற் சபானான்' என்று இராவணனிடம்
கூறினர்.

இல்டல ஆயினன் - இறந்ைான் என்று மங்கலமல்லாை க ால்டலச் க ால்லுைற்கு

அஞ்சி இங்ஙனம் க ால்லினர்.

9189. ோடு இருந்த ே ோதேர், ேோனேர்,

ஆடல் நுண் இலடயோர் ற்றும் யோேரும்,
'வீடும், இன்று, இவ் உைகு' என விம்முேோர்,
ஓடி, எங்கணும் சிந்தி ஒளித்தனர்.
 ோடு இருந்த ே ோதேர் ேோனேர் - (தூைர் க ான்னசபாது) இராவணன் அருகில்
இருந்ைவர்களாகிய கபருந்ைவமுடடயவர்களும், சைவர்களும்; ஆடல் நுண் இலடயோர்
ற்றும் யோேரும் - ஆடும் இயல்பினராகிய நுண்ணிய இடடடயயுடடய கபண்டிரும்
மற்றும் யாவரும்; வீடும், இன்று, இவ்உைகு' என விம்முேோர் - 'இவ்வுலகம் இன்று
அழியும்' எனப் புலம்பி; ஓடி, எங்கணும் சிந்தி ஒளித்தனர் - ஓடி எங்கும் சிைறி ஒளித்துக்
ககாண்டனர்.

மாடு - பக்கம், வீடுைல் - அழிைல், விம்முைல் - சைம்பிப் புலம்புைல்.

தூைடர இராவணன் வாளால் வீசுைல்

9190. சுடர்க் ககோழும் புலக தீ விழி தூண்டிட,

தடற்று ேோள் உருவி, தரும் தூதல
மிடற்று வீ ல் உைோ, விழுந்தோன்அர ோ -
கடல் க ோருந் தில ர ோல் க ம் ர ோ ரே.

விழி ககோழும்புலக சுடர்த்தீ தூண்டிட - (இராவணன்) கண்கள் ககாழுவிய

புடகடயயும் ஒளி வாய்ந்ை சின கநருப்பிடனயும் கக்க; தடற்று ேோள் உருவி தரும்
தூதல - ைன் உடறயிலிருந்ை வாடள உருவித் துன்பச் க ய்திடயக் ககாணர்ந்ை
தூைடர; மிடற்று வீ ல் உைோ, க ரும் கடல் தில ர ோல் - கழுத்தின்கண் வீ த்
கைாடங்கி கபரிய கடல் அடலகள் சபால்; க ம் ர ோ ரே விழுந்தோன் - இருபது
கரங்களும் ச ார்ந்து விழுந்ைான்.
ைடறு - உடற. 'ைடற்றிடங்ககாள்வாள்' (களவழி - 18)

இராவணன் புலம்பல்

9191. 'ேோய்ப் பிைந்தும், உயிர்ப்பின் ேளர்ந்தும்,ேோன்

கோய்ப்பு உறும்கதோறும் கண்ணிலடக் கோந்தியும்,
ர ோய்ப் பிைந்து, இவ் உைலகப் க ோதியும் கேந்
தீப் பிைந்துளது, இன்று' எனச் க ய்ததோல்.

ேோய்ப்பிைந்தும் உயிர்ப்பின் ேளர்ந்தும் - (இராவணனது) வாயில் பிறந்தும்

அவனது மூச்சுக்காற்றில் வளர்ந்தும்; ேோன் கோய்ப்பு உறும் கதோறும் கண்ணிலடக்
கோந்தியும் ர ோய்ப் பிைந்து - கபரும் கவறுப்பு (வளர்ந்து) சைான்றுந் சைாறும்
கண்களிசல எரிந்து சபாய்த் சைான்றி; 'இவ்உைலகப் க ோதியும் கேந்தீ -
'இவ்வுலகத்டைகயல்லாம் மூடுகின்ற கவப்பமிக்க தீ; இன்று பிைந்துளது' எனச்
க ய்ததோல் - இன்று பிறந்ைது' என்று உலகம் க ால்லுமாறு பரவியது.
 உலடகப் கபாதியும் கவந்தீ - ஊழித்தீ. வான் - கபருடம, காய்ப்பு - கவறுப்பு.

9192. டம் பிைங்கிய ோந்தளும் ோரும் ர ர்ந்து,

இடம் பிைங்கி, ேைம்க யர்ந்து ஈடு உை,
உடம்பு இைங்கிக் கிடந்து உலழத்து, ஓங்கு தீ
விடம் பிைந்த கடல் என கேம்பினோன்.

டம் பிைங்கிய ோந்தளும் ோரும் - படம் விளங்குகின்ற ஆதிச டனும், அவனால்

ைாங்கப்பட்ட பூமியும்; இடம் ர ர்ந்து பிைங்கி, ேைம் க யர்ந்து ஈடு உை -
இடப்பக்கமாகப் சபர்ந்து கபாருந்தியும் வலப்பக்கமாகப் கபயர்ந்து கபாருந்தியும்
வருத்ைமுற; இைங்கிக் கிடந்து உடம்பு உலழத்து - இராவணன் ைன்
ஆ னத்திலிருந்து இறங்கி ைடரயில் கிடந்து உடம்பு வருந்தி; ஓங்குதீ விடம் பிைந்த
கடல் என கேம்பினோன் - ஓங்கிய ககாடுடமயுடடய நஞ்சு சைான்றிய கடல்சபால
கவதும்பினான்.
இராவணன் ைடரயில் கிடந்து வருந்தும்சபாது இடப்பக்கமும் வலப்பக்கமுமாக
உருண்டு புரண்டான். அங்ஙனம் அவன் புரளும் சபாது பூமியும் அைடனத்
ைாங்கியுள்ள ஆதிச டனும் அவன் புரளுைற்சகற்ப இடப்பக்கமும் வலப்பக்கமுமாகச்
ாய்ந்து நிடல ககட்டு வருந்தின என்பைாம். நஞ்சு சைான்றிய கடல் அந்நஞ்சினால்
கவதும்பியது சபால இராவணன் ைன்னிடத்துத் சைான்றிய புத்திர ச ாகத்தினால்
கவதும்பினான் என்றார்.

9193. திருகு கேஞ் சினத் தீ நிகர் சீற்ைமும்,

க ருகு கோதலும், துன்பும், பிைழ்ந்திட,
இரு து என்னும் எரி புல கண்களும்,
உருகு க ம்பு என, ஓடியது ஊற்று நீர்.

திருகுகேஞ்சினத்தீ நிகர் சீற்ைமும் - (படகவர் சமகலழுந்ை) மாறுபட்ட

ககாடிய சினம் என்று க ால்லப்படுகின்ற தீடய ஒத்ை சீற்றமும்; க ருகு கோதலும்,
துன்பும் பிைழ்ந்திட - (மகன் சமல்) கபருகுகின்ற அன்பும் (அவன் இறந்ைடமயால்)
துன்பமும் மாறி மாறித் சைான்றுைலால்; இரு து என்னும் எரிபுல கண்களும் -
இராவணனுடடய தீடய ஒத்ை இருபது என்ற எண்ணிக்டகடய உடடய கண்களும்;
ஊற்று நீர் உருகு க ம்பு என ஓடியது - ஊற்றுகின்ற துன்பக் கண்ணீர் உருகிய க ம்பு
சபாலப் கபருகி ஓடியது.

9194. கடித்த ற் குைம், கற் குைம் கண் அை

 இடித்த கோைத்து உரும் என எங்கணும்,
அடித்த லகத்தைம் அம் லை, ஆழி நீர்,
கேடித்த ேோய்கதோறும் க ோங்கின, மீச் க ை.

கற்குைம் கண் அை - மடலக்கூட்டங்கள் துகளாக அற்றுப் சபாமாறு; இடித்த

கோைத்து உரும் என எங்கணும் - 'சமகம் இடித்ை காலத்துத் சைான்றும்
இடிகயாலிசய' என எவ்விடத்ைவரும் சபசுமாறு; ற்குைம் கடித்த - இராவணனது
பல்வரிட கள் கடித்ைன; அம் லை கேடித்தேோய் கதோறும் ஆழிநீர் க ோங்கின மீச்க ை
- அத்திரிகூட மடல கவடித்ை வாய்கைாறும் கடல் நீர் கபாங்கி சமல் வழியுமாறு;
டகத்ைலம் அடித்ை - அவன் டககள் ைடரயில் சமாதின.

9195. 'ல ந்தரேோ!' எனும்; ' ோ கரன!' எனும்;

'எந்லதரயோ!' எனும்; 'என் உயிர !' எனும்;
'முந்திரனன் உலன; நோன் உகளரனோ!' எனும்;-
கேந்த புண்ணிலட ரேல் ட்ட கேம்ல யோன்.
கேந்த புண்ணிலட ரேல் ட்ட கேம்ல யோன் - கவந்ை புண்ணில் சவல்
பட்டாற் சபான்ற ககாடுந்துன்பத்டை அடடந்ைவனான இராவணன்; 'ல ந்தரேோ!'
எனும் ' ோ கரன!' எனும் - 'டமந்ைா ஓ!' என்பான்; சிறந்ை மகசன! என்பான்;
'எந்லதரயோ!' எனும்; 'என் உயிர !' எனும் - 'என் அப்பா ஓ!' என்பான்; 'என் உயிசர!'
என்பான்; 'உலன முந்திரனன்; நோன் உளரனோ!' எனும் - 'உனக்கு முன்னர் உயிர் விட
சவண்டியவனாகிய நான் இன்னும் இருக்கின்சறசன' என்பான்.

கும்பகருணடன இழந்ை துன்பம் கவந்ைபுண் சபான்றது எனவும், இந்திரசித்ைடன

இழந்ை துன்பம் அப்புண்ணில் சவல் நுடழந்ைது சபான்றகைனவும் ககாள்க. 'ஓ'
என்பது இரக்கக் குறிப்புணர்த்தும் இடடச் க ால். மகடன எந்டை என்பது அன்பு
பற்றி வந்ை வழுவடமதி.

9196. 'பு ந்த ன் லக ர ோயிற்று அன்ரைோ!' எனும்;

'அ ந்லத ேோனேர் ஆர்த்தனர ோ!' எனும்;
'க ந்லத சூடியும், ோற்கடல் கள்ேனும்,
நி ந்த ம் லக நீங்கினர ோ!' எனும்.

பு ந்த ன் லக ர ோயிற்று அன்ரைோ!' எனும் - 'இந்திரனது படக சபாயிற்று

அல்லசவா!' என்பான்; 'அ ந்லத ேோனேர் ஆர்த்தனர ோ!' எனும் ; - (நம்மால்)
துன்பமடடந்ை சைவர்கள் (துன்பம் நீங்கி மகிழ்ச்சியால்) ஆரவாரித்ைனசரா?' என்பான்;
'க ந்லத சூடியும் ோற்கடல் கள்ேனும் - 'கரந்டைடயச் சூடிய சிவனும் பாற்கடலில்
ஒளிந்துககாண்டுள்ள திருமாலும்; நி ந்த ம் லக நீங்கினர ோ!' எனும் - நிரந்ைரமாகத்
ைம் படக நீங்கப் கபற்றனசரா?' என்பான்.

அரந்டை - துன்பம், கரந்டை - கரந்டை மலர், திருநீற்றுப்பச்ட நிரந்ைரம் - இனி

எப்கபாழுதும், இந்திரன், சிவன், திருமால் என்சபார் இந்திரசித்ைனுக்கு அஞ்சி
அடங்கி இருந்ைவர் இனி அச் ம் தீர்ந்து மகிழ்வர் என்றவாறு.

9197. 'நீறு பூசியும் ரநமியும் நீங்கினோர்,

ோறு குன்கைோடு ரேலை லைந்துளோர்,
ஊறு நீங்கின ோய், உேணத்திரனோடு
ஏறும் ஏறி, உைோவுேோர்' என்னு ோல்.*
'நீறு பூசியும் ரநமியும் - திருநீறு பூசிய சிவனும், க்கரப் படட ைாங்கிய
திருமாலும்; ோறு குன்கைோடு ரேலை லைந்துளோர் நீங்கினோர் - சமடும் பள்ளமுமாய்
மாறுபட்டுள்ள மடலயிலும் கடலிலும் மடறந்துள்ளவர்களாய் (முன்பு உன் எதிரில்
வராமல்) விலகிக்ககாண்டனர்; ஊறு நீங்கின ோய், உேணத்திரனோடு ஏறும் ஏறி
உைோவுேோர்' என்னு ோல் - (இப்கபாழுது) துன்பம் நீங்கப் கபற்றவராய் கருடன் மீதும்
ஏற்றின் மீதும் ஏறிக்ககாண்டு உலாவுவார்கள்' என்று கூறுவான்.
நீறு பூசியும் சநமியும் குன்கறாடு சவடல மடறந்துளார் என்பது நிரல் நிடறப்
கபாருள்சகாள். 'உவணத்திசனாடு ஏறும் ஏறி' என்பது எதிர் நிரல்
நிடறப்கபாருள்சகாள்.

9198. 'ேோன ோனமும், ேோனேர் ஈட்டமும்,

ர ோன ர ோன தில இடம் புக்கன,
தோனம் ஆனலே ோர்கிை; ோர்குேது,
ஊன ோனிடர் கேன்றிககோண்ரடோ?' எனும்.

'ேோனேர் ஈட்டமும் ேோன ோனமும் - சைவர்களின் கூட்டமும் அவர்கள் ஏறிச்

க ல்லுைற்குரிய வானவிமானமும்; ர ோன ர ோன தில இடம் புக்கன -
(இந்திரசித்தின் முன்னிற்கவியலாது) சபான சபான திட யிடங்களில் புகுந்ைனவாய்
மடறந்திருந்து,; தோனம் ஆனலே ோர்கிை ோர்குேது - ைம் இருப்பிடத்டை இதுகாறும்
ச ர்ந்தில, அடவ மீண்டும் ச ர்வது; ஊன ோனிடர் கேன்றி ககோண்ரடோ?' எனும் -
குடறபாடுடடய மனிைர்களின் கவற்றிடயத் துடணயாகக்ககாண்டு ைாசனா?'
என்பான்.

மானம் - விமானம் என்பைன் முைற்குடற. 'ஈட்டம்' என்னும் அஃறிடண ' ார்கில'

என்னும் அஃறிடண முடிவு ககாண்டது. ைானம் - ஸ்ைானம் அவரவர் இருப்பிடமாம்.
உயர்வுடடய சைவர்கள் குடறபாடுடடய மனிைர்கள் கபற்ற கவற்றிடயத்
துடணயாகக் ககாண்டு ைத்ைம் ைானத்டை அடடவது கபருடமக்குரியைாயிற்சறா?
என்றவாறு.

9199. 'ககட்ட தூதர் கிளத்தினேோறு ஒரு

கட்ட ோனிடன் ககோல்ை, என் கோதைன்
ட்டு ஒழிந்தனரன!' எனும்; ல் முலை
விட்டு அலழக்கும்; உலழக்கும்; கேதும்பு ோல்.
ககட்ட தூதர் கிளத்தினேோறு - ககாடிய தூைர்கள் கூறியவாறு; ஒரு கட்ட ோனிடன்
ககோல்ை - ஒரு வருந்துந் ைன்டமடய உடடய மனிைன் ககால்ல; என் கோதைன் ட்டு
ஒழிந்தனரன' எனும் - என் அன்புக்குரிய மகன் இறந்து பட்டனசன!' என்பான்;
ல்முலை விட்டு அலழக்கும் உலழக்கும் கேதும்பு ோல் - பலமுடற 'மகசன! மகசன!'
என்று குரல் விட்டு அடழப்பான்; (அவன் வாராடமயால்) வருந்துவான்; பின் மனம்
கவதும்புவான்.

9200. எழும்; இருக்கும்; இல க்கும்; இ க்கம் உற்று

அழும்; அ ற்றும்; அயர்க்கும்; வியர்க்கும், ர ோய்
விழும்; விழிக்கும்; முகிழ்க்கும்; தன் ர னியோல்,
உழும் நிைத்லத; உருளும்; பு ளு ோல்.

எழும்; இருக்கும்; இல க்கும்; இ க்கம் உற்று அழும் - (துன்ப மிகுதியால்

இராவணன்) எழுவான். பிறகு ைடரயில் இருப்பான்; கபருமூச்சு விடுவான்,
இரக்கமிக்கு அழுவான்; அ ற்றும்; அயர்க்கும்; வியர்க்கும்; ர ோய் விழும் - வாய் திறந்து
அரற்றுவான்; ச ார்வுறுவான்; வியர்ப்பான்; சிறிது நடந்து விழுவான்; விழிக்கும்;
முகிழ்க்கும்; தன் ர னியோல் நிைத்லத உழும்; உருளும்; பு ளு ோல் - (சபைலித்து ஒன்றும்
சைான்றாமல்) கண்கடள விழிப்பான்; பின்பு மூடுவான், ைன் உடம்பினால் நிலத்டை
உழுவான்; பின்பு ைடரயில் உருண்டு க ல்வான், மீண்டும் புரண்டு வருவான்.
இடரத்ைல் - கபருமூச்சு விடுைல், அயர்த்ைல் - ச ார்ைல், முகிழ்த்ைல் - கண்கடள
மூடுைல், கலப்டபயால் நிலத்டை உழுவது சபாலத் துன்ப மிகுதியால் இராவணன் ைன்
உடம்பால் நிலத்டை உழுவான் சபால் இயங்கித் துன்புற்றான்.

9201. 'அய்யரன!' எனும், ஓர் தலை; 'யோன் இனம்

க ய்கேரன அ சு!' என்னும், அங்கு ஓர் தலை;
'கய்யரனன், உலனக் கோட்டிக் ககோடுத்த நோன்,
உய்கேரன!' என்று உல க்கும், அங்கு ஓர் தலை.
 ஓர் தலை, 'அய்யரன!' எனும் - (இராவணனுடடய பத்துத் ைடலகளுள்)
ஒருைடல 'அய்யசன!' என்று அடழக்கும்; ஆங்கு ஓர் தலை 'யோன் இனம் அ சு
க ய்ேரன!' என்னும் - மற்கறாரு ைடல 'யான் இன்னும் அரசு க ய்சவசனா!' என்றும்
க ால்லும்; 'உலனக் கோட்டிக் ககோடுத்த கய்யரனன் நோன் - உன்டனப் படகவன்
ககால்ல வழி க ய்து ககாடுத்ை சிறுடமயனாகிய நான்; உய்ேரன!' என்று
உல க்கும் அங்கு ஓர் தலை - உயிர் வாழ்ந்திருப்சபசனா?' என்று ஒருைடல க ால்லும்.

இராவணனுடடய பத்துத் ைடலகளுள் மூன்று ைடலகள் கூறியடவ இங்கு

கூறப்கபற்றன. வாய் கூறியடைத் ைடல கூறியைாகச் க ான்னது ைானியாகுகபயர்.
கய்யன் - சிறுடமயுடடயவன். டக - சிறுடம. ைான் க ய்ை க யலுக்குத் ைாசன
கபாறுப்சபற்று முந்திச் க ன்று உயிர் விடாமல், ைன் அன்புக்குரிய மகடன உயிர்
விடச் க ய்ை சிறுடம இராவணடன வாட்டுகின்றது.

9202. 'எழுவின் ரகோைம் எழுதிய ரதோள்களோல்

தழுவிக் ககோள்கலைரயோ!' எனும், ஓர் தலை;
'உழுலேப் ர ோத்லத உலழ உயிர் உண் ரத!
க ழு வில் ர ேகரன!' எனும், ஓர் தலை.

ஓர் தலை; 'எழுவின் ரகோைம் எழுதிய ரதோள்களோல் - இராவணனது ஒருைடல

'' ந்ைனக்சகாலம் எழுதிய இரும்புத்தூண் சபான்ற சைாள்களால்; 'தழுவிக்
ககோள்கலைரயோ!' எனும் - ைழுவிக்ககாள்ள மாட்டாசயா?'' என்று க ால்லும்; ஓர்
தலை, 'க ழு வில் ர ேகரன! 'உழுலேப் ர ோத்லத - மற்கறாரு ைடல 'க ழுடமயான
வில்சலந்திய வீரசன! ஆண்புலிடய; உலழ உயிர் உண் ரத!' எனும் - கபண்மான் உயிர்
வாங்குவசைா?' என்று க ால்லும்.
எழு - இரும்புத்தூண். உழுடவப் சபாத்து - ஆண்புலி. உடழ - கபண்மான். ஆடவர்
சைாளுக்கு எழு - 'எழுவுறழ் திணிசைாள்' (கபருங் 2, 6, 131) சைாளில் எழுதுைல்;
'எழிற்சறாள் எழுதி' (கபருங், 1, 34, 201) வீரனுக்குப் புலிப்சபாத்து; 'புலிப்சபாத்ைன்ன
புல்லணற்காடள' (கபரும்பான். 138) 'வயப்புலிப் சபாத்ைன்னார்' (கபரி. ஏனாதி 13)
புலிப்சபாத்து, 'கபாறி வரியிடும் புலிப்சபாத்து நவ்வி கவரீஇ' (கபருங், 1, 54, 37)

9203. 'நீைம் கோட்டிய கண்டனும், ரநமியும்

ஏலும் கோட்டின் எறிந்த லட எைோம்
ரதோலும் கோட்டி, து ந்தலன; மீண்டும் நின்
ஓைம் கோட்டிலைரயோ!' எனும், ஓர் தலை.*
 நீைம் கோட்டிய கண்டனும் ரநமியும் - நீலநிறம் கபாருந்திய கண்டத்டை உடடய
சிவனும், க்கரப்படடடய உடடய திருமாலும்; ஏலும் கோட்டின் எறிந்த லட
எைோம் - கபாருந்திய சபார்க்களத்தின் கண் எய்ை ஆயுைங்கடள எல்லாம்; ரதோலும்
கோட்டி து ந்தலன மீண்டநின் - நின் சகடகத்டைக் காட்டித் துரத்தி மீண்டநின்; ஓைம்
கோட்டிலைரயோ?' எனும் ஓர் தலை - வீர கர்ச் டனடய (அம்மனிைனிடம்)
காட்டவில்டலசயா?' என்று மற்சறார் ைடல க ால்லும்.

காடு, இங்சக பறந்ைடலடயக் குறித்ைது. சைால் - சகடயம். இைற்குத் சைால்வி

என்று கபாருள் கூறலும் ஆம். ஓலம் காட்டுைல் - கர்ச்சித்ைல்; இைற்குக் குரடலக்
காட்டுைல் என்று கபாருள் ககாண்டு 'என்சனாடு சப மாட்டாசயா' எனப் கபாருளுங்
ககாள்வர்.

9204. 'துஞ்சினோய்ககோல், துலண பிரிந்ரதன்' எனும்;

'ேஞ் ர ோ!' எனும்; 'ேோ லைரயோ!' எனும்;
'கநஞ்சு ரநோே, கநடுந் தனிரய கிடந்து,
அஞ்சிரனன்!' என்று அ ற்றும்;- அங்கு ஓர் தலை.*

துஞ்சினோய் ககோல், துலண பிரிந்ரதன்' எனும் - நீ உண்டமயாக இறந்து

விட்டாசயா? யான் என் துடணயாக இருந்ை உன்டனப் பிரிந்சைசன!' என்று
க ால்லும்; 'ேஞ் ர ோ!' எனும் 'ேோ லைரயோ' எனும் - (நீ இறந்ைாய் என்பது)
'வஞ் டனசயா' என்று க ால்லும். (உண்டமயாகசவ) 'என் முன் வரமாட்டாசயா!'
என்று க ால்லும்; கநஞ்சு ரநோே, கநடுந்தனிரய கிடந்து - கநஞ்சு சநாவுமாறு
கநடுசநரம் (ைன் துன்பத்சைாடு) ைனித்துக் கிடந்ை (பின்பு); 'அஞ்சிரனன்' என்று
அ ற்றும், அங்கு ஓர் தலை - 'அஞ்சிசனன்' என்று வாய்விட்டு அரற்றும் ஒருைடல.

கபருந்துயரிலிருப்சபார் பலவாறு புலம்பிக் கைறிய பின்பு சிறிது ைமக்குத்ைாசம

புழுங்கிய வண்ணம் கிடப்பர். பின்பு திடீகரன்று வாய் விட்டு அரற்றுவர்.
இவ்வுலகியல் நடப்டபக் கவனித்திருந்ை கவிஞன் 'கநஞ்சு சநாவ கநடுந்ைனிசய,
ைனக்குத்ைாசன ஏக்குற்று புழுங்கிச் சிறிது சபாது கிடந்ை இராவணன் பின்பு
திடீகரன்று வாய் விட்டு அரற்றுவைாக அடமத்திருக்கும் நுட்பம் அறிந்து
பாராட்டத்ைக்கைாம்.

9205. 'கோகம் ஆடு களத்திலடக் கோண்க ரனோ,

யோக ோதனன் க ௌலிகயோடும் க ோறித்து;
ஓலக ோதேர் உச்சியின் லேத்த நின்
ேோலக நோள் ைர்?' என்னும் - ற்று ஓர் தலை.
 யோக ோதனன் க ௌலிரயோடும் - சைசவந்திரனுடடய முடியுடன்; ஓலக ோதேர் நின்
உச்சியின் க ோறித்து லேத்த - (நீ அவடன கவற்றி கண்டைடனக் கண்ட) உவடம
மிக்க ைவமுனிவர்கள் (நின் கவற்றிக்கு அறிகுறியாகப்) கபாறித்து டவத்ை; ேோலக
நோள் ைர் கோகம் ஆடு களத்திலடக் - வாடகயின் அன்றலர்ந்ை மலர்மாடலடய
இப்சபாது காகங்கள் (பிணங்கடள உண்டு) ஆடுகின்ற சபார்க்களத்தின் கண்;
கோண்ர ரனோ' என்னும் ற்று ஓர் தலை - காணப்கபறுவசனா?'' என்று மற்சறார்
ைடல க ால்லும்.

யாக ாைனன் - யாகங்களால் பைவி கபற்ற இந்திரன்.

9206. 'ர ல் இயல் கண் இயக்கர்தம் ரதவி ோர்,

ர ல் இனித் தவிர்கிற் ர்ககோல், வீ ! நின்
ரகோை வில் கு ல் ரகட்டுக் குலுங்கித் தம்
தோலிலயத் கதோடல்' என்னும் - ற்று ஓர் தலை.

ற்று ஓர் தலை - மற்று ஒரு ைடல; 'வீ ! ர ல் இயல் கண் இயக்கர் தம் ரதவி ோர் -
'வீரசன! ச ல் மீடன ஒத்ை கண்கடள உடடய இயக்கர் ைம் மடனவியர்; நின்
ரகோைவில் கு ல் ரகட்டுக் குலுங்கி - நினது அழகிய வில்லின் நாண் ஒலி சகட்டு
நடுங்கி; தம் தோலிலயத் கதோடல் ர ல் இனித் தவிர்கிற் ர் ககோல்' என்னும் - ைத்ைம்
ைாலிடயத் கைாட்டுப் பார்த்துக்ககாள்ளும் இயல்டப இனிசமல் நீங்குவார்கசளா?'
என்று க ால்லும்.

இந்திரசித்து வாழ்ந்ை காலத்தில் அவனது வில் நாணின் ஒலி சகட்டு இயக்க

மாைர்கள் ைம் கணவர் உயிர்க்கு ஊறு வந்ைைாக நடுங்கித் ைத்ைம் ைாலிடயத் கைாட்டு
அறுந்து சபாய்விடுசமா என நடுங்கி நிற்பர். 'இனி அங்ஙனம் அவர்கள் நடுங்குைல்
ஒழிவார்கசளா?' எனத் ைன் மகனது படக நடுக்கும் ஆற்றடல நிடனத்து
இரங்கியவாறு.

9207. 'கூற்ைம் உன் எதிர் ேந்து, உயிர் ககோள்ேது ஓர்

ஊற்ைம்தோன் உலடத்து அன்று; எலனயும் ஒளித்து
ஏற்ை எவ் உைகு உற்ைலன? எல்லை இல்
ஆற்ைைோய்!' என்று உல க்கும் - அங்கு ஓர் தலை.
எல்லை இல் ஆற்ைைோய்! - எல்டல இல்லாை வல்லடமடய உடடயவசன! கூற்ைம்
உன் எதிர் ேந்து - கூற்று உன் எதிரில் வந்து; உயிர் ககோள்ேது ஓர் ஊற்ைம் தோன் உலடத்து
அன்று - உனது உயிடரக் ககாள்ளத் ைக்க மிகுவலி உடடயைன்று; எலனயும் ஒளித்து
ஏற்ை எவ்உைகு உற்ைலன?' - (ஆைலால் நீ இறந்திருக்க மாட்டாய் உனக்கு ஏற்ற
எந்ை உலகத்துக்சகா க ன்றிருக்கின்றாய்) எனக்குத் கைரியாமல்; மடறந்து உனக்கு
ஏற்ற எந்ை உலகத்டை அடடந்ைாய்?' என்று உல க்கும் ஆங்கு ஓர் தலை - என்று
வினவும் அங்கு ஒருைடல.

இது இராவணின் பத்ைாவது ைடல கூறுவது.

இராவணன், டமந்ைன் உடடலத் சைடிக் களம் புகுைல்

9208. இன்னேோறு அலழத்து ஏங்குகின்ைோன் எழுந்து,

உன்னும் ோத்தி த்து ஓடினன், ஊழி நோள்
க ோன்னின் ேோன் அன்ன ர ோர்க்களம் புக்கனன்,
நன் கன்தனது ஆக்லகலய நோடுேோன்.

இன்னேோறு அலழத்து ஏங்குகின்ைோன் எழுந்து - இவ்வாறு இந்திரசித்ைடன

அடழத்து ஏங்குகின்ற இராவணன் எழுந்து; உன்னும் ோத்தி த்து ஓடினன் -
நிடனக்கும் அளவில் ஓடிச்க ன்று; ஊழிநோள் க ோன்னின் ேோன் அன்ன ர ோர்க்களம் -
ஊழி இறுதியில் சைான்றும் கபான்னிறமுடடய க வ்வானம் சபான்று குருதியால்
சிவந்து காட்டும் சபார்க்களத்தில்; தனது நன் கன் ஆக்லகலய நோடுேோன் புக்கனன் -
ைனது சிறந்ை புைல்வனுடடய உடம்டபத் சைடுவைற்காகப் புகுந்ைான்.

9209. ரதேர முதைோகிய ர ேகர்

யோேரும் உடரன கதோடர்ந்து ஏகினோர்,
'மூேலகப் ர ர் உைகின் முலைல யும்
ஏேது ஆகும்?' என்று எண்ணி இ ங்குேோர்.

ரதேர முதைோகிய ர ேகர் யோேரும் - சைவர் முைலிய பணியாளர்கள் யாவரும்;

உடரன கதோடர்ந்து ஏகினோர் - இராவணனுடசன கைாடர்ந்து க ன்றவர்களாய்;
மூேலகப் ர ர் உைகின் முலைல யும் - (இராவணனின் சகாபத்ைால்)
மூவுலகங்களின் முடறடமயும்; ஏேது ஆகும்?' என்று எண்ணி
இ ங்குேோர் - 'இனி என்னாகுசமா?' என்று எண்ணி இரங்குவாராயினர்.

9210. அழுதேோல் சிை; அன்பின ர ோன்று, அடி

கதோழுதேோல் சிை; தூங்கினேோல் சிை;
உழுத யோலனப் பிணம் புக்கு ஒளித்தேோல் -
கழுதும் புள்ளும், அ க்கலனக் கோண்டலும்.*
 கழுதும் புள்ளும் அ க்கலனக் கோண்டலும் - (சபார்க்களத்தில் பிணங்கடளத்
தின்று ககாண்டிருந்ை) சபய்களும் கழுகு முைலிய பறடவகளும் இராவணடனக்
கண்டவுடசன; சிை அழுத, சிை அன்பின ர ோன்று அடி கதோழுத - அஞ்சிச் சில
அழுைன, சில அவன்பால் அன்பு ககாண்டடவ சபாலத் கைாழுைன; சிை தூங்கின,
உழுத யோலனப் பிணம்புக்கு ஒளித்த - (கபாய்யாகச்) சில தூங்கின (சில) ஆடனப்
பிணங்கடளத் ைடலயால் உழுது வழி க ய்து ககாண்டு புகுந்து ஒளிந்து ககாண்டன.

கழுது - சபய், புள் - கழுகு முைலான பறடவகள், அட நிடலகள்.

9211. ரகோடி ரகோடிக் குதில யின் கூட்டமும்,

ஆடல் கேன்றி அ க்கர்தம் ஆக்லகயும்,
ஓலட யோலனயும், ரதரும், உருட்டினோன்,
நோடினோன், தன் கன் உடல், நோள் எைோம்.*

தன் கன் உடல் நோடினோன் - (இராவணன்) ைன் உடடலத் சைடுபவனாய்; ரகோடி

ரகோடிக் குதில யின் கூட்டமும் - சகாடி சகாடிக் குதிடரப் பிணங்களின்
கூட்டங்கடளயும்; ஆடல் கேன்றி அ க்கர்தம் ஆக்லகயும் - வலிடமயும்
கவற்றியுமுடடய அரக்கர் ைம் உடம்புகடளயும்; ஓலட யோலனயும் ரதரும் - முக
பட்டத்டை உடடய யாடனப் பிணங்கடளயும் சைர்கடளயும்; நோள் எைோம்
உருட்டினோன் - ஒருநாள் முழுவதும் புரட்டிப் புரட்டிப் பார்த்ைான்.

9212. க ய் கிடந்த விழி ேழி நீர் விழ,

கநய் கிடந்த கனல் புல கநஞ்சினோன்,
க ோய் கிடந்த சிலைகயோடு மூரி ோக்
கய் கிடந்தது கண்டனன், கண்களோல்.
க ய் கிடந்த விழி ேழி நீர்விழ - உடம்பில் கபாருந்திய (பத்துத்
ைடலகளிலும் உள்ள) இருபது விழிகளிலும் நீர் உழுக; கநய் கிடந்த கனல்புல
கநஞ்சினோன் - கநய் கபய்ை கநருப்புப் சபால எரியும் கநஞ்சிடனயுடடய
இராவணன்; க ோய் கிடந்த சிலைகயோடு மூரி ோக்கய் - வலிடம கபாருந்திய
வில்சலாடு வலிய கபரிய டக; கிடந்தது கண்டனன் கண்களோல் - சபார்க்களத்தில்
விழுந்து கிடந்ைடைக் கண்களால் கண்டான்.

டக என்பது எதுடக சநாக்கிக் 'கய்' எனப் சபாலியாயிற்று.

9213. க ோங்கு ரதோள்ேலளயும் கலணப் புட்டிரைோடு

அங்கதங்களும் அம்பும் இைங்கிட,
 கேங் கண் நோகம் எனப் க ோலி கேய்ய லக
க ங் லகயோல் எடுத்தோன், சி ம் ர ர்த்தினோன்.

க ோங்க ரதோள்ேலளயும் கலணப்புட்டிரைோடு - ஒளி விளங்குகின்ற சைாள்

வடளயும் அம்புப் புட்டிசலாடு; அங்கதங்களும் அம்பும் இைங்கிட -
வாகுவலயங்களும் அம்பும் விளங்கிட; கேங்கண் நோகம் எனப் க ோலிகேய்யலக -
ககாடுங்கண்டணயுடடய நாகம் சபாலப் கபாலிகின்ற இந்திரசித்தின் விரும்பத்ைக்க
டகடய; க ங்லகயோல் எடுத்தோன், சி ம் ர ர்த்தினோன் - இராவணன் ைன் சிவந்ை
டகயால் எடுத்துத் ைடலசமல் டவத்துக் ககாண்டான்.

அங்கைம் - வாகுவலயம். ககாடுடமயும் வடிவும் சைான்ற இந்திரசித்தின்

டகயினுக்கு கவங்கண் நாகம் உவடம கூறப்கபற்றது. புத்திர பா த்ைால்
துடிக்கும் இராவணன் இந்திரசித்தின் டகயிடனக் கண்டவுடன் சபரன்பின் காரணமாக
அைடன ஒரு புனிைப் கபாருளிடனப் சபாலச் சிரமிட டவத்துக் ககாள்ளுகின்றான்.

9214. கல் திண் ோர்பில் தழுவும்; கழுத்தினில்

சுற்றும்; க ன்னியில் சூட்டும்; சுழல் கரணோடு
ஒற்றும்; ர ோந்திட்டு உருகும்; உலளக்கு ோல்;
முற்றும் நோளின் விடும் கநடு மூச்சினோன்.

முற்றும் நோளின் விடும் கநடுமூச்சினோன் - (சமலும்) ஆயுள் முடியும்நாளில்

விடுகின்றது சபான்ற நீண்ட மூச்சிடனயுடடயவனாகிய இராவணன் (அக்டகயிடன);
கல்திண் ோர்பில் தழுவும் கழுத்தினில் சுற்றும் - மடல சபான்ற மார்பில் ைழுவுவான்
பின் கழுத்தினில் (மாடலசபாலச்) சுற்றுவான்; க ன்னியில் சூட்டும்;
சுழல் கரணோடு ஒற்றும் - ைடலயில் (கண்ணிசபால) சூட்டுவான் சுழல்கின்ற ைன்
கண்களிசல டவத்து ஒற்றிக் ககாள்வான்; ர ோந்திட்டு உருகும்; உலளக்கும் -
அடைத்ைன் மூக்கில் டவத்து சமாந்து பார்த்து மனம் உருகுவான்; வருந்துவான்.

முற்றும் நாள் - இறக்கும் நாள், ஆல் - அட

9215. லக கண்டோன், பின் கருங் கடல் கண்கடன,

க ய் கண்டோன், அதன்ர ல் விழுந்தோன்அர ோ -
க ய் கண் தோல அருவிப் க ருந் தில ,
க ோய் கண்டோர் தில ரேலைலய மூடரே.

லக கண்டோன் - இந்திரசித்ைனின் டகடயக் கண்ட இராவணன்; பின் கருங்கடல்

கண்கடன க ய் கண்டோன் - பின்பு கருங்கடடலக் கண்டாற் சபான்ற அவன்
உடம்பிடனக் கண்டான்; க ய் கண் தோல அருவிப் க ருந்தில - கண்கள் ைாடர
ைாடரயாகப் கபாழிகின்ற கண்ணீர் அருவியின் கபரிய அடலகள்; க ோய் கண்டோர்
தில ரேலைலய மூடரே - வலிடம ககாண்டு ஆரவாரிக்கின்ற அடலகசளாடு கூடிய
கடடலயும் க ன்று மூடுமாறு; அதன்ர ல் விழுந்தோன் அர ோ! - அழுதுககாண்டு
அவ்வுடம்பின் மீது விழுந்ைான்.

டககண்டான் - விடனயால் அடணயும் கபயர். இங்கு இராவணடன

உணர்த்தியது. கருங்கடல் - கருடமயும் பரப்பும் பற்றி இந்திரசித்தின் உடம்பிற்கு
உவடமயாயிற்று. கமாய் - வலிடம, ஆர்திடர - விடனத்கைாடக. அசரா - அட .

9216. அப்பு ோரி அழுந்திய ோர்ல த் தன்

அப்பு ோரி அழுது இழி யோக்லகயின்
அப்பும்; ோர்பில் அலணக்கும்; அ ற்று ோல்;
அப் பு ோன் உற்ைது யோேர் உற்ைோர்அர ோ!
அப்பு ோரி அழுந்திய ோர்ல - அம்பு மாரி அழுந்தி இருந்ை இந்திரசித்தின் மார்டப;
அப்பு ோரி அழுது இழி தன் யோக்லகயின் - அழுது அழுது கண்ணீர் மாரி இழிகின்ற
ைன் உடம்பின் கண்; அப்பும், ோர்பில் அலணக்கும் அ ற்று ோல் - ஒற்றிக் ககாள்வான்.
பின் மார்பில் அடணத்துக் ககாள்வான்; வாயால் அரற்றுவான்; அப்பு ோன் உற்ைது
யோேர் உற்ைோர் - அந்ை ஆண்டமயுள்ள
இராவணன் உற்ற துன்பம் இவ்வுலகில் யாவர் அடடந்திருக்கின்றார்கள்!

'அம்புமாரி', 'அப்புமாரி' எனத் ைம்மின வன்கைாடராயிற்று. இரண்டாவது

அப்புமாரி கண்ணீர் மடழ என்ற கபாருளது. அப்புைல் - ஒற்றிக்ககாள்ளுைல் புமான்
- ஆடவன் என்ற கபாருளுடடய வடக ால்.
இச்க ய்யுளில் நான்கடியினும் முைற்சீர் முழுடமயும் ஒத்து வந்ைடமயால் 'யமகம்'
என்னும் க ால்லணி அடமந்ைது.

9217. றிக்கும், ோர்பின் கழிலய; ல் முலை

முறிக்கும்; மூர்ச்சிக்கும்; ர ோக்கும்; முயங்கு ோல்;
'எறிக்கும் கேங் கதிர ோடு உைகு ஏலழயும்
கறிக்கும், ேோயில் இட்டு, இன்று' எனக் கோந்து ோல்.

ோர்பின் கழிலயப் றிக்கும் - (இந்திரசித்தின்) மார்பில் டைத்திருக்கும்

அம்புகடள அவன் மார்பிலிருந்து (இராவணன்) பறிப்பான்; ல்முலை முறிக்கும்;
மூர்ச்சிக்கும்; ர ோக்கும்; முயங்கும் - அவற்டறப் பல முடற முறிப்பான்; பின்பு
மூர்ச்ட யுறுவான்; பின் மூக்கில் டவத்து சமாந்து பார்ப்பான்; பின் மார்பில்
அடணப்பான்; எறிக்கும் கேங்கதிர ோடு உைகு ஏலழயும் - கவயில் வீசும்
கவப்பமுள்ள சூரியசனாடு உலகம் ஏழிடனயும்; ேோயில் இட்டு இன்று கறிக்கும் எனக்
கோந்தும் - வாயில் இட்டு இன்று கறிப்சபாம்' என்று கவகுள்வான்.
இந்திரசித்தின் மார்பில் டைத்திருந்ை அம்புகடளப் பறித்ைலும், முறித்ைலும்
க ய்ைது. அவன் உயிடர வாங்கியசை என்னும் கவறுப்பினாலாம். கறித்ைல் - கடித்ைல்.
கறிக்கும் என்பது உம்மீற்றுத் ைன்டமப் பன்டம விடனமுற்று. ஆல் - அட கள்.

9218. ரதேர ோடு முனிேரும், சீரிரயோர்

ஏேர ோடும், இடம் இன்றி நின்ைேன் -
'மூேர ோடும், உைகு ஒரு மூன்கைோடும்
ர ோேரதககோல், முனிவு?' எனும் க ோம் ைோன்.

ரதேர ோடு - சைவர்கசளாடு; முனிேரும், சீரிரயோர் ஏேர ோடும் - முனிவர்களும்,

சிறந்துள்ள ஏவசராடும்; இடம் இன்றி நின்ைேன் முனிவு - மானமின்றி நின்றவனாய
இராவணன் சீற்றம்; மூேர ோடும் உைகு ஒரு மூன்ரைோடும் - மும்மூர்த்திகசளாடும்
மூன்று உலகிசனாடும்; ர ோேரத ககோல்? எனும் க ோம் ைோன் -
சபாய் விடக்கூடியசைா? எனும் (அச் த்டை ஏற்படுத்தும்)
கபருஞ்சீற்றமுடடயவனானன்.

இந்திரசித்தின் ைடலகாணாது இராவணன் அரற்றுைல்

9219. கண்டிைன் தலை; 'கோந்தி, அம் ோனிடன்

ககோண்டு இைந்தனன்' என் து ககோண்டேன்,
புண் திைந்தன கநஞ் ன், க ோரு ைன்,
விண் திைந்திட, விம்மி, அ ற்றினோன்:

தலை கண்டிைன், கோந்தி - (இந்திரசித்தின் டகடயயும் உடம்டபயும் கண்ட

இராவணன்) ைடலடயக் காணாைவனாய் மனம் எரிந்து; அம் ோனிடன் ககோண்டு
இைந்தனன் என் து ககோண்டேன் - அம்மனிைன் (இலக்குவன்) எடுத்துச் க ன்றனன்
என்று அறிந்துககாண்டு; புண்திைந்தன கநஞ் ன் க ோரு ைன் - புண் திறந்ைாற் சபான்ற
கநஞ் த்சைாடு கபாருமுகின்ற இராவணன்; விண்திைந்திட, விம்மி, அ ற்றினோன் -
விண்முகடு பிளக்குமாறு விம்மி விம்மி வாய்திறந்து அரற்றலானான்.

காந்துைல் - சினத்ைல், இறத்ைல் - கடத்ைல். கபாருமுைல் - விம்முைல் - துன்பமுறல்

எனினுமாம்.
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9220. 'நிலையின் ோதி த்து நின்ை யோலனயும், கநற்றிக்

கண்ணன்
லையுர , எளியரேோ, நோன் றித்தற்கு? று இல்
ல ந்தன்
தலையும் ஆர் உயிரும் ககோண்டோர்அேர் உடரைோடும்
தங்க,
புலையரனன் இன்னும் ஆவி சு க்கின்ரைன் ர ோலும்
ர ோலும்!

நிலையின் ோதி த்து நின்ை யோலனயும் - நிடலத்துள்ள எட்டுத் திட யிலும்

நின்ற யாடனகளும்; கநற்றிக்கண்ணன் லையுர - கநற்றிக்கண்டண உடடய
சிவன் ைங்கியுள்ள கயிடல மடலயுசம; நோன் றித்தற்கு எளியரேோ? - யான்
பறித்ைற்கு எளிய ஆயினசவா? (இம்மானிடர் எளியரல்லசரா); றுஇல் ல ந்தன்
தலையும் ஆர் உயிரும் ககோண்டோர் - குற்றமற்ற என் மகன் ைடலடயயும் அரிய
உயிடரயும் ககாண்டவர்; அேர் உடரைோடும் தங்க - ைமது உடசலாடும் (இன்னும்
உயிர்விடாமல்) ைங்கி இருக்க; புலையரனன் இன்னும் ஆவி சு க்கின்ரைன் ர ோலும்
ர ோலும் - இழிவுடடயவனாகிய யான் உயிர் சுமந்திருக்கின்சறன் சபாலும்! சபாலும்!

மாதிரம் - திட , மறு - குற்றம், சபாலும் - ஒப்பில் சபாலி; உடரயட ப் கபாருளில்

வந்ைது.

9221. 'எரி உண அளலக மூதூர், இந்தி ன் இருக்லக

எல்ைோம்
க ோரி உண, உைகம் மூன்றும் க ோது அைப்
பு ந்ரதன் ர ோைோம்!
அரி உணும் அைங்கல் க ௌலி இழந்த என் தலை
யோக்லக
நரி உணக் கண்ரடன்; ஊணின், நோய் உணும்
உணவு நன்ைோல்!

அளலக மூதூர் எரிஉண - குசபரனுக்கு உரிடமயான அளடக என்னும்

பழடமயான ஊர் எரியுண்ணவும்; இந்தி ன் இருக்லக எல்ைோம் க ோரி உண -
இந்திரன் இருப்பிடமாகிய அமராவதி தீயில் கபாரிந்து சபாகவும் க ய்து; உைகம்
மூன்றும் க ோது அைப் பு ந்ரதன் ர ோைோம் - உலகம் மூன்றும் பிறர்க்கும் கபாது என்பது
இல்லாமல் (எனக்சக உரிடமயாக்கிக்) காப்பாற்றிசனன் சபாலும்! அரி உணும்
அைங்கல் க ௌலி இழந்த என் தலை யோக்லக - வண்டுகள் சைடன உண்கின்ற
மாடலடய அணிந்ை ைடலடய இழந்ை என் புைல்வனது உடம்டப; நரி உணக்
கண்ரடன்; ஊணின் நோய் உணும் உணவு நன்ைோல் - நரி உண்ணக் கண்சடனாகிய யான்
உண்ணும் உணடவக் காட்டிலும் (ைான் கக்கியடைசய உண்கின்ற) நாய் உண்ணும்
(எச்சில்) உணவு சிறந்ைைாகும்.

9222. 'பூண்டு, ஒரு லகர ல் புக்கு, என் புத்தி ரனோடும்

ர ோனோர்
மீண்டிைர் விளிந்து வீழ்ந்தோர்; வி தியர் இருேர ோடும்
ஆண்டு உள கு ங்கும், ஒன்றும் அ ர்க் களத்து,
ஆரும் இன்னும்
ோண்டிைர்; இனி ற்று உண்ரடோ, இ ோேணன் வீ
ேோழ்க்லக?

பூண்டு, ஒரு லக ர ல் புக்கு - சபார்க்சகாலம் பூண்டு ஒரு படக சமல்

(இலக்குவன் சமல் சபார் க ய்ய) புகுந்து; என் புத்தி ரனோடும் ர ோனோர் - என்
மகசனாடும் (சபார்க்களம்) சபானவர்ககளல்லாம்; மீண்டிைர் விளிந்து வீழ்ந்தோர் -
மீளாைவர்களால் இறந்து வீழ்ந்ைார்கள்; வி தியர் இருேர ோடும் ஆண்டு உள
கு ங்கும் - ைவ விரைம் பூண்ட (இராம இலக்குவராகிய) இருவசராடும் ஆங்கு
இருக்கின்ற குரங்கும்; ஒன்றும் அ ர்க்களத்து, ஆரும் இன்னும் ோண்டிைர் -
கபாருந்திய சபார்க்களத்தில் யாரும் இன்னும் இறந்திலர்; இ ோேணன் வீ
ேோழ்க்லக இனி ற்று உண்ரடோ? - இராவணனது வீரவாழ்க்டக இனிசவறு உண்சடா?
சபார்க்களத்தினின்றும் ைப்பிசயாடிய அரக்கர் உளசரனும், குரங்குகள், மருந்து
மடலயாலும், சைவர் அருளாலும் அடனத்தும் உயிர்த்கைழுந்ைடமடய சநாக்க
இராவணன் ைன்டனப் பழித்துக் கூறிக் ககாள்ளும் இக்கூற்றின் கபாருத்ைத்டை
உணரலாம்.

9223. கந்தர்ப் ர், இயக்கர், சித்தர், அ க்கர்தம்

கன்னி ோர்கள்,
சிந்து ஒக்கும் க ோல்லினோர், உன் ரதவியர், திருவின்
நல்ைோர்,
ேந்து உற்று, 'எம் கணேன்தன்லனக் கோட்டு' என்று,
ருங்கில் வீழ்ந்தோல்,
அந்து ஒக்க அ ற்ைரேோ, நோன் கூற்லையும் ஆடல்
ககோண்ரடன்!*
கந்தர்ப் ர், இயக்கர், சித்தர் அ க்கர் தம் கன்னி ோர்கள் - கந்ைருவர், இயக்கர், சித்ைர்
அரக்கர் என்பார் ைம் புைல்வியராய்; சிந்து ஒக்கும் க ோல்லினோர் - 'சிந்து' என்னும்
பண்ணிடன ஒத்துப் சபசும் க ால்லினிடமடய உடடயவர்களும்; திருவின் நல்ைோர்
உன் ரதவியர் ேந்து உற்று - திருமகளினும் அழகு மிக்கவர்களுமாகிய உன்
மடனவிமார்கள் வந்து அடடந்து; 'எம் கணேன்

தன்லனக் கோட்டு' என்று ருங்கில் வீழ்ந்தோல் - 'எம் கணவடனக் காட்டு' என்று

அரற்றிக்ககாண்டு என் பக்கத்திசல வீழ்ந்ைால்; கூற்லையும் ஆடல் ககோண்ரடன் நோன்
அந்து ஒக்க அ ற்ைரேோ? - எமடனயும் கவற்றி ககாண்ட யான் அப்படிசய
அவர்கசளாடு ச ர்ந்து (க ய்வைறியாது) அரற்றுசவசனா?

9224. 'சினத்கதோடும் ககோற்ைம் முற்றி, இந்தி ன் க ல்ேம்

ர வி,
நிலனத்தது முடித்து நின்ரைன்; ரநரிலழ ஒருத்தி
நீ ோல்,
எனக்கு நீ க ய்யத்தக்க கடன் எைோம், ஏங்கி ஏங்கி,
உனக்கு நோன் க ய்ேதோரனன்! என்னின் யோர்
உைகத்து உள்ளோர்?'

சினத்கதோடும் ககோற்ைம் முற்றி - சினத்சைாடு நின்று கவற்றிடய முழுடமயாக

எய்தி; இந்தி ன் க ல்ேம் ர வி - இந்திரனுடடய க ல்வத்டை அடடந்து; நிலனத்தது
முடித்து நின்ரைன் - நிடனத்ைடைச் க ய்து முடித்து நின்ற யான்; ரநரிலழ ஒருத்தி
நீ ோல் - (இப்சபாது) கபாருந்திய அணிகலன்கடள அணிந்ை (சீடை என்கின்ற)
ஒருத்தியின் காரணமாக, (அந்நிடலயிழந்து); எனக்கு நீ க ய்யத்தக்க கடன் எைோம் -
எனக்கு நீ க ய்யத் ைக்க இறுதிக் கடன்கடள எல்லாம்; ஏங்கி ஏங்கி உனக்கு நோன்
க ய்ேதோரனன் - வருந்தி வருந்தி உனக்கு யான் க ய்யும் நிடலடமடய
அடடந்சைன்; என்னின் யோர் உைகத்து உள்ளோர்? - என்டனவிட இழிந்ைவர்கள்
இவ்வுலகத்து யாருளர்?

மகன் இறக்கும் நிடல, சீடை சமல் ைான் ககாண்ட காைல் என்படை இராவணன்
ைனித்துத் துயருறும்சபாது ஒத்துக் ககாள்ளுகின்றடமடய இங்கு காணலாம்.
''நுந்டைக்கு நீ க யக்கடவன கடன்கள், இரக்கம் உற்று, உனக்கு அவன் க யும்''
(பிரமாத்திர - 67) என்ற இலக்குவனின் கூற்றுக்கு ஏற்ப இப்பாடல் அடமந்திருப்பது
காண்க. முதிய ைந்டை இறக்க மகன் அவற்கு அந்திமக் கடன்கள் க ய்வது இயல்பு.
மாறி அடமயினும் விதி எனலாம். இங்கு ைந்டையின் ைவறான காமம் காரணமாக மகன்
இறக்க அம்மகனுக்கு அந்ைந்டைசய ஈமக்கடன் க ய்வைாய் இருப்பைால், 'என்னின்
யார் உலகத்து உள்ளார்' எனப் புலம்புகின்றான் இராவணன்.
 இந்திரசித்தின் உடசலாடு இராவணன் இலங்டக
புகல்

9225. என் ன ைவும் ன்னி, எடுத்து அலழத்து, இ ங்கி

ஏங்கி,
அன்பினோல் கலனத் தோங்கி, அ க்கியர் அ ற்றி
வீழ,
க ோன் புலன நக ம் புக்கோன்; கண்டேர் புைம்பும்
பூ ல்,
ஒன் து திக்கும், ற்லை ஒரு திக்கும், உற்ைது
அன்ரை.

என் ன ைவும் ன்னி - என்பன சபான்ற பலவற்டறயும் க ால்லிக்ககாண்டு;

எடுத்து அலழத்து இ ங்கி ஏங்கி - உரத்ை குரலில் மகடன அடழத்து இரக்கமுற்று
வருந்தி; அன்பினோல் கலனத் தோங்கி - அன்பினால் மகனுடடய உடம்டபத் தூக்கிக்
ககாண்டு; அ க்கியர் அ ற்றி வீழ க ோன் புலன நக ம் புக்கோன் -
அரக்கியர்ககளல்லாம் அரற்றிக்ககாண்டு ச ார்ந்து வீழப் கபான்ககாண்டு புடனந்ை
இலங்டக நகரத்தில் புகுந்ைான்; கண்டேர் புைம்பும் பூ ல் - அைடனக் கண்டவர்கள்
புலம்பும் அழுடக ஒலி; ஒன் து திக்கும், ற்லை ஒரு திக்கும், உற்ைது அன்ரை - பத்துத்
திட களிலும் பரவியது.
பூ ல் - அழுடக ஆரவாரம்.

9226. கண்கலளச் சூல்கின்ைோரும், கழுத்திலனத்

தடிகின்ைோரும்,
புண் ககோளத் திைந்து, ோர்பின் ஈருலளப்
ர ோக்குேோரும்
ண்கள் புக்கு அைம்பும் நோலே உயிக ோடு
றிக்கின்ைோரும்,-
எண்களில் க ரிய ஆற்ைோர் - இருந் துயர் க ோறுக்கல்
ஆற்ைோர்.

இருந்துயர் க ோறுக்கல் ஆற்ைோர் கண்கலளச் சூழ்கின்ைோரும் - (இந்திரசித்து இறந்ை)

அந்ைப் கபரிய துயடரப் கபாறுக்க முடியாைவராய் கண்கடளத்
சைாண்டுகின்றவர்களும்; கழுத்திலனத் தடிகின்ைோரும் - ைம் கழுத்திடன
கவட்டுகின்றவர்களும்; புண்ககோள ோர்பின் திைந்து ஈருலளப் ர ோக்குேோரும் - புண்
ககாள்ளுமாறு மார்பிடனப் பிளந்து திறந்து, ஈரடல கவளிப்படுத்துவாரும்; ண்கள்
புக்கு அைம்பும் நோலே - பண்கள் புகுந்து ஒலிக்கின்ற நாடவ; உயிக ோடு
 றிக்கின்ைோரும் - உயிசராடு பறிக்கின்றவர்களும் ஆகிய கபண்கள்; எண்களில் க ரிய
ஆற்ைோர் - எண்ணில் அடங்காைவராயினர்;

சூல்கின்றார் - சைாண்டுகின்றார். ைடிைல் - கவட்டுைல் ''வாசளாச்சிமிகத் ைடிந்ைார்''

(பு.கவ. 5,8) ஈருள் - ஈரல். அலம்புைல் - ஒலித்ைல், இந்திரசித்தின் இறத்ைல்
துன்பத்டைத் ைாள முடியாைவர்களின் க யல் கூறப்பட்டது. துன்பத்தின் மிகுதி
காட்டுவான் கபண்கள் சமல் டவத்துக் கூறினார்.

9227. ோதி ம் கடந்த திண் ரதோள் ல ந்தன்தன் குடச்

க ன்னி
ர ோதலைப் புரிந்த யோக்லக க ோறுத்தனன் புகுதக்
கண்டோர்,
ஓத நீர் ரேலை அன்ன கண்களோல் உகுத்த
கேள்ளக்
கோதல் நீர் ஓடி, ஆடல் கருங் கடல் டுத்தது அன்ரை.

ோதி ம் கடந்த திண்ரதோள் ல ந்தன் தன் - திட கடளகயல்லாம் கவன்ற

திண்ணிய சைாள்கடளயுடடய மகனுடடய; குடச் க ன்னி ர ோதலைப் புரிந்த
யோக்லக - முடியணிந்ை ைடல நீங்கப் கபற்ற உடடல; க ோறுத்தனன் புகுதக்
கண்டோர் - சுமந்ைவனாய் இராவணன் இலங்டகக்குள் புகக் கண்டவர்கள்; ஓதநீர்
ரேலை அன்ன கண்களோல் - கவள்ளமான நீடரக் ககாண்ட கடடலப் சபான்ற
பரந்ை கண்களால்; உகுத்த கேள்ளக் கோதல் நீர் ஓடி - க ாரிந்ை, அன்பிடன
கவளிப்படுத்தும் கவள்ளநீர் ஓடிச்க ன்று; ஆடல் கருங்கடல் டுத்தது -
அடலயாடுைடல யுடடய கரிய கடடலக் கலந்ைது.

அன்று, ஏ - அட கள்.

9228. ஆவியின் இனிய கோதல் அ க்கியர் முதல்ேர் ஆய

ரதவியர் குழோங்கள் சுற்றி, சி த்தின்ர ல் தளிர்க்
லக ர ர்த்தி,
ஓவியம் வீழ்ந்து வீழ்ந்து பு ள்ேன ஒப் , ஒல்லைக்
ரகோ இயல் ரகோயில் புக்கோன், குருதி நீர்க் குமிழிக்
கண்ணோன்.
ஆவியின் இனிய கோதல் - இந்திரசித்தின் உயிரினும் இனிய காைடல
உடடய; அ க்கியர் முதல்ேர் ஆய - அரக்கியர் முைசலாராகிய; ரதவியர் குழோங்கள்
சுற்றி - அவன் மடனவியர் கூட்டங்கள் சூழ்ந்துககாண்டு; சி த்தின் ர ல் தளிர்க்லக
ர ர்த்தி - ைத்ைம் சிரங்களின் சமல் ைளிர்சபான்ற கரங்கடளச் ச ர்த்துக்
குவித்துக்ககாண்டு; ஓவியம் வீழ்ந்து வீழ்ந்து பு ள்ேன ஒப் - சித்திரப் பதுடமகள்
ைடரயில் வீழ்ந்து புரள்வன சபாலப் புரளா நிற்க; குருதிநீர்க் குமிழிக் கண்ணோன் -
இரத்ைம் நீர்க்குமிழிகடளப் சபாலக் ககாப்பளித்துக் ககாண்டிருக்கும் கண்கடள
உடடய இராவணன்; ஒல்லைக்ரகோ இயல் ரகோயில் புக்கோன் - விடரவாக
அரசியற்குரிய அரண்மடனயில் புகுந்ைான்.

முன்பு இராவணன் கூறியவாறு (பாடல் 38) இந்திரசித்தின் மடனவியர்

பலவடகயினராைலின் ''அரக்கியர் முைல்வராய சைவியர்'' என்றார். இராவணன் கூறி
அரற்றியவாறு சபாலசவ, அவன் ைன் டமந்ைன் உடசலாடு இலங்டகக்குள்
புகுந்ைவுடசன இந்திரசித்தின் சைவிமார் வந்து அரற்றி வீழ்ந்ைனராக. அவர்ைம் அழகிய
சைாற்றம் புலப்பட, 'ஓவியம் புரள்வன ஒப்ப' எனக் கூறினார்.

மண்சடாைரி டமந்ைன் சமல் வீழ்ந்து, புலம்புைல்

9229. கருங் குழல் கற்லைப் ோ ம் கோல் கதோட, க ைப்

பூேோல்
குரும்ல லயப் புலடக்கின்ைோள்ர ோல் லககளோல்
முலைர ல் ககோட்டி,
அருங் கைச் சும்ல தோங்க, 'அகல் அல்குல் அன்றி,
ற்ரை
ருங்குலும் உண்டு உண்டு' என்ன, - யன் கள் -
றுகி ேந்தோள்.

யன் கள் - மயனுடடய மகளாகிய மண்சடாைரி; ோ ம் கருங்குழல் கற்லை கோல்

கதோட - பாரமுள்ள கரிய கூந்ைல் கற்டற (அவிழ்ந்து) கால்கடளத் கைாடா நிற்க; க ைப்
பூேோல் குரும்ல லயப் புலடக்கின்ைோள் ர ோல் - ைாமடரப் பூவினால் (கைன்னங்)
குரும்டபடய அடிப்பவடளப் சபால; லககளோல் முலைர ல் ககோட்டி - டககளால்
முடலகள் சமல் அடித்துக் ககாண்டு; 'அருங்கைச் சும்ல தோங்க - அரிய
அணிகலன்களாகிய சுடமடயத் ைாங்குவைற்கு; அகல் அங்குல் அன்றி, ற்ரை
ருங்குலும் உண்டு உண்டு' என்ன, றுகி ேந்தோள் - அகன்ற அல்குல் மட்டும்
அல்லாது, சிறிது இடடயும் உண்டு' எனக் கண்சடார் வியந்து கூறுமாறு (ஒல்கி நடந்து)
மனம் கலங்கி வந்துற்றாள்.

துன்பம் மிகுந்ைைால் ைடலவிரி சகாலத்துடன் மண்சடாைரி வந்ைனள் என்பைாம்.

உத்ைமப் கபண்ணாடகயால் காலளவு நீண்ட கற்டறக் கூந்ைடலயுடடயவள் என்றார்.

9230. தலையின்ர ல் சு ந்த லகயள், தழலின்ர ல்

மிதிக்கின்ைோள்ர ோல்
நிலையின்ர ல் மிதிக்கும் தோளன், ரந த்தோல்
 நிலைந்த கநஞ் ள்,
ககோலையின் ர ல் குறித்த ரேடன் கூர்ங் கலண
உயில க் ககோள்ள,
லையின்ர ல் யில் வீழ்ந்கதன்ன, ல ந்தன்ர ல்
றுகி வீழ்ந்தோள்.

தலையின் ர ல் சு ந்த லகயள் - மண்சடாைரி ைடலயின் சமல் டவத்ை டகடய

உடடயவளாய்; தழலின் ர ல் மிதிக்கின்ைோள் ர ோல் - கநருப்பின் சமல்
மிதிக்கின்றவடளப் சபால; நிலையின் ர ல் மிதிக்கும் தோளள் - நிடலயாக உள்ள
ைடரயின் சமல் மிதிக்கின்ற (படைபடைக்கும்) பாைங்கடள உடடயவளாய்;
ரந த்தோல் நிலைந்த கநஞ் ள் - மகன் சமல் டவத்ை சபரன்பினால் துக்கத்ைால்
நிடறந்ை கநஞ்சுடடயவளாய் வந்து; ககோலையின் ர ல் குறித்த ரேடன் -
ககாடலசமல் க ன்ற குறிப்புடடய சவட்டுவனது; கூர்ங்கலண உயில க் ககோள்ள -
கூரிய அம்பு ைன் உயிடர வாங்க, யில் லையின் ர ல் வீழ்ந்கதன்ன - ஒரு மயில்
மடலயின் சமல் வீழ்ந்ைாற்சபால; ல ந்தன் ர ல் றுகி வீழ்ந்தோள் - மகனது
உடம்பின் சமல் சுழன்று வீழ்ந்ைாள்.

9231. உயிர்த்திைள்; உணர்வும் இல்ைள்; 'உயிர்

இைள்ககோல்ரைோ!' என்னப்
க யர்த்திைள், யோக்லக; ஒன்றும் ர ைள்; விம்மி
யோதும்
வியர்த்திைள்; கநடிது ர ோது விம் ைள்; க ல்ை
க ல்ை,
அயர்த்தனள் அரிதின் ரதறி, ேோய் திைந்து,
அ ற்ைலுற்ைோள்; உயிர்த்திைள், உணர்வும் இல்ைள் - (அங்ஙனம்
வீழ்ந்ை மண்சடாைரி) மூச் டங்கி உணர்வற்றவளாய்; 'உயிர் இைள் ககோல்ரைோ!'
என்ன யோக்லக க யர்த்திைள் - உயிர் நீங்கப் கபற்றாசளா என ஐயுறுமாறு உடம்பு
அட யாைவளாய்; விம்மி யோதும் ஒன்றும் ர ைள் வியர்த்திைள் - விம்மகலடுத்து
எடைப் பற்றியும் சப ாைவளாய், வியர்வரும்பாைவளாய்; கநடிது ர ோது
அயர்த்தனள் - நீண்ட சநரம் அயர்ச்சியுற்றுக் கிடந்து; க ல்ை க ல்ை அரிதின் ரதறி
விம் ைள் - பின்பு கமல்ல கமல்ல அரிதில் கைளிந்து சைம்பி; ேோய் திைந்து
அ ற்ைலுற்ைோள் - வாய் திறந்து அரற்றத் கைாடங்கினாள்.

கபருந்துயர் உற்றவர்களின் கமய்ப்பாடுகள் கவிஞரால் நுட்பமாகப்

புலப்படுத்ைப் கபறுகின்றன. இலக்குவன் பிரமாத்திரத்ைால் வீழ்ந்து கிடந்ைடைக்
கண்ட இராமனின் கமய்ப்பாடுகளாக (கம்ப. 8639) விவரிக்கப்படுபடவ இங்கு ஒப்பு
சநாக்கத்ைக்கைாம்.
9232. 'கலையினோல் திங்கள் என்ன ேளர்கின்ை கோைத்ரத
உன்,
சிலையினோல் அரிலய கேல்ைக் கோண் து ஓர் தேம்
முன் க ய்ரதன்;
தலை இைோ ஆக்லக கோண எத் தேம் க ய்ரதன்!
அந்ரதோ!
நிலை இைோ ேோழ்லே இன்னும் நிலனகேரனோ,
நிலனவு இைோரதன்?

கலையினோல் திங்கள் என்ன - நாளுக்கு நாள் கடலயினால் (வளர்கின்ற)

ந்திரடனப் சபால; ேளர்கின்ை கோைத்ரத - வளர்கின்ற இளம் பருவத்சை; உன்
சிலையினோல் அரிலய கேல்ைக் - உன் வில்லினால் இந்திரடன கவல்ல; கோண் து
ஓர் தேம் முன் க ய்ரதன் - கண்டு மகிழும் ைவத்டை முன் க ய்திருந்சைன்; தலை
இைோ ஆக்லக கோண - ைடலயில்லாை நின் உடம்டபக் காண்பைற்கு; எத்தேம்
க ய்ரதன்! அந்ரதோ! - எந்ைத் ைவத்டை (பாவத்டை)ச் க ய்சைன்! அந்சைா! நிலனவு
இைோரதன் - நல்ல நிடனவு இல்லாை யான்; நிலை இைோ ேோழ்லே இன்னும்
நிலனரேனோ - (இவ்வாறு) நிடலயில்லாை வாழ்விடன இனியும் மதித்திருப்சபனா?
கடல - கடல, அறிடவயும் குறித்ைகைன்க. ''எத்ைவம் க ய்சைன்'' என்றவிடத்துத்
''ைவம்'' என்ற க ால் எதிர்மடறயாய்ப் பாவத்டைக் குறித்ைது.

9233. 'ஐயரன! அழகரன! என் அரும் க ைல் அமிழ்ரத!

ஆழிக்
லகயரன, ழுேரன, என்று இேர் ேலி கடந்த கோை
க ோய்யரன!- முளரி அன்ன நின் முகம்
கண்டிைோரதன்,
உய்கேரனோ?- உைகம் மூன்றுக்கு ஒருேரன! க ரு
ேரைோரன!

ஐயரன! அழகரன! என் அரும் க ைல் அமிழ்ரத - என் ஐயசன! அழகிற்

சிறந்ைவசன! என் கபறுைற்கரிய அமிழ்ைம் சபான்றவசன; ஆழிக் லகயரன,
ழுேரன என்று - க்கரப் படடடய ஏந்திய டகடய உடடய திருமாலும்,
மழுப்படடடய உடடய சிவனும்; என்று இேர் ேலி கடந்த கோை க ோய்யரன! -
என்று க ால்லப்படுகின்ற (முைல் சைவர்களாகிய) இவர்களின் வலிடமடய கவற்றி
ககாண்ட எமடனப் சபான்ற வலிடமடய உடடயவசன! உைகம் மூன்றுக்கு
ஒருேரன! க ருேரைோரன! - உலகம் மூன்றினுக்கும் ஒருவனாய்ச் சிறந்ைவசன!
சபாரில் வல்லவசன; முளரி அன்ன நின் முகம் கண்டிைோரதன் உய்கேரனோ -
ைாமடர மலர் சபான்ற நினது முகத்டைக் கண்டிலாை யான் உயிர்
வாழ்ந்திருப்சபசனா? (வாசழன்).
 ஆழி - க்கரம், ஆழிக்டகயன் - திருமால், மழுவன் - சிவன், க ரு - சபார்.

9234. 'தோள் அரிச் தங்லக ஆர்ப் த் தேழ்கின்ை

ருேம்தன்னில்,
ரகோள் அரி இ ண்டு ற்றிக் ககோணர்ந்தலன;
ககோணர்ந்து, ரகோ ம்
மூளுைப் க ோருத்தி, ோட முன்றினில் முலையின் ஓடி
மீள அரு விலளயோட்டு இன்னம் கோண்க ரனோ,
விதியிைோரதன்!

தோள் அரிச் தங்லக ஆர்ப் த் - (நின்) காலில் பரசலாடு கூடிய ைங்டக ஆரவாரிக்க;
தேழ்கின்ை ருேம் தன்னில் ைவழ்ந்து விடளயாடுகின்ற இளம் பருவத்தில்; ரகோள்
அரி இ ண்டு ற்றி - வலிடமயுள்ள சிங்கங்கள் இரண்டிடனப் பிடித்து; ோட
முன்றினில் ககோணர்ந்தலன - மாடத்தின் முற்றத்தில் ககாணர்ந்ைாய்; ககோணர்ந்து
ரகோ ம் மூளுைப் க ோருத்தி - அவ்வாறு ககாணர்ந்து அவற்றிற்குக் சகாபம் மூளுமாறு
ஒன்சறாடு ஒன்று சபார் க ய்யுமாறு விடுத்து; முலையின் ஓடி மீள அருவிலளயோட்டு -
முடறயாக ஓடி மீளா நிற்க, அவ்விடளயாட்டிடன; விதியிைோரதன் இன்னம்
கோண்க ரனோ - நல்லூழ் இல்லாை யான் இனி சமலும் காண்சபசனா?

அரி - ைங்டகயின் உள்ளிடும் பரல். சகாள் அரி - வலிடம கபாருந்திய சிங்கம்.

''அரி கபாலி கிண்கிணியார்ப் சபாவா வடி'' (கலி - 81, 6) ''சுடுகபான் வடளஇய ஈரடம
சுற்கறாடு கபாடியழல் புறந்ைந்ை க ய்வுறு கிண்கிணி'' (கலி 85-1-2) ''கிண்கிணி
கடளந்ை கால்'' (புறம் 77-1) முைலானடவ காண்க. இந்திரசித்தின் இளம் பருவத்தில்
விடளயாடிய அஞ் ாடமசயாடு கூடிய விடளயாட்டிடன நிடனத்து
மண்சடாைரியின் ைாயுள்ளம் ைவிக்கின்ற ைவிப்பிடன இப்பாடல் படம் பிடித்துக்
காட்டும் நலன் காண்க.

9235. 'அம்புலி! அம் ேோ!' என்று அலழத்தலும், அ ர்

கேண் திங்கள்
இம் ர் ேந்தோலன அஞ் ல் என இரு க த்தின் ஏந்தி,
ேம்புறும் றுலேப் ற்றி, 'முயல்' என ேோங்கும்
எண்ணம்,
எம் க ருங் களிரை! கோண, ஏ ற்ரைன்;
எழுந்தி ோரயோ!

'அம்புலி! அம் ேோ! என்று அலழத்தலும் - (இளம் பருவத்தில் ந்திரடனக் கண்டு நீ)
'அம்புலி! அம்ம வா!' என்று அடழத்ை அளவில்; அ ர்கேண் திங்கள் இம் ர்
ேந்தோலன - விளக்கமுடடய கவண்திங்கள் இந்ை உலகிற்கு (நின்கட்டடளடய மறுக்க
அஞ்சி) வந்ைவடன, 'அஞ் ல்' என இரு க த்தின் ஏந்தி - 'அஞ் ாசை எனக் கூறியபடி
இரு டககளாலும் ஏந்திக் ககாண்டு; ேம்புறும் றுலேப் ற்றி - புதுடமயாக உள்ள (நீ
நிடனத்ை) களங்கத்டைப் பற்றி; 'முயல்' என ேோங்கும் ேண்ணம் - 'முயல்' எனக் கருதி
எடுக்கும் ைன்டமடயக்; கோண ஏ ற்ரைன் - காணுைற்கு ஆட ப்பட்சடன்;
எம்க ருங்களிரை எழுந்தி ோரயோ - எம் கபரிய களிறு சபான்றவசன
(அந்ை ஆடடல மீண்டும் க ய்து காட்ட) எழுந்திருக்க மாட்டாசயா?

அம்புலி - ந்திரன், அம்ம - சகட்டற் கபாருடளத் ைழுவி வரும் இடடச்க ால்.

'அம்ம சகட்பிக்கும்' (கைால், க ால் - 278) இம்பர் - இவ்வுலகம். வம்பு - புதுடம.
ஏ ற்சறன் - ஆட ப்பட்சடன்.

9236. 'இயக்கியர், அ க்கி ோர்கள், விஞ்ல யர் ஏலழ ோதர்,

முயல் கலை யிைோத் திங்கள் முகத்தியர், முழுதும்
நின்லன
யக்கிய முயக்கம்தன்னோல், ைர் அலண அ ளிமீரத
அயர்த்தலன உைங்குேோரயோ? அ ர் க ோருது
அைசினோரயோ?

முயல் கலை யிைோத் திங்கள் முகத்தியர் - முயற் களங்கம் கபாருந்ைாை

ந்திரடனப் சபான்ற முகத்திடன உடடயவரான; இயக்கியர், அ க்கி ோர்கள்
விஞ்ல யர் ஏலழ ோதர் - இயக்கியரும், அரக்கியரும், வித்யாைர மகளிருமான நின்
மடனவியர்; முழுதும் நின்லன யக்கிய முயக்கம் தன்னோல் - நின்டன முழுதுமாகத்
ைம் காைலால் மயக்கிச் ச ர்ந்ை புணர்ச்சியாலாகிய கமலிவினால்; ைர் அலண
அ ளிமீரத அயர்த்தலன உைங்குேோரயோ? - மலரடண பரப்பிய படுக்டக மீது
ச ார்ந்து உறங்குகின்றாசயா? அ ர் க ோருது அைசினோரயோ - (அல்லது) சபார் க ய்து
இடளத்ைடமயால் படுத்திருக்கின்றாசயா?

மயக்கிய முயக்கம் - முயக்கத்ைாற் பிறந்ை அவ த்டைக் குறித்ைது. ஏடழயர் -

கபண்கள். ''எருசைறி சயடழயுடசன'' (சைவா 1171-2) அலசுைல் - வருந்துைல்;
இடளத்ைல். ''காைலால் உளைாகிய அயர்ச்சியும், கபாருைடமயால் உளைாகிய
இடளப்பும் அன்றி அட வறக் கிடத்ைற்குக் காரணம் சவறு இருக்க இயலாது என்று
இந்திரசித்தின் இறப்பினால் கபாங்கும் துன்பத்டை மாற்ற முயல்கிறாள் மண்சடாைரி.

9237. 'முக்கணோன் முதலிரனோல , உைகு ஒரு மூன்றிரனோடும்,

புக்க ர ோர் எல்ைோம் கேன்று நின்ை என் புதல்ேன்
ர ோைோம்,
க்களில் ஒருேன் ககோல்ை, ோள் ேன்? ோன ர ரு
உக்கிட, அணு ஒன்று ஓடி உலதத்தது ர ோலும் அம் ோ!
 முக்கணோன் முதலிரனோல - சிவபிரான் முைலிய முத்சைவர்களுடன்; உைககோரு
மூன்றிரனோடும் - மூன்று உலகங்கசளாடும்; புக்கர ோர் எல்ைோம் கேன்று நின்ை -
உண்டான சபார்கள் அடனத்டையும் கவற்றி ககாண்டு நின்ற; என் புதல்ேன் க்களில்
ஒருேன் ககோல்ை ோள் ேன் ர ோைோம் - என் மகன் மானிடரில் ஒருவன் ககால்ல
இறப்பவசனா? ோனர ரு உக்கிட அணு ஒன்று ஓடி - (இந்நிகழ்ச்சி) கபருடமடய
உடடய சமரு மடல சிைறும்படி ஓர் அணு ஓடிச்க ன்று; உலதத்தது ர ோலும் அம் ோ! -
'உடைத்ைது' என்று க ால்லுவது சபால உள்ளது! என்சன வியப்பு!

சபாலாம் - உடரயட , அம்மா - வியப்பிடடச் க ால்.

9238. ' ஞ்சு எரி உற்ைது என்ன அ க்கர்தம் லே

எல்ைோம்
கேஞ் சின னிதர் ககோல்ை, விளிந்தரத;
மீண்டது இல்லை;
அஞ்சிரனன் அஞ்சிரனன்; அச் சீலத என்று
அமுதோல் க ய்த
நஞ்சினோல், இைங்லக ரேந்தன் நோலள இத்
தலகயன் அன்ரைோ?'

ஞ்சு எரி உற்ைது என்ன - பஞ்சுப் கபாதியில் கநருப்புப் பற்றி எரிந்ைது

என்னுமாறு; அ க்கர் தம் லே எல்ைோம் - அரக்கர் ைம் படடக்கடல் எல்லாம்;
கேஞ்சின னிதர் ககோல்ை - ககாடிய சகாபத்டை உடடய (இரு) மனிைர் - ககால்ல;
விளிந்தரத, மீண்டது இல்லை - இறந்ைசை அன்றி உயிர் மீண்டது இல்டல! அச்சீலத
என்று அமுதோல் க ய்த நஞ்சினோல் - அந்ைச் சீடை என்ற கபயடர உடடய
அமிழ்தினால் க ய்ை நஞ்சினால்; இைங்லக ரேந்தன் நோலள இத்தலகயன் அன்ரைோ -
இலங்டகக்கு அர னாகிய இராவணன் நாடளக்கு இத்ைடகயன் (இறந்து பட்டவன்)
அன்சறா? அஞ்சிரனன்! அஞ்சிரனன்! - (ஆைலால்) அஞ்சிசனன் அஞ்சிசனன்!

ைன் கணவன் சமல் குற்றம் காணாளாய், சீடைடய அமுைாகத் சைான்றிய நஞ்சு

என்றாள். ைன் கணவன் கண்களுக்கு அமுகைனத் சைான்றியைனாலன்சறா அவன்
ககாணர்ந்ைான் என்றபடி, இனி 'இராவணன் நாடள இங்ஙனம்
மடிவாசன' என கூறப்கபாறாளாய், ''இலங்டக சவந்ைன் நாடள இத்ைடகயன்
அன்சறா'' என்றாள்!

இராவணன் சீடைடய கவட்டச் க ால்லுைல்

9239. என்று அலழத்து இ ங்கி ஏங்க, 'இத் துயர் ந ர்கட்கு

எல்ைோம்
 க ோன் தலழத்தலனய அல்குல் சீலதயோல் புகுந்தது'
என்ன,
'ேன் தலழக் கல்லின் கநஞ்சின் ேஞ் கத்தோலள,
ேோளோல்
ககோன்று இலழத்திடுகேன்' என்னோ, ஓடினன்,
அ க்கர் ரகோ ோன்.

என்று அலழத்து இ ங்கி ஏங்க - என்று, மண்சடாைரி அடழத்து ஏங்கா நிற்க;

அ க்கர் ரகோ ோன் - (அடைக் சகட்டிருந்ை) அரக்கர் சவந்ைனாகிய இராவணன்;
ந ர்கட்கு எல்ைோம் இத்துயர் - நம்மவர்க்கு எல்லாம் இந்ைத் துயரம்; 'க ோன்
தலழத்தலனய அல்குல் - கபான் ைடழத்ைாற்சபான்ற அல்குடல உடடய; சீலதயோல்
புகுந்தது என்ன - சீடையினால் வந்ைது என்று சினந்து; 'ேன்தலழக் கல்லின் கநஞ்சின்
ேஞ் கத்தோலள - வன்டம ைடழத்ை கல் சபான்ற கநஞ்சிடன உடடய
வஞ் கத்ைாடள (சீடைடய); ேோளோல் ககோன்று இலழத்திடுரேன்' என்னோ ஓடினோன் -
வாளால் ககான்று படகவர்க்குத் தீங்கு புரிசவன் என்று (சீடை இருக்குமிடம் சநாக்கி)
ஓடினான்.

ைான் பிறன்மடன சநாக்கிய பிடழ நிடனயாமல், ைன்சமல் அன்பு க லுத்ைாமல்

ைன் கணவடனசய நிடனந்து நிற்கும் சீடைடயக் 'கல் கநஞ் ங் ககாண்ட 'வஞ் கி'
எனக்கடிய நிடனக்கும் இராவணச் க யல் மிகவும் அடாை க யலாம். இத் ைன் குற்றம்
சநாக்காத் ைன்டமசய அவன் குலத்சைாடு அழிைற்குக் காரணமாயிற்று.

மசகாைரன் இராவணடனத் ைடுத்ைல்

9240. ஓடுகின்ைோலன ரநோக்கி, 'உயர் க ரும் ழிலய

உச்சிச்
சூடுகின்ைோன்' என்று அஞ்சி, ரகோத ன், துணிந்த
கநஞ் ன்,
ோடு க ன்று, அடியின் வீழ்ந்து, ேணங்கி, 'நின்
புகழ்க்கு ன்னோ!
ரகடு ேந்து அடுத்தது' என்னோ, இலனயன
கிளத்தலுற்ைோன்:

ஓடுகின்ைோலன ரநோக்கி - (அவ்வாறு சீடை இருக்கும் இடம் சநாக்கி) ஓடுகின்ற

இராவணடனப் பார்த்து; உயர் க ரும் ழிலய உச்சிச் - உயர்ந்ை கபரிய பழிடயத்
ைடலயில்; சூடுகின்ைோன் என்று அஞ்சி - சூடிக் ககாள்கின்றான் என்று அஞ்சி;
ரகோத ன் துணிந்த கநஞ் ன் ோடு க ன்று - மசகாைரன் துணிந்ை கநஞ் னாய்
அவன் பக்கத்தில் க ன்று; அடியின் வீழ்ந்து ேணங்கி - அவன் பாைங்களில் வீழ்ந்து
வணங்கி; ன்னோ! நின்புகழ்க்கு ரகடு ேந்து அடுத்தது என்னோ - 'மன்னா! நின்
புகழுக்கு சகடு வந்துவிட்டது என்று முன் க ால்லி; இலனயன கிளத்தலுற்ைோன் -
இத்ைன்டமயான க ாற்கடளப் பின்க ால்லலானான்.
உச்சிச் சூடுைலாவது - எல்சலாரும் காணுமாறு ைடலயில் சூடிக் ககாள்ளும் மாடல
சபாலப் பழிடய ஏற்றலாம். கற்புடடப் கபண்டிடரக் ககால்லுைல் பழிகளுள்
ைடலயாயைாைலின் 'உயர்கபரும் பழி' எனப்பட்டது. ைன் மன்னனுக்கு வரும்
பழிக்குப் கபரிதும் அஞ்சும் அடமச் னாைலின் அவன் சகாபத்துக்கு அஞ் ானாய்
துணிந்ை கநஞ் னாய்த் ைன் மன்னடனத் ைடுக்கத் துணிகின்றான் என்பைாகும்.
வான்மீகத்தில் இங்கு இராவணடனத் ைடுத்து நிறுத்துபவனாகக் கூறப்படுபவன்
'சுபார்சுவன்' என்பவனாம்.

9241. 'நீர் உளதலனயும், சூழ்ந்த கநருப்பு உளதலனயும்,

நீண்ட
ோர் உளதலனயும், ேோனப் ப்பு உளதலனயும்,
கோலின்
ர ர் உளதலனயும், ர ோப் க ரும் ழி பிடித்தி
ர ோைோம் -
ர ோர் உளதலனயும் கேன்று, புகழ் உளதலனயும்
உள்ளோய்.

ர ோர் உளதலனயும் கேன்று புகழ் உளதலனயும் உள்ளோய் - சபார்கள் அடனத்டையும்

கவன்று புகழ் அடனத்டையும் கபற்றுள்ளாய்; நீர் உளதலனயும் சூழ்ந்த கநருப்பு
உளதலனயும் - நீர் உள்ளவடரயும் பரவிச் சூழும் இயல்டபப் கபற்ற கநருப்பு
உள்ளவடரயும்; நீண்ட ோர் உளதலனயும், ேோனப் ப்புளதலனயும் - நீட்சிடய
உடடய பூமி உள்ளவடரயும், ஆகாயப்பரப்பு உள்ளவடரயும்; கோலின் ர ர்
உளதலனயும் ர ோப் க ரும் ழி பிடித்திர ோைோம் - காற்றின் கபயர் உலகில்
வழங்கும் வடரயிலும், நீங்காை கபரும் பழிடயப் கபறுகின்றாய் சபாலும்.

ைடன - அளவு குறிக்கப் பிற க ால்லின் பின் வரும் ஒரு க ால். ''இத்ைடனயும்
சவண்டும் எமக்சகசலார் எம்பாவாய்'' (திருவா - 7, 3) சபாலும் - உடரயட .

9242. 'கதள்ள அருங் கோைரகயர் சி த்கதோடும், தில க்

லக யோலன
கேள்ளிய ருப்புச் சிந்த வீசிய வி யத்து ஒள் ேோள்,
ேள்ளி அம் ருங்குல், க வ் ேோய், ோதர்ர ல்
லேத்த ர ோது,
ககோள்ளுர ஆவி தோரன, நோணத்தோல் குலைேது
 அல்ைோல்?

கதள்ளரும் கோைரகயர் சி த்கதோடும் - (இவர் வலிடம எவ்வளவு என்று)

கைளிைற்கு அரிய கபருவலி கபற்ற காலசகயர் ைடலகசளாடு; தில க்லக யோலன
கேள்ளிய ருப்புச் சிந்த - திட யாடனகளின் கவள்ளிய ககாம்பு சிைற; வீசிய
வி யத்து ஒள்ேோள் - வீசிய நின் கவற்றிடய உடடய ஒள்ளிய வாள்; ேள்ளி அம்
ருங்குல், க வ்ேோய் - ககாடி சபான்ற இடடயிடனயும் சிவந்ை வாயிடனயும்
உடடய; ோதர்ர ல் லேத்த ர ோது - கபண் பாலர்சமல் க லுத்தியசபாது; நோணத்தோல்
தோரன குலைேது அல்ைோல் - கவட்கத்ைால் அந்ை வாள் ைன் கைாழிலில் குடறவு
படுவைல்லாமல்; ககோள்ளுர ஆவி? - அவர் உயிடரக் ககாள்ளுசமா? (ககாள்ளாது)

காலசகயர் - காசிபருக்குக் கடல என்பவளிடம் பிறந்ை அசுரர். இவர்கள்

கபான்னிறமுடடயவர்; வலிடம மிக்கவர். இந்திரடன கவன்றவர்கள். கடலில்
இருந்ை இவர்கடள இராவணன் வருணடன கவல்லச் க ல்லுங்காலத்து கவன்றான்
என்பது உத்ைர காண்டத்தில் உள்ளது. (உத்ைர. திக்வி யப் 83) திக்கயங்கடள
இராவணன் கவன்றடமடயயும் உத்ைர காண்டத்ைால் (திக்வி யப் 227) அறியலாம்.
வீரம் விடளத்ை வாடளப் சபடைப் கபண் சமல் வீசுவது அவ்வாளுக்சக
இழிடவச் ச ர்க்கும் க யல் என்பைாம்.

9243. ' ங்லகலய, குைத்துளோலள, தேத்திலய, முனிந்து,

ேோளோல்
ங்லக ஒன்று இன்றிக் ககோன்ைோல், ''குைத்துக்ரக
தக்கோன்'' என்று,
கங்லக அம் க ன்னியோனும், கண்ணனும்,
க ைத்ரதோனும்,
க ங் லகயும் ககோட்டி, உன்லனச் சிரிப் ோல்,
''சிறியன்'' என்னோ.

ங்லகலய, குைத்துளோலள, தேத்திலய - ஒரு கபண்டண, சிறந்ை குலத்துள்

சைான்றியவடள, ைவ ஒழுக்கமுடடயவடள; முனிந்து, ேோளோல் ங்லக ஒன்று
இன்றிக் ககோன்ைோல் - முனிந்து வாட்படடயினால் ஐயமின்றிக் ககான்றால்; கங்லக
அம் க ன்னியோனும் கண்ணனும் க ைத்ரதோனும் - கங்டக சூடிய ைடலடய உடடய
சிவனும், திருமாலும், பிரமனும்; 'குைத்துக்ரக தக்கோன்' என்று - 'அரக்கர் குலத்துக்சக
ைகுந்ைவன் இவன்' என்று; க ங்லகயும் ககோட்டி உன்லன ''சிறியன்'' என்னோ சிரிப் ர் -
சிவந்ை டககடளக் ககாட்டி உன்டனச் ''சிறியன்'' என்று எள்ளிச் சிரிப்பர்.

கபண்டணக் ககால்லுைல் கபரும்பாவம். அதுவும் நற்குலத்தில் சைான்றியவடளக்

ககால்லுைல் அைனிலும் பாவம். அைனினும் கற்புக் கடம்பூண்டு நின்ற ைவத்திடயக்
ககால்லும் பாவம் கபரிது; எனசவ ைன் மன்னடன இப்பழியினின்று காக்க முயலும்
மசகாைரன் இராவண ஆணவத்டை அறிந்ைவனாைலின், 'குலத்துக்சக ைக்கான் என்றும்
'சிறியன்' என்றும் முத்சைவரும் நடகப்பர் எனக் கூறித் ைடுக்கின்றான்.
9244. 'நிைத்து இயல்பு அன்று; ேோனின் கநறி அன்று; நீதி
அன்று;
தைத்து இயல்பு அன்று; ர ரைோர் தரு ர ல், அதுவும்
அன்று;
புைத்தியன் பின் ேந்து, புண்ணிய வி தம்
பூண்டோய்!
ேைத்து இயல்பு அன்று; ோயோப் ழி ககோள
றுகுேோரயோ?

புைத்தியன் பில் ேந்து புண்ணிய வி தம் பூண்டோய் - புலத்திய முனிவனுடடய

மரபில் பிறந்து புண்ணிய விரைங்கடள சமற்ககாண்டவசன! நிைத்து இயல்பு அன்று;
ேோனின் கநறி
அன்று - கபண்டணக் ககாடல க ய்ைல் என்பது மண்ணுலக
இயல்பன்று வானுலகத்சைார் கநறி அன்று; நீதி அன்று; தைத்து இயல்பு அன்று -
நீதிக்குரியதும் அல்ல எவ்விடத்துக்கும் இயல்பல்ல; ர ரைோர் தரு ர ல், அதுவும்
அன்று - கபரிசயார்கள் பின்பற்றிய ைரும கநறிசயா எனில் (இத்ைருமத்ைால் இடைச்
க ய்யலாம் என அனுமதிக்கப் பட்டசைா எனின்) அதுவும் அன்று; ேைத்து, இயல்பு
அன்று - இது க ய்ைல்) வலிடமயின் பாற்பட்டதுமன்று; ோயோப் ழிககோள
றுகுேோரயோ? - (அப்கபண்டணக் ககாடல க ய்து) என்றும் அழியாை பழடய
ஏற்று (பின்பு எண்ணி) மனங்கலங்குவாசயா?

புலத்தியன் - பிரம சைவனின் மகன். அம்முனிவனின் மகன் விச்சிரவசு. அவன்

மகன் இராவணன். மறுகுைல் - கலங்குைல். இராவணன் புண்ணிய விரைம்
சமற்ககாண்டைடன மாரீ ன் கூற்றால் (கம்ப. 3245) அறியலாம்.

9245. 'இன்று நீ இேலள ேோளோல் எறிந்துர ோய்

இ ோ ன்தன்லன
கேன்று மீண்டு, இைங்லக மூதூர் எய்திலன
கேதும்புேோரயோ?
க ோன்றினள் சீலத; இன்ரை, பு ேை!
புதல்ேன்தன்லனக்
ககோன்ைேர்தம்ல க் ககோல்ைக் கூசிலன ர ோலும்!'
என்ைோன்.

நீ இன்று இேலள ேோளோல் எறிந்துர ோய் - நீ இன்டறக்கு இச்சீடைடய வாளால்

கவட்டிவிட்டுச் க ன்று; இ ோ ன் தன்லன கேன்று இைங்லக மூதூர் மீண்டு எய்திலன
- இராமடன கவன்று இலங்டகயாகிய பழடம வாய்ந்ை (நம்) நகரத்துக்குத் திரும்பி
வந்து; இன்ரை க ோன்றினள் சீலத கேதும்புேோரயோ - இன்சற (நீ
ககால்வாயானால்) இறந்துபடும் சீடைக்காக (பிறகு நிடனந்து) மனம்
கவதும்புவாசயா? பு ேை! புதல்ேன் தன்லனக் ககோன்ைேர் தம்ல - அரச ! (நின்)
மகடனக் ககான்றவர் ைம்டம; ககோல்ைக் கூசிலன ர ோலும் என்ைோன் -
ககால்லுவைற்குப் பின்வாங்கிடன சபாலும்' என்றான்.

'சீடைடயக் ககான்ற பின்பு க ன்று இராமடன கவன்று மீள்வைால் என்பயன்'

என்கிறான் மசகாைரன். அத்துடன் கபண்டணக் ககால்வைற்கு
இவ்வளவு ஆசவ ப்படுகின்ற நீ உன் புைல்வடனக் ககான்றவடனக் ககால்ல ஏன்
பின்ைங்குகின்றாய்; உன் வீரத்டையும் ஆசவ த்டையும் அவரிடமன்சறா
காட்டசவண்டுகமன்பைடனயும் குறிப்பால் உணர்த்துகின்றான். கூசுைல் - மனம்
பின்வாங்குைல்.

இந்திரசித்தின் உடடலத் டைலத்சைாணியில் இடப் பணித்ைல்

9246. என்னலும், எடுத்த கூர் ேோள் இரு நிைத்து இட்டு,

மீண்டு,
ன்னேன், 'ல ந்தன்தன்லன ோற்ைைோர் ேலியோல்
ககோண்ட
சின்னமும், அேர்கள் தங்கள் சி மும் ககோண்டு
அன்றிச் ர ர்ரகன்;
துன்னரும் தயிைத்ரதோணி ேளர்த்துமின்' என்னச்
க ோன்னோன்.

என்னலும், எடுத்த கூர்ேோள் இருநிைத்து இட்டு - என்று மசகாைரன் கூறிய அளவில்

ைான் சீடைடய கவட்ட எடுத்ை கூரிய வாடளப் கபரிய நிலத்தின் சமல்
சபாட்டுவிட்டு; ன்னேன் மீண்டு - மன்னவனாகிய இராவணன் ைான்
க ய்யக்கருதியதினின்றும் மீண்டு; 'ல ந்தன் தன்லன ோற்ைைோர் ேலியோல் ககோண்ட
சின்னமும் - 'டமந்ைன் இந்திரசித்திடன படகவர்கள் வலிடமயால் ககான்று ககாய்து
(ைம்) கவற்றிக்குச் சின்னமாகக் ககாண்டு க ன்ற ைடலயிடனயும்; அேர்கள் தங்கள்
சி மும் ககோண்டு அன்றிச் ர ர்ரகன் - (பழிக்குப் பழியாக) அப்படகவர் ைங்கள்
ைடலடயயும் ககாண்டல்லது இங்கு வாசரன்; துன்னரும் தயிைத்ரதோணி
ேளர்த்துமின்' என்னச் க ோன்னோன் - கநருங்குைற்கரிய எண்டணத் ைாழியில்
இந்திரசித்தின் உடம்டப இட்டு டவயுங்கள் என்று கூறினான்.
படடக்காட்சிப் படலம்

ைன் ஆடணடய ஏற்றுப் பலவிடங்களிலிருந்தும் வந்ை அரக்கர் படடகடள

இராவணன் காண்படைத் கைரிவிக்கும் பகுதியாைலின் இப்கபயர் கபற்றது.
இப்படலம் 'மூலபல வரவு காண் படலம்' எனவும், 'படடக்காட்டுறு படலம்' எனவும்,
'படட வரவுப் படலம்' எனவும் கவவ்சவறு கபயர்களுடன் சுவடிகளில்
காணப்கபறுகின்றது.

இராவணன் தூதுவர்களின் மூலம் உலகின் பல பாகங்களிலுமுள்ள அரக்கர்

ச டனகடள வரவடழக்க அடவ வருகின்றன. அவற்டறக் காண்பைற்காக
இராவணன் சகாபுரத்தின் சமல் ஏறிப் பார்க்கின்றான். படடப்கபருக்கத்டை அளவிட
முடியாகைனத் தூதுவர் கூறக் சகட்டு மகிழ்ந்ை இராவணன் அப்படடகளின்
ைடலவர்கடள அடழப்பிக்கின்றான். வந்ை ைடலவர்கள் க ய்தியறிந்து, 'மனிைர்கள்'
என்று இராம இலக்குவர்கடள அற்பமாக மதித்துப் சப , மாலியவான் இராம
இலக்குவரின் கபருடமயிடனயும் வானரங்களின் வலிடமடயயுங் கூறிச் சீடைடய
விட்டுவிடுைசல விரும்பத்ைக்கது என்கின்றான். ஆனால் வன்னி என்ற அரக்கர்
ைடலவன் அைற்கு உடன்படாது இந்திரசித்து இறந்ைபின்பு சபாராற்றி கவல்லுைசல
ைகுந்ைது எனக்கூறுகின்றான். 'படக கவன்று வருசவாம்' என வஞ்சினம் கூறி அரக்கர்
எல்சலாரும் எழுகின்றனர். இது இப்படலத்தின் சுருக்கமாகும்.

அரக்கர் ச டன இலங்டகயில் நிடறைல்

9247. அத் கதோழில் அேரும் க ய்தோர்; ஆயிலட,

அலனத்துத் திக்கும்
க ோத்திய நிருதர் தோலன ககோணரிய ர ோய தூதர்,
ஒத்தனர் அணுகி ேந்து ேணங்கினர், 'இைங்லக
உன் ஊர்ப்
த்தியின் அலடந்த தோலனக்கு இடம் இலை; ணி
என்?' என்ைோர்.

அத்கதோழில் அேரும் க ய்தோர் - (இந்திரசித்தின் உடடலத் ையிலத் சைாணியில்

இடும்) அத்கைாழிடல அந்ை ஏவலாளரும் க ய்ைனர்; ஆயிலட அலனத்துத்திக்கும்
க ோத்திய - அப்சபாது எல்லாத் திட களிலும் நிரம்பியுள்ள; நிருதர் தோலன கோணரிய
ர ோய தூதர் - அரக்கர் ச டனடயக் ககாண்டு வரச் க ன்ற தூைர்கள்;
ஒத்தனர் அணுகி ேந்து ேணங்கினர் - ஒரு ச ர கநருங்கி வந்து வணங்கினராய்;
இைங்லக உன் ஊர்ப் த்தியின் அலடந்த - (அரச !) இலங்டகயாகிய உனது ஊரில்
வரிட யாக வந்து அடமந்ை; தோலனக்கு இடம் இலை; ணி என்?' என்ைோர் -
ச டனக்கு இடம் இல்டல; இனி, யாம் க ய்யத்ைக்க பணி என்ன?' என்று
வினவினார்கள்.
 அத்கைாழில் - இந்திரசித்துவின் உடடலத் ையிலத் சைாணியில் இடும் கைாழில்.
ஆயிடட - அவ் + இடட. அடனத்துத் திக்கும் - திக்கு அடனத்தும். கபாத்திய -
நிரம்பிய.

9248. ஏம் லுற்று எழுந்த ன்னன், 'எவ் ேழி எய்திற்று?'

என்ைோன்;
கூம் லுற்று உயர்ந்த லகயர், 'ஒரு ேழி கூைைோர ோ?
ேோம் புனல் லே ஏழும் இறுதியின் ேளர்ந்தது
என்னோத்
தோம் க ோடித்து எழுந்த தோலனக்கு உைகு இடம்
இல்லை' என்ைோர்.

ஏம் லுற்று எழுந்த ன்னன் 'எவ்ேழி எய்திற்று?' என்ைோன் - மகிழ்ச்சியுற்று எழுந்ை

இராவணன் (அப்படட) எவ்விடத்து வந்துளது? என வினவினான்; கூம் லுற்று
உயர்ந்த லகயர் - குவிந்து உயர்ந்ை டகடய உடடயவர்களாகிய தூதுவர்கள்; 'ஒருேழி
கூைைோர ோ? ேோம்புனல் லே எழும் - (அச்ச டன இன்ன இடத்தில் இருந்ைது என்று
சுட்டி) ஓரிடத்டைச் க ால்லுைல் கூடுசமா? அடலகள் ைாவிச் க ல்லுகின்ற கடல்கள்
ஏழும்; இறுதியின் ேளர்ந்தது என்னோ - ஊழி இறுதியில் கபாங்கிப் பரந்ைது
என்னுமாறு; தோம் க ோடித்து எழுந்த தோலனக்கு உைகு இடம் இல்லை' என்ைோர் - ைாசம
கிளர்ந்து எழுந்ை ச டன ைங்குவைற்கு உலகம் இடமுடடயைாக இல்டல என்று
கூறினார்கள்.

ஏம்பல் - மகிழ்ச்சி. கூம்பல் உற்று உயர்ந்ை டகயர் என்றது சிரசமற் குவிந்ை

கரத்ைவர் என்றவாறு. ''கூம்பலங்டகத்ைலத் ைன்பகரன் பூடுருகக்குனிக்கும்''
(திருக்சகாடவ - 11) ''குவிடகசயவலர்'' (குச லர் - 2:78) எவ்வழி எய்திற்று? என்ற
வினாவிற்கு ''ஒரு வழி கூறலாசமா?'' என்ற வினவிப் பதிலிறுத்ைனர் தூைர். 'அரக்கர்
ைாடனக்கு உலகில் இடமில்டல' என்றைனால் அது இறந்துபடும் என்ற குறிப்புப்
கபாருளும் கைாக்கது.

9249. ண் உை நடந்த தோலன ேளர்ந்த ோத் தூளி ண்ட,

விண் உை நடக்கின்ைோரும் மிதித்தனர் ஏக, ர ல்
ர ல்,
கண்ணுை அருல கோணோக் கற் த்தின் முடிவில்
கோர்ர ோல்,
எண்ணுை அரிய ர லன எய்தியது, இைங்லக ரநோக்கி.

ண் உை நடந்த தோலன ேளர்ந்த ோத்தூளி ண்ட - பூமியில் கபாருந்ை நடந்ை

ச டனயால் கபருகிய துகள் மிகுந்து எழுந்து கநருங்குைலால்; விண்ணுை
நடக்கின்ைோரும் மிதித்தனர் ஏக - விண்ணிற் கபாருந்ை நடக்கின்ற சைவர்களும்
(மண்ணில் நடப்பது சபால) அத்துகளின் க றிடவ மிதித்து நடக்க; கற் த்தின்
முடிவில் கோர் ர ோல் எண்ணுை அரிய ர லன - யுக முடிவில் எழும் சமகம் சபான்று,
கணக்கிட முடியாை அந்ை அரக்கர் ச டன; கண்ணுை அருல கோணோ - (தூளிப்
பரப்பினால்) பார்த்ைற்கு அருடமயாகக் காணப்பட்டு; இைங்லக ரநோக்கி ர ல் ர ல்
எய்தியது - இலங்கா புரிடய சநாக்கி சமலும் சமலும் க ன்றடடந்ைது.

தூளிமண்ட விண்ணுற நடக்கின்றாரும் (ஒப்பு) ''கதிககாண்ட ச டன

நடகவழுதுகள் ககனம் சுலாவி யனிலகதியுற முதிர் ண்ட சூர கிரணமிருகளழ முகில்
பஞ் பூைவடிவு கபறவிய, னதிவண்டலாக வமரகுடற ைருநகரம் கபான்வீதி
புழுதிகயழ' (வில்லி. பா. 16, 78)

9250. ேோள்தனின் ேயங்க மின்னோ; லழ அதின்

இருள ோட்டோ;
ஈட்டிய மு சின் ஆர்ப்ல , இடிப்க ோடு முழக்க ோட்டோ;
மீட்டு இனி உேல இல்லை, ரேலை மீச் க ன்ை
என்னின்-
தீட்டிய லடயும் ோவும் யோலனயும் ரதரும் க ல்ை.

ேோள்தனின் ேயங்கமின்னோ லழ அதின் இருள ோட்டோ - அரக்க ச டன ஏந்திய

வாட்கடளப் சபால மின்ன மாட்டாைனவான சமகங்கள் அப்படடஞடரப் சபால
(கடுடமயால்) இருண்டிருக்கமாட்டா; ஈட்டிய மு சின் ஆர்ப்ல இடிப்க ோடு
முழக்க ோட்டோ - (சமலும் அப்படட) கநருக்கமாக அடித்துச் க ல்லுகின்ற
முர ங்களின் ஆரவாரத்டை ஒப்ப அம் சமகங்கள் இடிகயாடு முழங்கமாட்டா; தீட்டிய
லடயும் ோவும் யோலனயும் ரதரும் - இங்ஙனமாக ஒளி மிகுமாறு தீட்டப் கபற்ற
ஆயுைங்கடளயும், குதிடரகள் யாடனகள் மற்றும் சைர்களுமாக; ரேலை
மீச்க ன்ை என்னின் - அச்ச டன (நிலத்தில் நடத்ைற்கு இடமின்டமயால்) கடலின்
மீது எழுந்து நடந்து க ன்றது என்றால்; க ல்ை மீட்டு இனி உேல இல்லை -
(அங்ஙனம்) க ல்லுகின்ற ச டனக்கு (சமகத்டைத் ைவிர) சவறு இனி உவடம கூற
ஏதுமில்டல.

9251. உைகினுக்கு உைகு ர ோய்ப் ர ோய், ஒன்றின் ஒன்று

ஒதுங்கலுற்ை,
கதோலைவு அருந் தோலன ர ன்ர ல் எழுந்தது
கதோடர்ந்து சுற்ை;
நிைவினுக்கு இலையும் மீனும் நீங்கின, நிமிர்ந்து;
நின்ைோன்,
அைரியும், முந்து க ல்லும் ஆறு நீத்து, அஞ்சி,
அப் ோல்.
 கதோலைவு அருந்தோலன ர ன்ர ல் எழுந்தது கதோடர்ந்து சுற்ை - அழிவு இல்லாை
ச டன சமலும் சமலும் எழுந்து கைாடர்ந்து வந்து சூழ்ந்து நிற்க; உைகினுக்கு உைகு
ர ோய்ப் ர ோய் ஒன்றின் ஒன்று ஒதுங்கலுற்ை - உலகத்திற்கு உலகம் ஒதுங்கி க ன்று
ஓருலகத்தில் மற்சறாருலகம் மடறந்து ஒதுங்கத் கைாடங்கின; நிைவினுக்கு
இலையும் மீனும் நீங்கின - நிலவுக்குத் ைடலவனாகிய ந்திரனும் விண்மீன்களும்
(அஞ்சி அப்பால்) நீங்கின; அைரியும், முந்து க ல்லும் ஆறு நீத்து - சூரியனும் முன்
க ல்லுகின்ற வழிடய விடுத்து; அஞ்சி அப் ோல் நிமிர்ந்து நின்ைோன் - அச் முற்று
அப்பால் உயர்ந்து நின்றான்.

9252. ர ற் ட விசும்ல முட்டி, ர ருவின் விளங்கி, விண்ட

நோற் க ரு ேோயிலூடும், இைங்லக ஊர், நடக்கும்
தோலன,-
கோர்க் கருங் கடலை, ற்ரைோர் இடத்திலட,
கோைன்தோரன
ர ர்ப் து ர ோன்ைது, யோண்டும் சுல க ோைோது
உைகம் என்ன.

ர ற் ட விசும்ல முட்டி ர ருவின் விளங்கி - சமலிடம் கபாருந்ை ஆகாயத்டை முட்டி

சமருடவப் சபால ஒளிர்ந்து; விண்ட நோற்க ரு ேோயிலூடும் - திறந்ை நான்கு கபரிய
வாயில் வழியாக; இைங்லக ஊர் நடக்கும் தோலன - இலங்டக மாநகடர சநாக்கி
நடக்கின்ற அச்ச டனயானது; கோைன்தோரன கோர்க் கருங்கடலை - யமசன கரிய நிறம்
வாய்ந்ை கபரிய கடடல; உைகம் யோண்டும் சுல க ோைோது என்ன - உலகம்
எவ்விடத்தும் சுடம ைாங்காது என்ற காரணத்ைால்; ற்ரைோர் இடத்திலட ர ர்ப் து
ர ோன்ைது - பிறிசைார் இடத்தில் ச ர்ப்படைப் சபான்றிருந்ைது.

9253. 'கநருக்குலட ேோயிலூடு புகும் எனின், கநடிது கோைம்

இருக்கும் அத்தலனரய' என்னோ, திலினுக்கு உம் ர்
எய்தி,
அ க்கனது இைங்லக உற்ை - அண்டங்கள்
அலனத்தின் உள்ள
கருக் கிளர் ர கம் எல்ைோம் ஒருங்கு உடன் கைந்தது
என்ன.

கநருக்குலட ேோயிலூடு புகும் எனின் - கநருக்கத்டை உடடய வாயிலின் வழியாக

உள்சள நுடழசவாம் என்றால்; கநடிது கோைம் இருக்கும் அத்தலனரயோ என்னோ -
'கநடிதுகாலம் காத்துக் ககாண்டிருக்கும் அவ்வளசவ; (உள்சள புகல் அரிது)' என்று
கருதி திலினுக்கு உம் ர் எய்தி - மதிலுக்கு சமல் ஏறிச் க ன்று; அண்டங்கள்
அலனத்தின் உள்ள - எல்லா அண்டங்களிலுமுள்ள; கருக்கிளர் ர கம் எல்ைோம் -
கருக்ககாண்ட சமகங்கள் எல்லாம்; ஒருங்குடன் கைந்தது என்ன அ க்கனது இைங்லக
உற்ை - ஒருச ர உடன் கலந்ைது என்னுமாறு வந்ை ச டனகள் அரக்கனாகிய
இராவணனுடடய இலங்டக நகடர அடடந்ைன.

இராவணன் ச டனகடள சநாக்குைல்

9254. அதுக ோழுது, அ க்கர்ரகோனும், அணிககோள்

ரகோபு த்தின் எய்தி,
க ோதுவுை ரநோக்கலுற்ைோன், ஒரு கநறி ர ோகப் ர ோக,
விதி முலை கோண்க ன் என்னும் ரேட்லகயோன்,
ரேலை ஏழும்
கதுக ன ஒருங்கு ரநோக்கும் ர லதயின்கோதல்
ககோண்டோன்.
அதுக ோழுது அ க்கர் ரகோனும் அணிககோள் ரகோபு த்தின் எய்தி - அப்கபாழுது
அரக்கர் ைடலவனாகிய இராவணனும் அழகு மிக்க சகாபுரத்தின் சமசல ஏறி;
க ோதுவுை ரநோக்கலுற்ைோன் - அச்ச டனடயப் கபாதுவடகயால் சநாக்கத்
கைாடங்கினவன்; ரேலை ஏழும் கதுக ன ஒருங்கு ரநோக்கும் - ஏழு கடல்கடளயும்
விடரவாக ஒருங்கு காண (ஆவல் ககாண்ட); ர லதயின் கோதல் ககோண்டோன் -
அறிவிலி சபால ஆட ககாண்டவனாய்; ஒரு கநறி ர ோகப் ர ோக விதிமுலை
கோண்க ன் என்னும் ரேட்லகயோன் - ைன் பார்டவடய ஒரு கநறிசய க ல்லுமாறு
க லுத்தி விதிமுடறப்படி ைனித்ைனிசய காண்சபன் என்னும் விருப்பத்டை
உடடயவனானான்.
மிகப்கபரிய அச்ச டனடய இராவணன் விரும்பியவாறு ைனித்ைனிசய
காணவியலாது என்பைடனக் கூறவந்ை கவிஞர், ''சவடல ஏழும் கதுகமன ஒருங்கு
சநாக்கும் சபடையின் காைல் ககாண்டான்'' என உவடம கூறினார்.

9255. ோதி ம் ஒன்றின்நின்று, ோறு ஒரு தில ர ல் ண்டி,

ஓத நீர் க ல்ேது அன்ன தோலனலய, உணர்வு
கூட்டி,
ரேத ரேதோந்தம் கூறும் க ோருளிலன
விரிக்கின்ைோர்ர ோல்,
தூதுேர் அணிகள்ரதோறும் ே ன்முலை கோட்டிச்
க ன்ைோர்;
 ோதி ம் ஒன்றின் நின்று ோறு ஒரு தில ர ல் - ஒரு திட யில் நின்று மற்கறாரு
திட சமல்; ஓதநீர் ண்டிச் க ல்ேது அன்ன தோலனலய - கடல்நீர் விடரந்து க ல்வது
சபான்று இலங்டக சநாக்கிச் க ல்லுகின்ற ச டனடய; தூதுேர் உணர்வு கூட்டி -
தூதுவர்கள் (சகட்கின்றவனாகிய) இராவணனுடடய அறிவு கூடும்படி;
ரேதரேதோந்தம் கூறும் க ோருளிலன விரிக்கின்ைோர் ர ோல் - சவைங்களும்
சவைாந்ைங்களும் கூறும் பரம் கபாருளின் இயல்பிடன விரித்துக் கூறுசவார் சபால,;
அணிகள் ரதோறும் ே ன் முலை கோட்டிச் க ன்ைோர் - அணிகள் சைாறும் உள்ளவர்கடள
வரன் முடறயாக விளக்கிக் காட்டிச் க ன்றார்கள்.

பரம் கபாருள் சவை சவைாந்ைங்களாலும் எட்ட முடியாைது. அங்ஙனமாய கபாருடள

ஒருவாறு ைர்க்கரீதியாக விளக்கிச் க ல்லுவாரும், அைடனக் சகட்பாரும் எங்ஙனம்
அப்கபாருடள முற்றிலும் உணராமல் இருக்கின்றார்கசளா அங்ஙனசம விளக்க
முடியாை கபரும் எண்ணிக்டகயான படடகடளத்ைாசம முழுவதும் உணராைவராய
தூதுவர் ஒருவாறு விளக்கிக் கூறக் சகட்டான் இராவணன்.

கலித்துலை

9256. ' ோகத் தீவினின் உலை ேர், தோனேர் ல த்த

யோகத்தில் பிைந்து இலயந்தேர், ரதேல எல்ைோம்
ர ோகத்தின் ட முடித்தேர், ோலயயின் முதல்ேர்,
ர கத்லதத் கதோடும் க ய்யினர், இேர்' என
விரித்தோர்.

ோகத் தீவினின் உலை ேர் - இவர் ாகத் தீவில் வாழ்பவர்; தோனேர் ல த்த
யோகத்தில் பிைந்து இலயந்தேர் - அரக்கர்கடள க ய்ை சவள்வியில் சைான்றி
அடமந்ைவர்; ரதேல எல்ைோம் ர ோகத்தின் டமுடித்தேர் - சைவர்கடள எல்லாம்
சமாகத்தில் விழுமாறு மாடய க ய்து முடித்ைவர்; ோலயயின் முதல்ேர் - மாடய
க ய்வதில் முைன்டம கபற்றவர்; ர கத்லதத் கதோடும் க ய்யினர் - (வானில்
இயங்கும்) சமகத்டைத் கைாடும்படி உயர்ந்துள்ள உடம்பிடன உடடயவர்; 'இேர்' என
விரித்தோர் - இவர்கள் என ஓரணிடயக் காட்டி விரித்துக் கூறினர் தூைர்கள்.

ாகம் - சைக்கு. அம்மரங்கள் மிகுந்திருந்ைடமயால் அத்தீவு ாகத்தீவு

எனப்பட்டது என்பர். இைடனத் சைக்கத் தீவு எனவும் கூறுவர். இது ஏழுதீவுகளுள்
ஒன்கறனவும் கூறுவர். ஏடனயடவ நாவலந்தீவு. இறலித்தீவு,
இலவந்தீவு,கிரவுஞ் த்தீவு, குட த்தீவு, புட்கரத் தீவு என்பனவாம்.

9257. 'குல யின் தீவினின் உலை ேர், கூற்றுக்கும்

விதிக்கும்
 ேல யும் ேன்ல யும் ேளர்ப் ேர், ேோன நோட்டு
உலைேோர்
இல யும் க ல்ேமும் இருக்லகயும் இழந்தது, இங்கு,
இே ோல்;
வில யம்தோம் என நிற் ேர், இேர் - கநடு விைரைோய்!
கநடு விைரைோய்! இேர் குல யின் தீவினின் உலை ேர் - நீண்ட கவற்றிடய
உடடயவசன! இவர்கள் குட த்தீவில் வாழ்பவர்கள்; கூற்றுக்கும் விதிக்கும் ேல யும்
ேன்ல யும் ேளர்ப் ேர் - யமனுக்கும் பிரமனுக்கும் பழிடயயும் வலிடமடயயும்
வளர்க்கின்றவர்; ேோனநோட்டு உலைேோர் இல யும் க ல்ேமும் இருக்லகயும் இழந்தது,
இங்கு இே ோல் - வானுலகில் வாழ்கின்ற சைவர்கள் ைம் புகடழயும் க ல்வத்டையும்
இருப்பிடத்டையும் இழந்ைது இங்குள்ள இவராசலயாம்; வில யம் தோம் என நிற் ேர்
- கவற்றி என்றால் அைற்குப் கபாருள் ைாசம என்னுமாறு கவற்றிசய கபற்று நிற்கும்
இயல்பினர் ஆவார்.

குட - ைருப்டபப்புல். அது நிடறந்திருந்ைடம பற்றி அத்தீவு குட த்தீவு எனப்

கபயர் கபற்றது. கூற்றுக்கு வட யும், விதிக்கு வன்டமயும் என இடயயும். கூற்று இவர்
உயிடரக் ககாள்ள வியலாடமயால் வட . அங்ஙனம் இவர் உயிடரக்
ககாள்ளவியலாைவாறு படடத்ைடமயால் பிரமனுக்கு வலிடம என்பைாம். விட யம் -
கவற்றி. க ன்ற சபார் சைாறும் கவற்றிசய கபற்று வருைலின் கவற்றிசய இவர்கள்
ைாசமா எனப் பிறர் வியக்குமாறு வாழ்பவர் என்றவாறு, வி யம் என்ற க ால் எதுடக
சநாக்கி விட யம் எனவாயிற்று.

9258. 'இைேத் தீவினின் உலை ேர், இேர்கள்; ண்டு

இல யோப்
புைேர்க்கு இந்தி ன் க ோன்னகர் அழித ப்
க ோருதோர்;
நிைலேச் க ஞ் லட லேத்தேன் ே ம் த ,
நிமிர்ந்தோர்;
உைலேக் கோட்டு உறு தீ என கேகுளி
க ற்றுலடயோர்.

இேர்கள் இைேத்தீவினில் உலை ேர் - இவர்கள், இலவத் தீவினில் வாழ்பவர்கள்;

இல யோப் புைேர்க்கு இந்தி ன் - இடமயா நாட்டமுடடய சைவர்களுக்குத்
ைடலவனாகிய இந்திரனது; க ோன்னகர் அழித ப் ண்டு க ோருதோர் - கபான்மயமான
அமராவதி நகரம் அழிகவய்துமாறு முன்பு சபார் க ய்ைவர்கள்; நிைலேச் க ஞ் லட
லேத்தேன் ே ம் த , நிமிர்ந்தோர் - பிடறச் ந்திரடனச் சிவந்ை டடயில் டவத்ை
சிவபிரான் வரம் ைந்ைடமயால் சமன்டம கபற்றவர்கள்; உைலேக் கோட்டுஉறு தீஎன
கேகுளி க ற்றுலடயோர் - உலர்ந்ை மரங்கள் கநருங்கிய காட்டில் பற்றிய தீப்சபால்
கபருங்சகாபம் ககாண்டவர்கள்.
 இலவ மரங்கள் நிடறந்ை தீவாகலின் 'இலவத்தீவு' எனப்பட்டது.
இடமயாப்புலவர் - கண்ணிடமத்ைலில்லாை சைவர்கள். கபான்னகர் -
கபான்னமராவதி. குற்றம் க ய்து ாபம் கபற்ற ந்திரடனசய முடிமிட டவத்ை
அருளாளன் முக்கட் கபருமான் ஆகலின் தீடமசய புரியினும் அவர்ைம் ைவத்திற்காக
வரம் நல்கினான் என்பைாம். உலடவ - உலடவ மரம். காட்டுத்தீ விடரந்து பரவுந்
ைன்டமயது. அதுவும் உலர்ந்ை மரங்கள் கநருங்கிய காகடனில் கபருந்தீக்கதுகமன
பரவுமன்சறா? அத்ைடகய கடுங்சகாபத்தினர் இவர்கள் என்றவாறு.

9259. 'அன்றில் தீவினின் உலை ேர், இேர்; ண்லட

அ ர்க்கு
என்லைக்கும் இருந்து உலைவிடம் என்றிட ர ருக்
குன்லைக் ககோண்டு ர ோய், குல கடல் இட, அைக்
குலைந்ரதோர்
க ன்று, 'இத் தன்ல லயத் தவிரும்' என்று
இ ந்திடத் தீர்ந்ரதோர்.

இேர் அன்றில் தீவினின் உலை ேர் - இவர்கள் அன்றில் தீவில் வாழ்பவர்கள்;

அ ர்க்கு என்லைக்கும் இருந்து உலைவிடம் என்றிட - சைவர்கட்கு எக்காலத்தும்
இருந்து வாழ்கின்ற இடம் இது என்று பிறர் கூறிய அளவில்; ர ருக்குன்லைக்
ககோண்டு ர ோய் ண்லடக் குல கடல் இட - அம்சமருமடலயிடனப்
கபயர்த்துக் ககாண்டு சபாய்ப் பண்டடக்காலத்தில் ஒலிக்கின்ற கடலில் இட
முயலாநிற்க; அைக்குலைந்ரதோர் க ன்று - மிகவும் நிடல குடலந்ைவர்களாகிய
அத்சைவர்கள் க ன்று; இத்தன்ல லயத் தவிரும் என்று இ ந்திடத் தீர்ந்ரதோர் - 'இந்ைச்
க யடலக் டகவிடுங்கள்' என்று இரந்து சகட்டுக்ககாள்ள அச்க யடல விடுத்ை
வீரமுடடயவர்கள்.
அன்றில் தீவு - அன்றில் பறடவகள் நிடறந்ை தீவாகலின் இப்கபயர் கபற்றது.
இைடனக் கிகரௌஞ் ம் என்பர் வடகமாழியாளர். அறக்குடலைல் - மிகவும் நிடல
குடலைல்.

9260. ' ேளக் குன்றினின் உலை ேர்; கேள்ளி ண்பு

அழிந்து, ஓர்
குேலளக் கண்ணி, அங்கு, இ ோக்கதக் கன்னிலயக்
கூட,
அேளின் ரதோன்றினர், ஐ-இரு ரகோடியர்; கநோய்தின்
திேளப் ோற்கடல் ேைள் டத் ரதக்கினர், சிை நோள்.
 ேளக் குன்றினின் உலை ேர் - (இவர்கள்) பவளக் குன்றினில் வாழ்பவர்கள்;
கேள்ளி ண்பு அழிந்து ஓர் குேலளக் கண்ணி - சுக்கிரன் குணங்ககட்டு
(க்காமுகனாகி) ஒரு குவடள மலர் சபான்ற கண்கடள உடடயவளான; இ ோக்கதக்
கன்னிலய அங்கு கூட - அரக்கர் குலக்கன்னிடகடய அவ்விடத்துப் புணர;
அேளின் ரதோன்றினர் ஐ - இரு ரகோடியர் - அவளிடத்துத் சைான்றியவர் பத்துக்சகாடி
என்னும் கைாடகயினராவர்; திேளப் ோற்கடல் ேைள் ட கநோய்தின் சிைநோள்
ரதக்கினர் - கவண்ணிறமுடடய பாற்கடல் வற்றுமாறு எளிைாக சில நாட்களில்
பருகினவர்கள்.

பவளம் நிடறந்ை தீவு பவளக்குன்று எனப்பட்டது கவள்ளி - அசுர குருவாகிய

சுக்கிரன்.

9261. 'கந்த ோதனம் என் து, இக் கருங் கடற்கு அப் ோல்
ந்த ோருதம் ஊர்ேது ஓர் கிரி; அதில் ேோழ்ரேோர்,
அந்த கோைத்து அவ் ஆைகோைத்துடன் பிைந்ரதோர்;
இந்த ேோள் எயிற்று அ க்கர் எண்
இைந்தேர் - இலைே!

இலைே! இந்த ேோள் எயிற்று அ க்கர் - அரச ! இந்ை வாள் சபான்ற சகாடரப்
பல்லிடன உடடய அரக்கர்கள்; இக்கருங்கடற்கு அப் ோல் ந்த ோருதம் ஊர்ேது -
இந்ைக் கரிய கடலுக்கு அப்புறத்சை கைன்றல் ைவழ்கின்ற; கந்த ோதனம் என் து ஓர்
கிரி அதில் ேோழ்ரேோர் - கந்ை மாைனம் என்பசைார் மடல, அம்மடலயில்
வாழ்பவராவார்; அந்ை காலத்து அவ்ஆல காலத்துடன் பிறந்சைார் எண்ணிறந்ைவர் -
(பாற்கடல் கடடயப் கபற்ற) அந்ைக் காலத்து ஆலகாலத்சைாடு உடன் பிறந்ைவர்
என்று க ால்லத் ைக்கவர் எண்ணிக்டக இல்லாைவர்.

9262. ' ையம் என் து க ோதிய ோ லை; அதில் ைரேோர்

நிையம் அன்னது ோக த் தீவிலட நிற்கும்;
''குலையும் இவ் உைகு'' எனக் ககோண்டு, நோன்முகன்
கூறி,
''உலைவிலீர்! இதில் உலையும்'' என்று இ ந்திட,
உலைந்தோர்.

லையம் என் து க ோதிய ோ லை - மடலயம் என்பது கபாதிய மாமடலயாகும்;

அதில் ைரேோர் நிலையம் அன்னது ோக த் தீவிலட நிற்கும் - அதில் பிறந்ை வீரராகிய
இவர் இருப்பிடம் கடலில் உள்ள தீவில் இருக்கின்றது; 'இவ்உலகு குடலயும்' எனக்
ககாண்டு - (இவர்கள் இங்கிருந்ைால்) இந்ை உலகசம அழியும்' என்று நிடனந்து;
உடலவிலீர்! இதில் உடறயும் என்று நான்முகன் கூறி இரந்திட உடறந்ைார் -
'அழிவில்லாைவர்கசள! இதில் ைங்கி இருங்கள்' என்று கூறிப் பிரமன் இரந்து
சவண்டியைனால் அத்தீவில் ைங்கி இருந்ைனர்.

9263. 'முக்க க் லகயர்; மூ இலை ரேலினர்; முசுண்டி

க்க த்தினர்; ோ த்தர்; இந்தி ன் தலைேர்;
நக்க க் கடல் நோல் ஒரு மூன்றுக்கும் நோதர்;
புக்க ப் க ருந் தீவிலட உலை ேர் - புகரழோய்!

புகரழோய்! முக்க க் லகயர் மூஇலை ரேலினர் - புகழிசனாய் (இவர்கள்) மூன்று

டககடள உடடயவர்கள் (அவற்றில்) மூன்று இடலகடள உடடய சவலிடன
உடடயவர்கள்; முசுண்டி க்க த்தினர்; ோ த்தர்; இந்தி ன் தலைேர் - முசுண்டி
என்னும் ஆயுைத்துடன் க்கரத்டை உடடயவர்கள், வில்டல ஏந்தியவர்கள்,
இந்திரனுக்கும் சமலான ைகுதி உடடயவர்கள்; நக்க க் கடல் நோல் ஒரு மூன்றுக்கும்
நோதர் - முைடலகள் வாழுகின்ற ஏழு கடல்களுக்கும் இடறடம பூண்டவர்கள்;
புக்க ப் க ருந்தீவிலட உலை ேர் - (இத்ைடகய சிறப்பினரான இவர்கள்) புட்கரம்
என்னும் கபரும் தீவிடட வாழ்பவராவர்.

கரக்டக - மீமிட ச்க ால். முசுண்டி - ஒருவடக ஆயுைம். ாபம் - வில். நக்கரம் -
முைடல 'புட்கரம்' என்ற க ால் எதுடக சநாக்கி 'புக்கரம்' என நின்றது.

9264. ' ைலிலய, ண்டு, தம் க ருந் தோய் க ோை, ேலியோல்,

புை நிலைப் க ருஞ் க்க ோல் ேல ப் க ோருப்பின்,
விைல் ககடச் சிலையிட்டு, அயன் இ ந்திட, விட்ரடோர்;
இைலி அப் க ருந் தீவிலட உலை ேர் - இேர்கள்.

இேர்கள் இைலி அப்க ருந் தீவிலட உலை ேர் - இவர்கள் இறலி என்கின்ற
அந்ைப் கபரிய தீவில் வாழ்பவர்கள்; ண்டு க ருந்தோய் க ோை தம் ேலியோல்
ைலிலய - முன்பு (ைம்) கபருடமயுடடய ைாய் க ால்லத்ைமது வலிடமயினால்
எமடன; புைநிலைப் க ருஞ் க்க ோல்ேல ப் க ோருப்பின் - (ஏழுலகங்கட்கும்)
புறத்சை நிடலத்துள்ள கபரிய க்கரவாளம் என்கின்ற கபரிய மடலயில்; விைல்
ககடச் சிலையிட்டு அயன் இ ந்திட விட்ரடோர் - அவனுடடய வலிடம ககட
கவன்று சிடறடவத்துப் பின்பு பிரமன் இரந்து சவண்டியைால் அவடன
விடுத்ைவர்கள்;
இறலி - இத்தி என்றும் மருைமரம் என்றும் கூறுவர். க்கரவாளகிரி மணி. 6. 355
உடரக்குறிப்புக் காண்க.
9265. 'ரேதோளக் க த்து இேர், '' ண்டு புவியிடம் விரிவு
ர ோதோது உம்த க்கு; எழு ேலகயோய் நின்ை புேனம்,
ோதோளத்து உலைவீர்'' என, நோன்முகன் ணிப் ,
நோதோ! புக்கு இருந்து, உனக்கு அன்பினோல், இேண்
நடந்தோர்.

நோதோ! ரேதோளக் க த்து இேர் - ைடலவசன! சவைாளத்தின் டகடயப் சபான்ற

டகடய உடடய இவர்கள்; நோன்முகன் ' ண்டு உம் த க்கு புவியிடம் விரிவு ர ோதோது
- நான்முகனாகிய பிரமன் முற்காலத்து, ''உமக்கு இந்நிலவுலகத்தின் பரப்பு விரிவு
சபாைாது ஆைலால்; எழுேலகயோய் நின்ை புேனம் ோதோளத்து உலைவீர் எனப் ணிப்
- ஏழு வடகயாக நின்ற புவனங்களில் பாைாளத்தில் ைங்குவீர்களாக'' எனக் கட்டடள
இட; புக்கு இருந்து, உனக்கு அன்பினோல் இேன் நடந்தோர் - அங்கு க ன்று
வாழ்ந்திருந்து உன்பால் ககாண்ட அன்பால் இங்கு வந்ைவர்களாவர்.

சவைாளம் - சபய் எனினுமாம். ''சவைாளம் ச ருசம கவள்களருக்குப் பூக்குசம''

(நல்வழி - 23)

9266. 'நிருதி தன் குைப் புதல்ேர்; நின் குைத்துக்கு ரநர்ேர்;

'' ருதி ரதேர்கட்கு'' எனத் தக்க ண்பினர்; ோனக்
குருதி க ற்றிைர ல், கடல் ஏலழயும் குடிப் ோர்;
இருள் நிைத்தேர்; ஒருத்தர் ஏழ் லைலயயும்
எடுப் ோர்.

இருள் நிைத்தேர் நிருதி தன்குைப் புதல்ேர் - இருள் சபான்ற நிறத்திடன உடடய

இவர் நிருதி என்னும் திட க்காவலனது குலப் புைல்வர்கள்; நின் குைத்துக்கு
ரநர்ேர் - (ைகுதிகளில்) நின் குலத்துக்கு ஒப்பானவர்கள்; ''ரதேர்கட்குப் ருதி'' எனத்
தக்க ண்பினர் - 'சைவர்கட்குச் சூரியன்' என்னத் ைக்க பண்புடடயவர்கள்; ோனக்
குருதி க ற்றிைர ல் கடல் ஏலழயும் குடிப் ர் - பருகுவைற்கு உரிய உதிரம் கபறாமற்
சபாவாசர ஆயின் ஏழு கடல்கடளயும் பருகிவிடக் கூடியவர்; ஒருத்தர் ஏழ்
லைலயயும் எடுப் ர் - ஒருவசர ஏழு மடலகடளயும் எடுக்கத் ைக்க மிடுக்குடடயவர்.
நிருதி - கைன்சமற்குத் திட யின் காவலனாம். இவன் மடனவி தீர்க்காசைவியின்
வயிற்றுப்பிறந்ை மக்கள் இப்படடயினராம். வீரம், ைவம் முைலான ைகுதிகளில்
இராவணன் குலத்துக்கு ஒப்பானவர் என்பைாம். சைவர்களில் பருதி சிறந்திருத்ைல்
சபால அரக்கரில் இவர் சிறந்ைவர். நிருதி கபண் மகள் என்றலும் ஒரு கருத்து.
''இந்திரன் கடலயா கயன் மருங்கிருந்ைான், அக்கினி உதிரம் விட்டகலான்.
எமகனடனக் கருைா னரகனனக் கருதி, நிருதி வந்கைன்டனகயன் க ய்வாள்;
அந்ைமாம் வருணனிருகண் விட்டகலான்'' (ைனிப்பா) என்றவிடத்துக் காண்க.
9267. ' ோர் அலணத்த கேம் ன்றிலய அன்பினோல் ோர்த்த
கோ ணத்தின், ஆதியின் யந்த ல ங் கழரைோர்;
பூ ணத் தடந் தில கதோறும் இந்தி ன் புை ோ
ேோணத்திலன நிறுத்திரய, சூடினர் ேோலக.

ோர் அலணத்த கேம் ன்றிலய - பூமிசைவி, ைன்டன அடணத்கைடுத்ை வராக

மூர்த்திடய; அன்பினோல் ோர்த்த கோ ணத்தின் - அன்பினால் பார்த்ை காரணத்தினால்;
ஆதியின் யந்த ல ங்கழரைோர் - திருமாலாற் கபறப்பட்ட பசிய கபான்னால்
க ய்யப்பட்ட வீரக்கழடல உடடயவர்கள்; பூ ணத் தடந்தில கதோறும் -
முழுடமயான கபருந்திட கள் சைாறும்; புை ோேோ ணத்திலன நிறுத்திரய இந்தி ன்
ேோலக சூடினர் - மைம் வற்றாை ைம்முடடய யாடனகடள (கவன்றைற்கு
அடடயாளமாக) நிறுத்தி இந்திரடன கவன்ற கவற்றி மாடலடயச் சூடினர்.
இந்திரடன கவன்றடமக்கு அறிகுறியாக திட யாடனகடள விலக்கித் ைமது
யாடனகடள அவ்விடத்தில் நிறுத்தினர் என்பது கருத்து. ஒன்றார் இகல் அற நூறித்ைன்
மைவாரணந், திட கைாறு நிறுவிய - சீயகங்கன்'' என்றதும் காண்க.

9268. ' ைக் கண் கேஞ் சின லை என இந் நின்ை

ேயேர்,
இைக்கம் கீழ் இைோப் ோதைத்து உலைகின்ை
இகரைோர்;
அைக் கண் துஞ்சிைன், ஆயி ம் ணந் தலை
அனந்தன்,
உைக்கம் தீர்ந்தனன், உலைகின்ைது, இேர் கதோடர்ந்து
ஒறுக்க.

ைக்கண் கேஞ்சின லை என இந்நின்ை ேயேர் - ககாடுங் கண்டணயும் கடும்

சினத்டையும் உடடய மடல சபால இங்கு நின்ற வீரர்கள்; இைக்கம் கீழ் இைோப்
ோதைத்து உலைகின்ை இகரைோர் - (ைன்னினும்) இறக்கமுடடய கீழிடம் இல்லாை,
பாைலத்தில் வாழ்கின்ற வலிடமயுடடசயாராவர்; ஆயி ம் ணந்தலை அனந்தன்
அைக்கண் துஞ்சிைன் - ஆயிரம் படத்சைாடு கூடிய ைடலகடள உடடய ஆதிச டன்
முழுவதும் கண் துஞ் ாமல்; உைக்கம் தீர்ந்தனன். உலைகின்ைது, இேர் கதோடர்ந்து
ஒறுக்க - உறக்கம் நீங்கினவனாய்த் ைங்கி இருப்பது இவ்வீரர் அவடனத் கைாடர்ந்து
வருத்துைலாசலயாம்.

9269. 'கோளிலயப் ண்டு கண்ணுதல் கோட்டியகோலை,

மூள முற்றிய சினக் கடுந் தீயிலட முலளத்ரதோர்;
கூளிகட்கு நல் உடன்பிைந்தோர்; - க ருங் குழுேோய்
 ேோள் இல க்கவும், ேோள் எயிறு இல க்கவும்,
ேருேோர்.

க ருங்குழுேோய் ேோள் இல க்கவும், ேோள் எயிறு இல க்கவும் ேருேோர் - கபருங்

கூட்டமாக, வாள் ஒளி வீ வும், வாள் சபான்ற பற்கள் ஒளி வீ வும்
வருகின்றவர்களாகிய இவர்கள்; கண்ணுதல் ண்டு கோளிலயக் கோட்டிய கோலை -
கநற்றிக்கண்டண உடடய இவன் முற்காலத்தில் காளிடய கவல்ல ஊர்த்துவ
ைாண்டவம் க ய்து காட்டிய காலத்தில்; மூள முற்றிய சினக்கடுந் தீயிலட முலளத்ரதோர்
- (அந்ைக் காளியின்) மூளுமாறு முதிர்ந்ை சினமாகிய கடுடமயான கநருப்பில்
சைான்றியவர்கள்; கூளிகட்கு நல்உடன் பிைந்தோர் - சபய்கட்கு நல்ல உடன்பிறப்புப்
சபான்றவர்கள்.

காளிடய நடனத்தில் கவல்லச் சிவன் ஒரு காடலத் ைடலயில் தூக்கி ஊர்த்துவ

ைாண்டவம் புரியக் காளி அங்ஙனம் க ய்து காட்டி கவல்ல முடியாடமயால் நாணிச்
சினங்ககாள்ள, அச்சினத்தீயில் சைான்றியவர்கள்.

9270. ' ோேம் ரதோன்றிய கோைர ரதோன்றிய லழரயோர்;

தீேம் ரதோன்றிய முலழத் துலண எனத்
தறுகண்ணோர்;
ரகோேம் ரதோன்றிடின், தோலயயும் உயிர் உணும்
ககோடிரயோர்;-
ோேம் ரதோன்றிட, ேட தில ர ல் ேந்து ோர்ேோர்.

ோேம் ரதோன்றிட ேட தில ர ல் ேந்து ோர்ேோர் - வில் டகயில் சைான்றிட

வடதிட சமல் வந்து சைான்றுகின்ற இவர்கள்; ோேம் ரதோன்றிய கோைர
ரதோன்றிய லழரயோர் - பாவம் சைான்றிய காலத்திசல சைான்றிய படழயவர்; தீேம்
ரதோன்றிய துலண முலழ எனத் தறு கண்ணோர் - விளக்கு மிளிர்கின்ற இரண்டு
குடகககளன்று க ால்லுமாறு (சைான்றி) பயம் விடளக்கின்ற விழிகளுடன்
கூடியவர்கள்; ரகோேம் ரதோன்றிடின் தோலயயும் உயிர் உணும் ககோடிரயோர் - சகாபம்
வந்ைால் ைாடயயும் உயிர் உண்கின்ற ககாடியவர்கள் ஆவர்.

கண்சணாட்டமற்ற சகாபமுடடயவர் என்பைடனக் குறிக்க ''ைாடயயும்

உயிருணும் ககாடியார்'' எனக் கூறினார்.

9271. 'சீற்ைம் ஆகிய ஐம்முகன், உைகு எைோம் தீப் ோன்,

ஏற்ை ோ நுதல் விழியிலடத் ரதோன்றினர், இே ோல்;
கூற்ைம் ஆகிய ககோம்பின் ஐம் ோலுலட, ககோடுல க்கு
ஊற்ைம் ஆகி, ண்டு உதித்தனர் என் ேர், உே ோல்.
இேர் சீற்ைம் ஆகிய ஐம்முகன் - இவர்கள், சீற்றம் மிக்கவனாகிய ஐந்து முகங்கடள
உடடய சிவன்; உைகு எைோம் தீப் ோன் ஏற்ை ோநுதல் விழியிலடத் ரதோன்றினர் -
உலகம் முழுவடையும் எரிக்கும்படி ககாண்டுள்ள கபரிய கநற்றிக் கண்ணில்
பிறந்ைவர்கள்; உேர், ஐம் ோலுலடக் கூற்ைம் ஆகிய

ககோம்பின் - அசைா அங்கிருப்பவர் கூந்ைடலக் ககாண்ட யமன் என்று

கூறத்ைக்க ஓர் கபண்ணின், ககோடுல க்கு ஊற்ைம் ஆகி, ண்டு உதித்தனர் என் ேர் -
ககாடுடமக்கு ஊன்றுசகாலாக முற்காலத்தில் சைான்றியவர் எனப்படுவார்.
ஆல் - ஈரிடத்தும் அட , சிவபிரான் ங்காரத் கைாழில் முைலிரண்டடிகளில்
குறிக்கப் கபறுகின்றது. அங்ஙனம் அழிவு க ய்யுங் காலத்து அவ்விழியினின்றும்
சைான்றியவர் என்பைாம். ஈ னின் ஐந்து முகங்களாவன, 1. ஈ ானம், 2. ைற்புருடம், 3.
அசகாரம், 4. வாமசைவம், 5. த்சயா ாைம் என்பனவாம். ஐம்பால் - கூந்ைல்.
இவர்கடள ஆதியில் கபற்ற ைாய் கூற்றுப் சபான்ற ககாடுடமயுடடயளாய்
இருந்ைாள் என்பைடன இங்ஙனம் குறித்ைார். ககாம்பு - உவடமயாகு கபயராய்ப்
கபண்டணக் குறித்ைது.

9272. 'கோைன் ோர்பிலடச் சிேன் கழல் ட, ண்டு கோன்ை

ரேலை ஏழ் அன்ன குருதியில் ரதோன்றிய வீ ர்,
சூைம் ஏந்தி முன் நின்ைேர்; இந் நின்ை கதோலகயோர்,
ஆைகோைத்தில், அமிழ்தின், முன் பிைந்த ர ோர்
அ க்கர்.

சூைம் ஏந்தி முன் நின்ைேர் - சூலம் ஏந்திக்ககாண்டு நம்முன் நின்ற இவர்;

கோைன் ோர்பிலடச் சிேன் கழல் ட - எமனுடடய மார்பில் சிவனது திருவடி
படுைலால்; ண்டு கோன்ை ரேலை ஏழ் அன்ன குருதியில் ரதோன்றிய வீ ர் - முன்பு
அவனது உடம்பிலிருந்து கவளிப்பட்ட இரத்ைத்தில் சைான்றிய வீரர் ஆவார். இந்நின்ை
கதோலகயோர் ஆைகோைத்தின் அமிழ்தின் முன் பிைந்தர ோர் அ க்கர் - இங்கு நின்ற
குழுவினர் ஆலகாலத்தில் அமிழ்திற்கு முன்னாகப் பிறந்ை சபார்த்திறன் மிக்க
அரக்கராவார்.

காலன் - உரிய காலத்தில் உயிர்கடளக் கவர்ந்து க ல்லும் யமன். ''காலனும் காலம்

பார்க்கும்'' (புறநா - 41) என்பது காண்க. மார்கண்சடயனுக்காக சிவகபருமான்
காலாலுடையுண்ட யமன் கக்கிய இரத்ைத்தினின்றும் சைான்றியவர். 'சூலம் ஏந்தி
முன்னின்றவர்' என்றும், கைாடகயாக நின்சறார் பாற்கடல் கடடந்ை காலத்து முன்பு
சைான்றி வந்ை ஆலகால விடத்தில் அமிழ்துக்கு முன்பு சைான்றியவர்' என்றும்
கூறப்பட்டது.

9273. 'ேடலேத் தீயிலன, ேோசுகி கோன்ை ோக் கடுலே

 இட, அத் தீயிலட எழுந்தேர், இேர்; இன லழலயத்
தடே, தீ நிகர் குஞ்சியர் இேர்; உேர், தனித் ரதர்
கடே, தீந்த கேம் பு த்திலடத் ரதோன்றிய கழரைோர்.

இேர் ேோசுகி கோன்ை ோக்கடுலே - இவர்கள் (பாற்கடல் கடடந்ைகபாழுது) வாசுகி

என்னும் அரவம் கக்கிய ககாடிய நஞ்சிடன; ேடலேத் தீயிலன இட, அத்தீயிலட
எழுந்தேர் - வடவா முகாக்கினியில் இட அத்தீயிடத்துத் சைான்றியவர்; இேர் இன
லழலயத் தடே தீநிகர் குஞ்சியர் - இவர்கள் கைாகுதியான சமகத்டைத் ைடவா
நிற்கும் தீப்சபாலும் சிவந்ை குஞ்சிடய உடடயவராய்ப் பருத்துள்ளவர்கள்; உேர்,
தனித்ரதர் கடே, தீந்த கேம்பு த்திலடத் ரதோன்றிய கழரைோர் - அசைா நிற்கின்ற
அவர்கள் (பிரமனால் க லுத்ைப் கபற்ற) ஒப்பற்ற சைரிடன க லுத்தியதினால் கவந்ை
முப்புரங்களினிடடயில் சைான்றிய கழலணிந்ை வீரர்களாவர்.
வடடவத்தீ - கபண் குதிடரயின் முகத்துடன் கடலின் கண் மடறந்து நின்று
ஊழிக்காலத்து கவளிப்பட்டு உலகிடன அழிக்கும் மாகபருந்தீ. அத்தீயில் கடல்
கடடந்ை காலத்து வாசுகி என்ற அரவங் கக்கிய ஆலகால விடம் படப் பிறந்ைவர்களும்,
வானளாவிய கநடிய சைாற்றத்டையும் சிவந்ை ைடலமுடியிடனயும் உடடயவரும்,
பிரமனால் க லுத்ைப் கபற்ற ஒப்பற்ற சைரிலிருந்து இடறவனால் அழிக்கப்கபற்ற
முப்புரங்களின் அழிவினின்றும் சைான்றியவர்களுமாகிய அரக்கர்கள் இங்கு
கூறப்கபற்றனர்.

9274. 'இலனயர் இன்னேர் என் து ஓர் அளவு

இைர் - ஐய !-
நிலனயவும், குறித்து உல க்கவும், அரிது; இேர்
நிலைந்த
விலனயமும் க ரு ே ங்களும் தேங்களும் விளம்பின்,
அலனய ர ர் உகம் ஆயி த்து அளவினும் அடங்கோ.

ஐய! இலனயர் இன்னேர் என் து ஓர் அளவு இைர் - ஐயசன! இவர் இத்ைன்டமயர்
என்று ைனித்ைனிசய க ால்லுைற்குரிய சிறிய அளவினர் அல்லர்; நிலனயவும், குறித்து
உல க்கவும் அரிது - இவர்கள் ைன்டம நிடனப்பைற்கும், குறித்துச்
க ால்லுைற்கும் அரிது; இேர் நிலைந்த விலனயமும் க ரு ே ங்களும் தேங்களும்
விளம்பின் - இவர் ைம் நிடறந்ை வஞ் கங்களும், கபற்ற வரங்களும்
அவ்வரங்கடளப் கபற இவர் க ய்ை ைவங்களும் க ால்லத்
கைாடங்கின்; அலனய ர ருகம் ஆயி த்து அளவினும் அடங்கோ - அத்ைன்டமயான
கபரிய ஊழிகள் ஆயிரத்தினும் அடங்காவாம்.

விடனயம் - வஞ் கம். அடனய என்பது கநஞ் றி சுட்டாய் மிகப்பல ஆண்டுகடள

விளக்கின.
9275. 'ஒருேர க ன்று, அவ் உறு திைல் கு ங்லகயும்,
உ ரேோர்
இருேர் என்ைேர்தம்ல யும், ஒரு லகரயோடு எற்றி,
ேருேர்; ற்று இனிப் கர்ேது என்? - ேோனேர்க்கு
அரிய
திருே!' என்ைனர், தூதுேர். இ ோேணன் க ப்பும்:

ேோனேர்க்கு அரிய திருே ! - சைவர்கட்கும் கபறுைற்கரிய கபருஞ்க ல்வத்டைப்

கபற்றவசன! ஒருேர க ன்று அவ் உறு திைல் கு ங்லகயும் - இப்படடயில் உள்ள
ஒருவசர க ன்று அந்ை மிக்க திறடமயுடடய குரங்டகயும்; உ ரேோர் இருேர் என்ைேர்
தம்ல யும் - வலியவர் இருவர் என்ற இராம இலக்குவர் ைம்டமயும்; ஒரு லகரயோடு
ஏற்றி ேருேர் - ஒரு டகயினால் ைாக்கி அழித்து வருவர்; ற்று இனிப் கர்ேது என்?
என்ைனர், தூதுேர். இ ோேணன் க ப்பும் - சவறு இனிச் க ால்லுவைற்கு என்ன
இருக்கிறது? என்று தூதுவர் க ால்லக் சகட்ட இராவணன் க ால்லுவான்.

குரங்கு - இங்கு அனுமடனக் குறித்ைது. உரசவார் - வலியவர். க ப்பும் - க ய்யும்

என்னும் முற்று ஆண்பாற்கண் வந்ைது.

9276. 'எத் திைத்து இதற்கு எண் எனத் கதோலக ேகுத்து,

இயன்ை
அத் திைத்திலன அலைதிர்' என்று உல க ய,
அேர்கள்,
'ஒத்த கேள்ளம் ஓர் ஆயி ம் உளது' என
உல த்தோர்,
பித்தர்; இப் லடக்கு 'எண் சிறிது' என்ைனர்,
க யர்ந்தோர்.

இதற்கு எண் எத்திைத்து எனத்கதோலக ேகுத்து இயன்ை - இப்படடக்கு எண்ணிக்டக

எடனத்து என்று கைாடகடய வகுத்துப் கபாருந்திய; அத்திைத்திலன அலைதிர்' என்று
உல க ய - அந்ை வடகயிடனக் கூறுங்கள்' என்று இராவணன் சகட்க;
அேர்கள், ஒத்த கேள்ளம் ஓர் ஆயி ம் உளது' என உல த்தோர் பித்தர் - அத்தூதுவர்கள்
ஒத்ை அளவிடன உடடய கவள்ளம் ஓராயிரம் உளது' எனக் கூறினார்கள், அவர்
பித்ைராவார்; இப் லடக்கு 'எண் சிறிது' என்ைனர், க யர்ந்தோர் - இப்படடயின்
அளவிற்கு 'அந்ை எண் சிறிது' என்று கூறினராய்ச் க ன்றார்கள்.
9277. ' லடப் க ருங் குைத் தலைேல க் ககோணருதிர்,
என் ோல் -
கிலடத்து, நோன் அேர்க்கு உற்றுள க ோருள் எைோம்
கிளத்தி,
அலடத்த நல் உல விளம்பிகனன் அளேளோய்,
அல வுற்று,
உலடத்த பூ லன ே ன்முலை இயற்ை' என்று
உல த்தோன்.

நோன் கிலடத்து அேர்க்கு உற்றுள க ோருள் எைோம் கிளத்தி - (இராவணன்

தூதுவடர சநாக்கி) நான் அவர்கடள கநருங்கி இருந்து இங்கு நிகழ்ந்துள்ள க ய்திகள்
எல்லாவற்டறயும் விளக்கி; அலடத்த நல் உல விளம்பிகனன் அளேளோய்,
அல வுற்று - (என மனத்சை) கபாருந்திய நல்ல இனிய க ாற்கடளச் க ால்லி
அளவளாவி மனம் நிடறவுற்று; உலடத்த பூ லன ே ன் முலை இயற்ை
லடப்க ருங்குைத் தலைேல - அவர்களுக்கு உரித்ைான பூ டனடய வரன்
முடறயாகச் க ய்யப் படடயிலுள்ள கபருஞ் சிறப்புடடய ைடலவர்கடள;
ககோணருதிர், என் ோல் என்று உல த்தோன் - என்னிடம் ககாணர்வீர்களாக என்று
க ான்னான்.
குலம் - சிறப்பு, கிடடத்ைல் - கநருங்குைல் ''விடடத்ைனி சயறன்னாசனார்
விடடலசயார் சவற்கணாள் முன் கிடடத்து'' (திருவிடள - திருமிக்கு - 42) உற்றுள
கபாருள் என்றது, இதுவடர சபாரில் நிகழ்ந்ைனவற்டற. அளவளாவுைல் -
ஒருவர்க்ககாருவர் மனம் விட்டுப் சபசுைல். பூ டன என்றது வீரர்க்கு அளிக்கும்
கபருஞ்ச ாறு முைலானவற்டற.

9278. தூதர் கூறிட, தில கதோறும் தில கதோறும்

கதோடர்ந்தோர்,
ஓத ரேலையின் நோயகர் எேரும் ேந்து உற்ைோர்;
ர ோது தூவினர், ேணங்கினர், இ ோேணன் க ோைன்
தோள்
ர ோதும் ர ோலியின் ர ர் ஒலி ேோனிலன முட்ட.

தூதர் கூறிட ஓத ரேலையின் நோயகர் எேரும் - தூதுவர் இராவணன் ஆடணடயக்

கூறவும் கபருக்ககடுத்ை கடல்சபாற் பரந்ை ச டனத் ைடலவர் எல்சலாரும்;
தில கதோறும் தில கதோறும் கதோடர்ந்தோர் ேந்து உற்ைோர் - திக்குகளிகலல்லாமிருந்து
அணி வகுத்து வந்ைவராய்; இ ோேணன் க ோைன்தோள் ர ோது தூவினர் -
இராவணனுடடய அழகிய பாைங்களில் மலர் தூவினவராய்; ர ோதும் ர ோலியின்
ர ர் ஒலி ேோனிலன முட்ட ேணங்கினர் - மகுடத்சைாடு மகுடம் சமாதுவைால் உளைாய
கபரிய ஒலிவாடன முட்டுமாறு ஒருவர்க்கு ஒருவர் முற்பட்டு வணங்கினர்.
 ஓைம் - நீர்ப்கபருக்கு, ''திடரய வீங்சகாைம் ைந்து'' (சிலம் கானல் வரி - ார்த்துவரி)
'சபாது' - மலரும் பருவத்ைரும்பு 'காடல அரும்பிப் பககலல்லாம் சபாைாகி' (குறள் -
1227)

9279. அலனயர் யோேரும் அருகு க ன்று, அடி முலை

ேணங்கி,
விலனயம் ர வினர், இனிதின் அங்கு இருந்தது ஓர்
ரேலை,
'நிலனயும் நல் ே வு ஆக, நும் ே வு!' என நி ம்பி,
' லனயும் க்களும் ேலியர ?' என்ைனன்,
ைரேோன்.

அலனயர் யோேரும் அருகு க ன்று அடிமுலை ேணங்கி - (அவ்வாறு)

அப்படடத்ைடலவர் யாவரும் இராவணன் அருகிற் க ன்று அவனடிகடள முடறயாக
வணங்கி; விலனயம் ர வினர் இனிதின் அங்கு இருந்தது ஓர் ரேலை - பணிவு
கபாருந்தினவராய் இனிைாக அங்கு இருந்ைசபாது; ைரேோன், நும் ே வு நிலனயும்
நல்ே வு ஆக! என நி ம்பி - கபருவீரனாகிய இராவணன் (அவர்கடள சநாக்கி) நும்
வரவு யான் நிடனக்கின்றபடி நல்வரவு ஆவைாக! என்று வரசவற்புச் க ய்து முடித்து;
' லனயும் க்களும் ேலியர ?' என்ைனன் - 'நும் மடனவியும் மக்களும் கமலிவின்றி
வலியராக இருக்கின்றனசரா' என நலம் உ ாவினான். விடனயம் - பணிவு. நிடனயும்
நல்வரவாவது - இராம இலக்குவடர கவன்றழித்ைலாம். வலியசர? என்றது நலமாக
உள்ளனசரா? என வினவியவாறாம்.

9280. 'க ரிய திண் புயன் நீ உலள; தே ே ம் க ரிதோல்;

உரிய ரேண்டிய க ோருள் எைோம் முடிப் தற்கு
ஒன்ரைோ?
இரியல் ரதேல க் கண்டனம்; லக பிறிது இல்லை;
அரியது என் எ க்கு?' என்ைனர், அேன் கருத்து
அறிேோர்.

அேன் கருத்து அறிேோர் - அவ்விராவணனது கருத்டை அறியும் சநாக்கத்தினராய்

(படடத்ைடலவர் இராவணடன சநாக்கி); க ரிய திண்புயன் நீ உலள தே ே ம்
க ரிதோல் - கபரிய வலிடமயான சைாள்கடள உடடய ைடலவன் நீ இருக்கின்றாய்;
யாங்கள் ைவத்தினால் கபற்றுள்ள வரமும் மிகப்கபரிது; உரிய ரேண்டிய க ோருள்
எைோம் முடிப் தற்கு ஒன்ரைோ - நமக்கு உரியனவாய் சவண்டியுள்ள காரியங்கடள
கயல்லாம் முடிப்பைற்கு அரிசைா? ரதேல இரியல் கண்டனம் லக பிறிது இல்லை -
சைவடரத் சைாற்சறாடச் க ய்து விட்சடாம்; சவறு படகயும் இல்டல; அரியது என்
எ க்கு என்ைனர் - எமக்குச் க ய்ைற்கரியது என் உளது என்றனர்.
 உடள - முன்னிடல ஒருடம விடனமுற்று. ஒன்சறா? என்பது 'ஒரு கபாருட்சடா?'
என்னும் கபாருளது.

9281. ' ோத ோர்களும் ல ந்தரும் நின் ருங்கு இருந்தோர்

ர து உைோதேர் இல்லை; நீ ேருந்திலன, க ரிதும்;
யோது கோ ணம்? அருள்' என, அலனயேர்
இல த்தோர்;
சீலத கோதலின் புகுந்துள ரிசு எைோம் கதரித்தோன்.

நின் ருங்கு இருந்தோர் ோத ோர்களும் ல ந்தரும் - நின்பக்கத்து இருந்ைவர்களாகிய

கபண்டிர் பிள்டளகளில்; ர து உைோதேர் இல்லை நீ க ரிதும் ேருந்திலன -
கலக்கமுறாைவர்கள் இல்டல நீ கபரிதும் வருந்திக் ககாண்டிருக்கின்றாய்; யோது
கோ ணம்? அருள்'' என அலனயேர் இல த்தோர் - யாது காரணம்? அருள் க ய்க' என
அப்படடத் ைடலவர் வினவினார்; சீலத காைலின் புகுந்துள பரிசு
எலாம் கைரித்ைான் - (இராவணன்) சீடை சமல் டவத்ை காைலால் உண்டான ைன்டமகள்
எல்லாவற்டறயும் அவர்கட்குத் கைரிவித்ைான்.

9282. 'கும் கன்னரனோடு இந்தி சித்லதயும், குைத்தின்

கேம்பு கேஞ் சினத்து அ க்கர்தம் குழுலேயும்,
கேன்ைோர்
அம்பினோல், சிறு னிதர ! நன்று, நம் ஆற்ைல்!
நம் ! ர லனயும் ேோன ர !' என நக்கோர்.

நம் - நமது ைடலவசன! கும்பகர்ணசனாடு இந்திரசித்டையும்; குைத்தின்

கேம்புகேஞ் சினத்து அ க்கர் தம் குழுலேயும் - நம் குலத்தில் பிறந்ை மனம்
கவதும்புகின்ற ககாடிய சகாபத்டையுடடய அரக்கர் ைம் கூட்டத்டையும்; அம்பினோல்
கேன்ைோர் சிறு னிதர ! ர லனயும் ேோன ர ! - அம்பினால் கவன்றவர்கள் சிறிய
மனிைர்களா? அவர் ச டனயும் குரங்கா? நம் ஆற்ைல் நன்று! என நக்கோர் - நமது
வலிடம நன்று! என்று படடத்ைடலவர்கள் சிரித்ைனர்.

9283. உைலகச் ர டன்தன் உச்சிநின்று எடுக்க அன்று,

ஓர் ஏழ்
லைலய ரேக ோடும் ேோங்க அன்று, அங்லகயோல்
ேோரி
அலைககோள் ரேலைலயக் குடிக்க அன்று,
 அலழத்தது; ைர ோடு
இலைகள் ரகோதும் அக் கு ங்கின்ர ல் ஏேக்ககோல்,
எம்ல ?'

எம்ல அலழத்தது - (நீ) எம்டம இங்கு வரவடழத்ைது; உைலகச் ர டன்தன் உச்சி

நின்று எடுக்க அன்று - உலகத்டை ஆதிச டனது உச்சியினின்றும் எடுப்பைற்கு அன்று;
ஓர் ஏழ் லைலய ரேக ோடும் ேோங்க அன்று - ஒப்பற்ற ஏழு குலமடல மகடள
சவசராடும் பறிக்க அன்று; அங்லகயோல் ேோரி அலைககோள் ரேலைலயக் குடிக்க
அன்று - உள்ளங்டகயால் அள்ளி அடலகடளக் ககாண்ட கடடலக் குடிக்கவும்
அன்று; ைர ோடு இலைகள் ரகோதும் அக்கு ங்கின் ர ல் ஏேக்ககோல்? - மலர்கசளாடு
இடலகடளக் சகாதித்தின்னுகின்ற அந்ைச் சிறிய குரங்கின் சமல் ஏவுைற்குத்ைாசனா?

9284. என்ன, லக எறிந்து, இடி உரும்ஏறு என நக்கு,

மின்னும் ேோள் எயிற்று அ க்கல அம் லகயோல்
விைக்கி,
ேன்னி என் ேன், புட்க த் தீவுக்கு ன்னன்,
'அன்ன ோனுடர் ஆர் ேலியோேது' என்று
அலைந்தோன்.

என்ன, லக எறிந்து, இடி உரும் ஏறு என நக்கு - என்று கூறிக் டகைட்டி இடிக்கின்ற
இடிசயறு சபாலச் சிரித்ை; மின்னும் ேோள் எயிற்று அ க்கல அம்லகயோல் விைக்கி -
மின்னுகின்ற கவள்ளிய பல்லிடனயுடடய அரக்கர்கடள (அவ்வாறு சிரிக்காமல்
இருக்கும்படி) ைன் அகங்டகயால் அடமத்து, விலக்கி விட்டு; புட்க த்தீவுக்கு
ன்னன் ேன்னி என் ேன் - புட்கரம் என்னும் தீவினுக்கு அர னாகிய வன்னி
என்பவன்; அன்ன ோனுடர் ஆர்? ேலி யோது? என்று அலைந்தோன் - அந்ை மனிைர்கள்
யார்? அவரது வலிடம எத்ைடகயது? என்று (இராவணடன சநாக்கிக்) சகட்டான்.
மனிைர்கடளயும், குரங்குகடளயும், அற்பமாக மதித்துச் சிரித்ை
படடத்ைடலவர்களின் ஏளன நடகடய டகயமர்த்தி அடக்கிய புட்கரத் தீவின்
மன்னனாகிய வன்னி கும்பகன்னடனயும் இந்திரசித்துடவயும் கவன்றழித்ைவர்
ாைாரணவராக இருக்கமுடியாது என்ற கருத்தினால் அம்மனிைர் யார்? அவர் வலிடம
யாது? என வினவினான் என்க.

மாலியவான் மனிைர் வலிடமடய உடரத்ைல்

9285. ற்று அவ் ேோ கம் ரகட்டலும், ோலியேோன் ேந்து,

'உற்ை தன்ல யும், னித து ஊற்ைமும், உடன் ஆம்
 ககோற்ை ேோன த் தலைேர்தம் தலகல யும், கூைக்
கிற்றும், ரகட்டி ோல்' என்ைனன், கிளத்துேோன்
துணிந்தோன்:
ற்று அவ்ேோ கம் ரகட்டலும் ோலியேோன் ேந்து - (வன்னி கூறிய) அச்க ால்டலக்
சகட்டவுடசன மாலியவான் முன்வந்து; உற்ை தன்ல யும், னித து ஊற்ைமும் - இது
காறும் நடந்துள்ள வற்றின் ைன்டமடயயும், மனிைர்களின் வலிடமடயயும்;
உடன் ஆம் ககோற்ை ேோன த் தலைேர் தம் தலகல யும் - அம்மனிைசராடு வந்துள்ள
கவற்றி கபாருந்திய வானரத் ைடலவர் ைம் கபருடமடயயும்; கூைக்கிற்றும் ரகட்டி ோல்
என்ைனன் கிளத்துேோன் துணிந்தோன் - க ால்லும் வல்லடமயுடடசயம், சகட்பீர்களாக
என்று க ால்லத் துணிந்ைான்.

ஊற்றம் - வலிடம, ககாற்றம் - கவற்றி கிற்றும் - ஆற்றலுடடசயம்

வலிடமயுடடசயம் கில் - ஆற்றலுணர்த்தும் இடடச்க ால். அைன் அடியாகப் பிறந்ை
'கிற்றும்' என்பது ைன்டமப் பன்டம விடனமுற்றாம். க ால்லுபடவ இராவணனுக்குப்
பிடிக்காைடவயும், அவனது சைால்விகளுமாைலால் மாலியவான் க ால்லத்
துணிந்ைான்.

9286. ' ரிய ரதோளுலட வி ோதன், ோரீ னும் ட்டோர்;

கரிய ோல் ேல நிகர் க தூடணர், கதிர் ரேல்
திரிசி ோ, அேர் தில க்கடல் அன க ருஞ் ர லன,
ஒரு விைோல், ஒரு நோழிலகப் க ோழுதினின், உைந்தோர்.

ஒருவிைோல் ரிய ரதோளுலட வி ோதன், ோரீ னும் ட்டோர் - (இராமனுடடய) ஒசர

வில்லினால் பருத்ை சைாள்கடளயுடடய விராைனும், மாரீ னும் இறந்து பட்டார்கள்;
கரிய ோல்ேல நிகர் க துடணர், கதிர்ரேல் திரிசி ோ - கரிய கபரிய மடலடய
ஒத்ைவரான கரனும், தூடணனும், ஒளி கபாருந்திய சவற்படடடய உடடய
திரிசிராவும்; அேர் தில க்கடல் அன க ருஞ்ர லன - அவர்களுடடய அடலகடல்
சபான்ற கபருஞ்ச டனயும்; ஒரு நோழிலகப் க ோழுதினின் உைந்தோர் - ஒரு நாழிடகப்
கபாழுதினில் அழிந்துபட்டார்கள்.

இராமனுடடய ஒரு வில்லால் விராைன், மாரீ ன், கரன், தூடணன், திரிசிரா

முைலானவர்களும் அரக்கர் கபரும் படடயும் அழிந்ைடம கூறப்பட்டது.

9287. 'ஆழி அன்ன நீர் அறிதிர் அன்ரை, கடல் அலனத்தும்

ஊழிக் கோல் எனக் கடப் ேன் ேோலி என்ர ோலன?
ஏழு குன்ைமும் எடுக்குறும் மிடுக்கலன, இந் நோள்,
ோழி ோர்புஅகம் பிளந்து, உயிர் குடித்தது, ஓர் கழி.
ஆழி அன்னநீர் கடல் அலனத்லதயும் ஊழிக்கோல் எனக் - கடடலப்சபான்று பரவியுள்ள
நீங்கள், கடல்கள் எல்லாவற்டறயும் ஊழிக்காற்று சபால விடரந்து; கடப் ேன் ேோலி
என்ர ோலன அறிதிர் அன்ரை? - கடந்து க ல்பவனாகிய வாலி என்பவடன
அறிவீரன்சறா? எழு குன்ைமும் எடுக்குறும் மிடுக்கலன - ஏழு குல மடலகடளயும்
எடுக்கவல்ல மிடுக்கிடன உடடய அவ்வாலிடய; இந்நோள் ஓர் கழி ோழி ோர்பு
அகம் பிளந்தது உயிர் குடித்தது - இந்நாளில் இராமனுடடய ஓர் அம்பு வலிடம மிக்க
மார்பகத்டைப் பிளந்து உயிடரக் குடித்ைது.

ஏழு மடலகளாவன, கயிடல, இமயம், மந்ைரம், விந்ைம், நிடைம், ஏமகூடம்,

கந்ைமாைனம் என்படவ.

9288. 'இங்கு ேந்து நீர் வினோயது என்? எறி தில ப்

லே
அங்கு கேந்திைரதோ? சிறிது அறிந்ததும் இலிர ோ?
கங்லகசூடிதன் கடுஞ் சிலை ஒடித்த அக் கோைம்,
உங்கள் ேோன் க வி புகுந்திைரதோ, முழங்கு ஓலத?

நீர் இங்கு ேந்து வினோயது என் - நீர் (இரு மனிைரின் ஆற்றடலப்பற்றி) இங்கு வந்து
வினவியது என்? எறி தில ப் லே அங்கு கேந்திைரதோ? - இராமனுடடய
அக்கினிக்கடணயால் அடல வீசுங்கடல் அங்கு சவகவில்டலசயா? சிறிதும்
அறிந்ததும் இலிர ோ? - அது இராமனால் நிகழ்ந்ைது என்படைச் சிறிதும் அறிந்ைதும்
இல்லீசரா? கங்லக சூடிதன் கடுஞ்சிலை ஒடித்த அக்கோைம் - கங்டகடயச் டடயில்
ககாண்டுள்ள சிவனது கடுடமயான வில்டல (இராமன் சீடைடய மணக்கும்
கபாருட்டு) ஒடித்ை அக்காலத்து; முழங்கு ஓலத உங்கள் ேோன் க வி புகுந்திைரதோ? -
(அவ்வில் ஒடிந்ைைாலாய) முழங்கும் சபகராலியானது உங்களது சிறந்ை க வியில்
புகுந்திலசைா?
கடல் கவந்ைடம கண்டும், வில்கலாடித்ை ஓட டயக் சகட்டும் இவற்றிற்குக்
காரணம் கைரிந்திருக்க சவண்டிய நீர் இங்கு வந்து வினவுவது என்? என்கின்றான்
மாலியவான்.

9289. 'ஆயி ம் க ரு கேள்ளம் உண்டு, இைங்லகயின்

அளவில்,
தீயின் கேய்ய ர ோர் அ க்கர்தம் ர லன; அச்
ர லன
ர ோயது, அந்தகன் பு ம் புக நிலைந்தது ர ோைோம்,
ஏயும் மும்ல நூல் ோர்பினர் எய்த வில் இ ண்டோல்.
 இைங்லகயின் அளவில் தீயின் கேய்யர ோர் அ க்கர் தம் ர லன - இலங்டகயின்
எல்டலயில் கநருப்பினும் ககாடியவர்களாய்ப் சபாராற்றும் அரக்கர் ைம் ச டன;
ஆயி ம் க ரு கேள்ளம் உண்டு அச்ர லன ர ோயது - ஆயிரம் கபருகவள்ளம் உண்டு
அச்ச டன அழிந்துசபாயது; அந்தகன் பு ம்புக நிலைந்தது ர ோைோம் - எமபுரத்தில் அது
நிடறந்ைது சபாலும்! ஏயும் மும்ல நூல் ோர்பினர் எய்தவில் இ ண்டோல் -
(இவ்வளவும் க ய்ைடவ) முந்நூல் கபாருந்திய மார்பினர் ஆகிய இராம இலக்குவர்
எய்ை வில் இரண்சட ஆம்.

9290. 'ககோற்ை கேஞ் சிலைக் கும் கன்னனும், நுங்கள்

ரகோ ோன்
க ற்ை ல ந்தரும், பி கத்தன் முதலிய பிைரும்,
ற்லை வீ ரும், இந்தி சித்கதோடு டிந்தோர்;
இற்லை நோள் ேல , யோனும் ற்று இேனுர
இருந்ரதம்.

ககோற்லை கேஞ்சிலைக் கும் கன்னனும் - கவற்றிசய கபறுைற்குரிய ககாடிய

வில்டலசயந்திய கும்பகன்னனும்; நுங்கள் ரகோ ோன் க ற்ை ல ந்தரும் - நும்
அர னாகிய இராவணன் கபற்ற டமந்ைரும்; பி கத்தன் முதலிய பிைரும் - பிரகத்ைன்
முைலிய பிறரும்; ற்லை வீ ரும் இந்தி சித்கதோடு டிந்தோர் - மற்டறய வீரர்களும்,
இந்திரசித்சைாடு மடிந்ைார்கள்; இற்லை நோள் ேல யோனும் ற்று இேனுர இருந்ரதம்
- இன்று வடரயில் யானும் இந்ை இராவணனுசம மடியாதிருந்சைாம்.

9291. 'மூைத் தோலன என்று உண்டு; அது மும்ல நூறு

அல ந்த
கூைச் ர லனயின் கேள்ளம்; ற்று அதற்கு இன்று
குறித்த
கோைச் க ய்லக நீர் ேந்துளீர்; இனி, தக்க கழரைோர்
சீைச் க ய்லகயும், கலிப் க ருஞ் ர லனயும்,
கதரிக்கில்.
மூைத்தோலன என்று உண்டு - மூலபலப்படட என்ற ஒன்று உண்டு; அது மும்ல
நூறு அல ந்த கூைச்ர லனயின் கேள்ளம் - அது மூன்று நூறாக அடமந்ை திரண்ட
ச டனயாகிய கவள்ளம்; ற்று அதற்கு இன்று குறித்த கோைச்க ய்லக நீர் ேந்துளீர் -
அப்படடக்கு இன்று சபார் க ய்யுமாறு குறிக்கப்கபற்ற காலத்தின் க யலால் (அைற்கு
உைவியாக) நீவிர் வந்திருக்கின்றீர்கள்; இனி, தக்க கழரைோர் சீைச் க ய்லகயும் -
இனித்ைகுதி அடமந்ை கழல் கடள அணிந்ை வானரப் படடத்ைடலவரின்
ஒழுங்கடமந்ை க ய்டகடயயும்; கவிப்க ருஞ்ர லனயும் கதரிக்கில் - மிகுந்ை
குரங்குப்படடயின் ைன்டமடயயும் கூற சவண்டின்.
 முந்நூறு கவள்ளம் மூலத்ைாடன சபார் க ய்ய சவண்டிய நாள் இன்று ஆைலின்
அத்ைாடனக்குத் துடணயாக நீவிர் வந்துளீர் என்றவாறு. மும்டம நூறு - முந்நூறு கூலம்
- திரட்சி. ைக்க கழசலார் - வானரப் படடத்ைடலவர். சீலம் - ஒழுங்கு. கவி - குரங்கு.

9292. 'ஒரு கு ங்கு ேந்து இைங்லகலய ைங்கு எரியூட்டி,

திருகு கேஞ் சினத்து அக்கலன நிைத்கதோடும்
ரதய்த்து,
க ோருது, தூது உல த்து, ஏகியது, - அ க்கியர் புைம் ,
கருது ர லனயோம் கடலையும் கடலையும் கடந்து.

ஒரு கு ங்கு ேந்து இைங்லகலய ைங்கு எரியூட்டி - ஒரு குரங்கு வந்து

இலங்டகடயக் கலங்குைற்குக் காரணமான தீடய மூட்டி; திருகு கேஞ்சினத்து
அக்கலன நிைத்கதோடும் ரதய்த்து - மாறுபட்ட சினத்திடன உடடய அக்க
குமாரடனயும் நிலத்சைாடு சைய்த்துக் ககான்று; க ோருது, தூதுல த்து அ க்கியர்
புைம் - சபார் க ய்து, தூது க ால்லி அரக்கியர் புலம்புமாறு; கருது ர லனயோம்
கடலையும் கடலையும் கடந்து ஏகியது - மதிக்கத்ைக்க, ச டனயாகிய கடடலயும்,
கபரிய கடடலயும் கடந்து க ன்றது.
ஒரு குரங்கு - அனுமன். மலங்கு எரி - கலங்குைற்குக் காரணமாகிய தீ, அக்கன் -
அக்ககுமாரன், இராவணன் மகன். குரங்குைாசன என எள்ளிய படடத்ைடலவர்க்கு
அைன் வலிடம கூறினான்.

9293. 'கண்டிலீர்ககோைோம், கடலிலன லை ககோண்டு கட்டி,

ண்டு ர ோர் க ய, ேோன ர் இயற்றிய ோர்க்கம்?
உண்டு கேள்ளம் ஓர் எழு து; ருந்து ஒரு கநோடியில்
ககோண்டு ேந்தது, ர ருவுக்கு அப்புைம் குதித்து.

ண்டு ர ோர் க ய, கடலிலன லை ககோண்டு கட்டி - கநருங்கிப் சபார் க ய்யும்

கபாருட்டு கடலிடன மடல ககாண்டு அடடத்துக் கட்டி; ேோன ர் இயற்றிய ோர்க்கம்
கண்டிலீர் ககோைோம் - (நீவிர் இகழ்ந்து கூறிய) குரங்குகள் ஏற்படுத்திய ச துவாகிய
வழியிடனக் கண்டிலீசரா? ஓர் எழு து கேள்ளம் உண்டு - படகவரிடம் (இந்ை
வல்லடமயுள்ள குரங்குகள் ககாண்ட) ஓர் எழுபது கவள்ளம் ச டன உளது;
ர ருவுக்கு அப்புைம் குதித்து ருந்து ஒரு கநோடியில் ககோண்டு ேந்தது - (அப்படடயில்
ஒரு குரங்கு) சமரு மடலக்கு அப்புறத்சை குதித்து ஒரு கநாடிப் கபாழுதில்
(உயிடரத் ைருகின்ற) மருந்திடனக் ககாண்டு வந்ைது.
மார்க்கம் - வழி. இங்கு ச துடவக் குறித்ைது, ககாலாம் - ககால் ஐயம்.
9294. 'இது இயற்லக; ஓர் சீலத என்று இருந்தேத்து
இலயந்தோள்,
க ோது இயற்லக தீர் கற்புலடப் த்தினி க ோருட்டோல்,
விதி விலளத்தது; அவ் வில்லியர் கேல்க! நீர்
கேல்க!
முதுக ோழிப் தம் க ோல்லிகனன்' என்று, உல
முடித்தோன்.

இது இயற்லக; ஓர் சீலத என்று இருந்தேத்து இலயந்தோள் - இது படகவர் ைம்
ச டனயின் இயல்பு; ஒப்பற்ற சீடை என்று மிக்க ைவத்துடன் கூடியவளான; க ோது
இயற்லக தீர் கற்புலடப் த்தினி க ோருட்டோல் - கபாது இயற்டககயாழிந்ை (பிறர்
எவர்க்கும் இல்லாது ைனக்சக சிறப்பாக அடமந்ை) கற்பிடன உடடய ஒரு பத்தினிடய
முன்னிட்டு; விதி விலளத்தது; அவ்வில்லியர் கேல்க, நீர் கேல்க - விதிசய (இத்ைகு
படகடய) விடளவித்ைது. அந்ை வில்லாளர்கசள கவற்றி கபறுக (அன்றி) நீர் கவற்றி
கபறுக; முதுக ோழிப் தம் க ோல்லிகனன் என்று உல முடித்தோன் - முதுசவார்
கமாழிைற்குரிய க ால்டலச் க ான்சனன் என்று மாலியவான் ைன் உடரடய முடித்துக்
ககாண்டான். இது இயற்டக எனப் படகப் படடயின் ைன்டமடயக் கூறியவன்
இப்சபார் ஒப்புவடமயற்ற ஓர் கற்புடடப் கபண்ணின் கபாருட்டால் விதி கூட்ட
விடளந்துள்ளது. இதில் அவர்கசள கவல்வர் என்ற கருத்டை உடடயவனாயினும்
நிலடமக்சகற்ப அவசர கவல்க அல்லது நீவிசர கவல்க எனப் கபாதுவாகக்
கூறித்ைான் அனுபலங்களாலும் வயைாலும் முதிர்ந்ைவனாைலின் ைன்னுடரயிடன
முதுகமாழி எனக் குறிப்பிட்டு மாலியவான் உடர முடிக்கின்றான்.

வன்னி 'கபாருைசல ைக்கது' எனல்

9295. ேன்னி, ன்னலன ரநோக்கி, 'நீ இேர் எைோம் டிய,

என்ன கோ ணம், இகல் க யோதிருந்தது?' என்று
இல த்தோன்;
'புன்ல ரநோக்கிகனன்; நோணினோல் க ோருதிரைன்
என்ைோன்;
'அன்னரதல், இனி அல யும் எம் கடல அஃது'
என்ைோன்.

ேன்னி, ன்னலன ரநோக்கி, இேர் எைோம் டிய - வன்னி, இராவணடன சநாக்கி

'இவகரலாம் மடிந்து சபாகவும்; நீ இகல் க யோதிருந்தது என்ன கோ ணம்? என்று
இல த்தோன் - நீ சபார் க ய்யாதிருத்ைற்கு என்ன காரணம்? என்று வினவினான்;
புன்ல ரநோக்கினன்; நோணினோல் க ோருதிரைன்' என்ைோன் - (மனிைடரயும்
குரங்குகடளயும் எதிர்த்துப் சபார் க ய்ைலாகிய) இழிடவ சநாக்கி, கவட்கத்ைால்
சபார் க ய்யவில்டல' என்று இராவணன் (அைற்குக்) கூறினான்; 'அன்னரதல், இனி
எம் கடல அஃது அல யும்' என்ைோன் -அவ்வாறாயின் அவசராடு சபார் க ய்வது எம்
கடடமயாக அடமயும் என வன்னி கூறினான்.

முைல் நாசள சபாருக்குப் சபாய்ப் பட்ட புன்டம காரணமாக ஏற்பட்ட

நாணத்தினால் கபாருதிசலன்;'' என்ற கபாருளும் அடமந்திருத்ைல் காண்க, இங்கு
இராவணன் ைான் முைல் நாசள சபாருக்குப் சபாய்த் சைாற்று வந்ைைடன
மடறத்துக்ககாண்டு கபாய் கூறுகின்ற அளவுக்குத் ைாழ்ந்து சபாகின்ற நிடலயிடனக்
காணுகின்சறாம்.

9296. 'மூது உணர்ந்த இம் முது கன் கூறிய முயற்சி

சீலத என் ேள்தலன விட்டு, அம் னிதல ச்
ர ர்தல்;
ஆதியின்தலை க யத்தக்கது; இனிச் க யல்
அழிேோல்,
கோதல் இந்தி சித்லதயும் ோய்வித்தல் கண்டும்?

மூது உணர்ந்த இம்முது கன் கூறிய முயற்சி - படழயனவற்டற உணர்ந்ை

இம்முதியவன் மாலியவான் கூறிய முயற்சிப்பயன்; சீலத என் ேன் தலனவிட்டு
அம் னிதல ச் ர ர்தல் - சீடை என்பவடளச் சிடறயிலிருந்து விடுத்து
அம்மனிைடரச் ச ர்வது என்பைாகும்; ஆதியின் தலை க யத்தக்கது - அது, முன்னசம
கைாடக்கத்தில் க ய்யத்ைக்க க யல் ஆகும்; கோதல் இந்தி சித்லதயும் ோய்வித்தல்
கண்டும், இனிச் க யல் அழிேோல் - அன்பிற்குரிய இந்திரசித்திடனயும் படகவர்
ககால்லக்கண்டும் இனி அவ்வாறு க ய்வது நமது புகழுக்கு இழிவாகும்.

'மாலியவான் கவளிப்படடயாகச் சீடைடய விட்டுவிடலாகமனக்

கூறவில்டலயாயினும் அவன் க ான்னடைக் ககாண்டு அைன் பின்னணியாகிய
அவன் கருத்டை உணர்ந்ை வன்னி, அக்கருத்தின்படி சீடைடய விட்டுவிட்டுச்
மாைானமாகப் சபாைல் என்பது கைாடக்கத்திசலசய க ய்ய
சவண்டியக யலாம். அங்ஙனம் க ய்திருப்பின் கும்பகன்னன், அதிகாயன் முைலான
வீரர்களும், அரக்கர் படடயும் அழிந்திருக்க மாட்டார்கள். ஆனால்
அன்பிற்கினிய இந்திர சித்துவும் படகவர்களால் ககால்லப்பட்ட நிடலயில்
அப்படிச் க ய்வது அரக்கர் குலம் இதுவடரயும் சைடிய வீரப்பண்பாகிய
கபருடமக்கு அழிடவத் ைருவைாகும் என்றான்.

9297. 'விட்டம்ஆயினும் ோதிலன, கேஞ் ம் விரும்பிப்

ட்ட வீ ல ப் க றுகிகைம்; க றுேது ழியோல்;
 முட்டி, ற்ைேர் குைத்கதோடு முடிக்குேது அல்ைோல்,
கட்டம், அத் கதோழில்; க ருத் கதோழில் இனிச்
க யும் கடல '

ோதிலன விட்டம் ஆயினும் கேஞ் ம் விரும்பி - சீடைடய விட்டு விட்சடாம்

எனினும், ககாடிய சபாடர விரும்பிச் க ன்று; ட்ட வீ ல ப் க றுகிைம், க றுேது
ழியோல் - இறந்துபட்ட வீரர்கடளத் திரும்பப் கபறமாட்சடாம், அது
மட்டுமின்றிப் கபறப்சபாவது பழிசயயாகும்; முட்டி, ற்ைேர் குைத்கதோடு
முடிக்குேது அல்ைோல் - படகவடரத் ைாக்கி, அவர்கடள முற்றும் அழித்து முடிப்பசை
அல்லால்; அத்கதோழில் கட்டம்; இனிச் க யும் கடல க ருத்கதோழில் - மாைானத்
கைாழில் வருத்ைம் ைருவைாகும், இனிச் க ய்யத்ைக்க கடடம சபார்த் கைாழிடல
சமற்ககாள்வசை.

முட்டி - ைாக்கி குலத்கைாடு முடிக்குவது - முற்ற முடித்ைல், கட்டம் - வருத்ைம்.

9298. என்று, எழுந்தனர் இ ோக்கதர், 'இருக்க நீ; யோர

க ன்று, ற்ைேர் சில் உடல் குருதி, நீர் ரதக்கி,
கேன்று மீளுதும்; கேள்குதுர ல், மிடல் இல்ைோப்
புன் கதோழில் குைம் ஆதும்' என்று உல த்தனர்,
ர ோனோர்.

என்று, எழுந்தனர் இ ோக்கதர் நீ இருக்க யோர க ன்று - என்று க ால்லிப் படடத்

ைடலவராகிய இராக்கைர்கள் எழுந்ைவர்களாய் (இராவணடன சநாக்கி) நீ இங்கு
இருப்பாயாக யாங்கசள க ன்று; ற்ைேர் சில் உடல் குருதி நீர் ரதக்கி கேன்று
மீளுதும் - அப்படகவரின் சிறிய உடலில் உள்ள இரத்ைத்டைக் குடித்து கவன்று
மீளுசவாம்; கேள்குதுர ல், மிடல் இல்ைோப் புன்கதோழில் குைம் ஆதும்' - அவர்களுக்கு
நாணிப் பின்வாங்குசவாமாயின் வலிடம இல்லாை சிறுகைாழில் க ய்யும் குலத்ைவர்
ஆசவாம்' என்று உல த்தனர் ர ோனோர் - என்று கூறியவர்களாய்ப் சபாயினர்.
சில் உடல் - சிறிய உடல் - அரக்கடர சநாக்கச் சிற்றுடல் கபற்றவர் மனிைர்.
கவள்குைல் இங்கு நாணிப் பின்வாங்குைடலக் குறித்ைது. மிடல் - வலிடம.
புன்கைாழில் - வலிடமயற்ற சிறு கைாழில்.
மூலபல வடைப் படலம்

இராவணனுக்கும் அவன் குலத்தினருக்கும் மூல பலமாக இருந்ை படடடய

இராமபிரான் ஒருவசன ைனித்து நின்று அழித்ைடை விளக்குகின்ற க ய்திடயச்
க ால்லும் படலம் இது.

மூலப் லட வடைப் படலம் என்று கவளிப்படடயாகக் குறிக்காமல், மூல ை

வடைப் படலம் என்று குறித்ைடை எண்ண சவண்டும். வான்மீகரும் இப்பகுதிக்கு மூல
பல யுத்ைம் என்சற கபயரிட்டுள்ளார். 'பலம்' என்ற க ால்லுக்குப் 'படட' என்ற
கபாருளும் உண்டு. 'ைந்திரக் கடடல நீந்தித் ைன் கபரும் படடடயச் ார்ந்ைான்
(7400) என்ற அடியில் ைன் கபரும் பலத்டைச் ச ர்ந்ைான்' என்ற பாடம் ககாண்டு
'பலம்' என்ற க ால்லுக்குப் 'படட' என்சற கபாருள் ககாண்டார் டவ.மு.சகா.
மூலப்படடடயத் 'கைால்படட' என்று வள்ளுவர் குறிக்கிறார். (குறள் 762)
கைால்படடயாகிய மூலப்படட பற்றிப் பரிசமலழகர் கைளிவுற விளக்கியுள்ளார்.
''மூலப்படட, கூலிப்படட, நாட்டுப்படட, காட்டுப்படட, துடணப்படட,
படகப்படட என்னும் அறுவடகப் படடயுள்ளும் சிறப்புடடயது மூலப்படட
யாைலால், அம்மூலப் படடடய அர ன் அவல் கபாரி முைலியவற்டறக் ககாடுத்துக்
காப்பாற்றும் என்பதுகுறிப்கபச் ம்'' என்பது, சகா. வடிசவலு க ட்டியாரவர்கள்
கைளிவுடர. இப்படடயின் சிறப்புப் பற்றி சமலும் ைந்துள்ள விளக்கம் வருமாறு:
''மூலப் படட அர னது முன்சனாடரத் கைாடங்கிவரும் ச டன. இது மூல பலம்
எனப்படும். இராமாயணம், இராவணன் இந்திரசித்து மாண்ட பிறகு இராமர்
முைலாயிசனாடர அழித்கைாழிக்குமாறு மூலபலச் ச டனடய அனுப்பினான்
என்று கூறுவைாலும் இஃது அறியப்படும். அம் மூலப்படடக்குச் சிறப்பாவது
அர னிடத்து அவன் முன்சனாடரத் கைாடங்கிவரும் அன்பும் ைான் சிறிைாகிய
விடத்தும் பயந்து நீங்காை க ௌரியம் (வீரம்) உடடடமயுமாம்.
மூலம், பலம் என்ற இரண்டு க ாற்களுக்கும் சவர் என்ற கபாருளும் உண்டு
என்பது இங்சக நிடனக்கத் ைக்கது. ஆதிகைாட்டு வருைல், மூலம் ஆகி
சவராகியிருத்ைல், முைலான பண்புகடள உடடயது மூலப்படட என்பது
புலப்படுகிறது. சவசர அழிந்ைகைன்றால் பின் வாழ்வு இல்டல என்பது கைளிவு.
கம்பராமாயணப் படலங்களில் கபரியனவற்றுள் இப்படலமும் ஒன்று. இதில்
கூறப்படும் க ய்திகளின் சுருக்கம் வருமாறு. வன்னி என்ற அரக்கர் ைடலவன் ைான்
க ன்று படக முடித்து வருவைாகப் புறப்பட்ட கபாழுது அரக்க வீரர்கள் அவடன
இருக்கச் க ால்லித் ைாசம சபார்முடன க ல்ல முடனந்ைனர் என்ற க ய்திகயாடு
முந்திய படடக்காட்சிப் படலம் முடிந்ைது. அந்ை அரக்கர் மூலபல வீரர்கடள
சநாக்கி, இராவணன் சபசுவதிலிருந்து கைாடங்குகிறது இப்படலம்.

''நீங்கள் யாவரும் முடனந்து க ன்று இராம இலக்குவடரக் ககான்றிடுங்கள். நான்

வானர ச டனடய அழிக்கிசறன்'' என்று இராவணன் கூறினான். அவன் க ாற்படி
அரக்கர் ைடலவர்கள் ைம் படடகசளாடு இராம, இலக்குவடர எதிர்த்துப்சபார் க ய்யப்
சபாயினர். இராவணன் ைனது மூலபலச் ச டனடயயும் அவ் அரக்கர்க்கு முன்சன
இராம இலக்குவடர அழித்திட அனுப்பினான். ஆக, மூல பலப்படடயும்
எஞ்சியிருந்ை அரக்கர் படடயும் இராம, இலக்குவடர அழித்திடும் கடடம பூண்டன.
இராவணன், சைர் ஏறி, வானர ச டனடய முற்றும் அழித்திடப் சபார்க்சகாலம்
ககாண்டு புறப்பட்டான். சபார்க்களகமங்கும் அரக்கர் ச டனசய கைன்பட்டது
கண்டு அஞ்சிய சைவர்கள் சிவபிரானிடம் முடறயிட்டனர். 'இராமபிரான்
இப்படடகடள கயாழிப்பார்' எனத்சைவர்க்குச் சிவபிரான் சைறுைல் கூறினார்.
அரக்கர் ச டனடயக் கண்ட வானர வீரர்கள் அஞ்சிச் சிைறி ஓடினர். சுக்கிரீவன்,
அங்கைன், அனுமன் மூவர் மட்டுசம அஞ்சி ஓடாது நின்றனர். அரக்கர் ச டனயின்
வரலாறும் ைன்டமயும் சகட்டறிந்ை இராமபிரான், அச் ம் ைவிர்த்துப் சபார்க்களம்
மீளுமாறு அடழத்திடச் க ான்னான். அங்கைன் அடழத்ைசபாது முைலில் வரத்
ையங்கிய ஜாம்பவான் உட்பட வானர ச டனயினர் யாவரும் பின்னர்ப் சபார் புரிைசல
ைக்ககைனத் துணிந்து மீண்டனர். அவர்களுக்குப் பாதுகாவலாகத் துடண இருக்கும்படி
இலக்குவடன இராமன் ஏவினான். சுக்கிரீவன் முைசலார் இலக்குவனுக்குத்
துடணயாகுமாறு பணிக்கப்பட்டனர். ைான் ஒருவசன மூலபலப் படடடயத்
ைனித்து நின்று அழிக்கப்சபாவைாக இராமபிரான் கூறினன். அநுமன் ைான்
மட்டிலுமாக உடன்வந்து கபருமாடனத் சைாள்மீது சுமப்பைாக சவண்டியடையும்
மறுத்து, அவடன இலக்குவனுக்குத் துடணயாக இருக்குமாறு வற்புறுத்திப் பணித்து,
இராமபிரான் மூலபலப் படடடயத் ைனிகயாருவனாக எதிர்த்துப்
கபாருதிடலானான்.

இராமபிரான் ஒருவசன பல திக்கிலும் ாரி திரிந்து கபாழிந்ை அம்பு மடழயின்

கபருக்கத்தில் அரக்கர் ச டன அழியலாயிற்று. ''ஒருவன் மட்டும் எதிர்நிற்க நாம்
இத்துடணப் சபர் இருந்தும் கலங்குவைா? நாம் அடனவரும் ஒருமுகமாக அவன்மீது
விழுந்து அவடனச் க யலற்றிடச் க ய்சவாம்'' என வன்னி என்பான் கபாங்கினான்.
அவர்களின் தீவிரத் ைாக்குைலும் பயனற்றுப் சபாயிற்று. கபருமான் ாரிடக திரிந்து
கபாருைடமயால் எங்கு சநாக்கினும் அரக்கர் கண்களுக்கு
இராமசன கைன்பட்டான். அரக்கர்கசள கூட இராமனாகத் கைன்பட்டடமயால்
அரக்கர்கள் ைம்மவடரசய ைாக்கி அழிைலும் நிகழ்ந்ைது'' பல சகாடி அரக்கர் மாண்ட
பின்னும் இராமன் டளயாதிருத்ைல் கண்ட அரக்கர்கள் நாராயணாஸ்திரம்
முைலான கைய்வப் படடக்கலங்கடள ஏவினர். இராமனும் அவ்வப்படடகள்
ககாண்சட அரக்கர் ஏவிய கைய்வப் படடக்கலங்களின் ஆற்றலழியச் க ய்ைார்.
மூலபலப் படடடய முழுடமயாக அழித்கைாழித்துவிட்டு, இடணப்பு நீக்கி,
இலக்குவன் முைலிசயார் இராவணசனாடு சபாரிடுகின்ற களத்டை சநாக்கி
இராமபிரான் க ன்றான். இது இப்படலச் க ய்திகளின் சுருக்கம்.

இப்சபாரில் இறந்ைவர் கைாடக கணக்கில் அடங்காது என்படைக்

கலிக்கூற்றாகக் (9513) கூறியுள்ள பாடல் கற்படன வளம் மிக்கது. இலக்குவன்,
சுக்கிரீவன், அங்கைன், அனுமன் சபான்ற மாவீரர்கடள எதிர்த்து முன் எப்சபாதும்
சைாற்றிலா விறசலான் ஆகிய இராவணன் சபார் க ய்துககாண்டிருக்கிறான்.
மூலபலப் படடயின் கபருக்கமும் திறமும் சநாக்க வானர ச டனயின் அளவும்
ஆற்றலும் சுருங்கியடவசய. ஆயினும், அந்ைப் சபார் முடிந்துவிடாமல்
நடந்துககாண்டிருக்கும் சபாசை அளவு காணமுடியாை கபரும்படடடயத் ைான்
ஒருவசன ைனி நின்று அழித்துவிட்டான். இராமபிரான் என்பது கூட்டு ஒருவடரயும்
சவண்டாக் ககாற்றவனாகிய இராமன், க யராமசன என்படை நிடலநாட்டும்.
இப்படலத்தின் சிறப்பான குறிப்பு இது.
 படடத்ைடலவர்களுக்கு இராவணன் கட்டடள

9299. 'ேோன ப் க ருஞ் ர லனலய யோன் ஒரு ேழி

க ன்று,
ஊன் அைக் குலைத்து, உயிர் உண்க ன்; நீயிர்
ர ோய், ஒருங்ரக
ஆன ற்ைேர் இருேல க் ரகோறிர் என்று
அலைந்தோன் -
தோனேப் க ருங் கரிகலள ேோள் ககோண்டு
தடிந்தோன்.

தோனேப் க ருங் கரிகலள - அசுரராகிய கபரிய யாடனகடள; ேோள் ககோண்டு

தடிந்தோன் - வாளிடனக் ககாண்டு துணித்ைவனாகிய இராவணன் (ச டனத்
ைடலவர்கடள சநாக்கி); யோன் ஒருேழி க ன்று - நான் ஒரு புறமாகப் சபாய்; ேோன ப்
க ருஞ்ர லனலய - வானரப் கபரும்படடகடள; ஊன் அைக் குடறத்து - உடல்கள்
சிடையும்படி கவட்டி; உயிர் உண்க ன் - உயிடரக் குடிப்சபன்; நீயிர் ஒருங்ரக ர ோய்
- நீங்கள் யாவரும் ஒன்றாகச் க ன்று; ற்ைேர் ஆன இருேல - வானரர் ைவிர இராம
இலக்குவராகிய இருவடர; ரகோறிர் - ககால்லுவீர்களாக; என்று அலைந்தோன் -
என்று கட்டடள இட்டான்.

ைானவர் - அரக்கரில் ஓர் இனத்ைார். இராவணன் இவர்கடள அழித்ை க ய்தி

உத்ைரகாண்டத்துள் சப ப்படுகிறது என்பர்.

9300. என உல த்தலும், எழுந்து, தம் இ தர ல் ஏறி,

கலன தில க் கடல் ர லனலயக் கைந்தது கோணோ,
'விலனயம் ற்று இலை; மூை ோத் தோலனலய
வில ரேோடு
இலனயர் முன் க ை, ஏவுக!' என்று இ ோேணன்
இல த்தோன்.

என உல த்தலும் - சமற்கண்டவாறு இராவணன் கட்டடள இட்டவுடசன;

எழுந்து - புறப்பட்டு; தம் இ தம் ர ல் ஏறி - ைங்களுக்குரிய சைர்களில் ஏறி; கலன
தில க் கடல் ர லனலயக் கைந்தது கோணோ - ஒலிக்கும் கடல்சமல் பரந்ை ைம்
ச டனகசளாடு அரக்கத் ைடலவர்கள் க ன்று ச ர்ந்ைடைக் கண்டு; விலனயம் ற்று
இலை - இனிச் க ய்யத்ைக்க பணி சவறு இல்டல; ோமூைத் தோலனலய - கபரிைாகிய
மூல பல ச டனடய; இலனயர் முன் வில ரேோடு க ை ஏவுக என்று - இப்சபாது
சபாருக்குப் சபாகின்ற இவர்களுக்கு முன்சன சவகமிகச் க ல்லும்படியாக
ஏவுவீர்களாக என்று; இ ோேணன் இல த்தோன் - இராவணன் (சமலும்) கட்டடள
இட்டான்.

9301. ஏவி அப் க ருந் தோலனலய, தோனும் ரேட்டு

எழுந்தோன்,
ரதேர் க ய்ப் புகழ் ரதய்த்தேன், சில்லிஅம்
ரதர்ர ல்,
கோேல் மூேலக உைகமும் முனிேரும் கைங்க,
பூலே ேண்ணத்தன் ர லனர ல் ஒரு புைம்
ர ோனோன்.
அப்க ருந்தோலனலய ஏவி - அந்ைப் கபரிய மூலபலச் ச டனடய இராமடன
எதிர்த்ைழித்திடுமாறு ஏவியபின்; ரதேர் க ய்ப்புகழ் ரதய்த்தேன் -
சைவர்களின் கமய்யான புகடழ அழித்ைவனாகிய இராவணன்; ரேட்டு - சபார்
க ய்ைடல விரும்பி; சில்லி அம் ரதர்ர ல் - க்கரங்கள் ககாண்ட அழகிய சைர் மீது;
தோனும் எழுந்தோன் - ைானும் ஏறியவனாய்; கோேல் மூேலக உைகமும் - ைன் ஆட்சியில்
உள்ள மூன்று உலகத்ைவரும்; முனிேரும் - முனிவர்களும்; கைங்க - மனம்
கலங்கும்படியாக; பூலே ேண்ணத்தன் ர லனர ல் - பூடவப் பூவின் நிறம்
ககாண்டவனாகிய இராமனுக்கு உைவியாக வந்ை ச டனடய எதிர்த்து; ஒரு புைம்
ர ோனோன் - (மூலபலப்படட ஒருபுறம் சபாக) ைான் சவறு ஒரு பக்கம் சபானான்;

மூல பலப் படடயின் சிறப்பு

9302. 'எழுக, ர லன!' என்று, யோலனர ல் ணி மு சு

ஏற்றி,
ேழு இல் ேள்ளுேர் துலைகதோறும் விளித்தலும்,
ேல்லைக்
குழுவி ஈண்டியது என் ோல், குேையம் முழுதும்
தழுவி, விண்லணயும் தில லயயும் தடவும் ோத்
தோலன,

ேழு இல் ேள்ளுேர் - ைம் கடடமயில் குற்றம் இல்லாை (முர டறயும்)

வள்ளுவன்மார்; யோலன ர ல் ணி மு சு ஏற்றிக் - யாடன மீது இருந்ை அழகிய
முரசுகடள அடறந்து; எழுக ர லன என்று - ச டனகள் எழுவைாக என்று; குேையம்
முழுதும் தழுவி - உலகம் முழுவடையும் அளாவி; விண்லணயும் தில லயயும் தடவும்
ோத்தோலன - ஆகாயத்டையும் திட கடளயும் வருடுகின்ற கபரிய (மூலபலச்)
ச டனயானது; ேல்லை - விடரவாக; ஈண்டியது என் ர் - கூடியது என்பர்.
 ஆல் - அட .

9303. அடங்கும் ரேலைகள், அண்டத்தின் அகத்து; அகல்

லையும்
அடங்கும், ன் உயிர் அலனத்தும், அவ் ேல ப்பிலட
அலேர ோை
அடங்குர , ற்று அப் க ரும் லட அ க்கர்தம்
யோக்லக,
அடங்கும் ோயேன் குைள் உருத் தன்ல யின்
அல்ைோல்?

அண்டத்தின் அகத்து ரேலைகள் அடங்கும் - அண்டத்தின் எல்டலக்குள்சள

கடல்கள் அடங்கி நிற்கும்; அகல் லையும் ன் உயிர் அலனத்தும் அடங்கும் -
கபரியனவாய் விரிந்ை மடலகளும் நிடலசபறுடடய எல்லா உயிர்களும்
(அவ்வாசற) அண்டத்தின் எல்டலயுள் அடங்கி நிற்கும்; அவ் ேல ப்பின் அலே
ர ோல் - அந்ை (அண்டத்து) எல்டலயுள் அடவ அடங்குைல் சபால; அடங்கும்
ோயேன் குைள் உருத் தன்ல யின் அல்ைோல் - யாவும் அடங்குமாறு ஓங்கிய
திருமாலின் வாமன உருவினுள் யாவும் அடங்கிவிடும் ைன்டம ககாண்டதுசபால்
அல்லாமல்; அப்க ரும் லட அ க்கர் தம் யோக்லக அடங்குர - அந்ைப் கபரிய படட
ககாண்ட அரக்கர்களின் சபருருவம் அடங்கிவிடுசமா? (அடங்காது என்றபடி).

மூலபலப் படட வீரரின் ைன்டம

9304. அைத்லதத் தின்று, அருங் கருலணலயப் ருகி, ரேறு

அல ந்த
ைத்லதப் பூண்டு, கேம் ோேத்லத ணம் புணர்
ணோளர்
நிைத்துக் கோர் அன்ன கநஞ்சினர், கநருப்புக்கு
கநருப் ோய்,
புைத்தும் க ோங்கிய ங்கியர், கோைனும் புகழ்ேோர்;

அைத்லதத் தின்று - (அந்ை மூலபலத்டைச் ச ர்ந்ை அரக்க வீரர்கள்) அறத்டைசய

உணவாகத் தின்று; அருங் கருலணலயப் ருகி - (அந்ை உணவுக்கு ஏற்ப) அரிய
கருடணடயசய நீராகக் குடித்து; ரேறு அல ந்த - (அறத்துக்கு) மாறாக
அடமந்ைைாகிய; ைத்லதப் பூண்டு - மறகநறிடயசய சமற்ககாண்டு; கேம்
ோேத்லத ணம் புணர் ணோளர் - ககாடிய பாவத்டைசய மணம் க ய்து ச ரும்
மாப்பிள்டளகளாய்; நிைத்துக் கோர் அன்ன கநஞ்சினர் - நிறத்தினால் சமகத்டை ஒத்ை
கரிய கநஞ் கத்டை உடடயவர்களாய்; கநருப்புக்கு கநருப் ோர் - ச ர்ந்ைவர்கடள
எரிக்கும் இயல்புடடய கநருப்புக்கு கநருப்புப் சபான்ற
சினமுடடயவர்களாய்; புைத்தும் க ோங்கிய ங்கியர் - (அகத்தில் உள்ள சின
கநருப்புக்கு அடடயாளமாய்) கவளிசய விரிந்து சைான்றும் க ம்முடியுடடயவராய்;
கோைனும் புகழ்ேோர் - (ககால்லுைலில்) யமனாலும் புகழப்படுசவாராய் விளங்கினர்.

அரக்கடர மணவாளப் பிள்டளகளாகக் கூறியைற்கு ஒப்ப, 'மறத்டைப் பூண்டு'

என்ற கைாடருக்கு மறத்டைசய அழகு க ய்யும் அணிகளாகப் பூண்டு எனவும் கபாருள்
ககாள்ளலாம். இப்பாடலில் வரும் வருணடன படிமக் (இசமஜரி) களஞ்சியமாக
உள்ளது.

9305. நீண்ட தோள்களோல் ரேலைலயப் புைம் க ை நீக்கி,

ரேண்டும் மீகனோடு க ங்கள் ேோயிட்டு விழுங்கி
தூண்டு ேோன் உரும் ஏற்றிலனச் க விகதோறும்
தூக்கி,
மூண்ட ேோன் லழ உரித்து உடுத்து, உைோேரும்
மூர்க்கர்;

நீண்ட தோள்களோல் ரேலைலயப் புைம் க ை நீக்கி - ைங்கள் நீண்ட கால்களால் கடல்

நீடர அப்பாற் க ல்லும்படி சபாக்கி; ரேண்டும் மீகனோடு க ங்கள் - சவண்டிய
அளவு மீன்கசளாடு மகரப்கபரு மீன்கடளயும்; ேோயிட்டு விழுங்கி - வாயில் சபாட்டு
விழுங்கி; தூண்டுேோன் உரும் ஏற்றிலன - (சமகங்களால்) உண்டாக்கப்படுகின்ற
சபரிடிகடள; க விகதோறும் தூக்கி - காதுகளிகலல்லாம் கைாங்க
விட்டுக்ககாண்டு; மூண்டேோன் லழ - திரண்கடழுந்து வருகின்ற கபரிய
சமகங்கடள; உரித்து உடுத்து - பிய்த்து ஆடடயாக உடுத்துக்ககாண்டு; உைோ ேரும்
மூர்க்கர் - எங்கணும் உலவி வருவர் அந்ை முருடர்கள்.

9306. ோல் ேல க் குைம் ல் என, லழக் குைம்

சிைம் ோ
கோல் ேல ப் க ரும் ோம்பு ககோண்டு அல த்த ல ங்
கழைோர்;
ர ல் ேல ப்பு அடர் கலுழன் ேன் கோற்று எனும்
வில ரயோர்;
நோல் ேல க் ககோணர்ந்து உடன் பிணித்தோல் அன்ன
நலடயோர்;
 ோல்ேல க் குைம் ல் என - கபரிய மடலக் கூட்டங்கசள உட்பரலாக அடமய;
லழக்குைம் சிைம் ோ - சமகக் கூட்டங்கசள காலில் அணியும் சிலம்புகளாக; கோல்
ேல - கால்களாகிய கபருமடலகளில்; க ரும் ோம்பு ககோண்டு அல த்த ல ங்கழைோர்
- கபரிய பாம்பு ககாண்டு கட்டிய பசும் கபான் கழல் அணிந்ைவர்கள் (அவ்
அரக்கர்கள்); ர ல்ேல ப் டர் கலுழன் - விண்ணக எல்டல வடர பறந்து க ல்லும்
கருடனால் எழுப்பப்படுகின்ற; ேன் கோற்று எனும் வில ரயோர் - வலிய காற்றுப்
சபான்ற சவகத்டை உடடயவர்கள்; நோல் ேல க் ககோணர்ந்து - கைாங்கி அட கின்ற
(துதிக்டக ககாண்ட) மடலயடனய யாடனகடளக் ககாண்டுவந்து; உடன்
பிணித்தோல் அன்ன நலடயோர் - ஒன்றாகக் கட்டியது சபான்ற நடடடய
உடடயவர்கள்.

நால்வடர ககாணர்ந்து எனற்பாலது நால்வடரக் ககாணர்ந்து என வந்ைடம

முந்டைய வரிகளில் அடமந்ை ஓட டயப் சபணும் நயத்திற்காக.

9307. உண்ணும் தன்ல ய ஊன் முலை தப்பிடின், உடரன

ண்ணில் நின்ை ோல் யோலனலய ேோயிடும் சியோர்;
தண்ணின் நீர் முலை தப்பிடின், தடக் லகயோல் தடவி,
விண்ணின் ர கத்லத ேோரி, ேோய்ப் பிழிந்திடும்
விடோயர்;

உண்ணும் தன்ல ய ஊன் முலை தப்பிடின் - உண்ணுைற்கு உரிய ைட கள் உரிய

சநரத்தில் கிடடக்காமல் சபானால்; உடரன ண்ணில் நின்ை ோல் யோலனலய ேோயிடும்
சியோர் - மண் மீது நிற்கின்ற கபரிய யாடனகடள உடசன வாய்க்குள் சபாட்டுக்
ககாள்கின்ற பசிடய உடடயவர்கள் (அந்ை அரக்கர்கள்); தண் இன் நீர் முலை தப்பிடின் -
குளிர்ந்ை இனிய நீர் குடிப்பைற்கு உரிய சநரத்தில் கிடடக்காமல் ைடடப்பட்டால்;
தடக் லகயோல் தடவி - கபரிய டககளால் ஆகாயத்டைத் ைடவி; விண்ணின் ர கத்லத
ேோரி - அவ் ஆகாயத்திசல படர்கின்ற சமகத் திரள்கடள அள்ளி; ேோய்ப் பிழிந்திடும்
விடோயர் - ைங்கள் வாயிசல பிழிந்திடுகின்ற நீர் சவட்டக உடடயவர்கள் அவர்கள்.

9308. உலைந்த ந்த ம் முதலிய கிரிகலள உருே

எறிந்து, ரேல் நிலை கோண் ேர், இந்துேோல் யோக்லக
க ோறிந்து, தீர்வு உறு தினவினர்; லைகலளச் சுற்றி
அலைந்து, கற்ை ோத் தண்டினர்; அ னியின்
ஆர்ப் ர்;

உலைந்த ந்த ம் முதலிய கிரிகலள - திண்கணனச் க றிந்ை மந்ைரம் முைலிய

மடலகடள; உருே எறிந்து - ஊடுருவும்படியாக ைங்கள் சவலால் ைாக்கி; ரேல்
நிலை கோண் ேர் - ைாங்கள் ஏந்திய சவற்படடயின் கூர்டமடயப் பரிச ாதித்து
அறிபவர்கள் அந்ை அரக்கர்கள்; இந்துேோல் யோக்லக க ோறிந்து - ந்திரடனப் பற்றி
ைங்கள் உடம்டபச் க ாறிந்து; தீர்வு உறு தினவினர் - ைங்கள் உடல் தினடவத் தீர்த்துக்
ககாள்பவர்கள்; லைகலளச் சுற்றி அலைந்து - டகயில் அகப்படும் மடலகடளச்
சுழற்றி சமாதி; கற்ை ோத் தண்டினர் - பயிற்சி க ய்யும் கைாயுைங்கடளப்
பயன்படுத்தியவர்கள்; அ னியின் ஆர்ப் ர் - இடிசபால முழங்குவார்கள்;

திருப்பாற்கடடலக் கடடவைற்குத் சைவர்கள் முைலிசயார் பலரும் ஒன்றாகத்

திரண்டு பற்றிப் பயன்படுத்திய மந்ைரமடலடயசய ைன் சைாளுக்கு ஏற்ற கைாயுைம்
என இரணியன் எடுத்ைான். எடுத்ைவன் 'இது கநாய்ம்டமயானது' எனக்
டகவிட்டான். இக்கருத்திடன (கம்ப. 6199) கம்பர் பாடுவார். இச்க ய்யுசளாடு
அைடன ஒப்பிட்டு நயம் உணர்க.

9309. சூைம் ேோங்கிடின், சுடர் ழு எறிந்திடின், சுடர் ேோள்

ரகோை கேஞ் சிலை பிடித்திடின், ககோற்ை ரேல்
ககோள்ளின்
ோை ேன் தண்டு தரித்திடின், க்க ம் தோங்கின்
கோைன், ோல், சிேன், கு ன் என்று, இேல யும்
கடப் ோர்;

சூைம் ேோங்கிடின் - சூலாயுைத்டைக் டகயில் எடுத்ைாலும்; சுடர் ழு எறிந்திடின் - ஒளி

வீசும் மழுவாயுைம் ககாண்டு ைாக்கினாலும்; சுடர் ேோள் ரகோை கேஞ்சிலை
பிடித்திடின் - ஒளிர்கின்ற வாளிடனயும் அழகிய ககாடிய வில்டலயும் டகயில்
பிடித்ைாலும்; ககோற்ைரேல் ககோள்ளின் - கவற்றி சவடலக் டகயிசல ககாண்டாலும்;
ோை ேன் தண்டு தரித்திடின் - மிக வலிய கைாயுைத்டைத் ைாங்கினாலும்; க்க ம்
தோங்கின் - க்கராயுைத்டைத் ைாங்கினாலும்; கோைன், ோல், சிேன், கு ன் என்று
இேல யும் - யமன், திருமால், சிவபிரான், முருகன் என்ற இவர்கடளயும்; கடப் ோர் -
சபாரில் கவன்று சமம்படுவர் அவ் அரக்கர்கள்.
இவடரயும் என்பதில் உம்டம, உயர்வு சிறப்பு.

9310. ஒருேர ேல்ைர், ஓர் உைகத்திலன கேல்ை;

இருேர் ரேண்டுேர், ஏழ் உைகத்லதயும் இறுக்க;
திரிேர ல், உடன் திரிதரும், கநடு நிைம்; க வ்ரே
ேருேர ல் உடன் கடல்களும் கதோடர்ந்து, பின்
ேரு ோல்.

ஓர் உைகத்திலன கேல்ை ஒருேர ேல்ைர் - ஓர் உலகத்டை கவல்ல

சவண்டுமாயின் அவ் அரக்கர்களில் ஒருவசர அைற்கு சவண்டிய வல்லடம
உடடயவர்; ஏழ் உைகத்லதயும் இறுக்க இருேர் ரேண்டுேர் - ஏழு உலகங்கடளயும்
அழிப்பைற்கு அவர்களில் இருவர் சைடவப்படுவார்கள்; திரிேர ல் கநடுநிைம் உடன்
திரிதரும் - அவர்கள் ஓர் இடத்தில் நில்லாமல் திரிந்து ககாண்டிருப்பாராயின் கபரிய
நிலவுலகம் அவர்களுடசன ச ர்ந்து திரியும்; க வ்ரே ேருேர ல் - சநராக அவர்கள்
வந்ைால்; கடல்களும் உடன் கதோடர்ந்து பின்ேரும் - கடல்ககளல்லாம் ஒன்றாகத்
கைாடர்ந்து அவர்கள் பின்சன வரும்.

ஆல் - அட .

நால்வடகப் படடகள்

9311. ர கம் எத்தலன, அத்தலன ோல் கரி, விரிந்த

நோகம் எத்தலன, அத்தலன ரதர்; நனி நோளோப்
ர ோகம் எத்தலன, அத்தலன பு வியின் ஈட்டம்;
ஆகம் உற்ைன எத்தலன, அத்தலன அனிகம்.

ர கம் எத்தலன அத்தலன ோல் கரி - சமகங்கள் எத்ைடன உண்சடா அத்ைடன கபரிய
யாடனகள்; விரிந்த நோகம் எத்தலன அத்தலன ரதர் - எங்கணும் பரவியுள்ள யாடனகள்
எத்ைடனசயா அத்ைடனக்கு ஈடான சைர்கள்; நனி நோளோப் ர ோகம் எத்தலன அத்தலன
பு வியின் ஈட்டம் - கநடுநாளாகி விடளந்ை (கநல்மணிகள்) விடளச் லில்
எத்ைடனசயா அத்ைடன குதிடரகளின் கூட்டம்; ஆகம் உற்ைன எத்தலன அத்தலன
அனிகம் - உடல் கபற்ற உயிர்கள் எத்ைடனசயா அத்ைடன
காலாட்படட வீரர்கள் (என்று அளவிறந்ைன அரக்கரின் நால்வடகப் படடகள்)
உயிர்கள் அனுபவிப்பைற்ககன இடறவனால் எத்ைடனசயா பல சபாகங்கள்
படடக்கப்பட்டுள்ளனசவா அத்ைடன புரவிகளின் கூட்டம் எனவும் மூன்றாவது
வரிக்குப் கபாருள் ககாள்ளலாம். 'எத்ைடன சகாடி இன்பம் டவத்ைாய் இடறவா
எங்கள் இடறவா' எனச் சுப்பிரமணிய பாரதியார் பாடியது இங்கு நிடனவுகூரத் ைக்கது.

9312. இன்ன தன்ல ய யோலன, ரதர், இவுளி என்று

இேற்றின்
ன்னு ல்ைணம், ரு ம், ற்று உறுப்க ோடு ைவும்,
க ோன்னும் நல் கநடு ணியும் ககோண்டு அல்ைது
புலனந்த
சின்னம் உள்ளன இல்ைன, க ய்ம் முற்றும்
கதரிந்தோல்.
 இன்ன தன்ல ய - இத்ைன்டமகடளக் ககாண்ட; யோலன ரதர் இவுளி என்று
இேற்றின் - யாடன, சைர், குதிடர ஆகிய இவற்றின்; க ய் முற்றும் கதரிந்தோல் -
உடல் முழுவடையும் ஆராய்ந்து பார்த்ைால்; ன்னு ல்ைணம் ரு ம் -
சிறப்பித்துச் க ால்லப்படுகின்ற (குதிடர மீது உள்ள) ைவிசும், (யாடன சமல் இடும்
ஆ னமாகிய) இருக்டகயும்; ற்று உறுப்க ோடு ைவும் - மற்றும் உள்ள பலசவறு
உறுப்புகளும்; க ோன்னும் நல் கநடு ணியும் ககோண்டு அல்ைது - கபான்னும் நல்ல
கபரிய மணிகளும் ககாண்டல்லது; புலனந்த சின்னம் உள்ளன இல்ைன - சவறு
க ய்ை அடடயாளக் குறிகள் ககாண்டடவ இல்டலயாம்.

9313. இப் க ரும் லட எழுந்து இல த்து ஏக, ர ல்

எழுந்த
துப்பு உதிர்ந்தன தூளியின் டைம் மீத் தூர்ப் ,
தப்பு இல் கோர் நிைம் தவிர்ந்தது; கரி தம் தழுே,
உப்பு நீங்கியது, ஓங்கு நீர் வீங்கு அலை உேரி.

இப் க ரும் லட எழுந்து இல த்து ஏக - அரக்கரின் இந்ைப் கபரிய படட

சபார்க்களம் சநாக்கிப் புறப்பட்டு ஆரவாரம் க ய்து சபாகும்சபாது; ஓங்கு நீர் வீங்கு
அலை உேரி - கபருகிவரும் நீர் ககாண்டதும் கபாங்கும் அடலகள் ககாண்டதுமான
கடல்; ர ல் எழுந்த துப்பு உதிர்ந்தன தூளியின் டைம் மீத் தூர்ப் - சமல் எழுந்து
பரவியதும் பவளம் தூளாகி உதிர்ந்ைது சபான்றதுமான தூசிப் படலம்
(கடற்பரப்பின்) சமற்பரப்பின் மீது வீழ்ந்து தூர்த்ைடமயால்; தப்பு இல் கோர் நிைம்
தவிர்ந்தது - இயல்பான கரிய நிறத்டை இழந்ைது; கரி தம் தழுே - ச டனயில் உள்ள
யாடனகளின் மை நீர் கலந்ைைால்; உப்பு நீங்கியது - உவர்ப்புச் சுடவ நீங்கியது.

9314. லையும், ரேலையும், ற்று உள க ோருள்களும்,

ேோரனோர்
நிலையும், அப் புைத்து உைகங்கள் யோலேயும், நி ம்
உலைவுைோேலக உண்டு, ண்டு உமிழ்ந்த ர ர்
ஒருல த்
தலைேன் ேோய் ஒத்த - இைங்லகயின் ேோயில்கள்
தருே.

தருே - (மூலப் படடடய) கவளிசய விடுக்கின்ற; இைங்லகயின் ேோயில்கள் -

இலங்டகயின் வா ல்கள்; லையும் ரேலையும் ற்று உள க ோருள்களும் -
மடலகளும் கடல்களும் மற்றும் உள்ள கபாருள்களும்; ேோரனோர் நிலையும் - சைவர்
உலகமும்; அப்புைத்து உைகங்கள் யோலேயும் - அப்பால் உள்ள எல்லா உலகங்களும்;
நி ம் - திருவயிறு நிடறயும்படியாக; உலைவுைோேலக உண்டு - சிடைவுறாமல்
உண்டு; ண்டு உமிழ்ந்து - முன்பு உமிழ்ந்ைருளிய; ர ர் ஒருல த் தலைேன் ேோய்
ஒத்த - கபரியவனும் ைனிப் கபருந் ைடலவனுமாகிய திருமாலினது திருவாயிடனப்
சபான்று காணப்பட்டன.

9315. கடம் க ோைோ தக் களிறு, ரதர், ரி, மிலட,

கோைோள்
டம் க ோைோல யின் நனந் தலை அனந்தனும்
லதத்தோன்;
விடம் க ோைோது இரி அ ர்ர ோல் கு ங்குஇனம்
மிதிக்கும்
இடம் க ோைோல யின், இரிந்து ர ோய், ேடதில
இறுத்த.
கடம் க ோைோ தக்களிறு - கன்னத்திலிருந்து ைடடயின்றிப் கபருகும் மைநீர்
ககாண்ட ஆண்யாடனகள்; ரதர், ரி, மிலட, கோைோள் - மற்றும் சைர்கள், குதிடரகள்,
கநருங்கியுள்ள காலாட்படட ஆகியவற்டறச் சுடமமிகுதிடய; டம் க ோைோல யின் -
ஆயிரந் ைடலயிலுள்ள படங்களால் ைாங்கமுடியாடமயால்; அனந்தனும்
லதத்தோன் - ஆதிச டன் கூடத் துடித்ைான்; விடம் க ோைோது - பாற்கடல் கடடந்ை
சபாது எழுந்ை ஆலகால நஞ்சிடனக் காணவும் கபாறாமல்; இரி அ ர்ர ோல் -
ஓடிய சைவர்கடளப் சபால; கு ங்கு இனம் மிதிக்கும் இடம் க ோைோல யின் -
குரங்குகள் ைாம் நின்ற இடத்தில் நிடலக்க முடியாமல்; இரிந்துர ோய் - ஓடிச்க ன்று;
ேடதில இறுத்த - திட யின் வடசகாடியில் ைங்கின.

9316. ஆழி ோல் ேல ரேலி சுற்றிட ேகுத்து அல த்த

ஏழு ரேலையும், இடு ேலை; அ க்கர , இன ோ;
ேோழி கோைனும் விதியும் கேவ் விலனயுர , ள்ளர்;
ரதோழம் ோ தில் இைங்லக; ோல் ரேட்டம் ர ல்
கதோடர்ந்தோர்.

ஆழி ோல் ேல ரேலி சுற்றிட - க்கரவாளமாகிய கபரிய மடலசய சவலியாகச்

சுற்றி நிற்கும்படி; ேகுத்து அல த்த - நடுவில் வகுத்து அடமக்கப்பட்ட; ஏழு
ரேலையும் - ஏழு கடல்கள் ககாண்ட இடம்; இடு ேலை - இடப்பட்ட வடல
வீசுைலுக்கு உரிய இடம்; அ க்கர ோ இனம் - அரக்கர்கசள விலங்குகளின் கூட்டம்;
கோைனும் விதியும் கேவ்விலனயுர ள்ளர் - யமனும் பிரமனும் ககாடிய
ஊழ்விடனயுசம (சவட்டடயாடும்) வீரர்கள்; ோ தில் இைங்லக ரதோழம் - கபரிய
மதில்கடளக் ககாண்ட இலங்டகசய ககாட்டில்; ோல் ரேட்டம் ர ல் கதோடர்ந்தோர் -
அந்ை இலங்டகயில் மயக்கம் ஊட்டும் (சபார்) சவட்டடடயத் கைாடர்ந்ைார்கள்.
9317. ஆர்த்த ஓல ரயோ? அைங்கு ரதர் ஆழியின்
அதிர்ப்ர ோ?
கோர்த் திண் ோல் கரி முழக்கர ோ? ேோசியின்
கலிப்ர ோ?
ர ோர்த்த ல் இயத்து அ ேர ோ? - கநருக்கினோல்
புழுங்கி
ரேர்த்த அண்டத்லத கேடித்திடப் க ோடிந்தது
ர ன்ர ல்.

கநருக்கினோல் புழுங்கி - கநருக்கத்தில் கவந்து; ரேர்த்த அண்டத்லத கேடித்திட -

சவர்த்திடுகின்ற அண்டசகாளம் கவடித்திடுமாறு; ர ன்ர ல் க ோடிந்தது - சமலும்
சமலும் விளங்கித் சைான்றியது; ஆர்த்த ஓல ரயோ - வீரர்கள் ஆரவாரித்து எழுப்பிய
ஓட சயா? அைங்கு ரதர் ஆழியின் அதிர்ப்ர ோ - அட ந்து க ல்லும் சைர்ச்
க்கரங்களின் ஓட யா? கோர்த்திண் ோல் கரி முழக்கர ோ - கருநிறமும் திண்டமயும்
ககாண்ட கபரிய ஆண்யாடனகள் பிளிறிய ஓட யா? ேோசியின் கலிப்ர ோ -
குதிடரகளின் ஓட யா? ர ோர்த்த ல் இயத்து அ ேர ோ? - இத்ைடன ஓட கடளயும்
உள்ளடக்கிய பல்வடக இட க் கருவிகளின் ஓட யா?

9318. ேழங்கு ல் லட மீனது; த கரி க ம்

முழங்குகின்ைது; முரி தில ப் ரியது; மு ம்
தழங்கு ர ர் ஒலி கலிப் து; தறுகண் ோ நிருதப்
புழுங்கு கேஞ் சினச் சுைேது - நிலை லடப் புணரி.

நிலை லடப் புணரி - இடகமலாம் பரவி நிடறந்ை ச டனயாகிய கடல்;

ேழங்கு ல் லட மீனது - படகவடர சநாக்கிச் க லுத்ைப்படுைற்கு உரிய
படடக்கலங்களாகிய மீன்கடளக் ககாண்டது; முழங்குகின்ைது த கரி க ம் -
பிளிறுகின்ற யாடனகளாகிய திமிங்கலங்கடள உடடயது; முரி தில ப் ரியது -
கடரயில் சமாதிச் சிடைகின்ற அடலகளாகிய குதிடரகடளப் கபற்றது; மு ம்
தழங்கு ர க ோலி கலிப் து - சபார் முரசுகள் ஒலிப்பைால் எழுகின்ற த்ைத்டைக்
ககாண்டது; தறுகண் ோ நிருத - அஞ் ாடம ககாண்ட கபரிய அரக்கராகிய; புழுங்கு
கேஞ்சினச் சுைேது - மன சவக்காடுடடய ககாடிய சினங்ககாண்ட சுறாமீன்கள்
உடடயது.

ச டன, யாடன, குதிடர, முரக ாலி, அரக்கர் இடவ முடறசய கடல், திமிங்கலம்,
அடல, கடசலாட , சுறாமீன்கள் ஆகியடவயாக உருவகம் க ய்யப்பட்டன.
முற்றுருவகம் மீன் + அது. 'அது' பகுதிப் கபாருளில் விகுதி.
அஃைாவது விகுதிக்ககனத் ைனிப்கபாருள் இல்டல. இப்படிசய பரியது, கலிப்பது,
சுறவது என்பனவும் பகுதிப் கபாருள் விகுதி ககாண்டடவ.
9319. தசும்பின் க ோங்கிய தி ள் புயத்து அ க்கர்தம்
தோலன
சும் புல் தண் தைம் மிதித்தலின், கரி டு தத்தின்
அ ம்பின் ர று ட்டு, அளறு ட்டு, அமிழு ோல்,
அடங்க;
விசும்பின் ர ைலின் கிடந்தது, அவ் விைங்கல்ர ல்
இைங்லக.

தசும்பின் க ோங்கிய - குடம் சபால ஓங்கிய; தி ள் புயத்து அ க்கர் தம் தோலன -

திரண்ட சைாள்கடளயுடடய அரக்கரின் ச டன; சும்புல் தண் தளம் மிதித்தலின் -
பச்ட ப் புல்லால் குளிர்ந்துள்ள ைடரடய மிதித்துப் சபாவைாலும்; கரி டு தத்தின் -
யாடனகளிலிருந்து கபாழியும் மைநீர்ப் கபருக்கத்ைாலும்; அசும்பின் ர று ட்டு -
வழுக்கு நிலத்துச் ச றுசபால; அளறு ட்டு - கநகிழும் ச று உண்டாவைால்; அடங்க
அமிழும் - எல்லாம் புடைபட்டுவிடும்; (ஆனால்) விசும்பின் ர ைலின் - (ச ற்றில்
அமிழ்வைற்குத் ைப்பி) யாவரும் விண்வழிசய க ன்றைால்; அவ் விைங்கல் ர ல்
இைங்லக - அந்ைத் திரிசகாண மடல சமல் இருந்ை இலங்டக; கிடந்தது - (அமிழாமல்)
இருந்ைது.

ஆல் - அட .

சிவபிரானிடம் முடறயிடுைல்
9320. டிலயப் ோர்த்தனர்; லேலயப் ோர்த்தனர்; டர்
ேோன்
முடிலயப் ோர்த்தனர்; ோர்த்தனர், கநடுந் தில
முழுதும்;
கேடியப் ோர்ப் து ஓர் கேள்ளிலட கண்டிைர்;
மிலடந்த
ககோடிலயப் ோர்த்தனர்; ரேர்த்தனர், ேோனேர் குலைந்தோர்.
ேோனேர் - சைவர்கள்; டிலயப் ோர்த்தனர் - நிலவுலகத்டைப் பார்த்ைார்கள்;
லேலயப் ோர்த்தன - கடலிடத்டைப் பார்த்ைார்கள்; டர் ேோன் முடிலயப்
ோர்த்தனர் - எங்ககங்கும் பரவியுள்ள ஆகாயத்தின் உச்சிடயப் பார்த்ைார்கள்;
கநடும் தில முழுதும் ோர்த்தனர் - நீண்ட திட கள் முழுவடையும் பார்த்ைார்கள்;
கேடியப் ோர்ப் து ஓர் கேள்ளிலட கண்டிைர் - (அரக்கர் ச டன இல்லா இடம்)
ஒழிந்ைைால் பார்ப்பைற்கு ஒசர ஒரு கவற்றிடத்டைக்கூட அவர்கள் காணவில்டல;
மிலடந்த ககோடிலயப் ோர்த்தனர் - கநருங்கிச் க றிந்ை ககாடிகடளப்
பார்த்ைார்கள்; ரேர்த்தனர் குலைந்தோர் - அச் த்ைால் உடல் சவர்த்ைவராய் மனம்
குடலந்ைார்கள்.
9321. உைகில் நோம் அைோ உரு எைோம் இ ோக்கத உருேோ,
அைகு இல் ல் லட பிடித்து அ ர்க்கு எழுந்தரேோ?
அன்ரைல்
விைகு நீர்த் தில ரேலை ஓர் ஏழும் ர ோய் விதியோல்
அைகு இல் ல் உருப் லடத்தனரேோ?' என
அயிர்த்தோர்.

உைகில் நோம் அைோ உரு எைோம் - உலகத்தில் நம்டமத் ைவிர உள்ள எல்லா
உருவங்களும்; இ ோக்கத உருேோ - அரக்கர் உருவாகி; அைகு இல் ல் லட பிடித்து -
அளவில்லாை பல வடகப் சபார்க்கருவிகடள ஏந்தி; அ ர்க்கு எழுந்தரேோ - சபார்
க ய்வைற்குப் புறப்பட்டு வந்ைனசவா? அன்ரைல் - அவ்வாறு இல்டலகயன்றால்;
விைகு நீர்த்தில - விலகிச் க ல்லுகின்ற நீர் அடலகடளயுடடய; ரேலை ஓர் ஏழும்
ர ோய் - ஏழு கடல்களும் க ன்று; விதியோல் - முடறப்படி; அைகுஇல் ல் உருப்
லடத்தனரேோ - அளவில்லாை பல வடிவங்கடள உண்டாக்கினசவா? என
அயிர்த்தோர் - என்று ஐயப்பட்டனர்.

9322. நடுங்கி, நஞ்சு அலட கண்டலன, ேோனேர், 'நம் !

ஒடுங்கி யோம் க ந்து உலைவிடம் அறிகிைம்; உயில ப்
பிடுங்கி உண்குேர்; யோர் இேர் க ருல ண்டு
அறிந்தோர்?
முடிந்தது, எம் ேலி? என்ைனர், ஓடுேோன் முயல்ேோர்.
ேோனேர் - சைவர்கள்; நடுங்கி - (அச் த்ைால்) நடுங்கி, ஓடுவான் முயல்வார் - ஓடத்
கைாடங்கியவர்கள்; நஞ்சு அலட கண்டலன - நஞ்சு ைங்கிய கழுத்துடடய சிவபிராடன
(அடடந்து) நம் - (எம்) ைடலவசன; யோம் க ந்து ஒடுங்கி உலைவிடம் அறிகிைம் -
நாங்கள் (இந்ை அரக்கரிடமிருந்து ைப்பி) மடறந்து ஒடுங்கி வாழ்வைற்கு ஏற்ற
இடத்டை அறிகிசலம்; உயில ப் பிடுங்கி உண்குேர் - நாங்கள் மடறந்து ஒடுங்கி
விடவில்டலகயன்றால் எம் உயிடரப் பறித்து உண்டுவிடுவார்கள்; இேர் க ருல -
இவ் அரக்கர்களின் கபருடமடய; ண்டு அறிந்தோர் யோர் - முன்பு கைரிந்ைவர்கள்
யார்? (எவரும் இல்டல); முடிந்தது எம் ேலி என்ைனர் - எங்கள் வலிடமகயல்லாம்
அழிந்ைது என்றனர்.

9323. 'ஒருேல க் ககோல்ை, ஆயி ம் இ ோ ர் ேந்து,

ஒருங்ரக
இரு திற்றி ண்டு ஆண்டு நின்று அ ர் க ய்தோல்,
 என் ஆம்?
நிருதல க் ககோல்ேது, இடம் க ற்று ஓர் இலடயில்
நின்று அன்ரைோ?
க ோருேது, இப் லட கண்டு, தம் உயிர் க ோறுத்து
அன்ரைோ?'

ஒருேல க் ககோல்ை - இந்ை அரக்கருள் ஒருவடனக் ககால்ல சவண்டுகமன்றாலும்;

ஆயி ம் இ ோ ர் ஒருங்ரக ேந்து - ஆயிரம் இராமர்கள் ஒன்றாகச் ச ர்ந்து வந்து; இரு
திற்றி ண்டு ஆண்டு - இருபத்து நான்கு ஆண்டுக்காலம்; நின்று அ ர் க ய்தோல் என்
ஆம் - புறமுதுகு இட்டு ஓடாமல் உறுதியாக நிடலத்து நின்று சபார் க ய்ைாலும் என்ன
விடளவு ஆகப்சபாகிறது? (ஒன்றும் க ய்துவிட முடியாது); நிருதல க் ககோல்ேது -
அரக்கர்கடளக் ககால்வகைன்பது; இடம் க ற்று ஓர் இலடயில் நின்று அன்ரைோ -
நிற்பைற்குப் சபார்க்களத்தில் இடம் கபற்று, அந்ை ஓரிடத்தில் உறுதியாக நின்றபிறகு
அன்சறா? (நிற்பைற்கு இடம் கிடடக்கவும் சபாவதில்டல; ஓர் இடத்தில் நின்று சபார்
க ய்ய முடியப்சபாவதும் இல்டல என்பைாம்.) க ோருேது - சபார் க ய்வகைன்பது;
இப் லட கண்டு - இந்ைப் படடடயக் கண்ட பிறகும்; தம் உயிர் க ோறுத்து அன்ரைோ?
- ைங்கள் உயிடரத் ைாங்கி நிற்கும் ாக ம் கபற்றால் அன்சறா? பதிற்றிரண்டு -
பன்னிரண்டு. இரு பதிற்றிரண்டு - இரண்டு பன்னிரண்டுகள்; இருபத்து நான்கு.
இருபதிற்றிரண்டு எனப்பிரியாது இருபதிற்றி இரண்டு - எனப்பிரித்து நாற்பைாண்டுகள்
என்பார் உளர். பன்னிரண்டு என்பது ஒரு வியாழ வட்டம். எனசவ ஒரு வியாழ
வட்டங்கள் இருபத்து நான்கு என்றாராம்.

9324. என்று இலைஞ் லும், ணி மிடற்று இலைேனும்

'இனி, நீர்
ஒன்றும் அஞ் லிர்; ேஞ் லன அ க்கல ஒருங்ரக
ககோன்று நீக்கும், அக் ககோற்ைேன்; இக் குைம்
எல்ைோம்
க ோன்றுவிப் து ஓர் விதி தந்ததோம்' எனப்
புகன்ைோன்.

என்று இல ஞ் லும் - சமற்குறித்ைவாறு முடறயிட்டுத் சைவர்கள் வணங்கிய

அளவில்; ணி மிடற்று இலைேனும் - நீல மணிடய ஒத்ை நிறம் ககாண்ட
கழுத்திடனயுடடய சிவபிரான்; இனி நீர் ஒன்றும் அஞ் லிர் - இதுவடர
அஞ்சியிருந்ைது சபாதும் இனிசமல் நீங்கள் சிறிதும் அஞ் ாதீர்கள்;
அக்ககோற்ைேன் - அந்ை கவற்றி ககாள்ளும் இராமன்; ேஞ் லன அ க்கல ஒருங்ரக
ககோன்று நீக்கும் - வஞ் கராகிய அரக்கர் அடனவடரயும் ககான்று நீக்குவான்;
இக்குைம் எல்ைோம் க ோன்றுவிப் து - இந்ை அரக்கர் குலம் முழுவடையும்
ககால்லுவைாகிய; ஓர் விதி - ஒப்பற்ற ஊழ்விடன; தந்தது - இவர்கடள இங்சக
ககாண்டு வந்து ச ர்த்திருக்கிறது; எனப் புகன்ைோன் - என்று கூறினான்.
 ஆம் - உடரயட .

மூலபலச் ச டனடயக் கண்டு வானரர் அஞ்சி ஓடுைல்

9325. புற்றின்நின்று ேல் அ வுஇனம் புைப் ட, க ோருமி,

'இற்ைது, எம் ேலி' என வில ந்து இரிதரும் எலிர ோல்
ற்ை ேோன ப் க ருங் கடல் யம் ககோண்டு றுகி,
ககோற்ை வீ ல ப் ோர்த்திைது; இரிந்தது, குலைேோல்.

புற்றின் நின்று ேல் அ வு இனம் புைப் ட - புற்றுகளிலிருந்து வலிய

பாம்புக்கூட்டங்கள் புறப்படக் கண்டு; க ோருமி - கபாருமிக்ககாண்டு; எம் ேலி
இற்ைது - எங்கள் ஆற்றல்அழிந்ைது; என - என்று க ால்லிக்ககாண்டு;
வில ந்து இரிதரும் எலிர ோல் - விடரவாக ஓடுகின்ற எலிக்கூட்டம் சபால; ற்ை
ேோன ப் க ருங்கடல் - மற்று அங்கு உள்ள வானர ச டனயாகிய கபரிய கடல் (கடல்
சபான்ற கபரிய வானர வீரர்கள்); யம் ககோண்டு றுகி - அச் ம் ககாண்டு கலங்கி;
ககோற்ை வீ ல ப் ோர்த்திைது - கவற்றிக்கு உரிய இராம இலக்குவராகிய வீரர்கள்
ைம் பக்கல் இருக்கிறார்கள் என்படைக் கருதிப்பார்க்கவில்டலயாய்; குலைேோல்
இரிந்தது - மன நடுக்கத்சைாடு ஓடியது.

'எலிப் படக நாகம் உயிர்ப்பக் ககடும்' (திருக்குறள் 763) என்ற குறட்கருத்டை

நிடனவு கூர்க. இக்கருத்து முன்னும் 'எலிகயலாம் இப்படட அரவம் யான்' (கம்ப.
2312) என வந்ைது. 'அரவின் நாமத்டை எலி இருந்து ஓதினால் அைற்கு விரவும் நன்டம
என்' (கம்ப. 6238) என இரணியன் கூற்றிலும் வந்ைது.

9326. அலணயின்ர ல் க ன்ை, சிை சிை; ஆழிலய நீந்தப்

புலணகள் ரதடின, சிை; சிை நீந்தின ர ோன;
துலணகரளோடு புக்கு, அழுந்தின சிை; சிை ரதோன்ைோப்
லணகள் ஏறின; லை முலழ புக்கன, ைேோல்.

சிை சிை அலணயின் ர ல் க ன்ை - மூல பலச் ச டனடயக் கண்டு ஓடிய

வானரங்களில் சிலசில ைாம் கட்டிய அடணசமல் ைப்பி ஓடின; சிை ஆழிலய நீந்தப்
புலணகள் ரதடின - சவறு சில வானரங்கள் கடடல நீந்திக் கடப்பைற்குத் கைப்பம்
சைடின; சிை நீந்தின ர ோன - சமலும் சில வானரங்கள் கடலில் நீந்திச் க ன்றன; சிை
துலணகரளோடு புக்கு அழுந்தின - மற்றும் சில வானரங்கள் துடணவந்ை
வானரங்கசளாடு கடலில் மூழ்கின; சிை ரதோன்ைோப் லணகள் ஏறின - இன்னும் சில
வானரங்கள் பார்ப்சபார்க்குத் கைரியாை மரக்கிடளகளில் ஏறிக்ககாண்டன; ை,
லை முலழ புக்கன - பல வானரங்கள் மடலக்குடககளுக்குள் புகுந்ைன.
 ஆல் - அட .

9327. 'அலடத்த ர ர் அலண அளித்தது ந க்கு உயிர்;

அலடய
உலடத்துப் ர ோது ோல், அேர் கதோட ோ ல்' என்று,
உல த்த;
'புலடத்துச் க ல்குேர், விசும்பினும்' என்ைன;
'ர ோரதோன்
லடத்த திக்கு எைோம் ந்தனர்' என்ைன, யத்தோல்.

அலடத்த ர ர் அலண ந க்கு உயிர் அளித்தது - கடடலத் தூர்ப்பைற்காக நாம்

அடமத்ை கபரிய அடண இப்சபாது நமக்கு உயிர் அளித்ைது; அேர் கதோட ோ ல்
அலடய உலடத்துப் ர ோதும் - நம்டமப் பிடிப்பைற்கு அந்ை அரக்கர் கைாடர்ந்து வர
முடியாமல் அடண முழுவடையும் உடடத்துக் ககாண்சட சபாசவாம். விசும்பினும்
புலடத்துச் க ல்குேர் என்ைன - ைப்பி ஓடுகின்ற நம்டம ஆகாய வழியிலும் வந்து
அடித்துப் சபாடுவார்கள்; ர ோரதோன் லடத்த திக்கு எைோம் ந்தனர் - ைாமடர
மலரில் உள்ள நான்முகன் படடத்ை எல்லாத் திட களிலும் அவ் அரக்கர்கள்
பரவியுள்ளனர்; என்ைன யத்தோல் - பயங்ககாண்டடமயால் இவ்வாறு (வானரங்கள்)
கூறின.

9328. அரியின் ரேந்தனும், அனு னும், அங்கதன் அேனும்

பிரியகிற்றிைர் இலைேலன, நின்ைனர் பின்ைோர்;
இரியலுற்ைனர் ற்லைரயோர் யோேரும்; எறி நீர்
விரியும் ரேலையும் கடந்தனர்; ரநோக்கினன், வீ ன்.

அரியின் ரேந்தனும் அனு னும் அங்கதன் அேனும் - குரங்குகளின் அர னாகிய

சுக்கிரீவன், அனுமன், அங்கைன், ஆகிசயார்; இலைேலனப் பிரியகிற்றிைர் -
ைடலவனாகிய இராமடனப் பிரிய முடியாைவர்களாய்; பின்ைோர் நின்ைனர் - பின்னிட்டு
ஓடாமல் நின்றனர்; ற்லைரயோர் யோேரும் இரியலுற்ைனர் - வானரர் படடயில்
இருந்ை மற்றவர் எல்சலாரும் ஓடலாயினர்; எரிநீர் விரியும் ரேலையும் கடந்தனர் -
அடல வீசும் நீர் பரந்ை கடடலயும் ைாண்டிச்க ன்றனர்; வீ ன் ரநோக்கினோன் - இந்ை
நிடலடய வீரனாகிய இராமன் பார்த்ைான்.

புதிைாக வந்ை மூலப்படட பற்றி வீடணனிடம் இராமன் உ ாவி

அறிைல்
9329. 'இக்ககோடும் லட எங்கு உளது? இயம்புதி'
என்ைோன்;
க ய்க் ககோடுந் திைல் வீடணன் விளம்புேோன்; 'வீ !
திக்கு அலனத்தினும், ஏழு ோத் தீவினும், தீரயோர்
புக்கு அலழத்திடப் புகுந்துளது, இ ோக்கதப் புணரி.

இக்ககோடும் லட எங்கு உளது, இயம்புதி என்ைோன் - 'இதுவடர இல்லாமல்

திடீகரன இப்சபாது சைான்றியுள்ள இந்ைக் ககாடிய படட எங்சக இருப்பது என்று
இராமன் சகட்டான்; க ய்க் ககோடுந்திைல் வீடணன் விளம்புேோன் - த்தியமாகிய
வலிய ஆற்றலனாகிய வீடணன் விளக்கமாகச் க ான்னான்; வீ - வீரசன; இ ோக்கதப்
புணரி - இந்ை அரக்கராகிய கடல்; திக்கு அலனத்தினும் - எல்லாத் திட களிலும்; ஏழு
ோத் தீவினும் - ஏழு கபரிய தீவுகளிலும்; தீரயோர் புக்கு அலழத்திட - இலங்டக
அரக்கர் புகுந்து அடழத்திடலால்; புகுந்துளது - இலங்டகக்கு வந்துள்ளது.

9330. 'ஏழ் எனப் டும் கீழ் உள தைத்தின்நின்று ஏறி,

ஊழி முற்றிய கடல் எனப் புகுந்ததும் உளதோல்;
ேோழி ற்று அேன் மூை ோத் தோலன முன் ேருே;
ஆழி ரேறு இனி அப் புைத்து இல்லை, ேோள்
அ க்கர்.

ஏழ் எனப் டும் கீழ் உள தைத்தின் நின்று ஏறி - ஏழு எனக் கணக்கிடப்படுகின்ற
நிலவுலகின் கீழ் உள்ள பாைாளத்திலிருந்து ஏறி; ஊழி முற்றிய கடல் எனப் புகுந்ததும்
உள - பிரளய காலத்தில் உலகத்டைச் சுற்றி வடளக்கின்ற கடல்சபால இங்கு வந்து
புகுந்துள்ள படடக்கூட்டமும் இச்ச டனயுள் உண்டு; முன் ேருே - இப்சபாது
வருவதில் முன்சன வருவது; அேன் மூை ோத்தோலன - இராவணனின் மூலபலப்
படடயாகும்; ேோள் அ க்கர் ஆழி - வாசளந்திய ககாடிய அரக்கராகிய கடல்; இனி
அப்புைத்து ரேறு இல்லை - இைற்குசமல் அப்பால் சவறு இல்டல.
கீழ் உள ைலம் ஏழு; அைல, விைல, சுைல, ைராைல, மகாைல, ரா ைல, பாைல
என்பனவாம். வாழி, ஆல் - அட .

9331. 'ஈண்டு, இவ் அண்டத்துள் இ ோக்கதர் எனும் க யர்

எல்ைோம்
மூண்டு ேந்தது, தீவிலன முன் நின்று முடுக்க;
ோண்டு விழும் இன்று, என்கின்ைது என் தி; ேலி
ஊழ்
தூண்டுகின்ைது' என்று, அடி ைர் கதோழுது, அேன்
 க ோன்னோன்.

அேன் - வீடணன்; அடி ைர் கதோழுது - இராமபிரானின் திருவடி மலரில் விழுந்து

வணங்கி; இவ் அண்டத்துள் இ ோக்கதர் எனும் க யர் எல்ைோம் - இந்ை அண்டம்
முழுவதிலும் இராக்கைர் என்று கபயர் ககாண்ட கூட்டம் முழுவதும்; தீவிலன
முன்நின்று முடுக்க - அவர்கள் க ய்ை, தீவிடன முடனந்து நின்று விடரந்து
உந்துவைால்; ஈண்டு - இங்சக; மூண்டு ேந்தது - ஏற்பட்டு வந்து ச ர்ந்திருக்கிறது;
இன்று ோண்டு வீழும் என்கின்ைது என் தி - இன்டறக்கு இவ் அரக்கர் ச டன
முழுவதும் இறந்து விழும் என்று என் அறிவு க ால்கிறது; ேலி ஊழ் தூண்டுகின்ைது -
வலிடமயான் ஊழானது இங்கு வந்து இறக்க அவர்கடளத் தூண்டுகின்றது. என்று
க ான்னான்.

வானரர்கடள அடழத்து வர அங்கைடன இராமன் ஏவுைல்

9332. ரகட்ட அண்ணலும், முறுேலும் சீற்ைமும் கிள ,

'கோட்டுகின்ைகனன்; கோணுதி ஒரு கணத்து' என்னோ
ஓட்டின் ர ற்ககோண்ட தோலனலயப் யம் துலடத்து,
உ ரேோய்!
மீட்டிககோல்?' என, அங்கதன் ஓடினன் வில ந்தோன்.

ரகட்ட அண்ணலும் - சமற்கண்டவாறு வீடணன் கூறியடைக் சகட்ட

இராமபிரான்; முறுேலும் சீற்ைமும் கிள - புன்சிரிப்பும் சகாபமும் கபாங்கிவர;
கோட்டுகின்ைகனன் - என் (வீரச்க யல்) இப்படிப்பட்டது என்படைக் காட்டுகின்சறன்;
ஓர் கணத்தில் கோணுதி - (என் சீற்றத்தின் விடளவால் இச்ச டன முழுவதும்
அழிவடை) ஒரு கண சநரத்தில் காண்பாயாக; என்னோ - என்று (வீடணனிடம்)
க ால்லிவிட்டு; உ ரேோய் - வலிடம மிக்க வீரசன! ஓட்டின் ர ற்ககோண்ட தோலனலய
- ஓட்டம் பிடித்ை ச டன வீரர்கடள; யம் துலடத்து - அவர்கள் ககாண்ட அச் த்டைப்
சபாக்கி; மீட்டி - திரும்பக் ககாண்டு வருவாயாக; என - என்று இராமபிரான் க ால்ல;
அங்கதன் ஓடினன் வில ந்தோன் - அங்கைன் விடரந்து ஓடினான்.
முறுவல் கவளிசய புலப்படத் சைான்றிய கமய்ப்பாடு. ககால் அட நிடல. விடரந்து
(விடரந்ைான்) ஓடினன் என்று இருக்கசவண்டிய கைாடர் ஓடினான் விடரந்ைான் என
மாறிநின்றது. ஓட்டத்தின் சவகத்டைப் புலப்படுத்ை முடனந்ை கவியின் க ால் ஓட்டம்.

அடழத்ை அங்கைனுக்குச் ச டனத் ைடலவர்கள் பதில் உடரத்ைனர்

9333. க ன்று ர லனலய உற்ைனன், 'சிலை சிலை

 ககடுவீர்!
நின்று ரகட்டபின், நீங்குமின்' எனச் க ோல்லி
ரநர்ேோன்;
'ஒன்றும் ரகட்கிைம்' என்ைது அக் கு க்குஇனம்;
உல யோல்
கேன்றி கேந் திைல் லடப் க ருந் தலைேர்கள்
மீண்டோர்.

க ன்று ர லனலய உற்ைனன் - (இராமபிரான் ஏவிய வண்ணம்) அங்கைன்

ஓடிக்ககாண்டிருந்ை வானர ச டனடய அடடந்ைான்; சிலை சிலை ககடுவீர் - கண்ட
கண்ட பக்ககமல்லாம் சிைறி ஓடுகின்றவர்கசள! நின்று ரகட்டபின் நீங்குமின் - (நான்
க ால்லப்சபாவடை) நின்று சகட்டபிறகு ஓட சவண்டுகமன்று நிடனத்ைால் பிறகு
க ல்லுங்கள்! எனச் க ோல்லி ரநர்ேோன் - எனச் க ால்லி அவர்கடள
கநருங்கினான்; அக்கு க்கு இனம் - அங்கைன் கூறியடைக் சகட்ட அந்ைக் குரங்குக்
கூட்டம்; ஒன்றும் ரகட்கிைம் என்ைது - நீ க ால்வது எடையும் சகட்க மாட்சடாம்
என்று க ால்லியது; உல யோல் - அங்கைன் க ான்ன க ால்லால்; கேன்றி கேந்திைல் -
கவற்றிடய விடளக்கின்ற ககாடிய ஆற்றல் ககாண்ட; லடப் க ருந் தலைேர்கள்
மீண்டோர் - ச டனடய நடத்துகின்ற கபரிய ச டனத்ைடலவர்கள் (மட்டும்) திரும்பி
வந்ைார்கள்.

ைடலவர்கள் முைலில் ஓடினாலும் அங்கைன் க ான்னடைக் சகட்டபின் ற்சற

கபாறுப்புணர்வு சைான்ற, திரும்பி வந்ைனர். இது ைடலடமக்குரிய பாங்கு;
கபாறுப்புணர்வு இல்லாைது ைடலடமயாகாசை.

9334. மீண்டு, ரேலையின் ேட கல , ஆண்டு ஒரு

கேற்பின்
ஈண்டினோர்கலள, 'என் குறித்து இரிவுற்ைது?'
என்ைோன்;
'ஆண்ட நோயக! கண்டிலை ர ோலும், நீ அேல ?
ோண்டு க ய்ேது என்?' என்று உல கூறினர்,
றுப் ோர்.

மீண்டு - அங்கைன் க ால்லால் திரும்பி; ரேலையின் ேடகல ஆண்டு ஒரு

கேற்பின் - கடலின் வடக்குக் கடரயிசல இருந்ை ஒரு மடலயிடத்தில்;
ஈண்டினோர்கலள - கநருங்கி வந்ை படடத்ைடலவர்கடள சநாக்கி; என் குறித்து
இரிவுற்ைது என்ைோன் - எைடன நிடனத்து இப்படி ஓடினீர்கள் என்று அங்கைன்
சகட்டான்; றுப் ோர் - அங்கைனின் கருத்டை மறுப்பவர்களாய்; ஆண்ட நோயக -
எங்கடள ஆளாகக் ககாண்ட ைடலவசன; நீ அேல க் கண்டிலை ர ோலும் - நீ அந்ை
அரக்கர்கடள ( ரியாகப்) பார்க்கவில்டல சபால் கைரிகிறது (பார்த்திருந்ைால் நீயும்
எம்சமாடு ஓடி வந்திருப்பாய்); ோண்டு க ய்ேது என் - வீணாக உயிர் விடுைல்
ாதிக்கக்கூடியது என்ன?; என்று உல கூறினர் - என விடட க ான்னார்கள்.
9335. 'ஒருேன் இந்தி சித்து என உள்ளேன் உள நோள்,
க ருவின் உற்ைலே, ககோற்ைே! ைத்திரயோ?
கதரியின்
க ோரு இல் ற்ைேர் இற்றிைர், யோக ோடும்
க ோருேோர்;
இருேர் வில் பிடித்து, யோேல த் தடுத்து நின்று
எய்ேோர்?

ககோற்ைே - மன்னசன! இந்தி சித்து என உள்ளேன் ஒருேன் - இந்திரசித்து என்னும்

கபயர் ககாண்ட ஒருவன்; உள நோள் - இருந்ை வடரயுள்ள காலத்தில்; க ருவின்
உற்ைலே ைத்திரயோ - சபாரிசல நாம் அடடந்ை (சவைடனகடளகயல்லாம்)
மறந்துவிட்டாசயா; கதரியின் - இப்சபாதுள்ள நிடலடய ஆராய்ந்து பார்த்ைால்;
க ோரு இல் ற்ைேர் - ஒப்பற்றவர்களாயுள்ள மற்ற அரக்கர்கள்; இற்றிைர் - (இறந்து
சபான இந்திர சித்துக்கு) வன்டமயால் குடறந்ைவர்களல்லர்;
யோக ோடும் க ோருேோர் - எவருடனும் சபார் க ய்வார்கள்; இருேர் வில் பிடித்து -
(அரக்கர்கள் அத்ைடன சபரும் எவருடனும் சபார் க ய்வாராயின்) இராம, இலக்குவர்
இருவர் மட்டும் வில்டலப் பிடித்து; யோேல த் தடுத்து நின்று எய்ேோர் - இத்துடண
அரக்கர்களில் எவடரத்ைான் ைடுத்து நின்று அம்பு எய்வார்கள்.

9336. 'பு ம் கடந்த அப் புனிதரன முதலிய புைரேோர்

ே ங்கள் தந்து, உைகு அளிப் ேர் யோேரும்,
ோட்டோர்,
க ந்து அடங்கினர்; இனி, ற்று அவ் அ க்கல க்
கடப் ோர்
கு ங்கு ககோண்டு ேந்து, அ ர் க யும் ோனுடர்
ககோல்ைோம்?

பு ம் கடந்த அப் புனிதரன முதலிய புைரேோர் யோேரும் - முப்புரத்டை அழித்து

கவன்ற தூய சிவபிரான் முைலிய சைவர்கள் எல்லாரும்; உைகு அளிப் ேர் -
உலகங்கடளக் காப்பவர்கள்; ே ங்கள் தந்து - (இந்ைப் கபால்லா
அரக்கர்களுக்ககல்லாம்) வரங்கடள வழங்கி; ோட்டோர் - (அைனால் ைங்கள்
கடடமயாகிய உலகு காத்ைடலச்) க ய்ய மாட்டாராய்; க ந்து அடங்கினர் -
(அரக்கர்கடள எதிர்த்து ஒழிக்க மாட்டாமல்) மடறந்து அடங்கிப் சபாய்விட்டார்கள்;
இனி - இைற்கு சமல்; அவ் அ க்கல க் கடப் ோர் - அந்ை அரக்கர்கடள கவல்லப்
சபாகிறவர்கள்; கு ங்கு ககோண்டு ேந்து - ைங்களுக்குத் துடணயாகக் குரங்குப்
படடடயக் ககாண்டுவந்து; அ ர் க யும் ோனுடர்ககோல் - சபார் க ய்கின்ற இந்ை
இரண்டு மனிைர்கள் ைாமா? (முடிகிற காரியமாக இல்டலசய!)
9337. 'ஊழி ஆயி ரகோடி நின்று, உருத்தி ரனோடும்
ஆழியோனும் ற்று அயகனோடு பு ந்த ன் அேனும்,
சூழ ஓடினர், ஒருேல க் ககோன்று, தம் ரதோளோல்
வீழு ோ க ய்ய ேல்ைர ல், கேன்றியின் நன்ரை!

உருத்தி ரனோடும் - அழித்ைற் கடவுளாகிய உருத்திர மூர்த்திசயாடு; ஆழியோனும் -

க்கராயுைம் ஏந்திய திருமாலும்; அயகனோடு பு ந்த ன் அேனும் - பிரமசனாடு
இந்திரனும்; ஆயி ரகோடி ஊழி நின்று - ஆயிரங்சகாடி ஊழிக் காலமாக; சூழ ஓடினர் -
இவ்வரக்கர்கடளச் சுற்றிச் சுற்றி ஓடினவர்களாய்; ஒருேல க் ககோன்று - இந்ை
அரக்கர்களிடடசய ஒசர ஒருவடர மட்டிலுமாவது ககான்று; தம் ரதோளோல் வீழு ோ
க ய்ய ேல்ைர ல் - ைங்களுடடய சைாள்வலிடம ககாண்டு க த்து விழுமாறு
க ய்யும் வல்லடம உடடயவராயின்; கேன்றியின் நன்ரை - பிற
கவற்றிகடளகயல்லாம் விடப் கபரியைாகும்.

9338. 'என் அப் ோ! ற்று, இவ் எழு து கேள்ளமும்,

ஒருேன்
தின்னப் ர ோதுர ோ? ரதேரின் ேலியர ோ, சிறிரயம்?
முன் இப் ோர் எைோம் லடத்தேன்; நோள் எைோம்
முலை நின்று,
உன்னிப் ோர்த்து நின்று, உலையிடப் ர ோதுர ோ,
யூகம்?

என் அப் ோ - என் ைந்டை சபான்றவசன! இவ் எழு து கேள்ளமும் - இந்ை எழுபது
கவள்ளம் வானரச டன முழுவதும்; ஒருேன் தின்னப் ர ோதுர ோ - அரக்கரில்
ஒருவனுக்சகனும் தின்பைற்குப் சபாதுமா? சிறிரயம் - வடிவாலும் வலிடமயாலும்
சிறியவர்களாகிய நாங்கள்; ரதேரின் ேலியர ோ? - பல்வடகப் சபராற்றல் ககாண்ட
சைவர்கடளவிட வலிடம உடடயவர்களா? (இல்டல) முன் இப் ோர் எைோம்
லடத்தேன் - முன்சன இந்ை உலககமல்லாம் படடத்ை பிரமன்; நோள் எைோம் - ைன்
வாழ் நாகளல்லாம்; முலை நின்று உன்னிப் ோர்த்து நின்று - முடறயாகக் கவனமாகப்
பார்த்து நின்று கணக்கிட்டாலும்; யூகம் - நம் வானரச டன; உலையிடப் ர ோதுர ோ
- உடறயிடுவைற் காவது சபாதுமானைாகுசமா? (ஆகாது).

