Η θεολογική εργασία αυτή, που τιτλοφορείται «ΙΧΩΡ», εκτός του ότι είναι αποκαλυπτική, θα σας ανοίξει διάπλατα μία

πόρτα έρευνας της

νοηματικής σημασίας γενικά των λέξεων και ειδικότερα των ονομάτων.

Ιδιαιτέρως η Παλαιά Διαθήκη (και λιγότερο η Καινή Διαθήκη), περιέχει πολλά ονόματα ανθρώπων, τοποθεσιών, πόλεων, κλπ, που θα ήταν
χρήσιμο να γνωρίζουμε την ετυμολογία τους και την προέλευσή τους, προκειμένου να οδηγηθούμε στο βαθύτερο πνευματικό νόημα των θείων
Γραφών.

Όταν μιλάμε για την ετυμολογία μιας λέξης, αναφερόμαστε στην προέλευση της. Αναζητώντας, επομένως, την προέλευση των
λέξεων, βρίσκουμε την ετυμολογία τους. Η ετυμολογία, δηλαδή, κάθε λέξης που χρησιμοποιούμε σήμερα στη νέα ελληνική γλώσσα, μας οδηγεί
να την εντάξουμε σε μία από τις τρεις ακόλουθες κατηγορίες. 

1. από αρχαίες ελληνικές λέξεις,

2. από λέξεις δανεισμένες, και
3. από νεότερες λέξεις, που σχηματίστηκαν στη γλώσσα μας.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη νεοελληνική λέξη «κάνω». Ποια είναι η ετυμολογία της; Υπήρχε στην αρχαία ελληνική; Η αλήθεια είναι ότι όσο
και να ψάξουμε στα αρχαία κείμενα, δεν θα τη βρούμε με αυτή τη μορφή. Οι αρχαίοι Έλληνες για να δηλώσουν αυτή την έννοια χρησιμοποιούσαν
τη λέξη «ποιῶ». Μήπως αυτό σημαίνει ότι η νεοελληνική λέξη «κάνω» δεν έχει αρχαία ελληνική προέλευση, δηλαδή αρχαία ελληνική ετυμολογία;
Όχι. Η αλήθεια είναι ότι ετυμολογείται από το αρχαίο ρήμα «κάμνω», που σημαίνει «κουράζομαι». 

Να ένα φαινόμενο που η επιστήμη της ετυμολογίας και της ιστορικής γλωσσολογίας μας βοήθησε να κατανοήσουμε: η σημασία μιας λέξης
μπορεί να αλλάξει μέσα στον χρόνο, στη συγκεκριμένη περίπτωση να διευρυνθεί και, ενώ παλιά σήμαινε κάτι πολύ συγκεκριμένο (όπως είναι η
σημασία «κουράζομαι»), άρχισε να σημαίνει κάτι πολύ γενικότερο, όπως αυτό που σημαίνει η λέξη «κάνω».

Το αντίστροφο φαινόμενο είναι επίσης γνωστό. Μπορεί, δηλαδή, η σημασία μιας λέξης να περιοριστεί, και από εκεί που σήμαινε
κάτι γενικότερο, να αποκτήσει μια σημασία πιο συγκεκριμένη. Αυτή είναι η περίπτωση της λέξης «πετεινός», που η αρχαία σημασία της ήταν
γενικά «πουλί». Ας θυμηθούμε την έκφραση του Ευαγγελίου «πετεινά του ουρανού», δηλαδή γενικά «πουλιά». Σήμερα όμως η
λέξη «πετεινός» έχει περιοριστεί στη σημασία «κόκορας». Ενώ δηλαδή παλιά δήλωνε όλα τα πουλιά, στη νέα ελληνική δηλώνει μόνο ένα, και
μάλιστα ένα πουλί που δεν πετάει !!!

Η επιστήμη της ετυμολογίας, επομένως, πρέπει να λαμβάνει υπόψη της ότι, η σημασία των λέξεων μέσα στον χρόνο μπορεί να αλλάζει. Και,
όπως είδαμε και στην περίπτωση της λέξης «κάνω», μπορεί να αλλάζει και η μορφή της. Επομένως, η ετυμολογία της λέξης «κάνω» είναι από το
αρχαίο ρήμα «κάμνω» που σήμαινε «κουράζομαι», με διεύρυνση της σημασίας. Και η ετυμολογία του νεοελληνικού «πετεινός» είναι από το
αρχαίο όνομα «πετεινός» που σήμαινε «πουλί», με περιορισμό της σημασίας.
Τα ανωτέρω που ελέχθησαν, αναφέρονται από την κοσμική επιστήμη της ετυμολογίας, πλην όμως στη Βίβλο, σίγουρα δεν υπάρχει αυτή η
άναρχη μετάλλαξη των λέξεων, αλλά η σημασιολογική έννοια του θείου Λόγου, η οποία θα πρέπει να ερευνηθεί. Επίσης η ετυμολογία των
λέξεων και ειδικότερα των ονομάτων, πιθανόν δεν ακολουθεί τους κοσμικούς κανόνες, αλλά διαπνέεται από το Άγιο Πνεύμα του θείου Λόγου.

