A Night To Cherish Zl Lounge Series 05

By.Avanah

SORRY FOR TYPO ERROR.

Helena lost her virginity to a stranger at the age of 23, sa isang hotel. Pero bago
siya umalis itinatak na niya sa isipan ang pangalan nito.
Axel Kim Becker...
Muli silang nagtagpo makalipas ang apat na taon, at nobyo pala ito ng kanyang boss.
Paano ba niya mapipigilan ang sariling hindi mahalin ang binata? Kung lapit naman
ito ng lapit sa kan'ya? Gugustuhin ba n'yang maging third party sa pagitan ng mga
ito?
Paano kaya kapag nalaman ng binata na nagbunga ang isang gabing iyon? Matatanggap
kaya nito ang anak nila? Mabibigyan pa kaya ng pagkakataon ang kanilang mga pusong
may lihim na pagtatangi sa isa't-isa? Mabubuo pa kaya ang pamilyang pinapangarap ng
kanilang anak?

Prologue

"Congratulations on your promotion, Chief!" Napalingon si Axel sa nagsalita. Mula

iyon sa likuran niya. Kagagaling lang niya ng comfort room nang mga oras na 'yon.
Nalukot ang mukha niya nang makilala ito. Mabilis na hinatak niya si Adele at
dinala sa isang tagong lugar ng hotel na 'yon.
"What the hell are you doing here, Adele? May balak ka bang sirain ang gabi ko?"
galit na tanong niya dito. Kaagad na binitawan niya ito nang makapasok sa isang
bakanteng silid.
"Of course not, my dear! I'm here to congratulate you, that's all!" nakangising
sabl nito at itinaas ang kopitang hawak, na may lamang alak.
Tinitigan niya ito. "Wala akongtiwala sa tabas ng dila mo, Adele. Kaya mas mabuti
pang lisanin mo na ang lugar na ito, kung ayaw mong ipakaladkad kita sa mga tauhan
ko, ngayon din," madiing sabi niya dito.
"Ouch! Hindi mo ba ako namiss?" Malandi nitong hinawakan angdibdib niya at dahan-
dahang ibinaba ang kamay nito sa kanyang pantalon. Napapikit siya sa ginawa nito.
Pigil na pigil niya ang sarili nang magmulat ng mga mata.
F*ck this woman! aniya sa isip. Kinagat pa nito ang labi nito. Naninikip na ang
kanyang pantalon. Lalaki lang siya.
"L-leave this place now, Adele!" aniyang nahihirapang magsalita dahil sa ginagawa
nitong pang-aakit.
"Hmmn, okay. Drink this for me, at aalis agad ako,ll bulong nito sa kaniya. Sinadya
pa nitong hagkan ang tainga niya.
"F*ck!" Mabilis na kinuha niya ang hawak na baso at tinungga iyon. Baka kung saan
pa sila umabot ni Adele. Alam niyang alagad ito ng kalaban niya, sa 100b mismo ng
departamento nila. Hindi na siya magpapaloko dito.
"Good boy, Chief," malambing na sabi nito at iniwan siya basta.
Hinintay niya munang makalabas ito bago sumunod. Nagpakawala siya ng sunod-sunod na
buntong hininga bago urn alis ng bakanteng silid na iyon.
Kasalukuyang nakikipag usap siya sa kanilang Police Superintendent nang makaramdam
ng pag-iinit. Inilinga niya ang paningin, marami namang aircon ang nakabukas.
Pero bakit gano'n na lang ang pakiramdam niya. Hindi siya mapakali, kaya mabilis na
nagpaalam siya sa kausap. Lumabas siya ng hotel na iyon, kahit hindi pa tapos ang
party.
Napasuntok siya sa manibela ng sasakyan niya nang makapasok. Kung hindi siya
nagkakamali, may gamot ang pinainom sa kanya ni Adele kanina. Ganitong-ganito ang
pakiramdam ng nakainom ng ecst*sy. Isang beses siyang nakagamit nito, para malaman
kung ano ba talaga ang pakiramdam at epekto noon. Minsan kasi may mga operasyon
sila na may kinalaman sa gamot na ito. Marami na rin silang nailigtas na mga
kababaihan mula sa mga bar.
Pinaharurot niya ang sasakyan pauwi sana ng bahay niya. Nagsisimula na siyang mag-
deliryo sa sobrang init. Kailangan na niyang mailabas ang init ng kan'yang katawan
ngayon din. O, di kaya lumubog sa malamig na tubig. Pero pagdating sa unang kanto,
nakaramdam siya ng panginginig. Kaagad na iniliko niya ang sasakyan para mag u-
turn. Minabuti niyang bumalik ng hotel. Iba na talaga ang pakiramdam niya. Baka
maaksidente pa siya.
Mabilis na sumakay siya ng elevator pagpasok ng hotel. Iniiwasan niyang surnagi ang
katawan sa kasabayang babae. Paniguradong lalo lamang siyang madarang. Pasalamat
siya dahil tatlo lang silang sakay nang mga sandaling iyon. Isa pa, nasa 6th floor
lang ang ino-ukopang silid.
Mabilis ang mga hakbang niya pagdating sa mismong floor. Malapit na siya. Napatigil
siya sa paghakbang nang makita ang babaeng
nagmamakaawa, at nakaluhod sa babaeng sopistikada. Kasunod iyon ngsilid niya.
"Odette, please. Maniwala ka naman sa akin. Hindi totoo ang nalaman mo. Pakinggan
mo kasi ako. Pakiusap, magpinsan tayo. Hinding-hindi ko iyon magagawa sa'yo!” anang
babae na nakaluhod sabay kiskis ng mga palad nito at paulit-ulit na yumuyuko sa
babaeng nasa pinto.
"Sinungaling ka! Sinabi mismo ni Greg na may nangyari sainyo! Kadiri kal
Pinagkatiwalaan kita dahil pinsan kita, 'yon pala solutera kal Mukhang aagawin mo
pa ang asawa ko! Lumayas ka na dito at bumalik ka sa pinanggalingan mol Simula sa
araw na ito, hindi na kita tinuturing na pinsan!” galit na sabi ng babaengsa pinsan
nito sabay tapon ng maleta sa babaeng nakaluhod. Napahawak pa ang babaeng nakaluhod
sa ulo dahil natamaan ng maletang sumabog na. Hindi kasi maayos ang pagkaka-zip ng
zipper nito.
"Maawa ka, Odette.'Wag mong gawin sa akin ito. Magpinsan tayo, kilala mo ako.
Paniwalaan mo naman ako. Si Greg ang may malaking kasalanan sa akin, hinipuan niya
ako. At, wala ring nangyari sa amin. Please, maniwala ka naman, Odette. Isa pa,
wala akong parnasahe, naipadala ko na lahat kay inay. Paano ako makakabalik sa atin
kung-” Hindi na natapos ng babaeng nakaluhod angsasabihin dahil pinagsarhan na ito
ng tinatawag nitong pinsan.
Awang-awa siya sa babaeng naiwan sa labas ng Pinto. Gusto niyang lapitan pero
kailangan niya ding harapin ang sarili. Panay ang singhot ng babae habang inaayos
ang maleta.
Napatigil ang babae sa pagtayo nang makita siya. Saglit na nagtama ang mga mata
nila. Maganda ang babae. Balingkinitan din ang katawan nito. Nahihiyang turnayo ito
ng maayos at hinila ang maleta.
Napapitlag siya, nang biglang nanginig na naman ang buong katawan niya. Sobrang
taas na ng temperatura niya.
Nilagpasan lang siya ng babae. Lalo siyang nag-init ng maamoy ang mabangong pabango
nito. Gusto niyang pigilan ang babae. Gusto niyang humingi ng tulong dito. 'Yon ay
kung papayag ito.
Tama, wala itong pamasahe pauwi. Kahit magkano ibibigay niya, pagbigyan lang siya
nito sa gusto. Kailangan niya ang babaing ito. Baka ikamatay pa niya kapag
nagkataon.
Nakailang hakbang pa lang ito ng tawagin niya.
"Miss!" tawag niya at lumingon naman ito.
"P-po?" magalang na sagot nito. Pinahid nito ang luha bago lumapit sa kanya habang
hila-hila ang maleta nito.
"1-1 n-need your help. P-please?" aniyang nanginginig.
Agad namang lumapit ito sa kanya nang marinig ang boses niya. Binitawan nito ang
maleta at kinapa ang kanyang noo. Lalong nadagdagan ang init ng katawan niya dahil
sa paglapat ng kamay nito.
Napapukont-noo ito nang masalat ang kan'yang noo. Namumula na siya at halatang
nagdedeliryo na siya. Maging ang labi niya ay nanginginig na s'ya.
"Hala PO, sobrang taas ng lagnat niyo, Sir! Kailangan n'yo pong makainom ng gamot
agad," halata ang pag-aalala sa tinig nito.
"Y-Yeah, and I really need you. I-I mean your

samahan mo ako sa 100b?" makapal ang mukhang sabi niya sa babae. He wants her now.
As in, ngayon na. Napapikit na naman siya ng makaramdam ng pananakait at paggalaw
ng panga niya.
"Wala ho ba kayong kasamang kamag-anak o asawa niyo, Sir?" tanong naman nito.
"W-wala," nanginginig pa ring saad niya dito.
Pagkarinig ay inalalayan siya nito. Itinuro niya ang pinto niya. Nang nasa tapat na
sila ng pintuan niya ay binitawan siya nito. Parang gusto niyang hilahin ito
pabalik. Lakad-takbo nitong binalikan ang maleta.
Kaagad na itinapat niya ang key card sa pinto niya para burnukas iyon. Sakto namang
pabalik na ang babae.
Panay ang daing niya habang akay siya nito. Ipinasok nito ang gamit sa 100b, at
iniwan malapit sa pintuan.
Sunod-sunod na ang daing niya dahil sa init na nararamdaman. At dahil iyon sa
magkadikit na katawan nila. Kung alam lang ng babaeng ito ang epekto ng balat nito
sa kan'ya. Nahihirapan na siya.
Sa tingin niya, lalong lumala ang epekto ng gamot sa kanya. Mahigit 30 minutes na
siyang nakainom ng gamot.
Kaya, hindi pa man sila nakakarating ng sofa ay kaagad na sinunggaban niya ng halik
ang babae. Nagpupumiglas ito kaya binitawan niya saglit. Kumunot ang noo nito.
"Sir, ano ba? Akala ko po nilalagnat lang kayo?" nagtatakang tanong nito habang
sapo ang labi nito na hinalikan niya.
"Y-yes, and I feel like 1 1 m burning. Actually, hindi ito lagnat, someone drugged
me. So, please, help me. I'll pay you, miss, kahit magkano. Just help me release
this feeling- Ohhh, F*ck!" aniya at nadadarang na talaga siya init.
Nanginginig na naglabas siya ng pera sa wallet.
Hindi na niya binilang basta makapal iyon.
Ipinakita iyon sa babae. Urniling ito kaya nainis na siya.
"L-lumabas ka na ngayon, miss, habang
nakakapagpigil pa ako,” nanginginig pero matigas na sabi niya.
Pero, hindi ito tuminag sa pagkakatayo. Marahil nag-iisip ito. Narinig niya ang
pagbuntong-hininga nito. Tumingin ito ng derecho sa kan 'ya.
"Sige PO, Sir, papayag ako. Pero 'wag niyo pong isipin na isa akong mababang uri ng
babae, dahil lamangsa pumayag sa kagustuhan niyo. Alam ko pong narinig niyo karni
kanina ng pinsan ko. Kai[angan ko lang ho kasi ng pera para makauwi sa amin,” sabi
nito habang nakayuk0*
"O-okay. I got it, miss,” sabi niya at mabilis na hini[a ito papalapit sa kanya
para Şiilin ng halik. Wala siyang pakialam kahit hindi ito turnutugon sa kan'ya.
Para siyang uhaw na uhaw ng mga oras na iyon. Sa sobrang gigil nakagat pa niya ang
ibabang labi nit0* Narinig pa niya ang pagdaing ng babae sa sakit.
Mabilis na hinubaran niya ang babae. Lalo siyang nadarang nang makita ang kabuuhan
ng babae. Mabilis na hinubad niya ang sariling sap[ot sa harap nito. Halata ang
pagkabigla nito nang masilayan ang kahubdan n'ya. Napalabi ito mayamaya.
"Damn!” Kaagad na nilamukos niya ito ng halik at inihiga sa mahabang sofa.
Wala na siya sa tamang katinuan ng mga sumunod na sandali. Naging sunod-sunuran
lang
ang babae sa kan'ya. Basta gusto na niyang mailabas na ang bombang gusto ng
sumabog.
Halinang-halina siya sa amoy ng babae. Kakaiba, hindi niya alam kung normal na amoy
ba talaga nito ang naamoy niya, o pabango nito. Mas lalong nadagdagan ang init na
bumabalot sa kanya ng marinig ang ungol nito habang pinaglalaruan niya ang hiyas
nito.
Mayamaya ay binalikan niya ang nakaawang nitong mga labi, panay kasi ang kagat-labi
nito habang ang kanyang mga daliri ay abala sa paglaro sa maselang bahagi nito.
Pigil na pigil ang mga ungol nito.
"Don't hold your moan, Honey..." bulong niya dito.
Walang sabi-sabing ipinasok niya ang kanyang pagkalal*ki dito, dahilan para
mapadaing ito. Natigilan siya sandali nang makita ang reaksyon nito. Nasasaktan
ito. Alam niya ang ganoong reaksyon. Wala pang karanasan ang babaeng katalik
ngayon. Kung nasa tamang katinuan lang siya hindi niya ito magagawa. Hindi siya
nakikipagtalik sa babaeng birhen. Pero wala siyang magawa nang mga oras na iyon.
Dahil kapag hindi niya ito ginawa baka ikamatay pa niya. Hindi rin sa tingin niya
sasapat angtubig sa banyo. Isa pa, wala siyang gamot para malabanan ngayon ang
pakiramdam niya.
"I'm sorry..." Yan ang laging bulong niya sa
babaeng katalik ng mga sandaling iyon.
Pabagsak siyang nahiga sa sahig ng mahimasmasan. Umabot ng isa't kalahating oras
epekto ng droga sa kanya. Gusto niyang kausapin angbabae pero nanghihina na rin
siya. Panay ang punas ng luha ng babae nang lingunin niya. Hindi niya matandaan
kung ilang beses niyang inangkin ang babae. Hanggangdoon na lang ang naalala niya.
Dapat tatanungin pa niya ang buong pangalan nito, pero hindi na niya magawa dahil
nilamon na siya ng pagod at antok.
AVA NAH
Waiting pa rin po ito. Nakapila na, kaya sana sabayan niyo ako sa paghintay na ma-
aprove HAHAHAH... Eto po ang pinakahuli kung sakali sa ZL Lounge....

Chapter 1: New Life

Nang masiguro na ni Helena na tulog na ang lalaking pinag-alayan niya ng pagka-
birhen. Kagad na kinuha niya ang pera, na ipinatong nito kanina sa coat nito.
Ipinasok niya iyon sa bag niya. Alam niyang mali, pero ito lang ang tanging paraan
para makauwi siya sa ng Baler. Wala siyang perang pamasahe. Lahat ng sinahod niya
sa pinsan ay ipinadala niya sa ina, nitong nakaraan lang. Hindi rin siya pwedeng
magpalaboy sa lansangan. Babae siya, baka mapano pa siya.
Pero heto, ipinagkaloob niya ang sarili sa estranghero para lamang may perang dala
pauwi ng probins'ya.
Tinampal niya ang dibdib sa sobrang awa sa sarili, ang darning nangyari sa kan'ya
ngayong araw. Pero kahit gano'n nagpapasalamat siya, dahil ipinagkaloob niya sa
lalaking mukha namang matino. Buti, hindi si Greg ang kumuha ng v-card niya. Dahil
baka pagsisisihan niya habang buhay. Wala talaga sa isip niya ang maki-apid, lalo
na sa asawa ng pinsan. Kasalanan iyon sa poong-maykapal.
Napatingin siya sa lalaking himbing na himbing ang tulog. Iba ang pakiramdam niya
sa
lalaking estranghero. Hindi niya alam kung bakit nagustuhan niya ang nangyaring
ngayong gabi.
Hindi niya maiwasang titigan ang g'wapong mukha nito. Hindi niya mapigilang
haplusin ang mukha nitong napaka-amo. Base sa itsura at kutis nito, may sinabi ito
sa buhay. Makakapal din ang kilay nito. Burnagay naman sa mata nito. Sadyang
mapupula din ang mga labi nito, na parang ang kaysarap hagkan. Sayang lang at
mayaman ito. Samantalang siya, namasukan bilang katulongsa pinsan niya. 'Yon lang
ang pinagkakakitaan niya. Hindi rin siya n akatun gtong ng kolehiyo.
Muli siyang napatingin sa estranghero. Kung nasa tamang katinuan lang ang lalaking
ito, baka hindi siya nito papatulan.
Napatingin siya sa wallet nito. May ID doon. Wala sa sariling binuklat niya iyon.
Ngayon lang siya naki-alam ng garnit ng iba. Napa-awang ang kanyang labi nang
makitang nakasuot ito ng unipormeng pang pulis.
Saka lang niya napagtanto ang suot nitong hinubad kanina ay pang-police nga na
uniporme.
Naka-pokus kasi siya sa pagdedeliryo nito.
Binalikan niya ngtingin ang ID nito.
"Axel Kim Becker," naisatinig niya habang binabasa pangalan nito.
Bagay clito ang pangalan nito. Muli na naman niyang binalikan ang mukha nitong
payapa na sa tulog. Napaka amo talaga ng mukha nito. Ang sarap titigan. Wala rin
siyang masabi sa katawan nitong makisig, na halatang alagang-alaga sa ehersisyo.
Sabagay pulis ito, kaya kailangan nito talaga ang matinding ehersisyo.
Hindi maikakailang naka-droga ito kanina. Wala itong tigil sa pagdaing, at sa pag-
angkin sa kan'ya. Nasaktan siya ng sobra noong una, pero kalaunan ay nakasanayan na
niya. Hindi niya mapigilang mapangiti ng maalala ang nangyari. Kahit masakit ang
buong katawan niya, mas lamang pa rin angsaya na nararamdaman niya.
Turnayo siya at naghanap na p'wedeng ikumot sa binata. Wala siyang makita, kaya
pumasok sa isang kuwarto. May gamit doon ang binatang pulis. Alam niyang bin ata
ito dahil wala pa itong singsing. Mas lalong wala ring picture ng nobya nito sa
wallet.
Agad na hinila niya ang comforter na nasa kama at nagmadaling bumaba. Wala itong
saplot, ni isa man. Napalunok siya nang masilayan ulit ang kahub'dan nito.
Malungkot na nilisan niya ang lugar na iyon. Babaunin na lang niya ang ala-alang
iyon. Medyo nahirapan pa siyang maglakad. Pagdating sa labas ng hotel ay naghintay
siya ng taxi, at nagpahatid sa Cubao. Tumambay siya sa terminal ng bus. Kakaalis
lang daw nito, kaya naghintay siya hanggang alas-sais ng umaga.
Inabot ng anim na oras ang biyahe niya pauwi ng Baler. Ang buong akala niya ay
matutuwa ang kanyang ina pero hindi pala. Mag-asawang sampal ang sin alubong nito
sa kan'ya. Hinila pa nito ang mahaba niyang buhok.
"Walanghiya ka! Pinahiya mo ang pamilya natin! Nilandi mo ang asawa ng pinsan mo,
kaya ka pinalayas! Wala kang delikadesa! Ano ngayon? Saan ka maghahanap ngtrabaho?
Nakakahiya ka! Paano tayo kakain ngayon? Paano ba kita naging anak! ll bulyaw nito
sa kanya.
Tumingin siya sa ama, na wala man lang reaksyon. Umiiling siya clito bilang
pagtanggi sa mga akusasyon ng ina. Pero wala siyang marinig, o makitang reaksyon
mula dito.
Mukhang naniwala ang pinsan niya sa asawa nitong manyakis. At, iyon din ang
itinanim nito sa magulang niya. Siya nga itong agrabyado. Ang asawa ng pinsan niya
ang nanghipo sa kanya. Kahit sinong babae ay hindi iyon magugustuhan. Tapos
naniwala din agad ang pinsan niya, na may nangyari daw sa kanila ng asawa nito.
Wala sa bokabularyo niya ang patulan ang asawa nito.
Halos araw-araw galit na boses ng ina, ang gumigising sa kanya, sa 100b ng isang
buwan. Tiniis niya ang ganoong trato ng ina sa kanya. Ang ama naman niya singlamig
ngyelo ang pakikitungo sa kanya. Ganoon ba kababa ang tingin ng mga ito sa kan 'ya?
Mas pinapaniwalaan pa ng mga ito ang iba kaysa sari[ing anak.
Isang buwan na din siyang naghahanap ng trabaho, pero sadyang mailap ang kapalaran.
Walangtumatanggap sa kanya. Tinitipid niya ang limang libong naitabi mula sa
binigay ni Axel sa kanya, noong gabing iyon. Sampung libo iyon, pero naibigay na
niya ang tatlong libo sa ina para pangdagdag sa gastusin. Ang dalawang libo naman
ay nagastos niya noong pauwi at pinamasahe niya sa paghahanap ngtrabaho.
Nitong mga nakaraang araw lagi siyang tinatamad bumangon para mag-apply.
Kasalukuyang nagluluto ang ina ng ginisang sardinas, na may malunggay nang bigla
siya nakaramdam ng pagsusuka. Hindi na niya napigilan ang suka nang malanghap ang
niluluto ng ina.
Ga[it na mukha ng ina ang burnungad sa kanya pagkatapos [inisin ang lababong napuno
ng suka niya.
"Hoy, Helena! Sabihin mo nga sa akin. Buntis ka ba? Sino ang ama? Si Greg ba?”
sunod-sunod na tanong nito sa kan'ya.
Napaawang ang kanyang mga labi sa tanong ng ina.
Siya, buntis?
Bigla siyang nanghina. Pero kung buntis nga siya, ibig sabihin nagbunga ang ginawa
nila ni
Axel nang gabing iyon.
Kahit isang gabi lang, may mabubuo na kaagad? Hindi niya maiwasangtanungin ang
sarili.
Hinarap niya ang ina. "Nay, hindi ho si Greg ang ama ng dinadala 1<0, kung sakali.
Dahil wala pong katotohanan ang mga ibinibintang niyo sa akin. Wala pong nangyari
sa amin ni Greg, 'Nay. Wala," paliwanag niya sa ina.
Napangisi ng mapakla ang ina niya. "Kung ganon sino? Iharap mo ngayon din! Dahil
kung wala kang ihahahrap sa akin. Lumayas ka mismo ngayon din! Dahil, puro
kahihiyan at pasakit lang ang ibinibigay mo sa amin!" ani ng ina niya at pumasok sa
kuwarto niya. Paglabas nito ay bitbit nito ang bag at maleta niya. Inihagis nito
iyon sa may pintuan nila kaya napaiyak na lang siya. Hindi siya tanga para hindi
maintindihan ang ibig sabihin niyon. Pinapalayas siya ng ina niya.
Paano nga kung buntis siya? Saan siya pupunta ngayon? Paano na sila ng magiging
anak?
"Nay, bakit ho ba ganyan kayo sa akin? Bakit mas naniniwala kayo sa ibang tao,
kaysa sa sarili n'yong anak? Dugo't laman niyo ako, inay. Bakit po napakahirap na
paniwalaan n'yo ako? Lahat ginawa ko para sainyo. Para matustusan ang
pangangailangan niyo. Bakit, hanggang ngayon ba, ako pa rin ang sinisisi niyo sa
pagkamatay ni
ate? Sige ho, tatanggapin ko, na ako nga ang pumatay sa pinakamamahal niyong anak!
Aakuin ko na po para mapanatag kayo. Siguro nga PO, ako ang... ang pumatay kay Ate.
Patawad.. aniyang humagulhol na. Natahimik ang ina niya sa sinabi niya.
Tumingin muna siya sa ina bago kinuha ang mga gamit, pero wala yatang balak na
pigilan siya ng ina.
Hilam ang mga luha niya hanggang sa sakayan ng tricycle. Nakailang lingon pa siya
sa bahay nila, pero hindi man lang niya nakita ang ina na lumabas, kahit sa
tarangkahan lang ng kanilang bahay.
Wala siyang halaga para sa ina. Minsan tuloy tinatanong niya ang sarili kung anak
ba talaga siya ng mga ito.
Sa terminal ng bus pa-maynila siya nagpahatid. Buo na ang desisyon niyang
makipagsapalaran muli sa Maynila. Baka sakaling doon niya mahanap ang kasiyahan, na
matagal na panahon niyang ninanais. Igagapang niya ang batang nasa sinapupunan
niya, ano man ang mangyari.
Wala na siyang ibang mapuntahan dito sa Baler. Halos lahat sa mga kaklase niya
noong high school ay nasa Maynila na. Yun nga lang, wala siyang kontak ni isa man
sa mga ito. Hindi rin siya palagamit ng social media dahil de-keypad lang
naman ang telepono niyan ng mga sandaling iyon.
Gabi na siya nakaratingsa Maynila dahil sa sobrang traffic. Hindi niya alam kung
saan siya magsisimula. Wala sa sariling sumabay siya sa mga taong papasok ng bus na
huminto. Lahat nagbabaan ng bus pagdating ng Monumento. Napaupo siya sa bakanteng
silya ng terminal na iyon. Ngayon lang siya nakaramdam ng pagod.
Hindi man lang kasi siya urnidlip sa bus kanina.
Nagpakawala muna siya ng buntong hininga bago tumayo. Napatingin siya sa lumang
relo. Past 8 na ng gabi. Umakyat siya sa overpass. Hindi niya alam kung sa kanan o
kaliwa tutungo. Wala siyang mapuntahan talaga.
Tinungo niya ang malapit na convenience store. Kailangan niyang magtipid kaya balak
niyang bumili ng biscuit lang at tubig. Napatingin siya sa matandang nasa gilid ng
convenience store na iyon. Meron naman itong benta ng biscuit kaya minabuti niyang
doon na lang burnili.
Mukha namang mabait ang matanda. Madaldal nga lang. Wala siyang matulugan ngayon
kaya naglakas 100b siyang magtanong sa matanda.
'"Nay, may alam po ba kayong puwedeng matuluyan ngayon? Magbabayad po ako. O, 'di
kaya mauupahan? Kahit mura lang PO,"
"Bakit? Bagong salta ka lang ba dito, ineng?" Tumango siya dito.
"Nagbabakasakali po sana dito sa Maynila,
'Nay. Baka po suwertehin,
"Kung masipag ka dito, susuwertehin ka talaga. Kungtamad ka naman, mamalasin ka,
anito habang nagsusukli sa mamang bumili ng candy at sigarilyo.
Napangiti siya sa sinabi nito. Totoo naman kasi talaga.
"Pero kung gusto mo sa akin ka na urnupa. May isang border ako na kakaalis lang
kahapon. 1 month advance, at 1 month deposit ang hinihingi ko. Okay lang ba sa'yo,
ineng?"
Napakamot siya ng ulo. Nabawasan na ng isang libo ang pera niya, na pinanggastos
kaninang umaga papunta dito.
"Magkano po ba ang monthly, 'Nay?" tanong niya sa matanda.
"Isang ibo lang naman. Mura na 'yon. Kaso maliit lang 'yon. Sakto sa'yo, kasi mag-
isa ka lang. Kunin mo na, ineng. Dapat 1500 nga 'yon, eh, kasi panibagong uupa.
Pero ibibigay ko lang ng mura sa'yo. Mukha ka namang mabait," ani ng matanda.
Ngumiti ito kapagkuwan.
Bigla siyang nagkuwenta sa isip. Mura talaga ang bigay nito. Kung kukunin niya
iyon, dalawang libo na lang ang matitira sa kaniya. Kailangan niyang makahanap ng
trabaho sa lalong madaling panahon.
"Sige PO, kukunin ko. Wala po talaga akong matutuluyan."
Hinintay niya si Nanay Norma na matapos sa pagtitinda. Sabay silang tumawid ulit ng
overpass at naglakad. Dalawang kanto din halos ang nilakad nila. Maliit nga
langtalaga ang sinasabi nito. Parang barong-barong lang, nasa gilid iyon ng bahay
nito. Pinahiram siya nito ng ceiling fan.
Sinabi na niya sa matanda na buntis siya. Nakitaan niya ito ng pag-alala.
Naikuwento na niya ang lahat-lahat sa matanda maliban sa propesyon ni Axel.
Iniisip niya din kung pupuntahan ba si Axel.
Pero paano ba niya ito pupuntahan sa hotel na 'yon, eh mukhang nag-check-in lang
yata ito doon. Kahit 'yong pinsan niya gano'n din ng mga oras na iyon.
Kinapa niya ang tiyan niya ng makaramdam ng gutom muli. Hinatiran siya ni 'Nay
Norma ng pagkain mayamaya. ltlog na maalat ang ulam niya. Laking pasalamat niya at
nakilala niya ang matandang iyon.

AVA NAH Writer

Matagal pa po bago ito iupdate dahil kailangan kong ma-signed bago i-update. Madami
po

Chapter 1: New Life 1 1/1 1 kasing magna kaya natuto na ako. 

Chapter 2: Axel
Makalipas ang apat na taon...
"Lexxie! ll sigaw niya nang makitang nadapa ito.
Maingat na itinayo niya ang anak. Napailing s'ya nang bumitaw ang anak at tumakbo
papunta sa kalaro nito. Kanina pa ito takbo ng takbo sa labas ng bahay nila.
Tuwang-tuwa, kasi ngayon niya lang pinayagan itong makipaglaro sa labas.
Kapag wala s'ya sa bahay nila, binibilin niya kay Nanay Norma, na 'wag itong
palabasin. Delikado kasi. Marami kasing paroo lt-parito na mga sasakyan. Halos kasi
sa mga kapitbahay nila ay factory. Kaya maraming sasakyan. Kapag narito lang siya,
saka nakakalabas ng bahay ang anak.
Kakauwi niya lang mula sa Divisoria, para kuhanin ang mga order ng mga kapitbahay,
at ibang kakilala.
Habang binabantayan ang anak ay tsine-tsek n'ya, kung kompleto ba ang mga order.
Mahirap ng bumalik na naman. Lugi sa pamasahe.
"Anak, pumunta si Jhing-jhing kanina, tinatanong kung dumating na daw ba ang order
n 'ya,"
Napalingon siya kay Nanay Norma, na nasa
likod n'ya. May hawak itong walis. Tuwing hapon, nagwawalis talaga ito ng mga
tuyong dahon. May malaki kasing puno ng mangga ang bahay nito.
"Sabi ko naman sa kan'ya, hapon ang balik ko, 'Nay. Nagpagod pa siya, buntis pa
naman. Ihahatid ko na lang po mamaya pagkatapos ko dito," an' ya sa matanda.
Turnango naman ito saka nagsimulang magwalis.
Pagkatapos niya, tinawag niya ang anak para magpahinga na.
"Uwi na anak, pagabi na. Bukas naman ulit. Hindi naman aalis si Nanay, kaya mas
maranm kang oras para maglaro bukas,ll nakangiting sabl niya dito.
"Yehey!" sigaw nito na ikinatawa niya. Mayamaya ay nagbago ang ekspresyon ng mukha
nito. Tumingin ito sa kan'ya. "Nanay, bakit po si Angela at Nadine may Papa? Ba't
ako PO, wala pa rin hanggang ngayon? Gusto ko na po s'ya makita, eh." inosenteng
tanong nito.
Natigilan siya saglit. Ginulo ang buhok nito nangmatauhan.
"Meron ka namangTatay, anak. Sa malayong-malayo kasi siya nagtatrabaho. Hayaan mo,
kapag nakausap ko ulit, sasabihin kong tawagan ka.Tapos tanungin mo kung kailan ba
n 'ya tayo dadalawin," pagsisinungaling niya sa anak.
Simula ng magtanong ito tungkol sa ama, napilitan siyang magsinungaling. Sinabi
niyang nagtatrabaho ito sa malayo para may pang sustento sa kanila. Ayaw niyang
maramdaman nitong iba siya sa mga kalaro. Na walang ama. Ayaw niyang i-bully din
ang anak. Iba na ang panahon ngayon.
"Talaga PO, Nanay? Sana po tawagan na po tayo ni Tatay," masayang sabi ng anak sa
kan'ya.
Nakita niya ang pag-iling ni Nanay Norma sa kan lya. Ito na ang nagsilbing magulang
niya sa 100b ng apat na taon. Naging karamay niya sa lahat. Tinulungan niya din ito
nang mapaalis sa puwesto nito. Ito na din ang naging taga-bantay ng anak, at siya
naman ang nagtatrabaho para sa kanilangtatlo.
Wala na siyang balita sa magulang na nasa Baler. Hindi rin niya madalaw kasi sapat
lang ang kinikita niya para sa kanilangtatlo.
Nag-o-online selling s'ya. Nagpapa-order din siya sa mga kapitbahay. Cash iyon.
Hindi siya nagpapautang dahil hindi marunong magbayad ang iba. Minsan naman nasa
kalsada siya para magtinda ng sigarilyo at mga pagkain. Nagluluto rin siya ng
kakanin kapag may pa-order.
"Malapit ng mag-aral ang anak ko, 'Nay. Hindi pa naman magastos sa ngayon 'yan.
Pero gusto kong pag-ipunan na iyon. Kinukuha po ako ni Ma'am Winona na personal
assistant daw PO.
Malaki naman po angsasahurin. Labindalawang libo raw PO. llang araw ko na rin pong
pinag-iisipan, at gusto ko talagang pumasok doon," K'wento niya sa matanda ng
mapag-solo sila sa kusina.
"Talaga? Aba'y tanggapin mo na, anak.
Malaki talaga 'yan magpasahod si Ma'am. Makakaipon ka talaga kapagd l yan ka
nagtrabaho. Makakaipon ka na, mabibigay mo pa ang ibang hiling ni Lexxie. 00 lang
ako ng 00 sa batang iyon. Ang claming gusto," masayang kuwento ni Nanay Norma sa
kan'ya.
Kinabukasan, kaagad na pinuntahan niya ang isang katulong nila Winona, na
kapitbahay naman nila. Si Katkat, ito ang nagpakilala sa kan'ya noon. Mukhang
mabait naman ang magiging amo niya kung sakali.
Pagkatapos siyang kausapin ng amo na si Miss Winona sa telepono. Kaagad na nag-ayos
siya ng mga gamit. Once a week lang ang daw day-off niya. Boundary lang naman ng
Caloocan at Maynila angtinitirhan ng magiging amo.
Buti na lang madaling paliwanagan ang anak. Naiintindihan nito kung bakit siya
magtatrabaho, at kung bakit bihira lang siya uuwi.
Ayaw man niyang iwan ang anak, pero kailangan.
Para naman ito sa anak.
Ipinasyal niya ng linggo ang anak. Sinulit nila ang maghapon. Sayang at hindi
kasama si Nanay
Norma. Mabilis kasi itong mapagod kaya ayaw nito. Isa pa, gusto nitong magsolo sila
ng anak.
Bago siya umalis sa bahay nila, nag-luto siya, para pag-gising ng dalawa ay may
kakainin na ang mga ito. Naibilin na din niya sa dalagitang anak ng kapitbahay
nila, na alalayan si Nanay Norma sa pag-babantay sa anak. Bibigyan na lang niya
kapag nagsahod na siya.
Mabait ang amo nila, si Miss Winona Guevara. Wala pa pala itong asawa, boyfriend
lang daw ang meron. Pag-aari nito ang isang sikat na kainan sa Maynila. May mga
negosyo pa raw ito, pero iilan lang ang nakaka-alam kung anu-ano iyon.
Tatlong araw ng wala ang amo. Dalawang araw lang niya yata ito nakasama. Nag-out of
the country kasi ito. Kaya, heto siya ngayon sa bahay nito, tumutulong na lang sa
mga gawaing bahay.
"Naku, Helena 'pag nakita mo ang boyfriend ni Ma'am Winona baka maglaway ka,"
baling ni Katkat sa kan lya habang naglilinis sila ng pool.
"Hindi naman imposible 'yan Kat, kasi ang ganda-ganda ni Ma'am. Ang kinis-kinis pa.
Tapos angyaman-yaman pa. Alam mo naman sa mundo natin. Ang mayaman ay para lang sa
mayaman. Ang mahirap ay para lang din sa mahirap," mahabang litanya niya dito.
"Sabagay, pero malay mo isa sa 'tin makapangasawa ng mayaman,"
"Suntok sa buwan," komento niya dito.
Natawa lang ito sa kan lya. Puno ng pangarap itong si Katkat. Kanina pa ito nagkuk
l wento tungkol sa mga mayayaman. Marahil pagod na itong maging mahirap. Kahit sino
naman, pagod.
Pero, wala silang magagawa, ito ang ipinagkaloob sa kanila. Magsikap na lang sila.
Ang mahalaga sa kan'ya, kumakain sila ng tatlong beses sa isang araw.
' 11 ' Helena!
Sabay silang napalingon ni Katkat sa isang katulong na si Lilith.
"Bakit?" aniya nang lumapit dito.
"Mag-ayos ka raw, pauwi na si Ma'am.
Dadaanan ka yata dito,'l humahangos na sabi nito sa kan'ya.
"Ha? Ngayon pala angdating niya. Hindi naman kasi tumawag o nagbilin man lang si
Ma'am. Maliligo pa ako, eh," aniyang natatawa.
"Naku, hindi uso kay Ma'am ang turnawag. Sino lang ba tayo? Nasosorpresa na lang
kami dito minsan. Bilisan mo na lang," natatawang sabi ni Lilith at iniwan na siya.

Mabilis na tumalima siya papasok ng mansion at dumerecho sa servants quarter.

Mabilis din ang ginawa niyang pag-ligo.
Wala pang trenta minutos ay dumating na ang amo. Naligo lang din ito saglit
pagkuway
urnalis na sila.
Saktong alas-kuwatro ng hapon sila nakarating ng mall. Nagpamasahe at nagpaganda pa
ito. Kikitain pala nito mamayang gabi, ang nobyo nitong pulis.
Matiyaga lang siyang naka-alalay sa amo hanggang sa ito'y matapos. Naka-idlip din
siya saglit.
Kumain muna sila bago pumunta sa bar, kung saan daw nito kikitain ang nobyo nito.
"Helena," baling ng amo sa kan'ya.
Nasa tapat na sila ng bar ng mga sandaling iyon.
" p_po?"
"Kay Dennis ka lang tatabi, ha? Bar ang papasukin natin. Maraming mapagsamantala
d'yan. Maliwanag? Alam kong unang pagkakataon ito na pumasok sa bar. Tama ba?"
"Opo, Maam," magalang niyang sabi dito.
Ngumiti ito sa kan'ya pagkuway lumabas na ng ipagbukas ito ng driver nitong si
Dennis.
Mabait talaga ang amo niya. Masuwerte siya at clito napasok. Inayos niya muna ang
sarili bago buksan ang kabilang pinto ng magarang sasakyan ng amo. Ngumiti sa
kan'ya si Dennis ng makalabas siya ng sasakyan. Ipagbubukas sana din siya nito.
Pero naunahan niya.
Nasilaw siya ng tamaan ng liwanag,
nakatutok iyon sa among si Winona. Sandali lang naman iyon. Maingay na sa 100b.
Disco bar pala ito.
Hindi niya napansin ang pangalan ng bar na ito kanina. Pero may mga logo sa 100b,
na may tatak na ZL Lounge. Maging ang nasa counter ay may logo din.
Napatingin siya sa mga taong nagsisigawan, na nasa gitna ng dance floor.
Sinasabayan ng mga ito ang maharot na tugtugin. Mukhang mga lasing na ang mga ito.
Napailing na pinokus ang sarili sa paghakbang. Nasa likod siya ng kan'yang Ma'am
Winona.
Sinalubong ang amo niya ng lalaki. Hindi niya makita ang mukha nito, marahil iyon
na ang nobyo nito. Napaiwas siya ng tingin nang makitang naghalikan ang mga ito.
Saktong paglingon niya ay tapos na ang mga ito sa ginagawa. Nakahinga siya ng
maluwag. Hindi pa rin siya sanay makakita ng mga naghahalikan sa public.
Parang tumigil ang oras ng mga sandaling iyon, nang mapagsino ang lalaking
kahalikan ng amo. Hinding-hindi siya magkakamali.
Kilalang-kilala niya ang mukhang iyon. Naiguhit na niya ang mukha nito sa isipan
niya. Nag-matured lang ito ng kaunti, pero hindi maikakailang magandang lalaki pa
rin ito.
Napaiwassiya ngtingin nangsuyurin nito ang kabuuan niya, at pagkatapos ibinalik ang
tingin sa amo. Matamis na ngumiti ito kay Winona kapagkuwan.
Napababa siya ng tingin. Nakaramdam siya ng pagsikip ng dibdib. Hindi siya kilala
nito. Hindi siya kilala ni Axel, ang ama ng anak niya. Tama lang pala, na hindi na
niya ito hinanap para sana ipaalam dito, na nagbunga ang nangyari sa kanila.
Hindi niya maiwasan na kaawaan ang anak ng mga sandaling iyon. Paano ba niya
ipapaliwanagsa anak? Na kailangan nitong tanggapin, na hindi na matutupad ang
pangarap nitong uwian ito ng ama balang-araw?

Chapter 3: Handkerchief
"Salamat!" nakangiting sabi niya kay Dennis ng iabot nito angjuice sa kan'ya.
"Welcome!" tugon nito sa kan'ya.
Iniwan sila ng boss nila clito habang ito ay kasama ni Axel. Sa nakita niya kanina,
mukhang marami ang mga ito sa isang silid, na pinasukan ng mga ito sa second floor
ng bar na iyon.
Inilinga niya ang mata. Sila lang ni Dennis ang magkaharap sa table malapit sa
counter. Napako ang tingin niya sa dance floor kapagkuwan. May mga sumasayaw ng
maharot. May naghahalikan. May mga sumisigaw dahil sa saya. Mga walang pakialam din
ang mga ito sa paligid. Sana lahat ganoon kasaya. Para kasing mga walang problema
ang mga nasa gitna ng dance floor.
Gusto niyang libangin din ang sarili kahit papaano. Gusto niyang kalimutan kung
sino ang nakita niya ngayon lang. Gusto niyang makalimutang nobyo ito ng mabait
niyang amo. Kailangan niyang mag-move-on. Walang mangyayari kung aasa siya, na
posibleng mabuo ang pamilya niya. Ang pamilyang matagal ng hinahangad ng anak. Ang
pamilyang nais na mabuo ng anak.
Well, suntok sa buwan. Una, hindi naman sila magkakilala ni Axel. Pangalawa, naka-
one night stand niya lang ito. So, wala itong responsibilidad sa kanila ni Lexxie.
Wala. Pangatlo, kasalanan niya kasi pumayag siya kapalit ng pera. Hindi niya inisip
ang kahihinatnan no'n. Pang-apat, siya lang naman itong nakaka-alala sa buong
pangyayari nang gabing iyon. Siya lang.
Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya bago sumimsim ngjuice. Hindi niya
maiwasang pagtawanan ang sarili. Siya lang yata ang umiinom ngjuice ng mga
sandaling iyon.
Hindi sinasadyang napatingin siya sa second floor ng bar ng lumabas ang amo niya at
si Axel. Tumigil ang mga ito sa isang pribadong silid din at nagmadaling pumasok
doon. Napapikit siya kapagkuwan.
Hindi niya maiwasang isipin kung ano ang gagawin ngdalawang iyon sa pribadong silid
na iyon. Inaamin niya, nakaramdam siya ng kirot sa dibdib. Siyempre, ilang taon
niya ding iginuhit ito sa isipan niya. Maging sa puso niya yata.
Tumingin siya kay Dennis kapagkuwan. Saka lang niya napansing titig na titig ito sa
iniinom niya.
"Ayaw mo ba talaga ng alak? Kahit ladies drink lang? Like wine," suhestiyon nito.
Matagal bago siya nakapagsalita. Wala naman sigurong masama kung uminom siya.
Minsan lang naman. Sa pagkaka-alam niya nakakatulong ito minsan para makalimot,
kahit sandali lang..
"Libre ba?" tanong niya dito.
"Yes, libre 'to ng boyfriend ni Ma'am. Isa kasi sa may-ari si Sir Axel ng bar na
ito," paliwanag nito.
So, talagang mayaman ang ama ng anak niya? Hindi naman siguro kawalan kay Axel kung
umorder siya ng maraming alak. Hindi naman yata ito maghihirap.
"Ahhh, okay." Turn an go-tango siya rito.
"Sige. Puwede mo ba ako i-order?"
Ngumiti ito sa kan'ya. "Wait," anito at tumalikod na. Sinundan niya ito ng tingin
na palapit sa counter. Mayamaya ay bumalik ito. "For you, a champagne cocktail,"
nakangiting sabi ni Dennis.
Kaagad na kinuha niya iyon. Itinabi niya ang juice sa gilid.
Dahil hindi naman siya sanay uminom, napa-ismid siya ng malasahan iyon. Para sa
kan'ya mapait na 'yon. OA niya pero 'yon ang nalalasahan niya. Wala naman kasi
siyang hilig sa alak kahit Gin man lang.
Kalaunan, nagustuhan niya ang lasa kaya inubos niya iyon at humingi ulit kay
Dennis.
Naka-tatlo yata siya. Pang-apat na niya ito kung sakali. Nagtatakang kinuha niya
ang dala ni
Dennis. Hindi na iyon ang iniinom niya kanina.
"A-anong tawag dito?" aniya dito.
Natawa ito ng mahina. "Bloody Mary. Try mo, masarap din 'yan,"
"Talaga?" Turnango naman ito kaya kaagad na tinikman niya.
Pakiramdam niya groggy na siya dahil sa dalawang klase ng alak na iyon. Naghalu-
halo na sa tiyan niya. Ikaw na kasi hindi sanay uminom. Ang lakas ng 100b niya.
Parang gusto niyang maghilamos sa banyo kaya tinanong niya ang binatangdriver.
"S-saan ang banyo dito?" aniya kay Dennis na hinihilot ang sintido sabay kapa ng
pisngi.
Itinuro nito sa kan'ya ang signboard na umiilaw. "Samahan kita-"
'"Wag na, Dennis. Si Ma'am ang bantayan mo. Baka mapano 'yon.'l Sabay sulyap sa
second floor.
Baka mapano sa langit. Sabagay, mukhang tuwid ang daan papuntang langit, n apan
giwing sabi niya sa sarili.
"Sure ka?"
"00. Diyos ko, ako pa ba? Saka walang magkakainteres sa mahirap na kagaya ko.'l
Natawa ito sa sinabi niya.
"Maganda ka kahit mahirap ka lang." Sakay nito sa sinabi niya.
"Hindi nakakabuhay ang ganda, Dennis. Nganga siya kapag pinatulan ang kagaya kong
dala na," aniya sabay diin sa salitangdala. Iminuwestra pa niya ang kamao at
idinuldol sa bibig ng dalawang beses. 'I lkaw nga din, guwapo. Para kang hindi
driver." Ngumiti siya pero umiling-iling ito sa sin abi niya.
Pakiramdam niya gurnaganda ang mata niya kaka-beautiful eyes niya. Salamat naman sa
nainom niya. Naglalakad siya noon papasok sa hallway kung saan naroon ang banyo.
May dalawang pinto siyang natatanaw. Kaagad na sinipat niya ang picture na
nakadikit sa pintuan. Ng masigurong pambabae ang nakadikit sa pintuan. Tinulak niya
iyon.
Dahil nakaramdam na rin siya ng tawag ng kalikasan. Umihi muna siya bago naghilamos
ng mukha. Wala siyang makitang tissue para sana punasan ang mukhang hinilamusan
kaya kinapa niya ang panyo sa bulsa niya bago lumabas. Sa labas na lang niya
tutuyuin ang mukha. May mga pumasok na kasi na mga babaeng maiingay sa banyo. Bigla
siyang nahiya sa suot niya ng tingnan pa ang mga ito.
Nakailang hakbang pa lang siya palayo sa banyo ng may burnangga sa kan'ya. Dahilan
para mahulog ang panyo niya, na ipapampunas niya
sana sa mukha.
Akmang pupulutin niya ng tapakan iyon ng kung Sino.
"Bakit mo inap-" Napatigil siya sa pagsalita ng mapagsino iyon. Biglang nag-unahan
sa pagtahip ang dibdib niya. Lasing na ba siya? Pati ba naman dito nakikita niya
ang mukha nito. Per in fairness, ang guwapo talaga nito. "Nakakainis!" biglang
naisatinig niya.
Kumunot ang noo ng guwapong mukha nito.
Si Axel nga talaga!
"Madumi na ang panyo kaya bakit mo pupulutin? Para garnitin ulit? Tsk," anito sabay
iling.
Nakaramdam siya ng inis. Hindi niya na lang pinansin angsinabi nito. May side naman
na hindi pa madumi kaya niya pupulutin talaga.
Hinawakan niya ang paa nito at pilit na tinanggal sa pagkakaapak sa panyo pero
sadyang malakas ang binata. Lalo nitong diniinan ang pagkaka-apak nito.
"Sir, ano ba!" aniya ngtingalain ito.
Naka-krus na ang mga braso nito na nakatingin sa kan'ya. Titig na titig ito kaya
napalunok siya. Nagbaba siya ng tingin at pilit na tinanggal ang paa nito.
"Ang kulit mo, Miss. Madumi na nga, eh," an ang baritonong boses nito.
Nag-angat ulit siya ng paningin. "Mawalang galang na PO, Sir. Pero paki mo ba? E,
sa akin naman ang panyong inaapakan mo. Mahal ang pagkakabili ko niyan kaya
pakitanggal po ng paa niyo, Sir. Lalong dumumi dahil sa sapatos niyo." Umangat lang
ang kilay nito. "Magkano ba
"Fifty pesos!" pasigaw na sagot niya.
Biglang napaubo si Axel sa sinabi niya. Hindi niya alam kungtawa ba ang pinakawalan
din nito. Pero nakakainsulto.
"Mahal na 'yon sa'yo? Fifty pesos? As in sengkuwenta lang?" Turnawa pa ito.
Kaagad na lumukot ang mukha niya sa sinabi nito. Nila-lang lang nito ang
sengkuwenta? Kagigil, ha!
E, 'di Ikawna ang mayaman!sigaw niya sa isip.
"00, mahal. Kaya, pakitanggal na PO," aniya pero sa matigas na himig.
Hindi ito natinag kaya lalong nadagdagan ang inis niya. Akmang kukurutin niya ang
binti nito ng may turnawag sa kan lya.
"Helena!" Lumingon siya kay Dennis na lakad takbo. "Akala ko napano ka na. Angtagal
mo kasi. Halika na, at hinahanap ka na ni Ma'am," halata ang pag-aalala nito sa kan
lya. Tumingin pa ito kay Axel. Yumuko pa ito bilang respeto.
Turnayo siya kapagkuwan at tiningnan si Axel. Sinulyapan niya din ang panyo niya.
Okay. Good bye, Armando C! Bibili na lang ako kapagsumahod na ako. malungkot na
sabi niya habang nakatingin sa panyong inapakan ni Axel.
lginiya siya ni Dennis palayo sa hallway na 'yon.
Nanghihinayang talaga siya sa panyo. Katas iyon ng online at offline selling niya.
Sa Divisoria pa niya iyon binili.
Napatingin siya sa boss na naglagay ng make-up. Hindi niya maiwasang matawa sa
loob-loob. Marahil, nahulas dahil sa biyaheng langit nito, at ni Axel.
Ngumiti ito ng makita siya.
Whoah! Ngiti pa lang parang nakarating nga ng langit. Tinampal niya ang ulo dahil
sa isiping iyon.
Gumanti siya ng ngiti sa boss kapagkuwan. Mukhang uuwi na sila. Napatingin siya sa
relo niya. Madaling araw na pala. Napahawak siya sa ulo. Parang nawala yata ang
lahat ng ininom niya dahil kay Axel kanina. Ngayon niya lang napagtantong mayabang
ito. Buti na lang hindi namana ng anak nila. Muli, nakaramdam na naman siya
nglungkot.
Napaiwas siya ng tingin ng makitang niyakap ni Axel ang boss mula sa likod.
Nagkatinginan lang sila ni Dennis. Bago pa man maghalikan ang mga ito sa harapan
nila ay inakay na siya ni Dennis palabas. Iniwan nila ang dalawang wala ring
pakialam sa paligid.
Napangiti siya ng mapakla pagkalabas. Kailangan na talagang sabihin niya sa anak na
hindi na mabubuo ang hinahangad na pamilya nito. Mabilis lang naman sigurong maka-
move-on. One sided love lang naman ang meron sila ng ama ni Lexxie. Malay ba ni
Axel, e lasing ito nang gabing iyon at nakainom pa ng party drugs.
Sino lang ba siya? Wala nga siyang maipagmamalaki. Walang-wala naman siya sa boss,
na nobya nito. Mayaman na, ubod pa ng ganda.
Hindi na siya nagtaka ng makitang kasama ito ng boss hanggang sa labas. Kapit-tuko
talaga ang boss niya kay Axel. Nakaramdam tuloy siya ng inis, na hindi naman dapat.
"Hmmn, sarap anuhin," gigil na kausap niya sa sarili. Hindi naman narinig ng mga
ito dahil tumigil pa para magharutan.
Mabilis na kumilos si Dennis para pagbuksan ng pinto ang dalawa.
Siya na ang nagbukas ng pinto ng pasenger seat, na nasa harapan. Sa unahan siya
naupo dahil hindi naman puwedeng makitabi sa mga ito. Baka masipa niya lang ang mga
ito palabas sa sobrang inis.
Sa labas lang siya nakatanaw dahil naasiwa siya tumingin sa salamin. Kitang-kita
niya kasi sa salamin ang ginagawa ng mga ito. Bahagya lang niyang ipinikit ang mga
mata. Nakikinita na niya ang magiging reaksyon ng anak kapag sin abi niyang wala
naman talagang ama na sumusuporta dito. Mukhang matinding paliwanagan ang
mangyayari sa kanila nito.
Napatingin siya sa singsing niya. Hinawakan niya iyon at nilaro. Sinadya niyang
bilhin ito para maipakita lang sa anak na kunwari ay kasal siya sa ama nitong nasa
abroad kuno. At para din hindi na magtanong ang mga kapitbahay nila. Mura lang ang
pagkakabili niya sa silver na singsing na ito. Muli siyang napapikit.
Hindi sinasadyang napatingin siya sa salamin ng magmulat siya. Saktong nakatingin
din pala si Axel sa salamin. Saglit na nagtama ang paningin nila. Iniwas niya ang
tingin at ibinalik ang atensyon sa labas.
Siya ang ipinagbukas ni Dennis ng pintuan pagkadating sa bahay ng boss dahil
nagpaka-gentleman si Axel sa amo niyang si Winona. Sabagay, girlfriend, e.
"Salamat," nakangiting sabi niya sa driver. Hinintay niyang makababa ang boss para
kunin ang ilang garnit nito na naroon sa likod.
Hinatid niya iyon hanggang sa silid ng boss.
Nilagpasan niya angdalawa kanina. Naupo pa kasi ang mga ito sa sofa. Nag-uusap pa.
Pagbalik niya ay sinabihan siya ng boss na magpahinga na. Kaya mabilis na tinungo
niya ang quarter nila. Siya lang ang bukod tanging walang kasama sa quarter
Pagkatapos maglinis ng sarili sa banyo, na nakalaan sa lahat ng kasambahay ay
nahiga na siya. Pero pabaling-baling lang siya. Hindi mawala sa isip niya ang ama
ni Lexxie. Hindi niya lang kasi lubos maisip na makikita pa ito, at nobyo pa pala
ng boss niya.
Kahit yata mag-tumbling siya higaan hindi siya makatulog. Kaya, lumabas siya para
magtimpla ng gatas. Nakalagay ang gatas nila sa dirty kitchen samantalang ang sa
amo ay nasa dining area. May malinis na kitchen doon na nakalaan lang sa amo at sa
mga bisita nito.
Pagkatapos magtimpla ay naupo siya sa upuan. Nakataas na ang isang paa niya.
Napatigil siya pagtaas ng kanang paa ng may naglapag ng panyo sa mesa. Napa-angat
siya ng tingin. Bigla siyang napako sa posisyon ng mapagsino iyon. Ang lalaking
gumugulo lang naman ng isipan niya.
"I'm sorry sa inasta ko kanina. Kunin mo bilang kabayaran sa panyong inapakan ko."
Humaba pa ang nguso nito sa gawi ng panyong nasa mesa, saka mabilis na turnalikod
ito. Ni hindi man lang hinintay nito na turnanggi siya.
Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nakatingin sa nilabasan nito. Bumaba
angtingin niya sa panyong binigay nito. Kinuha niya iyon. Wala sa sariling inamoy
niya iyon. Napapikit siya ng masamyo ang mabangong amoy ng panyo. Ganitong-ganito
ang amoy ni Axel nang gabing iyon. Hindi niya maiwasang balikan ang pangayayring
iyon. Bigla siyang nakaramadam ng init kaya napamulat siya.
Ibinalik niya ang tingin sa pintuan ng kusina baka kasi nakita siya nito na inaamoy
iyon.
Kanina pa kaya inaabangan nito ang paglabas niya? Para ano? Para humingi ng
paumanhin?
Bigla niyang ipinilig ang ulo. Ah, basta hindi niya nagustuhan ang inasta nito
kanina. Magkaiba sila ng mundong ginagalawan kaya ganoon na lamang ito makapag-lang
ng singkuwenta pesos. Isang kilong bigas at itlog din kaya ang mabibili no'n! Kaya
nakakapang-hinayang!

