ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ Η.Π.Α.

- ΚΙΝΑ

(pixabay.com)

Χατζηνικολάκης Θεμιστοκλής

Μάθημα: Συγκριτικό Δίκαιο

Διδάσκουσα: Κώνστα Άννα-Μαρία

~1~
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ..............................................................................................4
2. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ.................................................5
2.1 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ.....................................6
2.2 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ.....................................8
3. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ..........................9
4. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ...................14
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.............................................................................................................17
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ..................................................................................................................19

~2~
 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η επιβολή της θανατικής ποινής είναι ένα θέμα που έρχεται ,κατά τακτά
χρονικά διαστήματα στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και
προκαλεί έντονες αντιδράσεις και συγκρούσεις μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν
την επαναφορά της και εκείνων που είναι φανατικοί πολέμιοι της. Πρόκειται για
τη βαρύτερη ποινή που μπορεί να επιβληθεί στον δράστη μιας εγκληματικής πράξης
και έρχεται αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη αξία των συνταγματικών ελευθεριών την
ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η πλειοψηφία των κρατών έχουν καταργήσει πλέον την
θανατική ποινή με το επιχείρημα ότι κάθε ανθρώπινη ζωή πρέπει να είναι σεβαστή
και αναφαίρετη, ακόμη και αυτή ενός εγκληματία. Σε αντίθεση με την μειοψηφία
κάποιον που πιστεύουν οτι για κάποια εγκλήματα, όπως όπως ο φόνος, ο βιασμός, ή η
παιδεραστία, η θανάτωση του εγκληματία προσφέρει την μέγιστη δυνατή ανακούφιση
στον κύκλο του θύματος, καθώς και αποτρεπτικό παράγοντα για τους επίδοξους
εγκληματίες. Εν τέλει η αξία της ανθρώπινης ζωής που προστατευτεί από τα
Συντάγματα των κρατών, σε συνδυασμό με την συνεχή εξέλιξη των πολιτισμών,
κερδίζουν συνεχώς έδαφος και η παρωχημένη αυτή πολιτική της θανατικής ποινής
μοιάζει να περιορίζεται με την πάροδο των χρόνων.

~3~
 1. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η θανατική ποινή δεν αποτελεί σύγχρονο φαινόμενο. Εν αντιθέσει, η

εμφάνιση της χρονολογείται ήδη από τον 18ο αιώνα π.Χ. στη Βαβυλώνα, όπου
επικρατούσε ο νόμος του βασιλιά Χαμουραμπί (Hammaurabi) σύμφωνα με τον οποίο
η θανατική ποινή λειτουργούσε ως τιμωρία για 25 εγκλήματα. Η χρήση της
θανατικής ποινής ήταν ευρέως γνωστή και σε άλλους λαούς της προϊστορικής
περιόδου. Κατά την εποχή της αρχαίας Αθήνας οι συγγενείς του φονευθέντος είχαν
την επιλογή με ιδιωτική θέληση και πρωτοβουλία να σκοτώνουν τον δολοφόνο.
Κατά το μεσαίωνα στην Δύση πολλά εγκλήματα τιμωρούνταν με την ποινή του
θανάτου, με διάφορους τρόπους θανάτωσης όπως απαγχονισμός, αποκεφαλισμός,
λιθοβολισμός κ.α. Τελικά η αμφισβήτηση της ως θεσμού απο τους Διαφωτιστές,
είναι φαινόμενο των νεότερων χρόνων και παρατηρείται κυρίως κατά τον 18ο αιώνα
και ύστερα. Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων και με αφορμή τη γαλλική
επανάσταση, η οποία στέκει εμβληματική για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην
Ευρώπη, η θανάτωση των εγκληματιών στις περισσότερες Δυτικές χώρες ανήκει στο
παρελθόν. Παρόλα αυτά, η θανατική ποινή υπήρξε και μέχρι σήμερα είναι αρκετά
«προσφιλής» στους νομοθέτες των ανατολικών λαών με έμφαση εκείνους της Κίνας,
του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, η οποίοι συνέχισαν να καταδικάζουν
ανθρώπους σε θανατική ποινή για εγκλήματα (όπως, η διακίνηση ναρκωτικών, η
διαφθορά, η «μοιχεία» και η «βλασφημία) που δεν πληρούν τα διεθνή νομικά
πρότυπα των «πιο σοβαρών εγκλημάτων» για τα οποία, ούτως ή αλλιώς η χρήση της
θανατικής ποινής πρέπει να περιοριστεί βάσει του διεθνούς δικαίου
(thesafiablog.com, 2018).

~4~
 2. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ

Εξετάζοντας το ζήτημα από κοινωνική και ηθική σκοπιά, οι θιασώτες της

θανατικής ποινής προβάλλουν τις ανάγκες τις κοινωνίας και την κοινωνική πίεση
προκειμένου να υποστηρίξουν την εφαρμογή της. Η σταθερότητα στο κοινωνικό
σύνολο, η αποκατάσταση της δικαιοσύνης, η κάθαρση του θύματος η ανάγκη για
εκδίκηση είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι στους οποίους στηρίζονται οι κοινωνικές
θεωρίες οι οποίες εξετάζουν τα χαρακτηριστικά και τις περιπτώσεις των εγκλημάτων
που κρίνεται αποδεκτή η θανάτωση των εγκληματιών. Εντούτοις, οι απόψεις σχετικά
με την επιβολή θανατικής ποινής έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια , ιδίως λόγω της
επικράτησης των Δυτικών και των φιλελεύθερων προτύπων περί σεβασμού της
ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όπου υποστηρίζονται στα Συντάγματά τους και που
εναντιώνονται στην επιβολή της καταδίκης εις θάνατον. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι
περιπτώσεις της άδικης θανατικής καταδίκης ή της διάκρισης αυτής με βάση
φυλετικά και ταξικά κριτήρια καθώς έρευνες επισημαίνουν πως εγκληματίες που
προέρχονται από κατώτερα κοινωνικά στρώματα και ανήκουν στις έγχρωμες φυλές
είναι πιθανότερο να καταδικαστούν με την εσχάτη των ποινών. Επομένως, σε
αμφότερες τις περιπτώσεις στόχος του σωφρονιστικού συστήματος οφείλει να είναι η
δίκαιη εφαρμογή του νόμου δίχως διακρίσεις και δίχως να υποβαθμίζεται η αξία της
ανθρώπινης ζωής.

