მეტაფიზიკა - აზროვნება, როგორც ყველაფრის შემოქმედი /მატერია როგორც

წარმოდგენა

ვახტანგ მაგრაქველიძე

11.03.2019

1
სარჩევი
შესავალი ......................................................................................................................................................4

სივრცის ჭეშმარიტი ბუნების გადმოცემა ..............................................................................................5

მატერიის არსის შესახებ ...........................................................................................................................8

რა არის მეტაფიზიკური პირველწყარო, საწყისი ფომებისა? ...........................................................11

დასკვნა .......................................................................................................................................................13

2
შესავალი

ამ ნაშრომის დაწერას დიდი ისტორია უძღვის. შემეცნების და მრავალთვიანი ფიქრის

მერე ვერ ვხსნიდი რა იყო მატერია, ჩემი გონება მაშინ განათდა ამ მხრივ პირველად
როდესაც პლატონის ნაშრომი ტიმეოსი წავიკითხე იქ სოკრატე მატერიის ანალიზს
როგორღაც გეომეტრიული ფორმების მეშვეობით ახდენს და მივხვდი, განვავრცე რა
მისი მეთოდი, დავინახე ახალი ზოგადი ჭეშმარიტება - ბუნებაში არაფერია ისეთი,
რომ გეომეტრიული ფორმა არ ჰქონდეს და მივხვდი ნებისმიერ მატერიას არის
ფორმა. მაგრამ მე ვერ ვიგებდი რაღაა ბუნებაში არსებული გეომეტრიული ფორმები
თავისთავად, გაუთავებელი ფიქრის შემდეგ გამოსავლად მისი არსის დანახვა და
ამისთვის სრულად ბნელ ოთახში განმარტოვება სიჩუმეში და მისი განჭვრეტა
მისსსავე არსში განვიზრახე, დაახლოებით 4 თვის სიბნელეში სისტემატიურმა ჩემმა
მედიტაციებმა დამანახეს რომ ყველაფერი სივრცეშია და დავინახე რომ ნებისმიერი
ფორმა არის მისივე(სივრცის) ნაწილი ხოლო ნებისმიერი ფორმა თავად არის
წარმოდგენა ანუ ადამიანის გონების წარმოსახვით დანახული ფორმა. ხოლო ეს
ფორმა თავად არის ერთიანი უსასრულო სივრცის ნაწილი.

3
სივრცის ჭეშმარიტი ბუნების გადმოცემა

სივრცეს არ აქვს დასაწყისი და არ აქვს დასასრული. იგი არცერთი მხრიდან არ იწყება

და მიმართულია დაუსრულებელი ცენტრისაკენ.

ან და რა იცით რა არის სივრცე?

იცით კი რამე მის შესახებ ჭეშმარიტად?

სივრცეს ჭეშმარიტად, არ აქვს დეკარტის მიერ წამროდგენილი ფორმა,

რადგან მას ჭეშმარიტად, არ აქვს შუა წერტილი - ცენტრალური 0 წერტილის სახის,

რამეთუ ის არ იწყება არცერთ მხარეს - მას არ აქვს არცერთი მხარე დასაწყებად და არ
აქვს ცენტრი დასასრულად, მისი ცენტრიც ისევე უსასრულოა როგორც მისი
საწინააღმდეგო ნებისმიერი მიმართულება.

ცენტრის მიმართულებით სივრცე არის უსასრულო და მისი ნებისმიერი

საწინააღმდეგო მიმართულებითაც არის უსასრულო. წარმოიდგინეთ სფერო
წარმოიდგინეთ რომ მისი ზედაპირი არ სრულდება, როგორც მზიდან გამომავალ

4
უსასრულო რაოდენობის სხივებს არ აქვთ სასრული მზის ცენტრის საწინააღმდეგოდ,
ასევე დაივიწყეთ რომ ამ სფეროს და მზეს აქვს ცენტრი და მიხვდებით დაახლობით
ბუნებას რეალობის - სივრცის.