Chapter 4: At the barn

Napatigin si Helena sa panyong nasa maliit na mesa niya. Pinag-iisipan pa niya kung
ibabalik ba 'yon o hindi na. Naisip niyang ibigay din sana kay Lexxie. Pero baka
[along lumala lang ang sitwasyon nila. Sa huli, naisipan niyang itago na lang muna
iyon. Saka na lang niya iisipin kung ibabalik ba 'yon, o hindi.
Napatigil siya sa pagsusuklay ng makarinig ng sunod-sunod na katok.
"Helena!" Boses iyon ni Katkat kaya pinagbuksan niya ito ng pintuan.
"Tumulong ka sa amin. Hindi daw aalis si Ma'am. Magluluto tayo ng mga pagkaing
ihahain para mamayang alas-diyes. Mukhang magbabad yata sila Ma'am sa pool, kasama
'yong pulis na bofriend niya."
"Okay. Wala bang pasok 'yong boyfriend niya?"
"Naku, wala yata. Minsan lang naman kasi magawi 'yan dito kaya siguro nilulubos-
lubos na." Napatango siya dito. Ngumiti ito sa kan'ya bago umalis.
Napabuga siya ng hangin pagkasara ng
pintuan niya. Hindi pa nga nagsisimula ang araw niya. Sira na kaagad. Naku, kung
hindi lang talaga niya kailangan ng pera para sa pag-aaral ng anak hindi na siya
papasok dito.
Mabilis ang mga naging kilos niya ng mga sumunod na sandali. Dumerecho siya sa
kitchen para tumulong. Pero naroon na ang ibang mga katulong kaya sa pool siya
pinapunta ni Katkat
Nadatnan niya doon si Dennis na naglilinis ng pool. Napakunot-noo ito ng makita
siya.
"What are you doing here?" anito at binitawan ang brush.
"Hala, mag-tagalog ka nga. Pinay ang kaharap mo hindi foreigngerms," natatawang
sabi niya dito. Naiintindihan naman niya ang tanong nito. Hindi naman siya ganoon
kahina para hindi maintindihan ang sinasabi nito.
Kinuha niya ang isang brush at bumaba sa pool na walang lamang tubig. Talagang
pinalinis ng boss ang pool. Sabagay, baka magkaroon ang mga ito ng sakit.
Hindi na kumontra si Dennis ng magsimula siyang magkuskos. Maaga pa naman kaya
paniguradong tapos na sila at nakapagpalit na ng tubig bago mag-alas-diyes.
Tuwad doon, tuwad dito. Kung anu-anong posisiyon ang ginawa niya para hindi
mangalay sa pagkuskos. May hose din siyang hawak gaya ni Dennis. Minsan
sumasalampak din siya sa tiles kagaya ni Dennis. Pawis na pawis siya hanggang sa
matapos sila ng binatang Driver. Inalalayan pa siya nitong umahon sa malalim na
bahagi ng pool. Wala pang lamangtubig iyon.
Si Dennis na lang daw ang bahalang m agpalit ng panibagong tubig.
Hinawakan niya ang laylayan ng T-shirt niya at pinunas sa mukha. Wala kasi siyang
dalang pamunas. Nakatalikod naman siya kay Dennis kaya ang takas ng 100b niya. Kita
ang pusod niya ng mga sandaling iyon.
Napatigil siya sa pagpupunas ng leeg ng mapansing titig na titig sa kan'ya si Axel
mula sa terrace ng bahay ng boss.
Napatingin siya sa tiyan nang mapansing burnaba angtingin nito. Saka lang niya
napagtantong nakalitaw ang ibabang bahagi ng bra niya. Nahihiyang ibinaba niya ang
damit para takpan iyon. Ibinalik niya angtingin dito. Ngayon lang niya napansin, na
wala itong suot na darnit. Kita tuloy ang angking kakisigan nito.
Nakaka-akit. Bakit ganoon?
Hindi niya alam kung smile ba ang iginawad nito sa kan'ya kapagkuwan, o ngitin.
Para kasing pang-asar. Itinaas pa nito ang tasang hawak bago tumalikod papasok ng
silid ng boss.
Sapo niya ang ulo ng makitang tumalikod na ito. Bakit ba nawala sa isip niya na
baka may nakatingin sa kan'ya? Nakakahiya tuloy.
Ang harot talaga ng pulis na 'yoni. Dapat ito ang mag-adjust dahil ito ang unang
nakakita. Hindi naman niya sinasadyang ipakita ang sarili dito.
Halata pa rin ang inis sa mukha niya ng pumasok siya sa malaking bahay. Nahagip pa
ng mata niya na pababa ito ng hagdan. May dala itong tasa. Marahil, iyon ang
ginamit nito kanina. Jesus! Hindi man lang nagsuot ng damit! Kitang-kita naman ang
pandesal nito! Gusto yatang pinagpipiyestahan ito ng mga tauhan ng nobya nito.
Siyempre, hindi siya kasali doon.
Buti pumapayag ang boss niya na maglakad ito na ganoon ang suot. Kung siya lang
'yan, hindi puwede. Dapat exclusive lang sa kan'ya. For her eyes only kumbaga.
Tinampal niya ang noo dahil sa isiping iyon.
Hoy, Helena! Hindi porket may anak kayo ng lalaking 'yon ay puwede mo na siyang
angkinin! Mahiya ka sa boss mo! anang isang tinig sa isip niya.
Tumingin siya kay Axel na malapit na sa huling baytang ng hagdan. Matamis na
ngumiti ito ng makita siya. Hindi siya gumanti ng ngitl Yumuko lang siya dito at
dere-derechong pumasok sa quarter nila.
Napasandal siya sa pintuan ng silid niya ng makapasok.
"Hanggang kailan ba kasi s'ya dito? Ano kaya
kung i-report 1<0?" aniyang naisatinig.
Anong kaso naman? Panggugulo? As in panggugulo sa isip niya?
Napangiwi siya ng maisip na wala naman yatang nailabag na violation.
Pagkatapos niya magbihis ay dumerecho siya sa kitchen. Hindi pa nga pala siya nag-
almusal. Kaya pala nanginginig na ang mga laman niya.
"Hindi ka pa pala nag-aalmusal?" Napatingin siya kay Lilith ng biglang pumasok ito.
Naghatid kasi ang mga ito ng mga iihawin sa pool.
Urniling siya sa kasamahan at ipinagpatuloy ang pagsubo. "Kayo ba tapos na lahat?"
tanong niya dito.
"Kanina pa. Magmi-miryenda na nga kami mamaya." May kinuha itong baunan. "Sa
susunod kumain ka sa ayos. Ayaw pa naman ni Ma'am ng sakitin. Isa pa, assistant ka
niya."
Tumango siya kay Lilith kapagkuwan bilang pagsang-ayon. Tama nga naman.
Mabilis na tinapos niya ang pagkain at sumunod sa pool. Ipinusod niya ang buhok
dahil turnatakip sa mukha niya.
Pagdating niya ay si Katkat lang at Dennis ang naroon. Umalis pala si Lilith at si
Aling Nelia. Araw pala ng grocery ng mga ito ngayon kaya sila na lang ni Katkat ang
natira.
"Grabe, mukhang napagod yata si Ma'am," halos pabulong ni Katkat ng matanaw ang amo
nila na si Winona, na palabas ng sliding door. Kasunod nito si Axel. Nakaroba ang
amo pero alam niyang nakasuot na ito ng swimwear.
Siniko niya si Katkat at umalis sa tabi nito. Sinalubong niya ang amo.
"Good morning, Helena. I would like a cup of tea today. How about you, Sweetheart?"
baling ni Winona kay Axel.
"I'm done with my coffee, my dear."
Turnango naman ang amo at binalikan siya.
Kaagad na lumapit siya sa round table at nagsalin ng tea. May mga nakahanda na rin
kasing inumin nito. May juice at kape din.
Iniwan niya angdalawa ng pumunta ang mga ito sa sun lounger.
Hindi niya maiwasang sumulyap sa dalawa ng lagyan ni Axel ng sun protection cream
ang amo.
Napalunok siya ng magtanggal ng suot na shorts si Axel kapagkuwan. Naka-swimming
trunks na lang ito ng lumusong sa pool.
Pinapanood lang ng ito ng nobya nito.
"Ang suwerte ni Ma'am, noh? Ang sweet kasi ni Sir. Tapos, guwapo at hot pa,"
komento ni Katkat habang binabaliktad ang niluluto.
"Hmmn," walang ganang sagot niya habang
inaayos ang ibang luto na.
Mukhang kailangan na niyang umalis. Napansin niyang lumusong na din ang amo at
patungo ito sa gawi ni Axel.
"Kat, okay lang ba kung ikaw na magpatuloy nito? Bigla kasing sumakit ang puson
1<0," aniya sa katrabaho ng mapansing malapit ng maluto ang nakasalang nito.
Barbecue na lang kasi ang kulang. Ang ibang pagkain ay nakahain na. Ang bilin naman
kasi kanina ni Aling Nelia, kapag tapos na, puwede na silang umalis. Ang boss na
daw ang bahalang magpakain sa nobyo nito. Tatawag na lang daw ito kapag kay
kailangan. lyon naman ang bilin ng matanda kay Katkat, na sinabi naman nito sa
kan'ya.
"O, sige, sige." Nakangiting sabi ng kasamahan.
Hindi na niya nilingon ang dalawang naghaharutan sa pool. Hindi kaaya-aya talaga.
Pakiramdam niya magkakasakit siya sa puso habang pinapanood ang mga ito. Sana naman
kasi, umalis na ang lalaking ito para walang problema. Hindi na nagiging healthy
ang puso niya.
Saglit na nahiga siya sa sariling higaan. Sinusubukan niyang matulog dahil kulang
naman talaga kasi angtulog niya. Pero hindi niya magawang ipikit ang mga mata.
Inis na lumabas siya ng silid at pumunta sa
likod ng mansion. Doon maraming puno. Presko pa kaya siguradong mare-refresh ang
utak niya kahit papaano.
May maliit na kamalig din naman sa likod. Doon sila kadalasang nagkukuwentuhan sa
gabl kapag hindi makatulog.
Hindi sinasadyang napahawak siya sa singsing ng maupo sa ilalaim ng puno, na nasa
likod ng barn. Tinanggal niyo iyon sa palansingsingan tapos ibinalik. Siguro
nakatatlong ulit pa siya na tanggal-balik ng singsing. Matatanggal niya din ito
kapag naipaliwanag na niya sa anak ang lahat.
Napangiti siya ng mapakla ng maalala si Axel. Hindi na siya aasa dito. Mukhang
mahal na mahal naman nito ang amo. Kagaya nga ng sinabi ni Katkat na sweet ito.
Totoo naman. Biruin mo, sinamahan pa niya ang amo pauwi kagabi at nilaanan pa ng
oras kahit abala ito sa trabaho bilang pulis. Bihira lang magkita pero sinusulit
naman.
Sana dumating ang araw din na maipakilala niya si Lexxie kay Axel. Sana, tanggapin
nito ang anak nila. Kilalanin lang nito si Lexxie bilang anak, kontento na siya.
Kahit hindi nito suportahan ay okay lang sa kan'ya. lyon na lang ang hinihiling
niya.
Kinuha niya ang telepono at idinayal ang numero ng Nanay Norma niya. Kahapon pa
niya
hindi nakakausap ang anak. Mabilis din namang sinagot ng matanda ang tawag niya at
ibinigay kay Lexxie. Tinap niya ang loudspeaker icon sa telepono.
"Nanay! Miss na po kita. Kailan ka po uuwi?" Napangiti siya sa bungad ng anak.
"'Pag day-off ko anak, uuwi ako. M-miss na miss ka na din ni Nanay." Biglang basag
ng boses niya ng sabihin ang miss na miss.
"Yehey! Matagal pa po ba 'yon, Nay?"
"Malapit na anak. Nextweek na PO."
"Talaga PO? Malapit na PO! Turnawag na po ba si Tatay?" Natigilan siya sa tanong
nito.
llang minuto siyang hindi nakaimik. "A-anak, kailangan ko ng magpaaalam pinapatawag
na ako ng boss ko. Tatawagan kita 'pag hindi na ako busy, ha?" palusot niya sa
anak.
"Sige po 'Nay. I love you!"
"M-mahal na mahal din kita, anak!" Pigil ang sarili niyang hindi maiyak dito.
Pinatay niya kapagkuwan ang telepono sabay pikit ng mata.
Tinampal niya ang dibdib kapagkuwan. Ang hirap talaga kapag ama nito ang pinag-
uusapan. Ang hirap umiwas. Ayaw niyang masaktan ito pero parang doon iyon tutungo.
Lalo pa ngayon na may nobya ang ama nito. Mahirap ang sitwasyon nila ngayon. Hindi
rin niya alam kung paniniwalaan siya ni Axel kung sakaling sabihin niya dito, na
siya ang babaeng nakatalik nito sa hotel na iyon. Baka magduda din ito dahil
sobrang tagal na.
Nangalay ang pang-upo niya dahil sa ugat na nakausli. Doon kasi nakalapat ang isang
pisngi ng pang-upo niya. Magkabilaang ugat pa naman iyon, kaya magkabilaang pisngi
ng puwet niya ang nakalapat din doon.
Tumayo siya para lumipat sa malaking kamalig. Parang hindi nga barn iyon kasi may
maliit na banyo, kuwarto, sofa at kitchen. Kuwarto at banyo lang din ang may
dingding kaya presko kapag sa sofa naupo.
Napatigil siya sa paghakbang papasok ng makita sa maliit na sofa si Axel. At
talagang pinagkasya nito ang sarili doon. Nagtatakang lumingon siya dahil baka
kasunod nito ang boss niya. Ng masigurong wala ang amo. Ibinalik niya angtingin sa
binata. Nakatitig pala ito sa kan'ya partikular na sa kamay niya. Hindi niya alam
kung sa telepono, o sa kamay niya ito nakatitig dahil naka-freeze sa ere. Mabilis
na tinago niya ang kamay ng ma-realize na kita ang singsing niya.
Kanina pa kaya doon si Axel? Narinig kaya nito ang usapan nila ng anak? Hindi niya
maiwasang mapakagat labi sa isiping iyon.
Namalayan na lang niya ang sariling nakipagtitigan dito. Bigla siyang kinabahan ng
marinig ang boses ng amo. Malayo pa ito sa barn.
At, mukhang hinahanap nito si Axel. Hindi niya alam ang gagawin kaya tumingin siya
sa binata. Akrnang aalis siya ng bigla siyang hilahin ni Axel papasok sa banyo.
Napahawak siya sa dibdib nitong walang saplot
"Ssshhh!" anito at inilapat nito ang dalawang daliri sa bibig niyang nakaawang na.
Parang baliktad. Dapat sa bibig nito pinalapat ang daliri hindi sa bibig niya.
Napalunok niya ng maramdaman sa tainga niya ang sunod-sunod na paghinga nito.
Narinig niya ulit ang boses ng amo na palapit na sa barn.
Teka? Bakit ba sila nagtatago, e wala naman silang gin awang masama?
"S-sir, b-bakit ba tayo nagtatago?" mahinang tanong niya.
Natigilan ito napatitigsa kan'ya. Marahil tinatanong nito ang sarili nito kung
bakit nga ba sila nagtatago.
Napasinghap siya ng bigla siya nitong kabigin. Pakiramdam niya may kuryenteng
dumaloy ng magdikit ang katawan nila ng binata. Bahagya siyang lumiyad para hindi
maglapit ang mukha nila.
"Don't speak, or else I'll kiss you," banta nito
na pabulong. Kasabay niyon ang pagtayo ng mga balahibo niya.
Sa takot na totoohanin nito. Hindi na siya umimik. Hindi sinasadyang napatingin
siya sa mukha nito, na titig na titig na rin pala sa kanya. Bumaba angtingin nito
sa labi niya. Napasunod ang mga mata niya ng lumunok ito. Kita niya ang paggalaw ng
adams apple nito.
Gumalaw ang mukha nito. Palapit iyon sa mukha niya kaya bigla siyang nataranta.
Hindi niya alam ang gagawin kaya tinakpan niya ang bibig niya. Buti na lang
naunahan ng palad niya ang labi nitong lalanding na sana sa labi niya.
Tuloy, sa kamay niya lumapat ang labi nito.
May isang bahagi ng isip niya, na sumigaw ng sayang.
Sabay silang napatingin ng binata ng marinig ang amo at si Katkat na nag-uusap.
Nasa labas na ang mga ito.
Sunod-sunod na nagtaas-baba ang dibdib niya. Ngayon lang siya kinabahan ng ganito.
Pakiramdam niya ay hinahabol siya.
Paano kung may pumasok sa banyo? Paano kung mahuli sila sa ganoong posisyon? Baka
mawalan pa siya ngtrabaho kung sakali man.
Inipon niya ang lakas para itulak ang binata pero sadyang mas malakas ito sa
kan'ya. Lalo tuloy humigpit ang pagkakayakap nito sa kan 'ya. Tiningnan pa siya
nito na puno ng pagbabanta.
Kaya, lunok ng laway na lang ang ginawa niya. "Have you seen Axel?" Si Winona iyon.
"Hindi PO, Ma'am," dinig niyang sabi ni Dennis.
"Hindi kaya nasa kuwarto mo po Ma'am?" ani ni Katkat sa amo.
"Maybe. I'll check. Tutal magbibihis lang din naman ako. Pero 'pag nakita niyo
sabihin niyong hinahanap ko siya. I need to go. I have an urgent meeting. And
Dennis, paki-ready ng sasakyan, please."
"Yes, Ma'am!" halos na sabay na sabi ni Katkat at Dennis.
Nakahinga siya ng maluwag, nang wala ng boses siyang narinig. Napapikit pa siya.
Buti na lang walang nagtangkang magbukas ng banyo.
Wala sa sariling napayukyok siya sa matigas na dibdib ni Axel. Lumapat pa ang labi
niya sa dibdib nito dahilan para suminghap ito.
"Damn!"
Bigla siyang natauhan at napa-angat ng tingin nang marinig ang boses nito. Naitulak
niya rin ito ng malakas sabay labas ng banyong iyon.
Hiyang-hiya siya sa ginawa! Nawala siya sa katinuan! Nawala sa isip niyang kasama
pa niya ang binata sa 100b ng banyo.
Tinampal-tampal niya ang ulo ng makalayo sa barn na iyon...

Chapter 5: Chicken wings

Napangiti si Helena ng makita ang sobre.
Sumahod na siya! Turnataginting na twelve thousand pesos lang naman!
llang beses pa niyang hinalik-halikan ang puting sobre. Ngayon lang siya nakahawak
ng ganito kalaking pera. Umaabot lang sa limang libong piso ang nahahawakan niya
nitong mga nakaraang taon, maliban sa sampung-libong binigay sa kan'ya noon ni
Axel.
May pambili na siya ng pasalubongsa anak 'pag-uwi. Hindi naman natuloy ang sinabi
niya sa anak na uuwi siya. Hindi siya pinayagan. Isa pa, tuwing katapusan talaga
nagpapasahod ang amo. Pinangakuan na lang niya ang anak ng laruan pag-uwi.
Kaya heto, excited siyang nahiga dahil maaga siyang aalis bukas. Sa Divisoria ang
derecho niya. Doon siya maghahanap ng laruan para sa anak. May pa-order din siya
kaya kukunin niya iyon sa supplier niya. Hindi niya akalaing may o-order pa sa
kan'ya. Puro magagaling pa magbayad. Kaya, tiba-tiba siya sa kikitain niya.
After kasi ng trabaho niya, nagpo-post siya sa social media niya ng mga paninda.
Nagpo-post din siya kapag bakante sa araw. Ayon, sa awa ng
Diyos, marami siyang pa-order.
Hindi na namalayan ni Helena kung anong oras siya nakatulog. Basta may ngiti ang
labi niya ng matulog siya.
Sadyang nag-alarm siya. Alas-singko siya gumising para makatulong sa kusina bago
umalis. Dalawang araw ang day-off niya. 'Yon ang napag-usapan nila ng boss.
Pagkatapos kumain ay bumalik na siya sa silid niya para kunin ang maliit na bag na
dadalhin pauwi. Wala naman siyang dalang damit kaya sling bag lang ang dala niya.
Mabuti iyon para hindi mag-isip ang mga kasamahan niya ng kung anu-ano kaya hindi
siya nagdala ng bag na malaki. Naikuwento na kasi ni Katkat na walang nagtatagal na
assistant ng amo. Umalis ang mga ito. Kaya, iniiwasan niya iyon.
Kumaway siya sa mga kasamahan ng lumabas sa back door. Sa gilid siya dumaan
papuntang main gate.
Sumakay siya ng trickle palabas ng subdivision na iyon. Pagdatingsa main road ay
pumara siya ngjeep, na may sign board na Divisoria.
Hindi traffic nang araw na 'yon. Kaya nakarating din naman kaagad siya. Pero hindi
siya burnaba sa mismong mall dahil may nakita na siya sa mga nakalatag sa kabilang
kalsada na mga laruan.
Inayos niya ang sarili kapagkuwan. Mahigpit na hinawakan niya ang sling bag na may
lamang pera saka tumingin sa mga sasakyang papalapit.
Nasa kalagitnaan pa lang siya ng pagtawid ng makarinig ng busina. Sunod-sunod iyon
kaya binalingan niya ang nasa harap na owner jeep.
Kumunot ang noo niya ng sumilip ang driver no l n. Napaawang siya ng labi ng makita
si Axel.
Ibinalik niya ang tingin sa magarangjeep nito.
Bagong desinyo ba ito ngjeep? Ibang-iba sa mga nakikita niya sa palabas, na gamit
ng mga pulis.
Pero bakit ito narito sa Maynila? Dito ba ito nakadestino?
"Wait for me, Helena! Ipa-park ko lang ang sasakyan ko!" sigaw nito na ikinaawang
ng labi niya.
Saka lang niya napansin na naka-uniporme ito ng pang-pulis.
Seryoso? Nagpapahintay ito? Feeling close?
Tinaasan niya ito ng kilay at nagmadaling naglakad. Napansin niyang nagiging cause
ng traffic ang sasakyan ni Axel.
I' Helen a! 11
Napapikit siya ng marinig ang sigaw nito. Nakakahiya, sa kalsada pa ito nagsisigaw
ng pangalan niya. Pinagtitinginan tuloy siya. Merong nagsasabingtinatawag siya.
Nginitian na lang niya ang matanda.
Hindi niya pinansin ang sigaw nito ng mga sumunod na sandali. Nagsumiksik na siya
sa maramingtao para hindi makita. Hindi na tuloy siya nakabili ng laruan para kay
Lexxie.
Kailangan niyang iwasan si Axel. Paano kung may makakita sa kanila na tauhan ng
boss niya? May ilang branches pa naman ang restaurant ng amo dito sa Maynila.
Nakahinga siya ng maluwag ng mawala sa paningin niya ang kalsada. Napapalibutan na
siya ng mga taong paroo't-parito. May mga nakatigil din para mamili ng mga
bibilhin.
Nang makakita ng mga laruang nakalatag, mabilis na inihakbang niya ang mga paa
palapit.
Iba't-ibang klaseng laruan ang mga paninda doon. May pang-babae at may pang-lalaki.
Walang nabanggit ang an ak kung ano ang gusto nito kaya nahihirapan siyang pumili.
Kahit anong laruan naman kasi na-a-appreciate nito. 'Yon talaga ang kagandahan sa
anak niya.
Halos lahat magaganda para sa kan'ya. Kumuha siya ng isang barbie na tig-180,
kitchen na maliit na tig-200 at isang headband na rabbit. Umiilaw iyon.
Nakangiting ibinigay niya iyon sa lalaking tindero para ibalot. Humugot siya ng
isang libo sa wallet. laabot na sana niya ang pero ng biglang tinabig ang kamay
niya ng isang lalaki.
"Heto po ang bayad sa tatlong laruan na
'yan, Manong."
Napatingin siya sa lalaking magsalita ng marinig ang pamilyar na tinig. Biglang
tahip ng dibdib niya ng mapagsino iyon. Kaagad na binalingan niya ang tindero at
ibinigay ang isang libo. Saktong nagsusukli na pala ito kay Axel.
"Manong, ako po ang magbabayad niyan. Pakibalik na lang po sa kan'ya." Inabot niya
ang pera pero tinanggihan nito iyon.
Mabilis na kinuha ni Axel ang sukli nito sa lalaki kasama ang laruan.
"Naku, sa kasama mo na lang ibigay Miss." Ngumiti ang lalaki sa kan'ya kapagkuwan.
"Hindi ko ho- Ano ba, Axel!" Tiningnan niya ito ng masama ng hilahin siya nito
palayo doon.
Napakunot-noo siya ng makitang nakangiti ito. "Axel... Hmmn, I like it. Call me
Axel from now on. Okay?" anitong nakangiti pa.
"Sir, ano ba? Bitawan mo ang kamay ko." Tumingin siya sa kamay na hawak-hawak pa
rin nito.
Napaawang siya ng labi ng pagsiklupin nito ang mga kamay nila saka itinaas.
"Ganito ba dapat?" patay-malisya nitong tanong.
Napapikit siya pero iminulat din naman kaagad niya ang mata.
"Beautiful," anitong titig na titig sa mukha niya.
Naguguluhang tiningnan niya ito.
"Seryoso ako, Sir. Pakibitawan po ang kamay
1<0,
"Bibitawan ko kapag hindi mo ako babayaran." Turningin pa ito sa isang kamay niyang
may hawak na pera.
Nag-isip siya saglit. Okay. Para naman ito sa anak nito. Baka may makakita pa sa
kanila na magkahawak ang kamay kaya turn ango siya dito. Nakangiting binitawan nito
ang kamay niya. Akmang kukunin niya ang pinamili ng ilayo nito.
"Ako na magdadala," anito.
Napailing siya.
"Wala ho ba kayong pasok?" Sinuyod niya ang kabuuhan nito. Hindi na ito nakasuot ng
uniporme.
Saan naman ito nagbihis?
"Meron,
'"Yon naman po pala, eh. Ibigay niyo na po ang laruan sa akin para makaalis na po
kayo," magalang na sabi niya dito. Inilahad pa niya ang kamay dito.
Tiningnan lang nito ang kamay niyag nakalahad kaya napataas siya ng kilay.
"Sir-"
"Axel. Call me Axel, or else I'll kiss you,"
pananakot nito sa kan'ya. "Sasamahan kita, sa ayaw at sa gusto mo."
Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga at hinarap ito ng maayos.
"Ano ho bang kailangan niyo sa akin, Sir?" seryosong tanong niya dito.
Saglit na nag-isip ito at ngumiti. "Hindi ko alam, eh. Ano nga ba ang kailangan ko
sa'yo? Basta, gusto lang kitang samahan
"Sir naman!"
"Isa pang Sir, Helena. Hahalikan na talaga kita," seryosong sabi nito kaya
natigilan siya sa sinabi nito.
Sa takot, tinalikuran na lang niya ito. Bahala na.
Hindi akalain ni Helena na seryoso ito. Sinamahan siya nito hanggang sa pamimili ng
mga item na pa-order.
Hindi niya ito narinig na nagreklamo. Tatlong mall kasi ang inikot nila para kunin
ang mga item. Marami na siyang dala pero mas marami itong bitbit.
"Dapat sa malaking mall ka burnibili ng mga gan'yan. Matibay ba 'yan?" kuwestiyon
nito ng huling kinuha nila ay charger ng telepono. "Paano kung sumabog 'yan?"
magkasalubong ang kilay nito.
"Puwede po bang itikom mo na lang ang
bibig mo?" aniya dito.
"Sabi ko nga," anitong nag-peace sign pa.
Napatingin siya sa relong pambisig ng makaramdam ng gutom. Tanghali na pala. Ang
bilis lang ng oras. Buti na lang nabili na niya lahat.
"Kain muna tayo. Nagugutom na ako." Hinarap niya ito. Inaayos nito ang pagkakahawak
ng mga plastic sa kamay.
"God! Wala bang cart dito? ll seryosong tanong nito. Napatingin siya sa kamay
nitong namumula na.
Tiningnan niya ito. Mukhang nahihirapan na nga ito. Ayaw lang nito magsalita.
"Akina, ako na magdadala niya.ll
Mabilis na inilayo nito ang bitbit. Humakbang pa ito paatras. "Nasaan ba ang kainan
dito?" anito, imbes na tumugon sa sinabi niya.
Ayaw naman kasing ibigay ang data-dala tapos magtatanong ng cart. Meron siya, nasa
bahay nila. Alanangan naman bitbitin niya iyon sa bahay ng amo.
lginiya niya ito sa escalator. Nauna siyang sumakay. Hinarap niya ito. Bali,
nakatingala ito sa kan'ya, na nakangiti.
Why so pogi naman Axel? Kahit pagod na, mukha pa ring fresh. Wala sa sariling
napatitig siya sa labi ng basain nito. May kung anong kiliti siyang naramdaman sa
katawan.
God! Lumabi lang ganito na kaagad ang pakiramdam niya?
"Watch out!" Bigla siyang napabaling sa harap ng surnigaw ito. Muntik na siyang
madapa kakapantasya sa poging alalay niya. Tinampal niya ang ulo kapagkuwan.
Mayamaya ay iginiya niya ito sa food court. Dahil napagod ito, pinapili niya ito ng
kainan at sinabihang libre na niya.
Hindi niya maiwasang mapangiti ng sabihin nitongsa Jollibee na lang. Chicken din
pala ang paborito nito kagaya ni Lexxie.
Mag-ama nga talaga, aniya sa isip.
Gano'n din ang inorder niya. Pinili niya lyong may soup. Nag-add lang siya ng extra
rice para sa binata kung sakali.
Ihahatid na lang daw kaya bumalik siya sa inu-ukopa nilang mesa. Pagbalik niya ay
may ka-text na ito. Nagtitipa kasi ito. Malamang si Ma'am Winona.
Hindi niya maiwasang malungkot.
Nag-angat lang ito ng tingin ng mapansin siya.
Ngumiti ito at tinago ang telepono.
Naupo siya sa harapan nito at nag-browse sa social media para abalahin ang sarili.
llang minuto na siyang nagba-browse ng bigla siyang nakaramdam ng ilang. Napa-angat
siya ngtingin.
Nagtama ang mga mata nila ni Axel. Titig na titig ito sa kan'ya.
Napahawak siya sa pisngi. "M-may dumi ba ako sa mukha?"
"Wala naman.ll Binawi nito ang tingin kapagkuwan. "N-nasaan nga pala ang asawa mo?
Bakit hindi niyo kasama ng a-anak niyo?"
Hindi niya inaasahan ang sunod-sunod na tanong nito. So, narinig nga nito ang
usapan nila ni Lexxie? Alam naman pala nito na may asawa siya. Bakit sinamahan siya
nito? Para ano?
"N-narinig mo pala," mahinang sabi niya dito.
"00." Turningin ito sa singsing niya. "Bakit hindi mo sinagot ang tanong ng anak
mo? 'l
Tumitig siya sa mukha nito. Parang gusto niyang sabihing, kasi hindi naman alam ng
ama nito na may anak ito sa kan'ya.
"Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya hindi ko masagot."
"LQ kayo?"
Napakunot-noo siya. "Anong LQ?"
Sasagot sana ito ng biglang dumating ang order nila.
Natawa ito habang nakatingin sa kan'ya. "LQ lang hindi mo alam? ll
"E, sa hindi, eh!" may halong inis iyon.
"Lovers quarrel." Napatigil siya sa pagkuha
ng platong may lamang pagkain ng marinig ang sinabi nito.
Aww. 'Yon pala lyon. Hindi naman kasi siya nagka-nobyo kaya hindi niya alam 'yon.
"Hindi kami nag-away. Talagang hindi ko siya makausap ngayon dahil busy siya.ll
Totoo naman. Busy si Axel sa nobya nito. Isa pa, natatakot siya sa reaksyon nito.
Natigilan ito saglit. "l see." Hindi niya alam kung Tama ba ang nabanaag niya sa
mata na lungkot. "Mahal mo siya?"
Muntik na siyang masamid sa tanong nito. Mahal nga ba niya si Axel? Tumitig siya
dito, gano'n din ito sa kan lya at halatang hinihintay ang sagot niya.
"Hindi naman namin mabubuo ang anak namin kung hindi ko siya mahal."
Pagsisinungaling niya.
Pilit na ngumiti ito sa kan'ya saka itinuon na lang ang sarili sa pagkaing
nakahain.
Napatigil ito bigla ng mapatitig sa manok.
Turningin ito sa plato niya kapagkuwan. Napaawang ang labi niya ng bigla nitong
ipinagpalit.
"B-bakit mo ipinagpalit?" nagtatakang tanong niya.
"Chicken wings ang favorite ko kaya ko ipinalit." Ngumiti ito pero parang may
kakaiba.
Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito. Para itong si Lexxie.
Nang minsang dalhin niya ang anak sa Jollibee, gano'n din ang nangyari. Pinagpalit
nito ang plato nila. Kesyo paborito daw nito ang wings. Doon din nito inamin na
paborito talaga
Umiling siya kapagkuwan. Kinagatan na nito ang manok. Iniisip siguro nito na baka
umalma siya at ipagpalit din. Mag-ama talaga ito.
Pritong pakpak ng manok is life. 'Yon yata nais na ipabatid ni Axel. Urnorder pa
kasi ito ng dalawang order pero pakpak lang ng manok ang kinain nito. Paniguradong
magkakasundo ito at ang anak nito.
Nailing na ibinalik niya ang tingin sa kinakain niya.
Hindi na siya umimik hanggang sa matapos.
Pagkatapos nilang kumain ay tinulungan siya nitong makasakay ngjeep pa-Monumento.
Malungkot na kumaway pa ito at kita niyang pumorma ang bibig nito ng salitang
ingat.
Hindi niya maiwasang malungkot ng mawala ito sa paningin niya.

Chapter 6: Deep Kiss

Akrnang paandarin ni Axel ang sasakyan ng maalala si Helena. Naiinis siya sa
sarili. Ngayon lang siya ulit nagkakaganito sa babae.
Hindi mawari ang sarili niya mula ng makita ito sa ZL Lounge na papasok. Dapat sa
nobya ang tingin niya pero hindi, eh. Sa inosenteng mukha ni Helena siya
nakatingin. Hindi niya alam kung bakit aliw na aliw sa mukha nito. Malayo man ito
sa kan'ya pero pakiramdam niya naka-zoom ang mga mata niya para dito.
Hindi rin niya alam kung anong meron sa mukha nito na gustong-gusto niya.
Pakiramdam niya may kumikiliti sa buong pagkatao niya sa tuwing nakikita ito.
Pamilyar ang mukha nito. Hindi lang niya mahanap sa isip niya kung saan ito nakita.
Ang lambot ng mga kamay nito ng pagsiklupin niya ang mga kamay nila kanina.
Pakiramdam niya nahawakan na din niya ang mga kamay nito.
Napatingin siya sa pagitan ng hita niya. Kita ang umbok doon. Isa pa I to. Kanina
pa siya nagtitimpi. Kanina pa talaga nito gustong kumawla.
Napagod siya pero worth it dahil si Helena
ang kasama niya. Hindi niya maiwasang mapangiti.
"Oh, yeah! I'm f* ** *d up!
Mabilis na pinaandar niya angsasakyan at iginiya ang sarili sa opisina. Papasok pa
lang siya ng salubungin siya ng assistant niya.
"Chief, may turnawag po pala sainyo.
Sebastian Madrid po ang pangalan. Hindi ka daw kasi makontak kaya numero ng opisina
natin ang tinawagan niya," ani nito. Turnigil lang siya para pakinggan ito.
Pagkatapos niyon ay nagpaalam na ito at bumalik sa mesa nito.
Pasalampak na idinayal niya ang numero ng kaibigan.
"Hey! Turnawag ka-
"Yes! Kanina pa! Saan ka ba nagsusuot? I need your report. ASAP! Gurnagalaw na ang
kalaban, Wolf. Kaya mag-pokus ka! Kung hindi mo kayang ibalanse ang trabaho mo at
extra f business mo. Ipu-pull-out kita ngayon din. Kaya naman ni Greyhound 'yan-
"No!" putol niya sa iba pang sasabihin nito. Hindi puwede! Nasa gitna na siya, eh
tapos kukunin sa kan'ya basta-basta? "Wala ka bang tiwala sa akin?" may himig iyon
na inis.
"Wala! Sobrang busy ka sa mga babae mol
God! Alalahanin mo kung ano ang priority mo,
Becker. Walang kaibi-kaibigan dito. Alam mo
'yan. And, this is your last warning, Wolf. At kapag
hindi mo pa naibigay within 24 hours- I'
"Damn, ise-send na PO," may pagkasarkastikong sabi niya dito saka pinatay ang
linya.
Sanay na siya sa mga linya ng kaibigan. Galit kung galit. Minsan mas malala pa
dito. Pasalamat siya malayo siya dito dahil kung hindi, baka nagpakawala na naman
ito ng suntok. Wala nga kasing kaibi-kaibigan pagdating sa trabaho nila. Kung gaano
ito kalambot sa labas ng trabaho, kabaliktaran naman iyon kapag nasa 100b.
Napaka-istrikto din.
Pagdating sa trabaho n apaka-propesyun al nito. Pero sa lahat ng mga agent nito,
siya ang pinagkakatiwalaan nito. Siya rin ang nakakaalam kung ano rin ang posisyon
nito sa isang organization sa Italy.
Kung dito sa Asia puro kabutihan ang ginagawa nito, kabaliktaran naman sa Europe,
partikular na sa Italy. 'Yon na ang pinakatatagong sekreto nito na siya lang ang
bukod tanging may alam.
Maliban sa pagiging pulis, isa rin siyang secret agent ng isang ahensiya kung saan
si Sebastian ang nagmamay-ari. Marami silang kasapi kung saan iba-iba ang
propesyon. Hindi basta-basta ang mga tauhang kinukuha ng kaibigan. Kahit saang
ahensiya, may mga mata sila.
Hinanap ng mga mata niya ang laptop kapagkuwan. Ng makita ito ay kaagad na kinuha
iyon at binuksan.
Habang hinihintay na burnukas ang laptop ay tumingin muna siya sa telepono.
Binuksan niya ang isang app.
Napangiti siya ng makitang ang red dot. Steady lang iyon. Ibig sabihin nasa bahay
na nito si Helena at safe itong naka-uwi.
Walang kaalam-alam si Helena na nilagyan niya ng tracker ang isa sa laruang binili
nito pati ang telepono nito. Maliit lang na bagay iyon. Ina-adopt nito ang kulay ng
pagdidikitan. Hindi mapapansin ng kung sino, maliban na lang kung galing sa
ahensiya nila.
Hindi niya maiwasang mapatingin sa kawalan. Inosenteng mukha kaagad nito ang nakita
niya. Hinding-hindi niya makalimutan ang nangyari sa kanila noong araw na naglinis
ito ng pool. Hindi nito alam na nag-e-enjoy siya kakatuwad-upo nito sa pool na
walang lamang tubig. Lalo na noong nasa banyo sila. Kung alam lang nito na pigil-
pigil siya sa sarili ng mga sandaling iyon. Napakalambot ng katawan nito.
Ang sarap yakapin lalo na siguro ang labi nito.
Sayang lang at kamay nito ang nahalikan niya. Pero hindi pa rin mawala ang init na
naramdaman niya ng mga sandaling iyon. Kamay pa lang iyon. Pero parang naliliyo na
siya kaagad.
Paano pa kung mahalikan niya ang labi nito at makinis nitongdibdib?
"F*ck, Helena!" wala sa sariling anas niya.
Napatayo siya bigla ng maramdamang gusto ng kumawala ang kaibigang nanahimik sa
gitna ng hita niya.
Mabilis na pumasok siya sa banyo at doon pinaligaya ang sarili habang iniisip ang
babaeng gumugulo sa isipan niya nitong mga nakaraan.
HINDI maipaliwanag ni Helena ang sayang naramdaman niya ng makita ang anak na
masayang-masaya sa mga pasalubong niya. Parang gusto niyang sabihing sa ama nito
galing ang perang pinambili niyon. Pero pinigilan niya angsarili.
"Kumusta naman angtrabaho mo doon? ll Napalingon siya ng magsalita si Nanay Norma.
"Ayos lang naman, 'Nay. Hindi naman mabigat. Isa pa, mabait naman si Ma'am pati ang
mga kasamahan ko. Kaya nakakalibang magtrabaho doon."
"Aba'y, mabuti naman kung ganoon. Hindi rin naman kasi maganda magtrabaho kapag
maraming mga toxic." Napangiti siya sa matanda dahil sa sinabi nito.
Nagpaalam itong maagang matutulog dahil
may check-up pa ito sa center kinabukasan.
Inabutan niya din ito ng pera kanina. Tuwang-tuwa ito. Hindi man ganoon kalaki pero
kita ang contentment sa mukha nito.
Pagkatapos ng bonding nila ng anak ay nakatulog na ito. Buti na lang nahatid na
niya ang ibang mga pa-order. Isang item na lang ang natira. Bukas na lang niya
ihahatid. Kailangan niya ding magpahinga.
Kinabukasan maaga siyang nagising para mamalengke. Ipagluluto ang anak ng pabirito
nitong fried chicken. At siyempre, wing part iyon. Burnili din siya ng gulay para
mamayang gabi.
Band ang alas-diyes ng magpasyang ihatid sa Quezon City ang order ng dati nilang
kapitbahay. Ito naman daw ang sasagot sa pamsahe kaya okay lang sa kan'ya.
Pagkababa sa jeep ay binaybay niya ang magarang subdivision. Doon kasi nagtatrabaho
ang kapitbahay nila bilang katulong.
Pagkahatid ay dahan-dahan siyang naglakad. Napangiti siya ng makita sa gate ng
subdivision ang nagtitinda ng fishball, kikiam at kwek-kwek. lyon ang nadaanan
niya kanina. Natakam na nga siya, eh.
Pasalamat siya dahil may luto na. Hindi na niya kailangang maghintay pa ng ilang
minuto.
Sampung pisong kikiam at isang stick ng kwek-kwek ang binili niya. Inuna niya ang
Kwek-kwek. Sukang sawsawan ang pinili niya. Nilagyan pa niya ng pipino.
Akmang susubo siya ng may magsalita sa punong-tenga niya na ikinagulat niya.
Dahilan para matapon ang suka sa damit niya.
"Oh my God! l'm sorry, Helena. Nagulat ba
Bigla niyang nilingon ang may-ari ng tinig na iyon. Pamilyar kasi. Hindi siya
nagkamali dahil kilalang-kilala niya ang nagmamay-ari ng boses na iyon.
"Ay, hindi. Hindi PO, Sir!" aniyang sinamaan pa ngtingin. "Nakakainis!" Inamoy pa
niya ang damit na amoy suka.
Uuwi siyang basa ang damit at amoy suka?
"Mabaho ba? Paamoy nga?" nakangiting sabi nito kaya inirapan niya ito.
Namula ang pisngi niya sa sinabi nito pero pilit na itinago niya iyon. Mukhang may
laman ang sinabi nito.
Tumalikod siya at sinilip ang bra. Kinapa niya ito kapagkuwan. Napangiwi siya ng
makapang basa ito.
"May TLshirt ako sa condo. Papahiramin kita, tutal ako naman ang may kasalanan.
Puwede mo ring labhan ang damit mo. Matutuyo din naman iyon kaagad," alok nito ng
humarap siya. Nakita din kasi nito ang pag-ngiwi niya.
Tumitig siya sa mukha nito. Mukha namang seryoso ito at mukha namang hindi ito
gagawa ng masama.
"Malayo po ba 'yon, Sir?"
"Dalawang kanto mula dito." May tinuro ito. Turnaas pa ang kamay nito at itinuro
din ang mataas na building. "Kita mo 'yon? 14th Floor.
"Ah, okay PO. Puwede po bang hintayin ko na lang sa po sa labas? Makikigamit na
lang po siguro ako ng banyo sa fastfood para makapagpalit. Baka po makarating kay
Ma'am kapagsumama po ako. Mawalan pa ako ng trabaho,
Natawa ito ng mahina. "Hindi 'yan. Ako ng bahala d'yan,"
"Ho? Hindi po-"
"Come on. Kapag nagpalit ka lang, amoy maasim ka pa rin. Kaya dapat inisin mo din
ang sarili mo. Baka pagtawanan ka ng mga taong makaka-amoy sa'yo."
Natigilan siya saglit. Sabagay. Nakakahiya din iyon.
"Sige PO," sa huli ay sabi niya.
lginiya siya nito sa sasakyan nitong naka-park sa gilid ng kalsada. Hindi ito naka-
uniporme.
Diba, dapat nasa presinto ito? Bakit
mukhang hindi na naman ito pumasok? Tamad ba ito? Napailing siya kapagkuwan. Saka
lang niya napansing ipinagbukas siya nito ng pinto. Gentleman naman pala.
"T-thank you PO," alangang sabi niya rito.
"Axel, Helena. And please, drop the PO." 'Yon lang at isinara nito ang pinto.
Sinundan niya ito ng tingin hanggang sa makapasok ito. "What?" anito ng mapansing
titig na titig siya dito.
"Boyfriend ka po ng amo ko. Kaya tama lang na Sir ang itatawag ko sa'yo,"
"Fine," anito at umiling sabay paandar ng sasakyan.
Wala silang imikan hanggang sa condo nito. Wala naman ilang pag-uusapan kaya
normal lang na hindi sila mag-uusap.
Dumerecho ito sa silid nito. Siya, naiwan sa sala nito. Pinalibot niya ang tingin.
Bagay sa binata ang disenyo at kulay ng mga dingding.
Walang gaanong nakasabit kay malinis tingnan. Napatingin siya sa pintuan ng lumabas
ang binatang pulis, may bitbit itong darnit at shorts.
"Here," inabot nito sa kan'ya ang hawak nito. "Sa kuwarto ka na gumamit ng banyo.
Wala kasing sabon sa kabilang silid. Ahm, may extra towel din sa cabinet."
Tumango siya clito at mabilis na tumalima papasok ng silid nito. Napaawang siya ng
labi ng makita ang magarang higaan nito. Maging ang mga kagamitan ay magara din.
Napatingin siya sa isang frame na nakapatong sa side table. Tumingin siya sa
pintuan bago lumapit sa maliit na mesa.
Kinuha niya ang frame kapagkuwan. Ngumiti siya ng mapansin ang ngiti nito sa
litrato. Maganda ang pagkakakuha niyon. Ang tikas ng tindig nito at ang guwapo nito
tingnan sa suot. Hinaplos niya iyon mayamaya.
Burnaba angtingin niya sa darnit nito.
Napaawang siya ng labi ng maalala ang suot nito. Kagaya iyon ang suot nito noong
may nangyari sa kanila. Nakita rin niya kasi ang medalyong suot nito sa larawan.
Nasa tabi iyon ng mga damit nitong hinubad noon.
Muntik na niyang mabitawan ang frame ng biglang may tumikhim sa likod niya.
Nahihiyang ibinalik niya ang frame nito at ngumiti dito ng mapakla.
Nakataas lang ang kilay nito kaya iginiya niya ang mga paa papunta sa banyo.
Ano ba kasi naisipan niya at tiningnan pa ang litrato nito! Nahuli tuloy siya. Pero
kung nakalagay lang iyon sa album, baka kinuha na niya iyon. Natampal niya ang ulo
sa isiping iyon.
Ini-lock niya ang banyo sa sinimulang maghubad. Wala siyang itinira.
Humarap siya sa magarang sink na may
salaming nakakabit. Pinusod niya ang buhok gamit ang panaling nasa pulsuhan niya.
Nag-half-bath lang siya. Mabilis lang din siya. Baka maya ano pa ang isipin ni
Axel.
Una niyang sinuot ang shorts nito.
Napangiwi siya. Naiiling siya dahil wala siyang suot na panty. Sunod na isinuot
niya ang darnit. Wala rin siyang bra. Tiningnan niya ang sarili sa salamin. Lalo
siyang napangiwi ng makita ang nip*le niya na tayung-tayo. Proud na proud!
Para siyang tomboy sa suot dahil ang laki ng darnit ni Axel. Parang dress na niya
ang damit nito. Buti na lang may tali ang shorts nito.
"Shit!" Sabay sabunot niya sa buhok na nakatali. Nagulo tuloy ang buhok niya.
Paano ba 'to? Sana wala si Axel sa silid nito. Sana matuyo kaagad ang damit niya
para makauwi na siya.
Bago siya lumabas ng banyo ay sumilip siya. Hindi niya makita si Axel kaya dahan-
dahan siyang lumabas.
"Ay, kabayo!" sigaw niya ng biglang lumabas naman si Axel sa kabilang pinto.
Nakakita siya ng mga damit sa 100b niyon. Closet pala iyon ng binata.
"Damn, Helena!" anito at napatitig sa dibdib niyang proud. Nakita rin niya ang pag-
alon ng adams apple nito.
Bigla niyang itinakip ang mga darnit na hinubad sa dibdib at nagmadalaing lumabas
ng silid nito.
Napahawak siya sa dibdib dahil sa sobrang kaba. Hindi pa nga siya naka-get-over sa
pagkagulat, kumabog na naman ang dibdib niya dahil sa mura nito. Iba ang yata ang
pagkakaintindi niya doon. Isa pa, narinig na niya iyon noong gabing iyon.
Natigilan siya bigla. Hindi pala niya alam kung nasaan ang laundry area nito.
Matagal bago niya kinatok ang binata. Alam naman niyang hindi iyon naka-lock.
Respeto lang.
Narinig niya ang pagpihit ng seradura kaya itinakip niya ang mga labahin sa sarili.
Nakangiti na ito.
"Ahm, saan po ang laundry area niyo PO?" nahihiyang tanong niya. May itinuro itong
maliit na pinutan kaya kaagad na nagpaalam siya. Magara ang washing machine nito.
Marunong naman siyang gumamit dahil may ganoon din ang amo nila at naituro na sa
kan'ya iyon ng mga kasamahan.
Hihintayin talaga niyang matapos ang nakasalang na labahin niya. Hindi siya [alabas
doon dahil baka makita na naman siya ni Axel.Nakaramdam kasi siya ng pag-iinit sa
mura nito. Sa lahat yata ng minumura siya lang nakakaramdam ng ganoon.
Naupo siya ng makakita ng stool. Hindi ganoon kalaki ang laundry room nito.
Sabagay, wala naman sigurong umiistambay dito.
Akrnang pipikit siya ng marinig ang pagbukas ng pinto. Nagtama ang mga mata nila ng
binata.
"Come, let's have lunch," yakag nito.
"Naku, 'wag na PO. Busog pa po ako, eh. Sa bahay na lang po siguro ako kakain pag-
uwi," aniya at pinagkrus ang mga braso para itago ang dibdib. Bumaba ang tingin
nito doon pero saglit lang.
"Marami akong inorder. Masasayang lang
'yon. Maatim mo bang magsayang ng pagkain? 'l Hala? Siya ba bumili? Sinabi ba
niyang makikikain siya?
"Sir, wala naman po akong sinabing makikikain po ako. 'Wag niyo naman po sana akong
konsensyahin. Dahil hindi po kami nagsasayang ng pagkain sa bahay. Marami po ang
nagugutom sa atin kaya bakit po ako magsasayang?" aniyang may halong inis.
Napalunok ito kapagkuwan. Napakamot pa ng ulo. Hindi rin nito alam ang sasabihin.
"Okay. I'm sorry." Huminga ito ng malalim saka tumingin sa kan lya. "Gusto lang
kitang makasabay kumain kaya dinamihan ko ang order.
Past one na kaya sigurado akong gutom ka na.
Kaya, sabayan mo na ako, please?" anito sa
nakikiusap
Sasagot sana siya na hindi nga talaga ng tumunog ang tiyan niya. Napahawak siya sa
tiyan niya sabay tingin dito.
"See? Gutom ka na. Halika na," natatawang sabi nito.
"S-susunod na lang po ako," nahihiyang sabi niya. Turnango naman ito at tumalikod
na.
Hawak niya ang laylayan ng T-shirt niya ng pumunta sa kitchen nito. Hindi na kita
ang dibdib niya dahil hindi nakalapat ang damit.
Hindi na siya nakahindi ng ipaghila siya niya ng upuan. Nakaramdam siya ng kilig
doon.
Isang kamay lang ang garnit niya dahil nakahawak nga sa laylayan ng T-shirt niya.
Iniiwasan niyang maglapat iyon sa dibdib niya. Dahil kung hindi, makikita na naman
nito ang hindi dapat makita.
Hindi niya maiwasang mapangiti ng makita ang maraming chicken wings. May gulay din
at steak pero manok talaga ang kinakain nito.
Napatigil siya sa pagsubo ng lagyan nito ng manok ang plato niya. Hindi kasi siya
kumukuha ng pritong manok kaya siguro nito nilagyan ang pinggan niya Ngumiti lang
ito sa kan'ya kapagkuwan. Hindi niya tinugon ito.
Wala silang imikan ng mga sumunod na sandali hanggang sa matapos. Nagprisinta
siyang
maghugas. Pumayag naman ito.
Kukunin niya sana angdishwashing liquid ng mapansing sumandal ito sa counter na
malapit sa kinaroroonan niya.
Panonoorin siya nito? Bigla siyang nailang.
Ibinalik niya ang tingin sa hugasin at pilit na tinatago niya ang dibdib. Bahagyang
naka-talikod siya dito ng magsimulang magsabon ng mga Plato.
"Bagay pala sa'yo ang damit ko." Napalingon siya dito.
"Ha?" Hindi niya maintindihan ito. Ano ang ibig nitongsabihin na bagay? Eh, ang
laki-laki nga.
"lt looks so good on you when you wear my shirt." Turnitig pa ito sa kan'ya. "Ang
hot pa," dugtong pa nito.
Hot na kaagad? Ano bang meron sa T-shirt? Naguguluhang humarap siya dito na may
sabon angkamay.
"Damn!" anito sabay kagat ng ibabang labi. Sinuyod pa nito ang kabuuhan niya.
Kakaiba angtitig nito kaya gumalaw ang kamay niya. Akmang tatatkpan niya ang dibdib
ng kamay ng pigilan nito.
"Don't! 'l Hindi niya napansin na isang dangkal na lang pala ang pagitan nila.
Napasinghap siya ng bigla siyang isandal nito sa
pader.
"Axel!" Pakiramdam niya nag-unahan sa pagtaas-baba ang dibdib niya sa sobrang kaba.
Titig na titig ito sa mata niya. Pakiramdam niya hinihipnotismo siya nito.
Nakatitig lang din siya dito.
"That's right, honey. Call me by my name," anas nito sa mahihinang tinig.
Honey...
Parang pumalakpak ang tainga niya sa ginamit nitong endearment. lyon ang tawag sa
kan lya noon kaya nakaramdam na naman siya ng kakaiba.
Napasinghap siya ng lalo nitong idiin ang sarili sa kan lya. Ramdam niya sa pagitan
ng mga hita niya ang alaga nitong naninigas na. Walang sabi-sabing sinakop nito ang
labi niya mayamaya.
Napapikit siya ng maramdaman ang labi nito na tinutudyo ang labi niya. Mayamaya ay
hinuli nito ang dila niya. Kumawala ang mahihinang ungol sa bibig niya ng simulan
nitong laruin ang dila sabay sipsip.
Bahagya siyang napaliyad ng maramdaman ang isang kamay nito sa 100b ng damit na
suot sabay pisil sa dibdib niya, na may kasamang gigil. "Uhhm,'l ungol niya ng
sipsipin ulit nito ang dila niya.
Hindi siya tumutugon pero parang sapat na
dito na hinahayaan niya lang ito. Parang sabik na sabik ito sa labi niya. Dahil
Pagkatapos nitong sipsipin ng paulit-ulit ang dila niya ibabang labi naman ang
sinipsip nito maging ang itaas na bahagi.
Pinaglandas nito ang dila sa mukha niya hanggang makarating ito sa tainga niya na
lalong ikinainit ng katawan niya. Bahagya din nitong kinagat
Awtomatikong napaliyad siya doon. Ramdam na ramdam niya ang maiinit nitong hininga.
Bumaba ang mukha nito sa leeg niya. Hindi niya maiwasang mapaawang ng labi.
Turningin ang binata sa nakaawang niyang labi. Para kasi talagangnang-iimbita.
Napasinghap siya ng muling sakupin nito ang labi niya. Mas sabik pa sa kanina.
Mapusok. Kasabay niyon ang paghaplos ng kamay nito sa katawan niya.
"Oh, shit! ll ungol nito ng pakawalan nito saglit ang labi niya at tumitigsa
kan'ya.
Bigla niyang itinulak ito papalayo sa kan 'ya ng matauhan. Umiinit na ang pisngi
niya.
Hinaplos pa niya iyong ng kamay sabay tingin sa binatang titig na titig sa labi
niya.
Mabilis na tumalikod siya dito. Iniwan niya ito at dumerecho sa laundry area nito
at doon nagkulong.