Στο ερώτημα σχετικά με την κατάργηση ή μη της θανατικής καταδίκης οι

απόψεις διίστανται . Η μειοψηφούσα γνώμη προβάλλει τον αποτρεπτικό χαρακτήρα
για την κατάργηση και τον παραδειγματισμό της κοινωνίας προκειμένου να
δικαιολογήσουν την εφαρμογή της απάνθρωπης αυτής ποινής, ενώ η πλειοψηφία,
ανάμεσα σε αυτούς και η Διεθνής Αμνηστία, την χαρακτηρίζουν ως ένα ταπεινωτικό
και σκληρό μέσο αποκατάστασης της δικαιοσύνης που παραβιάζει τα ανθρώπινα
δικαιώματα σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου και υποβαθμίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής (thesafiablog.com, 2018).

Καθίσταται λοιπόν έκδηλο πως η κινεζική κοινωνία ενστερνίζεται την πρώτη

προαναφερθείσα άποψη, καθότι τα κρατικά όργανα θέτουν το συλλογικό συμφέρον
υπεράνω των ατομικών συμφερόντων. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να μιλάμε για
προστασία του κοινωνικού συνόλου όταν τα ίδια τα άτομα που το απαρτίζουν

~5~
στερούνται θεμελιωδών δικαιωμάτων; Μπορούμε να κάνουμε λόγο για κατάχρηση
της κρατικής εξουσίας ή θα πρέπει να υπερισχύει ο νόμος έναντι της ανθρώπινης
ζωής; Πόσο δίκαιο είναι ένα σύστημα αποκατάστασης της δικαιοσύνης στο οποίο ο
πραγματικός αριθμός των εκτελέσεων θεωρείται κρατικό μυστικό και αποκρύπτεται
εσκεμμένα; ΟΚ ΤΟ ΚΡΑΤΑΜΕ , ΑΠΛΑ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΗ ΦΡΑΣΗ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΜΕ 3
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ. ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΒΑΛΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, ΜΙΑ ΠΙΠΑΑ

2.1 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ

Παρά τα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, σε πολλές δημοκρατικές χώρες σήμερα

αρκετές φορές επανέρχεται στο προσκήνιο το συγκεκριμένο θέμα καθώς πολλοί είναι αυτοί
που υποστηρίζουν την επαναφορά της εφαρμογής της θανατικής ποινής ως μέσο κολασμού
με τα κυριότερα επιχειρήματά τους να συνοψίζονται στα εξής:
Η θανατική ποινή έχει απίστευτη εκφοβιστική και προληπτική δύναμη καθώς ο
φόβος της ποινής του θανάτου αποθαρρύνει τον εγκληματία από την τέλεση εγκλήματος!!!
Πολλοί επιστήμονες αναφέρουν ότι ακόμα και η φυλάκιση και οι λοιπές ποινές που
επιβάλλονται από το ποινικό μας σύστημα λειτουργούν αποθαρρυντικά για τους
μελλοντικούς εγκληματίες πόσο μάλλον η γνώση ότι μετά την τέλεση της πράξης , τους
περιμένει η εκτέλεση. Αν λοιπόν τιμωρούνταν τόσο αυστηρά κάποια εγκλήματα πολλοί που
τώρα προβαίνουν στην τέλεση αυτών σίγουρα θα αποθαρρύνονταν.
Η ισάξια ανταπόδοση είναι η μόνη που αρμόζει σε άτομα που έχουν αφαιρέσει
κάποια ανθρώπινη ζωή (οφθαλμόν αντί οφθαλμού) αλλά και σε περιπτώσεις άλλων
εγκλημάτων που πλήττουν σοβαρά μια ανθρώπινη ζωή όπως είναι οι βασανισμοί, οι
βιασμοί , η παιδεραστία, η εμπορία ναρκωτικών κ.ά.
Η δικαίωση της οικογένειας του θύματος, επέρχεται μόνο με τη θανάτωση του
δράστη. Κυρίως σε περιπτώσεις δολοφονιών, πέρα από την τιμώρηση του δράστη ένα
σημαντικό ζήτημα που προκύπτει είναι και η δικαίωση των συγγενών και του άμεσου
οικογενειακού περιβάλλοντος του θύματος οι οποίοι είναι πολύ πιθανόν να ζητούν εκδίκηση.
Στην περίπτωση αυτή η θανατική ποινή έχει διπλό ρόλο καθώς και ανακουφίζει ψυχικά την
οικογένεια του θύματος αλλά και αποφεύγονται έτσι φαινόμενα αυτοδικίας που
παρατηρούνται πολύ συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις και μπορεί να καταλήγουν σε έναν
αιματηρό κύκλο αντεκδίκησης.

