statement of principles initiated by the United States in 1899 and

1900 for the protection of equal privileges among countries trading
with China and in support of Chinese territorial and
administrative integrity.

pahayag ng mga simulain na pinasimulan ng Estados

Unidos noong 1899 at 1900 para sa proteksyon ng
pantay na mga pribilehiyo sa mga bansang
nakikipagkalakalan sa Tsina at bilang suporta sa
integridad ng teritoryo at administratibong Tsino.

The Open Door Policy is a term in foreign affairs initially used to refer to the policy established in
the late 19th century and the early 20th century that would allow for a system of trade in China open
to all countries equally. It was used mainly to mediate the competing interests of different colonial
powers in China. Under the policy, none of them would have exclusive trading rights in a specific
area. In the late 20th century, the term also describes the economic policy initiated by Deng
Xiaoping in 1978 to open up China to foreign businesses that wanted to invest in the country. The
latter policy set into motion the economic transformation of modern China

Ang “Open Door Policy” ay isang termino na

nakabatay sa isang polisiyang itinaguyod noong huling
bahagi ng ika-19 na siglo at sa simula ng ika-20 siglo
na nagpapahintulot sa isang sistema ng kalakalan sa
Tsina na buksan ng pantay-pantay sa lahat ng mga
bansa. Sa ilalim ng patakaran, wala sa kanila ang
magkakaroon ng eksklusibong karapatan sa
pangangalakal sa isang tukoy na lugar. Noong huling
bahagi ng ika-20 siglo, inilalarawan din ng term na ito
ang patakarang pang-ekonomiya na pinasimulan ni
Deng Xiaoping noong 1978 upang buksan ang Tsina sa
mga dayuhang negosyo na nais mamuhunan sa bansa.