Chapter 7: Passed out

Mabilis na lumipas ang dalawang linggo. Hanggang ngayon hindi makalimutan ni Helena
ang pinagsaluhang halik nila ni Axel sa condo nito.
Pakiramdam niya, nakadikit na sa labi niya ang bibig nito, maging hininga nito.
Hindi niya alam kung bakit nakaramdam siya ng kahungkagan. 'Yon kasi ang hull'
nilang pagkikita ng binatang pulis. Hindi na rin ito dumadalaw sa amo niya.
Sabagay, abala din ang boss niya. Kagaya ngayon, urnalis na naman ito papuntang
Thailand.
Kasalukuyan siyang naglalakad papasok sa subdivision ng may humintong Sedan sa
gilid niya. Pabalik na siya noon sa bahay ng amo. May binili lang siya noon.
Malapit lang kaya nilakad niya na lang.
Napatingin siya sa bintana ng bumukas iyon.
Iniluwa no'n ang guwapong mukha ni Axel. Nakangiti ito kaya hindi mapigilan ng puso
niyang hindi kumabog. Na-miss lang naman niya ang mokong na ito.
"Wala po si Ma'am. Burnalik na lang po kayo sa susunod," pormal na saad niya dito.
Ngumiti na naman ito ng pagkatamis-tamis kaya parang malalaglag na naman yata ang
panty niya. Anyway, Avon naman ang brand na suot niya. Matibay at mahigpit.
"Hindi naman siya ang gusto kong makita, eh." Tumitig ito sa kan lya kapagkuwan.
Napahawak siya sa dibdib ng marinig ang mga sinabi nito. Hindi si Winona? Siya
kaya?
Ayayay!
Lalo tuloy burnilis ang pagtibok ng puso niya dahil sa isiping iyon. Hindi naman
masama mangarap.
"Anyway, kailan ang balik ng Ma'am Imo?"
"Bukas po yata ng gabi,'l tugon niya sa tanong nito.
"See you then." 'Yon lang at pinaharurot na nito ang sasakyan.
Naiwan siyang natigilan.
Anong see you ang pinagsasabi nito?
Magkikita sila kasama ang amo niya?
Tinanaw pa niya ang sasakyan nitong palabas na ng subdivision. Naiiling na ibinalik
niya ang tingin sa daan.
Napangiti siya ng maalala ulit ang sinabl nito. Sana siya nga ang gusto nitong
makita.
Siguro kung hindi nito nobya ang amo niya baka inamin niya clito ang tungkol sa
nakaraan. Na siya ang babaeng katalik nito. Na nagbunga ang isang gabing iyon at
malaki na ang anak nila.
Hindi niya mapigilang ilaglag ang balikat. Ayan na naman siya, naalala na naman
niya ang anak.
Inabala na lang niya ang sarili sa pagtulong sa paglilinis at pagluluto nang araw
na iyon.
Kinagabihan, tinawagan siya ng amo niya, na uuwi na ito. May lakad din daw Sila ng
gabi. Hindi naman nito nabanggit kung saan. Wala naman kasi siyang karapatang
magtanong.
Kinabukasan, maaga niyang inayos ang silid ng amo. Nilinisan niya din iyon. Ngayon
ang dating nito. Susunduin nila ito mamaya ni Dennis. Sobrang busy talaga ng amo
niya. Napakasipag pa. Sa isang buwan halos tatlong beses itong bumibisita sa China,
Thailand at Singapore. Ang sabi ni Dennis may business din daw ito doon.
"Ala-una tayo aalis, Helena." Nilingon niya si Dennis ng daanan siya sa hardin.
Tumutulong siya sa pagbubunot ng nga ligaw na damo.
"Okay. Alam mo ba kung saan ang lakad ni Ma'am mamaya? Para alam ko naman ang
susuotin ko," seryosong tanong niya dito.
"Ang alam ko, magkikita Sila ni Sir Axel. Napatigil siya sa ginagawa. Parang may
kumurot na naman sa puso niya ng mga sandaling iyon. Tumigil ka na kasi
kakapantasya, Helena.
Maynobya na siAxel!, anang isang tinig sa isipan niya.
"Ah..." mahinang sabi niya.
Nawalan na naman siya ng gana magtrabaho sa hardin. Bigla siyang nalungkot.
Nilibot na yata niya ang buong bahay ng amo. Still, malungkot siya. Pumasok na
naman siya sa silid niya at nahiga. Natulog siya. Nagising lang siya sa alarm.
Halos kalahating oras siyang natulog. Pero ganoon pa rin ang pakiramdam niya.
Lumabas siya at tumulong sa mga kasamahan, na naghahanda na ng pagkain para sa
tanghalian nila. Pagkatapos ay tumulong din siyang naghugas ng mga pinagkainan saka
naligo.
Pasado alas-dose na ng matapos siya maligo. Quarter to one ng puntahan niya si
Dennis sa garage. May kausap ito. Mukhang seryoso kaya hindi muna niya inistorbo.
Nang makita siya nito, kaagad na pinatay nito. Ngumitl ito kapagkuwan.
Ready?
Tumango siya clito at gurnanti ng ngiti.
ISANG oras silang naghintay sa airport.
Pagkarating ng boss ay sinalubong niya agad ito. Kinuha niya ang ibang bitbit nito.
Maleta naman ang kinuha ni Dennis.
Buti nakaya nitong burniyahe ng mag-isa.
Mukhang pagod na pagod ito dahil sumandal kaagad ito ng makasakay ng sasakyan.
"You already know where we should go, Dennis," ani ng amo na nakapikit.
"Yes, Ma'am!" Pagkasabi ni Dennis ay pinaandar na nito ang sasakyan.
Nilingon niya ang boss na nakapikit na ang mata. Napaka-hardworking talaga ng boss
niya.
Alam na alam nito ang priority nito sa buhay. Kaya pala ang yaman-yaman nito.
Bigla siyang nakonsens'ya ng maalala ang huling tagpo nila ni Axel. Ano lang kung
malaman ng amo, na inaahas niya ang nobyo nito?
Paniguradong tanggal siya sa trabaho. Hindi lang 'yon baka masira pa ang pangalan
niya.
Kailangan talaga niyang iwasan ang lalaking 'yon. Kailangan niyang pigilin ang
nararamdaman para dito. Hindi tama.
Sa labas niya ibinaling ang mga tingin para libangin angsarili.a
Napatingin siya kay Dennis ng umiba ito ng daan. Marahil, sa tagpuan ng amo niya at
ni Axel ang pupuntahan nila. Hindi rin nagtagal ay pumasok sila sa isang magarang
subdivision.
Mayamaya ay bumusina si Dennis sa malaking bahay. Bumukas iyon. Napaawang siya ng
labi ng makita si Axel na nagbukas. Wala man lang itong suot na darnit.
Bahay kaya ito ni Axel? Bakit ito ang n agbukas ng gate?
Si Axel ang nagbukas sa pintuan kung saan naroon ang amo. Sinulyapan siya nito
saglit ng lumabas siya. Buti na lang nand'yan si Dennis. Pinagbukas siya nito.
Napansin niya ang paglukot ng mukha ni Axel ng lumapat ang kamay niya sa kamay ng
binatang driver.
"l missed you, Sweetheart," dinig niyang sabi ng amo sa binata. Nakakapit ito sa
braso ng binata
"So am l," tugon ni Axel na ikinapikit niya.
Pagmulat niya nakayakap na ito sa amo niya. Napalabi siya para pigilan ang sarili.
Pakiramdam niya lalo siyang nahuhulog sa ama ni Lexxie. Nagpakawala siya ng
buntong-hininga para pakalmahin angsarili.
Nakasunod lang sila ni Dennis dito. Sa iba niya ibinaling ang tingin. Wala siyang
ibang nakikitang tao sa malaking bahay na iyon.
Hindi niya maiwasang mapahanga ng makita ang 100b ng bahay na iyon. Maging ang amo
ay namangha din. Ibig sabihn, ito rin ang unang pasok nito dito.
"Is this yours?" Sl Winona iyon.
"Yes. Like it?" ani ni Axel na sa kan'ya nakatingin.
Sa iba kasi nakatingin ang amo. Ngumiti ito
sa kan'ya pero tinaasan lang niya ito ng kilay.
"Yeah. Why do I have this feeling na may sorpresa ka sa akin?" Burnaling ang boss
niya sa binatang pulis.
Natawa langsi Axel sa sinabi ng amo at sumulyap saglit sa kan lya.
Pagdating sa sofa ay umupo sila ni Dennis.
Ang dalawa ay pumasok na sa silid at nagkulong.
Ayaw na niya mag-isip ng kung anu-ano kaya nanood na lang sila ni Dennis ng
nakakatawa.
Binilinan naman sila ni Axel na puwedeng pakialaman ang kusina nito magingTV. May
pa-feel at home pa itong sin abi bago umakyat.
Dahil nagsawa sila ni Dennis kakanood ng TV, naisipan nilang naglaro ng baraha. May
baon kasi si Dennis, nasa sasakyang dala nito. Minsan sa 100b sila ng sasakyan
naglalaro habang naghihintay sa amo.
Lumabas sila sa hardin. May glass table doon. Doon sila naglaro. Tong-its ang
nilaro nila. Lagi kasi siyang talo sa pusoy kaya tong-its naman. Pitik sa tainga
ang parusa kapag talo.
Halos kalahating oras yata silang naglaro. Namumula ang tainga niya kakapitik. Ang
ingay nilangdalawa sa hardin. Madaya kasi si Dennis. Hindi niya maiwasang matawa ng
mahuli itong nagtago ng baraha.
Tumigil lang sila ng makaramdam siya ng
tawag ng kalikasan. Iniwan niya ito ng m agsolitaryo ito.
Mabilis ang mga hakbang na tinungo niya ang loob ng malaking bahay ni Axel.
Naghanap siya ng banyo. Nakakita siya malapit sa kusina. Pagkatapos umihi ay
pumasok siya ng kusina para urninom. Nakaramdam kasi siya ng pagka-uhaw.
Kakatapos niya lang uminom ngtubig ng may biglangyumakap sa kan lya mula sa likod
sabay dampi ng mainit na labi sa batok niya. Hindi niya maiwasang makiliti. Pero ng
maalalang baka may makakita sa kanila ay nagpumiglas siya at nilingon niya iyon.
Bigla niyang itinulak si Axel ng makita itong nakangiti. Sumandal pa ito sa mesa ng
naroon paharap, at turnitig sa kan 'ya. Bumaba ang tingin niya sa dibdib nitong
nakabalandra. Napalunok siya ng sunod-sunod dahil sa tanawing iyon. Bumaling ang
tingin niya sa pintuan kapagkuwan at hinarap ito ng maayos.
"Alam niyo po ba ang ginagawa niyo, Sir?" "Yeah," mabilis na sagot nito.
"Namamangka po kayo sa dalawang ilog, Sir. Alam niyo po ba lyon? Hindi po tama ang
ginagawa niyo sa akin, Sir. Nakakabastos na PO. Kahit kaonting respeto na lang po
sana. Kung gusto niyo po ng babaeng paglalaruan, maghanap po kayo ng iba. 'Wag po
ako. Wala po akong panahon d'yan. Pakiusap din PO, na tigilan niyo din po ang
basta-basta na lang nanghahalik. Hindi ko po gusto. May asawa lt-anak na po ako.ll
Huminga siya saglit. "Isa pa, ang laki ng respeto ko sa boss ko. Mabait po siya sa
akin. Ayoko pong sirain ang tiwala niya sa akin. At, ayoko pong mawalan ngtrabaho
dahil may binubuhay ako. May anak po ako." 'Yon lang, at mabilis na tinalikuran
niya ito.
"Helena! Let me explain! Helena! Damn!"
Hindi na niya ito nilingon. Kinapa niya ang darndamin ng makalayo sa kusina. Tama
naman ang sinabi niya. 00, masakit. Kasi may puwang na ito sa puso niya noon pa
man. Pero hindi puwede ang ginagawa nitong pananamantala sa kahinaan niya.
Napakunot-noo si Dennis ng makita ang mukha niyang hindi maipinta.
"Anya re?"
"Wala. Ganito lang ba gagawin natin dito?" aniya clito ng maupo sa harap nito.
"Hindi ko rin alam. Hintayin na lang natin si
Ma'am. Ang alam ko magba-bar hopping sila ni Sir. Anyway, gutom ka na ba? Magda-
drive-thru ako d'yan sa malapit na fast food. Nakakahiyang makialam ng kusina nila
Sir, eh."
"00 nga. 'Yong mura lang. Burger na lang sa l kin." Kumuha siya ng pera sa wallet
at ibibigay dito.
Nakangiting tinabig nito ang kamay niya.
"Libre ko na."
"Ano ka bal Wala ng libre sa panahon ngayon. Kunin mo na!" Inabot niya ulit pero
tinawanan lang siya nito. Nilapag niya sa mesa ang pera pero hindi nito kinuha.
Turnayo ito.
"Saglit lang ako," anito at itinaas ang susi ng sasakyan.
Napailing siya ng makitang tumalikod na ito ng tuluyan. Ililibre nga talaga siya
nito.
Hinigit niya ang barahang nasa mesa at binalasa iyon ng tatlong beses. Napatingin
siya sa upuang inuukopa ni Dennis ng may urnupo doon. "You look like a pro when
shuffling cards." Napaangat siya ng tingin ng magsalita si Axel.
Nakikipag-usap ba ito sa kan'ya? Ano bang ginagawa nito dito? Mali, bahay nga pala
nito ang kinaroroonan niya.
Lumunok lang siya ng laway at nagpatuloy sa pagbalasa saka sinimulan ang
solitaryong paborito laruin.
"Can we talk? 'Yong tayo lang," ani ni Axel na ikinatigil niya.
Ini-expect niyang mag-sorry ito. Pero hindi man lang nito magawang sabihin kahit
labas man lang sana sa ilong. Tapos, gusto pa siyang kausapin na silang dalawa
lang.
"Wala naman po tayong dapat pag-uusapan. Assistant lang po ako ng nobya niyo. Hindi
po ako si Ma'am na puwede niyong kausapin."
"Helena, please... I'm trying to be nice here." Ano daw?
"Anong ibig niyo pong sabihin hindi ako nice? Gano'n?" Inis na binagsak niya ang
baraha sa harapan nito. Napapitlag pa ito.
"N-No! Damn it! Galit ka na naman. Relax. Kalma lang. I can't explain here, kaya
sana gusto kong kauspin ka in private. Please? Promise, hindi ako gagawa ng hindi
mo gusto." Itinaas pa nito ang kanang kamay.
Bakit ba private? Hindi ba talaga puwede
Nakakatakot na mapagsolo sila ng binata. Isa dapat sa iwasan niya 'yon.
"Sweetheart!" Sabay silang napaangat ng tingin ni Axel ng marinig ang boses ng
boss. Bagong gising lang ito. Kumaway pa ito sa bin ata kaya kumaway din si Axel.
Kinuha niyang muli ang baraha ng tumayo si Axel. Nakahinga siya ng maluwag ng
makalayo na ito.
Ano ba kasi ang kailangan nito? Hindi kaya nakikilala na siya nito kaya ganoon na
lang ito makaasta?
Lalo siyang nilukuban ng inis. Malamang, baka iniisip nito na pakawala siyang babae
na puwedeng bastusin.
Tama nga si Dennis. Kinakagabihan, sa ZL Lounge sila dumerecho. As usual, sa labas
na naman sila. May sarili silang table na naman ni Dennis. Kasama ng boss ang ilang
kaibigan ni Axel.
"Lipat kaya tayo sa bar counter?" Napangiti siya sa suhestiyon ni Dennis. Nakailang
shots na rin sila ng mga sandaling iyon.
Tequila ang peg nila. Nakatatlo lang siya. Ayaw na niyang uminom dahil maaga siya
bukas. Schedule kasi bukas ng check up ng aso ng boss niya.
Turnabi lang siya kay Dennis. Nasabihan na niyang hindi na siya iinom. Hindi pa man
nag-init ang puwet niya sa upuan ng makaramdam ng naiihi. Tumayo siya at nagpaalam
sa kasama na gagamit ng banyo.
Pagdating niya sa ladies room ay mahaba ang pila. Pang-lima yata siya.
Dahil baka sunduin naman siya Dennis, binilisan niya ang pag-ihi at lumabas na.
Napakunot-noo siya ng hindi makita si Dennis.
"Kuya, nakita mo ba ang kasama ko dito? 'Yong matangkad, guwapo at makisig. 'Yong
may dimples sa kaliwang pisngi,ll malakas na tanong niya sa barista.
"Ah, umalis na PO. Ngayon-ngayon lang.
Nagmamadali po ng puntahan dito ng
magandang babae."
Napaawang siya ng labi. Iniwan siya ng mga ito? Gaano ba siya katagal na nawala?
Wala pang sampun g-m in uto kaya.
"Let's go." Napatingin siya sa pulsuhan niya ng may humawak doon. Kilala niya ang
boses na iyon. Maingay man ang paligid pero hindi siya puwedeng magkamali sa boses.
"Ihahatid na kita. May urgent na meeting si Winona. Ibinilin ka niya sa akin na
kung puwede ihatid kita." Hindi na nito hinintay ang sasabihin niya dahil hinila na
siya nito palabas. Inalalayan din siya nito na makapasok sa sasakyan.
Wala silang imikan ng mga sumunod n sandali.
Napakunot-noo noo siya ng baybayin ni Axel ang papuntang South. Sa Caloocan ang
bahay ng amo niya. Kaya bakit ibang daan ang tinatagal ng binata.
"S-Sir... Mali po yata angdaan niyo. Bakit po nasa South bound lane tayo?"
kinakabahang tanong niya sa binata Tiningnan langsiya nito.
"No... Tama ang daan," giit nito at ngumisi pa saka binilisan. Napakapit siya sa
seatbelt kapagkuwan.
Kakaiba ang ngiti nito kaya kinabahan talaga siya. "Axel, please... Pag-usapan
natin 'to," pakiusap niya dito.
Saglit na inihinto nito ang sasakyan at humarap sa kan lya.
"What now, Helena? Dapat kanina mo 'yan sinabi. Dapat kanina habang matino pa ang
pag-iisip 1<0." May inilabas itong panyo kapagkuwan.
Nanlaki ang mata niya ng bigla siyang kabigin nito at pinaamoy ang panyong hawak-
hawak hanggang sa unti-unting binabalot ng dilim ang paligid niya.
"1 1 m sorry, Helena," narinig bulong ni Axel bago siya mawalan ng malay...
Readers also enjoyed:
Never again
0 236.4K Read
TAGS second chance mate independent

Chapter 8: Are you that girl?

Napangiti si Helena ng maramdaman ang paghipit ng yakap sa beywang niya. Nilingon
niya ang nag-mamay-ari ng kamay na iyon, may mga mahihinangtunogdin na nagmumula sa
bibig nito. Humihilik kasi ito. Napangiti siya kapagkuwan.
Wala sa sariling hinaplos niya ang guwapong mukha na iyon. Alam niyang nanaginip
lang siya. Sana, 'wag muna siyang magising. Sana, kasama niya ang anak sa panaginip
na ito para makilala naman nito ang ama nito.
Ganito ba talaga ang mga babaeng inlove? Ganoon ba talaga niya kagusto ang binatang
pulis? Maging sa panaginip ay sumisingit ito.
Napahawak siya sa ulo niya ng biglang kumirot iyon. Bigla siyang napaupo ng maalala
ang nangyari kanina. Tinampal niya ang ulo sabay lingon sa katabi.
Hindi siya nananaginip! Sa pagkaka-alala niya, nawalan siya ng malay ng takpan ni
Axel ang bibig niya, garnit ang panyo.
Nasaan siya? Inilinga niya ang mga mata. Hindi niya alam kung saang lugar ito.
Basta, malamig na hangin ang sumasalubong sa kan'ya.
Nakabukas kasi ang sliding door, at doon
nanggagaling ang malamig na hangin. Marami rin siyang nakikitang punong kahoy.
Muling ibinalik niya ang mata sa binata. Hindi kaya kinidnap siya ni Axel?
Napangiwi siya.
Pero bakit?
Pinagsawa niya angtingin sa binatang himbing na himbing pa rin. Hanggang sa suyurin
niya ang kabuuan nito.
Wala sa sariling ibinaba niya ang tingin sa beywang nito. Ngayon niya lang napansin
ang v-line nito. Boxer brief lang talaga kasi ang suot nito kaya kitang-kita niya.
Napalabi siya kapagkuwan. Bakit ang sarap sa eyes naman ng nakikita niya. Sa
picture niya lang iyon nakikita. Hindi niya akalaing ganito talaga ka-hot ang
lalaking ito. Hindi naman niya kasi napagtuunan ang ganitong view noong gabing
iyon.
Nanlaki ang mga mata niya ng biglang gurnalaw ang nasa pagitan ng hita nito.
"Jesus!" naibulas niya bigla. Hindi niya alam kung malakas ang pagkakasabi niya.
Gurnalaw ang bin ata kapagkuwan. Turningin siya sa mga mata nito. Gumagalaw lyon,
kaya nagkunwari siyang kakagising lang at kunwa'y nagulat.
"Walang hiya ka Axel!" Napamulat na ito bigla ng marinig ang boses niya.
"Hmmn. . . Good morning," anito at ngumiti ng matamis sabay yakap sa beywang niya.
"Bitawan mo nga ako, Axel! Nasaan ako? Bakit magkatabi tayo?" Napatingin siya sa
darnit niya. Ngayon lang niya napagtantong iba na ang suot niya, at tanging cycling
shorts na lang ang natira. Wala naman siyang naramdamang kakaiba sa katawan niya
pero tiningan niya ito ng masama. "Ikaw ba nag nagbihis sa akin? Ha?"
Kaliwang mata lang nito ang nakabukas ng tumingin sa kan'ya. "Ako nga." Akmang
kakabigin siya nito ng itulak niya ito. Natawa lang ito.
Shit! Ang sarap pakinggan ngtawa nito.
Medyo namamaos pa kasi iyon.
"Sa tanang buhay 1<0, ngayon lang naging maganda ang gising ko, Helena. Alam mo ba
'yon? Gues what kung sino ang dahilan. Helena Medrano, to be precise. Do you know
her?" anitong puno ng amazement ang mga mata.
Naupo ito at humarap sa kan'ya.
May kung anong saya siyang naramdaman dahil sa sinabi nito. Pero ayaw niyang umasa.
May nobya na ito. 00, may anak sila pero hindi tama ang ginagawa nito, at ayaw
niyang umasa.
Pero paano niya ito maiiwasan, eh ito mismo ang gumuguhit ng kapalaran nilang
dalawa? Marupok pa naman siya. Paano kung bumigay siya sa panlalandi nito?
Napailing siya. Tumayo siya at iniwan ito sa kama. Kakasabi niya langdito kahapon
na namamangka ito sa ilog, talagang sinige nga nito.
Patunay lang ginawa nito kaninang madaling araw.
"Pinagloloko mo ba ako, Axel? Nag-usap na tayo kahapon, na 'wag ako." Hinanap niya
ang mga damit na suot-suot kahapon pero hindi niya makita kaya humarap ulit siya sa
binata.
"Kahit hindi pa tayo, honey, hindi kita lolokohin. Okay?" Ngumiti ito at tinanggal
ang kumot sa paa nito.
Pinaikot niya ang mga mata dito. "Ano ba kasi ang kailangan mo sa akin?" "You."
Turo nito sa kan'ya.
"Nababaliw ka na ba? Bakit ako? Ano bang akala mo sa akin virgin? May asawa't-anak
na nga ako eh!" gigil niyang sabi. Pero parang gusto niyang bawiin angsalitang
asawa.
"Malapit na, Helena. You are driving me insane. I can't stop thinking about you.
Yes, every minute, honey," anito ng sapuin ng dalawang kamay nito ang maliit niyang
mukha niya. "l don't care kung may asawa't-anak ka na. Basta ang sa akin, gusto
kita. Gustong-gusto, Helena, pagkasabi niyon ay mapusok na sinakop nito ang labi
niya, na para bang wala ng bukas.
Hindi niya mapigilang umungol dahil sa sarap na pinalalasap nito ng umagang iyon.
Hindi ito nakontento. Hinapit ng kaliwang kamay nito ang beywang niya para
pagdikitin ang katawan nilang nagbabaga ng mga sandaling iyon habang ang kanang
kamay nito ay nasa batok niya.
"Oh, Helena," anas nito ng magbitiw saglit, at muling binalikan ang labi niyang
basang-basa ng pinaghalong [away nila.
"Axel, oh," hindi niya napigilang ungulin ang pangalan nito ng isandal siya nito sa
pader. Doon na siya tumugon ng halik. Ginaya niya ang ginagawa nito sa dila niya.
Hindi niya alam kung anong tawag doon, basta pinatigas niya din ang dila at
sinalubong angdila nito, na para bang naglalaban sila.
"Uhmm," ungol ni Axel ng sipsipin niya ang dila nito.
Napakapit siya sa leeg nito ng hawakan nito ang dalawang pisngi ng pang-upo niya
sabay an gat. Awtomatikong yum akap sa beywang nito ang mga hita niya.
llang sandali pa nilang pinagsaluhan ang mapusok na halik na iyon. Kapwa sila
hingal na hingal ng matapos iyon, at nakatitig lang sila sa isa't-isa.
"The best good morning kiss I've ever had, nakangiting sabi ni Axel sa kan'ya.
Biglang nag-init ang pisngi niya dahil sa sinabi nito. Pilit na binabaklas niya ang
sarili sa binata pero hindi nito hinayaang matanggal iyon.
"Axel, ibaba mo ako." Bigla niyang nilambutan ang ekspresyon pero ngumiti lang ito.
Napakapit siya lalo sa leeg nito ng maglakad ito papuntang kama.
"Axel!" sigaw niya ng magpatihulog ito patihaya sa kama. Turnawa lang ito.
Nakaibabaw siya dito, kaya ilang na ilang siya. Hinampas niya ito sa dibdib dahil
sa pinaghalong inis at hiya.
Pigil ang hininga niya ng bigla nitong pinagpalit ang posisyon nila. Titig na titig
na ito sa kan'ya.
"Axel, ano bal"
" Relax, hon. May itatanong lang ako sa'yo." Sumeryoso ito bigla.
May kung anong kaba siyang naramdaman ng makita ang seryosong mukha nito. "A-ano
Binasa muna nito ang labi bago nagsalita, "Have we met somewhere like a hotel?"
Namayani ang katahimikan sa paligid nila.
Lalo tuloy lumakas ang kaba sa dibdib niya. Pakiramdam niya sasabog na iyon. May
halong takot din iyon. Napalabi siya kapagkuwan.
"A-axel," aniyang hindi alam ang sasabihin ng mga sandaling iyon. "B-bakit mo
natanong?" Pinaglandas nito ang daliri sa mukha niya kaya napapikit siya."l have a
short memory to share with you about this girl." Pinisil nito ang baba niya. "This
girl and I had a one-night stand. Titig na titig ito sa mukha niya. Marahil,
tinitingnan ang reaksyon niya. "Until now, I couldn't get over with her." Turnigil
ulit ito sa pagsasalita. "Her eyes, nose, and lips are the same as yours," anito sa
masuoyong himig.
Inisa-isa pa nitong hinawakan ang mga bahagi ng mukhang binanggit nito.
Napaarko ang katawan niya ng paglandasin nito ang mga kamay sa katawan niya.
Nakikiliti siya sa ginagawa nito sa kan'ya. Pakiramdam niya, sinisigaan siya nito.
Ang mga haplos nito ay sadyang nakakabuhay ng laman. "Her physique is similar to
yours... I'll ask you once more. Are you that girl, Helena?"
Napalunok siya. Naalala na siya nito? Oh my God! At kung susuriin niya ang mga
sinabi nito, gusto siya nito. Tama ba ang pagkakaintindi niya?
Hinding-hindi daw ito makamove on. .. sa kan'ya? Pakiramdam niya may kumikiliti sa
kan'ya ng mga sandaling iyon.
"Helena," untag nito sa kan'ya.
Sasagot sana siya ng biglang tumunog ang telepono nito.
"Damn!" Hinalikan muna siya nito sa tungk ng ilong bago umalis sa ibabaw niya.
Nakahinga siya ng maluwag sa pangongorner na iyon ng binata.
Ano ngayon ang gagawin niya, gayong kilala na siya nito? Paano kung sabihin nito sa
boss niya? Siyempre, ang loyalty nito ay nasa girlfriend
nito. Kailangan pa naman niya ngtrabaho. Sana lang mali siya ng iniisip sa binata.
Napatingin siya sa sliding door na nilabasan ng binata. Mukhang hindi naman amo
niya ang kausap nito dahil galit na galit ito sa kausap.
Nagmadaling bumangon siya at naghanap ng maisusuot, sa closet na naroon. Halos
panglalaki iyon kaya humugot na lang siya ng damit at boxer. Pumasok siya sa banyo
kapagkuwan.
Init na init na siya sa sarili dahil sa engkuwentro nila ng binata. Iniisip niya
tuloy kung ganoon din ba ito sa amo niya. Kung ganoon nga ito, e di, literal na
maharot talaga si Axel.
Itinapat niya sa dutsa ang sarili ng mahubad na ang lahat. Kinuskos niya ang buong
katawan niya dahil pakiramdam niya yakap pa rin siya ng binata. Pagkatapos kuskusin
ay binanlawan niya ang katawan sa ka sinabon ulit. Sa banyo na din siya nagbihis.
Paglabas niya ay wala na si Axel sa kuwarto. lginiya ang sarili palabas ng silid.
May naamoy siyang niluluto. Marahil si Axel nagluluto sa kusina. Mukhang walang
ibang tao na naroon, maliban sa kanila.
Hinanap niya ang pinagmulan ng amoy na iyon. Napaawang siya ng labi ng makita si
Axel na nagluluto. Apron at boxer brief lang ang suot nito.
Nang makita siya nito kaagad na nilapitan
siya nito. Akmang yakapin siya nito ng umiwas siya.
"Urnuwi na tayo. Hinahanap na ako ni Ma'am panigurado," seryosong sabi niya.
"Don't worry bukas pa siya babalik. Sabi ko sa kan'ya sa bahay niyo kita hinatid,"
nakangiting sabl' nito. Ang galing naamn magpalusot.
"Masaya po ba kayong niloloko niyo ang girlfriend niyo, Sir?"
"Girlfriend?" ulit nito.
'"Wag niyo pong sabihing kinalimutan niyo kung sino ang nobya niyo?"
Tumawa lang ito. "Paano kapag sinabi kong hindi ko nobya si Winona, maniniwala ka?"
Saglit na natigilan siya sa tanong nito. Paano nga ba?
'"Wag niyo nga po akong pinagloloko. Magbababad ba kayo ng ilang oras sa isang
pribadong silid kung hindi mo girlfriend?" aniyang nakapameywang. "00, hanggang
Highschool lang po ang tinapos ko pero hindi naman po ako ganoon katanga para hindi
maintindihan angsitwasyon,"
"We're not," giit nito.
Nangiti siya ng mapakla. "'Wag nga ako, Axel." Dumerecho siya sa ref nito at kumuha
ng maiinum. May mineral bottle kaya 'yon ang pinili niya.
Narinig niya ang sunod-sunod na buntong-hininga nito. Sumunod ito sa kan'ya.
"Ano bang gusto mong gawin ko para maniwala ka?"
"Umayos ka. 'Yon ang gusto kong gawin mo.
'Wag mo rin akong gawing tanga , at mas lalong
'wag mo akong gawing third party sainyo ni Ma'am. Nanahimik ako dito. Kailangan ko
talaga ng trabaho kaya maawa ka naman,"
"l can give you a stable job, Helena," seryosong sabi nito habang hinahain nito ang
hotdog mula sa pan.
Napailing na lang siya dito. Lalabas sana siya ng kusina ng magsalita ulit ito.
"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko kanina."
Lumukot ang magandang mukha niya. May tin anong ba ito sa kanya?
"Anongtanong?"
Huminga ito ng malalim at tumingin ito sa kan'ya.
"lkaw ba ang babaeng nakatalik ko sa hotel, 5 years ago ?" titig na titig na tanong
ulit nito, na ikinatigil niya.

Chapter 9: Not feeling well

Panay angtingin ni Helena sa binata habang nagmamaneho. Kagaya ng hiling niya,
umuwi din sila agad. Malapit na sila sa Caloocan ng mga sandaling iyon. Wala pa rin
itong imik.
Pagkatapos niya itong sagutin sa tanong nito, hindi na siya nito kinausap. Naging
civil na din ang pakikitungo ng binata sa kan'ya.
Hindi niya maintindihan ang sarili. Parang namiss niya bigla ang kaharutan nito.
Ang yakap nito. Ang. .. halik nito. Pinilig niya ang ulo pagkatapos ng isiping
iyon.
Gustong-gusto niyang bawiin ang sinabi dito, na hindi siya ang babaeng iyon. Pero
may pumipigil sa kan'ya doon. Baka gawin lang kasi siya nitong parausan dahil
minsan ng may nangyari sa kanila.
Higit sa lahat, baka maging simula lyon ng pagtatanong nito kung kaninong anak ba
si Lexxie. Pero gusto lang niyang protektahan ang anak. Wala pang kasiguruhan kung
matatanggap ba nito si Lexxie. Ayaw niyang magpadalus-dalos. Baka magulat na lang
siya, mawala ang anak niya sa kan'ya.
Dahil din kayWinona kung bakit nagsinungaling siya kay Axel. Kung walang
Winona sa pagitan nila, aarnin siya. Mahirap ang magigiing sitwasyon niya kung
sakali. Baka maapektuhan ang anak niya. Paano kung hindi matanggap ni Winona na may
anak si Axel sa iba, tapos sa isang assistant pa pala ito nagkaanak?
Napaka-komplikado.
00, matagal na din niyang hiniling na mabuo sila pero hindi ganito ang inaasahan
niya.
"I'll drop you here. I must attend to some important matters." Inihinto nito ang
sasakyan.
Napatingin siya sa labas. Nasa Monumento na sila. Tiningnan niya ito. Sa telepono
ito nakatingin.
"Okay PO. Salamat," aniya dito. Hindi ito tumitingin sa kan'ya pero tumango ito.
Kagat niya ang labi ng buksan niya ang pintuan ng sasakyan nito. Napangiti siya ng
mapakla ng maalalang hindi siya nito pinagbukas ng pintuan noong pauwi sila.
Dissappointment ang nakita niya sa mga mata kanina ng sabihing hindi siya iyon.
Pagkasara niya ng pintuan ay mabilis na pinaibis nito ang sasakyan. Nagulat pa siya
doon. Malungkot na tinanaw niya ang sasakyan nitong papalayo.
lginiya ang sarili pauwi. Malapit lang naman kasi ang bahay na inuuwian niya.
Burnili muna siya ng pasalubong para sa anak at kay Nanay Norma. Nagulat apa ang
mga ito ng makita siya.
Hindi niya pinahalata sa anak na malungkot siya.
Tama kaya ang ginawa niya na hindi umamin kay Axel?
Wala silang ginawa ng anak kung 'di ang matulog ng hapong iyon. Hindi ito nagtanong
kung kailan tatawag ang ama nito batid niyang gusto nitong makausap.
Hinaplos niya ang mukha. Nauna siyang magising dito. Nakayakap ito sa kan'ya ng
mahigpit. Naguguluhan tuloy siya. Noon, gustong-gusto niyang makita si Axel at
sabihin kaagad clito na may anak sila. Ngayong nakita na niya ito, nahirapan naman
siyang sabihin dito.
Pagkatapos kumain ay nagpahinga siya saglit. Kakatawag lang ng boss na nakauwi na
ito. Although bukas pa naman siya nito kailangan ang serbisyo niya. Kailangan pa
din naman niyang burnalik kaagad.
Malungkot na niyakap niya ang anak ng lapitan ito sa sala.
"Babalik na si Nanay sa trabaho anak. 'Wag pasaway kay Lola, ha?"
"Opo. Basta po pag-uwi mo, 'Nay fried chicken po ulit." Napangiti siya sa sinabi
nito. Fried chicken is life talaga para sa mag-ama.
Ginulo niya ang buhok nito. "00 naman, anak. May sahod na ulit si Nanay no'n."
"Yehey! 'Pag mayaman na tayo 'Nay gusto ko madaming-madaming chicken PO, ha? Diba,
malapit na po tayongyumaman dahil nagwo-work ka?"
Napaawang siya ng labi. CYong totoo, bata ba ang kausap niya o matanda? Alam na
kaagad nito ang kasalukuyang estado nila.
"'Hmmn. Kaya, kailangan ng pumasok ni Nanay para mapabilis ang pagyaman natin.ll
Ngumiti siya dito ng matamis.
"Mag-ingat ka doon Nanay. I love you," anito at niyakap siya ng mahigpit.
Gumanti siya ng yakap sa anaka, mahigpit na mahigpit. Hinintay na lang niya
makatulog si Lexxie bago urn alis.
Hindi naman traffic kaya mabilis na nakarating siya sa subdivision na kinaroroonan
ng bahay ng amo. Hindi na siya sumakay ng trickle papasok, naglakad lang siya.
Malapit na siya sa bahay ng amo ng marinig ang paparating na sasakyan. Sa tingin
niya sobrang bilis niyon dahil kakaiba angtunog. Wala sa sariling nilingon niya
iyon.
Napakunot-noo siya ng makita ang isang magarang sasakyan. Roofless iyon. Hindi lang
niya alam kung anong brand ang sasakyan na iyon. Wala naman siyang ideya sa mga uri
at brand ng sasakyan.
Natigilan siya ng makilala ang
nagmamaneho niyon. Si Axel iyon. Medyo natamaan kasi ng liwanag ng ilaw at ng
kasalubong na sasakyan ang mukhan ito.
Hindi siya nito nakita dahil tuloy-tuloy lang ito, at huminto sa tapat ng bahay ng
amo.
Binagalan niya ang hakbang para hindi sila magpang-abot sa gate. Nakita niya itong
bumaba na sa sasakyan nito. Hindi nito pinasok ang magarang sasakyan nito.
Ang buong akala niya ay nakapasok na ito. Natigilan siya sa pagpasok sa maliit na
gate ng makita si Axel na kausap ang amo. Hindi niya alam kung bakit hindi pa
pumapasok ang mga ito.
Napa-iwas siya ng tingin ng kabigin ni Axel ang amo at mariing hinalikan sa labi.
Bigla siyang napakapa sa dibdib, may kirot siyang naramdaman doon. Maging
panginginig ng laman ay naramdaman niya.
Bakit kailangang ipakita sa harapan niya?
Hindi man lang pumasok sa kuwarto at doon naglaplapan, inis na sabi ng isang tinig
sa isip niya.
Binilisan niya ang mga hakbang at dinaanan lang ang mga ito. Sa likod siya dumaan.
May pintuan naman doon. Hindi pa man siya nakakrating sa pinakadulong bahagi ng
makaramdam ng panghihina ngtuhod.
Humawak siya sa pader para kumuha ng suporta. Sumandal siya sa pader kapagkuwan.
llang sandali pa siyang nakasandal bago iginiya ang sarili paalis doon. Buti na
lang bukas ang pintuan doon. Dumerecho siya sa quarter niya at nahiga. Sa kisame
lang siya nakatingin ng mga sandaling iyon.
Pinilit niya ang sariling matulog ng mga sumunod na sandali. Wala siyang inisip
kung hindi ang anak hanggang sa makatulog na siya.
Nagising siya kinabukasan ng maaga.
Pagkatapos maligo ay sa kusina siya dumeretso. Naabutan niya doon ang ibang
kasamahan na nag-aalmusal.
"Helena, sabi ni Ma'am si Katkat na lang daw muna ang papalit sa'yo."
Napatigil siya sa paghigop ng kape ng magsalita si Aling Nelia. Matagal bago mag-
sync-in sa utak niya ang sinabi ng matanda.
"B-bakit daw PO?" kinakabahang tanong niya sa matanda.
"Hindi ko rin alam. Pero ikaw daw ang mag-dadala mamaya sa clinic kay Phyton." Ang
tinutukoy ng matanda ay ang alagang aso ng amo.
"S-sige ho," malungkot na saad niya.
Bakit kaya?
Hindi kaya alam na ng boss niya na magkasama sila ni Axel kahapon? Biglang bilis ng
tibok ang puso niya. Ito na nga ba ang sinasabi
niya. Baka sa susunod nito ay patalsikin siya dito.
Napabuntong-hininga siya kapagkuwan.
"Ano po ba ang mga pending na gagawin ni Katkat? Gagawin ko po pagkagaling sa
clinic."
Iniisa-isa naman ng matanda sa kan'ya ang mga ginagawa ni Katkat. Maglinis,
mamalantsa, magdilig ng mga halaman at iba pa.
Binilisan niya ang pag-almusal at pumunta sa hardin at diniligan ang mga iyon.
Alas-diyes pa naman ang bukas ng clinic kaya inuna niya iyon. Pagkatapos niya dito
ay uumpisahan niya ang maglinis at mga plantsahin para makapagpahinga siya kaagad.
Patapos na siya magdilig ng marinig ang boses ni Katkat. Malakas ang tawa nito.
Napaangat siya ng kilay ng mapagsino ang kausap nito. Si Axel pala. May hawak itong
tasa.
Marahil, kape ang laman niyon.
Hindi niya maiwasang magselos. Ang ganda ng ngiti ng binata. Samantalang sa kan'ya
hindi ito ganoon.
Talagang napapangiti ito ni Katkat? Iniwas niya ang paningin ng hawakan ni Axel
kamay ng kasamahan. Mukhang ito ang panibagong prospect ng binata. Hindi man lang
nakontento sa amo niya. Hinarot din siya nito kahapon tapos ngayon nakikipagngitian
na naman kay Katkat.
Mabilis na tinapos niya ang pagdilig at nilisan ang lugar na iyon. Pumasok siya sa
100b nagsimulang maglinis. Nilibang niya ang sarili ng mga sandaling iyon.
Sa mga bakanteng kuwarto muna siya pumunta. Hindi naman ganoon kaalikabok dahil
araw-araw naman doon naglilini si Katkat.
Napatigil siya sa pagsara ng makita ang binatang palabas ng silid ng amo niya.
Saglit na nagtama ang paningin nila. Kung dati ngumingiti kaagad ito, ngayon hindi
na. Mabilis na inalis nito angtingin sa kan'ya at hinintay ang paglabas ng amo.
Kapwa bihis na bihis ang mga ito, mukhang may lakad.
Napatingin siya kay Katkat na nakabihis din. Sinalubong nito ang amo at kinuha ang
mga dala-dala. Napatalikod siya bigla. Siya ang dating gurnagawa no'n pero ngayon
hindi na.
Nakaramdam tuloy siya ng pagbigat ng dibdib.
Siya rin dapat ang kasama ng mga ito.
Mabilis na pumasok siya sa sunod na kuwartong ilinisan. Pagkasara niyon ay sumandal
siya saglit sa dahon ng pintong nakasara. Tumingin siya sa kawalan kapagkuwan
Nakikinita na niya ang sarling namamaalam na sa mga kasamahan. Ramdam niya ang
lungkot ng mga sandaling iyon. Napamahal na siya sa mga kasamahan kahit sa maikling
panahon.
Pasadp alas-nuebe ng magpahatid siya sa clinic. Maliban kay Dennis, may driver din
ang mga katulong sa bahay na ito, incase na may

9/1 5 bibilhin, o magpapahatid gaya ngayon.

Sila ni Phyton ang una sa pila. Noong nakaraan din, early bird sila. Malapit lang
naman kasi sa subdivisiong pinanggalingan niya. Mabilis lang sila sa clinic kaya
nagpahinga muna siya bago nagsimulang mamalantsa. Marami pa siyang plantsahin kaya
inabot siya ng ala-una.
Tinapos muna niya ang lahat bago nananghalian. Sumakit ang tiyan ng matapos kumain.
Nalipasan na kasi siya ng gutom.
Nagpaalam siya kay Aling Nelia na matutulog pagkatapos kumain. Baka kasi iutos ito
mamaya, mas mabuti ng alam nito kung nasaan siya.
Dahil sa pagod, halos dalawang oras siyang nakatulog. Talagang napagod siya ngayong
araw. Nanibago talaga ang katawan niya maging siya sa mga gawain. Hindi naman siya
ganito kapagod noong assistant pa siya ng amo. Hindi naman sa sinasabi niyang
hayahay lang siya. May pagod din siyang nararamdamn, pero hindi ganitong nanakit
ang buong katawan.
Paglabas niya ng quarter nakita niya si Aling Nelia sa hambaan ng pintuan ng kusina
kaya tin awag niya ito habang palapit dito.
'"Nay Nelia, may alaxan po ba kayo? Nanakit kasi ang buong-" Napatigil siya sa
pagsasalita ang makita si Axel. Kausap pala ito ng matanda. Turningin ito sa braso
niyang hawak-hawak niya.
Hinihilot-hilot niya din kasi. "Good afternoon PO," magalang na bati niya dito.
Turnango lang ito sa kanya. As in tango lang, walang kasamang smile.
Itinuro ng matanda ang medicine kit nila kaya nilapitan niya, at kumuha doon.
Paglingon niya ay wala na si Axel. Nalungkot siya ng bahagya. Mukhang iniiwasan
siya nito.
Hindi kaya si Axel ang nag-request sa boss, na magpalit sila ni Katkat ng mga
gagawin dahil hindi nito makuha ang gusto nito sa kanya? Grabe naman si Axel kung
ganoon.
Okay. Mukhang tama lang siguro na hindi siya umamin.Tiisin na lang angsakit na
nararamdamn, baka lilipas din ito.
Kagaya ng sinabi niya, talagang iniiwasan siya ni Axel. Napagtanto niya iyon nitong
mga nakaraan. Mag-tatatlong linggo na rin pala. Dapat siya ang kasama ng amo pero
nag-suggest ito na si KatKat na langdaw ang isama. Wala na siyang nagawa noong araw
na 'yon.
Maghapon siyang naging abala ulit. Pinagod niya talaga ang sarili niya dahil sa
sobrang inis kay Axel. Ito nga siguro ang dahilan kung bakit tuluyang naging PA na
si Katkat.
"Hoy, Helena, tumigil ka na d'yan. Mag-aalas kuwatro na. Magmiryenda ka nga muna.
Naku, 'pag nagkasakit ka, kawawa ang anak mo. Diba, bata pa 'yon?"
Doon na siya napatigil sa pagpa-plantsa.
Turnango siya sa matanda.
Ba't ba nawala sa isip niya ang anak?
Siguradong mag-aalala ito kapag nalaman niyang nagkasakit siya.
'"Wag kang magbasa ng kamay. Hayaan mongsi Lilith ang maghugas doon. Magpahinga ka
sa silid mo. Iba na ang nakikita ko sa mga mata mo. 'Yong gilid namumula na," anito
sa kan'ya. Pumunta siya sa tokador na may salamin. Sinipat niya ang sariling mata.
Totoo nga. Namumula na iyon. Mapupungay na din. Napahawak siya sa batok niya.
Ngayon niya lang naramdaman ang pagod.
Napatigil siya sa paghakbang ng marinig nag boses ni Katkat na nagku-kuwento.
Nakabalik na pala ito. "Alam niyo bang nag-propose kanina si
Sir Axel kay Ma'am? Grabe ang tili ko dahil sa kilig!
Talagang na-surprise si Ma'am,
"Taga-sana all na langtalaga ako, Kat! Doon din naman talaga ang punta nila, e. Isa
pa, bagay sila," susuog naman ni Lilith na [along ikinahina ng katawan niya.
Gusto ko lang naman magmiryenda. Grabe talaga ang araw na 'to! aniya sa isip.
Nawalan siya ng gana lalo. Dumeretso siya sa silid at nahiga na lang. Kinapa niya
ang labing nanunuyo na. Nakatulog siyang hawak-hawak iyon.
Nagising siya sa yugyog sa kan'ya. Mukha ni Aling Nelia ang nabungaran niya.
"Kanina pa ako katok ng katok sa'yong bata ka. Pinag-alala mo ako. Hindi ka raw
nagmiryenda?"
Urniling siyang na sapo ang kaliwang mata. "Jusmiyo! Hala, lumabas ka at kumain."
Napapitlag ito ng hawakan ang noo niya. Nanliit ang mga mata niya na tumingin sa
kamay nitong nasa ere. "May Sinat ka, Helena. 'Wag ka na lang lumabas, ipahahatid
ko kay Lilith ang pagkain mo."
"Okay lang po ba? Parang nanghihina nga po ang katawan ko. Ang sakit din ng mga
kalamnan 1<0," mahinang sabi niya sa matanda.
Umiling-iling ito. "Resulta 'yan ng kasipagan mo, simula noong nakaraan. Mas malala
kanina, inabot ka ng alas-kuwatro," paninisi nito.
Natawa lang siya ng mahina dito.
'"Wag kang matawa, at hindi ako natutuwa, anito at tinalikuran na siya.
Sinundan niya ito ngtingin. Bigla niya tuloy naalala ang Nanay niya. Sana, nandito
ang Nanay niya para maalagaan siya.
Kumusta na nga pala sang Nanay at Tatay niya kaya?
Ipinikit niya saglit ang mga mata.
Nakaka-miss din talaga ang may magulang sa
tabi.
Napamulat siya ng burnukas ang pintuan, at iniluwa si Lilith na may dalang pagkain.
Ngumiti ito sa kan'ya kapgkuwan.
"Paki-lapag na lang, Lith. Ako na ang bahala magpakain sa sarili 1<0." Ginantihan
niya ito ng ngiti.
"Sigurado ka?"
"Siguradung-sigurado!" aniyang ngumiti pa ng matamis. Tinaboy niya ito palabas ng
silid niya.
Pagkaalis nito ay kumain siya kaagad
Napangiti siya ng makitang may gamot doon. Ininom niya ito pagkatapos kumain.
Nahiga siya ulit pagkakain Hindi naman niya namalayang nakatulog pala ulit siya.
Mahigit tatlumpung minuto lang yata ang itinagal ng tulog niya. May kumatok kaya
dahan-dahan siyang tumayo para pagbuksan iyon. Si Aling Nelia pala ulit iyon.
"Kumusta na ang pakiramdam mo?" n ag-alaalang tanong nito.
"Medyo okay naman naman na PO," pagsisinungaling niya.
"Ano kaya kung urnuwi ka muna? Para makapagpahinga ka man lang"
"P-puwede po ba 'yon?"
"Ano ka ba. Puwede naman. Sandali at ipagpapalam kita kay Ma'am," anito na
tumalikod
kaagad. Hindi man lang niito hinintay ang sagot niya.
Parang gusto niya ngang magpahinga talaga. Sana, payagan siya, dasal niya
kapagkuwan.
Dininig naman angdasal niya dahil bumalik ang matanda na may magandang balita.
Bitbit din nito ang sobre. Hindi siya makapaniwala. Maaga siyang pinasahod at
pinapa-day-off. Parang sumigla ang katawan niya sa balitang iyon.
In ayos lang niya ang bag na maliit saka lumabas ng silid. Mabilis din siyang
nagbihis kanina.
Magta-taxi na lang siguro siya.
Palabas na siya ng pintuan ng tawagin siya ng amo.
"Helena!" Nilingon niya ito. Napaawang ito ng labi ng makita ang itsura niya sa
malapitan.
"Oh rny God! Kaya mo bang bumiyahe?"
"0-opo, Ma'am. Ako pa ba. Sinat lang po 'to," kunwa'y masiglang sabi niya dito.
Umiling lang ito.
"Isabay ko na kaya siya, dear? May lakad ako bandang Caloocan now," singit ni Axel.
Tiningnan pa siya nito sa mata. Hindi niya alam kung totoo ba ang nababanaag niya
sa mga mata nito.
"Much better, Sweetheart. Baka mapano pa si Helena sa biyahe," sang-ayon ng amo
niya kay
Axel.
"Naku, Ma'am 'wag na PO," tanggi niya.
Parang gusto niyang sabihing, 'Dahil lang naman sa inyo kaya ako nagkasakit.'
"Come on," si Axel iyon na nakatitig sa kan'ya. Iba ang paraan ng titig nito, titig
na para bang sinasabing pumayag na siya.
Nag-alala kaya ito sa kanya?
Hindi na siya nakahindi dahil makulit si Axel. Hindi niya alam kung kung nahalata
ng amo ang kagustuhan ni Axel na ihatid siya, o siya lang itong feeling? Pero, ito
ang Axel, na nakilala niya noong nakaraang buwan. Hindi ang Axel sa kasalukuyan, na
naging dahilan kung bakit may sakit siya ngayon.

Chapter 10: Shopping

Parang mauubusan siya ng lakas makipag-usap sa magnobyo kaya napa-oo na lang siya.
Hinawakan niya ng mahigpit ang cardigang suot ng makalabas ng tuluyan. Malamig kasi
ang gabi. Nakakapanginig ng laman.
Napatingin siya sa bulto ng binata ng makipag-unahan ito sa kan'ya. Napaangat siya
ng kilay ng ipagbukas siya nito.
"Salamat," usal niya ng makaupo.
Kaagad na kinapa niya ang seatbelt. Hindi niya makapa kaya inangat niya ang pang-
upo.
Naupuan niya lang pala.
"Stop moving!" Natigilan siya ng marinig ang boses ng binata. Nabitawan niya tuloy
ang belt na hawak dahil sa boses nito. Nakatagilid ang posisyon niya ng pumasok ang
binata. Ang bilis naman kasi nitong makapasok. Gumalaw ang panga nito maging ang
mata, na halata ang iritasyon.
Napasinghap siya ng bigla ng nitong inilapit ang sarili sa kan'ya. Sobrang lapit
nito, kaya, pigil ang hininga niya. 'Wag lang sana itong lumingon dahil kapag gin
awa nito, sasakto talaga sa labi niya.
"F*ck! Ang init mo," anito habang ikinakabit ang belt niya. Hindi naman kasi
maiwasang mapadikit ang balat nila.
Tinitigan siya nito ng mag-angat ng tingin. Narinig niya din ng pag-tsk nito ng
ilayo nito ang sarili sa kan'ya. "Dadalhin kita sa ospital
"Ibaba mo na lang ako sa Monumento," putol niya sa mga sasabihin nito. Pakialam ba
nito sa kan'ya?
Saglit na tumingin ulit ito sa kan'ya bago pinaandar ang sasakyan. Narinig niya ang
pagbuntong-hininga nito.
Hindi niya tuloy maintindihan ang binata. llang linggo siya nitong hindi pinansin,
na para bang wala lang sa paligid. Tapos ngayon bigla siyang papansinin, na animo'y
boyfriend na alalang-alala sa kan'ya.
Dahil wala naman siyang lakas makipag-usap dito, sa labas niya itinuon ang
paningin. Pumikit siya kapagkuwan.
"Pinapagod mo raw ang sarili mo nitong mga nakaraan," anitong parang sinusubukang
makipag-usap sa kan'ya.
Hindi siya sumagot.
"Bakit? Akala mo ba dadagdagan ni Winona ang sahod mo?" ani pa nito na ikinakuyom
ng kamao niya. "Hindi mo man lang inisip ang sarili mo," dugtong pa nito.
Mukhang pera ba siya?Hindi niya maiwasang itanong sa sarili. Hindi pa rin siya
sumagot. Manigas ka!
Nang wala itong makuhang sagot sa kan'ya, hindi na ito umimik. Itinuon na lang nito
ang sarili sa pagda-drive. Nagpapakiramdaman lang sila sa 100b ng sasakyan nito.
Malapit lang naman, kaya, hindi na siya natulog. Nakapikit lang siya. Dahil
kabisado na niya ang lugar na iyon, tantiyado niya kung anong oras makakarating ng
Monumento. Saktong pagmulat niya ay nakita niya ang I-RT. Malapit na sila sa
bababaan niya.
"P-pakibaba na lang po ako sa tapat ng
Victory Mall," aniya sa binata ng lingunin niya. Pero hindi man lang siya nito
tiningan. Sige lang ito sa pagmamaneho.
Ay, gumanti!
Nanliit ang mga mata niya ng lagpasan lang nito ang babaan. "Sir, lagpas na PO."
Tinanaw pa niya ng tingin ang isang bangko. Lumagpas na talaga, at parang wala
itong balak na ihinto ang sasakyan.
Hindi gaanong traffic kaya narating kaagad nito ang U-turn slot. Nagtatakang
tiningnan niya ang binata. Alam na alam nito ang bahaging iyon, lalo na ng ipasok
nito sa kanto ang sasakyan nito.
Nakaawang lang ang labi niya habang tinitingnan ang tinatahak nitong daan. Napalabi
siya kapagkuwan. Hindi kaya alam nito ang bahay niya? Kung gano'n, e 'di nakita na
nito si. ..
"Axel," hindi niya mapigilang sabihin ng ihinto nito sa bahay ng Nanay Norma niya.
"Stay," matigas na utos nito. Bakas sa mata nito ang pagbabanta.
Siya naman si masunurin, nanatili lang siya sa kinauupuan niya. Sinundan niya ito
ngtingin, papunta ito sa gawi niya. Ipinagbukas siya nito. Saka lang niya
napagtantong hindi pa pala niya natanggal ang seatbelt. Ito pa tuloy ang nagtanggal
niyon.
Bigla siyang napakapit sa leeg nito ng pangkuin siya nito, pa-bridal style iyon.
"Axel," aniya na naman.
"Stop calling my name, Helena. l'm horny as f*ck!" anitong hindi niya maintindihan.
Napalunok na lang siya habang naglalakad papuntang gate nilang sira. Ibinaba siya
nito sa tapat ng pintuan dahil iyon sa hiling niya. Baka ano pa isipin ni Nanay
Norma kapag nabungaran silang gano'n ang posisyon.
Tatlong beses siyang kum atok bago binuksan ng matanda.
"Anak! Gabi na, bakit-" Hindi na nito natuloy dahil napako ang tingin nito sa
katabi niya. "Sino siya?" ani ng matanda sa kan'ya.
"Ahm-"
"Mano PO, 'Nay. 'Kaibigan po ako ni Helena.
Axel Kim Becker nga po pala," pakilala nito.
Kita niya ang pag-awang ng labi ng matanda. Tumingin pa ito sa kan'ya, na puno ng
katanungan. Kilala lang ng matanda si Axel sa pangalan dahil naikuwento niya ang
nangyari noon. Hinayaan lang nitong magmano ang binata "P-pasok kayo, anak," ani ng
matanda habang hindi inaalis ang tingin kay Axel.
Napahawak siya sa noo. Napabuga din siya ng hangin.
Kinakabahan siya sa pagpasok ng binata sa bahay nila.
"Bakit ka ba umuwi? Wala ba kayong pasok?" tanong ni Nanay Norma sa kan'ya "Meron
PO. Kaso surnama po ang pakiramdam ko, kaya pumayag si Ma'am na magpahinga muna ako
dito sa bahay."
"Nakainom ka na ba ng gamot?" anito kapagkuwan.
"Tapos na PO."
Turnangu-tango si Nanay Norma sa kan'ya. Sumulyap ito sa binatang abala sa pagsipat
sa 100b ng bahay nila.
"Tatawagin ko ba? Gising pa," mahinang tanong ni Nanay Norma sa kan'ya. Urniling
siya sa tanong nito. Si Lexxie ang tinutukoy nito. Mas mabuti ng hindi muna ito
makita ng anak.
Babalingan niya sana si Axel ng biglang lumabas si Lexxie, mula sa silid nila.
"Nanay!" Tumakbo ito papunta sa kan'ya at mahigpit siyang niyakap.
"Helena, may sakit ka, baka mahawaan ang bata." Si Axel lyon.
Bigla niyang inilayo ang sarili sa anak. 00 nga pala, masama ang pakiramdam niya.
"Sino po siya 'Nay?" nakakunot ang noo na tanong ni Lexxie.
Nahirapan siyang lumunok ng biglang balingan ng anak ang ama nito. Hindi niya alam
ang gagawin ng mga sandaling iyon.
Nakita niya ang pag-awang ng labi ni Axel habang nakatitig sa mukha ni Lexxie.
Kanina kasi hindi naman kita ang buong mukha ng anak. Sunod-sunod ang paglunok niya
ng hindi kumurap si Axel kakatitig sa anak sabay tingin sa kan'ya. Urniwas siya ng
tingin kapagkuwan.
"H_hi,
"Hello PO. Ano po'ng pangalan niyo?" ani ni Lexxie sa ama. Ang dalawang kamay nito
ay nakatago sa likod habang nakatingala kay Axel.
"Axel Kim. How about you?" Naglahad pa ito ng kamay.
"Lexxie po ang pangalan ko." Ngumiti ito at tinanggap ang nakalahad na kamay ni
Axel.
"Beautiful name,"
Sabay silang nagkatinginan ng Nanay Norma niya nang pinagpantay ni Axel ang mukha
sa anak.
Hinaplos ni Axel pisngi ng anak kapagkuwan. Parang gusto niyang ilayo si Lexxie ng
mga sandaling iyon. May mga features kasi si Lexxie na kuha sa ama nito. Nito-nito
lang niya iyon napagtanto. Kamakailan lang naman kasi niya nakilala at natitigan ng
maigi ang ama nito.
"You are beautiful, little girl," papuri nito sa anak.
Ngumiti si Lexxie sabay pa-cute. "Alam ko PO. Sabi din po sa akin ni Nanay 'yan, na
maganda ako. Mana nga daw po ako sa kan'ya, e. Diba Nay?" Baling ng anak sa
kan'ya, na malaki ang ngiti.
Bigla siyang napaubo sa sinabi ng anak sabay baling sa kung saan at kapa sa leeg
kunwari.
"Really? GGSS pala Nanay mo?" aliw na aliw na tanong ni Axel sa anak sabay sulyap
sa kan'ya. Inirapan niya lang ito.
"P-po? Ano po 'yon?" ani ng anak dahil hindi maintindihan angsinabi ng binata.
Natawa si Axel bago nito sin agot si Lexxie. "Gandang ganda sa sarili. "Yon ang
ibig sabihin no'n, beautiful. Pero, maganda naman talaga ang Nanay mo," bawi nito
sa naunang sinabi.
Biglang siyang nasamid sa sariling [away.
Kasalukuyan kasi siyang lumulunok noon ng laway.
Siya, maganda? Well, totoo naman. Kahit sa probinsiya nila noon maraming
nagkakagusto sa kan'ya. Ayaw niya lang mag-boyfriend kaya hindi wala siyang
inentertain ni isa.
"Anak, matulog ka na. Late na, oh." Tinuro niya ang wall clock nila. Tumango naman
ito sabay tingin kay Axel.
"Good night PO," ani ng anak sa ama nito. Kumaway pa ito bago pumasok sa silid
nila. Sumunod dito si Nanay Norma kaya napag-isa sila ng binata.
Turnayo si Axel at humarap sa kan'ya. "Hindi kayo puwedeng magkatabi matulog dahil
baka mahawaan siya,"
"Alam ko. Ililipat ko na lang siya mamaya sa tabi ni Nanay. Puwede ka ng urnuwi."
"Ayoko pang um uwi."
"Axel, ano na naman ba 'to? llang linggo mo akong hindi kinibo tapos ngayon. ..
ganito ka?" aniyang hindi alam ang sasabihin.
Gumuhit ang ngiti sa labi nito. Kakaiba din ang kislap ng mata nito. "So, namiss mo
ako?" Napapikit siya sa sinabi nito. Dapat pala hindi na niya sinabi iyon. "Hindi.
Bakit naman kita mamimiss?" pagtataray niya dito.
Naupo ito sa luma nilang sofa saka turningin
sa kan'ya. "Okay. Hindi na kung hindi. But, I'll stay."
"Axel naman! Hindi puwede! Walang kang space dito."
"Wala ba? Let me have my space, then Seryoso ito.
Saan ba ito humuhugot ng kakapalan ng mukha? Ano bang akala nito sa bahay nila,
playground?
Napatigil silang dalawa ng lumabas si Nanay Norma sa silid niya. "Hinaan niyo nga
ang boses niyo at rinig na rinig ni Lexxie."
"Sorry PO," mabilis na sagot ni Axel.
Turnango langsi Nanay Norma dito. Bago pa man ito pumasok sa silid nito ay
nakalapit na siya sa binata.
"Umuwi ka na sabi, e!" gigil na sabi niya sa binata.
"Ayoko," matigas nitong sabi.
"Naman, e! Labas na!"
"No," may diing sabi nito.
"Yes, uuwi ka na." Nilakihan na niya ito ng mata. Pakiramdam niya sasabog ang
pakiramdam niya sa sobrang inis. Consistent ang kakulitan nito.
"Yes?" ulit nito.
"Yes," wala sa sariling sagot niya.
"Thank you, hon. Pumayag ka," nakangiting
sabi nito sabay tayo.
Naiwan siyang natigilan. Napasunod na lang siya ng tingin sa binata na papasok ng
silid nila ni Lexxie.
Sapo niya ang noo ng maupo sa sofa.
Mukhang sasakit lalo ang ulo niya sa pulis na 'to. Ikakasal na lahat-lahat
nakikipaglandian pa sa kan'ya.
"Urghh!!!" gigil na sabi niya. Dito na lang siya sa sofa matutulog kung ayaw nitong
umuwi.
Kinapa niya ang leeg. Medyo mainit pa nga. Nanunuyo pa rin ang labi niya maging ang
lalamunan.
Tumayo siya at tinungo ang maliit na kusina.
Ano kaya ang ginagawa nito sa kuwarto nila ng anak?
Ano kaya kung kunwari kausap niya ang imaginary husband niya? Baka sakaling mapauwi
niya ito. Napangiti siya habang urniinom ng tubig.
Naka-isip na rin siya ng paraan sa wakas.
Akala siguro nito madadala siya nito panlalandi nito? Puwes, nagkakamali ito! llang
linggo nga niyang natiis na hindi ito tingnan, e! Ibig sabihin hindi siya madadala
sa mga panlalandi nito.
Dahan-dahang naglakad siya pabalik ng sala. Mukhang napagod ang mga binti niya
kakatayo sa kusina. Wala pa naman siyang gaanong lakas
kaya mabilis na ginupo angtuhod niya. Napatigil siya sa paglalakad ng makita si
Axel na buhat-buhat si Lexxie. Kumatok ito sa silid ni Nanay Norma. Mayamaya ay
pumasok si Axel na buhat pa rin si Lexxie.
Hindi niya alam kung bakit bigla siyang kinabahan. Nilipat kasi nito si Lexxie.
Bakit? Para turnabi sa kan'ya, sa kuwarto nila?
Nagmadali siyang nahiga sa sofa at nagkunwaring tulog. Dito na lang siya matutulog
talaga. Bahala ito kung gusto nitong matulog sa silid niya.
Narinig niya ang pagsara ng pintuan ng silid ni Nanay Norma niya kaya [along
lumakas ang kabog sa dibdib niya. Dinig niya din ang mga yabag nito na palapit sa
sofa. Napalunok siya. Mayamaya ay tumigil iyon. Hindi niya alam kung saan ito
banda. Gusto niyang magmulat pero pinigil niya ang sarili.
Natigilan siya ng bigla siyang umangat. Pigil ang hininga niya ng pangkuin siya ni
Axel. Hindi niya alam kung gagalaw ba o hindi. Naramdaman na lang niya ang hakbang
nito. Papunta ito sa silid niya.
Kung hindi siya nagkakamali sinipa nito ang pintuan para makapasok sila. Masuyo
siyang inilapag nito sa kama. Kinumutan pa siya nito. Hindi niya mapigilang
mapangiti. May pagka-sweet naman pala.
Muntik na siyang mapasinghap ng maramdaman ang paglapat ng labi nito sa kan'ya,
pagkuway sa noo niya.
"Good night, hon, and get well soon," dinig niyang bulong nito.
Pakiramdam niya nasa alapaap siya ng mga sandaling iyon. Pero bigla siyang
nalungkot ng maalala ang amo. Ikakasal na nga pala ang mga ito. Dahil doon, mabilis
na iginiya siya ng antok para makatulog ng tuluyan, para makapagpahinga.
Hindi niya alam kung anong oras umalis ng bahay nila si Axel. Hindi rin niya alam
kung natulog ba ito sa tabi niya o hindi.
Tinapos niya ang dalawang araw na day-off niya. Hindi sila nakapamasyal dahil
masama pa rin ang pakiram niya kinabukasan. Kaya nagpahinga talaga siya ng todo
para makapasok na sa trabaho.
Apat na araw na mula ng makabalik siya pero hindi pa niya nakita si Axel sa bahay
ng amo. Marahil, abala ito sa trabaho nito. Napag-alaman niyang chief of police ito
ng Manila. Alam niyang maraming naka-atang na trabaho kapag nasa mataas na posisyon
na. Kaya pala kung mag-d ay-off ito sinusulit nito dahil pagd ating sa trabaho
subsob naman pala ito.
Inaamin niyang namimiss na niya ito. Bawal at mali, pero 'yon talaga ang
nararamdaman niya
para kay Axel.
"Bagay ba?" Napatingin siya kay Lilith ng itaas nito ang hawak na swimsuit.
Napangiwi siya ng makitang kulay pula iyon.
"Bakit kulay pula? Itim o, 'di kaya puti ang piliin mo," komento niya dito.
Nandito sila ngayon sa Divisoria, namimili ng mga susuotin para sa susunod na araw.
Maliligo kasi sila sa Batanggas para i-celebrate ang engagement party ng amo at ni
Axel. Hindi daw sanay magpa-party si Axel kaya swimming na lang daw. Ang pagkaka-
alam niya ay may mga pupuntang kaibigan ni Axel at ng amo.
llang beses na niyang pinag-isipan kung sasama, o hindi. Sa huli napagdesisisyunan
niyang surnama. Dahil baka isipin ni Axel na nagseselos niya. Dapat ipakita niya
dito na masaya siya para sa mga ito.
One piece swimsuit rash guard ang binili niya, na nagkakahalagang three hundred
pesos.
Shorts style din iyon.
Binigyan sila ng budget ng amo kaya tuwang-tuwa ang mga kasamahan. Naka-save daw
ang mga ito. Isang libo ang budget nila kada-isa pero isa lang ang binili niya.
Inilaan niya sa tuwalya ang iba. Alam niyang may sukli pa kaya sinabihan niya ang
kasamaha na kunin na lang ang sukli niya.
Tigdadalawang swimwear ang binili ni Lilith
at Katkat. Siya, isa lang. Lalabhan na lang niya sa gabi para magamit niya sa
pangalawang araw. Si Aling Nelia naman ay malong at towel ang binili nito.
Readers also enjoyed:
Never again
0 236.4K Read
TAGS second chance mate independent

