Karta wzorów do kursu Fizyka 1

Ruch prostoliniowy (podano wartości)

Grawitacja
Prędkość średnia v = ∆s ∆t
2
v − v0 Wartość siły m1m2 −11 Nm
Przyspieszenia: średnie i a= a=
F (t ) dv
= Fg = G ; G = 6.67 ⋅ 10
chwilowe t − t0 ; m dt
grawitacji R2 kg 2
r r
Prędkość vk = v0 + a ⋅ t Natężenie pola grawitacyjnego γ = Fg m
s = s0 + v0 t + at 2 2
Droga
Wartość γ dla planety kulistej γ = Gm R 2
Prędkość i droga w ruchu
prostoliniowym jednostajnie vk2 = v02 + 2a ⋅ ( sk − s0 ) Grawitacyjna energia potencjalna E pot = −Gm1m2 R
zmiennym GmZiemi m
Ruch po okręg (podano wartości)
Wartość przyspieszenia grawita- g0 = 2
= 10
cyjnego przy powierzchni Ziemi RZiemi s2
Prędkość kątowa ω = ∆α ∆t ; v = ω R; ωk = ω p + ε t
I i II prędkość
Przyspieszenie kątowe ε = ∆ω ∆t kosmiczna
vI = Gm R ; vII = 2 Gm R
Droga kątowa α = α 0 + ω0t + ε t 2 2 III prawo Keplera T 2 = 4π 2 r 3 ( Gm )
Prędkość i droga kątowa w
ωk2 = ω02 + 2ε ⋅ (α k − α 0 )
ruchu jednostajnie Hydrostatyka
zmiennym Siła parcia i ciśnienie F = pS
Przyspieszenie styczne ast = ε R
Ciśnienie hydrostatyczne p = ρ gh
Przyspieszenie dośrodkowe ados = v 2 R = ω 2 R
Częstotliwość f =1 T Wartość siły wyporu FW = ρ gV
Dynamika Równanie ciągłości v ⋅ S = const.
r r
Pęd p = mv ρ v2
r r r ∆pr Prawo Bernoulliego p + ρ gh + = const.
Druga zasada dynamiki F = ma; F = 2
∆t W F
FT = µ FN Napięcie powierzchniowe σ= ; σ=
Wartość siły tarcia
r ∆S l
r
Ciężar ciała Q = mg Sprężystość
r r
Wartość siły dośrodkowej
mv 2
Fdos = = mω 2 R
Siła sprężystości F = −kx
R F ∆l
( ( )) σ= =E = Eε
r r Prawo Hooke’a
Praca mechaniczna W = FR cos < F , R S l
Twierdzenie o pracy i energii kinetycznej ∆ Ek = W ∆V
Naprężenia objętościowe p = −K
Tw. o pracy siły potencjalnej i energii pot. −∆E p = W V0
Zderzenia centralne idealnie sprężyste V1 + v1 = V2 + v2 Energia potencjalna
E p = kx 2 2
sprężystości
Dynamika ruchu obrotowego r r
Fwyp = 0; M wyp = 0
( ( ))
r r Warunki równowagi
Wartość momentu siły M = FR sin < F , R
Ruch drgający
n
Moment bezwładności I = ∑ mi ri 2 Przemieszczenie:
x(t ) = A cos(ω0 t + φ )
i =1 drgania nietłumione
Twierdzenie Steinera I = I ŚM + md 2 Częstość kołowa ω0 = 2π T
r r r r r
Moment pędu L = r × p; L = I ω Wartość
prędkości
v (t ) = − Aω0 sin(ω0 t + φ )
Wartość momentu pędu L = Rp sin < p, R( ( ))
r r
Okresy l I m
r T = 2π ; T = 2π ; T = 2π
r r r ∆L wahadeł g mgd k
II zas. dynamiki dla ruchu obrotowego M = Iε ; M =
∆t
r  n r  n 
x(t ) = Ae − β t cos {ωt + φ} ;
Środek masy układu n
rsr =  ∑ mi ri   ∑ mi  Drgania
punktów materialnych  i =1   i =1  b
tłumione
ω = ω02 − β 2 ; β = ; ω 02 = k m
Praca, energia, moc 2m
Energia kinetyczna ruchu mv 2 Iω 2
Ek = ; Ek = Energia drgań
kA2 kA2 e−2 β t
postępowego i obrotowego 2 2 nietłumionych Ec = ; Ec ≈
Energia potencjalna (małe zmiany E p = mgh i tłumionych 2 2
wysokości)
Moc P = ∆W ∆t ; P = Fv; P = M ω
 Karta wzorów do kursu Fizyka 1
Drgania wymuszone
Siła wymuszająca F (t ) = F0 cos(ω t ) Ruch falowy