~6~
 Η ισόβια κάθειρξη (που είναι 20 χρόνια) που απειλεί σήμερα τα βαρύτερα των
εγκλημάτων δεν εγγυάται ότι ο δράστης δεν θα ξαναπροβεί στην τέλεση του ίδιου
εγκλήματος. Εις επίρρωση ανάλογα με την κοινωνική και οικονομική δύναμη που διαθέτει ο
δράστης, παρατηρείται το φαινόμενο η ισόβια κάθειρξη να μετατρέπεται ή να εξαγοράζεται
με αποτέλεσμα ο δράστης μέσα σε λίγα χρόνια να είναι πάλι ελεύθερος και σε μεγάλο βαθμό
να παραμένει ατιμώρητος. Ο εγκλεισμός κάποιου στη φυλακή ακόμη και αν είναι για όλη του
τη ζωή (περιπτώσεις καταδίκης σε δις και τρις ισόβια) δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο δράστης
δεν θα διαπράξει το ίδιο έγκλημα και μέσα στη φυλακή αλλά ούτε και μπορεί να αποκλείσει
το ενδεχόμενο μιας πιθανής απόδρασής του. Η θανατική ποινή είναι η μόνη ποινή που μπορεί
να εγγυηθεί τη σίγουρη τιμωρία του δράστη χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο αλλά είναι
και η μόνη περίπτωση που οι εγκληματίες στέκονται ισάξια απέναντι στο νόμο, ανεξάρτητα
από το ποιοι είναι.
Η θανατική ποινή, με την προϋπόθεση ότι αυτή γίνεται άμεσα, δεν επιβαρύνει το
κράτος οικονομικά. Η λειτουργία των φυλακών απαιτεί μεγάλες οικονομικές δαπάνες με τις
οποίες καταλήγει τελικά να επιβαρύνεται ο απλός φορολογούμενος πολίτης. Επιπροσθέτως,
ο μακροχρόνιος εγκλεισμός κάποιου στη φυλακή και επιπλέον επιτείνει το φαινόμενο της
υπερφόρτωσης των σωφρονιστικών ιδρυμάτων που έχει ως αποτέλεσμα να επικρατούν σε
αυτά άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης λόγω του πολύ μεγαλύτερου αριθμού
κρατουμένων που αναγκάζονται να φιλοξενούν από αυτόν που κανονικά θα έπρεπε και που
είναι σχεδιασμένα να φιλοξενούν.
Πλέον η επιστήμη και η τεχνολογία στις μέρες μας, είναι τόσο εξελιγμένες που
μπορείς να αναλύσεις σκηνές εγκλήματος με πάσα ακρίβεια. Ιδιαίτερα η μέθοδος του DNA η
οποία καθιστά το περιθώριο λάθους σε μηδενικά ποσοστά δεν αφήνει περιθώρια δικαστικής
πλάνης. Στις περιπτώσεις όπου δε χωράει αμφιβολία για το δράστη του εγκλήματος, πρέπει
να τιμωρείται παραδειγματικά.
Η πολιτεία έχει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας και της αυτοπροστασίας απέναντι
στους «εχθρούς» της, σε αυτούς δηλαδή που επιλέγουν να μην συμμορφωθούν με τους
νόμους της και καταλήγουν να αποτελούν κίνδυνο για τους πολίτες της . Με τη θανατική
ποινή εξουδετερώνει και αχρηστεύει εντελώς όλους αυτούς τους επικίνδυνους εγκληματίες
ενώ αποσοβείται ο κίνδυνος της επανάληψης τέτοιων φρικτών εγκλημάτων (Χαμουργκά
Ειρήνη, 2018).

2.2 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ

~7~
Παρόλο την μακροσκελή περιττολογία άνωθεν όπου προσπαθεί να προστατεύσει την
θανατική ποινή, έρχεται ο αντίλογος αυτού όπου με φειδώ αλλά ουσιαστικά
επιχειρήματα ‘’πείθει’’ τον αναγνώστη ως προς την κατάργηση της εσχάτης των
ποινών ως εξής:

Α) Η θανατική ποινή παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμα στην ζωή.

Β) Δεν έχει αποδειχθεί στατιστικά η συμβολή της στη μείωση της εγκληματικότητας

Γ) Χαρακτηρίζεται από εκδικητικότητα, κάτι που θεωρείται απαράδεκτο για τις

σύγχρονες αντιλήψεις περί ποινών και σωφρονισμού.

Δ) Ο δικαστής γίνεται κριτής ζωής και θανάτου, πράγμα που δεν ανήκει στην εξουσία
οποιουδήποτε ανθρώπου.

Ε) Είναι αμετάκλητη σε περίπτωση δικαστικής πλάνης.

ΣΤ) Μπορεί να εφαρμοστεί ρατσιστικά

Ζ) Είναι αντίθετη με τον χαρακτήρα και τα ιδεώδη της δημοκρατικής πολιτείας.

(Βασιλονικολού Ελένη, Πρισκομάτης Αναστάσιος, Ροσβόγλου Αναστασία, Σαλούστρος

Φίλιππος,, 2020)

3. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

~8~
 Η Κίνα ελέγχει αυστηρά και επιβάλλει με σύνεση τη θανατική ποινή, αναφέρει
έκθεση για τη δικαστική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η έκθεση, με
τίτλο: «Νέα πρόοδος στη δικαστική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην
Κίνα», σημειώνει ότι η θέση της Κίνας για τη θανατική ποινή είναι να διασφαλίζει ότι
αυτή εφαρμόζεται μόνο σε έναν πολύ μικρό αριθμό ακραίων εγκληματιών.
Το 2011, η Κίνα υιοθέτησε την τροποποίηση (VIII) του Ποινικού Κώδικα, με
την οποία καταργείται η θανατική ποινή για 13 οικονομικά εγκλήματα. Με την
τροποποίηση (IX) του Ποινικού Κώδικα, η οποία υιοθετήθηκε το 2015, καταργήθηκε
επίσης η θανατική ποινή για εννιά μορφές εγκλημάτων και διευρύνθηκε η
δυνατότητα αναστολής της ποινής αυτής.
Στις περιπτώσεις επιβολής της θανατικής ποινής, το δικαίωμα του
κατηγορούμενου στην υπεράσπισή του και άλλα νόμιμα δικαιώματά του
προστατεύονται πλήρως, καθώς γίνονται ακροαματικές διαδικασίες για όλες τις
περιπτώσεις επιβολής θανατικής ποινή σε δεύτερο βαθμό, αναφέρει η έκθεση.
Όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Κίνας ελέγχει περίπτωση που έχει
επιβληθεί θανατική ποινή, εστιάζει στην εξέταση του κατηγορούμενου σύμφωνα με
τον νόμο και στην ακρόαση των απόψεων του συνηγόρου υπεράσπισης.
Η έκθεση σημειώνει, επίσης, ότι η Κίνα έλαβε ειδικά μέτρα κατά της
σωματεμπορίας και έκανε σημαντική πρόοδο στην αντιμετώπιση της σωματεμπορίας
γυναικών και παιδιών (NEWSROOM IEFIMERIDA.GR, 2016).
Πέρα του γεγονότος ότι η Κίνα διαφέρει των άλλων χωρών λόγω του
εξαιρετικά υψηλού αριθμού εκτελέσεων τις οποίες διενεργεί, φέρει και τα παρακάτω
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όσον αφορά στην εφαρμογή της θανατικής ποινής.
Καταρχάς, σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα, εξαιρούνται από την καταδίκη σε θάνατο
τα ανήλικα άτομα κάτω των δεκαοκτώ ετών λόγω μη ανεπτυγμένης ψυχικής και
πνευματικής ιδιοσυγκρασίας καθώς επίσης και οι εγκυμονούσες, κατά την περίοδο
της εκδίκασης, γυναίκες. Επιπροσθέτως, η εκπροσώπηση του εναγόμενου ενώπιον
δικαστών είναι υποχρεωτική για όλες τις υποθέσεις αναφορικά με το ζήτημα της
θανατικής ποινής. Σε περιπτώσεις που ο εναγόμενος δεν έχει μεριμνήσει ή δεν έχει
την οικονομική ευχέρεια να προσλάβει ιδιώτη δικηγόρο, το δικαστήριο οφείλει να
ορίσει συνήγορο υπεράσπισης, εκτός εάν ο ίδιος έχει αρνηθεί τη νομική
εκπροσώπηση (thesafiablog.com, 2018).
Η τρομακτικά συχνή προσφυγή στη θανατική ποινή από την Κίνα
εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα θανάσιμα μυστικά της χώρας, καθότι οι αρχές
~9~
συνεχίζουν να εκτελούν χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, αναφέρει η Διεθνής
Αμνηστία στην παγκόσμια έκθεσή της για το 2016 σχετικά με τη θανατική ποινή, που
δημοσιεύτηκε σήμερα.
Μία νέα εμπεριστατωμένη έρευνα από τη Διεθνή Αμνηστία, η οποία
δημοσιεύτηκε επίσης σήμερα, δείχνει ότι οι κινεζικές αρχές εφαρμόζουν ένα
ανεπτυγμένο, απόρρητο σύστημα για να επισκιάσουν τη σοκαριστική κλίμακα των
εκτελέσεων στη χώρα – παρά τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς ότι σημειώνει
πρόοδο προς τη δικαστική διαφάνεια.
Εξαιρώντας την Κίνα, κράτη σε όλο τον κόσμο εκτέλεσαν 1,032 ανθρώπους
το 2016. Η Κίνα εκτέλεσε περισσότερους από το άθροισμα των εκτελέσεων στις
οποίες προέβησαν όλες οι άλλες χώρες του κόσμου μαζί, ενώ οι ΗΠΑ άγγιξαν ένα
ιστορικά χαμηλό επίπεδο αναφορικά με τη χρήση της θανατικής ποινής το 2016.
«Η Κίνα επιδιώκει να είναι ένας ηγέτης της διεθνούς σκηνής, αλλά όταν
πρόκειται για τη θανατική ποινή, ηγείται κατά το χειρότερο δυνατό τρόπο –
εκτελώντας περισσότερους ανθρώπους ετησίως από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον
κόσμο», αναφέρει ο Salil Shetty, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Η κινεζική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει ότι υστερεί αναφορικά με την
προσβασιμότητα στη σχετική πληροφορία και τη διαφάνεια ως προς το δικαστικό
σύστημα, αλλά εξακολουθεί να αποκρύπτει ενεργά την αλήθεια σχετικά με την
κλίμακα των εκτελέσεων. Έχει φτάσει πια ο καιρός για την Κίνα να άρει το πέπλο
αυτού του θανάσιμου μυστικού και επιτέλους να είναι ειλικρινής για το δικό της
σύστημα επιβολής θανατικής ποινής».
«Ελάχιστες χώρες εξακολουθούν να εκτελούν ανθρώπους σε μεγάλη κλίμακα.
Η πλειονότητα των κρατών δεν επιδοκιμάζει πλέον την αφαίρεση της ανθρώπινης
ζωής από το κράτος. Με μόνο τέσσερις χώρες υπεύθυνες για το 87% των
καταγεγραμμένων εκτελέσεων, οι μέρες της θανατικής ποινής είναι μετρημένες».
Η βάση δεδομένων της Κίνας περιλαμβάνει ένα ισχνό ποσοστό από τις
χιλιάδες θανατικές καταδίκες που η Διεθνής Αμνηστία εκτιμά ότι επιβλήθηκαν
ετησίως στην Κίνα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η κινεζική κυβέρνηση
εξακολουθεί να διατηρεί μια πολιτική σχεδόν πλήρους μυστικότητας ως προς τον
αριθμό των ανθρώπων που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στη χώρα.
Η Κίνα κατηγοριοποιεί τις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη θανατική
ποινή ως «κρατικά μυστικά». Ουσιαστικά σε κάθε περίπτωση, η οποιαδήποτε