Επί παραδείγματι:

Ο αρχικά «ἄτεκνος» (Γένεση 15:2), με τη σύζυγό του Σάρα, «῞Αβραμ», γίνεται κάποια στιγμή «῾Αβραάμ», και (μέσω της Σάρρας) «πατέρας
πολλῶν ἐθνῶν» (Γένεση 17:5).

Ο αρχικός «Ἰωβὰβ» (Ιώβ 42:17δ), «πέμπτος ἀπὸ Ἁβραάμ» (Ιώβ 42:17γ), γίνεται κάποια στιγμή πολύπαθος «Ἰὼβ»,

Ο «δέσμιος ἐπίσημος Βαραββᾶς» του ευαγγελιστή Ματθαίου (27:16), γίνεται «Βαραββᾶς, διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένος εἰς τὴν φυλακήν»
στον ευαγγελιστή Λουκά (23:25), καθώς η λέξη ερμηνεύεται «Bar Abba», «ο Υιός του Πατρός» !!!

Το «λογικὸν ἄδολον γάλα τῶν ἀρτιγέννητων βρεφῶν» (Α΄ Πέτρου 2:2), πιθανώς συνδέεται με την τοποθεσία «Γαλα-άδ» της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος ως «νεανίας καλούμενος Σαύλος» (Πράξεις 7:58), «ἐλυμαίνετο τὴν ἐκκλησίαν» (Πράξεις 8:3) ως «Σαῦλος»,
άκουσε τον Ιησού να λέει «Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πράξεις 9:4, 22:7, 26:14), και συνδέεται νοηματικά με τον πρώτο βασιλιά των
Ισραηλιτών, «Σαούλ», ο οποίος χρίστηκε βασιλέας στα «Γάλ-γαλα» (Α΄ Βασιλειών 11:15) !!!

Το όνομα «Ιησούς Χριστός», σίγουρα έχει άλλη σημασιολογική έννοια από το όνομα «Χριστός Ιησούς», διότι «οἱ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν
ἐρχόμενον ἐν σαρκί (Β΄ Ιωάννου 1:7), τελικά «ἀπολυτρώνονται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ρωμαίους 3:24) !!!

Ο «Θεὸς ᾿Ηλιοὺ ἀφφώ» (Δ΄ Βασιλειών 2:14), σίγουρα ένεκα της «δόξας» του, «κρύπτει λόγον» (Παροιμίες 25:2), διότι η λέξη «ἀφφώ», « κρύφιος
ἑρμηνεύεται» (Theodoretus Scr. Eccl. et Theol. : Quaestiones in libros Regnorum et Paralipomenon : Volume 80, page 749, line 33 ) και «ὁ θεὸς
τοῦ κρυβέντος» (Maximus Confessor Theol. : Quaestiones et dubia : Section 1,8, line 6). Επίσης, η λέξη «ἀφφώ», έχοντας ως αρχικό γράμμα το
«Α» και τελικό το «Ω», σίγουρα συνδέεται νοηματικά με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είπε: «ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ
τέλος» (Αποκάλυψη 22:13)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …………………….
Ξεκινώντας λοιπόν την έρευνά μας με την αγιογραφική λέξη «Ἰωβὰβ» ή μετέπειτα «Ἰὼβ», θα λέγαμε ότι αυτός ήταν «ἐν χώρᾳ τῇ Αυσίτιδι» (Ιώβ
1:1), η οποία πιθανόν έχει σχέση με τον «Αὐσὴ υἱὸ Ναυή τῆς φυλῆς ᾿Εφραὶμ» (Αριθμοί 13:9), τον οποίον «Μωυσῆς ἐπωνόμασε Ιησοῦν τοῦ
Ναυὴ» (Αριθμοί 13:17).

Αυτή η λέξη «Ἰὼβ», όπως και η λέξη «Ἰωάννης», έχει ως αρχικό συνθετικό τη λέξη «Ἰώ».

Η λέξη «Ἰώ» έχει σίγουρα νοηματική σύνδεση με τη λέξη «ἰῶμαι», που σημαίνει γιατρεύω κάποιον, θεραπεύω, αποκαθιστώ την υγεία του, διότι
είναι «ἰῶδης», δηλαδή δηλητηριασμένος, πικρός, σκουριασμένος κλπ !!!