பிரமன் ைன் வாழ்நாள் முழுவதும் அரக்கர் ச டனடயக் கணக்கிட்டு உணரும்

முயற்சியில் வானர ச டன வீரர்கடள யாவடரயும் உடறயிட்டுப் பார்த்ைாலும் முடிவு
காணமுடியாது. மிகப் கபரிய அளவாக உள்ளவற்டறக் கணக்கிடும்சபாது நூற்றுக்கு
ஒன்றாக அடடயாளம் ககாண்டு கணக்கிடுவது உடறயிடுைல் எனப்படும். வியூகம்
என்ற வடகமாழிச் க ால் யூகம் எனத் திரிந்து நின்றது. யூகம் - குரங்கு. ''உடற
இடப்சபாதுசமா யூகம்'' என இடயயும்.
 9339. ''நோயகன் தலை த்து உள; லகயும் நோல் - ஐந்து''
என்று
ஓயும் உள்ளத்ரதம்; ஒருேன் ற்று அேன், ேந்து
இங்கு உற்ைோர்
ஆயி ம் தலை; அதற்கு இ ட்டிக் லகயர்; ஐயோ!
ோயும் ரேலையின் கூைத்து ணலினும் ை ோல்!

நோயகன் - இந்ை அரக்கர்களின் ைடலவனுக்கு; தலை த்து உள - பத்துத் ைடலகள்

இருக்கின்றன; லகயும் நோல் ஐந்து - டககள் இருபது; என்று ஓயும் உள்ளத்ரதம் - என்று
நிடனக்கும் சபாசை ைளர்ந்து சபாகும் உள்ளம் உடடயவர்களாய் இருக்கிசறாம்; ற்று
அேன் ஒருேன் - பத்துத் ைடலயும் இருபது டககளும் உடடய அவன் ஒருவன்ைான்;
இங்கு ேந்து உற்ைோர் - (ைடலவனாகிய இராவணன் அப்படி இருக்க) இங்சக
சபாருக்கு வந்துள்ள அரக்கர் ஒவ்கவாருவருக்கும்; ஆயி ம் தலை - ஆயிரம் ைடலகள்;
அதற்கு இ ட்டிக் லகயர் - அைற்கு இரண்டு மடங்கு டககள் (இரண்டாயிரம் டககள்);
ஐயோ - ஐயசன!; ோயும் ரேலையின் - அடல சமாதுகின்ற கடலின்; கூைத்து - கடரயிசல
உள்ள; ணலினும் ைர் - மணடல விட அதிகமானவர்கள்.

9340. 'கும் கன்னன் என்று உளன், ற்று இங்கு ஒருேன்,

லகக்ககோண்ட
அம்பு தோங்கவும் மிடுக்கு இைம்; அேன் க ய்தது
அறிதி;
உம் ர் அன்றிரய, உணர்வு உலடயோர் பிைர்
உளர ோ?
நம்பி! நீயும் உன் தனில லய அறிந்திலை; நடந்தோய்.

நம்பி!-; கும் கன்னன் என்று ஒருேன் ற்று இங்கு உளன் - கும்பகர்ணன் என்று
கபயர் ககாண்ட ஒருவன் இங்கு இருந்ைான்; லகக்ககோண்ட அம்பு தோங்கவும் மிடுக்கு
இைம் - அவன் டகயில் எடுத்கைய்ை அம்டபக்கூடத் ைாங்கிக் ககாள்ளக்கூடிய
வலிடம இல்லாைவர்கள் ஆசனாம் நாம்; அேன் க ய்தது அறிதி - அவன் க ய்ை
சபாரின் ககாடுடமடய நீ அறிவாய்; உம் ர் அன்றிரய - சைவர்கடளத் ைவிர;
உணர்வுலடயோர் பிைர் உளர ோ - நல்லது இதுசவ என உணரக் கூடியவர்கள் சவறு
எவசரனும் இருக்கிறார்களா? (இல்டல); நீயும் உன் தனில லய அறிந்திலை நடந்தோய் -
நீயும் ைனியாக உள்சளாம் என்படை உணராைவனாகி இங்சக வந்ைாய்.

9341. 'அனு ன் ஆற்ைலும், அ னது ஆற்ைலும்., இருேர்

தனுவின் ஆற்ைலும், தம் உயிர் தோங்கவும் ோைோ;
கனியும் கோய்களும் உணவு உள; முலழ உள, க க்க;
 னிதர் ஆளின் என், இ ோக்கதர் ஆளின் என்,
லேயம்?

அனு ன் ஆற்ைலும் அ னது ஆற்ைலும் - அனுமன் வலிடமயும் நம் மன்னனாகிய

சுக்கிரீவனது வலிடமயும்; இருேர் தனுவின் ஆற்ைலும் - இராமன், இலக்குவன், ஆகிய
இரண்டு சபரின் வில் ஆற்றலும்; தம் உயிர் தோங்கவும் ோைோ - ைங்கள் உயிடரக்
காப்பாற்றிக் ககாள்வைற்சக சபாைா (இப்படிப்பட்ட நிடலயில் நாகமல்லாம்
பிடழத்திருக்க முடியுமா?); கனியும் கோய்களும் உணவு உள - உண்பைற்குப் பழங்களும்
காய்களும் இருக்கின்றன; க க்க முலழ உள - மடறந்து ககாள்ள குடககள்
இருக்கின்றன; லேயம் - இந்ை உலகத்டை; னிதர் ஆளின் என் இ ோக்கதர் ஆளின் என்
- மனிைர்கள் ஆண்டால் என்ன, அரக்கர்கள் ஆண்டால் என்ன (அடைப் பற்றி நாம்
ஏன் கவடலப்பட சவண்டும்?)

இராமன் ஆண்டால் என்ன இராவணன் ஆண்டால் என்ன என்ற பழகமாழி பிறந்ை

சூழடல இப்பாட்டு உணர்த்துகிறது.

9342. 'தோம் உளோர் அன்ரை புகழிலனத் திருகேோடும்

தரிப் ோர்?
யோம் உரளோம் எனின், எம் கிலள உள்ளது; எம்
க ரு !
''ர ோமின் நீர்'' என்று விலட த த் தக்கலன,
பு ப்ர ோய்!
'' ோமின் நீர்'' என்ைல் தரு ம் அன்று'' என்ைனர்,
தளர்ந்தோர்.
எம் க ரு ! - எங்கள் ைடலவசன! தோம் உளோர் அன்ரை புகழிலனத் திருகேோடும்
தரிப் ோர் - ைாம் உயிசராடு இருப்பவர்கள் ைாசம புகடழச் க ல்வத்சைாடு
ைாங்கியிருப்பார்கள்? யோம் உரளோம் எனின் - நாங்கள் உயிசராடு இருந்ைால்ைான்; எம்
கிலள உள்ளது - எங்கள் சுற்றமும் இருப்பைாகும்; பு ப்ர ோய் - எங்கடளப் பாது
காப்பவசன; ர ோமின் நீர் என்று விலடத த் தக்கலன - இந்ைப் சபார்க்களத்டை விட்டு
நீங்கள் க ல்லுங்கள் என்று விடட ககாடுத்து எங்கடள அனுப்புைற்கு உரியவனாகிய
நீ; ோமின் நீர் என்ைோல் தரு ம் அன்று - நீங்கள் யாவரும் (இங்சக அரக்கரால்)
ாவீராக என்று கூறுைல் அறமாகாது; என்ைனர் தளர்ந்தோர் - என்று மனம்
ைளர்ந்ைவர்களாய்க் கூறினர்;

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9343. '' ோம் லன ேதனம் ரநோக்கி, ேோலிர ய், 'அறிவு

 ோன்ரைோய்!
'' ோம்புஅலண அ ைரன ற்று இ ோ ன்'' என்று,
எ க்குப் ண்ரட
ஏம் ல் ேந்து எய்தச் க ோல்லித் ரதற்றினோய்
அல்லைரயோ, நீ?
ஆம் ல் அம் லகஞன்தன்ரனோடு அயிந்தி ம்
அல ந்ரதோன் அன்னோய்!

ேோலி ர ய் - வாலியின் மகனான அங்கைன்; ோம் லன ேதனம் ரநோக்கி -

ாம்பவானின் முகத்டைப் பார்த்து; ஆம் ல் அ லகஞன் தன்ரனோடு அயிந்தி ம்
அல ந்ரதோன் அன்னோய் - ஆம்பற் பூவுக்குப் படகவனாகிய சூரியசனாடு
இலக்கணம் கற்றறிந்ை அனுமடன ஒத்ைவசன! அறிவு ோன்ரைோய்! - அறிவால்
நிடறந்ைவசன; ோம்பு அலண அ ைரன ற்று இ ோ ன் என்று - பாம்புப்
படுக்டகயில் எழுந்ைருளியுள்ள திருமாசல இராமன் என்று; எ க்குப் ண்ரட -
முன்சப எங்களுக்கு; ஏம் ல் ேந்து எய்தச் க ோல்லி - மகிழ்ச்சி வந்து ச ரும்
வடகயாகச் க ால்லி; ரதற்றினோய் அல்லைரயோ நீ - கைளிவித்ைவன் நீ அல்லவா?
'உன்டன நீ அறிகிடல அடியசனன் உடன முன்னசம அறிகுசவன் (8784) என்று
இராமபிரான் இன்னான் என்று ைான் முன்சப அறிந்துளைாக இராமபிரானிடசம
ாம்பவான் கூறும் இடம் ஒன்று உண்டு.

9344. 'ரதற்றுேோய் கதரிந்து க ோல்ைோல் கதருட்டுேோய்

கதளிவிரைோல
ஆற்றுேோய் அல்லை; நீயும் அஞ்சிலன ர ோலும்! ஆவி
ர ோற்றுேோய் என்ை ர ோது, புகழ் என் ஆம்? புைல
என ஆம்?
கூற்றின்ேோய் உற்ைோல், வீ ம் குலைேர இலைல
ககோண்டோர்?

கதரிந்து ரதற்றுேோய் - நிடலடமடய நன்றாகத் கைரிந்து ககாண்டபின்

கலக்கமுற்றவர்கடளத் சைற்றுவாய்; கதளிவிரைோல ச் க ோல்ைோல் கதருட்டுேோய் -
அறிவிசல கைளிவில்லாைவர்கடள உன் கைளிவான க ால்லால் கைளிவு படுத்துவாய்;
ஆற்றுேோய் அல்லை - அப்படிப்பட்ட நீசய இப்சபாது எதிரிகளின் ஆற்றடலத் ைாங்க
முடியாைவனாகி விட்டாய்; நீயும் அஞ்சிலன ர ோலும் - நீ கூடப் பயந்து விட்டாசயா?
ஆவி ர ோற்றுேோய் என்ைர ோது - வீரத்டையும் குறிக்சகாடளயும் சபாற்றாமல் உன்
உயிடரசய கபரிது எனப் சபாற்றுகிறாய் என்றால்; புகழ் என் ஆம் - புகழ் என்ன
ஆகும்? புைல என் ஆம் - அறிவுைான் என்னாகும்? இலைல ககோண்டோர் - ைடலடமப்
பண்பு ககாண்டவர்; கூற்றின் ேோய் உற்ைோல் - யமன் வாயில் அகப்பட்டு விட்டால்;
வீ ம் குலைேர - வீரத்தில் குடறவு படுவார்கசளா? (வீரத்தில் குடறயார் என்பது
இயல்பு)
9345. 'அஞ்சினோம்; ழியும் பூண்டோம்; அம் புவி யோண்டும்,
ஆவி
துஞ்சு ோறு அன்றி, ேோழ ஒண்ணுர ோ, நோள்ர ல்
ரதோன்றின?
நஞ்சு ேோய் இட்டோைன்னது அமுது அன்ரைோ?
நம்ல , அம் ோ,
தஞ் ம் என்று அலணந்த வீ ர் தனில யின் ோதல்
நன்ரை!

அஞ்சினோம் - நாம் இப்சபாது அஞ்சியவர்களாசனாம்; ழியும் பூண்டோம் - ஆடகயால்

பழிடயயும் சமற்ககாண்டு விட்சடாம்; அம் புவி யோண்டும் - அழகிய இந்ைப் பூமியில்
எங்குச் க ன்றாலும்; துஞ்சு ோறு அன்றி ேோழ ஒண்ணுர ோ - ாடவத் ைவிர
வாழமுடியுமா? நோள் ர ல் ரதோன்றின் - ாவு வருைற்குரிய நாள் நம் முன்சன வந்து
சைான்றினால்; நஞ்சு ேோய் இட்டோைன்னது அமுது அன்ரைோ - நஞ்சிடன
வாயிலிட்டது சபால்வைாகிய அமுைம் அல்லவா? நம்ல த் தஞ் ம் என்று அலணந்த -
நம்டம பற்றுக்சகாடு என்று ககாண்டு ச ர்ந்ை; வீ ர் - இராம
இலக்குவர் ஆகிய வீரர்கள்; தனில யின் ோதல் நன்ரை - நாம் துடணயாக நிற்காமல்
விலகிவிட்டைால் அவர்கள் ைனிடமயில் ாவது; இது நல்லைாகுமா?

அம்மா - வியப்பிடடச் க ால்.

9346. 'தோனேர ோடும், ற்லைச் க்க த் தலைேரனோடும்,

ேோனேர் கலடய ோட்டோ றி கடல் கலடந்த ேோலி
ஆனேன் அம்பு ஒன்ைோரை உைந்தல அயர்த்தது
என் நீ?
மீன் அைர் ரேலை ட்டது
உணர்ந்திலைர ோலும்? - ர ரைோய்!

ர ரைோய் ! - நீ எங்களிசல யாவரினும் சமம்பட்டவசன! தோனேர ோடும் ற்லைச்

க்க த் தலைேரனோடும் - அசுரர்கசளாடும் க்கராயுைம் ஏந்திய திருமாசலாடும்
ச ர்ந்து; ேோனேர் கலடய ோட்டோ றிகடல் - சைவர்கள் கடடய முடியாமல் ைளர்ந்ை
சபாது அடலகள் மறித்துவிழும் அந்ைக் கடடல; கலடந்த ேோலி ஆனேன் - கடடந்ை
வாலி என்பவன்; அம்பு ஒன்ைோரை - இராமன் க லுத்திய ஒசர அம்பினால்; உைந்தல
நீ அயர்த்தது என்? - இறந்ைடை நீ மறந்ைது ஏன்? மீன் அைர் ரேலை ட்டது - மீன்கள்
நிடறந்து விளங்குகின்ற கடல்பட்ட துன்பத்டை; உணர்ந்திலை ர ோலும் - (சநசர
கண்டிருந்தும் அைனில் விளங்கும் இராமபிரான் சிறப்பிடன மனத்தில்
பதியுமளவுக்கு) உணரவில்டல சபாலும்.
9347. 'எத்தலன அ க்கர னும், தரு ம் ஆண்டு இல்லை
அன்ரை;
அத்தலன அைத்லத கேல்லும் ோேம் என்று
அறிந்தது உண்ரடோ?
பித்தல ப் ர ோை நீயும் இேருடன் க யர்ந்த தன்ல
ஒத்திைது' என்னச் க ோன்னோன், அேன் இலே
உல ப் தோனோன்;
எத்தலன அ க்கர னும் - எதிர்த்து வந்துள்ள அரக்கர்கள் மிகவும் பலராக இருந்ைாலும்;
ஆண்டுத் தரு ம் இல்லை அன்ரை - அந்ைப் பக்கத்தில் ைருமம் இல்டலயன்சறா?
(எனசவ

அவர்களுக்கு கவற்றி கிடடக்காது) அத்தலன அைத்லத - மிகப்

கபரிைாகிய ைருமத்டை; ோேம் கேல்லும் என்று அறிந்தது உண்ரடோ - பாவம்
கவன்றுவிடும் என அனுபவத்தில் அறிந்ைது உண்டா? (இல்டலசய); பித்தல ப் ர ோை
- அறிவும் மனமும் குழம்பிய பயித்தியக்காரர்கடளப் சபால; நீயும் இேருடன்
க யர்ந்த தம்ல - நீ கூட இவர்கசளாடு நீங்கிவந்ை பாங்கு; ஒத்திைது - உன்
ைடகடமக்கு ஏற்றைாகப் கபாருந்ைவில்டல; என்னச் க ோன்னோன் - என்று அங்கைன்
கூறினான்; அேன் இலே உல ப் தோனோன் - அடைக் சகட்ட ாம்பவான் இவற்டற
(வரும் க ாற்கடள)ச் க ால்லலானான்.

ாம்பவான் மறுகமாழி

9348. நோணத்தோல் சிறிது ர ோது நைங்கினன் இருந்து,

பின்னர்
'தூண் ஒத்த தி ள் ரதோள் வீ ! ரதோன்றிய அ க்கர்
ரதோற்ைம்
கோணத்தோன், நிற்கத்தோன், அக் கலை மிடற்ைேற்கும்
ஆர ?
ரகோணற் பூ உண்ணும் ேோழ்க்லகக் கு ங்கின்ர ல்
குற்ைம் உண்ரடோ?

சிறிது ர ோது நோணத்தோல் நைங்கினன் இருந்து - சிறிது சநரம் ாம்பவான்

கவட்கத்ைால் கலங்கியிருந்து; பின்னர் - பிறகு (அங்கைடன சநாக்கி); தூண் ஒத்த தி ள்
ரதோள் வீ ! - தூண்சபாலத் திரண்ட சைாள் ககாண்ட வீரசன! ரதோன்றிய அ க்கர்
ரதோற்ைம் - சபரளவிலும் கபரிய உருவிலும் சைான்றியுள்ள அரக்கர்களின்
அஞ் த்ைக்க காட்சிடய; கோணத்தோன் நிற்கத்தோன் - பார்க்கசவா பார்த்ைபின்
துணிவுடன் நிற்கசவா; அக்கலை மிடற்ைேற்கும் ஆர - நஞ்சுக் கடற ககாண்ட அந்ை
நீலகண்டனானும் முடிகிற காரியமா (முடியாசை) அப்படியிருக்க) பூ உண்ணும்
ேோழ்க்லக - பூக்கடளத் தின்று வாழும் எளிய வாழ்க்டகயுடடய; ரகோணற் கு ங்கின்
ர ல் குற்ைம் உண்ரடோ - கூனி நிற்படை இயல்பாகசவ ககாண்ட குரங்குகளிடம்
குற்றம் உண்டா? (இல்டல)

9349. 'ரதேரும் அவுணர்தோமும் க ருப் ண்டு க ய்த

கோைம்,
ஏேர என்னோல் கோணப் ட்டிைர்? இருக்லக ஆன்ை
மூேலக உைகின் உள்ளோர்; இேர் துலண ஆற்ைல்
முற்றும்
ோேகர் உளர ? கூற்லை அஞ்சினோல், ழியும்
உண்ரடோ?

ரதேரும் அவுணர் தோமும் - சைவர்களும் அசுரர்களும்; ண்டு க ருச் க ய்த கோைம்

- முன்பு சபார் க ய்ை காலத்தில்; என்னோல் கோணப் ட்டிைர் ஏேர - என்னால்
காணப்படாைவர்கள் யார்? இருக்லக ஆன்ை மூேலக உைகின் உள்ளோர் - நிடல கபறுைல்
மிக்க மூன்று உலகிலும் வாழ்சவாரில்; இேர் துலண ஆற்ைல் முற்றும் ோேகர் உளர -
இந்ை அரக்கர்கள் அளவுக்கு ஆற்றல் நிரம்பிய ககாடியவர்கள் இருக்கிறார்களா?;
கூற்லை அஞ்சினோல் ழியும் உண்ரடோ - யமனுக்குப் பயந்ைால் அந்ை மரண அச் ம்
காரணமாகப் பழி உண்சடா?
உளசர, உண்சடா - இரண்டும் எதிர்மடறப் கபாருள் ைரும் வினாக்கள். துடண -
அளவு.

9350. ' ோலிலயக் கண்ரடன்; ண்லட ோலியேோலனக்

கண்ரடன்;
கோை ரநமிலயயும் கண்ரடன்; இ ணியன்தலனயும்
கண்ரடன்;
ஆை ோ விடமும் கண்ரடன்; துவிலன
அனு ரனோடும்
ரேலைலயக் கைக்கக் கண்ரடன்; இேர்க்கு உள
மிடுக்கும் உண்ரடோ?

ோலிலயக் கண்ரடன் - மாலிடயக் கண்டவன் நான்; ண்லட ோலியேோலனக்

கண்ரடன் - பழங்காலத்து மாலியவாடனயும் பார்த்ைவன் நான்; கோை ரநமிலயயும்
கண்ரடன் - கால சநமிடயயும் பார்த்திருக்கிசறன்; இ ணியன் தலனயும் கண்ரடன் -
இரணியடனயும் பார்த்திருக்கிசறன்; ஆை ோவிடமும் கண்ரடன் - ஆலகாலமாகிய
கபரு நஞ்ட யும் நான் பார்த்துள்சளன்; துவிலன அனு ரனோடும் ரேலைலயக்
கைக்கக் கண்ரடன் - மது என்ற அரக்கசனாடு அவன் ைம்பியாகிய டகடபன் ஆகிய
இருவரும் கடடலக் கலக்கியடையும் பார்த்திருக்கிசறன்; இேர்க்கு உள மிடுக்கும்
உண்ரடோ - இங்சக சைான்றியுள்ள அரக்கர்களுக்கு உள்ள வலிடம நான் சமசல
க ான்ன அரக்கர்களுக்கு உண்சடா? இல்டல; அவர்கள் அத்ைடன சபடரயும் விட
இவர்கள் வலிடம மிக்கவர்கள்.

9351. 'ேலி இதன் ர ரை, க ற்ை ே த்தினர்; ோயம்

ேல்ைோர்;
ஒலி கடல் ணலின் மிக்க கணக்கினர்; உள்ளம்
ரநோக்கின்;
கலியினும் ககோடியர்; கற்ை லடக்கைக் க த்தர்;
என்ைோல்,
க லிகுேது அன்றி உண்ரடோ, விண்ணேர் கேருேல்
கண்டோல்?

ேலி இதன் ர ரை - இத்ைடகய வலிடமக்கு சமசல; க ற்ை ே த்தினர் -

சைவர்களிடமிருந்து கபற்ற வரங்கடளயும் உடடயவர்கள்; ோயம் ேல்ைோர் -
வலிடம வரம் ஆகியவற்சறாடு மாயங்களிலும் வல்லவர்கள்; ஒலி கடல் ணலின்
மிக்க கணக்கினர் - ஒலிக்கின்ற கடலில் உள்ள மணடல விட மிகுந்ை எண்ணிக்டக
உடடயவர்கள்; உள்ளம் ரநோக்கின் - இவர்களுடடய மனம் எத்ைடகயது என்று
பார்த்ைால்; கலியினும் ககோடியர் - கலி புருஷடன விட ககாடியவர்கள்;
லடக்கைங்கற்ை க த்தர் - சபார்க் கருவிகடளக் டகயாளுவதில் சைர்ச்சி கபற்ற
டககடள உடடயவர்கள்; என்ைோல் - என்று இவ்வாறானால்; விண்ணேர் கேருேல்
கண்டோல் - இவர்கடள நிடனத்தும் பார்த்து சைவர்கசள அஞ்சுவடை சநாக்கினால்;
க லிகுேது அன்றி உண்ரடோ - எளியவர்களாகிய நாங்ககளல்லாரும் ைளர்வது ைவிர
சவறு வழி உண்டா?

9352. 'ஆகினும், ஐய! ரேண்டினோர்க் ககன அ ரின்

அஞ்சிச்
ோகிைம், க யர்ந்த தன்ல ழி தரும்; ந கில்
தள்ளும் ஏகுதும், மீள; இன்னும் இயம்புேது
உளதோல்; எய்தி
ர கர அலனயோன் கண்முன் எங்ஙனம் விழித்து
நிற்றும்?

ஐய - ஐயசன! ஆகினும் - எங்கள் க யல் இப்படியாகி விட்டாலும்;

ரேண்டினோர்க்கு என - நம் உைவிடய சவண்டி வந்ைவர்களுக்காக; அ ரின் ோகிைம் -
சபாரில் ஈடுபட்டுச் ாகாைவர்களாய்; அஞ்சிப் க யர்ந்த தன்ல - அரக்கர்களுக்கு
அஞ்சி விலகி வந்து விட்ட ைன்டம; ழி தரும் - நமக்குப் பழிடயத் ைரும் (சமலும்);
ந கில் தள்ளும் - மறுடமயிசல நகரத்தில் ைள்ளி விடும்; ஏகுதும் மீள - (எனசவ,
பழியிலிருந்தும் நரகிலிருந்தும் ைப்புவைற்காக) மீண்டும் சபார்க்களம் சபாகிசறாம்;
இன்னும் இயம்புேது உளது - சமலும் க ால்லசவண்டிய ஒன்று இருக்கிறது; எய்தி -
சபார்க்களத்டை அடடந்து; ர கர அலனயோன் கண் முன் - சமகம் சபான்றவனாகிய
இராமபிரானுக்கு முன்சன க ன்று; எங்ஙனம் விழித்து நிற்றும் - எப்படி விழித்து
நிற்கப் சபாகிசறாம்?

ஆல் - அட .

9353. 'எடுத்தலும், ோய்தல்தோனும், எதிர்த்தலும்

எதிர்ந்ரதோர் தம்ல ப்
டுத்தலும், வீ ேோழ்க்லக ற்றினர்க்கு உற்ை,
ர ல்நோள்;
அடுத்தரத அஃது; நிற்க, அன்றியும் ஒன்று கூைக்
கடுத்தது; ரகட்டீர் நீரும் கருத்துளீர், கருதி
ரநோக்கின்.

எடுத்தலும் ோய்தல் தோனும் - படகவடர எதிர்க்கும்சபாது அவரினும் மிகுைலும்

அவரிடம் சைாற்பதும்; எதிர்த்தலும் - படகவர்கடள எதிர்த்துத் ைாக்குப்பிடித்து
நிற்றலும்; எதிர்ந்ரதோர் தம்ல ப் டுத்தலும் - எதிர்த்ைவர்கடளக் ககால்லுைலும்; வீ
ேோழ்க்லக ற்றினோர்க்கு - வீர வாழ்க்டகடய சமற்ககாண்டவர்களுக்கு; ர ல்
நோள் - பழங்காலத்திலிருந்சை; உற்ை - கபாருந்தி வருவனசவயாகும்; அஃது
அடுத்தரத - அப்படி வருவது கபாருத்ைசம; நிற்க - அஃது அப்படி ஒரு புறம் இருக்க;
அன்றியும் - சமலும்; ஒன்று கூைக் கடுத்தது - ஒரு க ய்திடயச் க ால்ல என் கநஞ் ம்
விடரகிறது; ரகட்டீர் கருதி ரநோக்கின் நீரும் கருத்துளீர் - எண்ணிப் பார்த்ைால் உமக்கும்
கபரும் ஆராய்ச்சி உடடயைாகும்.

9354. 'ஒன்றும் நீர் அஞ் ல், ஐய! யோம் எைோம் ஒருங்கு

க ன்று
நின்றும், ஒன்று இயற்ைல் ஆற்ரைம்; ரநமியோன் தோரன
ரநர்ந்து,
ககோன்று ர ோர் கடக்கும்ஆயின், ககோள்ளுதும்
கேன்றி; அன்ரைல்,
க ோன்றுதும், அேரனோடு' என்ைோன்; 'ர ோதரைோ
புகழ் அன்று' என்ைோன்.
 ஐய! ஒன்றும் நீர் அஞ் ல் - நீர் சிறிதும் அஞ் ல் சவண்டா; யோம் எைோம் ஒருங்ரக
க ன்று நின்றும் - நாம் எல்சலாரும் ஒன்று ச ர்ந்து சபாய் அரக்கர்கடள எதிர்த்து
நின்றால் கூட; ஒன்று(ம்) இயற்ைல் ஆற்ரைம் - அரக்கர்கடள அழிப்பதில் எதுவும்
க ய்ய முடியாைவர்கள் நாம்; ரநமியோன் தோரன ரநர்ந்து - க்கரப் படட ககாண்ட
திருமாலாகிய இராமசன எதிர்த்து நின்று; ககோன்று ர ோர் கடக்கு ோயின் -
அரக்கர்கடளக் ககான்று கவன்றானானால்; ககோள்ளுதும் கேன்றி - நாம் கவற்றி
கபறுசவாம்; அன்ரைல் - அப்படி இராமபிரான் கவல்லாவிடின்; அேரனோடு
க ோன்றுதும் - அந்ை இராமசனாடு நாமும் ாசவாம்; என்ைோன் - எனச் ாம்பவான்
க ான்னான்; ர ோதரைோ புகழ் அன்று என்ைோன் - சபார்க்களத்டை விட்டுப் சபாவது
புகழாகாது என்றும் அவன் க ான்னான்.

ச டனத்ைடலவர் மீள்வதும் அரக்கர் ச டன பற்றி

இலக்குவனிடம் இராமன் உடரத்ைலும்

9355. 'ஈண்டிய தோலன நீங்க, நிற் து என்? யோர க ன்று

பூண்ட கேம் ழியிரனோடும் ர ோந்தனம்; ர ோதும்'
என்னோ,
மீண்டனர் தலைேர் எல்ைோம், அங்கதரனோடும்; வீ ன்
மூண்ட கேம் லடலய ரநோக்கி, தம்பிக்கு க ோழிேதோனோன்:
ஈண்டிய தோலன நீங்க நிற் து என் - கநருங்கிய ச டன நிற்க நாம்
விலகி நிற்பது ஏன்; யோர க ன்று - நாசம புறப்பட்டு; பூண்ட கேம் ழியிரனோடும்
ர ோந்தனம் - சமற்ககாண்ட ககாடிய பழிசயாடு வந்து விட்சடாம்; ர ோதும் என்னோ
- (இனிப் பழி துடடக்க இராமனிடம்) சபாசவாம் என்று முடிவு க ய்து;
அங்கதரனோடு தலைேர் எல்ைோம் மீண்டனர் - அங்கைசனாடு ச ர்ந்து வானரப்
படடத்ைடலவர்கள் யாவரும் திரும்பி வந்ைனர்; மூண்ட கேம் லடலய ரநோக்கி -
எதிர்த்கைழுந்ை ககாடிய அரக்கர் ச டனடயப் பார்த்து; வீ ன் - இராமன்; தம்பிக்கு
க ோழிேதோனோன் - இலக்குவனுக்குச் க ால்லலானான்.

மூண்ட கவம்படடடய சநாக்கி' திரும்பி வந்து க றிந்ை வானரப் படடடயப்

பார்த்து என உடரப்பினும் அடமயும்.

9356. 'அத்த! நீ உணர்தி அன்ரை, அ க்கர்தோன்,

அவுணர தோன்
எத்தலன உளர் என்ைோலும், யோன் சிலை
எடுத்தர ோது
கதோத்துறு கனலின் வீழ்ந்த ஞ்சு எனத் கதோலையும்
தன்ல !
 ஒத்தது; ஓர் இலடயூறு உண்டு என்று உணர்விலட
உதிப் து அன்ைோல்.

அத்த நீ - அத்ைசன நீ; அ க்கர் தோன் அவுணர தோன் - அரக்கர் என்றாலும்

அவுணர்கசள என்றாலும்; எத்தலன உளர் என்ைோலும் - எத்ைடன சபர் என்டன
எதிர்த்துப் சபார் க ய்ய உள்ளார் எனினும்; யோன் சிலை எடுத்தர ோது - நான் வில்டல
எடுத்ை மயத்தில்; கதோத்துறு கனலின் வீழ்ந்த ஞ்சு என - கைாகுதியாகப் கபருகி
எரியும் கநருப்பில் விழுந்துவிட்ட பஞ்சு சபால; கதோலையும் தன்ல - சைாற்று
அழிந்து சபாகும் ைன்டமடய; உணர்தி அன்ரை - கைரிந்திருக்கிறாய் அல்லவா?;
ஒத்தது ஓர் இலடயூறு உண்டு என்று - என் சபார்த்திறடமக்கு ஈடாக எழக்கூடிய
இடடயூறு உண்டு என; உணர்விலட உதிப் து அன்று - என் உணர்விசல
எழுவதில்டல.

ஆல் - அட .

வானர ச டனடயக் காக்க இலக்குவனிடம்

கூறுைல்

9357. 'கோக்குநர் இன்ல கண்ட கைக்கத்தோல், கவியின்

ர லன
ர ோக்கு அைப் ர ோகித் தம்தம் உலைவிடம் புகுதல்
உண்டோல்;
தோக்கி, இப் லடலய முற்றும் தலை துமிப் ளவும்,
தோங்கி
நீக்குதி, நிருதர் ஆங்கு கநருக்குேோர் கநருங்கோ
ேண்ணம்.

கோக்குநர் இன்ல கண்ட கைக்கத்தோல் - ைங்கடளக் காப்பவர்கள் எவரும் இல்டல

என்று உணர்ந்ை கலக்கத்தினால்; கவியின் ர லன - குரங்குப் படடயில் உள்ள
வீரர்கள்; ர ோக்கு அைப் ர ோகி - புகலிடம் இல்லாமல் ஓடி; தம்தம் உலைவிடம்
புகுதல் உண்டு - ைத்ைம் வாழும் இடங்கடள அடடய சநரிடும் (அப்படி அவர்கடளக்
கதியற்றவர்களாக்குவது நமக்கு இழுக்கு); இப் லடலய - இந்ை அரக்கர் ச டனடய;
தோக்கி முற்றும் தலை துமிப் ளவும் - எதிர்த்துத் ைாக்கி முழுவடையும் ைடலகடளத்
துண்டித்து வரும் வடர; தோங்கி - பாதுகாத்து; ஆங்கு - அந்ை வானரர் இருக்கும்
இடத்திற்கு; நிருதர் கநருக்குேோர் - அரக்கர்கள் கநருக்குவாராகி; கநருங்கோ
ேண்ணம் - குறுகாைபடி; நீக்குதி - அரக்கர் ச டன வீரர்கடள நீக்குவாயாக.

9358. 'இப் புைத்து இலனய ர லன ஏவி, ஆண்டு இருந்த

தீரயோன்,
 அப் புைத்து அல ந்த சூழ்ச்சி அறிந்தேன், அயரை
ேந்து,
தப்பு அைக் ககோன்று நீக்கில், அேலன யோர் தடுக்கத்
தக்கோர், -
கேப்புறுகின்ைது உள்ளம், - வீ ! நீ அன்றி,
வில்ரைோர்?
வீ - வீரசன! இப்புைத்து - இங்சக; இலனய ர லன ஏவி - இத்ைடகய அரக்கர்
படடடய வருமாறு கட்டடள இட்டு; ஆண்டு இருந்த - அங்சக இருந்ை; தீரயோன் -
ககாடியவனும்; அல ந்த சூழ்ச்சி அறிந்தேன் - கபாருத்ைமான ைந்திரம் அறிந்ைவனும்
ஆகிய

இராவணன்; அப்புைத்து அயரை ேந்து - அந்ைப் பக்கத்தில் வானர ச டன

உள்ள இடத்துக்குப் பக்கமாக வந்து; தப்பு அை - ைப்புைல் இன்றி; ககோன்று நீக்கின் -
குரக்குப் படடடயக் ககான்று தீர்த்ைால்; அேலன - அந்ை இராவணடன; நீ அன்றி - நீ
அல்லாமல்; வில்ரைோர் - வில் ஏந்திய வீரர்களில்; யோர் தடுக்கத் தக்கோர் - யார் ைடுக்கத்
ைகுதி உடடயவர்கள்? உள்ளம் கேப்பு உறுகின்ைது - (இந்ை நிடலடய எண்ணினால்)
மனம் கவதும்புகின்றது.

9359. ' ோருதிரயோடு நீயும், ேோன க்ரகோனும், ேல்ரை,

ர ருதிர் ர லன கோக்க; என்னுலடத் தனில
ர ணிச்
ர ோருதிர்என்னின், கேம் ர ோர் ரதோற்றும், நோம்'
என்னச்க ோன்னோன்,
வீ ன்; ற்று அதலனக் ரகட்ட இலளயேன்
விளம் லுற்ைோன்:

வீ ன் - இராமன்; ோருதிரயோடு ேோன க் ரகோனும் நீயும் - அனுமசனாடு ச ர்ந்து

சுக்கிரீவனும் நீயும்; ர லன கோக்க - வானரப் படடடயக் காப்பைற்கு; ேல்ரை -
விடரவாக; ர ருதிர் - புறப்படுங்கள்; என்னுலடத் தனில ர ணி - என் ைனிடமடயப்
கபரிைாகப் சபாற்றி; ர ோருதிர் என்னின் - ைளர்வீர்களானால் (அந்ைத் ைளர்வினால்
ைாமதிப்பீர்களானால்); நோம் கேம் ர ோர் ரதோற்றும் - நாம் இந்ைக் ககாடிய சபாரிசல
சைாற்றுப் சபாசவாம்; என்ன க ோன்னோன் - என்று க ான்னான்; அதலனக் ரகட்ட
இலளயேன் விளம் லுற்ைோன் - இராமபிரான் க ால்லிய அைடனக் சகட்ட
ைம்பியாகிய இலக்குவன் க ால்லலானான்.

இலக்குவன் இட ைல்
9360. 'அன்னரத கரு ம்; ஐய! அன்றியும், அருரக
நின்ைோல்,
என் உனக்கு உதவி க ய்ேது - இது லட என்ை
ர ோது,
க ன்னியில் சு ந்த லகயர், ரதேர ர ோை, யோமும்
க ோன்னுலட ேரி வில் ஆற்ைல் புைன் நின்று
கோண்டல்ர ோக்கி?'
(இலக்குவன் அைடனக் சகட்டு) ஐய அன்னரத கரு ம் - அதுைான்
க ய்யசவண்டிய க யல்; அன்றியும் - அது மட்டுமின்றி; இது லட என்ை ர ோது -
அரக்கர் படட இத்ைடகயைாக இருப்பைால்; ரதேர ர ோல் - (சபாரில் உைவிக்கு
வராமசல தூர நின்று பார்த்திருக்கும்) சைவர்கடளப் சபால; க ன்னியில் சு ந்த
லகயர் - ைடலசமல் டக டவத்திருப்பவராகி; க ோன்னுலட ேரிவில் ஆற்ைல் - உனது
கபான்னாலாய கட்டடமந்ை ஆற்றடல; புைம் நின்று கோண்டல் ர ோக்கி -
கவளியிலிருந்து பார்ப்படை நீக்கிவிட்டு; உனக்கு உதவி க ய்ேது என் - உனக்கு
நாங்கள் க ய்யக்கூடிய உைவி யாது?

அனுமன் க ய்ை விண்ணப்பம்

9361. என்று அேன் ஏகலுற்ை கோலையின், அனு ன்

'எந்தோய்!
''புன் கதோழில் கு ங்கு'' எனோது, என் ரதோளின்ர ல்
ஏறிப் புக்கோல்,
நன்று எனக் கருதோ நின்ரைன்; அல்ைது, நோயிரனன்
உன்
பின் தனி நின்ைர ோதும், அடித் கதோழில் பிரிரயன்'
என்ைோன்.

என்று அேன் ஏகலுற்ை கோலையின் - சமற்குறித்ைவாறு இலக்குவன் க ால்லி

வானர ச டனடய சநாக்கிப் சபாகத் கைாடங்கிய சபாது; அனு ன் - அனுமன்
(இராமடன சநாக்கி) எந்ைாய் - எம் கபருமாசன! புன் கதோழில் கு ங்கு எனோது - அற்பச்
க யல் திறம் ககாண்ட குரங்குைாசன என்று புறக்கணிக்காமல்; என் ரதோளின் ர ல்
ஏறிப் புக்கோல் - என் சைாளின் மீது ஏறிப் சபார்க்களம் புகுந்ைால்; நன்று எனக் கருதோ
நின்ரைன் - நல்லது என்று நிடனக்கின்சறன்; அல்ைது - அவ்வாறு க ய்யாவிடினும்;
நோயிரனன் உன் பின் - அடியசனன் உனக்குப் பின்புறமாக; தனி நின்ைர ோதும் -
ைனியாக நின்றாலும்; அடித் கதோழில் பிரிரயன் - திருவடிக்குரிய பணி
க ய்வதிலிருந்து பிரியாைவன் ஆசவன்; என்றான்.
 அனுமன் உட்பட யாவரும் இலக்குவன் பின்
க ல்லுமாறு
இராமன் பணித்ைல்

9362. 'ஐய! நிற்கு இயைோது உண்ரடோ? இ ோேணன்

அயரை ேந்துற்று
எய்யும் வில் க த்து வீ ன் இைக்குேன் தன்ரனோடு
ஏற்ைோல்
க ோய் அ ர்க் களத்தின் உன்லனத் துலண
க ைோன்என்னின், முன் !
க ய்யும் ோ கேற்றி உண்ரடோ? ர லனயும்
சிலதயும் அன்ரை!

ஐய! நிற்கு இயைோது உண்ரடோ - உன்னால் க ய்ய முடியாைது என ஏைாவது

உண்டா?; இ ோேணன் அயரை ேந்துற்று - இராவணன் வானர ச டனயின் பக்கம்
வந்து ச ர்ந்து; எய்யும் வில் க த்து வீ ன் இைக்குேன் தன்ரனோடு - அம்புகடள
எய்கின்ற வில் ஏந்திய இலக்குவடன; ஏற்ைோல் - எதிர்த்து நின்றால்; க ோய் அ ர்க்
களத்தின் - க றிந்ை அந்ைப் சபார்க்களத்தில்; உன்லனத் துலண எனப்க ைோன்
என்னில் - உன்டனத் ைனக்கு துடணயாகப் கபறாமற் சபானால்; முன் - வலிடம
மிக்கவசன; க ய்யும் ோ கேற்றி உண்ரடோ - இலக்குவன் விடளக்கக் கூடிய கபரிய
கவற்றி உண்சடா; ர லனயும் சிலதயும் அன்ரை - சமலும், வானரப் படடயும்
சிடைந்து சபாகுமன்சறா?

9363. 'ஏல க் ககோண்டு அல ந்த குஞ்சி இந்தி சித்து

என் ோன் தன்
ர ோல க் ககோண்டு இருந்த முன்நோள், இலளயேன்
தன்லனப் ர ோக்கிற்று
ஆல க் ககோண்டு? உன்னோல் அன்ரை, கேன்ைது
அங்கு அேலன? இன்னும்
வீ ர்க்கும் வீ ! நின்லனப் பிரிகைன், கேல்லும்
என்ர ன்.
ஏல க் ககோண்டு அல ந்த குஞ்சி இந்தி சித்து என் ோன் தன் - அழசகாடு
கூடியடமந்ை குடுமிடய உடடய இந்திரசித்து என்பவனுடடய; ர ோல க் ககோண்டு
இருந்த முன்நோள் - சபாரிடன சமற்ககாண்ட முன் நாளில்; இலளயேன் தன்லனப்
ர ோக்கிற்று - இலக்குவடன அனுப்பியது; ஆல க் ககோண்டு - யாடர
முன்னிட்டுக் ககாண்டு சபாருக்கு அனுப்பியது? அங்கு அேலன கேன்ைது உன்னோல்
அன்ரை - அவடன கவற்றி ககாண்டது உன்னால்ைான் அல்லவா? வீ ர்க்கு வீ ! -
வீரர்களுக்ககல்லாம் வீரசன! நின்லனப் பிரிகைன் - உன்டன விட்டுப்
பிரியாைவனாயின்; கேல்லும் என்ர ன் - (இலக்குவன் இனியும்) கவல்வான் என்று
உறுதியாகச் க ால்சவன்.

9364. 'ர லனலயக் கோத்து, என் பின்ரன திரு நகர் தீர்ந்து

ர ோந்த
யோலனலயக் கோத்து, ற்லை இலைேலனக் கோத்து,
எண் தீர்ந்த
ேோலன இத் தைத்திரனோடும் லைகயோடும் ேளர்த்தி'
என்ைோன்;
ஏலன ற்று உல க்கைோதோன், இளேல்பின் எழுந்து
க ன்ைோன்.

ர லனலயக் கோத்து - வானரப் படடடயப் பாதுகாத்து; திருநகர் தீர்ந்த -

அசயாத்தியாகிய க ல்வ நகடர விடுத்து; என் பின்ரன ர ோந்த - என்டனத் கைாடர்ந்து
(காட்டுக்கு) வந்ை; யோலனலயக் கோத்து - களிறு சபால்வானாகிய இலக்குவடனப்
பாதுகாத்து; எண் தீர்ந்த ேோலன - மன எண்ணத்தின் எல்டலடயக் கடந்ை
விண்ணுலகத்டை; இத் தைத்திரனோடும் - இந்ை நிலவுலகத்சைாடும்; லைகயோடும் -
சவை கநறிசயாடும்; ேளர்த்தி என்ைோன் - வளர்ப்பாயாக என்று இராமபிரான்
கூறினான்; ஏலன ற்று உல க்கிைோதோன் - இராமன் க ான்னைற்கு மறு மாற்றமாக
சவறு ஒன்றும் க ால்லமாட்டாைவனாகிய அனுமன்; எழுந்து இளேல் பின் க ன்ைோன்
- புறப்பட்டு இலக்குவன் பின்னால் சபாகலானான்.

9365. 'வீடண! நீயும் ற்று உன் தம்பிகயோடு ஏகி, கேம்ல

கூடினர் க ய்யும் ோயம் கதரிந்தலன கூறி, ககோற்ைம்
நீடுறு தோலன தன்லனத் தோங்கிலன,
நில்ைோய்என்னின்
ரகடு உளது ஆகும்' என்ைோன்; அேன் அது
ரகட் தோனோன். வீடண - விபீஷணா! நீயும் உன் தம்பிரயோடு
ஏகி - நீயும் உன் ைம்பியுடன் க ன்று; கேம்ல கூடினர் - ககாடுடமயால் மிக்க
அரக்கர்கள்; க ய்யும் ோயம் கதரிந்தலன கூறி - க ய்கின்ற மாயங்கடள ஆராய்ந்து
க ால்லி; ககோற்ைம் நீடு உறு தோலன தன்லன - கவற்றி நிடல கபறுகின்ற (நம்)
ச டனடய; தோங்கிலன நில்ைோய் என்னின் - ைாங்கி நிற்க மாட்டாகயன்றால்; ரகடு
உளது ஆகும் - ககடுைல் உண்டாகும்; என்ைோன் - என இராமன் கூறினான்; அேன் அது
ரகட் தோனோன் - வீடணன் அடைக்சகட்டு நடந்ைான்.
9366. சூரியன் ர யும், க ல்ேன் க ோற்ைரத எண்ணும்
க ோல்ைன்;
ஆரியன் பின்பு ர ோனோன்; அலனேரும்,' அதுரே
நல்ை
கோரியம்' என்னக் ககோண்டோர்; கடற் லட கோத்து
நின்ைோர்,
வீரியன் பின்னர்ச் க ய்த க யல் எைோம்
விரிக்கலுற்ைோம்:

சூரியன் ர யும் - அனுமனுக்கும் வீடணனுக்கும் இராமன் இட்ட கட்டடள

சகட்டு நின்ற சுக்கிரீவனும்; க ல்ேன் க ோற்ைரத எண்ணும் க ோல்ைன் -
இராமபிரான் என்ன க ான்னாசனா அைடனசய நிடனக்கின்ற ைன்டம உடடயவன்
ஆைலால்; ஆரியன் பின்பு ர ோனோன் - (இராமன் வாயால் க ால்லுமுன்சப)
இலக்குவன் பின் சபானான்; அலனேரும் அதுரே நல்ை கோரியம் என்னக் ககோண்டோர் -
அவன் க ய்டகடயப் பார்த்ை எல்லாரும் அதுசவ நல்ல க யல் என முடிவு
கட்டினவராய்; கடற் லட கோத்து நின்ைோர் - கடல்சபால் பரந்ை வானரப் படடடயக்
காத்து நின்றார்கள் (எனசவ யாவரும் சபாய்விட இராமன் ைனிசய மூல பலத்டை
எதிர்க்க நின்றான்.); வீரியன் பின்னர்ச் க ய்த க யல் எைோம் விரிக்கலுற்ைோம் -
வீரனாகிய இராமன் அைன்சமல் க ய்ை க யல்கடளகயல்லாம்
விரித்துடரக்கலாசனாம்.

இராமபிரான் சபார் கைாடங்க முடனைல்

9367. வில்லிலனத் கதோழுது, ேோங்கி, ஏற்றினோன்; வில்

நோண் ர ருக்
கல் எனச் சிைந்தரதனும், கருலண அம் கடரை
அன்ன
எல் ஒளி ோர்பில் தீ ோக் கே ம் இட்டு, இலழயோ
ரேதச்
க ோல் எனத் கதோலையோ ேோளித் தூணியும்
புைத்துத் தூக்கி.

ர ருக்கல் எனச் சிைந்தரதனும் - இராமபிரானின் மார்பு சமரு மடலசபால்

திண்டமயால் சிறந்ைசையாயினும்; கருலண அம் கடரை அன்ன - கருடணயாகிய
கடலிடனசய சபான்றதும்; எல் ஒளி ோர்பில் - விளங்குகின்ற ஒளி கபாருந்தியதும்
ஆகிய மார்பில்; தீ ோக் கே ம் இட்டு - அழியாை கவ ம் அணிந்து; இலழயோ ரேதச்
க ோல் எனத் கதோலையோ - எவராலும் க ய்யப்படாை சவை மந்திரம் சபால் என்றும்
வற்றாை; ேோளித் தூணியும் புைத்துத் தூக்கி - அம்பறாத் தூணிடயயும் முதுகிசல
கைாங்க விட்டு; வில்லிலனத் கதோழுது ேோங்கி - வில்டல வணங்கி வடளத்து; வில்
நோண் ஏற்றினோன் - அந்ை வில்லிசல (இராமன்) நாண் ஏற்றினான்.

9368. ஓ லன நூற்றின் ேட்டம் இலடவிடோது உலைந்த

ர லனத்
தூசி ேந்து அண்ணல்தன்லனப் ர ோக்கு அை
ேலளந்து சுற்றி
வீசின லடயும் அம்பும் மிலடதலும், விண்ரணோர்
ஆக்லக
கூசின, க ோடியோல்; எங்கும் குமிழ்த்தன, விரயோ
கூடம்.

நூற்றின் ர லன ேட்டம் - நூறு சயா டன தூரப் பரப்பில் வட்டமாக;

இலடவிடோது உலைந்த ர லனத் தூசி ேந்து - ற்றும் இடடகவளியில்லாமல்
ைங்கிய அரக்கர் படடயின் முன்னணிப் படடயானது புறப்பட்டு; ர ோக்கு அை
அண்ணல் தன்லன ேலளத்துச் சுற்றி - ைப்ப முடியாமல் இராமபிராடன வடளத்துச்
சூழ்ந்துககாண்டு; வீசின லடயும் அம்பும் மிலடதலும் - வீசிய படடக்கலங்களும்
அம்பும் க றிந்ைடமயால்; விண்ரணோர் யோக்லக கூசின - சைவர்கள் உடல்கள் கூசின;
க ோடியோல் - (சபார்க்களத்து சமாதுைலால் எழுந்ை) தூசுகளால்; விரயோ கூடம் -
ஆகாயமாகிய கூடம்; எங்கும் குமிழ்த்தன - எவ்விடத்தும் சிலிர்ப்பு அடடந்ைன.

9269. 'கண்ணரன! எளிரயம் இட்ட கே ர ! கடரை

அன்ன
ேண்ணரன! அைத்தின் ேோழ்ரே! லையேர் ேலிரய!
ோைோது
ஒண்ணுர , நீ அைோது, ஓர் ஒருேர்க்கு இப்
லடர ல் ஊன்ை?
எண்ணர முடித்தி!' என்னோ, ஏத்தினர், இல ரயோர்
எல்ைோம்.

இல ரயோர் எல்ைோம் - சைவர்கள் எல்சலாரும்; கண்ணசன - எமக்குக்

கண்ணானவசன! எளிரயம் இட்ட கே ர - எளியவர்களாகிய எங்களுக்குப்
பாதுகாவலாக இடப்பட்ட கவ சம; கடரை அன்ன ேண்ணரன - கடல்சபால் (நீல)
நிறம் உடடயவசன; அைத்தின் ேோழ்ரே - ைருமத்திற்கு வாழ்வாய் இருப்பவசன;
லையேர் ேலிரய - சவதியர்க்கு வலிடமயானவசன; நீ அைோது - உன்டனத் ைவிர;
இப் லடர ல் ஊன்ை - இந்ை அரக்கர் படடடய எதிர்த்து நிற்க; ஓர் ஒருேர்க்கு
ோைோது ஒண்ணுர - சவறு ஒருவருக்கு மாறாமல் முடியுமா? எண்ணர முடித்தி -
உன் அவைார எண்ணத்டை முடிப்பாயாக; என்னோ ஏத்தினர் - என்று
இராமபிராடனத் துதித்ைனர்.
9370. முனிேர முதல்ேர் ஆய அைத் துலை முற்றிரனோர்கள்
தனில யும், அ க்கர் தோலனப் க ருல யும்,
தரிக்கைோதோர்,
னி ேரு கண்ணர், விம்மிப் லதக்கின்ை கநஞ் ர்,
' ோேத்து
அலனேரும் ரதோற்க! அண்ணல் கேல்க!' என்று
ஆசி க ோன்னோர்.

முனிேர முதல்ேர் ஆய அைத்துலை முற்றிரனோர்கள் - முனிவர்கள் முைலிசயாராகிய

அறகநறியில் நிரம்பியவர்கள்; தனில யும் - (இராமபிரானது) ைனிடமடயயும்;
அ க்கர் தோலனப் க ருல யும் - இராக்கைர்களின் ச டனப் கபருக்கத்டையும்;
தரிக்கைோதோர் - கபாறுக்க இயலாைவர்களாய்; னிேரு கண்ணர் - நீர் க ாரியும்
கண்ணினராயும்; விம்மிப் லதக்கின்ை கநஞ்சினர் - விம்மலுற்று நடுங்குகின்ற
கநஞ்சினராயும்; ோேத்து அலனேரும் ரதோற்க - பாவத்தின் ார்பிலுள்ள (அரக்கர்)
எல்லாரும் சைாற்றிடுக; அண்ணல் கேல்க - ைடலவராகிய இராமபிராசன கவல்க;
என்று ஆசி க ோன்னோர் - என வாழ்த்தினார்கள்.

அரக்கர் வியப்பு

எழுசீர் ஆசிரியச் ந்த விருத்தம்

9371. இரிந்து ர லன சிந்தி, யோரும் இன்றி ஏக, நின்று,

நம்
விரிந்த ர லன கண்டு, யோதும் அஞ் ல் இன்றி,
கேஞ் ம்
கதரிந்த ர ேகம் திைம் ல் இன்றி நின்ை
க ய்லகயோன்
புரிந்து தன்ல கேன்றி ர லும் நன்று! ோலி
க ோய்க்குர ோ?

இரிந்து சிந்தி - ஓடிச் சிைறி; யோரும் இன்றிச் ர லன ஏக - சபார்க்களத்திசல

எவரும் எஞ்சி நிற்காமல் வானர ச டன முழுவதும் சபாய்விட; நின்று -
உறுதியாகப் சபார்க்களத்திசல நிடலத்து நின்று; விரிந்த நம் ர லன கண்டு யோதும்
அஞ் ல் இன்றி - பரந்துள்ள நம் அரக்கர் ச டனடயக் கண்டு சிறிதும் பயம்
இல்லாமல்; கேஞ் ம் கதரிந்த ர ேகம் திைம் ல் இன்றி - படகவடர
அழித்ைலில் ககாடிய கடணகடளத் சைர்ந்கைடுத்து எய்யும் வீரர்க்குரிய
கநறியிலிருந்து பிறழாமல்; நின்ை க ய்லகயோன் - சபாரிசல உறுதியாக நிற்கும்
வீரச் க ய்டக உடடய இந்ை இராமன்; புரிந்த தன்ல கேன்றி - சபார்
விரும்பும் ைன்டமயால் கபறும் கவற்றி; ர லும் நன்று - சமன்சமலும்
சிறப்புடடயசை யாகும்; ோலி க ோய்க்குர ோ - மாலியவான் க ான்னது
கபாய்யாகுமா (ஆகாது என்று அரக்கர் வியந்ைனர்).

9372. பு ங்கள் எய்த புங்கேற்கும் உண்டு ரதர்;

க ோருந்தினோர்
ந்த ரதேர்; ோயன் நம்ல ரேர் அறுத்த ண்லட
நோள், வில ந்து புள்ளின்மீது
விண்ணுரளோர்கரளோடு
ர வினோன்;
க ந்திைன், தனித்து ஒருத்தன் ரநரும், ேந்து,
கோலினோன்.

பு ங்கள் எய்த புங்கேற்கும் ரதர் உண்டு - முப்புரங்கடள எய்ை சமலானவனாகிய

சிவனுக்கும் சைர் இருந்ைது; ந்த ரதேர் க ோருந்தினோர் - கபருகிய
சைவர்களும் (வாகனங்கடளப்) கபாருத்தியவர்கசள; ண்லட நோள் நம்ல ரேர்
அறுத்த ோயன் - முன்னாளில் நம் குலத்டை சவசராடு அழித்ை திருமால்;
விண்ணுரளோர்கரளோடு - சைவர்கசளாடு; புள்ளின் மீது வில ந்து ர வினோன் -
வாகனமாகிய (கருடப்) பறடவசயாடு சவகமாக வந்ைான்; தனித்து ஒருத்தன் -
(அவர்ககளல்லாம் அப்படி வாகனங்கசளாடு வர) இந்ைத் ைனி ஒருவன்; க ந்திைன் -
ஒளியாைவனாய்; கோலினோன் ேந்து ரநரும் - காலால் நடந்து வந்து எதிர் நிற்கிறான்;

9373. 'ரதரும், ோவும், யோலனரயோடு சீயம், யோளி, ஆதியோ

ர ரு ோனும் க ய்யர் நின்ை ரேலை ஏழின் ர ைேோ;
''ேோரும், ேோரும்'' என்று அலழக்கும் ோனுடற்கு, இம்
ண்ணிலடப்
ர ரு ோறும் நம்முலழப் பிலழக்கு ோறும் எங்ஙரன?'

ரதரும் ோவும் யோலனரயோடு சீயம் யோளி ஆதியோ - சைர், குதிடர, யாடனகசளாடு

சிங்கங்கள் யாளி முைலானடவயும்; ர ரு ோனும் க ய்யர் - சமரு மடல சபான்ற
கபரிய உடல் ககாண்டவர்களுமாய்; ஏழின் ரேலை ர ைேோ நின்ை - ஏழு
கடல்களுக்கும் அதிகமான பரப்சபாடு அடமப்சபாடு (படடகள் கபருகி) நின்றன;
(எனினும்) ேோரும் ேோரும் என்று அலழக்கும் ோனுடற்கு - சபார் க ய்ய
வாருங்கள் என்று அடழக்கும் மனிைனுக்கு எதிராக; இம் ண்ணிலடப் ர ரு ோறும்
- (சபார் க ய்து) இந்ை உலகத்திசல ைப்பிப் சபாகும் வடகயும்; நம் முலழப்
பிலழக்கு ோறும் - நம்மிடடசய உள்ளவர்கள் உயிர் ைப்பிப் பிடழக்கும் வடகயும்;
எங்ஙரன - எப்படி?

இராமபிரான் வில் நாண் கைறித்ைல்;

அரக்கரிடடசய தீய
நிமித்ைம் சைான்றுைல்

9374. என்று க ன்று, அடர்த்து இல த்து, ஓர் சீய ஏறு

அடர்ந்தலதக்
குன்று ேந்து சூழ் ேலளந்தர ோல், கதோடர்ந்து
கூடலும்,
'நன்று இது!' என்று, ஞோைம் ஏழும் நோகம் ஏழும்
ோனும் தன்
கேன்றி வில்லை ரேத நோதன் நோண் எறிந்த
ரேலைேோய்.

என்று க ன்று - சமற்கூறியபடி அரக்கர்கள் சமசல க ன்று; இல த்து அடர்த்து -

ஆரவாரம் க ய்து ைாக்க முடனந்து; ஓர் சீய ஏறு அடர்ந்தலத - ஓர் ஆண்சிங்கம்
ைாக்க வந்ைடை; குன்று சூழ் ேலளந்தர ோல் - மடலகள் சூழ்ந்து
வடளத்துக்ககாண்டது சபால்; கதோடர்ந்து கூடலும் - அரக்கர் ச டன சமன்சமல்
கூடியதும்; ரேதநோதன் - மடறகளின் ைடலவனாகிய இராமபிரான்; ஞோைம் ஏழும்
நோகம் ஏழும் ோனும் தன் கேன்றி வில்லை - ஏழு உலகங்கடளயும் ஏழு
மடலகடளயும் ஒத்ைைாகியதும் கவற்றிக்சக உரியதுமான ைன் சகாைண்டம் என்ற
வில்லினது; நோண் எறிந்த ரேலைேோய் - கயிற்றிடன இறுக்கித் கைறித்ைசபாது
(கைாடரும்)

9375. கதம் புைர்ந்த, சிந்லத ேந்த, கோேல் யோலன;

ோகைோடு
தம் புைர்ந்த; நின்ை வீ ர் ேோய் புைர்ந்த; ோ எைோம்
தம் புைர்ந்த; ரேகம் ஆக, ேோள் அ க்கர் ண்பு
ோல்
விதம் புைர்ந்தது; என்னின், கேன்ை கேன்றி க ோல்ை
ரேணுர ோ?

கோேல் யோலன சிந்லத ேந்த கதம் புைர்ந்த - காவலாக வந்ை அரக்கர் ச டன

யாடனகளின் மனத்தில் எழுந்ை சகாபம் உலரப் கபற்றன; ோகைோடு தம் புைர்ந்த -
மைத்சைாடு மை நீரும் உலர்ந்ைன; நின்ை வீ ர் ேோய் புைர்ந்த - ஓடிவிடாமல்
நின்ற அரக்க வீரர்களின் வாய்கள் உலர்ந்ைன; ோ எைோம் தம் புைர்ந்த -
குதிடரககளல்லாம் ைங்கள் சவகம் இழந்ைன; ேோள் அ க்கர் ண்பு ோல்
வீதம் ரேக ோகப் புைர்ந்தது - வாள் ஏந்திய அரக்கர்களின் வீரப் பண்பு மிக்க
சபார்சவகம் விடரவாகக் குடறந்ைது; என்னின் - என்றால்; கேன்ை கேற்றி க ோல்ை
ரேணுர ோ - இராமபிரான் கவன்ற கவற்றியின் சிறப்டபத் ைனிசய
க ால்லசவண்டுமா? (சவண்டியதில்டல).

9376. கேறித்து இரிந்த ேோசிரயோடு, சீய ோவும் மீளியும்,

க றித்து அல ந்த சில்லி என்னும் ஆழி கூடு ரதர்
எைோம்
முறித்து எழுந்த முற்லக யோலன வீசும் மூசு ோகல ப்
பிறித்து இரிந்து சிந்த, ேந்து ஓர் ஆகுைம் பிைந்ததோல்

கேறித்து இரிந்த ேோசிரயோடு - அஞ்சி மருண்டு ஓடிய குதிடரகசளாடு; சீய

ோவும் - சிங்கமாகிய விலங்குகளும்; மீளியும் - சபய்களும்; க றித்து அல ந்த
சில்லி என்னும் ஆழி கூடு ரதக ைோம் - நன்கு க றிவுற அடமக்கப்பட்ட சில்லி
என்னும் க்கரங்கள் ச ர்ந்ை சைர்கடளகயல்லாம்; முறித்து எழுந்த - முறித்து
முன்சனறி ஓடின; முற்லக யோலன - முன்சன (கைாங்கும்) துதிக்டகயுடடய
யாடனகள்; வீசும் மூசு ோகல - (அங்கு ம்) வீசி கநருங்குகின்ற பாகர்கடள; பிறித்து
இரிந்து சிந்த - பிரித்து ஓடிச் சிைறும்படியாக; ஓர் ஆகுைம் ேந்து பிைந்தது - ஒரு துயரம்
வந்து சைான்றியது.

ஆல் - அட .

9377. 'இந் நிமித்தம் இப் லடக்கு இடம் துடித்து அடுத்தது

ஓர்
துன்னிமித்தம்' என்று ககோண்டு, ேோனுரளோர்கள்
துள்ளினோர்;
அந் நிமித்தம் உற்ை ர ோது, அ க்கர் கண் அ ங்க,
ர ல்
மின் நிமிர்த்தது அன்ன ேோளி ரேதநோதன் வீசினோன்.

இந் நிமித்தம் - இப்சபாது ஏற்பட்டுள்ள இந்ை உற்பாைங்கள்; இப் லடக்கு -

இந்ை அரக்கர் ச டனக்கு; இடம் துடித்து அடுத்தது ஓர் துன்னிமித்தம் - இடப் புறம்
துடித்து, அைன் பின் கைாடர்ந்து வந்ை தீய நிமித்ைமாகும்; என்று ககோண்டு - என்று
கருதி; ேோனுரளோர்கள் துள்ளினோர் - விண்ணுலகத்துத் சைவர்கள் மகிழ்ச்சியால்
துள்ளினார்கள்; அந்நிமித்தம் உற்ைர ோது - அந்ைத் தீய குனம் உண்டான சபாது;
அ க்கர் கண் அ ங்க - அரக்கர்கள் கண் கலங்கும்படி; ரேத நோதன் - சவைங்களுக்குத்
ைடலவனாகிய இராமன்; ர ல்மின் நிமிர்த்தது அன்ன - விண்ணில் சைான்றும்
மின்னடல நிமிர்த்தி அடமத்ைது சபான்ற; ேோளி வீசினோன் - அம்புகடள எய்ைான்.

9378. ஆளி ர லும், ஆளின் ர லும், ஆலன ர லும்,

ஆடல் ோ
மீளி ர லும், வீ ர் ர லும், வீ ர் ரதரின் ர லும்,
கேவ்
ேோளி ர லும், வில்லின் ர லும், ண்ணின்ர ல்
ேளர்ந்த ோத்
தூளி ர லும் ஏை ஏை, வீ ன் ேோளி தூவினோன்.

ஆளி ர லும் - அரக்கர் படடயில் வந்ை சிங்கங்களின் மீதும்; ஆளின் ர லும் -

காலாட்படட வீரர்கள் மீதும்; ஆடன சமலும் - யாடனகள் மீதும்; ஆடல் ோ ர லும் -
ஆடுகின்ற குதிடரகள் மீதும்; மீளி ர லும் - சபய்கள் மீதும்; வீ ர் ர லும் -
வீரர்கள் சமலும்; வீ ர் ரதரின் ர லும் - வீரர்கள் க லுத்தி வந்ை சைரின்
சமலும்; கேவ் ேோளி ர லும் - அரக்கர் ஏவிய ககாடிய அம்புகளின் மீதும்;
வில்லின் ர லும் - அந்ை அம்புகடள எய்ை விற்களின் சமலும்; ண்ணின் ர ல்
ேளர்ந்த ோத்தூளி - சபார்க்கள நிலத்தில் சமலும் சமலும் கபருகிய கபருந்
தூசிப்படலம்; ர லும் ஏை ஏை - சமன்சமல் ஏறிப் கபருகும்படியாக; வீ ன் -
இராமபிரான்; ேோளி தூவினோன் - அம்புகடள (எங்ககங்கும்) சிைறினான்.

9379. லை விழுந்தேோ விழுந்த, ோன யோலன; ள்ளர்

க ந்
தலை விழுந்தேோ விழுந்த, தோய ேோசி; தோள் அறும்
சிலை விழுந்தேோ விழுந்த, திண் தோலக; திங்களின்
கலை விழுந்தேோ விழுந்த, கேள் எயிற்ை கோடு
எைோம்.
ோன யோலன - கபருடம மிக்க யாடனகள்; லை விழுந்த ேோ விழுந்த - மடலகள்
விழுந்ைதுசபால விழுந்ைன; தோய ேோசி - ைாவிச் க ல்லும் குதிடரகள்; ள்ளர்
க ந்தலை விழுந்தேோ விழுந்த - அரக்க வீரர்களின் சிவந்ை (குடுமியுடடய) ைடலகள்
விழுந்ைதுசபால விழுந்ைன; திண் தோலக - வலிய ககாடிகள்; தோள் அறும் சிலை
விழுந்த ேோ விழுந்த - அடிப்பகுதி அறுபட்ட விற்கள் விழுந்ைதுசபால் விழுந்ைன;
கேள் எயிற்ை கோடு எைோம் - யாடனத் ைந்ைங்களும் அரக்கர்களின் சகாடரப்
பற்களும் ஆகிய கைாகுதிகள்; திங்களின் கலை விழுந்தேோ விழுந்த - ந்திர கடலகள்
விழுந்ைது சபால் விழுந்ைன.
9380. ேோலட நோலு ோலும் வீ , ோக ர க ோலை கேங்
ரகோலட ோரி ர ோை ேோளி கூட, ஓலட யோலனயும்
ஆடல் ோவும், வீ ர் ரதரும், ஆளும், ோள்ேது
ஆனேோல்,
ோடு ர ரு ோறு கண்டு, கண் க ல் ண்பும்
இல்லையோல்.

ேோலட நோலு ோலும் வீ - வாடடக் காற்று நான்கு பக்கங்களிலும் வீ ; ோக

ர க ோலை - வானத்திலுள்ள சமகக் கூட்டங்கள்; கேங்ரகோலட ோரி ர ோை -
ககாடிய சகாடடக் காலத்து மடழ சபால; ேோளி கூட - இராமபிரான் விடுக்கும்
கடணகள் மிகுதியாகப் கபருகுவைால்; ஓலட யோலனயும் - முகபடாம் அணிந்ை
யாடனகளும்; ஆடல் ோவும் - கவற்றி ைரும் குதிடரகளும்; வீ ர் ரதரும் - வீரர்கள்
க லுத்துகின்ற சைர்களும்; ஆளும் - காலாட்படட வீரர்களும்; ோள்ேது ஆனேோல்
- இறந்து பட்டன(ர்); ோடு ர ரு ோறு கண்டு - எல்லாப் பக்கங்களிலும் (குருதி
கவள்ளம்) கபருகி ஓடுகின்றடைக் கண்டு; கண் க ல் ண்பும் இல்லை - கண்ணின்
பார்டவ க ல்கின்ற பண்பும் இல்டல.

ஆல் : அட

9381. விழித்த கண்கள், லககள், விற்கள், ரேல்கள்,

ேோள்கள், விண்ணினுள்
கதழித்த ேோய்கள், க ல்ைலுற்ை தோள்கள், ரதோள்கள்
க ல்லிலனப்
ழித்த ேோளி சிந்த, நின்று ட்ட அன்றி, விட்ட
ரகோல்
கழித்த ஆயுதங்கள் ஒன்று க ய்தது இல்லை
கண்டரத .

க ல்லிலனப் ழித்த ேோளி சிந்த - சமகத்டைப் பழித்ைது சபால இராமபிரான்

அம்புகடளப் கபாழிந்திட; விழித்த கண்கள் - அரக்கரின் திறந்ை கண்களும்,
டககளும்; விற்கள், ரேல்கள், ேோள்கள் - வில், சவல், வாள் முைலியடவகளும்;
விண்ணினுள் கதழித்த ேோய்கள் - ஆகாயத்தில் பரவும்படி உரப்பிய வாய்களும்;
க ல்ைலுற்ை தோள்கள் - சபார்க்களத்டை விட்டுப் சபாய் நடக்கும் கால்களும்;
ரதோள்கள் - சைாள்களும்; நின்று ட்ட அன்றி - நின்ற நின்ற இடங்களிசலசய
அழிந்ைனசவ ைவிர; விட்ட ரகோல் - அரக்கர்கள் இராமடன சநாக்கிச் க லுத்திய
அம்புகசளா; அழித்த ஆயுதங்கள் - க லுத்திய (மற்றுள்ள) ஆயுைங்கசளா; ஒன்று
க ய்தது கண்டதில்லை - இராமபிரானுக்கு ஒரு ககடுைடலயும் க ய்யக்
கண்டதில்டல.
9382. கதோடுத்த ேோளிரயோடு வில் துணிந்து வீழும், முன்
துணிந்து
எடுத்த ேோள்கரளோடு ரதோள்கள் இற்று வீழும்; ற்று
உடன்
கடுத்த தோள்கள் கண்டம் ஆகும்; எங்ஙரன, கைந்து
ரநர்
தடுத்து வீ ர்தோமும் ஒன்று க ய்யு ோ, ைத்தினோல்?

கதோடுத்த ேோளிரயோடு வில் துணிந்து முன் விழும் - நாணிசல இடணக்கப்பட்ட

அம்சபாடு விற்கள் கடண விடுபடுமுன் துண்டுபட்டு விழும்; துணிந்து எடுத்த
ேோள்கரளோடு ரதோள்கள் இற்று வீழும் - அரக்க வீரர்கள் துணிவுடன் எடுத்ை
வாள்கசளாடு சைாள்களும் துண்டுபட்டு விழும்; ற்று - சமலும்; கடுத்த தோள்கள்
உடன் கண்டம் ஆகும் - விடரந்து இயங்கும் கால்கள் உடசன துண்டு பட்டு விழும்
(இவ்வாறு இராமபிரான் ஏவும் கடணகள் க யல்படுைலால்); வீ ர் தோமும் -
அரக்க வீரர்கள்; கைந்து ரநர் தடுத்து - எதிர்நின்று (இராமபாணங்கடள) விலக்கி;
ைத்தினோல் - சினத்தினால்; ஒன்று க ய்யு ோ எங்ஙரன - ஏசைனும் ஓர் எதிர்ச்க யல்
க ய்வது எப்படி?

9383. கு ம் துணிந்து, கண் சிலதந்து, ல்ைணம் குலைந்து,

ர ர்
உ ம் துணிந்து, வீழ்ேது அன்றி, ஆவி ஓட
ஒண்ணுர -
ம் துணிந்த ஒன்லை நூறு க ன்று க ன்று
தள்ளைோல்,
ே ம் துணிந்த வீ ர் ர ோரின் முந்த உந்து ேோசிரய?

துணிந்த ஒன்லை - இராமபிரான் ைன் அம்புக்கு இலக்காக முடிவு க ய்ை ஒன்டற;

ம் நூறு - அம்புகள் நூற்றுக்கணக்கில்; க ன்று க ன்று தள்ளைோல் - சமலும்
சமலும் க ன்று விழச் க ய்வைால்; ே ம் துணிந்த வீ ர் - வரங்களின் வலிடமயால்
இராமடனசய எதிர்க்கத் துணிந்ை அரக்க வீரர்கள்; ர ோரின் முந்த உந்து ேோசி -
சபார்முடன சநாக்கி முன்சனறும்படி க லுத்துகின்ற குதிடரகள்; கு ம் துணிந்து -
குளம்புகள் சிடையப் கபற்றும்; கண் சிலதந்து - கண்கள் சிடையப் கபற்றும்;
ல்ைணம் குலைந்து - (குதிடரயின் மீதுள்ள) இருக்டக சிடைவுற்றும்; ர ர் உ ம்
துணிந்து - கபரிய மார்பு சிடைவுற்றும்; வீழ்ேதன்றி - மடிந்து விழுவடைத் ைவிர;
ஆவி ஓட ஒண்ணுர - உயிசராடு ஓட முடியுமா? (முடியாது என்றபடி)

9384. ஊ உன்னின், முன்பு ட்டு உயர்ந்த கேம்

பிணங்களோல்
ர ஒல்ேது அன்று; ர ரின், ஆயி ம் க ருஞ் ம்
 தூ , ஒன்று நூறு கூறு ட்டு உகும்; துயக்கு அைோல்,
ரதர்கள் என்று ேந்த ோவி என்ன க ய்லக
க ய்யுர ?*

ரதர்கள் ஊ உன்னின் - படகயரக்கர்களின் சைர்கள் கமல்லவாவது சபாக

நிடனத்ைால்; முன்பு - அப்படிச் க ல்ல முற்படும் சைர்களின் முன்புறத்தில்; ட்டு
உயர்ந்த கேம் பிணங்களோல் - இறந்து உயரமாகக் குவிந்து கிடக்கின்ற
பிணங்களால்; ர ஒல்ேது அன்று - சபாக முடிவதில்டல (பிணக் குவியல்கசள
ைடட); ர ரின் - ைடடடயயும் மீறி சமசல க ன்றால்; ஆயி ம் க ருஞ் ம் தூ -
இராமபிரான் க லுத்தும் ஆயிரம் கபருங் கடணகள் கபருகுைலால்; ஒன்று நூறு
கூறு ட்டு உகும் - ஒவ்கவான்றும் நூறு துண்டுகளாகி விழும்; துயக்கு அைோல் -
இைனால் மனச்ச ார்சவ அன்றி; ரதர்கள் என்று ேந்த ோவி - சைர்கள் எனச்
க ால்லப்பட்ட பாவிகள்; என்ன க ய்லக க ய்யுர - என்னத்டைத்ைான்
க ய்துவிடும்! (மனங் கலங்குவைன்றிச் க ய்யத்ைக்கது ஒன்றுமில்டல).
சைர்கடளப் பாவிகள் என்றைற்சகற்ப அவற்றுக்கு மனச் ச ார்வு உண்கடன்றும்
கற்பித்ைார், கவிஞர். அழுக்காறு என ஒரு பாவி (குறள் 168) இன்டம என ஒரு பாவி
(குறள் (1042) என்றது சபான்ற ஆட்சி இது.

9385. எட்டு ேன் தில க்கண் நின்ை யோவும், ேல்ை

யோேரும்
கிட்டின், உய்ந்து ர ோகிைோர்கள் என்ன நின்ை,
ரகள்வியோல்;
முட்டும் கேங் கண் ோன யோலன, அம்பு உ ோய,
முன்னர ,
ட்டு ேந்தர ோல் விழுந்த; என்ன தன்ல
ண்ணுர ?*

எட்டு ேன் தில க்கண் நின்ை யோவும் - எட்டுத் திட களிலும் காவலுக்கு
அடமந்ை வலிய யாடனகள் எல்லாமும்; ேல்ை யோேரும் - அவற்டறப் சபால வன்டம
மிக்க யாவரும்; கிட்டின் - சபாரிசல சமாதினால்; உய்ந்து ர ோகிைோர்கள் என்ன -
உயிருடன் பிடழத்துப் சபாக முடியாைவர்கள் ஆவர் என்று க ால்லும்படி;
ரகள்வியோல் நின்ை - புகசழாடு நின்ற அரக்கர் ச டனயின் யாடனகள்; முட்டும்
கேங்கண் ோன யோலன - படகவடரத் ைாக்கும், ககாடிய பார்டவ ககாண்ட மான
உணர்வுடடய (அந்ை) யாடனகள்; அம்பு உ ோய - இராமபிரான் க லுத்திய அம்புகள்
உராய்ந்ை அளவிசலசய; முன்னர ட்டு ேந்த ர ோல் விழுந்த - ஏற்ககனசவ
இறந்து வந்ைடவ சபால விழுந்ைன; என்ன தன்ல ண்ணுர - இராமனுக்கு எதிராக
அடவ என்னைான் பண்ண முடியும்!
9386. ேோவி ககோண்ட புண்டரீகம் அன்ன கண்ணன் ேோளி
ஒன்று
ஏவின், உண்லட நூறு ரகோடி ககோல்லும் என்ன,
எண்ணுேோன்
பூவின் அண்டர் ரகோனும், எண் யங்கும்; அன்ன
ர ோரின் ேந்து
ஆவி ககோண்ட கோைனோர் கடுப்பும் அன்னது
ஆகுர ?

ேோவி ககோண்ட புண்டரீகம் அன்ன கண்ணன் - கபாய்டகயில் உள்ள ைாமடர

சபான்ற கண் ககாண்ட இராமபிரான்; ேோளி ஒன்று ஏவின் - அம்பு ஒன்டறச்
க லுத்தினால்; உண்லட நூறு ரகோடி ககோல்லும் - அப்படி ஏவிய ஓர் அம்பின்
படடவகுப்பு நூறு சகாடி உயிர்கடளக் ககால்லும்; என்ன - என்பைாக;
எண்ணுேோன் - (மாண்ட உயிர்கடளக்) கணக்கிடுசவா னாகிய; பூவின் அண்டர்
ரகோனும் - பூவில் உதித்ைவனும் சைவர் ைடலவனுமாகிய பிரமனும்; எண்
யங்கும் - எண்ணிக்டக கணக்கிடுவதில் திடகப்பான்; அன்ன ர ோரில் ேந்து
- அந்ைப் சபார்க்களத்துக்கு வந்து; ஆவி ககோண்ட கோைனோர் கடுப்பும் - உயிர்கடளக்
கவர்ந்ை யமனுடடய சவகமும்; அன்னது ஆகுர - (இராமபிரான் கடண
க லுத்திய) அந்ை சவகம் ஆகுசமா? (ஆகாது)

9387. ககோடிக் குைங்கள், ரதரின் ர ை, யோலன ர ை,

ரகோலட நோள்
இடிக் குைங்கள் வீழ கேந்த கோடுர ோல்
எரிந்தேோல் -
முடிக் குைங்கள் ரகோடி ரகோடி சிந்த, ரேகம் முற்றுைோ
ேடிக் குைங்கள் ேோளி ஓட ேோயினூடு தீயினோல்!*

ேடி ேோளிக் குைங்கள் - கூர்டமயான அம்பின் கூட்டங்கள்; ேோயினூடு தீயினோல்

ஓட - அந்ை அம்புகளின் முடனயில் எழும் தீசயாடு பாய்ைலால்; முடிக்குைங்கள்
ரகோடி ரகோடி சிந்த - அரக்க வீரர்களின் ைடலகளின் கூட்டம் சகாடிக்கணக்கில்
சிடைவு படவும்; ரேகம் முற்றுைோ - சகாடிக்கணக்கில் ைடலகடள வீழ்த்திய பிறகும்
ைம் சவகம் முடிவு கபறாடமயால்; ரதரின் ர ை யோலன ர ை - சைர்கள் மீதும்
யாடனகள் மீதும் விளங்கியனவாகிய; ககோடிக் குைங்கள் - ககாடிகளின்
கூட்டங்கள்; ரகோலட நோள் - சகாடடக் காலத்தில்; இடிக்குைங்கள் வீழ - இடிக்
கூட்டங்கள் விழுைலால்; கேந்த கோடுர ோல் - எரிந்கைாழியும் காடுசபால்; எரிந்த -
தீப் பற்றி எரிந்ைன.

9388. அற்ை ரேலும் ேோளும் ஆதி ஆயுதங்கள் மீது

எழுந்து
 உற்ை ரேகம் உந்த ஓடி, ஓத ரேலை ஊடுை,
துற்ை கேம்ல லகம்மிக, சுறுக்ககோளச்
சுலேத்ததோல்,
ேற்றி நீர் ேைந்து, மீன் றிந்து, ண் க றிந்தேோல்.

அற்ை - சிடைந்துசபான; ரேலும் ேோளும் ஆதி ஆயுதங்கள் - சவல், வாள் முைலான

ஆயுைங்கள்; மீது எழுந்து - சமல் சநாக்கிப் பாய்ந்து; உற்ை ரேகம் உந்த ஓடி -
மிகுந்ை சவகம் க லுத்துைலால் சமசல க ன்று; ஓத ரேலை ஊடுை - நீர்ப்
கபருக்குடடய கடலிசல ஊடுருவி; துற்ை கேம்ல லகம்மிக - கநருங்கிய
கவப்பம் மிகுைலாலும்; சுறுக்ககோளச் சுலேத்ததோல் - சுறுக்ககனும் ஓட யுடன்
கடல்நீடர உறிஞ்சிச் சுடவத்ைைாலும்; நீர் ேற்றி ேைந்து - கடல் நீர் வற்றி
வறண்டிட; மீன் றிந்து - மீன்கள் மடங்கி; ண் க றிந்த - கடலடி நிலத்திசல
க றிந்து விட்டன.

9389. ர ோர் அரிந்த ன் து ந்த புங்க ேோளி, க ோங்கினோர்

ஊர் எரிந்த நோள் து ந்தது என்ன மின்னி ஓடைோல்,
நீர் எரிந்த ேண்ணர , கநருப்பு எரிந்த, நீள் கநடுந்
ரதர் எரிந்த, வீ ர்தம் சி ம் க ோடிந்து சிந்தரே.

ர ோர் - சபார்க்களத்திசல; அரிந்த ன் - படகவர்கடள அடக்குசவானாகிய

இராமன்; து ந்த - க லுத்திய; புங்க ேோளி - சமலான அம்புகள்; க ோங்கினோர் ஊர்
எரிந்த நோள் - எதிர்த்கைழுந்ை அசுரர்களின் திரிபுரம் எரிந்ை காலத்தில்; து ந்தது என்ன -
(சிவபிரான்) க லுத்திய அம்பு என்னும்படி; மின்னி ஓடைோல் - ஒளி வீசிப்
பாய்வைால்; நீர் எரிந்த ேண்ணர - நீர் பற்றி எரிந்ைது சபாலசவ; கநருப்பு எரிந்த -
கநருப்புப் பற்றி எரிந்ைன; வீ ர் தம் சி ம் - அரக்க வீரர்களின் ைடலகள்; க ோடிந்து
சிந்தரே - கபாடியாகிச் சிைறும்படி; ரதர் எரிந்த - சைர்கள் பற்றி எரிந்ைன.

நீர் எரிைல் என்பது கடல்நீர் வற்றியடைக் குறித்ைது. கநருப்புக்கு கநருப்பாய்

அம்பு கபாசுக்கியது என்படை கநருப்பு எரிந்ை என்றார்.

9390. பிடித்த ேோள்கள் ரேல்கரளோடு, ரதோள்கள் ர ர் அ ோ

எனத்
துடித்த; யோலனமீது இருந்து ர ோர் கதோடங்கு சூ ர்
தம்
டித்த ேோய்ச் க ழுந் தலைக் குைம் பு ண்ட,
ேோனின் மின்
இடித்த ேோயின் இற்ை ோ லைக் குைங்கள்
என்னரே.
 பிடித்த ேோள்கள் ரேல்கரளோடு - டகயில் பிடித்ை வாள்கசளாடும்
சவல்கசளாடும்; ர ர் அ ோ என - கபரிய பாம்புகடளப் சபால; ரதோள்கள்
துடித்த - (அரக்க வீரர்களின்) சைாள்கள் துடித்ைன; யோலனமீது இருந்து - யாடனகள்
சமல் அமர்ந்து; ர ோர் கதோடங்கு சூ ர் தம் - சபார் க ய்யத் கைாடங்கும்
வீரர்களின்; டித்த ேோய்ச் க ழுந் தலைக்குைம் - மடித்ை வாசயாடு கூடிய கபரிய
ைடலத் கைாகுதிகள்; ேோனின் மின் இடித்த ேோயின் - விண்ணிலிருந்து வரும்
மின்னல் ைாக்கிய இடத்தில்; இற்ை - பிளவுற்ற; ோ லைக் குைங்கள் என்ன -
கபரிய மடலக் கூட்டங்கள் சபால; பு ண்ட - புரண்டன.

சபார் முற்றுமளவு வாழார் என்பது சைான்றப் சபார் கைாடங்கு சூரர் என்றார்.

9391. ரகோ ஆளி, சீயம், மீளி, கூளிரயோடு ஞோளியும்,

ர ோ ஆளிரனோடு ரதர்கள் நூறு ரகோடி
க ோன்று ோல் -
நோ ஆளி, ஞோை ஆளி, ஞோன ஆளி, நோந்தகப்
ோ ஆளி, வீ ஆளி, ஏக ேோளி ோயரே.

நோ ஆளி - அன்பினால் ஆள்பவனும்; ஞோை ஆளி - உலகங்கடள ஆள்பவனும்;

ஞோன ஆளி - ஞானத்டை ஆள்பவனும்; நோந்தகப் ோ ஆளி - நாந்ைகம் என்ற
வாளின் பாரத்டை ஆள்பவனும்; வீ ஆளி - வீரத்டை ஆள்பவனுமாகிய
இராமபிரானின்; ஏக ஆளி ோய - ஒசர அம்பு பாய்ந்ைைனால்; ரகோ ஆளி -
பயமூட்டும் யாளிகளும்; சீயம் மீளி கூளிரயோடு ஞோளியும் - சிங்கம், வலிய சபய்கள்
மற்றும் (க ந்) நாயும்; ர ோ ஆளிரனோடு - சபார்க் களத்தில் வந்ை வீரர்கசளாடு;
ரதர்கள் நூறு ரகோடி க ோன்றும் - நூறு சகாடி சைர்கள் அழியும்.

9392. ஆழி க ற்ை ரதர் அழுந்தும்; ஆள் அழுந்தும்;

ஆகளோடும்
சூழி க ற்ை ோ அழுந்தும்; ேோசியும் சுரிக்கு ோல் -
பூழி க ற்ை கேங் களம் குளம் ட, க ோழிந்த ர ர்
ஊழி க ற்ை ஆழி என்ன ர ோரி நீரினுள் அர ோ.

பூழி க ற்ை கேங்களம் - புழுதி பரவிய ககாடிய சபார்க்களத்தில்; குளம் ட -

குளங்கள் உண்டாகும்படியாக; ர ர் ஊழி க ற்ை ஆழி என்ன - கபரிய யுகமுடிவுக்
காலத்துக் கடல்சபால்; க ோழிந்த ர ோரி நீரினுள் - கபாழிந்ை இரத்ைமாகிய
கவள்ளத்தில்; ஆழி க ற்ை ரதர் அழுந்தும் - க்கரங்கசளாடு கூடிய சைர்கள்
அழுந்திப் சபாகும்; ஆள் அழுந்தும் - காலாட்படட வீரர்கள் அழுந்திப் சபாவர்;
ஆகளோடும் - சமசல அமர்ந்து க லுத்தும் பாகசராடு; சூழி க ற்ை ோ அழுந்தும் -
கநற்றிப் பட்டம் அணிந்ை யாடனகள் மூழ்கும்; ேோசியும் சுரிக்கும் - குதிடரகளும்
மூழ்கும்.

அசரா : அட .

9393. அற்று ர ல் எழுந்த ேன் சி ங்கள்தம்ல அண்மி,

ர ல்,
ஒற்றும் என்ன அங்கும் இங்கும் விண்ணுரளோர்
ஒதுங்குேோர்;
'சுற்றும் வீழ் தலைக் குைங்கள் க ோல்லு கல்லின்
ோரிர ோல்
எற்றும்' என்று, ோரின் எங்கும் ேோழுேோர்;
இ ங்குேோர்.

அற்று ர ல் எழுந்த ேன் சி ங்கள் - உடம்பிலிருந்து துண்டு பட்டு சமல்சநாக்கி

எழுந்ை வலிய ைடலகள்; தம்ல அண்மி - ைங்கடள கநருங்கி; ர ல் ஒற்றும் என்ன -
ைங்கள் சமல் ஒட்டும் என்று; விண்ணுரளோர் அங்கும் இங்கும் ஒதுங்குேோர் -
சைவர்கள் அங்கும் இங்குமாக ஒதுங்கிக் ககாண்டார்கள்; சுற்றும் வீழ் தலைக்
குைங்கள் - சுற்றிலும் எங்ககங்கும் விழுகின்ற ைடலகளின் கைாகுதிகள்;
க ோல்லு கல்லின் ோரிர ோல் - சிறப்பாகச் க ால்லப் படுகின்ற கல் மடழ சபால்;
எற்றும் என்று - சமாதித் ைாக்கும் என்று; ோரின் எங்கும் ேோழுேோர் -
மண்ணுலககங்கும் வாழ்கின்றவர்கள்; இ ங்குேோர் - சவைடனப்பட்டார்கள்.

9394. லழத்த ர கம் வீழ்ே என்ன, ேோன ோனம்

ேோலடயின்
சுழித்து ேந்து வீழ்ே என்ன, ண்ணின்மீது
துன்னு ோல் -
அழித்து ஒடுங்கு கோை ோரி அன்ன ேோளி ஒளியோல்
விழித்து எழுந்து, ேோனினூடு க ோய்த்த க ோய்யர்
க ய் எைோம்.

அழித்து ஒடுங்கு கோை ோரி அன்ன - உலகங்கடள கயல்லாம் அழித்து

ஒடுக்குகின்ற ஊழிக்கால மடழசபால; ேோளி ஒளியோல் - இராமபிரான் எய்ை
அம்புகளின் வரிட யால்; விழித்து எழுந்து - கண்கள் திறந்ைபடிசய (விண்ணின்மீது)
எழும்பி; ேோனினுக்கு க ோய்த்த க ோய்யர் க ய் எைோம் - ஆகாயகவளியிசல
கநருங்கிச் க றிந்ை கபாய்யர்களாகிய அரக்கர்களின் உடம்புககளல்லாம்
லழத்த ர கம் வீழ்ே என்ன - மடழநீர் நிரம்பிய சமகங்கள் விழுபடவ சபாலவும்;
ேோலடயின் கழித்து ேந்து - வாடடக் காற்றினால் சுழன்று வந்து; ேோன ோனம் -
ஆகாயத்தில் பறக்கும் விமானங்கள்; வீழ்ே என்ன - விழுபடவ சபாலவும்;
ண்ணின் மீது துன்னும் - நிலத்டை வந்து அடடயும்.
ஆல் - அட . ஓளி - வரிட , மானம் - விமானம்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

அரக்கர் க ய்ை சபார்

9395. கதய்ே கநடும் லடக் கைங்கள் விடுேர் சிைர்;

சுடு கலணகள் சிலையில் ரகோலி,
எய்ேர் சிைர்; எறிேர் சிைர்; எற்றுேர்
சுற்றுேர், லைகள் ைவும் ஏந்தி;
க ய்ேர் சிைர்; 'பிடித்தும்' எனக் கடுத்து உறுேர்;
லடக் கைங்கள் க ைோது, ேோயோல்
லேேர் சிைர்; கதழிப் ர் சிைர்; ேருேர் சிைர்;
திரிேர் சிைர் - ேயேர் ன்ரனோ.

ேயேர் சிைர் கதய்ே கநடும் லடக்கைங்கள் விடுேர் - அரக்க வீரருள் சிலர்

கைய்வ வரங்களால் கபற்ற கபரிய சபார்க்கருவிகடள ஏவுவர்; சிைர் -
அவர்களிசல மற்றும் சிலர்; சிலையில் சுடு கலணகள் ரகோலி எய்ேர் - வில்லில்
கவப்பம் உமிழும் அம்புகடளப் கபாருத்தி எய்வார்கள்; சிைர் எறிேர் - சமலும்
சிலர் கிடடத்ை கருவிகடளக் ககாண்டு எறிவார்கள்; லைகள் ைவும் ஏந்தி
எற்றுேர், சுற்றுேர் - இன்னும் சில அரக்கர் பல மடலகடளக் டகயால் ஏந்தித்
ைாக்குவர், சமலும் டகக்ககாண்ட மடலகடளச் சுழற்றுவர்; சிைர் க ய்ேர் - சவறு
சிலர் (அந்ை மடலகடள) கபாழிவர்; (சிைர்) பிடித்தும் எனக் கடுத்து உறுேர் - மற்றுள்ள
சில அரக்கர்கள் அப்படிப் கபய்யப்பட்ட மடலகடளப் 'பற்றுசவாம்' என விடரவாக
மடல வருமிடத்டை அடடவார்கள்; லடக்கைங்கள் க ைோது சிைர் ேோயோல் லேேர் -
எவ்விை சபார்க் கருவிகளும் கபறாை சிலர் வாயால் திட்டுவார்கள்; சிைர் கதழிப் ர் -
சமலும் சிலர் அைட்டுவார்கள்; ேருேர் சிைர், திரிேர் சிைர் - மற்றும் சிலர் புதிைாகப்
சபார்க்களத்துள் வருவர்; படடக்கலம் கபற்றிடாை சவறு சிலர் சபார்க்களத்தில்
இங்குமங்குமாகத் திரிவார்கள்.

மன், ஓ : அட கள்.

9396. ஆர்ப் ர் ைர்; அடர்ப் ர் ைர்; அடுத்து அடுத்ரத,

 லடக் கைங்கள் அள்ளி அள்ளித்
தூர்ப் ர் ைர்; மூவிலைரேல் து ப் ர் ைர்;
க ப் ர் ைர்; சுடு தீத் ரதோன்ைப்
ோர்ப் ர் ைர்; கநடு ேல லயப் றிப் ர் ைர் -
கரைோலனப் ற்றிச் சுற்றும்
கோர்ப் ருே ர கம் என, ரேக கநடும்
லட அ க்கர் கணிப்பு இைோதோர்.

கணிப்பு இைோதோர் - கணக்கிட முடியாைவராகிய; கரைோலனப் ற்றிச் சுற்றும்

கோர்ப் ருே ர கம் என - சூரியடனச் சூழ்ந்து சுழலும் கார்கால சமகம் சபால; ரேக
கநடும் லட அ க்கர் - சவகமாகச் க ல்லக் கூடிய படடயிலுள்ள அரக்கர்களில்;
ைர் ஆர்ப் ர் - பலர் சபார் முழக்கம் க ய்வார்கள்; ைர் அடர்ப் ர் -
படகஞடர கநருங்கிப் சபார் க ய்வார்கள்; ைர் அடுத்தடுத்ரத லடக்கைங்கள்
அள்ளி அள்ளி - மற்றும் பலர் சபார்க்கருவிகடளத் கைாடர்ந்து எடுத்து; தூர்ப் ர் -
நிரப்புவார்கள்; ைர் மூவிலை ரேல் து ப் ர் - பலர் திரிசூலத்டைச் க லுத்துவார்கள்;
ைர் க ப் ர் - பலர் ஒளிந்து ககாள்வார்கள்; ைர் சுடுதீத் ரதோன்ைப் ோர்ப் ர் - பலர்
ைன் கண்களிசல சுடும் கநருப்புப் புலப்படும்படியாகப் பார்ப்பார்கள்; ைர்
கநடுேல லயப் றிப் ர் - பலர் கபரிய மடலகடளப் கபயர்த்து எடுப்பார்கள்.

இராமபிரான் கவற்றி விளக்கம்

9397. எறிந்தனவும், எய்தனவும், எடுத்தனவும்,

பிடித்தனவும், லடகள் எல்ைோம்
முறிந்தன, கேங் கலணகள் ட; முற்றின
சுற்றின ரதரும், மூரி ோவும்;
கநறிந்தன குஞ்சிகரளோடும் கநடுந் தலைகள்
உருண்டன; ர ர் இருளின் நீங்கி
பிறிந்தனன் கேய்யேன் என்னப்
க யர்ந்தனன் - மீது
உயர்ந்த தடம் க ரிய ரதோளோன்.

எறிந்தனவும், எய்தனவும், எடுத்தனவும், பிடித்தனவும் லடகள் எல்ைோம் - வீசி

எறியப்பட்டடவ, எய்யப் கபற்றடவ, டககளில் பிடிக்கப்பட்டடவ ஆகிய பல்சவறு
சபார்க்கருவிககளல்லாம்; கேங்கலணகள் ட முறிந்தன - இராமபிரானின் ககாடிய
அம்புகள் ைாக்கியைால் ஒடிந்கைாழிந்ைன; சுற்றின ரதரும் - சுழன்று சூழ்ந்ை
சைர்களும்; மூரி ோவும் - வலிய யாடனகளும், குதிடரகளும்; முற்றின - வாழ்வின்
முடிடவப் கபற்றன; கநறிந்தன குஞ்சிகரளோடும் கநடுந்தலைகள் உருண்டன -
க றிந்து வளர்ந்ைனவாகிய ைடலமுடிகசளாடு (அரக்க வீரரின்) கபரிய ைடலகள்
உருண்டன; ர ர் இருளின் நீங்கிப் பிைந்தனன் கேய்யேன் என்ன - க றிவுற்ற
இருடளவிட்டு நீங்கிப் பிற சூரியடனப் சபால; மீது உயர்ந்த தடம் க ரிய ரதோளோன் -
மிக உயர்ந்ைனவும் அகன்றனவும் ஆகிய கபரிய சைாள்கடள உடடய இராமபிரான்;
க யர்ந்தனன் - அரக்கர் கூட்டத்திலிருந்து கவளிசயறினான்.

9398. க ோல் அறுக்கும் ேலி அ க்கர், கதோடு கே ம்

துகள் டுக்கும்; துணிக்கும் யோக்லக;
வில் அறுக்கும்; தலை அறுக்கும்; மிடல் அறுக்கும்;
அடல் அறுக்கும்; ர ல் ர ல் வீசும்
கல் அறுக்கும்; ம் அறுக்கும்; லக அறுக்கும்
க ய்ய ள்ளர் க ைத்ரதோடு
கநல் அறுக்கும் திரு நோடன் கநடுஞ் ம்
என்ைோல், எேர்க்கும் நிற்கைோர ோ?

க ய்ய ள்ளர் - வயல்களில் இறங்கும் உழவர்கள்; க ைத்ரதோடு கநல்

அறுக்கும் - ைாமடரசயாடு கநற்பயிடர அறுவடட க ய்கின்ற; திருநோடன் -
கைய்வத்ைன்டம கபாருந்திய (சகா ல) நாட்டவனாகிய இராமபிரான் ஏவிய; கநடுஞ்
ம் - கநடிய அம்புகள்; க ோல் அறுக்கும் ேலி அ க்கர் - க ால்லின் எல்டலக்கு
முடிவு கட்டும் வலிடமயுடடய அரக்கர்கள்; கதோடும் கே ம் - கட்டியுள்ள
கவ ங்கடள; துகள் டுக்கும் - தூளாக்கும்; யோக்லக துணிக்கும் - உடல்கடளத்
துண்டாக்கும்; வில் அறுக்கும் - விற்கடள அறுத்திடும்; தலை அறுக்கும் - ைடலகடள
அறுக்கும்; மிடல் அறுக்கும் - வலிடமடய அழிக்கும்; அடல் அறுக்கும் -
(அரக்கர்களின்) ககால்லுைல் கைாழிடல அழிக்கும்; ர ல் ர ல் வீசும் கல் அறுக்கும் -
கைாடர்ந்து (அரக்கரால்) வீ ப்படுகின்ற கபருங்கற்கடள கநாறுக்கும் ; ம்
அறுக்கும் - (ைாக்குைற்கு அரக்கர் ஏந்தும்) மரங்கடள அறுக்கும்; லக அறுக்கும் -
அவற்டற ஏந்தியுள்ள டககடளத் துணிக்கும்; என்ைோல் - இப்படி இராமன் கடண
க யல்பட்டது என்றால்; எேர்க்கும் நிற்கைோர ோ - எவசரனும் (இராமடன) எதிர்த்து
நிற்க முடியுமா? (முடியாது)
க ால் - க ால்லுைல், புகழ், அரக்கர் புகழ் க ால்லி மாளாது என்பது கருத்து. அடல்
- கவற்றி எனினும் ஆம்.

9399. 'கோல் இழந்தும், ேோல் இழந்தும், லக இழந்தும்

கழுத்து இழந்தும், ரு க் கட்டின்
ர ல் இழந்தும், ருப்பு இழந்தும், விழுந்தன'
என்குநர் அல்ைோல், ரேலை அன்ன,
ோல் இழந்து, லழ அலனய தம் இழந்து;
ேலி இழந்து, லைர ோல் ேந்த
ரதோல் இழந்த கதோழில் ஒன்றும் க ோல்லினர்கள்
 இல்லை - கநடுஞ் சு ர்கள் எல்ைோம்.
கநடுஞ் சு ர்ககளல்ைோம் - ைரத்ைால் கபருடமயுடடய சைவர்கள் யாவரும்; கோல்
இழந்தும் ேோல் இழந்தும் லக இழந்தும் கழுத்து இழந்தும் - கால், வால், தும்பிக்டக,
கழுத்து ஆகியவற்டற இழந்தும்; ரு க் கட்டின் ர ல் இழந்தும் - சமல் இருந்ை
அம்பாரிடய இழந்தும்; ருப்பு இழந்தும் விழுந்தன - ைந்ைங்கடள இழந்தும்
இறந்து விழுந்ைன; என்குநர் அல்ைோல் - என்று சபசினார்கசள ைவிர; லை ர ோல்
ேந்த ரதோல் - மடலகடளப் சபான்ற வடிவுககாண்ட யாடனகள்; ோல் இழந்து -
சகாபம் அழிந்து; லழ அலனய தம் இழந்து - மடழசபால் க ாரியும் மைநீர்
ஒழுகுைடல இழந்து; இழந்த கதோழில் ஒன்றும் க ோல்லினர்கள் இல்லை -
இழந்துவிட்ட க யல் எடையும் க ால்லவில்டல.

ந்தக் கலிவிருத்தம்

9400. ரேல் க ல்ேன், த ரகோடிகள்; விண்ர ல் நிமிர்

விசிகக்
ரகோல் க ல்ேன, த ரகோடிகள்; ககோலை க ய்ேன,
லைர ோல்,
ரதோல் க ல்ேன, த ரகோடிகள்; து கம் கதோடர்
இ தக்
கோல் க ல்ேன, த ரகோடிகள்; ஒருேன், அலே
கடிேோன்!

(அரக்கர் ஏவி, இராமன் சமல்) க ல்ேன த ரகோடிகள் ரேல் -

க லுத்ைப்படுகின்றடவ நூறு சகாடி சவல்களாகும்; விண் ர ல் நிமிர் விசிகக்
ரகோல் த ரகோடிகள் க ல்ேன - வானம் சநாக்கி உயரப் பாய்ந்ை அம்புக்சகால்கள்
நூறு சகாடியாகும்; ககோலை க ய்ேன லைர ோல் க ல்ேன - ககாடல
க ய்கின்றடவ யாவும் மடல சபான்றனவாயும் க ல்லுகின்றனவாகிய; ரதோல்
தரகோடிகள் - யாடனகள் நூறு சகாடியாகும்; து கம் கதோடர் - குதிடரகள் பூட்டப்
கபற்று; கால் க ல்வன இரைம் ைசகாடி - க்கரங்களால் இயங்கும் சைர்கள் நூறு
சகாடியாகும்; அலே கடிேோன் ஒருேன் - சமசல குறித்ை நூறு சகாடிகள்
கணக்காயினவற்டற ஒழிப்பவன் (இராமன்) ஒருவன்.

9401. ஒரு வில்லிலய, ஒரு கோலையின், உைகு ஏலழயும்

உடற்றும்
க ரு வில்லிகள், முடிவு இல்ைேர், ோ லழ
க ய்ேோர்;
க ோரு வில்ைேர் கலண ோரிகள் க ோடியோம் ேலக
க ோழிய,
 திருவில்லிகள் தலை ர ோய் கநடு லைர ோல் உடல்
சிலதேோர்.

உைகு ஏலழயும் உடற்றும் முடிவில்ைேர் க ரு வில்லினர் - ஏழு உலகங்கடளயும்

எதிர்த்துப் சபாரிட வல்லவர்களும் கபரிய விற்கள் ஏந்திசயாருமாகிய கணக்கற்ற
அரக்கர்கள்; ஒரு வில்லிலய - வில்டல ஏந்தித் ைனிகயாருவனாயுள்ள இராமடன
எதிர்த்து; ோ லழ க ய்ேோர் - கபரு மடழயாக அம்புகடளப் கபய்ைனர்;
க ோருவில்ைேர் - சபார் க ய்யும் அந்ை வில்சலந்திகளின்; கலண ோரிகள்
க ோடியோம் ேலக - அம்பு மடழ தூளாகும் வண்ணம்; க ோழிய - (இராமபிரானும்)
வில் மடழ கபாழிைலினால்; திருவில்லிகள் - (வீரச்) க ல்வம்
இல்லாைவர்களாகிய அரக்கர்கள்; தலைர ோய் - ைடலகள் அறுபட்டு; கநடு லை
ர ோல் உடல் சிலதேோர் - கபரிய மடல சபான்ற ைங்கள் உடல்கள் அழிந்ைனர்.

9402. 'நூைோயி த யோலனயின் ேலிரயோர்' என

நுேல்ரேோர்,
ோறு ஆயினர், ஒரு ரகோல் ட, லை ர ோல் உடல்
றிேோர்;
ஆறு ஆயி ம் உளேோகுதல் அழி க ம் புனல் அலே
புக்கு,
ஏைோது, எறி கடல் ோய்ேன, சின ோல் கரி இன ோல்.

நூைோயி ம் த யோலனயின் ேலிரயோர் - லட் ம் மை யாடனகளின் வலிடம

ககாண்டவர்கள்; என நுேல்ரேோர் - என்று (சிறப்பித்துச்) க ால்லப்படுசவாராகிய
அரக்கர்கள்; ஒரு ரகோல் ட - (இராமபிரான் ஏவிய) ஓர் அம்பு பட்டவுடன்; ோறு
ஆயினர் - ைம் வீரம் மாறுபட்டவராய்; லை ர ல் உடல் றிேோர் - மடல சபான்ற
உடல்கள் மடங்கப் கபற்றனர்; ஆயி ம் ஆறு உள ஆகுே - (சமலும்) ஆயிரம் (குருதி)
ஆறுகள் உண்டாயினவாக; ேழி க ம்புனல் அலே புக்கு - களத்தில்
வழிந்ை இரத்ைம் ஆகிய ஆறுகளிசல கலந்து; சின ோல் கரி இனம் - சினமும் மைமும்
ககாண்ட யாடனக் கூட்டங்கள்; ஏைோது - (அந்ைக் குருதியாற்றின் கடர)
ஏறமுடியாமல்; எறி கடல் ோய்ேன - அடலகள் சமாதும் கடலிசல சபாய்க் கலந்ைன.

ஆல் - அட .

9403. ழு அற்று உகும்; லை அற்று உகும்; ேலள அற்று

உகும்; ேயி த்து
எழு அற்று உகும்; அயில் அற்று உகும்; இலை அற்று
உகும்; எழு ரேல்;
ழு அற்று உகும், த கேங் கரி; ரி அற்று உகும்;
 இ தக்
குழு அற்று உகும்;- ஒரு கேங் கலண கதோலட
க ற்ைது ஓர் குறியோல்.

ஒரு கேங்கலண - (இராமன் ஏவிய) ஒப்பற்ற ஒரு ககாடிய அம்பு; கதோலட

க ற்ைது ஓர் குறியோல் - கைாடுக்கப்பட்டைாகிய ஓர் இலக்கினால்; ழு அற்று உகும் -
மழுக்கள் சிந்தி விழும்; லை அற்று உகும் - அரக்கரால் எறியப்பட்ட மடலகள் சிைறி
விழும்; அற்று உகும் ேலள - சிந்தி விழும் வடள என்னும் கருவிகள்; அற்று உகும்
ேயி த்து எழு - வயிரம் சபால் உறுதி வாய்ந்ை எழு என்னும் கருவிகள்
உடடந்துவிழும்; அற்று உகும் அயில் - சவல்கள் உடடந்துவிடும்; எழுரேல் - ஓங்கி
எழுகின்ற சவல்களின்; இலை அற்று உகும் - (கூரிய) இடல சபான்ற பகுதி
சிடைந்துவிழும்; த கேங்கரி - மை நீர் கபாழியும் ககாடிய யாடனகள்; ழு அற்று
உகும் - விலா எழும்பு முறிந்து விழும்; ரி - குதிடரகள்; அற்று உகும் -; இ தக் குழு -
சைர்களின் கூட்டம்; அற்று உகும் -.

9404. ஒரு கோலையின், உைகத்து உறும் உயிர் யோலேயும்

உண்ண
ேரு கோைனும், அேன் தூதரும், ந ன்தோனும், அவ்
ேல ப்பின்
இரு கோல் உலடயேர் யோேரும் திரிந்தோர்
இலளத்திருந்தோர்;
அருகு ஆயி ம் உயிர் ககோண்டு தம் ஆறு ஏகைர்,
அயர்த்தோர்.
ஒரு கோலையின் - ஒசர சநரத்தில்; உைகத்து உறும் உயிர் யோலேயும் உண்ண -
உலகில் வாழும் எல்லா உயிர்கடளயும் கவர்வைற்கு; ேரு கோைனும் - வருகின்ற
இயமனும்; அேன் தூதரும் - இயம தூைர்களும்; ந ன் தோனும் - நமன் என்பவனும்;
அவ் ேல ப்பின் - அப்சபார்க்களத்தில்; இரு கோல் உலடயேர் - இரண்டு கால்கள்
மட்டுசம உடடயவராய்; யோேரும் திரிந்தோர் - அவர்கள் எல்லாரும் திரிகின்றவர்களாகி;
இலளத்திருந்தோர் - ைளர்ச்சி அடடந்ைார்கள்; அருகு ஆயி ம் உயிர் ககோண்டு - பக்கத்சை
ஆயிரக் கணக்கான உயிர்கடளக் கவர்ந்துககாண்டு; தம் ஆறு ஏகைர் - ைமக்குரிய
வழியில் சபாகாமல்; அயர்த்தோர் - உயிர் கவர்ைலாகிய ைம் கைாழிடல மறந்ைார்கள்.

இயமன், நமன் இரண்டு க ாற்களும் கூற்றுவடனசய குறிப்பைாகக் ககாள்ளும்

கபாதுக் கருத்டைக் கம்பர் இப்பாடலில் ஏற்கவில்டல. டவ.மு.சகா. பதிப்பு,
ஐயரவர்கள் நூலகப் பதிப்பு இரண்டும் நமன் என்பான் இயமனின் பிரைானி எனக்
குறிக்கும். 'நமன் என்பது யமடனக் காட்ட, காலன் என்பது அவ் யமனுடடய
மந்திரிடயக் காட்டும் எனவும் டவ.மு.சகா. குறித்துள்ளார். திருநாவுக்கர ர்
சைவாரத்டையும் (4, 49, 2) பரிபாடல் (3 - 8) அடிகளுக்குப் பரிசமலழகர் ைந்ை
விளக்கத்டையும் எடுத்துக்காட்டி, ைருமன் - யமன், மடங்கல் அவன் ஏவல்
க ய்யும் கூற்றம்' என அண்ணாமடலப் பல்கடலக் கழகப் பதிப்பு விளக்கம் ைருகிறது.

9405. அடுக்குற்ைன த யோலனயும், அழி ரதர்களும்,

ரியும்
கதோடுக்குற்ைன விசும்பூடு உைச் சு ந்து ஓங்கின
எனினும்
மிடுக்குற்ைன கேந்தக் குைம் எழுந்து ஆடலின்,
எல்ைோம்,
நடுக்குற்ைன, பிணக் குன்றுகள், உயிர் நண்ணின்
என்ன.*

அடுக்குற்ைன (அழி) த யோலனயும் - அடுக்கடுக்காக, வந்து அழிந்ை மை யாடனகளும்;

அழி ரதர்களும் - அழிந்ை சைர்களும்; ரியும் - அழிந்ை குதிடரகளும்; கதோடுக்குற்ைன -
ஒன்கறாகடான்று கைாடர்புடடயனவாய்; விசும்பு ஊடுை - ஆகாயத்தினூடு க ன்று;
சு ந்து ஓங்கின - மிக உயரமாய்க் குவிந்து விட்டன; எனினும் - இப்படிப்
பிணங்களாய்க் குவிந்துவிட்டாலும்; மிடுக்குற்ைன கேந்த குைம் -
வலிடமயான உடல்வாகு ககாண்ட கவந்ைங்களின் கூட்டம்; எழுந்து ஆடலின் -
குதித்கைழுந்து ஆடுவைால்; பிணக்குன்றுகள் எல்ைோம் - பிண மடலககளல்லாம்; உயிர்
நண்ணின என்ன - மீண்டும் உயிர் கபற்றுவிட்டடைப் சபால்; நடுக்குற்ைன - அதிர்ந்ைன.

9406. ட்டோர் உடல் டு க ம்புனல் திருர னியில் டைோல்

கட்டு ஆர் சிலைக் கரு ஞோயிறு புல ேோன்,
கலடயுகநோள்,
சுட்டு, ஆசு அறுத்து உைகு உண்ணும் அச்
சுடர ோன் எனப் க ோலிந்தோன்;
ஒட்டோர் உடல் குருதிக் குளித்து எழுந்தோலனயும்
ஒத்தோன்.*

ட்டோர் உடல் டு க ம்புனல் - இறந்துவிட்ட அரக்கர்களின் உடலிசல

சைான்றிய குருதி; திருர னியில் டைோல் - கைய்வீக உடம்பிசல பட்டைால்; கட்டு
ஆர்சிலைக் கருஞோயிறு புல ேோன் - உறுதி கபறக் கட்டப்பட்ட வில்லாளியும்
கரிய சூரியடனப் சபால்வானுமாகிய இராமபிரான்; யுகக் கலட நோள் - ஊழிக்
காலத்தின் கடடசி நாளில்; சுட்டு - எரித்து; ஆசு அறுத்து - பற்றுக் சகாடானவற்டற
அழித்து; உைகு உண்ணும் - உலகங்கடள உண்ணுகின்ற; சுடர ோன் எனப்
க ோலிந்தோன் - சூரியடனப் சபால அழகுற விளங்கினான்; ஒட்டோர் உடல் குருதி
குளித்து எழுந்தோலனயும் ஒத்தோன் - படகவர்களின் குருதியிசல மூழ்கி எழுந்ை
பரசுராமடனப் சபாலவும் இருந்ைான்.

குருதி குளித்து எனற்பாலது ஓட நியதிக்காகக் குருதிக் குளித்து என நின்றது.

கருநிறம் ஆயினும் ஒளி சமனியன் ஆைலின் கரு ஞாயிறு என இல்கபாருள் உவடம
கூறினார்.

9407. தீ ஒத்தன உரும் ஒத்தன ம் சிந்திட, சி ம் ர ோய்

ோய, த ர் டிகின்ைனர் எனவும், ைம் குலையோ,
கோயத்திலட உயிர் உண்டிட, உடல் க ோய்த்து எழு
களியோல்
ஈ ஒத்தன நிருதக் குைம்; நைவு ஒத்தனன்
இலைேன். *
தீ ஒத்தன உரும் ஒத்தன - கநருப்டபயும் இடிடயயும் ஒத்ைனவாகிய; ம் சிந்திட -
அம்புகடள இராமபிரான் க லுத்தியைால்; சி ம் ர ோய் ோய - ைடல அறுபட்டு
மாய்ைலால்; த ர் டிகின்ைனர் எனவும் - ைம்டமச் ார்ந்ைவர்கள் இறக்கின்றனர்
என்படை உணர்ந்தும் கூட; ைம் குலையோ - ைங்கள் வீரத்தில் குடறயாமல்;
கோயத்திலட உயிர் உண்டிட - உடலில் உள்ள உயிடர இராமபாணங்கள்
உண்ணும்படியாக; எழு களியோல் - கபாங்குகின்ற மன எக்களிப்சபாடு; நிருதக் குைம்
- அரக்கர் கூட்டங்கள்; உடன் கமாய்த்து - ஒருங்சக கமாய்த்து; ஈ ஒத்தன -
சைனீக்கடளப் சபான்று இருந்ைன; இலைேன் - ைடலவனாகிய இராமன்; நைவு
ஒத்தனன் - சைன் அடடயிடனப் சபான்றவன் ஆனான்.

9408. க ோய்த்தோல ஓர் இல ப்பின்தலை, முடுகத் கதோடு

சிலையோல்
லதத்தோன்; அேர், கழல் - திண் சுங்கோய் ஒத்தனர்,
த்தோல்,
லகத்தோர் கநடுந் ரதரும், கடுங் களிறும், களத்து
அழுந்தக்
குத்தோன், அழி குழம்பு ஆம்ேலக, ேழுேோச் க்
குழுேோல்.*

க ோய்த்தோன் - ைன்டன சூழவந்து கநருங்கிய அரக்கர்கடள; ஓர் இல ப்பின் தலை

- ஒரு கநாடி சநரத்தில்; முடுகத் கதோடு சிலையோல் - விடரவாக அம்பு கைாடுக்கும்
வில்லிடனக் ககாண்டு; லதத்தோன் - (இராமபிரான்) டைத்ைான்; அேர் த்தோல் -
அவ்வாறு அம்புகளால் டைக்கப்பட்ட அரக்கர்கள்; திண் சுங் கழல்கோய் ஒத்தனர்
- திண்ணிய பசிய கழற்சிக்காய் சபான்று காட்சியளித்ைனர்; லகத்தோர் கநடுந்ரதரும்
- கவறுப்புக் ககாண்ட படகவர்களுடடய கபரிய சைர்கடளயும்; கடுங்களிறும் -
விடரவுடடய யாடனகடளயும்; ேழுேோச் க் குழுேோல் - இலக்குத் ைப்பாை
அம்புக் கூட்டத்ைால்; அழி குழம் ோல் ேலக - மிகுத்துப் கபருகும் குழம்பாகும்
வடகயில்; களத்து அழுந்தக் குத்தோன் - சபார்க்களத்திசல புடையும்படி சிந்தினான்.

9409. பிரிந்தோர் ைர்; இரிந்தோர் ைர்; பிலழத்தோர் ைர்;

உலழத்தோர்,
புரிந்தோர் ைர்; கநரிந்தோர் ைர்; பு ண்டோர் ைர்;
உருண்டோர்;
எரிந்தோர் ைர்; கரிந்தோர் ைர்; எழுந்தோர் ைர்;
விழுந்தோர்;
க ோரிந்தோர் குடல்; துமிந்தோர் தலை; கிடந்தோர், எதிர்
கதோடர்ந்தோர்.

பிரிந்தோர் ைர் - ைம் குழுவிலிருந்து பிரிந்ைவர்கள் பலர்; இரிந்தோர் ைர் -

ஓடினவர்கள் பலர்; பிலழத்தோர் ைர் -; உலழத்தோர் ( ைர்) - சவைடன அடடந்ைார்கள்
பலர்; புரிந்தோர் ைர் - அவருள்ளும் சபார் கைாடர்ந்து க ய்வர்கள் பலர்; கநரிந்தோர்
ைர் - உடல் கநரிந்ைவர்கள் பலர்; பு ண்டோர் ைர், உருண்டோர் ைர் எரிந்தோர் ைர்-;
கரிந்தோர் ைர் - உடல் கருகியவர்கள் பலர்; எழுந்தோர் ைர் - சபார்க்களத்தில்
விழுந்ைவர்களில் மீண்டும் எழுந்ைவர்கள் பலர்; விழுந்தோர் - அப்படி எழுந்ைவர்கள்
மீண்டும் விழுந்ைனர்; குடல் க ோரிந்தனர் ( ைர்) - குடல் க ாரியப் கபற்றவர்கள் பலர்;
தலை துமிந்தோர் ( ைர்) - ைடல கவட்டப் பட்டவர்கள் பலர்; எதிர் கதோடர்ந்தோர் -
இராமடன எதிர்த்துத் கைாடர்ந்து சபார் க ய்ைவர்கள்; கிடந்தோர் - சமற்குறித்ைபடி
வீழ்ச்சி அடடந்ைார்கள்.

9410. ணி குண்டைம், ேையம், குலழ, க ம், சுடர்

குடம்
அணி கண்டிலக, கே ம், கழல்; திைகம், முதை
அகைம்
துணியுண்டேர் உடல், சிந்தின; சுடர்கின்ைன
கதோடரும்
திணி ககோண்டலினிலட மின் குைம் மிளிர்கின்ைன
சிேண.*

திணி ககோண்டலினிலட - க றிந்ை சமகங்களினிடடசய; மின் குைம் மிளிர்கின்ைன

சிேண - மின்னல் கூட்டங்கள் ஒளி விடுவன சபால்; சுடர்கின்ைன கதோடரும் -
ஒளிர்வனவாய்த் கைாடர்ந்துள்ள; ணி குண்டைம் - இரத்தின மணி இடழத்ை
குண்டலங்கள்; ேையம் - சைாளில் அணியும் (வாகு) வலயம்; க ம் குலழ - மகரக்
குடழகள்; சுடர் குடம் - ஒளி வீசும் கிரீடங்கள்; அணி கண்டிலக - அழகிய கண்டிடக;
கே ம், கழல், திைகம் முதை - கவ ம், வீரக் கழல், கவற்றித் திலகம் முைலாகிய;
கைம் - அணிகள்; சிந்தின - சிடைவுற்றன.

அரக்கர் உடல்கள் சமகத்திரள்கள் சபாலவும், அவர் உடல்களிலிருந்து சிைறி ஒளி

வீசும் அணிகலன்கள் மின்னல் திரள் சபாலவும் காணப்பட்டன.

9411. முன்ரன உளன்; பின்ரன உளன்; முகத்ரத உளன்;

அகத்தின் -
தன்ரன உளன்; ருங்ரக உளன்; தலைர ல் உளன்;
லைர ல்
ககோன்ரன உளன்; நிைத்ரத உளன்; விசும்ர உளன்;
ககோடிரயோர்
'என்ரன ஒரு கடுப்பு!' என்றிட, இருஞ் ோரிலக
திரிந்தோன்.

முன்ரன உளன், மின்ரன உளன் - முன்னாசல இருக்கிறான், பின்னாசல

இருக்கிறான்; முகத்ரத உளன் - அணிவகுப்பின் முற் பகுதியிசல இருக்கிறான்;
அகத்தின் தன்ரன உளன் - சபார்ப் படடகளின் உட்பகுதியிசல இருக்கிறான்; ருங்ரக
உளன் - பக்கத்திசல இருக்கிறான்; தலைர ல் உளன் - நம் ைடலக்குசமல்
இருக்கிறான்; லைர ல் ககோன்ரன உளன் - மடல மீது கபருடம சைான்ற
இருக்கிறான்; நிைத்ரத உளன் - பூமியில் காணப்படுகிறான்; என்ரன ஒரு கடுப்பு -
இப்படி எல்லா இடங்களிலும் காணப்படும் இவனது சவகம் இருந்ைவாறு என்சன;
ககோடிரயோர் என்றிட - என்று வியப்சபாடு ககாடிய அரக்கர் கூறிடுமாறு; இருஞ் ோரிலக
திரிந்ரதோன் - (இராமன்) கபருஞ் ாரிடக சுற்றினான்.

9412. 'என் ரநரினன்; என் ரநரினன்' என்று யோேரும்

எண்ண,
க ோன் ரதர் ேரு ேரி வில் க த்து ஒரு ரகோளரி
க ோருேோன்
ஒன்னோர் க ரும் லடப் ர ோர்க் கடல் உள் நின்று
உளன் எனினும்
அல் ரந ைர் உடரன திரி நிழரை எனல் ஆனோன்.
க ோன் ரநர் ேரு ேரிவில் க த்து - கபான்டன ஒத்ைைாய் கட்டடமந்ை
வில்லிடனக் டகயிசல ககாண்ட; ஒரு ரகோளரி க ோருேோன் - ஒரு சிங்கம்
சபான்றவனாகிய இராமன்; ஒன்னோர் - படகவர்களுடடய; க ரும் லடப்
ர ோர்க்கடல் உள் நின்றுளன் எனினும் - கபரிய சபார்ப் படடயாகிய கடலுக்கு
நடுவிசலசய நின்றாகனன்றாலும்; 'என் ரநரினன்; என் ரநரினன்' என்று யோேரும்
எண்ண - என் எதிரில் உள்ளான் என்று எல்சலாரும் நிடனக்கும் படியாக; அல் ரந ைர்
உடரன - இருட்டிடனப் சபான்ற படகவர்களுடசனசய; திரி நிழரை எனல் ஆனோன் -
திரிகின்ற நிழல் சபான்றவனானான்.

9413. ள்ளம் டு கடல் ஏழினும், டி ஏழினும், லகயின்

கேள்ளம் ை உள என்னினும், விலனயம் ை
கதரியோ,
கள்ளம் டர் க ரு ோலயயின் சு ந்தோர், உருப்
பிைந்தோர்
உள் அன்றியும், புைத்ரதயும் உற்று, உளனோம் என
உற்ைோன்.*

ள்ளம் டு கடல் ஏழினும் - பள்ளமாக உண்டாகிய ஏழு கடலிலும்; டி ஏழினும் -

ஏழு உலகங்களிலும்; லகயின் கேள்ளம் ை உள என்னினும் - படக ககாண்ட
ச டனப் கபருக்கம் பலவாக இருந்ைாலும்; விலனயம் ை கதரியோ - வஞ் ங்கள்
பலவற்டற அறிந்து; கள்ளம் டர் - கள்ளத்ைனம் நிடறந்ை; க ரு ோலயயின் க ந்தோர் -
கபரிய மாடயகளால் ைங்கள் உருவங்கடள மடறப்பவராகிய; உருப் பிைந்தோர் -
உடசலாடு பிறந்ை அரக்கர்களின்; உள் அன்றியும் - மனத்தில் மட்டுமல்லாமல்;
புைத்ரதயும் உற்று உளனோம் என - கவளிசயயும் வந்துள்ளான் என்று கருதும்படியாக;
உற்ைோன் - (இராமபிரான்) சபார்க் களத்திசல நின்றான்.

9414. நோனோவிதப் க ருஞ் ோரிலக திரிகின்ைது நவிைோர்

ர ோனோன் இலட புகுந்தோன், எனப் புைன் ககோள்கிைர்
ைந்தோர்
'தோனோேதும் உணர்ந்தோன், உணர்ந்து, உைகு
எங்கணும் தோரன
ஆனோன்; விலன, துைந்தோன்' என, இல ரயோர்களும்
அயிர்த்தோர்.
நோனோவிதப் க ருஞ் ோரிலக திரிகின்ைது நவிைோர் - பல்சவறு விைமான கபரிய
ாரிடக திரிவடைச் க ால்லாைவராய்; ர ோனோன் இலட புகுந்தோன் என -
சபார்க்களத்துள் சபான இராமன் அரக்கர் ச டனயிடடசய புகுந்துவிட்டான் என்று;
புைன் ககோள்கிைர் ைந்தோர் - அறிவால் ககாள்ளமாட்டாைவராய் இராமபிரானின்
க யடல மறந்ைாராகி; தோனோேதும் உணர்ந்தோன் - இந்ை இராமபிரான் ைாசன
பரம்கபாருள் என்படை உணர்ந்து விட்டான் சபாலும்; உணர்ந்து - அவ்வாறு உணர்ந்து
ககாண்டு; உைகு எங்ஙனும் தோரன ஆனோன் - உலகங்கள் எல்லாவற்றிலும் ைாசன
கலந்துவிட்டான்; விலன துைந்தோன் - (பரம் கபாருளுக்குரிய நிடலடய
அடடந்துவிட்டைால்) அவைாரத்துக்கு உரிய க யடல விட்டுவிட்டான் சபாலும்; என
இல ரயோர்களும் அயிர்த்தோர் - எனத் சைவர்களும் ஐயப்பட்டனர்.

9415. ண்டக் கடு கநடுங் கோற்றிலட துணிந்து எற்றிட,

தல ர ல்,
கண்டப் டு லைர ோல், கநடு ம்ர ோல், கடுந்
கதோழிரைோர்
துண்டப் ட, கடுஞ் ோரிலக திரிந்தோன், ம்
க ோரிந்தோன் -
அண்டத்திலன அளந்தோன் எனக் கிளர்ந்தோன்,
நிமிர்ந்து அகன்ைோன்.

அண்டத்திலன அளந்தோன் என - எல்லா அண்டங்கடளயும் அளந்ை

விக்கிரமாவைாரப் பரமன் என்று க ால்லும்படியாக; கிளர்ந்தோன் - எழுச்சி
கபற்றவனாகிய இராமபிரான்; நிமிர்ந்து அகன்ைோன் - நிமிர்ந்து சபார்க்களத்தின்
பல பக்கங்கடளயும் அடடந்ைவனாய்; கடுந்கதோழிரைோர் - ககாடுஞ் க யல்
உடடயவர்களாகிய அரக்கர்கள்; கடு கநடுஞ் ண்டக் கோற்று - விடரவுடன் வீசுகின்ற
கநடிய ண்ட மாருைக் காற்றானது; இலட - நடுசவ புகுந்து; துணிந்து எற்றிட -
பிளந்து சமாதுைலால்; தல ர ல் - மண்ணின் மீது; கண்டப் டு லைர ோல் -
துண்டாகி விழும் மடல சபாலவும்; கநடு ம் ர ோல் - கபரிய மரங்கடளப்
சபாலவும்; துண்டப் ட - துண்டு துண்டாகும்படி; கடுஞ் ோரிலக திரிந்தோன் -
விடரவாகச் ாரிடகயிட்டான்; ம் க ோரிந்தோன் - ( ாரிடக திரிந்ை
சவகத்துடசனசய) அம்புகடளப் கபாழிந்ைான். ண்டம் - சவகம்,
கவப்பம்.

9416. களி யோலனயும், கநடுந் ரதர்களும், கடும் ோய் ரிக்

கணனும்
கதளி யோளியும், மு ட் சீயமும், சின வீ ர்தம் திைமும்,
கேளி ேோனகம் இைதோம்ேலக விழுந்து ஓங்கிய
பிணப் ர ர்
நளிர் ோ லை ை தோவினன், நடந்தோன் - கடல்
கிடந்தோன்.

களி யோலனயும் - மைங்ககாண்டிருந்ை யாடனகளும்; கநடுந் ரதர்களும் கடும் ோய்

ரிக் கணமும் - உயரமான சைர்களும் விடரவுடன் பாய்ந்து ஓடுகின்ற குதிடரக்
கூட்டமும்; கதளி யோளியும் - ைாக்கும் முடறயில் கைளிவு ககாண்ட யாளிகளும்;
மு ட்சீயமும் - முரண் படுகின்ற சிங்கங்களும்; சின வீ ர் தம் திைமும் -
சகாபங்ககாண்ட வீரர்களின் பகுதியும்; ேோனகம் கேளி இைதோம் ேலக -
வானத்திசல இடடகவளிசய இல்லாை வடகயில்; விழுந்து ஓங்கிய - க த்து
விழுந்து உயர்ந்ை; பிணப்ர ோர் நளிர் ோ லை ை - பிணங்ககளன்ற சபர் ககாண்ட
குளிர்ந்ை கபரிய மடலகள் பலவற்டற; கடல் கிடந்தோன் - திருப்பாற் கடலில் பள்ளி
ககாண்டிருந்ைவனாகிய இராமன்; தோவினன் நடந்தோன் - ைாண்டி நடந்ைான்.

ந்தக் கலி விருத்தம் (ரேறுேலக)

9417. அம் ங்கள் கதோடும் ககோடி ஆலடயும்,

அம் ங்ககளோடும் களி யோலனயும்,
அம்பு அ ங்க, அழுந்தின, ர ோரியின்
அம் ம் கம் அருங் கைம் ஆழ்ந்கதன.

அம் ங்கள் கதோடும் ககோடி ஆலடயும் - ஆகாயத்டைத் கைாடுகின்ற ககாடிச்

சீடலயும்; அம் ங்ககளோடும் களி யோலனயும் - அம்பாரிகசளாடு மை யாடனகளும்;
அம்பு அ ங்க - (இராமன் ஏவிய) கடணகள் அழுத்துைலால்; ர ோரியின் அம் ம் கம் -
இரத்ைக் கடலாகிய நீரிசல; அருங்கைம் ஆழ்ந்கதன - அரிய கப்பல்கள்
மூழ்கியகைன்னும்படி; அழுந்தின - மூழ்கின. கபாருள் விளக்கத்துக்காகச் க ாற்கடளப்
பிரிக்காதிருந்ைால் நான்கு அடிகளிலும் 'அம்பரங்க' என்ற பல எழுத்துகள்
ஒன்றாகசவ வரும். இப்படி வருவது யமகம் என்னும் க ால்லணி. அடுத்ை
பாடலும் இது சபான்றசை.

9418. ரகட கங்கண அம் லககயோடும் கிளர்

ரகடகங்கள் துணிந்து கிடந்தன;
ரகடு அகம் கிளர்கின்ை களத்த நன்கு
ஏட கங்கள் றிந்து கிடந்தரே.*

ரகட - அழித்ைல் கைாழிடலயுடடய; கங்கண அம்லககயோடும் - கங்கணம்

அணிந்ை அழகிய டகசயாடு; கிளர் ரகடகங்கள் - சிறந்து விளங்கும் சகடயங்கள்;
துணிந்து கிடந்தன - துண்டுபட்டுக் கிடந்ைன; ரகடு அகம் கிளர்கின்ை -
சகடுகடளத் ைன்னிடத்சை நிரம்பப் கபற்றுள்ள; களத்த - சபார்க்களத்திசல;
நன்கு ஏட - நன்றாக (தும்டப மலர்களின்) இைழ்கள் ககாண்ட; கங்கள் - ைடலகள்;
மறிந்து கிடந்ை - உருண்டு கிடந்ைன.

9419. அங்கதம் களத்து அற்று அழிந் தோக ோடும்

 அம் கதம் களத்து அற்று அழிவுற்ைேோல் -
புங்கேன் கலணப் புட்டில் க ோருந்திய
புங்க ேன் கலணப் புற்று அ ேம் க ோ .*

புங்கேன் - உயர்ந்ைவனாகிய இராமனுடடய; கலணப் புட்டில் க ோருந்திய -

அம்பறாத்தூணியில் இருந்ை; புங்கம் ேன் கலண - கூர்டமயான நுனியிடன யுடடய
வலிய அம்பாகிய; புற்று அ ேம் க ோ - புற்றிலுள்ள பாம்பு ைாக்கியைால்; அங்கதம்
களத்து அற்று - சைாள்வடள கழுத்சைாடு அறுபட்டு; அழிந்தோக ோடும் - இறந்து
பட்டவர்கசளாடு; களத்து - சபார்க்களத்திசல; அம் கதம் அற்று - (வீரர்க்கு) அழகு
ைருவைாகிய சகாபமும் அழிந்து; அழிவுற்ை - அரக்கர் ச டனகள் அழிவுற்றன.

அங்கைம் - சைாள்வடள. கைம் - சகாபம். வீரர்கள் அழிந்ைசைாடு அவர்களின்

சகாப உணர்வும் அழிந்ைது என்பைாம்.

9420. தம் னத்தில் ைத்தர் லைத் தலை

கேம்ல உற்று எழுந்து ஏறுே மீளுே,
கதம் முலனச் க ரு ங்லக தன் க ங் லகயோல்
அம் லனக் குைம் ஆடுே ர ோன்ைரே.

தம் னத்தில் ைத்தர் - ைங்கள் மனத்திசல வஞ் டன உடடயவராகிய

அரக்கர்களின்; லைத் தலை - மடல சபான்ற ைடலகள்; கேம்ல உற்று -
இராமபிரானது ககாடுடம உற்றைால்; எழுந்து - உடலிலிருந்து ைனியாக எழுந்து; ஏறுே
மீளுே - சமசல சபாய்க் கீசழ வருவடைப் பார்த்ைால்; கதவ் முலனச் க ரு ங்லக -
சபார்க்களத்துக்கு வந்ை சபார் மகள்; தன் க ங்லகயோல் - ைன்னுடடய சிவந்ை
டககளால் (எறியப்படுகின்ற); அம் லனக்குைம் ஆடுே ர ோன்ை - அம்மடனக்
காய்களின் கூட்டம் சமலும் கீழுமாய் ஆடுகின்றடவ சபால் காணப்பட்டன.
ஏ - ஈற்றட .

9421. கயிறு ர ர் கழல் கோர் நிைக் கண்டகர்

எயிறு ேோளி டத் துணிந்து, யோலனயின்
ேயிறுரதோறும் லைேன, ேோனிலடப்
புயல்கதோறும் புகு கேண் பிலை ர ோன்ைலே.*

கயிறு ர ர் கழல் - கயிற்றினால் காலில் கட்டப்பட்ட கழலிடனயுடடய; கோர்

நிைக் கண்டகர் - கரிய நிறங்ககாண்ட அரக்கர்களின்; எயிறு - பற்கள்; ேோளி ட -
இராமன் ஏவிய அம்புகள் பட்டைால்; துணிந்து - துண்டுபட்டு; யோலனயின் ேயிறு
ரதோறும் லைேன - யாடனகளின் வயிறுகளிகலல்லாம் மடறந்ைடவ; ேோனிலட -
ஆகாயத்தில் உலவும்; புயல் கைாறும் - சமகங்களிகலல்லாம்; புகு கேண்பிலை
ர ோன்ை - புகுகின்ற கவள்டளப் பிடற சபான்றிருந்ைன.

9422. கேன்றி வீ ர் எயிறும், விடோ தக்

குன்றின் கேள்லள ருப்பும், குவிந்தன -
என்றும் என்றும் அல ந்த இளம் பிலை
ஒன்றி ோ நிைத்து உக்கவும் ஒத்தேோல்.

குவிந்தன - குவிந்ைனவாகிய; கேன்றி வீ ர் எயிறும் - கவற்றி (சைடிய) அரக்க

வீரரின் பற்களும்; தம் விடோக் குன்றின் கேள்லள ருப்பும் - மை நீர் ஒழுகுைல்
நீங்காை குன்றுகளாகிய யாடனகளின் கவள்டளத் ைந்ைங்களும்; என்றும் என்றும்
அல ந்த இளம்பிலை - ஒவ்கவாரு நாளும் சைான்றுகின்ற இளம்பிடறகள்; ஒன்றி -
பலவும் ஒன்றாக; உக்கவும் ஒத்த - சிைறியடவ சபான்றன.
ஆல் - அட . அரக்க வீரரின் சகாடரப் பற்களும் யாடனகளின் ைந்ைங்களும்
மிகப் பல. அவற்றுக்கு சநரான பிடறகளும் பலவாைல் சவண்டுகமன்பைால்
ஒவ்கவாரு நாளும் சைான்றும் பிடறகளாகக் குறித்ைான்.

9423. ஓவிைோர் உடல் உந்து உதி ப் புனல்

ோவி ரேலை உைகு த்தைோல்,
தீவுரதோறும் இனிது உலை க ய்லகயோர்
ஈவு இைோத கநடு லை ஏறினோர்.

ஓவிைோர் - ஒழிைல் இல்லாைவராகிய அரக்கர்களின்; உடல் உந்து உதி ப் புனல் -

உடல்களிலிருந்து கபருகிய இரத்ைமாகிய நீர்; வி - பரவி; ரேலை உைகு
த்தைோல் - கடல் சூழ்ந்ை உலக முழுவதிலும் பரவுைலால்; தீவுரதோறும் இனிது உலை
க ய்லகயோர் - தீவுகள் சைாறும் இனிடமயாக வாழ்கின்ற க யலுடடயவர்கள்;
ஈவு இைோத - ஒழிவு இல்லாை; கநடு லை ஏறினோர் - உயரமான மடலகள்மீது
ஏறினார்கள்.

9424. விண் நிலைந்தன, க ய் உயிர்; ரேலையும்

புண் நிலைந்த புனலின் நிலைந்தன;
ண் நிலைந்தன, ர ர் உடல்; ேோனேர்
கண் நிலைந்தன. வில் கதோழில் கல்விரய.*
 க ய் உயிர் - உடல்களில் இருந்ை உயிர்கள்; விண் நிலைந்தன - விண்ணுலகில்
நிடறந்ைன; ரேலையும் புண் நிலைந்த புனலின் நிலைந்தன - கடல்களும் அரக்கரின்
புண்களில் கபருகிய குருதி நீரால் நிடறயப் கபற்றன; ர ர் உடல் ண் நிலைந்தன -
அரக்கரின் கபரிய உடல்கள் நிலவுலடக நிரப்பின; வில் கதோழில் கல்வி -
வில்டலயாளும் க யல்முடறக் கடல கண்டு; ேோனேர் கண் நிலைந்தன -
சைவர்களின் கண்கள் நிடறந்ைன.

9425. க றுத்த வீ ர் க ரும் லட சிந்தின

க ோறுத்த ர ோரி புகக் கடல் புக்கன,
இறுத்த நீரின் க றிந்தன, எங்கணும்
அறுத்து, மீனம் உைந்த அனந்தர .* க றுத்த வீ ர் -
சினம் ககாண்ட வீரர்கள் ைாங்கியிருந்ை; க ரும் லட சிந்தின - கபரிய
படடக்கலங்களாகிய ஆயுைங்கள் சிைறினவாய்; க ோறுத்த ர ோரி புக - ைங்கடளத்
ைாங்கி (ஈர்த்துச் க ன்ற) இரத்ைம் புகுந்ைைால்; கடல் புக்கன - ைாமும் (அைாவது
சபார்க்கருவிகளும்) கடலிசல புகுந்ைனவாகி; நீரின் - அந்ைக் கடலிசல; இறுத்த
க றிந்தன - ைங்கினவும் க றிந்ைனவுமாகிய; மீனம் - மீன் முைலிய உயிர்கடள;
எங்கணும் அறுத்த - எல்லாப் பக்கங்களிலும் அறுத்ைடமயால்; உைந்த அனந்தர -
இறந்ைடவ எண்ணற்றனவாகும்.

வன்னி என்ற அரக்கர் படடத்ைடலவன்

9426. 'ஒல்ேரத! இவ் ஒருேன், இவ் யூகத்லதக்

ககோல்ேரத, நின்று! குன்று என யோம் எைோம்
கேல்ேது ஏதும் இைோல யின், கேண் லை
க ல்ேரத!' என ேன்னி விளம்பினோன்.

ஒல்ேரத - ைனியாக நிற்கும் இந்ை ஒருவனுக்கு இத்துடண வலிடம

இருக்கமுடியுமா! இவ் ஒருேன் நின்று இவ் யூகத்லதக் ககோல்ேரத - இந்ை ஒருவன்
ைனியாக நின்று அணி வகுத்துள்ள இந்ை வியூகத்டை அழிப்பைா; குன்று என யோம்
எைோம் - மடலசபால ஓங்கி நிற்கும் நாகமலாம்; கேல்ேது ஏதும் இைோல யின் -
கவல்லுவைற்கு யாகைாரு வழியும் இல்லாடமயால்; கேண் (ல்)லை க ல்ேரத -
கவள்டளப் பல்டல கமன்று ககாண்டிருப்பைா? என ேன்னி விளம்பினோன் - என்று
வன்னி என்ற அரக்கர் படடத்ைடலவன் கமாழிந்ைான்.

வ்யூகம் - யூகம் என நின்றது. வியூகம் - அணிவகுப்பு.

9427. ரகோல் விழுந்து அழுந்தோமுனம், கூடியோம்
ர ல் விழுந்திடினும், இேன் வீயு ோல்,
கோல் விழுந்த லழ அன்ன கோட்சியீர்!
ோல் விழுந்துளிர் ர ோலும், யங்கி, நீர்!*

ரகோல் விழுந்து அழுந்தோமுனம் - இந்ை இராமனுடடய அம்பு நம் சமல் விழுந்து

நாம் அழுந்துவைற்கு முன்சப; யோம் கூடி ர ல் விழுந்திடினும் - நாம் எல்சலாரும்
ஒன்றாகச் ச ர்ந்து இவன்சமல் விழுந்ைாலும்; இேன் வீயும் - இவன் அழிவான்; லழ
கோல் விழுந்தன்ன கோட்சியீர் - சமகம் கால் இறங்கியிருப்பது சபான்ற சைாற்றம்
உடடயவர்கசள! நீர் யங்கி - நீங்கள் க ய்வது அறியாமல் கலங்கி; ோல் விழுந்துளிர்
ர ோலும் - மயக்கத்திசல அழுந்தியிருக்கிறீர்கள் சபாலும்,

ஆல் - அட

9428. ஆயி ம் க ரு கேள்ளம் அல டத்

ரதய நிற் து; பின்பு, இனி என் க ய?
ோயும், உற்று, உடரன' எனப் ன்னினோன்.
நோயகற்கு ஓர் உதவிலய நல்குேோன்.*

நோயகற்கு ஓர் உதவிலய நல்குேோன் - ைன் ைடலவனாகிய இராவணனுக்கு ஓர் உைவி

க ய்பவனாகி; ஆயி ம் க ருகேள்ளம் - மிகப் கபரிய அளவினைாகிய ஆயிர
கவள்ளம் அரக்கர் ச டன; அல ட - அடரக்கப்படுவைால்; ரதய நிற் து - அழிந்து
கமலியும் நிடலயிசல இருக்கிறது; பின்பு இனி என் க ய - இந்ை நிடல அடடந்ைபின்
சமசல என்ன க ய்வது? உடரன உற்று - உடனடியாகப் (ஊக்கம்) கபருகி எழுந்து;
ோயும் - இராமன் சமல் பாயுங்கள்; எனப் ன்னினோன் - என்று (வன்னி) கூறினான்.
பன்னுைல் - பல முடற வற்புறுத்ைல். உறு என்பது மிகுதி குறித்ை இடடச்க ால்;
இங்கு உற்று என விடனகயச் மாகி நின்றது.

வன்னி தூண்டுைலால் கபாங்கி எழுந்ை அரக்கர் படடடய

இராம பாணம் அழித்ைல்

9429. உற்று, உருத்து எழு கேள்ளம் உடன்று எழோ,

சுற்றும் முற்றும் ேலளந்தன, தூவின -
ஒற்லை ோல் ேல ர ல் உயர் தோல கள்
ற்றி ர கம் க ோழிந்கதன, ல் லட.
 உருத்து எழு கேள்ளம் - சினந்ை எழுந்ை கபருஞ்ச டன கவள்ளம்; உடன்று எழோ -
மாறுபாடு ககாண்டு எழுந்து; உற்று - இராமடன அடடந்து; சுற்றும் முற்றும் - சூழ்ந்து
முழுவைாக; வடளந்ைன - வடளத்துக்ககாண்டு; ஒற்லை ோல் ேல ர ல் -
ைனிசயயுள்ள ஒரு கபரிய மடலமீது; ர கம் ற்றி உயர் தோல கள் க ோழிந்தன -
சமகம் கபாழிந்ைது சபால; ல் லட தூவின - பலவடகப் படடக்கலங்கடளத்
தூவின.

9430. குறித்து எறிந்தன, எய்தன, கூறுைத்

தறித்த ரதரும் களிறும் தல ப் ட,
றித்த ேோசி துணித்து, அேர் ோப் லட
கதறித்துச் சிந்த, லழ சிந்தினோன்.

குறித்து எறிந்தன எய்தன - அரக்கர் குறிபார்த்து வீசிய படடக்கலங்கள் மற்றும்

எய்ை அம்பு முைலியடவகளும்; கூறு உை - துண்டாகிட; தறித்த ரதரும் - கவட்டப்பட்ட
சைரும்; களிறும் - யாடனகளும்; தல ப் ட - நிலத்தில் ாய்ந்திட; றித்த ேோசி
துணித்து - குறுக்காகப் பாய்ந்ை குதிடரகடள கவட்டி; அேர் ோப் லட கதறித்துச்
சிந்த - இப்படியாக அந்ை அரக்கர்களின் கபரிய ச டன சிடையும்படி; லழ
சிந்தினோன் - இராமன் அம்பு மடழடயத் துவினான்.

9431. ேோய் விளித்து எழு ல் தலை ேோளியில்

ர ோய் விளித்த குருதிகள் க ோங்கு உடல்,
ர ய் விளிப் நடிப் ன, க ட்புறும்
தீ விளிப்புறு தீ ம் நிகர்த்தேோல்.*

ேோய் விளித்து எழு ல் தலை ேோளியில் - (விடரந்து பாய்ந்து க ல்வைால்)

நுனிப்பகுதியில் ஓட எழுப்பிி்ப் பாயும் பன்முக அம்பிசல; ர ோய் விளித்த க ோங்கு
உடல் - வலியச் க ன்று இறந்து சபான வீரர்களின் குருதி கபாங்கிப்பாயும்
உடல்கள்; ர ய் விளிப் நடிப் ன - சபய்கள் மகிழ்ச்சியால் ஆரவாரித்து
கூத்ைாடுபடவ; க ட்புறும் - (திடகக்கும் மாலுமிகளுக்கு) விருப்பம் மிகுகின்ற; தீ
விளிப்புறு தீ ம் நிகர்த்த - தீச்சுடரால் அடழத்திடும் (கலங்கடர) விளக்குகடளப்
சபான்றிருந்ைன.

இரண்டாமடியில் விளிந்ை என்றிருக்கசவண்டிய க ால் எதுடக (ஓட ) நயம்

பற்றி விளித்ை என விகாரப்பட்டது. அம்பு விடரந்து பாயும் சபாது அைன் நுனியில்
காற்று உராயும்சபாது ஓட எழும். அைடன 'வாய் விளித்து' எனக் குறித்ைார்.
சபார்க்களத்திசல ைாக்குைற்கு முன்சனறுகிறவர்கடள அம்பு ைாக்கும். இங்கு
அம்பிசல வீரர்கள் சபாய் வீழ்ந்து விளிவைாகக் கூறினார். (விளிைல் - இறத்ைல்)
கலங்கடர விளக்கம் உடல்களுக்கும் அதில் எரியும் தீ உடல்களில் (கழுத்திசல)
கபாங்கப் பாயும் குருதிக்கும் உவடமகளாயின.
9432. கநய் ககோள் ர ோரி நிலைந்த கநடுங் கடல்
க ய்ய ஆலடயள், அன்ன க ஞ் ோந்தினள்,
லேய ங்லக க ோலிந்தனள், ங்கைச்
க ய்ய ரகோைம் புலனந்தன்ன க ய்லகயோள்.

கநய்ககோள் ர ோரி நிலைந்த - ககாழுப்புச் க றிந்ை குருதியால் நிடறந்ை;

கநடுங்கடல் - கபரிய கடலாகிய; க ய்ய ஆலடயள் - சிவந்ை ஆடட அணிந்ைவளாயும்;
அன்ன க ஞ் ோந்தினள் - அசை நிறமுடடய ாந்திடன அழகுறப் பூசியவளாகவும்;
ங்கைச் க ய்ய ரகோைம் - கணவசனாடு ச ரும் மங்கலச் க யலுக்குரிய சிவந்ை
சகாலத்திடன; புலனந்தன்ன க ய்லகயோள் - பூண்டு ககாண்டது சபான்ற க யல்
உடடயவளாகவும்; லேய ங்லக - நிலமகள்; க ோலிந்தனள் - அழகாக
விளங்கினாள்.

9433. உப்பு, ரதன், து, ஒண் தயிர், ோல், கரும்பு,

அப்புத்தோன் என்று உல த்தன ஆழிகள்
துப்புப்ர ோல் குருதிப் புனல் சுற்ைைோல்,
தப்பிற்று அவ் உல , இன்று ஓர் தனுவினோல்.

உப்பு, ரதன், து, ஒண் தயிர், ோல், கரும்பு, அப்பு என்று உல த்தன ஆழிகள் - உப்பு,
சைன், கள், ஒள்ளிய ையிர், பால், கருப்பஞ் ாறு, ைண்ணீர் என்று உடரக்கப்பட்ட ஏழு
கடல்களும்; இன்று - இப்சபாது; ஓர் தனுவினோல் - (இராமனுடடய) ஒப்பற்ற
வில்லினால்; துப்புப் ர ோல் - பவழம் சபால் உள்ள; குருதிப் புனல் சுற்ைைோல் - இரத்ை
நீரால் சூழப்பட்டைால்; அவ் உல தப்பிற்று - ைனித்ைனி ஏழு கடல்கள் என்று
க ால்லப்பட்ட படழய சபச்சுத் ைவறாகிவிட்டது.

மது என்பைற்குப் பதில் கநய் ச ர்த்துச் க ால்வது சவறு பாடம். இப்சபாது ஏழு
கடல்கள் இல்டல. எல்லாம் ஒசர குருதிக் கடசல என்பைாம். ைான் - ைான் உடர அட .

9434. ஒன்றுர கதோலட; ரகோல் ஒரு ரகோடிகள்

க ன்று ோய்ேன; திங்கள் இளம் பிலை
அன்றுர ோல் எனல் ஆகியது அச் சிலை;
என்று ோள்ேர் எதிர்த்த இ ோக்கதர்?
ஒன்றுர கதோலட - (அம்பு) கைாடுத்ைல் ஒரு ைடடவைான்; ரகோல் ஒரு ரகோடிகள்
க ன்று ோய்ேன - (ஆனால்) சகாடிக் கணக்கான அம்புகள் அந்ை ஒரு ைடடவயிசலசய
பாய்ந்ைன; அச்சிலை - இராமனது அந்ை வில்; இளம்பிலை அன்றுர ோல் எனல் ஆகியது
- அன்டறய சிறிய பிடற என்று க ால்லுமாறு அடமந்ைது; எதிர்த்த இ ோக்கதர் என்று
ோள்ேர் - எதிர்த்துப் கபாருை அரக்கர்கள் என்றுைான் க த்து ஒழிவசரா?

அறுசீர் ஆசிரியச் ந்த விருத்தம்

9435. எடுத்தேர், இல த்தேர், எறிந்தேர்

க றிந்தேர், ைங்ககோடு எதிர
தடுத்தேர், லித்தேர், ரிந்தேர்
பிரிந்தேர், தனிக் களிறுர ோல்
கடுத்தேர், கலித்தேர், கறுத்தேர்
க றுத்தேர், கைந்து, ம் ர ல்
கதோடுத்தேர், துணிந்தேர், கதோடர்ந்தனர்
கிடந்தனர் - து ந்த கலணயோல்.

எடுத்தேர் - படடக்கலங்கடள எடுத்ைவரும்; இடரத்ைவர் - ஆரவாரம்

க ய்ைவர்களும்; எறிந்தேர் - படடக்கலங்கடள இராமடன சநாக்கி எறிந்ைவர்களும்;
க றிந்தேர் - ஒருங்சக கூடி வந்ைவர்களும்; ைங்ககோடு எதிர தடுத்தேர் -
வீரத்சைாடு எதிர்த்து வந்ை கடணகடளத் ைடுத்ைவர்களும்; லித்தேர் - சபாடர
முடிக்க இயலவில்டலசய என மனம் லித்ைவர்களும்; ரிந்தேர் - ஆற்ற
மாட்டாமல் நிலத்திசல ரிந்ைவர்களும்; பிரிந்தேர் - ைம் உடன் வந்சைாரிடமிருந்து
பிரிந்து வந்ைவர்களும்; தனிக் களிறு ர ோல் கடுத்தேர் - ைனியாக வந்ை
யாடனசபால் விடரந்ைவர்களும்; கலித்தேர் - க ருக்கியவர்களும்; கறுத்தேர் -
சினம் ககாண்டவர் களும்; க றுத்தேர் - சீறியவர்களும்; கைந்து - கநருங்கி வந்து;
ம் ர ல் கதோடுத்தேர் - அம்புகடள (இராமன்) சமல் கைாடுத்ைவர்களும் (ஆகிய
அடனவரும்); து ந்த கலணயோல் - இராமபிரான் க லுத்திய அம்புகளால்; துணிந்தேர் -
கவட்டப்பட்டவராய்; கதோடர்ந்தனர் கிடந்தனர் - அணியணியாகக் கிடந்ைார்கள்.
சபார்க்களத்திசல சபார் க ய்சவாரின் க யல்கடள எத்ைடன க ாற்களால் கம்பர்
குறிக்கிறார் என்படை மனம் ககாள்க.

9436. கதோடுப் து சுடர்ப் கழி ஆயி ம்

நில த்தலே து ந்த துலை ர ோய்ப்
டுப் து, ேயப் லகஞர் ஆயி ல
அன்று, தினோயி ேல ,
கடுப்பு அது; கருத்தும் அது; கட்புைன்
னம் கருதல் கல்வி இை; ரேல்
எடுப் து டப் க ோருேது அன்றி, இேர்
க ய்ேது ஒரு நன்றி உளரதோ?
 கதோடுப் து ஆயி ம் சுடர்ப் கழி - இராமபிரானால் கைாடுத்துச்
க லுத்ைப்படுகின்ற ஒளிமிக்க அம்புகள் ஆயிரம்; நில த்தலே - வரிட யாகத்
கைாடுக்கப்படுகின்ற அடவ; து ந்த துலைர ோய்ப் டுப் து - க லுத்ைப்பட்ட
இலக்குகடள அடடந்து அழிப்பது; ேயப் லகஞர் ஆயி ல அன்று - வலிடம மிக்க
படகஞர் ஆயிரம் சபடர அன்று; தினோயி ேல - பதினாயிரம் சபடரயாகும்; கடுப்பு
அது - க லுத்ைப்படும் சவகம் அது; கருத்தும் அது - க லுத்திய இராமனுடடய
கருத்தும் அதுசவ; கட் புைன் னம் கருதல் கல்வி இை - அம்புகள் சவகமாகச்
க ல்வடைக் கண்டறிவைற்கு கண்ணுக்சகா விடளடவக் கருதிப் பார்ப்பைற்கு
மனத்துக்சகா பயிற்சி இல்டல; ரேல் எடுப் து - அரக்கர்கள் இராமடனத்
ைாக்குவைற்கு சவற்படடடய எடுப்பது; டப் க ோருேது அன்றி - ைாங்கள்
இறப்பைற்கு சபார் க ய்வடைத் ைவிர; இேர் க ய்ேது ஒரு நன்றி உளரதோ - இந்ை
அரக்கர்கள் க ய்து ககாள்ளக்கூடிய சவறு நல்ல க யல் உளசைா? (இல்டல).

9437. தூசிகயோடு கநற்றி இரு லகயிகனோடு

ர ர் அணி கலடக் குலழ கதோகுத்து,
ஊசி நுலழயோ ேலக த்து அணி
ேகுக்கும்; அலே உண்ணும் உயில ;
ஆல கலள உற்று உருவும்; அப் புைமும்
ஓடும்; அதன் இப் புைம் உளோர்
ஈ ன் எதிர் உற்று, உகுேது அல்ைது, இகல்
முற்றுேது ஓர் ககோற்ைம் எேரனோ? தூசிகயோடு கநற்றி, இரு
லகயிகனோடு ர ணி, கலடக்குலழ - தூசிப்படட, கநற்றிப் படட, இரு
பக்கங்களில் நிற்கும் டகசகாட்படட, சபரணிப் படட, பின்னணிப் படட ஆகிய
அத்துடண வடகயான படடகடளயும்; ஊசி நுலழயோ ேலக கதோகுத்து - அந்ை அரக்கர்
படடநடுசவ ஊசிகூட நுடழயமுடியாைவாறு ஒசர இடத்தில் கூட்டி வடளத்து; த்து
அணி ேகுக்கும் - அம்புகடள (இராமபிரான்) வரிட யாகச் க லுத்தினான்; அலே
உயில உண்ணும் - அந்ை அம்புகள் (ஒசர இடத்தில் கூட்டியசைாடு) அரக்கரின்
உயிடரப் சபாக்கிவிடும்; ஆல கலள உற்று உருவும் - (க றிந்து கூடிய அரக்கடரக்
ககான்றசைாடு) சமலும் திட கடள அடடந்து திட கடள ஊடுருவும்; அதன்
இப்புைம் உளோர் - அம்புகள் பாய்ந்ை திட களின் எல்டலகளுக்கு இந்ைப்
பக்கத்தில் இருந்ை அரக்கர்கள்; ஈ ன் எதிர் உற்று - இடறவனாகிய இராமன் முன்பு
வந்து; உகுேது அல்ைோல் - ைங்கள் உயிடரச் சிந்துவடைத் ைவிர; இகல் முற்றுேது ஓர்
ககோற்ைம் எேரனோ? - படகயிடன முடிப்பைாகிய ஒரு கவற்றி கபறுவது எது?

தூசி - முன்வரிட ப் படட; ைார் என்றும் இைடனக் குறிப்பர். கநற்றி என்பதும்

முன்னணிப் படடசயயாகும். இரு பக்கங்களில் வருவன டகசகாட் படட; டக -
பக்கம். சபரணி - படடயின் நடுப்பகுதி. கடடக்கூடழ - படடயின் பின்பகுதி அணி.
(கூடழ என்பது குடழ எனக் குறுகி நின்றது)
9438. ஊன் நகு ேடிக் கலணகள் ஊழி அனல்
ஒத்தன; உைர்ந்த உைலேக்
கோனகம் நிகர்த்தனர் அ க்கர்; லை
ஒத்தன, களித்த த ோ;
ோனேன் ேயப் கழி வீசு ேலை
ஒத்தன; ேலளப்புனலுள் ேோழ்
மீன் குைம் ஒத்தன, கடற் லட
இனத்கதோடும் விளிந்துறுதைோல்.

ஊன் நகு - ைட கள் விளங்கிய; ேடிக் கலணகள் - கூர்டமயான அம்புகள்; ஊழி

அனல் ஒத்தன - ஊழிக்காலத்தில் (அடனத்டையும் எரித்ைழிக்கும்) தீடய நிகர்த்ைன;
அ க்கர் உைர்ந்த உைலேக் கோனகம் நிகர்த்தனர் - அரக்க வீரர்கள் காய்ந்து
பட்டுப்சபான காட்டட நிகர்த்ைனர்; களித்த த ோ - கவறி ககாண்ட மைம் கபாழியும்
யாடனகள்; லை ஒத்தன - மடலகடளப் சபான்றிருந்ைன; ோனேன் ேயப் கழி - மனு
குலத்ைவனாகிய இராமன் ஏவிய வலிடம மிக்க அம்புகள்; வீசு ேலை ஒத்தன -
(கடலுள்) வீ ப்படுகின்ற வடலடய நிகர்த்ைன; கடற் லட - கடல் சபாலப் கபருகிய
அரக்கரின் படடகள்; இனத்கதோடும் விளிந்து உறுதைோல் - இனத்சைாடு (கூட்டமாக)
இறந்துபடுவைால்; ேலளப் புனலுள் ேோழ் மீன்குைம் ஒத்தன - ங்குகள் நிரம்பிய
கடலிசல வாழ்கின்ற மீன் கூட்டங்கடள நிகர்த்ைன.

9439. ஊழி இறுதிக் கடுகு ோருதமும்

ஒத்தனன், இ ோ ன், உடரன
பூமி என உக்கு உதிரும் ோல் ேல கள்
ஒத்தனர், அ க்கர், க ோருேோர்,
ஏழ் உைகும் உற்று உயிர்கள் யோலேயும்
முருக்கி, இறுதிக்கணின் எழும்
ஆழிலயயும் ஒத்தனன்; அம் ன்னுயிரும்
ஒத்தனர், அலைக்கும் நிருதர்.

இ ோ ன் ஊழி இறுதிக் கடுகு ோருதமும் ஒத்தனன் - ஊழிக் காலத்து முடிவிசல

விடரந்து வீசும் ண்ட மாருைத்டைப் சபான்றவனானான்; க ோருேோர் அ க்கர் -
அவசனாடு சபார் க ய்கின்றவராகிய அரக்கர்கள்; பூழி என உக்கு உதிரும் - புழுதி
கயனச் க ால்லும்படியாகப் கபாடிபட்டு உதிர்கின்ற; ோல் ேல கள் ஒத்தனர் - கபரிய
மடலகடளப் சபான்றவர் ஆனார்; ஏழ் உைகமும் உற்று - ஏழு உலகங்கடளயும்
அடடந்து; உயிர்கள் யோலேயும் முருக்கி - எல்லா உயிர்கடளயும் அழித்து;
இறுதிக்கண் எழும் - யுக முடிவிசல கபாங்குகின்ற; ஆழிலயயும் ஒத்தனன் - கடடலப்
சபான்றவன் ஆனால் (இராமன்); அலைக்கும் நிருதர் - உயிரினங்கடளத் துன்புறுத்தும்
அரக்கர்கள்; அம் ன் உயிரும் ஒத்தனர் - (ஊழிக் காலத்து அழிகின்ற) அந்ை நிடலயான
உயிர்கடள ஒத்ைவர் ஆனார்.
 மன் உயிர் - நிடலயான உயிர். ஊழிக் காலத்து உயிர் அழியும் என்றது அக்காலத்து
அவ் உயிர்கள் ககாண்ட உடல் வாழ்வின் அழிவிடனக் குறித்ைது. உயிருக்கு
அழிவில்டல.

9440. மூை முதல் ஆய், இலடயும் ஆய், இறுதி

ஆய், எலேயும் முற்றும் முயலும்
கோைம் எனல் ஆயினன் இ ோ ன்; அவ்
அ க்கர், கலடநோளில் விளியும்
கூைம் இல் ோ ம் அலனத்திலனயும்
ஒத்தனர்; குல கடல் எழும்
ஆைம் எனைோயினன் இ ோ ன்; அேர்
மீனம் எனல் ஆயினர்களோல்.

மூை முதல் ஆய் - எல்லாவற்றுக்கும் மூல காரணமாகி; இலடயும் ஆய் - ஆதியாக

மட்டுமின்றி நடுவும் ஆகி; இறுதி ஆய் - முடிவும் ஆகி; எலேயும் முற்றும் முயலும் -
யாடவயும் முடிவாக முயல்கின்ற; கோைம் எனல் ஆயினன் இ ோ ன் - இராமன் கால
ைத்துவம் என்று விளக்கப்படும் நிடலடய உடடயவன் ஆனான்; அவ் அ க்கர் -
அந்ை அரக்கர்கள்; கலடநோளில் விளியும் - ஊழிக்கால இறுதியில் அழிகின்ற; கூைம் இல்
ோ ம் அலனத்திலனயும் ஒத்தனர் - அளவில்லாை ரா ரங்கள் யாவற்டறயும்
ஒத்ைனர்; இ ோ ன் குல கடல் எழும் - ஒலிக்கின்ற கடலிசல சைான்றிய; ஆைம்
எனைோயினன் - ஆலகால நஞ்சு சபான்றவனானான்; அேர் - அந்ை அரக்கர்கள்; மீனம்
எனல் ஆயினர்கள் - அந்ைக் கடலில் உள்ள மீன்கள் சபான்றவராயினர்.

ஆல் : அட .

9441. ேஞ் விலன க ய்து, கநடு ன்றில் ேளம்

உண்டு, கரி க ோய்க்கும் ைம் ஆர்
கநஞ் ம் உலடரயோர்கள் குைம் ஒத்தனர்
அ க்கர்; அைம் ஒக்கும் கநடிரயோன்;
நஞ் கநடு நீரிலனயும் ஒத்தனன்;
அடுத்து அதலன நக்குநல யும்,
ஞ் ம் உறு நோளில் ேறிரயோர்கலளயும்
ஒத்தனர், அ க்கர், டுேோர்.

அ க்கர் ேஞ் விலன க ய்து - வஞ் கச் க யல்கடளச் க ய்து; கநடு ன்றில் ேளம்
உண்டு - கபருடம வாய்ந்ை நீதி மன்றத்துக்குரிய கபாருடளக் கவர்ந்துண்டு; கரி
க ோய்க்கும் - கபாய்ச் ான்று பகரும் (கபாய்ச் ாட்சி க ால்லும்); ைம் ஆர்
கநஞ் ம் உலடரயோர் - பாவம் கபாருந்திய மனம் ககாண்சடாரின்; குைம் ஒத்தனர் -
கூட்டத்டைப் சபான்றவர் ஆனார்கள்; கநடிரயோன் அைம் ஒக்கும் - இராமபிரான்
அறத்திடன நிகர்த்ைான்; (கநடிரயோன்) நஞ் கநடு நீரிலனயும் ஒத்தனன் - இராமபிரான்
நஞ்சு மயமாகிய கபருங்கடடலப் சபான்றவனானான்; டுேோர் அ க்கர் -
ாகின்றவர்களாகிய அரக்கர்கள்; அதலன அடுத்து நக்குநல யும் - அந்ை
நச்சுக்கடடல அடடந்து நக்குகின்றவர்கடளயும்; ஞ் ம் உறு நோளில்
ேறிரயோர்கலளயும் - பஞ் ம் கபருகுகின்ற காலத்தில் விழும் ஏடழகடளயும்; ஒத்தனர்-
.

பஞ் க் காலத்து உணவற்ற வறிசயார் கூட்டமாக இறப்பர். ஆைலின் அது உவடம

ஆயிற்று.

அரக்க மகளிரும் துன்புற்றனர்

9442. கேள்ளம் ஒரு நூறு டும் ரேலையின், அவ்

ரேலையும் இைங்லக நகரும்
ள்ளக ோடு ர டு கதரியோதேலக
ர ோர் குருதி ம்பி எழலும்,
உள்ளும் திலும் புைமும் ஒன்றும் அறியோது
அைறி ஓடினோர்களோல்,
கள்ள கநடு ோன் விழி அ க்கியர்
கைக்கக ோடு கோல்கள் குலைேோர்.

கேள்ளம் ஒரு நூறு டும் ரேலையின் - நூறு கவள்ள அளவு ககாண்ட அரக்கர்
ச டன அழியும் அந்ை சநரத்தில்; அவ் ரேலையும் இைங்லக நகரும் - இலங்டகடயச்
சூழ்ந்ை அந்ைக் கடலும் இலங்டக நகரமும்; ள்ளக ோடு ர டு கதரியோத ேலக -
பள்ளம் எது சமடு எது என்று கைரியமுடியாைபடி; ர ோர் குருதி ம்பி எழலும் -
க ாரிகின்ற இரத்ைம் பரவி எழுந்ைைால்; உள்ளும் திலும் புைமும் ஒன்றும் அறியோது -
இலங்டகயின் உட்பகுதி மதில் எது, இலங்டகயின் கவளிப்பகுதி எது என ஒன்றும்
அறிய முடியாமல்; கள்ள கநடு ோன் விழி அ க்கியர் - வஞ் கம் ககாண்டதும் மான்
சபான்ற மருட்சி ககாண்டதுமான கண்ணுடடய அரக்க மாைர்கள்; கைக்கக ோடு -
மனம் கலங்கியசைாடு; கால்கள் குடலவார் - கால் ைடுமாறினவர்களாய்; அைறி
ஓடினோர்கள் - அலறிக்ககாண்டு ஓடினார்கள்.

ஆல் : அட .

9443. நீங்கினர், கநருங்கினர், முருங்கினர்,

உலைந்து உைகில் நீளும் லைர ோல்
வீங்கின, க ரும் பிணம் விசும்பு உை;
அசும்பு டு ர ோரி விரிவுற்று,
 ஓங்கின, கநடும் லே, ஒத்து உய
எத் தில யும் உற்று, எதிர் உை,
தோங்கினர், லடத் தலைேர், நூறு த
ரகோடியர், தடுத்தல் அரியோர்.

நீங்கினர் கநருங்கினர் முருங்கினர் - இராமடன விட்டு நீங்கினராய் (இழுக்கு

நிடனந்து மீண்டும்) அவடன கநருங்கி அழிந்ைனர் (அரக்கர்); உலைந்து -
சிடைவுற்று; உைகில் நீளும் லைர ோல் - நிலவுலகிசல நீண்டு கிடக்கும் மடலசபால;
விசும்பு உை - ஆகாயத்டை அளாவி; க ரும் பிணம் வீங்கின - கபரிய பிணங்கள்
கபருகிக் குவிந்ைன; அசும்பு டு ர ோரி விரிவுற்று - (வீழ்ந்ைவர் உடலிலிருந்து)
ஊற்கறடுக்கும் இரத்ைம் கபருகி; கநடும் லே ஒத்து - கபரிய கடல்கடளப் சபால;
உய - கபருக்கு அதிகமானைால்; எத்தில யும் உற்று - எல்லாத் திட கடளயும்
அடடந்து; எதிர் உை - கடல்கள் யாவும் ஒன்டறகயான்று எதிகரதிர் ச ர; ஓங்கின-;
நூறு த ரகோடியர் - பதினாயிரம் சகாடியராகிய; லடத்தலைேர் - அரக்கரின்
படடத்ைடலவர்கள்; தடுத்தல் அரியோர் - இராமடனத் ைடுத்து நிறுத்ை
முடியாைவராய்; தோங்கினர் - எதிர்த்ைனர்.

9444. ரதரும், த ோவும், ேல ஆளிகயோடு

ேோசி, மிகு சீயம், முதைோ
ஊரும் அலே யோலேயும் நடோயினர்
கடோயினர்கள், உந்தினர்களோல்;
கோரும் உரும்ஏறும் எரிஏறும் நிகர்
கேம் லடகயோடு அம்பு கடிதின்
தூரும்ேலக தூவினர்; து ந்தனர்கள்,
எய்தனர், கதோடர்ந்தனர்களோல்.

ரதரும், த ோவும், ேல , ஆளிகயோடு, மிகு சீயம் முதைோ - சைர் மைங்ககாண்ட யாடன,

மடலயில் வாழும் யாளி, வலிடம மிக்க சிங்கம் முைலிய; ஊரும் அலே யோலேயும்
- ஏறிச் க ல்கின்ற அடவ எல்லாவற்டறயும்; நடோயினர் கடோயினோர்கள், உந்தினர்கள்
- இயக்கி நடத்திச் க லுத்தினார்கள்; கோரும் - சமகமும்; உரும் ஏறும் -
சபரிடிகளும்; எரி ஏறும் - கபரு கநருப்பும்; நிகர் கேம் லடரயோடு - ஒத்ை ககாடிய
படடக்கலங்கசளாடு; அம்பு - அம்புகடள; கடிதின் தூரும் ேலக தூவினர் -
விடரவாக நிடறயும்படி இடறத்ைார்கள்; து ந்தனர்கள், எய்தனர் - சமலும் அவற்டற
விடரசவாடு க லுத்தியவர்களாய் குறிசநாக்கிச் க லுத்தியவர்களாய்;
கதோடர்ந்தனர்கள் - ைாம் சமற்ககாண்ட ைாக்குைடலத் கைாடர்ந்ைார்கள்.

9445. 'ேம்மின், அட ேம்மின்! எதிர் ேந்து, நு து

ஆர் உயிர் ே ங்கள் பிைவும்
 தம்மின்!' என இன்னன க ோழிந்து, எதிர்
க ோழிந்தன, தடுப் அரியேோம்,
கேம் மின் என, கேம் கழி, ரேலை என
ஏயினன், அவ் கேய்ய விலனரயோர்
தம் இனம் அலனத்லதயும் முலனந்து எதிர்
தடுத்தனன், தனித் தனிஅர ோ.

'ேம்மின் அட ேம்மின்' - வாருங்கள் அட! வாருங்கள்; எதிர் ேந்து - என எதிசர

வந்து; நு து ஆருயிர் ே ங்கள் பிைவும் - உங்களுடடய அரிய உயிடரயும்
வரங்கடளயும் இன்னும் மற்றவற்டறயும்; தம்மின் - என்னிடம் ைந்து விடுங்கள்; என
இன்னன க ோழிந்து - என்று இத்ைடகய க ாற்கடளச் க ால்லி; எதிர் க ோழிந்தன -
அரக்கர்கடள எதிர்த்துப் கபய்ைனவும்; தடுப்பு அரியேோம் - ைடுத்து நிறுத்துைற்கு
அரியவாயினவும் ஆகிய; கேம் கழி - ககாடிய அம்புகடள; கேம் மின் என -
சவக்காடு மிக்க மின்னடலப் சபாலவும்; ரேலை என - கடடலப் சபாலவும்; ஏயினன்
- (இராமபிரான்) ஏவினான்; அவ் கேய்ய விலனரயோர் தம் இனம் அலனத்லதயும் -
அந்ை ககாடிய விடனப்பயடன அனுபவிப்சபாராகிய அரக்கர் கூட்டம்
முழுவடையும்; முலனந்து தனித்தனி எதிர் தடுத்தனன் - ஊக்கத்சைாடு ைனித்ைனிசய
எதிர் ைடுத்ைனன் இராமன்.

அசரா : அட .

கவடலயுற்ற சைவர்கள் சிவடன நாடல்

9446. அக் கலணலய அக் கணம் அறுத்தனர்

க றுத்து, இகல் அ க்கர் அலடய,
புக்கு அலணயலுற்ைனர், லைத்தனர்
புயற்கு அதிகம் ேோளி க ோழிேோர்,
திக்கு அலண ேகுத்தனர் எனச் க ை
கநருக்கினர், க ருக்கின் மிலகயோல்
முக்கணலன உற்று அடி ேணங்கி
இல ரயோர் இலே க ோழிந்தனர்களோல்:

இகல் அ க்கர் அலடயப் புக்கு - படகடமயுள்ள அரக்கர்கள் எல்லாரும்

ச ரவந்து; அலணயலுற்ைனர் - இராமபிராடன கநருங்கியவர்களாய்; அக்கணம் -
அந்ைக் கணத்திசலசய; அக்கலணலய - இராமபிரான் க லுத்திய அந்ை
அம்பிடன; க றுத்து - சினந்து; அறுத்தனர் - சிடைத்ைனர்; லைத்தனர் - இராமடனச்
சூழ்ந்து மடறத்ைார்கள்; புயற்கு அதிகம் ேோளி க ோழிேோர் - சமகம் (மடழ
கபாழிவடைவிட) மிகுதியாக அம்பிடனப் கபாழிவாராகி; திக்கு அலண ேகுத்தனர்
என - திட களுக்கு ஓர் அடண அடமத்து விட்டனர் என்னும்படியாக; க ருக்கின்
மிலகயோல் - ஆணவ மிகுதியால்; க ை கநருக்கினர் - மிகவும் கநருக்கினார்கள்;
இல ரயோர் - (இைடனக் கண்ட) சைவர்கள்; முக்கணலன உற்று - சிவகபருமாடன
அடடந்து; அடி ேணங்கி - திருவடிகடள வணங்கி; இலே க ோழிந்தனர்கள் -
(பின்வரும்) இவற்டறச் க ான்னார்கள்.
அடடய - முழுடமயாக, திருவரங்கத்தில் எல்லா மதில்கடளயும் உள்ளடக்கிக்
கடடசியாகவுள்ள மதிடல அடடய வடளந்ைான் என்று க ால்லும் வழக்கிடன
நிடனக.

9447. ' லடத் தலைேர் உற்று ஒருேர் மும் டி

இ ோேணன் எனும் டில ரயோர்;
கிலடத்தனர் அேர்க்கு ஒரு கணக்கு இலை;
ேலளத்தனர் கிலளத்து, உைகு எைோம்
அலடத்தனர், கதழித்தனர், அழித்தனர்
தனித்து உளன் இ ோ ன்; அேர ோ,
''துலடத்தனர் எம் கேற்றி'' என உற்ைனர்;
இனிச் க யல் ணித்தி - சுடர ோய்!
சுடர ோய் - ஒளி சமனியசன! லடத்தலைேர் ஒருேர் மும் டி இ ோேணன் எனும்
டில ரயோர் உற்று - படடத்ைடலவர், ஒவ்கவாருவரும் மும்மடங்கு
இராவணர்கள் என்று க ால்லத்ைக்க உருவம் உடடயவராய் வந்து; கிலடத்தனர் -
இராமடன கநருங்கியிருக்கின்றார்கள்; அேர்க்கு ஒரு கணக்கு இலை - அப்படி
கநருங்கி விட்ட அரக்கர்களுக்கு ஒரு கணக்கு இல்டல; ேலளத்தனர் கிலளத்து -
இராமடனச் சூழ்ந்து ககாண்டு கிளர்ந்கைழுந்து; உைகு எைோம் அலடத்தனர் -
உலகம் முழுவடையும் அடடத்துக்ககாண்டு; கதழித்தனர், அழித்தனர் - அைட்டிக்
ககாண்டு அழிக்கத் கைாடங்கி விட்டார்கள்; தனித்துளன் இ ோ ன் - இராமன்
ைன்னந் ைனியாக இருக்கிறான்; அேர ோ - அந்ை அரக்கர்கசளா; துலடத்தனர் எம்
கேற்றி என உற்ைனர் - (எமக்குக் கிடடத்துவிட்டகைன்று நாங்கள் எண்ணிக்ககாண்
டிருந்ை) கவற்றிடய அழிக்கின்றனர்; இனிச் க யல் ணித்தி - இனி நடக்கப்சபாகும்
நிகழ்ச்சிகள் இடவகயனக் கூறுக என (கலங்கிக்) கூறினர்.
எவ்வளவு ஈடுபாடு ககாண்ட பக்ைர்களும் ைளர்சவாராகி இடறவன் ஆற்றடல
மறந்துவிடுவதுண்டு என்ற கமய்ம்டமகடள உணர்த்துகிறது இடமசயார் க யல்.
அடுத்து வரும் பாடலும் அவ்வடகயினசை.

9448. 'எய்த கலண எய்துேதன் முன்பு, இலட

அறுத்து, இேர்கள் ஏழ் உைகமும்
க ய்த கலண ோ முகில் எனப் புலட
ேலளத்தனர், பிடித்தனர்கள் ர ோய்;
லேது அகலின் அல்ைது ைப் லட,
 ககோடிப் லட, கடக்கும் ேலிதோன்
க ய்ய திரு ோகைோடும் உனக்கும் அரிது'
என்ைனர், திலகத்து விழுேோர்.*

எய்த கலண - இராமனால் எய்யப்பட்ட அம்பு; எய்துேதன் முன்பு - இலக்கிடன

அடடவைற்கு முன்சப; இலட அறுத்து - நடு வழியிசலசய முறித்து; இேர்கள் - இந்ை
அரக்கர்கள்; க ய்த கலண ோ முகில் என - இராமடன எதிர்த்துச் க லுத்திய
அம்புகள் கபரிய சமகத்திரள் என்று க ால்லும்படியாக; புலட ேலளத்தனர் -
பக்கங்களில் சூழ்ந்ைவர்களாய்; ர ோய்ப் பிடித்தனர் கள் - முன்சனறிப்
பிடித்துக்ககாண்டனர்; லேது ககோலின் அல்ைது - இவ் அரக்கர்கடளச் ாபம் இட்டுக்
ககான்றால் அல்லாமல்; ைப் லட ககோடிப் லட - வீரப் படடக்கலங்களாசலா
ககாடி ஏந்தி நடக்கும் காலாட்படடகளாசலா; கடக்கும் ேலி - கவல்லும்
வல்லடம; க ய்ய திரு ோகைோடு உனக்கும் அரிது - க ம்டம கநறி சபணும்
திருமாலுக்கும் உனக்கும் இல்டல; என்ைனர் - என்று கூறி; திலகத்து விழுேோர் -
திடகத்துத் ைளர்ந்ைனர்.

சிவபிரான் விடடயும் விளக்கமும்

9449. 'அஞ்சி, அய ன்மின்! அேர் எத்தலனயர்

ஆயிடினும், அத்தலனேரும்,
ஞ்சி எரி உற்ைகதன, கேந்து அழிேர்
இந்த உல ண்டும் உளதோல்,
நஞ் ம் அமுதத்லத நனி கேன்றிடினும்
நல் அைம் நடக்கும் அதலன
ேஞ் விலன க ோய்க் கரு ம் கேல்லினும்
இ ோ லன இவ் ேஞ் ர் கடேோர்.

அஞ்சி அய ன்மின் - நீங்கள் அஞ்சித் ைளராதீர்கள்; அேர் எத்தலனயர் ஆயிடினும் -

அந்ை அரக்கர்கள் எத்ைடன சபராக இருந்ைாலும்; அத்தலனேரும் - அத்ைடன
சபர்களும்; ஞ்சி எரி உற்ைகதன - பஞ்சில் கநருப்புப் பற்றியடைப் சபால; கேந்து
அழிேர் - எரிந்து ாவார்கள்; இந்த உல ண்டும் உளது - இந்ைச் க ய்தி
பழங்காலத்திலிருந்து இருப்பதுைான்; நஞ் ம் அமுதத்லத நனி கேன்றிடினும் - நஞ்சு
அமுைத்டை மிகசவ கவன்றாலும்; நடக்கும் நல் அைம் அதலன - நடடகபறுகின்ற
நல்ல அறத்டை; ேஞ் விலன க ோய்க் கரு ம் கேல்லினும் - வஞ் கச்
க யல்களும் கபாய்ம்டமச் க யல்களும் கவன்றாலும்; இ ோ லன இவ் ேஞ் கர்
கடேோர் - இராமபிராடன இந்ை வஞ் கர்கள் கவல்ல மாட்டார்கள்.
கவன்றிடினும், கவல்லினும் என்பவற்றில் உள்ள உம்டமகள் அடவ
கவல்லமாட்டா என்ற எதிர்மடறப் கபாருடளத் ைந்ைன. தீடம கவல்வது சபான்ற
சைாற்றம் ஏற்படினும் இறுதியில் அறசம கவல்லும் என்பது இந்ை நாட்டுப்
பண்பாட்டு நம்பிக்டக.

9450. 'அ க்கர் உளர் ஆர் சிைர், அவ் வீடணன்

அைோது, உைகின் ஆவி உலடயோர்?
இ க்கம் உளதுஆகின், அது நல் அைம்
எழுந்து ேளர்கின்ைது; இனி நீர்
க க்க, முலழ ரதடி உழல்கின்றிலிர்கள்;
இன்று ஒரு கடும் கலிரை
கு க்கின் முதல் நோயகலன ஆளுலடய
ரகோள் உழுலே ககோல்லும், இேல .'

அவ் வீடணன் அைோது - அந்ை வீடணடனத் ைவிர; உைகில் - இந்ை உலகத்தில்;

அ க்கர் சிைர் ஆவி உலடயோர் உளர் ஆர் - அரக்கருள் சிலராய் உயிருடடயவர்களாய்
இனி இருக்கப் சபாகிறவர்கள் யார்? (யாரும் இரார்); இ க்கம் உளது ஆகின் -
இரக்கம் என்ற ஒரு ைத்துவம் இருப்பது உண்டமயாயின்; அது நல் அைம் எழுந்து
ேளர்கின்ைது - அைனால் நல்ல அறம் உயர்ந்து வளர்வைாகிறது; இனி நீர் க க்க -
இனிசமல் நீங்கள் ஒளிந்து ககாள்வைற்கு; முலழ ரதடி - குடககடளத் சைடி;
உழல்கின்றிலிர்கள் - துன்பப்பட சவண்டியதில்டல; இன்று ஒரு கடும் கலிரை -
இன்டறய கடும் பகலிசலசய; கு க்கின் முதல் நோயகலன ஆளுலடய - வானரங்களின்
முைல் ைடலவனாகிய சுக்கிரீவடன அடிடமயாகக் ககாண்ட; ரகோள் உழுலே -
குறிைப்பாை புலியாகிய இராமன்; இேல க் ககோல்லும் - இந்ை அரக்கர்கடளக்
ககால்வான்.

'கண்சணாட்டம் என்னும் கழிகபருங்காரிடக உண்டமயான் உண்டு இவ் உலகு'

(குறள் 571) கண்சணாட்டத்து உள்ளது உலகியல் (குறள் 572) என்ற வள்ளுவர்
வாய்கமாழிகள் இங்கு நிடனயத் ைக்கன.

9451. என்று ன் க , நோன்முகனும்

அன்ன க ோருரள இல தலும்,
நின்று நிலை ஆறினர்கள், ேோனேரும்,
ோனேனும் ரநமி எனல் ஆம்
கேன்றி கநடு ேோளி லழ, ோரியினும்
ர ைன து ந்து, வில வின்
ககோன்று, குை ோல் ேல கள் ோனு தலை
ோ லை குவித்தனன் அர ோ.
என்று ன் க - சமற்கண்டவாறு சிவகபருமான் கூற; நோன்முகனும் அன்ன
க ோருரள இல தலும் - பிரமனும் அந்ைக் கருத்சை ரி என உடன்பட; ேோனேரும் -
சைவர்களும்; நின்று - (மனத்ைால் உறுதிபட) நின்று; நிலை ஆறினர்கள் -
(கலங்கிய) நிடல மாறி ஆறுைல் அடடந்ைனர்; ோனேனும் - மனு வமி த்ைவனான
இராமனும்; ரநமி எனல் ஆம் - க்கராயுைம் என்று க ால்லத்ைக்க; கேன்றி கநடு
ேோளி லழ - கவற்றி விடளப்பனவும் கநடியனவுமாகிய அம்புகளாகிய
மடழயிடன; ோரியினும் ர ைன து ந்து - சமகத்டை விட அதிகமாக விடரயச்
க லுத்தி; வில வின் ககோன்று - விடரவாக அரக்கடரக் ககான்று; ேல கள்
ோனு(ம்) தலை - மடலகடள ஒத்ை ைடலகடள; ோ லை - (மடலகளின் அடுக்காகிய)
கபரிய மடலயாக; குவித்தனன்...

ந்தக் கலி விருத்தம்

9452. க றி கடலின் ேலளயும் ேய நிருதர்

சிக ம் அலனய உடல் சிதறி, இறுேர் உயிர் -
க அரிய தம் வி ே, அ ர் ழ
நக ம் இடம் அருக, நலேயர் நலிவு ட.

க றி கடலின் - மகர மீன் நிடறந்ை கடடலப்சபால; ேலளயும் ேய நலேயர்

நிருதர் - இராமபிராடனச் சூழ்ந்து ககாண்ட வலிடமயுடடய குற்றம் நிடறந்ை
அரக்கர்கள்; சிக ம் அலனய உடல் சிதறி - மடலசபான்ற ைங்கள் உடல் சிைறுண்டு;
நலிவு ட - சிைறியிட; க அரிய தம் வி ே - உயர்த்திச் க ால்லுைற்கு அரிய
வீரசுவர்க்க பைத்தில் ச ர்ைலால்; அ ர் டி நக ம் - சைவர்கள் வாழும்
சைவருலகத்தில்; இடம் அருக - இடமில்லாமல் சபாகும்படியாக; உயிர் இறுேர் - உயிர்
முடிந்ைனர் (இறந்ைனர்).

9453. உகளும், இவுளி தலை துமிய - உறு கழல்கள்

தகளி அை, ேலிய தலைகள் அறு தலைேர்
துகளின் உடல்கள் விழ, உயிர்கள் சு ர் உைகின்
களிர் ேன முலைகள் தழுவி அகம் கிழ.

உறு கழல்கள் - வலிடம மிகு கால்கள்; தகளி அை - அகல் விளக்குப் சபால்

துண்டாகிட; ேலிய தலைகள் அறு தலைேர் - வன்டம மிக்க ைடலகள் அறுபட்ட
வீரத் ைடலவர்களின்; உடல்கள் துகளின் விழ - உடல்கள் (ைடரப்) புழுதியிசல விழ;
உயிர்கள் - அவர்களின் உயிர்கள்; சு ர் உைகின் - சைவர் உலகத்தில் உள்ள; களிர் ேன
முலைகள் தழுவி - கபண்களின் அழகிய மார்பிடனத் ைழுவி; அகம் கிழ - மனம்
மகிழ; இவுளி தலை துமிய - அவர்கள் ஏறிவந்ை குதிடரகள் ைடல
துண்டிக்கப்பட்டு; உகளும் - (ைடரயிசல) புரளும்.
 வீரர்களின் கால்களும் ைடலகளும் அறுபட்டு, உடல்கள் புழுதியிசல புரண்டன.
அவர்களின் உயிர்கள் சுவர்க்க மகளிடரத் ைழுவி மகிழ்ந்ைன. குதிடரகள் ைடல
அறுபட்டு நிலத்திசல புரண்டன.

9454. லையும், றி கடலும், ேனமும், ேறு நிைனும்,

உலைவு இல் அ ர் உலை உைகும், உயிர்ககளோடு
தலையும் உடலும் இலட தழுவு தேழ் குருதி
அலையும் அரியது ஒரு தில யும் இைது, அணுக.

லையும் - மடலகளும்; றி கடலும் - (அடலகள்) மடங்கி வரும் கடல்களும்;

ேனமும் ேறு நிைமும் - காடுகளும் கவற்று நிலமும்; உலைவு இல் அ ர் உலை
உைகும் - அழிைல் இல்லாை சைவர்கள் வாழும் உலகமும் ஆகிய இத்துடண
இடங்களிலும்; உயிர்ககளோடு - அரக்கரின் உயிர்களுடன்; தலையும் உடலும் -
அவர்களுடடய ைடலகளும் (ைடலகளற்ற) உடல்களும்; இலட தழுவு -
இவற்றினிடடசய இடணத்து; தேழ் குருதி அலையும் - ஓடுகின்ற இரத்ைக் கடலும்;
அரியது ஒரு தில யும் - இல்லாை ஒரு பக்கம் கூட; அணுக - ஒதுங்குவைற்கு; இைது -
இல்டல.

மடல, கடல், வனம், வறு நிலம் ஆகியடவ ைமிழ் நூல்கள் குறிக்கின்ற குறிஞ்சி,
கநய்ைல், முல்டல, பாடல ஆகிய நானிலங்கடளக் குறித்ைன எனக் கூறுவாரும்
உளர். அது கபாருந்துமாறில்டல. காரணம் பாடலடய விடுத்து மருைம் கூறுைல் மரபு.
இங்கு மருைம் இல்டல.

அரக்கர் அழிைலும் வானவர் பூமாரி க ாரிைலும்

9455. இலனய க ரு நிகழும் அளவின், எதிர் க ோருத

விலனயமுலட முதல்ேர் எேரும் உடன் விளிய,
அலனய லட கநளிய, அ ர் க ோரி ைர்கள்
நலனய வில யின் எழு துேலை லழ நலிய,

இலனய க ரு நிகழும் அளவின் - இத்ைடகய சபார் நடக்கும் சபாது; எதிர் க ோருத

- இராமனுக்கு எதிராகப் சபார் க ய்ை; விலனயமுலட முதல்ேர் எேரும் - வஞ் டன
ககாண்ட (அரக்கர்) ைடலவர்கள் எல்சலாரும்; உடல் விளிய - ஒருங்சக அழிந்ைைனால்;
அலனய லட - அந்ை (அரக்கர்) ச டன; கநளிய - ைளர்ந்திட; அ ர் க ோரி ைர்கள்
நலனய - (மகிழ்ச்சி ககாண்ட) சைவர்கள் க ாரிந்ை மலர்களின் அரும்புகளிலிருந்து;
வில யின் எழு துேலை லழ நலிய - சவகமாக எழுந்து கபாழிகின்ற (சைன்) மடழ
வருத்துவைால்.. (கைாடரும்)

கவல்சவார் உவடக சைாற்சபார்க்கு அவலம்.

9456. இரியல் உறு லடலய, நிருதர், இலட விைகி

எரிகள் க ோரியும் கநடு விழியர், 'இழுலதயர்கள்!
திரிக, திரிக!' என உ று கதழி கு ைர்,
கரிகள், அரிகள், ரி, கடிதின் எதிர் கடே.

இரியல் உறு லடலய - களத்டை விட்டு ஓடுகின்ற ச டனடய; எரிகள் க ோரியும்

கநடு விழியர் - கநருப்டபக் கக்கும் கபரிய விழிகள் உடடயவராய்; நிருதர் -
அரக்கர்கள்; இலட விைகி - ஓடுசவார்களுக்கிடடசய குறுக்சக ைடுத்து நின்று;
இழுலதயர்கள் - அறிவில்லாைவர்கசள! 'திரிக திரிக' என - மீண்டும் திரும்புக திரும்புக
என்று; உ று கதழி கு ைர் - முழங்கி அைட்டுகின்ற குரல் உடடயவர்களாய்;
கரிகள், அரிகள், ரி - யாடனகடளயும் சிங்கங்கடளயும் குதிடரகடளயும்; கடிதின்
- விடரவாக; எதிர் கடே - (மீண்டும்) இராமனுக்கு எதிராகச் க லுத்ை... (கைாடரும்)

9457. உைகு க விடு ட, லழகள் உதி , உயர்

அைகு இல் லை குலைய, அ ர் தலை அதி ,
இைகு கதோடு லடகள் இடிகயோடு உரும் அலனய,
விைகியது, திமிைம் ேலளயும்ேலக விலளய.

உைகு க விடு ட - உலகங்கள் க விடாகவும்; லழகள் உதி - சமகங்கள்

உதிரவும்; அைகு இல் உயர் லை குலைய - அளவில்லாைனவும்,
உயரமானடவயுமாகிய மடலகள் நிடல குடலயவும்; அ ர் தலை அதி -
சைவர்களின் ைடலகள் அதிரவும்; இைகு கதோடு லடகள் - ஒளிசயாடு
விளங்குபடவயும் கைாடுக்கப்படுபடவயுமாகிய படடக்கலங்கள்; இடிகயோடு உரும்
அலனய - இடிசயாட சயாடு கூடிய மின்னல் சபால் அடமந்திட; திமிைம் ேலளயும்
ேலக விலளய - சபகராலி வடளந்து நிற்கும் வடக உண்டாகும்படி; விைகியது -
இராமபிராடனக் குறுக்சக ைடுத்து நின்றது.

9458. 'அழகிது, அழகிது!' என அழகன் உேலககயோடு

ழகும் அதிதியல எதிர்ககோள் ரிசு ட,
விலழவின் எதி அதிர் எரிககோள் விரி கழி
லழகள் முலை க ோரிய, அ ர் ைர் க ோரிய.
 'அழகிது, அழகிது!' என - (அரக்கர் படட ஆரவாரத்சைாடு ைன்டனச் சூழ்ந்ைடைக்
கண்டு) 'அழகாய் இருக்கிறது அழகாய் இருக்கிறது' என்று க ால்லி; அழகன் -
இராமன்; ழகும் அதிதியல - புதிைாகப் பழகுகின்ற விருந்தினடர; உேலககயோடு
எதிர்ககோள் ரிசு ட - மகிழ்ச்சிசயாடு எதிர்க ன்று வரசவற்கும் ைன்டம
சைான்ற; விலழவின் எதி - ஆட சயாடு எதிசரற்குமாறு; அதிர் - எதிரிகடள அதிரச்
க ய்கின்றனவும்; எரி ககோள் - கநருப்பிடனப் சபால் எரிைல் ைன்டம ககாண்டனவும்
ஆகிய; விரி கழி லழகள் - பரந்து க ல்லுகின்ற அம்பு மடழகடள; முலை க ோரிய
- முடறப்படி க ாரியவும்; அ ர் ைர் க ோரிய - சைவர்கள் மலர் மாரி க ாரியவும்;
(கைாடரும்.)

9459. தினக லன அணவு ககோடிகள் தில அலடே,

சினவு க ோரு ரிகள் க றிே அணுக, உயர்
அனககனோடும் அ ரின் முடுகி எதி , எழு
கனக ேல க ோருே, கதிர் ககோள் ணி இ தம்.*

தினக லன அணவு ககோடிகள் - கதிரவடனசய தீண்டுகின்ற ககாடிகள்; தில

அலடே - திக்குகளின் எல்டலடய அடடந்ைனவாக; சினவு, க ோரு ரிகள் - சினம்
ககாண்டனவும் சபார் க ய்கின்றனவுமாகிய குதிடரகள்; அணுக க றிே -
எதிராளிகடள கநருங்கிச் க றிந்ைனவாக; கதிர்ககோள் ணி இ தம் - ஒளி ககாண்ட
மணிகள் பதிக்கப்பட்ட சைர்கள்; உயர் அனககனோடும் - உயர்ந்ைவனும்
குற்றமற்றவனுமாகிய இராமபிராசனாடு; அ ரின் முடுகி எதி - சபாரில் விடரந்து
எதிர்ப்பைற்கு; எழு - எழுகின்ற; கனக ேல க ோருே - கபான் மடலயாகிய
சமருடவப் சபால் அடமந்ைன.

சினவு, பரி, கபாரு பரி எனக் கூட்டிப் கபாருள் ககாள்ளப்பட்டது.

9460. ோறு, டு சிைகு கழுகு, கழி ட,

நீறு டும் இ த நில யின் உடல் தழுவி,
ரேறு டர் ட , இ வி சுடர் ேலையம்,
ோறு ட, உைகின் லைகள் அளறு ட.*

ோறு - பருந்துகளும்; டு சிைகு கழுகு - கபருஞ் சிறகுகடளக் ககாண்ட

கழுகுகளும்; கழி ட - அம்புகள் ைாக்குவைால்; நீறு டும் இ த நில யின் - சிடைந்து
தூளாகின்ற சைர்களின் வரிட யில்; உடல் தழுவி - உடல்கள் பட்டு; ரேறு டர் ட -
சவறு வழிகளில் க ல்லவும்; இ வி சுடர் ேலையம் - கதிரவனது ஒளி வட்டம்; ோறு
ட - நிடல குடலயவும்; உலகின் மடலகள் - உலகத்து மடலககளல்லாம்; அளறு ட
- ச று ஆகிடவும் (கைாடரும்)
9461. அருகு கடல் திரிய, அைகு இல் லை குலைய,
உருகு சுடர்கள் இலட திரிய, - உ னுலடய
இரு லக ஒரு களிறு திரிய, விடு குயேர்
திரிலக என உைகு முழுதும் முலை திரிய.*

உ னுலடய - வலிடம ககாண்ட; இரு லக ஒரு களிறு - இரண்டு கரங்கள் ககாண்ட

யாடன சபான்றவனாகிய இராமன்; திரிய - சபார்க்களத்திசல ாரி திரிந்ைடமயால்;
அருகு கடல் திரிய - (கைாடலவில் உள்ள ஏழு) கடல்களும் ஒன்றுக்ககான்று அருகு
வந்து திரிந்திடவும்; அைகு இல் லை குலைய - அளவற்ற மடலகள் நிடல
குடலயவும்; உருகு சுடர்கள் இலட திரிய - உரு(க்)குகின்ற கவப்பச் சுடர்க் சகாள்கள்
வானிடடசய நிடல மாறவும்; உைகு முழுதும் - எல்லா உலகங்களும்; குயேர் விடு
திரிலககயன - குயவர்கள் இயக்குகின்ற க்கரம் சபால; முலை திரிய - ைமக்குரிய
முடறயான ைடங்களிலிருந்து மாறவும்; கைாடரும்.

9462. சிேனும், அயனும், எழு திகிரி அ ர் தி

அேனும், அ ர் குைம் எேரும், முனிேக ோடு
கேனம் உறு க ணம் இடுேர் - கழுதுஇனமும்,
ந னும், ேரி சிலையும், அைனும், நடன் நவிை.

கழுது இனமும் - சபய்க் கூட்டங்களும்; ந னும் - யமனும்; ேரி சிலையும் - கட்டு

அடமந்ை வில்லும்; அைனும் - அறக் கடவுளும்; நடன் நவிை - (மகிழ்ச்சியால்)
நடனமாடும் படியாக; சிேனும் அயனும் எழு திகிரி அ ர் தி அேனும் - சிவபிரான்,
நான்முகன், படகடய அழிக்க எழும் க்கரப்படட ஏந்திய சைவர் ைடலவனாகிய
திருமால் ஆகிசயாரும்; அ ர் குைம் எேரும் - சைவர் கூட்டத்டைச் ச ர்ந்ை
எல்சலாரும்; முனிேக ோடு - முனிவர்கசளாடு ச ர்ந்து; கேனம் உறு - சவகம் மிகுந்ை;
க ணம் இடுேர் - (மகிழ்ச்சியால்) குட்டிக்கரணமிட்டுக் கூத்ைாடினர்.

நடன் நவில்ைல் - நடனம் இடுைல். 'நட்டசம நவில்வாய்' (சைவாரம் 3-1-2) என்ற

ஆட்சி காண்க.

9463. ரதேர் திரிபுேன நிலையர் க ரு இதலன

ஏேர் அறிவுறுேர் இறுதி? முதல் அறிவின்
மூேர் தலைகள் க ோதிர் எறிேர், 'அை முதல்ே!
பூலே நிைே!' என ரேதம் முலை புகழ.

ரதேர் - வானவர்கள்; திரிபுேன நிலையர் - மற்றும் மூன்று உலகங்களிலும்

வாழ்பவர் ஆகிசயாரில்; க ரு இதலன - இந்ைப் சபாரின்; இறுதி - முடிவு எப்படி
இருக்குகமன; ஏேர் அறிவுறுேர் - யார்ைான் அறிவார்கள்? (அவர்களுள் எவரும்
அறியார் என்பைாம்); முதல் அறிவின் மூேர் - எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாய்
விளங்கிய அறிவு வடிவினராகிய மும்மூர்த்திகள்; தலைகள் க ோதிர் எறிேர் - ைடல
நடுக்கம் ககாண்டவராகிட; அை முதல்ே - அறத்தின் நாயகசன; பூலே நிைே - காயாம்
பூவின் (நீல) நிறம் ககாண்டவசன! என ரேதம்முலை புகழ - என்று சவைம் முடறப்படி
புகழ்ந்திட; (கைாடரும்).

9464. எய்யும் ஒரு கழி, ஏழு கடலும், இடு

கேய்ய களிறு ரியோகளோடு இ தம் விழ,
ஒய்ய ஒரு கதியின் ஓட உணர் அ ர்
லககள் என, அவுணர் கோல்கள் கதி குலைே.
எய்யும் ஒரு கழி - இராமபிரான் எய்யும் ஓர் அம்பானது; ஏழு கடலும் இடு - ஏழு
கடல்களிலும் ச ரும்படி குறி டவக்கப்பட்ட; கேய்ய களிறு ரி ஆகளோடு இ தம் விழ
- ககாடிய யாடனகள், குதிடரகள், காலாட்கசளாடு சைர்களும் விழும்படி; ஒய்ய ஒரு
கதியின் ஓட - சவகம் ககாண்ட சபாக்கிசல ஓட; உணர் அ ர் - அைடன உணர்ந்ை
சைவர்களின்; லககள் என - டககடளப் சபால; அவுணர் கோல்கள் கதி குலைே -
அரக்கர்களின் கால்கள் நிடலயில் திரிந்ைன.

9465. அண்ணல் விடு கழி, யோலன, இ தம், அயல்

ண்ணு பு வி, லட வீ ர், கதோகு குதி
புண்ணின் இடு குறிகள் புள்ளி என வில வின்
எண்ணுேன அலனய எல்லை இை நுலழே.

யோலன, இ தம், அயல் ண்ணு பு வி, லட, வீ ர் - யாடனகள், சைர்கள்,

இவற்றில் பக்கத்தில் உள்ளடைப் பருமம் முைலியன ககாண்டு ையார் நிடலயில்
உள்ள குதிடரகள் காலாட்கள் ஆகியடவ; கதோகு குதி - கூடியுள்ள அணி வகுப்பிசல;
புண்ணின் இடு குறிகள் - புண்களால் இடப்படுகின்ற அடடயாளங்கள்; புள்ளி
என - புள்ளிகள் ஆகும் என்னும்படியாக; வில வில் எண்ணுேன அலனய - விடரந்து
எண்ணுகின்றடவ சபால; அண்ணல் விடு கழி - இராமபிரான் க லுத்துகின்ற
அம்புகள்; எல்லை இை நுலழே - முடிவில்லாைனவாய் படடகளூசட நுடழந்ைன.

கலி விருத்தம் (ரேறு ேலக)

இராமன் அம்பு மதில் அடமத்ைல்

9466. சுருக்கம் உற்ைது லட; 'சுருக்கத்தோல் இனிக்
க க்கும், உற்று ஒரு புைத்து' என்னும் கண்ணினோல்
அ க்கருக்கு அன்று க ல்வு அரியதோம்ேலக
க் ககோடு கநடு தில் ல த்திட்டோன் அர ோ.

சுருக்கம் உற்ைது லட - அரக்கரின் படட குடறந்து விட்டது; சுருக்கத்தோல் - படடயின்

அளவு குடறந்து விட்டைால்; இனி ஒரு புைத்து உற்றுக் க க்கும் - இனி ஒரு புறமாகச்
க ன்று ஒளிந்து ககாள்ளும்; என்னும் கண்ணினோல் - என்ற கருத்தினால்; அன்று -
அப்சபாசை; அ க்கருக்குச் க ல்வு அரிதோம் ேலக - அரக்கர்கள் ைப்பிப் சபாக
முடியாை வடகயாக; க் ககோடு - அம்புகடளக் ககாண்டு; கநடு தில் ல த்திட்டோன்
- கபரிய மதிடல அடமத்துவிட்டான் (இராமன்)

9467. ோலிலய, ோலியேோலன, ோல் ேல

ர ோல் உயர் கயிடலன, துலே, ர ோன்று உளோர்.
ோலிலக யோக்லகயர், தணப்பு இல் கேஞ்
ரேலிலயக் கடந்திைர், உைலக கேன்றுளோர்.

உைலக கேன்றுளோர் - உலடகசய கவற்றி ககாண்டவர்களும்; ோலிலய,

ோலியேோலன, ோல்ேல ர ோை உயர் கயிடலன துலேப் ர ோன்று உளோர் - மாலி,
மாலியவான், கபரிய மடலசபால் உயர்ந்ை கயிடபன் மது ஆகிசயாடரப் சபான்று
உள்ளவர்களும்; ோலிலக யோக்லகயர் - கவ ம் அணிந்ை உடல் உடடயவர்களுமாகிய
அரக்கர்கள்; ரேலிலயக் கடந்திைர் - இராமபிரான் இட்ட அம்பு சவலிடயக் கடந்து
சபாகவில்டல (இயலவில்டல)

9468. ோண்டேர் ோண்டு அை, ற்றுரளோர் எைோம்

மீண்டனர், ஒரு தில - எழு ரேலையும்
மூண்டு அை முருக்கிய ஊழிக் கோைத்தில்
தூண்டுறு சுடர் சுட, சுருங்கித் கதோக்கர ோல்.

ோண்டேர் ோண்டு அை - இறந்ைவர்கள் இறந்து ஒழிந்ைவராக; ற்றுரளோர் எைோம் -

அைன்சமலும் உள்ளவர்கள் எல்லாரும்; மூண்டு அை முருக்கிய - கபாங்கிப் கபருகி
எல்லாவற்டறயும் அழிக்கின்ற; ஊழிக் கோைத்தில் - உலகங்களின் முடிவுக்
காலத்தில்; தூண்டுறு சுடர் சுட - மூண்டு கபருகி வரும் (வடடவ முகத்) தீ; சுட -
சுடுவைால்; ஏழு ரேலையும் - ஏழு கடல்களும்; சுருங்கித் கதோக்கர ோல் - அளவிசல
சுருங்கி (ஒரு சிற்றிடத்தில்) கூடியதுசபால; ஒரு தில மீண்டனர் - ஒரு திட யிசல
வந்து ச ர்ந்ைனர்.
9469. 'பு ம் சுடு கடவுளும், புள்ளின் ோகனும்
அ ம் சுடு குலி ரேல் அ ர் ரேந்தனும்
உ ம் சுடுகிற்கிைர்; ஒருேன் நோமுலட
ே ம் சுடும்; ேலி சுடும்; ேோழும் நோள் சுடும்.

பு ம் சுடு கடவுளும் - முப்புரம் எரித்ை சிவனும்; புள்ளின் ோகனும் - (கருடப்)

பறடவடயச் க லுத்தும் திருமாலும்; அ ம் சுடு குலி ரேல் - அரத்தினால் அராவிக்
கூர்டமப்படுத்ைப் படுகின்ற வச்சிராயுைத்டை ஏந்தியுள்ள; அ ர் ரேந்தனும் -
சைவர் ைடலவனாகிய இந்திரனும்; உ ம் சுடுகிற்கிைர் - நம் வலிடமடய அழிக்க
இயலாைவர்களானார்கள்; ஒருேன் - இப்சபாது இங்சக உள்ள ைனி ஒருவன்; நோம்
உலட ே ம் சுடும் - கைய்வங்களிடமிருந்து நாம் கபற்ற வரங்களின் வலிடமடய
அழிக்கிறான்; ேோழும் நோள் சுடும் - வாழ்நாடளசய அழிக்கிறான்.
வாழும் நாள் சுடும் என்ற கைாடரிலுள்ள உம்டமடய இடம் மாற்றி வாழ் நாளும்
சுடும் எனவும் கபாருள் ககாள்ளலாம். கருத்து ஒன்சற.

9470. 'ஆயி கேள்ளம் உண்டு; ஒருேர், ஆழி சூழ்

ோ இரு ஞோைத்லத றிக்கும் ேன்ல ரயோர்
ர யின க ரும் லட இதலன, ஓர் விைோல்
''ஏ'' எனும் ோத்தி த்து எய்து ககோன்ைனன்.

ஆயி ம் கேள்ளம் உண்டு - அரக்கர் ச டன ஆயிரம் கவள்ளம் அளவில் உண்டு;

ஒருேர் - அப்படடயில் உள்ள ஒவ்கவாருவரும்; ஆழி சூழ் ஞோைத்லத றிக்கும்
ேன்ல ரயோர் - கடல் சூழ்ந்ை உலகசம எதிர்த்து வந்ைாலும் ைடுத்து நிறுத்திப் சபார்
க ய்யும் ஆற்றல் உடடயவர்கள்; ர யின க ரும் லட இதலன - சபார்க்களத்துக்கு
வந்ை இந்ைப் கபரிய படடடய; ஓர் வி(ல்)ைோல் - ஒசர ஒரு வில்டலக் ககாண்டு; ஏ
எனும் ோத்தி த்து - ''ஏ'' என்று க ால்லிமுடிக்கும் கால அளவிசல; எய்து
ககோன்ைனன் - (ஒருவசன) கடண க லுத்திக் ககான்று விட்டான்.

9471. 'இலட டும், டோதன இல ப்பிரைோர் லட;

புலட ட, ேைம்ககோடு விைங்கிப் ர ோகு ோல்;
லட டும் ரகோடி ஓர் கழியோல் ழிக்
கலட டும் அ க்கர்தம் பிைவி கட்ட ோல்.
இல ப்பிரைோர் லட - சைவர்களின் படட; இலட - சபார்க் களமாகிய
இடத்திசல; டோதன டும் - எம் அரக்கர் ச டனயில் (சவகறங்கும்) படாை துன்பத்டை
அடடயும்; புலட ட - அடிபடுவைால்; ேைங்ககோடு - வலப்புறமாகச் சுற்றிக்ககாண்டு;
விைங்கிப் ர ோகும் - விலகிப் சபாய்விடும்; லட டும் ரகோடி - அரக்கர் ச டன
சகாடிக்கணக்கில் இருந்தும்; ஓர் கழியோல் கலட டும் - இராமன் விடுக்கும் ஒரு
அம்பினால் (வாழ்வின்) இறுதிடய அடடகின்றது; அ க்கர்தம் ழி பிைவி கட்டம் -
அரக்கரின் இழி பிறவிடய நீக்கிக்ககாண்சடாம்.

ஆல் : அட

9472. ' ண்டு உைகு அளித்தேரனோடும், ண் அல

குண்லடயின் ோகனும், பிைரும் கூடினோர்;
அண்டர்கள் விசும்பினின்று ஆர்க்கின்ைோருலழக்
கண்டிைம்; இேன் கநடு ோயக் கள்ேனோல்.

ண்டு உைகு அளித்தேரனோடும் - முன்பு உலகங்கடளப் படடத்ைவனாகிய

பிரமசனாடும்; ண் அல குண்லடயின் ோகனும் - ஆ னம் அடமந்ை இடபத்டைச்
க லுத்தும் சிவபிரானும்; பிைரும் கூடினோர் - மற்றவர்களும் கூடியிருக்கின்றனர்;
விசும்பினின்று - ஆகாயத்திலிருந்து; ஆர்க்கின்ைோருலழ - ஆரவாரம் க ய்கின்ற
சைவர்களிடடசய; கண்டிைம் - (மும்மூர்த்திகளில் ஒருவனாகிய திருமாடலக்)
காணவில்டல; இேன் - இந்ை இராமன்; கநடு ோயக்கள்ேன் - கபரு மாடயகள் வல்ல
(அந்ைத்) திருமாசல சபாலும்

9473. 'ககோன்ைனன், இனி ஒரு ரகோடி ரகோடி ர ற்று;

அன்று எனின், து ம் அன்று; ஆயின் கேள்ள ோ
நின்ைது; நின்று இனி நிலனேது என் பிை?
ஒன்று என நிலனக' என, ேன்னி ஓதினோன்:

இனி - இப்சபாது; ஒரு ரகோடி ரகோடி ர ற்று ககோன்ைனன் - ஒரு சகாடி சகாடிக்கு
சமலான அரக்கடர (இராமன்) ககான்றுவிட்டான்; அன்று எனின் து ம் - சகாடி
சகாடி அன்று என்றால் அவனால் ககால்லப்பட்டவரின் எண்ணிக்டக பதுமம் ஆக
இருக்கலாம்; அன்று எனின் கேள்ள ோ நின்ைது - அதுவும் இல்டலகயன்றால்
கவள்ளம் அளவினைாக அடமந்திருக்கலாம். நின்று இனி நிலனேது
என் பிை - (அத்துடணப் சபடரயும் இழந்ைபின்) வாளா நிற்பைால் இனிசமல்
நிடனத்து க ய்யக் கூடியது என்ன இருக்கிறது; ஒன்று என நிலனக - க ய்யத்ைக்கது
ஒன்றுைான் என நிடனயுங்கள்; என ேன்னி ஓதினோன் - என்று வன்னியாகிய அரக்கர்
படடத் ைடலவன் அரக்கரிடம் பின்வருமாறு கூறினான்.

சகாடி - பதுமம் - கவள்ளம் ஒன்றுக்ககான்று ஏற்றம்.

 ஒருங்சக இடணந்து இராமடன எதிர்க்குமாறு வன்னி
அரக்கடரத் தூண்டுைல்

9474. 'விழித்துர ோ, இ ோேணன் முகத்து மீண்டு, யோம் -

ழித்துர ோ, நம்ல . - நோம் டுேது அஞ்சினோல்?
அழித்தும் ஓர் பிைப்பு உைோ கநறி க ன்று அண் ,
யோம்
கழித்தும் இவ் ஆக்லகலய, புகலழக் கண்ணுை.

நோம் டுேது அஞ்சினோல் - நாம் இறப்பைற்குப் பயப்பட்டால்; மீண்டு

இ ோேணன் முகத்து யோம் விழித்துர ோ - திரும்பச் க ன்று இராவணன் முகத்திசல நாம்
விழிப்சபாமா?; நம்ல ப் ழித்துர ோ - (சைால்விடய நிடனத்து) நம்டம நாசம
பழித்துக்ககாண்டிருப்சபாமா? (இரண்டும் கபரிய பழிக்குரிய க யல்கள்) புகலழக்
கண்ணுை - புகடழக் காணுவைற்கு; அழித்தும் ஓர் பிைப்பு உைோ கநறி க ன்று அண் -
மீண்டும் ஒரு பிறப்பிடன அடடயாை வழிடயச் க ன்று கநருங்குவைற்காக; இவ்
ஆக்லகலய - இந்ை உடம்பிடன; யோம் கழித்தும் - நாம் விட்டு விடுசவாமாக.

'வாழ்ந்ைால் பழி; வீழ்ந்ைால் புகழ். உடம்டப வீழ்த்துப் பிறவா கநறி அடடந்து

புகழிடனப் கபறுசவாமாக' என்கிறான் வன்னி.

9475. 'இடுக்கு, இனிப் க யர்ந்து உலை எண்ணுரேம்எனின்

அடுத்த கூர் ேோளியின் அ ணம் நீங்கரைோம்;
எடுத்து ஒரு முகத்தினோல் எய்தி, யோம் இனிக்
ககோடுத்தும் நம் உயிர்' என, ஒருல கூறினோன்.

இனி - இைற்குசமல்; இடுக்கு - இந்ைச் ங்கடத்திலிருந்து; க யர்ந்து - நீங்கி; உலை

எண்ணுரேம் எனின் - ைங்குவைற்குரிய வழிகடள எண்ணிப் பார்த்சைாமானால்;
அடுத்த - நம்டம (இங்சக இப்சபாது) அடுத்துள்ளைாகிய; கூர் ேோளியின் அ ணம் -
கூர்டமயான அம்பினாலாகிய மதிலுக்கு அப்பால்; நீங்கரைோம் - கவளிசயற
முடியாைவர்களாக இருக்கிசறாம்; எடுத்து - ஊக்கம் ககாண்டு; ஒரு முகத்தினோல்
எய்தி - ஒருமுகமாக அடடந்து; யோம் இனிக் ககோடுத்தும் நம் உயிர் - இனி நாம் நம்
உயிடரக் ககாடுப்சபாமாக; என - என்று; ஒருல கூறினோன் - ஒருைடலயாக
(உறுதியாக)க் கூறினான்.

9476. இளக்க அரு கநடு ேல ஈர்க்கும் ஆறு எைோம்

 அளக்கரின் ோய்ந்கதன, தங்கம் ஆர் அழல்
விளக்கினில் வீழ்ந்கதன, விதிககோடு உந்தைோல்
ேலளத்து இல த்து அடர்த்தனர், லையின்
ர னியோர்.

இளக்க அரு கநடுேல - அட த்ைலுக்கு அரிய கபரிய மடலகடளக்கூட;

ஈர்க்கும் ஆறு எைோம் - இழுத்துச் க ல்லக் கூடிய ஆறுககளல்லாம்; அளக்கரின்
ோய்ந்கதன - கடலிசல க ன்று பாய்ைல் சபாலவும்; தங்கம் - விட்டிற் பூச்சிகள்;
ஆர் அழல் விளக்கினில் வீழ்ந்கதன - நிடறந்ை சுடடரயுடடய விளக்கிசல வீழ்வது
சபாலவும்; விதி ககோடு உந்தைோல் - ஊழ்விடன (பிடரிடயப்) பிடித்துக்ககாண்டு
ைள்ளியைால்; லையின் ர னியோர் - மடலசபாலப் கபரிய உடல் ககாண்ட அரக்கர்கள்;
ேலளத்து இல த்து அடர்த்தனர் - சூழ்ந்து ஆரவாரம் க ய்து எதிர்த்து கநருக்கினர்.

9477. ழு, எழுத் தண்டு, ரகோல், ேையம், நோஞ்சில், ேோள்,

எழு, அயில், குந்தம், ரேல், ஈட்டி, ரதோ ம்,
கழு, இகல் கப் ணம் முதை லகப் லட,
கதோழுவினில் புலி அனோன் உடலில் தூவினோர்.

ழு... கப் ணம் முதை - மழு, எழுந்து சமாதுகின்ற கைாயுைம், அம்பு, வலயம்,
கலப்டப, வாள், கடணயம், கூர்டமயான குந்ைம், சவல், ஈட்டி, சைாமரம், கழு,
வலிய கப்பணம் முைலாகிய; லகப் லட - டகயில் ஏந்திச் க லுத்தும்
படடக்கலங்கடள; கதோழுவினில் புலி அ(ன்)னோன் உடலில் - கைாழுவத்தில் உள்சள
இருக்கும் புலி சபான்றவனாகிய இராமன் உடல்மீது; தூவினோர் - (அரக்கர்கள்)
வீசினார்கள்.

இராமன் காந்ைருப்பக் கடண ஏவல்

9478. கோந்தருப் ம் எனும் கடவுள் ோப் லட,

ரேந்தருக்கு அ னும், வில்லின் ஊக்கினோன்,
ோந்தளுக்கு அ சு என, ைலேக்கு ஏறு என,
ர ோந்து உருத்தது, கநருப்பு அலனய ர ோர்க் கலண.

ரேந்தருக்கு அ னும் - (அரக்கர்கள் படடக்கலங்கடள வீ ) அர னுக்கு

அர னான இராமனும்; கோந்தருப் ம் எனும் கடவுள் ோப் லட - காந்ைர்ப்பம்
என்னும் கபயருடடய கைய்வீகம் கபாருந்திய கபருடம மிக்க படடக்கலத்டை;
ஊக்கினோன் - விடரந்து க லுத்தினான்; கநருப்பு அலனய ர ோர்க் கலண -
கநருப்பிடனப் சபான்ற அந்ைப் சபார் அம்பு; ோந்தளுக்கு அ சு என -
பாம்புகளுக்குத் ைடலவனான ஆதிச டடனப் சபாலவும்; ைலேக்கு அ சு என -
பறடவகளுக்கு அர னான கருடடனப் சபாலவும்; ர ோந்து உருத்தது - க ன்று
அச் த்டை ஊட்டியது.

உரு என்னும் உரிச்க ால்லடியாகப் பிறந்ை விடனமுற்று உருத்ைது என்னும் க ால்.

(உரு உட்கு ஆகும். கைால். க ால். உரி. 4)

9479. மூன்று கண் அல ந்தன, ஐம் முகத்தன,

ஆன்ை க ய் தழைன, புனலும் ஆடின,
ேோன் கதோட நிமிர்ேன ேோளி ோ லழ
ரதோன்றின, பு ம் சுடும் ஒருேன் ரதோற்ைத்த.

பு ம் சுடும் ஒருேன் ரதோற்ைத்த - முப்புரங்கடள எரித்ை சிவபிரானின் சைாற்றம்

ககாண்டனவாய்; மூன்று கண் அல ந்தன - மூன்று கண் (முடன)
கபாருந்தியனவாகவும்; ஐம் முகத்தன - ஐந்து முகம் (முடன) கபாருந்தியனவாகவும்;
ஆன்ை க ய் தழைன - நிடறந்ை ைழல் உருவம் கபாருந்தியனவாகவும்; புனலும் ஆடின -
நீரில் சைாய்ந்ைனவாகவும்; ேோன் கதோட நிமிர்ேன - வானத்டைத் கைாடுமளவுக்கு
சமல் சநாக்கி எழுவனவுமாக; ேோளி ோ லழ ரதோன்றின - அம்பின் கபருமடழகள்
சைான்றின. காந்ைருப்பக் கடண பல்வடக அம்புகடளப் கபாழியும் ைன்டம
ககாண்டது என்பது இப்பாடலால் கபறப்படும் க ய்தி. இக்கடணக்கு நாரணன்
கைாடர்பு உண்கடன்ற குறிப்பிடன முன் பாடலும், சிவபிரான் கைாடர்பு
உண்கடன்ற குறிப்பிடன இப்பாடலும் ைருகின்றன. தீசயார் இறந்து உகும்
காலத்தில் கைய்வ க்திககளல்லாம் இடணந்து எதிர் நிற்கும் என்பது கவிஞர்
குறிப்பு என்பது சநாக்கத் ைக்கது. முக்கண், ஐம்முகம், ைழல் கமய் (கங்டக)நீர்
ஆடுைல் ஆகியன சிவனுக்கு உரியன. அசகாரம், ஈ ானம், த்திசயா ாைம்,
ைத்புருஷம், வாமனம் என்பன சிவபிரான் ஐந்து முகங்களின் கபயர்கள்.

அழிந்ைது மூலப் படட

9480. அய் - இரு ரகோடியர் அ க்கர் ரேந்தர்கள்

க ோய் ேலி வீ ர்கள் ஒழிய முற்றுை
'எய்' எனும் ோத்தி த்து, அவிந்தது என் ோல் -
க ய் தேத்து இ ோேணன் மூைச் ர லனரய.

அய் இரு ரகோடியர் அ க்கர் ரேந்தர்கள் - பத்துக் சகாடி அரக்க அர ர்களும்; ேலி
க ோய் வீ ர்கள் - வலிடம க றிந்ை (அரக்க) வீரர்களும்; முற்றுை ஒழிய - முழுடமயாக
அழிந்திட; எய் எனும் ோத்தி த்து - எய் என்று க ால்லும் (கநாடி) அளவில்; க ய்
தேத்து இ ோேணன் - க ய்து சிறந்ை ைவங்கடளயுடடய இராவணனது;
மூைச்ர லன அவிந்தது என் ர் - மூல பலப் படட அழிந்துவிட்டது என்று
க ால்வார்கள்.

'க ய்ைவம்' என்ற விடனத்கைாடக சமன்சமல் கைாடர்ந்து பயன் விடளக்கும்

என்படைக் குறிக்கும்.

சமலும் பல திட களிலிருந்து அரக்கர் படடகள்

9481. ோப் க ருந் தீவுகள் ஏழும், ோதி ம்

ோப்பு அரும் ோதைத்துள்ளும், ல் ேலகக்
கோப்பு அரு லைகளும் பிைவும் கோப் ேர்
யோப்புறு கோதைர் இ ோேணற்கு அேர்.

ோப் க ரும் தீவுகள் ஏழும் - மிகப் கபரிய ஏழு தீவுகடளயும்; ோதி ம் -

திட கடளயும்; அரும் ோப்பு ோதைத்துள்ளும் - அரிய பாம்புகள் வாழும்
பாைாளத்டையும்; கோப்பு அரு ல்ேலக லைகளும் - காவல் கைாழிலால்
அருடமப்பாடு உடடய பல்வடக மடலகளிலும்; பிைவும் - மற்றும் பிற
இடங்கடளயும்; கோப் ேர் - காவல் புரிசவாராய்; அேர் - அவ்வாறு
காக்கின்றவர்கள்; இ ோேணற்கு யோப் று கோதைர் - இராவணனிடம் பிடணப்புற்ற
அன்பினராவார்.
இலங்டகயில் மட்டுமன்றி எல்லா இடங்களிலும் இராவணனிடம் அன்பு
காட்டுசவார் இருந்ைனர் என்படை இப்பாடலில் வரும் பட்டியல்
கைளிவுறுத்துகிறது. ஆம், அரக்கர் இலாை இடம் இல்டல!

9482. ோத் தட ர ருலே ேலளந்த ேோன் சுடர்

ரகோத்து அகல் ோர்பிலட அணியும் ககோள்லகயோர்,
பூத் தவிசு உகந்தேன் புகன்ை க ோய் அறு
நோத் தழும்பு ஏறிய ே த்தர், நண்ணினோர்.

ோத் தட ர ருலே ேலளந்த ேோன் சுடர் - மிகப் கபரிய சமரு மடலடயச் சுற்றி
வருகின்ற வானத்துச் சுடர்களாகிய ஞாயிறு, திங்கள், ஆகியவற்டற; ரகோத்து -
ரத்திசல சகாத்து; அகல் ோர்பிலட - ைங்களுடடய அகலமான மார்பிசல;
அணியும் ககோள்லகயர் - அணிந்து ககாள்ள சவண்டுகமன்ற
ககாள்டகயுடடயவர்கள்; பூத் தவிசு உகந்தேன் - மலரா னத்டை விரும்பும் பிரமன்;
புகன்ை - க ால்லி அருளிய; கபாய் அறு - கபாய்ம்டமயற்றதும்; நோத்தழும்பு ஏறிய
- க ால்லிச் க ால்லி உரம் ஏறியதுமான; ே த்தர் - வரம் கபற்றவர்கள்; (ஆகிய
இவர்ககளல்லாம்) நண்ணினோர் - (இராவணன் விரும்பியபடி) வந்து ச ர்ந்ைனர்.

9483. 'நம்முள் ஈண்டு ஒருேலன கேல்லும் நன்கு எனின்,

கேம் முலன, இ ோேணன்தலனயும் கேல்லு ோல்;
இம்க ன உடன் எடுத்து எழுந்து ர றுர ோ?
க ம்ல யில் தனித் தனி க ய்துர ோ க ரு?

ஈண்டு - இப்சபார்க்களத்திசல; நம்முள் ஒருேலன - நமக்குள் ஒருவடன; நன்கு

கேல்லும் எனின் - நல்ல முடறயிசல இராமன் கவற்றி ககாள்வானாயின்; கேம்
முலன - ககாடிய சபார் முடனயிசல; இ ோேணன் தலனயும் - இராவணடனயும்
கவன்றிடுவான்; இம்க ன - உடசன; எடுத்து எழுந்து உடன் ர றுர ோ -
கிளர்ந்கைழுந்து ஒன்றாக இடணந்து க ல்சவாமா? தனித்தனி - (அவ்வாறு
இல்லாமல்) ைனித்ைனியாக; க ம்ல யில் க ருச் க ய்துர ோ - க ம்டமயாகப்
சபார் க ய்சவாமா? (என வன்னி என்ற ைடலவடனக் சகட்டனர்).

( ந்தக் கலித்துலை)

வன்னி க ான்னடை அடனவரும் ஏற்றல்

9484. 'எல்ரைோம் எல்ரைோம் ஒன்றி ேலளந்து, இந்

கநடிரயோலன
ேல்ரை ேல்ரை ர ோர் ேலி முற்றி லைரயோர ல்,
கேல்ரைோம் கேல்ரைோம்!' என்ைனன், ேன்னி;
மிடரைோரும்,
'கதோல்ரைோன் க ோல்ரை நன்று' என, அஃரத
துணிவுற்ைோர்.

'எல்ரைோம் எல்ரைோம்' - நாம் எல்சலாரும் எல்சலாரும்; ஒன்றி ேலளந்து -

ஒன்றாகச் சூழ்ந்து ககாண்டு; இந்கநடிசயாடன - கநடியவனாகிய இவடன; ேல்ரை -
விடரவிசல; ேல்ை ர ோர் ேலி முற்றி - திறடம ககாண்ட சபார் வலிடமயாசல
சூழ்ந்துககாண்டு; லைரயோர ல் - சபார் க ய்யாவிட்டால்; கேல்ரைோம்
கேல்ரைோம் - கவல்ல மாட்சடாம் கவல்ல மாட்சடாம்; என்ைனன் ேன்னி -
என்று வன்னி கூறினான்; மிடரைோரும் - வலிடம ககாண்ட மற்ற வீரர்களும்;
கதோல்ரைோன் க ோல்ரை நன்று என - பழடமயான வீரனாகிய வன்னி க ால்லியசை
நல்லது என்று; அஃரத து ணிவுற்ைோர் - அவன் க ான்னபடிசய க ய்யத் துணிந்ைனர்.
9485. அன்னோர்தோமும், ஆர்கலி ஏழும் என, ஆர்த்தோர்,
'மின் ஆர் ேோனம் இற்று உறும்' என்ரை, விளி
ங்கம்
ககோன்ரன ஊதி, ரதோள் புலட ககோட்டிக்ககோடு
ோர்ந்தோர்;
எம் ஆம் லேயம்? என் டும் ேோனம்? தில
ஏதோம்?

அன்னோர் தோமும் - அங்ஙனம் துணிந்ை அந்ை அரக்கர்களும்; ஆர்கலி ஏழும் என

ஆர்த்தோர் - கடல்கள் ஏழும் ஒன்றாக முழங்கியது என்னும்படி ஆரவாரித்ைனர் ; 'மின்
ஆர் ேோனம் இற்று உறும்' என்ரை - மின்னல் கபாருந்திய வானம் இற்று (நிலத்டை)
அடடயும் என்று க ால்லுமாறு; விளி ங்கம் - ஒலிக்கின்ற
ங்குகடள; ககோன்ரன ஊதி - அச் ம் சைான்றுமாறு ஊதி; ரதோள் புலட
ககோட்டிக்ககோடு - சைாள்கடளப் பக்கமாகக் ககாட்டிக்ககாண்டு; ோர்ந்தோர் - சபார்
க ய்ய வந்து ச ர்ந்ைனர்; லேயம் என் ஆம் - நிலவுலகம் என்ன ஆகுசமா; என் டும்
ேோனம் - வானுலகம் என்ன பாடு படப்சபாகிறசைா; தில ஏதோம் - (நிடல கபற்றுள்ள)
திட கள்ைான் என்ன ஆகுசமா?

9486. ஆர்த்தோர் அன்னோர்; அன்ன கணத்ரத, அேர்

ஆற்ைல்
தீர்த்தோனும் தன் கேஞ் சிலை நோலணத்
கதறிப்புற்ைோன்;
ர ர்த்தோன் க ோன் - ரதோள்; முற்றும் அளந்தோன் பிைழ்
ங்கம்
ஆர்த்தோல் ஒத்தது, அவ் ஒலி, எல்ைோ உைகுக்கும்.

அன்னோர் - அந்ை அரக்கர்கள்; ஆர்த்ைார் - ஆரவாரம் க ய்ைார்கள்; அன்ன கணத்ரத -

அந்ைக் கணத்திசலசய; அேர் ஆற்ைல் தீர்த்தோனும் - அவர்களின் ஆற்றடல
அழித்ைவனாகிய இராமனும்; தன் கேஞ்சிலை நோலணத் கதறிப்புற்ைோன் -
ைன்னுடடய ககாடிய வில்லின் நாடணத் கைறித்ைான்; அவ் ஒலி - அப்சபாது எழுந்ை
ஒலியானது; க ோன் தோள் ர ர்த்தோன் - ைன் கபாற்கால்கடளப் கபயர்த்ைவனாய்;
முற்றும் அளந்தோன் - எல்லா உலகங்கடளயும் அளந்ைவனாகிய திருமால் (கரத்தில்
ஏந்தும்); பிைழ் ங்கம் - விளங்குகின்ற ங்கு; ஆர்த்தோல் ஒத்தது - ஆரவாரித்ைடைப்
சபான்றிருந்ைது.
கலி விருத்தம் (ரேறு)

9487. ல் ஆயி ரகோடியர்; ல் லட நூல்

ேல்ைோர்; அேர் க ய்ம்ல ேழங்க ேைோர்;
எல்ைோ உைகங்களும் ஏறிய ர ோர்
வில்ைோளர்; அ க்கரின் ர தலகயோர்.

அ க்கரில் ர தலகயோர் - அரக்கரிசல சமம்பட்டவராகிய அவர்கள்; ல் ஆயி ரகோடியர்

- பல ஆயிரம் சகாடிப் சபர்; ல் லட நூல் ேல்ைோர் - பலவாகிய படடக்கலக்
கடலயில் வல்லவர்கள்; அேர் க ய்ம்ல ேழங்க ே(ல்)ைோர் - அவர்கள்
க ம்டமயான முடறயில் (படடக்கலங்கடளச்) க லுத்ை வல்லவர்கள்; எல்ைோ
உைகங்களும் ஏறிய ர ோர் வில்ைோளர் - அடனத்து உலகங்களிலும் சிறப்பால் ஓங்கிய
சபாரில் வில்டல ஆளும் திறம் உடடயவர்கள்.

9488. கேன்ைோர், உைகங்கலள, விண்ணேர ோடு

ஒன்ைோ உயர் தோனேர் யூகம் எைோம்;
ககோன்ைோர் நிமிர் கூற்று என, எவ் உயிரும்
தின்ைோர்;- எதிர் க ன்று, க றிந்தன ோல்.

உைகங்கலள - உலகங்கசளாடு; விண்ணேர ோடு ஒன்ைோ உயர் தோனேர் யூகம் எைோம்

- சைவர்கசளாடு இட ந்து வாழாமல் உயர்ந்ை ைானவர்களின் ச டன
அணிகடளகயல்லாம்; கேன்ைோர் - கவன்றார்கள்; நிமிர் கூற்று என - (சைால்வி
அறியாமல்) ஓங்கி நிற்கும் கூற்றுவடனப் சபால; எவ் உயிரும் தின்ைோர் - எல்லா
உயிர்கடளயும் தின்றவராய்; எதிர் க ன்று க றிந்தனர் - எதிராகச் க ன்று
குழுமினார்கள்.
ைானவர் - அரக்கரில் ஓர் இனம்.

9489. ேலளத்தோர் த யோலனலய, ேன் கதோழுவில்

தலளத்தோர் என ேந்து, தனித் தனிரய
உலளத்தோர் உரும்ஏறு என; ஒன்று அை ர ோர்
விலளத்தோர்; இல ரயோர்கள் கேதும்பின ோல்.

த யோலனலய ேலளத்தோர் - மைங்ககாண்ட யாடனகடள வடளத்ைவர்களாய்;

ேன் கதோழுவில் தலளத்தோர் என ேந்து - வலிய கைாழுவத்திசல கட்டி டவத்ைவர்
சபால வந்து; தனித்தனிரய உறும் ஏறு என உலளத்தோர் - ைனித்ைனியாகப் சபரிடி
சபால ஆரவாரித்ைனர்; ஒன்று அை ை ர ோர் விலளத்தோர் - ஒரு வடகப்பட்டைாக
அல்லாமல் பல வடகயான சபார்கடளச் க ய்ைார்கள்; இல ரயோர்கள் கேதும்பினர் -
சைவர்கள் (அதுகண்டு) கவதும்பினார்கள்.

9490. விட்டீய ேழங்கிய கேம் லடயின்

சுட்டீய நிமிர்ந்த சுடர்ச் சுடரும்
கண் தீயும், ஒருங்கு கைந்து எழைோல்,
உள் தீ உை கேந்தன, ஏழ் உைகும்.

விட்டீய - (படகவர்கள் களத்டை) விட்சடாடுமாறு; ேழங்கிய கேம் லடயின் -

க லுத்ைப்பட்ட ககாடிய படடக்கலங்கள்; சுட்டீய - சுடும்படியாக; நிமிர்ந்த சுடர்ச்
சுடரும் - ஓங்கி வளர்ந்ை சுடருடடய கநருப்பும்; கண் தீயும் - (சகாபத்ைால்)
கண்ணிலிருந்து சைான்றும் சகாபத்தீயும்; ஒருங்கு கைந்து எழைோல் - ஒன்றாகச்
ச ர்ந்து சமல் எழுவைனால்; ஏழ் உைகும் - ஏழு உலகங்களும்; தீ உள் உை கேந்தன -
கநருப்பு உள்புகுந்து மிகுவைால் கவந்ைன.

9491. ரதர் ஆர்ப்பு ஒலி, வீ ர் கதழிப்பு ஒலியும்,

தோர் ஆர்ப்பு ஒலியும், கழல் தோக்கு ஒலியும்,
ர ோர் ஆர் சிலை நோணி புலடப்பு ஒலியும்,
கோ ோல் க ோலியும் களிறு ஆர்ப்பு ஒலியும்.

ரதர் ஆர்ப்பு ஒலி - (ஓடும்) சைர்களின் ஆரவாரமான ஒலியும்; வீ ர் கதழிப்பு

ஒலியும் - சபார் வீரர்கள் அைட்டுகின்ற ஒலியும்; தோர் ஆர்ப்பு ஒலியும் - கிண்கிணி
மாடலகளின் ஆரவார ஒலியும்; கழல் தோக்கு ஒலியும் - வீரக் கழல்கள் சமாதுைலால்
எழுகின்ற ஒலியும்; ர ோர் ஆர் சிலை நோணி புலடப்பு ஒலியும் - சபாருக்ககனப்
கபாருந்திய வில்லின் நாணிடனத் கைறித்ைலால் எழுகின்ற ஒலியும்; கோ ோல்
க ோலியும் - கருநிறத்சைாடு அழகாக விளங்குகின்ற; களிறு ஆர்ப்பு ஒலியும் -
யாடனகளின் ஆரவார ஒலியும் (சபார்க்களத்திசல கலந்து ஒலித்ைன;)

இராமபிரான் கடணயால் அரக்கர் ச டன அழிைல்

9492. 'எல்ைோரும் இ ோேணரன அலனயோர்;

கேல்ைோ உைகு இல்ைேர்; க ய் ேலியோர்;
கதோல்ைோர் லட ேந்து கதோடர்ந்தது' எனோ,
நல்ைோனும் உருத்து, எதிர் நண்ணினனோல்.
எல்ைோரும் இ ோேணரன அலனயோர் - எதிசர சைான்றும் எல்சலாருசம (ைனித்ைனியாக)
இராவணடன நிகர்த்ைவர்கள்; கேல்ைோ உைகு இல்ைேர் - கவற்றி ககாள்ளாை உலகம்
என எதுவும் இல்லாைவர்கள் (அைாவது எல்லா உலகங்கடளயும் கவன்றவர்கள்); க ய்
ேலியோர் - உடல் வலிடம ககாண்டவர்கள்; எனோ - என்று எண்ணி; எதிர் நண்ணினன் -
அரக்கருக்கு எதிராக (இராமன்) கநருங்கினான்.

9493. ஊழிக் கனல் ர ோல் ேர் உந்தின ர ோர்

ஆழிப் லட அம்க ோடும் அற்று அகை,
ோழிக் கலட நோள் விடு ல் லழ ர ோல்
ேோழிச் சுடர் ேோளி ேழங்கினனோல்.

ஊழிக்கனல் ர ோல் ேர் - உலக அழிவுக்குரிய பிரளய காலத்து கநருப்டபப்

சபான்றவராகிய அரக்கர்கள்; உந்தின - க லுத்திய; ஆழிப் லட அம்க ோடும் அற்று
அகை - க்கராயுைமும் அம்பும் சிடைந்து ஒழியும்படி; கலடநோள் விடு ல் லழ ர ோல்
- யுகாந்ைத்தில் (உலக இறுதிநாளில்) கபய்யும் கபருமடழ சபால; ோழி -
வலிடமமிக்க; சுடர் வாளி - ஒளி கபாருந்திய அம்புகடள; ேழங்கினன் - இராமபிரான்
எய்ைான்.
வாழி, ஆல் - அட கள்.

9494. சூர ோடு கதோடர்ந்த சுடர்க் கலணதோன்

தோர ோடு அகைங்கள் தடிந்திடலும்
ரதர ோடு டிந்தனர், க ங் கதிர ோன்
ஊர ோடு றிந்தனன் ஒத்து, உ ரேோர்.

சூர ோடு கதோடர்ந்த - ககாடுடமடயப் பரப்பிக்ககாண்டு வந்ை; சுடர்க் கலண -

ஒளி ககாண்ட (இராம) பாணங்கள்; தோர ோடு அகைங்கள் தடிந்திடலும் -
மடலகசளாடு அவற்டற அணிந்ை மார்புகடள அறுத்திடலும்; க ங்கதிர ோன் -
சூரியன்; ஊர ோடு றிந்தனன் ஒத்து - ைன்டனச் சூழ்ந்ை ஊர்சகாசளாடு
விழுந்ைவடனப் சபால; உ ரேோர் - வலிய அரக்கர்கள்; ரதர ோடு டிந்தனர் -
ைாங்கள் ஏறி வந்ை சைசராடு மடிந்ைார்கள்.

9495. ககோல்ரைோடு சுடர்க் கலண கூற்றின் நிணப்

ல்ரைோடு கதோடர்ந்தன ோய்தலினோல்,
 க ல்ரைோடு எழு ோ முகில் சிந்தினர ோல்,
வில்ரைோடும் விழுந்த, மிடல் க ர .
ககோல்ரைோடு சுடர்க்கலண - ககால்லுைல் கைாழிசலாடு கூடிய ஒளிமிக்க அம்புகள்;
கூற்றின் - யமனுடடய; நிணப் ல்ரைோடு - ககாழுப்புத் ைட படிந்ை பல்சலாடு;
கதோடர்ந்தன ோய்தலினோல் - கைாடர்ந்து பாய்வைால்; மிடல் க ம் - அரக்கரின்
வலிடம வாய்ந்ை டககள்; க ல்ரைோடு எழு - இடி மின்னசலாடு எழுகின்ற;
ோமுகில் - கபரிய சமகங்கள்; சிந்தின ர ோல் - சிந்தியடைப் சபால; வில்ரைோடும்
விழுந்த - பிடித்திருந்ை வில்சலாடு விழுந்ைன.
க ல் - (இங்சக) மின்னல்.

9496. க ம்ர ோடு உதி த் தில ஆழியின்ேோய் -

கேம்பு ஓடு அ ேக் குைம் ர ல் நிமிரும்
ககோம்ர ோடும் விழுந்தன ஒத்த - குலைந்து,
அம்ர ோடும் விழுந்த அடல் க ர .

குலைந்து அம்ர ோடும் விழுந்த - துணிக்கப்பட்டு அம்சபாடு விழுந்ை; அடல் க ம் -

வலிய டககள்; க ம்ர ோடு உதி த் தில ஆழியின் ேோய் - சிவந்ை நிறத்சைாடு
குருதியாகிய அடல கடலிசல; ர ல் நிமிரும் - சமல் சநாக்கி வளர்கின்ற;
ககோம்ர ோடும் விழுந்தன - மரக்கிடளகசளாடு விழுகின்றனவாகிய; கேம்பு
ஓடு அ ேக்குைம் ஒத்த - சினங்ககாண்டு ஓடும் பாம்புக் கூட்டங்கடள ஒத்ைன.

9497. முன் ஓடு உதி ப் புனல், மூதுைலகப்

பின் ஓடி ேலளந்த க ருங் கடல்ேோய்
மின்ரனோடும் விழுந்தன ர கம் என,
க ோன் ஓலட கநடுங் கரி புக்கனேோல்.

மூதுைலகப் பின் ஓடி ேலளந்த க ருங் கடல்ேோய் - பழடமயான உலகத்டைச்

சூழ்ந்து வடளத்துக்ககாண்ட கடலிசல; மின்ரனோடும் - மின்னசலாடும்; விழுந்தன
ர கம் என - விழுந்ைனவாகிய சமகம் சபால; முன் ஓடும் உதி ப் புனல் - முற்பட்டுப்
பாய்கின்ற குருதி கவள்ளத்திசல; க ோன் ஓலட கநடுங் கரி புக்கன - கபான்மயமான
கநற்றிப்பட்டம் சூட்டப்கபற்ற கபரிய யாடனகள் புகுந்ைன.

ஆல் : அட .

9498. ை கேற்றி அ க்கர் ேைக் லககயோடும்

நைேக் குருதிக் கடல் வீழ் நலக ேோள்
 சுைவு ஒத்தன; மீது துடித்து எழைோல்
இைவு ஒத்தன, ேோவும் இனப் ரிரய.

ை கேற்றி அ க்கர் - வீர கவற்றி (கபற்றுவந்ை) அரக்கரின்; ேைக்லககயோடும் -

வலப்புறக் டகசயாடு; நைேக் குருதிக் கடல் - மணம் ககாண்ட இரத்ைக் கடலிசல; வீழ்
- வீழ்கின்ற; நலக ேோள் - ஒளியுடன் கூடிய வாள்கள்; சுைவு ஒத்தன - சுறா மீன்கடளப்
சபான்றிருந்ைன; ேோவும் இனப் ரி - ைாவிச் க ல்லும், கூட்டமான குதிடரகள்; மீது
துடித்து எழைோல் - சமசல துடித்து எழுவைால்; இைவு ஒத்தன - இறால் மீன்கடளப்
சபால் இருந்ைன.

9499. தோ ச் சுடர் ேோளி தடிந்து அகை,

ோ க் குருதிப் டிகின்ை லடச்
ர ப் டு ரகடகம், ோல் கடல் ர ர்
ஆல க் குைம் ஒத்தன அத்தலனயோல்!

தோ ச்சுடர் ேோளி - சபகராளி வீசும் அம்புகளால்; தடிந்து அகை - துணிபட்டு

விழுவைால்; ோ க் குருதி டிகின்ை - பரவிய குருதியில் படிகின்ற; லடச் ர ப் டர்
ரகடகம் - படடடயப் பாதுகாத்திடும் வீரர்கள் அணிந்ை சகடயங்கள்; ோல் கடல் ர ர்
- கபரிய கடடலச் ச ர்ந்ை; ஆல க்குைம் அத்தலன ஒத்தன - ஆடமக் கூட்டம் எத்ைடன
உண்சடா அத்ைடனடயயும் ஒத்ைன.

9500. கோம்ர ோடு தோலககள் கோர், உதி ப்

ோம்ர ோடு கடல் டிவுற்ைனேோல் -
ேோம் ர ோர் கநடு ேோலட லைந்து அகை,
கூம்ர ோடு உயர் ோய்கள் குலைந்தனர ோல்.

ேோம் ர ோர் கநடு ேோலட லைந்து - ைாவும் சபாரிசல கநடிய வாடடயால்

ைாக்கப்பட்ட; கைம் - மரக்கலம்; கூம்ர ோடு உயர் ோய்கள் - கூம்பு என்னும்
மரத்திசல கட்டப்பட்ட பாய்கள்; குலைந்தன ர ோல் - சிடைவுற்றனசபால்; கோம்ர ோடு
தோலககள் கோர் - காம்சபாடு ககாடிகள் சுமந்ை முகில் சபான்ற யாடனகள்;
உதி ப் ோம்ர ோடு கடல் - இரத்ைமாகிய பரவிசயாடும் கடலிசல; டிவுற்ைன
- படிந்ைன.

9501. ண்டப் டு ர ோரியின் ேோரியின் வீழ்

கண்டத் கதோலக கவ்விய கோகைோடு ரதோள்
 முண்டத் திரி தண்டின் மு ட்டு ஒருேன்
துண்டச் சுைவு ஒத்த, துடித்தனேோல்.

ண்டப் டு ர ோரியின் ேோரியின் - கபருகி வருகின்ற குருதி கவள்ளத்திசல; வீழ் -

துண்டிக்கப்பட்டு விழுந்துவிட்ட; கண்டத் கதோலக கவ்விய கோகைோடு ரதோள் -
டைத்துண்டுகள் மிகுந்ைனவாய்க் கவ்வப்பட்ட கால்களும் சைாள்களும்;
முண்ட(க)த் திரி தண்டின் - ைாமடரயின் திரிக்கப்பட்ட ைண்டிடனப் சபால;
மு ட்டு ஒருேன் துண்டச்சுைவு - முரடான ஒரு வலிய டைப் பிண்டமாகவுள்ள
சுறாமீன்கடள; ஒத்தன - ஒப்புடடயனவாகி; துடித்ைன-.

9502. கதளிவுற்ை ளிங்கு உறு சில்லிககோள் ரதர்

விளிவுற்றுக, ரேறுை வீழ்ேனதோம்,
அளி முற்றிய ர ோரியின் ேோரியின் ஆழ்
ஒளி முற்றிய திங்கலள ஒத்துளேோல்.

கதளிவுற்ை ளிங்கு உறு சில்லி ககோள் ரதர் - ஒளித் கைளிவு ககாண்ட பளிங்கு
சபான்ற க்கரங்கடளக் ககாண்ட சைர்கள்; விளிவுற்று உக - அழிந்து சிைறுவைால்;
ரேறு உை வீழ்ேனதோம் - ைனித்ைனிசய விழுகின்ற அந்ைச் க்கரங்கள்; அளி முற்றிய -
அம்புகள் நிரம்பிக் காணப்படுகின்ற; ர ோரியின் ேோரியின் - குருதிக் கடலிசல; ஆழ் -
அமிழ்கின்ற; ஒளி முற்றிய திங்கலள ஒத்தன - ஒளி நிடறவுற்ற ந்திரடனப் சபால்
காணப்பட்டன.

9503. நிலை ரகோடல் இல் கேன்றி அ க்கல ரநர்

ககோலை ரகோடலின், ன் குறி ரகோளுறுர ல்
சிலை ரகோடியரதோறும் சி த் தி ள் ேன்
லை ரகோடியின் ர லும் றிந்திடு ோல்.*

நிலை ரகோடல் இல் கேன்றி - நிடலககாள்ளுைல் இல்லாை கவற்றிடய உடடய;

அ க்கல - அரக்கர்கடள; ரநர் ககோலை ரகோடலின் - சநராக
எதிர்த்துக் ககாடல க ய்வதில்; ன் - ைடலவனாகிய இராமன்; குறிரகோள்
உறுர ல் - குறிக்ககாள்வானாைலின்; சிலை ரகோடியரதோறும் - இராமனின் வில்
வடளயும் சபாகைல்லாம்; சி த்தி ள் ேன் லை - அரக்கர் ைடலகளின் கூட்டமாகிய
மடலத் திரள்; ரகோடியின் ர லும் றிந்திடும் - சகாடிக்குசமல் விழும்.

9504. திண் ோர்பின்மில ச் க றி ோலிலகயின் -

 கண், ேோளி கலடச் சிலை கோண நுலழந்து,
எண் ேோய் உை க ோய்த்தன, இன் நலை உற்று
உண் ேோய் ேரி ேண்டுஇனம் ஒத்தனேோல்.
திண் ோர்பின் மில - திண்ணிய மார்பின்மீது; க றி - க றிந்துள்ள; ோலிலகயின்
கண் - கவ த்திசல; ேோளி - அம்பினது; கலடச் சிலை - இறுதிப் பகுதியாகிய
சிறகுகள்; கோண நுலழந்து - (டைத்ைபிறகும் கவளிசய) காணும்படியாக உட்புகுந்து;
எண் ேோய் அை க ோய்த்தன - (காலி இடம் உண்டா என) எண்ணுைற்கு இடம் அற்றுப்
சபாகும்படியாக கமாய்த்ைடவ; இன் நலை உற்று - இனிய சைனடடயிடன அடடந்து;
உண் ேோய் - அைடன உண்ணும் வாயிடன உடடய; ேரி ேண்டினம் ஒத்தன - அழகிய
வண்டுகளின் கூட்டத்டைப் சபான்று இருந்ைன.

திடகப்பூட்டும் வடகயில் இராமன் ாரி திரிைல்

9505. ோறு ஆடு களத்து, ஒருேன், கலின்
கூறு ஆகிய நோலில் ஓர் கூறிலடரய
நூறு ஆயின ரயோ லன, நூழில்களம்
ோைோது உழல் ோரிலக ேந்தனனோல்.
ோறு ஆடு களத்து - பருந்துகள் பறக்கின்ற சபார்க்களத்தில்; கலின் கூறு
ஆகிய நோலில் ஓர் கூறிலடரய - பகற் கபாழுதின் நான்கில் ஒரு பங்காகிய காலப்
பகுதியிசல; நூறு ஆகிய ரயோ லன - நூறு சயா டனப் பரப்பினைாக இருந்ை; நூழில்
களம் - படகவடரக் ககான்று குவிப்பைற்கு உரிய களத்திடடசய; ஒருேன் - ைனி
ஒருவனாகிய இராமபிரான்; ோைோது - பிறழ்ச்சி இல்லாமல்; உழல் ோரிலக
ேந்தனன் - சுழலும் ாரிடக திரிந்ைான்.

9506. நின்ைோருடன் நின்று, நிமிர்ந்து அயரை

க ன்ைோர் எதிர் க ன்று, சிலதத்திடைோல்,
'தன் தோலதலய ஓர்வு உறு தன் கன் ரநர்
ககோன்ைோன் அேரன இேன்' என்று ககோள்ேோர்.

நின்ைோருடன் நின்று - ைன்டன எதிர்த்து நின்றவர்களுடன் எதிர்த்து நின்றும்;

நிமிர்ந்து - சமசலாங்கி; அயரை க ன்ைோர் எதிர் க ன்று - பக்கத்சை க ன்றார்க்கும்
எதிசர க ன்றும்; சிலதத்திடைோல் - ககால்லுவைால்; ஓர்வு உறு தன் கன் ரநர் -
ஞானத்ைால் உணர்வுறுகின்ற ைன் மகனுக்கு முன்பாகசவ; தன் தோலதலயக் ககோன்ைோன்
அேரன இேன் - ைன் ைந்டைடயக் ககான்றவனாகிய அந்ை நரசிங்கசன இவன்; என்று
ககோள்ேோர் - என அரக்கர்கள் இராமடனப் பற்றிக் கருதினார்கள்.

9507. 'இங்ரக உளன்; இங்கு உளன்; இங்கு உளன்' என்று

 அங்ரக உணர்கின்ை அைந்தலைேோய்,
கேங் ரகோ கநடும் லட கேஞ் ம் விட்டு
எங்ரகனும் ேழங்குேர், ஏகுே ோல்.

இங்ரக உளன் இங்கு உளன் இங்கு உளன் என்று - (இராமபிரான் விடரவாகச் ாரி
சுழன்று இலங்குவைால், அவன் எங்கும் இருப்பவனாய்த் சைாற்றம் அளித்ைான்
அைனால் இராமன் இங்சக இருக்கிறான் இசைா இருக்கிறான், இங்குத்ைான்
இருக்கிறான் என்று); அங்ரக உணர்கின்ை அைந்தலைேோய் - அங்கங்சக இருப்பவனாக
உணர்கின்ற கலக்கத்ைால்; கேங் ரகோ கநடும் லட - ககாடிய சகாபத்ைால்
பயன்படுத்துகின்ற கநடிய வில்லாகிய படடக்கலத்திலிருந்து; கேஞ் ம் விட்டு -
ககாடிய அம்புகடள எய்து; எங்ரகனும் ேழங்குேர் - எந்ைத் திட யிலும் வழங்கினராய்;
ஏகுேர் - (அத்திட யிசல இராமடனத் ைாக்க முடியாமல் சவறு பக்கம்) சபாவார்கள்.

9508. ஒருேன் என உன்னும் உணர்ச்சி இைோர்,

'இ வு அன்று இது; ஓர் கல்' என் ர்களோல்;
'க வு அன்று இது; இ ோ ர் கணக்கு இை ோல்;
லே ணலின் ைர்' என் ர்களோல்.
இ வு அன்று இது - (இது நி ா ரராகிய நமக்கு ஏற்ற) இரவு அன்று இது; ஓர் கல் -
பகல் சநரமாகும்; என் ர்கள் - என்று ைமக்குள் க ால்லிக்ககாள்வார்கள்; ஒருேன்
என உன்னும் உணர்ச்சி இைோர் - ைங்கள் அடனவடரயும் எதிர்த்துப் சபார்
க ய்பவன் ஒருவன்ைான் என்று கருதும் உணர்ச்சி அற்றவர்களாய்; க வு அன்று இது -
இது வஞ் டனப் சபார் அன்று; இ ோ ர் கணக்கு இைர் - எத்ைடன இராமர்கள் என்று
அளவிட முடியாை அளவுக்கு இராமர்கள் பலராவர்; லே ணலின் ைர்
என் ோர்கள் - கடல் மணடல விட அதிகமானவர்கள் இராமர்கள் என்று க ால்லிக்
ககாள்வார்கள்.

9509. ஒருேன் ஒருேன் லைர ோல் உயர்ரேோன்;

ஒருேன் லட கேள்ளம் ஓர் ஆயி ர ;
ஒருேன் ஒருேன் உயிர் உண்டது அைோல்,
ஒருேன் உயிர் உண்டதும் உள்ளதுரேோ?*

ஒருேன் ஒருேன் லைர ோல் உயர்ரேோன் - அரக்கர் ச டனயில் உள்ள

ஒவ்கவாருவனும் மடலசபாலப் கபரிய உருவம் உடடயவன்; ஒருேன் லட ஒப் ற்ை
ஒருேனோகிய இ ோேணன் ககோண்ட லடரயோ கேள்ளம் ஓர் ஆயி ர - ஓர் ஆயிர
கவள்ளமாகும்; ஒருேன் ஒருேன் உயிர் உண்டது அைோல் - ஓர் அரக்கன் மற்சறார்
அரக்கனின் உயிடர உண்டான் என்பைல்லாமல்; ஒருேன் உயிர் உண்டதும் உள்ளதுரேோ
- இராமனாகிய ஒருவன் உயிடர அவர் ககாண்டனர் என உண்டா? (இல்டல)
9510. ரதர்ர ல் உளர்; ோகேோடு க ந் தறுகண்
கோர்ர ல் உளர்; ோ கடல்ர ல் உளர்; இப்
ோர்ர ல் உளர்; உம் ர் ந்து உள ோல் -
ர ோர்ர லும் இ ோ ர் புகுந்து அடர்ேோர்.

இ ோ ர்... ரதர்ர ல் உளர் - சைரின்சமல் இருக்கிறார்; ோகேோடு - குதிடரசயாடு;

க ந்தறு கண் கோர்ர ல் உளர் - க ந்நிறங்ககாண்டு அழிக்கின்ற கண்ணிடனயுடடய
கரிய சமகமடனய யாடனசமல் இருக்கிறார்; ோ கடல்ர ல் உளர் - கபரிய
கடல்சமல் இருக்கிறார்; இப் ோர் ர ல் உளர் - இந்ை நிலத்தின்சமல்
இருக்கிறார்; உம் ர் ந்து உளர் - வானத்தில் பரவி இருக்கிறார்; ர ோர்ர லும் புகுந்து -
(இத்ைடன இடத்தில் இருப்பசைாடு) இந்ைப் சபாரிலும் நுடழந்து ைாக்குவார்;
(கைாடரும்)

9511. என்னும் டி, எங்கணும் எங்கணு ோய்த்

துன்னும்; சுழலும்; திரியும்; சுடரும்;
பின்னும், அருகும், உடலும், பிரியோன் -
ன்னன் கன்! வீ ர் யங்கின ோல்.

என்னும் டி - என்று க ால்லும்படியாக; ன்னன் கன் - ை ரைன் மகனாகிய

இராமன்; எங்கணும் எங்கணு ோய் - எங்ககங்குமாகி; துன்னும் - கநருங்குவான்;
சுழலும் - சுற்றுவான்; திரியும் - அடலவான்; சுடரும் - ஒளிர்வான்; பின்னும் -
பின்புறத்திலும்; அருகும் - பக்கத்திலும்; உடலும் - உடலிலும்; பிரியோன் -
கபாருைடல விட்டுப் பிரியான்; வீ ர் யங்கினோர் - (இந்ை நிடல கண்டு) அரக்க வீரர்
கலங்கினர்.

அறுசீர்ச் ந்த விருத்தம்

இராமன் வில் திறம்

9512. டு த கரி, ரி, சிந்தின; னி ேல இ தம்

அவிந்தன;
விடு லட தில கள் பிளந்தன; விரி கடல் அளைது
எழுந்தன;
அடு புலி அவுணர்தம் ங்லகயர் அைர் விழி
 அருவிகள் சிந்தின;-
கடு ணி கநடியேன் கேஞ்சிலை, 'கணகண,
கணகண' எனும்கதோறும்.