Chapter 11: Missing you

Pagkagaling ni Axel sa ospital ay dumeretso siya sa condo niya. Ang darni niyang
inasikaso ngayon. Maliban sa personal na lakad, napasabak din siya sa laban dahil
sa mga pulungo niyang mga tauhan. Dapat sinabi na lang ng mga ito na burnaba siya
sa position para palitan ang mga ito sa field.
Kaya nga sinikap niya noon na umangat sa posisyon sa trabaho para maiwasan ang
pamamalagi niya sa field. Ayaw niya kasing patayin sa nerbiyos ang magandang ina
niya. Tin aguriang Secretary of Defense tapos nerbiyusa! Minu-minuto itong
turnatawag kapag nalaman nitong surnama siya sa operasyon. Minsan burnabalik na
lang siya ng opisina kapag panay ang tawag nito. Napakaraming galamay nito
departamento nila. Lahat yata ng kilos niya, alam na alam nito. Ang hindi lang nito
alam, na isa siyang secret agent.
Pagod na binalibag niya ang leatherjacket. Kinapa niya ang tagilirang may saksak.
Napaigik siya dahil saktong nahawakan niya ang sugat.
Marami ng dugo sa telang itinali niya kanina.
Galing nga siya ng ospital ngayon para dalhin ang isangtauhan niyang may tama sa
dibdib. Hindi siya nagpagamot dahil baka sumugod ang OA niyang ina. Mali. Baka
sumugod ang mapagmahal niyang ina. Kahit saksakan ito ng sungit at pagiging
istrikto nito minsan, lumalabas pa rin ang pagiging ina nito sa kan'ya.
Isa siya sa kahinaan nito.
Walang nakakaalam sa mga kasamahan niya, na ang ina niya ay may mataas na
katungkulan sa gobyerno. Na ang palaging nagtatanong sa mga ito kung nasaan siya ay
ina pala niya. Ang akala lang naman ng mga ito, dahil lang iyon sa posisyon niya
kaya siya [aging hinahanap. Hindi naman kasi sila magka-apelyido ng ina,
kaya ,naipagpasalamat niya.
Pumasok siya sa k'warto niya at dumeretso ng banyo. Naghubad siya at itinapat ang
sarili sa dusta. May mga dugong sumasama sa tubig kaya napailing siya. Kailangan
niyang magamot ito kaagad.
Hinigit niya ang medicine kit pagkatapos maligo. Bitbit ang kit na lumabas siya at
sinimulang nilinis iyon sa sala at nilagyan ng benda.
Pagkatapos niyang linisin ang sugat ay pumunta siya sa mini bar niya at nagsalin ng
maiinom. Dinala niya pa ang bote ng alak, at naupo sa sofa. Bubuksan niya sana ang
TV ng tumunog ang telepono niya. Nagmumula iyon sa jacket na hinubad.
"Ouch!" daing niya ng maipit ang sugat niya dahil sa pagyuko. Hinugot niya ang
telepono at naupo. Kaagad na sinagot niya iyon ng makita ang pangalan ni Winona ang
nakarehistro.
"Hello, dear!" bungad niya kay Winona.
"Hi, sweetheart! I just wanted to remind you about the party tomorrow."
Natigilan siya sa sinabi nito. Napahawak siya sa sintido. 00 nga pala! Lalong
nadagdagan ang sakit ng ulo niya dahil sa babaeng ito. Kailan ba kasi matatapos ang
misyong ito! Kung hindi lang talaga nagtatrabaho si Helena dito, matagal na niyang
pinasa 'to sa iba ang misyon na ito.
Iniisip pa niya kung paano ba mapapaalis si Helena sa poder ni Winona. Hulog na
hulog na ito sa amo nito. Ayaw niyang madamay ito kaya sana pumayag ito kapag
kinausap niya.
"Makakalimutan ko ba 'yon, dear? My top priority is you, alam mo 'yarn." Narinig
niya ang boses nitong parang kinikilig. Kinikilabutan tuloy siya. "Anong oras nga
pala kita susunduin?"
"lkaw, kung anong oras. Hihintayin kita, sweetheart. Miss na miss na kita, kung
alam mo lang." Napangiwi siya sa sinabi nito. Isang sabi pa ng ka-sweetan masusuka
na talaga siya, kung si Helena 'to, baka kiligin siya.
"Miss na rin kita, dear. Anyway, nasabihan mo ba sila Aling Nelia, na walang
katulong sa "Yes, sweetheart. Actually, nauna na sila ni
Helena doon para maglinis. Kasama nila si Dennis. I'm counting on you that's why
pinauna ko na si Dennis."
Napangiti siya ng banggitin nito ang pangalan ni Helena. So, nauna na pala ang
honey niya. Nakaramdam siya ng excitement. Kaagad na nagpaalam siya kayWinona.
May naisip lang siya. Kahit ngayong gabi lang.
Hinanap niya sa listahan ang numero ng ina.
"Mommy," masayang bungad niya sa ina.
"What?" iritadong tanong nito. Napatingin siya sa wall clock. Mukhang nasa opisina
pa ito. Maaga pa.
"l missed you,"
Biglang natawa ito. "l know you, Axel Kim.
What do you want?"
"Chopper," direktang sabi niya sa ina.
"May pupuntahan lang PO,"
"Who?"
"Okay, bye-"
"Fine! Babae. Are we good?"
"What's her name?"
Napa-tsk siya dito. Hindi niya puwedeng sabihin. Sigurado siyang ipapa-background
check na naman nito. Hindi puwede.
"Mom, please? Kahit ngayon lang. 'Pag hindi ako nakapunta sa kan'ya ngayon dahil
sa'yo, itataga ko sa ulo ko, na magiging binata na lang ako habang buhay. 'Wag ng
madaming tanong."
"Tinatakot mo ba ako, Kim?"
"No, Mom. Dito nakasalalay ang kaligayahan 1<0. You know me." Kapag sinabi pa naman
niya, gagawin niya. Pero iba 'tong sitwasyon niya. Hindi naman yata siya
makakapayag na maging binata habang buhay. Tinatakot lang niya ang ina. Alam niyang
bibigay din ito. Nag-iisang lalaki lang siyang anak nito, malamang!
Narinig niya ang sunod-sunod na buntong-hininga nito.
"Fine. Palalampasin ko ito. When can I meet
"Soon,
"The sooner, the better, Axel. Naiinip na si kumpare, gusto ka niyang ipakilala sa
unica niya," seryosong sabi nito.
Marahas siyang napabuntong-hininga. Wala sa sariling pinatay niya ang linya. Ang
mahalaga sa kan'ya umu-o na ito sa chopper. Sawang-sawa na siya sa linyang iyon ng
ina. Kung hindi anak ni kumpare, anak ng kaibigan, o anak ng kung sinong poncio
pilato.
Kaagad na pumasok siya silid at nagbihis. Bago siya lumabas ng condo, tinawagan
niya ang kaibigang si Caleb para sa hiling niya.
NAPATIGIL siya sa paghakbang papasok ng kuwarto ng may narinig na helicopter.
Madilim na kaya tanging ilaw na lang ang nakikita niya ng labasin ito sa terrace.
Pero alam niyang helicopter iyon. Sinundan niya iyon ng tingin.
Napakunot-noo siya ng lumapag ito sa gitna ng kakahuyan.
May helipad ba sa gitna ng kakahuyan ?
tanong niya sa sarili. Imposibleng bisita iyon ng amo. Alam niyang bukas pa ng
hapon angdating ng mga ito. Nauna lang sila para linisin ang buong villa.
Kakatapos lang nilang mag-luto ni Aling Nelia para sa hapunan nilangtatlo.
"Kain na tayo para makapag-pahinga ng maaga," ani ng matanda ngsunduin siya.
"Sige PO, susunod ako," aniya at hinigit ang telepono sa maliit na mesa. Inilagay
niya iyon sa bulsa.
Masaya silang naghapunan na tatlo.
Aalog-alog kasi sila sa villa. Nagbiro pa si Dennis na hihigaan daw nito ang lahat
ng silid na naroon, tutal wala namang ibangtao doon bukod sa kanila. Hanggang sa
pagliligpit ng mga pinagkainan ay hindi natapos ang kuwentuhan
nila.
Naisipan nilang maglaro ng baraha sa labas pagkatapos niyon. Hindi rin naman
nagtagal ay nagpaalam na si Aling Nelia. Inaantok na daw ito kaya pumasok na din
siya sa inuukupang silid.
Kakahiga lang niya sa kutson ngtumunog ang telepono niya. Kinapa niya iyon sa
bulsa. Napakunot-noo siya ng rumehistro ang hindi kilalang numero. Mabilis na
kinansela niya iyon at binitawan. Pipikit na sana ang mga mata niya ng tumunog ulit
iyon. Sinipat niya ulit. Same number. Hindi talaga siya sumasagot sa mga tawag
kapag hindi kilala ang numero.
Akrnang ilalapag niya iyon ng makatanggap ng mensahe mula sa numerong iyon.
Bigla siyang napaupo ng mabasa ang pangalan ni Axel sa mensahe. Inulit niya pang
basahin.
Nasa labas ako, hon. Hihintayin kita -Axel
Napatingin siya sa bintanang salamin. Seryoso? Nasa labas si Axel?
Si Axel lang ang turnatawag sa kan'ya ng hon. Pero imposible. Bukas pa ang dating
nito kasama ang amo niya.
Kasalukuyang kinakagat niya ang kuko ng mga daliri niya ngtumawag ang numero na
iyon. llang beses pa siyang lumunok bago sinagot iyon. "Finally, sinagot mo din.
Can we talk? Nasa labas ako," litanya kaagad nito.
"Nagbibiro ka lang, diba?"
"I'm not, honey. I'm dead serious." Natigilan siya sa sinabi nito. Mukhang seryoso
nga ito. Wala sa sariling bumaba siya sa kama at lumabas ng silid. Wala na si
Dennis sa labas. Iniwan niya iyon kanina doon.
Hindi niya pinatay angtawag kaya inilapit niya iyon sa tainga hanggang sa labas ng
bahay.
"Turn left, hon." Sumunod siya sa utos nito.
"Deretso lang," ani pa nito.
Tumigil siya ng matanaw ang isang bulto sa ilalim ng punong-kahoy. Nakaramdam siya
ng takot.
Paano kung hindi si Axel 'yon?
"Hon," untag nito sa kan'ya.
"S-si Axel ka ba talaga?" aniya dito.
Kasunod no'n ay ang pagputol nito sa linya. Tumingin siya sa bultong palapit.
Malayo na ang kinaroroonan niya sa malaking bahay. Iniisip tuloy niya kung paano
turnakbo ng mabilis kung hindi nga ito si Axel.
Hindi niya maiwasang mapangiti ng matitigan ang pamilyar na bultong iyon. Mabilis
na humakbang siya at sinalubong ito. Hinila niya ito papalayo.
"Anong ginagawa mo dito? Kasama mo ba si
Ma'am?" Hindi niya pinahalata ang sigla sa mga tinig.
"No. l'm here to pick you up."
"A-ano? Nasisiraan ka na ba? Kapag may nakakita sa'yo dito at sinabi kay Ma'am,
parehas tayong lagot. Hindi, ako lang pala. Kaya, mas mabuti pang umalis ka na!"
Hindi nito pinansin angsinabi niya. Hinigit nito ang pulsuhan niya at hinila siya
papasok sa kasukalan. Mukhang walang balak itong burnitiw, base sa pagkakahawak sa
kan'ya.
Bigla siyang kinabahan.
Anong gagawin nila doon ng ganitong oras?
"Axel, saan ba tayo pupunta?" nagtatakang tanong niya sa binata. Nagbukas pa ito ng
torch light mula sa telepono nito dahil hindi na sila tinatanglawan ng inang buwan.
"Basta," dinig niyang sabi nito.
Ilang sandali pa ay narating nila ang patag na bahagi. Nalagpasan na nila ang
kakahuyan.
Napaawang siya ng labi ng makita ang isang helicopter. Ito ba ang narinig niya
kanina? Ibig sabihin, si Axel ang sakay niyon?
Inilinga niya ang mga mata. May kasama ito doon, malamang. Alangan naman si Axel
ang piloto niyon, e pulis ito.
Inalalayan siya nitong makasakay. Ikinabit nito ang belt sa kan'ya. Mayamaya ay
sumakay na ito. Nakaawang lang ang labi niya ng magsuot din ito ng belt. Nakaupo
ito sa upuan na laan para sa piloto.
Napapitlag pa siya ng i-start nito ang makina ng helicopter. Hindi siya
makapaniwala sa nakikita.
Si Axel ang piloto niyon?
"I-ikaw ang piloto nito?"
"Yeah. Welcome on board, Miss Medrano!" nakangiting sabi nito. Kumindat pa ito kaya
para siyang mahuhulog sa kinauupuan. Napahawak pa siya sa dibdib ng urnangat sila.
"A-Axel, sigurado ka ba sa ginagawa mo?" kinakabahang tanong niya.
Natawa lang ito sa sinabi niya. "Of course. I have a license," pagmamayabang nito.
"Watch me," ani pa nito.
Nawala ang atenslyon niya dito ng makita ang baba. Puno ng ilaw ang kalapit lugar
na kinaroroonan ngvilla. Kitang-kita niya rin ang lawak ng dalampasigan. Mapuputi
ang buhangin kaya kita rin mula sa taas.
"Ang ganda!" wala sa sariling bulalas niya.
"Yeah, maganda nga." Hindi alam ni Helena na sa kan'ya nakatingin si Axel. Sumilay
ang magandang ngiti sa labi ng binata.
Binalingan ni Helena si Axel. Tahimik na ito.
Halata ang pagiging eksperto sa pagmaneho ng helicopter na iyon. Hindi niya
maiwasang mapahanga na naman dito. Hulog na hulog na talaga siya sa binata.
Sino pa kaya ang isinakay nito sa ganitong sasakyan at ipinagmaneho? Nasapo niya
ang noo ng maalalang may nobya nga pala ito. Lagi na lang siyang nawawala sa sarili
kapag nasa paligid lang ang binata.
Hindi na siya umimik hanggangsa lumapag ito sa isang villa din yata. May helipad
iyon kaya doon sila lumapag.
Kagaya kanina, inalalayan ulit siya nito, pababa naman.
"Sainyo 'to?" tukoy niya sa nilapagan nila. "Nope. Sa kaibigan ko. Meron kami, kaso
nasa Baler."
Bigla siyang natigilan ng marinig ang lugar na kinalakhan niya. Hindi niya
maiwasang malungkot ng maalala ang magulang. llang taon na siyang hindi nakaka-uwi
doon.
Napatingin siya sa kamay ng binata ng hilahin siya nito papasok.
"Ano bang ginagawa natin dito?" aniya ng bitawan nito ang kamay niya ng makarating
sa 100b. May hawak itong susi. Isinuksok nito sa knob sabay pihit sa silid na
hintuan.
"Sasamahan mo lang akong matulog," nakangiting sabi nito ng lingunin siya.
"Yes, hon?" pang-asar na sagot nito.
"Bukas na angdating ni Ma'am kaya ibalik mo na ako sa villa. Marami kaming gagawin
doon," pakiusap niya dito.
"Para sabihin ko sa'yo, hon. Ako ang magsusundo sa Ma'am mo, kaya, 'wag kang mag-
alala. Okay? Namiss lang kita kaya kita sinama dito." Naupo ito sa kama at tumitig
sa kan'ya.
Hindi niya maiwasang mapahawak sa dibdib dahil sa sinabi nito. Ito na naman po ang
pulis na 'to. Ang takas mangiliti ng puso niya.
"Hindi kita nakatabi matulog noong nasa bahay niyo kaya bumawi ka sa akin." Ngumisi
pa ito.
Wow, at siya pa talaga ang babawi?
Wala sa sariling inihakbang niya ang paa papunta sa harap nito. Akmang hahampasin
niya ito ng kamay ng hulihin nito, sabay hila sa kan'ya pahiga sa katawan nitong
nakahiga na rin.
Singbilis ni flash na ipinagpalit nito ang posisyon nila. Ito na ang nasa ibabaw
niya
"Axel," anas niya ng magtama ang paningin nila.
Napalabi siya kapagkuwan. Kita niya ang paglunok nito ng laway. Bumaba ang tingin
nito sa labi niya. Nag-angat uli ito ng tingin. This time,
para siyang nahipnotismo sa klase ng tingin nito. Napapikit siya ng burnaba ang
mukha nito palapit sa kan'ya.

Chapter 12: Midnight Snack

Napasinghap si Helena ng maramdaman ang labi ni Axel na bumaba sa dibdib niya. May
saplot pa pero pakiramdam niya ay wala dahil sa init na buga ng hininga nito.
"Oh," mahinang ungol niya ng sakupin ng labi ng binata ang kanang dibdib niya.
Napalabi pa siya sa ginawa nito. Naramdaman niya rin ang pagbasa ng darnit niya.
Bahagya pa nitong kinagat ang bahaging iyon kaya napaliyad siya dahil sa kakaibang
naramdaman..
Inalalayan siya nito maupo at mabilis na hinubad angdamit niya. Itinapon lang nito
sa kung saan.
"Axel!" aniya ng itulak siya nito pahiga. Ngumiti ito sa kan'ya bago ibinaba
angtingin sa dibdib niyang bra na lang ang sapin. Kakaiba ang kislap ng mga mata
nito habang sinusuyod ng tingin nito hanggang puson niya. Bumaba ito ng kaunti at
hinawakan ang waistband ng shorts niya at hinila iyon pababa sabay hubad niyon.
"Oh, Axel!" hindi niya mapigilang urnungol ng halikan nito ang maselang bahagi
niyang may panty pa. Sinilip niya ito, sakto namang nag-angat ito tingin. Hiyang-
hiya siya kaya tinakpan niya ang mukha ngdalawang kamay.
"You're mine tonight, hon." Nagtataasan ang balahibo niya ng marinig ang mahinang
tinig nito sa tainga niya.
Nagtama ang paningin nila ng tanggalin niya angtakip sa mukha niya. Saktong
naghuhubad ito ng damit nito.
Lumukot ang magandang mukha niya ng makita ang benda nito sa tagiliran. May dugo
din siyang nakita kaya nabahala siya. Bigla siyang napaupo at hinawakan ang parteng
iyon.
"Anong nangyari dito?"
Ngumiti lang ito. Akrnang hahalikan siya nito ng iiwas niya ang mukha niya.
Nakakunot ang noo nito nang tingnan siya.
"Hon?" untag nito.
"Ano ngang nangyari d'yan?"
"Don't mind this." Inilapit ulit nito ang mukha sa kan'ya pero tinulak niya ito.
"Ano ka ba? Dumudugo na Axel!"
"Gagaling naman kaagad 'to kapag pinagbigyan mo ako," pilyong sagot nito.
"Ayoko. Baka mapano ka pa." Mabilis na turnayo siya at iniwan ito sa kama. Halata
ang iritasyon nito sa mukha. "Magpagaling ka muna, please."
Inis na nahiga ito at tiningnan siyang nagbibihis.
Napalabi siya pagkatapos magbihis. Saka
lang siya nakaramdam ng hiya. Muntik na siyang burnigay dito. Ang rupok niya
talaga.
Lumapit siya clito at naupo sa tabi nito.
"What now?" anito sa masungit na boses. "Binitin mo ako, hon," dugtong pa nito.
Tinakpan nito ang mukha nito ng unan. Namumula kasi ang pisngi nito. Sumigaw pa ito
sa ilalim ng unan kaya natawa siya.
"Hindi ko kayang makita kang nasasaktan. Paano kung bumulwak ang dugo d'yan? Akala
mo ba hindi ako mag-aalala?" Inalis nito bigla ang unan sa mukha nito.
"Talaga?" Naupo ito humarap sa kan'ya. Hinihintay nito ang sagot niya.
Ngumiti siya at turnango dito.
"So, puwede na nating ituloy?"
Urniling siya. Naalala na niya ang amo.
"Hindi puwede. Hindi ka mahirap magustuhan, Axel pero may nobya ka na. Nadala lang
ako sa'yo kanina." Nagpakawala siya ng hangin. "Bakit ako,
Axel? Dahil ba sa may anak na ako? May karanasan na ako?"
Bigla itong lumukot ang guwapong mukha nito sa sinabi niya. "Sabi mo kanina
magpagaling ako, tapos ngayon binabawi mo. Damn!
Pinaglalaruan mo yata ako, hon. And please, 'wag mong ipasok si Winona sa usapan.
Hindi ko siya girlfriend, at mas [along hindi kami ikakasal," inis na sabi nito
sabay tayo. Lumabas ito ng silid.
Naiwan siyang gulong-gulo ang isip.
Pero bakit lagi itong naroon sa bahay ng amo kung walang relasyon ang mga ito? Si
Katkat ang nagkuwento na nag-propose pa ito. At kaya nga Sila nandito sa Batanggas,
e dahil doon.
Nakahiga lang siya ng mga sandaling iyon. Hinihintay niya ang pagbalik nito pero
inabot ng isang oras pero hindi pa ito bumabalik. Lumabas na siya lahat-lahat pero
hindi niya ito makita. Wala naman siyang naririnig na tunog ng helicopter kaya alam
niyang naroon lang ito sa paligid.
Bagsak ang balikat niya ng bumalik siya sa silid na inuukopa nila. Nahiga siya
kapagkuwan. Hindi niya alam kung anong oras siya nakatulog kakahintay dito. Basta
nagising siya ng ala-una, na nasa tabi na niya ito, at mahigpit na nakayakap sa
kan'ya.
Wala sa sariling hinaplos niya ang guwapong mukha nito. Lagi siyang nangangarap
noon na makasama ito sa iisang bubong, o 'di kaya sa iisang higaan.
Napahawak siya sa tiyan niya ng makaramdam ng gutom.
May makakain kaya dito?aniya sa sarili.
Dahan-dahan niyang tinanggal ang braso ng binata na nakapulupot sa kan'ya at bumaba
ng kama. Lumabas siya ng silid at bumaba patun gong kusina.
Nakahinga siya ng maluwag ng makakita ng puwedeng lutuin. Pancit canton ang niluto
niya at naglaga rin ng itlog. Humigop muna siya ng gatas habang hinihintay ang
itlog at ang pancit canton.
Nag-usal muna siya ng panalangin bago nilantakan ang pancit canton at itlog.
Nasa kalagitnaan siya ng pagkain nang biglang lumapit si Axel sa gilid niya.
Napahawak siya sa dibdib sa sobrang gulat. Papungas-pungas pa ito ng maupo sa tabi
niya habang ang ulo nito ay nakasandal sa balikat niya.
"Gusto mo bang kumain?" alok niya dito.
Urniling ito.
"Okay," pabulong na sabi niya.
"Ayoko niyan. Ikaw ang gusto ko," anito ng umayos ito ng upo.
Muntik na siyang mabilaukan dahil sa sinabi nito. Pancit pa naman ang sinusubo
niya. Hindi naman siya ganoon ka-slow para hindi maintindihan angsinasabi nito.
Hindi na lang siya umimik kapagkuwan. Baka ano pa angsabihin nito.
Binilisan niya ang kain pati paghugas ng Plato.
Akrnang lalagpasan niya ito ng hawakan siya nito sa pulsuhan at sapilitang pinaupo
sa kandungan nito patagilid
"Axel," anas niya ng magtama ang mga mata
nila. "Uhrnm. Nag-usap na tayo kanina." Hindi niya maiwasang mapakapit sa leeg nito
ng sapuin nito ang dibdib niya.
Lumukot ang guwapo nitong mukha. "Tungkol saan? Kay Winona? Sinabi ko na ang side
ko sa'yo. Totoo ang mga inabi ko. I'm not playing with you. So please, trust me,
Helena. Trust me, please," anito at pilit na inabot ang labi niya para sakupin.
Sadya talagang marupok, bumigay na naman siya. Buong puso niya itong tinugon.
Umayos pa siya ng pagkakaupo sa kandungan nito. Hindi man lang naghiwalay ang labi
nila. Naramdaman niya ang paghawak ng magkabilaang kamay nito sa beywang niya.
Walang kahirap-hirap na napaupo siya nito sa mesa. Nakapaloob ito sa magkabilaang
hita niya.
Napaungol siya sa 100b ng bibig nito ng ilang beses bitong sinipsip ang dila niya.
Tinugon niya iyon. Para silang uhaw na uhaw sila sa isa't-isa. Ginagaya niya ang
ginagawa nito. Nang bahagya nitong kinagat ang ibabang labi niya ay kinagat din
niya ang labi nito.
Bumitiw ito saglit at hinubad ang suot niyang damit. This time wala itong tinira.
Kitang-kita niya ang mga titig nitong makamundo bago sinubo ang tayung-tayo na
dunggot.
"Oh," Ungol niya sabay sabunot sa buhok ng binata. Napakainit talaga ng hininga
nito.
Dumadagdag tuloy lyon sa init na nararamdaman niya. Pinagsawa nito ng maigi ang
dila at labi nito sa magkabilaang bundok niya.
Pinaglandas nito ang halik papuntang balikat niya pagkuway sa leeg. Bahagya niyang
iniangat ang ulo para bigyang laya ang labi nitong pumapapak sa leeg niya.
Burnaba ang halik nito sa dibdib niya hanggang puson niya. Napaliyad siya ng ipasok
nito ang dila sa pusod niya. Nakikiliti siya na parang ewan, hindi niya alam kung
anong pakiramdam iyon.
Tumingin ang binata sa kan'ya ng hawakan nito ang waistband ng shorts niya.
Marahil, nag-aalala ito na baka matigil na naman sila. Nginitian niya ito ng
matamis.
llang sandali pa ay nahubad na nito ang lahat sa kan'ya. Wala talaga itong itinira.
Pinagsawa nito ang paningin sa kabuan niya bago siya pinangko.
Ang buong akala niya ay aakyat sila ng silid. Sa sofa siya nito pinahiga. Bahagya
niyang itiniklop ang hita pero bigla nitong tinampal ang hita niya sabay buka
niyon. llang beses pa itong lumunok habang naghuhubad ito ng huling saplot tapos
kaselanan niya nakatitig..
"Ohh, Axel." Hindi niya mapigilang mapaugol
ng malakas ng lumapat ang dila nito at sinimulang himudin ang kaselanan niya.
Pakiramdam niya nakikipaglaplapan ito sa basa niyang pagkabab*bae. Awtomatikong um
an gat ang pang-upo niya ng laruin ng matigas na dila nito ang clit*ris niya. Rinig
na rinig niya ang ingay na nagmumula sa labi nito, na [along nagpasidhi sa
pagnanasa niya. Pakiramdam niya, gutom na gutom. Hindi niya maiwasang mapalabi
dahil may kasamang gigil ang bawat himud nito sa kabasaan niya.
"Jusko, Axel! Uhmm, ohhh! Grabe, ohhh!" lyon na yata ang pinakamalakas na ungol
niya. Bigla kasi nitong pinasukan ang 100b niya ng daliri nito at nilabas-pasok.
Sinabayan pa nito ng dila kaya hindi niya alam kung saan hahawak ng mga sandaling
iyon.
"Ohh, shit! Axel tumigil ka. Please, ohh, na naiihi ako. Ohh. Tama na-" Pigil niya
sa ulo nito pero tinabig nito ang kamay niya kaya napakapit na lang siya sa buhok
niya hanggang sa tuluyan ng lumabas ang likido.
Pakiramdam siya naubusan siya ng lakas ng mga oras na oyon. Napasilip siya sa
ginagawa ng binata. Literal na nakaluhod ito habang sinasamba siya sa sofa. Halos
ayaw nitong tigilan nito ang pagkabab*e niya. Tatlong beses pa yata siyang dinala
nito sa langit, na gamit lang ang ekspertong dila nito at daliri.
Patawad na lang sa may-ari ng bahay na ito, usal niya ng tumigil ang binata.
Ngumiti ito sa kan'ya. Ngiting tagumpay kumbaga.
"l love your wetness, hon," bulong nito ng pangkuin na naman siya nito paakyat ng
silid. Hindi naman tuloy siya mapakali dahil sa epekto ng bulong ng binata.
"Axel, nakakahiya!"
Tumawa ito. "Why? Totoo naman kasi. Ang sarap pa. Damn! Lalo akong nasasabik na
angkinin ka, hon." Binilisan nito ang mga hakbang papasok ng silid
Pabagsak na inihiga siya ng binata.
"Spread your legs, hon," utos nito sa kan'ya.
Titig na titig ito sa kan'ya.
Wala sa sariling sinunod niya ito. Ngumiti ito at pinosisyon ang sarili sa bukana
niya pagkuway dahan-dahang itinulak papasok. Napahawak siya sa braso ni Axel ng
gumuhit ang kirot sa pagkabab*e niya.
"Oh, God! I'm sorry, hon!" pinaulanan nito ang pisngi niya pagkuway sa labi. "I'll
be gentle, promise," anito at sinakop ang labi niyang nakakagat-labi. Sinalubong
niya ang mapusok na halik nit pero ramdam pa rin niya ang kirot habang patuloy ito
sa pag-ulos. Swabe ang kilos nito kaya para tuloy siyang kinikiliti. Pero hindi rin
niya mainmtindihan ang sarili kung bakit nasasaktan siya gayong hindi naman na siya
birhen.
"Ohhh. f*ck, Helena! Ohhh," ungol nito ng medyo bilisan nito ang paglabas-pasok.
Unti-unit na kasing nasasanay ang pagkabab*e niya sa kahabaan nito.
"Ohhh, Axel," aniya ng sabayan na ito sa paggalaw. Sinasalubong niya ang bawat bayo
nito. Hindi niya mapigilang yakapain ito ng mahigpit sa tuwing sumasalubong ito sa
kan'ya.
Hinuli pa nito ang dibdib niya sabay masahe doon habang mabilis ang ulos. Hindi ito
nakontento sinubo nito ang dunggot niya habang patuloy sa pagpapaligaya sa kan'ya.
"Ohh, Helena, baby, ohhh!" Hinui din nito ang labi niya sabay hanap sa dila niya at
sinipsip iyon.
Iniiwasan niynag hawakan ang parte ng katawang nitong dumudugo na. Iniyakap niya
ang mga kamay sa batok habang mapusok ding nakikipaghalikan sa binata na para bang
walang bukas.
"Ahhh, Axel," ungol niya sa tainga nito ng isagad nito ng tatlong beses.
Pakiramdam niya ay may sasabog na sa kaibuturan niya ng mga sandaling iyon.
"Malapit na ako, Axel, ohhh!" aniya.
"Yes, hon. Sabay tayo. Ohh, f*ck! I want more after this. Shit, ohhh," anito ng
manginig sa 100b niya kasabay ng pag-agos ng pinaghalo nilang likido. "Thank you so
much, my Helena," dugtong pa nito sabay kintal ng halik sa noo niya.
Nakaramdam siya ng kiliti ng hugutin nito. Napalunok siya ng makitang basang-basa
ang nakatayo nitong kahabaan.
Sinundan niya ito ngtingin ng pumasok ito sa 100b ng banyo. May bitbit itong isang
rolyo ng tissue. Sumampa ito at pinaghiwalay ang hita niya para mapunasan nito
ngtissue ang kaselanan niyang basa. Pagkatapos niya ay sarili nito ang pinunasan
saka tumabi sa kan'ya.
"Best midnight snack ever," pilyong sabi nito sa kan'ya. Kinabig siya nito at
pinaunan sa braso nito.
Natatawang tinampal niya ang bibig nito.
"Axel!" sigaw niya clito ng bigla naman siya nitong kubabawan.
"One more, hon?"
"Ayoko. Pagod na ako, Axel. Isa pa, maawa ka sa sugat mo." Nginuso niya ang benda
nitong may mga dugo na.
"Fine. Humanda ka, hon. Hindi ko pa talaga maitodo ang performance ko dahil sa
pesteng sugat na 'to." Burnagsak ito sa tabi niya at humarap sa kan'ya.

Chapter 13: Mad Wolf

"Helena, pakikuha nga ng mga lihawin sa mesa. Paniguradong kakain kaagad ang mga
bisita ni Ma'am kapag dumating," ani ni Aling Nelia sa kan'ya.
"Sige PO." Kaagad na tumalima siya papasok. Nakita niya sila Katkat at Lilith na
naglilinis sala. Napakagat-labi siya ng maalala ang nangyari sa kanila ni Axel
kaninang madaling-araw sa sala ng magarang rest house na iyon. Hindi niya maiwasang
makaramdam ng init dahil doon. "Aww." Napangiwi siya ng biglang kumirot ang
maselang bahagi niya. Namali lang siya ng hakbang. Pakiramdam niya namaga na talaga
ng tuluyan. Sinipat niya lyon kanina at talagang namumula iyon.
Pagbalik niya sa labas ay narinig niya ang sunod-sunod na tunog ng helicopter.
Dahil wala namang helipad sa itaas, sa 'di kalayuan ito lumapag. Una niyang nakita
si Axel na burnaba. Inalalayan nito ang amo niya. Hindi niya maiwasang makaramdam
ng selos.
Tiningnan niya ang kabuuan ng helicopter. Hindi iyon ang gamit ni Axel kagabi, at
mas lalong hindi ito ang piloto ng amo. May sariling piloto ang sinakyan ng mga
ito.
Napangiti siya kapagkuwan. So, lamang siya ng kaunti? At least siya, pinag-drive
nito. Balikan pa. Pero ang amo niya, hindi. Ang suwerte niya pa rin. May Lexxie din
sila ni Axel. Kinilig siya bigla sa huling naisip.
Ibinaling niya ang tingin sa iba bago pa siya makita ni Axel, na nakamasid sa mga
ito.
Tumingin siya sa relong pambisig niya. Alas-singko na pala, malapit ng lumubog ang
araw.
"Konti lang ang uling na nabili ko kanina. Madami pala ang iihawin. Bibili sana
ako, e. Ano kaya kung samahan mo ako, Helena?" dinig niyang sabi ni Dennis sa
likuran niya.
Napakunot-noo siya ng burnaling dito.
"Akala ko ba isang sako ang binili mo kanina."
"Hindi, e. Naubusan daw kaya ilang plastic lang ang nabili ko. May tinuro naman
'yongAle kanina kaso hindi ko napuntahan. 'Yon na lang ang puntahan natin. Malapit
lang naman 'yon mula dito," ani pa nito.
"O, sige. Magpapaalam lang ako kay Aling Nelia." Iniwan niya saglit ito at lumapit
sa matanda, na nag-aayos ng pagkaing kakainin ng mga bisita ng amo. Sa malaking
kubo sila naghanda dahil iyon ang gusto ng amo. Para presko rin claw.
Nakita niya ang ilang bisita ng amo na pumasok sa malaking bahay. Si Axel at Winona
ay
may pinag-uusapan pa. Sumulyap saglit si Axel sa kan'ya. Iba ang awra nito, parang
hindi ito ang Axel na katalik at katabi niya kanina. Sabagay, kasama nito ang amo.
At sino lang ba siya para
Pagkatapos mag-paalam ay pumunta siya sa gate ng villa. Nakita niyang nauna na doon
kanina si Dennis.
Garnit angvan, bumili sila ng uling. Mga dalawang kanto lang naman iyon mula sa
villa. Pagkatapos nilang bumili ay nakakita siya ng puwedeng pasalubong sa anak
kaya sinabihan niya muna si Dennis na ihinto. Maging ito rin ay bumili din ng mga
pagkain na pasalubong.
"Ang darni ng pinamili mo. Mauubos mo ba cyan?" natatawang tanong niya sa binata.
"Ako pa ba. Malaki yata bituka ko," anito at tinampal ang tiyan.
Natawa siya sa ginawa nito. "Sabagay." Kinabit niya ang seatbelt at ito naman ay
pinaandar na ang sasakyan pabalik ng villa.
Dumeretso siya sa silid niya ng makarating. Itatabi lang muna niya ang mga
pinamili. Halos luto naman na ang mga pagkain sa labas kaya okay lang na magatagal
siya ng kaonti sa silid. . Ang barbecue na inihahanda nila ay para daw yata iyon
mamayang gabi. Nakita na nga niyang naligo na si Katkat at Lilith sa dagat.
Naipagpasalamat niya dahil tig-iisa silang
silid nila Katkat. Ang mga kaibigan ng naman ng amo niya ay magkakapareha kaya
isang silid lang din ang inuukopang silid ng mga ito. Maliban sa ilang lalaki na
magkakasama yata na walang mga kasamang babae. Sa laki ba naman ngvilla na ito.
Kahit ilang katao pa ang kasya dito.
Muntik na siyang mapasigaw ng makita si Axel na nakaaupo sa kama niya. Mabilis na
ini-lock niya ang pinto at turningin sa binata.
Lukot ang mukha nito na nakatingin sa kan'ya. "Where the hell have you been?"
Turnayo ito at lumapit sa kan'ya.
"Axel!" singhap niya ng higitin nito ang beywang niya. Pakiramdam niya may mga nag-
unahang mga boltahe ng kuryente sa katawan niya ng magdikit ang katawan nila.
"Damn! Answer me, Helena! Saan ka galing?
Ang tagal niyong nawala ni Dennis!"
Napalunok siya ng marinig ang paraan ng pagtanong nito.
"Bumili lang naman kami ng uling, tapos ito," aniya sabay angat ng plastic na may
lamang pasalubong.
Sumulyap ito saglit sa plastic at tumingin na naman sa kan'ya. Hindi pa rin
nagbabago ang ekspresyon nito. "Bakit ang tagal?"
Napapikit siya. "Makatanong ka naman parang asawa 1<0," aniya at nagpumiglas. Hindi
siya nito binitawan bagkos iniyakap nito ang
dalawang braso sa beywang niya.
"Doon na rin lyon papunta kaya ina-advance ko lang." Biglang lumambot ang
ekspresyon ng mukha nito. "Para ba 'yan kay Lexxie?" anito ng bitawan siya
kapagkuwan.
"00." Lumapit siya sa bag niya at isinilid iyon.
"Dapat sinabi mo para sinamahan kita " Natigilan siya saglit sa sinabi nito.
Kasalukuyan siyang nagsa-sasara ng zipper ng kan'yang bag. Natawa muna siya ng
pagak bago hin arap at nagsalita dito.
"Sus, akala mo naman hindi ka nobyo ng amo ko. Akala mo naman tayo lang din ang
narito kung makaasta ka. Umayos ka nga, Axel. Wala kang karapatang kuwestyunin ako
kung saan man ako galing. Naguguluhan pa rin ako sa'yo, para sa iyong kaalaman. 00,
gusto ko ang nangyari sa atin. Pero sana 'wag mo namang samantalahin. Kaya please,
umayos ka nga. Alam mo namang may asawa 't-anakna ako, pinatulan mo pa kasi ako."
Pinagdiinan niya ang salitang asawa't-anak na ikinakuyom nito ng ngipin. Hindi ito
umimik kapagkuwan. Titig na titig sa kan 'ya.
"May asawa ka na ba talaga?"
Napalunok siya. Kakasabi niya lang kanina meron pero bakit parang hirap siyang
sagutin ang tanong nito?
"K-kakasabi ko lang kanina, diba?"
Matagal bago ito urnimik
"O-okay. Pero nandito na tayo sa sitwasyong ito, Helena kaya panindigan na natin.
Parehas nating ginusto pasukin ito. Parehas nating kailangan ang init ng isa't-isa.
Kailangan lang nating galingan sa pagtago. Kung hindi ka sana nagpadala sa pang-
aakit ko hindi rin sana mangyayari ito. Kasalanan mo din ito, Helena.
Nasa'yo pa rin ang kontrol. Kasi ikaw ang babae. Hindi mo ba alam na kapag
nakatikim kami ng isang beses lang ay hindi na namin makakalimutan lalo pa l t
nagustuhan ko ng sobra. 00 Helena, gustong-gusto ko. Kaya akin ka na rin, simula ng
ibuka mo ang mga hita mo. Kaya, hindi ka na din pag-aari ng asawa mo. Gano'n din
ako sa lyo, iyo rin ako. Pag-aari mo ako. Kaya, itatak mo sa ulo mo na may
karapatan na ako sa lyo. Get
Nakaawang na lang ang labi niya hanggang matapos ito. Totoo naman, nasa kan lya ang
kontrol kasi siya ang babae.
Marupok nga kasi, anang tinig sa isipan niya. Pero hanggang saan niya kayang
panindigan ang relasyong ito? Ah,basta! Bahala na nga!
"Ano bang ginagawa mo dito? Saan ka dumaan?" aniya kapagkuwan. Nakahiga na ito sa
kama. "May nakakita ba sa lyong pumasok dito?" "Wala." Tipid nitong sagot. Pumikit
ito.
"Lalabas na ako. Marami akong gagawin sa
labas," paalam niya dito.
Nagmulat ito at turnayo. Lumapit ito sa kan lya at walang abog-abog na sinakop nito
ang labi niya.
"Uhmm," hindi niya mapigilang umungol ng masahihin nito ang magkabilaang dibdib
niya habang mapusok silang nagpapalitan ng halik. Kapwa sila hingal ng magbitiw
sila sa isa lt-isa. "Dito ako matutulog mamaya," imporma nito sabay talikod.
Napaawang siya ng labi ng may binuksan itong pinto at doon lumabas. Napatingin siya
sa main door.
Napahawak siya sa noo at hinilot iyon.
Kaya naman pala ang lakas ng 100b nitong pumasok dahil ibang pintuan naman pala ang
ginamit nito.
"SO, pinili mo ang silid na ito para sa amin dahil nasa kabila lang pala ang
babaeng pinagnanasaan mo." Ngumisi si Ezekiel sa kan'ya ng makita siyang lumabas ng
pintong iyon.
"Shut the f*ck up, Ezekiel."
"Hindi ka ba natatakot sa kayang gawin ng peke mong nobya sa kan'ya? Paano kung
mahuli kayo sa akto? Dude, simpleng tao lang si Helena, wala siyang kapangyarihan
at kakayahan para protektahan ang sarili niya."
Saglit siyang natigilan sa sinabi ng kaibigan.
"Poprotektahan ko siya hanggang sa abot ng akingmakakaya."
"Really? Magkaiba tayo ng propesyon pero iisa lang ang likaw ng bituka natin
pagdating sa babae, at alam mo din kung anong kayang gawin ng babaeng obsess,"
paalala nito sa kan'ya.
Nakipagtitigan siya sa kaibigan. Kaya nga si Ezekiel ang isa sa isinama niya, e.
Napakiusapan niya ito kagabi lang.
"Hindi mo pa ba siya nakakausap na lumipat ng trabaho? Kapag hindi mo pa siya
napaalis sa poder ni Winona madadamay at madadamay siya. Delikado, pare."
Napatingin siya kay Greyhound na kumakain.
"Pagbalik ng Manila kakausapin ko siya. Nabanggit ko na rin sa kan'ya pero mukhang
mahihirapan akong kumbinsihin."
"Bilisan mo dahil naiinip na si boss. Signal na lang niya ang hinihintay 1<0,"
anito pagkuway sumubo.
"Hello!" Sabay-sabay silang napatingin sa pintuan ng pumasok si Fox kasunod lang
nito si Snake.
Saka lang niya napagtantong si Ezekiel lang pala ang tanging hindi miyembro ng
ahensiyang pinagtatrabahuhan.
"Nakita ko rin sa wakas sa malapitan ang
babaeng gumugulo sa baba Imo," ani ni Fox ng maupo sa kama. "At ang lambot ng
kamay, ha," dugtong pa nito.
Biglang nagpantig ang tainga niya sa narinig. Nilapitan niya ito at hinila ang
darnit.
"Hinawakan mo siya?" aniyang hinigpitan pa ang paghawak.
"Relax. Saglit lang naman 'yon."
"Hinalikan niya pa sa kamay,ll singit ni Snake.
Nakita niyang pinanlikihan ng mata ni Fox si Snake kaya naipon na naman ang inis
niya sa kaharap.
"Diba sabi ko, walang hahawak sa kan'ya?" gigil na sabi niya dito.Hinigpitan pa
niya lalo ang pagkakahawak doon.
Ikinuyom niya ang kamao. Akmang papatamaan niya ito ng salagin nito. Ngumisi ito
kaya lalo siyang nanggalaiti. Inipon niya ang lakas at binawi ang kamao. Hindi pa
man umangat sa ere ang kamao njya ng marinig ang boses ni Winona sa labas.
'"Damn! Grey labasin mo nga," aniya ng balingan ang isang kasamahan.
"Gag* , girlfriend mo 'yon diba? Mali, fiancée pala," nakangising sagot ni Grey
sabay pasok sa banyo.
Pabalibag na binatawan niya si Fox.
Napahiga ito sa kama.
Wala na siyang nagawa ng yayain siya ni Winona sa labas. Mamayang alas-nuebe daw
ang simula ng party kasama ang mga kaibigan nito.
Nagpapahinga pa claw.
Nakasunod lang siya kay Winona hanggang sa labas. Napatigil siya sa paghakbang ng
makita si Helena, may kausap itong lalaki. May kung anong kirot siyang naramdaman
sa dibdib. Namukhaan niya, kaibigan iyon ni Winona.
Naikuyom niya ang ngipin at kamao ng pumuwesto ito sa likuran ni Helena. Halos
magkadikit ang katawan ng mga ito. Nilingon ito ng dalaga, sa tingin niya
pinapalayo nito base sa reaksyon nito. May takot din siyang nakita sa mga mata
nito.
Hindi niya akalain angsumunod na pangyayari. Pinisil ng lalaki ang isang pisngi ng
pang-upo ni Helena na ikinainit ng dugo niya. Mabilis din namang nasampal ni Helena
ang lalaki.
Akrnang lalapitan niya ang mga ito ng may humawak sa balikat niya. Si Ezekiel iyon.
Nakita rin niya ang pag-iling ni Fox ang nasa likuran ni Ezekiel.
Nanginginig ang laman niya sa nakita. Walang karapatan ang lalaking iyon sa pag-
aari niya. Wala!
Humakbang si Ezekiel palapit kay Helena.
Nakita rin niya ang paglapit ni Dennis sa dalaga.
Nakahinga siya ng maluwag ng makitang umalis ang kaibigan ni Winona. Palapit ito sa
gawi nila, sa tingin niya papunta ito sa kubo kung saan naroon si Winona. Sinundan
niya ito ng matalim angtingin. Kung puwede lang patayin ito, kanina pa niya ito
napatay.
Kuyom ang kamao ng maupo siya sa tabi ni Winona. Mayamaya ay tumayo ang dalaga.
Sinundan niya ng tingin si Winona ng sagutin nito ang tawag at lumayo sa kubo.
Natira silang dalawa ng lalaking nakilala niya sa pangalang Bricks.
"That bitch! Mamaya ka lang sa akin," dinig niyang sabi nito.
Kumalma na siya ng kaunti, e. Pero dahil sa narinig, uminit bigla ang ulo niya.
Wala sa sariling kinuha niya ang bread knife. Nagkalansingan ang mga utensils dahil
sa ginawa niya. Napatingin ito sa kan'ya. Napatigil pa ito sa paghaplos ng pisngi
nitong sinampal ni Helena. Napaawang ito ng labi ng itaas niya ang bread knife.
"You deserve to die, man." Tumayo siya at lum apit dito.
Napaatras ito sa kinauupuan habang ang isang kamay ay nakapatong sa may mesang yari
sa magarang kahoy.
"Ahh!" Napasigaw ito ng itusok niya ang kutsilyo sa pagitan ng hinturo nito at
hinlalatok.
"Ulitin mo pa ang ginawa mo kaninang pambabastos sa kahit sinong babae dito.
Sisiguraduhin kong sa bilangguan ka pupulutin ng magulang mo. By the way, I'm Axel
Kim
Becker, and I'm the Chief of Police in Manila." 'Yon lang at burnalik na siya sa
kinauupuan.
Readers also enjoyed:
Their Cursed
0 510.1K Read
TAGS alpha fated curse mate

Chapter 14: Visitor

"Are you okay?"
Tumingin siya kay Ezekiel saka tumango. Nagpakilala itong kaibigan ni Axel.
Nilapitan sila nito kanina ng mangyari ang pambabastos sa kan'ya. Nakita na niya
ito dati sa ZL Lounge.
Nanginginig pa rin ang kalamnan niya sa takot ng maupo sa upuan kahoy. Nasa likod
sila ngayon malapit sa kusina. Inalalayan pa siya nito.
Iniwan sila saglit ni Dennis. Doon siya dinala ni Dennis pagkatapos ng pangyayaring
iyon.
Sinundan din pala sila ni Ezekiel kaya naroon ito.
First time niya lang mabastos ng ganito sa harap ng maraming tao. Yes, hindi na
siya birhen pero may karapatan pa rin naman siyang mag-inarte. Nabastos na siya
noon, kaya sobra ang takot niya ngayon. Pakiramdam niya naulit angkahapon.
"Uminom ka ngtubig," ani ni Dennis at inabutan siya ng baso. Pumasok pala ito sa
100b ng bahay para kumuha.
"S-salamat." Turnango lang si Dennis sa sinabi niya. "Nakita ba ni Ma'am?" aniya
kay Dennis.
"Hindi ko alam. Pero sa pagkakatanda ko isa
'yon sa matalik na kaibigan ni Ma'am. Hindi
malayong makarating agad ang nangyari."
"Well, ang masasabi ko lang, mali siya ng hinawakan." Sabay silang napatingin kay
Ezekiel. Makahulugan ang sinabi nito. Si Axel kaagad ang pumasok sa isipan niya.
Nakita rin kaya ni Axel ang nangyari?
Nang kumalma na ang pakiramdam niya ay bumalik na sila. Siya at si Ezekiel na lang
ang naiwan dahil inutusan si Dennis ni Aling Nelia.
Nakalabas na pala ang lahat ng bisita ng amo ng bumalik sila.
Nagtama ang paningin nila ng lalaking nambastos sa kan'ya. Iba na ang awra nito.
Sumulyap pa ito kay Ezekiel na kasama niyang bumalik.
Nakahanda na rin ang mga glass wine at mesa kaya tumulong siya kapagkuwan s mga
kasamahan.
May ilang kalalakihan ang tumulong kay Dennis, kan'ya-kanyang dalang alak. Hindi
niya makita si Axel. Marahil, kasama nito ang amo niya.
Mayamaya ay nakita niyang urnahon mula sa dagat si Axel at ang amo niya. Sabay na
naligo pala ang mga ito. Hindi niya maiwasang manliit sa sarili. Walang-wala siya
sa katawan ng amo.
Napaiwas siya ng tingin ng turningin sa gawl niya si Axel.
Pagkatapos nilang ayusin ang lahat ay pumasok sila sa kusina para kumain. Nadatnan
niya doon ang ibang kasamahan na masayang nagkukuwentuhan tungkol sa karanasan ng
mga ito kanina sa dagat.
Mabuti pa ang mga ito nakalubog na sa dagat. Siya, hindi pa. Baka pagkatapos na
lang siguro nilang kumain.
Dahil hindi na naman sila kailangan, naisipan nilang gumawa ng bonfire at nag-
inurnan din sa dulong bahagi ng dalmpasigan. Si Dennis ang nag-mix ng inumi nila.
Para itong eksperto pagdating sa bagay na iyon.
Napapitlag siya ng mag-vibrate ang telepono niya. Kaagad na kinuha niya iyon at
tiningnan kung sino ang tumatawag.
Unknown number. Pero alam niya na kaagad kung sino ang nagmamay-ari niyon. Mabilis
niyang na-saulado kasi iyon.
Tumayo siya at lumayo sa mga kasamahan saka sin agot.
'"San ka?" bungad nito sa mahinang tinig. marahil nasa paligid lang ang amo niya.
Ganito na nga talaga ang relasyon nila.
Patago.
Paano ba niya masasabi sa anak na komplikado ang buhay nila ng ama nito.
Paano ba kasi nagagawa ni Axel na pagsabayin sila?
"Bakit? l' Tumingin siya sa ibang kasamahan na abala sa pag-inom. May naliligo
din.
"Miss na kita,11
"Magkasama lang tayo kanina. Miss mo na ako kaagad?"
"E, sa gano'n ang nararamdaman ko. May magagawa ka ba?"
Hindi niya maiwasang mapangiti. "0-okay," aniya na lang.
Hindi naman niya alam kung anong sasabihin kaya saglit na namayani ang katahimikan.
"How do you feel right now?" tanong nito kapagkuwan.
"Ha?" nakakunot ang noo niya ng mga sandaling iyon.
"Gusto ko siyang patayin kanina," ani ni Axel sa kabilang linya at halata ang gigil
nito.
Nakita nga talaga nito ang ginawa ng lalaking iyon.
"Okay na ako, Axel." Turningin siya sa paligid dahil bigla niyang nabanggit ang
pangalan nito.
"Sabihin mo lang, Helena. I'll kill him for you,"
"Axel! Okay na nga ako, e. Hindi naman na naulit. Kaya kumalma ka d'yan." Bigla
siyang kinabahan sa boses nito.
Sunod-sunod itong nagbitaw ng buntong-hininga. "Hindi okay sa akin. Lalong hindi ko
kayang kumalma, Helena. I am the only one who can touch what I own. Hinawakan ka
niya. Binastos ka. Sa tingin mo kakalma lang ako? I can't, Helena. Pero dahil
sinabi mo, Sige kakalma ko. Pero subukan niya ulit, baka hindi na siya makabalik ng
Manila. I have my sniper here," Biglang bumilis ang tibok ng puso niya.
Hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, o sa kilig. Pero halata pa rin sa boses nito
ang galit kaya napapikit siya. Siya ang natatakot para kay Axel.
Hindi niya yata kayang makitang pumatay ito. Paano kung maparusahan ito ng batas?
Anak niya ang apektado nito. Hindi naman siya napaano, e.
"Mag-usap na langtayo mamaya. Kailangan mong ikalma angsarili mo. Baka ano pa ang
magawa mo. Gawin mo para akin, please?" at para sa anak mo. Parang gusto niyang
idugtong iyon.
Sumang-ayon naman ito kaya napanatag siya kahit papaano. Gagawin ba talaga 'yon ni
Axel? Bakit? Dahil ba gusto na siya nito talaga?
Alas-dos na ng madaling-araw pero gising pa si Helena. Hinihintay niyang burnukas
ang pintuang ginamit kanina ni Axel. Pero walang Axel na pumasok. Hindi niya rin
ito nakita kanina at ang amo sa dalampasigan kung saan
nag-celebrate ang mga ito. lilan na lang ang natira kaya naisip niyang nasa silid
na ang mga ito.
Isang oras pa siyang naghintay sa binata pero hindi na niya nakaya ang antok. Kaya
ng hinayon siya ay kaagad na nakatulog siya. Late na tuloy siyang nagising. Mag-
aalas-siyete na.
Palapit na siya sa komedor para tingnan kung may nakahain na ng makarinig ng pag-
uusap.
"Best night ever, sweetheart!" dinig niyang sambit ng amo na sinigundahan naman ni
Axel.
"Yeah."
"My dream is to have a baby boy, Axel at sana kamukha mo..."
Pakiramdam niya may kumurot sa dibdib niya ng mga sandaling iyon. Mapait siyang
ngumit sa sarili kapagkuwan.
Kaya ba hindi nakalipat ang binata sa silid niya?
Hindi naman siya gano l n katanga para hindi maintindihan angsinabi ng amo. Kaya
nga wala na ang mga ito pagbalik nila dahil ginawa lang ng mga ito ang ginagawa ng
magnobyo.
Pero sana, nasabi ni Axel para hindi na siya naghintay. Pero problema na niya ito,
ito ang ginusto niya, kaya, magtiis siya. Nakikiamot lang siya sa atens'yon ni
Axel. Maghintay lang dapat siya kung kailan siya lapitan ng binata.
Mabilis na hinayon niya angsarili palabas ng bahay. Natigilan siya ng harangan ni
Ezekiel ang dadaanan niya.
"Hi, good morning." Ngumiti pa ito ng pagkatamis-tamis.
"H-hello, good morning din," nahihiyang sabi niya.
"Coffee?" alok nito. May hawak itong tasa na may lamang kape.
"Salamat.ll Ngumiti pa siya ng mapakla bago nagpaalam.
Nakita niya ang mga kasamahan na nagkakape. Bitbit pala ng mga ito ang almusal sa
kubo kaya nakisali na rin siya.
Nang marinig na mauuna na si Aling Nelia na umuwi ay naisipan na rin niyang urnuwi.
Para kasing nawalan siya ng gana. Hindi naman siya hayok sa dagat kaya hindi na
siya nagpaiwan pa. Gabi pa ang uwi nila Katkat kasabay ng mga bisita ng amo.
Sa bahay nila siya dumeretso. Buti na lang mabait si Aling Nelia. Pinayagan siya
nito. Sabagay, araw ng pahinga nila ngayon. Kaya, nasa kanila na kung anong oras
burnalik sa trabaho. Puwede rin naman bago magsimula ang trabaho kinabukasan.
Ala-dos sila ng hapon nakarating ng
Caloocan. Tirik na tirik ang araw ng maglakad siya sa overpass patawid sa barangay,
na kinaroroonan ng bahay nila.
Tuwang-tuwa ang anak sa mga pagkaing pasalubong niya. Masaya siyang nakikita itong
nakangiti. Masarap talaga maging bata, walang iniisip na problema. Walang gagawin
ang mga ito kung hindi ang turnawa, umiyak at maglaro. 'Yong usual na ginagawa ng
mga batang nasa murang edad pa lamang.
"Hindi ka ba inaantok, anak? l' Ngumiti ito sa kanlya.
"Hindi pa po 'Nay. Pero kapag inantok po ako, tatabihan ko po kayo," ani ng anak
habang kumakain. Kaharap nito si Nanay Norma niya na humihigop ng kape. Kapeng
barako at kakanin ang pasalubong niya dito, na kanina lang niya binili.
Iniwan niya ang mag-Iola at nahiga sa kutson nila. Sobrang napagod siya sa
tanghaling biyahe. Tapos nilakad pa niya mula Monumento hanggang bahay nila na
walang payong.
Wala pang ilang minuto ng mahiga siya ay dinalaw kaagad siya ng antok.
Nagising siya sa halakhak ng anak mula sa maliit nilang sala. Mukhang hindi ito
natulog. Hindi niya maiwasang mapangiti ng humalakhak ulit ito. Pero napalis iyon
ng makita kung sino ang kaharutan ng anak.