უფრო ზუსტად და არა ხატოვნად რომ ითქვას სივრცე მისი უსასრულო რაოდენობის
წრფეებით ცენტრის საწინააღმდეგო მიმართულებიდან მიმართულია ცენტრისაკენ
ცენტრის ირგვლივ მზისებრი ანალოგიით, ხოლო ამ ცენტრში ეს მიმართულებები არ
იკვეთება სხივებისაგან განსხვავებით, რამეთუ უსასრულოა და დაუსრულებელი
მისი ცენტრი ანუ სივრცე შეიმეცნება უსასრულოდ.

მიმართულება ყოველთვის არის ადამიანის ყურადღების მიმართულება თუკი

ყურადღება მიმართულია ერთი ცენტრისაკენ მაშინ ყურადღება მისი უსასრულო
მიმართულებებიდან მიიმართება მისი უსასრულო ცენტრისაკენ და შეიცნობს რომ
მისი ცენტრი უსასრულოა.(ნახაზი2)

5
ანუ წრფეები მიმართულია ცენტრისაკენ როგორც ამ ნახაზზე ჩანს არა ისე როგორც
დეკარტმა წარმოადგინა(ნახაზი1)

არამედ წრფეთა 1. რაოდენობა სივრცეში უსასრულოა მათ არ აქვთ დასაწყისი

ცენტრის საწინააღმდეგო მიმართულებით და ისინი ყველა მიმართულია
ცენტრისაკენ, თუმც 2. ისინი არასოდეს ერთდებიან, უსასრულოდ მცირდება მათ
შორის მანძილი და არასოდეს იკვეთებიან ერთ წერტილში. ანუ მანძილი ისევე
უსასრულოა მის ცენტრში როგორც ცენტრის ყველა საწინააღმდეგო მიმართულებით.

იმიტომ რომ, წერტილი არის არა როგორც სასრული მოცემულობა, არამედ სივრცეში
ნებიმიერ წერტილს აქვს უსასრულო სივრცე როგორც მის შიგნით ასევე მის გარეთ და
წერტილი, როგორც ასეთი სივრცეში ერთ ადგილას არ იმყოფება, არამედ ის
შინაარსობრივად უტოლდება და ემთხვევა თავად ამ სივრცეს. სივრცის ბუნება, რომ
მისი ნებისმიერი წერტილი არის თავის თავში უსასრულო და ყურადღების
კონცენტრაციით ეს წერტილი შეიძლება ახსნილი იყოს როგორც უსასრულოდ
ერთმანეთთან მიახლოება ყველა წრფის ამ წერტილის ცენტრის მიმართულების
საწინააღმდეგო მიმართულებიდან აქამდე არ იყო შეცნობილი, არამედ ადამიანს
ექმნებოდა ილუზია წერტილის, როგორც გარკვეულ ადგილას დასმული და
დასრულებული წარმოდგენითი გეომეტრიული ობიექტისა.

რადგან წერტილის ბუნება უსასრულოა და განუსაზღვრელი წერტილი არ იმყოფება

აერთ ადგილას, არამედ ის უსასრულოდ მიიმართება მისი ცენტრისაკენ და

6
უსასრულოდ გრძელდება მისი უსასრულო ცენტრიდან ნებისმიერი საწინააღმდეგო
მიმართულებით.

სხვა სიტყვებით, სივრცე ისევე უსასრულოა ნებისმიერი წერტილის ნებისმიერი გარე

მიმართულებით, როგორც ამ წერტილის შიდა ნებისმიერი მიმართულებით.

ეს წარმოსახვა ხსნის დიდი აფეთქების პრობლემას სამყარო მარადიულად მოდის

მისი ცენტრიდან და არ არსებობდა წერტილი სადაც სამყარო დაიწყო, რადგან
სივრცის წრფეები მარადიულად მიმართულია მისი ცენტრისაკენ მას საწყისი არ
გააჩნია. ანუ სივრცეს არ აქვს დასაწყისი, დიდი აფეთქება როგორც ასეთი არასოდეს
მომხდარა არამედ სამყარო,სივრცე უსასრულოდ ფართოვდება უსასრულოა ის
მანძილები რომლიდანაც ფართოვდება იგი.

1.აქედან გამომდინარეობს დასკვნა დროს არ აქვს დასაწყისი

.2. დრო წრფივია და არა სხივური ანუ დრო არის სივრცის უსასრულო ბუნების
გამოვლინება.

3.წარსული აწმყო და მომავალი წრფეზე იმყოფება და სივრცე არის მთლიანი

ყოველივე რაც მომხდარა მოხდება ან ხდება ეს ყველფაერი ერთ სივრცეშია.

მატერიის არსის შესახებ

1.ნებისმიერ არსებულს აქვს ფორმა.

2.ფორმა სხვა არაფერია რა თუ არა უსასრულობის ნაწილი

რადგან

3. ნებისმიერი ფორმა მისი გარსით არაფრით არის გამოყოფილი დანარჩენი

სივრცისაგან არაფერია მასსა და სივრცეს შორის ანუ ნებისმიერი ფორმა უსასრულო
სივრცის განუყოფელი ნაწილია.

აი მაგალითი და დამტკიცება

კუბი

რითია წახნაგი გამოყოფილი მის მიღმა ან მის შიგნით მყოფი სივრცისაგან? მასსა და
ამ სივრცეებს შორის ხომ არაფერია?! დაშორება ნულის ტოლია ანუ ნებისმიერი

7
ფორმა ამ შემთხვევაში კუბი გამოუყოფლად არის წარმოდგენაში დანარჩენი
სივრცისაგან.

ვაგრძელებ იმის გრაფიკულად დამტკიცებას რაც ვთქვი, ნებისმიერი a გვერდი

წარმოადგენს იმ უსასრულო z სიმაღლის ნაწილს და იმ z უსასრულო სიმაღლის
წრფეზეა რომლის(ღერძის) თავისთავად სიგრძეც და სიგანეც ნულის ტოლია. ანუ
დასკვნა სივრცე კუბს შიგნით და კუბს გარეთ ერთიანდება z სიმაღლის ღერძზე, a
მონაკვეთში ხოლო რადგან ამ ღერძის სიგრძე და სიგანე თავის თავში ნულის ტოლია
ამ კუბს შიგნით მყოფი სივრცეს და მის მიღმა მყოფ სივრცეს შორის სხვაობა-სიგრძე
ნულის ტოლია. ანუ ეს სივრცეები ერთმანეთისაგან არ არის გამოყოფილი.

აქედან დასკვნა:

მატერია არის ფორმა და ის უსასრულო სივრცის წარმოდგენითი ნაწილია.

უსასრულო სიჩქარით მოძრაობა როგორც ყველა ფორმის საწყისი.

8
მოძრაობა სრულდება დამკვირვებლის მიმართ სხვა სიტყვებით მოძრაობა ვერ
შეეფარდება სხვა წერტილს სივრცეში, ანუ მოძრაობის ათვლის წერტილი არის
დამკვირვებელი, რადგან მხოლოდ ის არის უძრავი საკუთარი თავის მიმართ, ამიტომ
ჩვენ ვერ ვიტყვით ნებისმიერი სხვა 2 წერტილისათვის რომელი მოძრაობს რომლის
მიმართ, რადგან მოძრაობის აღმქმელი მხოლოდ დამკვირვებელია მხოლოდ მან იცის
რომ სივრცეში ა წერტილი მოძრაობს დამკვირვებელი კ წერტილის მიმართ, რადგან
ნებისმიერი კ დამკვირვებლის წერტილი საკუთარი თავის მიმართ არ მოძრაობს იმ
გაგებით რომ ის საკუთარი თავის მიმართ იგივებრივია, ხოლო სხვა ნებისმიერი
წერტილი, იმიტომ რომ კ წერტილი საკუთარი თავის მიმართ იგივეობრივია და
უძრავია შეიძლება განისაზღვროს მოძრაობს თუ არა ამ კ წერტილის მიმართ.