கநடியேன் கேஞ்சிலை - இராமபிரான் ககாடிய வில்லில் உள்ள; கடு ணி -

கடுடமயான ஓட டய எழுப்பும் மணிகள்; கண கண கண கண எனும்கதோறும் - கண
கண கணகணகவன்று ஓட க ய்யும்சபாகைல்லாம்; தம் டு கரி, ரி சிந்தின -
மைம் கபாழியும் யாடனகளும் குதிடரகளும் அழிந்ைன; னி ேல இ தம் அவிந்தன -
பனி படியும் மடலசபால் உயர்ந்ை சைர்கள் அழிந்ைன; விடு லட தில கள்
பிளந்தன - இராமன் விடுக்கின்ற கடணகள் திட கடளப் பிளந்ைன; விரி கடல் அளறு
(அது) எழுந்தன - அகன்ற கடலிசல ச றுகள் எழுந்ைன; அடுபுலி அவுணர்தம் -
ககால்லும் புலிசபால்வராகிய அரக்கர்களின்; ங்லகயர் அைர் விழி - கபண்டிரின்
மலர்ந்ை விழிகளில்; அருவிகள் சிந்தின - கண்ணீர் அருவிகடளச் சிந்தின.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9513. ஆலன ஆயி ம், ரதர் தினோயி ம், அடல் ரி ஒரு

ரகோடி;
ர லன கோேைர் ஆயி ம் ர ர் டின், கேந்தம் ஒன்று
எழுந்தோடும்;
கோனம் ஆயி ம் கேந்தம் நின்று ஆடிடின், கவின்
ணி கணில்என்னும்
ஏலன அம் ணி ஏழல நோழிலக ஆடியது இனிது
அன்ரை.*

ஆலன ஆயி ம், ரதர் தினோயி ம், அடல் ரி ஒரு ரகோடி ர லன கோேைர், ஆயி ம்
ர ர் டின் - ஆயிரம் யாடனகளும் பதினாயிரம் சைர்களும், ககாடல வல்லனவாகிய
ஒரு சகாடி குதிடரகளும் ஆயிரம் ச டனத் ைடலவர்களும் இறந்து விழுந்ைால்;
கேந்தம் ஒன்று எழுந்து ஆடும் - ஒரு கவந்ைம் எழுந்து கூத்ைாடும்; கோனம் -
சுடடலயிசல; ஆயி ம் கேந்தம் நின்று ஆடின் - ஆயிரம் கவந்ைங்கள் ஆடினால்; கவின்
ணி கணின் என்னும் - (இராமன் வில்லில் கட்டிய) அழகிய மணி ஒரு ைடடவ கணின்
என ஒலிக்கும்; அன்று - சபார் நடந்ை அந்ை நாளில்; ஏலன அம் ணி - அந்ை (வில்)
மணி; ஏழல நோழிலக இனிது ஆடியது - ஏழடர நாழிடக சநரம் ஆடியது
(ஆடியசபாகைல்லாம் மணி ஒலித்ைது)
சபார்க்களத்தில் ைன் வில்லாற்றலால் அழித்ை திறம் கூறப்பட்டது.
(ரேறு)

9514. ஊன் ஏறு லடக் லக வீ ர் எதிர் எதிர்

ஊரும்ரதோறும்
கூன் ஏறு சிலையும் தோனும் குதிக்கின்ை கடுப்பின்
ககோட் ோல்
ேோன் ஏறினோர்கள் ரதரும், லைகின்ை ேயேர்
ரதரும்
தோன் ஏறி ேந்த ரதர ஆக்கினோன் - தனி ஏறு
அன்னோன்.

தனி ஏறு அன்னோன் - ஒப்பற்ற சிங்க ஏறு சபான்றவனாகிய இராமன்; ஊன் ஏறு
லடக்லக வீ ர் எதிர் எதிர் ஊரும் ரதோறும் - ைட ஏறியுள்ள சபார்க்கருவிடயக் டகயில்
ககாண்ட அரக்க வீரர்கள் எதிர்த்து எதிரில் ஊர்ந்து வரும்கபாழுகைல்லாம்; கூன் ஏறு
சிலையும் தோனும் - வடளவு ககாண்ட வில்லும் ைானுமாக; குதிக்கின்ை கடுப்பின்
ககோட் ோல் - குதிக்கின்ற விடரவான சுழற்சியால்; ேோன் ஏறினோர்கள் ரதரும் -
சபாரிசல வீழ்ந்து வீரக ார்க்கம் அடடந்ை அரக்கரின் சைர்கடளயும்; லைகின்ை
ேயேர் ரதரும் - (இன்னும் ாகாமல்) ைன்சனாடு சபாரிடுகின்ற அரக்க வீரர்களின்
சைர்கடளயும்; தோன் ஏறி ேந்த ரதர ஆக்கினோன் - ைான் இயங்கும் நிலம் என்ற
சைராகசவ ஆக்கினான்.

இராமனுக்குத் சைர் இல்டல என்படையும் அவன் ைடரயிசலசய இயங்கிப் சபார்

க ய்ைான் என்படையும் நிடனவிசல ககாண்டு இந்ைப் பாட்டின் கபாருடள
உணரசவண்டும்.

9515. கோய் அருஞ் சிலை ஒன்ரைனும், கலணப் புட்டில்

ஒன்ைரதனும்,
தூய் எழு கழி ோரி லழத் துளித் கதோலகயின்
ர ை;
ஆயி ம் லககள் க ய்த க ய்தன, அ ைன் க ங் லக
ஆயி ம் லகயும் கூடி, இ ண்டு லக ஆனது
அன்ரை!

கோய் இருஞ்சிலை ஒன்ரைனும் - படகவடரச் சினக்கின்ற கபரிய வில் ஒன்சற எனினும்;

கலணப் புட்டில் ஒன்ைரதனும் - அம்பறாத் தூணியும் ஒன்றுைான் என்றாலும்; தூய் எழு
கழி ோரி - எங்ககங்கும் தூவிப் கபருகுகின்ற அம்பு மடழ; லழத் துளித்
கதோலகயின் ர ை - மடழத் துளிகளின் எண்ணிக்டகக்கு சமலாக; அ ைன் க ங்லக -
குற்றமற்றவனாகிய இராமனின் க ம்டமக் டககள்; ஆயி ம் லககள் க ய்த க ய்தன -
ஆயிரம் டககள் கூடிச் க ய்ை க யல்கடளச் க ய்ைன; ஆயி ம் லககள் கூடி இ ண்டு லக
ஆனது அன்ரை - (திருமாலின்) ஆயிரம் டககளும் கூடி (இராமபிரானின்) இரண்டு
டககள் ஆயின அல்லசவா!

இராமன் திருமாசல என்படை மனங்ககாண்டது இச்க ய்யுளின் கற்படன.

ஆயிரங்டக ககாண்ட பரமசன இரண்டு டக இராமனாக வந்ைான் என்பது.

9516. க ோய்; ஒரு முகத்தன் ஆகி னிதன் ஆம் புணர்ப்பு

இது அன்ைோல்;
க ய்யுை உணர்ந்ரதோம்; கேள்ளம் ஆயி ம் மிலடந்த
ர லன
க ய்யுறு விலனயம் எல்ைோம் ஒரு முகம் கதரிேது
உண்ரட?
அய் - இருநூறும் அல்ை; அனந்தம் ஆம் முகங்கள்
அம் ோ!

ஒரு முகத்தன் ஆகி - ஒசர முகம் உடடயவனாய்; னிதன் ஆம் புணர்ப்பு இது
அன்று - இது மனிைனாகக் காணும் சைாற்றம் அன்று; க ோய் - (நாம் காணும்
இத்சைாற்றம்) கபாய்சய; க ய்யுை உணர்ந்ரதோம் - இந்ை கமய்டய மிகுதியாக
உணர்ந்துவிட்சடாம்; கேள்ளம் ஆயி ம் மிலடந்த ர லன - ஆயிர கவள்ளம்
அளவுக்குச் க றிந்துள்ள அரக்கர் ச டனயானது; க ய்யுறு விலனயம் எல்ைோம் -
க ய்கின்ற (சபார்ச்) க யடலகயல்லாம்; ஒரு முகம் கதரிேது உண்ரடோ - ஒசர முகம்
ககாண்டவனால் கைரிந்து ககாள்ள முடியுமா! (முடிந்திருக்கிறசை!) அய் இரு
நூறும் அல்ை - (இவனுக்கு உரிய உண்டமயான முகங்கள்) ஆயிரம் என்பதும்
உண்டம அன்று; முகங்கள் அனந்தம் ஆம் - (உண்டமயில் இவனுக்குரிய
முகங்களுக்கு முடிசவ இல்டல.)

அம்மா - வியப்பு.

9517. கண்ணுதல் - ன்தோனும், நோன்முகக் கடவுள்தோனும்

'எண்ணுதும், கதோட எய்த ரகோல்' என,
எண்ணலுற்ைோர்,
ண்லணயோல் குக்க ோட்டோர், தனித் தனி
ோர்க்கலுற்ைோர்
'ஒண்ணுர ோ, கணிக்க?' என் ோர், உேலகயின்
உயர்ந்த ரதோளோர்.*
கண்ணுதல் ன் தோனும் - கண்டண கநற்றியில் ககாண்ட, பரமனாகிய சிவனும்;
நோன்முகக் கடவுள்தோனும் - நான்முகனாகிய கடவுளும்; கதோட எய்த ரகோல்
எண்ணுதும் என - இராமபிரான் கைாடர்ந்து எய்கின்ற அம்புகடள எண்ணிக்
கணக்கிடுசவாம் என்று; எண்ணலுற்ைோர் - கணக்கிடத் கைாடங்கினவர்களாய்;
ண்லணயோல் குக்க ோட்டோர் - அம்புகள் கைாகுதி கைாகுதியாய்ப் பாய்ைலால் பிரித்து
எண்ண முடியாமல்; உேலகயின் உயர்ந்த ரதோளோர் - மகிழ்ச்சியால் ஓங்கிய சைாள்கடள
உடடயவர்களாய்; 'ஒண்ணுர ோ கணிக்க' என் ோர் - கணக்கிட முடியுசமா என்று
க ால்லினார்கள்.

அம்புகடள எண்ணமுடியாமல் சைாற்றாலும் இராமனது வில்லாற்றல் சிவனுக்கும்

நான்முகனுக்கும் மகிழ்ச்சி ைந்ைது.

சைவர்கள் வியந்து புகழ்ைல்

9518. 'கேள்ளம் ஈர் - ஐந்து நூரை; விடு கலண அேற்றின்

க ய்ரய
உள்ளேோறு உளேோம்' என்று ஓர் உல கணக்கு
உல த்துர னும்,
'ககோள்லள ஓர் உருலே நூறு ககோண்டன ைேோல்,
ககோற்ை
ேள்ளரை ேழங்கினோரனோ?' என்ைனர், ற்லை
ேோரனோர்.

ற்லை ேோரனோர் - (சமசல குறிக்கப்பட்ட சிவன், நான்முகன் ைவிர உள்ள)

மற்றத் சைவர்கள்; கேள்ளம் ஈர் ஐந்து நூரை - அரக்கரின் ச டன ஆயிரம் கவள்ளம்
எண்ணிக்டக ககாண்டது; விடுகலண - இராமன் ஏவுகின்ற அம்புகள்; அேற்றின்
க ய்ரய உளேோம் என்று - அந்ை எண்ணிக்டகயின் அளவாகசவ இருக்கும் என்று; ஓர்
உல கணக்கு உல த்தர னும் - ஒரு சபச்சுக்கு அப்படி ஒரு கணக்குச்
க ால்லுசவாம் என்றாலும்; ககோள்லள ஓர் உருலே - கூடிக் கிடக்கும் வீரர்
கூட்டத்தில் ஓர் உடம்பிடன; நூறு ககோண்டன ை - நூறு துண்டுகளாக ஆக்கிய
கடணகள் பலவாகும்; ககோற்ை ேள்ளரை ேழங்கினோரனோ - கவற்றிக்கு உரிய
இராமன் ைான் அத்துடண அம்புகடளயும் ஏவியிருப்பாசனா; என்ைனர் - என்று
(வியந்து புகழ்ந்து) கூறினர்.

9519. 'குலடக்கு எைோம், ககோடிகட்கு எல்ைோம், ககோண்டன

குவிந்த ககோற்ைப்
லடக்கு எைோம், கழிக்கு எல்ைோம், யோலன ரதர்
ரி ோ ஆதி
கலடக்கு எைோம், து ந்த ேோளி கணித்ததற்கு
அளலே கோட்டி
அலடக்கைோம் அறிஞர் யோர ?' என்ைனர் முனிேர்,
 அப் ோல்.

அப் ோல் முனிேர் - ைள்ளி அப்பால் நின்ற முனிவர்கள்; குலடக்கு எைோம் - எல்லாம்
குடடகளுக்கும்; ககோடிகட்கு எல்ைோம் - எல்லாக் ககாடிகளுக்கும்; ககோண்டன -
அவற்டறப் பற்றிக் ககாண்டிருந்ைனவும்; குவிந்த - குவிந்ைனவுமாகிய; ககோற்ைப்
லடக்கு எைோம் - கவற்றி (நாடும்) படடக்கலங்களுக்ககல்லாம்; கழிக்கு
எல்ைோம் - ைன்டனத் ைாக்க வருகின்ற அம்புகளுக்ககல்லாம்; யோலன ரதர் ரி ோ ஆதி
- யாடனகள், சைர்கள், குதிடரகள் முைலான; கலடக்கு எைோம் - எல்லாவற்றிற்குமாக;
து ந்த ேோளி - இராமன் க லுத்திய அம்புகடள; கணித்து - அளவிட்டு; அைற்கு
அளலே கோட்டி - அப்படி அளவிட்டைற்கு அளவு இதுைான் என்று காட்டி;
அலடக்கைோம் அறிஞர் யோர ? - முடிக்கக்கூடிய அறிஞர்கள் யார் இருக்கிறார்கள்?
(இல்டல) என்றனர்.

9520. கண்டத்தும் கீழும் ர லும், க ோைத்தும், கடக்கல்

உற்ை,
ண்டப் ர ோர் அ க்கர்தம்ல த் கதோடர்ந்து, ரகோல்
புணரும் தன்ல -
பிண்டத்தில் கரு ஆம் தன் ர ர் உருக்கலளப் பி ன்
தந்த
அண்டத்லத நிலையப் க ய்து குலுக்கியது அலனய
ஆன.

கடக்கல் உற்ை - கடந்து சபாகின்ற; ண்டப்ர ோர் அ க்கர் தம்ல -

ககாடுடமயாகப் சபார் க ய்யும் அரக்கர்கடள; கதோடர்ந்து - பின் கைாடர்ந்து;
கண்டத்தும் - அவர்களுடடய கழுத்திலும்; கீழும் ர லும் - அவர்ைம் உடம்பின்
கீழும் சமலும்; க ோைத்தும் - ைடல ஒட்டிலும்; ரகோல் புணரும் தன்ல - அம்புகள்
க ன்று ச ர்ந்ை ைன்டம; பிண்டத்தில் கருேோம் தன் ர ர் உருக்கலள -
பிண்டத்திசல கருவாகியுள்ள ைன் கபரிய படடப்புகடள; அண்டத்லத நிலையப்
க ய்து - அண்டம் நிடறயும்படியாக இட்டு; குலுக்கியது அலனய ஆன - குலுக்கப்
பட்டடவ சபால அடமந்ைன.

பல இடங்களிலும் கடந்து சபாகின்ற அரக்கர்கடள கழுத்து, சமல் கீழ் என்று

எல்லா இடங்களிலும் அம்புகள் க ன்று கலக்கின்றன. பிண்டத்தில் கருவாகிய
உருக்கடளப் பிரமன் சபரண்டத்திசல நிடறய இட்டு நிரப்பிய ைன்டம சபால -
அம்புகள் கருக்கள்; அம்புகள் கீழ் சமல் இடட எங்கும் அரக்கர்கசளாடு கலந்து
நிரம்பியுள்ளடவ. கருக்களாகிய உருக்களும் அண்டம் நிடறயப் கபய்யப்
கபற்றுள்ளன சபாலும் எனப் கபாருத்துக.
 பத்துக் சகாடி வீரர் மாள, எஞ்சியவர் கைய்வப் படடக்கலங்கள்
ககாண்டு ைாக்க வருைல்

9521. ரகோடி ஐ - இ ண்டு கதோக்க லடக்கை ள்ளர் கூவி,

ஓடி ஓர் க்கம் ஆக, உயிர் இழந்து, உைத்தரைோடும்
'வீடி நின்று அழிேது என்ரன! விண்ணேர் லடகள்
வீசி,
மூடுதும் இேலன' என்று, யோேரும் மூண்டு
க ோய்த்தோர்.

ஐ இ ண்டு ரகோடி கதோக்க - பத்துக் சகாடிப் சபராகக் கூடி நின்ற; லடக்கை ள்ளர்
- படடக்கலங்கடள ஏந்திய வீரர்கள்; கூவி - ஆரவாரித்து; ஓர் க்கம் ஆக ஓடி - ஒரு
பக்கத்தில் ஓடிச் க ன்று; உயிர் இழந்து உைத்தரைோடும் - உயிடர இழந்து அழிந்ை
நிடலயில்; வீடி நின்று அழிேது என்ரன! விண்ணேர் லடகள் வீசி மூடுதும் இேலன
என்று - வீழ்ச்சி கபற்று அழிவது ஏன்? சைவர்களிடம் கபற்ற படடக்கலங்கடள
எறிந்து இந்ை இராமடன முற்றிலுமாக மடறத்து விடுசவாம் (மடறத்து
அழித்திடுசவாம்) என்று; யோேரும் மூண்டு க ோய்த்தோர் - எஞ்சியிருந்ை அரக்கர்
எல்லாரும் கபாங்கிச் க றிந்ைனர்.

கைய்வப் படடகடளத் கைய்வப் படடகளாசலசய இராமன் ைடுத்ைல்

9522. விண்டுவின் லடரய ஆதி கேய்யேன் லட ஈைோக

ககோண்டு ஒருங்கு உடரன விட்டோர்; குலுங்கியது
அ ர் கூட்டம்;
அண்டமும் கீழ் ர ைோக ஆகியது; அதலன
அண்ணல்
கண்டு, ஒரு முறுேல் கோட்டி, அேற்றிலன அேற்ைோல்
கோத்தோன்.

விண்டுவின் லடரய ஆதி - திருமால் அஸ்திரம் முைலாக; கேய்யேன் லட ஈைோக

- கநருப்பிடறவன் அஸ்திரம் ஈறாக; ககோண்டு - (பல கைய்வ அத்திரங்கடளக்)
டகக்ககாண்டு; ஒருங்கு உடரன விட்டோர் - ஒன்றாகச் ச ர்ந்து விடரவாக ஏவினார்கள்
அமரர் கூட்டம் நடுங்கிற்று; அண்டமும் கீழ் ர ைோக ஆகியது - அண்டமும் கீசழ
சமலாக நிடல குடலந்ைது; அதலன - அவ்வாறு ஆகிவிட்டடை; அண்ணல் -
இராமபிரான்; கண்டு ஒரு முறுேல் கோட்டி - ஒரு புன்சிரிப்டபக் காட்டி அவற்றிடன
அவற்றால் காத்ைான். அரக்கர் ஏவிய கைய்வப் படடகடள கைய்வப் படடகளால்
ைடுத்ைான்.
9523. 'தோன் அலே கதோடுத்த ர ோது, தடுப் அரிது;
உைகம்தோரன
பூ நனி ேடலேத் தீயின் புக்ககனப் க ோரிந்து
ர ோம்' என்று
ஆனது கதரிந்த ேள்ளல் அளப் அருங் ரகோடி
அம் ோல்
எலனயர் தலைகள் எல்ைோம் இடியுண்ட லையின்
இட்டோன்.

தோன் அலே கதோடுத்தர ோது - ைாசன அந்ைத் கைய்வப் படடகடளத் கைாடுத்ைால்;

தடுப் அரிது - எவராலும் ைடுத்து நிறுத்ைல் அரிைாகும்; உைகம் தோரன ேடலேத் தீயின்
பூ நனி புக்ககனப் க ோரிந்துர ோம் - உலகம் வடடவ (ஊழிக்கால) கநருப்பிசல மலர்
புகுந்ைது சபாலப் கபாரிந்து சபாகும்; என்று ஆனது கதரிந்த ேள்ளல் - என்ற அந்ை
உண்டமடயத் கைரிந்ை வள்ளலாகிய இராமன்; அளப் அருங்ரகோடி அம் ோல் -
அளவிட முடியாை சகாடிக்கணக்கான அம்புகளால்; ஏலனயர் தலைகள் எல்ைோம் -
முன்னசம அழிந்ைார்சபாக மற்றவர்களின் ைடலகடளகயல்லாம்; இடியுண்ட
லையின் இட்டோன் - இடியால் ைாக்கப்பட்ட மடல எப்படிச் ரியுசமா அப்படிக்
குவித்ைான். அரக்கர் ஏவிய கைய்வப் படடகடளத் ைடுப்பைற்காகத்
கைய்வப் படடகடளப் பயன்படுத்தினான். அரக்கடர அழிக்கப் பயன்படுத்ை வில்டல.

9524. ஆயி கேள்ளத்ரதோரும் அடு களத்து அவிந்து

வீழ்ந்தோர்;
ோ இரு ஞோைத்தோள் தன் ேன் க ோலைப் ோ ம்
நீங்கி;
மீ உயர்ந்து எழுந்தோள் அன்ரை, வீங்கு ஒலி
ரேலைநின்றும்
ர ோய் ஒருங்கு அண்டத்ரதோடும் ரகோடி ரயோ லனகள்
க ோங்கி!

ஆயி கேள்ளத்ரதோடும் - ஆயிர கவள்ளம் அளவினைாகிய அரக்கர்கள் யாவரும்;

அடு களத்து - ககாடலக் களத்திசல; அவிந்து வீழ்ந்தோர் - இறந்து வீழ்ந்ைார்கள்; ோ
இரு ஞோைத்தோள் - மிகவும் கபருடமக்குரிய நில மகள்; தன் ேன் க ோலைப் ோ ம்
நீங்கி - ைன்மீது இதுவடர இருந்துவந்ை ககாடிய சுடமயாகிய பாரம் நீங்கப்கபற்று;
வீங்கு ஒலி ரேலை நின்றும் - சபகராலி க ய்யும் கடலிலிருந்து; ஒருங்கு ர ோய் -
ஒன்றாகச் க ன்று; அண்டத்ரதோடும்-; ரகோடி ரயோ லனகள் க ோங்கி - சகாடி சயா டன
தூரத்துக்குப் கபாங்கி; மீ உயர்ந்து எழுந்தோள் - சமசலாங்கி எழுந்ைார்.
 சைவர் முைலிசயார் துயரம் தீர்ந்து இராமடன வாழ்த்துைல்

9525. 'நிலனந்தன முடித்ரதம்' என்னோ, ேோனேர் துய ம்

நீத்தோர்;
'புலனந்தகனன் ேோலக' என்னோ, இந்தி ன் உேலக
பூத்தோன்;
ேலனந்தன அல்ைோ ரேதம் ேோழ்வு க ற்று
உயர்ந்த ோரதோ;
அனந்தனும் தலைகள் ஏந்தி, அயோவுயிர்த்து, அேைம்
தீர்ந்தோன்.
நிலனந்தன முடித்ரதோம் என்று - நாம் எண்ணியடவ எண்ணியபடிசய
முடித்துவிட்சடாம் என்று; ேோனேர் துய ம் நீத்தோர் - சைவர்கள் கவடலடய
ஒழித்ைார்கள்; புலனந்தகனன் ேோலக என்னோ - (கவற்றி கபற்று) வாடக மாடல
அணிந்சைன் என்று; இந்தி ன் உேலக பூத்தோன் - இந்திரன் மகிழ்ச்சியால் மலர்ந்ைான்;
ேலனந்தன அல்ைோ ரேதம் - எவராலும் க ய்யப்படாைனவாகிய சவைங்கள்; ேோழ்வு
க ற்று உயர்ந்த - உயிர் வாழ்டவப் கபற்று உயர்ந்ைன.

மானிடர் எவராலும் க ய்யப்படாைடவ சவைங்கள்; 'எழுைாக் கிளவி' என்பர்.

அைடன 'வடனந்ைன அல்லா சவைம்' என்றார். மாசைா : அட .

9526. தோய், ' லடத்துலடய க ல்ேம் ஈக!' என, தம்பிக்கு

ஈந்து,
ரேய் லடத்துலடய கோனம் விண்ணேர் தேத்தின்
ர வி,
ரதோய் லடத் கதோழிைோல் யோர்க்கும் துயர்
துலடத்தோலன ரநோக்கி,
ேோய் லடத்துலடயோர் எல்ைோம் ேோழ்த்தினோர்,
ேணக்கம் க ய்தோர்.

தோய் - (சிறிய) ைாயாகிய டகசகயி; ' லடத்துலடய க ல்ேம் ஈக' - உனக்கு

உரியைாக வந்ை க ல்வத்டைக் ககாடுத்துவிடு; என - என்று க ால்ல; தம்பிக்கு ஈந்து -
ைம்பியாகிய பரைனுக்குத் ைந்துவிட்டு; ரேய் லடத்துலடய கோனம் - மூங்கில்கள்
வளர்ந்துள்ள காட்டுக்கு; விண்ணேர் தேத்தின் ர வி - சைவர்கள் க ய்ை ைவத்ைால்
வந்ைடடந்து; ரதோய் லடத்கதோழிைோல் - ஈடுபாடு ககாண்ட படடக்கலத்
கைாழிலால்; யோர்க்கும் துயர் துலடத்தோலன ரநோக்கி - எல்லாருடடய
துயரத்டையும் சபாக்கியவடனப் பார்த்து; ேோய் லடத்துலடயோர் எல்ைோம் - வாய்
படடத்ைவர்கள் எல்லாரும்; ேோழ்த்தினர் ேணக்கம் க ய்தோர் - வாழ்த்தி வணங்கினர்.

வாய் கபற்றார் கபரும் பயன் அடடவது துயர் துடடத்ை இராமடன வாழ்த்ைசல

என்ற கருத்தில் 'வாய் படடத்துடடயார் எல்லாம் வாழ்த்தினார்' என்றார்.

9527. தீ க ோய்த்த அலனய க ங் கண் அ க்கல முழுதும்

சிந்தி,
பூ க ோய்த்த க த்தர் ஆகி விண்ணேர் ர ோற்ை,
நின்ைோன் -
ர ய் க ோய்த்து, நரிகள் ஈண்டி, க ரும் பிணம்
பிைங்கித் ரதோன்றும்,
ஈ த்துள் தமியன் நின்ை கலை மிடற்று இலைேன்
ஒத்தோன்.

தீ க ோய்த்த அலனய க ங்கண் அ க்கல - தீச் க றிந்ைது சபான்ற சிவந்ை கண்கள்

ககாண்ட அரக்கர்கடள; முழுதும் சிந்தி - முற்றாக அழித்து; பூ க ோய்த்த க த்தர் ஆகி -
பூ நிடறந்ை டககள் உடடயவராய்; விண்ணேர் ர ோற்ை நின்ைோன் - சைவர்கள்
சபாற்றும் படியாக நின்ற இராமபிரான்; ர ய் க ோய்த்து - சபய்கள் நிரம்பக்
கூடியும்; நரிகள் ஈண்டி - நரிகள் நிடறயக் கூடியும்; க ரும் பிணம் பிைங்கித்
ரதோன்றும் - ஏராளமான பிணங்கள் விளங்கத் சைான்றுகின்ற; ஈ த்துள் - சுடுகாட்டில்;
தமியன் நின்ை - ைனியனாக நின்ற; கலைமிடற்று இலைேன் ஒத்தோன் - கடறடயக்
கழுத்திசல ககாண்ட சிவபிராடனப் சபால் இருந்ைான்.

9528. அண்டம் ோக் களமும், வீந்த அ க்கர உயிரும்

ஆக,
ககோண்டது ஓர் உருேம்தன்னோல், இறுதிநோள் ேந்து
கூட,
ண்டு நோள், றித்தும் கோட்ட, ன்னுயிர் அலனத்தும்
ேோரி
உண்டேன் தோரன ஆன தன் ஒரு மூர்த்தி ஒத்தோன்.

அண்டம் ோக் களமும் - இந்ை அண்டசம கபரிய களமாகவும்; வீந்த அ க்கர உயிரும்
ஆக - வீழ்ந்து விட்ட அரக்கர்கடள உயிர்க் கூட்டங்களாகவும் ஆக; ககோண்டது ஓர்
உருேம் தன்னோல் - சமற்ககாண்ட ஒப்பற்ற உருவத்ைால்; இறுதி நோள் ேந்து கூட
ண்டும் நோள் - அழிவுக்காலம் வந்து ச ர வரும் கடடநாளிசல; றித்தும் கோட்ட -
திரும்பவும் படடத்துக் காட்டுவைற்காகசவ; ன்னுயிர் அலனத்தும் ேோரி உண்டேன் -
நிடலகபற்ற உயிர்கள் எல்லாவற்டறயும் ஒன்றாக எடுத்து உண்டவன்; தோரன ஆன -
ைாசனயாகிய; தன் ஒரு மூர்த்தி ஒத்தோன் - ைன் ஒப்பற்ற வடிவத்டை நிகர்த்து
விளங்கினான்.

மண்டுைல் - கநருங்குைல். விழுங்கப்பட்ட உயிர்கள் மீண்டும் வரும் என்படைப்

புலப்படுத்ைசவ மன் (நிடலகபற்ற) உயிர் என்றார். விழுங்குவது அழிப்பைற்கு அன்று,
மீண்டும் படடப்பைற்கு என்படை 'மறித்தும் காட்ட உண்டவன்' என்ற கைாடரால்
புலப்படுத்தினார்.

இராவணசனாடு சபார் க ய்யும் இலக்குவனிடம் இராமன்

க ல்லுைல்

9529. ஆகுைம் துைந்த ரதேர் அள்ளினர் க ோரிந்த

கேள்ளச்
ர கு அறு ைரும் ோந்தும் க ருத் கதோழில்
ேருத்தம் தீர்க்க,
ோ ககோலை க ய்த ேள்ளல், ேோள் அ ர்க்
களத்லதக் லகவிட்டு
ஏகினன், இளேரைோடும் இ ோேணன் ஏற்ை லகம்ர ல்.

ஆகுைம் துைந்த ரதேர் - துன்பம் நீங்கிய சைவர்கள்; அள்ளினர் க ோரிந்த - வாரிச்

க ாரிந்ை; கேள்ளச் ர கு அறு ைரும் - கவள்ளம் சபால் நிடறந்ை குற்றமற்ற
மலர்களும்; ோந்தும் - ந்ைனமும்; க ருத்கதோழில் ேருத்தம் தீர்க்க - சபார்ச்
க யலினால் ஏற்பட்ட துன்பத்டைப் சபாக்க; ோ ககோலை க ய்த ேள்ளல் - கபருங்
ககாடலகடளச் க ய்ை வள்ளலாகிய இராமன்; ேோள் அ ர்க் களத்லதக் லகவிட்டு -
வாள் (விடளயாடும்) சபார்க் களத்டை நீங்கிச் க ன்று; இளேரைோடும் இ ோேணன்
ஏற்ை லகம்ர ல் - ைம்பியாகிய இலக்குவசனாடு இராவணன் எதிர்த்து நின்ற
இடத்துக்கு; ஏகினன் - சபானான்.

'மா ககாடல க ய்ை வள்ளல்' என்ற கைாடர் சிந்ைடனக்கு உரியது. அரக்கடர

அழித்ைடைக் 'ககாடல' என்ற க ால்லால் குறித்ைார். அது தீசயாடர அழிக்கும்
அர ர் கடடம என்பைால். 'ககாடலயிற் ககாடியாடர சவந்து ஒறுத்ைல் டபங்கூழ்
கடள கட்டைசனாடு சநர்' (குறள் 550) என்ற குறட்பாடவயும் இப்
கபற்றியாடரக் கண்சணாடிக் ககால்லாவழிப் புற்கடளக்கு அஞ் ாநின்ற டபங்கூழ்
சபான்று நலிவு பல எய்தி உலகு இடர்ப்படுைலின், சகாறலும் அர ற்குச் ாதி ைருமம்
என்பைாயிற்று' என்ற பரிசமலழகர் விளக்கத்டையும் மனத்தில் நிடனந்து
கைளிவு காணல்சவண்டும். சமலும் ககாடல க ய்ைவடன 'வள்ளல்' என்ற வளச்
க ால்லால் குறித்ைடமயும் கருைத் ைக்கது. ' ாத்திரக் கருத்துப்படி இடறவனுடடய
பஞ் கிருத்தியங்களில் ஒன்றான ம்ஹாரமும் அருட்க யல் என்சற அடழத்ைல்
உணர்க' என்பது ஐயரவர்கள் நூலகப் பதிப்பு விளக்கம்.
 இனி, சமல் க ால்ல இருப்படவ

9530, இவ் ேழி இயன்ை எல்ைோம் இயம்பினோம்; இரிந்து

ர ோன
கதவ் ஆழி ஆற்ைல் கேற்றிச் ர லனயின் க யலும்,
க ன்ை
கேவ் ேழி அ க்கர் ரகோ ோன் க ய்லகயும், இலளய
வீ ன்
எவ்ேம் இல் ஆற்ைல் ர ோரும், முற்றும் நோம்
இயம் லுற்ைோம்.

இவ் ேழி - இராமன் மூலபலச் ச டனடய எதிர்த்ை இடத்தில்; இயன்ை எல்ைோம்

இயம்பினோம் - நிகழ்ந்ைவற்டறகயல்லாம் க ான்சனாம்; இரிந்து ர ோன - முைலில்
அரக்கர் படடடயக் கண்டு அஞ்சி ஓடிப் சபான; கதவ் அழி ஆற்ைல் - படகவடர
அழிக்கும் ஆற்றல் மிக்க; கேற்றிச் ர லனயின் க யலும் - கவற்றி கபறுவைற்கு
உரிய (குரங்குச்) ச டனயின் க யடலயும்; கேவ் ேழி அ க்கர் ரகோ ோன்
க ய்லகயும் - ககாடிய வழிகளில் க யல்படுகின்ற அரக்கர் மன்னனாகிய
இராவணன் க யடலயும்; இலளய வீ ன் - இடளயவனாகிய இலக்குவ வீரனின்;
எவ்ேம் இல் ஆற்ைல் ர ோரும் - குற்றம் இல்லாை ஆற்றல் மிக்க சபார்ச்
க யடலயும்; நோம் முற்றும் இயம் லுற்ைோம் - நாங்கள் முழுடமயாகச் க ால்லத்
கைாடங்கிசனாம்.
சவல் ஏற்ற படலம்

வீடணன் சமல் இராவணன் எறிந்ை சவடல இலக்குவன் ைன் மார்பில் ஏற்றுக்

ககாண்டடைக் கூறும் பகுதி. இது, 'சவசலற்றுப் படலம்' 'சவசலற்றும் படலம்'
'சவசலற்றப் படலம்' எனவும் காணப்படும்.

இராவணனின் வலிடமசயாடு சபார் க ய்வது அரிது. அவசனாடு சபாரிட்டு

மடிவசை நல்லது என்ற துணிசவாடு வானரப் படடகள் சபாரிட்டன. ைன் அரக்கர்
ச டன வலி குன்றக் கண்டு கடுடமயான கடணகடள ஏவ வானரச டன
நிடலகுடலகிறது. அது கண்டு 'அஞ் ற்க' என இலக்குவன் வருகிறான். அவன்
சபராற்றடலக் கண்ட இராவணன் 'இவடன அம்பு எய்து கவல்லுைல் அரிது என
சமாகன மந்திரமிட்டு ஏவுகிறான். வடிவற்ற அைடன இலக்குவன், வீடணன் உடர
சகட்டு நாரணன் கடணடய விட்டுத் ைவிர்க்கிறான். ைன் க யலுக்கு வீடணன் ைடட
எனக் கண்டு அவன் மீது ைன்னிடம் மயன் ைந்ை சவடல எய்கிறான். அடை எதிர்த்து
இலக்குவன் விட்ட கடணகள், பயனற்றுப் சபாயின. அடை ஏற்கத்ைாசன முன்வர
வீடணன் முந்ை அவர்கடள அங்கைன், சுக்ரீவன், அனுமன் முந்துகின்றனர். எனினும்
அடடக்கலம் ைந்ைவடனக் காத்ைல் ைன் கடன் என இலக்குவன் ைன் மார்பிசலற்று
வீழ்கிறான்.

வீடணன் அது கண்டு இராவணன் சைர்க்குதிடரகடளயும் சைசராட்டிடயயும்

வீழ்த்துகிறான். வீடணன் மீது அம்பு பாய்ச்சிய இராவணன் இலங்டக க ல்கிறான்.
வீடணன் ைடுத்தும் அவடனப் கபாருட்படுத்ைாமல் இராவணன் க ல்கிறான்.
இலக்குவன் வீழத் ைான் இருப்பதில் பயனில்டல என வீடணன் ாவ எண்ணும்
சபாது ாம்பவன் வந்து அனுமன் உளன் என ஆறுைல் கூறி அனுமடன ஏவ வட திட
க ன்று மருந்துமடல ககாணர அைன் மணம் பட்டவுடன் இலக்குவன் வாழ்வைறிந்து
மகிழ்கிறான்.
பின்னர் யாவரும் இராமடனக் காணச் க ல்கின்றனர். என்ன நிகழ்ந்ைது?
என இராமன் சகட்கச் ாம்பவன் யாவும் கூற இராமன் இலக்குவன்
க யடலப் பாராட்டினான். இடவ இப்படலத்துக் கூறப்படும்
க ய்திகளாகும். குரக்குச் ச டன களத்திற்கு மீண்டு
வருைல்

9531. 'க ரும் லடத் தலைேர் யோரும் க யர்ந்திைர்;

க யர்ந்து ர ோய், நோம்
விரும்பினம் ேோழ்க்லக என்ைோல், யோர் இலட
விைக்கற் ோைோர்;
ேரும் ழி துலடத்தும்; ேோனின் லேகுதும், யோமும்'
என்னோ,
இருங் கடல் க யர்ந்தது என்ன, தோலனயும் மீண்டது
 இப் ோல்.

க ரும் லடத் தலைேர் யோரும் - கபருடமயுடடய படடயின் ைடலவர்கள்

எல்லாரும்; க யர்ந்திைர் - நீங்கினர் அல்லர்; க யர்ந்து ர ோய் - படட வீரர்
சபார்க்களத்டை விட்டு நீங்கி; நோம் விரும்பினம் ேோழ்க்லக என்ைோல் - நாம் மட்டும்
உயிர் வாழ விரும்பினாம் என்றால்; இலட விைக்கற் ோைோர் யோர் - இடடயில்
நின்று நம்டமத் ைடுப்பைற்குரியவர் யார்?; ேரும் ழி துலடத்தும் - (அைனால்)
வருகின்ற பழிடயத் துடடப்சபாம்; யோமும் ேோனில் லேகுதும் என்னோ - நாங்களும்
துறக்கவுலகில் வாழ்சவாம் என்று உறுதி ககாண்டு; இருங்கடல் க யர்ந்தது என்ன -
கபரிய கடல் நிடல கபயர்ந்து வந்ைது சபான்று; இப் ோல் தோலனயும் மீண்டது -
இப்பக்கம் வானரப்படடயும் மீண்டு வந்ைது.

இராவணன் சபார்க்களம் க ல்லுைல்

கலித்துலை

9532. சில்லி ஆயி ம், சில் உலளப் ரிகயோடும் ர ர்ந்த,

எல்ைேன் கதிர் ண்டிைம் ோறு ககோண்டு
இல க்கும்,
க ல்லும் ரதர்மில ச் க ன்ைனன் - ரதேல த்
கதோலைத்த
வில்லும், கேங் கலணப் புட்டிலும், ககோற்ைமும்,
விளங்க.
சில்லி ஆயி ம் - ஆயிரம் க்கரங்கசளாடும்; சில் உலளப் ரிகயோடும் ர ர்ந்த -
சிலவாகிய பிடரி மயிருடடய ஆயிரம் குதிடரகசளாடும் ச ர்ந்ைதும்; எல்ைேன் கதிர்
ண்டைம் - கதிரவன் க ங்கதிர் மண்டலத்சைாடு; ோறுககோண்டு இல க்கும் -
ஒப்புடம பூண்டு ஒளி வீசுவதும்; க ல்லும் ரதர்மில - விடரந்து சபாகும்
க லவிடனயும் உடடய சைர் மீது ஏறி; ரதேல த் கதோலைத்த - வானவர்கடளயும்
அழித்ை; வில்லும் கேங்கலணப் புட்டிலும் - ககாடிய வில்லும் அம்பு நிடறந்ை
அம்பறாத்தூணியும்; ககோற்ைமும் விளங்கச் க ன்ைனன் - வீரமும் விளங்க
(இராவணன் சபார்க்களத்திற்குச்) க ன்றான்.

9533. நூறு ரகோடி ரதர், கநோறில் ரி நூற்று இரு ரகோடி,

ஆறுர ோல் த ோகரி ஐ - இரு ரகோடி
ஏறு ரகோள் உறு தோதியும் இேற்று இ ட்டி
சீறு ககோள் அரிஏறு அனோனுடன் அன்று க ன்ை.
 அன்று சீறுககோள் அரிஏறு அனோனுடன் - அப்சபாது சீறுகின்ற வலிய ஆண் சிங்கம்
சபான்ற இராவணனுடன்; நூறு ரகோடி ரதர் - நூறு சகாடி சைர்களும்; இருநூற்றுக்
ரகோடி கநோறில் ரி - இருநூறு சகாடி விடரந்து க ல்லும் குதிடரகளும்; ஐயிரு ரகோடி -
பத்துக்சகாடி; ஆறுர ோல் த ோகரி - ஆற்றுநீர் சபால் ஒழுகும் மை நீடரயுடடய
கபரிய யாடனகளும்; இேற்று இ ட்டி ஏறுரகோள் உறு தோதியும் - இருபத்ைாறு சகாடி
சிங்க ஏற்டறப் சபான்ற காலாட்படடயும்; க ன்ைன - உடன் சபாயின.

9534. 'மூன்று லேப்பினும், அப் புைத்து உைகினும்,

முலனயின்
ஏன்று ரகோளுறும் வீ ர்கள் ேம்மின்!' என்று
இல க்கும்
ஆன்ை ர ரியும், அதிர் கு ல் ங்கமும், அ னி
ஈன்ை கோளமும், ஏகழோடு ஏழ் உைகினும் இல ப் .

மூன்று லேப்பினும் - விண்ணுலகு, மண்ணுலகு, பாைலம் எனும் மூன்றுலகத்திலும்;

அப்புைத்து உைகினும் - அவற்றிற்கு அப்பாற்பட்ட உலகத்திலும் உள்ளவர்களாய்;
முலனயின் ஏன்று ரகோளுறும் வீ ர்கள் - சபார்முடனயில் எதிர்த்துப் சபார் புரியும்
அரக்கவீரர்கள் யாவரும்; ேம்மின் என்று இல க்கும் - வாருங்கள் என அடழப்பது
சபான்று ஒலிக்கும்; ஆன்ை ர ரியும் - கபரிய முரசுகளும்; அதிர் கு ல்
ங்கமும் - சகட்டாடர அதிரச் க ய்யும் குரடல உடடய ங்குகளும்; அ னி ஈன்ை
கோளமும் - இடி ஒலி உண்டாக்கும் எக்காளமும் ஆகிய இட க்கருவிகளின் ஒலி;
ஏகழோடு ஏழ் உைகினும் இல ப் - பதினான்கு உலகங்களிலும் க ன்று ஒலிப்பன
ஆயின.

9535. அலனய ஆகிய அ க்கர்க்கும் அ க்கலன, அவுணர்

விலனய ேோனேர் கேவ் விலனப் யத்திலன, வீ ர்
நிலனயும் கநஞ்ல யும் சுடுேது ஓர் கநருப்பிலன,
நிமிர்ந்து
கலனயும் எண்லணயும் கடப் து ஓர் கடலிலனக்
கண்டோர்.

அலனய ஆகிய அ க்கர்க்கும் - அத்ைன்டம ககாண்டு வரும் அரக்கர்களுக்கும்;

அ க்கலன - அரக்கனாக இருப்பவடன; அவுணர் விலனய - அவுணர்களின்
தீவிடனயுடடய; ேோனேர் கேவ்விலனப் யத்திலன - சைவர்களின் ககாடிய
தீவிடனப் பயனாகத் துன்பம் க ய்கின்றவடன; வீ ர் நிலனயும் கநஞ்ல யும் - ைன்டன
நிடனக்கும் சபார் வீரர்களின் உள்ளத்டையும்; சுடுேது ஓர் கநருப்பிலன - சுடுகின்ற
ஒப்பற்ற தீப்சபான்றவடன; நிமிர்ந்து கலனயும் எண்லணயும் - எல்டலடயக் கடந்து
நிற்கும் அளவிடனயும்; கடப் து ஓர் கடலிலனக் கண்டோர் - கடந்து நிற்கின்ற ஒப்பற்ற
கடல் சபான்ற நிறமும் ஆற்றலும் உடடய இராவணடனக் கண்டனர்.

9536. கண்டு, லககரளோடு அணி ேகுத்து, உரும் உைழ

கற்கள்
ககோண்டு, கூற்ைமும் நடுக்குைத் ரதோள் புலட
ககோட்டி,
அண்ட ரகோடிகள் அடுக்கு அழிந்து உலைவுை,
ஆர்த்தோர்-
' ண்டு ர ோரிலட டிேரத நைம்' என தித்தோர்.

கண்டு - இராவணடனப் பார்த்து; ண்டு ர ோரிலட - கநருங்கிச் க ய்யும்

சபாரிசல; டிேரத நைம் என தித்தோர் - ாவசை நல்லது என மதித்ைவராய்;
லககரளோடு அணி ேகுத்து - சபார்க்களத்தில் பக்கங்கசளாடு முன்பின் வரிட யாக
நின்று; உரும் உைழ் கற்கள் ககோண்டு - இடிசபால் படகவர்க்குத் துன்பம் க ய்யும்
கற்கடளக் ககாண்டு; கூற்ைமும் நடுக்குை - எமனும் நடுங்குமாறு; ரதோள்புலட
ககோட்டி - சைாள்கடளத் ைட்டிக் ககாண்டு; அண்ட ரகோடிகள் - பல உலகின் பல்சவறு
மூடல முடுக்குகளும்; அடுக்கு அழிந்து - அடுக்குமுடற குடலந்து; உலைவுை -
வருந்துமாறு; ஆர்த்தோர் - ஆரவாரம் க ய்ைார்.

இருபடடயும் டககலத்ைல்

9537. அ க்கன் ர லனயும், ஆர் உயிர் ேழங்குேோன்

அல ந்த
கு க்கு ரேலையும், ஒன்கைோடு ஒன்று, எதிர் எதிர்
ரகோத்து,
கநருக்கி ரநர்ந்தன, கநருப்பு, இலட க ோடித்தன;
கநருப்பின்
உருக்கு க ம்பு என, அம் த்து, ஓடினது, உதி ம்.

அ க்கன் ர லனயும் - இராவணன் படடயும்; ஆருயிர் ேழங்குேோன் அல ந்த -

ைம் அரிய உயிடரப் சபாரில் அழிக்குமாறு நின்ற; கு க்கு ரேலையும் - குரங்கின்
கடல் சபான்ற படடயும்; ஒன்ரைோடு ஒன்று எதிர் எதிர் ரகோத்து - ஒன்றுடன் ஒன்று
எதிர் எதிராகக் டககலந்து; கநருக்கி ரநர்ந்தன - கநருக்கியவாறு சபார் புரிந்ைன;
கநருப்பு இலட க ோடித்தன - ைாக்குவைால் இரு படடக்கும் இடடயில் கநருப்புத்
சைான்றின; கநருப்பின் உருக்கு க ம்பு என - தீயிசல காய்ச்சி உருக்கிய க ம்பு
சபால; உதி ம் அம் த்து ஓடினது - இரத்ைம் கடடல சநாக்கி ஓடியது.

9538. அற்ை ேன் தலை அறு குலை எழுந்து எழுந்து,

அண்டத்து
ஒற்ை, ேோனகம் உதய ண்டிைம் என ஒளி ,
சுற்றும் ர கத்லதத் கதோத்திய குருதி நீர் துளிப் ,
முற்றும் லேயகம் ர ோர்க் களம் ஆம் என முயன்ை.

அற்ை ேன்தலை - அறுபட்ட வலிய ைடல; அறுகுலை எழுந்து எழுந்து - ைடல அற்ற
உடல் குடறயிலிருந்து எழுந்கைழுந்து; அண்டத்து ஒற்ை - சமசல சபாய்
ஒற்றுைலால்; ேோனகம் உதய ண்டிைம் என ஒளி - விண்ணில் எழுகின்ற கதிரவன்
சபால ஒளி வீ ; சுற்றும் ர கத்லதத் கதோத்திய - வானத்தில் மிைந்து
வரும் சமகத்தில் பதிந்துள்ள; குருதிநீர் துளிப் - இரத்ைநீர் மடழயாகத்
துளிர்க்க; லேயகம் முற்றும் ர ோர்க்களம் ஆம் என முயன்ை - உலகம் முழுவதும்
சபார்க்களம் சபான்று சைான்றுமாறு காட்சி அளித்ைன.

9539. தூவி அம் க லட அரிஇனம் றித , சூழி

தூவி, அம்பு எலட ர ோர்ந்தன, க ோரி உடல் சுரிப் ,
ர வியம் லட டப் டர் குருதியின் வீழ்ந்த,
ர வி அம் லடக் கடலிலட, குடக ோடு மிதந்த.

அம் லடக் கடலிலட ர வி - (யாடனகள்) ச டனக் கடலிடடச் ச ர்ந்து

(இலக்குவன் அம்பு கைாடுக்க எடுத்ைலால்); தூவி அம்க லட அரியினம் றித -
சிறகுகடள உடடய அழகிய கபண் வண்சடாடு கூடிய அழகிய ஆண் வண்டுக்
கூட்டம் மீண்டு சபாகுமாறு; சூழி தூவி - முகபடாத்டை வீசி எறிந்து; ர ோர்ந்தன
- ச ார்வடடந்ைனவாய்; வியம்ர லட டப் டர் குருதியின் க ோரியுடல் சுரிப்
வீழ்ந்த - வியத்ைற்குரிய அம்புப் படட சமசல படப்பட பரந்து க ல்லும்
இரத்ைத்தில் சுழன்று அமிழ்ந்து உடல் வீழ; அம்பு எலட குடக ோடு மிதந்த - அம்பின்
மிகுதியால் கபாருந்தி கவளிப்பட்ட குடகராடு மிைப்பவாயின.

சூழி தூவி என்பைால் யாடனயின் க யல் கவளிப்படும். இச்க ய்யுள் யமகம்

என்னும் க ால்லணி. இது முன்னிரண்டு அடிகளில் ஒருவடகயாகவும்
பின்னிரண்டு அடிகளில் மற்கறாரு வடகயாகவும் அடமந்துள்ளது.

9540. கண் திைந்தன கணேர்தம் முகத்து அேர் முறுேல்

 கண் இைந்த அன டந்லதயர், உயிக ோடும்
கைந்தோர் -
ண்டு இைந்தன ழம் புணர்வு அகம் புக, ன்னி,
ண் திைந்தன புைம்பு ஒலி, சிைம்பு ஒலி னிப் .

ண்டு இைந்தன ழம் புணர்வு அகம்புக - முன்பு ைம் கணவருடன் கழித்ை படழய
புணர்ச்சி நிகழ்ச்சிகடள நிடனத்து; ன்னி ண் திைந்தன புைம்பு ஒலி சிைம்பு ஒலி
னிப் - பலவாறு வாய்விட்டுப் பாடினாற் சபான்று புலம்புகின்ற ஒலியும் சிலம்பின்
ஒலியும் கலந்து நடுங்கியவாறு ஒலிக்க; கணேர் கண் திைந்தன தம் முகத்து - கணவர்
ைம் கண்கள் விழித்துள்ளனவாகிய முகங்களில்; அேர் முறுேல் கண்டு இைந்த
அன டந்லதயர் - அவர்களுடடய சிரிப்டபப் பார்த்து மகிழ்ந்து ைம் உடடல
விட்டுப் பிரிந்ைவர் சபான்ற கற்புடட மகளிர்; உயிக ோடும் கைந்தோர் - ைம் இறந்ை
கணவருடடய உயிகராடு ஒன்றாய்க் கலந்ைனர்.

9541. ஏழும் ஏழும் என்று உல க்கின்ை உைகங்கள் யோவும்

ஊழி ர ர்ேரத ஒப் து ஓர் உலைவுை, உடற்றும்
நூழில் கேஞ் ம் ரநோக்கி, அவ் இ ோேணன்
நுேன்ைோன்-
'தோழ் இல் என் லட தருக்கு அறும்' என் து ஓர்
தன்ல .

ஏழும் ஏழும் என்று உல க்கின்ை உைகங்கள் யோவும் - கீழ் ஏழு உலகம் சமல் ஏழு
உலகம் எனச் க ால்லும் உலகங்கள் பதினான்கும்; ஊழி ர ர்ேது ஒப் து -
ஊழிக்கால முடிவில் நிடல கபயர்வது சபான்ற; ஓர் உலைவுை உடற்றும் - ஒரு அழிவு
உண்டாகப் சபாரிடுகின்ற; நூழில் கேஞ் ம் ரநோக்கி - படகவடரக் ககால்லும்
ககாடிய சபார்க்களத்டைப் பார்த்து; அவ்இ ோேணன் - அந்ை இராவணன்; தோழி இல்
என் லட தருக்கு அறும் என் து ஓர் தன்ல நுேன்ைோன் - ைாழ்வு இல்லாை என்
ச டன இனிச் க ருக்கு அழியும் என்ற ஒரு ைன்டமடயக் கூறினான்.

9542. மும் கல்லுர , வில்கைோடு ேோள், ழு, சூைம்

அ மும், கல்லும், ரேல் முதலிய அயில் லட அடக்கி,
சி மும் கல் எனச் சிந்தலின், சிலதந்தது, என்
ர லன
உ மும் கல்வியும் உலடயேன் க ரு நின்ைது
ஒரு ோல்.
உ மும் கல்வியும் உலடயேன் க ரு நின்ைது ஒரு ோல் - வலிடமயும் கல்வியறிவும்
உள்ள அனுமான் சபார் க ய்யும் ஒரு பக்கத்தில்; மும் கல்லுர வில்கைோடு ேோள்
ழு சூைம் அ மும் கல்லும் ரேல் முதலிய அயில் லட அடக்கி - வானரர்கள் வீசும்
மரங்களும் கற்களுசம ககாண்டு வில்லும் வாளும் மழுவும் சூலமும் அரத்டையும்
அழிக்கத்ைக்க உறுதி மிக்க சவல் முைலிய கூரிய படடகடளயும்
அடக்கிவிட்டு; சி மும் கல் எனச் சிந்தலின் - அரக்கர்களின் ைடலகடளயும் கற்கள்
சபால உருளுமாறு சிந்துவைால்; என் ர லன சிலதந்தது - என்படட அழிந்ைது.

9543. அழலும் கண் களிறு அணிகயோடும் துணி டும்;

ஆவி
சுழலும் ல் லடத் கதோகுதியும்; அன்னரத சுடர்த்
ரதர்;
சுழலும் ர ோரி நீர் ஆற்கைோடும் கடலிலடக்
கைக்கும் -
குழலும் நூலும்ர ோல் அனு னும் தோனும் அக் கு ன்.

குழலும் நூலும் ர ோல் - கநய்கின்ற குழலும் அடைத் கைாடர்ந்து க ல்லும்

நூலும் சபால; அனு னும் தோனும் அக்கு ன் - ஒருவர் பின் ஒருவராகத் கைாடர்ந்து
அநுமனும் இலக்குமணனும் சபார் க ய்ைனர்; அழலும் கண் களிறு - சினம் மிக்க
கண்ணுடடய யாடனகள்; அணிகயோடும் துணி டும் - அணிந்ை அணிகலன்கசளாடு
துண்டுபடும்; ல் லடத் கதோகுதியும் ஆவி சுழலும் - பலவடகப் படட வீரரின்
கூட்டமும் உயிர் சுழன்று நிற்கும்; சுடர்த்ரதர் அன்னரத - ஒளிமிக்க சைர்களும்
சுழலும்; கழலும் ர ோரிநீர் ஆற்கைோடும் கடலிலடக் கைக்கும் - இறந்து பட்ட
உடம்பிலிருந்து இரத்ைம் ஆற்று நீசராடு கலந்து கடலிடடசய ச ரும்.

9544. 'வில்லும் கூற்றுேற்கு உண்டு' என, திரிகின்ை வீ ன்

ககோல்லும் கூற்று எனக் குலைக்கும், இந் நிலை
க ருங் குழுலே;
ஒல்லும் ரகோள் அரி, உரும், அன்ன கு ங்கினது
உகிரும்
ல்லும் கூர்க்கின்ை; கூர்க்கிை அ க்கர்தம் லடகள்.

வில்லும் கூற்றுேற்கு உண்டு என திரிகின்ை வீ ன் - இயமனுக்குத் ைண்சடயன்றி

வில்லும் படடயாக உண்டு எனக் கூறும்படி சபார்க்களத்தில் திரிகின்ற
இலக்குவன்; ககோல்லும் கூற்று எனக் குலைக்கும் - ககால்லுவடைத் கைாழிலாக
ககாண்ட யமன் சபால் அரக்கர் எண்ணிக்டகடயக் ககான்று குடறக் கின்றான்;
இந்நிலை க ருங்குழுலே - இந்நிடலயில் வானரர் கபருங் கூட்டத்டை; ஒல்லும் ரகோள்
அரி - கவல்லுைற்குரிய வலிடமயுடடய சிங்கமும்; உரும் அன்ன - இடியும் சபான்ற;
கு ங்கினது உகிரும் ல்லும் கூர்க்கின்ை - அனுமனாம் குரங்கின் நகமும் பல்லும்
அரக்கர் படடடய அழிக்கக் கூர்டமயுடடயன; அ க்கர் தம் லடகள் கூர்க்கிை -
அரக்கரின் படடகள் வானரங்கடள அழிக்கக் கூர்டம கபறவில்டல.

இராவணன் ககாதித்ைல்

9545. 'கண்டு நின்று, இலைப் க ோழுது, இனிக் கோைத்லதக்

கழிப்பின்,
உண்டு லகவிடும் கூற்றுேன், நிருதர் ர ர் உயில ;
ண்டு கேஞ் க ரு நோன் ஒரு கணத்திலட டித்ரத
ககோண்டு மீள்குகேன், ககோற்ைம்' என்று இ ோேணன்
ககோதித்தோன்.

இலைப்க ோழுது - சிறிது சபாழ்து இங்ஙனம்; கண்டு நின்று இனிக் கோைத்லதக்

கழிப்பின் - இலக்குவன் அனுமன் புரியும் சபாடரக் கண்டு காலத்டைக் கழிப்சபன்
ஆனால்; நிருதர் ர ர் உயில உண்டு லக விடும் கூற்றுேன் - அரக்கரின் கபருடம
மிக்க உயிர்கடள உண்டு சபார்க்களத்டை விட்டுக் கூற்றுவன் சபாய் விடுவான்;
ண்டு கேஞ்க ரு - வீரர்கள் கநருங்கிப் புரியும் சபாரில்; நோன் ஒரு களத்திலட
டித்ரத ககோற்ைம் ககோண்டு மீள்குகேன் - நான் ஒரு கநாடிப்கபாழுதில்
குரங்குகடளக் ககான்று கவற்றி கபற்று மீள்சவன்; என்று இ ோேணன்
ககோதித்தோன் - எனச் க ால்லி இராவணன் கவதும்பினான்.

9546. ஊலத ர ோல்ேன, உரும் உைழ் திைைன, உருவிப்

பூதைங்கலளப் பிளப் ன, அண்டத்லதப் க ோதுப் ,
ோதி ங்கலள அளப் ன, ோற்ை அருங் கூற்றின்
தூது ர ோல்ேன, சுடு கலண முலை முலை து ந்தோன்.

ஊலத ர ோல்ேன - காற்டறப் சபால் சவகமாகச் க ல்வனவும்; உரும் உைழ் திைைன -

இடிசபால் அழிக்கும் வலிடம கபற்றனவும்; உருவிப் பூதைங்கலளப் பிளப் ன -
உலகின் ஊடுருவிப் பிளப்பனவும்; அண்டத்லதப் க ோதுப் - வானத்டைத் துடளப்பன
வும்; ோதி ங்கலள அளப் ன - திட கடள அளப்பனவும்;
ோற்ைருங் கூற்றின் தூது ர ோல்ேன - மாற்றுைற்கு முடியாை யமனின் தூதுவர்கடளப்
சபால்வனவும்; சுடுகலண முலை முலை து ந்தோன் - தீய்க்கின்ற அம்புகடள முடற
முடறயாகப் படகவர் மீது (இராவணன்) க லுத்தினான்.
9547. ஆளி ர ோன்று உளன் எதிர்ந்த ர ோது, அ ர்க்
களத்து அலடந்த
ஞோளி ர ோன்று உள என் து என்? நள் இருள்
அலடந்த
கோளி ர ோன்ைனன் இ ோேணன்; கேள்ளிலடக் க ந்த
பூலள ர ோன்ைது, அப் க ோரு சினத்து அரிகள்தம்
புணரி.

எதிர்ந்த ர ோது ஆளி ர ோன்று உளன் - (இராவணன்) எதிரிட்டசபாது சிங்கம்

சபால் விளங்கினான்; அ ர்க்களத்து - சபார்க்களத்தில்; அலடந்த ஞோளி ர ோன்று -
(வானரப்படட) அடடந்ைசபாது நாடயப்சபால இருந்ைது என்பைால் பயன் என்ன?;
இ ோேணன் நள்ளிருள் அலடந்த கோளி ர ோன்ைனன் - இராவணன் க றிந்ை
இருட்டிசல வந்ை காளி கைய்வத்டைப் சபான்றான்; அப்க ோரு சினத்து அரிகள் தம்
புணரி - அந்ைப் சபாரிடும் சகாபம் உடடய வானரர் படடக்கடல்; கேள்ளிலடக் க ந்த
பூலன ர ோன்ைது - கவற்றிடத்தில் கபாருந்திய பூடனப் பூக்கள் சபான்றது.

இலக்குவன் - இராவணன் சபார்

9548. இரியல் ர ோகின்ை ர லனலய இைக்குேன் விைக்கி

'அரிகள்! அஞ் ன்மின், அஞ் ன்மின்' என்று அருள்
ேழங்கி,
திரியும் ோருதி ரதோள் எனும் ரதர்மில ச் க ன்ைோன்;
எரியும் கேஞ் சினத்து இ ோேணன் எதிர் புகுந்து
ஏற்ைோன்.

இரியல் ர ோகின்ை ர லனலய இைக்குேன் விைக்கி - சைாற்று ஓடுகின்ற வானர

ச டனடய இலக்குவன் ைடுத்து; 'அரிகள்! அஞ் ன்மின், அஞ் ன்மின்' என்று
அருள் ேழங்கி - 'வானரர்கசள! பயப்படாதீர்கள், பயப்படாதீர்கள்' என்று அருள்
கமாழி கூறி; திரியும் ோருதி ரதோள் எனும் ரதர்மில ச் க ன்ைோன் - திரிகின்ற
அனுமானின் சைாள் என்னும் சைர் சமல் ஏறிச் க ன்றான்; எரியும் கேஞ்சினத்து
இ ோேணன் எதிர் புகுந்து ஏற்ைோன் - எரிகின்ற ககாடிய சகாபத்டை உடடய
இராவணன் எதிசர க ன்று எதிர்த்ைான்.

9549. ஏற்றுக் ரகோடலும், இ ோேணன் எரி முகப் கழி

நூற்றுக் ரகோடியின்ர ல் க ைச் சிலைககோடு நூக்க,
கோற்றுக்கு ஓடிய ஞ்சு எனத் தில கதோறும் க க்க,
 ரேற்றுக் ரகோல்ககோடு விைக்கினன், இைக்குேன்
வில யோல்.

ஏற்றுக் ரகோடலும் - (அவ்வாறு இலக்குவன் எதிர் நின்று) எதிர்த்ை அளவில்;

இ ோேணன் எரிமுகப் கழி - இராவணன் கநருப்டப முடனயிசல ககாண்ட
அம்புகடள; நூற்றுக் ரகோடியின் ர ல் - நூறு சகாடிக்கு சமலாக; க ைச் சிலை ககோடு
நூக்க - க ல்லுமாறு வில்லால் எய்ய; கோற்றுக்கு ஓடிய ஞ்சு என - காற்றுக்கு எதிர்
நிற்கமுடியாமல் ஓடிப் பறந்ை பஞ்சுசபால்; தில கதோறும் க க்க - திட கள் சைாறும்
க ன்று மடறயுமாறு; இைக்குேன் ரேற்றுக்ரகோல் ககோடு வில யோல் விைக்கினன் -
இலக்குவன் அவற்றிற்கு எதிரான அம்புகள் ககாண்டு விட யால் எதிர் விலக்கினான்.

9550. விைக்கினோன் தடந் ரதோளினும் ோர்பினும், விசிகம்

உைக்க உய்த்தனன், இ ோேணன்; ஐந்கதோடு ஐந்து
உருேக்
கைக்கம் உற்றிைன் இளேலும், உள்ளத்தில்
கனன்ைோன்
அைக்கண் எய்துவித்தோன், அடல் அ க்கலன,
அம் ோல்.

விைக்கினோன் தடந்ரதோளினும் ோர்பினும் - அவ்வாறு விலக்கியவனாம்

இலக்குவனின் கபரிய சைாளிலும் மார்பிலும்; இ ோேணன் ஐந்கதோடு ஐந்து விசிகம்
உைக்க உய்த்தனன் - இராவணன் பத்து அம்புகடள இலக்குவனின் வலிடம
குடறயுமாறு விடுத்ைான்; உருேக் கைக்கம் உற்றிைன் இளேலும் -
உடம்பின் அவ்வம்புகள் ஊடுருவக் கலக்கம் ககாள்ளாை இலக்குவனும்; உள்ளத்தில்
கனன்ைோன் - மனத்தில் சகாபம் ககாண்டு; அடல் அ க்கலன - வலிடம மிக்க
இராவணடன; அம் ோல் அைக்கண் எய்துவித்தோன் - ைன் அம்புகளால் துன்பமுறச்
க ய்ைான்.

9551. கோக்கல் ஆகைோக் கடுப்பினில் கதோடுப் ன கலணகள்

நூக்கினோன்; கலண நுறுக்கினோன், அ க்கனும்,
'நூழில்
ஆக்கும் கேஞ் த்து அரிது இேன்தலன கேல்ேது
அம் ோல்
நீக்கி, என் இனிச் க ய்ேது?' என்று இ ோேணன்
நிலனந்தோன்.
 கோக்கல் ஆகைோக் கடுப்பினில் கலணகள் கதோடுப் ன - ைடுத்ைற்கு முடியாை
விடரகவாடு அம்புகடள (இலக்குவன்); நூக்கினோன் -க லுத்தினான்; கலண
நுறுக்கினோன் அ க்கனும் - க லுத்திய அம்புகடள நுறுங்கச் க ய்ை இராவணனும்;
நூழில் ஆக்கும் கேஞ் த்து - ககான்று குவிக்கும் ககாடிய சபாரில்; இேன்தலன
கேல்ேது அரிது - இவடன கவற்றி காண்பது முடியாது; அம் ோல் நீக்கி - அம்பினால்
சபாரிடுவடை விலக்கி; இனி என் க ய்ேது - இனிசமல் என்ன க ய்வது; என்று
இ ோேணன் நிலனந்தோன் - என இராவணன் ஆழமாகச் சிந்தித்ைான்.

இராவணன் சமாகப்படடயும் இலக்குவன் ஆழிப்படடயும்

9552. 'கடவுள் ோப் லட கதோடுக்கின், ற்று அலே

முற்றும் கடக்க
விடவும் ஆற்ைவும் ேல்ைரனல், யோல யும் கேல்லும்;
தடவும் ஆற்ைலைக் கூற்லையும்; தல யலனப் ர ோைச்
சுடவும் ஆற்றும் எவ் உைலகயும்; எேனுக்கும்
ரதோைோன்.

கடவுள் ோப் லட கதோடுக்கின் - கபரிய கைய்வ அம்புகடளத் கைாடுத்ைால்; ற்று

அலே முற்றும் கடக்கவிடவும் ஆற்ைவும் ேல்ைரனல் - அவ்வம்புகள்
எல்லாவற்டறயும் கவல்லவும் ைாங்கவும் வலிடம யுடடயவன் ஆனால்; யோல யும்
கேல்லும் - எல்லாடரயும் கவல்லுவான்; கூற்லையும் ஆற்ைலைத் தடவும் -
கூற்றுவடனயும், வலிடமடய ஆராய்ந்து பார்க்கும்; தல யலனப் ர ோை - இராமடனப்
சபால்; எவ்வுைலகயும் சுடவும் ஆற்றும் - எல்லா உலகங்கடளயும் சுட்கடரிக்கவும்
முடியும்; எேனுக்கும் ரதோைோன் - யார்க்கும் சைாற்கமாட்டான்.

9553. 'ர ோகம் ஒன்று உண்டு, முதைேன் ேகுத்தது

முன்னோள்;
ஆகம் அற்ைது, ககோற்ைமும் சிேன்தலன அழிப் து;
ஏகம் முதலிய விஞ்ல லய இேன்ேயின் ஏவி,
கோகம் உற்று உழல் களத்தினில் கிடத்துகேன்
கடிதின்'-

ர ோகம் ஒன்று உண்டு - சமாகம் என்பது ஒன்று உள்ளது; முன்னோள் முதைேன்

ேகுத்தது - கைாடக்க காலத்தில் முைற் கடவுள் இயற்றியது; ஆகம் அற்ைது - கண்ணால்
காணும் வடிவம் இல்லாைது; ககோற்ைமும் சிேன்தலன அழிப் து - கவற்றிடயயும்
சிவனின் ஆற்றடலயும் அழிக்கும் ஆற்றலுடடயது; ஏகம் முற்றிய விஞ்ல லய -
ைனித்ைன்டம கபாருந்திய இந்ை விஞ்ட டய; இேன் ேயின் ஏவி - இலக்குவன் மீது
க லுத்தி; கோகம் உற்று உழல் களத்தினில் - பிணந்தின்ன வரும் காகங்கள் திரியும்
சபார்க்களத்தில்; கடிதின் கிடத்துகேன் - விடரந்து கிடக்கச் க ய்சவன்.

9554. என் து உன்னி, அவ் விஞ்ல லய னத்திலட

எண்ணி,
முன் ன்ர ல் ே த் து ந்தனன்; அது கண்டு முடுகி,
அன்பின் வீடணன் 'ஆழியோன் லடயினின் அறுத்தி'
என் து ஓதினன்; இைக்குேன் அது கதோடுத்து
எய்தோன்.

என் து உன்னி - என்பது எண்ணி; அவ்விஞ்ல லய னத்திலட எண்ணி - அந்ை

சமாகன விஞ்ட டய மனத்தில் நிடனத்து; முன் ன் ர ல் ே த்து ந்தனன் -
வலியவனாம் இலக்குவன் சமல் க ல்ல விடுத்ைான்; அன்பின் வீடணன் -
அன்புடடய வீடணன்; அது கண்டு முடுகி, ஆழியோன் லடயினின்
அறுத்தி - அைடனக் கண்டு விடரந்து க்கரப் படடயுடடய நாராயணனது
கடணயால் இைடன அறுப்பாயாக; என் து ஓதினன் - என்படைக் கூறினான்;
இைக்குேன் அது கதோடுத்து எய்தோன் - இலக்குவன் அந்ை நாராயணன் அம்டபப் பூட்டி
விடுத்ைான்.

வீடணனால் படடவலி அழிய, இராவணன் அவன் சமல் சவல்

எறிைல்

9555. வீடணன் க ோை, விண்டுவின் லடக்கைம் விட்டோன்,

மூடு கேஞ் சின ர ோகத்லத நீக்கலும், முனிந்தோன்
' ோடு நின்ைேன் உ ோயங்கள் தித்திட, ேந்த
ரகடு தம்ந க்கு' என் து னம்ககோண்டு கிளர்ந்தோன்.

வீடணன் க ோை - வீடணன் க ால்ல; விண்டுவின் லடக்கைம் விட்டோன் -

அவன் க ால்லியபடி நாராயணனது அம்டப விட்டான்; மூடு கேஞ்சின
ர ோகத்லத நீக்கலும் - ைன்டன மூடி மயக்கவந்ை ககாடிய சினத்டையுடடய
சமாகத்டை இலக்குவன் விலக்கலும்; முனிந்தோன் - இராவணன் கவகுண்டான்;
ோடு நின்ைேன் உ ோயங்கள் தித்திட - பக்கத்திலிருந்ை வீடணன் உபாயங்கடளச்
க ால்லிட அடை இலக்குவன் மதித்து ஏற்றிட; ரகடு நம் த க்கு ேந்த - நமக்குக் சகடு
வந்ைன; என் து னங்ககோண்டு கிளர்ந்தோன் - என்படை உளத்தில் எண்ணிக்
கிளர்ச்சியுற்றான்.
9556. யன் ககோடுத்தது, ககளோடு; ேயங்கு அனல்
ரேள்வி,
அயன் லடத்துளது; ஆழியும் குலி மும் அலனயது;
உயர்ந்த ககோற்ைமும் ஊழியும் கடந்துளது; உருமின்,
யம்தலனப் க ோரும் தம்பிலய, உயிர் ககோளச்
ல ந்தோன்.

ககளோடு யன் ககோடுத்தது - (முன்னர், திருமணத்தின் சபாது இராவணனுக்கு)

மண்சடாைரியாம் மககளாடு மயன் அளித்ைது; ேயங்கு அனல் ரேள்வி அயன்
லடத்துளது - பிரமனால் யாகத் தீயில் படடக்கப்பட்ட படடயாம்; ஆழியும்
குலி மும் அலனயது - திருமாலின் க்கரப்படடயும் இந்திரனின் வச்சிரப்படடயும்
சபான்றது; உயர்ந்த ககோற்ைமும் ஊழியும் கடந்துளது - உயர்ந்ை கவற்றி
அளிப்பதிலும் ஊழிக் காலத்டையும் கடந்துளைாகிய; உருமின் - இடி சபான்ற
சவற்படடயாசல; யம் தலனப் க ோரும் தம்பிலய - கவற்றிடயசய உவடம
கூறத்ைக்க வீடணனது; உயிர்ககோளச் ல ந்தோன் - உயிடரக் ககாள்வைற்குத்
துணிந்ைான்.

9557. விட்ட ர ோதினின் ஒருேலன வீட்டிரய மீளும்,

ட்ட ர ோது அேன் நோன்முகன் ஆயினும் டுக்கும்.
ேட்ட ரேல்அது ேைம்ககோடு ேோங்கினன், ேணங்கி,
எட்ட நிற்கைோத் தம்பிர ல் ேல் வில த்து எறிந்தோன்.

விட்ட ர ோதினின் ஒருேலன வீட்டிரய மீளும் - சவடல எறிந்ை சபாது அந்ை ஒரு
படகவடன வீழ்த்தி விட்சட திரும்பும்; ட்டர ோது அேன் நோன்முகன் ஆயினும்
டுக்கும் - சமசல பட்ட சபாது ைன்டனப் படடத்ை பிரமசன ஆனாலும்
ககால்லும் ைன்டமயது; ேட்டரேல் அது ேைங்ககோடு ேோங்கினோன் ேோங்கி -
திருத்ைமான சவடல வலந்திரிந்து எடுத்து வணங்கி; எட்ட நிற்கைோத்
தம்பிர ல் - கைாடலவில் நிற்காை அருகில் உள்ள ைம்பி வீடணன் சமல்; ேல்
வில த்து எறிந்தோன் - மிகுந்ை சவகத்துடன் எறிந்ைான்.
வட்டம் - திருத்ைம்.

வீடணன், ஈது என் உயிர் அழிக்கும்' என இலக்குவன்

'சபாக்குசவன் அஞ் ல் நீ' எனல்

9558. எறிந்த கோலையில், வீடணன் அதன் நிலை எல்ைோம்

 அறிந்த சிந்லதயன், 'ஐய! ஈது என் உயிர் அழிக்கும்;
பிறிந்து க ய்யல் ஆம் க ோருள் இலை' என்ைலும்,
க ரிரயோன்,
'அறிந்து ர ோக்குேல்; அஞ் ல், நீ!' என்று இலட
அலணந்தோன்.

எறிந்த கோலையில் - இராவணன் சவலிடன எறிந்ை சபாது; அதன் நிலை எல்ைோம்

அறிந்த சிந்லதயன் வீடணன் - அவ்சவலின் திறம் முழுதும் அறிந்ை
அறிவுடடசயானாகிய வீடணன்; ஐய! ஈது என் உயிர் அழிக்கும் - ஐயசன! இவ்சவல்
என் உயிடர வாங்கும்; பிறிந்து க ய்யல் ஆம் க ோருள் இலை என்ைலும் - ைடுத்துச்
க ய்ைற்குரிய உபாயம் சவறு இல்டல என்று கூறியதும்; க ரிரயோன்
அறிந்து ர ோக்குேல் - இடைப் சபாக்கும் திறம் அறிந்து சபாக்குகின்சறன்; நீ அஞ் ல்
- நீ பயப்படாசை; என்று இலட அலணந்தோன் - எனக் கூறி வீடணன் நின்ற இடத்தில்
வந்து நின்றான்.

9559. எய்தேோளியும், ஏவின லடக்கைம் யோவும்,

க ய்த ோ தேத்து ஒருேலனச் சிறு கதோழில்
தீரயோன்
லேத லேவினில் ஒழிந்தன; 'வீடணன் ோண்டோன்,
உய்தல் இல்லை' என்று, உம் ரும் க ரு னம்
உலைந்தோர்..

எய்த ேோவியும் - இலக்குவன் எய்ை அம்புகளும்; ஏவின லடக்கைம் யோவும் -

ஏவிய படடக்கருவிகள் எல்லாம்; க ய்த ோதேத்து ஒருேலன - சிறந்ை ைவத்ைால்
கபரிசயாடன; சிறு கதோழில் தீரயோன் லேத லேவினில் ஒழிந்தன - கீழான ஏவல்
புரியும் தீசயான் பித்ை ாபம் பலிக்காது சபாயின சபாலப் பயனின்றிப் சபாயின;
வீடணன் ோண்டோன் - வீடணன் க த்ைான்; உய்தல் இல்லை என்று - பிடழப்பது
இனி இல்டல என்று; உம் ரும் க ரு னம் உலைந்ரதோர் - சைவர்களும் ைம்முடடய
கபருடம மிக்க மனம் அழிந்ைனர்.

இலக்குவன் சவடலத் ைன் மார்பில் ஏற்க எதிர்ைல்

9560. 'ரதோற்க ன் என்னினும், புகழ் நிற்கும், தரு மும்

கதோடரும்
ஆர்ப் ர் நல்ைேர்; அலடக்கைம் புகுந்தேன்
அழியப்
 ோர்ப் து என்? கநடும் ழி ேந்து கதோடர்ேதன்
முன்னம்
ஏற்க ன், என் தனி ோர்பின்' என்று, இைக்குேன்
எதிர்ந்தோன்.

ரதோற்க ன் என்னினும் - (வீடணடனக் காக்க சவடல ஏற்று) என் உயிடர

இழந்சைன் என்றாலும்; புகழ் நிற்கும் - (அடடக்கலம் காத்ை) புகழ் நிடலத்து நிற்கும்;
தரு மும் கதோடரும் - அறமும் என்டனத் கைாடர்ந்து வரும்; நல்ைேர் ஆர்ப் ர் - நல்ல
மனிைர்கள் மகிழ்ச்சியால் ஆரவாரம் க ய்வர்; அலடக்கைம் புகுந்தேன் அழியப்
ோர்ப் து என் - அடடக்கலமாக அடடந்ை வீடணன் இறக்கப் பார்த்துக்
ககாண்டிருப்பது எைற்கு? கநடும் ழி ேந்து கதோடர்ேதன் முன்னம் - (அடடக்கலப்
கபாருடளக் காவாமல் விட்டான் என்று) கநடுங்காலம் நிற்கும் பழி வந்து
கைாடர்வைற்கு முன்னசர; என் தனி ோர்பின் ஏற்க ன் - எனது ஒப்பற்ற மார்பில்
அவ்சவடல ஏற்சபன்; என்று இைக்குேன் எதிர்ந்தோன் - என்று இலக்குவன் எதிர்
நின்றான்;

சவடல ஏற்க பலரும் முந்ை இறுதியில் இலக்குவன் ஏற்றல்

9561. இைக்குேற்கு முன் வீடணன் புகும்; இருேல யும்

விைக்கி, அங்கதன் ர ற்க லும்; அேலனயும் விைக்கி,
கைக்கும் ேோன க் கோேைன்; அனு ன் முன் கடுகும்;
அைக்கண் அன்னலத இன்னது என்று உல க யல்
ஆர ோ?

இைக்குேற்கு முன் வீடணன் புகும் - இலக்குவனுக்கு முன்னர் வீடணன்

க ல்வான்; இருேல யும் விைக்கி அங்கதன் ர ற்க லும் - அவ்விருவடரயும் விலக்கி
விட்டு வாலி மகன் அங்கைன் முன் புகுவான்; அேலனயும் விைக்கி ேோன க்
கோேைன் கைக்கும் - அங்கைடன விலக்கிவிட்டு வானரர் அர ாம் சுக்கிரீவன்
முந்துவான்; அனு ன் முன் கடுகும் - அனுமன் விடரந்து க ல்வான்; அைக்கண்
அன்னலத - அப்படிப்பட்ட துன்பத்டை; இன்னது என்று உல க யல் ஆர ோ -
இத்ைடகயது என்று கூற முடியுமா?

9562. முன் நின்ைோர் எைோம் பின் உை, கோலினும் முடுகி,

'நின்மின்; யோன் இது விைக்குகேன்' என்று உல
ரந ோ,
மின்னும் ரேலிலன, விண்ணேர் கண் புலடத்து
 இ ங்க,
க ோன்னின் ோர்பிலட ஏற்ைனன், முதுகிலடப் ர ோக.

முன் நின்ைோர் எைோம் பின் உை - முன்சன க ன்றவர்கள் எல்லாம் பின்சன நிற்க;

கோலினும் முடுகி - காற்றினும் விடரந்து க ன்று; நின்மின் யோன் இது விைக்குகேன் -
எல்லாரும் நில்லுங்கள் நான் இடை விலக்குசவன்; என்று உல
ரந ோ மின்னும் ரேலிலன - என்று க ால்லிக்ககாண்சட ஒளி வீசும் சவடல;
விண்ணேர் கண் புலடத்து இ ங்க - சைவர்கள் கண்சமல் சமாதிக் ககாண்டு வருந்ை;
க ோன்னிி்ன் ோர்பிலட - கபான்னிறமுள்ள மார்பில் பட்டு; முதுகிலடப்ர ோக
ஏற்ைனன் - முதுகுக்குள்சள ஊடுருவிப் சபாக (அவ்சவடல) ஏற்றான் இலக்குவன்.

வீடணன், இராவணன் சைர்க் குதிடரடயயும் ாரதிடயயும்

அழித்ைல்

9563. 'எங்கு நீங்குதி நீ?' என, வீடணன் எழுந்தோன்,

சிங்கஏறு அன்ன சீற்ைத்தோன், இ ோேணன் ரதரில்
க ோங்கு ோய் ரி ோ திகயோடும் டப் புலடத்தோன்
ங்க ேோனேர் தலை எடுத்திட, கநடுந் தண்டோல்.

எங்கு நீங்குதி நீ என `வீடணன் எழுந்தோன் - (சபார்க்களத்டை விட்டுப்

புறப்படும் இராவணடனப் பார்த்து) வீடணன், 'நீ எங்சக க ல்கிறாய் என்று எழுந்து;
சிங்கஏறு அன்ன சீற்ைத்தோன் - ஆண் சிங்கம் சபான்ற சகாபம் உடடயவனாய்;
இ ோேணன் ரதரில் - இராவணனுடடய சைரிசல; க ோங்கு ோய் ரி ோ திகயோடும் ட -
கிளர்ந்து பாயும் குதிடரகயாடு சைசராட்டியும் இறந்திட; ங்க ேோனேர் தலை
எடுத்திட கநடுந்தண்டோல் புலடத்தோன் - திரளாயுள்ள சைவர்கள் மீண்டும் கிளர்ச்சி
கபற்றுயரத் ைன் நீண்ட ைண்டாயுைத்ைால் அடித்ைான்.

9564. ர ய் விசும்பினில் நிமிர்ந்து நின்று, இ ோேணன் சீறி,

ோய் கடுங் கலண த்து அேன் உடல் புகப் ோய்ச்சி,
ஆயி ம் ம் அனு ன்தன் உடலினில் அழுத்தி,
ர ோயினன், 'க ரு முடிந்தது' என்று, இைங்லக ஊர்
புகுேோன்.

ர ய் விசும்பினில் நிமிர்ந்து நின்று இ ோேணன் சீறி - தூரத்சை உள்ள வானில்

உயரச் க ன்று இராவணன் சீற்றம் ககாண்டு; அேன் உடல் புகப் ோய் கடுங்கலண
த்து ோய்ச்சி - அவ்வீடணன் உடம்பிசல பாய்கின்ற ககாடிய அம்புகள் பத்டை
அழுத்திவிட்டு; ஆயி ம் ம் அனு ன் தன் உடலினில் அழுத்த - ஆயிரம் அம்புகடள
அனுமனின் உடம்பில் பாய்ச்சிவிட்டு; க ரு முடிந்தது என்று - சபார் முற்றுப்
கபற்றது என்று; இைங்லக ஊர் புகுேோன் ர ோயினன் - இலங்டக நகரில் புக,
(இராவணன்) க ன்றான்.

9565. 'ரதடிச் ர ர்ந்த என் க ோருட்டினோல், உைகுலடச்

க ல்ேன்
ேோடிப் ர ோயினன்; நீ இனி ேஞ் லன தியோல்
ஓடிப் ர ோகுேது எங்கு? அடோ! உன்கனோடும் உடரன
வீடிப் ர ோகேன்' என்று அ க்கன்ர ல் வீடணன்
கேகுண்டோன்.

ரதடிச் ர ர்ந்த என் க ோருட்டினோல் - அடடக்கலமாகப் புகுந்ை என்டனக்

காப்பைற்காக; உைகுலடச் க ல்ேன் ேோடிப் ர ோயினன் - உலகம் எல்லாம்
ைன்னைாக உடடய இலக்குவன் வாடிப் சபானான்; இனி ேஞ் லன தியோல் ஓடிப்
ர ோகுேது எங்கு? - இனிசமல் உன்னுடடய வஞ் டன புத்தியால் நீ ஓடிப் சபாவது
எங்கு? அடோ! உன்கனோடும் உடரன வீடிப் ர ோகேன் என்று - அடா உன்சனாடு
இப்சபாசை சபார் க ய்து உன்டனக் ககான்று நானும் இறப்சபன் என்று; அ க்கன்
ர ல் வீடணன் கேகுண்டோன் - இராவணன் மீது வீடணன் சகாபித்ைான்.

வீடணடனக் ககால்லாது விடுத்து இராவணன் மீளுைல்

9566. 'கேன்றி என் ேயம் ஆனது; வீடணப் சுலேக்

ககோன்று இனிப் யன் இல்லை' என்று, இ ோேணன்
ககோண்டோன்;
நின்றிைன், ஒன்றும் ரநோக்கிைன், முனிவு எைோம்
நீத்தோன்;
க ோன் திணிந்தன திலுலட இைங்லக ஊர்
புக்கோன்.

கேன்றி என் ேயம் ஆனது - கவற்றி என் வ ம் ஆயிற்று; வீடணப் சுலேக் ககோன்று
இனிப் யன் இல்லை என்று - பசுப் சபான்ற வீடணடனக் ககான்று இனிசமல்
அடடயும் நன்டம ஒன்றும் இல்டல என்று; இ ோேணன் ககோண்டோன் - இராவணன்
மனத்தில் நிடனத்ைான்; நின்றிைன் - நிற்கவும் இல்டல; ஒன்றும் ரநோக்கைன் -
சபார்க்களத்து எடையும் பார்க்கவில்டல; முனிவு எைோம் நீத்தோன் - சகாபம் எல்லாம்
விட்டவனாய்; க ோன் திணிந்தன திலுலட இைங்லக ஊர் புக்கோன்
- அழகிய மதிடல உடடய இலங்டக நகர்க்குள் க ன்றான்.
 வீடணன் ஆற்றாது அரற்றுைல்

9567. அ க்கன் ஏகினன்; வீடணன் ேோய் திைந்து அ ற்றி,

இ க்கம்தோன் என இைக்குேன் இலண அடித்
தைத்தில்,
க க்கல் ஆகைோக் கோதலின் வீழ்ந்தனன் கலுழ்ந்தோன்;
கு க்கு கேள்ளமும் தலைேரும் துயரிலடக்
குளித்தோர்.

அ க்கன் ஏகினன் - இராவணன் இலங்டகக்குள் க ன்றான்; வீடணன் ேோய்

திைந்து அ ற்றி - வீடணன் வாய் திறந்து புலம்பி; இ க்கம் தோன் என இைக்குேன்
இலண அடித்தைத்தில் - இரக்கப் பண்சப உருவான இலக்குவனின் இரண்டு
காலடியில்; க க்கல் ஆகைோக் கோதலின் - அடக்க முடியாை அன்பினால்;
கலுழ்ந்தோன் வீழ்ந்தனன் - கண்ணீர் சிந்தி விழுந்ைான்; கு க்கு கேள்ளமும்
தலைேரும் துயரிலடக் குளித்தோர் - குரங்குச் ச டனயும் அைன் ைடலவர்களும்
துன்பத்தில் ஆழ்ந்ைார்கள்.

9568. க ோன் அரும்பு உறு தோர்ப் புயப் க ோருப்பினோன்

க ோன்ை
என் இருந்து நோன்? இைப்க ன், இக் கணத்து;
எலன ஆளும்
ன் இருந்து இனி ேோழ்கிைன்' என்ைனன் றுக,
'நில், நில்' என்ைனன், ோம் ேன் உல ஒன்று
நிகழ்த்தும்.

க ோன் அரும்பு உறுதோர்ப் புயப் க ோருப்பினோன் க ோன்ை - அழகு மிக்க அரும்பால்

கட்டிய மாடலயணிந்ை சைாள்களாம் மடலடய உடடய இலக்குவன் இறக்க; நோன்
இருந்து என்? - நான் உயிசராடு இருந்து என்ன பயன்? இக்கணத்து இைப்க ன் - இந்ை
கநாடிசய இறப்சபன்; எலன ஆளும் ன் இருந்து இனி ேோழ்கிைன் என்ைனன் றுக -
என்டன அடடக்கலமாய்க் ககாண்ட இராமன் இனி உயிசராடு வாழான் என்று
மனங்கலங்கி நிற்க; ோம் ேோன் 'நில் நில்' என்ைனன் - ாம்பவான் அவடனத் ைடுத்து
'நில் நில்' என்று கூறி,; உல ஒன்று நிகழ்த்தும் - க ால் ஒன்று க ால்வான்.

9569. 'அனு ன் நிற்க, நோம் ஆர் உயிர்க்கு இ ங்குேது

 அறிரேோ?
நிலனயும் அத்துலண ோத்தி த்து, உைகு எைோம்
நிமிர்ேோன்,
விலனயின் நல் ருந்து அளிக்கின்ைோன்;
உயிர்க்கின்ைோன், வீ ன்
திலனயும் அல்ைல் உற்று அழுங்கன்மின்' என்று இடர்
தீர்த்தோன்.

அனு ன் நிற்க நோம் ஆர் உயிர்க்கு இ ங்குேது அறிரேோ - அனுமன் நம் பக்கம்
இருக்கும் சபாது நாம் அரிய உயிர் நீங்கியைற்கு வருந்துைல் அறிவுடடடம
ஆகுசமா; நிலனயும் அத்துலண ோத்தி த்து உைகு எைோம் நிமிர்ேோன் - அனுமன்
எண்ணிய அளவில் உலககலாம் நிமிர்கின்ற சபருருவுடடயவனாய்; விலனயின் நல்
ருந்து அளிக்கின்ைோன் - நம் புண்ணிய விடனயால் நல்ல மருந்டைக்ககாண்டு
அளிக்கின்றான்; வீ ன் உயிர்க்கின்ைோன் - அளித்ைவுடன் இலக்குவன் உயிர்
கபற்கறழுகின்றான்; திலனயும் அல்ைல் உற்று அழுங்கன்மின் என்று இடர் தீர்த்தோன் -
மிகச்சிறிய அளவும் துன்பமுற்று வருந்ைாதீர்கள் என்று ாம்பவான் கூறி வீடணன்
முைலிசயார் துன்பம் தீர்த்ைான்.

அனுமன் மருந்து ககாண்டு வந்து இலக்குவடன உயிர்ப்பித்ைல்

9570. ருத்தின் கோதைன் ோர்பிலட அம்பு எைோம்ேோங்கி,

'இருத்திரயோ, கடிது ஏகலை? இளேலை இங்ஙன்
ேருத்தம் கோணுர ோ ன்னேன்?' என்னலும்,
அன்னோன்
கருத்லத உன்னி, அம் ோருதி உைகு எைோம்
கடந்தோன்.

ருத்தின் கோதைன் - வாயுமகனாகிய அனுமனின்; ோர்பிலட அம்பு எைோம் ேோங்கி -

மார்பில் டைத்ை அம்பு எலாம் வாங்கிவிட்டு; இருத்திரயோ கடிது ஏகலை - நீ மருந்து
ககாண்டு வராமல் இருப்பாசயா விடரந்து க ல்ல மாட்டாயா;
ன்னேன் இளேலை இங்ஙனன் ேருத்தம் கோணுர ோ - இராமன் ைன் ைம்பியாம்
இலக்குவடன இவ்வருத்ை நிடலயில் காண்பானா? என்னலும் - என்று ாம்பவன்
கூற; அன்னோன் கருத்லத உன்னி - அத்ைடகசயான் எண்ணத்டை நிடனத்துப்
பார்த்து; அம் ோருதி உைகு எைோம் கடந்தோன் - அவ்வனுமான் உலகங்கடள எல்லாம்
கடந்து க ன்றான்.
 அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9571. உய்த்து ஒரு தில ர ல் ஓடி உைகு எைோம் கடக்கப்

ோய்ந்து,
க ய்த் தகு ருந்துதன்லன, கேற்க ோடும்
ககோணர்ந்த வீ ன்,
க ோய்த்தல் இல் குறி ககடோர க ோது அை ரநோக்கி,
க ோன்ர ோல்
லேத்தது ேோங்கிக் ககோண்டு ேருதலில், ேருத்தம்
உண்ரடோ?

உய்த்து ஒரு தில ர ல் ஓடி - (ைன் கருத்டை மருந்தின் மீது) க லுத்தி வட

திட யில் ஓடி; உைகு எைோம் கடக்கப் ோய்ந்து - உலகங்கள் எல்லாம் கடந்திடுமாறு
பாய்ந்து க ன்று; க ய்த்தகு ருந்து தன்லன - கமய்ம்டமயுடன் கபாருந்திய
மருந்டை; கேற்க ோடும் ககோணர்ந்த வீ ன் - மருத்து மடலயுடன் முன்னர் ககாண்டு
வந்ை வீரனாம் அனுமான்; க ோய்த்தல் இல்குறி ககடோர க ோது அைரநோக்கி -
கபாய்யில்லாை அடடயாளங்கடள நன்கு பார்த்து; க ோன் ர ோல் லேத்தது ேோங்கிக்
ககோண்டு ேருதலில் ேருத்தம் உண்ரடோ? - பாதுகாப்பாக டவத்ை கபருஞ்க ல்வம்
சபால் சபாற்றி டவத்ைடை மீண்டும் ககாண்டு வருவதில் துன்பம் உண்சடா?
(இல்டல)

9572. தந்தனன், ருந்துதன்லன; தோக்குதல் முன்ரன

ரயோகம்
ேந்தது, ோண்டோர்க்கு எல்ைோம், உயிர் தரும்
ேைத்தது என்ைோல், கநோந்தேர் ரநோவு தீர்க்கச் சிறிது அன்ரைோ?
கநோடிதல் முன்ரன
இந்தி ன் உைகம் ஆர்க்க, எழுந்தனன் இலளய
வீ ன்.
தந்தனன் ருந்து தன்லன - அனுமன் ைந்ை நல்ல மருந்டை; தோக்குதல் முன்ரன
ரயோகம் ேந்தது - மருந்தின் வா டன வருமுன்சன நல்விடன கூடிற்று; ோண்டோர்க்கு
எல்ைோம் உயிர் தரும் ேைத்தது என்ைோல் - க த்ைவர் எல்லார்க்கும் உயிர் அளிக்கும்
வலிடமயுடடயது என்றால்; கநோந்தேர் ரநோவு தீர்க்கச் சிறிது அன்ரைோ - சவலால்
துன்புற்றவரின் துன்பம் தீர்ப்பது சிறிய க ால் அல்லவா? இந்தி ன் உைகம் ஆர்க்க -
சைவர் உலகம் ஆரவாரம் க ய்ய; கநோடிதல் முன்ரன இலளய வீ ன் எழுந்தனன் -
கநாடிப் கபாழுதில் இலக்குவன் உயிர் கபற்று எழுந்ைான்.

சில சுவடிகளில் இச்க ய்யுசளாடு இப்படலம் முடிவுறும்.

 இலக்குவன் அனுமடனத் ைழுவி, வீடணன் நலம் உ ாவல்
9573. எழுந்து நின்று, அனு ன்தன்லன இரு லகயோல்
தழுவி, 'எந்தோய்!
விழுந்திைன் அன்ரைோ, ற்று அவ் வீடணன்!' என்ன,
விம்மித்
கதோழும் துலணயேலன ரநோக்கி, துணுக்கமும்
துயரும், நீக்கி
'ககோழுந்தியும் மீண்டோள்; ட்டோன் அ க்கன்' என்று
உேலக ககோண்டோன்
எழுந்து நின்று - இலக்குவன் எழுந்து நின்று; அனு ன் தன்லன இரு லகயோல்
தழுவி - அனுமடனத் ைன் இரு டககளாலும் ைழுவிக்ககாண்டு; எந்தோய் விழுந்திைன்
அன்ரைோ ற்று அவ்வீடணன் என்ன - எம் ைந்டை சபான்றவசன! அந்ை வீடணன்
இறந்து பட வில்டல அல்லவா என்று சகட்க; விம்மித் கதோழும் துலணயேலன
ரநோக்கி - (அது சகட்டுத்) சைம்பித் ைன்டன வணங்கும் துடணவடனப் பார்த்து;
துணுக்கமும் துயரும் நீக்கி - மன நடுக்கமும் துன்பமும் தீர்ந்து; அ க்கன் ட்டோன் -
இராவணன் இனி மாண்டான்; ககோழுந்தியும் மீண்டோள் - சீடையும் சிடற மீண்டாள்;
என்று உேலக ககோண்டோன் - என மகிழ்ச்சி ககாண்டான்.

வானரத் ைடலவர் இராமன்பால் க ல்ல, அவன்

'விடளந்ைது என்?' எனல்

9574. ''தரு ம்'' என்று அறிஞர் க ோல்லும் தனிப்

க ோருள்தன்லன இன்ரன,
கரு ம் என்று அனு ன் ஆக்கிக் கோட்டிய தன்ல
கண்டோல்,
அருல என் இ ோ ற்கு? அம் ோ! அைம் கேல்லும்,
ோேம் ரதோற்கும்
இருல யும் ரநோக்கின்' என்னோ, இ ோ ன் ோல் எழுந்து
க ன்ைோர்.

தரு ம் என்று அறிஞர் க ோல்லும் தனிப்க ோருள் தன்லன - அறம் என அறிஞர்

கூறும் ஒப்பற்ற கபாருடள; இன்ரன கரு ம் என்று - இப்சபாசை க ய்யத் ைக்கது
என்று; அனு ன் கோட்டிய தன்ல - அனுமன் நிரூபித்துக் காட்டிய ைன்டம; கண்டோல்
இ ோ ற்கு அருல என் - சநாக்கினால் இராமனுக்கு க ய்ைற்கு அரிய கபாருள் எது?
(ஒன்றுமில்டல); இருல யும் ரநோக்கின் - இம்டம மறுடமடய ஆராயின்; அைம்
கேல்லும் ோேம் ரதோற்கும் - அறம் கவல்லும் மறம் சைாற்கும்; என்னோ இ ோ ன்
ோல் எழுந்து க ன்ைோர் - என்று கூறி இராமனிடத்து எழுந்து சபானார்.

9575. ஒன்று அை ை என்று ஓங்கும் உயர் பிணத்து

உம் ர ோடும்
குன்றுகள் ைவும், ர ோரிக் குல கடல் அலனத்தும்
தோவிச்
க ன்று அலடந்து, இ ோ ன் தன்லனத் திருேடி
ேணக்கம் க ய்தோர்,
கேன்றியின் தலைேர், கண்டஇ ோ ன், 'என்
விலளந்தது?' என்ைோன்.

ஒன்று அை ை என்று - ஒன்று அல்லாைன பல என்று கூறுமாறு; உயர்பிணத்து

குன்றுகள் ைவும் - உயர்ந்ை பிணக் குன்றுகள் பலவற்டறயும்; ர ோரிக் குல கடல்
அலனத்தும் - ஒலிக்கும் இரத்ைக் கடல் அடனத்தும்; உம் ர ோடும் தோவிச் க ன்று,
அலடந்து - சைவர்கசளாடும் கடந்து க ன்று ச ர்ந்து; இ ோ ன் தன்லன திருேடி
ேணக்கம் க ய்தோர் - இராமனின் திருவடிகடள வணங்கினார்கள்; கேன்றியின்
தலைேர் - கவற்றி கண்ட ைடலவர்கள்; கண்ட இ ோ ன் - அவ்வாறு வணங்கக்
கண்ட இராமன்; விலளந்தது என் என்ைோன் - நடந்ைது என்ன என்று சகட்டான்.

இராமன் அனுமடன வாழ்த்துைல்

9576. உற்ைது முழுதும் ரநோக்கி, ஒழிவு அை, உணர்வு உள்

ஊை,
க ோற்ைனன் ோம் ன்; வீ ன் அனு லனத் கதோட ப்
புல்லி,
'க ற்ைனன் உன்லன; என்லன க ைோதன?
க ரிரயோய்! என்றும்
அற்று இலடயூறு க ல்ைோ ஆயுலள ஆக!' என்ைோன்.

ோம் ன் உற்ைது முழுதும் ரநோக்கி - (அது சகட்ட) ாம்பன் நிகழ்ந்ைடை முழுவதும்

சிந்தித்து; ஒழிவு அை உணர்வுள் ஊைச் க ோற்ைனன் - ஒன்று விடாமல் இராமனின்
உணர்வில் பதியும் வண்ணம் கூறினான்; வீ ன் அனு லனத் கதோட ப்புல்லி -
வீரனாம் அனுமாடன இராமன் கநருங்கத் ைழுவி; க ரிரயோய்! உன்லனப்
க ற்ைனன் - கபரிசயாடன! உன்டனப் கபற்று விட்சடன்; என்லன க ைோதன் -
இனிப் கபறாை சபறு என்ன உளது? என்றும் அற்று இலடயூறு க ல்ைோ ஆயுலள ஆக
என்ைோன் - எக்காலத்தும் இடடயறவு பட்டு முடியாை நீண்ட ஆயுடள உடடயவன்
ஆகுக என வாழ்த்தினான்.

இலக்குவன் இராமன் பாராட்டல்

9577. புயல் க ோழி அருவிக் கண்ணன், க ோரு ைன்

க ோங்குகின்ைோன்,
உயிர் புைத்து ஒழிய நின்ை உடல் அன்ன உருேத்
தம்பி,
துயர் த க்கு உதவி, மீளோத் துைக்கம் க ற்று,
உயர்ந்த கதோல்லைத்,
தய தற் கண்டோல் ஒத்த தம்முலனத் கதோழுது
ோர்ந்தோன்.
புயல் க ோழி அருவிக் கண்ணன் - சமகம் சபால் கபாழியும் கண்ணீர் அருவிடய
உடடய கண்களுடடயவனும்; க ோரு ைன் க ோங்குகின்ைோன் - அழுது
விம்முபவனும் மகிழ்ச்சி கபாங்கும் மனமுடடயவனும்; உயிர் புைத்து ஒழிய நின்ை
உடல் அன்ன உருேத்தம்பி - உயிர் பிரிந்து கவளிசய நிற்க அடைப் பிரிந்ை உடம்பு
சபால வாடிய உருவமுடடயவனும் ஆகிய ைம்பி இலக்குவன்; துயர் த க்கு உதவி -
ைமக்குப் பிரிவாற்றாத் துன்பம் ககாடுத்து விட்டு; மீளோத் துைக்கம் க ற்று உயர்ந்த
கதோல்லைத் தய தற் கண்டோல் ஒத்த - இறந்து மீண்டும் வராை துறக்க உலடகப்
கபற்றுயர்வுற்ற படழய ையரைடன வரக்கண்டு மகிழ்ந்ைது சபான்று; தம்முலனத்
கதோழுது ோர்ந்தோன் - ைன் அண்ணன் இராமடன வணங்கி வந்ைடடந்ைான்.

9578. இளேலை ரநோக்கி, 'ஐய! இ விதன் குைத்துக்கு

ஏற்ை
அளவினம்; அலடந்ரதோர்க்கு ஆகி, ன் உயிர்
ககோடுத்த ேன்ல த்
துளவு இயல் கதோங்கைோய்! நீ அன்னது துணிந்தோய்
என்ைோல்
அளவு இயல் அன்று; க ய்தற்கு அடுப் ரத ஆகும்
அன்ரை?

இளேலை ரநோக்கி - ைன்டனத் கைாழுது வந்ை ைம்பிடயப் பார்த்து; ஐய! துளவு

இயல் கதோங்கைோய்! - ஐயசன! துளவத்ைால் கட்டிய மாடல அணிந்ைவசன; இ வி தன்
குைத்துக்கு ஏற்ை அளவினம் - சூரிய குல இயல்புக்குத் ைக்கபடி; அலடந்ரதோர்க்கு
ஆகி - ைம்டம அடடக்கலமாக வந்ைவர்க்கு உைவுசவார் ஆகி; ன் உயிர் ககோடுத்த
ேன்ல - நிடல கபற்ற உயிர் ககாடுக்கும் வலிய க யல்; அன்னது துணிந்தோய்
என்ைோல் - நீ அச்க யல் க ய்யத் துணிந்ைாய் என்றால்; அளவியல் அன்று - அது நின்
ைகுதிக்கு மிகுதியான அளவிடன உடடயைன்று; அடுப் ரத ஆகும் அன்ரை - க ய்ைற்கு
ஏற்ற க யசல ஆகும் அல்லவா?

9579. புைவு ஒன்றின் க ோருட்டின் யோக்லக புண் உை

அரிந்த புத்ரதள்
அைேனும், ஐய! நின்லன நிகர்க்கிைன்; அப் ோல்
நின்ை
பிை விலன உல ப் து என்ரன? ர ர் அருளோளர்
என் ோர்
கைலேயும் கன்றும் ஒப் ோர், த ர்க்கு இடர்
கோண்கில்' என்ைோன்.

ஐய! புைவு ஒன்றின் க ோருட்டு - ஐயசன! ைன்னிடம் அடடக்கலம் புகுந்ை

புறாவிற்காக; இன்யோக்லக புண் உை அரிந்த புத்ரதள் அைேனும் - ைன் இனிய
உடம்டப புண் உண்டாகத் ைட அரிந்ைளித்ை கைய்வத்ைன்டமயுள்ள அறவானாம்
சிபியும்; நின்லன நிகர்க்கிைன் - உனக்கு ஒப்பாக மாட்டான்; அப் ோல் நின்ை
பிைவிலன உல ப் து என்ரன - அைற்குப் பிறகு ஒழிந்ை பிற க யல்கடளக் கூறுவது
என்ன பயன்? ர ர் அருளோளர் என் ோர் - கபரிய அருளாளர் எனப்படுசவார்; த ர்க்கு
இடர் கோணில் - ைம்டமச் ார்ந்ைவர்க்குத் துன்பம் வரக் கண்டால்; கைலேயும்
கன்றும் ஒப் ோர் என்ைோன் - பசுடவயும் கன்டறயும் சபால் விடரந்து க ன்று காப்பர்
என்று கூறினான்.

9580. ோலிலக முதை ஆன ர ோர்ப் ம் தோங்கிற்று

எல்ைோம்
நீல் நிை ஞோயிறு அன்ன கநடியேன் முலையின்
நீக்கி,
ரகோல் க ோரி தனுவும் ககோற்ை அனு ன் லகக்
ககோடுத்து, ககோண்டல்
ர ல் நிலை குன்ைம் ஒன்றில் க ய்ம் க லிவு
ஆற்ைலுற்ைோன்.

ோலிலக முதை ஆன ர ோர்ப் ம் தோங்கிற்று எல்ைோம் - கவ ம் முைலிய

சபார்க்ககனத் ைாங்கிய பாரத்டை எல்லாம்; நீல் நிை ஞோயிறு அன்ன கநடியேன்
முலையின் நீக்கி - நீல நிறமுள்ள சூரியடனப் சபால இராமன், இலக்குவன்
உடம்பிலிருந்து முடறயாக நீக்கி; ரகோல் க ோரி தனுவும் - அம்புகடள எய்யும்
வில்டலயும்; ககோற்ை அனு ன் லக ககோடுத்து - கவற்றிக்குரிய அனுமனின் டகயில்
ககாடுத்துவிட்டு; ககோண்டல் ர ல் நிலை குன்ைம் ஒன்றில் - சமகங்கள் நிடறந்ை
குன்றம் ஒன்றின்சமல்; க ய்ம்க லிவு ஆற்ைலுற்ைோன் - இலக்குவன் உடல் கமலிடவ
ஆற்றச் க ய்ைான்.
வானரர் களம் காண் படலம்

இராமன் ககான்று குவித்ை அரக்கர்களின் மூலப்படடடய வானரங்கள்

கண்டடைக் கூறும் படலம். இது 'வானரர் களங்காட்சிப் படலம்', 'வானரச்
ச டன களங்காண் படலம், 'வானரத் ைடலவர்கள் களங்காட்சிப்படலம்', 'வானர
வீரர்கள் களங்காண்படலம்' எனவும் காணப்கபறும். சவறுசில சுவடிகளில்
இப்படலத்டை 'இராவணன் களங்காண் படல'த்துடன் ச ர்த்துக் 'களங்காண் படலம்'
எனக் குறிப்பர்.

மூலபலப்படட அழிந்ைது. சுக்கிரீவன் ைன்படடயுடன் க ன்று இராமடன

வணங்கி 'அரக்கர் படடடய கவன்றது எவ்வாறு?' எனக் சகட்டான். 'வீடணசனாடு
களத்திற்க ன்று கண்டால் புலப்படும்' என இராமன் கூறினான். வானர வீரர்கள்
வீடணசனாடு க ன்று அவன் களத்டைக் காட்டி நிற்க அதுகண்டு அஞ்சினர். பின்னர்
அைடன வடகப்படுத்திக் கூறுமாறு வீடணடனக் சகட்டனர். வீடணனும்
ஒவ்கவான்டறயும் சிறப்பித்துக் கூறக் கண்டு லிப்படடந்ை வானர வீரர்
'இவ்வாசற காலம் கடத்துவடை விட இைடன முடித்ை இராமடன வணங்குசவாம்'
என்றனர். பின்னர் வீடணசனாடு இராமனிடம் க ன்று வணங்கி அவன் திறடன
வியந்து நின்றனர்.

மூலபலப் படடயின் அழிவு காணச் சுக்கிரீவடன இராமன் ஏவல்

9581. ஆய பின், கவியின் ரேந்தும், அளப் அருந்

தோலனரயோடும்,
ர யினன், இ ோ ன் ோதம் விதி முலை ேணங்கி;
வீந்த
தீயேர் க ருல ரநோக்கி, நடுக்கமும் திலகப்பும்
உற்ைோர்,
ஓய்வுறு னத்தோர் ஒன்றும் உணர்ந்திைர், நோணம்
உற்ைோர்.

ஆய பின் - அைன் பிறகு; கவியின் ரேந்தும் அளப் அருந்தோலனரயோடும் ர யினன் -

சுக்கிரீவனும் அளக்க முடியாை ைன் வானரப் படடசயாடு வந்து ச ர்ந்ைால்; இ ோ ன்
ோதம் விதிமுலை ேணங்கி - இராமனின் திருவடிடயத் துதித்து; வீந்த தீயேர் க ருல
ரநோக்கி - இறந்துபட்ட அரக்கரின் கபருக்டகக் கண்டு; நடுக்கமும் திலகப்பும் உற்ைோர்
- நடுக்கமும் திடகப்பும் ககாண்டார்; ஓய்வுறு னத்தோர் ஒன்றும் உணர்ந்திைர் -
ஓய்ந்ை உள்ளத்தினராய் எதுவும் உணரவில்டல; நோணம் உற்ைோர் - கவட்கப்பட்டார்.

இடளப்பாறிய க ய்தி முன் படலத்திலுளது. அரக்கர் கபருக்டகக் கண்டதும்

நடுக்கமும் அவர்கள் அடனவடரயும் இராமன் ஒருவசன ககான்றான் என எண்ணி
வியப்பும் ககாண்டார், 'இத்ைடகய வலிடம படடத்ை இராமனுக்கு நாம்
உைவுகின்சறாம்' என எண்ணிய சுக்கிரீவன் முைலானார்க்கு நாணம் உண்டாயிற்று.
எனசவ சபச் டங்கி நின்றனர்.

9582. 'மூண்டு எழு ர லன கேள்ளம் உைகு ஒரு மூன்றின்

ர லும்
நீண்டு உள அதலன, ஐய! எங்ஙனம் நிமிர்ந்தது?'
என்னத்
தூண் தி ண்டலனய திண் ரதோள் சூரியன் சிறுேன்
க ோல்ை,
'கோண்டி நீ, அ க்கர் ரேந்தன்தன்கனோடும் களத்லத'
என்ைோன்.

ஐய ! - இராமசன; மூண்டு எழு ர லன கேள்ளம் - சபாரில் படகமிகுந்து எழும்

ச டனப் கபருக்கம்; உைகு ஒரு மூன்றின் ர லும் நீண்டுஉள - மூன்றுலகங்கடள விட
நீண்டுள்ளன; அதலன எங்ஙனம் நிமிர்ந்தது? என்ன - அப்படிப்பட்டடை எவ்வாறு
கவன்றது என்று; தூண்தி ண்டலனய தி ள் ரதோள் சூரியன் சிறுேன் க ோல்ை - தூண்
பருத்துள்ளது சபால் திண்ணிய சைாடளயுடடய சூரியன்மகனாம் சுக்கிரீவன்
சகட்க; 'நீ அ க்கர் ரேந்தன் தன்கனோடும் களத்லதக் கோண்டி' என்ைோன் - 'நீ
வீடணகனாடு க ன்று சபார்க்களத்டை சநரில் பார்' என்று இராமன் க ான்னான்.

9583. கதோழுதனர் தலைேர் எல்ைோம்; ரதோன்றிய கோதல்

தூண்ட,
'எழுக' என வில வின் க ன்ைோர், இ ோேணற்கு
இளேரைோடும்; கழுககோடு ருந்தும், ோறும்,
ர ய்களும், கணங்கள்
ற்றும்,
குழுவிய களத்லதக் கண்ணின் ரநோக்கினர்,
துணுக்கம் ககோண்டோர்.

தலைேர் எல்ைோம் கதோழுதனர் - வானரத் ைடலவர்கள் எல்லாம் (இராமடனத்)

கைாழுைனர்; ரதோன்றிய கோதல் தூண்ட - உண்டான ஆட தூண்டுவைால்; இ ோேணற்கு
இளேரைோடும் - இராவணன் ைம்பியாம் வீடணசனாடும்; 'எழுக' என வில வின்
க ன்ைோர் - 'எழுக' என்று கூறி விடரவாகச் க ன்றனர்; கழுககோடு, ருந்தும் ோறும்
ர ய்களும் கணங்கள் ற்றும் குழுவிய களத்லத - கழுகும், பருந்தும், பாறும்
சபய்களும் மற்றுமுள்ள காகம் முைலிய கூட்டமும் கூடியுள்ள சபார்க்களத்டை;
கண்ணின் ரநோக்கினர் - கண்ணில் கண்டனர்; துணுக்கம் ககோண்டோர் - மனநடுக்கம்
ககாண்டனர்.
9584. ஏங்கினோர்; நடுக்கமுற்ைோர்; இல த்து இல த்து,
உள்ளம் ஏை,
வீங்கினோர்; கேருேலுற்ைோர்; விம்மினோர்; உள்ளம்
கேம் ,
ஓங்கினோர்; க ள்ள க ள்ள உயிர் நிலைத்து,
உேலக ஊை,
ஆங்கு அேர் உற்ை தன்ல யோர் அறிந்து
அலையகிற் ோர்?

ஏங்கினோர் - அழுைார்கள்; நடுக்கமுற்ைோர் - நடுக்கம் அடடந்ைார்கள்; இல த்து

இல த்து உள்ளம் ஏை வீங்கினோர் - கபருமூச்சு வாங்கி மனம் துன்புற உடம்பு
வீங்கினார்கள்; கேருேலுற்ைோர் - அஞ்சினார்கள்; உள்ளம் கேம் விம்மினோர் -
மனம் கவதும்பத் சைம்பினார்கள்; க ள்ள க ள்ள உயிர் நிலைத்து - கமதுவாக
உயிர்ப்பு நிடலகபற்று; உேளக ஊை - மகிழ்ச்சி கபாங்க; ஓங்கினோர் - உணர்வு
மிகுந்ைார்கள்; ஆங்கு அேர் உற்ை தன்ல - அப்சபாது அவர்கள் அடடந்ை
கமய்ப்பாட்டுத் ைன்டமடய; அறிந்து அலைய கிற் ோர் யோர் - கைரிந்து க ால்ல
வல்லவர்கள் யார்? (ஒருவருமில்டல);

சபார்க்களக் காட்சிடய வீடணன் காட்டிக் கூறுைல்

9585. ஆயி ம் ருேம் கண்டோல், கோட்சிக்கு ஓர் கல யிற்று

அன்ைோல்;
ர யின துலைகள்ரதோறும் விம்மினோர் நிற் து
அல்ைோல்,
ோய் தில ப் லே ஏழும் கோண்குறும் தகர் என்ன,
'நீ இருந்து உல த்தி' என்ைோர்; வீடணன் கநறியின்
க ோல்ேோன்;

ோய் தில ப் லே ஏழும் - அடலகள் பாய்ந்து வரும் கடல்கள் ஏடழயும்;

கோண்குறும் தகர் என்ன - காண விரும்பும் பாவிகடளப் சபால; ர யின துலைகள்
ரதோறும் - விரும்பிய துடறகள் சைாறும்; விம்மினோர் - மகிழ்ந்து; நிற் து அல்ைோல் -
நிற்பைன்றி; ஆயி ம் ருேம் கண்டோல் கோட்சிக்கு ஓர் கல யிற்று அன்ைோல் - ஆயிரம்
ஆண்டுகள் ஆனாலும் ாட்சிக்கு ஒரு கடர காணல் இயலாது; நீ இருந்தி உல த்தி
என்ைோர் - அடமதியாக இருந்து நீ க ால்க என்றனர்; வீடணன் கநறியின்
க ோல்ேோன் - வீடணன் முடறயாகக் கூறுவான்.
 ந்தக் கலித்துலை

9586. 'கோகப் ந்தர்ச் க ங் களம் எங்கும், க றி கோை

ஓகத்து அம்பின் க ோன்றினரேனும், உடல் ஒன்றி,
ர கச் ங்கம் கதோக்கன, வீழும் கேளி இன்றி,
நோகக் குன்றின் நின்ைன கோண்மின் - ந ங்கோள்!

ந ங்கோள் - நம்மவர்கசள!; ஓகத்து அம்பின் க ோன்றினரேனும் - (இராமனின்)

அம்புக் கூட்டத்ைால் இறந்ைன ஆயினும்; உடல் ஒன்றி - உடல்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று
ஒட்டி; க றி கோை - இரத்ைச் ச ற்றில் சிக்கிய கால்களுடன்; ர கச் ங்கம் கதோக்கன
- சமகக் கூட்டம் கூடியது சபால்; வீழும் கேளி இன்றி - ைடரயில் வீழ இடமின்றி;
கோகப் ந்தர் க ங்களம் எங்கும் - காகங்களிட்ட பந்ைடர உடடய சிவந்ை
சபார்க்களம் எங்கும்; நோகக் குன்றின் நின்ைன கோண்மின் - யாடன மடலகள் நின்றுள்ள
நிடலடயப் பாரீர்.

ஓகம் - கபருங்கூட்டம்; ங்கம் - கூட்டம்; நாகம் - யாடன

9587. 'கேன்றிச் க ங் கண் கேம்ல அ க்கர் வில

ஊர்ே,
ஒன்றிற்கு ஒன்று உற்று அம்பு தலைப் ட்டு உயிர்
நுங்க,
க ோன்றி, சிங்கம் நோக அடுக்கல் க ோலிகின்ை
குன்றில் துஞ்சும் தன்ல நிகர்க்கும் குறி கோணீர்.

கேன்றிச் க ங்கண் கேம்ல அ க்கர் - கவற்றி ககாண்டு முன்னர் விளங்கிய

சிவந்ை கண்ணும் ககாடுடமயுமுடடய அரக்கர்; வில ஊர்ே - (இராமனின்
அம்புகள்) சவகமாக வந்துடைக்க; அம்பு ஒன்றிற்கு ஒன்று உற்று தலைப் ட்டு -
அம்புகள் ஒன்றின் சமல் ஒன்று முற்பட வந்து பாய்ந்து; உயிர் நுங்க - ைம் உயிடரப்
பருகியைால்; க ோன்றி - இறந்து; சிங்கம் நோக அடுக்கல் க ோலிகின்ை குன்றில் துஞ்சும்
தன்ல - சிங்கங்கள் யாடனகளாம் குன்றின் சமல் உறங்கும் ைன்டமடய; நிகர்க்கும்
குறி கோணீர் - ஒத்து நிற்கும் குறிப்டபப் பாரீர்.

9588. 'அளியின் க ோங்கும் அங்கணன் ஏவும் அயில்

ேோளிக்
களியில் ட்டோர் ேோள் முகம், மின்னும் கல
இல்ைோப்
புளினத் திட்டின் கண் அகன் ேோரிக் கடல் பூத்த
நளினக் கோரட ஒப் ன கோண்மின் - ந ங்கோள்!
 அளியின் க ோங்கும் அங்கணன் - அருள் ைதும்பும் அழகிய கண்கடளயுடடய
இராமன்; ஏவும் அயில்ேோளிக் களியின் ட்டோர் - ஏவிய கூரிய அம்புகளால் (இறக்க
வாய்ப்புப் கபற்ற) களிப்சபாடு மடிந்ை அரக்கரின்; மின்னும் கல யில்ைோ
ேோள்முகம் - மின்னுகின்ற அளவில்லா ஒளி படடத்ை முகங்கள்; புளினத் திட்டின் கண்
அகன் ேோரிக் கடல் பூத்த - மணல் திட்டுக்களின் அகன்ற நீர் மிகுந்ை கடலில் மலர்ந்ை;
நளினக்கோரட ஒப் ன - ைாமடரக் காசட சபால் வன; ந ங்கோள்! கோண்மின் -
நம்மவர்கசள! பாருங்கள்.

9589. 'ஒழுகிப் ோயும் மும் த ரேழம் உயிர ோடும்

எழுகிற்கில்ைோச் க ம்புனல் கேள்ளத்திலட இற்ை;
ழகிற்கில்ைோப் ல் தில தூங்கும் டர் ரேலை
முழுகித் ரதோன்றும் மீன் அ சு ஒக்கும் முலை
ரநோக்கீர்!

ஒழுகிப் ோயும் மும் தரேழம் - ைடரயில் ஒழுகிப் பாயும் கன்னம், கசபாலம்,

பீ ம் என்னும் உறுப்புகளில் மைநீர் ககாண்ட யாடனகள்; உயிர ோடும்
எழுகிற்கில்ைோ - உயிசராடிருந்தும் எழமுடியாை; க ம்புனல் கேள்ளத்திலட இற்ை -
இரத்ை கவள்ளத்தில் ைனித்ைனி ஆயின; ழகிற்கில்ைோ - பழகுைல் இல்லாை;
ல்தில தூங்கும் - பல அடலகள் மடங்கி; டர்ரேலை - பரவுகின்ற கடலில்;
முழுகித் ரதோன்றும் - மூழ்கி கவளிப்படும்; மீன் அ சு ஒக்கும் - மீன் அரசு
சபாலிருக்கும்; முலை ரநோக்கீர் - முடறடயப் பாருங்கள்.

9590. 'பூ ேோய் ேோளிச் க ல் எறி கோலைப் ரி க ோன்ை,

ரகோ ஆர் விண்ேோய் கேண் ககோடி திண் ோகயோடு
கூட,
ோ ேோய் திண் ரதர் ண்டுதைோல், நீர் றி ரேலை
நோேோய் ோனச் க ல்ேன கோண்மின் - ந ங்கோள்!

ந ங்கோள் ! - நம்மவர்கசள!; பூேோய் ேோளிச் க ல் எறிகோலை - கூரிய

முடனடய உடடய அம்புகளாம் இடிகள் வீழ்ந்து எறிந்ை காலத்து; ரிக ோன்ை -
குதிடரகள் இறக்க; ரகோ ஆர் விண்ேோய் - சிறப்புமிக்க வானத்திடடசய; கேண்ககோடி
திண் ோகயோடு கூட - கவள்டளக் ககாடி திண்ணிய பாகயாடு கபாருந்ை; ோேோய்
திண்ரதர் ண்டுதைோல் - குதிடரகள் பூட்டிய வலிய சைர்கள் இரத்ை கவள்ளத்தில்
நிற்பைால்; நீர் றி ரேலை நோேோய் ோனச் க ல்ேன - நீர் நிடறந்ை கடலிசல
மரக்கலங்கள் சபாலச் க ல்வனவற்டற; கோண்மின் - பாருங்கள்.
9591. 'கடக் கோர் என்னப் க ோங்கு கேந்தத்கதோடு லககள்
கதோடக்கோநிற்கும் ர ய், இையத்தின் கதோழில் ண்ணி,
டக்ரகோ இல்ைோ ேோர் டி க் கூத்து அல விப் ோன்,
நடக் கோல் கோட்டும் கண்ணுளர் ஒக்கும் - ந ங்கோள்!

ந ங்கோள் ! - நம்மவர்கசள!; கடக் கோர் என்ன - உடல் சமகங்ககளாடு ஒத்திருக்க;

க ோங்கு கேந்தத் கதோடுலககள் - எழுச்சியுற்ற கவந்ைத்திற்கு
ஏற்பக் டககடள; கதோடக்கோ நிற்கும் ர ய் - ச ர்க்கா நிற்கின்ற சபய்கள்; இையத்தின்
கதோழில் ண்ணி - ைாளஒற்றுக்கு ஏற்ப க யடலச் க ய்து; டக்ரகோ இல்ைோ ேோர்
டி க் கூத்து - ச ாம்பலில்லாை நீண்ட அபிநயக் கூத்டை; அல விப் ோன் -
கபாருந்ைச் க ய்யுமாறு; நடக்கோல் கோட்டும் - நடனக் காடலக் காட்டுகின்ற; கண்ணுளர்
ஒக்கும் - பரை ஆசிரியடனப் சபாலும்.
கண்ணுளர் - கூத்ைர்
'கேந்த ோடமுன்பு தங் களிப்க ோ டோடு ர யினம்
நிேந்த ஆடைோட்டுவிக்கும் நிமித்த கோ ர் ர ோலுர '

என்ற கலிங்கத்துப் பரணிப்பாடடல (4.32) ஒப்பிட்டுக் காணலாம். சபய்

கூத்ைாசிரியனுக்கும் கவந்ைம் கூத்துப் பயில்சவானுக்கும் உவடம.

9592. ' ழுவின் கூர் ேோய் ேன் ல் இடுக்கின் ேய வீ ர்

குழுவின் ககோண்டந் நோடி கதோடக்கப் க ோறி கூட்டித்
தழுவிக் ககோள்ள, கள்ள னப் ர ய் அலேதம்ல
நழுவிச் க ல்லும் இயல்பின கோண்மின் - ந ங்கோள்!

ந ங்கோள் - நம்மவர்கசள!; ழுவின் கூர்ேோய் ேன் ல் இடுக்கின் -

மழுவினுடடய கூரிய வாய் சபான்ற வலிய பல்லின் இடுக்கிசல நடனமிடும் சபயின்
கால்கள்; ேயவீ ர் குழுவின் ககோண்டு - கவற்றிவீரர் கூட்டமாகக் ககாண்ட; அந்நோடி
கதோடக்கப் க ோறி கூட்டி - அந்ை நரம்புகள் கைாடக்குைடல உடடய யந்திரம் சபால;
தழுவிக் ககோள்ள - கட்டிக் ககாள்ள; கள்ள னப் ர ய் - வஞ் க உள்ளமுடடய
சபய்கள்; அலே தம்ல நழுவிச் க ல்லும் இயல்பின - அவற்டறத் ைள்ளி நழுவிப்
சபாகின்ற ைன்டமயுடடயடை; கோண்மின் - பாருங்கள்.

9593. 'க ோன்னிி்ன் ஓலட மின் பிைழ் கநற்றிப் புகர் ரேழம்,

 பின்னும் முன்னும் ோறின வீழ்வின் பிலணயுற்ை,
தன்னின் ரந ோ க ய் இரு ோலும் தலை க ற்ை
என்னும் தன்ல க்கு ஏய்ேன ல் ரேறு இலே கோணீர்.

க ோன்னின் ஓலட - கபான்னாலாகிய கநற்றிப் பட்டத்ைால்; மின்பிைழ் கநற்றிப்புகர்

ரேழம் - ஒளிவிளங்கும் கநற்றியில் க ம்புள்ளிகள் ககாண்ட யாடனகள்; பின்னும்
முன்னும் ோறின வீழ்வின் பிலணயுற்ை - அம்புகளால் வீழும் சபாது பின்புறமும்
முன்புறமுமாக மாறினவாகச் ச ர்ந்துள்ளடவ; தன்னின் ரந ோ - ைன்னில்ைான்
ஒப்பாக; க ய் இரு ோலும் தலைக ற்ை - உடம்பின் இருபக்கமும் ைடலடயப் கபற்ற
புதியவிலங்கு; என்னும் தன்ல க்கு ஏய்ேன - என்று கூறும் பண்பிற்குப்
கபாருந்துவன; ல்ரேறு இலே கோணீர் - பலசவறான இவற்டறப் பாரீர்.

9594. 'நோ த் திண் ர ோர் முற்றிய ரகோ நலக நோறும்,

ோ த் கதோல் நீர் அன்ன நிைத்ரதோர் கு ேோய்கள்,
தூ த்ரதோடும் கேங் கனல் இன்னும் சுடர்கின்ை
ஓ க் குண்டம் ஒப் ன ல் ரேறு இலே கோணீர்.

நோ த்திண்ர ோர் முற்றிய - அச் மூட்டும் வலிய சபாரில் முதிர்ந்ை; ரகோ நலக
நோறும் - சினக் கடும் சிரிப்பில் சைான்றியவும்; ோ த் கதோல் நீர் அன்ன -
பரவுகின்ற பழடமயான நீடரயுடடய கடல்சபால்; நிைத்ரதோர் குேோய்கள் -
நிறத்டையுடடயவுமான ஒப்பில்லாை பிளவுபட்ட வாய்கள்; தூ த்கதோடு
கேங்கனல் இன்னும் சுடர்கின்ை - புடகயுடன் ககாடிய கநருப்பு இன்னும் எரிகின்ற;
ஓ க்குண்டம் ஒப் ன - ஓமகுண்டங்கடளப் சபான்றன; ல்ரேறு இலே கோணீர் -
பலசவறுபட்ட இவற்டறப் பாருங்கள்.

9595. 'மின்னும் ஓலட ஆடல் ேயப் ர ோர் மிடல் ரேழக்

கன்னம் மூைத்து உற்ைன கேண் ோ ல கோணீர்;
ன்னும் ோ நீர்த் தோ ல ோனும் ேதனத்த
அன்னம் க ல்ைத் துஞ்சுே ஒக்கின்ைலே கோணீர்.

மின்னும் ஓலட ஆடல் - மின்னுகின்ற கநற்றிப்பட்டத்டையும் ஆடடலயும் உடடய;

ேயப்ர ோர் மிடல் ரேழக்கன்னம் மூைத்துற்ைன - கவற்றி கபாருந்திய சபாரிசல
வலிடம மிக்க யாடனகளின் காதின் அடிப்பக்கத்திசல அடமந்துள்ள; கேண் ோ ல
கோணீர் - கவண் ாமடரகடளப் பாரீர்; ன்னும் ோநீர்த் தோ ல ோனும் -
நிடலகபற்ற மிகுந்ை நீரில் உள்ள ைாமடர மலடர ஒத்ை; ேதனத்த - (வீரரின்)
முகத்தின்மீது படிந்ை அடவகள்; அன்னம் க ல்ைத் துஞ்சுே ஒக்கின்ைலே கோணீர் -
 அன்னப்பறடவகள் அம்மலர்களில் கமல்லத் தூங்குகின்றடவ ஒக்கும்.
அவற்டறப் பாரீர்.

9596. 'ஓளிம் முற்ைோது உற்று உயர் ரேழத்து ஒளிர் கேண்

ரகோடு,
ஆளின் முற்ைோச் க ம் புனல் கேள்ளத்தலே கோணீர்;
ரகோளின் முற்ைோச் க க்கருள் ர கக் குழுவின்கண்
நோளின் முற்ைோ கேண் பிலை ர ோலும் - ந ங்கோள்!

ந ங்கோள் - நம்மவர்கசள!; ஆளின் முற்ைோச் க ம்புனல் கேள்ளத்து - வீரர்களால்

நிரம்பப் கபறாை இரத்ை கவள்ளத்தில்; ஓளிம் முற்ைோது உற்று உயர் ரேழத்து -
ஒழுங்காக முற்றுடக க ய்யாது சபார்க்களத்டை அடடந்ை உயர்ந்ை யாடனகளின்;
ஒளிர் கேண் ரகோடு கோணீர் - ஒளிவீசுகின்ற கவண்டமயான ககாம்புகடளக்
காணுங்கள்!; ரகோளின் முற்ைோச் க க்கருள் - ஒளியில் நிரம்பாச் க க்கர் வானத்துள்
கிடக்கும்; ர கக்குழுவின் கண் - சமகக் கூட்டங்களினிடத்சை; நோளின்
முற்ைோகேண்பிலை ர ோலும் - நாளால் நிரம்பாை கவள்ளிய பிடறமதி சபால
விளங்கும்;

9597. 'ககோடியும் வில்லும், ரகோகைோடு ரேலும், குவி ரதரும்,

துடியின் ோதக் குன்றின்மில த் ரதோல் விசியின்
கட்டு
ஒடியும் கேய்ரயோர் கண் எரி க ல்ை, உடன் கேந்த
தடி உண்டு ஆடிக் கூளி தடிக்கின்ைன கோணீர்.

ஒடியும் கேய்ரயோர் கண் எரிக ல்ை - இறக்கும் வீரர்களின் கண்களில் சைான்றும்

சகாபத் தீ க ல்ல; ககோடியும் வில்லும் ரகோகைோடு ரேலும் குவி ரதரும் -
ககாடிகடளயும் விற்கடளயும் அம்புகசளாடு சவல்கடளயும் குவிந்ை சைர்கடளயும்;
துடியின் ோதக் குன்றின்மில - உடுக்டகசபான்ற அடிகடளயுடடய மடலசபான்ற
யாடனகளின் சமல்; விசியின் கட்டு - வாரினால் விரிந்து கட்டிய அம்பாரிகடளயும்
சுட்டிக்காட்ட; உடன்கேந்த தடியுண்டு - அவற்றுடன் கவந்ை ைட டயத் தின்று;
ஆடிக்கூளி தடிக்கின்ைன - ஆடிக் ககாண்டு சபய்கள் பருக்கின்றன; கோணீர் - பாருங்கள்.

9598. ' க ம் முந்நீர்ச் க ம்புனல் கேள்ளம் தடு ோைோ,

க ம் தம்மின் ேந்தன கோணோ, னம் உட்கி,
''சிக ம் அன்ன! யோலனககோல்?'' என்னச் சிை
நோணி,
நக ம் ரநோக்கிச் க ல்ேன கோண்மின் - ந ங்கோள்!
 ந ங்கோள் - நம்மவர்கசள!; க ம் முந்நீர்ச் க ம்புனல் கேள்ளம் தடு ோைோ -
கரரால் சைாண்டப் கபற்ற கடல்நீர், சபார்க்கள இரத்ை கவள்ளம் ைம்முன் கலந்து
விட்டடமயால்; க ம் தம்மின் ேந்தன கோணோ - மகரமீன்கள் ைம்சமாடு வந்து
நிற்பவற்டறக் கண்டு யாடனகள்; னம் உட்கி - உள்ளம் அஞ்சி; சிக ம் அன்ன
யோலனககோல் என்ன - மடலசபான்ற யாடனகள் என்கறண்ணி; சிைநோணி - சில
மகரமீன்கள் நாணத்சைாடு, நக ம் ரநோக்கிச் க ல்ேன கோண்மீன் - ைம் வாழுமிடமான
கடடல சநாக்கிப் சபாவனவற்டறப் பாருங்கள்.

9599. 'விண்ணில் ட்டோர் கேற்பு உைழ் கோயம் ை, ர ன்

ர ல்,
ண்ணில் க ல்ேோர் ர னியின் வீழ, டிவுற்ைோர்,
எண்ணின் தீ ோ அன்னலே தீரும் மிடல் இல்ைோக்
கண்ணில் ரதோன்ைோர், விம்மி உலளக்கும் டி கோணீர்.

விண்ணில் ட்டோர் - வானத்தில் (க ல்லும் சபாது இராமனின் அம்புபட்டு)

இறந்ைவர்களின்; கேற்புஉைழ் கோயம் ை - மடலசபான்ற உடம்புகள் பல; ண்ணில்
க ல்ேோர் ர னியின் ர ன்ர ல் வீழ - மண்ணுலகில் நடப்சபார் உடம்பின் சமல்
சமலும் வீழ்ைலால்; டிவுற்ைோர் - மடியப்பட்டவர்கள்; எண்ணில் தீ ோ அன்னலே
தீரும் - அளவிடமுடியாை அப்பிணங்கடள நீக்கும்; மிடல் இல்ைோர் கண்ணில் ரதோன்ைோர்
- வலிடம இல்லாராய் நம் கண்களுக்கு கவளிப்படாைவராய்; விம்மி உலளக்கும் டி
கோணீர் - சைம்பி வருந்தும் நிடலடயப் பாருங்கள்.

9600. 'அச்சின் திண் ரதர், ஆலனயின், ோர ல்,

கோைோளின்
க ோய்ச்சுச் க ன்ைோர் க ோய் குருதித் தோல கள்
முட்ட,
உச்சிச் க ன்ைோன்ஆயினும், கேய்ரயோன், உதயத்தின்
குச்சிச் க ன்ைோன் ஒத்துளன் ஆகும் குறி கோணீர்.

அச்சின் திண்ரதர் ஆலனயின், ோர ல் - அச் டடய வலிய சைரின் சமலும்

யாடனகள் சமலும் குதிடரகள் சமலும்; கோைோளின் க ோய்ச்சுச் க ன்ைோர் - காலாட்
படடசயாடு கநருங்கிப் சபார்க்குச் க ன்ற அரக்கர்களின்; க ோய் குருதித் தோல கள்
முட்ட - (உடம்பிலிருந்து) கவளிவந்ை இரத்ை கவள்ளங்கள் பாய்ந்ைைால்;
கேய்ரயோன் உச்சிச் க ன்ைோன் ஆயினும் - கதிரவன் வானின் நடு உச்சிடய
அடடந்ைான் ஆனாலும்; உதயத்தின் முச்சிச் க ன்ைோன் - உையமடலயில்
சைான்றும் க ங்கதிரவன்; ஒத்துளன் ஆகும் குறி கோணீர் - ஒத்திருக்கும் நிடலடயப்
பாருங்கள்.

9601. 'கோல் ரதோய் ர னிக் கண்டகர் கண்டப் டு கோலை,

''ஆரைோ!'' என்ன, விண் டர் க ஞ் ர ோரியது ஆகி,
ரேைோய் நின்ை கேண் தி க ங் ரகழ் நிைம் விம்மி,
ோறு ஓர் கேய்ரயோன் ண்டிைம் ஒக்கின்ைது கோணீர்.

கோல்ரதோய் ர னிக் கண்டகர் - கருநிற உடல் ககாண்ட அரக்கர்; கண்ட டுகோலை

- துண்டு படும் சபாது; ஆரைோ என்ன - இது ஆசறா எனக் கண்சடார் கருை; விண் டர்
க ஞ்ர ோரியது ஆகி - வானில் பாயும் சிவந்ை இரத்ைமாகி; ரேைோய் நின்ை கேண் தி
- சவறாக நின்ற கவண்ணிறச் ந்திரன்; க ங்ரகழ் நிைம் விம்மி - க ந்நிறம் மிகுந்து;
ோறுஓர் கேய்ரயோன் ண்டிைம் - மாறுபட்ட ஒரு கதிரவனின் மண்டிலம்;
ஒக்கின்ைது கோணீர் - சபான்றுள்ளடைப் பாரீர்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9602. 'ேோன் நலனய, ண் நலனய, ேளர்ந்து எழுந்த

ககோழுங் குருதி க ரேலை -
தோன் நலனவுற்று எழும் ைலேச் சிலை கதளித்து,
புது லழயின் துள்ளி தோங்கி,
மீன் அலனய நறும் ர ோதும், வில அரும்பும்,
சிலை ேண்டும், நிைம் ரேறு எய்தி,
கோனகமும் கடி க ோழிலும் முறி ஈன்ை
ர ோன்று ஒளிர்ே கோண்மின்! கோண்மின்!
ேோன் நலனய - வானம் நடனயவும்; ண் நலனய ேளர்ந்து எழுந்த -
மண்நடனயவும் மிக எழுந்ை; ககோழுங் குருதி க ரேலை தோன் நலனவுற்று -
க ழுடமயான இரத்ைத்தில் மகர மீன்களுடடய கடலும் நடனய; எழும் ைலேச்
சிலை கதளித்து - வானில் எழும் பறடவகளின் சிறகுகளில் கைளித்ை; புது லழயின்
துள்ளி தோங்கி - புதிய மடழத் துளிகடளத் ைாங்கியிருப்பைால்; மீன் அலனய நறும்
ர ோதும் - விண்மீன் சபான்ற கவள்ளிய நறுமலர்களும்; வில அரும்பும்
சிலைேண்டும் - மணமிக்க அரும்பும் கருஞ்சிறகு வண்டுகளும்; ரேறு நிைம் எய்தி -
சவற்று நிறம் கபற்று; கோனகமும் கடிக ோழிலும் முறிஈன்ை ர ோன்று - காடும்
மணமிக்க ச ாடலயும் க ந்ைளிர்கடளத் ைளிர்த்ைது சபான்று; ஒளிர்ே கோண்மின்
கோண்மின் - விளங்குவடைப் பாருங்கள்! பாருங்கள்!
9603. 'ேல க ோருத த யோலனத் துலண ருப்பும்,
கிளர் முத்தும், ணியும், ேோரி,
தில க ோருது புைம் குவிப் த் திைம் ககோள் லண
ம் உருட்டி, சிலைப் புள் ஆர்ப் ,
நுல ககோடியும் கேண் குலடயும் ோ ல யும்
எனச் சு ந்து, பிணத்தின் ரநோன்ல க்
கல க ோருது கடல் டுக்கும் கடுங் குருதிப்
ர ர் ஆறு கோண்மின்! கோண்மின்!

ேல க ோருத தயோலனத் துலண ருப்பும் - மடலகயாடு சபாரிட்ட மைமிக்க

யாடனயின் இரட்டடக் ககாம்புகடளயும்; கிளர் முத்தும் ணியும் ேோரி - (அவற்றில்
சைான்றிய ஒளிமிக்க முத்துக்கடளயும், மணிகடளயும் வாரிக்ககாண்டு; தில க ோருது
புைம் குவிப் - அடலகள் சமாதி இருபுறமும் குவிக்க; திைம் ககோன் லண ம்
உருட்டி - வலிடம மிக்க பருத்ை மரங்கடள உருட்டி; சிலைப்புள் ஆர்ப் - சிறசகாடு
கூடிய பறடவகள் ஆரவாரிக்க; ககோடியும் கேண்குலடயும் - ககாடியும்
கவண்குடடயும்; ோ ல யும் நுல எனச் சு ந்து - ாமடரயும் ஆகியவற்டற நுடர
எனும் படி சுமந்து ககாண்டு; பிணத்தின் ரநோன்ல க் கல க ோருது -
பிணங்களாலாகிய வலிய கடரகடள சமாதி; கடல் டுக்கும் கருங் குருதிப் ர ர்ஆறு -
கடலில் கலக்கும் சவகமுள்ள இரத்ைப் சபராற்டற; கோண்மின் கோண்மின் - பாருங்கள்!
பாருங்கள்!

9604. 'கய்க் குன்ைப் க ருங் கல ய, நிருதர் புயக்

கல் க றிந்த, கதலிக் கோனம்
க ோய்க்கின்ை ரித் தில ய, மு ண் கரிக் லகக்
ரகோள் ோே, முளரிக் கோனின்
கநய்க்கின்ை ேோள் முகத்த, விழும் குடரின்
ோ லடய, நிணர ல் ர ற்ை,
உய்க்கின்ை உதி நிைக் களம் குளங்கள்,
உைப்பு இைந்த, உலேயும் கோண்மின்!

கய்க்குன்ைப் க ருங்கல ய - தும்பிக்டககடள உடடய மடல சபான்ற யாடனப்

பிணங்களால் ஆகிய கடரடயயுடடயனவும்; நிருதர் புயக் கல் க றிந்த - அரக்கரின்
சைாள்களால் ஆகிய படிக்கற்கள் கநருங்கியுள்ளனவும்; கதலிக் கோனம் க ோய்க்கின்ை
ரித் தில ய - ககாடித்திரளாகிய காடுகள் உடடய குதிடரகளாகிய அடலகடள
உடடயனவும்; மு ண்கரிக்லகக் ரகோள் ோே - படகயுடன் மாறுபட்ட யாடனயின்
தும்பிக்டக ஆகிய முைடலகடள உடடயனவும்; முளரிக்கோனின் கநய்க்கின்ை ேோள்
முகத்த - ைாமடரக் காடுசபால ஒளியில் கபாலிவு கபற்ற முகங்கடள உடடயனவும்;
விழும் குடரின் ோ லடய - வீழ்கின்ற குடல்களாய பாசிகடளயுடடயனவும்; நிணர ல்
ர ற்ை - ககாழுப்பாகிய ச ற்டற உடடயனவும்; உய்க்கின்ை உதி நிைக் களம்
குளங்கள் - (அரக்கர் உடம்பிலிருந்து) க ாரிகின்ற இரத்ைமாம் நீடரயுடடய அகன்ற
குளங்கள்; உைப்பு இைந்த - எண்ணிக்டகடயக் கடந்து நிற்பன; உலேயும்
கோண்மின் - இவற்டறயும் பாருங்கள்;

கடர, படிக்கல் வரிட , அடலகள், முைடலகள், ைாமடரக் காடு, பச்ட யிடல,

ச று, நீர் ஆகியடவ உள்ள குளம் சபாலப் சபார்க்களம் உருவகப்படுத்ைப்
பட்டுள்ளது. கய்க்குன்றம் - யாடன, சகாள்மா - முைடல. இறந்ை வீரர்களின் முகம்
ைாமடர சபால் மலர்ந்ை நிடல 'கவஞ்ச ாரி நீராக, வீழ்கைாங்கல் பா டட கயாக்க
அடு க ங்களம் பங்கயப் கபாய்டக ஆமாறு காண்மின்கசள' (கலிங்கத்துப் பரணி 487)
என்ற பாடலுடன் ஒப்பிடலாம்.

9605. 'கநடும் லட ேோள் நோஞ்சில் உழு நிணச் ர ற்றின்,

உதி நீர் நிலைந்த கோப்பின்,
கடும் கடு டி கிடந்த கரும் ம்பின்,
இன ள்ளர் ந்த லகயில்,
டுங் க ை ைர் நோறும் முடி ந்த
க ருங் கிடக்லகப் ந்த ண்லண,
தடம் லணயின் நறும் ழனம் தழுவியரத
எனப் க ோலியும் தலகயும் கோண்மின்!

கநடும் லட ேோள் நோஞ்சில் உழுநிணச் ர ற்றின் - நீண்டவாளாம் கலப்டபயாக

உழுை ககாழுப்பாகிய ச றுள்ளைாலும்; உதி நீர் நிலைந்த கோப்பின் - இரத்ைமாம்
நீர்நிடறந்ை சைக்கமுள்ளைாலும்; கடும் கடு டி கிடந்த கரும் ப்பின் - (விடரந்து
க ல்லும் எருடமகசளாடு ைடரயில் கிடந்ை பரம்பு அடிக்கும் பலடக ககாண்டுள்ளது
சபால) விடரந்து க ல்லும் யாடனப்பகடு படிந்ை கரிய
கபரும்பரப்டபயுள்ளைாலும்; இன ள்ளர் ந்த லகயில் - (இடரமாத்ை உழவர்
பரவியுள்ள மக்கள் சபால்) இனகமாத்ை வீரர் பரவிய பக்கங்கள் உள்ளைாலும்;
டுங்க ை ைந் நோறும் முடி ந்த க ருங்கிடக்லகப் ந்த -(கடளயுள்ள ைாமடர
மலசராடு நாற்று முடிகள் கிடந்ை கபரிய களங்கள் சபால) ைடலமாடலயாகத்
ைாமடர சூடியைால் மணம் வீசும் முடிமகுடங்கள் கிடக்கும் கபரிய கிடக்டககள்
உள்ளடமயாலும்; ண்லண - (வயல்) வீரரின் பரந்ை கூட்டம் உள்ள; தடம் லணயின்
நறும் ழனம் தழுவியரத - எனப் கபாலிவும் ைடகயும் காணீர். கபரிய மருைநிலம்
பரப்பிடன உடடய (சபார்க்களம்) நறுமணம் வீசும் வயல்; எனப் க ோலியும்
தலகயும் கோண்மின் - எனத்சைான்றும் ைன்டமடயயும் பாருங்கள்.

9606. 'கேளில் தீர்த்த ேல புல யும் மிடல் அ க்கர்

உடல் விழவும், வீ ன் வில்லின்
ஒளிறு ஈர்த்த முழு கநடு நோண் உரும்ஏறு
ை டவும், உைகம் கீண்டு
நளில் தீர்த்த நோகபு ம் புக்கு, இழிந்த
 கழி ேழி நதியின் ஓடி,
களிறு ஈர்த்துப் புக ண்டும் கடுங் குருதித்
தடஞ் சுழிகள் கோண்மின்! கோண்மின்!

கேளில் தீர்த்த ேல புல யும் - கவற்றிடமில்லாை மடலடய ஒத்ை; மிடல் அ க்கர்

உடல் விழவும் - வலிடம மிக்க அரக்கரின் உடல்கள் கீசழ விழவும்; வீ ன் வில்லின்
ஒளிறு ஈர்த்த - இராமன் வில்லின் ஒளிவீசும் காைளவு இழுக்கப்கபற்ற; முழுகநடு நோண்
உரும் ஏறு ை டவும் - முழுடமயும் நீட்சியுமுடடய நாண் ஒலி
இடிகள் பல வலியற்று வீழவும்; உைகம் கீண்டு நளில் தீர்த்த நோகபு ம் புக்கு - உலடகக்
கிழித்துச் க றிவில்லாை தூய நாகருலகில் புகுந்து; இழிந்த கழிேழி நதியின் ஓடி -
இறங்கிய அம்பு க ன்ற வழியில் ஆறுசபால் ஓடி; களிறு ஈர்த்துப் புக ண்டும் -
யாடனகடள இழுத்துக் ககாண்டு நாக உலகிற்கு புக கநருங்கும்; சுடுங் குருதித்
தடஞ்சுழிகள் - சவகத்துடன் வரும் இரத்ைத்தின் கபரிய சுழிகடள; கோண்மின் கோண்மின்
- பாருங்கள் பாருங்கள்.

9607. 'கய்த்தைமும், கோத்தி மும், கருங் கழுத்தும்,

கநடும் புயமும், உ மும், கண்டித்து
எய்த்திை ர ோய், தில கள்கதோறும் இரு நிைத்லதக்
கிழித்து இழிந்தது என்னின் அல்ைோல்,
த்த கரி ேய ோவின், ேோள் நிருதர்
க ருங் கடலின், ற்று இவ் ேோளி
தய்த்து உளேோய் நின்ைது என ஒன்ரையும்
கோண்பு அரிய தலகயும் கோண்மின்!

கய்த்தைமும் - யாடனயின் தும்பிக்டகயும்; கோத்தி மும் - முன்னங் கால்கடளயும்;

கருங்கழுத்தும் - கபரிய வலிய கழுத்தும்; கநடும் புயமும் - நீண்ட சைாள்கடளயும்;
உ மும் கண்டித்து - மார்டபயும் துண்டித்து; எய்த்திை ர ோய் - டளக்காமல் க ன்று;
தில கள் கதோறும் - திக்குகள் சைாறும்; இருநிைத்லதக் கிழித்து - கபரிய நிலத்டைக்
கிழித்துக் ககாண்டு; இழிந்தது என்னின் அல்ைோல் - பாைலத்தில் இறங்கின என்று
க ால்வது ைவிர; த்த கரிேய ோவின் ேோள் நிருதர் - மைமிக்க யாடன கவற்றி ைரும்
குதிடர, படடவீரர்கள் ஆகிய; க ருங்கடலின் - கபரிய கடலின் மீது; இவ்ேோளி
தய்த்து உளேோய் நின்ைது என - இராமனின் இவ் அம்பு டைத்துக் கிடப்பைாயிற்று
என்று; ஒன்ரையும் கோண்பு அரிய தலகயும் - சிறிதும் காணற்கரிய ைன்டமயும்; கோண்மின்
- பாருங்கள்.

கலிவிருத்தம்

9608. குமுதம் நோறும் தத்தன, கூற்ைன,

 முதர ோடு டிந்தன, ோர்தரும்
திமி ோ அன்ன க ய்லகய, இத் திைம்
அமிர்தின் ேந்தன, ஐ-இரு ரகோடியோல்.
குமுதம் நோனும் தத்தன - குமுை மலர்களின் மணம் வீசுகின்ற மை நீடர
உடடயனவும்; கூற்ைன - எமன் சபாலக் ககாடுடமயுடடயனவும்; முதர ோடு
டிந்தன - பாகசராடு மடிந்து கிடப்பனவும்; ோர் தரும் திமி ோ அன்ன க ய்லகய -
முன் ார்கின்ற கரும்பன்றி சபாலும் க ய்டக ககாண்டனவும் ஆகிய யாடனகள்;
இத்திைம் அமிர்தின் ேந்தன - முன்னர் பாற்கடலில் அமுைத்சைாடு பிறந்ைன; ஐயிரு
ரகோடி - பத்துக்சகாடி எனும் அளவுடடயன.

9609. 'ஏறு நோன்முகன் ரேள்வி எழுந்தன;

ஊறும் ோரியும், ஓங்கு அலை ஓதமும்,
ோறும் ஆயினும், ோ த ோய் ேரும்
ஆறு ோறிை, ஆறு-இரு ரகோடியோல்.

ஊறும் ோரியும் - கபய்யும் மடழயும்; ஓங்கு அலை ஓதமும் - உயர்ந்ை அடலவீசும்

கடலும்; ோறும் ஆயினும் - நீர் வற்றி வறண்டு சபானாலும்; ோ த ோய் ேரும் -
கரிய மை நீராய் ஒழுகின்ற; ஆறு ோறிை - ஆறுகள் மாற்றமுறாைனவான யாடனகள்;
ஆறு இரு ரகோடி - பன்னிரண்டு சகாடி; ஏறுநோன்முகன் ரேள்வி எழுந்தன -
கபருடமயில் உயர்ந்ை பிரமனின் யாகத்தின் சைான்றினவாம்.

9610. 'உயிர் ேைந்தும், உதி ம் ேைந்து தம்

யர் ேைந்தும், தம் ைேோதன,
புயைேன் தில ப் ர ோர் த யோலனயின்
இயல் ம் ல ஏழ் - இரு ரகோடியோல்.

உயிர் ேைந்தும் - உயிர் நீங்கியும்; உதி ம் ேைந்தும் - இரத்ைம் வற்றியும்; தம் யர்
ேைந்தும் - ைம்முடடய மைமயக்கம் நீங்கினும்; தம் ைேோதன - மைம் மட்டும்
நீங்காைன யாடனகள்; புயல்ேன் - சமகங்களின் ைடலவனாம் இந்திரன்; தில ப் ர ோர்
தயோலனயின் - கிழக்குத் திக்கில் சபார்த்திறமிக்க ஐராவை யாடனயின்; இயல்
ம் ல - இயல்புள்ள மரபில் சைான்றியடவ; ஏழ் இருரகோடி - பதினான்கு சகாடி
அளவுடடயன.

9611. 'ககோடோது நிற்ைலின், ககோற்ை கநடுந் தில

எடோது நிற் ன, நோட்டம் இல ப்பு இை,
ேடோது திக்கின் தேல யின் ேழிக்
 கடோம் முகத்த, முளரிக் கணக்கேோல். ேடோது திக்கின் -
வடதிட க்குரிய; தேல யின் ேழி - மைம் கபாழியும் குன்றம் சபான்ற ாருவ
கபௌமம் என்ற யாடன மரபில் சைான்றி; கடோம் முகத்த - மைநீர் கபாழியும் முகமுள்ள
இந்ை யாடனகள்; ககோடோது நிற்ைலின் - (பிரமன் இப்பூமிடயத் ைாங்குக என)
அருளாது இருத்ைலால்; ககோற்ை கநடுந்தில - கவற்றியுடடய நீண்ட திக்கிடன;
எடோது நிற் ன - ைாங்காமல் நிற்பன; நோட்டம் இல ப்பு இை - சைவர்சபால் கண்
இடமயாைன; முளரிக் கணக்க - பதுமம் எனும் கபருந்கைாடகயன.

9612. 'ேோனேர்க்கு இலைேன் திலை தந்தன

ஆன ேர்க்கம் ஒர் ஆயி ரகோடியும்,
தோனேர்க்கு இலைேன் திலை தந்தன
ஏலன ேர்க்கம் கணக்கு இை, இவ் எைோம்.

ேோனேர்க்கு இலைேன் திலைதந்தன - இந்திரனால் (இராவணனுக்கு)

கப்பப்கபாருள்களாகத் ைந்ைன; ஆன ேர்க்கம் ஓர் ஆயி ரகோடி - ஆகிய கூட்டம் ஓர்
ஆயிரசகாடியாகும்; தோனேர்க்கு இலைேன் - ைானவர்க்குத் ைடலவன்; திலை தந்தன
- கப்பமாக அளித்ைடவ; ஏலன ேர்க்கம் - மற்சறார் இனமாம்; இவ்எைோம் கணக்கு இை
- இவற்றிற்குக் கணக்கு இல்டல.

9613. ' ோற்கடல் ண்டு அமிழ்தம் யந்த நோள்,

ஆர்த்து எழுந்தன, ஆயி ம் ஆயி ம்
ோல் கணப் ரி இங்கு இலே; ோறு இலே;
ர ற்கின் ரேலை ேருணலன கேன்ைேோல்.

இங்கு இலே - இங்சக காணப்படும் இக்குதிடரகள்; ண்டு ோற்கடல் அமிழ்தம்

யந்த நோள் - முன்னர்ப் பாற்கடல் அமுைத்டை அளித்ை நாள்; ஆர்த்து எழுந்தன -
ஆரவாரம் க ய்து எழுந்ைன; ஆயி ம் ஆயி ம் - ஆயிரம் ஆயிரம் கணக்குடடயன;
ோல்கணம் ரி - கபருடமமிக்க சபார்க்களக் குதிடரகள்; ோறு இலே - இவற்றிற்கு
மாறாகத் சைான்றும் இடவ; ர ற்கின் ரேலை ேருணலன கேன்ைன -
சமற்சகயுள்ள கடலில் கைய்வமாக உள்ள வருணடனகவன்றடவ.

9614. 'இரு நிதிக் கிழேன் இழந்து ஏகின

அரிய அப் ரி ஆயி ம் ஆயி ம்;
விரி சினத்து இகல் விஞ்ல யர் ரேந்தலனப்
க ோருது ற்றிய, தோ ல ர ோலு ோல்.'
 அரிய அப் ரி - எய்துைற்கு அரிய அந்ைக் குதிடரகள்; இருநிதிக் கிழேன் இழந்து
ஏகின - குசபரன் (இராவணனுடன் க ய்ை சபாரில்) சைாற்று விட்டு ஓடினவாம்;
ஆயி ம் ஆயி ம் - ஆயிரம் ஆயிரம் என்னும் அளவின; விரிசினத்து இகல் - விரிந்ை
சகாபமுள்ள படக பூண்ட; விஞ்ல யர் ரேந்தலன - வித்தியாைரர் அர டன; க ோருது
ற்றிய தோ ல ர ோலும் - சபாரில் கவன்று டகப்பற்றிய எண்ணிக்டக ைாமடர எனும்
சபரளவின ஆம்.

9615. என்று, 'கோணினும், கோட்டினும், ஈது இலைக்

குன்று கோணினும் ரகோள் இைது; ஆதைோல்,
நின்று கோணுதும்; ரநமியினோனுலழச்
க ன்று கோண்டும்' என்று ஏகினர், க வ்விரயோர்.

என்று கோணினும் கோட்டினும் - இக்களக் காட்சிடய என்றும் நாங்கள் கண்டு

ககாண்சடயிருந்ைாலும் நீ காட்டிக் ககாண்சட யிருந்ைாலும்; ஈது இலைக்குன்று
நோணினும் ரகோளிைது - இது இமயமடல சபான்ற கபருமடலடயக் காணமுடியும்
ககாள்டக யுடடயைன்று; ஆதைோல் - எனசவ; நின்று கோணுதும் - சிறிது கழித்துக்
காண்சபாம்; ரநமியினோன் உலழச்க ன்று கோண்டும் - இராமனிடத்துச் க ன்று
பார்க்கலாம்; என்று க வ்விரயோர் ஏகினர் - என்று கூறிச் சிறந்ைவராம் வானரத்
ைடலவர்கள் க ன்றனர்.

9616. ஆரியன் - கதோழுது, ஆங்கு அேன் ோங்கரும்,

ர ோர் இயற்லக நிலனந்து எழு க ோம் ைோர்,
ர ர் உயிர்ப்க ோடு இருந்தனர்; பின்பு உறும்
கோரியத்தின் நிலைல கழறுேோம்.

ஆரியன் கதோழுது - உயர்ந்சைானாம் இராமடன வணங்கி; ஆங்கு அேன் ோங்கு -

அங்கு அவன் பக்கத்தில்; அரும்ர ோர் இயற்லக நிலனந்து - அரிய சபாரின் இயல்டப
எண்ணி; எழு க ோம் ைோர் - எழுகின்ற கபருமகிழ்ச்சியுடடசயாராய்; ர ர்
உயிர்ப்க ோடு இருந்தனர் - கபருமூச்சு விட்டிருந்ைனர்; பின்பு உறும் - இனிப் பின்பு
நிகழும்; கோரியத்தின் நிலைல கழறுேோம் - க யல்களின் நிடலடமடயக் கூறுசவாம்.
இராவணன் களம் காண் படலம்

'மூலபலப்படட அழிந்ைது உண்டம ைானா?' என அறிய இராவணன் சகாபுரத்தின்

மீது ஏறி அரக்கர்படட அழிந்ை அவலக்காட்சிடயக் காணுகின்ற பகுதி.

இலக்குவடன வீழ்த்திய மகிழ்ச்சியில் வீரர்களுக்கு விருந்ைளிக்க

வானநாட்டாடர இராவணன் அடழக்கிறான். வந்ைவர்களிடம் விண்ணுலக
இன்பத்டை மண்ணுலகில் வீரர்க்கு அளிக்குமாறு ஏவுகிறான். அவன் ஏவலுக்சகற்ப
விண்ணுலக உணடவ அரக்கர்க்கு ையாரிக்கின்றனர். அப்சபாது தூதுவர் வந்து
மூலபலப்படட அழிந்ைடை இராவணனுக்கு மடறகபாருளாக ஓதுகின்றனர்.
அதுசகட்டுத் திடகத்ைான். பின்சைறி 'வலியவரும் கடல் மணலினும்
பலராகியவரும் ஆன அரக்கர் இறந்ைது கபாய்' என்றான், அருகிலிருந்ை மாலியவான்
'கமய்' என்றான். 'இனியாகிலும் நற்க ய்டக புரிக' என அறிவுடரயும் புகன்றான்.
இராவணசனா ைான் இலக்குவடனக் ககான்றைால் இராமனும் இறப்பான். கவற்றி
ைன்னுடடயகைன்றான். அது சகட்ட தூதுவர், அனுமன் ககாணர்ந்ை மருத்து
மடலயால் இலக்குவன் உயிர்கபற்றடைக் கூறினர். அவர்கள் க ால்லின் உண்டம
சைடிக் சகாபுரத்தின் மீது ஏறிப் சபார்க்களத்டைப் பார்க்கிறான். கணவடர இழந்ை
அரக்கியர் அழுடக ஒலி க வியில் புகுகிறது. அது சகட்டுக் கலங்கிய இராவணன்
கீசழ இறங்கினான். இச்க ய்திகடள இப்படலம் கூறுகிறது.

சபார் வீரர்க்கு விருந்து அளிக்க இராவணன் முடனைல்

9617. க ோருந்து க ோன் க ருங் ரகோயிலுள், ர ோர்த்

கதோழில்
ேருந்தினர்க்கு, தம் அன்பினின் ேந்தேர்க்கு,
அருந்துதற்கு அல வு ஆயின ஆக்குேோன்,
விருந்து அல க்க மிகுகின்ை ரேட்லகயோன்,

க ோருந்து க ோன் க ருங்ரகோயிலுள் - இராவணன் ைான் வாழ்கின்ற கபான்னால்

கட்டப்கபற்ற கபரிய அரண்மடனயில் ர ோர்த்கதோழில் ேருந்தினர்க்கு - சபார்
விடனயில் ைன் கபாருட்டுப் சபார் புரிந்து வருந்தியவர்க்கும்; தம் அன்பின்
ேந்தேர்க்கு - அவ்வீரர் ைம் சமல் டவத்ை அன்பினால் வந்ைவர்க்கும்; அருந்துதற்கு
அல வு ஆயின - உண்பைற்குப் கபாருந்தியவற்டற; ஆக்குேோன் விருந்து அல க்க -
அடமத்திட்டு விருந்து க ய்ய; மிகுகின்ை ரேட்லகயோன - மிகுந்ை விருப்பம்
உடடயவனாய்.

9618. ேோன நோட்லட 'ேருக!' என, ேல் வில ந்து,

ஏலன நோட்டேர ோடும் ேந்து எய்தினோர்;
 ' ோன நோட்டு அந்த ர ோகம் அல த்திர்; ற்று
ஊனம் நோட்டின், இழத்திர் உயிர்' என்ைோன்.

ேோனநோட்லட - விண்ணவடர; ேருக என - வாருங்கள் என்று ஆடணயிட்டவுடன்;

ேல்வில ந்து ஏலன நோட்டேர ோடும் - மிக விடரந்ை மற்டறயைானவர் நாட்சடாடும்;
ேந்து எய்தினோர் - வந்து ச ர்ந்ைனர்; ' ோன நோட்டு அந்த ர ோகம் அல த்திர் - உயர்ந்ை
விண்ணவர் நாட்டு அரிய உணடவப் படடப்பீராக; ற்று ஊனம் நோட்டின் - மாறாகக்
குடறகள் க ய்ைால்; உயிர் இழத்திர் என்ைோன் - உம் உயிடர இழப்பீர் என்றான்.

9619. நைவும் ஊனும், நலே அை நல்ைன

பிைவும், ஆலடயும், ோந்தமும், க ய்ம் ைர்த்
திைமும், நோனப் புனகைோடு ர க்லகயும்
புைமும் உள்ளும் நிலையப் புகுந்தேோல்.

நலே அை நல்ைன நைவும் ஊனும் - குற்றமில்லாமல் நல்லனவாகிய கள்ளும்

ஊனும்; பிைவும் ஆலடயும் ோந்தமும் - பிற உணவுப் கபாருள்களும் ஆடடகளும்
பூசும் ந்ைனமும்; க ய்ம் ைர்த் திைமும் - அணிைற்குரிய மலர்வடகயும்; நோனப்
புனகைோடு - கத்தூரி சபான்ற மணப்கபாருள் கலந்ை குளித்ைற்குரிய நறு மண
நீகராடு; ர க்லகயும் - படுத்ைற்குரிய படுக்டககளும் ஆகியடவகள்; புைமும்
உள்ளும் - அரண்மடனக்கு உள்சளயும் கவளிசயயும்; நிலையப் புகுந்தன - நிடறய
வந்து ச ர்ந்ைன.

9620. நோனம் கநய் நன்கு உல த்து, நறும் புனல்

ஆன ரகோது அை ஆட்டி, அமுகதோடும்
ோனம் ஊட்டி, யனம் ப்புேோன்,
ேோன நோடியர் யோேரும் ேந்தனர்.

நோனம் கநய் நன்கு உல த்து - புழுகு கநய்டய நன்கு சைய்த்து; நறும்புனல் ஆன

ரகோது அை ஆட்டி - நறுமண நீரால் அழுக்குப் சபாக நீராட்டி; அமுகதோடும் ோனம்
ஊட்டி - அமுைாகிய ச ாகறாடு பருகும் நீடரயும் அளித்து; யனம் ப்புேோன் -
படுக்டககடளப் பரப்புவைற்காக; ேோனநோடியர் யோேரும் ேந்தனர் - வானுலகப்
கபண்கள் அடனவரும் வந்து ச ர்ந்ைனர்.

9621. ோடுேோர்கள்; யில் நடம் ோேகத்து

ஆடுேோர்கள்; அ ளியில் இன்புைக்
 கூடுேோர்கள்; முதலும் குலைவு அைத்
ரதடினோன் என, ண்லணயின் ர ர்ந்ததோல்.

ோடுேோர்கள் - இன்னிட பாடுவார்களும்; யில் நடம் ோேகத்து ஆடுேோர்கள்

- பயின்ற நாட்டியத்டை பாவடனசயாடு ஆடுவார்களும்; அ ளியில் இன்புைக்
கூடுேோர்கள் - படுக்டகயில் இன்பம் கபாருந்ை அடணவார்கள்; முதலும் குலைவு அை
- முைற்கபாருள் முைல் எடவயும் குடறவின்றி; ரதடினோன் என - சைடிக்
ககாண்டவன் சபான்று; ண்லணயின் ர ர்ந்தது - மகளிர் கூட்டத்ைால் ச ர்ந்ைது
ஆம்.

ைாம் புடனந்ை நாடக மாந்ைவராகசவ ஆதி நடிப்பது பாவகம் ஆகும். பாடல்,

ஆடல், கூடல் என்பவற்டறத் ைாமாக முயற்சி க ய்யாமல் அரக்க வீரர்கள் இராவணன்
ஆடணயில் எளிைாகப் கபற்றனர் என்பைாம். பண்டண - மகளிர் கூட்டம்.

9622. அல ர் ஆதி, அடியேர் அந்த ோ,

ேல க ய் ர னி இ ோக்கதர் ேந்துளோர்,
வில வின் இந்தி ர ோகம் விலழத ,
கல இைோத க ரு ேளம் கண்ணினோர்.

அல ர் ஆதி - அர ர் முைல்; அடியேர் அந்த ோ - அடியவர்கள் ஈறாக; ேல க ய்

ர னி இ ோக்கதர் ேந்துளோர் - மடல சபான்ற வலிய உடம்புள்ள அரக்கர் வீரர்
வந்துள்ளனர்; வில வின் இந்தி ர ோகம் விலழத - விடரவாக இந்திர சபாகத்டை
விரும்பிட; கல யிைோத க ருேளம் கண்ணினோர் - அளவில்லாை இன்பப்
கபருவளத்டைத் துய்த்ைனர்.

9623. இன்ன தன்ல அல ந்த இ ோக்கதர்

ன்னன் ோடு ேந்து எய்தி ேணங்கினோர்,
அன்ன ர லன களப் ட்ட ஆறு எைோம்
துன்னு தூதர் க வியிலடச் க ோல்லுேோர்:

இன்ன தன்ல அல ந்த இ ோக்கதர் ன்னன் ோடுேந்து - இத்ைடகய சபாகத்டைத்

துய்க்கும் இராக்கைர்களின் அர னாம் இராவணனிடத்து வந்து; எய்தி ேணங்கினோர்
- அடடந்து கைாழுைனர்; அன்ன ர லன - அத்ைன்டமயான மூலப்படட முழுதும்;
களப் ட்ட ஆறு எைோம் - சபார்க்களத்தில் இறந்துபட்டகைல்லாம்; துன்னு தூதர் -
இராவணடன அடடந்ை தூதுவர்; க வியிலடச் க ோல்லுேோர் - க வியில் மடற
கபாருளாகக் கூறுவார்.
9624. நடுங்குகின்ை உடலினர், நோ உைர்ந்து
ஒடுங்குகின்ை உயிர்ப்பினர், உள் அழிந்து
இடுங்குகின்ை விழியினர், ஏங்கினோர்,
பிடுங்குகின்ை உல யினர், ர சுேோர்:

நடுங்குகின்ை உடலினர் - நடுங்கும் உடல் உடடயவராய்; நோஉைர்ந்து - நாக்கு

வறந்து; ஒடுங்குகின்ை உயிர்ப்பினர் - ச ார்கின்ற மூச்சுடடயவராய்; உள் அழிந்து -
உள்ளம் அழிந்து; இடுங்குகின்ை விழியினர் - சுருங்கிய கண்ணினராய்; ஏங்கினோர் - ஏங்கி
நின்றவராய்; பிடுங்குகின்ை க ோழியினர் ர சுேோர் - க ால் ைடுமாறு க ாற்கடள
வலிதிற் பிடுங்குபவர் சபால் கூறினர்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9625. 'இன்று யோர் விருந்து இங்கு உண் ோர்? - இகல்

முகத்து இல ரயோர் தந்த
கேன்றியோய்!- ஏேச் க ன்ை ஆயி கேள்ளச்
ர லன
நின்றுளோர் புைத்தது ஆக, இ ோ ன் லக நிமிர்ந்த
ோ ம்
ஒன்றினோல், இ ண்டு மூன்று கடிலகயின் உைந்தது'
என்ைோர். இகல்முகத்து இல ரயோர் தந்த கேன்றியோய் -
சபாரில் விண்ணவர் அளித்ை கவற்றி கபற்ற அரச !; ஏேச் க ன்ை ஆயி கேள்ளச்
ர லன - நீ ஆடணயிடப் சபார் புரியச் க ன்ற ஆயிர கவள்ளம் ஆகிய படட; புைத்தது
ஆக நின்றுளோர் - சபார்க்களத்தில் ஓர்புறமாக நிற்க; இ ோ ன் லகநிமிர்ந்த ோ ம்
ஒன்றினோல் - இராமன் திருக்கரத்திசல விளங்கும் வில் ஒன்றினால்; இ ண்டு மூன்று
கடிலகயின் உைர்ந்தது - ஆறு நாழிடகப் கபாழுதில் ச டன முழுதும் அழிந்ைது; இன்று
யோர் விருந்து இங்கு உண் ோர் என்ைோர் - இப்சபாது யாரிங்கு விருந்துண்பார்கள் என்று
சகட்டனர்.

9626. 'ேலிக் கடன் ேோன் உரளோல க் ககோண்டு நீ

ேகுத்த ர ோகம்,
''கலிக் கடன் அளிப் ல்'' என்று நிருதர்க்குக்
கருதினோரயல்,
லிக் கடன் அளிக்கற் ோலை அல்ைது, உன்
குைத்தின் ோரைோர்
ஒலிக் கடல் உைகத்து இல்லை; ஊர் உளோர் உளர
உள்ளோர்.*
 ேலிக்கடன் ேோன் உரளோல க் ககோண்டு - கட்டடளயாக கடடமடய க ய்யும்
விண்ணுசளாடரக் ககாண்டு; நீ ேகுத்த ர ோகம் - நீ உண்டாக்கிய சபாகத்டை;
கலிக்கடன் அனிப் ல் என்று - மகிழ்ச்சியின் முடறடமயால் அளிப்சபன் என;
நிருதர்க்குக் கருதினோரயல் - அரக்கர்க்கு அளிக்க எண்ணினால்; லிக்கடன்
அளிக்கற் ோலை அல்ைது - இறந்ைவர்க்குச் க ய்யும் பலிக்கடனளிக்கத் ைக்காய்
என்பைல்லது; உன் குைத்தின் ோரைோர் - உன் குலத்திடனச் ச ர்ந்ைவர்கள்;
ஒலிக்கடல் உைகத்து இல்லை - ஒலிக்கின்ற கடல் சூழ்ந்ை உலகத்தில் யாரும்
இல்டல; ஊர் உளோர் உளர உள்ளோர் - ஊரில் உள்ளவர்கள்ைாம் உயிருள்ளவராக
இருக்கின்றனர் (எனத் தூதுவர் கூறினர்.)

இராவணன் தூைர் சபச்ட ஐயுற்றுக் கூறுைல்

9627. ஈட்ட அரும் உேலக ஈட்டி இருந்தேன், இல த்த
ோற்ைம்
ரகட்டலும், கேகுளிரயோடு துணுக்கமும் இழவும் கிட்டி,
ஊட்டு அ க்கு அலனய க ங் கண் கநருப்பு உக,
உயிர்ப்பு வீங்க,
தீட்டிய டிேம் என்னத் ரதோன்றினன், திலகத்த
கநஞ் ன்.

ஈட்ட அரும் உேலக ஈட்டி இருந்தேன் - (இலக்குவடன மாய்த்சைாம் எனப்

பிறரால் கபறற்கரும் மகிழ்ச்சிடயப் கபற்று இருந்ை இராவணன்; இல த்த ோற்ைம்
ரகட்டலும் - (தூதுவர்) கூறிய க ால்டலக் சகட்டதும்; கேகுளிரயோடு துணுக்கமும்
இழவும் கிட்டி - சகாபத்துடன் நடுக்கமும் இழப்பும் ச ர; ஊட்டு அ க்கு அலனய
க ங்கண் - க ல்வரக்குப் சபான்ற ைன் சிவந்ை கண்கள்; கநருப்பு உக -
(சகாபத்ைால்) தீப்கபாறி சிந்ை; உயிர்ப்பு வீங்க - கபருமூச்சு உண்டாக; திலகத்த
கநஞ் ன் - திடகப்படடந்ை மனம் ககாண்டவனாய்; தீட்டிய டிேம் என்னத்
ரதோன்றினன் - எழுதிய சித்திரப் பாடவ சபால் அட யாமல் இருந்ைான்.

9628. 'என்னினும் ேலியர் ஆன இ ோக்கதர் யோண்டும்

வீயோர்;
உன்னினும், உைப்பு இைோதோர்; உேரியின் ணலின்
நீள்ேோர்;
''பின் ஒரு க யரும் இன்றி ோண்டனர்'' என்று
ர சும்
இந் நிலை இதுரேோ? க ோய்ம்ல விளிம்பினிர்
 ர ோலும்' என்ைோன்.

என்னினும் ேலியர் ஆன இ ோக்கதர் - என்டனவிட வலிடம ககாண்டவரான

மூலப்படட வீரர்; யோண்டும் வீயோர் - எப்சபாதும் எங்கும் அழியாைவர்கள்; உன்னினும்
உேப்பு இைோதோர் - நிடனப்பினால் ககால்வைானாலும் ககால்ல முடியாைவர்கள்;
உேரியின் ணலின் நீள்ேோர் - கடல் மணடலக் காட்டிலும் எண்ணிக்டக மிக்கவர்;
பின் ஒரு க யரும் இன்றி ோண்டனர் - பின்பு காண ஒருவருமின்றி இறந்ைனர்; என்று
ர சும் இந்நிலை இதுரேோ - என நீர் கூறும் இந்நிடல இதுசவா; க ோய்ம்ல
விளிம்பினிர் ர ோலும் என்ைோன் - கபாய் க ான்னீர் என்று கூறினான் இராவணன்;
''உண்டம சபசியைாக உங்கள் நிடனப்சபா'' என்றான் இராவணன்.

9629. ரகட்டு அயல் இருந்த ோலி, 'ஈது ஒரு கிழல த்து

ஆர ோ?
ஓட்டு உறு தூதர் க ோய்ரய உல ப் ர ோ? உைகம்
யோவும்
வீட்டுேது இல ப்பின் அன்ரை, வீங்கு எரி? விரித்த
எல்ைோம்
ோட்டுேன் ஒருேன் அன்ரை, இறுதியில் னத்தோல்?''
என்ைோன்.

ரகட்டு அயல் இருந்த ோலி - (தூதுவடர ஐயுற்று இராவணன் கூறியடைக்) சகட்டுப்

பக்கத்திலிருந்ை மாலியவான்; ஈது ஒரு கிழல த்து ஆர ோ - (இராவணடன சநாக்கி)
இவ்வாறு சகட்பது ஒரு முடறடமயுடடயது ஆகுசமா?; ஓட்டு உறு தூதர் க ோய்ரய
உல ப் ர ோ - நாம் விடுத்ை தூைர் கபாய் க ால்லுவார்கசளா; உைகம் யோவும் - எல்லா
உலகங்களும்; வீங்குஎரி வீட்டுேது இல ப்பின் அன்ரை - ஊழித்தீ இடமப் கபாழுதில்
அழிந்து விடும் அல்லவா; விரித்த எல்ைோம் - விரிந்து கிடக்கும் உலகங்கள் எல்லாம்;
இறுதியில் னத்தோல் - ஊழியின் முடிவில் மனத்ைால் நிடனத்ைவுடன்; ஒருேன்
ோட்டுேன் அன்ரை - உருத்திரன் அழிப்பான் அல்லவா.

9630. ' ''அளப் அரும் உைகம் யோவும் அல த்துக் கோத்து

அழிக்கின்ைோன் தன்
உளப் க ருந் தலகல தன்னோல் ஒருேன்'' என்று
உண்ல ரேதம்
கிளப் து ரகட்டும் அன்ரை? ''அ வின்ர ல் கிடந்து,
ர ல் நோள்,
முலளத்த ர ர் இ ோ ன்'' என்ை வீடணன் க ோழி
க ோய்த்து ஆர ோ?
அளப் அரும் உைகம் யோவும் - அளந்து கூற முடியாை எல்லா உலகமும்; அல த்துக்
கோத்து அழிக்கின்ைோன் - படடத்து அளித்து அழிப்பதும்; தன்உளப் க ருந்தலகல
தன்னோல் ஒருேன் - ைன் உள்ளத்தின் கபருடமயால் ைான் ஒருவசன க ய்வன; என்று
உண்ல ரேதம் - என உண்டம கூறும் சவைம்; கிளப் து ரகட்டும் அன்ரை -
க ால்வடைக் சகட்டுள்சளாம் அல்லவா; அ வின் ர ல் கிடந்து - ஆதிச டன் சமல்
படுத்து; ர ல் நோள் முலளத்த ர ோர் இ ோ ன் - பின்பு அசயாத்தியில் பிறந்ை
சபாராற்றல் மிக்க இராமன்; என்று வீடணன் க ோழி - என்று கூறிய வீடணன்
க ாற்கள்; க ோய்த்து ஆர ோ - கபாய்ம்டம உடடயது ஆகுசமா (ஆகாது.)

9631. 'ஒன்று இடின் அதலன உண்ணும் உைகத்தின்

உயிர்க்கு ஒன்ைோத
நின்ைன எல்ைோம் க ய்தோல், உடன் நுங்கு கநருப்பும்
கோண்டும்;
குன்கைோடு னும், புல்லும், ல் உயிர்க் குழுவும்,
ககோல்லும்
ேன் திைல் கோற்றும் கோண்டும்; ேலிக்கு ஒரு ே ம்பும்
உண்ரடோ?

ஒன்று இடின் அதலன உண்ணும் - ஏற்ற ஓருணடவ இட்டால் அைடன

உண்கின்ற; உைகத்தின் உயிர்க்கு ஒன்ைோத - உலக உயிர்களுக்குப் கபாருந்ைாை;
நின்ைன எல்ைோம் க ய்தோல் - எல்லாவற்டறயும் இட்டால்; உடன் நுங்கு கநருப்பும்
கோண்டும் - ஒருங்சக உண்ணும் தீடயக் காண்கின்சறாம்; குன்கைோடு னும்
புல்லும் - மடலகயாடு மரமும் புல்லும் முைலிய; ல்லுயிர் ககோல்லும் - பல
உயிர்கடளக் ககால்லும் ஆற்றல் உள்ள; ேன்திைல் கோற்றும் கோண்டும் - வலிடம
ககாண்ட காற்டறயும் காண்கின்சறாம்; ேலிக்கு ஒரு ே ம்பும் உண்ரடோ - (ஆைலால்)
வலிடமக்கு ஒரு கட்டுப்பாடு உண்டா? (இல்டல).

9632. ' ட்டதும் உண்ரட உன்லன, இந்தி ச் க ல்ேம்; ற்று

விட்டதும் க ய்ம்ல ; ஐய! மீட்டு ஒரு விலனயும்
இல்லை;
ககட்டது, உன் க ோருட்டினோரை, நின்னுலடக் ரகளிர்
எல்ைோம்;
சிட்டது க ய்தி' என்ைோன்; அதற்கு அேன் சீற்ைம்
க ய்தோன். ஐய - ஐயசன!; ட்டதும் உண்ரட - மூலப்படட
அழிந்ைது உண்டமசய; உன்லன இந்தி ச் க ல்ேம் ற்று விட்டதும் க ய்ம்ல -
உன்டன விட்டு இந்திரச் க ல்வமானது பற்று விட்டு விட்டதும் உண்டமசய; மீட்டு
ஒரு விலனயும் இல்லை - இனிச் க ய்வைற்குரிய சவறு ஒரு க யலும் இல்டல;
நின்னுலடக் ரகளிர் எல்ைோம் - உன்னுடடய உறவினர் யாவரும்; ககட்டது உன்
க ோருட்டினோரை - இறந்ைது உன் காரணமாகசவ; சிட்டது க ய்தி - எனசவ சிறந்ைடைச்
க ய்வாயாக; என்ைோன் - என்று மாலிய வான் கூறினான்; அதற்கு அேன் சீற்ைம்
க ய்தோன் - அடைக் சகட்டு இராவணன் சகாபம் ககாண்டான்.

9633. 'இைக்குேன்தன்லன ரேைோல் எறிந்து, உயிர்

கூற்றுக்கு ஈந்ரதன்;
அைக்கணில் தலைேர் எல்ைோம் அழுந்தினர்;
அதலனக்கண்டோல்,
உைக்கு ோல் இ ோ ன்; பின்னர் உயிர்ப் க ோலை
உகேோன்; உற்ை
ைக்கம் உண்டோகின் ஆக; ேோலன என் ேயத்தது'
என்ைோன்.

இைக்குேன் தன்லன ரேைோல் எறிந்து - இலக்குவடன சவல் ககாண்டு எறிந்து;

உயிர் கூற்றுக்கு ஈந்ரதன் - அவனுயிடர யமனுக்குக் ககாடுத்சைன்; அைக்கணில்
தலைேர் எல்ைோம் அழுந்தினர் - வானரத் ைடலவர் யாவரும் அவனிறந்ை
துன்பத்தில் அழுந்தி விட்டனர்; அதலனக் கண்டோல் - இலக்குவன் இறந்ை
நிடலடயப் பார்த்ைால்; இ ோ ன் உைக்கும் - இராமன் வற்றுவான்; பின்னர் உயிர்ப்
க ோலை உகேோன் - பின்பு உயிருடன் இருப்படை விரும்ப மாட்டாது இறப்பான்;
உற்ை ைக்கம் உண்டோகின் ஆக - எனக்கு சநர்ந்ை துன்பம் உண்டமயாயின் ஆகுக;
ேோலக என் ேயத்தது என்ைோன் - கவற்றி என் பக்கசம என்று இராவணன் கூறினான்.

9634. ஆண்டு அது கண்டு நின்ை தூதுேர், ஐய! க ய்ரய

மீண்டது, அவ் அளவின் ஆவி, ோருதி ருந்து
க ய்யில்
தீண்டவும்; தோழ்த்தது இல்லை; யோரும் அச்
க ங்கணோலனப்
பூண்டனர் தழுவிப் புக்கோர்; கோணுதி ர ோதி' என்ைோர்.

ஆண்டு அது கண்டு நின்ை தூதுேர் - அங்கு அடைப் பார்த்ை நின்ற தூதுவர்; ஐயோ
அந்த இளேல் ஆவி - ஐயசன! இராமனின் ைம்பியாம் இலக்குவனின் உயிர்; ோருதி
ருந்து க ய்யில் தீண்டவும் - அனுமன் ககாணர்ந்ை மருந்து உடம்பில் பட்டவுடன்;
தோழ்ந்தது இல்லை மீண்டது - சிறிதும் ைாழ்க்காமல் மீண்டது; அச்க ங்கணோலன
யோரும் பூண்டனர் தழுவிப் புக்கோர் - சிவந்ை கண்ணுடடய இலக்குவடன எல்சலாரும்
சூழ்ந்து ைழுவிக் ககாண்டு க ன்றனர்; கோணுதி ர ோதி என்ைோர் - க ன்று பார்ப்பாயாக
என்று கூறினர்.

9635. ரதறிைன் ஆதைோரன, றுகுறு சிந்லத ரதை,

ஏறினன், கனகத்து ஆல க் ரகோபு த்து உம் ர் எய்தி,
ஊறின ர லன கேள்ளம் உைந்த ர ர் உண்ல
எல்ைோம்,
கோறின உள்ளம் ரநோே, கண்களோல் கதரியக்
கண்டோன்.

ரதறிைன் - தூைர் க ான்னடை உண்டமகயன இராவணன் கைளிவு கபறவில்டல;

ஆதைோரன றுகுறு சிந்லத ரதை - ஆைலால் கலக்கமுற்ற எண்ணம் கைளிய; கனகத்து
ஆல க் ரகோபு த்து உம் ர் ஏறினன் - கபான்னால் க ய்யப் கபற்ற உயர் சகாபுரத்தின்
மீது ஏறினான்; எய்தி ஊறின ர லன கேள்ளம் உைந்த ர ர் உண்ல எல்ைோம் -
அடடந்து கபருகிய ச டன கவள்ளம் அழிந்ை கபரிய உண்டம முழுதும்; கோறின
உள்ளம் ரநோே - க ருக்குற்ற ைன் மனம் வருந்ை; கண்களோல் கதரியக் கண்டோன் -
கண்களால் கைளிவாகப் பார்த்ைான்.

9636. ககோய் தலைப் பூ ல் ட்ரடோர் குைத்தியர் குேலள

ரதோற்று
கநய்தலை கேன்ை ேோள் - கண் குமுதத்தின் நீர்ல
கோட்ட,
கய் தலை உற்ை பூ ல் கடகைோடு நிமிரும்கோலை,
க ய்தலை உற்ை ஓல ச் க யைதும் க வியின்
ரகட்டோன்.

ககோய்தலைப் பூ ல் ட்ரடோர் குைத்தியர் - படகவரால் ககாய்யப்பட்ட (ைம்

கணவரின் ைடலடயக் கண்டு துன்புறும் அரக்க மகளிர்; குேலள ரதோற்று கநய்தலை
கேன்ை ேோள்கண் - கரிய குவடள மலடரயும் கரு கநய்ைல் மலடரயும் கவன்ற வாள்
சபான்ற கண்கள்; குமுதத்தின் நீர்ல கோட்ட - அழுது சிவந்ைைால் க ங்குமுை
மலரின் ைன்டமடயக் காட்ட; கய் தலை உற்ை பூ ல் - ைம் டகயால் ைம் ைடலயில்
அடித்துக் ககாண்டிருக்கும் அழுடக ஒலி; கடகைோடு நிமிருங்கோலை க ய்தலை உற்ை
ஓல ச் க யைதும் - கடல்கள் எல்லாம் கபாங்கிய காலத்து எழும் ஓட க ய்யும்
ைன்டமடய; க வியின் ரகட்டோன் - இராவணன் ைன் காைாற் சகட்டான்.

9637. எண்ணும் நீர் கடந்த யோலனப் க ரும் பிணம் ஏந்தி,

 யோணர்
ண்ணின் நீர் அளவும் கல்லி, கநடு லை றித்து,
ண்டும்
புண்ணின் நீர் ஆறும், ல் ர ய்ப் புதுப் புனல் ஆடும்
க ோம் ல்,
கண்ணின் நீர் ஆறும், ோைோக் கருங் கடல் டுப் க்
கண்டோன்.

எண்ணும் நீர் கடந்த யோலனப் க ரும் பிணம் ஏந்தி - எண்ணும் ைன்டமடயக் கடந்ை
யாடனயின் கபரும் பிணங்கடள ஏந்திக் ககாண்டு; யோணர் ண்ணின் நீர் அளவும்
கல்லி - புதிய ஊற்று நீர் உள்ள அளவும் சைாண்டி; கநடு லை றித்து - நீண்ட
மடலகடளப் புரட்டி; ண்டும் புண்ணின் நீர் அறும் - விடரந்து ஓடும் இரத்ை ஆறும்;
ல்ர ய்ப் புதுப்புனல் ஆடும் க ோம் ல் - பலசபய்கள் புதிய நீர் எனக்குளிக்கும்
கபாலிவுடடய; கண்ணின் நீர் ஆறும் - கண்ணில் வடியும் ஆறும்; ோைோக் கருங்கடல்
டுப் க் கண்டோன் - ைம் ைன்டம மாறாது கரிய கடலில் புகுந்து கலப்படை இராவணன்
பார்த்ைான். எண்ணிப் பார்த்துப் பின் அவற்றின் எண்ணிக்டகடயக் கண்டு அறிய
முடியாை அளவு கபருக்கமுள்ள யாடனகள் என்றார். யாடனப் பிணம் ஏந்தி, ஊற்று
நீர் உள்ளளவும் சைாண்டிச் க ன்று மடலகடளப் புரட்டிய இரத்ை ஆறும் கடரகடள
இழந்ை கண்ணீர் ஆறும் கருங்கடலுள் ச ர்ந்ைன.

கல்லுைல் - சைாண்டுைல், மறித்ைல் - புரட்டுைல், கபாம்மல் - கபாலிவு, மாறா -

எதிர் மடறப் கபயகரச் ம்.

9638. குமிழி நீர ோடும், ர ோரிக் கனகைோடும், ககோழிக்கும்

கண்ணோன்
தமிழ் கநறி ேழக்கம் அன்ன தனிச் சிலை ேழக்கில்
ோய்ந்தோர்
அமிழ் க ருங் குருதி கேள்ளம் ஆற்று ேோய்முகத்தின்
ரதக்கி,
உமிழ்ேரத ஒக்கும் ரேலை ஓதம் ேந்து உடற்ைக்
கண்டோன்.

குமிழி நீர ோடும் - குமிழி இட்டுப் கபருகும் கண்ணீசராடும்; ர ோரிக்கனகைோடும் -

சின கநருப்புக் கக்கும் இரத்ைத்சைாடும்; ககோழிக்கும் கண்ணோன் - கபருகும்
கண்கடளயுடடய இராவணன்; தமிழ்கநறி ேழக்கம் அன்ன - ைமிழ்க்குரிய
அகப்கபாருள் கூறும் கபருகிய வழக்கம் சபான்று; தனிச்சிலை ேழக்கில் ோய்ந்தோர் -
ஒப்பற்ற வில் விடுத்ை அம்பினால் இறந்ைவர்களின்; அமிழ் க ருங்குருதி கேள்ளம்
ஆற்றுேோய் - அமிழும் மிகுந்ை இரத்ை கவள்ளத்டை கடலில் ஆறு கலக்கும்
ங்கமுமாகிய வாயினால்; முகத்தின் ரதக்கி - முகத்திசல சைக்கி டவத்து;
உமிழ்ேலத ஒக்கும் - துப்புவடைப் சபான்றிருக்கும்; ரேலை ஓதம் ேந்து உடற்ைக்
கண்டோன் - (இரத்ைம் கலந்ை) கடலின் அடலகள் வந்து சபார்க்களத்தில் சமாதிடப்
பார்த்ைான்.
ைமிழ் கநறி வழக்கம் என்பது ைமிழின் கபாருளிலக் கணத்தில் காணப் கபறும்
அகப் கபாருள் கநறியாகும். அது களவு, கற்பு என இருவடகப்படும். இதில் களவு
கநறி பலவடகயாக விரிந்து பரந்து நிற்றல் சபால் இராமனின் அம்பும், அரக்கர் மீது
ஒன்று பத்ைாக நூறாகப் பரந்து பாய்ந்து க ல்லும் எனப் புதிய உவடமடயப்
படடத்துள்ளார். ைமிழ் கநறி வழக்கம் உலகம் அளாவியது; இராமன் வில்லிடும்
அம்பும் உலகளாவியது எனினும் ஆம்.

9639. விண்களில் க ன்ை ேன் ரதோள் கணேல , அைலக

கேய்ய
புண்களில் லககள் நீட்டி, புது நிணம் கேர்ே ரநோக்கி,
ண்களில் கதோடர்ந்து, ேோனில் பிடித்து, ேள்
உகிரின் ோனக்
கண்கலளச் சூன்று நீக்கும் அ க்கியர் குழோமும்
கண்டோன்.*

விண்களில் க ன்ை - (சபாரில் இராமன் விடுத்ை அம்பால் இறந்து) வானுலகில்

புகுந்ை; ேன்ரதோள் கணேல - வலிய சைாளுடடய கணவர் உடலிலுள்ள; அைலக
கேய்ய புண்களில் லககள் நீட்டி - சபய்கள் இறந்ைவர் உடலில் விரும்பத் ைக்க
புண்களில் ைம் டககடள நீட்டி; புதுநிணம் கேர்ே ரநோக்கி - புதிய ககாழுப்டபக்
கவர்வடைக் கண்டு; ண்களில் கதோடர்ந்து - அப்சபய்கடளத் ைடரயில் துரத்திச்
க ன்று; வானில் பிடித்து - (சபய்கள் பறக்க) வானத்தில் கைாடர்ந்து க ன்று பிடித்து;
வள் உகிரின் - கபரிய நகங்களால்; மானக் கண்கடள - கபரிய கண்கடள; சூன்று
நீக்கும் - சைாண்டி எடுத்து நீக்குகின்ற; அரக்கியர் குழாமும் கண்டான் - அரக்கியர்
கூட்டத்டையும் பார்த்ைான் இராவணன்.

9640. விண் பிளந்து ஒல்க ஆர்க்கும் ேோன ர் வீக்கம்

கண்டோன்;
ண் பிளந்து அழுந்த ஆடும் கேந்தத்தின் ேருக்கம்
கண்டோன்;
கண் பிளந்து அகை ரநோக்கும் ேோனேர் களிப்பும்
கண்டோன்;
புண் பிளந்தலனய கநஞ் ன் ரகோபு த்து இழிந்து
ர ோந்தோன்.
விண்பிளந்து ஒல்க ஆர்க்கும் - வானுலகம் பிளந்து அட யுமாறு ஆரவாரிக்கும்; ேோன ர்
வீக்கம் கண்டோன் - வானர வீரர்களின் கபருக்கத்டைப் பார்த்ைான்; ண்பிளந்து அழுந்த
- மண்உலகம் பிளவுற்று அழுந்துமாறு; ஆடும் கேந்தத்தின் ேருக்கம் கண்டோன் -
ஆடுகின்ற ைடலயற்ற உடல்களின் கூட்டத்டைப் பார்த்ைான்; கண் பிளந்து அகை
ரநோக்கும் - கண்கடள அகலமாகத் திறந்து சபார்க்களத்டைப் பார்க்கும்; ேோனேர்
களிப்பும் கண்டோன் - சைவர்களின் மகிழ்ச்சிடயயும் பார்த்ைான்; புண் பிளந்தலனய
கநஞ் ன் - உடலிலுள்ள புண் பிளந்ைது சபான்ற துன்பமிக்க உள்ளமுடடய
இராவணன்; ரகோபு த்து இழிந்து ர ோனோன் - சகாபுரத்திலிருந்து இறங்கி வந்ைான்.

9641. நலக பிைக்கின்ை ேோயன், நோக்ககோடு கலட ேோய்

நக்கப்
புலக பிைக்கின்ை மூக்கன், க ோறி பிைக்கின்ை
கண்ணன்,
மிலக பிைக்கின்ை கநஞ் ன், கேஞ் சினத் தீர ல்
வீங்கி,
சிலக பிைக்கின்ை க ோல்ைன், அ சியல் இருக்லக
ர ர்ந்தோன்.

நலக பிைக்கின்ை ேோயன் - சகாபச் சிறப்புத் சைான்றும் வாயுடடயவனாய்;

நோக்ககோடு கலடேோய் நக்க - நாக்குடன் கடடவாய் சகாபச் சிரிப்பு ககாள்ளுவைால்;
புலக பிைக்கின்ை கண்ணன் - தீப்கபாறி பறக்கின்ற கண்ணுடடயவனாய்;
மிலகபிைக்கின்ை கநஞ் ன் - க ருக்குத் சைான்றும் கநஞ்சு உடடயவனாய்;
கேஞ்சினத்தீ ர ல் வீங்கி - தீயானது ககாடிய சகாபத்தில் மிகுதியாக ஓங்கி;
சிலகபிைக்கின்ை க ோல்ைன் - சகாபத்கைழுந்து சைான்றுகின்ற க ாற்கடள
உடடயவனாய்; அ சியல் இருக்லக ர ர்ந்தோன் - ஆட்சி நடத்தும் அரண்மடனடய
அடடந்ைான்.
இராவணன் சைர் ஏறு படலம்
இராவணன் இராமசனாடு சபார் புரியத் சைர்மீது ஏறியடைக் கூறும் பகுதி ஆகும்.

அர டவயில் அரியடண மீது சினத்துடன் வீற்றிருந்ை இராவணன்,

மசகாைரடன சநாக்கி 'எஞ்சிய ச டன யாவற்டறயும் சபார்க்கு வருமாறு முர டறக'
என ஆடணயிட்டான். அது சகட்ட அரக்கர்படட திரண்டது. இராவணன் ககாடட
சமற்ககாண்டு சபார்க்சகாலம் பூண்டு கைய்வத் சைடர வரச் க ய்து அைடனத்
கைாழுைான். மடறயவர்க்குத் ைானமளித்து ரைசமறிப் படகடய ஒழிக்க சவண்டும்;
அல்லது நான் மடியசவண்டும் என்று வஞ்சினம் கூறினான். வில் நாண் எறிந்து
மிகுந்ை ஆரவாரத்துடன் சபார்க்குப் புறப்பட்டான். அைனால் உலககமலாம் நடுங்கின.
வானரத் ைடலவர் அஞ்சிக் குடலந்ைனர்.

அப்சபாது வீடணன் இராமனிடம் இராவணன் சபார்புரிய வந்ைனன் என்படைக்

கூறினான். இச்க ய்திகள் இப்படலத்துள் கூறப்பட்டுள்ளன.

இராவணன் எஞ்சிய படடடயத் திரட்டுைல்

9642. பூத ம் அலனய ர னி, புலக நிைப் புருேச் க ந் தீ,
ர ோத ன் என்னும் நோ த்து ஒருேலன முலையின்
ரநோக்கி,
' ''ஏது உளது இைந்திைோதது இைங்லகயுள் இருந்த
ர லன
யோலதயும் எழுக!'' என்று ஆலன ணி மு சு
எற்றுக!' என்ைோன். பூத ம் அலனய ர னி - மடல சபான்ற உடடலயும்;
புலகநிைப் புருேச் க ந்தீ - புடகசபால் கரிய புருவங்கடளயுடடய க ந்தீ சபான்ற;
ர ோத ன் என்னும் நோ த்து ஒருேலன - மசகாைரன் எனும் கபயருள்ள ஒருவடன;
முலையின் ரநோக்கி - முடறக்கு ஏற்பப் பார்த்து; இைந்திைோதது ஏதுஉளது - ாவாை
ச டன எது உள்ளது?; இைங்லகயுள் இருந்த ர லன - இலங்டகக்குள்
இருந்ை படட; யோலதயும் எழுக என்று - எல்லாவற்டறயும் எழுக என; ஆலன
ணி மு சு எற்றுக என்ைோன் - அழகிய முர த்டை யாடனமீது ஏற்றி அடிப்பிடிக்க
என்றான்.

9643. எற்றின மு சிரனோடும் ஏழ் - இரு நூறு ரகோடி

ககோற்ைேோள் நிருதர்ர லன குழீஇயது; ககோடித் திண்
ரதரும்,
சுற்றுறு துலளக் லகம் ோவும், து கமும், பிைவும்
கதோக்க,
ேற்றிய ரேலை என்ன, இைங்லக ஊர் ேைளிற்று
 ஆக. ஏற்றின மு சிரனோடும் - முழக்கிய முர த்துடன்; ஏழ்இரு நூறுரகோடி -
பதினான்கு நூறுசகாடி; ககோற்ைேோள் நிருதர் ர லன - கவற்றி கபாருந்திய அரக்கர்
படட; குழீஇயது - திரண்டது; ேற்றிய ரேலை என்ன - நீர்வறண்டு சபான கடல்
சபால; இைங்லகயூர் ேைளிற்ைோக - இலங்டக நகர் வறுடமயுடடயைாக ஆயிற்று;
ககோடித்திண் ரதரும் - ககாடிகள் கட்டிய சைரும்; சுற்றுறு துலளக்லகம் ோவும் -
சுற்றிச் சுழலும் துடளக் டகடயயுடடய யாடனயும்; து கமும் பிைவும் கதோக்க -
குதிடரயும் பிற படட யாடவயும் ச ர்ந்ை;

9644. ஈ லன, இல யோ முக் கண் ஒருேலன, இருல க்கு

ஏற்ை
பூ லன முலையின் க ய்து, திரு லை புகன்ை
தோனம்
வீசினன் இயற்றி, ற்றும் ரேட்டன ரேட்ரடோர்க்கு
எல்ைோம்
ஆசு அை நல்கி, ஒல்கோப் ர ோர்த் கதோழிற்கு
அல ேது ஆனோன். ஈ லன - எல்லாச் க ல்வங்களும் உடடயவனும்;
இல யோ முக்கண் ஒருேலன - இடமக்காை மூன்று கண்கடள உடடயவனும் ஆன
சிவகபருமாடன; இருல க்கு ஏற்ை - இம்டம மறுடமக்குகந்ை; பூ லன முலையின்
க ய்து - பூட கடள முடறப்படி க ய்து; திரு லை புகன்ை தோனம் -
சிறந்ை சவைங்கள் கூறும் ைானங்கடள; வீசினன் இயற்றி - வீசிக் ககாடுத்து; ற்றும் -
சமலும்; ரேட்டன ரேட்ரடோக்கு எல்ைோம் - விரும்பியவற்டற
விரும்பியவர்க்ககல்லாம்; ஆசு அை நல்கி - குற்றமின்றிக் ககாடுத்து; ஒல்கோப்
ர ோர்த்கதோழிற்கு - ைளராை சபார்விடனக்கு அல ேது ஆனோன் - கபாருந்தியவன்
ஆனான்.

கலித்துலை

9645. அருவி அஞ் னக் குன்றிலட ஆயி ம் அருக்கர்

உருவிரனோடும் ேந்து உதித்தனர் ஆம் என ஒளி ,
கருவி நோன்முகன் ரேள்வியில் லடத்ததும், சுட்டிச்
க ருவில் இந்தி ன் தந்த க ோன் கே மும்,
ர ர்த்தோன்.

அருவி அஞ் னக் குன்றிலட - நீரருவி ககாண்ட கரிய மடலயிசல; ஆயி ம்

அருக்கர் உருவிரனோடும் - ஆயிரம் சூரியர் சவற்று உருவத்சைாடு; ேந்து உதித்தனர் ஆம்
என ஒளி - வந்து சைான்றினர் ஆம் என்று ஒளி வீ ; கருவிநோன் முகன் ரேள்வியில் -
(உலகங்கடளப் படடக்கக்) கருவியான பிரமன் சவள்வியிசல; லடத்ததும் -
சைாற்றுவித்ைதும்; சுட்டிச் க ருவில் - சபாரில் சுட்டிய; இந்தி ன் தந்த - சைசவந்திரன்
அளித்ை; க ோன்கே மும் ர ர்த்தோன் - கபாற்கவ மும் அணிந்ைான்.

9646. ேோள் ேைம் ட, ந்த ம் சூழ்ந்த ோசுணத்தின்

தோள் ேைந்து ஒளிர் த னியக் கச்க ோடும் ோர்த்தி;
ரகோள் ேைந்தன குவிந்தன ஆம் எனும் ககோள்லக
மீள்வு இல் கில்புரி ணிக் கடி சூத்தி ம் வீக்கி;

ேோள் ேைம் ட - உடடவாடள வலமாகப் கபாருந்ைச் ச ர்த்தி; ந்த ம் சூழ்ந்த

ோசுணத்தின் - மந்ைரமடலடயச் சூழ்ந்ை (வாசுகி எனும்) பாம்பு சபால; தோள்
ேைந்து ஒளிர் - முயற்சியால் சுற்றப்பட்டு ஒளி வீசும்; த னியக் கச்க ோடும் ோர்த்தி -
கபான்னாலான கச்சிசல ச ர்த்தி; ேைந்தன ரகோள் குவிந்தன - வலம் வரும்
கிரகங்கள் குவிந்ைன; ஆம் எனும் ககோள்லக - ஆகுகமன்ற ககாள்டக; மீள்வு இல் -
மீளுைல் இல்லாை; கிம்புரி - கிம்புரி சபான்ற வட்டவடிவடமந்ை; ணிக் கடி
சூத்தி ம் வீக்கி - இரத்தினத்ைாலடமந்ை கடி சூத்திரத்டைக் கட்டி.

9647. லை விரித்தன்ன ோடுறு ோன ோக் கலுழன்

சிலை விரித்தன்ன ககோய் கம் ருங்கு உைச்
ர ர்த்தி;
முலை விரித்தன்ன முறுக்கிய ரகோசிக ருங்கில்
பிலை விரித்தன்ன கேள் எயிற்று அ ேமும்
பிணித்து;

லை விரித்துள்ள - சவைங்கடள விரித்ைாற்சபால; ோடுறு ோன ோக் கலுழன் -

அருகிலிருந்ை கபருடம மிகுந்ை கபரிய கருடன்; சிலை விரித்தன்ன ககோய் கம் -
சிறடக விரித்ைாற் சபான்ற சகாசிகத்தின்; ருங்குைச் ர ர்த்தி - இடத்திசல ச ர்த்து;
முறுக்கிய ரகோசிக ருங்கில் - முறுக்கடமந்ை கவண்பட்டாடடடய இடடயிசல;
முலை விரித்தன்ன - முடறயாக விரித்ைாற் சபால; பிலை விரித்தன்ன - பிடறடய
கவளியிட்டாற் சபால; கேள்எயிற்று அ ேமும் பிணித்து - கவண்டமயான
பற்கடளயுடடய பாம்டபக் கட்டி.

9648. லழக் குைத்கதோடு ேோன் உரும்ஏறு எைோம் ேோரி

இலழத் கதோடுத்தன அலனய ேோள் உலட ணி
ஆர்த்து;
முலழக் கிடந்த ேல் அரிஇனம் முழங்குே ர ோல்ே
 தலழக்கும் மின் ஒளிப் க ோன் ைர்ச் தங்லகயும்
ோத்தி;

லழக் குைத்கதோடு - சமகக் கூட்டத்தின் உடறயும்; ேோன்உரும் ஏறு எல்ைோம் ேோரி

- சமலான இடிகள் எல்லாவற்டறயும் வாரி; இலழத் கதோடுத்தன அலனய - க வ்விய
முடறயில் கைாகுத்ைடமத்ைது சபான்ற; ேோள் உலட ணி ஆர்த்து - வாடளயும்
உடடடயயும், மணிடயயும் கட்டி; முலழக்கிடந்த ேல் அரிஇனம் - குடகயில்
உறங்கும் வலிய சிங்கக் கூட்டம்; முழங்குே ர ோல்ே - முழங்குவடைப் சபான்றன;
தலழக்கும் மின்ஒளிப் க ோன் ைர்ச் தங்லகயும் ோத்தி - மிகுகின்ற மின்னல் சபான்ற
ஒளியுடடய கபான்மலர் சபான்ற ைங்டககடளயும் அணிந்து.

9649. உரும் இடித்த ர ோது அ வு உறு றுக்கம், ேோன்

உைகின்
இரு நிைத்திலட, எவ் உைகத்திலட, யோரும்
புரித ப் டும் க ோைங் கழல் இைங்குைப் பூட்டி;
ரியுலடச் சுடர் ோய் நைம் ோர்வுைச் ோத்தி;

உரும் இடித்த ர ோது - இடி இடித்ை சபாழுது; அ வுஉறு யக்கம் - பாம்பு

அடடந்ை கலக்கம்; ேோன்உைகின் இருநிைத்தலட - விண் உலகிலும் கபரிய
பூமியிலும்; எவ்வுைகத்திலட - எந்ை உலகத்திலும்; யோரும் புரித ப் டும் - யாவரும்
அடடயுமாறு ஒலிக்கும்; க ோைங்கழல் இைங்குைப் பூட்டி - கபாற்கழல்கடள
விளங்கும் வடகயில் அணிந்து; ரியுலடச் சுடர் ோய்நைம் - ரிந்ை உடடயில் சுடர்
வீழ்வைால் உண்டாகும் அழகு; ோர்வுைச் ோத்தி - சமலும் விளங்க அணிந்து.

9650. நோல் - அஞ்சு ஆகிய க ங்களில் நனந் தலை

அனந்தன்
ஆைம் ோர் மிடற்று அருங் கலை கிடந்கதன,
இைங்கும்
ரகோைம் ோர் கநடுங் ரகோலதயும் புட்டிலும் கட்டி;
தோைம் ோர்ந்த ோசுணம் எனக் கங்கணம் தழுே;

நோல் அஞ்சு ஆகிய க ங்களில் - இருபது டககளில்; நனந்தலை அனந்தன் -

கபரிய ைடலடயயுடடய அனந்ைனின்; ஆைம் ோர் மிடற்று அருங்கலை கிடந்கதன -
நஞ்சு ைங்கிய கழுத்தில் அரிய கடற கிடந்ைது சபால; இைங்கும் - விளங்குகின்ற;
ரகோைம் ோர் கநடுங்ரகோலதயும் - அழகுமிக்க நீண்ட சைாற்கட்டும்; புட்டிலும்
கட்டி - விரற்புட்டிலும் கட்டி; தோைம் ோர்ந்த ோசுணம் என - நீண்ட நாவுடடய
பாம்பு சபால; கங்கணம் தழுே - கங்கணத்டை அணிந்து;
9651. கடல் கலடந்த ோல் ேல யிலனச் சுற்றிய
கயிற்றின்
அடல் கடந்த ரதோள் அைங்கு ர ோர் ேையங்கள்
இைங்க;
உடல் கலடந்த நோள் ஒளியேன் உதிர்த்த க ோன்
கதிரின்
சுடர் தயங்குை, குண்டைம் க வியிலடத் தூக்கி;
கடல் கலடந்த ோல் ேல யிலன - பாற்கடடலக் கடடந்ை மந்ைரமடலடய; சுற்றிய
கயிற்றின் - சுற்றிய (வாசுகி என்ற பாம்பாம் கயிறு சபால); அடல் கடந்த ரதோள் -
வலிடமடயக் கடந்ை சைாளில்; அைங்குர ோர் ேையங்கள் இைங்க - அட கின்ற
சபார் வலயங்கள் விளங்கிட; உடல் கலடந்த நோள் ஒளியேன் - உடடலச்
ாடணயிட்டுக் கடட ல் பிடித்ை காலத்தில் சூரியன்; உதிர்த்த க ோற்கதிரின் -
உதிர்த்ை கபான்மயமான கதிரின்; சுடர் தயங்குை - சுடர் விளங்க; குண்டைம்
க வியிலடத் தூக்கி - குண்டலங்கடளக் காதிசல அணிந்து.

9652. உதயக் குன்ைத்ரதோடு அத்தத்தின் உைோவுறு கதிரின்

துலதயும் குங்கு த் ரதோகளோடு ரதோளிலடத் கதோட ;
புலத இருள் லகக் குண்டைம் அலனயலே க ோலிய;
சிலதவு இல் திங்களும் மீனும்ர ோல், முத்துஇனம்
திகழ;

உதயக் குன்ைத்ரதோடு - உைய பருவைத்தின்; அத்தத்தின் உைோவுறு கதிரின் - மாடல

மடல முடிவிசல கவளிப்படும் சூரிய கதிர் சபால; துலதயும் குங்கு த் ரதோகளோடு
- கநருங்கிய குங்குமம் பூசிய சைாகளாடு; ரதோளிலடத் கதோட - சைாள்களிடத்து
கநருங்கிய; புலத இருள் லகக் குண்டைம் - கநருங்கிய இருடளப் படகக்கும்
குண்டலங்கள்; அலனயலே க ோலிய - சூரியடனப் சபால ஒளிவீ ; சிலதவு இல்
திங்களும் மீனும் ர ோல் - குடறவு படாை ந்திரனும் விண்மீனும் சபால; முத்து இனம்
திகழ - முத்துக்களின் கூட்டம் திகழவும்.

9653. ரேலைேோய் ேந்து, கேய்யேர் அலனேரும் விடியும்

கோலை உற்ைனர் ஆம் எனக் கதிர்க் குைம் கோலும்
ோலை த்தின்ர ல், தியம் முன் நோளிலடப் ைேோய்
ஏை முற்றிய அலனய முத்தக் குலட இல ப் :
ரேலைேோய் ேந்து - கடலிடத்து; கேய்யேர் அலனேரும் - கதிரவர் அடனவரும்;
விடியும் கோலை உற்ைன ோம் என - விடியும் காலத்தில் ஒன்றாக வந்து ச ர்ந்ைனர்
எனும்படி; கதிர்க்குைம் கோலும் - ஒளிக்கற்டறகடள உமிழ்கின்ற;
ோலை த்தின்ர ல் - முடிவரிட பத்தின்சமல்; தியம் முன்னோளிலட - ந்திரன்
முன் நாளினில்; ைேோய் ஏை முற்றிய அலனய - பலவடிவம் கபாருந்ை
முற்றியைற்கு ஒப்ப; முத்தக் குலட இல ப் - முத்துக்கள் கைாங்கும் கவண்ககாற்றக்
குடட விளங்கவும்.

9654. குத்த ல் ேளக் குன்றினில் முலழ அன்ன கு

ேோய்
ேகுத்த ேோன் கலடக் கலடகதோறும் ேலள எயிற்று
ஈட்டம்,
மிகுத்த நீை ேோன் ர கம் சூழ் விசும்பிலட, தசும்பூடு
உகுத்த க க்கரின் பிலைக் குைம் முலளத்தன ஒக்க;

குத்த ல்ேளக் குன்றினில் - வடக க ய்யப்பட்ட பலவளங்களுடடய

குன்றில்; முலழ அன்ன குேோய் - குடக சபான்ற பிளந்ைவாயிசல; ேகுத்த
ேோன்கலடக் கலடகதோறும் - வகுக்கப் கபற்ற கபரிய கடடவாய் சைாறும் கடட
வாய்சைாறும் ேலளஎயிற்று ஈட்டம் - வடளந்ை பற்களின் கூட்டம்; மிகுத்த நீைேோன்
ர கம் சூழ் - மிகுதியாகவுள்ள நீல நிறமுள்ள கபரிய சமகங்கள் சூழ்ந்ை; விசும்பிலட -
வானத்தில்; தசும்பூடு உகுத்த - பாலிடகக் கலன்களில் தூவிய; க க்கரின் பிலைக்குைம்
- சிவந்ை வானில் பிடறக் கூட்டம்; முலளத்தன ஒக்க - முடளத்ைவற்டற ஏத்திருக்க.

9655. ஒத்த தன்ல யின் ஒளிர்ேன, த ளத்தின் ஓதம்

தத்துகின்ைன, வீ ட்டத் கதோலக தயங்க;
முத்த ஓலடய மு ண் தில முழு த யோலன
த்து கநற்றியும் சுற்றிய ர ர் எழில் லடக்க;

ஒத்த தன்ல யின் ஒளிர்ேன - இடயந்ை ைன்டமசயாடு ஒளிவீசுவன; த ளத்தின்

ஓதம் தத்துகின்ைன - முத்துக்களின் ஒளி அடல வீசுகின்றன; வீ ட்டத் கதோலக
தயங்க - வீரபட்டத் கைாடக விளங்குவைால்; ஒத்த ஒலடய மு ண் தில முழு த
யோலன - சிறப்பால் ஒத்ை முகபடாம்கடள முரண்பட்ட எட்டுத் திக்குகளிலும் உள்ள
நிரம்பிய மைம் கபாழியும் யாடனகளின்; த்து கநற்றியும் - பத்து நுைல்களும்;
சுற்றிய ர ர்எழில் லடக்க - சூழ்ந்ை கபருடமமிக்க அழடக உண்டாக்கவும்.

9656. புைவி ங்லகயர் பூஞ் சிைம்பு அ ற்று அடி ர ோக்கி,

 தலைல கண்ணினர்த் தோழ்கிைோ ணி முடித்
தைங்கள்
உைகம் ஒன்றிலன விளக்குறும் கதிரிலன ஓட்டி,
அைகுஇல் எவ் உைகத்தினும் ேயங்கு இருள் அகற்ை;

புைவி ங்லகயர் - புலக்கும் கபண்டிர்; பூஞ்சிைம்பு அ ற்று அடி ரநோக்கி - அழகிய

சிலம்புகள் ஒலிக்கும் அடிடய நீக்கி; தலைல கண்ணினர் - ைடலடமடயக்
கருதுகின்றவர்கடள; தோழ்கிைோ ணிமுடித்தைங்கள் - வணங்காை இரத்தினம் பதித்ை
திருமுடி சூட்டிய இடங்கள்; உைகம் ஒன்றிலன விளக்குறும் - உலகம் ஒன்டற
விளங்கச் க ய்யும்; கதிரிலன ஓட்டி - சூரியடனத் ைனக்கீடாகாகைன ஓடச் க ய்து;
அைகு இல் எவ் உைகத்தினும் - அளவற்ற எந்ை உலகத்திலும்; ேயங்கு இருள் அகற்ை -
விளங்கும் இருடள நீக்கவும்.

9657. நோகம் நோனிைம் நோன்முகன் நோடு என நயந்த

ோகம் மூன்லையும் கேன்று ககோண்டு, அ ர் முன்பு
அணிந்த
ேோலக ோலையும் ருங்கு உை, ேரி ேண்கடோடு
அளவி;
ரதோலக அன்னேர் விழி கதோடர் தும்ல யும் சூட்டி;

நோகம் - சுவர்க்க சலாகமும்; நோனிைம் - மண்ணுலகமும்; நோன்முகன் நோடு என

நயந்த - பிரமசலாகம் என விரும்பிய; ோகம் மூன்லையும் - மூன்று பகுதிகடளயும்;
கேன்று ககோண்டு - கவற்றி கபற்றுக் டகக்ககாண்டு; அ ர் முன்பு அணிந்த -
சைவர் முன்னர் புடனந்திருந்ை; ேோலக ோலையும் - கவற்றி மாடலயும்; ருங்குை -
அம்மாடலயின் பக்கத்சை; ேரிேண்கடோடு அளவி - சகாடுகடள உடடய
வண்டுககளாடு ச ர்த்து; ரதோலக அன்னேர் விழிகதோடர் - மயில் சபான்ற இள மகளிர்
கண்கள் பின்கைாடரப் கபற்ற; தும்ல யும் சூட்டி - தும்டப மலர் மாடலயும்
அணிந்து.

9658. அகழும் ரேலைலய, கோைத்லத, அளக்கர் நுண்

ணலை,
நிகழும் மீன்கலள, விஞ்ல லய, நிலனப் து என்?
நின்ை
இகழ்வு இல் பூதங்கள் இைப்பினும், இறுதிக ல்ைோத
புகழ் என, ம் கதோலைவு இைோத் தூணி பின் பூட்டி;
அகழும் ரேலைலய - கடடல; கோைத்லத - காலப் கபாழுடை; அளக்கர் நுண் ணலை -
கடலின் நுண்ணிய மணடல; நிகழும் மீன்கலள - கடலில் வாழும் மீன்கடள;
விஞ்ல லய - கல்விடய ஒப்பாக; நிலனப் து என் - நிடனப்பது எைற்காக; நின்ை
இகழ்வு இல் பூதங்கள் இைப்பினும் - நிடலத்து நின்ற இகழ்ச்சி இல்லாை பூைங்கள்
ஒழிந்ைாலும்; இறுதி க ல்ைோத புகழ் என - அழிவற்ற புகடழப் சபால; ம்
கதோலைவு இைோத் தூணியின்பூட்டி - அம்புகள் என்றும் அடமந்ை அம்பு அறாத்
துணிடயத் ைன் முதுகுப் புறத்சை கட்டி.

9659. 'ேருக, ரதர்!' என, ேந்தது - லேயமும் ேோனும்

உ க ரதயமும் ஒருங்கு உடன் இேரினும், உச்சிச்
க ோருகு பூ அன்ன சுல யது; து கம் இன்று
எனினும்,
நிருதர் ரகோ கன் நிலனந்துழிச் க ல்ேது, ஓர்
இல ப்பில்.

லேயமும் ேோனும் உ கரதயமும் - மண்ணுசளாரும் விண்ணுசளாரும்

நாகசலாகத்சைாரும்; ஒருங்கு உடன் இேரினும் - ஒருச ர ஏறினாலும்; உச்சிச்
க ோருகுபூ அன்னசுல யது - உச்சிப் பூப்சபான்ற எளிய சுடமடய உடடயது; து கம்
இன்று எனினும் - குதிடரகள் இல்லாவிடிலும்; நிருதர் ரகோ கன் நிலனத்துழி ஓர்
இல ப்பில் - இராவணன் நிடனத்ை சபாது இடம கநாடிக்கும் சநரத்தில்; க ல்ேது -
க ல்லும் ஆற்றலுடடய சைர்; 'ேருக ரதர்' என ேந்தது - வருக சைர் என்று
க ால்லியவுடன் வந்ைது.

9660. ஆயி ம் ரி அமுகதோடு ேந்தவும், அருக்கன்

ோய் ேயப் சுங் குதில யின் ேழியவும், டர் நீர்
ேோய் டுக்கும் ோ ேடலேயின் ேயிற்றின், ேன்
கோற்றின்
நோயகற்கு, ேந்து உதித்தவும், பூண்டது நைத்தின்.

அமுகதோடு ேந்தவும் - பாற்கடலில் அமுைத்சைாடு பிறந்ைனவும்; அருக்கன் ோய்ேயப்

சுங் குதில யின் ேழியவும் - சூரியன் குதிடரகளின் மரபில் சைான்றியவும்; டர்நீர்
ேோய் டுக்கும் ோேடலேயின் ேயிற்றின் - பரவிய நீர் எங்கும் பரவியுள்ள
வடவாமுகாக்னி வயிற்றிசல; ேன்கோற்றின் நோயகற்கு ேந்துதித்தவும் - ககாடிய
காற்றுக் கடவுளாம் வாயு சைவனுக்குத் சைான்றியனவுமாகிய; ஆயி ம் ரி நைத்தின்
பூண்டது - ஆயிரம் குதிடரகள் அழகாக கட்டப்பட்டது.

9661. ோரில் க ல்ேது, விசும்பிலடப் டர்ேது; ந்த

 நீரில் க ல்ேது; கநருப்பினும் க ல்ேது; நிமிர்ந்த
ர ோரில் க ல்ேது; க ோன் கநடு முகட்டிலட விரிஞ் ன்
ஊரில் க ல்ேது; எவ் உைகத்தும் க ல்ேது, ஓர்
இல ப்பின்.

ோரில் க ல்ேது - நிலத்தில் க ல்வது சபாலசவ; விசும்பிலடப் டர்ேது -

வானிசல க ல்வது; ந்த நீரில் க ல்ேது - பரப்படமந்ை நீரிசல க ல்வது;
கநருப்பினும் க ல்ேது - தீயிலும் க ல்வது; நிமிர்ந்து ர ோரில் க ல்ேது -
ைன்னிகரின்றி சபாரிசல க ல்வது; க ோன்முகட்டிலட - கபான்னால் அடமந்ை
வானில்; விரிஞ் ன் ஊரில் க ல்ேது - பிரமன் ஊரிலும் க ல்வது; ஓர் இல ப்பின்
எவ்வுைகத்தும் க ல்ேது - ஓரிடம கநாடிக்குள் எந்ை உலகத்திலும் க ல்வது.

9662. எண் தில ப் க ருங் களிற்றிலட ணி என

இல க்கும்
கண்லட ஆயி ரகோடியின் கதோலகயது; கதிர ோன்
ண்டிைங்கலள ர ருவில் குவித்கதன ேயங்கும்
அண்டம் விற்கும் நோன் கோசுஇனம் குயிற்றியது
அடங்க.

எண்தில ப் க ருங்களிற்றிலட - எட்டுத் திட யிலுள்ள கபரிய யாடனகளின்

கழுத்தில் கட்டிய; ணிகயன இல க்கும் - மணிகள் சபால ஒலிக்கின்ற; கண்லட
ஆயி ரகோடியின் கதோலகயது - கண்டட எனும் வாச்சியம் ஆயிரம் சகாடித்
கைாடகடய உடடயது; கதிர ோன் ண்டிைங்கலள - சூரிய மண்டிலங்கடள;
ர ருவில் குவித்கதன - சமருமடலயில் குவித்ைாற் சபான்று; ேயங்கும் அண்டம் -
விளங்கும் அண்டத்டை; விற்கும் நன்கோக இனம் - விடலயாகக்` ககாளும் உயர்ந்ை
இரத்தினங்களின் கூட்டம்; அடங்க, குயிற்றியது - முழுவதும் இடழக்கப் கபற்றது.

9663. முலனேர் ேோனேர் முதலினர், அண்டத்து முதல்ேர்

எலனேர் ஈந்தவும், இகலினில் இட்டவும், இயம் ோ
விலனயின் கேய்யன லடக்கைம், ரேலை என்று
இல க்கும்
சுலனயின் நுண் ணல் கதோலகயன சு ந்தது,
கதோக்க.

முலனேர் ேோனேர் முதலினர் - முனிவரும், சைவரும் முைலானவரும்;

அண்டத்து முதல்ேர் - உலகில் முைன்டம நிடல கபற்றவரும்; எலனேர் ஈந்தேர் -
எப்படிப் பட்டவரும் ககாடுத்திட்டனவும்; இகலினில் இட்டவும் - சபாரில்
சைாற்றுக் ககாடுத்திட்டனவும்; இயம் ோ விலனயின் - க ால்ல முடியாை ககாடிய
சபார்ச்க யலின்; கேய்யன லடக்கைம் - ககாடியனவாம் படடக்கருவிகள்;
ரேலை என்று இல க்கும் - சவடல எனக் கூறப்கபறும்; சுலனயின் நுண் ணல்
கதோலகயன - நீர்ச் சுடனயிலுள்ள மணலின் கைாடகடய உடடயவாகி; கதோக்க
சு ந்தது - திரண்டவற்டறச் சுமந்ைது.

9664. கண்ணன் ரநமியும், கண்ணுதல் கணிச்சியும்,

க ைத்து
அண்ணல் குண்டிலகக் கை மும், அழியினும்,
அழியோத்
திண்ல ோன்ைது; ரதேரும் உணர்வு அருஞ்
க ய்லக
உண்ல ஆம் எனப் க ரியது, கேன்றியின்
உலையுள்.

கண்ணன் ரநமியும் - (அத்சைர்) திருமாலின் க்கரமும்; கண்ணுதல் கணிச்சியும் -

சிவகபருமானின் மழுப்படடயும்; க ைத்து அண்ணல் - ைாமடரயில் வாழும்
பிரமனின்; குண்டிலகக் கை மும் - குண்டிடகயாம் பாத்திரமும்; அழியினும் அழியோத்
திண்ல ோன்ைது - அழிந்ைாலும் ைான் அழியாை வலிடம நிடறந்ைது; ரதேரும் -
வானவரும்; உணர்ேரும் க ய்லக உண்ல எனப் க ரியது - அறிய முடியாை ைன்டம
உடடய உண்டமடயப் சபாலப் கபரியது; கேன்றியின் உலையுள் - கவற்றிக்கு
உடறவிடம்.

9665. அலனய ரதரிலன அருச் லன ே ன்முலை ஆற்றி,

இலனயர் என் து ஓர் கணக்கு இைோ லையேர்
எேர்க்கும்
விலனயின் நல் நிதி முதலிய அளப் அரும்
கேறுக்லக
நிலனயின் நீண்டதுஓர் க ருங் ககோலட அருங்
கடன் ரநர்ந்தோன்

அலனய ரதரிலன - அப்படிப்பட்ட சைடர; அருச் லன ே ன் முலை ஆற்றி -

சபாற்றித் துதிப்படை முடறயாகச் க ய்து; இலனயர் என் து ஓர் கணக்கு இைோ -
இவ்வளவு சபர் என்ற ஒரு கணக்கு இல்லாை; லையேர் எேர்க்கும் - சவதியவர்
எவர்க்கும்; விலனயின் நல் நிதி முதலிய அளப் ரும் - அளிக்க சவண்டியவாறு நல்ல
கபாருள் முைலியவற்டற அளப்பைற்கு முடியாை; கேறுக்லக - க ல்வங்கடள;
நிலனயின் - நிடனக்க முடியாைவாறு; நீண்டதுஓர் க ருங்ககோலட - மிக்க
ஒப்பற்ற கபரிய க ல்வத்டை அளிப்பைாக; அருங்கடன் ரநர்ந்தோன் - அரிய
கடடமடயச் க ய்து நிடறசவற்றினான்.
9666. ஏறினோன் கதோழுது; இந்தி ன் முதலிய இல ரயோர்
ரதறினோர்களும் தியங்கினோர், யங்கினோர்,
திலகத்தோர்;
ரேறு நோம் க யும் விலன இலை, க ய்யின் ஐம்
புைனும்
ஆறினோர்களும் அஞ்சினோர், உைகு எைோம் அனுங்க.

கதோழுது ஏறினோன் - (அந்ைத் சைடர இராவணன்) வணங்கி ஏறினான்; இந்தி ன்

முதலிய இல ரயோர் ரதறினோர்களும் தியங்கினோர் - இந்திரன் முைலான
சைவர்களும் அறிவு ச ார்ந்து; யங்கினோர் திலகத்தோர் - மயங்கினராய்
திடகப்படடந்ைனர்; ரேறு நோம் க யும் விலன இலை - சவறாகச் க ய்கின்ற
க யல் இல்லாடமயால்; க ய்யின் ஐம்புைனும் - உடலிலுள்ள ஐந்து புலன்களும்;
ஆறினோர்களும் - அடங்கப் கபற்ற முனிவர்களும்; உைகு எைோம் அனுங்க அஞ்சினர் -
உலகங்கள் எல்லாம் வருந்ை பயப்பட்டனர்.

9667. ' ன்ைல் அம் குழல் னகி தன் ைர்க் லகயோன்

ேயிறு
ககோன்று, அைந்தலைக் ககோடு, கநடுந் துயரிலடக்
குளித்தல்;
அன்று இது என்றிடின், யன் கள் அத் கதோழில்
உறுதல்;
இன்று, இ ண்டின் ஒன்று ஆக்குகேன், தலைப் டின்'
என்ைோன்.

ன்ைல் அம்குழல் னகி - நறுமணம் மிக்க அழகிய கூந்ைடலயுடடய சீடை; தன்

ைர்க்லகயோல் ேயிறு ககோன்று - ைனது மலர் சபான்ற டககளால் வயிற்டற
அடலத்து; அைந்தலைக் ககோண்டு - அடலச் டலக் ககாண்டு; கநடுந்துயரிலடக்
குளித்தல் - ஆழ்ந்ை துன்பத்தில் மூழ்குைல்; அன்று இது என்றிடின் - அல்லது இது
நடக்காது என்று கூறினால்; யன் கள் அத்கதோழில் உறுதல் - மண்சடாைரி
அச்க யல்கடள அடடைல் ஆம்; தலைப் டின் - நான் சபார் க ய்யப் புகுந்ைால்;
இன்று இ ண்டின் ஒன்று - இன்டறக்கு இந்ை இரண்டு க யல்களில் ஒன்டற;
ஆக்குகேன் என்ைோன் - நடடகபறச் க ய்சவன் என இராவணன் கூறினான்.

9668. ை களம் தலை க ௌலிரயோடு இைங்கலின், ல்

ரதோள்
அைகு அளந்து அறியோ கநடும் லடகரளோடு
அைங்க,
 விைகு அளம் தரு கடல் தல விசும்க ோடு வியப் ,
உைகு அளந்தேன் ேளர்ந்தேன் ஆம் என
உயர்ந்தோன்.

ைகளம் தலை க ௌலிரயோடு இைங்கலின் - பலகழுத்துக்களின் மீது ைடலகள் அரசு

முடிகசளாடு விளங்கலின்; ல்ரதோள் அைகு அளந்து அறியோ - பல சைாள்கள் அளவால்
அளந்ைறிய முடியாமல்; கநடும் லடகரளோடு அைங்க - கநடிய
படடக்கலன்கசளாடு ஒளிர்ந்து நிற்க; விைகு அளம் தருகடல் - விலகியுள்ள
உப்பளத்டை அளிக்கும் கடலால் சூழப்பட்ட; தல விசும்க ோடு வியப் -
உலகத்சைார் வாசனார் ஆச் ரியப்பட; உைகு அளந்தேன் ேளர்ந்தேன் ஆம் -
மூன்றுலடகத் ைன் அடிகளால் அளந்ை திருமால் வளர்ந்ைது சபால; என உயர்ந்தோன் -
என்று கூறும்படி வளர்ந்ைான்.

9669. விசும்பு விண்டு இரு கூறுை, கல் குைம் கேடிப் ,

சும் புண் விண்கடனப் புவி ட, கைேன் சும்
க ோன்
தசும்பு நின்று இலடந்து இரிந்திட, தி தலக
அமிழ்தின்
அசும்பு சிந்தி கநோந்து உலைவுை, ரதோள் புலடத்து
ஆர்த்தோன்.

விசும்புவிண்டு இருகூறுை - வானம் பிளந்து இருபங்காக; கல்குைம் கேடிப் -

மடலகள் கவடித்திட; சும்புண் விண்கடன - பசிய புண்கள் சமலும் பிளந்ைது
சபால; கைேன் சும்க ோன் தசும்பு நின்று இலடந்து இரிந்திட - கதிரவன், பசிய
கபாற்குடம் சபால இருந்து ைன் இடத்திலிருந்து திரிந்திட; தி தலக அமிழ்தின்
அசும்பு - ந்திரனின் பண்பாகிய அமுைத் துளிகடள; சிந்திகநோந்து உலைவுை - சிந்தி
வருந்தித் துன்பமடடய; ரதோள்புலடத்து ஆர்த்தோன் - சைாடளத் ைட்டி இராவணன்
ஆரவாரம் க ய்ைான்.

9670. 'நணித்து கேஞ் ம்' என் து ஓர் உேலகயின்

நைத்தோல்,
திணித் தடங் கிரி கேடித்து உக, சிலைலய நோண்
க றித்தோன்;
ணிக் ககோடுங் குலழ ேோனேர், தோனேர், களிர்
துணுக்கம் எய்தினர், ங்கை நோண்கலளத் கதோட்டோர்.
கேஞ் ம் நணித்து - ககாடிய சபார் அண்டம நிடலயில் வந்து விட்டது; என் து ஓர்
உேலகயின் நைத்தோல் - எனும் ஒப்பற்ற மகிழ்ச்சியின் நன்டமயால்; திணித்தடங்கிரி
கேடித்து உக - வலிய கபரிய மடல கவடித்துப் கபாடியாகி விழ; சிலைலய நோண்
கதறித்தோன் - வில்நாடணத் கைறித்ைான்; ணிக் ககோடுங்குலழ ேோனேர் - அழகிய
வடளந்ை குடழகடள அணிந்ை சைவர்கள்; தோனேர் - ைானவ குலத்தினரது; களிர் -
கபண்டிர்; துணுக்கம் எய்தினர் - அச் முற்றனர்; ங்கை நோண்கலளத் கதோட்டோர் -
(அைனால்) எங்சக ைங்கள் ைாலி மங்கலக் கயிறு அறுபட்டுப் சபாகுசமா
எனத் கைாட்டுப் பார்த்துக் ககாண்டனர்.

9671. சுரிக்கும் ண்டைம் தூங்கு நீர்ச் சுரிப்பு உை, வீங்க,

இல க்கும் ல் உயிர் யோலேயும் நடுக்கமுற்று இரிய,
' ரித்திைன் புவி, டர் சுடர் ணித் தலை ைவும்
விரித்து எழுந்தனன், அனந்தன்மீது' என் து ஓர்
க ய்யோன்.

சுரிக்கும் ண்டைம் - வானில் சுழலும் சூரிய, ந்திர மண்டலம்; தூங்கு நீர்ச்

சுரிப்பு உை வீங்க - மிகுந்ை நீருள்ள கடலிசல சுழற்சி உண்டாகிப் கபாங்கவும்;
இல க்கும் ல்லுயிர் யோலேயும் - ஆரவாரிக்கும் எல்லா உயிர்களும்; நடுக்கமுற்று
இரிய - நடுங்கி நிடல ககடவும்; அனந்தன் - ஆயிரந் ைடலகள் ககாண்ட அனந்ைன்
எனும் பாம்பு; புரி ரித்திைன் - உலடகத் ைாங்க முடியவில்டல; டர் சுடர்
ணித்தலை ைவும் - விரிகின்ற ஒளியுடடய மணிகள் பூண்ட பல ைடலகளும்; மீது
விரித்து எழுந்தனன் - சமசல படம் விரித்து எழுந்ைனன்; என் து ஓர் க ய்யோன் -
என்று சைான்றும் வடகயில் ஒப்பற்ற உடடல உடடயவன் ஆனான் (இராவணன்).

9672. ரதோன்றினோன் ேந்து - சு ர்கரளோடு அசு ர

கதோடங்கி
மூன்று நோட்டினும் உள்ளேர் யோேரும் முடிய,
'ஊன்றினோன் க ரு' என்று உயிர் உமிழ்த , உதி ம்
கோன்று, நோட்டங்கள் ேடஅனற்கு இரு டி கனை.

சு ர்கரளோடு அசு ர கதோடங்கி - சைவர்களுடசன அசுரர் கைாடங்கி; மூன்று

நோட்டினும் உள்ளேர் யோேரும் முடிய - மூவுலகிலும் உள்ளவர் யாவரும் அழிய;
க ரு ஊன்றினோன் - சபாரில் மனம் டவத்ைான்; என்று உயிர் உமிழ்த உதி ம் கோன்று
- என உயிர்கள் அழியவும் இரத்ைம் கக்கவும்; நோட்டங்கள் - கண்கள்; ேடஅனற்கு
இரு டி கனை - வடடவத் தீக்கு இருமடங்கு ககாடுடமயாய்த் தீ வீ .
ைானவர் - அசுரர் சவறு அரக்கர் சவறு, இராவணன் அரக்கன் ஆைலின்
அவனுக்கு அசுரர் சைவர் இருவரும் எதிரிகசள.
 உலகில் சைான்றிய கலக்கம் கண்டு, சுக்கிரீவன் முைலிசயார்
துணுக்கமுறுைல்

9673. உைகில் ரதோன்றிய றுக்கமும், இல ப்பிைர்

உலைவும்,
லையும் ேோனமும் லேயமும் றுகுறு றுக்கும்,
அலை ககோள் ரேலைகள் அஞ்சின லிக்கின்ை
அயர்வும்,
தலைேரன முதல் தண்டல் இரைோர் எைோம் கண்டோர்.

உைகில் ரதோன்றிய றுக்கமும் - இவ்வுலகில் சைான்றிய கலக்கமும்; இல ப்பிைர்

உலைவும் - சைவர்களின் வருத்ைமும்; லையும் ேோனமும் லேயமும் - மடலகளும்
விண்ணும் பூமியும்; றுகுறு றுக்கும் - சுழலும் சுழற்சியும்; அலைககோள்
ரேலைகள் அஞ்சின - அடலகள் மிகுந்ை கடல்கள் பயந்ைனவாய்; லிக்கின்ை அயர்வும்
- லிப்புறுகின்ற ைளர்ச்சியும்; தலைேரன முதல் தண்டல் இரைோர் எைோம் கண்டோர் -
சுக்கிரீவன் முைலிய ைடுக்கப்படாை வலிடமடய உடடயவர் எல்சலாரும் பார்த்ைனர்.

9674. 'பீறிற்ைோம் அண்டம்!' என் து ஓர் ஆகுைம் பிைக்க,

ரேறிட்டு ஓர் க ருங் கம் லை ம்பி ர ல் வீங்க,
' ோறிப் ல் க ோருள் ேகுக்குறும் கோைத்து றுக்கம்
ஏறிற்று; உற்றுளது என்லனககோரைோ?' என எழுந்தோர்

அண்டம் பீறிற்ைோம் - இவ்வுலகம் கிழிந்ைது; என் து ஓர் ஆகுைம் பிைக்க - என்று

எண்ணுமாறு ஒரு ைடுமாற்றம் எழ; ரேறிட்டு ஓர் க ருங்கம் லை - சவறுபட்ட ஒரு
சபகராலி; ம்பி ர ல் வீங்க - கநருங்கி சமலும் மிக; ோறிப் ல்க ோருள் ேகுக்குறும்
கோைத்து - அழிந்திடப் பல கபாருள்கடளப் படடக்கப் கபறும் கபாழுதில்; றுக்கம்
ஏறிற்று - கலக்கம் மிகுதியாயிற்று; என்லன ரகோரைோ - என்ன காரணசமா; என
எழுந்தோர் - என்று இராமன் படடயில் எழலானார்.

9675. கடல்கள் யோலேயும், கல் லைக் குைங்களும், கோரும்,

திடல் ககோள் ர ருவும், விசும்பிலடச் க ல்ேன
சிேண,
அடல் ககோள் ர லனயும், அ க்கனும், ரதரும் ேந்து
ஆர்க்கும்
கடல் ககோள் ர ர் ஒலிக் கம் லை என் தும் கண்டோர்.
 கடல்கள் யோலேயும் - கடல்கள் எல்லாம்; கல் லைக் குைங்களும் -
கல்வடிவான மடலக் கூட்டங்களும்; கோரும் - சமகமும்; திடல்ககோள் ர ருவும் -
வலிடம மிகுந்ை சமருமடலயும்; விசும்பிலடச் க ல்ேன சிேண - வானத்தில்
க ல்வனவற்டற ஒத்திருக்க; அடல் ககோள் ர லனயும் - வலிடம ககாண்ட அரக்கர்
படடயும்; அ க்கனும் - இராவணனும்; ரதரும் ேந்து ஆர்க்கும் - சைரும் வந்து
ஒலிக்கும்; கடல்ககோள் ர ர் ஒலிக்கம் லை என் தும் கண்டோர் - கடல் சபால
ஒலிக்கின்ற சபகராலி அது என்படையும் அறிந்ைார்.

9676. 'எழுந்து ேந்தனன் இ ோேணன்; இ ோக்கதத் தோலனக்

ககோழுந்து முந்தி ேந்து உற்ைது; ககோற்ைே!
குலுங்குற்று
அழுந்துகின்ைது, நம் ைம்; அ ரும் அஞ்சி,
விழுந்து சிந்தினர்' என்ைனன், வீடணன், வில ேோன்.

ககோற்ைே ! - கவற்றிககாண்ட இராமசன!; இ ோேணன் எழுந்து ேந்தனன் -

இராவணன் (ைன் படடயுடன்) புறப்பட்டு வந்ைான்; வீடணன் வில ேோன் - விடரந்து
வந்ை வீடணன்; இ ோக்கதர் தோலனக் ககோழுந்து முந்தி ேந்து உற்ைது - அரக்கர்
படடயின் முன்னணிப்படட முன்னர் வந்ைடடந்ைது; நம் ைம் குலுங்குற்று
அழுந்துகின்ைது - நம்படட நடுங்கி மூழ்குகின்றது; அ ரும் அஞ்சி விழுந்து
சிந்தினர் - சைவர்களும் பயப்பட்டுக் கீசழ விழுந்து சிைறிப் சபானார்கள்; என்ைனன் -
எனக் கூறினான்.
இராமன் சைர் ஏறு படலம்

சிவகபருமான் ஏவ, இந்திரன் சைர் அனுப்பினான்; அவனுடடய சைசராட்டியாகிய

மாைலி சைர் ககாண்டு வந்ைான். சைரின் சிறப்டபக் கவிக்கூற்றால் உணர்கிசறாம்.
அரக்கர் மாடயயால் வந்ை சைசரா என முைலில் இராமன் ஐயப்பட்டான். பின்னர்
உண்டம கைரிந்து, சைவர் அனுப்பிய சைரில் ஏறினான் கபருமான். இடவ இப்படலம்
கூறும் க ய்திகள்.

இராமன் சபார்க்சகாலம் பூண்டு எழுைல்

ந்தக் கலிவிருத்தம்

9677. கதோழும் லககயோடு, ேோய் குழறி, க ய்ம் முலை

துளங்கி,
விழுந்து கவி ர லன இடு பூ ல் மிக, விண்ரணோர்
அழுந்து டு ோல் அ ளி, 'அஞ் ல்' என, அந் நோள்,
எழுந்த டிரய கடிது எழுந்தனன், இ ோ ன்.

முலை - முடறசய; கதோழும் லககயோடு - (இராவணன் வருவடைக் கண்டு

அஞ்சிய வானரர்கள் இராமடன சநாக்கி) வணங்கிய டககசளாடு; ேோய் குழறி -
அச் த்ைால் சபச்சுக் குழறி; க ய் துளங்கி - உடம்பு நடுங்க; கவிர லன - வானர
ச டன; விழுந்து இடு பூ ல் மிக - நிலத்திசல ைடுமாறி விழுந்து எழுப்புகின்ற
சபகராலி கபருகிட; இ ோ ன் - அந்ை ஆரவாரத்டைக் சகட்ட இராமன்; விண்ரணோர்
அழுந்து டு ோல் அ ளி அந்நோள் - (முன்கபாரு காலத்திசல) சைவர்கள்
துன்பத்தில் அழுந்திய சபாது எழுப்பிய ஆரவாரத்டைக் சகட்ட திருப்பாற்கடலில்
இருந்ை அந்ைக் காலத்தில்; 'அஞ் ல்' என எழுந்த டிரய - (சைவர்கடளப் பார்த்து)
'அஞ் ாதீர்கள்' என அபயம் கூறி எழுந்ைருளியது சபாலசவ; கடிது - விடரவாக;
எழுந்தனன் - (வானர ச டன அச் ம் ைவிருமாறு) இராமபிரான் எழுந்ைான்.

9678. கடக் களிறு எனத் தலகய கண்ணன், ஒரு கோைன்

விடக் கயிறு எனப் பிைழும் ேோள் ேைன் விசித்தோன்,
' டக்ககோடி துயர்க்கும், கநடு ேோனின் உலைரேோர்தம்
இடர்க் கடலினுக்கும், முடிவு இன்று' என
இல த்தோன்.

கடக்களிறு எனத் தலகய கண்ணன் - மைம் ககாண்ட ஆண்யாடன எனத் ைக்க

கண்ணன் (இராமன்); ஒரு கோைன் - ஒப்பற்ற இயமனுடடய; விடக் கயிறு எனப் பிைழும்
ேோள் - நஞ்சு சபான்ற பா க் கயிறு சபால விளங்குகின்ற உடடவாடள; ேைன்
விசித்தோன் - வலப் புறத்திசல கட்டிக் ககாண்டான்; ' டக் ககோடிதுயர்க்கும் -
(உடடவாடளக் கட்டிக் ககாண்ட இராமபிரான்) இளங்ககாடி சபான்றவளாகிய
சீடையின் துயரத்திற்கும்; கநடுேோனின் உலைரேோர் தம் - நீண்ட வானுலகில்
வாழ்கின்ற சைவர்களுடடய; இடர்க்கலினுக்கும் - துன்பமாகிய கடலுக்கும்; 'இன்று
முடிவு' என இல த்தோன் - 'இன்சறாடு முடிவு வந்ைது' என்று கூறினான்.

உயிர் சபாக்கும் ஒற்றுடம பற்றிக் கூற்றுவனின் பா க் கயிற்டற விடக் கயிறு

என்றார். 'சீடை துன்புற்று மலர்க் கரத்ைால் வயிறு பிட ந்து சவைடனப்படுைல்
அல்லது மயன் மகள் (மண்சடாைரி) அசை துயரடடைல் இரண்டில் ஒன்று இன்று
க ய்து முடிப்சபன்' என்று இராவணன் கூறிய பாடசலாடு (கம்ப. 9667) இப்பாடற்
கருத்து ஒப்பிட்டுணரத் ைக்கது.

9679. தன் அக ே த்து உைகு தங்க, ஒரு தன்னின்

பின்னக அ த்த க ோருள் இல்லை; க ரிரயோலன
ன்ன கே த்து உை ேரிந்தது என என்ரகோ?
இன்ன கே த்லதயும் ஒர் ஈ ன் எனைோ ோல்.

தன் அக ே த்து - ைன்னுள்சள; உைகு தங்க - உலகங்ககளல்லாம் ைங்கியிருக்க;

ஒரு தன்னின் - ஒப்பற்ற ைன்னினும்; பின்னக அ த்த க ோருள் இல்லை -
சவறுபட்டதும் க்தியற்றதுமான சவறு எப்கபாருளும் இல்டல; என - என்பது
சபால; க ரிரயோலன - இராமபிராடன; ன்ன, க(வ்)ே - நிடலகபற்றுக்
கவ்வுமாறு; த்து உை ேரிந்தது என என்ரகோ? - உண்டம கபாருந்ை கட்டப்பட்டது
என்று க ால்வைா?; இன்ன கே த்லதயும் - பிணித்து இராமன் சமனிடயப் பற்றிய
கவ த்டையும்; ஓர் ஈ ன் எனைோம் - ஒரு பரம்கபாருசள எனலாம்.

''கடவுள் எல்லாப் கபாருளிலும் ைங்கி அவ்வப் கபாருட்குச் க்திடயத் ைருகிறான்

என்பதும், அவனிலும் சவறாகி அவனால் வலிவு கபறாை ஒரு கபாருளும் இல்டல
என்பதும் நூற்ககாள்டக யாைலால். அப்படிப்பட்ட கடவுளுக்குக் கவ ம் என்று ஒன்று
உடலில் பதிந்து ரட்ட யாக நிற்கக் கட்டப்பட்டது என்று க ால்வது
கபாருந்துவைாகாது; இக் காலத்து ஸ்ரீராமபிராடனத் ைன்னுட் ககாண்டடமயால் அந்ைக்
கவ த்டையும் ஒரு கடவுள் சபாலப் பாராட்டுைலாகிய இவ்வளசவ நாம்
க ய்யத்ைக்கது'' - டவ. மு. சகா.

9680. புட்டிகைோடு ரகோலதகள், புழுங்கி எரி கூற்றின்

அட்டில் எனைோய ைர் அங்லகயின் அடக்கிக்
கட்டி, உைகின் க ோருள் எனக் கல இல் ேோளி
ேட்டில் புைம் லேத்து, அயல் ேயங்குை ேரிந்தோன்.
 கூற்றின் - இயமைருமனின்; புழுங்கி எரி அட்டில் எனைோய - நன்றாக எரிகின்ற
அடுப்பு என்று க ால்லத்ைக்க; அங்லகயின் - அழகிய கரங்களிசல; புட்டிகைோடு
ரகோலதகள் - விரல் உடறகடளயும் டக உடறகடளயும்; அடக்கிக் கட்டி - முற்றிலும்
(டக) மடறயும்படி கட்டிக் ககாண்டு; உைகின் க ோருள் என - உலகத்தில் உள்ள
எல்லாப் கபாருள்களும் அடங்குமாறு சபால; கல இல் ேோளி - அளவற்ற
அம்புகடளக் ககாண்டுள்ள; ேட்டில் - அம்பறாத் தூணிடய; புைம் அயல் லேத்து -
முதுகுப் பக்கத்திசல; ேயங்குை ேரிந்தோன் - விளங்கும்படி டவத்துக் கட்டினான்;

புட்டில் - விரலுக்கு இடும் உடற; விரற் ரடு என்றும் கபயர் உண்டு. சகாடை -
வில்வீரர்கள் டகக்குப் பூணும் உடற. அடு + இல் - அட்டில்; டமயடற இங்சக
அடுப்டபக் குறித்ைது.

9681. 'மூண்ட க ரு இன்று அளவில் முற்றும்; இனி,

கேற்றி
ஆண்தலகயது; உண்ல ; இனி அச் ம் அகல்வுற்றீர்,
பூண்ட ணி ஆழி ேய ோ நிமிர் க ோைந் ரதர்
ஈண்ட விடுவீர், அ ரில்' என்று, அ ன் இல த்தோன்.

அ ர் - சைவர்கசள!; மூண்ட க ரு - மூண்டுள்ள இந்ைப் சபார்; இன்ைளவில் முற்றும் -

இன்சறாடு முடிந்துவிடும்; இனி கேற்றி ஆண்தலகயது - இனிசமல் கவற்றி
ஆண்டமயாளனான இராமனுக்சக உரியது; உண்ல - இதுசவ
உண்டம; இனி அச் ம் அகல்வுற்றீர் - இனிசமல் அச் ம் உங்கடள விட்டு நீங்கப்
கபற்றீர்கள்; ணி பூண்ட - மணிகள் கட்டியதும்; ேய ோ - வலிடம ககாண்ட
குதிடரகள் பூட்டப்பட்டதும்; ஆழி - க்கரங்கள் உடடயதுமான; நிமிர் - உயர்ந்ை;
க ோைந்ரதர் - கபான்சைரிடன; ஈண்ட விடுவீர் - (இராமபிரானுக்கு) விடரவில்
அனுப்புவீர்களாக; என்று அ ன் இல த்தோன் - என்று சிவகபருமான் கூறினான்.

சிவன் கூற இந்திரன் கட்டடளப்படி சைர் வருைல்

9682. ரதேர் அது ரகட்டு, 'இது க யற்கு உரியது' என்ைோர்;

ஏேல் புரி இந்தி னும், அத் கதோழில் இல ந்தோன்;
'மூஉைகும் முந்தும் ஒர் கணத்தின்மில முற்றிக்
ரகோவில் புரிரகன்; க ோரு இல் ரதர் ககோணர்தி'
என்ைோன்.
 ரதேர் அது ரகட்டு - சைவர்கள் சிவபிரான் க ான்னடைக் சகட்டு; 'இது க யற்கு
உரியது' என்ைோர் - 'இச் க யல் க ய்வைற்கு உரியது என்று (இந்திரனிடம்)
க ான்னார்கள்; ஏேல் புரி இந்தி னும் - சிவபிரான் ஏவியடைச் க ய்யும் இந்திரனும்;
அத்கதோழில் இல ந்தோன் - அந்ைச் க யடலச் க ய்ய ஏற்றுக்ககாண்டான்; மூ உைகும்
முந்தும் - மூன்று உலகங்களிலும் ஏற்பட்டுச் சிறப்பைாயும்; ஓர் கணத்தில் முற்றி - ஒரு
கணத்தில் (அந்ை மூவுலகங்கடளயும்) முழுவைாகச் சுற்றிவருவைாயும்; ரகோவில்
புரிரேன் - சிறப்புள்ள சைடர இராமனுக்கு ஏற்ற சகாவிலாகச் க ய்சவன்; க ோரு இல்
ரதர் ககோணர்தி - ஒப்பற்ற சைரிடனக் ககாண்டு வருக; என்ைோன் - என (மாைவியாகிய
ைன் ாரதியிடம்) கூறினான்.

கவறும் சபார்த் சைராக அன்றி இராமபிரான் எழுந்ைருளுவைாலும் அவைார

சநாக்கம் நிடறசவற்றுவைற்கு உரியைாகலானும் 'சைடரக் சகாவிலாக்குசவன்
என்றான்.

மாைலி ககாணர்ந்ை சைரின் சிறப்பு

9683. ோதலி ககோணர்ந்தனன், ரகோததி ேளோவும்

பூதைம் எழுந்து டல் தன்ல ய க ோைந் ரதர்;
சீத தி ண்டைமும் ஏலன உளவும் திண்
ோதம் என நின்ைது, டர்ந்தது விசும்பில்.

ரகோததி ேளோவும் - கபருங்கடல் சூழ்ந்துள்ள; பூதைம் எழுந்து டல் தன்ல ய -

பூவுலகசம எழுந்து இயங்குவது சபான்ற ைன்டம ககாண்ட; க ோைம் ரதர் -
கபான்மயமான சைடர; ோதலி ககோணர்ந்தனன் - மாைலி ககாண்டு வந்ைான்; சீத
தி ண்டைமும் - குளிர்ச்சி ககாண்ட ந்திர மண்டலமும்; ஏலன உளவும் - மற்றும்
(சமல் மண்டலத்தில்) உள்ளனவும்; திண் ோதம் என - ைன்னுடடய வலிடமயான
பாைம் என்று க ால்லும் படியாக; நின்ைது - (சைவர்கள் அனுப்பிய சைர் நின்றது;
விசும்பில் டர்ந்தது - (ைன் உயரத்ைால் ஆகாயத்தின் சமல் பரவியது.

மகா + உைதி = வளாவுைல் - சூழ்ைல்

9684. குைக் கிரிகள் ஏழின் ேலி ககோண்டு உயர்

ககோடிஞ்சும்,
அலைக்கும் உயர் ோரின் ேலி ஆழியினின் அச்சும்,
கைக்கு அை ேகுத்தது; கதத்து அ ேம் எட்டின்
ேைக் கயிறு கட்டியது; முட்டியது ேோலன.
 குைக்கிரிகள் ஏழின் ேலி ககோண்டு - ஏழு குல மடலகளின் வலிடமடயத்
ைன்னிடம் ககாண்டைாய்; உயர் ககோடிஞ்சும் - உயர்ந்ை ககாடிஞ்சு என்னும்
உறுப்டபயும்; அலைக்கும் உயர் ோரின் ேலி - (அடலகளால் இடடயறாமல்)
அடலக்கப்படுகின்ற நிலவுலகத்தின் வலிடம (ககாண்டதுசபான்ற); ஆழியினின்
அச்சும் - க்கரத்தில் கபாருந்திய அச்சிடனயும்; கைக்கு அை ேகுத்தது -
இடடகவளி இல்லாமல் கநருக்கமாகக் சகாக்கப் பட்டது அந்ை சைர்; கதத்து அ ேம்
எட்டின் - சினம் ககாண்ட எட்டுப் கபருநாகங்கடளயும்; ேைக் கயிறு கட்டியது -
வலிடம ககாண்ட கயிறாகக் ககாண்டு கட்டப்பட்டது, அந்ை சைர்; ேோலன
முட்டியது - (அத்சைர்) வானத்டைசய முட்டிக்ககாண்டு நின்றது.

குலக் கிரி - உயர்வுக்கும் உயர்வான மடலகள். நல்ல கபாருள்களின்

சமன்டமடயக் குறிக்கச் ' ாதி' என்ற அடடகமாழிககாடுத்துப் சபசுவது மரபு.
குலக்கிரிகள் ஏழு; கயிடல, இமயம், மந்ைரம், விந்ைம், நிடைம், ஏமகூடம், நீலம்
என்பனவாம். கச்சியப்பரின் கந்ைபுராணம் இவ்சவசழாடு கந்ைமாைனத்டையும்
ச ர்த்துக் குலக் கிரிகள் எட்டு எனப் சபசும் (கந்ை, ஆற்றுப்-16). சைர் விடரந்து
க ல்லும்சபாது அதில் இருப்சபார் விழுந்துவிடாமல் நிற்பைற்குப் பற்றிக்
ககாள்ளும் உறுப்பிடனக் ககாடிஞ்சு என்பர். அரவம் எட்டு, வாசுகி, அனந்ைன்,
ைக்கன், ங்கபாலன், குளிகன், பதுமன், மகாபதுமன், கார்க்சகாடகன்.

9685. ஆண்டிகனோடு நோள், இருது, திங்கள், இலே

என்னோ,
மீண்டனவும் ர ைனவும் விட்டு, விரி தட்டில்
பூண்டு உளது; தோ லக ணிப் க ோரு இல் ரகோலே
நீண்ட புலன தோரினது; நின்றுளது குன்றின்.

மீண்டனவும் ர ைனவும் - கடந்ைடவயும் வரப்சபாவனவுமாகிய;

ஆண்டிகனோடு - ஆண்டடயும்; நோள், இருது, திங்கள் இலே என்னோ - கிழடம,
பருவம், மாைம் என்ற இவற்றின் காலப் பகுதிகடளயும்; விரி தட்டில் பூண்டுளது -
விரிந்ை சைர்த்ைட்டிசல குறிக்கப்பட்டுள்ளது; தோ லக ணி - நட் த்திர மணிகள்
ககாண்டு சகாத்ை; க ோரு இல் ரகோலே - ஒப்பற்ற மாடலகடளயும்; புலன தோரினது -
அழகு க ய்யப்பட்ட மாடலகடளயும் உடடயது; குன்றின் நின்றுளது -
மடலசபாலப் கபருமிைமாகப் சபார்க்களத்திசல வந்து நின்றது.

சைர்த் ைட்டிசல காலக் குறிப்புகள் அடமப்பது கைான்டமயான ஒரு

வழக்ககமனத் கைரிகிறது. இக்காலங்களுக்கு உரிய கைய்வங்கள் சைர்த்ைட்டில்
இடம் கபறும் என்ற குறிப்பிடன டவ.மு.சகா. ைருகிறார். ''ஆண்டு முைலியன
அவற்றிற்குரிய சைவடைகடளயாம். சைவ மயம் அந்சைகரன்க'' என்பது அவர்
குறிப்பு.

9686. ோதி ம் அலனத்லதயும் ணிச் சுேர்கள் ஆகக்

 ரகோது அை ேகுத்தது; லழக் குழுலே எல்ைோம்
மீது உறு தோலக என வீசியது; க ய்ம்ல ப்
பூதம் அலே ஐந்தின் ேலியின் க ோலிேது அம் ோ!

ோதி ம் அலனத்லதயும் - எல்லாத் திட கடளயும்; ணிச் சுேர்களோக - அழகிய

சுவர்களாகக்ககாண்டு; ரகோது அை ேகுத்தது - (அந்ைத் சைர்) குற்றமற
உருவாக்கப்பட்டது; லழக் குழுலே எல்ைோம் - சமகக் கூட்டம் அடனத்டையும்; மீது
உறு தோலக என - (சைர்) சமல் கட்டப்பட்ட கபரிய ககாடிகளாகக் ககாண்டு; வீசியது
- ஆடச் க ய்ைது; கமய்ம்டமப் பூைம் அடவ ஐந்தின் - அழியா நிடல ககாண்ட ஐந்து
பூைங்களினுடடய; ேலியின் க ோலிேது - வலிடமசயாடு அழகாக அடமவது.

(அம்மா - வியப்டபக் குறிக்கும் இடடச்க ால்)

9687. த்கதோடு ருந்து உைகில் யோவும் உள ேோரித்

த த்கதோடு கதோடுத்த ககோடி தங்கியது; ங்கக்
க த்கதோடு கதோடுத்த கடல் மீது நிமிர் கோைத்து,
உ த்கதோடு கடுத்த கதழ் ஓலத அதன் ஓலத.

