Professional Documents
Culture Documents
ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Έκδοση 1η
Δεκέμβριος 2019
Πράξη: ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
ΤΩΝ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ
(ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ Β’ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΠΕ)
Συμπράττων φορέας:
Βασικό υλικό αναφοράς Επιμορφωτικό Υλικό
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Επιμόρφωση Β2 επιπέδου ΤΠΕ ......................................................................................... 1
1 Εισαγωγή ............................................................................................................... 3
2 Μικρόκοσμοι ........................................................................................................... 3
3 Σενάρια .................................................................................................................. 4
4 Μικροπειράματα ...................................................................................................... 5
1 Εισαγωγή
Σε αυτό το μέρος του υλικού θα γίνει μία προσπάθεια να αποσαφηνιστούν οι όροι
σενάριο και μικροσενάριο, μικρόκοσμος, μικροπείραμα, μικροδραστηριότητα και
μικροδιδασκαλία που χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση στο ΠΑΚΕ.
2 Μικρόκοσμοι
Ο όρος «μικρόκοσμος» έχει αναλυθεί λεπτομερώς στο βασικό μέρος του υλικού
αναφοράς στις σελίδες 27-29 και 46 (και εκεί παραπέμπουμε για πληρέστερες
θεωρητικές αναφορές). Οι μικρόκοσμοι είναι υπολογιστικά περιβάλλοντα τα οποία
ενσωματώνουν ένα συνεκτικό σύνολο από μαθηματικές έννοιες και σχέσεις
σχεδιασμένα έτσι, ώστε να δίνουν στους μαθητές τη δυνατότητα να εμπλακούν σε
διερευνητική και δημιουργική δραστηριότητα παραγωγής μαθηματικών νοημάτων μέσα
από κατάλληλα σχεδιασμένες δραστηριότητες και διδακτική καθοδήγηση. Η έννοια των
μικρόκοσμων, ως περιβάλλοντα μάθησης, βασίζεται στην αντίληψη ότι η μάθηση είναι
ιδιαίτερα αποτελεσματική όταν πραγματοποιείται στο πλαίσιο μιας πλούσιας και
συγκεκριμένης δραστηριότητας, κατά την οποία ο μαθητής πειραματίζεται
κατασκευάζοντας ένα προϊόν που έχει νόημα για τον ίδιο (Νοss & Hoyles, 1996 Harel &
Papert, 1991). Ως ιδέα, ένας μικρόκοσμος συνίσταται από ένα σύνολο συγκεκριμένων
και αφηρημένων αντικειμένων και σχέσεων καθώς και ένα σύνολο λειτουργιών που
επιδρούν πάνω στα αντικείμενα, τροποποιώντας τις σχέσεις τους και δημιουργώντας
νέα αντικείμενα. Ένας μικρόκοσμος, σύμφωνα με τον Papert, συνιστά ένα
εκκολαπτήριο γνώσης, προσφέροντας τη δυνατότητα στο μαθητή - λόγω της ιδιότητάς
του να προσομοιώνει τον πραγματικό κόσμο - να εξερευνά εκ των έσω ένα γνωστικό
αντικείμενο. Για τους εμπνευστές τέτοιων μικρόκοσμων το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη
υψηλού επιπέδου γνωστικών δεξιοτήτων που να μεταφέρονται σε ποικίλες καταστάσεις.
Οι βασικές προδιαγραφές που διέπουν έναν υπολογιστικό μικρόκοσμο είναι οι
ακόλουθες:
Στη σελίδα 51 του βασικού υλικού αναφοράς γίνεται αναφορά στην ιδέα των
μισοψημένων μικρόκοσμων, δηλαδή σε μικρόκοσμους που είναι σχεδιασμένοι ώστε να
είναι ημιτελείς με τρόπο που να «προκαλούν» τους/ις μαθητές/τριες να τους
αποδομήσουν, να τους τροποποιήσουν, να τους επιδιορθώσουν, λύνοντας προβλήματα
που συναντούν και προσπαθώντας να φτιάξουν νέες κατασκευές. Στόχος αυτής της
πρόκλησης είναι οι μαθητές/τριες να κάνουν μαθηματικά. Δηλαδή, οι μισοψημένοι
μικρόκοσμοι προκαλούν τα παιδιά να εμπλακούν με το μαστόρεμα υποστηρίζοντας τη
μάθηση μέσα από αυτό (Κυνηγός, 2007, σ. 92).