~ 10 ~
πληροφορία μπορεί να χαρακτηρίζεται στην Κίνα ως κρατικό μυστικό στο πλαίσιο
των υπερβολικά ευρέων κινέζικων νόμων περί απορρήτου.
Η Διεθνής Αμνηστία εντόπισε δημόσιες ειδησεογραφικές αναφορές που
καταγράφουν τουλάχιστον 931 εκτελέσεις μεταξύ του 2014 και 2016 (μόνο ένα μικρό
μέρος των συνολικών εκτελέσεων), εκ των οποίων, όμως, μόνο 85 περιλαμβάνονταν
στην κρατική βάση δεδομένων.
Επίσης, στη βάση δεδομένων δεν καταγράφονται οι αλλοδαποί οι οποίοι
καταδικάστηκαν σε θανατική ποινή για εγκλήματα σχετικά με ναρκωτικά, παρά
αναφορές μέσων ενημέρωσης για τουλάχιστον 11 εκτελέσεις αλλοδαπών.
Πολυάριθμες περιπτώσεις που σχετίζονται με την «τρομοκρατία» καθώς και
αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά δεν περιλαμβάνονται στην εν λόγω βάση.
«Η κινεζική κυβέρνηση καταφεύγει σε εν μέρει δημοσιοποιήσεις και
ανεξακρίβωτους ισχυρισμούς για να αποδείξει ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στη
μείωση του αριθμού των εκτελέσεων, ενώ την ίδια στιγμή διατηρεί σχεδόν απόλυτη
μυστικότητα. Αυτό είναι σκόπιμα παραπλανητικό», δηλώνει ο Salil Shetty.
«Η Κίνα είναι εντελώς στο περιθώριο της διεθνούς κοινότητας σε σχέση με τη
θανατική ποινή, απέχει κατά πολύ από τα διεθνή νομικά πρότυπα και δεν
ανταποκρίνεται στα επαναλαμβανόμενα αιτήματα των Ηνωμένων Εθνών να αναφέρει
πόσους ανθρώπους εκτελεί».
Τα τελευταία χρόνια, ο κίνδυνος άνθρωποι να εκτελεστούν για εγκλήματα που
δεν έχουν διαπράξει, έχει προκαλέσει μια εντεινόμενη ανησυχία στους πολίτες της
Κίνας. Τον Δεκέμβριο του 2016, το Ανώτατο Λαϊκό Δικαστήριο ανέτρεψε την
εσφαλμένη καταδίκη σε μια από τις πιο γνωστές υποθέσεις κακοδικίας και
παράνομης εκτέλεσης, του Nie Shubin. Είχε εκτελεστεί 21 χρόνια νωρίτερα, στην
ηλικία των 20. Το 2016, κινεζικά δικαστήρια αποφάσισαν ότι τέσσερα άτομα που
καταδικάστηκαν σε θανατική ποινή ήταν αθώα και ακύρωσαν τις θανατικές
καταδίκες τους (amnesty.gr, 2017).
Ο πρώην επικεφαλής του χρηματοπιστωτικού ομίλου China Huarong
καταδικάσθηκε σήμερα στην εσχάτη των ποινών για «διαφθορά και διγαμία»,
ανακοίνωσε η κινεζική δικαιοσύνη.
Ο Λάι Σιαομίν κρίθηκε ένοχος για παθητική δωροδοκία ύψους 215
εκατομμυρίων ευρώ και για απόπειρα παθητικής δωροδοκίας ύψους επιπλέον 13
εκατομμυρίων. Τα ποσά είναι «εξαιρετικά σημαντικά, οι περιστάσεις εξαιρετικά
σοβαρές και οι προθέσεις εξαιρετικά κακόβουλες», σύμφωνα με το δικαστήριο του
~ 11 ~
Τιαντζίν. Ο Λάι Σιαομίν κρίθηκε επίσης ένοχος για διγαμία, «διότι έζησε επί μακρόν
με άλλες γυναίκες» εκτός του γάμου του, με τις οποίες απέκτησε «παράνομα» τέκνα.
Η ομολογία του Λάι Σιαομίν τον Ιανουάριο 2020 μεταδόθηκε από την κρατική
τηλεόραση CCTV. Τότε είχαν μεταδοθεί εικόνες από ένα διαμέρισμα στο Πεκίνο που
ανήκε στον Λάι με χρηματοκιβώτια και ντουλάπες γεμάτες με δεσμίδες
χαρτονομισμάτων. Μεταδόθηκε επίσης οπτικό υλικό με πολυτελή αυτοκίνητα και
ράβδους χρυσού που είχε δεχθεί ως μίζες. «Δεν τόλμησα να ξοδέψω τα χρήματα»,
είπε (naftemporiki.gr, 2021).
Η Κίνα ξεκίνησε το 2012 τεράστια εκστρατεία κατά της διαφθοράς μετά την
ανάληψη της εξουσίας από τον Σι Τζινπίνγκ. Έκτοτε, περισσότερα από ενάμισι
εκατομμύριο στελέχη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος έχουν διωχθεί.
Οι οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν την
πρακτική της δημόσιας ομολογίας που μεταδίδεται μέσω της τηλεόρασης, ως προϊόν
βασανιστηρίων και εκβιασμών (naftemporiki.gr, 2021).
Σύμφωνα με την έκθεση για την θανατική για το 2019, η Κίνα παρέμεινε ο
μεγαλύτερος εκτελεστής στον κόσμο, αλλά η πραγματική έκταση της χρήσης της
θανατικής ποινής στην Κίνα είναι άγνωστη, καθώς αυτά τα δεδομένα παραμένουν ως
κρατικά μυστικά και δεν δημοσιοποιούνται.
Κίνα, Ιράν και Σαουδική Αραβία είναι οι χώρες, που πραγματοποίησαν τις
περισσότερες εκτελέσεις ανθρώπων το 2019. Τουλάχιστον 657 εκτελέσεις ανθρώπων
σε 20 χώρες με τις Κίνα, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ιράκ και Αίγυπτο να έχουν τους
περισσότερους όπως καταγράφει η ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για την
θανατική ποινή. Ο αριθμός αυτός είναι κατά 5% μειωμένος σε σχέση με το 2018 όπου
είχαν καταγραφεί τουλάχιστον 690 εκτελέσεις.
Σύμφωνα με την έκθεση για την θανατική για το 2019, η Κίνα παρέμεινε ο
μεγαλύτερος εκτελεστής στον κόσμο – αλλά η πραγματική έκταση της χρήσης της
θανατικής ποινής στην Κίνα είναι άγνωστη, καθώς αυτά τα δεδομένα παραμένουν ως
κρατικά μυστικά και δεν δημοσιοποιούνται.
Οι τουλάχιστον 657 εκτελέσεις παγκοσμίως δεν αντικατοπτρίζουν την
πραγματικότητα όσον αφορά την Κίνα αφού σύμφωνα με την έκθεση ενδέχεται να
έχουν πραγματοποιηθεί χιλιάδες εκτελέσεις. Με εξαίρεση την Κίνα, το 86% όλων
των αναφερόμενων εκτελέσεων πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερις μόνο χώρες – το
Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ και την Αίγυπτο (PAGENEWS TEAM, 2020).