த்கதோடு ருந்து - மரங்கள் மற்றும் பூண்டுகள் என; உைகில் உள யோவும் ேோரி

- உலகில் உள்ள எல்லாப் கபாருள்கடளயும் வாரி எடுத்து; த த்கதோடு கதோடுத்த -
உயர்ைரம் ககாண்டு கைாடுக்கப்பட்ட; ககோடி தோங்கியது - ககாடிடயத்
ைாங்கியிருப்பது; ங்கக்க த்கதோடு கதோடுத்த கடல் - கூட்டமாயுள்ள அடலகசளாடு
கபாருந்திய கடலானது; மீது நிமிர் கோைத்து - சமசல கபாங்கி வருகின்ற (ஊழிக்)
காலத்து; உ த்கதோடு கடுத்த கதழ் ஓல - வலிடமகயாடு விடரவுககாண்டு
உக்கிரமாக எழுப்பும் ஓட சய; அதன் ஓலத - அந்ைத் சைரின் ஓட யாகும்.

9688. ண்டு அரிதன் உந்தி அயன் ேந்த ழ முந்லதப்

புண்டரிக க ோட்டு அலனய க ோட்டினது; பூதம்
உண்டலே ேயிற்றிலட ஒடுக்கி உமிழ்கிற்ர ோன்,
அண்ட ணிச் யனம் ஒப் து, அகைத்தின்.*

ண்டு - முன்னம் ஆதியிசல; அரிதன் உந்தி அயன் ேந்த - திருமாலின் உந்தியில்

நான்முகன் சைான்றுைற்கு இடமாகிய; ழ முந்லதப் புண்டரிக க ோட்டு அலனய -
பழடமயான ைாமடர கமாட்டடப் சபான்ற; க ோட்டினது - கமாட்டு என்னும்
உறுப்பிடன உடடயது (அந்ைத் சைர்); பூதம் உண்டலே ேயிற்றிலட ஒடுக்கி - பூை
விகாரங்களாகிய உயிரிகடளகயல்லாம் ைன் வயிற்றுள் ஒடுக்கி; உமிழ்கிற்ர ோன் -
(மீண்டும் படடப்புக் காலத்தில்) உமிழ வல்லவனாகிய திருமாலின்; அண்ட ணிச்
 யனம் ஒப் து அகைத்தில் - ஆதி ச டனாகிய அழகிய படுக்டகடய அகலத்தில்
ஒத்திருப்பது.

9689. ரேதம் ஒரு நோலும், நிலை ரேள்விகளும், கேவ் ரேறு

ஓதம் அலே ஏழும், லை ஏழும், உைகு ஏழும்,
பூதம் அலே ஐந்தும், எரி மூன்றும், நனி க ோய் தீர்
ோ தேமும், ஆவுதியும், ஐம் புைனும், ற்றும்.

(அந்ைத் சைரானது) ரேதம் ஒரு நோலும் - நான்கு சவைங்களும்; நிலை ரேள்விகளும்

- நிடறவுடடய சவள்விகளும்; கேவ்ரேறு ஓதம் அலே ஏழும் - ைனித்ைனியாக
உள்ள கடல்கள் ஏழும்; லை ஏழும் - ஏழு (குல) மடலகளும்; உைகு ஏழும் - ஏழு
உலகங்களும்; பூதம் அலே ஐந்தும் - ஐந்து பூைங்களும்; எரி மூன்றும் - மூவடக
அக்கினிகளும்; நனி க ோய் தீர் ோ தேமும் - மிகவும் கபாய்ம்டமயினின்று நீங்கிய
கபருந்ைவமும்; ஆவுதியும் - (சைவர்க்கு வழங்கப்படும்) ஆகுதிகளும்; ற்றும் -
சமலும்...

9690. அருங் க ணம் ஐந்து, சுடர் ஐந்து, தில நோலும்,

ஒருங்கு அ ணம் மூன்றும், உழல் ேோயு ஒரு த்தும்,
க ரும் கலும், நீள் இ வும் என்று இலே பிணிக்கும்
க ோரும் ரிகள் ஆகி நனி பூண்டது, க ோைந் ரதர்.

க ோைந்ரதர் - கபான்மயமான அந்ைத் சைர்; அருங் க ணம் ஐந்து -

இந்திரியங்கள் ஐந்து; சுடர் ஐந்து - ஐந்து கநருப்புகள்; தில நோலும் - சமலவற்சறாடு
நான்கு திட கள்; ஒருங்கு அ ணம் மூன்றும் - ஒருங்சக இடணந்து க யல்பட்ட மூன்று
மதில்கள்; உழல் ேோயு ஒரு த்தும் - திரிகின்ற பத்து வடகக் காற்றும்; க ரும் கலும் -
கபரிய பகற்காலம்; என்று இலே - எனக் குறிக்கப்பட்ட இடவ; க ோரும் ரிகள் ஆகி -
சபார்க்குணம் உடடய குதிடரகளாகி; நனி பூண்டது - நன்கு பூணப்பட்டது.

சவைம் நான்கு, பூைம் ஐந்து, கரணம் ஐந்து, புலன் ஐந்து, திட நாலு இடவ கைளிவு
எஞ்சியவற்றின் விரிவு வருமாறு; சவள்விகள் ஐந்து: கடவுள் சவள்வி, பிரம
சவள்வி, பூை சவள்வி, மானிட சவள்வி, கைன்புலத்ைார் சவள்வி. கடல் ஏழு:
உவர்நீர்க் கடல், கநய்க்கடல், கருப்பஞ் ாற்றுக்கடல், சைன் கடல், மடல ஏழு:
கயிடல, இமயம், மந்ைரம், விந்ைம், நிடைம், ஏமகூடம், நீலம் இவற்சறாடு கந்ை
மாைனத்டைச் ச ர்த்து மடல எட்டு எனவும் உண்டு. உலகு ஏழு: பூசலாகம்,
ைவசலாகம், த்தியசலாகம், மகாசலாகம், ன சலாகம், ைவ சலாகம், த்திய சலாகம்.
எரி மூன்று (சவள்வித்தீ): காருகபத்தியம், ஆகவனீயம், ைட்சிணாக்கினி சுடர் (கநருப்பு)
ஐந்து நான்கு திட யில் நான்குடன் சமசல உள்ள கதிரவடனச் ச ர்த்து
பஞ் ாக்கினிகள் என்பர்; இராகம், சகாபம், காமம், டம், தீபனம் ஆகியடவ
பஞ் ாக்கினிகள் எனலும் ஒன்று. அரணம் மூன்று: கபான், கவள்ளி, இரும்பு
ஆகியவற்றால் ஆகிய திரிபுர மதில்கள். ை வாயுக்கள்: பிராணன், அபானன், மானன்,
உைானன், வியானன், நாகன், கூர்மன், கிரிகரன், சைவைத்ைன், ைனஞ் யன் என்பன.

மாைலி இராமனிடம் சைர் ககாணர்ந்து அைன் சிறப்டபச் க ப்புைல்

9691. ேந்ததலன ேோனேர் ேணங்கி, 'ேலிரயோய்! நீ

எந்லத த ேந்தலன; எ க்கு உதவுகிற் ோய்;
தந்தருள்லே கேன்றி' என நின்று, தலக க ன் பூச்
சிந்தினர்கள்; ோதலி கடோவி, நனி க ன்ைோன்.

ேந்ததலன - அவ்வாறு வந்ை சைடர; ேோனேர் ேணங்கி - சைவர்கள் வணங்கி;

(மாைலிடய சநாக்கி) 'ேலிரயோய்! - வல்லடம உடடயவசன!; நீ எந்லத த ேந்தலன -
நீ எம் ைடலவனாகிய இந்திரன் அனுப்பியைால் வந்திருக்கிறாய்; எ க்கு
உதவுகிற் ோய் - எங்களுக்கு உைவும் ஆற்றல் உடடயவன் நீ; கேன்றி தந்தருள்லே -
கவற்றி ைந்ைருள்வாயாக'; என நின்று - என்று க ால்லி நின்று; தண்க ன் பூச்
சிந்தினர்கள் - குளிர்ந்ை கமல்லிய மலர்கடளச் க ாரிந்ைனர்; ோதலி....; கடோவி -
சைடரச் க லுத்திக் ககாண்டு; நனி க ன்ைோன் - விடரந்து க ன்றான்.

9692. 'விலனப் லக வில க் ககோடு விசும்பு உருவி,

ோன
னத்தின் வில க ற்றுளது ேந்தது' என
ேோரனோடு
அலனத்து உைகமும் கதோழ, அலடந்தது,
அ ைன் ோல்;
நிலனப்பும் இலட பிற் ட, நிமிர்ந்தது கநடுந் ரதர்.

கநடுந்ரதர் - அந்ைப் கபரிய சைர்; விலனப் லக வில க் ககோடு - ஆன்மாவின்

படகயாகிய விடனயின் சவகத்டைக் ககாண்டு; விசும்பு உருவி - ஆகாயத்டை
ஊடுருவிக்ககாண்டு; ோன னத்தின் வில க ற்றுளது - கபருடமக்குரிய மன
சவகத்டைப் கபற்றைாய்; ேந்தது - வந்து ச ர்ந்ைது; என - என்று கபருடமப்படுத்தி;
ேோரனோடு அலனத்து உைகமும் கதோழ - வானுலகத்சைாடு எல்லா
உலகங்களும் வணங்கும்படியாக; அ ைன் ோல் அலடந்தது - குற்றமற்றவனாகிய
இராமனிடம் வந்துச ர்ந்ைது; நிலனப்பும் இலட பிற் ட - எண்ணம்கூடப்
பின்னடடயும்படியாக; கநடுந்ரதர் - அந்ைப் கபரிய சைர்; நிமிர்ந்தது - உயரமாக
வந்து நின்றனது.
 சைர் கண்ட இராமன் நிடனப்பும் வினாவும்

9693. 'அைரி தனி ஆழி புலன ரதர் இது எனில், அன்ைோல்;

உைகின் முடிவில் க ரிய ஊழ் ஒளி இது அன்ைோல்;
நிலைககோள் கநடு ர ரு கிரி அன்று; கநடிதுஅம் ோ;
தலைேர் ஒரு மூேர் தனி ோனம் இதுதோரனோ?

அைரி - சூரியனுடடய; தனி ஆழி புலன ரதர் இது எனில், அன்று - ஒற்டறச் க்கரம்
பூண்ட சைர்ைான் இது எனின் அப்படி இல்டல; உைகின் முடிவில் - உலகங்களின்
அழிவுக் காலத்தில் எழுகின்ற; க ரிய ஊழ் ஒளி இது அன்று - கபரிய ஊழிக்
காலத்தில் சைான்றும் தீயின் ஒளிககாண்டது இது அன்று; நிலைககோள் கநடு ர ரு
கிரி அன்று - நிடலசபறுடடய கபரிய சமரு மடலயும் அன்று; கநடிது - மிகவும்
உயரமானது இது; (அம்மா என்ற க ால் வியப்புக் குறிப்பானது); தலைேர் ஒரு மூேர்
- ைடலவர்களாகிய ஒப்பற்ற மும்மூர்த்திகளின்; தனி ோனம் இதுதோரனோ - சிறந்ை
விமானம் இதுைாசனா?

9694. 'என்லன இது நம்ல இலட எய்தல்?' என

எண்ணோ,
ன்னேர்தம் ன்னன் கன், ோதலிலய, 'ேந்தோய்,
க ோன்னின் ஒளிர் ரதர் இது ககோடு, ஆர் புகை?'
என்ைோன்
அன்னேனும் அன்னதலன ஆக உல க ய்தோன்:

'என்லன இது நம்ல இலட எய்தல்' - இந்ைத் சைர் நம்மிடம் எய்தியது ஏன்
எப்படி?'; என எண்ணோ - என்று எண்ணி; ன்னேர்தம் ன்னன் கன் - மன்னர்
மன்னனாகிய இராமன்; ோதலிலய - மாைலிடய சநாக்கி; க ோன்னின் ஒளிர் ரதர்
இது ககோடு - கபான்சபால் ஒளிவீசுகின்ற இந்ைத் சைடரக் ககாணர்ந்ைது; யோர்
புகை - எவர் கட்டடளப்படி?'; என்ைோன் - என்று வினவினான்; அன்னேனும் -
அந்ை மாைலியும்; அன்னதலன ஆக உல க ய்தோன் - இராமடன சகட்ட க ய்திடயப்
கபாருந்துமாறு க ான்னான்.

மாைலி விடட

9695. 'முப் பு ம் எரித்தேனும், நோன்முகனும், முன்நோள்,

அப் கல் இயற்றி உளது; ஆயி ம் அருக்கர்க்கு
 ஒப்பு உலடயது; ஊழி திரிகோறும் உலைவு இல்ைோ
இப் க ோரு இல் ரதர் ேருேது இந்தி னது; - எந்தோய்!

'எந்தோய் - என் ைந்டைசய!; முப்பு ம் எரித்தேனும் - திரிபுரம் எரித்ை

சிவகபருமானும்; நோன்முகனும் - பிரமனும்; முன் நோள் அப் கல் - முைல்
நாளாகிய படடப்புக் காலத்தில்; இயற்றி உளது - க ய்ைது (இத்சைர்); ஆயி ம்
அருக்கர்க்கு ஒப்பு உலடயது - ைன் ஒளிச் சிறப்பால் ஆயிரம் சூரியர்களுக்கு நிகரானது;
ஊழி திரிகோறும் உலைவு இல்ைோ - ஊழிக்காலம் மாறும்சபாதும் அழிவிலாைைாகி;
இத்ரதர் ேருேது - வந்துள்ள இந்ைத் சைர்; இந்தி னது - இந்திரனுக்கு உரியது.

9696. 'அண்டம் இது ர ோல்ேன அளப்பு இை அடுக்கிக்

ககோண்டு க யரும்; குறுகும்; நீளும்; அலே
ரகோளுற்று
உண்டேன் ேயிற்றிலனயும் ஒக்கும், உேமிக்கின்;
புண்டரிக! நின் ம் எனக் கடிது ர ோ ோல்.

புண்டரிக - (கண், கரம், கால் சபான்ற உறுப்புகளால்) ைாமடரயாசன!;

இதுர ோல்ேன அண்டம் அளப்பு இை - இந்ை அண்டம் சபால அளவற்ற
அண்டங்கடள; அடுக்கிக் ககோண்டு க யரும் - ைன்னிசல அடுக்கிக்ககாண்டு
இயங்கவல்லது; குறுகும், நீளும் - சைடவப்படும்சபாது அளவிசல குறுகும் அல்லது
நீளும்; உேமிக்கின் அலே ரகோளுற்று உண்டேன் ேயிற்றிலனயும் ஒக்கும் - உவடம
க ால்ல சவண்டுமாயின் அந்ை அண்டங்கடள அடனத்டையும் பற்றி உண்டவனாகிய
திருமாலின் வயிற்டறயும் ஒக்கும்; நின் ம் எனக் கடிது ர ோம் - உன்னுடடய அம்பு
சபால் சவகமாகப் சபாகும்.

9697. 'கண்ணும் னமும் கடிய கோலும் இலே கண்டோல்

உண்ணும் வில யோல்; உணர்வு பின் ட ஓடும்;
விண்ணும் நிைனும் என விர டம் இைது; அஃரத,
எண்ணும் கநடு நீரினும், கநருப்பிலடயும் - எந்தோய்!

'எந்தோய்...; கண்ணும் னமும் கடிய கோலும் இலே கண்டோல் - கண், மனம்,

விடரவாக இயங்குகின்ற காற்று ஆகிய இவற்டறக் கண்டால்; வில யோல் -
அவற்றினும் விடரவாக; உண்ணும் - (இந்ைத் சைர்) உண்டுவிடும் (அைாவது
அவற்டற சவகத்ைால் சைாற்கடிக்கும்); உணர்வு பின் ட ஓடும் - அறிவுகூட ைன்
பின்வருமாறு இது முன்சனறி ஓடும்; விண்ணும் நிைனும் என விர டம் இைது -
(இயங்குவைற்கு) ஆகாயம் நிலம் என சவறுபாடு இல்லாைது; எண்ணும் கநடு நீரினும்
கநருப்பிலடயும் அஃரத - எண்ணப்படுகின்ற கபரிய நீரிலும் கநருப்பிடடயிலும்
அதுசவ (அைாவது, இத்சைரின் இயக்கத்துக்கு நீர் கநருப்பு என்ற சவறுபாடு இல்டல).
 விண், மண், நீர், கநருப்பு ஆகிய எவற்றிலும் எவற்றிடடயிலும் இயங்குவது
இந்ைத்சைர்.

9698. 'நீரும் உளரே, அலே ஒர் ஏழு? நிமிர்கிற்கும்

ோரும் உளரே, அதின் இ ட்டி? அலே ண்பின்
ர ரும் ஒரு கோலை, ஒரு கோலும் இலட ர ோத்
ரதரும் உளரத, இது அைோல்? - உைகு க ய்ரதோம்!

உைகு க ய்ரதோய் - உலகங்கடளப் படடத்ைவசன!; நீரும் உளரே அலே ஓர் ஏழு

- ஏழு கடல்களும் உள்ளன அன்சறா?; நிமிர்கிற்கும் ோரும் உளரே அதின் இ ட்டி -
கடல்சமல் நிமிர்கின்ற உலகங்களும் ஏழு கடல்கள் சபால இரண்டு மடங்காக
பதினான்கு உள்ளன அன்சறா?; அலே - அந்ைக் கடல்களும் உலகங்களும்;
ண்பின் ர ரும் ஒரு கோலை - ைம் இயல்பிலிருந்து ஒரு காலத்திசல மாறுபடும்; இது
அைோல் - இந்ைத் சைடரத் ைவிர; ஒரு கோலும் இலட ர ோத் ரதரும் உளரத - ஒரு
காலத்திலும் ைன் இயல்பிலிருந்து நிடல கபயராை சைரும் இருக்கிறசைா?' (இல்டல).

9699. 'ரதேரும், முனித் தலைேரும், சிேனும், ர ல்நோள்,

மூஉைகு அளித்த அேனும், முதல்ே! முன் நின்று
ஏவினர்; சு ர்க்கு இலைேன் ஈந்துள இது' என்ைோன்,
ோவின் னம் ஒப் உணர் ோதலி, ேலித்தோன்.

முதல்ே! - ைடலவசன!; ரதேரும் முனித்தலைேரும் சிேனும்ர ல்நோள் மூ உைகு

அளித்த அேனும் - சைவர்கள், முனிவர்களின் ைடலவர்கள், சிவபிரான், பண்கடாரு
காலத்தில் மூன்று உலகங்கடளயும் படடத்ை நான்முகன் ஆகிசயார்; முன் நின்று
ஏவினர் - முன் வந்து ஏவினார்கள்; (அவர்களின் கட்டடளடய ஏற்றுச்) சு ர்க்கு
இலைேன் - சைவர்களின் அர னான இந்திரன்; ஈந்துள (து) இது - ககாடுத்ைைாகும்
இந்ைத்சைர்'; என்ைோன் - என்று க ால்லியவனாய்; ோவின் னம் ஒப் உணர்
ோதலி - குதிடரயின் மனப்சபாக்கிடனப் கபாருத்ைமாக உணர்ந்து (சைர் க லுத்ை
வல்ல) மாைலி; வலித்ைான் - க ாலக்கருதி உறுதிபடச் க ன்னான்.

இராமன் ஐயமும் கைளிவும்

9700. ஐயன் இது ரகட்டு, 'இகல் அ க்கர் அகல் ோயச்

க ய்லகககோல்?' எனச் சிறிது சிந்லதயில்
நிலனந்தோன்;
 க ய் அேன் உல த்தது என ரேண்டி, இலட பூண்ட
க ோய் உலள ேயப் ரி க ோழிந்த, முது ரேதம்.

ஐயன் - இராமபிரான்; இது ரகட்டு - மாைலி உடரத்ை இைடனக் சகட்டு; 'இகல்

அ க்கர் அகல் ோயச் க ய்லக ககோல்' என - ஒருகால் இது படகவராகிய அரக்கர்களின்
கபரிய மாடயயால் விடளந்ை க யசலா என்று; சிந்லதயில் சிறிது நிலனந்தோன் -
மனத்திசல ஓரளவு எண்ணினான்; 'அேன் உல த்தது க ய்' என ரேண்டி - அந்ை
மாைலி உடரத்ைது உண்டமசய எனப் புலப்பட சவண்டி இலட பூண்ட - சைரிசல
கட்டப்பட்ட; க ோய் உலள ேயப் ரி - க றிந்ை பிடரி மயிர் ககாண்ட வலிய
குதிடரகள்; முது ரேதம் க ோழிந்த - பழடமயான சவைங்கடள ஓதின.

9701. 'இல்லை இனி ஐயம்' என எண்ணிய இ ோ ன்,

நல்ைேலன, 'நீ உனது நோ ம் நவில்க!' என்ன,
'ேல் இதலன ஊர்ேது ஒரு ோதலி எனப் ர ர்
க ோல்லுேர்' எனத் கதோழுது, கநஞ்சிகனோடு
க ோன்னோன்.

'இனி ஐயம் இல்லை - இனிசமல் ஐயம் ஏதும் இல்டல; என எண்ணிய இ ோ ன் -

என்று கைளிவுற்று எண்ணிய இராமன்; நல்ைேலன - நற்பண்புடடய மாைலிடய
சநாக்கி; 'நீ உனது நோ ம் நவில்க' என்ன - நீ உனது கபயடரச் க ால்லுக என்று கூற;
ேல் இதலன ஊர்ேது ஒரு ோதலி எனப் ர ர் க ோல்லுேர் என - வலிய இத் சைரிடன
ஏறிச் க லுத்துவைற்குரிய மாைலி என்று என் கபயடரச் க ால்லுவார்கள் என்று;
கதோழுது - வணங்கி; கநஞ்சிகனோடு க ோன்னோன் - மனமாரக் கூறினான்.

9702. ோருதிலய ரநோக்கி, இள ேோள் அரிலய ரநோக்கி,

'நீர் கருதுகின்ைலத நிகழ்த்தும்' என, நின்ைோன்
ஆரியன்; ேணங்கி, அேர், 'ஐயம் இலை, ஐயோ!
ரதர் இது பு ந்த னது' என்ைனர், கதளிந்தோர்.

ோருதிலய ரநோக்கி - அனுமடனப் பார்த்து; இள ேோள் அரிலய ரநோக்கி - பின்னர்

இடளய ஒளி வீசும் சிங்கம் சபான்ற இலக்குவடனப் பார்த்து; 'நீர் கருதுகின்ைலத
நிகழ்த்தும் என - 'நீங்கள் உங்கள் கருத்டைச் க ால்லுங்கள் என்று சகட்டு; நின்ைோன்
ஆரியன் - ைடலவனாகிய இராமன் (சைரில் ஏறிவிடாமல்); ைாமதித்து நின்றான்;
கதளிந்தோர் - ஐயம் கைளிந்ைவராகிய அவர்கள்; 'ஐயோ, ஐயம் இலை - ைடலவசன!;
ஐயசம இல்டல; இது பு ந்த னது ரதர் - இது சைசவந்திரனுடடய சைர்ைான்;
என்றனர்...
 ஆரியன் என்ற க ால் பண்பின் நாயகன் என்ற கருத்துடடயது என்படையும்
கருதுக.

9703. விழுந்து பு ள் தீவிலன நிைத்கதோடு கேதும் ,

கதோழும் தலகய நல்விலன களிப்பிகனோடு துள்ள,
அழுந்து துய த்து அ ர் அந்தணர் லக முந்துற்று
எழுந்து தலை ஏை, இனிது ஏறினன் - இ ோ ன்.

நிைத்து விழுந்து பு ள் தீவிலன - ைடரயிசல விழுந்து புரளத் கைாடங்கிவிட்ட தீவிடன;

கேதும் - வாடவும்; கதோழுந்தலகய நல்விலன களிப்பிகனோடு துள்ள - வணங்கத்
ைக்க நல்விடன மகிழ்ச்சியால் துள்ளவும்; துய த்து அழுந்து அ ர் அந்தணர் -
துயரத்தில் அழுந்திக்கிடந்ை சைவர்கள் அந்ைணர் ஆகிசயாரின்; லக முந்துற்று
எழுந்து தலை ஏை - டககள் முந்திக்ககாண்டு அவர்கள் ைடலசமல் ஏறவும்; இ ோ ன்
இனிது ஏறினன் - இராமபிரான் இந்திரன் அனுப்பிய சைரின்மீது இனிசை ஏறினான்.
தீவிடன வாடுைல், நல்விடன துள்ளுைல், அமரர் அந்ைணர் டக ைடலசமல் டவத்து
வணங்குைல் ஆகியடவ அவைார சநாக்கமாகிய தீசயார் அழிவுக்கும் நல்சலார் துயர்
நீக்கத்துக்கும் காரணமான கவற்றிமுகம் கைரிந்ைசை யாகும்.
இராவணன் வடைப் படலம்

இராமபிரான் இராவணடனப் சபாரில் ககான்ற படலம் என்பது கபாருள்.

சைவர் வாழ்த்துடரக்க இராமன் சைசரறிச் க ல்லுைலும், இராவணன் இராமடன

சநாக்கி வருைலும், மசகாைரன் இராமனால் மடிைலும், தீ நிமித்ைங்கடளப் கபாருட்
படுத்ைாது இராவணன் துணிைலும், இராவணனின் சபார்த் திறங்களும், வர
வலிடமயும் சிறிது சிறிைாய் அழிய இராமன் கடவுள் அவைாரசமா என எண்ணி
யாசரயாயினும் சபாரிடுவது என முடிவு க ய்ைலும், அம்பு பட்டு இராவணன்
மயங்கிய காடல அவடனக் ககால்லுமாறு மாைலி கூறியடை இராமன் ஏற்க
மறுத்ைலும், சைறிய இராவணன் கடும் சபார் புரியப் பிரம்மாத்திரத்ைால் அவடன
இராமன் மாய்த்ைலும், அவன் முதுகுத் ைழும்பு கண்டு இராமன் நாணியசபாது
வீடணன் உண்டம கூறித் கைருட்டலும், பின்னர் படக விடுத்து இறுதிக் கடன்
க ய்யுமாறு வீடணடன இராமன் தூண்டுைலும், வீடணன் துயரும், இராவணன்
மடனவியர் புலம்பலும், மண்சடாைரி பிரிவாற்றாது புலம்பி மாய்ைலும்,
இராவணனுக்கும் பிற அரக்கர்க்கும் இறுதிக்கடன் க ய்து வருந்திய வீடணடன
இராமன் சைற்றுைலும் இப்படலத்துப் கபாருளாக அடமந்துள்ளன.

சைரின் மீது ஏறிய இராமனுக்குத் சைவர் வாழ்த்து

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9704. ஆழி அம் தடந் ரதர், வீ ன் ஏைலும், அைங்கல்

சில்லி
பூழியில் சுரித்த தன்ல ரநோக்கிய புைேர் ர ோத,
ஊழி கேங் கோற்றின் கேய்ய கலுழலன ஒன்றும்
க ோல்ைோர்,
ேோழிய அனு ன் ரதோலள ஏத்தினோர், ைர்கள் தூவி.

ஆழி அம் தடம் ரதர் - க்கரங்கள் அடமந்ை, அழகிய கபரிய சைரின் மீது; வீ ன்
ஏைலும் - வீரனாகிய இராமபிரான் ஏறியதும்; அைங்கல் சில்லி -
ஒளி வீசும் சைருருடள; பூமியில் சுரித்த தன்ல - புழுதியில் புடைந்ை ைன்டமடய;
ரநோக்கிய புைேர்ர ோத - பார்த்துக் ககாண்டிருந்ை சைவர்கள் வந்து; (இராமபிரான்
உடற்பாரத்டை வியந்ைவர்களாய்); ஊழி கேங் கோற்றின் - யுக முடிவுக் காலத்தில்
கபாங்கும் கவப்பம் நிடறந்ை சூறாவளிடயக் காட்டிலும்; கேய்ய கலுழலன -
ககாடிய கருடாழ்வாடன,; ஒன்றும் க ோல்ைோர் - (நிடனந்து) புகழ்ச்சியாக யாதும்
கூறாமல்; அநு ன் ரதோலள - (ஆற்றல் மிக்க) அநுமனின் சைாள்கடள; ைர்கள் தூவி -
பூக்கள் க ாரிந்து; ேோழிய - வாழ்க வாழ்க என்று; ஏத்தினோர் - சபாற்றி க ய்ைார்கள்.
9705. 'எழுக, ரதர்; சு க்க, எல்ரைோம் ேலியும்; புக்கு
இன்ரை க ோன்றி
விழுக, ர ோர் அ க்கன்; கேல்க, ரேந்தர்க்கு
ரேந்தன்; விம்மி
அழுக, ர ர் அ க்கி ோர்' என்று ஆர்த்தனர், அ ர்;
ஆழி
முழுகி மீது எழுந்தது என்னச் க ன்ைது, மூரித்
திண் ரதர். (சைவர்கள் சமலும்), அ ர் - சைவர்; ரதர் எழுக - இத்சைர்
சமகலழுக; எல்ரைோம் ேலியும் சு க்க - நம் யாவருடடய வலிடமடயயும் இத்சைர்
ஏந்துவைாக; புக்கு இன்ரை ர ோர் அ க்கன் க ோன்றி விழுக - (இத்சைர்) புகுவைால்
இன்டறய தினசம சபார் கவறி ககாண்ட அரக்கனாகிய இராவணன் அழிந்து
வீழ்வானாக; ரேந்தர்க்கு ரேந்தன் கேல்க - சவந்ைருக்ககல்லாம் க்கரவர்த்தியான
இராமன் வாடக சூடுவானாக; ர ர் அ க்கி ோர் விம்மி அழுக - அரக்கர்களின்
மடனவிமார்களான எண்ணற்ற அரக்கியர் (ைம் கணவர் மாய) விம்மி அழுவார்களாக';
என்று அ ர் ஆர்த்தனர் - என்று கூறி சைவர்கள் ஆரவாரம் புரிந்ைனர்; மூரித்திண்ரதர்
- வலிடமயும் திண்டமயும் மிக்க இராமனின் சைர்; ஆழி முழுகி மீகதழுந்தது என்ன -
கடலில் முழுகி சமகலழுந்ைாற் சபான்று (புழுதியினின்றும் கபாங்கிகயழுந்து);
க ன்ைது - (சபார்க்களம் சநாக்கிச்) க ன்றது.

இராமன் எதிசர சைடரவிடுமாறு இராவணன்

ாரதிக்குக் கூறுைல்

9706. அன்னது கண்ணின் கண்ட அ க்கனும், 'அ ர்

ஈந்தோர்
ன் கநடுந் ரதர்' என்று உன்னி, ேோய் டித்து
எயிறு தின்ைோன்;
பின், 'அது கிடக்க' என்னோ, தன்னுலடப் க ருந்
திண் ரதல ,
மின் நகு ேரி வில் க ங் லக இ ோ ன்ர ல் விடுதி'
என்ைோன்.

அன்னது - அந்ைத் சைடர; கண்ணின் கண்ட அ க்கனும் - ைன் கண்களால் பார்த்ை

இராவணனும்; ' ன் கநடுந் ரதர் அ ர் ஈந்தோர்' - 'நிடல கபற்ற கபரிய சைடரத்
சைவர் ககாடுத்ைார்'; என்று உன்னி - எனக் கருதி; ேோய் டித்து எயிறு தின்ைோன் -
உைடுகடளக் கடித்துப் பற்கடள கமன்றான்; பின் - அைன்பிறகு; 'அது கிடக்க' - 'அது
கிடக்கட்டும்'; என்னோ - என்று (அலட்சியமாய்க்) கருதியவனாய்; தன்னுலடப்
க ருந்திண் ரதல - ைன்னுடடய கபரிய வலிடமயான சைரிடன; மின் நகு ேரிவில்
க ங்லக இ ோ ன் ர ல் - ஒளிடயச் சிந்தும் கட்டடமந்ை வில்டலச் க வ்விய
டககளில் ஏந்திய இராமபிரான் மீது; விடுதி' - விடுவாயாக'; என்ைோன் - என்று (ைன்
பாகனுக்குக்) கட்டடளயிட்டான்.
 வானவர் சபாருக்கு ஆயத்ைமாைல்

9707. இரிந்த ேோன் கவிகள் எல்ைோம், 'இல யேர் இ தம்

ஈந்தோர்;
அரிந்த ன் கேல்லும் என்ைற்கு ஐயுைவுஇல்' என்று,
அஞ் ோர்,
திரிந்தனர்; மும் கல்லும் சிந்தினர்; 'தில ரயோ
அண்டம்
பிரிந்தனககோல்!' என்று எண்ணப் பிைந்தது,
முழக்கின் க ற்றி.
இரிந்த - முன்பு சிைறிசயாடின; ேோன்கவிகள் எல்ைோம் - வானரர்கள் எல்சலாரும்;
'இல யேர் இ தம் ஈந்தோர் - சைவர்கள் (இராமனுக்குத்) சைடர நல்கினர்;
அரிந்த ன் கேல்லும் - படகவடர அடக்கும் (ஆற்றல் மிக்க) மன்னவனாகிய
இராமபிரான் கவல்லுவான்,; என்ைற்கு - என்று கருதுவைற்கு; ஐயுைவு இல் - எவ்விை
ஐயமும் இல்டல'; என்று அஞ் ோர் - என்று கூறி அச் ம் நீங்கியவர்களாய்;
திரிந்தனர் - (மீண்டும் சபார்க்களம் எங்கும்) சுற்றி வந்ைனர்; மும் கல்லும் சிந்தினர்
- மரங்கடளயும் கற்கடளயும் (அரக்கர் சமல்) எறிந்ைனர்; முழக்கின் க ற்றி -
(அப்சபாது) வானரர்கள் க ய்ை ஆரவாரத்தின் ைன்டமயானது; 'தில கயோடு அண்டம்
பிரிந்தன ககோல்' - 'திட களும் அண்டங்களும் பிளந்ைன சபாலும்'; என்று எண்ணப்
பிைந்தது - என்று கருதும்படி எழுந்ைது.

பலவடக ஒலிகள்

9708. ேோர்ப் க ோலி மு சின் ஓலத, ேோய்ப்புலட ேயேர்

ஓலத,
ர ோர்த் கதோழில் களத்து ற்றும் முற்றிய க ோம் ல்
ஓலத,
ஆர்த்தலின், யோரும் ோர் வீழ்ந்து அடங்கினர்,
இருேர் ஆடல்
ரதர்க் கு ல் ஓலத க ோங்க, க வி முற்றும் க விடு
க ய்த.

ேோர்ப்க ோலி மு சின் ஓலத - வார்க்கட்டடமந்ை முரசுகளிலிருந்து எழும்

ஓட யும்; ேோய்ப்புலட ேயேர் ஓலத - சபாரியற்றும் வாய்ப்புகபற்ற வீரர்கள்
எழுப்பும் ஓட யும்; ர ோர்த் கதோழில்களத்து - சபார் நிகழுகின்ற களத்தில்; ற்றும்
முற்றிய க ோம் ல் ஓலத - பிற சபார்ப்படடகள் நிரம்பி நின்று எழுப்பிய மகிழ்ச்சி
ஆரவார ஓட யும்; ஆர்த்தலின் - கூடிகயாலித்ைலால்; யோரும் - (இரு
திறத்திலுமுள்ள) அடனவரும்; ோர்வீழ்ந்து அடங்கினர் - ைடரயில் விழுந்து
அடங்கிப் சபாயினர்; இருேர் - இராமபிரான் இராவணன் என்னும் இருவருடடய;
ஆடல் ரதர்க்கு ல் - அட கின்ற சைர்களின் ஒலி; ஓலத க ோங்க - முழக்கம்
சமகலழுந்து; க வி முற்றும் க விடு க ய்ை - அடனவர்ைம் க விகடளயும்
க விடாக்கின.

மாைலியிடம் இராமன் கருத்து உடரத்ைல்

9709. ோதலி ேதனம் ரநோக்கி, ன்னர்தம் ன்னன்

ல ந்தன்,
'கோதைோல் கரு ம் ஒன்று ரகட்டியோல்; களித்த சிந்லத
ஏதைன் மிகுதி எல்ைோம் இயற்றிய பின்லை, என்தன்
ர ோதலன ரநோக்கிச் க ய்தி; துடிப்பு இலை' என்னச்
க ோன்னோன்.

ன்னர்தம் ன்னன் ல ந்தன் - (ை ரைச்) க்கரவர்த்தி திருக் குமாரனாகிய இராமன்;

ோதலி ேதனம் ரநோக்கி - ைன் சைர்ச் ாரதியாகிய மாைலியின் முகத்டைப் பார்த்து;
'கோதைோல் கரு ம் ஒன்று ரகட்டியோல் - அன்சபாடு நான் கூறும் க யல் ஒன்றிடனக்
சகட்பாயாக; களித்த சிந்லத எதைன் - மிைப்பு மிக்க சிந்ைடன ககாண்டவனாகிய
(நம்) படகவன்; மிகுதி எல்ைோம் இயற்றிய பின்லை - ைன்னுடடய மீறிய
க யல்கடளகயல்லாம் க ய்ை பிறகு; என்தன் ர ோதலன ரநோக்கி - என்
தூண்டுைடலக் கவனித்து; க ய்தி - (உன் சைசராட்டும்) கைாழிடலச் க ய்வாயாக;
துடிப்பு இலை - (இப்சபாது) விடரைல் சவண்டுவதில்டல; என்னச் க ோன்னோன் -
என்று கூறினான்.
இராவணடனக் கண்டதும் மாைலி பால் ஏற்பட்ட பரபரப்டபயும்
விடரடவயும் கவனித்ைடமயால் இராமன் இவ்வாறு கூறினான். 'படகவனின்
ஆர்ப்பாட்ட கமல்லாம் முடியட்டும். நமக்கு அவ ரமில்டல' எனப் பணியாளிடம்
உணர்த்திய பாங்கும், அவனிடம் 'காைலால்' கருத்துடரக்கும் பாங்கும்
இராமபிரானின் ைடலடமப் பண்டப உணர்த்துகின்றன.

மாைலி மறுகமாழி

9710. 'ேள்ளல்! நின் கருத்தும், ோவின் சிந்லதயும்,

ோற்ைைோர்தம்
உள்ளமும், மிலகயும், உற்ை குற்ைமும், உறுதிதோனும்,
கள்ளம் இல் கோைப் ோடும், கரு மும்,
 கருரதன்ஆகில்,
கதள்ளிது என் விஞ்ல !' என்ைோன்; அ ைனும்,
'க வ்விது!' என்ைோன்.
'ேள்ளல்! - வடரயாது அருளும் இயல்புடடயாய்!; நின் கருத்தும் - உன்
திருக்கருத்டையும்; ோவின் சிந்லதயும் - புரவிகளின் மனப்சபாக்டகயும்; ோற்ைைோர் தம்
உள்ளமும் - படகவரது உட்கருத்டையும்; மிலகயும் - படகவர் ைம் மிகுதிடயயும்;
உற்ை குற்ைமும் - (அைனால்) சநரும் தீடமகடளயும்; உறுதிதோனும் -
சமற்ககாள்ளத் ைக்க உறுதிடயயும்; கள்ளமில் கோைப் ோடும் - வஞ் டனயின்றி
(இயல்பாகச்) க யல்படும் கால நிடலடயயும் கரு மும் - எடுத்துக்ககாண்ட
க யலின் திறத்டையும்; கருரதன் ஆகில் - (ஆராய்ந்து) என் கைாழிடலச்
க ய்சயனாகில்; என் விஞ்ல - என் சைசராட்டும் கடலத்கைாழில்; கதள்ளிது - மிக
மிகத் திறம்பட்டது அன்சறா?' (ஆகாது என்றபடி!); என்ைோன் - என்று கூறினான்;
அ ைனும் - (யாதுசமார்) குற்றமற்ற இராமபிரானும்; க வ்விது என்ைோன் - (அவன்
க ப்பிய பாங்குணர்ந்து) 'நன்று' என கமாழிந்ைான்.

இராவணனிடம் மசகாைரன் சவண்டுைல்

9711. 'ரதோன்றினன் இ ோ ன், ஈதோல், பு ந்த ன் து கத்

ரதர்ர ல்;
ஏன்று இருேருக்கும் கேம் ர ோர் எய்தியது;
இலடரய, யோன் ஓர்
ோன்று என நிற்ைல் குற்ைம்; தருதியோல் விலட
ஈண்டு' என்ைோன் -
ேோன் கதோடர் குன்ைம் அன்ன ரகோத ன் இைங்லக
ன்லன.

ேோன் கதோடர் குன்ைம் அன்ன - வானத்டை அளாவிய மடல சபான்ற (சைாற்றத்டை

உடடய); ரகோத ன் - மசகாைரனாகிய வீரன்; எந்தோய் - எம் ைடலவசன; பு ந்த ன் -
இந்திரனுக்குரிய; து கத் ரதர்ர ல் - குதிடரகள் பூட்டிய சைரின் மீது; இ ோ ன்
ரதோன்றினன் - இராமன் (இசைா) காட்சி ைருகின்றான்; ஏன்று - (ஒருவடர ஒருவர்)
எதிர்த்து நிற்கும்; இருேருக்கும் - உங்கள் இருவரிடடசயயும்; கேம்ர ோர்
எய்தியது - ககாடிய சபார் (நடக்கும் சநரம்) கநருங்கி விட்டது; இலடரய - உங்கள்
இருவருக்கும் இடடசய; யோன் ஓர் ோன்று என - நான் ஒரு ாட்சியாக; நிற்ைல் -
(வறிசை) நிற்பது; குற்ைம் - பிடழயாகும்; ஈண்டு - இப்சபாது; விலட தருதியோல் -
(சவறிடத்தில் சபார் புரிய) விடட ைருவாயாக'; என்ைோன் - என
சவண்டினான்; இைங்லக ன்லன - (என) இலங்டக சவந்ைனாகிய இராவணனிடம்.
 இராவணன் கட்டடள

9712. 'அம்புயம் அலனய கண்ணன்தன்லன யோன் அரியின்

ஏறு
தும்பிலயத் கதோலைத்தது என்னத் கதோலைக்குகேன்;
கதோடர்ந்து நின்ை
தம்பிலயத் தடுத்தியோயின், தந்தலன ககோற்ைம்'
என்ைோன்;
கேம்புஇகல் அ க்கன், 'அஃரத க ய்கேன்' என்று,
அேனின் மீண்டோன்.

(இவ் சவண்டு சகாடளக் சகட்ட இராவணன்), அம்புயம் அலனய கண்ணன்

தன்லன - க ந்ைாமடர சபான்ற கண்கடள உடடய இராமடன; அரியின் ஏறு - ஆண்
சிங்கம் (ஒன்று); தும்பிலயத் கதோலைத்தது என்ன - யாடனடய அழித்ைது என்னும்
படியாக; யோன் கதோலைக்குேன் - நான் அழித்கைாழிப்சபன்; கதோடர்ந்து நின்ை
தம்பிலய - இடண பிரியாது நிற்கும் ைம்பியாகிய இலக்குவடன; தடுத்தியோயின் -
(நீ) சபாரிட்டுத் ைடுப்பாயானால்; ககோற்ைம் தந்தலன - (எனக்கு) கவற்றித் சைடித்
ைந்ைவனாவாய்; என்ைோன் - என்று கூறினான்; கேம்பு இயல் அ க்கன் - (சினத்ைால்)
கவம்பும் ைன்டமயுடடய மசகாைரன்; 'அஃரத க ய்கேன் என்று - 'அவ்வாசற
க ய்சவன்' என்று; அேனின் மீண்டோன் - இராவணனிடத்தினின்றும் திரும்பிச்
க ன்றான்.

இடடசய இராமன் சைர் அணுக ாரதிக்கு மசகாைரன் இட்ட

கட்டடள

9713. மீண்டேன் இளேல் நின்ை ோணியின் விைங்கோ

முன்னம்,
ஆண்தலக கதய்ேத் திண் ரதர் அணுகியது;
அணுகும்கோலை,
மூண்டு எழு கேகுளிரயோடும், ரகோத ன் முனிந்து,
'முட்டத்
தூண்டுதி ரதல ' என்ைோன்; ோ தி கதோழுது
க ோன்னோன்:
மீண்டேன் - இராவணன் பக்கமிருந்து திரும்பி வந்ை மசகாைரன்;
இளேல் நின்ை ோணியின் - ைம்பி இலக்குவன் இருந்ை பக்கத்திற்கு; விைங்கோ
முன்னம் - நீங்குவைற்கு முன்னர்; ஆண்டலக - ஆண்டம மிக்க இராமனுடடய;
கதய்ேத்திண்ரதர் - கைய்வத் ைன்டம மிக்க வலிடமயான சைர்; அணுகியது -
கநருங்கி வந்ைது; அணுகும் கோலை - அவ்வாறு கநருங்கிய சபாது; ரகோத ன் -
மசகாைரன்; மூண்கடழு கேகுளிரயோடும் - கபாங்கி எழுகின்ற சினத்சைாடு; முனிந்து
- சகாபித்து; 'முட்டத்தூண்டுதி ரதல ' - சைடர முட்டும்படி க லுத்துவாயாக;
என்ைோன் - என்று கட்டடளயிட்டான்; ோ தி - சைர்ப்பாகன்; கதோழுது க ோல்லும் -
வணங்கி உடரக்கத் கைாடங்கினான்.

9714. 'எண் அருங் ரகோடி கேங் கண் இ ோேணர யும்,

இன்று
நண்ணிய க ோழுது மீண்டு நடப் ர ோ, கிடப் து
அல்ைோல்?
அண்ணல்தன் ரதோற்ைம் கண்டோல், ஐய! நீ க ைம்
அன்ன
கண்ணலன ஒழிய, அப் ோல் க ல்ேரத கரு ம்'
என்ைோன்.

ஐய - ஐயசன; அண்ணல் தன் ரதோற்ைம் கண்டோல் - கபருடம மிக்க

இராமபிரானின் உருவிடனக் கண்டால்; எண்ணரும் ரகோடி கேங்கண் இ ோேணர யும்
- (இந்ை ஓர் இராவணன் மட்டுமன்று) எண்ணுைற்கரிய சகாடிக்கணக்கான
ககாடுங்கண்கள் படடத்ை இராவணர்களாயினும்; இன்று நண்ணிய க ோழுது - இன்று
(இராமடன) கநருங்கி வந்ைாலும்; கிடப் தல்ைோல் - (களத்தில்) இறந்து
கிடப்பார்கசள யல்லாமல்; மீண்டும் நடப் ர ோ? - (உயிருடன்) மீண்டும் க ல்ல
வல்லவர்கசளா? (க ல்லார்) ஆைலால்; நீ - நீ; க ைம் அன்ன கண்ணலன - ைாமடர
சபாலும் கண்கடளயுடடய இராமபிராடன; அப் ோல் ஒழிய - (விட்டு நீங்கி)
சவறிடம்; க ல்ேரத - சபாவசை; கரு ம் - (கபாருத்ைமான) க யல்; என்ைோன் - என்று
( ாரதி மசகாைரனிடம்) கூறினான்.

9715. என்ைலும், எயிற்றுப் ர ழ் ேோய் டித்து, 'அடோ!

எடுத்து நின்லனத்
தின்ைகனன்எனினும் உண்டோம் ழி' என, சீற்ைம்
சிந்தும்
குன்று அன ரதோற்ைத்தோன்தன் ககோடி கநடுந்
ரதரின் ரநர
க ன்ைது, அவ் இ ோ ன் திண் ரதர்; விலளந்தது,
திமிைத் திண் ர ோர்.

என்ைலும் - என்று ( ாரதி) கூறுைலும்; ( ரகோத ன்) எயிற்றுப் ர ழ்ேோய்

டித்து - (சகாடரப்) பற்கள் சைான்றும் பிளந்ை ைன் வாடய மடித்து; 'அடோ -
ஏடோ!; நின்லன எடுத்து - என்டன மறுத்துப் சபசிய) உன்டன வாரிகயடுத்து;
தின்ைனன் எனினும் - உண்சடனாயினும்; ழிஉண்டோம்' - அைனால் எனக்குப் பழி
சநர்ந்துவிடும்' (ஆைலால் அது ைவிர்ந்சைன்); என - என்றுடரக்க; சீற்ைம் சிந்தும் -
சினத்டை கவளியிடும்; குன்ைன ரதோற்ைத்தோன் தன் - மடல சபான்ற
உருவத்டையுடடய (மசகாைரனின்); ககோடி கநடுந்ரதரின் ரநர - ககாடிகள் கட்டிய
இரைத்திற்கு சநராக; அவ்வி ோ ன் திண்ரதர் க ன்ைது - அந்ை இராமபிரானுடடய
வலிய சைர் க ன்றது; திமிைத் திண்ர ோர் - முழக்கத்டையுடடய கபரும் சபார்;
விலளந்தது - உண்டாயிற்று.

இராமன் - மசகாைரன் சபார்

9716. க ோன் தடந்ரதரும், ோவும், பூட்லகயும், புைவு உண்

ேோட்லகக்
கல் தடந் திண் ரதோள் ஆளும், கநருங்கிய கடல்கள்
எல்ைோம்
ேற்றின, இ ோ ன் ேோளி ேடஅனல் ருக; ேன் தோள்
ஒற்லை ேன் தடந் ரதர ோடும் ரகோத ன் ஒருேன்
க ன்ைோன்.

(அப்சபாரில் மசகாைரனிடமிருந்ை) க ோன் தடந்ரதரும் - கபான் மயமான கபரிய

சைர்களும்; ோவும் - குதிடரகளும்; பூட்லகயும் - யாடனகளும்; புைவு ேோட்லக -
புலால் நாறும் வாசளந்திய கரங்கடளயும்; கல் தடந் திண் ரதோள் ஆளும் - கல்சபால்
வலிய அகன்று திரண்ட சைாள்கடளயும் உடடய காலாட் படடகளும்; கநருங்கிய -
(ககாண்டு) கநருக்கமுற்ற; கடல்கள் எல்ைோம் - படடக் கடல்கள் யாவும்; இ ோ ன்
ேோளி ேடேனல் ருக - இராமபிரானின் அம்புகள் என்னும் வடடவக் கனல்
குடிக்க; ேற்றின - வறண்டு (ஏதுமில்லாமல்) சபாயின (எனசவ); ஒற்லை ேன் தடந்
ரதர ோடும் - (மிஞ்சிய) ைன் ஒசர கபரிய வலிய சைருடன்; ேன்தோள் ரகோத ன் -
வலிய (கால்கடள உடடய) வனாகிய மசகாைரன்; ஒருேன் க ன்ைோன் -
ைன்னந்ைனியாக இராமபிரான் பக்கம் க ன்றான்.

9717. அ னிஏறு இருந்த ககோற்ைக் ககோடியின்ர ல், அ ேத்

ரதர்ர ல்,
குல உறு ோகன்தன்ர ல், ககோற்ைேன் குேவுத்
ரதோள்ர ல்,
வில உறு கழி ோரி வித்தினோன்;
விண்ணிரனோடும்
தில களும் கிழிய ஆர்த்தோன்; தீர்த்தனும், முறுேல்
 க ய்தோன்.

(மசகாைரன்), அ னி ஏறு இருந்த ககோற்ைக் ககோடியின் ர ல் - (இராமபிரானுக்கு

இந்திரன் அளித்ை கைய்வத் சைர் மீது பறந்ை) சபரிடி எழுைப் கபற்றிருந்ை கவற்றிக்
ககாடியின் மீதும்; அ ேத் ரதர் ர ல் - ஒலிமிக்க அத்சைரின் மீதும்; குல உறு ோகன்
தன் ர ல் - கடிவாளம் பற்றிய சைர்ப்பாகன் மாைலி மீதும்; ககோற்ைேன் குேவுத்
ரதோள் ர ல் - கவற்றியாளனாகிய இராமபிரானின் மடலத் சைாள்கள் மீதும்; வில
உறு கழி ோரி - சவகம் ககாண்ட அம்பு மடழடய; வித்தினோன் - விடை தூவுவது
சபால் பாய்ச்சினான்; (சமலும்) விண்ணிரனோடும் தில களும் கிழிய - வானும்
திட களும் கிழிந்து சபாயிற்கறன்னுமாறு; ஆர்த்தோன் - முழக்கமிட்டான்; தீர்த்தனும்
- தூயவனாகிய இராமபிரானும்; முறுேல் க ய்தோன் - புன்னடக பூத்ைான்.

9718. வில் ஒன்ைோல், கே ம் ஒன்ைோல், விைலுலடக் க ம்

ஓர் ஒன்ைோல்,
கல் ஒன்று ரதோளும்ஒன்ைோல், கழுத்து ஒன்ைோல்,
கடிதின் ேோங்கி,
க ல் ஒன்று கலணகள், ஐயன் சிந்தினோன்; க ப்பி
ேந்த
க ோல் ஒன்ைோய்ச் க ய்லக ஒன்ைோய்த் துணிந்தனன்,
அ க்கன் துஞ்சி.
ஐயன் - இராமபிரான்; வில் ஒன்ைோல் - (மசகாைரனின்) வில்டல ஒரு கடணயாலும்;
கே ம் ஒன்ைோல் - அவன் கவ த்டை ஒரு கடணயாலும்; விைலுலடக்க ம் -
வலிடமமிக்க அவன் டககடள; ஓர் ஒன்ைோல் - ஒவ்கவாரு கடணயாலும்; கல்கைோன்று
ரதோளும் ஒன்ைோல் - கற்பாடற சபான்ற சைாள்கடள ஒரு கடணயாலும்; கழுத்து
ஒன்ைோல் - கழுத்திடன ஒரு கடணயாலும்; க ல் ஒன்று கலணகள் கடிதின் ேோங்கி -
விடரவு கபாருந்திய அம்புகடள சவகமாய்; சிந்தினோன் - க லுத்தினான்; அ க்கன் -
இராட் ைனான மசகாைரன்; க ப்பி ேந்த க ோல் ஒன்ைோய் - (இராவணனிடம்) க ப்பி
வந்ை கமாழி ஒன்றாகவும்; க ய்லக ஒன்ைோய் - க யல் மற்கறான்றாகவும் ஆகும்
வண்ணம்; துஞ்சி துணிந்தனன் - இறந்து உடல் துண்டாகி வீழ்ந்ைான்.

இராவணசனாடு இராமன் சபாரிடுைல்

9719. ர ோத ன் முடிந்த ேண்ணம், மூேலக உைகத்ரதோடும்

ோதி ம் எலேயும் கேன்ை ேன் கதோழில் அ க்கன்
கண்டோன்,
ர தலன உண்ணக் கண்டோன்; 'க ை விடு, க ை
 விடு!' என்ைோன்;
சூதனும் முடுகித் தூண்ட, க ன்ைது, து கத் திண்
ரதர்.

ர ோத ன் முடிந்த ேண்ணம் - மசகாைரன் இறந்ை நிடலடய; மூேலக உைகத்ரதோடு

- மூன்று உலகங்கசளாடு; ோதி ம் எலேயும் கேன்ை - திட கள் அடனத்டையும்
கவற்றி ககாண்ட; ேன்கதோழில் அ க்கன் - ககாடுடமசய ைன்டமயாகக் ககாண்ட
இராவணன்; கண்டோன் - பார்த்ைான்; ர தலன உண்ண - (இந்நிகழ்ச்சி) ைன்
அறிடவ உண்ணசவ; க ைவிடு, க ைவிடு என்ைோன் - (ைன் பாகடன சநாக்கி)
சைடரச் க லுத்து, க லுத்து என்றான்; து கத் திண்ரதர் - குதிடர பூட்டிய வலிய சைர்;
சூதனும் முடுகித் தூண்ட - சைர்ப்பாகனும் விடரந்து தூண்ட; க ன்ைது - சவகமாக
முன்சன க ன்றது.

9720. ' னிப் டோநின்ைது என்னப் க்கின்ை ர லன

ோறித்
தனிப் டோன்ஆகின் இன்னம் தோழ்கிைன்' என்னும்
தன்ல
நுனிப் டோநின்ை வீ ன், அேன் ஒன்றும்
ரநோக்கோேண்ணம்
குனிப் டோநின்ை வில்ைோல், ஒல்லையின் நூறிக்
ககோன்ைோன்.

னிப் டோ நின்ைது என்ன - பனி எங்கும் கபாழிந்து நின்றாற்சபால;

க்கின்ை ர லன - விரிந்திருக்கிற (இராவணன்) படட; ோறி - சிைறி; தனிப் டோன்
ஆகின் - ைான் ைன்னந் ைனியனாகாைவடர; இன்னம் தோழ்கிைன் - (இவ்விராவணன்)
இன்னும் கீழடங்கமாட்டான்; என்னும் தன்ல - என்னும் நிடலடய; நுனிப் டோ
நின்ை வீ ன் - நன்கு சிந்தித்து அறிந்ை வீரனான இராமபிரான்; அேன் ஒன்றும்
ரநோக்கோ ேண்ணம் - ைன் க யல் ஒன்டறயும் அவன் காணாைபடி; குனிப் டோ நின்ை
வில்ைோல் - வடளந்ை வில்லால்; ஒல்லையில் - விடரவாக; நூறிக் ககோன்ைோன் - சின்னா
பின்னமாக்கி அழித்ைான்.

9721. அடல் ேலி அ க்கற்கு அப் ர ோழ்து, அண்டங்கள்

அழுந்த, ண்டும்
கடல்களும் ேற்ை, கேற்றிக் கோல் கிளர்ந்து
உடற்றும்கோலை,
ேடேல முதை ஆன லைக் குைம் லிப் ோனச்,
சுடர் ணி ேையம் சிந்தத் துடித்தன, இடத்த
 க ோன்-ரதோள்.

அப்ர ோழ்து - அவ்சவடளயில்; அடல்ேலி அ க்கற்கு - மிகுந்ை ஆற்றடலயுடடய

இராவணனுக்கு; அண்டங்கள் அழுந்த - அண்டங்கள் அடனத்தும் ைாழவும்; ண்டும்
கடல்களும் ேற்ை - நிடறந்ை கடல்கள் எல்லாம் வற்றவும்; கேற்றிக்கோல் -
(எல்லாவற்டறயும்) கவன்று தீர்க்கும் (ஊழிக்) காற்று; கிளர்ந்து - கபாங்கி கயழுந்து;
உடற்றும் கோலை - துன்புறுத்தும் கபாழுது; ேடேல முதை ஆன - சமரு மடல
முைலாக உள்ள; லைக்குைம் லிப் ோன - கபருமடல வரிட கள் அட வன
சபான்று; சுடர் ணி ேையம் சிந்த - ஒளிவீசும் மாணிக்கங்கள் பதித்ை வாகுவலயங்கள்
சிைறுமாறு; இடத்த க ோன்ரதோள் துடித்தன - இடதுபுறத்துப் கபான்மயமான
சைாள்கள் துடித்ைன.

கலி விருத்தம்

9722. உதி ோரி க ோரிந்தது, உைகு எைோம்;

அதி ேோனம் இடித்தது; அரு ேல
பிதி வீழ்ந்தது, அ னி; ஒளி க ைோக்
கதி ேன்தலன ஊரும் கைந்ததோல்.

உைககைோம் - உலகு முழுவதிலும்; உதி ோரி - இரத்ை மடழ; க ோரிந்தது -

கபாழிந்ைது; ேோனம் - முகில்கள்; அதி இடித்தது - உலகம் அதிரும்படி இடிகயாலி
எழுப்பின; அருேல பிதி - கபருமடலகள் சிைறும்படி; அ னி - இடி; வீழ்ந்தது -
(மடலகள் சமல்) விழுந்ைது; ஒளிக ைோக் கதி ேன் தலன - ஒளி இழந்ை ஞாயிற்டற;
ஊர் - ஊர்சகாளும்; கைந்தது - சூழ்ந்து ககாண்டது; (ஆல் - அட )
ஊர்சகாள் - பரி சவடம்; பரிசவடம் கால அருக்கன் உையத்துச் ாரில் வட்டந்
ைலமழிவாம் என்பர் முன்சனார்.

9723. ேோவும் ேோசிகள் தூங்கின; ேோங்கல் இல்

ஏவும் கேஞ் சிலை நோண் இலட இற்ைன;
நோவும் ேோயும் உைர்ந்தன; நோள் ைர்ப்
பூவின் ோலை புைோல் கேறி பூத்ததோல்.*

ேோவும் ேோசிகள் - (இராவணன் சைரில் கட்டிய) பாயும் குதிடரகள்; தூங்கின -

சைரில் கட்டியவாசற உறங்கின; கேஞ்சிலை - ககாடிய விற்கள்; ேோங்கலில் -
வடளக்கப்பட்ட சபாது; ஏவும் - அம்புகளும்; நோண் இலட இற்ைன -
நாண்கயிற்றில் டவக்கும்சபாசை முறிந்து சபாயின; நோவும் ேோயும் உைர்ந்தன -
(இராவணன்) வாய்களும் நாக்குகளும் காய்ந்து சபாயின; நோள் ைர்ப் பூவின் ோலை
- புத்ைம் புதிைாக அன்று மலர்ந்ை பூக்களால் கட்டப்பட்ட மாடல; புைோல் கேறி -
மாமி நாற்றத்டை; பூத்ை - சைாற்றுவித்ைது.

(ஆல் - அட , வாசி - குதிடர, ஏ - அம்பு.

9724. எழுது வீலண ககோடு ஏந்து தோலகர ல்

கழுகும் கோகமும் க ோய்த்தன; கண்கள் நீர்
ஒழுகுகின்ைன, ஓடு இகல் ஆடல் ோ;
கதோழுவில் நின்ைன ர ோன்ைன, சூழி ோ.
எழுது வீலண ககோடு - வடரயப் கபற்ற வீடணடயச் (சின்னமாகக்) ககாண்டு,;
ஏந்து தோலக ர ல் - உயர்ந்து நிற்கும் (இராவணன்) ககாடியின் மீது; கழுகும்
கோகமும் க ோய்த்தன - கழுகுகளும் காகங்களும் சூழ்ந்து பறந்ைன; ஓடு இகல் ஆடல்
ோ - பாயும் இயல்புடடய சபார் வல்ல குதிடரகளின்; கண்கள் நீர் ஒழுகுகின்ைன -
கண்களில் கண்ணீர் வார்ந்து ககாண்டிருந்ைன; சூழி ோ - முகபடாமணிந்ை யாடனகள்;
கதோழுவில் நின்ைன ர ோன்ைன - பந்திகளில் கட்டப்பட்டாற்சபால் க யலற்று
நின்றன.

9725. இன்ன ஆகி, இல யேர்க்கு இன் ம் க ய்

துன்னிமித்தங்கள் ரதோன்றின; ரதோன்ைவும்,
அன்னது ஒன்றும் நிலனந்திைன், 'ஆற்றுர ோ,
என்லன கேல்ை, னித்தன்?' என்று எண்ணுேோன்.*

இல யேர்க்கு இன் ம் க ய் - சைவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியூட்டுகிற;

துன்னிமித்தங்கள் - (இராவணனுக்கு) ககட்ட குனங்களானடவ; இன்னேோகி -
இப்படிப்பட்டனவாகி; ரதோன்றின - புலப்படலாயின; ரதோன்ைவும் - அவ்வாறு
புலப்படவும்; அன்னது ஒன்றும் நிலனந்திைன் - அடவ குறித்தும் ஏதும்
சிந்திக்காைவனாய்; 'என்லன கேல்ை னித்தன் ஆற்றுர ோ?' - என்டன கவல்வைற்கு
(எளிய) மனிைனால் முடியுசமா?'; என்று எண்ணுேோன் - என்று இராவணன்
கருைலானான்

9726. வீங்கு ரதர் க லும் ரேகத்து, ரேலை நீர்

ஓங்கு நோளின் ஒதுங்கும் உைகுர ோல்,
தோங்கல் ஆற்ைகிைோர், தடு ோறித் தோம்
நீங்கினோர், இரு ோலும் கநருங்கினோர்.
 ரேலை நீர் ஓங்கு நோளின் - கடல் நீர் கபாங்கிகயழும் (ஊழிக்) காலத்தில்; ஒதுங்கும்
உைகுர ோய் - இரு புறமாய் ஒதுங்கி நிற்கும் நிலம் சபால; இரு ோலும் கநருங்கினோர் -
இருபக்கங்களிலும் கநருக்கமாகக் கூடியவர்கள்; வீங்கு ரதர் க லும் ரேகத்து -
(இராவணனின்) சவகம் மிக்க சைர் ஓடும் விடரவினால்; தோங்கல் ஆற்ைகிைோர் -
(அவ்விடரடவத்) ைாங்குைற்கு ஆற்றாைவர்களாய்; தடு ோறி - நிடல குடலந்து;
நீங்கினோர் - ஒதுங்கிக் ககாண்டனர்.

எதிர் எதிசர நிற்கும் இராம இராவணர் சைாற்றம்

9727. கரு மும் கலடக்கண் உறு ஞோனமும்,

அருல ர ரும் அவிஞ்ல யும் விஞ்ல யும்,
க ருல ோல் ககோடும் ோேமும் ர ர்கைோத்
தரு மும் எனச் க ன்று, எதிர் தோக்கினோர்.

(இராவணனும் இராமபிரானும் அங்கு); கரு மும் - விடனயும்; கலடக்கண் உறு

ஞோனமும் - (நன்கனறியின்) கடடசியில் எய்தும் ஞானமும் (சபாலவும்); அருல
ர ரும் அவிஞ்ல யும் - (கபாருள்களின் நிடலடய) அறியாது ைடுக்கும் அவிச்ட யும்;
விஞ்ல யும் - (அைற்கு மாறான) வித்டையும் (சபாலவும்); க ருல ோல் - அளவிற்
கபரிய; ககோடும் ோேமும் - ககாடிய பாவமும்; ர ர்கைோ - (எந்நிடலயிலும்)
பயன்ைருைலில் ைவிராை; தரு மும் என - அறமும் (சபாலவும்); எதிர் க ன்று
தோக்கினோர் - ஒருவர் மற்கறாருவடர எதிர்த்துத் ைாக்கினார்கள்.

கருமம், அவிஞ்ட , பாவம் என்பன இராவணனுக்கும் ஞானம், விஞ்ட , ைருமம்

என்பன இராமனுக்கும் உவடமயாயின. இடவ ஒன்றற்ககான்று
எதிர்நிடலயினவாயின. விஞ்ட - வித்டை அவிஞ்ட - அஞ்ஞானம்.

9728. சி ம் ஓர் ஆயி ம் தோங்கிய ர டனும்,

உ வு ககோற்ைத்து உேணத்து அ னும்,
க ோ உடன்ைனர் ர ோைப் க ோருந்தினர்,
இ வும் நண் கலும் என ஏற்ைனர்.

சி ம் ஓர் ஆயி ம் தோங்கிய ர டனும் - ைடலகள் ஆயிரம் படடத்ை ஆதி

ச டனும்; உ வு ககோற்ைத்து - வலிடமயும் கவற்றியும் படடத்ை; உேணத்து
அ னும் - கருட சவந்ைனும்; க ோ உடன்ைனர் - சபாரிட எதிர்த்து நின்றனர்; ர ோைப்
க ோருந்தினர் - என்பது சபாலப் கபாருந்தி நின்றனர்; இ வும் நண் கலும் என -
நள்ளிரவும் நண்பகலும் சபால; ஏற்ைனர் - (அவ்விருவரும்) இட ந்து சைான்றினர்.
9729. கேன்றி அம் தில யோலன கேகுண்டன
ஒன்லை ஒன்று முனிந்தவும் ஒத்தனர்;
அன்றியும், ந சிங்கமும் ஆடகக்
குன்ைம் அன்னேனும் க ோரும் ககோள்லகயோர்.

கேன்றி அம் தில யோலன - கவற்றி மிக்க அழகிய திக்கு யாடனகள்; கேகுண்டன
- சினம் ககாண்டனவாய்; ஒன்லை ஒன்று - ஒன்சறாகடான்று; முனிந்தவும் -
கவறுத்து நின்றன; ஒத்தனர் - சபான்றிருந்ைனர்; அன்றியும் - அதுவல்லாமலும்;
ந சிங்கமும் - நரசிங்க மூர்த்தியும்; ஆடகக் குன்ைம் அன்னேனும் - கபான்மடல
சபான்ற இரணியனும்; க ோரும் ககோள்லகயோர் - ஒப்கபன்று க ால்லுமாறும்
விளங்கினார்கள்.

இராமபிரான் நரசிங்கமாகவும், இராவணன் இரணியனாகவும் கூறப்பட்டனர்.

9730. துேனி வில்லின்க ோருட்டு ஒரு கதோல்லைநோள்,

'எேன் அவ் ஈ ன்?' என் ோர் க ோ , ஏற்று, எதிர்
புேனம் மூன்றும் க ோைங் கழைோல் கதோடும்
அேனும் அச் சிேனும் எனல் ஆயினோர்.

கதோல்லை ஒரு நோள் - பண்கடாரு காலத்தில்; துேனி வில்லின் க ோருட்டு -

முழக்கம் நிடறந்ை (இரண்டு) விற்கள் காரணமாக; 'எேன் அவ் ஈ ன்?' என் ோர் -
எவன் உண்டமயில் ைடலடம ான்ற கடவுள் என அறிய விரும்பியவரான
இடமயவருக்காய்; க ோ - சபாரிட முற்பட்டு; ஏற்று - அவ்விற்கடள எடுத்து;
எதிர் - ஒருவடர கயாருவர் எதிர்த்து நின்ற; புேனம் மூன்றும் க ோைங்கழைோல்
கதோடும் - மூன்று உலகங்கடளயும் ைன் கபாற் பாைங்களால் கைாட்ட; அேனும் -
அந்ைத் திருமாலும்; அச்சிேனும் - அந்ைச் சிவபிரானும்; எனல் ஆயினோர் - என்னும்
நிடலயினராகக் (இராமனும் இராவணனும்) காட்சி ைந்ைார்கள்.

9731, கண்ட ங்க ன் நோன்முகன் லகத் தைம்

விண்டு அ ங்க, கதோல் அண்டம் கேடித்திட,
அண்ட ங்கத்து அ ர்தம் ஆர்ப்பு எைோம்
உண்ட ங்கம் இ ோேணன் ஊதினோன்.

கண்ட - (இராம இராவணர் சபார் நிகழ்ச்சிகடள வானத்திலிருந்து) பார்த்ை;

ங்க ன் நோன் முகன் - சிவனும் பிரமனும்; லகத்தைம் - ைங்கள் கரங்கள்;
விண்டு அ ங்க - நிடலதிரிந்து நடுங்கவும்; கதோல் அண்டம் கேடித்திட - பழடமயான
பிரமாண்டப் பகுதி கவடித்துப் சபாகவும்; அண்டம் - விண்கவளியில்; ங்கத்து
அ ர் தம் - திரண்ட சைவர்களின்; ஆர்ப்க ைோம் - கபரு
முழக்கங்கடளகயல்லாம்; உண்ட - (முன்பு சைவடர கவற்றி ககாண்ட காலத்தில்)
உண்டு முடித்ை; ங்கம் - ைன் ங்கிடன; இ ோேணன் ஊதினோன் - இராவணன்
முழக்கம் க ய்ைான்.

9732. க ோன்ன ங்கினது ஓல துளக்குை,

'என்ன ங்கு?' என்று இல யேர் ஏங்குை,
அன்ன ங்லகப் க ோைோல யினோல், அரி -
தன்ன கேண் ங்கு தோனும் முழங்கிற்ைோல்.

அன்ன - அந்ை (இராவணனின்); ங்லக - ங்கின் (ஓட டயப்);

க ோைோல யினோல் - (ைான்) கபாறுத்துக் ககாள்ளாடமயினால்; க ோன்ன -
சமற்குறித்ை; ங்கினது ஓல - (இராவணனது) ங்கின் ஒலி; துளக்குை -
நிடலகுடலயும்படியாகவும்; இல யேர் - சைவர்கள்; 'என்ன ங்கு?' என்று - இது
யாருடடய ங்கு?' என்று; ஏங்குை - (ஐயுற்று) ஏக்கமுறவும்; அரிதன்ன -
திருமாலினுடடய; கேண் ங்கு தோனும் - பாஞ் ன்னியம் என்னும் கவண்ணிற
வலம் புரிச் ங்கும்; முழங்கிற்று - (ைாசன) முழக்கம் க ய்ைது. (ஆல் - அட ).

திருமாலின் ங்கம் ைாசன முழங்கும் இயல்பினது என அறியலாகிறது.

9733. ஐயன் ஐம் லடதோமும் அடித் கதோழில்

க ய்ய ேந்து அயல் நின்ைன; ரதேரில்
க ய்யன் அன்னலே கண்டிைன், ரேதங்கள்
க ோய் இல் தன்லனப் புைன் கதரியோல ர ோல்.

ஐயன் - திருமாலின்; ஐம் லட தோமும் - ங்கு, க்கரம், கடை, வாள், வில் என்ற ஐந்து
படடகளும்; அடித் கதோழில் க ய்ய - (ைம் ைடலவனுக்குத்) கைாண்டு க ய்யும்
கபாருட்டு; அயல் நின்ைன - பக்கத்தில் காத்து நின்றன; (ஆனால்), ரேதங்கள் -
மடறகள்; க ோய்யில் தன்லன - கபாய்யற்ற கமய்யான ைன்டன; புைன் கதரியோல
ர ோல் - (மானிட வடிகவடுத்ை அவடன) அறிந்து ககாள்ளாைவாறு சபால; அன்னலே -
அவ்டவம்படடகடள; ரதேரில் க ய்யன் - சைவர்களுள் கமய்ப்கபாருளாயுள்ள
திருமால்; கண்டிைன் - காணவில்டல.

ைாகனடுத்ை சவடத்டை சவைங்கள் எப்படி அறியவில்டலசயா அது சபான்ற

மனிை அவைாரகமடுத்ை ைான் ஐம்படடகடளயும் அறியவில்டல.

ஐம்படடகளாவன: சுைரி னம் ( க்கரம்), பாஞ் ன்னிபம் ( ங்கு), ககௌசமாைகி

(கடை), நாந்ைகம் (வாள்), ார்ங்கம் (வில்)
 புலன் கைரிைல் - உண்டம அறிைல்.

9734. ஆல யும் விசும்பும் அலை ஆழியும்

ரத மும் லையும் கநடுந் ரதேரும்
கூ , அண்டம் குலுங்க, குைம் ககோள் தோர்
ேோ ேன் ங்லக ோதலி ேோய்லேத்தோன்.

(அப்சபாது), ஆல யும் - திட களும்; விசும்பும் - வானமும்; அலை ஆழியும் -

அடலகள் சூழ் கடலும்; ரத மும் - பூமிப் பரப்பும்; லையும் - மடலகளும்; கநடுந்
ரதேரும் - கபருடமயால் உயர்ந்ை சைவர்களும்; கூ - நடுங்கவும்; அண்டம்
குலுங்க - அண்டம் அட ந்ைாடவும்; குைம் ககோள்தோர் - பலவடக மலர்க்குலமும்
அடமந்ை மாடலடய அணிந்ை; ேோ ேன் - இந்திரனுடடய; ங்லக - ங்கிடன;
ோதலி ேோய் லேத்தோன் - (சைர்ப்பாகனாகிய) மாைலி ைன் வாயில் டவத்து ஊதினான்.

இராம இராவணப்சபார் கைாடக்கம்

9735. துமிை ேோளி அ க்கன் து ப் ன

வி ைன் ர னியின் வீழ்ேதன் முன்னர ,
க ை ேோன் முக நோடியர் கண் கலண
அ ைன் ர னியில் லதத்த அனந்த ோல்.

அ க்கன் து ப் ன - இராவணன் க லுத்துகின்றனவாகிய; துமிை ேோளி -

ஆரவாரத்சைாடு வரும் அம்புகள்; வி ைன் - மாசு மறுவற்ற இராமபிரான்;
ர னியின் வீழ்ேதன் முன்னர - திருசமனியில் வந்து பாய்வைற்கு முன்பாகசவ;
க ை முக - ைாமடர சபான்ற முகமுடடய; ேோன் நோடியர் - வானத்துத் சைவ
கன்னிடகயர்; கண்கலண - கண்களாகிய அம்புகள்; அ ைன்

ர னியில் - குற்றமற்ற இராமபிரான் சமனியில்; லதத்த - டைத்ைடவ;

அனந்தம் - கணக்கற்றடவயாகும் (ஆல் - அட ).

9736. க ன்ை ரதர் ஒர் இ ண்டினும் ர ர்த்திய

குன்றி கேங் கண் குதில குதிப் ன,
ஒன்லை ஒன்று உற்று, எரி உக ரநோக்கின;
தின்று தீர்ேன ர ோலும் சினத்தன.
 க ன்ை - சபார்க்களத்துக்கு வந்ை; ரதர் ஓர் இ ண்டினும் - இராமபிரான்;
இராவணன் ஆகிய இருவரின் ஒப்பற்ற சைர்களிலும்; ர ர்த்திய - கட்டப்பட்டிருந்ை;
குன்றி கேங்கண் - குன்றிமணி சபால் சிவந்ை கண்கடளயுடடய; குதில - குதிடரகள்;
குதிப் ன - எதிகரதிர் பாய்வனவாயும்; ஒன்லை ஒன்று - ஒன்சறாகடான்று; உற்று -
கநருங்கி; எரி உக ரநோக்கின - கநருப்புச் சிந்தும்படி பார்ப்பனவாயும்; தின்று தீர்ேன
ர ோலும் - ஒன்டற கயான்று கடித்து விழுங்கி விடுவன சபால; சினத்தன - சகாபம்
ககாண்டனவாயும் (காட்சி ைந்ைன).

9737. ககோடியின்ர ல் உலை வீலணயும், ககோற்ை ோ

இடியின் ஏறும், முலையின் இடித்தன -
டியும் விண்ணும் லேயும் ண்பு அை
முடியும் என் து ஓர் மூரி முழக்கினோல்.

ககோடியின் ர ல் உலை - (இராவணன்) ககாடி மீதிலிருந்ை; வீலணயும் -; ககோற்ைம்

- கவற்றிடயயுடடய; ோ இடியின் ஏறும் - (இராமபிரான்) ககாடி மீதிருந்ை
இடிசயறும்; டியும் - பூமியும்; விண்ணும் - வானமும்; லேயும் - கடலும்; ண்பு
அை - ைம் இயல்பிற் குன்றி; முடியும் - அழிந்து விடும்; என் து ஓர் மூரி முழக்கினோல் -
என்று கூறத்ைக்க ஆற்றல் மிக்க ஓட சயாடு; முலையின் இடித்தன - மாறி மாறி
சபகராலி எழுப்பின.

மானுடத் ைடலடயக் ககாடியில் இராவணன் ககாண்டிருந்ைாகனன்று முைல் நூல்

கூறும் (டவ.மு.சகா.உடர)

9738. ஏழு ரேலையும் ஆர்ப்பு எடுத்து என்னைோம்,

வீழி கேங் கண் இ ோேணன் வில் ஒலி;
ஆழி நோதன் சிலை ஒலி, அண்டம் விண்டு
ஊழி ர ர்வுழி, ோ லழ ஒத்ததோல்.
வீழி - வீழிப்பழம் சபான்ற; கேங்கண் இ ோேணன் - ககாடிய
கண்கடளயுடடய இராவணன்; வில்ஒலி - வில்லின் ஓட ; ஏழு ரேலையும் - ஏழு
கடல்களும்; ஆர்ப்பு எடுத்து என்னைோம் - சபகராலி எழுப்பின என்று கூறுைற்குரியைாய்
இருந்ைது; ஆழி நோதன் - க்கராயுைம் படடத்ை இராமபிரானுடடய; சிலை ஒலி -
வில்லின் ஒலிசயா; அண்டம் விண்டு - விண்கவளி பிளக்கும்படி; ஊழி ர ர்வுழி -
ஊழிக்காலம் வரும் சபாது (உண்டாகும்); ோ லழ ஒத்தது - கபரு முகில்களில்
எழும் இடிசயாட டய நிகர்த்திருந்ைது.
 ஆழி நாைன் - திருப்பாற்கடலின் ைடலவன் என்றுமாம். மடழ இடிடயக்
குறித்ைைால் ஆகுகபயர்.

வீழி - விழுதி என்னும் க டி.

9739. ஆங்கு நின்ை அனு லன ஆதியோம்

வீங்கு கேஞ் சின வீ ர் விழுந்தனர் -
ஏங்கி நின்ைது அைோல், ஒன்று இலழத்திைர்,
ேோங்கு சிந்லதயர், க ய்லக ைந்துளோர்.

ஆங்கு நின்ை - (இவ்கவாலிகடளச் க வியுற்று) அவ்விடத்திசல நின்ற; அநு லன

ஆதியோம் - அநுமன் முைலாவைாக அடமந்ை; வீங்கு கேஞ்சின வீ - கபாங்கும்
ககாடுங்சகாபமுள்ள சிறந்ை வீரர்களும்; வீழ்ந்தனர் - ைடரயில் விழுந்ைனர்; ஏங்கி
நின்ைது அைோல் - என்ன க ய்சவாம் என்று ஏக்குற்று நின்றைன்றி; ஒன்று இலழத்திைர் -
சவறு எதுவும் க ய்யலாற்றாைவராயினர்; ேோங்கு சிந்லதயர் - ஓய்ந்ை உள்ளத்தினராய்;
க ய்லக ைந்துளோர் - க யலற்றுப் சபாயினர்.
வாங்குைல் - ைாழ்ைல் (ஓய்ைல்)

9740. 'ஆேது என்லன ககோைோம்?' என்று அறிகிைோர்,

'ஏேர் கேல்ேர்?' என்று எண்ணைர் ஏங்குேோர்,
ர ோேர், மீள்ேர், லதப் ர், க ோரு ைோல்,
ரதேரும் தங்கள் க ய்லக ைந்தனர்.

ரதேரும் - சைவர்களும்; 'ஆேது என்லன ககோைோம் - 'என்ன நிகழுசமா'; என்று

அறிகிைோர் - என்று அறியாைவர்களாய்; 'ஏேர் கேல்ேர்?' - 'எவர் ைாம் சபாரில்
கவல்வர்?'; என்று எண்ணைர் - என்று சிந்திக்க முடியாைவர்களாய்;
ஏங்குேோர் - ஏக்கமுறுவார்; ர ோேர் - (இலக்கறியாது) க ல்வர்; மீள்ேர் - திரும்பி
வருவர்; லதப் ர் - உள்ளம் அஞ்சுவர்; க ோரு ைோல் - மனம் விம்மி; தங்கள்
க ய்லக ைந்தனர் - ைாம் யாதும் க ய்யும் திறனற்றுப் சபாயினர்.

9741. ர ண அந்த ம் ரநோக்கலும் திண் ம்,

பூண முந்தின, சிந்தின பூ லழ,
கோண ேந்த கடவுளர் லக எைோம் -
ஆணேம் துலண யோர் உளர் ஆேர ோ?
 திண் ம் - (இராமபிரானுடடய) வலிடமமிக்க அம்புகள்; ர ண அந்த ம்
ரநோக்கலும் - கைாடலவிலுள்ள வானத்டைக் குறிபார்க்கத் கைாடங்கியதும்; கோண
ேந்த கடவுளர் லககயைோம் - காண்பைற்கு வந்ை சைவர்கள் கரங்கள் எல்லாம்;
சிந்தின பூ லழ - தூவிய மலர்மாரி; பூண முந்தின - (வாடன) அழகு க ய்யும்படி
முன்சைான்றின; ஆணேம் துலண - க ருக்குக்குத் துடணயாக; யோர் உளர் ஆேர ோ? -
யார் ைான் இருக்க முடியும்?

ஆணவம் இல்லாை இராமடனத் சைவர் ககாண்டாடினர் என்பைாம்.

9742. நீண்ட மின்கனோடு ேோன் கநடு நீை வில்

பூண்டு இ ண்டு எதிர் நின்ைன ர ோன்ைன -
ஆண்ட வில்லிதன் வில்லும், அ க்கன்தன்
தீண்ட ேல்ைர் இைோத சிலையுர .

ஆண்ட வில்லி தன் வில்லும் - அடனத்துலடகயும் (அறகநறியில்) ஆளும்

வில்லாற்றல் மிக்க இராமபிரான் வில்லும்; தீண்ட ேல்ைர் இைோத - பிறரால்
கைாட்கடடுக்க முடியாை; அ க்கன் தன் சிலையுர - இராவணனின் வில்லும்; நீை
ேோன் - நீல வானத்தில்; கநடுவில் - கநடிய இந்திர விற்கள்; இ ண்டு - இரண்டு; நீண்ட
மின்கனோடு பூண்டு - நீண்ட மின்னலாகிய (கயிறு) பூண்டு; எதிர் நின்ைன ர ோன்ைன -
எதிகரதிர் நின்றாற் சபால் விளங்கின.
இரண்டு வான விற்கள் மின்னலாகிய கயிற்றுடன் விளங்குவது சபால் இருவர்
வில்லும் சைான்றின.

9743. அ க்கன் அன்று எடுத்து ஆர்க்கின்ை ஆர்ப்பும்,

ர ோர்ப்
க ோருப்பு க ய் வில் கதழிப்பும் உண்ரடககோைோம் -
குல க்கும் ரேலையும் ர கக் குழோங்களும்
இல த்து இடிக்கின்ை, இன்றும் ஓர் ஈறு இை!

அன்று - (இராம இராவணப்சபார் நடந்ை) அன்று; அ க்கன் - இராவணன்; எடுத்து

ஆர்க்கின்ை ஆர்ப்பும் - குரகலடுத்து முழங்கிய முழக்கமும்; க ோருப்பு க ய் - மடல
சபான்ற வடிவுடடய; ர ோர் வில் கதழிப்பும் - சபார் வில்லினின்று எழுப்பிய
சபகராலியும்; உண்ரட ககோைோம் - (இன்றும்) இருக்கின்றன சபாலும்! குல க்கும்
ரேலையும் - ஒலிக்கின்ற கடலும்; ர கக் குழோங்களும் - முகில் கூட்டங்களும்; இன்றும்
- இக்காலத்தும்; இல த்து - சபகராலி க ய்து; இடிக்கின்ை - இடிமுழக்கம்
க ய்கின்றன; ஓர் ஈறு இை - அப்சபகராலிகட்கு ஒரு முடிசவ இல்டல.
இன்றும் கடல் முழங்குவதும் இடி இடிப்பதும் இராவணன் முழக்கத்தின்
கைாடர்ச்சிசயா என்னும்படி அடமந்துள்ளது. ைற்குறிப்சபற்ற அணி.
9744. ண்ணில் க ல்ேன க ல், இனும் ோசு அை
எண்ணின் சூல் லழ அல்ை; இ ோேணன்
கண்ணின் சிந்திய தீக் கடு ரேகத்த
விண்ணில் க ல்ேன, மீண்டு இன்று வீழ்ேன.

இனும் ோசு அை எண்ணின் - சமலும் குற்றமின்றிச் சிந்தித்துப்

பார்ப்சபாமாயின்; ண்ணில் க ல்ேன க ல் - மண்ணின் மீது வீழும்
இடிசயறுகள்; சூல் லழ அல்ை - கருக்ககாண்ட முகில்களில் பிறப்பன அல்ல;
இ ோேணன் - அரக்கனாகிய இராவணன்; கண்ணில் சிந்திய தீ - (இராமனுடன்
சபாரியற்றுங்கால்) கண்களில் கக்கிய கநருப்பு; கடுரேகத்த - விடரந்ை
சவகத்சைாடு; விண்ணில் க ல்ேன - வானில் க ல்லுவசை ஆகும்; மீண்டும் இன்று
வீழ்ேன - அந்கநருப்சப இன்றும் வானிலிருந்து (இடியாக) வீழ்கிறது.
இப்பாடலில் ைற்குறிப்சபற்ற அணி அடமந்துள்ளது.

9745. ோல் கைங்கல் இல் சிந்லதயன் ோதி ம்

நோல் கைங்க நகும்கதோறும், நோகேோடு
கோல் கைங்குேர், ரதேர்; கண லழச்
சூல் கைங்கும்; இைங்லக துளங்கு ோல்.

ோல் கைங்கலில் சிந்லதயன் - திருமாடலக் கண்டு கலக்கமற்ற மனம்

படடத்ைவனான இராவணன்; நோல் ோதி ம் கைங்க - நான்கு திட களும்
நிடலகுடலயும்படி; நகும் கதோறும் - கபருஞ்சிரிப்புச் க ய்யும் சபாது; ரதேர் -
சைவர்கள்; நோகேோடு கோல் கைங்குேர் - நாக்கும், பாைமும் நடுங்குவர்; சூல் -
கருக்ககாண்ட; கண லழ கைங்கும் - முகில் கூட்டங்கள் கலங்கும்; இைங்லக -
இலங்டக மா நகரமும்; துளங்கும் - நடுக்கம் ககாள்ளும்.

9746. இக் கணத்தும் எறிப் தடித்து என,

கநக்க ர கத்து உதிக்கும் கநருப்பு என,
க்கம் வீசும் லடச் சுடர், ல் தில
புக்குப் ர ோக, க ோடிப் ன ர ோக்கு இை.

க்கம் - (இராவணனது இரு) பக்கங்களிலும்; வீசும் லடச்சுடர் - ஒளி

வீசுவனவாகிய ஆயுைங்களின் ஒளி; ல் தில புக்குப் ர ோக - பல்சவறு திட களிலும்
புகுந்து க ல்படவ; க ோடிப் ன - (அடனத்டையும்) ாம்பலாக்கின; ர ோக்கு இை -
ைாம் அழியாதிருந்ைன; (அடவைாம்) இக்கணத்தும் - இந்ை சநரத்திசல கூட; கநக்க
ர கத்து - சிடைந்ை சமகத்தினிடத்து; உதிக்கும் - சைான்றும்; கநருப்பு என -
மின்னலாகவும்; தடித்து என - இடியாகவும்; எறிப் - ஒளி வீசுகின்றன.

இராவணன் சின கமாழி

9747. 'ககோற்ை அம்பிற் ககோடு ககோல்லுதல் ரகோள் இைோச்
சிற்லையோளலனத் ரதேர்தம் ரதக ோடும்
ற்றி ேோனில் சுழற்றி, டியின்ர ல்
எற்றுரேன்' என்று உல க்கும், இல க்கு ோல்.
'ககோற்ை அம்பிற் ககோடு - கவற்றி ைரும் அம்பு ககாண்டு; ககோல்லுதல் -
ககால்லுைலாகிய; ரகோள் இைோ - சநாக்கு இன்றி;
சிற்லையோளலன - இச்சிறுவடன; ரதேர் தம் ரதக ோடும் - இந்திரன்
சைரிசனாடும்; ற்றி - டகயால் எடுத்து; ேோனில் சுழற்றி - வானில் தூக்கிச் சுழற்றி;
எற்று ரேன் - நிலத்தின் சமல் சமாதுசவன்'; என்று உல க்கும் - என்று (சினத்ைால்
இராவணன்) கூறுவான்; இல க்கும் - கூக்குரலிடுவான்.
(ஆல் - அட )

9748. 'தடித்து லேத்தன்ன கேங் கலண தோக்கு அை,

ேடித்து லேத்தது ோனிடற்ரக? ேலி
ஒடித்து, ரதல உதிர்த்து, ஒரு வில்கைோடும்
பிடித்துக் ககோள்கேன், சிலை' எனப் ர சு ோல்.

'தடித்து - மின்னடல; லேத்தன்ன - (திரட்டி) டவத்ைாற சபான்ற; கேங்கலண -

ககாடிய அம்பு; தோக்கு அை - ைாக்கும் வலிடம அற்றுப் சபாகும்படி; ோனிடற்ரக -
இம்மனிைனுக்கு; ேலி ேடித்து லேத்தது? - (ஆற்றல்) வடித்து டவக்கப்
பட்டுள்ளசைா? (இல்டல) ஒடித்து - வலிடமடய அழித்து; ரதல உதிர்த்து -
கைய்வத்சைடரப் கபாடியாக்கி; ஒரு வில்கைோடும் - ஒப்பற்ற அவன் வில்சலாடும்;
சிலைபிடித்துக் ககோள்கேன் - நான் அவடனச் சிடறபிடிப்சபன்'; எனப் ர சும் -
என்று இராவணன் சினகமாழி கூறுவான்.

ஆல் - அட .

இராவணன் அம்பு எய்ைலும் ைடுத்ைலும்

 ந்தக் கலிவிருத்தம்

9749. லதக்கின்ைது ஒர் னமும், இலட டர்கின்ைது ஒர்

சினமும்,
விலதக்கின்ைன க ோறி க ோங்கின விழியும், உலட
கேய்ரயோன்,
குலதக்கின்ைன நிமிர் கேஞ் சிலை குலழயக்
ககோடுங் கடுங் கோல்
உலதக்கின்ைன சுடர் கேங் கலண, உரும்ஏறு என,
எய்தோன். லதக்கின்ைது ஓர் னமும் - நடுக்கமுறுகின்ற ஓர்
உள்ளப் பாங்கும்; இலட டர்கின்ைது ஓர் சினமும் - இடடயிசல கபாங்கிப்
படர்கின்ற சகாபமும்; விலதக்கின்ைன - எல்லாப் பக்கங்களிலும்
தூவப்படுவைாகிய; க ோறி க ோங்கின விழியும் - கநருப்புத் துளிகள் எழும்
கண்களும்; உலட - கபாருந்திய; கேய்ரயோன் - ககாடியவனாகிய இராவணன்;
குலதக்கின்ைன - குடை (என்னும் வில்) உறுப்பினின்றும் கவளி வரும் அம்புகள்; நிமிர்
கேஞ்சிலை குலழய - க ாரிய நிமிரும் ககாடிய வில் வடளத்து; ககோடும் கடும் கோல் -
துன்புறுத்தும் புயல் காற்டற; உலதக்கின்ைன - உற்பத்தி க ய்து விடும்; சுடர்
கேங்கலண - ஒளிமிக்க தீய அம்புகடள; உரும் ஏறு என - இடிசயறுகள் சபால;
எய்தோன் - (சிடலயினின்றும்) க லுத்தினான்.

குடை - கழுந்து, திரண்ட நுனி (வில் உறுப்பு).

9750. உரும் ஒப் ன, கனல் ஒப் ன, ஊற்ைம் தரு கூற்றின்

ரு த்தினும் நுலழகிற் ன, லழ ஒப் ன, ேோரனோர்
நிருமித்தன, லட ற்று அை நிமிர்வுற்ைன, அமிழ்தப்
க ரு த்திலன முலை சுற்றிய க ரும் ோம்பினும்
க ரிய.

(இராவணன் ஏவிய அம்புகள்), உரும் ஒப் ன - சபரிடி சபான்றன; கனல் ஒப் ன -

கநருப்டப நிகர்த்ைன; ஊற்ைம் தரு கூற்றின் - வலிடம மிக்க இயமனுடடய;
ரு த்தினும் நுலழகிற் ன - மார்பிலும் ஊடுருவ வல்லன; லழ ஒப் ன - மடழ
சபாலப் கபருக வல்லன; ேோரனோர் நிருமித்தன - சைவர்களால் உருவாக்கப் கபற்றன;
லட - எதிரிகள் ஆயுைங்கள்; ற்று அை - க றிவு அற்றுப் சபாக; நிமிர்வுற்ைன -
சமசலற வல்லன; அமிழ்தப் க ரு த்திலன - அமுைம் (கடடவைற்காகத்
திருப்பாற்கடலில் இட்ட) கபருமத்ைாகிய மந்ைர மடலயிடன; முலை சுற்றிய -
முடறசய (கடடகயிறாகச்) சுற்றிய; க ரும் ோம்பினும் - கபரிய பம்பாகிய
வாசுகிடயக் காட்டிலும்; க ரிய - உருவத்தில் கபரியன.
 ஓட யால் இடிடயயும், அழிவால் கநருப்டபயும் கபருக்கத்ைால் மடழடயயும்,
உருவத்ைால் வாசுகிடயயும் நிகர்த்ைனவாகிய அம்புகள் கைய்வத்ைன்டம
உடடயனவாகவும், ாடவயும் ககால்லும் திறனுடடயனவாகவும் கூறப்பட்டன.

9751. 'துண்டப் ட கநடுர ருலேத் கதோலளத்து, உள்

உலை தங்கோது
அண்டத்லதயும் க ோதுத்து ஏகும்' என்று
இல ரயோர்களும் அயிர்த்தோர்;
கண்டத் கதறு கலணக் கோற்றிலன, கருலணக்
கடல், கனகச்
ண்டச் லழ ககோண்டு, அலே இலடரய
அைத் தடுத்தோன்.

(இராவணன் எய்ை அம்புகள்) கநடு ர ருலே - உயர்ந்ை சமரு மடலடய;

துண்டப் ட - பிளவுபடுத்தி; கதோலளத்து - ஊடுருவி; உள் உலை தங்கோது -
உள்டள உடறந்து நில்லாது; அண்டத்லதயும் - விண்கவளிடயயும்; க ோதுத்து -
துடளத்து; ஏகும் என்று - க ல்லும் என்று; இல ரயோர்களும் - சைவர்களும்;
அயிர்த்தோர் - ஐயமுற்றார்கள்; கலணக் கோற்றிலன - (எழும்) அம்புப் புயடல;
கருலணக் கடல் - அருட் கடலாகிய இராமன்; கனகச் ண்டச் லழ ககோண்டு -
கபான்மயமானதும் ககாடியதுமான (ைன் அம்பு) மாரியினால்; அலே இலடரய அை -
அவ்வரக்கன் அம்புகள் நடுவழியில் அழிய; தடுத்தோன் - ைடுத்துவிட்டான்.

9752. உலடயோன் முயன்றுறு கோரியம் உறு தீவிலன உடற்ை,

இலடயூறு உைச் சிலதந்தோங்ககனச் ம் சிந்தின,
விைலும்;
கதோலட ஊறிய கலண ோரிகள் கதோலக தீர்த்தன
து ந்தோன் -
கலட ஊறு உறு கண ோ லழ கோல் வீழ்த்கதன,
கடியோன்.

உலடயோன் - ஒரு ைடலவன்; முயன்று உறுகோரியம் - முயற்சியினால் க ய்யும்

க யடல; உறுதீவிலன - அவனுக்குற்ற தீய விடனகள்; உடற்ை - அழிக்க; இலடயூறு
உை - ைடடகள் ஏற்பட்டு; சிலதந்தோங்கு என - (அச்க யல்) அழிந்ைாற் சபால; ம் -
இராவணன் அம்புகள்; விைலும் சிந்தின - ஆற்றல் இழந்ைன (ஆனால்); கடியோன் -
ககாடியவனான இராவணன்; கதோலடஊறிய - கைாடுத்ைலில் சிறந்ைனவும்; கதோலக
தீர்ந்தன - அளவில் மிகுதியாயினவுமான; கலண ோரிகள் - அம்பு மடழடய; கலட
ஊறு உறு - யுக முடிவின் கபாழுது மிக்கு வருகின்ற; கண ோ லழ -
அடர்ந்ை கருமுகில்கள்; கோல்வீழ்த்கதன - கீழிறங்கின என்னுமாறு; து ந்தோன் -
கபாழிந்ைான்.
 ஒருவன் எடுத்ை க யல் அவன் பாவத்ைால் வீழ்ந்ைாற்சபால என்னும் உவடம நீதி
ான்றைாய்த் திகழ்கிறது.

9753. விண் ர ோர்த்தன; தில ர ோர்த்தன; லை

ர ோர்த்தன; இல ரயோர்
கண் ர ோர்த்தன; கடல் ர ோர்த்தன; டி ர ோர்த்தன;
கலைரயோர்
எண் ர ோர்த்தன; எரி ர ோர்த்தன; இருள் ர ோர்த்தன;
'என்ரன,
திண் ர ோர்த் கதோழில்!' என்று, ஆலனயின் உரி
ர ோர்த்தேன் திலகத்தோன்.

(இராவணன் எய்ை அம்புகள்) விண் ர ோர்த்தன - வாடன மூடின; திட சபார்த்ைன

- திட கடள மடறத்ைன; லை ர ோர்த்தன - மடலகடள மூடின; இல ரயோர் கண்
ர ோர்த்தன - சைவர்கள் விழிகடளயும் மடறத்ைன; கடல் ர ோர்த்தன -
கநடுங்கடல்கடளயும் கைரியாது ைடுத்ைன; டி ர ோர்த்தன - நிலத்டையும்
மடறத்ைன; கலைரயோர் எண் ர ோர்த்தன - கடல ஞானம் மிக்கவர் எண்ணும்
கணக்டகயும் கபாய்ப்பித்ைன; எரி ர ோர்த்தன - கநருப்டபப் சபார்த்து வந்ைன; இருள்
ர ோர்த்தன - இருடள அடணத்து வந்ைன; (இைடனக் கண்டு), ஆலனயின் உரி
ர ோர்த்தேன் - யாடனத் சைாடல அணிந்ை சிவகபருமான்; 'என்ரன திண் ர ோர்த்
கதோழில்!' - எத்துடண கபரிய சபார்க்கடல இது'; என்று திலகத்தோன் - என்று மனம்
மயங்கினான்.

9754. அல்ைோ கநடும் க ருந் ரதேரும் லைேோணரும்

அஞ்சி,
எல்ைோர்களும் க ம் ககோண்டு இரு விழி க ோத்தினர்,
இருந்தோர்;
க ல் ஆயி ம் விழுங்கோல் உகும் விைங்கு ஒத்தது
ர லன;
வில்ைோளனும் அது கண்டு, அலே விைக்கும்
கதோழில் ரேட்டோன்.
(முன் குறித்ை சிவகபருமான்) அல்ைோ - அல்லாை; கநடும்க ருந் ரதேரும் -
உயர்ந்ை கபரிய கைய்வங்களும்; லைேோணரும் - முனிவர்களும்; எல்ைோர்களும் -
மற்றுள யாவரும்; க ம் ககோண்டு - ைம் கரத்ைால்; இருவிழி க ோத்தினர் - இரு
கண்கடளயும் மூடிக்ககாண்டனர்; இருந்தோர் - க யலற்றிருந்ைனர்; க ல் ஆயி ம்
விழுங்கோல் - ஓராயிரம் இடி ஒன்றாக விழுந்ைால்; உகும் - சிைறிப் சபாகும்; விைங்கு
- மடலக்கு; ர லன ஒத்தது - (வானர) ச டன நிகராயிற்று; அது கண்டு -
இந்நிகழ்ச்சிடயக் கண்டு; வில்ைோளனும் - விற்கடல வல்ல இராமனும்; அலே -
இராவணன் அம்புகடள; விைக்கும் கதோழில் - ைடுக்கும் க யடல; ரேட்டோன் -
விரும்பி சமற்ககாண்டான்.

9755. க ந் தீ விலன லைேோணனுக்கு ஒருேன்,

சிறுவிலை நோள்,
முந்து ஈந்தது ஒர் உணவின் யன் எனல் ஆயின,
முதல்ேன்
ேந்து ஈந்தன ேடி கேங் கலண; அலனயோன்
ேகுத்து அல த்த
கேந் தீவிலனப் யன் ஒத்தன, அ க்கன் க ோரி
விசிகம்.

முதல்ேன் - அடனத்துக்கும் முைலாகிய இராமபிரான்; ேந்து ஈந்தன -

சபார்க்களம் புகுந்து எய்ைனவாகிய; ேடிகேங்கலண - கூரிைாய் வடித்ை ககாடிய
அம்புகள்; க ந்தீவிலன - அழல் ஓம்பும் அறவிடன க ய்யும்; லைேோணனுக்கு -
சவதியனுக்கு; சிறு விலை நோள் - பஞ் காலத்தில்; முந்து ஈந்தது - முந்திக் ககாடுத்ை;
ஓர் உணவின் யன் - உயர்ந்ை அன்னைானப் பயன்; எனல் ஆயின - என்று
க ால்லுமாறு வளர்ந்ைன; (ஆனால்) அ க்கன் க ோரி விசிகம் - இராவணன் எய்ை
அம்புகள்; அலனயோன் - அன்னவன்; ேகுத்து அல த்த - சைடித் கைாகுத்துக்
ககாண்ட; கேந்தீ விலனப் யன் - பாவங்களின் பயடன; ஒத்தன - ஒப்பனவாய்
அழிந்ைன.

ைக்கவர்க்கு அளித்ை ைானத்தின் பயன் கபருகும் என்ற ைத்துவம் கூறுகின்றார். சிறு

விடல நாள் - பஞ் காலம்.

'அல்லடவ சைய அறம் கபருகும்' - திருக்குறள் 96.

இராம இராவணப் கபரும்சபார்

9756. நூைோயி ம் ேடி கேங் கலண கநோடி ஒன்றினின்

விடுேோன்,
ஆைோ விைல் ைரேோன்; அலே தனி நோயகன்
அறுப் ோன்;
கூறு ஆயின, கனல் சிந்துே, குடிக்கப் புனல் குறுகி,
ர று ஆயின, க ோடி ஆயின, திடர் ஆயின, கடலும்.
 ஆைோ விைல் ைரேோன் - வற்றாை வீரத்டைப் கபற்றிருக்கும் வீரனாகிய
இராவணன்; கநோடி ஒன்றினின் - ஒரு கநாடிப் கபாழுதில்; நூைோயி ம்
ேடிகேங்கலண - நூறாயிரம் கூரிய ககாடிய அம்புகடள; விடுேோன் - ஏவுவான்; அலே
- அவ்வம்புகடள; தனி நோயகன் - ஒப்பற்ற ைடலவனாகிய இராமன்; அறுப் ோன் -
துண்டு படுத்துவான்; கூறு ஆயின - (அவ்வாறு) துண்டு படுத்ைப்பட்டடவ; கனல்
சிந்துே - கநருப்புப் கபாழிவனவாய்; குறுகிப் புனல் குடிக்க - கநருங்கி நீடர
அருந்தியடமயால்; கடலும் - முத்திரங்களும்; ர று ஆயின - வற்றிச் ச றாயின;
க ோடி ஆயின - புழுதி ஆயின; திடர் ஆயின - மண்சமடாகிப் சபாயின.

9757. வில்ைோல் ம் து க்கின்ைேற்கு, உடரன, மிடல்

கேம் ர ோர்
ேல்ைோன், எழு, ழு, ரதோ ம், ணித் தண்டு,
இருப்பு உைக்லக,
கதோல் ஆர் மிடல் ேலள, க்க ம், சூைம் இலே
கதோடக்கத்து
எல்ைோம் கநடுங் க த்தோல் எடுத்து எறிந்தோன், க ரு
அறிந்தோன்.

வில்ைோல் - ைன் டக வில்லால்; ம் து க்கின்ைேற்கு - அம்புகள் எய்கின்ற

இராமனுக்கு (எதிராக); க ரு அறிந்தோன் - சபார்க்கடல அறிந்ைவனும்; மிடல்
கேம்ர ோர் ேல்ைோன் - வலிடமயும் ககாடுடமயும் மிக்க யுத்ைத்தில்
வல்லவனுமாகிய இராவணன்; உடரன - மறுகணத்திசலசய; எழு, ழு, ரதோ ம்,
ணித்தண்டு, இரும்பு உைக்லக - எழு முைல் உலக்டக ஈறான ஆயுைங்கடளயும்;
கதோல் ஆர் மிடல் - பழடம மிக்க வலிடமயுள்ள; ேலள, க்க ம், சூைம் - வடள
முைலாகிய படடகடளயும்; இலே கதோடக்கத்து எல்ைோம் - இடவ கைாடங்கிப் பிற
படடக் கருவிகள் அடனத்டையும்; கநடுங்க த்தோல் - நீண்ட கரங்களால்; எடுத்து
எறிந்தோன் - எடுத்து வீசினான்.

9758. ரேல் ஆயி ம், ழு ஆயி ம், எழு ஆயி ம், விசிகக்
ரகோல் ஆயி ம், பிை ஆயி ம், ஒரு ரகோல் டக்
குலைே -
கோல் ஆயின, கனல் ஆயின, உரும் ஆயின, கதிய
சூல் ஆயின, லழ அன்னேன் கதோலட ல் ேலக
கதோடுக்க.

லழ அன்னேன் - முகில் வண்ண சமனியனான இராமன்; கதோலட ல் ேலக

கதோடுக்க - பல்வடகப்பட்ட அம்புகடளத் (ைன் வில்லில்) கைாடுத்து எய்ய; (அடவ),
கோல் ஆயின - காற்றாய் விடரந்ைன; கனல் ஆயின - கநருப்பாய் மாறின; உரும்
ஆயின - இடியாய் ஒலித்ைன; கதிய - விடரவு ககாண்டன; சூல் ஆயின - புதிய
அம்புகடளக் கருவீன்றன; ஒருரகோல் ட - (அவ்வம்புகளில்) ஒன்று பட்ட
மாத்திரத்தில்; ரேல் ஆயி ம் - (இராவணன் வீசிய ஆயிரம் சவல்களும்; ழு ஆயி ம் -
ஆயிரம் மழுவாயுைங்களும்; எழு ஆயி ம் - ஆயிரம் எழு என்னும் படடக்கலங்களும்;
விசிகக் ரகோல் ஆயி ம் - ஆயிரம் அம்புகளும்; பிை ஆயி ம் - சவறு ஆயிரக்கணக்கான
ஆயுைங்களும்; குலைே - அழிந்து சபாயின.

9759. ஒத்துச் க ரு விலளக்கின்ைது ஒர் அளவின்தலை, -

உடரன
த்துச் சிலை எடுத்தோன், கலண கதோடுத்தோன், ை
முகிைோ
கதோத்துப் டு கநடுந் தோல கள் க ோரிந்தோகைனத்
து ந்தோன் -
குத்துக் ககோடு கநடுங் ரகோல் டு களிறு ஆம்
எனக் ககோதித்தோன்.

ஒத்து (இராமபிரான்) ைனக்குச் மமாக; க ருவிலளக்கின்ைது ஓர் அளவின் தலை -

சபார் நிகழ்த்தும் ஒரு கால அளவில்; கநடுங்குத்துக் ரகோல் ககோடு - கநடிய அங்கு ம்
ககாண்டு; டு களிறு ஆம் - துன்பப்படும் யாடனயாம்; எனக்
ககோதித்தோன் - என்று க ால்லும்படி மனக்ககாதிப்பு உற்ற இராவணன்; உடரன -
அப்கபாழுசை; த்துச் சிலை எடுத்தோன் - பத்துக் கரங்களால் பத்து விற்கடள
எடுத்ைவனாய்; கலண கதோடுத்தோன் - அம்புகடளத் கைாடுத்து; ை முகிைோ -
எண்ணற்ற சமகங்கள்; கதோத்துப் டு கநடுந் தோல கள் - கைாகுதி கைாகுதியாய்ப்
கபாழியும் நீண்ட ைாடரகள்; க ோரிந்தோகைனத் து ந்தோன் - க ாரிவது சபால்
(அம்புகடள) எய்ைான்.

கைாத்து - கைாகுதி, கூட்டம்.

9760. ஈ ன் விடு ோரியும், எரி சிந்துறு தறுகண்

நீ ன் விடு ோரியும், இலட எங்கணும் கநருங்க,
ரத ம் முதல் ஐம் பூதமும் க ருக் கண்டனர்
க ருக்கி,
கூசிம் யிர் க ோடிப்பு அற்ைன; அனல் ஆயின
ககோடிய.

ஈ ன் விடு ோரியும் - எல்லாச் க ல்வங்களுக்கும் ைடலவனாகிய இராமன்

எய்யும் அம்பு மடழயும்; எரிசிந்துறு - கநருப்டபச் க ாரிகிற; தறுகண் - ககாடுடம
மிக்க; நீ ன் விடு ோரியும் - இழிந்ை இராவணன் எய்யும் அம்பு மடழயும்; இலட
எங்கணும் கநருங்க - எல்லா இடங்களிலும் கநருக்கமாய் விழ; ரத ம் முதல் ஐம்
பூதமும் - நிலம் முைலாக அடமந்ை ஐந்து பூைங்களும்; க ருக் கண்டனர் க ருக்கி -
சபார் கண்டு உற் ாகம் சமற்ககாண்டு; கூசிம் யிர்ப் க ோடிப்பு அற்ைன - புல்லரிப்பு
உற்ற நிடல (கமல்ல) வாங்கின; ககோடிய அனல் ஆயின - (ஏகனனில் அம்புகளின்
கநருப்பால்) அடவயும் ககாடிய கவப்பம் பூண்டன.

முைலில் களித்ை ஐம்பூைங்கள் சபாரில் கவப்பத்ைால் பின்னர் ைத்ைளித்ைன.

சை ம் - சைஜஸ் என்று ககாண்டு கநருப்கபன்பதும் உண்டு.

கலி விருத்தம் (ரேறு)

9761. ந்த க் கிரி என, ருந்து ோருதி

தந்த அப் க ோருப்பு என, பு ங்கள்தோம் என,
கந்தருப் ந் நகர் விசும்பில் கண்கடன
அந்த த்து எழுந்தது, அவ் அ க்கன் ரதர்அர ோ.

(அப்கபாழுது) அவ் அ க்கன் ரதர் - அந்ை அரக்கனான இராவணனின்

சைரானது; ந்த க்கிரி என - மந்ைர மடல என்னுமாறும்; ோருதி தந்த அ
ருந்துப் க ோருப்பு என - அனுமன் எடுத்து வந்ை அந்ைச் ஞ்சீவி மடல
என்னுமாறும்; பு ங்கள் தோம் என - முப்புரங்கள் ைாசமா என்னுமாறும்;
கந்தருப் ந் நகர் - கந்ைர்வ நகரம்; விசும்பில் கண்கடன - விண்ணில் காட்சி
ைருகிறது என்னுமாறும்; அந்த த்து எழுந்தது - வானில் சமகலழுந்ைது.

(அசரா - அட )

9762. எழுந்து உயர் ரதர்மில இைங்லக கோேைன்

க ோழிந்தன லழ உருவிப் ர ோதைோல்,
ஒழிந்ததும் ஒழிகிைது என்ன, ஒல்கைனக்
கழிந்தது, கவிக் குைம், இ ோ ன் கோணரே.

இைங்லக கோேைன் - இலங்டகயர் சகானான இராவணன்; உயர் ரதர்மில எழுந்து -

உயர்ந்ை சைரின் மீது வான்வழி எழுந்து; க ோழிந்தன லழ - ககாட்டிய அம்பு
மடழயானது; உருவிப் ர ோதைோல் - (உடலில்) பட்டு உருவிச் க ல்லுைலால்;
ஒழிந்ததும் ஒழிகிைது என்ன - அழியாைதும் அழிந்ைது என்னும்படியாக; இ ோ ன்
கோணரே - இராமன் கண்டு ககாண்டிருக்கும் சபாசை; கவிக்குைம் - வானரக் குலம்;
ஒல்கைனக் கழிந்தது - விடரவாக இறந்கைாழிந்ைது.
9763. 'முழவு இடு ரதோகளோடு முடியும் ல் தலை
விழ விடுரேன், இனி; விசும்பு ர ர ோ?
ழ விலட அலனய நம் லடஞர் ோண்டனர்;
எழ விடு, ரதல ' என்று இ ோ ன் கூறினோன்.

(இைடனக் கண்ட) இ ோ ன் - இராமபிரான் (மாைலியிடம்); ' ழவிலட அலனய -

இளங்காடளகள் சபான்ற; நம் லடஞர் ோண்டனர் - நம் படடவீரர் இறந்ைனர்; முழவு
இடு ரதோகளோடு - மத்ைளம் ஒத்ை (இராவணன்) சைாள்கசளாடு; முடியும் - மகுடமும்;
ல்தலை - பலவாகிய ைடலகளும்; விழ - ைடரயில் விழுமாறு; இனி விடுரேன் -
இனி என் அம்புகடள ஏவுசவன்; ரதல எழவிடு - சைரிடன
வானில் எழுமாறு க ய்; விசும்பு ர ர ோ? - (அவனுக்கு) வானம் பாதுகாப்பாகுசமா?
(இல்டல); என்று கூறினோன் - என கமாழிந்ைான்.

9764. 'அந்து க ய்குகேன்' என அறிந்த ோதலி

உந்தினன், ரதர் எனும் ஊழிக் கோற்றிலன;
இந்து ண்டிைத்தின்ர ல் இ வி ண்டிைம்
ேந்கதன, ேந்தது, அம் ோனத் ரதர்அர ோ.

அறிந்த ோதலி - இராமபிரான் கபருடமடய அறிந்துள்ள மாைலி; 'அந்து

க ய்குகேன் - 'யான் அவ்வாசற க ய்சவன்'; என - என்று; ரதர் எனும்
ஊழிக்கோற்றிலன - சைர் என்னும் பிரளய காலக் காற்டற; உந்தினன் - (சமசல)
இயக்கினான்; அம் ோனத் ரதர் - அந்ைப் கபரிய சைரும்; இந்து ண்டிைத்தின்
ர ல் - ந்திர மண்டலத்தின் மீது; இ வி ண்டிைம் ேந்கதன - சூரிய மண்டலம்
வருவது சபால்; ேந்தது - (இராவணன் சைர் இருக்கும் இடத்துக்கு) வந்து ச ர்ந்ைது.
(அசரா - அட ) அந்து - அப்படி (கைலுங்குச் க ால்)

9765. இரிந்தன லழக் குைம், இழுகித் திக்கு எைோம்;

உரிந்தன உடுக் குைம், உதிர்ந்து சிந்தின;
கநரிந்தன கநடு ேல க் குடுமி; ரநர் முலை
திரிந்தன ோரிலக, ரதரும் ரதருர .

ரதரும் ரதரும் - இராம இராவணாதியர் சைர்கள் இரண்டும்; ோரிலக ரநர்முலை

திரிந்தன - (வானில்) சநரான முடறகளில் ாரி திரிந்ைன; (அைனால்) லழக்குைம் -
சமகக் கூட்டங்கள்; திக்கு எைோம் - திட களில் எல்லாம்; இழுகி - ைளர்ந்து; இரிந்தன -
கடலந்ைன; உடுக்குைம் - விண்மீன் கூட்டங்கள்; உரிந்ைன - இடம் கபயர்ந்து;
உதிர்ந்து சிந்தின - கபாடிப்கபாடியாய்ச் சிடைந்ைன; கநடுேல க் குடுமி - உயர்மடலச்
சிகரங்கள்; கநரிந்தன - கநாறுங்கிப் சபாயின.

9766. ேைம் ேரும்; இடம் ேரும்; றுகி ேோகனோடு

நிைம் ேரும்; இடம் ேைம் நிமிரும்; ரேலையும்,
அைம்ேரு குை ேல அலனத்தும், அண்டமும்,
ைம் ேரும், குயேன திகிரித் தன்ல ர ோல்.

(அத்சைர்கள் இரண்டும்) ேைம் ேரும் - ஒன்டறகயான்று வலமாகச் சுற்றும்;

இடம் ேரும் - இடமாகச் சுற்றி வரும்; றுகி - பல முடறயும் திரிந்து; ேோகனோடு
நிைம் ேரும் - வானத்டையும் நிலத்டையும் கைாட்டு வரும்; இடம் ேைம் நிமிரும் -
(மற்கறாரு மயம்) இடப்புறம் வலப்புறமாய் ஓங்கி வரும்; ரேலையும் -
கடல்களும்; குைேல அலனத்தும் - மடலக் குலங்களும்; அண்டமும் - இந்ை
அண்டகவளியும்; குயேன திகிரி தன்ல ர ோல் - சுழலும் இயல்பினைாகிய
குயவனது க்கரத் ைன்டம சபால; அைம் ேரும் - சுழன்று கநாந்து; ைம் ேரும் -
நடுக்கமுறும்.

9767. 'எழும் புகழ் இ ோ ன் ரதர்; அ க்கன் ரதர் இது'

என்று
உழுந்து உருள் க ோழுதின் எவ் உைகும் ர ர்ேன,
தழும்பிய ரதேரும் கதரிவு தந்திைர்,
பிழம்பின திரிேன என்னும் க ற்றியோர்.

உழுந்து உருள் க ோழுதின் - உழுந்து உருளும் அச்சிறு கபாழுதுக்குள்; எவ்

உைகும் ர ர்ேன - (அவ்விரு சைரும்) எல்லா உலடகயும் சுற்றி வரும் ைன்டமயன;
(ஆைலால்), இது எழும்புகழ் இ ோ ன் ரதர்; அ க்கன் ரதர் - இதுைான் புகழ் மிக்க
இராமனின் சைர்இதுைான் அரக்கனின் சைர்; என்று - என்று; தழும்பிய ரதேரும் -
பழக்கமுள்ள சைவர்களும்; கதரிவு தந்திைர் - கண்டறிந்து க ால்ல
இயலாைவராயினர்; பிழம்பின - ஒளிவடிவங்கள்; திரிேன - சுழல்கின்றன; என்னும்
க ற்றியோர் - என்று கூறும் ைன்டமயினராகசவ இருந்ைனர்.

ைழும்புைல் - பழகியிருத்ைல்

9768. உக்கிைோ உடுக்களும், உருள்கள் தோக்கலின்,

கநக்கிைோ லைகளும், கநருப்புச் சிந்தலின்,
 ேக்கிைோத் தில களும், உதி ம் ேோய் ேழி
சுக்கிைோ உயிர்களும், இல்லை, கோண் ன. உருள்கள்
தோக்கலின் - க்கரங்கள் ைாக்குைலால்; உக்கிைோ உடுக்களும் - உதிராை விண்மீன்களும்;
கநருப்புச் சிந்தலின் - (ஒன்சறாகடான்று உராய்ந்து சைர்கள்) கநருப்புச் சிைறுைலால்;
கநக்கிைோ லைகளும் - உருகாை மடலகளும்; ேக்கு இைோத் தில களும் - பிளந்து
சபாகாை திட களும்; உதி ம் ேோய்ேழி - இரத்ைம் வாயின் வழிசய; கக்கிைோ
உயிர்களும் - கக்காை உயிரினங்களும்; கோண் ன இல்லை - காணக் கூடாைன ஆயின.

வக்கு - பிளக்டக

9769. 'இந்தி ன் உைகத்தோர்' என் ர்; 'ஏன்ைேர்,

ந்தி ன் உைகத்தோர்' என் ர்; 'தோ ல
அந்தணன் உைகத்தோர்' என் ர்; 'அல்ை ோல்,
ந்த லையினோர்' என் ர் - ேோனேர்.

ேோனேர் - சைவர்கள் (அத் சைரிலிருந்து சபாரிடுவாடர); 'இந்தி ன் உைகத்தோர்

என் ர் - இந்திர சலாகத்தில் உள்ளார் என்பார்கள்; (மற்கறாரு மயம்), ஏன்ைேர் -
சபாரிடுவார்; ந்தி ன் உைகத்தோர் என் ர் - ந்திரமண்டலத்தில் உள்ளார் என்பார்கள்;
(இன்கனாரு மயம்), 'தோ ல அந்தணன் உைகத்தோர் என் ர் - ைாமடரயில்
வசிக்கும் பிரமசைவன் உலகில் உள்ளார் என்பார்கள்; அல்ை ோல் - இல்டலயில்டல;
ந்த லையினோர் என் ர் - மந்ைர மடலயில் உள்ளார் என்பார்கள்.

9770. ' ோற்கடல் நடுேணோர்' என் ர்; ' ல் ேலக

ோக் கடலினுக்கும் அவ் ே ம்பினோர்' என் ர்;
'ர ல் கடைோர்' என் ர்; 'கிழக்கு உளோர்' என் ர்;
'ஆர்க்கலட உரும்' என் ர் - அறியும் ேோனேர்.

அறியும் ேோனேர் - கைாடலவில் நடப்பனவும் அறியவல்லரான சைவர்கள்

(இராமனும் இராவணனும் இப்சபாது); ோற் கடல் நடுேணோர் என் ர் -
திருப்பாற்கடலின் நடுவிலுள்ளார் என்பார்கள்; ' ல்ேலக ோக்கடலினுக்கும்
அவ்ே ம்பினோர்' என் ர் - சமற்குக் கடலில் இருப்பைாகக் கூறுவர்; 'கிழக்கு உளோர்'
என் ர் - பலவடகயான கபருங்கடலுக்கும் அப்பாற்பட்ட எல்டலயில் உள்ளார்
என்பர்; ர ல்கடைோர் என் ர் - இல்டலயில்டல கீடழக்கடலில் உள்ளார் என்பர்;
'ஆர்க்கலட உரும்' என் ர் - சைர்ச் க்கரத்தின் ஆரக்கால்களில் இடி குடி இருக்கிறது
என்றும் கூறுவர்.
9771. 'மீண்டனரேோ?' என் ர்; 'விசும்பு விண்டு உகக்
கீண்டனரேோ?' என் ர்; 'கீழரேோ?' என் ர்;
'பூண்டன பு விரயோ? புதிய கோற்று!' என் ர்;-
' ோண்டன உைகம்' என்று, உல க்கும் ேோயினோர்.

'மீண்டனரேோ' என் ர் - (அத்சைர்கள் இரண்டும்) மீண்டும் பூமிக்கு வந்ைனசவா

என்பார்கள்; 'விசும்பு விண்டு உக - வானம் பிளந்து விழுமாறு; கீண்டனரேோ என் ர்
- (இடவ) கிழித்து விட்டனசவா என்பார்கள்; 'கீழரேோ' என் ர் - பாைாளம்
புக்கனசவா என்பார்கள்; 'பூண்டன பு விரயோ - சைரில் பூட்டியடவ குதிடரகள்
ைானா? (அல்லது); புதிய கோற்று என் ர் - புதுடம வாய்ந்ை காற்சறயாகும் என்பார்கள்;
'உைகம் ோண்டன' என்று - இனி உலகம் அழிந்ைது என்று; உல க்கும் ேோயினோர் -
(இவ்வாகறல்லாம்) சபசுகின்ற வாயிடன உடடயார்களானார் சைவர்கள்.

9772. ஏழுலடக் கடலினும், தீவு ஓர் ஏழினும்,

ஏழுலட லையினும், உைகு ஒர் ஏழினும்
சூழுலட அண்டத்தின் சுேர்கள் எல்லையோ,
ஊழியில் கோற்று எனத் திரிந்த, ஓவிை.

(அக் குதிடரகள்) ஏழுலடக் கடலினும் - ஏழு கடல்களிலும்; தீவு ஓர் ஏழினும் - ஏழு
தீவுகளிலும்; ஏழுலட லையினும் - ஏழு மடலகளிலும்; உைகு ஓர் ஏழினும் - ஏழு
உலகங்களிலும்; சூழுலட அண்டத்தின் சுேர்கள் - சூழ்ந்திருக்கும் அண்டத்தின்
சுவர்கடள; எல்லையோ - எல்டலயாகக் ககாண்டு; ஊழியில் கோற்கைனத் திரிந்த -
பிரளய காலத்துப் புயலாய்ச் சுற்றித் திரிந்ைன; ஓவிை - ஓய்வற்றடவ ஆயின.

இராமன் ைடுத்ைலன்றிப் சபார் க ய்யாடம

9773. உலடக் கடல் ஏழினும், உைகம் ஏழினும்,

இலடப் டு தீவினும், லை ஒர் ஏழினும்,
அலடக்கைப் க ோருள் என அ க்கன் வீசிய
லடக்கைம், லழ டு துளியின் ோன்ல ய.
உலடக்கடம் ஏழினும் - ஆடடயாக பூமிடயச் சுற்றிய ஏழு கடல்கள் மீதும்; உைகம்
ஏழினும் - ஏழு உலகங்கள் மீதும்; இலடப் டு தீவினும் - அவற்றிடடசய உள்ள
தீவுகள் மீதும்; லை ஓர் ஏழினும் - ஏழு மடலகள் மீதிலும்; அலடக்கைப் க ோருள்
என - பாதுகாப்புப் கபாருளாக (இராவணன்) டவத்திருந்ைடவ என்னும்படி;
அ க்கன் வீசிய லடக்கைம் - அரக்கனாகிய அவன் வீசிய ஆயுைங்கள்; லழ டு
துளியின் ோன்ல ய - மடழத்துளிககளன (விழுந்ைன).
9774. ஒறுத்து உைகு அலனத்லதயும் உழலும், ஓட்டிலட
இறுத்திை; இ ோேணன் எறிந்த எய்தன
அறுத்ததும் தடுத்ததும் அன்றி, ஆரியன்
க றுத்து ஒரு கதோழிலிலடச் க ய்தது இல்லையோல்.

இ ோேணன் எறிந்த எய்தன - இராவணன் வீசியனவும் ஏவியனவுமான

ஆயுைங்கள்; இறுத்திை - எங்கும் ைங்காைனவாய்; ஓட்டிலட - ஓடும் இடங்களில்
எல்லாம்; உைகு அலனத்லதயும் - அடனத்து உலகங்கடளயும்; ஒறுத்து உழலும் -
அழித்துத் திரியும்; ஆரியன் - சமசலானாகிய இராமன்; அறுத்ததும் தடுத்ததும்
அன்றி - அவ்வாயுைங்கடள முறித்ைதும் ைடடக ய்ைதும் அல்லாது; க றுத்து -
சினமுற்று; ஒருகதோழில் - எச்க யடலயும்; இலடச் க ய்தது இல்லை - சபார் நடுவில்
க ய்யசவ இல்டல (ஆல் - ஆட ).
இராமன் ைன் படடக்கலங்கடள இராவணன் மீது எய்யாதிருந்ைான். (ஆல் - அட ).

9775. விைங்கலும் ரேலையும், ர லும் கீழரும்,

அைங்கு ஒளி திரிதரும் உைகு அலனத்லதயும்,
கைங்குைத் திரிந்தது ஓர் ஊழிக் கோைக் கோற்று,
இைங்லகலய எய்தின, இல ப்பின் ேந்துஅர ோ.

விைங்கலும் - மடலகடளயும்; ரேலையும் - கடல்கடளயும்; ர லும் கீழரும் -

சமல், கீழ் உலகங்கடளயும்; அைங்கு ஒளி - சூரிய ஒளி; திரிதரும் உைகு அலனத்லதயும்
- பாயும் எல்லா உலகங்கடளயும்; கைங்குைத் திரிந்தது - கலங்கும்படி க ய்து திரிந்ை;
ஓர் ஊழிக்கோைக் கோற்று - பிரளய காலப் புயல்; இல ப்பின் ேந்து - கநாடிப்சபாதில்
வந்து; இைங்லகலய எய்தின - இலங்டகடய அடடந்ைது. (அசரா - அட )

காற்று குதிடரகடளக் குறித்ைது

9776. உய்த்து உைகு அலனத்தினும் உழன்ை ோரிலக

க ோய்த்தது, கடலிலட ணலின் மும்ல யோல்;
வித்தகர் கடவிய வி யத் ரதர்ப் ரி,
எய்த்திை வியர்த்திை, இ ண்டு ோைவும்.

வித்தகர் - திறன் மிக்கவராகிய பாகர்கள்; கடவிய - க லுத்திய; வி யத் ரதர்ப் ரி -

கவற்றி (பலகண்ட) இராம இராவணர் சைரின் குதிடரகள்; உய்த்து - க லுத்ைப்பட்டு;
கடலிலட ணலின் மும்ல யோல் - கடற்கடரகளிலுள்ள மணல் துகள்களின்
மும்மடங்காக உள்ள; உைகு அலனத்திலும் - எல்லா உலகங்களிலும்; உழன்ை
ோரிலக க ோய்த்தது - திரிந்து ாரிடககள் க ய்து ச ர்ந்ைன (எனினும்); இ ண்டு
ோைவும் - இரண்டு பக்கத்துக் குதிடரகளும்; எய்த்திை -
இடளப்படடயவில்டல; வியர்த்திை - வியர்டவ சிந்ைவுமில்டல.

இராமன் சைர்க்ககாடிடய இராவணன் அறுத்ைல்

9777. இந்தி ன் ரதரின்ர ல் உயர்ந்த, ஏந்து எழில்

உந்த அரும் க ரு ேலி உருமின் ஏற்றிலன,
ந்தி ன் அலனயது ஓர் த்தினோல், தல ச்
சிந்தினன், இ ோேணன், எரியும் சிந்லதயோன்.

எரியும் சிந்லதயோன் - கவந்து சபான கநஞ்சினனாகிய; இ ோேணன் -

இராவணன்; இந்தி ன் ரதரின் ர ல் உயர்ந்த - (இராமன் ஏறி வந்ை) இந்திரனது சைரின்
மீது உயசர பறந்ை; ஏந்து எழில் - அழகு மிக்கதும்; உந்து அரும் க ருேலி -
ைள்ளுைற்கரிய சபராற்றலுடடயதுமான; உருமின் ஏற்றிலன - இடிசயறாகிய
(ககாடிடய); ந்தி ன் அலனயது ஓர் த்தினோல் - பிடறவடிவமுடடய ஒப்பற்ற
அம்பினால்; தல ச் சிந்தினன் - ைடரயில் விழும்படி க ய்ைான்.

9778. ோய்ந்த ேல் உருமு ர ோய், அ ேத் தோழ் கடல்

ோய்ந்த கேங் கனல் என முழங்கிப் ோய்தலும்,
கோய்ந்த ர ர் இரும்பின் ேன் கட்டி கோலுைத்
ரதோய்ந்த நீர் ஆம் எனச் சுருங்கிற்று, ஆழிரய.
ோய்ந்த ேல் உருமு ர ோய் - கீசழ வீழ்ந்ை வன்டம வாய்ந்ை இடிசயறு க ன்று;
அ ேத் தோழ் கடல் - ஓட கபற்றுயர் ஆழ்கடலில்; ோய்ந்த கேங்கனல் என -
விழுந்ை ககாடு கநருப்பாக; முழங்கிப் ோய்தலும் - சபகராலியுடன் பாய்ந்ைதும்;
கோய்ந்த - பழுக்கக் காய்ந்ை; ர ர் இரும்பின் ேன் கட்டி - கபரிய வலிய இரும்புக்
கட்டியானது; கோலுை - கபாருந்ை; ரதோய்ந்த நீர் ஆம் என - சைாய்க்கப்பட்ட ைண்ணீர்
சபால; ஆழி சுருங்கிற்று - கடல் நீர் வற்றிப் சபாயிற்று.

இராவணன் இராமன் சைர் புரவி மாைலிமீது அம்பு எய்ைல்

9779. எழுத்து எனச் சிலதவு இைோ இ ோ ன் ரதர்ப் ரிக்

 குழுக்கலளக் கூர்ங் கலணக் குப்ல ஆக்கி, ரநர்
ேழுத்த அரு ோதலி ேயி ோர்பிலட
அழுத்தினன் ககோடுஞ் ம், ஆகைோடு ஆறுஅர ோ.

(அப்சபாது இராவணன்) எழுத்து எனச் சிலதவிைோ - ( ான்சறார் கவி) எழுத்துப்

சபால் அழிவில்லாைைாகிய; இ ோ ன் ரதர் - இராமனது சைரின்; ரிக்குழுக்கலள -
குதிடரகடள; கூர்ங்கலண - கூரிய கடணகளால்; குப்ல ஆக்கி - நிரம்பும் படி
க ய்து; ரநர் - சநராக; ேழுத்த அரு ோதலி - வணங்குைற்கு அரிய கபருடமமிக்க
மாைலியின்; ேயி ோர்பிலட - டவரம் பாய்ந்ை (உறுதியான) மார்பின் மீது , ஆகைோடு
ஆறு - பன்னிரண்டு; ககோடுஞ் ம் - ககாடிய அம்புகடள; அழுத்தினன் - பாய்ச்சினான்.
அர ோ - அட .

இராமன் வருத்ைம்

9780. நீல் நிை நிருதர்ரகோன் எய்த, நீதியின்

ோல்புலட ோதலி ோர்பில் லதத்தன
ரகோலுனும் இைக்குேன் ரகோை ோர்பின் வீழ்
ரேலினும் கேம்ல ரய விலளத்த, வீ ற்கு.*

நீல் நிை நிருதர் ரகோன் - கருநிறம் ககாண்ட அரக்கர் சவந்ைன்; எய்த - விடுத்ைதும்;
இைக்குேன் ரகோை ோர்பின் - இலக்குவனின் அழகிய மார்பில்; வீழ் ரேலினும் -
பாய்ந்ைதுமான சவடலக் காட்டிலும்; நீதியின் ோல்புலட - நீதியின் நிடறவுடடய;
ோதலி ோர்பில் லதத்தன - மாைலியின் மார்பில் பட்டனவாகிய; ரகோல் இனும் -
அம்பு இன்னும்; வீ ற்கு - இராமனுக்கு; கேம்ல ரய விலளத்த - வருத்ைத்டைசய
விடளவித்ைது.

இராமடன மடறத்ை இராவணன் அம்புகள்

9781. ண்டிை ேரி சிலை ேோனவில்கைோடும்

துண்ட கேண் பிலை எனத் ரதோன்ை, தூவிய
உண்லட கேங் கடுங் கலண ஒருங்கு மூடைோல்,
கண்டிைர் இ ோ லன, இல ப்பு இல் கண்ணினோர்.

இல ப்பு இல் கண்ணினோர் - இடமயா நாட்டம் கபற்ற சைவர்கள்; ண்டிை

ேரிசிலை - மண்டிலமாக வடளத்துக் கட்டப்பட்ட (இராவணன்) வில்லிலிருந்து; ேோன
வில்கைோடு - இந்திர வில்சபால அடமயுமாறும்; துண்ட கேண்பிலை எனத் ரதோன்ை
- பிளவுபட்ட பிடறக்கீற்றாகத் சைான்றுமாறும் க ய்து; தூவிய - ஏவி விடப்பட்ட;
உண்லட கேங்கடுங்கலண - கைாகுதி கைாகுதியான ககாடிய கடிய அம்புகள்;
ஒருங்கு மூடைோல் - முழுடமயான (இராமடன) மடறத்ைடமயால்; இ ோ லனக்
கண்டிைர் - இராமடனக் காண இயலாைவரானார்.

9782. 'ரதோற்ைனரன இனி' என்னும் ரதோற்ைத்தோல்

ஆற்ைல் ோல் அ ரும் அச் ம் எய்தினோர்;
ரேற்ைேர் ஆர்த்தனர்; ர லும் கீழரும்
கோற்று இயக்கு அற்ைது; கைங்கிற்று அண்டர .

(இ ோ லனக் கோணோத) ஆற்ைல் ோல் அ ரும் - வலிடம ான்ற சைவர்களும்;

'இனி - இப்கபாழுது; ரதோற்ைனரன' - சைால்வியுற்று விட்டாசன; என்னும்
ரதோற்ைத்தோல் - என்னும் பிரடமயால்; அச் ம் எய்தினோர் - பயம் ககாண்டனர்;
ரேற்ைேர் - படகவர்; ஆர்த்தனர் - (மகிழ்ச்சி) ஆரவாரம் க ய்ைனர்; ர லும் கீழரும் -
சமலுலகிலும் கீழுலகிலும்; கோற்று இயக்கு அற்ைது - காற்றின் இயக்கமும்
இல்லாைாயிற்று; அண்டம் கைங்கிற்று - அண்டம் முழுடமயும் துணுக்குற்றது.

9783. அங்கியும் தன் ஒளி அடங்கிற்று; ஆர்கலி

க ோங்கிை திமிர்ந்தன; விசும்பில் ர ோக்கு இை,
கேங் கதிர் தண்கதிர், விைங்கி மீண்டன;
ங்குலின் கநடும் புனல் லழ ேைந்ததோல்.

அங்கியும் - கநருப்பும்; தன்ஒளி அடங்கிற்று - ைன் இயல்பான ஒளி குன்றிற்று;

ஆர்கலி - கடலும்; க ோங்கிை - கபாங்கி எழவில்டல; திமிர்ந்தன - அட வற்றுக்
கிடந்ைன; விசும்பில் - வானில்; கேங்கதிர் தண்கதிர் - ஞாயிறும் திங்களும்;
ர ோக்குஇை - இயங்கா கைாழிந்ைன; விைங்கி மீண்டன - வழி விலகித் திரும்பின;
ங்குலின் - சமகங்களின்; கநடும் புனல் லழ - கநடிைாய்ப் கபய்யும் மடழ நீர்;
ேைந்தது - வறண்டு சபாயிற்று. (ஆல் - அட )

9784. தில நிலைக் கட கரி க ருக்குச் சிந்தின;

அல வு இை ரேலைகள், ஆர்க்க அஞ்சின;
வில ககோடு வி ோகத்லத கநருக்கி ஏறினன்
கு ன்; கநடு ர ருவும் குலுக்கம் உற்ைரத.
 கு ன் - அங்காரகன்; வில ககோடு - சவகமாய்; வி ோகத்லத கநருக்கி ஏறினன் -
வி ாக நட் த்திரத்தில் கநருக்கிப் புகுந்ைான்; (என்று), தில நிலை கடகரி - திட களில்
நிற்கும் மைம் கபாழி திக்கு யாடனகள் (எட்டும்) க ருக்குச் சிந்தின - ைம் மைச்
க ருக்கு அற்றுப் சபாயின; ரேலைகள்அல வு இை - கடல்கள் இயக்கமற்றன;
ஆர்க்க அஞ்சின - ஒலிக்கப் பயந்ைன; கநடு ர ருவும் - உயர்ந்ை சமரு மடலயும்;
குலுக்கம் உற்ைது - நடுக்கம் ககாண்டது.

சபார்க்சகாளாகிய அங்காரகன் இட்சுவாகு வமி த்ைாரின் பிறப்பு நட் த்திரமான

வி ாகத்டை கநருங்கினன் என்பது ககட்ட அறிகுறியாகும்.

9785. ேோன த் தலைேனும், இலளய ல ந்தனும்,

ஏலன, 'அத் தலைேலனக் கோண்கிரைம்' எனக்
கோனகக் கரி எனக் கைங்கினோர்; கடல்
மீன் எனக் கைங்கினோர், வீ ர் ரேறு உளோர்.

ேோன த் தலைேனும் - குரக்கர னான சுக்கிரீவனும்; இலளய ல ந்தனும் - ைம்பி

இலக்குவனும்; ஏலன - பிறரும்; 'அத் தலைேலனக் கோண்கிரைம்' என - அந்ைத்
ைடலவனாம் இராமடனக் காணப் கபற்றிசலம் என்று; கோனகக் கரி என -
(ைடலடமயாடனடயக் காணாை) காட்டு யாடனகள் சபால; கைங்கினோர் -
வருந்தினார்கள்; வீ ர் ரேறு உளோர் - பிற வீரர்கள் எல்லாம்; கடல் மீகனனக்
கைங்கினோர் - (ச துபந்ைன காலத்து) கடல் மீன்கள் சபால் கநாந்ைனர்.

இராவணன் சைர்க்ககாடிடய இராமன் வீழ்த்ைல்

9786. எய்தன ம் எைோம் இல ப்பின் முந்துைக்

ககோய்தனன் அகற்றி, கேங் ரகோலின் ரகோலேயோல்
கநோய்து என அ க்கலன கநருங்க கநோந்தன
க ய்தனன், இ ோகேன்; அ ர் ரதறினோர்.

இ ோகேன் -; எய்தன ம் எைோம் - (இராவணனால்) எய்யப்பட்ட

அம்புகடளகயல்லாம்; இல ப்பின் முந்துை - இடமப்கபாழுதின் முன்; அகற்றிக்
ககோய்தனன் - அழித்து ஒழித்ைனன்; கநோய்கதன - (பின்னர்) விடரவாக; அ க்கலன
கநருங்க - இராவணடன கநருங்குமாறு க ன்று; கேங்ரகோலின் ரகோலேயோல் -
ககாடிய அம்புத் கைாகுதியால்; கநோந்தன க ய்தனன் - அவன் வருந்தும்படி
க ய்ைான்; அ ர் ரதறினோர் - சைவர்கள் ஆறுைல் ககாண்டனர்.
கலிவிருத்தம் (ரேறு)

9787. தூணுலட நில புல க ம் அலேகதோறும் அக்

ரகோணுலட லை நிகர் சிலை இலட குலைய,
ர ணுலட நிகர் கலண சிதறினன் - உணர்கேோடு
ஊணுலட உயிர்கதோறும் உலைவுறும் ஒருேன்.

உணர்கேோடு - நல்லுணர்சவாடு; ஊணுலட - ைன்டன உணவாகக் ககாள்ளும்; உயிர்

கதோறும் உலைவுறும் ஒருேன் - உயிர்களிடம் விரும்பி வசிக்கும் இடறவனாகிய
இராமன்; தூணுலட நில புல - தூண்களின் வரிட டய ஒத்ை; க ம் அலே கதோறும் -
பத்துக் டககளிலும் உள்ள; அ - அந்ை; ரகோணுலட லை நிகர் - வடளந்ை மடலகள்
சபான்ற; சிலை இலட குலைய - விற்கள் துண்டு படும்படி; ர ணுலட - கைாடல தூரம்
க ல்வனாகிய; நிகர் கலண - ைமக்குத் ைாசம நிகராகிய
அம்புகடள; சிதறினன் - தூவினான்.

'உண்ணும் ச ாறு' என்று எம்கபருமாடன நம்மாழ்வார் உடரத்ைாற்சபால

இடறவன் ஞானிகள் அனுபவித்துண்ணும் அன்னமாகிறான். 'கநக்கு கநக்கு
நிடனபவர் கநஞ்சுசள புக்கு நிற்கும் கபான்னார் டடப் புண்ணியன்' (சைவாரம்
1204:9) என்ற வரிகள் ஒப்பு சநாக்கற்குரியன.

நிகர் கடண - ஒளி ககாண்ட அம்பு என்பாரும் உளர்.

9788. கயில் விரிவு அை ேரு கே மும் உருவிப்

யில் விரி குருதிகள் ருகிட, கேயிகைோடு
அயில் விரி சுடு கலண கடவினன் - அறிவின்
துயில்வுழி உணர்தரு சுடர் ஒளி ஒருேன்.

துயில்வுழி - சயாக நித்திடரயின் கண்; அறிவின் உணர் தரு - ைன் மூதுணர்

இயல்பால் அடனத்டையும் உணரவல்ல; சுடர் ஒளி ஒருேன் - சபகராளிப் பிழம்பான
ஒப்பற்ற இடறவன்; (இராமபிரான்), கயில் விரிவு அை ேரு - மூட்டுவாய்
விரிைலில்லாை; கே மும் உருவி - (இராவணன்) கவ த்டையும் ஊடுருவிக்
ககாண்டு; யில் விரி குருதிகள் ருகிட - (உடலில்) விரவியுள்ள இரத்ைத்டைப்
பருகுமாறு; கேயிகைோடு - ஒளிசயாடு; அயில் - கூர்டமயும்; விரி சுடு கலண - பரவிய
கவப்பம் மிக்க அம்பிடன; கடவினன் - (இராவணன் மீது) ஏவினான்.
கயில் - மூட்டுவாய்; அறிவின் துயில் - திருமாலின் அறிதுயில் இங்குக்
கூறப்பட்டது.
9789. தில உறு துகிைது, க றி லழ சிதறும்
வில உறு முகிழது, விரிதரு சி ரனோடு
இல உறு கருவியின் இனிது உறு ககோடிலயத்
தல உறு கலணககோடு தல உை விடலும்,

தில உறு - திக்குகளில் கபாருந்திய; துகிைது - ஆடடயுடடயதும்; க றி லழ

சிதறும் - அடட மடழ கபாழிவதும்; வில உறு முகிழது - சவகம் மிக்க அரும்பு
சபான்ற உறுப்பிடன உடடயதும்; விரிதரு சி ரனோடு - விரிந்ை ைடலயுடன் கூடிய;
இல உறு கருவியின் - இட க் கருவியான வீடணயிடன; இனிது உறு ககோடிலய -
அழகுறக் ககாண்டிருப்பதுமான (இராவணன்) ககாடிடய; தல உறு கலண ககோடு -
புலால் கபாருந்திய ைன் அம்பினால்; தல உை விடலும் - (இராமன்) ைடரயில் அறுத்து
வீழ்த்தியதும்.

9790. லட உக, இல யேர் ருே ல் ககட, ேந்து

இலட உறு தில தில இழுகுை, இலைேன்
அலடயுறு ககோடிமில அணுகினன் - அளவு இல்
கலட உக முடிவு எழு கடல் புல கலுழன்.

கலடயுக - கடடயுகத்தின்; முடிவு எழு - முடிவில் கபாங்கிகயழும்; அளவில்

கடல்புல கலுழன் - மிகப்கபரிய கடல் சபாலும் கபருந்சைாற்றமுள்ள கருடன்;
லட உக - (இராவணனுடடய) விற்படட குடறபட்டசபாது; இல யேர் ருே ல்
ககட - சைவர் துயர் நீங்கும்படி; ேந்து - பூமிக்கு வந்து; இடட உறு - இடம்
கபாருந்திய; தில தில இழுகுை - பல திட களிலும் (சிறகு) வீசி; இலைேன் -
இராமபிரானுடடய; அலடயுறு - (சைரில்) அடமந்துள்ள; ககோடிமில - ககாடிமீது;
அணுகினன் - ார்ந்ைனன்.

9791. ண்ணேன் உயர் ககோடி என ஒரு லேக்

கண் அகன் உைகிலன ேைம் ேரு கலுழன்
நண்ணலும், இல யேர், 'ந து உறு கரு ம்
எண்ணைம், முனிவினின் இேறினன்' எனரே.

ஒரு லேக் கண்ணகன் உைகிலன - ஒப்பற்ற கடல் சூழ்ந்ை இடமகன்ற

உலகிடன; ேைம் ேரு கலுழன் - வலமாகச் சுற்றி வரும் கருடன்; ண்ணேன் உயர்
ககோடி என - இராமபிரானுடடய சிறந்ை ககாடியாகும் என்று; நண்ணலும் - வந்து
கபாருந்துைலும்; இல யேர் - சைவர்கள்; 'ந து உறு கரு ம் எண்ணைம்' - இனி நம்
க யல்கடள மட்டுசம கருைமாட்சடாம்; முனிவினன் - சினம் மிக்க கருடன்;
இேறினன் - (கபருமான் சைர் மீது) ஏறினன்; என - என்று கூறுைலும்.
 பரடவ - காரணப் கபயர், பரந்திருப்பது.

9792. ஆயது ஓர் அல தியின், அறிவினின் அறிேோன்

நோயகன் ஒருேலன நலிகிைது உணர்ேோன்,
ஏயினன், இருள் உறு தோ தம் எனும் அத்
தீவிலன தரு லட - கதறு கதோழில் ைரேோன்.

ஆயது ஓர் அல தியின் - அப்படிப்பட்ட சூழலில்; கதறுகதோழில் ைரேோன்

- அழிவுச் க யல் வல்ல ககாடியவனாகிய இராவணன்; அறிவினின்
அறிேோன்நோயகன் ஒருேலன - உணரத்ைக்கது உணரும் ைடலவனான ஒப்பற்ற
இராமடன; நலிகிைது உணர்ேோன் - (ைன் அம்புகள்) துன்பம் க ய்யாகைன
அறிந்ைவனாகி; இருள் உறு - இருட்டட விடளவிக்கின்ற; தோ தம் எனும் -
ைாமைாத்திரம் எனப்கபயர் கபற்ற; அத்தீவிலன தரு லட - ககடுைடலச் க ய்யும்
கடணடய; ஏயினன் - ஏவினான்.
ைமஸ் - இருள், இருள் உறு (படட) - ைாமைாத்திரம்

9793. தீ முகம் உலடயன சிை; முகம் உதி ம்

ரதோய் முகம் உலடயன; சு ர் முகம் உலடய;
ர ய் முகம் உலடயன; பிைமுகம் நுலழயும்
ேோய்முகம் ேரி அ வு அலனயன ேருே.

(சமற்குறித்ை ைாமைாத்திரத்திலிருந்து புறப்பட்ட அம்புகளில்) சிை தீமுகம்

உலடயன - சில கநருப்புமிழ் முகம் படடத்திருந்ைன (சில); முகம் உதி ம் ரதோய் முகம்
உலடயன - சில அம்புகள் குருதி சைாய்ந்ை முகம் ககாண்டிருந்ைன; சு ர் முகம் உலடய
- (சில) சைவர் முகம் படடத்திருந்ைன; ர ய் முகம் உலடயன - (சில) சபய்களின்
முகத்சைாடு இருந்ைன; பிை முகம் - குடகக்குள்; நுலழயும் - க ல்கின்ற; ேோய்முகம் -
வாயும் முகமும் ககாண்டன (சில); ேரி அ வு அலனயன ேருே - சகாடுகளுடன் கூடிய
பாம்புகடளப் சபால் வந்ைன.

9794. ஒரு தில முதல் கலட ஒரு தில அளவும்,

இரு தில எயிறு உை ேருேன; க ரிய;
கருதிய கருதிய புரிேன; கனலும்
ருதிலய திகயோடு ருகுே - கழி.
(சமலும்) கழி - இந்ை அம்புகள்; ஒரு தில முதல் - ஒரு திக்கின் கைாடக்க முைலாக;
கலட ஒரு தில அளவும் - (அைற்கு) மறுைடலயான) ஒரு திக்கின் முடிவு வடரயிலும்;
இருதில - இரு திட களிலும்; எயிறு உை - பற்கடளக் காட்டிக் ககாண்டு; ேருேன -
வருவன; க ரிய - மிகப் கபரிய அளவின; கருதிய கருதிய புரிேன - நிடனத்து
நிடனத்துச் க யல்பட வல்லன; கனலும் - சுடுகின்ற; ருதிலய திகயோடு -
சூரியடனச் ந்திரசனாடு; ருகுே - குடித்து விடும் ைன்டமயின.

9795. இருள் ஒரு தில , ஒரு தில கேயில் விரியும்;

சுருள் ஒரு தில , ஒரு தில லழ கதோடரும்;
உருள் ஒரு தில , ஒரு தில உரும் மு லும்;
ருள் ஒரு தில , ஒரு தில சிலை ேருடம்.

(ைாமை அம்பினால்), ஒரு தில இருள் - ஒரு திட யில் இருளும்; ஒருதில கேயில்
- அடுத்ை திட யில் கவயிலும்; விரியும் - பரவும்; ஒருதில சுருள் - ஒரு திட யில்
சுழல்காற்றும்; ஒரு தில லழ - மற்கறாரு திட யில் மடழயும்; கதோடரும் -
கைாடரும்; ஒரு தில உருள் - ஒரு திட யில் க்கரமும்; ஒரு தில உரும் மு லும் -
இன்கனாரு திட யில் இடியும் ஒலிக்கும்; ஒரு தில ருள் - ஒரு திட யில்
மயக்கமும்; ஒரு தில சிலை ேருடம் - சவகறாரு திட யில் கல்மாரியும் உண்டாகும்.

ைாமைப் படடடய இராமன் அழித்ைல்

9796. இலனயன நிகழ்வுை, எழு ேலக உைகும்

கலன இருள் கதுவிட, உயிர் இலட கதை,
விலன உறு கதோழிலிலட வி ேலும், வி ைன்
நிலனவுறு தலகயினன் கநறியுறு முலையின்,

இலனயன நிகழ்வுை - இவ்வாறு நிகழ்ந்து ககாண்டிருக்கும் சவடளயில்;

கலன இருள் - க றிந்ை இருட்டானது; எழுேலக உைகும் - ஏழு உலகங்கடளயும்;
கதுவிட - கவ்விக்ககாள்ள; உயிர் இலட கதை - அடனத்துயிர்களும் இைனிடடசய
வாய்விட்டலற; விலன உறு கதோழிலிலட - தீவிடன கநருங்கிச் க யல்படுைகலன;
வி ேலும் - (துன்பம்) எங்கும் பரவுைலுற்ற சபாது; வி ைன் - மா று பண்புடடய
இராமன்; கநறியுறு முலையின் - முடறப்படியான வழியில்; நிலனவுறு நலகயினன் -
சிந்திக்க லுற்றவனாகி;

9797. கண்ணுதல் ஒருேனது அடு லட கருதிப்

 ண்ணேன் விடுதலும், அது நனி ருக;
எண்ணுறு கனவிகனோடு உணர்வு என, இல யில்,
துண்கணனும் நிலையினின் எறி லட கதோலைய.

கண்ணுதல் ஒருேனது - கநற்றிக் கண்ணனாகிய ஒப்பற்ற சிவபிரானது;

அடு லட - கவல்லும் அம்பிடன; கருதி - எண்ணிகயடுத்து; ண்ணேன் விடுதலும்
- இராமபிரான் ஏவுைலும்; அது - அவ்வம்பு; நனி ருக - ைாமை அம்பிடனப்
பருகியதினால்; இல யில் - இடமப்கபாழுதில்; கனவிரனோடு - கனவுப் கபாழுதில்;
எண்ணுறும் உணர்வு என - சிந்ைடனயாகிய உணர்வு (இல்லாமற் சபாவது) சபால;
துண்கணனும் நிலையினில் - அச் ம் ககாள்ளும் நிடலயில்; எறி லட -
(இராவணனால்) ஏவப்பட்ட ைாமைாத்திரம்; கதோலைய - அழிந்து சபாக.

இராவணன் ஆசுரப்படடயும் இராமன் அக்கினிப்படடயும்

கலித்துலை

9798. விரிந்த தன் லட க ய் கண்ட க ோய் என வீய,

எரிந்த கண்ணினன், எயிற்றிலட டித்த ேோயினன்,
தன்
கதரிந்த கேங் கலண, கங்க கேஞ் சிலை அன்ன,
திைத்த
அரிந்த ன் திரு ர னிர ல் அழுத்தி, நின்று
ஆர்த்தோன்.

விரிந்த - பரந்து க ன்று; தன் லட - ைன் ைாமைாத்திரம்; க ய்கண்ட க ோய் என -

உண்டமடயக் கண்ட கபாய்யிடனப் சபால; வீய - அழிந்து சபாக; எரிந்த கண்ணினன்
- கநருப்டப உமிழ்கின்ற கண்கடள உடடயவனும்; எயிற்றிலட டித்த ேோயினன் -
பற்களிடடசய மடித்ை வாடய உடடயவனுமான இராவணன்; கங்க கேம் சிலை
அன்ன - பருந்தின் ககாடுஞ் சிறகு சபான்று; திைத்த - வன்டம மிக்கனவாய்;
கதரிந்த கேங்கலண - சைர்ந்கைடுத்ை ககாடிய அம்புகடள; அரிந்த ன் - படகவடர
அடக்கும் இராமபிரான்; திருர னி ர ல் அழுத்தி - திருவுடல் மீது பாய்ச்சி; நின்று
ஆர்த்தோன் - நின்று ஆரவாரம் க ய்ைான்.

9799. ஆர்த்து, கேஞ் சினத்து ஆசு ப் லடக்கைம், அ ர்

ேோர்த்லத உண்டது, இன் உயிர்களோல் ைலிதன்
ேயிற்லைத்
தூர்த்தது, இந்தி ன் துணுக்குறு கதோழிைது,
 கதோடுத்து,
தீர்த்தன்ர ல் க ைத் து ந்தனன், உைகு எைோம்
கதரிய.

(இராவணன்) ஆர்த்து - ஆரவாரம் க ய்து; அ ர் ேோர்த்லத உண்டது - வானவர்

புகழுடர கபற்றதும்; இன்உயிர்களோல் - இனிய உயிர்களால்; ைலி தன் ேயிற்லைத்
தூர்த்தது - எமன் வயிற்டற நிடறத்ைதும்; இந்தி ன் துணுக்குறு கதோழிைது - சைவர்
ைடலவடனத் திடுக்கிட டவத்ைதுமான; கேஞ்சினத்து ஆசு ப் லடக்கைம் -
ககாடுந்ைன்டமயுடடய ஆசுரம் என்னும் அம்பிடன உைகு எைோம் கதரிய -
அடனவரும் காண; தீர்த்தன் ர ல் ே த் து ந்தனன் - புனிைன் மீது பாயும்படி
ஏவினன்.

9800. 'நுங்குகின்ைது, இவ் உைலக ஓர் கநோடி ேல ' என்ன

எங்கும் நின்று நின்று அை ரும் அ ர் கண்டு
இல ப் ,
ங்குல் ேல் உருர ற்றின்ர ல் எரி டுத்கதன்ன
அங்கி தன் கநடும் லட கதோடுத்து, இ ோகேன்
அறுத்தோன்.

இவ்வுைலக - இந்ை உலகிடன; ஓர் கநோடி ேல - ஒரு கநாடிப் கபாழுதில்;

நுங்குகின்ைது - விழுங்குகின்றது; என்ன - என்று கூறும்படி; எங்கும் நின்று நின்று -
எல்லா இடங்களிலும் குவியலாய் நின்று; அை ரும் அ ர் - மனம் கலங்கிய
அமரர்கள்; கண்டுஇல ப் - இவ்வம்பிடனக் கண்டு அஞ்சிக் குரகலழுப்பும் சபாது;
ங்குல் ேல் உருர ற்றின் ர ல் - சமகங்களில் உள்ள ஆற்றல் மிக்க இடிசயற்றின் மீது;
எரி டுத்கதன்ன - கநருப்புப் பற்றிக் ககாண்டாற்சபால; அங்கி தன் கநடும் லட
எடுத்து - அக்கினியாஸ்திரத்டை எடுத்து; இ ோகேன் அறுத்தோன் - இராமபிரான்
(ஆசுரத்டை) அழித்ைான்.
நுங்குைல் - விழுங்குைல்.

9801. கூற்றுக் ரகோடினும் ரகோடை, கடல் எைோம் குடிப் ,

நீற்றுக் குப்ல யின் ர ருலே நூறுே, கநடிய
கோற்றுப் பின் க ைச் க ல்ேன, உைகு எைோம் கடப் ,
நூற்றுக் ரகோடி அம்பு எய்தனன், இ ோேணன்,
கநோடியில்.

கூற்றுக் ரகோடினும் - எமன் ைவற விட்டாலும்; ரகோடை - ைாம் குறி ைப்பாைடவயும்;

கடல் எைோம் குடிப் - கடல் நீர் முழுவதும் குடிக்க வல்லடவயும்; ர ருலே - மகா
சமரு மடலடய; நீற்றுக் குப்ல யின் நூறுே - கபாடிப்கபாடியாக்கி அழிக்க
வல்லடவயும்; கநடிய கோற்று - கபரும் புயல் காற்றும்; பின் க ைச் க ல்ேன -
ைம்பின் வரும்படி முன் க ல்படவயும்; உைகு எைோம் கடப் - உலகடனத்தும்
கடக்க முற்படுபடவயுமான; நூற்றுக்ரகோடி அம்பு - பல சகாடி அம்புகடள;
கநோடியில் - கநாடிப்சபாதில்; இ ோேணன் எய்தனன் - இராவணன் ஏவினான்.

9802. 'என்ன லகக் கடுப்ர ோ!' என் ர் சிைர்; சிைர்,

'இலேயும்
அன்ன ோயர ; அம்பு அை' என் ர்; 'அவ் அம்புக்கு
இன்னம் உண்டுககோல் இடம்!' என் ர் சிைர்; சிைர்;
'இகல் ர ோர்
முன்னம் இத்தலன முயன்றிைனோம்' என் ர் -
முலனேர்.

முலனேர் - வீரர்களில்; சிைர் - சிலர்; என்ன லகக்கடுப்ர ோ - இது என்ன டக

சவகம்; என் ர் - என வியப்பர்; சிைர் - சவறு சிலர்; 'இலேயும் அன்ன ோயர -
இவ்வம்புகளும் அந்ை மாயசம; அம் ை - அம்புகள் அல்ல; என் ர் - என்பார்கள்; சிைர்
- மற்றும் சிலர்; அவ்ேம்புக்கு - இவ்வம்புகளுக்கு; இன்னம் உண்டுககோல் இடம் -
இன்னும் சவண்டிய இடமுண்சடா?'; என் ர் - என அதி யிப்பர்; சிைர் - இன்னும்
சிலர்; 'முன்னம் - முன் எப்சபாதும்; இத்தலன இகல் ர ோர் - இந்ை அளவு
மாறுபாடுற்ற சபாடர; முயன்றிைனோம் - முயன்று இயற்றியதில்டல; என் ர் - என
எண்ணுவார்கள்.

9803. லைமுதல் தனி நோயகன், ேோனிலன லைத்த

சிலையுலடக் ககோடுஞ் ம் எைோம் இல ப்பு ஒன்றில்
திரிய,
க ோலை சிலகப் க ருந் தலைநின்றும் புங்கத்தின்
அளவும்
பிலை முகத் தடங் கடுங் ககோடுஞ் ம் ககோண்டு
பிளந்தோன்.

லை முதல் தனி நோயகன் - சவை முைல்வனாகிய சிறப்புடடசயான்; ேோனிலன

லைத்த - ஆகாய வீதிடய மூடிய; சிலை உலடக் ககோடுஞ் ம் - இறகுடன் கூடிய தீய
அம்புகள்; எைோம் - அடனத்டையும்; இல ப்க ோன்றில் - கநாடிப்கபாழுதில்;
திரிய - உலுக்குடலயுமாறு; பிலைமுகக் கடு கேம் ம் - பிடறச் ந்திரன் சபான்ற
உருவினவாகிய ககாடிய கவவ்விய அம்புகளால்; க ோலை சிலக - பாரமான
உச்சிடயயுடடய; க ருந்தலைநின்றும் - கபரிய ைடல முைலாக; புங்கத்தின் அளவும் -
நுனிவடர; பிளந்தோன் - பிளவுபடும்படி க ய்ைான்.
 மயன்படடயும் கந்ைருவக் கடணயும்

9804. அயன் லடத்த ர ர் அண்டத்தின் அருந் தேம்

ஆற்றி,
யன் லடத்தேர் யோரினும் லடத்தேன், ' ல் ர ோர்
வியன் லடக்கைம் கதோடுப்க ன் நோன், இனி' என
வில ந்தோன்;
யன் லடக்கைம் து ந்தனன், தய தன் கன்ர ல்.

அயன் லடத்த - பிரமனால் படடக்கப்பட்ட; ர ர் அண்டத்தின் -

சபருலகங்கள் அடனத்திலும்; அருந்தேம் ஆற்றி - கடுந்ைவம் புரிந்து; யன்
லடத்தேர் யோரினும் - நன்டமயுற்றவர் எவடரயும் விட; லடத்தோன் - சிறப்புப்
கபற்றவனாகிய இராவணன்; 'நோன் இனி - இனி நான்; ல்ர ோர் வியன்
லடக்கைம் - பல்வடகப் சபார் விந்டைகளும் க ய்யும் புதிய அம்பிடன;
கதோடுப்க ன்' - கைாடுக்கப் சபாகிசறன்; என - என எண்ணியவனாய்; தய தன் கன்
ர ல் - ை ரை புத்திரனாகிய இராமன் சமல்; யன் லடக்கைம் து ந்தனன் - மயன்
அம்டப ஏவினான்.

9805. 'விட்டனன் விடு லடக்கைம் ரேக ோடும் உைலகச்

சுட்டனன்' எனத் துணுக்கமுற்று, அ ரும்
சுருண்டோர்;
'ககட்டனம்' என ேோன த் தலைேரும் கிழிந்தோர்;
சிட்டர்தம் தனித் ரதேனும், அதன் நிலை கதரிந்தோன்.

விட்டனன் - (இராவணன் மயன்படட) ஏவி விட்டான்; விடு லடக்கைம் -

அவன் ஏவிய அம்பு காரணமாக; ரேக ோடும் உைலகச் சுட்டனன் - உலகத்டை
சவகராடும் சுட்டழித்ைான்; என - என்று; அ ரும் - சைவரும்; துணுக்கமுற்று -
அச் ம்ககாண்டு; சுருண்டோர் - உள்களாடுங்கினார்; ேோன த் தலைேரும் -
குரங்குப்படடத்ைடலவர்களும்; 'ககட்டனம்' - இனி அழிந்சைாம்; எனக் கிழிந்தோர் -
எனச் சிைறிக் கடலந்ைனர்; சிட்டர் தம் - நல்சலார்ைம்; தனித்ரதேனும் - ஒப்பற்ற
ைடலவனாகிய இராமனும்; அதன் நிலை கதரிந்தோன் - அவ் அம்பின் ைன்டமடய
உணர்ந்து ககாண்டான்.

9806. ' ோந்தள் ல் தலைப் ப்பு அகன் புவியிலடப்

யிலும்
ோந்தர்க்கு இல்லையோல் ேோழ்வு' என ேருகின்ை
அதலனக்
கோந்தர்ப் ம் எனும் கடுங் ககோடுங் கலணயினோல்
 கடந்தோன் -
ஏந்தல் ல் ணி எறுழ் ேலித் தி ள் புயத்து இ ோ ன்.

' ோந்தள் ல்தலைப் ப்பு - ஆதிச டனுடடய எண்ணற்ற ைடலகளின் சமல்

பரந்துள்ள; அகன் புவியிலடப் யிலும் - விரிந்ை பூமியின்மீது வாழும்; ோந்தர்க்கு
ேோழ்வு இல்லை - மனிைர்களுக்கு உயிர் வாழ்வு இல்டல; என - என்னுமாறு;
ேருகின்ை அதலன - வரும் அவ்வம்பிடன; ஏந்தல் - உயர்ந்ைனவும்; ல் ணி -
பல்வடக மணிகள் பூண்டனவும்; ஏறுழ்ேலி - மிக்க வலிடமயுடடயனவும் ஆகிய;
தி ள் - திரண்ட; புயத்து - சைாள்கடள உடடய; இ ோ ன் - இராமபிரான்;
கோந்தர்ப் ம் எனும் - கந்ைர்வம் எனும் கபயருடடய; கடுங் ககோடுங் கலணயினோல் -
வலிய ககாடிய அம்பினால்; கடந்தோன் - கவற்றி ககாண்டான். (ஆல் - அட )

ைண்டும் அம்பும்

9807. ' ண்டு நோன்முகன் லடத்தது, கனகன் இப் ோல த்

கதோண்டு ககோண்டது, து எனும் அவுணன் முன்
கதோட்டது,
உண்டு இங்கு என்ேயின்; அது து ந்து உயிர்
உண்க ன்' என்னோ,
தண்டு ககோண்டு எறிந்தோன், ஐந்கதோடு ஐந்துலடத்
தலையோன்.

' ண்டு நோன்முகன் லடத்தது' - முன்னம் பிரமனால் படடக்கப்பட்டதும்,;

கனகன் - இரணியன்; இப் ோல த் கதோண்டு ககோண்டது - இவ்வுலடக
அடிடமப்படுத்ைக் காரணமானதும்; து எனும் அவுணன் - மது எனும் அசுரன்; முன்
கதோட்டது - முன்பு ஏந்தியிருந்ைதும் ஆன (ஒரு ைண்டு); இங்கு என் ேயின் உண்டு -
இங்கு என்னிடம் இருக்கிறது; அது து ந்து உயிர் உண்க ன் - அைடன ஏவிப்
(படகவனின்) உயிடர உண்சபன்'; என்னோ - என்று கருதி; ஐந்கதோடு ஐந்துலடத்
தலையோன் - பத்துத் ைடலகளுடடய இராவணன்; தண்டு ககோண்டு எறிந்தோன் -
கைாயுைத்ைால் ைாக்கினான்.

9808. தோருகன் ண்டு ரதேல த் தகர்த்தது, தனி ோ

ர ரு ந்த ம் புல ேது, கேயில் அன்ன ஒளியது,
ஓர் உகம்தனின் உைகம் நின்று உருட்டினும் உருளோச்
சீர் உகந்தது, கநரித்தது, தோனேர் சி ங்கள்.

தோருகன் ண்டு - ைாருகாசுரன் முன்கனாரு காலத்தில்; ரதேல த் தகர்த்தது -

சைவடர ஒழிக்க உைவியாய் இருந்ைதும்; தனி ோ - ஒப்பற்ற கபரிய; ர ரு ந்த ம்
புல ேது - சமரு மடலடயயும் மந்திர கிரிடயயும் நிகர்ப்பதும்; கேயிைன்ன
ஒளியது - சூரிய கவளிச் ம் சபால் ஒளியுடடயதும்; ஓர் உகம்தனில் - ஒரு யுகக்
காலமளவும்; உைகம் நின்றுருட்டினும் - உலகம் முழுவதும் ச ர்ந்து உருட்டினாலும்;
உருளோத - உருட்ட முடியாை; சீர் உகந்தது - சிறப்புக்கு உரியதும்; தோனேர் சி ங்கள்
கநரித்தது - அசுரர் ைடலகடள நசுக்கியதும்;

9809. சும் புனல் க ரும் லே ண்டு உண்டது,

னிப்புற்று
அசும்பு ோய்கின்ைது, அருக்கனின் ஒளிர்கின்ைது,
அண்டம்
தசும்புர ோல் உலடந்து ஒழியும் என்று அலனேரும்
தள ,
விசும்பு ோழ் ட, ேந்தது ந்த ம் கேருே.

சும்புனல் - பச்ட நிற நீரால் நிரம்பிய; க ரும் லே - கபரிய கடடல; ண்டு

உண்டது - முன் காலத்தில் பருகியதும்; னிப்புற்று - குளிர்ச்சி கபாருந்தி;
அசும்பு ோய்கின்ைது - நீர் கசிவதும்; அருக்கனின் ஒளிர்கின்ைது - சூரியடனக்
காட்டிலும் ஒளி வீசுவதுமான அத்ைண்டாயுைம்; அண்டம் - இவ்வண்டம்;
தசும்புர ோல் - குடல் சபால்; உலடந்து ஒழியும் - உடடந்து ைகரும்; என்று
அலனேரும் தள - என எல்லாரும் மனம் ைளரவும்; விசும்பு ோழ் ட - வானம்
பாழடடயவும்; ந்த ம் கேருேவும் - மந்ைர மடல அஞ்சுமாறும்; ேந்தது -
வரலாயிற்று.

ைசும்பு - குடம்; அசும்பு - நீர்க்கசிவு.

9810. கண்டு, 'தோ ல க் கண்ணன் அக் கடவுள் ோக்

கலதலய
அண்டர் நோயகன் ஆயி ம் கண்ணினும் அடங்கோப்
புண்டரீகத்தின் முலக அன்ன புகர் முகம் விட்டோன்,
உண்லட நூறுலட நூறு ட்டுளது என உதிர்த்தோன்.

கண்டு - இக்காட்சிடயக் கண்டு; தோ ல க் கண்ணன் - க ந்ைாமடரக்

கண்ணனான இராமன்; அக் கடவுள் ோக்கலதலய - அத் கைய்வத்ைன்டம வாய்ந்ை
கபருந்ைண்டத்டை; ஆயி ம் கண்ணினும் - ஆயிரம் கண்களால்; அண்டர் நோயகன் -
சைவர் ைடலவனாகிய இந்திரனுக்கும்; அடங்கோத - பார்க்க முடியாை; நூறு உண்லட
உலட - நூறு உண்டடகடள உடடயதும்; புண்டரீகத்தின் புகர்முகம் - ைாமடரயின்
ஒளி கபாருந்திய முகமுள்ளதுமான அம்பிடன; விட்டோன் - க லுத்தி; நூறு ட்டுளது
- நூறு கூறாயிற்று எனும்படி; உதிர்த்தோன் - சிைற டவத்ைான்.
 இராவணன் மாடயயின் படட விடுைல்

9811. 'ரதய நின்ைேன், சிலை ேைம் கோட்டினோன்; தீ ோப்

ர லய என் ை து ப் து? இங்கு இேன் பிலழயோ ல்
ஆய தன் க ரும் லடகயோடும் அடு களத்து அவிய
ோலயயின் லட கதோடுப்க ன்' என்று, இ ோேணன்
தித்தோன்.

ரதய நின்ைேன் - அழியப் சபாகின்றவனாகிய; சிலைேைம் கோட்டினோன் - நம்

படகவன் வில்லாண்டம காட்டுகின்றான்; தீ ோப் ர லய - தீர்க்க முடியாை
சபய்கடளப் சபான்ற (பயனற்ற); ை - அம்புகடள; து ப் து என்? - விடுவைனால்
பயனில்டல; இங்கு இேன் பிலழயோ ல் - இங்கு இப்படகவன் (இராமன்) ைப்ப
முடியாைபடி); ஆய தன் க ரும் லடகயோடும் - ைனக்கடமந்ை
படடக்கலங்கசளாடு; அடுகளத்து அவிய - சபார்க்களத்தில் பட்டழிய; ோலயயின்
லட கதோடுப்க ன் - மாயாத்திரத்டைத் கைாடுத்து விடுசவன்'; என்று இ ோேணன்
தித்தோன் - என்று இராவணன் சிந்தித்ைான்.

9812. பூ லனத் கதோழில் புரிந்து, தோன் முலைல யின்

ர ோற்றும்
ஈ லனத் கதோழுது, இருடியும் ந்தமும் எண்ணி,
ஆல த்தினும் அந்த ப் ப்பினும் அடங்கோ
வீசினன் க ை, வில் இலடத் கதோலட ககோடு
விட்டோன்.

பூ லனத் கதோழில் புரிந்து - மாயாத்திரத்டைப் பூசிக்கும் கைாழிடலச் க ய்து;

தோன் முலைல யிற் ர ோற்றும் - ைான் ஒழுங்காக வணங்கும்; ஈ லன - சிவபிராடன;
கதோழுது - வழிபாடு க ய்து; இருடியும் ந்தமும் எண்ணி - ரிஷிடயயும்
ந்ைஸ்டையும் நிடனந்து; ஆல த்தினும் - பத்துத் திட களிலும்; அந்த ப்
ப்பினும் - வான கவளியிலும்; அடங்கோ - அடங்காது; க ை - எங்கும்
க ல்லுமாறு; வில் இலட கதோலட - வில்லில் (மாயாத்திரமாகிய) அம்பிடன; ககோடு
விட்டோன் - டவத்து வீசி விட்டான்.

ஒவ்கவாரு அம்புக்கும் மந்திரத்திற்கும் ரிஷியும் ந்ைஸ்ைும் உண்டு. ந்ைஸ் -

ந்ைம்.

9813. ோயம் க ோத்திய ேயப் லட விடுதலும், ே ம்பு இல்

கோயம் எத்தலன உள, கநடுங் கோயங்கள் கதுே,
ஆயம் உற்று எழுந்தோர் என ஆர்த்தனர் - அ ரில்
 தூய ககோற்ைேர் சுடு த்தோல் முன்பு துணிந்தோர்.

ோயம் க ோத்திய - மாடய நிடறந்துள்ள; ேயப் லட விடுதலும் -

கவற்றிப்படடடய இராவணன் ஏவுைலும்; அ ரில் - முன்பு நடந்ை சபாரில்; தூய
ககோற்ைேர் - உயர் பண்பினரான இராம இலக்குவர்; சுடு த்தோன் - சுடுகின்ற
அம்பினால்; முன்பு - முன்னர்; துணிந்தோர் - துண்டாகி விழுந்ை அரக்கர்களின்; ே ம்பில்
கோயம் எத்தலன உள - எண்ணில்லாை காயம்பட்டு வீழ்ந்ை உடல்கள்
எத்ைடனயுண்சடா அடவ அடனத்தும்; கநடுங்கோயங்கள் கதுே - உயர்ந்ை ஆகாயம்
வடர ைழுவி; ஆயம் உற்று எழுந்தோர் என - உயிர் கபற்று எழுந்ைாற்சபால (மாயம்
காட்டி); ஆர்த்தனர் - ஆரவாரம் க ய்ைனர்.

மாயாத்திரம் இறந்ை அரக்கர் உயிர் கபற்கறழுந்ைது சபாலக் காட்டிற்று.

9814. இந்தி ற்கு ஒரு லகஞனும், அேற்கு இலளரயோரும்,

தந்தி ப் க ருந் தலைேரும், தலைத் தலைரயோரும்,
ந்தி ச் சுற்ைத்தேர்களும், ே ம்பு இைர் பிைரும்,
அந்த த்திலன லைத்தனர், லழ உக ஆர்ப் ோர்.

இந்தி ற்கு ஒரு லகஞனும் - இந்திரசித்தும்; அேற்கு இலளரயோரும் -

அவனுக்குத் ைம்பியரான அதிகாயன் முைலியவர்களும்; க ரும் தந்தி த் தலைேரும் -
கபரி ச டனத்ைடலவர்களும்; தலைத்தலைரயோரும் - சமலும் பல
ைடலடமயுடடசயாரும்; ந்தி ச் சுற்ைத்தேர்களும் - (மசகாைரன்) முைலிய
அடமச் ர்களும்; ே ம்பு இைர் பிைரும் - எண்ணற்ற பிறரும்; அந்த த்திலன
லைத்தனர் - ஆகாயம் முழுடமயும் மடறத்துக் ககாண்டவர்களாய்; லழ உக
ஆர்ப் ோர் - மடழ சிைறும்படி ஆரவாரம் புரியலானார்.

9815. குடப் க ருஞ் க விக் குன்ைமும், ற்றுள குழுவும்,

லடத்த மூை ோத் தோலனயும், முதலிய ட்ட,
விலடத்து எழுந்தன - யோலன, ரதர், ரி, முதல்
கேவ்ரேறு
அலடத்த ஊர்திகள் அலனத்தும் ேந்து, அவ் ேழி
அலடத்த.

குடப் க ருஞ் க விக் குன்ைமும் - குடம் சபான்ற கபரிய க விகடள உடடய

மடல சபான்ற கும்பகருணனும்; ற்றுள குழுவும் - மற்றுள்ள வீரர்களும்;
லடத்த மூை ோத் தோலனயும் - இராவணன் முன்பு கபற்றிருந்ை மூலபலப்படடயும்;
முதலிய ட்ட - முைலிய மன்னர் இறந்து சபான; யோலன ரதர் ரி முதல் - யாடன
சைர் குதிடர முைலாக; கேவ்ரேறு அலடத்த ஊர்திகள் - சவறு சவறாக நிரம்பிய
வாகனங்களும்; அலனத்தும் ேந்து - எல்லாம் ஒருங்கு வந்து; அவ்வழி அடடத்ை -
அங்கு திரண்டு வந்ைன.

9816. ஆயி ம் க ரு கேள்ளம் என்று அறிஞர அலைந்த

கோய் சினப் க ருங் கடற் லட களப் ட்ட எல்ைோம்,
ஈ னின் க ற்ை ே த்தினோல் எய்திய என்ன,
ரத ம் முற்ைவும் க றிந்தன, தில களும் திலகப் .

தில களும் திலகப் - நாற்றிட யிலும் உள்ளார் கண்டு திடகக்கும் படி; ஆயி ம்
க ரு கேள்ளம் என்று - ஓராயிரம் கவள்ளம் என்று; அறிஞர அலைந்த -
அறிஞரால் கூறப்பட்டனவும்; களப் ட்ட - களத்தில் முன்பு இறந்ைனவுமான;
கோய்சினப் க ருங் கடற் லட எல்ைோம் - கடுஞ்சினம் மிக்க விரிந்ை கடல் சபான்ற
படடகள் அடனத்தும்; ஈ னில் க ற்ை ே த்தினோல் - சிவபிரானிடம் கபற்ற வரம்
காரணமாக; எய்திய என்ன - உயிர் கபற்று வந்ைன என்னும் படி; ரத முற்ைவும்
க றிந்தன - எல்லா இடத்திலும் நிடறந்ைன.

9817. க ன்ை எங்கணும், ரதேரும் முனிேரும் சிந்த -

'கேன்ைது எங்கலளப்ர ோலும்; யோம் விளிேதும்
உளரத?
இன்று கோட்டுதும்; எய்துமின், எய்துமின்' என்னோ,
ககோன்ை ககோற்ைேர்தம் க யர் குறித்து அலைகூவி.
கேன்ைது எங்கலளப் ர ோலும் - 'எங்கடளத் ைாசனா கவற்றி ககாண்டது! யோம்
விளிேதும் உளரத - யாம் இறப்பதும் உண்சடா? இன்று கோட்டுதும் - என்
வலிடமடய இன்று காட்டுசவாம்; எய்துமின் எய்துமின் - வாருங்கள் வாருங்கள்';
என்னோ - என்று; ககோன்ை ககோற்ைேர் தம் க யர் - ைம்டமக் ககான்ற வீரர்களின்
கபயடர; குறித்து அலை கூவி - குறிப்பாகச் க ால்லி அடற கூவல் விட்டு; ரதேரும்
முனிேரும் சிந்த - சைவர்களும் முனிவர்களும் சிைறிசயாட; எங்கணும் க ன்ை -
(அப்படடகள்) எங்கும் க ல்லலாயின.

9818. ோர் இடந்து ககோண்டு எழுந்தன ோம்பு எனும் டிய,

ோரிடம் துலனந்து எழுந்தன லை அன்ன டிய,
'ர ர் இடம் கதுே அரிது, இனி விசும்பு' என, பிைந்த,
ர ர் இடங்கரின் ககோடுங் குலழ அணிந்தன ர ய்கள்.
 (மாயத்தினால்) ோர் இடந்து ககோண்டு - நிலத்டைத் துடளத்துக் ககாண்டு;
ோம்பு எழுந்தன எனும் டிய - ஆதிச டன் முைலிய பாம்புகள் எழுந்து வந்ைன
எனும்படியாகவும்; ோரிடம் - நிலத்தினுக்கு; ர ரை துலனந்கதழுந்தன - விடரந்து
சமகலழுந்து கிளம்பின; லையன்ன டிய - கபரிய மடலககளன்று
கூறும்படியாகவும்; இனி ர ரிடம் கதுேரிது - இனி இப்கபரிய உலகில்
உடறைலாற்றாது; விசும்க ன - விண்ணகசம கபாருத்ைமான இடகமன;
ர ரிடங்கரின் - ைண்ணீரில் கபயர்ந்து திரியும் முைடலகள் சபான்ற; ககோடுங்குலழ
- வடளந்ை குண்டலங்கடள; பிைந்த ர ய்கள் - (மாயத்தில்) பிறந்ை சபய்கள்;
அணிந்தன - அணிந்து காட்சி ைந்ைன.

9819. தோ த்தினில் பிைந்தேர், அைம் கதறும் தலகயர்,

தோம் அ த்தினில் க ல்கிைோச் துமுகத்தேற்குத்
தோ த்தி ம் க ய் ேர், ரிந்தனர் தள த்
தோ த்தி ம் சித்தி ம் க ோருந்தினர், தயங்க.

தோ த்தினில் பிைந்தேர் - மாயாத்திரத்ைால் பிறந்ைவரும்; அைந்கதறும் தலகயர் -

ைருமத்டை அழிக்க வல்ல ஆற்றல் உள்ளவருமான மாயப்படடகள்; தோம் - ைாம்;
அ த்தினில் - சபாலி கநறியில்; க ல்கிைோ - க ல்லாைவராய்; துமுகத்தேற்கு -
நான் முகனுக்கு; உத்தோ ம் - சிறந்ை; த்தி ம் - யாகத்டை; க ய் ேர் - புரிபவரான
முனிவர்; ரிந்தனர் தள - மனம் கநாந்து ைளர; தோ ம் - ஒளி சிறந்ை; த்தி ம் -
படடக்கலம்; தயங்க - மின்னிட; சித்தி ம் க ோருந்தினர் - விசித்திரமாக விளங்கினர்.

9820. தோம் அவிந்து மீது எழுந்தேர்க்கு இ ட்டியின்

தலகயர்,
தோ இந்துவின் பிளவு எனத் தயங்கு ேோள் எயிற்ைர்,
தோம் அவிஞ்ல யர், கடல் க ருந் தலகயினர், த ளத்
தோ விஞ்ல யர் துேன்றினர், தில கதோறும் தருக்கி.

தோம் அவிந்து - ைாம் முன்னர் இறந்து; மீது எழுந்தேர்க்கு இ ட்டியின் தலகயர் -

மீண்டும் எழுந்ைவர்களாகி இரண்டாம் முடற வந்ை ைன்டமயுடடயவரும்; தோ
இந்துவின் - ஒளி மிக்க திங்களின்; பிளகேன - பிடறகயன; தயங்குேோள் எயிற்ைர் -
மின்னும் ஒளிமிக்க பற்கடள உடடயவரும்; தோம் அவிஞ்ல யர் - ைாம் மாயத்ைன்டம
மிக்கவரும்; கடல் க ரும் தலகயினர் - கபருங்கடல் சபால் பரந்ைவராய்; த ளத் தோ
விஞ்ல யர் - முத்துமாடல அணிந்ை விந்டை மிக்சகாராய்; தில கதோறும் - எல்லாப்
பக்கங்களிலும்; தருக்கித் துேன்றினர் - கநருங்கினர்.
9821. தோம் டங்கலும், முடங்கு உலள யோளியும் தகுேோர்,
தோம் அடங்கலும் கநடுந் தில உைககோடும்
தலகேோர்,
தோ டங்கலும் கடலும் ஒத்து ஆர்தரும் தலகயோர்,
தோம் டங்கலும் ககோடுஞ் சுடர்ப் லடகளும்
தரித்தோர்.

தோம் டங்கலும் - ைாவும் இயல்பினவான சிங்கத்டையும்; முடங்கு உலள யோளியும் -

வடளந்ை பிடரிமயிடர உடடய யாளிடயயும்; தகுேோர் - நிகர்த்ைவர்களும்; தோம்
அடங்கலும் - ைாம் அடனவரும்; கநடுந்தில - கநடிய திட கடள; உைககோடும்
தலகேோர் - உலகிசனாடும் (சபாரில்) ைடுக்க வல்லவர்களும்; தோ டங்கலும்
கடலும் ஒத்து ஆர் தரும் தலகயோர் - ைாவுகின்ற ஊழித்தீயும் கடலும் சபால
ஆரவாரிக்கும் ைன்டமயர்; தோம் - ஒளிமிக்க; டங்கலும் - இடிசயறுகடளயும்;
ககோடுஞ்சுடர்ப் லடகளும் - ககாடியதும் ஒளிமிக்கதுமான
படடக்கலன்கடளயும்; தரித்தோர் - ைாங்கி நின்றனர்.

முைலடியில் ைாவும் என்ற க ால்ைாம் எனத் கைாக்கது. மடங்கல் - சிங்கம், ஊழித்தீ,

இடிசயறு என கவவ்சவறு கபாருள் ைர வந்ைது. இச்க ய்யுள் யமகம்.

9822. இலனய தன்ல லய ரநோக்கிய இந்தில ககோழுநன்,

'விலனயம் ற்று இது ோயர ோ? விதியது
விலளரேோ?
ேலனயும் ேன் கழல் அ க்கர்தம் ே த்திரனோ?
ற்ரைோ?
நிலனதியோக னின், கர்' என, ோதலி நிகழ்த்தும்:

இலனய தன்ல லய ரநோக்கிய - இப்படிப்பட்ட நிடலடயக் கண்ட; இந்தில

ககோழுநன் - திருமகள் நாயகனாகிய (இராமபிரான்); 'இது வினயம் ோயர ோ? -
இந்ைச் க யல் மாயம் ைாசனா?; விதியது விலளரேோ? - (இல்டலகயனில்) விதியில்
சநர்ந்ைதுைாசனா?; ேலனயும் - அணிந்ை; ேன்கழல் அ க்கர் - கபரிய கழலிடன
உடடய அரக்கர்களின்; ே த்திரனோ? - வர வலம் ைாசனா; ற்ரைோ? - சவறு
காரணங்களால் சநர்ந்ைசைா?; நிலனதியோம் எனில் - எண்ணி அறிந்திருந்ைால்; கர் -
கூறுவாயாக; என - என்று சகட்க; ோதலி நிகழ்த்தும் - மாைலி உடரக்கலானான்.

இராமன் ஞானக்டகடண விடுைல்

9823. 'இருப்புக் கம்மியற்கு இலழ நுலழ ஊசி என்று

 இயற்றி,
விருப்பின், ''ரகோடியோல் விலைக்கு'' எனும் தடியின்,
விட்டோன் -
கருப்புக் கோர் லழ ேண்ண!- அக் கடுந் தில க்
களிற்றின்
ருப்புக் கல்லிய ரதோளேன் மீள அரு ோயம்.

கருப்பு - கடும் பஞ் காலத்தில் (கபய்ைற்கு முற்பட்ட); கோர் லழ ேண்ண - கரிய

முகில் நிற முடடயாய்!; இருப்புக் கம்மியற்கு - இரும்பினால் பணிக ய்கின்ற
ககால்லனுக்கு; இலழ

நுலழ - நூலிடழ நுடழகின்ற; ஊசி ஒன்று இயற்றி - ஓர் ஊசி க ய்து;

விருப்பின் - ஆட சயாடு; விலைக்குக் ரகோடியோல் - விடலக்குப் கபற்றுக்ககாள்;
எனும் - என்றுடரக்கும்; தடியின் - அறிவிலான் சபான்று; அக்கடுந் தில க்
களிற்றின் - அந்ைக் கடுடமவாய்ந்ை திட யாடனயின்; ருப்பு - ககாம்பினால்;
கல்லிய - துடளக்கப்பட்ட; ரதோளேன் - சைாள்கடளயுடடய இராவணன்; மீள
அரும் ோயம் - ைப்புைற்கு அரிைான மாயாஸ்திரத்டை; விட்டோன் - எய்ைான்?
மாயனாகிய உன் மீது மாயாஸ்திரத்டை விடுவது ககால்லனிடசம ஊசி விற்பது
சபான்றது என்றான். பைடி - உள்ளீடில்லாை பைர் சபான்றவன்.
'ககாற்ச ரித் துன்னூசி விற்பவரில்' (பழகமாழி நானூறு 73) ஒப்பு சநாக்குக.

9824, 'வீக்கு ேோயிலில் கேள் எயிற்று அ வின் கேவ்

விடத்லத
ோய்க்கு ோ கநடு ந்தி ம் தந்தது ஓர் ேலியின், -
ரநோய்க்கும், ரநோய் தரு விலனக்கும், நின் க ரும்
க யர் கநோடியின்,
நீக்குேோய்! - நிலன நிலனக்குேோர் பிைப்பு என,
நீங்கும்.

'ரநோய்க்கும் - பிறவியாகிய சநாயினுக்கும்; ரநோய்தரு விலனக்கும் -

அப்பிணியிடன விடளவிக்கும் விடனகளுக்கும் (எதிராக); நின் க ரும் க யர் - உன்
கபருடம மிக்க திருநாமம்; கநோடியின் - கமாழிந்ைால்; நீக்குேோய்! - (அவற்டற) நீக்கி
அருள்பவசன!; வீக்கு - அழிக்கும் ைன்டமயுடடயைாய்; ேோயிலில் - வாயில்
டவத்திருக்கின்ற; கேள் எயிற்று அ வின் - கவண் பற்கள் ககாண்ட பாம்பின்;
கேவ்விடத்லத - ககாடிய நஞ்சிடன; ோய்க்கும் - அழிக்கின்றவாறு; கநடு ந்தி ம்
தந்தது ஓர் ேலியின் - உயர்ந்ை மந்திரம் அளிக்கும் ஒப்பற்ற ஆற்றடலப் சபான்று (உன்
அம்பின் வலிடமயால் இம்மாயாஸ்திரம்); நிலன நிலனக்குேோர் - உன்டனத்
தியானிப்பவர்; பிைப்பு என நீங்கும் - பிறவி நீங்குவது சபான்று கைாடலயும் (என்று
மாைலி கூறினான்)

இராமநாமத்தின் கபருடம கூறப்பட்டது.

'கடிக்கும் வல் அரவும் சகட்கும் மந்திரம்' (கம்ப. 5204)

9825. 'ே த்தின் ஆயினும், ோலயயின் ஆயினும், ேலிரயோர்

உ த்தின் ஆயினும், உண்ல யின் ஆயினும், ஓடத்
து த்தியோல்' என, ஞோன ோக் கடுங் கலண
து ந்தோன் -
சி த்தின் நோன் லை இலைஞ் வும் கதோட வும்
ர ரயோன்.

நோன் லை - நான்கு சவைங்களும்; சி த்தின் - ைன் சிரசுக்கு நிகரான

உபநிடைங்களால்; இலைஞ் வும் கதோட வும் - வணங்கவும் சைடவும் (இயலாைவாறு);
ர ரயோன் - அப்பாற்பட்டு நிற்பவனாகிய இராமன்; ே த்தின் ஆயினும் - வர
பலத்தினாலாவது; ோலயயின் ஆயினும் - மாடயயினாலாவது; ேலிரயோர் உ த்தின்
ஆயினும் - வல்லடம மிக்க ஆற்றலினாலாவது; உண்ல யின் ஆயினும் -
த்தியத்தினாலாவது (எந்ை வடகயிலாவது இருந்ைாலும்); ஓடத் து த்தியோல் -
மாயாஸ்திரம் ஓடும்படித் துரத்துவாய்; என - என்று; ஞோன ோக் கடுங்கலண -
ஞானமாகிய கபருடமயும் கடுடமயும் நிடறந்ை அம்பிடன; து ந்தோன் - எய்ைான்.

உபநிடைங்கடள சவைத்தின் சிரம் என்பர்.

9826. துைத்தல் ஆற்று உறு ஞோன ோக் கடுங் கலண

கதோட ,
அைத்து அைோது க ல்ைோது, நல் அறிவு ேந்து
அணுக,
பிைத்தல் ஆற்றுறும் ர லதல பிணிப்புைத் தம்ல
ைத்தைோல் தந்த ோலயயின் ோய்ந்தது, அம் ோலய.

துைத்தல் ஆற்று - (இராமபிரான்) ஏவியவழியில்; உறு - உற்ற; ோக்கடும் -

கபருடம மிக்கதும் கடுடம ககாண்டதுமான; ஞோனக்கலண - ஞானாத்திரம்; கதோட
- பின்கைாடர; அைத்து அைோது க ல்ைோத - அறத்துக்கு மாறான வழியில் க ல்லும்
இயல்பு நீங்கி; நல்ைறிவு ேந்து அணுக - நல்லுணர்வு கநருங்கிச் ச ர்ைலால்; பிைத்தல்
ஆற்றுறும் - பிறப்பின் (காரணமாக) வழிப்படும்; ர லதல பிணிப்புை -
அறியாடமயின் கட்டுற்று; தம்ல ைத்தைோல் - ைம் நிடல மறந்ைைனால்; தந்த -
ஏற்பட்ட; ோலயயின் - மாடய அழிவது சபான்று; ோயம் ோய்ந்தது - அம்
மாயாத்திரம் கைாடலந்ைது. கமய்யுணர்வால் பிறப்பிற்குக் காரணமான மாடய
நீங்குவது சபான்று ஞானாத்திரத்ைால் மாயாத்திரம் அழிந்ைது.

இராவணன் சூலம் வீசுைல்

ந்தக் கலித்துலை

9827. நீைம் ககோண்டு ஆர் கண்டனும், ரநமிப்

லடரயோனும்,
மூைம் ககோண்டோர், கண்டகர் ஆவி முடிவிப் ோன்,
கோைம் ககோண்டோர்; கண்டன முன்ரன கழிவிப் ோன்,
சூைம் ககோண்டோன், அண்டல எல்ைோம் கதோழில்
ககோண்டோன்.

நீைம் ககோண்டு ஆர் - நீல நிறம் வந்து கபாருந்திய; கண்டனும் - கழுத்டை உடடய
சிவகபருமானும்; ரநமிப் லடரயோனும் - க்கரப் படட படடத்ை திருமாலும்; மூைம்
ககோண்டோர் - (திருமாலின் நாபிக் கமலத்டை) மூலமாகக் ககாண்ட பிரமனும்;
கண்டகர் - ககாடிய அரக்கரின்; ஆவி முடிவிப் ோன் - உயிடர அழிப்பைற்கு; கோைம்
ககோண்டோர் - உரிய காலத்டை அடமத்துக் ககாண்டார்; அண்டல எல்ைோம் - சைவாதி
சைவர்கடள எல்லாம்; கதோழில் ககோண்டோன் - ஏவல் ககாண்டவனாகிய இராவணன்;
முன்ரன கண்டன கழிவிப் ோன் - கண்ணுக்கு முன்சன காண்பனகவல்லாம் அழித்ைல்
கருதியவனாய்; சூைம் ககோண்டோன் - ஒரு சூலாயுைத்டை ஏந்தினான்.

மூலம் - ககாப்பூழ்த் ைாமடரயாகிய மூலம்; கண்டகர் - முள் சபான்ற ககாடியவர்.

9828. கண்டோ குைம் முற்று ஆயி ம் ஆர்க்கின்ைது,

கண்ணில்
கண்டு ஆகுைம் உற்று உம் ர் அயிர்க்கின்ைது, 'வீ ர் -
கண் தோ, குைம், முற்றும்' சுடும் என்று அக் கழல்
கேய்ரயோன்,
கண் தோகுதல் முன், க ல்ை வில த்துள்ளது
கண்டோன்.*
'க ல்ேோய்' என்ன - 'க ன்று வா' என்று; க ல்ை விடுத்தோன் -
(இராவணன்) சூலத்டைச் க ல்லுமாறு ஏவினான்; ேோரனோர் - சைவர்கள்; க லிகின்ைோர்
- (உடலும் மனமும்) வாட்டமுற்றவராய்; 'ேள்ளோல் இது தீர்த்தற்கு நீரய ஒல்ேோய் -
வள்ளசல! இைடன அழித்ைற்கு உன்னால்ைான் முடியும்; ரேறு ஒருேர்க்கும் உலடயோது
- பிறர் எவராலும் (இைடன) அழிக்ககவாண்ணாது; ேல்ேோய் கேங்கண் சூைம் - வலிய
வாயுடன் ககாடிைாய் வரும் சூலம்; எனும் கோைலன - எனப் (கபயர் ைரித்ை)
கூற்றுவடன; கேல்ேோய் கேல்ேோய் - கவற்றி ககாள்க, கவற்றி ககாள்க'; என்ைனர் -
என்று சவண்டினர்.

ஆல் - அட . ஒல்லுைல் - முடிைல்; அச் ம் காரணமாக விடரவுற்று இருமுடற

'கவல்வாய் கவல்வாய்' என அடுக்கினர்.

இராமன் அம்புகள் சூலத்டை கவல்லாது சபாக அவன்

உங்காரத்ைால் அழித்ைல்

9831. துலனயும் ரேகத்தோல் உரும்ஏறும் துண்கணன்ன

ேலனயும் கோலின் க ல்ேன, - தன்லன ைேோரத
நிலனயும் ஞோனக் கண் உலடயோர்ர ல் நிலனயோதோர்
விலனயம் ர ோைச் சிந்தின - வீ ன் ம் கேய்ய.

துலனயும் ரேகத்தோல் - விடரயும் சவகத்ைால்; உரும் ஏறும் துண்கணன்ன -

இடிசயறும் திடுக்கிடுமாறு; ேலனயும் கோலின் க ல்ேன - சூழும் காற்கறனச்
க ல்லுகின்ற; வீ ன் கேய்ய ம் - இராமபிரான் ஏவிய ககாடிய அம்புகள்; தன்லன
ைேோரத நிலனயும் - ைன்டன என்றும் மறக்காது சிந்திக்கும்; ஞோனக்கண்
உலடயோர் ர ல் - ஞானக்கண் படடத்ை சபரன்பாளர் மீது; நிலனயோதோர் விலனயம் -
இடறவடன நிடனயாை கீழ் மக்கள் க ய்யும் தீடமகள்; ர ோைச் சிந்தின - பயன்
ைராது அழிவது சபான்று சிைறி விழுந்ைன.

9832. எய்யும், எய்யும் ரதேருலடத் திண் லட எல்ைோம்;

க ோய்யும் துய்யும் ஒத்து, அலே சிந்தும்; புவி தந்தோன்
ேய்யும் ோ ம் ஒப்பு என கேப்பின் ேலி கண்டோன்
அய்யன் நின்ைோன், க ய் ேலக ஒன்றும்
அறிகில்ைோன். புவி தந்தோன் - பூமி காக்கும் இராமபிரான்;
ரதேர் உலடத் திண் லட எல்ைோம் - வாசனாரின் வலிடம மிக்க படடக் கருவி-
ககளல்லாம்; எய்யும் எய்யும் - இடடவிடாது கைாடுத்ைான்; அலே - அவ்வாயுைங்கள்;
க ோய்யும் துய்யும் ஒத்து - கபாய்ம்டமயும் (கமல்லிய) பஞ்சிடனயும் சபான்று;
சிந்தும் - (சூலத்டை கவல்லாது) சிைறின; அய்யன் - இராமபிரான்; ேய்யும் ோ ம்
ஒப்பு என - டவகின்ற ாபம் சபான்று; கேப்பின் - கவம்டம ான்ற சூலத்தின்; ேலி
கண்டோன் - வலிடமடய உணர்ந்ைான்; க ய்ேலக ஒன்றும் அறிகில்ைோன் நின்ைோன் -
யாதும் க ய்ைற்கறியாைவன் சபான்று (க யலற்று) நின்றான்.
 கபாய்யும் துய்யும் என்றது உண்டமயின் முன் கபாய் சபாலவும், கநருப்பின் முன்
பஞ்சு சபாலவும் பயனற்றுப் சபானடை உணர்த்தும் கபாருட்டு, பரம்கபாருடள,
ஒன்றும் அறிகில்லான் என்றது அவன் எடுத்ை பாத்திரத்டை முன்னிட்டு.

9833. ' ைந்தோன் க ய்லக; ற்று எதிர் க ய்யும் ேலக

எல்ைோம்
துைந்தோன்' என்னோ, உம் ர் துணுக்கம் கதோடர்வுற்ைோர்;
அைம்தோன் அஞ்சிக் கோல் குலைய, தோன் அறியோரத,
பிைந்தோன் நின்ைோன்; ேந்தது சூைம், பிைர் அஞ் .

க ய்லக ைந்தோன் - (இராமபிரான்) க யலாற்றும் முடறடய மறந்து சபானான்

ற்று எதிர் க ய்யும் ேலக எல்ைோம் - சமலும் எதிரிகடள எதிர்த்துச் க ய்ய
சவண்டுவன அடனத்டையும்; துைந்தோன் - நீத்து விட்டான்; என்னோ - என்று கருதி;
உம் ர் - சைவர்கள்; துணுக்கம் கதோடர்வுற்ைோர் - அச் ம் கைாடர நின்றனர்; அைம் தோன்
அஞ்சிக் கோல் குலைய - அறம் நடுநடுங்கி நிடல குடலந்து சபாக; பிைந்தோன் -
மனிைனாகப் பிறந்ை இராமபிரான்; தோன் அறியோரத நின்ைோன் - ைன் கைய்வீகத்டை
உணராது நின்றான்; பிைர் அஞ் - (அது மயம்) கண்டவர் அஞ்சுமாறு; சூைம் ேந்தது
- சூலப்படட கநருங்கி வந்ைது.

9834. ங்கோ த்தோன் கண்லட ஒலிப் , தழல் சிந்த,

க ோங்கு ஆ த்தோன் ோர்பு எதிர் ஓடிப் புகரைோடும்,
கேங் கோ த்தோன் முற்றும் முனிந்தோன்; கேகுளிப்
ர ர்
உங்கோ த்தோல் உக்கது, ல் நூறு உதிர் ஆகி.
(அச்சூலம்) ங்கோ த்தோன் - அழிடவச் க ய்வைற்காக; கண்லட ஒலிப் - மணிகள்
ஒலிக்க; தழல் சிந்த - கநருப்புச் சிைற; க ோங்கு ஆ த்தோன் ோர்பு எதிர் - நிரம்பிய
முத்து மாடலகடள அணிந்ை இராமனது மார்பின் எதிராக; ஓடிப் புகரைோடும் -
விடரந்து வந்ை அளவில் (இராமன்); கேங்கோ த்தோன் - ககாடிய கவறுப்சபாடு;
முற்றும் முனிந்தோன் - மிகவும் சகாபித்ைான்; ேகுளிப் ர ர் உங்கோ த்தோல் - கபரிய
சினத்ைால் உண்டாகிய உங்கார ப்ைத்ைாசலசய; ல்நூறு உதிர் ஆகி உக்கது -
(அச்சூலம்) பல நூறு கபாடிகளாகிச் சிந்தியது.

9835. ஆர்ப் ோர் ஆனோர்; அச் மும் அற்ைோர்; அைர் ோரி

தூர்ப் ோர் ஆனோர்; துள்ளல் புரிந்தோர்; கதோழுகின்ைோர்
'தீர்ப் ோய் நீரய தீ என ரேைோய் ேரு தீல
ர ர்ப் ோய் ர ோைோம்!' என்ைனர் - ேோரனோர், உயிர்
 க ற்ைோர்.

ேோரனோர் - சைவர்கள்; உயிர் க ற்ைோர் - இழந்ை உயிடர மீண்டும்

கபற்றவர்களாகி; ஆர்ப் ோர் ஆனோர் - ஆரவாரித்ைார்கள்; அச் மும் அற்ைோர் - பயம்
நீங்கினார்கள்; அைர் ோரி தூர்ப் ோர் ஆனோர் - மலர் மடழடய எங்கும் க ாரிந்து
தூர்த்ைார்கள்; துள்ளல் புரிந்தோர் - துள்ளுைடலயும் க ய்ைார்கள்; ''தீர்ப் ோய் நீரய தீ என
ரேைோய் ேரு தீல ர ர்ப் ோய்'' என்ைனர் கதோழுகின்ைோர் - இந்ைச் சூலத்டைத்
தீர்ப்பவனாகிய நீசய எனக்கு கநருப்கபன சவறாக வருகின்ற தீடமகடளயும்
நீக்குவாய் ஆவாய் என்று கூறியவர்களாய் வணங்குகின்றார்கள்.
சபாலாம் - உடரயட .

இராமடன சவை முைல்வசனா என இராவணன் ஐயுறல்

9836. 'கேன்ைோன்' என்ரை உள்ளம் வியந்தோன், 'விடு சூைம்

க ோன்ைோன்என்னின் ர ோகைது' என்னும் க ோருள்
ககோண்டோன்,
ஒன்று ஆம் உங்கோ த்திலட உக்கு, ஓடுதல் கோணோ
நின்ைோன், அந் நோள் வீடணனோர் க ோல்
நிலனவுற்ைோன். விடுசூைம் - நாம் விட்ட சூலம்; க ோன்ைோன்
என்னின் ர ோகைது என்னும் க ோருள் ககோண்டோன் - (இராமன்) இறந்ைால்
அல்லாமல் அவடன விட்டுப் சபாகாது என்னும் ககாள்டகடயக் ககாண்டவனாகிய
இராவணன்; ஒன்று ஆம் உங்கோ த்திலட - (இராமனது) ைனித்ைன்டம வாய்ந்ை உங்கார
ப்ைத்ைால்; உக்கு ஓடுதல் கோணோ நின்ைோன் - கபாடிப் கபாடியாகிப் சபாைடலக்
கண்ணால் கண்டு நின்றவனாகி; கேன்ைோன் என்ரை உள்ளம் வியந்தோன் - இவன்
நம்டம கவற்றி ககாண்டான் என்று மனத்தில் அவடன நன்கு மதித்து; அந்நோள்
வீடணனோர் க ோல் நிலனவுற்ைோன் - (அனுமன் தூது வந்ை கபாழுதும், மந்திர
அடவயிலும்) ைன் ைம்பியாகிய வீடணனது அறிவுடரகடள மனத்தில் நிடனத்ைான்.

9837. 'சிேரனோ? அல்ைன்; நோன்முகன் அல்ைன்;

திரு ோைோம்
அேரனோ? அல்ைன்; க ய் ே ம் எல்ைோம்
அடுகின்ைோன்;
தேரனோ என்னின், க ய்து முடிக்கும் த ன் அல்ைன்;
இேரனோதோன் அவ் ரேத முதல் கோ ணன்?'
என்ைோன்.
 என் க ய் ே ம் எல்ைோம் அடுகின்ைோன் - என்னுடடய உண்டமயான மிகச்சிறந்ை
வரபலங்கடள எல்லாம் அழிக்கின்றான்; சிேரனோ? - இவ்இராமன்
சிவகபருமானாய் இருப்பாசனா? அல்ைன் - அப்படி இரான்; திரு ோைோம்
அேரனோ? - திருமாலாகிய அவனாக இருப்பாசனா?; அல்ைன் - அப்படியும் இரான்;
தேரனோ என்னின் - ைவம் க ய்து ஆற்றல் கபற்றவனாய் இருப்பாசனா என்றால்;
க ய்து முடிக்கும் த ன் அல்ைன் - இத்ைடகய சபராற்றடலத் ைவத்ைால் க ய்து முடிக்கு
ைகுதியுடடயவன் ஒருவனும் இல்டல; (ஆைலின்) அவ் ரேத முதல் கோ ணன்
இேரனோதோன் - அந்ைத் கைான்டமயான சவைங்களுக்ககல்லாம் மூல காரணமான
ஆதிப் பரம் கபாருள் இவன் ைாசனா?; என்ைோன் - என்று கூறி வியந்து பிரமித்து
நின்றான்.

மும்மூர்த்திகளும் திக்குவி யம் க ய்ை சபாது இவன்பால் சைாற்று ஓடியவர் ஆைலின்

அவடர விலக்கினான். ைாசன மிகப் கபரும் ைவங்கடளச் க ய்து வரங்கடளப்
கபற்றவன் ஆைலின் ைன் வரங்கடள அழிப்பவன் ைன்னினும் மிகப் கபரிய ைவம்
க ய்யசவண்டும். அப்படி ஒருவன் இருக்க இயலாது என்பது இவனது ைற்க ருக்கால்
வந்ை நிடனவு, இவ்வாறு அடனத்தும் கபாருந்ைாடமயின் வீடணன் கூறியபடி 'ஆதிப்
பரம் கபாருள்' இவன் என்படை நிடனந்து கைளிந்ைான்.

நிருதிப் படடயும் கருடக் கடணயும்

9838. 'யோர னும் தோன் ஆகுக! யோன் என் தனி ஆண்ல
ர ர ன்; நின்ரை கேன்றி முடிப்க ன்; புகழ்க ற்ரைன்;
ரநர க ல்லும் ககோல்லும் எனில் தோன் நிமிர்கேன்றி
ரேர நிற்கும்; மீள்கிகைன்' என்னோ, விடலுற்ைோன்.

யோர னும் தோன் ஆகுக - எதிர் நிற்பவன் (சமல் நாம் நிடனத்ைவருள்) எவனாக
இருப்பினும் இருந்து விட்டுப் சபாகட்டும்; யோன் என் தனி ஆண்ல ர ர ன் - நான்
எனக்சகயுரிய ைனியாற்றலிலிருந்தும் கபயர மாட்சடன்; நின்ரை கேன்றி
முடிப்க ன் - (எதிர்) நின்சற என் கவற்றிடய முடிப்சபன்; புகழ் க ற்ரைன் -
மூவுலகிலும் நான் வீரத்ைால் புகழ் கபற்றவன்; ரநர க ல்லும் - (ஒரு வீரன்) சநருக்கு
சநர் க ல்வான்; 'ககோல்லும் - ககால்வான்; எனில் தோன் - என்றால்ைான்; நிமிர் கேன்றி
ரேர நிற்கும் - மடங்காை கவற்றியின் (புகழ்) சவர் நிடலத்து நிற்கும்; மீள்கிகைன் -
(எது சநரினும்) திரும்சபன்; என்னோ விடல் உற்ைோன் - என்று கூறியவாறு (இராவணன்)
அம்புகடள விடுவைற்கு ஒருப் பட்டான்.
முன் பாடலில் சிறிசை ைடலகயடுத்ை த்துவகுணம், இராவணனின் ரா ைக்
குணத்ைால் மீண்டும் அடங்கி ஒடுங்கிப் சபானடமடய இப்பாடல் அறிவிக்கின்றது.
9839. நிருதித் திக்கில் நின்ைனன் கேன்றிப் லட கநஞ்சில்
கருதி, தன் ோல் ேந்தது அேன் லகக்ககோடு, கோைன்
விருலதச் சிந்தும் வில்லின் ேலித்து, க ைவிட்டோன் -
குருதிச் க ங் கண் தீ உக, ஞோைம் குலைவு எய்த.
நிருதித் திக்கில் நின்ைேன் - நிருதியின் திட யில் நிற்கும் திக்குப் பாலகனுடடய;
கேன்றிப் லட கநஞ்சில் கருதி - கவற்றி ைரும் படடக்கலத்டை கநஞ் த்தில்
தியானிக்க; தன் ோல் ேந்தது - அப்படட (உடசன) அவனிடம் வந்ைது; அேன்
லகக்ககோடு - அந்ை இராவணன் அைடனக் டகயால் ஏற்று; கோைன் விருலதச் சிந்தும் -
யமனுடடய வீர விருதுகடளகயல்லாம் அழித்கைாழிக்க வல்ல; வில்லில்
ேலித்து - (ைன்) வில்லில் ஏற்றி; குருதிச் க ங்கண் தீ உக - உதிரம் சபால் சிவந்ை (ைன்)
கண்கள் தீயுமிழுமாறும்; ஞோைம் குலைவு எய்த - உலகம் நிடல குடலயவும்;
க ைவிட்டோன் - அந்ை (நிருதிக்கடணடய) விடுத்ைான்.

நிருதித் திட - கைன்சமற்குத் திட .

9840. ேய்யம் துஞ்சும் ேன் பிடர் நோகம் னம் அஞ் ,

ய்யும் ரகோடிப் ல் தலைரயோடும் அளவு இல்ைோ,
க ய்யும் ேோயும் க ற்ைன, ர ருக் கிரி ோை
கநோய்து என்று ஓதும் தன்ல ய ஆக நுலழகின்ை.

ேய்யம் துஞ்சும் - (இந்ை) உலகம் ைங்குைற்கிடமான; ேன் பிடர் நோகம் - வலிய

பிடரிடயயுடடய ஆதிச டன்; னம் அஞ் - மனம் பயம் ககாள்ளுமாறு; ரகோடிப் ல்
தலைரயோடும் - வரிட யாக அடமந்ை ைடலகசளாடும்; ய்யும் - படங்களும்; அளவு
இல்ைோ க ய்யும் - எண்ணிக்டக கடந்ை உடல்களும்; ேோயும் க ற்ைன - வாய்களும்
கபற்றனவும்; ர ரு கிரி ோை கநோய்து - சமரு மடல இவற்சறாடு ஒப்பிட மிகவும்
கனமற்றது; என்று ஓதும் தன்ல ய - என்று கூறத்ைக்கனவாய்; நுலழகின்ை -
நுடழகின்றனவும்;

9841. ேோய் ேோய்ரதோறும் ோ கடல் ர ோலும் விட ேோரி

ர ோய் ேோர்கின்ை, க ோங்கு அனல் கண்ணின்
க ோழிகின்ை,
மீேோய் எங்கும் கேள்ளிலட இன்றி மிலடகின்ை,
ர ய் ேோய் என்ன கேள் எயிறு எங்கும் பிைழ்கின்ை.

ேோய் ேோய் ரதோறும் - ஒவ்கவாரு வாயிலிருந்தும்; ோகடல் ர ோலும் - கபருங்கடல்

நீர் சபாலும்; விடநீர் ர ோய் ேோர்கின்ை - நச்சுநீர் மிகுதியாக ஒழுகப் கபற்றனவும்;
க ோங்கு அனல் கண்ணில் க ோழிகின்ை - மிக கநருப்டபக் கண்களில்
ககாட்டுகின்றனவும்; மீேோய் எங்கும் - சமலிடம் எங்கும்; கேள் இலட இன்றி -
கவற்றிடம் இல்லாமல்; மிலடகின்ை - கநருங்குகின்றனவும்; ர ய் ேோய் அன்ன -
சபய்களின் வாய்கடளப் சபால; கேள் எயிறு - கவண்டமயான பற்கள்; பிைழ்கின்ை -
விளங்குகின்றனவும்.

9842. 'கடித்ரத தீரும்; கண் அகன் ஞோைம் கடரைோடும்

குடித்ரத தீரும்' என்று உயிர் எல்ைோம் குலைகின்ை
'முடித்தோன் அன்ரைோ, கேங் கண் அ க்கன்? முழு
முற்றும்
க ோடித்தோன் ஆகும், இப்க ோழுது' என்னப்
புலககின்ை.

கடித்ரத தீரும் - (இந்ை நிருதிக்கடண) (இராமடனத்) தீண்டிக் கடித்சை தீரும்;

கண் அகல் ஞோைம் கடரைோடும் குடித்ரத தீரும் - (கடித்துவிட்டு) இடமகன்ற இந்ை
உலகத்டைக் கடசலாடும் ச ர்த்துக் குடித்சை தீரும்; என்று உைககல்ைோம் குலைகின்ை -
எனக் கூறி உலசகார் நிடலகுடலவைற்கு ஏதுவாய்; கேங்கண் அ க்கன் - அருளற்ற
இந்ை இராவணன்; முழுமுற்றும் முடித்தோன் - உலகம் அடங்கலும் அழித்துக்
கட்டிவிடுவான்; இப்க ோழுது க ோடித்தோன் ஆகும் - இப்கபாழுசை கபாடி க ய்து
விடுவான்; என்னப் புலககின்ை - என்னுமாறு புடக கக்கி வந்ைன (அந்ை
நிருதிக்கடணயுமிழ்ந்ை நாகங்கள்)

9843. அவ்ேோறு உற்ை ஆடு அ ேம் தன் அகல் ேோயோல்

கவ்ேோ நின்ை ோல் ேல முற்றும் அலே கண்டோன்,
'எவ் ேோய்ரதோறும் எய்தின' என்னோ, எதிர் எய்தோன்,
தவ்ேோ க ய்ம்ல க் கோருடம் என்னும் லடதன்னோல்.

அவ்ேோறு உற்ை ஆடு அ ேம் - அங்ஙனம் படகமடுத்ைாடும் இயல்பான நாகங்கள்;

தன் அகல்ேோயில் - ைம் அகன்ற வாயினால்; ோல் ேல முற்றும் - கபரிய மடலகள்
முழுவடையும்; கவ்ேோ நின்ை அலே கண்டோன் - கவ்வத்ைக்கனவாய் அடவ வருவடை
(இராமன்) கண்டான்; எவ்ேோய் ரதோறும் எய்தின - இந்ை நாகங்கள் எல்லா
இடங்களிலும் வந்து அடடந்ைன; என்னோ - என்கறண்ணி; தவ்ேோ - ைவறாை;
க ய்ம்ல க் கோருடம் என்னும் லட தன்னோல் - உண்டமயுடடய கருடாத்திரம்
என்னும் படடக்கலத்ைால்; எதிர் எய்தோன் - (அந்நாகக் கடணகடள அழிக்க)
எதிர்க்கடணயாக விட்டான்.

காருடம் - கருடன் கைாடர்புடடயது கருடாத்திரம். பாம்புக்குப் படக கருடன்.

9844. எேண் எத்தன்ல த்து ஏகின நோகத்துஇனம் என்ன,

ேணத்து அன்ன கேஞ் சிலை ரேகத் கதோழில் ம் ,
சுேணக் ரகோைத் துண்டம் நகம் கதோல் சிலை கேல்
 ர ோர்
உேணப் புள்ரள ஆயின, ேோரனோர் உைகு எல்ைோம்.

நோகத்து இனம் - (இராவணன் நிருதிக்கடணயால் விடுத்ை) நாகக் கூட்டங்கள்;

எேண் எத்தன்ல த்து ஏகின என்ன - எங்சக எவ்வாறு ஏகி மடறந்ைன என்று
வியக்குமாறு; ேணத்து அன்ன கேஞ்சிலை - காற்டறப் சபான்ற ககாடிய சிறகுகளில்;
ரேகத் கதோழில் ம் - விட யுடன் கூடிய பறக்கும் க யல் நிடறைலால்;
சுேணக்ரகோைம் - கபான்மயமான நிறத்டையும்; துண்டம், நகம், கதோல் சிலை -
மூக்டகயும், நகத்டையும், முதிர்ந்ை சிறடகயும் ககாண்ட; ர ோர்கேல் உேணப் புள்ரள
- சபாரில் கவற்றிடயசய கபறும் கருடப் பறடவயின் மயமாகசவ; ேோரனோர் உைகு
எல்ைோம் ஆயின - சைவர் உலகு முழுவதும் மாறின.

பவணம் - காற்று. பவனம் என்ற வடக ால் எதுடக சநாக்கிப் பவணம் என

வந்ைது.

கலி விருத்தம் (ரேறு)

9845. அளக்க அரும் புள்இனம் அலடய ஆர் அழல்

துளக்க அரும் ேோய்கதோறும் எரியத் கதோட்டன,
'இளக்க அரும் இைங்லக தீ இடுதும், ஈண்டு' என
விளக்குஇனம் எடுத்தன ர ோன்ை, விண் எைோம்.

அளக்க அரும் புள்ளினம் அலடய - எண்ண முடியாை கருடப் பறடவத் கைாகுதி

எல்லாம்; துளக்க அரும் ேோய் கதோறும் - அட த்ைற்கு இயலாை வாய்கள் சைாறும்;
ஆர் அழல் எரிலயத் கதோட்டன - கபருந் தீடயயுமிழ்ந்ைன; அலே இளக்க அரும்
இைங்லக தீ இடுதும் - கநகிழாை இலங்டகடய கநகிழ்விக்க கநருப்டபயிடுசவாம்;
ஈண்டு என - விடரவில் என்று; விண் எைோம் - விண்ணுலகத் சைவர் எல்சலாரும்;
விளக்கு இனம் எடுத்தன ர ோன்ை - விளக்குகளின் கைாகுதிடய எடுத்ைாற்
சபான்றிருந்ைன. இளகாை இலங்டகடயத் தீயால் இளக்கிப் பயன் ககாள்ள நிடனத்ைது
சபான்று, சகாபத்ைால் வாயில் தீக்கக்கினவாம் கருடப் பறடவகள். அடவ
இலங்டக நகடரச் சுட்டுப் கபாசுக்கத் சைவர்கள் டகப்பந்ைம் ககாண்டது
சபான்றிருந்ைது எனச் சுடவபடக் கூறினார். விளக்கு - இங்கு தீப்பந்ைம் குறித்ைது.

9846. குயின்ைன சுடர் ணி, கனலின் குப்ல யின்

யின்ைன, சுடர் த ப் து நோளங்கள்
ேயின்கதோறும் கேர்ந்கதன்ன, துண்ட ேோள்களோல்
அயின்ைன, புள்இனம் உகிரின் அள்ளின.
 குயின்ை(ன்)ன - நாகங்களின் ைடலயில் பதித்து டவத்ைாற் சபான்ற; சுடர் ணி
கனலின் குப்ல யின் யின்ைன - ஒளியுள்ள மாணிக்கங்கள் தீயின் கைாகுதிடயப்
சபான்றனவாய்; சுடர் த - ஒளிவீ ; புள் இனம் - அந்ைக் கருடப் பறடவகள்; து
நோளங்கள் - ைாமடரத் ைண்டுகடள; ேயின் கதோறும் - இடந்சைாறும்; கேர்ந்கதன -
கவர்ந்து க ன்றாற் சபால; உகிரின் அள்ளின - அப்பாம்புகடளக் கால் நகங்களால்
அள்ளி; துண்ட ேோள்களோல் - மூக்குகளாகிய வாள்கடளக் ககாண்டு; அயின்ைன -
ககாத்தித் தின்றன.
கருடப் பறடவகள் ைடலயில் மாணிக்கம் பதித்ை பாம்புகடள, ைாமடரத்
ைண்டுகடளப் பற்றிச் க ல்வது சபாற்க ன்று ககாத்தித் தின்றன. பதும நாளம் -
ைாமடரத் ைண்டு.

9847. ஆயிலட அ க்கனும், அழன்ை கநஞ்சினன்,

தீயிலடப் க ோடிந்து எழும் உயிர்ப் ன், சீற்ைத்தன்,
ோ இரு ஞோைமும் விசும்பும் லேப்பு அைத்
தூயினன், சுடு ம் உருமின் ரதோற்ைத்த.

ஆயிலட - அப்சபாது; அ க்கனும் அழன்ை கநஞ்சினன் - இராவணனும்

ககாதிக்கும் கநஞ்சினன் ஆகி; தீயிலடப் க ோடிந்து எழும் உயிர்ப் ன் - கநருப்புப்
கபாடியாகச் சிந்துகின்ற கபரு மூச்சுடடயவனாய்; சீற்ைத்தன் - கவகுளி மிக்கவனாய்;
ோ இரு ஞோைமும் விசும்பும் - மிக விரிந்ை இந்ை உலகமும் ஆகாயமும்; லேப்பு அை -
இடமில்டலகயன்னும்படி; உருமின் ரதோற்ைத்த - இடிடயப் சபான்று காட்சி ைரும்;
சுடு ம் தூயினன் - சுடுகின்ற அம்புகடள வாரி வீசினான். இராவணன்
அம்புகள் இடிசபான்று நிடறந்ைன என்பைால், அவற்றின் விடரவும், ஒளியும்,
அழிக்கும் திறனும் உவடமயால் கபற டவத்ைார்.

9848. அங்கு அவ் கேங் கடுங் கலண அயிலின்

ேோய்கதோறும்
கேங் கலண டப் ட, வில யின் வீழ்ந்தன;
புங்கர தலை எனப் புக்க ர ோலு ோல்;
துங்க ேோள் அ க்கனது உ த்தில் ரதோற்ைை!

அங்கு அவ் கேம்கடும் கலண - அப்சபாது இராவணன் விட்ட ககாடிய

சவகங்ககாண்ட அம்புகள்; அயிலின் ேோய் கதோறும் - (ைம்முடடய) கூரிய வாய்கள்
சைாறும்; கேம்கலண டப் ட - (இராமனுடடய) ககாடிய அம்புகள் படப்பட;
வில யின் வீழ்ந்தன - சவகமாகச் சில வீழ்ந்ைன; துங்கேோள் அ க்கனது உ த்தில் -
(வீரத்தில்) உயர்ந்ைவனான இராவணனது மார்பில்; புங்கர தலைகயனப் புக்க -
அம்பின் முடனசய ைடலயாகப் புகுந்து ககாண்டன; ரதோற்ைை - (அைனால் அடவ)
கண்களுக்குப் புலப்படவில்டல.
அம்பின் அடிப்பகுதிகள் இராவணன் மார்பில் பதிந்து, அம்பின் முடனப் பகுதிசய
கவளிசய சிறிது கைரிந்ைடமயால் ''புங்கசம ைடலகயனப் புக்க'' என்றார். புங்கம் -
அம்பின் முடனப்பகுதி.

இராவணன் விஞ்ட கள் ைளர்ைலும் இராமன் வீரமும் வலியும்

மிகுைலும்

9849. ஒக்க நின்று எதிர் அ ர் உடற்றும் கோலையில்,

முக்கணோன் தட ேல எடுத்த க ோய்ம் ற்கு
கநக்கன, விஞ்ல கள், நிலையின் தீர்ந்தன;
மிக்கன, இ ோ ற்கு ேலியும் வீ மும்.
ஒக்க நின்று - ரி மமாக நின்று; எதிர் - எதிர்த்து; அ ர் உடற்றும் கோலையில் -
சபார்புரியும் சபாது; முக்கணோன் தடேல எடுத்த க ோய்ம் ற்கு - சிவகபருமானது
கபரிய கயிடல மடலடயத் தூக்கிய சைாள்கடளயுடடய வலிடம வாய்ந்ை
இராவணனுக்கு; விஞ்ல கள் - அவன் கற்று டவத்திருந்ை மாய வித்டைகள்; கநக்கன
- (நிடனவுக்கு வரும் ைன்டமகள்) கநகிழ்ந்ைனவாயின; நிலையில் தீர்ந்தன - (ஆைலால்)
அவற்றின் கைய்வத்ைன்டமகள் அகன்று

சபாயின; இ ோ ற்கு ேலியும் வீ மும் மிக்கன - இராம பிரானுக்சகா

வல்லடமயும் வீரத் ைன்டமயும் மிகத் கைாடங்கின.

இராமன் இராவணன் ைடலடய அறுத்ைல்

9850. ரேதியர் ரேதத்து க ய்யன், கேய்யேர்க்கு

ஆதியன் அணுகிய அற்ைம் ரநோக்கினோன்,
ோதியின் நிமிர்ந்தது ஓர் தலைலயத் தள்ளினோன்,
ோதியின் தி முகப் கழி ஒன்றினோல்.

ரேதியர் ரேதத்து க ய்யன் - சவைம் வல்சலார் ஓதுகின்ற சவைத்தின்

உண்டமப் கபாருளாயிருக்கும் இராமபிரான்; கேய்யேர்க்கு ஆதியன் -
ககாடியவர்கட்ககல்லாம் முைல்வனாயிருக்கும் இராவணனுக்கு; அணுகிய அற்ைம்
ரநோக்கினோன் - (இராவணன் ைடலடயக் ககாய்ய இதுசவ) ஏற்ற மயம் என்று
உணர்ந்து; ோதியின் நிமிர்ந்த ஓர் தலைலய - அவன் ைடலக் கூட்டத்தில் சிறந்ை ஒரு
ைடலடய; ோதியின் தி முகப் கழி ஒன்றினோல் - அர்த்ை ந்திரக்கடண ஒன்றால்;
தள்ளினோன் - (அறுத்து நிலத்தில்) வீழ்த்தினான்.
அரக்க ாதியின் ஆணவம் மிக்க ைடலவன் ஆைலின் ' ாதியின் நிமிர்ந்சைான் ைடல'
என்றார் எனினுமாம். இராவணனுக்குச் ாதியால் வந்ை க ருக்கு உண்டு என்பைடன
'' ாதியால் வந்ை சிறு கநறியறியான் என் ைம்பி'' (கம்ப. 7625) என வீடணடனக்
கூறுமாற்றலால் கும்பகர்ணன் கூறியுள்ளடமடயக் ககாண்டு உணர்க.

9851. ர ருவின் ககோடுமுடி, வீசு கோல் எறி

ர ோரிலட, ஒடிந்து ர ோய், புணரி புக்ககன
ஆரியன் ம் ட அ க்கன் ேன் தலை
நீரிலட விழுந்தது, கநருப்க ோடு அன்று ர ோய்.

வீசு கோல் எறி ர ோரிலட - வீசுகின்ற ைன்டமயனான காற்றுக் கடவுசளாடு நிகழ்ந்ை

(ஆதிச டனின்) சபாரில்; ர ருவின் ககோடுமுடி - சமரு மடலயின் சிகரம்; ஒடிந்து
ர ோய் - முறிந்து சபாய்; புணரி புக்ககன - கடலில் புகுந்ைது சபால்; ஆரியன் ம் ட -
இராமபிரானுடடய அம்பு ைாக்கியைன் விடளவாக; அ க்கன் ேன் தலை -
இராவணனது வலிய ைடல; அன்று - அந்நாளில்; கநருப்க ோடு ர ோய்
நீரிலட வீழ்ந்தது - தீசயாடு க ன்று கடல் நீரில் சபாய் விழுந்ைது.

9852. குதித்தனர் ோரிலட, குன்று கூறுை,

மிதித்தனர்; ேடகமும் தூசும் வீசினோர்;
துதித்தனர்; ோடினர்; ஆடித் துள்ளினோர்;
தித்தனர், இ ோ லன - ேோனுரளோர் எைோம்.

ேோன் உரளோர் எைோம் - விண்ணுலக வாசிகளான சைவர்கள் யாவரும்; ோரிலட

குதித்தனர் - மண்மீது குதித்ைார்கள்; குன்று கூறுஉை மிதித்தனர் - திரிகூட மடல
மூட்டு கநகிழும்படி துடகத்ைார்கள்; ேடகமும் தூசும் வீசினர் - (மகிழ்வின்
மிகுதியால்) சமலாடடகடளயும் இடடயாடடகடளயும் வீசிகயறிந்ைனர்;
இ ோ லனத் துதித்தனர் ோடினர் ஆடித்துள்ளினர் - இராமபிராடன துதித்து, பாடி,
ஆடித்துள்ளி மகிழ்ந்ைனர்; தித்தனர் - (இராமபிரானின்) சபராற்றடல உயர்த்திப்
சபாற்றினர்.

9853. இைந்தது ஓர் உயிருடன் தரு த்து ஈட்டினோல்

பிைந்துளதோம் எனப் க யர்த்தும், ஓர் தலை
 ைந்திைது எழுந்தது, டித்த ேோயது;-
சிைந்தது தேம் அைோல், க யல் உண்டோகுர !

இைந்தது ஓர் உயிர் - இறந்துசபான ஓர் உயிர்; கரு த்து ஈட்டினோல் - (ஈட்டிய)
கருமங்களின் கைாகுதியால்; உடன் - உடசன; பிைந்து உளதோம் என - (மீண்டும்)
பிறந்திருப்பது சபால; க யர்த்தும் - திரும்பவும்; ைந்திைது - (முன் இருந்ை
நிடலடமடய) மறவாமல்; டித்த ேோயது - (சினத்ைால்) மடித்ை வாசயாடு கூடியைாய்;
அத்தலை எழுந்தது - அந்ை இராவணன் ைடல மீண்டும் முடளத்ைது; சிைந்தது தேம்
அைோல் - (உலகில்) சிறந்ைைான ைவம் இல்டலயானால்; க யல் உண்டோகுர ோ -
(இவ்வாறான) அரிய க யல்கள் நிகழக் கூடுசமா? (கூடாது).

9854. ககோய்தது, 'ககோய்திைது' என்னும் ககோள்லகயின்

எய்த ேந்து, அக் கணத்து எழுந்தது ஓர் சி ம்,
க ய்த கேஞ் சினத்துடன் சிைக்கும் க ல்ேலன
லேதது, கதழித்தது, லழயின் ஆர்ப் து.
ககோய்தது - ககாய்யப் கபற்றைாகி; ககோய்திைது - ககாய்யப் படவில்டல; என்னும்
ககோள்லகயின் - என்னும் எண்ணம் உண்டாகுமாறு; எய்த அக்கணத்து - எய்ை அந்ைக்
கணத்திசலசய; ேந்து எழுந்தது ஓர் சி ம் - (உடசன) வந்து ஒரு ைடல முடளத்ைது;
க ய்த கேஞ்சினத்துடன் - கவளிப்படும்படியான ககாடுங் சகாபக் குறியுடன்;
சிைக்கும் க ல்ேலன - கபருடமக்குரிய இராமபிராடன; லழயின் ஆர்ப் து - மடழ
சபான்ற ஆரவாரத்துடன்; லேதது கதழித்தது - டவது திட்டியது.

க ய்ை கவஞ்சினத்துடன் - ைடல அறுபடுவைற்கு முன்பிருந்ை சகாபக் குறியுடன்.

கைழித்ைல் - அைட்டுைல்.

9855. இடர்ந்தது கிரிக் குேடு என்ன எங்கணும்

டர்ந்தது, குல கடல் ருகும் ண் து,
விடம் தரு விழியது, முடுகி, ரேலையில்
கிடந்ததும், ஆர்த்தது, லழயின் ரகழது.

விடம் தரு விழியது - நஞ்ட க் கக்குகின்ற கண்கடளயுடடயைாகி; முடுகி -

விடரந்து; ரேலையில் கிடந்ததும் - கடலிற் கிடந்ைைான ைடலயும்; கிரிகுேடு
கிடந்தது என்ன - மடலச்சிகரம் குத்தி எடுக்கப்பட்டது என்னுமாறு; எங்கணும்
டர்ந்தது - எங்கும் க ன்றைாகி; லழயின் ரகழது - சமகத்தின் நிறத்டைக் ககாண்டு;
குல கடல் - ஒலிக்கின்ற கடலின் நீடர; ருகும் ண் து - பருகுகின்ற
ைன்டமயைாய்; ஆர்த்தது - ஆரவாரித்ைது.
 சமகம் கடல்நீடர உண்ணும் ைன்டமயது எனும் புராண மரபு பற்றி, இராவணன்
ைடலடம சமகமாக்கி, கடல் நீரிடன அது உண்டு ஆர்ப்பரித்ைது என்றார்.

இராவணனது டகடய இராமன் அறுக்க, அது மீண்டும் முடளத்ைல்

9856. 'விழுத்தினன் சி ம்' எனும் கேகுளி மீக்ககோள,

ேழுத்தின, உயிர்களின் முதலின் லேத்த ஓர்
எழுத்தினன், ரதோள்களின் ஏகழோடு ஏழு ரகோல்
அழுத்தினன் - அ னிஏறு அயிர்க்கும் ஆர்ப்பினோன்.

அ னு ஏறு அயிர்க்கும் ஆர்ப்பினோன் - சபரிடியும் அஞ் க் கூடியவாறு

ஆர்ப்பரிக்கின்ற இராவணன்; சி ம் விழுத்தினன் எனும் கேகுளி மீக்ககோள - ைன்
ைடலடய (இராமன்) வீழ்த்திவிட்டான்
என்கின்ற கவகுளி சமல் ஓங்கி; ேழுத்தினன் - (யாவரும்)
சபாற்றுமாறு; உயிர்களின் முதலில் - உயிர் எழுத்துக்களின் முைலிசல; லேத்த ஓர்
எழுத்தினன் ரதோள்களில் - டவக்கப் பட்டுள்ள ஒப்பற்ற எழுத்ைாகிய அகர
வடிவினனான இராமபிரானுடடய சைாள்களில்; ஏகழோடு ஏழு ரகோல் அழுத்தினோன் -
பதினான்கு ரங்கடளப் பதித்ைான்.

''எழுத்துகளில் நான் அகரமாக இருக்கிசறன்'' என்பது ''அகர முைல

எழுத்கைல்லாம் ஆதி பகவன் முைற்சற உலகு'' என்று வள்ளுவனார் வாக்கும்
சநாக்குக. (குறள்: 1) ''அகரத்திற்குத் ைடலடம விகாரத்ைான் அன்றி, நாை
மாத்திடரயாகிய இயல்பாற் பிறத்ைலானும், ஆதிபகவற்குத் ைடலடம,
க யற்டகயுணர்வானன்றி, இயற்டகயுணர்வான் முற்றும் உணர்ைலானும் ககாள்க
என்ற இக்குறளுக்குப் பரிசமலழகர் உடரத்ை நயவுடரயும் இங்கு நிடனத்ைற் குரியது.
இராமன் அகார வாச்சியனான மூல முைற் கபாருசள என மீண்டும் நிடனப்பித்ைவாறு.

9857. 'தலை அறின், தருேது ஓர் தேமும் உண்டு' என

நிலை உறு ரநமியோன் அறிந்து, நீ லனக்
கலை உறு திங்களின் ேடிவு கோட்டிய
சிலை உறு லகலயயும் தைத்தில் ர ர்த்தினோன்.

தலை அறின் தருேது ஓர் தேமும் உண்டு என - (இராவணனுடடய) ைடலடய

அரிந்ைால் (அது மீண்டும்) கபறுவைாகிய ஒரு வரத்டை இவன் கபற்றிருக்கிறான்
என்று; நிலையுறு ரநமியோன் அறிந்து - நிடல சபறுடடய க்கரப் படடடயயுடடய
இராமபிரான் அறிந்து; நீ லன - இழிந்ைவனாகிய இராவணடன; கலையுறு
திங்களின் ேடிவு கோட்டிய - (பாதிக்) கடலகள் அடமந்ை ந்திரனின் (அடர வட்ட)
வடிடவக் காட்டுகின்ற; சிலை உறு லகலயயும் - வில் ஏந்திய டகயிடனயும்; தைத்தில்
ர ர்த்தினோன் - (துண்டித்து) நிலத்தில் வீழச் க ய்ைான்.

9858. ககோற்ை கேஞ் ம் ட, குலைந்து ர ோன லக

ற்றிய கிடந்தது சிலைலயப் ோங்குை
ற்று ஓர் லக பிடித்தது ர ோை ேவ்வியது;
அற்ை லக, பிைந்த லக, யோர் அது ஓர்குேோர்?
ககோற்ை கேம் ம் ட - (இராமபிரானுடடய) கவற்றி மிகுந்ை ககாடிய அம்பு
பட்டைனால்; குலைந்து ர ோன லக - கவட்டப்பட்டு விட்ட டக; ற்றிய கிடந்தது
சிலைலய - பற்றிக் கிடந்ை வில்டல; ோங்குை ற்று ஓர் லக பிடித்தது ர ோை - (கீசழ
விழுமுன்) மற்கறாரு டக அழகாகப் பற்றிக் ககாண்டது சபால; ேவ்வியது - (புதிைாக
முடளத்ை உடசன) பிடித்துக் ககாண்டது; அற்ை லக பிைந்த லக - அறுக்கப்பட்ட டக
மீண்டும் முடளத்து விட்டடை; யோர் அது ஓர்குேோர்? - (முடளத்ை விடரவினால்) யாரும்
அறிய இயலவில்டல?

பிறந்ை டக எனும் பாடம் ககாள்ளப்கபற்றது.

இராவணன் மாைலிடயத் ைாக்குைல்

9859. க ோன் லகயிற்று ஊர்தியோன் ேலிலயப் ர ோக்குேோன்

முன்லகயில் துறு யிர் முள்ளின் துள்ளுை
மின் லகயில் ககோண்கடன வில்லை விட்டிைோ
ேன் லகலயத் தன் லகயின் ேலியின் ேோங்கினோன்.

ஊர்தியோன் - (இராமபிரானுடடய சைர்ச் ாரதியான) மாைலியின்; க ோன் லக

இற்று ேலிலயப் ர ோக்குேோன் - அழகிய டகடய ஒடித்து அவன் வலிடமடயப்
சபாக்கக் கருதிய இராவணன்; முன் லகயில் துறும் யிர் - முன்னங் டகயிசல
அடர்ந்துள்ள மயிர்; முள்ளில் துள்ளுை - முள்டளப் சபால் கூச்க றிய; மின்லகயில்
ககோண்கடன - மின்னடலக் டகயிற் ககாண்டாற் சபான்ற; வில்லை விட்டிைோ -
வில்டல விடாை; ேன் லகலய - (இராமனால் முன்பு) கவட்டப்பட்ட வலிய
டகயிடன; தன் லகயின் - (இராவணன்) ைனது டகயால்; ேலியின் ேோங்கினோன் -
வலிடமயுடன் எடுத்து வீசினான்.

மாைலி - இந்திரன் ஆடணயால் சைசராடு வந்து இராமபிரானுக்குத் சைர் ஓட்டும்

ாரதி.
9860. விளங்கு ஒளி ேயி ேோள் அ க்கன் வீசிய
தளம் கிளர் தடக் லக தன் ோர்பில் தோக்கலும்,
உளம் கிளர் க ரு ேலி உலைவு இல் ோதலி
துளங்கினன், ேோய் ேழி உதி ம் தூவுேோன். விளங்கு
ஒளி ேயி ேோள் அ க்கன் - ஒளி விளங்குகின்ற வயிர வாடளயுடடய இராவணன்;
வீசிய தளம் கிளர் தடக்லக - வீசிகயறிந்ை பருத்துக் கிளர்ந்ை கபரிய கரம்; தன் ோர்பில்
தோக்கலும் - ைனது மார்பில் ைாக்கியவுடசன; உளம் கிளர் க ருேலி - மனத்தில்
எழுகின்ற கபரு வலிடம வாய்ந்ை; உலைவில் ோதலி - ைளர்வில்லாை மாைலி; ேோய்
ேழி உதி ம் தூவினோன் துளங்கினோன் - ைன் வாயின் வழியாகக் குருதியிடனச்
சிந்தியவனாய் நிடல குடலந்ைான்.

9861. ோ த்து ஆர் லகயோல் ேருந்துேோலன ஓர்

ரதோ த்தோல் உயிர் கதோலைப் த் தூண்டினன் -
தோம் அ த்தோல் க ோ ோத் தலக ககோள் ேோட் லட,
கோ த்தோன், சிேன் க த்து ேோங்கினோன்.

அ த்தோல் க ோ ோத் தலக ககோள் ேோள் லட - அரத்தினால் அராவப் படாை

(இயல்பாகக்) கூர்டம ககாண்ட வாட்படடடய; கோ த்தோல் சிேன் க த்து
ேோங்கினோன் - சீகாமரப்பண் பாடி, சிவகபருமானது கரங்களிலிருந்து கபற்றவனாகிய
இராவணன்; ோ த்து ஆர் லகயோல் ேருந்துேோலன - கபரிய மரம் சபான்ற ைன்
டகயின் ைாக்குைலால் வருந்துகின்ற மாைலிடய; ஓர் ரதோ த்தோல் - ஒரு சைாமரம் என்ற
ஆயுைத்ைால்; உயிர் கதோலைப் த் தூண்டினோன் - உயிடர நீக்குமாறு க லுத்தினான்.
'' ங்கரன் ககாடுத்ை வாள்'' (கம்ப. 7272) ஆைலின் இயற்டகயாகக் கூர்டமயுள்ளது.
காமரம் - சீகா மரம் எனும் பண். ாமகானத்டைச் ார்ந்ைது.

ந்தக் கலிவிருத்தம்

9862. ' ோண்டது இன்ரைோடு ோதலி ேோழ்வு' என

மூண்ட கேந் தழல் சிந்த முடுக்கலும்,
ஆண்ட வில்லி ஓர் ஐம் முக கேங் கலண
தூண்டினோன்; துகளோனது, ரதோ ம்.
 ோதலி ேோழ்வு இன்ரைோடு ோண்டது - மாைலியின் வாழ்க்டக இன்சறாடு முடிந்ைது;
என - என்னும்படி; மூண்ட கேந்தழல் சிந்த முடுக்கலும் - மூட்டிய ககாடுந்ைழடலச்
சிந்திக்ககாண்டு (சைாமரப் படடடய) விடரந்து இராவணன் விடுத்ைசபாது; ஆண்ட
வில்லி - யாவடரயும் ஆட்ககாள்பவனும் சகாைண்டம் எனும் கபயருடடய
வில்டலயுடடயவனுமாகிய இராமபிரான்; ஓர் ஐம்முக கேங்கலண தூண்டினோன் -
ஒப்பற்ற ஐந்து முகங்கடளயுடடய ககாடிய அம்பிடனச் க லுத்தினான்; துகள் ஆனது
ரதோ ம் - கபாடிப் கபாடியாய்ப்சபானது அந்ைத் சைாமரப்படட.

ஆண்ட வில்லி - ைம்டம ஆட்ககாண்ட வில்லி எனக் கவிஞர் பிரான் அன்பின்

மிகுதியால் கூறினதுமாம். ''என்டன யாளுடடய ஐயன்'' (கம்ப 204) என்பார் முன்னும்.
ஐம்முக கவங்கடண பாசுபைாத்திரம். சிவனுக்கு ஐம்முகன் எனும் கபயருண்டாைலின்.

இராவணன் ைடல அறுபட்டுச் சிைறி வீழ்ைல்

9863. ஓய்வு அகன்ைது, ஒரு தலை நூறு உை,

ர ோய் அகன்று பு ள, க ோரு கலண
ஆயி ம் கதோடுத்தோன் - அறிவின் தனி
நோயகன் லகக் கடுல நடத்திரய.

அறிவின் தனி நோயகன் - ஞானத்தின் ஒப்பற்ற ைடலவன் ஆகிய இராமபிரான்;

லக கடுல நடத்தி - (ைனது) டகயில் சவகத்டைச் க லுத்தி; ஓய்வு அகன்று -
ஒழிவில்லாமல்; ஒருதலை நூறு உை - ஒரு ைடல நூறு ைடலகளாக முடளக்கவும்;
அகன்று ர ோய் - (அடவயடனத்தும்) கவகு கைாடலயிற்சபாய்; பு ளப் க ோருகலண
ஆயி ம் கதோடுத்தோன் - புரளுமாறு சபார் அம்புகள் ஆயிரம் விடுத்ைான்.

உயிர்கட்கும் அறிவு உண்டாயினும், உயிரின் அறிவு மா டடயும்

குடறயறிவாைலாலும், இடறவனின் அறிசவ வாலறிவும் நிடறயறிவும் ஆைலாலும்
''அறிவின் ைனி நாயகன்'' என இராமபிரான் குறிக்கப் கபற்றான்.

9864. நீர்த் த ங்கங்கள்ரதோறும், நிைம்கதோறும்,

சீர்த்த ோல் ேல ரதோறும், தில கதோறும்,
ோர்த்த ோர்த்த இடம்கதோறும், ல் தலை
ஆர்த்து வீழ்ந்த - அ னிகள் வீழ்ந்கதன.

ல்தலை - (துண்டுபட்ட) இராவணனின் பல ைடலகளும்; நீர்த் த ங்கங்கள் கதோறும் -

கடலின் அடலகளிலும்; நிைம் கதோறும் - பல்வடக நிலங்கள் சைாறும்;
சீர்த்த ோல்ேல கதோறும் - சிறப்பான கபரிய மடலகள் சைாறும்; தில கதோறும் -
திட கள் கைாறும்; ோர்த்த ோர்த்த இடம் கதோறும் - கண்ணிற் பட்ட இடங்கள்
சைாறும்; அ னிகள் வீழ்ந்கதன - இடிகள் வீழ்ந்ைாற் சபான்று; ஆர்த்து வீழ்ந்த -
ஆர்ப்பரிப்சபாடு வீழ்ந்ைன.

9865. தகர்ந்து ோல் ேல ோய்வுைத் தோக்கின;

மிகுந்த ேோன்மில மீனம் லைந்தன;
புகுந்த ோ க க் குைம் ர ோக்கு அை
முகந்த ேோயின், புணரிலய முற்றுை.

தகர்ந்து - (இவ்வாறு இராம பாணத்ைால் துண்டுபட்ட இராவணனின் ைடலகள்)

பிளவுண்டு; ோல் ேல ோய்வுைத் தோக்கின - கபரிய மடலகள் ாயுமாறு (அவற்றின்
சமல்) சமாதின; மிகுந்த ேோன்மில - விரிந்ை ஆகாயத்தில் உள்ள; மீனம் லைந்தன -
நட் த்திரங்கடளத் ைாக்கின; புகுந்த - (கடலிலும்) புகுந்து; ோ க க்குைம் ர ோக்குஅை -
கபரிய சுறாமீன் கூட்டங்கள் சபாகுமிடம் இன்றி; புணரிலய முற்றுை ேோயின் முகந்த -
கடல் நீர் முழுவடையும் வாயில் அடக்கின.

9866. க ோழுது நீட்டிய புண்ணியம் ர ோன பின்,

ழுது க ல்லும் அன்ரை, ற்லைப் ண்பு எைோம்? -
கதோழுது சூழ்ேன முன், இன்று ரதோன்ைரே,
கழுது சூன்ை, இ ோேணன் கண் எைோம்.

க ோழுது நீட்டிய புண்ணியம் ர ோனபின் - பலகாலமாய் நீளத் துய்த்துவந்ை

புண்ணியப் பயன் தீர்ந்து சபான பின்னால்; ற்லைப் ண்பு எல்ைோம் - (புகழ் முைலிய)
பிற பண்புகள் யாவும்; ழுது க ல்லும் அன்ரை? - பழுது பட்டுப் சபாகும் அல்லவா?
கதோழுது சூழ்ேன - (முன்கபல்லாம்) வணங்கி வலம் வரக்கூடிய; கழுது - சபய்கள்;
முன் நின்று ரதோன்ை - சநராக நின்று, கவளிப்படடயாக; இ ோேணன் கண் எைோம்
சூன்ை - இராவணனுடடய (அறு பட்ட ைடலகளில் உள்ள) கண்கடளகயல்லாம்
(அஞ் ாமல்) சைாண்டித் தின்றன.

9867. ேோளும், ரேலும், உைக்லகயும், ேச்சி க்

ரகோளும், தண்டும், ழு எனும் கூற்ைமும்
ரதோளின் த்திகள்ரதோறும் சு ந்தன,
மீளி க ோய்ம் ன் உரும் என வீசினோன்.
 மீளி க ோய்ம் ன் - மிகுவலி படடத்ைவனான இராவணன்; ரதோளின் த்திகள்
ரதோறும் - (அவன்) சைாள்களின் வரிட கள் சைாறும்; சு ந்தன - ைாங்கி நின்ற; ேோளும்
ரேலும் உைக்லகயும் - வாள், சவல், உலக்டக; ேச்சி க்ரகோளும் - வச்சிராயுைம்;
தண்டும் - கைாயுைமும்; ழு எனும் கூற்ைமும் - யமடனப் சபான்று வருத்தும்
மழுவாயுைமும் ஆகிய படடகடள; உரும் என வீசினோன் - இடிகடளப் சபால
எறிந்ைான்.

கமாய்ம்பு - வலிடம, சைாளுமாம்.

9868. அலனய சிந்திட, ஆண்தலக வீ னும்

'விலனயம் என் இனி? யோதுககோல் கேல்லு ோ?
நிலனகேன்' என்ன, 'நி ோ ன் ர னிலயப்
புலனகேன், ேோளியினோல்' எனப் க ோங்கினோன்.

அலனய சிந்திட - அத்ைடகய சபார்ப் படடகடள (இராவணன்) வீ வும்;

ஆண்தலக வீ னும் - ஆண்டமப் பண்புகட்கு உடறவிடமான இராமபிரானும்; இனி
விலனயம் என்? - இனிப்புரிய சவண்டிய நுட்பமான க யல் எது?; கேல்லு ோ யோது -
இராவணடன கவல்லும் வழி யாது; நிலனகேன் - ஆராய்சவன்; என்ன - என்று;
நி ோ ன் ர னிலய - அரக்கனின் உடடல; ேோளியினோல் புலனகேன் - கடணகளால்
அலங்கரிப்சபன்; என்று க ோங்கினோன் - என்று கவகுண்கடழுந்ைான்.

இராவணன் சமனிடய இராமன் முற்றிலும் அம்பினால் மூடுைல்

9869. ஞ்சு அ ங்கிய ோர்பினும், ரதோளினும்,

நஞ்சு அ ங்கிய கண்ணினும், நோவினும்,
ேஞ் ன் ர னிலய, ேோர் கலண அட்டிய
ஞ் ம் எனல் ஆம் டி ண்ணினோன்.

ஞ்சு அ ங்கிய ோர்பினும் ரதோளினும் - (நிறத்ைால்) சமகத்டைத் சைால்வியுறச் க ய்ை

மார்பிலும் சைாளிலும்; நஞ்சு அ ங்கிய கண்ணினும் நோவினும் - நஞ்சிடனத்
சைால்வியுறச் க ய்ை கண்களிலும் நாவிலும்; ேஞ் ன் ர னிலய -
(சவறு பிற உறுப்புக்களிலுமாக) வஞ் கனான இராவணன் உடம்பிடன; ேோர்கலண
அட்டிய - (அம்புகடள விடுத்து) நீண்ட அம்புகள் டவத்திருப்பைற்சகற்ற; ஞ் ம்
எனைோம் ேலக ண்ணினோன் - கூடு (தூணி) என்று கூறலாம்படி க ய்ைான்.
பஞ் ரம் - கூடு. இங்கு அம்பறாத் தூணி. இராமனின் அம்புகள் ஆயிரக்கணக்காகப்
புறப்பட்டடமயால், அவன் முதுகிலிருந்ை சிறிய அம்பறாத்தூணி சபாைாடமயால்
அவ்வம்புகடள டவக்க இராவணனின் உடம்டப, கபரிய அம்பறாத் தூணியாக்கினான்
எனும் நயந்சைான்றக் கூறினார்.

9870. ேோய் நிலைந்தன, கண்கள் லைந்தன,

மீ நிைங்களின் எங்கும் மிலடந்தன,
ரதோய்வுறும் கலண, க ம்புனல் ரதோய்ந்திை,
ர ோய் நிலைந்தன, அண்டப் புைம் எைோம்.

ேோய் நிலைந்தன - (இராவணன்) வாய்கள் சைாறும் இராமனின் அம்புகள்

நிடறந்ைன; கண்கள் லைந்தன - கண்கள் யாவும் அம்புகளால் மடறந்ைன; மீ
நிைங்களின் எங்கும் மிலடந்தன - மார்புக்கு சமற்பட்ட இடங்கள் யாவும்
அம்புகளால் நிடறந்ைன; ரதோய்வுறும் கலண க ம்புனல் ரதோய்ந்திை - உடலிற் பதிந்ை
வாளிகள் குருதி படு முன்சன கவளிசயறிப் சபாய் விட்டன; அண்டப்புைம் எைோம்
ர ோய் நிலைந்தன - அண்டகவளிகயல்லாம் (இராமனின்) அம்புகளால் நிடறந்து
கிடந்ைன.

9871. யிரின் கோல்கதோறும் ேோர் கலண ோரி புக்கு,

உயிரும் தீ உருவின ஓடலும்,
க யிரும் சீற்ைமும் நிற்க, திைல் திரிந்து,
அயர்வு ரதோன்ை, துளங்கி அழுங்கினோன்.

யிரின் கோல் கதோறும் - மயிர்க்கால்கள் சைாறும்; ேோர்கலண ோரி புக்கு - நீண்ட

ரமாரி நுடழந்து; உயிரும் தீ - உயிர்த்ைல் க ய்யவும் இயலாைபடி; உருவின ஓடலும்
- ஊடுருவிப் சபாவைனால்; க யிரும் சீற்ைமும் நிற்க - வன்மமும், கவகுளியும்
(மனத்துள்) நின்றாலும்; திைல்திரிந்து அயர்வு ரதோன்ை - (உடம்பின்) ஆற்றல் ககட்டு
ச ார்வுண்டாகி; துளங்கி அழுங்கினோன் - நிடல குடலந்து வருந்தினான் (இராவணன்).

இராவணன் சைரில் உணர்வு இழந்து கிடக்க, ாரதி

சைரிடன விலக்கி நிறுத்ைல்
9872. ேோரி நீர்நின்று எதிர் க ம் டச்
ர ோரி ர ோ , உணர்வு துளங்கினோன்;
ரதரின்ர ல் இருந்தோன் - ண்டு ரதேர்தம்
ஊரின்ர லும் ேனி உைோவுேோன்.
 ண்டு ரதேர் தம் ஊரின் ர லும் - முன்பு சைவர்களின் ஊரின் சமல் எல்லாம்;
ேனி உைோவுேோன் - பவனி சபாய் உலா வந்ைவனான இராவணன்; ேோரி நீர் நின்று -
கடல் நீரிலிருந்து; எதிர் - எதிர்த்து சமாதி; க ம் ட - மகர மீன்கள் இறந்து
சபாகுமாறு; ர ோரி ர ோ - (ைன் உடலிலிருந்து) குருதி வடிய; உணர்வு துளங்கினோன் -
அறிவு கலங்கினவனாய்; ரதரின் ர ல் இருந்தோன் - சைரின் மீது கிடந்ைான்.

பவனி - மன்னர்கள் பிறந்ைநாள் (நாள் மங்கலம்) முைலிய நாட்களில் வீதி வலம்

வருைல்.

9873. ஆர்த்துக்ககோண்டு எழுந்து உம் ர்கள் ஆடினோர்;

ரேர்த்துத் தீவிலன கேம்பி விழுந்தது;
'ர ோர்த்துப் ர ோய்தனன்' என்று, க ோைம் ககோள் ரதர்
ர ோர்த்துச் ோ தி ர ோயினன், பின்றுேோன்.

உம் ர்கள் ஆர்த்துக் ககோண்டு எழுந்து ஆடினர் - (இராவணன் சைரின் சமல்

உணர்வற்றுக் கிடப்பது கண்டு எழுந்ை மகிழ்ச்சியினால்); சைவர்கள் ஆர்ப்பரித்துக்
ககாண்டு (உவடக) சமகலழுந்து கூத்ைாடினர்; தீவிலன கேம்பி ரேர்த்து விழுந்தது -
தீவிடனயானது (மனம்) புழுங்கி (அச் த்ைால்) சவர்த்து விழுந்ைது; ோ தி -
(இராவணனுடடய) சைர்ச் ாரதி; ர ோர் துப்பு ஓய்ந்தனன் - சபார் புரியும் ஆற்றலில்
ைளர்ந்ைான்; என்று - எனக் கருதி; பின்றுேோன் - (அங்கு நிற்கப்) பின்வாங்கி; க ோைம்
ககோள் ரதர் - கபான்மயமான (இராவணன்) சைடர; ர ர்த்துப் ர ோயினன் -
(அங்கிருந்து) திருப்பிக்ககாண்டு சபாய் நிறுத்தினான்.

9874. லக துைந்த லடயினன், கண் அகல்

க ய் துைந்த உணர்வினன், வீழ்தலும்,
எய் திைம் தவிர்ந்தோன் - இல ரயோர்கலள
உய் திைம் துணிந்தோன், அைம் உன்னுேோன்.

இல ரயோர்கலள உய்திைம் துணிந்தோன் - சைவர்கடளக் காக்கத் துணிவு

ககாண்டவனாய் அவைரித்ை இராமபிரான்; லக துைந்த லடயினன் - டகயிலிருந்து
நழுவிய படடக்கலத்டை யுடடயவனாய்; கண் அகல் க ய் துைந்த உணர்வினன் -
இடம் விரிந்ை உடம்பில் உணர்ச்சியற்றவனாய் உள்ள இராவணன்; வீழ்தலும் - (சைரின்
சமல் மயங்கி) வீழ்ந்ைவுடன்; அைம் உன்னுேோன் - சபார் அறத்டை நிடனவு
ககாண்டவனான இராமபிரான்; எய்திைம் தவிர்ந்தோன் - அம்பு விடுக்கும் க யடல
நிறுத்தி விட்டான்.
 மாைலி இராவணடனக் ககால்லத் தூண்டலும் இராமன் நீதியன்று
எனலும்
9875. 'ரதறினோல், பின்லன யோதும் க யற்கு அரிது;
ஊறுதோன் உற்ைர ோரத உயிர்தலன
நூறுேோய்' என, ோதலி நூக்கினோன்;
ஏறு ர ேகனும், இது இயம்பினோன்:

ோதலி - மாைலியாகிய இராமனின் ாரதி (அப்சபாது); ரதறினோல் பின்லன யோதும்

க யற்கு அரிது - இராவணன் (மூர்ச்ட ) கைளிந்ைால், பிறகு அவடன ஒன்றும் க ய்ைல்
கூடாது; ஊறு தோன் உற்ை ர ோரத - (ஆைலால்) அவன் இடடயூறு அடடந்துள்ள
சபாசை; உயிர்தலன நூறுேோய் - அவன் உயிடர அழித்திடுவாயாக; என நூக்கினோன் -
என்று (இராமடன) தூண்டினான்; ஏறு ர ேகனும் இது இயம்பினோன் - சிங்க ஏறு
சபான்ற இராமபிரானும் பின்வருமாறு கூறினான்.
அரிது - இன்டம சமற்று. மனக்கவடல மாற்றல் அரிது. (குறள்.7) என்புழிப்சபால.

9876. ' லட துைந்து, யங்கிய ண்பினோன்

இலட க றும் துயர் ோர்த்து, இகல் நீதியின்
நலட துைந்து, உயிர் ரகோடலும் நன்ல ரயோ?
கலட துைந்தது ர ோர், என் கருத்து' என்ைோன்.
லட துைந்து யங்கிய ண்பினோன் இலட - சபார்க் கருவிகடளக் டகவிட்டு,
நிடனவிழந்து கிடக்கின்ற ைன்டம உள்ளவனிடத்தில்; க றும்துயர் ோர்த்து -
அழிக்கக்கூடிய துன்பம் உண்டாயிருப்படைப் பார்த்து; இகல் நீதியின் நலடதுைந்து -
சபார் நீதியின் ஒழுக்கத்திலிருந்து விலகி; உயிர் ரகோடலும் நன்ல ரயோ? - உயிடரக்
ககாள்வதும் அறம் ஆகுசமா? என் கருத்து - என்னுடடய கருத்தின்படி; கலட
துைந்தது ர ோர் - கடடப்பட்ட பண்புகளிலிருந்து விலகுவதுைான் (தூய) சபார்
கநறியாகும்; என்றான்-...

உணர்வு கபற்ற இராவணன், ாரதிடயச் சினத்ைல்

9877. கூவி ம் க றி க ோன் ககோடித் ரதக ோடும்

ர ோேர் அஞ்சினர், அன்னது ஓர் ர ோழ்தினின்,
ஏேர் அஞ் லியோதேர்? எண்ணுலடத்
ரதேர் அஞ் , இ ோேணன் ரதறினோன்.
 கூவி ம் க றி க ோற் ககோடித் ரதக ோடும் - ககாடிஞ்சிகயனும் டகப்பிடிசயாடு
கூடிய கபான்னாலான ககாடியுடன் கூடிய சைர்கசளாடு; ர ோேர் அஞ்சினர் -
சபாகின்ற அச் ம் ககாண்ட அரக்கருள்; அன்னரதோர் ர ோழ்தினின் - அப்சபாது; ஏேர்
அஞ் லியோதேர்? - (இராமபிரானுடடய அற கநஞ் த்டை எண்ணி) யார்ைாம் டக
கூப்பி வணங்காைவர்?; எண்ணுலட - மதிப்புக்குரிய; ரதேர் அஞ் - வானவர்கள்
அஞ்சுமாறு (அப்சபாது); இ ோேணன் ரதறினோன் - இராவணன் (மயக்க
நிடலயிலிருந்து) கைளிவுகபற்றான்.

கூவிரம் - ககாடிஞ்சி. சைரில் இருக்டகக்கு எதிராக, டகயாற் பற்றிக்

ககாள்ளுவைற்கு உைவும் ைாமடர கமாட்டின் வடிவில் அடமந்ை ஓர் உறுப்பு.
இராமபிரானின் சபார் அறச்சிந்டை கண்டு, இரக்கம் என்கறாரு கபாருள் இல்லாை
அரக்கர்களும் அஞ் லி க ய்ைனர். ''இரங்காை அரக்கிமாரும் ைளர்ந்ைழுைார்'' (கம்ப.
8675) என்பதும் நிடனக.