3 Σενάρια
Λεπτομερής ανάλυση της έννοιας των «σεναρίων», των χαρακτηριστικών και της δομής
τους έχει γίνει στο βασικό μέρος του υλικού αναφοράς στις σελίδες 63-69
(βλέπε, για πληρέστερες θεωρητικές αναφορές). Συνοπτικά αναφέρεται ότι:
Ως σενάριο εννοούμε ένα σύνθετο εργαλείο περιγραφής της διδασκαλίας για μια
συγκεκριμένη περιοχή ενός γνωστικού αντικειμένου με τη χρήση εργαλείων ψηφιακής
τεχνολογίας. Η υλοποίηση ενός σεναρίου περιλαμβάνει την εφαρμογή μιας σειράς
εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στην τάξη που με τη σειρά τους μπορεί να
εξειδικεύονται σε φύλλα εργασίας για τους μαθητές. Τόσο ο σχεδιασμός
δραστηριοτήτων όσο και η διαδικασία εφαρμογής τους αποτελούν κύρια αντικείμενα
του σεναρίου που τεκμηριώνουν τόσο τις επιλογές των δραστηριοτήτων (“τι
σχεδιάζεται, γιατί-πού-πώς-για πόσο”) όσο και τις αναμονές από την εφαρμογή τους
στην πράξη (“τι αναμένεται να γίνει”). Έτσι, μια πολλαπλότητα πτυχών της διδακτικής
πράξης όπως οι δράσεις των μαθητών και ο ρόλος του διδάσκοντα, η χωροχρονική
οργάνωση του μαθήματος και η διδακτική διαχείριση της εφαρμογής των
δραστηριοτήτων στην πράξη περιγράφονται στο σενάριο.
6. Επέκταση της δραστηριότητας: Προτάσεις για την περαιτέρω επέκταση του σεναρίου.
7. Αξιολόγηση μετά την εφαρμογή: Ως προς τις επιδιώξεις, τα εργαλεία, την υλοποίηση,
την προσαρμογή και την επεκτασιμότητα
4 Μικροπειράματα
Τα «μικροπειράματα» είναι μονάδες διδακτικού υλικού που παρέχονται επισήμως στον
εκπαιδευτικό των μαθηματικών για χρήση στην τάξη και αποτελούν προτάσεις
διδασκαλίας με ψηφιακά εργαλεία.
