Ang terminong criminologyay pinahusay noong 1885 ng propesor ng batas sa

Italya na si Raffaele Garofalo bilang Criminologia. Ang Pranses antropologo na si

Paul Topinard ay ginamit ang pagkakatulad na Pranses na termino ng
Criminologie. Paul Topinard's pangunahing akda ay lumitaw noong 1879. Noong
ika-walo at unang bahagi ng ikalabinsiyam na siglo, ang diin ng kriminalismo ay sa
reporma ng batas sa kriminal at hindi sa mga sanhi ng krimen. Ang mga iskolar
tulad ng Beccaria at Bentham, ay higit na nababahala sa mga aspeto ng
makataong makitungo sa pakikipag-ugnay sa mga kriminal at pagreporma sa
maraming mga batas sa kriminal.
Ang mahusay na pag-unlad sa kriminolohiya ay ginawa pagkatapos ng unang dako
ng ikadalawampu siglo. Ang unang American text book tungkol sa kriminolohiya
ay isinulat noong 1920 ng sosyolohista na si Maurice Parmalee sa ilalim ng
pamagat na Criminology. Ang mga programa ay binuo para sa tiyak na layunin ng
pagsasanay ng mga mag-aaral na maging mga kriminalista, ngunit ang pag-unlad
ay sa halip mabagal.Mula 1900 hanggang 2000 ang pag-aaral ay sumailalim sa
tatlong mahahalagang yugto sa Estados Unidos Ginintuang Edad ng Pananaliksik
(1900-1930) kung inilarawan bilang isang diskarte na maraming kadahilanan,
Golden Age of Theory (1930-1960). Siya ay nagpapakita na walang sistematikong
paraanng pagkonekta sa pananaliksik sa criminological theory, at isang panahon
ng (1960-2000) na kung saan ay nakita bilang isang makabuluhang punto para sa
kriminalismo.
Ang kursong kriminolohiya ay isang sosyolohiya at, sa diwa, ay pinag-aralan sa
isang paraan o iba pa sa libu-libung taon. Sa kabila ng mahabang kasaysayhan
nito, kamakailan lamang na ang kriminolohiya ay kinikilala bilang siyentipikong
disiplina sa sarili nitong karapatan. Sa kabilang banda ito rin ay tumitingin sa
bawat mahahalagang aspeto ng sikolohiya ng bawat ugali ng mga tao kung bakit
ito nakagagawa ng krimen.Maraming mga teorya para sa pag-uugali ng kriminal at
maraming talakayan kung ang isang kriminal ay hinuhubog ng kanyang kalagayan
sa buhay at pag-aalaga ng lipunan o likas na kriminal mula sa kapanganakan tulad
ng supermandaragit.Sa pinakasimpleng mga salita ang layunin ng kriminolohiya ay
upang maunawaan kung bakit nilalabag ng mga tao ang batas. Ang mga sanhi, at
mga kadahilanan na nag-aambag sa pag-uugali ng kriminal na maaaring
matanggal o mababawasan. Tumitingin din ito sa mga tagapamagitan tulad ng
mga kadahilanansa kapaligiran, pakikipag-ugnayan sa lipunan at mga personal na
ugnayan na maaaring mapataas ang aktibidad ng kriminal o maprotektahan laban
dito. Ang mga natuklasan mula sa pananaliksik ay maaaring magamit upang
mahubog ang pampublikong patakaran sa paglikha ng mga batas habang inaalis
ang iba pang mga batas na hindi lamang epektibo ngunit aktwal na pinalalaki ang
mga isyu na nag-aalsa sa ating sistema ng hustisya.
Pag-isipan natin ngayon ang paksa ng criminology nang mas detalyado. Tulad ng
makikita mula sa kahulugan ng agham na ito, ang una at pangunahing bahagi ng
paksa nito ay krimen.Mayroong hindi mabilang na mga kahulugan ng krimen.
Nagtataglay sila ng bakas ng mga pilosopong pananaw ng mga may-akda ng iba't
ibang mga paaralan at kalakaran, ligal at maging pananaw sa relihiyon.