9878. உைக்கம் நீங்கி உணர்ச்சியுற்ைோன் என,

ைக் கண் ேஞ் ன், இ ோ லன ேோன் தில ச்
சிைக்கும் ரதக ோடும் கண்டிைன்; சீற்ைம் தீப்
பிைக்க ரநோக்கினன்; பின்னுை ரநோக்கினோன்.
ைக்கண் ேஞ் ன் - ககாடுடம மிகும் கண்கடளயுடடய வஞ் க இராவணன்;
உைக்கம் நீங்கி - மயக்கம் நீங்கி; உணர்ச்சியுற்ைோன் என - மூர்ச்ட கைளிந்ை அளவிசல;
ேோன்தில - சிறந்ை திக்குகளில்; சிைக்கும் ரதக ோடும் இ ோ லனக் கண்டிைன் -
புகழுடடய சைசராடு நிற்கும் இராமடன கண்டான் இல்டல; பின் உை ரநோக்கினோன் -
ைன் சைர்ப் பாகடனப் பின்புறமாகப் பார்த்ை அவன்; சீற்ைத் தீப்பிைக்க ரநோக்கினோன் -
சினத்தீ ககாப்புளிக்க (அவடனப்) பார்த்ைான்.

9879. 'ரதர் திரித்தலன, ரதேரும் கோணரே,

வீ விற்லக இ ோ ற்கு கேண் நலக
ர உய்த்தலனரய; பிலழத்தோய்' எனோ,
ோ திப் க யர ோலனச் லிப்புைோ.

ரதேரும் கோண - சைவர்கள் யாவரும் காணுமாறு; ரதர் திரித்தலன - சைடரத்

திருப்பி ஓட்டி வந்துவிட்டாய்; வீ விற்லக இ ோ ற்கு - (அைனால்) வீரம் க றிந்ை
சகாைண்டம் ஆகிய வில்லிடன ஏந்திய இராமனுக்கு; கேள் நலக ர உய்த்தலன -
கவள்ளிய (ஏளனப்) புன்னடக எழுமாறு க ய்து விட்டாய்; எனோ - என்று; ோ திப்
க ய ோலனச் லிப்புைோ - ாரதியாகப் கபயர் ைாங்கியவடன கவறுத்ைவனாய்;
9880. 'தஞ் ம் நோன் உலனத் ரதற்ை, தரிக்கிைோ
ேஞ் ! நீ க ருஞ் க ல்ேத்து லேகிலன;
''அஞ்சிரனன்'' எனச் க ய்தலன; ஆதைோல்,
உஞ்சு ர ோதிககோைோம்!' என்று உருத்து எழோ.

தரிக்கிைோ ேஞ் ! - கபாறுத்துக் ககாள்ள இயலாை வஞ் ம் ககாண்டவசன! தஞ் ம்

நோன் உலனத் ரதற்ை - (என்டனக்) காப்பவன் நீ என்று நான் உன்டனத் கைளிந்திருக்க;
நீ க ரும் க ல்ேத்து லேகிலன - (அைனால் நான் ைரும் க ல்வங்ககாண்டு) நீ கபரிய
வளவாழ்வு வாழ்கின்றாய்; அஞ்சிரனன் எனச் க ய்தலன - இவ்வளவிற்கும்
டகம்மாறாக எதிரிக்குப் பயந்சைன் என்று (மாற்றார்) (என்டனக்) கருதுமாறு
க ய்துவிட்டாய்; ஆதைோல் - ஆடகயால்; உஞ்சு ர ோதி ககோல் - உய்ந்து சபாவாசயா நீ;
என்று உருத்து எழோ - என்று கூறி (இராவணன்) கவகுண்டு எழுந்து

ாரதி ைந்ை விளக்கம்

9881. ேோள் கலடக்கணித்து ஓச் லும், ேந்து, அேன்

தோள் கலடக்கு அணியோத் தலை தோழ்வுைோ,
'மூள் கலடக் கடுந் தீயின் முனிவு ஒழி,
ரகோள் கலடக்கணித்து' என்று அேன் கூறுேோன்.

ேோள் கலடக் கணித்து - (இராவணன் ைன்) வாடளக் கடடக் கண்ணால் சநாக்கி;

ஓச் லும் - ( ாரதி மீது க லுத்ை) ஓங்கலும்; அேன் ேந்து - ாரதி (கநருங்கி) வந்து; தோள்
கலடக்கு அணியோ - (இராவணனின்) பாைங்களாகிய கடட உறுப்பிற்கு அண்டமயாக;
தலை தோழ்வுைோ - ைன் ைடலயிடனத் ைாழ்த்தி வணங்கி; கலடக்கணித்துக் ரகோள் -
என்னுடடய க ாற்கடளக் கடடக்கணித்து (ஏற்றுக்) ககாள்வாயாக; மூள்
கலடத்தீயின் முனிவு ஒழி - யுகாந்ை காலத்து எழும் ஊழித்தீ சபான்ற உன் சினத்தீடய
அவிப்பாயாக; என்று அேன் கூறுேோன் - என்று சவண்டியவனாய் (சமலும்)
கூறுகின்றான்.

9882. 'ஆண்கதோழில் துணிவு ஓய்ந்தலன; ஆண்டு இலை

ஈண்ட நின்றிடின், ஐயரன! நின் உயிர்
ோண்டது இக் கணம் என்று, இடர் ோற்றுேோன்,
மீண்டது, இத் கதோழில்; எம் விலன க ய்ம்ல யோல்.

ஐயரன ! - ைடலவசன! ஆண் கதோழில் துணிவு ஓய்ந்தலன - வீரச் க றிவு புரியும்

துணிவு உன்னிடம் ைளர்ந்ைது; ஆண்டு இலை ஈண்ட நின்றிடின் - அந்ை இடத்தில்
அருகிருந்திருந்ைால்; நின்னுயிர் அக்கணம் ோண்டது என்று - உன்னுயிர் அந்ைக் கணம்
மடிந்கைாழிந்து விடும் என்று கருதி; இடர் ோற்றுேோன் - (உனக்கு வரவிருந்ை)
துன்பத்டை மாற்றசவண்டி; மீண்டது இத் கதோழில் - சைடர மீட்டுக்ககாண்டு வரும்
இச்க யடல நான் க ய்ைது; எம்விலன க ய்ம்ல - எம் க யல் (என்றும்)
உண்டமயாவசையாகும்.

9883. 'ஓய்வும் ஊற்ைமும் ரநோக்கி, உயிர் க ோலைச்

ோய்வு நீக்குதல் ோ தி தன்ல த்தோல்,
ோய்வு நிச் யம் ேந்துழி; ேோளினோல்
கோய்வு தக்கது அன்ைோல்; கலட கோண்டியோல்.'
ோய்வு நிச் யம் ேந்துழி - மடிவது உறுதி என்று ாரதி முடிவுக்கு வரும்சபாது; ஓய்வும்
ஊற்ைமும் ரநோக்கி - சைர் மீது இருக்கும் ைடலவனின் ைளர்ச்சியும் வலிடமயும்
அறிந்து; உயிர்ப் க ோலைச் ோய்வு நீக்குதல் - உடலின் ைளர்ச்சிடய நீக்கும் க யல்கடளச்
க ய்ைல்; ோ தி தன்ல த்து - சைர் ஓட்டியின் கடடமப் பண்சபயாகும்; ேோளின் ர ல்
கோய்வு தக்கது அன்று - வாள் ககாண்டு ைண்டிக்க நிடனத்ைல் ைக்க க யல் ஆகாது;
கலடகோண்டி - இறுதியில் நான் க ய்ை க யலின் உண்டம சநாக்கத்டை உணர்வாயாக.

9884. என்று இலைஞ் லும், எண்ணி இ ங்கினோன்,

'கேன்றி அம் தடந் ரதரிலன மீட்க!' என,
க ன்று எதிர்ந்தது, ரதரும்; அத் ரதர்மில
நின்ை ேஞ் ன் இ ோ லன ரநர்வுைோ.

என்று இலைஞ் லும் - (சைசராட்டி) இவ்வாறு கூறி இராவணடன வணங்கிய

சபாது; எண்ணி இ ங்கினோன் - (அவன் க ய்ைது ரிகயன்று) கருதி (ைான் அவன் சமல்
கவகுண்டைற்கு வருந்தி அவன் சமல்) இரக்கம் ககாண்டவனாய்; கேன்றி அம்
ரதரிலன மீட்க - கவற்றித் சைரிடன மீண்டும் க லுத்துவாயாக; என - என்று
இராவணன் கூறியவுடன்; ரதரும் க ன்று எதிர்ந்தது - அவன் சைரும் க ன்று
இராமனுக்கு எதிர் நின்றது; அத்ரதர் நின்ை ேஞ் ன் - அத்சைர்மீது நின்ற
வஞ் கனாகிய இராவணன்; இ ோ லன ரநர்வுைோ - இராமபிராடன சநாக்கி
எதிர்ப்பட்டு;

குளகம். தூற்றினான் என்று அடுத்ை பாடலில் விடன முடிவு ககாள்ளும்.

9885. கூற்றின் கேங் கலண ரகோடியின் ரகோடிகள்

தூற்றினோன், ேலி மும் டி ரதோற்றினோன்;
ரேற்று ஓர் ேோள் அ க்கன் என, கேம்ல யோல்
ஆற்றினோன் க ரு; கண்டேர் அஞ்சினோர்.
கூற்றின் கேங்கலண - (ககால்லும் கைாழிலில்) யமடனக் காட்டிலும் ககாடிய
கடணகள்; ரகோடியின் ரகோடிகள் - சகாடி சகாடியானவற்டற; தூற்றினோன் - இராகவன்
மீது க லுத்தினான் ரேறு ஓர் ேோள் அ க்கன் என்று - (இவன் முந்டைய இராவணன்
அல்லன்) சவகறாரு புதிய வாள் அரக்கன் என்னுமாறு; கேம்ல யோல் க ரு
ஆற்றினோன் - ககாடும் சபார் புரிந்ைான்; கண்டேர் அஞ்சினோ - (அப்சபாடரப்)
பார்த்ைவர்கள் (எல்சலாரும்) அச் ம் ககாண்டனர்.

இராமன், இராவணன் வில்டலத் துண்டித்ைல்

9886. 'எல் உண்டோகின் கநருப்பு உண்டு' எனும் இது ஓர்

க ோல் உண்டோயதுர ோல், இேன் ரதோளிலட
வில் உண்டோகின் கேைற்கு அரிது ஆம்' எனோ,
க ல் உண்டோல் அன்னது ஓர் கலண சிந்தினோன்.

எல் உண்டோகின் கநருப்பு உண்டு - ஒளியுண்டானால் தீயுண்டு; எனும் இது ஓர்

க ோல் உண்டோயது ர ோல் - என்கின்ற ஒவ்கவாரு க ால்கைாடர் உண்டாகியிருப்பது
சபால; இேன் - இந்ை இராவணனுடடய; ரதோளிலட வில் உண்டோகின் -
சைாள்களிடடசய வில் கிடக்கும் வடர; கேைற்கு அரிது ஆம் எனோ - கவல்ல
முடியாைாகும் என்று கருதி; க ல் உண்டோல் அன்னது ஓர்கலண சிந்தினோன் - இடிடய
விழுங்கியது சபான்ற சைார் ஒப்பற்ற கடணடயச் க லுத்தினான் (இராமன்)

எல் - ஒளி. எல்சல இலக்கம் என்பது கைால்காப்பியம்

9887. நோ ணன் லட நோயகன் உய்ப்புைோ,

ோர் அணங்கிலனத் தோங்குறும் ல் ேலக
ேோ ணங்கலள கேன்ைேன் ேோர் சிலை
ஆர் அணங்லக இரு துணி ஆக்கினோன்.

நோ ணன் லட - நாராயணன் அத்திரத்டை; நோயகன் - இராமபிரான்; உய்ப்புைோ -

க லுத்தி; ோர் அணங்கிலனத் தோங்கும் - பூமகடளத் ைாங்கி நிற்கும்; ல்ேலக
ேோ ணங்கலள - எட்டுத் திக்கு யாடனகடளயும்; கேன்ைேன் ேோர்சிலை -
கவன்றவனான இராவணனின் நீண்ட வில்டல; ஆர் அணங்லக - மிக்க அச் ம்
ைருவைான அவ்வில்டல; இரு துணி ஆக்கினோன் - இருதுண்டாகச் க ய்ைான்.

ஆர் அணங்கு - மிகு துன்பம் ைருவது. இங்கு இராவணன் வில்டலக் குறித்ைது.

9888. அயன் லடத்த வில், ஆயி ம் ர ரினோன்

 வியன் லடக்கைத்தோல் அற்று வீழ்தலும்
உயர்ந்து உயர்ந்து குதித்தனர் உம் ோர்,
' யன் லடத்தனம், ல் தேத்தோல்' என்ைோர்.

அயன் லடத்த வில் - பிரமசைவனால் உருவாக்கப் கபற்ற வில்; ஆயி ம் ர ரினோன்

வியன் லடக்கைத்தோல் - ஆயிரம் திருநாமங்கடளயுடடயவனான நாராயணனின்
அத்திரத்ைால்; அற்று வீழ்தலும் - அறுக்கப்பட்டு வீழ்ந்ைவுடன்; உம் ர் உயர்ந்து
உயர்ந்து குதித்தனர் - சைவர்கள் (மகிழ்வின் மிகுதியால்) எம்பி எம்பிக் குதித்ைார்கள்;
ல் தேத்தோல் யன் லடத்தனம் என்ைோர் - (நாம் இதுவடர க ய்ை) பற்பல
ைவங்கட்கான பயடன இன்றடடந்சைாம் என்று கூறி மகிழ்ந்ைார்கள்.

9889. ோறி ோறி, ேரி சிலை ேோங்கினோன்

நூறு நூறிரனோடு ஐ - இருநூறு அலே
ரேறு ரேறு தில உை, கேங் கலண
நூறி நூறி, இ ோ ன் நுறுக்கினோன்.

ோறி ோறி - (இராவணன்) ஒன்றன்பின் ஒன்றாக; ேரிசிலை ேோங்கினோன் -

கட்டடமந்ை விற்கடள வாங்கிக் ககாண்சடயிருந்ைான்; இ ோ ன் - இராமபிரான்;
நூறு நூறிரனோடு ஐஇரு நூறு அலே - சகாடி விற்கடள; ரேறு ரேறு தில உை - சவறு
சவறு திட களிற் சபாய் விழுமாறு; கேம்கலண நூறி நூறி - ககாடிய அம்புகளால்
துகள் துகளாக்கி; நுறுக்கினோன் - கபாடி க ய்ைான்.

நூறு நூறு - பத்ைாயிரம். பத்து ஆயிரத்துடன் இருநூறான ஆயிரத்டைப்

கபருக்கினால் சகாடியாவது உணர்க, அளவிறந்ை எண் கைாடகயிடனக் சகாடிகயனக்
கூறிவிடுைல் கவி மரபு. நுறுக்குைல் - இன்று கநாறுக்குைல் என வழங்கும்.

9890. இருப்புைக்லக, ரேல், தண்டு, ரகோல், ஈட்டி, ேோள்,

கநருப்பு உைக்க ேரும் கநடுங் கப் ணம்,
திருப் புைக்க உய்த்தோன் - தில யோலனயின்
ருப்பு உைக்க ேழங்கிய ோர்பினோன்.
தில யோலனயின் ருப்பு உைக்க ேழங்கிய ோர்பினோன் - எட்டுத் திக்கு யாடனகளின்
ைந்ைங்களும் ஒடியுமாறு, ைன்
மார்பிடனக் காட்டிய இராவணன்; திரு புைக்க - (இராமன் மார்பில்
அகலாது வாழும்) திருமகளும் புலந்து சிறிது அப்பால் (மார்டப) விட்டு ஒதுங்குமாறு;
இரும்பு உைக்லக, ரேல், தண்டு, ரகோல், ஈட்டி, ேோள் - இரும்பால் ஆன உலக்டக, சவல்
கடை, குத்துக்சகால், ஈட்டி, வாள்; கநருப்பு உைக்க ேரும் கப் ணம் - தீடயச் சிந்தி
வரும் கப்பணம் ஆகிய படடக்கருவிகடளயும்; உய்த்தோன் - (இராமன் சமல்)
க லுத்தினான்.

திரிபணி என்னும் க ால்லணி.

9891. அலே அலனத்தும் அறுத்து, அகன் ரேலையில்

குலே அலனத்தும் எனக் குவித்தோன், குறித்து,
'இலே அலனத்தும் இேலன கேல்ைோ' எனோ,
நலே அலனத்தும் துைந்தேன் நோடினோன்.

அலே அலனத்தும் - (இராவணன் எடுத்ை) ஆயுைங்கள் அடனத்டையும்; அறுத்து -

(ைன் அம்புகளால்) துண்டித்து; அலனத்தும் - (அவ்வாறு துண்டித்ை) அடனத்டையும்;
அகல் ரேலையில் - அகன்ற கடலில்; குலே எனக் குவித்தோன் - குவியலாகக்
குவித்ைான்; நலே அலனத்தும் துைந்தேன் - குற்றங்கள் அடனத்டையும் நீக்கியவனான
இராமபிரான்; இலேயலனத்தும் இேலன கேல்ைோ எனோ - இப்படடக் கருவிகள்
எல்லாம் இவடன கவல்ல இயலாைடவகயன்று; குறித்து நோடினோன் - சவறு க ய்யும்
குறிப்பில் ஆராய முற்பட்டான்.
நடவயடனத்தும் துறந்ைவன் - இராமன். '' கல கல்யாண குணங்களுக்கும்
உடறவிடமானவன்.'' ''குற்றங்களுக்கு எதிர்த் ைட்டானவன்'' என்பார் திருவாய் ஈடு
மகாப்பிரசவ ம் நம்பிள்டள. ''குற்றம் வீய்ந்ை குணத்தின் எம்சகாமகன்'' (கம்ப. 3322)
எனவும் ''நடவயறு குணங்கள் என்னும் பூண் எலாம் கபாறுத்ை சமனிப் புண்ணிய
மூர்த்தி'' (கம்ப; 7653) எனவும் கூறும் பிராட்டி வாக்குகடள இங்கு நிடனவு கூர்க.

9892. 'கண்ணினுள் ணியூறு கழிந்தன,

எண்ணின் நுண் ணலின் ை கேங்கலண;
புண்ணினுள் நுலழந்து ஓடிய, புந்திரயோர்,
எண்ணின் நுண்ணிய, என் க யற் ோற்று' எனோ.
எண்ணின் - ஆராய்ந்ைால்; நுண் ணலின் ை - நுண்ணிய மணலினும் பலவாகி;
புந்திரயோர் எண்ணின் நுண்ணிய கேங்கலண - அறிஞர்களின் (நுண்ணிய)
கருத்துக்களிலும் நுண்ணியவான பல ககாடுங்கடணகள்; கண்ணின் உள் ணியூடு
கழிந்தன - கண்ணின் உள் உள்ள கரு மணியின் உள்சள ஊடுருவிச் க ன்றன;
புண்ணின் உள் நுலழந்து ஓடிய - (முன்சப பட்டிருந்ை) புண்கடளசய (இலக்காக)
நுடழந்து ஓடின; என் க யற் ோற்று - (இடவகயல்லாம் இராவணடன ஒன்றும்
க ய்யவில்டலயாைலின்) இனி என்ன க ய்ய சவண்டும்; எனோ - என்று ஆய்ந்து.
9893. 'நோ ணன் திரு உந்தியில் நோன்முகன்
ோ கேம் லட ேோங்கி, இப் ோதகன்
ோரின் எய்கேன்' என்று எண்ணி, ேலித்தனன்,
ஆரியன், அேன் ஆவி அகற்றுேோன்.

ஆரியன் - இராமபிரான்; அேன் ஆவி அகற்றுேோன் - இராவணனுடடய உயிடரப்

சபாக்கக் கருதி; நோ ணன் - நாராயணனுடடய; திருஉந்தியில் நோன்முகன் - நாபிக்
கமலத்சை சைான்றிய நான்முகமுடடய பிரம்மாவின்; ோ கேம் லட ேோங்கி -
கபருடம மிக்க ககாடிய அம்டப எடுத்து; இப் ோதகன் ோரின் எய்கேன் - இந்ைப்
பாவியினுடடய மார்பில் பாய்ச்சுசவன்; என்று எண்ணி ேலித்தோன் - என்று கருதி,
அக்கருத்திசல உறுதி ககாண்டான்.

9894. முந்தி ேந்து உைகு ஈன்ை முதற் க யர்

அந்தணன் லட ேோங்கி அருச்சியோ,
சுந்த ன் சிலை நோணில் கதோடுப்புைோ,
ந்த ம் புல ரதோள் உை ேோங்கினோன்.

முந்தி ேந்து உைகு ஈன்ை முதற்க யர் அந்தணன் - உயிர் வருக்கத்தின்

முைல்வனாகத் சைாற்றம் எடுத்து, உலகிடனப் படடத்ை முைல்வன் எனப் புகழ்
கபற்ற அந்ைணாளன் ஆகிய பிரமசைவனுடடய; லட ேோங்கி - அத்திரத்டை எடுத்து;
அருச்சியோ - (அைடன) அருச்சித்து; சிலை நோணில் கதோடுப்பு உைோ - வில்லின் நாணில்
கைாடுத்து; சுந்த ன் - சபரழகனான கபருமான் இராமன்; ந்த ம் புல ரதோள் உை
ேோங்கினோன் - சமரு மடல சபான்ற (ைன்) சைாளில் கபாருந்துமாறு இழுத்ைான்.

9895. பு ம் சுடப் ண்டு அல த்தது, க ோன் லண

ம் துலளத்தது, ேோலிலய ோய்த்துளது,
அ ம் சுடச் சுடர் கநஞ்சின் அ க்கர் ரகோன்
உ ம் சுட, சுடர ோன் கன் உந்தினோன்.

பு ம் சுடப் ண்டு அல ந்தது - சிவகபருமான் முப்புரத்டை எரிக்க அடமக்கப்

கபற்றதும்; க ோன் லண ம் துலளத்தது - அழகிய கிடளகள் ககாண்ட
மராமரத்டைத் துடளக்க இராமபிரான் பயன்படுத்தியதும்; ேோலிலய ோய்த்துளது -
இராமபிரான் வாலிடய மடிக்க எடுத்ைதும் ஆகிய அந்ைப் பிரம்மாத்திரத்டை; அ ம்
சுட - அரமானது ைாக்க; சுடர் கநஞ்சின் அ க்கர்ரகோன் - சமலும் சுடர் விடும் தீச்சுடர்
சபான்று (துன்பம் ைாக்கவும் துவளாை) கநஞ்சிடனயுடடய அரக்கர்களின்
ைடலவனான இராவணனது; உ ம் சுட - மார்பிடனத் ைாக்கும் வண்ணம்; சுடர ோன்
கன் உந்தினோன் - சூரிய குலத்து மகனான இராமபிரான் க லுத்தினான்.
 அயன் படடயால் இராவணன் உயிர் இழத்ைல்

9896. கோலும் கேங் கனலும் கலட கோண்கிைோ,

ோலும் ககோண்ட ேடிக் கலண, ோ முகம்
நோலும் ககோண்டு நடந்தது, நோன்முகன்
மூை ந்தி ம்தன்கனோடு மூட்டைோல்.

ோலும் - திருமாலின் அவைாரமான இராமபிரானின்; ககோண்ட ேடிக்கலண -

டகயிலிருந்து விடப்பட்ட அந்ைப் பிரம்மாத்திரம்; கோலும் கேங்கனலும் கலட
கோண்கிைோ - காற்றும் ககாடிய தீயும் காண முடியாை (விடரவும் ககாடுடமயும்
ககாண்டு); தன்கனோடு நோன்முகன் ோமுகம் நோலும் ககோண்டு - (நான்முகன்சபால்)
நான்கு திட க்கும் உரிய நாலு முகங்கடளயும் சமற்ககாண்டு; மூை ந்தி ம்
மூட்டைோல் நடந்தது - பிரம்ம சைவனுக்குரிய மூல மந்திரத்தின் ஆற்றலால்
இராவணடன சநாக்கிச் க ன்றது.

9897. ஆழி ோல் ேல க்கு அப்புைத்து அப்புைம்,

ோழி ோ கடலும் கேளி ோய்ந்ததோல் -
ஊழி ஞோயிறு மின்மினி ஒப்புை,
ேோழி கேஞ் சுடர் ர ர் இருள் ேோ ரே.

கேம்சுடர் - அந்ைப் பிரம்மாத்திரத்தின் ககாடிய ஒளி; ர ர் இருள் ேோ -

சபரிருடள அகற்றி; ஊழி ஞோயிறும் - ஊழிக் காலத்து சூரியனும்; மின்மினி ஒப்புை
- மின்மினி என்னுமாறு; ோல் ஆழி ேல - கபரிய க்கரவாள கிரிக்கு; அப்புைத்து -
அப்புறத்சை உள்ள; அப்புைம் ோழி ோக் கடலும் - நீர் நிடறந்ை வலிய கபருங்
கடலுக்கும்; கேளிப் ோய்ந்தது - கவளிசய பாய்ந்ைது.

9898. அக் கணத்தின் அயன் லட ஆண்தலக

க்க ப் லடரயோடும் தழீஇச் க ன்று,
புக்கது, அக் ககோடிரயோன், உ ம்; பூமியும்,
திக்கு அலனத்தும், விசும்பும், திரிந்தரே.

அக்கணத்தின் - அந்ைக் கணத்தில்; அயன் லட - அந்ைப் பிரம்மாத்திரம்;

ஆண்தலக க்க ப் லடரயோடும் - ஆண்களிற் சிறந்ை குணங் ககாண்டவனான
இராமபிரானின் ஆழிப்படடயுடசன; தழீஇச் க ன்று - ைழுவிப் சபாய்;
அக்ககோடிரயோன் - அந்ைக் ககாடியவன் இராவணனுடடய; உ ம் புக்கது - மார்பில்
நுடழந்ைது; பூமியும் திக்கு அலனத்தும் - (அப்சபாது) பூமியும் திக்குகள் அடனத்தும்;
விசும்பும் திரிந்த - விண்ணுலகும் நிடல கலங்கின.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9899. முக்ரகோடி ேோழ்நோளும், முயன்றுலடய

க ருந் தேமும், முதல்ேன், முன்நோள்,
என் ரகோடியோ ோலும் கேைப் டோய்'
எனக் ககோடுத்த ே மும், ஏலனத்
திக்ரகோடும் உைகு அலனத்தும் க ருக் கடந்த
புய ேலியும், தின்று, ோர்பில்
புக்கு ஓடி உயிர் ருகி, புைம் ர ோயிற்று
இ ோகேன்தன் புனித ேோளி.
இ ோகேன் தன் புனித ேோளி - இராமபிரான் க லுத்திய தூய்டம நிடறந்ை
பிரம்மாத்திரம்; முக்ரகோடி ேோணோளும் - (இராவணனுடடய) மூன்று
சகாடி ஆயுடளயும்; முயன்றுலடய க ருந்தேமும் - முயன்று கபற்றிருந்ை
கபருந்ைவப் பயடனயும்; முதல்ேன் - சைவர்களில் ஒருவனான நான்முகன்; முன்
நோள் - முன் காலத்தில்; எக்ரகோடி யோ ோலும் - (முப்பத்து முக்சகாடி சைவர்களில்)
எந்ை வரிட டயச் ச ர்ந்சைார் ஆனாலும் அவர்களால்; கேைப் டோய் - நீ கவல்லப்பட
மாட்டாய்; எனக் ககோடுத்த ே மும் - என்று ைந்ை வரத்டையும்; ஏலனத் திக்ரகோடும்
உைகு அலனத்தும் - மற்றும் திட கடளயும், உலகங்கள் எவற்டறயும்; க ருக்கடந்த
புயேலியும் - சபாரால் கவன்ற சைாள் ஆற்றடலயும்; தின்று - உண்டு விட்டு; ோர்பில்
புக்கு - (இராவணனுடடய) மார்பில் நுடழந்து; ஓடி - உடல் எங்கும் சுழன்று; உயிர்
ருகி - உயிடரப் பருகிவிட்டு; புைம் ர ோயிற்று - கவளிசய க ன்றது.

இராவணன் பல்லாண்டுகள் கடுந்ைவம் இயற்றி, ஒவ்கவாரு ைடலயாக அறுத்து

ஒன்பது ைடலகடள ஆகுதியில் இட்டுப் கபற்ற ைவப்பயன்கள் அடவயாைலின்
''முயன்றுடடய கபருந்ைவம்'' என்றார். பார்க்க (உத்ைர. இராவணன் பிறப்பு. 209)

சிவபிரானிடம் மூன்றடரக் சகாடி ஆயுள் கபற்றான் இராவணன் என்றறிந்ை

திருமால் முனிவன் வடிகவடுத்து, மூன்றடரக் சகாடியாகாது அடரகுடறகயன்பார்கள்.
முன்பு கபற்ற மூன்றடரக் சகாடி ஒழிய, அடரக்சகாடி சகள் என்றான். அப்படிசய
நான்முகன் கபற்ற மூன்றடரக்சகாடி ஆயுள் ஒழிய இப்சபாது அடரக்சகாடி ககாடு
என இராவணன் சகட்க அப்படிசய ஆகுக என்றான் சிவபிரான். ''முன்னம் மூன்றடரக்
சகாடியு கமாழிய நீ முைல்வ, இன்னம் ஓரடரக் சகாடி நாள் ஈந்ைருள் என்ன மன்னும்
மாசுணப் பாயலான் மாயம் ஈது என்னா, உன்னும் மாமடல மகளுடன் உமாபதி
நடகத்சை அன்னவாறு அடரக்- சகாடிசய யளித்ைனம்'' என்பது உத்ைரகாண்டம்.
(வடரகயடுத்ை 79-82) இராவணன் கபற்ற ஆயுளில் அடரக்சகாடிசய வாழ்ந்ைான்.
மூன்று சகாடியாயுளும் ஒழிந்ைது. மீண்டும் கபற்ற வரத்ைால் ஆைலின் ''முக்சகாடி
வாழ்நாளும்'' என்றார். இைனாசலசய, ''அடரகடடயிட்டு அடமவுற்ற முக்சகாடி
ஆயுளும்'' (கம்ப. 9944) என்று பின்னும் கூறுவார். அடரகடடயிட்டு அடமவுற்ற
முக்சகாடி யாயுளும் எனற்கு, கடடசியில் அடரக்சகாடிசய இராவணனுக்கு
அடமவுற்றது. 3 சகாடியாயுளும் இராவணன் மீண்டும் சகட்ட வரத்ைால் இப்சபாது
அழிந்ைது என்னும் கபாருள் ைரல் காண்க.

9900. ஆர்க்கின்ை ேோனேரும், அந்தணரும்,

முனிேர்களும், ஆசி கூறித்
தூர்க்கின்ை ைர் ோரி கதோட ப் ர ோய்,
ோற்கடலில் தூய் நீர் ஆடி,
ரதர்க் குன்ை இ ோேணன்தன் க ழுங் குருதிப்
க ரும் லேத் தில ர ல் க ன்று,
கோர்க் குன்ைம் அலனயோன்தன் கடுங் கலணப்
புட்டிலின் நடுேண் க ந்தது அம் ோ.

ஆர்க்கின்ை ேோனேரும், அந்தணரும், முனிேர்களும் - இராவண வைத்ைால் எழுந்ை

உவடக மிகுதியால் ஆரவாரம் க ய்கின்ற சைவர்களும் அந்ைணாளர்களும்
முனிவர்களும்; ஆசி கூறி - ஆசிகள் கூறி; தூர்க்கின்ை ைர் ோரி கதோட ப் ர ோய் -
ககாட்டுகின்ற பூ மடழ (ைன்டனப்) பின் கைாடர்ந்து வரச் க ன்று; ோற்கடலில் தூநீர்
ஆடி - திருப்பாற்கடலில் புனிை நீர் ஆடி; ரதர்க்குன்ை இ ோேணன் தன் - (திரும்பி)
குன்றடனடய சைருடடய இராவணனின்; க ழுங்குருதிப் க ரும் லேத் தில ர ல்
க ன்று - க ழித்ை இரத்ைம் என்னும் கபருங்கடலின் அடல சமசல க ன்று;
கோர்க்குன்ைம் அலனயோன்தன் கடுங்கலண - கரிய மடல சபான்ற இராமபிரானின் கடிய
ரம்; புட்டிலின் நடுேண் - அம்பறாத் தூணியினிடடசய; க ந்தது - (இராகவனின்
அந்ைப் புனிைக்கடண) ஒளிந்ைது.

இறந்ை இராவணன் முகப்கபாலிவு

9901. கோர் நின்ை லழநின்றும் உரும் உதிர்ே

என, திணி ரதோட் கோட்டின்நின்றும்,
தோர் நின்ை லைநின்றும், ணிக் குைமும்
ணிக் குைமும் தகர்ந்து சிந்த,
ர ோர் நின்ை விழிநின்றும் க ோறிநின்று
புலகரயோடும் குருதி க ோங்க,
ரதர்நின்று கநடு நிைத்துச் சி முகம் கீழ்ப்
டி விழுந்தோன், சிக ம் ர ோல்ேோன்.
சிக ம் ர ோல்ேோன் - (அரக்கர் இனம் என்னும் மடலக்குச்) சிகரம் சபான்றிருந்ை
இராவணன்; கோர் நின்ை லழ நின்றும் உரும் உதிர்ே என - கருடம நிடறந்ை மடழ
சமகத்திலிருந்து இடிகள் உதிர்ந்து வீழ்வசை சபால்; திணி ரதோட்கோட்டின் நின்றும் -
திண்ணிய இருபது சைாள்களிலிருந்தும்; தோர் நின்ை லை நின்றும் - மாடலயணிந்ை
மடல சபான்ற மார்பிலிருந்தும்; ணிக்குைமும் ணிக்குைமும் தகர்ந்து சிந்த -
ஆபரணத் கைாகுதிகளும் மாணிக்கத் கைாகுதிகளும் உடடந்து சிைறவும்; ர ோர்
நின்ை விழி நின்றும் - சபார்க் குணத்சைாடு நின்ற விழிகளிலிருந்து; க ோறிநின்று -
தீப்கபாறி சைான்றி; புலகரயோடும் குருதி க ோங்க - புடகயுடசன உதிரம் கபாங்கவும்;
ரதர் நின்று - சைரிலிருந்து; கநடு நிைத்து - அகன்ற பூமியின் சமல்; சி ம் முகம் கீழ் ட
விழுந்தோன் - ைடலயுடன் கூடிய முகம் கீழ்ப்பட (குப்புற) விழுந்ைான்.

9902. கேம் டங்கல் கேகுண்டலனய சினம் அடங்க,

னம் அடங்க, விலனயம் வீய,
கதவ் டங்க, க ோரு தடக் லகச் க யல் அடங்க,
யல் அடங்க, ஆற்ைல் ரதய,
தம் அடங்கு முனிேல யும் தலை அடங்கோ,
நிலை அடங்கச் ோய்த்த நோளின்,
மும் டங்கு க ோலிந்தன, அம் முலை துைந்தோன்
உயிர் துைந்த முகங்கள் அம் ோ!

கேம் டங்கல் கேகுண்டலனய - ககாடிய சிங்கம் ஒன்று சினந்ைாற் சபான்று;

சினம் அடங்க - கவகுளியடங்கவும்; னம் அடங்க - (அடங்காை) மனம் அடங்கவும்;
விலனயம் வீய - (மனத்சை நிடறந்ை) சூழ்ச்சிகள் அழியவும்; கதவ் டங்க - படகடம
அழியவும்; க ோரு தடக்லகச் க யல் ஒடுங்க - சபாரிட்டுக் ககாண்சடயிருந்ை
இருபது கரங்களும் சபார்ச்க யல் ஒழியவும்; யல் அடங்க - ( ானகி மீது ககாண்ட)
டமயல் மடியவும்; ஆற்ைல் ரதய - வலிடம சையவும்; உயிர் துைந்த அம் முலை
துைந்தோன் - உயிர் நீங்கிய அந்ை அறமுடற நீங்கிய இராவணனின் பத்து முகங்களும்;
தம் அடங்கு முனிேல யும் - ைம்டமத்ைாசம அடக்கிய முனிவடர கயல்லாம்; தலை
அடங்கோ நிலை அடங்க - ைடல ைாழவும் நிடல ைளரவும்; ோய்த்த - முறியடித்ை; நோளின்
- நாடளவிட; மும் டங்கு க ோலிந்தன - மூன்று மடங்கு கபாலிவுற்றுத் திகழ்ந்ைன.
இராவணனிடத்தில் அடங்க சவண்டியடவ எத்ைடனயிருந்ைன என்பைடன, அடங்க,
அடங்க என்னும் விடனகயச் அடுக்குகளாற் காட்டியுள்ள கவிஞர் பிரானின் திறடம
நிடனந்து நிடனந்து சபாற்றற்குரியது. ''அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும்; அடங்காடம
ஆரிருள் உய்த்து விடும்'' (குறள் 121) அடங்காடமயால் ஆரிருளில்
வாழ்விடனச் க லுத்திக் ககாண்ட இராவணனின் கநஞ் த்துள் இராமபிரானின் புனிை
வாளி புகுந்து ஒளிசயற்றியடமயால் இராவணன் வாழ்வில் கபரு கவற்றிக் காலத்தில்
அடடந்ை கபாலிடவ விட, இப்கபாழுது அவன் முகம் மும்மடங்கு கபாலிந்ைன
என்று கபாருத்ைமுற கூறினார். ''ைம் மடங்கு முனிவடரயும் ைடலயடங்கா
நிடலயடங்கச் ாய்த்ை நாளில் அவன் கபற்ற முகப் கபாலிவு புறப் கபாலிவு
இப்கபாழுது இராம பாணத்ைால் அடடந்ைது அகப்கபாலிவு ஆைலின் கபாலிவின்
மடங்கு அதிகரித்ைது என்றார். ைம் அடங்கு முனிவடரயும் இராவணன் கவன்றான்
ஆைலின் உம்டம உயர்வு சிறப்பின் வந்ைது.

இராமன், இராவணன் உடம்டபப் பார்த்ைல்.

9903. 'பூதைத்தது ஆக்குேோயோக, இனிப்

க ோைந் ரதல ' என்ை ர ோதில்,
ோதலிப் ர ேன் கடே, ண் தைத்தின்
அப் க ோழுரத ேருதரைோடும்,
மீது அலைத்த க ருந் தோல விசும்பு அளப் க்
கிடந்தோன்தன் ர னி முற்றும்
கோதலித்த உரு ஆகி, அைம் ேளர்க்கும்
கண்ணோளன் கதரியக் கண்டோன்.

க ோைந்ரதல இனிப் பூதைத்தது ஆக்குேோயோக - கபான் மயமான சைடர இனி

மண் மீது இறக்குவாயாக; என்ை ர ோதின் - என்று (இராமபிரான் மாைலிக்கு)
ஆடணயிட்ட சபாதில்; ோதலிப் ர ேன் - மாைலி என்னும் சபருடடய அத்சைர்ச்
ாரதி; கடே - க லுத்ை; ண் தைத்தின் அப்க ோழுரத ேருதரைோடும் - மண்ணின் மீது
(அத்சைர் படிந்து) அக்கணத்திசலசய வருகின்ற சபாது; கோதலித்த உருேோகி - (கண்டார்)
விரும்பும் எல்லா இலக்கணங்களும் கபாருந்ைப் கபற்ற உருவம் உடடயவனாகி;
அைம் ேளர்க்கும் கண்ணோளன் - ைருமத்டை (உலகில்) வளர்க்கப் பிறந்ை கருடண
யாளனாகிய இராமபிரான்; மீது அலைத்த க ருந்தோல - சமசல அடலகயறிந்து
ககாண்டுள்ள கபரிய உதிரப் கபருக்கு; விசும்பு அளப் க் கிடந்தோன் தன் ர னி
முற்றும் - விண்ணளவும் கைறிக்கக் கிடந்ைவனாகிய இராவணனது உடம்பு முழுதும்;
கதரியக் கண்டோன் - விளங்க நன்றாகப் பார்த்ைான்.
இராமன் கபயசர ரமிக்கச் க ய்பவன் எனும் கபாருளது ஆைலின் ''காைலித்ை உரு''
என்றார். ஒவ்சவார் உறுப்சப, ஒவ்கவாருவர்க்கு விருப்பம் ைருமாறு அடமந்திருப்பது
இயல்பாயிருக்க, இராமன் அங்கங்கள் அடனத்ைாலும் கவரும் அழகன் ஆைலின்
''காைலித்ை உரு'' என்றார். அழகு உடடயான் (கம்ப, 1926) என்பதும் காண்க.

9904. 'ரதரிலன நீ ககோடு விசும்பில் க ல்க' என்ன

ோதலிலயச் க லுத்தி, பின்னர்,
ோரிடம்மீதினின் அணுகி, தம்பிகயோடும்
லடத்தலைேர் ைரும் சுற்ை,
ர ோரிலட மீண்டு ஒருேருக்கும் புைங்ககோடோப்
ர ோர் வீ ன் க ோருது வீழ்ந்த
 சீரிலனரய னம் உேப் , உரு முற்றும்
திருேோளன் கதரியக் கண்டோன்.

நீ ரதரிலன ககோண்டு விசும்பில் க ல்க - நீ சைடரக் ககாண்டு வானுலகிற்குச்

க ல்வாயாக; என்ன - என்று; ோதலிலயச் க லுத்தி - மாைலிக்கு விடட ைந்து; பின்பு
ோரிடம் மீதினின் அணு கி - பிறகு மண்ணின் சமல் வந்து; திருேோளன் - திருமகள்
நாைனாகிய இராமபிரான்; தம்பிகயோடும் லடத்தலைேர் ைரும் சுற்ை - ைம்பியாகிய
இலக்குவனும் படடத் ைடலவர்கள் பலரும் ைன்டனச் சுற்றி வர; ர ோரிலட மீண்டு -
(இதுவடர) சபார்க்களத்திலிருந்து பின்வாங்கி; ஒருேர்க்கும் புைங்ககோடோ - யார்க்கும்
புறமுதுகு காட்டியறியாை; ர ோர் வீ ன் - சபாரிற் சிறந்ை வீரனாகிய இராவணன்;
க ோருது வீழ்ந்த சீரிலனரய - சபாரிட்டு வீழ்ந்து கிடக்கும் சிறப்பிடன; னம் உேப் -
ைன் மனம் உவடகயுற; உரு முற்றும் கதரியக் கண்டோன் - அவனுடடய உடல்
முழுவைடனயும் நன்றாகப் பார்த்ைான்.

9905. புலைர லும் க ைற்கு ஒத்துப் க ோது நின்ை

க ல்ேத்தின் ன்ல த் தன்ல
நிலைர லும் இனி உண்ரட? 'நீர் ர லைக்
ரகோைம்' எனும் நீர்ல த்து அன்ரை
தலைர லும் ரதோற்ர லும் தடமுதுகின்
டர்புைத்தும் தோவி ஏறி,
லைர ல் நின்று ஆடுேர ோல் ஆடினேோல்
ேோன ங்கள், ே ம்பு இைோத. ே ம்பிைோத ேோன ங்கள் -
அளவற்ற குரங்குகள்; லை ர ல் நின்று ஆடுேர ோல் - மடல ஒன்றின் சமல் நின்று
(மகிழ்ச்சிக்) கூத்து ஆடுவதுசபால; தலை ர லும் ரதோள் ர லும் தட முதுகின் டர்
புைத்தும் - இராவசணசுவரனுடடய ைடலகள் சமலும் சைாள்கள் சமலும், அகன்ற
முதுகின் வி ாலப் பரப்பின் மீதும்; தோவி ஏறி - ைாவிக் குதித்து ஏறி; ஆடின - நடனம்
ஆடின; புலை ர லும் க ைற்கு ஒத்து - இழிந்ை புடலத்ைன்டம யுடடயாரிடத்தும்
(கூ ாது) க ல்வைற்கு ஒருப்படும்; க ோது நின்ை க ல்ேத்தின் - (உயர்ந்சைார்
ைாழ்ந்சைார் என்றில்லாது எல்சலாரிடத்தும்) கபாதுவாகச் க ல்லும் ைன்டமயுடடய
க ல்வத்தினுடடய; புன்ல த் தன்ல - இழிந்ை ைன்டமடய விளக்க; நிலை ர லும்
இனி உண்ரடோ? - இராவணன் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகும் சவறு உவடம சைடும் நிடல இனி
உலகில் உண்டாகுசமா? நீர் ர லைக் ரகோைம் எனும் நீர்ல த்து அன்ரை - (இழிந்சைார்
க ல்வ வாழ்வு) நீர் சமற் குமிழியின் (நிடலயிலாக்) சகாலம் என்னும் இயல்பினது
அன்சறா?

9906. ரதோடு உழுத நறுந் கதோலடயல் கதோலக உழுத

கிலள ேண்டின் சுழியத் கதோங்கல்
ோடு உழுத டர் கேரிநின் ணி உழுத
 அணி நிகர்ப் , லணக் லக யோலனக்
ரகோடு உழுத கநடுந் தழும்பின் குலே தழுவி,
எழு ர கக் குழுவின் ரகோலேக்
கோடு உழுத ககோழும் பிலையின் கலை கழன்று
கிடந்தனர ோல் கிடக்கக் கண்டோன்;

ரதோடுழுத நறுந்கதோலடயல் - இைழ்களால் ஆன மணமாடலகளின்; கதோலக உழுத

கிலள ேண்டின் - கைாகுதிகடள உழுது ககாண்டிருக்கின்ற வண்டுகடளயுடடய;
சுழியத் கதோங்கல் - ைடல மாடலகசளாடு கூடிய மாடலகளின்; ோடு உழுத டர்
கேரிநின் - பக்கங்களில் படர்ந்து கிடக்கிற (இராவணன்) முதுகில்; ணி உழுத அணி
நிகர்ப் - அழகிய சவடலப்பாடு நிடறந்ை அணிகலத்டைப் சபான்று; லணக்லக
யோலனக்ரகோடு உழுத கநடுந் தழும்பின் குலே - பருத்ை டகடயயுடடய திட
யாடனகளின் ககாம்புகள் உழுைைனால் சைான்றிய நீண்ட ைழும்புகளின் கூட்டத்டை;
தழுவி - கபாருந்தி; எழு ர கக் குழுவின் ரகோலேக் கோடுஉழுத - எழுகின்ற சமகக்
கூட்டத்தின் வரிட யாகிய காட்டில் உலாவுகின்ற; ககோழும் பிலையில் - க ழித்ை பிடற
நிலாவின்; கலை கழன்று - களங்கம் நீங்கி; கிடந்தன ர ோல் கிடக்கக் கண்டோன் -
கிடந்ைன சபாலக் கிடக்கக் கண்டான் (இராமபிரான்)
''இராவணன் ைார் கிடந்ை முதுகில் அணி க ய்யும் துணி சபால, எட்டுத்திக்கு
யாடனகளும் பாய்ந்ைைால் எழுந்ை ைழும்பின் குடவகள், வட்டம் வட்டமாக
உதிரத்துடன் சிவந்திருப்பது ஒரு சமகத்தில் களங்கமற்ற முழு மதி, சகாடவப்
பழத்திசல முழுகிச் சிவப்சபறியிருப்படை ஒத்திருந்ைது'' என்று உடர கூறினுமாம்.

அறுசீர் விருத்தம் (ரேறு)

இராவணன் புறப்புண் கண்ட இராமன் முறுவலித்ைல்

9907. தளிர்இயல் க ோருட்டின் ேந்த சீற்ைமும்,

தருக்கிரனோன்தன்
கிளர் இயல் உருவிரனோடும் கிழிப்புைக் கிளர்ந்து
ரதோன்றும்
ேளர் இயல் ேடுவின் க ம்ல த் தன்ல யும், ருே
நின்ை,
முளரி அம் கண்ணன், மூ ல் முறுேைன்,
க ோழிேதோனோன்;

முளரி அம் கண்ணன் - இராவணன் உடலருசக க ன்று நின்று ைாமடர சபான்ற

அழகிய கண்கடளயுடடய இராமபிரான்; தளிர் இயல் க ோருட்டின் ேந்த சீற்ைமும் -
ைளிர் சபான்ற கமன்டமத் ைன்டம வாய்ந்ை சீடையின் காரணத்ைால் (இராவணன்
சமல் எழுந்ை) சினமும்; தருக்கிரனோன் தன் - க ருக்கு மிக்க இராவணனுடடய; கிளர்
இயல் உருவிரனோடும் - கிளர்ச்சி ைரும் அவன் வடிவத்தில்; கிழிப்புைக் கிளர்ந்து
ரதோன்றும் - முதுகுப் பக்கம் கிழிபட்டுத் கைளிவாகத் சைான்றும்; ேளர் இயல்
ேடுவின் - நீண்ட ைழும்பின்; க ம்ல த் தன்ல யும் - சிவந்ை ைன்டமயும்; ருே நின்ை
- கூடிக் கலக்க (எழுந்ை); மூ ல் முறுேைன் - (இகழ்ச்சியால் எழுந்ை) புன்சிரிப்புக்
ககாண்டவனாய்; க ோழிேதோனோன் - கூறத் கைாடங்கினான்.

9908. 'கேன்றியோன் உைகம் மூன்றும் க ய்ம்ல யோல்

ர வினோலும்
க ோன்றினோன் என்று ரதோலளப் க ோது அை
ரநோக்கும் க ோற்பும்
குன்றி ஆசுற்ைதுஅன்ரை - இேன் எதிர் குறித்த
ர ோரில்
பின்றியோன் முதுகில் ட்ட பிழம்பு உள தழும்பின்
அம் ோ.

உைகம் மூன்றும் க ய்ம்ல யோல் - மூன்று உலகங்கடளயும் உண்டமயாக;

கேன்றியோன் ர வினோலும் - கவற்றி ககாண்டவனாக ஏற்றுக்ககாள்ளப்பட்டாலும்;
க ோன்றினோன் - (இன்று என் பாணத்ைால்) அழிந்ைான்; என்று - என்ற காரணம் பற்றி;
ரதோலளப் க ோதுேை ரநோக்கும் க ோற்பும் - (என்னுடடய) சைாள்கடள (கவற்றிச்
சிறப்பால்) சிறந்ை கபருமிைத்சைாடு சநாக்கிக் ககாள்ள வல்ல கபாலிவும்; இேன் -
இந்ை இராவணன்; எதிர் குறித்த ர ோரில் - எதிர் நின்று (இடும்) சபாரில்; பின்றியோன் -
பின்னடடந்ைவனாய்; முதுகிற் ட்ட - முதுகுப் பக்கத்தில் பதிந்துள்ள; பிழம்பு உள
தழும்பின் - (சிவந்ை) பிழம்பாக உள்ள ைழும்புகளால்; குன்றி ஆசுற்ைது - குடறந்து
சபாய், குற்றமும் அடடந்ைது.
'அம்மா' என்படைக் சகட்பிக்கும் என்னும் கபாருளில் உடரயட எனலாம்.

9909. ''கோர்த்தவீரியன் என் ோனோல் கட்டுண்டோன்'' என்னக்

கற்கும்
ேோர்த்லத உண்டு; அதலனக் ரகட்டு, நோணுறு
னத்திரனற்குப்
ர ோர்த்தலை புைகிட்டு ஏற்ை புண்ணுலடத் தழும்பும்
ர ோைோம்
ரநர்த்ததும் கோணலுற்ை; ஈ னோர் இருக்லக நிற்க!

ஈ னோர் இருக்லக நிற்க - சிவபிரான் மடலடய எடுத்து (இராவணன் பரிபவப்பட்டது

ஒருபக்கம்) நிற்பினும்; கோர்த்தவீரியன் என் ோனோல் கட்டுண்டோன் - கார்த்ை வீரியன்
என்னும் மானுட மன்னனால் இவன் பிணிக்கப்பட்டான்; என்னக் கற்கும் ேோர்த்லத
உண்டு - என்று கூறப்படும் வார்த்டை உலகில் (இவடனப் பற்றி) உண்டு; அதலனக்
ரகட்டு நோணுறும் னத்திரனற்கு - (அந்ை அவமானச்) க ால்டலக் சகட்சட
கவட்கமுற்ற உள்ளமுடடய எனக்கு; ர ோர்த்தலை - சபாரிசல; புைகிட்டு ஏற்ை
புண்ணுலடத் தழும்பும் - புறமுதுகிட்டு அைனால் வந்ை புண்களால் ஏற்பட்ட
ைழும்புகளும்; ரநர்த்ததும் கோணல் உற்ை - சநரிடடயாகக் காணல் உற்றன.

''நான் வீரர்களுள் இராமனாக இருக்கிசறன்'' என்றான் கீடையில் கண்ணன்.

9910. '' ோண்டு ஒழிந்து உைகில் நிற்கும் ேயங்கு இல

முயங்க ோட்டோது,
ஊண்கதோழில் உகந்து, கதவ்ேர் முறுேல் என் புகலழ
உண்ண,
பூண்கதோழில் உலடய ோர் ோ! ர ோர்ப்
புைங்ககோடுத்ரதோர்ப் ர ோன்ை
ஆண்கதோழிரைோரின் க ற்ை கேற்றியும் அேத்தம்'
என்ைோன்.

பூண் கதோழில் உலடய ோர் ோ ! - அணிகடளத் ைரிக்கும் மார்பிடனயுடடய

வீடணசன; ஊண் கதோழில் உகந்து - உண்ணும் க யடலசய விரும்பி; கதவ்ேர்
முறுேல் என்புகலழ உண்ண - படகவர்கள் (இகழ்ச்சிப்) புன்னடக என் புகடழத்
தின்று தீர்க்க; ர ோர்ப்புைம் ககோடுத்ரதோர்ப் ர ோன்ை - சபாரில் புற
முதுகிட்டவர்கடளப் சபான்ற; ஆண் கதோழிரைோரின் - ஆண்டமச் க யடலயுடடய
இவ்விராவணனால்; க ற்ை கேற்றியும் - அடடந்ை கவற்றியும்; அேத்தம் -
வீணானசை; ோண்டு ஒழிந்து - இராவணன் இறந்து ஒழிந்ைைனால்; உைகில் நிற்கும்
ேயங்கும் இல - (எனக்கு) உலகில் அழியாமல் நிற்கவல்ல விளங்குகின்ற புகழும்;
முயங்க ோட்டோது - (இனி) என்பால் அடடய மாட்டாது.
உலகில் நிற்கும் வயங்கு இட - உலகில் நிடலத்து நிற்க வல்லது புகழ் ஒன்சற
''ஒன்றா உலகத்து உயர்ந்ை புகழ் அல்லால், கபான்றாது நிற்பது ஒன்று இல்'' (குறள் 233)

9911. 'அவ் உல க்கு இறுதி ரநோக்கி, வீடணன், அருவிக்

கண்ணன்,
கேவ் உயிர்ப்ர ோடு நீண்ட விம் ைன், கேதும்பும்
கநஞ் ன்,
'க வ்வியின் கதோடர்ந்த அல்ை க ப் லை, க ல்ே!'
என்னோ,
எவ் உயிர்ப் க ோலையும் நீங்க இ ங்கி நின்று,
இலனய க ோன்னோன்:
 அவ்வுல உல ப் க் ரகட்ட வீடணன் - (இராமபிரானின்) அந்ை உடரகடளக்
சகட்ட வீடணன்; அருவிக் கண்ணன் - அருவி நீர் சபான்ற கண்ணீடரயுடடயவனாய்;
கேவ்வுயிர்ப் ர ோடு நீண்ட விம் ைன் - கபருமூச்ச ாடும் கூடிய விம்மடலயும்
உடடயவனாய்; கேதும்பும் கநஞ் ன் - கவதும்புகின்ற கநஞ்ச ாடும்
கூடியவனாய்; க ல்ே - க ல்வனாகிய இராமபிராசன; க வ்வியில் கதோடர்ந்த அல்ை -
க ம்டமயில் கூடாை வார்த்டைகடள; க ப் லை - க ப்ப சவண்டா; என்னோ - என்று
கூறி; எவ்வுயிர்ப் க ோலையும் நீங்க - எந்ை உயிரும் ைரிக்க இயலாவாறு; இ ங்கி நின்று
இலனய க ோன்னோன் - இரக்கத்சைாடு சைான்ற நின்று இத்ைடகய கமாழிகடள
கமாழியலானான்.

9912. 'ஆயி ம் ரதோளினோலும், ேோலியும், அரிதின், ஐய!

ர யின கேன்றி விண்ரணோர் ோ த்தின் விலளந்த;
க ய்ம்ல ;
தோயினும் கதோழத் தக்கோள்ர ல் தங்கிய
கோதல்-தன்ல
ரநோயும் நின் முனிவும் அல்ைோல், கேல்ேர ோ
நுேைற் ோைோர்?

ஐய - ஐயசன! ஆயி ம் ரதோளினோனும் - ஆயிரம் சைாள்கடளயுடடய

கார்த்ைவீரியனும்; ேோலியும் - வாலியாகிய வானர அர னும்; அரிதின் ர யின கேன்றி
- அரிதில் கபற்ற கவற்றிகள்; விண்ரணோர் ோ த்தின் விலளந்த - (இராவணனுக்கு)
சைவர்கள் இட்ட ாபங்களால் விடளந்ைடவ; க ய்ம்ல - இஃது உண்டம; தோயினும்
கதோழத்தக்கோள் ர ல் - (இப்சபாது) உலகம் ைாயினும் சபாற்றற்குரியவளாய்
வணங்கத்ைக்க சீடையின் சமல்; தங்கிய கோதல் தன்ல ரநோயும் - ககாண்ட ஆட யும்;
நின் முனிவும் அல்ைோல் - உன் சீற்றமும் அல்லால்; நுேைற் ோைோர் - வீரர் என்று
சிறப்பித்துச் க ால்லப்படுவார் யாசரனும்; கேல்ேர ோ - (இவடன) கவல்ல வல்லார்
ஆவாசரா?

9913. 'நோடு உளதலனயும் ஓடி நண்ணைோர்க் கோண்கிைோ ல்,

பீடு உள குன்ைம் ர ோலும் க ருந் தில எல்லை
யோலனக்,
ரகோடு உளதலனயும் புக்குக் ககோடும் புைத்து அழுந்து
புண்ணின்
ோடு உளது அன்றி, கதவ்ேர் லடக்கைம் ட்டு என்
க ய்யும்?

நோடு உளதலனயும் ஓடி - உலகமுள்ள எல்டல வடரயிலும் விடரந்து; நண்ணைோர்க்

கோண்கிைோ ல் - (எல்சலாடரயும் கவன்று முடித்து விட்டபடியால்) படகவடரக் காண
இயலாடமயால்; பீடு உள குன்ைம் ர ோலும் - (இடவகடளயாகிலும் கவல்சவன்
என்று) கபருமிைம் வாய்ந்ை குன்றுகள் சபான்றிருந்ை; க ருந்தில எல்லை யோலனக்
ரகோடு - எட்டுப் கபரிய திக்குகளில் காவலாக உள்ள யாடனகளின் ககாம்புகடள;
உளதலனயும் புக்கு - அவற்றின் நீளம் உள்ளளவும் மார்பில் அழுத்தி; ககோடும்புைத்து
அழுந்து புண்ணின் - ககாடிய முதுகின் கவளிப்புறம் அழுந்தியைனால் ஆகிய
புண்களின்; ோடு உளது அன்றி - ைழும்புகள் உள்ளனசவயல்லாமல்; கதவ்ேர்
லடக்கைம் ட்டு - படகவர் ஆயுைங்கள் இவன் உடம்பில் பட்டு; என்ன க ய்யும்? -
என்ன க ய்யவல்லடவயாம்?

புண்ணின் பாடு - ைழும்பு

9914. 'அப் லண அலனத்தும் ோர்புக்கு அணி எனக்

கிடந்த; வீ க
லகப் லண முழங்க, ர ல்நோள், அ ரிலடக் கிலடத்த
கோைன்
துப்பு அலண ேயி ேோளி வில யினும், கோலின்
ரதோன்ைல்
கேப்பு அலண குத்தினோலும், கேரிநிலடப் ர ோய
அன்ரை.* அப் லண அலனத்தும் - அந்ைத் ைந்ைங்கள்
அடனத்தும்; ோர்புக்கு அணி எனக் கிடந்த - (இராவணனுடடய) மார்புக்கு ஆபரணம்
ஆக அடமந்து கிடந்ைன; அலே ர னோள் - முன் நாளில்; வீ க் லகப் லண முழங்க -
வீர ங்கம் டகயில் ஒலிக்க; அ ர் இலட நிலைத்த கோைன் - சபாரில் எதிர்த்து வந்ை
யமனுடடய; துப்பு இலண ேயி ேோளி வில யினும் - வலிடம வாய்ந்ை திண்ணிய
அம்புகளின் சவகத்ைாலும்; கோலின் ரதோன்ைல் - வாயு புத்திரனின் மகனான
அனுமானின்; கேப் லண குத்தினோலும் - ககாடுடம மிக்க குத்தினாலும்; கேரிந்
இலடப் ர ோய - முதுகில் ஊடுருவிச் க ன்றன.
அனுமன் குத்தியடம (கம்ப; 7192) முைற்சபார் புரி படலத்துட் காண்க.

9915. 'அவ் ேடு அன்றி, இந்த அண்டத்தும் புைத்தும்

ஆன்ை
கதவ் அடு லடகள் அஞ் ோது இேன்ேயின்
க ல்லின், ரதே!
கேவ் விடம் ஈ ன்தன்லன விழுங்கினும், ைலே
ரேந்லத
அவ் விட நோகம் எல்ைோம் அணுகினும், அணுகல்
ஆற்ைோ.
 ரதே ! - கபருமாசன; அவ்ேடு அன்றி - அந்ைத் ைந்ைத் ைழும்புகசளயன்றி; இேன்
ேயின் க ல்லின் - இவனிடத்துச் க ல்வகைன்றால்; கேவ்விடம் ஈ ன் தன்லன
விழுங்கினும் - ஈ ன் உண்ட விடம் அவடனசய விழுங்குவைானாலும்; ைலே
ரேந்லத அவ்விட நோகம் எல்ைோம் அணுகினும் - பறடவகட்கு அர னான
கருடடன விட நாகங்கள் எல்லாம் (ககால்ல) கநருங்கினாலும்; இந்த அண்டத்தும்
புைத்தும் ஆன்ை - இந்ை உலகிலும் புற உலகிலும் (உள்ள) உயர்ந்ை; கதவ் அடு லடகள்
அஞ் ோது - படகயழிக்கும் படடக்கருவிகள் யாவும் அஞ் ாமல்; இேன் ேயின்
அணுகல் ஆற்ைோ - இவனிடம் துன்புறுத்ை அணுக வல்லடமயுள்ளடவ ஆகா.

9216. 'கேன்றியோய்! பிறிதும் உண்ரட ரேலை சூழ் ஞோைம்

ஆண்டு, ஓர்
ன்றியோய் எயிற்றுக் ககோண்ட ம் ன் முதல்
ல்ரைோர்,
'என்றுயோம் இடுக்கண் தீர்ேது?'' என்கின்ைோர்;
''இேன் இன்று உன்னோல்
க ோன்றினோன்'' என்ைர ோதும், புைப் டோர்,
''க ோய்ககோல்'' என் ோர்.'

கேன்றியோய் ! - கவற்றி வீரசன; ரேலை சூழ் ஞோைம் - கடல் சூழ் உலடக; ஆண்டு
ஓர் ன்றியோய் - அக்காலத்தில் ஒரு வராக வடிவாகி; எயிற்றுக் ககோண்ட ம் ன் -
ககாம்பில் ஏந்தி வந்ை திருமால்; முதல் ல்ரைோர் - முைலான பலரும்; யோம் இடுக்கண்
தீர்ேது என்று என்கின்ைோர் - நாம் (இராவணனுடடய) துன்பங்களிலிருந்து விடுைடல
கபறுவது என்று என்று ஏங்கியிருக்கின்றனர்; உன்னோல் இன்று இேன்
க ோன்றினோன் என்ைர ோதும் - உன்னால் இந்ை இராவணன் இன்று அழிந்ைான் என்று
க ான்னாலும்; க ோய் ககோல் - இச்க ய்தி கபாய்சயா; என் ர் - என்று ஐயங்
ககாள்வார்; புைப் டோர் - (இறந்ைான் என நம்பி) கவளித் சைான்ற மாட்டார்கள்.

இராவணனுக்கு இறுதிக்கடன் க ய்ய வீடணடன ஏவுைல்

9917. 'அன்னரதோ?' என்னோ, வீ ன் ஐயமும் நோணும் நீங்கி,

தன்ன ரதோள் இலணலய ரநோக்கி, 'வீடணோ! தக்கது
அன்ைோல்,
என்னரதோ, இைந்துளோன்ர ல் ேயிர்த்தல்? நீ
இேனுக்கு, ஈண்டு
க ோன்னது ஓர் விதியினோரை கடன் க யத் துணிதி'
என்ைோன்.
 அன்னரதோ என்னோ - அப்படிசயா என்று க ால்லி; ஈ ன் - இராமபிரான்; ஐயமும்
நோணும் நீங்கி - ந்சைகமும் கவட்கமும் நீங்கப் கபற்றவனாய்; தன்ன ரதோள்
இலணலய ரநோக்கி - ைன் இரு சைாள்கடளயும் (கபருமிைத்ைால்) சநாக்கி (பிறகு
வீடணடன சநாக்கி); வீடணோ - வீடணசன; இைந்துளோன் ர ல் ேயிர்த்தல் - மாண்டு
சபானவன் சமல் டவராக்கியம் ககாண்டு (வாளா இருத்ைல்); தக்கது அன்று -
ைகுதியன்று; நீ இேனுக்கு - நீ இந்ை இராவணனுக்கு; ஈண்டு - இங்கு; க ோன்னரதோர்
விதியினோரை - கூறப்பட்டுள்ள விதிமுடறப்படி; கடன் க யத் துணிதி - இறுதிக்
கடன்கடளச் க ய்வாயாக; என்ைோன் - என்று கூறினான்.

9918. அவ் ேலக அருளி, ேள்ளல் அலனத்து

உைகங்கரளோடும்
எவ் ேலக உள்ள ரதேர் யோேரும் இல த்துப்
க ோங்கிக்
கவ்லேயின் தீர்ந்தோர் ேந்து வீழ்கின்ைோர் தம்ல க்
கோண
க வ்லேயின் அேர் முன் க ன்ைோன்; வீடணன்
இதலனச் க ய்தோன்.

ேள்ளல் - இராமபிரான்; அவ்ேலக அருளி - அவ்வாறு (வீடணனிடம்) கூறியருள்

க ய்து; இல த்துப் க ோங்கி - ஆர்ப்பரித்து (மனம்) பூரித்து; கவ்லேயில் தீர்ந்தோர் -
துன்பங்களிலிருந்து விடுபட்டவர்களாய்; ேந்து வீழ்கின்ைோர் - வந்து கைாழ வருகின்ற;
அலனத்து உைகங்கரளோடும் - எல்லா உலகத்தில் உள்ளவர்கசளாடும்; உள்ள ரதேர்
யோேரும் - இருக்கின்ற பல்வடகத் சைவர்கடளயும்; கோண - காண்பைற்காக;
க வ்டவயின் - சநராக; அேர் முன் க ன்ைோன் - அத்சைவர்கள் பால் க ன்றான்;
வீடணன் இதலனச் க ய்தோன் - (அப்சபாது) வீடணன் பின்வருமாறு க ய்ைான்.

வீடணன் இராவணன் சமனிசமல் வீழ்ந்து அரற்றுைல்

9919. 'ர ோழ்ந்கதன அ க்கன் க ய்த புன் கதோழில்

க ோலையிற்று ஆ ோல்;
ேோழ்ந்த நீ இேனுக்கு ஏற்ை ேழிக் கடன் ேகுத்தி'
என்ன,
தோழ்ந்தது ஓர் கருலணதன்னோல், தலை கன் அருள,
தள்ளி,
வீழ்ந்தனன் அேன்ர ல், வீழ்ந்த லையின்ர ல்
லை வீழ்ந்கதன்ன.
ர ோழ்ந்கதன - (கநஞ்சிடன வாளால்) பிளந்ைாற்சபான்ற; அ க்கன் க ய்த புன்கதோழில்
- இராவணன் புரிந்ை அற்பச் க யல்; க ோலையிற்று ஆம் - கபாறுக்கத்ைக்கசையாம்;
ேோழ்ந்த நீ - (இறந்துபட்ட) இவனுக்குச் க ய்யத்ைக்க இறுதிக் கிரிடயகடள; ே ன்
முலை ேகுத்தி - மரபுப்படி க ய்வாயாக; என்ன - என்று; தோழ்ந்தது ஓர்
கருலண தன்னோல் - இரக்கமுற்றால் க ல்லும் (இராமபிரானின் இயல்பான)
கருடணயினால்; தலை கன் அருள - இராமபிரான் அருளிச் க ய்ய; வீழ்ந்த லையின்
ர ல் லை வீழ்ந்கதன்ன - விழுந்து கிடந்ை மடலயின் சமல் (நின்ற) மடலகயான்று
விழுந்ைது சபால; தள்ளி - (துயரம்) ைள்ளியைனால்; அேன்ர ல் வீழ்ந்தனன் -
இராவணன் (உடல்) சமல் வீழ்ந்ைான் (வீடணன்).

களவியல் அரக்கன் பின்சன சைான்றி கடன்டம தீர்ந்ைது. (கம்ப. 6506) நான் உன்
ைம்பி. இவனுக்கு நான் எப்படிக் கடன் க ய்வது என்பது வீடணனின் ையக்கத்திற்குக்
காரணம் ஆகலாம். இங்கு வீடணா! இறுதிக் கடடன நீ க ய்கிறாயா? இல்டல,
நான் க ய்யட்டுமா? என்று கபருமான் சகட்டான் என்று நம்பிள்டள ஈடு கூறுவது
நிடனவுக்கு வருகிறது. நீ என் ைம்பி. இவன் உன் அண்ணன்; ஆகசவ, இவன் எனக்கும்
உறவினன் ஆவான்.என்று இராவணனுக்கு இராமபிரான் இறுதிக் கடன் க ய்ய
எழுந்ைசபாது, உடசன வீடணன் நீர்க்கடன் க ய்ய எழுந்ைான் என்று நம்பிள்டள
ஈட்டுடர கூறுவது ஒப்பு சநாக்கற்பாலது.

9920. ஏேரும் உைகத்து எல்ைோ உயிர்களும் எரியின்

கநஞ்சின்
ரதேரும் முனிேர்தோமும் சிந்லதயின் இ க்கம் ர ,
தோ அரும் க ோலையினோன்தன் அறிவினோல் தலகக்க
நின்ை
ஆேலும் துயரும் தீ , அ ற்றினோன் கு ேோய் ஆ .

ஏேரும் உைகத்து எல்ைோ உயிர்களும் - இடடயறாது (கபருகி வரும்) உலகத்தில்

உள்ள எல்லா உயிர்களும்; இ ங்கி ஏங்க - இரக்கமுற்று ஏங்கவும்; ரதேரும் முனிேர்
தோமும் சிந்லதயின் இ க்கம் ர - சைவரும் முனிவர் (கூடத்) ைத்ைமது கநஞ்சில்
இரக்கம் ககாள்ளவும்; ஆ அரும் க ோலையினோன் தன் அறிவிலனத் தலகக்க
நின்ை - ைனது பற்றற்ற உணர்விடனத் ைடுக்குமாறு நின்ற; ஆேலும் துயரும் தீ -
ஆட யும் துன்பமும் தீருமாறு; குேோய் ஆ அ ற்றினோன் - பிளந்ை வாயாரப் புலம்பத்
கைாடங்கினான்.

வாய் விட்டு அரற்றி அழுைால் ஆட யும் துயரும் குடறயும் என்று இன்டறய

உளநூல் அறிஞரும் கூறுவைற்சகற்ப, ''ஆவலும் துயரும் தீர வாயார அரற்றினான்''
என்றார்.

வீடணன் புலம்பல்

அறுசீர் ஆசிரியவிருத்தம் (ரேறு)

9921. உண்ணோரத உயிர் உண்ணோது ஒரு நஞ்சு;
னகி எனும் க ரு நஞ்சு உன்லனக்
கண்ணோரை ரநோக்கரே, ர ோக்கியரத
உயிர்; நீயும் களப் ட்டோரய!
எண்ணோரதன் எண்ணிய க ோல் இன்று இனித் தோன்
எண்ணுதிரயோ? - எண் இல் ஆற்ைல்
அண்ணோரேோ! அண்ணோரேோ! அசு ர்கள்தம்
பி ளயர ! அ ர் கூற்ரை!

எண் இல் ஆற்ைல் அண்ணோரேோ! அண்ணோரேோ! - அளவற்ற ஆற்றல்களின்

உடறவிடமாயிருந்ை என் அண்ணசன! என் அண்ணசன! அசு ர்கள் தம் பி ளயர -
அசுரர்கட்கு எல்லாம் ஊழிக்காலமாய் உருகவடுத்ைவசன!; அ ர் கூற்ரை! -
சைவர்கட்கு எல்லாம் எமனாய் இருந்ைவசன!; ஒரு நஞ்சும் - எந்ை விடமும்;
உண்ணோரத உயிர் உண்ணோது - உண்ணாமல் ஓர் உயிடர உண்ணாது; னகி எனும்
க ரு நஞ்சு - (இைற்கு மாறாக) ானகி என்னும் ககாடிய விடம்; கண்ணோரை
ரநோக்கரே - (நீ) கண்ணாசல கண்ட மாத்திரத்தில்; உன்லன உயிர் ர ோக்கியரத - உன்
உயிடரப் சபாக்கியசை; நீயும் களப் ட்டோரய - (ஒப்புயர்வற்ற கபருவீரனாகிய) நீயும்
( ாமானியன் சபான்று) படுகளப் பட்டு வீழ்ந்து கிடந்ைடனசய; எண்ணோரதன்
எண்ணிய க ோல் - எண்ணத் கைரியாைவன் என்று (உன்னால் கருைப்பட்ட) நான்
எண்ணி உடரத்ை க ாற்கடள; இன்று இனித்தோன் எண்ணுதிரயோ? - இந்ை இறுதிக்
காலத்தில் இப்சபாது ைான் எண்ணுகின்றாயா?
''திட்டியின் விடமன்ன கற்பின் க ல்வி'' (கம்ப. 7351) என்பது காண்க. ''அசுரர்களின்
பிரளயசம!'' மகாகவிகட்சக வாய்க்கும் க ால்லாட்சி.

9922. ''ஓர் ஆல ஒருேன்ர ல் உயிர் ஆல க்

குை கள்ர ல் உலடய கோதல்
தீர்; ஆல ழி'' என்ரைன்; எலன முனிந்த
முனிவு ஆறித் ரதறினோரயோ?
ர ோர் ஆல ப் ட்டு எழுந்தகுைம் முற்றும்
க ோன்ைவும்தோன் க ோங்கி நின்ை
ர ர் ஆல க யர்ந்தரதோ? - க யர்ந்து ஆல க்
கரி இரியப் புருேம் ர ர்த்தோய்!

ஆல க்கரி க யர்ந்து இரியப் புருேம் ர ர்த்தோய் - திட யாடனகள் நிடல

கபயருமாறு புருவம் கபயர்க்கும் திறல் வாய்ந்ைவசன; ஓ ோரத - உணராமல்; ஒருேன்
தன் உயிர் ஆல க் குை கள் ர ல் - சவறு ஒருவன் ைன் உயிர் சபான்று சநசித்து வந்ை
ஒரு குல மகளின் சமல்; உற்ை கோதல் - ககாண்ட ஆட ; தீ ோத ேல என்ரைன் -
(என்றும்) தீராப் பழிடயத் ைரும் என்று கூறிசனன்; எலன முனிந்த முனிவு ஆறித்
ரதறினோரயோ? - (அப்சபாது) நீ என் சமற் ககாண்ட சகாபம் (ைவறு என்று)
(இப்சபாைாவது) ைணிந்து கைளிவடடந்ைாயா?; ர ோர் ஆல ப் ட்டு எழுந்த -
சபாரிசல ஆட ககாண்டு எழுந்ை; குைம் முற்றும் க ோன்ைவும் - குலம் முழுவதும்
அழிந்து படவும்; க ோங்கி நின்ை ர ர் ஆல க யர்ந்தரதோ? - சமன்சமல் உயர்ந்து
வந்ை உன் சபராட (இப்சபாைாவது) ஒழிந்ைைா?

9923. ''அன்றுஎரியில் விழு ரேதேதி இேள்கோண்;

உைகுக்கு ஓர் அன்லன'' என்று,
குன்று அலனய கநடுந் ரதோளோய்! கூறிரனன்;
அது னத்துள் ககோள்ளோரத ர ோய்,
உன்தனது குைம் அடங்க, உருத்து அ ரில்
டக் கண்டும், உைவு ஆகோரத,
க ோன்றிலனரய! இ ோகேன்தன் புய ேலிலய
இன்று அறிந்து, ர ோயினோரயோ!''*

அன்று - ஒரு காலத்தில்; எரியில் விழு ரேதேதி - தீயில் (உன்டனச் பித்து) விழுந்ை
சவைவதி என்பவள்; உைகுக்கு ஓர் அன்லன - உலகத்துக்ககல்லாம் ஒப்பற்ற ைாயாகி
(சீடைகயன்னும்); இேள் கோண் - இவளாகி வந்துள்ளாள்; என்று - என்று; குன்று
அலனய கநடுந்ரதோளோய் - மடல சபான்ற திண்டமயுடடய கபருந்சைாளசன!;
கூறிரனன் - நான் க ான்சனன்; அது னத்துள் ககோள்ளோரத ர ோய் - அவ்வுடரடய
மனத்துட் ககாள்ளாமல் சபாய்; உன் தனது குைம் அடங்க - உன்னுடடய குலம்
முழுவதும் அழிய; அ ரில் உருத்து - சபாரில் சினந்து; டக் கண்டும் - இறந்து
மடிைடலக் கண்டும்; உைவு ஆகோரத - (நீ இராமபிராடன) உறவாகக்
ககாள்ளாமல்; க ோன்றிலனரய - இறுதி வடரயில் அவடனப் படகயாகக் ககாண்டு
அழிந்து ஒழிந்ைாசய; இ ோகேனோர் புய ேலிலய - இராமபிரானுடடய சைாள்வலிடய
(நான் க ால்லும்சபாது அறியாமல்); இன்று அறிந்து ர ோயினோரயோ - ( ாகும்சபாது)
அறிந்துககாண்டு சபாயிருக்கிறாசயா!

இடறவனுக்கும் உயிர்கட்கும் உள்ள ஒன்பது வடக (நவவிை ம்பந்ைம்)

உறவுகளில், பிைா புத்திர உறவும் ஒன்று. உறவாகக் கருை சவண்டிய ைடலவடனப்
படகயாக மயக்க உணர்வால். பிறழ உணர்ந்து, இராவணன் சபான்சறார்
அழிகின்றனர் என்பைடன ''உறவாகாமல் கபான்றிடனசய'' என்பைனால்
கபறடவத்ைார்.

9924. ' ன்ைல் ோ ை ோனும், ேடி ழு ேோள்

லடயோனும், ே ங்கள் ஈந்த
ஒன்று அைோதன உலடய முடிரயோடும்
க ோடி ஆகி உதிர்ந்து ர ோன;
அன்றுதோன் உணர்ந்திலைரய ஆனோலும்
 அேன் நோட்லட அணுகோநின்ை
இன்றுதோன் உணர்ந்தலனரய, இ ோ ன்தன்
யோேருக்கும் இலைேன் ஆதல்?

ன்ைல் ோ ைர ோனும் - மணமுள்ள ைாமடர சமல் வாழ்பவனாகிய

பிரமசைவனும்; ேடி ழுேோள் லடயோனும் - கூரிய மழுவாடளப் படடயாகக்
ககாண்ட சிவபிரானும்; ஈந்த - ககாடுத்ைருளிய; ே ங்கள் - வரங்கள்; ஒன்று அைோதன
உலடய - பத்ைாகவுள்ள; முடிரயோடு - உன் ைடலகசளாடு ச ர்ந்து; க ோடியோகி உதிர்ந்து
ர ோன - கபாடிப் கபாடியாக உதிர்ந்து சபாயின; அன்றுதோன் உணர்ந்திலைரய
ஆனோலும் - (நீ சீடைடய எடுத்து வந்து) அன்று இராமனின் ஆற்றடல உணராது
சபானாலும்; அேன் நோட்லட அணுகோ நின்ை இன்றுதோன் - அந்ை பரமபைத்டை
அடடயா நின்ற இன்டறக்கு ஆகிலும்; இ ோ ன் தோன் யோேர்க்கும் இலைேன் ஆதல் -
இராமசன அடனவர்க்கும் இடறவன் ஆவான் என்பைடன; உணர்ந்தலனரய -
உணர்ந்ைாசயா?

9925. 'வீ நோடு உற்ைோரயோ? விரிஞ் னோம்

யோேருக்கும் ர ைோம் முன் ன்
ர ன் நோடு உற்ைோரயோ? பிலை சூடும்
பிஞ்ஞகன்தன் பு ம் க ற்ைோரயோ?
ஆர், அணோ! உன் உயில , அஞ் ோரத,
ககோண்டு அகன்ைோர்? அது எைோம் நிற்க,
ோ னோர் ேலி ஆட்டம் தவிர்ந்தோர ோ?
குளிர்ந்தோரனோ, தியம் என் ோன்?

வீ நோடு உற்ைோரயோ? - வீரர்கள் அடடயும் துறக்க நாட்டட அடடந்ைாசயா?;

விரிஞ் ன் ஆம் யோேருக்கும் ர ைோம் முன் ன் ர ன் நோடு உற்ைோரயோ? - விரிஞ் ன்
எனும் கபயரினனாய் (உயிர்களில்) எவர்க்கும் சமன்டமயும் முைன்டமயும்
உடடயவனான நான்முகன் ஆகிய உன் பாட்டனின் நாட்டிடன அடடந்ைாசயா?;
பிலைசூடும் பிஞ்ஞகன் தன் பு ம் க ற்ைோரயோ - பிடற நிலடவச் சிரத்தில் சூடும்
சிவகபருமானின் கயிலாய புரத்டையடடந்ைாசயா?; அணோ - அண்ணா!; உன் உயில
அஞ் ோரத ககோண்டு அகன்ைோர் ஆர்? - உனது உயிடர அஞ் ாமற் ககாண்டு க ன்றவர்
ைான் யார்?; அது எைோம் நிற்க - அது எல்லாம் ஒருபக்கம் இருக்கட்டும்; ோ னோர்
தனியோட்டம் தவிர்ந்தோர ோ? - மன்மைனார் (உன்பால் ஆடிய) வலிய ஆட்டத்டை
(இப்சபாைாவது) நிறுத்திக்ககாண்டாசரா; தியம் என் ோன் குளிர்ந்தோரனோ? - (காம
ைாபத்ைால் உன்டன எரித்துக் ககாண்டிருந்ை) ந்திரன் (இப்சபாைாவது) குளிர்ச்சி
ைருபவன் ஆனாசனா?

வீரநாடு - வீர க ார்க்கம்.

9926. ''ககோல்ைோத ல த்துனலனக் ககோன்ைோய்'' என்று
அது குறித்துக் ககோடுல சூழ்ந்து,
ல்ைோரை இதழ் அதுக்கும் ககோடும் ோவி
கநடும் ோ ப் ழி தீர்ந்தோரள!
நல்ைோரும் தீயோரும் ந கத்தோர்
துைக்கத்தோர், நம்பி! நம்ர ோடு
எல்ைோரும் லகஞர ; யோர் முகத்ரத
விழிக்கின்ைோய்? எளிலய ஆனோய்!

ககோல்ைோத ல த்துனலன - ககால்லத் ைகாை டமத்துனடன; ககோன்ைோய் என்று - நீ

ககான்று விட்டாய் என்று; அது குறித்துக் ககோடுல சூழ்ந்து - அக்ககாடுடமடய
மனத்துட் ககாண்டு புரியச் சூழ்ச்சி க ய்து; ல்ைோரை இதழ்
அதுக்கும் ககோடும் ோவி - ( மயம் பார்த்ை வண்ணம்) பற்களால் இைடழக் கடித்துக்
ககாண்டிருந்ை ககாடிய பாவியான சூர்ப்பணடக; கநடும் ோ ப் ழி தீர்ந்தோரள! -
(ைன் கநஞ்ட யழுத்திக் ககாண்டிருந்ை) கபரும் பாரமாம் பழிடய (இப்சபாது)
தீர்த்துக் ககாண்டாசளா?; நம்பி - நம்பிசய; நல்ைோரும் தீயோரும் - நல்சலார்களும்
தீசயார்களும்; ந கத்தோர் துைக்கத்தோர் - நரகத்திலா (அன்றி) க ார்க்கத்திலா
இருப்பார்கள்; நம்ர ோடு எல்ரைோரும் லகஞர ! - நம்சமாடு அடனவரும் படகடம
பாராட்டுபவர்கசள!; எளிலய ஆனோய் - (உயர்நிடலயிலிருந்து) (காமத்ைால்)
எளியவனாய் வீழ்ந்ைவசன!; யோர் முகத்தில் விழிக்கின்ைோய்? - (இப்சபாது) யார்
முகத்தில் விழித்துக் ககாண்டிருக்கிறாய்?
இராவணன் சூர்ப்பணடகயின் கணவனான வித்துருசிங்கடனக் ககான்றடம;
''ைன்னுடடய ைங்டகயாம் ைடவடரத் சைாட் சூர்ப்பணடக ைன்டனக் ககாண்ட
மின்னனடய சுடரிடல சவல் வித்துருசிங்கன் ைடன கவங்களத்து வீழ்த்ைான்'' (உத்ைர.
திக்கு வி ய: 83) சூர்ப்பணடக பழி தீர்க்க முடிகவடுத்திருந்ைடம, ''நீலமா மணிநிற
நிருைர் சவந்ைடன மூலநா ம் கபற முடிக்கும் கமாய்ம்பினாள், சமடலநாள்
உயிகராடும் பிறந்துைான் விடள காலம் ஓர்ந்து உடன் உடற கடிய சநாயனாள்'' (கம்ப.
2739) என்பைனால் அறிக.

9927. 'ர ோர் கலள, கலை கலள, புகழ் கலள,

தழுவிய லக க ோைோல கூ ,
சீர் கலள, திரு கலள, ரதேர்க்கும்
கதரிவு அரிய கதய்ேக் கற்பின்
ர ர் கலள, தழுவுேோன் உயிர் ககோடுத்து
ழி ககோண்ட பித்தோ! பின்லனப்
ோர் கலளத் தழுவிலனரயோ, தில யோலனப்
லண இறுத்த லணத்த ோர் ோல்?'
ர ோர் கலள - கவற்றித் திருமகடளயும்; கலை கலள - கடலகட்குரிய
நாமகடளயும்; புகழ் கலள - கீர்த்திக்குரிய மகடளயும்; தழுவிய லக - அடணத்ை உன்
கரமானது; க ோைோல கூ - கபாறாடம மிகுமாறு; சீர் கலளத் திரு கலள -
சிறப்பு வாய்ந்ை மகளான திருமகடள; ரதேர்க்கும் கதரிவு அரிய - சைவர்களும்
அறிய முடியாை; கதய்ேக் கற்பின் ர ர் கலள - கைய்வத்ைன்டம வாய்ந்ை கற்பினால்
கபயர் கபற்றவளான சீைா சைவிடய; தழுவுேோன் - ைழுவும் ஆட யினால்; உயிர்
ககோடுத்து - உயிடரக் ககாடுத்து; ழி ககோண்ட - பழிடய வாங்கிய; பித்தோ -
பித்ைசன!; தில யோலன லண இறுத்த - திக்கு யாடனகளின் ககாம்புகடள ஒடித்ை;
லணத்த ோர் ோல் - கபரிய மார்பினால்; பின்லன - பிறகு; ோர் கலளத் தழுவிலனரய
- மண் மகடள அடணத்துக் கிடக்கின்றாசய!

திருமகடளத் ைழுவ விரும்புவது கண்டு பிற கைய்வ மகளிடர அடணத்ை

கபாறாடம மிக்கது என்க. கபாறாடம கூர - கபாறுக்க மாட்டாடம மிக எனினுமாம்.
பார் மகடளக் ைழுவல் மண்டணத் ைழுவிக் கிடத்ைல். சபாரிலும் கல்வியிலும்,
புகழிலும், சமம்பட்டு, இவற்றிற்குத் கைய்வங்களான அதி சைவடைகடள அடணத்து
வாழ்ந்ைாய். இவற்சறாடு அடமயாமல் திருமகளாகிய பிறர் மடனடய அடணக்க
நிடனத்து, மண்டண அடணத்து மாண்டடனசய என்றழுைான் வீடணன்.
ச ாகச்சுடவடயப் பிழிந்து டவத்திருக்கிற பாடல்களுள் இதுவும் ஒன்றாைல் காண்க.
உயிர் ககாடுத்ைாகிலும் புகடழ விரும்பிப் கபற சவண்டியதிருக்க உயிர் ககாடுத்துப்
பழி ககாண்டைனால் ''பித்ைா'' என்று அழுைான்.

வீடணன் சைறுைல்

9928. என்று ஏங்கி, அ ற்றுேோன்தலன எடுத்து,

ோம் ேனோம் எண்கின் ரேந்தன்,
'குன்று ஓங்கு கநடுந் ரதோளோய்! விதி நிலைலய
தியோத ககோள்லகத்து ஆகிச்
க ன்று ஓங்கும் உணர்விலனரயோ? ரதைோது
ேருந்துதிரயோ?' என்ன, ரதறி
நின்ைோன், அப்புைத்து; அ க்கன் நிலை ரகட்டோள்
யன் யந்த கநடுங் கண் ோலே.

என்று ஏங்கி - என்று இரங்கி; அ ற்றுேோன் தலன - கைறுகின்ற வீடணடன; எடுத்து -

(டககளால்) எடுத்து; ோம் ேனோம் எண்கின் ரேந்தன் - ாம்பவன் என்கின்ற கரடிகளின்
அர ன்; குன்று ஓங்கு கநடுந்ரதோளோய்! - மடல சபால் உயர்ந்ை கபருந் சைாளசன!; விதி
நிலைலய தியோத ககோள்லகத்து ஆகி - விதியின் நிடலடமடயக் கருைாை
ககாள்டகடயைாய்; க ன்று ஓங்கும் - க ன்று உயர்கின்ை; உணர்விலனரயோ? -
உணர்விடனயுடடயவனாய் ஆயிடனசயா?; ரதைோரத அழுந்துதிரயோ? -
கைளியாமல் (துன்பத்தில்) ஆழ்கின்றாசயா?; என்ன - என்று கூற; ரதறி -
கைளிவுற்றவனாய்; அப்புைத்து நின்ைோன் - அப்புறமாக நின்றான்; (வீடணன்) யன்
 யந்த கநடுங்கண் ோலே - மயனின் மகளாகிய கபரிய கண்கடளயுடடய
மண்சடாைரி; அ க்கன் நிலை ரகட்டோள் - இராவணன் (பட்ட) நிடலடயக்
சகள்வியுற்றாள்.

மண்சடாைரியும் அரக்கியரும் இராவணன் கிடக்கும் இடம் அடடைல்

கலிவிருத்தம்

9929. அனந்தம் நூைோயி ம் அ க்கர் ங்லக ோர்,

புலனந்த பூங் குழல் விரித்து அ ற்றும் பூ ைோர்,
இனம் கதோடர்ந்து உடன் ே , எய்தினோள் என் -
நிலனந்ததும் ைந்ததும் இைோத கநஞ்சினோள்.

அனந்தம் நூைோயி ம் அ க்கர் ங்லக ோர் - பல இலட் க் கணக்கினரான இராட் ைப்

கபண்கள்; புலனந்த பூங்குழல் விரித்து - மலர் சூடிய கூந்ைல்கடள விரித்து; அ ற்றும்
பூ ைோர் - கைறுகின்ற அழுடகயினராய்; இனம் கதோடர்ந்து - கும்பலாகத் கைாடர்ந்து;
உடன் ே - கூட வர; நிலனந்ததும் ைந்ததும் இைோத கநஞ்சினோள் - நிடனவும்
மறப்பும் அற்ற கநஞ்சினளாகிய மண்சடாைரி; எய்தினோள் - அடடந்ைாள்.

ைன்னுடடய கணவடன மறந்து விடுவது, பின் நிடனவது என்னும் நிடலயின்றி,

எப்சபாதும் கணவடன கநஞ்சுட் ககாண்டிருப்பவள் ஆைலால், ''நிடனந்ைதும்
மறந்ைதும் இலாை கநஞ்சினள்'' என்றார். ஒப்பு. ''உன்னிசனன் என்சறன், மற்று என்
மறந்தீர் என்று என்டனப் புல்லாள் புலத்ைக்கனள்'' (குறள் 1316)

9930. இ க்கமும் தரு மும் துலணக்ககோண்டு, இன் உயிர்

பு க்கும் நன் குைத்து ேந்து ஒருேன் பூண்டது ஓர்
க்கழி ஆம் எனப் ந்து, நீண்டதோல் -
அ க்கியர் ேோய் திைந்து அ ற்றும் ஓலதரய.

இ க்கமும் தரு மும் துலணக்ககோண்டு - ைடயயும் ைருமமும் துடணயாகக் ககாண்டு;

இன்னுயிர் பு க்கும் நன் குைத்து ஒருேன் - இனிய உயிர்கடளப் பாதுகாக்கப் பிறந்ை
நல்ல குலத்துப் பிறந்ை ஒருவடன; பூண்டரதோர் க்கழி யோன் என - (அவ்வாறு
க ய்யாமல்) சமற்ககாண்டகைாரு மிகு பழி பரந்து விரிவது சபால; அ க்கியர் ேோய்
திைந்து அ ற்றும் ஓலத - அரக்கிமார்கள் வாடயத் திறந்து கைறுகின்ற ஓட யானது;
ந்து நீண்டது - பரவி விரிந்ைது.
 உயர் குலத்துப் பிறந்ைான் ஒருவன் க ய்ை பழிச் க யல் ''மதிக்கண் மறுப்சபால்''
உலககமங்கும் பரந்து கைரியும். அதுசபால்அரக்கியர் அழும் ஓட உலககங்கும்
இராவணன் இறப்பு கைரியுமாறு பரவியது என்பைாம்.

9931. நூபு ம் புைம்பிட, சிைம்பு கநோந்து அழ,

ரகோபு ம்கதோறும் புைம் குறுகினோர் சிைர்;
'ஆ! பு ந்த ன் லக அற்ைது ஆம்' எனோ,
ோ பு ம் தவி , விண் ேழிச் க ன்ைோர் சிைர்.

நூபு ம் புைம்பிட - நூபுரம் வருந்ைவும்; சிைம்பு கநோந்து அழ - சிலம்பு

புலம்பிடவும்; ரகோபு ம் கதோறும் புைம் சிைர் குறுகினர் - (நகரவாயில்)
சகாபுரந்சைாறும் சிலர் கவளிசய வந்ைனர்; ஆபு ந்த ன் லக அற்ைது ஆம் எனோ - ஓ!
இந்திரன் படக இன்சறாடு ஒழிந்ைது என்று கூறி; ோபு ம் தவி விண் ேழிச் க ன்ைோர்
சிைர் - இலங்டகயிலிருந்து (இராவணனின் சைவர் குல மகளிர்) சிலர் வானுலகுக்குச்
க ன்றனர்.

இந்திரசனாடு இருந்ை படக இன்சறாடு ஒழிந்ைது ஆைலால், இனி நம் உலகு

க ல்சவாம் என்று இராவணனால் கவர்ந்து வரப்பட்ட சைவ மாைர் சிலர்
வான்வழிசய சைவஉலகம் க ன்றனர் என்பைாம்.

9932. அலழப்பு ஒலி முழக்கு எழ, அழகு மின்னிட,

குலழப் க ோலி நல் அணிக் குைங்கள் வில்லிட,
உலழப் க ோலி உண் கண் நீர்த் தோல மீது உக,
லழப் க ருங் குைம் என, ேோன் ேந்தோர் சிைர்.

அலழப்பு ஒலி முழக்கு எழ - அடழக்கின்ற ஒலி (இடி) முழக்டகப் சபால் எழவும்;

அழகு மின்னிட - அழகு மின்னல் சபான்று மின்னிடவும்; குலழ க ோலி நல்
அணிக்குைங்கள் வில்லிட - காைணி முைலிய அழகிய நல்ல அணிவடககள் (வான)
வில்சபான்று ஒளிரவும்; உலழக ோலி - மான்சபால் திகழும்; உண்கண் - டமதீட்டப்
கபற்ற கண்களிலிருந்து; நீர்த்தோல மீது உக - கண்ணீர்த் ைாடரகள் (மண்) சமசல
விழவும்; லழப் க ரும் குைம் என - சமகக் கூட்டங்கள் சபால்; சிைர் ேோன்
ேந்தோர் - சில மகளிர் வான்வழியாக வந்ைனர்.

இராவணன் உடடலக் காண வந்ை மகளிர், சமகக் கூட்டங்களாக

உருவகிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் கூவும் ஒலிசய இடி முழக்கு. அழகின் ஒளிசய
மின்னல். ஆபரணங்கசள வானவில். கண்ணீர்த்ைாடரகசள மடழத்ைாடரகள் என
உருவகிக்கப் கபற்றுள்ளடம காண்க.
9933. தலைமில த் தோங்கிய க த்தர், தோல நீர்
முலைமில த் தூங்கிய முகத்தர், க ோய்த்து ேந்து
அலைமில க் கடலின் வீழ் அன்னம்ர ோல், அேன்
லைமில த் ரதோள்கள்ர ல் வீழ்ந்து, ோழ்கினோர்.

தலைமில த் தோங்கிய க த்தர் - ைடல சமல் சுமந்ை டககடளயுடடயவரும்; தோல

நீர் - கண்ணீர்த் ைாடரகள்; முலை மில த் தூங்கிய முகத்தர் - முடலமுகட்டில்
வீழுமாறு கைாங்கிய முகங்கடளயுடடயவரும்; க ோய்த்துேந்து -கநருங்கி வந்து;
கடலின் அலைமில - கடல் அடலகளின் சமல்; வீழ் அன்னம் ர ோல் - (வந்து)
வீழ்கின்ற அன்னக் கூட்டங்கடளப் சபால; அேன் - அந்ை இராவணனின்;
லைமில த் ரதோள்கள் ர ல் - மடலயினும் விஞ்சிய (வன்டமத்) சைாள்களின்சமல்;
வீழ்ந்து ோழ்கினோர் - நிடலகலங்கிச் ச ார்ந்து விழுந்ைனர்.
மாழ்குைல் - அறிவு நிடல கலங்கல்.

9934. தழுவினர் தழுவினர் தலையும் தோள்களும்,

எழு உயர் புயங்களும் ோர்பும், எங்கணும்
குழுவினர், முலை முலை கூறு கூறு ககோண்டு
அழுதனர் அயர்த்தனர், அ க்கி ோர்கரள.

அ க்கி ோர்கள் - இராக்கைப் கபண்டிர்; குழுவினர் - கூட்டம் கூட்டமாய்; தலையும்

தோள்களும் - ைடலகளும் கால்களும்; எழு உயர் புயங்களும் - கடணயமரம் ஒத்ை
சைாள்களும்; ோர்பும் - மார்புகளும்; (ஆகிய இராவணன் அங்கங்களின்) எங்கணும் -
எல்லாவிடங்களிலும்; முலை முலை கூறு ககோண்டனர் - முடற முடறயாய் பகுத்துக்
ககாண்டவராகி; ைழுவினர் ைழுவினர் - பன்முடற ைழுவி; அழுதனர் அயர்த்தனர் -
அழுது மயங்கினர்.

9935. ேருத்தம் ஏது எனின், அது புைவி; லேகலும்

க ோருத்தர ேோழ்வு எனப் க ோழுது ர ோக்குேோர்,
ஒருத்தர்ர ல் ஒருத்தர் வீழ்ந்து, உயிரின் புல்லினோர்-
திருத்தர அலனயேன் சிக த் ரதோள்கள்ர ல்.

ேருத்தம் ஏது எனின் - (இந்ை மகளிர்க்கு இது வடரயில்) துன்பம் யாது என்றால்;
அது புைவி - அது இராவணனிடம் சநர்ந்ை புலவிசயயாகும்; லேகலும்
க ோருத்தர ேோழ்வு என - நாசடாறும் (அவன் மார்பில்) கபாருந்தி வாழ்வசை
வாழ்வாகும் என்று கருதி; க ோழுது ர ோக்கினோர் - காலங்கழித்து வந்ை அந்ை அரக்கியர்;
திருத்தர அலனயேன் - (இடறவன் படடப்பில் பலமுடற) திருத்திச்
க ம்டமப்பட்ட வடிவிடனப் கபற்றவன் எனக் கூறத்ைக்க வடிவிடனயுடடய
இராவணனின்; சிக த் ரதோள்கள் - சைாள்களின் சமல்; ஒருத்தர் ர ல் ஒருத்தர் வீழ்ந்து -
ஒருவர் சமல் ஒருவர் விழுந்து; உயிரின் புல்லினர் - (அவன்) உயிடரத் ைழுவுவதுசபால்
ைழுவினர்.

புலத்ைலும் கலத்ைலும் ஆகிய துன்ப இன்பங்கடளத் ைவிர சவறு துன்பமும்

இன்பமும் அறியாை அரக்க மாைர், இன்றுைான் துன்பக் கடலில் மூழ்குவார் ஆயினர்;
இராவணன் வடிவம் நான்முகனால் பன்முடற திருத்தித் திருத்தி, இறுதியில்
க ப்பமாக்கப்பட்ட, பூரண வடிகவன்பார். ''திருத்ைசம யடனயவன்'' என்றார். இனி
''திருத்ைசம அடனய வான் சிகரத் சைாள்கள்'' என்று திருத்ைத்டைத் சைாள்களுக்கு
ஏற்றினுமாம். திருத்ைம் என்பைடன, தீர்த்ைம் எனும் வட க ால்லாகக் ககாண்டு,
இராவணன் சைாள்கள் வீரந்ைாங்கிய தீர்த்ைத் துடற சபான்றடவகயன்று முந்டைய
உடரயாசிரியர்கள் உடர கூறினர்.

9936. இயக்கியர், அ க்கியர், உ கர் ஏலழயர்,

யக்கம் இல் சித்தியர், விஞ்ல ங்லகயர் -
முயக்கு இயல் முலை ககட முயங்கினோர்கள் - தம்
துயக்கு இைோ அன்பு மூண்டு, எேரும் ர ோ ரே.

இயக்கியர் அ க்கியர் - யட் மாைரும், இராக்கை மங்டகயரும்; உ கர் ஏலழயர் -

நாகசலாகப் கபண்களும்; யக்கமில் சித்தியர் - மயக்கமற்ற சித்ை ாதிப் கபண்டிரும்;
விஞ்ல ங்லகயர் - வித்தியாைர மகளிரும்; (ஆகிய) எேரும் - யாவரும்; தம் துயக்கிைோ
அன்பு மூண்டு - ைம்முடடய ைளராை அன்பின் முடனப்பால்; எேரும் ர ோ -
அடனவரும் அறிவு ச ார்ந்து; முயக்கியல் முலை ககட - ைழுவும்
முடறகயல்லாம் ைவிர்த்து; முயங்கினோர்கள் - (இராவணன் உடடலத்) ைழுவினார்கள்.

9937. 'அைம் கதோலைவுை னத்து அலடத்த சீலதலய

ைந்திலைரயோ, இனும்? எ க்கு உன் ேோய் ைர்
திைந்திலை; விழித்திலை; அருளும் க ய்கிலை;
இைந்தலனரயோ?' என இ ங்கி, ஏங்கினோர்.

அைம் கதோலைவுை - (ைகாை காைலால்) ைருமம் அழியுமாறு; னத்து அலடத்த

சீலதலய - உன் உள்ளத்துக்குள்சள சிடற டவத்திருந்ை சீடைடய; இனும்
ைந்திலைரயோ? - இறந்ை பின்பும் மறந்ைாய் இல்டலசயா?; எ க்கு உன் ேோய் ைர்
திைந்திலை - (அைனால்) எம் சபான்சறார்க்கு உனது வாய் மலடர நல்கினாய் இல்டல;
விழித்திலை - (எம்டம) கண் எடுத்தும் சநாக்கினாய் இல்டல; அருளும் க ய்கிலை -
(சவறு வடகயாலும்) அருள் புரிந்ைாய் இல்டல; இைந்தலனரயோ - (நீ) இறந்து
சபானாசயா; என இ ங்கி ஏங்கினோர் - என்று இரங்கி ஏங்கி அழுைனர்.
 மண்சடாைரி இராவணன் மார்பில் விழுந்து புலம்புைல்

9938. த ங்க நீர் ரேலையில் தடித்து வீழந்கதன,

உ ம் கிளர் துலகயோன் உருவின் உற்ைனள்,
ங்களும் லைகளும் உருக, ேோய் திைந்து,
இ ங்கினள் - யன் கள், - இலனய ன்னினோள்:

யன் கள் - மயனின் மகளும் (இராவணனின் பட்டத்ைரசியும் ஆகிய)

மண்சடாைரி; உ ம் கிளர் துலகயோன் - மனத் திண்டம வாய்ந்ை வலியவனான
இராவணனுடடய; உருவின் - உடலின் சமல்; த ங்க நீர் ரேலையில் - அடலகயறியும்
நீரிடனயுடடய கடலின் சமல்; தடித்து வீழ்ந்கதன - மின்னல் வீழ்ந்ைது சபால்;
உற்ைனள் - வீழ்ந்ைவளாய்; ங்களும் லைகளும் உருக - (உருகும் இயல்பில்லாை)
மரங்களும் மடலகளும் உருகுமாறு; ேோய் திைந்து - வாய்விட்டு; இ ங்கினோள் -
அழுைவளாய்; இலனய ன்னினோள் - இத்ைடகய கமாழிகடளக் கூறினாள்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9939. 'அன்ரனரயோ! அன்ரனரயோ! ஆ, ககோடிரயற்கு

அடுத்தேோறு! அ க்கர் ரேந்தன்
பின்ரனரயோ, இைப் து? முன் பிடித்திருந்த
கருத்து அதுவும் பிடித்திரைரனோ?
முன்ரனரயோ விழுந்ததுவும், முடித் தலைரயோ?
டித் தலைய முகங்கள்தோரனோ?
என்ரனரயோ, என்ரனரயோ, இ ோேணனோர்
முடிந்த ரிசு! இதுரேோ ோேம்!

அன்ரனரயோ! அன்ரனரயோ! - அம்ம!' அம்மம்ம!; ககோடிரயற்கு அடுத்தேோறு -

ககாடியவளான எனக்கு வந்துள்ள நிடலடமடய என்கனன்பது; அ க்கர் ரேந்தன்
பின்ரனரயோ இைப் து - இராக்கைர் ைடலவனாகிய இராவணன் இறந்ை
பின்சனசயா நான் இறப்பது? முன் பிடித்திருந்த கருத்து - முன்பு கைாடங்கி நான்
கடடப்பிடித்து வந்ை ககாள்டககளில்; அதுவும் பிடித்திரைரனோ? - அடையும்
டகவிட்டு விட்சடசனா?; முன்ரனரயோ விழுந்ததுவும் முடித்தலைரயோ? - (அந்ைத்
ைவற்றால்) எனக்கு முன்னாசல (என் கணவரின்) மகுடத் ைடலகள் விழுந்ைனசவா?
டித்தலைய முகங்கள் தோரனோ? - மண் சமல் கிடப்படவ என் (உயிர் அடனயானின்)
ைடலகள் ைாசனா? என்ரனரயோ? என்ரனரயோ? - என்கனன்சபன் என்கனன்சபன்?;
இ ோேணனோர் முடிந்த ரிசு இதுரேோ ோேம் - (உலடகக் கலக்கிய) இராவணனார்
வாழ்வு இத்ைடகயைாகவா முடியசவண்டும்! பாவம்! பாவம்!
 ைாசனா - ைாசமா. ஒருடம பன்டம மயக்கம். மனகமாத்ை கணவன் மடனவியர்
ஒரு ச ர உயிர் துறக்கசவண்டும். அல்லது கணவனுக்குமுன் மடனவி உயிர் துறக்க
எண்ணுவது இந்நாட்டு மரபு, மூவுலகங்கடளயும் கலக்கி கவன்றவனும் மண்ணின்
சமல் ைடல யற்று வீழ்ந்து மாள்வது ைான் விதிசயா! என்பாள். ''இராவணனார் முடிந்ை
பரிசு இதுசவா பாவம்!'' என்றாள்.

9940. 'கேள் எருக்கஞ் லட முடியோன் கேற்பு எடுத்த

திரு ர னி, ர லும் கீழும்
எள் இருக்கும் இடன் இன்றி, உயிர் இருக்கும்
இடன் நோடி, இலழத்தேோரைோ?
'கள் இருக்கும் ைர்க் கூந்தல் ோனகிலய
னச் சிலையில் க ந்த கோதல்
உள் இருக்கும்'' எனக் கருதி, உடல் புகுந்து,
தடவியரதோ ஒருேன் ேோளி?

ஒருேன் ேோளி - ஒப்பற்ற இராமபிரானின் அம்பு; கேள் எருக்கம் லடமுடியோன்

- கவள்டள எருக்கம் பூடவ (முடியில்) சூடும் சிவகபருமானுடடய; கேற்பு எடுத்த
திருர னி - கயிடல மடலடயத் தூக்கிய இராவணனுடடய அழகிய உடலின்; ர லும்
கீழும் - உடம்பின் சமல்பகுதியிலும் கீழ்ப்பகுதியிலும்; எள் இருக்கும் இடம் இன்றி
- எள் இருக்கும் இடம் கூட இல்லாமல்; உயிர் இருக்கும் இடம் நோடி - உயிர்
இருக்கும் இடம் முழுவடையும் சைடி; இலழத்த ஆரைோ? - ஆராய்ந்ை வண்ணசமா? கள்
இருக்கும் ைர்க்கூந்தல் ோனகிலய - சைன் குடிககாள்ளும் மலர்கடளச் சூடிய
கூந்ைடலயுடடய சீைாசைவிடய; னச் சிலையில் க ந்த கோதல் - மனம் எனும்
சிடறயில் ஒளித்து டவத்திருந்ை காைலானது; உள் இருக்கும் எனக் கருதி - உள்சள
(இன்னும் எங்காவது) பதுங்கியிருக்கும் என்று எண்ணி; உடல் புகுந்து தடவியரதோ? -
உடல் முழுதும் நுடழந்து (நுடழந்து) ைடவிப் பார்த்ைசைா?
இறப்பின் பின் நிகழும் புலம்பலில் எள்டளச் சுட்டிய நயம் காண்க.

9941. 'ஆ ம் ர ோர் திரு ோர்ல அகல் முலழகள்

எனத் திைந்து, இவ் உைகுக்கு அப் ோல்
தூ ம் ர ோயின, ஒருேன் சிலை து ந்த
ங் கரள; ர ோரில் ரதோற்று
வீ ம் ர ோய், உ ம் குலைந்து, ே ம் குலைந்து,
வீழ் ந் தோரன! ரேரை! ககட்ரடன்!
ஓர்அம்ர ோ, உயிர் ருகிற்று, இ ோேணலன?
ோனுடேன் ஊற்ைம் ஈரதோ!
ஒருேன் சிலை து ந்த ங்கள் - ஒப்பற்றவனான இராம பிரானுடடய வில் க லுத்திய
அம்புகள்; ஆ ம் ர ோர் திரு ோர்ல - முத்து மாடலகள் அணிந்ை அழகிய மார்பிடன;
அகல் முலழகள் என - விரிந்ை குடககள் சபால; திைந்து - பிளந்து; இவ் உைகுக்கு
அப் ோல் - இந்ை உலடகக் கடந்து அப்பால்; தூ ம் ர ோயின - கவகு கைாடலவுக்குச்
க ன்று விட்டன; ர ோரில் ரதோற்று - சபாரில் சைாற்று; வீ ம் ர ோய் - வீரம் இழந்தும்;
உ ம் குலைந்தும் - வலிடமயிழந்தும்; ே ம் குலைந்தும் - கபற்ற வரகமல்லாம்
இழந்தும்; வீழ்ந்தலனரய - (சபார்க்களத்தில்) வீழ்ந்து கிடக்கின்றாசய; இ ோேணலன
ஓர் அம்ர ோ உயிர் ருகிற்று? - இராவணனாகிய உன்டன (இராமன்) விட்ட ஓர் அம்பா
உயிடரயுண்டது? (நம்ப முடியவில்டல); ோனுடேன் ஊற்ைம் ஈரதோ. - மனிைன்
ஒருவனின் வலிடம இத்ைடகயசைா?

9942. 'கோந்லதயருக்கு அணி அலனய ோனகியோர்

ர ர் அழகும், அேர்தம் கற்பும்
ஏந்து புயத்து இ ோேணனோர் கோதலும், அச்
சூர்ப் ணலக இழந்த மூக்கும்,
ரேந்தர் பி ோன், தய தனோர், ணியதனோல்
கேங் கோனில் வி தம் பூண்டு
ர ோந்ததுவும், கலடமுலைரய பு ந்த னோர்
க ருந் தே ோய்ப் ர ோயிற்று, அம் ோ!

கோந்லதயருக்கு அணி அலனய - மகளிர்க்ககல்லாம் அணி சபான்ற; ோனகியோர்

ர ர் அழகும் - சீைா சைவியின் கபருடமக்குரிய அழகும்; அேர்தம் கற்பும் - அவர்
(பூண்டிருந்ைகற்பும்); ஏந்து புயத்து இ ோேணனோர் கோதலும் - ஓங்கிய புயங்கடளயுடடய
இராவணனார் (சீடைசமல் ககாண்ட ைகாை) காைலும்; அச்சூர்ப் ணலக இழந்த மூக்கும்
- அந்ைச் சூர்ப்பணடக (இைனால்) இழந்து சபான மூக்கும்; ரேந்தர் பி ோன்
தய தனோர் ணியதனோல் - மன்னர்க்கு மன்னனான ையரைன் ஏவலினால் கேங்கோனில்
வி தம் பூண்டு ர ோந்ததுவும் - ககாடிய கானகத்சை விரை சவடம் பூண்டு (இராமன்)
வந்ைதுவும்; கலடமுலைரய - கடடசியில்; பு ந்தனோர் க ருந்தே ோய்ப் ர ோயிற்று -
இந்திரனார் க ய்ை கபருந்ைவத்தின் பலனாக முடிந்துவிட்டன.

சமற்பாடலில் ''ஓர் அம்சபா இராவணனார் உயிர் பருகிற்று?'' என்ற வியப்புக்கு

விடடயாக, '' ானகியார் சபரழகும்.... விரைம் பூண்டு சபாந்ைதுவும்'' ஆக எல்லாம்
இடணத்து இராவணனார் உயிர் பருகின என்றவாறாம். காந்டையருக்கு அணி -
''மடந்டைமார்களில் திலகசம'' (கம்ப. 2072) '' கபண் அருங்கலசம'' (கம்ப. 2077)
''கைரிடவமார்க்கு ஒரு கட்டடள எனச் க ய்ை திருசவ'' (கம்ப.2078).
இந்திரன் முைலிய சைவர்கள் சவண்டலால், இராமாவைாரம் நிகழ்ந்ைதும், அங்கு
ையரைன் கட்டடள நிடறசவற்றம் காரணமாக இராமன் வனவா ம் சநர்ந்ைதும்,
அங்கு சூர்ப்பணடகயின் காம கவறியால், அவளுக்குப் அங்கபங்கம் நிகழ்ந்ைதும்,
அவள் தூண்டலால் இராவணன் சீைா சைவியின் சமற்ககாண்ட ைகாக் காைலும், அது
காரணமாக இராவண வைமும், காரண காரியத் கைாடர்ச்சியாக நிகழ்ந்துள்ளடமயால்
''கடடமுடறசய புரந்ைரனார் கபருந்ைவமாய்ப் சபாயிற்று'' என்றாள்.
9943. ''ரதேர்க்கும், தில க் கரிக்கும், சிேனோர்க்கும்
அயனோர்க்கும், க ங் கண் ோற்கும்,
ஏேர்க்கும், ேலியோனுக்கு என்று உண்டோம்
இறுதி?'' என ஏ ோப்புற்ரைன்;
ஆேற்கண் நீ உழந்த அருந் தேத்தின்
க ருங் கடற்கும், ே ம் என்று ஆன்ை
கோேற்கும், ேலியோன் ஓர் ோனுடேன்
உளன் என்னக் கருதிரனரனோ ?

ரதேர்க்கும் - வானவர்க்கும்; திட க்கரிக்கும் - திட யாடனகட்கும்;

சிேனோர்க்கும் அயனோர்க்கும், க ங்கண் ோற்கும் - மும்மூர்த்திகட்கும்,; ஏேர்க்கும் -
மற்றும் உள்ள யாவடரக் காட்டிலும்; ேலியோனுக்கு - வலியவனான உனக்கு;
என்று இறுதி உண்டோம்? - என்டறக்கு முடிவு வரப்சபாகிறது?; என்று ஏ ோப்பு உற்ரைன்
- கபருமிைம் உற்றிருந்சைன்; நீ ஆேல்கண் - நீ ஆர்வத்சைாடு; உழன்ை - வருந்திச்
க ய்ை; அரும் தேத்தின் க ரும் கடற்கும் - அரிய கபரிய கடல் சபான்ற ைவத்திற்கும்;
ே ம் என்று ஆன்ை கோேற்கும் - வரம் என்று க ால்லப்கபற்ற காவலாகிய
சபற்றுக்கும்; ஓர் ேலியோன் ஓர் ோனுடேன் - (அழிடவ விடளக்கவல்ல ஒப்பற்ற
வலிடமடயயுடடய மானிடன்; உளன் என்னக் கருதிரனரனோ? - இருக்கின்றான்
என நான் நிடனக்கவில்டலசய!

மும்மூர்த்திகள் மூவரும் இராவணனுக்குத் சைாற்றடம இராவணன் மந்திரப்

படலம் (கம்ப. 6182-86) பாடல்களாலும், உத்ைர காண்டத்திற்கு வி யம் படலப்
பாடல்களிலும் உணர்க.

9944. 'அல கலட இட்டு அல வுற்ை முக்ரகோடி

ஆயுவும் முன் அறிஞர்க்ரகயும்
உல கலடயிட்டு அளப் அரிய ர ர் ஆற்ைல்,
ரதோள் ஆற்ைற்கு உைப்ர ோ இல்லை;
தில கலடயிட்டு அளப் அரிய ே ம் என்னும்
ோற்கடலைச் சீலத என்னும்
பில கலட இட்டு அழிப் தலன அறிந்ரதரனோ,
தேப் யனின் க ருல ோர்ப்ர ன்?

அல கலடயிட்டு - அடரடயக் கடடசியாகக் ககாண்டு; அல வுற்ை முக்ரகோடி

ஆயுவும் - மூன்று சகாடி ஆயுளுக்கும்; ர ர் அறிஞர்க்ரகயும் - கபருடம கபற்ற
அறிஞர்களாலும்; உல கலடயிட்டு அளப்பு அரிய - வாய் வார்த்டககளால் முடிவு
காட்டி அளக்க முடியாை; ர ர் ஆற்ைல் ரதோள் ஆற்ைற்கு - கபருவலிடம ககாண்ட
(உன்) சைாள் ஆற்றலுக்கு; உைப்பு இல்லை - அழிவு இல்டல (என்று நிடனத்து); தேப்
யனின் க ருல ோர்ப்ர ன் - ைவங்களின் பயனாய் வந்ை வரங்களின் கபருக்கத்டை
எண்ணிப் கபருடம ககாண்டிருந்ைவளாகிய நான்; தில கலடயிட்டு அளப்பு அரிய -
அடலகளின் முடிவு காட்டி அளக்க முடியாை; ே ம் என்னும் ோற்கடலை - (உன்)
வரங்கள் ஆகிய பாற்கடடல; சீலத என்னும் பில - சீைா சைவியாகிய பிடரயானது;
கலடயிட்டு - இறுதியில் இடப்பட்டு; அழிப் தலன - அழிக்கப்சபாவைடன;
அறிந்ரதரனோ - அறிந்சைன் இல்டலசய!

அடர கடடயிட்டு அடமவுற்ற முக்சகாடி அடரடயக் கடடசியில் ககாண்ட

மூன்று என்னும் சகாடி இராவணன் கடடசியில் வாழ்ந்ைது அடரக் சகாடி 9899ஆம்
பாடல் உடர பார்க்க. ஆயு - ஆயுள் கடடக் குடறந்ைது. இராவணன் கபற்ற வரம்
பாற்கடல் சபால் விரிந்திருந்தும் சீடைகயன்னும் சிறு பிடரத் துளியால் பாற்கடல்
முழுதும் அழிந்து ககட்டது என்று உருவகித்ைார். முற்றுருவகம்.

9945. 'ஆர் அனோர், உைகு இயற்லக அறிதக்கோர்?

அலே ஏழும் ஏழும் அஞ்சும்
வீ னோர் உடல் துைந்து, விண் புக்கோர்;
கண் புக்க ரேழ வில்ைோல்,
நோ நோள் ைர்க் கலணயோல், நோள் எல்ைோம்
ரதோள் எல்ைோம், லநய எய்யும்
ோ னோர் தனி இைக்லக னித்தனோர்
அழித்தனர , ே த்தினோரை! உைகு இயற்லக அறிதக்கோர்
அன்னோர் யோர் - உலகின் இயல்பிடன (முழுதும்) அறியத் ைகுதியுடடயவர் யார் ?
(யாரும் இல்டல); அலே - அந்ை உலகம்; ஏழும் ஏழும் - பதினான்கும்; அஞ்சும்
வீ னோர் - அஞ் த்ைக்க இராவணனாரும்; உடல் துைந்து விண் புக்கோர் - உடடலப்
சபாட்டு விண்உலகம் சபாய்விட்டார்; கண் புக்க ரேழவில்ைோல் - கணுக்கள்
கபாருந்திய கரும்பு வில்லால்; நோ ம் நோள் ைர்க்கலண - (வண்கடாழுக்டக)
நாணாகக் ககாண்ட அன்றலர்ந்ை மலர்களின் கடணயால்; நோள் எல்ைோம் ரதோள்
எல்ைோம் - நாள் முழுவதும் சைாள்கள் எல்லாம்; லநய - வருந்துமாறு; எய்யும் -
எய்கின்ற; ோ னோர் தனியிைக்லக - மன்மைனின் ைனிப்பட்ட குறிடய (இராவணடன);
னித்தனோர் - மனிைராகிய இராமபிரான்; ே த்தினோல் அழித்தனர - அவர் வரத்தின்
சமன்டமயினால் அழித்து விட்டாசர!

இதுநாள் வடர உடசலாடு பதினான்கு உலகமும் க ன்று அச் மூட்டி

கவற்றிசயாடு திரும்பி வந்ை இராவணன், இன்று உடசலாடு க ல்ல முடியாமல், ைன்
உடடலப் சபாட்டு விட்டு விண்ணுலகு க ல்ல சநர்ந்ைசை! இந்ை உலகின்
இயல்டப யாரால் உள்ளபடி அறிய இயலும் என்பது மண்சடாைரியின் வியப்பு.
கணுடவயுடடய கரும்புவில்லும், மலர்க்கடணயும் ஒரு மடலயடனய மாவீரனின்
சைாள்கடள டநய டவத்து விட்டனசவ என்று காமத்தின் வலிடம க ப்பியவாறு.
காமன் விட்ட கடணகட்கு இலக்கானைன்றி இராவணன் மார்பு, மற்று யார்
கடணக்கும் இலக்காக இருந்ைதில்டலயாைலால், ''மாரனார் ைனியிலக்டக'' என்றாள்.
சைவர் கபற்ற வரத்தின் சமன்டமயினால் மனிைர் இராவணன் அழித்துவிட்டனர்
என்றவாறு.

மண்சடாைரி உயிர் பிரிைல்

கலிவிருத்தம்

9946. என்று அலழத்தனள், ஏங்கி எழுந்து, அேன்

க ோன் தலழத்த க ோரு அரு ோர்பிலனத்
தன் தலழக் லககளோல் தழுவி, தனி
நின்று அலழத்து உயிர்த்தோள், உயிர் நீங்கினோள்.

என்று அலழத்தனள் - என்று கூவி அழுைவளாய்; ஏங்கி - ஏக்கமுற்று; எழுந்து - எழுந்து;

அேன் - அந்ை இராவணனின்; க ோன் தலழத்த - கபான் அணிகள் ைடழத்துக்
கிடக்கிற; க ோரு அரு ோர்பிலன - ஒப்புடரக்க இயலாை (வீர) மார்பிடன; தன்
தலழக்லககளோல் தழுவி - ைன் ைளிர் சபான்ற (கமல்லிய) கரங்களால் ைழுவி; தனி
நின்று - ைனித்து நின்று; அலழத்து உயிர்த்தோன் - அடழத்ைவாறு கபருமூச்சு
விட்டவளாய்; உயிர் நீங்கினோள் - உயிர் நீத்ைாள்.

இப்பிறவியில் உன்டன அடணப்பது இதுசவ இறுதிகயன்று, கபான் ைடழத்ை

அவன் திருமார்பிடனப் புல்லி, இனி அது இல்டல எனும் எண்ணம் வந்ைவுடன்,
கநஞ்சு துடிப்பு நின்று விட்டைாகலின், ''ைழுவி உயிர்த்து உயிர் நீங்கினாள்''
என்றார். கபருமூச்சுவிட்டாள். (உயிர்) மூச்சுவிட்டாள். மாசு மறுவற்ற
மண்சடாைரியின் தூய கற்புப் கபருக்கிடன எண்ணி வியந்ை நம் முன்சனார்கள்,
மண்சடாைரிடய தூய பஞ் கன்னிடககளில் ஒருத்தியாய்ச் ச ர்த்துள்ளனர் என்படை
இங்கு நிடனக.

9947. ேோன ங்லகயர், விஞ்ல யர், ற்றும் அத்

தோன ங்லகயரும், தேப் ோைேர்,
ஆன ங்லகயரும், அருங் கற்புலட
ோன ங்லகயர் தோமும், ேழுத்தினோர்.

ேோன ங்லகயர் - வானாட்டு மகளிரும்; விஞ்ல யர் - வித்தியாைரப் கபண்டிரும்;

ற்றும் அத்தோன ங்லகயரும் - மற்றும் அத்ைானவ மங்டகயரும்; தேப் ோைேர் ஆன
- ைவத்தின் பக்கத்திசல க ன்ற; ங்லகயரும் - முனிபத்தினியரும்; அருங்
கற்புலட ோன ங்லகயர்தோமும் - அரிய கற்புடடய மானுட மகளிரும்;
ேழுத்தினோர் - (கற்பரசியாகிய) (மண்சடாைரிடய) பாராட்டித் துதித்ைனர்.
9948. பின்னர், வீடணன் ர ர் எழில் தம்முலன,
ேன்னி கூவி, ே ன்முலையோல், லை
க ோன்ன ஈ விதி முலையோல் கதோகுத்து,
இன்னல் கநஞ்சிகனோடு இந்தனத்து எற்றினோன்.

பின்னர் - (இைற்குப்) பின்பு; வீடணன் - வீடணன்; ே ன் முலையோல் - மரபு வழிப்படி;

ேன்னி கூவி - அக்கினிடய ஆவாகனம் க ய்து; லை க ோன்ன - சவைம் விதித்துள்ள;
ஈ விதிமுலையோல் - ஈமக்கடன் விதிகளின் படி; கதோகுத்து - ( டங்குப்
கபாருள்களாகக்) கூட்டி; இன்னல் கநஞ்சிகனோடு - துயரம் மிக்க உள்ளத்சைாடு; ர ர்
எழில் தம்முலன - சபரழகினனாகிய ைம் முன் பிறந்ை
அண்ணனாகிய இராவணடன; இந்தனத்து ஏற்றினோன் - ஈம விறகின்சமல் ஏற்றி
டவத்ைான்.

9949. கடன்கள் க ய்து முடித்து, கணேரனோடு

உலடந்து ர ோன யன் கரளோடு உடன்
அடங்க கேங் கனலுக்கு அவி ஆக்கினோன் -
குடம் ககோள் நீரினும் கண் ர ோர் குமிழியோன்.

குடம் ககோள் நீரினும் - குடம் ககாண்ட நீடர விட மிகுதியாக; கண் ர ோர்
குமிழியோன் - குமிழியிட்டுக் கண்ணீடரக் ககாட்டும் வீடணன்; கடன்கள் க ய்து
முடித்து - இறுதிக் கடன்கடளகயல்லாம் க ய்து முடித்ைபின்; கணேரனோடு உலடந்து
ர ோன - கணவனுடசன (ைன்) கநஞ் ம் உடடந்து மாண்டு சபான; யன் கரளோடு
உடன் - மயனின் மகளாகிய மண்சடாைரியுடன்; அடங்க - (அந்ை இராவணன் உடல்)
அடங்குமாறு; கேங்கனலுக்கு - ககாடுந்தீக்கு; அவியோக்கினோன் - உணவாக்கினான்.
உயிசராடு கட்டடசயறுைல் ைவிர்த்து, ைன் கற்பால் உயிர் பிரித்து, உடன்
கட்டடசயறினாள் மண்சடாைரி. இைடனத் ''ைடலக்கற்பு'' என்பர் ான்சறார்.
கநருப்புக்கு இடரயாக்கினான் என்னாமல் அவியாக்கினான் என்று குறித்ை நயம்
உணர்க. கற்கபாழுக்கம் சபணிய மண்சடாைரியும் அவள் கணவனும் வாசனார்க்கு
நல்விருந்து என்பார் ''அவி'' என்றார்.

9950. ற்லைரயோர்க்கும் ே ன்முலையோல் ேகுத்து,

உற்ை தீக் ககோடுத்து, உண்குறு நீர் உகுத்து,
'எற்லைரயோர்க்கும் இேன் அைது இல்' எனோ,
கேற்றி வீ ன் குல கழல் ர வினோன்.
 ற்லைரயோர்க்கும் - சபாரில உயிர் நீத்ை மற்டறய வீரர்கட்கும்; ே ன் முலையோல்
ேகுத்து - (நூல்கள்) கூறிவரும் முடறப்படி வடகக ய்து; உற்ை தீக் ககோடுத்து - உரிய
தீக் ககாடுத்து; உண்குறு நீர் உகுத்து - உண்ணுமாறு நீர்க் கடன்கடளயும் புரிந்து;
எற்லைரயோர்க்கும் இேன் அைது இல் எனோ - எவர்க்கும் இவன் அல்லால் (சவறு
துடண) இல்டல என்று கூறத்ைக்க; கேற்றி வீ ன் - கவற்றிசய ைாங்கும் வீரனான்
இராமபிரானுடடய; குல கழல் - ஒலிக்கும் கழல் அணிந்ை திருவடிகடள;
ர வினோன் - அடடந்ைான் (வீடணன்). உண்ணும் நீர் உகுத்ைல் - வாச ாைகம்
திசலாைகம் ககாடுத்ைல் என்பர்.

9951. ேந்து தோழ்ந்த துலணேலன, ேள்ளலும்

'சிந்லத கேந் துயர் தீருதி, கதள்ளிரயோய்!
முந்லத எய்தும் முலைல இது ஆம்' எனோ,
அந்தம் இல் இடர்ப் ோ ம் அகற்றினோன்.

ேந்து தோழ்ந்த துலணேலன - (ைன்முன்) வந்து அடியிற் பணிந்ை ைம்பியாகிய

வீடணடன; ேள்ளலும் - வள்ளலாகிய இராமபிரானும்; கதள்ளிரயோய் - உலகந்
கைளிவுற்ற சமசலாசன!; சிந்லத கேம் துயர் தீருதி - (உன்) மனத்சை நிடறயும்
ககாடுந்துயடர நீக்குவாயாக; அது முந்லத எய்தும் முலைல ஆம் - (இறந்சைாரால்
எய்தும் துயர் துடடத்து ஆறுைல் ககாள்வசை) முந்டைசயார் ககாண்ட
முடறடமயாகும்; எனோ - என்று; அந்ைம் இல் இடர்ப் பாரம் அகற்றினான் - (வீடணன்
ககாண்ட) முடிவற்ற துன்பச்சுடமடய (இராமபிரான் ைன் இன்னுடரகளால்)
நீக்கியருளினான்.

வீடணன் கைளிந்ை உள்ளங் ககாண்சடானாைலின் உணர்வான் என்று கருதி,

கபருமான் ''கைள்ளிசயாய்!'' என்று அடழத்ைான்.
மீட்சிப் படலம்
இராவண வைம் முடிந்ைபிறகு சீைாபிராட்டி சிடறயிலிருந்து மீண்டடையும்,
மூவரும் வனவா ம் முடிந்து அசயாத்திக்குத் திரும்பியடையும் கூறும்
பகுதியாைலின் மீட்சிப்படலம் எனப் கபற்றது.

இராமன் இராவணற்குரிய இறுதிக் கடன்கடளச் க ய்து முடித்ை வீடணனுக்கு

ஆறுைல் கூறுகிறான். இலக்குவடன வானர வீரர்களுடன் க ன்று வீடணனுக்கு முடி
சூட்டச் க ய்கிறான். வீடணனுக்கு நீதிகடள எடுத்துடரக்கிறான். சீடைக்கு
நற்க ய்தி க ால்லிவர அனுமடன அனுப்புகிறான். அனுமனால் க ய்தி அறிந்ை
சீடை மகிழ்கிறாள். அனுமன் அரக்கியடரத் ைண்டிக்க விரும்ப சீடை அடை
மறுத்துடரக்கிறாள்.

இராமன் வீடணடனச் சீடைடயச் சீகராடும் அடழத்து வா என்று அனுப்புகிறான்.

இருந்ைவாசற வருசவன் என்றுடரத்ை பிராட்டிடய இராமன் ஆடணடயக் கூறி
அலங்கரித்து வரச் க ய்து அடழத்து வருகிறான். இராமனது அழகுத் திருசமனி கண்ட
சீடை அனுமடனப் பாராட்டி இராமடன வணங்கி பிரிவினால் உளைாகிய ஏக்கம்
நீங்கப் கபறுகிறாள். சீடைடய இராமன் கடிந்துடரத்து தீயிடடப் புகும்படி
க ய்விக்கிறான். சீடை எரியிடட விளங்கலும அக்கினி சைவன் முடறயீடும்,
இராமனுக்கு அக்கினிக் கடவுள் பிராட்டியின் கற்பின் மாட்சிடய அறிவித்ைலும் நிகழ
சீடைடய இராமன் ஏற்றுக் ககாள்கிறான். பிரமன் சிவன் ஆகிசயார் இராமன
பரம்கபாருள் என்படை அவனுக்கு உணர்த்துகின்றனர். ையரைன வருகிறான்.
இராமசனாடு உடரயாடி மகிழ்கிறான். சீடைடயத் சைற்றுகிறான். இலக்குவடனப்
பாராட்டுகிறான். இராமனால் டகசகயிபால் ககாண்ட சகாபம் ைணிந்து சுவர்க்கம்
திரும்புகிறான். சைவர்கள் இராமனுக்கு வரம் ககாடுக்கின்றனர். அரக்கர் சகாமான்
வீடணன் ககாணர்ந்ை புட்பக விமானத்தில் அடனவருடனும் ஏறி அசயாத்திக்கு
இராமன் புறப்படுகிறான். பரத்துவா முனிவனது உப ரிப்டப இடடயில் இராமன்
ஏற்கிறான். ஆச்சிரமத்தில் ைங்கிய இராமன் அனுமடனப் பரைனிடம்
அனுப்புகிறான்.
இராமன் வாராடமயால் துன்புற்ற பரைன் எரிபுக எண்ணுகிறான். எரிபுகத் துணியும்
பரைடனக் சகா டலத் ைாய் ைடுக்கிறாள். அப்சபாது அனுமன் சைான்றி கநருப்டபக்
டகயால் அடணக்கிறான். இராமனது அடடயாள சமாதிரம் காட்டி இராமன்
வருடகடய அறிவிக்கிறான். பரைன் மகிழ்கிறான். பரைன் சகட்க அனுமன் ைன்
வரலாற்டறயும் இராமன் க ய்திகடளயும் முடறசய கைரிவிக்கிறான். பரைன் இராமன்
இருக்கும் இடம் சநாக்கி அனுமனுடன் கங்டகக் கடர ார்கிறான்.

குகன் பரத்துவா ஆச்சிரமம் வந்து இராமடனப் பணிந்து அவசனாடு ச ர்ந்து

ககாள்கிறான் - அடனவரும் புட்பகத்தில் ஏறி அசயாத்தி நகர்ப்புறம் ார்கிறார்கள்.
இராமடனப் பரைன் காணுகிறான். விமானம் நிலத்டை அடடகிறது. இராமன் வருடக
கண்டு ைாயார் முைலிய அடனவரும் மகிழ்கின்றனர். வணங்கற்குரியாடர முடறப்படி
மற்றவர் வணங்க அடனவரும் விமானத்து ஏறி அசயாத்திக்கு வந்து ச ர்கிறார்கள்
என்பது முைலிய க ய்திகள் இப்படலத்துக் கூறப்பட்டுள்ளன.
 இராமன் வீடணனுக்கு ஆறுைல் கூறி இலக்குவனால் முடிசூட்டச்
க ய்ைல்

9952. 'ேருந்தல், நீதி னு கநறி யோலேயும்

க ோருந்து ரகள்விப் புைல யிரனோய்!' எனோ,
அருந் தேப் யனோல் அலடந்தோற்கு அலைந்து,
இருந் தேத்து இலளரயோற்கு இது இயம்பினோன்:*

அருந் தேப் யனோல் அலடந்தோற்கு - ைான் க ய்ை அரிய புண்ணியத்தின் பயனால்

இராமடன வந்து அடடந்ைவனாகிய வீடணனுக்கு இராமன்; நீதி னு கநறி
யோலேயும் க ோருந்து ரகள்விப் புைல யிரனோய்! - நீதி கநறிகடளயும் மனு ைரும்
முடறகடளயும் ஆகிய யாவற்டறயும் நன்கு அறிந்து கபாருந்திய சகள்வி
ஞானத்சைாடு கூடிய அறிவாற்றல் கபாருந்திய வீடணசன!; ேருந்தல் -
வருத்ைமுறாசை; எனோ - என்று; அலைந்து - எடுத்துக் கூறி (அவடன ஆற்றி);
இருந்தேத்து இலளரயோற்கு - கபரிய ைவச் க ல்வத்டை உடடய இலக்குவனுக்கு;
இது - (பின் வருகின்ற) இந்ைச் க ய்திடய; இயம்பினோன் - எடுத்துடரத்ைான்.
அறவுணர்வும் ைரும ாஸ்திரமும் நிரம்பப் கபற்றவனாைலின் அண்ணன்,
உறவினர் முைலிசயார் இறப்புக்கு வருந்ைல் ைகுதியன்று என்பைாம். வீடணனது
அருந்ைவப் பயடன ''நீதியும் ைருமம் நின்ற நிடலடமயும் புலடமைானும், ஆதி அம்
கடவுளாசல அருந்ைவம் ஆற்றிப் கபற்றாய்'' என்ற கும்பகருணன் (கம்ப. 7406) கூற்றால்
அறிக.

9953. 'ர ோதியோன் கன், ேோயுவின் ரதோன்ைல், ற்று

ஏது இல் ேோன வீ க ோடு ஏகி, நீ
ஆதி நோயகன் ஆக்கிய நூல் முலை
நீதியோலன கநடு முடி சூட்டுேோய்.'*
நீ - இலக்குவசன நீ; ர ோதியோன் கன் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவன்; ேோயுவின்
ரதோன்ைல் - காற்றுக் கடவுளின் மகனாகிய அனுமன்; ற்று ஏது இல் ேோன வீ க ோடு
ஏகி - மற்றுள்ள குற்றம் இல்லாை குரங்கு வீரர்கள் ஆகிசயாருடன் புறப்பட்டுச்
க ன்று; நீதியோலன - அற நீதியிற் சிறிதும் வழுவாை வீடணனுக்கு; ஆதி நோயகன்
ஆக்கிய நூல் முலை - முைற்கடவுளாகிய நாராயணன் ைந்ை சவை விதிப்படி;
கநடுமுடி சூட்டுேோய் - சிறந்ை கிரீடத்டைச் சூட்டுவாய்;

ஏது - குற்றம். நீதியான் - வீடணன் என்பது முன்னும் கூறப்பட்டது. (கம்ப. 7625)

பதினான்கு வருடம் வனவா ம் க ய்வைாக சமற்ககாண்ட விரைத்ைால் இராமன்
இலங்டக நகருட் புகாது இலக்குவடனச் க ன்று முடிசூட்டச் க ய்ைான்.
கிட்கிந்டையில் சுக்கிரீவனுக்கு இலக்குவடனக் ககாண்டு முடிசூட்டியடை இங்கு
(கம்ப. 4116) நிடனக. நீதியாடன - உருபு மயக்கம்; நான்காவைன்கண் இரண்டாவது
வந்ைது.

9954. என்று கூறி, இளேகைோடு ஆல யும்

கேன்றி வீ ன் விலட அருள் ரேலையில்,
நின்ை ரதேர் கநடுந் தில ரயோக ோடும்
க ன்று, தம் தம் க ய்லக புரிந்தனர்.*

கேன்றி வீ ன் - இராமன்; என்று கூறி - இவ்வாறு க ால்லி; இளேகைோடு ஆல யும்

- இலக்குவசனாடு மற்றுள்ளவர்களுக்கும்; விலட அருள் ரேலையில் - விடட
ககாடுத்ை கபாழுது; நின்ை ரதேர் - (அது சகட்டு) அருகிருந்ை சைவர்கள்; கநடுந்
தில ரயோக ோடும் - எண்திட க் காவலர்களுடனும்; தம் தம் க ய்லக புரிந்தனர் -
க ன்று ைங்கள் ைங்களால் (பட்டாபிசஷகத்துக்கு) முடிந்ை உைவிகடளச்
க ய்வாராயினர்.
எண் திட க் காவலர்: இந்திரன், அக்கினி, இயமன், நிருதி, வருணன், வாயு,
குசபரன், ஈகானன் என்சபார். நின்ற சைவர் இவர் ஒழியப் பிறராகக் ககாள்க. ஆடரயும்
உருபு மயக்கம். நான்காவைன்கண் இரண்டாவது வந்ைது. ஆர்க்கும் விடட ககாடுத்து
என இடயயும்.

9955. சூழ் கடல் புனலும், ை ரதோயமும்,

நீள் முடித் கதோலகயும், பிை நீர்ல யும்,
ோழி துற்று அரி ற்றிய பீடமும்,
தோழ்வு இல் ககோற்ைத்து அ ர்கள் தந்தனர். *

தோழ்வு இல் ககோற்ைத்து அ ர்கள் - குடறவு படாை கவற்றிடயப் கபற்றுள்ள

சைவர்கள்; சூழ்கடல் புனலும் ை ரதோயமும் - உலடகச் சுற்றியுள்ள எழு கடல் நீரும்
பிற புண்ணிய ஆற்று நீர்களும்; நீள் முடித்கதோலகயும் - நீண்ட கிரீடத் கைாடககளும்;
பிை நீர்ல யும் - பிற அர ர்க்சகற்ற ஆபரணங்களின் ைன்டமகளும்; ோழி துற்று -
வலிடம க றிந்ை; அரி ற்றிய பீடமும் - சிங்கம் ைாங்கிய பீடமாகிய சிம்மா னமும்;
தந்தனர் - ககாண்டு வந்து ககாடுத்ைனர்.

இராவண வைத்ைால் இலங்டக முழுதும் அழிந்து சபான படியால் சைவர்கள்

புதிைாக எல்லாவற்டறயும் ககாண்டு ககாடுத்ைனர். சவண்டியது ஒரு முடிசய
ஆயினும் முடித்கைாடக என்றது இராவணன் பத்துத் ைடலகளில் பத்து முடிகள்
அணிந்திருந்ைடம சநாக்கிப் சபாலும்.
9956. ேோ நோள் ைர ோன் க ோை, ோன்முகன்
கோசும் ோ நிதியும் ககோடு, கங்லக சூடு
ஈ ரன முதரைோர் வியந்து ஏத்திட,
ரதசு உைோம் ணி ண்ட ம் க ய்தனன்.*

ோன்முகன் - மானின் முகம் உடடயவனாகிய மயன் என்கிற கைய்வத் ைச் ன்; ேோ

நோள் ைர ோன் க ோை - வா டனயுள்ள அன்றலர்ந்ை ைாமடர மலரில் வீற்றிருக்கின்ற
பிரமசைவன் கட்டடளயிட; கோசும் ோநிதியும் ககோடு - மணிகடளயும் உயரிய
கபான்டனயும் ககாண்டு; கங்லக சூடு ஈ ரன முதரைோர் வியந்திட - கங்காநதிடயத்
ைடலசமற் சூடிக் ககாண்டுள்ள சிவகபருமான் முைலான சைவர்கள் அதி யிக்கும்
படி; ரதசு உைோ ணி ண்ட ம் க ய்தனன் - ஒளி பரவுகிற அழகிய திருசவாலக்க
பட்டாபிசஷக மண்டபத்டைச் க ய்ைடமத்ைான்.

மயன் மான்முகம் உடடயவன் என்பைடன 'மான் முக நலத்ைவன், மயன்' (கம்ப.

4578) என்பது ககாண்டு அறிக.

9957. க ய் ககோள் ரேத விதி முலை விண்ணுரளோர்

கதய்ே நீள் புனல் ஆடல் திருத்திட,
ஐயன் ஆலணயினோல், இளங் ரகோளரி
லகயினோல் குடன் கவித்தோன் அர ோ.*
விண்ணுரளோர் - விண்ணுலக வாசிகளான சைவர்கள்; கமய்ககாள் ரேத
விதிமுலை - த்தியத்டைத் ைன்னிடத்சை ககாண்டுள்ள சவைத்திற் கூறிய டங்கு
முடறகளின்படி; கதய்ே நீள் புனல் ஆடல் திருத்திட - கைய்வத் ைன்டமயுள்ள
புண்ணிய தீர்த்ைங்களினால் அபிசஷகம் க ய்ைடலச் க வ்டவயாகச் க ய்ய; ஐயன்
ஆலணயினோல் - இராமனது கட்டடளயின் வண்ணம்; இளங்ரகோளரி - இடளய
சிங்கத்டை ஒத்ை இலக்குவன்; லகயினோல் - ைன் திருக்கரத்ைால்; குடன் கவித்தோன் -
கிரீடத்டை வீடணன் ைடலசமற் சூடினான்.

ைத்துவ விளக்கம் ைருைலின் சவைம் கமய்ககாள் சவைம் எனப்பட்டது. அசரா.

அட .

9958. கரிய குன்று கதிரிலனச் சூடி ஓர்

எரி ணித் தவிசில் க ோலிந்கதன்னரே,
விரியும் கேற்றி இைங்லகயர் ரேந்தன் நீடு
அரியலணப் க ோலிந்தோன், த ர் ஆர்த்து எழ.
 விரியும் கேற்றி இைங்லகயர் ரேந்தன் - நிடறந்ை கவற்றிடய உடடய வீடணன்;
கரிய குன்று கதிரிலனச் சூடி ஓர் எரி ணித் தவிசில் க ோலிந்து என்ன - கருநிறம் உள்ள
ஒரு மடல சூரியடனத் ைடலசமல் அணிந்து ககாண்டு ஒப்பற்ற பிரகாசிக்கிற மணிக்
கற்களால் ஆகிய பீடத்தில் விளங்கினாற் சபால என்று க ால்லும்படி; த ர் ஆர்த்து
எழ - உறவினர்கள் மகிழ்ச்சி ஆரவாரம் க ய்ய; அரியலணப் க ோலிந்தோன் -
சிம்மா னத்தில் அழகுற வீற்றிருந்ைான்.

கரிய குன்று - வீடணன், கதிர் - முடி, எரிமணித் ைலிசு - சிம்மா னம் எனக் ககாள்க.
ஏ, அட .

9959. ரதேர் பூ லழ, சித்தர் முதலிரனோர்

ர வு கோதல் வில ைர், ரேறு இைோ
மூேர ோடு, முனிேர், ற்று யோேரும்
நோவில் ஆசி நலை ைர், தூவினோர்.*

ரதேர் - சைவர்கள்; பூ லழ - மலர் மடழடயயும்; சித்தர் முதலிரனோர் - சித்ைர்

முைலாசனார்கள்; ர வு கோதல் வில ைர் - மிகுந்ை அன்சபாடு கூடிய மணமிக்க
மலர்கடளயும்; ரேறு இைோ மூேர ோடு முனிேர் ற்று யோேரும் - ைம்முள்
ஏற்றத்ைாழ்வில்லாை மும்மூர்த்திகளும் முனிவர்களும் மற்றுள்ள அடனவரும்; நோவில்
ஆசி நலை ைர் - ைமது நாவால் கூறுகின்ற ஆசீர்வாைமாகிய மணமிக்க
மலர்கடளயும்; தூவினோர் - வீடணன் சமல் க ாரிந்ைார்கள்.

சித்ைர் - பதிகனன்கணத்துத் சைவ ாதியில் ஒருவர். சித்ைர், வித்தியாைரர், கின்னரர்,

கிம்புருடர், யக்ஷர், கந்ைர்வர், கருடர், ாரணர் என்பவர்கடளக் குறிக்கும். ஆசிச்
க ாற்கடள மலர் என்று உப ரித்ைார்.

9960. முடி புலனந்த நிருதர் முதைேன்

அடி ேணங்கி இளேலை, ஆண்லட அந்
கநடிய கோதலிரனோர்க்கு உயர் நீர்ல க ய்து,
இடி ககோள் க ோல்ைன் அனைற்கு இது
இயம்பினோன்:*

முடி புலனந்த - கிரீடத்டை அணிந்து ககாண்ட (பட்டாபிசஷகம் க ய்து

ககாண்ட); நிருதர் முதைேன் - அரக்கர் குலத் ைடலவனாகிய வீடணன்; இளேலை
அடி ேணங்கி - இலக்குவடனக் காலில் வீழ்ந்து வணங்கி; அந்கநடிய
கோதலிரனோர்க்கு - அந்ை சபரன்டபயுடடய இலக்குவனுக்கு; ஆண்லட -
அவ்விடத்சை; உயர் நீர்ல க ய்து - உயர்ந்ை உப ாரங்கடள எல்லாம் க ய்து;
இடிககோள் க ோல்ைன் - இடிமுழக்கம் சபாலக் கம்பீரமான குரடல உடடயவனாய்;
அனைற்கு - ைன் அடமச் ர்களில் மூத்ைவனாகிய அனலன் என்பானுக்கு; இது
இயம்பினோன் - பின்வரும் வார்த்டைகடளச் க ால்லலானான்.

அனலன், அனிலன், அரன், ம்பாதி என்னும் நால்வர் வீடணன் அடமச் ர்கள்.

(கம்ப. 6377) என்பது முன்னர்க் கூறியது. அனலன் அவர்களுள் மூத்ைவன்.

9961. 'விைங்கல் நோண மிலடதரு ரதோளினோய்!

இைங்லக ோ நகர் யோன் ேரும் எல்லை, நீ
கைங்கைோ கநடுங் கோேல் இயற்று' எனோ,
அைங்கல் வீ ன் அடி இலண எய்தினோன்.*

(வீடணன்) விைங்கல் நோண மிலடதரு ரதோளினோய்! - மடலகளும் கவட்கமுறும்படி

அவற்றினும் கபரிைாக கநருங்கி இருக்கின்ற சைாள்கடள உடடய
அனலசன!; நீ யோன் இைங்லக ோநகர் ேரும் எல்லை - நீ! யான் (இராமசனாடு
அசயாத்தி க ன்று) இலங்டக நகரத்துக்குத் திரும்பி வரும் வடர; கைங்கைோ
கநடுங்கோேல் இயற்று - உயிர்கள் யாவும் கலக்கம் உறாைபடி நீண்ட காவடலச்
க ய்வாயாக; எனோ - என்று க ால்லி (அவடன அர ப் பிரதிநிதியாக ஆக்கி); அைங்கல்
வீ ன் - மாடல அணிந்ை வீரனாகிய இராமபிரானது; அடி இலண எய்தினோன் -
திருவடி இடணகடள வந்து அடடந்ைான்.
வீடணன் இராமடனப் பிரியாது அசயாத்தி க ல்லும் எண்ணம் உடடயவனாய்
இருந்ைான் என்பது இைனால் விளங்கும்.

வீடணற்கு இராமன் நீதி கூறல்

9962. கு க்கு வீ ன், அ சு, இளங் ரகோளரி,
அ க்கர் ரகோ கரனோடு அடி தோழ்தலும்,
க ோருக்ககனப் புகல் புக்கேற் புல்லி, அத்
திருக் ககோள் ோர் ன் இலனயன க ப்பினோன்:*

அ க்கர் ரகோ கரனோடு - அரக்கர்க்கு அர ன் ஆகிய வீடணசனாடு; கு க்கு வீ ன் -

வானர வீரன் என்று சிறப்பித்து உடரக்கப்படும் அனுமன்; அ சு - வானர
சவந்ைனாகிய சுக்கிரீவன்; இளங்ரகோளரி - வானர இளவர ாகிய சிங்கம் சபான்ற
அங்கைன் (ஆகிசயார்) அடி தோழ்தலும் - (இராமபிரானது அடிகளில் வணங்குைலும்;
அத்திருக்ககோள் ோர் ன் புகல் புக்கேன் - அந்ை இராமன் (ைன்னிடத்தில்) அடடக்கலம்
புகுந்ைவனாகிய வீடணடனப்; க ோருக்ககன - விடரவாக; புல்லி - எடுத்துத் ைழுவி;
இலனயன க ப்பினோன் - இத்ைடகய நீதிகடள எடுத்துடரத்ைான்.
 அனுமன், சுக்கிரீவன், அங்கைன் முைலாசனார் வீடணனது பட்டாபிசஷகத்துக்கு
இலக்குவனுடன் க ன்சறார்.

9963. 'உரில மூஉைகும் கதோழ, உம் ர்தம்

க ருல நீதி அைன் ேழிப் ர ர்கிைோது,
இருல ஏய் அ ோளுதி, ஈறு இைோத்
தரு சீை!' என்ைோன் - லை தந்துளோன்.*

லை தந்துளோன் - நான்கு சவைங்கடளயும் கவளியிட்டருளிய இராமபிரான்; ஈறு

இைோத் தரு சீை! - முடிவில்லாை அற ஒழுக்கத்தில் என்றும் நிடலத்து நிற்பவசன!; மூ
உைகும் கதோழ - மூன்று உலகத்தில் உள்ளாரும் உன்டன மதித்து வணங்குமாறு;
உம் ர் தம் க ருல - சைவர்களுடடய கபருடமக்கும்; நீதி - அர நீதிக்கும்; அைன்
ேழி - ைரும வழிக்கும்; ர ர்கிைோது - (சிறிதும்) மாறுபடாமல்; இருல ஏய் உரில
அ சு - இம்டமக்குப் புகழும் மறுடமக்குப் புண்ணியமும் ைரத்ைக்கைாக உனக்கு
உரிடமயான இலங்டக அரட ; ஆளுதி - ஆள்வாயாக என்றான்.
சவள்வி முைலியவற்றால் சைவர்கடள நிடறவு க ய்ைல் அர ர் கடனாைலின
'உம்பர்ைம் கபருடம'க்கு ஒப்ப அரசு ஆளுதி என்றான். இராவணன் சைவர்
சீற்றத்துக்கு ஆளாயினடம அறிக. வீடணன் சிரஞ்சீவியாைலின் 'ஈறிலா' என்னும்
அடடகமாழி கபாருந்தியது.

9964. ன்னும் நீதிகள் ை ை கூறி, ' ற்று

உன்னுலடத் த ர ோடு, உயர் கீர்த்திரயோய்!
ன்னி ேோழ்க! என்று உல த்து, அடல் ோருதி -
தன்லன ரநோக்கினன், தோயர் க ோல் ரநோக்கினோன்.*

தோயர் க ோல் ரநோக்கினோன் - ைனது சிற்றன்டனயாகிய டகசகயியின் க ால்டல

மனத்தின்கண் எப்கபாழுதும் நிடனத்துக் காத்ைவனாகிய இராமபிரான்; ன்னும்
நீதிகள் ல் ை கூறி - திரும்பத் திரும்ப எடுத்துடரக்கப்படும் அறவுடரகள்
பற்பலவற்டற (வீடணனுக்குச்) க ால்லி; உயர்கீர்த்திரயோய் - மிக்க புகடழ உடடய
வீடணசன! ற்று உன்னுலடத் த ர ோடு - உன் இனத்ைவர்கசளாடு; ன்னி ேோழ்க -
நிடலகபற்று வாழ்க; என்று உல த்து - என்று க ால்லி; அடல் ோருதி தன்லன
ரநோக்கினன் - வலிடம படடத்ை அனுமடன (ஒன்று க ால்லுைற்காக)ப் பார்த்ைான்.

முைலில் சநாக்கினான் என்பது மனத்ைால் சநாக்குைல். மாருதிடய சநாக்கல்

கண்ணால் சநாக்குைலாம்.
 இராமன் அனுமடனச் சீடையிடம் அனுப்பல்

9965. இப் புைத்து, இன எய்துறு கோலையில்,

அப் புைத்தலத உன்னி, அனு லன
'துப்பு உைச் க ய்ய ேோய் ணித் ரதோலக ோல்
க ப்புறு, இப் டிப் ர ோய்' எனச் க ப்பினோன்.
இப்புைத்து - இவ்விடத்தில்; இன - இந்நிகழ்ச்சிகள்; எய்துறு கோலையில் - நடக்கும்
கபாழுது; அப்புைத்தலத உன்னி - சமல் நடக்க சவண்டியடவகடள (இராமன்)
மனத்தில் கருதி; அனு லன - அனுமடன அடழத்து; துப்பு உைச் க ய்ய ேோய் ணித்
ரதோலக ோல் ர ோய் - பவழத்டை ஒத்துச் சிவந்ை வாடய உடடய அழகிய
மயில்சபால்வாளாகிய சீடையிடம் க ன்று; இப் டி க ப்புறு - இங்கு நடந்ை
க ய்திகடளச் க ால்வாயாக; எனச் க ப்பினோன் - என்று கூறினான்.

இப்படி - இத்ைன்டமகள் என்றாகும். இங்கு நடந்ை ைன்டமகள். அடவ

இராவணவைமும் வீபீடண பட்டாபிசஷகமும் சிடற மீட்சியும் ஆகும். 'துப்பு உறச்
க ய்ய வாய்' என்பது பவழத்டைச் சிவப்புறச் க ய்யும் சிவந்ை வாய் என்றுமாம்.

அனுமன் சீடையிடம் கூறுைல்

9966. ேணங்கி, அந்தம் இல் ோருதி, ோ ைர்

அணங்கு ர ர் கடி கோவு க ன்று அண்மினோன்:
உணங்கு ககோம்புக்கு உயிர் ேரு நீர் என,
சுணங்கு ரநோய் முலையோட்கு இலே க ோல்லுேோன்:

அந்தம் இல் ோருதி - அழிவற்ற சிரஞ்சீவியாகிய அனுமன்; ேணங்கி - (இராமடன)

வணங்கி விடடகபற்றுச் க ன்று; ோ ைர் அணங்கு ர ர் கடிகோவு க ன்று
அண்மினோன் - சிறந்ை ைாமடர மலரில் வீற்றிருக்கும் திருமகளாகிய சீைாபிராட்டி
ைங்கியுள்ள காப்படமந்ை அச ாக வனத்டை கநருங்கிச் க ன்று அடடந்து; சுணங்கு
ரநோய் முலையோட்கு - சைமல் பரவிய நகில்கடள உடடய பிராட்டிக்கு; உணங்கு
ககோம்புக்கு உயிர் ேரு நீர் என - காய்ந்து சபான கிடளக்கு உயிர் வருைற்குக்
காரணமான நீடரப் சபால; இலே - (பிராட்டிைளிர்த்ைற்குக் காரணமான) இந்ைச்
க ய்திகடளச்; க ோல்லுேோன் - க ால்லத் கைாடங்கினான்.
''என்றும் ஓர் துளி வரக் காணா நன் மருந்து சபால் நலன் அற உணங்கிய
நங்டக''டயத் ைளிர்க்கச் க ய்ைலின் அனுமன் கூறிய க ய்திகள் நீர் எனப் கபற்றன;
அனுமனும் சிரஞ்சீவி ஆைலின் ''அந்ைம் இல் மாருதி'' எனப்பட்டான்.
9967. 'ஏலழ ர ோ னம்! ஏந்திலழ, ர ோ னம்!
ேோழி, ர ோ னம்! ங்கை ர ோ னம்!
ஆழி ஆன அ க்கலன ஆரியச்
சூழி யோலன துலகத்தது, ர ோ னம்!'

ஏலழ - சபைடம என்னும் அணிகலன் உடடயாசள!; ர ோ னம் - மிக்க மங்களம்

உண்டாகட்டும்; ஏந்திலழ - ைரித்ை அணிகலன்கடள உடடயாசள!; ேோழி -
வாழ்வாயாக; ஆரிய சூழி யோலன - சமன்டம மிக்கவனாகிய இராமபிரான் என்கிற
முகபடாம் அணிந்ை யாடன; ஆழி ஆன அ க்கலன - தீடமக்கு வரம்பாகிய
இராவண ராக்கைடன; துலகத்தது - அழித் கைாழித்ைது; ர ோ னம் - (இனி உனக்கு)
மங்களம் உண்டாகட்டும் (கைாடரும்).
'ச ாபனம்' என்பது மகிழ்ச்சிடயத் கைரிவித்து வாழ்த்தும் க ால். அது பன்முடற
வந்து மங்கல வாழ்த்ைாக ஆயிற்று.

9968. ோடினோன் திரு நோ ங்கள்: ல் முலை

கூடு ோரியின் குப்புற்றுக் கூத்து நின்று
ஆடி, அங்லக இ ண்டும் அைங்குைச்
சூடி நின்ைனன், குன்று அன்ன ரதோளினோன்.

குன்று அன்ன ரதோளினோன் - மடல சபான்ற சகாள்கடள உடடயவனாகிய

அனுமான்; திரு நோ ங்கள் ோடினோன் - இராமன் திருப்கபயர்கடளப் பாடிக் ககாண்டு;
ல்முலை கூடு ோரியின் குப்புற்று - பல ைடடவ இடம் வலமாகச் க ன்று குதித்து; கூத்து
நின்று ஆடி - ஆட்டம் ஆடுைடலச் க ய்து; அங்லக இ ண்டும் - ைன் அழகிய டக
இரண்டடயும்; அைங்கு உை சூடி நின்ைனன் - மாடல சபால் ைடலசமல் வடளவாகச்
சூடிக் ககாண்டு நின்றான்.

அலங்கல் என்பது மாடலயாைலின் 'அலங்கு உற' என்பது, மாடல சபால்

கபாருந்ை இரண்டு டககடளயும் ைடலக்கு சமல் கூப்பியது ைடலடயச் சுற்றிய மாடல
சபால் ஆயிற்று என்பைாம். மகிழ்ச்சி மிகுதியில் அங்கும் இங்கும் சுற்றிக் கூத்ைாடல்
மரபு.

9969. 'தலை கிடந்தன, தோ ணி தோங்கிய

லை கிடந்தனர ோல்; ணித் ரதோள் எனும்
அலை கிடந்தன; ஆழி கிடந்கதன,
 நிலை கிடந்தது, உடல் நிைத்ரத' என்ைோன். தோ ணி
தோங்கிய லை கிடந்தன ர ோல் - பூமிடயத் ைாங்குகிற மடலகள் கீசழ விழுந்து
கிடந்ைன சபால; தலை கிடந்தன - (இராவணனது) பத்துத் ைடலகள் கீசழ கிடந்ைன;
ணித் ரதோள் எனும் - அழகிய சைாள்கள் என்கின்ற; அலை கிடந்தன - கடல் அடலகள்
கிடந்ைன; உடல் - இராவணனது உடம்பு; நிைத்ரத - பூமியின்கண்; ஆழி கிடந்கதன -
கடல் கிடந்ைது என்று க ால்லும் படி; நிலை கிடந்தது - அட யாமல் கிடந்ைது;
என்ைோன் - என்று (அனுமன்) கூறினான்.

பத்துத் ைடலகளும் மடலகள் சபால் ஆயின. கடல் கிடந்ைது சபால் உடல்

கிடந்ைது. ஆகசவ பக்கத்தில் உள்ள இருபது சைாள்களும் கடல் அடலகள் சபால்
உள்ளன எனப் கபற்றது.

9970. 'அண்ணல் ஆலணயின், வீடணனோம் ைக்

கண் இைோதேன் கோதல் கதோடர்தைோல்,
க ண் அைோது, பிலழத்துளதோகும்' என்று
எண்ணல் ஆேது ஓர் ர ர் இைதோல்' என்ைோன்.

அண்ணல் ஆலணயின் - ைடலவனான இராமபிரானது; ஆடணயாலும்;

வீடணனோம் - வீடணன் என்று கூறப்படும்; ைக்கண் இைோதேன் - ககாடுடமயற்ற
அறவாளனது; கோதல் - அன்பு; கதோடர்தைோல் - இடடவிடாது இருத்ைலாலும்; க ண்
அைோது பிலழத்து உளதோகும் என்று எண்ணைோேது ஓர் ர ர் இைது - (இலங்டகயில்)
கபண்மக்கள் அல்லாமல் உயிர் பிடழத்துள்ளவர் என்று நிடனக்கத்ைக்க ஆடவர்
ஒருவர் கூட இல்டல.
வீடணன் அன்பும் இராமன் ஆடணயும் இலங்டகடய அடிசயாடு அழித்ைது.
சபார்க்கு வராைவர் ஆைலின் கபண்மக்கள் பிடழத்ைனர். ஆல் அட .

பிராட்டியின் மகிழ்ச்சி நிடல

9971. ஒரு கலைத் தனி ஒண் தி நோகளோடும்
ேரு கலைக்குள் ேளர்ேது ோனுைப்
க ோரு கலைக் குைம் பூத்தது ர ோன்ைனள் -
ருகல் உற்ை அமுது யந்த நோள்.

(அநுமன் கூறிய நற்க ய்திகடளக் சகட்ட பிராட்டி) ருகல் உற்ை அமுது யந்த
நோள் - பருகுைற்கினிய சைவர் அமுைம் கடடந்கைடுத்ை நாளில்; ஒரு கலைத் தனி ஒண்
தி - ஒற்டறக் கடல அளவினைாகிய ந்திரன்; ேருகலைக்குள் ேளர்ேது ோனுை -
ஒவ்கவான்றாக வருகின்ற கடலகளால் ைன்னுள் ைாசன வளர்ந்து பதினாறு
கடலகளும் நிரம்பிய முழு மதியானது சபால என்னும்படி; க ோரு கலைக்குைம்
பூத்தது ர ோன்ைனள் - கநருங்கிய கடலகளின் கைாகுதி நிரம்பப் கபற்று
கபாலிகவய்தியடைப் சபான்று ைடழத்ைாள்.
அமுைம் கடடந்ை கபாழுது ந்திரன் திருப்பாற்கடலில் சைான்றியது ஆைலின்
'அமுது பயந்ை நாள்' என்றார். ஒருகடலயாக முைலில் சைான்றித் ைன்னுள்சள
கடலகள் வளரப் கபற்று முழுமதியானது சபால பிராட்டியும் ைன்னுள்சள
மகிழ்ச்சியால் பூத்துப் கபாலிகவய்தினாளாம்.

9972. ஆம் ல் ேோயும் முகமும் அைர்ந்திட,

ரதம்பும் நுண் இலட ரநோே, தி ள் முலை
ஏம் ல் ஆல க்கு இ ட்டி ேந்து எய்தினோள் -
ோம்பு கோன்ை னி திப் ோன்ல யோள்.

ோம்பு கோன்ை னி திப் ோன்ல யோள் - இராகுவால் (விழுங்கிக்) கக்கப் கபற்ற

குளிர்ந்ை நிலடவப் சபான்ற ைன்டம உடடய பிராட்டி (அநுமன் க ால்லால்);
ஆம் ல் ேோயும் முகமும் அைர்ந்திட - ஆம்பல் மலடர ஒத்ை சிவந்ை வாயும் முகமும்
சமலும் ஒளி விளங்க; ரதம்பும் நுண் இலட ரநோே - முன்சப சைய்ந்து வருந்தும்
சிறிய இடடயானது சமலும் வருந்தும்படி; தி ள் முலை - திரண்டுருண்ட நகில்
ைடங்கள்; ஏம் ல் ஆல க்கு - மகிழ்ச்சி சமகலழும் ஆட யால்; இ ட்டி ேந்து
எய்தினோள் - (முன்பிருந்ைடை விட) இரண்டு மடங்கு வளர்ந்து கபாருந்ைப் கபற்றாள்.

'ஆட யால்' என்னும் மூன்றாவைன்கண் 'ஆட க்கு' என நான்காவது வந்ைது. உருபு

மயக்கம்.

9973. புந்தி ஓங்கும் உேலகப் க ோரு ரைோ,

உந்தி ஓங்கும் ஒளி ேலளத் ரதோள்ககோரைோ,
சிந்தி ஓடு கலையுலடத் ரதர்ககோரைோ -
முந்தி ஓங்கின யோலே - முலைககோரைோ?

முந்தி ஓங்கின - (பிராட்டியிடத்தில்) முற்பட்டு வளர்ந்ைடவ; புந்தி ஓங்கும் உேலகப்

க ோரு ரைோ - மனத்திற்குள் உண்டாகும் மகிழ்ச்சிப் பூரிப்சபா;
உந்தி ஓங்கும் ஒளி ேலளத் ரதோள்ககோரைோ - ைள்ளப்பட்டு சமல் எழும்புகின்ற
ஒளிகபாருந்திய வடளயடல அணிந்ை சைாள்களா?; சிந்தி ஒடு கலை உலடத்
ரதர்ககோரைோ - அவிழ்ந்து விலகி விடுகின்ற ஆடடடய அணிந்துள்ள சைர் சபான்ற
அல்குல் ைடமா?; முலைககோரைோ - ைனங்களா?
 இது கவிக்கூற்று. பிராட்டியிடம் சைான்றிய மகிழச்சி மிகுதிடயக் கவிஞர்
இவ்வாறு கூறினார்.

9974. குனித்த, ரகோைப் புருேங்கள்; ககோம்ல ரேர்

னித்த, ககோங்லக; ழலைப் ணிக ோழி
நுனித்தது ஒன்று, நுேல்ேது ஒன்று, ஆயினோள்;-
கனித்த இன் களி கள்ளினின் கோட்டுர ோ?

ரகோைப் புருேங்கள் குறித்த - அழகிய புருவங்கள் வடளந்துள்ளன; ககோங்லக

ககோம்ல ரேர் னித்த - முடலகள் திரண்டு வியர்டவ அரும்பப் கபற்றன; ழலைப்
ணிக ோழி - மழடலயான இன்க ாற்கடளப் சபசுமவளாகிய பிராட்டி (இப்சபாது);
நுனித்தது ஒன்று நுேல்ேது ஒன்று ஆயினோள் - ைான் மனதில் கருதியது ஒன்றும்
க ால்லுவது ஒன்றும் ஆகப் கபற்றாள்; கனித்த இன்களி - முற்றிய இனிய
மகிழ்ச்சியானது; கள்ளினின் கோட்டுர ோ - கள்ளுண்டார்க்கு நிகழும்
கமய்ப்பாடுகடளத் சைாற்றுவிக்குசமா.

இதுவும் கவிக்கூற்று. புருவம் வடளைல், வியர்டவ அரும்பல், சபச்சு குழறல்.

இடவ கள்ளுண்டார் பால் நிகழ்வன; மகிழ்ச்சி மிகுதியடடந்ை பிராட்டியின் பாலும்
இடவ நிகழசவ இவ்வாறு கூறினார்.

9975. அலனயள் ஆகி, அனு லன ரநோக்கினோள்,

இலனயது இன்னது இயம்புேது என் து ஓர்
நிலனவு இைோது கநடிது இருந்தோள் - கநடு
லனயின் ோசு துலடத்த னத்தினோள்.

கநடு லனயின் ோசு துலடத்த னத்தினோள் - உயர்ந்ை இல்வாழ்க்டகயின் குற்றத்டை

அறப்சபாக்கிய சீரிய மனத்டை உடடய பிராட்டி; அலனயள் ஆகி - சமற்க ால்லிய
மகிழ்ச்சி விம்மிைம் உடடயவளாகி; அனு லன ரநோக்கினோள் - அனுமடனப்
பார்த்ைாள்; இலனயது இன்னது இயம்புேது என் து ஓர் நிலனவு இைோது கநடிது
இருந்தோள் - இத்ைடகயைான இந்ை வார்த்டைடயச் க ால்ல சவண்டும் என்கின்ற
நிடனவு இல்லாமல் கநடுசநரம் சும்மா இருந்ைாள்.

மகிழ்ச்சி மிகுதியால் சப ஆற்றாைவளானாள். பிறந்ை குடிக்கும், புகுந்ை குடிக்கும்

புகழ் சைடினள் ஆைலின் 'மடனயின் மாசு துடடத்ை மனத்தினாள்' என்றார்.

9976. ''யோது இதற்கு ஒன்று இயம்புேல்?'' என் து

 மீது உயர்ந்த உேலகயின் விம் ரைோ?
தூது க ோய்க்கும் என்ரைோ?' எனச் க ோல்லினோன்,
நீதி வித்தகன்; நங்லக நிகழ்த்தினோள்:

நீதி வித்தகன் - நீதி வழியில் ைவறாது நடக்கும் திறடம உடடய அனுமன்;

(பிராட்டி ஒன்றும் கூறாது இருந்ைடம சநாக்கி இைற்குக் காரணம்) இதற்கு யோது ஒன்று
இயம்புேல் என் து - இந்ை அநுமன் வார்த்டைக்கு என்ன பதில் கூறுசவன் என்று; மீது
உயர்ந்த உேலகயின் விம் ரைோ - சமல் எழுந்ை மகிழ்ச்சிப் கபருக்கினாலா? (அல்லது);
தூது க ோய்க்கும் என்ரைோ - (இந்ை அநுமன்) க ால்லிய க ய்தி கபாய்யாயிருக்கும்
என்று கருதிசயா? எனச் க ோல்லினோன் - என்று க ான்னான்; (அது சகட்ட) நங்லக
நிகழ்த்தினோள் - சீடை பின்வருமாறு க ால்லலானாள்.

அனுமனுக்குச் சீடையின் பதில்

9977. 'ர க்கு நீங்கிய கேள்ள உேலகயோல்,
ஏக்கமுற்று, ''ஒன்று இயம்புேது யோது?'' என
ரநோக்கி ரநோக்கி, அரிது என கநோந்துரளன்:
ோக்கியம் க ரும் பித்தும் யக்குர ோ?

ர க்கு நீங்கிய கேள்ள உேலகயோல் - ைனக்கு சமற்பட்டகைான்றிலாை

மகிழ்ச்சிப் கபருக்கினால்; ஏக்கம் உற்று - (என்ன சபசுவது என்று) திடகப்படடந்து;
இயம்புேது ஒன்று யோது யோது என ரநோக்கி ரநோக்கி - க ால்லும் வார்த்டை இதுவா
இதுவா என்று சிந்தித்துச் சிந்தித்து; அரிது என கநோந்துரளன் - மறுகமாழி கூறுைல்
இயலாது என்று மனம் வருந்தி யுள்சளன்; ோக்கியம் க ரும்பித்தும் யக்குர ோ? -
(ஒருவர்க்கு வரும்) நற்சபறு கபரிய மனத்ைடுமாற்றத்டையும் ைரவல்லசைா?
மகிழ்ச்சி மிகுதியால் பித்சைறினாள் என்க.

9978. 'முன்லன, ''நீக்குகேன் க ோய் சிலை'' என்ை நீ,

பின்லன நீக்கி, உேலகயும் ர சிலன;
''என்ன ர ற்றிலன ஈகுேது?'' என் லத
உன்னி ரநோக்கி, உல ைந்து ஓவிரனன்.

முன்லன - (அநுமசன!) முன்பு; கமாய்சிடற நீக்குகவன் என்ற நீ - கநருக்கிடும்

அரக்கர் சிடறயிலிருந்து உன்டன விடுவிப்சபன் என்று (தூது வந்ை சபாது) க ால்லிய
நீ; பின்லன நீக்கி உேலகயும் ர சிலன - இப்கபாழுது சிடறயிலிருந்து விடுவித்து
மகிழ்ச்சி சமலிட்டு மங்கல வார்த்டையும் கூறினாய்; என்ன ர ற்றிலன ஈகுேது
என் லத உன்னி ரநோக்கி - (உனக்கு) என்ன பாக்கியத்டைத் ைருவது என்படை
நிடனத்துப் பார்த்து (எதுவும் கபாருந்தி வாராடமயால்); உல ைந்து ஒவிரனன் -
சப இயலாமல் க யலற்சறன்.

9979. 'உைகம் மூன்றும் உதேற்கு ஒரு தனி

விலை இைோல யும் உன்னிகனன்; ர ல் அலே
நிலை இைோல நிலனந்தகனன்; நின்லன என்
தலையினோல் கதோழவும் தகும் - தன்ல ரயோய்!

தன்ல ரயோய்! - சிறந்ை பண்புகடள உடடயவசன!; உைகம் மூன்றும் உதேற்கு

ஒரு தனி விலை இைோல யும் - (நீ க ய்ை உைவிக்குக் டகம்மாறாக) முன்று
உலகங்கடளயும் உைவலாம் என்றால் அடவ அவ்வுைவிக்கு ஒப்பற்ற ஈடாக
ஆகாடமடய அறிந்சைன்; ர ல் அலே நிலை இைோல நிலனந்தனன் - அைன்
சமலும் அவ்வுலகங்கள் (நீ க ய்ை உைவி சபால்) நிடலத்ை ைன்டம உடடயன அல்ல
என்படை நிடனந்ைனன் (சவறு க ய்வது ஒன்று இன்டமயால்); நின்லன என்
தலையினோல் கதோழவும் தகும் - உன்டன என்னுடடய ைடலயால் கைாழுைசல க ய்யத்
ைகுவைாகும்.

''கைாழசவ ைகும்'' என்னும் பாடம் சிறப்புடடயது - 'கைாழவும் ைகும்' என்பைனுள்

உம்டம கபாருட்சிறப்பின்று ஆைலின். உலகம் அழிந்ைபின்னும் நிடலத்து நிற்கும்
சபருைவிக்கு அழிந்து சபாகும் 'நிடலயிலா உலகங்கள் ஈடாகாடம நிடனந்ைாள்
ஆயிற்று.

9980. 'ஆதைோன், ஒன்று உதவுதல் ஆற்ைரைன்:

'யோது க ய்ேது?'' என்று எண்ணி இருந்தகனன்:
ரேத நல் ணி ரேகடம் க ய்தன்ன
தூத! என் இனிச் க ய் திைம்? க ோல்' என்ைோள்.

ரேத நல் ணி ரேகடம் க ய்தன்ன தூத - துடளத்துபசயாகிக்கும் நல்ல

இரத்தினத்டைச் ாடணயிட்டு கமருகிட்டு துடடத்து டவத்ைாற் சபான்ற உத்ைம
குணங்கடள உடடய தூைனாகிய அனுமசன!; ஆதைோன் - இக்காரணங்களால்; ஒன்று
உதவுதல் ஆற்ைரைன் - கபாருத்ைமானகைாரு கபாருடள உனக்குக் டகம்மாறாகக்
ககாடுக்க இயலாைவளாக ஆசனன்; 'யோது க ய்ேது' என்று எண்ணி இருந்தகனன் -
இனி இவனுக்கு சவறு என்ன க ய்யலாம் என்று நிடனத்துச் சும்மா இருந்சைன்;
இனிச் க ய்திைம் என்? க ோல் - இனி நான் க ய்யும் க யல் யாது க ால்வாயாக.

சவைம் - கைாடளயிடுைல் (வடக ால்) சவகடம் க ய்ைல் - ாடண பிடித்ைல்,

பட்டட தீட்டுைல் எனினும் ஆம்.
 அனுமன் சவண்டுசகாடளச் சீடை மறுத்ைல்
9981. 'எனக்கு அளிக்கும் ே ம், எம்பி ோட்டி! நின்
னக் களிக்கு ற்று உன்லன அம் ோனேன் -
தனக்கு அளிக்கும் ணியினும் தக்கரதோ? -
புனக் களிக் குை ோ யில் ர ோன்றுளோய்!'

எம்பி ோட்டி - எம் ைடலவிசய!; புனக் களிக்குை ோ யில் ர ோன்றுளோய் -

காட்டின்கண் மகிழ்ச்சி மிகுந்ை உயர்ந்ை ாதிடயச் ச ர்ந்ை மயிடலப்
சபான்றவசள!; எனக்கு அளிக்கும் ே ம் - நீ எனக்குக் ககாடுத்ைருளும் வரமானது;
நின் னக்களிக்கு ற்று உன்லன அம் ோனேன் தனக்கு அளிக்கும் ணியினும்
தக்கரதோ? - உன்னுடடய மனமகிழ்ச்சிக்சகற்ப உன்டன அப்கபருடம படடத்ை
இராமபிரானிடத்தில் ககாண்டு ச ர்ப்படைக் காட்டிலும் சிறந்ைைான சவறு ஒன்று
இருக்கிறைா?
மானவன் - கபருடமயுற்றவன். மானம் என்பைன் அடியாக வந்ை க ால். இனி,
மானவன் - மனுவினது குலத்திற் பிறந்ைவன் என்று வடக ால் முடிபாகக்
ககாள்ளுைலும் கூடும். ைத்திைாந்ை நாமம் என்பர்.

9982. என உல த்தது, 'திரி லடயோள், எம் ர ோய்!

னவினில் சுடர் ோ முக ோட்சியோள்
தலன ஒழித்து, இவ் அ க்கியர்தங்கலள
விலனயினில் சுட ரேண்டுகேன், யோன்' என்ைோன்.*

என உல த்து - என்று (அனுமன்) க ால்லி (சமலும்); எம்ர ோய் - எமது ைாசய!;

யோன் னவினில் சுடர் ோமுக ோட்சியோள் திரி லடயோள் தலன ஒழித்து -
நன்மணிக்கற்கள் சபால ஒளிவிடும் முகமலர்ந்ை சைாற்றமுடடயாளாகிய திரி டட
நீங்கலாக; இவ்ே க்கியர் தங்கலள - (உங்கடளப் பயமுறுத்தித் துன்பம் க ய்ை) இந்ை
அரக்கியர்கடள; விலனயினில் சுட ரேண்டுேன் - ககாடிய க யலால் சுட்கடரிக்க
விரும்புகிசறன்.

மனவு - மணிகளுக்கான கபாதுப்கபயர். மனவினில் என்பைற்கு 'மனம் சபால'

எனப் கபாருள் உடரத்து, தூயைாகிய ைன் மனம் சபால ஒளிவிட்டுப் பிரகாசிக்கும்
முகம் உடடயாள் திரி டட எனினும் ஆம். விடனயினில் - விடன சபால; ைப்பாது
ககடுத்ைற்கு உவடம.

9983. 'உல அைோ உல உன்லன உல த்து, உ ோய்

வில ய ஓடி, ''விழுங்குேம்'' என்றுளோர்
ேல க ய் ர னிலய ேள் உகி ோல் பிளந்து,
இல க ய்ரேன், ைலிக்கு, இனி' என்னு ோல்.
 உன்லன உல அைோ உல உல த்து - உன்டனச் க ாலத்ைகாை வார்த்டைகளால்
டவது; வில ய ஓடி உ ோய விழுங்குேம் என்றுளர் - சவகமாக ஓடிவந்து சமல்
விழுந்து உன்டன விழுங்கிவிடுசவாம் என்றுள்ளவர்களாகிய இவ்வரக்கியரது;
ேல க ய் ர னிலய - மடல சபான்ற உடம்டப; ேள் உகி ோல் பிளந்து - வளவிய என்
டக நகத்ைால் பிளந்து; ைலிக்கு இல க ய்ரேன் இனி - யமனுக்கு இடரயாக
ஆக்குசவன் இனிசமல்; என்னும் - என்று க ால்லுவான்.

9984. 'குடல் குலைத்து, குருதி குடித்து, இேர்

உடல் முருக்கியிட்டு உண்குரேன்' என்ைலும்,
அடல் அ க்கியர், 'அன்லன! நின் ோதர
விடைம்; க ய்ச் ண்' என்று விளம் லும்.*
இேர் - இவ் வரக்கியரது; குடல் குலைத்து - குடடல கவட்டி; குருதி குடித்து -
இரத்ைத்டைக் குடித்து; உடல் முருக்கியிட்டு உண்குரேன் - உடடலத் துண்டாக்கி
உண்சபன்; என்ைலும் - என்று அனுமன் கூறிய அளவில்; அடல் அ க்கியர் - வலிடம
படடத்ை அரக்கிமார்கள்; அன்லன - ைாசய!; நின் ோதர க ய்ச் ண் - நின்னுடடய
திருவடிகசள எங்களுக்கு உண்டமயான புகலிடம்; விடைம் - விடமாட்சடாம்; என்று
விளம் லும் - என்று க ால்லுைலும்.

9985. அன்லன, 'அஞ் ன்மின், அஞ் ன்மின்! நீர்' எனோ,

ன்னும் ோருதி ோ முகம் ரநோக்கி, 'ரேறு
என்ன தீல இேர் இலழத்தோர், அேன்
க ோன்ன க ோல்லினது அல்ைது? - தூய்ல ரயோய்!*

அன்லன - ைாயாகிய பிராட்டி; நீர் அஞ் ன்மின் அஞ் ன்மின் எனோ -

(அரக்கியர்கடளப் பார்த்து) நீங்கள் பயப்படாதீர்கள் என்று க ால்லி; ன்னும் ோருதி
ோமுகம் ரநோக்கி - நிடலகபற்ற அனுமனது சீரிய முகத்டைப் பார்த்து; தூய்ல ரயோய் -
பரிசுத்ைமானவசன; இேர் - இவ் வரக்கியர்; அேன் க ோன்ன க ோல்லினது அல்ைது -
அந்ை இராவணன் ஏவிய க ாற்கடளச் க ான்னது அல்லாமல்; என்ன தீல
இலழத்தோர் - (ைாமாக) என்ன தீடமடய எனக்கு க ய்ைார்கள்? (என்று சகட்டாள்)

9986. 'யோன் இலழத்த விலனயினின் இவ் இடர் -

தோன் அடுத்தது, தோயினும் அன்பிரனோய்!
கூனியின் ககோடியோர் அைர , இேர்!
ர ோன அப் க ோருள் ர ோற்ைலை, புந்திரயோய்!*
 தோயினும் அன்பிரனோய் - ைாடயக் காட்டிலும் என்பால் அன்புடடயவசன!;
புந்திரயோய் - அறிவாற்றலிற் சிறந்ைவசன!; இவ் இடர்தோன் யோன் இலழத்த
விலனயினின் தோன் அடுத்தது - இச் சிடறத்துன்பம் யான் க ய்ை தீவிடன காரணமாக
எனக்கு வந்து ச ர்ந்ைது; இேர் - இவ் வரக்கியர்; கூனியின் ககோடியோர் அைர -
கூனிடய விடக் ககாடியவர்கள அல்லர் அல்லவா; ர ோன அப்க ோருள் ர ோற்ைலை -
நடந்து முடிந்ை அந்நிகழ்ச்சிகடள மனத்திற் ககாள்ளாசை (என்றான்.)
ைாசன திட்டமிட்டுச் க ய்ைவள் கூனி. அவடளசய வாழ விட்டுள்ளசபாது இராவணன்
க ான்னடைச் க ய்ை இவர்கள் சமல் சகாபிக்கலாகுசமா என்றாளாம்.

9987. 'எனக்கு நீ அருள், இவ் ே ம்; தீவிலன

தனக்கு ேோழ்விடம் ஆய ழக்கியர்
னக்கு ரநோய் க யல்!' என்ைனள் - ோ தி
தனக்கு ோ றுத் தந்த முகத்தினோள். *

ோ தி தனக்கு ோ று தந்த முகத்தினோள் - சிறந்ை ந்திரனுக்கு கபரிய

களங்கத்டைக் ககாடுத்து கீழப்படுத்திய முகம் உடடயவளாகிய சீடை (அனுமடனப்
பார்த்து); நீ எனக்கு இவ்ே ம் அருள் - நீ எனக்கு இந்ை வரத்டைத் ைருைல் சவண்டும்;
தீ விலன தனக்கு ேோழ்விடம் ஆய அழக்கியர் னக்கு ரநோய் க யல் என்ைனள் - ககாடு
விடனகளுக்குத் ைங்குமிடமாகிய ககாடிய இவ்வரக்கியர்களது மனத்துக்குத் துன்பம்
க ய்யாசை என்று சகட்டுக் ககாண்டாள்.

மனத்துக்கு - மனக்கு; அத்துக் ககட்டது - வரம்பு ககட்ட மனம் உடடய அரக்கியர்

என்படை உணர்த்ை அத்துக் ககட்டது எனலும் ஆம்.

இராமன் வீடணடனச் சீடைடய அடழத்து வருக எனல்

9988. என்ை ர ோதின், இலைஞ்சினன், 'எம்பி ோன்
தன் துலணப் க ருந் ரதவி தயோ' எனோ
நின்ை கோலை, கநடியேன், 'வீடண!
க ன்று தோ, ந ரதவிலய, சீக ோடும்.*

என்ை ர ோதின் - என்று பிராட்டி கூறிய அளவில் (அனுமன்); 'எம்பி ோன் தன்
துலணப் க ருந்ரதவி தயோ' எனோ - இராமபிரானது ஒப்பற்ற கபருந்சைவியாகிய
பிராட்டியின் ஒப்பற்ற கருடண (இருந்ைவாறு என்சன) என்று க ால்லி;
இலைஞ்சினன் நின்ை கோலை - வணங்கி நின்ற கபாழுது; கநடியேன் - (அங்சக)
இராமபிரான்; வீடண! - வீடணசன!; நம் ரதவிலய - நம்முடடய பிராட்டிடய; க ன்று
சீக ோடும்தோ - க ன்று சிறப்சபாடும் அடழத்து வருக;

9989. என்னும் கோலை, இருளும் கேயிலும் கோர்

மின்னும் கோலை இயற்லகய வீடணன்
'உன்னும் கோலைக் ககோணர்தி' என்று ஓத, அப்
க ோன்னின் கோல் தளிர் சூடினன், ர ோந்துளோன்.

என்னும் கோலை - என்று இராமன் கட்டடளயிட்ட சபாது; இருளும் கேயிலும் -

உடம்பால் காரிருளும், அணிகலன்களால் பகல் ஒளியும் உடடயனாய்; கோர் மின்னும்
கோலை இயற்லகய வீடணன் - சமகம் மின்னும் கபாழுதுண்டாம் ைன்டம படடத்ை
வீடணன்; உன்னும் கோலைக் ககோணர்தி என்று ஓத - நிடனக்குமாத்திரத்சை அடழத்துக்
ககாண்டு வருக என்று இராமன் க ால்ல; ர ோந்துளோன் - உடசன அச ாக
வனத்துக்கு வந்து ச ர்ந்து; அப்க ோன்னின் கோல் தளிர் துடினன் - அந்ை சீைாப்
பிராட்டியின் திருவடித் துளிர்கடளத் ைடலசமற் சூடி வணங்கினான்.

வீடணன் பிராட்டியிடம் கூறல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

9990. 'ரேண்டிற்று முடிந்தது அன்ரை; ரேதியர் ரதேன்

நின்லனக
கோண்டற்கு விரும்புகின்ைோன்; உம் ரும் கோண
ேந்தோர்;
''பூண் தக்க ரகோைம் ேல்லை புலனந்தலன, ேருத்தம்
ர ோக்கி,
ஈண்டக் ககோண்டு அலணதி'' என்ைோன்; எழுந்தருள்,
இலைவி!' என்ைோன்.

இலைவி - ைடலவிசய! ரேண்டிற்று முடிந்தது அன்ரை - நீ விரும்பியது நிடறசவறி

விட்டது அல்லவா; ரேதியர் ரதேன் நின்லனக் கோண்டற்கு விரும்புகின்ைோன் - சவை
பாரகர்களாகிய முனிவர்களின் வழிபடுகடவுளாகிய இராமபிரான் உன்டனக்
காண்பைற்கு மிகவும் ஆட ப்படுகின்றான்; உம் ரும் கோண ேந்தோர் - (நீங்கள்
இருவரும் ஒன்று ச ரும் காட்சிடயத்) சைவர்களும் காண்பைற்குக்
குழுமியுள்ளார்கள்; பூண்தக்க ரகோைம் ேல்லை புலனந்தலன - அணிைற்குத் ைகுதியான
அலங்காரங்கடள விடரவாகச் க ய்வித்துக் ககாண்டு; ேருத்தம்
ர ோக்கி - பிரிவினால் உளைாகிய துன்பகமலிடவ அகலச் க ய்து; ஈண்ட ககோண்டு
அலணதி - இங்சக விடரவாக அடழத்துக் ககாண்டு வருவாயாக; என்ைோன் - என்று
இராமபிரான் கட்டடளயிட்டான்; எழுந்தருள் - புறப்படுவாயாக; என்ைோன் - என்று
க ான்னான். (வீடணன்)
 பிராட்டி வீடணனுக்கு உடரத்ைல்

9991. 'யோன் இேண் இருந்த தன்ல , இல யேர் குழுவும்,

எங்கள்
ரகோனும், அம் முனிேர்தங்கள் கூட்டமும், குைத்துக்கு
ஏற்ை
ேோன் உயர் கற்பின் ோதர் ஈட்டமும், கோண்டல்,
ோட்சி;
ர ல் நிலை ரகோைம் ரகோடல் விழுமியது அன்று - வீ !'

வீ ! - வீடணசன!; யோன் இேண் இருந்த தன்ல - நான் இந்ை இலங்டகயில்

அச ாக வனச் சிடறயில் இருந்ை இயல்பிடன; இல யேர் குழுவும் - சைவர்கள்
கூட்டமும்; எங்கள் ரகோனும் - எம் ைடலவனாகிய இராமனும்; அம் முனிேர் தங்கள்
கூட்டமும் - அங்குள்ள முனிவர்களுடடய குழுவும்; குைத்துக்கு ஏற்ை ேோன் உயர்
கற்பின் ோதர் ஈட்டமும் - ைம் குலத்துக்கு ஏற்றவாறு மிக உயர்ந்ை கற்பின்
மாட்சிடமயுடடய கபண்கள் கூட்டமும்; கோண்டல் - பார்த்ைசல; ோட்சி -
சிறப்புடடயைாகும்; ர ல் நிலை - இைன் சமலாகிய நிடலடம உடடய; ரகோைம்
ரகோடல் - அலங்கரித்துக் ககாண்டு வருைல்; விழுமியது அன்று - சிறந்ைது அன்று.

9992. என்ைனள், இலைவி; ரகட்ட இ ோக்கதர்க்கு இலைேன்,

'நீைக்
குன்று அன ரதோளினோன் தன் ணியினின் குறிப்பு
இது' என்ைோன்;
'நன்று' என நங்லக ரநர்ந்தோள், நோயகக் ரகோைம்
ககோள்ள;
க ன்ைனர், ேோன நோட்டுத் திரைோத்தல முதரைோர்,
ர .
என்ைனள் இலைவி - என்று க ான்னாள் சீடை; சகட்ட இ ோக்கதர்க்கு இலைேன் -
அது சகட்ட அரக்க அர னாகிய வீடணன்; 'நீைக் குன்று அன ரதோளினோன்தன்
ணியினின் குறிப்பு இது' என்ைோன் - நீலமடல சபான்ற சைாள்கடள உடடய
இராமபிரானது கட்டடளயின் குறிப்பு இக்சகாலம் சகாடல் என்று க ான்னான்;
நங்லக - அது சகட்ட பிராட்டி; நன்று என ரநர்ந்தோள் - நல்லசை என்று அைடன
உடன்பட்டாள்; (உடசன); ேோன நோட்டுத் திரைோத்தல முதரைோர் - சைவர் உலகத்துள்ள
திசலாத்ைடம முைலாகிய கைய்வமகளிர்; ர - ஒன்றாக; நோயகக் ரகோைம் ககோள்ள
க ன்ைனர் - பிராட்டி அழகிய சமன்டமயான அலங்காரம் க ய்து ககாள்ள சவண்டி
அவள்பால் க ன்றனர்.

பிராட்டிடய 'சீகராடும்ைா' என்று கூறியது இராமன் ஆைலின் அலங்காரம் க ய்து

வர சவண்டும் என்பது இராமன் குறிப்சப அன்றி என் கருத்து அன்று என்றான்
வீடணன்.

சைவ மாைர்கள் சீடைக்குச் க ய்ை அலங்காரம்

9993. 'ர னலக, அ ம்ல , ற்லை உருப் சி, ரேறும் உள்ள
ேோனக நோட்டு ோதர் யோரும், ஞ் னத்துக்கு ஏற்ை
நோன கநய் ஊட்டப் ட்ட நலே இை கைலே தோங்கி,
ர ோனகம் துைந்த லதயல் ருங்குை கநருங்கிப்
புக்கோர்.

ர னலக, அ ம்ல , ற்லை உருப் சி -; ரேறும் உள்ள ேோனக நோட்டு ோதர்

யோேரும் - என்று பலவாக உள்ள சைவசலாகப் கபண்கள் எல்லாரும்; ஞ் னத்துக்கு
ஏற்ை - பிராட்டியின் அபிசடகத்துக்குப் கபாருத்ைமான; நோனகநய் ஊட்டப் ட்ட நலே
இை கைலே தோங்கி - கஸ்தூரிப் புழுகு தீற்றப்பட்டுச் க ய்ை குற்றம் இல்லாை
கலடவச் ாந்டைக் டகயில் ஏந்திக் ககாண்டு; ர ோனகம் துைந்த லதயல் - (இலங்டகச்
சிடறயில் இருந்ை காலம் எல்லாம்); உணடவத் துறந்து விரைம் இருந்ை
பிராட்டியின், ருங்கு உை கநருங்கிப் புக்கோர் - பக்கத்தில் கபாருந்ை கநருக்கமாக
வந்து ச ர்ந்ைனர்.

நானம் - கஸ்தூரி, புனுகு என்பர். வா டனத் திரவியங்களில் ஒன்று. க ன்ற

பாட்டின் இறுதியில் திசலாத்ைடம முைசலார் என்றடமயின் ஏடனய மூவரும்
இப்பாடலின் முைற்கண் குறிப்பிட்டார்.

9994. கோணிலயப் க ண்ல க்கு எல்ைோம், கற்பினுக்கு

அணிலய, க ோற்பின்
ஆணிலய, அமிழ்தின் ேந்த அமிழ்திலன, அைத்தின்
தோலய,
ர ண் உயர் லைலய எல்ைோம் முலை க ய்த
க ல்ேன் என்ன
ரேணிலய, அ ம்ல , க ல்ை, வி ல் முலை சுகிர்ந்து
விட்டோள்.

அ ம்ல - சைவமாைர்களுள் அரம்டப என்பவள்; க ண்ல க்கு எல்ைோம்

கோணிலய - கபண்களின் கபண்டமக் குணங்களுக்கு விடளநிலம் எனத்ைக்க
பிராட்டிடய; கற்பினுக்கு அணிலய - கற்பு என்னும் நற்பண்புக்கு சமலும் அழகு
க ய்பவளாய ானகிடய; க ோற்பின் ஆணிலய - அழகிற்கு உடரயாணி சபான்ற
திருமகடள; அமிழ்தின் ேந்த அமிழ்திலன - திருப்பாற்கடலில் அமிழ்ைத்துடன்
சைான்றிய அமுைம் சபான்ற க ந்திருடவ; அைத்தின் தோலய - அறத்டை வளர்க்கும்
அன்டனயாகிய பிராட்டிடய; ரேணிலய - கூந்ைடல; க ல்ை - கமதுவாக; ர ண் உயர்
லைலய எல்ைோம் முலை க ய்த க ல்ேன் என்ன - மிக உயர்ந்ை சவைங்கடள
எல்லாம் பிரித்து வகுத்ைருளிய திருமால்சபால; வி ல் முலை சுகிர்ந்து விட்டோள் -
விரல்களால் ஒழுங்காக சிக்ககடுத்து பிரித்து சீர்க ய்ைாள்.

சவைசம பிராட்டியின் கூந்ைல் எனவும், சவைத்டை வடகப் படுத்தியது சபால்

பிராட்டியின் கூந்ைடலப் பிரித்து வாரி ஒழுங்கு படுத்தினாள் எனவும் கூறினார்.
ைாடய சவணிடயச் சுகிர்ந்து விட்டாள் என்பைடனப் பசுவிடன பாலிடனக்
கறந்ைான் என்பது சபால இரண்டு க யப்படு கபாருள் வந்ைைாகக் ககாள்க. பசுவினது
பாலிடனக் கறந்ைான் என்று முைற்கண் ஆறாம் சவற்றுடம ககாள்வது சபால்
'ைாயது சவணிடயச் சுகிர்ந்து விட்டாள்' என ஆறாவது உருபு அடமயின்
கபாருந்துைல் காண்க. 'ைாடய சவணியின் கண்' எனப் பின்னர் ஏழாம் சவற்றுடம
வந்து அடமைலும் உண்டு.

9995. ோகு அடர்ந்து அமுது பில்கும் ேள ேோய்த் த ளப் த்தி

ர கு அை விளக்கி, நோனம் தீட்டி, ண் ர ர்ந்த கோல
ரேகடம் க ய்யு ோர ோல், ஞ் ன விதியின், ரேதத்து
ஓலக ங்கைங்கள் ோடி, ஆட்டினர், உம் ர் ோதர்.

உம் ர் ோதர் - சைவப் கபண்கள்; ோகு அடர்ந்து - ர்க்கடரப் பாகிடன ஒத்ை

இன்சுடவ கநருங்கி; அமுது பில்கும் - இன்க ாற்கடள கவளியிடும்; ேள ேோய் -
பவளம் சபான்ற சிவந்ை வாயின்கண் உள்ள; த ளப் த்தி - முத்து சபான்ற
பல்வரிட கடள; ர கு அை விளக்கி - டவரமாகப் பிடித்ை மாசு நீங்க சுத்ைம் க ய்து;
நோனம் தீட்டி - வா டன ாந்டைப் பூசி; ண் ர ர்ந்த கோல ரேகடம் க ய்யு ோ ர ோல் -
மண்ணிற் படிந்து மங்கிப் சபான இரத்தினத்டை ாடணயிட்டுச் சுத்ைம் க ய்து
ஒளிவீ ச் க ய்வது சபால; ஞ் ன விதியின் - நீராடுைற்குரிய விதிமுடறகளின் படி;
ரேதத்து ஓலக ங்கைங்கள் ோடி - சவைநூலிற் கூறிய வண்ணம் மகிழ்ச்சிக்குரிய
மங்களமான பாடல்கடளப் பாடி; ஆட்டினர் - நீராட்டினார்கள்.

9996. உரு விலள ேள ேல்லி ோல் நுல உண்டகதன்ன

ரு விலள கைலே ஊட்டி, குங்கு ம் முலையின்
ஆட்டி,
கருவிலள ைரின் கோட்சிக் கோசு அறு தூசு, கோ ன்
திரு விலள அல்குற்கு ஏற் ர கலை தழுேச்
ர ர்த்தோர்.
 உரு விலள ேள ேல்லி நுல உண்டது என்ன - அழகிற் சிறந்ை பவளக் ககாடி பால்
நுடரயால் மூடப்கபற்றது சபாலும் என்று க ால்லும்படி; ரு விலள கைலே ஊட்டி -
(சமனி எல்லாம்) மணம் நிரம்பிய (கவள்ளிய) கலடவச் ாந்டை மடறயும்படி பூசி;
குங்கு ம் முலையின் ஆட்டி - குங்குமக் குழம்டப முடல முழுக அப்பி; கருவிலள
ைரின் கோட்சிக்கோசு அறு தூசு - கருவிள மலர் சபான்ற காணற்கினிய குற்றமற்ற
கபான்னாடடசயாடு; கோ ன் திரு விலள அல்குற்கு ஏற் ர கலை - மன்மைனது
க ல்வம் விளங்கும் அல்குடலத் ைாங்கும் இடடக்குப் கபாருத்ைமாக சமகடல
என்னும ஆபரணமும்; தழுே ர ர்த்தோர் - கபாருந்தித் ைழுவும்படி அணிவித்ைார்.

சிவந்ை சீடையின் திருசமனி சமல் கவண்ணிறக் கலடவ அப்பியது பவளக்

ககாடிடயப் பால் நுடர மூடியது சபான்றது. கபண்ணுறுப்டப
மன்மை பீடம் என்பர் ஆைலின் 'காமன் திருவிடள அல்குல்' என்றார். சமகடல - எட்டுக்
சகாடவகடள உடடய இடடயணியாம்.

9997. ந்தி ன் ரதவி ோரின் தலக உறு த ளப் ல ம் பூண்

இந்தி ன் ரதவிக்கு ஏற் , இலயேன பூட்டி, யோணர்ச்
சிந்து ப் ேளச் க வ் ேோய்த் ரதம் சும் ோகு தீற்றி,
ந்தி த்து அயினி நீ ோல் ேைஞ்க ய்து, கோப்பும்
இட்டோர்.

இந்தி ன் ரதவிக்கு ஏற் இலயேன - இந்திரனது மடனவியான இந்திராணிக்குப்

கபாருத்ைமாக உரிய; ந்தி ன் ரதவி ோரின் தலக உறு த ளப் ல ம் பூண் - ந்திரனது
மடனவிமார்களாகிய நக்ஷத்திரங்கடளப் சபான்ற அழகு மிக்க முத்துக்களால் ஆகிய
பசும்கபான்னணிடய; பூட்டி - அணிவித்து; யோணர்ச் சிந்து ப் ேளச் க வ்ேோய் -
புதிய சிந்தூரம் சபாலவும் பவழம் சபாலவும் சிவந்ை வாயில்; ரதம் சும் ோகு தீற்றி -
இனிய பசிய பாக்குடன் கூடிய ைாம்பூல காரத்டை உண்பித்து; ந்தி த்து அயினி நீ ோ
ல் ேைம் க ய்து - மந்திரத்சைாடு கூடிய ஆலத்தி நீரால் சுழற்றி; கோப்பும் இட்டோர் -
பின் அைனால் கநற்றிக் காப்பும் இட்டார்கள்.

ந்திரன் சைவியர் விண்மீன்கள். அத்ைாராகணங்கடளப் சபான்ற முத்துக்கள் என்க.

வாய்க்கு சிந்துரம், பவளம் உவடம. பாகு - பாக்கு எனசவ கவற்றிடல சுண்ணாம்பு
ககாள்ளப்பட்டு ைாம்பூலம் எனப் கபற்றது. தீற்றி - தின் என்ற பகுதியால் பிறந்ைது.

வீடணன் சீடைடய அடழத்து வருைல்

9998. ண்டை தியின் நோப் ண் ோன் இருந்கதன்ன,
ோனம்
ககோண்டனர் ஏற்றி, ேோன டந்லதயர் கதோடர்ந்து
கூட,
 உண்லட ேோன ரும் ஒள் ேோள் அ க்கரும் புைம்
சூழ்ந்து ஓட,
அண்டர் நோயகன் ோல், அண்ணல் வீடணன் அருளிச்
க ன்ைோன்.
அண்ணல் வீடணன் - ைடலடமயான வீடணன் (பிராட்டிடய); ண்டை தியின்
நோப் ண் ோன் இருந்கதன்ன -

வட்டமான ந்திரன் நடுசவ மான் இருப்படைப் சபால; ககோண்டனர்

ோனம் ஏற்றி - அடழத்துக் ககாண்டு வந்ைவர்களாய் விமானத்தில் ஏற்றி டவத்து;
ேோன டந்லதயர் கதோடர்ந்து கூட - சைவப் கபண்கள் பின் பற்றி உடன் வர; உண்லட
ேோன ரும் ஒள்ேோள் அ க்கரும் புைம் சூழ்ந்து ஓட - உருண்ட வடிவடமப்புடடய
குரக்கு வீரரும் ஒளிபடடத்ை வாள் ஏந்திய அரக்கரும் புறத்சை சுற்றிக் ககாண்டு
ஓடிவர; அண்டர் நோயகன் ோல் - சைவசைவனாகிய இராமபிரானிடத்து; அருளின்
க ன்ைோன் - அவன் கட்டடளயிட்டருளியபடி க ன்று ச ர்ந்ைான்.

குரங்குகளின் உருண்ட வடிவடமப்பு சநாக்கி 'உண்டட' என்பது வந்ைது. வீடணச்

ார்புடடய அரக்கர்கள் பிடழத் திருப்பவர் உனராைலின் 'அரக்கரும்' என்றார்.

கலி விருத்தம்

9999. இப் புைத்து இல யேர், முனிேர் ஏலழயர்,

துப்பு உைச் சிேந்த ேோய் விஞ்ல த் ரதோலகயர்,
முப் புைத்து உைகினும் எண்ணில் முற்றிரனோர்,
ஒப்புைக் குவிந்தனர், ஓலக கூறுேோர்.

இப்புைத்து - இராமன் இருக்கும் இவ்விடத்து; இல யேர் முனிேர் ஏலழயர் -

சைவர்கள், முனிவர்கள் கபண்கள்; துப்பு உை சிேந்த ேோய் விஞ்ல த் ரதோலகயர் -
பவளம் சபாற் சிவந்ை வாயிடன உடடய வித்தியாைரப் கபண்கள்; முப்புைத்து
உைகினும் எண்ணில் முற்றிரனோர் - மூவுலகங்களினும் மதிக்கற்பாட்டில் உயர்ந்ைவர்கள்
எல்லாரும்; ஓலக கூறுேோர் - மகிழ்ச்சி வார்த்டைகடளச் க ால்பவர்களாய்; ஒப்புைக்
குவிந்தனர் - ைம்முள் சவறுபாடில்லாது ஒத்ை ைன்டமயராய்த் திரண்டார்கள்.

மக்கள் கூட்டம் திரளும் சபாது க ல்வம் - கல்வி, ாதி, பைவி பற்றிய உயர்வு
ைாழ்வு கருைப்படாமல் எல்சலாரும் ஒருைன்டமயராய் இருத்ைல் வழக்கீடு.

10000. அருங் குைக் கற்பினுக்கு அணிலய அண்மினோர்,

ருங்கு பின் முன் க ை ேழி இன்று என்னைோய்,
கநருங்கினர்; கநருங்குழி, நிருதர் ஓச் ைோல்,
 கருங் கடல் முழக்கு எனப் பிைந்த, கம் லை அருங்குைக்
கற்பினுக்கு அணிலய அண்மினோர் - அரிய உயர்ந்ை குலத்தில் சைான்றிக் கற்புக்கு
அணிகலமாக விளங்கும் பிராட்டிடய (அடனவரும்) அணுகினார்கள்; ருங்கு பின்
முன் க ை ேழி இன்று என்னைோய் கநருங்கினர் - (பிராட்டி விமானத்தின்)
பக்கவாட்டிலும் பின்னும் முன்னும் க ல்லுவைற்கு வழி இல்டல என்று க ால்லும்
படி கநருங்கினார்கள்; கநருங்குழி - அவ்வாறு சூழ்ந்து கநருங்கிய கபாழுது; நிருதர்
ஓச் ைோல் - (வழிவிலகிச் க ல்ல சவண்டி); அரக்க காவலர் (பிரம்டப) வீசி
விரட்டுைலால்; கம் லை - கூக்குரல் ஒலி; கருங்கடல் முழக்கு எனப் பிைந்த - கரிய
கடலின் அடலகயாலி சபாலப் சபரளவினைாக உண்டாயிற்று.

10001. அவ் ேழி இ ோ னும் அைர்ந்த தோ ல ச்

க வ்வி ேோள் முகம்ககோடு க யிர்த்து ரநோக்குைோ,
'இவ் ஒலி யோேது?' என்று இயம் , இற்று எனோ,
கவ்லே இல் முனிே ர் கழறினோர் அர ோ.

அவ்ேழி - அவ்விடத்து; இ ோ னும் அைர்ந்த தோ ல ச் க வ்வி ேோள் முகம் ககோடு -

மலர்ந்திருக்கின்ற ைாமடரயின் அழடகத் ைன்னிடத்சை ககாண்ட ஒளிபடடத்ை ைன்
திருமுகம் ககாண்டு; க யிர்த்து ரநோக்குைோ - சகாபித்துப் பார்த்து; 'இவ் ஒலி யோேது
என்று இயம் - இந்ைப் சபகராலி எைனால் விடளந்ைது என்று (அருகில் உள்ளாடரக்)
சகட்க; கவ்லே இல் முனிே ர் - துன்பமற்ற முனிவர்கள்; கழறினோர் - இன்னது என்று
எடுத்துடரத்ைார்கள்.

முனிவர் க ால்லின் கடுடமடய உணர்த்ை, கூறினார் என்னாது கழறினார் என்றார்

கம்பர். அைனால் இராமனுக்குச் சீற்றம் சிறந்ைது பின் வரும் பாடலால் விளங்கும்.

இராமன் வீடணடனக் கடிைல்

10002. முனிே ர் ேோ கம் ரகட்புைோதமுன்,
நனி இதழ் துடித்திட நலகத்து, வீடணன் -
தலன எழ ரநோக்கி, 'நீ, தகோத க ய்திரயோ,
புனித நூல் கற்று உணர் புந்திரயோய்?' என்ைோன்.

முனிே ர் ேோ கம் ரகட்புைோத முன் - முனிவர்கள் க ால்லிய வார்த்டை காதில்

விழுவைற்கு முன்பாகசவ விடரந்து; இதழ் நனி துடித்திட நலகத்து - அைரங்கள் மிகவும்
துடிக்கும்படியாக கவடிபடச் சிரித்து; வீடணன் தலன எழ ரநோக்கி - வீடணடன
நன்றாக அழுந்ைப் பார்த்து; புனித நூல் கற்று உணர் புந்திரயோய்! - தூய்டமயான
கமய்யுணர் நூல்கடள எல்லாம் கற்றறிந்ை ஞானவாசன!; நீ தகோத க ய்திரயோ - நீ
ைகுதிக்சகலாை க யல்கடளச் க ய்யலாமா?; என்ைோன் -.
 'சகட்புறாை முன்' என்பது விடரவு குறித்ைது. துன்பப் படுவாரிடத்து இராமனது
பரிவு விடரயுமாறு கூறியது.

10003. 'கடுந் திைல் அ ர்க் களம் கோணும் ஆல யோல்,

கநடுந் தில த் ரதேரும் நின்ை யோேரும்
அலடந்தனர்; உேலகயின் அலடகின்ைோர்கலளக்
கடிந்திட யோர் க ோனோர்? - கருது நூல் ேைோய்!

கருது நூல் ேைோய் - உணரப்படும் ாஸ்திரங்களில் வல்ல வீடணசன!;

கநடுந்தில த் ரதேரும் நின்ை யோேரும் - கநடிய திக்குப் பாலகர்களாய சைவர்களும்
மற்றும் ஆங்காங்சக நின்றிருந்ை எல்லாரும்; கடுந்திைல் அ ர்க்களம் கோணும் ஆல யோல்
- ககாடிய வலிடமசயாடு சபார் நடந்ை இடத்டைப் பார்க்கும் விருப்பம் காரணமாக;
அலடந்தனர் - கநருங்கித் திரண்டுள்ளனர்; உேலகயின் அலடகின்ைோர்கலளக் கடிந்திட
யோர் க ோனோர் - மகிழ்ச்சியால் அருசக வந்து ச ர்ந்ைவர்கடள அடித்து விரட்டும்படி
யார் உத்ைரவிட்டார்கள்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

10004. ' சுலடக் கடவுள், ரநமிப் ண்ணேன்,
து த்து - அண்ணல்,
அ சுலடத் கதரிலே ோல இன்றிரய அல ேது
உண்ரடோ?
கல க யற்கு அரிய ரதேர், ஏலனரயோர், கைந்து
கோண் ோன்
வி சுறின், விைக்குேோர ோ? ரேறு உைோர்க்கு
என்ககோல்? - வீ !
வீ - வீடணசன!; சு உலடக் கடவுள் - பரசு என்னும் மழு ஆயுைத்டை உடடய
கடவுளாகிய சிவகபருமான்; ரநமிப் ண்ணேன் - க்கராயுைத்டை
ஏந்திய பரமனாகிய திருமால்; து த்து அண்ணல் - ைாமடர மலரில் வீற்றிருக்கின்ற
பிரமசைவன் ஆகிய முப்கபருங்கடவுளரும்; அ சுலடத் கதரிலே ோல இன்றிரய
அல ேது உண்ரடோ? - ைடலடமத் ைன்டமயுடடய பட்டத்ைரசிகளாகிய ைம்
மடனவியடர இல்லாமல் வருவது உண்டா?; கல க யற்கு அரிய ரதேர் ஏலனரயோர்
கைந்து கோண் ோன் வி சுறின் - கணக்கிட முடியாை சைவர்களும் மற்றவர்களும் ைத்ைம்
மடனவியருடன் கலந்து சபார்க்களக் காட்சிடயயும் பிராட்டிடயயும்
காண்பைற்காக கநருங்கி வந்ைால்; விைக்குேோர ோ - ைள்ளி அகற்றுவார்களா?;
ரேறுளோர்க்கு என்ககோல் - இத்ைடகய சமசலார்களுக்சக கூட்டத்தில் ைள்ளப்படும்
நிடல இருக்குமானால் மற்ற ாைாரணமானவர்கள் கதி என்ன ஆகும்?
10005. 'ஆதைோன், அ க்கர் ரகோரே! அடுப் து அன்று
உனக்கும், இன்ரன
ோதுலக ோந்தர்தம்ல த் தடுப் து' என்று அருளி,
க ங் கண்
ரேதநோயகன்தோன் நிற் , கேய்து உயிர்த்து,
அைக்கண் எய்தி,
ரகோது இைோ னனும் க ய்யும் குலைந்தனன்
குணங்கள் தூரயோன்.

அ க்கர் ரகோரே! - அரக்கர்களுக்கு அர னாகிய வீடணசன!; ஆதைோன் -

ஆடகயினால்; இன்ரன ோதுலக ோந்தர் தம்ல த் தடுப் து - இவ்வாறு ஒரு
ைவற்றிலும் படாை ாமானிய ாது மனிைர்கடள அடித்து விரட்டுவது; உனக்கும்
அடுப் து அன்று - உனக்கும் கபாருந்துவது அன்று; என்று அருளி - என்று இவ்வாறு
க ால்லியருளி; க ங்கண் ரேதநோயகன்தோன் நிற் - சிவந்ை கண்கடளயுடடய சவைத்
ைடலவனாகிய இராமன் நிற்ப; குணங்கள் தூரயோன் - குணங்களால்
பரிசுத்ைமானவனாகிய வீடணன் (அது சகட்டு); அைக்கண் எய்தி - துன்பம்
அடடந்து; கேய்து உயிர்த்து - கபருமூச்சு விட்டு; ரகோது இைோ னனும் க ய்யும்
குலைந்தனன் - குற்றமற்ற மனமும் உடம்பும் நிடலைடுமாறப் கபற்றான்.

இராமடனக் கண்ட சீடை அனுமடன நன்கு

மதித்ைல்

10006. அருந்ததி அலனய நங்லக அ ர்க் களம் அணுகி,

ஆடல்
ருந்கதோடு கழுகும் ர யும் சிப் பிணி தீரு ோறு
விருந்திடு வில்லின் க ல்ேன் விழோ அணி விரும்பி
ரநோக்கி,
கருந் தடங் கண்ணும் கநஞ்சும் களித்திட, இலனய
க ோன்னோள்;

அருந்ததி அலனய நங்லக அ ர்க்களம் அணுகி - அருந்ைதிடய ஒத்ை கற்பின்

க ல்வியாகிய சீடை சபார்க்களத்டை கநருங்கி; ஆடல் ருந்கதோடு கழுகும் ர யும்
சிப்பிணி தீரு ோறு - ஆடுகின்ற பருந்தும் கழுகும் சபயும் பசிசநாய் நீங்கும்படி;
விருந்து இடு வில்லின் க ல்ேன் விழோ அணி விரும்பி ரநோக்கி - அடவகளுக்கு உணவு
புதிைாகத் ைருகின்ற வில்லினால விடளக்கும் சபாராற்றலிற சிறந்ை இராமனது
சபார்க்காட்சிக சகாலத்டை விரும்பிப் பார்த்து; கருந்தடங்கண்ணும் கநஞ்சு
களித்திட - கரிய அகன்ற கண்களும் மனமும் உவடக ஏற; இலனய க ோன்னோள் -
பின்வரும் வார்த்டைகடளச் க ால்லலானாள்;
10007. சீைமும் கோட்டி, என் கணேன் ர ேகக்
ரகோைமும் கோட்டி, என் குைமும் கோட்டி, இஞ்
ஞோைமும் கோட்டிய கவிக்கு நோள் அைோக்
கோைமும் கோட்டும்ககோல், என் கற்பு?' என்ைோள்.

சீைமும் கோட்டி - என்னுடடய கற்கபாழுக்கத்டையும் என் கணவற்குக் காண்பித்து;

என் கணேன் ர ேகக் ரகோைமும் கோட்டி - என் கணவனாகிய அப்பிரானது
சபார்க்சகாலக் காட்சிடயயும் யான் பார்க்கும்படிச் க ய்து; என் குைமும் கோட்டி -
நான் பிறந்ை குலத்டையும் புகுந்ை குலத்டையும் நிடலநிறுத்தி; இஞ் ஞோைமும்
கோட்டிய கவிக்கு - இவ்வுலகத்டையும் இராவணனால் அழியாைபடி நிடலநிறுத்திய
இவ்வனுமனாகிய குரங்குக்கு; என் கற்பு - என் கற்பானது; நோள் அைோக் கோைமும்
கோட்டுங்ககோல் - நாள் இடடயற்றுப் சபாகாமல் என்றும் வாழ்வைாகிய சிரஞ்சீவித்
ைன்டமடயயும் ைருசமா?; என்ைோள் - . அனுமன் சிடறயிலிருந்ை
க ல்விடய இலங்டகயிற்கண்டு க ால்லியசை இராவணன் அழிவுக்கும் சீடையின்
சிடறமீட்சிக்கும் காரணமாைலின் அனுமசன எல்லாற்டறயும் க ய்ைவன் என கநஞ்சு
கநகிழ்ந்ைாள் பிராட்டி காலம் என்றும் உள்ளது. உயிர்கள் இடடயில் நாள் அறுகின்றன.
நாள் அறாடம காலம் உள்ள துடணயும் ைானும் இருத்ைலாகிய அழிவின்டமயாம்.

10008. 'எச்சில், என் உடல்; உயிர் ஏகிற்ரை; இனி

நச்சு இலை' என் து ஓர் நலேஇைோள் எதிர்,
ச்சிலை ேண்ணமும் ேள ேோயும் ஆய்க்
லகச் சிலை ஏந்தி நின்ைோலனக் கண்ணுற்ைோள்.

என் உடல் எச்சில் உயிர் ஏகிற்ரை - இராவணன் ககாணர்ந்து சிடற டவத்ைைால் என்
உடல் தூய்டம இழந்ைது; உயிர் எப்கபாழுசைா சபாய்விட்டது; நச்சு இனி இலை -
விருப்பம் என்பது எதுவும் இனி எனக்கு இல்டல; என் து ஓர் நலேஇைோள் - என்று
(சிடறயிருந்ை சபாது) க ால்லிக் ககாண்டிருந்ைவளாகிய ஒரு குற்றமும் அற்ற பிராட்டி;
ச்சிலை ேண்ணமும் ேள ேோயு ோய்க் லகச்சிலை ஏந்தி நின்ைோலன - பச்சிடல
சபான்ற திருசமனி நிறத்டையும் பவளம் சபான்ற சிவந்ை திருவாடயயும்
உடடயனாய்க் டகயில் சகாைண்டம் ைாங்கி நின்ற கபருமாடன; எதிர் கண்ணுற்ைோள் -
எதிசர பார்த்ைாள்.

சிடறயிருந்ை க ல்வியின் சிந்ைடனசயாட்டம் கூறப்பட்டது. இராவணன்

தீண்டிலன் ஆயினும் மனத்ைால் நிடனக்கும்படி சநர்ந்துவிட்டது. ஆைலின் ''எச்சில்
என் உடல்'' என்பாளாம். இராமசன அவட்கு உயிர் ஆைலின் இராமடனப் பிரிந்ை
சபாசை 'உயிர் சபாயிற்று' என்றாளாம்.
 சீடை இராமடனத் கைாழுைலும் இராமன் சீடைடயக் காணுைலும்

10009. ோனமீது அ ம்ல யர் சூழ ேந்துளோள்,

ர ோன ர ர் உயிரிலனக் கண்ட க ோய் உடல்
தோன் அது கேர்வுறும் தன்ல த்து ஆம் எனல்
ஆனனம் கோட்டுை, அேனி எய்தினோள்.

ோனமீது அ ம்ல யர் சூழ ேந்துளோள் - விமானத்தின் சமல் கைய்வ மகளிர்

சுற்றியிருப்ப வந்ைவளாகிய பிராட்டி; ர ோன ர ர் உயிரிலனக் கண்ட க ோய் உடல்தோன்
அது கேர்வுறும் தன்ல த்து ஆம் எனல் - ைன்டன விட்டுப் பிரிந்து சபான கபரிய
உயிடரப் பார்த்ை உயிரற்ற கபாய் உடலானது அந்ை உயிடரக் கவர்கின்ற ைன்டம
என்படை; ஆனனம் கோட்டுை அேனி எய்தினோள் - ைன் முகமானது காட்டி நிற்க பூமியில்
இறங்கினாள்.
பிரிந்ை உயிடரத் திரும்பப் பற்றுவது சபால் சீடை இராமடனப் பார்த்ை சபாது
இருந்ை முகமலர்ச்சி இருந்ைைாம்.

10010. பிைப்பினும் துலணேலன, பிைவிப் ர ர் இடர்

துைப்பினும் துலணேலன, கதோழுது, 'நோன் இனி
ைப்பினும் நன்று; இனி ோறு ரேறு வீழ்ந்து
இைப்பினும் நன்று'' என ஏக்கம் நீங்கினோள்.

பிைப்பினும் துலணேலன - எப்பிறப்பு எடுத்ைாலும் பிறவிசைாறும் துடணயாக

வருகின்றவடன; பிைவிப் ர ர் இடர் துைப்பினும் துலணேலன - பிறவி என்கிற
கபருந்துன்பத்டை விட்டுப் பரமபைம் எய்தினாலும் அங்சகயும் இவ்வுயிர்க்குத்
துடணயாக இருக்கின்ற நாயகடன; கதோழுது - வணங்கி; நோன் இனி ைப்பினும் நன்று
- (என் ஆட நிடறசவறிவிட்டது ஆைலின்) நான் இனிசமல் அப்கபருமாடன மறந்து
விட்டாலும் நல்லசை; என ஏக்கம் நீங்கினோள் - என்று க ால்லி மனத்ைளர்ச்சி நீங்கப்
கபற்றாள்.

''இப்பிறப்பில் காண்டசலா அரிது என்று என்று விம்முறும் கலங்கும்'' (கம்ப. 5081)

என்கின்ற முன்டனய ஏக்கம் நீங்கப் கபற்றாள் ஆைலின் 'இனி' எதுவானால் என்ன'
என்றாளாம்.

10011. கற்பினுக்கு அ சிலன, க ண்ல க் கோப்பிலன,

க ோற்பினுக்கு அழகிலன, புகழின் ேோழ்க்லகலய
தற் பிரிந்து அருள் புரி தரு ம் ர ோலிலய,
 அற்பின் அத் தலைேனும் அல ய ரநோக்கினோன்.

அத் தலைேனும் - அந்ை ைடலடமயான நாயகனாகிய இராமனும்; கற்பினுக்கு

அ சிலன - கற்பு என்னும் குணநலத்துக்கு அர ாக உள்ளவடள; க ண்ல க் கோப்பிலன
- கபண்டமக் குணங்களுக்கு வாழ்விடமாக உள்ளவடள; க ோற்பினுக்கு அழகிலன -
அழகிற்கு அழகாக விளங்குகின்ற பிராட்டிடய; புகழின் ேோழ்க்லகலய - புகடழ
இவ்வுலகில் வாழும்படி நிடல நிறுத்திய சைவிடய; தன் பிரிந்து அருள்புரி தரு ம்
ர ோலிலய - ைனி நாயகனாகிய ைன்டனப் பிரிந்து உயிர்களுக்கு நல்லருள் க ய்யும்
ைருமம் சபான்ற சீடைடய; அற்பின் - அன்பினால்; அல ய ரநோக்கினோன்
- நன்றாகப் பார்த்ைான்.

'கபண்டமக் காப்பிடன' என்பைடன ''குணங்கடள என் கூறுவது? ககாம்பிடனச்

ச ர்ந்து அடவ உய்யப் பிணங்குவன'' (கம்ப. 683) என்ற பாலகாண்டப்பாடல்
நன்கு விளக்கும். 'அடமய சநாக்கினான்' என்பது ஆட தீரப் பார்த்ைான்
என்றவாறாம். கநடுங்காலம் பிரிந்து நின்ற ஏக்கம் தீரப் பார்த்ைான் என்பைாம்.
'அடமய' என்ற க ால்லாட்சியினால் பின்னர் இராமன் சீடைடய சநாக்கிக் கூறிய
கடிந்துடரகள் உள்ளத்கைாடு படாைன என்பதும் உலசகார்க்கு உணர்த்ை வந்ை
உைட்டு வ னங்கள் என்பதும் விளங்கும்.

இராமன் சீடைடயக் கடிந்து உடரத்ைல்

10012. சுணங்கு உறு துலண முலை முன்றில் தூங்கிய
அணங்கு உறு கநடுங் கணீர் ஆறு ேோர்வுை,
ேணங்கு இயல் யிலிலன, கற்பின் ேோழ்விலன,
ணம் கிளர் அ வு என எழுந்து, ோர்ப்புைோ.

சுணங்கு உைோ துலண முலை முன்றில் தூங்கிய - சைமல் கபாருந்திய இரண்டாகிய

முடலப் பரப்பில் ச ார்ந்ை; அணங்கு உறு கநடுங்கண் நீர் ஆறு ேோர்வுை -
வருத்ைமிகுதியால் உளைான நீண்ட கண்ணீறாறு ஒழுக; ேணங்கு இயல் யிலிலன -
வணங்கும் ைன்டம உடடய மயில் சபால்வாடள; கற்பின் ேோழ்விலன - கற்பு
நிடலகபற்று வாழக் காரணமானவளாகிய பிராட்டிடய; ணம் கிளர் அ வு என
எழுந்து ோர்ப்புைோ - படம் எடுத்துச் சீறுகின்ற பாம்டபப் சபாலச் சினந்து பார்த்து.

இவள் இத்ைடகயவளாயிருக்கவும் இவனுக்கும் சகாபம் வந்ைவாறு எவ்வாறு என

வியந்ைைாம். முன்பில்லாை படத்டை எடுத்துச் சீற்றம் காட்டும் பாம்புசபால என்றது
ைன்னுள்ளத்சை அன்பு சுரக்கவும் ைன்டன ஒரு காரணத்ைால் வலிடம க ய்து ககாண்டு
சீறினான் இராமன் என்பது சைான்ற உடரத்ைைாம். இங்கு மயிலிடன என்று
பிராட்டிடயக் கூறி, இராமடன அரவு என்றது ஓர் நயம். மயிசல பாம்டபச் சீறுவைாக
இருக்கவும் இங்கு மயிடலப் பாம்புசீறியது என்றது ஓர் முரண் நயம் - குற்றமற்ற
பிராட்டிடயக் குற்றமுள்ளவள் சபால இராமன் சீறியது கபாருந்ைாடமடயக் காட்டி
நிற்கிறது.
10013. 'ஊண் திைம் உேந்தலன; ஒழுக்கம் ோழ் ட,
ோண்டிலை, முலை திைம்பு அ க்கன் ோ நகர்
ஆண்டு உலைந்து அடங்கிலன; அச் ம் தீர்ந்து,
இேண்
மீண்டது என் நிலனவு? ''எலன விரும்பும்''
என் ரதோ?

ஊண் திைம் உேந்தலன - அரக்கர் ஊரில் உணவு வடககடள உண்ண விரும்பி

கநடுநாள் இருந்ைாய்; ஒழுக்கம் ோழ் ட ோண்டிலை - ஒழுக்கம் அழிந்து
சபாகும்படி ாகாமல் உயிருடன் இருந்ைாய்; முலை திைம்பு அ க்கன் ோநக ஆண்டு
உலைந்து அடங்கிலன - நீதிகநறியும் அறமுடறயும் திறம்பிய அரக்கனது இலங்டக
நகரில் கநடுநாள் ைங்கி அவனுக்கு அடங்கியிருந்ைாய்; அச் ம் தீர்ந்து இேண் மீண்டது
என் நிலனவு? - பயம் இல்லாமல் இவ்விடத்துக்கு இப்கபாழுது திரும்பி வந்ைது எது
கருதி? 'எலன விரும்பும்' என் ரதோ? - 'என்டன இராமன் விரும்புவான்' என்பது உன்
நிடனவா?
சுந்ைர காண்டத்தில் அநுமன் சீடை பற்றிச் க ால்லிய வார்த்டைகளாக ''ச ாகத்ைாள்
ஆய நங்டக'' ''கண்ணின் நீர்க் கடலில் கண்சடன்'' ''நங்டக ஆர் உயிர் துறப்பைாக
எண்ணினன்'' என்பனவற்டற இராமன் சகட்டிருப்பவும் (கம்ப. 6040, 6041, 6045)
அவற்றுக்கு மாறாக இங்கு சபசியது வலிந்து க ய்ைைாகும் என உணரப்
சபாதியைாகும்.

10014. 'உன்லன மீட் ோன்க ோருட்டு, உேரி தூர்த்து, ஒளிர்

மின்லன மீட்டுறு லட அ க்கர் ரேர்அை,
பின்லன மீட்டு, உறு லக கடந்திரைன்; பிலழ
என்லன மீட் ோன்க ோருட்டு, இைங்லக எய்திரனன்.

உன்லன மீட் ோன் க ோருட்டு - உன்டனச் சிடறயிலிருந்து மீட்பைற்காக; உேரி

தூர்த்து - கடடல அடணகட்டி அடடத்து; ஒளிர் மின்லன மீட்டுறு லட அ க்கர் ரேர்
அை - பிரகாசிக்கின்ற மின்னடலத் சைாற்கடிக்கும் படடகடள உடடய அரக்கர்கள்
அடிசயாடு அழியும்படி; பின்லன மீட்டு - பிறகும் சமலும் சபார் க ய்து மீளச்க ய்து;
உறு லக கடந்திரைன் - மிக்க அரக்கர் படகடய கவன்சறனில்டல (பின் எைற்காக
என்றால்); என்லன பிலழ மீட் ோன் க ோருட்டு இைங்லக எய்திரனன் - என்டனத்
ைவற்றிலிருந்து நீக்கிக்ககாள்ள இலங்டகடய அடடந்சைன்.

10015. ' ருந்தினும் இனிய ன்னுயிரின் ேோன் தல

அருந்திலனரய; நைவு அல ய உண்டிரய;
இருந்தலனரய? இனி எ க்கும் ஏற் ன
 விருந்து உளரேோ? உல - கேறுல நீங்கினோய்!

கேறுல நீங்கினோய் - இல்லாடமடய இல்லாைவசள!; ருந்தினும் இனிய -

சைவர் அமுதினும் இனியைாகிய; ன் உயிரின் ேோன்தல அருந்திலனரய -
பிராணிகளின் புலால்கடளப் புசித்ைாயல்டலசயா; நைவு அல ய உண்டிரய - கள்டள
நன்கு உண்டாயல்டலசயா; இனி இருந்தலனரய - இவ்வளவான பிறகும் உயிசராடு
இருக்கின்றாயல்டலசயா; ஏற் ன விருந்து எ க்கும் உளரேோ உல - கபாருத்ைமான
விருந்துணவு எனக்கும் இருக்கின்றனவா? க ால்வாயாக.
அரக்கர் உணவு என்பைால் புலாலும் கள்ளும் கூறினானாம். வலிந்து பழிக்க
விரும்புவான் ஆைலன் சகலியாக 'எமக்கும் விருந்துளசவா' என்றானாம்.

10016. 'கைத்தினின் பிைந்த ோ ணியின் கோந்துறு

நைத்தின் நிற் பிைந்தன நடந்த; நன்ல ோல்
குைத்தினில் பிைந்திலை; ரகோள் இல் கீடம்ர ோல்
நிைத்தினில் பிைந்தல நி ப்பினோய்அர ோ.

கைத்தினின் பிைந்த ோ ணியின் கோந்துறு நைத்தின் நிற் பிைந்தன நடந்த -

ஆபரணங்களிற் பதிக்கப்படும் இரத்தினம் சபாலப் பிரகாசிக்கின்ற நன்டமசயாடு
கபாருந்திய குணம் க யல்களாய் நின்னிடம் முன்பு உள்ளனவாய அடவ
இப்கபாழுது சபாயின; நன்ல ோல் குைத்தினில் பிைந்திலை - சமன்டமயுடடய
உயர்குலத்தில் பிறந்ைவளாய் நடந்து ககாள்ளவில்டல; ரகோள் இல் கீடம் ர ோல்
நிைத்தினில் பிைந்தல நி ப்பினோய் - குறிக்சகாள் இல்லாை புழுடவப் சபால்
மண்ணில் பிறந்ைாய் என்படை நிரூபித்து விட்டாய்.

சீடை நிலத்டை உழுைசபாது படடச் ாலில் சைான்றியவள் என்பது கருதி இவ்வாறு

கூறினான். அசரா அட .

10017. 'க ண்ல யும், க ருல யும், பிைப்பும், கற்பு எனும்

திண்ல யும், ஒழுக்கமும், கதளிவும், சீர்ல யும்,
உண்ல யும், நீ எனும் ஒருத்தி ரதோன்ைைோல்,
ேண்ல இல் ன்னேன் புகழின், ோய்ந்தேோல்.

க ண்ல யும் - கபண்டமக் குணங்களும்; க ருல யும் - கபருடமயாகிய

குன்றாச் சிறப்பும்; பிைப்பும் - நற்குடிப் பிறப்பும் கற்பு எனும் திண்டமயும்
ஒழுக்கமும் கைளிவும் சீர்டமயும்; உண்ல யும் - கற்பு என்கின்ற வலிடமயும் சீரிய
ஒழுக்கமும், அறிவுத்கைளிவும், சமன்டமயும், த்தியமும் ஆகிய எல்லாம்; நீ எனும்
ஒருத்தி ரதோன்ைைோல் - சீடை என்னும் நீ ஒருத்தி சைான்றியபடியால்; ேண்ல இல்
ன்னேன் புகழின் ோய்ந்த - ககாடடத் ைன்டம இல்லாை அர னது புகழ் ககடுவது
சபால அடிசயாடு அழிந்ைன.
அநுமன் வார்த்டைகடளக் ககாண்சட இராமன் இங்கு இவற்டற அடுக்கிக்
கூறினான் என்பைடன முன்வந்ை பாடல்களால் (6032, 6035) உணரலாம் - ''உடரப்பார்
உடரப்படவ எல்லாம் இரப்பார்க்கு ஒன்று ஈவார் சமல் நிற்கும் புகழ்'' (குறள். 232)
ஆைலின் ககாடடத்திறம் இல்லாைவனுக்குப் புகழ் இல்டல என்பைாம்.

10018. 'அலடப் ர், ஐம் புைன்கலள; ஒழுக்கம் ஆணியோச்

லடப் ம் புலனந்து, ஒளிர் தலகயின் ோ தேம்
லடப் ர்; ேந்து இலட ஒரு ழி ேந்தோல், அது
துலடப் ர், தம் உயிக ோடும் - குைத்தின் ரதோலக ோர்.

குைத்தின் ரதோலக ோர் - நற்குலத்தில் பிறந்ை கபண்கள்; ஐம்புைன்கலள அலடப் ர்

- (ைம் கணவடரப் பிரிந்ை காலத்து) ஐம்புலன்கடளயும் கபாறிவழிச் க ல்லாது ைடுத்து
நிறுத்துவர்; ஒழுக்கம் ஆணியோ - ஒழுக்கத்டைப் பாதுகாத்ைசல உறுதியாகக் ககாண்டு;
லடப் ம் புலனந்து - கூந்ைடல அலங்கரியாது டடயாகிய சுடமயாகக் ககாண்டு;
ஒளிர் தலகயின் ோதேம் லடப் ர் - விளங்கும் அழசகாடு கபருந்ைவம் க ய்வர்;
ேந்து இலட ஒரு ழி ேந்தோல் - எதிர்பாராது இடடயில் ஒரு பழி வருமானால்; அது
தம் உயிக ோடும் துலடப் ர் - அப்பழிடயப் சபாக்கத் ைம் உயிடரயும் சபாக்கிக்
ககாள்வர்.

நற்குலப் கபண்டிர் இயல்பு உனக்கில்டல என்று இகழ்ந்ைானாம்.

இத்ைன்டமயுடடயாள் பிராட்டி என்பைடன ''ஆவியம் துகில் புடனவகைான்றன்றி
சவறறியாள்'' ''க ல் அரித்திடவும் ஆண்டு எழாைாள்'' (கம்ப. 5079, 5078, 5083) என்னும்

10019. 'யோது யோன் இயம்புேது? உணர்லே ஈடு அைச்

ர தியோநின்ைது, உன் ஒழுக்கச் க ய்தியோல்;
ோதியோல்; அன்று எனின், தக்கது ஓர் கநறி
ர ோதியோல்' என்ைனன் - புைேர் புந்தியோன்.

புைேர் புந்தியோன் - ஞானியர் மனத்தில் விளங்குபவனாகிய இராமன் (சீடைடய

சநாக்கி); யோன் இயம்புேது யோது - நான் க ால்வைற்கு என்ன இருக்கிறது?; உன்
ஒழுக்கச் க ய்தி - உனது நடவடிக்டக; உணர்லே ஈடுஅைச் ர தியோ நின்ைது - என்
உணர்வுகடள அடிசயாடு கவட்டிவிட்டது; ோதியோல் - (உன் ஒழுக்கத்டை) உறுதி
க ய்து ாதிப்பாயாக; அன்று எனின் - அது முடியாது என்றால்; தக்கது ஓர்கநறி
ர ோதியோல் என்ைனன் - உனக்குத் ைகுதியான வழியில் சபாவாயாக என்று கூறினான்.
 ' ாதி' என்று கூறியைால் பிறர் அறியுமாறு க ய்ைசல அவன் கருத்து என்பதும்
அவனுக்கு அவள் ஒழுக்கத்தின் ஐயமின்று என்பதும் கைள்ளத் கைளிவாக விளங்கும்.
பலர் முன்னிடலயில் ாதிக்கு மாறுடரத்ைற்கு அதுசவ கருத்து ஆைல் அறிக.

10020. முலனேரும், அ ரும், ற்றும் முற்றிய

நிலனவு அரு களிரும், நிருதர் என்று உளோர்
எலனேரும், ேோன த்து எேரும், ரேறு உளோர்
அலனேரும், ேோய் திைந்து, அ ற்றினோர்அர ோ.

(அது சகட்டு) முலனேரும் - முனிவர்களும்; அ ரும் - சைவர்களும்; ற்றும்

முற்றிய நிலனவு அரு களிரும் - சவறு சூழ்ந்திருந்ை சிறந்ை கபண்களும்; நிருதர்
என்று உளோர் எலனேரும் - அரக்கர் என்றுள்ள எல்லாரும்; ேோன த்து எேரும் -
குரங்கினத்டைச் ச ர்ந்ைவர்களும்; ரேறுளோர் அலனேரும் - மற்றுள்ள எல்லாரும்;
ேோய்திைந்து அ ற்றினோர் - வாய் திறந்து அலறி அழுைார்கள்.

இராமன் கடிந்துடர சகட்ட சீடை நிடல

10021. கண் இலண உதி மும், புனலும் கோன்று உக,

ண்ணிலன ரநோக்கிய ைரின் லேகுேோள்,
புண்ணிலனக் ரகோல் உறுத்தலனய க ோம் ைோல்
உள் நிலனப்பு ஒவி நின்று, உயிர்ப்பு வீங்கினோள்.

ண்ணிலன ரநோக்கிய ைரின் லேகுேோள் - பூவுலகத்தில் அவைாரம் எடுத்து வந்ை

க ந்ைாமடர மலரில் வீற்றிருக்கும் இலக்குமிப் பிராட்டியாகிய சீடை
(அவ்வார்த்டை சகட்டு); கண் இலண உதி மும் புனலும் கோன்று உக - கண்கள்
இரத்ைமும் நீரும் கக்கிச் சிந்ை; புண்ணிலனக் ரகோல் உறுத்தலனய க ோம் ைோல் -
புண்ணின்கண் அம்பு க ருகியைனால் ஏற்பட்டது சபான்ற துன்பம் உடடயவளாய்;
உள் நிலனப்பு ஓவி நின்று - மனத்தின்கண் நிடனப்பு ஒழிந்து அடங்கி; உயிர்ப்பு
வீங்கினோள் - கபருமூச்சு விட்டாள்.

இராமடனப் பிரிந்து சிடறப்பட்டது புண். இராமன் கடிந்துடர அப்புண்ணில்

சகாலிட்டாற்சபால் ஆயிற்று.

10022. ருந்து அடர் சு த்திலட, ருகு நீர் நல ,

ேருந்து அருந் துயரினோல் ோளலுற்ை ோன்,
 இருந் தடம் கண்டு, அதின் எய்துைோேலகப்
க ருந் தலட உற்கைனப் ர துற்ைோள்அர ோ.

ருந்து அடர் சு த்திலட - பருந்துகள் கநருங்கியுள்ள பாடல நிலத்தில்; ருகு நீர்

நல ேருந்து அருந்துயரினோல் ோளலுற்ை ோன் - உண்ணுைற்குரிய நீர் சவட்டகயால்
வருந்துகின்ற அரிய துன்பத்ைால் இறக்கும் ைறுவாயடடந்ை மானானது; இருந்தடம்
கண்டு - கபரிய நீர் உள்ள ைடாகத்டைக் கண்ணாற்கண்டு; அதின் எய்துைோ ேலக - அந்ை
ைடாகத்தில் இறங்கி நீர் உண்டு ைாகம் ைணியாைபடி அதிற் க ல்லகவாண்ணாை
வண்ணம்; க ருந்தலட உற்கைன - கபரிய ைடட சநர்ந்து துயரப்பட்டால் சபால;
ர துற்ைோள் - மயக்கம் அடடந்ைாள்.

இராமடனக் காணும் சவட்டக நீர் நட யாகவும் மான் சீடையாகவும் இராமடனக்

கண்டது ைடாகத்டைக் காணுைல் எனவும், இராமன் கடுகமாழி ைடடபட்டைாகவும்
ககாள்க.

10023. உற்று நின்று, உைகிலன ரநோக்கி, ஓடு அரி

முற்றுறு கநடுங் கண் நீர் ஆலி க ோய்த்து உக,
'இற்ைது ர ோலும், யோன் இருந்து க ற்ை ர று:
உற்ைதோல் இன்று அேம்!' என்று என்று ஓதுேோள்;
(பிராட்டி) உைகிலன உற்று நின்று ரநோக்கி - உலகிடன நன்கு கவனித்துப் பார்த்து; ஓடு
அரி முற்றுறு கநடுங்கண் நீர் ஆலி க ோய்த்து உக - சிவந்ை கரிய சரடககள் நிடறந்ை
நீண்ட கண்களிலிருந்து வரும் நீர்த்துளி திரண்டு கீழ்விழ; யோன் இருந்து க ற்ை
ர று இற்ைது ர ோலும் - யான் உயிர் வாழ்ந்திருந்து கபற்ற பாக்கியம்
வீணாயிற்றுப் சபாலும்; இன்று அேம் உற்ை - (என் பாக்கியம்) இன்று வீண் ஆன
ைன்டமடய அடடந்ைது; என்று என்று ஓதுேோள் - என்று திரும்பத் திரும்பக் கூறி
வருந்துவாளானாள்.

'யான் இருந்து கபற்ற சபறு' என்பைடன முன்னர் 7653ஆம் பாடசலாடு ஒப்பு

சநாக்கி உணர்க, ஆல் அட .

10024. ' ோருதி ேந்து, எலனக் கண்டு, ''ேள்ளல் நீ

ோருதி ஈண்டு'' எனச் ல யச் க ோல்லினோன்;
யோரினும் ர ன்ல யோன் இல த்தது இல்லைரயோ,
ர ோரும் என் நிலை? அேன் தூதும் அல்ைரனோ?

ோருதி ேந்து எலனக் கண்டு - அனுமன் இலங்டகக்கு வந்து என்டனப் பார்த்து;

ேள்ளல் நீ ோருதி ஈண்டு என அல யச் க ோல்லினோன் - வள்ளசல! நீ இலங்டகக்கு வர
இருக்கிறாய் என்று கபாருந்ை உடரத்ைான்; யோரினும் ர ன்ல யோன் - எல்லாரினும்
சமம்பட்டவனாகிய அவ்வனுமன்; ர ோரும் என் நிலை - உயிர் ச ாரும் சிடறயிருந்ை
என் உண்டம நிடலடய; இல த்தது இல்லைரயோ - உனக்கு எடுத்துச் க ால்ல
வில்டலசயா; அேன் தூதும் அல்ைரனோ - அவன் உன்னால் என்னிடல அறிந்து வர
அனுப்பப் கபற்ற தூதுவனும் அல்லசனா?

இைனால் நீசய தூைாக அனுப்பி என் நிடல கைரிந்து ககாண்டு பின்னர் அைற்கு
மாறாகக் கடிந்துடரத்ைால் எனக்கு எது புகல் என்றாளாம்.

10025. 'எத் தேம், எந் நைம், என்ன கற்பு, நோன்

இத்தலன கோைமும் உழந்த ஈது எைோம்
பித்து எனல் ஆய், அேம் பிலழத்ததோம் அன்ரை,
உத்த ! நீ னத்து உணர்ந்திைோல யோல்.
உத்த - ஆடவர் திலகசன!; இத்தலன கோைமும் உழந்த எத்தேம் எந்நைம் என்ன கற்பு
ஈகதைோம் - இத்ைடன நாள்களாக நான் வருந்திச் சிடறயிருந்து காத்ை எந்ைத் ைவம்
எந்ை நன்டம எத்ைடகய கற்பு இடவகள் எல்லாம்; நீ னத்து உணர்ந்திைோல யோல் - நீ
உன் திருவுளத்து ஏற்றுக் ககாண்டு உணராைபடியால்; பித்து எனைோய் அேம்
பிலழத்ததோம் - டபத்தியச் க யல் என்னும்படி வீணாகி பழுதுபட்டுப் சபாயிற்று.

அத்ைடனக்கும் பயன் இராமசன. ஆைலால் அவடன இழத்ைலால் அத்ைடனயும்

பயன் இலைாயின. அன்று, ஏ - அட .

10026. ' ோர்க்கு எைோம் த்தினி; து த்தோனுக்கும்

ர ர்க்கல் ஆம் சிந்லதயள் அல்ைள், ர லதரயன்;
ஆர்க்கு எைோம் கண்ணேன், ''அன்று'' என்ைோல், அது
தீர்க்கல் ஆம் தலகயது கதய்ேம் ரதறுர ோ?

ோர்க்ககைோம் த்தினி - உலகத்ைார்க்ககல்லாம் மிகச் சிறந்ை கற்பின் க ல்வி;

து த்தோனுக்கும் ர ர்க்கைோம் சிந்லதயன் அல்ைள் - படடப்புக் கடவுளான
பிரமனாலும் மாற்றக் கூடிய மனநிடல உடடயவள் அல்லள் (என்று பாராட்டப்படும்
ைன்டம உடடய); ர லதரயன் - சபைடம உடடயளாகிய யான்; ஆர்க்ககைோம்
கண்ணேன் - உலகில் உள்ளார் அடனவர்க்கும் காட்டும் கண்ணாக விளங்குகின்ற
இராமன்; அன்று என்ைோல் - அப்படிப்பட்டவள் இல்டல என்று க ால்வான் ஆனால்;
அது தீர்க்கைோம் தலகயது கதய்ேம் ரதறுர ோ - அக்கருத்டைப் சபாக்கும் ைன்டமடய
சவகறாரு கைய்வம் அறியுசமா? (அறியாது என்றபடி.)

அவசன எல்லார்க்கும் முைல்வன் ஆைலால் அவன் கருத்டை மாற்றுைல் யார்க்கும்

அரிது என்றபடி.
10027. ' ங்கயத்து ஒருேனும், விலடயின் ோகனும்,
ங்கு லகத் தோங்கிய தரு மூர்த்தியும்,
அங்லகயின் கநல்லிர ோல் அலனத்தும் ரநோக்கினும்,
ங்லகயர் ன நிலை உண ேல்ைர ோ?
10028. 'ஆதலின், புைத்து இனி யோருக்கோக என்
ரகோது அறு தேத்திலனக் கூறிக் கோட்டுரகன்?
ோதலின் சிைந்தது ஒன்று இல்லை; தக்கரத,
ரேத! நின் ணி; அது விதியும்' என்ைனள்.

ரேத! - சவை வடிவினன் ஆகிய கபருமாசன!; ஆதலின் - உலகியல்பு இவ்வாறு

இருத்ைலின்; இனி புைத்து யோருக்கோக என் ரகோது அறு தேத்திலனக் கூறிக் கோட்டுரகன்
- இனிசமல் கவளியில் சவறு யாருக்காக என் குற்றமற்ற ைவத்டை நிரூபித்துக் காட்ட
சவண்டும்; ோதலின் சிைந்தது ஒன்று இல்லை - ாவடைக் காட்டிலும் எனக்கு நற்பயன்
ைருவது சவறு இல்டல; நின் ணி தக்கரத - நீ இட்ட கட்டடளயும் அதுசவ, எனக்குத்
ைகுதியானசை; விதியும் அது - என் விதியும் அதுசவ; என்றனள் - .

இப்படலத்து 68ஆம் பாடலில் இராமன் கூற்றாக ' ாதியால்' என்று வந்ை

வார்த்டைக்கு ' ாவாயாக' என்று கபாருள் ககாண்டு, 'நின்பணி ைக்கசை' என்றாளாகக்
ககாள்ளலாம். அங்சக ' ாதி' என்பது ' ான்று ககாண்டு நிரூபி' என்று
கபாருள்பட்டது. ாதித்ைலால் சவறு பயனில்டல என்றகபாழுது ாைசல ைக்கது
என்றவாறாயிற்று.

சீடை இலக்குவன் அடமத்ை தீடய அணுகுைல்

10029. இலளயேன் தலன அலழத்து, 'இடுதி, தீ' என

ேலள ஒலி முன் லகயோள் ேோயின் கூறினோள்;
உலளவுறு னத்தேன் உைகம் யோவுக்கும்
கலளகலணத் கதோழ, அேன் கண்ணின் கூறினோன்.

ேலள ஒலி முன்லகயோள் - ஒலிக்கின்ற வடளயல் அணிந்ை முன்டகடய உடடய சீடை;

இலளயேன் தலன அலழத்து தீ இடுக என ேோயின் கூறினோள் - இலக்குவடனக்
கூப்பிட்டு கநருப்டப உண்டாக்கி அடமத்துத் ைருக என்று வாயாற் க ான்னாள், அது
சகட்ட; உலளவு உறு னத்தேன் - வருந்துகின்ற மனம் உடடயவனாகிய
இலக்குவன்; உைகம் யோவுக்கும் கலள கலணத் கதோழ - எல்லா உலகங்களுக்கும்
துன்ப நீக்கத்திற்குப் பற்றுக் சகாடாக உள்ள ைமயனாகிய இராமபிராடன (இது
ஏற்கத் ைக்கசைா என்னும் குறிப்பினால்) வணங்க; அேன் - அந்ை இராமன்; கண்ணின்
கூறினோன் - ைன் கண்ணின் குறிப்பினாசலசய (க ய்க என்று) கநருப்பிடக் கூறினான்.

10030. ஏங்கிய க ோரு லின் இழி கண்ணீரினன்,

ேோங்கிய உயிரினன் அலனய ல ந்தனும்,
ஆங்கு எரி விதி முலை அல வித்தோன்; அதன்
ோங்குை நடந்தனள், து ப் ர ோதினோள்.

ஏங்கிய க ோரு லின் - அழுகின்ற விம்மலால்; இழி கண்ணீரினன் -

இறங்குகின்ற கண்ண நீரிடன உடடயனாய்; ேோங்கிய உயிரினன் அலனய ல ந்தனும்
- சபாய்விட்ட உயிடர உடடயவடன ஒத்ை இடளய கபருமாளும்; ஆங்கு -
அவ்விடத்சை; எரி - கநருப்டப; விதிமுலை அல வித்தோன் - முடறப்படி
உண்டாக்கித் ைந்ைான்; து ப் ர ோதினோள் - ைாமடரத் திருமகளாய பிராட்டி; அதன்
ோங்குை நடந்தனள் - அந்ை கநருப்பின் அருகாடமயில் கபாருந்ை நடந்து க ன்று
கநருங்கினாள்.

இச்க யலில் இலக்குவனுக்குச் சிறிதும் விருப்பம் இல்டல என்பது அவன்

நிடலயாலும் க யலாலும் விளங்கும். இவ்வாறாகவும் ஆரண்யத்தில் இலக்குவடன
டவது புறம்சபாக்கிய சீடைக்குப் பாடம் கற்பிக்கசவ இந்ை நாடகம் நிகழ்ந்ைது என்பார்
கூற்று சகலிக் கூத்ைாகசவ முடியும். அன்றியும் மனத்து டவத்து வஞ் ம் தீர்ப்பது
என்பது இராமனது பண்பு நலத்துக்குச் சிறிதும் ஒவ்வாது என்பதும் உணர்க.

10031. தீயிலட, அருகுைச் க ன்று, ரதேர்க்கும்

தோய் தனிக் குறுகலும், தரிக்கிைோல யோல்,
ேோய் திைந்து அ ற்றின - லைகள் நோன்ககோடும்,
ஓய்வு இல் நல் அைமும், ற்று உயிர்கள் யோலேயும்.

ரதேர்க்கும் - சைவர்க்ககல்லாம் அன்டனயாகிய பிராட்டி; தீயிலட அருகுைச்

க ன்று தனிக் குறுகலும் - கநருப்பின் இடடசய அருகாடமயில் க ன்று ைனியாகச்
ச ர்ந்ை அளவில்; தரிக்கிைோல யோல் - அக் ககாடுடமடயப் பார்க்கசவ
கியாடமயால்; லைகள் நோன்ககோடும் ஓய்வு இல் நல் அைமும் உயிர்கள்
யோலேயும் ேோய்திைந்து அ ற்றின - நால் சவைமும் ஓய்விலாை ைரும
சைவடையும் எல்லா உயிர்களும் வாடயத் திறந்து கைறி அழுைன.

10032. ேைம்ேரும் அளலேயில் றுகி, ேோன் முதல்

உைகமும் உயிர்களும் ஓைமிட்டன;
 அைம்ே ல் உற்ைன; அைறி, 'ஐய! இச்
ைம்இது தக்கிைது' என்னச் ோற்றின.

ேைம் ேரும் அளலேயில் - தீடயச் சுற்றி வரும் கபாழுது; ேோன் முதல் உைகமும்
உயிர்களும் றுதி ஓைமிட்டன - வான், மண், பாைலம் முைலாகிய உலகங்களும்
அங்கங்குள்ள உயிர்களும் மனம் மயங்கி கூக்குரலிட்டன; அைம் ே ல் உற்ைன - சுழற்சி
அடடந்ைன; அைறி - கைறி; ஐய! - இராமசன!; இச் ைம் இது தக்கின்று என்னச் ோற்றின
- இத்ைன்டமயைான இத்தீடம இவளுக்குத் ைகுதியுடடயைன்று என்று கூறின.

'ைக்கின்று' என்பைடன உனக்குத் ைக்கின்று என்னும் கபாருள்படக் கூறினும்

அடமயும். லம் - சகாபம் எனலும் ஆம்.

10033. இந்தி ன் ரதவியர் முதை ஏலழயர்,

அந்த ேோனின்நின்று அ ற்றுகின்ைேர்,
க ந் தளிர்க் லககளோல் ர யரிப் க ருஞ்
சுந்த க் கண்கலள எற்றித் துள்ளினோர்.

இந்தி ன் ரதவியர் முதை ஏலழயர் - இந்திராணி முைலிய கபண்கள்; அந்த ேோனின்

நின்று அ ற்று கின்ைேர் - ஆகாய கவளியில் நின்று கூக்குரலிடுபவர்; ர யரிப் க ருஞ்
சுந்த க் கண்கலள - சிவந்ை சகாடுகள் கபாருந்திய கபரிய அழகிய ைமது கண்கடள;
க ந்தளிர்க் லககளோல் எற்றித் துள்ளினோர் - சிவந்ை ைளிர் சபான்ற ைம்கரங்களால்
அடித்துக் ககாண்டு துடித்ைார்கள்.

டககளால் முகத்தில் அடறந்து ககாள்ளுைல் அவலத்தில் நிகழும் கமய்ப்பாடு.

10034. நடுங்கினர், நோன்முகன் முதை நோயகர்;

டம் குலைந்தது, டி சு ந்த ோம்பு; ேோய்
விடம் ந்துளது என, கேதும்பிற்ைோல் உைகு;
இடம் திரிந்தன, சுடர்; கடல்கள் ஏங்கின. நோன்முகன் முதை
நோயகர் - பிரமன் முைலிய ைடலடமத் சைவர்கள்; நடுங்கினர் - அச் முற்றார்கள்;
டி சு ந்த ோம்பு டம் குலைந்தது - உலடகச் சுமக்கும் ஆதிச டனாகிய பாம்பு
படம் ஒடுங்கிற்று; ேோய் விடம் ந்துளது என உைகு கேதும்பிற்ைோல் -
அப்பாம்பின் விடம் பரவியது என்று க ால்லும்படி உலகம் கவதும்பியது; சுடர்
இடம் திரிந்தன - சூரிய ந்திரர்கள் உதிக்கும் இடம் மாறினர்; கடல்கள் ஏங்கின-.
 சீடை தீயிடடப் புகுைல்

10035. கனத்தினோல் கடந்த பூண் முலைய லகேலள,

' னத்தினோல், ேோக்கினோல், று உற்ரைன்எனின்,
சினத்தினோல் சுடுதியோல், தீச் க ல்ேோ!' என்ைோள்;
புனத் துழோய்க் கணேற்கும் ேணக்கம் ர ோக்கினோள்.

கனத்தினோல் கடந்த பூண் முலைய லகேலள - பருத்து அளவின் மிகுந்ை

ஆபரணங்கள் அணிந்ை ைனங்கடள உடடய வடளக்டகயளாகிய பிராட்டி
(அக்கினிடய சநாக்கி); தீச் க ல்ேோ! - அக்கினி சைவசன!; னத்தினோல் ேோக்கினோல்
று உற்ரைன் எனின் சினத்தினோல் சுடுதியோல் என்ைோள் - நான் மனத்ைாலும்
க ால்லாலும் களங்கம் உற்றவளானால் சகாபத்ைால் என்டனச் சுட்கடரிப்பாயாக
என்று கூறினாள்; புனத்துழோய்க் கணேற்கும் ேணக்கம் ர ோக்கினோள் - காட்டில்
சைான்றும் துளசிடய அணிந்ை ைன் நாயகனாகிய இராமனுக்கும் வணக்கம்
க ய்ைாள்.

கமய் மனம் வாக்கின் வழியைாைலின் மனம் வாக்குக் கூறசவ கமய்யால்

என்பது கூறாமசல முடிந்ைது. இைடன உபலட் ணம் என்பர்.

10036. நீந்த அரும் புனலிலட நிேந்த தோ ல

ஏய்ந்த தன் ரகோயிரை எய்துேோள் எனப்
ோய்ந்தனள்; ோய்தலும், ோலின் ஞ்சு எனத்
தீய்ந்தது அவ் எரி, அேள் கற்பின் தீயினோல்.

நீந்த அரும் புனலிலட நிேந்த தோ ல - நீந்துைற்கரிய கவள்ள நீரிசல உயர்ந்து சமல்

சைான்றும் ைாமடர மலராகிய; ஏய்ந்த தன் ரகோயிரை எய்துேோள் என - கபாருந்திய
ைன் வாழிடத்டைசய அடடவாள் சபால; ோய்ந்தனள் - (கநருப்பில்) பாய்ந்ைாள்;
ோய்தலும் ோலின் ஞ்சு என அவ் எரி அேள் கற்பின் தீயினோல்
தீய்ந்தது - பாய்ந்ைவுடன் பால் சபான்ற கவண்டமயான பஞ்சு சபால அந்ை கநருப்பு
பிராட்டியின் கற்பு என்னும் கநருப்பால் தீய்ந்து சபானது.

சீடை எரியிடட விளங்குைல்

10037. அழுந்தின நங்லகலய அங்லகயோல் சு ந்து

எழுந்தனன் - அங்கி, கேந்து எரியும் ர னியோன்,
கதோழும் க த் துலணயினன், சுருதி ஞோனத்தின்
 ககோழுந்திலனப் பூ லிட்டு அ ற்றும் ககோள்லகயோன்.

கேந்து எரியும் ர னியோன் அங்கி - கற்பு கநருப்பால் தீய்ந்ை உடம்பினனாய

அக்னிசைவன்; அழுந்தின நங்லகலய - ைன்னில் பாய்ந்து புகுந்ை சீடைடய; அங்லகயோல்
சு ந்து - ைன் உள்ளங்டகயால் ைாங்கி; எழுந்தனன் - சமல் வந்ைான்; கதோழும்
க த்துலணயினன் - (இராமடனத்) கைாழுகின்ற இடணக் கரங்கடள உடடயனாய்;
சுருதி ஞோனத்தின் ககோழுந்திலன - சவைங்களால் உணர்த்ைப்படும் கமய்ஞ்ஞானத்தின்
முடிகபாருளாக விளங்கும் இராம பிராடனப் பார்த்து; பூ ல் இட்டு அ ற்றும்
ககோள்லகயோன் - அடடக்கலம் சவண்டி ஒலிக ய்து கைறுகின்ற ைன்டமயன் ஆயினன்.

10038. ஊடின சீற்ைத்தோல் உதித்த ரேர்களும்

ேோடிய இல்லையோல்; உணர்த்து ோறு உண்ரடோ?
ோடிய ேண்கடோடும், னித்த ரதகனோடும்
சூடின ைர்கள் நீர் ரதோய்த்த ர ோன்ைேோல்.

ஊடின சீற்ைத்தோல் - ைன் கணவன் ைன்பால் மாறுபட்டு ஊடிய சகாபத்ைால்; உதித்த

ரேர்களும் - ைன்னிடம் உண்டாகிய வியர்டவத் துளிகளும்; ேோடிய இல்லை -
உலரவில்டல; உணர்த்துமாறு உண்சடா? - அவளது கற்பின் சிறப்டப உணர்த்ை சவறு
ஒன்று உண்சடா?; சூடின ைர்கள் ோடிய ேண்கடோடும் னித்த ரதகனோடும் நீர்
ரதோய்த்த ர ோன்ை - அவள் அணிந்திருந்ை பூக்கள் ைம்பால் பாடித் திரிந்ை
சைனீக்கசளாடும் துளித்ை சைகனாடும் நீரில் சைாய்த்து எடுத்ைாற் சபாலக் குளிர்ந்ைன.

10039. திரிந்தன உைகமும் க வ்லே நின்ைன;

ரிந்தேர் உயிர் எைோம் யம் தவிர்ந்தன;
அருந்ததி முதலிய களிர் ஆடுதல்
புரிந்தனர், நோணமும் க ோலையும் நீங்கினோர்.