საინტერესოა რამ შექმნა ეს ფორმები ?

რა არის მეტაფიზიკური პირველწყარო საწყისი ფომებისა?

ეს არის უსასრულო სიჩქარით მოძრაობა, თუკი წარმოვიდგენთ კ წერტილის

აჩქარებას ყველა სხვა წერტილის მიმართ უსასრულო სიჩქარით, მაშინ ჩვენ უარის
თქმა მოგვიწევს თვითონ ამ კ წერტილზე, როგორც ერთზე რადგან უსასრულო
სისწრაფე მოითხოვს კ წერტილის არა ერთ ადგილას არამედ უსასრულოდ ყველგან
ყოფნას და ამავდროულად მის უსასრულოდ მოძრობას ანუ თავად წერტილის
მცნებაც ქრება და ადამიანის გონება უერთდება ახალ გეომეტრიულ
ობიექტს/სუბიექტს უსასრულობას რომელშიც არ არის 1 წერტილიც კი სადაც
მოძრაობის ფიქსაცია და დასრულება მოხდებოდა, გაიცანით ფილოსოფიის ენაზე
ესაა აბსოლუტი რელიგიურ ენაზე ღმერთსაც ეძახიან მათემატიკურ ენაზე კი ესაა
უსასრულო სიჩქარე , ა წერტილის ერთდროულად ყველგან ყოფნა.

ყველა ფორმა უსასრულო მანძილმა მეორენაირად უსასრულო სიჩქარით მოძრაობამ

შვა.

ადამიანის გონება მუდამ მოძრაობაშია თუკი ადამიანი როგორც დამკვირვებელი

წერტილი აღარ მოახდენს თავისი დაკვირვების ფიქსაციას სხვა ნებისმიერ
წერტილზე დამკვირვებლის წერტილი მუდამ მოძრაობაში განუსაზღვრელ
მოძრაობაში იქნება და ასევე უსასრულო სისწრაფით იმოძრავებს რადგან ვერ
ვიტყვით ეს წერტილი სადაა რადგან არ არსებობს სხვა წერტილები რომლითავ
გავზომავთ მის ადგილს ან მის სისწრაფეს ამ მეორე წერტილთან მიმართებაში.

ეს უკვე სცილდება ხილულ გეომეტრიას და მეტაფიზიკის სფეროში გადადის, რადგან

დამკვირვებელი ყოველთვის დასაკვირვებელი სხვა წერტილის მეშვეობით იმეცნებს
საკუთარ ადგილს და საკუთარ წერტილს სივრცეში. ხოლო როდესაც არცერთი
წერტილი აღარაა ცნობირების სივრცეში ეს დამკვირვებლის წერტილიც ქრება,

9
რადგან კ წერტილი საკუთარ თავს ვერ განესხვავება და ადამიანის გონება ხედავს
წმინდა უწერტილობას გადის რა მანძილის სასრულის და დროის მიღმა.

წავიდეთ კიდევ წინ სანამ აზროვნება შეგვიძლია და დავსვათ კითხვა მანამ სანამ არ
გათავდება ის, რამ შექმნა უსასრულო სიჩქარე ანუ უსასრულო მანძილი?

აზრმა, ჭეშმარიტად აზროვნების პროცესში რაციონალური მსჯელობისას მცნებები,

სიტყვები-ბგერათა ერთობლიობა რომლებიც ენას ქმნიან არიან პირველმიზეზები
ნებისმიერი ფორმისა და ნებისმიერი წარმოდგენისა თვით უსასრულო სიჩქარეზე
წარმოდგენის.