~ 12 ~
 Η θανατική ποινή μέχρι σήμερα είναι αρκετά «προσφιλής» στους νομοθέτες
των ανατολικών λαών με έμφαση εκείνους της Κίνας, του Ιράν και της Σαουδικής
Αραβίας, η οποίοι συνέχισαν να καταδικάζουν ανθρώπους σε θανατική ποινή για
εγκλήματα (όπως, η διακίνηση ναρκωτικών, η διαφθορά, η «μοιχεία» και η
«βλασφημία) που δεν πληρούν τα διεθνή νομικά πρότυπα των «πιο σοβαρών
εγκλημάτων» για τα οποία, ούτως ή αλλιώς η χρήση της θανατικής ποινής πρέπει να
περιοριστεί βάσει του διεθνούς δικαίου.
Σύμφωνα με έρευνα το 2016, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, προέβη στον
μεγαλύτερο αριθμό εκτελέσεων συγκριτικά με το άθροισμα αυτών τις οποίες
πραγματοποίησαν όλες οι άλλες χώρες του κόσμου συνολικά. Πιο συγκεκριμένα,
παρά το γεγονός ότι η κινεζική κυβέρνηση εξακολουθεί να αποκρύπτει στοιχεία και
στατιστικά ως προς τον αριθμό των ανθρώπων που καταδικάζονται σε θάνατο και
εκτελούνται στη χώρα, αναφέρεται πως το 70% των συνολικών εκτελέσεων
παγκοσμίως λαμβάνει χώρα στην Κίνα. Αξιοσημείωτο είναι πως τον τελευταίο χρόνο
σημειώθηκαν σε αυτή 3.000 εκτελέσεις -σύμφωνα πάντα με εκτιμήσεις λόγω της
έλλειψης διαφάνειας από τις κρατικές αρχές της χώρας.
Η υιοθέτηση της θανατικής ποινής έχει βαθιά ριζωθεί στην Κίνα. Η ίδια
απαρτίζει μια από τις 25 χώρες στις οποίες η καταδίκη εις θάνατον όχι μόνο αποτελεί
μέρος του ποινικού κώδικα αλλά και εφαρμόζεται σε τακτική βάση.
Αποκορύφωμα στην ιστορική εξέλιξη της θανατικής ποινής στην Κίνα
αποτελεί μια σειρά από εκστρατείες κατά του εγκλήματος, με αφετηρία το 1983,
γνωστές και ως «Υanda campaigns» ή «strike hard campaigns» με σκοπό την
αυστηρότερη εφαρμογή του νόμου από τα ποινικά δικαστήρια της χώρας ώστε να
περιοριστούν οι εγκληματικές ενέργειες και να διατηρηθεί η αρμονία στο κοινωνικό
σύνολο. Κατά τη διάρκεια των εκστρατειών το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας
έδωσε την άδεια στις αστυνομικές αρχές της χώρας να λαμβάνουν σκληρά μέτρα
έναντι των στυγνών εγκλημάτων όπως ο φόνος, η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών
και ο βιασμός και στις δικαστικές αρχές να εκδίδουν δικαστικές αποφάσεις ταχύτερα
και με περισσότερη αυστηρότητα. Ως αποτέλεσμα των μέτρων αυτών, τη δεκαετία
του 1990, η χώρα προέβη σε 15.000 εκτελέσεις τον χρόνο, έναν αριθμό που
υπερβαίνει το 90 τοις εκατό του συνόλου παγκοσμίως. Έκτοτε, υπό το πρίσμα του
εκσυγχρονισμού της κινεζικής κοινωνίας και βάσει των αναδιαμορφώσεων του
Ιανουαρίου του 2007 κατά τις οποίες αναθεωρήθηκαν όλες οι υποθέσεις που

~ 13 ~
αφορούσαν την θανατική καταδίκη, ο αριθμός των εκτελέσεων έχει μειωθεί σύμφωνα
με αναφορές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η κατάργηση της θανατικής ποινής
πρόκειται να υιοθετηθεί συντόμως από την κινεζική κυβέρνηση (thesafiablog.com,
2018).

4. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ

ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Οι ΗΠΑ για πρώτη φορά από το 2006 δεν περιλαμβάνονται στις πέντε χώρες
με το υψηλότερο ποσοστό εκτελέσεων. Για πρώτη φορά από το 2006, και μόνο για
δεύτερη φορά από το 1991, οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται μεταξύ των πέντε χωρών με τα
υψηλότερα ποσοστά εκτελέσεων. Ο αριθμός των εκτελέσεων το 2016 σημείωσε το
ετήσιο χαμηλότερο επίπεδο από το 1991. Ο αριθμός των εκτελέσεων μειώνεται κάθε
χρόνο από το 2009, εκτός από το 2012 όπου παρέμεινε ο ίδιος. Ο αριθμός των
θανατικών καταδικών (32) ήταν ο χαμηλότερος από το 1973, μια σαφή ένδειξη ότι
δικαστές, εισαγγελείς και ένορκοι γυρίζουν την πλάτη τους στη θανατική ποινή ως
μέσο απόδοσης δικαιοσύνης. Ωστόσο, 2.832 άνθρωποι αναμένουν την εκτέλεσή τους
στις ΗΠΑ.
Ενώ η πλάστιγγα κλίνει σαφώς κατά της θανατικής ποινής, η μείωση των
εκτελέσεων οφείλεται εν μέρει στη δικαστική διαμάχη γύρω από τα πρωτόκολλα για
τη θανατηφόρο ένεση και σε σχέση με την προμήθεια χημικών ουσιών σε κάποιες
πολιτείες. Ωστόσο, η πιθανή έκβαση ορισμένων υποθέσεων σχετικών με τη
θανατηφόρο ένεση μπορεί να οδηγήσει εκ νέου σε αύξηση των εκτελέσεων το 2017,
ξεκινώντας με την πολιτεία Αρκάνσας τον φετινό Απρίλιο.
Μόνο πέντε πολιτείες των ΗΠΑ εκτέλεσαν ανθρώπους το 2016: Αλαμπάμα
(2), Φλόριντα (1), Τζόρτζια (9), Μισσούρι (1), Τέξας (7),με το Τέξας και τη Τζόρτζια
να συγκεντρώνουν το 80% των εκτελέσεων της χώρας το 2016. Το ίδιο διάστημα, 12
πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου του Αρκάνσας, που δεν έχει καταργήσει τη
θανατική ποινή, δεν έχουν εκτελέσει κανέναν τα τελευταία 10 χρόνια.
«Η χρήση της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ είναι στα χαμηλότερα επίπεδα από
τις αρχές του 1990.