Το μικροπείραμα είναι ένα είδος ψηφιακού υλικού που σχεδιάστηκε για να ενισχύσει τη
μαθηματική εμπειρία των μαθητών ώστε να μπορούν να ενθαρρυνθούν από τους
καθηγητές τους να εμπλακούν με τη χρήση του σε μαθηματική δράση, έκφραση και
συλλογισμούς. Διατίθεται στον Έλληνα εκπαιδευτικό των μαθηματικών στην
πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση μέσα από τα επίσημα αποθετήρια του
ΥΠΑΙΘ/ΕΑΙΤΥ 'Φωτόδεντρο' (http://photodentro.edu.gr) και 'Διαδραστικά Βιβλία'
(http://ebooks.edu.gr) όπου για τα μαθηματικά υπάρχουν πάνω από 1740
μικροπειράματα. Το υλικό αυτό μπορεί να ειδωθεί ως μια εθνική υποδομή για την
διδακτική των μαθηματικών (ΔτΜ). Παράλληλα όμως συνιστά και πτυχή μιας ευρύτερης
παρέμβασης μέσα από το νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών και την ευρεία
επιμόρφωση Β-Επιπέδου (http://b-epipedo.cti.gr) ακολουθώντας τα κελεύσματα των
καιρών για θεμελιώδη μετασχηματισμό του εκπαιδευτικού μοντέλου από τη μνημειακή
έκθεση του μαθητή στα απαυγάσματα της μαθηματικής επιστήμης στην ρεαλιστική
εμπλοκή του με μαθηματική εμπειρία, δράση και συλλογισμό (Chevallard, 2012). Το
κάθε μικροπείραμα των συστημικών υποδομών των διαδραστικών βιβλίων και του
Φωτόδεντρου αναπτύχθηκε από δύο ή τρία στελέχη μιας ομάδας 30 περίπου
επιλεγμένων σχεδιαστών έτσι ώστε να συνδυάζεται η τεχνική και η παιδαγωγική
εξειδίκευση και παράλληλα να υπάρχει η εμπειρία από τη σχολική τάξη. Αποτελεί
επομένως μια αυτούσια πρόταση διδασκαλίας στο πλαίσιο των νέων αναλυτικών
προγραμμάτων σπουδών για τα Μαθηματικά προσαρμοσμένη ώστε να είναι εφικτό να
ενταχθεί στις καθημερινές πρακτικές του εκπαιδευτικού από άποψη χρόνου και
διδακτικής στόχευσης (Κυνηγός, 2014). Έτσι οι εκπαιδευτικοί μπορούν πρώτα απ' όλα
να χρησιμοποιήσουν τα μικροπειράματα «ως έχουν», σαν έτοιμες διδακτικές προτάσεις,
ως μέρος του καθημερινού διδακτικού σχεδιασμού τους, χωρίς να χρειάζεται οι ίδιοι να
είναι ειδικοί σε θέματα τεχνολογίας ή χρήσης ψηφιακών εργαλείων. Ωστόσο είναι
κατασκευασμένα με τρόπο ώστε να μπορεί ο εκπαιδευτικός να τα διασκευάσει και να τα
μετατρέψει προσαρμόζοντάς τα στο δικό σχεδιασμό.
Τα μικρο-σενάρια είναι πολύ λιγότερο φιλόδοξα στη στόχευσή τους από όσο τα πλήρη
διδακτικά σενάρια αλλά είναι προσαρμοσμένα στη σχεδίαση και στον χρόνο της
επιμόρφωσης Β1, ώστε να εξυπηρετηθεί τόσο η κατανόησή τους από τους
επιμορφούμενους, όσο και η δημιουργία νέων καθώς και η αναπαραγωγή/διάχυσή
τους.
Μια μικρο-δραστηριότητα δε διαφέρει στην περιγραφή, αλλά στον τελικό της στόχο από
ένα μικρο-σενάριο. Ενώ ένα μικρο-σενάριο αποτελεί μια αυτόνομη και πλήρη νοηματικά
διδακτική πράξη, η μικρο-δραστηριότητα περιγράφει μόνο ένα τμήμα, ένα μέρος, ένα
«υποσύνολο» ενός διδακτικού σεναρίου.
6 Τα εκπαιδευτικά λογισμικά ως
συγγραφικά εργαλεία
Κατά το σχεδιασμό των μικρο-πειραμάτων που χρησιμοποιήθηκαν στο Ψηφιακό Σχολείο
(https://dschool.edu.gr/) και για τον συνεχή εμπλουτισμό των διαδραστικών σχολικών
βιβλίων των Μαθηματικών (http://ebooks.edu.gr/new/allcourses.php)
χρησιμοποιήθηκαν εκπαιδευτικά λογισμικά ως συγγραφκά εργαλεία. Αυτά είναι η
«Χελωνόσφαιρα» (http://etl.ppp.uoa.gr/malt2/), το GeoGebra
(https://www.geogebra.org/), το ChoiCo (http://etl.ppp.uoa.gr/choico/) και ο
«Κυβόκοσμος» (http://etl.ppp.uoa.gr/cubeworld/d4k53ep4-kataskevi_3D_sxima1/).
Με αυτά κατασκευάστηκαν εστιασμένα μικροπειράματα, προσανατολισμένα στο να
προκαλέσουν διερευνητική δραστηριότητα με αναφορά σε συγκεκριμένο μαθηματικό
περιεχόμενο στους μαθητές και τις μαθήτριες και με οριοθετημενή χρησιμότητα για τη
διδασκαλία, εφόσον όσα τοποθετήθηκα στα εμπλουτισμένα βιβλία είχαν συγκεκριμένη
θέση σε αυτά. Ωστόσο τα μικροπειράματα επιλέχθηκε να είναι «ανοικτά» στο
μετασχηματισμό τους, από κάποιον/α εκπαιδευτικό που έχει τις απαραίτητες τεχνικές
γνώσεις για να το κάνει, ώστε να τα προσαρμόσει στη δική του διδακτική ατζέντα και
να διερύνει όσο θέλει τη χρησιμότητά τους, ξεφεύγοντας από την αρχή πρόθεση του
πρώτου σχεδιαστή. Όπως αναφέρθηκε, για να μετατρέψει κανείς ένα μικροπείραμα
Έτσι έχουμε τρία επίπεδα περιβαλλόντων ως προς το βαθμό ελευθερίας και ευελιξίας
που έχουν και τον τρόπο που μπορούν να υποστηρίξουν τον/την εκπαιδευτικό ως
σχεδιαστή υλικού για τη διδασκαλία:
α) Τα αρχικά συγγραφικά εργαλεία που είναι απαιτητικά ως προς τις γνώσεις του
σχεδιαστή μικροπειραμάτων αλλά με μεγάλη ελευθερία στις σχεδιαστικές επιλογές που
του προσφέρουν.
Συνεπώς για το σχεδιασμό μικροπειραμάτων ακολουθήθηκε ως τώρα μία από τις δύο
πορείες:
Συγγραφικό εργαλείο → μικροπείραμα
Με τη «Χελωνόσφαιρα» http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/9534
Με το GeoGebra http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/1769
Με το GeoGebra http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/5320
χρήση είτε ακέραιών είτε δεκαδικών είτε κλασματικών αριθμών. Με αυτό αναπτύχθηκαν
15 μικροπειράματα που εστιάζουν στη διερεύνηση σχέσεων ισοδυναμίας σε ακέραιους
και ρητούς καθώς και στην επίλυση προβλήματος με τη χρήση μεταβλητών.
http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/10854
Παράρτημα: Μικροδιδασκαλίες
«Μικροδιδασκαλία» είναι μία τεχνική επιμόρφωσης εκπαιδευτικών σε θέματα
διδασκαλίας. Μέσω πραγματικών διδακτικών καταστάσεων, τους βοηθά να αναπτύξουν
τις διδακτικές τους ικανότητες. Αναπτύχθηκε στο Stanford από τον Dwight W. Allen τη
δεκαετίας του εξήντα (Allen & Kevin, 1969) με σκοπό να βρεθεί ένας τρόπος να
«μεταλαμπαδευτούν» σε έναν εκπαιδευόμενο/ασκούμενο/επιμορφούμενο εκπαιδευτικό,
οι ικανότητες που χρειάζεται να αποκτήσει. Επίσης στοχεύει να δημιουργήσει έναν
δίαυλο γνώσης μεταξύ εκπαιδευτικής θεωρίας και πράξης. Κυρίως έχει χρησιμοποιηθεί
από μελλοντικούς εκπαιδευτικούς, είτε φοιτητές είτε απόφοιτους που μετεκπαιδεύονται,
αλλά και από εν ενεργεία εκπαιδευτικούς (σε δράσεις επαγγελματικής τους εξέλιξης).
Πολλές φορές συνδυάζεται με τη μέθοδο της ετεροπαρατήρησης της διδασκαλίας
μεταξύ συναδέλφων, όπου ο/η ένας/μία παρατηρεί τον/την άλλο/άλλη με στόχο να
εστιάσουν στο να δώσουν δημιουργική ανατροφοδότηση και να επαναλάβουν τη
διαδικασία.
Πιο συγκεκριμένα, οι μικροδιδασκαλίες για να υλοποιηθούν απαιτείται να υπάρχει μία
ομάδα από εκπαιδευόμενους/επιμορφούμενους εκπαιδευτικούς και τον εκπαιδευτή
τους. Πρόκειται για ένα μάθημα μικρής διάρκειας (μία μικρογραφία μαθήματος) που
συνήθως σχεδιάζεται και εφαρμόζεται από έναν εκπαιδευόμενο εκπαιδευτικό σε μικρές
τάξεις (με λίγους μαθητές/τριες) με παρόντες του συναδέλφους τους και τον
εκπαιδευτή/επιμορφωτή τους. Συνηθέστερα, μπορεί να υλοποιείται έναν εκπαιδευόμενο
εκπαιδευτικό χωρίς την παρουσία μαθητών, με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς της
ομάδας να έχουν ρόλο «μαθητή/τριας» και αυτό να επαναλαμβάνεται εκ περιτροπής
(ώστε όλοι οι εκπαιδευόμενοι να υλοποιήσουν μικροδιδασκαλίες). Δηλαδή, η
μικροδιδασκαλία πραγματοποιείται σε ελεγχόμενο εκπαιδευτικό περιβάλλον, ωστόσο
πρόκειται για πραγματική διδασκαλία. Δίνεται στους/ις εκπαιδευτικούς χρόνος από 15
έως 20 λεπτά στον καθένα για να κάνουν τη μικροδιδασκαλία τους. Το θέμα στο οποίο
αναφέρεται το μικρής διάρκειας μάθημα θα μπορούσε ωστόσο να αναπτυχθεί και σε
διάρκεια πλήρους μαθήματος. Η αυθεντική διαδικασία της μικροδιδασκαλίας έχει ως
εξής:
- Σχεδιάζω (plan)
- Διδάσκω (teach)
- Παρατηρώ (observe)
- Επανασχεδιάζω (re-plan)
- Ξαναδιδάσκω (re-teach)
Ωστοσο, η μικροδιδασκαλία (ειδικά στην περίπτωση της εκπαίδευσης στο ΠΑΚΕ) μπορεί
να εφαρμοστεί με μικρές αλλαγές.
- Δεν είναι απαραίτητο να βιντεοσκοπείται.
- Στο ΠΑΚΕ το περιεχόμενο των μικροδιδασκαλιών μπορεί είτε να αφορά μάθημα
στην τάξη, είτε επιμόρφωση στο ΚΣΕ. Επίσης η εκπαίδευση γίνεται με το μικτό
μοντέλο/από απόσταση. Συνεπώς η κάθε μικροδιδασκαλία γίνεται χωρίς την
παρουσία μαθητών (αυτή η περίπτωση αναφέρθηκε και παραπάνω).
- Ωστόσο είναι απαραίτητη η ανατροφοδότηση.
Τονίζεται ότι:
- Στόχος της μικροδιδασκαλίας, η οποία είναι πραγματική διδασκαλία, δεν είναι να
«χωρέσουν πολλά περιεχόμενα σε λίγο χρόνο», αλλά το «πώς και το γιατί» της
διδασκαλίας.
- Η έμφαση δίνεται στις δεξιότητες του εκπαιδευτικού που εκπαιδεύεται.
Βιβλιογραφία – Δικτυογραφία
1) Allen, D. W. & Kevin R. A. (1969) Microteaching. Addison - Wesley, Reading,
Mass.
2) Noss, R, & Hoyles, C. (1996). Windows on Mathematical Meanings. Kluwer
Academic Publishers.