Δεν είναι λοιπόν τυχαία η θεία συμβουλή «μὴ ἰωθήτω ὑπὸ τὸν λίθον εἰς ἀπώλειαν» (Σοφία Σειράχ 29:10), διότι ο «λίθος προσκόμματος»
(Ρωμαίους 9:32-33, Α΄ Πέτρου 2:7-8, Ματθαίος 4:6, Λουκάς 4:11) είναι ο Ιησούς !!!

Η λέξη όμως «Ἰώ» μας θυμίζει και την ερωμένη του Δία στην ελληνική μυθολογία, η οποία μετατράπηκε σε «δάμαλιν» !!!

Περισσότερα για τον μύθο της «Ἰώ» θα βρείτε στην ακόλουθη διαδικτυακή διεύθυνση, διότι εμείς απεχθανόμαστε τους μύθους !!!

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%8E_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)

Περί «δαμάλεως» γίνεται πολύς λόγος στην Παλαιά Διαθήκη και θα πρέπει να μελετηθεί αρκετά, διότι εξάγονται πολύ σημαντικά νοήματα.

Εμείς απλώς θα τονίσουμε περί «δαμάλεως», την ακόλουθη θεία ρήση του προφήτη Ωσηέ:

«15 Σὺ δέ, ᾿Ισραήλ, μὴ ἀγνόει, καὶ ᾿Ιούδα, μὴ εἰσπορεύεσθε εἰς Γάλγαλα καὶ μὴ ἀναβαίνετε εἰς τὸν Οἶκον ῏Ων καὶ μὴ ὀμνύετε ζῶντα Κύριον. 16
διότι ὡς δάμαλις παροιστρῶσα παροίστρησεν ᾿Ισραήλ· νῦν νεμήσει αὐτοὺς Κύριος ὡς ἀμνὸν ἐν εὐρυχώρῳ. 17 μέτοχος εἰδώλων ᾿Εφραὶμ ἔθηκεν
ἑαυτῷ σκάνδαλα, 18 ἡρέτισε Χαναναίους· πορνεύοντες ἐξεπόρνευσαν, ἠγάπησαν ἀτιμίαν ἐκ φρυάγματος αὐτῶν. 19 συστροφὴ πνεύματος σὺ εἶ
ἐν ταῖς πτέρυξιν αὐτῆς, καὶ καταισχυνθήσονται ἐκ τῶν θυσιαστηρίων αὐτῶν.» (Ωσηέ 4:15-18).

Ωστέ, «ὡς δάμαλις παροιστρῶσα παροίστρησεν ᾿Ισραήλ», τον οποίον οίκο «᾿Ισραήλ» έχουμε ήδη τεκμηριώσει ότι είναι ο δήθεν νέος
«Χριστιανικός» οίκος, που αυτοαποκαλείται «Νέος Ισραήλ» !!!

Να θυμίσουμε λοιπόν ότι «ὁ συνάγων τὴν σποδιὰν τῆς δαμάλεως ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας» (Αριθμοί 19:10) και «νευροκοπήσουσι τὴν
δάμαλιν εἰς φάραγγα τραχεῖαν, ἥτις οὐκ εἴργασται οὐδὲ σπείρεται» (Δευτερονόμιο 21:4), συνεπώς «οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας ὡς σχοινίῳ
μακρῷ καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεως τὰς ἀνομίας» (Ησαΐας 5:18) !!!

Αυτός ο «Ἰὼβ» λοιπόν, ο οποίος έπαθε πολλά (ἐξ οὗ καί «ἰώβειος ὑπομονή»), δηλώνει στην απόκρυφη «Διαθήκη Ιώβ» ότι: «Ἐγὼ γάρ ἤμην
Ἰωβὰβ πρὸ τοῦ ὀνομάσαι με ὁ κύριος Ἰώβ· ὅτε ἐκαλούμην Ἰωβὰβ ᾤκουν τὸ πρὶν ἔγγιστα εἰδωλίου θρησκευομένου· καὶ συνεχῶς βλέπων
ὁλοκαυτώματα αὐτῷ ἀναφερόμενα διελογιζόμην ἐν ἑαυτῷ λέγων: Ἁρα οὗτός ἐστιν ὁ θεὸς ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν
καὶ ἡμᾶς αὐτούς; ἄρα πῶς γνώσομαι;» (Διαθήκη Ιώβ 2:1-4).