9/1 5
May kung anong kurot siyang naramdaman. Big[a siyang nakaramdam ng konsensya sa mga
nakita.
Masayang tingnan ang mag-ama at halatang ini-enjoy ng mga ito ang presenslya ng
bawat-isa. Bawat kiliti ni Axel kay Lexxie ay tumatawa ita Ngayon niya lang nakita
ang anak na ganoon kasaya. iba ang saya nito kapag kaharap siya, at iba rin ang
para sa ama nito. ilangtaon na niyang nakitang ngumiti at tumawa pero hindi ganoon
kaganda.
Napasandal siya sa dingding nila habang tinatanaw ang da[awa. Wa[angtigil si
Axe[ sa paghanap ng kiliti ng anak. At kapag nahanap ng ama nito, tatawa ang anak.
Pakiramdam niya nga iiyak na ito sa sobrang saya. Pagkatapos niyon, yayakapin nito
si Axel para tumigil ang ama sa pagkiliti dahil hindi na nito kaya. Halos mapunit
din ang ngiti ni Axel dahil doon.
Lukso kaya ng dugo ang nararamdaman ngayon ni Axel para sa anak? Kasi kung
titingnan ang ngiti nito, genuine. Walang halong pagkukunwari dahil lamang
napipilitan.
Natigilan ito sa pagpupog ng halik sa anak ng mapansin siya.
"Gising ka na pala,” nakangiting sabi ni Axel ng makita siya.
"Nanay! Marami din pong pasa[ubongsa akin si Tatay Axel! ll masayang sabi ng anak
na ikinaawang ng labi niya.
Tatay Axel... ulit niya isipan.
Tumingin sa kan'ya si Axel pero kaagad na binawi niya angtingin.
"Hindi ka natulog, noh?" aniya sa anak ng lapitan ito.
Umiling ito na nakangiti. "Dumating kasi si
Tatay Axel, e. Tapos naglaro po kami."
"Paano ka lalaki niyan kung hindi ka natutulog ng hapon?"
"Ngayon lang naman PO, 'Nay." Lumungkot ang ekspresyon nito kaya napangiti siya.
"Okay." Turningin siya sa maliit na lamesa. Madami ngang binili ang ama nito.
"Bigyan mo mga kalaro mo niyan, Lexxie, ha? Sobrang dami niyan," aniyang nakatingin
kay Axel. Gurnalaw lang ang balikat nito.
Iniwan niya ang mga ito at pumunta sa maliit na kusina nila.
Nagsasalin siya ng mainit na tubig sa tasa ng maramdaman na parang may mga matang
nakatingin sa kan'ya. Kahit hindi na niya lingunin ito, alam niyang si Axel iyon.
Napasinghap siya ng bigla na lang may pumulupot sa beywang niya sabay halik sa
balikat niya. Napapikit siya ng maramdaman ang kamay nito sa dibdib niya.
"A-Axel..."
"I'm sorry. Hindi ako natulog sa tabi mo kagabi,ll anito sabay masahe ng dibdib
niya.
"A-ang kamay- Ohh," hindi niya mapigilan angsariling hindi makaungol ng biglang
ipasok nito ang isang kamay sa 100b ng shorts niya.
"Nasa kuwarto si Lexxie. Matutulog daw siya baka magalit ka," bulong nito sa kan'ya
sabay halik sa tainga niya. Nagdulot iyon ng init sa buong katawan niya. Dinig na
dinig niya ang sunod-sunod na paghinga nito mula sa likod niya.
"Ohhh,11
"Shit, hon! You're already wet for me," bulong nito sa namamaos na tinig. Dinama
kasi nito ang unti-unti ng nababasa niyang pagkabab*e sabay masahe doon.
Hinawakan nito ang chin niya dahilan para napatingala siya sa binata. Tinanggap
niya ang iginawad nitong halik pero bumitiw siya dahil nahirapan siya sa position
nila. Naramdaman nito iyon kaya pinaharap siya nito at siniil ng halik sa labi.
Mayamaya lang ay naramdaman niya ang pagpasok ng daliri nito sa 100b niya habang
mapusok na silang naghalikan.
"A-Axel... Baka maabutan tayo ni Nanay
Norma," anas niya ng parehas silang magbitiw. Ngumiti ito sa kan'ya. "Kakaalis niya
lang.
May bibisitahing kaibigan daw,"
Kaya pala ang takas ng 100b nito.
Napahawak siya sa balikat nito ng bilisan nito ang pagbayo sa kaselanan niya gamit
ang daliri nito.
"Ohhh, Axel. Ohhh, ohh." Napaliyad pa siya dahil sa sarap na sensasyong dulot nito.
"Like it, hon?" nakangiting tanong nito.
Turn ango siya dito sabay kagat ng labi para pigilan ang ungol dahil baka mapalakas
ulit. Sumasabay ang katawan niya sa kilos nito.
"Axel." Wala sa sariling hinila niya ang T-shirts nito para paglapitin ang labi
nila, na kaagad namang tinanggap nito ng buong puso.
"My God, I love the way you moan my name, honey. 1 1 m getting more horny."
Tinanggal nito ang daliri sa 100b niya at hinila siya papasok sa maliit nilang
banyo.
Nagpatianod lang siya sa binata.
Mabilis ang kilos nitong hinubad ang lahat ng saplot niya maging ang sarili nito.
Isinabit nito lahat ang suot nila kapagkuwan.
Isinandal siya nito mayamaya sa sementong pader. Ramdam niya ang lamig ng pader
pero mas lamang ang init na hatid ng binata sa kan'ya. Napalunok siya ng maramdaman
sa pang-upo niya ang mainit nitong kahandaan, na dumadampi sa balat niya.
Bahagya siyang pinayuko nito. Hinawakan
nito ang magkabilaang kamay niya at ipininid sa pader saka hinawakan ang beywang
palapit sa kahabaan nitong handa ng pumasok.
"Ohhh, Axel!" ungol niya ng bigla siya nitong angkinin mula sa likod. Nakaramdam
siya ng sakit noong una pero napalitan iyon ng kiliti at sarap ng mga sumunod na
oras.
Masuyo siya nitong inaangkin ng mga sandaling iyon kaya napapanganga siya. Lalo na
kapag ipapasok nito ang matigas na pagkalal*ki ng dahan-dahan tapos UUIOS ng ilang
saglit at huhugutin.
Dinig na dinigsa apat na sulok na iyon ng banyo ang salpukan ng kanilang katawan ng
mga sumunod na sandali.
"Ahh, ahhh! Axel, ohhh," malakas na ungol niya ng bumilis ito sa pagbayo. Sumasabay
ang dibdib niya sa pag-indayog ng balakang niya.
Sagad na sagad sa pagkabab*e niya ang kahabaan nito. Ramdam niya iyon kapag
tinutulak nito ang sarili sa 100b niya.
Sa tingin niya malapit ng sumabog ang orgasmo niya.
Napalabi siya ng bigla nitong hugutin ang kahabaan nito, at pinaharap siya nito.
Burnaba ang tingin niya sa tayung-tayo at basang-basa nitong pagkalal*ki.
Napasinghap pa siya ng makita kung gaano
iyon kalaki at kahaba. Kaya pala parang nasisikipan ito dahilan para mapadaing
siya..
Nagtama ang paningin nila ng mag-angat siya ng tingin.
Hinigit siya nito. Naramdaman niya ang pagtutok kaagad nito sa bukana niya.
"Anong ginawa mo sa akin, Axel?
Gustong-gusto ko ang paraan ng pag-angkin mo," aniya sa binata na ikinangiti nito.
Nilukuban na siya ng sobrang pagnanasa.
"1 1 m glad you like it, hon. Ako lang dapat ang nagpaparamdam sa'yo niyan. Wala ng
iba. Ako lang." Naramdaman niya ang pag-angat niya kaya awtomatikong iniyakap niya
ang binti sa beywangnito.
Mabilis na naipasok ni Axel ang sarili nito sa 100b niya dahil sa posisyon nila.
"Oh, f*ck!"
"Ohhh."
Sabay nilang ungol ng mapag-isa ang katawan nila.
Parehas silang hibang kaya hindi nila pansin na napapalakas ang ungol nila sa 100b
ng banyo hanggang sa sabay nilang marating ang dako pa roon.
Kapwa sila hingal at pawis na pawis ng matapos ang maiinit na tagpong iyon.
"Mind-blowing sex in the bathroom, hon. I
love it," bulong nito ng hugutin ang sarili sa 100b niya.
Pinamulahan siya ng mukha sa sinabi nito. Hindi niya nakilala angsarili niya
kanina.
Sabay silang naligo ng katawan pagkatapos. Muntik na naman siya nitong angkinin
pagkatapos pero pinigilan niya ito.
"Lalabas tayo nila Lexxie sa araw ng day-off mo."
Natigilan siya sa pagpupunas ng katawan nitong basa ng marinig ang sinabi nito.
"Alam na niya?"
"Yeah. Nabanggit niya kasi sa akin na gusto niyang sumakay ng carousel. So, I made
a promise to her. I hope you won't mind,"
"Wala naman na akong magagawa, nasabi mo na pala, e."
Kinabig siya nito at hinalikan sa noo. "Thank you," ani nito.

Chapter 15: Winona

Araw ng day-off niya noon. Gabi pa lang ay nasa bahay na nila si Axel. Pagdating
niya sa bahay nila mula sa trabaho ay nandoon na ito. Hindi nga nito binigo ang
anak niya. Marami din itong pasalubongsa anak na mga laruan.
Maaga silang bumiyahe kinabukasan papuntang Tagaytay. Unang beses niya lang din sa
amusement park na lyon kaya na-amaze siya. Lalo na ang anak. Halos yata ng rides
nito, kaso minsan bumabagsak ito sa height requirements.
Wala naman siyang ginawa kung hindi ang panoorin ang kan'yang mag-ama. Masarap sa
pakiramdam kapag kompleto ang pamilya. Alam niyang ipinagkait niya iyon kay Lexxie
pero gusto niya ng kasiguruhan. Kung sakali mang ikasal si Axel sa amo niya, gusto
niyang kilalanin ng binata ang anak. Kahit wala ng suporta basta, masaya na siya.
Kahit na sinasabi lagi ng binata na hindi mangyayari ang ikasal ito kay Winona.
Hindi pa rin siya kampante.
Nakahinga siya kahit papaano nang sabihin nitong wala sa plano nito ang buntisin si
Winona.
Nabanggit niya kasi ang narinig noong nasa villa. Hindi lang kasi maipaliwanag ng
binata ang lahat sa kan'ya dahil hindi daw puwede. Darating din
naman daw sila sa puntong iyon. Minsan naisip niya na parte ng trabaho nito pero
wala namang kahina-hinala sa amo. Restaurants lang ang napupuntahan nila noong siya
pa ang kasa-kasama nito. Isa pa, mabait ang amo niya kaya imposible ang nasa isip
niya.
"Nan ay, gusto kong sum akay tayo doon !" Sabay silang napatingin ni Axel sa kiddie
train na tinuro ni Lexxie.
"Sige, anak." Burnaling siya kay Axel.
"Samahan mo kaya muna si Lexxie, bibili lang ako ng makakain natin."
Matagal bago turnango si Axel sa kanya. Marahil, nagtataka ito kung bakit hindi
niya sinasamahan ang anak. Sa totoo lang, urnaayaw siya para ibigay sa mag-ama ang
pagkakataong iyon.
Halos limang taon niyang nakasama ang anak sa roller coaster na sinasakyan nila,
iyon ang totoong hamon sa buhay. Kasama niya ang anak sa ups and down kaya okay
langsa kan'ya. Sulit na sulit na kumbaga ang bonding din nila ng anak.
Gusto niya lalong mapalapit ang dalawa para hindi siya mahirapang aminin sa mga ito
ang nakatagong lihim niya.
Fries, burger at drinks na lang ang binili niya. Hindi pa naman siguro kakain ang
mag-ama ng heavy meal.
Bihira lang siya sumama sa mga kuha ni Axel sa camera nito. Nahihiya siya. Alam
niyang kinukuhaan sila ni Lexxie kapag sila ang magkasabay.
Nakabusangot si Lexxie ng ibigay niya ang fries nito.
"Bakit, anak?"
" Wala po bang chicken?" Tumingala ito sa kan'ya.
Natawa si Axel sa tanong ng anak. "Chicken with rice ba ang gusto mo, baby?"
"Opo, Tatay!" masayang sabi nito kay Axel.
Ginulo ng binata ang buhok ng anak at hinawakan ito sa kamay. Naiwan na naman siya.
Natutuwa lang kasi siya sa nakikita.
Hinayaan niya ang binata ang umorder ng pagkain nila.
"Sana po si Tatay Axel na lang ang Tatay ko, 'Nay." Natigilan siya sa pag-bukas ng
bag ng marinig ang sinabi ng anak. Nakangiti ito. Ayaw niyangsirain.
"Gusto mo ba talaga siyang maging Tatay, an ak?" seryosong tanong niya.
"Opo. Sabi kasi sa akin ng ni Aling Nimfa wala naman daw talaga akong Tatay,"
malungkot na sabi nito sa kan'ya na ikinagulat niya.
Naikuyom niya ang kamao. Nanay iyon ng kalaro ni Lexxie. Chismosa talaga ang
babaeng
'yon. Binalaan na niya noon na 'wag magsalita ng kung anu-ano sa anak niya. Baka
akala nito nakalimutan na niya ang utang nitong dalawang libo sa kan 'ya. Puwes
maniningi[ siya ngayon.
Kaya ba hindi na nagpupumilit ang anak na tawagan ang ama nito?
"May Tatay ka, anak, Okay? Kalimutan mo na ang sinabi ni Nimfa. Diba, gusto mo'ng
maging Tatay si Axel? Tanungin natin siya anak kung gusto ka din ba niyang maging
anak. Okay ba 'yon?”
"Yehey! Sana po pumayag si Tatay Axel,” nakangiting sabi nito sa kan'ya.
Napai[ing siya anak. "Diba, Tatay na tawag mo sa kanya anak? Bakit mo pa siya
tatanungin?” an iyang napakagat-labi
"ibig ko pong sabihin 'Nay. Gusto ko po siyang maging Tatay habang buhay.”
Natampa[ niya ang noo kapagkuwan. 'Yon pala ang ibig sabihin nito. Bahala na nga si
Batman!
Pagbalik ni Axel ay may dala-dala itong tray ng mga inorder.
Tinulungan niya ito pati ang service crew.
Napaawang siya ng labi ng itabi ni Axel ang dalawang box na may lamang pagkain.
Nag-take-out yata ita Pero napakunot-noo siya ng mapansing kapareho ng dalawang box
na
nasa harap nito. Binigay nito kay Lexxie ang isa. Sa tingin niya ay chicken iyon.
Hindi na siya umorder dahil meron pa naman siyang kinakain.
"Ay," ani ng anak na dismayadongtumingin kay Axel pagkuway sa kan'ya. Nabuksan na
nito ang pagkain nito. Leg part ang nasa ibabaw ng pagkain nito. Tumingin ito sa
pagkain ni Axel at tumitig.
Parang gusto niyang matawa. Nakalimutan niyang sabihan si Axel na wing part ang
gusto ni Lexxie. Pero sa pagkakatanda niya nabanggit niya iyon kay Axel. Hindi yata
nito natandaan.
Sinundan niya ang anak na tumayo. Hinigit nito ang box at tinakpan pagkuway lumapit
kay Axel.
"Tatay, palit po tayo."
"Why, baby?" nagtatakang tanong nito sa anak.
"Paborito ko po kasi cyan." Nginuso nito ang nasa harap ng binata.
Napaawang ng labi si Axel. Tumingin pa ito sa kan'ya na para bang humihingi
ngtulong.
"Ibigay mo na kung ayaw mong urniyak 'yan dito," kunwa'y seryoso siya sabay subo ng
fries.
"Ayoko," matigas na sabi ng binata.
"Axel!" halos pasigaw na sabi niya sa binata na ikinalaglag ng balikat nito.
"Damn, baby! Dapat sinabi mo,
n ag-unli-wings na lang tayo. That's my favorite too!" reklamo nito sabay kuha ng
isang box na itinabi nito kanina, saka ibinigay iyon kay Lexxie. Halata ang sama ng
100b base sa pagbigay nito ng pagkain.
Hindi umalis ang anak hangga't hindi nasisiguradong wing part ang nasa 100b. Nag-
thumbs-up pa ang anak sa ama bago bumalik sa upuan nito. Napahagikgik siya ng
makita ang itsura ni Axel. Hindi na maipinta ang mukha nito.
"How old is she?" seryosong tanong ni Axel sa kan'ya kapagkuwan.
"Mag-f-five n a,"
"l thought she's thirty years old. Parang matanda kung kumain. Dapat mga spaghetti
lang kinakain niya para hindi sumakit ang tiyan."
"Pumapatol ka sa bata?" Tumingin siya sa anak na abala na sa pagkain. 'Di man lang
nakikinig sa usapan nila ng ama nito.
"Yes- I mean no. Pero paborito ko 'yan, hon, humina ang boses nito. Nagpapa-awa
epek. Hindi niya talaga akalain na may pagka-childish ito.
Dahil lamang sa chicken wings?
"Paborito din ng anak ko 'yan. Ikaw, gurang na, magparaya ka. Masyado kang OA.
Kalalaki mo'ng tao. Ang simple lang ng pinaghihimutok ng butse mo."
Sasagot sana ito ng marinig si Lexxie na
nagsalita.
"Tatay, isa pa PO, ha?" seryosong sabi ng anak sa ama nito.
"Baby, bawal masobrahan ang bata ng chicken. Tama na 'yan, baka sumakit pa tiyan
mo. Baka liparin ka na ng kinakain mo. Gusto mo ba 'yon?" ani ni Axel.
"Ang damot mo naman PO. Ayaw na kita maging Tatay. Maghahanap na lang ako."
Humalukipkip itto habang pinapapak ang manok. Nakita niyang umikot ang mata nito ng
tumingin kay Axel.
"Damn! Sige, sa'yo na lang ang isang 'to." Nilapag nito ang box sa harap ng anak.
Singbilis ni Flash na hinila ni Lexxie ang box at tinabi iyon.
"Ba't di kasi puro wings ang inorder mo?" singit niya sa mga ito. Pinipigilan niya
ang sariling matawa ng mga sandaling iyon.
Huminga ito ng malalim saka tumitig sa kan'ya. "Actually, I bought this sa aleng
sinundan 1<0. I heard na ito na ang last 3 chicken wings. So, I paid them triple,"
seryosong sabi nito.
"Ano? Grabe ka!" bulalas niya.
Dahil lam ang sa paborito nito?
Natawa ito kapagkuwan sa ekspresyon niya sabay sulyap sa anak niya na sarap na
sarap sa kinakain.
Natapos ang pamamasyal na iyon na masaya. Isa sa pinakamasayang nangyari sa buhay
niya at ng anak.
Dapat kinabukasan pa sila babalik ng
Maynila pero tinawagan kaagad ang binata na bumalik. Urgent at tungkol urnano sa
trabaho. Kaya, nagpahinga na lang siya at ang anak ng surnunod na araw.
Pagbalik niya ng trabaho ay siya ring balik ng amo. Nag-out-of town pala ito.
Bandang tanghali ng ipatawag siya nito sa library. Hindi alam ni Dennis kung bakit,
basta pinapatawag siya ng amo. Tinanong niya kasi ang binata.
Naka-tatlong katok siya sa pintuan bago pumasok.
Titig na titig sa kan'ya ang boss ng makapasok hanggang sa makalapit ng tuluyan
dito.
Nakatayo siya kaya malayang hinagod siya nito ng tingin. Parang may iba.
Napako ang tingin niya sa hawak ng amo. Inisa-isa nitong pinataob ang hawak nitong
papel na para bang baraha. Sinisilip pa nito kapagkuwan tapos titingin sa kan'ya.
Kakaiba ang titig nito. Pakiramdam niya hindi ang amo ang kaharap. Hindi ito ang
Winona, na una niyang nakilala. Kung nakakapatay lang angtingin nito, baka kanina
pa
siya tumumba sa kinatatayuan niya.
Biglang ragasa ng kaba sa dibdib niya dahil doon. llang beses pa siyang lumunok ng
laway. Hindi pa rin nito inaalis angtingin sa kan'ya.
Napasinghap siya ng biglang ipatihaya nito ang hawak na papel.
"M-ma'am," nauutal niyang sabi.
"What's the meaning of this, Helena?"

Chapter 16: Missing

"How dare you!" Kasabay niyon ang malakas na sampal nito sa pisngi niya. Sinapo
niya iyon dahil sa sobrang lakas ng pagtama ng palad nito.
Naramdaman niya ang pag-init ng mukha niya.
Matagal siya bago sumagot sa tanong nito kung sino ang babaeng nasa unang litratong
hawak nito. Sinadya nitong ipakita ang naka-side-view na kuha para paaminin siya.
Nanggalaiting binuklat nito isa-isa ang litrato sabay tingin sa kan'ya, na para
bang sinasabing nariyan na ang ebidensiya, bakit hindi pa siya urnamin.
Kuha ang ilan noong namasyal sila sa Tagaytay. Sa mga sumunod na litrato ay halos
lahat ng anggulo ay kita siya, ang anak at si Axel. Kuha iyon sa malapitan. May mga
kuha din na nakasiklop ang kamay nila ni Axel.
May pinakita pa ito na litrato. Papasok si Axel sa bahay nila at may dalang
paperbag. 'Yon ang araw na nagising siyang kalaro ni Axel ang anak, at ang bitbit
nito ay mga pasalubong nito para Kay Lexxie.
"S-sorry PO, Ma'am..." 'yon lang ang tanging nasabi niya habang nakayuko ang ulo.
Samu't-saring pakiramdam ang naramdaman
niya ng mga sandaling iyon pero mas lamang ang takot.
Alam niyang alam na nito ang relasyon nila ni Axel. May ebidensiya na itong
inilatag. Kompirmasyon mula sa kan'ya ang nais nitong marinig.
"Sorry?" sarkastiko itong ngumiti kapagkuwan. "What sorry can do, Helena? You
betrayed me! At hindi ko iyon matatanggap! Matagal ko ng pinangarap na mapansin ako
ni Axel, tapos ngayong nasa akin na siya, balak mo namang agawin? Axel is mine! No
one can take him away from me! No one!" nanginginig na litanya nito sa kan 'ya
sabay hagis ng mga litrato sa mukha niya, dahilan para mapapikit siya.
Umisang lunok siya saka iminulat ang mata.
Nanlilisik na mata ang sumalubong sa kan'ya.
"Pinagkatiwalaan kita dahil ang buong akala ko hindi ka katulad ng iba d'yan na
malandi, na hindi ka higad! Dahil ang akala ko din mas mahalaga ang trabaho mo kesa
sa mga lalakl. Hindi pala." Umiling-iling ito. "Pero sabagay, kaya ka nga naanakan
ano, kasi literal na malandi ka Helena. Hindi na ako magtataka kung manahin 'yan
ng anak mo." Sinuyod siya nito ang kabuuhan niya at ngumisi.
Biglang nagpantig ang tainga niya sa mga narinig. Kuyom ang kamao na sinalubong
niya angtingin nito.
Sa lahat ng ayaw niya, dinadamay ang anak niya. Okay lang sa kan lya murahin at
saktan siya, 'wag lang idamay ang anak.
"Saktan niyo na po ako ng saktan pero 'wag na 'wag niyo pong idadamay ang anak ko
dito. Hindi niyo po alam ang nakaraan ko, kaya, 'wag na 'wag niyo po'ng idadamay
ang anak ko dito. Para po matahimik ang kalooban niyo, aalis na po ako dito, Ma'am.
Si Axel po ang kausapin niyo tungkol sa mga litrato na 'yan. Baka sakaling masagot
ka niya ng matino." Turnalikod na siya sa sobrang galit. Nanginginig siya, gusto
niyang sugurin ang amo pero may kaunting respeto pa naman siya.
Hindi siya makakapayag na sabihan ang anak niya ng gano'n.
Si Axel naman talaga ang makasagot ng lahat. Bahala na kung mawalan siya ngtrabaho
ng tuluyan kaysa ganitong pagsabihan siya ng masama at idamay pa ang walang malay
na anak niya.
Pasalamat ang amo niya dahil tinatago niya ang katotohanan tungkol sa relasyon ng
anak at ni Axel. Baka magwala ito lalo kapag sinabi niyang may anak sila ng nobyo
nito.
"Kilala ko si Axel, hindi iyon basta pumapatol sa babae kung walang kailangan. Ano
bang meron ka at pinupuntahan ka pa ng nobyo ko sa bahay niyo?"
"Ano po ba sa tingin niyo, Ma'am?" balik-tanong niya dito ng balingan ang amo.
Walang respeto na kung wala. Basta anak niya ang damay, hindi siya puwedeng
manahimik lang. Si Lexxie ang pinakamahalaga sa kan lya. "Isipin niyo na lang po
ang gusto niyong isipin, at kung ano man ang naglalaro diyan sa utak niyo, Ma'am.
00, ang sagot ko," pagkasabi niyon ay humakbang ulit siya.
'"Wag mong sabihing may nangyari na gigil nitong sabi pasigaw.
Hindi niya ito pinansin. Pinagpatuloy na niya angpaghakbang.
"Kinakausap pa kita Helena! Wala kang modo! Wala ka ring utang na 100b!"
Napatigil siya nang marinig ang sigaw ng amo. Nilingon niya ito.
"Wala naman po akong utang sainyo, Ma'am,
e. Pinagtatrabahuhan ko po ang pinapasahod niyo sa akin. Ah, salamat po pala sa
pagtanggap sa akin dito kung iyan ang ikinakagalit niyo ngayon," lakas na 100b na
sabi niya. Tutal mawawalan naman na siya ngtrabaho kaya sinabi niya iyon.
Dinig niya ang pagsinghap nito sa galit bago niya isinara ang pintuan ng library
nito.
Napahawak sa dibdib si Helena ng makalabas sa silid na iyon. Alam niyang tapos na,
wala na siyang trabaho. Nangyari na ang
nangyari. Magsisinungaling pa ba siya?
Makahanap pa naman siguro siya ng ibang trabaho kung saan wala si Axel. Kung saan
tahimik.
Sa tingin niya, ito na ang paraan kung paano siya makaiwas kay Axel. 00 mahal niya
si Axel, pero ayaw niya pala ng ganito kagulong relasyon. Ayaw niyang madamay ang
anak. Kung sila nga talaga ni Axel, e 'di masaya, kompleto sila kung sakali. Kung
hindi man, lugod niyang tatanggapin, na hindi sila para sa isa l t-isa. Makakaya
naman niyang mawala ito sa buhay niya. Magulang nga niya na buong buhay na
nakasama, nagawa niyang iwanan. Ito pa kayang problema lang sa lalaki. May Lexxie
naman na siya. Marami namang masaya sa buhay kahit walang lalaki sa buhay.
Mabilis ang mga hakbang na pumasok siya sa inuukopangsilid at nag-empake. Buti na
lang hindi ganoon kagulo ang mga garnit niya kaya mabilis na naayos iyon sa
malaking bag.
Nagpapahinga yata ang mga kasamahan kaya wala siyang makita. Hindi tuloy siya
makapagpaalam ng maayos. Mag-iiwan na lang siya ng mensahe para sa mga ito.
Palabas na siya ng gate ng makasalubong si Dennis. Naka-kunot ang noo nito na
lumapit sa kan'ya.
"Hey!" Alanganin ang ngiti nito. "Aalis ka?"
llang sandali pa nito pinukol ngtingin ang data-dala niyang bag.
Ngumiti siya dito. 11 00. Ahm, pakisabi kila Nanay Nelia na mamimiss ko sila.
Masaya akong nakilala ko sila at talagang napalapit na sila sa akin. Kung anuman
ang marinig niyo sa pag-alis 1<0, sana 'wag niyo akong husgahan agad-agad." "For
real?" Hindi pa rin nawala ang pagkunot-noo sa guwapong mukha nito. "Ano bang
nangyari? Sabihin mo sa akin."
Umiling-iling siya sa binata. Bahala na ang amo kung ano ang sasabihin nito.
"Aalis na ako, Dennis. Paalam. Masaya rin akong nakilala ang tulad mo, mamimiss ko
ang paglalaro natin ng baraha." 'Yon lang at nilagpasan na ito.
Sana nga 'wag siya agad husgahan ng mga kasamahan. Dahil may basehan naman kung
bakit siya pumatol kay Axel. Mas nauna siyang nakilala siguro ni Axel kaysa sa amo.
'Yon ang nasisiguro niya. E 'di sana may anak na ang binata sa dalagang amo.
Tinanaw niya ang daang tatahakin. Palabas na siya noon ng subdivision. Nilingon
niya ang malaking bahay ng amo. Hindi niya maiwasang malungkot. Kahit papaano may
mga masaya siyang alaala doon. May pumatak pang luha sa mga mata niya.
Malayo-layo na siya sa bahay ng amo ng makarinig ng sunod-sunod na pagpreno mula sa
likuran niya.
Nanlaki ang mga mata niya ng makita ang ilang kalalakihan na may takip ang mukha.
Lumingon pa siya para kompirmahin kung siya nga ang pakay ng mga ito.
Napapitlag siya ng hawakan ng isang lalaki ang pulsuhan niya at hinila palapit sa
van. Napasinghap siya ng biglang may nagtakip sa bibig niya ng panyo kasabay niyon
ang mabilis na pagbigat ng talukap ng mga mata niya. Gusto niyang sumigaw pero
nawalan na siya ng lakas lalo na ng ibalibag siya ng lalaking nasa likuran niya ang
katawan papasok ng sasakyang iyon.
"Yes, boss hawak na po namin ang babae. Saan po ba namin dadalhin? Sige PO,
masusunod." 'Yon ang huling narinig niya bago siya tuluyang lamunin ng kadiliman.
Hindi niya alam kung ilang oras siyang walang malay. Bigla siyang napamulat ng may
bumuhos ng tubig sa kan'ya.
Ramdam niya ang lamig na dulot niyon sa katawan niya dahil direkta lyong tumatama
sa balat niya, lalo na angtiled na dingding at sahig.
Liwanag ang bumungad sa kanya kaya muli niyang ipinikit ang mga mata saka dahan-
dahang iminulat muli.
"Hindi pa ba gising ang huling babaeng dinala dito?" dinig niyang sabi ng isang
boses.
Boses iyon ng babae. Hindi niya alam kung nasaan ito dahil titig na titig siya sa
mga babaeng hubad na naliligo. Tumitilamsik ang sabon at tubig sa kinaroroonan
niya. Nasa pinakasulok siya ng banyong iyon.
"Gising na boss!" ani ng babaeng malapit sa kinaroroonan niya. Pagkarinig niyon,
narinig niya ang malakas na tunog ng pintuang sumara.
"N-nasaan ako?" aniya dito.
Natawa ito saka burnalingsa ibang kasamahan. "O, nasaan daw siya? Sagutin niyo si
ganda.ll Ngumisi pa ito habang nagsasabon sa katawan.
Sunod-sunod na tawa at halakhak ang narinig niya sa 100b ng malaking banyong iyon.
Maraming shower ang nakakabit, na sa tingin niya ay sinadya iyong pinagawa.
"Naku, ganda maligo ka na. Baka malintikan ka kay boss kapag bumalik iyon na
nakasalampak ka pa d lyan," anang isangtinig mula sa unang bahagi ng shower.
Humarap sa kan'ya ang isang magandang babae din. Napaiwas siya dahil kitang-kita
niya ang kabuuhan nitong walang saplot ni-isa. "00 nga. Nakadalawang balik pa naman
na. Dito ka na pumuwesto. Masasagot din naman ang lahat ng katanungan mo kapag
turnayo ka d lyan at naligo." Ngumiti ito saka nilisan ang dutsa.
Napatakip siya ng bibig ng mapagtantong
wala rin siyangdamit ni isa.
Sabay-sabay na nagkatinginan sa kan'ya ng marinig ang malakas na sigaw mula sa
labas. "Bilisan niyo d'yan, at naiinip na si boss!" "Turnayo ka na d'yan Miss at
maligo. Gan'yan din ako noong unang salta ko dito pero makakasanayan mo rin," anang
babae na malapit sa kan'ya. "Tama si Anna, masasagot ang lahat kapag kumilos ka
d'yan." Saglit na nagtama ang paningin nila. Seryoso na ito, hindi kagaya kanina na
nakakainis dahil sa ngisi nito.
Wala siyang nagawa kung hindi sumunod sa ilang kasamahan. Pinakiramdaman niya ang
sarili bago magsabon ng sarili, wala siyang makapang kakaibang pakiramdam. Walang
masakit o kung anuman. Ang ulo lang niya ang natatangin may kirot. Walang gumalaw
sa kan lya mula sa mga lalaking dumukot sa kan'ya, nasisigurado niya iyon.
Hindi niya maintindihan kung bakit siya dinukot gayong wala naman siyang kapera-
pera. Lalong hindi naman siya mukhang mayaman dahil sa suot niya ng mangyari iyon.
Palaisipan pa rin sa kan lya kung sino ang kumidnap sa kan'ya at kung bakit narito
siya sa lugar na ito.
Humigpit ang hawak niya sa robang suot ng sumunod sa mga kasamahan na lumabas ng
banyong iyon.
Napaawang siya ng labo ng sabay-sabay na burnukas ang tatlong malaking pinto at
iniluwa din ang mga kababaihang nakaroba din, gaya nila.
Akala niya lima lang sila, hindi pala. Kung susumahin niya aabot ng trenta katao
silang naglalakad sa hallway.
At siya? Nakasunod lang sa mg kasamahan. "Sa silid ka na lang namin, may bakanteng
higaan pa doon." Napatingin siya kay Pinky, ang babaeng unang nakita niya at unang
babaeng tumawag sa kan'ya ng ganda.
Marahan siyang turnango at sumunod sa mga ito.
Napapikit siya ng maalala ang anak. Siguradong malulungkot ito kapag hindi siya
makaalis dito.
Paano kung hindi na nga siya talaga makaalis dito? Paano kung hindi na niya
makikita ang anak? Wala sa sariling napahikbi siya dito.
"Tigilan mo ang pag-iyak, Miss. Nandito ka na sa 100b, tatagan mo na lang ang
sarili mo kung gusto mo pang makita ang iniiyakan mong Iyan. Bawal ang mahina
dito," anang babae sa likuran niya. Nakita na niya ito sa 100b ng banyo kanina.
Mukhang mas bata ito sa kan'ya.
Napapaisip tuloy siya sa mga binibitawang salita ng mga ito. Ni isa man, walang
nagsasalita. Sa tingin niya, ang nais ng mga ito ay siya ang
tumuklas kung nasaan nga ba siya. Hindi niya alam kung nasaang lugar ba talaga
sila, at kung ano ang ginagawa nila dito.
Napakunot-noo siya ng makita ang mga sulat sa bawat pader ng silid na pinasukan.
May kaniya-kan'yang panglan at sa ilalim no'n ay may mga numero na hindi niya
maintindihan kung para saan iyon.
"Bilang iyan kung ilang araw o buwan na kami rito," ani ni Pinky sa tabi niya. May
inilahad itong marker pen. "Isulat mo rin ang iyo.ll
Wala sa sariling hinanap niya ang pangalan ni Pinky. Napaawang siya ng makita kung
ilang buwan na ito doon.
Apat na buwan?
Nanghihinang napaupo siya sa kutsong naroon sa tabi niya. Ganoon ito katagal na
nakakulong dito? Ibig sabihin posibleng abutin pa siya ng ganoon katagal dito?
Paano ang anak niya? Makakaya kayang buhayin ito ni Nanay Norma? Paano kung hindi?
Hindi niya maiwasang mapatakip ng mukha. Gusto niyang sumigaw pero pinigil niya ang
sarili niya. Wala siyang nasa isip ngayon kung hindi ang anak.
" Lexxie.. .11

Chapter 17: Hopeless

Umalingaw ang tunog ng baril at turnarna iyon sa target na nakatayo. llang beses pa
niyang pinaulanan iyon ng bala. Halos madurog iyon sa sobrang gigil niya.
"Walang ibang dapat sisihin sa pagkawala niya kung hindi ikaw. Pinatagal mo pa kasi
ang misyon." Pinukol niya ng masamang tingin si Greyhound na bagong dating. "Wala
rin daw sa bagong bukas na casa sabi ng asset natin. Mahirap hanapin, Wolf."
"F*ck!" Pabagsak na inilapag niya ang riffle na hawak.
Tama bang ulit-ulitin iyon sa kan'ya? Damn! At ang mas ikinaiinis niya, wala silang
ideya kung saan dinala si Helena. Wala silang pinaghihinalaan kung hindi si Winona.
According sa audio na nakuha nila sa library ni Winona ay kinompronta ni si Helena
tungkol sa relasyon nila na naging dahilan para umalis ito ng mga oras na iyon sa
poder ni Winona.
Hindi siya nag-ingat. Kung hindi niya isinamang mamasyal ang mag-ina sa mataong
lugar hindi sana sila masusundan. E 'di sana, masaya siyang kapiiling ngayon ang
dalaga.
Inis na inihakbang niya angsarili na
papalayo sa area na iyon ng shooting range.
00 na, kasalanan naman niya kung bakit hanggang ngayon hindi pa rin makita si
Helena. She's been missing for 24 f*cking hours! Walang plaka ang gamit na van ng
mga kumidnap sa dalaga. Wala rin sa area nila ang ilang kasamahan kaya hindi nakita
ang buong pangyayari.
Nakakuha lang sila ng kopya ng CCTV sa mismong harap na kinaroroonan ni Helena ng
mga sandaling iyon. Pero hindi pa rin maituturo kung nasaan si Helena.
Kumain kaya ito ng maayos? Nakatulog din kaya ito ng maayos? Parang mababaliw yata
siya dahil sa nangyari.
"Damn!" aniya ng biglang pumasok sa isipan niya ang isang eksena, na hinihipuan si
Helena ng kung Sino. Hindi niya kayang makita iyon!
Isang malakas na suntok ang pinakawalan niya sa pader.
Nasa operasyon siya ng mga sandaling iyo kaya wala siyang nagawa. Nalaman na lang
niya ng tumawag ang isang guard ng subdibisyong iyon sa kan'ya. Lagii kasi niya
itong tinatawagan noon kung umuwi na ba si Winona o hindi pa. Isa ang guard sa
nakasaksi sa pag-kidnap sa dalaga. Huli na ng tawagan din siya ni Greyhound tungkol
sa nangyari.
Safe si Lexxie at Nanay Norma ni Helena.
Pagkatapos sa nangyari sa dalaga, sinundo niya kaagad ang maglola. Ang matanda lang
ang nakaka-alam sa nangyari. Inilihim muna nila sa bata. Kasalukuyang nasa mansiyon
nila ang mga ito. Maraming bantay at secure ang bahay nila dahil sa posisyon ng ina
sa gobyerno.
Masaya ang ina niya ng makilala nito si Lexxie. Sobrang metikulusa at maarte ang
ina pero pagd ating kay Lexxie, wala itong paki-alam kahit magkalat pa ito sa
mansiyon.
Ilang beses siyang napatingin sa telepono. Hinihintay niya ang tawag ni Winona para
komprontahin siya. Pumunta din siya sa bahay nito pero nag-out-of-town daw.
Nakompirma niya iyon sa isang kasamahang laging nakabuntot sa grupo ni Winona.
Pabagsak na nahiga siya sa inuukopang silid sa headquarters nila, na pag-aari ni
Sebastian. Konektado iyon sa Spotlight, sa basement naman angdaan.
Binuksan niya ang tracker app niya. Ganoon pa rin ang lokasyon. Napuntahan na ito
ng grupo niya kanina, at abandonado ang lugar na iyon. Walang bakas na Helena.
Wala! Nag-aalala na siya para dito. Sa tingin niya naroon ang mga gamit ng dalaga.
Isa na lang ang pag-asa nila. May hindi sila makontak na agent nila, si Bridget.
Isa ito sa baguhan nila na hindi pa rin kumukontak hanggang ngayon. Basta ang
huling balita nila, nakapasok na ito. Walang ibang gamit na data-dala ito maliban
umano sa sarili nito. Encrypted message lang ang natanggap nila. lyong casa na lang
na iyon ang hindi nila napapasok ngtuluyan. Hindi rin nila alam ang eksaktong lugar
na kinaroroonan nito dahil hindi pa ito nagre-response sa mensahe nila.
Kung si Winona nga ang may pakana sa pagkakidnap ni Helena, at may nangyaring
masama sa mahal niya, patawarin siya ng Diyos. Baka mapatay niya si Winona ng wala
sa oras. llalagay niya ang batas sa kamay niya, maipaghiganti lang si Helena, ang
babaeng mahal niya.
Marahas na bumangon siya at lumabas ng silid.
"Saan ka pupunta? Ang sabi ni Boss 'wag ka daw umalis hangga l t wala ang signal
niya," ani ni Fox ng makasalubong.
"Sa ZL Lounge lang ako,ll aniya at tinalikuran na ito.
Ganitong hindi mapakali ang sarili niya, gusto niya ng alak. Gusto niya ng karamay.
Mabilis na pinaikot niya ang sasakyan papunta sa kanto kungsaan malapit ang ZL
Lounge. Naabutan niya si Dave na pababa ng sasakyan nito. Imbes na mag-duty ito,
sinamahan siya nito sa dating puwesto nila sa second-floor.
Surnunod ding dumating si Ezekiel, Caleb at
Kent.
Hindi siya nagkukuwento ng buhay niya pero ng mga sandaling iyon, ikinuwento na
niya ang lahat. Si Ezekiel lang isa sa nakakaalam tungkol kay Helena. Pakiramdam
niya durog na durog siya habang nagkukuwento. Tahimik ang mga ito at nakikinig.
Kung nasa katinuan lang siya, baka puro pang-aasar na ang natanggap niya. Pero
hinayaan lang siya ng mga ito. Namalayan na lang siyang lumuluha ng mga sandaling
iyon. Ito ang unang beses na umiyak siya sa harap ng mga kaibigan.
"Tiwala lang, bud. Everything is possible when it comes to Sebastian," ani ni Caleb
sa kanlya.
Lahat ng kaibigan niya sumang-ayon sa sinabi ni Caleb.
Napabuntong-hininga na lang siya. Yes, lahat posible kay Sebastian. Kahit galit ito
sa kan'ya ngayon, alam niyang hindi siya nito tatalikuran. Ngayon lang yata siya
nabigo sa misyon niya, at ngayon lang din iyon tumagal dahil kay Helena.
Lahat sila napatingin ng may biglang kumatok. Iniluwan no'n ang isa sa mga staff ng
ZL.
"Sir Axel, may naghahanap po sainyo sa baba. Dennis daw po ang pangalan."
Bigla siyang nabuhayan ng 100b. Baka kasama nito si Winona. Kailangan niyang
makausap ito. Kung kailangang gamitin niya ang mahiwagang kamay, gagamitin niya,
mapaamo lang ulit ito. Konting haplos lang clito ay nawawala na kaagad ang galit
nito. Kailangang mapaniwala niya itong pinaglalaruan lang niya si Helena. 'Yon lang
angtanging paraan niya sa ngayon.
Mabilis na nagpaalam siya sa mga kaibigan at pinuntahan si Dennis. Sigurado siyang
inutusan ito ngayon ni Winona.
SUMUNOD si Helena kay Pinky ng tawagin siya nito. Kasunod nito si Anna, Marry,
Sandy at Lisa. Silang anim ang magkakasama sa silid kaya sila din ang magkakatabi
sa mesa.
Inilibot niya ang tingin. Walang halos kabigin sa mga babaeng naroon sa malaking
canteen na iyon. Kung iisipin niya, nasa malaking kompanya sila. Pero hindi, e.
Kakaiba ang mga aura at ayos ng mga naroon. Halos sopistikada din. Si Marry at
Lisa ang naglagay ng kolorete sa mukha niya. Hindi niya talaga maintindihan kung
bakit kailangang nakaayos, e kakain lang naman
"Ang gaganda naman nila," komento niya ng makaupo na siya sa upang para sa kan'ya.
"Maganda ka rin naman, Helena." Napatingin siya kay Lisa.
Gusto niya sanang matuwa pero mali ang lugar. Mali kasi sa kinaroroonan niya, may
kakaiba. Magaganda ang mga kababaihan na naroon kaya hindi niya maiwasang
malungkot. Hindi normal ang paligid. Wala siyang nakikitang lalaki. Kung may bantay
man, mga babae rin ang bantay pero mga mukhang amazona. Lezbian ang ilan na kakaiba
kung turningin, at may mga hawak na mga baril.
"'Yang gandang 'yan ang makakapagpalaya sa atin dito." Si Pinky iyon na abala sa
pagbalasa ng baraha.
Hindi niya maiwasang lumukot ang mukha. "Ba't di niyo kasi ako tapatin para handa
ako sa mga mangyayari. Hindi ko talaga kasi kayo maintindihan, at mas [along hindi
ko maintindihan bakit pulos babae tayong narito?
Ano ba talaga tayo? At bakit tayo narito?"
Lahat ng nasa mesa ay sa kan'ya angtingin.
Hindi alam kung sino ang magsasalita.
Nagtinginan pa ang mga ito sa isa't-isa.
"Ibebenta nila tayo sa mga mayayamang dayuhan, Helena," malungkot na sabi ni Anna.
"Suwerte mo kung mabait ang mapuntahan mo. Pero ang balita sa amin, halos miyembro
ng sindikato, o I di kaya mga miyembro ng mafia na nagmumula sa ibang bansa. May
mga pinoy din, pero kailangang tapatan nila ang halaga na nakapatong sa'yo. Suwerte
mo talaga kung mabait ang makabili sa'yo. E, paano kung adik naman?" Tumaas pa ang
mga balikat nito na para
bang kinikilabutan.
Tulalang napasandal si Helena sa upuan.
Panay ang iling niya.
Hindi maaari... Kailangan pa siya ng anak niya. Kailanagang makaalis siya rito.
Paano kung ang nakabili sa kan'ya ay sanggano, tapos kapag nagalit sa kan'ya,
ipapatay kaagad siya?
"Wala bang paraan para makatakas ditoAyyy! ll gulat na sigaw ng tumunog ang isang
malaking sound system sa buong area na iyon. Napahawak siya sa dibdib dahil sa
sobrang gulat. Nagsalita doon ang boses ng isang babae at sinabing dalawang tao
lang ang puwedeng tumayo bawat mesa upang kumuha ng pagkain.
"Kagaya nga ng sinabi ni Anna, makakaalis ka langdito kapag binili ka. 'Yon nga
lang suwertehan," ani ni Pinky.
Pinanghinaan siya ng 100b sa narinig. Kopmirmasyon lamang iyon dahil nabanggit na
kanina ni Anna.
Kumusta na kaya ang anak? Si Axel? Hinanap kaya siya nito? Mukhang malabo naman.
Sana may nakakita sa nangyari sa kan'ya baka sakaling mahanap sila.
Sabay na burnalik si Anna at Sandy na kumuha ng makakain nila. Napaawang siya ng
labi ng makita ang kakarampot na pagkain. Nandoon ang atens'yon niya kaya nagsalita
si Sandy.
"Ayaw daw ng customer ang sobrang taba kaya ganito ang mga pinapakain nila."
Kaya naman pala. Kahit nga pampaganda tig-iisa sila. Alagang-alaga para sa mga
future client.
"May asawa ka ba, Helena?"
Napatigil siya kapagkuwan ng magsalita si Lisa. Umiling siya bilang sagot. "Pero
may anak ako,ll malungkot niyang sabi.
"May anak ka na? Wow, walang bakas, girl!"bulalas ni Lisa na ikinailing niya.
"Sus, nambobola ka pa."
"Seryoso ako. Diba, girls?" Mabilis na sumang-ayon ang mga kasamahan. "May rason ka
para umalis dito, kami kasi wala na. Kaya sana, kung mapili ka man, sa mabutingtao
ka mapunta. Kawawa ang anak mo, kapag nagkataon. Anyway, nasaan ba ang ama ng anak
Hindi niya maiwasang makaramdam ng lungkot. Pakiramdam niya may pumipiga sa puso
niya. Lalo niya tuloy namimiss ang anak. Sana man lang may anghel na dumating at
iligtas sila.
"Sa totoo lang, isang pulis ang ama ng anak 1<0. Pero hindi niya alam na nagbunga
ang nangyari sa amin,"
Pagkatapos kumain ay naglakad-lakad sila ng konti para magpababa ng kinain. May
tinatambayan nga, angtaas naman ng bakod. At mukhang live wire pa ang mga
nakapalibot. Wala ring ibang libangan dito, maliban sa baraha. Napabuga siya ng
hangin.
Bakit ba kasi nangyari ito sa kan'ya? Maliban lang sa pagpatol niya kay Axel, na
may nobya, wala na siyang ibang kasalanan na mabigat para parusahan ng mundong
ibabaw.
Hindi naman niya akalaingsa 100b ng subdibisyon iyon mangyayariri. Sabagay, sino
lang ba siya? Anak ba siya ng presidente para hanapin? Baka si Nanay Norma at ang
anak lang niya ang naghahanap sa kan'ya.
Sabay-sabay silang bum alik ng silid kapagkuwan, nagsibalikan na din kasi ang ibang
grupo. Napaawang siya ng labi ng makita ang mga naggagandahang dress. Napak-daring
tingnan niyon. Anim iyon. Malamangsa malamangtig-iisa isa.
Ngayon lang siya hindi na-excite magsuot ng ganitong darnit. Noong dalaga siya,
pangarap niya talagang makapagsuot ng mga magagarang darnit. Pero hindi naman
gan'yan ka-daring.
Nag-uunahan ang mga kasamahan sa pagpili. Samantalang siya, nakatunghay lang sa mga
ito habang nag-susukat ang mga ito.
"Saang bansa na naman kaya tayo?"
Napatingin siya kay Anna habang naghuhubad.
Sinusukat nito ang dress. Nmapalunok siya ng makita ang kabuuan nito. Long dress
iyon na hakab sa kasamahan, at halos lumuwa na ang hinaharap nito. Sa lambot ba
naman ng tela, mamali ka lang ng galaw, paniguradong kita na ang ut*ng nito.
"Asia lang ang [aging ginaganapan ng red carpet. Kung hindi China, Taiwan,
Singapore, Thailand at Malaysia," wika ni Pinky na n agsusukat din.
Napahilamos siya ng mukha ng marinig ang sinabi ng kasamahan. Sunod-sunod ang kaba
sa dibdib niya.
Ibig sabihin, hindi pala sa Pilipnas ginaganap ang bentahan ng mga kagaya nila, sa
ibang bansa pala. Bigla siyang kinilabutan sa naisip. Iniisip pa lang na hawakan
siya ng kung Sino, diring-diri na siya.
Nawawalan na siya ng pag-asa dahil sa mga isiping iyon. Mas lalo yata siyang
kamuhian ng magulang kapag nalaman ng mga ito na napasok siya sa ganito. May
tatanggap pa kaya sa kaniyang lalaki kapag nalaman din ang nangyari sa kan'ya dito
sakaling makatakas siya sa taong bibili sa kan lya? Si Axel kaya, tatanggapin kaya
siya nito bilang ina ni Lexxie? Paano kung husgahan din nito ang anak niya?
Nanghihinang inihiga niya ang sarili sa kama. Pumikit siya kapagkuwan. Gusto niyang
matulog baka sakaling pag-gising niya ay nasa

Chapter 17: Hopeless 12/12 piling siya ng anak. 

