Professional Documents
Culture Documents
არქილოქოსი, ალკეოსი, საპფო
არქილოქოსი, ალკეოსი, საპფო
(არქილოქოსი,საპფო, ალკეოსი)
1. არქილოქოსი
1.მოღვაწეობის პერიოდი - ძვ.წ VII-ის საუკუნის შუა წლები.
5. დედა- ენიპო (მონა ქალი) ამის გამო არიქოლოქოსი იყო უკანონოდ შობილი.
II. ალკეოსი
1.მოღვაწეობის ხანა ემთხვევა VI-ის I ნახევარს.
17. იგი ზოგიერთი ბერძენი ლირიკოსთა მსგავსად მეფეთა და ტირანთა კარის პოეტი
არასდროს მღროდა. ალკეოსი მღეროდა, რადგან დაუოკებელი სურვილი ჰქონდა
საკუთარი მსოფლმხედველობისა და განწყობილებათა ცხადყოფისა.
III. საპფო
1.მოღვაწეობის ხანა - მე-7 მე-6 საუკუნეთა მიჯნა.
6. ოჯახი - წარჩინებული
7. ქმარი - ლესბოსელი არისტოკრატი, მდიდარი კაცი ანდროსიდან, სახელად
კერკილასი.
14. ერიგიოსი - მის შესახებ ბევრი არაფერია ცნობილი. მხოლოდ ვიცით ის,რომ
ბრძოლაში მონაწილეობდა.
26. მისი 1900-მდე სტრიქონია აღმოჩენილი, საიდანაც 600-მდე ითარგმნა, ხოლო 1300-
მდე სტრიქონის თარგმნა ვერ მოხერდა.
საპფო თვლის, რომ მარტო სიმდიდრე არაფერია, უფრო მეტიც, სახიფათოა, მაგრამ
თუ სიმდიდრე სწორი, სინდისიერი გზით არის მოპოვებული და სიქველესთან
თანაზიარი, მაშინ სულ სხვაა: მხოლოდ სიმდიდრე სახიფათო მოსამანეა, მაგრამ
სიდიდრე დიდრე სიქველესთან თანაზიარი, ბედნიერების მწვერვალივით
მოგვევლინება. მისი აზრით, სიმდიდრეს აუცილებლად უნდა ახლდეს ღირსება,
რადგან თუკი სიმდიდრეს ღირსება არ დააგვირგვინებს, ცუდია, ერთად –
მწვერვალია ბედნიერების.
ენობრივი ორგანიზაცია:
I. პოეტური სამყარო ცნობათა ხასიათის მიხედვით გრძნობადია. მასში
აისახა ადამიანური განცდები და ემოციები. ბუნების მშვენიერება,
ყოველივე ის, რაც მარადიული და გარდაუვალია.
II. იმის მიხედვით, თუ როგორი მახასიათებლით აიღიქვამს საპფო
სამყაროს და, თუ ამ მახასიათებლებს პირობითად სამ ჯგუფად
დავყოფთ, (დადებითი,ნეიტრალური, უარყოფითი), დავინახავთ, რომ
მასთან დადებით მახასიათებელთა მნიშვნელოვანი უპირატესობა
შეინიშნება.
III. საპფოსთან ყველაზე ხშირად ხმარებული ზმნებია, რომელთა
მნიშვნელობა "სიყვარულის", "სიხარულის", "სურვილის", და ა.შ გაგებას
შეიცავენ.
IV. ხშირად მიმართავს მითოლოგიურ სიუჟეტებსა და სახეებს, რომლებიც
მშვენიერებისა და სიყვარულის სამყაროს უკავშირდებიან.
ეპოქის გრძნობა:
საპფომ ყველაზე უკეთ იგრძნო თავისი ეპოქის სული, გარეგნულად ყველაზე უფრო
ორდინალურში, ჩვეულებრივში, ყოველდღიურში დაინახა ის მშვენიერი და
ამაღლებული, რამად მისი, როგორც პოეტის, თავისი პოსისის, გარკვეული ეპოქის,
გარკვეული პოლიტიკური მოვლნენებით შემოფარგლული საზღვრებიდან გაიყვანა
და ყველაზე უფრო გლობალურთან ზიარება შეძლო.