Αυτός λοιπόν ο Ιώβ, που κατοικούσε ως Ιωβάβ κοντά σε «θρησκευόμενο εἰδώλιο», αναφέρει επίσης: «ἐν τῇ νυκτὶ κοιμωμένου μου ἦλθέν μοι
φωνὴ μεγάλη, ἐν μείζονι φωτὶ λέγουσα· Ἰωβὰβ Ἰωβάβ. … Ἀνάστηθι καὶ ὑποδείξω σοι τίς ἐστιν οὗτος ὃν γνῶναι θέλεις. οὗτος ᾧ τὰ ὁλοκαυτώματα
προσφέροντα καὶ ᾧ σπένδουσιν οὐκ ἔστιν θεός, ἀλλὰ αὕτη ἐστὶν ἡ δύναμις τοῦ διαβόλου ἐν ᾧ ἀπατηθήσεται ἡ ἀνθρωπίνη φύσις. … οὗτός ἐστιν
ὁ τόπος τοῦ Σατανᾶ ἐν ᾧ ἀπατηθήσονται οἱ ἄνθρωποι» (Διαθήκη Ιώβ 3:1-6).

Αυτός ο «Ἰὼβ» επίσης, ομολογεί ότι: «ἔκλεψαν μου τὰ ὑπάρχοντα ἀλλότριοι» (Ιώβ 17:3) !!!

Εμείς λοιπόν που γράφουμε την εργασία, από καιρό είχαμε καταλάβει τη δισχιλιετή μεθοδία του Διαβόλου, ερευνώντας τον Θείο Λόγο και
καταλαβαίνουμε πλέον τον πρώτο «ἀλλότριο» δήθεν «ενανθρωπίσαντα ένσαρκο Ιησού» !!!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ………………..

Η καλή αποκάλυψη όμως φυλάγεται τελευταία !!!

Ο πολύπαθος Ιώβ λοιπόν: «ἔλαβεν ὄστρακον, ἵνα τὸν ἰχῶρα ξύῃ, καὶ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κοπρίας ἔξω τῆς πόλεως» (Ιώβ 2:8), λέγοντας «φύρεται
μου τὸ σῶμα ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων, τήκω δὲ βώλακας γῆς ἀπὸ ἰχῶρος ξύων» (Ιώβ 7:5) !!!

Η έκφραση «τὸν ἰχῶρα» είναι αιτιατική πτώση, ενικού αριθμού, της έκφρασης «ὁ ῑ̓χώρ», ενώ η λέξη «(τοῦ) ῑ̓χῶρος» είναι γενική πτώση, ενικού
αριθμού της ίδιας έκφρασης «ὁ ῑ̓χώρ» !!!

Ο «ῑ̓χώρ» λοιπόν, είναι σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το πολυδιαφημιζόμενο σήμερα αιθέριο χρυσό υγρό, το οποίο είναι το αίμα των
ειδωλολατρικών θεών, αλλά και των (δήθεν) αθανάτων Ελλήνων !!!

Περισσότερα για τον «ἰχῶρα», θα βρείτε στις ακόλουθες ενδεικτικές διαδικτυακές διευθύνσεις, διότι εμείς απεχθανόμαστε οτιδήποτε
αρχαιολατρικό - ειδωλολατρικό !!!

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%87%CF%8E%CF%81
https://www.youtube.com/watch?v=RmXayR7zqV8

https://www.youtube.com/watch?v=eqF9Agh8Iu0

https://www.youtube.com/watch?v=S8MNLvevayQ

https://www.youtube.com/watch?v=ANd7XLxm-I8

https://www.youtube.com/watch?v=YkhkAtyKPPA

Στον πολύπαθο λοιπόν Ιώβ, έτρεχε αυτός ο βρωμερός ελληνικός «ῑ̓χώρ» !!!

Το εκπληκτικό και αποκαλυπτικό όμως δεν είναι αυτό.

Είναι αυτό που θα πάθουν εις το μέλλον, οι αλλοτριωμένοι με τον ελληνιστικό «ἰχῶρα», Εβραίοι επτά υιοί Μακκαβαίοι, από τον Ἀντίοχο τόν
Ἐπιφανή (Δ΄ Μακκαβαίων 4:15) !!!

«ἐμολύνετο πάντοθεν αἵματι ὁ τροχός, καὶ ὁ σωρὸς τῆς ἀνθρακιᾶς τῆς τῶν ἰχώρων ἐσβέννυτο σταλαγμοῖς, καὶ περὶ τοὺς ἄξονας τοῦ ὀργάνου
περιέῤῥεον αἱ σάρκες» (Δ΄ Μακκαβαίους 9:20) !!!

Εἰ ὁ Θεὸς μεθ' ἡμῶν οὐδεὶς καθ' ἡμῶν.