Chapter 18: Scared
Napa-ungol si Winona ng sipsipin niya ang dila nito. May halong gigil iyon. Bumaba
ang labi niya sa ibabang bahagi ng labi ito at gigil ding kin agat hanggang sa
dumugo habang patuloy ang pagbayo ng dalawang daliri niya sa pagkabab*e nito.
Nalasahan na niya angdugo nito sa labi niya.
"Ohhh, Axel! You're so damn good! I love it! Ohhh, faster, baby! Ohhh, f*ck me!"
malakas na ungol ni Winona.
Sinunod niya ang gusto nito. Mabilis na nilabas-pasok niya ang daliri sa 100b nito.
Kitang-kita niya ang matinding pagnanasa sa mukha nito pero hindi man lang siya
naapektuhan sa babaeng ito.
Dahil siguro itinatak na niya si Helena sa sistema niya. Nagsimula ito noong unang
niyang nakita ang dalaga sa ZL Lounge. Wala na siyang ibang nais kung hindi ang
dalaga.
Alam niyang nagsisimula ng umepekto ang gamot na nainom ni Winona. Liyong-liyo na
ito. Hindi na alam kung saan ito babaling dahil sa sarap na pinapalasap niya.
Daliri pa lang Iyan, paano pa kaya kung kahabaan na niya?
Ganito sila lagi ni Winona noong nagsisimula
pa lang siya sa misyon. Hindi maiiwasan ang angkinin nila ang isa't-isa dahil nga
mag-kasintahan sila. Gustong-gusto kasi nitong gum agamit ito ng ecstacy habang
nagtatalik. Ang hindi nito alam, hindi siya urniinom noon. Pinapasok niya ang
sarili sa 100b nito gamit ang condom pero ngayon hindi na.
Hindi alam ni Winona na may iba pa siyang hinalo ngayon maliban sa ecstacy.
Magdedeliryo ito hanggang iisipin nitong siya ang nagpapaligaya dito, 'yon pala,
sarili lang nito.
Tumigil siya sa pagbayo sa pagkabab*e nito ng mapansing gurnalaw ang kamay nito at
dinala iyon sa hiwa nito para paligayahin ang sarili nito.
Tuluyan na niyang tinanggal ang daliri at turnayo. Kumuha siya ng wipes at
pinunasan ang dalawangdaliringginamit.
Nakapiring ang mata nito kaya hindi nito mapapansin ang pag-alis niya sa kama dahil
wala itong iintindihin kung hindi ang paligayahin ang sarili nito. Ang buong akala
nito, siya ang katalik nito hanggang sa matapos.
Mahigit trenta minutos lang ang epekto niyon kaya dapat matapos niya ang misyon.
Mabilis na naghugas siya ng kamay sa banyo kapagkuwan. Inilabas niya ang telepono
mula sa pantalon at nagpadala ng mensahe kay Snake bilang signal.
Pansamantalang i-freeze ni Snake ang CCTV
para makapasok siya sa library ni Winona.
"Done, and clear," dinig niyang sabi ni Snake sa kabilang linya. Nagsusuot siya ng
gloves ng mga sandaling iyon. Mahirap na baka makuhaan siya ng finger print.
Pero bago siya lumabas ay dinaanan niya sa lamesita ang telepono ni Winona at
nilagyan dinikitan iyon ng tracker. Tinanggal niya ang case muna at idinikit sa
likod.
"Thanks," aniya at tuluyan ng lumabas sa silid.
Si Snake ang mata niya ngayon dahil abala si Greyhound.
"F*ck that woman," ani ni Snake sa kabilang linya.
Napangisi siya. Pinapanood siguro nito si Winona. "Gag*! Alam mo naman ang ginagawa
namin kanina. Binuksan mo pa talaga ang camera."
"l just want to check on her,"
'"Wag ako, Snake." Inilinga niya ang paningin baka may makakita sa kan'ya.
"Damn! I have a fiancée!"
Mabilis ang mga hakbang na tinungo niya ang library at binuksan ang pintuan.
Pasalamat siya dahil nakabukas iyon. Mabilis na iginiya niya ang sarili papasok
saka demeretso sa mesa.
Lumapit siya sa may laptop at may idinikit doon. Binuksan niya iyon kapagkuwan para
kay Si Snake. Ito na angbahala doon.
Hinalughog niya ang buong library baka may makalap pang ibang impormasyon.
PANGATLONG araw na niya ngayon sa lugar na ito. Nawawalan siya ng pag-asang
makaalis dito. llang araw na ang lumipas pero ganoon pa rin, walang naghahanap sa
kan lya. May posibilidad din na abutin pa siya ng linggo, o 'di kaya buwan. Gabi-
gabi na lang siyang urniiyak at iniisip ang anak. Wala rin ang mga gamit niya dito,
hindi man lang niya makita ang litrato nito.
Hanggang ngayon, abala silang lahat na mga kababaihan sa training center na
tinatawag ng mga ito. Ang dating mga kasamahan na matatagal na ay nagtuturo na lang
din sa mga baguhan.
Doon sa area na iyon tinuturuan ang lahat ng mga babaeng sumayaw, kumanta, makipag-
usap sa customer, at kung anu-ano pa. Mga tamang etiquette din daw. Para saan pa?
E, mukha namang hindi kagalang-galang yata ang mga magiging kliyente nila.
Samu't-sari din ang saloobin ng ibang grupo. Naririnig niya iyon. May mga babaeng
ayaw naibenta, meron namang gusto, sa ngalan ng pera. May mga babaeng pumapayag
dahil may pag-asang makatakas sa mundong naghihintay
sa kanila.
llang beses na rin niyang natanong sa mga kasamahan kung nasaan ang pinaka-boss, o
may-ari ng lugar na iyon pero wala pa daw nakakakita. Tanging si Jerlyn ang
humaharap sa kanila, ang tinatawag nilang boss, na isang lesbian.
"Mamaya dadalhin daw tayo sa casa," malungkot na balita ni Anna sa kanila ng
makabalik sa kuwarto.
Bigla siyang kinabahan. Akala niya sa susunod na linggo pa. Bukod pa 'yong red
carpet na sinasabi ni Pinky.
Pabagsak na nahiga siya. Mas lamang sa kanila seryosong usapan at katahimikan kaysa
tumawa, sa totoo ang.
Hindi na nga nagsi-imikan ang mga kasamahan pagkatapos sabihin iyon ni Anna.
Katahimikan ang namayani sa kanila hanggang sa makatulog silang lahat. Napapitlag
sila ng katukin sila ng pagkalakas-lakas, at sinabihang maghanda umano.
Totoo nga ang sinabi ni Anna, heto at nagkukumahog na silang lahat sa pag-aayos.
Kinakabahan siya habang naglalagay ng kolorete. Abala kasi ang ibang kasamahan kaya
hindi siya maasikaso ng mga ito.
Ano kaya ang naghihintay sa kanila sa casang iyon? Doon na ba sila o babalik sila
sa
kulungang ito?
"Girls, pakibilisan! Bawal ang pagong!" Nagkatinginan sila ng may sumigaw mula sa
labas ng pintuan nila.
Mabilis na isinuot nila ang kani-kanilang dress. Kanina lang din ito binigay sa
kanila.
Napangiwi siya ng makita ang sarili sa salamin. Hakab na hakab angsuot niya.
Kitang-kita ang mahahaba niyang biyas sa sobrang iksi ng dress. Bawat hakbang niya
siguro clito ay masisilipan na siya. Wala man lang silang suot na cycling. Deretso
panty na, at kulay pula pa. Kulang din sa tela ang likuran niya, kitang-kita ang
makikinis niyang balat.
Nagpakawala siya ng buntong-hininga kapagkuwan.
"Nandito na tayo, Helena. Hindi na puwedeng mag-inarte dahil paniguradong may
kalalagyan tayo." Nakatanga lang siyang nakinig sa litanya ni Sandy. "lpanalangin
mo na lang na may makilala ka mamaya. Maliban kasi sa bidding na ginaganap sa ibang
bansa, puwede ka ring bilhin kung papayag si Madam sa presyong iaalok ng customer
sa'yo. Kung hindi talaga matapatan, sa red carpet ka rarampa at pagpipilian. Doon
kasi malaki ang inilalabas na pera.ll
Napalabi siya kapagkuwan. Usually, sa mga awarding ceremony lang niya naririnig sa
hollywood ang salitang red carpet. Dito, rarampa ka rin pala na parang artista sa
red carpet, 'yon nga lang rarampa ka para ibenta ang sarili mo.
Gusto niyang sabunutan ang buhok ng mga sandaling iyon pero hindi niya magawa,
malapit na silang umalis. Aayusin niya pa kung sakali.
Baka mapagalitan na siya.
Nagpahuli siya sa paglabas ng tawagin na sila. Pinagmasadan niya ang ibang
kasamahan sa labas na excited, meron din namang kagaya niya na hindi maipinta ang
mukha, meron ding mga seryoso kagaya ni Pinky at Lisa.
Nakanganga ang bunganga niya ng isa-isa silang abutan ng blindfold. Ipinasuot iyon
bago sila tuluyang pinalabas ng gusaling iyon. Wala naman siyang makita. Sobrang
dilim, kaya, nanatili lang siyang nakapikit habang humahakbang palabas.
Napayakap pa siya sa sarili ng maramdaman ang hanging sumalubong sa kan 'ya.
Napakalamig.
Hindi kaya nasa Baguio sila? Tagaytay? Pero sobrang lamig.
Inalalayan sila paakyat ng van kapagkuwan. Nang makapasok na, pinatanggal na sa
kanila ang suot na blindfold.
Napatingin siya sa mga kasamahan watak-watak na silang anim. Si Anna lang ang
nakita niya sa likurang bahagi ng van.
Hindi niya maiwasang sabayan ng dasal ang katabi. Panay ang bulong nito, alam
niyang panalangin iyon.
Mahigit na bente-minuto ang itinakbo ng sasakyan sa pagkakatantiya niya.
Ganoon pa rin, naka-blindfold sila ulit ng sumakay sa isang helicopter. Hindi niya
alam kung ilan ang urnaandar na helicopter. Marahil, naroon ang ibang mga
kasamahan.
"Boss, kabilin-bilinan ni Madam, na walang makikipag-deal ngayong gabi. Maghintay
daw sa red carpet kahit magkano pa raw ang presyo,ll ani ng isang tinig ng lalaki.
So, may lalaki rin palangtauhan ang may hawak sa kanila.
"Sigel' dinig niyang sabi ni Jerlyn, na kung tawagin nila ay boss.
llang sandali din silang nasa ere.
Sunod-sunod ang pagtahip ng dibdib niya ng makapasok sila sa isang establisyemento.
Sa tingin niya, iyon na ang talagang casa. May tugtuging sa tinging niya ay sa mga
nightclub lang pinapatugtog. Kung hindi siya nagkakamali, may mga sumasayaw sa
gitna dahil may mga naghihiyawang mga kalalakihan.
Nagsitayuan bigla ang mga balahibo niya ng may humaplos sa hita niya habang
naglalakad.
Dahil doon, binilisan niya ang hakbang kahit naka-blindfold, may nakaalalay naman
sa kanlya.
Mayamaya ay narinig niyang pinapatanggal na ang kanilang mga takip sa mata.
Napasinghap siya ng mabungaran ang napakaraming kalalakihan sa harap nila. Saka
lang niya napagtantong nakatingin sa kanilang lahat ang taong naroon.
Napakalawak ng entabladong kinaroroonan nila.
Hindi niya alam kung gaano sila katagal na nakatayo sa harapan ng mga lalaki na
iyon. Nilingon niya pa ang ilan sa kasamahan. Hindi sila kompleto. Nasa sampu na
lang sila.
Nasaan ang iba? Bakit sila lang ang narito?
Bigla siyang nailang ng suyurin ng isang may edad na lalaki ang kabuuhan niya, na
sa tingin niya ay nasa 40 1s ang edad. Titig na titig ito. Halos ayaw siya
tantanan ng mata nito.
Mayamaya ay may tinawag ito at itinuro siya sa staff na kausap nito. Tumango-tango
lang ang kausap nito habang nakatingin sa kan'ya.
Ano kaya ang pinag-uusapan ng mga ito? Kinakabahan siya kaya napakapit siya sa
laylayan ng damit niya.
Gusto siya ng kalaking iyon?
Nagsimula ng manginginig ang mga laman niya ng hilahin siya ng isang staff papunta
sa isang pribadong silid.
Bakit gano'n? Akala niya walang makikipag-deal ayon sa Madam na binanggit kanina ng
kausap ni Jerlyn?
Bakit ngayon hila-hila siya sa pribadong silid na ito?
Napaupo siya sa malambot na kama ng pabalya siyang bitawan ng lalaking naghatid sa
kanlya.
Nasa ganoong posisyon siya ng bumukas ang pinto at iniluwa ang lalaking nagturo sa
kan lya noong nasa entablado siya.
Nagsimula siyang manginig ng marinig ang pag-lock ng pintuan. Napapitlag siya ng
patayin nito ang ilaw.
Nag-angat siya ng tingin sa lalaking palapit. Hindi pa rin nito inaalis ang titig.
Kumikislap ang mga mata nito.
Tanging ilaw na nagmumula sa side table angtumatanglaw sa kanila ngayon. Kapwa sila
titig na titig sa isa't-isa.
Napayakap siya sa sarili ng mapansing nasa harapan na niya ito. Lalong nanginig ang
kalamnan niya ng ipagpantay nito ang mukha sa kan'ya. Sobrang lapit nito kaya naka-
pikit lang siya.
Akmang hahawakan siya nito ng magsalita siya.
"'W-wag p-po...” pakiusap niya sa nanginginig na tinig.
Biglang sinapo nito ang baba niya at pinaangat para magtama ang paningin nila.
"Ssshh...”anas nito sa mahinang tinig habangtitig na titigsa mapupulang labi niya.
Lumabi pa iło kapagkuwan kaya kinilabutan siya.

Chapter 19: A Night to Forget

Napasinghap si Helena ng lumapat ang mga kamay ng lalaki sa hita niya. Kahit na
nakaramdam siya ng kakaibang kiliti. Pilit na iwinawaksi ang mga kamay nito pero
patuloy pa rin ito sa paghaplos sa nanginginig niyang hita.
"S-Sir, 'w-wag PO," nanghihina niyang sambit dito.
"Ssshh.. 11 anito ulit na ikinatayo ng balahibo niya. Lumuhod pa ito sa harap niya
at pilit na ibinuka ang mga hita niya para makita ang nais nitong makita. Pilit na
isinara niya iyon pero nanaig pa rin ito dahil sa lakas nito.
Napapikit siya ng maramdaman ang paglilis nito ng dress niya. Inipon niya ang lakas
para tuhurin sana ito pero mabilis na sinalag nito at ibinuka lalo ang hita niya.
"1 1 m stronger than you think, baby. Don't move or else, I'll kill you, right
here, right now. You choose." Tumawa pa ito. I'l don't want to waste my millions
tonight," bulong nito na ikinatigagal niya. Halata sa boses nito ang inis dahil sa
ginawa niya pero mas bakas ang kagustuhan nitong maangkin siya base sa kilos nito
kaya kilabot ang sunod niyang naramdaman.
Parang ayaw mag-sync-in sa utak niya ang
sinabi nitong halaga. Milyon ang halaga niya?
So, ganoon kalaki ang presyo clito sa casang ito ng mga babae? Paano pa ang mga
birhen kaya? Sobrang laki? Kinilabutan siya bigla.
Ibinalik niya ang tingin sa mukha nito at nakipagtitigan sa mata pero mabilis na
ibinaling nito ang tingin sa iba.
Tumayo ito at inagaw ang blindfold sa kamay niya.
Hindi niya maiwasang suminghap ng malanghap ang mabangong amoy nito. Hindi
sinasadyang lumapat ang nakaawang niyang labi sa braso nito dahil inaayos nito ang
pagkakatali ng blindfold. Pakiramdam niya may spark siyang naramdaman doon. Ito ang
pangalawang beses na nakaramdam siya ng ganoon. Pamilyar... pero imposible. Nasa 40
1s na ang kaharap base sa mukha nito... pero ang katawan nito....
Ipinilig niya ang ulo. Kung anu-anong kaimposiblehan ang nasa isip niya.
Napakalabong mangyari iyon.
Halu-halong pakiramdam tuloy ang nararamdaman niya ngayon.
"A-ano pong gagawin niyo sa akin?"
"What the f*ck lady! I spent millions on this night, tapos magtatanong ka ng
gan'yan? Kaya ka nga nagtatrabaho sa ganitong lugar dahil sa pera, right? Now
you're asking me what I'm going to do with you. Of course, I'm going to f*ck you.
No. It's
us, baby. We will f*ck!"
Napalunok siya sa deretsahang wika nito.Walang kapreno-preno man lang.
Ganoon ito kasabik sa babae?
"P-paano k-ung ayaw ko PO?" wala sa sariling tanong niya. Alam niyang natigilan ito
dahil matagal bago ito umimik.
"Why?" seryosong tanong nito kapagkuwan.
"Hindi naman po ako birhen at hindi rin po ako nagtatrabaho dito. Kinidnap lang
naman po ako, kaya ako narito. May anak po akong naghihintay sa akin sa labas.
Kaya, maawa na po kayo, Sir, please? Tatanawin ko po'ng utang na 100b ito kapag
pinatakas mo ako dito," pagmamakaawa niya dito.
Natigilan na naman ito sa sinabi niya. Sana maniwala ito. Gusto niyang makita ang
ekspresyon nito pero may piring ang mata niya.
"You mean, sasayangin ko ang pera ko ngayon at patakasin ka?" Natawa pa ito.
Hindi siya nakakilos ng marinig ang tawa nito. Parang narinig na niya iyon. Pero
baka kaparehas lang.
"l can't, lady. I've already paid the reservation fee, para iyon sa red carpet. Ang
laki na ng nagastos ko para clito tapos tatakasan mo lang ako? I'm not going to let
that happen, baby.
Hindi ako papayag na hindi ka mapunta sa akin
hanggang sa araw ng red carpet. Naiintindihan mo?" Mayamaya ay naramdaman niya ang
hininga nito sa tainga niya. "Kaya, wala akong pakialam sa rason kung bakit ka
nandito. Ang alam ko lang, nandito ako dahil may kailangan ako. May pangangailangan
ako, na ikaw lang ang makakapuno. Just hold on, makakaalis ka rin dito, kasama
1<0," desperadong sabi nito, na ikinaawang ng labi niya. Pigil na pigil ang hininga
niya. Hindi niya alam kung bakit may diin ang huling sinabi nito.
Napabuga siya ng malakas ng urnalis ito sa harapan niya. Sinamantala niya iyon para
huminga ng malalim.
Mukhang hindi na niya matatakasan ang buhay na ito. Pagkatapos ng mga nangyari sa
buhay niya, heto na naman, pasakit na naman. Pakiramdam tuloy niya walang nakikinig
sa mga hiling at dasal niya. May gumagabay pa ba sa kaniya? Hanggang kailan ba 'to?
Napahawak siya sa dibdib ng maramdaman ang pagkirot niyon. Naramdaman din niya ang
pagkabasa ng blindfold, na nagmula sa mata niya.
Napayuko siya ng maramdaman ang labi nito sa batok niya kasabay niyon ang pag-angat
ng balikat niya dahil sa kiliting naramdaman. Hindi man lang niya naramdaman ang
pagsampa nito sa kama dahil sa malalim na pag-iisip.
Tama si Sandy, hindi na siya puwedeng mag-inarte. Nandito na siya. Pikit-mata na
lang niyang harapin. Hindi rin naman siya puwedeng sumuko dahil may naghihintay sa
kan'ya.
"You'll be mine soon," ani pa nito at kinagat ang earlobe niya, na ikinatayo ng
mga balahibo niya. Katunayan na malaki ang epekto ng halik nito. "Kaya, kailangan
mong kalimutan ang mga naiwan mo sa labas...l'
Napakagat-labi siya. Sa isip niya, kinontra na niya ang sinabi nito pero nananaig
ang presensya nito kaya hindi niya mabigyang pansin. Pigil ang ungol niya dahil sa
ginagawa nito. Ayaw niyang naramdaman nito may epekto sa kan'ya ang kinikilos ng
eatrangherong ito.
Pinaglandas nito ang daliri mula sa braso niya hanggang sa mga daliri din niya kaya
pigil ang hininga niya.
Napalunok siya ng ibaba nito ang strap ng dress niya, kabilaan. Madulas at malambot
ang tela kaya mabilis na nakisama itong burnaba. Hindi pa iyon tuluyang nakababa
talaga dahil nakaupo pa siya. Tumigil iyon sa beywang niya.
Napapikit siya ng mata sa 100b ng piring n ang maramdamang ang sariling wala ng
tabing ang dibdib. Ramdam niya ang buga ng aircon. Napayakap pa siya sa sarili.
Nakatalikod siya sa estranghero kaya hindi nito nakikita ang harap niya.
Gustong kumawala ng ungol niya ng yakapin
siya nito mula sa likod sabay pisil sa magkabilaang dibdib niya. Napaliyad siya sa
ginawa nito dahilan para magkaroon ito ng access sa leeg niya.
Bigla siyang napamulat ng malanghap ulit ang mabangong amoy nito. Wala sa sariling
iniyakap niya ang kamay sa leeg nito at pilit na ibinaba sa mukha niya para
halikan, pero biglang iniwas nito ang sarili.
" Don
Ayaw nitong mahalikan. Bakit?
llang sandali pa ay pinaharap siya nito at itinulak pahiga ng kama. Inayos nito ang
pagkakahiga niya sa kama.
Gusto niyang tanggalin ang piring para makita sana ang mukha nito ulit. May gusto
siyang mabasa sa mata nito, hindi niya alam kung ano 'yon pero malakas ang
pakiramdam niya, na may makikita siya doon.
Hinila nito kapagkuwan angdamit niya at itinapon iyon sa kung saan.
Napahawak siya sa ulo nito ng maramdaman ito sa kaliwang dibdib niya. Gustong
kumawala ng ungol niya pero pinigilan niya. Dinadaan na lang niya sa kagat-labi ang
nararamdamang kakaiba.
Nang magsawa ito sa kaliwa ay sa kanan naman nito pinagsawa ang labi, saka burnaba
sa puson niya.
Pinaglandas nito ang dila nito hanggang sa pagitan ng hita niya kaya hindi mapakali
ang hita niya. Nanginginig din iyon.
"Do not ever attempt to kick me," banta nito sa kan'ya pero masuyo nitong hinawakan
ang magkabilaang hita. "And please, don't hold your moan. I want to hear it," anas
nito kapagkuwan.
Hindi puwede. Kahit nadadala siya sa sitwasyon, hindi siya puwedeng umungol, na
parang guston g-gusto niya.
Wala itong nagawa. Walang ungol na lumabas sa kan'ya kahit dalang-dala na siya sa
mga galaw nito. Tanging kagat-labi, kapit sa bedsheet ang ginagawa niya huwag lang
lumabas ang ungol. Kung uungol man siya, sa isip lang.
Hindi niya maiwasang maalala si Axel. Pakiramdam niya, naulit ang nangyari sa
kan'ya, ilang taon na ang nakalipas. Estranghero din noon si Axel sa kan'ya.
Kagaya ng lalaking ito. Tatlong beses siyang labasan ng orgasmo gamit ang
mahiwagang dila at daliri nito. Talagang hinatid siya nito ng tatlong beses sa
ibang dimensyon bago ito pumuwesto sa ibabaw niya.
"Oh, f*ck! I want to hear your moan!" pakiusap nito habang patuloy sa pag-ulos sa
ibabaw niya. Pinanggigilan din nito ang dalawang dibdib niyang sumasabay sa indayog
ng balakang niya. Panaka-naka din nitong sinusubo ang dunggot niya.
Mayamaya lang ay burnilis ang kilos nito sa pagbayo kaya ramdam na niya ang
nalalapit niyang orgasmo hanggang sa...
"I'm coming! Oh, shit! Baby, ohhhh...ll mahabang ungol nito sabay ang panginginig
nito.
Napalabi siya ng napagtantong halos magkasabay silang nilabasan. Hindi niya alam
kung may gamit itong proteksyon. Hindi rin ito nag-withdraw, kaya nabahala siya.
Masuyo nitong hinugot ang sarili.
Nakaramdam siya ng kiliti habang binabawi nito angsarili.
Hingal na hingal na bumagsak ito sa tabi niya.
"You'll see me soon on the red carpet. I'll be the one to bring you home, to our
home. Bear that on your mind." Naramdaman niya ang pagtayo nito kaya naupo siya.
Wala siyang sagot doon dahil hindi naman niya alam ang mangyayari doon.
llang sandali pa ay sinabi nitong puwede na niyang tanggalin ang piring. Hindi niya
ito maintindihan. Bakit pa kasi kailangang piringan siya? Samantalang, nakita naman
na niya ang mukha nito.
Saka lang niya napagtantong walang ilaw na nakatanglaw sa kanila kanina pa. Sakto
kasing pagtanggal niya ay siya ring pagbukas nito ng lampshade sa gilid. Nasilaw pa
siya.
Wala naman na siyang maitago kaya nagbihis siya sa harap nito pagkatapos punasan
ang sarili. Titig na titig lang ito sa kan 'ya. Kagaya kanina, hindi nito inaalis
ang tingin.
ilang sanda[i pa ay tumayo ito at lumabas ng silid na walang sabi-sabi.
Matagal na itong nakalabas pero nakatingin pa rin siya sa pintuang ni[abasan nito.
Manhid at tanga siya kung hindi niya aamining ang laki ng epekto nito sa kan 'ya,
sa buong sistema niya. Pero mali ito. Maling-ma[i.
Sabay-sabay din silang buma[ik ng mga kasamahan kung saan sila natutulog.
Kaniya-kaniyang kuwento ang mga ito tungkol sa mga nangyari. Nakikinig lang siya.
Siya, ayaw niyang magkuwento dahil gusto niyang iwan sa apat na sulok ng silid na
iyon ang lahat ng nangyari.
Nagustuhan niya pero nandidiri siya sa sarili niya. Pakiramdam niya ang dumi-dumi
na niya.
Parang hindi na siya si Helena.
Pagdating na pagdating sa tinutuluyan nila ay kaagad na naligo siya. Kinuskos niya
ang bawat singit pero ganoon pa rin. Ramdam na ramdam niya ang presens'ya ng
estrangherong iyon. Pakiramdam niya nakadikit na sa balat at sistema niya ang
lalaking iyon.
Napag-alaman niyang iilan lang pala sila ang naipasok sa silid. Ibig sabihin niyon,
nakareserba na sila. Pero posible pa raw na may ibang makabili kung hindi
matatapatan ang halaga nila.
Nang mga sumunod na araw, hindi na siya kasama sa casa kasi nga may potential
client na siya. At halos pala sa mga naroon gabi-gabi ay mga dayuhan. Dalawang
pinoy lang yata ang lumahok noong unang gabing iyon, at isa na doon ang
estrangherong iyon. Hindi rin pala nasunod si Madam na walang makikipag-deal. Pero
hanggang reserve lang, at kung hindi kayang tapatan ang halaga na ibinayad ng
estrangherong iyon, mananatili siya sa lalaking nakatalik.
Mukhang wala na siyang kawala sa estrangherong iyon kung sakali. Magkikita sila sa
red carpet ayon dito. Disidido ito. Nais nitong iwan niya ang mga taong mahalaga sa
kan lya. Ang anak, si Nanay Norma at si... Axel.
Hindi niya yata kaya ang nais nito.
Mangungulila siya ng lubos, lalo na sa anak. Hindi niya kaya. Baka ikabaliw pa niya
kapag hindi makita ang anak. Si Lexxie ang pinakamahalaga sa kan 'ya. Mawala na ang
lahat, 'wag lang ang anak.
Kaya kailangan niyang gumawa ng paraan kung paano makaalis sa poder nito kung
sakali man...

Chapter 20: Missing Her

Wala pa si Sebastian ng pumasok siya sa conference room nila. Actually, block siya
sa buong system dahil suspended siya. Nakapasok lang siya dahil tinuruan siya ni
Snake.
Paniguradong uusok na naman ang bumbunan ni Sebastian, oras na makita siya.
llang sandali pa ay bumukas na ang nag-iisang pintuan na si Sebastian lang ang
gumagamit.
Napakunot-noo ang boss nila ng makita siya sa 100b ng conference room. Nagpatawag
ito ng meeting, at hindi siya kasali.
Well, may mga kasamahan pa rin namang may concern sa kan lya kaya niya nalaman.
"Sino ang nagbigay ng permiso sa'yong pumasok ka dito?!" Umalingawngaw ang sigaw ni
Sebastian sa apat na sulok ng silid na iyon.
Ini-expect na niya iyon.
Ngumisi lang siya kaya lalong dumilim ang mukha nitong pinaghalong Italyano at
Pilipino.
Namumula na rin ito sa galit.
Pahampas na itinukod nito angdalawang kamay sa mesa at tiningnan isa-isa ang mga
kasamahang agent na naroon.
"Sino ang nagsabi sa kan'ya na may meeting ngayon? Sa pagkakatanda ko, suspended
siya ng isang buwan. Tama ba?" matigas na sabi nito. "Bakit siya narito? Did
someone give him access to the system?" Nakatingin ito sa apat na magagaling na
tauhan nito sa technology, na siyang may hawak sa security ng buong building,
kabilang na si Snake.
Walang gustong sumagot. Ganito naman sila noon pa man. Pinagkakaisahan nila ang
matigas na si Sebastian. llang beses ng nangyari sa 100b ng ahensiya nila ang
ganitong kaso, na may involve na mga mahal nila sa buhay.
'Yong kan'ya, hindi lang mahal sa buhay ang involved kundi pati buhay niya. Hindi
niya yata kayang mabuhay kung wala si Helena. Ngayon pa, na nasa 100b na ito ng
sister-na niya. Si Helena na ang na ang buhay niya. Walang makakapigil sa kan'ya na
hindi makisawsaw sa misyong ito. Lahat gagawin niya para sa dalaga. Sasali at
sasali siya sa ayaw at sa gusto nito.
Sinuyod niya ang kabuuhan ni Sebastian. Hindi ito ang Sebastian na kaibigan nila,
ito ang Sebastian na boss nila sa ahensiyang ito.
Isang buwan siyang suspended dahil sa ginawa niya nitong nakaraan. Alam niyang
mali, pero hindi siya nakatiis. Basta si Helena ang pag-uusapan, makiki-alam siya.
"F*ck! Ikaw na lang kaya angtumayo dito, Becker? Tutal nasa'yo ang loyalty nila.
You guys don't mind that 1 1 m high up here, noh? Nasaan ang respeto, folks? Hindi
ko makita. Why is that?
Gusto niyo bang mag-resign na ako? Tell me! Damn it!" halos matanggal angtutuli
nila sa lakas ng boses nito.
Damn this man! His hard as rock! The only person who can make him vulnerable is
Nikki. Puwede bang sumaglit muna ang asawa nito dito? Kailangan niya ng back-up!
"What?!" sigaw na naman nito. Dinaig pa nito ang babaing may regla.
"Please give me another shot, Sir. Susunod na ako sa protocol," singit niya na
ikinatigil nito.
Turnawa ito ng mapakla. "One mistake is enough, two is too much, Becker! I'm sorry,
but I can't! That's my rule, you all know that! Now, please, get out of my sight!
Bago ko makalimutang kaibigan kita!"
Matagal bago siya nakaimik. Nagpakawala siya ng buntong-hininga bago
turnayo.Tumitig siya dito. Nakipagsukatan din ito kapagkuwan.
Mayamaya ay sinundan siya nito ng tingin habang humahakbang palapit dito. Turnaas
pa ang isang kilay nito nang huminto siya sa harap nito.
This is it! Kanina pa niya ito naisip. Wala siyang choice kung hindi ang....
Napaawang ng labi ang kaibigan nang
lumuhod siya sa harapan nito. Nagtagis ang bagang nito sabay kuyom ng kamao.
Hindi niya kayang iwan si Helena sa 100b ng casang iyon.Oo kaya nila Sebastian,
pero gusto niya kasama siya. Iniisip pa lang niyang may ibang humawak dito
nanginginig na siya sa galit Hindi rin niya kayang makita ito na nasasaktan din.
Kaya nga nagawa niya ang hindi dapat. Pero this time, kailangan niyang mag-
sakripisyo. Kailangan niyang sumunod mailigtas lang ang buhay niya, ang babaeng
mahal.
"Please?" pagmamakaawa niya sa kaibigan. Maging ang mga kasamahan ay nakaawang din
pala ang mga labi.
Sinong mag-aakalang, ang isang matikas, hinahangaang pulis at mukhang hindi seryoso
ay luluhod para lamang sa babae?
Sa ngalan ng pag-ibig, gagawin niya talaga ito.
Pabagsak na naupo si Sebastian sa swivel chair nito, na nakatingin sa kan lya.
Hinihimas nito ang beard nito pagkuway napahilamos.
"l can't believe this! I broke my f*cking rule
Napapikit siya sabay usal ng pasalamat. Lumalambot na ito base sa ekspresyon at
pananalita nito.
"Stand up, Becker. This is your third chance
kaya 'wag na 'wag mo akong biguin. Please show me that you are serious about our
mission this time. Gusto kong sumunod ka sa lahat ng sasabihin at ipinag-uutos ko
para matapos na ito."
Marahan siyang tumango at turnayo. Turnaas ang kilay niya ng makita si Snake,
Greyhound at Fox na umiiling.
"Hanep, artista ka pala!" bulong ni Snake ng maupo siya sa tabi nito.
Siniko niya ito kapagkuwan at tiningnan ng masama.
Lahat sila napatingin kay Sebastian ng dumilim ang paligid. Mayamaya ay bumukas ang
malaking pintuan, magkabilaang iyon. Awtomatikong nahawi iyon kung saan naroon ang
malaking screen at ibang makabagong kagamitan.
Bilib siya sa eatablisiyementong ito na pag-aari ng kaibigan. Isa na yata ito sa
pinaka-hight tech na building sa bansa, maliban sa Davis Tech.
Panaka-naka ang sulyap ni Sebastian sa kan lya kapag nababanggit si Helena. Parte
na nga ng misyon nila ang dalaga kasi nakapasok na ito sa casa. Isa na ito sa
ililigtas nila.
Nagpasalamat pa rin siya dahil kasama ni Helena noong gabing iyon si Bridget. Alam
na rin nila ang eksaktong lokasyon kung saan namamalagi ang mga babaeng ibinebenta
sa mga dayuhan.
Sadly, kasama doon si Helena. Naikuyom niya ang kamao kapagkuwan.
Pero masaya siya kasi parte na ulit siya ng misyon. Paulit-ulit na nag-makaawa siya
kay Sebastian noon kaya binigyan siya ng second chance. Pero binigo na naman niya
ito.
Kaya, hindi niya sasayangin ang pangatlong pagkakataon na binigay nito sa kan'ya.
Wala siyang choice kung hindi ang sumunod sa lahat ng pinag-uutos ni Sebastian.
Pinaghahandaan nila ang main event na gaganapin sa Thailand, tatlong linggo mula
ngayon. May koneksyon na rin sila sa mga otoridad mula sa bansang iyon. Hindi niya
alam kung gaano ba kalawak ang koneksyon ni
Sebastian, basta ang alam niya hindi niya kayang sukatin. He puts 100% of his trust
in him. Kaya, talagang kailangan niyang sumunod sa protocol. Kamuntik ng
mabulilyaso ang misyon nila dahil sa kan'ya. Dahil sa padalus-dalos niyang
desisyon.Ayaw na niyang maulit ang katangahang iyon.
Dumaan siya sa opisina niya pagkatapos ng meeting na iyon. Tatlong oras lang yata
siya sa opisina bago naisipang umuwi. Wala siya sa mood sumubsob sa trabaho.
As usual, isang bucket ng chicken wings ang pasalubong kay Lexxie. Kaagad na
sinalubong siya nito ng marinig ang sasakyan niya.
Iniwan niya kunwari ang pasalubong sa 100b ng sasakyan bago bumaba.
"Tatay!" sigaw nito habang tumatakbo.
"Lexxie, dahan-dahan lang apo, baka madapa ka!" ani ni Nanay Norma sa bata.
Kaagad na lumuhod siya para magpantay sila ng mukha ni Lexxie ng makalapit ito.
Nginitian niya ito pero malungkot na ito. Turningin pa ito sa magkabilaang gilid
niya, at halatang may hinahanap.
Sumeryoso siya kunwari. "May hinahanap ka, baby?"
"Wala ka po l ng dalang pasalubong," malungkot na sabi nito. Yumuko pa ito para
itago ang lungkot.
Tinampal niya ang noo niya kunwari. "Patay, nakalimutan ko. Tsk. Order na lang tayo
gusto mo, baby?"
'"Wag na lang PO."
Tatalikod sana ito ng pigilan niya. "Kiss mo muna kasi si Tatay," nakangiting sabi
niya dito sabay turo ng pisngi.
Biglang nanlaki ang mata nito. Ngumiti din ito. Halatang nahulaan nito kung bakit
niya gustong halikan nito. Mabilis na humalik ito sa magkabilaang pisngi niya.
"Tapos na PO, 'Tay. Nasaan na PO?"
Naglahad pa ito ng kamay.
Nakangiting ginulo niya ang buhok nito bago bumalik sa pinto ng sasakyan. Kinuha
niya ang tin ake-out at ibinigay dito.
"Hati tayo, baby, a?"
"Opo, Tay! ll Nag-thumbs-up pa ito sa kan'ya.
Hinigit niya ang kamay nito para sabayan ito papasok habangyakap naman ng isang
kamay nito ang isang bucket ng chicken wings.
Hindi pa man sila nakakapasok ng turnigil ito at tiningala siya. "Totoo po bang may
babae ka ng pakakasalan, 'Tay?"
Lumukot ang mukha niya sa tanong nito.
"Where did you get that idea, baby?"
"Kay Granny PO," malungkot na sabi nito.
"Mom!" anas niya sa mahinangtinig sabay kuyom ng ngipin. Anong pumasok sa isip nito
bakit sinabi sa bata? Ayaw pa naman niyang nakikita itong malungkot.
"Akala ko pa naman po magiging Tatay na talaga kita. Siguradong malulungkot din si
Nanay pagbalik niya galing ng ibang bansa."
"Oh, f*ck!" halos pabulong na sabi niya. Paano kung iwasan siya ni Helena kapag
bumalik na ito? Hinarap niya ito kapagkuwan. "'Wag kang maniniwala kay Granny,
baby. Minsan nagbibiro lang 'yon, e. Si Nanay ang pakakasalan ko, okay?"
Ngumiti ito ng mapakla. "Sana PO. Pero
urnalis po sila ngayon ni Miss Samantha."
Nasapo niya ang noo sa narinig. Sinong Samantha na naman iyon? 'Wagsabihin ng ina
na tinotoo nito ang sinabing ipapakilala siya sa anak ng kumpare nito.
Bigla niyang niyakap si Lexxie at hinalikan sa buhok. "Forget mo na sinabi ni
Granny, ha?" Tumango ito kaya ngumiti siya clito ng matamis.
Kakausapin na lang niya ang ina tungkol sa sinabi ni Lexxie. Alam naman nitong ayaw
niyang pinapangunahan, e. Daanin na naman niya ba sa banta?
Si Helena lang ang gusto niya. Si Helena lang gusto niyang maging ina ng mga anak.
Lalong si Helena lang ang gusto niyang makasama habang buhay. Wala ng iba.
Nawalan siya ng gana kumain pero hinintay niyang matapos kumain si Lexxie bago ito
hinatid sa silid nito, at ni Nanay Norma.
Kagaya nitong mga nakaraan, matagal naman siyang nakatulog, kakaisip kay Helena.
Miss na miss na niya ang dalaga ng sobra. Kay Helena lang siya ganito. Kay Helena
lang siya nahumaling ng ganito. Ever since, wala siyang n aging seryosong
karelasyon. Bitter lang siya kasi hiwalay ang magulang niya.
Noon pinangarap naman niyang mabuo ang
pamilya niya. Pero nang magkaisip hindi na. Kaya puro fling lang siya.
Pero nang makilala niya si Helena, nagbago iyon. Sa totoo lang, ang darning nagbago
sa kan'ya, kagaya ng pananaw niya sa buhay, mga prayoridad niya.
Nagsalin siya sa baso niya ng alak at tinungga iyon. Hindi rin naman nagtagal ay
iginiya niya ang sarili sa kama at natulog na yakap ang unan. Inisip niyangsi
Helena ang kayakap kaya mabilis na hinayon siya ng antok.
His witch
Mira Kej
Marianna is living a humble life. She has was not in love yet nor had.

Chapter 21: Embrace The Truth

Pabagsak na inilapag ni Helena ang marker pen. Kakatapos niya lang magsulat at
magbilang. Bagsak ang balikat niya ng matapos bilangin ang mga araw na inilagi niya
sa lugar na ito. Habang tumatagal, lalo siyang nawawalan ng pag-asa.Pakiramdam niya
hindi na siya makakauwi sa kan'yang pamilya, sa anak niya. Magkikita pa kaya sila
ng anak na si Lexxie?
Napatingin siya sa pintuang nilabasan ng mga kasamahan. Nauna na ang mga ito na
lumabas, oras na kasi ng kain.
Napatigil siya sa paghakbang ng mapansing sa kan'ya nakatingin ang ilang kababihan
ng makarating sa area kung saan sila kumakain.
Nagtakang naupo siya sa tabi ni Lisa.
"May problema ba?" tanong niya sa mga ito. "Kaka-page lang ng pangalan mo. Pumunta
ka raw sa opisina ni boss pagkatapos kumain." Si Anna iyon.
"B-bakit daw?" nagtatakang tanong niya.
"Alam mo bang unang beses na nangyari ito?" ani ni Pinky imbes na sagutin angtanong
niya.
"Totoo," segunda naman ni Sandy.
"Anong meron sa'yo, Helena?" seryosong tanong ni Lisa sa kan ıya.
"H-hindi ko alam. Ano ba 'yon? Hindi ko nga kayo maintindihan, e.” naguguluhang
sabi niya sa mga kasamahan.
Nagtinginan ang mga ito pagkuway tumitig sa kan ıya.
"May lalaking kasama si Boss kanina, at ikaw ang hinahanap. Baka sakaling marinig
mo kaya pinage na lang.” Si Marry na ang sumagot.
"A-ano? A-ako ang hanap?!”
Sabay na tumangu-tango ang mga ito.
Wala ta[aga siyang ideya kung sino ang naghahanap sa kan 'ya. Naikuwento na niya
ang lahat ng lalaking kakilala niya. Si Axel naman ang tumatak sa isip ng mga ito
dahil nga pu[is ito. Baka daw involve ito sa illegal na gawain. Pero imposible,
mukhang matino naman si Axel* Mabait na makulit.
Pero paano nga kung ito nga ang nagpa-kidnap sa kan ıya? Pagkatapos siya nitong
angkinin ng ilang beses, ibebenta na lang siya basta-basta? Alam naman nito na may
anak siya. Bakit gano l n ito sa kan 'ya?
Hindi niya maiwasang malungkot. Paano nga kung si Axe[ iyon?
Si Lisa at Pink)/ ang kumuha ng pagkain nila.
Sinundan niya ng tingin ang mga ito pero wa[a doon ang isip niya.
Hindi niya alam kung sino ang lalaking tinutukoy ng mga ita Wala siyang lalaking
kilala na dito nagtatrabaho, o 'di kaya sa casa. Ni hindi niya nga alam kung bakit
siya dinala dito.
Sana lang 'wag si Axel dahil talagang madi-disappoint siya. Ang tino-tino pa naman
ang pagkaka-kuwento niya sa anak, na mabait ito, at responsable.
Hanggang sa makatapos silang kumain ay gulo ang isip niya dahil sa mga sinabi ng
mga kasamahan tungkol sa lalaking sinasabi ng mga ito.
Nagto-toothbrush siya ng tawagin ng assistant ni Jerlyn, ang boss sa lugar na iyon.
"Pakibilisan, Helena. May naghihintay sa lyong bisita sa opisina ni boss,ll ani ng
kanang-kamay ni Jerlyn.
"S-sige PO,” sagot niya dito sabay sara ng pintuan.
Nakagat niya ang ibabang labi sa sobrang kaba. Lahat ng kasamahan niya ay
nakatingin sa kan ıya nang tuluyang sumara ang pinto.
"Okay ka lang?” ani ni Pinky ng lumapit*
Marahan siyang umiling. "K-kinakabahan ako. Sino kaya ang lalaking 'yon?”
"Sana kakilala mo nga, na makakatulong salyo.ll
Tumitig siya kay Pinky. Magdilang-anghel sana ito. Sana nga...
Sunod-sunod angtambol ng dibdib niya ng makarating sa tapat ng opisina ni Jerlyn.
llang buntong-hininga ang pinakawalan niya bago kumatok. Walang sumagot. Alam
niyang may naghihintay na nga sa kan'ya sa opisinang iyon.
Marahang pinihit niya ang seradura para bumukas. Wala siyang makitang Jerlyn. Isang
lalaki nga ang naghihintay sa kan lya. Nakatalikod ito na nakaupo sa swivel chair.
"P-pinapatawag niyo daw ako po ako, Sir?" nauutal niyang sambit. Lumunok ulit siya
pero parang wala ng laway kaya nahirapan siya.
Dahan-dahang umikot ang upuang kinauupuan nito. Gayon na lang pagkagulat niya ng
makilala ang lalaking nakaupo. Ngumisi pa ito na parang nakakaloko.
Paano ba niya makakalimutan ang pagmumukha nito? Ito ang lalaking nambastos sa
kan'ya. Walang iba kung hindi si Bricks!
Hindi kaya ito ang nagpa-kidnap sa kan'ya?
Pero bakit?
"Hello, Helena!" Turnayo ito at naglakad palapit sa kan lya.
Pakiramdam niya hinahabol siya ng mga sandaling iyon. Nanginginig na iniatras niya
ang
mga paa palayo kay Bricks.
Hinagod nito ang kabuuhan niya kaya lalong bumilis ang pagtaas-baba ng dibdib niya.
Kakaiba ang mga ngiti nito.
"Oh, shit, Helena! You're so damn hot. Alam mo ba lyon?" Sumabay ang kamao nito na
para bang gigil na gigil. Kita niya ang kagustuhan nitong hawakan siya. "Hmm..."
Kinilabutan siya bigla.
"W-wag k-kang lumapit!" nanginginig na sabi niya clito sabay atras.
"'Wag kang matakot, Helena. Harmless naman ako, e." Ngumisi pa ito na parang
nababaliw. Kinagat nito ang ibabang bahagi ng labi nito kapagkuwan, na lalong
ikinatayo ng mga balahibo niya.
"I-ikaw ba ang nagdala sa akin dito?"
"Aww, kawawang Helena. Hindi mo pala alam kung bakit ka narito." Huminto ito
kapagkuwan. "Hindi ako angdahilan kung bakit ka nasa lugar na ito. Alam mo ba kung
sino ang nagdala sa'yo rito?" Nilaru-laro pa nito ang baba nito habang nakatingin
sa kan lya.
"S-sino?" may eagerness sa boses na tanong niya.
Tumawa ito ng malakas kaya napatitig siya rito. Panay-panay ang galaw ng mga panga
nito.
"Sino pa, e 'di 'yong pulis na pinatulan mo." Turnawa na naman ito ng pagkalakas
hanggang sa maging halakhak iyon. Pinuno ng boses nito ang apat na sulok ng silid
na lyon.
Pero hindi nakatuon ang isip niya kung hindi sa mga sinabi nito. Nakaawang lang ang
labi niya. Umiling-iling siya mayamaya. Hindi siya naniniwala. Imposible! Inaway
nga ni Axel ang lalaking ito dahil bastos tapos sasabihin nito na si Axel ang
dahilan kung bakit siya narito?
"H-hindi ako naniniwala sa lyo! Ikaw! Ikaw ang nagdala sa akin sa maduminglugar na
ito!" biglang sigaw niya.
Bigla itong natigilan pero ngumisi din kalaunan. "Hindi ka naniniwala? Sige, ikaw
ang bahala. Anyway, hindi naman 'yan ang pinunta ko dito. Ikaw. Ikaw, Helena..."
Humakbang ito papalapit kaya umatras na naman siya.
'"Wag ka sabing lalapit!" sigaw niya.
Bigla siyang napayakap sa sarili ng maramdaman ang pader. Nanginginig ang mga
kalamnan niya ng mapapikit ng mga mata. Ramdam na niya ang presens'ya nito sa
harapan niya.
"Oh, wala ka ng maatrasan, o aking Helena."
Napamulat siya bigla. Kitang-kita niya sa mga mata nito ang kakaibang pagnanasa
kaya lalo niyang niyakap ang sarili.
Napasinghap siya ng bigla siyang higitin nito at niyakap ng mahigpit sabay dapo ng
labi sa leeg niya.
Dala ng pagkagulat na nasampal niya ito, pero hindi turnama sa mukha nito kundi sa
ulo nito dahil nakasubsob na ito sa leeg niya.
"Bitawan mo ako!" malakas na sigaw niya kasabay niyon ang pagpupumiglas.
Saglit na inilayo nito ang sarili sa kaniya. Napadaing siya ng lalo siyang
isinandal nito sa pader. Hinuli nito ang kamay niya at ipinagsiklop nito saka
ipininid iyon sa pader. Sobrang higpit kaya panay ang daing niya.
"M-maawa ka, B-Bricks... I-itigil mo na ito. Pakiusap..." tanging sambit niya
habang malaya nitong pinanggigilan ang leeg niya.
Napasigaw siya bigla ng biglang punitin nito ang suot niyang darnit. Wala na ito sa
tamang katinuan. Hindi niya alam kung masyadong malakas ba ito, o sadyang
nanghihina na siya. Gusto niyang manlaban pero hindi niya kaya.
"Magiging akin ka ngayong araw na 'to, Helena. Akin..." parang baliw na sabi nito.
"M-maawa ka... P-please..." halos walang boses na sambit niya ng muling surnubsob
ito sa kan lya. Kinikilabutan siya sa tuwing dumadampi ang labi nito sa balat niya.
Pakiramdam niya siya na ang pinakamaduming babae ng mga sandaling iyon. Wala na
siyang lakas ng mga sandaling iyon. Nanghihina na siya. Nawawalan na siya ng pag-
aasa. Pagkatapos ng lalaking
urnangkin sa kan'ya sa casa, si Bricks na naman ang bababoy sa katawan niya.
Akmang pupunitin nito ang bra niya ng may nagsalita mula sa pintuan.
"Enough, Bricks, my friend!" anang isang pamilyar na boses ng babae.
Lumingon si Bricks sa pintuan sabay bitaw sa kan'ya.
Nanghihinang turningin din siya sa pinagmulan ng boses iyon. Gayon na lang ang
pagkagitla niya ng mapagsino iyon. At mas lalo siyang nanghina nang makilala ang
nasa likuran ng babaeng iyon. Ang lalaking hindi niya ini-expect na makita ng mga
sandaling iyon.
Walang emosyong nakatingin sa kan'ya si Axel, na nakasunod sa dating amo.
Nasaan ang Axel na galit noong binastos siya ni Bricks? Gusto niyang makita sa
mukha nito pero hindi niya makita. Blangko lang.
"l told you, Bricks. Tapatan mo muna ang halaga ni Helena bago mo siya matikman,ll
nakangising wika ni Winona. Bumaling ito sa kan lya kapagkuwan. "Oh, my... What did
you do to her, Bricks?" kunwa'y gulat at concerned nitong sabi na ikinangitngit ng
kalooban. Nakatingin ito sa damit niyang punit.
"l want her, Winona. So bad. Balato mo na sa akin si Helena. Please..." ani ni
Bricks sabay sulyap sa kan'ya.
"No, no, my friend! Magagalit sa akin si Mr.
Alfierri kapag hindi niya nakuha si Helena. Tapatan mo na kasi," ani ni Winona kay
Bricks sabay tampal sa bumubukol na pagkalal*ki ng kaibigan.
"Tangl na..." dinig niyang sambit ng lalaki.
Turningin sa kan'ya ang dating amo. Kunwa ly naawa na naman ito kaya [along nan
ggigil siya.
"Hayop ka!" sigaw niya dito kapagkuwan. "Ano bang ginawa ko sainyo para gawin ito
sa akin, ha?" Sumulyap din siya kay Axel na walang pakialam. Nakaupo lang ito sa
mesa at nakatunghay sa kanila.
Totoo nga ang sinabi ni Bricks kanina. Kaya pala... Kaya pala gano'n na lang siya
nito pakitunguhan. Dahil may gusto itong makuha, ang katawan niya. May balak na
ibenta pala siya nito sa dayuhan.
Bumalik sa isip niya ang nakaraan.
Hindi kaya nagsisinungaling lang ito sa kan'ya noong unang gabing maangkin siya
nito? Na hindi naman totoong pinainom ito ng party drugs ng kung Sino? Na baka
sinadya nitong makainom para sa sarilling intere? Dahil talagang gawin na rin nito
ang manamantala.
Sayang lang pala ang pagmamahal na imukol niya sa binata. Sayang lang.
Tama lang pala ang desisyon niya kung
gayon, na hindi muna sabihin dito angtungkol kay Lexxie. Tama lang pala na hindi
niya din sinabi sa anak dahil baka masaktan lang ito sa katotohanan. Sa
katotohanang isang masamang tao ang ama nito.
Ngayon, lalo siyang nandiri sa sarili.
Pakiramdam niya lugmok na lugmok siya.
"1 1 m sorry, Helena. I was jealous. Hindi ko kasi muna pinakinggan ang boyfriend
ko. Hindi naman pala totoong may gusto sa'yo si Axel. My bad! Nadamay ka tuloy.
Pero balak ka din pala niyang ibugaw sa iba.l'
Muntik na siyang mapasalmpak sa sahig dahil sa sinabi ng dating amo. Tumingin siya
kay Axel.
Bigla niyangtinakpan ang magkabilaang tainga niya nang makitang bubuka ang bibig ni
Axel. Ayaw niyang marinig ang kompirmasyon nito kaya minabutingtinakpan niya na
lang ang tainga.
Napatingin siya sa pintuang bukas. Doon, nakita rin niya si Dennis. Pero hindi ito
nakatingin sa kanila.
Inipon niya ang lakas at pilit na pinakalma ang sarili. Mas gugustuhin niyang
maibenta sa Alferri na iyon kesa makita ang mga taong nasa harapan. Baka sakaling
makuha niya ang respeto mula sa lalaking bibili sa kan'ya. Tutal narito na siya sa
sitwasyong ito. Bakit hindi na lang niya
panindigan?
Mabigat na inihakbang niya ang sarili papalayo sa mga ito habang nagsasalita ng,
"mga hayop kayo! Hayop!" nanginginig ang boses niya pero naroon ang gigl at galit.
Muntik na siyang mabuwal ng bumangga sa braso ni Axel. Wala siyang maramdaman na
kakaiba ng mga sandaling iyon. Pakiramdam niya pinanawan na siya ng dating sarili.
Pakiramdam niya biglang namanhid ang buong katawan niya. Gusto nga ring lumabas ng
luha niya pero wala itong madaanan dahil sinara na niya ang dadaanan sana nito.
Maraming siyang bagay na napagtanto ng mga sandaling iyon. Hindi pala deserve ni
Axel na alayan ng luha. Hindi ito dapat iniiyakan.
Hinayon niya ang sarili palabas na ganoon ang ayos. Wala naman na siyang
maipagmamalaki para takpan pa ang sarili. Binaboy na siya ng lahat. Hindi na dapat
siya magmalinis.Kahit paglakarin nga yata siya ng hubad sa kalsada ggawin niya.
"Helena," mahinang sambit ni Dennis ng lagpasan niya ito na hawak pa rin ang
tainga. Hindi na mahigpit kaya narinig niya ang boses nito.
Nakita niya ang pag-awang ng labi ng ibang kasamahang paroo't-parito sa hallway ng
mga sandaling iyon. Hindi niya pinansin ang mga
tanong ng mga ito.
Maging ang limang kasamahan ay ganoon din ang reaksyon ng makita ang ayos niya.
Wala rin pala sa ayos ang bra niya ng mga sandaling iyon.
"Oh my god!" bulalas ni Sandy. Palapit pa sana ito pero urniwas siya. Dumeretso
siya ng lakad papunta sa higaang nakalaan sa kan'ya.
Isinubsob niya ang mukha sa unan ng makahigang pataob. Doon, malaya niyang
pinakawalan ang lahat ng sama ng 100b kasabay ng panginginig ng mga laman. llang
sandali siyang ganoon. Pero burnangon siya at inayos ang sarili sabay harap sa
salamin. Hinigit niya ang make-up kit niya at sinimulangtakpan ang dating mukha
garnit ang koloreteng iyon. Wala siyang ibang naisip ng mga sandaling iyon kung
hindi ang panindigan ang sitwasyong kinasasadlakan...

Chapter 22: Feeling dizzy

Nagising si Helena ng madaling araw dahil sa gutom. Hindi siya nakakain ng maayos
ng hapunan kaya burnalik siya sa silid nila.
Tuloy-tuloy ang tulog niya ng mahiga pagkagaling ng pantry area kanina.
Hindi pa rin mawala sa sistema niya ang nangyari sa pagitan nila ni Bricks. Bigla
na naman siyang kinilabutan.
Alas-dos na pala ng madaling-araw nang turningin sa orasan. May pagkain naman sila
sa kuwarto. Halos biscuits at gatas nga lang. Maliban lang sa mainit na tubig. Pero
ang kanin at ulam ay manggagaling mismo sa pantry nila, na isini-serve lang tuwing
oras ng kainan.
Hinigit niya angtasa niya at iginiya ang sarili palabas ngsilid nila. Maliwanag
naman ang hallway nila kaya hindi naman siya natatakot.
Malapit na siya sa pantry ng mapansin ang isang lalaking nakasandal sa pader. Hindi
naman madilim kaya nakilala niya kaagad ito. Nakapikit ito.
Napasinghap siya ng bigla itong magmulat ng mata. Nakita naman na niya ito pero
nagulat pa rin siya dahil sa biglang pagmulat ng mata nito.
"Okay ka na?" tanong ni Dennis sa kan'ya.
Tingin ba nito magiging okay kaagad siya sa isang tulog lang?
Sinulyapan niya ulit ito bago nagpatuloy sa paghakbang. Sinabi na niya sa sarili
niya kanina, na hindi siya makikipag-usap sa mga taong konektado sa dating boss
niya, maliban lang sa mga taong narito sa eatablisiyementong ito. Alam naman na
niya kasi kung mga ano ito. Para saan pa ang pakikipag-usap dito? Baka mamaya pati
pala sa alien ibenta siya ng mga ito.
Kakatapos lang niya kumuha ng mainit na tubig ng pumasok si Dennis.
Ba't di pa umaalis ang mga ito? Ibig sabihin ba, nasa 100b pa ng facility ang
dating boss at si Axel?
Kung dati hinahangaang niya noon si Winona dahil sa kasipagan at kabutihan nito,
ngayon hindi na. Nandidiri na siya clito dahil sa klase ng negosyo nito. Napag-
alaman nilang ito pala ang may-ari ng casang pinuntahan nila at ng lugar na ito.
Front lang pala nito ang mga restaurants. Sa tingin niya konektado din si Axel sa
negosyo nito.
Binilisan niya ang kilos niya palabas ng area na iyon. Alam niyang nakasunod
ngtingin si Dennis sa kan'ya.
Ano kaya ang motibo din ni Dennis sa kan lya? Hindi kaya may hidden agenda din ito?
Kinabukasan, maaga siyang nagising pa rin. Nauna na siyang nagkape at naligo sa mga
kasamahan.
Dapat gatas ang iniinom nila para ma-maintain daw ang kinis ng kutis. Tinawanan
lang niya ang ibang kasamahan. Sa kape siya sanay, hindi sa gatas. Umiinom din
naman siya ng gatas kaso inaantok naman siya tuwing nakakainom. Kaya, mas prefer
niya kape sa umaga.
Kumakain sila ng almusal ng lapitan ni Jerlyn. As usual, may kasama itong mga
alalay na naman.
"Maghanda ka mamaya, isasama ka ulit sa casa," anito sa kan 'ya.
"Ho? E, 'di ba ilang araw na lang ay ay red carpet na?"
"Hindi ko rin alam, Helena. Basta nag-long distance call pa kanina si Mr. Alfierri.
Nabanggit ko na rin ito kay Madam. Sige daw, basta ikaw." 'Basta ako, sige lang.
Ibugaw na kung kanino,'kausap niya sa sarili na naiinis.
Mabuti nga siguro iyon para makaalis na siya sa poder ni Winona. Nakakasakal na.
Mukhang iba-iba pa yatang lalaki ang bababoy sa katawan niya kapag nagtagal pa siya
rito. Baka mas bumaba lalo ang tingin niya sa sarili kapag nagkataon.
Napatingin siya kay Dennis nang lumapit ito
kay Jerlyn at may ibinulong.
"Okay, ihahanda ko na lang angsarili ko mamaya. Mukhang nagugustuhan ko na agad ang
nakabili sa akin, boss." Ngumiti siya dito sabay sulyap kay Dennis. Gurnalaw lang
sulok ng labi nito ng marinig ang sinabi niya.
"O sige. Ipapadala ko na lang ang susuotin mo." Akmang tatalikod ito ng magsalita
ulit siya.
"Dapat mas sexy pa kompara doon sa suot ko noong nakaraan," nakangiting suhestiyon
niya.
Saglit na natigilan ito saka turnango.
Kita niya ang paglukot ng mukha ni Dennis.
Bakit? Hindi ba nito akalaing magsusuot siya ng mga daring? Alam niyang nakita na
siya nito dahil boss nito ang may-ari ng casang iyon.
Nasaan ba siya? Diba, nasa putik? Alangan naman mag-jacket siya habang nakaharap sa
mga kliyente. Kaya panindigan na ang dapat panindigan.
Umiling-iling pa si Dennis bago umalis.
"Ang guwapo naman, no'n," komento ni Lisa ng makaalis ang mga ito.
"Sino si boss, o si Dennis?" Natawa siya kapagkuwan.
"Dennis pala pangalan niya. Nakita ko siya kagabi. Panay ang roving kahit madaling-
araw. Nakita ko ring kausap niya lagi si Madam," singit ni Pinky sa kanila.
"00. Mahilig din 'yan sa baraha kagaya mo."
"Talaga? ll Nakitaan niya ng kislap sa mata si Pinky. Tumingin pa ito sa direksyon
ng binatang d river.
Kagaya ng sinabi ni Jerlyn, nagpadala ito ng panibagongdamit na susuotin. Napangiti
siya ng makitang sobrang daring nga ng pin ad ala nito.
Hapit na hapit sa katawan niya ang mini-dress. As usual, hindi na kailangang mag-
bra. Walang pads kaya talagang babakat ang ut*ng niya dahil din sa nipis at lambot
ng tela. May slit din, na kaunting hawi lang ay kita na ang panty niya.
Kung noong unang salta niya pa lang sa casang iyon ay timid pa siya, ngayon hindi
na. Full of confidence na naglakad siya papasok ng club na iyon. Sa pintuan pa lang
ay tinanggal na nila ang mga piring nila.
Kitang-kita niya kung gaano kagara ang paligid. Kahit sino yatang customer ay
magiging komportable. Hindi maiwasang ng ilang kalalakihan ang hindi siya lingunin.
Ang tagiliran niyang string ang disenyo kitang-kita ang makikinis na balat niya.
Plus pa ang slit ng dress niya. Na sa bawat hakbang ay talagang makakasilip ang
sinuman, at hindi na kailangang hulaan ang kulay ng panloob niya.
Narito siya ngayon para kay Mr. Alfierri. Gusto niyang makilala ito ng lubusan.
Baka sakaling
mapaikot niya ito sa kamay niya kung talagang gustong-gusto siya nito. Sana pumayag
ito sa kagustuhan niyang balikan ang anak at si Nanay Norma kungsakali. 'Yon naman
na lang ang mahalaga sa kan'ya.
Hindi na siya umakyat ng entablado dahil may kliyente na siya. Ang ilan sa mga
kalalakihan ay nanghihinayang habang tinuturo siya.
lginiya siya ni Jerlyn sa isang magarang parte ng club na iyon. Pribado pa. Hindi
ito ang silid na ginamit nila noong una niyang nakilala ang lalaking estrangherong
iyon.
Kumatok si Jerlyn para ipaalam na kasama na siya. Narinig niya ang baritonong boses
nito.
Bakit parang may iba sa boses nito?
Saglit na nagtama ang mata nila ng lalaking iyon pero iniwas din kaagad nito.
Pinaupo siya nito sa tabi nito pagkaalis ni Jerlyn.
"You'll be my date tonight. I have a meeting with my client and investor," anito
habang sumisimsim ng alak. Hindi man lang siya nito tinitingnan. Ni hawak nga ay
hindi nito magawa.
Hindi kagaya noong unang gabi.
Hindi kaya nagbago na ang isip nito? 'Wag naman sana. Ibig sabihin, ibang lalaki na
naman ang aangkin sa kan'ya kung sakali. Ayaw niya.
Desperada na siya. Hindi puwedeng mapunta siya sa kung sinu-sino na lang. Mas
gugustuhin niya sa lalaking ito.
Binigyan siya nito ng maiinom. Hindi sinasadyang mapatingin siya sa katawan nito.
llang linggo na mula ng huli niya itong nakita. Pansin niyang nag-iba ang hubog ng
katawan nito.
"Done eye raping me? May problema ba sa katawan ko?" anito sa kan'ya na natatawa.
Napalunok siya dahil sa sinabi nito. "W-wala naman. Pasens'ya na." Binalingan niya
ng tingin ang baso na may lamang alak.
Malakas talaga ang pakiramdam niyang may nag-iba sa lalaking katabi. Wala na rin
siyang epekto dito.
Sinuyod niya ang sarili kapagkuwan. Sa suot niyang ito hindi man lang ito
maapektuhan? Bakit ang mga nasa labas ay halos magluwaan ang mga mata? Napailing na
lang siya.
Hindi niya maiwasang malungkot ng mga sandaling iyon. Kailangan gumawa siya ng
paraan para bumalik ang pagkagusto nito sa kan'ya. Hindi siya makakapayag na
babuyin siya ng kung sinu-sino na lang. Dalawang lalaki pa lang ang naka-angkin sa
kan'ya. Hindi siya makakapayag na mapangatluhan pa.
Wala sa sariling inubos niya ang pangalawang alak na sinalin nito. Wala pa naman
ang hinihintay nito. Siya na ang nagsalin ng pangatlo sabay tungga niyon. Nagulat
pa ito sa ginawa niya.
At mas [along nagulat ito ng bigla siyang kumandongsa kandungan nito at inilapat
ang labi sa labi nito, na ikinagulat nito. Nanlaki din ang mata nito, na parang
hindi makapaniwala. Ni hindi man lang tumugon kaya lalo siyang nalungkot.
Bakit pakiramdam niya tuod na ang nasa harapan niya? Ano 'yon nakadroga lang ito
noong gabing iyon?
Nasa ganoong ayos sila ng biglang may tumikhim ng malakas.
"OMG!" ani ng boses babae. Pamilyar iyon kaya nilingon niya ito ng nakangiti.
Umangat ang kilay niya ng makita si Axel at nasa likuran nito si Winona. Hindi niya
alam kung tama ba ang pagkakabasa niya sa sinasabi ng mga mata nito. Kumurap pa ito
ng ilang beses.
"I'm sorry, nadatnan niyo kami sa ganitong ayos." Ngumiti siya sa mga ito ng
matamis at inayos ang sarili. Naupo siya kapagkuwan sa tabi ni Mr. Alfierri, na
ngayo ly hindi alam ang sasabihin.
"Oh! Have a seat!" ani ng katabi ng makabawl.
Nagsalin siya ng maiinom ng mga ito maging sa baso ng katabi. Hindi niya inaalis
ang ngiti sa labi habang ginagawa iyon.
"Gusto na kita ulit, Helena," ani ni Winona sa kan lya sabay sulyap kay Axel na
tahimik.
Hindi niya alam kung bakit nito sinabi iyon. Dahil ba sa nadatnan nito?
Sana nga. Para hindi na ito mag-isip na posibleng akitin niya si Axel. Hindi na
talaga. Ngayong alam na niya ang totoong pagkatao nito. Kahit pa sabihing ama ito
ng anak niya hindi niya kayang makisama sa ganitong klaseng lalaki. Ang masasabi
niya lang, bagay si Winona at Axel.
Hindi pa naman malinaw sa kan'ya kung sino ang pinaka-may-ari ng ng casang ito. Sa
tingin niya, isa na si Axel.
Kaya kung makalabas man siya dito at magkaalaman tungkol sa kung sino ang ama ng
anak niya. Hindi niya ito papapasukin sa buhay nilang mag-ina. Lalong hindi siya
tatanggap ng pera mula dito. Dahil ang pera nito ay galing sa dumi.
"Salamat,ll may pagkasarkastikong sabi niya at lumagok pa ng alak.
"So, this is the other side of Helena," si Winona ulit na ngumisi na naman. '"Yon
ba ang nagustuhan mo sa kan'ya noon, Sweetheart?" Baling nito sa nobyo nito.
I don't care about your past with my Helena, but I'm here for business. And oh,
what's mine is mine," singit ni Mr. Alfierri sabay kabig sa kan lya. Bawat kataga
nito ay may diin. Hindi niya maiwasang magdiwang. Turningin ito kay Axel
kapagkuwan. "Anyway, shall we start?"
Halatang natigilan doon ang magkasintahan. Kahit siya din naman. Bago kasi dumating
ang mga ito ay kakaiba ang pakitungo nito. Pero sana magtuloy-tuloy.
Mayamaya ay nagsimula na nga mga ito.
Business nga ang pinag-uusapan ng mga ito. Illegal nga lang. Pasugalan naman. May
mga droga din siyang naririnig. Hindi niya maiwasang mapapikit. Dinaan na lang niya
sa inom ang mga surnunod na sandali. Naiinip siya. Minsan nahuhuli niyang
nakatingin si Axel sa kan'ya.
Natapos ang gabing iyon na walang nangyari sa kanila ni Mr. Alfierri. Huli na ng
nagpakilala itong Dario. Pero hindi niya makapa ang kakaibang naramdaman niya noong
unang gabing nakasama ito. Naguguluhan man pero nagpapasalamat pa rin naman siya.
Mukhang harmless naman. Nakita niya iyon ng matapos ang meeting nito. Ibinilin pa
siya nito kay Jerlyn na alagaan. Sabagay ilang araw naman na, red carpet na.
Naging abala sila ng mga sumunod na araw dahil sa paghahanda para sa red carpet.
Sa Thailand daw ito gaganapin. Thailand daw kasi ang nanalo sa bidding.
Pati ba naman lugar bini-bid? So, may share din ang bansang iyon sa kikitain ng
casa? Hindi niya maiwasang mag-isip.
Kailan kaya matapos ang bentahang ito?
Kakatapos niya lang maligo ng umagang iyon ng makaramdam ng pagkahilo. Saglit na
kumapit siya sa sink para kumuha ng suporta. Kasabay niyon ang pangangasim niya.
llang beses pa siyang lumunok ng laway. Sunod-sunod ding tumunog angtiyan niya
sabay hilab.
Hindi niya alam kung ilang minuto siya siyang nakatayo sa sink bago lumabas ng
banyo at bumalik sa silid nila.
Tulog na tulog pa rin ang mga kasamahan.
Hindi pa rin tumitigil ang paghilab kaya naisipan niyang magtimpla ng gatas. Baka
gutom lang ito kaya lumabas siya para kumuha ng mainit na tubig.
Hindi pa man siya nakakarating ng makaramdam ulit ng pagkahilo. Nakapikit na
kumapit siya sa pader, na nagdudugtong sa hallway at pantry area.
"Are you okay?"
Kahit hindi siya magmulat, alam niyang si Dennis iyon. Naramdaman niya ang paghawak
nito sa braso niya kaya pinalis niya ito.
"'Wag mo nga akong hawakan! ll aniya dito at tiningnan ng masama. "Pakialam niyo sa
nararamdaman ko? Alis! Hindi ko kailangan ng concern niyo. O baka, gusto mo rin
akong ikama? Magbayad ka muna ng malaki kung gusto mo! ll galit na sambit niya
clito sabay hakbang palayo.
Lahat na yata ng lalaking nakikita niya,
pinag-iisipan niya ng masama. Pakiramdam niya iisa lang ang gusto ng mga ito, ang
katawan niya.
Marahas na buntong-hininga ang pinakawalan niya bago pinindot ang button para
lumabas ang mainit na tubig.
Paglabas niya ng pantry ay hindi na niya nakita si Dennis.
Mabilis na inubos biscuit at gatas ng bumalik. Medyo nabusog siya sa kinain. Pero
alam niyang pansamatala iyon dahil hindi naman heavy meal iyon.
Readers also enjoyed:
Alphas Broken Mate
0 691.1K Read
TAGS billionaire alpha sex kidnap

Chapter 23: Arrival

"Kinakabahan ako," ani ni Anna habang n ag-aayos ng garnit nito.
"Ako din," sang-ayon ni Sandy.
Nakatunghay lang siya sa mga ito. Tapos na siya mag-ayos ng mga gamit kanina pa.
Mamayang gabi na ang flight nila papuntang
Thailand, at bukas naman ng gabi ang red carpet.
"Bigla kong namiss ang pamilya 1<0." Si Lisa iyon na pabagsak na naupo sa kama
nito. "Sana madalaw ko sila oras na may burnili sa akin." lisa lang ang nais nila,
ang mabalika ang mga mahal sa buhay.
Ano pa siya? Wala siyang iniisip kung hindi ang anak. Naisip din niya ang magulang
pero sa tingin niya nasa mabuting kalagayan naman ang mga ito. Kung alam lang ng
mga ito ang mga paghihirap niya mula ng umalis sa poder ng mga ito. Mag-
isangtinaguyod niya ang anak. Sinuong niya ang lahat ng hamon sa buhay niya, na
tanging anak lang ang kinakapitan. Kung anu-anong trabaho ang pinasukan niya. Tapos
ngayon naman ibebenta sila sa kung sinuman man na para bang paninda. Hindi niya
maiwasang malungkot.
Kung sa Baler siguro siya nanganak at
nagtrabaho, magiging ganito din kaya ang buhay nila ng anak? Isa 'yan sa mga
katanungan niya nitong mga nakaraan. Kung hindi naman kasi siya napadpad ng Maynila
hindi siya magiging ganito. Hindi niya sana makikilala si Winona, at lalong hindi
niya makikita sana si Axel. Wala rin siya siguro sa sitwasyong ito at mas [along
hindi siya siguro nalayo sa anak.
Marahas na buntong-hininga ang pinakawalan niya bago nahiga sa sariling kama. Pero
bigla siyang napangon ng maramdaman ang pangasim. Pakiramdam din niya, sinisikmura
siya.
"May candy ka pa ba?" aniya kay Pinky. Matagal bago ito sumagot dahil mukhang
malalim ang iniisip nito. Ito kasi ang mahilig sa candy. 'Yon ang laging request
nito kila Jerlyn.
"Isa na lang 'to." Sabay hagis ng Fres mint candy sa kan'ya.
"Salamat,ll aniya dito.
Muli siyang nahiga at pumikit. Tahimik na ang silid nila ng mga sandaling iyon.
Kaniya-kaniya ng iniisip.
Lahat sila napatingin sa pintuan ng may kumatok doon. Ipinaalam langna handa na ang
tanghalian nila.
Sabay sila ni Lisa na lumabas. Hindi pa man sila nakakarating ng pantry nang
mahagip ng tingin niya si Axel, may kausapito sa telepono.
Sag[it na nagtama ang paningin ni[a ng bumaling ito sa gawi nila, pero siya ang
unang bumawi n iyon.
"Siya ba ang ama ng anak mo?” Big[a siyang napatingin kay Lisa, na nakatingin sa
gawi ni Axeı.
"'Yong boyfriend ba ni Madam ang ama ng anak mo?” ulit nito pero sa mahinangtinig.
"A-ano? P-paano mo naman nasabi? ll
"Feeling ko lang. Sabi mo kasi pulis ang ama ng anak mo.ll Ngumiti ito kapagkuwan.
Natawa siya ng mahina. "Porket sinabi kong pulis, siya na kaagad? Ang daming pulis
sa mundo, Lisa. At hindi gagawin ng ama ng anak ko ang ginagawa niya.” Sinulyapan
niya pa si Axel.
"Siya ang unang nakita kong pulis ngayon, eh. Isa pa balita ko naging kayo habang
sila pa ni Madam.” Tumawa pa ito sabay kamot. "Kaya, hula ko lang”
Saglit siyang natigilam Paano kaya nalaman nito ang tungkol doon? "Hindi siya ang
ama ng anak ko. Mabuti siyang tao,ll pagsisinungaling niya. 'Yon naman kasi ang
unang impresyon niya dito.
"Sabi mo, eh."
Nagmadali itong naglakad papuntang pantry. Siya, dahan-dahan lang hanggang sa
maabutan siya ng ibang kasamahan.
Alas-sais ng gabi Sila umalis papuntang airport. Private plane ang naghihintay sa
kanila pagdating doon.
Pag-aari din kaya ni Winona ang eroplano? Ganoon ba talaga ito kayaman? Hindi naman
nasiya magtaka kung pag-aari nga nito dahil sa sobrang laki ng halaga nila.
Silang dalawa ni Sandy ang magkatabi ng upuan. Si Lisa at Anna naman ang sa harapan
nila. Samantalangsa likuran nila, si Pinky at
Mary . Kabado na rin ang mga ito kagaya niya. Lalo na si Sandy na panay pa ang
dasal nito kaya sumabay siya sa pag-usal ng panalangin.
Mahigit isang oras na mula ng lumipad ang eroplano nang makaramdam ng tawag ng
kalikasan. Muntik na siyang mabuwal ng makaramdam ng pagkahilo nang tumayo. Buti na
lang nakakapit siya upuan. Napapadalas na yata ang pagkahilo niya. Pero baka dahil
din ito ang unang karanasan niyang sumakay ng eroplano. Hindi kaya?
Pasalamat siya dahil walang tao sa banyo. Naiihi na talaga siya. Hindi pa niya
naila-lock ang pintuan nang biglang may pumasok doon, na ikinagulat niya. Muntik pa
siyang mapasigaw pero hindi na lumabas angtinig niya nang biglang takpan nito ang
bibig niya sabay sandal nito sa kan'ya sa pader ng banyong iyon.
Nagpumiglas siya ng nagpumiglas hanggang idiin nito ang sarili sa kan'ya dahilan
para mapatigil siya. Napatitig siya sa mukha nito.
Nanlaki ang mata niya ng mapagsino ang lalaking pangahas na iyon. Anong ginagawa
nito
Axel!sigaw niya sa isipan.
"Ssshhh..." anito sabay dikit ng noo nito sa noo niya. Dinig na dinig niya ang
sunod-sunod na paghinga nito. "Hindi ko na kayang magpanggap na wala akong pakialam
sa lyo, Helena..." anas nito sa mahinang tinig.
Nakatakip pa rin ang kamay nito sa bibig niya. Naguguluhan siya sa mga ikinikilos
nito.
"Miss na miss na kita," anito ng mag-angat ngtingin. Sinalubong niya angtingin
nito. Iba na naman ang sinasabi ng mga mata nito. Hindi tuloy niya malaman sa
kaharap kung pulis ba ito o artista ba ang propesyon nito. Masyadong magaling
magtago at madaling magpalit ng emosyon.
"Tatanggalin ko ang kamay ko pero 'wag kang sisigaw, okay? Oras na surnigaw ka,
parehas tayong huli," bulong nito sa kan'ya na ikina-kunot-noo niya.
Tumango siya kapagkuwan. Medyo nahirapan na din kasi siya huminga.
Luminga siya sa kanan para huminga at pakalmahin ang sarili. Sobrang lapit na ng
mukha
nito kaya naiilang siya. Mabilis na mabilis din ang tibok ng puso niya ng mga
sandaling iyon. Gusto niyang pagalitan ang puso dahil tumibok na naman iyon ng
gano'n kabilis.
"Gusto mo yata akong makitang mamatay, Axel. Hindi pa ba sapat ang ibugaw ako sa
iba, huh?" mahina pero may pagkasarkastikong sambit niya habang habol ang hininga.
"Kapag nahuli tayo ni Winona sa ganitong ayos, siguradong hindi niya ako bubuhayin.
Baka ihulog na lang niya ako, mula sa eroplanong ito."
Nginuso pa niya ang bintana ng banyong iyon.
Kita niya sa peripheral vision niya ang pagpikit nito ng mata sabay pakawala ng
marahas na buntong-hininga.
"Alam kong hindi sapat ang sorry ko sa mga nararanasan mo ngayon. Dahil sa akin
kaya ka narito ngayon sa sitwasyong ito. Pero sana bigyan mo ako ng tiwala, Helena.
Kahit kaunti lang. Sa maniwala ka rt sa hindi, ginagawa ko ito para sa lyo. Hindi
ko kailanman hiniling na malagay ka sa sitwasyong ito. Magtiwala ka lang, matatapos
din ito."
Natawa siya ng mapakla. "Para sa akin, ha? E 'di, salamat!" aniya ng balingan ito.
Muntik ng dumikit ang labi nito sa kan'ya kaya napalunok ito ng sunod-sunod. Panay
ang alon ng adams apple nito kaya hindi rin niya maiwasang mapalunok.
Bahagya niyang inilayo ang mukha dito.
Mahirap na.
Akmang magsasalita siya ng makarinig ng boses sa labas. Kung hindi siya
nagkakamali, mga tauhan iyon ni Winona.
Nakalapat na angdaliri nito sa labi niya para sabihing 'wag maingay.
Hindi niya mapigilang mapasinghap ng palitan nito ang daliri ng mga labi nito. Sapo
na nito ang batok niya habang pilit na pinapasok ang dila nito sa 100b niya. Dinig
niya ang munting ungol nito sa 100b niya. Tinutudyo din nito ang ibabang labi niya
para sabihing tumugon siya pero hindi niya magawa. Nanatili lang siyang nakatayo,
na para bang tuod. Gusto niyang iparamdam clito na hindi niya nagugustuhan iyon.
Gusto na niyang itulak ito pero may mga tinig pa rin sa labas. llang sandali pa
nitong pinagsawaan ang labi niya pero wala itong natanggap na tugon mula sa kan'ya.
Maya-maya ay nawala na ang mga tinig sa labas kaya inipon niya ang lakas para
itulak ito ng malakas dahilan para bitawan nito ang labi niya.
Nakaawang ang labi nito na napatitig sa kan lya. Bakas din ang kalungkutan sa mukha
nito.
"L-lumabas ka na, please?" pakiusap niya na naupo sa toilet bowl na may takip pa.
Napahilamos siya ng mukha garnit ang mga kamay. Napahawak siya sa ulo niya ng
makaramdam na naman ng pagkahilo.
Dinig niya ang sunod-sunod na buntong-hininga nito bago tuluyang lumabas ng banyo.
Napasandal siya kapagkuwan.
Naguguluhan talaga siya kay Axel. Pero hindi siya puwedeng magpadala sa mga salita
nito.
Paano kung may iba naman itong pakulo?
Hanggang kaialn ba siya gaganituhin ni Axel? Ano bang nagawa niya at pinapahirapan
siya nito ng ganito?
Wala siyang imik ng burnalik siya sa upuan.
Hanggang sa paglapag nila ay tahimik siya. Inaamin niyang ginugulo siya ng mga
salitang binitawan ni Axel.
Mahigit trenta minutos ang ibiniyahe nila mula sa airport na nilapagan. Isang
magarang traditional house ang sumalubong sa kanila. Hindi niya tuloy maiwasang
kilabutan ng maalala ang ilang scene sa mga horror films, na tampok ang mga
traditional houses na kagaya ng kinatatayuan.
"Thailand na nga ito, noh?" ani ni Lisa.
Hinawakan pa nito ang staircase ng bahay na iyon, at tinanaw ang taas.. "Ang galing
nila sa mga horror films, ano? May mumu kaya dito?" anito ulit.
Hindi niya maiwasang mapangiti. Parehas
sila ng naisip. "Mas matakot ka sa buhay kaysa multo," aniyang natatawa. Pero deep
inside natatakot siya.
Nilingon niya ang ibang kasamahan na abala sa pagsipat ng mga interior. Manghang-
mangha din ang mga ito. Pero napatigil ang mga ito ng marinig ang boses ni Jerlyn
mula sa pintuan.

Chapter 24: Escape

"Hindi lang buhay ni Helena ang nakataya dito, Becker. Kaya umayos ka.ll Tumawa pa
ng mapakla ai Sebastian nang may naalala. "Banyo, ha? Pasalamat ka at tayo ang may
control ng CCTV, kung hindi baka naipabalik kita ngayon din sa Pilipinas. Kung
kailan malapit na, saka ka naman hindi nakatiis,'l anito sabay buga ng usok ng
sigarilyo.
Natawa lang siya sa sinabi nito. Alam naman niyang malalaman nito ang ginawa niya
sa eroplano.
Dapat babanggain niya lang saka lalagyan ng tracker si Helena pero namalayan na
lang niya ang sarili na pumasok sa 100b ng banyo.
Bigla siyang nasabik ng mapagsolo silang dalawa ni Helena. Presensya pa lang
ngdalaga hindi na siya mapakali. Nawawala talaga siya sa katinuan. Ganoon na siya
kabaliw kay Helena. Mas [along lumalim iyon nang malayo ito sa kaniya.
Napatingin siya sa iniinom niyang alak kapagkuwan at inilibot ang paningin. Narito
sila ngayon sa isang magarang hotel sa Bangkok para kausapin ang isang opisyal ng
gobyerno ng Thailand.
"Para ka namang hindi dumaan ganitong stage." Sumimsim siya ng alak mula basong
hawak. Pumikit siya kapagkuwan at inalala naman si Helena. "Damn! I missed her that
much!"
Nakita niya ang pag-iling ni Sebastian ng magmulat siya ng kan 'yang mga mata.
"Iba na 'yan, Becker. Paano nga kung tuluyan ka niyang kamuhian?" tanong ni
Sebastian na natatawa.
"F*ck! Hindi ko yata kaya. Ngayon nga lang ako tinamaan ng matindi, mauuwi pa sa
kabiguan. Hindi ko yata kayang tanggapin, Madrid." Tiningnan niya ito ng masama.
"Humanda ka at ikaw ang ipangbabala ko. Ikaw ang mag-explain ng lahat-lahat sa
kan'ya baka sakaling paniwalaan ka niya. Tutal ikaw naman ang may utos- Awww!"
Napadaing siya ng batuhin siya nito ng takip ng bote ng alak.
Tumama iyon sa mata niya.
'"Wag na 'wag mo akong madamay sa problema niyong dalawa, kahit ang trabaho mo
dito, Becker. Ako pa rin ang boss mo, tandaan mo 'yan. Nasa mga kamay ko ang
kapalaran ni Helena ngayon. Kaya umayos ka! Nainlove ka lang nawala ka na sa
huwisyo.ll
"Wala na ba talagang paraan para mahuli 'yang limang kasamahan ni Winona? Habang
tumatagal, burnibigat ang kasalanan ko Kay Helena. Kita mo naman kung gaano niya
ako kinamumuhian."
"Problema mo na Iyan. Matagal ko ng sinabing paalisin mo siya sa poder ni Winona.
Anong ginawa mo? Pinatagal mo pa. Alam mo namang aabot sa ganitong punto, hinayaan
mo
pa .11
Saglit na natigilan siya. Kasalanan naman talaga niya. Naikuyom niya ang kamao. Red
carpet talaga ang hinihintay ni Sebastian. Napag-alaman kasi ito na [alabas ang
limang kasamahan ni Winona sa mismong auction na iyon. Pero kailangang umabot sa
mismong bidding para maaktuhan din para maging isang solidong ebidensiya.
Anim ang tinutugis nila, na siyang lider ng organisasyong iyon, at mula iyon sa
iba't-ibang panig ngAsya. Hindi pa malinaw kungsaang bansa galing ang mga ito.
Human trafficking ang pinaka-sentro ng business ng grupong ito.
Pangalawa na ang illegal na pasugalan na itinayo sa kani-kanilang bansa.
Pinapasok na din ng organisasyon ang pagbebenta ng droga. At iyon ang napag-usapan
nila noong gabing nadatnan niya si Helena na nasa kandungan ni Mr. Dario Alfierri.
Naikuyom niya ang kamao ng maalala na naman iyon.
"F*ck!" Hindi iyon nakatakas sa pandinig ni Sebastian.
Napanood niya ang footage na iyon, si Helena ang kusang kumandong sa Italyanong
hilaw na iyon.
Dammit! sigaw naman niya sa, sisip nga lang, sabay hampas sa mesa.
Nagsusumigaw ang puso niya sa selos ng gabing iyon pero wala siyang magagawa, nasa
misyon siya. Kailangang makuha na talaga niya ang dalaga bago pa ito makagawa ng
higit pa doon. Alam naman niya kung gaano ito kadesperadang makalabas dahil Kay
Lexxie.
Damn!sigaw niya sa isip. Pakiramdam niya may pumipiga sa puso niya kapag nakikitang
nahihirapan ang mag-inang Lexxie at Helena.
Basta, lumabas man sa hindi ang limang wanted pa sa Asia bukas sa red carpet.
Kukunin at kukunin niya si Helena. Naipangako na niya kay Lexxie na isasama pag-
uwi ang ina nito. Siya ang naaawa sa sitwasyon ngayon ng bata.
Sa lahat ng naging misyon niya, ngayon lang siya nainip. Pakiramdam niya sobrang
tagal na nito. At habang turnatagal nawawalan ng pag-asa si Helena. Naging
desperada na din itong makaalis sa lugar na iyon.
"Basta 'yong hiling ko sa'yo, balato mo na sa l kin si Delos Santos," aniya ng
maalala si Bricks. Napaayos si Sebastian ng upo. "Shit, Becker! Seryoso?"
"Yep! Sa asawa mo kaya gawin 'yon. Anong maramdaman mo?" Gusto niya lang makakuha
ng simpatya.
Bigla itong sumeryoso, marahil iniisip nito ang sinabi niya sabay tagis ng bagang.
"Subukan niya lang! Baka maigiling ko siya ng pinto!" Mahigpit ang pagkakahawak
nito sa braso.
Si Sebastian na kaibigan ang kasama niya ngayon. Hindi ang boss niya sa Alleanza
Oscura. Kaya, casual lang silang mag-usap. Kapag wala silang kaharap na ibang
tauhan nito ay ganito sila. Magkapantay lang.
Napangiti siya sa sinabi nito. "Tatlong oras lang, Becker. Kailangan ko siya ng
buhay, alam mo 'yan." Nilagok nito ang whiskey na isinalin niya para dito.
Lalong lumapad ang ngiti niya ng marinig ang sinabi ni Sebastian. Ang totoo niyan,
hindi niya maipapangako sa kaibigan kung maibabalik niya ito ng buhay o buo-buo.
Lintik langtalaga na walang ganti.
Para siyang papatay ng mga araw na iyon. Gusto na niyang sugurin iyon. Buti na lang
nasa linya si Sebastian at panay paalala sa kan'ya.
Awang-awa siya sa dalaga ng mga sandaling iyon. Hindi kayang i-digest ng utak niya
ang paki-usap nito kay Bricks. May access sila sa footage ng mismong silid na iyon,
maging sa audio. Hindi niya kayang makita ang dalagang nagmamakaawa. llang beses
siyang humiling sa
taas na tulungan si Helena dahil wala siyang magagawa ng mga sandaling iyon.
Kahit hindi natuloy ang kahalayang gin awa ni Bricks Kay Helena, galit na galit pa
rin siya. Sukdulan. Hindi siya papayag na hindi maiganti ang babaeng mahal niya.
Walang ibang puwedeng gurnalaw sa mga pag-aari niya. Walang puwedeng lumapastangan
sa babaeng mahal niya. Wala! Dahil kung meron man, matitikman nila ang bagsik ni
Wolf!
Sa tingin niya dahil sa nangyaring iyon, lalong bumaba angtingin ni Helena sa
sarili. Ramdam niya iyon.
Sabay silang tumingin sa butler ni Sebastian nang pumasok. Ipinaalam nitong nasa
baba ang taong kakatagpuin nila.
SAMANTALA...
"Uulitin ko girls, beauty rest, ha?" Malakas na sigaw ni Jerlyn at lumabas na ng
bahay na iyon. llang minuto din itong naglitanya sa harapan nila. Sinabi rin ang
mga bawal sa pananatili nila dito.
Sin abi rin nitong puno ng CCTV ang buong bahay.
PBB house lang ang peg nila parang gano'n.
"Yes, boss!" halos sabay-sabay ng mga kasamahan. Nakasandal lang siya sa staircase
ng mga sandaling iyon.
Sinundan niya ito ng tanaw. Bukod yata ang tinitirhan ng mga ito. Nakita rin niya
ang magarang bahay bago ang kinatatayuan nila.
Sa tingin niya, hindi masyadong mahigpit ang seguridad dito. Puno nga ng CCTV pero
kulang ang mga taong nakabantay. Parang sa Pilipinas lang 'yan, e. May CCTV nga,
wala namang nakabantay para hulihin ang mga magnanakaw. Sana ganito nga.
Inisa-isa niya binisita ang mga pintuan ng bahay na iyon, maging ang labas. Kung
may pagkakataong tumakas, tatakas siya. Asia pa rin naman ang tinutuntungan niya.
Makakabalik din naman kaagad siya ng Pilipinas.
Sa pagkakatanda niya, mahigit tatlong oras ang ibiniyahe nila. So, hindi ganoon
kalayo ang Thailand sa Pilipinas. Naisip na rin niyang pumunta sa embassy kung
papalaring makatakas dito. Kahit manlimos pa siya dito sa bansang ito makauwi lang,
gagawin niya.
Niyakap niya ang sarili ng makarating sa likod ng malaking bahay na iyon. Malamig
ang simoy ng hangin. Halos mga kakahuyan ang naroon. May natanaw siyang kabahayan
sa paligid ng lugar na ito kanina. Pasalamat siya wala silang piring mula sa
airport.
Chopper at van ang naghatid sa kanila dito. Siguro nasa isang probinsiya sila hasi
halos traditional houses ang nadaanan nila kanina. Hindi rin niya mabasa ang mga
signboard dahil hindi naman siya marunong magbasa ng lenguwahe ng bansang ito.
Nakita niya ang isang makipot na daan papasok sa kakahuyan kaya nagmasid siya kung
may mga camera na nakakabit. Meron siyang nakita, at nakatutok sa makipot na daang
iyon.
'"Wag mong sabihing may balak kang tumakas?" Napapitlag siya ng may nagsalita sa
likuran niya.
Napalunok siya ng malingunan si Lisa na nakapameywang.
"W-wala naman. Natuwa lang ako sa paligid.
Pakiramdam ko kasi nasa Pinas lang ako.'l Ngumiti siya ng mapakla. "Ahm
pinapakiramdaman ko din kung may mumu nga," aniya sa alanganing ngiti.
Natawa ito at naupo sa sahig ng bahay na iyon habang nakalaylay ang nga paa nito.
Pinagsabay pa nito kapagkuwan sa pag-indayog. "May nakita ka ba, o may naramdaman?
Marunong ako ng spirit of the coin. Gusto mo subukan natin dito?"
Umakyat siya ng hagdan at lumapit dito. Parang veranda ang kinauupuan nito, nga
lang nasa likod bahay. May pintuan din siyang nakita papasok sa 100b.
Nakipagkuwentuhan na lang siya clito mayamay habang ang mata ay naglulumikot.
Iniisip niya kung may tutulong kaya sa kan'ya paglabas dito?
Hindi rin naman nagtagal ay nagyaya na ito
na pumasok.
Madaling araw na pero gising pa siya. Pabaling-baling lang siya. Hindi mawala sa
isip niya ang daang nakita kanina. Walang bakod ang paligid nila. Gusto niya
talagang makatakas. Paano kung malala pa dito angnaghihintay sa kan'ya sa piling ng
Dario Alfierri na iyon.
Tiningnan niya ang mga kasamahang tulog na tulog na. Dahan-dahang iniapak niya ang
mga paa sa sahig na kahoy. Wala siyang suot na tsinelas o anumang sapin. Mabuti
iyon para hindi maingay ang pagbaba niya.
Iginiya niya ang sarili papuntang kusina at hinanap ang pintuang kumukunekta sa
likod.
Nakaramdam siya ng lamig ng tuluyang nakapasok sa pintong iyon. Madilim kaya
kinakapa niya ang madadaanan. Hindi siya puwedeng magbukas ng ilaw. Nakahinga siya
ng maluwag ng makita ang pintuang nakita kanina.
Napangiti siya ng mapansing hindi iyon naka-lock. Maingat na hinila niya iyon.
Sumilip siya. Tiningnan niya ang camera. Naka-steady lang iyon kanina ng huling
makita. Ngayon, umiikot na iyon. Kaya pala isa lang ang camera dahil umiikot iyon.
At halos lahat ng sulok kaya nitong makita.
Hinintay niyang turnapat iyon sa ibang bahagi bago mabilis na bumaba.
Humahangos na isinandal niya ang sarili sa
dingding at turningin sa kakahuyan. Medyo natatakpan ang kinaroroonan niya kaya
kompiyansa siyang hindi maabot ng camera.
llang sand ali niya ulit hinintay ang pag-ikot ng camera bago kumaripas ng takbo sa
kakahuyan malayo sa makipot na daang iyon.
Habol ang hiningang sumandal siya sa malaking puno. May buwan kaya hindi masyadong
madilim kita niya ang paligid.
Napakaganda naman pala ng kakahuyang iyon.
Inilinga niya ang paningin bago humakbang palayo sa punong iyon.
Niyakap niya ang sarili ng urnihip ang malamig na hangin.
"A-aray..." daing niya ng may maapakang matulis na bagay.
Ika-ikang lumapit siya sa puno pero bago pa siya makarating doon ay may nagtakip na
ng bibig niya gamit ang panyo pagkuway yum akap ang mga braso nito sa kan'ya
nahintakutan na siya. Malakas ito kaya kahit anong palag niya ay hindi siya
makaalis sa bisig nito.
lginiya siya nito sa malaking puno na lalapitan niya sana kanina. Pinaharap siya
nito kapagkuwan. Napasinghap siya ng makilala ito.
Laglag ang balikat niya na napasandal sa puno. Hindi talaga siya makakatakas dito.
Napaawang siya ng labi ng lumuhod ito
tiningnan ang talarnpakan niyang dugo na.
Tumayo ito kapagkuwan.
"Axel!" hindi niya mapigilang sambitin ng pangkuin Siya nito at masuyong pinaupo sa
malapad na ugat ng kahoy na iyon.
Napalunok Siya ng makita ang baril na inilapag nito sa gilid nito m
Nakatunghay lang Siya dito sa takot pagkatapos makita ang baril nito. Pinunit nito
ang suot nitong damit kapagkuwan at nilinis ang paa.
"Ba l t mo naman naisipangtumakas?" pagalit nito habang sinisipat ang paa niya.
Wala itong sagot na narinig sa kan'ya.
"God! Tsk, ang laki ng hiwa,ll halos pabulong pero naroon inis ng makita ang sugat
niya. "Kailangang magamot natin ito baka magka-impeksyon." Pinunit ulit nito ang
Sinundan niya ng tingin ito ngtumayo.
Isinuksok nito ang baril sabay baling sa kan 'ya.
"Dito ka lang kukuha ako ng panlinis sa sugat mo. Hindi ka rin naman makakatakas
dito dahil maraming tauhan si Winona sa palibot nito. Hindi Pinoy ang mga naritong
tauhan ni Winona kaya paniguradong hindi ka nila bubuhayin.
Paniguradong hindi ka na sisikatan ng araw, Helena. Kaya, sundin mo lang ako kung
gusto mong mabuhay pa. Subukan mo din ilakad 'yang mga paa mo, paparusahan kita
mismo pagbalik
1<0. " banta nito sabaytalikod.
Wala siyang ginawa kung hindi hintayin ito.
Napapaisip siya kung kaninong side ba talaga ito?
Nagpakawala siya ng buntong-hininga kapagkuwan. Akala pa naman niya makakaalis na
siya sa lugar na ito. Hindi pa pala. Paano kung patayin siya ng mga tauhan ni
Winona? Paano na ang anak niya?
Napapikit siya sa isiping iyon. Inayos niya ang sarili sa pagkakasandal.
llang sandali pa ay bumalik na ang binata. Humahangos ito dala ang maliit na box.
Isa itong medicine kit. Sa tingin niya, malayo ang itinakbo nito.
Dinig niya ang paghinga nito ng sumalampak sa harapan niya. Iba na rin angdamit
nito.
Masuyo nitong hinigit ang paa niya tinanggal angtali niyon. Sa hita nito ipinatong
ang paa niya kaya nakaramdam siya ng kakaiba.
Nilinis nito ang sugat at nilagyan ng benda.
"Tanggalin mo mamaya ang benda pagbalik mo, baka mahalata nilang nagtangka kang
turnakas," anito pagkatapos.
"Bakit mo ba ginagawa ito, Axel?" seryosong tanong niya.
"Because I care for you, Helena," tugon nito.
"E 'di patakasin mo na ako ngayon din," sakay niya sa sinabi nito. Gagamitin niya
ang sinabi nitong care baka sakaling patakasin siya.
Tumitig ito sa kan lya ng seryoso. 'I l can't,
Helena. Bukas, pagkatapos ng auction saka mo 'yan gawin, hindi kita pipigilan.
Basta 'wag lang ngayon, pakiusap. Hindi puwedeng mauwi sa wala ang lahat ng
sakripisyo ko, namin." Seryoso ito kaya hindi siya nakaimik.
"S-sige, babalik na ako." Akmang tatayo siya ng pigilan siya nito.
"Wait,"
Natigilan siya ng bigla siya nitong kabigin at mapusok na hinalikan. Hindi siya
tumugon pero hingal na hingal siya ng matapos iyon. Mabilis ang pagtaas baba ng
dibdib niya dahil sa ginawa nito.
"Tutugon din 'yan," anito sabay lapat ng daliri nito sa labi niyang nakaawang.
0 111itC l His witch
Mira Kej
Marianna IS living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 25: The Auction

Mabilis na dumapo sa mukha ni Axel ang kamay ni Helena nang matapos nitong sabihin
iyon. Gulat na napatingin ito sa kan'ya, na sapo ang pisngi. Hindi siguro nito
akalaing sasampalin niya.
"Kahit ingudngod mo pa 'yang bibig mo sa akin hindi ako tutugon! Pare-parehas lang
kayong mga lalaki! ll aniya dito sabay tayo.
"Hon," tawag nito sa mahinang boses.
"Hon mo mukha mong manyakol ka! ll gigil na baling niya dito. Napaawang lang ito ng
labi sa sinabi niya.
Totoo namana. Sinasamantala na naman nito ang katangahan at kahinaan niya.
"Nakakainis," kausap niya sa sarili. llang beses niyang tinampal ang bibig sa
sobrang inis. Dapat nagagalit siya ngayon kay Axel! Nadadala na naman siya sa mga
salita nito. Dapat burnalik na lang siya kanina at hindi na ito hinintay.
Ika-ika na bumalik siya sa pinasukan kanina. Nilingon niya ito pero hindi na niya
ito matanaw kahit maliwanag ang buwan. Anino ng mga punong-kahoy ang nakikita.
Napabuga siya ng hininga bago surnilip sa gawi ng may CCTV. Hinintay niyang hindi
turnapat iyon sa gawi niya
at nagmadaling naglakad papunta sa pinto. Tiniis niya ang sakit hanggang makarating
sa pakay na pinto. Nakahinga siya ng maluwag nang makapasok ng tuluyan sa pintuan.
Sumandal muna siya para magpahinga bago iginiya ang sarili sa kusina.
Dumeretso siya sa ref at urninom ng tubig. Muntik na niyang maibuga ang iniinom
nang makita si Pinky sa hambaan ng pintuan.
"K-kanina ka pa?" aniya sabay taas ng baso para ipakita ang baso.
Ngmiti lang ito. "Hindi ka makatulog?" anito. "H-hindi," pagsisinungaling niya.
"Ah," anito sabay tingin sa paa niya. "Anyare
Napalunok siya kapagkuwan. "N-nakaapak lang sa labas ng pako. 0-00, pako. Masakit
nga, eh," aniya sabay daing kuno.
"Ah, pako..." anito at umalis sa hambaan ng pinto. Lumapit ito sa kan lya kaya
itinago niya ang paa ng bahagya sa mesa. "Kukuha lang ako ng maiinom." Tinuro nito
ang ref. Nakaharang kasi siya. Umusog siya para makakuha ito.
"Ipagpahinga mo na 'yan kasi naka-high-heels tayo bukas."
Napahawak siya sa noo niya. 00 nga pala. Siguradong makakatikim siya ng sermon nito
kapag nakita ni Jerlyn na may sugat ang paa niya. Turnango siya dito at naglakad na
palabas ng
komedor.
Dahan-dahan ang mga hakbang niya kaya naabutan siya ni Pinky. "Mag-ingat ka sa
susunod. Shoot to kill ang order dito sa Thailand kapag tinangka mongtumakas,"
bulong nito na ikinatigil niya.
Ibig sabihin nakita siya nito kanina? Naalala niya ang sinabi ni Axel kanina. Totoo
nga ang sinabi ni Axel, na hindi siya bubuhayin ng mga nakapaligid sa buong
kabahayan kapag nakita siyang turnakas.
Napahawak siya sa dibdib niya. Bumilis tuloy ang tibok ng puso niya.
Paano kung isumbong siya nito?
Wala sa sariling hinabol niya ito. "I-isusumbong mo ba ako?" nauutal niyang tanong
dito.
Tumigil ito bumaling sa kan'ya. "Hindi ako ganoon, Helena. Ang sinasabi ko lang,
mag-ingat ka. Kasi maraming mga mata ang nakatingin sa lyo.ll Tinanggal nito ang
kamay niyang nakahawak sa braso nito kapagkuwan.
Mukhang mapapahamak pa siya sa mga pinagagawa niya.
Pagpasok niya sa kuwarto nila ay nakapikit na si Pinky. lginiya na niya ang sarili
sa higaan. Tinanggal niya ang benda at binalot iyon sa at plastic saka tinapon sa
trash can. Pagkatapos niyon ay nahiga siya at pumikit na. Hindi na siya
nag-isip ng kung anu-ano para makapagpahinga na. Ramdam niya pa rin ang sakit at
kirot ng sugat niya.
Kinabukasan hindi siya gaanong nagkikilos. Gusto niyang i-reserve ang lakas
mamayang gabi.
Pagkatapos ng matinding instructions mula kay Jerlyn at sa isang event organizer ay
nagpahinga na siya. Pinakita lang naman ng mga ito sa malaking screen ang stage,
kung saan sila dapat pumasok at lumabas. May pinakita din itong actual footage ng
mismong bidding at kung paano ba ang proseso. Wala pa sila sa mismong venue kung
saan gaganapin.
Napasalampak siya sa sulok ng kama niya. Kinakabahan siya. llang oras na lang ay
magsisimula na ang bentahan.
Ano kaya ang mangyayari sa kan'ya pagkatapos nito? Makakauwi na kaya siya sa anak
niya?
Napatingin siya kay Pinky ng ngumuso nito at tinuro ang sugat niya sa paa. Sinilip
niya iyon kapagkuwan. Nababalot na pala ng dugo ang band-aid na nilagay niya
kanina. Wala ang ibang kasamahan nila, nasa labas ng mga sandaling iyon. Nilinis
niyang muli ang sugat at pinalitan.
Pagsapit ng hapon ay abala na silang lahat ng dalhin sila sa mismong dadausan ng
event. Doon na rin sila mag-aayos ng mga sarili.
Nag-rehearsal pa sila sa mismong papasukang
pinto hanggang sa stage.
Kaniya-kaniya na silang ayos ng mga sarili pagsapit ng alas-sais. Alas-otso pala
ang simula. Dito lang yata siya natutong mag-ayos ng tama pero mali naman ang
lugar. Napansin niyang naging gamay na niya ang pagme-make-up. Noon, polbos at
lipstick lang sapat na. Ngayon, kompleto na. Hindi na nga siya tinutulungan ng nga
kasamahan.
"Bagay sa darnit mo ang make-up mo, Helena! Gurnagaling ka na, ah!" bulalas ni
Marry ng makita siyang tapos na.
"S-salamat," aniya dito. Ngumiti siya dito pero pilit.
Tumayo siya at hinigit ang dress na naka-hanger. Turnapat siya sa malaking salamin
at inilagay niya iyon sa harapan. Bahagya lang siyang ngumiti. Bagay nga sa kan'ya.
Pero nakakalungkot. Hindi niya gusto ang dahilan kung bakit siya magsusuot niyon.
Ibinalik niya muna ang damit habang hinihintay ang mga ito.
Sumilip siya saglit sa labas ng dressing room pero bigla siyang kinabahan ng
makitang may mga nakabantay na sa bawat pinto nila, at kapwa may mga baril.
Napahawak siya sa dibdib niya matapos isara iyon. Hindi naman siya tatakas. Gusto
lang naman sana niya maglakad-lakad lang para pakalmahin angsarili.
Naupo na lang muna siya sa high-chair na kinauupuan niya kanina habang hinihintay
ang mga kasamahan.
Mayamaya ay may kumatok na tauhan ni
Jerlyn, at sinabing bilisan na daw ang mga kilos.
Quarter to eight ay tapos na sila. Tatawagin na lang daw sila na lumabas kapag
kompleto na ang mga nasa listahan ng mga imbitado.
Pilit na pinapakalma niya ang sarili. Pakiramdam niya ay may humahabol sa kan'ya ng
mga sandaling iyon.
Muling hinagod niya ang sarili sa salamin bago lumabas. Formal ang gaganaping
auction kaya magagarang darnit ang pinasuot sa kanila. Isang long black elegant
evening dress ang pinili niya. Sleeveless iyon at deep ang neckline, na halos
dibdib lang ang may takip. Mahaba din ang slit niyon sa kaliwa kaya kita na din ang
suot niyang underwear. Hindi naman direktang kita dahil may isang layer na sobrang
nipis na tela. Hindi niya alam ang eksaktong tawag niyon, net lang ang alam niya,
na kulay itim din.
Naiiling na inilayo niya ang sarili sa salamin.
Siya na naman ang nahuling lumabas ng mga sandaling iyon. Kita niya ang excitement
sa mukha ng mga kasamahan. Meron pa rin namang hindi natutuwa kaya seryoso din gaya
niya.
Sinadya niyang magpahuli.
"Smile, Helena!" Nabaling siya sa kanan niya
nang biglang may nagsalita sa gilid niya. "You look stunning tonight," komento ni
Winona.
"Nire-reserve 1<0, Winona. Ayokong sayangin ang ngiti ko sa kagaya mo. Salamat sa
papuri," may pagkasarkastikong sabi niya dito.
"Ah, I like you na talaga. Anyway, magpakakasal na kami ni Axel pagbalik namin ng
Pilipinas. Right, Sweetheart?" Bumaling ito kapagkuwan kay Axel, na titig na titig
sa kan'ya.
"Y-yes," sagot nito at ngumiti kay Winona.
"Ah, 'yon lang ba ang ipinunta niyo dito? Okay. Congratulations! Best wishes! 'Yon
ba ang tamang pagbati? Sorry, ha? Wala kasi akong alam." Sinuyod niya angdalawang
nasa harapan.
"Bagay na bagay talaga kayo, Ma'am. As in.
Whoah! Match made in heaven. Oops, mali. Match made in hell!" aniya at ngumiti ng
matamis sabay tatalikod. Pero napatigil siya nang pigilan siya ni Winona. Akmang
sasampalin siya nito ng may pumigil din sa kamay nito.
"Try to slap my woman, Madam. I will withdraw all my investment right now!" galit
na sabi ni Dario Alfierri sa dating amo.
Bakas sa mukha ni Winona ang pagkagulat. Maging siya ay nagulat din sa ginawa nito.
"M-Mr. Alfierri...'l ani ni Winona na hind alam angsasabihin.
Napatingin siya kay Axel na hinihilot ang sintido. Marahil, sumakit ang ulo nito sa
nobya nito. Malaking pera pa ang mawawala sa mga ito kung sakali.
"Hindi mo pa pag-aari si Helena, Mr. Alfierri. Mamaya pa lang magsisimula ang
totoong bidding," singit ni Axel at tinanggal nito ang kamay ni Dario na nakahawak
kay Winona. "You have no right to touch my woman either," may diing sabi nito sabay
baling kay Winona pagkuway sa kan'ya. Nakipag-sukatan pa ng tingin ito kay Dario.
Napasinghap siya ng higitin ni Dario ang bewyang niya. Napayakap tuloy siya sa
estrangherong ito. Pero nagpapasalamat siya sa estrangherong ito dahil
nakakapanghina ang anunsyo ni Winona. Hindi niya maintindihan ang sarili, deep
inside, nalungkot siya. Hindi niya maiwasang mapalabi kapagkuwan.
"Oh, okay. May the best man win, then." Tumingin si Dario kay Winona kapagkuwan.
"You're so lucky to have a man like him, Madam." Ngumiti ito ng mapakla. "Anyway,
congratulations to both of you. Let's go, baby." Baling ni Dario sa kan'ya.
Tumango siya clito at sumabay sa lakad nito habang nakahawak ito sa beywang niya.
Tumigil sila ni Dario sa nagkukumpulang kasamahan. Kaharap ng mga ito si Jerlyn.
Halos nakatingin sa kanila ang mga ito ng makita sila. Kay Dario ang mga ito
nakatingin. Hindi naman
maikakaila Kasi ang kakisigan nito ng mga sandaling iyon. Pero hindi niya talaga
makapa ang sariling darndamin para rito.
Pagkapaalam nito ay humarap na rin siya kila Jerlyn at nakinig.
Mayamaya ay sumenyas na ang organizer na magsisimula na ang event.
Napapikit siya kapagkuwan. Sana lang si Dario ang makabili sa kan'ya. Mukhang
mabait naman talaga ito.
Napatingin siya sa pintuan ng hall na iyon nang bumukas. Hudyat iyon na magsisimula
na ang kinatatakutan niya. Hindi kasi nila dinig ang salita ng host ng mga
sandaling iyon.
Isa-isang lumabas ang mga kasamahan. Dinig niya ang mga boses ng mga kalalakihan
mula sa 100b ng function hall na iyon. Bakas ang paghanga sa mga boses ng mga ito
habang nakatingin sa mga kasamahan niya. Wala naman kasi halos kabigin sa mga
kasamahan. Halos palaban.
Sobrang kabado niya habang naglalakad palapit sa pintuan. Isa, dalawa... Siya na
ang sunod.
Inayos niya ang sarili at taas noong inihakbang ang mga paa papasok ng hall na
iyon.
Pinalis niya din ang kaba sa dibdib niya.
Pulang carpet nga ang nilalakaran nila. Kita niyang isa-isang umakyat sa stage ang
mga
kasamahan at bumaba rin para pumunta sa nakalaang upuan para sa kanila
Sumasabay sa tugtugin ang balakang niya ng biglang magpalit ng music habang
naglalakad. Ngumiti rin siya ng matamis ng makita si Jerlyn na sumenyas sa kan'ya.
Hindi sinasadyang mapatingin siya sa second floor ng hall na iyon. Naroon sa
pinakagitna si Axel, na katabi si Winona, at Bricks. May iba pang naroon, kasama si
Dario. Napansin din niya sa likuran ni Winona si Dennis na nakatayo.
Kita niya ang pag-awang ng labi ni Axel ng hawiin niya ang mahabang slit para
ipakita ang makinis na legs. Saglit na nagtama ang mga mata nila. Iba yata ang
nababakas niya sa mga mata nito. Binawi niya ang tingin nang makitang pumikit ito
pagkuway nagmulat din. Hindi nito inalis ang tingin sa kan'ya nang urnakyat na siya
ng stage
Saglit na huminto siya sa gitna at iginawad ang pinakamatamis na ngiti. Nakatingin
siya sa gawi ni Dario. Tinaas nito ang car na may nakasulat na numero. Gusto lang
niyang ipahiwatig, na si Dario ang gusto niyang makabili sa kan'ya.
Tumingin siya sa ibang guest na naroon sa baba kapagkuwan. May mga numero ding
hawak ang mga ito, kagaya ni Dario. Bakas din ang
paghanga sa mukha ng mga ito habang nakatingin sa kan'ya. Mayroong may mga nag-
flying-kiss na gusto niyang simangutan pero hindi niya magawa. Nakasunod pa rin
angtingin ng mga taong naroon hanggang sa pag-upo niya sa upuang nakalaang sa kan
lya.
Nakahinga siya ng maluwag ng mahawakan ang upuan. Nanginginig pa rin ang binti
niya. Hindi pa 'yon ang actual na bidding pero ang kaba ay abot na ng langit.
Turningin siya paa na kumikirot. Tatayo pa siya mamaya sa stage para actual
bidding. Hindi rin niya alam kung ilang minuto ang itatayo niya sa gitna. Sana lang
ay tapusin kaagad ni Dario para makaupo na siya kung sakali. Lalong sumasakit ang
paa niya.
"Thank you, ladies!" ani ng host nang burnalingsa kanila. Nakaupo na kasi ang lahat
ng mga kasamahan.
Saglit na inilinga niya ang tingin sa paligid. Halata sa mga suot ng mga kung gaano
ang mga ito kayaman. Napaangat siya ng kilay nang makita ang isang koreano na titig
na titig sa kan'ya. Sa tingin niya nasa mid-thirties pa lang ito. Inangat nito ang
hawak nitong numero sabay halik doon kaya napangiwi siya. Guwapo sana kaso mukhang.
. . manyakol din. Bigla siyang kinilabutan. Napaayos siya ng upo at humawak sa
dibdib.
Napatingin siya sa stage nang magsalita ulit ang host. "We're about to start in 5
minutes..."
Readers also enjoyed:
My Miracle Luna (Complete)
0 9.5M Read
TAGS a pha fated kickass heroine