აი გზა რომელიც აქამდე გამოვიარეთ, მატერიის კვლევიდან მის სათავემდე

მოვედით, აზრი და სიტყვა ქმნის ყველა წარმოდგენას,

საინტერესოა რა ქმნის აზრს?

რა არის მისი მიზეზი

ანუ ეს ჭეშმარიტებაა თუ არა აზრი არ არის ფორმა

ის რაც არ არის აზრი, სრული დუმილი გონების ისაა აზრის მიზეზი.

ამის იქით აზროვნება ვეღარ წავა ეს იყო ბოლო წერტილი მისი

რადგან რა არ არის აზრი ამის გააზრება შეუძლებელია

აზროვნების დასასრული.

რა არის პირველსაწყისი

საინტერესოა რამ შექმნა ფორმები ?

რა არის მეტაფიზიკური პირველწყარო, საწყისი ფომებისა?

უსასრულო სიჩქარით მოძრაობა, როგორც ყველა გეომეტრიული ფორმის მიზეზი

მოძრაობა სრულდება დამკვირვებლის მიმართ, სხვა სიტყვებით მოძრაობა ვერ შეეფარდება

სხვა წერტილს სივრცეში, ანუ მოძრაობის ათვლის წერტილი არის დამკვირვებელი, რადგან
მხოლოდ ის არის უძრავი საკუთარი თავის მიმართ, ამიტომ ჩვენ ვერ ვიტყვით ნებისმიერი
სხვა 2 წერტილისათვის, რომელი მოძრაობს, რომლის მიმართ ჭეშმარიტად, რადგან
10
მოძრაობის აღმქმელი მხოლოდ დამკვირვებელია, მხოლოდ მან იცის, რომ სივრცეში
დავუშვათ ა წერტილი მოძრაობს დამკვირვებელი კ წერტილის მიმართ, რადგან ნებისმიერი კ
დამკვირვებლის წერტილი საკუთარი თავის მიმართ არ მოძრაობს იმ გაგებით რომ ის
საკუთარი თავის მიმართ იგივებრივია, ხოლო სხვა ნებისმიერი წერტილი, იმიტომ რომ კ
წერტილი საკუთარი თავის მიმართ, მუდამ იგივეობრივია და უძრავია შეიძლება
განისაზღვროს მოძრაობს თუ არა ამ კ წერტილის მიმართ.

თუკი წარმოვიდგენთ კ წერტილის აჩქარებას ყველა სხვა წერტილის მიმართ უსასრულო

სიჩქარით, მაშინ ჩვენ უარის თქმა მოგვიწევს თვითონ ამ კ წერტილზე, როგორც ერთზე,
რადგან უსასრულო სისწრაფე მოითხოვს კ წერტილის არა ერთ ადგილას არამედ
უსასრულოდ ყველგან ყოფნას და ამავდროულად მის უსასრულოდ მოძრობას ანუ თავად
წერტილის ცნებაც ქრება და ადამიანის გონება უერთდება ახალ გეომეტრიულ
ობიექტს/სუბიექტს უსასრულობას, რომელშიც არ არის 1 წერტილიც კი სადაც მოძრაობის
ფიქსაცია და დასრულება მოხდებოდა, გაიცანით ფილოსოფიის ენაზე ესაა აბსოლუტი
მათემატიკურ ენაზე კი ესაა უსასრულო სიჩქარე, ა წერტილის ერთდროულად ყველგან
ყოფნა.

ყველაფორმა უსასრულო მანძილმა მეორენაირად უსასრულო სიჩქარით მოძრაობამ შვა.

რადგან სივრცის უსასრულობა უსასრულო მოძრაობის გარეშე წარმოუდგენელია, რადგან ის

რაც დასრულებულია უძრავია და არაა უსასრულო, ხოლო დაუსრულებელი მხოლოდ
განუსაზღვრელი სიჩქარით მოძრაობაა.