Równanie ruchu ma = − kx − bv + F0 cos(ω t ) Równanie fali y ( x, t ) = y0 ⋅ sin (ωt − kx )

Przemieszczenie drgań ustalonych x(t ) = A sin(ω t + φ ) ∂2 y 1 ∂2 y
Równanie falowe =
A = F0  m (ω 2 − ω02 ) + ( bω m) 
 2 2 
∂x 2 c 2 ∂t 2
Amplituda
 
Termodynamika fenomenologiczna
Prędkość fali poprzecznej w strunie c = N / ρL
Rozszerzalność
liniowa
∆l = α l0 ∆T Prędkość fali podłużnej w pręcie c = E/ρ
Ciepło
∂y
właściwe,
c = Q ( m∆T ) ; cprzem. = Qprzem. m
Odkształcenie względne ośrodka
ε=
∂x
ciepło wywołane ruchem falowym
przemiany
Równanie gazu doskonałego pV = nRT ∂y
Prędkość cząsteczek ośrodka wywołana
v=
pV κ = constans ∂t
ruchem falowym
Równanie adiabaty
Wzór Mayera, Średnia energia mechaniczna
wykładnik C p − CV = R; κ = C p CV fali małego fragmentu ośrodka ∆m ⋅ vmax
2
/2
adiabaty o masie ∆m

ρ Scvmax
Praca gazu 2
δ W = p∆V
Średnia moc energii fali
(stałe sprężystej /2
ciśnienie)
I zasada
termodynamiki
δ Q = ∆U − δ W Średnia intensywność
(natężenie) fali sprężystej
J = ρ cvmax
2
/2
U = nCV T + U 0
ρ vmax
Energia wewnętrzna gazu
Średnia gęstość energii 2
doskonałego
fali sprężystej /2
II zasada
∆S ≥ 0
termodynamiki
Zmiana
∆S = δ Q / T
Odległość miedzy węzłami fali stojącej λ/2
f = f ź ( v m vd ) ( v ± vź )
entropii
Efekt Dopplera
QuŜyteczne T −T
Sprawność
η= = 1 0
c= (κ P / ρ )
silnika Carnot Qcalkowite T1 Prędkość dźwięku
Zmiana
entropii  V T  J 
gazu ∆S = n  Rln końc. + CV ln końc.  Głośność dźwięku β = 10log  
 Vpocz. Tpocz. J0
doskonałego  
Natężenie dźwięku źródła o mocy P J = P ( 4π R 2 )
Praca w przemianie
izotermicznej
(
W = nRT ln Vkońc Vpocz ) Zmiana ciśnienia fali
∆p = ∆pmax sin ( kx − ω t ) ;
Ciepło molowe gazu idealnego o i
CV = i ⋅ R / 2 dźwiękowej
s ( x, t ) =
∆pmax = ( c ρω ) smax
stopniach swobody
Elementy termodynamiki statystycznej = smax cos ( kx − ωt )
Nj  Ej 
Funkcja rozkładu
Boltzmanna
= exp  −  Częstotliwość dudnień f1 − f 2
N0  kT 
d d
f (v) = 4π  m0 ( 2πkT ) 
3/ 2
⋅ vgr = ω ( k )  = c ( k ) ⋅ k  =
Funkcja rozkładu Prędkość
dk dk 
⋅v 2 ⋅ exp  −m0 v 2 ( 2kT ) 
Maxwella grupowa
d d
fali
= c + k c ( k )  = c − λ c ( λ ) 
dk dλ 
Średnia prędkość
kwadratowa
v 2 = 3kT / m0
Mikroskopowe
równanie gazu p = 2 NEk ( 3V ) Włodzimierz Salejda
doskonałego
Wrocław, 27 I 2010
Entropia Boltzmanna-
Plancka; kwant entropii S = k ln Ω; k ln 2