திரிந்தன உைகமும் க வ்லே நின்ைன - (முன்பு பிராட்டியின் துன்பம் கண்டு)

சுழன்றனவாகிய உலகங்களும் (இப்சபாது அது நீங்கியைால்) சநசர நின்றன; ரிந்தேர்
உயிர் எைோம் யம் தவிர்ந்தன - (என்ன நிகழுசமா என்று பயந்து) வருந்தியவர்களது
உயிர் எல்லாம் இப்சபாது பயம் நீங்கப் கபற்றன; அருந்ததி முதலிய களிர் - அருந்ைதி
முைலான கற்பின் க ல்வியர்; நோணமும் க ோலையும் நீங்கினோர் ஆடுதல் புரிந்தனர் -
நாணமும் அடக்கமும் நீங்கப் கபற்றவர்களாய் மகிழ்ச்சியால் ஆடுைல் க ய்ைனர்.

தீக் கடவுள் முடறயீடு; இராமன் வினா

10040. 'கனிந்து உயர் கற்பு எனும் கடவுள் - தீயினோல்,
நிலனந்திலை, என் ேலி நீக்கினோய்' என,
அநிந்தலன அங்கி, 'நீ அயர்வு இல் என்லனயும்
முனிந்தலன ஆம்' என முலையிட்டோன்அர ோ.

அங்கி - தீக்கடவுள்; அநிந்தலன - பழிப்புக்கிடமில்லாவைனான இராமபிராடன

சநாக்கி; நீ நிலனந்திலை - (இவளது கற்பு கூடும் ைன்டமயது என்பைடன) நீ
நிடனயாகைாழிந்ைாய்; கனிந்து உயர் கற்பு எனும் கடவுள் தீயினோல் என் ேலி நீக்கினோய்
என - முற்ற உயர்ந்ை சீைாசைவியின் கற்பு என்னும் கைய்வ கநருப்பால் என்
வலிடமடயப் சபாக்கிவிட்டாய் எனக் கூறி; அயர்வு இல் என்லனயும் முனிந்தலன ஆம்
என முலையிட்டோன் - ச ார்வில்லாை என்டனயும் நீ சகாபித்ைாய் சபாலும் என்பைாக
முடறயிட்டான்.

'என்டனயும்' என்ற உம்டம இவடளயன்றி எனப் கபாருள் ைருைலின் இறந்ைது

ைழீஇய எச் வும்டமயாம். அசரா - அட .

10041. இன்னது ஓர் கோலையில், இ ோ ன், 'யோல நீ?

என்லன நீ இயம்பியது, எரியுள் ரதோன்றி? இப்
புன்ல ோல் ஒருத்திலயச் சுடோது ர ோற்றினோய்
அன்னது ஆர் க ோல்ை? ஈது அலைதியோல்' என்ைோன்.
இ ோ ன் -; இன்னது ஓர் கோலையில் - கநருப்புத் சைவன் முடறயிட்ட சபாது; நீ யோல ,
எரியுள் ரதோன்றி நீ இயம்பியது என்லன? - நீ யார்? கநருப்பினுள்ளிருந்து வந்து நீ
க ால்லியது என்ன?; இப்புன்ல ோல் ஒருத்திலயச் சுடோது ர ோற்றினோய், அன்னது ஆர்
க ோல்ை - இப்பழிக்கிடமாகிய ஒரு கபண்டண எரிக்காமல் காப்பாற்றினாய்,
அவ்வாறு காப்பாற்றியது யார் க ால்லியைால்; ஈது அலைதி - இைற்குப் பதில் க ால்;
என்ைோன் -.
ஆல், அட

தீக்கடவுள் மறுகமாழி
10042. 'அங்கி, யோன்; என்லன இவ் அன்லன கற்பு எனும்
க ோங்கு கேந் தீச் சுடப் க ோறுக்கிைோல யோல்,
இங்கு அலணந்ரதன்; உறும் இயற்லக ரநோக்கியும்,
ங்கியோநிற்றிரயோ, எேர்க்கும் ோன்றுளோய்?
 எேர்க்கும் ோன்றுளோய்! - எல்லார்க்கும் அகத்சை நின்று ாட்சியாக இருக்கின்ற
பரம்கபாருசள!; யோன் அங்கி - நான் தீக்கடவுள்; என்லன இவ் அன்லன கற்பு எனும்
க ோங்கு கேந்தீ சுட க ோறுக்கிைோல யோல் இங்கு அலணந்ரதன் - என்டன இந்ை
மாைாவினது கற்பு என்று க ால்லப்படும் சமகலழுந்ை ககாடு கநருப்பு சுட
அைடனத் ைாங்க முடியாடமயால் கநருப்பில் நின்று எழுந்து இங்கு வந்சைன்; உறும்
இயற்லக ரநோக்கியும் - எனக்கு உண்டாகிய ைன்டமடயப் பார்த்ை பிறகும்; ங்கியோ
நிற்றிரயோ ? - இவடளச் ந்சைகிக்கிறாயா? (என்டனசய ந்சைகிக்கிறாயா? எனலும்
ஆம்.)

உள்குவார் உள்ளத்திலிருந்து அவரவர் க ய்யும் எல்லாச் க யல்களுக்கும்

ாட்சியாய்க் கண்டு ககாண்டுள்ளான் இடறவன் ஆைலின் அவன் அறியாைது ஏதும்
இல்டல என்றவாறாம். அது கருதி 'எவர்க்கும் ான்றுளாய்' என்றார்.

10043. 'ரேட் தும், ங்லகயர் விைங்கினோர்எனின்

ரகட் தும், ல் க ோருட்கு ஐயம் ரகடு அை
மீட் தும், என்ேயின் என்னும் க ய்ப்க ோருள் -
ேோள் - க ருந் ரதோளினோய்! - லைகள் க ோல்லு ோல்.
ேோள் க ருந்ரதோளினோய் - ஒளி படடத்ை கபரிய சைாள்கடள உடடய இராமசன;
ங்லகயர் ரேட் தும் - கபண்கடள மணம் க ய்து ககாள்வதும்; விைங்கினோர் எனின்
ரகட் தும் - அப்கபண்கள் இல்லற ஒழுக்கில் மாறுபட்டார் எனக் கருதின் என்
மூலமாக வி ாரிப்பதும்; ை க ோருட்கு ஐயம் ரகடு உை மீட் தும் - எந்ை ஒரு
கபாருளிடமும் ஏற்படும் ந்சைகத்டை நீக்கித் கைளிவு பிறப்பித்துக் ககாள்வதும்;
என்ேயின் - அக்கினியாகிய என் மூலமாகசவ; என்னும் க ய்ப் க ோருள் லைகள்
க ோல்லும் - என்கின்ற உண்டமடய சவைங்கள் எடுத்துக் கூறும்.
ஆல், அட

10044. 'ஐயுறு க ோருள்கலள ஆசு இல் ோசு ஓரீஇக்

லகயுறு கநல்லி அம் கனியின் கோட்டும் என்
க ய்யுறு கட்டுல ரகட்டும், மீட்டிரயோ ? -
க ோய் உைோ ோருதி உல யும் ர ோற்ைைோய்!

க ோய் உைோ ோருதி உல யும் ர ோற்ைைோய் - வாய்டமயில் சிறிதும் ைவறாை

அனுமனது வார்த்டைடயயும் கருதிப் பாதுகாவாைவசன!; ஐயுறு க ோருள்கலள ஆசு
இல் ோசு ஓரீஇ - ந்சைகித்ை கபாருள்களின் இடமாக குற்றம் நீக்கி அச் ந்சைகத்டைப்
சபாகச் க ய்து; லகஉறு கநல்லியம் கனியின் கோட்டும் என் க ய் உல ரகட்டும்
மீட்டிரயோ - உள்ளங்டக கநல்லிக்கனி சபாலத் கைள்ளத் கைளிவாகக் காட்டுகிற
என்னுடடய த்திய வார்த்டைடயக் சகட்ட பிறகும் திரும்பச் ச ர்த்துக் ககாள்ளாசயா.
10045. 'ரதேரும் முனிேரும், திரிே நிற் வும்,
மூேலக உைகமும், கண்கள் ர ோதி நின்று,
''ஆ!'' எனல் ரகட்கிலை; அைத்லத நீக்கி, ரேறு
ஏேம் என்று ஒரு க ோருள் யோண்டுக் ககோண்டிரயோ?

ரதேரும் முனிேரும் திரிே நிற் வும் மூேலக உைகமும் - சைவர்களும் முனிவர்களும்

ர அ ரங்களாகிய மூவடக உலகப் கபாருள்களும் உயிர்களும்; கண்கள் ர ோதி நின்று
'ஆ' எனல் ரகட்கிலை - கண்கடள அடித்துக் ககாண்டு நின்று 'ஆ' என்று இரங்குகின்ற
க ால் உன் காதில் விழவில்டலயா?; அைத்லத நீக்கி ஏேம் என்று ஒரு க ோருள்
யோண்டுக் ககோண்டி - ைரும வடிவாகிய நீ அறத்டைப் சபாக்கி பாவம்
என்ற ஒரு கபாருடள எங்கிருந்து கபற்றாய்?
ஓகாரம் ஐயப்கபாருள். ஒளியின்முன் இருள் நில்லாடம சபால ''அறத்தின் முன்
நில்லாைாம் பாவம்'' ஆைலின் ைரும வடிவினனான உன்னிடம் பாவம் எப்படி வந்ைது
என்று இராமடன அக்கினி வியந்து சகட்டான். ஏவம் - பாவம்.

10046. 'க ய்யுர லழ? புவி பிளப் து அன்றிரய

க ய்யுர , க ோலை? அைம் கநறியில் க ல்லுர ?
உய்யுர உைகு, இேள் உணர்வு சீறினோல்?
ேய்யுர ல், ைர்மில அயனும் ோயுர .'

இேள் உணர்வு சீறினோல் - கைய்வக் கற்பினளாய இவள் உணர்வு நிடல திரிந்து

சகாபம் அடடந்ைால்; லழ க ய்யுர - மடழ கபாழியுமா? புவி பிளப் து அன்றிரய
க ோலை க ய்யுர ? - பூமி கவடிப்பது அல்லாமல் கபாருடளத் ைாங்குைல்
க ய்யுமா?; அைம் கநறியில் க ல்லுர - அறம் சநரான வழியில் நடக்குமா?; உைகு
உய்யுர - உலகம் பிடழக்குமா?; வய்யுசமல் - (இவள்) பித்ைால்; ைர்மில
அயனும் ோயும் - மலர்சமல் வீற்றிருக்கும் நான்முகனும் இறந்து படுவான்.
கற்புடட மகளிரின் ஆற்றலுக்கு இயற்டக அடங்கி நிற்றல் கூறியவாறு.

சீடைடய இராமன் ஏற்றுக் ககாள்ளல்

10047. ோடு உறு ல் க ோழி இலனய ன்னி நின்று,

ஆடுறு ரதேக ோடு உைகம் ஆர்த்து எழ,
சூடு உறும் ர னிய அைரி, ரதோலகலய
 ோடு உைக் ககோணர்ந்தனன்; ேள்ளல் கூறுேோன்.

சூடு உறும் ர னிய அைரி - கற்பனலால் கவந்ை உடம்பிடன உடடய தீக்கடவுள்; ோடு
உறு ல் க ோழி இலனய ன்னி நின்று - கபருடம கபாருந்திய பல இத்ைடகய
வார்த்டைகடளத் திரும்பத் திரும்பச் க ால்லி; ஆடுறு ரதேக ோடு உைகம் ஆர்த்து
எழ - களிப்பினால் ஆடுகின்ற சைவர்ககளாடு உலகமும் ஆரவாரித்து உடன் வர;
ரதோலகலய - மயில் அன்னாளாய சீடைடய; ோடு உைக் ககோணர்ந்தனன் - (இராமன்)
அருகில் ககாண்டு வந்ைான்; ேள்ளல் - (அது கண்ட) இராமபிரான்; கூறுேோன் -
க ால்வானாயினன்.

10048. 'அழிப்பு இை ோன்று நீ, உைகுக்கு; ஆதைோல்

இழிப்பு இை க ோல்லி, நீ இேலள, ''யோதும் ஓர்
ழிப்பு இைள்'' என்ைலன; ழியும் இன்று; இனிக்
கழிப்பிைள்' என்ைனன் - கருலண உள்ளத்தோன்.

கருலண உள்ளத்தோன் - அருள் உள்ளம் வாய்ந்ைவனாகிய இராமன்; (தீக்கடவுலள

ரநோக்கி) நீ உைகுக்கு அழிப்பு இை ோன்று - நீ இந்ை உலகத்துக்கு பிறிகைான்றால் நீக்க
முடியாை ாட்சி ஆவாய்; ஆைலால்-; நீ இேலள இழிப்பு இை க ோல்லி ''யோதும் ஓர்
ழிப்பு இேள் என்ைலன - நீ இவடள இகழ்ச்சிக்கு இடம் இல்லாை உயர்ந்ை
வார்த்டைகளாற் பாராட்டி யாகைாரு பழிப்புக்கும் இடம் இல்லாைவள் என்று உறுதி
கூறிடன; ழியும் இன்று - இவளிடத்து பழியும் இல்டல; (எனரே) 'இனி கழிப்பு
இைள்' என்ைனன் - 'இனி (என்னால் இவள் நீக்கத் ைக்கவள் அல்லள்' என்று கூறினான்.

கலிநிலைத்துலை

பிரமன் இராமனது பரம்கபாருள் ைன்டம கூறல்

10049. உணர்த்துேோய் உண்ல ஒழிவு இன்று, கோைம்

ேந்துளதோல்,
புணர்த்தும் ோலயயில் க ோதுவுை நின்று, அலே
உண ோ
இணர்த் துழோய்த் கதோங்கல் இ ோ ற்கு' என்று
இல யேர் இல ப் ,
தணப்பு இல் தோ ல ச் துமுகன் உல க யச்
ல ந்தோன்.
இல யேர் - சைவர்கள்; (பி னிடம்) புணர்த்தும் ோலயயில் க ோதுவுை நின்று அலே
உண ோ இணர்த்துழோய்த் கதோங்கல் இ ோ ற்கு - ைாசன ைனது நிடனவால்
இவர்களிடத்சை கூட்டுகின்ற மாடயயில் மற்றடவகடளப் சபாலசவ ைானும்
ஒன்றித்து நின்று ைன் பரம்கபாருள் ைன்டமடய உணரா திருக்கின்ற
பூங்ககாத்ைாகிய துளசி மாடலடய அணிந்துள்ள இராமனுக்கு; உண்ல ஒழிவு
இன்று உணர்த்துேோய் - இராமனுக்கு அவனது உண்டம நிடலடய சிறிதும்
விடுபடாமல் உணர்த்து வாயாக; கோைம் ேந்துளது - அைற்குரிய காலம்
வந்திருக்கிறது; என்று இல ப் - என்று கூற; தணப்பு இல் தோ ல ச் துமுகன்
உல க யச் ல ந்தோன் - பிரியாை திருமாலின் உந்தித் ைாமடரயில் சைான்றிய
நான்முகன் க ால்லத் கைாடங்கினான்.

திருமாலின் ங்கற்ப கற்பிைம் மாடய. சீவர்கடள மயக்குகிறது. ைானும் அவைார

சீலத்தில் அம்மாடயயில் மடறந்து ைன்டன உணராைவனாக இருக்கிறான் அம்
ஆமுைல்வன் என்பது இைனுள் கூறப்பட்டது. நாகபா ப் படலத்துக் கருடன் துதிடய
இைனுடன் ஒத்துக் காண்க.

10050. ' ன்னர் கதோல் குைத்து அேதரித்தலன; ஒரு

னிதன்
என்ன உன்னலை உன்லன, நீ; இ ோ ! ரகள்,
இதலன;
க ோன்ன நோன் லைத் துணிவினில் துணிந்த க ய்த்
துணிவு
நின் அைோது இல்லை; நின்னின் ரேறு உளது
இலை - கநடிரயோய்!

கநடிரயோய் - (நிலம் கடந்ை) கநடியவனாய திருமாசல!; இ ோ ! - இராமசன!; நீ

இதலன ரகள் - நீ நான் க ால்கிற இந்ை உடரடயக் சகட்பாயாக; ன்னர் கதோல்
குைத்து அேதரித்தலன - அர ர்களது பழடமயான சூரிய குலத்தில் ை ரை
குமாரனாகத் சைான்றினாய்; ஒரு னிதன் என்ன உன்லன உன்னலை - ஒரு மனிைனாக
உன்டன நீ கருைற்க; க ோன்ன நோன் லைத் துணிவினில் துணிந்த க ய்த் துணிவு
நின் அைோது இல்லை - எல்லாவற்டறயும் எடுத்துச் க ான்ன நான்கு சவைங்களின்
முடிந்ை முடிபாகிய (சவை சிரஸ் எனப்படும்) உபநிடை முடிவில் க ால்லப் படும்
முடிகபாருள் நின்டன அல்லாமல் சவறு இல்டல; நின்னின் ரேறு உளது இலை -
நின்டன அல்லாமல் நின்னிடத்திருந்து நீங்கி சவறு கபாருள்கள் உளது என்னும்
இருப்பிடனப் கபறுவதும் இல்டல.

நீசய பரம்கபாருள்; நீசய எல்லாப் கபாருளும்; உன்டனயல்லாது சவறு கபாருள்

எதுவும் இல்டல எனவும் கூறலாம்.

10051. ' குதி என்று உளது, யோதினும் லழயது, யந்த

விகுதியோல் ேந்த விலளவு, ற்று அதற்குர ல் நின்ை
 புகுதி, யோேர்க்கும் அரிய அப் புருடனும், நீ; இம்
மிகுதி உன் க ரு ோலயயினோல் ேந்த வீக்கம்.

யோதினும் லழயது குதி என்று உளது - எல்லாவற்றினும் படழடம யானைாகிய

மூலப்பிருகிருதி என்று உள்ள ைத்துவமும்; யந்த - அம் மூலப் பிருகிருதியால்
ைரப்பட்ட; விகுதியோல் ேந்த விலளவு - விகாரத்ைால் உண்டான காரியங்களாகிய
ைத்துவங்களும்; ற்று அதற்குர ல் நின்ை குதி யோேர்க்கும் அரிய அப்புருடனும் -
அந்ைத் ைத்துவங்களின் சவறாகக் கண்டுணர்ைற்கரியைாய் சமற்பட்டு நின்ற
ஜீவாத்மாவும்; நீ - நீசயயாவாய்; இம்மிகுதி - இந்ை உலகத் சைாற்றம் எல்லாம்; உன்
க ரு ோலயயினோல் ேந்த வீக்கம் - உனது கபரிய ங்கற்பம் (நிடனவு) என்று
க ால்லப்படுகிற மாடயயால் உண்டான பரப்பாகும்.

சுடவ ஒளி ஊறு ஓட நாற்றம் என்ற ைன் மாத்திடரகள் ஐந்து, கமய், வாய், கண்,
மூக்கு, க வி என்ற ஞாசனந்திரியங்கள் ஐந்து, வாக்கு வாைம் பாணி பாயுரு உபத்ைம்
என்ற கன்ம இந்திரியங்கள ஐந்து, நீலம் நீர் தீ காற்று ஆகாயம் என்ற பூைங்கள் ஐந்து,
மகத் அகங்காரம் மனம். பிருகிருதி என்ற நான்கும் கூடி ைத்துவங்கள் 24. புருடன்
என்கிற சீவாத்மா 25 பரம்கபாருள் 26. இருபத்ைாறாவது ைத்துவமாய பரம்கபாருளாகிய
பிரம்மத்தின் ங்கற்பசம ைத்துவங்கள் அடனத்தும் என்றவாறாகும். ஆகசவ நீ இலாது
சவறு இடல; நின்னின் சவறு இடல என்படைசய மீண்டும் உணர்த்தியவாறாகும்.

10052. 'முன்பு பின்பு இரு புலட எனும் குணிப்பு அரு

முலைல த்
தன் க ருந் தன்ல தோன் கதரி லைகளின்
தலைகள்
'' ன் க ரும் ோர்த்தம்'' என்று உல க்கின்ை
ோற்ைம்,
அன் ! நின்லன அல்ைோல், ற்று இங்கு யோல யும்
அலையோ.

அன் ! - எவ்வுயிர்களிடத்தும் அன்புள்ளவசன!; முன்பு பின்பு இருபுலட எனும்

குணிப்பு அரு முலைல த் தன் க ருந்தன்ல தோன் கதரி லைகளின் தலைகள் -
சைாற்றம், இறுதி என்கின்ற இருபக்கத்டையும் இன்னது என்று
அளவிட்டறிைற்கரிய முடறடம யுடடயதும் ைன் அளப்பரும் ைன்டமடயத் ைாசன
அறிய வல்லதும் ஆகிய சவைங்களின் முடிகபாருள் காட்டும் சவை சிரள் எனப்படும்
உபநிடைங்கள்; '' ன் க ரும் ோர்த்தம் என்று உல க்கின்ை ோற்ைம் - நிடல கபற்ற
மிக சமலான பரம்கபாருள் என்று குறிப்பிடுகின்ற க ால்; நின்லன யல்ைோல் ற்று
இங்கு யோல யும் அலையோ - (இராமனாக அவைரித்துள்ள) திருமாலாகிய நின்டன
அல்லாமல் சவறாக இங்குள்ள பிரமருத்திர இந்திராதி சைவர்களுள் யாடரயும்
குறிப்பிடாது.
 மற்ற எல்சலாரும் சீவாத்மாக்கசள அன்றி பரப்பிரம்மம் ஆகா என்றைாம். ''முன்பு
பின்பு... ைடலகள்'' என்பைற்கு, சைாற்றமும், இறுதியும் ஆக இருபக்கத்டையும் அறிய
வாராை ைன்டமடய உடடய பரம்கபாருளாகிய ைன் கபருந்ைன்டமடயத் ைன்
ஞானத்ைால் ைானறிந்துடரக்கின்ற சவை சிரள் எனப்படும் உபநிடைம் எனப்
கபாருள் கூறலும் ஒன்று. இவ்வுடரயில் சவை உபநிடைங்கசள பரம்கபாருளின்
சைாற்ற இறுதிகடள அறியவல்லன என்ற கபாருள் உண்டாகும். பரமார்த்ைம் - பரம்
கபாருள் - சமலான கபாருள் - பரப் பிரம்மம் எனப்கபறும். சவைத்தின் சவர்
பிரணவம். சவைத்தின் ைடல - உபநிடைம் ஆகும்.

10053. 'எனக்கும், எண் ேலக ஒருேற்கும், இல யேர்க்கு

இலைேன் -
தனக்கும், ல் க ரு முனிேர்க்கும், உயிருடன் தழீஇய
அலனத்தினுக்கும், நீரய ம் என் லத அறிந்தோர்
விலனத் துேக்குலட வீட்ட அருந் தலளநின்று
மீள்ேோர்.

எனக்கும் - பிரமனாகிய எனக்கும்; எண்ேலக ஒருேற்கும் - அட்டமூர்த்தியாக

உள்ள உருத்திரனுக்கும்; இல யேர்க்கு இலைேன் தனக்கும் - இந்திரனுக்கும்;
பல்கபரு முனிவர்க்கும் - பல கபரிய முனிவர்களுக்கும்; உயிருடன் தழீஇய
அலனத்தினுக்கும் - உயிருடடய கபாருள்களாய எல்லாவற்றுக்கும்; நீரய ம்
என் லத அறிந்தோர் - நீசய சமலானவன் (இடறவன்) என்கின்ற உண்டமடய
அறிந்ை ஞானிகள்; விலனத் துேக்கு உலட வீட்ட அரும் தலள நீன்று மீள்ேோர் -
இருவிடனகளாகிய வடலக்குள் அகப்பட்டு மீள முடியாை அரிய பிறவி என்னும்
கபருந் ைடளயிலிருந்து மீண்டு வீடுசபறு அடடவார். அட்டமூர்த்தி சிவகபருமான்.
''நிலம், நீர், தீ, காற்று, ஆகாயம், சூரியன், ந்திரன், யஜமானன் என்கிற ஆன்மா'' ஆக
எட்டு வடிவங்கடள உடடயவன். ''இருநிலனாய்த் தீயாகி நீரும் ஆகி, இயமானனாய்,
எறியும் காற்றும் ஆகி, அருநிடலய திங்களாய், ஞாயிறாகி, ஆகா மாய்
அட்டமூர்த்தியாகி'' என்ற திருநாவுக்கர ர் அருளிய நின்ற திருத்ைாண்டகம் கூறுமாறு
அறிக. இருவிடனகளாற் பிறவியும் பிறவியால் இருவிடனகளும் என இடவ காரண
காரியத் கைாடர்ச்சியாய் முடிவின்றித் கைாடர்ைலின் 'வீட்ட அருந்ைடள' என்றார்.

10054. 'என்லனத்தோன் முதல் ஆகிய உருேங்கள் எலேயும்

முன்லனத் தோய் தந்லத எனும் க ரு ோலயயில்
மூழ்கி,
தன்லனத் தோன் அறியோல யின், லிப் ; அச் ைம்
தீர்ந்து,
உன்லனத் தோலத என்று உணர்குே, முத்தி வித்து,
ஒழிந்த.
 என்லனத் தோன் முதைோகிய உருேங்கள் எலேயும் - உற்பத்திக்குக் காரணமான
என்டன முைலாக உடடய உயிர் வருக்கங்கள் எல்லாம்; முன்லன தோய் தந்லத எனும்
க ரு ோலயயில் மூழ்கி - பிறப்புக்கு முைலான ைாய் ைந்டை எனும் சுற்றமாகிய உலக
மாடயயில் அழுந்தியிருக்கும் உண்டம மறந்து; தன்லனத் தோன் அறியோல யில்
லிப் - ைம்முடடய ஆத்ம வடிவத்டையும் அது நீயாயிருத்ைடலயும் ைம்மால் அறிய
முடியாமல் ைளர்ச்சியடடந்து துன்பம் அடடவனவாம்; அச் ைம் தீர்ந்து ஒழிந்த
உன்லனத் தோலத என்று உணர்குே முத்திவித்து - அந்ை கபாய்டம நீங்கி
விலகியவாகிய சீவன்கள் உன்டனசய எல்லாவற்றுக்கும் முைலாகிய ைந்டை என்று
அறிவனவாம்; அடவசய வீட்டுலகத்தில் விடளயும் வித்ைாவனவாம்.

உயிர்க்குப் பிறவி ைரும் ைாய் ைந்டையடர அறிைலும் விடனடயயும், பிறவிடயயும்

கூட்டுவிக்கும் அதிகாரி முைல்வனாகிய பிரமடன அறிைலும், அைற்கும் சமலாக
ைன் ங்கற்பத்ைால் அடனத்டையும் நடத்துகின்ற பரம்கபாருளாகிய முைல்வசன
ைந்டை என அறிைலும் ஆகிய மூன்று நிடலகளுள் இரண்டு பிறவிக்கு வித்து, இறுதி
ஒன்று வீட்டுக்கு வித்து என்றார்.

10055. ''ஐ - அஞ்சு ஆகிய தத்துேம் கதரிந்து அறிந்து,

அேற்றின்
க ய் எஞ் ோேலக ர ல் நின்ை நினக்குர ல் யோதும்
க ோய் எஞ் ோ இைது'' என்னும் ஈது அரு லை
புகலும்;
ேய்யம் ோன்று; இனி, ோன்றுக்குச் ோன்று இலை,
ேழக்கோல்.

ஐ அஞ்சு ஆகிய தத்துேம் கதரிந்து அறிந்து - பூைம் 5, புலன் 5, கபாறி 5, கன்

சமந்திரியம் 5, மகத், அகங்காரம், மனம் மூலப்பிருகிருதி, சீவன் 5 என்று கூறப்படும்
ஐந்து ஐந்துகளாகிய இருபத்டைந்து ைத்துவங்கடளயும் நன்கு ஆராய்ந்து அறிந்து;
அேற்றின் க ய் எஞ் ோேலக ர ல் நின்ை நினக்கு ர ல் யோதும் க ோய் எஞ் ோ இைது -
அவற்டறச் ரீரமாகக் ககாண்டு ரீரியாக சிறிதும் குடறவு படாமல் நடத்தி சமலாய்
நின்ற இருபத்ைாறாவது ைத்துவமாக நின்ற உனக்கு சமல் எதுவும் உண்டமயாக
இல்டல; என்னும் ஈது - என்கின்ற இவ்வுண்டமடய; அரு லை புகலும் - அரிய
சவைம் எடுத்துக் கூறும்; வய்யம் ான்று - இைற்கு இவ்வுலகசம (நின்னால்
இயங்குைலின் நீ இன்றி இயங்காடமயின் ான்றாகும்; இனி ோன்றுக்குச் ோன்று இலை
- ாட்சிக்கு இன்கனாரு ாட்சி சவண்டுைல் இல்டல ஆைலின் இடை இனியும்
நிரூபிக்க சவண்டியதின்று; ேழக்கோல் - இது வழக்கும் ஆகும்.

உலகு என்பது (டவயம்) உயர்ந்சைார் மாட்சட ஆைலின் உயர்ந்சைார்கசள ான்று

எனலும் ஆம். பரம்கபாருள் ரீரியாக இருந்து இருபத்டைந்து ைத்துவங்கடள
ரீரமாகக் ககாண்டு இயக்குவது என்பைாகிய ரீர ரீரி பாவம் இங்கு கூறப்பட்டுள்ளது.

10056. 'அளலேயோல் அளந்து, ''ஆம்,'' ''அன்று'', என்று

 அறிவுறும் அல தி
உளலே யோலேயும் உனக்கு இல்லை; உ நிடத்து
உனது
களலே ஆய்ந்து உைத் கதளிந்திைது ஆயினும்,
கண்ணோல்,
துளலே ஆய் முடியோய்! ''உலள நீ'' எனத் துணியும்.

துளலே ஆய் முடியோய்! - திருத்துளசிடய ஆராய்ந்து எடுத்துச் சிறந்து அணிந்ை திருமுடி

உடடய திருமாசல!; அளலேயோல் அளந்து - பிரமாணங்களால் ஆராய்ந்து அளவிட்டு
'ஆம்' 'அன்று' என்று அறிவுறும் அடமதி; உளலே யோலேயும் உனக்கு இல்லை -
உண்டு என்றும் இல்டல என்றும் அறிவுறுத்ைப்படும் ைன்டம உடடய நிடலகள்
எடவயும் உன்னிடம் பயன்படா; இல்டலயாகும்; உ நிடத்து - உபநிடைங்களில்;
உனது களலே ஆய்ந்து உைத் கதளிந்திைது ஆயினும் - நீ எல்லாவற்றினும் மடறந்து
அடவசயயாய் இருந்து ககாண்டிருக்கும் களடவ ஆராய்ந்து உன்டன நன்கு காண
இயன்றிலது ஆனாலும் அது; கண்ணோல் 'நீ உலள' எனத் துணியும் - ைன்
ஞானக்கண்ணால் நீ அறியவாரா விடினும் இருக்கின்றாய் என்று அறுதியிட்டுக்
கூறும்.

பிரமாணங்களால் பிரமாணங்களுக்குக் கட்டுப்பட்ட கபாருள்கடளத் ைான்

ஆராய்ைல் இயலும். பிரமாணங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட கபாருள்கடள ஆராய
இயலாது; கடடலப் படியால் முகந்ைளத்ைல் இயலாடம சபால என்க. ைன்டன
அளக்கும் அளடவகளாகவும் அவசன இருக்கிற சபாது அளக்குமாறு எவ்வாறு?
என்றார். உபநிடைம் ரீர ரீரி பாவத்ைால் அந்ைர்யாமியாய் உள்ள இடறவடனக்
கட்புலனாக அறிய இயலாவிடினும் அனுமானத்ைால் உண்டு என்று துணியும்;
பகலுக்கும் இரவுக்கும் இடடயில் மாடல என்பது உண்டு என அறிைல் சபால
எனினும் ஆம்.

10057. 'க ணம் என்று உள உன்லன ேந்து அறிவு

கோணோர ,
அ ணம் அல்ைேர்க்கு இலே கடந்து அகல்வு அரிது
ஆக,
ணம் ரதோற்ைம் என்று இேற்றிலட யங்கு ;
அேர்க்கு உன்
ணம் அல்ைது ஓர் ண் இல்லை, அன்னலே
தவிர்ப் ோன்.

அ ணம் அல்ைேர்க்கு - உன்டனத் ைமக்குப் பாதுகாவலாகப் பற்றாைவர்களுக்கு;

உன்லன ேந்து அறிவு கோணோர - உன்டன கநருங்கி அறிவினால் அறிந்து
ககாள்ளாைபடி; க ணம் என்று உள - ஐம்கபாறிகள் என்றுள்ளடவகள்
கபருந்ைடடயாக ஆகும்; (அதனோல்) இலே கடந்து அகல்வு அரிதோக - இப்
கபாறிகடளக் கடந்து சமற்க ன்று அறிைல் முடியாைைாக; ணம் ரதோற்ைம் என்று
இேற்றிலட யங்கு - இறப்பு பிறப்பு என்ற பா வடலக்குட்பட்டு மீண்டும்
மீண்டும் ைடுமாறுவர்; அன்னலே தவிர்ப் ோன் - அப்பிறப்பு
இறப்புகளாகிய துன்பங்கடள நீக்குைற்கு; அேர்க்கு - அவர்களுக்கு; உன் ணம்
அல்ைது ஓர் ண் இல்லை - உன் திருவடியிடணகள் அல்லாமல் சவறு ஓர் புகலிடம்
இல்டல.

ரணாகைசம விசவக மார்க்க ம ்ி் சவறு அன்று என்று பிரபத்திடயக் கூறினார்.

10058. 'ரதோற்ைம் என் து ஒன்று உனக்கு இல்லை;

நின்கரண ரதோற்றும்,
ஆற்ைல் ோல் முதல் குதி; ற்று அதனுள் ஆம்,
ண் ோல்
கோற்லை முன்னுலடப் பூதங்கள்; அலே க ன்று,
கலடக்கோல்
வீற்று வீற்று உற்று வீவுறும்; நீ என்றும் விளியோய்.

ரதோற்ைம் என் து ஒன்று உனக்கு இல்லை - சைான்றுைல் என்பைாகிய ைன்டம

உனக்கு இல்டல (அநாதி); ஆற்ைல் ோல் முதற் குதி நின்கரண ரதோற்றும் - வலிடம
மிக்க மூலப்பிருகிருதி மாடய என்கிற ைத்துவம் நின்னிடத்திருந்து கவளிப்படும்;
ற்று அதனுள் ஆம் ண் ோல் - பின்னர் அதின் உள்ளிருந்து ஒன்கறான்றாக
கவளிப்படும் முடறயால்; கோற்லை முன்னுலடப் பூதங்கள் - காற்று, ஆகாயம்
முைலாகிய ஐம்பூைங்கள் சைாற்றும்; கலடக்கோல் - ஊழிமுடிவில்; அலே க ன்று வீற்று
வீற்று உற்று வீவுறும் - ஒன்று ஒன்றுக்குள் ஒடுங்கி அழிந்து சபாகும்; நீ என்றும்
விளியோய் - நீ எப்கபாழுதும் அழியமாட்டாய்.

சைாற்றமும் இறுதியும் பரம்கபாருளுக்கு இல்டல என்பதும், ைத்துவங்களுக்கு

அவ்விரண்டும் உண்டு என்பதும் கூறப் கபற்றன.

10059. 'மின்லனக் கோட்டுதல்ர ோல் ேந்து விளியும் இல்

உைகம் -
தன்லனக் கோட்டவும், தரு த்லத நோட்டவும், தனிரய
என்லனக் கோட்டுதி; இறுதியும் கோட்டுதி; எனக்கும்
உன்லனக் கோட்டலை; ஒளிக்கின்றும் இலை, லை
உல யோல்.
மின்லனக் கோட்டுதல் ர ோல் ேந்து விளியும் இவ் உைகம் தன்லனக் கோட்டவும் -
வானம் மின்னடலக் காட்டுைல் சபால சைான்றி உடசன மடறயும் இந்ை
உலகத்டைக் காட்டவும்; தரு த்லத நோட்டவும் - இவ்வுலகில் ைருமத்டை நிடல
நிறுத்ைவும்; தனிரய - உன்னின் சவறாக; என்லனக் கோட்டுதி - என்டனப் படடக்கிறாய்;
இறுதியும் கோட்டுதி - எனக்கு அழிடவயும் உண்டாக்குகிறாய்; எனக்கும்-; உன்லனக்
கோட்டலை - உலக காரணமானவனாகிய உன் உண்டம நிடலடயக்
காட்டுவாயல்டல; ஒளிக்கின்றும் இலை - மடறத்திருக்கின்றாயும் இல்டல; லை
உல - இடவ அடனத்டையும் சவைங்கள் கூறுகின்றன.

ஆல், அட . 'மடற உடரயால்' நான் உன்டன அறிைலின் ஒளிக்கின்றாயும் அல்டல

என்றும் உடர கூறுவர். சைான்றிய உடசன மடறயும் மின்னல் சபால என்பைால் கம்
என்பர். கம் - நிடலயற்றது.

10060. 'என் உருக் ககோடு இவ் உைகிலன ஈனுதி; இலடரய

உன் உருக் ககோடு புகுந்து நின்று ஓம்புதி;
உல ரகோன்
தன் உருக் ககோடு துலடத்தி; ற்று இது தனி
அருக்கன்
முன் உரு ககோடு கல் க யும் த த்தது - முதரைோய்!

முதரைோய்! - எல்லாவற்றுக்கும் மூலமானவசன!; என் உருக்ககோடு இவ் உைகிலன

ஈனுதி - பிரமனாகிய என் வடிவம் ககாண்டு இந்ை உலகத்டை உண்டாக்குகிறாய்;
இலடரய - நடுவில்; உன் உருக்ககோடு புகுந்து நின்று ஓம்புதி - திருமாலாகிய உன்
வடிவத்டை எடுத்துக் ககாண்டு புகுந்து நின்று பாதுகாக்கிறாய்; உல ரகோன் தன்
உருக்ககோடு துலடத்தி - உமாசைவியின் கணவராகிய சிவகபருமான் வடிவம்
ககாண்டு அழிக்கிறாய்; ற்று இது - நீ க ய்யும் இச்க யல்; தனி அருக்கன் -
ஒப்பற்ற ஒருவனாகிய சூரியன்; முன் உருக்ககோடு கல் க யும் த த்தது - கருதிய
உருவம் ககாண்டு காடலயில் பகடல உண்டாக்கி, உச் த்தில் பகடல நடத்தி நிறுத்தி,
ைனது மடறவால் மாடலயில் பகடல முடித்ைல் சபால உள்ளைாம்.
காடலச் சூரியன், உச்சிச் சூரியன், மாடலச் சூரியன் என்று மூன்றாகாது ஒன்றாைல்
சபால மும்மூர்த்திகளாக அதிட்டித்து நின்று முத்கைாழிலும் க ய்வான் ஒருவசன
என்றார் என்க.

10061. 'ஓங்கோ ப் க ோருள் ரதருரேோர்தோம் உலன

உணர்ரேோர்;
ஓங்கோ ப் க ோருள் என்று உணர்ந்து, இரு விலன
உகுப்ர ோர்;
''ஓங்கோ ப் க ோருள் ஆம்'' ''அன்று'' என்று ஊழி
க ன்ைோலும்,
ஓங்கோ ப் க ோருரள க ோருள் என்கைோ உ ரேோர்.
 ஓங்கோ ப் க ோருள் ரதருரேோர்தோம் உலன உணர்ரேோர் - பிரணவப் கபாருடள
ஆராய்ந்ைறிகின்றவர்கசள உன் உண்டமயான க ாரூபத்டை உணர்வாராவர்
(அவர்கள்); ஓங்கோ ப் க ோருள் என்று உணர்ந்து இருவிலன உகுப்ர ோர் - உன்டனப்
பிரணவப் கபாருள் என்ற தியானித்து இருவிடனகளும் கழியப் கபற்று முத்தி
அடடவர்; ஓங்கோ ப் க ோருரள க ோருள் என்கைோ உ ரேோர் - பிரணவப் கபாருசள
பரம்கபாருளாகும் என்ற உண்டமடய உணரமாட்டாை அறிடவ உடடயவர்கள்;
ஓங்கோ ப் க ோருள் ஆம் - இடறவனாகிய நீ பிரணவப் கபாருளாக உள்ளாய் என்றும்;
'அன்று' என்று - இல்டல என்றும் ைடுமாறி; ஊழி க ன்ைோலும் - உகாந்ை காலம்
கடந்ைாலும் (பிறவியிலிருந்து வீடு கபறார்.)

பரம் கபாருசள பிரணவமாகிய 'ஓம்' என்பது தியானிப்பார் சிறப்புக் கூறியது. ைன்

ைன்டமயும், பரம்கபாருள் ைன்டமயும், புருஷார்த்ைங்களின் ைன்டமயும், அடடயும்
உபாயத்தின் ைன்டமயும், அைற்கு விசராதிகளாக உள்ளவற்றின் ைன்டமயும் ஆகிய
ஐந்டையும் பிரணவம் ைன் க ால்லாலும் கபாருளாலும் உணர்த்துவது.

10062. 'இலனயது ஆகலின், எம்ல மூன்று உைலகயும்

ஈன்று, இம்
லனயின் ோட்சிலய ேளர்த்த எம் ர ோயிலன
ேோளோ
முலனயல்'' என்று அது முடித்தனன் - முந்து நீர்
முலளத்த
சிலனயின் ந்தமும் குதிகள் அலனத்லதயும்
க ய்ரதோன். முந்து நீர் முலளத்த சிலனயின் ந்தமும் குதிகள்
அலனத்லதயும் க ய்ரதோன் - நிலத்திற்கு முன்னைாகிய நீரிலிருந்து சைான்றிய
முட்டட வடிவான இவ் வண்டத்டையும் அவற்றின் பகுதியாகிய பல்சவறு சயானி
சபைங்கடளயும் படடத்ைருளியவனாகிய பிரமன்; இலனயது ஆகலின் -
பரம்கபாருளாகிய நீசய இராமனாக அவைரித்ைலின்; எம்ல மூன்று உைலகயும்
ஈன்று இம் லனயின் ோட்சிலய ேளர்த்த எம்ர ோயிலன ேோளோ முலனயல்! -
என்டனயும் மூவுலகங்கடளயும் கபற்கறடுத்து இல்லற சமன்டமடய
உன்சனாடிருந்து அழகுற நடத்துகிற ர்வ க்தியாகிய எம் ைாடய வீசண கவறுக்க
சவண்டா; என்று அது முடித்தனன் - என்று கூறித் ைன் உடரடய நிடறவு க ய்ைான்.

சிவகபருமான் உண்டம உணர்த்ைல்

10063. என்னும் ோத்தி த்து, ஏறு அ ர் கடவுளும்

இல த்தோன்;
'உன்லன நீ ஒன்றும் உணர்ந்திலை ர ோலு ோல்,
உ ரேோய்!
முன்லன ஆதி ஆம் மூர்த்தி நீ; மூேலக உைகின்
 அன்லன சீலத ஆம் ோது, நின் ோர்பின் ேந்து
அல ந்தோள்.

என்னும் ோத்தி த்து - என்று பிரமன் இராமனுக்கு உண்டம உணர்த்திய அளவில்;

ஏறு அ ர் கடவுளும் இல த்தோன் - எருதின் சமல் அமர்ந்துள்ள கடவுளாய சிவனும்
(பின்வருமாறு) உண்டம உணர்த்தினான்; உ ரேோய்! - வலிடம உள்ள இராமசன!; நீ
உன்லன ஒன்றும் உணர்ந்திலை ர ோலு ோல் - நீ உன்டன இன்னவாறு என்று ஒரு
சிறிதும் உணர்ந்ைாயில்டல சபாலும்; நீ முன்லன ஆதி ஆம் மூர்த்தி - நீ
எல்லார்க்கும் முற்பட்டவனாகிய ஆதிப் பரம்கபாருள்; சீலத அம் ோது நின் ோர்பின்
ேந்து அல ந்தோள் மூேலக உைகின் அன்லன - சீடை என்கிற கபண் உன்
திருமார்பில் வந்து கபாருந்தியிருப்பவளாகிய மூவுலகங்களுக்கும் ைாயாகிய
பிராட்டியாவாள்.

10064. 'துைக்கும் தன்ல யள் அல்ைளோல், கதோல்லை எவ்

உைகும்
பிைக்கும் க ோன் ேயிற்று அன்லன; இப் க ய்ேலள
பிலழக்கின்,
இைக்கும் ல் உயிர்; இ ோ ன்! நீ இேள் திைத்து
இகழ்ச்சி
ைக்கும் தன்ல யது' என்ைனன் - ே தர்க்கும்
ே தன்.

இ ோ ன்! - இராமசன!; கதோல்லை எவ் உைகும் பிைக்கும் க ோன் ேயிற்று அன்லன -

பழயைாகிய எல்லா உலகங்களும் சைான்றுைற் கிடனாகிய அழகிய உைரத்டையுடடய
மகாமாைாவாகிய இவள்; துைக்கும் தன்ல யள் அல்ைள் - உன்னால்
டகவிடப்படும் ைன்டம உடடயவளல்லள்; இப்க ய்ேலள பிலழக்கின் ல்உயிர்
இைக்கும் - இப்கபண் பிடழ க ய்வாளானால் எல்லா உயிர்களும் இறந்துபடும்; நீ
இேள் திைத்து இகழ்ச்சி ைக்கும் தன்ல யது - நீ இவள் விஷயத்தில் அலட்சியம்
காட்டுவது மறந்து விடத் ைக்கது; என்ைனன் ே தர்க்கும் ே தன் - என்று கூறினான்
வரந்ைரும் கடவுளர்க்கு வரம் ைரும் சிவகபருமான்.

சிவன் ையரைனுக்குக் கூறல்

10065. பின்னும் ரநோக்கினோன், க ருந் தலகப் புதல்ேலனப்
பிரிந்த
இன்னைோல் உயிர் துைந்து, இருந் துைக்கத்துள்
இருந்த
ன்னேற் க ன்று கண்டு, 'நின் ல ந்தலனத்
கதருட்டி,
 முன்லன ேன் துயர் நீக்குதி, க ோய்ம்பிரனோய்!'
என்ைோன்.

பின்னும் ரநோக்கினோன் - (சிவன் சமலும் க ய்ய சவண்டுவடை மனத்ைால் நிடனத்துப்

பார்த்து; க ருந்தலகப் புதல்ேலனப் பிரிந்த இன்னைோல் உயிர் துைந்து இருந்
துைக்கத்துள் இருந்த ன்னேன் க ன்று கண்டு - சமம்பாடுடடய மகனாகிய
இராமடனப் பிரிந்ை துன்பத்ைால் உயிர் சபாகப் கபற்று சுவர்க்க சலாகத்தில் இருந்ை
ை ரைடனச் க ன்று பார்த்து; 'க ோய்ம்பிரனோய்! நின்ல ந்தலனத் கதருட்டி முன்லன
ேன்துயர் நீக்குதி என்ைோன் - வலிடம படடத்ைவசன! உன் மகனாகிய இராமடனத்
கைளிவித்து அவன் மனத்தில் உள்ள வலிய துன்பத்டைப் சபாக்குவாயாக என்று
கூறினான்.

10066. ஆதியோன் ணி அருள் க ற்ை அ ருக்கு அ ன்

கோதல் ல ந்தலனக் கோணிய உேந்தது ஓர்
கருத்தோல்
பூதைத்திலடப் புக்கனன்; புகுதலும், க ோரு இல்
ரேத ரேந்தனும் அேன் ைர்த் தோள்மில
விழுந்தோன்.

ஆதியோன் ணி அருள் க ற்ை அ ருக்கு அ ன் - சிவகபருமான் கட்டடளயாகிய

அருடளப் கபற்ற க்கரவர்த்தியாகிய ையரைன்; கோதல் ல ந்தலனக் கோணிய உேந்தது
ஓர் கருத்தோல் - ைன் அன்பு மகடனக் காண சவண்டும் என்று ஆட ப்பட்ட ஓர்
எண்ணத்ைால்; பூதைத்திலடப் புக்கனன் - மண்ணுலகத்தில் நுடழந்ைான்; புகுதலும் -
(அவ்வாறு) பூமிக்கு வருைலும்; க ோருஇல் ரேத ரேந்தனும் அேன் ைர்த் தோள்மில
விழுந்தோன் - ஒப்பற்ற சவைத் ைடலவனான இராமனும் அத்ையரைனது மலர்சபாலும்
திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கினான்.;

10067. வீழ்ந்த ல ந்தலன எடுத்து, தன் விைங்கல் ஆகத்தின்

ஆழ்ந்து அழுந்திடத் தழுவி, தன் கண்ணின் நீர்
ஆட்டி
ேோழ்ந்த சிந்லதயின் னங்களும் களிப்புை, ன்னன்
ர ோழ்ந்த துன் ங்கள் புைப் ட, நின்று இலே
புகன்ைோன்.

ன்னன் - ையரைன்; வீழ்ந்த ல ந்தலன எடுத்து - ைன்னடியில் விழுந்து வணங்கிய

மகடனத் தூக்கி; தன் விைங்கல் ஆகத்தின் ஆழ்ந்து அழுந்திடத் தழுவி - ைன்னுடடய
அகன்ற மார்பின்கண் நன்றாக அழுந்தும் படி இறுக அடணத்து; தன் கண்ணின் நீர்
ஆட்டி - ைன் கண்ணிலிருந்து வருகின்ற கண்ணநீரால் அவடன முழுக்காட்டி;
ர ோழ்ந்த துன் ங்கள் புைப் ட - இதுகாறும் அவடனப் பிரிந்ைைனால்
ஏற்பற்ற துன்பங்கள் கவளிசயற; நின்று இலே புகன்ைோன் - எதிர் நின்று பின்வரும்
க ாற்கடளச் க ான்னான்.

10068. 'அன்று ரககயன் கள் ககோண்ட ே ம் எனும் அயில்

ரேல்
இன்றுகோறும் என் இதயத்தினிலட நின்ைது,
என்லனக்
ககோன்று நீங்கைது, இப்க ோழுது அகன்ைது, உன்
குைப் பூண்
ன்ைல் ஆகம் ஆம் கோந்த ோ ணி இன்று ேோங்க.

ரககயன் கள் அன்று ககோண்ட ே ம் எனும் அயில்ரேல் என் இதயத்தினிலட

இன்றுகோறும் நின்ைது - சககயத்ைர ன் மகளாகிய டகசகயி (அசயாத்தியில் உனது
பட்டாபிசஷகத்துக்கு நாள் குறித்ை) அன்று என்னிடம் கபற்றுக் ககாண்ட வரம் என்ற
கூரிய சவல் என கநஞ் கத்து இன்று வடர ைங்கியிருந்ைது; என்லனக் ககோன்று
நீங்கைது - என்டனக் ககாடல க ய்து இறக்கடித்ை பிறகும் நீங்கவில்டல; இன்று
உன் குைப்பூண் ன்ைல் ஆகம் ஆம் கோந்த ோ ணி ேோங்க இப்க ோழுது அகன்ைது -
இன்டறக்கு (உன்டன இறுகத் ைழுவிய சபாது) உன் சிறந்ை ஆபரணங்கடள அணிந்ை
மணம் கபாருந்திய மார்பு ஆகிய காந்ைமாமணி இழுத்ை படியால் இப்கபாழுது
(அவ்சவல்) அகன்று சபாயிற்று.
வரம்; 'இராமன் வனம் சபாக சவண்டும்' என்று சகட்ட வரத்டைக் குறித்ைது.
பரைன் நாடாள்வதில் ையரைனுக்கு கவறுப்பின்டம. ''மண்சண ககாள் நீ மற்டறய
கைான்றும் மற (கம்ப. 1522) என்பைாலும் உணரலாகும். சபாரிடடப் புண்ணில்
படடக்கலத் துகள்கள் சிக்கியிருக்குமானால் காந்ை மணிடயப் புண்ணின் சமல்
காட்டின் இரும்புத் துண்டுகள் காந்ைத்ைால் ஈர்க்கப்பட்டு கவளிசயறும்
சிகிச்ட முடற பற்றி வரத்டை சவல் ஆகவும் அது டைத்ை ையரைன் இையத்திலிருந்து
அைடன கவளிசயற்ற இராமனது ைழுவிய மார்பு காந்ை மணியாகவும் இங்கு
ககாள்ளப் கபற்றடைக் காட்சிப் படலத்து 63 ஆம் பாடசலாடு (கம்ப. 5131) கபாருத்திப்
பார்த்து அறிக.

10069. 'ல ந்தல ப் க ற்று ேோன் உயர் ரதோற்ைத்து

ைர்ந்தோர்,
சுந்த ப் க ருந் ரதோளினோய்! என் துலணத் தோளின்
ல ந் துகள்களும் ஒக்கிைர் ஆம் எனப் லடத்தோய்;
உய்ந்தேர்க்கு அருந் துைக்கமும் புகழும் க ற்று
உயர்ந்ரதன்.
 சுந்த ப் க ருந்ரதோளினோய் - அழகிய கபரிய சைாள்கடள உடடய இராமசன!;
ல ந்தல ப் க ற்று ேோனுயர் ரதோற்ைத்து ைர்ந்தோர் என் துலணத்தோளின் ல ந்
துகள்களும் ஒக்கிைர் ஆம் எனப் லடத்தோய் - நல்ல மக்கடளப் கபற்று மிக உயர்ந்ை
கபருடமயுடன் விளங்கியவர்கள் கூட எனது இரண்டுகால்களில் உள்ள சிறு தூசுக்கும்
ஒப்பாகார் என்னும்படி நீ எனக்குச் சிறந்ை கபருடமடய உண்டாக்கித் ைந்ைாய்;
உய்ந்தேர்க்கு அருந் துைக்கமும் புகழும் க ற்று உயர்ந்ரதன் - (தீவிடனயிலிருந்து)
பிடழத்ைவர்களுக்குப் கபறுைற்கரிய சமல் உலகமும், புகழும் (மறுடமக்கும்
இம்டமக்குமாகப்) கபற்று (உன்னால் இருடமயிலும்) உயர்ந்சைன்.

10070. ' ண்டு நோன் கதோழும் ரதேரும் முனிேரும் ோ ோய்,

கண்டு கண்டு எலனக் லகத்தைம் குவிக்கின்ை
கோட்சி;
புண்டரீகத்துப் பு ோதனன்தன்கனோடும் க ோருந்தி
அண்டமூைத்து ஓர் ஆ னத்து இருத்திலன, அழக!'

அழக - அழகசன!; நோன் ண்டு கதோழும் ரதேரும் முனிேரும் - நான் முன்பு

வணங்குகின்ற சைவர்களும் முனிவர்களும்; எலனக் கண்டு ககோண்டு லகத்தைம்
குவிக்கின்ை கோட்சி ோ ோய் - என்டனத் திரும்பத் திரும்பப் பார்த்து டககடளக்
குவித்து வணங்குகிற காட்சிடயப் பார்ப்பாயாக; புண்டரீகத்துப் பு ோதனன்
தன்கனோடும் க ோருந்தி - ைாமடரத்ைவிசில் உள்ள பழயவனாகிய பிரமசனாடும் கூடிச்
மானமாக; அண்டமூைத்து ஓர் ஆ னத்து இருத்திலன - அண்டசகாளத்தின்
முகப்பின்கண் ஒப்பற்ற பீடத்தில் என்ன இருக்கச் க ய்ைாய்.

சீடைடயத் ையரைன் சைற்றல்

10071. என்று, ல ந்தலன எடுத்து எடுத்து, இறுகுைத் தழுவி,
குன்று ர ோன்று உள ரதோளினோன், சீலதலயக் குறுக,
தன் துலணக் கழல் ேணங்கலும், கருலணயோல்
தழுவி,
நின்று, ற்று இலே நிகழ்த்தினோன், நிகழ்த்த அரும்
புகரழோன்;

குன்றுர ோன்று உள ரதோளினோன் - மடலசபான்றுள்ள சைாள்கடள

உடடயவனாகிய ையரைன்; என்று - என்று கூறி; ல ந்தலன எடுத்து இறுகுைத் தழுவி -
மகடனத் தூக்கி நன்றாகத் ைழுவிப் பின்னர்; சீலதலயக் குறுக - சீடை இருந்ை
இடத்டை அணுக; தன் துலணக் கழல் ேணங்கலும் - ைனது இரண்டு அடிகடளப்
பிராட்டி வணங்குைலும்; கருலணயோல் தழுவி - அன்பு கலந்ை கண்சணாட்டத்ைால்
அவடள அருளி; நிகழ்த்த அரும் புகரழோன் - கூறுைற்கரிய நின்ற புகடழ உடடய
ையரைன்; ற்று இலே நிகழ்த்தினோன் - பின்வரும் க ாற்கடளச் க ான்னான்.

10072. ''நங்லக! ற்று நின் கற்பிலன உைகுக்கு நோட்ட,

அங்கி புக்கிடு'' என்று உணர்த்திய அது னத்து
அலடரயல்;
ங்லக உற்ைேர் க றுேதும் உண்டு; அது தம்;
கங்லக நோடுலடக் கணேலன முனிவுைக் கருரதல்.

நங்லக! - சீடைசய!; நின் கற்பிலன உைகுக்கு நோட்ட அங்கிபுக்கிடு என்று

உணர்த்திய அது னத்து அலடரயல் - உனது கற்பின் சிறப்டப உலகின் கண் நிடல
நிறுத்ை சவண்டி 'கநருப்பின் கண் புகும்படியாக' இராமன் கூறிய அைடன மனத்துக்
ககாள்ளாசை; ங்லக உற்ைேர் க றுேதும் உண்டு, அது தம் - உலகில் ந்சைகம்
உற்றவர்கள் இவ்வாறு கநருப்பின் மூலமாகவும் பிறவற்றின் மூலமாகவும்
கமய்ப்பிக்கச் க ய்து அைனால் ஐயம் நீங்குைல் கண்கூடு; உலகில் இயல்பாக
நடடகபறுவசை; கங்லக நோடு உலடக் கணேலன முனிவுைக் கருரதல் - (அவ்வாறு
ாதிக்கச் க ய்ைதுபற்றி) சகா ல நாட்டிற்கு அர னான உன் கணவடன கவறுக்கக்
கருைாசை.
உலகின்கண் உள்ளார் எவசரனும் உன் கற்பில் ஐயம் ககாள்வராயின் அது நீங்கி அவர்
கைளிய சவண்டி 'அங்கி புக்கிடு' என்றாசன அன்றி, அவனுக்குச் ந்சைகம் என்பது
அந்நிகழ்ச்சிக்குப் கபாருளாகாது என்று ையரைன் மகன் க யலுக்குக் காரணம் கூறி
மருகிடயத் சைற்றினான். இக் காரணத்டை இராமன் கூறியைாகக் கூறாமல் ையரைன்
மூலமாகக் கூறியைாக அடமத்ைது கலியின் ாதுர்யத்டை எடுத்துக்காட்டும் என்பர்.
மகாவித்துவான், மயிலம், சவ. சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள்.

10073. '''க ோன்லனத் தீயிலடப் க ய்தல் அப் க ோன்னுலடத்

தூய்ல -
தன்லனக் கோட்டுதற்கு'' என் து னக் ககோளல்
தகுதி;
உன்லனக் கோட்டினன், ''கற்பினுக்கு அ சி'' என்று,
''உைகில்,
பின்லனக் கோட்டுேது அரியது'' என்று எண்ணி, இப்
க ரிரயோன்.

''க ோன்லனத் தீயிலடப் க ய்தல் அப்க ோன்னுலடத் தூய்ல தன்லனக்

கோட்டுதற்கு'' என் து னக்ககோளல் தகுதி - கபான்டன கநருப்பில் சபாடுவது
கபான்டனச் க ாக்கத் ைங்கம் என உலகிற்குக் காண்பிப்பைற்காகத்ைான் என்று
மனத்தின் கண் நிடனத்ைசல ைகுதி (அதுசபால); இப்க ரிரயோன் - குணங்களால்
உயர்ந்ை இவன்; உைகில் பின்லனக் கோட்டுதற்கு அரியது என்று எண்ணி உன்லன
'கற்பினுக்கு அ சி' என்று கோட்டினன் - உலகத்தில் (இச் மயம் ைவறினால்) பிறகு
கைளிவித்ைல் இயலாது என்று கருதி உன்டன 'கற்பிற் சிறந்ைவள்' என்று (இந்
நிகழ்ச்சியால்) கைளிவித்ைான்.

சுத்ைத் ைங்கம் தீயில் இட்டால் குடறயாது மாற்றும் எடடயும், அைடனத் தீயில்

இட்சட அறிவர். ஆகசவ உலகிற்காகச் ான்று சவண்டல் ைவறன்று.

10074. 'க ண் பிைந்தேர், அருந்ததிரய முதல் க ருல ப்

ண்பு இைந்தேர்க்கு அருங் கைம் ஆகிய ோேோய்!
ண் பிைந்தகம் உனக்கு; நீ ேோன்நின்றும் ேந்தோய்;
எண் பிைந்த நின் குணங்களுக்கு இனி இழுக்கு
இலையோல்'

க ண் பிைந்தேர் அருந்ததிரய முதல் க ருல ப் ண்பு இைந்தேர்க்கு அருங்கைம்

ஆகிய ோேோய்! - கபண்ணாய்ப் பிறந்ைவர்களாகிய அருந்ைதி
முைலாகிய கபருடமயின் எல்டல கடந்ைவர்களுக்கும் அணிகலம் சபால உள்ள
கபண்சண! உனக்கு பிைந்தகம் ண் - உனக்குப் பிறப்பிடம் இம் மண்ணாகும்;
(ஆனோல்) நீ ேோன் நின்றும் ேந்தோய் - நீ வீட்டுலகத்தின் நின்றும் இங்கு வந்து
அவைரித்ைாய்; எண் பிைந்த நின் குணங்களுக்கு இழுக்கு இனி இலையோல் - உலகால்
நன்கு மதிக்கற்பாடு உடடய நின் சிறந்ை குணங்களுக்கு யாகைாரு குடறயும் இனி
வராது.
'எண் பிறந்ை' என்பது நன்கு மதிக்கற்பாடு உடடய '' ான்சறாரால் எண்ணப்பட''
என்ற (குறள் 922) குறளில் எண்ணுைல் நன்கு மதித்ைலாமாறு அறிக. 'எண்பு இறந்ை'
எனப் பிரித்து 'கணக்கற்ற' எனப்கபாருள் உடரத்ைலும் ஒன்று.

ையரைன் இலக்குவடனப் பாராட்டல்

10075. என்னச் க ோல்லி, அவ் ஏந்திலழ திரு னத்து

யோதும்
உன்னச் க ய்ேது ஓர் முனிவு இன்ல னம்
ககோளோ உேந்தோன்;
பின்லனச் க ம் ல் அவ் இளேலை, உள் அன்பு
பிணிப் ,
தன்லனத் தோன் எனத் தழுவினன், கண்கள் நீர்
 ததும் .

க ம் ல் - ையரைன்; என்னச்க ோல்லி - என்று இவ்வாறு உடரத்து; அவ் ஏந்திலழ

திரு னத்து யோதும் உன்னச் க ய்ேது ஓர் முனிவு இன்ல னம் ககோளோ உேந்தோன் -
அந்ைச் சீடை ைன் நல்ல மனத்தில் சிறிதும் கருதுகின்ற கவறுப்பு இன்டம
நிகழ்ந்ைபடிடயத் ைன் மனத்தில் அறிந்து மகிழ்ச்சி அடடந்ைான்; பின்லன - பிறகு;
அவ் இளேலை - அந்ை இடளய கபருமாளாகிய இலக்குவடன; உள்அன்பு பிணிப் -
மனத்ைகத்துச் சிறந்ை அன்பு கட்டி இழுக்க; தன்லனத்தோன் என கண்கள் நீர் ததும்
தழுவினன் - ைாசன ைன்டனத் ைழுவிக்ககாள்வது சபால கண்களில் நீர் கபருகத்
ைழுவிக்ககாண்டான்.

ைான் அவன் என்னும் சவறின்டமடயத் ையரைன் இலக்குவன்பால் கண்டான். ைனக்குக்

கண்ணும் உயிருமாம் இராமடனத்ைான் இருந்து காத்ைாற் சபால அவன் பதினான்கு
ஆண்டுகள் உடனிருந்து காத்ைவன். எனசவைான் அவன் என சவறின்டம கண்டான்
ஆயிற்று; அகத்சை அன்பு ைழுவ புறத்சை சமனிைழுவியது.

10076. கண்ணின் நீர்ப் க ருந் தோல ற்று அேன் லடக்

கற்லை
ண்ணின் நீத்தம் ஒத்து இழித , தழீஇ நின்று,
'ல ந்த!
எண் இல் நீக்க அரும் பிைவியும் என் கநஞ்சின்
இைந்த
புண்ணும் நீக்கிலன, நுல யலனத் கதோடர்ந்து உடன்
ர ோந்தோய்.

கண்ணின் நீர்ப்க ருந்தோல - (ையரைன்) கண்களிலிருந்து வழிகின்ற கபரிய நீர்

ஒழுக்கானது; ற்றுஅேன் லடக்கற்லை ண்ணின் நீத்தம் ஒத்து இழுத - அந்ை
இலக்குவனது டாபாரமாகிய மண்ணிசல கவள்ளம்சபாலப் கபருக்ககடுத்து
இறங்கி வீழ; ல ந்த! - இலக்குவசன!; நுல யலனத் கதோடர்ந்து உடன் ர ோந்தோய் -
உன் ைடமயனான இராமடனப் பின் பற்றி அவனுடசன காடு க ன்றாய்; (அதனோல்)
எண் இல் நீக்க அரும்பிைவியும் என் கநஞ்சின் இைந்த புண்ணும் நீக்கிலன -
கணக்கில்லாை நீக்குைற்கரிய உனது பிறவி சநாடயயும் என் மனத்தில் மிக்கிருந்ை
புண்டணயும் சபாக்கிவிட்டாய்.

10077. 'பு ந்த ன் க ரும் லகஞலனப் ர ோர் கேன்ை

உன்தன்
ந்து உயர்ந்த ரதோள் ஆற்ைரை ரதேரும் ைரும்
நி ந்த ம் புகல்கின்ைது; நீ இந்த உைகின்
 அ ந்லத கேம் லக துலடத்து, அைம்
நிறுத்திலன - ஐய!'
ஐய! - இலக்குவசன!; பு ந்த ன் க ரும் லகேலனப் ர ோர் கேன்ை உன்தன் ந்து
உயர்ந்த ரதோள் ஆற்ைரை ரதேரும் ைரும் நி ந்த ம் புகில்கின்ைது - இந்திரன்
படகவனாய இந்திரசித்துடவப் சபாரின்கண் கவன்ற உன்னுடடய வி ாலத்து
உயர்ந்துள்ள சைாள்வலிடமைான் சைவரும் பிறரும் நாசடாறும் க ால்லுவைாகும்; நீ
இந்த உைகின் அ ந்லத கேம் லக துலடத்து அைம் நிறுத்திலன - நீ இந்ை உலகத்தின்
துன்பமான ககாடிய

அரக்கர்களாகிய படகடய அழித்து அறத்டை நிடலகபறும்படிச்

க ய்ைாய்.

ையரைன் வரம் சகட்கக்கூற இராமன் வரம் சகட்டல்

10078. 'என்று, பின்னரும், இ ோ லன, 'யோன் உனக்கு ஈேது

ஒன்று கூறுதி, உயர் குணத்ரதோய்!' என, 'உலன
யோன்
க ன்று ேோனிலடக் கண்டு, இடர் தீர்கேன் என்று
இருந்ரதன்;
இன்று கோணப் க ற்ரைன்; இனிப் க றுேது என்?'
என்ைோன்.

என்று - இலக்குவடன இவ்வாறு பாராட்டிவிட்டு; பின்னரும் - பிறரும்; இ ோ லன

- இராமடனப் பார்த்து; உயர்குணத்ரதோய் - உத்ைம குணங்கடள உடடயவசன! 'யோன்
உனக்கு ஈேது ஒன்று கூறுதி' என - நான் உனக்குக் ககாடுக்க சவண்டுவது ஒன்டறக்
கூறுக என்று சகட்ப (அைற்கு இராமன்); யோன் உலன ேோனிலடச் க ன்று கண்டு இடர்
தீர்கேன் என்று இருந்ரதன் இன்று கோணப் க ற்ரைன் இனிப் க றுேது என்?
என்ைோன் - நான் உன்டன விண்ணுலகத்திடத்தில் க ன்று கண்டு துன்பம் நீங்குசவன்
என்று நிடனத்திருந்சைன்; (ஆனால்) இன்று இங்சகசய காணும் சபறு அடடந்சைன்;
புதிைாக இனிப் கபறுவைற்கு என்ன இருக்கிறது, என்று கூறினான்.

10079. 'ஆயினும், உனக்கு அல ந்தது ஒன்று உல ' என,

அழகன்,
தீயள் என்று நீ துைந்த என் கதய்ேமும் கனும்,
தோயும் தம்பியும் ஆம் ே ம் தருக!' எனத்
தோழ்ந்தோன்;
 ேோய் திைந்து எழுந்து ஆர்த்தன, உயிர் எைோம்,
ேழுத்தி.

(ையரைன்,), ஆயினும் - ஆனாலும்; உனக்கு அல ந்தது ஒன்று உல என - உனக்குப்

கபாருந்திய கைான்றிடனக் சகட்க என்று க ால்ல; அழகன் - இராமன்; நீ தீயள்
என்று துைந்த என் கதய்ேமும் கனும் - உன்னால் தீயவள் என்று துறக்கப் பட்ட என்
கைய்வமாகிய டகசகயியும், பரைனும்; 'தோயும் தம்பியும் ஆம் ே ம் தருக' என
தோழ்ந்தோன் - எனக்குத் ைாயும் ைம்பியும் ஆகும்படியான வரத்டைத் ைருக எனக் சகட்டு
வணங்கினான்; (அது ரகட்டு அேன் அருள் திைம் நிலனந்து) உயிர் எைோம் ேழுத்தி -
உயிர்கள் எல்லாம் அவடன வணங்கி; ேோய்திைந்து எழுந்து ஆர்த்தன - எழுந்து
வாய்திறந்து மகிழ்ச்சிப் சபகராலி க ய்ைன.

துறந்ை படிடய, நகர் நீங்குபடலம் 49 ஆம் பாடல் (கம்ப. 1654) எடுத்துக்காட்டும்.

டகசகயிடயத் ைாரம் அல்லள் எனவும், பரைடன மகன் என்றுன்சனன்; உரிடமக்கு
ஆகான் எனவும் துறந்ைான ையரைன். வரம் சவண்டும் சபாது டகசகயிடயயும்,
பரைடனயும எப்படிக் குறிப்பிடுவது என்னும்சபாது 'கைய்வமும், மகனும்' என்று
இராமன் அடழத்ைது கம்பரின் கவி ாதுர்யமாகும். என் ைாயும என்று
குறிப்பிட்டால் ையரைன் மடனவியல்லள் என்று க ால்லிய பிறகு ைாய், ைம்பி, என்று
குறிப்பிட முடியாது. எனசவ கைய்வம என்றான் இராமன். மகன் என்பது உறவுப்
கபாருளில் வாராது 'சிறுவன்' என்பது சபாலப் கபாதுப் கபாருளில் வந்ைது என்று
ககாள்ளலாம். ையரைன் டகசகயிடய மடனவி என்று ஏற்றுக ககாண்டாசல இராமன்
ைாய் என்று அடழக்க முடியும், ையரைன பரைடன மகன் என்றாசல இராமன் அவடனத்
ைம்பி என்று அடழக்க முடியும் என்படை உன்னி 'கைய்வமும் மகனும்' 'ைாயும்
ைம்பியும்' ஆம்வரம் ைருக என்று சகட்டான் இராமன் என்பது கம்பர் கவிநயத்துக்கு
எடுத்துக்காட்டு. உடரயாடல்கடள அடமக்குந் திறனில் கம்பரின் உயர்ந்ை
கவித்துவத்துக்கு எடுத்துக்காட்டாகும் என்பர் என குருநாைர் மகா வித்துவான மயிலம்
சவ. சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள். இராமனது பண்பு நலங்கள் சிறந்து
கவளிப்படுவைற்கும், அவனது விரிந்ை சகாைரத்துவத்துக்கு எல்டல கண்டதும் 14
ஆண்டு வனவா சம ஆைலின் அைடனத் ைந்ை டகசகயிசய இராமடனத்
கைய்வமாக்கியவள் ஆைலின் இராமன் அச்சிற்றன்டனடயத் 'கைய்வம்' என்றது
மிகவும் கபாருத்ைமானசை என்பது அவர்கருத்து.

10080. 'ே த ரகள்!' எனத் தய தன் உல க ய்ேோன்; ' று

இல்
தன் அன்னது க றுக! தோன் முடியிலனப் றித்து,
இவ்
வி த ரேடம் ற்று உதவிய ோவிர ல் விளிவு
தம் நீங்கைதோம்' என்ைோன், தழீஇய லக தள .
ே த - இராமசன!; ரகள் என - சகட்பாயாக என்று; தய தன் உல க ய்ேோன் -
ையரை க்கரவர்த்தி அவனுக்குப் பதில்கூறுவான்; றுஇல் தன்
அன்னது க றுக - குற்றமற்ற பரைன் (நீ சகட்ட வண்ணம்) என் மகனாகி உனக்குத்
ைம்பியாம் உரிடம கபறுக; தோன் முடியிலனப் றித்து - உனக்கு அளிக்க இருந்ை
முடியிடனத் ைாசன கூடாது என்று பிடுங்கி; இவ்வி த ரேடம் ற்று உதவிய ோவிர ல்
- இம் மரவுரிக் சகாலத்டை சவறாக உனக்குத் ைந்ை பாவியாகிய டகசகயிபால்; விளிவு
தம் நீங்கைதோம் என்ைோன் தழீஇய லக தள - சகாபமானது உறுதியாக என்டனவிட்டு
நீங்கவில்டல என்று இராமடனத் ைழுவிக் ககாண்டிருந்ைடககள் ைழுவுைல் விட்டுத்
ைளரக் கூறினான்.

டகசகயிபால் சகாபம் நீங்காை ையரைன் அவடள மடனவியாக ஏற்றுக்

ககாள்ளாைவடர பரைன் மகனாவது எங்ஙனம்? அடிமரத்டை கவட்டிவிட்டு நுனிமரம்
ைடழக்க சவண்டும் என்று கூறுவது சபால் இஃது அடமயும் ஆைலின், மீண்டும்
டகசகயிடயப் பற்றி இராமன் ையரைனிடம் சகட்பான் ஆயினன்.

டகசகயியின் பால் ையரைன் சகாபம் ைணிந்து விண் ஏகுைல்

10081. 'ஊன் பிலழக்கிைோ உயிர் கநடிது அளிக்கும் நீள்
அ ல
ேோன் பிலழக்கு இது முதல் எனோது, ஆள்வுை
தித்து,
யோன் பிலழத்தது அல்ைோல், என்லன ஈன்ை எம்
பி ோட்டி-
தோன் பிலழத்தது உண்ரடோ?' என்ைோன், அேன் ைம்
தவிர்ந்தோன்.

(இராமன்) ஊன் பிலழக்கிைோ உயிர் கநடிது அளிக்கும் நீள் அ ல - உடசலாடு கூடிய

சீவாத்மாக்கடளச் சிறிதும் ைவறு வராமல் பாதுகாக்கும் கபரிய அரசுரிடமடய; ேோன்
பிலழக்கு இது முதல் எனோது - கபருங்குற்றத்திற்ககல்லாம் இது அடிப்படடயான
காரணம் ஆகும் என்று கருைாமல்; ஆள்வுை தித்து - ஏற்று ஆளக் கருதி; யோன்
பிலழத்தது அல்ைோல் - நான் ைவறு க ய்சைசன அல்லாமல்; என்லன ஈன்ை
எம்பி ோட்டி - என்டனப் கபற்ற மாைாவாகிய டகசகயி அன்டனயான; தோன்
பிலழத்தது உண்ரடோ? என்ைோன் - அவள் ைவறு க ய்ைது உண்சடா என்று சகட்டான்;
அேன் ைம் தவிர்ந்தோன் - ையரைன் இராமன் புகழ் கபறுைற்கும், ைான் மகனால்
கபருடம அடடைற்கும் டகசகயி சகட்ட வரசம காரணம் என்பதுணர்ந்து அவள்பாற்
ககாண்ட சகாபம் நீங்கினான்; அவடள மடனவியாக அங்கீகரித்ைான் என்பைாம்.

'பின்குற்றம் மன்னும் பயக்கும் அரசு என்றல் சபசணன்; மன்னன் 'முடிககாள்க,

எனக் ககாண்டது என் குற்றம் அன்சறா' என்படை (கம்ப. 1733) இங்குக் கருதுக.
 இப்படலத்து ையரைன் இராமனால் கபற்ற கபருஞ் சிறப்புகளாக 118, 119 ஆம்
பாடல்களில் (கம்ப. 10069, 70) குறிப்பிடப்பட்டடவகள் இராமனது வனவா த்ைால்
அன்சறா கிடடத்ைன என்படை உணர்ந்து 'டகசகயி சகட்டவரத்ைால் இராமன் புகழ்
உயர்ந்ைது; இராமனால் நான் கபருடம அடடந்சைன்' என்று டகசகயிபால் சகாபம்
நீங்கப் கபற்றான் ையரைன் என்க.

10082. எவ் ே ங்களும் கடந்தேன் அப் க ோருள் இல ப் ,

'கதவ் ே ம்பு அறு கோனிலடச் க லுத்தினோட்கு ஈந்த
அவ் ே ங்களும் இ ண்டு; அலே ஆற்றினோர்க்கு
ஈந்த
இவ் ே ங்களும் இ ண்டு' என்ைோர், ரதேரும் இ ங்கி.

எவ் ே ங்களும் கடந்தேன் - யாரிடமும் வரம் சவண்டுமாறு இல்லாது,

எல்லார்க்கும் வரம் ஈபவன் ஆைலின்) எல்லா வரங்களுக்கும் அப்பாற்பட்டவனாகிய
இராமன்; அப்க ோருள் இல ப் - அவ்வாறு கூற; 'கதவ்ே ம்பு அறுகோனிலடச்
க லுத்தினோட்கு ஈந்த அவ்ே ங்களும் இ ண்டு - வரம்பற்ற படகவர்கடள உடடய
காட்டுக்கு இராமடன அனுப்பிய டகசகயிக்கு அளித்ை அந்ை வரங்களும் இரண்டு;
அலே ஆற்றினோற்கு ஈந்த இவ்ே ங்களும் இ ண்டு' - அவ்வரங்களின்படி நடந்து க ய்து
முடித்ைவனாகிய இராமனுக்குத் ைந்ை இந்ை வரங்களும் இரண்டு; என்ைோர் - என்று
கூறினர்; ரதேரும் இ ங்கி - சைவர்களும் மனம் உருகி.

10083. ே ம் இ ண்டு அளித்து, அழகலன, இளேலை,

ைர்ர ல்
வி வு க ோன்னிலன, ண்ணிலட நிறுத்தி,
விண்ணிலடரய உ வு ோனம்மீது ஏகினன் -
உம் ரும் உைகும்
வும் க ய்யினுக்கு உயிர் அளித்து, உறு புகழ்
லடத்ரதோன்.

உம் ரும் உைகும் வும் க ய்யினுக்கு உயிர் அளித்து உறுபுகழ் லடத்ரதோன் -

சைவர்களும் உலகமும் பரவுகின்ற த்தியத்துக்காகத் ைன்னுயிடரத் ைந்து கபரும்புகழ்
படடத்ை ையரைன்; இ ண்டு ே ம் அளித்து - இராமனுக்கு இரண்டு வரம் ைந்து;
அழகலன இளேலை, ைர்ர ல் வி வு க ோன்னிலன ண்ணிலட நிறுத்தி, உ வு ோனம்
மீது விண்ணிலடரய ஏகினன் - இராமடன, இலக்குவடன, ைாமடர சமல் வீற்றிருக்கும்
திருமகளாகிய சீடைடயப் பூமியின்கண் நிற்கும்படிச்க ய்து, வலிய விமானம்சமல் ஏறி
சமல் உலகத்திடத்துச் க ன்று ச ர்ந்ைான்.
 இராமன் சைவர்களிடம் வரம்சவண்டல்

10084. ரகோட்டு ேோர் சிலைக் குரிசிலை அ ர்தம் குழோங்கள்

மீட்டும் ரநோக்குைோ, ''வீ ! நீ ரேண்டுே ே ங்கள்
ரகட்டியோல், என, 'அ க்கர்கள் கிளர் க ருஞ்
க ருவில்
வீட்ட, ோண்டுள கு ங்கு எைோம் எழுக!' என
விளம்பி.

ரகோட்டு ேோர் சிலைக்குரிசிலை அ ர்தம் குழோங்கள் மீட்டும் ரநோக்குைோ - வடளந்ை

நீண்ட வில்சலந்திய இராமடனத் சைவர்கூட்டங்கள் திரும்பவும் பார்த்து; வீ ! -
வீரசன!; நீ ரேண்டுே ே ங்கள் ரகட்டியோல்' என - நீ விரும்பும் வரங்கடளக்
சகட்பாயாக என்று கூற; (இராமன்) 'அ க்கர்கள் கிளர் க ருஞ் க ருவில் வீட்ட
ோண்டுள கு ங்கு எைோம் எழுக' என விளம்பி - அரக்கர்கள் மிக்கு எழுந்ை சபாரிசல
ககால்ல இறந்து சபான குரங்குகள் எல்லாம் மீண்டும் உயிர் கபற்று எழுக எனக்
சகட்டு;

10085. பின்னும் ஓர் ே ம், ' ேோன ப் க ருங் கடல் க யர்ந்து,

ன்னு ல் ேனம், ோல் ேல க் குைங்கள், ற்று
இன்ன
துன் இடங்கள், கோய் கனி கிழங்ரகோடு ரதன் துற்ை,
இன் உண் நீர் உளேோக! என இயம்பிடுக' என்ைோன்.

பின்னும் ஓர் ே ம் - மீண்டும் ஒரு வரம்; ேோன ப் க ருங் கடல் க யர்த்து ன்னு -
வானர ச டனயானது இடம் மாறிச் க ன்று நிடலக்கின்ற; ல்ேனம், ோல் ேல க்
குைங்கள், ற்று இன்ன துன் இடங்கள் - பல காடுகள், கபரிய மடலக் கூட்டங்கள்,
மற்றும் இதுசபான்ற வானரம் வாழ் இடங்கள் எல்லாம்; கோய், கனி, கிழங்ரகோடு ரதன்
துற்ை இன் உண் நீர் உளேோக' - காயும் பழமும் கிழங்குகளும் நிடறந்து, சைன்களும்
கநருங்க, உண்ணுைற்கு இனிய குடிநீரும் நிரம்பப் கபறுக; 'என இயம்பிடுக' - என்று
வரம் ைருக; என்ைோன் - என்று சகட்டான்.

10086. ே ம் தரும் முதல், ழுேைோன், முனிே ர், ேோரனோர்

பு ந்த ோதி, ற்று ஏலனரயோர், தனித் தனி புகழ்ந்து
ஆங்கு,
'அ ந்லத கேம் பிைப்பு அறுக்கும் நோயக! நினது
அருளோல்
 கு ங்கு இனம் க றுக!' என்ைனர், உள்ளமும்
குளிர்ப் ோர்.

ே ம் தரும் முதல் - வரம் ககாடுக்கும் ைன்டமயனாய பிரமன்; ழுேைோன் - சிவன்;

முனிே ர், ேோரனோர் - முனிவர்கள், சைவர்கள்; பு ந்த ோதி ற்று ஏலனரயோர் -
இந்திரன் முைலாக மற்றுள்ளவர்கள்; தனித்தனி ஆங்கு புகழ்ந்து - ைனித்ைனியாக
இராமடன அவ்விடத்சை பாராட்டி; அ ந்லத கேம்பிைப்பு அறுக்கும் நோயக! -
துன்பம் ைரும் பிறவிடய சவசராடு கடளயும் கபருமாசன!; 'கு ங்கு இனம் -
குரங்குக்கூட்டம்; நினது அருளோல் - உன்னுடடய பரமகருடணயால்; க றுக'
என்ைனர் உள்ளமும் குளிர்ப் ோர் - நீ சகட்ட அடனத்டையும் கபறுவைாக என்று மனம்
குளிர்ந்து கூறினார்கள்.

மனக்குளிர்ச்சி இராமன் ைன் கபாருட்டுப் சபார்க்கு வந்ை குரங்கினத்துக்கு நன்றிக்

கடனாகசவ வரங்கள் சகட்டான் என்ற சபரருடள நிடனந்து என்க.

10087. முந்லத நோள் முதல் கலட முலை அளலேயும் முடிந்த

அந்த ேோன ம் அடங்கலும் எழுந்து, உடன் ஆர்த்து,
சிந்லதரயோடு கண் களிப்புைச் க ரு எைோம்
நிலனயோ,
ேந்து தோ ல க் கண்ணலன ேணங்கின, கிழ்ந்து.

முந்லத நோள் முதல் கலட முலை அளலேயும் முடிந்த - சபார் கைாடங்கிய முைல்
நாள் முைலாக இறுதி நாள் வடரயும் இறந்துசபான; அந்த ேோன ம் அடங்கலும் எழுந்து
- அந்ை குரங்குகள் எல்லாம் உயிர் கபற்று எழுந்து; உடன் ஆர்த்து - ச ர்ந்து சபகராலி
க ய்து; சிந்லத ரயோடு கண்களிப்புை - மனமும் கண்ணும் மகிழ்ச்சி அடடய;
க ருஎைோம் நிலனயோ - நடந்ை சபார்கடள எல்லாம் நிடனத்து; கிழ்ந்து ேந்து
தோ ல க் கண்ணலன ேணங்கின - உவடகசயாடு வந்து இராமபிராடனக் கும்பிட்டன.

10088. கும் கன்னரனோடு இந்தி சித்து, கேங் குைப் ர ோர்

கேம்பு கேஞ் சினத்து இ ோேணன், முதலிய வீ ர்
அம்பின் ோண்டுள ேோன ம் அடங்க ேந்து ஆர்ப் ,
உம் ர் யோேரும் இ ோ லனப் ோர்த்து, இலே
உல த்தோர்:

கும் கன்னரனோடு இந்தி சித்து -; கேங்குைப் ர ோர் கேம்பு கேஞ்சினத்து

இ ோேணன் முதலிய வீ ர் - ககாடிய உயர்ந்ை சபாரில் சீறுகின்ற ககாடுஞ்சினத்டை
உடடய இராவணன் முைலிய வீரர்களும்; அம்பின் ோண்டுள ேோன ம் அடங்க ேந்து
ஆர்ப் - அம்பினால் இறந்து சபான குரங்குகள் ஒன்று ச ர வந்து ஆரவாரம்
க ய்ய; உம் ர் யோேரும் - சைவர்கள் எல்லாம்; இ ோ லனப் ோர்த்து -; இலே
உல த்தோர் - பின் வருவனவற்டறச் க ான்னார்கள்.

சைவர்கள் இராமனுக்கு உடரத்ைல்

10089. 'இலட உேோவினில் சுரேைம் ேந்து இறுத்து, எயில்

இைங்லகப்
புலட அேோவுைச் ர லனலய ேலளப்பு உைப் ர ோக்கி,
லட அேோவுறும் அ க்கர்தம் குைம் முற்றும் டுத்து,
கலட உேோவினில் இ ோேணன் தன்லனயும் கட்டு.
இலட உேோவினில் சுரேைம் ேந்து இறுத்து - சைய்பிடறப் பக்கத்து
அட்டமித்திதியில் இலங்டகயுள்ள இடமான சுசவலமடலயில் வந்து ைங்கி; எயில்
இைங்லகப் புலட அேோவுைச் ர லனலய ேலளப்புைப் ர ோக்கி - மதில் சூழ்ந்ை
இலங்டகடயச் சுற்றிப பக்கத்தில் விரும்பி வடளத்துக் ககாள்ளும்படி ச டனடயச்
க லுத்தி; லடஅேோவுறும் அ க்கர்தம் குைம் முற்றும் டுத்து - படடயின் கண்
எப்கபாழுதும் ஆட ப்படுகின்ற அரக்கர்கள் குலம் முழுவடையும் ககான்று; கலட
உேோவினில் - இறுதியான அமாவாட நாளில்; இ ோேணன் தன்லனயும் கட்டு -
இராவணடனயும் அழித்து.

10090. ''ேஞ் ர் இல்லை இவ் அண்டத்தின்'' எனும் டி டித்த

கஞ் நோள் ைர்க் லகயினோய்! அன்லன க ோல்
கடேோ,
அஞ்க ோடு அஞ்சு நோன்கு என்று எணும் ஆண்டு
ர ோய் முடிந்த;
ஞ் மிப் க யர் லடத்துள திதி இன்று யந்த.

ேஞ் ர் இல்லை இவ் அண்டத்தின் எனும் டி டித்த கஞ் நோள் ைர்க் லகயினோய்
- இவ்வுலகத்தில் வஞ் கர்கசள இல்டல என்னும்படி அழித்கைாழித்ை
ைாமடரயின் அன்றலர்ந்ை மலர்சபாலும் டககடள உடடய இராகவசன!; அன்லன
க ோல் கடேோ - டகசகயியாகிய ைாய் க ான்ன க ால்டல மீறாை; அஞ்க ோடு அஞ்சு
நோன்கு எனும் ஆண்டு ர ோய் முடிந்த - பதினான்கு என்கின்ற ஆண்டுகள் க ன்று
கழிந்து விட்டன; இன்று ஞ் மிப் க யர் லடத்துள திதி யந்த - இன்டறய நாள்
பஞ் மி என்னும் கபயர் கபற்றுள்ள திதிடயப் கபற்றுள்ளது.
10091. 'இன்று க ன்று, நீ தலன எய்திலை என்னின்
க ோன்று ோல் அேன் எரியிலட; அன்னது ர ோக்க,
கேன்றி வீ ! நீ ர ோதியோல்' என் து விளம் ோ,
நின்ை ரதேர்கள் நீங்கினோர்; இ ோகேன் நிலனந்தோன்.

'கேன்றிவீ ! - கவற்றிடய உடடய வீரசன!; நீ இன்று க ன்று தலன எய்திலை

என்னின் அேன் எரியிலட க ோன்று ோல் - நீ இன்சற சபாய் அசயாத்தியில் பரைடன
அடடயவில்டல ஆனால் அப்பரைன் கநருப்பில் வீழ்ந்து
உயிர்துறப்பான்; நீ ர ோதியோல்' - நீ (விடரந்து அசயாத்திக்குப் சபாவாயாக; என் து
விளம் ோ - என்படைச் க ால்லி; நின்ை ரதேர்கள் நீங்கினோர் - (வரம் ககாடுத்து ஆண்டு)
நின்ற சைவர்கள் விலகிச் க ன்றார்கள்; இ ோகேன் - ; நிலனந்தோன் - புறப்பட
எண்ணினான்.

வீடணன் புட்பகவிமானம் ககாணர்ைல்

10092. 'ஆண்டு த்கதோடு நோலும் இன்ரைோடு அறும்ஆயின்,

ோண்டதோம் இனி என் குைம், தரன ோயின்;
ஈண்டுப் ர ோக ஓர் ஊர்தி உண்ரடோ?' என, 'இன்ரை
தூண்டு ோனம் உண்டு' என்று, அடல் வீடணன்
கதோழுதோன்.

(இராமன்) ' ஆண்டு த்கதோடு நோலும் இன்ரைோடு அறும் ஆயின் - பதினான்கு

ஆண்டுகளும் இன்சறாடு முடிந்து சபாகுமானால்; தரன ோயின் - பரைன் இறந்து
படுவானாயின்; இனி என் குைம் ோண்டதோம் - இனிசமல் என் சூரிய குலம் முடிந்து
சபாயிற்று என்சற ஆகும்; ஈண்டுப் ர ோக ஓர் ஊர்தி உண்ரடோ?' என - விடரந்து
அசயாத்திக்குச் க ல்ல ஓர் வாகனம் இருக்கிறைா? என்று சகட்க; அடல் வீடணன் -
வலிய வீடணன்; 'இன்ரை தூண்டு ோனம் உண்டு' என்று கதோழுதோன்' - இன்டறக்சக
அசயாத்தி க ன்று ச ரச் க லுத்துகின்ற விமானம் உள்ளது என்று க ால்லி
வணங்கினான்.

பரைன் இறந்ைால் கைாடர்ந்து அடனவரும் இறப்பர் ஆைலின் குலம் மாண்டது

என்றான். விமானம் - புட்பகம்.

10093. ேோங்கினோன் இரு நிதிகயோடு தனதனில், ேள்ளோல்!

ஓங்கு ோல், கேள்ளம் ஏழு ஃது ஏறினும், ஒல்கோது;
ஈங்கு உளோர் எைோம் இேருேது; இேரின் நீ இனிது
 பூங் குைோ நகர் புகுதி, இஞ் ஞோன்று' எனப்
புகன்ைோன்.

(மீண்டும் வீடணன்)' ேள்ளல்! - இராமசன!; தனதனில் இரு நிதிரயோடு ேோங்கினோன் -

குசபரனிடத்திருந்து (இராவணன்) கபருஞ்க ல்வத்சைாடு (இவ்விமானத்டைக்)
டகப்பற்றிக் ககோண்டோன்; ஓங்கு ோல் - (இவ்விமானம்) உயர்ந்து க ல்ல வல்லது;
கேள்ளம் ஏழு ஃது ஏறினும், ஒல்கோது - எழுபது கவள்ளம் குரங்குச் ச டனகளும்
ஏறினாலும் ைளராது; ஈங்கு உளோர் எைோம் இேருேது - இங்சக உள்ளவர்கள்
அடனவரும் ஏறிச் க ல்லக் கூடியது; இேரின் - இதில் ஏறினாய் ஆனால்; நீ
இஞ்ஞோன்று பூங் குைோநகர் இனிது புகுதி' - நீ இன்டறக்சக கபாலிவு நிடறந்ை
அசயாத்தி நகர்க்கு இனிடமயாகப் சபாய்ச் ச ர்வாய்; எனப் புகன்ைோன் - என்று
க ான்னான்.

10094. 'இயக்கர் ரேந்தனுக்கு அரு லைக் கிழேன் அன்று

ஈந்த,
துயக்கு இைோதேர் னம் எனத் தூயது, சு ர்கள்
வியக்க ேோன் க லும் புட் க வி ோனம் உண்டு'
என்ரை
யக்கு இைோன் க ோை, 'ககோணருதி ேல்லையின்'
என்ைோன்.*

யக்கு இைோன் - மனமயக்கமாகிய அஞ்ஞானம் அற்ற மகா ஞானியாகிய

வீடணன்; 'இயக்கர் ரேந்தனுக்கு - யக்ஷர்களின் அர னான குசபரனுக்கு; அரு லைக்
கிழேன் - சவைத்ைடலவனாகிய பிரமன்; அன்று ஈந்த - முன்னாளில் ககாடுத்ைதும்;
துயக்கு இைோதேர் னம் எனத் தூயது - குற்றமற்ற ஞானியர் மனம் சபாலத்
தூய்டமயானதும்; சு ர்கள் வியக்க ேோன் க லும் - சைவர்களும் அதி யிக்கும்படி
வானவீதியில் க ல்வதும் ஆகிய; புட்பக விமானம் உண்டு என்சற க ால-;
(அதுரகட்ட இ ோ ன்) 'ேல்லையின் ககோணருதி' - விடரவாகக் ககாண்டு வருக;
என்றான் -

10095. அண்டரகோடிகள் அனந்தம் ஒத்து, ஆயி ம் அருக்கர்

விண்டது ஆம் என விசும்பிலடத் தில எைோம்
விளங்க
கண்லட ஆயி ரகோடிகள் லழ எனக் கலிப் ,
ககோண்டு அலணந்தனன் கநோடியினின், அ க்கர்தம்
ரகோ ோன்.*
அனந்தம் அண்ட ரகோடிகள் ஒத்து - கணக்கற்ற உலக உருண்டடகள் சகாடிக்கணக்காகச்
ச ர்ந்ைாற் சபாலப் கபரியைாய்; ஆயி ம் அருக்கர் விண்டது ஆம் என விசும்பிலடத்
தில எைோம் விளங்க - ஆயிரம் சூரியர்கள் ஒருச ர கவளிப்பட்டுப்
பிரகாசித்ைாற் சபாலத் ைன் சபகராளியால் ஆகாயத்திடத்துத் திக்குகள் எல்லாம்
விளக்கமுறவும்; ஆயி ரகோடி கண்லடகள் லழ எனக் கலிப் - (ைன்னிடம் கட்டிய)
ஆயிரசகாடிக் கணக்கான கபரிய மணிகள் மடழ சபால ஒலிக்கவும் (புட்பக
விமானத்டை) அ க்கர்தம் ரகோ ோன் - அரக்கர்க்கு அர னான வீடணன்;
கநோடியினின் ககோண்டு அலணந்தனன் - ஒரு மாத்திடரப் கபாழுதில் (இராமன் முன்)
ககாண்டு வந்து ச ர்த்ைான்.

இராமன், சீடை, இலக்குவன் விமானத்தில் ஏறுைல்

10096. 'அலனய புட் க வி ோனம் ேந்து அேனிலய அணுக,

இனிய சிந்தலன இ ோகேன் உேலகரயோடு, 'இனி
நம்
விலனயம் முற்றியது' என்று ககோண்டு ஏறினன்;
விண்ரணோர்
புலன ைர் க ோரிந்து ஆர்த்தனர், ஆசிகள்
புகன்ரை.

அலனய புட் க வி ோனம் ேந்து அேனிலய அணுக - அத்ைடகய புட்பக

விமானமானது வந்து ைடரயிறங்க; இனிய சிந்தலன இ ோகேன் - நற்சிந்ைடனகடள
உடடய இராமன்; உேலகரயோடு - மகிழ்ச்சிசயாடு; 'இனி நம் விலனயம் முற்றியது'
என்று ககோண்டு ஏறினன் - இனி (பரைடனக் காத்ைலாகிய) நம் க யல்
நிடறசவறியது என்று மனத்திற் ககாண்டு ஏறினான்; விண்ரணோர் ஆசிகள் புகன்று
புலன ைர் க ோரிந்து ஆ ேோரித்தனர் - சைவர்கள் வாழ்த்துடரத்து சூடும் மலர்கடளத்
தூவி மகிழ்கவாலி க ய்ைனர்.

10097. ேணங்கு நுண் இலடத் திரி லட ேணங்க, ேோன்

கற்பிற்கு
இணங்கர் இன்ல யோள் ரநோக்கி, 'ஓர் இடர் இன்றி
இைங்லகக்கு
அணங்குதோன் என இருத்தி' என்று, ஐயன் ோட்டு
அலணந்தோள்;
ணம் ககோள் ரேல் இளங் ரகோளரி ோனம் மீப்
டர்ந்தோன்.*
 ேோன்கற்பிற்கு இணங்கர் இன்ல யோள் - சிறந்ை கற்பிற்குத் ைன்சனாடு ஒப்பவர்கள்
இல்லாது உயர்ந்ைாளாகிய சீடை; ேணங்கு நுண் இலடத் திரி லட ேணங்க - வடளந்ை
மிகச் சிறியைாகிய இடடடய உடடய திரி டட வந்து வணங்க; ரநோக்கி - அவடளப்
பார்த்து; 'ஓர் இடர் இன்றி இைங்லகக்கு அணங்குதோன் என இருத்தி' என்று - ஒரு
சிறிதும் துன்பம் இல்லாமல் இலங்டக நகரத்துக்கு ஒரு கைய்வப் கபண்ணாக
இருப்பாயாக என்று ஆசி கூறி; ஐயன் ோட்டு அலணந்தோள் - இராமபிரானிடம்
புட்பகவிமானத்தில் வந்து ச ர்ந்ைாள்; ணம் ககோள் ரேல் இளம் ரகோளரி ோனம்
மீப் டர்ந்தோன் - புலால் மணம் கமழும் சவடலயுடடய இடளய சிங்கமாகிய
இலக்குவன் விமானத்தின் சமல் ஏறினான்.

இராமன் துடணவர்க்கு விடடைரல்

10098. அண்டம் உண்டேன் ணி அணி உத ம் ஒத்து,
அனிைன்
ண்ட ரேகமும் குலைத , நிலனவு எனும்
தலகத்தோய்,
விண்தைம் திகழ் வி ோன புட் கம் எனும்
அதன்ர ல்
ககோண்ட ககோண்டல், தன் துலணேல ப் ோர்த்து,
இலே குணித்தோன்:*

அண்டம் உண்டேன் ணி அணி உத ம் ஒத்து - உலகம் உண்ட திருமாலினது

மணிகளால் அழகு கபற்ற வயிற்டற ஒத்து; அனிைன் கண்ட ரேகமும் குலைத -
வாயு சைவனது அளப்பரிய ஊழிக்கால சவகமும் குடறவு என்னும்படி; நிலனவு
எனும் தலகத்தோய் - மசனா சவகம் என்று க ால்லும் படியாக; விண்தைம் திகழ்
வி ோன புட் கம் என்னும் அதன் ர ல் - விண்ணிடத்சை விளங்குகின்ற புட்பக
விமானம் என்கின்ற அைன்சமல்; ககோண்ட ககோண்டல் - ஏறிய கார்நிறத்ைண்ணல்; தன்
துலணேல ப் ோர்த்து - ைன் துடணவர்களாகிய விபீடணன், சுக்ரீவன்
முைலியவர்கடளப் பார்த்து; இலே குணித்தோன் - பின் வரும்க ாற்கடள
ஆசலாசித்துக் கூறலானான்.

10099. வீடணன்தலன அன்புை ரநோக்குைோ, வி ைன்,

'ரதோடு அலணந்த தோர் வுலியோய்! க ோல்ேது,
ஒன்று உளது; உன்
ோடு அலணந்தேர்க்கு இன் ர ேழங்கி, நீள்
அ சின்,
நோடு அலணந்தேர் புகழ்ந்திட, வீற்றிரு நைத்தோல்.*
 வி ைன் - மலமற்றவனாகிய பரம்கபாருள்; வீடணன்தலன அன்புை
ரநோக்குைோ - வீடணடன அன்பு கபாருந்ைப் பார்த்து; 'ரதோடு அலணந்த தோர் வுலியோய்!
- இைழ்கள் கநருங்கிய மாடல அணிந்ை முடிடய உடடயவசன!; க ோல்ேது ஒன்று
உளது - உனக்குச் க ால்ல சவண்டுவது ஒன்று இருக்கிறது; நீள் அ சின் - நீண்ட
இலங்டக அரசில்; உன் ோடு அலணந்தேர்க்கு இன் ர ேழங்கி - உன்பக்கத்தில்
ச ர்ந்ைவர்களுக்கு இன்பத்டைசய ககாடுத்து; நோடு அலணந்தேர் புகழ்ந்திட - உன்
நாட்டில் உள்ளவர் அடனவரும் புகழுமாறு; நைத்தோல் வீற்றிரு - நன்டமசயாடு அரசு
வீற்றிருப்பாயாக.

10100. 'நீதி ஆறு எனத் கதரிவுறு நிலைல க ற்று

உலடயோய்!
ஆதி நோன் லைக் கிழேன் நின் குைம் என
அல ந்தோய்!
ஏதிைோர் கதோழும் இைங்லக ோ நகரினுள், இனி நீ
ர ோதியோல்' எனப் புகன்ைனன் - நோன் லை
புகன்ைோன்.*

நோன் லை புகன்ைோன் - நான்கு சவைங்கடளயும் க ால்லிய இராமன். நீதி ஆறு

எனத் கதரிவுறு நிலைல க ற்று உலடயோய்! - நீதி வழி இதுசவ என உன்டனக் கண்டு
உலகம் விளங்கிக்ககாள்ளும் ைன்டமயான குணம் க யல்கடள உடடயவசன! ஆதி
நோன் லைக் கிழேன் நின் குைம் என அல ந்தோய்! - மூலமான பிரமசைவன்
உன்னுடடய குலம் என்று க ால்லும்படி சைான்றியவசன!; எதிைோர் கதோழும்
இைங்லக ோநகரினுள் - படகவரும் அஞ்சி வணங்கும் இலங்டக எனும் கபரிய
நகரத்துள்; 'இனி நீ ர ோதியோல்' என ப் புகன்ைனன் - இனி நீ க ல்வாயாக என்று
க ான்னான்.

10101. 'சுக்கிரீே! நின் ரதோளுலட ேன்ல யோல் த ம்

கதோகு
அக் கிரீேலனத் தடிந்து, கேம் லடயினோல்
அல ந்த
மிக்க ேோன ச் ர லனயின் இலளப்பு அை மீண்டு,
ஊர்
புக்கு, ேோழ்க!' எனப் புகன்ைனன் - ஈறு இைோப்
புகரழோன்.*

ஈறு இைோப் புகரழோன் - முடிவில்லாை புகடழ உடடய இராமன்; 'சுக்கிரீவ!; நின்

ரதோள் உலட ேன்ல யோல் த ம் கதோகு சுக்கிரீேலனத் தடிந்து - உன்னுடடய சைாள்
பலத்ைால் பத்து என்று கைாக்க அம் முடிகடள உடடய இராவணடனக் ககான்று;
கேம் லடயினோல் அல ந்த - ககாடிய சபார் ஆயுைங்களால் ைளர்ந்ை; மிக்க ேோன ச்
ர லனயின் இலளப்பு அை மீண்டு - அளவுகடந்ை குரங்குச் ச டனயின் கடளப்பு
நீங்கும் படி திரும்பி; ஊர் புக்கு ேோழ்க!' - கிட்கிந்டை புகுந்து வாழ்வாயாக; எனப்
புகன்ைனன் - என்று கூறினான்.

10102. ேோலி ர யிலன, ோம் லன, ன லன, ேயப் ர ோர்

நீைன் ஆதிய கநடும் லடத் தலைேல , கநடிய
கோலின் ரேலைலயத் தோவி மீண்டு அருளிய
கருலண
ர ோலும் வீ லன, ரநோக்கி, ற்று இம் க ோழி
புகன்ைோன்.*

ேோலி ர யிலன - அங்கைடன; ோம் லன, ன லன ேயப் ர ோர் நீைன் ஆதிய

கநடும் லடத்தலைேல -; கநடிய கோலின் - நீண்ட காலால்; ரேலைலயத் தோவி மீண்டு
அருளிய கருலண ர ோலும் வீ லன - கடடலத் ைாண்டித் திரும்ப வந்துடரத்ை ைன்
கருடணடயசபான்ற அனும வீரடன; ரநோக்கி - பார்த்து; ற்று இம்க ோழி புகன்ைோன் -
சவறு இந்ை க ாற்கடள உடரத்ைான்.
வயம் - வலி. ஒரு சிலர்கபயர் குறித்ைடமயால் படடயில் உள்ள குமுைன், நளன்
சபான்சறார்க்கும் உபலட் ணமாகக் ககாள்க.

துடணவர் சவண்டுசகாடள இராமன் ஏற்றல்

10103. ஐயன் இம் க ோழி புகன்றிட, துணுக்கர ோடு

அேர்கள்,
க ய்யும் ஆவியும் குலைத , விழிகள் நீர் ததும் ,
க ய்ய தோ ல த் தோள் இலண முடி உைச் ர ர்த்தி,
'உய்கிரைம், நின்லன நீங்கின்' என்று இலனயன
உல த்தோர்.*

ஐயன் இம்க ோழி புகன்றிட - இராமன் இச்க ாற்கடளச் க ால்ல; அேர்கள்

துணுக்கர ோடு - துடணவர்கள் நடுக்கத்சைாடு; க ய்யும் ஆவியும் குலைத - உடம்பும்
உயிரும் நிடலைடுமாற; விழிகள் நீர் ததும் - கண்களில் நீர் குலுங்க; க ய்ய தோ ல த்
ரதோள்இலண முடி உைச் ர ர்த்தி - இராமனது சிவந்ை ைாமடரயடனய திருவடி
இடணகடளத் ைங்கள் முடியின்கண் கபாருந்ை வணங்கி; 'நின்லன நீங்கின்
உய்கிரைம்' என்று - உன்டனப் பிரிந்ைால் உயிர் வாசழம் என்று; இலனயலன
உல த்தோர் - பின்வரும் வா கங்கடளச் க ான்னார்கள்.
10104. ' ோ ோ தில் அரயோத்தியின் எய்தி, நின் ல ம்
க ோன்
ஆ ோ முடிக் ரகோைமும் க வ்வியும் அழகும்,
ர ோர்வு இைோது, யோம் கோண்குறும் அளலேயும்
கதோடர்ந்து,
ர ரே அருள்' என்ைனர் - உள் அன்பு பிணிப் ோர்.*

உள்அன்பு பிணிப் ோர் - இராமனிடத்து அகம் நிடறந்ை அன்பினால்

கட்டுப்பட்டவராய் அவர்; ' ோ ோ தில் அரயோத்தியில் எய்தி - மிகப்கபரிய
மதிலாற் சுற்றப்பட்ட அசயாத்தி மாநகடர அடடந்து; நின் ல ம்க ோன் ஆ ோமுடிக்
ரகோைமும் க வ்வியும் அழகும் - (அங்சக) உன்னுடடய பசியகபான்னாலும்
முத்ைாலும் ஆகிய கபரிய முடிடய அணிந்து ககாள்ளும் பட்டாபிசடகக் காட்சியும்
ஒளியும் அழகும்; யோம் ர ோர்விைோது கோண்குறும் அளலேயும் - நாங்கள்
ச ார்வில்லாமல் கண்டு மகிழும் வடர; கதோடர்ந்து ர ரே அருள்' - உன்டனப்
பின்பற்றி வந்து திரும்புவைற்கு அருள் க ய்க; என்ைனர் - .

10105. அன்பினோல் அேர் க ோழிந்த ேோ கங்களும்,

அேர்கள்
துன் ம் எய்திய நடுக்கமும், ரநோக்கி, 'நீர் துளங்கல்;
முன்பு நோன் நிலனந்திருந்தது அப் ரிசு; நும் முயற்சி
பின்பு கோணு ோறு உல த்தது' என்று
உல த்தனன் - க ரிரயோன்.

க ரிரயோன் - உயர்ந்சைானாகிய இராமன்; அேன் அன்பினோல் க ோழிந்த

ேோ கங்களும் - துடணவர்கள் ைன்மாட்டுக் ககாண்ட உள்ளன்பால் கூறிய
வார்த்டைகளும்; துன் ம் எய்திய அேர்கள் நடுக்கமும் - துன்பம் அடடந்ைபடியால்
அவர்களுக்கு உண்டாகிய நடுக்கத்டையும்; ரநோக்கி - பார்த்து; நீர்துளங்கல் - நீங்கள்
கலங்க சவண்டா; முன்பு நோன் நிலனத்திருந்தது அப் ரிசு - முன்னால் நான் மனத்தில்
எண்ணியது (உங்கடளயும் அசயாத்திக்கு உடன் அடழத்துச் க ல்வைாகிய)
அடைசயைான்; நும் முயற்சி பின்பு கோணு ோறு உல த்தது - உங்கள் க யடலப்
பின்னால் அறியும்படி அவ்வாறு கூறிசனன்; என்று உல த்தோன் - என்பைாகக் கூறினான்.

10106. ஐயன் ேோ கம் ரகட்டலும், அரி குைத்து அ சும்,

க ோய் ககோள் ர லனயும், இைங்லகயர் ரேந்தனும்,
முதரைோர்
லேயம் ஆளுலட நோயகன் ைர்ச் ண் ேணங்கி,
க ய்யிரனோடு அருந் துைக்கம் உற்ைோர் என
வியந்தோர்.*
 ஐயன் ேோ கம் ரகட்டலும் - இராமன் கூறிய அவ்வார்த்டைகடளக் சகட்டவுடன்;
அரிகுைத்து அ சும் க ோய்ககோள் ர லனயும் இைங்லகயர் ரேந்தனும் முதரைோர் -
குரங்குச் கூட்டத்து அர னாகிய சுக்ரீவனும் கநருங்கிய குரங்குச் ச டனயும்
இலங்டக அர னாகிய வீடணனும் முைலானவர்கள்; லேயம் ஆளுலட நோயகன்
ைர்ச் ண் ேணங்கி - உலடகத் ைன் அடிடமயாக உடடய இராமபிரானது
மலர்சபான்ற அடிகடள வழிபட்டு; க ய்யிரனோடு அருந் துைக்கம் உற்ைோர் என
வியந்தோர் - உடம்சபாடு அரிய சுவர்க்கம் சபானவர்கடளப் சபாலப் கபரு
மகிழ்ச்சியும் வியப்பும் அடடந்ைனர்.

அடனவரும் விமானத்தில் ஏறுைல்

10107. அலனயது ஆகிய ர லனரயோடு அ லன, அனிைன்

தனயன் ஆதியோம் லடப் க ருந் தலைேர்கள்
தம்ல ,
ேலனயும் ேோர் கழல் இைங்லகயர் ன்னலன, 'ேந்து
இங்கு
இனிதின் ஏறுமின், வி ோனம்' என்று, இ ோகேன்
இல த்தோன்.

இ ோகேன் - இராமன்; அலனயது ஆகிய ர லனரயோடு அ லன -

அப்படிப்பட்டைாகிய குரங்குச் ச டனசயாடு அர னாகிய சுக்ரீவடன; அனிைன்
தனயன் ஆதியோம் லடப்க ருந் தலைேர்கள் தம்ல - காற்றின் மகனாகிய அனுமன்
முைலாகிய கபரிய ச டனத் ைடலவர்கடள; ேலனயும் ேோர் கழல் இைங்லகயர்
ன்னலன - கட்டப்பட்ட நீண்ட வாரிடன உடடய வீரக் கழல் அணிந்ை வீடணடன;
'இங்கு ேந்து இனிதின் வி ோனம் ஏறுமின்' என்று இல த்தோன் - இங்சக வந்து
மகிழ்வாக விமானத்தில் ஏறி அமருங்கள் என்று க ான்னான்.

10108. க ோன்ன ேோ கம் பிற் ட, சூரியன் கனும்,

ன்னு வீ ரும், எழு து கேள்ள ேோன ரும்,
கன்னி ோ தில் இைங்லக ன்கனோடு கடற் லடயும்
துன்னினோர், கநடும் புட் கமில ஒரு சூழல்.*

க ோன்ன ேோ கம் பிற் ட - (இராமன்) க ான்ன வார்த்டை பிற்படும்படி; (தோம்

முற் ட்டு அவ்ேளவு வில ேோக) சூரியன் கனும் - சுக்ரீவனும்; ன்னுவீ ரும்
எழு து கேள்ள ேோன ரும் - நிடலகபற்ற அனுமன், அங்கைன் முைலிய வீரரும்
எழுபது கவள்ளம் குரங்குச் ச டனயும்; கன்னி ோ தில் இைங்லக ன்கனோடு
கடற் லடயும் - பிறரால் டகப்பற்றப்படாை கபருமதிடல உடடய இலங்டக
அர னாகிய வீடணசனாடு அவனது கடல் சபான்ற அரக்கர் படடயும்; கநடும்
புட் கம் மில ஒரு சூழல் துன்னினோர் - மிகப்கபரிய புட்பகவிமானத்தின் சமல்
ஒரு ஓரத்தில் கநருங்கி அமர்ந்ைார்கள்.

இவ்வளவு சபரும் விமானத்தின் ஒரு சூழல் துன்னினார் எனசவ புட்பகத்தின்

சபரளவு உணர்த்ைப்கபற்றது.

10109. த்து நோல் என அடுக்கிய உைகங்கள் ைவின்

க த்து ரயோனிகள் ஏறினும் கேளியிடம் மிகு ோல்;
முத்தர் ஆனேர் இதன் நிலை க ோழிகுேது அல்ைோல்
இத் த ோதைத்து இயம்புதற்கு உரியேர் யோர !

(புட்பகம்) த்து நோல் என அடுக்கிய உைகங்கள் ைவின் க த்து ரயோனிகள்

ஏறினும் கேளியிடம் மிகும் - கீழ்ஏழ்; சமல் ஏழ் என அடுக்கிக் கூறப்படும்
பதினான்கு உலகங்கள் பலவற்றினும் உயர்த்துக் கூறப்படும் உயிர் வர்க்கங்கள்
அடனத்தும் ஏறினாலும் கவற்றிடமானது மிகுதியாக இருக்கும்; இதன் நிலை - இந்ை
புட்பகவிமானத்தின் ைன்டமடய; முத்தர் ஆனேர் க ோழிகுேது அல்ைோல் - வீடு
கபற்ற கமய்ஞ்ஞானிகள் ைம் ஞானத்ைால் கூறுவைற்கு முடியுசம அல்லாமல்;
இத்த ோதைத்து - இம் மண்ணுலகில்; இயம்புதற்கு யோர உரியேர் -
க ால்லுவைற்கு யாரால் இயலும். (இயலாது என்றபடி)

அறுசீர் ஆசிரியவிருத்தம்

10110. எழு து கேள்ளத்ரதோரும், இ வி கோன்முலளயும்,

எண்ணின்,
ேழு இைோ இைங்லக ரேந்தும், ேோன் க ரும்
லடயும், சூழ
தழுவு சீர் இலளய ரகோவும், னகன் ோ யிலும்,
ர ோற்ை,
விழுமிய குணத்து வீ ன் விளங்கினன், வி ோனத்து
உம் ர்.

விழுமிய குணத்து வீ ன் - சிறந்ை நற்குணங்களால் கபருடம கபற்ற இராமன்;

எழு து கேள்ளத்ரதோரும் இ வி கோன் முலளயும் எண்ணின் ேழு இைோ இைங்லக
ரேந்தும் ேோன் க ரும் லடயும் சூழ - எழுபது கவள்ளம் குரங்குச் ச டனயில்
உள்ளாரும் சுக்ரீவனும் கருத்தில் சிறிதும் குடறயில்லாை வீடணனும் மிகப் கபரிய
அவனது அரக்கர்படடயும் சுற்றியிருப்ப; தழுவு சீர் இலளய ரகோவும் னகன்
ோ யிலும் ர ோற்ை - புகழ் ைழுவும் இலக்குவனும் ானகியும் துதிக்க; வி ோனத்து
உம் ர் விளங்கினன் - விமானத்தின் சமல் விளக்க முற்றுத் சைான்றினான்.

10111. அண்டர ர ோன்ைது ஐயன் புட் கம்; அண்டத்து

 உம் ர்,
எண் தரும் குணங்கள் இன்றி, முதல் இலட ஈறு
இன்றி, ஆகி,
ண்லட நோன் லைக்கும் எட்டோப் ஞ்சுடர்
க ோலிேரத ர ோல்,
புண்டரீகக் கண் கேன்றிப் பு ேைன் க ோலிந்தோன்
ன்ரனோ?

ஐயன் புட் கம் அண்டர ர ோன்ைது - இராமன் ஏறியிருந்ை புட்பகவிமானம்

அண்ட உருண்டடடயப் சபால் இருந்ைது; அண்டத்து உம் ர் - அவ் அண்டத்தின்
சமலாக; எண் தரும் குணங்கள் இன்றி முதல் இலட ஈறு இன்றி ஆகி ண்லட நோன்
லைக்கும் எட்டோப் ஞ்சுடர் க ோலிேரத ர ோல் - நிடனத்ைற்குரிய குணங்கள்
இல்லாமல். பிறப்பு வளர்ப்பு அழிவு இல்லாைைாய் ஆகி படழய நால்
சவைங்களுக்கும் காணக்கிடடக்காை பரம்கபாருள் விளங்கும் ைன்டம சபால;
புண்டரீகக் கண் கேன்றிப் பு ேைன் க ோலிந்தோன் - ைாமடர மலர் சபான்ற
கண்கடள உடடய கவற்றி கபற்ற காத்ைற்கடவுளாகிய திருமால் விளங்கினான்.
மன், ஓ, அட கள்.

10112. ரதனுலட அைங்கல் க ௌலிச் க ங் கதிர்ச் க ல்ேன்

ர யும்,
மீனுலட அகழி ரேலை இைங்லகயர் ரேந்தும்,
கேற்றித்
தோலனயும், பிைரும், ற்லைப் லடப் க ருந்தலைேர்
தோமும்,
ோனுட ேடிேம் ககோண்டோர், ேள்ளல்தன்
ேோய்ல தன்னோல்.

ேள்ளல் தன் ேோய்ல தன்னோல் - இராமபிரானது அருள் கமாழி ஆற்றலால்; ரதனுலட

அைங்கல் க ௌலிச்க ங்கதிர்ச் க ல்ேன் ர யும் - சைன் கபாருந்திய மாடலசூடிய
முடியணிந்ை சூரியன் மகனாய சுக்கிரீவனும்; மீனுலட அகழி ரேலை இைங்லகயர்
ரேந்தும் - மீன் கபாருந்திய கடடல அகழியாக உடடய இலங்டகக்கு அர னாகிய
வீடணனும்; கேற்றித் தோலனயும் - கவற்றி கபற்ற ச டனயும்; பிைரும் ற்லைப்
லடப்க ருந்தலைேர் தோமும் - மற்றவர்களும் ஏடனய ச டனத்ைடலவர்களும்
(குரக்கு வடிவும் அரக்க வடிவும் நீங்கி); ோனுட ேடிேம் ககோண்டோர் - மனிை வடிவு
ககாண்டார்கள்.

இது புட்பகத்தின் க யலன்று என்பைற்காக 'வள்ளல் ைன் வாய்டமைன்னால்'

என்றார். மானுட வடிவம் பிறர்காண்டற்கு என்க.
 இராமன் சீடைக்கு இனிய காட்சிகள் காட்டுைல்

10113. குட தில லைந்து, பின்னர்க் குண தில உதயம்

க ய்ேோன்
ேட தில அயனம் உன்னி ேருேரத கடுப் , ோனம்
தலட ஒருசிறிது இன்று ஆகி, தோவி ேோன் டரும்
ரேலை,
லட அல விழியோட்கு ஐயன் இலனயன
கலுற்ைோன்.*

ோனம் - விமானம்; குடதில லைந்து பின்னர்க் குணதில உதயம் க ய்ேோன் -

சமற்கில் மடறந்து பிறகு கிழக்கில் சைான்றுபவனாகிய சூரியன்; ேடதில அயனம்
உன்னி ேருேரத கடுப் - (கைன்திட யிலிருந்து) வடக்சக சநாக்கிச் க லல் கருதி
வருவடை ஒப்ப; ஒரு சிறிது தலட இன்று ஆகி - ஒரு சிறிய ைடட கூட இல்லாமல்;
ேோன் தோவி டரும் ரேலை - விண்ணில் பறந்து க ல்கின்ற டமயத்தில்; ஐயன் -
இராமன்; லடஅல விழியோட்கு - சவலும் வாளும் சபால கண்கடளயுடடய
பிராட்டிக்கு; இலனயன க லுற்ைோன் - பின்வருவனவற்டறக் கூறலானான். அயனம் -
க லவு.

10114. கேன்றி வீடணன் ககோணர்ந்த புட் க வி ோனம்

தன்ர ல்
ஒன்றும் நல் சீலதரயோடும், உம் ரும் பிைரும் கோண,
கேன்று உயர் ர லனரயோடும், இ ோ னும் வில வின்
எய்தி,
கதன் தில இைங்லக ஆதி, ரதவிக்குத் கதரியக்
கோட்டும்.* கேன்றி வீடணன் ககோணர்ந்த புட் க வி ோனம்
தன்ர ல் - கவற்றியுடடய வீடணன் ககாண்டுவந்ை புட்பகத்தின் சமல்; ஒன்றும் நல்
சீலதரயோடும் கேன்று உயர் ர லனரயோடும் - ைன்சனாடு ஒன்றிய நல்ல
பிராட்டிசயாடும் கவற்றியால் உயர்ந்ை ச டனகசளாடும்; இ ோ னும் வில வின் எய்தி
- இராமனும் சவகமாக அடடந்து; உம் ரும் பிைரும் கோண - சைவரும் மற்றவர்களும்
கண்டு ககாண்டிருக்க; ரதவிக்கு - சீடைக்கு; கதன்தில இைங்லக ஆதி கதரியக்
கோட்டும் - கைற்சக உள்ள இலங்டக முைலாக அடனத்டையும் நன்கு விளங்கக்
காண்பிப்பானாயினன்.
10115. 'இைங்லகலய ேைஞ் க ய்து ஏக' என
நிலனந்திடுமுன் ோனம்
ேைம் கிளர் கீலழ ேோயில் ே , 'பி கத்தன், நீைன்
நைம் கிளர் லகயின் ோண்டது இேண்' என,
ந ன்தன் ேோயில்
ைந்திட, 'ஈங்குக் கண்டோய், சு ோரி ற் கட்டது'
என்ைோன்.*

'இைங்லகலய ேைம் க ய்து ஏக' என நிலனத்திடுமுன் - இலங்டகடய வலமாகச்

சுற்றிக்ககாண்டு க ல்லட்டும் என்று (இராமன்) மனத்தில் நிடனக்கும் முன்னர்
(நிடனப்பறிந்ைது சபால); ோனம் ேைம் கிளர் கீலழ ேோயில் ே - புட்பகம் கவற்றி
உயர்ந்ை கிழக்கு வா லுக்கு வர; (இராமன் சீடைக்கு) 'நீைன் நைம் கிளர் லகயின்
பி கத்தன் ோண்டது இேண்' என - குரங்குச் ச டனத்ைடலவன் நீலனது
நன்டமவிளங்கிய டகயினால் இராவண ச டனத்ைடலவன் பிரகத்ைன் மாண்டது
இவ்விடம் என்று க ால்ல; ந ன் தன் ேோயில் கைந்திட - யமனது வா லாகிய கைற்கு
வா லுக்கு விமானம் வர; 'சு ோரி ன் கட்டது ஈங்குக் கண்டோய்' என்ைோன் - கபரும்
பக்கடன அழித்ைது இங்சகைான் என்படை அறிவாயாக என்றான் இராமன்.

10116. குடதில ேோயில் ஏக, 'குன்று அரிந்தேலன கேன்ை

விட நிகர் ர கநோதன் இளேைோல் வீழ்ந்தது' என் முன்,
ேட தில ேோயில் ர ே, 'இ ோேணன் வுலி த்தும்,
உடைமும் இழந்தது இங்கு' என்று உணர்த்தி ரேறு
உல க்கலுற்ைோன்.*
குடதில ேோயில் ஏக - விமானம் சமற்குத் திட வா டல அடடய; குன்று
அரிந்தேலன கேன்ை விடநிகர் ர கநோதன் இளேைோல் வீழ்ந்தது' என்முன் - மடலயின்
சிறகுகடள அரிந்ை இந்திரடன கவன்ற ககாடுவிடத்டை ஒத்ை இந்திரசித்து
இலக்குவனால் இறந்ைது (இங்சக) என்று க ால்வைற்கு முன்; ேடதில ேோயில்
ர ே - இலங்டகயின் வடக்கு வா டல விமானம் அடடய; இ ோேணன் வுலி த்தும்
உடைமும் இழந்தது இங்கு' என்று உணர்த்தி - இராவணன் கிரீடத்ைடல பத்தும் ைன்
சபருடலமும் இழந்ைது இங்சகைான் என்று சீடைக்கு அறியச் க ால்லி; ரேறு
உல க்கலுற்ைோன் - சவறு க ய்திகள் க ால்லத் கைாடங்கினான்.

விமானம் இலங்டகயின் கிழக்கு, கைற்கு, சமற்கு, வடக்கு வாயில்களாக முடறசய

வருைல் வலம் வந்ைைாக ஆைல் காண்க. இராமன் மனதில் நிடனத்ைடை அறிந்து ஏவ
சவண்டாது க ய்யும் ஆற்றல் உடடயது புட்பகம் என்றவாறாம்.

இராமன் சீடைக்குச் ச துடவக் காட்டல்

10117. 'நன்னுதல்! நின்லன நீங்கி, நோள் ை கழிந்த
பின்லை,
ன்னேன் இ வி ல ந்தன், ேோன் துலணயோக நட்ட
பின்லன, ோருதி ேந்து, உன்லனப் ர தறுத்து,
உனது க ற்றி
க ோன்னபின், ேோனர ர் கதோகுத்தது இச் ர து
கண்டோய்.

நன்னுதல்! - அழகிய கநற்றியுடடயாசள!; நின்லன நீங்கி - உன்டனப் பிரிந்து;

ைநோள் கழிந்த பின்லை - பலநாள் கழித்ை பிறகு; ன்னேன் இ வில ந்தன் - வானர
அர னாய சுக்கிரீவன்; ேோன் துலணயோக நட்டபின்லன - சிறந்ை துடணவனாக
என்சனாடு நட்புச்க ய்ை பிறகு; ோருதி ேந்து - அனுமன் தூது வந்து; உன்லனப் ர து
அறுத்து - உன்டன மயக்கத்திலிருந்தும் கலக்கத்திலிருந்தும் நீக்கி; உனது க ற்றி
க ோன்னபின் - உனது இருப்பின் ைன்டமடய (என்னிடம்) மீண்டு வந்து க ான்ன
பிறகு; ேோனர ர் கதோகுத்தது இச் ர து - வானரத் ைடலவர்கள் கட்டியது இவ்
அடணயாகும்; கண்டோய் - அறிவாயாக (என்றான் இராமன்).

10118. ' ற்று இதன் தூய்ல எண்ணின், ைர்

அயன்தனக்கும் எட்டோ;
க ோன் கதோடித் கதரிலே! யோன் என் புகலுரகன்!
ரகட்டி, அன் ோல்
க ற்ை தோய் தந்லதரயோடு ரதசிகற் பிலழத்து,
சூழ்ந்த
சுற்ைமும் ககடுத்துரளோரும் எதிர்ந்திடின் சு ர்கள்
ஆேோர்.

க ோன்கதோடித் கதரிலே! - கபான்வடளயல் அணிந்ை சீடைசய!; ற்று இதன்

தூய்ல எண்ணின் - இந்ைச் ச துவின் பரிசுத்ைமான ைன்டமடய நிடனத்துப்
பார்த்ைால்; ைர் அயன் தனக்கும் எட்டோ - மலர் சமல் உள்ள நான்முகனாலும்
நிடனக்க இயலாது; யோன் என் புகலுரகன் - யான் என்ன கவன்று க ால்சவன்;
ரகட்டி - சகட்பாயாக; அன் ோல் க ற்ை தோய் தந்லதரயோடு ரதசிகற் பிலழத்து -
அன்புடன்ைம்டமப் கபற்று வளர்த்ை ைாய் ைந்டைசயாடு ஆ ார்யனிடத்திலும் ைவறு
க ய்து; சூழ்ந்த சுற்ைமும் ககடுத்து ரளோரும் - ைன்டன ஆைரவாகப் பற்றிச் சுற்றிய
உறவினர்கடளயும் ககடுத்ைவர்களும் கூட; எதிர்ந்திடின் - (இச்ச துவுக்கு)
சநர்படுவார்களாயின் (காண்பார்களாயின்); சு ர்கள் ஆேோர் - (கண்ட அளவிசல
அவர்கள்) சைவர்கள் ஆவார்கள்.

10119. 'இந்தி ற்கு அஞ்சி, ர ல் நோள், இருங் கடல் புக்கு,

நீங்கோக்
 கந்த யிைம், தன்லனக் கண்டேர் விலனகள்
தீர்க்கும்
கந்த ோதனம் என்று ஓதும் கிரி, இேண் கிடப்
கண்டோய்;
ல ந்கதோடி! அலடத்த ர து ோேனம் ஆயது'
என்ைோன்.

ல ந்கதோடி! - பசிய வடளயல் அணிந்ை ானகிசய!; இந்தி ற்கு அஞ்சி ர ல்நோள்

இருங்கடல் புக்கு நீங்கோக் கந்த யிைம் - இந்திரனுக்குப் பயந்து முன்னாளில் கபரிய
கடலுள் புகுந்து அடை விட்டு கவளி வராை குடககடள உடடய மடல; தன்லனக்
கண்டேர் விலனகள் தீர்க்கும் கந்த ோதனம் என்று ஓதும் கிரி - ைன்டனப்
பார்த்ைவர்களது தீவிடனகடளத் தீர்க்கக்கூடிய கந்ைமாைனம் என்று க ால்லப்
படுகிற மடல; இேண் கிடப் கண்டோய் - இங்சக இருப்படைப் பார்ப்பாயாக;
அலடத்த ர து ோேனம் ஆயது' என்ைோன் - (இந்ை மடலத்கைாடர்பால்) கடடல
அடடத்ை அடண பரிசுத்ைம் உடடயைாக ஆயிற்று என்று க ான்னான்.

மடலகளின் சிறகுகடள இந்திரன் அரிந்ைடமயின் அவனுக்குப் பயந்து

கடலுட்புக்கு ஒளிந்ைன சில மடலகள். கந்ைரம் - குடக. பாவனம் - தூய்டம. இனி கடல்
அடடத்ை ச துவாகிய அடணயால் கந்ைமாைனம் தூய்டம கபற்றது என்றும் ககாள்ள
இடம் உண்டு.

10120. 'கங்லகரயோடு, யமுலன, ரகோதோேரி, நரு லத,

கோரேரி,
க ோங்கு நீர் நதிகள் யோவும், டிந்து அைோல், புன்ல
ர ோகோ;
ங்கு எறி த ங்க ரேலை தட்ட இச் ர து என்னு
இங்கு இதின் எதிர்ந்ரதோர் புன்ல யோலேயும்
நீங்கும்அன்ரை.*

கங்லகரயோடு யமுலன ரகோதோேரி நரு லத கோரேரி - ; க ோங்கு நீர் நதிகள் யோவும்

டிந்து அைோல் புன்ல ர ோகோ - என்று கூறப்படுகிற மிகுந்ை நீரிடனயுடடய ஆறுகள்
யாவும் ைம்முள் முழுகினால் அல்லாமல் முழுகியவர்களுடடய பாவம் சபாகா; ங்கு
எறி த ங்க ரேலை தட்ட இச் ர து என்னும் இங்கு இதின் - ங்குகடள வீசுகின்ற
அடலகடள உடடய கடலில் ைடுத்துக் கட்டப் கபற்ற இந்ை அடண என்று
க ால்லப்படுகிற இங்கு இைடன; எதிர்ந்ரதோர் புன்ல யோலேயும் நீங்கும் -
பார்த்ைவர்கள் ( ந்தித்ைவர்கள்) பாவம் எல்லாம் நீங்கும்.
அன்று, ஏ. அட கள். 'அன்சற நீங்கும்' என்றுகூட்டி அன்டறக்சக நீங்கும்
எனப்கபாருள் உடரப்பினும் அடமயும். புண்ணிய நதிகளினும் புகழ் மிக்கது ச து
என்றைாம்.
10121. 'கநற்றியின் அழலும் க ங் கண் நீறு அணி கடவுள்
நீடு
கற்லை அம் லடயில் ர வு கங்லகயும், ''ர து ஆகப்
க ற்றிைம்'' என்று ககோண்டு, க ருந் தேம்
புரிகின்ைோளோல்;
ற்று இதன் தூய்ல எவ்ேோறு
உல ப் து? - ைர்க்கண் ேந்தோய்!'*

ைர்க்கண் ேந்தோய்! - ைாமடர மலரின்கண் சைான்றிய திருமகளாகிய பிராட்டிசய!;

கநற்றியின் அழலும் க ங்கண்நீறு அணி கடவுள் - கநற்றியின்கண் கநருப்புக் கனலும்
க ங்கண்டண உடடயவனாய்த் திருநீறு பூசுகின்ற கடவுளாகிய இவனது; கற்லை அம்
லடயில் ர வு கங்லகயும் - டடத்கைாகுதியில் கபாருந்தியுள்ள கங்கா நதித்
சைவியும்; 'ர து ஆகப் க ற்றிைம்' என்று ககோண்டு க ருந்தேம் புரிகின்ைோள் -
நாம் ச துவாக ஆகப் கபறாமல் சபாய்விட்சடாசம என்று வருந்தி கபரிய
ைவத்டைச் க ய்கின்றாள்; (என்ைோல்) ற்று இதன் தூய்ல எவ்ேோறு உல ப் து -
சவறான இந்ைச் ச து அடணயின் தூய்டமடய எவ்வாறு க ால்ல இயலும்?

10122. கதவ் அடும் சிலைக் லக வீ ன் ர துவின் க ருல

யோவும்,
கேவ்விடம் க ோருது நீண்டு மிளிர்தரும் கருங் கண்
க வ்ேோய்,
கநோவ் இலட, யில் அனோட்கு நுேன்றுழி, 'ேருணன்
ரநோனோது,
இவ் இலட ேந்து கண்டோய், '' ண்'' என
இயம்பிற்று என்ைோன்.

கதவ் அடும் சிலைக்லக வீ ன் - படகவர்கடள அழிக்கின்ற வில் ஏந்திய டகயிடன

உடடய இராமன்; ர துவின் க ருல யோவும் - ச து என்னும் அடணயின் கபருடம
எல்லாவற்டறயும்; கேவ்விடம் க ோருது நீண்டு மிளிர்தரும் கருங்கண் க வ்ேோய்
கநோவ் இலட யில் அனோட்கு நுேன்றுழி - ககாடிய விடத்சைாடு சபார்க ய்து
(காதுவடர) நீண்டு விளங்குகின்ற கரிய கண்டணயும் சிவந்ை வாடயயும் குறுகிக்
குறுகித் துன்புறுகின்ற இடடடயயும் உடடய மயில் சபான்ற சீடைக்குச் க ால்லி
வருகிறசபாது; (ஓர் இடம் கோட்டி) 'ேருணன் ரநோனோது ேந்து ண் என இயம்பிற்று
இவ் இலட கண்டோய்' என்ைோன் - வருணனானவன் என் அம்பின் கனடலப்
கபாறுக்கமாட்டாமல் ஓடி வந்து அபயம் என்று என்பால் க ால்லியது இந்ை
இடத்தில்ைான் காண்பாயாக என்று கூறினான்.
10123. 'இது தமிழ் முனிேன் லேகும் இயல் தரு குன்ைம்;
முன் நோறு
அது ேளர் ணி ோல் ஓங்கல்; உப் புைத்து, உயர்ந்து
ரதோன்றும்
அது திகழ் அனந்த கேற்பு' என்று அருள் த ,
'அனு ன் ரதோன்றிற்று
எது?' என, அணங்லக ரநோக்கி, இற்று என
இ ோ ன் க ோன்னோன்.

'இது தமிழ் முனிேன் லேகும் இயல்தருகுன்ைம் - இது ைமிழ் முனிவனாகிய

அகத்தியன் ைங்கியிருந்து ைமிழிலக்கணத்டைத் ைந்ை கபாதியமடல; முன் நோறு அது
ேளர் ணி ோல் ஓங்கல் - முன்னால் சைான்றுகின்ற அது மணம் வீசி வளர்கின்ற
திருமால் இருஞ் ச ாடல மடல; உட் புைத்து உயர்ந்து ரதோன்றும் அது திகழ் அனந்த
கேற்பு' - இடடக்கண்சண உயரமாகத் சைான்றுகிற அது விளங்குகிற திருசவங்கட
மடல; என்று அருள் த - என்றிவ்வாறு இராமபிரான் உடரத்ைருள் க ய்ய; (சீடை)
அனு ன் ரதோன்றிற்று எது? என - அனுமன் ைங்கடளச் ந்திக்கத் சைான்றியது எந்ை
இடத்தில் என்று சகட்க; அணங்லக ரநோக்கி - சீடைடயப் பார்த்து; இ ோ ன் - ;
இற்று என க ோன்னோன் - இந்ை இடத்தில்ைான் என்று (ருசியமுக பர்வைத்டைக்)
காட்டிச் க ான்னான்.

'இயல் ைரு குன்றம்' என்று பாடம் ககாண்டு சிறப்புமிகுந்ை இயல்புடடய மடல

என்பாரும் உளர். ைமிழின் முைல் இலக்கணம் அகத்தியனால் க ய்யப் பட்ட
அகத்தியம் என்பது சநாக்கி 'இயல் ைரு குன்றம்' என்றது கபாருந்துவசை. பிராட்டியின்
திருவுளத்சை அனுமன்பால் எழுந்ை சபரன்பு அனுமன் ந்தித்ை இடத்டைக் சகட்டறிய
சவண்டும் என்னும் ஆர்வத்டைத் தூண்டியது என்க.

10124. 'ேோலி என்று அளவு இல் ஆற்ைல் ேன்ல யோன்,

க நீர் சூழ்
ரேலைலயக் கடக்கப் ோயும் விைல் உலடயேலன
வீட்டி, நூல் இயல் தரு நீதி நுனித்து அைம்
குணித்த
ர ரைோர்
ர ோல் இயல் த னன் ல ந்தன் உலைதரும் பு ம் ஈது'
என்ைோன்.

ேோலி என்று அளவு இல் ஆற்ைல் ேன்ல யோன், க நீர் சூழ் ரேலைலயக் கடக்கப்
ோயும் விைல் உலடயேலன வீட்டி - வாலி என்று கூறப்படுகிற அளவு படாை
சபராற்றசலாடு கூடிய வலிடமயுடடயவனும் சுறாமீன்கள் சுற்றும் கடடலத்
ைாண்டிச் க ல்லும் கவற்றி உடடயவனும் ஆகியவடன அழித்து; நூல் இயல் தரு
நீதி நுனித்து அைம் குணித்த ர ரைோர் ர ோல் - நூல்களிற் கூறியுள்ள இயல்பின்படி
ைரும நீதிடய நுட்பமாகக் கருதி அறத்டைசய கருதும் சீர்டம உடடய சமசலார்கள்
சபான்ற; இயல் த னன் ல ந்தன் உலைதரும் பு ம் ஈது என்ைோன் - இயல்பிடன
உடடய சூரியன் மகனாய சுக்ரீவன் ைங்கியுள்ள கிட்கிந்டை இது என்றான்.

10125. 'கிட்கிந்லத இதுரேல், ஐய! ரகட்டியோல்; எனது

க ண்ல
ட்கும்தோன், ஆய கேள்ள களிர் இன்று ஆகி,
ேோரனோர்
உட்கும் ர ோர்ச் ர லன சூழ, ஒருத்திரய அரயோத்தி
எய்தின்,
கள் ககோந்து ஆர் குழலினோல ஏற்றுதல்
கடன்ல த்து' என்ைோள்.

'ஐய! - இராமசன! கிட்கிந்டை - கிட்கிந்ைா நகரம்; இதுரேல் - இதுவாக

இருக்குமானால்; ரகட்டி - நான் க ால்வடைக் சகட்பாயாக; ஆயகேள்ள களிர்
இன்று ஆகி, ேோரனோர் உட்கும் ர ோர் ர லன சூழ ஒருத்திரய அரயோத்தி எய்தின் -
சைாழியர் கூட்டமான கபண்கள் இல்லாமல் சைவர்களும் அஞ்சும்படியான
சபார்ச்ச டன சுற்றியிருப்ப நான் ஒருத்தி மட்டும் இவ்விமானத்தில் அசயாத்தி
அடடந்ைால்; எனது க ண்ல ட்கும் - என் கபண்ைன்டம கபாலிவு ககடும்;
(ஆைலின்) கள் ககோந்து ஆர் குழலினோல ஏற்றுதல் கடன்ல த்து' என்ைோள் - சைன்
நிரம்பிய பூங்ககாத்துகள் கபாருந்திய கூந்ைல் உடடய கிட்கிந்டை மகளிடர
இவ்விமானத்தில் ஏற்றிக் சகாடல் க ய்யத் ைகும் முடறடம உடடயது என்று
கூறினாள்.
கபண்டம, நாணம், மடம், அச் ம், பயிர்ப்பு என்னும் நாற்குணங்கள்
உடடடமயாம். கணவன் அருகிருக்கினும் கபரிய ஆண்கள் கூட்டத்தில் ைனிசய ஒரு
கபண் இருத்ைல் என்பது கூச் ம் ைரும் ஆைலின் இவ்வாறு கூறினாள். ஆல், ைான்
உடரயட .

10126. அம் க ோழி இ வி ல ந்தற்கு அண்ணல்தோன்

உல ப் , அன்னோன்
க ய்ம்ல ர ர் அனு ன்தன்லன ரநோக்கி, ''நீ
வில வின், வீ !
ல ம் லி குழலினோல பினின் ககோணர்தி'
என்ன,
 க ம்ல ர ர் உள்ளத்து அண்ணல் ககோணர்ந்தனன்.
க ன்று ன்ரனோ.

அண்ணல் அம்க ோழி இ வில ந்தற்கு உல ப் - இராமன் சீடையின்

அச்க ால்டல சுக்கிரீவனுக்குச் க ால்ல; அன்னோன் க ய்ம்ல ர ர்
அனு ன்தன்லன ரநோக்கி - சுக்கிரீவன் த்தியவானாகிய அனுமடனப் பார்த்து;
'வீ ! நீ வில வின் ல ம் லி குழலினோல பினின் ககோணர்தி' என்ன - வீர
அனுமசன! நீ விடரந்து கருடம பரவிய கூந்ைலுடடய நம் நகரப் கபண்கடள
அவரவர்க்குரிய முடறப்படி ககாண்டு வருக என்று கூற; க ம்ல ர ர்
உள்ளத்து அண்ணல் க ன்று ககோணர்ந்தனன் - மனக்சகாட்டம் இல்லாை
கபரிசயானாகிய அனுமன் உடசன க ன்று அடழத்து ககாண்டு வந்ைான்.

ைான், உடரயட , மான், ஓ, அட நிடல. பு - அவரவர்க்குரிய ைகுதி வரிட . 10127.

ேரில யின் ேழோல ரநோக்கி, ோருதி ோதர்
கேள்ளம்
கல க யல் அரிய ேண்ணம் ககோணர்ந்தனன்,
கணத்தின் முன்ல ;
வில க றி குழலினோர் தம் ரேந்தலன ேணங்கி,
க ண்ல க்கு,
அ சிலய ஐயரனோடும் அடி இலண கதோழுது,
நின்ைோர்.
ோருதி - அனுமன்; கல க யல் அரிய ேண்ணம் ோதர் கேள்ளம் -
வரம்பிடமுடியாை ைன்டம உடடய மகளிர் கூட்டத்டை; ேரில யின் ேழோஅல
ரநோக்கி - அவரவர்கட்குரிய ைகுதியிற் சிறிதும் பிறழாைபடி பார்த்து; கணத்தின் முன்னம்
ககோணர்ந்தனன் - ஒரு கணப்கபாழுதில் அடழத்துக் ககாண்டு வந்ைான்; வில க றி
குழலினோர் தம் ரேந்தலன ேணங்கி - மணம் நிடறந்ை கூந்ைடல உடடய அம்மகளிர்
ைம்முடடய அர னாய சுக்கிரீவடன முைலில் கைாழுது; க ண்ல க் க சிலய
ஐயரனோடும் அடியிலண கதோழுது நின்ைோர் - கபண்டமக் குணங்களுக்குத்
ைடலடமயானவடள இராமசனாடும் திருவடி இடணகடளக் கும்பிட்டு நின்றார்கள்.

கிட்கிந்டை மகளிர் ஆைலின் இராமடன முைற்கண் வணங்காது ைம் அர டன

முைற்கண் வணங்கினர் என்பது பண்புடடடமடயக் காட்டி நிற்கும். இராமடன
வணங்கும் சபாதும் கபண்டிர் என்பைற்சகற்ப சீடைடய முன்னிட்சட வணங்கினர்
என்பது உயரிய பண்பாடாைல் கவள்ளிடட.

10128. ங்கைம் முதைேோய பினின் கைப்ல யோவும்

அங்கு அேர் ககோணர்ந்து, க ண்ல க்கு அ சிலயத்
கதோழுது சூழ,
 நங்லகயும் உேந்து, 'ரேறு ஓர் நலே இலை, இனி
ற்று' என்ைோள்;
க ோங்கிய வி ோனம்தோனும், னம் என, எழுந்து
ர ோன.

ங்கைம் முதைேோய பினின் கைப்ல யோவும் - அட்டமங்கலம் முைலாகச்

க ால்லப்படும் அடிப்பட வந்ை கைான்று கைாடு வழக்கமாய கபாருள்கள்
எல்லாவற்டறயும்; அேர் அங்கு ககோணர்ந்து - அம்மகளிர் விமானத்தின்கண்
ககாண்டு வந்து; க ண்ல க்கு அ சிலயத் கதோழுது சூழ - சீைாபிராட்டிடய
வணங்கிச் சுற்றியிருப்ப; நங்லகயும் உேந்து - சீடையும் மகிழ்ச்சி அடடந்து;
' ற்றுரேறு, ஓர் நலே இனி இலை' என்ைோள் - சவகறாரு துன்பமும் இனி இல்டல
என்று க ான்னாள்; க ோங்கிய வி ோனந்தோனும் னம் என எழுந்து ர ோன -உயர்ந்ை
புட்பகமும் மனத்தின் சவகம் சபால புறப்பட்டுச் க ன்றது. அட்டமங்கலம் -
கபரிசயார்க்குச் க ய்யும் உப ாரப்கபாருள்கள் எட்டாம். அடவ, ாமடர, தீபம்,
பூர்ணகும்பம், இரட்டடக் கயல், கண்ணாடி, சைாட்டி, ககாடி, முரசு
என்பனவாகும். விமானம் எழுந்து சபானது கூறுைலால் முன்பு ைடரயிறங்கி நின்றது
அறிக. விமானம் ஒன்றாக இருக்கவும் 'சபான'' என்று பன்டமயாகக் கூறியது
சபரளவினைாைல் பற்றி; ஒருடம பன்டம மயக்கம்.

கலிநிலைத்துலை

10129. ர ோதோ விசும்பில் திகழ் புட் கம் ர ோதரைோடும்,

சூது ஆர் முலைத் ரதோலகலய ரநோக்கி, 'முன்
ரதோன்று சூழல்
ரகோதோேரி; ற்று அதன் ோடு உயர் குன்று நின்லன,
ர தோய்! பிரிவுத் துயர் பீலழ பிணித்தது' என்ைோன்.

விசும்பில் ர ோதோ திகழ் புட் கம் ர ோத ரைோடும் - வானத்தில் எழுந்து

விளங்குகிற புட்பக விமானம் க ன்ற உடசன; (இராமன்) சூது ஆர்
முலைத்ரதோலகலய ரநோக்கி - சூைாடுகின்ற கருவிடய ஒத்துப் கபாருந்திய நகில்கடள
உடடய மயில் சபால்வாடளப் பார்த்து; 'ர தோய் - இளம்கபண்சண!; முன்ரதோன்று
சூழல் ரகோதோேரி - முன்சன சைான்றுகிற இடம் சகாைாவரியாகும்; ற்று அதன் ோடு
உயர் குன்று - அைன் அருகில் உள்ள உயர்ந்ை சிறிய மடலைான்; நின்லன - உன்டன
(என்னிடமிருந்து) பிரிவுத்துயர் பீலழ பிணித்தது' - பிரித்ைலால் உண்டாகிய பிரிவு
என்னும் துயர் சநாயால் கட்டியது; என்ைோன் -

பிரிவுத்துயர் பீடழ அவளுக்கும் இவனுக்கும் ஒத்ைைாகும். அவள்,

இவனிடமிருந்து பிரியும்சபாது இவனும் அவளிடமிருந்து பிரிகின்றான் ஆைலின்.
பீடழ - சநாய்.
 கலித்துலை ரேறு

10130. 'சி த்து ேோ ேண்டு அைம்பிடு கதரிலே! ரகள்;

இது நீள்
த த்து உேோ ேர், ரேள்வியர், தண்டகம்; அதுதோன்
ே த்து ேோ ேன் ேணங்குறு சித்தி கூடம்;
த்துேோ ேன் உலைவிடம் இது' எனப் கர்ந்தோன்.

'சி த்து ேோ ேண்டு அைம்பிடு கதரிலே! ரகள் - ைடலமுடியின் கண்

(நறுமணமலர்களால்) வா டனயுண்ணும் வண்டுகள் ஒலிக்கின்ற
கபண்சண! சகட்பாயாக; இது நீள் த த்து உேோ ேர், ரேள்வியர் தண்டகம் - இது
உயர்ந்ை ைன்டமயுடடய உபா டன க ய்கின்ற விரதிகளும் யாகம்
க ய்பவர்களாகிய முனிவர்களும் (உடறகின்ற) ைண்டக ஆரண்யம்; அதுதோன்
ே த்து ேோ ேன் ேணங்குறு சித்தி கூடம் - அசைா சைான்றுகிற இடமானது
சமன்டமயுடடய இந்திரனும் வணங்கத்ைக்க சித்திர கூடமடல; இது த்துேோ ேன்
உலைவிடம்' - (அண்டமயில் காணும்) இது பரத்துவா முனிவன் ைங்கியுள்ள
ைவச் ாடலயாகும்; எனப் கர்ந்தோன் - என்று க ான்னான்.

10131. மின்லன ரநோக்கி, அவ் வீ ன் ஈது இயம்பிடும்

ரேலை,
தன்லன ரநர் இைோ முனிே ன் உணர்ந்து, தன்
அகத்தின்,
'என்லன ஆளுலட நோயகன் எய்தினன்' என்னோ,
துன்னு ோ தேர் சூழ் த , எதிர்ககோள்ேோன்,
கதோடர்ந்தோன்.

மின்லன ரநோக்கி - சீடைடயப் பார்த்து; அவ்வீ ன் ஈது இயம்பிடும் ரேலை - அந்ை

இராமன் இைடனச் க ால்லிக் ககாண்டுள்ள சபாது; தன்லன ரநர் இைோ முனிே ன்
உணர்ந்து -ைனக்கு யாரும் ஒப்பில்லாை சிறந்ை ைவமுனிவனாகிய பரத்துவா ன்;
உணர்ந்து; தன் அகத்தின் - ைன் ைவச் ாடலயின் கண்; 'என்லன ஆளுலட நோயகன்
எய்தினன்' என்னோ - என்டனயும் அடிடம ககாண்டருளும் பரம் கபாருளாகிய
கபருமான் வந்துவிட்டான் என்று கருதி; துன்னு ோதேர் சூழ்த - கநருங்கிய
முனிவரர்கள் சுற்றிவர; எதிர்ககோள்ேோன் - வரசவற்க; கதோடர்ந்தோன் - (இராமன்);
வரும்வழிடய சநாக்கி வந்ைான்.
'உணர்ந்து' என்பது அறிைலன்று; ஞானத்ைால் இராமன் என்னாது பரம் கபாருள்
என உணர்ைலாம். 'ைன் அகத்தின்' என்பைற்குத் ைன் உள்ளத்தின் கண்' என
உடரப்பினும் அடமயும். புறத்சை இராமன் என்கிற நிடலயில் இவன் முனிவர்கடள
வழிபடினும் அவர்கள் அவடனப் பரம்கபாருசள என உள்ளத்சை தியானத்ைால்
உணர்ந்து ைம்டம அடிடமயாகவும் அவடன ஆண்டானாகவும் கருதுவர என்படை
'என்டன ஆளுடட நாயகன்' எனப் பரத்துவா ன் கூறியது உணர்த்தும்.

பரத்துவா ஆச்சிரமத்தில் இராமன்

10132. ஆத த்தி ம், குண்டிலக, ஒரு லகயின் அலணத்து,

ர ோதம் முற்றிய தண்டு ஒரு லகயினில் க ோலிய,
ோ தேப் யன் உருவு ககோண்டு எதிர் ேரு ோர ோல்
நீதி வித்தகன் நடந்தல ரநோக்கினன், கநடிரயோன்.

ஆத த்தி ம், குண்டிலக ஒரு லகயின் அலணத்து - குடட, கமண்டலம்

இரண்டடயும் ஒரு டகயில் ச ரப்பிடித்துக்ககாண்டு; தண்டு ஒருலகயினில் க ோலிய
- மற்கறாரு டகயில் ைண்டம் விளங்க; ோதேப் யன் உருவுககோண்டு எதிர்
ேரு ோர ோல் - கபரிய ைவத்தின் பயன் திரண்டு ஒரு வடிவு எடுத்துக்ககாண்டு எதிர்
வருவடைப் சபால; ர ோதம் முற்றிய நீதி வித்தகன் - ைத்துவஞானம் நிரம்பிய நீதி
கநறியில் துரப்பாடு உடடய பரத்துவா ன்; நடந்தல - ைன்டன எதிர்ககாள்ள
நடந்து வருகின்றடமடய; கநடிரயோன் ரநோக்கினன் - இராமன் பார்த்ைான்.
ஆைபம் - கவய்யில் - திரம் - நீக்குைல் - கவய்யிடல நீக்குவது என்ற காரணம்பற்றி
குடடக்கு வந்ைது, வடக ால். சபாைம் முற்றியடமக்கு அடடயாளமான ைண்டு
என்பதும்ஒன்று.

10133. எண் க, திலன அளலேயும் கருலணரயோடு

இல ந்த
நட்பு அகத்து இைோ அ க்கல நருக்கி, ோ ர ரு
விட்பு அகத்து உலை ரகோள் அரி எனப் க ோலி
வீ ன்,
புட் கத்திலன ேதிககன நிலனந்தனன், புவியில்.

எண் க - கநஞ் ம் பிளவுபடும்படி; திலன அளலேயும் - திடன அளவு கூட;

கருலணரயோடு இல ந்த நட்பு அகத்து இைோ அ க்கல நருக்கி - அருசளாடு கூடிய
நட்புத்ைன்டம மனத்தில் இல்லாை அரக்கர்கடளக் ககான்று; ோர ரு விட்பு அகத்து
உலை ரகோளரி எனப் க ோலி வீ ன் - கபரிய சமருமடலயின் பிறப்பிடமாய
கபாந்தில் உள்சள வசிக்கின்ற சிங்கம் சபால விளங்குகின்ற வீர இராகவன்;
புட் கத்திலன புவியல் ேதிக என நிலனந்தனன் - புட்பக விமானத்டைப் பூமியில்
ைங்குக என்று நிடனத்ைான்.
 பரத்துவா ன் உப ாரம்
10134. உன்னும் ோத்தி த்து, உைகிலன எடுத்து உம் ர்
ஓங்கும்
க ோன்னின் நோடு ேந்து இழிந்கதனப் புட் கம் தோழ,
என்லன ஆளுலட நோயகன், ேல்லையின் எதிர்
ர ோய்,
ன்னு ோ லைத் தர ோதனன் தோள்மில ப்
ணிந்தோன்.

உன்னும் ோத்தி த்து - நிடனக்கின்ற ஒரு மாத்திடரக்கால அளவில்; உைகிலன

எடுத்து உம் ர் ஓங்கும் க ோன்னின் நோடு ேந்து இழிந்து என புட் கம் தோழ - உலடகச்
சுமந்து ஆகாயத்தின் சமலுயரும் சைவசலாகம் கீசழ இறங்கியது என்று
க ால்லும்படி புட்பகவிமானம் மண்ணில் இறங்க; என்லன ஆளுலட நோயகன் -
என்டன அடிடம ககாண்டருளும் கபருமான்; ேல்லையின் - விடரவாக; எதிர்ர ோய் -
எதிர்க ன்று; ன்னு ோ லைத்தர ோதனன் தோள்மில ப் ணிந்தோன் - இடடயறாது
க ால்லிக்ககாண்டுள்ள உயர்ந்ை சவைபாரகனாகிய ைவசிசரஷ்டனது திருவடிகளின்
சமல் வீழ்ந்து வணங்கினான்.

'என்டன ஆளுடட நாயகன்' கவிக்கூற்று.

10135. அடியின் வீழ்தலும் எடுத்து, நல் ஆசிரயோடு

அலணத்து,
முடிலய ர ோயினன் நின்றுழி, முளரி அம் கண்ணன்
டிை நீள் துகள் ஒழித , தனது கண் அருவி
கநடிய கோதல் அம் கை ம்அது ஆட்டினன்,
கநடிரயோன்.

அடியின் வீழ்தலும் - (இராமன்) ைன் அடியில்வீழ்ந்து வணங்கியவுடன்; எடுத்து -

தூக்கி; நல் ஆசிரயோடு அலணத்து - நல்ல வாழ்த்துடரயுடன் அடணத்துக்ககாண்டு;
முடிலய ர ோயினன் நின்றுழி - இராமனது உச்சிடய சமாந்து நின்ற கபாழுது; முளரி
அம் கண்ணன் - ைாமடரக் கண்ணனான இராமனது; டிை நீள் துகள் ஒழித -
டாபாரத்தில் உள்ள நீண்ட புழுதியானது நீங்கும்படி; கநடிரயோன் தனது கண் அருவி
- உயர்ந்ைவனாகிய பரத்துவா ன் ைன்னுடடய கண்ணிலிருந்து அருவியாக வழிகின்ற
நீடர; கநடிய கோதல் அம்கை ம் அது - உயர்ந்து நின்ற ைன் உள்ளத்ைன்பாகிய
கல த்ைால் முகந்து; ஆட்டினோன் - நீராட்டித் தூய்டமக ய்ைான்.

'கைடிசயான்' பரத்துவா டனக் குறித்ைது. இனி, 'கநடிசயான் அடியின் வீழ்ைலும்'

என்று முைற்கண்கூட்டி இராமன் எனலும் ஒன்று. உச்சி சமாத்ைல் குழந்டை
மாட்டுப்கபற்சறார் அன்புச் க யலாகும். ைந்டை நிடலயில் உச்சிசமாந்ைான் என்க.
அன்பாகிய கல த்ைால் கண்ணருவி நீர் ககாண்டு இராமன் டடப்புழுதி சபாக
நீராட்டினான் என்பைாகும்.

10136. கருகு ேோர் குழல் னகிரயோடு இளேல் லக

கதோழுரத,
அருகு ோர்த , அருந் தேன் ஆசிகள் ேழங்கி,
உருகு கோதலின் ஒழுகு கண்ணீரினன், உேலக
ருகும் ஆர் அமிழ்து ஒத்து, உளம் களித்தனன்,
ரிேோல்.

கருகு ேோர் குழல் னகிரயோடு - கருடமயான நீண்ட கூந்ைடலயுடடய சீடைசயாடு;

இளேல் லககதோழுரத அருகு ோர்த - இலக்குவன் டககுவித்து வணங்கிப் பக்கத்தில்
வர; அருந்தேன் - பரத்துவா ன்; ஆசிகள் ேழங்கி - வாழ்த்துடரகள் கூறி; உருகு
கோதைன் ஒழுகு கண்ணீரினன் - மனம் கடரந்து வரும் கண்ணீர்ப் கபருக்சகாடு;
உேலக ருகும் ஆர் அமிழ்து ஒத்து ரிேோல் உளம் களித்தனன் - மகிழ்ச்சிசயாடு
பருகுகின்ற சைவர் அமுைத்டை உண்டால் ஒத்து அன்பினால் உளம் பூரித்ைான்.

10137. ேோனர னும், வீடணக் குரிசிலும், ற்லை

ஏலன வீ ரும், கதோழும்கதோறும் ஆசிகள் இயம்பி
ஞோன நோதலனத் திருகேோடு நன் லன
ககோணர்ந்தோன்
ஆன ோதேர் குழோத்கதோடும் அரு லை புகன்ரை.

ேோனர னும் - சுக்ரீவனும்; வீடணக்குரிசிலும் - வீடணன் என்கின்ற நம்பியும்; ற்லை

ஏலன வீ ரும் - மற்றுள்ளபிற வீரர்களும்; கதோழும்கதோறும் ஆசிகள் ேழங்கி -
வணங்குந்சைாறும் வாழ்த்து ைந்து; ஆன ோதேர் குழோத்கதோடும் அரு லை புகன்று -
ைன்சனாடு உடன் கூடிய முனிவர் கூட்டத்சைாடும் அரிய சவைங்கடளச்
க ால்லிக்ககாண்சட; ஞோன நோதலனத் திருகேோடு நன் லனககோணர்ந்தோன் -
ஞானத்திரளாய் நின்ற கபருமாடனப் புருஷாகார பூடையாகிய திருமகசளாடும் ைன்
நல்ல மடனக்கு அடழத்துக் ககாண்டு க ன்றான்.

10138. ன்ன ோலையுள் புகுந்து, நீடு அருச் லன ைவும்

க ோன்ன நீதியின் புரிந்து, பின், சூரியன் ரு ோன் -
தன்லன ரநோக்கினன், ல் முலை கண்கள் நீர்
 ததும் ,
பின் ஓர் ேோ கம் உல த்தனன், தர ோதரின்
க ரிரயோன்;

ன்ன ோலையுள் புகுந்து - ைன் ைவச் ாடலக்குள் அடழத்துக்ககாண்டு புகுந்து;

தர ோதரின் க ரிரயோன் - முனிவர்களில் உயர்ந்சைான் ஆகிய பரத்துவா ன்; நீடு
அருச் லன ைவும் - உரிய உப ார வழிபாடுகள் எல்லாம்; க ோன்ன நீதியின் புரிந்து -
ாத்திரங்களிற் க ால்லப்பட்ட முடறப்படி க ய்து; பின் - பிறகு; சூரியன் ரு ோன்
தன்லன - சூரியனது வழியில் சைான்றிய இராமடன; ல்முலை கண்கள் நீர்ததும்
ரநோக்கினன் - பலமுடற கண்களில் நீர் ைதும்பும் படி பார்த்ைவனாய்; பின் ஓர் ேோ கம்
உல த்தனன் - பிறகு ஒரு க ால் க ான்னான்.

10139. 'முனிேர் ேோனேர் மூவுைகத்துரளோர் யோரும்

துனி உழந்திடத் துயர் தரு ககோடு னத்
கதோழிரைோர்
நனி டிந்திட, அைலககள் நோடகம் நடிப் ,
குனியும் ேோர் சிலைக் குரிசிரை! என், இனிக்
குணிப் ோம்?

முனிேர், ேோனேர், மூவுைகத்துரளோர் யோரும் -; துனி உழந்திடத்துயர்தரு

ககோடு னத் கதோழிரைோர் - வருந்தும்படி துன்பங்கடளச்க ய்கின்ற ககாடுடமயான
மனமும் கைாழிலும் உடடசயாராய அரக்கர்; நனி டிந்திட - மிகவும் இறந்துசபாக;
அைலககள் நோடகம் நடிப் - சபய்கள் களத்தில் நடனம் ஆட; குனியும் ேோர்சிலைக்
குரிசிரை! - வடளந்ை சகாைண்டத்டை ஏந்திய நம்பிசய! இனி என் குணிப் ோம்? - இனி
என்ன எண்ணி உடரக்க உள்ளது?

10140. 'வி ோதனும், க னும், ோனும், விைல் ககழு

கேந்தன்தோனும்,
ோ ம் ஏழும், ேோலி ோர் மும், க நீரும்,
இ ோேணன் உ மும், கும் கருணனது ஏற்ைம்தோனும்,
அ ோே அரும் கழி ஒன்ைோல் அழித்து, உைகு
அளித்தோய் - ஐய!'

ஐய! - இராமசன!; வி ோதனும் - கரனும் -; ோனும் - மானாகிய மாரீ னும்;

விைல்ககழு - வலிடமமிக்க ; கேந்தன் தோனும்- ோ ம் ஏழும் ேோலி ோர் மும் -;
க நீரும் - வருணன் வாராைசபாது சீறியைால் கடல்நீரும்; இ ோேணன் உ மும்
கும் கருணனது - ; ஏற்ைம் தோனும் - உயர்வும்; அ ோே அரும் கழி ஒன்ைோல் -
அராவிச்க ய்யப்பட்ட அரிய ஓர் அம்பினாசல; அழித்து - ககான்று க ருக்கடக்கி;
உைகு அளித்தோய் - உலடகக் காப்பாற்றினாய்.

10141. 'சித்தி கூடம் தீர்ந்து, கதன் தில த் தீல

தீர்த்திட்டு
இத் தில , அலடந்து, எம் இல்லின் இறுத்தல
இறுதியோக,
வித்தக! ைந்திரைன் யோன்; விருந்திலனயோகி,
எம்ர ோடு
இத்திைம் இருத்தி' என்ைோன், லைகளின் இறுதி
கண்டோன்.*

லைகளின் இறுதி கண்டோன் - சவை முடிவிடன நன்குணர்ந்ைவனாகிய

பரத்துவா ன்; (இராமடனசநாக்கி) வித்தக! - துரப்பாடு உடடயவசன!; சித்தி கூடம்
தீர்ந்து - சித்திரகூட மடலயிலிருந்து நீங்கி; கதன்தில த் தீல தீர்த்திட்டு -
கைற்குத்திட யில் உள்ள அரக்கர்களாய தீடமடயப் சபாக்கி; இத்தில அலடந்து -
வடதிட வந்து ச ர்ந்து; எம் இல்ைம் இறுத்தல இறுதியோக - என் ைவச் ாடலயில்
ைங்கியடம வடரயிலும்; ைந்திரைன் யோன் - நான் உன்டன ஒரு கணமும்
மறக்கவில்டல; விருந்திலனயோகி - விருந்து ஏற்றுக்ககாண்டு; எம்ர ோடு - எங்கசளாடு;
இத்திைம் - இன்சறசபால்; இருத்தி - இருப்பாயாக; என்ைோன் -.

10142. 'க தைம் அதனின் நீடு கோர்முகம் ேலளய ேோங்கி,

த ேோனேர்கள் துன் ம் தணித்து, உைகங்கள்
தோங்கும்
கத ர னிச் க ங்கண் ேள்ளரை! ேழுேோ நீதிப்
தனது இயல்பும் இன்ரை ணிக்குகேன்; ரகட்டி'
என்ைோன்.*

க தைம் அதனின் நீடு கோர்முகம் ேலளய ேோங்கி - டகயின் கண் உயர்ந்ை

சகாைண்டம் என்னும் வில்டல வடளத்து இழுத்து; த ேோனேர்கள் துன் ம்
தணித்து - உண்டம வாழ்வுள்ள சைவர்களது துயரத்டைப் சபாக்கி; உைகங்கள்
தோங்கும் - உலகமடனத்டையும் பாதுகாக்கின்ற; கத ர னிச் க ங்கண்ேள்ளரை! -
மரகை மணி சபான்ற சமனிடயயும் சிவந்ை கண்கடளயும் உடடய ககாடடயாளசன;
'ேழுேோ நீதிப் தனது இயல்பும் இன்ரை ணிக்குகேன், ரகட்டி' என்ைோன் - சிறிதும்
பி காை நீதிடய உடடய பரைன் ைற்சபாதுள்ள ைன்டமடயயும் இன்டறக்சக
க ால்சவன் சகட்பாயாக என்று க ான்னான்.

கலிநிலைத்துலை ரேறு
10143. 'கேயர்த்த ர னியன்; விழி க ோழி லழயன்; மூ
விலனலயச்
க யிர்த்த சிந்லதயன்; கதரு ல் உழந்து உழந்து
அழிேோன்;
அயிர்த்து ரநோக்கினும், கதன் தில அன்றி, ரேறு
அறியோன்
யத்த துன் ர உருவு ககோண்கடன்னைோம்
டியோன்.*

(பரைன்) கேயர்த்த ர னியன் - வியர்டவ அரும்பிய உடம்புடடயான்; விழி க ோழி

லழயன் -கண்கள் மடழநீர் சபாலக் கண்ணீர் விடுகின்றைன்டமயன்; மூவிலனலயச்
க யிர்த்த சிந்லதயன் - படழய விடனகடளக் சகாபித்ை மனத்ைவன்; கதரு ல்
உழந்து உழந்து அழிேோன் - மன சுழற்சியால் வருந்திவருந்திக் ககடுவான்;
அயிர்த்து ரநோக்கினும் கதன்தில அன்று ரேறு அறியோன் - ஐயுற்றுப் பார்த்ைாலும் (நீ
க ன்றுள்ள) கைன் திட ைவிர சவறு திட கடளப் பார்க்க அறியான்; யத்த துன் ர
உருவு ககோண்டு என்னைோம் டியோன் - அச் த்துடன் கூடிய துன்பசம உருவம்
ககாண்டாற் சபான்ற வடிவம் உடடயவன்.

10144. இந்தியம் கலளந்து, இருங் கனி கோய் நுகர்ந்து,

இவுளிப்
ந்தி ேந்த புல் ோயைோன்; ழம் தி புகோது,
நந்தியம் தி இருந்தனன், தன் - நின் நோ ம்
அந்தியும், கல் அதனினும், ைப்பிைன் ஆகி.*

தன் -; இந்தியம் கலளந்து - கபாறிகடளப் புலன்வழி க ல்லாது நீக்கி;

இருங்கனிகோய் நுகர்ந்து - கபரிய பழங்கடளயும் காய்கடளயுசம உண்டு; இவுளிப்
ந்தி ேந்த புல் ோயைோன் - குதிடர வரிட கள் சமய்ைற்குரிய புல்டலசய
படுக்டகயாகக் ககாண்டுள்ளான்; ழம் தி புகோது நந்தியம் தி - பழடமயான
அசயாத்தியில் க ல்லாது நந்திக் கிராமத்திசலசய; நின் நோ ம் அந்தியும் கல்
அதனினும் ைப்பிைன் ஆகி - உன்னுடடய கபயடர இரவினும் பகலினும்
மறவாைவனாய்; இருந்தனன் - இருந்ைான்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

10145. என்று உல த்து, 'அ க்கர் ரேந்தன் இரு து என்று

உல க்கும் நீைக்
குன்று உல த்தலனய ரதோளும், குைேல க் குேடும்
 ஏய்க்கும்
என்று உல த்தலனய க ௌலித் தலை த்தும்,
இறுத்த வீ !
நின்தலனப் பிரிந்தது உண்ரட, யோன்' என
நிகழ்த்தினோனோல்.*

என்று உல த்து - என்றிவ்வாறு பரத்து வா ன் க ால்லி; அ க்கர் ரேந்தன் இரு து

என்று உல க்கும் நீைக் குன்று உல த்தலனய ரதோளும் குைேல க் குேடும் ஏய்க்கும்
என்று உல த்தலனய க ௌலித் தலை த்தும் இறுத்த வீ ! - இராவணனது நீலமடல
என்று க ாலத்ைகுந்ை இருபது ைாள்கடளயும் எட்டுக்குலமடலகளின் சிகரங்கள் எனக்
கூறத் ைக்க மகுடம் அணிந்ை பத்துத் ைடலகடளயும் அழித்ை
வீரசன!; யான் நின்தலனப் பிரிந்தது உண்ரட'? - நான் நின்டன என்றாவது
பிரிந்ைதுண்டா?; என நிகழ்த்தினோன் - என்று கூறினான்.

இராமன் பதில் உடர

10146. 'மின்லன ஏய் உல யினோனும், வில ைர்த்
தவிசினோனும்
நின்லனரய புகழ்தற்கு ஒத்த நீதி ோதேத்தின்
மிக்ரகோய்!
உன்லனரய ேணங்கி, உன்தன் அருள் சு ந்து
உயர்ந்ரதன்; ற்று இங்கு
என்லனரய க ோருவும் ல ந்தன் யோன் அைோது
இல்லை' என்ைோன்.*

'மின்லன ஏய் உல யினோனும் - மின்னடல ஒத்ை உமாசைவிடய உடடய

சிவனும்; வில ைர்த் தவிசினோனும் - மணமிக்க உந்தித்ைாமடரயில் உள்ள
பிரமனும்; நின்லனரய புகழ்தற்கு ஒத்த நீதி ோதேத்தின் மிக்ரகோய்! - உன்டனசய
சிறப்பித்துச் க ால்லுமாறு நீதிசயாடு கூடிய கபருந்ைவத்தில் சிறந்ைவசன!;
உன்லனரய ேணங்கி உன்தன் அருள் சு ந்து உயர்ந்ரதன் - உன்டன வழிபட்டு
உனது மனக்கருடணடய நிடறயப் கபற்று அைனால் உயர்ந்துள்சளன்; (அைனால்)
ற்று இங்கு என்லனரய க ோருவும் ல ந்தன் யோன் அைோது இல்லை' என்ைோன் -
இவ்வுலகில் என்டன ஒத்ை மகன் நான் அல்லாது சவறு யாரும் இல்டல எனும் சபறு
கபற்சறன் என்று கூறினான் (இராமன்).

த்துேோ ன் ே ம் தருதல்
10147. அவ் உல புகைக் ரகட்ட அறிேனும், அருளின்
ரநோக்கி,
'கேவ் அ ம் க ோருத ரேரைோய்! விளம்புரகன்;
ரகட்டி, ரேண்டிற்று
எவ் ே ம் எனினும்; தந்ரதன்; இயம்புதி' எனலும்,
ஐயன்,
'கவ்லே இன்று ஆகி கேன்றி கவிக்குைம் க ற்று
ேோழ்க.* அவ் உல புகைக் ரகட்ட அறிேனும் - அவ்வாறு இராமன்
கூறிய முகமனுடரகடளக் சகட்ட ைத்துவ ஞானியாகிய பரத்துவா னும்;
அருளின் ரநோக்கி - அருட்பார்டவயால் இராமடனப் பார்த்து; 'கேவ் அ ம் க ோருத
ரேரைோய்! விளம்புரகன், ரகட்டி ரேண்டிற்று எவ்ே ம் எனினும் தந்ரதன்; இயம்புதி'
எனலும் - ககாடிய அரத்ைால் அராவிச் க ய்ை சவடல உடடய இராகவசன!
க ால்சவன் சகட்பாயாக; நீ விரும்பியது எந்ை வரமானாலும் ைந்துவிட்சடன்,
க ால்க என்று கூறுைலும்; ஐயன் - இராமன்; ' கவிக்குைம் கவ்லே இன்று ஆகி கேன்றி
க ற்று ேோழ்க - குரங்குக்கூட்டம் துன்பமின்றி க ன்ற இடங்களில் எல்லாம் கவற்றி
கபற்று வாழ்க; (என்று சகட்டு) கைாடரும்.

10148. 'அரி இனம் க ன்ை க ன்ை அடவிகள் அலனத்தும்

ேோனம்
க ோரி தரு ருேம் ர ோன்று, கிழங்ககோடு கனி கோய்
துன்றி
விரிபுனல் க ழுந்ரதன் மிக்கு, விளங்கு!' என
இயம்புக' என்ைோன்.
விரியும் ோதேனும், 'அஃரத ஆக!' எனப்
புகன்றிட்டோனோல்.

'அரி இனம் க ன்ை க ன்ை அடலிகள் அலனத்தும் ேோனம் க ோரிதரு ருேம்

ர ோன்று - குரங்குகள் சபான காடுகள் எங்கிலும் எப்பருவத்தும் கார்காலம் சபால;
கிழங்ககோடு கனி கோய் துன்றி விரிபுனல் க ழுந்ரதன் மிக்கு விளங்கு' என இயம்புக''
என்ைோன் - கிழங்கும் கனியும் காயும் கநருங்கி, மிகுந்ை நீரும், சைனும் நிரம்பி
விளங்கட்டும் என்று வரம் கூறுக என்று சகட்டான் இராமன்; விரியும் ோதேனும்
- அகன்று பரந்ை கபருந்ைவம் உடடய பரத்துவா னும்; 'அஃரத ஆக' எனப்
புகன்றிட்டோன் - அப்படிசய ஆகட்டும் என்று க ால்லி முடித்ைான். ஆல், அட .

10149. அருந்தேன், 'ஐய! நின்ரனோடு அனிக கேஞ்

ர லனக்கு எல்ைோம்
விருந்து இனிது அல ப்க ன்' என்னோ, விளங்கும்
 முத்தீயின் நோப் ண்
புரிந்து ஓர் ஆகுதிலய ஈந்து, புைப் டும் அளவில்,
ர ோகம்
திருந்திய ேோனநோடு ர ேந்து இறுத்தது அன்ரை.*

அருந்தேன் - பரத்துவா ன்; 'ஐய! - இராம!; நின்ரனோடு அனிக கேஞ்

ர லனக்கு எல்ைோம் விருந்து இனிது அல ப் ன் என்னோ - உன்சனாடு வந்துள்ள
அணிவகுப்புற்ற இக்ககாடிய ச டனகளுக்கு எல்லாம் விருந்துணவு நன்குறச்
க ய்து ைருசவன் என்று க ால்லி; விளங்கும் முத்தீயின் நோப் ண் புரிந்து ஓர்
ஆகுதிலய ஈந்து - விளங்குகின்ற சவள்வித்தீயின் நடுசவ மந்திரங்கடள விரும்பிச்
க ால்லி ஓர் அவிர்ப்பாகத்டைக் ககாடுத்து; புைப் டும் அளவில் - எழுந்ை
அக்கணத்திசலசய; திருந்திய ேோன நோடு ர ேந்து இறுத்தது - இன்பங்கள் நிடறந்ை
சுவர்க்கசலாகம் அப்படிசய கீழ்இறங்கி அங்சக ைங்கியது.
அன்று, ஏ - அட கள்.

10150. அல ர ஆதியோக, அடியேர் அந்த ோக,

கல க யல் அரிய ர ோகம் துய்க்கு ோ கண்டு,
இ ோ ற்கு
அல சியல் ேழோல ரநோக்கி, அறுசுலே அல க்கும்
ரேலை
வில க றி க ைக்கண்ணன் அனு லன விளித்துச்
க ோன்னோன்:*

அல ர ஆதியோக அடியேர் அந்த ோக - அர ர் முைல் கைாண்டர் வடர; கல

க யல் அரிய ர ோகம் துய்க்கு ோ கண்டு - கணக்கிட இயலாை இன்பங்கடள
நுகர்வடைப் பரத்துவா ன் பார்த்து; அ சியல் ேழோஅல ரநோக்கி இ ோ ற்கு அறுசுலே
அல க்கும் ரேலை - அர ர்க்குள்ள இயல்பில் சிறிதும் வழுவாைபடி பார்த்து
இராமனுக்கு அறுசுடவ உணடவப் படடத்துக்ககாடுக்கும் அச் மயத்தில்; வில க றி
க ைக் கண்ணன் - மணமிக்க ைாமடர சபான்ற கண்ணுடடய இராமபிரான்;
அனு லன விளித்துச் க ோன்னோன் - அனுமடனக் கூப்பிட்டு அருசக அடழத்துப்
பின்வருமாறு க ான்னான்.

இராமன் அனுமடனப் பரைனிடம் அனுப்பல்

கலித்துலை

10151. 'இன்று நோம் தி ேருதுமுன், ோருதி! ஈண்டச்

க ன்று, தீது இன்ல க ப்பி, அத் தீல யும் விைக்கி
 நின்ை கோலையின் ேருதும்' என்று ஏயினன்,
கநடிரயோன்
'நன்று' எனோ, அேன், ர ோதி ம் லகக் ககோடு
நடந்தோன்.

'கநடிரயோன் - இராமன்; ' ோருதி! - அனுமசன!; இன்று நோம் திேருது முன் - நாம்
இன்டறக்கு அசயாத்திக்கு வருவைற்கு முன்னாக; ஈண்டச் க ன்று - விடரந்து சபாய்;
தீது இன்ல க ப்பி அத்தீல யும் விைக்கி நின்ை கோலையின் ேருதும்' என்று ஏயினன் -
எனக்கு ஒரு தீடமயும் இல்டல என்படைப் பரைனுக்குச் க ால்லி அவனுக்கு சநர்ந்து
விடும் (தீப்புகல் ஆகிய) தீடமடயயும் ைடுத்து நீ அங்சக இருக்கும் சநரத்தில்
வருசவன் என்று ஏவி அனுப்பினான்; (அதுசகட்ட) அேன் - அந்ை அனுமன்; 'நன்று'
எனோ - அப்படிசய நல்லது என்று க ால்லி; ர ோதி ம் லகக்ககோடு நடந்தோன் -
இராமன் அளித்ை அடடயாளமான கடணயாழிடய டகயில் வாங்கிக் ககாண்டு
புறப்பட்டான்.

உடம்கபாடு புணர்த்ைலால் இராமன் கூறியசைாடு கடணயாழியும் ைந்ைான்

என்படைப் கபற டவத்ைார்.

10152. தந்லத ரேகமும், தனது நோயகன் தனிச் சிலையின்

முந்து ோயகக் கடுல யும், பிற் ட முடுகி,
சிந்லத பின் ே ச் க ல் ேன், குகற்கும் அச்
ர ரயோன்
ேந்த ேோ கம் கூறி, ர ல் ேோன் ேழிப் ர ோனோன்.

தந்லத ரேகமும் - ைன் ைந்டையாகிய காற்றின் சவகமும்; தனது நோயகன்

தனிச்சிலையின் முந்து ோயகக் கடுல யும் பிற் ட முடுகி - ைனது ைடலவனாய
இராமனுடடய ஒப்பற்ற சகாைண்டத்திலிருந்து கவளிச் க ல்லும் அம்பின்
சவகமும் பின்னிடும்படி விடரந்து க ன்று; சிந்லத பின் ே ச் க ல் ேன் - ைன்மனம்
ைன்டனப்பின் கைாடரும்படி க ல்கின்ற அனுமன்; அச்ர ரயோன்
ேந்த ேோ கம் - அந்ைச் க வ்வியனாகிய இராமன் திரும்பி வந்து ககாண்டிருக்கிறான்
என்கின்ற வார்த்டைடய; குகற்கும் கூறி - வழியில் உள்ள குகப்கபருமாளுக்கும்
க ால்லி; ர ல் ேோன் ேழிப் ர ோனோன் - சமசல ஆகாய வழியாகச் க ன்றான்.

கலி விருத்தம்

10153. இன்று இல க்கு இடம் ஆய இ ோகேன்

கதன் தில க் கரு ச் க யல் க ப்பினோம்
அன்று இல க்கும் அரிய அரயோத்தியில்
 நின்று இல த்துள தன்ல நிகழ்த்துேோம்.

இன்று - இப்சபாது; இல க்கு இடம் ஆய இ ோகேன் - புகழுக்கு இருப்பிடமாக

உள்ள இராமனது; கதன்தில க் கரு ச் க யல் க ப்பினோம் - கைற்குத் திட யில்
க ய்ை க யல்கடள எல்லாம் க ான்சனாம்; அன்று - அப்சபாது; இல க்கும் அரிய
அரயோத்தியில் - புகழும் புகழுக்கும் அரியைாகிய அசயாத்தி என்னும் மாநகரத்தில்;
நின்று இல த்துள தன்ல நிகழ்த்துேோம் - கபாருந்தி நடந்துள்ள நிகழ்ச்சிகடள
இனிசமல் க ால்லுசவாம்.

நந்தியம்பதியில் பரைன்

10154. நந்தியம் தியின்தலை, நோள்கதோறும்

ந்தி இன்றி நி ந்த ம், தம்முனோர்
ந்தி அம் கழல் ோதம் அருச்சியோ,
இந்தியங்கலள கேன்றிருந்தோன்அர ோ.

(பரைன்) நந்தியம் தியின் தலை - நந்திக்கிராமத்தின் கண்; நோள்கதோறும் -

நாள்சைாறும்; ந்தி இன்றி -காடல, நண்பகல், மாடல என்கின்ற வந்ைடனப் கபாழுது
மட்டும் அல்லாமல்; நி ந்த ம் - அறுபது நாழிடகயும் (எப்கபாழுதும்) ைம்முனார் - ைன்
ைமயனாராகிய இராமரது; ந்தி அம் கழல் ோதம் அருச்சியோ - வரிட யான அழகிய
வீரக்கழல் அணிந்ை திருவடிகடளப் பூசித்துக்ககாண்டு; இந்தியங்கலள கேன்று
இருந்தோன் - கபாறிகடள அடக்கியாண்டு இருந்ைான். அசரா - அட .

10155. துன்பு உருக்கவும், சுற்றி உருக்க ஒணோ

என்பு உருக்கும் தலகல யது இட்டது ஆய்,
முன்பு உருக் ககோண்டு ஒரு ேழி முற்றுைோ
அன்பு உருக் ககோண்டது ஆம் எனல் ஆகுேோன்;

துன்பு சுற்றி உருக்கவும் - (இராமடனப் பிரிந்துள்ள) பிரிவு என்னும் துன்பம்

சூழ்ந்து உருக்குைலால்; உருக்க ஒணோ என்பு உருக்கும் தலகல யது இட்டது ஆய் -
எைனாலும் உருக்கமுடியாை எலும்டபயும் உருக்கக்கூடிய ைன்டம கபாருந்தியைாய்;
முன்பு உருக்ககோண்டு ஒருேழி முற்றுைோ - முன்கனாரு காலத்திலும் வடிவம் ககாண்டு
ஓரிடத்தும் முழுடமயாய்த் சைாற்றாை; அன்பு உருக் ககோண்டது ஆம் எனல்
ஆகுேோன் - அன்சப ஒரு வடிவம் ககாண்டது ஆகும் என்று க ாலற்குரியவனாக
உள்ளான்.
10156. நிலனத்தலும் தடம் கண் இலண நீர் ே ,
இனத்த தண்டலை நோட்டு இருந்ரதயும், அக்
கனத்த கந்தமும் கோயும் கனிகளும்
ேனத்த அல்ை அருந்தல் இல் ேோழ்க்லகயோன்;

நிலனத்தலும் தடங்கண் இலண நீர் ே - இராமடன நிடனத்ை அளவில்

வி ாலமான இருகண்களிலும் நீர்கபருக; இனத்த தண்டலைநோட்டு இருந்ரதயும் -
கூட்டமான ச ாடலகள் சூழ்ந்ை ைனது நாட்டின்கண் இருந்தும்; அக் கனத்த
கந்தமும் கோயும் கனிகளும் ேனத்த அல்ை - அந்ை சமன்டமயுடடய கிழங்கும்
காயும் பழங்களும் ஆய காட்டின்கண் கிடடக்கும் கபாருள்கடள அல்லாமல்
பிறவற்டற; அருந்தல் இல் ேோழ்க்லகயோன் - நுகர்ைல் இல்லாை வாழ்க்டக
உடடயவன்.

10157. ரநோக்கின் கதன் தில அல்ைது ரநோக்குைோன்;

ஏக்குற்று, ஏக்குற்று, 'இ வி குைத்து உளோன்
ேோக்கில் க ோய்யோன்; ேரும், ேரும்' என்று, உயிர்
ர ோக்கிப் ர ோக்கி, உழக்கும் க ோரு ைோன்.

ரநோக்கின் கதன் தில அல்ைது ரநோக்குைோன் - பார்த்ைால் இராமன் க ன்ற

கைன்திட டயத் ைவிர சவறு திட கடளப் பாரான்; ஏக்குற்று, ஏக்குற்று - ஏங்கி ஏங்கி;
'இ வி குைத்து உளோன் ேோக்கில் க ோய்யோன்; ேரும் ேரும் 'என்று - சூரிய குலத்தில்
சைான்றியவன் த்தியம் ைவறமாட்டான், க ான்னவாறு வருவான் என்று
கருதி; உயிர் ர ோக்கிப் ர ோக்கி உழக்கும் க ோரு ைோன் - உயிடர விட்டு விட்டு
வருந்தும் துக்கத்டை உடடயவன்.

10158. உண்ணும் நீர்க்கும் உயிர்க்கும் உயி ேன்,

எண்ணும் கீர்த்தி இ ோ ன், திரு முடி
ண்ணும் நீர்க்கு ே ம்பு கண்டோல் அன்றி,
கண்ணின் நீர்க்கு ஓர் கல எங்கும் கோண்கிைோன்.

உண்ணும் நீர்க்கும் உயிர்க்கும் உயி ேன் எண்ணும் கீர்த்தி இ ோ ன் - பருகுகின்ற

நீர்க்கும் அைனால் ைளிர்க்கும் உயிர்க்கும் உயிராக உள்ளவனாய் எல்லாராலும்
மதிக்கப்படும் புகடழ உடடய இராமனது; திருமுடி ண்ணும் நீர்க்கு
ே ம்புகண்டோல் அன்றி - திருமுடிடய நீராட்டுகின்ற பட்டாபிசடக நீர்க்கு எல்டல
கண்டால் அல்லாமல்; கண்ணின் நீர்க்கு ஓர் கல எங்கும் கோண்கிைோன் - ைன்
கண்ணிலிருந்து வழிகின்ற நீர்க்கு ஓர் முடிடவ ஒரிடத்தும் ஒருகபாழுதும்
காணாைவன்.
10159. அலனயன் ஆய தன், அைங்கலின்
புலனயும் தம்முனோர் ோதுலகப் பூ லன
நிலனயும் கோலை, நிலனத்தனனோம் அர ோ,
லனயின் ேந்து அேன் எய்த தித்த நோள்.

அலனயன் ஆய தன் - அப்படிப்பட்டவனாகிய பரைன்; அைங்கலின் புலனயும்

தம்முனோர் ோதுலகப் பூ லன - மாடலயால் அலங்கரிக்கின்ற ைம் ைடமயனாராய
இராமனது திருவடிப் பாதுடககளின் பூ டனடய; நிலனயும்கோலை - க ய்ய எண்ணிய
காலத்தில்; அேன் லனயின் ேந்து எய்த தித்த நோள் நிலனந்தனனோம் - இராமன்
அசயாத்தி அரண்மடனக்குத் திரும்ப வந்து ச ரக் கருதிக் கூறிய நாடளப் பற்றி
நிடனந்ைானாம்.
அசரா - அட

பரைனிடம் ச ாதிடர் கூறுைல்

10160. 'யோண்டு ேந்து இங்கு இறுக்கும்?' என்று
எண்ணினோன்,
' ோண்ட ர ோதிட ேோய்ல ப் புைேல
ஈண்டுக் கூய்த் தருக' என்ன, ேந்து எய்தினோர்,
'ஆண்தலகக்கு இன்று அேதி' என்ைோர்அர ோ.

'யோண்டு ேந்து இங்கு இறுக்கும்' என்று எண்ணினோன் - இராமன் எப்கபாழுது

வந்து இங்கு ச ர்வான் என்று நிடனத்ை பரைன்; ' ோண்ட ர ோதிட ேோய்ல ப்
புைேல ஈண்டுக் கூஉய்த்தருக' என்ன ேந்து எய்தினோர் - மாட்சிடம கபாருந்திய
கணிை நூலில் ைப்பாமல் கூறும் ஆற்றலுடடயாடர இங்சக கூப்பிட்டுத்ைருக
என்று க ால்ல; வந்து ச ர்ந்ைவர்களாய ச ாதிடர்; 'ஆண்தலகக்கு இன்று அேதி'
என்ைோர் - இராமனுக்கு இன்று வருைற்குரிய நாளாகிய காலம் என்று க ான்னார்கள்.
அசரா - அட .

பரைன் அவலித்ைல்
10161. என்ை ர ோதத்து, இ ோ ன் ேனத்திலடச்
க ன்ை ர ோதத்தது அவ் உல , க ல்ேத்லத
கேன்ை ர ோதத்த வீ னும் வீழ்ந்தனன்,
 ககோன்ை ர ோதத்து உயிர்ப்புக் குலைந்துளோன்.

என்ை ர ோதத்து - என்று ச ாதிடர்கள் க ான்ன சநரத்தில்; க ல்ேத்லத கேன்ை

ர ோதத்து வீ னும் வீழ்ந்தனன் - அர க ல்வத்டை சவண்டாம் என்று உைறித்ைள்ளி
கவன்ற ஞான வீரனாகிய பரைனும் துடித்து விழுந்ைான்; இ ோ ன் ேனத்திலடச் க ன்ை
ர ோதத்தது அவ்உல - இராமன் காட்டுக்குச் க ன்ற சபாது கூறியைாகிய அந்ை
வார்த்டை (நிடனவு வந்து); ககோன்ை ர ோதத்து உயிர்ப்புக் குலைந்துளோன் - ைன்டனக்
ககான்ற மயத்தில் மூச்சு அடங்கிப் சபானான்.
அவ் உடர திருவடிசூட்டு படலம் 133 ஆம் பாடலில் (ஆம் ப. 2507) பரைன்
சவண்டியடை ஏற்று, 134ஆம் பாடலில் இராமன் (2508) 'அன்னது ஆக' என்று கூறிய
உடர. அந்ை வார்த்டை மனத்திற்கு வந்து வருத்தியைால் மூர்ச்ட அடடந்ைான்.

10162. மீட்டு எழுந்து, விரிந்த க ந் தோ ல க்

கோட்லட கேன்று எழு கண் கலுழிப் புனல்
ஓட்ட, உள்ளம் உயிரிலன ஊ ல் நின்று
ஆட்டவும், அேைத்து அழிந்தோன்அர ோ.
மீட்டு எழுந்து - உயிரிடன மீட்டுத் திரும்பவும் எழுந்து; விரிந்த க ந்தோ ல க்
கோட்லட கேன்று எழு கண் கலுழிப் புனல் ஓட்ட - அலர்ந்ை க ந்ைாமடரக் கூட்டத்டைத்
ைன் அழகால் கவன்று விளங்கும் கண்கள் கலங்கல் நீடர ஒழுகவிட; உள்ளம் உயிரிலன
ஊ ல் நின்று ஆட்டவும் - மனம் உயிடர ஊ லாடச் க ய்யவும்; அேைத்து அழிந்தோன் -
துக்கத்தில் மூழ்கி நிடலககட்டான்.
அசரா - அட .

10163. 'எனக்கு இயம்பிய நோளும், என் இன்னலும்,

தலனப் யந்தேள் துன் மும், தோங்கி, அவ்
ேனத்து லேகல் க ய்யோன்; ேந்து அடுத்தது ஓர்
விலனக் ககோடும் லக உண்டு' என விம்மினோன்.

எனக்கு இயம்பிய நோளும் - எனக்கு வருவைாகக் குறிப்பிட்ட நாளும்; என்

இன்னலும் - என் துன்பமும்; தலனப் யந்தேள் துன் மும் - ைன்டனப்
கபற்கறடுத்ைவளாய சகா டலயின் துயரத்டையும்; தோங்கி - கிடக்கட்டும் என்று
சுமந்து; ேோனத்து லேகல் க ய்யோன் - காட்டின் கண் ைங்கியிருத்ைடலச் க ய்ய
மாட்டான்; ேந்து அடுத்தது ஓர் விலனக் ககோடும் லக உண்டு - அவடன (அசயாத்திக்கு
வரமுடியாைவாறு) ைடுக்க வந்து ச ர்ந்ைைாகிய ஒரு தீவிடனயால் சநர்ந்ை ககாடிய
படக உண்டு சபாலும்; என விம்மினோன் - என்று மனத்தில் கருதித்துயருற்றான்.
வாராடமக்குக் காரணம் ைடடசயா என்பது.

10164. 'மூேலகத் திருமூர்த்தியர் ஆயினும்

பூேகத்தில், விசும்பில், புைத்தினில்,
ஏேர் கிற் ர் எதிர் நிற்க, என்னுலடச்
ர ேகற்கு?' என ஐயமும் ரதறினோன்.

மூேலகத் திருமூர்த்தியர் ஆயினும் - அரன், அரி, அயன் என்னும் மூன்று மூர்த்திகள்

ஆனாலும், பூேகத்தில் , விசும்பில் , புறத்தினில் - பூமியில் விண்ணில், சவறு
இடங்களில்; என்னுலடச் ர ேகற்கு - என்னுடடய ைடலவனான இராமனுக்கு; எதிர்
நிற்க - எதிர்த்து நிற்பைற்கு; எேர் கிற் ர் - எவர் வல்லடம உடடயவர்; என ஐயமும்
ரதறினோன் - என்று 'படக உண்டு' என்ற ந்சைகத்திலிருந்து கைளிந்ைான்.
எனசவ ககாடும்படக அவடன ஒன்றும் க ய்யாது என்று கருதி முன் நிடனப்டப
மாற்றித் ைடுமாறுகிறான் பரைன்.

10165. 'என்லன, ''இன்னும் அ சியல் இச்ல யன்

அன்னன் ஆகின், அேன் அது ககோள்க'' என்று
உன்னினோன் ககோல், உறுேது ரநோக்கினோன்?
இன்னரத நைன்' என்று இருந்தோன்அர ோ.

'என்லன 'இன்னும் அ சியல் இச்ல யன் - இன்னமும் பரைன் அர ாளும் ஆட

உடடயவனாய் உளன்; அன்னன் ஆகில் அேன் அது ககோள்க' - அப்படியிருந்ைால்
அவன் அர ாட்சிடயக் ககாண்டிருக்கட்டும்; என்று உன்னினோன் ககோல் - என்று
நிடனத்திருப்பாசனா; உறுேலத ரநோக்கினோன் - இனிச் க ய்யசவண்டுவடை
எண்ணிப்பார்த்ைவன்; 'இன்னரத நைன்' என்று இருந்தோன் - நம் காட்டிசல
இருப்பசை நல்லது என்று இருந்து விட்டானாகும். அசரா - அல .

ைான் நாடாள விட்டுக்ககாடுத்து வராமல் இருந்திருக்கக் கூடும் என்று புதிய

காரணத்டைக் கற்பித்துக் ககாண்டான் பரைன்.

10166. 'அலனத்தில் அங்கு ஒன்றும் ஆயினும் ஆகுக;

ேனத்து இருக்க; இவ் லேயம் புகுதுக;
நிலனத்து இருந்து கநடுந் துயர் மூழ்கிரைன்;
னத்து ோசு என் உயிக ோடும் ேோங்குரேன்.'
 அலனத்தில் அங்கு ஒன்றும் ஆயினும் ஆகுக - அத்ைடனக் காரணங்களில் எது
ஒன்று ஆனாலும் ஆகட்டும்; ேனத்து இருக்க; லேயம் புகுதுக - அவன் காட்டில்
இருக்கட்டும் அல்லது நாட்டுக்குள் வரட்டும்; (அது பற்றியும் எனக்குக் கவடல
யில்டல) நிலனத்து இருந்து கநடுந்துயர் மூழ்கிரைன் - பலபடியாக நிடனத்து
நிடனத்துப் கபருந்துன்பத்தில் மூழ்க மாட்சடன்; னத்து ோசு என் உயிக ோடும்
ேோங்குரேன் - என் மனத்துன்பத்டை என் உயிசராடு நீக்கிக் ககாள்சவன்.

நான் இறந்ைால் என் மனத்துன்பமும் சபாய்விடும் என்று கருதித் ைற்ககாடலக்குத்

துணிகிறான்.

பரைன் த்துருக்கடன அடழத்ைல்

10167. என்னப் ன்னி, 'இளேலை என்னுலழத்
துன்னச் க ோல்லுதிர்' என்னலும், தூதர் ர ோய்
'உன்லனக் கூயினன், உம்முன்' எனோ முனம்,
முன்னர்ச் க ன்ைனன், மூேர்க்கும் பின் உளோன்.

என்னப் ன்னி - என்று பலமுடற கூறி; 'இளேலை என்னுலழத் துன்னச்

க ோல்லுதிர்' என்னலும் - ைம்பியாகிய த்துருக்கடன என்னிடம் வரச்க ான்னைாகச்
க ால்லுங்கள் என்று (தூைரிடம்) க ால்லுைலும்; தூதர் ர ோய் - தூைர்
( த்துருக்கனிடம்) க ன்று; 'உம்முன் உன்லனக் கூஉயினன்' எனோ முனம் - உன்
அண்ணனாய பரைன் உன்டன அடழத்ைான் என்று க ால்வைற்கு முன்னாசல;
மூேர்க்கும் பின் உளோன் முன்னர்ச் க ன்ைனன் - இராமர்க்கும் பரைலக்குவர்களுக்கும்
பின பிறந்ைவனாய த்துருக்கன் பரைன் முன்னர்ச் க ன்றான்.

பரைன் வரம் சவண்டல்

10168. கதோழுது நின்ை தன் தம்பிலய, ரதோய் கணீர்
எழுது ோர் த்து இறுகத் தழுவினோன்,
அழுது, 'ரேண்டுேது உண்டு, ஐய! அவ் ே ம்,
ழுது இல் ேோய்ல யினோய்! த ற் ோற்று' என்ைோன்.

கதோழுது நின்ை தன் தம்பிலய - வணங்கி நின்ற ைன் ைம்பி த்துருக்கடன; ரதோய்
கணீர் எழுது ோர் த்து இறுகத் தழுவினோன் - நிடறந்ை கண்ணீரால் கமழுகப்
கபற்ற ைன் மார்பில் பரைன் நன்கு ைழுவி; அழுது - அவலித்து; ஐய! - அய்யசன!;
ரேண்டுேது உண்டு - நின்பால் நான் சவண்டிக் ககாள்வது ஒன்று உண்டு; அவ்ே ம் -
அந்ை வரத்டை; ழுது இல் ேோய்ல யினோய்! - குற்றமற்ற த்தியம் உடடயவசன!;
த ற் ோற்று - ைரசவண்டும்; என்ைோ ன்-.
10169. 'என்னது ஆகும்ககோல், அவ் ே ம்?'' என்றிரயல்,
க ோன்ன நோளில் இ ோகேன் ரதோன்றிைன்;
மின்னு தீயிலட யோன் இனி வீடுகேன்;
ன்னன் ஆதி; என் க ோல்லை ைோது' என்ைோன்.
'அவ்ே ம் என்னது ஆகும் ககோல்' என்றிரயல் - அவ்வரம் யாைாகுசமா என்று
சகட்பாயானால்; இ ோகேன் க ோன்ன நோளில் ரதோன்றிைன் - இராமன் குறித்ை நாளில்
வரவில்டல; யோன் மின்னு தீயிலட வீடுகேன் - யான் ஒளிரும் கநருப்பின் உயிர்
துறப்கபன்; என் க ோல்லை ைோது ன்னன் ஆதி - என் வார்த்டை மறுக்காமல்
அசயாத்திக்கு அர னாக இருந்து ஆள்வாயாக; என்ைோன் -.

த்துருக்கன் வருந்தி உடரத்ைல்

10170. ரகட்ட ரதோன்ைல், கிளர் தடக் லககளோல்
ரதோட்ட தன் க வி க ோத்தி, துணுக்குைோ,
ஊட்டு நஞ் ம் உண்டோன் ஒத்து உயங்கினோன்;
நோட்டமும் னமும் நடுங்கோநின்ைோன்.

ரகட்ட ரதோன்ைல் - பரைன் உடர சகட்ட த்துருக்கன்; கிளர் தடக்லககளோல் ரதோட்ட

தன் க வி க ோத்தி - சமல் எழுந்ை நீண்ட ைன் டககளால் துடளயுடடய ைன் காதுகடள
மூடிக்ககாண்டு; துணுக்குைோ - விதிர்ப்பு எய்தி; ஊட்டு நஞ் ம் உண்டோன் என்று
உயங்கினோன் - பிறர் ஊட்டிய விடத்டை உண்டவடனப் சபாலச் ச ார்ந்ைான்;
நோட்டமும் னமும் நடுங்கோ நின்ைோன் - கண்ணும் மனமும் நடுங்குகின்றவனாக
ஆனான்.

10171. விழுந்து, ர க்கு உயர் விம் ைன், கேய்து உயிர்த்து

எழுந்து, 'நோன் உனக்கு என்ன பிலழத்துரளன்?
அழுந்து துன் த்தினோய்!' என்று அ ற்றினோன் -
ககோழுந்து விட்டு நிமிர்கின்ை ரகோ த்தோன்.

விழுந்து - கீசழ விழுந்து; ர க்கு உயர் விம் ைன் - சமலும் சமலும் விம்மி;
கேய்துயிர்த்து எழுந்து - கபரிைாக மூச்சுவிட்டு எழுந்து; அழுந்து துன் த்தினோய்!
- துன்பத்தில் அழுந்தியவசன! நோன் உனக்கு என்ன பிலழத்துரளன் - நான் உனக்கு
என்ன ைவறு க ய்சைன்; என்று அ ற்றினோன் - என்று புலம்பி; ககோழுந்து விட்டு
நிமிர்கின்ை ரகோ த்தோன் - சமல சுவாடல விட்டு உயர்கின்ற சகாபம் உடடயவன்
ஆனான்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

10172. 'கோன் ஆள நிை கலளக் லகவிட்டுப்

ர ோனோலனக் கோத்து, பின்பு
ர ோனோனும் ஒரு தம்பி; ''ர ோனேன்
தோன் ேரும் அேதி ர ோயிற்று'' என்னோ,
ஆனோத உயிர் விட என்று அல ேோனும்
ஒரு தம்பி; அயரை நோணோது,
யோனோம் இவ் அ சு ஆள்கேன்? என்ரன,
இவ் அ ோட்சி! இனிரத அம் ோ!

கோன் ஆள - காட்டில் வாழ; நிை கலளக் லகவிட்டுப் ர ோனோலனக் கோத்து, பின்பு

ர ோனோனும் ஒரு தம்பி - பூசைவிடய சவண்டாம் என்று உைறிச் க ன்ற இராமடனக்
காப்பாற்றி அநுமன் பின்சன சபானவனும் ஒரு ைம்பியாகிய இலக்குவன்;
ர ோனேன்தோன் ேரும் அேதி ர ோயிற்று என்னோ - காடு சபான இராமன் ைான் திரும்ப
வரக் குறித்ை காலம் கடந்ைது என்று க ால்லி; ஆனோத உயிர் விட என்று அல ேோனும்
ஒரு தம்பி - அடமந்திராை ஆற்றாடம உடடய உயிடர விட்டுவிட என்று
முயல்கின்றவனும் ஒரு ைம்பியாகிய பரைன்; அயரை நோணோது யோன் ஆம் இவ் அ சு
ஆள்கேன் - (இவர்களுடசனசய பிறந்து) மற்கறாருவனாகிய யான் இந்ை
நாணமில்லாமல் அரட ஆளுசவனாம்; இந்த அ ோட்சி என்ரன - இந்ை அர ாட்சி
யாைாக உள்ளது; இனிரத - மிக இனிசை.

அம்மா வியப்பிடடச் க ால் - என்சன; இனிசை இகழ்ச்சிக் குறிப்பு. இராமன் பின்

பிறந்ைாசராடு ைன்டன ஒப்பிட்டுப் பார்த்து வருந்தும் த்துருக்கன் கூற்று கநஞ்ட ப்
பிழியும் ைன்டமயது. ஒவ்கவாருவரும் துன்பத்தில் பங்குகபற ைான் மட்டும்
அர ாட்சியில் பங்கு கபற்றவனாகக் குறிப்பிடப்பட்டது அவடனத் துடிக்க டவத்ைது.

10173. '' ன்னின் பின், ேள நக ம் புக்கு

இருந்து ேோழ்ந்தோரன, தன் என்னும்
க ோல் நிற்கும்'' என்று அஞ்சி, புைத்து
இருந்தும், அருந் தேர கதோடங்கினோரய!
''என்னின் பின் இேன் உளனோம்'' என்ரை
உன் அடில உனக்கு இருந்தரதனும்
உன்னின் பின் இருந்ததுவும், ஒரு
குலடக் கீழ் இருப் துவும் ஒக்கும்' என்ைோன்.
 ன்னின் பின் ேளநக ம் புக்கு இருந்து ேோழ்ந்தோரன தன் என்னும் க ோல்
நிற்கும் - இராமனாகிய அர ன் காடு சபான பிறகு அசயாத்தி நகரம் புகுந்து அரசு
வீற்றிருந்து வாழ்ந்ைான் இந்ை பரைன் என்ற வார்த்டை உலகில் உண்டாகும்; என்று
அஞ்சி புைத்து இருந்தும் அருந்தேர கதோடங்கினோரய - என்று பயந்து
அசயாத்திக்குப் புறத்சை நந்தியம்பதியில் இருந்தும் அரிய ைவத்டைசய க ய்யத்
கைாடங்கினாய் அல்லவா?; என்னின் பின் இேன் உளனோம் என்ரை - நான் அக்கினிப்
பிரசவ ம் க ய்து உயிடர விட்டபிறகு இவன் பிடழத்திருப்பான் என்று; உன் அடில
உனக்கு இருந்த ரதனும் - உன் அடியவனான என் விஷயத்தில் உனக்கு எண்ணம்
இருந்ைாலும்; உன்னின் பின் இருந்ததுவும் - நீ இறந்ை பிறகு உனக்குப்பிறகு உடன்
இறவாமல் உயிசராடு இருந்ைதுவும்; ஒரு குலடக்கீழ் இருப் துவும் ஒக்கும் என்ைோன் -
நீ உள்ளசபாசை உன்டன அகற்றி ஒரு கவண் ககாற்றக் குடடகீழ் நான் இருந்து
அர ாள்வதும் ஒன்றுைாசன என்று கூறி வருந்தினான்.

இராமன் அடிடமயாகிய ைன்டனப் பற்றி உணர்ந்ை பரைன், ைன் அடிடமயாகிய

த்துருக்கனாகிய என்டனப் பற்றி அங்ஙனம் உணர்ந்ைானில்டலசய என்ற ஏக்கம்
த்துருக்கன் மனத்டைப் பிழிந்து இங்ஙனம் சப ச் க ய்கிறது. அவலத்தில் ஆழமான
கவிச் சுடவடயக் கம்பர் காட்டும் இடமாகும் இது.

பரைன் எரி அடமக்க ைம்பிடயப் பணித்ைல்

10174. முத்து உருக் ககோண்டு அல ந்தலனய முழு
கேள்ளிக்
ககோழு நிைத்து, முளரிச் க ங் கண்,
த்துருக்கன் அஃது உல ப் , 'அேன் இங்குத்
தோழ்க்கின்ை தன்ல , யோன் இங்கு
ஒத்திருக்கைோல் அன்ரை? உைந்ததன்பின்
இவ் உைலக உலைய ஒட்டோன்;
அத் திருக்கும் ககடும்; உடரன புகுந்து ஆளும்
அ சு; எரி ர ோய் அல க்க' என்ைோன்.
முத்து உருக் ககோண்டு அல ந்தலனய முழு கேள்ளிக் ககோழு நிைத்து முளரிச்
க ங்கண் த்துருக்கன் அ ஃது உல ப் - முத்து வடிவம் ககாண்டு க ய்ைது சபான்ற
முழுடமயான கவள்ளியின் ககாழுவிய கவண்டம நிற சமனிடய உடடய ைாமடர
சபாலும் கண்ணான் ஆகிய த்துருக்கன் அந்ை வார்த்டைகடளச் க ால்ல; (அது சகட்ட
பரைன்) அேன் இங்குத் தோழ்க்கின்ை தன்ல - அந்ை இராமன் நாடு வரத்
ைாமதிக்கின்ற காரணம்; யோன் இங்கு ஒத்திருக்கைோம் அன்ரை - யான் இங்கு
அர ாட்சிசயாடு கூடி இருக்கின்ற ைன்டமயால் அல்லவா?; உைந்ததன்பின் இவ்
உைலக உலைய ஒட்டோன் - நான் இறந்ைபிறகு இந்ை உலகத்டை வருந்தும்படி
விடமாட்டான்; அத்திருக்கும் ககடும் - அந்ை மாறுபட்ட நிடனவும் அவடன விட்டுப்
சபாகும்; உடரன புகுந்து அ சு ஆளும் - உடசன விடரந்து அசயாத்திக்குள் நுடழந்து
அரட ஆள்வான் (ஆைலின் த்துருக்க!); 'ர ோய் எரி அல க்க' என்ைோன் - நீ
க ன்று கநருப்டபத் ையார் க ய்வாயாக என்று க ான்னான்.
 சகா டல வருைல்
10175. அப்க ோழுதின், இவ் உல க ன்று, அரயோத்தியினின்
இல த்தலுர , அரிலய ஈன்ை
ஒப்பு எழுத ஒண்ணோத கற்புலடயோள்
ேயிறு புலடத்து, அை ந்து ஏங்கி,
இப்க ோழுரத உைகு இைக்கும், யோக்லகயிலன
முடித்து ஒழிந்தோல், கரன!' என்னோ,
கேப்பு எழுதினோல் அன்ன க லிவுலடயோள்
கடிது ஓடி, விைக்க ேந்தோள்.

அப்க ோழுதின் - அந்ை சநரத்தில்; இவ் உல க ன்று - பரைன் கூறிய இச்க ால்
(காற்றுவாக்கில்) க ன்று; அரயோத்தியினின் இல த்தலுர - அசயாத்தி நகரத்தில்
க ால்லப்பட்டதுசம; அரிலய ஈன்ை ஒப்பு எழுத ஒண்ணோத கற்புலடயோள், கேப்பு
எழுதினோல் அன்ன க லிவுலடயோள் - திருமாடலப் கபற்ற உவடம க ால்ல முடியாை
கற்புடடயாளும் பிரிவுத் துயரத்தினால் கவம்டம எழுதி டவத்ைாற்சபான்ற
ைளர்ச்சியடடந்ை திருசமனியுடடயாளும் ஆகிய சகா டல; ேயிறு புலடத்து, அை ந்து,
ஏங்கி - வயிற்றில் அடித்துக்ககாண்டு, மனம் சுழன்று, இரங்கி; கரன!
யோக்லகயிலன முடித்து ஒழிந்தோல் இப்க ோழுரத உைகு இைக்கும் என்னோ - பரைசன! நீ
உன் உடடல (எரியில் வீழ்த்து) அழித்து ஒழிந்து சபானால் அக்கணசம உலகம்
முழுதும் இறந்துபடும் என்று க ால்லி; விைக்க -அவடனத் ைடுக்க; கடிது ஓடி ேந்தோள்
- விடரந்து ஓடி வந்ைாள்.

10176. ந்திரியர், தந்திரியர், ேள நக த்தேர்,

லைரயோர், ற்றும் சுற்ை,
சுந்தரியர் எனப் ைரும் லக தலையில்
க ய்து இ ங்கித் கதோடர்ந்து க ல்ை,
இந்தி ரன முதல் ஆய இல யேரும்
முனிே ரும் இலைஞ்சி ஏத்த,
அந்த ங்லகயர் ேணங்க, அழுது அ ற்றி,
தலன ேந்து அலடந்தோள் அன்ரை.

(அவள்) ந்திரியர், தந்திரியர், ேள நக த்தேர், லைரயோர், ற்றும் சுற்ை - அடமச் ர்,

ச டனத் ைடலவர், அசயாத்தி நகர மாந்ைர், அந்ைணர் மற்றும்உள்சளார் ைன்டனச்
சுற்றிவர; சுந்தரியர் எலனப் ைரும் லக தலை ர ல் க ய்து இ ங்கித் கதோடர்ந்து
க ல்ை - மகளிர் முைல் அடனவரும் ைடலசமல் டகயால் அடித்துக்ககாண்டு
மனமிரங்கி அவடனப் பின்பற்றிச் க ல்ல; இந்தி ரன முதல் ஆய இல யேரும்
முனிே ரும் இலைஞ்சி ஏத்த - இந்திரன் முைலான சைவர்களும் முனிவர்களும் பரம்
கபாருடள வணங்கித் சைாத்திரம் க ய்ய; அந்த ங்லகயர் ேணங்க - சைவப்
கபண்கள் வணங்க; அழுது அ ற்றி - அழுது பலவாறு புலம்பி; தலன ேந்து
அலடந்தோள் - பரைடன வந்து ச ர்ந்ைாள்.

அன்று, ஏ, அட கள். ஏத்ை என்றது இவளுக்கு நலமாகவும் இச்க யல் இனிைாக

முடியவும் வாழ்த்ைலாகும். பரம்கபாருளின் அன்டனயாைலின் சைவமங்டகயர்
வணங்கினர்.

சகா டல பரைடனத் ைடுத்துடரத்ைல்

10177. விரி அல த்த கநடு ரேணி புைத்து அல ந்து
வீழ்ந்து ஓசிய, ர னி தள்ள,
எரி அல த்த யோனத்லத எய்துகின்ை
கோதைலன இலடரய ேந்து,
க ோரிவு அல ப் து அரிது ஆய லழக் கண்ணோள்
கதோடருதலும், துணுக்கம் எய்தோ,
ரிவு அல ந்த திரு னத்தோன் அடி கதோழுதோன்;
அேள் புகுந்து, ற்றிக் ககோண்டோள்.

விரி அல த்த கநடு ரேணி புைத்து அல ந்து வீழ்ந்து ஓசிய - விரிந்து கபாருந்திய
நீண்ட டட முதுகின்கண் அட ந்து விழுந்து வடளய; ர னி தள்ள - உடம்பு ைடுமாற;
எரி அல த்த யோனத்லத எய்துகின்ை கோதைலன - கநருப்பு உண்டாக்கிய
இடுகாட்டட அடடகின்ற அன்பு மகனாகிய பரைடன; இலடரய ேந்து - நடுவில்
புகுந்து வந்து; க ோரிவு அல ப் து அரிது ஆய லழக் கண்ணோள் கதோடருதலும் -
க ாரிந்து உண்டாக்குைல் இயலாது என்று க ால்லும்படி நீர் மடழ சபால
ஒழுகுகின்ற கண்ணுடடய சகா டல பின்பற்றிக் ககாள்ளுைலும்; ரிவு அல ந்த திரு
னத்தோன் - அன்பால் நிடறந்ைடமந்ை நன்மனம் உடடய பரைன்; துணுக்கம் எய்தோ
- நடுக்கமுற்று; அடிகதோழுதோன் - அவள் காலில் வீழ்ந்து வணங்கினான்; அேள்
புகுந்து ற்றிக் ககோண்டோள் - சகா டல அவனிடடசய புகுந்து அவடன இறுகப்
பிடித்துக் ககாண்டாள்.

கலி விருத்தம்

10178. ' ன் இலழத்ததும், ல ந்தன் இலழத்ததும்,

முன் இலழத்த விதியின் முயற்சியோல்;
பின் இலழத்ததும், எண்ணில், அப் க ற்றியோல்;
என் இலழத்தலன, என் கரன?' என்ைோள்.
 ன் இலழத்ததும் - ையரைன் இறந்ைதும்; ல ந்தன் இலழத்ததும் - இராமன் காடு
சபாயதும்; முன் இலழத்த விதியின் முயற்சியோல் - முன்னால் க ய்ைடமத்ை
விடனயாகிய விதியின் விடளவால் நடந்ைடவயாகும்; பின் இலழத்ததும் - பின்
குறித்ை காலத்தில் வாராடமயும்; எண்ணில் - சயாசித்ைால்; அப்க ற்றியோல் -
அதுசபால விதியின் விடளசவ; என் கரன! - என் மகனாகிய பரைசன (விதியாலன்றி)
என் இலழத்தலன - நீயாக என்ன க ய்யத் துணிந்ைாய்? என்ைோள் . ைாமாக இயல்பாக
நடப்பனவற்டற விதியின் விடளவு என்றும் நாமாக வலிந்து சமற்ககாண்டு
க ய்வனவற்டற விடன என்றும் சவறு பிரித்துணரலாம்.

10179. 'நீ இது எண்ணிலனரயல், கநடு நோடு எரி

ோயும்; ன் அருஞ் ர லனயும் ோயு ோல்;
தோயர் எம் அளவு அன்று; தனி அைம்
தீயின் வீழும்; உைகும் திரியு ோல்.

(பரைா!) நீ இது எண்ணிலனரயல் கநடுநோடு எரி ோயும் - நீ எரியில் வீழ்ந்து உயிர்

துறப்பைாக நிடனத்ைால் இப்கபரிய நாட்டில் உள்ளார் அடனவரும் எரி பாய்வர்;
ன் அருஞ் ர லனயும் ோயும் - மன்னர்களும் அரிய ச டனகளும் பாயும்; தோயர் எம்
அளவு அன்று - ைாயர்களாகிய எங்கள் அளவில் மாத்திரம் நிற்பது அன்று; தனி அைம்
தீயின் வீழும் - ஒப்பற்ற ைருமசம எரியில் வீழும்; உைகும் திரியும் - உலகம்
நிடலககட்டுச் சுழலும்.

ஆல் அடனத்தும் உடரயட ;

10180. 'தரு நீதியின்தன் யன் ஆேது உன்

கரு ர அன்றிக் கண்டிைம், கண்களோல்;
அருல ஒன்றும் உணர்ந்திலை; ஐய! நின்
க ருல , ஊழி திரியினும், ர ருர ோ?

ஐய! - பரைசன!; தரு நீதியின் தன் யன் ஆேது உன் கரு ம் அன்றிக் கண்டிைம்
கண்களோல் - அற நீதியின் பயன்பாடு என்பது உன் க யசல அல்லாமல் எங்கள்
கண்களால் சவறு காணவில்டல; அருல ஒன்றும் உணர்ந்திலை - நின்னுடடய
அருடமடய ஒருசிறிதும் உணரவில்டல; நின் க ருல ஊழி திரியினும் ர ருர ோ -
உனது கபருடம ஊழிக்காலம் மாறுபடினும் மாறுபடாது.

10181. 'எண் இல் ரகோடி இ ோ ர்கள் என்னினும்,

 அண்ணல் நின் அருளுக்கு அருகு ஆேர ோ?
புண்ணியம் எனும் நின் உயிர் ர ோயினோல்,
ண்ணும் ேோனும் உயிர்களும் ேோழுர ோ?
எண் இல் ரகோடி இ ோ ர்கள் என்னினும் அண்ணல் நின் அருளுக்கு அருகு
ஆேர ோ? - கணக்கற்ற சகாடியளவான இராமர்கள் ஒன்று ச ர்ந்ைாலும்
கபருடமக்குரியவசன உன் அருளுக்குச் மானமாக அருகில் டவத்துக் காணவும்
ஒவ்வார்; புண்ணியம் எனும் நின் உயிர் ர ோயினோல், ண்ணும் ேோனும் உயிர்களும்
ேோழுர ோ - புண்ணிய வடிவாகிய நின் உயிர் சபானால் நிலமும் ஆகாயமும் ஏடனய
உயிர்களும் வாழா, இறந்துபடும்.
நிலம் வான் என்பது இடடயில் உள்ள நீர், தீ, காற்று மூன்றுக்கும் உபலட் ணம்
ஆகும். நிலஉயிர் - வான் உயிர் என்று இரண்டு உலகத்து உயிர்கடளக் குறிப்பிட்டைாகக்
சகாடினும் ைவறின்று.

10182. 'இன்று ேந்திைரனஎனின், நோலளரய

ஒன்றும் ேந்து, உலன, உன்னி, உல த்த க ோல்
பின்றும் என்று உணர ல்; பிலழத்தோன்எனின்,
க ோன்றும் தன்ல புகுந்தது ர ோய்' என்ைோள்.

(இராமன்) இன்று ேந்திைரன எனின் - இன்று வரவில்டல என்றால்; நோலளரய

ேந்து உலன ஒன்றும் - நாடளக்சக வந்து உடனச் ச ர்வான்; உன்னி உல த்த க ோல் -
அவன் கருதிச் க ான்ன வார்த்டையில்; பின்றும் என்று உணர ல் - பின்னிட்டு
வாராதிருப்பான் என்று உணராசை; பிலழத்தோன் எனின் - அப்படித் ைவறுவான் ஆயின்;
ர ோய் க ோன்றும் தன்ல புகுந்தது - வந்து அவசன அழியும் அபாயத்ைன்டம சநர்ந்ைது
(ஆகும்); என்ைோள்.

10183. 'ஒருேன் ோண்டனன் என்று ககோண்டு, ஊழி ேோழ்

க ரு நிைத்துப் க ைல் அரும் இன் உயிர்க்
கருவும் ோண்டு அைக் கோணுதிரயோ? - கலைத்
தரு ம் நீ அைது இல் எனும் தன்ல யோய்!

கலைத் தரு ம் நீஅைது இல் எனும் தன்ல யோய்! - ாத்திரங்களிற் க ால்லப்படும்

ைருமம் நீ அல்லாமல் சவறு இல்டல என்று கூறத்ைக்க குண நலம் உடடயாய்!;
ஒருேன் ோண்டனன் என்று ககோண்டு - ஒரு இராமன் மாண்டான் என்பைாக மனத்தில்
கருதி (உன் உயிடர மாய்த்து அைனால்); க ரு நிைத்து - இப்பூஉலகில்; ஊழிேோழ் -
கநடுங்காலம் வாழக்கூடிய; க ைல் அரும் இன்னுயிர்க் கருவும் ோண்டு அைக்
கோணுதிரயோ - கபறுைற்கரிய இனிய உயிரின் சைாற்றமும் அடிசயாடு இல்லாது சபாகச்
க ய்யப் பார்க்கிறாயா? (அது ரியன்று)

10184. ' ''இைக்லகயும், சிைர் ஏகலும், ர ோகத்தோல்

பிைக்லகயும், கடன்'' என்று, பின் ோ த்லத
ைக்லககோண், கரன! ேலி ஆேது;
துைக்லகதோனும்?' என்ைோள் - னம் தூய்ல யோள்.

னம் தூய்ல யோள் - தூய மனம் உடடய சகா டல; கரன! - பரைசன!;
இைக்லகயும் - இறப்பதும்; சிைர் ஏகலும் - சிலர் உலடகப் பிரிந்து க ல்லுைலும்;
ர ோகத்தோல் பிைக்லகயும் - ஆட யின் காரணமாக மீண்டு பிறப்கபடுப்பதும்; கடன் -
உலக முடறடம; என்று - எனக்கருதி; பின் ோ த்லத ைக்லக ேலி ஆேது கோண் -
பிறகு பா மாகிய பற்டற மறந்துவிடுைல் ைான் உள்ள வலிடம என்பைாகும் என
அறிவாயாக; துைக்லக தோனும் - துறப்பது என்பதும் (அதுசவ); என்ைோள்.

பரைன் ைாய் உடரடய மறுத்ைல்

10185. ' ''ல ந்தன் என்லன றுத்து உல த்தோன்'' எனல்,
எந்லத க ய்ம்ல யும், இக் குைச் க ய்லகயும்,
லநந்து ர ோக, உயிர் நிலை நச்சிரைன்;
முந்து க ய்த தம் முடிப் னோல்.

(அம்மா!) ல ந்தன் என்லன றுத்து உல த்தோன் எனல் - என் மகன் என்

க ால்டல மறுத்துப் சபசிவிட்டான் என்று கருைாசை; எந்லத க ய்ம்ல யும் இக்குைச்
க ய்லகயும் லநந்து ர ோக - என் ைந்டையின் த்தியமும் இக்குலத்தின் ஒழுக்கமும்
சைய்ந்து அழிய; உயிர் நிலை நச்சிரைன் - உயிர் வாழ விரும்பவில்டல; முந்து க ய்த
தம் முடிப் ன் - சித்திரகூடத்தில் க ய்ை பைத்டை முடிப்சபன்;

எனல் - எதிர்மடற வியங்சகாள் விடனமுற்று. ஆல் - உடரயட .

10186. 'யோனும், க ய்யினுக்கு இன் உயிர் ஈந்து ர ோய்,

ேோனுள் எய்திய ன்னேன் ல ந்தனோல்;
கோனுள் எய்திய கோகுத்தற்ரக கடன்?
ஏலனரயோர்க்கும் இது இழுக்கு இல் ேழக்கு அன்ரைோ?
 யோனும் - க ய்யினுக்கு இன் உயிர் ஈந்து ர ோய் ேோனுள் எய்திய ன்னேன் ல ந்தன்
- நானும் வாய்டமக்குத் ைன்னுயிடரக் ககாடுத்துச் க ன்று விண்ணுலகடடந்ை
ையரைன் மகன்ைான்; (வாய்டம காப்பது என்பது) கோனுள் எய்திய கோகுத்தற்ரக
கடன்? - காட்டிற்குச் க ன்ற இராமனுக்கு மட்டுமா முடறடம (எனக்கில்டலயா);
ஏலனரயோர்க்கும் - ையரைன் பிள்டளகளாய என் சபான்றவர்களுக்கும்; இது -
வாய்டம காப்பது; இழுக்கு இல் ேழக்கு அன்ரைோ? - குற்றம் இல்லாை முடறடம
அல்லவா (என் பை வாய்டம காத்து ையரைன் மகன் என்று குலத்தின் ஒழுக்கத்டை
நிடல நிறுத்துசவன் என்றான்.)

ஆல் - உடரயட .

10187. 'தோய் க ோல் ரகட்டலும், தந்லத க ோல் ரகட்டலும்,

ோ த்து அன்பிலனப் ற்று அை நீக்கலும்,
ஈ ற்ரக கடன்; யோன் அ ஃது இலழக்கிரைன்;
ோசு அற்ரைன், இது கோட்டுகேன், ோண்டு' என்ைோன்.

தோய் க ோல் ரகட்டலும், தந்லத க ோல் ரகட்டலும் ோ த்து அன்பிலனப் ற்று அை

நீக்கலும் - இரத்ை பா த்ைால் உறவு முடறயால் உள்ளைாகிய அன்டப அடிசயாடு
சபாக்கிக் ககாள்ளுைலும் ஆகிய இடவ; ஈ ற்ரக கடன் - இராமனுக்சக க ய்யும்
முடறடமயாகும்; யோன் அஃது இலழக்கிரைன் - நான் அைடனச் க ய்யமாட்சடன்;
ோசு அற்ரைன் - குற்றம் அற்றவன் யான்; இது ோண்டு கோட்டுகேன் - இைடன இறந்து
அடனவர்க்கும் அறிவிப்சபன்; என்ைோன்.

அனுமன் சைான்றி எரிடய அவித்ைல்

10188. என்று தீயிலன எய்தி, இல த்து எழுந்து
ஒன்று பூ லிடும் உைரகோருடன்
நின்று பூ லன க ய்கின்ை ரந ற்கு,
குன்றுர ோல் கநடு ோருதி கூடினோன்.
என்று தீயிலன எய்தி - என்று க ால்லி, கநருப்டப அணுகி; இல த்து எழுந்து
ஒன்று பூ லிடும் உைரகோருடன் - கூக்குரலிட்டு ச ர்ந்து ஆரவாரம் க ய்து அழுகின்ற
உலக மக்களுடன்; நின்று பூ லன க ய்கின்ை ரந ற்கு - ச ர்ந்து நின்று
விழுவைற்கு முன்பாக அக்கினிடயப் பூசிக்கின்ற அன்பனாகிய பரைனுக்கு முன்;
குன்றுர ோல் கநடு ோருதி கூடினோன் - மடல சபான்ற சபருருவுடடய அனுமன்
வந்து ச ர்ந்ைான்.
 பரைன் எரியில் வீழ்வது பற்றி உலசகார் அரற்றிப் பூ ல் இட்டனர். 'சந ற்கு'
'சந ன்கண்' ஏழாவைன் கண் நான்காவது வந்ை உருவு மயக்கம் எனக் ககாண்டு
கபாருள் உடரத்ைலும் ஒன்று. முன் வருவிக்கப்பட்டது.

10189. 'அய்யன் ேந்தனன்; ஆரியன் ேந்தனன்;

க ய்யின் க ய் அன்ன நின் உயிர் வீடினோல்,
உய்யுர , அேன்?' என்று உல த்து, உள் புகோ,
கய்யினோல் எரிலயக் கரி ஆக்கினோன்.

(அனுமன்) அய்யன் ேந்தனன்; ஆரியன் ேந்தனன் - ைடலவனான இராமன் வந்ைான்

சமசலான் வந்ைான்; க ய்யின் க ய் அன்ன நின் உயிர் வீடினோல் அேன் உய்யுர -
த்தியத்திற்கு உடல் சபான்றுள்ள உனது உயிர் அழிந்துபட்டால் அந்ை இராமன் உயிர்
வாழ்வானா?; என்று உல த்து உள் புகோ - என்று க ால்லி உள்சள நுடழந்து; கய்யினோல்
எரிலயக் கரி ஆக்கினோன் - ைன் கரங்களாற் பிட ந்து கநருப்டப அடணத்துக் கரியாக
ஆகுமாறு க ய்துவிட்டான்.

இராமன் வந்ைான் என்பைற்கு கநருப்டபக் டகயால் அடணத்து ான்றாக (கரியாக)

ஆக்கினான் என்றும் கபாருள் ககாள்ளுமாறு 'கரியாக்கினான்' என்றது ஓர் நயம்.

10190. ஆக்கி, ற்று அேன் ஆய் ைர்த் தோள்கலளத்

தோக்கத் தன் தலை தோழ்ந்து ேணங்கி, லக
ேோக்கின் கூடப் புலதத்து, 'ஒரு ோற்ைம் நீ
தூக்கிக் ககோள்ளத் தகும்' எனச் க ோல்லினோன்.

ஆக்கி - அவ்வாறு கநருப்டப அவித்துக் கரியாக்கி; ற்று அேன் ஆய் ைர்த்

தோள்கலளத் தோக்கத் தன்தலை தோழ்ந்து ேணங்கி - அப்பரைனது அழகிய மலர் சபான்ற
திருவடிகடள சமாதும்படி கநருக்கமாகத் ைன் ைடலயால் ைாழ்ந்து
வணக்கம் க ய்து; லக ேோக்கின் கூடப் புலதத்து - டகயால் வாடய நன்கு மூடிக்
ககாண்டு; ஒரு ோற்ைம் நீ தூக்கிக் ககோள்ளத் தகும்' எனச் க ோல்லினோன் - ஒரு க ால் நீ
ஆராய்ந்து ஏற்றுக் ககாள்ளத் ைகுவது என்று க ான்னான்;

ைடல வணங்குைல், வாய் புடைத்ைல் கபரிசயார்பால் க ய்யத்ைகும் அடக்கமாம்.

10191. 'இன்னம் நோழிலக எண் - ஐந்து உளது ஐய!

உன்லன முன்னம் ேந்து எய்த உல த்த நோள்;
இன்னது இல்லைஎனின், அடி நோயிரனன்
 முன்னம் வீழ்ந்து, இவ் எரியில் முடிகேனோல்.

ஐய! - பரைசன!; உன்லன முன்னம் ேந்து எய்த உல த்த நோள் - உன்டன முன்பு
வந்து அடடவைாகச் சித்திர கூட மடலயில் க ால்லிய நாள்; இன்னம் எண் ஐந்து
நோழிலக உளது - முடிவுற இன்னமும் நாற்பது நாழிடக உள்ளது; இன்னது இல்லை
எனின் - அப்படி இல்டல என்று கமய்ப்பித்ைால்; அடி நோயிரனன் - நோயிை கலடயனோன
யோன் ; இவ் எரியில் முன்னம் வீழ்ந்து முடிகவனால் - இந்கநருப்பில் உனக்கு முன் ோக
விழுந்து இைப்ர ன்.

10192. 'ஒன்றுதோன் உளது; உன் அடிரயன் க ோைோல்,

நின்று தோழ்த்தருள், ரநமிச் சுடர் கநடுங்
குன்று ரதோன்ைளவும்; இது குன்றுர ல்,
க ோன்றும், நீயும், உைகமும் - க ோய் இைோய்!

க ோய் இைோய்! - த்தியவாசன; ஒன்றுதோன் உளது - நான் கூற சவண்டுவது

ஒன்றுைான் இருக்கிறது; உன் அடிரயன் க ோைோல் - உன்னுடடய அடிசயனாகிய என்
க ால்லால்; ரநமிச் சுடர் கநடுங் குன்று ரதோன்ைளவும் - வட்டமான ஒளி
வடிவுடடய சூரியன் உையமடலயில் சைான்றுகின்ற அளவு வடரயும்; நின்று
தோழ்த்தருள் - ைாமதித்து நின்றருளுவாயாக; இது குன்று ர ல் - இராமன் இைற்குள்
வருவான் என்ற என் வார்த்டை பழுது படுமானால்; நீயும் உைகமும் க ோன்றும் - நீயும்
ஏன் உலகமும் கூட அழிந்துபடும் (இது த்தியம்) ைன்டனப் பரைனது அடிசயன் என்று
க ால்லி பரைடன அன்பாற் பிணித்ை அனுமனது க ாற் ாதுரியம் காண்க. அவன்
க ால்லின் க ல்வன் அன்சறா.

10193. 'எங்கள் நோயகற்கு இன் அமுது ஈகுேோன்,

ங்கயத்துப் த்துேன் ரேண்டைோல்,
அங்கு லேகினன் அல்ைது, தோழ்க்குர ோ?
இங்கண், நல்ைது ஒன்று இன்னமும் ரகட்டியோல்:

எங்கள் நோயகற்கு - எங்கள் கபருமானாகிய இராமனுக்கு; இன் அமுது ஈகுேோன் -

இனிய உணவு ைருவைற்காக; ங்கயத்துப் த்துேன் ரேண்டைோல் - ைாமடர மாடல
உடடய பரத்துவா முனிவன் சவண்டியபடியால்; அங்கு லேகினன் அல்ைது
தோழ்க்குர ோ - அங்சக பரத்துவா ஆச்சிரமத்தில் ைங்கினாசன அல்லாமல்
ைாமதிப்பானா? நல்ைது ஒன்று இன்னமும் இங்கண் ரகட்டி - நல்லைாகிய இன்னும்
உள்ள ஒரு க ய்திடய இவ்விடத்துக் சகட்பாயாக.
 பங்கயத்துப் பரத்துவன் - அந்ைணர்க்குத் ைாமடர மலர் மாடல உரித்து என்பது
பற்றிப் சபாலும். 'ைாமடரக் கண்ணிடய' என்னும் கலித்கைாடகயுள் ைாமடர மாடல
பற்றி அந்ைணத் ைடலமகன் என்று நச்சினார்க்கினியர் உடர உடரத்ைடம காண்க. ஆல்
உடரயட .

இராமனது கடணயாழிடய அனுமன் காட்டல்

10194. 'அண்டர் நோதன் அருளி அளித்துளது
உண்டு ஓர் ர ர் அலடயோளம்; உனக்கு அது
ககோண்டு ேந்தகனன்; ரகோது அறு சிந்லதயோய்!
கண்டு ககோண்டருள்ேோய்' எனக் கோட்டினோன்.

ரகோது அறு சிந்லதயோய்! - குற்றம் அற்ற மனம் உடடய பரைசன!; அண்டர் நோதன்
அருளி அளித்துளது ஓர் ர ர் அலடயோளம் உண்டு, அது உனக்கு ககோண்டு ேந்தகனன்,
கண்டு ககோண்டருள்ேோய் எனக் கோட்டினோன் - சைவசைவனாய் இராமபிரான் அருள்
க ய்து அன்பினால் ைந்ைது ஒரு கபரிய அடடயாளம் இருக்கிறது; அைடன
உனக்காகக் ககாண்டு வந்சைன். பார்த்துப் கபற்றுக்ககாண்டருள்வாயாக' என்று
க ால்லி கடணயாழிடயக் காண்பித்ைான்.

10195. கோட்டிய ர ோதி ம் கண்ணில் கோண்டலும்,

மூட்டு தீ ேல் விடம் உற்று முற்றுேோர்க்கு
ஊட்டிய நல் ருந்து ஒத்ததோம்அர ோ,
ஈட்டிய உைகுக்கும் இலளய ரேந்தற்கும்.

கோட்டிய ர ோதி ம் கண்ணில் கோண்டலும் - அனுமன் காண்பித்ை சமாதிரம்

கண்ணில் கண்ட அளவில்; ஈட்டிய உைகுக்கும் இலளய ரேந்தற்கும் - அங்கு
கைாகுக்கப்பட்ட உலக மக்களுக்கும் பரைனுக்கும் அது; மூட்டு தீ ேவ்விடம் உற்று
முற்றுேோர்க்கு ஊட்டிய நல் ருந்து ஒத்தது - எரிகின்ற ைன்டமடய சமலும்
அதிகப்படுத்தும் வலிய விடம் ஏறப் கபற்று முற்றிய நிடலயில் உள்ளவர்களுக்கு
அது அடிசயாடு நீங்க ஊட்டப்கபற்ற நல்ல மருந்திடன ஒத்ைைாயிற்று.

ஆம், அசரா உடரயட .

10196. அழுகின்ை ேோய் எைோம் ஆர்த்து எழுந்தன;

விழுகின்ை கண் எைோம் கேள்ளம் ோறின;
உழுகின்ை தலை எைோம் உயர்ந்து எழுந்தன;
கதோழுகின்ை, லக எைோம், கோலின் ரதோன்ைலை.
 அழுகின்ை ேோய் எைோம் ஆர்த்து எழுந்தன - இதுவடர அழுது ககாண்டிருந்ை
வாய்கள் மகிழ்ச்சி ஆரவாரம் க ய்து எழுந்ைன; விழுகின்ை கண் எைோம் கேள்ளம்
ோறின - நீர் விழுகின்ற அழுை கண்கள் கவள்ளநீர் மாறப் கபற்றன; உழுகின்ை தலை
எைோம் உயர்ந்து எழுந்தன - கீசழ உழுவடைப் சபாலச் ாய்ந்ை ைடலகள் சமல் உயர்ந்து
நிமிர்ந்ைன; லக எைோம் - டககள் எல்லாம்; கோலின் ரதோன்ைலைத் கதோழுகின்ை -
காற்றின் மகனாகிய அனுமடனத் கைாழுகின்றன.

சமாதிரம் கபற்ற பரைன் ைன்டம

10197. 'ர ோதி ம் ேோங்கி, தன் முகத்தின்ர ல் அலணத்து,
'ஆத ம் க றுேதற்கு ஆக்லகரயோ?' எனோ
ஓதினர் நோண் உை, ஓங்கினோன் - கதோழும்
தூதலன முலை முலை கதோழுது துள்ளுேோன்.
கதோழும் தூதலன முலை முலை கதோழுது துள்ளுேோன் - சமாதிரம் ககாடுத்துத்
ைன்டன வணங்கிய தூைனாகிய அநுமாடனப் பன்முடற வணங்கித் துள்ளுகின்ற
பரைன்; ர ோதி ம் ேோங்கி, தன் முகத்தின் ர ல் அலணத்து - அநுமன் காட்டிய
சமாதிரத்டை எடுத்துத் ைன் முகத்தின் சமலாக அடணத்துக் ககாண்டு; ஆத ம்
க றுேதற்கு ஆக்லகரயோ? எனோ ஓதினர் - இராமடனப் பிரிந்து வருந்திய இவன்
உடம்பு அவன் அன்டபப் கபறுவைற்குரிய வலிடம உடடய உடம்புைானா இது
என்று கூறியவர்கள்; நோண் உை - கவட்கம் அடடயும்படி; ஓங்கினோன் - உடல் பூரிக்கப
கபற்றான்.

10198. ஆதி கேந் துயர் அைோல், அருந்தல் இன்ல யோல்

ஊதுைப் ைப் தோய் உைர்ந்த யோக்லக ர ோய்,
'ஏதிைன் ஒருேன்ககோல்' என்னல் ஆயது;
ோதி ம் ேளர்ந்தன, ேயி த் ரதோள்கரள.

ஆதி கேந்துயர் அைோல் - இராமடனப் பிரிந்ைது முைசல ககாடிய துன்பசம;

மகிழ்ச்சி இல்லாடமயாலும்; அருந்தல் இன்ல யோல் - நல்ல உணவுகடள
உண்ணுைல் இன்டமயாலும்; ஊதுைப் ைப் தோய் உைர்ந்த யோக்லக ர ோய் -
ஊதினால் பறப்பைாக வற்றிப் சபான உடம்பானது சபாய்; ஏதிைன் ஒருேன் ககோல்
என்னது ஆயது - இவன் பரைனல்ல அயலான் ஒருவன் சபாலும் என்று ஐயுறும்படி
ஆயிற்று; ேயி த் ரதோள்கள் ோதி ம் ேளர்ந்தன - அவனுடடய வலிய சைாள்கள்
திட யளவும் வளர்ந்ைன.
ஏ - அட .
10199. அழும்; நகும்; அனு லன ஆழிக் லககளோல்
கதோழும்; எழும்; துள்ளும், கேங் களி துளக்கைோல்;
விழும் அழிந்து; ஏங்கும்; ர ோய் வீங்கும்; ரேர்க்கும்;
அக்
குழுகேோடும் குனிக்கும்; தன் தடக் லக
ககோட்டு ோல்.

அழும் - அழுவான்; நகும் - சிரிப்பான்; ஆழிக் லககளோல் அனு லன கதோழும் -

சமாதிரம் உள்ள டகயால் அனுமடனத் கைாழுவான்; எழும் - எழுவான்; கேங்களி
துளக்கைோல் துள்ளும் - விரும்பும் மகிழ்ச்சி அவடன அட ப்பைால் துள்ளித்
துடிப்பான்; அழிந்து விழும் - உடசன ச ார்ந்து விழுவான்; ஏங்கும் -
இரங்குவான்; ர ோய் வீங்கும் - சமற்க ன்று பூரிப்பான்; ரேர்க்கும் - வியர்ப்பான்;
அக்குழுகேோடும் குனிக்கும் - மகிழும் கூட்டத்ைாருடசன நடமிடுவான்; தன் தடக்லக
ககோட்டும் - ைனது நீண்ட டககடளத் ைட்டுவான்.

ஆல் - உடரயட .

10200. 'ஆடுமின், ஆடுமின்!' என்னும்; 'ஐயன் ோல்

ஓடுமின், ஓடுமின்!' என்னும்; 'ஓங்கு இல
ோடுமின், ோடுமின்! என்னும்; ' ோவிகோள்!
சூடுமின், சூடுமின், தூதன் தோள்!' எனும்.

ஆடுமின், ஆடுமின்! என்னும் - ஆடுங்கள் என்பான்; ஐயன் ோல் ஓடுமின்,

ஓடுமின்! என்னும் - இராமனிடம் ஓடுங்கள் என்பான்; ஓங்கு இல ோடுமின்,
ோடுமின் என்னும் - உயர்ந்ை இட ப் பாடல்கடளப் பாடுங்கள் என்பான்;
ோவிகோள் - பாவிகசள!; தூதன் தோள் சூடுமின், சூடுமின்! என்னும் - தூைனாகிய
அனுமன் அடிடயத் ைடலயில் சூடுங்கள் என்பான்.

10201. 'ேஞ் லன இயற்றிய ோயக் லகலகயோர்

துஞ்சுேர், இனி' எனத் ரதோலளக் ககோட்டு ோல்;
குஞ்சித அடிகள் ண்டிைத்தில் கூட்டுை,
அஞ் னக் குன்றின் நின்று ஆடும், ோடு ோல்.

ேஞ் லன இயற்றிய ோயக் லகலகயோர் - இராமனுக்கு வஞ் டன க ய்ை தீய

ைன்டம ககாண்ட டகசகயியானவர்; இனி துஞ்சுேர் எனத் ரதோலளக் ககோட்டும் -
இனிசமல் இறந்து படுவர் என்று ைன் சைாள்கடளத் ைட்டுவான்; குஞ்சித அடிகள் -
வடளத்து மடித்ை கால்கள்; ண்டிைத்தில் கூட்டுை - வட்டமாகச் ச ரும்படி;
அஞ் னக் குன்றின் - டம மடலசபால; நின்று ஆடும், ோடும் - நின்று ககாண்டு
ஆடுவான், பாடுவான்.

ஆல் - உடரயட .

10202. 'ரேதியர்தல த் கதோழும்; ரேந்தல த் கதோழும்;

தோதியர்தல த் கதோழும்; தன்லனத் தோன் கதோழும்;
ஏதும் ஒன்று உணர்குைோது இருக்கும்; நிற்கு ோல்;-
கோதல் என்ைதுவும் ஓர் கள்ளின் ரதோன்றிற்ரை!

ரேதியர் தல த் கதோழும் - அந்ைணர்கடள வணங்குவான்; ரேந்தல த் கதோழும் -

அர ர்கடள வணங்குவான்; தோதியர் தல த் கதோழும் - பணி புரியும் ச டிப்
கபண்கடளத் கைாழுவான்; தன்லனத் தோன் கதோழும் - ைன்டனத் ைாசன வணங்கிக்
ககாள்வான்; ஏதும் ஒன்று உணர்குைோது இருக்கும் நிற்கும் - எது ஒன்டறயும் உணராமல்
இருப்பான், நிற்பான்; கோதல் என்ைதுவும் ஓர் கள்ளின் ரதோன்றிற்ரை! - அன்பு
என்பதுவும் ஓர் கள்சபாலத் சைான்றியசை!
கள்ளுண்டார் க யலின் உச் ம் ைன்டனத் ைான் கைாழல்.

பரைன் அனுமடனப் புகழ்ந்து 'நீ யார்?' எனல்

10203. அத் திைத்து ஆண்தலக, அனு ன்தன்லன, 'நீ
எத் திைத்தோய்? எ க்கு இயம்பி ஈதியோல்!
முத் திைத்தேருரள ஒருேன்; மூர்த்தி ரேறு
ஒத்திருந்தோய் என உணர்கின்ரைன்' என்ைோன்.

அத்திைத்து ஆண்தலக - அத்ைன்டமகடள உடடய ஆண்களிற் சிறந்ைவனாகிய

பரைன்; அனு ன் தன்லன - அநுமடன; நீ எத்திைத்தோய்? எ க்கு இயம்பி ஈதி - நீ
எத்ைன்டம உடடயவன் என்று உன்டனப் பற்றி எங்களுக்குச் க ால்லி அருளுக;
முத்திைத்தேருரள ஒருேன் ஒத்திருந்தோய் மூர்த்தி ரேறு என உணர்கின்ரைன்'
என்ைோன் - மும்மூர்த்திகளுள் ஒருவடன ஒத்திருக்கின்றாய்; வடிவம் மட்டும்
சவறாய் உள்ளது என ஊகித்ைறிகிசறன் என்றான்.

10204. ' லையேர் ேடிவு ககோண்டு, அணுக ேந்தலன;

 இலைேரின் ஒருத்தன் என்று எண்ணுகின்ைகனன்;
''துலை எனக்கு யோது எனச் க ோல்லு, க ோல்!''
என்ைோன்;
அலை கழல் அனு னும் அறியக் கூறுேோன்:

லையேர் ேடிவு ககோண்டு அணுக ேந்தலன - அந்ைணர் சவடம் ககாண்டு கநருங்கி

வந்திருக்கிறாய் (ஆயினும்); இலைேரின் ஒருத்தன் என்று எண்ணுகின்ைகனன் -
மும்மூர்த்திகளுள் ஒருவன் நீ என்று கருதுகின்சறன்; துலை எனக்கு
யோது எனச் க ோல்லு க ோல் என்ைோன் - உன் வரலாறு யாது என்று எனக்கு விடரந்து
க ால்லுக என்றான்; அலைகழல் அனு னும் அறியக் கூறுேோன் - ஒலிக்கும் கழடல
அணிந்ை அனுமனும் நன்கு விளக்கிக் கூறுவானானான்.

அனுமன் ைன் வரலாறு கூறல்

10205. 'கோற்றினுக்கு அ ன் ோல் கவிக் குைத்தினுள்
ரநோற்ைனன் ேயிற்றின் ேந்து உதித்து, நும் முனோற்கு
ஏற்றிைோ அடித் கதோழில் ஏேைோளரனன்;
ோற்றிகனன் உரு, ஒரு கு ங்கு, ன்ன! யோன்.

ன்ன! - பரைசன!; கோற்றினுக்கு அ ன் ோல் - வாயு சைவனிடமாக;

கலிக்குைத்தினுள் ரநோற்ைனள் ேயிற்றின் ேந்து உதித்து - குரங்குக் கூட்டத்துள் ைவம்
க ய்ைவள் வயிற்றில் வந்து பிறந்து; நும் முனோற்கு - உம்முடடய அண்ணனுக்கு;
ஏற்றிைோ அடித்கதோழில் ஏேைோளரனன் - அவருடடய கபருடமக்குச் சிறிதும்
ஒவ்வாை அடிடமத்கைாழில் புரியும் பணியாளன்; உரு ோற்றிகனன் - வடிடவ
மாற்றிக்ககாண்டுள்சளன்; யோன் ஒரு கு ங்கு -.

10206. அடித் கதோழில் நோயிரனன் அருப் யோக்லகலயக்

கடித் தடந் தோ ல க் கண்ணின் ரநோக்கு' எனோ,
பிடித்த க ோய் உருவிலனப் க யர்த்து நீக்கினோன்,
முடித்தைம் ேோனேர் ரநோக்கின் முன்னுேோன்.

அடித்கதோழில் நோயிரனன் அருப் யோக்லகலயக் - அடிடமத் கைாழில் க ய்யும்

கீழான எனது சிறுடமயான குரங்குடம்டப; கடித்தடந் தோ ல க் கண்ணின் ரநோக்கு
எனோ - மணம் வீசும் அகன்ற ைாமடர மலர் சபான்ற உன் கண்களால் பார்ப்பாயாக
என்று; பிடித்த க ோய் உருவிலனப் க யர்த்து நீக்கினோன் - அப்சபாது எடுத்திருந்ை
கபாய்யான மடறயவர் வடிவத்டை மாற்றிப் சபாக்கினான்; முடித்தைம் ேோனேர்
ரநோக்கின் முன்னுேோன் - முடியானது சைவர்கள் கண்களில் படும்படி சமற்பட்டு
வளர்வான் ஆனான்.

10207. கேஞ் சிலை இருேரும், விரிஞ் ன் ல ந்தனும்,

'எஞ் ல் இல் அதி யம் இது' என்று எண்ணினோர்;
துஞ்சிைது ஆயினும், ர லன துண்கணன
அஞ்சினது, அஞ் லன சிறுேன் ஆக்லகயோல்.
கேஞ்சிலை இருேரும் - ககாடியவில் ஏந்திய பரை த்துருக்கனர்களும்
விரிஞ் ன் ல ந்தனும் - பிரமனது மான புத்திரனாய வசிட்டனும்; எஞ் ல் இல்
அதி யம் இது என்று எண்ணினோர் - குடறவில்லாை ஆச் ரியப்படத்ைக்க சைாற்றம்
என்று கருதினார்கள்; துஞ்சிைது ஆயினும், அஞ் லன சிறுேன் ஆக்லகயோல் ர லன
துண்கணன அஞ்சினது - இறக்கவில்டல ஆனாலும் அஞ் னாசைவியின் மகனான
அனுமனது உடம்டபக் கண்டைால் அசயாத்திச் ச டன திடுக்கிட்டு பயந்ைது.

10208. 'ஈங்கு நின்று யோம் உனக்கு இல த்த ோற்ைம் அத்

தூங்கு இருங் குண்டைச் க வியில் சூழ்ே
ஓங்கை ஆதலின், உைப்பு இல் யோக்லகலய
ேோங்குதி, வில ந்து' என, ன்னன் ரேண்டினோன்.
ன்னன் - பரைன் (அநுமடன); ஈங்கு நின்று யோம் உனக்கு இல த்த ோற்ைம் -
இங்சக இருந்து நாங்கள் உனக்குச் க ான்ன வார்த்டை; தூங்கு இருங் குண்டைச்
க வியில் சூழ்ே ஓங்கை - கைாங்குகின்ற கபரிய குண்டலமணிந்ை காதுகளில்
சுற்றிப் கபாருந்ை ஓங்கி வரமாட்டுகின்றில; ஆதலின், உைப்பு இல் யோக்லகலய -
வற்றாை இப் சபருடம்டப; வில ந்து ேோங்குதி - விடரந்து சுருக்கி மாற்றுவாயாக; என
ரேண்டினோன் - என்று சவண்டிக் ககாண்டான்;

பரைனுக்கு அனுமன் முன் நிகழ்ச்சிகள் கூறுைல்

10209. சுருக்கிய உருேனோய்த் கதோழுது, முன் நின்ை
அருக்கன் ோணோக்கலன ஐயன், அன்பினோல்
க ோருக்ககன ேனத்திலடப் புகுந்த தன்ல லய
உருக்கி என் உணர்வுை உல த்தியோல்' என்ைோன். ஐயன் - பரைன்; சுருக்கிய
உருேனோய்த் கதோழுது முன் நின்ை அருக்கன் ோணோக்கலன - சிறிைாக்கிக் ககாண்ட
வடிவுடடய வனாய் வணங்கி முன்னால் நின்ற சூரியன்
மாணவனாகிய அனுமடன; அன்பினோல் - அன்புடசன (சநாக்கி); க ோருக்ககன -
விடரவாக; ேனத்திலடப் புகுந்த தன்ல லய - காட்டின்கண் நடந்ை நிகழ்ச்சிகடள;
என் உணர்வு உருக்கி உை உல த்தி என்ைோன் - என் உணர்வு உருகும்படி
க ால்வாயாக என்று சகட்டான்;

அருக்கன் மாணவன் என்பைடன முன் வீடணன் அடடக்கலப் படலம் 102ஆம்

பாடல் (கம்ப. 6466) ககாண்டு அறிக. 'கபாருக்ககன' விடரவுக்குறிப்பு. ஆல் -
உடரயட .

10210. சித்தி கூடத்லதத் தீர்ந்த பின், சி ம்

த்து உலடயேனுடன் விலளந்த ண்பும், தோன்
இத் தலை அலடந்ததும், இறுதி ஆய, ர ோர்
வித்தகத் தூதனும் விரிக்கும் சிந்லதயோன்.

ர ோர் வித்தகத் தூதனும் - சபார்த் திறடமயில் துரப்பாடு உடடய அனுமனும்;

சித்தி கூடத்லதத் தீர்ந்தபின் - பரைன் ந்தித்ை சித்திர கூடமடலடய நீங்கிய பிறகு;
த்து சி ம் உலடயேனுடன் விலளந்த ண்பும் - பத்துத் ைடலகடள உடடய
இராவணனுடன் நடந்ை சபார்ச் க யல்கடளயும்; தோன் இத்தலை அலடந்ததும் இறுதி
ஆய - ைான் அசயாத்திக்குப் பரைனிடம் வந்து ச ர்ந்ைதும் முடிவாக நடந்ை
க ய்திகடள; விரிக்கும் சிந்லதயோன் - விரித்துக் கூறும் மனம் உடடயவனாக ஆனான்.

10211. 'குன்று உைழ் ேரி சிலைக் குரிசில், எம்பி ோன்

கதன் தில ச் சித்தி கூடம் தீர்ந்தபின்,
ேன் திைல் வி ோதலன டித்து, ோ தேர்
துன்றிய தண்டக ேனத்துள் துன்னினோன்.

குன்று உைழ் ேரிசிலைக் குரிசில் எம்பி ோன் - மடல ஒத்ை கட்டடமந்ை

வில்டலயுடடய நம்பியாகிய இராமபிரான்; கதன்தில சித்தி கூடம் தீர்ந்தபின் -
கைற்சக உள்ள சித்திரகூட மடலடய நீங்கியபிறகு; ேன்திைல் வி ோதலன டித்து -
வலிடமயுடடய விராைடன அழித்து; ோதேர் துன்றிய தண்டக ேனத்துள் துன்னினோன்
- முனிவர்கள் கநருங்கியுள்ள ைண்டகக் காட்டுக்குள் ச ர்ந்து ைங்கினான்.

10212. 'ஆங்கு உலை தர ோதனர், ''அ க்கர்க்கு ஆற்ைரைம்,

நீங்கினம் தேத் துலை, நீதிரயோய்!'' என,
'தீங்கு க ய் ேர்கலளச் க குத்தல் திண்ணம்; நீர்
ேோங்குமின் னத் துயர், ேோய்ல யோல்' என்ைோன்.

ஆங்கு உலை தர ோதனர் - அங்சக வசிக்கின்ற ைவ முனிவர்கள்; நீதிரயோய்!

அ க்கர்க்கு ஆற்ைரைம், தேத்துலை நீங்கினம் என - நீதிச் க ல்வனான இராமசன!
அரக்கர் க ய்யும் துன்பத்டைத் ைாங்க முடியாைவர்களாக உள்சளாம்; தேத்திலிருந்தும்
கூட விைகிவிட்ரடோம் ( ண்) என்று க ால்ல (இராமன்); நீர் னத்துயர் ேோங்குமின்,
தீங்கு க ய் ேர்கலளச் க குத்தல் திண்ணம், ேோய்ல என்ைோன் - முனிவர்கசள
உங்கள் மனத்துன்பத்டை எடுத்து விடுங்கள்; தீங்கு க ய்பவர்கடள நான் அழிப்பது
உறுதி இது த்தியம் என்று அவர்களுக்கு வாக்களித்ைான்;

இைடன முன் அகத்தியப் படலத்துள் (2633-2654) காண்க. ஆல் - உடரயட .

10213. 'ஆறு நோள் ஆண்டு அேண் லேகி, அப் புைத்து

ஈறு இைோ முனிே ர் ஏய ஆலணயோல்
ோறு இைோத் தமிழ் முனி ேனத்லத நண்ணினோன்,
ஊறு இைோ முனிே ன் உேந்து முன் ே .

ஆறு நோல் ஆண்டு அேண் லேகி - பத்து ஆண்டுகள் அங்கு ைங்கியிருந்து;

அப்புைத்து - அைன்பிறகு; ஈறு இைோ முனிே ர் ஏய ஆலணயோல் - அழிவில்லாை
ைவத்சைார் ஏவிய கட்டடளப்படி; ோறு இைோத் தமிழ் முனி ேனத்லத - ைனக்கு
மானமில்லாை ைமிழ் முனியாகிய அகத்தியன் வாழும் காட்டட (அகத்தியாச்சிரமம்);
ஊறு இைோ முனிே ன் உேந்து முன்ே நண்ணினோன் - துன்பமற்ற அகத்தியன்
மகிழ்ந்து எதிர்ககாள்ள அடடந்ைான்.
அகத்தியனுக்கு அரக்கர் அஞ்சுவர் ஆைலின் 'ஊறு இலா' என்றார்.

10214. 'குடங்லகயில் ேோரிதி அலனத்தும் ககோண்டேன்

தடங் கணோன்தலன எதிர் தழுவி, ோ மும்,
கடுங் கலணப் புட்டிலும், கே ம்தோனும், அத்
திடம் டு சுரிலகயும், ர ஈந்தனன். குடங்லகயில்
ேோரிதி அலனத்தும் ககோண்டேன் - ைன் அகங்டகயில் கடடல உழுந்ைளவு ஆக்கிக்
ககாண்ட அகத்தியன்; தடங்கணோன்தலன எதிர் தழுவி - அகன்ற கண்கடள உடடய
இராமடன எதிசர ைழுவிக்ககாண்டு; ோ மும், கடுங்கலணப் புட்டிலும் கே ம்தோனும்,
அத்திடம் டு சுரிலகயும் ர ஈந்தனன் - வில்லும், விடரந்து க ல்லும் அம்புகடள
உடடய தூணியும் மார்புக் கவ மும், அத்ைன்டமயான வன்டம கபற்ற வாளும்
ஆகியவற்டற ஒரு ச ர இராமனுக்கு அளித்ைான்.

10215. 'அப் புைத்து எருலேயின் அ ல க் கண்ணுைோ,

துப்பு உைச் சிேந்த ேோய்த் ரதோலகதன்னுடன்
க ய்ப் புகழ்த் தம்பியும் வீ ன்தோனும் ர ோய்,
 ல ப் க ோழில் துறு ஞ் ேடியின் லேகினோர்.

அப்புைத்து - அைன்பிறகு; எருலேயின் அ ல க் கண்ணுைோ - கழுகுகளின்

அர னாகிய டாயுடவச் ந்தித்து; துப்பு உைச் சிேந்த ேோய்த் ரதோலக தன்னுடன்
க ய்ப்புகழ்த் தம்பியும் வீ ன் தோனும் ர ோய் - பவழம் எனச் சிவந்ை வாயிடன உடடய
சீடைசயாடு உண்டமப் புகழ் உடடய இலக்குவனும் இராமனும் புறப்பட்டுச் க ன்று;
ல ப்க ோழில் துறு ஞ் ேடியின் லேகினோர் - கரிய ச ாடலகள் கநருங்கியுள்ள
'பஞ் வடி' என்ற இடத்தில் ைங்கினார்கள்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

10216. ' ல் கல் இைந்த பின்லை, ோதக அ க்கி ரதோன்றி,

க ல்லிய இலடயினோலள கேகுண்டுழி, இலளய
வீ ன்
அல்கிய திருலேத் ரதற்றி, அேளுலடச் க வியும்
மூக்கும்
ல்கிய முலையும் ககோய்தோன்; றித்து, அேள்
க ற்குச் க ோன்னோள்.

ல் கல் இைந்த பின்லை - பலநாள் கழிந்ை பிறகு; ோதக அ க்கி ரதோன்றி - ககாடிய
சூர்ப்பணடக அங்சக வந்து; க ல்லிய இலடயினோலள கேகுண்டுழி -
கமன்டமயான இடடயுடடய சீடைடயக் சகாபித்து அச்சுறுத்திய சபாது; இலளய
வீ ன் - இலக்குவன்; அல்கிய திருலேத் ரதற்றி - அைனால் மனம் சுருங்கிய (துன்புற்ற)
சீடைடயத் கைளிவித்து; அேளுலடச் க வியும் மூக்கும் ல்கிய முலையும் ககோய்தோன்
- அந்ை சூர்ப்பணடகயின் காது, மூக்கு, வளர்ந்ை ககாங்டக அடனத்டையும்
பறித்துவிட்டான்; அேள் றித்து க ற்குச் க ோன்னோள் - அவள் திரும்பச் க ன்று
கரனிடம் முடறயிட்டாள்.

