Budowa serca człowieka

Serce – centralny narząd układu krwionośnego położony w klatce

piersiowej, w śródpiersiu środkowym, wewnątrz worka osierdziowego.
Serce noworodka zaraz po urodzeniu ma masę 20 gramów i bije z
częstością ok. 120-160 uderzeń na minutę. Serce człowieka dorosłego
waży niespełna pół kilograma i w warunkach prawidłowych w
spoczynku wykonuje od 60 do 90 (średnio 72) uderzeń na minutę. W
ciągu przeciętnego życia serce uderza 2,5 miliarda razy. W czasie
jednego cyklu sercowego człowieka przez serce przetłaczana jest
całkowita objętość krwi w krwiobiegu.
Serce zaczyna bić już 21 dnia od poczęcia. Krew krąży w
nieskomplikowanym zamkniętym układzie naczyń, oddzielnym od
krążenia matki.

Serce podczas naszego życia wykonuje ogromną pracę. U każdego,

zdrowego człowieka średnia ilość uderzeń serca na minutę wynosi 72. U
każdego jednak, liczba ta waha się od 60 do 90 uderzeń na minutę.
W ciągu życia zdrowego siedemdziesięciolatka serce uderzy
średnio ponad 2,5 miliarda razy!
72 na minutę
4320 na godzinę
103680 na dobę
3110400 na miesiąc
37324800 na rok
2612736000 na 70 lat
Każdemu z nas serce bije w innym rytmie, więc wynik ten został
uśredniony. Najciekawsze są wyniki sportowców, którzy - po dużym
wysiłku - w ciągu minuty, potrafią ich szybko bijące serce doprowadzić
do stanu normalnego. Dla zwykłego człowieka jest to niewykonalne.
Serduszko dziecka w łonie matki zaczyna bić już w 21 tygodniu
ciąży, a po narodzinach jego serce uderza średnio 120 - 160 razy na
minutę.
Także zwierzęta mają inną ilość uderzeń serca na minutę.
Większym zwierzakom serce bije zdecydowanie wolniej, niż tym
mniejszym. Na przykład serce słonia bije 25 razy na minutę, a kanarka
nawet do 1000.
Psy natomiast, mają bardzo zbliżoną ilość uderzeń serca do
człowieka, bo bije ono, aż 80 razy. Oczywiście u tych mniejszych
piesków, liczba ta wzrasta nawet do 120 uderzeń na minutę.
Serce - najważniejszy narząd u człowieka, który pompuje krew do
wszystkich żył i tętnic, poprzez swoje działanie. Bez niego nie można by
było mówić o jakiejkolwiek żywotności. Jest małe i nieduże, wielkości
pięści, poprzez co mieści się w dłoni przeciętnego człowieka.
Praca odbywa się poprzez skurcze i rozkurcze komór i
przedsionków sercowych. Dwie tętnice wieńcowe, lewa i prawa,
wychodzące od aorty unaczyniają serce.
Tkanka mięśniowa, poprzecznie prążkowana sercowa to ‚materiał’,
z jakiego jest zbudowane nasze serce. Centralny narząd układu
krwionośnego (serce) umiejscowiony został w osierdziu (worku
osierdziowym), w klatce piersiowej, bliżej z jej lewej strony. Składa się
ono z prawego i lewego przedsionka, które oddzielone są
międzyprzedsionkową przegrodą oraz z dwóch komór – lewej i prawej.
Te natomiast zostały oddzielone międzykomorową przegrodą.
Zastawki komorowo-przedsionkowe, kiedy powstaje skurcz
przedsionków, biorą udział w transporcie krwi przez nie przechodzącej
do komór, które są w stanie rozkurczu. Rozkurcz przedsionków jak i
skurcz komór następuje zaraz po wypełnieniu się krwią komór,
będących w stanie rozkurczu. Zastawki zostają zamknięte, zaraz na
początku rozkurczu przedsionków oraz skurczu komór. Mówiąc w
skrócie, ma miejsce powstawanie tonu skurczowego.
Aorty, otrzymując krew pompowaną przez lewą komorę serca,
transportują ją do naszego mózgu oraz nerek, gdzie ma miejsce
rozgałęzienie tętnic, aby krew mogła płynąć do delikatniejszych miejsc
w naszym układzie krążenia. Substancje odżywcze jak i tlen komórkom
oddają naczynia włosowate, do których dociera krew otrzymana z
rozgałęzionych tętnic. Potem, produkty niepotrzebne oraz dwutlenek
węgla (CO2) są oddawane właśnie od tych komórek, gdzie następnie
nieczysta krew kieruje się w stronę serca do żył, które są największe –
górnej i dolnej. Droga obu tych żył prowadzi do przedsionka serca
prawego, aby później trafić stamtąd do prawej komory serca. Później,
krew jest przesyłana do włosowatych naczyń płuc, lecz aby się tam
dostać, najpierw musi zostać ona przepompowana do tętnicy płucnej,
skąd zostanie właśnie przetransportowana do naszych naczyń
włosowatych płuc. Gdy krew się już tam znajdzie, jest utleniana, a przy
tym oddaje również zbędne produkty przemiany materii. Wtedy
wydychamy CO2, czyli dwutlenek węgla, przesyłany przez żyły, aby
później zaczerpnąć tlenu, niezbędnego do życia.
Serce człowieka jest narządem czterojamowym, składa się z 2
przedsionków i 2 komór.
Przedsionek prawy - zbiera krew z całego organizmu oprócz płuc.
Uchodzą do niego:
żyła główna górna - zasadniczo zbiera krew z nadprzeponowej części
ciała
żyła główna dolna - zbiera krew z podprzeponowej części ciała
zatoka wieńcowa - uchodzą do niej żyły duże i średnie serca.
Komora prawa - z przedsionka prawego przez zastawkę
trójdzielną krew przepływa do komory prawej, a stąd przez pień płucny
do obu płuc tworzą krążenie czynnościowe płuc.
Przedsionek lewy - z płuc krew zbierają cztery żyły uchodzące do
przedsionka lewego:
żyła płucna górna lewa
żyła płucna górna prawa
żyła płucna dolna lewa
żyła płucna dolna prawa
Komora lewa (łac. ventriculus sinister) - z przedsionka lewego
przez zastawkę dwudzielną (mitralną) krew przepływa do komory lewej,
a stąd do tętnicy głównej (łac. aorta). Krew z aorty zaopatruje odżywczo
cały organizm człowieka. Grubość ściany wynosi średnio 15 mm. Ma
kształt stożka i jest bardziej wysmukła i dłuższa niż prawa. Jej
wierzchołek jest tożsamy z koniuszkiem serca.