~ 14 ~
 Η σταθερή μείωση της χρήσης της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ δίνει ελπίδα
στην ως επί των πλείστων κοινωνική άποψη, που για πολύ καιρό υποστηρίζει για τον
τερματισμό της έναντι κατηγορουμένων που καταλήγουν ένοχοι. Το βάρος της
συζήτησης για τη θανατική ποινή έχει ξεκάθαρα μετατοπιστεί εναντίον της. Οι
πολιτικοί θα πρέπει να μείνουν μακριά από τη ρητορική του τύπου “σκληροί απέναντι
στο έγκλημα”, ρητορική η οποία συνέβαλε στην αύξηση των εκτελέσεων τη δεκαετία
του 1980 και 1990. Η θανατική ποινή δεν πρόκειται να κάνει κανέναν πιο ασφαλή.
«Οι πέντε απομείνασες πολιτείες που προέβησαν σε εκτελέσεις τον τελευταίο
χρόνο είναι πλέον εκτός εποχής. Όχι μόνο είναι αντίθετες στην εθνική τάση, αλλά και
στην περιφερειακή. Εδώ και οκτώ χρόνια οι ΗΠΑ «διακρίνονται», κατά τρόπο
ντροπιαστικό, ως η μόνη χώρα της αμερικανικής ηπείρου που εξακολουθεί να
προβαίνει σε εκτελέσεις» (amnesty.gr, 2017).
Στην τετραετία που πέρασε με Πρόεδρο της Αμερικής τον Ντόναλτ Τραμπ,
έκπληξη προκαλεί η επαναφορά των εκτελέσεων θανατοποινιτών σε ομοσπονδιακό
επίπεδο, όπου ανακοίνωσε η κυβέρνηση του τελευταίου, μετά από 16 χρόνια. Η
κίνηση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις στους Δημοκρατικούς, αλλά και στους
συντηρητικούς κύκλους.
Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως υιοθέτησε νέο
πρωτόκολλο θανατηφόρων φαρμάκων και πως αναμένεται να προχωρήσει σε πέντε
εκτελέσεις θανατοποινιτών σε ομοσπονδιακή φυλακή της Ιντιάνα.
Οι πέντε αυτοί θανατοποινίτες κατηγορούνται «για δολοφονία, και σε
κάποιες περιστάσεις για βασανιστήρια και βιασμούς με θύματα τα πιο ευάλωτα μέλη
της κοινωνίας: παιδιά ή ηλικιωμένους», ανέφερε η σχετική ανακοίνωση.
Το Κογκρέσο έκανε ρητά αποδεκτή την εκτέλεση της θανατικής ποινής μέσα
από νομοθεσία που ενέκριναν και τα δύο σώματά του και υπέγραψε ο πρόεδρος
Τραμπ, όπως δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Ουίλιαμ Μπαρ και προσθέτοντας ότι
το υπουργείο Δικαιοσύνης στηρίζει το κράτος δικαίου και οφείλουμε στα θύματα και
τις οικογένειές τους να προχωρήσουμε στην εκτέλεση των ποινών που επέβαλε το
δικαστικό μας σύστημα.
Η θανατική ποινή είναι νόμιμη στις ΗΠΑ. Πολλές πολιτείες, ωστόσο, την
έχουν κηρύξει παράνομη ή έχουν επιβάλει εμπόδια (moratorium) στην εκτέλεσή της.
Τα ομοσπονδιακά δικαστήρια σπανίως επιβάλλουν θανατικές ποινές και
περίπου 60 θανατοποινίτες βρίσκονται έγκλειστοι σε ομοσπονδιακά σωφρονιστικά,
σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφοριών για την Θανατική Ποινή (DPIC).
~ 15 ~
 Οι περισσότεροι κρατούμενοι, υποψήφιοι για να υποβληθούν σε θανατική
ποινή, εντοπίζονται στην Καλιφόρνια και είναι 733. Στην πολιτεία, όμως, έχουν
εφαρμοστεί μόνο 13 εκτελέσεις από το 1976.
Όσον αφορά στον ετήσιο αριθμό ανθρώπων στους οποίους επιβάλλεται η
θανατική ποινή καταγράφεται μείωση της τάξεως του 85% από το 1998 μέχρι το
2018. Μέσα σε 20 χρόνια, συγκεκριμένα, μειώθηκαν από 295 σε 43.
Το 2018, εκτελέστηκαν 25 θανατικές ποινές. Τη χρονιά εκείνη οι ΗΠΑ
κατατάσσονταν στην έβδομη θέση παγκοσμίως ως προς τον αριθμό εκτελέσεων
θανατοποινιτών, πίσω από το Ιράκ και την Αίγυπτο, σύμφωνα με δεδομένα που είχε
δώσει στη δημοσιότητα η Διεθνής Αμνηστία.
Ο Ντονάλντ Τραμπ, ο οποίος επιδίωκε την επανεκλογή του το 2020,
εμφανίζεται υπέρμαχος της θανατικής ποινής, ειδικά για δολοφόνους αστυνομικών,
ισλαμιστές ή για όσους σχετίζονται με διακίνηση ναρκωτικών. Είχε επίσης
επικαλεστεί την εσχάτη των ποινών μετά τη σφαγή σε μια συναγωγή του
Πίτσμπουργκ τον Οκτώβριο του 2018, όπου 11 πιστοί σκοτώθηκαν. Παρόλα αυτά το
2019 κατατάσσεται δεύτερο στον κατάλογο με τις λιγότερες εκτελέσεις θανατικών
ποινών στις ΗΠΑ μετά το 2016, γεγονός που αποδίδεται σε διάφορους παράγοντες.
Οι εκτελέσεις θανατοποινιτών μειώνονται τα τελευταία δέκα χρόνια στις
ΗΠΑ, κυρίως λόγω αμφιβολιών για τη νομιμότητα των θανατηφόρων ενέσεων, που
κατηγορούνται ότι προκαλούν υπερβολικό πόνο και λόγω της διαθεσιμότητα
φαρμάκων (ΤοΒΗΜΑ Team, 2019).
Εν κατακλείδι τα δύο τρίτα των χωρών του κόσμου και οι 19 από τις 50
αμερικανικές Πολιτείες έχουν καταργήσει ή αναστείλει την εφαρμογή της θανατικής
ποινής. Σε αρκετές από τις υπόλοιπες 31 αμερικάνικες πολιτείες εφαρμόζεται άτυπο
μορατόριο (iefimerida.gr, 2019).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Συμπερασματικά θα καταλήξουμε στην άποψη που υποστηρίζει ακράδαντα

