Oбопштување кон поемата „Крвава кошуља“ од Рајко Жинзифов

 
За поемата „Крвава кошуља“ е речено дека е „сведоштво за неподносливиот живот нанашиот народ
под турското ропство и повик за борба против поробувачите“. Во поемата
таа реакција против националното и економско ропство на македонскиот народ под Турци
те еизвонредно остра и избива од секој нејзин ред. Во посветата кон поемата поетот изјавувадлабоко
уверување во блиската слобода на својот народ.
 
Жинзифов одделно ги издавал и онака немногубројните, но сестрани ид о
големозначење, сите свои дела (проза, поезија, публицистика, библиографии). Во 1863 г.
една годинапо смртта на своите сонардоници, другари и колеги во преродбеничката дејност – 
 
Браќата Миладиновци, ја издадел и својата единствена стихозбирка „
 Ново б’лгарска збирка
“ во која сесодржани голем број патриотско – 
 
 родољубиви, носталгични песни (
„Глас“, „На чуждина“,„Бессоница“, „На Велигден“, „Сам себе си“
).
Во 1870 г. ја издава својата поема „
 Крвава кошиља
“ – 
 
истата година е издадена имакедонската верзија на Прличевиот „
Сердарот
“. Оваа поема е издадена во Браила (Романија),но постојат тврдења од современиците на Жинзифов,
дека поетот ја составил творбата 1857 – 
 
10 години по
„Смртта на Смаил – 
 
ага Ченгиќ“,
а 3 години пред Григор Прличев да го напише„
Сердарот
“. Во сите споменати дела, авоторите ја осудуваат турската тиранија врз поробениотнарод.
 
Поемата е пишувана под директно влијание на украинските песни од Тарас Шевченко;опишува
вистинска случка како една мајка на којашто Турците и го убиле единствениот син, јадонела неговата
крвава кошула в град за да му ја покаже на народот во црковниот двор, со целда побуди чувство на
омраза спрема долговековните насилници.
 
Во следните стихови особено е изразена пораката на старата мајка
 
кон поетот (кој сестава себеси во улога на слушател) за вистинската цел на секој Македонец – 
 
да се бори заистребување на насилниците: