ΣΧΟΛ.

ΕΤΟΣ: 2021 -2022

ΙΒ1 – ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ - ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΟΝΟΜΑ: ____________________________________

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: ______________________________

Τον εκτέλεσαν χωρίς δεύτερη σκέψη

Την πρώτη της εκτέλεση για το 2021 πραγματοποίησε χθες η Πολιτεία του Τέξας. Ο
Αφροαμερικανός Κουίντιν Τζόουνς, ο οποίος είχε καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών για
τον φόνο μιας 83χρονης, εκτελέστηκε με θανατηφόρα ένεση, παρά το γεγονός ότι είχε
ζητήσει από τον κυβερνήτη της πολιτείας Γκρεγκ Άμποτ να του δώσει χάρη.

Ο θάνατός του ανακοινώθηκε στις 18:40 χθες το απόγευμα (02:40 τα ξημερώματα

της Πέμπτης ώρα Ελλάδας). Είναι ο πρώτος κρατούμενος που εκτελείται και στις ΗΠΑ
φέτος.

Σε ένα βίντεο τεσσάρων λεπτών, το οποίο μεταδόθηκε από τον ιστότοπο της
εφημερίδας New York Times την προηγούμενη εβδομάδα, ο Τζόουνς απευθυνόταν
απευθείας στον Ρεπουμπλικάνο Άμποτ, ζητώντας του να μετατρέψει την ποινή του σε
ισόβια.

«Σκότωσα κάποιον πριν από περισσότερα από 20 χρόνια», παραδέχθηκε στο βίντεο
ο 41χρονος Αφροαμερικανός, ο οποίος το 1991 σκότωσε την αδελφή της γιαγιάς του,
ηλικίας 83 ετών, με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ και στη συνέχεια της πήρε 30 δολάρια
για να αγοράσει ναρκωτικά.

Όμως «δεν είμαι πια ο ίδιος, έγινα άνθρωπος στην πτέρυγα των μελλοθάνατων»,
πρόσθετε. «Κύριε κυβερνήτη, αν μπορείτε να το βρείτε μέσα στην καρδιά σας να μου
δώσετε χάρη, θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω για να βελτιωθώ».

Παράλληλα οι δικηγόροι του, ανάμεσα στους οποίους είναι και η κόρη του θύματός
του, αλλά και η ηθοποιός Σάρα Πόλσον, ανήρτησαν στο διαδίκτυο μια αίτηση, η οποία
επίσης απευθυνόταν στον κυβερνήτη του Τέξας και ως χθες το πρωί είχε συγκεντρώσει
περισσότερες από 160.000 υπογραφές.

Ο Άμποτ έχει δώσει χάρη μόνο σε έναν μελλοθάνατο, στην εξάχρονη παρουσία του
ως κυβερνήτης του Τέξας.

Οι δικηγόροι του Τζόουνς είχαν προσφύγει και στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ,
σε μια προσπάθεια να αναβληθεί η εκτέλεσή του. Υποστήριζαν μεταξύ άλλων ότι ο πελάτης
τους πάσχει από «νοητική στέρηση» και κατά συνέπεια δεν μπορεί να εκτελεστεί.
 Αυτή ήταν η πρώτη εκτέλεση που έγινε στις ΗΠΑ μετά την ορκωμοσία του
Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν τον Ιανουάριο, καθώς ο Δημοκρατικός είναι αντίθετος
στη θανατική ποινή. Εξάλλου, ακόμη και οι πιο συντηρητικές πολιτείες, όπως το Τέξας,
έχουν προχωρήσει σε πολύ λίγες εκτελέσεις μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του νέου
κορονοϊού.

Η κυβέρνηση του τέως προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε επαναφέρει τις
ομοσπονδιακές εκτελέσεις τον Ιούλιο του 2020 και είχε προχωρήσει σε αριθμό ρεκόρ (13)
εκτελέσεων κρατούμενων με θανατηφόρα ένεση.

(άρθρο από το διαδίκτυο)

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

Όλο και πιο συχνά κάνει την εμφάνισή του, στο φως της διεθνούς επικαιρότητας, το
θέμα της θανατικής ποινής. Όλο και πιο δυνατές και οργανωμένες είναι οι φωνές που
υψώνονται από κάθε γωνιά του πλανήτη εναντίον των χωρών που τη διατηρούν στους
κώδικές τους και την εφαρμόζουν. Ανάμεσα σ’ αυτές (74 στο σύνολό τους) υπάρχουν και
χώρες με δημοκρατική παράδοση όπως οι ΗΠΑ, όπου η θανατική ποινή εφαρμόζεται σε 38
από τις 50 Πολιτείες της και όπου έχουν εκτελεστεί 700 άτομα από το 1976, όταν το
Ανώτατο Δικαστήριο τη νομιμοποιούσε στις ΗΠΑ.

Αναγκαίο κακό, παραδειγματική ποινή για τα μεγάλα εγκλήματα ή ανοικτή και

συνεχής παραβίαση του κυριοτέρου των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του δικαιώματος στη
ζωή, αποτελεί η ποινή του θανάτου; Πρόκειται για ένα ερώτημα στο οποίο, από την
αρχαιότητα μέχρι σήμερα, πολλοί επιχείρησαν να απαντήσουν.

Ποια είναι όμως τα επιχειρήματα όσων, και δεν είναι λίγοι, υποστηρίζουν την
αναγκαιότητα της θανατικής ποινής; Στην Αρχαία Ελλάδα ο Ζάλευκος βασίζει την απονομή
της ποινικής δικαιοσύνης στο «αντιπεπονθός», δηλαδή στη θεωρία της ανταπόδοσης.
Επίσης τον προληπτικό χαρακτήρα της θανατικής ποινής και την εκφοβιστική λειτουργία της
επικαλούνται πολλοί ως επιχείρημα υπέρ της διατήρησής της.

Αναμφίβολα δεν υπάρχει άλλη ποινή που να μπορεί να εκφοβίσει περισσότερο τον
άνθρωπο και να τον αποτρέψει αποτελεσματικότερα από το έγκλημα. Παρά ταύτα, οι
ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης γίνονται παρά το γεγονός της ύπαρξης της ποινής του
θανάτου, σ’ αυτές ο δράστης πολύ συχνά υπολογίζει ότι θα διαφύγει την ανακάλυψη, τη
σύλληψη και την τιμωρία. Το γεγονός τούτο επιβεβαιώνεται και από τα στατιστικά στοιχεία,
τα οποία αποδεικνύουν επίσης ότι η εσχάτη των ποινών όχι μόνο δεν αποτρέπει από το
έγκλημα αλλά εξαγριώνει και εξαχρειώνει τους ανθρώπους και τους εθίζει στην ιδέα της
επιτρεπόμενης εξόντωσης του άλλου, τους ωθεί στη χρήση ανάλογου τρόπου αντίδρασης.
Έτσι, στις χώρες όπου γίνονται θανατικές εκτελέσεις εμφανίζεται υψηλή ανθρωποκτόνος
εγκληματικότητα. Τούτο, για παράδειγμα, συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου, μάλιστα, οι θανατικές
εκτελέσεις προβάλλονται συχνά και από την τηλεόραση.
 Το ενδεχόμενο της δικαστικής πλάνης, επίσης, οφείλει να μας κάνει ακόμη πιο
διστακτικούς απέναντι στη θανατική ποινή. Η ιστορία βρίθει δικαστικών πλανών και στην
αλλοδαπή ποινική βιβλιογραφία υπάρχουν εκτενείς αναφορές σε σωρεία παρόμοιων
περιστατικών. Αναγνωρίστηκε επίσημα πως έγιναν και καταδίκες και εκτελέσεις ανθρώπων
για αδικήματα που ποτέ δεν διέπραξαν.

Με αυτά και άλλα επιχειρήματα είναι πλέον εφοδιασμένες εκατοντάδες

πρωτοβουλίες σε όλο τον κόσμο που μάχονται τη θανατική ποινή. Οι πρωτοβουλίες αυτές,
άτυπες και μη, στοχεύοντας στην κατάργηση σε παγκόσμια κλίμακα της εσχάτης των
ποινών -με ενδιάμεσο σταθμό μία επίσημη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ
εναντίον της θανατικής ποινής και υπέρ της αναστολής των εκτελέσεων- υψώνουν όλο και
πιο συχνά τη φωνή τους. Ζητούν την υποστήριξη της Διεθνούς Κοινότητας, και ιδιαίτερα
των χωρών όπου η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Ελλάδα,
της οποίας η συμβολή στον αγώνα κατά της θανατικής ποινής, λόγω και της παράδοσής
της, θα μπορούσε να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη και συμβολική.

(Από κείμενο της Ελιζαμπέττα Καζαλόττι που δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο)

Δηλητήριο στη φλέβα

ΗΠΑ Επώδυνη η «ανθρωπιστική εκτέλεση» της θανατικής ποινής με θανατηφόρα ένεση

Η θανατηφόρα ένεση θεωρείται μέθοδος «ανθρωπιστικής εκτέλεσης». Ωστόσο, η

επίδραση της θανατηφόρας ένεσης δεν έχει μελετηθεί διεξοδικώς και εφαρμόζεται αμελώς.
Νέο υλικό στη συζήτηση για τη θανατική ποινή και την εκτέλεσή της παρουσίασε
προσφάτως ομάδα Αμερικανών ειδικών, με αφορμή εκτέλεση με απρόβλεπτη εξέλιξη τον
περασμένο Δεκέμβριο.

Οι επιστήμονες περί την Τεράζα Ζίμερς από το πανεπιστήμιο του Μαϊάμι,

αξιολογώντας στοιχεία κλινικών μελετών και αποτελέσματα πειραμάτων με ζώα,
αποδεικνύουν πόσο λίγα είναι γνωστά για τον συνδυασμό των δραστικών ουσιών και τη
χορήγησή τους. Σε προδημοσίευση στην ιστοσελίδα της επιστημονικής επιθεώρησης «PLoS
medicine», η ομάδα τονίζει πως οι γνώσεις περί δοσολογίας της λεγόμενης «θανατηφόρας
ένεσης» είναι ελάχιστες και το αρμόδιο για τις θανατικές εκτελέσεις προσωπικό πλημμελώς
καταρτισμένο.

Η επώδυνη εκτέλεση του Ανχέλ Ντιάζ, καταδικασμένου σε θάνατο για δολοφονία

σε ληστεία, εξάπτει από τότε τα πνεύματα. Επισήμως η δραματική εξέλιξη αποδόθηκε σε
ηπατική πάθηση του Ντιάζ, «η οποία πιθανότατα επιβράδυνε την επίδραση της τοξικής
σύνθεσης», γι’ αυτό και απεβίωσε μόνο μετά τη χορήγηση της δεύτερης δόσης.
Ισπανοαμερικανική ομάδα δημοσίευσε πριν από δύο χρόνια στην επιθεώρηση “Lancet”
άρθρο για να επιστήσει την προσοχή στα προβλήματα χορήγησης αναισθησίας, ενώ η
πρόσφατη μεέλτη Ζίμερς περιλαμβάνει στοιχεία εκτελέσεων σε Β. Καρολίνα και
Καλιφόρνια, που στηρίζουν προηγούμενα συμπεράσματα.

‘Ολγα Κολιάτσου, εφ. Ελευθεροτυπία, 26/5/2007