στην κατάργηση της θανατική ποινής, καθώς σεβόμαστε την αξία του ανθρώπου και

~ 16 ~
πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί, και έχει το απόθεμα και τη δύναμη
να το κάνει χωρίς καμία αμφιβολία.
Παγκόσμια επικρατεί η άποψη ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που
είναι οριστικά χαμένες ‘’ψυχές’’ και οι κατηγορίες που τους έχουν προσάψει είναι
αμετάκλητες, είτε για λόγους σκοπιμότητας, είτε για λόγους αρχής. Κάθε λίγο
μαθαίνουμε για κάποιον αθώο, που μπορεί κάλλιστα να είναι κάποιος από εμάς, που
έμεινε στη φυλακή επί δεκαετίες, μέχρις ότου, από ένα τεστ DNA, αποδείχθηκε η
αθωότητά του. Οι λόγοι σκοπιμότητας λοιπόν αφορούν περιπτώσεις όπου η
δικαστική πλάνη είναι κάτι το αναπόφευκτο. Υπάρχει τόσο επιτακτική ανάγκη για
την εσχάτη των ποινών λοιπόν, που μπορεί να μας εξαναγκάσει να αποδεχθούμε ότι
στις 1000 θανατικές ποινές που θα επιβληθούν και θα εκτελεστούν θα υπάρξει έστω
και ένας αθώος; Η απάντηση είναι αναμφίβολα αρνητική καθώς η αντίθετη αντιβαίνει
στην ανθρώπινη αξία όπου δεν μπορεί να αντισταθμιστεί με τον οποιοδήποτε αριθμό
δίκαιης τιμωρίας σε εγκληματίες.
Οι λόγοι αρχής είναι σημαντικότεροι. Είναι αυτοί που εξηγούν γιατί στην
Ευρώπη δεν επιτρέπεται η επιβολή όχι μόνον της θανατικής ποινής, αλλά και της
ισόβιας κάθειρξης που θα εκτελεσθεί υποχρεωτικά μέχρι το θάνατο του καταδίκου.
Η απάντηση είναι ότι στην Ευρώπη το αξιακό μας φορτίο, από τη χριστιανική και την
ανθρωπιστική μας παράδοση, μας επιβάλλει να θεωρήσουμε ότι κάθε άνθρωπος είναι
μια αξία και ότι μέσα του κάθε άνθρωπος, που έχει τη δύναμη της λογικής και την
αίσθηση της κοινωνίας, μπορεί να βελτιωθεί και πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να
βελτιωθεί, εάν το θέλει, έστω κι αν έχει καταδικασθεί για το χειρότερο έγκλημα.
Το να επιβληθεί η ποινή του θανάτου σε άτομα που δεν έχουν τη χρήση της λογικής
και την αίσθηση της κοινωνίας, δηλαδή σε όσους πάσχουν από νοητικές ή ψυχικές
διαταραχές, θα ήταν το άκρον άωτον της αδικίας. Γιατί αυτοί δεν είναι σε θέση να
επικοινωνήσουν με τον κόσμο μας και η ποινή σε βάρος τους δεν θα ήταν ποινή,
τιμωρία, αλλά εξόντωση.

Στην Ευρώπη, σεβόμαστε την αξία του ανθρώπου και πιστεύουμε ότι ο
άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί, έχει το απόθεμα και τη δύναμη να το κάνει. Γι’ αυτό
δεν θεωρούμε ότι υπάρχουν οριακά χαμένες περιπτώσεις, αλλά ελπίζουμε ότι ο
άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί. Αν και όταν κάποια στιγμή αυτό επεκταθεί
παγκοσμίως στα δίκαια των κρατών ώστε να καταλήξουμε εκτός από το σε μια πιο
δίκαια κοινωνία, και σε μία ευκαιρία του κάθε ενόχου για μία εγκληματική πράξη να
~ 17 ~
μετανοήσει και να μεταλαμπαδεύσει το λάθος του στην υπόλοιπη κοινωνία ώστε να
αποφύγει την ίδια πορεία, τότε ίσως το δίκαιο συγκριθεί με την ιατρικής επιστήμης
όπου ο σκοπός είναι η εξιλέωση κάποιας ασθένειας, ως ένα ‘’φάρμακο’’ έναντι στην
ασθένεια της εγκληματικότητας (Σαρμάς Ιωάννης, 2019).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

amnesty.gr, 2017. amnesty.gr. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://www.amnesty.gr/news/press/article/20722/thanatiki-poini-i-kina-
o-megalyteros-ektelestis-pagkosmios-apokryptei
[Πρόσβαση 27 Ιανουάριος 2021].

~ 18 ~
iefimerida.gr, 2019. iefimerida.gr. [Ηλεκτρονικό]
Available at: https://www.iefimerida.gr/kosmos/thanatiki-poini-stis-ipa-ektelesan-
46hrono
[Πρόσβαση 25 Ιανουάριος 2021].

naftemporiki.gr, 2021. naftemporiki.gr. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://www.naftemporiki.gr/story/1677571/kina-thanatiki-poini-se-
megistana-gia-diafthora-kai-digamia
[Πρόσβαση 28 Ιανουάριος 201].

NEWSROOM IEFIMERIDA.GR, 2016. iefimerida.gr. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://www.iefimerida.gr/news/288070/kina-thanatiki-poini-mono-se-
akraies-periptoseis
[Πρόσβαση 26 Ιανουάριος 2021].

PAGENEWS TEAM, 2020. pagenews.gr. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://www.pagenews.gr/2020/04/23/kosmos/thanatiki-poini-xores-stis-
protes-theseis-kina-iran-kai-saoudiki-arabia-toulaxiston-657-ekteleseis-to-2019/
[Πρόσβαση 24 Ιανουάριος 2021].

thesafiablog.com, 2018. thesafiablog.com. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://thesafiablog.com/2018/01/15/θανατική-ποινή-στην-κίνα-όταν-η-
αξία-τη/?
fbclid=IwAR3epo9zBC7CQ8X0xhvPKuTQqbxTZWV2lnoZ2hkLAwjw0pj38Kt5NN
VsBKY
[Πρόσβαση 26 Ιανουάριος 2021].

Βασιλονικολού Ελένη, Πρισκομάτης Αναστάσιος, Ροσβόγλου Αναστασία,

Σαλούστρος Φίλιππος,, 2020. 3lyk-ag-parask.att.sch.gr. [Ηλεκτρονικό]
Available at:
http://3lyk-ag-parask.att.sch.gr/autosch/joomla15/images/Student_work/2012-2013/
blikiou/b6/death%20penalty.pdf
[Πρόσβαση 25 Ιανουάριος 2021].

Σαρμάς Ιωάννης, 2019. syntagmawatch.gr. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://www.syntagmawatch.gr/my-constitution/prepi-na-borei-na-
epivalletai-i-thanatiki-pini/
[Πρόσβαση 25 Ιανουάριος 2021].

ΤοΒΗΜΑ Team, 2019. tovima.gr. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://www.tovima.gr/2019/07/26/world/epanaferei-ti-thanatiki-poini-i-
kyvernisi-tramp-meta-apo-16-xronia/
[Πρόσβαση 24 Ιανουάριος 2021].

Χαμουργκά Ειρήνη, 2018. [Ηλεκτρονικό]

Available at: https://curia.gr/thanatiki-poini-i-esxati-ton-poinon-epixeirimata-iper-kai-

~ 19 ~
kata-aftis/
[Πρόσβαση 27 Ιανουάριος 2021].

~ 20 ~