Ang krimen ay isang uri ng pag-uugali sa lipunan ng mga tao na nakakagambala sa

normal na paggana ng organismo ng lipunan. Totoo, ang mga naturang paglabag
ay imoral na kilos, at kung ano ang tinatawag na delingkwente, devian na pag-
uugali. Ngunit sa lahat ng mga paglabag, ang krimen ay ang pinaka mapanganib
para sa lipunan.Ang krimen ay isang panlipunang at ligal na kababalaghan. Ang
dami (pigura) ng krimen ay ang kabuuan ng mga krimen na nagawa sa isang
naibigay na lipunan at sa isang naibigay na panahon, na inilaan ng criminal
code.Tandaan na ang krimen ay hindi lamang ang kabuuan ng mga krimen na
nagawa, ngunit isang kababalaghan na mayroong sariling mga pattern ng pag-iral,
na nauugnay sa iba pang mga panlipunang phenomena, at madalas na natutukoy
ng mga ito.

Sa panitikang criminological, ang pinagmulan ng krimen ay nauugnay sa panahon

ng paglitaw ng estado, batas, panlipunan, pag-aari at klasipikasyon ng klase ng
lipunan.

Ang pangalawang bahagi ng paksa ng criminology ay sanhi ng krimen at kundisyon

na kaaya-aya dito... Ang problema ng causality ay isa sa mga susi at mahirap na
problema sa mga agham panlipunan, at syempre sa criminology. Ang solusyon
nito ay higit na natutukoy ng kung anong pilosopikal na pananaw ang ipinahayag
ng siyentista. Sa parehong oras, ang problema ng causality ay hindi lamang
teoretikal, ngunit praktikal din, dahil nang hindi pinag-aaralan ang mga sanhi ng
naturang hindi pangkaraniwang bagay tulad ng krimen at mga kondisyong kaaya-
aya dito, imposibleng labanan ito sa pang-agham na batayan, na may kaalaman sa
bagay, at hindi lamang ng mga puwersa ng isang sistema ng pagpapatupad ng
batas at gamit ang batas, ngunit inilalagay din sa paggalaw ang pang-ekonomiya,
panlipunan at iba pang mga pingga na ang lipunan at ang estado ay nasa kanila na
ginagamit.

Ang pagpapaunlad ng kriminolohiya at ang pagpapatupad ng mga rekomendasyon

nito sa kasanayan ay ipinakita na may sapat na pagkumbinse ng katotohanan ng
pagtataguyod ng parehong mga sanhi na ugnayan sa problema ng krimen, at ang
mga kondisyong kaaya-aya sa paggawa ng mga krimen. Natutuhan ng mga
praktikal na ahensya na nagpapatupad ng batas na kilalanin ang mga kundisyong
ito at sanhi ng mga krimen, at armado sila ng agham sa mga pamamaraan ng
gawaing ito. Inatasan ng mambabatas ang tungkulin ng mga ahensya ng
nagpapatupad ng batas na kilalanin ang mga sanhi at kundisyon para sa paggawa
ng mga krimen at gumawa ng (sa kanilang mga kakayahan at kakayahan) na mga
hakbang upang maiwasan ito.

Sa madaling araw ng pagbuo ng criminology, kinatawan ng mga siyentipiko ang

kriminal bilang isang uri ng pagkatao, na parang nahuhulog sa populasyon ng tao.
Ang ilan ay nakita ang mga kriminal bilang mga taong minarkahan ng tatak ni Kain,
alinsunod sa mga teolohikal na konsepto. Ang iba, na nagmamasid sa kalupitan ng
maraming mga kriminal o kanilang pangako na makisali sa isang tukoy na
negosyong kriminal, ay nagsimulang maghanap ng mga dahilan dito sa mga
biological na katangian ng mga tao. Ang ideyang ito, na nagsimula sa mga aral ng
mga phrenologist at nakatanggap ng isang natapos na form sa mga teorya ni C.
Lombroso at ng kanyang mga tagasunod, ay laganap sa mahabang panahon. Ang
iba pa ay nagtayo ng mga tiyak na uri ng lipunan ng mga kriminal, tinatanggihan
ang diskarte ng biyolohikal. Ang pang-apat ay humingi ng isang kompromiso sa
pagitan ng isang sosyolohikal at biological na diskarte sa pagkatao.

Ang malalim na pag-aaral ng problema ay humantong sa maraming siyentipiko sa

katotohanang ang konsepto ng "pagkatao ng kriminal" ay tinanong at ang ideya
ay ipinahayag na talikuran ito, pinalitan ito ng isang mas malawak, ngunit mas
tumpak na konsepto ang pagkakakilanlan ng mga taong gumagawa ng krimen.

Bakit ka napagpasyahan? Dahil ang konsepto ng "pagkakakilanlan ng kriminal" ay

nagpapahiwatig ng ilang uri ng predestinasyon, na nagbibigay ng ideya na ang
taong ito ay predisposed na sa krimen. Gayunpaman, ipinapakita ng karanasan na
sa katotohanan halos anumang krimen ay maaaring magawa ng sinuman. Ang
mga Amerikanong criminologist, halimbawa, ay nagsasabi na ang bawat
Amerikano ay nakagawa ng isang krimen kahit isang beses sa kanyang buhay.
Kumusta naman ang konsepto ng "criminality" sa kasong ito?

Ang pag-uuri ng mga tiyak na uri ng lipunan ng mga kriminal ay napakahalaga. Ang
mga mamamatay-tao ay naiiba sa mga magnanakaw sa pamamagitan ng pagiging
isang tukoy na uri ng pagkatao; fraudsters - mula sa "puting kwelyo", kahit na ang
huli ay maaaring gumamit ng mga mapanlinlang na pamamaraan; mga tulisan ng
pag-aari - mula sa mga nanggagahasa sa sekswal, atbp. Ang pag-aaral ng mga uri
ng pagkatao ng mga gumawa ng krimen ay nangangailangan ng pagbuo ng
parehong pangkalahatan at indibidwal na mga hakbang at pamamaraan para
maiwasan ang mga krimen. Gayunpaman, dapat tandaan ang pansamantalang
katangian ng pagiging "uniporme" ng pagkakakilanlan ng kriminal (kung hindi man
kung bakit pinag-uusapan ang pagwawasto at muling edukasyon ng mga kriminal).
At kung para sa batas na kriminal ang kriminal ay ang gumawa ng kilos na
naglalaman ng lahat ng mga elemento ng corpus delicti, kung gayon para sa
criminology ang kahulugan ng konsepto ng "pagkatao ng kriminal" ay isang mas
mahirap na gawain, dahil ito ay nauugnay sa pagpapatungkol ng isang tao sa isang
tiyak na stratum ng parehong lipunan na hinatulan ng lipunan, kasama ang hindi
maiwasang tanong : Gaano katagal maaaring magtagal ang estado ng ganoong
tao?

Pangunahin para sa criminology, para sa wastong pag-unawa sa ratio, ay ang

katunayan na ang mga biological na katangian ay nakakaapekto sa uri ng pag-
uugali ng tao (ang isang choleric na tao sa parehong sitwasyon sa buhay ay
kumikilos nang iba kaysa sa isang phlegmatic na tao o isang tunay na tao, ngunit
sa pangkalahatan, ang kanilang mga aksyon ay dinidikta ng antas ng edukasyong
panlipunan), nang walang mga dahilan ang kanyang pag-uugali, kabilang ang
kriminal.

Panghuli, kasama ang paksa ng criminology pag-iwas sa krimen. Ang problema sa

pag-iwas sa krimen ay hindi mapaghihiwalay mula sa iba pang mga bahagi ng
paksa ng kriminolohiya. Siya, tulad nito, ay nakumpleto ang lahat na nauugnay sa
pagkakaroon ng krimen sa lipunan ng tao at ang paglaban dito. Ang pag-unawa sa
kriminalidad bilang isang pangyayaring panlipunan, na sumasalamin sa
pagkakasalungat nito at mga kakaibang paggana, mga ugali ng personalidad ng
mga taong ang lipunan mismo, bilang isang patakaran, ay nagiging mga kriminal,
ay ang batayan kung saan ipinanganak ang teorya ng pag-iwas sa krimen.
Samakatuwid, ang problema sa pag-iwas sa krimen ay isinasaalang-alang sa
tatlong antas: pangkalahatang panlipunan, espesyal-kriminolohikal at indibidwal.

Dahil ang krimen ay hindi pangkaraniwang kababalaghan, kinakailangang

magpatuloy mula sa katotohanang ang laban laban dito ay maaaring matagumpay
lamang kung ang diskarte dito ay komprehensibo, kapwa sa pag-aaral nito at sa
pagbuo ng mga hakbang na pang-iwas. Samakatuwid, ang paglaban sa krimen sa
isang malawak na pangkalahatang plano sa lipunan ay ang paggamit ng pang-
ekonomiya, sosyo-kultural, pang-edukasyon at, sa wakas, mga ligal na hakbang. Sa
parehong oras, halata na ang kapaligiran ng politika sa lipunan ay isang bagay na
maaaring magpawalang bisa ng anumang mga anyo at pamamaraan ng
pamumuno sa lipunan, magdala sa kanila sa kaguluhan at pagbagsak, o, sa
kabaligtaran, humantong sa pagpapapanatag ng panlipunang (at estado) na
organismo.

Ipinapakita ng karanasan na mas mataas ang antas ng pang-ekonomiya,

panteknikal, at pangkulturang kalagayan ng isang lipunan, mas maraming dahilan
upang maniwala na ang krimen sa naturang lipunan ay mas mababa kaysa sa
isang lipunan na tumutubo sa kaguluhan sa ekonomiya, kawalang-tatag ng
panlipunan at pampulitika, sa isang lipunan kung saan idineklara ang
pangangalaga sa mga tao (kahit na isang haka-haka slogan pampulitika), ngunit
hindi ipinatupad.

Espesyal na criminological ang mga hakbang sa pag-iwas sa krimen ay maaaring

maging pangkalahatan at tiyak. Bagaman nakakaapekto ito, sabi, sa larangan ng
pamamahala, gayunpaman, ang mga ito ay tulad na hindi nangangailangan ng
pagpapabuti ng mga malalaking bloke nito, ngunit ang mga pagbabago sa ilang
bahagi, halimbawa, ang accounting at kontrol sa paggasta ng pera o mga
materyales sa anumang sangay ng produksyon o pamamahala, na aalisin (para sa
isang tiyak na panahon) ang panganib ng pagnanakaw o iba pang pang-aabuso.
Ang mga tukoy na rekomendasyon ay mas makitid pa rin sa kanilang pagiging
maaasahan, halimbawa, mga hakbang para sa pag-aayos ng proteksyon ng mga
mapagkukunang materyal sa isang partikular na negosyo.
Sa paglipas ng mga taon ng kanilang "pagsalakay" sa buhay panlipunan, ang mga
criminologist ay nakabuo ng maraming mga praktikal na rekomendasyon para sa
pag-iwas sa mga krimen sa iba`t ibang industriya at agrikultura. Ang mga hakbang
sa pag-iwas sa krimen ay nababahala kapwa ang samahan ng mga proseso ng
produksyon (mula sa pananaw ng kanilang kahinaan sa criminogenic) at gawaing
pang-edukasyon na may iba't ibang kategorya ng mga manggagawa, pati na rin
ang mga pamamaraan sa accounting, proteksyon ng mga mapagkukunang
materyal, atbp.

Ang mga rekomendasyong ito ay maaaring napakita lamang bilang isang resulta
ng isang mahaba at komprehensibong pag-aaral ng mga tukoy na sektor ng
ekonomiya. Ang nasabing direksyon sa criminology ay hindi mauubos, dahil ang
mga anyo ng pamamahala, ang kanilang mga istraktura ay nagbabago, at ang mga
kondisyong kaaya-aya sa komisyon ng mga krimen ay nagbabago nang naaayon,
na nangangahulugang dapat mapabuti ang mga hakbang sa pag-iingat.

Ang mga hakbang sa pag-iwas ay magkakaiba para sa iba't ibang uri ng mga
krimen (halimbawa, para sa mersenaryo at marahas, pagpatay at panggagahasa,
pagnanakaw at pandaraya, atbp.). Ang mga bloke ng kriminalidad ay
nangangailangan din ng mga tiyak na hakbang (halimbawa, organisadong krimen -
ilang mga hakbang, recidivism - iba pa, kababaihan - pangatlo, atbp.). Sa loob ng
mga bloke na ito, maraming at maraming uri ng mga tukoy na krimen na
nangangailangan ng mga naaangkop na hakbang upang maiwasan ang mga ito.

Ang paghati ng krimen sa mga antas ay tumutukoy din sa mga katangian ng pag-
iwas sa indibidwal, sapagkat ang ilang mga krimen ay ginagawa ng mga tukoy na
tao, gawaing pang-iwas (pang-edukasyon) kung kanino nangangailangan ng isang
pulos indibidwal na diskarte. Sa bahaging ito, pangunahing nakikipag-ugnay ang
kriminolohiya sa naturang agham bilang sikolohiya. Hindi aksidente na ang ligal na
sikolohiya ay nagwagi ngayon ng isang solidong lugar sa mga ligal na agham.

Ang teorya sa pag-iwas sa krimen ay hindi maiuugnay (tulad ng natitirang mga

nasasakupang paksa ng criminology) ang problema ng paghula ng krimen, at
pagpaplano para sa mga hakbang sa pag-iwas.Maaari at dapat planuhin ang pag-
iwas sa krimen. Ang pagpaplano ng gawaing pang-iwas sa estado ay may sariling
mga katangian. Sa paglaban sa krimen, walang at hindi maaaring maging hindi
malinaw na mga rekomendasyon. Sa kasamaang palad, kung minsan ang mga
tiyak na payo at tagubilin ay bumaba sa mga islogan, apela: upang palakasin ang
gawaing pang-iwas, na obligahin ang tagausig na palakasin ang pangangasiwa sa
pagsunod sa mga batas, na obligahin ang Ministri ng Panloob na Ugnayan na
bumuo ng mga plano para sa pagpapalakas ng indibidwal na pag-iwas ng mga
puwersa ng mga inspektor ng distrito, atbp. na may krimen sa ating estado, na
nagreresulta sa pagkakaroon ng walang laman, hindi mapigilan at hindi
matutupad na "mga plano". Bukod dito, ang aming kasanayan ay nagdusa at
patuloy na naghihirap mula sa hindi makatarungang gigantomania at mga
pandaigdigang plano.

Sa pagtatapos ng pagsasaalang-alang ng paksa ng criminology, tandaan namin na

kasama rin dito ang problema ng biktima ng isang krimen. Sa agham, ang
direksyon na ito ay tinatawag na "biktimaolohiya". Ipinapakita ng pananaliksik na
ang pag-uugali ng nagkakasala ay madalas na natutukoy ng parehong pag-uugali
ng kanyang biktima at ng kanyang mga espesyal na katangian, pati na rin ang
ugnayan sa pagitan ng nagkasala at biktima, alinman sa nakaraan o sa kurso ng
banggaan. Kadalasan, ang pag-uugali ng kriminal ay pinupukaw ng negatibong
pag-uugali ng biktima. Sa mga krimen kung saan may mga motibo ng isang
interpersonal order, maaari itong makita lalo na malinaw.