10217. 'க கனோடு திரிசி ோவும், கடிய தூடணனும், கோந்தி

எரியும் மூன்று அனரை ஒப் ோர், எழுந்து, கேஞ்
ர லனரயோடும்
வி வினர்; ஐயன் க ங் லக வில்லிலன ரநோக்கும்
முன்பு, ஓர்
எரி தேழ் ஞ்சின் உக்கோர்; அ க்கியும், இைங்லக
புக்கோள.
 கோந்தி எரியும் மூன்று அனரை ஒப் ோர் - பற்றி எரியும் குன்று கநருப்புகடள
ஒத்ைவர்களாகிய; க கனோடு திரிசி ோவும், கடிை தூடணனும் - கரன், திரிசிரா, ககாடிய
தூடணன் ஆகிய மூவரும்; கேஞ் ர லனரயோடும் எழுந்து வி வினர் - ககாடிய ைங்கள்
ச டனகசளாடும் புறப்பட்டு இராமசனாடு சபாரிற் கலந்ைனர்; ஐயன் க ங்லக
வில்லிலன ரநோக்கும் முன்பு - இராமன் அம்பு விடசவண்டி ைன் டகயில் உள்ள
வில்டலப் பார்க்கும் முன்சப; எரி தேழ் ஞ்சின் உக்கோர் - கநருப்புப் பற்றிய பஞ்சு
சபால இருந்ை இடம் கைரியாமல் சபானார்கள்; அ க்கியும் இைங்லக புக்கோள் -
சூர்ப்பணடகயும் இலங்டகக்குச் க ன்றாள்;

10218. 'இரு து தடக் லகயோன் ோட்டு இல த்தலும், எழுந்து

க ோங்கி,
ஒரு து தில யும் உட்க, ேஞ் க உலழ ஒன்று ஏவி,
தரு தம் ல ந்த முக்ரகோல் தோ த ேடிேம்
ககோண்டு,
திருவிலன நிைத்கதோடு ஏந்தி, கதன் தில
இைங்லக புக்கோன்.

(அவன் இலங்டக க ன்று) இரு து தடக்லகயோன் ோட்டு இல த்தலும் - இருபது

டககடள உடடய இராவணன்பால் க ான்ன அளவில் (அவன்); ஒரு து தில யும்
உட்க - பத்துத் திட யும் அஞ்சும்படி; க ோங்கி எழுந்து - சகாபத்துடன்
புறப்பட்டு; ேஞ் க உலழ ஒன்று ஏவி - கபாய்மான் ஒன்டற அனுப்பி; தரு தம்
ல ந்த முக்ரகோல் தோ த ேடிேம் ககோண்டு - ைத்துவம் ைருகின்ற க வ்வி அடமந்ை
திரிைண்டம் ஏந்திய முனிவர் சவடமணிந்து ககாண்டு; திருவிலன நிைத்கதோடு ஏந்தி -
சீடைடய அவள் இருந்ை மண்கணாடும் சுமந்து; கதன்தில இைங்லக புக்கோன் -
கைற்சகயுள்ள இலங்டக மாநகரிற் க ன்று புகுந்ைான்.

10219. 'ர ோகின்ை கோலை, ஏற்ை டோயுலேப் க ோருது வீட்டி,

ரேகின்ை உள்ளத்தோலள கேஞ் சிலை அதனின்
லேத்தோன்;
ஏகின்ை ேஞ் ோன் ோரீ ன் - ககோன்று, இளேரைோடு
ோகின்ை கீர்த்தி அண்ணல் தந்லதலயப் ரிவின்
கண்டோன்.

ர ோகின்ை கோலை - அந்ை இராவணன் இலங்டகக்குப் சபாம்கபாழுது; ஏற்ை

டோயுலேப் க ோருது வீட்டி - ைன்டன எதிர்த்ை டாயுடவப் சபார் க ய்து
வீழ்த்தி; ரேகின்ை உள்ளத்தோலள கேஞ்சிலை அதனின் லேத்தோன் - கவந்ை
உள்ளமுடடய பிராட்டிடயக் ககாடுஞ் சிடறக்கண் டவத்ைான் (பின் இராமன்);
ஏகின்ை ேஞ் ோன் ோரீ ன் ககோன்று - ஓடுகின்ற வஞ் த் ைன்டமயுள்ள மானாகிய
மாரீ டனக் ககான்று; இளேரைோடு - இலக்குவசனாடு வந்து; ோகின்ை கீர்த்தி
அண்ணல் தந்லதலயப் ரிவின் கண்டோன் - பரவுகின்ற புகழ் உடடய
ைடலடமசயான் ஆகிய டாயுடவ அன்சபாடு பார்த்ைான்.

10220. 'அன்னேன்தனக்கு ரேண்டும் அருங் கடன்

முலையின் ஆற்றி,
நன்னுதல்தன்லனத் ரதடித் கதன் தில நடக்கும்
ஐயன்,
ன்னிய கேந்தன்தன்லன உயிக ோடு ோ ம் ோற்றி,
தன்லனரய ைப்பிைோத ேரி பூ லனயும்
ககோண்டோன்.

அன்னேன் தனக்கு - டாயுவுக்கு; ரேண்டும் அருங்கடன் முலையின் ஆற்றி -

க ய்யசவண்டிய நீர்க்கடன்கடள முடறப்படி க ய்து முடித்து; நன்னுதல் தன்லனத்
ரதடித் - சீடைடயத் சைடிக் ககாண்டு; கதன்தில நடக்கும் ஐயன் - கைற்சக
சநாக்கிச் க ல்லும் இராமன்; ன்னிய கேந்தன் தன்லன உயிக ோடு ோ ம் ோற்றி -
அங்சக நிடலகபற்ற கவந்ைடன உயிரும் ாபமும் சபாகும்படி க ய்து (பிறகு);
தன்லனரய ைப்பிைோத ேரி பூ லனயும் ககோண்டோன் - ைன்டன எப்கபாழுதும்
மறவாை வரி என்னும் ைவமூைாட்டியின் வழிபாட்டிடனயும் ஏற்றுக் ககாண்டான்.

10221. 'ஆங்கு அேள்தனது க ோல்ைோல், அருக்கன் ோ

கலன அண்மி,
ோங்குை நட்டு, ''ேோலி ருே ல் ககடுப்க ன்''
என்னோ,
ஓங்கிய மும் ேோலி உ மும் ஊடுருே எய்திட்டு,
ஆங்கு அேன்தனக்குச் க ல்ேம் அ க ோடும்
அருளின் ஈந்தோன்.

ஆங்கு அேள் தனது க ோல்ைோல் - அங்சக வரியின் வார்த்டையால்; அருக்கன்

ோ கலன அண்மி - சூரியன் மகனாய சுக்கிரீவடன அணுகி; ோங்குை நட்டு - இைமாக
நட்புச் க ய்து; 'ேோலி ருே ல் ககடுப் ன்' என்னோ - வாலியாகிய துன்பத்டை
நீக்குசவன் என்று அவனுக்குச் க ால்லி; ஓங்கிய மும் ேோலி உ மும் ஊடுருே
எய்திட்டு - உயர்ந்து நின்ற மராமரங்கள் ஏழிடனயும் வாலி மார்பிடனயும்
உள்ளுருவிச் க ல்லும்படி அம்பு எய்து; ஆங்கு - அங்சக; அேன் தனக்கு -
சுக்கிரீவனுக்குச்; க ல்ேம் அ க ோடும் அருளின் ஈந்தோன் - க ல்வத்டையும் அரட யும்
கருடணயாசல ககாடுத்ைான்.
10222. 'கோை ோ ோரி நீங்க, கேயரனோடு இட ன், கோந்து
நீைன், ோ யிந்தன், ோம் ன், தேலி, ன ன், நீடு
ேோலி ோ ல ந்தன் என்று இவ் ேோன த்
தலைேர ோடு
கூை ேோன் ர லன சூழ, அலடந்தனன், எங்கள்
ரகோ ோன்.

ோ ோரி கோைம் நீங்க - கார்காலம் கழிந்ைபிறகு; கேயரனோடு இட ன் கோந்து நீைன், ோ

யிந்தன், ோம் ன், தேலி, ன ன்; நீடு ேோலி ோ ல ந்தன் - கபருடமயுற்ற வாலியின்
மகனாகிய அங்கைன்; என்று இவ் ேோன த் தலைேர ோடு -; கூை
ேோன்ர லன சூழ - வால் உடடய குரங்குச் ச டன சுற்றிவர; எங்கள் ரகோ ோன்
அலடந்தனன் - எங்கள் அர னாய சுக்கிரீவன் (இராமடன) வந்து ச ர்ந்ைான்.

10223. 'எழு து கேள்ளத்து உற்ை கு க்கினம் எழுந்து

க ோங்கி,
அழுே நீர் ரேலை என்ன அலடந்துழி, அருக்கன்
ல ந்தன்,
தழுவிய தில கள்ரதோறும் தனித்தனி இ ண்டு
கேள்ளம்
க ோழுது இலை தடோது மீளப் ர ோக்கினன், திருலே
நோடி,

எழு து கேள்ளத்துற்ை கு க்கினம் க ோங்கி எழுந்து - எழுபது கவள்ளம்

என்னும் கணக்கிடன உடடய குரங்குகள் சீறிப் புறப்பட்டு; அழுே நீர் ரேலை என்ன
அலடந்துழி - பரந்ை நீடரயுடடய கடல் என்னுமாறு வந்து ச ர்ந்ை கபாழுது; அருக்கன்
ல ந்தன் - சுக்கிரீவன்; திருலே நோடி - சீடைடயத் சைடி வருமாறு; தழுவிய தில கள்
ரதோறும் - நான்கு திட களிலும்; தனித்தனி இ ண்டு கேள்ளம் - இரண்டிரண்டு
கவள்ளக் கணக்கான குரங்குகடள; இலை க ோழுது தடோது மீள - சிறு கபாழுதும்
ைாமதியாது சைடித் திரும்பும்படி; ர ோக்கினன் - அனுப்பினான்.

10224. 'கதன் தில இ ண்டு கேள்ளம் ர லனயும், ேோலி

ர யும்
ேன் திைல் ோம் ரனோடு ேோவினர் ஏே, நோரயன்
குன்றிலட இைங்லக புக்கு, திருவிலனக் குறித்து
மீண்ட
பின்லை ேந்து, அளக்கர் ரேலைப் க ரும் லட
இறுத்தது அன்ரை.
கதன்தில - கைற்சக; இ ண்டு கேள்ளம் ர லனயும் -; ேோலி ர யும் - அங்கைனும்;
ேன்திைல் ோம் ரனோடு - வலிய கரடிகளின் ைடலவன் ாம்பசனாடு; ேோவினர் ஏே -
ைாவிச் க ல்லும் குரங்கினத்ைார் அனுப்ப; நோரயன் - அடிசயன்;
குன்றிலட இைங்லக புக்கு - திரிகூட மடலக்கிடடயில் உள்ள இலங்டகயில் புகுந்து;
திருவிலனக் குறித்து மீண்ட பின்லை - சீடைடயக் கண்டு வந்து க ால்லியபிறகு;
ரேலைப் க ரும் லட - வானர ச டனக்கடல்; அளக்கர் ேந்து இறுத்தது -
கடற்கடரயில் வந்து ைங்கியது.

அன்று ஏ அட .

10225. அறிவினுக்கு அறிவு ர ோல்ேோன் வீடணன், அைங்கல்

ரதோளோன்,
க றி புயத்து அ க்கன் தம்பி, ''திருவிலன விடுதி;
அன்ரைல்,
இறுதி உற்ைலன, நின் ேோணோள்'' என அேன்
உல ப் , சீறிக்
கறுவுை, க யர்ந்து ர ோந்து, கருலணயோன் ணம்
பூண்டோன். அறிவினுக்கு அறிவு ர ோல்ேோன் வீடணன் - அறிஞருள் மிக்க
வீடணன் ஆகிய; அைங்கல் ரதோளோன் - மாடல அணிந்ை சைாள்கடள உடடயவனும்;
க றிபுயத்து அ க்கன் தம்பி - இருபது க றிந்ை புயங்கடள உடடய இராவணன்
ைம்பியும் ஆகிய; அேன் -; (இராவணன்பால்); திருவிலன விடுதி; அன்ரைல்
நின்ேோணோள் இறுதி உற்ைலன என்று உல ப் - சீடைடய விட்டுவிடு
இல்டலயானால் நின் ஆயுளுக்கு இறுதி சநர்ந்ைவனாக ஆவாய் என்று எடுத்துச்
க ால்ல; சீறிக்கறுவுை - (அது சகட்ட இராவணன் அவடன) சகாபித்துக் ககால்ல
வஞ் ம் டவக்க; க யர்ந்து ர ோந்து - இலங்டகயிலிருந்து புறப்புட்டு வந்து;
கருலணயோன் ணம் பூண்டோன் - அருளாளனாகிய உன் ைமயனின் திருவடிகடளத்
ைடலயில் சூடி அடடக்கலம் கபற்றான்.

10226. 'ஆங்கு அேற்கு அேயம் நல்கி, அ க ோடு முடியும்

ஈந்து,
ோங்கினோல் ேருணன்தன்லன அலழத்திட, ரிவு
இைோல
தோங்கினன் சிறிது ர ோது, தோ ல நயனஞ் ர ப் ,
ஓங்கும் நீர் ஏழும் அன்னோன் உடைமும் கேந்த
அன்ரை.
 ஆங்கு - அங்சக; அேற்கு - வீடணனுக்கு; அேயம் நல்கி - அடடக்கலம் ைந்து;
அ க ோடு முடியும் ஈந்து - இலங்டக அர ளித்துப் பட்டாபிச கம் க ய்து;
ோங்கினோல் - இைமாக (ைவம் க ய்து); ேருணன் தன்லன அலழத்திட - வருண
சைவடன அடழக்கவும்; ரிவு இைோல - அவன் வருவைற்கு அன்பு காட்டாமல்
இருக்க அைடன; சிறிது ர ோது தோங்கினன் - சிறிைளவு காலம் கபாறுத்ைான்; (பிறகு);
தோ ல நயனம் ர ப் - ைாமடரக் கண்கள் சிவக்க சகாபிக்கசவ; ஓங்கும் நீர் ஏழும் -
ஏழு கடல்களும்; அன்னோன் உடைமும் - வருணனது சமனியும்; கேந்த - கவந்ைன;

அன்று, ஏ அட கள்

10227. ' ற்று அேன் அேயம் என்ன, ைர்ச் ண்

அலடந்த ரேலை,
கேற்றி ேோன ர்கள் க ோங்கி, கேற்பினோல் ரேலை
தட்டல்
முற்றுை நன்கு இயற்றி, க ோய் ஒளி இைங்லக புக்கு,
ற்றினர் சுற்றி ஆர்த்தோர், ேோனேர் யங்கள்
தீர்ந்தோர்.

ற்று அேன் 'அேயம்' என்ன ைர்ச் ண் அலடந்த ரேலை - அவ்வருணன்

அவயம் என்று க ால்லித் திருவடி மலரில் விழுந்ை கபாழுது; கேற்றி ேோன ர்கள்
க ோங்கி - கவற்றியுடடய வானர வீரர்கள் சமல் எழுந்து; கேற்பினோல் ரேலை
தட்டல் முற்றுை நன்கு இயற்றி - மடலகளால் கடடலத் ைடுத்ைடல முடிவு கபற
நன்றாகச் க ய்து; க ோய் ஒளி இைங்லக புக்கு - ஒளி படடத்ை இலங்டக நகருக்குள்
புகுந்து; ற்றினர் சுற்றி ஆர்த்தோர் - பற்றிக் ககாண்டு முற்றுடக க ய்து சூழ வடளத்து
ஆரவாரித்ைார்கள்; ேோனேர் யங்கள் தீர்ந்தோர் - சைவர்கள் ைம் பயங்கள் நீங்கப்
கபற்றார்கள்.

10228. ' லையிலன எடுத்த ரதோளும், த லை திலளத்த

ோர்பும்,
தலை ஒரு த்தும் சிந்தி, தம்பிதன் ரதோளும் தோளும்
ககோலை கதோழில் அ க்கர்ஆரயோர் குைத்கதோடும்
தைத்து வீழ,
சிலையிலன ேலளவித்து, ஐயன் ரதேர்கள்
இடுக்கண் தீர்த்தோன்.

ஐயன் - இராமன் (இராவணனது); லையிலன எடுத்த ரதோளும் - கயிடல

மடலடய எடுத்ை இருபது சைாளும்; த லை திலளத்த ோர்பும் - திக்கு யாடனகள்
சபாரிட்ட மார்பும்; தலை ஒரு த்தும் - பத்துத் ைடலகளும்; சிந்தி - சிைறி வீழச் க ய்து;
தம்பிதன் ரதோளும் தோளும் - அவன் ைம்பியாகிய கும்பகருணனது சைாளும்
கால்களும்; ககோலை கதோழில் அ க்கர் ஆரயோர் குைத்கதோடும் தைத்து வீழ - ககால்லும்
கைாழில் உடடய அரக்கர்களது கூட்டத்சைாடும் பூமியில் விழும்படி; சிலையிலன
ேலளவித்து - வில் வடளத்து அம்புகள் வீசி; ரதேர்கள் இடுக்கண் தீர்த்தோன் -
சைவர்களது துன்பம் சபாக்கினான்.

10229. 'இைக்குேன் கழி ஒன்ைோல் இந்தி சித்து என்று

ஓதும்
விைக்க அரு ேைத்தினோனும் இலளஞரும் கிலளயும்
வீழ்ந்தோர்;
ைக்கம் உண்டு உழலும் ரதேர் ைர் லழ தூவி
ஆர்த்து, அன்று
உைக்குநர் குழுக்கள்ரதோறும் உடற் குலை ஆடல்
கண்டோர்.

இைக்குேன் கழி ஒன்ைோல் - இலக்குவனது அம்பு ஒன்றினாசல; இந்தி சித்து

என்று ஓதும் விைக்கு அரும் ேைத்தினோனும் இலளஞரும் கிலளயும் வீழ்ந்தோர் -
ைடுக்கரிய வல்லடமயுடடய இந்திரசித்தும் அவன் ைம்பியரும் உறவினர்களும்
இறந்கைாழிந்ைனர்; ைக்கம் உண்டு உழலும் ரதேர் - அரக்கர்களால் கலங்கித் திரியும்
சைவர்கள்; ைர் லழ தூவி ஆர்த்து - மலடர மடழ சபால் க ாரிந்து சபகராலி
க ய்து; அன்று - அப்சபார் நடந்ை சபாது; உைக்குநர் குழுக்கள் ரதோறும் -
இறந்ைவர் கூட்டத்தில் எல்லாம்; உடற்குலை ஆடல் கண்டோர் - கவந்ைங்கள் ஆடுவடைக்
கண்டார்கள்.

உடற்குடற ஆடல் விரிவிடன 9512 - 9513 பாடல்களில் கண்டு இன்புறுக. இந்ைப் படல்
முன்பாடலுக்கு முன் அடமவது கபாருத்ைமாக இருக்கும்.
இந்திரசித்து வைம் முடிந்து இராவணவைம் ஆைலின் ஆயினும் கும்பகருண வைம்
பின்னிடும் ஆைலின் முன் அடமந்ைது சபாலும். க ய்திகடளத் கைாழுத்துக் கூறல்
என்னும் அளவில் ஒரு ச ரக் ககாள்க.

10230. 'ரதேரும் முனிேர்தோமும், சித்தரும் கதரிலே ோரும்,

மூேலக உைகுரளோரும், முலை முலை கதோழுது
க ோய்ப் ,
பூலேர ோல் நிைத்தினோனும், வீடணப் புைேர்
ரகோ ோற்கு
யோலேயும் இயம்பி, '' ோண்ரடோர்க்கு இயற்றுதி
கடன்கள்'' என்ைோன்.
 ரதேரும் முனிேர்தோமும் சித்தரும் கதரிலே ோரும் மூேலக உைகுரளோரும் முலை
முலை கதோழுது க ோய்ப் - (இராமடன) கநருங்க; பூலே ர ோல் நிைத்தினோனும் -
காயாமலர் சமனியுடடய இராமனும்; வீடணப் புைேர் ரகோ ோற்கு - வீடணன் என்னும்
அர அறிஞனுக்கு; யோலேயும் இயம்பி - எல்லா அறிவுடரகளும் கூறி;
' ோண்ரடோர்க்கு இயற்றுதி கடன்கள்' என்ைோன் - இறந்ைவர் அடனவர்க்கும்
நீர்க்கடன் க ய்க என்று கூறினான்.

10231. 'நோன்முகன், விலடலய ஊரும் நோரி ஓர் ோகத்து

அண்ணல்,
ோன்முகன் முதைோய் உள்ள ேோனேர் கதோழுது
ர ோற்ை,
ஊன்முகம் ககழுவு ரேைோய்! உம் ர் நோயகிலயச் சீறி,
ரதன் முகம் ைரும் தோ ோன், அரி க ோை, சீற்ைம்
தீர்ந்தோன்.

ஊன்முகம் ககழுவு ரேைோய்! -படகவரது புலால் கபாருந்திய சவடல உடடய

பரைசன!; நோன்முகன், விலடலய ஊரும் நோரிஓர் ோகத்து அண்ணல், ோன்முகன்
முதைோய் உள்ள ேோனேர் கதோழுது ர ோற்ை - பிரமன், சிவன், மயன் முைலிய
சைவர்கள் துதிக்க; உம் ர் நோயகிலயச் சீறி - சைவ சைவியாகிய சீடைடயக் சகாபித்து;
ரதன் முகம் ைரும் தோ ோன் -சைன் நின்று பிலிற்றும் மாடலயுடடய இராமன் (பின்னர்);
அரி க ோை - அக்கினி சைவன் உண்டம விளக்கி உடரக்க; சீற்ைம் தீர்ந்தோன் - சகாபம்
நீங்கப் கபற்றான்.
மான்முகன் - மான் சபான்ற முகம் உடடய மயன் - மண்சடாைரியின்
ைந்டையாவான்.

10232. 'க ய்யினுக்கு உயில ஈந்த ரேந்தர்ரகோன்

வி ோனத்து எய்த,
அய்யனும் இலளய ரகோவும் அன்னமும் அடியில் வீழ,
கய்யினோல் க ோருந்தப் புல்லி, கண்ணின் நீர்க் கை ம்
ஆட்டி,
''க ய்ே ம் அருளுக'' என்ைோன்; திருவின் நோயகனும்
ககோண்டோன்.

க ய்யினுக்கு உயில ஈந்த ரேந்தர் ரகோன் - த்தியத்டைக் காக்க உயிடர விட்ட

ையரைன்; வி ோனத்து எய்த - விண்ணுலகிலிருந்து விமானத்தில் வர; அய்யனும்
இலளய ரகோவும் - இராமனும் இலக்குவனும்; அன்னமும் அடியில் வீழ - சீடையும்
விழுந்து வணங்க; லகயினோல் க ோருந்தப் புல்லி - ையரைன் ைன் டககளால் அவர்கடள
நன்கு ைழுவி; கண்ணின் நீர்க் கை ம் ஆட்டி - கண்களாகிய கல த்ைால் நீராட்டி;
க ய்ே ம் அருளுக என்ைோன் - நான் க ய்யக்கூடிய வரம் சகட்பாயாக என்று
க ான்னான்; திருவின் நோயகனும் ககோண்டோன் - சீடை சகள்வனாகிய இராமனும்
அவன்பால் பின்கூறும் வரம் ககாண்டான்.

''க ய்யவட்கு அருளுக'' என்றான் என்ற பாடம் சீடை காரணமாகத் ையரைன்

க ான்னடைக் குறிப்பிடும். 'வரம் அருளுக' என்றல் ையரைனாகிய ைந்டை முடற
உடடயான் டமந்ைனிடம் கூறும் முடறயாக இல்டலயாைலின் 'சகட்க'என்ற
கபாதுப்கபாருளில் சகாடல் ால்புடடத்து.

10233. ' ''என்லன நன் கருலணதன்னோல் ஈன்று எடுத்து,

இனிது ர ணும்
அன்லனயும் கனும் முன்ர ோல் ஆக'' என,
அருளின் ஈந்து,
ன்னேன் ர ோய பின்லை, ேோன ம் ேோழ்வு கூ ,
க ோன் கநடு நோட்டில் உள்ளோர் ே ம் ை ேழங்கிப்
ர ோனோர். (இராமனிடம் ையரைனிடம்) என்லன நன் கருலண
தன்னோல் ஈன்று எடுத்து இனிது ர ணும் அன்லனயும் கனும் முன் ர ோல் ஆகு என
- என்டனத் ைன் அருளால் கபற்கறடுத்துப் கபரிதும் காத்ை டகசகயியும் பரைனும்
ைாயும் ைம்பியும் ஆகசவண்டும் என்று சகட்க; அருளின் ஈந்து ன்னேன் ர ோய
பின்லை - அருளால் ைந்து ையரைன் புறப்பட்டுச் க ன்றபிறகு; ேோன ம் ேோழ்வு கூ -
குரங்குகளின் வாழ்வு சிறக்க; க ோன் கநடுநோட்டில் உள்ளோர் - சைவர் உலகத்தில் உள்ள
சைவர்கள்; ை ே ம் ேழங்கிப் ர ோனோர் - பல வரங்கடள வழங்கிச் க ன்றார்கள்.

10234. கேள்ளம் ஓர் ஏழு த்தும், விைங்க அரும் வீ ர் ஆகி

உள்ளேர் அறு த்து ஏழு ரகோடியும், ஒற்லை ஆழி
ேள்ளல்தன் கனும், உள்ளம் கிழ்வுை வி ோனம்
ஈந்தோன் -
எள்ளல் இல்ைோத கீர்த்தி வீடணன், இைங்லக
ரேந்தன்.

எள்ளல் இல்ைோத கீர்த்தி இைங்லக ரேந்தன் வீடணன் - இகழப் படாை புகழ்

உடடய இலங்டக அர னாகிய வீடணன்; கேள்ளம் ஓர் எழு த்தும் - எழுபது
கவள்ளம் குரக்குச் ச டனயும்; விைங்க அரும் வீ ர் ஆகி உள்ளேர் அறு த்து எழு
ரகோடியும் - ைடுத்ைற்கரிய வீரர்கள் அறுபத்சைழு சகாடிப் சபரும்; ஒற்லை ஆழி
ேள்ளல்தன் கனும் - ஓராழித் சைரானாய சூரியன் மகன் சுக்கிரீவனும்; உள்ளம்
கிழ்வுை - அசயாத்திக்கு வருவது பற்றி மனமகிழ்வு அடடய; வி ோனம் ஈந்தோன் -
புட்பக விமானத்டைத் ைந்ைான்.
10235. 'ஆரியன் பின்லன நின்லன அன்பினோல் நிலனந்து,
கோதல்
சூரியன் கனும், கதோல்லைத் துலணேரும்,
இைங்லக ரேந்தும்,
ர ர் இயல் லடயும் சூழ, க ண்ணினுக்கு
அ சிரயோடும்
சீரிய வி ோனத்து ஏறி, த்துேன் இருக்லக
ர ர்ந்தோன்.
ஆரியன் - சமலவனான இராமன்; பின்லன - பிறகு; நின்லன -; அன்பினோல்;
நிலனந்து - அன்பால் நிடனத்து; கோதல் சூரியனும் கனும் - ைன்பால் அன்புடடய
சுக்ரீவனும்; கதோல்லைத் துலணேரும் - படழய நண்பர்களும்; இைங்லக ரேந்தும் -
வீடணனும்; ர ர் இயல் லடயும் சூழ - சபரளவினைாகிய ச டனகளும் சுற்றிவர;
க ண்ணினுக்கு அ சிரயோடும் - சீடைசயாடும்; சீரிய வி ோனத்து ஏறி - சிறந்ை
புட்பகத்தில் ஏறி; த்துேன் இருக்லக ர ர்ந்தோன் - பரத்துவா முனிவனது
ஆச்சிரமத்டை அடடந்ைான்.

10236. 'அன்பினோல் என்லன, நின் ோல் ஆழியும் கோட்டி,

''ஆன்ை
துன்பு எைோம் துலடத்தி என்று'' து ந்தனன்,
ரதோன்ைல்' என்று,
முன்பினோல் இயன்ை எல்ைோம் க ோழிந்தனன் - முது
நீர் தோவி
ேன்பினோல் இைங்லக முற்றும் எரிக்கு உணேோக
லேத்ரதோன்.

அன்பினோல் - என்பாற் ககாண்ட அன்பாசல; ரதோன்ைல் - இராமன்; என்லன

நின் ோல் ஆழியும் கோட்டி - நின்னிடம் சமாதிரத்டையும் காட்டி; 'ஆன்ை துன்பு
எைோம் துலடத்தி' என்று - இதுவடர அடமந்ை துன்பத்டை எல்லாம் நீக்குக என்று
க ால்லி; து ந்தனன் - விடரய அனுப்பினான்; என்று -(இவ்ேோறு) முன்பினோல் இயன்ை
எல்ைோம் - முன்னும் பின்னும் நடந்ை நிகழ்ச்சிகடள எல்லாம் கைாகுத்து; முதுநீர்
தோலி ேன்பினோல் இைங்லக முற்றும் எரிக்கு உணேோக லேத்ரதோன் - கடடலத் ைாவி
வலிடமயாசல இலங்டக முழுவடையும் தீக்கடவுளுக்கு உணவாக இட்ட அனுமன்;
க ோழிந்தனன் - க ால்லி முடித்ைான்.
முன், பின் என்பன அநுமன் இராமடனச் ந்திப்பைற்கு முன்னும் பின்னும் எனக்
ககாள்க.
 பரைன் அனுமன் டக பற்றி கங்டக ச ர்ைல்

10237. கோலின் ோ தலை க ோல்ை, தனும் கண்ணீர்

ர ோ ,
'ரேலி ோ தில்கள் சூழும் இைங்லகயில் ரேட்டம்
ககோண்ட
நீை ோ முகில் பின் ர ோனோன் ஒருேன்; நோன்
நின்று லநரேன்,
ர ோலு ோல்; இலேகள் ரகட்ர ன்; புகழ் உலடத்து,
அடில ன்ரனோ.'

கோலின் ோ தலை க ோல்ை - காற்றின் மகனாய அனுமான் க ால்ல; தனும்

கண்ணீர் ர ோ - (அது சகட்டு) பரைனும் கண்ணீர் க ாரிய நின்று; ரேலி ோ
தில்கள் சூழும் இைங்லகயில் ரேட்டம் ககோண்ட - நீர் சவலியுடடய மதில் சுற்றிய
இலங்டகயில் சவட்டடயாட விரும்பிய; நீை ோ முகில்பின் ஒருேன் ர ோனோன் -
நீலசமகமாய இராமன் பின்னால் இலக்குவன் க ன்றான்; நோன் நின்ை லநரேன்
ர ோலும் - நான் இங்கிருந்து வருந்துசவன் சபாலும்; இலேகள் ரகட்ர ன் -
இச்க ய்திகடளக் சகட்பவனாகசவ ஆசனன்; அடில புகழ் உலடத்து - நான்
இராமற்குச் க ய்ை அடிடம புகழ் உடடயது என்று வருந்திக் கூறினான்.

ஆல் - உடரயட . மன், ஓ அட .

10238. என்று அேன் இ ங்கி ஏங்கி, இரு கணும் அருவி

ர ோ ,
ேன் திைல் அனு ன் க ங் லக ேைக் லகயோல்
ற்றி, கோலின்
க ன்ைனன் இருளினூடு, க றி புனல் கங்லக
ர ர்ந்தோன்,
குன்றிலன ேைஞ் க ய் ரதர ோன் குண கடல்
ரதோன்றும் முன்னர்.*

அேன் - அப்பரைன்; என்று இ ங்கி ஏங்கி - இவ்வாறு கூறி அழுது வருந்தி; இருகணும்
அருவி ர ோ - இரண்டு கண்களிலிருந்தும் கண்ணீர் அருவியாய்ச் க ாரியுமாறு;
ேன்திைல் அனு ன் க ங்லக - வலிடம மிக்க அனுமனது சீரிய டகடய;
ேைக்லகயோல் ற்றி - ைனது வலது டகயினால் பிடித்துக் ககாண்டு; இருளின் ஊடு
கோலின் க ன்ைனன் - இருளின் இடடசய காலால் நடந்து க ன்று; குன்றிலன ேைம்
க ய்ரதர ோன் - சமருமடலடய வலமாகச் சுற்றி வருகின்ற சைரிடன உடடய
சூரியன்; குணகடல் ரதோன்று முன்னர் - கீழ்க்கடலில் உையமாவைற்கு முன்னாசல;
க றிபுனல் கங்லக ர ர்ந்தோன் - நீர் நிடறந்ை கங்டகக் கடரடய அடடந்ைான்.

சூரியன் உையம் ஆைல்

10239. இ ோேணன் ரேட்டம் ர ோய் மீண்டு, எம்பி ோன்,
அரயோத்தி எய்தி,
த ோதை களும் பூவின் லதயலும் கிழ, சூடும்
அ ோவு ன் க ௌலிக்கு ஏய்ந்த சிகோ ணி, குண ோல்
அண்ணல்
வி ோவுை எடுத்தோகைன்ன, கேய்யேன் உதயம்
க ய்தோன்.*

எம்பி ோன் - எமது ைடலவனாகிய இராமபிரான்; இ ோேணன் ரேட்டம் ர ோய்

மீண்டு - இராவணடன சவட்டடயாடிக் ககால்லுவைற்காக இலங்டக க ன்று
திரும்பி வந்து; த ோதை களும் பூவின் லதயலும் கிழ - பூமி என்கின்ற கபண்ணும்,
ைாமடர மலரில் வீற்றிருக்கின்ற திருமகளும் மகிழ்ச்சி அடடயும்படி; சூடும் -
அணிந்து ககாள்கின்ற; அ ோவு க ோன் க ௌலிக்கு ஏய்ந்த சிகோ ணி - அராவிச்
க ய்யப் கபற்ற கபான்னால் ஆகிய மகுடத்துக்குப் கபாருந்திய உச்சி மணிடய;
குண ோல் அண்ணல் - கீழ்த்திட க் காவலன் ஆகிய இந்திரன்; வி ோவுை எடுத்தோல்
என்ன - கபாருத்ைமுறத் சைான்றும்படி சமசல தூக்கிப் பிடித்ைாற் சபால
என்னுமாறு; கேய்யேன் உதயம் க ய்தோன் - சூரியன் கீழ்த்திட யில் சைான்றினான்.

இராவண வைத்ைால் கபருநலம் கபற்றவன் இந்திரன் ஆைலின் அவன் இராமன்

மகுடத்துக்குப் கபாருந்திய சிசராரத்னத்டைத் ைன் திட க்கண்சண சைாற்றுவித்ைது
சபான்றது சூரிசயாையம் ஆகும். இயற்டகயான சூரிய உையத்டைக் கற்படன
க ய்ைலின் ைற்குறிப்சபற்ற உவடமயணியாகும். சிகாமணி - சிசராரத்னம். இராமன்
ைன்டன ஆளப் சபாைலால் பூசைவி மகிழ்ந்ைாளாம் - துன்பங்கள் நீங்கி நன்டம
கபறுைலால் சீசைவி மகிழ்ந்ைாளாம்.

பரைன் வினாவும் அனுமன் விடடயும்

10240. கோலை ேந்து இறுத்த பின்னர், கடன் முலை

க ைக்கண்ணன்
ரகோை நீள் கழல்கள் ஏத்தி, கு க்கினத்து அ ல
ரநோக்கி, ' ோைவும் கலைகள் ேல்ரைோய்! தேறு உண்டு
ர ோலும், ேோய்ல ;
 மூைர உணரின், உன்தன் க ோழிக்கு எதிர்
க ோழியும் உண்ரடோ?

(பரைன்) கோலை ேந்து இறுத்த பின்னர் - காடலப் கபாழுது சைான்றியபிறகு; கடன்

முலை - நாட்காலத்சை ைான் க ய்யும் முடறடமப்படி; க ைக்கண்ணன் ரகோை நீள்
கழல்கள் ஏத்தி - ைாமடர மலர் சபான்ற கண்கடள உடடய இராமபிரானது அழகிய
நீண்ட திருவடிகடள வழிபட்டு; கு க்கினத்து அ ல ரநோக்கி - அனுமடனப் பார்த்து;
' ோைவும் கலைகள் ேல்ரைோய் - கல ாஸ்திர நூல்களிலும் விற்பனன் ஆகியவசன;
உன்தன் க ோழிக்கு எதிர் க ோழியும் உண்ரடோ - உன்னுடடய வார்த்டைக்கு எதிராகச்
க ால்லத்ைக்க வார்த்டையும் இருக்கிறைா (ஆயினும்); மூைர உணரின் - அடிமுைல்
நன்றாக உணர்ந்து பார்த்ைால்; ேோய்ல தேறுண்டு ர ோலும் - உன்னுடடய
க ால்லில் ைவறு இருக்கிறது சபால உள்ளது.

10241. 'எழு து கேள்ளம் ர லன ேோன ர், இைங்லக

ரேந்தன்
முழு முதல் ர லன கேள்ளம், கணக்கு இை
க ோய்த்த என்ைோல்,
அழுே நீர் ரேலை சுற்றும் அ ேம் இன்ைோக
ேற்ரைோ?
விழுமிது, ''எம்பி ோன் ேந்தோன்'' என்று உல த்தது,
வீ !' என்ைோன்.

வீ ! - வீரனாகிய அனுமசன!; எழு து கேள்ளம் ர லன ேோன ர் - எழுபது

கவள்ளக் கணக்கான ச டனகளாகிய வானரர்கள்; இைங்லக ரேந்தன் முழுமுதல்
ர லன கேள்ளம் - இலங்டகயர னாகிய வீடணனது அளவிறந்ை ச டனக் கூட்டம்;
கணக்கு இை க ோய்த்த என்ைோல் - கணக்கில்லாைன ஒன்று ச ர்ந்து கநருங்கி
விட்டன என்றால்; அழுே நீர் ரேலை சுற்றும் அ ேம் இன்ைோக அற்ரைோ - ஆழமான
நீர்ப்பரப்பான கடலின் கண் சுற்றுகின்ற சபகராலி சபான்ற சபர் ஆரவாரம்
இல்லாமல் இருக்க இயலுமா? (அவ்கவாலி ஏதும் இல்லாடமயால்); எம்பி ோன்
ேந்தோன் என்று உல த்தது விழுமிது - இராமபிரான் வந்து விட்டான் என்று நீ கூறியது
நன்றாயிருக்கிறது; என்ைோன்.

'விழுமிது' என்னும் க ால் இகழ்ச்சிக் குறிப்பு.

10242. 'ஓ லன இ ண்டு உண்டு அன்ரை, த்துேன்

உலையும் ர ோலை;
வீசு கதண் தில யிற்று ஆய கேள்ளம் ஓர் ஏழு
த்தும்
 மூசிய ழுேம் இங்ஙன் கிடப் ரதோ, மு ற்ைல் இன்றி?
ர சியது அல யும்; நம் ரகோன் எங்கு உளன்,
க ரு !' என்ைோன்.

க ரு ! - அனுமசன!; த்துேன் உலையும் ர ோலை - பரத்துவா முனிவனது

ஆசிரமச் ச ாடல (இங்கிருந்து); இ ண்டு ஓ லன உண்டு அன்ரை - இரண்டு
சயா டன தூரத்தின் கண் உள்ளது அல்லவா? (அவ்வாறாயின்); வீசு கதண் தில
யிற்று ஆய கேள்ளம் ஓர் எழு த்தும் - அடல வீசும் கடற்பரப்டபப் சபாலக்
கணக்கிடத் ைக்க எழுபது கவள்ளமாகிய ச டனகளும்; மூசிய ழுேம் - கநருங்கக்
கிடக்கின்ற அச்ச ாடலக் காடு; மு ற்ைல் இன்றி இங்ஙனம் கிடப் ரதோ? - (நம்
காதில் கட்கும்படி) ஒலி க ய்யாமல் அடமதியாக இவ்வாறும் இருக்க இயலுமா?;
ர சியது அல யும் - நீ இதுவடர கூறியது மிக நன்றாய் இருந்ைது (இனியும் அடை நீட்ட
சவண்டா); நம் ரகோன் எங்கு உளன் - நம் ைடலவனாய இராமபிரான் எங்சக
இருக்கின்றான்; என்ைோன் .
'சபசியது அடமயும்' என்பது இகழ்ச்சிக் குறிப்பு. இவ்வளவு ஐயத்திலும்
அனுமடனப் கபரும! வீர! என்று விளித்ைது பரைனது பண்பு நலத்டைக் காட்டும்.

10243. தன் அஃது உல த்தரைோடும், ணிந்து ோருதியும்,

'சீர் ோல்
வி த ோ தேத்து மிக்ரகோய்! விண்ணேர் தல யும்
ரேண்டி
ே தன் ஆண்டு அளிப் ேந்த ே த்தினோல், ைரும்
ரதனும்
தர ோந்தி ோந்தித் துயின்ைது, தோலன எல்ைோம். தன்
அஃது உல த்தரைோடும் - பரைன் அவ்வாறு க ால்லி முடித்ை அளவில்; ோருதியும்
ணிந்து - அனுமனும் (பரைடன) வணங்கி; சீர் ோல் வி த ோதேத்து மிக்ரகோய்!
- புகழ் கபாருந்திய சநான்பினால் உயர்ந்ை கபருந்ைவத்தில் சிறந்ை கபரிசயாய்!;
ே தன் விண்ணேர் தல யும் ரேண்டி ஆண்டு அளிப் ேந்த ே த்தினோல் -
வரந்ைரவல்ல பரத்துவா ன் சைவர்கடள வழிபட்டு ஓர் ஆகுதிடய சவள்விக்கண்
அளிப்ப அைனாற் கபற்ற வரத்தின் சமன்டமயால்; தோலன எல்ைோம் - ச டனகள்
எல்லாம்; ைரும் ரதனும் தர ோந்தி ோந்தித் துயின்ைது - மலடரயும் சைடனயும்
மிகுதியாகப் கபற்று நன்கு உண்டு மயங்கி அயர்ந்து துயின்று விட்டது (அைனால் ஒலி
இல்டல) கைாடரும்.
ச டன எல்லாம் - கைாகுதிகயாருடம. துயின்றது என முடிந்ைது.

10244. 'ேோனேர் ககோடுக்க ேந்த ே த்தினோல், து ம்

மூசும்
 ரதகனோடு கிழங்கும் கோயும் கனிகளும் பிைவும்
சீர்த்துக்
கோனகம் க ோலிதைோரை, கவிக் குைம் அேற்லை
ோந்தி,
ஆனனம் ைர்ந்தது இல்லையோகும்; நீ துய ல்,
எந்தோய்!

எந்தோய்! - என் ைந்டைக்கு ஒப்பான பரைசன!; ேோனேர் ககோடுக்க ேந்த

ே த்தினோல் - சைவர்கள் அளிக்க உண்டாகிய வரபலத்ைாசல; கோனகம் - காடு; து ம்
மூசும் ரதகனோடு கிழங்கும் கோயும் கனிகளும் பிைவும் சீர்த்துப் க ோலிதைோரை -
வண்டுகள் கமாய்க்கின்ற சைசனாடு கிழங்கு, காய், பழம், பிற ஆகியவற்றால்
வளம் கபற்று விளங்குவைால்; கவிக்குைம் அேற்லை ோந்தி - குரங்குக் கூட்டம்
அடவகடள உண்டு மயங்கி; ஆனனம் ைர்ந்தது இல்லையோகும் - முகம் கண்
விழிக்காமல் உறங்கியவாகும்; நீ துய ல் - (இராமன் வந்ைானில்டலசயா என்று
கருதி) நீ வருந்ைாசை. கைாடரும்.

10245. 'இனி ஒரு கணத்தின், எம் ரகோன் எழுந்தருள்

தன்ல ஈண்டுப்
னி ேரும் கண்ணின் நீரய ோர்த்தி' என்று
உல த்தோன்; இப் ோல்,
முனிேனது இடத்து ேந்த முளரி அம் கண்ணன்
ேண்ணக்
குனி சிலைக் குரிசில், க ய்தது இற்று எனக்
குணிக்கலுற்ைோம்:

இனி ஒரு கணத்தின் - இனிசமல் ஒரு கணப் கபாழுதிற்குள்; எம் ரகோன்

எழுந்தருள் தன்ல - இராமபிரான் இங்சக எழுந்ைருளப் சபாகின்ற பாங்கிடன;
ஈண்டு - இவ்விடத்சை; னிேரும் கண்ணின் நீரய ோர்த்தி என்று உல த்தோன் - நீர்
கபருகுகின்ற கண்கடள உடடய நீசய பார்ப்பாய் என்று க ால்லி முடித்ைான்;
இப் ோல் - இன்கனாரு புறமாகிய (பரத்துவா ஆசிரமத்சை); முனிேனது இடத்ரத
ேந்த முளரியம் கண்ணன் ேண்ணக் குனிசிலைக் குரிசில் - பரத்துவா
ஆசிரமத்துக்கு வந்து ச ர்ந்ை ைாமடரக் கண்ணனாகிய அழகிய வடளந்ை வில்டல
உடடய இராமபிரான்; க ய்தது இற்று எனக் குணிக்கல் உற்ைோம் - க ய்ை க யல்
இது என்று க ால்லத் கைாடங்கிசனாம்.

இது கவிக்கூற்று.
 குகன், பரத்துவா ஆசிரமத்தில் இராமடனத் ைரிசித்ைல்
10246. அருந்தேன் சுலேகள் ஆரைோடு அமுது இனிது
அளிப் , ஐயன்
கருந் தடந் கண்ணிரயோடும் கலளகணோம்
துலணேர ோடும்,
விருந்து இனிது அருந்தி, நின்ை ரேலையின்,ரேலை
ர ோலும்
க ருந் தடந் தோலனரயோடும், கி ோதர் ரகோன்
க யர்ந்து ேந்தோன்.

அருந்தேன் ஆறு சுலேகரளோடு அமுது இனிது அளிப் - பரத்துவா ன் அறுசு

டவகசளாடு கூடிய உணவிடன நன்றாகக் ககாடுக்க; ஐயன் கருந்தடங்
கண்ணிரயோடும் கலளகணோம் துலணேர ோடும் விருந்து இனிது அருந்தி நின்ை
ரேலையின் - இராமபிரான் சீைாபிராட்டிசயாடு துன்பத்திற்குத் துடணயாகிய
சுக்கிரீவ விபீடண ஆதியாகிய சகாைரர்கசளாடும் விருந்திடன நன்கு அருந்தியிருந்ை
மயத்தில்; கி ோதர் ரகோன் - சவடர சவந்ைனாய குகன்; ரேலை ர ோலும் க ருந்தடந்
தோலனரயோடும் க யர்ந்து ேந்தோன் - கடல் சபான்ற ைனது கபரிய
அகன்ற சவடச் ச டனசயாடும் (சிருங்கிசபரத்திருந்து) புறப்பட்டு அங்கு வந்து
ச ர்ந்ைான்.

10247. கதோழுதனன்; னமும் கண்ணும் துளங்கினன்; சூழ

ஓடி
அழுதனன்; க ைம் அன்ன அடித்தைம்அதனின்
வீழ்ந்தோன்;
தழுவினன் எடுத்து, ோர்பில் தம்பிலயத்
தழுவு ோர ோல்;
'ேழு இைர் ேலியர்அன்ரைோ, க்களும் லனயும்?'
என்ைோன்.

(குகன் இராமடனக் கண்டு) கதோழுதனன் - கும்பிட்டான்; னமும் கண்ணும்

துளங்கினன் - மனமும் கண்களும் ைடுமாறப் கபற்றான்; சூழ ஓடி அழுதனன் -
இராமடனச் சுற்றி ஓடி அழுைான்; க ைம் அன்ன அடித்தைம் அதனின் வீழ்ந்தோன் -
ைாமடர மலர் சபான்ற இராமனது திருவடியிடணயின்கண் விழுந்ைான்; ோர்பில்
தம்பிலயத் தழுவு ோர ோல் - இராமன் மார்பின் கண்சண ைம்பிடயத் ைழுவிக்
ககாள்வது சபாலத்; தழுவினன் எடுத்து - ைழுவித்தூக்கி; க்களும் லனயும்
ேழுவிைர் ேலியர் அன்ரைோ? - உன் மக்களும், குடும்பத்தினரும் தீங்கின்றி
வலியராக உள்ளனரல்லவா?; என்ைோன் - என்று வி ாரித்ைான்.
 கைாழுது, துளங்கி, ஓடி, அழுது, விழுந்ைான் என எச் மாக்கி முடிவன முற்றாைல்
'பாவம்' சநாக்கி.

குகனும் இராமனும்
10248. 'அருள் உனது உளது, நோரயற்கு; அேர் எைோம்
அரிய ஆய
க ோருள் அைர்; நின்லன நீங்கோப் புணர்ப்பினோல்
கதோடர்ந்து ர ோந்து
கதருள்தரும் இலளய வீ ன் க ய்ேன
க ய்கைோரதன்;
ருள் தரு னத்திரனனுக்கு இனிது அன்ரைோ,
ேோழ்வு ன்ரனோ?
நோரயற்கு உனது அருள் உளது - அடிசயனுக்குப் (கபறற்கரிய) உனது
கபருங்கருடண உள்ளது; அேர் எைோம் அரிய ஆய க ோருள் அைர் - மக்களும்
மடனயும் ஆய அவர்கள் எல்லாம் அருடமயான கபாருளாக மாட்டார் அது நிற்க;
நின்லன நீங்கோப் புணர்ப்பினோல் கதோடர்ந்து ர ோந்து - உன்டன விட்டுப் பிரியாை
மனப் பிணிப்புடசன பின்பற்றி வந்து; கதருள் தரும் இலளய வீ ன் - கமய்யுணர்வு
கபற்ற இலக்குவன்; க ய்ேன க ய்கைோ ரதன் - க ய்ை திருத்கைாண்டுகடளச் க ய்ய
இயலாைவனாகிய; ருள்தரும் னத்திரனனுக்கு ேோழ்வு இனிது அன்ரைோ -
மயக்கமுற்ற மனம் உடடய எனக்கு வாழ்வு சுடவயானது அல்லவா? (மிக
நன்றாயிருந்ைது)
ைன்டனத் ைாசன கநாந்து உடரக்கின்றான் குகன் ஆைலின் இவ்வாறு கூறினான்.
இராமபிரான் உடசனசய இருத்து கைாண்டு க ய்யும் அவாவினன் என்படை
முன்னும் (1990 - 1993) காண்க. மன் ஓ - கழிவிரக்கத்தின்கண் வந்ைது.

10249. ஆயன பிைவும் ன்னி, அழுங்குேோன்தன்லன, 'ஐய!

நீ இலே உல ப் து என்ரன; தனின் நீ ரேறு
உண்ரடோ?
ர ோய், இனிது இருத்தி' என்ன, புளிஞர்ரகோன்
இளேல் க ோன் தோள்
ர யினன் ேணங்கி, அன்லன வில ைர்த் தோளின்
வீழ்ந்தோன்.
 ஆயன பிைவும் ன்னி - இவ்வாறான வார்த்டைகள் பலவற்டறயும் திரும்பப்
பலமுடற க ால்லி; அழுங்குேோன் தன்லன - வருந்துகின்ற குகடனப் பார்த்து
(இராமபிரான்); ஐய! நீ இலே உல ப் து என்ரன! - குகசன! நீ இத்ைடகய
வார்த்டைகடளக் கூறல் சவண்டுமா?; தனின் நீ ரேறு உண்ரடோ - பரைனும் நீயும்
எனக்கு ஒன்றல்லவா; ர ோய் இனிது இருத்தி - க ன்று நன்கு இருப்பாயாக; என்ன
- என்று க ால்லி அனுப்ப; புளிஞர் ரகோன் - சவடர் ைடலவனாய குகன்; இளேல்
க ோன் தோள் ர யினன் ேணங்கி - இலக்குவனது கபாலிவு கபற்ற திருவடிகடள
விருப்பத்சைாடு வழிபட்டு; அன்லன வில ைர்த்தோளின் வீழ்ந்தோன் -
சீைாபிராட்டியினது மணம நாறும் மலர்சபான்ற திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கினான்.

இராமன் குகடன அடனவர்களுக்கும் அறிமுகம்

க ய்ைல்
10250. கதோழுது நின்ைேலன ரநோக்கி,
துலணேர்கள்தல யும் ரநோக்கி,
முழுது உணர் ரகள்வி ர ரைோன் க ோழிகுேோன்;
'முழு நீர்க் கங்லக
தழுவு இரு கல க்கும் நோதன்; தோயினும் உயிர்க்கு
நல்ைோன்;
ேழுவு இைோ எயினர் ரேந்தன்; குகன் எனும்
ேள்ளல் என்ைோன்;

முழுது உணர் ரகள்வி ர ரைோன் - முற்ற நண்குணர்ந்ை சகள்வி ஞானத்தினால்

நிரம்பப் கபற்ற கபரிசயானாகிய இராமபிரான்; கதோழுது நின்ைேலன ரநோக்கி
துலணேர்கள் தல யும் ரநோக்கி க ோழிகுேோன் - வணங்கி நின்ற குகடனப் பார்த்து;
சுக்ரீவ வீடணாதி துடணவர்கடளயும் பார்த்துச் க ால்கின்றான்; முழு நீர்க்கங்லக
தழுவு இரு கல க்கும் நோதன் - (இவன்) நிரம்பிய நீடர உடடய கங்டகடயத்
ைழுவியுள்ள இரு கடரப் பகுதி நாடுகளுக்கும் ைடலவன்; உயிர்க்கு தோயினும்
நல்ைோன் - உயிர்களுக்குத் ைாடயக் காட்டிலும் மிகவும் நல்லவன்; ேழுவு இைோ எயினர்
ரேந்தன் - குற்றமற்ற சவடர் அர ன்; குகன் எனும் ேள்ளல் - குகன் என்னும்
கபயருடடய கபரிசயான்; என்ைோன்

சவடராஜன், குகன் என்படைப்பின் ைள்ளி, கங்டகயிருகடர உடடயான் ைாயினும்

நல்லான் என்பவற்டறத் துடணவர்களுக்கு முன் டவத்து அறிமுகம் க ய்ை அருடம
அறிந்து இன்புறுக.

சூரியன் மடறைல்
10251. அண்ணல் அஃது உல த்தரைோடும், அரி குைத்து
அ ன் ஆதி
நண்ணிய துலணேர் யோரும் இனிது உைத் தழுவி,
 நட்டோர்;
கண்ணகல் ஞோைம் எல்ைோம் கங்குைோல் க ோதிேோன்
ர ோை,
ேண்ண ோல் ேல க்கும் அப் ோல் லைந்தனன்,
இ வி என் ோன். அண்ணல் அஃது உல த்தரைோடும் - இராமபிரான்
அவ்வாறு (குகடன அறிமுகம் க ய்து) கூறிய அளவில்; அரி குைத்து அ ன் ஆதி -
குரங்குக் குலத்துக்கு அர னாகிய சுக்ரீவன் முைலாக; நண்ணிய துலணேர் யோரும் -
வீடணன் முைலிய துடணவர்கள் எல்லாரும்; இனிதுைத் தழுவி நட்டோர் - இனிடம
கபாருந்ை மனத்ைாலும் உடலாலும் ைழுவி நண்பு க ய்ைார்கள்; (இந்நிலையில்)
கண்ணகல் ஞோைம் எல்ைோம் கங்குைோல் க ோதிேோன் ர ோை - இடமகன்ற உலகம்
எல்லாம் இருளால் மூடுகின்றவடனப் சபால; இ வி என் ோன் - சூரியன் என்பவன்;
ேண்ண ோல் ேல க்கும் அப் ோல் லைந்தனன் - அழகிய கபரிய சமரு மடலக்கும்
பின்னால் மடறயச் க ன்றான்.

சூரியன் உையமும் இராமன் புறப்படுைலும்

10252. அைங்கல் அம் கதோலடயினோனும், அந்தியின்
கடன்கள் ஆற்றி,
க ோைங் குலழ யிலிரனோடு துயிலுை, புணரி ர ோலும்
இைங்கிய ர லன சூழ, இளேலும் எயினர் ரகோனும்,
கைங்கைர் கோத்து நின்ைோர்; கதி ேன் உதயம்
க ய்தோன்.

அைங்கல் அம் கதோலடயினோனும் - அட கின்ற அழகிய மாடலடய அணிந்ை

இராமபிரானும்; அந்தியில் கடன்கள் ஆற்றி - மாடலக்காலத்சை க ய்யும்
நீர்க்கடன்கடள நிடறசவற்றி; க ோைங்குலழ யிலிரனோடு துயிலுை -
கபான்னாலாய காைணி அணிந்ை மயில்சபாலும் சீடைசயாடு உறங்க; புணரிர ோலும்
இைங்கிய ர லன சூழ - கடல் சூழப் பரந்து விளங்கும் ச டன சுற்றியிருப்ப;
இளேலும் எயினர் ரகோனும் கைங்கைர் கோத்து நின்ைோர் - இலக்குவனும் குகனும்
சிறிதும் உறக்கத்ைால் கலங்காை வராய்க் காவல் க ய்து இருந்ைார். (இந்நிடலயில்);
கதி ேன் உதயம் க ய்தோன் - சூரியன் சைான்றினான்.

10253. கதி ேன் உதிப் , கோலைக் கடன் கழித்து,

இளேரைோடும்
அதிர் க ோைன் கழலினோன் அவ் அருந்
தேன்தன்லன ஏத்தி,
விதி தரு வி ோனம் ர வி, விளங்கிலழரயோடும்,
 ககோற்ைம்
முதிர் தரு கருலணரயோடும், முனி னம் கதோட ப்
ர ோனோன்.

கதி ேன் உதிப் - சூரிசயாையம் ஆன அளவில்; அதிர் க ோைன் கழலினோன் -

ஒலிக்கின்ற வீரக்கழல் அணிந்ை திருவடியுடடய இராமன்; கோலைக் கடன் கழித்து -
காடலப் கபாழுதில் க ய்யசவண்டிய நீர்க்கடன் வழிபாடுகடள நிடறசவற்றி;
இளேரைோடும் - இலக்குவசனாடும்; அவ் அருந்தேன் தன்லன ஏத்தி - அந்ை
அரிய பரத்துவா முனிவடனத் துதித்து வணங்கி; விதிதரு வி ோனம் ர வி -
பிரமனால் (குசபரனுக்குக்) ககாடுக்கப்கபற்ற புட்பக விமானத்டை அடடந்து;
விளங்கிலழரயோடும் - சீடைசயாடும்; ககோற்ைம் முதிர் தருகருலணரயோடும் -
கவற்றியாற் சிறந்து கபற்ற சபரருசளாடும்; முனி னம் கதோட ப் ர ோனோன் -
பரத்துவா முனிவனது மனம் அன்பினால் ைன்டனப் பின்பற்றி வரச் க ன்றான்.

10254. தோவி ேோன் டர்ந்து ோனம் தலடயிைோது ஏகும்

ரேலை,
தீவிய கன்னி ஆகிச் க ருக்கிய கோ ச் க வ்வி
ஓவியம் உயிர் க ற்கைன்ன உம் ர்ரகோன் நகரும்
ஒவ்ேோ
ோ இயல் அரயோத்தி சூழும் தில் புைம்
ரதோன்றிற்றுஅன்ரை.

ோனம் - புட்பக விமானம்; தோவி - சமசல கிளம்பி; ேோன் டர்ந்து - விண்ணில்

பரந்து க ன்று; தலட இைோது ஏகும் ரேலை - எைனாலும் ைடடபடாமல் க ல்கின்ற
சபாது; தீவிய கன்னி ஆகிச் - இனிய கன்னித் ைன்டம உடடயைாகி; க ருக்கிய கோ ச்
க வ்வி - நிரம்பி முதிர்ந்ை விரும்பத் ைக்க சபரழகால்; ஓவியம் உயிர் க ற்று என்ன -
சித்திரம் உயிர் ககாண்டு வந்ைாற் சபான்ற; உம் ர் ரகோன் நகரும் ஒவ்ேோ - இந்திரனது
அமராவதி நகரமும் ஒப்பாகாை; ோ இயல் அரயோத்தி சூழும் தில்புைம் ரதோன்றிற்று
- திருமகள் ைங்கிய அசயாத்திடயச் சுற்றியுள்ள மதிலின் புறம் சைான்றியது. அன்று, ஏ
அட கள். மதிலுக்குக் கன்னித்ைன்டம பிறர் டகப்படாடமயாகும் 'கன்னி மதில்' எனல்
வழக்கு. பிறவற்டற மதில் சமலும் அசயாத்தி சமலும் ஏற்றலாம்.

10255. க ோன் தில் கிடக்லக சூழப் க ோலிவுலட நக ம்

ரதோன்ை,
நன் திக் கிழேர்தம்ல ரநோக்கிய ஞோன மூர்த்தி,
'க ோல் தித்து ஒருே ோலும் க ோைப் டோ அரயோத்தி
ரதோன்றிற்று'
 என்னலும், க ங்கள் கூப்பி எழுந்தனர், இலைஞ்சி
நின்ைோர்.

க ோன் தில் கிடக்லக சூழப் க ோலிவுலட நக ம் ரதோன்ை - கபான்னாற் க ய்ை

மதிற்பரப்பாற் சுற்றப்பட்ட அழகுடடய அசயாத்தி நகரமானது சைான்ற; நன் திக்
கிழேர் தம்ல ரநோக்கிய ஞோனமூர்த்தி - நல்ல அறிவாற் சிறந்ை துடணவர்கடளப்
பார்த்ை ஞான வடிவினனாய இராமபிரான்; க ோல் தித்து ஒருே ோலும் க ோைப் டோ
அரயோத்தி ரதோன்றிற்று என்னலும் - க ால்லால் கருதி இத்ைடகயது என்று
ஒருவராலும் க ால்ல இயலாை அசயாத்தி மாநகரம் சைான்றியது என்று க ால்லிய
அளவிசல; க ங்கள் கூப்பி எழுந்தனர் இலைஞ்சி நின்ைோர் - அடனவரும் டககடளத்
ைடலசமல் குவித்து எழுந்து வணங்கி நின்றார்கள்.

இராமபிரான் அரசு வீற்றிருக்கும் திருநகர் ஆைலின் அதுசவ ைாம் வழிபடும்

திருக்சகாயில் எனக்கருதிக் கண்ட மாத்திரத்சை டககுவித்து எழுந்து வணங்கினர்
என்க.

புட்பக விமானத்தின் வருடக

கலி விருத்தம்

10256. அன்னது ஓர் அளலேயின், விசும்பின் ஆயி ம்

துன் இருங் கதி ேர் ரதோன்றினோர் என,
க ோன் அணி புட் கப் க ோரு இல் ோனமும்,
ன்னேர்க்கு அ னும், ேந்து ரதோன்றினோர்.

அன்னது ஓர் அளலேயின் - அந்ை மயத்தில்; விசும்பின் துன் இருங்கதி ேர் ஆயி ம்
ரதோன்றினோர் என - ஆகாயத்தில் கநருங்கிய கபரிய சூரியர் ஆயிரவர் சைான்றினார்கள்
என்று க ால்லும்படி;

க ோன் அணி புட் கப் க ோருஇல் ோனமும் - கபான்னால் அழகு கபற்ற

புட்பகம் என்னும் கபயருடடய ஒப்பற்ற விமானமும்; ன்னேர்க்கு அ னும் -
அர ர்க்கர னாகிய க்கரவர்த்தி இராமபிரானும்; ேந்து ரதோன்றினோர் - வந்து
அநுமன் கண்காணத் சைான்றினர்.

'சைான்றினார்' என்னும் விடனமுற்று 'புட்பக விமானமும் மன்னவர்க்கு

அர னும்' என்ற இரண்டடயும் ைடலடமப் கபாருட்கு விடன ககாடுப்பசவ
ைடலடமயில் கபாருளும் முடிந்ைன ஆவசைார் முடற பற்றி இடயத்ைது என்க.
 அனுமன் பரைனுக்குக் காட்டிக் கூறுைல்
10257. 'அண்ணரை! கோண்டியோல் - அைர்ந்த தோ ல க்
கண்ணனும், ேோன க் கடலும், கற்புலடப்
க ண் அருங் கைமும், நின் பின்பு ரதோன்றிய
ேண்ண வில் கு னும், ேருகின்ைோர்கலள.

அண்ணரை - பரைசன!; அைர்ந்த தோ ல க் கண்ணனும் - அன்றலர்ந்ை க ந்ைாமடர

மலர் சபாலும் கண்கடளயுடடயவனான இராமபிரானும்; ேோன க் கடலும் - வானர
ச டனச் முத்திரமும்; கற்புலடப் க ண் அருங்கைமும் - கற்பிற் சிறந்ை கபண்டிர்க்கு
அணிகலமாய சீைாபிராட்டியும்; நின்பின்பு ரதோன்றிய ேண்ணவில் கு ோ னும் -
உனக்குப் பின்னால் பிறந்ை அழகிய வில் ஏந்திய இலக்குவனும்; ேருகின்ைோர்கலள
கோண்டி - என இவர்கள் வந்து ககாண்டிருப்பவர்கடளப் பார்ப்பாயாக.
வானரக் கடடல இடடசய கூறியது, அைன் ஆர்ப்கபாலி சகளாடமயால் முன்பு
பரைன் இராமனது வருடகடய ஐயுற்றான் ஆைலின் என்க. ஆல் - அட .

10258. 'ஏழ் - இ ண்டு ஆகிய உைகம் ஏறினும்

ோழ் புைம் கிடப் து, டி இன்ைோயது, ஓர்
சூழ் ஒளி ோனத்துத் ரதோன்றுகின்ைனன்
ஊழியோன்' என்று ககோண்டு, உணர்த்தும் கோலைரய.

ஊழியோன் - யுக முடிவுக் காலத்தும் நிடல கபற்றுள்ளவனாகிய இராமபிரான்; ஏழ்

இ ண்டு ஆகிய உைகம் ஏறினும் - பதினான்கு உலகங்களிலுள்ள அத்ைடனயும் ைன்சமல்
ஏறினாலும்; புைம் ோழ் கிடப் து - புறத்சை கவற்றிடம் உள்ள ைாயிருப்பதும்; டி
இன்ைோயது - ைனக்குச் மானம் இல்லாைதும் ஆகிய; ஓர் சூழ் ஒளி ோனத்துத்
ரதோன்றுகின்ைனன் - ஒப்பற்ற ஒளி சுற்றிய விமானத்தில் காணப்படுகின்றான்; என்று
ககோண்டு உணர்த்தும் கோலை - என்றிவ்வாறு (அநுமன் பரைனுக்கு) கைளிவிக்கும்
மயத்தில்; கைாடரும்.

ஏ. அட .

10259. க ோன் ஒளிர் ர ருவின் க ோதும்பில் புக்கது ஓர்

மின் ஒளிர் ர கம்ர ோல் வீ ன் ரதோன்ைலும்,
அந் நகர் ஆர்த்த ர ர் ஆர்ப்பு, இ ோேணன்,
கதன் நகர்க்கு அப் புைத்து அளவும் க ன்ைதோல்.
 க ோன் ஒளிர் ர ருவின் க ோதும்பில் புக்கது ஓர் மின் ஒளிர் ர கம் ர ோல் வீ ன்
ரதோன்ைலும் - கபான்மயமாக விளங்குகின்ற சமருமடலயின் குடகக்குள் நுடழந்ை ஒரு
மின்னல் விளங்கும் கருசமகம் சபால இராமபிரான் காணப்பட்ட உடசன; அந்நகர்
ஆர்த்த ர ர் ஆர்ப்பு - அந்ை அசயாத்தி நகரம் ஆரவாரித்ை சபசராட ; இ ோேணன்
கதன் நகர்க்கு அப்புைத்து அளவும் க ன்ைது - இராவணனது கைற்சக உள்ள
இலங்டக நகருக்கு அப்பாலும் க ன்று ஒலித்ைது.

ஆல் அட .

பரைன் இராமடனக் காணல்

10260. ஊனுலட யோக்லக விட்டு உண்ல ரேண்டிய
ேோனுலடத் தந்லதயோர் ே வு கண்கடன,
கோனிலடப் ர ோகிய க ைக்கண்ணலன,
தோனுலட உயிரிலன, தம்பி ரநோக்கினோன்.

கோனிலடப் ர ோகிய க ைக் கண்ணலன - காட்டிற்குச் க ன்ற ைாமடர மலர் சபான்ற

கண்கடள உடடய இராமடன; தோனுலட உயிரிலன - ைன்னுடடய உயிராக
உள்ளவடன; தம்பி - அவன் ைம்பியாகிய பரைன்; ஊனுலட யோக்லக விட்டு உண்ல
ரேண்டிய ேோனுலடத் தந்லதயோர் ே வு கண்கடன ரநோக்கினோன் - ஊன் கபாதிந்ை
உடம்டபப் சபாகவிட்டு த்தியத்டை விரும்பி வானுலகு க ன்ற
ை ரை க்கரவர்த்தியாகிய ைன் ைந்டையார் திரும்பி வருவது கண்டாற் சபாலப்
பார்த்ைான்.
''வாய்டமயும் மரபும் காத்து மன்னுயிர் துறந்ை வள்ளல்'' (கம்ப. 4018) என்றைடன
ஈண்டுக் கருதுக. முன்னர் 'இறந்ைனன் ைாடைடய எதிர்கண் கடன்னசவ'' (கம்ப. 2427)
என்று பரைன் இராமடனச் ந்தித்ைது பற்றிக் கூறியதும் நிடனக்கத்ைகும்.

10261. ககட்ட ேோன் க ோருள் ேந்து கிலடப் , முன்பு தோம்

ட்ட ேோன் டர் ஒழிந்தேரின் ல யுள் ரநோய்
சுட்டேன், ோனேன் - கதோழுதல் உன்னிரய,
விட்டனன் ோருதி க த்லத, ர ன்ல யோன்.

ர ன்ல யோன் - சிறந்ை குணங்களுக்கு இருப்பிடமானவனாகிய பரைன்; முன்பு

தோம் ட்ட ேோன் டர் - ஒருவர் ைாம் முன்பு அடடந்ை மிகப் கபரிய துன்பம்;
ககட்டேோன் க ோருள் ேந்து கிலடப் - கைாடலத்து விட்ட சிறந்ை கபாருள்
மீண்டும் கிடடத்துவிட அைனால்; ஒழிந்தேரின் - நீங்கப் கபற்றவடரப் சபால;
ல யுள் ரநோய் சுட்டேன் - துன்ப சநாடயத் கைாடலத்ைவனாய்; ோனேன்
கதோழுதல் உன்னி - இராமடன வணங்கக் கருதி; ோருதி க த்லத விட்டனன் -
இதுவடர பிடித்திருந்ை அனுமனது டககடள இப்சபாது பிடி கநகிழ விட்டான்.

பரைன் அநுமன் டகடயப் பற்றி வந்ைைாக வான்மீகம் கூறவில்டல. கம்பரது

கற்படன இது. துன்பத்திற்குத் துடணயாவாடரப் பற்றி வருைல் உலகியல்பு ஆைலின்.

10262. அக் கணத்து அனு னும் அேண் நின்று ஏகி, அத்

திக்குறு ோனத்லதச் க ல்ேன் எய்தி, அச்
க்க த்து அண்ணலைத் தோழ்ந்து முன் நின்ைோன்;
உக்கு உறு கண்ண நீர் ஒழுகும் ோர்பினோன்.

அக்கணத்து - (பரைன் டக கநகிழ்ந்ை) அவ்வளவில்; அநு னும் அேண் நின்று ஏகி -

அநுமனும் அங்கிருந்து க ன்று; அத்திக்குறு ோனத்லதச் க ல்ேன் எய்தி - அந்ை
திட யளாவிப் பரந்ை புட்பக விமானத்டை முடறயாக அடடந்து; உக்கு உறு கண்ண
நீர் ஒழுகும் ோர்பினோன் - சிந்தி விழுகின்ற கண்ணீர் ஒழுகப் கபற்ற மார்டப
உடடயவனாய்; க்க த்து அண்ணலைத் தோழ்ந்து முன் நின்ைோன் - இராமபிராடன
வணங்கி முன்சன நின்றான்.

10263. 'உருப்பு அவிர் கனலிலட ஒளிக்கலுற்ை அப்

க ோருப்பு அவிர் ரதோளலனப் க ோருந்தி, நோயிரனன்,
திருப் க ோலி ோர் ! நின் ே வு க ப்பிரனன்;
இருப் ன ஆயின, உைகம் யோலேயும்.

திருப்க ோலி ோர் ! - திருமகள் ைங்கிய மார்டப உடடயவசன!; நோயிரனன் -

அடிசயன்; உருப்பு அவிர் கனலிலட ஒளிக்கல் உற்ை அப் க ோருப்பு அவிர் ரதோளலனப்
க ோருந்தி - கவப்பம் விளங்கும் கநருப்பின்கண் விழுந்து உயிர் துறக்கலுற்ற
அந்ை மடலசபால் விளங்கும் சைாள் உடடய பரைடனச் க ன்றடடந்து; நின் ே வு
க ப்பிரனன் - நின்னுடடய வருடகடயச் க ான்சனன்; (அைனால் அவன்
கநருப்பின் கண் விழாகைாழிந்ைான் ஆகசவ) உைகம் யோலேயும் இருப் ன ஆயின -
உலகம் எல்லாம் உயிர்கபற்று வாழ்வனவாயின.

10264. 'தீவிலன யோம் ை க ய்ய, தீர்வு இைோ

வீவிலன முலை முலை விலளே, க ய்ம்ல யோய்!
நீ அலே துலடத்து நின்று, அழிக்க ரநர்ந்ததோல்;
ஆயினும், அன்பினோய்! யோம் க ய் ோ தேம்.'
 க ய்ம்ல யோய்! - உண்டமயின் வடிவமானவசன!; ஆயினும் அன்பினோய் -
ைாடயக் காட்டிலும் சபரன்புடடயவசன!; யோம் ை தீவிலன க ய்ய - நாங்கள் பல
தீய க யல்கடளச் க ய்ய; தீர்வு இைோ வீவிலன முலை முலை விலளே - அச்க யல்கள்
நீங்காமல் ககடுதிகடள முடற முடறயாகத் சைாற்றுவிப்பனவாயின; நீ அலே
துலடத்து நின்று அழிக்க ரநர்ந்தது - அனுமனாகிய நீ அத்தீடமகடள அடிசயாடு
அழித்துப் சபாக்கும்படி ஆகியது; யோம் க ய் ோதேம் - நாங்கள் க ய்ை புண்ணியப்
பயனாசல ஆகும். (கைாடரும்)

''தீயடவ க ய்ைார் ககடுைல் நிழல் ைன்டன, லீயாது அடி உடறந்ைற்று'' என்னும்

குறள் (208) பல தீவிடனக ய்ய தீர்வு இலா வீவிடன முடற முடற விடளவ'' என்னும்
அடிகளில் அடமந்திருத்ைல் காண்க. ஆல் - அட .

10265. என்று உல த்து, அனு லன இறுகப் புல்லினோன்;

ஒன்று உல த்து இறுப் து என், உனக்கும்,
எந்லதக்கும்,
இன் துலணத் தம்பிக்கும், யோய்க்கும்?' என்ைனன் -
குன்று இலணத்தன உயர் குேவுத் ரதோளினோன்.

என்று உல த்து - என்று இவ்வாறு கூறி; குன்று இலணத்தன உயர் குேவுத்

ரதோளினோன் - இரண்டு குன்றுகள் கநருங்கினாற் சபான்ற உயர்ந்து திரண்ட
சைாளிடன உடடய இராமன்; அனு லன இறுகப் புல்லினோன் - அனுமடன நன்கு
ைழுவி; உனக்கும் எந்லதக்கும் இன்துலணத் தம்பிக்கும் யோய்க்கும் - அனுமனாகிய
உனக்கும், த்திய வாக்கினராகிய ை ரை க்கரவர்த்திக்கும் என்டன உடன் பிரியாை
இனிய துடணயாகிய இலக்குவனுக்கும் ைாயாகிய சகா டலக்கும்; ஒன்று உல த்து
இறுப் து என் - நன்றியாக ஒரு வார்த்டை க ால்லி முடிப்பது எவ்வாறு இயலும்?
என்றனன்;

ைம்பி என்பது பரைன் என்பாரும் உளர் - இன்துடணத் ைம்பி என்பது

இலக்குவடனக் குறித்ைசல சிறந்ைைாம்.

10266. ஈடுறு ேோன் துலண இ ோ ன் ர ேடி

சூடிய க ன்னியன், கதோழுத லகயினன்,
ஊடு உயிர் உண்டு என உைர்ந்த யோக்லகயன்,
ோடு உறு க ரும் புகழ்ப் தன் ரதோன்றினோன்.

ோடு உறு க ரும் புகழ்ப் தன் - கபருடம கபாருந்திய சிறந்ை புகடழ உடடய
பரைன்; ஈடு உறு ேோன் துலண இ ோ ன் ர ேடி - ைனக்குத்ைாசன மானமாய சிறந்ை
துடணயாக உள்ள இராமன் திருவடி நிடலகடள; சூடிய க ன்னியன் - க ன்னி
சமல் அணிந்து ககாண்டவனாய்; கதோழுத லகயினன் - டககளால் வணங்கிக்
ககாண்டு; ஊடு உயிர் உண்டு என உைர்ந்த யோக்லகயன் - உள்சள உயிரும்
இருக்கிறது என்று கண்டார் கருைலாம்படி வற்றிப் சபான உடம்புடடயவனாகி;
ரதோன்றினோன் - (இராமன முன்னாசல) வந்ைான்.
இராமன்பால் முன்பு கபற்ற பாதுடககடளத் ைடல சமற் சூடி வந்ைான்
என்பைாகும்.

இராமன் பரைடனக் கண்டு மகிழ்ைல்

10267. ரதோன்றிய தலனத் கதோழுது, கதோல் அைச்

ோன்று என நின்ைேன், 'இலனய தம்பிலய,
ேோன் கதோடர் ர ர் அ சு ஆண்ட ன்னலன,
ஈன்ைேள் லகஞலன, கோண்டி ஈண்டு' எனோ,

கதோல் அைச் ோன்று என நின்ைேன் - பழடமயான அறத்துக்குச் ாட்சியாக

உள்ளவனாகிய அநுமான்; ரதோன்றிய தலனத் கதோழுது - அங்சக வந்ை பரைடன
வணங்கி (இராமனுக்கு); இலனய தம்பிலய - இத்ைடகய உடன்பிறப்டப; ேோன்
கதோடர் ர சு ஆண்ட ன்னலன - மிக உயர்ந்ை பாரம்பரியம் உள்ள கபரிய
சூரிய குல ஆட்சி க ய்ை அர டன; ஈன்ைேள் லகஞலன - கபற்ற ைாயாகிய
டகசகயிக்கு எதிரியாக இருந்ைவடன; ஈண்டு கோண்டி - இங்சக காண்பாயாக; எனோ -
என்று; கைாடரும்

10268. கோட்டினன் ோருதி; கண்ணின் கண்ட அத்

ரதோட்டு அைர் கதரியைோன் நிலைல க ோல்லுங்கோல்,
ஓட்டிய ோனத்துள் உயிரின் தந்லதயோர்
கூட்டு உருக் கண்டன்ன தன்ல கூடினோன்.

ோருதி கோட்டினன் - அநுமன் காட்டினான்; கண்ணின் கண்ட அத் ரதோட்டைர்

கதரியைோன் நிலைல க ோல்லுங்கோல் - கண்ணாசல பரைடனப் பார்த்ை அந்ை இைழ்
மலர்ந்ை மாடல அணிந்ை இராமனது ைன்டமடயத் கைரியச் க ால்லுசவாமானால்;
ஒட்டிய ோனத்துள் - வானின்றிழிந்து வந்ை விமானத்தில்; உயிரின் தந்லதயோர்
கூட்டு உரு - உயிர் சபாலச் சிறந்ை ைன் ைந்டையாகிய ை ரை க்கரவர்த்தியின்
கபாருந்திய வடிவத்டை; கண்டன்ன தன்ல கூடினோன் - இலங்டகயில்
இராவணவைத்தின்பின் கண்டது சபான்ற ைன்டமடய அடடயப் கபற்றான்.

பரைடனத் ைந்டையாக இராமன் காணவும், இராமடனத் ைந்டையாகப் பரைன்

காணவும் இக்காட்சி அடமந்து ஒருவர் ஒருவரிற் புகுந்ைாற் சபான்று அடமந்து நலம்
க ய்கிறது.
 புட்பக விமானம் கீழ் இறங்குைல்
10269. ஆனது ஓர் அளலேயின், அ ர்ரகோகனோடும்
ேோனேர் திரு நகர் ேருேது ஆம் என,
ர ல் நிலை ேோனேர் வீசும் பூகேோடும்
தோன் உயர் புட் கம் நிைத்லதச் ோர்ந்ததோல்.

தோன் உயர் புட் கம் - மிக உயர்ந்ை புட்பக விமானமானது; ஆனது ஓர்
அளலேயின் - அப்படிப்பட்ட சநரத்திசல; ேோனேர் திருநகர் அ ர் ரகோகனோடும்
ேருேது ஆம் என - சைவர் ைடல நகராய அமராவதி இந்திரசனாடு கீழிறங்கி
வருவதுசபால என்று க ால்லும்படி; ர ல் நிலை ேோனேர் வீசும் பூகேோடும் -
விண்ணில் நிடறந்ை விளங்கும் சைவர்கள் தூவுகின்ற மலர்ககளாடும்; நிைத்லதச்
ோர்ந்தது - நிலத்திடத்டை வந்ைடடந்ைது.
ஆல் - அட .

இராமன் வருடகயால் அடனவரும் உற்ற நிடல

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

10270. தோயருக்கு அன்று ோர்ந்த கன்று எனும் தலகயன்

ஆனோன்;
ோலயயின் பிரிந்ரதோர்க்கு எல்ைோம் ரனோையம்
ேந்தது ஒத்தோன்;
ஆய் இலளயோர்க்குக் கண்ணுள் ஆடு இரும் ோலே
ஆனோன்;
ரநோய் உறுத்து உைந்த யோக்லகக்கு உயிர்
புகுந்தோலும் ஒத்தோன்.
(இராமன்) தோயருக்கு - ைன்டனப் பிரிந்ை ைாய்மார்களுக்கு; அன்று ோர்ந்த கன்று
எனும் தலகயன் ஆனோன் - பிரிந்து உடசன வந்ைடடந்ை கன்றின் ைன்டமடய
ஒத்ைவனாக ஆனான்; ோலயயின் பிரிந்ரதோர்க்கு எல்ைோம் - அவித்டையாகிய
அஞ்ஞானம் நீங்கிய கமய்ஞ்ஞானிகளுக்கு எல்லாம்; ரனோையம் ேந்தது
ஒத்தோன் - மனம் லயிக்குமிடமாகிய பரப்பிரம்மத்சைாடு ஒன்றுபடும் ைன்டம வந்து
ச ர்ந்ைாற்சபால ஆனான்; ஆய் இலளயோர்க்குக் கண்ணுள் ஆடு இரும் ோலே ஆனோன் -
ைன்
பிரிவால் கமலிந்து நுணுகிய பரை த்துருக்கனராய
ைம்பிமார்களுக்கு அவர்கள் கண்ணிற் கருமணியாம் பாடவயாக ஆனான்.
(மற்றவர்களுக்கு எல்லாம்) ரநோய் உறுத்து உைந்த யோக்லகக்கு உயிர் புகுந்தோலும்
ஒத்தோன் - சநாய் துன்புறுத்ை அைனால் வற்றிப் சபான உடம்பிற்குள் மீண்டும்
உயிர்வந்து புகுந்ைாற் சபாலும் ைன்டமயாக ஆனான்.

'கன்று பிரி காரா' (கம்ப. 2367) என்பது இராமடனப் பிரிந்ை ைாயர் நிடலக்கு
முன்னும் கூறப்பட்டது. 'மாடயயின் பிரிந்ைார்க்கு' என்பைற்கு மாடயயிலிருந்து
நீங்கியவர்களுக்கு என்று நீக்கப் கபாருள் கூறாமல் 'மாடயயால்' என ஏதுப்
கபாருள் ககாண்டு, மாடயயால் பிரமத்டை விட்டுப் பிரிந்ைவர்கள் மீண்டும்
பிரமத்சைாடு கூடியது சபால் என அத்டவை சவைாந்ைப் கபாருள் கூறல் மிகவும்
கபாருந்தும் என்பது என் குருநாைர் மகாவித்துவான் மயிலம், சவ. சிவசுப்பிரமணியம்
கருத்து. 'மசனாலயம்' என்பது மனமற்ற இடம் என்பைாகி பரப்பிரம்ம எனப் கபாருள்
ைந்து 'முத்தி நிடல' குறித்ைது. 'ஆய் நுணுக்கம்' '' ஆய்ைல் ஓய்ைல் நிகழ்த்ைல் ாய்
ஆவயின் நான்கும் உள்ளைன் நுணுக்கம்'' என்பது கைால்காப்பியம். (கைால். க ால்.
25)

10271. எளிேரும் உயிர்கட்கு எல்ைோம் ஈன்ை தோய் எதிர்ந்தது

ஒத்தோன்;
அளி ேரும் னத்ரதோர்க்கு எல்ைோம் அரும் த
அமுதம் ஆனோன்;
ஒளி ே ப் பிைந்தது ஒத்தோன், உைகினுக்கு;
ஒண்கணோர்க்குத்
கதளிவு அருங் களிப்பு நல்கும் ரதம் பிழித் ரதைல்
ஒத்தோன்.

எளிேரும் உயிர்கட்கு எல்ைோம் - எளிடம நிடலயடடந்ை உயிர்களுக்கு எல்லாம்;

ஈன்ை தோய் எதிர்ந்தது ஒத்தோன் - கபற்ற அன்டன வந்து கிடடத்ைது சபால ஆனான்;
அளி ேரும் னத்ரதோர்க்கு எல்ைோம் அரும் த அமுதம் ஆனோன் - அன்பு கபாருந்திய
மனம் உடடயவர்களுக்ககல்லாம் கிடடத்ைற்கரிய சைவர் அமுைம் கிடடத்ைாற்
சபான்றவனாக ஆனான்; உைகினுக்கு ஒளி ே ப் பிைந்தது ஒத்தோன் - உலகத்திற்கு
இருடள நீக்கி ஒளி சைான்றியது சபால ஆனான்; ஒண் கணோர்க்குத் கதளிவு
அருங்களிப்பு நல்கும் ரதம்பிழித் ரதைல் ஒத்தோன் - ஒள்ளிய கண்கடள உடடய
மகளிர்க்குத் கைளிவற்ற மயக்கச்க ருக்கு ைருகின்ற சைனினது பிழிந்ை கைளிடவப்
சபான்றான். இரங்கத்ைகும் நிடல எளிவருைல். ைன்டனத் ைந்தும்
ைன் குழந்டையின் எளிடமடய நீக்குபவள் ைாய் ஆைலன் 'ைாய் சபான்றான்' என்றார்.
உலகு என்பது உயர்ந்சைாடரக் குறித்ைது என்று ககாண்டு அத்ைடகய
முனிவர்களுக்குத் ைனது உண்டம வடிவம் மடறயாது நன்கு கைரியும்படி 'ஒளிவரப்
பிறந்ைது' சபான்றான் எனலும் ஒன்று. மகளிர் பரவ ம் அடடந்ைனர் இராமடனக்
கண்டு என்க.

10272. ஆவி அங்கு அேன் அைோல் ற்று இன்ல யோல்,

 அலனயன் நீங்க,
கோவி அம் கழனி நோடும், நக மும், கைந்து ேோழும்
ோ இயல் ஒண்கணோரும், ல ந்தரும், ேள்ளல் எய்த,
ஓவியம் உயிர் க ற்கைன்ன ஓங்கினர், உணர்வு
க ற்ைோர்.

அேன் அைோல் - அந்ை இராமடனயல்லாமல்; அங்கு ஆவி ற்று இன்ல யோல் -

அசயாத்தியில் உயிர் சவறு இல்லாடமயால்; அலனயன் நீங்க - அந்ை இராமபிரான்
அசயாத்திடயப் பிரிந்து காடு க ல்ல; கோவி அம் கழனி நோடும் நக மும் கேன்று
ேோழும் ோ இயல் ஒண்கணோரும் ல ந்தரும் - குவடள மலர்கள் நிடறந்ை வயல்கள்
சூழ்ந்ை சகா ல நாடும் அசயாத்தி நகரமும் கவடலயால் வாடி வாழ்கின்ற மாவடு
ஒத்ை கண் உடடய மகளிரும் ஆடவரும்; ேள்ளல் எய்த - இராமபிரான் மீண்டு வர;
ஓவியம் உயிர் க ற்ைன்ன - சித்திரம் உயிர் கபற்று எழுந்ைாற்சபால; உணர்வு க ற்ைோர்
ஓங்கினர் - அறிவு வரப் கபற்றவர்களாய் இழந்ை நலத்டைப் கபற்று உயர்ந்ைனர்.
இராமன் அசயாத்தியர் உயிர் என்படை முன்னும் (கம்ப. 1380, 1352) கூறியுள்ளார்.

10273. சுண்ணமும், ோந்தும், கநய்யும், சுரி ேலள முத்தும்,

பூவும்,
எண்கணயும், கலின ோ விைோழியும், எண் இல்
யோலன
ேண்ண ேோர் தமும், நீரும், ோன் தம் தழுவும்
ோதர்
கண்ண ஆம் புனலும், ஓடிக் கடலையும் கடந்த
அன்ரை.
சுண்ணமும் - வா ப் கபாடியும்; ோந்தும் - ந்ைனமும்; கநய்யும் - வா கநய்யும்;
சுரிேலள முத்தும் - வடளந்ை ங்கீன்ற முத்தும்; பூவும்- எண்கணயும் - கலின ோ
விைோழியும் - ச ணம் பூட்டப் கபற்ற குதிடரகளின் நுடரயும்; எண் இல் யோலன ேண்ண
ேோர் தமும் - கணக்கற்ற யாடனகளின் நிறமடமந்ை ஒழுக்காகிய மைநீரும்; நீரும் -
ோன் தம் தழுவும் ோதர் கண்ண ஆம் புனலும் - கஸ்தூரி பூசிக்குளிக்கும் மகளிரது
உடலில் வழிந்சைாடும் நீரும்; ஓடிக் கடலையும் கடந்த - கபருக்ககடுத்துச் க ன்று
கடடலயும் ைாண்டிவிட்டன;

அன்று, ஏ - அட . அசயாத்தி நகர மக்களின் மகிழ்ச்சிப் கபருக்டகப்

புலப்படுத்தினர்.

இராமன் வசிட்டடன வணங்கல்

10274. அலனேரும் அலனயர் ஆகி அலடந்துழி, அருளின்
ரேலை -
தலன இனிது அளித்த தோயர் மூேரும், தம்பி ோரும்
புலனயும் நூல் முனிேன்தோனும், க ோன் அணி
வி ோனத்து ஏை,
ேலன கழல் குரிசில் முந்தி, ோ தேன் தோளில்
வீழ்ந்தோன்.

அலனேரும் அலனயர் ஆகி அலடந்துழி - எல்சலாரும் அத்ைன்டம

உடடயவர்களாய் மகிழ்ச்சிப் கபருக்சகாடு விமானம் கநருங்கிய அளவில்; அருளின்
ரேலை தலன இனிது அளித்த தோயர் மூேரும் - அருள்கடலாகிய இராமடனப் கபற்ற
ைாய்மார்கள் மூவரும்; தம்பி ோரும் - பரை த்துருக்கனன் ஆதியரும்; புலனயும் நூல்
முனிேன் தோனும் - முப்புரிநூல் அணிந்ை முனிசிசரஷ்டனான வசிட்டனும்; க ோன்
அணி வி ோனத்து ஏை - கபான்னால் அழகு கபற்ற விமானத்தின்கண் ஏற வர;
ேலனகழல் குரிசிை - கட்டிய வீரக்கழடல உடடய இராகவன்; முந்தி - முற்பட்டுச்
க ன்று; ோதேன் தோளில் வீழ்ந்தோன் - வசிட்ட முனிவனது திருவடிகளில் விழுந்து
வணங்கினான்.

அசயாத்தி மதிலுக்குப் புறம்சப கீழிறங்கிய விமானத்தில் அடனவரும்

அசயாத்தி க ல்ல எறினர் என உணர்க.

10275. எடுத்தனன் முனிேன், ற்று அவ் இ ோ லன ஆசி

கூறி,
அடுத்துள துன் ம் நீங்க, அலணத்து அலணத்து,
அன்பு கூர்ந்து,
விடுத்துழி, இலளய வீ ன் ரேதியன் தோளில் வீழ,
ேடித்த நூல் முனியும் முன்ர ோல், ேோழ்த்தினோன்,
ஆசி கூறி.*

ற்று அவ் இ ோ லன முனிேன் எடுத்தனன் - அங்சக இந்ை இராமடன வசிட்ட

முனிவன் தூக்கினான்; அடுத்துள துன் ம் நீங்க ஆசி கூறி - பிரிவினால்
உண்டாகிய துன்பம் நீங்கும்படி ஆசீர்வாைம் க ய்து; அலணத்து அலணத்து - ைழுவி;
விடுத்துழி - விடுத்ைவுடன்; இலளய வீ ன் - இலக்குவன்; ரேதியன் தோளில் வீழ -
வசிட்டன் திருவடியில் வீழ்ந்து வணங்க; ேடித்த நூல் முனியும் - சைர்ந்ை ாஸ்திர
வல்லுநனான வசிட்டனும்; முன்ர ோல் - இராமனுக்குச் க ய்ைது சபாலசவ; ஆசி
கூறி ேோழ்த்தினோன்.

அடுத்துள துன்பம் வசிட்டனைாகவும் இராமனைாகவும் ககாள்ளலாம்.

 இராமன் ைாயடர வணங்கல்
10276. லககயன் தனலய முந்தக் கோல் உைப் ணிந்து,
ற்லை
க ோய் குழல் இருேர் தோளும் முலைல யின்
ேணங்கு க ங் கண்
ஐயலன, அேர்கள்தோமும் அன்புைத் தழுவி, தம் தம்
க ய்ய தோ ல க் கணீ ோல் ஞ் னத்கதோழிலும்
க ய்தோர்.

முந்த - முற்பட; லககயன் தனலய கோல் உைப் ணிந்து - சககயப் ைர ன் மகளாகிய

டகசகயித் ைாயின் திருவடிகளில் நன்கு வணங்கி; ற்லை க ோய்குழல் இருேர்
தோளும் முலைல யின் ேணங்கு - ஏடன கநருங்கிய கூந்ைடல உடடய சகா டல,
சுமித்திடர, ஆகிய இருவர் திருவடிகடளயும் முடறயாக வணங்குகின்ற; க ங்கண்
ஐயலன - சிவந்ை கண்கடள உடடய இராகவடன; அேர்கள் தோமும் அன்புைத்
தழுவி - அத்ைாய்மார்களும் அன்பினால் அடணத்து; தம் தம் க ய்ய தோ ல க் கண்
நீ ோல் ஞ் னத் கதோழிலும் க ய்தோர் - ைம்முடடய சிவந்ை ைாமடர மலர் சபான்ற
கண்களிலிருந்து வருகின்ற கண்ணீரினாசல நீராட்டும் கைாழிடலயும் க ய்ைார்கள்.

அன்பினால் உண்டாகிய கண்ணீர்ப் கபருக்கால் முழுக்காட்டினர் என்க.

டகசகயி அன்டனடய முந்துறப் பணிந்ைது அவள் ாபம் நீக்குைற்கு என்க.
பலராலும் பாதிக்கப்பட்டவள் அவள் ஆைலின் அவள் துன்பம் கபரிைாயிற்று கபரிய
கபருமாளுக்கு.

சீடையும் இலக்குவனும் வணங்கல்

10277. அன்னமும் முன்னர்ச் க ோன்ன முலைல யின்
அடியில் வீழ்ந்தோள்;
தன் நிகர் இைோத கேன்றித் தம்பியும் தோயர்தங்கள்
க ோன் அடித் தைத்தில் வீழ, தோயரும் க ோருந்தப்
புல்லி,
' ன்னேற்கு இளேல் நீரய; ேோழி!' என்று ஆசி
க ோன்னோர்.*

அன்னமும் - சீடையும்; முன்னர்ச் க ோன்ன முலைல யின் அடியில் வீழ்ந்தோள் -

இராமன் வணங்கியைாகச் க ால்லிய முடறப்படிசய டகசகயி, சகா டல,
சுமித்திடர ஆகிய ைாய்மார்கள் திருவடியில் வணங்கினாள்; தன் நிகர் இைோத
கேன்றித் தம்பியும் தோயர் தங்கள் க ோன் அடித் தைத்தில் வீழ - ைனக்குச் மானம்
இல்லாை கவற்றிடய உடடய ைம்பியாகிய இலக்குவனும் ைாய்மார்களது
கபாலிவுற்ற திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்க; தோயரும் க ோருந்தப் புல்லி -
ைாய்மார்களும் நன்கு ைழுவி; ன்னேற்கு நீரய இளேல் ேோழி என்று ஆசி க ோன்னோர்
- இராமனுக்கு நீசய ைம்பியாவாய் வாழ்க என்று மங்கலம் உடரத்ைார்கள்.

பரைன் இராமடன வணங்கல்.

10278. ர ேடி இ ண்டும் அன்பும் அடியுலையோகச் ர ர்த்தி,

பூ அடி ணிந்து வீழ்ந்த தலனப் க ோருமி விம்மி,
நோவிலட உல ப் து ஒன்றும் உணர்ந்திைன், நின்ை
நம்பி,
ஆவியும் உடலும் ஒன்ைத் தழுவினன், அழுது
ர ோர்ேோன்.

நின்ை நம்பி - அங்கு நின்ற ஆடவர் திலகனாய இராகவன்; ர ேடி இ ண்டும்

அன்பும் அடியுலையோகச் ர ர்த்தி - திருவடி நிடலயாகிய பாதுடக இரண்டடயும் ைன்
உள்ளத்து அன்டபயும் அவ்விராகவனது திருவடிக்கீழ் ைங்குவைாகச் ச ர்ப்பித்து; பூ
அடி ணிந்து வீழ்ந்த தலன - ைன் மலர் சபான்ற அடிகளில் வணங்கி விழுந்ை
பரைடனப் பார்த்து; க ோருமி விம்மி - புலம்பி விம்மி; நோவிலட உல ப் து ஒன்றும்
உணர்ந்திைன் - ைன் நாவால் க ால்லத்ைகும் வா கம் ஒன்றும் உணராைவனாய்;
அழுது ர ோர்ேோன் - புலம்பிச் ச ார்ந்து; ஆலியும் உடலும் ஒன்ை தழுவினன் - உயிரும்
உடலும் ஒன்றாகுமாறு ைழுவினான்.

முன்பு கபற்ற பாதுடகடய இப்சபாது அன்சபாடு முன் டவத்து வணங்கினான்.

10279. தழுவினன் நின்ைகோலை, தத்தி வீழ் அருவி ோலும்

விழு ைர்க் கண்ணீர் மூரி கேள்ளத்தோல், முருகின்
க வ்வி
ேழுவுை, பின்னி மூசு ோசுண்ட லடயின் ோலை
கழுவினன், உச்சி ர ோந்து, கன்று கோண் கைலே
அன்னோன்.

தழுவினன் நின்ை கோலை - இப்படி இராமன் பரைடனத் ைழுவியசபாது; தத்தி வீழ்

அருவி கோலும் விழு ைர்க் கண்ணீர் மூரி கேள்ளத்தோல் - ைவழ்ந்து வருகின்ற அருவி
சபான்ற சிறந்ை மலர் சபான்ற கண்களிலிருந்து கபருகிய வலிய நீர்ப் கபருக்கினால்;
முருகின் க வ்வி ேழுவுை - இளடமயழகின் சிறப்பு குடலயும்படி; பின்னி -
முறுக்கி; மூசு ோசு உண்ட லடயின் ோலை - கமாய்க்கின்ற அழுக்கு தின்ற
டடக்கற்டறடய; கழுவினன் - கழுவியவனாய்; உச்சி ர ோந்து - பரைனது உச்சிடய
முகர்ந்து; கன்று கோண் கைலே அன்னோன் - ைன் கன்டறக் கண்ட பசுடவப் சபால
ஆயினன்.

இலக்குவன் பரைடன வணங்கல்

10280. அலனயது ஓர் கோைத்து, அம் க ோன் லட முடி
அடியது ஆக,
கலன கழல் அ ர் ரகோ ோற் கட்டேன் - டுத்த
கோலள,
துலன ரி, கரி, ரதர், ஊர்தி என்று இலே பிைவும்,
ரதோலின்
விலன உறு க ருப்புக்கு ஈந்தோன் வில ைர்த்
தோளின் வீழ்ந்தோன்.

அலனயது ஓர் கோைத்து - அந்ை சநரத்தில்; கலன கழல் அ ர் ரகோ ோன் கட்டேன்
டுத்த கோலை - க ருக்கிய வீரக்கழல் அணிந்ை இந்திரனது கவன்றவடன
(இந்திரசித்துடவ) அழித்கைாழித்ை வீரனாகிய இலக்குவன்; அம்க ோன் லடமுடி
அடியது ஆக - ைனது அழகிய கபான்ம யமான டா மகுடம் பரைனது அடியில்
விழும்படி; துலன ரி, கரி, ரதர், ஊர்தி என்று இலே பிைவும் ரதோலின் விலன உறு
க ருப்புக்கு ஈந்தோன் - விடரந்து க ல்லும் குதிடர, யாடன, சைர், வாகனம என்று
இடவகள் எல்லாவற்டறயும் ஆளும் ைன்டமடயத் சைாலாற க ய்ை கைாழில் திறம்
அடமந்ை இராமனது பாை அணிக்குத் ைந்ைவனாகிய பரைனது; வில ைர்த்தோளின்
வீழ்ந்தோன் - மணம் வீசும் மலர் சபான்ற திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கினான்.

பாதுடகடய அர ாள டவத்ை ைன்டமடய நயமாகக் குறித்ைடம உணர்ந்து

இன்புறத் ைக்கது.

10281. ஊடுறு க ைக் கண்ணீர் தில கதோறும் சிவிறி ஓட,

தோள்கதோடு தடக் லக ஆ த் தழுவினன் -
'தனில நீங்கி,
கோடு உலைந்து உலைந்த க ய்ரயோ, லகயறு கேலை
கூ
நோடு உலைந்து உலைந்த க ய்ரயோ, லநந்தது?'
என்று உைகம் லநய.
(பரைன், அவடன) ஊடுறு க ைக் கண்ணீர் தில கதோறும் சிவிறி ஓட - ைாமடர சபான்ற
கண்களின் உள்சள இருந்து கபருகுகின்ற கண்ணீரானது நாலா பக்கங்களிலும் பரந்து
சிைறி ஓட; தனில நீங்கி கோடு உலைந்து உலைந்த க ய்ரயோ? -
இராமடனப் பிரிந்ை ைனிடமயிலிருந்து விடுபட்டு அவனுடசன க ன்று
காட்டின்கண் அவசனாடு ைங்கி வருந்திய இலக்குவனது உடம்சபா; லகயறு கேலை
கூ நோடு உலைந்து உலைந்து க ய்ரயோ - க யலற்ற பிரிவுத்துன்பம் சமலும் சமலும்
மிகுைலால் அசயாத்தி நாட்டு நந்திக் கிராமத்தில் ைங்கி உண்பதும் உறங்குவதும்
இன்றி வருந்திய பரைனது உடம்சபா; லநந்தது? - எது மிகவும் வருந்தியது; என்று
உைகம் லநய - என்று உலகம் இருவடரயும் ஒருச ரப் பார்த்து வருந்தும்படி; தோள்
கதோடு தடக்லக ஆ த் தழுவினன் - முழந்ைாள் அளவு நீண்ட ைன் டககளால் நன்றாகத்
ைழுவிக் ககாண்டான்.

பரைன் இலக்குவடனத் ைழுவி நின்ற காட்சி கண்டு உலகம் வருந்தியபடி.

த்துருக்கன் மூவடரயும் பணிைல்

10282. மூேர்க்கும் இலளய ேள்ளல், முடிமில முகிழ்த்த
லகயன்,
ரதேர்க்கும் ரதேன் தோளும், க றி கழல் இளேல்
தோளும்,
பூேர்க்கும் க ோழிந்து வீழ்ந்தோன்; எடுத்தனர்
க ோருந்தப் புல்லி,
ேோவிக்குள் அன்னம் அன்னோள் ைர் அடித் தைத்து
வீழ்ந்தோன்.

மூேர்க்கும் இலளய ேள்ளல் - மூவர்க்கும் இடளயவனாகிய த்துருக்கன்;

முடிமில முகிழ்த்த லகயன் - ைடலசமற் கூப்பிய டகயுடடயவனாய்; ரதேர்க்கும்
ரதேன் தோளும் - இராமன் திருவடி; க றிகழல் இளேல் தோளும் - கட்டிய கழல்
உடடய இலக்குவன் திருவடி; பூேர்க்கம் க ோழிந்து வீழ்ந்தோன் - ஆகியவற்றில்
மலர் மடழ கபாழிந்து விழுந்து வணங்கினான்; க ோருந்தப் புல்லி எடுத்தனர் -
அவர்கள் அவடன நன்கு ைழுவித் தூக்கினர் (பின்னர் அவன்); ேோவிக்குள்
அன்னம் அன்னோள் ைர் அடித்தைத்து வீழ்ந்தோன் - கபாய்டகயில் வாழும் அன்னம்
சபான்ற சீடையின் மலர் சபான்ற திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கினான்.

துடணவர்கடள அறிமுகப் படுத்ைல்

10283. பின் இலணக் குரிசில்தன்லனப் க ருங் லகயோல்
ேோங்கி, வீங்கும்
தன் இலணத் ரதோள்கள் ஆ த் தழுவி, அத்
தம்பி ோருக்கு,
இன் உயிர்த் துலணேர்தம்ல க் கோட்டினோன்;
இருேர் தோளும்,
ன் உயிர்க்கு உேல கூ ேந்தேர், ேணக்கம்
க ய்தோர்.
 பின் இலணக் குரிசில் தன்லனப் க ருங்லகயோல் ேோங்கி - ைன் ைம்பியும்
பரைசனாடு இடணயாக உள்ளவனும் ஆகிய த்துருக்கடனத் ைனது நீண்ட
டககளால எடுத்து; வீங்கும் தன் இலணத் ரதோள்கள் ஆ த் தழுவி - பருத்ை ைனது
இரண்டாகிய சைாள்கள் முழுகும்படி அடணத்து; அத்தம்பி ோருக்கு - அந்ை
பரை த்துருக்கனர்களுக்கு; இன் உயிர் துலணேர் தம்ல க் கோட்டினோன் - இனிய உயிர்
சபான்ற ைனது துடணவர்களாகிய சுக்கிரீவ, வீடணர்கடளக் காட்டி அறிமுகம்
க ய்வித்ைான்; ன் உயிர்க்கு உேல கூ ேந்தேர் - உலக உயிர்களுக்கு உவடமச்
சிறப்பு உண்டாகும்படி வந்ைவர்களாய அவர்கள்; இருேர் தோளும் - பரை த்துருக்கனர்
ைாள்கடள; ேணக்கம் க ய்தோர் - வணங்கினார்கள்.

துடணவர் என்பது இருவடரக் குறித்ைது. குகடனயன்று. அவன் முன்சப

அறிமுகமாைலின்.

10284. கு க்கினத்து அ ல , ர லய, குமுதலன,

ோம் ன்தன்லன
க ருக் கிளர் நீைன்தன்லன, ற்றும் அத்
திைத்திரனோல ,
அ க்கருக்கு அ ல , கேவ்ரேறு அலடவினின்
முதன்ல கூறி,
ருக் க ழ் கதோலடயல் ோலை ோர்பினன், தன்,
நின்ைோன்.*

ருக்க ழ் கதோலடயல் ோலை ோர்பினன் தன் - மணம் வீசும் கட்டடமந்ை

மாடல அணிந்ை மார்பிடன உடடய பரைன்;
கு க்கினத்து அ ல - சுக்கிரீவடன; ர லய - அங்கைடன; குமுதலன
ோம் ன் தன்லன க ருக்கிளர் நீைன் தன்லன-; ற்றும் அத்திைத்ரதோல - சவறு
அத்ைடகயவர்கடள; அ க்கருக்கு அ ல - வீடணடன; கேவ்ரேறு அலடவினின் -
அவரவர்க்கு உரிய முடறப்படி; முதன்ல கூறி - உப ார வார்த்டைகள் கூறி;
நின்ைோன்.

சுமந்திரன் வருைல்
10285. ந்தி ச் சுற்ைத்துள்ளோர் தம்க ோடும், ேயங்கு
தோலனத்
தந்தி த் தலைேர ோடும், த க ோடும், த ணி ஆளும்
சிந்து க் களிறு ர ோல்ேோர் எேக ோடும்,
ர லனரயோடும்,
 சுந்த த்தடந் ரதோள் கேற்றிச் சு ந்தி ன்
ரதோன்றினோனோல்.*

சுந்த த் தடந்ரதோள் கேற்றிச் சு ந்தி ன் - அழகிய அகன்ற சைாள்கடள உடடய

கவற்றியுடடய சுமந்திரன் என்னும் முைல் அடமச் ன்; ந்தி ச் சுற்ைத்துள்ளோர்
தம்க ோடும் - மந்திராசலா டனச் டபயில் இருத்ைற்குரிசயார்கசளாடும்; ேயங்கு
தோலனத் தந்தி த் தலைேர ோடும் - விளங்கிய ச டனத் ைடலவர்கசளாடும்; த க ோடும்
- ஏடனய சுற்றத்தினசராடும்; த ணி ஆளும் சிந்து க் களிறு ர ோல்ேோர் எேக ோடும் -
உலடக ஆளும் சிந்தூரம் அணிந்ை ஆண்யாடன சபான்ற மன்னர்கசளாடும்;
ர லனரயோடும் ரதோன்றினோன்.

ஆல் - அட .

10286. அழுலகயும், உேலகதோனும் தனித்தனி அ ர் க ய்து

ஏை,
கதோழுதனன், எழுந்து விம்மி, சு ந்தி ன்
நிற்ைரைோடும்,
தழுவினன் இ ோ ன், ற்லைத் தம்பியும் அலனய
நீ ோன்,
'ேழு இனி உளது அன்று, இந்த ோ நிைக்கிழத்திக்கு'
என்ைோன்.*
சு ந்தி ன்-; அழுலகயும் உேலக தோனும் தனித்தனி அ ர் க ய்து ஏை -
அழுடகயும் மகிழ்ச்சியும் ைனித்ைனியாக ஒன்சறாகடான்று சபாட்டியிட்டு சமசல
மிக; எழுந்து விம்மி கதோழுதனன் நிற்ைரைோடும் - நின்று துடித்து வணங்கி நின்ற
அளவில்; இ ோ ன் தழுவினன் - இராமன் ைழுவினன்; ற்லைத் தம்பியும் அலனய
நீ ோன் - இலக்குவனும் அதுசபாலசவ ைழுவினன் (பின்னர் சுமந்திரன்); இந்த ோநிைக்
கிழத்திக்கு - இந்ை நிலமகளுக்கு; இனி ேழு உளது அன்று என்ைோன் - இனித்துன்பம்
இல்டல என்று மகிழ்ச்சி கூறினான்.

இறுதியாக வனத்தில் இராமடனவிட்டு வந்ைவனாைலின் மீண்டும் காணப்

கபற்றசபாது அழுடக உவடகயும் சபாட்டியிடுவனவாக ஆனான் சுமந்திரன்.

10287. 'ஏறுக ர லன எல்ைோம் வி ோனமீது' என்று,

தன்ர ோல்
ோறு இைோ வீ ன் கூை, ேந்துள அனிக கேள்ளம்
ஊறு இரும் லே ேோனத்து எழிலியுள்
 ஒடுங்கு ோர ோல்
ஏறி, ற்று இலளய வீ ன் இலண அடி கதோழுதது
அன்ரை.

தன் ர ோல் ோறு இைோ வீ ன் - ைனக்கு ஒப்பாக மற்று ஒன்று இல்லாை

கபருவீரனாகிய இராமபிரான்; ர லன எல்ைோம் வி ோனம் மீது ஏறுக என்று கூை -
எல்லாச் ச டனகளும் விமானத்தின் சமல் ஏறட்டும் என்று கட்டடளயிட; ேந்துள
அனிக கேள்ளம் - வந்ை ச டனப் கபருக்கு; ஊறு இரும் லே ேோனத்து
எழிலியுள் ஒடுங்கு ோ ர ோல் - சமலும் சமலும் ஊறுகின்ற கடல் விண்ணில் உள்ள
சமகத்துள் ஒடுங்குவடைப் சபால; ஏறி - விமானத்தில் ஏறி; இலளய வீ ன் இலண
அடி கதோழுதது - இலக்குவனது திருவடிகடள வணங்கியது.

அன்று, ஓ - அட .

10288. 'உல க யின், உைகம் உண்டோன் ணி அணி

உத ம் ஒவ்ேோ,
கல க யல் அரிய ரேதக் குறுமுனி லகயும் ஒவ்ேோ,
வில க றி அைங்கல் ோலைப் புட் க வி ோனம்'
என்றுஎன்று,
உல க ய்து, ேோன் உரளோர்கள் ஒண் ைர் தூவி
ஆர்த்தோர்.*

ேோன் உரளோர்கள் - சைவர்கள்; வில க றி அைங்கல் ோலைப் புட் கவி ோனம்

உல க யின் - மணமிக்க மலர் மாடல அணிந்ை இந்ை புட்பக விமானம் பற்றிச்
க ால்லப் புக்கால்; உைகம் உண்டோன் ணி அணி உத ம் ஒவ்ேோ - உலகம்
உண்டவனாகிய திருமாலின் அழகு கபாருந்திய திருவயிறும் உவடமயாகாது;
கல க யல் அரிய ரேதக் குறுமுனி லகயும் ஒவ்ேோ - கடர காண முடியாை
சவைங்கடள உணர்ந்ை அகத்திய முனிவனது (கடடல அடக்கிய) டகயும்
உவடமயாகாது; என்று என்று - என்று கூறி; ஒண் ைர் தூவி ஆர்த்தோர் - ஒள்ளிய
மலர்கடளத் தூவி ஆரவாரம் க ய்ைனர்.
உலடக அடக்கிய வயிறும், கடடல அடக்கிய டகயும் புட்பகத்துக்கு ஒவ்வா
என்றைாம்.

10289. அ னியின் குழுவும், ஆழி ஏழும் ஒத்து

ஆர்த்தகதன்ன,
வில யுறு மு சும், ரேதத்து ஓலதயும், விளி ககோள்
ங்கும்,
 இல யுறு கு லும், ஏத்தின் அ ேமும், எழுந்து
க ோங்கி,
தில உைச் க ன்று, ேோரனோர் அந்த த்து ஒலியின்
தீர்ந்த.

வில யுறு மு சும் - சவகமாக அடிக்கப் கபறும் முரசு ஓட யும்; ரேதத்து ஓலதயும் -
சவை ஓட யும்; விளிககோள் ங்கும் - ங்க நாைமும்; இல உறுகு லும் - இராகம் கூடிய
வாய்ப் பாட்கடாலியும்; ஏத்தின் அ ேமும் - சைாத்திர முழக்ககாலியும்; எழுந்து
க ோங்கி - சமசல புறப்பட்டுச் க ன்று; தில உைச் க ன்று - நாலா பக்கமும் அளாவி;
ேோரனோர் அந்த த்து ஒலியின் - சைவர்கள் மகிழ்ச்சிப் கபருக்கால் சமசல க ய்யும்
ஆரவாரத்தின் கண்; தீர்ந்த - ஒலியடங்கிப் சபாயின;

சைவர்கள் மகிழ்ச்சி ஆரவாரத்தின் மிகுதி உணர்த்தியது.

திருமுடி சூட்டு படலம்

இராமபிரான் இலங்டகயிலிருந்து மீண்டு அசயாத்திடய அடடந்து திருமகுடம்

ைரித்துக் ககாண்டடைக் கூறும் படலம். திருவபிசடகப் படலம் எனவும் பிரதிகளில்
காணப்படுகிறது.

இராமன் ைம்பியசராடு அர சகாலம் ககாள்ளுைல்

10290. நம்பியும் தரனோடு நந்தியம் திலய நண்ணி,

ேம்பு இயல் லடயும் ோற்றி, யிர் விலன முற்றி,
ற்லைத்
தம்பியர ோடு தோனும் தண் புனல் டிந்த பின்னர்,
உம் ரும் உேலக கூ , ஒப் லன ஒப் ச் க ய்தோர்.

நம்பியும் - இராமபிரானும்; தரனோடு - (ைவமிருந்ை); தரனோடும், ற்லைத்

தம்பியர ோடு - மற்டறத் ைம்பியர்கசளாடும் தோனும் - ைானுமாக; நந்தி
அம் திலய நண்ணி - நந்திக் கிராமமாகிய அழகிய நகரத்டை அடடந்து; ேம்பு இயல்
லடயும் ோற்றி - நறுமணம் கமழ்கின்ற டடடய நீக்கி; யிர்விலன முற்றி - மயிர்
கழிக்கும் க யடல முடித்து; தண்புனல் டிந்த பின்னர் - குளிர்ந்ை நீரில் குளித்ை
பிறகு; உம் ரும் உேலக கூ - சைவர்களும் மகிழ்ச்சி ககாள்ளுமாறு; ஒப் லன ஒப் ச்
க ய்தோர் - அழகு நலன்கடளப் கபாருந்துமாறு க ய்யலாயினர்.

10291. நிருதியின் தில யில் ரதோன்றும் நந்தியம் திலய

நீங்கி,
குருதி ககோப் ளிக்கும் ரேரைோன் ககோடி தில்
அரயோத்தி ர ே,
சுருதி ஒத்தலனய கேள்லளத் து கதக் குைங்கள்
பூண்டு,
ருதி ஒத்து இைங்கும் ல ம் பூண் ரு ணித்
ரதரின் ஆனோன்.*

குருதி ககோப் ளிக்கும் ரேரைோன் - இரத்ைம் கபாழியும் சவற்படடயாளனாகிய

இராமன்; நிருதியின் தில யில் ரதோன்றும் கைன் சமற்கு திட யில் சைான்றுகின்ற;
நந்தியம் திலய நீங்கி - நந்திக் கிராமத்தினின்றும் புறப்பட்டு; ககோடி தில் அரயோத்தி
ர ே - ககாடிகளால் அழகு கபற்றிருக்கும் மதில் சூழ்ந்ை அசயாத்தி நகடர அடடயும்
கபாருட்டு; சுருதி ஒத்தலனய - சவைங்களுக்கு நிகரான; கேள்லள து கதக் குைங்கள்
பூண்டு - கவண்ணிறப் புரவிகள் பூட்டப் கபற்ற; ருதி ஒத்து இைங்கும் - கதிரவடனப்
சபால் ஒளி வீசும்; ல ம்பூண் ரு ணித் ரதரின் ஆனோன் - பசும்கபான்னால் புடனயப்
கபற்ற கபருமணிகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட சைரின் மீது ஏறினான்.

நிருதி - கைன்சமற்குத் திட க் காவலன்.

த்துவம் நிடறந்ைடவ சவைங்கள். த்துவம் கவண்ணிறம் என்பர். கவள்டளப்

புரவிகட்கு அைனால் சவைங்கடள ஒப்பிட்டார்.

ைம்பிமாருடன் இராமன் அசயாத்தி புகுைல்

10292. ஊழியின் இறுதி கோணும் ேலியினது உயர் க ோன்
ரதரின்,
ஏழ் உயர் த ோ அன்ன இைக்குேன் கவிலக ஏந்த,
ோழிய ற்லைத் தம்பி ோல்நிைக் கேரி ற்ை,
பூழிலய அடக்கும் கண்ணீர்ப் தன் ரகோல்
ககோள்ளப் ர ோனோன்.

ஊழியின் இறுதி கோணும் - யுக முடிவின் எல்டல காணவல்ல; ேலியினது - உறுதி

மிக்கைான; உயர்க ோன் ரதரின் - உயர்ந்ை கபான்னாலாகிய சைரில்; ஏழ் உயர் த ோ
அன்ன - ஏழு முழ உயரமுள்ள மைம் க றிந்ை யாடன சபான்ற; இைக்குேன் -
(இடளயவனாகிய) இலக்குவன்; கவிலக ஏந்த - கவண் ககாற்றக் குடடடயப்
பிடித்து நிற்கவும்; ோழிய ற்லைத் தம்பி - வல்லடம மிக்க இன்கனாரு ைம்பி
( த்துருக்கன்); ோல் நிைக் கேரி ற்ை - கவண்ணிறமான ாமடரடய ஏந்ைவும்; பூழிலய
அடக்கும் கண்ணீர்ப் தன் - இந்ைப் புவிடயசய மடறக்கவல்ல உவடகக் கண்ணீர்
சிந்தும் பரைன்; ரகோல் ககோள்ள - குதிடரகடள ஏவும் சகாடலக் ககாண்டு
க லுத்ைவும்; ர ோனோன் - (இராமபிரான்) க ன்றான்.
ஏழு முழம் உயர்ந்திருத்ைல் பட்டத்து யாடனயின் சிறப்பு. புழுதி என்பது
மண்ணாைலின் பூமிஎனப் கபாருள் கபற்றது.

வீடணன் முைலிசயார் க ல்லுைல்

10293. வீடணக் குரிசில், ற்லை கேங் கதிர்ச் சிறுேன்,
கேற்றிக்
ரகோடு அலண குன்ைம் ஏறி, ககோண்டல் ரதர்
ருங்கு க ல்ை,
ரதோடு அலண வுலிச் க ங் கண் ேோலி ர ய் தூசி
க ல்ை,
ர டலனப் க ோருவும் வீ ோருதி பின்பு க ன்ைோன்.*
 வீடணக் குரிசில் - வீடணனாகிய சிறப்பு மிக்கவனும்; ற்லை - பின்னும்;
கேங்கதிர்ச் சிறுேன் - கவப்பம் உமிழும் கதிரவன் டமந்ைன் சுக்கிரீவனும்;
கேற்றிக்ரகோடு அலண - (சபாரில்) கவற்றி சைடித் ைரும் ககாம்புகடள உடடய;
குன்ைம் ஏறி - மடல சபான்ற யாடன மீது இவர்ந்து; ககோண்டல் ரதர் ருங்கு க ல்ை -
முகில் வண்ணனான இராமபிரானின் சைருக்கு அருகில் க ல்லவும்; ரதோடு அலண
வுலி - மலர் க றிந்ை மகுடம் சூடிய; க ங்கண் ேோலி ர ய் - சிவந்ை கண்கடள
உடடய வாலியின் டமந்ைன் அங்கைன்; தூசி க ல்ை - முன்னணியிற் க ல்லவும்;
ர டலனப் க ோருவும் - ஆதிச டனுக்கு ஒப்பான வீர மாருதி - வீரம் க றிந்ை
அனுமன்; பின்பு க ன்ைோன் - பின்னர்ச் க ன்றான்.

முன்னர் விரிஞ் னுக்கும் விடட வல்லானுக்கும் உவமித்ை அனுமடன இங்கு

ஆதிச டனுக்கு உவமித்ைார். அறிவிற் சிறந்ைவன் ச டன்.

10294. அறு த்து ஏழ் அல ந்த ரகோடி யோலனர ல்

ேரில க்கு ஆன்ை
திைம் உற்ை சிைப் ர் ஆகி, ோனுடச் க வ்வி வீ ம்
க றுகுற்ை ேனப் ர் உச்சி பிைங்கு கேண் குலடயர்
க ச்ல
று உற்ை அைங்கல் ோர் ர், ேோன த் தலைேர்
ர ோனோர்.

ேரில க்கு ஆன்ை திைம் உள்ள - ைகுதிக்சகற்பக் கூறுபாடு உற்ற; சிைப் ர் ஆகி -
சிறப்டப உடடயவராகி; ோனுடச் க வ்வி - மனிை வடிவுடன் கூடி; வீ ம் க ருகுற்ை
- ஆண்டம கபாருந்திய வராகி; ேனப் ர் - அழகு உடடயவரும்; உச்சி பிைங்கு
கேண் குலடயர் - ைடல மீது கவண்ககாற்றக் குடடடய உடடயவரும்;
க ச்ல - க ஞ் ாந்ைக் குழம்பு பூ ப் கபற்றதும்; று உள்ள - ைழும்பு பட்டதுமான;
அைங்கல் ோர் ர் - மாடல சூடிய மார்பிடன உடடயவரும்; அறு த்ரதழ் அல ந்த
ரகோடி - அறுபத்சைழு சகாடி எண்ணிக்டகயினருமாகிய; ேோன த் தலைேர் யோலன
ர ல் ர ோனோர் - வானரத் ைடலவர்கள் யாடன மீது ஏறிச் க ன்றனர்.

10295. எட்டு என இறுத்த த்தின் ஏழ் க ோழில் ேளோக

ரேந்தர்
ட்டம் லேத்து அல ந்த கநற்றிப் கட்டினர், ல ம்
க ோன் ரத ர்,
ேட்ட கேண்குலடயர், வீசு ோ ல ருங்கர்,
ேோலனத்
கதோட்ட கேஞ் ர ோதி ர ோலிச் க ன்னியர், கதோழுது
சூழ்ந்தோர்
 கநற்றிப் ட்டம் லேத்து அல ந்த - கநற்றிப் பட்டம் டைத்து அடமக்கப்பட்ட;
கட்டினர் - யாடனடய உடடயவரும்; ல ம்க ோன் ரத ர் - பசும்
கபான்னாலடமந்ை சைரிடன உடடயவரும்; ேட்ட கேண்குலடயர் - வட்ட
வடிவமான கவண் குடடடய உடடயவரும்; ோ ல வீசு ருங்கர் - இருபுறமும் கவரி
வீ ப் கபற்றவரும்; ேோலனத் கதோட் - ஆகாயத்டை அளாவும்; கேஞ்ர ோதி -
கவவ்விய ஒளிடய உடடய; ர ோலிச் க ன்னியர் - மகுடம் ைரித்ை ைடலடய
உடடயவருமான; எட்கடன இறுத்த த்தின் - எட்கடன்று முடிகின்ற பத்து
அைாவது பதிகனட்டுப் பிரிவான; ஏழ் க ோழில் ேளோக ரேந்தர் - ஏழு பூமிகளின்
எல்டலயிலுமிருந்ை மன்னர்கள்; கதோழுது சூழ்ந்தோர் - வணங்கிச் சூழ்ந்ைனர்.

பதிகனட்டு நாடுகளாவன சிங்களம், புட்பகம் ச ானகம், ாவகம், சீனம், துளு,

குடகம், ககாங்கணம், கன்னடம், ககால்லம், கைலுங்கம், திராவிடம், கலிங்கம்,
அங்கம், ங்கம், மகைம், மராடம் முைலியனவாம். ஏழ்கபாழில் - ஏழு தீவுகளாம்.

சீைா பிராட்டியின் பயணம்

10296. ேோன களிர் எல்ைோம் ேோனேர் களி ோய் ேந்து
ஊனம் இல் பிடியும் ஒண் தோர்ப் பு வியும் பிைவும்
ஊர்ந்து,
மீன்இனம் திலயச் சூழ்ந்த தன்ல யின் விரிந்து
சுற்ை,
பூ நிை வி ோனம்தன்ர ல் மிதிலை நோட்டு அன்னம்
ர ோனோள்.

ேோன களிர் எல்ைோம் - வானரப் கபண்கள் அடனவரும்; ேோனேர் களி ோய்

ேந்து - சைவ கன்னிடகயராய் உருமாறி; ஊனமில் பிடியும் - குற்றமற்ற கபண்யாடன
மீதும்; ஒண்தோர்ப் பு வியும் - ஒள்ளிய மாடல பூண்ட குதிடரயின் மீதும்; பிைவும்
ஊர்ந்து - (சிவிடக முைலிய) பிற ஊர்திகள் மீதும் ஏறிச் க லுத்தி; மீன் இனம் - விண்மீன்
கூட்டம்; திலயச் சூழ்ந்த தன்ல யின் விரிந்து சுற்ை - நிலாடவச் சுற்றிய ைன்டமசபால்
சூழ்ந்துவர; பூ நிை வி ோனம் தன் ர ல் - கபாலிவுடடய விமானத்தின் மீது; மிதிலை
நோட்டு அன்னம் ர ோனோள் - மிதிடல நாட்டின் அன்னம் சபான்ற சீைாபிராட்டி
க ன்றாள்.

10297. ரதேரும் முனிேர்தோமும் தில கதோறும் ைர்கள் சிந்த,

ஓேல் இல் ோரி ஏய்ப் , எங்கணும் உதிர்ந்து வீங்கிக்
ரகேை ை ோய், ரேறு ஓர் இடம் இன்றிக் கிடந்த
ஆற்ைோல்,
 பூ எனும் நோ ம், இன்று இவ் உைகிற்குப்
க ோருந்திற்று அன்ரை.

ரதேரும் முனிேர் தோமும் - வானவரும் முனிவர்களும்; தில கதோறும் ைர்கள்

சிந்த - எல்லாத் திட களிலிருந்தும் பூக்கடளச் க ாரிய; ஓேல் இல் ோரி ஏய்ப் -
இடடயறாது மடழ கபாழிவடைப் சபான்று; எங்கணும் உதிர்ந்து வீங்கி - எல்லா
இடத்திலும் கபாழிந்து கபருகி; ரகேை ை ோய் - மலர்கள் மட்டுசமயாக நிடறந்து;
ரேறு ஓர் இடமின்றிக் கிடந்த ஆற்ைோல் - மற்சறதும் இடம் கபற முடியாமற் கிடந்ை
ைன்டமயால்; இவ்வுைகிற்கு - இந்ைப் புவிக்கு, இன்று - இந்ை நாளில்; பூ எனும் நோ ம் -
பூ என்கிற கபயர்; க ோருந்திற்று - கபாருந்துவைாயிற்று; அன்று - அட ; ஏ - சைற்றம்;
பூமிக்குப் பூ என்னும் கபயரடமந்ைடமக்குப் பிறிகைாரு காரணம் கற்பித்ைார்.

10298. ரகோலடயில் ேைந்த ர கக் குைம் எனப் தினோல்

ஆண்டு
ோடு உறு தம் க ய்யோத லண முகப் ரு
யோலன,
கோடு உலை அண்ணல் எய்த, கடோம் திைந்து
உகுத்த ேோரி
ஓடின, உள்ளத்து உள்ள களி திைந்து
உலடந்தரதர ோல்.

ரகோலடயில் - முதுசவனிற் காலத்தில்; ேைந்த - நீர் வறண்ட; ர கக் குைம் என -

முகிற் கூட்டம் சபான்று; பதினால் ஆண்டு - (நீண்ட) பதினான்கு ஆண்டுக்காலம்; ோடு
உறு தம் க ய்யோத - கவளிப்படுத்துகின்ற மைத்டைப் கபாழியாமலிருந்ை;
லணமுகப் ரு யோலன - ககாம்புகடள முகத்தில் கபற்ற ச ணமடமந்ை களிறுகள்;
கோடு உலை அண்ணல் எய்த - வனவா ம் முடித்ை இராமபிரான் திரும்பி வந்ைடமயால்;
கடோம் திைந்து உகுத்த ேோரி - கன்னம் திறந்து கபாழிந்ை மைநீர்; உள்ளத்து உள்ள களி
திைந்து உலடந்தரத ர ோல் - (அவற்றின்) மனத்துக்குள் அடக்கி டவத்திருந்ை
களிப்பு உடடந்து கவளிப்பட்டது சபால்; ஓடின - கபருகி ஓடலாயிற்று.
முன்னர் நகர் நீங்கு படலத்துள், ைான யாடனயும் களி துறந்ைன (கம்ப. 1806)
என்றவர் இங்கு களிகபருகின என்றார்.

10299. து கத் தோர்ப் பு வி எல்ைோம், மூங்லகயர் க ோல்

க ற்கைன்ன,
அ ேப் ர ோர் ர கம் என்ன, ஆலித்த; ங்கள்
ஆன்ை
ருேத்தோல் பூத்த என்னப் பூத்தன; லகயின் சீறும்
புருேத்தோர் ர னி எல்ைோம் க ோன் நிைப் லை
 பூத்த.

து கத் தோர்ப் பு வி எல்ைோம் - கிண்கிணி மாடல யணிந்ை குதிடரகள் எல்லாம்;

மூங்லகயர் க ோல் க ற்கைன்ன - ஊடமயர்கள் சபசும் திறம் கபற்றாற் சபாலவும்;
அ ேப் ர ோர் ர கம் என்ன - ஆரவார ஒலி முழக்கும் சமகங்கள் சபாலவும்; ஆலித்த -
கடனத்ைன; ங்கள் - அடனத்து மரங்களும்; ஆன்ை ருேத்தோல் - கபாருந்திய பருவ
காலத்தில்; பூத்த என்ன - மலர்ந்ைன சபான்று; பூத்தன - விரிந்ைன; லகயின் சீறும் -
எதிரிகள் மீது சினந்து வடளவது சபால் (வடளயும்); புருேத்தோர் - புருவத்டை
உடடய மகளிர்; ர னி எல்ைோம் - உடல் முழுவதும்; க ோன் நிைப் லை பூத்த - ைங்க
நிறப் ப டல படர்ந்ைது.

பதினான்கு ஆண்டுகள் கடனக்காதிருந்ை குதிடரகள் இராமன் வருடகயால்

கடனக்கலாயின.

இராமன் அரண்மடன உடடைல்

10300. ஆயது ஓர் அளவில், க ல்ேத்து அண்ணலும்
அரயோத்தி நண்ணி,
தோயல ேணங்கி, தங்கள் இலைகயோடு முனிலயத்
தோழ்ந்து,
நோயகக் ரகோயில் எய்தி, நோனிைக் கிழத்திரயோடும்
ர கயோளிக் க ைத்தோளும் திரு நடம் க ய்யக்
கண்டோன் .

ஆயது ஓர் அளவில் - அந்ைச் மயத்தில்; க ல்ேத்து அண்ணலும் - எல்லாத்

திருவும் கபாருந்திய ைடலவன் இராமபிரானும்; அரயோத்தி நண்ணி - அசயாத்தி
நகடரயடடந்து; தோயல ேணங்கி - ைன் அன்டனயாடரப் பணிந்து; நோயகக் ரகோயில்
எய்தி - அடனத்துலக நாயகனான திருமாலின் ஆலயத்டை அடடந்து; தங்கள்
இலைகயோடு - ைங்கள் குலகைய்வத்சைாடு; முனிலயத் தோழ்ந்து - குல குருவான
வசிட்டடரயும் வணங்கி; நோனிைக் கிழத்திரயோடும் - நில மகசளாடு; ர கயோளிக்
க ைத்தோளும் - சிவந்ை ஒளிமிக்க ைாமடரத் திருவும்; திருநடம் க ய்யக் கண்டோன்
- (மிக்க உவடகசயாடு) களி நடம் புரிவடைக் கண்ணுற்றான்.

நாயகக் சகாயில் - அரண்மடனயும் ஆகலாம்.

நகரமாந்ைர் மகிழ்ச்சி
10301. 'ேோங்குதும் துகில்கள்' என்னும் னம் இைர்,
 க த்தின் ல்கோல்
தோங்கினர் என்ை ர ோதும், ல ந்தரும் லதயைோரும்,
வீங்கிய உேலக ர னி சிைக்கவும், ர ன் ர ல்
துள்ளி
ஓங்கவும், களிப் ோல் ர ோர்ந்த உலட இைோதோல
ஒத்தோர்.

துகில்கள் ேோங்குதும் என்னும் - ஆடடகடளக் கடளந்து விட சவண்டும் என்னும்;

னம் இைர் - எண்ணமில்லாைவரான; ல ந்தரும் லதயைோரும் - (அசயாத்தி நகர்)
ஆண்களும் கபண்களும்; களிப் ோல் - இராமடனக் கண்ட மகிழ்ச்சியால் (ைளர்கின்ற
ஆடடடய); க த்தின் - ைம் கரங்களால்; ல்கோல் தோங்கினர் என்ை ர ோதும் -
பன்முடறயும் ைாங்கி நின்றார்கள் என்ற சபாதிலும்; வீங்கிய உேலக - கபருகிய
மகிழ்ச்சியால்; ர னி சிைக்கவும் - உடல் பூரித்ைலால்; ர ன்ர ல் துள்ளி ஓங்கவும் -
சமலும் சமலும் துள்ளிப் பாய்ைலாலும் ர ோர்ந்த உலட இைோதோல ஒத்தோர் -
கநகிழ்ந்ை ஆடடயற்ற திகம்பரடர ஒத்திருந்ைார்கள்.

மணரில் திகம்பரர் ஆடட அணியாைவர் ஆவர்.

10302. ரேசியர் உடுத்த கூலை ரேதியர் சுற்ை, கேற்றிப்

ோசிலழ களிர் ஆலட அந்தணர் றித்துச் சுற்ை,
ேோ ம், க ன் கைலேச் ோந்து, என்று இலனயன,
யக்கம்தன்னோல்
பூசினர்க்கு இ ட்டி ஆனோர், பூ ைோர் புகுந்துரளோரும்.

ரேசியர் உடுத்த கூலை - கணிடகயர் உடுத்திருந்ை ச டலயிடன (ைடுமாற்றம்

சநர்ந்ைடமயால்); ரேதியர் சுற்ை - சவதியர்கள் ைரிக்கவும்; கேற்றிப் ோசிலழ
களிர் ஆலட - ஊடலில் கவற்றி ககாள்ளும் பசிய கபான்னணிகள் அணிந்ை
கபண்களின் ஆடடயிடன; அந்தணர் றித்துச் சுற்ை - அந்ைணர் வலிந்து பறித்துச்
சுற்றிக் ககாள்ளவும்; ேோ ம் - நறுமணப் கபாருள்களும்; க ன் கைலேச் ோந்து -
கமல்லிைாய் நறும் கபாருள்கள் கலந்து அடரத்ை ாந்தும்; என்று இலனயன -
என்னும் இவற்டற; பூ ைோர் - பூசிக் ககாள்ளாது; புகுந்துரளோரும் - வந்ைவர்களும்;
யக்கம் தன்னோல் - மக்களின் உவடக மயக்கத்ைால்; பூசினர்க்கு இ ட்டி ஆனோர் -
(மணப் கபாருள்கள்) பூசியவடரக் காட்டிலும் இருமடங்கு அப்பிக் ககாண்டார்கள்.

10303. இலைப் க ருஞ் க ல்ேம் நீத்த ஏழ் - இ ண்டு

ஆண்டும், யோரும்
உலைப்பு இைர் ஆதைோரன, ரேறு இருந்து ஒழிந்த
மின்னோர்,
 பிலைக் ககோழுந்து அலனய கநற்றிப் க ய் ேலள
களிர், க ய்லய
லைத்தனர் பூணின், ல ந்தர் உயிர்க்கு ஒரு
றுக்கம் ரதோன்ை.

இலை - ஆட்சியாகிய; க ருஞ்க ல்ேம் நீத்த - கபருந்திருவிடன நீங்கிய; ஏழ்

இ ண்டு ஆண்டும் - பதினான்கு ஆண்டுக் காலத்திலும்; யோரும் உலைப்பு இைர்
ஆதைோரன - அடனவரும் மனமகிழ்ச்சியற்றிருந்ைவர்களாைலால்; ரேறு இருந்து
ஒழிந்த - (கணவருடன் கூடாது) ைனித்திருந்து; கழித்ை; பிலைக் ககோழுந்து அலனய
கநற்றி - இளம் பிடற சபான்ற கநற்றியிடன உடடய; மின்னோர் - மின்னடலப்
சபான்றவரும்; க ய்ேலள களிர் - வடளயல் அணிந்ைவருமான கபண்கள்;
ல ந்தர் - ஆண்மக்களுடடய; உயிர்க்கு றுக்கம் எய்த - உயிருக்குக் கலக்கம்
ஏற்படுமாறு; க ய்லய - ைம் உடடல; பூணில் லைத்தனர் - அணிகலன்களால்
மூடிக் ககாண்டனர்.

10304. விண் உலைரேோர்தம் கதய்ே கேறிரயோடும்,

ரேறுரளோர்தம்
தண் நறு நோற்ைம் தம்மில் தலைதடு ோறும் நீ ோல்,
ண் உலை ோத ோர்க்கும் ேோன் உலை
டந்லத ோர்க்கும்,
உள் நிலைந்து உயிர்ப்பு வீங்கி ஊடல் உண்டோயிற்று
அன்ரை.

விண் உலைரேோர் தம் - வானுலகில் வாழ்கின்றவர்களின்; கதய்ே கேறிகயோடும் -

கைய்வீக நறுமணத்சைாடும்; ரேறுரளோர் தம் - (மற்ற) மனிை உலகத்ைவர்களின்;
தண்நறு நோற்ைம் - குளிர்ந்ை நறுமணம்; தம்மில் தலைதடு ோறு நீ ோல் - ைமக்குள்
கலந்து வீசும் ைன்டமயால்; ண் உலை ோத ோர்க்கும் - மண்ணுலகத்துப்
கபண்களுக்கும்; ேோன் உலை டந்லத ோர்க்கும் - விண்ணுலக
மாைர்கட்கும்; உள் நிலனந்து உயிர்ப்பு வீங்கி - உள்சள (கவறுப்பு) கபருகிப் கபரு
மூச் ாய் கவளிப்பட்டு; ஊடல் உண்டோயிற்று - பிணக்கு ஏற்பட்டது.
அன்று, ஏ - அட .

10305. ஆயது ஓர் அளவில், ஐயன், தலன, அருளின்

ரநோக்கி,
'தூய வீடணற்கும், ற்லைச் சூரியன் கற்கும்,
கதோல்லை
 ர ய ேோன ர்கள் ஆய வீ ர்க்கும், பிைர்க்கும், நம்தம்
நோயகக் ரகோயில் உள்ள நைம் எைோம் கதரித்தி'
என்ைோன்.*

ஆயது ஓர் அளவில் - அந்ைப் கபாழுதில்; ஐயன் - இராமபிரான்; தலன

அருளின் ரநோக்கி - பரைடன அன்புறப் பார்த்து; 'தூய வீடணற்கும் - உளந்தூய
வீடணனுக்கும்; ற்லை - மற்றும்; சூரியன் கற்கும் - கதிரவன் டமந்ைனான
சுக்கிரீவனுக்கும்; கதோல்லை ர ய - பழடம வாய்ந்ை; ேோன ர்கள் ஆய வீ ர்க்கும் -
வானர வீரர்களுக்கும்; பிைர்க்கும் - மற்டறசயாருக்கும்; நம்தம் - நம்முடடய;
நோயகக் ரகோயில் உள்ள - முைன்டம வாய்ந்ை அரண்மடனயில் அடமந்துள்ள; நைம்
எைோம் கதரித்தி - சிறப்புக்கள் எல்லாவற்டறயும் விளக்குவாயாக; என்ைோன் -
என்று கூறினான்.

10306. என்ைலும், இலைஞ்சி, ற்லைத் துலணேர்கள்

யோேர ோடும்
க ன்ைனன் எழுந்து, ோடம் ை ஒரீஇ, உைகில்
கதய்ேப்
க ோன் திணிந்து அ ர ோடும் பூ கள் உலையும்
ர ருக்
குன்று என விளங்கித் ரதோன்றும் நோயகக் ரகோயில்
புக்கோன்.*

என்ைலும் - இவ்வாறு இராமன் கூறுைலும்; இலைஞ்சி - (பரைன்) வணங்கி;

ற்லைத் துலணேர்கள் யோேர ோடும் - பிற அன்பர்கள் அடனவசராடும்; எழுந்து
க ன்ைனன் - எழுந்து

புறப்பட்டவனாகி; ோடம் ை ஒரீஇ - பல மாட கூடங்கள் ைாண்டி;

உைகில் - அடனத்துலகங்களிலும்; க ோன் திணிந்து - (சிறந்ை) கபான் க றிந்து;
அ ர ோடும் பூ கள் உலையும் - சைவர்கசளாடு திருமகளும் உடறகின்ற; ர ருக்குன்று
என - இமயமடல சபான்று; விளங்கித் ரதோன்றும் - ஒளிகபற்றுத் திகழும்; கதய்ே
நோயகக் ரகோயில் புக்கோன் - கைய்வத்ைன்டம கபாருந்திய ைடலடம
அரண்மடனக்குச் க ன்றான்.

10307. ேயி ம், ோணிக்கம், நீைம், கதம் முதைோய் உள்ள

க யிர் அறு ணிகள் ஈன்ை க ழுஞ் சுடர்க் கற்லை
சுற்ை,
உயிர் துணுக்குற்று கநஞ்சும் உள்ளமும் ஊ ைோட,
 யர்வு அறு னத்து வீ ர், இல ப்பிைர், யங்கி
நின்ைோர்.

யர்வு அறு னத்து வீ ர் - கலக்கமற்ற மனம் படடத்ை வீடணன் முைலாம்

வீரர்கள்; ேயி ம் ோணிக்கம் நீைம் மரகைம் முைலாய் உள்ள - டவரம், மாணிக்கம்,
நீலம், மரகைம் கைாடக்கமாய் உள்ள; க யிர் அறு ணிகள் ஈன்ை - குற்றமற்ற
மணிக்கற்கள் ைந்ை; க ழுஞ்சுடர்க் கற்லை சுற்ை - வளமான ஒளிக்கிரணங்கள் ைம்டமச்
சூழவும்; உயிர் - ைமது உயிர்; துணுக்குற்று - திடுக்கிட; கநஞ்சும் உள்ளமும் ஊ லாட -
மனமும் உணர்வும் ைடுமாற; இல ப்பிைர் - இடமக்கவும் மடறந்ைவர்களாய் யங்கி
நின்ைோர் - மயக்கம் ககாண்டு நின்றார்கள்.

10308. விண்டுவின் ோர்பில் கோந்தும் ணி என விளங்கும்

ோடம்
கண்டனர்; தன் தன்லன வினவினர், அேர்க்கு,
'கோதல்
புண்டரீகத்துள் லேகும் பு ோதனன், கன்னல்
ரதோளோன்,
ககோண்ட நல் தேம்தன்னோரை உேந்து, முன்
ககோடுத்தது' என்ைோன்.*

விண்டுவின் ோர்பில் - திருமாலின் மார்பினில்; கோந்தும் ணி என - ஒளி விடும்

ககௌத்துவ மணி சபான்று; விளங்கும் ோடம் கண்டனர் - திகழும்
மாடத்டைக் கண்டவர்கள்; தன் தன்லன வினவினர் - பரைனிடம் அது குறித்துக்
சகட்டனர்; அேர்க்கு - அவர்களிடம் (பரைன்); 'புண்டரீகத்துள் லேகும் பு ோதனன் -
உந்தித் ைாமடரயில் வாழும் பழம் கபருடம மிக்க பிரமசைவன்; கன்னல்
ரதோளோன் - கரும்பு சபால் இனிடம மிக்க சைாள்கடள உடடய இட்சுவாகு
மன்னனுக்கு; ககோண்ட நல் தேத்தினோரை - (அவன்) சமற்ககாண்ட
அருந்ைவத்டைப் பாராட்டி; கோதல் - அன்புடன்; உேந்து - மகிழ்ந்து; முன் ககோடுத்தது
- முன்னர் பரி ாகத் ைந்ைைாகும்; என்ைோன் - எனக் கூறினான்.

10309. ' ங்கயத்து ஒருேன் இக்குேோகுவிற்கு அளித்த

ோன்ல த்து
இங்கு இது ை ோள் லேகும் ோடம்' என்று இல த்த
ர ோதில்,
'எங்களோல் துதிக்கைோகும் இயல் ரதோ' என்று கூறி,
க ங் லககள் கூப்பி, ரேறு ஓர் ண்ட ம்அதனில்
ர ர்ந்தோர்.
 ங்கயத்து ஒருேன் - ைாமடரயில் டவகும் ஒப்பற்ற பிரமசைவன்;
இக்குேோகுவிற்கு - இட்சுவாகு மன்னனுக்கு; அளித்த ோன்ல த்து - அளித்ை
சிறப்புக்குரிய; இங்கு இது ை ோள் லேகும் ோடம் - இங்கு அடமந்துள்ள இந்ை
திருமகள் ைங்கும் இனிய மாடம்; என்று இல த்த ர ோதில் - என்று பரைன்
இயம்பியசபாது, (வீடணாதியர்); எங்களோல் துதிக்கைோகும் இயல் ரதோ - எங்களால்
புகழக் கூடி அளவினசைா இது?; என்று கூறி - என்று கமாழிந்து; க ங்லககள் கூப்பி -
ைம் சிவந்ை கரங்களால் வணங்கி; ரேறு ஓர் ண்ட ம் அதனில் - மற்கறாரு
மண்டபத்துக்கு; ர ர்ந்தோர் - க ன்று ச ர்ந்ைனர்.

10310. இருந்தனர், அலனய ோடத்து இயல்பு எைோம்

எண்ணி எண்ணி,
ரிந்தனன் இ வி ல ந்தன், தலன ேணங்கி
'தூரயோய்!
கருந் தட முகிலினோற்குக் கோப்பு நோண் அணியும்
நல் நோள்
கதரிந்திடோது இருத்தல் என்ரனோ?' என்ைலும்,
அண்ணல் க ப்பும்:
அலனய ோடத்து இயல்பு எைோம் - அந்ை மாடத்தின் ைன்டமடய எல்லாம்;
எண்ணி எண்ணி இருந்தனர் - (வீடணாதியர்) நிடனந்து நிடனந்து வியந்திருந்ைனர்;
இ வி ல ந்தன் - சூரியன் புைல்வனாகிய சுக்கிரீவன்; ரிந்தனன் - அன்பு
பூண்டவனாய்; தலன ேணங்கி - பரைடனப் பணிந்து; 'தூரயோய்! - புனிைம்
மிக்கவசன; கருந்தட முகிலினோற்கு - `கரிய கபரிய முகில் சபாலும் நிறம் படடத்ை
இராமபிரானுக்கு; கோப்பு நோண் - (மங்கல மகுடம் புடனைற்கு) காப்பு நாணிடன;
அணியும் நல்நோள் - அணிந்து ககாள்ளும் இனிய நாள்; கதரிந்திடோது இருத்தல்
என்ரனோ - இன்னமும் நாங்கள் அறியமுடியாமல் இருப்பது ஏன்; என்ைலும் - எனக்
சகட்டலும்; அண்ணல் க ப்பும் - பரைன் கூறுவானாயினன்.

10311. 'ஏழ் கடல் அதனில் ரதோயம், இரு நதி பிைவில்

ரதோயம்
தோழ்வு இைோது இேண் ேந்து எய்தற்கு அருல த்து
ஓர் தன்ல த்து என்ன,
ஆழி ஒன்று உலடரயோன் ல ந்தன், அனு லனக்
கடிதின் ரநோக்க,
சூழ் புவி அதலன எல்ைோம் கடந்தனன், கோலின்
ரதோன்ைல்.
 ஏழ்கடைதனில் ரதோயம் - ஏழு கடல்களிலிருந்து ககாண்டு வரும் புனிை நீரும்; பி ை
இருநதியில் ரதோயம் - சவறுள்ள கபரிய நதிகளிலிருந்து ககாண்டுவரும்
தீர்த்ைங்களும்; தோழ்விைோது - ைாமைமின்றி; இேண் ேந்து எய்தற்கு - இங்கு வந்து
ச ருைற்கு; அருல த்து ஓர் தன்ல த்து - அரிய ைன்டமயுடடயது; என்ன - என்று
(பரைன்) கூற; ஆழி ஒன்று உலடரயோன் ல ந்தன் - ஒற்டறச் க்கரத் சைரினனான
சூரியன் புைல்வன் (சுக்கிரீவன்); அனு லனக் கடிதின் ரநோக்க - அனுமடன விடரந்து
பார்க்கவும்; கோலின் ரதோன்ைல் - காற்றின் டமந்ைனாகிய அனுமன்; சூழ் புவி அதலன
எல்ைோம் - கடல் சூழ் உலகத்தின் (கைாடலடவ) எல்லாம்; கடந்தனன் - உடன் கடந்து
க ன்றான்.

10312. 'ரகோமுனிரயோடு ற்லைக் கணிதல க் ககோணர்க!'

என்னோ
ஏவினன்; ரதர் ேைோன் க ன்று இல த்தலும், உைகம்
ஈன்ை
பூ கன் தந்த அந்தப் புனித ோ தேன் ேந்து எய்த,
யோேரும் எழுந்து ர ோற்றி, இலண அடி கதோழுது
நின்ைோர்.

ரகோமுனிரயோடு - ைடலடம வாய்ந்ை வசிட்ட முனிவசராடு; ற்லை - பிற;

கணிதல க் ககோணர்க - ச ாதிடடரயும் அடழத்து வருக; என்னா - என்று; ஏவினன்
- (பரைன்) அடமச் ருக்குக் கட்டடளயிட்டான்; ரதர் ேைோன் - சைர் க லுத்துவதில்
வல்ல (அடமச் ன்) சுமந்திரனும்; க ன்று இல த்தலும் - க ன்று முனிவரிடம்
கூறியதும்; உைகம் ஈன்ை பூ கன் - உலடகப் படடத்ை பிரம சைவன்; தந்த அந்தப்
புனித ோதேன் - கபற்ற அப்புனிை மாமுனி (வசிட்டனும்); ேந்து எய்த - வந்து
ச ர்ைலும்; யோேரும் எழுந்து ர ோற்றி - அடனவரும் எழுந்து துதித்து; இலணஅடி
கதோழுது நின்ைோர் - அடியிடண வணங்கி நின்றனர்.

10313. அரியலண தன் ஈய, அதன்கண் ஆண்டு இருந்த

அந்தப்
க ரியேன், அேலன ரநோக்கி, 'க ரு நிைக்
கிழத்திரயோடும்
உரிய ோ ை ோரளோடும் உகந்தனர் ஒருவு இல்
க ல்ேம்
கரியேன் உய்த்தற்கு ஒத்த கோப்பு நோள் நோலள'
என்ைோன்.
 அரியலண ஈய - சிங்காைனம் இடவும்; அதன் கண் ஆண்டு இருந்த - அைன் மீது
அங்சக அமர்ந்ை; அந்தப் க ரியேன் - அந்ைப் கபருந்ைடக; அேலன ரநோக்கி -
பரைடனப் பார்த்து; 'க ரு நிைக் கிழத்திரயோடும் - பூமிப் பிராட்டிசயாடும்; உரிய
ோ ை ோரளோடும் - கபாருந்திய திருமகசளாடும்; உகந்தனர் - உவந்திருந்து; ஒருவு இல்
க ல்ேம் - அழியாப் கபருஞ்க ல்வம் (நுகர்ந்து); கரியேன் - கரு நிறத்து இராமன்;
உய்த்தற்கு - ஆட்சி நடத்துைற்கு; ஒத்த கோப்பு நோள் - இட ந்ை காப்பு அணியும்
நன்னாள்; நோலள - நாடளய தினமாகும் ; என்ைோன் -.

10314. இந்தி குருவும் அன்னோர் எலனயேர் என்ன நின்ை

ந்தி விதியினோரும், ேசிட்டனும், ேல ந்து
விட்டோர்-
ந்தி கவிலக ஓங்கும் தய த ோ ன் தோ ச்
சுந்த வுலி சூடும் ஓல யும் நோளும் தூக்கி.

இந்தி குருவும் அன்னோர் - சைவ குரு வியாழடன நிகர்த்ைவராய்; எலனயேர் என்ன

நின்ை - எத்துடணப் சபர் எனக் கருதுமாறு பலராக நின்ற; ந்தி விதியினோரும் ;- மந்திர
விதிகளில் சைர்ந்ைவரும்; ேசிட்டனும் - மாமுனி வசிட்டரும்; ந்தி கவிலக ஓங்கும் -
நிலகவன ஒளிரும் கவண்ககாற்றக் குடட உயர்த்திய; தய த ோ ன் - ை ரை ராமனுக்கு;
தோ ம் - ஒளிமிக்கதும்; சுந்த ம் - அழகு வாய்ந்ைதுமான; வுலி சூடும் - திருமுடி
சூடுகின்ற; ஓல யும் நோளும் தூக்கி - நல்சவடளடயயும் நாடளயும் ஆராய்ந்து;
ேல ந்து விட்டோர் - எழுதி அனுப்பினார்.

10315. அடுக்கிய உைகம் மூன்றும், ஆத த் தூதர் கூை,

இடுக்கு ஒரு ர ரும் இன்றி, அரயோத்தி ேந்து
இறுத்தோர் என்ைோல்,
கதோடுக்குறு கவியோன் ற்லைத் துழனிலய இறுதி
ரதோன்ை
ஒடுக்குறுத்து உல க்கும் தன்ல நோன்முகத்து
ஒருேற்கு உண்ரடோ?

அடுக்கிய உைகம் மூன்றும் - ஒன்றன் சமல் ஒன்றாகத் திகழும் மூன்று

உலகங்களிலும்; ஆத த் தூதர் - ஆர்வம் மிக்க தூைர்கள்; கூை - (திருமுடி சூட்டு
நிகழ்ச்சிடய) எடுத்துச் க ால்ல; இடுக்கு ஒரு ர ருமின்றி - சிற்றிடம் கூட
கவற்றிடமாக இல்லாமல்; அரயோத்தி ேந்து இறுத்தோர் என்ைோல் - (அத்துடணப்
சபரும்); அசயாத்தியில் வந்து ைங்கினார்கள் எனில், ற்லை - சவறு; துழனிலய -
சபகராலிடய; இறுதி ரதோன்ை - முடிவாக; ஒடுக்குறுத்து - கைாகுத்து; கதோடுக்குறு
கவியோன் - புடனகின்ற கவியால்; உல க்கும் தன்ல - எடுத்துடரக்கும் ஆற்றல்; நோன்
முகத்து ஒருேற்கு உண்ரடோ - பிரம சைவனுக்கும் இருக்குசமா? (இராது என்றபடி.)
10316. அவ் ேயின் முனிேரனோடும் தனும், அரியின் ர யும்,
க வ்வியின் நிருதர்ரகோனும், ோம் னும், ேோலி ர யும்,
எவ்ேம் இல் ஆற்ைல் வீ ர் யோேரும், எழுந்து க ன்று,
ஆங்கு
அவ்வியம் அவித்த சிந்லத அண்ணலைத் கதோழுது
க ோன்னோர்.*

அவ்ேயின் - அப்கபாழுது; முனிேரனோடும் - வசிட்ட முனிவசனாடு; அரியின்

ர யும் - சூரியன் புைல்வன் சுக்கிரீவனும்; க ல்வியின் நிருதர் ரகோனும் - க ம்டம
மிக்க அரக்கர் ைடலவன் வீடணனும்; ோம் னும் - ாம்பவந்ைனும்; ேோலிர யும் -
வாலியின் புைல்வன் அங்கைனும்; எவ்ேம் இல் ஆற்ைல் வீ ர் - குற்றமற்ற
வல்லடமமிக்க வீரர்கள்; யோேரும் - அடனவரும்; ஆங்கு - அவ்விடத்தில்; அவ்வியம்
அவித்த சிந்லத - கபாறாடம அகற்றிய உள்ளம் படடத்ை; அண்ணலை -
இராமபிராடன; கதோழுது க ோன்னோர் - வணங்கி (முடிசூட்டு நாள் குறித்துக்) கூறினர்.

10317. 'நோலள நீ வுலி சூட நன்ல ோல் க ருல

நல்நோள்;
கோலள! நீ அதனுக்கு ஏற்ை கடன்ல மீது இயற்றுக!'
என்று,
ரேலளரய க ோடியதோக விழிக்கும் நீள் நுதலின்
கேண் பூம்
பூலளரய சூடுேோலனப் க ோருவும் ோ முனிேன்
ர ோனோன்.*

(வசிட்டன் இராமனிடம்) நீ வுலி சூட - நீ மகுடன் சூட; நன்ல ோல் க ருல

நல்நோள் நோலள - நலம் ைரும் கபருடம ான்ற சிறந்ை நாள் நாடள; கோலள -
(ஆைலால்) காடள சபான்றவசன; நீ அதனுக்கு ஏற்ை - நீ அப்கபாறுப்புக்கு
ஏற்றவாறு; கடன்ல மீது இயற்றுக - கடடமகளின் சமல் கவனம் க ய்க; என்று -
என்று கூறி; ரேலளரய க ோடியதோக விழிக்கும் - மன்மைடனசய ாம்பலாக்கக் கண்
காட்டும்; நீள் நுதலின் - நீண்ட கநற்றிடய உடடய; கேண்பூம் ோலளரய -
கவண்ணிறத்துப் பூடளப் பூடவசய; சூடுேோலன - சூடுகின்ற சிவ கபருமாடன;
க ோருவும் - நிகர்த்ை; ோமுனிேன் - கபருமுனி வசிட்டன்; ர ோனோன் - க ன்றான்.

10318. நோன்முகத்து ஒருேன் ஏே, நயன் அறி யன் என்று

ஓதும்
நூல் முகத்து ஓங்கு ரகள்வி நுணங்கிரயோன்,
ேணங்கு கநஞ் ன்,
 ரகோல் முகத்து அளந்து, குற்ைம் க ற்று, உைகு
எல்ைோம் ககோள்ளும்
ோன் முகத்து ஒருேன், நல் நோள் ண்ட ம்
ேயங்கக் கண்டோன்.

நோன்முகத்து ஒருேன் ஏே - பிரமனாகிய ஒப்பற்றவன் கட்டடளயிட; நயன்

அறி யன் என்று ஓதும் - கடலநுட்பம் வல்ல (கைய்வ ைச் ன்) மயன் என்று
அறியப்படும்; நூல் முகத்து ஓங்கு ரகள்வி - சிற்ப நூலில் சிறந்ை சகள்வியுடசன;
நுணங்கிரயோன் - நுண்மாண் நுடழபுலம் மிக்கவனாகிய; ோன் முகத்து ஒருேன் -
மான்முகம் கபற்ற ஒப்பற்றவன்; ேணங்கும் கநஞ் ன் - வணங்கி நிற்கும் உள்ளம்
படடத்ைவன்; ரகோல் முகத்து அளந்து - சகால்முகம் ககாண்டு அளந்து; குற்ைம் க ற்று -
குற்றம் கடளந்து; உைகு எல்ைோம் ககோள்ளும் - உலடகசய ைனக்குள் அடக்கும்;
ண்ட ம் - மண்டபத்டை; நல்நோள் - மங்கள நாளில்; ேயங்கக் கண்டோன் -
விளக்கமுறக் கட்டி முடித்ைான்.

இராமன் புனிை நீராட்டு

10319. 'சூழ் கடல் நோன்கின் ரதோயம், எழு ேலக ஆகச்

க ோன்ன
ஆழ் தில ஆற்றின் நீர ோடு அல த்தி இன்று'
என்ன, 'ஆம்' என்று,
ஊழியின் இறுதி க ல்லும் தோலதயின் உைோவி,
ஒன்ைோ
ஏழ் கடல் நீரும் தந்தோன், இருந்து உய்ய ருந்து
தந்தோன்.

சூழ் - உலடகச் சூழ்ந்துள்ள; கடல் நோன்கின் ரதோயம் - நான்கு கடல்களின் நீரும்;

எழுேலக ஆகச் க ோன்ன - எழு வடகயாகக் கூறப்பட்ட; ஆழ் தில - ஆழ்ந்ை அடல
ககாண்ட கடல் நீரும்; ஆற்றின் நீர ோடு - ஆறுகளின் நீசராடு; அல த்தி - ககாண்டு
வந்து ச ர்க்க; என்ன - என்று (சுக்கிரீவன்) ஆடணயிட; இருந்து உய்ய ருந்து தந்தோன் -
கநடிது வாழச் ஞ்சீவி மடல மருந்து ைந்ைவனாகிய அனுமனும்; ஆம் என - அப்படிசய
க ய்சவன் என்று; ஊழியின் இறுதி க ல்லும் - யுக முடிவில் எழுகின்ற; தோலதயின்
உைோவி - ண்ட மாருைம் சபால் எழுந்து க ன்று; ஒன்ைோ - ஒசர மயத்தில்;
ஏழ்கடல் நீரும் தந்தோன் - எழுகடல் நீடரயும் ககாணர்ந்து ைந்ைான்.

10320. எரி ணிக் குடங்கள் ல் நூற்று யோலனர ல்

 ேரில க்கு ஆன்ை
விரி திக் குலடயின் நீழல், ரேந்தர்கள் ைரும்
ஏந்தி,
புல ணிக் கோளம் ஆர்ப் , ல்லியம் துலேப் ,
க ோங்கும்
யுவின் புனலும் தந்தோர், ங்குஇனம் மு ை
ன்ரனோ.*

ரேந்தர்கள் ைரும் - பல நாட்டு மன்னர்களும்; ேரில க்கு ஆன்ை - ைம் ைகுதிக்கு

ஏற்ப; விரி திக் குலடயின் நீழல் - விரிந்ை நிலவு சபான்ற கவண்ககாற்றக் குடட
நிழலில்; ல் நூற்று எரி ணிக் குடங்கள் - பல நூறு சுடர் மிக்க இரத்தினக் குடங்கடள;
யோலன ர ல் ஏந்தி - யாடன மீைமர்ந்து ஏந்தி; புல - உள்துடள ககாண்ட; ணிக்கோளம்
ஆர்ப் - அழகிய எக்காளம் ஒலிக்க; ல்லியம் துலேப் - பல இட க்கருவிகளும்
முழங்க; ங்கு இனம் மு ை க ோங்கும் - ங்குகள் ஒலிக்க அடலகள் எழும்; யுவின்
புனலும் தந்தோர் - ரயு நீதி நீரும் ககாண்டு வந்ைனர்.

மின் - அட .

10321. ோணிக்கப் ைலக லதத்து, ேயி த் திண் கோல்கள்

ர ர்த்தி,
ஆணிப்க ோன் சுற்றி முற்றி, அழகுைச் ல த்த பீடம்,
ஏண் உற்ை ளிக்கு ோடத்து இட்டனர்; அதனின்மீது
பூண் உற்ை தி ள் ரதோள் வீ ன் திருகேோடும்
க ோலிந்தோன் ன்ரனோ.*

ோணிக்கப் ைலக லதத்து - மாணிக்கத்ைால் க ய்ை பலடக கபாருத்ைப் கபற்று;

ேயி த்தின் கோல்கள் ர ர்த்தி - டவரத்ைால் வலிய கால்கள் க ய்ைடமத்து;
ஆணிப்க ோன் சுற்றிமுற்றி - உயர்ந்ை கபான்னால் சுற்றும் பூர்த்தி க ய்யப் பட்டு;
அழகுைச் ல த்த பீடம் - எழிலாக உருவாக்கிய பீடத்டை; ஏண் உற்ை - கபருடம
ான்ற; ளிக்கு ோடத்து - பளிங்கு மாடத்தில்; இட்டனர் - அடமத்ைனர்; அதனின்
மீது - அப்பீடத்தின் சமல்; பூண் உற்ை - அணிகலன் அணிந்ை; தி ள் ரதோள் வீ ன் -
திரண்ட சைாள்கடள உடடய வீரனாகிய இராமபிரான்; திருகேோடும் க ோலிந்தோன் -
சீைா பிராட்டிசயாடும் அழகுற வீற்றிருந்ைான். மன் - அட .

10322. ங்கை கீதம் ோட, லை ஒலி முழங்க, ேல் ேோய்ச்

ங்குஇனம் குமுை, ோண்டில் தண்ணுல ஒலிப் ,
தோ இல்
 க ோங்கு ல்லியங்கள் ஆர்ப் , பூ லழ க ோழிய,
விண்ரணோர்
எங்கள் நோயகலன கேவ்ரேறு எதிர்ந்து, அபிரடகம்
க ய்தோர்.*

ங்கை கீதம் ோட - மங்கலப் பாடல்கள் ஒலிக்கவும்; லை ஒலி முழங்க - சவை

முழக்கம் சகட்கவும்; ேல் ேோய்ச் ங்கு இனம் குமுை - கபரிய வாடய உடடய
ங்குகள் ஒலிக்கவும்; ோண்டில் தண்ணுல ஒலிப் - ைாளமும் மத்ைளமும் ஓட
க ய்யவும்; தோ இல் ல்லியம் க ோங்கி ஆர்ப் - குற்றம் தீர்ந்ை பல்வடக இட க்
கருவிகள் சமகலழுந்து ஆரவாரிக்கவும்; பூ லழ க ோழிய - பூ மாரி கபய்யவும்;
விண்ரணோர் - வாசனார்; எங்கள் நோயகலன - எங்கள் ைடலவனாகிய இராமபிராடன;
கேவ்ரேறு - ைனித்ைனியாக; எதிர்ந்து அபிரடகம் க ய்தோர் - அசயாத்தியில் வரசவற்று
தீர்த்ைமாட்டினர்.

10323. ோ தேர், லைேைோளர், ந்தி க் கிழேர், ற்றும்

மூதறிேோளர், உள்ள ோன்ைேர் முதல் நீ ோட்ட,
ர ோதியோன் கனும், ற்லைத் துலணேரும்,
அனு ன்தோனும்,
தீது இைோ இைங்லக ரேந்தும், பின் அபிரடகம்
க ய்தோர்.

ோதேர் - முனிவர்களும்; லைேைோளர் - அந்ைணர்களும்; ந்தி க் கிழேர் -

அடமச் ர்களும்; ற்றும் - சமலுமுள்ள; மூைறிவாளர் - சபரறிஞர்களும்; உள்ள
ோன்ைேர் - அங்கிருந்ை ான்சறார்களும்; முதல் நீ ோட்ட - முைலில் அபிசடகம்
க ய்ைபின்; ர ோதியோன் கனும் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவனும்; ற்லைத்
துலணேரும் - பிற நண்பர்களும்; அனு ன் தோனும் - அனுமனும்; தீது இைோ இைங்லக
ரேந்தும் - களங்கமற்ற வீடணனும்; பின் அபிரடகம் க ய்தோர் - கைாடர்ந்து அபிசடகம்
க ய்ைனர்.

10324. 'அம் கண் ேோன், உைகம், தோய அடி, ைர்த்

தவிர ோன் ஆட்டும்
கங்லக ேோர் லடயின் ஏற்ைோன், கண்ணுதல்
ஒருேன்; இந் நோள்
சிங்கஏறு அலனயோன் க ய்ய திருமுடி ஆட்டும் நல்
நீர்
எங்கண் ஏற்று அன்ரனோன் ேோழும்?' என்ைனர்,
புைேர் எல்ைோம்.*
 'அம் கண் ேோன் - அழகிய வானகத்டையும்; உைகம் - மண்ணகத்டையும்; தோய அடி -
அளந்ை (திருமால்) திருவடிகடள; ைர்த் தவிர ோன் - உந்தித் ைாமடர வாழும்
பிரமசைவன்; ஆட்டும் கங்லக - நீராட்டிய கங்கா தீர்த்ைத்டை; கண்ணுதல் ஒருேன் -
கநற்றிக் கண் ககாண்ட ஒப்பற்ற சிவகபருமான்; ேோர் லடயின் ஏற்ைோன் - விரிந்ை
டடயில் ஏற்றுக் ககாண்டான்; இந்நோள் - இன்று; சிங்க ஏறு ஆலனயோன் - ஆண்
சிங்கம் சபான்ற இராமனின்; க ய்ய திருமுடி - க ப்பமான திருமுடியில்; ஆட்டும் நல்
நீர் - அபிசடகமான புனிை நீடர; எங்கண் ஏற்று - எவ்விடம் ஏற்று; அன்ரனோன் ேோழும் -
அச்சிவகபருமான் வாழ்வான்; என்ைனர் - என்று கூறி வியந்ைனர்; புைேர் எல்ைோம் -
அறிஞர்கள் ஆசனார் எல்லாரும்.

10325. கதச் யிைம் க ந் தோ ல ைர்க் கோடு பூத்து,

தில ககழு கங்லக வீசும் திேலையோல் நலனந்து,
க ய்ய
இரு குலழ கதோடரும் ரேற் கண் யிகைோடும்
இருந்தது ஏய்ப் ,
க ருகிய க வ்வி கண்டோர், பிைப்பு எனும் பிணிகள்
தீர்ந்தோர். கதச் யிைம் - மரகை மடல; க ந்தோ ல ைர்க்கோடு பூத்து -
க ந்ைாமடர மலர்த் கைாகுதி மலரப் கபற்று; தில ககழு கங்லக - அடலகள்
க றிந்ை கங்டக நதியின்; வீசும் திேலையோல் நலனந்து - வீசுகின்ற துளிகளால் ஈரமுற்று;
க ய்ய - சிவந்ை; இருகுலழ கதோடரும் - இரு க விக் குடழகடளயும் கைாட்டு
மீளும்; ரேற்கண் - சவல் விழி ககாண்ட; யிகைோடும் இருந்தது எய்ப் - ஒரு
மயிசலாடு விளங்கியது சபான்று; க ருகிய க ல்வி கண்டோர் - விரியும் அழகிடனக்
கண்டவர்கள்; பிைப்பு எனும் பிணிகள் தீர்ந்தோர் - பிறப்பு என்ற சநாய் தீரப்
கபற்றவர்கள் ஆயினர்.

10326. கதய்ே நீ ோடற்கு ஒத்த க ய் விலன ேசிட்டன்

க ய்ய,
ஐயம் இல் சிந்லதயோன் அச் சு ந்தி ன்
அல ச் ர ோடும்
கநோய்தினின் இயற்ை, ரநோன்பின் ோதேர் நுனித்துக்
கோட்ட,
எய்தின இயன்ை ல் ரேறு, இந்தி ற்கு இயன்ை
என்ன.

கதய்ே நீர் ஆடற்கு ஏற்ை - புனிை தீர்த்ைங்கள் அபிசடகம் க ய்ைற்குப்

கபாருத்ைமான; க ய்விலன - டங்குகடள; ேசிட்டன் க ய்ய - வசிட்ட முனிவன்
இயற்றுமாறு; ரநோன்பின் ோதேர் - விரை சவதியர்கள்; நுனித்துக் கோட்ட -
நுட்பங்கடளச் சுட்டிக் காட்ட; ஐயமில் சிந்லதயோன் - கைளிவு மிக்க
சிந்ைடனயாளனாகிய; அச்சு ந்தி ன் - அந்ைச் சுமந்திரன்; அல ச் ர ோடும் - அடமச் ர்
கபருமக்கசளாடு; கநோய்தினின் இயற்ை - விடரந்து பணி க ய்ய; இந்தி ற்கு இயன்ை
என்ன - இந்திரனுக்கு அடமவது சபான்று; ல்ரேறு இயன்ை எய்தின - பல்வடகப்
கபாருள்களும் வந்து ச ர்ந்ைன.

வசிட்டன் இராமனுக்கு முடி புடனைல்

10327. அரியலண அனு ன் தோங்க, அங்கதன் உலட ேோள்

ஏந்த,
தன் கேண் குலட கவிக்க, இருேரும் கேரி ற்ை,
வில க றி குழலி ஓங்க, கேண்கணயூர்ச் லடயன்
தங்கள்
புரளோர் ககோடுக்க ேோங்கி, ேசிட்டரன
புலனந்தோன், க ௌலி.

அரி அலண அனு ன் தோங்க - சிங்காைனத்டை அனுமன் காத்து நிற்கவும்; அங்கதன்

உலடேோள் ஏந்த - அங்கைன் உடட வாடள ஏந்தி நிற்கவும்; தன் கேண்குலட
கவிக்க - கவண் ககாற்றக் குடடடயப் பரைன் பிடித்து நிழற்றவும்; இருேரும்
கேரி ற்ை - இலக்குவ த்துருக்கர் இருவரும் ாமடர ஏந்ைவும்; வில க றி -
மணம் கமழ்கிற; குழலி ஒங்க - கூந்ைடல உடடய பிராட்டி கபருமிைமாய்
விளங்கவும்; கேண்கணயூர்ச் லடயன் - திருகவண்கணய் நல்லூர்ச் டடயப்ப
வள்ளல்; தங்கள் புரளோர் - கால் வழியின் முன்சனாராக உள்சளார்; ககோடுக்க
ேோங்கி - ககாடுக்கப் கபற்றுக்ககாண்டு; க ௌலி - மகுடத்டை; ேசிட்டரன
புலனந்தோன் - வசிட்ட முனிவசன சூட்டினான்.

கம்ப நாடர் இப்பாடலில் ைன்டன வாழ்வித்ை டடயப்ப வள்ளலுக்கு எந்நாளும்

அழியாை நன்றி மகுடம் சூட்டியுள்ளார். மன்னர்க்கு முடி கவிக்கும் உரிடம
சவளாளருக்கு இருந்ைடைச் ச ாழ நாட்டு வரலாறு கூறும். அத் ைமிழ் மரடப இங்கு
இடணத்து மகிழ்கிறார் கம்ப நாடர்.

வசிட்டசன என்று சைற்சறகாரம் அடமந்ைடமக்குக் காரணம், முன்னம் வசிட்டன்

திட்டமிட்ட பட்டாபிசடகம் நிடறசவறாது சபாக, இன்று ைாசன மீண்டும்
முடிசூட்டினான் என்படை உணர்த்ைசவ ஆகும். இனி மகாவித்துவான் மயிலம் சவ.
சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து வருமாறு.

பதினான்கு ஆண்டுகள் இராமபிரான் வனவா ம் க ய்ைைனால் கபற்ற சபறு

அனுமனும் அங்கைனும் ஆைலின் அவர்கடளப் பரைன் முைசலாசனார்க்கு முன்
இம்முடி சூட்டும் பாடலில் கூறினார் கம்பர். இராமடனயும் இலக்குவடனயும்
பரைடனயும் பிராட்டிடயயும் மீட்டுத் ைந்ை கபருடம அனுமனுக்சக உரியைாைலின்
அவசன அரியடண நிடலத்ைற்கும் உரியவன் என்னும் கருத்தினால் அவடன
முைற்கண் 'அரியடண அனுமன் ைாங்க' என்றார். இைடன கம்ப. 4143 ஆம் பாடல்
ககாண்டும் அறிக. முன்பு அங்கைனுக்கு அடடக்கலம் அளித்ை சபாது ''கபான்னுடட
வாடள நீட்டி நீ இது கபாறுத்தி'' (கம்ப. 4093) என்றைடன நிடனப்பிற் ககாண்டு
'அங்கைன் உடடவாள் ஏந்ை' என்று கூறினார். பதினான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்
முடிசூட்டு விழா நடந்திருக்குமானால் இவ்விருவடரயும் ஆண்டுக்
காணமுடியாைன்சறா என்பைடன நிடனயுங்கால் இப்பாடலின் சிறப்பும்
வரிட முடறயும் அழகும் புலனாகும் என்பது. இராமபிரானது வனவா மாகிய
முைலுக்குக் கிடடத்ை வட்டி அனுமனும் அங்கைனும் என்பர் வாகீ கலாநிதி கி.வா.
ஜகந்நாைன் அவர்கள்.

10328. கேள்ளியும் க ோன்னும் ஒப் ோர் விதி முலை க ய்யின்

ககோண்ட
ஒள்ளிய நோளின், நல்ை ஓல யின், உைகம் மூன்றும்
துள்ளின குனிப் , ர ோலி சூடினன் - கடலின் ேந்த
கதள்ளிய திருவும், கதய்ேப் பூமியும், ர ரும்
ரதோளோன்.

கடலின் ேந்த - திருப்பாற் கடலில் சைான்றிய; கதள்ளிய திருவும் - கைளிந்ை

அழகுடடய இலக்குமியும்; கதய்ேப் பூமியும் - கைய்வத் ைன்டம மிக்க பூமிப்
பிராட்டியும்; ர ரும் - அடணகின்ற; ரதோளோன் - சைாடள உடடயவனாகிய
இராமபிரான்; ககோண்ட ஒள்ளிய நோளின் - சைர்ந்கைடுத்ை சிறந்ை நன்னாளில்;
நல்ை ஓல யின் - சிறந்ை நல் சவடளயில்; உைகம் மூன்றும் துள்ளின குனிப் -
மூன்று உலகமும் மகிழ்ச்சி நிரம்பியவாறு வணங்க; கேள்ளியும் க ோன்னும் ஒப் ோர் -
அசுர குரு சுக்கிரனும், சைவ குரு வியாழனும் சபான்ற நல்சலார்; விதி முலை - விதித்ை
முடறப்படிசய; க ௌலி - மகுடத்டை; க ய்யின் சூடினன் - ைடலயில் சூடிக்
ககாண்டான்.

10329. சித்தம் ஒத்துளன் என்று ஓதும் திரு நகர்த் கதய்ே

நன்னூல்
வித்தகன் ஒருேன் க ன்னி மிலைச்சியதுஎனினும்,
ர ன்ல
ஒத்த மூஉைகத்ரதோர்க்கும் உேலகயின் உறுதி
உன்னின்,
தம்தம் உச்சியின்ர ல் லேத்தது ஒத்தது, அத் தோ
ர ோலி.
திரு நகர்த் கதய்ே நன்னூல் - அத்திரு நகர்க் கண் உள்ள கைய்வச் சிறப்பு வாய்ந்ை
நூல்களில்; வித்தகன் - வல்லவனும்;சித்தம் ஒத்துளன் - மனத்துக்கு இட ந்ைவனும்;
என்று ஓதும் ஒருேன் - என்று சப ப்படும் ஒப்பற்ற வசிட்ட மாமுனிவன்; க ன்னி
மிலைச்சியது எனினும் - இராமபிரான் ைடலயில் சூட்டியது என்றாலும்; அத் தோ
ர ோலி - அவ்கவாளி மிகுந்ை மகுடம்; ர ன்ல ஒத்த - சமன்டம கபாருந்திய; மூ
உைகத்ரதோர்க்கும் - மூன்று உலகிலுள்சளாருக்கும்; உேலகயின் உறுதி உன்னின் -
(அப்சபாது ஏற்பட்ட) மகிழ்ச்சியின் அளடவ எண்ணினால்; தம்தம் உச்சியின் ர ல் -
ைம் க ாந்ைத் ைடலயின் மீது; லேத்தது ஒத்தது - டவத்ைாற் சபால் அடமந்திருந்ைது.

10330. ல் கநடுங் கோைம் ரநோற்று, தன்னுலடப் ண்பிற்கு

ஏற்ை
பின் கநடுங் கணேன்தன்லனப் க ற்று, இலடப்
பிரிந்து, முற்றும்
தன் கநடும் பீலழ நீங்கத் தழுவினோள், தளிர்க் லக
நீட்டி,
நல் கநடும் பூமி என்னும் நங்லக, தன் ககோங்லக
ஆ .

ல் கநடுங்கோைம் ரநோற்று - பல்லாண்டுகள் நீண்ட காலம் சநான்பிருந்து;

தன்னுலடய ண்பிற்கு ஏற்ை - ைன்னுடடய ைகுதிக்கு ஏற்றவாறு; கநடுங் கணேன்
க ற்று - உயர்ந்ை கணவடன அடடந்து; இலட பிரிந்து - சிறிது காலம் அவடனப்
பிரிந்திருந்து; தன் கநடும் பீலழ முற்றும் நீங்க - ைன் கபருந்துன்பம் முழுவதும்
நீங்கிவிட; நன்கனடும் பூமி என்னும் நங்லக - சிறந்ை கபரிய பூமி என்னும் மாது;
தளிர்க் லக நீட்டி - ைளிர்க் கரம் நீட்டி; தன் ககோங்லக ஆ - ைன் மார்பு குளிர;
தழுவினோள் - ைழுவி இன்புற்றாள்.

பரைனுக்கு இளவரசுப் பட்டம் சூட்டுைல்

10331. வி த நூல் முனிேன் க ோன்ன விதி கநறி ேழோல

ரநோக்கி,
ே தனும், இலளஞற்கு ஆங்கண் ோ ணி குடம்
சூட்டி,
தலனத் தனது க ங்ரகோல் நடோவுைப் ணித்து,
நோளும்
கல கதரிவு இைோத ர ோகக் களிப்பினுள்
இருந்தோன் ன்ரனோ.
 வி த நூல் முனிேன் - விரைம் வழுவாை சவைம் வல்ல வசிட்ட முனிவன்; க ோன்ன
- க ால்லிய; விதிகநறி - விதி முடறகள்; ேழோல ரநோக்கி - ைவறாது காத்து; ே தனும்
- அருளாளனாகிய இராமபிரானும்; இலளஞர்க்கு - ைன் ைம்பிமார் மூவர்க்கும்;
ோ ணி குடம் சூட்டி - மாணிக்கம் இடழத்ை உயர்ந்ை மகுடம் அணிவித்து; தலன -
பரை நம்பிடய; தனது க ங்ரகோல் நடோவுைப் ணித்து - ைன் க ங்சகாலாட்சி
நடத்துமாறு கட்டடளயிட்டு; நோளும் - நாள்சைாறும்; கல கதரிவிைோத ர ோகக்
களிப்பினுள் இருந்தோன் - எல்டலயற்ற இன்ப மகிழ்ச்சியில் திடளத்திருந்ைான்.

மாகபரும் ச ாைடனகள் ைாண்டி உலகத்து உயிர்ககளல்லாம் உவடக பூக்க

இராமபிரான் சீைா பிராட்டிசயாடும் மணி மகுடம் சூடினான். பின்னர் ஒரு
முன்னுைாரணம் காட்டுவானாய்த் ைம்பியர்க்கும் கபாறுப்புகடளப்
பகிர்ந்ைளித்ைான். பரை நம்பிக்கு ஆட்சிப் பங்களித்ைான். கமய்யாகசவ
இராமராச்சியம் என்பது பகிர்ந்ைாளும் பண்பாடு உடடயது என்று கமய்ப்பித்ைான்
இராமபிரான்.
விடட ககாடுத்ை படலம்

முடிசூட்டு விழாடவக் காண வந்திருந்ை அடனவர்க்கும் இராமன் விடட

ககாடுத்ைனுப்பியடைக் கூறும் பகுதி என்பது இைன் கபாருள்.

முடிசூட்டு விழா நடந்சைறிய பிறகு நாள்சைாறும் சீைா பிராட்டிசயாடு

திருசவாலக்க மண்டபத்தில் மன்னரும் பரிவாரச் சுற்றங்களும் புடடசூழ ஸ்ரீராமன்
ககாலு வீற்றிருந்து அரசு புரிைலும் அப்சபாது சுக்ரீவன், வீடணன், குகன் ஆகிசயார் ைம்
ச டன சூழத் திருசவாலக்க மண்டபத்துக்கு வருைலும், இராமன் அவர்கடள
இனிதிருக்க கட்டடளயிடுைலும் இவ்வாறு இரண்டு மாைங்கள் கழிைலும் பின்னர்
இராமன் மடறயவர்களுக்கும் இரவலர்களுக்கும் சவண்டுவன அளித்து அனுப்பி,
அர ர்கடள வருக என அடழத்து அவர்கள் வந்ை பின்னர் அவர்களுக்குப் பரிசுகள்
அளித்து விடட ககாடுத்து அனுப்புைலும், சுக்ரீவனுக்கும் அங்கைனுக்கும்
அனுமனுக்கும் ாம்பனுக்கும் நீலனுக்கும் ைவலிக்கும் சக ரிக்கும் நளன், குமுைன்,
ைாரன், பன ன் மற்றுமுள்ள அறுபத்சைழு சகாடியாம் வானர ச டனத்
ைடலவர்க்கும் வரிட க்கு ஒப்ப ஈந்து விடடககாடுத்ைலும் வீடணனுக்கும்
குகனுக்கும் அவரவர் சிறப்பிற்சகற்ப உரிய வரிட கள் ைந்து அவரவடர அவரவர்ைம்
நாட்டிற்குச் க ன்று இனிது அரசு க ய்யுமாறு பணித்து விடட ககாடுத்ைலும் அவர்கள்
பரை, இலக்குவ, த்துருக்கனர்கடளயும் வசிட்டடரயும், ைாயடரயும்,
சீைாபிராட்டிடயயும் இராமபிராடனயும் வலங்ககாண்டு பணிந்து விடடகபற்றுத்
ைத்ைம் பதிடயச் ார்ைலும் அவர்கடளகயல்லாம் அனுப்பி டவத்து, அசயாத்தியில்
டவயகம் எல்லாம் க ங்சகால் மனுகநறி முடறயில் க ல்ல இராமன் இனிது
அர ாட்சி க ய்திருத்ைலும் ஆகிய க ய்திகள் இப்படலத்துக் கூறப்பட்டுள்ளன.

இராமன் சீடைசயாடு அரியடணயில் வீற்றிருத்ைல்

10332. பூ கட்கு அணிஅது என்னப் க ோலி சும் பூரி

ர ர்த்தி,
ோ ணித் தூணின் க ய்த ண்ட ம்அதனின்
நோப் ண்,
ரகோ ணிச் சிவிலகமீரத, ககோண்டலும் மின்னும்
ர ோை,
தோ ல க் கிழத்திரயோடும் தய த ோ ன் ோர்ந்தோன்.
பூ கட்கு அணி அது என்ன - நிலமகளுக்கு இது ஓர் அணிகலன் என்று
க ால்லும்படியாக; க ோலி சும் பூரி ர ர்த்தி ோ ணித் தூணின் க ய்த ண்ட ம்
அதனின் நோப் ண் - விளங்கும் பசிய கபான்டனக் ககாண்டு சிறந்ை
மணிக்கற்களால் ஆகிய தூண்கடள அடமத்துச் க ய்ை திருசவாலக்க
மண்டபத்தின் நடுவில்; ரகோ ணிச் சிவிலக மீரத - சிறந்ை மணிகள் அழுத்திச் க ய்ை
பல்லக்கின் சமல்; ககோண்டலும் மின்னும் ர ோை - சமகமும் மின்னலும் சபால;
தய த ோ ன் - ை ரை க்கரவர்த்தியின் புைல்வனான ஸ்ரீராமன்; தோ ல க்
கிழத்திரயோடும் - ைாமடர மலரில் வீற்றிருக்கும் திருமகளாகிய சீைாபிராட்டிசயாடும்;
ோர்ந்தோன் - வந்து ச ர்ந்ைான்.

பல்லக்கில் ஏறி அத்ைாணி மண்டபத்துக்கு வந்து ச ர்ந்ைான். பூரி - கபான்.

10333. விரி கடல் நடுேண் பூத்த மின் என ஆ ம் வீங்க,

எரி கதிர்க் கடவுள்தன்லன இன ணி குடன் ஏய்ப் ,
கரு முகிற்கு அ சு க ந்தோ ல ைர்க் கோடு பூத்து,
ஓர்
அரியலணப் க ோலிந்தது என்ன, இருந்தனன்,
அரயோத்தி ரேந்தன்.

அரயோத்தி ரேந்தன் - அசயாத்தி நகருக்கு அர னான ஸ்ரீராமன்; விரிகடல் நடுேண்

பூத்த மின் என ஆ ம் வீங்க - அகன்ற கடலின் நடுவில் சைான்றிய மின்னடலப் சபால
முத்ைாரம் மார்பில் சைான்ற; எரி கதிர்க்கடவுள் தன்லன இன ணி குடம் ஏய்ப் -
பிரகாசிக்கிற ஆயிரம் கிரணங்கடள உடடய சூரியடனக் கூட்டமான மணிகள்
அழுத்திச் க ய்யப் கபற்ற கிரீடம் ஒத்திருக்க; கருமுகிற்கு அ சு க ந்தோ ல
ைர்க்கோடு பூத்து - கருசமகத்துக்கு அர ானது க ந்ைாமடரப் பூக்கள் காடுசபாலத்
ைன்னிடடசய பூக்கப் கபற்று; ஓர் அரியலணப் க ோலிந்தது என்ன இருந்தனன் - ஒரு
சிம்மா னத்தில் வீற்றிருந்ைது என்று க ால்லும்படி வீற்றிருந்ைான்.

10334. கதச் யிைமீது ேோள் நிைோப் ோய்ேது என்ன,

இரு குலழ இடறும் ரேற் கண், இளமுலை, இலழ
நைோர்தம்
க க ைங்கள் பூத்த கற்லை அம் கேரி கதற்ை,
உ கரும், ந ரும், ேோனத்து உம் ரும், வி ஏத்த,

கதச் யிை மீது ேோள் நிைோப் ோய்ேது என்ன - பச்ட மணியால் ஆகிய
மடலயின் சமல் ஒளி நிலா கவள்ளம் பாய்வது சபால; இருகுலழ இடறும் ரேற்கண்,
இளமுலை, இள நைோர்தம் க க ைங்கள் பூத்த கற்லை அம்கேரி கதற்ை - இரண்டு
காைணிகடள முட்டித்ைள்ளும் சவல் சபான்ற நீண்ட கண்கடளயும்,
இளமுடலகடளயும் உடடய இளடமயும் அழகும் உடடய மகளிரது டககளாகிய
ைாமடர மலரில் பூத்ை கவண் ாமடரகள் சமசல வீ ப்கபற; உ கரும் ந ரும் ேோனத்து
உம் ரும் வி ஏத்த - நாகசலாகத்தினரும், புனிைர்களும் சைவசலாகத் சைவரும்
பரவித் சைாத்திரம் க ய்ய.
10335. உைகம் ஈர் - ஏழும் தன்ன ஒளி நிைோப் ப் , ேோனில்
திைக ேோள் நுதல் கேண் திங்கள் சிந்லத கநோந்து,
எளிதின் ரதய,
கைக ேோள் நிருதர் ரகோலனக் கட்டழித்திட்ட கீர்த்தி
இைகி ர ல் நிேந்தது என்ன, எழு தனிக் குலட
நின்று ஏய.

திைக ேோள் நுதல் - இராமபிரானது திலகம் அணிந்ை ஒளிபடடத்ை கநற்றி; உைகம்

ஈர்எழும் தன்ன ஒளிநிைோப் ப் - பதினான்கு உலகங்களிலும் ைனது நிலகவாளிடயப்
பரவச் க ய்ைலால்; ேோனில் கேண் திங்கள் சிந்லத கநோந்து எளிதின் ரதய - வானத்தில்
வரும் கவண்ணிலவானது மனம் வருந்தி கமல்ல கமல்லத் சைய்ந்து சபாக; எழுதனிக்
குலட - அரியடணக்கு சமலாக எழுந்துள்ள கவண்ககாற்றக் குடடயானது; கைக ேோள்
நிருதர் தன்லனக் கட்டழித்திட்ட கீர்த்தி இைகி ர ல் நிேந்தது என்ன - கலகமிடுகின்ற
ககாடிய அரக்கர்கடள அடிசயாடு இல்டலயாம் படிச் க ய்ை கபரும்புகழ் விளங்கி
சமல் உயர்ந்துள்ளது சபால; நின்று ஏய - நின்று கபாருத்ைமுற அடமய.

புகழ் கவண்டம நிறமாைலின் அது குடடக்கு உவடமயாயிற்று. 'திலகவாள் நுைல்

சபான்ற கவண்திங்கள்' என்று நுைடலத் திங்களுக்கு அடடயாக்கி, குடடயின் ஒளி
நிலா உலகம் ஈசரழும் பரவுைலால் திங்கள் சிந்டை கநாந்து சைய' எனப் கபாருள்
உடரத்ைல் சிறந்ைது என்பது என் குருநாைர் மகாவித்துவான் மயிலம் சவ.
சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து.

10336. ங்கை கீதம் ோட, லையேர் ஆசி கூை,

ங்குஇனம் குமுை, ோண்டில் தண்ணுல துலேப் ,
தோ இல்
க ோங்கு ல்லியங்கள் ஆர்ப் , க ோரு கயல் கருங்
கண், க வ் ேோய்
ங்கய முகத்தினோர்கள் யில் நடம் யிை ோரதோ.

ங்கை கீதம் ோட - மங்கலப் பாடல்கள் பாடப்கபற; லையேர் ஆசி கூை -

அந்ைணர்கள் ஆசீர்வாை கமாழிகடளக் கூற; ங்கு இனம் குமுை - ங்கங்கள் ஊைப்
கபற; ோண்டில் தண்ணுல துலேப் - ைாளமும் மத்ைளமும் ஒலிடயச் க ய்ய; தோஇல்
க ோங்கு ல்லியங்கள் ஆர்ப் - குற்றமற்ற பலவடகயான வாத்தியங்கள் ஆரவாரிப்ப;
க ோருகயல், கருங்கண், க வ்ேோய், ங்கய முகத்தினோர்கள் - கபாருகின்ற கயல்மீன்
சபான்ற கரிய கண்டணயும், சிவந்ை வாடயயும் உடடய ைாமடர சபான்ற
முகத்தினராய மகளிர்கள்; யில் நடம் யிை - மயில் சபால நடனம் ஆடவும்.

பாண்டில் - ைாளம், மாசைா - அட .

10337. தில கடல் கதிரும் நோணச் க ழு ணி குட ரகோடி
கல கதரிவு இைோத ர ோதிக் கதிர் ஒளி ப் ,
நோளும்
ேல க ோரு ோட ேோயில் கநருக்குை ேந்து, ன்னர்
சிரய ேணங்கும்ரதோறும் தயுகம் ர ப் ன்ரனோ.

தில கடல் கதிரும் நோண - அடலகடலின் சமல் சைான்றுகின்ற உைய சூரியனும்

நாணமுறும் படி; க ழு ணி குட ரகோடி - (வணங்க வந்ை மன்னர்களின்)
க ழுடமயான மணிகள் அழுத்திச் க ய்யப் கபற்ற மகுட வரிட கள்; கல கதரிவு
இைோத ர ோதிக் கதிர் ஒளி ப் - முடிவு காணமுடியாை ச ாதிப் பிரகா த்டை எங்கும்
பரவச் க ய்யும்படி; நோளும் ேல க ோரு ோட ேோயில் கநருக்குை ேந்து - நாள்சைாறும்
மடலகயாத்ை அரண்மடன வாயிலில் கநருக்கித்ைள்ளி வந்து; ன்னர் சிரய
ேணங்குந்ரதோறும் தயுகம் ர ப் - அர ர்கள் விழுந்து வணங்குைலால்
திருவடியிடணகள் சிவந்து சபாகவும்.

10338. ந்தி க் கிழேர் சுற்ை, லையேர் ேழுத்தி ஏத்த,

தந்தி த் தலைேர் ர ோற்ை, தம்பியர் ருங்கு சூழ,
சிந்து ப் ேளச் க வ் ேோய்த் கதரிலேயர் ைோண்டு
கூை,
இந்தி ற்கு உேல ஏய்ப் எம்பி ோன் இருந்தகோலை.

ந்தி க் கிழேர் சுற்ை - அர னது ஆசலா டனக்குரிய அடமச் ர் முைலிசயார்

சுற்றியிருப்ப; லையேர் ேழுத்தி ஏத்த - அந்ைணர்கள் சைாத்திரம் க ய்து பாராட்ட;
தந்தி த் தலைேர் ர ோற்ை - ச டனத் ைடலவர்கள் துதிக்க; தம்பியர் ருங்கு சூழ - பரை
இலக்குவ த்துருக்கனராகிய ைம்பிமார்கள் பக்கத்தில் சூழ இருப்ப; சிந்து ப் ேளச்
க வ்ேோய்த் கதரிலேயர் ைோண்டு கூை - க ந்நிறமான பவளம் சபான்ற சிவந்ை வாடய
உடடய மகளிர்கள் பல்லாண்டு கூறி வாழ்த்ை; (இவ்வாறு) எம்பி ோன் - ஸ்ரீராமபிரான்;
இந்தி ற்கு உேல ஏய்ப் இருந்த கோலை - இந்திரன் திருசவாலக்க மிருந்ைடமக்கு
உவடம க ால்லலாம் படி வீற்றிருந்ை கபாழுது.

இராமபிரானது திருசவாலக்கத்துக்கு இந்திரனது திருசவாலக்கத்டை உவடம

யாக்கினால் இந்திரனது திருசவாலக்கம் இைனினும் சிறந்ைைாகிவிடும்; 'உவடம
உயர்ந்ைைாைலின்' என்று கருதிய கவிச் க்கரவர்த்தி உவடமயாக்கி இதுசபால
இந்திரனது திருசவாலக்கம் உள்ளது என்று க ால்லி அைனினும் இது சமம்பட்டது
என்ற கருத்டைப் கபற டவக்கசவ 'இந்திரற்கு உவடம ஏய்ப்ப எம்பிரான் இருந்ை'
என்றார். இந்நயம் நிடனயுந்கைாறும் இன்பம் பயப்பது என்பது என் குருநாைர்
மகாவித்துவான், மயிலம். சவ.சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து.
 சுக்ரீவன், வீடணன், குகன் வணங்கல்

10339. யிந்தன், ோ துமிந்தன், கும் ன், அங்கதன்,

அனு ன், ோறு இல்
யம் தரு குமுதக்கண்ணன், தேலி, குமுதன், தண்
தோர்
நயம் கதரி ததிமுகன், ரகோக முகன் முதை நண்ணோர்
வியந்து எழும் அறு த்து ஏழு ரகோடியோம் வீ ர ோடும்.
யிந்தன், ோதுமிந்தன், கும் ன், அங்கதன், அனு ன், ோறுஇல் யம் தரு
குமுதக்கண்ணன், தேலி, குமுதன், தண்தோர் நயம் கதரி ததிமுகன், ரகோக முகன் முதை
நண்ணோர் வியந்து எழும் - படகவர்கள் ஆச் ரியப்படும்படியான; அறு த்து ஏழு
ரகோடியோம் வீ ர ோடும் - வானர ச டனத் ைடலவர்கள் அறுபத்சைழு சகாடியினர்.
சுக்கிரீவனுடன் வந்சைார்களுடன்.

10340. ஏலனயர் பிைரும் சுற்ை, எழு து கேள்ளத்து உற்ை

ேோன ர ோடும் கேய்ரயோன் கன் ேந்து ேணங்கிச்
சூழ,
ரதன் இமிர் அைங்கல் ல ந் தோர் வீடணக் குரிசில்,
க ய்ய
ோன ேோள் அ க்கர ோடு ேந்து, அடி ேணங்கிச்
சூழ்ந்தோன்.

ஏலனயர் பிைரும் சுற்ை - எழுபது கவள்ளத்துற்ற வானரசராடும்; கேய்ரயோன் கன்

- சுக்கிரீவன்; ேந்து ேணங்கிச் சூழ - ரதன் இமிர் அைங்கல் ல ந்தோர் வீடணக்
குரிசில் - வண்டுகள் ஒலிக்கின்ற அட யும் பசிய மாடல அணிந்ை வீடண நம்பி;
க ய்ய ோன ேோள் அ க்கர ோடும் ேந்து - சீரிய கபருடம படடத்ை ககாடிய
அரக்கர்கசளாடும் வந்து; அடிேணங்கிச் சூழ்ந்தோன் - இராமன் திருவடிடய வணங்கிச்
சுற்றியிருந்ைான்.

10341. கேற்றி கேஞ் ர லனரயோடும், கேறிப் க ோறிப்

புலியின் கேவ் ேோல்
சுற்றுைத் கதோடுத்து வீக்கும் அல யினன், சுழலும்
கண்ணன்,
கல் தி ள் ேயி த் திண் ரதோள் கடுந் திைல்
டங்கல் அன்னோன்,
 எற்று நீர்க் கங்லக நோேோய்க்கு இலை, குகன்,
கதோழுது சூழ்ந்தோன்.
கேறிப் க ோறிப் புலியின் கேவ்ேோல் - நிறம் அடமத்ை புள்ளிகடள உடடய புலியின்
ககாடிய வாடல; சுற்றுைத் கதோடுத்து வீக்கும் அல யினன் - சுற்றி இழுத்துக் கட்டிய
இடுப்டப உடடய; சுழலும் கண்ணன் - சுழல்கின்ற கண்கடள உடடய; கல்தி ள்

ேயி த்திண்ரதோள் - கல்டலப் சபால உருண்ட வலிய சைாள்கடள உடடய;

கடுந்திைல் டங்கல் அன்னோன் - மிக்க வலிடம படடத்ை சிங்கத்டைப்
சபான்றவனாகிய; எற்று நீர்க் கங்லக நோேோய்க்கு இலை குகன் - கடரசயாடு
சமாதுகின்ற நீர்ப்கபருக்கிடன உடடய கங்டகயில் உள்ள மரக்கலங்களுக்குத்
ைடலவன் ஆகிய குகன்; கேற்றி கேஞ்ர லனரயோடும் - ைன்னுடடய கவற்றி கபற்ற
ககாடிய ச டனசயாடும்; கதோழுது சூழ்ந்தோன் - இராமடன வணங்கிச் சுற்றி
இருந்ைான்.

இராமன் அடனவர்க்கும் முகமன் கூறல்

10342. ேள்ளலும் அேர்கள்தம்ர ல் ே ம்பு இன்றி ேளர்ந்த

கோதல்
உள்ளுைப் பிணித்த க ய்லக ஒளி முகக் க ைம்
கோட்டி,
அள்ளுைத் தழுவினோன் ர ோன்று அகம் கிழ்ந்து,
இனிதின் ரநோக்கி,
'எள்ளல் இைோத க ோய்ம்பீர்! ஈண்டு இனிது
இருத்திர்' என்ைோன்.

ேள்ளலும் - இராமபிரானும்; அேர்கள் தம்ர ல் ே ம்பு இன்றி ேளர்ந்த கோதல் -

அத்துடணவர்களிடத்து அளவுபடாது வளர்ந்ை சபரன்பானது; உள்ளுைப் பிணித்த
க ய்லக - ைன்மனத்டை இறுகக் கட்டியிருக்கிற பாங்கிடன; ஒளி முகக் க ைம் கோட்டி -
ஒளி சிறந்ை ைனது முகத்ைாமடர மூலம் காண்பித்து; அள்ளுைத் தழுவினோன் ர ோன்று
அகம் கிழ்ந்து - கநஞ் ாரத் ைழுவினவடனப் சபால மனம் மகிழ்ச்சி அடடந்து;
இனிதின் ரநோக்கி - கருடணப் பார்டவயால் இனிடமயாகப் பார்த்து; 'எள்ளல் இைோத
க ோய்ம்பீர் - இகழப் படாை வலிடம படடத்ைவர்கசள! ஈண்டு இனிது இருத்திர் -
இங்சக இனிடமயாக இருங்கள்; என்றான் -

10343. நல் கநறி அறிவு ோன்ரைோர், நோன் லைக் கிழேர்,

ற்லைச்
க ோல் கநறி அறிவு நீ ோர், ரதோம் அறு புைல ச்
 க ல்ேர்,
ல் கநறிரதோறும் ரதோன்றும் ருணிதர், ண்பின்
ரகளிர்,
ன்னேர்க்கு அ ன் ோங்கர், பினோல்
சுற்ைம்ன்ரனோ.

நல்கநறி அறிவு ோன்ரைோர் - ாத்திரங்களிற் கூறப்பட்ட நல்ல வழிகளால் ஆகிய

அறிவான் அடமந்ைவர்கள்; நோன் லைக் கிழேர் - துர் சவை பாரகர்; ற்லைச் க ோல்
கநறி அறிவு நீ ோர் - சவறுபட்ட பல்துடற அறிவிற் சிறந்ை ைன்டம உடடயவர்கள்;
ரதோம் அறு புைல ச் க ல்ேர் - குற்றமற்ற புலடமயால் உயர்ந்ைவர்கள்;
ல்கநறிரதோறும் ரதோன்றும் ருணிதர் - பல்வடகப்பட்ட ாத்திரங்களினும் நுட்ப
அறிவு கபற்ற நிபுணர்கள்; ண்பின் ரகளிர் - நற்குணங்களுக்கு உடறவிடம் ஆனவர்
(ஆகிசயார்); ன்னேர்க்கு அ ன் ோங்கர் - க்கரவர்த்தியாகிய ஸ்ரீராமன்
அருகில்; பினோல் சுற்ை - அவரவர்க்கு உரிய முடறடமப் படி சுற்றியிருப்ப.
மன், ஓ - அட நிடல.

10344. ரதம் டு டப்ல மூதூர்த் திருநகர் அரயோத்தி

ர ர்ந்த
ோம்பு - அலண அ ைன்தன்லனப் ழிச்க ோடும்
ேணக்கம் ர ணி,
ேோம் புனல் லே ஞோைத்து அ ரும் ற்றுரளோரும்
ஏம் ல் உற்று இருந்தோர்; கநோய்தின், இரு தி
இைந்தது அன்ரை.

ரதம் ரு டப்ல மூதூர்த் திருநகர் அரயோத்தி ர ர்ந்த ோம் லண அ ைன்

தன்லனப் ழிச்க ோடு ேணக்கம் ர ணி - சைன் சிந்துகின்ற ச ாடலகள் சூழ்ந்ை
பழடமயான ஊராகிய அசயாத்தி என்னும் திருநகடர வந்ைடடந்ை ஆதிச ஷ
யனனாகிய கபரிய கபருமாடளத் சைாத்திரம் க ய்து வணங்கி; ேோம்புனல் லே
ஞோைத்து அ ரும் ற்றுரளோரும் - ைடரசமல் வாவுகின்ற நீடர உடடய கடலாற் சூழப்
கபற்ற இவ்வுலகத்து அர ர்களும் மற்றும் உள்ளவர்களும்; ஏம் ல் உற்று இருந்தோர் -
மகிழ்ச்சி அடடந்து இருந்ைார்கள் (இவ்வாறு); கநோய்தின் -இசல ாக; இரு தி இைந்தது
- இரண்டு திங்கள் க ன்றது 'பாம்படண அமலன்' இட்சுவாகு குலைனமாகிய
ஸ்ரீரங்கநாைன் என்னும் கபரிய கபருமாளாகும். திருமாலின் அவைாரமாகிய
ஸ்ரீராமன் என்றுடரப்பாரும் உளர். அது முன்னும் இப்படலத்துப் பல இடங்களிலும்
வந்துள்ளடமயின் கபரிய கபருமாள் என்பசை இங்குச் சிறப்புடடத்து. அன்று, ஏ -
அட கள்.
10345. கநருக்கிய அ ர் எல்ைோம் கநடுங் கடற் கிலட
நின்று ஏத்த,
க ோருக்ககன அரயோத்தி எய்தி, ற்று அேர்
க ோரு ல் தீ ,
ேருக்கர ோடு அ க்கர் யோரும் டித , ேரி வில்
ககோண்ட
திருக் கிளர் ோர்பினோன் பின் க ய்தது
க ப் லுற்ைோம்:

கநருக்கிய அ ர் எல்ைோம் - ஒன்று திரண்ட சைவர்கள் எல்லாம்; கநடுங்கடற்கு

இலடநின்று ஏத்த - கபரிய திருப்பாற் கடலின் இடடயிசல நின்று துதிக்க; ற்று
அேர் க ோரு ல் தீ - துன்புற்ற அவர்களது துயரம் நீங்கும்படி; க ோருக்ககன -
விடரவாக; அரயோத்தி எய்தி - அசயாத்திடய அடடந்து; அ க்கர் யோரும் ேருக்கக ோடு
டித - அரக்கர்கள் எல்லாம் ைம் கூட்டத்சைாடு அழிந்து சபாக; ேரிவில் ககோண்ட
திருக்கிளர் ோர்பினோன் - கட்டடமந்ை வில்டலக் டகயில் ஏந்திய திருமகள் விளங்கும்
மார்பினனாகிய ஸ்ரீராமன்; பின் க ய்தது க ப் லுற்ைோம் - பின்னால் க ய்ை
க யல்கடளக் கூறத் கைாடங்கிசனாம். இது கவிக்கூற்று.
இைடன முன்னர் 184 முைல் 203 வடர உள்ள பாலகாண்டப் பாடல்கடளப்
கபாருத்தி அறிந்து ககாள்க.

மடறயவர் ைானம் ககாள்ளல்

10346. லையேர்தங்கட்கு எல்ைோம் ணிகயோடு முத்தும்

க ோன்னும்,
நிலை ேளம் க ருகு பூவும், சு பியும், நிலைத்து,
ர ல் ர ல்,
'குலை இது; என்று இ ந்ரதோர்க்கு எல்ைோம் குலைவு
அைக் ககோடுத்து, பின்னர்,
அலை கழல் அ ர்தம்ல 'ேருக' என அருள,
ேந்தோர்.

(இ ோ ன்) - மடறயவர் ைங்கட்கு எல்லாம் - அந்ைணர்க்ககல்லாம்;

ணிகயோடு முத்தும் க ோன்னும் -; நிலைேளம் க ருகு பூவும் சு பியும் - நிடறந்ை
வளந்ைரக்கூடிய பூமியும், பசுவும்; நிலைத்து - நிடறயும்படிக் ககாடுத்து; ர ல் ர ல் -
சமலும் சமலும்; 'குலை இது' என்று இ ந்ரதோர்க் ககல்ைோம் குலைவு அைக் ககோடுத்து -
ைமக்கு இது சவண்டும் என்று சகட்டவர்களுக்ககல்லாம் அவர்களுடடய குடறவு
தீரும்படி சவண்டுமளவு ககாடுத்து; பின்னர் - பிறகு; அலை கழல் அ ர்தம்ல -
ஒலிக்கின்ற வீரக்கழல் அணிந்ை அர ர்கடள; 'ேருக' என அருள - வருக என்று
அடழத்ைருள; ேந்தோர் - அவர்களும் வந்ைார்கள்.

இராமன் யாவர்க்கும் விடட ககாடுத்ைல்

10347. அய்யனும் அேர்கள்தம்ல அகம் கிழ்ந்து, அருளின்

ரநோக்கி,
ேய்யகம், சிவிலக, கதோங்கல், ோ ணி குடம்,
க ோன் பூண்,
ககோய் உலளப் பு வி, திண் ரதர், குஞ் ம் ஆலட
இன்ன
க ய் உைக் ககோடுத்த பின்னர், ககோடுத்தனன்
விலடயும் ன்ரனோ.

அய்யனும் - இராமனும்; அவர்கள் ைம்டம - அர ர்கடள; அகம் கிழ்ந்து அருளின்

ரநோக்கி - மனமகிழ்ச்சியுற்று அருசளாடு பார்த்து; லேயகம், சிவிலக, கதோங்கல்,
ோ ணி குடம், க ோன்பூண், ககோய் உலளப் பு வி, திண்ரதர், குஞ் ம், ஆலட இன்ன -
; க ய் உைக் ககோடுத்த பின்னர் - நன்றாக ககாடுத்ை பிறகு; விலடயும் ககோடுத்தனன் -
அவர்கள் ைம்மூர் க ல்ல விடட ஈந்து அனுப்பினான்.

மன், ஓ - அட கள், டவயகம் - எதுடக சநாக்கி சபாலியாய் 'வய்யகம்' ஆயிற்று.

கைாங்கல் - மாடல. குஞ் ரம் - யாடன. இவர்கள் முடிசூட்டுவிழாக் காண வந்ைவர்கள்.

10348. ம் ன்தன்லன கேன்ை தய தன் ஈன்ை கோைத்து

உம் ர்தம் க ரு ோன் ஈந்த ஒளி ணிக்
கடகத்ரதோடும்,
ககோம்புலட லையும், ரதரும், கு கதக் குழுவும்,
தூசும்,-
அம் ம்தன்லன நீத்தோன் - அைரி கோதைனுக்கு
ஈந்தோன்.

அம் ம் தன்லன நீத்தோன் - திருப்பாற்கடடலத் துறந்து அசயாத்தியில் அவைரித்ை

இராமபிரான்; ம் ன்தன்லன கேன்ை தய தன் - இந்திரன் படகயாகிய ம்பரடன
கவன்ற ையரை க்கரவர்த்தி; ஈன்ை கோைத்து - ைன்டனப் கபற்கறடுத்ை கபாழுது;
உம் ர்தம் க ரு ோன் ஈந்த ஒளி ணிக் கடகத்ரதோடும் - சைவர் ைடலவனாகிய இந்திரன்
ைனக்குக் ககாடுத்ை ஒளிபடடத்ை மணிகள் அழுத்திய கடகத்சைாடும்;
ககோம்புலட லையும் - யாடனகளும்; ரதரும் -; குருகதக் குழுவும் - குதிடரக்
கூட்டமும்; தூசும் - பட்டாடடயும் (ஆகியவற்டற); அைரி - சூரியனது; கோதைனுக்கு -
மகனாகிய சுக்கிரீவனுக்கு; ஈந்தோன் -.

10349. அங்கதம் இைோத ககோற்ைத்து அண்ணலும், அகிைம்

எல்ைோம்
அங்கதன் என்னும் நோ ம் அழகுைத் திருத்து ோர ோல்,
அங்கதம் கன்னல் ரதோளோற்கு அயன் ககோடுத்ததலன
ஈந்தோன்;
அங்கு அதன் க ருல ண்ர ல் ஆர் அறிந்து
அலையகிற் ோர்?

அங்கதம் இைோத ககோற்ைத்து அண்ணலும் - பழிப்பில்லாை கவற்றிடய உடடய

இராகவனும்; அகிைம் எல்ைோம் - இந்ை உலகம் முழுவதும்; அங்கதன் என்னும் நோ ம்
- அங்கைன் என்ற அவனுடடய கபயடர; அழகுைத் திருத்து ோ ர ோல் - அழகு கபாருந்ை
வழங்கச் க ய்யுமாறு சபால; அங்கதம் - சைாள் வடளடய; கல்நல் ரதோளோற்கு அயன்
ககோடுத்ததலன - கல்சபான்ற நல்ல சைாடள உடடய இட்சுவாகு மன்னனுக்கு பிரமன்
ககாடுத்ைைாகிய அைடன; ஈந்தோன் - (அங்கைனுக்கு) ககாடுத்ைான்; அங்கு அதன்
க ருல ண்ர ல் ஆர் அறிந்து அலையகிற் ோர்? - அந்ைத் சைாள்வடளயின்
கபருடமடய இந்நிலவுலகில் யாரால் அறிந்து க ால்ல முடியும்.

10350. பின்னரும், அேனுக்கு ஐயன் க ரு விலை

ஆ த்ரதோடும்
ன்னும் நுண் தூசும், ோவும், த லைக்கு அ சும்;
ஈயோ,
'உன்லன நீ அன்றி, இந்த உைகினில் ஒப்பு
இைோதோய்!
ன்னுக, கதிர ோன் ல ந்தன்தன்கனோடும் ருவி'
என்ைோன்.

ஐயன் - இராமன்; அேனுக்கு - அங்கைனுக்கு; பின்னரும் - சமலும்; க ருவிலை

ஆ த்ரதோடும் - மிக்க விடல உடடய முத்துமாடலசயாடும்; ன்னும் நுண் தூசும் -
நிடலகபற்ற நுண்ணிய பட்டாடடயும்; ோவும் - குதிடரயும்; த லைக்கு அ சும் -
யாடனயும்; ஈயோ - அளித்து; 'உன்லன நீ அன்றி இந்த உைகினில் ஒப்பு இைோதோய்! -
உனக்கு நீசய அல்லாமல் இந்ை உலகில் சவறு உவடம க ால்ல முடியாமல்
சிறந்ைவசன! கதிர ோன் ல ந்தன் தன்கனோடும் ருவி ன்னுக - சுக்கிரீவசனாடும்
கபாருந்தி வாழ்க; என்ைோன் -.
10351. ோருதிதன்லன ஐயன் கிழ்ந்து, இனிது அருளின்
ரநோக்கி,
'ஆர் உதவிடுதற்கு ஒத்தோர், நீ அைோல்? அன்று
க ய்த
ர ர் உதவிக்கு யோன் க ய் க யல் பிறிது இல்லை;
ல ம் பூண்
ர ோர் உதவிய திண் ரதோளோய்! க ோருந்துைப்
புல்லுக!' என்ைோன்.

ஐயன் ோருதி தன்லன கிழ்ந்து இனிது அருளின் ரநோக்கி - இராமன் அனுமடன

மகிழ்ச்சிசயாடு இனிடமயாக அருட் பார்டவ பார்த்து; 'ல ம்பூண் ர ோர் உதவிய
திண்ரதோளோய்! - பசிய பூண் அணிந்ை சபார்க்குத் ைகுதியாகிய வலிய சைாடள
உடடயவசன! நீ அைோல் ஆர் உதவிடுதற்கு ஒத்தோர்? - நீ அல்லாமல் சவறு யார் உைவி
க ய்வைற்கு ஏற்றவர்கள் உளர்;அன்று க ய்த ர ர் உதவிக்கு யோன் க ய் க யல் பிறிது
இல்லை - அன்று இராவணயுத்ைத்தின் சபாது நீ ஆற்றிய கபரிய உைவிகளுக்கு நான்
க ய்யக்கூடிய டகம்மாறாகிய க யல் சவறு எதுவும் இல்டல; 'க ோருந்துைப் புல்லுக' -
என்டன நன்கு ைழுவிக் ககாள்வாயாக, இதுவன்றி சவறு டகம்மாறு இல்டல;
என்ைோன் -.

அனுமடன 'என்டனத் ைழுவிக் ககாள்க' என்று இராமன் கூறசவ இராமன்

ைழுவப்பட்டவன் ஆகிறான். ைழுவுகின்றவன் உயர்ந்சைான் என்னும் முடறப்படி
இராமன் இப்படிக் கூறியைனால் அநுமடனத் ைன்னினும் உயர்ந்ைவனாக ஆக்கினான்;
ைனக்குக் டகம்மாறு கருைாமல் உைவி க ய்ைவர்கடளத் ைன்னினும் உயர்ந்சைாராக
ஆக்கிவிடுைல் இராமனது பண்பு நலம் ஆகும் என்பது திருச்சி சபராசிரியர் இரா.
இராைகிருஷ்ணன் அவர்கள் வழங்கிய நயவுடர.

''சபார் உைவிய திண் சைாளால் கபாருந்துறப் புல்லுக'' என்பது சமடட ஏறிய

பாடம். இனி மாருதிடயத் ைழுவிக் ககாள்ளச் க ால்லசவ அவனுக்குள் இவன் உடம்பு
அடங்கியைாகும். எனசவ அனுமனுக்குத் ைன்னுடம்டபசய ககாடுத்ைான் ஆயிற்று.
அச ாகவனத்தில் 'இராம' நாமம் க ால்லி பிராட்டிடயக் ககாடுத்ைான். இராவண
வைத்தில் இருமுடற இடளய கபருமாடளயும் ஒருமுடற கபரிய கபருமாடனயும்
மீட்டுக் ககாடுத்து 'நின்னின் சைான்றிசனாம்' (கம்ப.8812) என்று க ால்ல டவத்ைான்.
எரி வீழ்ந்து இறந்து புக எண்ணிய பரைடனக் காத்து உயிர் ககாடுத்து நிறுத்தினான்.
இங்ஙனம் நால்வர் உடம்டபயும் நிறுத்திய அவனுக்குத் ைன் திருசமனிடயக்
ககாடுக்கசவ எல்லாம் ககாடுத்ைைாக ஆகும் என்று கருதித் ைழுவிக் ககாள்ளச்
க ான்னான் ஆகும்; அவன் திருசமனி கலமும் ஆய் இருப்பைன்சறா ஆைலின் அவன்
திருசமனி அநுமனுக்கு எல்லாம் ககாடுத்ைைாக ஆயிற்று என்பது என் குருநாைர்
மகாவித்துவான் மயிலம் சவ. சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருத்து.
10352. என்ைலும், ேணங்கி நோணி, ேோய் புலதத்து, இைங்கு
தோலன
முன்தலை ஒதுக்கி நின்ை க ோய்ம் லன முழுதும்
ரநோக்கி,
க ோன் திணி ேயி ப் ல ம் பூண் ஆ மும், புலன
க ன் தூசும்,
ேன் திைல் கயமும், ோவும், ேழங்கினன், ேயங்கு
சீ ோன்.
ேயங்கு சீ ோன் - விளங்கிய புகடழ உடடய இராமன்; என்ைலும் - இவ்வாறு
கூறுைலும்; ேணங்கி, நோணி, ேோய் புலதத்து, இைங்கு தோலன முன்தலை ஒதுக்கி நின்ை
க ோய்ம் லன - பணிந்து நாண்முற்று வாடயக் டகயால புடைத்துக் ககாண்டு
விளங்கிய சவட்டி முகப்பிடன அடக்கிக் ககாண்டு நின்ற வலிசயானாகிய
அனுமடன; முழுதும் ரநோக்கி - நன்றாகப் பார்த்து; க ோன் திணி ேயி ப் ல ம்பூண்
ஆ மும் - கபான் திணித்துச் க ய்யப் கபற்ற பசிய பூணும் முத்துவடமும்; புலன
க ன் தூசும் - அணிைற்குரிய கமல்லிய பட்டாடடயும்; ேன்திைல் கயமும் -
வலிமிக்க யாடனயும்; ோவும் - குதிடரயும்; ேழங்கினன் - ஈந்ைான்.
ைாடன மடக்கலும் வாய்புடைத்ைலும் அடக்கம் என்னும் கமய்ப்பாட்டின்
அடடயாளம் ஆகும்.

10353. பூ ைர்த் தவில நீத்து, க ோன் தில் மிதிலை பூத்த

ரதக ோழித் திருலே ஐயன் திருேருள் முகத்து
ரநோக்க,
ோ லைக் கிழத்தி ஈந்த ரு முத்த ோலை லகக்
ககோண்டு
ஏமுைக் ககோடுத்தோன், அந்நோள், இடர் அறிந்து
உதவினோற்ரக.

ஐயன் - இராமன்; பூ ைர்த் தலில நீத்து - ைாமடர மலராகிய பீடத்டை கவறுத்து;

க ோன் தில் மிதிலை பூத்த ரதக ோழித் திருலே - கபான்னாற் க ய்ை மதில் சூழ்ந்ை
மிதிடலயில் சைான்றிய சைன் சபாலும் கமாழியுடடய திருமகளாகிய சீடைடய;
திருேருள் முகத்து ரநோக்க - திருவருசளாடு கூடிய முகத்ைால் பார்க்க; (அவள்)
அந்நோள் இடர் அறிந்து உதவினோற்கு - அச ாக வனத்தில் ைன் துன்பமறிந்து உைவிய
அனுமனுக்கு; ோ லைக் கிழத்தி ஈந்த ருமுத்த ோலை லகக்ககோண்டு ஏமுைக்
ககோடுத்தோள் - பரவிய சவைத்ைடலவியாகிய ரஸ்வதி சைவி ைனக்களித்ை முத்து
மாடல ஒன்டறக் டகயிற் ககாண்டு இன்பமுறக் ககாடுத்ைாள். ஏ - அட .
10354. ந்தி ற்கு உேல ோன்ை, தோ லகக் குழுலே
கேன்ை,
இந்தி ற்கு ஏய்ந்ததோகும் என்னும் முத்தோ த்ரதோடு
கந்து அடு களிறு, ேோசி, தூசு, அணிகைன்கள்,
ற்றும்
உந்தினன், எண்கின் ரேந்தற்கு - உைகம் முந்து
உதவினோரன.

உைகம் முந்து உதவினோன் - உலகத்டை முற்காலத்துப் பிரமனால் ைந்ைருளிய

திருமாலின் அவைாரமான இராமன்; ந்தி ற்கு உேல ோன்ை - நிலவுக்கு
உவடமயாகச் க ால்லப்படக் கூடிய; தோ லகக் குழுலே கேன்ை - நட் த்திரக்
கூட்டங்கடள கவன்ற; இந்தி ற்கு ஏய்ந்த தோகும் என்னும் முத்தோ த்ரதோடு - இந்திரன்
அணிைற்குப் கபாருந்தியைாகும் என்று க ால்லப்படும் முத்து மாடலசயாடு; கந்து
அடுகளிறு, ேோசி, தூசு, அணிகைன்கள், ற்றும் - கட்டுத்ைறிடய அழிக்கும் யாடன,
குதிடர, பட்டாடட, ஆபரணங்கள், ஏடனய பிறவும்; எண்கின் ரேந்தற்கு உந்தினன் -
கரடிக் கூட்டத்தின் ைடலவனான ாம்பனுக்குத் ைந்ைான்.

10355. நே ணிக் கோழும், முத்தும், ோலையும், நைம் ககோள்

தூசும்,
உேல ற்று இைோத க ோன் பூண் உைப்பு இை
பிைவும், ஒண் தோர்க்
கேன கேம் ரியும், ரேகக் கத லைக்கு அ சும்,
கோதல்
ேனனுக்கு இனிய நண் ன் யந்கதடுத்தேனுக்கு
ஈந்தோன்.

கோதல் ேனனுக்கு இனிய நண் ன் யந்து எடுத்தேனுக்கு - அன்பால் காற்றுக்கு

இனிய நண்பனாகிய அக்கினி சைவன் மகனாகிய நீலன் என்னும் வானர ச டனத்
ைடலவனுக்கு; நே ணிக் கோழும் - நவமணிகளால் ஆகிய வடமும்; முத்தும்
ோலையும் நைங்ககோள் தூசும் உேல ற்று இைோத க ோன் பூண் உைப்பு இை பிைவும் -
; ஒண்தோர்க் கேன கேம் புரியும் ரேகக் கத லைக்கு அ சும் - ; ஈந்தோன் - ககாடுத்ைான்.

ைார் - கிண்கிணி மாடல, கவனம் - சவகம். கைமடல - சீற்றமுடடய மடல சபான்ற

யாடன.

10356. த ேலிச் தங்லகப் ல ந் தோர்ப் ோய் ரி, லணத்

திண் ரகோட்டு
தேலிச் ல ைம், க ோன் பூண், ோ ணிக்ரகோலே,
ற்றும்
 உதேலின் தலகே அன்றி, இல்ைன உள்ள எல்ைோம்
தேலிதனக்குத் தந்தோன் - துமுகத்தேலனத்
தந்தோன்.

துமுகத் தேலனத் தந்தோன் - நான்முகடனப் கபற்றவனாகிய திருமாலாகிய

இராமன்; தேலி தனக்கு - ைவலி என்னும் கபயருடடய வானர ச டனத்
ைடலவனுக்கு; தேலிச் தங்லகப் ல ந்தோர் ோய் ரி - வலிடமயான பைத்திசல
ைங்டக அணிந்ை பசிய கிண்கிணி மாடலயுடடய பாயும் குதிடர; லணத்தின்
ரகோட்டு தேலிச் ல ைம் - பருத்ை வலிய ைந்ைங்கடள உடடய மைமிக்க மடலயாகிய
யாடன; க ோன் பூண், ோ ணிக் ரகோலே ற்றும் உதேலின் தலகே இன்றி இல்ைன -
ககாடுப்பைற்குத் ைடட ஏதும் இல்லாமல்; உள்ள எல்ைோம் - உள்ள எல்லாவற்டறயும்;
தந்தோன் -.

10357. 'ர அரிது ஒருேர்க்ரகயும் க ரு விலை; இதனுக்கு

ஈதுக்
ரகோ, ரி இைது' என்று எண்ணும் ஒளி ணிப்
பூணும், தூசும்,
மூசு அரிக்கு உேல மும்ல மும் தக் களிறும்,
ோவும்,
ரக ரிதனக்குத் தந்தோன் - கிளர் ணி முழவுத்
ரதோளோன்.

கிளர் ணி முழவுத் ரதோளோன் - மிக்குவிளங்கும் ஆழகிய முழவு சபான்ற சைாள்

உடடய இராமன்; ரக ரி தனக்கு - அனுமன் ைந்டையாகிய சக ரிக்கு; க ருவிலை
ஒருேர்க்ரகயும் இதனுக்குப் ர அரிது - மிக்க விடலடய ஒருவராலும் இைனுக்குப்
சப முடியாது; ஈதுக்ரகோ ரி இைது - இைற்ககாப்பான கபாருள் இல்டல; என்று
எண்ணும் ஒளி ணிப் பூணும் தூசும் - என்று மதிப்பிடப்படும் ஒளி படடத்ை மணி
ஆபரணமும் பட்டாடடயும்; மூசு அரிக்கு மும்ல உேல மும் தக் களிறும்
உலககங்கும் பரவும் வடடவத் தீக்கு மூன்று மடங்கு உவடமயாகக் கூடிய மும்மை
யாடனயும்; ோவும் - குதிடரயும்; தந்தோன் -

10358. ேளன் அணி கைனும் தூசும், ோ தக் களிறும்,

ோவும்,
நளகனோடு குமுதன், தோ ன், நலே அறு ன ன்,
ற்ரைோர்
உளம் கிழ்வு எய்தும் ேண்ணம் உைப்பிை பிைவும்
ஈந்தோன் -
 களன் அ ர் க ை ரேலிக் ரகோ ைக் கோேரைோரன.

களன் அ ர் க ை ரேலிக் ரகோ ைக் கோேரைோன் - கநற்களங்கள் நிரம்பியுள்ள

ைாமடரப் பூ சவலிடய உடடய சகா ல நாட்டர னாய இராமன்; நளகனோடு
குமுதன், தோ ன், நலே அறு ன ன், ற்ரைோர் உளம் கிழ்வு எய்தும் ேண்ணம் - ; ேளன்
அணி கைனும் தூசும் ோ தக் களிறும் ோவும் - உலப்பில பிறவும் - கணக்கில்லாை
மற்டறப் கபாருள்கடளயும்; ஈந்தோன் -.

10359. அவ் ேலக அறு த்து ஏழு ரகோடியோம் அரியின்

ரேந்தர்க்கு
எவ் ேலகத் திைனும் நல்கி, இனியன பிைவும் கூறி,
வ்ேம் ஒத்து உைகில் ல்கும் எழு து கேள்ளம்
ோர்ர ல்
கவ்லே அற்று இனிது ேோழக் ககோடுத்தனன்,
கலடக் கண் ரநோக்கம்.

(இராமன்) அவ்ேலக - அவ்வாறு; அறுபத்து ஏழு சகாடியாம் அரியின் ரேந்தர்க்கு -

அறுபத்சைழு சகாடி என்னும் கணக்கிடன உடடய குரங்கு அர ர்களுக்கு;
எவ்ேலகத் திைனும் நல்கி - எல்லாவடகப் பட்ட கபாருளும் ககாடுத்து; இனியன
பிைவும் கூறி - பிரிய வ னங்கடளயும் க ால்லி; வ்ேம் ஒத்து உைகில் ல்கும்
எழு து கேள்ளம் - கடல் நீடரப் சபால வற்றாது உலகில் கபருகும் எழுபது
கவள்ளம் குரங்குகள்; ோர்ர ல் - உலகில்; கவ்லே அற்று இனிது ேோழ - துன்பமின்றி;
நன்றாக வாழும்படி; கலடக்கண் ரநோக்கம் - ைனது கடடக்கண் பார்டவயாகிய
திருவருடளக:்ி் ககோடுத்தனன் - ககாடுத்ைான்.

10360. மின்லன ஏர் க ௌலிச் க ங் கண் வீடணப் புைேர்

ரகோ ோன் -
தன்லனரய இனிது ரநோக்கி, ' ோ ம் சு ந்த
ோல்பின்
நின்லனரய ஒப் ோர் நின்லன அைது இைர், உளர ல்;
ஐய!
க ோன்லனரய இரும்பு ரநரும்ஆயினும் க ோரு அன்று'
என்ைோன்.

( இ ோ ன்) - மின்லன ஏர் க ௌலிச் க ங்கண் வீடணப் புைேர் ரகோ ோன்

தன்லனரய இனிது ரநோக்கி - மின்னடல ஒத்ை கிரீடத்டை அணிந்ை சிவந்ை கண்கடள
உடடய வீடணன் என்னும் அறிஞர்க்கர டன அன்கபாழுகப் பார்த்து; 'ஐய!
ோ ம் சு ந்த ோல்பின் - ஐயசன! உலகமுழுதும் ைாங்கிய ான்றாண்டமடய
உடடய; நின்லனரய ஒப் ோர் நின்லன அைது இைர் - உன்டனப் சபான்றவர்கள் நீசய
அல்லாமல் சவறு யாரும் இலர்; உளர ல் - அப்படி இருப்பைாகக் கூறினால் (அது
எவ்வாறாகும் எனின்); க ோன்லனரய இரும்பு ரநரும் ஆயினும் க ோரு அன்று
என்ைோன் - கபான்டன ஒருகாலத்து இரும்பு ஒத்துவிடும் ஆனாலும் உனக்கு ஒப்பல்ல
என்றான்.

10361. என்று உல த்து, அ ர் ஈந்த எரி ணிக்

கடகத்ரதோடு
ேன் திைல் களிறும், ரதரும், ேோசியும், ணிப்
க ோன் பூணும்,
க ோன் திணி தூசும், ேோ க் கைலேயும், புது க ன்
ோந்தும்,
நன்று உை, அேனுக்கு ஈந்தோன் - நோகலணத்
துயிலைத் தீர்ந்தோன்.

நோகலணத் துயிலை தீர்ந்தோன் - பாம்படணத் துயிடல நீங்கி அவைரித்ை இராமன்; என்று

உல த்து - என்று வீடணடனப் பாராட்டிக் கூறி; அேனுக்கு - அந்ை வீடணனுக்கு;
நன்று உை - நன்டம கபாருந்ை; அ ர் ஈந்த எரி ணிக் கடகத்ரதோடு - சைவர்கள்
ககாடுத்ை ஒளிவீசும் மணிகள் அழுத்திய கடகத்சைாடு; ேன்திைல் களிறும் ரதரும்
ேோசியும் ணிப்க ோன் பூணும் க ோன்திணி தூசும் ேோ க் கைலேயும் புதுக ன் ோந்தும்
- ; ஈந்தோன் -.

10362. சிருங்கர ம்அது என்று ஓதும் க ழு நகருக்கு

இலைலய ரநோக்கி,
' ருங்கு இனி உல ப் து என்ரனோ, று அறு
துலணேற்கு?' என்னோ,
கருங் லகம் ோக் களிறும், ோவும், கனகமும், தூசும்,
பூணும்,
ஒருங்குை உதவி, பின்னர் உதவினன் விலடயும்
ன்ரனோ.

(இராமன்) சிருங்க ர ம் அது என்று ஓதும் க ழுநகர்க்கு இலைலய ரநோக்கி -

குகடனப் பார்த்து; 'மறு அறு துடணவற்கு மருங்கு இனி உடரப்பது என்சனா?';
என்னோ - குற்றமற்ற சகாைரனாய உனக்கு இப்சபாது க ால்ல சவண்டியது யாது
உள்ளது என்று க ால்லி; கருங்லக ோக்களிறும் ோவும் கனகமும் தூசும் பூணும் -;
ஒருங்குை உதவி - ச ரக் ககாடுத்து; பின்னர் விலடயும் உதவினன் - பிறகு ஊர்
க ல்ல உத்ைரவும் ககாடுத்ைான். மன், ஓ - அட கள்.
10363. அனு லன, ேோலி, ர லய, ோம் லன, அருக்கன்
தந்த
கலன கழல் கோலினோலன, கருலண அம் கடலும்
ரநோக்கி,
'நிலனேதற்கு அரிது நும்ல ப் பிரிக என்ைல்; நீவிர்
லேப்பும்
எனது; அது கோேற்கு இன்று என் ஏேலின் ஏகும்'
என்ைோன்.

கருலண அம்கடலும் - அருட்கடலாய் விளங்கும் இராமபிரானும்; அனு லன

ேோலிர லய ோம் லன அருக்கன் தந்த கலனகழல் கோலினோலன; ரநோக்கி - பார்த்து;
'நும்ல பிரிக என்ைல் நிலனேதற்கு அரிது - உங்கடளப் பிரிந்து க ல்க என்று கூறுைல்
கூற நிடனப்பைற்சக முடியாை க யல் ஆகும் (ஆனாலும்); நீவிர் லேப்பும் எனது -
உங்கள் நாடுகளும் ைற்சபாது என்னுடடயசை அல்லவா (ஆைலின்);
அது கோேற்கு - அந் நாடுகடளக் காப்பைற்கு; இன்று என் ஏேலின் ஏகும் - இன்று என்
கட்டடளடய சமற்ககாண்டு க ல்லுங்கள்; என்ைோன் -.

10364. இைங்லக ரேந்தனுக்கும் இவ்ேோறு இனியன யோவும்

கூறி,
அைங்கல் ரேல் துலக அண்ணல்
விலடககோடுத்தருளரைோடும்,
நைம் ககோள் ர ர் உணர்வின் மிக்ரகோர், நைன் உறும்
கநஞ் ர், பின்னர்க்
கைங்கைர், 'ஏய க ய்தல் கடன்' எனக் கருதிச்
சூழ்ந்தோர்.

இைங்லக ரேந்தனுக்கும் - வீடணனுக்கும்; இனியன யோவும் இவ்ேோறு கூறி - பிரிய

வார்த்டைகடள இவ்வாசற க ால்லி; அைங்கல் ரேல் துலக அண்ணல் -
மாடலயணிந்ை சவலிடனயுடடய; வலிமிக்க இராமபிரான்; வி லட
ககோடுத்தருளரைோடும் - உத்திரவு ககாடுத்துப் புறப்படச் க ால்லிய அளவில்;
நைம்ககோள் ர ருணர்வின் மிக்ரகோர் - நன்டம ககாண்ட கமய்யுணர்வால் சிறந்ை
அவர்கள்; நைன் உறும் கநஞ் ர் - ஆறுைல் அடடந்ை மனம் உடடயராய்; பின்னர்க்
கைங்கைர் - பிறகு ைடுமாற்றம் அடடயாைவராய்; 'ஏய க ய்தல் கடன்' - இராமபிரான்
ஏவிய பணிடயச் க ய்ைல் ைமக்குரிய கடடம; எனக் கருதிச் சூழ்ந்தோர் - என்று கருதிப்
புறப்பட முடிவு க ய்ைார்கள்.
10365. தலன, இலளய ரகோலே, த்துருக்கனலன, ண்பு
ஆர்
வி த ோ தேலன, தோயர் மூேல , மிதிலைப்
க ோன்லன,
ே தலன, ேைம்ககோண்டு ஏத்தி, ேணங்கினர்
விலடயும் ககோண்ரட,
த ோ கநறியும் ேல்ரைோர் தத்த திலயச்
ோர்ந்தோர்.

த ோ கநறியும் ேல்ரைோர் - என்றும் நிச் யமான பரமபை கநறிக்கும் வல்சலாராகிய

அவர்கள்; தலன இலளய ரகோலே த்துருக்கனலன ண்பு ஆர்
வி த ோதேலன தோயர் மூேல மிதிலைப் க ோன்லன ே தலன - வலம் ககாண்டு ஏத்தி
- சுற்றி வந்து சைாத்ைரித்து; ேணங்கினர் விலடயும் ககோண்டு - வணங்கி விடட கபற்று;
தத்த திலயச் ோர்ந்தோர் - ைங்கள் ைங்கள் நகரங்கடள அடடந்ைார்கள்.
இராமடன முைலாகக் ககாண்டு பரைடனச் ந்தித்ை அவர்கள் விடடகபறும் சபாது
பரைடன முைலாக இராமனாகிய வரைடன இறுதியாக வலம் ககாண்டு ஏத்திச்
க ன்றைாகக் கூறியது ஓர் நயம். ைத்ைமபதி - சிருங்க சபரம், கிட்கிந்டை, இலங்டக
என்று அவரவர் நகரம்.

10366. குகலனத் தன் தியின் உய்த்து, குன்றிலன ேைம்

க ய் ரதர ோன்
கலனத் தன் பு த்தில் விட்டு, ேோள் எயிற்று
அ க்கர் சூழ,
ககனத்தின்மில ரய ஏகி, கலன கடல் இைங்லக
புக்கோன், -
அகன் உற்ை கோதல் அண்ணல், அைங்கல் வீடணன்,
க ன்று, அன்ரை.

அகன் உற்ை கோதல் அண்ணல் அைங்கல் வீடணன் - கநஞ் ார்ந்ை அன்புடடய

கபரிசயானாகிய மாடல அணிந்ை வீடணன்; ேோள் எயிற்று அ க்கர் சூழ - கூரிய
பல்லிடன உடடய அரக்கர்கள் ைன்டனச் சுற்ற; ககனத்தின் மில ரய ஏகி - (புட்பக
விமானத்தில் அடனவடரயும் அடழத்துக் ககாண்டு; ஆகோய ேழியோகச் க ன்று.
குகலனத் தன் தியின் உய்த்து - குகடன அவன் நகராகிய சிருங்க சபரத்தில் ககாண்டு
விட்டு; குன்றிலன ேைம் க ய் ரதர ோன் கலன - மகாசமரு மடலடயச் சுற்றி வரும்
சைரிடனயுடடய சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவடன; தன்பு த்தில் விட்டு - அவன்
நகராகிய கிட்கிந்டையில் ககாண்டுவிட்டு; அன்ரை க ன்று - அன்டறக்சக சபாய்;
இைங்லக புக்கோன் - இலங்காபுரிடயச் க ன்றடடந்ைான்.
 'க ன்று புக்கான்' என இடயத்து, அன்சற அட எனினும் ஆம்.

இராமன் இனிது அர ாட்சி நடத்ைல்

10367. அய்யனும் அேல நீக்கி, அருள் க றி

துலணேர ோடும்
ேய்யகம் முழுதும் க ங்ரகோல் னு கநறி முலையில்
க ல்ை,
க ய்ய ோ களும் ற்ைச் க கதை களும் ற்றும்
நய்யு ோறு இன்றிக் கோத்தோன், நோனிைப் க ோலைகள்
தீர்த்ரத.

அய்யனும் - இராமபிரானும்; அேல நீக்கி - அவர்கடள அனுப்பிய பிறகு; அருள்

க றி துலணேர ோடும் - ைன்னருள் நிரம்பிய பரை இலக்குவ த்துருக்கனர்கசளாடும்
கூடி; ேய்யகம் முழுதும் - உலகம் முழுவதும்; க ங்ரகோல் னு கநறி முலையில் க ல்ை
- ைன் அர ாட்சியாகிய க ங்சகால் நீதி கநறிமுடறப்படி நடவா நிற்ப; க ய்ய
ோ களும் - திருமகளும்; ற்ைச் க கதை களும் - பூமகளும்; ற்றும் லநயு ோறு இன்று
- சிறிதும் வருத்ைமுறாமல்; நோனிைப் க ோலைகள் தீர்த்து -பூமியின் சுடமகடள நீக்கி,
காத்ைான் -
திருமகளுக்கு வருத்ைம் தீசயாடரச் ார்ைல். பூமகளுக்கு வருத்ைம் பிணி படக
மிகுைல் - நிலப் கபாடற தீர்த்ைல் - வசீகரமும் வளமும் மிகப் கபற மடழ அளவுபடப்
கபறுைலாகும். இராம ராஜ்யம் இவ்வாறு இருந்ைது என்றைாம்.

10368. உம் ர ோடு இம் ர்கோறும், உைகம் ஓர் ஏழும் ஏழும்,

'எம் க ரு ோன்!' என்று ஏத்தி, இலைஞ்சி நின்று,
ஏேல் க ய்ய,
தம்பியர ோடும், தோனும், தரு மும், த ணி
கோத்தோன் -
அம் த்து அனந்தர் நீங்கி, அரயோத்தியில் ேந்த
ேள்ளல்.
அம் த்து - திருப்பாற்கடலில்; அனந்தர் நீங்கி - அறிதுயிலிலிருந்து விலகி;
அரயோத்தியில் ேந்த ேள்ளல் - அசயாத்தியில் ஸ்ரீராமனாக அவைரித்து பலர்க்கும்
அருள் க ய்ை இராமபிரான்; உம் ர ோடு இம் ர் கோறும் - சைவர் முைல் மக்கள் வடர;
உைகம் ஓர் ஏழும் ஏழும் - பதினான்கு உலகங்களும்; 'எம்க ரு ோன்'
என்று ஏத்தி - எம்கபருமான் என்று துதித்து; இலைஞ்சி நின்று ஏேல் க ய்ய - வணங்கி
நின்று ைன் கட்டடளடய நிடறசவற்ற; தம்பியர ோடும் தோனும் தரு மும் -
ைம்பியர்கசளாடும் ைானும் அறக்கடவுளும் ஒன்றாக நின்று; த ணி கோத்தோன் - இந்ை
உலகம் முழுவடையும் பாதுகாத்ைான்.

மிலகப் ோடல்கள்

28. இ ோேணன் ர ோகப் டைம்

902. கைாழும்பு க ய்து உளர் ஆம் சைவர் துயரினர்

சபாலத் ைாமும்
பழங்கண் உற்று, உடடய சவந்ைன் இடண அடி
விடாது பற்றி,
உளம் களிப்புறுசவார் ஓயாது அழுைனர்; டமந்ைன்
ஆவி
இழந்ைனன் என்னக் சகட்டு, ஆங்கு, இடி உறும்
அரடவ ஒத்ைாள். (43-1)
903. உம்பரின் உலவும் கைய்வ உருப்பசி முைல் ஆய ஐம்பது சகாடி கைய்வத் ைாதியர்
அழுது சூழ்ந்ைார்; தும்பியின் இனத்டை எல்லாம் கைாடலத்திடும்
குருடள மாய,
கம்பம் உற்று, அரியின் சபடு கலங்கியது என்னச்
ச ார்ந்ைாள். (43-2)

904. பத்து எனும் திட யும் கவன்று, கயிடலயில் பரடன

எய்தி,
அத் ைடல அமர் க ய்து, ஆற்றான்; அவன் இடத்து
உடம அன்பால் ைன்
டகத்ைலக் கிளி நிற்கு ஈய, கவர்ந்து எனக்கு
அளித்து நின்ற
வித்ைகக் களிசற! இன்னும் சவண்டிசனன்,
எழுந்திராசய! (50-1)
905. 'மஞ்சு அன சமனி வள்ளல் வளரும் நாள், மன்னர்
சைாள் ச ர்
நஞ்சு அன விழியால் அன்றி, நடக மணிப் புைல்வர்,
நல்சலார், க ஞ் சிடல மலரால் சகாலித் திரிந்ைவா
என்னில்,
க ல்லும்,
கவஞ் மர் இன்னும் காண வல்லசனா விதி
இலாசைன்!' (52-1)

29. லடக் கோட்சிப் டைம்

906. கைால்டல ச ர் அண்ட சகாடித் கைாடகயில் மற்று

 அரக்கர் ச டன
இல்டலயால் எவரும்; இன்சன எய்திய இலங்டக
என்னும்
மல்லல் மா நகரும் சபாைா; வான் முைல் திட கள்
பத்தின்
எல்டல உற்றளவும் நின்று, அங்கு எழுந்ைது, ச டன
கவள்ளம். (2-1)

907. சமய க்கரப் கபாருப்பிடட சமவிய திறசலார், ஆயிரத் கைாடக கபருந் ைடல
உடடயவர், அடங்கா மாடய கற்றவர், வரத்தினர், வலியினர், மறப் சபார்த் தீயர், இத்
திட வரும் படட அரக்கர் - திண்
திறசலாய்! (22-1)

908. சீறு சகாள் அரி முகத்தினர்; திறற் புலி முகத்து

ஐஞ் -
ஞூறு வான் ைடல உடடயவர்; நூற்றிைழ்க் கமலத்து ஏறுவான் ைரும் வரத்தினர்;
ஏழ் பிலத்து உடறசவார், ஈறு இலாை பல் அரக்கர்; மற்று எவரினும் வலிசயார்.
(25-1)

909. ாலும் மா கபருந் ைடலவர்கள் ையங்கு எரி நுைற்

கண்
சூலபாணிைன் வரத்தினர், கைாகுத்ை பல் சகாடி சமடலயாம் அண்டத்து
உடறபவர், இவர் பண்டு
விறலால்
சகால சவலுடடக் குமரடனக் ககாடுஞ் மர்
துரந்சைார். (27-1)
910. ஆதி அம் படடத் ைடலவர்கள், கவள்ளம் நூறு; அடு
சபார்
சமாது வீரர், மற்று ஆயிர கவள்ளம்; கமாய்
மனத்சைார்
'காது கவங் ககாடலக் கரி, பரி, கடுந் திறல்
காலாள்,
ஓது கவள்ளம் மற்று உலப்பு இல சகாடி' என்று
உடரப்பார். (30-1)

911. அன்னது அன்றியும், ஆழி நீர்க்கு அப் புறத்து

உலகில்,
துன்னுறும் ை சகாடி கவள்ளத் கைாடக அரக்கர் - ைன்டன ஓர் கணத்து எரித்ைது,
லபதி சவண்ட, மன் இராகவன் வாளி ஒன்று; அடவ அறிந்திலிசரா?
(43-1)

30. மூை ை ேலதப் டைம்

912. சபானபின், பல புவனம் என்று உடரக்கின்ற கபாடற
ச ர்
ஆன அண்டங்கள் எவற்றினும் அமர்ந்திடும் மூலத் ைாடனைன்டனயும், 'எழுக'
எனச்
ாற்றினர் - ைறுகண்
சகான் உடரத்ைடம ைடலக்ககாளும் ககாடும்
படடத்ைடலவர். (3-1)

913. மூன்றின் நூற்றிசனாடு ஆயிரம் முள்வன் கவள்ளம் ஆன்ற சைர், பரி, கரியடவ,
ஆடளயும், அடங்கி, மூன்று சலாகமும் முற்றும் சபாய் முடிவுறும் என்ன ஏன்று
க ன்றது., அவ் இராமன்சமல், இராக்கைப்
பரடவ. (23-1)

914. 'ைான் அல்லாது ஒரு கபாருள் இடல எனத் ைகும்

முைல்வன் -
ைான் இராமன் என்று எழில் உரு எடுத்ைதும்
ைவசறா? ைான் எம்சமாடு பல் புவனங்கள் ைனி
வயிற்று
அடக்கும்
ைானம் சமவினர்க்கு இவர் ஒரு கபாருள் எனத்
ைகுசமா? (26-1)

915. 'நின்று காண்குதிர், இடறப் கபாழுது; இங்கு நீர்

கவருவல்;
இன்று இராகவன் பகழி மற்று இராக்கைப் புணரி ககான்று வற்றிடக் குடறத்து
உயிர் குடிக்கும்' என்று
அமரர்க்கு
அன்று முக்கனான் உடரத்ைல் சகட்டு, அவர் உளம்
கைளிந்ைார். (26-2)

916. வானின் சமவிய அமரருக்கு இத் துடண மறுக்கம் ஆனசபாது, இனி அகலிடத்து
உள்ள பல் உயிர்கள் ஈனம் எய்தியது இயம்பல் என்? எழுபது கவள்ளத் ைாடன ஆகிய
கவிப் படட லித்ைது, கபரிைால்.
(26-3)

917. வாய் உலர்ந்ைன சில சில; வயிறு எரி ைவழ்வுற்று ஓய்ைல் உந்தின சில சில; ஓடின
நடுங்கிச் ாய்ைல் உந்தின சில சில; ைாழ் கடற்கு இடடசய பாய்ைல் உந்தின சில சில -
படர் கவிப் படடகள்.
(29-1)

918. அனுமன் ஆற்றலும், அர னது ஆற்றலும், இருவர் ைனுவின் ஆற்றலும்,

ைங்கடளத் ைாங்குவர் ைாங்கார், 'கனியும் காய்களும் உணவு உசளா; மடல உள
காக்க
மனிைர் ஆளில் என், இராக்கைர் ஆளில் என்,
டவயம்?' (44-1)
919. என்று, ாம்பவன் முைலிய ைடலவர்கள் இயம்ப, குன்று உலாம் புயத்து
அங்கைன் குறுநடக புரிந்சை, 'நன்று நும் உடர; நாயகர்ப்
பிடழத்து, நம் உயிர்
ககாண்டு,
ஒன்றி வாழ்ைலும் உரிடமயசை?' என உடரப்பான்.
(44-2)

920. 'ஆளி மா முகவர், சீறும் அடு புலி முகவர், மிக்க யாளி மா முகவர், யாடன
முகவர், மற்று எரியும்
கவங் கண்
கூளி மா முகவர் ஆதி அளப்பு இல சகாடி உள்ளார்; ஊழி க ன்றாலும் உட்கார்;
ஒருவர் ஓர் அண்டம்
உண்பார். (52-1)

921. என்று எடுத்து, எண்கின் ைாடனக்கு இடறயவன்

இயம்பசலாடும்
வன் திறல் குலி ம் ஓச்சி, வடரச் சிறகு அரிந்து,
கவள்ளிக்
குன்றிடட நீலக் ககாண்மூ அமர்ந்கைன, மைத் திண்
குன்றில்
நின்றவன் அளித்ை டமந்ைன் மகன் இடவ
நிகழ்த்ைலுற்றான். (54-1)

922. 'இட ந்ைனன் அமருக்கு; எல்லா உலகமும்

இடமப்பின் வாரிப்
பிட ந்து, சிற்றுைரத்து உண்ணப்கபற்ற நாள் பிடித்ை
மூர்த்ைம்
இட ந்ைது சபாலும்!' என்று, ஆங்கு, அயன் சிவன்
இருவர் ைத்ைம்
வ ம் திகழ் கருத்தினூசட மதித்திட, வயங்கி
நின்றான். (69-1)

923. மற்றும் சவறு அறத்துள் நின்ற வான நாடு

அடணந்துசளார்,
'ககாற்ற வில்லி கவல்க! வஞ் மாயர் வீக!
குவலயத்து உற்ற தீடம தீர்க, இன்கறாடு!' என்று
கூறினார்;
நிலம்
துற்ற கவம் படடக் டக நீ ர் இன்ன இன்ன
க ால்லினார்: (72-1)
924. அடரக் கணத்து அரக்கர் கவள்ளம் அளவு இல்
சகாடி ஆவி சபாய்த்
ைடரப் பட, பல் அண்ட சகாடி ைகர, அண்ணல்ைன்
 டக வில்
இடரக்கும் நாண் இடிப்பினுக்கு உடடந்து, 'இராம
ராம!' என்று
உடரக்கும் நாமசம எழுந்து, உம்பசராடும் இம்பசர.
(76-1)

925. சிரம் ஒடிந்து சிந்தினார்கள் சிலவர்; க ஞ் சுடர்ப்

படடக்
கரம் ஒடிந்து சிந்தினார்கள் சிலவர்; கல்டல கவல்லு
மா
உரம் ஒடிந்து சிந்தினார்கள் சிலவர்; ஊழி காலம்
வாழ்
வரம் ஒடிந்து சிந்தினார்கள் சிலவர்; - மண்ணின் மீது
அசரா. (76-2)

926. அண்ட சகாளம் எண் தி ாமுகங்கள் எங்கும் ஆகிசய, மண்டி மூடி வாழ்
அரக்கர்ைாமும், வாடக வீரன்சமல், ககாண்டல்எழும், ஊழிவாய், ஓர் குன்றில் மாரி
கபாழிவசபால்
ண்ட சவகம் ஏறி, வாளி மடழ க ாரிந்து
ைாக்கினார். (83-1)

927. சைரின்மீது அனந்ை சகாடி நிருைர், சீறு க ம் முகக் காரின்மீது அனந்ை சகாடி
வஞ் ர், காலின் வாவு
மாத்
ைாரின்மீது அனந்ை சகாடி ைறுகண் நீ ர், ைாழ்வு
இலாப்
பாரின்மீது அனந்ை சகாடி பைகர், வந்ை பற்றினார்.
(83-2)
928. துடி, ைவண்டட, ங்கு, சபரி, துந்துமிக் குலங்கள்,
டகத்
ைடி, துவண்ட ஞாண், இரங்கு ைக்டகசயாடு பம்டப,
மற்று
இடி கபாதிந்ை முர ம் ஆதி எண் இல் பல்லியக்
குழாம்
படி நடுங்கசவ, படகக் களத்தின் ஓட விஞ் சவ.
(83-3)

929. இடரத்து அடர்ந்து அரக்கர் கவள்ளம், எண் இல்

சகாடி, இடடவிடாது
உருத்ைல் கண்டு, இராகவன் புன்முறுவல் ககாண்டு,
ஒவ்கவாருவருக்கு
ஒருத்ைனாய் ைன்டம ைானும் உணர்வுறாைபடி எழ, ரத்தின் மாரி கபய்து,
அரக்கர் ைடல ைடரக்கண்
வீழ்த்தினான். (83-4)
930. 'நுனித்திடத்திற்கு அருங் கடுப்பின் கநாடிவடரக்குள்
எங்குமாய்க்
குனித்ை வில் டக வாளி மாரி மடழ க ாரிந்து
சகாறலால்,
மனித்ைன் மற்று ஒருத்ைன் என்ற வாய்டம நன்று
நன்று' எனா,
விடனத் திறத்து அரக்கர் விம்மிைத்ைர் ஆய்,
விளம்புவார். (83-5)

931. 'விண்ணின்மீது அனந்ை சகாடி வீரன்' என்பர்; 'அல்ல

இம்
மண்ணின்மீது அனந்ை சகாடி மனிைன்' என்பர்;
அல்ல கவங்
கண்ணினூடு அனந்ை சகாடி கண்ணன்' என்பர்;
'அல்ல உம்
எண்ணமீது அனந்ை சகாடி உண்டு, இராமன்'
என்பரால். (83-6) 932. இத் திறத்து அரக்கர் கவள்ளம் எங்கும்
ஈது இயம்ப,
நின்று
எத் திறத்தினும் விடாது, இராமன் எங்கும் எங்குமாய் அத் திறத்து
அரக்கசராடும், ஆடன, சைர், பரிக்
குலம்,
ைத்துறச் ரத்தின் மாரியால் ைடிந்து, வீழ்த்தினான்.
(83-7)

933. இடடவிடாது அளப்பு இல் கவள்ளம் இற்று இறந்து

சபாகவும்
படட விடாது அரக்கர் ஆளிசபால் வடளந்துபற்றவும், ககாடடவிடாைவன்
கபாருள் குடறந்திடாதும்
வீைல்சபால்,
கைாடடவிடாது இராமன் வாளி வஞ் ர்மீது
தூவினான். (83-8)

934.இன்னவாறு இராமன் எய்து, ச டன கவள்ளம்

யாடவயும்,
சின்னபின்னமாக, நீறு க ய்ைல் கண்டு, திருகிசய, மின்னு வாள் அரக்கர்
கவள்ளம், எண்ணில் சகாடி,
கவய்தினின்
துன்னி, மூடும் அந்ைகாரம் என்ன வந்து சுற்றினார்.
(96-1)

935. வானின்மீது அனந்ை சகாடி மாய வஞ் ர் மண்டினார், ஆடனமீது அனந்ை சகாடி
அடல் அரக்கர்
அண்மினார்;
ச ாடன சமகம் ஒத்து அனந்ை சகாடி தீயர்
 சுற்றினார்,
மீன சவடல ஒத்து அனந்ை சகாடி வஞ் ர் சமவினார்.
(96-2)

936. அடல் வார் சிடல அமலன் க ாரி கனல் கவங்

கடண கதுவி,
கைாடர் சபார் வய நிருைக் கடல் சுவறும்படி பருக,
படுமாறு அயல் வரு தீயவர் பல சகாடியர் பலரும் சுடர் ஏறிய படட மாரிகள்
க ாரிந்ைார், புடட
வடளந்ைார். (101-1)

937. சகால் கபாத்திய கநடு நாணினில் சகாமான் கைாடட

கநகிழ
சமல் கபாத்திய நிருைக் குலம் சவகராடு உடன்
விளிய,
சைால் கபாத்திய உயிர் யாடவயும் கைாடக்கற்று
உடன் மடிய,
கால் கபாத்திய டக ஒத்ைன, காகுத்ைன் கவங்
கடணயால். (102-1)

938. அது சபாது அகல் வானில் மடறந்து, அரு மாடய

க ய் அரக்கர்,
எது சபாதினும் அழிவு அற்றவர், இருள் வான் உற
மூடி,
ை சகாடிகள் கடண மாரிகள் ைான் எங்கும்
நிடறத்ைார்;
து மா மடற அமலன் அடவ ைடிந்ைான், ைழற்
படடயால். (108-1)
939. அமலன் விடும் அனல் கவம் படட அடு கவம்
கபாறி சிைறி
திமிலம்ககாடு ககனம் க றி திறல் வஞ் கர் புரியும் பிமரம் ககட, அவர்ைம்
உடல் பிளவுண்டு உயிர்
அழிய,
மரம் புகும் அளவு இல்லவர்ைடம கவன்றது, ஓர்
கநாடியின். (108-2)

940. காலாள் எனும் நிருைப் படட கவள்ளம்

கடடகணித்ைற்கு
ஏலாைன பல சகாடிகள் இடமசயார் கடர காணார்; பாலாழியின் மிட சய
துயில் பரமன் சிடல கபாழியும் சகாலால் அவர் குடறவுற்றனர்; குடறயாைவர்
ககாதித்ைார். (112-1) 941. ககாதித்ைார் எழு கடல்சபால்
வடளவுற்றார்; ககாடு
மு லம்
குதித்து ஓடிய சிடல வாளிகள், கூர் சவல், கடை,
 குலி ம்.
விடைத்ைார், கபாரும் அமலன்மிட கவய்சை; பல
உயிரும்
விதித்ைாடனயும் விதித்ைான் சிடல வடளத்சை, ரம்
விடைத்ைான். (112-2)

942. ககாள்டள கவஞ் மர் சகாலும் இராக்கை கவள்ளமும் குடறவுற்றது;

சமகடாடு பள்ளம் இன்றிப் படும் குருதிக் கடல் உள்ள வான் கடற்கு ஓடியது
இல்டலயால்.
(127-1)

943. சையம் எங்கும் இடம் சிறிது இன்றிசய, மாய வஞ் ர் மடிய, பிண மடல சபாய்
வளர்ந்து விசும்கபாடும் புல்லிற்றால்; ஆய ைன்டம அங்கு அண்ணலும் சநாக்கிசய.
(127-2)

944. கடல் எரிக்க கனற் படட கார்முகத்து - இடட கைாடுத்து, அடை ஏவி, 'இரும்
பிணத் திடல் அடனத்டையும் தீர்க்க' எனச் க ப்பினான்; கபாடி - படுத்தி இடமப்பில்
புகுந்ைைால்.
(127-3)

945. அண்டம் முற்றும் அடனத்து உயிரும் எடுத்து உண்டு உமிழ்ந்து படடக்கும்

ஒருவனுக்கு உண்டு எனற்கு அரிது என்? உளது இச் க யல். எண் ைரும் ைவர்
எண்ணுவது இல்டலயால்.
(127-4)

946. இற்றது ஆக இராக்கை வீரர்கள் உற்று, ஓர் ஆயிர கவள்ளம் உடன்று, எதிர்
சுற்றினார், படட மாரி க ாரிந்துளார்; கவற்றி வீரனும் டக வில் வணக்கினான்.
(127-5)
947. ைடல அறுந்ைவரும், ைடத் திண் புய மடல அறுந்ைவரும், வயக் டககயாடு
சிடல அறுந்ைவரும், திமிரத்தின் கமய்ந் நிடல
அறுந்ைவரும், அன்றி, நின்றது ஆர்?
(127-6)

948. சைர் அளப்பு இல பட்ட; சிறு கண் மாக் கார் அளப்பு இல பட்ட; கடும் பரித் ைார்
அளப்பு இல பட்ட; ைடம் புயப் சபர் அளப்பு இலர் பட்டனர், பீடு இலார். (127-7)

949. வானகத்சைாடு மா நிலம், எண் திட ஆன திக்கு ஒரு பத்தும், அடுத்துறத் ைான்
கநருக்கிய வஞ் கர்ைம் ைடல, சபான திக்கு அறியாது, புரட்டினான். (127-8)

950. சுடரும் சவல், கடண, சைாமரம், க்கரம் அடரும் மூஇடலச் சூலம், மற்று
ஆதியாம் படடயின் மாரி பைகர் க ாரிந்து, இடட கைாடர, வீரன் துணித்ைனன்
வாளியால். (127-9)
951. ஏனசமாடு, எண்கு, சீயம், எழு மை யாடன, ஆளி, புலி என்று இடவ முகம் ஆன
தீய அரக்கர் மடிந்திட, வானவன் கடண மாரி வழங்கினான். (127-10)

952. வடி சுடர்க் கடண மாற்ற, அங்கு ஆயிர முடியுடடத் ைடலசயார் ைடலயும்
முடிந்து இடுவது இத் ைலத்சை, இடி ஏற்றில் வான் வட வடரச் சிகரங்கள் மறிவசபால்.
(127-11)

953. இரைம், யாடன, இவுளிசயாடு எண் இலா நிருைர் கவள்ளம் கநடு நிலத்து
இற்றிட, ரைம் அன்டன க ால் ைாங்கி, ைவத்து உறும் விரை வீரன் ைன் வாளியின்
வீட்டினான். (127-12)

954. கடு டவத்து ஆர் களன் டகப் படு கார்முகம் ஒடியத் ைாக்கும் ஒருவன்
சிடலயின்வாய், வடடவத் தீச் க ாரி வாளியின் மா மடழ பட, மற்று ஆயிர
கவள்ளமும் பட்டைால். (127-13) 955. பால் ஒத்து ஆழியில்
பாம்பு - அடணசமல் துயில் சீலத்ைான், இடமசயார் க ய் ைவத்தினின் ஞாலத்து ஆய
இடறவன், இராவணன் மூலத் ைாடன முடிய முருக்கினான். (127-14)

956. ஈது அவர் க ால, கயிடல ஈ னும் நடகத்து,

இடமயவர்க்கும் ஒளி வான்
ஓைல் இல் அரும் பிரம ைத்துவம் முைல்
கடவுள் யாமும் உணராப்
சபைம் உறு மாடய பல சபணி விடளயாடுைல்
க ய்யாது, கபருமான்
நீை உருவம் ககாளும் இராமன் எனசவ சுருதி
நின்ற கமாழி கபான்றி விடுசமா? (149-1)

957. பாறு படர் பகழி மாரி நிடரகள் பட, நீறுபடும் இரை நிடரயின் உடல் ைவிர,
சவறு படர அடர் விரவு சுடர் வடலயம், மாறுபட, உலகின் மடலகள் அளறுபட,
(154-1)

958. திரிய அலகு இல் மடல, திரிய இரு சுடர்கள் திரிய ஒருவன், எதிர் சின
விகலாடும் அடர வரி டக ஒரு களிறு திரிய, விடு குயவர் திரிடக என உலகு முழுதும்
இடட திரிய. (163-1)

959. கரிய திலை மடல திரிய, வளி சுடர்கள் இரிய, ஒரு விலுடட இரு டக ஒரு களிறு
திரிய, விடு குயவர் திரிடக என உலகு கைரிய, எழு கடலும் முழுதும் முடற திரிய.
(164-1)

960. ஆய வல் அரக்கர், மற்று அளவு இல்லாைவர், தீ எழும் விழியினர், சினம் ககாள்
சிந்டையர் காயும் கவம் படடயினர், கடலின் கபாங்கிசய சமயினர், ைம்ைமில் இடவ
விளம்புவார். (170-1)
961. 'அன்றியும் ஒருவன், இங்கு அமரில், நம் படட என்று உள கரி, பரி, இரைம், ஈறு
இல் சபார் கவன்றிடும் பைாதியர், அனந்ை கவள்ளமும்
ககான்றனன், ககாதித்து, ஒரு கடிடக ஏழிசன. (171-1)
962. இவ் உடர வன்னி அங்கு இயம்ப. 'ஈதுசபால் க வ் உடர சவறு இடல' என்று,
தீயவர் அவ் உடரக்கு அடனவரும் அடமந்து, அங்கு (177-1)
அண்ணசலாடு
எவ் உடரயும் விடுத்து, அமரின் ஏற்றுவார்.

963. இன்னவர் ஐ - இரு சகாடி என்று உள மன்னவர் ைமுகம் உடடயர்; மற்று அவர்
துன்னினர், மனத்து அனல் கறுக்ககாண்டு ஏறிட உன்னினர், ஒருவருக்கு ஒருவர்
ஓதுவார். (184-1)

964. அடல் ஐ - இரு சகாடி அரக்கர் எனும் மிடல் மன்னவர் வீரகனாடும் கபாருவார்;
கடட கண்டிலர், காய் கரி, சைர், பரிமாப் படட கண்டிலர்; கண்டிலர், பட்ட திறம்.
(206-1)

965. அங்கு அங்கு அவர்ைம்கமாடும் ஐயன் உயிர்க்கு அங்கு அங்கு உளன் என்பது
ைான் அறியாற்கு, எங்கு இங்கும் இராமன் இராமன் எனா, எங்கு எங்கும் இயம்பவும்
உற்றுளனால். (212-1)

966.ஏயும் ஐ - இரண்டு சகாடி இடறவர் ஒவ்கவாருவர் (213-1)

ச டன
ஆயிர கவள்ளம்ைானும் அத் துடண கவள்ளம் ஆகி, தூயவன் அவர்ைம் ச டன
கைாடலத்ைபின், இடறவர்
ஆவி
சபாய் அறப் பகழி மாரி கபாழிந்ைனன், கபான்றி
வீழ்ந்ைான்.

967. இட்டசைார் சபயரின் ஈர் - ஐயாயிரம் பட்டசபாது, ஆடும் ஓர் படு குடறத்ைடல
சுட்ட நூறாயிரம் கவந்ைம் ஆடிடத் கைாட்டனன், சிடல அணி மணி நுணுக்ககன.
(220-1) 968. மாத்திடரப் சபாதினில், மணி கைானித்திட,
சபார்த் கைாழில் அரக்கர்சமல் கபாருை பூ லில், ஏத்திடட இடடவிடாது ஏழு நாழிடக
கீர்த்தியன் சிடல மணி கிணிகிகணன்றசை. (220-20)

969. கமாய்த்ைனர், நூறு கவள்ள முரண் படடத்ைடலவர் (222-1)

கூட்டம்,
பத்து நூறு ஆய கவள்ளப் படடகயாடு மாடய பற்றி, ஒத்ை சயா டன நூறு
என்ன ஓதிய வடரப்பின்
ஓங்கி,
பத்து எனும் திட யும் மூடி, க ாரிந்ைனர் படடயின்
மாரி.

970. சயா டன நூற்றின் வட்டம் இடடயறாது உற்ற (222-2)

ச டனத்
தூசி வந்து, அண்ணல்ைன்டனப் சபாக்கு அற
வடளத்துச் சுற்றி,
வீசின படடயும் அம்பும் மிடடைலின், விண்சணார்
 யாக்டக
கூசினர், கபாடியர் என்றும் குமிழ்த்ைனர், ஓமக்
கூடம்.

971. முன்னவன் அைடன சநாக்கி, முறுவலித்து, அவர்கள் (222-3)

ஏவும்
பல் கநடும் பருவ மாரிப் படட எலாம் கபாடிபட்டு
ஓட,
ைன் கநடுஞ் சிடலயின் மாரிைனக்கு எழு முகிலும்
அஞ் த்
துன்னுவித்து, அரக்கர் ச டனடயத் கைாடலத்ைல்
க ய்ைான்.

972. கால கவங் கனலின் மாயக் கடும் படட சிடலயின்

பூட்டி,
சமலவன் விடுைசலாடும், கவம் படட அரக்கர்
கவள்ளம் நாலும் மூ-இரண்டும் ஆன நூறு ஒரு
கணத்தில் (222-4)
நண்ணி,
ைாலசமல் படுத்து மீண்டது, அவன் ரம் ைடலவர்த்
ைள்ளி. 973. முடிந்ைது மூலத்ைாடன; மூவுலகு இருண்ட தீடம விடிந்ைது;
சமடல வாசனார் கவந் துயர் (222-5)
அவரிசனாடும்
கபாடிந்ைது; புனிைன் வாளி சபாக்கு உறப் கபாய்யர்
ஆவி
படிந்ைது, ககனம் எங்கும்; பலித்ைது, ைரும் அன்சற. 974. 'ஈது ஒரு
விடளயாட்டு; அன்பின், இத்துடண (222-6)
ைாழ்த்ைான், ஐயன்;
எது அவன் துணியின் இப்பால்? நீ ர் ஓர்
கபாருசளா? இன்னும்
சபாதுசமா? புவன சகாடி சபாதினும், கணத்தில்
கபான்றிப்
சபாதும்' என்று, அயசனாடு ஈ ன் அமரர்க்குப்
புகன்று நின்றான். 975. ச டன அம் ைடலவர், ச டன முழுவதும் அழிந்து
(222-7)
சிந்ை,
ைான் எரி கனலின் கபாங்கி, ைரிப்பு இலர், கடலின்
சூழ்ந்சை
வானகம் மடறய, ைம் ைம் படடக் கல மாரி கபய்ைார் ஆனடவ முழுதும் சிந்ை
அறுத்ைனன், அமலன்
அம்பால்.
976. பகிரண்டப் பரப்பில் நின்ற பல பல சகாடி கவள்ளத் கைாடக மீண்டும் அரக்கர்
யாரும் துஞ்சினர், கருவும் (225-1)
துஞ் ;
 க கம் உண்ட ஒருவன் க ங் டகச் சிடலயுறு
மணியின் ஓட
புக, அண்டம் முழுதும் பாலின் பிடர எனப்
கபாலிந்ைது அன்சற. 977. நணியனாய்த் ைமியன்
சைான்றும் நம்பிடய வடளந்ை
வஞ் ர்
அணி உறாது அகன்ற கவள்ளம் அடவ மடிந்து
இறந்ை காலக்
கணிைம் ஏழடரசய ககாண்ட கடிடக; அக்
கடிடகவாய் வில்
மணிஒலி எழும்ப, வாசனார் வழுத்திட, வள்ளல்
நின்றான். (225-2)

31. ரேல் ஏற்ை டைம்

978. அரக்கர் ச டன ஓராயிர கவள்ளத்டை, 'அமரில்

துரக்க, மானுடர்ைம்டம' என்று, ஒருபுடட துரந்து,
கவருக் ககாள் வானரச் ச டனசமல் ைான்
க ல்வான் விரும்பி
இருக்கும் சைகராடும் இராவணன் கதுகமன
எழுந்ைான். (2-1)

32. ேோன ர் களம் கோண் டைம்

979. என்று உடரத்து, 'உயர் வான் பிறப்பு எய்திய

கவன்றி கவஞ் சின சவழங்கள்ைம்கமாடும்
துன்று வாசித் கைாடககளும் சகண்ம்' எனா,
நின்ற வீடணன்ைானும் நிகழ்த்துவான். (27-1)

33. இ ோேணன் களம் கோண் டைம்

980. அலக்கண் எய்தி அமரர் அழிந்திட,

உலக்க வானர வீரடர ஒட்டி, அவ்
இலக்குவன்ைடன வீட்டி, இராவணன்
துலக்கம் எய்தினன் சைாம் இல் களிப்பிசன.

(இப்பாடல் இந்ைப் படலத்தின் முைற் க ய்யுளாக உள்ளது.) 981.

முற்று இயல் சிடல வலாளன் கமாய் கடண துமிப்ப, (21-1)
ஆவி
கபற்று, இயல் கபற்றி கபற்றாகலன்ன, வாள் அரக்கர்
 யாக்டக,
சிற்றியல் குறுங் கால் ஓரிக் குரல் ககாடள இட யா,
பல் சபய்
கற்று இயல் பாணி ககாட்ட, களி நடம் பயிலக்
கண்டான். 34. இ ோேணன் ரதர் ஏறு டைம் 982. ஏழ் - இருநூறு சகாடி
எனும் படடத் ைடலவசராடும் ஆழியின் வடளந்ை ச டன ஐ - இருநூறு கவள்ளம்
ஊழியின் எழுந்ை ஓைத்து ஒலித்ைலும், அரக்கர் (2-1)
சவந்ைன்
'வாள் அமர் முடிப்கபன் இன்சற' என மணித் ைவிசு
நீத்ைான். 983. உடர க யற்கு அருந் ைவத்தினுக்கு உவந்து, உடம (4-1)
சகள்வன்
அருள உற்றது, அங்கு அவன் மழுக் குலி சமாடு
ஆழி
முரிய, மற்றடவ முடன மடித்து, ஒன்றினும் முடியா விரவு வச்சிரக் கவ த்டை
சமற்படப் புடனந்ைான்.
984. அண்ட சகாடிகள் எவற்றினும் ைன் அரசு உரிடம கண்டு சபாய்
வரும் காட்சியின், கண்ணுைற் பரமன், பண்டு அவன் க ய்யும் ைவத்தினின் பரிந்து,
இனிது (18-1)
அளிக்கக்,
ககாண்ட வானகத் சைரது; குதிடரடயக் குறிக்கின்.
985. ஐம் முகம் பயின்று இரட்டி, அங்கு அடல் புயன்
நால் - ஐந்
தும், இந் நான்கு எனும் கரத்கைாடும், உடமயவள்
ஒழிய இம்டம இவ் உரு இடயந்து, எழில்
கயிடலசயாடு (27-1)
ஈ ன்
கவம்டம ஆடு அமரர்க்கு எழுந்கைன, சைர்மிட
விடரந்ைான்.

35. இ ோ ன் ரதர் ஏறு டைம்

986. இத் ைடகயன் ஆகி, 'இகல் க ய்து, இவடன (4-1)

இன்சன
ககாத்து முடி ககாய்கவன்' என, நின்று எதிர் குறிப்ப, ைம்ைம் முறுவல் க யல்
ைவிர்ந்ைது என, வானில் சித்ைர்கள், முனித் ைடலவர், சிந்டை மகிழ்வுற்றார்.

36. இ ோேணன் ேலதப் டைம்

987. புரந்ைரன் படகவன் ஆவி சபாக்கிய புனிைன், (5-1)

கவன்றி
 சுரந்ைருள் அனுமன், நீலன், அங்கைன், சுக்கிரீவன், உரம் ைரு வீரர் ஆதிக் கவிப்
படடத் ைடலவருள்ளார் பரந்திடும் அரக்கன் ச டன படுத்ைனர், திரியலுற்றார்.

988. வரம் படடத்து உயர்ந்ை வன் சபார் வயப் படடத் (17-1)

ைடலவசராடு
நிரம்பிய கவள்ளச் ச டன நிருைரும், களிறும்
சைரும்
மரம் படர் கானில் தீப்சபால், வள்ளல்ைன் பகழி மாரி, கபாரும்படி உடல்கள்
சிந்தி, கபான்றினர் எவரும்
அம்மா.

989. கபாங்கிய குருதி கவள்ளம் கபாலிந்து எழு கடலில்

சபாக,
ைங்கிய பிணத்தின் குப்டப ைடுத்ைது; மரபூமி
எங்கணும் கவந்ைம் ஆட, எய்தி அங்கு (17-2)
அரக்கிமார்கள்,
ைங்கள்ைம் கணவர்ப் பற்றி, ைம் உடல் ைாங்கள்
நீத்ைார்.

990. எழும் படட கவள்ளம் எல்லாம், இரண்டு டக கடிடக (17-3)

ைன்னில் ஆங்கு
களம் பட, கமலக்கண்ணன் கடுங் கனல் பகழி மாரி வளம் படச் சிடலயில்
சகாலி, கபாழிந்து, அடவ
மடித்ைான்; கண்டு,
உளம் கனல் ககாளுந்ை, சைரின் உருத்து, எதிர்,
அரக்கன் வந்ைான்.

991. மூஉலகு அடங்கலும் மூடும் அண்டசமல் ைாவினன் சைகராடும், அரக்கன்;

ைாவிசய, கூவினன்; அங்கு அடறகூவ, ககாண்டலும் சமவினன், அரக்கடன விடாது
பற்றிசய. (71-1)

992. அண்டம் ஓராயிர சகாடி எங்கணும் மண்டினர், க ருத் கைாழில் மடலைல்

விட்டிலர் அண்டர்கள் கலங்கினர்; அரக்கராயுசளார் உண்டு, இனிக் கரு' என ஓைற்கு
இல்டலயால். (71-2)

993. உடமயவள் ஒரு புடட உடடயவன் உைவியது அடமவுறும் மயல் விடன

அளவு இல புரிவது, சுடம கபறும் உலகு ஒரு கநாடிவடர கைாடருவது, இடமயவர்
அடல் வலி பருகியது, எளிடமயின். (89-1)

994. ஆசுரப் கபரும் படடக்கலம், அமரடர அமரின் ஏசுவிப்பது, எவ் உலகமும்

எவடரயும் கவன்று வீசு கவற்பு இறத் துரந்ை கவங் (96-1)
 கடணயது - விட யின்
பூசுரர்க்கு ஒரு கடவுள்சமல் க ன்றது சபாலாம்.

995. மயன் படடக்கலம் அழிந்ைது கண்டு, இகல் மறசவான், ' யம் படடத்ைது நன்று;
இவன் க ருக்கிடனத்
ைடுக்க, பயன் படடத்துள ைண்ட மாப்
படடகள் உண்டு; (103-1)
அைனால்
நயம் படடப்கபன்' என்று, ஒரு கடை நாைன்சமல்
எறிந்ைான்.

996. அன்ன மாக் கடை விட கயாடு வருைலும், அமலன் கபான்னின் ஆக்கிய
சிடலயிடட ஒரு கடண (105-1)
கபாறுத்ைான்
முன்னது ஆக்கிய கரங்களும் முதிர் கபாதிர் எறிய, சின்னமாக்கினன்; அது
கண்டு, அங்கு அரக்கனும்
சினந்ைான்.

997.
ஆயது ஆக்கிய க ய்டக கண்டு, அரக்கனும் (107-1)
சினந்சை
தீயின் மாப் படட க லுத்ை, அப் படடயினின்
க றுத்ைான்,
தூய நீக்கம் இல் வாயுவின் படட கைாட, அரக்கன் ஏய அப் படட ஏவி, அங்கு
அமலனும் இறுத்ைான்.

998. இரவிைன் படட ஏவினன், அரக்கன்; மற்று அமலன் சுருதி, அன்ன திண்
படடககாடு காத்ைனன்; (107-2)
மதியின்
விரவு கவம் படட கவய்யவன் விடுத்ைலும், வீரன், உரவு திங்களின்
படடககாண்டு, அங்கு அைடனயும்
ஒறுத்ைான்.

999. வாருதிக்கு இடற படட ககாண்டு அங்கு அரக்கனும் (107-3)

மடறத்ைான்;
சநர் உதிக்க அப் படட ககாண்டு நிமலனும் நீக்க ைார் உதித்திடு ைடம் புயத்து
அரக்கனும் ைருக்கி, 'சபருவிப்கபன், மற்று இவன் உயிர்' எனும் உளம்
பிடித்ைான். 1000.முக்கணான் படட முைலிய சைவர்ைம்
படடகள் ஒக்க வாரி, அங்கு அரக்கனும் ஊழ் முடற துரப்ப, புக்கி, அண்ணடல
வலங்ககாண்டு சபானதும், (107-4)
கபாடிபட்டு
உக்கி, ஓடினதும் அன்றி, ஒன்று க ய்துளசைா?
1001.இத் திறம்பட மாடயயின் படட வகுத்து, எழுந்து, (118-1)
அங்கு
எத் திறங்களும் இடிஉரும் எறிந்திட கவருவி, சித்திரம் கபற அடங்கிய கவிப்
கபருஞ் ச டன கமாய்த்து மூடியது, அண்டங்கள் முழுவதும் மாய.

1002.'அண்ட சகாடிகள் முழுவதும் அடுக்கு அழிந்து, (118-2)

உடலயக்
ககாண்ட காலம் ஈசைா!' எனக் குடலகுடலந்து,
அமரர்
துண்டவான் பிடற சூடிடயத் கைாழ, அவன் துயரம் கண்டு, 'இராகவன்
கடிந்திடும்; கலங்கலீர்' என்றான்.

1003.மாடயயின் படட கைாடலந்திட, வகுப்கபாடும் எழுந்ை தீய கவவ் விடனச்

க ய்டககள் யாடவயும் சிடைந்சை சபாயது; எங்கணும் இருள் அற ஒளித்ைது; அப்
(123-1)
கபாழுதில்
காயும் கவஞ் சினத்து அரக்கனும் கண்டு, உளம்
கறுத்ைான்.

1004.கநற்றி விழியான் - அயன், நிடறந்ை மடறயாளர் மற்டற அமரர், புவியில்

வானவர்கள், 'ஈர் - ஐந்து உற்ற ைடல ைானவன் விடும ககாடிய சூலம் இற்று ஒழிய
ஆன்று அழியுசமா?' என - இட த்ைான். (130-1)

1005.'சவைம் ஒரு நாலும், உள சவள்விகளும், கவவ்சவறு ஓை முைலாய் உைவு பூைம்

அடவ ஐந்தும் நீதிகயாடு கால்குடலய, நீ ன் விடு
சூலம் ஈது அழியும்' என்று இையம் எண்ணினன், இராமன்.
(130-2)

1006.எவ் வடக உரகமும் இரியல் சபாயின, கநாவ்வியல் உற்கறன; கநாடிப்பது என்

இனி? அவ் வயின் அரன் அணி அடல் அராவுசம கவ்டவயின் உழந்ைன, சிடறயின்
காற்றிசன. (143-1)

1007.பிடறத் ைடலப் பகழியால் பின்னும் ஓர் ைடல அறுத்ைனன், முடளத்ைது, அங்கு

அதுவும் ஆர்த்து; (150-1)
உடன்
மறுத்து இரு ைடலைடன மாற்ற, வள்ளலும் குடறத்திலன் எனும்படி முடளத்ை,
குன்றுசபால்.

1008.ஆயிரப் பதின் மடங்கு அரக்கன் மாத் ைடல தீமுகப் பகழியால் சினந்து, இராகவன்
ஓய்வு அறத் துணிக்கவும், உடன் முடளத்ைைால் தீயவன் ைவப் கபருஞ் க யலின்
வன்டமயால். (150-2)
1009.அண்ணலும் இடடவிடாது அறுத்து வீழ்த்ைலால், மண்கணாடு வானகம், மருவும்
எண் திட எண்ணுறும் இடம் எலாம் இராவணன் ைடல நண்ணியது; அமரரும்
நடுக்கம் எய்தினார். (151-1)

1010.இத் திறத்து இராமன் அங்கு ஏவும் வாளியின் ைத்துறும் ைடல முடளத்து எய்தும்
ைன்டமயால், அத் திறத்து அரக்கனும் அமர் ஒழிந்திலன் - முத் திறத்து உலகமும்
முருக்கும் கவம்டமயான்.
(152-1)

1011.கைாடுத்ை ஆழியின் சைாமரம் தூள்பட, விடுத்ை வீரன் அவ் கவய்யவன் மாத் ைடல
அடுத்து மீளவும் நின்று அறுத்ைான்; உயிர் முடித்திலன் விடளயாடடல முன்னிசய.
(159-1) 1012.ஆனசபாது, அங்கு அரக்கன் அத் சைகராடும்
வான்மீது எழ, மாைலி தூண்டிட, ஞான நாயகன் சைரும் எழுந்துறப் சபானது;
அண்டப்புறத்து அமர் சகாலினார். (163-1)

1013.அஞ் ல் இன்றி, அமர்க் களத்து, ஆரியன் கவஞ் சினத்சைாடு சவல் அரக்கன் கபார,
எஞ் ஏழு திவ ம் இராப் பகல், விஞ்சு சபார் க யும் சவடலயில், வீரனும். (182-1)

1014.ஆய கண்டு, அங்கு அமலன் விடும் ரம் ாயகங்கடள நூறி, ைடலத் கைாடக
சபாய் அகன்றிடச் க ய்ைலும், சபாக்கிலாத் தீயவன் சினந்து, இம் கமாழி க ப்புவான்:
(182-2)

1015.'துறக்கும் என்படை எண்ணி சிரத் கைாடக அறுக்குமுன் முடளத்து உய்குவது

அன்றிசய, மறுக்கும் என்று மனக் ககாளல், மா நிலத்து இறக்கும் மானுடர் சபான்று,
என் உயிரும், நீ. (182-3)

1016.ஈது அரக்கன் புகல, இராமனும் தீது இருக்குறும் சிந்டையின் நீ கைளிந்து ஓது

உடரக்கு எதிருற்று, என் பகழி இப் சபாது உடரக்கும்' எனக் ககாடு கபாங்கினான்.
(182-4)

1017.மாறுபடத் சைவர்கடள ஏவல்ககாளும் (199-1)

வாள் அரக்கன் மடிய, அன்னான்
ஏறி வரு கபான் ைடந் சைர் பாகனும்
கபான்றிட பண்டு அங்கு இடமயா முக் கண்
ஈறு இல் பரன் புகன்றபடி சுரந்து இடமப்பின்
ஏகியைால் - இடடசய கூடித்
சைறு க ய்து உழல் சபாதில், தீவிடன
மாய்த்திடப் சபாம் நல் விடனசய சபால.

1018.'வான் கயிடல ஈ ன், அயன், வானவர் சகான்,

முைல் அமரர் வாழ்த்தி ஏத்தி, ைான் புவனம் ஒரு
மூன்றும் ைனி புரந்து, (219-1)
டவகிய நீ, ைாய் க ால் ைாங்கி,
கான் புகுந்ை மடற முைல்வன் விடும் கடவுள்
 வாளி ஒன்று கடிதின் வந்து, உன்
ஊன் புகும் கல் உரம் உருவி ஓட,
உளம் நாணிடனசயா? உயிரும் உண்சடா?

1019.'அரு விடன வந்து எய்தியசபாது, ஆர் அரச ! (221-1)

உன்ைன்
திரு விடன நீ கபறுவைற்குத் திருநாமங்கடளப் பரவ, ஒருபது வாய் உள;
வணங்க, ஒண் முடி பத்து உள,
இடறஞ் ,
இருபது டக உள; இலங்டக என்னாக வீந்ைாசய!

1020.'அரு விடன வந்கைய்திய சபாழ்து (221-2)

ஆர் ைடுப்பார்? ஆர் அைடன அறிவார்?
வீட்டின்
திருவிடன நீ கபறுவைற்கு இங்கு இவன்
திருநாமங்கள் ைடமச் சிந்தித்து ஏத்ை,
ஒருபது நா உள; வணங்க, ஒண் முடிகள்,
பத்து உளசவ; இடறஞ் , சமரு
இருபது டக உள; இலங்டக என்னாக
உயிசராடும் இழந்திட்டாசய!

1021.அன்டன அவள் சீடை அடனத்து உலகும் ஈன்றாள்' (242-1)

என்று
உன்னி உடரத்சைன்; உடர சகளாது, உத்ைமசன! பின்டன இராமன் ரத்ைால்
பிளப்புண்ட
உன்னுடடய சபர் உடல்நலம் உற்று ஒருகால்
சநாக்காசயா?

1022.'ஆரா அமுைாய் அடல கடலில் கண்வளரும் நாராயணன் என்று இருப்சபன்

இராமடன நான்; ஓராசை ககாண்டு அகன்றாய்,
உத்ைமனார்
சைவிைடன;
பாராசயா, நின்னுடடய மார்பு அகலம் பட்ட எலாம்?
(242-2)

1023.இந்ைனத்து அகில் ந்ைனம் இட்டு, சமல் அந்ை மானத்து அழகுறத் ைான் அடமத்து,
எந்ை ஓட யும் கீழுற ஆர்த்து, இடட முந்து ங்கு ஒலி எங்கும். முழங்கிட, (245-1)

1024.ககாற்ற கவண்குடடசயாடு ககாடி மிடடந்து, உற்ற ஈம விதியின் உடம்படீஇ,

சுற்ற மாைர் கைாடர்ந்து உடன் சூழ்வர, மற்ற வீரன் விதியின் வழங்கினான். (245-2)
1025.இடனய வீரன் இளவடல சநாக்கி, 'நீ புடனயும் நன் முடி சூட்டுதி, சபாய்' எனா,
அடனய வீரன் அடியின் இடறஞ் சவ, 'அடனயசனாடும் அனுமடனச் ார்க' எனா.
(248-1)

37. மீட்சிப் டைம்

1026.மாருதிச் க ல, மங்கலம் யாடவயும் மாருதிப் கபயர் ககாண்டு உடன் வந்ைனன்;

வீர விற் டக இளவல் அவ் வீடணன் வீரபட்டம் என, நுைல் வீக்கினான். (4-1)

1027.க ய்ை மா மணி மண்டபத்சை க ழுந் துய்ய நல் மணிப் பீடமும் சைாற்றுவித்து,
எய்து வானவ...............................கம்மி........ ................................................................................
(5-1)

1028.சமவி நாரைசன முைல் சவதியர் ஓவு இல் நான்மடற ஓதிய நீதியில் கூவி, ஓம
விதிமுடற ககாண்டிட, ைா இல் ங்ககாலி ஆதி ைடழக்கசவ. (5-2)
1029.கபாய்யினுக்கு ஒரு கவ.................................
................................................................................ உய் திறத்தினுக்சக உவந்து உம்பர்கள்
டகயினின் கல ப் புனல் ஆட்டினார். (5-3)

1030.சவை ஓட விழா ஒலி சமலிட, நாை துந்துமி எங்கும் நடித்திட, சவை பாரகர் ஆசி
விளம்பிட, ஆதி சைவர் அலர் மடழ ஆர்த்திட, (6-1)

1031.வீர மா முடி சூடிய வீடணன் வீர ராகவன் ைாள் இடண சமவிட, ஆர் மார்கபாடு
அழுந்திடப் புல்லினான். ஆரினானும் அறிவரும் ஆதியான். (10-1)

1032.'ஆதி நாளில், ''அருள் முடி நின்னது'' என்று ஓதிசனன்; அடவ உற்றுளது; உத்ைம!
சவை பாரகர் சவறுளர் யாவரும் ஓதும் நீதி ஒழுக்கின் ஒழுக்குவாய். (11-1)

1033.''வஞ் கக் ககாடியான் முனம் வவ்விட, பஞ் ரக் கிளி என்னப் படைப்பவள்,
கநஞ்சினில் துயர் நீக்கியது'' என்று, நீ அஞ் டனப் புைல்வா! அருள்வாய்'' என்றான்.
(13-1)

1034.'மங்டக ச ாபனம்! மா மயில், ச ாபனம்! பங்கயத்து உடற பாடவசய, ச ாபனம்

அங்கு அ(வ்) ஆளி அரக்கடன ஆரியச் சிங்கம் இன்று சிடைத்ைது, ச ாபனம்! (16-1)

1035.'வல்லி, ச ாபனம்! மாைசர, ச ாபனம்! க ால்லின் நல்ல நல் சைாடகசய

ச ாபனம்! அல்லின் ஆளி அரக்கடன ஆரிய வல்லியங்கள் வடைத்ைது, ச ாபனம்!
(16-2)

1036.'அன்டன, ச ாபனம்! ஆயிடழ, ச ாபனம்! மின்னின் நுண் இடட கமல்லியல்,

ச ாபனம்! அன்ன ஆளி அரக்கடன ஆரிய மன்னன் இன்று
வடைத்ைது, ச ாபனம்! (16-3)
1037.'நாறு பூங் குழல் நாயகி, ச ாபனம்! நாறு பூங் குழல் நாரிசய, ச ாபனம்! ஆறு
வாளி அரக்கடன ஆரிய ஏறும் இன்றும் எரித்ைது, ச ாபனம்!' (16-4)

1038.க ான்ன ச ாபனம் சைாடக க வி புக, அன்னம் உன்னி, அனுமடன சநாக்கிசய,

'அன்ன சபாரில் அறிந்துளது, ஐய! நீ இன்னம் இன்னம் இயம்புதியால்' என்றாள்.
(16-5)

1039.க ன்றவன்ைன்டன சநாக்கி, 'திருவினாள் எங்சக?' (46-1)

என்ன,
'மன்றல் அம் சகாடையாளும் வந்ைனள்,
மானம்ைன்னில்'
என்றனனின்; என்னசலாடும், 'ஈண்டு நீ ககாணர்க'
என்ன,
'நன்று! என வணங்கிப் சபாந்து நால்வடர,
'ககாணர்க!' என்றான்.

1040.காத்திரம் மிகுத்சைார், நால்வர், கஞ்சுகிப் (46-2)

சபார்டவயாளர்,
சவத்திரக் டகசயார், ஈண்டி, விடரவுடன்
கவள்ளம்ைன்டனப்
பாத்திட, பரந்ை ச டன பாறிட, பரமன் சீறி, 'ஆர்த்ை சபர் ஒலி என்?' என்ன,
'அரிகள்
ஆர்ப்பவாம்' என்றார்.

1041.என்றசபாது இராமன், 'ஐய! வீடணா! என்ன

ககாள்டக!
மன்றல் அம் குழலினாடள மணம் புணர் காலம்
அன்றி துன்றிய குழலினார்ைம் சுயம்வர
வாஞ்ட , சூழும் கவன்றி ச ர் களத்தும், வீர! விழுமியது அன்று, (46-3)
சவசலாய்!'

1042.அற்புைன் இடனய கூற, ஐய வீடணனும் எய்தி, க ப்பு இள முடலயாள் ைன்பால்

க ப்பவும், (46-4)
திருவனாளும்,
அப்பினுள் துயிடல நீத்து அசயாத்தியில் அடடந்ை
அண்ணல்
ஒப்பிடனக் கண்ணின் கண்சட, உடம் நிடனந்து,
இடனய க ான்னாள்.

1043.'அழி புகழ் க ய்திடும் அரக்கர் ஆடகயால், பழிபடும் என்பரால், பாருசளார்

எலாம்; விழுமியது அன்று, நீ மீண்டது; இவ் இடம் கழிபடும்' என்றனன்,
கமலக்கண்ணசன. (67-1)
1044.கண்ணுடட நாயகன், 'கழிப்கபன்' என்றபின் மண்ணிடடத் சைான்றிய மாது
க ால்லுவாள்: 'எண்ணுடட நங்டகயர்க்கு இனியள் என்ற நான் விண்ணிடட
அடடவசை விழுமிது' என்றனள். (67-2)

1045.கபாங்கி சிந்டையள் கபாருமி, விம்முவாள், ' ங்டககயன்' என்ற க ால்

ைரிக்கிலாடமயால், மங்டகயர் குழுக்களும் மண்ணும் காணசவ, அங்கியின் வீழசல
அழகிைான்அசரா. (67-3)

1046.'அஞ்சிகனன், அஞ்சிகனன், ஐய! அஞ்சிகனன்; பஞ்சு இவர் கமல்லடிப்

பதுமத்ைாள் ைன்சமல் விஞ்சிய சகாபத்ைால் விடளயும் ஈது எலாம்; ைஞ் சமா, மடற
முைல் ைடலவ! ஈது?' என்றான். (86-1)

1047.கற்பு எனும் கனல் சுட, கலங்கி, பாவகன் க ால் கபாலி துதியினன், கைாழுை
டகயினன், 'வில் கபாலி கரத்து ஒரு சவை நாயகா! அற்புைசன! உனக்கு அபயம் யான்'
என்றான். (88-1) 1048.'இன்னும், என் ஐய! சகள்; இட ப்கபன் கமய்,
(95-1)
உனக்கு;
அன்னடவ மனக் ககாள கருதும் ஆடகயால்,
முன்டன வானவர் துயர் முடிக்குறும் கபாருட்டு
அன்டன என் அகத்தினுள் அருவம் ஆயினாள்.

1049.'யான் புரி மாடயயின், னகி என்று உணர்ந் - (95-2)

ைான் கவர் அரக்கன்; அம் மாடய என் சுடர்க்
கான் புகக் கரந்ைது; இக் கமல நாயகி
ைான் பரி ைவத்து உடனத் ைழுவ உற்றுளாள்.'

1050.ஐயன் அம் கமாழியிடன அருளும் சவடலயில், (97-1)

டம அறு மன்னுயிர்த் கைாடககள் வாய் திறந்து,
ஒய்கயன ஒலித்ைைால்; உவடக மீக்ககாள,
துய்ய வானவர் துதித்து, இடனய க ால்லுவார்:

1051.'மிகுந்ை மூன்றடரக் சகாடியில் கமய் அடரக் சகாடி (97-2)

உகத்தின் எல்டலயும் இராவணன் ஏவல் க ய்துள
எம்
அகத்தின் சநாய் அறுத்து, அருந் துயர் கடளந்து,
எமக்கு அழியாச்
சுகத்டை நல்கிய சுருதி நாயக!' எனத் கைாழுைார்.

1052.'திருக் குவால் மலி க ல்வத்துச் க ருக்குசவம் (109-1)

திறத்துத்
ைருக்கு மாய்வுற, ைானவர் அரக்கர் கவஞ் மரில்
இரிக்க, மாழ்கி கநாந்து, உடனப் புகல் யாம் புக,
 இடயயாக்,
கருக்குளாய் வந்து சைாற்றுதி! ஈங்கு இது கடசனா?'

1053.என்ற வா கம் எறுழ் வலித் சைாளினான் இயம்ப,

மன்றல் ைாங்கிய மலரவன், வா வற் கூவி,
'துன்று ைாரிசனான் சுரருடன் துருவிடன துடரச் (114-1)
க ன்று, மற்று அவன்-ைருக' என வணங்கினன்,
க ன்றான்.

1054.'எனக்கும், எண்வடக முனிவர்க்கும், இடமயவர் (123-1)

உலகம்-
ைனக்கும், மற்று இவள் ைாய் என மனக் ககாளத்
ைகுதி;
மனத்தின் யாவர்க்கும் மறு அறுத்திடும் இவள்
மலராள்;
புனத் துழாய் முடிப் புரவலன் நீ; நிடற புகசழாய்!'

1055.'வங்க நீள் கநடு வட திட வானவன் விமானம் (141-1)

துங்க மா கவி எழுபது கவள்ளமும் சூழ்ந்ைால்
எங்குளார் எனும் இடம் உளது; அைன் மிட ஏறி,
கபாங்கு மா நகர் புகுதி, இப் கபாழுதினில்'
என்றான்.

1056.'மங்கலா நிதி வடதிட வானவன் மானம்; (142-1)

துங்கம் ஆர் கவி எழுபது கவள்ளமும் சூழ்ந்ைால்,
எங்கு உளார்?' எனும் இடம் உளது; இைன் மிட
ஏறி,
கபாங்கு மா நகர் புகுதி, இப் கபாழுதினில்'
என்றான்.

1057.'வாங்கினான், அளசக டனத் துரந்து, இந்ை மானம்; (142-2)

ஓங்கும் மூவுலகத்ைவர் ஏறினும், உரசவாய்!
ஆங்கு இடம் பினும் உடடயைாம்; அதுைனில் ஏறி,
பூங் குலா நகர் புகுதி, இப் கபாழுதினில்' என்றான்.

1058.வாங்கினான் அது, மா நிதிசயாடு அவன் மானம்; (142-3)

ஏங்கு கவள்ளம் ஓர் எழுபதும் ஏறினால், இன்னும்,
ஆங்கு உசளார் எலாம் ஏறுவது; அைடன நீ ஏறி,
பூங் குலா நகர் புகுதி, இப் கபாழுதினில்' என்றான்.
1059.என்று, கைரிடன வீடணன் எய்தியது என்றான்;
(142-3)
'நன்றுைான்' என நாயகன் ஏறினன், அவசராடு
 அன்றுைான் இளங் சகாகவாடும் அக் கவி கவள்ளம்
ஒன்றுைான் என ஒரு திட இருந்ைதும் ஒக்கும்.

1060.ஏறினன் விமானம்ைன்னில் இராமனும், இடளய (142-5)

சகாவும்,
மாறு இலாச் னகிசயாடு, வள நகர் இலங்டக
சவந்தும்,
கூறிய அனுமன், ாம்பன், குமரன், கவங் கவி வந்து
ஏற,
மாறிசலார் நிலத்து நின்றார், வயந்ைனார் ககாத்தில்
உள்ளார்.

(இது முைல் 142-17 வடரயில் 'இமயப் படலம்' என்றும், 'வ ந்ைன்

உயிர்வரு படலம்' என்றும், சில பிரதிகளில் உள்ளன.)

1061.மாறைாய் கவள்ளம் ச டன மானத்தின் வராடம (142-6)

சநாக்கி,
'ஏறும் நீர் சைரில்' என்ன, 'கருணன் வந்து
எதிர்த்ைசபாது,
சீறிய நுமரில் எம் சகான் ைாக்கிட, அரக்கன் சீறி,
நீறு எழப் பிட ந்சை இட்டான் கநற்றியில்' என்னச்
க ான்னார்.

1062.என்ற வா கம் சகட்டலும், வானரர் இறங்கி, (142-7)

நின்ற சபாதினின் இராகவன் சைரின்நின்று
இழிந்ைான்:
'கபான்றுமா வரக் காரணம் என்?' எனப் புழுங்கா'
துன்று ைார்ப் புயத்து இலக்குவ! கபாறி' எனச்
க ான்னான்.

1063.'வரி சிடல இராமன் ஓடல, மறம் புரி மறலி,

காண்க!
எரிககாளும் இலங்டகப் சபாரில், இன் உயிர் துறந்து
சபாந்ை குரிசிடல, வயந்ைன் ைன்டனத் சைடிசய
ககாணர்க;
அன்சறல்,
உரிய ைன் பைமும் வாழ்வும் ஒழிப்கபன்'என்று
எழுதிவிட்டான். (142-8)

1064.அக் கணத்து அருகு நின்ற அனுமன், டகத்

திருமுகத்டைத்
ைக்கவன் நீட்ட, வாங்கி, ைன் ைடலமிட யில் சூடி,
 'இக்கணம் வருகவன்; வாழி! இராம!' என்று, இரு
சைாள் ககாட்டி,
மிக்க மா மடங்கல் சபால, விண்ணிடட விட த்துப்
பாய்ந்ைான். (142-9)

1065.மண்டிப் புக்கனன், மறலிைன் கபரும் பைம்; நரகில்

ைண்டிப்புண்டு, அறுப்புண்டு, எரிப்புண்டவர் ைம்டமக்
கண்டு, மாருதி கண் புடைத்து, 'அரி! அரி' என்ன,
மிண்டி ஏறினர், நரகிடட வீழ்ந்ைவர் எல்லாம். (142-10)

1066.துளங்கி, அந்ைகன் வந்து, அடி கைாழுைலும், சைாலா

வளம் ககாள் மாருதி, 'வ ந்ைடனக் காட்டு' என,
அவனும்
உளம் கலங்கி, 'உன் நாயகன் அடியர் இங்கு
உறார்கள்;
விளங்கு கீர்த்தியாய்! சைடு விண்ணவர் புரத்து'
என்றான். (142-11)

1067.க ான்ன கூற்றுவன் ைன்டனத் ைன் வாலிடடத்

துவக்கி,
கபான்னின் கற்பகப் பதியிடடக் ககாண்டு சபாய்ப்
புகலும்,
முன்டன வந்து கண்டு, இந்திரன், 'முனிவு எசனா?'
என்ன,
'மன்ன! ஏகுகவன்; வயந்ைடனக் காட்டுதி' என்றான்.
(142-12) 1068.'வல் அரக்கடர மடித்து, எடம எடுத்ை
மாருதிசய! (142-13)
இல்டல இங்கு; அயன் உலகிடட அறிதி' என்று
இட ப்ப,
க ால்லும் அங்கு அவன் ைன்டனயும் வாலிடடத்
துவக்கி,
பல் உயிர்த் திறம் படடத்ைவன் உலகிடடப்
பாய்ந்ைான்.

1069.சிந்டை தூயவன் க ல, உளம் துளங்கு நான்முகனும் (142-14)

'வந்ை காரியம் எது? என, 'வயந்ைடனப் பார்த்துச்
சுந்ைரத் ைடந்சைாள் வில்லி நின்றனன்; அவன்ைான்
உந்ைன் நீள் பைத்துளான்எனின், காட்டு' என
உணர்த்தும்.

1070.'என்னுடடப் கபரும் பைத்தின் சமலாகிய எந்டை (142-15)

ைன்னுடடப் கபருஞ் ச ாதியின் கீழைாய்த் ைடழத்ை
மின்னும் நீடு ஒளி விண்டுவின் பைத்துளான்;
விறசலாய்!
அன்னவன்ைடனக் ககாணருதி, ஆங்கு அடணந்து'
 என்றான்.

1071.என்ற நான்முகன்ைன்டனயும், இந்திரன் யமசனாடு (142-16)

ஒன்ற, வால்ககாடு துவக்கினன், ஒரு
குதிககாண்டான்;
மின் திகழ்ந்து ஒளி விளங்கிடும் விண்டுவின்
பைத்தில்
க ன்று, கண்டு ககாண்டு இழிந்ைனன், திட முகன்
பதியில்.

1072.மலரின்சமல் அயன் வ ந்ைற்கு முன் உரு வழங்க, (142-17)

குலவு வா வன், யமடன விட்டு, இரு நிலம் குறுகி,
அலகு இல் வீரன்ைன் அடி இடண அவகனாடும்
வணங்கி,
லமும் தீர்த்ைனன்; படடடயயும் ஏற்றினன்,
சைர்சமல். 1073.ஏறினான் இராமன் சைர்சமல் எழில் மலர்
(142-18)
மாதிசனாடும்;
ஏறினான் இடளய சகாவும், இராக்கைர்
சவந்ைசனாடும்,
ஏறினான் அனுமன்; ாம்பன், இடபசன, முைசலார்
ஏற,
மாறினார் நிலத்து நின்றார், வ ந்ை
சகாத்திரத்திலுள்ளார்.

1074.ஏறினன், இடளய சகாவும், இரவி ச ய், ாம்பன், (142-19)

நீலன்
'ஏறினன் வாலி டமந்ைன்' என்றனர்; பலரும் ஏற,
சீறிய கும்பகன்னன் சினத்திடடச் சிடைந்து பட்ட,
மாறிலா வ ந்ைன் ச டன நின்றது, மாறி மண்சமல்.

1075.வண்டு அலம்பு ைார் அமலனும் ைம்பியும், மயிலும் (142-20)

கண்டு டககைாழு வானரக் கடலும், மற்று யாரும்
எண் ைவாை கபான் மானமீது இருந்திடும் இயற்டக
அண்டர் நாைனும், வானமும் அமரரும் ஆமால்.

1076.பாரில் நின்றது அங்கு ஒரு கவள்ளப் படட; (142-21)

அவர்ைம்டம,
'வாரும் சைரின்சமல்' என, 'கும்பகர்ணன் வந்து ஏன்ற
சபாரில் எம் படடத் ைடலவசனா கபான்றினான்;
அவடன
நீர் எழப் பிட ந்து, இட்டனன் கநற்றியில்' என்றார்.
1077.ஆழி கவள்ளம் ஓர் எழுபதும், அனுமசன முைலாம் (142-22)
ஏழும் மூன்றும் ஆம் கபரும் படடத் ைடலவடர
இராமன்
சூழ சநாக்கினன்; சுக்கிரீவன்ைடனப் பாரா,
'வாழி மாப் படட அடனத்தும் வந்ைன ககாசலா?'
என்றான். 1078.இரவி கான்முடள இறங்கி வந்து,
இராமடன (142-23)
இடறஞ்சி,
'சுருதியாய்! ஒரு சபர் அருள் க ால்லுவ; கைாடர்ந்து
வருவைான இச் ச டனயில் வ ந்ைன் என்று
உடரக்கும்
ஒருவன் வந்திலன்; கண்டருளுதி' என உடரத்ைான்.

1079.கசிந்ை ஞானங்கள் கலங்கல் இல் கழல் கும்பகருணன் (142-24)

இட ந்ை சபாரின் வந்து எய்ைலும், இவன்ைடன
எடுத்துத்,
ைட ந்ை சைால், மயிர், எலும்பு, இடவைடமத்
கைரியாமல்,
பிட ந்து சமாந்து, உடற் பூசினன், கபரு நுைற்கு
அணிந்சை.

1080.'இட ந்ை சீராமன் ஓடல; இலங்டகயில் பூ ல்ைன்னில் (152-25)

வ ந்ைடனக் கண்டதில்டல; மதித்ைவாறு அழகிது
அம்மா!
வ ந்ைடனக் ககாண்டுைானும் வருக! எசனா?
வாரானாகில்,
நமன் குலம் கடளகவன்' என்றான் - 'நாடள வா'
என்ற வீரன்.

(இைன்பின் 142-8, 9, 10, 11 என்ற பாடல்கள் உள்ளன.)

1081.'க ல்வசன! இன்னம் சகளாய்; யான் கைரி பா க் (142-30)

டகயால்
அல் எனும் அரக்கர்ைம்டம வம்மின்!' என்று
அடழத்து, கமள்ள
நல் இருட் பரடவ சமனி நாரணன் ைமடரக்
கண்டால்,
'க ல்லசவ சபாமின்' என்று விடுக்குகவன், க வியில்,
க ப்பி.
(இைன்பின் 142-12, 13, 14, 15, 16, 17 என்ற பாடல்கள் உள்ளன.)
1082.'டமயல் இன்றிசய இலங்டக மா நகர் காத்து, மாசை!
க ய்யளாகிய திரு எனப் கபாலிந்து, இனிது இருத்தி'
டககளால் மிகப் புல்கிசய, கண்கள் நீர் ைதும்ப,
கபாய் இலா மனத் திரி டட, 'விடட' எனப்
சபானாள். (146-1)

1083.என்ற காடலயில், எழுந்ைவன் இயற்டகடய சநாக்கி,

நன்று நாயகன் அறிகவாடு நிடனவன நயந்ைான்;
க ன்று ச டனடய நாடினன், திரிந்து வந்து எய்தி,
கவன்றி வீரரில் வ ந்ைடனக் கண்டிலர், கவறுத்ைார்.
(157-3)

(சில பிரதிகளில், 'க ான்ன வா கம் பிற்பட' (157) என்ற

பாடலுக்குப் பின், 'வ ந்ைன் உயிர் வரு படலம்' கைாடங்குகிறது.
157-3 என்னும் இந்ைப் பாடலுக்கு முன் இைன் முன்னர்த் ைந்துள்ள
142-19, 21 என்ற இரு பாடல்களும் காணப்கபறுகின்றன. இைன்பின்
142-22 என்ற பாடல் உள்ளது.)

1084.என்னும் காடல(யில்), இராமனும், யமபடர் யாரும்

மன்னும் கைால் புரம் சநாக்கிசய, 'மணி நடக
முறுவல்
உன்னின் அன்றி, யான் சைவருக்கு உைவி க ய்து'
என்னா,
கபான்னின் வார் சிடல எடுத்ைனன், கபாறுத்ைனன்,
கபாரசவ. (157-5)

1085.எண் தி ாமுகம் இரிந்து உக, யமபுரம் குடலய,

அண்டசகாளடக அடுக்கு அழிந்து உடலவுற,
அழியாப்
புண்டரீகத்துப் புராைனன் முைலிய புலசவார்
கைாண்டட வாய் உலர்ந்து அலமர, கைாடு வில்
நாண் எறிந்ைான். (157-6)

1086.பாக வான் பிடறயாம் என, பலர் நின்று துதிப்ப,

வாடக ககாண்ட கவஞ் சிடலயிடன வடளவுற
வாங்கி சமக ாலங்கள் குடலவுற, கவயிற் கதிர்
மாட்சி
ச ாகம் எய்தி கமய் துளங்கிட, சுடு ரம் துரந்ைான்.
(157-7)

1087.வல்டல மாதிரம் மடறந்திட, வானவர் மயங்க,

எல்டல காண்குறா யாவரும் இரியலில் ஏக,
 வில்டல வாங்கிய கரம் அடவ விதிர்விதிர்ப்பு எய்ை
கைால்டல நான்மடற துளங்கிட, சுடு ரம் துரந்ைான்.
(157-8)

1088.வன் புலம் கிளர் நிருைடர வருக்கசமாடு அறுக்க,

மின் புலம் ககாளும் உரும் என்ன, வீக்கிய வில்டலத்
ைன் கபாலங் டகயில் ைாங்கிசய கைாடுத்ை அச்
ரங்கன்
கைன் புலன்ைடன நிடறத்ைது; க றிந்ைன, ச ணில்.
(157-9)

1089.ைருமரா னும், காலனும், யமபடர்ைாமும்,

உருமு வீழ்ந்கைன, ரம் வந்து வீழ்ந்ைடை உணர்ந்து,
மரும ைாடரயில் பட்டது ஓர் வடிக் காண வாங்கி
நிருமியா, 'இது இராகவன் ரம்' என நிடனந்ைார்.
(157-10)

1090.'ககட்டது இன்று இனித் கைன்புலம்; சகடு வந்து

எய்தி;
பட்டனம்; இனிப் பிடழப்பு இலம்' என்பது ஓர்
பயத்ைால்,
முட்ட எய்திய முயற்சிசயாடு யாவரும் கமாய்ப்ப,
சிட்டர்ைம் ைனித் சைவடன வணங்கினர், க ன்றார்.
(157-11)

1091.'சிறந்ை நின் கருடண அல்லால், க ய் ைவம் பிறிது

இலார்சமல்
புறம் ைரு முனிவு ாலப் சபாதுசமா? புத்சைள்!
நின்டன மறந்திருந்து உய்வது உண்சடா?
மலர்மிட (157-12)
அயடனத் ைந்ை,
அறம் ைரு சிந்டை ஐய! அபயம், நின் அபயம்'
என்றார்.

1092.'அய்யசன! எடம ஆளுடட அண்டர் நாயகசன! (157-13)

கமய்யசன! என, ரணில் வந்து, யாவரும் வீழ்ந்ைார்;
'கபாய்யிசனார் க ய்ை பிடழ கபாறுத்ைருள்!' என,
சபார் மூண்டு
எய்ய சநரிலாச் சிடலயிடன மடக்கினன், இராமன்.

1093.வந்து அடடந்து, 'உனக்கு அபயம்' என்று, அடியினில் (157-14)

வணங்கி,
''எம் ைனிப் பிடழ கபாறுத்தி'' என்று, இயம்பினீர்;
இைனால்
 உன்ைன்சமல் லம் ைவிர்ந்ைனம்; யூக நாயகன்ைான்
ைந்ை ச டனயின் வ ந்ைன் வந்திலன்; ைருக'
என்றான்.

1094.ைன் ைனிச் ரண் வணங்கலும், இராகவன் ாற்றும்; (157-15)

''என் ைனிப் பிடழ கபாறுத்தி'' என்று இயம்பிடன;
அைனால்
உன்ைன்சமல் லம் ைவிர்ந்ைனம்; யூபநாயகன்ைான்
ைந்ை ச டனயின் வ ந்ைன் வந்திலன்; ைருக'
என்றான்.

1095.அண்ணல் ஆரியன், 'ைருதி' என்று அருளலும், அவர் (157-16)

சபாய்,
விண் எலாம் புகுந்து ஓடிசய, வ ந்ைடன விடரவில்
கண்ணின் நாடி, நல் உயிரிடனக் காண்கிலாது
இருந்ைார்;
'திண்ணன் யாக்டக எங்சக?' என, ாம்புவன்
க ப்பும்.

(இைன்பின் 142-23, 142-8, 142-9 என்னும் பாடல்கள் உள்ளன.)

1096.அன்னசை என, 'அவன் உயிர்க்கு அமரர்ைம் (157-17)
பதிக்சக
முன்னர் ஓர் உடல் ககாண்டு, இவண் ைருக!' என
கமாழிய,
க ான்ன வாய்டம சகட்டு, அனுமனும் துடணவடரப்
பாரா,
'கபான்னின் பாதுகம் பணிந்ைகனன், விடட'எனப்
சபானான்.

(இைன்பின் 142-10, 11, 25, 12, 15, 16 என்னும் பாடல்கள் வர,

'வ ந்ைன் உயிர் வரு படலம்' முடிவு கபறுகிறது.)

1097.அன்னது ஆைலின் அமரர் அந் நகரிடட ஆங்கண் (157-29)

முன்னது ஓர் உடல் நாடிசய ககாணர்ந்திட, முந்ைச்
க ான்ன வாயுடவத் ைரிசிக்க, வ ந்ைனும் சைான்றி,
கபான்னின் பாதுகம் புடனந்ைனன்; ைருமனும்
சபானான்.

1098.அன்னகாடலயில், புட்பக விமானம் ஆங்கு அடடய, (157-30)

முன் இராகவன், ானகி இலக்குவன் முைலா,
மன்னு வானரம் எழுபது கவள்ளமும் வடரயா
உன்னி ஏறலும், உச்சியில் க ாருகு பூப் சபான்ற.
1099.என்ற புட்பக விமானத்தின் ஏறினர் எவரும்; (158-2)
'நன்றுைான்' என நாயகன் ஏறினன் திருசவாடு;
அன்றுைான் இளங்சகாகவாடும் அக் கவி கவள்ளம்
ஒன்றுைான் என ஒரு திட இருந்ைதும் ஒக்கும்.

1100.ஆய கண்டு, அமலன் உள்ளம் மகிழ்ந்ைனன்; (158-2)

அனுமன்ைன்பால்
சநயம் மூண்டு அதுைான் நிற்க, கநடியவன் ரணம்
சூடி
சமயினன், ைமர்கசளாடு வ ந்ைனும்; விண்மீைாகப்
சபாயினது, இராமன் க ால்லின், புட்பக விமானம்
அம்மா! 1101.கவன்றி ச ர் கவியின் கவள்ளக் கடல்
முகந்து (162-1)
எழுந்து விண்சமல்
க ன்றது விமானம்; க ல்ல திட சயாடு சை ம் ஆதி
என்றடவ அடனத்தும் சைான்ற, இராமனும் இனிது
சைறி
கைன் திட இலங்டகயின் சீர் சீடைக்குத்
கைரிக்கலுற்றான்.

1102.'மன்னு கபாற் ககாடிகள் ஆட, மாட மாளிடகயின் (162-2)

ஆங்குத்
துன்னு டபம் கபாழில்கள் சுற்ற, சைாரணம் துவன்றி,
''வாசனார்
கபான்னகர் ஒக்கும்'' என்று புகழ்ைலின், புலவராலும்,
பன்ன அரும் இலங்டக மூதூர், பவளவாய் மயிசல!
பாராய்.

1103.'கவதிர் எதிர் அஞ்சும் கமன் சைாள் கவண் நடகக் (162-3)

கனி வாய் வல்லி!
எதிர் கபார வந்ை விண்சணார் - இடறவடனச்
சிடறயில் டவத்ை
அதிர் கழல் அரக்கர் ைாடன அஞ் ல் இல் ஆறு
க ல்ல
கதிர் மதி விலங்கி ஏகும் கடி மதில் மூன்றும்
காணாய்.

1104.'கவன்றி சவல் கருங் கண் மாசன! என்கனாடும், (162-4)

இகலி, கவய்ய
வன் திறல் அரக்கன் ஏற்ற வட திட வாயில்
சநாக்காய்;
கன்றிய அரக்கன் ச டனக் காவலன் ைன்டன நீலன்
ககான்று, உயிர் கூற்றுக்கு ஈந்ை குண திட வாயில்
 சநாக்காய்.

1105.'மறத் திறல் வாலி டமந்ைன், வச்சிரத்து எயிற்சறான்

ைன்டனச்
க றுத்து, உயிர் க குத்து, நின்ற கைன் திட
வாயில் சநாக்காய்; அறத்தினுக்கு அலக்கண்
க ய்யும் அகம்பன்ைன் (162-5)
உடடல ஆவி
கவறுத்து, எதிர் அனுமன் நின்ற சமல் திட வாயில்
சநாக்காய்.

1106.கருங் கடல் நிகர்ப்ப ஆன அகழி ஓர் மூன்றும் (162-6)

காணாய்;
மருங்கு அடர் களபக் ககாங்டக மதி நுைல் மிதிடல
வல்லி!
இருங் கட முகத்ை யாடன, இவுளி, சைர், காலாள்
துஞ்சி
கபாரும் சுடர் நிறத்ைர் வீய்ந்ை சபார்க்களம் ைன்டனப்
பாராய்.

1107.'ககாடி மதில் இலங்டக சவந்ைன் சகாபுரத்து உம்பர்த் (162-7)

சைான்ற,
அடு திறல் பரிதி டமந்ைன் அவன் நிடல குடலயத்
ைாக்கி,
சுடர் முடி பறித்ை அந் நாள், அன்னவன் கைால்டல
கவம் சபார்ப்
படியிடன சநாக்கி நின்ற சுசவல மால் வடரடயப்
பாராய்.
1108.'பூக் கமழ் குழலினாய்! நின் கபாருட்டு யான் புகலா (162-8)
நின்சறன்;
சமக்கு உயர் ைச் ன் டமந்ைன் நளன் இவன்
விலங்கலால் அன்று
ஆக்கிய இைடன, கவய்ய பாைகம் அடனத்தும், வந்து
சநாக்கிய கபாழுசை, நூறும் ச துடவ, நீயும்
சநாக்காய்.

1109.ஆவிடன, குரவசராடும் அரு மடற முனிவர்ைம்டம

பாடவயர் குழுடவ, இன் க ால் பாலடர, பயந்து
ைம் இல் சமவின அவடர, க ற்சறார், விரி கடல்
ச து வந்து (169-1)
சைாய்வசரல், அவர்கள் கண்டாய், சுரர் கைாழும்
சுரர்கள் ஆவார்.

1110.மரக்கலம் இயங்கசவண்டி, வரி சிடலக் குடையால் (169-2)

 கீறித்
ைருக்கிய இடத்து, பஞ் பாைகசரனும் ாரின்,
கபருக்கிய ஏழு மூன்று பிறவியும் பிணிகள் நீங்கி,
கநருக்கிய அமரர்க்கு எல்லாம் நீள் நிதி ஆவர்
அன்சற.

1111.ஆங்கு அது காட்டக் கண்ட ஆயிடழ, 'கமலம் (170-1)

அன்ன
பூங் கழற் புயல்சபால் சமனிப் புனிை! என்
கபாருட்டால் க ய்ை
ஈங்கிைற்கு ஏற்றம் நீசய இயம்பு' என, இரைம் ஆங்சக
பாங்குற நிறுவி நின்று, இங்கு இடவ இடவ
பகரலுற்றான்.

1112 'அந்ைணர்ைம்டமக் ககான்சறார், அருந் ைவர்க்கு (170-2)

இடுக்கண் க ய்சைார்
க ந் ைழல் சவள்வி க ற்சறார், தீ மடன இடுசவார்
ைம்பால்,
வந்து இரந்ைவர்க்கு ஒன்று ஈயா டவக்கும் வன்
கநஞ் ர், கபற்ற
ைந்டைடயத் ைாடயப் சபணாத் ைறுகணர், பசுடவச்
க ற்சறார்.

1113.'குருக்கடள இகழ்சவார் ககாண்ட குலமகள் ஒழியத் (170-3)

ைங்கள்
க ருக்கினால் கணிடகமாடரச் ச ர்பவர், உயிர்
ககால் தீம்பர்,
இருக்குடன் அமரும் கைய்வம் இகழ்பவர், ஊன்கள்
தின்று
கபருக்கிய உடலர், கபாய்ம்டம பிைற்றுசவார், பீடட
க ய்சவார். 1114.'கவய்யவன் உச்சி ச ர மிக வழி நடந்து
சபாசவார், (170-4)
டம அறும் முன்சனான்ைன்டன வலி க யும்
ைம்பிமார்கள்
டக உள முைல்கள்ைம்டமக் கரந்து ைம்பிக்கு ஒன்று
ஈயார்,
துய் அன க ாற்கள் க ால்சவார், ச ாம்படரச்
சுளித்துக் ககால்சவார்.

1115.'ஊரது முனிய வாழ்சவார், உண்ணும்சபாது உண்ண (170-5)

வந்சைார்க்கு
ஆர்வசமாடு அளியாது இல்லம் அடடப்பவர், அமசண
க ன்று
நீரினுள் இழிசவார், பாவ கநறிகளில் முயல்சவார்,
ான்சறார்,
 ைாரமது அடணசவார், மூத்சைார்ைடம இகழ்
அறிவிலாசைார்.

1116.'கண்டிலாது ''ஒன்று கண்சடாம்'' என்று டகக்கூலி (170-6)

ககாள்சவார்,
மண்டலாதிபர் முன் க ன்று வாழ் குடிக்கு அழிவு
க ய்சவார்,
மிண்டுகள் டபயில் க ால்சவார், கமன்டமயால்
ஒருவன் ச ாற்டற
உண்டிருந்து, அவர்கள்ைம்பால் இகழ்ச்சிடய
உடரக்கும் தீசயார்.

1117.'பின்டன வா, ைருகவன்' என்று சபசித் ைட்டுவிக்கும் (170-7)

சபடை
கன்னிடயக் கலக்கும் புல்சலார், காைலால் கள்ளும்
மாந்ைர்,
துன்னிய கடல வல்சலாடரக் களிந்து உடரத்து
இகழ்சவார், சுற்றம்
இன்னலுற்றிடத் ைாம் வாழ்சவார், எளியடர இன்னல்
க ய்சவார். 1118.'ஆண்டவன் படவும் ைங்கள் ஆர் உயிர்
ககாண்டு (170-8)
மீண்சடார்,
நாண் துறந்து உழல்சவார், நட்பானவடர
வஞ்சிப்சபார், நன்டம
சவண்டிடாது இகழ்ந்து, தீடம க ய்பவர், விருந்டை
நீப்சபார்,
பூண்டு சமல் வந்ை சபடை அடடக்கலம் சபாக்கி
வாழ்சவார்.
1119.'கயிற்றிலாக் கண்டத்ைாடரக் காைலித்து அடணசவார் (170-9)
ைங்கள்
வயிற்றிடடக் கருடவத் ைாசம வடைப்பவர்,
மாற்றார்ைம்டமச்
க யிர்க்குவது அன்றிச் ச ர்ந்ை மாந்ைரின் உயிடரச்
க ற்சறார்
மயிர்க் குருள ஒழியப் கபற்றம் கவௌவுசவார்,
வாய்டம இல்சலார்.

1120.'ககாண்டவன்ைன்டனப் சபணாக் குலமகள், (170-10)

சகாயிலுள்சள
கபண்டிடரச் ச ர்சவார், ைங்கள் பிதிர்க்கடள இகழும்
சபடை,
உண்டசல ைருமம் என்சபார், உடடப்கபாருள்
உசலாபர், ஊடரத்
ைண்டசம இடுசவார், மன்று பறித்து உண்ணுதும்
 ைறுகண்ணாளர்.

1121.'சைவைானங்கள் மாற்றி, சைவர்கள் ைனங்கள் (170-11)

கவௌவும்
பாவ காரியர்கள், கநஞ்சில் பரிவிலாைவர்கள் வந்து
'கா' எனா, 'அபயம்' என்று, கழல் அடடந்சைாடர
விட்சடார்,
பூடவமார்ைம்டமக் ககால்லும் புல்லர், கபாய்ச் ான்று
சபாசவார். 1122.'முடறயது மயக்கி வாழ்சவார், மூங்டக
அந்ைகர்க்குத் (170-12)
தீசயார்,
மடறயவர், நிலங்கள் ைன்டன வன்டமயால் வாங்கும்
மாந்ைர்,
கடற படு மகளிர் ககாங்டக கலப்பவர், காட்டில்
வாழும்
பறடவகள், மிருகம், பற்றிப் பஞ் ரத்து அடடக்கும்
பாவர்.

1123.கார்க் கன வடர ச ர் கானில் கடுங் குழி கல்லும் (170-13)

கட்டர்,
நீர்க் கடர அைனில் ஒட்டி கநடுங் கடல முயல் மான்
ககால்சவார்,
ஊர்க் ககழு கூவல் வீழ்ந்ை உயிர்ப் பசு எடாது
சபாசவார்,
வார்க் ககழு ைன் மின்னாடர வழியில் விட்டு ஏகும்
மாக்கள்.

1124.வழி அடித்து உண்சபார், சகட்டால் வழி (170-14)

க ால்லாைவர்கள், டவப்டபப்
கபாழி இருள் களவு காண்சபார்
கபாய் க ால்லிப் பண்டம் விற்சபார்,
அழிவு இலா வாய்டம ககான்சறார்
அடடந்ைது..................................
...............................................................
கைரிசிக்கத் தீர்க என்றான்.

1125.'ஆதியர் மூவர்க்கு அந் நாள், அரு மடற அடறந்ை (170-15)

அந்ை
நீதியாம் புராணம்ைன்டன இகழ்பவர், நிடறயக்
சகளார்,
பாதியில் விட்டு டவப்சபார், படித்ைவர்ப்
பிரியப்படுத்ைார்,
சபாைம் இலாைார்' ''மற்றச் மயம் கபால்லாைது''
என்பார். 1126.'என்று இவர் முைலா மற்றும் எழு நரகு
அடடயும் (170-16)
 பாவம்
ஒன்றிலர், நன்றிைன்டன மறந்ைவர் ஒழிய உள்சளார்
துன்றிய விடனகள் எல்லாம், சுடர் கண்ட இருசள
சபால,
கைன் திட வந்து, ச துத் ைரிசிக்க, தீரும்'
என்றான்.

1127.ஆங்கது சகட்டு, அருந்ைதிசய அடனயாளும், (170-17)

'அவதியுடன்
தீங்கு அணுகும் க ய்ந் நன்றி மறந்திடும் தீ
மனத்சைார்கள்
ைாங்க அரும் பாவங்கடளயும் எனக்காகத் ைவிர்க்க' என,
'நீங்கிடுக அதுவும்' என்றான் - நிலமடந்டை கபாடற
தீர்த்ைான்.

1128.'பார் எழுவி வாழ்சவார்கள் பஞ் மா பாைகமும் (170-18)

சீர் எழுவு திரு அடணடயத் கைரிசிக்கத் தீர்க' என,
கார் எழுவு திரு சமனிக் கண்ணன் நிடனப்பின்படிசய
ஈர் - எழுவர் நால்வர் என்னும் இருடிகளும்
எழுதினரால்.

1129.'பார் சமவும் மாந்ைர்கள் க ய் பஞ் மா பாைகமும் (170-19)

சீர் சமவும் திரு அடணடயத் கைரிசிக்கத் தீர்க'
எனா,
கார் சமவும் திரு சமனிக் காகுத்ைன் கட்டுடரத்து,
வார் சமவும் முடலச் னகி மாசைாடும்
வழிக்ககாண்டான்.

1130.என்பன பலவும் அந்ை ஏந்திடழக்கு இருந்து கூறி, (170-20)

ைன் கபருஞ் ச டனசயாடும் ைம்பியும் அரக்கர்
சகாவும்
கபான் கபாரு விமானம்ைன்சமல் சபாகின்றசபாது,
மிக்க
இன்புடட இராமன் சவடலக்கு இப்புறத்து இழிந்து,
என் க ய்வான். 1131.முன் கபல அரக்கன்ைன்டன முனி
ககாடல
கைாடரக், கண்டு, ஆங்கு
'அன்பினால் அரி பால் சைான்றும் அரடன
அர்ச்சித்ைால் அன்றி,
துன்பசம கைாடரும் கபால்லாச் சூழ் ககாடல
கைாடலயாது' என்று ஆங்கு
இன்புறும் இராமன் சவடலக்கு இப் புறத்து இழந்து
நின்றான். (170-21)

1132.திருவடண உயர் பைம் க ப்பி மீண்டபின்,

 அருகு அடண திருமகட்கு, ஆங்கு மற்று உள
ைரு அடண திரள் புயச் னக வல்லிக்கு, ஆம்
கரு வடர முகில் நிற வண்ணன் காட்டுவான்.
(170-22)

1133.கப்டப எனும் கன்னிடயயும், கந்ைனார் ைாடைடயயும்

அப்கபாழுசை திருவடணக்குக் காவலராய் அங்கு
இருத்தி,
க ப்ப அரிய சிடலயாசல திருவடணடய வாய் கீறி,
ஒப்பு அரியாள்ைன்னுடசன, உயர் ச டனக்
கடலுடசன. (170-23)

1134.சவந்ைர் சவந்ைனும் சவடலயின் கடரயினில் வரசவ,

வாய்ந்ை ாய்டகயும் வந்ைது; வானவர் வணங்க,
ஏந்து சைாள் புயத்து இராமனும், இலக்குவன்ைானும்
வாய்ந்ை சீடையும், மானமும், வானர சவந்தும்.
(170-24)

1135.பாய்ந்ை சவடலயின் கடரயிடடப் பரமன் அங்கு

உறசவ,
ாய்ந்ை ாய்டகயும் வந்து, அணுகாது அயல் கிடக்க,
ஏந்து திண் புயத்து இராமனும், இடளயவன்ைானும்
வாய்ந்ை சீடையும், ச டனயும், மற்றுள சபரும்.
(170-25) 1136.நின்ற சபாதினில், நிகர் இலா அகத்தியன்
முைசலார்
குன்றுசபால் புயத்து இராகவன்ைடன வந்து குறுக,
''நன்று நின் வரவு'' என்னசவ, நாைனும் வணங்கி,
கவன்றி சவந்ைனும் சவதியர்ைம்கமாடு வியந்து.
(170-26)

1137.ச துவின் கடர ச ர்ந்ை அத் திறல் புடன இராமன்

'ஏது இத் ைலம்?' எனக் குறுமுனிவடனக் சகட்ப,
'வாை ரா னும் வாசுகிைானும் முன் மடலந்ை
சபாது, ைந்ைது, இப் கபான் நகர்' என்று அவன்
புகன்றான். (170-27)

1138.புகன்றவன்ைடனப் பூங் கழல் இராகவன் ாய்டக

அகன்ற காரணம் குறுமுனி உடரக ய, அவனும்,
'பகர்ந்ை சைவரும், பாற்கடல் பள்ளியான், பரமன்
புகுந்ைது இவ் வழி; பூவில் வந்ைவனும், மற்று யாரும்.
(170-28)
1139.'இருப்பது இத் ைலம்; ஆடகயால், இராவணன்
ாய்டக
அருத்தி இன்றிசய, அகன்றது' என்று அருள் முனி
 அடறய,
கபருத்ை சைாளுடட அண்ணலும் பிரியம் வந்து எய்தி
'கருத்து மற்று இனி உடர' என, குறுமுனி கழறும்;
(170-29)

1140.'இந்ை மா நகர் ைன்னிசல இடறவடன அருச்சித்து,

உன்ைன் மா நகர் எய்தினால், ாய்டக சபாம்,
உரசவாய்!
'அந்ை நீதிசய க ய்தும்' என்று, அனுமடன
அடழத்திட்டு,
'எம்ைம் நாைடன இடமப்பினில் ககாடுவருக'
என்றான். (170-30)

1141.அந்ை சவடல, முனிவன் அளி கைருள்

இந்ை மா நிலத்து யாவரும் இன்புற 'கந்ை சமவிய
கங்டகயில் ஓர் சிடல
ைந்து காண்' என மாருதி ைாவினான். (170-31)

1142.'சபாதி' என்று, அவற் சபாக்கிய இராமனும், இந்ை

மாது சீடையும் டமந்ைனாம் இலக்குவன்ைானும்
தீது தீரசவ தீர்த்ைங்கள் யாடவயும் ஆடி,
ஆதி நாைனும் இருந்ைனன், அமரர்கள் வியப்ப.
(170-32)
1143.ஆன சபாதினில், ஐயன் மனத்துசள
ைான் நிடனந்ைதுைான் ஆர் அறிகுவார்?
ஞானம் ஓர் வடிவு ஆகிய நாரணன்
சமானமாகி இருந்ைனன், மூவரான். (170-33)

1144.காலம் க ன்றது எனக் கருதி, டகயால்

சகாலமான மணலிடனக் கூட்டிசய,
'ஆலம் உண்ட சை இவர் ஆம்' என
ஞாலம் உண்டவர் ைம் மனம் நாட்டசவ. (170-34)

1145.'முகுத்ைம் ஆனசை' என முனி கமாழிைலும், இராமன்

மிகுத்ைது ஓர் இடத்து எய்திசய, கவண் மணல்
கூப்பி
அகத்தினில் புறம் பூசித்சை, அடி மலர் இடறஞ்சி,
க குத்ை சைாளுடடத் ைம்பியும், சீடையும், ைானும்.
(170-35)

1146.ஒத்ை பூ டன க ய்யவும், அடமதியின் உள்ளச்

சுத்தி சமவிய ஞானமும் கைாடர்விடாது இருந்சைான்
அத்ைன் பாைகம் ஆனடவ அழிைர இயற்றி,
சித்ைம் வாழ்ைர நின்றனன், சைவர்கள் துதிப்ப.
(170-36)
1147.நின்ற சபாதினில், நிறங்களும் படலமும் ககாண்டு
கவன்றி ச ர் புய மாருதி விடரவினில் வந்து,
'நன்று க ய்ைடன!' என்னப் சபாய் நாைடனப்
பிடுங்கி,
கவன்றி வால் அற்று, சமதினி வீழ்ந்ைனன், வீரன்.

(170-37) (இந்ைப் பாடல் காணும் இடத்தில்,

இைற்குப் பிரதியாக,
பின்வரும் ஐந்து பாடல்கள் ஒரு பிரதியில் உள்ளன.)

1148.ஆய சவடலயில், கங்டகயின் அருஞ் சிடல வாங்கி, (170-37அ)

தூய வார் கழல் அனுமனும் சைான்றினன்; சைான்றா
சீயமாய் மலி அண்ணல் முன் திருச் சிடல டவத்து,
சநயசமாடு இரு ைாள் பணிந்து, அங்கு அவன்
நின்றான்.

1149.நின்ற காடலயில், அமலன் அங்கு அனுமடன (170-37ஆ)

சநாக்கி,
ஒன்று அலாை பல் முகமன் அங்கு உடரத்து, 'நம்
பூட
க ன்றது ஆைலின், திருச் சிடல ைாழ்த்ைது; இப்
புளினக்
குன்றினால் சிவன் ைன்னுருக் குறித்ைகனன், சகாடி'

1150.என்னும் வாய்டம அங்கு இராகவன் இயம்பிட, (170-37இ)

இடறஞ்சி,
முன்னி மாருதி கமாழிந்ைனன்; 'மூவுலகு உடடசயாய்!
இன்னும் யான் ைரும் கங்டகயின் சிடலயிடடப்
பிடழயாது
அன்ன ைானத்தின் அடமப்கபன் ஓர் இடமப்பிடட'
எனசவ.

1151.ஈர்த்ைனன் வாலினாசல, இராகவன் பூட ககாள்ளும் (170-37 ஈ)

கூத்ைடன; அனந்ைன் வாழும் குவலயம் அளவும் கூடி
வார்த்ை சபர் உருவம் ககாள்ள, வால் விட த்து,
அனுமன் அந்ை
மூர்த்தி என்று உணரான், கநஞ் ம் மூச்சு அற,
ைளர்ந்து வீழ்ந்ைான்.

1152.மனுபரன் அனுமன்ைன்டன வரவடழத்து, ஈ ன்

வன்டம
ைடன உடரத்து, 'இடட நீ ைந்ை நாைடன நடுசவ
 நாட்டி, முனம் அடை ஏத்தி, பின் இம்
மூர்த்திடய ஏத்தும்' (170-37உ)
என்ன,
அடனவரும் அமரர்ைாமும் அம் முடற ஏத்தி
நின்றார்.

1153.விழுந்ைவன்ைடன கவந் திறல் இராகவன் சநாக்கி (170-38)

'அழுந்து சிந்டையாய்! அறிவு இலாது அைடன என்
க ய்ைாய்?
கபாழிந்து மா மலர் இட்டு நீ அருச்சி' என்று
உடரப்ப,
எழுந்து சபாய், அவன், இடறவடன அருச் டன
க ய்ைான்.

1154.அவ் இடத்து, 'அனுமன் ைந்ை, கங்டகசமல் (170-39)

வவ்விடப்படும் வந்திடுவான் சிடல
இவ் இடத்தினில் யாவரும் ஏத்து, எனா,
கைவ் அடக்கும் சிடலயவன் க ப்பினான்.

1155.'எம்ைன் நாைன் இவன்' என்று இடறமகன் (170-40)

ைந்ை நாமம் ரா ரம் ார்ந்ைசபாது
இந்திரன், பிரமா முைல் எய்தினார்;
வந்து, வானவர் யாவரும் வாழ்த்தினார்.

1156.'இத் ைலத்தினில் யாரும் அங்கு ஓர் சிடல (170-41)

டவத்து மா மனத்து உள்சள வழுத்துவார்,
நத்து உலாய டக நாரணன், நான்முகன்,
பித்ைன், மூவரும் ஏத்ைப் கபறுக' எனா.
1157.என்று, இராகவன் ஈ ன் கபருடமயின் (170-42)
நன்றிைன்டன நவில, அடங்குசமா?
க ன்ற க ன்று, 'க ய, க ய! சபாற்றி!' என்று
அன்று இரா குமாரன் அடறகுவான்:

1158.பூ டனத் கைாழில் முடிந்ைபின், பூங் கழல் இராமன்

சைவத் ைச் டன அடழத்து, 'நீள் திடரக் கடல்
கிடந்ை காவல் மா மடல ககாணர்ந்து, நீ
கண்ணுைல் (170-43)
சகாயில்
பூவில் வந்ைவன் க ால்வழிச் டம' எனப் புகன்றான்.

1159.நந்தியம் பதி இடறவடன நாைனும் அடழத்சை, (170-44)

'இந்ை மா மடல இரும்', என, யாடவயும் நல்கி,
'விந்டை ைங்கிய சைாளினீர்! சவந்ைடனப் பூசித்து,
 இந்ை மா நகர் இரும்' என, இராமனும் அகன்றான்.

1160.சபான காடலயில், பூங் கழல் இராகவன் பின்சன (170-45)

ச டன ைான் வர, சைவர்கள் யாவரும் வணங்கி,
சமல் நிலத்ைவர் க ன்றிட, விடட ககாடுத்ைருளி,
ைானும், சீடையும், ைம்பியும், ச துடவச் ார்ந்ைார்.

1161.சைர் ஏறி, மா நாகம் க ன்னிமிட ச் க ன்று ஏற, (170-46)

கார் ஏறு கண்ணபிரான், காவலன் கமழ் துளபத்
ைார் ஏறு ைடந் சைாளான், ைனி வயிரக் குனி சிடலக்
டகப்
சபார் ஏறு, கபாலிவுடசன வட திட யில்
சபாயினனால்.

1162.ச ர்ந்து, ச துவின் கைன் கடர கடந்து, வந்து எய்தி, (170-47)

கூர்ந்ை மானசமல் இருந்ைவன் வட திட குறுகிப்
சபாந்து, வானரப் புதுடமயும் னகிக்குப் புகன்று,
தீர்ந்ை ச துவின் கடரடயயும் காட்டினன், திறசலான்.

1163.வடரயலுற்றான், மலர்க் கரத்து இருந்ை வன்

சிடலயால், (170-48)
திடரயில் உற்றிட மரக்கலத் கைாகுதிகள் க ல்ல,
விடரவில் உற்றிடும் விமானத்தின் மீதினில் இருந்சை;
உடர க ய்து உற்றனன், னகிக்குப் பின்னும் அங்கு
உரசவான். 1164.'நின்டன மீட்பசை நிடனந்து, சில் கநறி
எலாம் நீந்தி,
என்டன ஈட்டிய திறத்தினில் திருவுடன் இருப்ப,
க ான்ன சவற் படட அரக்கடரக் குடறத்ை இச்
ச டன
மன்னனால் கபற்ற வலி இது; கவன்றியும் அைனால்.
(170-49)

1165.'சைய்ந்ை மா மதி சபாலும் சிடலநுைல்!

வாய்ந்ை வானர வாரணம், மாருதி,
ஆய்ந்ை மா மணி ஆழிடய அன்றுைான்
பாய்ந்ை கவற்பு மசயந்திரம் பார்த்தியால். (171-1)

1166.'மாருதி நின்டன நாடி வருபவன், ஏறிப் பாயப்

பாரிடடக் குளித்து நின்ற பவள மால் வடரடயப்
பாராய்;
சபாரிடடப் கபாலன் ககாள் கபான் ைார்ப் புரவிகள்
சபாக்கு இற்று என,
 நீரிடடத் ைரங்கம் ஓங்கும் கநறி கடல் அைடன
சநாக்காய்!' (171-2)

1167.ஆரியன் அடனய கூற, அடி இடண இடறஞ்சி, ஐய

சவரி அம் கமடல க ப்பும்; 'விரிந்ை கிட்கிந்டை
உள்ளார்
சீரிய அசயாத்தி ச ரத் திருவுளம் க ய்தி' என்ன,
கார் நிற அண்ணல், 'மானம் காசினி குறுக'
என்றான். (173-1)

1168.என்றவன் ச டய சநாக்கி, இட ந்து, கிட்கிந்டை

உள்ளார்,
நன்று நம் பதிடயக் காண, நாயக! அடழத்தி' என்ன,
க ன்று அவன் ாம்பன்ைன்டன, 'திட எட்டும்
திரியச் ாற்றி,
இன்று நம் சுற்றம் எல்லாம் இயல்புடன் அடழத்திடு'
என்றான். (174-1) 1169.என்றசபாது, எழுந்து ாம்பன்,
இட ந்ை கிட்கிந்டை
உள்ளார்க்கு,
ஒன்று அழியாை வண்ணம் ஓதினான்; ஓைக் சகட்சட,
ஒன்றிய கடல்கள் ஏழும் உற்று உடன் உவா
உற்கறன்ன,
மன்றல்அம் குழலினார்கள் துவன்றினர், மகிழ்ச்சி
கூட. (174-2)

1170. ந்திர மானம்ைன்சமல் ைாரடக சூழ்ந்ைது என்ன,

இந்திரன் மகனார் ைாரத் ைாடரயும், ருடமயும் கூடி
வந்ைனர்; வந்து கமாய்த்ைார், வானர
மடந்டைமார்கள்;
இந்திடர ககாழுநன்ைன்டன ஏத்தினர்; இடறஞ்சி
நின்றார். (176-1)

1171.நின்ற வாரிதிடய முன்பு கநருப்பு எழக்

கடடந்ைசபாது, அங்கு
ஒன்றல பலவும் ஆங்சக உற்பவித்ைவற்றினுள்சள,
ைன்னுடன் பிறந்ை முத்து மாடலடய, ைடரயில்
சைான்றி
மின் என நின்ற சீடைக்கு அளித்ைனள், விடரவில்
ைாடர. (176-2)

1172.ைாடரடயச் சீடை புல்கி, 'ைாமடரக்கண்ணன் அம்பால்

பாடர விட்டு அகன்றான் வாலி; பார்உசளார்க்கு
அவதி உண்சடா?
சீரிது மலசரான் க ய்டக; கைரியுசமா? கைரியாது
அன்சற?
 ஆர் இது கைரியகிற்பார், காலத்தின் அளடவ
அம்மா?' (176-3)

1173.என்றிட, ைாடர நிற்க; எரி கதிர்க் கடகம் ஒன்று,

மின் திரிந்ைடனய ககாள்டக சமடலநாள் விரிஞ் ன்
ஈந்ைது, அன்று அது இரவி கபற்று நாயகற்கு
ஈந்ைது, அன்று
க ன்று அடி இடணயில் இட்சட, இடறஞ்சிசய,
குடமயும் நின்றாள். (176-4)

1174.நின்றவள்ைன்டன நங்டக அம் டகயால் ைழுவி

நின்று
வன் துடண மங்டகமாரும் டமந்ைரும் அங்குச் சூழ
ைன் திருக் டககளாசல ைழுவினள் என்னக்
கண்ணால்
ஒன்று அல பலவும் கூற, உணர்ந்து உளம் உவடக
உற்சற. (176-5)

1175.'கடி கமழ் குழலினாசள! கார்காலம் யாங்கள்

டவகும்
வடிவுடடச் சிகரம் ஓங்கும் மாலியவாடன சநாக்காய்;
அடு திறல் பரிதி டமந்ைன் நகர்அைன் அழகு பாராய்
வடிவு உள மடல ஏழ் அன்ன மராமரம் ஏழும்
சநாக்காய். (177-2)

1176.'கனி வளர் பவளச் க வ் வாய்க் கனங் குடழ!

நின்டனக் காணாத்
துனி வளர் துன்பம் நீங்க, சைாழடம நாங்கள்
ககாண்ட
பனி வளர் இருடள மாற்றும் பகலவன் ச யும் யாமும்
நனி வளர் நட்புக் ககாண்ட நலம் ைரு நாகம்
சநாக்காய். (177-2)

1177.'மாடழ ஒண் கண்ணாய்! உன்டனப் பிரிந்து யான்

வருந்தும் நாளில்,
ைாழ்வு இலாத் துயரம் நீங்க, ைாமடர உந்தியான் டக
ஆழி அம் ஆற்றலாடன, அனுமடன, அரக்கர்
அஞ்சும்,
பாழியான்ைன்டன கண்ட பம்டபயாறு அைடனப்
பாராய். (177-3) 1178.''கபாய் வித்தி, வஞ் ம் காத்து,
புடல விடளத்து,
அடறத்டைத் தின்சறான்
டக வித்தும் ாத்தினான் அக் கடல் கபரும்
படடடய எல்லாம்
டநவித்ை இரவு நான்கால் மருந்துக்கு நடந்து, நம்டம
 உய்வித்ை வீரன்ைன்டனக் கண்ட இடம் உது
கண்டாசய. (177-4)

1179.' வரியது இருக்டகைானும், கவந்ைடனத் ைடிந்ை

கானும்,
இவர் க ய எழுந்ை ஆற்றல் கரன் உயிர் இழந்ை
பாரும்,
டவயுறு சுகுட்டன் டமந்ைன், ரவங்கன் முைசலார்
காைல்
கடவ அறு முனிவர்ைங்கள் இடங்களும் கருதி
சநாக்காய். (177-5)

1180.'விடர கமழ் ஓதி மாசை! விராைன் வந்து எதிர்ந்து

சபார் க ய்
நிடர ைவழ் அருவி ஓங்கும் கநடு வடர அைடன
சநாக்காய்;
' ரைம் நான் அரசு சவண்சடன்; ைடமுடி சூடுக'
என்று
பரைன் வந்து அழுது சவண்டும் பரு வடர அைடனப்
பாராய். (177-6)

1181.'வடள பயில் ைளிர்க் டக மாசை! வரு புனல்

கபருகக் கண்டு,
துடள பயில் சவயின் கைப்பம் இயற்றி, யான் துயரம்
இன்றி,
விடளைரு புனடல சநாக்கி வியந்து உடன் இருப்ப,
கவல் சபார்
இடளயவன் ைனிசய நீந்தும் யமுடன யாறு இைடனப்
பாராய். (177-7) 1182.பயன் உறு ைவத்தின் மிக்க
பரத்துவன் இருக்டக
பாராய்;
கயல் கபாரு கங்டக யாறும், குகன் உடற நகரும்,
காணாய்;
அயன் முைல் அமரர் சபாற்ற அனந்ைன்சமல்
ஆதிமூலம்
துயில் வரும் கடசல அன்ன அசயாத்திடயத் கைாழுது
சநாக்காய். (177-8)

1183.என்று உடரத்து, இளவசலாடு னகியும், இரவி

ச யும்
கவன்றி வீடணனும், ச டன கவள்ளமும் விளங்கித்
சைான்ற,
கபான் திகழ் புட்பகத் சைர் பூைலத்து இழிய ஏவி,
இன் துடணப் பரத்துவா ன் இடவடக இழிந்ைான்
அன்சற. (177-9)
1184.என்று, மன்னவன் பற்பல புதுடமயும் யாவும்
மன்றல் அம் குழல் னகிக்குக் காட்டினன், மகிழ்ந்து
குன்று துன்றிய கநறி பயில் குடதிட ச் க வ்சவ
க ன்று, கங்டகயின் திருநதித் கைன் கடர
ச ர்ந்ைான். (182-1)

1185.ஆர்த்து, விண்ணவர் ஆடினர்; ஆடகத் சைரும்

சபர்த்ை சபாதினில் நிலமிட அணுகுற, கபரிசயார்க்கு
ஆர்த்ைம் ஆகிய அடல் கரு மடல என நடந்து
தீர்த்ைம் ஆகிய கங்டகயின் கைன் கடர ச ர்ந்ைான்.
(182-2)

1186.மான மானம் மீப்சபானது, வட திட வருவது

ஆன காடலயில், அறிவனும் ஆயிடழ அறிய,
ச டனசயார் திறல் ச து வான் கபருடமயும் க ப்ப,
ைானமாகிய தீர்த்ைம் ஆம் திரு நதி ார்ந்ைார். (182-3)

1187.'பாகம் மங்டகசயாடு அமர்ந்ைவன் பயில்வுறு கங்டக

ஆகும் ஈது' என அறகநறி வழுவுறா அலங்கல் சமக
வண்ணனும் துடணவரும் வியந்து உடன் ஆடி
ைாகம் நீங்கினர்; அவ் இடடத் சைவரும் ார்ந்ைார்.
(182-4)

1188.இறுத்ை சைரிடன இருடிகள் எவரும் வந்து எய்தி,

கவறித் துழாய் முடி சவை கமய்ப் கபாருளிடன
வியவா,
'புறத்ைைாம் உயிர் கபற்றனம்' என அகம் கபாங்க,
திறத்து இராமன்பால் திருமுனி அவனும் வந்துற்றான்.
(182-5)

1189.வந்ை மா முனிசவார்கடள வணங்கும் முன், அவர்கள்

'எந்டை! நீ இன்று இங்கு இருந்து, உள வருத்ைமும்
நீக்கி,
க ந்து, நாடள அத் திருநகர் அடடக' எனச் க ப்பி
உந்து சித்திரகூடத்துள் யாரும் வந்துற்றார். (186-1)

1190.'ைகும் அருந் ைவங்கள் ஈட்டி, ை முகத்து அரக்கன்

கபற்ற
யுகம் அடரக் சகாடிகாறும் ஏவல் க ய்து உழலும்
சைவர்
சுகம் உற, சிடல டகக் ககாண்ட கைால் மடற
அமல! யார்க்கும்
இக பரம் இரண்டும் காக்கும் இடறவன் நீ அன்றி
 உண்சடா?' (188-1)

1191.இந்ை வா கம் இயம்பினன், பின்னரும் இட ப்பான்,

'எந்டை! நீ இன்று இங்கு இருந்து உள வருத்ைமும்
சபாக்கி
சிந்டை அன்பு க ய் திருநகர் நாடள நீ ச ர்க!'
என்று
அந்ைம் இல் பரத்துவன் க ால, அவ் இடத்து
அடடந்ைான். (189-1) 1192.அடடந்ை மா முனித்
ைடலவடன அருச் டன க ய்து,
மிடடந்ை ச டனஅம் கபருங் கடல் சூழ்ைர, சமல்
நாள்
கடடந்ை பாற்கடல் கண் துயில் நீங்கி, வானவர்கள்
படிந்து சபாற்றிட இருந்கைன, பரிவுடன் இருந்ைான்.
(189-2)

1193.இருந்ைசபாது, இராமன்ைன்டன இருடியும் இயம்பும்;

எந்ைாய்!
கபருந் திறல் இலங்டகைன்டன எங்ஙனம்,
கபரிசயாய்! நீசய
வருந்திடன, குரங்கு ககாண்டு, மாய வல் அரக்கன்
ைன்டனத்
திருந்ை அப் சபாரில் கவன்று மீண்டவா க ப்புக!
என்றான். (189-3)

1194.இராகவன் அவடன சநாக்கி, 'இறந்ை வாள் அரக்கர்

எல்லாம்
அராவின் மாருதியும், சமன்டம வீடணன்ைானும்,
ஆங்சக
குராவருஞ் ச டன எல்லாம் ககான்றிட, ககாற்றம்
ககாண்டு
விராவிசய மீண்டது' என்று, மீளவும் பகரலுற்றான்:
(189-4)

1195.'ைந்திரம் உற்ற ச டன ைடரப்பட, மறுப்படாமல்

அந்ைரம் உற்ற சபாது, அங்கு அரு மருந்து அனுமன்
ைந்ைான்;
மந்திர வித்சை! எம்பி வரி சிடல வடளத்ை சபாரில்
இந்திரசித்தும் பட்டான்; இலங்டகயும் அழிந்ைது
அன்சற. (189-5)

1196.'கறங்கு கால் க ல்லா, கவய்ய கதிரவன் ஒளியும்

காணா,
மறம் புகா, நகரம்ைன்னில் வானவர் புகுைல் வம்சப;
திறம் புகாது அவிரும் நாளும் சிடைவு இலர்; சைரும்
 காடல,
அறம் புகா மறத்தினாசல அழிந்ைது அப் பதியும்,
ஐயா! (189-6)

1197.'மறக் கண், கவஞ் சினத்தில் வன்கண், வஞ் க

அரக்கர் யாரும்
இறக்க, மற்று இறந்ைது எல்லாம் எம்பிைன் ஈட்டின்,
எந்ைாய்!
பிறப்பு சமல் உளசைா? சூழ்ந்ை கபருந் திட சபரின்,
சபராத்
துறக்கத்சைா, யாசைா, கபற்றார்? அறிந்ைருள், சுருதி
நூசலாய்! (189-7)

1198.என்ற வா கம் இருந் ைவன் சகட்டு, இகல் இராமன்

ைன் துடணப் கபருந் ைம்பிடயத் ைழுவி, 'நீ
ைக்கசைாய்!
கவன்று மீண்டிடலஆயின், அவ் விண்ணவர் முனிவர்
கபான்றுமாறு அன்றி, ஆர் உயிர் புரப்பது ஒன்று
உளசைா? (189-8)

1199.மாைவன் க ான்ன வாய்டமடய மனங்ககாண்டு,

மடறசயான்
பாைம் முந்துற வணங்கி, மா முனிவடனப் பாரா,
'ஏதும் யான் க ய்ைது இல்டல; அவ் இலங்டகசமல்
கவகுண்டு
சவை நாயகன் புருவத்டை கநரித்ைனன்; விளிந்ைார். (189-9)

1200.'அன்றியும் பிறிது உள்ளது ஒன்று உடரக ய்கவன்;

அது அத்
துன்று ைார் புடன மாருதி கபரும் புயத் துடணயால்
கவன்றி ககாண்டனம், யாங்கள், சமல் விளம்புவது
எவசனா?'
என்று இயம்பினன், இருடிக்கும் இளவலும் இடயந்சை. (189-10)
1201.அனுமன் என்பவன் வாள்முகம் சநாக்கினன்; அவனும்
புனிை மா ைவன்ைடனத் கைாழா, 'புண்ணியப்
கபாருளாம்
ைனு வலம் ககாண்ட ைாமடரக்கண்ணவன் ைனயன்
எனும்அது என்ககாசலா? யாவர்க்கும் ைந்டை நீ'
என்றான். (189-11)

1202.அங்கு அவன் க ால, அனுமனும் உடரக ய்வான்,

அருணப்
பங்கயந்ைனில் சீடையாம் பராபடரயாட்டி
ங்கரன் அயன்ைன்டனயும் ைரணி ஈர்-ஏழும்
ைங்கு கபான் வயிற்று அன்டனைன் ைன்டமடய
 நிகழ்த்தும். (189-12)

1203.'இராகவன் கபருங் குலத்டையும், இப் கபருஞ்

க ல்வத்
ைராைலம் புகழ் னகன்ைன் மரடபயும், ைந்து, என்
பராபரத்திடனப் பங்கயத்து அமுது எனப் பணிந்ைாள்:
புராைனர்க்கு அரச !' என மாருதி புகன்றான். (189-13)

1204.அன்ன வா கம் சகட்டலும், அந்ைணர் சகாவும்,

'என்ன வா கம் சீடைக்கு இன்று இயம்புவது, யாம்?
என்று,
ஒன்றும் வா கம் உடரத்திலன்; உள் அன்பு குளிர,
'அன்டன வா வன் திருவிடனத் ைந்ைது' என்று
அடறந்ைான். (189-14)

1205.பண் குலாவிய சுக்கிரீவன்ைடனப் பாரா,

கண்குலா மனம் களித்ைவன் கழல்மிட ப் பணிந்து,
மண்குலாம் புகழ் வீடணன், 'நீலசன முைலாம்
எண்கின் சவந்ைனும் அழித்ைனர் இலங்டகடய'
என்றான். (189-15) 1206.என்று அவன் இயம்பக் சகட்டு,
அங்கு இருந்ை மா
ைவனும், 'இந்ை
கவன்றிஅம் ைாடனக்கு எல்லாம் விருந்கைாடு யனம்
சமவிக்
குன்று என வருக!' என்று கூறலும் இடமசயார்
நாட்டில்
அன்று இனிது அரம்டபமார்கள் அமுது எடுத்து
ஆங்கு வந்ைார். (189-16)
1207.பான கநய்யுடன் நானமும் ாந்ைமும் பல் பூண்
ஏடன வானவர் மகளிர்கள் ஏந்தி வந்து, இழிந்ைார்;
ஆன கமய்ப்படட ைம்முடடப் சபாகத்துள் அழுந்ை,
ஆன கற்பினாளுடன் எழுந்து, இராமனும் அடறவான்.
(189-17)

1208.முனிவன் வாள் முகம் சநாக்கி, 'கமய் முழுது உணர்

முனிசய!
அனுமன் ஆண்ைடக அளித்ை சபர் உைவி இன்று
எம்சமல்
நிடனயவும், உடர நிரப்பவும், அரிது; இனி, நீதிப்
புனிை! உண்டி எம்முடன்' எனப் புரவலன் புகன்றான்.
(189-18)

1209.என்ற வா கம் சகட்டலும், இருந் ைவத்து எவரும்,

'நன்று, நாயகன் கருடண!' என்று உவடகயின
 நவில,
துன்று ைாரவன் பாதுகம் கைாழுது, 'அருந
கைால்சலாய்!
ஒன்று சகள்' என, உவடகயின் மாருதி உடரக்கும்:
(189-19)

1210.'க ய்ை மா ைவம் உடடடமயின், நினக்கு அன்பு

சிறந்து
கபாய் இல் ாைனம் பூண்டனன்; புண்டரீகக் கண்
ஐய! நின் கபருங் கருடணைான் அடியசனற்கு
அடமயும்;
உய்யுமாறு இதின் சவறு உளசைா?' என்று
கமாழிந்ைான். (189-20) 1211.திருந்து மா ைவன் க ய்ைது
ஓர் பூ டன க ய,
ஆண்டு
இருந்ைசபாது, ைன் திருவுளத்து இராகவன்
நிடனந்ைான்;
'கபாருந்ை மா முடி புடனக!' எனப் கபாருந்துறான்,
சபாை
வருந்து ைம்பிக்கு, 'வருகவன் யான்' என்பசைார்
வாக்டக (189-21)

1212.முனிவன் இம் கமாழி கூறலும், முது மடறப்

கபருமான் -
ைடன நிடனந்து உளம் வருந்திய ைம்பிபால் அயரும்
மனம் கநகிழ்ந்து, இரு கண்கள் நீர் வார, அங்கு
அமலன்
நிடனவின் முந்துறும் மாருதிக்கு, இடனயன
நிகழ்த்தும். (193-1)

1213.அன்று அவர் ைம்டம சநாக்கி, அந்ை மா ைவனும்

'இந்ை
கவன்றி அம் ைாடனக்கு எல்லாம் விருந்கைாடு
யனம் மற்றும்
குன்றினில் அருளும்' என்று கூறலும், வான நாட்டுள்
ஒன்றிய அரம்டப மாைர் அமுது எடுத்து, ஒருங்கு
வந்ைார். (198-1)

1214.மாருதி விடடககாண்டு ஏக, வரைனும் மடறசயான்

பாைம்
ஆர் அருசளாடு நீட வணங்கினன்; அவனும் ஆசி
சீரிது கூறி, 'ச றி' என்றலும், மானம் ச ர்ந்து,
சபார் இயல் ைாடனசயாடும் கபாருக்ககன எழுந்து
சபானான். (201-1)
1215.'மான் சநர் விழியாளுடசன வனம் முன்
சபானான் ஒரு நாள்; வரும் நாள் இலசைா?
சைசன! அமுசை! கைளிசவ! கைளிவின்
ஊசன! உயிசர! உலகு ஆளுடடயாய்! (201-2) 1216.'அம்
பவளச் க வ் வாய், அணி கடகச் ச வகன்,
வம்பு அவிழும் ச ாடலக் சகா ல நாடுடட வள்ளல்,
எம் கபருமான் என்டன, இழி குணத்து நாசயடன,
'ைம்பி' என உடரத்ை ைா ரதி சைான்றாசனா! (201-3)

1217.வாழி மடலத் திண் சைாள் னகன்ைன் மா மயிடல,

ஏழ் உலகும் ஆளும் இடறவன் மருமகடள,
''ைாழ்வு இல் கபருங் குணத்ைாள்ைான் உன்
ககாழுந்தி; நீ
சைாழன்'' என உடரத்ை சைான்றலார் சைான்றாசரா!'
(201-4)

1218.'துங்க வில் கரத் சைாளினார் க ான்ன நாள்,

இங்கு வந்திலர், யான் இறப்சபன்' எனா,
மங்டகமாரும் படடயும் வன் சுற்றமும்
அங்கு நீர்க் கங்டக அம்பியில் ஏற்றினான். (201-5)

1219.'சவை நாைனும், வில்லியும், விடர மலர்த் திருவும்

ஏது க ய்யினும், என் உயிர் முடிப்சபன்' என்று
எண்ணி,
ஓை நீரிடட ஓடம்அது உடடத்து, உயிர் விடுவான்,
காைலாருடன் கங்டகயின் நடுவுறச் க ன்றான். (201-6)

1220.'கண்ணும் சைாளும் வலம் துடிக்கும்; கடர

வண்ணப் புள்ளும் வலியும் வலத்திசல,
எண்ணும் காடலயிசல, எழில் மாருதி,
'அண்ணல் வந்ைனன்' என்று உடரயாடினான். (201-7)

1221.உள்ள வான் கிடள ஏற்றி, உயர் குகன்

கவள்ளக் கங்டகயின் ஆக்கி, விடரந்து, அவண்
உள்ளும் கநற்றி உடடப்பளவில், புகும்
வள்ளலார் விடும் மாருதி சைான்றினான். (201-8)

1222.ஓங்கு வாலிடன ஒட்டி, அவ் ஓடங்கள்

தீங்கு உறாவடகச் சுற்றி, திருகி, நீர்
ஆங்கு நின்று அங்கு அடவ வலித்ைான்; அடவ
தீங்கு இலாவடக கைன் கடர ச ர்ந்ைவால். (201-9)
1223.'டக ஆர் கவய்ய சிடலக் கருணாகரற்குக்
காைலுடடத் சைாழ-
டம ஆர், சிருங்கசவரபுரம் உடடயாய்! மிகு சகா டல
களிறு,
 டம ஆர் நிறத்ைான், வந்கைாழிந்ைான், மிதிடல வல்லி
அவளுடசன;
ஐயா! வந்ைான் ைம்பிசயாடும்; அடிசயன் உய்ய,
வந்ைாசன. (201-10)

1224.'ஆர்? உடன உடர' என, அனுமன் கூறுவான்;

'சீரிய வாயுவின் சைான்றல்; சீரிசயாய்!
சூருடட, இராமற்குத் தூைன்' என்று எனது
ஏருடடத் ைடலயின்சமல் எழுைப்பட்டுள்சளன். (201-11)

1225.பரைனனத் தீடயயும் விலக்கி, பாருடட

வரைடன, இராமடன, மாறிக் காண்பது
ரைசம; இனி இடற ைாழ்க்க ஒணாது' என,
கரைலத்து ஆழியும் காட்டிப் சபாயினான். (201-12)

1226.பரத்துவன் வருைலும், பரிந்து, இராமனும்

கரத் துடண குவித்ைனன், இடளய காடளசயாடு,
எரித் திற முனியும் ஆசிகள் இயம்பிட,
விருப்கபாடும் இடவடக இனிது சமயினான். (241-1)

1227.சகாகவாடு தூசு, நல் குல மணிக் குழாம்,

மாகவாடு கரிக் குலம், வாவு சைர் இனம்,
ைாவு நீர் உடுத்ை நல் ைரணிைன்னுடன்,
ஏ வரும் சிடல வலான், யாவும் நல்கினான். (258-1)

1228.நின்றவன், 'இவ் வயின் கநடியவன்ைடனச்

க ன்று இடறப் கபாழுதினில் ககாணர்கவன்,
க ன்று' எனா,
கபான் திணி கபாலங் கழல் வணங்கிப் சபாயினான்,
வன் திறல் மாருதி வளர்ந்ை கீர்த்தியான். (258-2)

1229.ஆய காடலயில், ஐயடனக் ககாண்டு, ைன்

தூய காவின் உடறவு இடம் துன்னினான்; 'சமய
ச டனக்கு அடமப்கபன் விருந்து' எனா, (258-3)
தீயின் ஆகுதி க ங் டகயின் ஒக்கினான்.

1230.பான கநய்சயாடு, நானமும், ாந்ைமும், பலவும் (258-4)

ஆன கவள்ளிடலசயாடு அடடக்காய், கருப்பூரம்
சைன் அளாவிய முக் கனி காகயாடு சைன், பால்,
வான நாட்டு அர மங்டகயர் மகிழ்ந்து ககாண்டு
இழிந்ைார்.
1231.கங்டக ைரு கழலாற்கும், இளவலுக்கும், (258-5)
காரிடகக்கும்,
துங்க முடி வீடணற்கும், சுக்கிரிவப் கபருமாற்கும்,
 ைங்கு கபருஞ் ச டனக்கும், ைனித்ைனிசய, கபான்
கலத்ைால்,
அங்கு அடடவின் மண்டலம் இட்டு, அணி விளங்க
நிடறத்ைனரால்.

1232.கவள்டள நறும் சபானகமும், மிகு பருப்பும், கபாரிக் (258-6)

கறியும்,
ைள்ள அரிய முக்கனியும், ருக்கடரயும், நறு கநய்யும்,
எள்ள அரிய பலவிைத்துக் கறியமுதும், இடமயவர்ைம்
வள்ளல் முைல் அடனசவார்க்கும் வரிட முடற
படடத்ைனரால்.

1233.நீர் உலவி, நீர் குடித்து, நிடனந்திருந்து, ஆகுதி (258-7)

பண்ணி,
கார் உலவு சமனியனும், காரிடகயும், இளங் சகாவும்,
சைர் இரவி திருமகனும், கைன் இலங்டகப்
கபருமானும்,
சபாரின் உயர் ச டனயுடன் சபானகம் பற்றினர்,
கபாலிவால்.

1234.'இரவி காைலன், இலங்டகயர் சகான், இவர் உைவி (258-8)

அரசின் ஆட யது என்னலாம்; அனுமசன! என்பால்
விரவு காைலின் நீ க ய்ை உைவிக்கு சவறு
ைருவது ஒன்று இடல, உடன் உணும் ைரமது

அல்லால்' இைன்பின் 189-18, 19, 20 எண்ணுள்ள

பாடல்கள் உள்ளன.

1235.'ககாற்றவன் உடன் உண்ணுசமா? - சகாது இல்

மாைவசன!
கவற்றி வீரசன!' என அஞ்சி நின்றனன்; விமலன்
மற்றப் சபானகம் ஒரு டக வாய் டவத்ைபின், வாராப்
பற்றி, அப்கபாழுது அனுமனும் பரிகலம் பறித்ைான்.
(258-9)

1236.பரிகலத்து அமுது ஏந்திசய, பந்திகள்சைாறும்

இரவி காைலற்கு, அங்கைற்கு, இலங்டகயர் சவந்ைற்கு
உரிய வீரர்கட்கு அளித்து, ைான் அவர்கள் ஓபாதி
வரிட யால் உண்ண, மா முனி விருந்தும்
உண்டனரால். (258-10)

1237.பரிகலத்து ஒ(வ்)சவார் பிடிககாடு, பந்திகள்சைாறும்

இரவி புத்திரற்கு, இலங்டகயர், சவந்துக்கும் உைவி,
உரிய நல் ைமர் அடனவர்க்கும் உைவி, பின், அவனும்
 வரிட யின் ககாண்டு, மா முனி விருந்தும்
உண்டனனால். (258-11)

1238.அன்ன காடலயில் சபானகம் அமரர் கபாற்கலத்சை

முன்னம்சபால் படடத்து, திருமுன்பு டவத்ைனரால்,
உன்னும் சபர் உலகு அடனத்தும் உண்டும், பசி தீரா
மன்னன் மா முனி விருந்தும் உண்டு, அகம்
மகிழ்ந்ைனனால். (258-12)

1239.பான நல் அமுதுடன் கருப்பூரமும், பலவும்

ஏடன வானவர் மகளிர்கள் ஏந்தி, முன் நிற்ப
ைான கமய்ப் படடத் ைம்முடடப் சபாகத்துள் ைந்ை
ஆன கற்பக நாட்டு அமிழ்து என்பதும் அயின்றான்.
(258-13)

1240.அண்ணல் மா முனி அருளிய சபானகம் அளக்கர் -

வண்ணசன முைல் வானரக் கடல் எலாம் வாய்ப
கபய்து, உண்ணும் வா கம் சகட்டு,
இடமசயார், முனிசவாரும்
மண்ணும், நாகரும், யாவரும், அருந் துயர் மறந்ைார்.
(258-14)

1241.மான சவந்ைரும் வள்ளலும் மலர்க் கரம் விளக்கி,

ஆன கவள்ளிடலசயாடு அடடக்காய் அமுது அருந்தி,
ஞான மா முனி கபருடமடயப் புகழ்ந்து, நாயகனும்
பானல் சவல் விழியாகளாடும் படடகயாடும் இருந்து.
(258-15)

1242.ஆர் இருள் அகலும்காடல, அமலனும், மடறசயான்

பாைம்,
ஆர்வகமாடு எழுந்து க ன்று, வணங்கலும், அவனும்
ஆசி,
சீரிது கூறி, 'ச றி' என்றலும், சைர்சமல் ககாண்டு,
சீரிய ைாடனசயாடும் சிறப்கபாடும் மகிழ்ந்து
க ன்றான். (258-16)

1243.விருந்தும் உண்டு, மா முனிவடன விடடககாண்டு,

சைர்சமல்
அருந்ைதிக் கற்பினாகளாடும் படடகயாடும்
அடமந்ைான்;
வருந்து சகா ல நாடுடன், அசயாத்தியும் வாழ,
பரிந்து, இராமனும் ஏகினன், பரைடனக் காண்பான்.
(258-17)

1244.இராவணன் சவட்டம் சபாய் மீண்டு, எம்பிரான்

 அசயாத்தி எய்தி,
ைராைல மகளும் பூவில் டையலும் மகிழ, சூடும்
அராவு கபான் கமௌலிக்கு எய்ந்ை சிகாமணி,
குணபால அண்ணல்
விராவுற எடுத்ைாகலன்ன, கவய்யவன் உையம்
க ய்ைான். (258-18)

1245.இளவடல, ''அண்ணலுக்கு எதிர் ககாண்ம்'' என்று,

நம்
வடள மதில் அசயாத்தியில் வாழும் மக்கடள,
''கிடளகயாடும் ஏகு'' எனக் கிளத்தி, எங்கணும்
அடள ஒலி முரசுஇனம் அடறவிப்பாய்' என்றான்.
(258-19)

1246.''சைாரணம நட்டு, சமல் துகில் கபாதிந்து, நல்

பூரணப் கபாற் குடம் கபாலிய டவத்து, நீள்
வாரணம் இவுளி சைர் வரிட ைான் வழாச்
சீர் அணி அணிக!'' எனச் க ப்புவாய்' என்றான்.
(258-20)

1247.பரத்துவன் உடறவிடத்து அளவும், டபம் கபான் நீள்

சிரத் கைாடக மதில் புறத்து இறுதி ச ர்ைர,
வரத் ைகு ைரள கமன் பந்ைர் டவத்து, வான்,
புரத்டையும் புதுக்குமா புகறி, சபாய்' என்றான். (258-21)

1248.என்றலும், அவன் அடி இடறஞ்சி எய்தி, அக்

குன்று உறழ் வரி சிடலக் குவவுத் சைாளினான்,
நன்று உணர் சகள்வியன், நடவ இல் க ய்டகயன்,
ைன் துடணச் சுமந்திரற்கு அறியச் ாற்றினான். (258-22)

1249.அவ் உடர சகட்டலும், அறிவின் சவடலயான்,

கவ்டவ இல் அன்பினால் களிக்கும் சிந்டையான்,
'கவவ் கவயில் எறி மணி வீதி எங்கணும்
எவ்வம் இன்று, அடற படற எற்றுக!' என்றிட.
(258-23)

1250.'வாடனயும் திட டயயும் கடந்ை வான் புகழ்க்

சகாடன இன்று எதிர்ககாள்வான், சகால மா நகர்த்
ைாடனயும் அர ரும் எழுகைான்' எனா,
யாடனயின் வள்ளுவர் முர ம் எற்றினார். (258-24)

1251.முரசு ஒலி சகட்டலும், முழங்கு மா நகர்

அர ரும் மாந்ைரும் அந்ைணாளரும்
கடர க யல் அரியது ஓர் உவடக டகைர,
 திடர க றி கடல் என, எழுந்து க ன்றவால். (258-25)
1252.'அனகடன எதிர்ககாள்க' என்று, அடறந்ை சபரி, நல்
கனகம் நல்கூர்ந்ைவர் டகப்பட்கடன்னவும்,
னகனது ஊர்க்கு என முன்னம் ாற்றிய
வடன கடிப் சபரியும், ஒத்ை ஆம்அசரா. (258-26)

1253.அறுபதினாயிரம் அக்குசராணி என்று

இறுதி க ய் ச டனயும், ஏடன சவந்ைரும்
க றி நகர் மாந்ைரும், கைரிடவமார்களும்
உறுகபாருள் எதிர்ந்கைன, உவந்து சபாயினார். (258-27)

1254.அன்டனயர் மூவரும், அமரர் சபாற்றிட,

கபான் இயல் சிவிடகயின் எழுந்து சபாய பின்,
ைம் நிகர் முனிவரும் ைமரும் சூழ்ைர,
மன்னவன் மாருதி மலர்க்டக பற்றுறா. (258-28)

1255.திருவடி இரண்டுசம க ம் கபான் கமௌலியா,

இரு புறம் ாமடர இரட்ட, ஏழ் கடல்
கவருவரும் முழக்கு என சவழம் ஆர்த்து எழ,
கபாரு அரு கவண்குடட நிழற்ற, சபாயினான். (258-29)

1256.எல்லவன் மடறந்ைனன் - என்டன ஆளுடட

வில்லிடய எதிர் ககாள, பரைன் மீச் க ல்வான்,
அல்லி அம் கமலசம அடனய ைாள்களில்
கல் அைர் சுடும் ைன கதிரின் என்னசவ. (258-30)

1257.அவ் வழி மாருதி அம் டக பற்றிய

க வ் வழி உள்ளத்ைான், 'திருவின் நாயகன்,
எவ் வழி உடறத்ைது? அச் க யல் எலாம் விரிந்து,
இவ் வழி எமக்கு நீ இயம்புவாய்' என்றான். (258-31)

1258.என்றலும், மாருதி வணங்கி, 'எம்பிரான்

மன்றல் அம் கைாடடயினாய்! அசயாத்தி மா நகர்
நின்றதும், மணவிடன நிரப்பி மீண்டு கான்
க ன்றதும், நாயிசனன் க ப்பல் சவண்டுசமா?' (258-32)
1259.''ஏடுணர் அலங்கல் மார்பத்து இராவணன்
முைசலார்க்கு எல்லாம்
வீடணன் கடன்கள் க ய்து மீண்டனன்; அவனுக்கு
இன்சன
சூடுக கமௌலி'' என்ன, ந்ைர இராமன் ைம்பி
மாடு அடண துடணவசராடும் மகுடசம புடனந்து
விட்டான்.
(258-33)

1260.சைான்றலும், சுமந்திரன் கைாழுை டகயினன்,

 ஈன்று, காத்து, அழித்து, அடவ இயற்றும் அவ் உரு
மூன்றுமாய் நான்குமாய் ஐந்துமாம் முைல்
ான்றிடனப் பரைற்குச் சுட்டி, ாற்றுவான். (305-1)

1261.அப் கபாழுது அவ் வயின் அடடந்துசளார்கடளத்

'ைப்பு அறக் காண்கபன்' என்று ஐயன் ைன் மனத்து
ஒப்பு அற எண்ணும் முன், உம்பர் நாடு வந்து
இப் புறத்து இழிந்கைன இழிந்ை, மானமும். (317-1)

1262.அவ் வயின், 'அசயாத்தி டவகும் னகமாடும்,

அக்குசராணி
ைவ்வல் இல் ஆறு பத்து ஆயிரசமாடும், ைாயசராடும்
இவ் வயின் அடடந்துசளாடரக் காண்கபன்' என்று
இராமன்
க வ்டவயின் நிலத்டை வந்து ச ர்ந்ைது,
விமானம்ைானும். (317-2)

1263.எவ் வயின் உயிர்கட்கும், இராமன் ஏறிய

க வ்விய புட்பகம் நிலத்டைச் ச ர்ைலும்
அவ் அவர்க்கு அணுகிய அமரர் நாடு உய்க்கும்
எவ்வம் இல் மானம் என்று இட க்கல் ஆயைால்.
(317-3)

1264. நீடு சவல் ஏற்றவற்கு இடளய நின்மலன்

வாடிய மனத்ைனாய் வசிட்டன் முன் வர, சூடிய
கடி மலர் தூவி ஆர்த்ைனன்;
ஏடு அவிழ் ைாமடர இடறஞ்சி, எய்தினன். (329-1)

1265.ஆயிடடக் குகனும் வந்து, ஆங்கு, ஆண்டவன்

அடியில் வீழ,
நாயகன் உவந்து புல்லி, 'நண்ணி, என் பின்பு வந்ை
தூயசன! கிடளயிசனாடும் சுகம் இருந்ைடனசயா?' என்று,
வாயிடட கமாழிந்ைான், - மற்டற மடறகளும் காணா
அண்ணல். (332-1)

1266.சவறு சவறு உள்ள சுற்றத்ைவர்களும் சவந்ைர் ஆதி

கூறிய குழுவிசனாரும் குழுமி, அங்கு இராமன் பாைம்,
ஊறிய உவடக தூண்ட, கைாழுைனர், உவந்ை பின்பு
சைறிய கமலக்கண்ணன் திரு நகர்க்கு எழுைலுற்றான்.
(332-2)

1267.நம்பியும் பாைசனாடு நந்தியம்பதிடய நண்ணி,

'கவம்பிய எரியின் பாங்கர், விலக்குகவன்' என்று
விம்மும்
ககாம்பு இயல் மருங்குல் கைய்வக் சகா டல குளிர்
 கபான் பாைம்
ைம்பியசராடும் ைாழ்ந்ைான், ைாமடரக் கண்ணீர் ைாழ.
(332-3)

1268.மூன்று என நின்ற ைன்டமக் குணங்களின்

உயிர்கட்கு எல்லாம்
ான்று என நின்ற மானச் சிறுவடனத்
ைடலப்பட்டாட்குத்
சைான்றிய உவடகக்கு ஆங்கு ஓர் எல்டலயும்
க ால்லற்பாற்சறா?
ஈன்ற சபாது ஒத்ைது அன்சற, எதிர்ந்ை சபாது ஒத்ை
ைன்டம! (332-4)

1269.இடண மலர்த் ைாளின் வீழ்ந்ை இலக்குவன் ைன்டன

ஏந்தி
படண முடலப் பாலும் கண்ணீர்த் ைாடரயும் பாய,
நின்றாள்; பிடண எனத்ைடகய சநாக்கின்
சீடைடய, சபடட
அன்னத்
துடணயிடன, உலகில் கற்பின் கபருங் கதித்
துடறடய, கண்டாள். (332-5)

1270.நான்முகன் ைாடைைான் ைன் மகன் என்று நல்கி,

விம்மி
பால் முடல ச ார நின்ற பல் கபருந் ைவத்தினாடள,
கால்முைல் கைாழுது, ைங்கள் கட்டு இரும் பாவம்
விட்டார்
மான் முயல் உருவத்சைாடும் சைான்றிய வாசனார்
எல்லாம். (332-6)

1271.அவ் வயின் விமானம் ைாவி, அந்ைரத்து, அசயாத்தி

சநாக்கி,
க வ்டவயின் படரல் உற்ற, க கைல மடந்டைசயாடும்,
இவ் உலகத்து உசளார்கள் இந்திரர் உலகு
காண்பான்,
கவ்டவயின் ஏகுகின்ற நீர்டமடயக் கடுக்கும் அன்சற.
(332-7)

1272.வளம் ககழு கயிடல ஈ ன், மலர் அயன், மடறகள்

நான்கும்,
ஒழுங்கு உறும் அமரர் ஆதி உயிர்களும் உணர்ைற்கு
எட்டா
விளங்கு ைத்துவங்கள் மூன்றும் கடந்து உயர் கவளிப்
பாழ் சமலாய்,
விளங்குறும் சநமிப் புத்சைள் சமவும் மா அசயாத்தி
 கண்டார். (332-8)

1273.விளங்கிய புட்பகம் நிலத்தின்மீது உற,

கைாழும் ைடக அமரர்கள் துள்ளி ஆர்த்திட,
களங்கனி அடனய அக் கண்ணன் மாகைாடும்
விளங்கினன் நகரிடட, விடளவு கூரசவ. (332-9)
1274.புகுந்ைனர் நகரிடட - கபாங்கும் ஓட யின்
மிகுந்துள கவிப் கபருங் கடலும், சமைகு
மகம் பயில் முனிவனும், மற்று உசளார்களும்,
அகம்ைனில் அருங் களிப்பு எழுந்து துள்ளசவ. (332-10)

1275.நம்பியும் வசிட்டன் கூற, நந்தியம்பதியில் க ன்று,

வம்பு இயல் டடயும் மாற்றி, மயிர் விடன முற்றி,
மாசைாடு
இம்பரின் எவரும் ஏத்ை ஈர்ம் புனல் படிந்ை பின்னர்
உம்பரும் உவடக கூர, ஒப்படன ஒப்பம் க ய்ைார்.
(332-11)

1276.உயிர் வரும் உலடவ அன்ன பரைடன இளவசலாடும்

மயிர் விடன க ய்வித்து, ஆங்சக மாசு அற
மண்ணில் ைாழும்,
க யிர் அறு டிலக் கற்டறத் திரள் அறக் கடளந்து
நீக்கி,
குயில் புடரகமாழியர் ஆவி ககாள்வது ஓர் சகாலம்
ககாண்டார். (332-12)

38. திருமுடி சூட்டுப் டைம்

1277.எழு வடக முனிவசராடும், எண் திட த்

திட காப்பாளர்
குழுவினர், திட கள்சைாறும் குழாம் ககாண்டு
களித்துக் கூடி,
கைாழுவன அமரர் டககள் சுமக்கலாம் விசும்பில்
துன்னி,
வழுவல் இல் மலர்கள் சிந்தி, மானிடம் சுருங்கச்
ார்ந்ைார். (6-1)

1278.ஆயது நிகழ, க ங் கண் இராமனும் அசயாத்தி நண்ணி,

ைாயடர வணங்கி, ைங்கள் இடறகயாடு முனிடயத்
ைாழ்ந்து, நாயகக் சகாயில் எய்தி, நானிலக்
கிழத்திசயாடும்
ச கயாளிக் கமலத்ைாளும் திரு நடம் க ய்யக்
கண்டான். (8-1)
1279.உம்பரும் உலகும் உய்ய உதித்திடும் ஒருவன்ைாசன,
க ம் பதுமத்தில் வாழும் க ல்வி ானகியாம் மாதும்,
ைம்பியர்ைாமும், மற்றும் ைாபைர் ங்கத்சைாடும்,
அம் புவிைன்னில் சமலாம் அசயாத்தியில், அமர்ந்ைான்
அம்மா. (8-2)

1280.இருபத்து ஏழ் அடமந்ை சகாடி யாடனசமல்

வரிட க்கு ஏற்ற
திரு ஒத்ை சிறப்பர் ஆகி, மானிடச் க வ்வி வீரர்
உருவத் சைாள் ஒளிரும் பூணர், உச்சி கவண்
குடடயர், பச்ட
மரு ஒத்ை அலங்கல் மார்பர், வானரத் ைடலவர்
சபானார். (11-1)

1281.கயிடலயில் வாழும் ஈ ன் முைலிய கடவுசளார் ைம்

அயில் விழி அரிடவமாசராடு அந்ைரம் புகுந்து
கமாய்த்ைார்,
குயில் கமாழிச் சீடை ககாண்கன் நிலமகள்ைன்டனக்
ககாள்ளும்
இயல்புடட வதுடவ காணும் ஆைரம் இையத்து எய்ை.
(26-1)

1282.சவறு இனி உடரப்பது என்சனா? வியன் ைருக்

குலங்கள் ஆதி,
கூறிய கபாருள்கள் எல்லாம் ககாற்றவன் வதுடவ
காண
சைறு ைம் உருவு நீத்து, மானிட உருவில் ச ர்ந்து,
ஆங்கு
ஊறிய உவடகசயாடும் அசயாத்தி வந்து உற்ற
அன்சற. (26-2) 1283.சைவர் கம்மியன்ைான் க ய்ை க ழு மணி
மாட
சகாடி
யாவரும் புகுந்து கமாய்த்ைார்; எழுந்ை மங்கலத்தின்
ஓட
நா வரும் பனுவல் வீடண நாரைன் முைலாய் உள்ள
சமவரு முனிவர் எல்லாம் விதிமுடற சவள்வி
ககாண்டார். (29-1)

1284.அந்ைணர், வணிகர், சவளாண் மரபிசனார், ஆலி

நாட்டுச்
ந்து அணி புயத்து வள்ளல் டடயசன அடனய
ான்சறார்
'உய்ந்ைனம் அடியம்' என்னும் உவடகயின் உவரி
நாண
 வந்ைனர், இராமன் சகாயில் மங்கலத்து உரிடம
மாக்கள். (32-1)

1285.'வான் உறு முகுர்த்ைம் வந்ைது' என்று மா மடறகள்

நான்கும்
ைான் உருக் ககாண்டு சபாற்ற, லம் ைவிர்ந்து
அமரர் ஏத்தி,
சைன் உறு மலர்கள் சிந்தி, திட முகம் பரவ, கைய்வ
வான் உடற மகளிர் ஆட, மா ைவர் மகிழ்ந்து
வாழ்த்ை. (37-1)

1286.இப்படித் ைழுவி, மாைர் இருவரும், இரண்டு பாலும்,

க ப்புறல் அரிய இன்பச் க ல்வத்துள் க லுத்தும்
நாளில்,
கப்புடடச் சிரத்சைான் க ன்னி கடிந்ை வில் இராமன்
காைல்
டவப்புடட வளாகம்ைன்னில், மன்னுயிர் வாழ்த்ை,
வந்ைான். (41-1)

1287.மடறயவர் வாழி! சவை மனுகநறி வாழி! நன்னூல்

முடற க யும் அரக்கர், திங்கள் மும் மடழ, வாழி!
கமய்ம்டம இடறயவன் இராமன் வாழி ! இக் கடை
சகட்சபார் வாழி !
அடற புகழ்ச் டடயன் வாழி ! அரும் புகழ் அனுமன்
வாழி ! (42-1)

39. விலட ககோடுத்த டைம்

1288.ககவசனாடு ககவாக்கன், தூம்பன், சக ரி,

ககந்ைமாைன்
ைவன் உறு ரபன், ாம்பன், சுசடணன், ம்பாதி,
நீலன்,
நடவ அறு பன ன், ைாரன், கக ன், நளன், சுமீரன்
நண்பாம்
இவன் அரிசலாமன், மின்சபால் எயிற்றினன், இடபன்
என்பான். (7-1)

1289.விரைன், வீமாக்கன், சவகைரிசிசய, விந்ைன், கவற்றிக்

கரமுடடச் துக்கன், ச ாதிமுகன், கைதிமுகன்,
கயந்ைன்
அரன், விறல் ககாடிய சகாபன், இடும்பசனாடு
அரம்பன், ஆண்டம
கைரிைரு வ ந்ைன், ககாற்றத் துன்முகன், தீர்க்க
 பாைன். (7-2)

1290.வான் வளம் சுரக்க; நீதி மனு கநறி முடறசய

என்றும்
ைான் வளர்த்திடுக; நல்சலார்ைம் கிடள ைடழத்து
வாழ்க;
சைன் வழங்கு அமுை மாடலத் கை ரை ராமன்
க ய்டக
யான் அளந்து அடறந்ை பாடல் இடடவிடாது ஒளிர்க,
எங்கும். (37-1)

1291.எறி கடல் ஞாலம் ைன்னுள் இன் ைமிழ்ப் புலவர்க்கு

எல்லாம்
முறுவலுக்கு உரியவாக முயன்றனம் இயன்ற எம்
க ால், சிறுடமசய சநாக்கார், ைங்கள்
கபருடமசய சிந்டை
க ய்யும்,
அறிவுடட மாந்ைர்க்கு எல்லாம் அடடக்கலம் ஆக
வாழி. (37-2)

1292.வாழிய, சீர் இராமன்! வாழிய, சீடை சகாமான்!

வாழிய, ககௌ சலட மணி வயிற்று உதித்ை
வள்ளல்!
வாழிய, வலி மார்பும் மராமரம் ஏழும் ாய,
வாழிய கடண ஒன்று ஏவும் ை ரைன் மைடல வாழி!
(37-3)

1293.இராவணன்ைன்டன வீட்டி, இராமனாய் வந்து

சைான்றி
ைராைலம் முழுதும் காத்து, ைம்பியும் ைானும் ஆகப்
பராபரம் ஆகி நின்ற பண்பிடனப் பகருவார்கள்
நராபதி ஆகி, பின்னும் நமடனயும் கவல்லுவாசர.
(37-4)
கடைக் குறிப்புகள்
1. கண்ணன் குருந்கதோசித்த ே ைோறு... (26)

கண்ணடன மணக்க எண்ணிய பதினாயிரம் இயக்கியர் துவாரடகயில்

சகாபியராகப் பிறந்து, அங்குப் பிறந்து வளரும் கண்ணசனாடு பல லீடலகடளச்
க ய்து வருகின்றனர். ஒரு நாள் அவர்கள் கண்ணசனாடு நீர் விடளயாடியசபாது,
அவர்களின் ஆடடகடளக் கவர்ந்து யமுடனக் கடரயில் இருந்ை குருந்ை மரக்
கிடளகளில் கைாங்கவிட, அச் மயம் பார்த்து அங்கு வந்ை சகாைரன் பலராமடனக்
கண்டடமயாலும், ஆயர்குலப் கபண்கள் ைங்களின் ஆடடகடளத் ைருமாறு சவண்டிக்
ககாண்டடமயாலும் கண்ணன் குருந்ை மரத்துக் கிடளகடள வடளத்து அவர்ைம்
ஆடடகள் அவர்கட்குக் கிடடக்குமாறு க ய்ைசைாடு ைானும் சவறு வழியில்
கடரசயறுகிறான்.

2. கண்ணன் ருகதோசித்த ே ைோறு (26)

குழந்டைப் பருவத்துக் கண்ணன் ைாங்க வியலா அளவுக்குக் குறும்புகடளச் க ய்வான்.

ைாசன அக்குறும்புகட்கு ஆட்பட்டும் பிறர் வாயிலாகவும் அறிந்ை அன்டன யச ாடை
சிறு ைாம்பினால் கண்ணனின் இடுப்பில் கட்டி மறுமுடனயால் அவடன உரலில்
இறுகப் பிணித்ைாள். கட்டுண்ட கண்ணன் உரடல இழுத்துக் ககாண்சட க ன்று
முற்றத்தில் வளர்ந்து நின்ற மருைமரங்கள் இரண்டின் இடடயில் க ல்ல, உரல்
இரண்டு மருை மரங்கட்கும் இடடயில் சிக்கியது. உரடல இழுப்பது சபான்று அந்ை
இரண்டு மருை மரங்கடளயும் கண்ணன் ாய்த்ைான். அம்மருை மரங்கள் இரண்டும்
இரண்டு கந்ைருவர்களாகிக் கண்ணனின் கழலடி வணங்கினர். அவர்கள் மதுவின்
மயக்கத்ைால் ஆடடயின்றி நாரைர் வருவடையும் கருைாது நீர் விடளயாட்டில்
ஈடுபட்டு இருந்ை நளகூபரன் மணிக்கிரீவன் என்ற கபயருடடய குசபரனின்
பிள்டளகசள, அவ்விருவரும். அவர்ைம் க யல்களால் அருவறுப்புற்று
கவகுண்கடழுந்ை நாரைரின் ாபத்ைால் மருை மரங்களாய் நின்ற அவர்கள்
கண்ணனின் கழலடியால் முந்டை உருவங்கடளப் கபற்று மகிழ்ந்ைனர்.
3. கண்ணன் க ோறிேரி அ வின் ஆடிய ே ைோறு (26)
காளிங்கன் என்ற ஐந்ைடலப் பாம்பு யமுடனயாற்றின் மடு ஒன்றில் வாழ்ந்து ைன்
நஞ்சிடனக் கக்கி, அம் மடுவினது நீடர உண்ணுைற்கு ஏற்றைாயல்லாது க ய்து
வந்ைது. அம்மடுவில் நீர் ஆடுைற்கு அஞ்சி மக்கள் ஒதுங்கினர். தீராை விடளயாட்டுப்
பிள்டளயாகிய கண்ணன், விடளயாட்டாகச் க ன்று மடுவின் கடரயில் இருந்ை
கடப்ப மரம் ஒன்றின் சமசலறி, காளிங்கனின் ைடலசமல் குதித்து அைடனக்
ககால்லப் சபாடகயில் அப்பாம்பின் மடனவியரின் சவண்டுசகாடள ஏற்று
கண்ணன் அவர்கடள மடுடவ விட்சடறி, கடலில் வாழுமாறு பணித்ைனன்.

4. புைகேோன்றின் க ோருட்டோக துலைபுக்க க ருந்தலகயின்

ே ைோறு (243, 6471)
 ைன்டன இழந்தும் பிறர் நலம் காணும் வள்ளலாய் வாழ்ந்ைவர் சூரியகுலத்
சைான்றலாகிய சிபி என்னும் க்கரவர்த்தி. அவர்ைம் வள்ளல் ைன்டமடய உலகறியச்
க ய்ய எண்ணிய இந்திரனும், இயமனும் முடறசய பருந்ைாகவும், புறாவாகவும்
உருக் ககாண்டனர். புறாவிடனப் பருந்து துரத்ை, புறா சிபியிடம் அடடக்கலம்
புகுந்ைது. ''என் இடரடயக் ககாடு'' என்று பருந்து சிபிடயக் சகட்க,
க்கரவர்த்திசயா ைன்பால் அடடக்கலம் புகுந்ை ஒன்றடனத் ைருைல் இயலாது என
மறுத்து ஈடாக சவறு எைடன சவண்டினும் ைருவைாகக் கூறினான். அைற்கு
உடன்பட்ட பருந்து அந்ைப் புறாவின் எடடயளவுக்குச் சிபியின் உடலில் இருந்து
ஊன் ைரின சபாதுகமன்றது. மகிழ்ந்ை சிபி புறாவிடன ஒரு ைட்டில் டவத்து, ைன்
உடல் ைட யில் பகுதிடய துலாக்சகாலின் சவறு ைட்டில் இட்டான். ஆனால், ைன்
உடல் உறுப்புகடளகயல்லாம் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக அரிந்து டவத்ை சபாதும்
துலாக்சகால் மனடடயாது புறாவின் ைட்டு ைாழ்ந்சை நின்றது. பின்னர் ைாசன
ைட்டில் ஏறி நின்றனன். ைட்டுகள் மநிடலயுற்றன. அப்சபாது அத்சைவர்கள்
இருவரும் ைத்ைம் உண்டமயுருசவாடு சைான்றி அவர்க்கு சவண்டிய வரங்கடளத் ைந்து
சபாயினர் என்பது வரலாறு.

5. க ோ லையத் தளர் லகக் கரிலய அளித்த

ே ைோறு (2564, 6281)

பாண்டிய குலத்து இந்திரத் துய்மன் ஒரு திருமால் பக்ைன். ஒன்றிய சிந்டையனாய்த்
திருமாடல வழிபடும் காலத்து அண்டமயில் நிகழ்வது ஒன்றும்
அறியான். அப்படி வழிபட்டுக் ககாண்டிருந்ை ஒரு நாளில் அங்கு அகத்தியர் வர அவர்
வந்ைது அறியானாைலால் அவடர வரசவற்று உப ரிக்கவில்டல. அகத்தியர அர ன்
க ருக்குற்றனன் எனத் ைவறாக நிடனத்து அவடன யாடனயாகுக எனச் பித்ைனர்.
உருவால் மாறினன் ஆயினும் உணர்வால் திருமாலின் திருநாமமும் பக்தியுசம
அவன் உளத்து நிடறந்து நின்றன. அைனால் யாடனயான பின்னரும் திருமாலின்
பூ டன கைாடர்ந்ைது. ஒரு நாள் பூ டனக்கான பூப்பறிக்க குளம் ஒன்றில் இறங்க
அக்குளத்தில் வாழ் முைடல யாடனயின் காடலக் கவ்விக் ககாள்ள, ைன்டன
விடுவித்துக் ககாள்ள இயலா யாடன ''ஆதி மூலசம'' என்று அரற்ற, திருமால் கருடன்
சமல் ஏறி வந்து ைனது க்கரப் படடயால் முைடலடயத் துணித்து யாடனடயக்
காத்ைனன்: சமாட் ம் அளித்ைனன் என்பது வரலாறு.
6, அ ன் தி புலனந்த ே ைோறு (303)

ைட் ப் பிரஜாபதி கபற்ற கபண்களாகிய அசுவினி முைலாய இருபத்தி ஏழு

கபண்கடளயும் ந்திரன் மணந்ைனன். இவ் இருபத்தி எழுவரும் இருபத்தி ஏழு
நட் த்திரங்கள். ந்திரன் உசராகிணி என்பாளிடம் காைல் மிகக் ககாண்டு
அவளுடசன எப்கபாழுதும் கூடி வாழ்ந்ைனன். துன்புற்ற, எஞ்சிய இருபத்தி
அறுவரும் ைந்டையாகிய ைட் னிடம் முடறயிட, மகளிரின் துன்பம் கபாறாை
ைக்கன் க்ஷயம் உற்றுத் சைய்க எனச் பித்ைனன். அச் ாபத்ைால் நாள் ஒன்றாகக் கடலகள்
குடறந்து வரக் கண்டு ந்திரன் எஞ்சிய பதினாறாவது கடலயும் சைய்ந்து சபாைற்கு
முன்பு சிவபிராடனச் ரண் அடடந்ைனன். அவ்கவாற்டறக் கடலடயச் சிவனார்
ைம் ைடலயில் அணிந்து மீண்டும் கடலகள் வளரப் பணித்ைனர் என்பது வரலாறு.
7. புலட ஊற்றும் லட முடிக ற்ை கலத (326)
சிவகபருமான் டடயில் கங்டக என்பாள் எப்சபாதும் இருப்பவள். சூரிய
வம் த்துப் பிறந்ை பகீரைன் என்ற க்கரவர்த்தி, ைன் பிதுர்க்கள் நற்கதி அடடய
சிவகபருமாடன நிடனத்துப் பல காலம் ைவம் க ய்ைனன். அத்ைவத்திற்கு மகிழ்ந்து
இரங்கிய ஈ ன் ைன் டடயில் கரந்துடறயும் கங்டகயில் ஏழு துடளகடளத்
ைடரயில் க லுத்தினன். அடவகசள ஏழு புண்ணிய ஆறுகளாய்ப்
பாரைத்தில் ஊற்கறடுத்து ஓடுகின்றன என்பதும் கடை. இவ் ஏழு ஆறுகளும்
மக்களின் வளவாழ்வுக்கு உறுதுடணயாய் இருப்பன என்பது கடை.

பகீரைன் ைன் பிதுர்க்கள் நற்கதி அடடய சிவகபருமாடன சவண்டி ஆகாய

கங்டகடய நிலவுலகுக்குக் ககாணர்ந்ைான். ஆனால் அைன் சவகத்டைப் பூவுலகம்
ைாங்காது. எனசவ, அைன் சவகத்டைத் ைடுத்து ஆட்ககாள மீண்டும் சிவனாடர
சவண்டினான். சிவனார் ைன் டடயில் அைன் சவகம் ைாங்கினார். அக்கங்டக
அன்றுமுைல் சிவனார்ைம் டடயில் கலந்து உடறகின்றாள்; சுரக்கின்றாள்
என்பதும் ஊற்றாய் கவளிப் சபாகின்றாள் என்பதும் கடை.

8. உேரி நீர்க் கடல் கதோட்ட கலத (6441, 1586, 3923)

நூறு அசுவசமை யாகங்கடளச் க ய்து முடிப்பவன் இந்திரப் பைவிடய

எய்துவன். இைனால் முன்சப உள்ள இந்திரன் இப்படி யாகம் க ய்வார்க்கு
இடடயூறு க ய்ைல் இயல்பு. அவ்வாறு அசுவசமை யாகம் க ய்ய
முயன்றவர்களுள் ஒருவன் கரன் என்ற மன்னன். இவன் விட்ட அசுவத்டை
இந்திரன் மாடயயாற் பிணித்து பாைாளத்தில் ைவம் க ய்யும் கபில முனிவரின்
பின்புறம் உள்ள மரத்தில் கட்டி டவத்ைனன். சவள்விக் குதிடர காணாமற் சபான
க ய்திடய அறிந்ை கரன் ைன் மக்கள் அறுபதினாயிர வடரயும் அடழத்து
குதிடரடய மீட்டு வருமாறு ஏவினன். பூமி முழுவதும் சைடியும் குதிடரடயக் காண
இயலாை அவர்கள் பாைாள உலகில் சைடப் பூமிடயத் சைாண்டினர். அவ்வாறு
அவர்கள் சைாண்டிய குழியின் எல்டல நூறு சயா டன அகலமும் ஆழமும்
ககாண்டைாகும். அந்ைக் குழிசய நிலவுலகில் கடலாய் நிற்கின்றது. ஆைலால் கடல்
ாகரம் என்ற கபயர்க்கு உரியது ஆயிற்று.
9. அநந்தன் கீழுை கநளிந்த கலத.... (மி119)
ஆல யின் முதுகில் ந்த ம் திரிந்த கலத.. (மி120)

ாவா, மூவா, சநாவா வாழ்வளிக்கும் மாமருந்ைாம் அமிழ்ைம் கபறசவண்டி மந்ைர

மடலடய மத்ைாக்கி வாசுகிடய நாணாக்கிப் பாற்கடடலக் கடடந்ைனர். சைவர்கள்
வாற்புறமும் அசுரர்கள் வாய்ப்புறமுமாக வாசுகிடயப் பற்றிக்
ககாண்டு இழுத்ைனர். மந்ைர மடலயின் அழுத்ைத்ைால் ஏற்பட்ட பாரத்டைத் ைாங்க
இயலாை பூமிடயத் ைாங்கிக் ககாண்டிருக்கும் ஆதிச டன் கநளிந்ைான். பூமி
நிடலகுடலயுசமா என்ற நிடலயில் திருமால் ஆடம வடிவம் ககாண்டு பூமிடயத்
ைாங்கி மந்ைரகமனும் மத்தின் அழுத்ைகமலாம் ைன்மீது விழுமாறு அடனத்டையும்
ைாங்கிக் ககாண்டைாக வரலாறு.
10. இ யவில் ேோங்கிய என் தில்
அடங்கியுள்ள ே ைோறு (677)

ைாரகாட் ன், வித்யுந்மாலி, கமலாட் ன் என்ற மூவரும் ைாரகாசுரனின் மக்கள்,

இவர்கள் ைவத்தில் சிறந்ைவர்கள். ைவ வலிடமயால் முடறசய மத்திய, சுவர்க்க,
பாைாளம் என்ற மூன்றிடத்திலும் ஆட்சி புரிந்ைனர். மயன் என்பாடனக் ககாண்டு
கவண்கபான், பசும்கபான், கரும்கபான் ஆகியவற்றால் அரண்கள் அடமந்ை, வானில்
பறக்க வல்ல, மூன்று நகரங்கடளயும் கபற்றிருந்ைனர். பல அரக்கர்கசளாடு
அக்சகாட்டட நகரங்கசளாடு வானில் பறந்து ைாங்கள் விரும்பியவாறு நிலத்தில்
இறங்கி மக்கடள அழித்துத் துன்புறுத்தினர்; சைவர்கடள அச்சுறுத்தினர். ஆற்றாை
அமரரும் முனிவரும் சிவனிடம் சவண்ட, சிவனார் பூமிடயத் சைராக ந்திர,
சூரியர்கடள சைர்ச் க்கரங்களாக, நான்கு சவைங்கடளயுி் நான்கு குதிடரகளாக,
பிரம்மடனத் சைசராட்டியாக, சமருடவ வில்லாக, அதிச ஷடன நாணாக,
திருமாடல அம்பின் சிறகாக, அக்கினிடய அம்பின் முடனயாக, வாயுடவ அம்பாக
மற்டறை சைவர்கடள கவவ்சவறு சபார்க்கருவிகளாகக் ககாண்டு சபார்க்குப்
புறப்பட்டார். ஆனால் ைாம் உைவவில்டலகயனில் சிவனால் அத்தீயவர்கடள
கவல்ல இயலாது என எல்சலாரும் ைனித்ைனிசய நிடனத்ைனர்.
மனத்ைகத்ைானாகிய மடறமுைல்வன் அந்ைர்யாமியாய் இருந்து உணர்ந்து
புன்முறுவல் பூத்ைனன். அப்புன்முறுவசல அசுரர்களின் சகாட்டடகடள அழித்து
கபாடியாக்கியது என்பது வரலாறு.
11. சிேன் தக்கனோர் ரேள்வி அழித்த கலத.... (677)

ைக்கன் ைான் க ய்ை சவள்விக்கு சிவடன அடழக்கவில்டல ைக்கன் மகளான ைாட்

ாயிணி ைன் ைந்டை ைன் கணவடன அடழக்கவில்டல கயன்றாலும்
ைந்டைகயனும் பா த்ைால் யாகம் காணச் க ன்ற சபாது அவடள அவமதித்ைான்
க ருக்குற்ற ைட் டனயும் அவன் க ய்யும் யாகத்டையும் அழிப்பைற்கு
வீரபத்திரடன அனுப்பி ைடலவனாகிய ைன்டன மதியாமற் க ய்ை யாகத்திற்குச்
க ன்ற சைவர்கள் எல்சலாரும் விரட்டப் கபற்றனர். பலரும் பல உறுப்புகடள
இழந்ைனர்.
12. அருந்ததி அலனய கற்பு என்ை கலத (1137, 6836)

இவர் கருத்ைம முனிவரின் மகள். வசிட்டரின் மடனவி. மகா பதிவிரடை.

எனினும், ைன் கணவரிடம் ஐயம் ககாண்டாளாைலால் கணவரின் ாபத்ைால்
கருடமயும், க ம்டமயும் கலந்ை உருவத்ைளாய் யாவரும் காண நட் த்திரமாய்த்
திகழ்ந்து ககாண்டுள்ளாள். துருவ மண்டலத்தின் அருகில் உள்ள ப்ைரிஷி
மண்டலத்தின் மத்தியில் வசிட்டரும் அவர் அருசக அருந்ைதி மீனும் இருப்பைடன
இன்றும் காணலாம். சிவனார் ைம் ச ாைடனகடளகயலாம் எளிதில் கவன்ற
மனத்திண்டமயாம் கற்பின் வல்ல இவளிடம் வந்து இவர்ைம் கற்டபச் ச ாதிக்க
முயன்றசபாது கவற்றி கபற்றவள்.
13. அகத்தியர் தமிழ் எனும் அளப் ரும்
 ைதி தந்த ே ைோறு (2671, மி85)

ஒரு காலத்தில் இருடியர் எல்லாரும் கூடி வடகமாழிடயச் க ம்டமப்படுத்ை

வடபுலத்துக் காசியில் வடகமாழிச் ங்ககமான்டற நிறுவினர். அச் ங்கப்
புலவர்களுள் ஒருவராகிய அகத்தியர் என்பார் அறிவிற் சிறந்ைவர்; மற்றவர்கசளாடு
வாதிட்டுத் ைம் கருத்டை நிடல நாட்ட வல்லவர். எனசவ ஏடனய எல்லாரும்
ஒன்றுபட்டு இவடரத் ைனித்துவிட்டு அவமதித்ைனர். அவர்கசளாடு மாறுபாடு
ககாண்ட அகத்தியர், சிவகபருமானிடம் க ன்று குடறயிரந்ைனர்; அவர்களின்
இறுமாப்டப மாய்க்க வழிகாட்ட சவண்டினர். அப்சபாது அவர்கள் இருந்ை
அரங்கின் முழுடமயிலும் நறுமணம் நிடறந்ை நிடலடய அனுபவித்ை அகத்தியர்
நறுமணத்திற்கான காரணம் வினவ, பரம சிவனார் அவ்அரங்கின் ஒரு மூடலக்கு
அடழத்துச் க ன்று குவிந்து கிடந்ை ஏடுகடளக் காட்டினார். அது கண்ட அகத்தியர்,
இனிடம என்ற கபாருள் ைரும் 'ைமிழ்' என்ற க ால்டலப் பன்முடற கூறினார். அம்
கமாழிக்கான ஆைார விதிகசள இவ் ஏடுகளில் உள்ளன; அவற்டறக்
ககாண்டு கைன்திட க ல்க எனப் பணித்ைனர் சிவனார். அவற்சறாடு கைன்திட
க ன்று கபாதிய மடலயில் இருந்து கைால்காப்பியர் முைலான பன்னிரு
மாணவர்க்குச் க ால்லிக் ககாடுத்து, ைமிழ் கமாழிடயத் ைடழத்சைாங்கச்
க ய்ைனர் என்பது வரலாறு.

14. லதயல் ோகன் என் தன் ே ைோறு (மி115)

பரமசிவனும், பார்வதி சைவியும் டகடலயில் ஒருங்சக வீற்றிருந்ை ஒரு நாள்

பிருங்கி என்ற முனிவர் சிவடனக் காணச் க ன்றார். பிருங்கி சிவடனத் ைவிர மறந்தும்
புறந்கைாழா இயல்பினர். எனசவ இருவரும் கநருக்கமாக அமர்ந்திருந்ை நிடலயில்
சிவடன மட்டும் வழிபடுவான் சவண்டி, வண்டு வடிகவடுத்து இருவர்க்கும்
இடடசய உள்ள சிறிய இடட கவளியில் புகுந்து சிவடன மட்டும் வலம் வந்து
வணங்கினார். அது கண்ட உடமயம்டம முனிவடன கவகுளாது காரணம் காணும்
ஆர்வத்ைால் அய்யடன சநாக்கி ''முனிவர் ைம் இச்க யலுக்கு என்ன காரணம்?'' என
வினவினள். இம்டம மறுடம ஆகிய இரண்டிலும சவண்டிய நலன்கடளப்
கபறுவார். உம்டமயும் இம்டம, மறுடம ஆகிய இரண்டும் கடந்ை க ம்டம
நிடலயாம் வீடுசபறு கபற விடழவார் என்டனயும் வழிபடுவர். இதுசவ
முனிவர்ைம் க யலுக்குக் காரணம் என்றார். ''இடறவன் வடிடவப் பிரிந்து ைனிசய
நிற்றலினால் அன்சறா இந்ை நிடலடம' என எண்ணிய அன்டன பிரிவு அறியாப்
கபருநிடலடயப் கபறுவான் சவண்டி சகைாரம் என்றசைார் ைலத்ைமர்ந்து
அய்யடன நிடனத்து அருந்ைவம் புரிந்ைார். அகமகிழ்ந்ை அய்யன் ைன் உடம்பில்
பாதிடய அன்டனக்கு அளித்துத் ைன்னின் வலப்பாகம் ஆணாக இடப்பாகம்
அன்டனயாக என்றும் ஒன்றாய் விளங்க அருள் பாலித்ைார். இதுசவ அர்த்ைநாரீ ன்
(டையல்பாகன்) வரலாறு ஆகும்.

15. திரு ோல் ஆகிய ர ோகினி டந்லதயோல் அவுணர்,

தம் க ய்லக ைந்ததும் அ ர்கள்

அமிழ்தம் துய்த்ததும் (மி121)
பாற்கடல் கடடந்ைசபாது மமாக உடழத்ை இரு ாராரும் (சைவர்கள், அசுரர்கள்)
கடளத்ை காலத்து திருமாசல இரு வடிகவடுத்து இரு பக்கங்களிலும் நின்று உைவி
கடடைடலச் க ய்ைார் என்பதும், அமிழ்ைத்டைத் சைவர்கசள கபற சவண்டும்
அசுரர் கபறல் ஆகாது என்று எண்ணிய திருமால் அழகிய சமாகினி
நங்டகயாய் அவர்கள் முன்பு சைான்றி அசுரர்களிடடசய உணர்ச்சிடயை தூண்டி
உடழப்பால் கபற்ற ஊதியம் மறந்து சமாகினியின் காரணமாகத் ைம்முள் படகத்து
ண்டடயிட்டுக் ககாண்ட காலத்து, சைவர்கள அமிழ்டை உண்டு களித்ைனர் என்பதும்
வரலாறு.

16. சிேன் ஆைம் உண்ட கலத (மி122)

சீத மூர்த்தி திருவும் ஆ மும் அணிந்த கலத

வாசுகி என்னும் பாம்பின் வாய்ப்புறமாக அசுரர்களும், அைன் வால்புறமாக

சைவர்களும் நின்று அைடனக் கயிறாகக் ககாண்டு மந்ைர மடலடய மத்ைாக்கி
பாற்கடடலக் கடடந்ை காலத்து, அதில் எத்ைடனசயா மங்கலப் கபாருள்கள்
சைான்றின. அடவ அடனத்டையும் சைவர்கசள எடுத்துக் ககாண்டனர். அதில்
சைான்றிய துளசி மணிமாடலடயயும் இலக்குமிடயயும் திருமால் எடுத்துக்
ககாண்டார் என்பது கடை. மங்கலப் கபாருள்கடளகயலாம் சைவர்கள் எடுத்துக்
ககாண்ட பின்னர் அமிழ்ைம் சைான்றுைற்கு முன்னர் சைய்ந்ை பிடறச் ந்திரன்
சைான்றினான். அைடனச் சிவனார்க்கு அளித்ைனர். பின்னர் நஞ்சு சைான்றியது.
அைடனக் கண்டு அஞ்சி ஓடிய இரு ாரார்க்கும் அச் ம் அகற்றித் ைாசன நஞ்சிடன
எடுத்துக் ககாண்டான். எல்லாவற்றிற்கும் ைடலவனாம் சிவகபருமான் என்பது
வரலாறு. இது பல்சவறு வடகயில் வழங்கும்.
17. திதி அேள் ேயிற்றுறு கவு ருத்து எனும் நோ ம்

க ற்ை கலத (மி125)

அமிழ்ைத்டைப் கபறாது ைடுக்க வந்ை சமாகினியால் ைம்முள் மாறுபட்டுச்

ண்டடயிட்டு அடனத்து அசுரர்களும் அழிந்ைனர். இவர்களின் ைாயான திதி
என்பாள் இவ்வளவுக்கும் காரணம் சைவர் ைடலவனாம் இந்திரன் ைாசன அவடனக்
ககால்லும் ஆற்றல் கபற்ற மகன் ஒருவடனப் கபற நிடனத்துத் ைன் கணவனான
காசிப முனிவடர வணங்கி சவண்டினாள். அவரால் கருவுற்றாள். முனிவர் இக்கரு
ஆயிரம் ஆண்டுகள் உன் வயிற்றில் வளரும். அக்காலத்து நீ அறகநறிகளின்படி
வாழ்ைல் சவண்டும் இல்டலசயல் கருச் சிடைவுறும் எனக் கூறிப் சபாந்ைனன்.
இைடன அறிந்ை இந்திரன், திதி என்பாளிடம் ஒரு பணியாளனாக
வந்து ச ர்ந்து இவள் எப்சபாது முடறடம ைவிர்வாள் அச் மயத்தில் அவள்
வயிற்றுக் கருடவக் குடலக்கலாம் எனக் காலம் பார்த்து இருந்ைான். ஆயிரம் முடிய
இன்னும் பத்து ஆண்டுகசள இருக்கும் சபாது கைற்குப் புறம் ைடல டவத்துப் படுத்ைல்
சவண்டும் என்ற முடறடமக்கு மாறாக ஒரு நாள் நடுப் பகலில் வடபால் ைடல
டவத்துப் படுத்து உறங்கினாள். இதுசவ மயம் என்று இந்திரன் அவள் வயிற்றுள்
புகுந்து வளரும் கருடவ ஏழு துண்டங்களாக்கினான். வயிற்றுக் கரு அழ, திதி கண்
விழித்து நிகழ்ந்ைது உணர்ந்து கருடவக் ககால்ல சவண்டாகவன சவண்டினாள்,
இந்திரன் அவள் முன் சைான்றி ைன் பிடழடயப் கபாறுக்க சவண்டுகமன
சவண்டினான். திதியும் ைன் ைவறு உணர்ந்து ைன்னால் கரு துண்டு பட்டது கைளிந்து,
''என் மக்களான இவ் எழுவரும் எங்கும் ஞ் ரித்துக் ககாண்டிருக்கும் மாருைர்கள்
என்று சபர் கபற்று வாழசவண்டும்'' என இந்திரடன சவண்டினாள். அவனும்
அவ்ஏழு துண்டங்களுக்கும் ஆவகம், பிரவகம், ம்வகம், உத்வகம், விவகம், பரிவகம்,
பராவகம் எனப் கபயர் இட்டனன். அவர்கள் ஒவ்கவாரு விண்மீன் மண்டலத்தில்
இடம்கபற்றனர்.

18. லை கள் ககோழுநன் என் தன் ே ைோறு (மி149)

ைட் ன் க ய்ை யாகத்தில் சிவகபருமானும் உடமயம்டமயும் அவமதிக்கப்

கபற்றடமயால் ைட் ன் மகளாகப் பிறந்து ைாட் ாயிணி என்ற கபயர்க்கு
உரியவளான பார்வதி வருந்தி ைாட் ாயிணி கபயர் மாறி சவறு ஒரு கபயகராடு
சிவடனச் ச ர சவண்டும் என்று சவண்டிக் ககாண்டாள். அைன் காரணமாக
மடலயர னாம் இமவானின் மகளாக வளர்ந்து சிவகபருமாடன மீண்டும் ச ர்ந்ைார்.
சிவனார் மடலமகள் கணவன் கபயர்க்குரியவரானார் என்பது வரலாறு.
19. சிேக ரு ோன், திரு ோலின் தோள்நீல த் தலையில்

ஏற்ை கலத (1379)

ஈடகயில் சிறந்ைவனாயினும், அைனால் அனுபவிக்க சவண்டிய கபருமிை உணர்டவ

மறந்து க ருக்கில் நின்ற மாவலிச் க்கரவர்த்தியின் க ருக்கிடன அடக்கி
ஆட்ககாள எண்ணிய திருமால் அவன் க ய்யும் சவள்வியின்சபாது ஏற்கும்
இயல்பினனாய் வாமன உருவில் வந்து ைன் காலால் மூன்று அடி மண்டண
யாசித்ைார். ககாடுத்ைான். ஆனால் அவசரா ைன் சபருருவால் உலகடனத்டையும்
ஈரடியால் அளந்து, மூன்றாவது அடிடய அவன் ைடலயில் டவத்து
அருள்பாலித்ைார். அவ்வாறு அளந்ை நாளில் பிரம்மா அவர்ைம் திருப்பாைங்கடளத்
ைம் குண்டிடகயில் இருந்ை நீரால் கழுவி மந்திரத்ைால் வாழ்த்தினார். அவ்வாறு
கழுவிய நீர் கங்டகயாகப் கபருக அைடனச் சிவகபருமான் ைடலயால் ைாங்கினார்
என்பது வரலாறு.

20. கங்லகலய அேனியில் ககோணர்ந்ரதோர் -

கீ தன் (1586, 3923)

சூரிய குலத்துத் சைான்றலாகிய திலீபன் என்பவனின் மகன் பகீரைன். ைன்

மூைாடையர்கள் ாபத்ைால் இறந்ை க ய்திடய வசிட்டர் வாயிலாகக் சகட்டு,
அவர்கள் நற்கதி அடடயப் பிரம்மடன சநாக்கி 10,000 ஆண்டுகள் ைவம்
புரிந்ைான். பிரம்மசனா ''நீ கங்டகடயயும் சிவடனயும் சநாக்கித் ைவம் க ய்து
கங்டகடயக் ககாண்டு அவர்களின் ாம்படல நடனத்ைால் அவர்களுக்கு நற்கதி
கிடடக்கும்'' என்று கூற அவ்வாசற க ய்ைான். கங்டக சிவன் முன் சைான்றி, ''நான்
வருவைற்குத் ைடடகயான்றும் இல்டல, என் சவகத்டைத் ைாங்கிக் ககாள்வார்
உண்டாயின்'' என்றாள். பிரம்மன் கட்டடளப்படி சிவனாடர சநாக்கித் ைவம்
புரிந்ைான். சிவனாரும் கங்டகயின் சவகத்டைத் ைாங்கிக் ககாள்வைாகக் கூற, பின்
சிவன் சவண்டுசகாளின்படி கங்டக வானுலகினின்று பூசலாகம் வருடகயில்
சிவனாரால் கங்டக ைாங்கப் கபற்றுப் பூமி கபாறுக்கும் அளவுக்குப் பூமியில்
விடப்பட்டாள். கங்டகடய இறந்சைார் ாம்பலில் பாய டவத்து நற்கதி கபறச்
க ய்ைவன். இவனால் கங்டக ககௌரவம் கபற்றைால் கங்டகக்குப் பாகீரதி எனப்
கபயர் வந்ைது.

21. சு ோ ன் கலத (1630, 7415)

மைக்கினி முனிவரின் மடனவி சரணுடக. இவள் நீராடிப் புனல் ககாணர கங்டக
க ன்றகைாரு நாளில், அங்குச் சித்திராங்கைன் என்ற கந்ைருவடனக் கண்டாள். அந்ை
அழகன் அழகிய கந்ைர்வப் கபண்கசளாடு புனல் விடளயாடிக் ககாண்டிருந்ைான்.
அவர்கடள அந்நிடலயில் கண்டு அவர்களின் அழகில் மயங்கி நின்றாள். காலம் கடந்ை
நிடலயில் அச் த்சைாடு நீர்க்குடத்சைாடு யாக ாடலக்கு வந்து
கணவனாகிய மைக்கினி முனிவர் முன் நின்றாள். நடந்ைது உணர்ந்ை முனிவன்
முனிவு ககாண்டு மனத்ைால் கலக்கமுற்றாலும் கற்புக் ககட்டவசள என்ற முடிவில்
ைன் புைல்வர்கடள அடழத்து அவடள மனச் லனம் இன்றிக் ககால்லுங்கள் என்று
ஆடணயிட்டான். மூத்ை பிள்டளகள் நால்வரும் மறுத்ைனர். ஐந்ைாவைாக வந்ை
பரசுராமன் உடன்பட்டான். க ாற்சகளாப் பிள்டளகள் நால்வடரயும் கற்பிழந்ை
மடனவிடயயும் ககால்லுமாறு பணித்ைார். அவ்வாசற ைன் மழுவால் ஐவடரயும் மனச்
லனம் ஒன்றும் இன்றிக் ககான்று ைந்டைடய வணங்கினான். ைன் க ாற்சகட்ட
ைனயன் பால் அன்பு பூண்டு ''என் க ால் சகட்டு அரிய க யடலச் க ய்ைடமக்கு
மகிழ்ந்சைாம். ஆைலின் என்பால சவண்டும் வரம் உண்கடனின் சகட்டுப் கபறுக'
என்று ைந்டை கூறிய கூற்றிடன பயன்படுத்தித் ைனக்குத் ைாயும் ைடமயன்மார்களும்
சவண்டும் என சவண்ட அவ்வாசற கபற்று மகிழ்ந்ைான் என்பது கடை.
22. ஏழுைகும் ஒன்ைோன நீர் உழல் கதய்ேமீன் (1841)
பிரமனுடடய நான்கு முகங்களில் இருந்தும் நான்கு சவைங்கள் சைான்றின.
சைான்றிய நான்கு சவைங்களும் ஆண் உருவத்தில் உலவி வந்ைன. அக்காலத்தில்
ச ாமுகன் என அடழக்கப் கபற்ற ஆற்றல் மிக்க அசுரன் இருந்ைான். சவைங்கடளயும்
கவர்ந்து க ன்று பிரளயகால கவள்ளத்துள் மடறத்து டவத்ைான். சவைங்கடள
இழந்ை பிரமன், திருமாலிடம் முடறயிட திருமால் ஒரு கபருமீனாகத் சைான்றி,
கபருங்கடலுள் புகுந்து ச ாமுகடனக் கண்டு பிடித்துக் ககான்று சவைங்கடள
மீட்டுப் பிரமனிடம் ச ர்ப்பித்ைார்.
23. கோை ரநமிர ல் ஏவிய திகிரி (2083)

நரசிங்க அவைாரத்தின்சபாது திருமாலால் ககால்லப்பட்டவன் இரணியன்.

அவனுக்குக் கால சநமி என்ற மகன் இருந்ைான். அவனுக்கு நூறு ைடலகளும் நூறு
கால்களும் உண்டு. வரத்ைால் பலம் மிகப் கபற்றவன். சைவாசுரப் சபாரில் அசுரர்கள்
வணங்கிய சபாது அவர் பக்கம் ச ர்ந்து சைவர்கடள கவன்று அடிடமப் படுத்தினான்.
த்திய சலாகம் க ன்று பிரமடன கவன்றான். எல்லாத் சைவர்களும் பிரமடன
வணங்குவைற்கு மாறாகத் ைன்டன வணங்க சவண்டும் என்று ஆடண
பிறப்பித்ைான். ைன் ைந்டைடயக் ககான்ற திருமாலின் மீது பழிவாங்குவது ைக்ககைன்ற
சைவர்களின் அறிவுடரக்குச் க வி ாய்த்துத் திருமால்மீது சபார் கைாடுத்ைான்.
திருமாசலா ைன் க்கரப்படடடய ஏவி அவன் நூறு சிரங்கடளயும் நூறு
கால்கடளயும் அறுத்துத் ைள்ளினார் என்பது வரலாறு.
24. அகத்தியர் கடல் குடித்த ே ைோறு (2287)

இந்திராதி சைவர்களின் படகவர்களாகிய விருத்திரா சூரனும் அவடனச்

ச ர்ந்ைவர்களும் சைவர்களுக்குத் சைாற்றுக் கடலில் ஒளிந்து ககாண்டனர். அவர்கடளத்
சைடிக் ககாண்டு கவற்றி கபற இயலாை சைவர்கள் அகத்திய மாமுனிவடர சவண்ட,
அகத்தியர் அப்கபருங்கடல் நீர் அடனத்டையும் ைனது ஒரு டகயால் உழுந்ைளவாக்கி
முகந்து பருகி கடடல வற்றச் க ய்ைார். கவளிப்பட்ட விருத்திராசூரடன இந்திரன்
ககான்றான். சைவர்கள் மீண்டும் சவண்டிக் ககாண்டசபாது அகத்தியர் ைான் உண்ட
நீடர உமிழ்ந்து கடடலத் ைந்ைார் என்பது வரலாறு.

25. உைகம் நிலைக ை நிறுத்திய ே ைோறு (2287)

சிவனார்க்கும் பார்வதிக்கும் திருமணம் நடந்ை ஞான்று எல்லாத் சைவர்களும்

சமருமடலயில் திரண்ட காரணத்ைால் வடதிட ைாழ்ந்ைது. கைன்திட உயர்ந்ைது.
அைடனச் மம் க ய்யத் ைக்கார் அகத்தியசர என அறிந்ை ஆண்டவன் அகத்தியடரத்
கைன்திட வருமாறு பணித்ைார். ஆண்டவன் க ாற்படி கைன்திட க்கு வந்து
கபாதிடக மடலசமல் நின்றார். நிலம் மம் ஆயிற்று என்பது வரலாறு.
26. எழுேர் என நின்ை கதோல்லை முதல் ''முனிேர்''

ஐயம் துலடத்திலைரயோ (2617)

ஒரு காலத்தில் சைவர்கள் முனிவர்கள் எல்லாரும் சமரு மடலயில் ஒன்று கூடி

மும்மூர்த்திகளில் பரத்துவ நிடலயுற்றார் யார் என அறிய சவண்டும் என முடிவு
க ய்ைனர். புராணச் க ய்திகள் அவர்கடள சமலும் மயங்கச் க ய்ைனசவ அன்றித்
கைளிடவ உருவாக்கவில்டல. எனசவ ப்ைரிஷிகள் எனப்படும் ஏழு முனிவர்கடள
நாடித் ைங்கள் விருப்டப கவளியிட்டனர். அவர்களின் ைடலவரான
பிருகு முனிவர் ''முக்குணங்களுள்ளும் த்துவ குணத்டை எல்லா நிடலயிலும்
சபாற்றி வாழ்பவசன பரத்துவ நிடலயான் அவடன இன்னான் என அறிந்து
கூறுசவன்'' எனக் கூறி சநசர டகடல மடலக்குச் க ன்றார். சகாயில் வாயிடலச்
ச ர்ந்ைதும் காவலராகிய நந்தியால் ைடுக்கப் கபற்று, வாயிலிசலசய காத்து நின்றார்.
ஏழு நாள் காத்திருந்தும் சிவனார் ைரி னம் கிடடத்ைபாடில்டல. த்தியசலாகம்
க ன்றார். பிரமடன வணங்கினார். ைந்டைடயத் ைனயன் வணங்குைல் இயல்புைாசன
எனப் பிரமன் எதிர் வணக்கம் க ய்யாது இருந்ைான். கவகுண்ட பிருகு ''க ருக்கால்
நிடல மறந்ை உனக்கு ஆலயப் பிரதிஷ்டட இன்று முைல் இல்லாமற் சபாக'' எனச்
பித்து சநசர டவகுந்ைம் க ன்றார். திருமாசலா அனந்ைன் மீது பள்ளி ககாள்ள
திருமகள் உடல் வருடிக் ககாண்டு அறிதுயிலில் இருந்ைான். எனசவ, பிருகு
முனிவடரப் பார்க்க வாயிற் காவலர்கள் அஞ்சினர், என்றாலும் அவர் உயர்வு கருதி
ைடட க ய்யவில்டல. சநசர உள் நுடழந்ை பிருகு முனிவர் பரமடன மார்பில்
உடைத்ைார். துயில் எழுந்ை திருமால், ''அய்யா! ைங்கள் அடி கநாந்ைசைா? ைம் திருவடி
தீண்டப் கபற்றைால் எம் மார்பு திருநின்ற நிடல கபற்றது. நும் வரவு அறியாது
துயின்ற என்டன மன்னித்ைருள்க!'' என்று பணிசவாடு கூறினார். முனிவன் கவகுளி
நீங்கித் ைன் நிடலயுற்றுப் பரமனின் ைாளிடணகளில் வீழ்ந்து மன்னித்து அருளுமாறு
ைன் க ய்டகயின் காரணத்டையும் கூறி சவண்டினான்.

ைாம குணத்ைால் நிடலத்து நின்ற சிவசனா, ரசஜா குணத்ைால் க ருக்குற்ற

பிரம்மசனா பரத்துவர் அல்லர். எப்சபாதும் ாத்துவிகத்தில் நிடலத்து நிற்கும்
திருமாசல பரத்துவர் என்று உணர்த்தினார்.
27. தோண்டக ேன ே ைோறு (2520)

சூரியகுல மன்னர்களுள் ஒருவன் மனுச் க்கரவர்த்தி. மனுச் க்கரவர்த்தியின் மகன்

இட்சுவாகு. இவனுக்கு மக்கள் நூறு சபர். அவர்களில் கடடசியில் பிறந்ைவனும்
மூடனும் மூர்க்கனும், ககாடியவனுமானவன் கபயர் ைண்டன் என்பது. இவன்
விந்திய மடலக்கும், டகடல மடலக்கும் இடடயில் உள்ள நிலப் பகுதிடய ஆண்டு
வந்ைான். அப்பகுதியின் ைடலநகர் மதுமந்ைம் என்பது. இவன் ஆட்சிக் காலத்தில் ஒரு
நாள் இவனுடடய புசராகிைன் சுக்கிராச் ாரியாரின் ஆசிரமத்திற்கு
இவன் க ன்றான். அங்சக சுக்கிராச் ாரியாரின் மகள் அரடள என்பாடளக் கண்டு
மயங்கி வலியச் க ன்று அவடளக் கற்பழித்ைான். இைடன அறிந்ை
சுக்கிராச் ாரியார் சினந்து, இவ்வாறு க ய்ை அவன் மட்டும் அன்றி அவடனச்
ச ர்ந்ைார் அடனவரும் ஏழு நாட்களில அழிந்து சபாகுமாறும் அவனது நாடு
மன்மடலயால் மூடப் கபற்று ஓரறிவு உயிர் கூட இல்லாமல் சபாகுமாறும் பித்ைார்.
அங்ஙனசம ஆயிற்று. காலப் சபாக்கில் அது அடர்ந்ை காடாயிற்று. ைண்டனால் நாடு
காடான காரணத்ைால் அக்காடார்ந்ை பகுதிடயத் ைாண்டக வனம் என
அடழக்கலாயினர்.
28. திரு ோல் ழுேோளிக்கு அன்ைளித்த ஐயம்

என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2574)

சிவகபருமான் பிரமனின் சிரங்களில் ஒன்றடனக் கிள்ளி விட்டார். கிள்ளப்பட்ட

ைடல சிவனின் கரத்தில் ஒட்டிக் ககாண்டது. இப்பாவம் கைாடலய கபாலத்டைப்
பிச்ட ப் பாத்திரமாகக் ககாண்டு பிச்ட எடுக்கசவண்டும் எனவும், அப்பாத்திரம்
நிரம்பும்சபாது அது டகடய விட்டு அகலும் என்றும் சைவர்கள் கூறினர். அைன்படி
பல இடங்களில் க ன்று பிச்ட எடுத்தும் நிரம்பாை பாண்டம் திருமாலிடம் ஐயம்
ஏற்றதும் நிரம்பிக் டகடய விட்டுவிட்டது என்பது வரலாறு.

29. திரு ோல் ஏன ோய் ண்ணிடந்ததில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2575, 9916, மி309)
 இரணியாக்கன் என்ற அசுரன் பூமிடயப் பாயாகச் சுருட்டிக் கடலில் மடறத்து
டவத்துக் ககாண்டிருந்ைான். திருமால் பன்றி உருவாகிக் கடலுள நுடழந்து பூமிடயத்
ைன் ககாம்பால் குத்தி எடுத்து வந்ை கடை.
30. கோவிரி ககோணர்ந்தோன் என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2676)

முன்கனாரு காலத்தில் சிவன், உடம திருமணம் காண சைவர்கள் முனிவர்கள்

எல்லாரும் டகடலயில் கூடினர். அவ்வாறு ஒசர சநரத்தில் எல்லாரும் கூடியைனால்
வடதிட ைாழ்ந்து கைன்திட உயர்ந்ைது. இைடனச் மச்சீர் க ய்ய அகத்தியடர
அனுப்ப சவண்டும் என்பது முடிவு ஆயிற்று. சிவன் அகத்தியடர
அடழத்துத் கைன்திட ஏகுமாறு கூறியசபாது அப்பகுதி மக்களின் கமாழி
கைரியாசை என்ற சபாது அவர்க்குத் ைமிழ் கமாழிடயச் க ால்லிக் ககாடுத்ைான்
என்பைனால் இடறவன் ைந்ை கமாழி ைமிழ் என்ற வழக்கு வந்ைது. கங்டகயினிடம்
க ன்று காவிரிடயப் கபற்றுக் கமண்டலத்தில் எடுத்து வந்ைார். அப்சபாது
கைன்னகத்தில் வறட்சி நிலவியது. அைடன நீக்கப் பிள்டளயாடர சவண்டினர். குடகு
மடலயில் காடலக் கடன்கடள ஆற்ற, கமண்டலத்டை ஒரு பக்கமாக
டவத்துவிட்டுக் காடலக் கடன்களில் ஈடுபட்டு இருந்ைசபாது, பிள்டளயார்
காக்டக வடிவில் கமண்டலத்தில் அமர்ந்ைார். காக்டகடய விரட்ட அகத்தியர் டகடய
அட த்துப் 'சபா' எனக் குரல் எழுப்பினார். காவிரி வரும் சபாசை, '' என்று என்டனப்
'சபா' என்று க ால்கின்றாசயா அன்சற உங்கடள விட்டுப் பிரிசவன்'' என்ற
நிபந்ைடனசயாடு வந்ைாள். ஆகசவ, சபா என்றவுடன் காவிரி கமண்டலத்டை விட்டுப்
புறப்பட்டுப் கபரு கவள்ளமாகப் புறப்பட்டாள் என்றும் காக்டகசய கவிழ்த்து
விட்டது என்றும் கூறி, காக்டகயின் காரணமாகக் காவிரி எனப் கபயர் கபற்றது. அது
கைன்னகம் வரக் காரணமாக இருந்ைவர் அகத்தியர் என்பைனால் காவிரி ககாணர்ந்ைவர்
அகத்தியர் எனவும் கூறப்படுகின்றது.
31. அகத்தியர் ேோதோவிதன் கோயம் இனிதுண்ட

என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2668)

அஜமுகிக்குத் துர்வா ர் மூலம் பிறந்ை வில்வலன், வாைாபி என்பவர்கள் அசுரர்கள்;

ைவம் க ய்து மந்திர வலிடம கபற்றவர்கள்; இறந்ைாடரயும் உயிர்ப்பிக்கும் வல்லடம
வாய்ந்ைவர்கள். மூத்ைவனாகிய வில்வலன் நாள்சைாறும் பார்ப்பன வடிவம் பூண்டு ைன்
கபற்சறார்க்குத் திதி என்று கூறி முனிவர்கடள அடழத்துத் ைன் ைம்பி வாைாபிடய
ஆட்டுருவம் கபறச் க ய்து அைடன கவட்டி விருந்து டவப்பான். அவர்களும்
மகிழ்ந்து உண்பர். உண்டு முடிந்ை பின்பு, 'வாைாபி, வா கவளிசய' என்பான்.
வாைாபிசயா மந்திரத்தின் வன்டமயால் உயிர் கபற்று, உண்ட முனிவர்களின்
வயிற்டறக் கிழித்துக் ககாண்டு கவளி வருவான். இறந்ை முனிவர்களின் உடல்கடள
இருவரும் உண்டு மகிழ்வர். இவர்களின் இச்க யலால் அழிந்து சபான முனிவர்கள்
பலர். உண்டம உணர்ந்ை முனிவர்கள் அகத்தியடர அணுகிக் காத்ைருள
சவண்டும் என சவண்டினர். அகத்தியரும் வில்வலன் சவண்டு சகாளின்படி
வாைாபிடய உண்டார். ஆனால் வில்வலன் வாைாபிடய அடழப்பைற்கு முன்பாகசவ
அகத்தியர் 'வாைாபி ஜீரணம் அடடவாயாக' என்று ஆடண பிறப்பித்ைார். ைவ முனிவர்
ஆடணப்படி வாைாபி ஜீரணம் ஆனான். ைம்பிடய இழந்ை வில்வலன் கவகுண்டு
அகத்தியர் மீது சபார்க்கு வரசவ அகத்தியர் ைம் கண்களில் தீப்கபாறிகடளக்
கிளப்பி வில்வலடன எரித்து அழித்ைார்.

32. அகத்தியர் விண்ரதோய் விந்தம் அடக்கி

நின்ை கலத (2287, 2669)

முன் ஒரு காலத்தில் விந்திய மடலயானது சமரு முைலிய மடலகடளக்

காட்டிலும் உயரமாக விளங்க சவண்டுகமன்று கருதி விண்ணிடன சநாக்கி உயர்ந்து
வளர்ந்ை காரணத்ைால் கதிரவனும், மதியும், விண்மீன்களும் ைத்ைம் இயக்கங்கடளச்
ரியாகச் க ய்ய இயலாமல் ைடடயாயிற்று. இைனால் வருந்திய சைவர்கள் அகத்திய
முனிவடர அணுகி அைன் வளர்ச்சிடயத் ைடட க ய்யுமாறு சவண்டினர். அவர்
வடதிட யில் இருந்து ஆண்டவன் கட்டடளப்படி கைன்திட க்கு வந்து
ககாண்டிருந்ைார். விந்திய மடலடய அணுகியவுடன் விந்திய மடல அகத்தியர் அடி
பணிந்து குறுகி நின்றது. அப்சபாது அகத்தியர், ''விந்தியசம! நான் கைன் திட க்சககி
மீண்டும் வடதிட திரும்பும் வடர என் முன்னர் குறுகி நின்றது சபான்று குறுகிக்
கிடப்பாயாக'' எனப் பணித்துச் க ன்றார். அம்மடல சமல் ஏறி கைன்திட
புறப்பட்டார் என்பது வரலாறு.

33. 'அநங்கன் நல்லுருப் க ற்ைனன்'' என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2744)

சூரபதுமன் என்ற அரக்கனும் அவடனச் ச ர்ந்ைாரும் அமரர்க்கு ஆரா அல்லல்கடள

அளித்து வந்ைனர். சிவனிடம் வரம் கபற்ற வல்லாளர்கள் அவர்கள். எனசவ,
அவர்கடள அமரர்களால் ஒன்றும் க ய்ய இயலவில்டல. அப்சபாது எல்லாத்
சைவர்களும் சிவனிடம் க ன்று ைங்கள் இன்னல்கள் கூறினர். ''அமரர்கசள! அஞ்
சவண்டா என்பால் சைான்றும் மகன் ஒருவனால் சூரபதுமன்
அழிக்கப் கபறுவான்'' என்று அருள் பாலித்ைார். அப்சபாது னகாதி முனிவர்கள்
நால்வரும் மனம் அடங்கும் மார்க்கம் என்னகவன அருள் பாலிக்குமாறு
சவண்டசவ ஆண்டவன் கல்லாலின் மரத்தின் கீழ் சயாக நிடலயில் வீற்றிருந்து
உணர்த்தி அந்நிடலயிசலசய நீடித்து நின்றார். அவ்வாறு அவர் இருப்பின் மகவு
சைான்றுவது எங்சக சூரடன அழிப்பது எங்சக எண எண்ணி மன்மைடன
அடழத்து ஆண்டவனின் சமான நிடலடயக் ககடுத்து மன்மை பாணங்கட்கு
ஆட்ககாள்ளச் க ய்ய சவண்டுகமனத் சைவர்கள் சவண்டினர். அவ்வாசற
மன்மைனும் க ய்ைான். சிவன் ைன் ைவ நிடலடயக் ககடுக்க வந்ை மன்மைடன
கவகுண்டு ைன் கநற்றிக் கண்ணின் கநருப்பால் ாம்பலாக்கினார். மன்மைனின்
மடனவி இரதி ஆண்டவடன சவண்டசவ, 'உன் கண்களுக்கு மட்டும் கைரிவான்.
உலகத்ைார்க்கு அவன் சைான்றான்' எனக் கூறி எழுப்பி அருளினார். அன்று முைல்
மன்மைன் சைான்றா. உருவினன் (அநங்கன்) ஆயினன் என்பது வரலாறு.
34. ோகேைோம் கதோலைத்து கேள்ளி லை எடுத்ததில்
அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2770, 2825, 3078)

இராவணன் ைன் வலிடய நிடலநாட்ட எல்லாத் திக்குகளுக்கும் க ன்று

எதிர்த்ைாடர கவன்று வருடகயில் குசபரடன எதிர்த்து கவன்று அவன் பூந்சைரிடனப்
பறித்து அைன் சமல் ஏறித் திரும்பி வந்து ககாண்டிருந்ைான். அவ்வாறு திரும்பும்
சபாது டகடல மடலடய அணுகும் சபாது அவன் பூந்சைர் சமலும்
க ல்லகவாட்டாமல் கயிடல ைடுத்ைது. காரணம் அறியாது மயங்கிய இராவணன்
முன் நந்தியம் கபருமான் சைான்றி, சிவகபருமானின் இருப்பிடமான டகடல
மடலயின் கபருடம இது என்று க ால்லவும் அைடனக் சகளாமல் ை முகன்
கவகுண்டு டகடல மடலடயப் கபயர்த்து எடுக்கின்சறன் எனத் சைரில் இருந்து
குதித்து ைன் இருபது கரங்களாலும் கபயர்த்து எடுக்க முடனந்ை முயற்சிடயச்
க ால்வது இக்கடை. ஆனால் டககள் மடலயின் கீழ் அகப்பட்டுச் சிக்கித்
துன்புற்றனசவ ைவிர அவனால் மடலடய அட க்கவும் இயலவில்டல. டககடள
எடுக்க முடியாமல் சிவன் ைன் கபருவிரலால் டகடலடய அழுத்தி ஊன்றி நின்றனன்.
இடர்ப்பட்ட இராவணன் சபர் இடரச் சலாடு அழுது
அரற்றினன். அவன் இடரச் டலக் சகட்ட அவன் அடமச் ர்கள் அங்சக ஓசடாடி வந்து
நிகழ்ந்ைது அறிந்து 'சிவன் ாம சவைப் பிரியன். நீங்கசளா இட யில் வல்லவர்.
எனசவ பாடி சிவடன மகிழ்விக்க' என சவண்டினர். சிக்குண்ட இராவணனும்
அவ்வாசற பல காலம் பாடிக்ககாண்சட இருந்ைனன். சகட்டு மகிழ்ந்ை சிவன்
விரடலத் ைளர்த்ைசவ இராவணன் சைாள்கள் விடுபட்டு கவளி வந்ைான். சிவடன
வணங்கினான். சிவன் மகிழ்ந்து அவன் சவண்டுசகாளின் படி நீண்ட ஆயுடளயும்
ந்திரஹா ம் என்ற வாடளயும் அளித்ைனன்.

35. ஆ ண லைரயோன் எந்லத என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2781)

பிரமனின் பிள்டளகளில் ஒருவன் புலத்தியன் என்ற முனிவன், அவன் சமருமடலச்

ாரலில் ைவம் புரிந்து சவைம் படித்துக் காலம் கழித்ைனன். அவன் இருந்ை இடம் மலர்
நிடற மரங்களும் க டிகளும் சுடனகளும் நிரம்பிய இடம். ஆைலால் மகளிர்க்கு
மகிழ்வாக நீராடவும், கபாழுது சபாக்கவும் இனிய இடமாக இருந்ைது. அவர்கள்
அவ்வாறு வந்து சபாய்க் ககாண்டிருந்ைது புலத்தியன் பணிகட்கு இடடயூறாக
இருந்ைது. முனிவன் கவகுண்டு ''இன்று முைல் என் முன்னர் எப்கபண் சைான்றினும்
அவள் உடன் கருவுறுவாளாக'' என்ற ாபத்டைக் ககாடுத்ைான். அறிந்ை கபண்கள்
வராமல் நின்றனர். இைடன அறியாை திருணபிந்து என்ற ராஜரிஷியின் மகள்
ச ாடலயின் அழடக அனுபவிக்க வந்ைாள். புலத்தியன் பார்டவயில் பட்டாள்.
கருவுற்றாள். சவறு வழியின்றி அவளின் ைந்டை அப்புலத்திய முனிவனுக்சக
அவடளத் திருமணம் க ய்வித்ைான். மடனவிடயப் பார்த்து ''நான் சவைம் ஓதிக்
ககாண்டிருக்டகயில், நான் இட்ட ாபம் அறியாமல் என்முன் வந்து நின்று,
ாபத்தினாசல கருவுற்றாய். எனசவ, உன்னிடம் பிறக்கும் பிள்டளக்கு ''விஸ்ரவசு''
என்று கபயர் இடுவாயாக'' என்று பணித்ைனன். அவ்வாசற பிறந்ை குழந்டைக்கு
விஸ்ரவஸ் எனப் கபயர் டவத்ைனள். விஸ்ரவசு என்றால் ஆரணமடறசயான் என்று
கபாருள். இவன் வழித் சைான்றல்கசள இராவணாதியர். எனசவ இராவணன்
சூர்ப்பணடக ைந்டை வழியால் புலத்தியர் மரபினர் ஆயினர். 36.
ோைகடங்கர் பின் லதயல் என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (2781)

விஸ்ரவஸ் வழி வந்ைவர்களில் வித்யுத்சக ன் என்பவன் ாலகடங்கடட என்ற

அசுரர் குலப் கபண்டண மணந்ைான். அவர்களுக்கு மாலியவான், சுமாலி, மாலி
என்பவர் பிறந்ைனர். சுமாலியின் மகள் இராவணன் முைலிசயாடரப்
கபற்கறடுத்ைவள். இவள் கபயர் சககசி. எனசவ, சூர்ப்பணடகயின் ைாய் அர ர் குல
மரபினள்.
37. ககோண்ட வில்லை ேருணன் ககோடுத்தனன்

என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (3052)

விசுவகன்மன் இரண்டு வன்டம வாய்ந்ை விற்கடளச் க ய்து ஒன்டற சிவனுக்கும்

மற்கறான்டறத் திருமாலுக்கும் அளித்ைனன். இவ் இரண்டு விற்களில் வலிடம
மிக்கது எது என அறியத் சைவர்கள் விரும்பினர். பிரமன் அரிக்கும், அரனுக்கும் சபாடர
மூட்டினான். இருவரும் அவ்விற்கடள டவத்துப் சபாரிட்டனர். சிவனுடடய வில்
ககாஞ் ம் சிடைவுற்றது. அவ்வாறு ககாஞ் ம் சிடைந்ை அந்ை வில்டல ஜனகரின்
மூைாடையான சைவராைன் என்பானிடம் ககாடுத்ைான். அவன் முைல் ஜனகர் வடர
அந்ை வில்டலக் காத்து வந்ைனர். அந்ை வில்டலத்ைான் இராமன் வடளத்துச் சீடைடய
மணந்ைான். திருமாசலா ைன் டக வில்டல இரிசிக முனி என்பானிடம் ககாடுத்து
விட்டார். அந்ை வில் பரம்படரயாக மாறி மாறி வந்து பரசுராமனிடம் வந்ைது. பரசு
ராமன் இராமசனாடு சபார் கைாடுத்து, ''இற்ற வில்டல முறித்ை வீரா, என் வில்டல ஒடி
பார்ப்சபாம்'' என அடழக்க இராமன் அந்ை வில்டலயும் வடளத்து அம்பிடன
ஏற்றினான். ''ஏற்றப்பட்ட அம்புக்கு இலக்கு யாது?'' எனப் பரசுராமடர இராமன்
சகட்க, பரசுராமன் வணங்கி, ''என் ைவப்பயன் அடனத்டையும் உன் அம்பின்
இலக்காக்கிக் ககாள்'' என சவண்டினான். அவ்வாறு க ய்து கபற்ற அந்ை வில்லிடன
வருணனிடம் ககாடுத்து டவத்திருக்குமாறு இராமன் பணித்ைான். அவன் அைடனப்
பாதுகாப்பாக டவத்திருந்து வனம் புகுந்து அகத்தியர் ஆசிரமத்தில் ைங்கியிருந்ை
இராமனிடம் ஒப்படடக்க வந்ைான். ஆனால் இராமசனா 'ைக்க மயம் வரும்வடர
உன்னிடசம பாதுகாப்பாய் இது இருக்கட்டும்' எனக் கூறி அவனிடம்
ககாடுத்து டவத்ை அந்ை வில்டல கரடன வடைக்கும் காலத்தில் ககாணர்ந்து
ககாடுத்ைனன் என்பது வரலாறு.

38. ''புலியினது அதள் உலடயோன்'' என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (1630, 3069, 3601)

ைாருக வனத்து முனிவர்கள் ''கடடமகடள ஒழுங்குறச் க ய்து அறசவார்களாக

வாழ்ந்ைாசல சபாதும். கடவுடள வணங்க சவண்டியது இல்டல'' என்று க ருக்சகாடு
வாழ்ந்ைனர். அவர்ைம் மடனவியர் கணவசன கைய்வம் என்று கற்கபாழுக்கத்சைாடு
வாழ்ந்ைனர். இவர்கடளச் ச ாதிக்க எண்ணிய சிவனும், திருமாலும் முடறசய
பிட் ாடனர் கபண் உருவங்ககாண்டு ைாருக வனத்து முனிவர்கள், பத்தினியார்
முன்பு க ன்றனர். அப்கபண்ணின் அழகில் மயங்கி முனிவர்கள் ைம் வ ம்
இழந்ைனர். பிச்ட க்காரன் உருவில் சபரழசகாடு வந்ை சிவனின் அழகில்
முனிவர்களின் மடனவியர் மயங்கினர். இரு ாராரும் ைம் ைம் நிடலயில்
ைாழுமாறு க ய்ைனர். ைாங்கள் ககடுவைற்குக் காரணமான திருமாடல
விட்டுவிட்டுத் ைங்கள் மடனவிமார்கள் மனங் ககடுவைற்குக் காரணமான சிவன்மீது
கவகுண்டு அபி ாரயாகம் க ய்ைனர். அவ் யாகத்தினின்றும் பாம்புகள், பூைங்கள், மான்,
புலி, யாடன, கவண்டடல சபால்வன சைான்றின. இவற்டற கயல்லாம் சிவன்
ைனக்கு அணிகலன்களாகவும், கருவிகளாகவும், ஆடடயாகவும், சபார்டவயாகவும்
மாற்றி ஏற்றனன். அவற்றால் சிவனார்க்கு யாகைாரு இடடயூறும் ஏற்படவில்டல.
இவற்றுள் புலித்சைால் சிவனாரின் ஆடடயாய் அடமந்ைது. யாகத் தீ அவன் டகயில்
எப்சபாதும் எரியும் கனலாய்ச் க ன்று அடமந்ைது.

39. ககோடுமுடி இழந்த ர ரு என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (3661)

ஒரு காலத்தில் வாயுவுக்கும் ஆதிச டனுக்கும் ைமக்குள் யார் பலம் கபாருந்தியவர்

என்பது பற்றிய க ாற்சபார் நிகழ்ந்ைது. க ாற்சபாரால் உண்டம காண இயலாது
என்று உணர்ந்ை அவர்கள் க யற்பாட்டினால் உண்டம காண ைமக்குள் ஓர்
உடன்பாட்டிடனச் க ய்துககாண்டனர். அைாவது வாயு பகவான் ைன் வலிவான
வீச் ால் சமரு மடலடயப் கபயர்க்கவும், அவ்வாறு கபயர்க்க விடாமல் ஆதி ச டன்
சமருடவக் காக்கவும் சவண்டும் எனவும் இதில் யார் சைாற்றாலும்
சைாற்றவர் பலம் குடறந்ைவர் என ஒத்துக்ககாள்வது எனவும் உடன்பட்டனர். வாயு
பலமாக வீசினான்; ஆதிச டன் ைன் ஆயிரம் படலங்களால் சமரு மடலயின் ஆயிரம்
சிகரங்கடளயும் கவித்துக் காத்து நின்றனன். வாயுவால் சமருடவ அட க்க
முடியவில்டல. ஆனால் மூன்று சிகரங்கடள மட்டும் கிள்ளித் கைன்திட யில் ைள்ள
முடிந்ைது. இப்படி இருவரில் யார் வல்லவர் என்று அறியகவாண்ணாவாறு
இருவருசம ஒத்ை வலியினராய் நின்றனர் என்பது வரலாறு.
40. ''மூளும் ோ த்தின் முற்றிய தீவிலன'' என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (3680)

கவந்ைன் முன்பு விஸ்வாவசு என்ற கபயரினன், ைனுவின் மகன்; அழகன், விஸ்வாவசு

ைன் அறிவின்டமயால் அரக்க மனம் ககாண்டு கவந்ைன் என்ற அரக்க உருசவாடு
வனம் வாழ் முனிவர்க்கும் ைசபாைனர்க்கும் ஊறுகள் விடளத்து மகிழ்ந்ைான்.
அவர்களின் கபாருள்கடளச் சூடறயாடிச் சூரத் ைனத்டைக் காட்டி வந்ைான்.
அவ்வனத்தில் ஸ்தூல சிரஸ் என்ற வன்டம மிக்க முனிவர் இருந்ைார். அவரின்
வன்டமயறியா இவன் அவருடடய உணவிடனப் பறித்துச் சிைறினன். கவகுண்ட
அவர், ''இவ்வுருவசம உனக்கு நிடலக்கக் கடவது'' எனச் பித்ைார். ைருக்கு நீங்கித்
ைன்னுணர்வு கபற்ற விஸ்வாவசு முனிவர் ைாளிடனப் பணிந்து ாப நீக்கத்திற்கு வழி
சவண்டி நின்றனன். அவசரா ''அப்பா! திருமால் இராமாவைாரத்தில் இங்கு வந்து உன்
சைாள்கடளத் துணித்து, உன் உடடலக் ககாளுத்துவான். அப்சபாது உன்றன் இவ்
உருவம் நீங்கும்'' என்றார். இவன் பிரமடன சநாக்கி நீண்டகாலம் ைவம் க ய்து பூரண
ஆயுள் கபற்றான். அைனால் க ருக்குற்ற கவந்ைன் இந்திரசனாடு சபார் கைாடுத்ைான்.
இந்திரன் இவனின் ைடலடயயும், இடுப்பின் கீழ்ப் பகுதிடயயும் இவனின் உடலில்
ஒடுங்கச் க ய்ைான். ைடலயும், காலும் இழந்ை முண்டமாயினும் வர பலத்ைால்
உயிசராடு இருந்ைனன். இந்திரனின் காலில் விழுந்து 'நான் இயங்காை நிடலயில்
உணவுக்ககன் க ய்சவன்?' என சவண்ட அவசனா சயா டன தூரம் நீளும்
டககடளயும் சகாடரப் பற்கடளயும் இவனுக்குத் ைந்து ''காட்டில் கிடடக்கிற
உயிரினங்கடளக் கரங்கடள நீட்டிப் பிடித்துக் சகாடரப் பற்களால் உண்டு வாழ்க''
என அருள் பாலித்ைான்., ''இராம இலக்குவர்கள் இங்கு வரும்
சபாது அறியாமல் அவடர எதிர்ப்பாய். அவர்களால் உன் கரங்கள் வீழ்த்ை கபற்று
சகார உருவம் நீங்கி நல்லுருப் கபறுவாய்'' என்றும் கூறியருளினான்.

41. ''கோதி கோதைன் ஓதநீர் உைகமும் உயிர்கள்

யோலேயும் விழிப் '' என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (3712, 6156)

சூரிய குலத்து மன்னர்களின் குரு வசிட்டர். சூரிய குலத்தில் சைான்றிய

மன்னர்களில் ஒருவன் திரி ங்கு மகரா ன் என்பவன். அவன் ைன் குலகுருவாகிய
வசிட்டடரப் பணிந்து ைான் உடசலாடு சுவர்க்கம் புக வழிகாட்டுைல் சவண்டும்,
அைற்கு வழி கூற சவண்டும் என சவண்டினான். அவசரா, யாவராயினும் இறந்ை
பின்னசர சுவர்க்கம் புக முடியும் என்றார். அர சனா குருசவாடு கவகுண்டு, ைான்
சவகறாரு குருடவ நாடிப் சபாவைாகச் க ான்னான். இைடனக் சகட்ட வசிட்டர்,
கவகுண்டு 'குரு நிந்ைடன க ய்ை நீ ண்டாளன் ஆவாய்' என்று பித்ைார். குரு
மனத்டைப் புண்படுத்திய திரி ங்கு ண்டாளன் ஆன முடறயால் நகடர விட்டுச்
க ல்ல சவண்டியைாயிற்று. பல இடங்களில் அடலந்து திரிய சவண்டியைாயிற்று.
அடலந்ை காலத்து விசுவாமித்திர மாமுனிடயச் ந்திக்கும் வாய்ப்பு கிட்ட அவரிடம்
நடந்ைடவகடளக் கூறி ைனக்கு உைவசவண்டும் என்று சவண்டினான். அவரும்
உடன்பட்டு ஒரு சவள்வி க ய்ைார். அவ்சவள்விக்காகத் சைவர்கள் வரவில்டல.
அைனால் சகாபம் ககாண்டு அர டன ஒரு சைரில் ஏறச்க ய்து சுவர்க்கம் சநாக்கி
அனுப்பினார். விண்ணுலகத்தில் வல்லவர்கசளா புடலயன் சுவர்க்கம புகுவைடன
விரும்பாமல் இவடனத் ைள்ளினர். புடல மகனாக விளங்கும் திரி ங்கு கீசழ
விழாமல் விசுவாமித்திரர் ைாங்கிக் ககாண்டார். விண்ணுலகுக்கும் ஏறாமல்,
மண்ணுலகிலும் இறங்காமல் இடடயில் நின்றான் திரி ங்கு. அவ்விடத்து
சுவர்க்கசலாகம் சபான்றகைாரு சலாகத்டைப் படடத்ைார். அது திரி ங்கு க ார்க்கம்
எனப்படும்.

42. ''கோைன்தன் கோைமும் கோைோல் அறுக்கும்''

என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (3860)
மிருகண்டு முனிவர்க்கும் மருத்துவதி என்பவர்க்கும் நீண்ட நாள் குழந்டைப் சபறு
இல்டல. இருவரும் சிறந்ை சிவபக்ைர். சிவனாடர நிடனந்து பல்லாண்டுகள் ைவம்
க ய்ைனர். சிவன் சைான்றி ''ைசமாகுணங்களின் உருவான நூறு வயது
வாழக் கூடிய மகன் ஒருவன் சவண்டுமா, சிறந்ை பக்தியும் அறிவும் மிக்க ஆனால்
பதினாறு வயது வடரசய வாழக்கூடிய மகன் ஒருவன் சவண்டுமா இருவரில்
நீங்கள் விரும்பும் ஒரு மகடனப் கபறுவீர்'' என, இவர்கசளா பதினாறு வயதுடடய
அறிவு மிக்க குழந்டைசய சபாதும் என்ன, அவ்வாசற கபற்றுக் குழந்டைக்குப்
பதினாறு வயது ஆனசபாது உளம் வருந்தினர். காரணம் அறிந்ை மார்க்கண்சடயன்
எனப் கபயருடடய அக்குழந்டை சநசர சிவன் சகாயில் க ன்று சிவடன வழிபட்டு
நின்றார். பதினாறு வயது முடிந்ை நிடலயில் எமதூைர்கள் வந்து இவரின் உயிடரக் கவர
முடியாது க ன்றனர். எமசன சநராக வந்து அடழக்கின்றான். ஆனால்
அக்குழந்டைசயா சகாவிடல விட்டு கவளிசய வர மறுக்கசவ, எமன் ைன்
பா க்கயிற்டற ஏவினான். குழந்டைசயா சிவலிங்கத்டைக் ககட்டியாகப் பற்றிக்
ககாண்டது. இந்நிடலயில் எமன் கயிற்றால இழுக்கசவ அது சிவலிங்கத்டைச்
ச ர்த்து இழுத்ைது. கவகுண்ட சிவன் காலடனக் காலால் உடைத்து வீழ்த்தி
மார்க்கண்சடயடர என்றும் பதினாறு வயதுடடயவராய் வாழ வரம் ைந்ைார் என்பது
வரலாறு.

43. சுந்ரதோ க சுந்தப் க யர்த் கதோல்லையிரனோர் (3986)

நிசும்பன் என்ற அசுரன் இரணியகசிபு குலத்தில் சைான்றியவன். அவனுக்கு சுந்ைன்,

உபசுந்ைன் என்ற மக்கள் இருந்ைனர். இவ்விருவரும் உண்ணல், உறங்கல், உடரயாடல்,
இருத்ைல், படுத்ைல், எழுைல், நடத்ைல் ஆகிய எல்லாச் க யல்களிலும் ஒன்றாகசவ
இயங்கினர். ஒருவடன விட்டு ஒருவன் பிரிவசை இல்டல. இன்பம், துன்பம்
ஆகியவற்டற ஒன்று சபாலசவ அனுபவித்ைனர். இவர்கள் உலகங்கடளகயல்லாம்
ைன் கீழ்ப்படுத்ை மும்மூர்த்திகடள எண்ணி கடுந்ைவம் இருந்ைனர். அைனால்
அச் முற்ற அர ர்கள் கபண்கள் பலடர ஏவி அவர்களின் ைவத்டைக் கடலக்க
முயன்றும் முடியவில்டல. மும்மூர்த்திகள் சைான்றி பல வரங்கடளக் ககாடுத்ைனர்.
அடவகளில் ஒன்று பிற உயிர்களால் அவர்களுக்கு மரணம் இல்டல என்பது.
வரவலிடம கபற்ற அவர்கள் அர ர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல் பிற உயிர்களுக்கும்
கைால்டல ைந்ைனர். எல்லாடரயும் அடிடமப் படுத்தினர். இன்னல் கபற்ற
சைவர்கள் பிரமனிடம் க ன்று ைம் குடறகடளக் கூறினர். பிரமன் உலகின்
அழகுடடய கபாருள்கள் அடனத்தின் அழகான உறுப்புகடள ஒன்று
ச ர்த்து ஒருகபண் வடிவத்டை உருவாக்கி, திசலாத்ைடம என்று கபயர் இட்டு
அவர்கள் முன் அனுப்பினார். கள்ளுண்டு களித்துத் ைம்டம மறந்து மயங்கிய
நிடலயில் இவடளக் கண்டு காமமுற்று ஒவ்கவாருவரும் ஒவ்கவாரு டககடளப்
பற்றி இழுக்கத் கைாடங்கினர். ைனக்சக உரியவள் என்று வாதிட்டனர். அண்ணன்
மடனவி ைம்பிக்கு ைாயன்சறா என சுந்ைனும், ைம்பி மடனவி அண்ணனுக்கு மகள்
அன்சறா என உபசுந்ைனும் கூறி ஒருவடரகயாருவர் எதிர்த்ைனர். சபாரிட்டுக்
ககாண்டனர். இருவரும் ஒருவர் ஒருவரால் அழிந்ைனர்.

44. ''நஞ்சுேரு மிடற்று அ வுக்கு அமிழ்து நனி

ககோடுத்து ஆலயக் கலுழன் நண்ணும்'' என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (4471)

காசியப முனிவருக்கு இரண்டு மடனவியர். ஒருத்தி விநடை. மற்கறாருத்தி கத்துரு.

இவர்கள் இருவரும் ஒருநாள் வானத்தில் க ன்ற உச்ட ச்சிரவம் என்ற சைவசலாக
குதிடரடயக் கண்டனர். விநடை அைன் வாலின் நிறம் கவண்டம என்றாள். கத்துரு
கருடம என்றாள். இருவர்க்கும் சபாட்டியும் படகயும் முற்றியது. கத்துரு ைன்
மக்களாகிய கருநாகங்கடள ஏவி அக்குதிடரயின் வாடலச் சுற்றிக்ககாள்ளச் க ய்து
சபாட்டியில் கவன்றாள். எனசவ சபாட்டியின்படி விநடை கத்துருவிற்கு
அடிடமயானாள். விநடையின் புைல்வன் கருடன். எனசவ கருடனும் விநடையும்
கத்துருடவயும் அவள் புைல்வர்களான நாகங்கடளயும் சுமக்க சவண்டியவராயினர்.
கருடனும் அவள் ைாயும் அடிடம விலக்கம் கபற சவண்டுமானால் சைவருலக
அமிர்ைம் ககாணர்ந்ைாக சவண்டும் எனக் கருநாகங்கள் கூறின. அைன்படி கருடன்
க ன்று அசுரர்கடள கவன்று அமிர்ைம் ககாணர்டகயில் சைசவந்திரனிடம் இந்ை
அமிர்ைத்டை நீ ைந்திரமாக திரும்ப எடுத்துவந்து விடு என வழியும் க ான்னான்
கருடன். அமிர்ைத்டைக் ககாணர்ந்து ைர்ப்டபப் புல் மீது டவத்துப் பாம்புகள்
மகிழ்ந்ைன. கத்துருவும், கலுழனும் அடிடம விலக்குப் கபற்றனர். தூயர்களாய் வந்து
உண்ணுைல் நல்லது எனக் கலுழன் கூற அடவ குளிக்கப் சபானசபாது இந்திரன்
அமிர்ைத்டை எடுத்துச் க ன்று விட்டான். வந்து பார்த்ை பாம்புகள் வருந்தி, டவத்ை
இடத்தில் சிந்தியாவது இருக்கும் என எண்ணி ைர்ப்டபடய நக்கின. அவற்றின் நா
இரண்டானது ைான் மிச் ம். 45. ரதர்ர ல் குதிககோண்டேள்
என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (4803)

அஞ் னாசைவி என்பாள் சக ரி என்ற வானர வீரனின் மடனவி. அரக்கர்கசளா

அடனவர்க்கும் துன்பம் ைருபவர்கள். அவர்கடள அடிக்க சவண்டுமானால்
அவர்கடளவிட வலிடம கபற்றவர் சவண்டும். அத்ைடகய ஒரு பிள்டளடயப்
கபறுைல் சவண்டி அஞ் னாசைவி வாயு சைவனிடம் ச ர்ந்ைாள். அப்படிப் பிறந்ைவன்
ைான் அனுமன். அவடன உருத்திரன் அம் ம் என்று கூறுவர். அனுமன்
பிறந்ைவுடசன, ைனது ைாடய சநாக்கி 'பசிக்கின்றது உணவு ககாடு ைாசய!' என்றான்.
அப்பா உனக்கும் பழசம உணவு என்று கூறி பழம் ககாணர கானகம் புகுந்ைாள்.
அப்சபாது டவகடறப் கபாழுது. கதிரவன் குணதிட எழுந்ைான். கண்டான்
அனுமன். அதுவும் பழம் எனக் கருதி, சூரியனின் மீது பாய்ந்து அவனின் சைரில்
குதித்ைான். ஆயினும், அனுமனால் பின்னர் ஏற்படவுள்ள இன்பச் க யல்கடள
எண்ணிக் கதிரவன் அவடனக் காயாமல் விட்டான் என்பது வரலாறு.

46. 'ஓதத்தின் ர வு து லகடேர்' என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (4816)

உலககமலாம் பிரளய கவள்ளத்தில் மூழ்கிற்று. அப்சபாது முன்னசர திருமாலிடம்,

எம்டமக் ககால்க எனத் ைாங்கள் கூறிய பின்னசர ைங்கட்கு இறுதி சவண்டும் என்று
வரம் கபற்றிருந்ை மதுவும் டகடவனும் மட்டில்லா கவள்ளத்தில் நீந்தியும், நீடரக்
குழப்பியும் ஆரவாரத்சைாடு பிரமனிடம் க ன்றனர். பிரமடன எள்ளி நடகயாடி
அவனிடமிருந்ை சவைங்கடளப் பறித்துச் க ன்று கவள்ளத்தில் மடறத்து
டவத்ைனர். பிரமன் க ய்வது அறியாது திருமாலிடம் க ன்று நடந்ைடைச் க ால்லி
சவைங்கடள மீட்டுத் ைருமாறு சவண்டினன். திருமாலும் கீை ஒலிடய
எழுப்பினார். ஒலிடயக் சகட்டுக் கிறுகிறுத்ை அசுரர் இருவரும் சவைங்கடள
ஓரிடத்சை டவத்து இனிய ஒலி வந்ை திட டய சநாக்கிச் க ன்றனர். அந்சநரத்தில்
திருமால் சவைங்கடள எடுத்துச் க ன்று பிரமனிடம் ககாடுத்துவிட்டார். இவர்கள்
கநடுந்கைாடலவு க ன்றும் யாடரயும் காணாமல் திரும்பி வந்ைனர். ைங்களிடம்
இருந்ை சவைங்கள் எடுத்துச் க ல்லப்பட்டைடனக் கண்டனர். நடந்ைது உணர்ந்து
திருமாசலாடு சபார்புரியத் கைாடங்கினர். கவற்றி சைால்வி இன்றிப்
பல்லாயிரம் ஆண்டுகள் சபார் நடந்ைது. முடிவில் மது, டகடவர் திருமாடலப் பார்த்து,
''உனது ஆற்றலுக்கு மகிழ்ச்சி; சவண்டும் வரம் சகள்'' எனக் கூற, ''உங்கடளக்
ககால்லும் வரம் ைருக'' எனக் கூறினார். அவர்களும் ககாடுத்ைனர். திருமாலும்
அவர்கடளப் பார்த்து 'நீங்கள் வரம் ஒன்று சகட்க' என்றார். 'ஒருவரும் இறவாை
இடத்தில் நாங்கள் இறக்கசவண்டும்' என சவண்டினர். திருமாலும் அவ்வாசற ஆகுக
என்று க ால்லி, ைன் கைாடடயினால் கநருக்கிக் ககான்றார் என்பது வரலாறு.

47. கண்டத்திலடக் கலையுலடக் கடவுள் என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (4817)

சைவர்களும், அசுரர்களும் பாற்கடடலக் கடடந்ை காலத்து அமிழ்ைம் வருவைற்கு

முன்பு நஞ்சு வந்ைது. எல்சலாரும் அஞ்சி சிவடன சவண்டினர். சிவன் ஓசடாடி வந்து
நஞ்சிடன எடுத்து உண்டு அச் த்டைப் சபாக்கினான். நஞ்சு உண்டைனால் அவன்
மிடறு கறுத்ைது. சிவன் நீலகண்டன் ஆனான்.
48. கோன் உயர் ேல நிகர் கோர்த்தவீரியன் என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (5195)

கார்த்ை வீரியன், கிருை வீரியன் என்பான் மகன்; சிறந்ை ஆற்றல் உடடயவன்.

இராவணன் திக் விஜயம் க ய்ை சபாது, கார்த்ைவீரியனது ைடல நகரமாகிய
மாகிஷ்மதி நகர்க்குச் க ன்றான். கார்த்ைவீரியன் அப்சபாது அங்கு இல்டல. நருமடை
நதியில் ைன் மடனவிசயாடு நீராடிக் ககாண்டிருந்ைான். சகள்வியுற்ற இராவணன்
அவடன சநாக்கி அங்குச் க ன்றான். அைற்குள் பூட சவடள சநரிட்டைால், நருமடை
யாற்றங்கடரயில் மணலால் லிங்கம் க ய்து பூட க ய்ைான். இப்சபாது கார்த்ை
வீரியனும் அவனது மடனவியாரும் நீர் விடளயாடினராைலால் அவர்களால் நீர்
சிைறப்பட்டு மணலாலான லிங்கத்டைப் பாழ்படுத்தியது. கவகுண்ட இராவணன்
கார்த்ை வீரியன் மீது சபார் கைாடுத்ைான். கார்த்ைவீரியன் ைனது ஆயிரங்டககளால்
இராவணனது இருபது டககடளப் பற்றி ஒன்றும் க ய்ய இயலாமற் க ய்து,
துன்புறுத்தி, சிடறயில் அடடத்ைனன். இராவணன் சிடறயில அடடபட்டைடன
அறிந்ை அவன் பாட்டனான புலத்திய முனிவன், கார்த்ைவீரியனிடம் சவண்டி,
''இராவணஜித்'' என்ற கபயடரக் கார்த்ைவீரியனுக்கு நல்கி
இராவணடன விடுவித்ைான்; பரசுராமனால் கவல்லப் பட்டவன் கார்த்ைவீரியன்
என்பது வரலாறு.

49. 'ரநோய் உனக்கு யோன் என நுேன்றுளோள் அேள்'

என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (6151)

கு த்துவன் என்ற முனிவர் சவைம் ஓதுடகயில் அந்ை சவை ஒலியில் சைான்றியவள்

சவைவதி என்பாள். திருமகசள அவ்வாறு சைான்றினாள் என்பது வரலாறு.
சவைவதிடயத் ைன் மகளாக ஏற்று வளர்த்ைார். அழகிய சிறந்ை சவைவதிடயத்
திருமணம் க ய்து ககாள்ள சைவர்கள் பலரும் கபண் சகட்டு வந்ைனர். என்றாலும்
அவசளா திருமாலுக்கன்றி சவறு ஒருவர்க்கும் வாழ்க்டகப் பசடன் என மறுத்து
வந்ைாள். ஆனால் ம்பு என்ற அரக்கன் ஆட மயக்கத்ைால் கு த்துவ முனிவடனக்
ககான்றானாக. அைடனப் கபாறாது அவன் மடனவியும் தீயில் புகுந்து
உயிர்நீத்ைாள். கபற்சறாடர ஒருங்சக இழந்ை சவைவதி ைன் எண்ணம் ஈசடறக்
காசடகிக் கடுந்ைவம் புரிந்து நின்றாள். அப்சபாது டகடலடயப் கபயர்க்க இயலாது
கடுந் துன்பம் உற்று இடறயவரின் அருளால் விடுவிக்கப் கபற்று மகிழ்கவாடு வந்து
ககாண்டிருந்ை இராவணனின் கண்ணில் சவைவதி பட்டாள். அவள அழகால்
கவரப்கபற்ற இராவணன் ைன்டன மணக்குமாறு சவண்டினான். மறுக்கசவ வலியப்
பிடித்து இழுத்ைான். அைடனப் கபாறாது கவகுண்ட சவைவதி ''என்டன வலியப்
பிடித்து இழுத்ை உன்டனயும் உன் கிடளகடளயும் உன் நாட்டடயும் ஒருங்சக
அழிக்க மீண்டும் சைான்றி வருசவன்'' எனக் கூறித் தீயில் புகுந்ைாள். அவசள
சீடையாகப் பிறந்துள்ளாள் என்பது வரலாறு.

50. ம் ப் க யருலடத் தோனேர் இலைேலன

அ ரிலட தலைதுமித்த ே ைோறு (6152)

ைாண்டக வனத்தில் டவஜயந்ைம் என்ற நகரில் இருந்து அரசு புரிந்ைவன் துமித்துவ ன்

என்ற மறுகபயர் உள்ள ம்பரன் என்ற அசுரன். இவன் மாடயயில் வல்லவன். இவன்
அசுரர்கள் பலர்ைம துடணகயாடு க ன்று சைவர்கடள கவன்று சைசவந்திரடன
அடிடமப்படுத்தி, கபான்னுலடகப் பற்றினான். அரசிழந்ை இந்திரன் ைப்பி ஓடி
நிலவுலக மன்னனான ை ரை க்கர வர்த்தியின் துடண சவண்டினான். ை ரைன்
அவனுக்கு அபயம் நல்கி, ைன்மடனயாள் டகசகயிடயயும் உடன்
அடழத்துக் ககாண்டு மீண்டும் நடந்ை சைவாசுரப் சபாரில் சைவர்கள் பக்கம் ச ர்ந்து
அசுரர்கடள எதிர்த்ைான். ை ரைன் வலிடமக்கு முன்பு நிற்கவியலா அசுரன் மடறந்து
ஓடினான். ஆனால், ை ரைசனா அவன் க ன்ற திட களிகலல்லாம் கைாடர்ந்து க ன்று
அவடன மட்டுமின்றி அவனது சுற்றத்ைாடரயும் ககான்று ஆட்சிடயக் டகப்பற்றி
இந்திரனிடம் ககாடுத்ைான்.
51. அ ர்ரகோன் விலடயதோ கேரிநின் ர ைோய்
என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (6153)
 சைவாசுரப் சபார்களில் ஒன்றில் அசுரர்கள் கவன்றனர்; சைவர்கள் சைாற்றனர்.
சைாற்ற சைவர்கள் காக்கும் கடவுளாம் திருமாலின் திருவடிகளில் வீழ்ந்து
இடறஞ்சித் ைங்கடளக் காக்குமாறு சவண்டினர். அப்கபருமான் நிலவுலகில்
புரஞ் யன் என்ற மானிடனாய்த் சைான்றி அவுணர்கடள கவன்று சைவர்கடளக்
காப்பைாகச் க ால்லி அருளியபடி, இட்சுவாகு என்பானது மகன் ாைனன்
என்பவனுக்குப் பிள்டளயாய்ப் பிறந்ை புரஞ் யன் என்ற கபயரினராய் வளர்ந்ைார்.
அறிந்ை சைவர்கள் புரஞ் யனிடம் ைங்கட்கு உைவுமாறு சவண்டினர் சவண்டுைடலக்
சகட்ட புரஞ் யன் சைசவந்திரன் ைனக்கு வாகனமாக அடமயின் அவன் மீது அமர்ந்து
சபார் க ய்து கவற்றி வாடக சூடி வருசவன் என்றான். இ ந்திரன் கவற்றி ஒன்டறசய
குறிக்சகாளாகக் ககாண்டு எருதின் வடிகவடுத்து நின்றான். புரஞ் யன் எருதின்
முதுகின் சமல் ஏறி அமர்ந்து அசுரர்கடளப் சபாரில் கவன்றான். முதுகுக்கு
வடகமாழியில் 'ககுத்' எனப் கபயர். இந்திரடன வாகனமாகக் ககாண்டைனால்
இந்திரவாகனன் என்றும் கருத்ைத்தின் மீது அமர்ந்து சபார் புரிந்ைடமயால் காகுத்ைன்
என்றும் திருமாலுக்குப் கபயர்கள் அடமந்ைன என்பது வரலாறு.
52. அேனிலய, ''க ருேளம் தருக'' என்று

ரேண்டியதில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (6153)

சவனன் என்பவன் ஓர் அர ன். அவன் க ருக்கு மிக்கவன். க ருக்கின் காரணமாக,

திருமாலுக்குச் க ய்ய சவண்டிய யாகங்கள் அர்ப்பணிப்புகள் ஆகியனவற்டறத்
ைான் க ய்யாைது மட்டுமின்றிப் பிறடரயும் க ய்ய ஒட்டாமல் ைடுத்து
வந்ைான். முனிவர்கள் பலரின் நல்லுடரகடளக் சகளாமல் விலக்கி வாழ்ந்ைான்.
மக்கள் நலம் நாடிய முனிவர்கள் அவடனத் ைருப்டபப் புல்லால் அடித்துக்
ககான்றனர். மக்கள் ைடலவடன இழந்ைனர். ைடலவன் இல்லாை நாடு நாடாக இராது
என்பைனால் முனிவர்கள், அவனின் வலக்டகடயக் கடடந்து தீ உண்டாக்கி,
அத்தீடயக் ககாண்டு பிரம்மடன நிடனத்து யாகம் க ய்ைனர். அந்ை யாகத்தில்
சவள்வியில் பிருது என்பான் சைான்றினன். அவன் நாட்டின் மன்னன் ஆனான்.
ஆயினும் சிலகாலம் ைடலவன் இல்லாது இருந்ை நாட்டில் அராஜகம்,
முடறயின்டமகள் பல சைான்றின; பூமி வளம் இழந்ைது; வானம் கபாய்த்து வறட்சி
ஏற்பட்டது; மக்கள் பல துன்பங்களுக்கு ஆளாகி இருந்ைனர். முடி மன்னன் வந்ை
பின்னர் ைங்கள் குடறகடளக் கூறி மக்கள் அழுைனர். உணவின்றி வருந்தும் ைங்கட்கு
உணவு உற்பத்திக்கு வழிசகாலுமாறு சவண்டினர். அவர்கடளக் காப்பைாகக் கூறிய
பிருது மன்னன், யாகத்தில் ைன்கனாடு பிறந்ை அறகவம் என்ற வில்டலயும், உயர்ந்து
நிடறந்ை அம்புகடளயும் ககாண்டு ைற்காப்சபாடு நில அன்டனடய எதிர்த்து
நின்றான். நில அன்டன பசு உருக்ககாண்டு ஓடினாள்; அர னும் விடாமல் பின்
கைாடர்ந்ைான். பசு எங்கு ஓடினும் அைற்குப் புகல் இடம் ஒன்றும்
கிடடக்காடமயால் அர டன அடடந்து'' எல்லா உணவுப் கபாருள்களும்
என்னிடம் பாலின் வடிவாக இருக்கின்றன. கன்று ஒன்டற உண்டாக்கி என்பால்
அன்பு கபருகச் க ய்து பாடல சுரக்கச் க ய்து பலன் அடடந்து ககாள்ளுங்கள்.
சமலும் என் பால் பூமியின் சமடு பள்ளங்களால் பாழ்பட்டும் பலர்க்குக்
கிடடக்காமலும் சபாைல் ஆகாது. எனசவ சமடு பள்ளமற்ற நிடலயில் பூமிடயச்
மப்படுத்திப் பயன் ககாள்க எனவும் கூறியைாம். அர ன் அவ்வாசற ைன் வில்லின்
நுனியால் சமடுகடளத் ைள்ளிப் பள்ளங்கடள நிரப்பி, கன்று ஒன்றிடன உருவாக்கிப்
பசுவினிடம் நிறுத்தினான்.

ைன் டகடயப் பாத்திரமாகக் ககாண்டு பசுவின் பாடலக் கறந்து நிலவுலகம்

முழுவதும் பயன் அடடயுமாறு பகிர்ந்ைளித்ைான். பிருது அர னால் திருத்ைப்
கபற்ற நிலம் பிருதிவி என்று அவன் கபயரால் அடழக்கப்பட்டு வருகின்றது. இது
வரலாறு. 53. அயில்ர ோல் ேற்ைக் கடல் சுடுகிற் ன என் தில்

அடங்கியுள்ள ே ைோறு (7878)

உக்கிர பாண்டியன் என்பான் மக்கள் நலம் நாடி முடற ைவறாது ஆட்சி புரிந்ை
மன்னர்களுள் ஒருவன். மக்கள் நலம் நாடி பல அஸ்வசமை யாகங்கள் க ய்து
வந்ைான். அவனின் ஆட்சிச் சிறப்டபயும் கவற்றிச் சிறப்டபயும் கண்டு கபாறுக்க
முடியாை இந்திரன், ைன் ஏவலில் இயங்கும் வருணடன அடழத்து அந்நாடு வளம்
குன்றுமாறு மடழடயப் கபய்விக்க ஆடண பிறப்பித்ைான். வருணன் ைன்
வாழ்இடமான கடடலப் கபாங்கி எழுச் க ய்து நாட்டட அழிக்க முடனந்ைான்.,
கருடணயம் கடவுளாம் சிவனார் பாண்டியன் கனவில் சைான்றி நிகழ்வன கூறி
சவல் எறிந்து கடடல வற்றச் க ய்யுமாறு வழி கூறிப் சபானார். பாண்டியன் ைன் கூரிய
சவடலச் க லுத்தி வருணனின் எழுச்சிக்கு ஆதியாக உள்ள கடடல வற்றச் க ய்து
நாட்டடக் காத்ைான் என்பது வரலாறு.

54. அம் ரீடர்க்கு அருளியதில் அடங்கியுள்ள

ே ைோறு (8668)

அம்பரீடன் என்பவன் சூரிய குலத்து மன்னர்களில் ஒருவன். இவன் சிறந்ை டவணவ

பக்ைன். ஏகாைசி விரைத்டைத் ைவறாது க ய்பவன். ஒரு முடற அவ்வாறு விரைம்
இருந்து துவாைசி அன்று காடல விருந்து க ய்வித்ைனன். அன்று துருவா முனிவரும்
வரசவ அவடரயும் வரசவற்று விருந்துண்ண வருமாறு சவண்ட அவரும் இட ந்து
காடலக் கடன்கடள முடித்து நாட்பூ டன க ய்து வருவைாகக் கூறி யமுடனக்குச்
க ன்றார். துருவா ர் வருவைற்குத் ைாமைம் ஆகசவ அர ன் பாரடண க ய்வைற்கு
முன்பு பகவானுக்குப் பூ டன க ய்ை புனிை நீடர உண்டு இருந்ைனன். யமுடன
க ன்று கடன்கடள முடித்துத் திரும்பிய துருவா ர் அர ன் புனிை நீடர
விருந்தினனாகிய ைன்டன விட்டுவிட்டு உண்டைற்கு கவகுண்டு, ைன் ைடல மயிரில்
ஒன்டறப் பறித்து மண்ணில் ஏறிய அைனின்று பூைம் ஒன்று சைான்றி அர டன
எதிர்த்ைது. மன்னசனா திருமாடல நிடனத்துத் ைவம் க ய்ைான். பரமன் ைன்
க்கராயுைத்டை அனுப்பிப் பூைத்டைக் ககான்றார். அைசனாடு அடமயாது அைடன
உருவாக்கிய முனிவடனத் துரத்ை, முனிவன் அஞ்சிப் பலரிடம்
அடடக்கலம் புகுந்தும் பயனற்றுப் சபாக, அம்பரீட னிடசம சவண்டி நின்றார்.
அம்பரீடன் க்கராயுைத்டைத் கைாழுது சவண்டி முனிவடனத் துன்பத்தினின்றும்
காத்ைான்.
55. அயனோர் கனுக்கு அளித்ததில் அடங்கியுள்ள
ே ைோறு (8668)

அயனார்ைம் மகன் சிவன் என்ற கருத்தும் உண்டு. அந்ைக் கருத்தின்

அடிப்படடயில், 'யார்ைடலயில் டக டவத்ைாலும் அவர் பஸ்மமாகப் சபாக'
சிவனிடம் வரம் கபற்ற பத்மாசூரன் சிவனார் ைடலயிசலசய டக டவக்க
முடனந்ைான். சிவன் அஞ்சி ஓடினார். அவ்சவடளயில் திருமால் அழகிய கபண் உருக்
ககாண்டு சூரன் முன் சைான்றசவ, அவள் மீது டமயல் ககாண்ட சூரன் சிவடன
மறந்து கபண்டணத் கைாடர்ந்ைான்; அப் கபண்டணத் ைழுவ கநருங்கினான். கபண்
உருவில் வந்ை திருமால் அவடன நீராடி வருமாறும் வந்ைால் ச ர்ந்து மகிழலாம்
என்றும் கூறினார். க ய்வைடன எண்ணாமல் நீராடத் ைன் ைடலயில் ைாசன டகடய
டவத்ைான். சிவனாரின் வரத்தின் படி அவசன எரிந்து ாம்பலானான். அயனால்
மகனாம் சிவனார் அச் ம் நீங்கி கவளிசய வந்ைார். இவ்வாறு சிவடனத் திருமால்
காத்ைார் என்பது வரலாறு.

56. கதள்ளரும் கோை ரகயர் என் தில் அடங்கியுள்ள

ே ைோறு (9242)

காலசகயர் என்பார் காசியப முனிவர்க்கும் கடலகயன்பாட்கும் பிறந்ைவர்கள்

புசலாமர் என்ற முனிவர்க்கும் துதி என்பாளுக்கும் பிறந்ைவர்கள் என இரண்டுவிை
கருத்துக்கள் உண்டு. இவர்கள் மிக்க வலிடம உடடயவர்கள். ஏடனய அசுரர்கள்
சபால கருநிறத்ைவர் அல்லர்; கபான்னிறத்ைவர். சைவர்கடளப் பலமுடற
கவற்றி ககாண்டவர்கள். அவ்வளவு வலிடம மிக்கவர்கள். அவர்கள் ஒருமுடற
கடலில் ஒளிந்திருந்ை சபாது இராவணன் எட்டுத் திட கடளயும் காத்து நின்ற திட க்
காவலர்கடள கவல்லச் க ன்றான். அப்சபாது இவர்கடள கவன்று அடக்கினான்
என்பது வரலாறு. 57. உடல் கலடந்த நோள் ஒளியேன் உதிர்ந்த

க ோற்கதிரின்'' என் தில் அடங்கியுள்ள ே ைோறு (9651)

கதிரவன் கநாடிக்கு கநாடி ைன் ஒளியாற்றலில் குடறந்து வருகின்றான் என்ற

கருத்டை நம்பாது மக்கள் உணரும் வடகயில் புடனயப்பட்ட ஒரு புராண வரலாறு.
இதில் அடங்கி உள்ளது; துவட்டா என்பவன் மகள் ஞ்ட . ஞ்ட கதிரவன்
மடனவி யாக்கப்பட்டாள். ஆனால் கதிரவன் கவப்பம் ைாங்க மாட்டாை ஞ்ட ைன்
உடல் நிழடல அவற்குத் சைவியாக அடமத்திட்டுத் ைந்டை இல்லம் ஏகினாள்.
பலகாலம் க ன்றபின் உண்டம உணர்ந்ை கதிரவன் துவட்டாவின் விருப்பத்துக்கு
இட ந்து ைன்டனத் ைன் ஒளி குடறயுமாறு ாடண பிடிக்க ஒருப்பட்டான் என்பது
புராணக் கடை.
கம்பராமாயணக் கடைப் பாத்திரங்கள்

அக்ககு ன் : இராவணன், மண்சடாைரியின் மகன், இந்திரசித்தின் ைம்பி.

அக்கினி ரதேன் : சீடை தீயில் புக, அவடளச் சுடாது இராமனிடம்

ச ர்ப்பித்ைவன்.

அகத்திய முனிேர் : 'குறுமுனி' ைமிழ் முனி எனவும் குறிப்பர். கானகத்தில்

இராமனுக்குப் படடக்கலம் அளித்ைவர்.

அசும் ன் : (1) கரன் படட வீரருள் ஒருவன். தீ நிமித்ைம் கண்டு கரடன

எச் ரித்ைவன். (2) இராவணன் துடணவருள் ஒருவன். நரசிங்கம் அடனயான்.

அகலிலக : ககௌைம முனிவரின் பத்தினி. கல்லாய்க் கிடந்ைவள். இராமன் கால்

பட்டுச் ாபம் தீர்ந்ைவள்.
அங்கதன் : இந்திரன் அமி மாக வாலிக்குத் ைாடரயிடம் பிறந்ைவன்.
இராவணனிடம் தூது க ன்றவன்.
அங்கோ தோல : கடல் சமல் க ல்வார் நிழல் கண்டு, அவர்கடளப் பிடித்து
உண்ணக் கூடியவள். '' ாயாக்கிரகிணி' என்பது அவளது மற்கறாரு கபயர். அநுமன்
கடல் ைாவுடகயில் குறுக்கிட்டுத், சைாற்ற அரக்கி.

அ ங்கன் : வானரப் படடத்ைடலவன்.

அ ஞ் ன் : கரனின் புைல்வன். ைாய் விைர்ப்ப சை த்து அர ன் மகள்,

விைர்ப்டப எனும் சகசினி. பகீரைனின் பாட்டனார்.

அ ன் : அயன். ை ரைனின் ைந்டை. சுயம்வரத்தில் இந்துமதிடய

மணந்ைவன்.
அஞ் லன : அனுமனின் ைாய்.

அஞ்சு ோன் : அ மஞ் ன் புைல்வன். கரனின் சபரன்.

அத்திரிமுனிேர் : பிரம்ம குமாரர்களுள் ஒருவர். காட்டில் இராம இலக்குவடர
உப ரித்ைவர்.

அதிகோயன் : இராவணனுக்குத் ைானியமாடலயிடம் பிறந்ைவன். 'கபரிய

உடம்டப உடடயவன்' எனப் கபாருள்.

அதிதி : காசிபன் மடனவி. புத்திரர் 33 சகாடி சுரர்.

அம் ரீடன் : சூரிய குல சவந்ைன். நரசமைத்திற்கு ஆள் சைடி இரிசிக
முனிவரின் நடுமகன் சுனச்ச பன் என்பவடனப் கபற்று யாகத்டை முடித்ைவன்.
அரயோமுகி : இரும்பினால் ஆகியது சபான்ற முகமுடடய அரக்கி. இலக்குவன்
மீது காைல் ககாண்டு அழிந்ைவள்.

அ ம்ல : 1. அருணன் மடனவி. 2. சைவநங்டக இராவணன் ஆட்சியில்

குற்சறவல் க ய்ைவள்.

அ ன் : வீடணன் அடமச் ர் நால்வருள் ஒருவன்.

அருணன் : காசியமுனிவருக்கு விநடையிடம் பிறந்ைவன். மகன் - டாயு; ைம்பி
- கருடன். சூரியனின் ாரதி.

அருந்ததி : வசிட்டரின் மடனவி. கற்பில் சிறந்ைவள்.

அனசூலய : அழுக்காறு இல்லாைவள். அத்திரி முனிவரின் பத்தினி.

அனந்தன் : வானர வீரன்.

அனைன் : வீடணன் அடமச் ர் நால்வருள் ஒருவன்.

அனிைன் : வீடணன் அடமச் ர் நால்வருள் ஒருவன்.

அனு ன் : வாயுவின் டமந்ைன். ைாய் அஞ் டன. இளம் பருவத்தில்

சூரியடனப் பழம் எனக் கருதிப் பறிக்க முற்படுடகயில் இந்திரன் வச்சிராயுைத்ைால்
அடிக்கப்பட்டுச் சிடைந்ை கன்னம் உடடயவன். (அனு - கன்னம்) இவன் ைந்டை சக ரி.

ஆதூர்த்தன் : கு ன் மக்கள் நால்வருள் ஒருவன். ைருமாரணியம் என்னும் ஊடரத்

ைடலநகரமாகக் ககாண்டு வாழ்ந்ைவன்.
ஆனிைக் கண்ணன் : கவாக்ஷன் பசுவின் கண்டணப் சபான்ற கண்கடள
உடடயவன். வானரப் படடத் ைடலவன்.
இட்சுேோகு : சூரிய குல டமந்ைன். இட ன் :
வானரப் படடத் ைடலவன். காடள சபான்றவன். குடதிட யில் சீடைடயத்
சைடச் க ன்றவன்.

இடும் ன் : வானர வீரன்.

இந்தி சித் : இராவணன் டமந்ைன். இந்திரடன கவன்றைால் 'இந்திரசித்' எனப்

கபயர் கபற்றவன்.

இந்தி த்யும்நன் : திருமால் பக்ைன். அகத்தியர் ாபத்ைால் யாடனயாகப்

பிறந்து முைடல வாய்ப்பட்டுத் திருமாலால் வீடு சபறு அடடந்ைவன்.

இந்தி ன் : ரபங்க முனிவடர இந்திரசலாகம் அடழத்துச் க ல்ல

வருடகயில், காட்டில் இராமடனக் கண்டு சபாற்றியவன்.
இ கு ன்னன் : சூரியகுல சவந்ைன்.

இ ணியன் : பிரமனது மகனாகிய மரீசி பிரஜாபதியின் மகனான காசிப

முனிவர்க்குத் திதி என்பவளிடம் பிறந்ைவன். இரண்யாட் னின் ைம்பி,
பிரலாகைனின்ைந்டை. இரணியன் என்பைற்குப் 'கபான்னிறமானவன்' என்பது
கபாருள்.

இ ணியோட் ன் : 'கபாற்கணான்' என்னும் கபயரினன். பூமிடயப் பாயாக்கிக்

கடலில் மடறக்க, வராக அவைாரகமடுத்துத் திருமால் மீட்டைாகப் புராண வரலாறு.
இ ோ ன் : காப்பியத் ைடலவன்.

இ ோேணன் : இலங்டக சவந்ைன்.

இரிசிகன் : பிருகுவின் மகன். ககௌசிடய மணந்ைவன்.

இருசியசிருங்க முனிேர் : விபாண்டக புைல்வர். மான்ககாம்டபத் ைடலயில்

ககாண்டவர். கடலக்சகாட்டு முனிவர் எனப்படுவார். மக்கள் சபறு வாய்க்கும் யாகம்
க ய்ைவர்.
இர ணுகோரதவி : மைக்னி முனிவரின் மடனவி.
இைக்குேன் : இராமன் ைம்பி. சுமத்திடரயின் மகன்.
இைங்கோரதவி : இலங்டகயின் காவல் கைய்வம். அனுமன் அவடள
கவன்றைால் நகர் நீங்கிச் க ன்றாள்.

உத்தோன ோதன் : மனுகுலத்து சவந்ைன். உசராமபாைன் ைந்டை.

உதோசித்து : பரைனின் மாமன். உருல : சுக்கிரீவன்
மடனவி.

உர ோ ோதன் : உத்ைானபாைனின் மகன். கடலக்சகாட்டு முனிவரின்

மாமன்.

உல்கோமுகன் : வானரப் படடத்ைடலவன்.

ஊர்மிலள : னகன் ைம்பி கு த்துவன் மகள். இலக்குவனின் மடனவி.

ஊர்ேசி : சைவநங்டக. இலங்டகயில் இராவணன் ஆட்சியில் குற்சறவல்

புரிந்து வந்ைவள்.

ஏல : சஹடம. அசுரனாகிய மயனால் காைலிக்கப்பட்டவள் என்பது

வான்மீகம். சுயம்பிரடபயின் சைாழி.
ககுத்தன் : சூரியகுல மன்னன்
கங்கோரதவி : பகீரைனால் உலகில் நதியாகிப் கபருகியவள்.

க ரகோமுகன் : மற்சபாரில் வல்ல வானரத் ைடலவன்.

கந்த ோதனன் : வானரப் படடத்ைடலவன்.

கபிை முனிேர் : ைன்டனப் பழி கூறியைால் கரன் புத்திரர்கடளச்
ாம்பலாக்கியவர்.

கயன் : கஜன்; யாடன சபான்ற வடிவமுடடய வானரத் ைடலவன்.

க ன் : இராவணன் ைாய்மாமன் மகன். ைண்டகாரண்யத்தில் சூர்ப்பணடகக்குத்

துடணயாக இருந்ைவன்.

கருடன் : அருணனின் ைம்பி. சபார்க்களத்தில் நாகபா ம் நீக்கியவன்.

கேந்தன் : ைடலயற்று, வயிற்றில் வாய், கண் ஆகியவற்டற உடடய ககாடிய

வடிவினன். இராமடன எதிர்த்துச் ாபம் நீங்கப் கபற்றவன்.

கேயன் : வானர வீரன்.

கேயோக்கன் : கவயாக்ஷன், பசுவின் கண்சபான்ற கண்கடள உடடயவன்.

'சகாலங்கூலம்' என்னும் ககாண்டட முசுக்களுக்குத் ைடலவன்.
கோசி ன் : காசியப முனிவர். ைக்கன் மகளிர் பதின்மூவடர மணந்து சுர, அசுரர்
முைலிசயாடரப் படடத்ைவர். இம்முனிவருக்கும் அதிதி சைவிக்கும் திருமால்
வாமனனாக அவைரித்ைார். இம்முனிவர்க்கும் திதிக்கும்
பிறந்ைவர்கள் அசுரர்கள்.
கோதி : கு நாபனது மகன்.
கோர்த்தவீரியோர்ச்சுனன் : ஆயிரந்சைாள்கடள உடடயவன். பரசுராமன்
அவற்டற கவட்டி கவன்றனன்.
கோைரகயர் : ஒருவடக அசுரர்.

கோை ங்கன் : அரக்கன்.

கோைரநமி : இரண்யாட் ன் மகன். ைந்டை இறந்ைபின் திருமாசலாடு சபாரிட்டு

மடிந்ைவன்.
கோைன் : இலக்குவனால் ககால்லப்பட்ட ஓர் அசுரன்.

கியோதி : பிருகுவின் மடனவி.

கிருதோசி : கு நாபனது மடனவி.

கிலிஞ் ன் : விராைன் ைந்டை.

குகன் : சிருங்கி சபரியர்சகான். சவடர ைடலவன். இராமனால் ைம்பியாக

ஏற்றுக்ககாள்ளப்பட்டவன்.

கு த்துேன் : னகன் ைம்பி.

கு நோ ன் : கு ன் மகன். மசகாைதி நகடரத் ைடலநகராகக் ககாண்டு

ஆண்டவன்.

கு ன் : 1. பிரமசைவனின் மகன். மடனவி டவைர்ப்பி. 2. கு னின் முைல்

மகன். மூலநூலில் 'கு ாம்பன்' எனக் காணப்படுகிறது. எனசவ 'கு ன்' என்பது
'கு ாம்பன்' என்பைன் விகாரம் என்பர். கவு ாம்பிடயத் ைடல நகராகக் ககாண்டு
ஆண்டு வந்ைவன்.

கும் கர்ணன் : குடம் சபான்ற காதுகடள உடடயவன். இராவணன் ைம்பி.

கும் ன் : கும்பகர்ணன் மகன்.
கும் ோனு : அரக்கர் ைடலவன். இடும்பனால் அழிந்ைவன்.

குமுதன் : வானர வீரன். ஆம்பல் நிறமுடடயவன்.

குமுதோக்கன் : வானர வீரன்.

குமுதி : ஓர் அரக்கி.

குருதியின்கண்ணன் : ச ாணிைாட் ன். அரக்கர் படடத் ைடலவன்.
குலி ன் : அரக்கன்.

குேலையோசுேன் : ை ரைன் முன்சனான். துந்து என்பவடனக் ககான்றவன்.

கூனி : மந்ைடர. டகசகயியின் சைாழி.

ரக ரி : அஞ் டனயின் கணவன். அநுமனின் ைந்டை.

லகரகசி : ை ரைன் சைவி. பரைனின் ைாய்.

லகட ன் : கயிடன். திருமாடலப் படகத்து அழிந்ை ஓர் அரக்கன்.

ரகோ லை : ை ரைன் முைல் சைவி. இராமன் ைாய்.

ககௌ கி : சகாசிகரின் (விசுவாமித்திரர்) உடன்பிறந்ைவள். பின்பு நதியாக

மாறியவள்; சகாசி.
ககௌத : அகலிடகயின் கணவர்.
 க ர் : ாகரர் எனப்படுவார். கரனது இரண்டாவது மடனவியிடம் பிறந்ை
ஆயிரம் மக்கள்.

க ன் : 'விஷத்சைாடு பிறந்ைவன்' எனப் கபாருள்படும். அசயாத்தி

சவந்ைன். விைர்ப்பசை த்து அர ன் மகள் விைர்ப்டப எனப்படும் சகசினிடய
மணந்ைவன்.

ரகோத் ன் : வானரப்படடத் ைடலவன்.

ங்கன் : ங்கு சபான்ற நிறமுடடயவன். வானரச் ச டனத் ைடலவன்.

டோயு : அருணனின் மகன். கழுகர ன். பல மயிர்கள் ச ர்த்துத் திரித்ை

டடசபான்ற ஆயுடளயுடடயவன். டவணவர்கள் இவடனப் 'கபரிய உடடயார்'
எனப் சபாற்றுவர்.

லடயப் ர் : திருகவண்கணய்நல்லூர் வள்ளல். கம்படர ஆைரித்ைவர்.

த்துருக்கனன் : ை ரைன் மகன். ைாய் சுமத்திடர.
தேலி : வானரத்ைடலவன். முகத்தில் நூறு மடிப்புகடள உடடயவன்.
வடதிட யில் சீடைடயத் சைடச் க ன்றவன்.
தோனந்தன் : ககௌைம முனிவரின் புைல்வர். ைாய் அகலிடக னகரின் குலகுரு.
ந்தி லன கேன்ைோன் : திலீபன் என்னும் சூரியகுல சவந்ைன்.
ந்திரடன கவன்றைால் ' ந்திரஜித்' எனப் கபயர் கபற்றவன்.

ம் ன் : அசுரன். 'திமித்துவ ன் எனும் மறுகபயர் உள்ளவன்.

ைண்டகாரண்யத்தில் டவஜயந்ை நகரத்தில் ஆண்டு, சைவர்கடள வருத்ை, ை ரைன்
டகசகயியுடன் க ன்று அவடன கவன்று இந்திரடனக் காத்ைான்.
ம் ோதி : 1. டாயுவின் ைடமயன். அருணனின் மகன். சூரிய கவப்பத்ைால்
இழந்ை சிறகுகடள, வானர வீரர் கூறிய இராம நாமத்ைால் திரும்பப் கபற்றவன்.
கழுகர ன். சீடை உள்ள இடத்டை உடரத்ைவன். 2. வீடணன் அடமச் ர் நால்வருள்
ஒருவன்.
ம்பு ோலி : பிரகைத்ைன் மகன். அனுமனால் அழிந்ை அரக்கன்.

யந்தன் : இந்திரன் மகன். காக வடிகவடுத்துச் சீடைடயத் துன்புறுத்ை,

இராமன் கைாடுத்ை பிரம்மாத்திரம் துரத்ை, ரணம் சவண்டியைால் ஒரு கண்டண
மட்டும் இழந்ைவன்.
குல் ன் : வானரப் படடத்ைடலவன்.

ன் : எண்கால் புள் சபான்ற வலிடமயுடடயவன். பர்ஜ்ந்ம

சைவடையின் மகன்.
 ோரி : வானரப் படடத்ைடலவன்.

ைர ோ னன் : ை ரைனுக்குச் ாபம் ககாடுத்ைவர்.

ேரி : ' பரர்' என்னும் சவடர் குலத்தினள். இராமன் வருடக சநாக்கிக்

காத்திருந்து வீடு சபறு கபற்றவள்.

னகன் : மிதிடல சவந்ைன். சீடையின் ைந்டை.

ோந்லத : ை ரைன் மகள். உசராமபாை மன்னனுக்கு வளர்ப்பு மகளாகத்

ைரப்பட்டவள். இருசிய சிருங்கருக்கு மணம் முடிக்கப்பட்டவள்.

ோம் ேன் : ஜாம்பவான். பிரம்மா ககாட்டாவி விட்டசபாது வாயினின்று கரடி

வடிவில் சைான்றியவன். கரடிகளுக்கரசு.
ோர்த்தூைன் : இராவணனிடம் வானரச டன குறித்துக் கூறிய ஒற்றன்.
ோ ன் : இராவணனின் ஒற்றன்.
சிங்கன் : அசுரன் பன னால் மடிந்ைவன்.
சித்தோர்த்தன் : பரைனிடம் தூது க ன்ற நால்வருள் ஒருவன்.
சிபி : சூரியகுல சவந்ைன். புறாவின் கபாருட்டுத் துடல புக்கவன்
சீலத : காவியத் ைடலவி.

சுக்கிரீேன் : அழகிய கழுத்துடடயவன். சூரியன் டமந்ைன். வாலியின் ைம்பி.

சுக்கி கேோன் : மகாபலியின் அடமச் ரும் குருவும் ஆவார். மன்னன்

வாமனனுக்கு மூன்றடி மண் ைருடகயில் ைடுத்ைவர். அைனால் ஒரு கண் இழந்ைவர்.
சுகன் : இராவணனின் ஒற்றன்.

சுரக ன் : சுமாலியின் ைந்டை.

சுரகது : இயக்கன், ரண் என்பவனது மகன்.

சுர டணன் : சுச ஷன். ைாடரயின் ைந்டை. வருணனின் மகன்.

சுதோகன் : நூறு சவள்விகடளச் க ய்ை சூரிய குல சவந்ைன்.

சுதீக்கணன் : முனிவர்.

சுந்தன் : ைாடடகயின் கணவன். அகத்தியர் ாபத்ைால் ாம்பலானவன்.

சுந்ரதோ சுந்தர் : சுந்ைன், உபசுந்ைன் எனும் உடன்பிறப்பாளர்.
சு ோகு : ைாடடகயின் இரண்டாவது மகன். இராவணனுக்கு மாமன்.

சு ோரி ன் : அரக்கன். அங்கைனால் மாண்டவன்.

சு தி : காசிப முனிவருக்கு விநடையிடம் சைான்றியவள். கரனின் இரண்டாவது

மடனவி.

சு ந்தி ர் : ை ரைனின் அடமச் ரும் ாரதியும், நல்ல ஆசலா டன உடடயவர்

எனப் கபாருள் படுபவர்.

சு ோலி : இராவணன் ைாய் சக கி என்பவளின் ைகப்பன். சுசக ன் என்னும்

அரக்கனின் மகன். மாரீன், சுபாகுவிற்கு அடடக்கலம் அளித்ைவன்.

சு த்தில : ை ரைனின் இடளயசைவி. இலக்குவன் ைாய்.

சுயம்பி ல : 'இயற்டகயில் மிக்க ஒளிடய உடடயவள்' சமரு ாவர்ணியின்
மகன். பில நகரில் வானர வீரர்கள் கண்ட ைவமாது. வானரர்கள் வரவால் ாபம் நீங்கப்
கபற்றுத் துறக்கம் புக்கவள்.

சு ல : ைக்கன் மகள். காசிபன் மடனவி. சைவர் சவண்ட அனுமனின்

பலத்டை அறிய அரக்கியாகிச் ச ாதித்ைவள்.
சுருதகீர்த்தி : த்துருக்கனனின் மடனவி.

சுர ோ னன் : லசபா னின் மகன். ை ரைன் அம்பால் உயிர் மாண்டவன்.

சுேோயம்புே னு : பிரமனின் மகன்.

சுனச்ர ன் : இரிசிகனின் நடுமகன், அம்பரீடன் க ய்ை நரசமை யாகத்திற்காகக்

ககாடுக்கப்பட்டு, கவுசிக முனிவரிடம் கபற்ற இரு மந்திரங்களால், யாகமும் முடிய
உயிர் ைப்பியவன்.

சூர்ப் ணலக : பிரமனின் மகனாகிய புலத்திய முனிவரின் மகனாகிய

விசிரவசுக்கும் இரண்டாம் மடனவி சககசிக்கும் பிறந்ைவள். கணவன்-
வித்யுக்சிருவன். ைடமயன் - இராவணன்.
சூரியன் லகஞன் : சூரியன் த்துரு. இராவணன் மந்திரத்கைாருவன்.

சூளி : முனிவர்.

ர ோ லத : சைவமகள்.
தக்கன் : பிரமனின் மகன். சிவபிராடன மதியாது யாகம் க ய்ைடமயால்
சிவபிரானால் அழிக்கப் கபற்றவன்.
தண்டகன் : சூரியகுல சவந்ைன். இட்சுவாகுவின் நூறு மக்களில் கடடப்பட்ட
மூடன் என்பைால் 'ைண்டன்' எனப் கபயரிடப்கபற்றவன்.
ததிமுகன் : மதுவனம் காக்கும் காவலர் ைடலவன்.

தம் ன் : ைம்பம் சபான்ற வானரன்.

தய தன் : அசயாத்தி சவந்ைன். இராமன் ைந்டை.

தரீமுகன் : குடக சபான்ற முகத்டை உடடய வானரன்.
தோடலக : சுசகதுவின் மகள், அகத்தியரால் ாபம் கபற்ற அரக்கி. சுந்ைன்
மடனவி. சுபாகு, மாரீ ன் ஆகிசயாரின் ைாய்.

தோல : வாலியின் மடனவி.

தோ ன் : ருடமயின் ைந்டை. சைவகுருவாகிய பிரகஸ்பதியின் புைல்வன்.

தோருகன் : 1. அசுரன் மகளாகிய மாடய என்னும் மறுகபயருள்ள அரட

என்பவள் காசிப முனிவர் அருளால் கபற்ற புைல்வர் மூவருள் சூரபதுமனுக்கும்
சிங்கமுகனுக்கும் இடளயவன். யாடன முகத்சைாடு பிறந்ைவன். 2. அரக்கன்.
அதிகாயனுக்குத் துடணயாகச் க ன்றவன்.
தோனிய ோலை : இராவணன் மடனவி. அதிகாயன் ைாய்.

திதி : காசிபன் மடனவி. புத்திரர் 66 சகாடி அசுரர்.

திரைோத்தல : சைவநங்டக.

திரி ங்கு : அசயாத்தி சவந்ைன். ககௌசிக முனிவர் ைவ வலிடமயால்

இவனுக்ககனத் 'ைனி உலகம்' உருவாக்கப்பட்டுத் 'திரி ங்கு சுவர்க்கம்' எனப்பட்டது.
திரி லட : வீடணன் மகள்.

திரி டன் : இராமன் காடு க ல்டகயில் பசு ைானம் கபற்ற அந்ைணன்.

திரிசி ன் : 1. திரிசிரஸ், கரனுடன் வந்ை படடவீரன். 2. இராவணன்
புைல்வர்களுள் ஒருவன்.
தீர்க்க ோதன் : நீண்ட கால்கடள உடடயவள். சீடைடயக் குடதிட யில்
சைடச் க ன்ற வானர வீரன்.

துந்து : ஓர் அர ன்.

துந்துபி : எருடமக்கடாவின் வடிவினன். மாயாவியின் உடன் பிறப்பு. மயன்

என்னும் அசுரன் டமந்ைன். வாலியால் ககால்லப்பட்டு, எலும்பு மடலயாகக்
கிடந்ைவடன இலக்குவன் கடலில் வீழச் க ய்ைான்.
துமிந்தன் : சைவ டவத்தியர்களான இரட்டடயர் அசுவினி சைவர்களின்
அம் த்ைால் பிறந்ை இருவரில் ஒருவன்.
துவிந்தன் : வானரப் படடத் ைடலவன்.

துர்த்த ன் : பஞ் ச னாபதிகளுள் ஒருவன் துருேோ ர் :

ைன்டன மதியாை இந்திரன் திருடவக் கடலில் மடறத்ைவர்.

துன்முகன் : இராவணனுக்கு ஆசலா டன கூறும் படடத் ைடலவன்.

படகவர்க்குப் பயங்கரமான முகத்டை உடடயவன். அனுமானால் அழிந்ைவன்.
தூடணன் : யாவடரயும் நிந்திப்பவன். இராவணன் ைந்டை விசுரவசு
முனிவர்க்கும், ைாய் சககசியின் ைங்டக கும்பீநசிக்கும் பிறந்ைவன்.

தூ நோட்டத்தன் : தூமிராட் ன். புடக சபான்ற கண்கடள உடடயவன்.

இந்திரசித்தின் சைர்ச் க்கரக் காவலாக க ன்று சபாரில், ைப்பிவந்து மீண்டும்
சபார்க்களம் க ன்று மாண்டவன்.

தூமி ன் : கரடித் ைடலவன். ாம்பவானுக்கு உடன்பிறப்பு.

ரதே ோந்தகன் : சைவர்களுக்கு யமன் சபான்றவன். இராவணன் டமந்ைன்
அனுமனால் அழிந்ைவன்.
நந்தி : குரங்குகளால் அழிவு என இராவணடனச் பித்ைவன்.
ந ோந்தகன் : இராவணன் டமந்ைருள் ஒருவன், படகவர்க்கு யமன் சபான்றவன்.
நளன் : விசுவகர்மாவின் மகன். ந்திரன் அமி மானவன். ச து அடண
கட்டியவன்.

நோ தர் : இட யில் வல்ல முனிவர்.

நிகும் ன் : கும்பகர்ணனின் மகன்.
நீை ோலை : சீடையின் சைாழி. வில் முறித்ை க ய்திடயச் சீடைக்கு முைலில்
அறிவித்ைவள்.
நீைன் : அக்கினியின் டமந்ைன். நீல நிறமுடடயவன். வானரப்
படடக்ககல்லாம் ைடலவன்.

ப் கஸன் : பஞ் ச னாபதிகளுள் ஒருவன்.

கீ தன் : அம்சுமானின் மகன். கங்டகடய உலகிற்குகக் ககாணர்ந்ைவன்.

துமுகன் : வானரப் படடத்ைடலவன்.

த்துேோ ர் : காட்டில் இராம இலக்குவடர உப ரித்ை முனிவர்.

 தன்: ை ரைன், டகசகயி புைல்வன். சு ோ ன் :
மைக்னி முனிவரின் டமந்ைன். ைந்டை கட்டடளப்படி ைாய்
இசரணுகாசைவிடயக் ககான்றவன். கார்த்ை வீரியார்ச்சுனடன கவன்றவன்.
ோ கர்ணன் : பஞ் ச னாபதிகளுள் ஒருவன்.

பி ோ ன் : இராவணனுக்கு ஆசலா டன கூறும் படடத்ைடலவன்.

பி கத்தன் : அரக்கர் படடத்ைடலவன். நீலனால் மாண்டவன்.

பி கைோதன் : இரணியன் டமந்ைன்.

பி தத்தோ : கு நாபன் கபற்ற மகளிடர மணந்ைவன்.

பி ன் : சீடை தீப்புகல் நிகழ்ச்சியின்பின், இராமனது உண்டம

இயல்புகடள உணர்த்தியவர்.

பி ஹஸ்தன் : அரக்கர் ச டனத்ைடலவன்.

பிருது : ை ரைன் முன்சனான்.

பிருகு : முனிவர்.
புலகநிைக் கண்ணன் : தூமிராட் ன். அரக்கர் படடத்ைடலவன்.

புஞ்சிகஸ்தலை : சைவநங்டக. இராவணன் இவடள வலியப்பற்ற, அைனால்

சினந்ை நான்முகன் இராவணடனச் பித்ைான்.

க க் கண்ணன் : மகராட் ன், மகரம் சபான்ற கண்கடள உடடயவன்.

கரன்புைல்வன். இந்திரசித்தின் சைர்ச் க்கர காவலாகச் க ன்றவன் ைப்பி வந்து,
மீண்டும் சபார் புரிந்து மாண்டவன்.
கோ ோரிசுேன் : படடத்ைடலவன். அங்கைனால் மாண்டவன்.

ரகோத ன் : இராவணன் படடத்ைடலவன்.

ண்ரடோதரி : இராவணன் மடனவி. மயன் மகள்.

த்தன் : சபார் மத்ைன். அரக்கன்.

தங்கமுனிேர் : 'ரிசியமுக மடலக்கு வரின் ைடலகவடித்து இறப்பான்' என

வாலிக்குச் ாபமிட்டவர்.

ந்தல : டகசகயி சைாழி. கூனி.

யன் : அசுர சிற்பி.
 யிடன் : அதிகாயன் இலக்குவனிடம் அனுப்பிய தூைன்.
யிந்தன் : சைவ டவத்தியர் இரட்டடயரான அசுவினி
சைவர்களின்அமி த்தில் பிறந்ை இருவரில் ஒருவன்.
ருத்தன் : மாயா னகனாக சீடை முன் சைான்றியவன்.

னு : சூரியனின் மகன். இராமன் வமி த்துக்கு ஆதிமுைல்வன்.

ோதலி : இந்திரன் கட்டடளப்படி சைவர்கள் அனுப்பிய சைடரப்
சபார்க்களத்தில் இராமனுக்கு ஓட்டியவன்.

ோண்டவி : பரைன் மடனவி. னகன் ைம்பி மகள்.

ோந்தோதோ : சூரியகுல முன்சனான்.

ோக ரும் க்கன் : மகாபார்சுவன். இராவணன் படடத்ைடலவன்.

ோயோவி : வாலியின் குலப்படகவன்.

ோரீ ன் : ைாடடகயின் டமந்ைன். கபான்மானாய் வந்ைவன்.

ோருதி : அநுமன்.
ோலி : 1. படழய அரக்கர் ைடலவர்களுள் ஒருவன். 2. அசுரன்; இலக்குவனால்
அழிந்ைவன்.

ோலியேோன் : இராவணனின் ைாடயப் கபற்றவன்.

மு ன் : வானரப் படடத்ைடலவன்.

மு ன் : நரகாசுரன் அடமச் ன். கண்ணனால் ககால்லப்பட்டவன்.

ர கநோதன் : இந்திரசித். இராவணன் மகன்.

ர னலக : சைவநங்டக. இராவணன் ஆட்சியில் குற்சறவல் புரிந்ைவள்.

யூயோட் ன் : பஞ் ச னாபதிகளுள் ஒருவன்.

ரைோக ோ ங்க முனிேர் : ம்பாதி உயிர் துறக்க முற்படுடகயில்

காப்பாற்றியவர்.
ேச்சி த்து எயிற்ைன் : வஜ்ஜிரைந்ைன். அரக்கர் படடத்ைடலவன்.

ேச்சி முட்டி : வஜ்ஜிரமுஷ்டி. சுக்கிரீவனால் ககால்லப்பட்ட அரக்கன்.

ேசிட்டர் : ை ரைன் குலகுரு.
ேசு : கு னுடடய டமந்ைன்.

ேய த்தன் : வயமஸ்ைன். இராவணன் படடவீரன். இடபனால் அழிந்ைவன்.

ேருணன் : இராமன் கடல் கடக்க உைவியவன்.

ேன்னி : வர்ணீ என்றைன் விகாரமாய் நித்திய பிரமச் ாரியாகிய, மைங்க

முனிவடரக் குறிக்கும். வாலிக்குச் ாபமிட்டவர்.
ேோதோபி (வி) : அசுரன்.

ேோயுரதேன் : 'அதிகாயன் நான்முகப் படடயால் இறப்பான்' என

இலக்குவனுக்கு அறிவித்ைவன்.

ேோலி : இந்திரன் மகன். கிட்கிந்டை சவந்ைன். இராவணடன வாலில்

கட்டியவன்.

வி யன் : 1. பரைனிடம் தூது க ன்ற நால்வருள் ஒருவன். 2. வானரப்படடத்

ைடலவன்.
விசுேகர் ோ : கடவுள் ைச் ன்.

விசுேோமித்தி ர் : காதியின் மகன். இராமஇலக்குவடர யாகங்கள் காக்க

அடழத்துச் க ன்றவர்.
விதியுக்சிருேன் : சூர்ப்பணடகயின் கணவன்.

விதர்ப்ல : கரன் மடனவி. விைர்ப்பநாட்டு அர ன் மகள்.

விந்தன் : வானரப்படடத் ைடலவருள் ஒருவன்.

விநலத : காசிபன் மடனவி.

வி ோண்டகன் : காசிபமுனிவரின் புைல்வன். கடலக்சகாட்டு முனிவரின்
ைந்டை.
விபீடணன் : இராவணன் ைம்பி.

வி ோதன் : 'தும்புரு' எனும் சைவன். குசபரன் ாபத்ைால் அரக்கனாகி

இராமனால் உயர்ந்ைவன்.

விரூ ோக்கன் : விரூபாட் ன். பஞ் ச னாபதிகளுள் ஒருவன். விலங்கு

நாட்டத்ைன் எனவும் படுவன்.

வினதன் : வானரப் படடத்ைடலவன்

ரேதேதி : கு த்துவமாமுனியின் மகள். இராவணன் வலிந்து பற்றியைால்
ாபமிட்டுத் தீயில் புகுந்ைவள். அவசள சீடையாகப் பிறந்ைாள் என்பர்.

ரேள்வியின் லகஞன் : யக்ஞ த்துரு. அரக்கர் ைடலவன்.

லேதர்ப்பி : கு னின் மடனவி.

லேரதகி : சீடை.