ადამიანის გონება მუდამ მოძრაობაშია თუკი ადამიანი როგორც დამკვირვებელი წერტილი

აღარ მოახდენს თავისი დაკვირვების ფიქსაციას სხვა ნებისმიერ წერტილზე დამკვირვებლის
წერტილი მუდამ მოძრაობაში, განუსაზღვრელ მოძრაობაში იქნება და ასევე უსასრულო
სისწრაფით იმოძრავებს, რადგან ვერ ვიტყვით ეს წერტილი სადაა, რადგან არ არსებობს სხვა
წერტილები, რომლითავ გავზომავთ მის ადგილს ან მის სისწრაფეს ამ მეორე წერტილთან
მიმართებაში.

ეს უკვე სცილდება ხილულ გეომეტრიას და მეტაფიზიკის სფეროში გადადის, რადგან

დამკვირვებელი ყოველთვის დასაკვირვებელი სხვა წერტილის მეშვეობით იმეცნებს
საკუთარ ადგილს და საკუთარ წერტილს სივრცეში. ხოლო, როდესაც სხვა არც ერთი
წერტილი აღარაა ცნობირების სივრცეში-ეს დამკვირვებლის პირობითი კ წერტილიც ქრება,
რადგან კ წერტილი საკუთარ თავს ვერ განესხვავება და ადამიანის გონება ხედავს წმინდა
უწერტილობას, გადის რა მანძილის, სასრულის მიღმა.

წავიდეთ კიდევ წინ სანამ აზროვნება შეგვიძლია და დავსვათ კითხვა მანამ სანამ არ
გათავდება ის, რამ შექმნა უსასრულო სიჩქარე ანუ უსასრულო მანძილი?

აზრმა, ჭეშმარიტად აზროვნების პროცესში რაციონალური მსჯელობისას მცნებები,

სიტყვები-ბგერათა ერთობლიობა, რომლებიც ენას ქმნიან არიან პირველმიზეზები
ნებისმიერი ფორმისა და ნებისმიერი წარმოდგენისა თვით უსასრულო სიჩქარეზე და
მანძილზე წარმოდგენის.
11
აი გზა რომელიც აქამდე გამოვიარეთ, მატერიის კვლევიდან მის სათავემდე მოვედით, აზრი
და სიტყვა ქმნის ყველა წარმოდგენას, მატერია კი წარმოდგენაა.

საინტერესოა რა ქმნის აზრს?

რა არის მისი მიზეზი

აზრი არასოდეს წყდება

შეუძლებელია გავიაზროთ მისი საწინააღმდეგო

აზრი ვერაფერს დაასახელებს ისეთს რაც მისი მიზეზი იქნებოდა რადგან ისიც აზრით
გამოითქმებოდა და ისიც აზრია, აზრის არ არსებობა ესეც აზრია.

აზროვნება, როდესაც იწყებს ძიებას პირველმიზეზის საბოლოოდ საკუთარ თავთან მიდის

როგორც ყველაფრის პირველმიზეზის და წყაროს.

დასკვნა
ამ ნაშრომში მე გადმოვეცი იმ ორ მთავარ კითხვაზე გაცემული პასუხები, რომლებიც
ყველაზე მნიშვნელოვანია კაცობრიობისათვის:

I კითხვაზე მას მერე ვფიქრობ რაც აზროვნება დავიწყე ჩემი ბავშვობის ადრეული
წლებიდან - რა არის პირველმიზეზი? ანუ საიდან მოდის სამყარო? -

მასზე ჩემი ნაშრომიდან ჩანს მკაფიო პასუხი სამყარო მისი სივრცის ბუნებიდან
გამომდინარე არის მისი უსასრულო ცენტრიდან მისი საწინააღმდეგო ყველა
მიმართულებითი წრფივთა ერთობა და აქედან გამომდინარე მასში დრო არ არსებობს
ის მარად უცვლელია.

II.კითხვა რომელსაც გავეცი პასუხი, რომელიც განსაკუთრებით აქტუალური გახდა

ჩემთვის დაახლრაოებით 23 წლიდან - რა არის მატერია?

12