Chapter 26: Chaos

Hindi maiwasang kagatin ni Helena ang mga kuko nang magsimula na ang bidding. Panay
galaw niya sa mga tuhod para pakalmahain ang sarili pero lamang pa rin ang
panginginig. Naikagat niya ang labi kapagkuwan. Hindi rin niya maiwasang mapalunok
ng sunod-sunod nang makita ang actual na bidding. Hindi ito kagaya ng ini-expect
niya. Hindi niya akalaing gagawin lahat ng ibang kasamahan maibenta lang ang
sarili. Meron din namang nakatayo lang dahil siguro sa sobrang kaba.
Anong buhay nga ba ang naghihintay sa kanila pagkalabas dito? Magiging normal kaya?
Napapikit siya kapagkuwan. Mukha ni Lexxie ang laging pumapasok sa balintataw niya
kapag pumipikit. Ang mga ngiti nito at mga paglalambing. llan lamang sa mamimiss
niya sa anak kung sakaling hindi na siya makabalik sa piling nito. Napayakap siya
sarili kapagkuwan.
Iniisip niyang yakap ng mahigpit ang anak. Napapitlag siya ng sikuhin ng katabi.
"Hoy, Helena! Ikaw na ang sunod!" Bigla siyang napamulat at tumingin ng deretso sa
stage. Nakita niya ang senyas ni Jerlyn kaya turnayo siya. Nabigla yata siya sa
paraan ng pagtayo. Bigla siyang nahilo kaya napahawak siya sa ulo at kumapit sa
balikat ni Pinky.
"Okay ka lang?" dinig niyang tanong ni Pinky. Turn ango siya clito at inayos ang
sarili kapagkuwan.
Sunod-sunod na buntong hininga ang pinakawalan niya. Nilingon niya saglit si Pinky
ng makaramdam na parang nasusuka.
"May candy ka pa?"
Ngumiti ito saka humugot sa ilallim ng gown nito. "Sakto. Last na naman 'to," anito
sabay bukas niyon at itinapat sa bibig niya ang candy. Kinagat niya iyon at
tuluyang ipinasok ng dila.
"Thank you," ngumiti siya clito kapagkuwan saka kin agat at dinurog ang candy para
matalo niya ang pakiramdam na nasusuka.
Hinawakan niya ang magkabilaang gilid ng gown at sinimulang humakbang. Napahawak
siya sa dibdib. Lalong lumalakas ang bulungan mula sa mga bidders nang umakyat na
siya sa entablado. Hindi niya maiwasan ang kurutin ang sariling kamay ng lumapit na
siya sa host ng event na iyon.
"You look drop-dead gorgeous, lady! Your name, please," anito sabay lapit ng
microphone sa kan'ya. Tumango ito sa kan'ya para sabihing sumagot.
"H-helena," kabado niyang sagot.
ulit nito sa pangalan niya.
"Hmm, your name is as beautiful as you are," puri nito.
Ngumiti siya ng pilit dito. Mayamaya ay humarap ito sa mga bidders. "Who wants to
start bidding?" llang segundo lang ang nakalipas nang may sumagot.
"Thirty thousand dollars!" Gulat na napatingin siya sa second floor kung saan
naroon si Dario. Nakataas ang card na may nakasulat na numero.
"Wow! The highest opening bid ever!" halos hindi makapaniwalang sambit ng host
sabay nganga ng bibig. Ipinilig pa nito ang ulo para burnalik sa kasalukuyan.
"Okay! Thirty thousand dollars. Going once. . . Twice?"
Napahawak siya sa dibdib niya at pinalibot ang mata sa mga bidders. Marami ang
nagbubulung-bulungan. Wala sa sariling nag-usal siya ng panalangin, na sana walang
ibang magsalita mula sa mga bidders.
"One hundred thousand dollars!"
Hinanap niya ang boses na iyon. Napaawang siya ng labi ng makita ang Koreano habang
itinataas ang numero. Bigla siyang kinabahan nang kumindat ito. Tumingin siya kay
Dario na nakakunot ang noo. Nakahawak ito sa sintido nito.
"Holy, moly! One hundred thousand. . . Going once-"
"Two hundred thousand..." Nakahinga siya ng maluwag nang sumagot si Dario.
Nakita niya ang paglingon ng Koreano sa second floor.
Hindi na nakapagsalita ang host dahil itinaas na ng Koreano ang card sabay sabing,
"Five hundred thousand dollars!"
Dinig niya ang pagsinghap ng ilang bidders. Lalo lang siyang nalula sa presyo.
Ikinuyom niya ang magkabilaang kamao. Ramdam na niya ang panaka-naka na nginig
ngtuhod niya. Malamig din kasi sa 100b ng hall na iyon. Maging ang kirot sa
talampakan niya ay sumasabay din.
Nangungusap ang mata niya na turningin ulit kay Dario.
Lord, please... aniya sa isip.
Nakatitig din ito sa kan'ya.
Ano kaya ang naglalaro sa isipan nito?
"Five hundred thousand dollars!" sigaw ng host at turningin din kay Dario.
"Six hundred..." ani Dario.
"Nine hundred thousand!" malakas na sigaw ng Koreano na ikinanganga niya.
Napabuga siya ng hangin mayamaya.
Bakit ba gurnagastos ang mga ito ng ganoon kahalaga para sa isang babae na kagaya
niya?
Hindi niya mapigilan ang nginig kaya napahawak siya sa braso ng host.
"Whoah! Nine hundred thousand dollars!
Going once..." Binagalan pa ng host ang sabi. "Going twice..."
Napalabi siya ng wala ng marinig na boses mula kay Dario. Sobrang laki naman na
kasi. Turningin siya sa Koreano. Malapad ang ngiti nito sa kan'ya kaya napapikit
siya. Hinihintay niya pa rin si Dario na sumigaw. llang sandali pa ay...
"Sold to number 48! Congratulations!" Sabay turo sa Koreano na may hawak na
numerong48.
Parang gusto niyang maiyak ng mga sandaling iyon. Gusto niyang surnigaw pero walang
boses na lumalabas sa bibig niya. Nanginginig na din ang labi niya.
Hindi si Dario ang nakabili sa kan'ya. Akala pa naman niya ipaglalaban siya nito.
Sabagay, sino lang ba siya? Isa pa, hindi niya worth ang pakagastusan ng ganon
kalaki. Buti kung birhen siyang makukuha nito, e hindi nga.
Seryoso na si Dario nang turningin siya sa gawi nito. Malungkot na iginiya niya ang
sarili pababa nang makita si Jerlyn na sumenyas. Nakita rin niyang tumayo ang
Koreano. Mukhang sasalubungin siya nito.
Sumulyap siyang muli sa second floor. Nakatingin sa kan'ya parehas si Axel at
Dario. Si
Winona ay ngiting aso ang iginawad sa kan'ya
kaya pikit matang burnaba siya sa entabladong iyon ng tuluyan.
Laglag ang balikat na inabot niya ang kamay ng Koreano. lginiya siya nito sa upuan
nito kapagkuwan. Ngumiti ito ng matamis sa kan'ya pero hindi siya gumantl.
Sabay silang napatingin sa stage ng Koreano nang sumigaw si Pinky. Napaawang siya
ng labi nang makita ang hawak nito. "Let me start the bidding! Seventy thousand
dollars!" Nakangiting sabi nito sabay taas ng baril na hawak. "Going once, twice..
Sold l" pangagaya ni Pinky sa host, na nanginginig na din pala sa takot dahil
biglang tinutok nito ang baril sa lalaking host. Pinababa nito ang host kapagkuwan,
na kaagad na kumaripas ng takbo. Sinundan niya iyon ng tingin Nakanganga pa ring
turningi siya sa kasamahan. Hindi niya alam angtunay na pagkatao ni Pinky. Bakit
may hawak itong baril?
Ano ba talaga ito? Pulis na nag-undercover lang? Nakatutok na ang baril nito sa
isang lalaking nakaupo sa harap nito. Hindi niya alam ang nationality nito dahil
nakatalikod.
Napabaling siya sa paligid nang biglang nagtunugan, na para bang nagkakasa ng
baril. Saka lang niya napagtantong napapalibutan sila ng mga civilian na pulis. May
mga hawak ang mga ito na katunayang pulis nga ang mga ito.
Halos lahat yata sa gilid ay may mga hawak
na baril maliban lang sa mga bidders na nasa gitna na nagsitayuan na, at halata ang
takot.
Maging ang ilang kasamahan niya din.
Nagkakagulo na ang mga ito at hindi alam ang gagawin.
Nag-angat siya ng tingin sa second floor. Napaawang siya ng labi nang makitang
pinapalibutan si Dario ng mga tauhan ni Winona. Nakatutok ang mga baril ng mga ito
sa walang kalaban-laban na si Dario, maging si Axel ay tinutukan din si Dario at
Dennis. Parehas na kamay ni Axel ang may hawak na baril.
So, si Dario at Dennis ay magkakampi? Pulis din ba ang mga ito?
Si Winona at Bricks ay nakangiti lang habang prenteng nakaupo sa gitna. Turningin
ito sa kan'ya kaya sinamaan niya ngtingin ang mga ito.
Ibinalik niya ang tingin kila Dennis. Hindi inaalis ni Dario ang baril na nakatutok
kay Bricks at si Dennis naman ay sa dating amo niya. Isang kalabit lang ng gatilyo
ay patay agad ang mga ito kung tutuusin. Pero hindi man lang turninag ang mga ito.
Hindi niya maiwasang makaramdam ng takot para sa dalawang lalaki kahit papaano.
Paano kung barilin ni Axel ang dalawa? Magiging mamamatay tao pa pala ang ama ng
anak niya!
Malungkot na turningin siya kay Axel, na seryosong nakatitig sa dalawang
tinututukan.
Hindi ito angAxel na nakikita kiya. Ito ang Axel na mukhang papatay ng mga
sandaling iyon. May kasamang galit kasi iyon. Hindi niya akalaing gano'n ka-obsess
ang binatang pulis sa among masama ang likaw ng bituka. Lalongtumaas ang galit niya
para kay Axel. Ngayon pa lang, nasasaktan na siya para sa anak.
Lilingunin niya sana ang Koreanong may hawak sa pulsuhan niya nang bigla nitong
patamaan nito ang bandang batok niya ng pagkalakas. Napahawak siya ng mahigpit dito
nang maramdamang na parang papanawan na siya ng ulirat. Hanggang sa maramdaman na
lang niya ang pagsalo nito sa kan'ya dahil tuluyan na siyang nawalan ng malay.
TITIG na titig si Axel habang na kay Dario ang atensyon. llang sandali din silang
nagsukatan ng tingin.
Gumalaw ang kilay nito kapagkuwan. Napangisi siya sabay bawi ng baril at tinutok sa
ulo ni Bricks na prenteng nakaupo. Halata ang gulat nito nang makita siya. Inilipat
din ni Dennis ang pagkakatutok sa sintido ni Winona, na ikinangiti niya. Kasabay
niyon ang paglabas ng ilangtauhan ngAlleanza Oscura, na kinabibilangan niya.
Pinalibutan ng mga ito ang mga tauhan ni Winona. Lumabas din sa isang pinto si
Sebastian, na may hawak na kopita. Napailing na ngumiti siya sa kaibigan.
Nagawa pa nitong uminom sa gitna ngtensyon?
"Axel!" ani ni Winona na naguguluhan. "A-akala ko ba kakampi kita? P-paano mo
nagawa ito? Sabi mo mahal mo ako? Paano ang kasal natin?" sunod-sunod na tanong sa
kan'ya ni Winona.
Natawa si Dario sinabi nito. "Oh, God, Wolf! Paano nga naman ang kasal niyo? Kawawa
naman si Madam," anito, na kunwa'y naawa kay Winona.
"Shut up!" aniya dito. Nanggigil pa rin siya dito hanggang ngayon. Ang laki ng
kasalanan nito sa kan'ya.
"I'm sorry, Winona pero si Helena ang mahal
1<0. Isa ka lang misyon simula't-sapul,"
"Kakilig naman," singit ni Dennis na tumatawa din. "Oops, speaking of Helena.
Nasaan na siya?" Hinanap ng mga mata nito ang dalaga.
Bigla siyang napabaling sa kinaroroonan ni Helena, kung saan niya itong huling
nakita. Lumukot ang mukha niya nang hindi makita ito doon. Naiukuyom niya ang kamao
niya kapagkuwan.
"Buti nga sa'yo, Axel! Mukhang mauunahan ka pa ng Koreanong 'yon. Ipagpapalit mo
lang ako, sa babaeng may anak pa!" Ngumiti ito kapgkuwan. "Sa tingin ko nasa labas
na sila ng building na ito. Kaya, goodbye, Axel!"
"Shut up!" sigaw niya kay Winona bigla at itinutok ang baril sa sintido nito.
"Becker!" Napabaling siya kay Sebastian nang sumigaw ito.
Inis na binaba niya ang baril.
Pumunta si Sebastian sa pinakaunahang bahagi ng area na 'yon. Sumigaw ito
kapagkuwan. "Can I borrow your Mic, Bridget?" "Sure, boss!" ani ni Bridget sabay
hagis ng mikropono sa kaibigan mula baba hanggang sa second floor. Hindi naman
ganoon kataas iyon.
Naupo ito kapagkuwan habang ang dalawang paa ay nakapatong sa top rail ng second
floor na iyon. Itinapat nito ang bibig sa mikropono. "Please accept our sincere
apologies for ending the auction. You may now leave except those f*ckers!" Tin uro
nito ang limang nakaupo sa harapan. Kasabay niyon ang pagbukas ng main door at
pagpasok ng mga kapulisan at ibang tauhan ni Sebastian.
Walang nagawa ang mga tauhan ng mga kalaban dahil mas marami ang bilang nila
komapara sa mga ito. May kalalagyan din ang mga bidders na dumalo kaya hinayaan ni
Sebastian na makalabas ang mga ito.
Naghihintay sa labas ang maraming pulis at iba pang sangay ng gobyerno, na sakop
ang ganitong kaso.
Kagaya ng pangako nila sa gobyerno ng
Thailand, tahimik, walang dadanak na dugo at walang madadamay na sibilyan sa
misyong ito.
Bumaling sa kan'ya si Sebastian kapagkuwan. Sumenyas ito na puwede na siyang umalis
kaya nagmadali siyang bumaba at hinanap kaagad si Helena.
Hinagl na hingal siya matapos bisitahin ang ilang silid ng building na iyon. Lahat
na yata pinuntahan niya, maging ang dressing room na garnit ng mga ito kanina.
Nanghihinang sumandal siya saglit sa pader. Pagkuway inilabas niya ang telepono at
binuksan ang tracker.
Napahawak siya sa telepono ng mahigpit nang makitang wala na ito sa 100b ng
building na iyon. Malayo na ang kinaroroonan nito.
Mabilis na idinayal niya ang numero ng isang kontak nila Thailand, na nasa labas
naghihintay. Pinakiusapan niya ito kung puwede manghiram ng sasakyan para masundan
si Helena.
Patakbong iginiya niya ang sarili palabas ng building na iyon kapagkuwan.

AVA NAH Writer

Hello, guys! Gusto ko lang pasalamatan ang lahat ng sumuporta sa mga stories ko-
Masaya ako kasi sinamahan niyo sa lahat ng journey ko, pay-to-read man, o hindi.
Sana po support niyo pa rin ako hanggang sa
mga susunod kong istorya.
Love, love!
— AVA NAH
#StaryThanksreading

Chapter 27: Tears of Joy

Naalimpungatan si Helena nang makarinig sa labas ng kalabaog. Napahawak siya sa
leeg kapagkuwan partikular na sa lalamunan.
Pakiramdam niya nauuhaw siya. Napadaing siya kapagkuwan nang maramdaman ang
pagsakit ng batok.
Inilinga niya ang tingin. Hindi siya pamilyar sa silid na ito.
Nasaan siya? Nasa Thailand pa rin ba siya?
Natigilan siya ng maalala ang nangyari sa kan'ya. Ang huling naaalala nahimatay
siya sa bisig ng koreanong iyon.
Napabangon siya bigla at muling inilibot ang paningin. Pinakiramdaman niyang muli
ang paligid baka nasa paligid lang ang Koreano.
Sinilip pa niya ang sarili sa ilalim ng comforter. Nakabihis na siya pero wala
naman siyang maramdamang masakit, o kung ano man sa katawan niya maliban nga sa
batok niya.
Patuloy pa rin ang komosyon sa labas kaya napakunot ang noo niya. Wala sa sariling
bumangon siya. Dahan-dahan pa siyang naglakad patungo sa pintuan. Gano l n din ng
pihitin niya ang seradura.
Sumilip siya sabay libot ng paningin.
Napaawang siya ng labi ng makita kung gaano kagulo sa labas ng silid na iyon.
Napako ang tingin niya sa dalawang nagpapagulong-gulong sa sahig. Gayon na lang ang
pagkagulat niya ng makita si Axel na sinasakal ang lalaki.
"F*ck you! Hindi ka talaga marunong makinig! Look, hindi pa siya gising hanggang
ngayon! Ang sabi ko sa'yo gamitin ang panyo!"
"N-nawala, e kaya ginawa ko 'y-yon,ll ani ng lalaki na hirap magsalita. Iba rin ang
pananalita nito, para bang baluktot ang paraan ng pananalita nito.
Saka lang pumasok ulit ang mukha ng koreanong nakabili sa kan'ya.
Humakbang siya palabas ng silid na iyon nang hindi napapansin ng mga ito. Lumapit
siya kapagkuwan at nameywang sa galit nang makilala ang nasa ilalalim ni Axel.
Ang manyakol na Koreano!
"Magkakilala kayo?!" pasigaw na sabi niya. Napatigil din ang dalawa sabay angat ng
tingin.
"H-hon!" gulat na sambit ng binata. Binitawan nito ang koreanong marunong managalog
saka turnayo. "You're awake... Kumusta ang pakiramdam-" Hindi na nito natapos ang
sasabihin nang padapuin niya ang palad sa pisngi nito."H-hon? Bakit mo ako
sinampal?" nagtatakang tanong nito.
Sumulyap siya sa koreanong may mga pasa.
Namurnula din ang leeg nito kaka-sakal ni Axel. Napaka-bayolente pala ng pulis na
ito.
Paano kung sakalin din siya nito sa galit?
"Ba lt di mo kasi ako sagutin, Axel. Magkakilala ba kayo?" ulit niya.
"Y-yes. Magkababata din."
Napapikit siya sa sagot nito. Pinaglalaruan ba talaga siya ni Axel?
"So, sino ang nakabili sa akin?" aniya sa matigas na tinig nang magmulat ng mata.
"Me!" mabilis na sagot ng koreano at ngumiti. Kumindat na naman ito kaya nanindig
na naman ang balahibo niya. Parehas talaga sila ni Axel na manyakol, magkaiba lang
ng istilo.
"Get out! Hindi ka kasali dito! Kulang pa 'yang-" Hindi na naman niya pinatapos ang
sasabihin ni Axel ng sumingit siya. Kita niya ang litid sa leeg nito nang tumingin
sa kan'ya.
Talagang gigil na gigil ito sa kababatang koreano.
"Sasama ako sa lyo tutal ikaw ang nakabili sa akin," aniyang nakatingin sa kababata
ni Axel. Sumulyap siya kay Axel na umiigting na ang panga sa galit.
Akmang lalapit siya sa Koreano nang mariing hawakan ni Axel ang braso niya sabay
higit sa kan lya. "Pera ko ang ginamit sa auction kaya akin ka," may diing sabi ni
Axel nang magtama ang paningin nila.
"Hey! Wala ka naman sa gitna kagabi. Nasa tabi ka ng babae mo. So, she's mine,"
singit na naman ngsingkit na lalak .
Napaawang siya ng labi nang bigla na lang nagpakawala ng sipa sa Koreano si Axel
dahilan para matumba ulit ito. Narinig pa niya ang pagdaing nito.
Ano? Bagay lang siya na pinag-aagawan ng kung sino? Hindi niya maiwasang makaramdam
ng galit ng mga sandaling iyon.
Napasinghap siya ng hilahin siya ni Axel pabalik ngsilid. Nilingon pa niya ang
kababata ni Axel na hirap turnayo.
"See you later, beautiful!" sigaw ng koreano nang makatayo na.
"Back off!" sigaw ni Axel sabay bukas ng pintuan ng silid.
Binitawan siya ng binata nangtuluyan na silang makapasok. Tiningnan niya ang braso
niyang namumula dahil sa higpit ng pagkakahawak nito.
Lumambot ang ekspresyon nito nang turningin ito sa braso niya. Napahilamos pa ito
kapagkuwan.
"1-1 1 m sorry. Ikaw kasi. Gusto mo talaga sa Koreanong lyon?" anito kapagkuwan.
Umangat ang isang kilay niya sa tanong nito.
Pakiramdam niya nasa auction pa rin siyang ng mga sandaling iyon.
"00! Mas gusgustuhin ko sa iba mapunta kesa sa lyo!" malakas na sigaw niya dito.
Burnalik na naman sa alaala niya ang nangyari sa kanila ni Dario at ang... ginawa
ni Bricks sa kan lya. Biglang nanginig ang kalamnan niya sa isiping iyon. Ngayon
naman nasa poder siya ni Axel. Pakiramdam niya ang dumi na niya.
Kanino na naman siya mapupunta nito? Makakabalik pa ba talaga siya sa anak? "Hon
naman... I saved you," anito sa mahinang boses.
Natawa siya ng mapakla. "Saan mo ako iniligtas? Sa sarili mo? E diba, kayo nga ni
Winona ang dahilan kung bakit ako nasa sitwasyong ito? Tapos kunwari ililigtas mo
ako? Ano pa bang gusto mo, ha? Hindi ka pa ba sawa sa katawan ko, ha?" Huminga siya
saglit. "S-sige, pagsawaan mo na ako para matapos na 'to!" Nanginginig na sabi niya
saka mabilis na hinubad niya angT-shirts niya at humarap dito ng maayos. Wala
siyang suot na bra kaya lantad kaagad ang malusog niyang dibdib dito. Kita niya ang
sunod-sunod na paglunok nito. Tumingin ito sa mukha niya kapagkuwan. "Ito ba ang
kailangan mo, Axel kaya mo ako binili?" Humakbang siya palapit sa binata, na hindi
na makapagsalita. Hindi na nito alam angsasabihin.
"S-stop it, Helena! Stop! Oh God!" sigaw nito
nang sunod niyang hubarin ang panty at boxer shorts na suot.
"Bakit? 'Diba, ito ang gusto mo kaya mo ako binili? Malaya ka ng gawin ang gusto
mong gawin sa akin, Axel. Sanay naman na 'ko na nilalapastangan ang pagkatao at
katawan ko ng kung Sino," may pagkasarkastikong sabi niya dito sabay hakbang
palapit. Ngumiti pa siya ng pilit sa binata.
Hindi na ito makatingin sa kan'ya ito pero alam niyang natigilan ito. Nilingon nito
ang kama na inaatrasan pagkuway ibinalik angtingin sa kan'ya. Hindi siya turnigil
kaya naalarma na naman ito.
"Oh, f*ck, Helena! Tumigil ka, please?" anito sabay taas ng kamay para sabihing
tumigil.
Lalo itong napamura ng ilapit niya ang sarili dito. Dumikit ang kamay nito sa
dibdib niya kaya napamura na ito ng malakas. Napapikit pa siya sa lakas ng boses
nito.
Pagmulat niya, nakita niyang hinigit nito ang comforter at mabilis na ibinalot iyon
sa kan 'ya, na ikinatigil niya. Para siyang na-estatwa ng mga sandaling iyon habang
binabalot nito ang katawan niya.
Tumitig ito sa kan'ya kapagkuwan. Wala man lang reaksyon nang yakapin siya nito ng
mahigpit. Nakaramdam siya ng hiya sa ginaw kaya nanatili siyang nakapikit..
"Ssshhh... I'm sorry for everything. Naintindihan kita dahil alam ko ang lahat ng
nangyari sa lyo. Kasalanan ko ang lahat, hon.
Kasalanan ko kaya, tama lang na sisihin mo ako. Ako naman talaga ang nagdala sa lyo
dito. Pero hindi ko kayang makita kang nagkakagan'yan, kaya tigilan mo 'yan.
Nasasaktan ako, kung alam mo lang. Mag-uusap tayo ng maayos kapag nakapagpahinga ka
na. For now, pakalmahin mo angsarili mo dahil hinihintay ka na ng anak mo. Nangako
ako kay Lexxie na isasama na kita pagbalik,'l masuyong bulong nito.
Napapikit siya nang maalala ang anak kasabay niyon ang pagtulo ng luha niya.
Inaamin niyang urnaasa siyang makakauwi na ngayon sa anak. Hindi pa man malinaw sa
kan'ya ang lahat, ang mahalaga makakauwi na siya sa anak.
llang sandali pa sila sa gano l ng ayos bago nito sabihing magbihis na siya dahil
ngayon din ang flight nila pabalik daw ng Pilipinas.
Wala silang imikan nang mga surnunod na oras. Kahit noong kumain silang tatlo
kasama ang kababata nito bago dumeretso sa airport.
Isang private plane ang sumalubong sa kanila pagdating sa airport. May logo din ng
Fly Moore Airlines kaya napanatag siya. Sino bang hindi makakakilala sa logo na
iyon? Pilipinas nga talaga ang destinasyon nila. Silang tatlo lang yata ang sakay
kasi kaagad na umalis iyon. Ayaw na
niyang magtanong ng kung anu-ano, ang mahalaga makakuwi na siya.
Magkahalong excitement at kaba ang naramdaman niya nang nasa himpapawid na sila.
Makikita na niya ang anak sa wakas.
Magkatabi sila ni Axel ng upuan ng mga sandaling iyon. Nilingon niya ito
kapagkuwan.
Nakapikit na pala ito, marahil sa pagod.
Hindi maiwasang sumilay ang ngiti sa labi niya ng mapagmasdan ito. Magkaiba ang
isinisigaw ng puso niya at ng isipan kaya hindi pa siya napapanatag. Ang darning
gumugulo sa isipan niya.
Gusto niyang itanong kung anong nangyari kay Dario at Dennis noong gabing iyon pero
naunahan siya ng takot. Kailangang makita niya muna ang anak bago ito komprontahin.
Umayos siya ng pagkakaupo at pumikit na din. Napamulat siya bigla nang sumandal ang
ulo nito sa kan'ya. Napalunok siya nang isiksik nito ang mukha sa leeg niya.
Napasinghap siya mayamaya nang iyakap nito ang mga braso sa kan'ya.
Tiningnan niya ito. Nakapikit pa rin ang mga mata nito. Isinandal na lang niya ang
ulo at hinayaan ang posisyon nila. Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya
habang yakap nito.
Nagising siya sa mahinang yugyog ni Axel.
"Wake up sleepyhead! We're here," anito na ikinamulat niya.
Tumingin siya sa bintana. Napangiti siya ng makita ang labas. Mabilis na tinanggal
niya ang seatbelt kapagkuwan.
Napatingin siya sa kamay nito nang maglahad ito. Hindi niya pinansin iyon at
inunahan niya ito maglakad. Nalingunan niyang kumakamot pa ito sa ulo. Pinaikot
niya ang mga mata nang magtama ang paningin nila. Hinayaan na lang siya nitong
mauna.
Pero pagdating sa labas ay binilisan nito ang lakad at sumabay sa kan'ya.
Napatingin siya dito nang higitin nito ang kamay niya at pinagsiklop iyon. Pilit na
binabawi niya ang kamay pero sadyang malakas ito.
Hinila siya nito para salubungin ang papalapit na bulto. Hindi niya maiwasang
mapangnga ng mapagsino iyon. Ito ang may-ari ng airport at sinakyang private plane!
Si Caleb Moore!
"Welcome back, bud! Kumusta?" anito at nagyakapan pa angdalawa.
"Ito pagod, pero sulit naman," sagot naman ni Axel sabay sulyap sa kan'ya.
Natawa lang ang guwapong kaharap. Tumingin ito sa kan'ya kapagkuwan. "Helena,
right? I'm Caleb. Axel's friend .11
Kilala siya nito? Shit! Ba l t 'di niya alam? Ba't
'di siya na-inform ng sarili na kilala pala siya ng m ay-ari ng kinatatayuang
airport?
Tumango siya clito bilang sagot mayamaya. Akmang tatanggapin niya ang nakalahad
nitong kamay nangtapikin ni Axel ang palad ni Caleb.
"So possessive," naiiling na sabi nito. Ngumiti ito sa kan'ya kapagkuwan. "Finally,
na-meet din kita, Helena. The only woman who tamed our playboy friend,"
"Moore!" ani ni Axel sabay nilakihan ng mata ang kaharap.
"What? Totoo naman, a? llang babae na nga-"
Hindi na natuloy sabihin ng takpan nito ang bibig ni Caleb. Nabitawan din nito ang
kamay niya.
'"Wag kang maniwala sa lalaking ito, hon.
Matino ako- Helena!"
Tawag nito sa kan'ya dahil bigla niyang tinalikuran angdalawa.
"F*ck you, Moore!" dinig niyang sigaw ni Axel sa kaibigan nito.
"Same to you, bud!" natatawang sagot naman ni Caleb.
Naiiling na inihakbang niya ang mga paa papalayo sa mga ito.
"Hon!" Hindi niya nilingon ang binata nang tawagin siya nito.
Nakita niya ang kababata nitong Koreano.
Napagalaaman niyang Ralph ang pangalan nito. Sa US na pala ito naglagi kaya
marunong mag-English. Half-Filipino din, kaya marunong managalog. Medyo baluktot
nga lang. Kumaway ito sa kan'ya pero hindi din niya pinansin. Bagay ang mga ito at
si Axel na maging magkaibigan.
Parehas manyakol.
Sasakyan ni Axel ang gamit nila pauwi. Una nilang hinatid si Ralph sa condo nito.
Nag-middle finger pa ito sa kababata bago turnalikod sa sasakyan. Hindi na naman
nakatiis si Axel, gurnanti din ito, kaya napailing na naman siya.
Parang mga bata ang mga ito.
Nagtatakang tumingin siya kay Axel nang ipasok nito ang sasakyan sa malaki magarang
bahay.
"N-nasaan tayo? ll aniya dito.
Ngumiti lang ito sa kan'ya nakaramdam siya ng inis.
"Axel!" tawag niya dito nang burnaba ito ng sasakyan.
Si Lexxie ang gusto niya makita ng mga sandaling iyon pero bakit narito sila sa
malaking bahay na ito?
Ipinagbukas siya nito ng pintuan. Tiningnan niya ito ng masama.
"Sabi mo iuuwi mo ako sa anak 1<0. Bakit narito tayo? ll Tinabig niya ang nakalahad
nitong
kamay.
"Trust me, hon. Okay?"
Inilahad ulit nito ang kamay nito. Saglit na tinitigan niya ang mga mata nito. May
kung anong nagtulak sa kan'ya para tanggapin iyon. "That's my girl," nakangiting
sabi nito.
lginiya siya nito papasok ng malaking bahay.
Sa sala sila huminto ng mga sandaling iyon.
Napatingin siya sa binata nang sumigaw ito.
"Baby, I'm back! Come here may pasalubong ako sa lyo!" malakas iyon kaya alam
niyang abot sa pangalawang palapag ang boses ng binata.
"Nandito na si Tatay!" anang isang matinis na tinig. Pamilyar ang boses kaya
hinanap niya ang pinagmulan niyon.
Hindi niya mapigilan ang sarili na salubungin nang makita ang batang palabas ng
malaking komedor. Ang ganda-ganda nito sa suot na dress.
"Nanay! Nanay ko!" ani ng anak nang makilala siya. Kaagad na niyakap niya ito ng
mahigpit at pinupog ng halik. Hindi niya napigilan ang sariling hindi mapaluha ng
mga sandaling iyon.
Kasama na niya ang anak! Nakita na niya ang anak sa wakas!
"N-namiss kita ng sobra, anak. Namiss mo ba ako?" aniya dito.
"Opo, 'Nay! Sobra din PO. Gabi-gabi po ako nagpe-pray na sana urnuwi ka na PO."
Niyakap niyang muli ang anak ng mahigpit pagkatapos nitong sabihin iyon. Humihikbi
kasi ang anak kaya hindi na niya napigilan ang paghikbi din. Pinunasan niya ang
mata na puno na ng luha bago burnitiw.
"Nasaan ang Lola Norma mo? ll tanong niya sa anak habang pinupunasan ang luha nito.
"Nasa kuwarto niya PO, nagpapahinga," sagot nito.
"1 1 m glad, safe kayong naka-uwi, anak!"
Napatingin siya sa komedor nang may nagsalita. Napatitig siya sa babaeng nakatayo
na may hawak na spatula. Naka-apron din ito. Hindi maikakaila ang pagka-sopistikada
nito. Ito marahil ang ina ng binatang pulis. Pero natigilan siya bigla habang
nakatitig sa mukha nito. Parang nakita na niya ito. Hindi lang niya matandaan.
"Yes, mom! Kagaya ng pangako ko sa lyo. Ligtas akong uuwi,'l ani ni Axel sabay beso
sa ina nito.
"Welcome back, Axel! Matutuloy na rin sa wakas ang dinner date natin," ani ng isang
magandang babae na kalalabas lang mula sa komedor. Naka-apron din ito.
Nagtama ang mga mata nila ng binata nang lingunin siya nito. Sunod-sunod ang lunok
nito

Chapter 27: Tears of J... 14/14 kapagkuwan. 

Chapter 28: Playing Dumb
"Sino 'yon, anak?" wala sa sariling tanong niya dito. Iniwan sila saglit ni Axel
para makapag-usap silang mag-ina. Narito sila ngayon sa silid na inuukopa ng anak.
"Sino po ang tinutukoy niyo, 'Nay?" tanong ng anak sa lukot na mukha.
"A-ahm, 'yong babaeng katabi ng Nanay ni Tatay Axel moll aniya sabay tingin sa
pintuan dahil baka nakasilip ang ama nito.
"Ah, si Miss Samantha PO. Sabi po ni Granny, siya daw po ang mapapangasawa ni
Tatay." Nalungkot ito kapagkuwan. "Akala ko nga PO, ikaw na ang papakasalan ni
Tatay. Alam ko po na nagsisinungaling lang si Tatay sa tuwing sinasabing ikaw ang
gusto niya, sinasabi lang po niya siguro para hindi ako malungkot,l' ani ng anak.
Napaupo siya bigla sa sahig dahil sa sinabi nito.
Fiancée pala ito ni Axel. Kaya pala. May mapapangasawa na pala talaga ito, at hndi
nga si Winona, na laging iginigiit nito noon, at mas lalong walang ibang babae ito
kung hindi ang babaeng iyon lang.
So, ginawa lang ni Axel ang lahat dahil lang
sa kahilingan ng anak. Hindi pa niya alam ang buong kuwento kung bakit narito
ngayon sa poder ng mga ito ang anak at si Nanay Norma niya.
Humarap siya sa anak kapagkuwan. "Uuwi na tayo mayamaya, anak,'l mahinang sambit
niya dito.
Burnahid ng lungkot ang mukha ng anak kapagkuwan.
"Gusto ko na po dito, Nanay." Natigilan siya sa sinabi ng anak. Mukhang napalapit
na ito ng husto sa mga taong narito maging sa Iola nito. Pero hindi puwede.
Magkakapamilya na ama nito, at ayaw niyang makasira ng pamilya.
"A-anak... hindi naman tayo nakatira dito, e.
Pansamantala ka lang naman dinala dito ng Tatay mo, dahil umalis lang si Nanay.
Ngayong narito na ako, babalik na tayo sa dating bahay natin. Gusto mo ba 'yong
maiwan ka dito, tapos si Nanay malungkot doon sa bahay dahil wala ka? Dahil hindi
ka niya katabi? Gusto mo ba 'yon iiyak lagi si Nanay gabi-gabi? Ha?" hindi niya
napansing bumagsak na pala ang luha niya. Napahagulhol tuloy ang anak kapagkuwan.
Higit niya ito at niyakap ng mahigpit.
Okay lang mawala sa kan'ya lahat 'wag lang ang anak. 'Wag lang talaga ang anak...
Napatingin siya sa pintuan nang makita doon si Nanay Norma. Burnitaw siya saglit at
dali-daling niyakap ang matanda.
"Helena, anak..." ani ng matanda sa kan'ya na lalong ikinahagulhol niya. Kung
kanina pigil pa angsarili na mapaluha ngtodo, ngayon hindi na.
Hinayaan siya ng matanda na umiyak.
Gusto niyang sabihin clito ang lahat na karanasan niya sa poder ni Winona pero
hindi niya magawa. Walang namumutawi sa labi niya ng mga sandaling iyon. Hindi pa
niya kayang magkuwento, gusto lang niyang mayakap din ito. Siguro maikukuwento
niya, sa mga susunod na
araw.
Kaagad na sumang-ayon ito sa kan'ya nang sabihin niyang gusto na niyang umuwi.
Tanging dala lang nila palabas ay ang mga dala ng maglola noon.
Nalungkot ng todo ang anak nang sabihin niyang hndi kasama ang mga pinamili ng ama
nito at ng granny nito.
"Sige na anak. Magpaalam ka na sa kanila," utos niya sa anak kapagkuwan. Nasa
pintuan sila ng kusina ng mga ito. Naroon kasi si Axel, ang ina nito at si
Samantha.
Malungkot na iginiya ng anak ang sarili. Sumilip pa ito sa pintuan. Dinig niya
angtawanan ng mga ito kaya nahihirapan siyang humarap.
Pinapauna lang niya ang anak.
Pumasok na ngtuluyan ang anak kaya napatigil ang mga ito. Pumasok siya ng bahagya
para makita rin ang mga ito.
Napaangat siya ng tingin nang biglang yakapin nito ang ama ng mahigpit. 'Di niya
masayadong marinig ang sinasabi ng anak sa ama nito pero kita niya ang pagtaas-baba
ng balikat nito. Hindi niya mapigilan angsariling hindi mapaluha. Hinahagod din ng
ama ang ikod nito para siguro pakalmahin.
Nag-angat ng tingin si Axel sa kan 'ya.
Nasaktuhan nitong nagpupunas siya ng luha.
Bumitiw ito sa anak saglit at kinausap nito si Lexxie. Turnayo ito at lumapit sa
kan'ya habang ang anak ay palapit din sa granny nito.
Hinila siya nito palayo sa kusina at dinala sa isangsilid.
"Axel!" aniya nang isandal siya nito sa dahon ng pintuan nito.
"Bukas na kayo umuwi, gabi na," suhestiyon nito sa kan'ya.
Ngumiti siya ng mapakla. "Gusto ko ng magpahinga, Axel. Gusto ko ring matulog ng
mahimbing, 'yong komportable ako, at doon ko lang mararanasan iyon sa bahay, hindi
sa iba. Gusto ko ring pasalamatan ka, sa pagligtas sa akin. Tinupad mo ang hiling
ng anak ko, at tatanawin ko ang utang na loob iyon habang buhay ang ginawa mo.
Iniligtas mo ako. Salamat," "Marami namang silid dito. Sisguraduhin kong magiging
komportable ka kaya ipagpabukas niyo na ang pag-uwi. Tungkol naman sa hiling ni
Lexxie, gagawin ko talaga iyon dahil gusto ko. Because I really care for you. I do,
Helena. Kahit hindi hilingin ni Lexxie iyon, ililigtas at ililigtas pa rin kita.
Dahil gusto kita Helena. Gustong-gusto. Mababaliw ako kapag nawala ka ng tuluyan sa
akin," anas nito at pinagpantay ang mukha nila.
Napaawang siya ng labi sa sinabi nito. Nanaginip ba siya? Sinabi nitong gusto na
siya nito? Natampal niya bigla ang dibdib niya dahil sa mabilis na tibok ng puso.
Halos magkadikit na ang mukha nila kaya inilihis niya ang sarili. Hindi niya
maiwasang kagatin ang labi nang hapitin siya nito.
Napa-angat ang ulo niya nang isubsob nito ang mukha sa leeg niya. Nakikiliti siya
sa buga ng hininga nito.
"Axel, please... Bitawan mo ako, hinahanap na ako ni Lexxie."
"Ssshhh..." anito na ikinatigil niya. Biglang sumagi sa isip niya si Dario kaya
naitulak niya ito. Halata ang pagkagitla sa mukha nito. Naroon din ang lungkot nang
bum aba ang balikat ng nito.
Bakit ba nakalimuta niya ang nangyari sa kanila ni Dario? Madumi na siya, parang
gusto niyang isatinig.
Isa pa, ikakasal na ito kaya mali na narito sila ngayon sa isang silid habang ang
fiancee nito ay nasa kusina.
"Hon, please! Wait- oh, shit!" dinig niyang sigaw nito nang iwan niya ito sa 100b
ng silid.
Lakad-takbo ang ginawa niya pababa. Dinig niya ang boses ng anak sa kusina kaya
sinundo niya ito doon.
"Anak," tawag niya dito. Lumingon kaagd si Lexxie sa kan'ya sabay ngiti ng matamis.
Nakaupo na ito sa countertop ng kusina at nasa harap naman nito si Samantha. Parang
binabantayan si Lexxie dahil baka mahulog.
Hindi niya maiwasang magselos ng mga sandaling iyon. Ini-imagine niyang siya, ang
nasa harap ng anak, at nakangiting nakatunghay sa ina ni Axel.
Napahagod siya sa kabuuhan ni Samantha. Walang-wala siya sa ayos nitong sopistikada
din gaya ng ina ni Axel. Mapuputi at makikinis din ang balat nito. Walang-wala
talaga siya sa kalingkingan nito. Siya, madumi na. Mula 100b hanggang labas.
Napapikit siya kapagkuwan.
"Dito na kayo mag-dinner, Helena. Masarap ang niluto namin ni Samantha." Bigla
siyang nagmulat ng mata at turningin sa gawi ng ginang. "S-salamat po pero sa bahay
na PO, Ma'am," aniya dito.
"Gano l n ba. Sabagay, matagal ka nga pala na nawala. 1 1 m sure na-miss mong
ipagluto ang pamilya Imo," nakangiting sabi nito.
Ngumiti din siya dito bilang ganti.
"P-parang gano'n nga PO," sang-ayon niya dito.
Nagpasalamat siya sa ginang dahil sa pagtanggap nito sa anak niya. Masaya siya,
kasi hindi niya ramdam na ayaw nito sa anak. Sa tingin niya nagkapalagayan na ito
ng 100b sa 100b lang ng maikling panahon.
Nagpaalam din siya kay Samantha kapagkuwan. Tumango at ngumiti lang ito sa kan lya.
Kahit 'yong ngiti nito ay genuine. Mukhang perpektong babae si Samantha para kay
Axel.
Nag-alok pa ang ina ni Axel para ihatid sila pero hindi niya tinanggap. Nagdahilan
pa siya para lang hindi maihatid.
Hindi maiwasang lingunin ng anak ang malaking bahay ng ama nito. Nakaramdam siya ng
habag nagpupunas ito ng mukha. Hinanap nito si Axel pero wala sa baba kaya
sinabihan na lang niya ang anak na tatawagan pagdating sa bahay.
Naglalakad silang tatlo palabas ng subdivision. Malapit lang naman sa labasan kaya
hindi na sila sumakay sa trickle.
Sabay silang napalingon na tatlo nang may biglang bumusina sa likuran nila. Huminto
iyon sa tapat nila kapagkuwan.
Napasinghap siya nang makita si Axel na
burnaba ng sasakyan.
"Ihahatid ko na kayo, gabi na."
"Tatay!" ani ng anak sabay salubong sa binatang palapit. Kaagad na pumantay ang
binata para kargahin nito ang anak.
"Lexxie bumaba ka nga, ang bigat-bigat moll aniya sa anak.
"Kaya naman po ako ni Tatay, e. Diba, 'Tay?"
"00 naman, anak. Super hero kaya 'to." Pinakita pa nito ang braso. Turningin ito sa
kan'ya mayamaya. "Kahit si Nanay, anak kaya kong buhatin," nakangiting sabi nito sa
anak.
Muntik na siyang mapaubo sa mga sinabi nito. Iba yata ang iniisip niya ng mga
sandaling iyon. Biglang nag-init ang mukha niya kaya ibinaling niya angtingin kay
'Nay Norma na noo'y nakangiti habang nakatunghay sa mag-ama niya.
Wala naman na siyang nagawa, si Lexxie ang kausap nito at pumayag itong ihatid
sila. Lahat yata ng buka ng bibig ng anak, sinusunod ng ama nito. Nakikinita tuloy
niya ang pagiging spoil nito sa ama.
Sa unahan siya pinaupo ni Axel dahil bawal daw si Lexxie sa harapan. Hindi na rin
siya nakakontra nang ikabit nito ang seatbelt sa kan lya. Bigla niya itong nasiko
nang sadyang ilapat nito ang labi sa kan lya. Ngiti lang iginanti nito sa kan 'ya.
Siya lang ang hindi nakikisali sa usapan ng mga ito nang umandar na ang sasakyan.
Hindi siya maka-relate sa usapan ng mga ito. Ang claming pinasyalan pala ng anak
noong wala siya sa tabi nito. Hiniram pa nito mayamaya ang telepono ng ama nito at
pinakita ang mga litrato ng mga ito.
Napatingin siya kay Axel na nakangiti habang nagmamaneho. Talagang masaya ito
habang inuulit sabihin ang mga ginawa ng mga ito habang namamasyal. Magiging
mabuting ama ito sa anak niya kung sakali. Sa tingin niya, panahon na para malaman
nito angtungkol sa anak nila.
Hanggang makarating sa bahay hindi napapalis ang sayang nadarama ng anak.
Hinayaan niya munang mag-usap ang mga ito sa sala habang nagpapalit ng kobre kama
at mga punda. Gano'n din ang ginawa niya sa silid ni Nanay Norma.
Sumang-ayon na siya sa binata nang sabihin nitong o-order na lang ito sa fast food.
Gusto niyang magpahinga muna.
Pagkatapos maghugas ng pinagkainan ay nadaanan na naman niya na naghaharutan ang
mag-ama kaya dumeretso na siya sa silid nila ng anak at nahiga. Pinikit niya ang
mga mata kapagkuwan. Hindi pa naman siya matutulog.
Hindi niya maiwasang mapangiti. Sa wakas
nakahiga na siya sa sariling higaan. Sa wakas malaya na siya. Natigilan siya saglit
ng maalala ang mga dating kasamahan.
Kumusta na kaya ang mga ito? Si Pinky kaya? Nasa entablado pa naman ito noon, iyon
ang huling alaala nito sa kan lya.
Ano kayang nangyari kay Winona at Bricks nang gabing iyon? Paano kung may koneksyon
pa pala si Axel dito? Hindi na naman niya mapigilang mag-isip ng kung anu-ano.
Napamulat siya ng mata nang biglang makarinig ng pag-lock sa pintuan.
Hindi niya maiwasang panlakihan ng mata si Axel nang makita ito. Napaupo siya sa
kutson nila ng anak.
"Anong ginagawa mo dito?" mahinang tanong niya. Baka kasi marinig ng anak sa
kabilang silid. Mukhang nauto nito ang anak dahil dinig niya ang tawa nito habang
kausap si Nanay Norma.
Sumampa ito sa kama kaya sinipa niya ito.
"Hon naman, e! Kakausapin lang kita," anito sa kan'ya.
"Tigilan mo ako kakatawag ng Hon mo, Axel. Akala mo ba okay na tayo? Nagkakamali
ka. 00 at niligtas mo ako kaya nagpapasalamat ako. Pero hindi ko makalimutan ang
ginawa mo sa akin,11
Napakunot ito ng noo. "Ano bang gin awa "H-hinayaan mo si Bricks na gawin iyon sa
akin. Bakit kakampi ka ba nila? Si Dennis at
Dario, anong ginawa mo sa kanila? Pinatay mo
"Holy f*ck, hon! Sa tingin mo ba natuwa ako sa nakita ko? Hindi. May araw siya sa
akin. Busy lang ako ngayon kaya hindi ko pa siya madalaw sa headquarters.
Nangangati na ang baril 1<0, gusto ng magpakalabit. At para maliwanagan ka, parte
lang ng misyon ko si Winona. Walang kami. Tayo lang ang meron. Tayo. Naintindihan
mo? At mas lalong parte lang din ng misyon ko ang baliwalain ka. At eto pa, wala pa
akong ginagawa kay Dario, huh. Wala pa sa ngayon, hon. Wala pa," anito at
pinagdiinan angsalitang pa. "Haharapin ko pa lang ang baby mo kaya humanda siya.
Kung tungkol naman kay Dennis, 'wag kang mag-alala, buhay na buhay pa naman siya.
Nakahawak pa naman ng baraha. Okay na ba?"
Matagal bago siya nakahuma sa mga sinabi nito. Nakahinga siya ng maluwag, hindi pa
naman pala masamangtao ang ama ng anak niya.
"What?" untag nito sa kan'ya.
"Ha?" wala sa sariling sagot niya.
"Puwede na ba nating pag-usapan kung anong meron tayo?"
"Ano?" nagmamaang-maangangtanong niya.
"Damn!" anito sabay kabig ng batok niya palapit dito para sakupin ang labi niyang
nakanguso.
His witch
Mira Kej
Marianna is living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 29: GGSS

Napahawak siya sa braso ni Axel nang malanghap ang hininga nito. Lasang manok kaya
at hindi niya nagustuhan ang amoy kay inipon niya ang laaks at mabilis na tinulak
niya ito para paglayuin ang labi nila sabay hawak sa bibig para pigilan ang
pakiramdam na parang nasusuka.
Lukot ang mukha ni Axel nang tingnan niya. Hinaplos pa nito ang labing basa.
Akala niya ay hindi na siya makaramdam ng pagsusuka. Hindi pa man niya natatanggal
sa bibig ang kamay nang makaramdam muli.
Mabilis na tinungo niya ang pinto at binuksan iyon sabay takbo papuntang kusina.
"Hon dinig niyang tawag nito.
Kaagad na pumuwesto siya sa sink at doon pinakawalan ang lahat. Hinawi niya ang
buhok niya dahil baka matalsikan ng suka.
Naramdaman niya ang paghagod ni Axel sa likod niya mayamaya.
"Are you okay, hon? ll
Sumilip pa ito kaya tiningnan niya ng masama.
Kailan pa naging okay angsumusuka? Kung alam lang nito ang lasa at ang pakiramdam!
Muli niyang itinapat ang sarili sa sink, samantalang, patuloy naman ito sa paghagod
ng likod niya.
Napatingala siya kapagkuwan ng matapos magmumog ngtubig. Ngayon lang natuloy ang
suka niya. Nitong nakaraan, lagi kasing napipigil ng candy kaya hindi natutuloy.
"Baka may nakain kang panis kaya ka nagsuka?” Napabaling siya sa binata kapagkuwan.
Wala naman. Kung sira din ang pagkaing pinagsaluhang nila kanina, e 'di sana
nagsuka na rin sana ang mga ito. Basta, nang maamoy niya ang hininga nito doon
nagsimula.
Manok lang pala kanina ang hindi niya nakain dahil kulang pa sa mag-ama kung
tutuusin.
"Wala akong nakaing panis. 'Yong laway at amoy ng hininga mo ang dahilan kaya ako
nasuka! Kadiri!” Tiningnan niya pa ito ng masama. Muling nalukot ang mukha nito
dahil sa sinabi niya.
Iniwan niya ito at pumasok ng banyo saka hinigit ang toothbrush*
Napalingon siya nang pumasok din doon si Axel. Hindi nga pala niya inabalang işara
ang pintuan.
Sunod-sunod ang lunok niya nang bigla nitong sinarado na naman ang banyo. Hindi
maiwasang bumalik sa isipan niya ang maiinit na eksena nila ng binata sa 100b ng
banyong ito.
Lumapit ito sa kan lya kaya napa-atras siya. Napapikit siya ng biglang umangat ang
kamay nito. Mayamaya ay napamulat siya garnit ang kanang mata langdahil wala namang
humawak sa kan'ya. Nakahinga siya ng maluwang nang makita itong may hawak ng
toothbrush. Kumuha pala ito ng extra tooth brush sa taas ng maliit na kabinet.
"Mahahalikan na ba kita kapag nag-toothbrush na ako?" anito sabay lagay ng
toothpaste. Mukhang seryoso ito.
Bigla siyang napalunok sa sin abi nito.
"Hindi," mahina niyang sabi.
Lumukot na naman ang guwapong mukha nito.
"Why? Diba, nagpaliwanag naman na ako?" Lumapit ito. Bigla niyang nalanghap ang
pabango nito kaya napaismid na naman siya.
"Ang baho mo naman." Sabay takip ng ilong. "What? Mabaho na din ako?" parang
tangang tanong nito.
Marahan siyang tumango.
Umawang ang labi niya nang bigla na lang itong naghubad sa harapan niya. Wala na
itong itinira kahit isa kaya kita niya ang kahandaan nitong burnati sa kan'ya ng
magandang gabi. May
kung anong kiliti na naman siyang naramdaman sa buong katawan.
Nag-angat siya ng paningin ng paningin kapagkuwan. Nagsisimula na itong mag-
toothbrush.
"Puwede ba Axel magdamit ka!"
"Maliligo ako after this,"anito nang tanggalin ang toothbrush sa bibig. Nagliparan
ang ilang bula nang magsalita ito. "Watch me, hon kung paano ako maglinis ng
katawan. Hindi ako mabaho, for your info. Nasasaktan ako, I mean ang ego ko dahil
ikaw ang kauna-unahang nagsabi niyan sa'kin. Masakit." Ibinalik nito kapagkuwan ang
toothbrush sa bibig nito para ipagpatuloy ang nasimulan.
"Ha?" tanging nasabi niya sa binata. Nang mag-sync-in sa isip niyang maliligo ito
sa harapan niya ay bigla siyang kinakabahan.
Inihakbang niya ang mga paa papuntang pintuan bitbit ang toothbrush na may
nakalagay na toothpaste nang higitin nito ang beywang niya.
"Axel! Bitawan mo ako! Isa!" sinamaan niya ito ng tingin.
"Stay," anito at binitawan siya. Sumandal ito sa pintuan habang pinagpapatuloy ang
pag-toothbrush. Ngumiti pa ito kaya iningusan niya. Wala talaga itong balak na
palabasin siya. Wala siyang nagawa kundi ang bumalik sa
puwesto at doon na lang nag-toothbrush.
Tinotoo nga nito ang sinabingmaliligo. Hindi siya makatingin sa ginagawa ni Axel sa
sarili nito habang nagsasabon. Tumalikod na nga siya para hindi ito makita habang
naliligo pero pinapaharap naman siya nito lagi. Paulit-ulit iyon kaya hindi na
siya tumalikod nang paharapin siya nito.Kaya naman, sa mukha na lang nito siya
nakatingin hanggang matapos. Kung alam lang nitong init na init na siya sa sarili.
Gusto pa nga nitong siya ang magbuhos dito ng tubig gamit ang tabo pero mariing
tumanggi siya.
Inutusan pa siya nitong kunin ang extra damit nito sa sasakyan nito. Napatingin
siya sa pintuan nila nang mahawakan ang brief nito. Inilapit niya iyon sa mukha at
inarnoy niya iyon kapagkuwan. Mabango naman. Hindi niya maiwasang mapangiti sa
ginawang kalokohan.
Nakatapis na ito nang datnan niya sa silid niya pero bigla naman nitong tinanggal
ang tabing nang tuluyan na siyang makapasok.
"Axel!" Hindi na naman niya maiwasang magulat. Bumati na naman kasi ang kaibigan
nito. Kanina pa talaga ang manyakol na ito. Mabuti na lang at mukhangtulog na ang
mag-Iola sa kabilang silid. Tinawanan lang siya nito kapagkuwan.
Inabot niya dito ang susuotin nito.
Hinawakan naman kaagad nito. Hindi pa man
siya nakakabitiw nang hilahin siya nito palapit dahilan para mapayakap siya dito.
"Ang harot mong manyakol ka! Ano lang ang sasabihin ni Nanay?" aniya sa
mahinangtinig pero bakas ang inis.
"Ayaw mo kasi magpaharot. Kahit isa lang, please?" bulong nito na ikinataas ng
balahibo niya. "And oh, manyakis ba ang manyakol? ll seryosong tanong nito
kapagkuwan.
May gumuhit na ngiti sa labi niya dahil sa tanong nito. Magkatunog naman, a, bakit
'di pa ba nito na-engkuwentro ang salitang 'yon?
"00, ang manyakol at manyakis ay iisa. Kuha mo na? Ikaw ang sampol ng salitang
lyon.'l Natigilan ito kaya nagkaroon siya ng chance para m aitulak ito.
Sumampa siya sa sa kutson at nagtalukbong ng kumot.
"Hon naman! Diba, nagugustuhan mo naman?"
Nanlaki ang mata niya sa 100b ng kumot dahil sa sinabi nito. Inis na tinggal niya
ang pagkakatalukbong ng kumot sabay bato ng unan dito.
Ayaw na niyang sumagot dahil hiyang-hiya na siya sa sinabi nito. Siguradong dinig
iyon sa kabila. Totoo naman kasi, nagpapahalik nga siya
lagi, e!
Nagbihis itong hindi na rin umiimik dahil hindi na niya ito nilingon pagkatapos.
Nagkunwari na lang siyangtulog sa ilalim ng kumot. Muling nanariwa sa isipan niya
ang sinabl nitong misyon kanina. Hindi pa ganoon kaliwanag sa kan'ya kung tutuusin.
Naiinis siya sa sarili. Dapat nagagalit siya sa binata, e. Ang dami niyang gustong
marinig na ipaliwanag dito pero parang nakontento siya nang sabihin nitong gusto
siya nito. 'Yon ang isinisigaw ng puso niya.
Taliwas naman isip niya, gusto nitong magalit siya. Dapat hindi niya ito
pinapansin. Hindi pa nga din nito nasabi kung sino ang Samantha na iyon.
Biglang nag-ngitngit ang kalooban niya ng maalala si Samantha.
Maging si Dario ay biglang pumasok sa isipan niya. Pero paano kung malaman nito ang
nangyari sa kanila ni Dario? Matatanggap kaya siya nito? Siguradong pandidirian at
iiwan siya nito. Sino bang lalaking gusto na may nakikisawsaw sa pag-aari?
Napangiwi siya sa isiping iyon. Kailan pa siya naging pag-aari ni Axel? At kailan
din siya pumayag?
"Hon, gising ka pa ba?"
Natigilan siya ng marinig ang boses nito.
Alam niyangsumampa na ito.
"Sorry na. Kausapin mo naman ako." Hind niya maiwasang matawa sa 100b 100b niya
dahil sa paraang ng pagkakasabi nito. "Nasabi ko na bang ang pangit mo magalit?
Kaya 'wag ka ng magalit, o."
Napabalikwas siya ng bangon dahil sa sinabi nito. Tiingnan niya ito ng masama.
"Ano? Ako pangit?" magkasalubong ang kilay niyang tanong dito.
Tumango naman ito na natatawa sabay turo sa mukha niyang galit na nga.
"Walang hiya kal Pangit pala, ha?" Kinuha niya ang unan saka pinaghahampas ito.
Ginawang pananggalang nito ang kamao habang panay ang tawa.
"Nagbibiro lang naman ako, hon! Tigilan mo nga- Shit!" anito sabay daing nang
kurutin niya ang braso nito.
"Wow, ha? Biglang bawi. Akala mo naman kung sino kang guwapo! Ang baho mo naman!
Urnuwi ka na nga! Baka mabato pa kita ng gunting! Doon ka sa Samantha mo, mukha
naman kayong bagay, e. Good luck nga pala sa date niyo!" Bigla niyangtinago ang
sarili sa ilalim ng kumot nang mapagtanto ang mga sinabi. Napakagat-labi siya
kapagkuwan. Wala siyang narinig na salita mula rito.
"Nagseselos ka ba, hon?" tanong nito kapagkuwan.
Hindi siya sumagot.
"'Wag kang mag-alala, hindi ko naman siya gusto. Si Mommy lang naman ang
nagpupumilit na i-date ko si Sam. Dahil nagseselos ka na, hindi na matutuloy ang
date namin. Si Mommy na lang ka-date niya. Okay ba 'yon? Bati na tayo?" Niyugyog pa
siya nito. "Hon..."
Wala itong makuhang sagot kaya natahimik na naman ito.
Ginagawa naman kasi siya nitong bata, na
'pag binigyan lang ng candy o Iolipop ay okay na. Hindi niya namalayang nakatulugan
na niya ang binata. Nagkuwento na kasi ito ng mga surnunod na sandali tungkol sa
mga naging fling nito, kahit na hindi niya hinaharap. Mataman lang siyang
nakikinig. Ramdam siguro nitong nakikinig lang siya. Wala daw din daw itong
niligawan, o naging nobya na seryoso kaya hindi daw nito alam kung paano i-please
ang isang babae. Mas sanay daw itong ito ang pini-please ng mga naging karelasyon.
Wow! Sobrang guwapo kung ganon!
Gusto niya ngang matawa nang banggitin n itong, siguro pogi talaga ako kaya ganoon.
Kung sakali claw, siya ang kauna-unahang magiging nobya nitong seryoso. Napangiwi
pa siya doon kasi hindi naman nga nanligaw kaya paano magiging sila? Inuuna kasi
ang kamanyakan nito bago siya ligawan.
Kaya ayon, binalot ng kilig ang puso niya kaya siguro nakatulog siya agad.
Naramdaman niya din kasi ang pagyakap nito sa kan'ya mula sa likod kaya mabilis
siyang iginiya matulog.

Chapter 30: The Truth

Tanghali na ng magising kinabukasan si Helena. May lutong pagkain ng nakahain
pagpasok niya sa kusina kaya napangiti siya.
Nabanggit ni Nanay Norma na si Axel ang nagluto ng almusal bago urnalis para
pumasok ng trabaho
Nagtitimpla siya ng kape nang pumasok ang Nanay Norma niya sa maliit na kusina
nila.
Tumabi ito sa kan'ya sabay nguso ng tiyan niya.
"Buntis ka ba, anak?" malumanay na tanong nito.
Bigla siyang natigilan sa tanong nito. "P-po?" Napahawak siya sa tiyan niya
kapagkuwan.
"Narinig kitang sumusuka kagabi. lihi lang sana ako pero narinig kita, kayo ni
Axel. Hindi ka naman maselan sa pagkain kaya nakakapagtaka,"
Napahawak siya countertop ng kusina at napatitig sa matanda. "'Nay..."
"Si Axel na naman ba ang ama? Nasabi mo na rin ba angtungkol kay Lexxie?"
Hindi siya nakasagot sa tanong nito. Hindi nga niya alam kung buntis siya. Pero
natigilan siya ng maalalang napapadalas ang pakiramdam
niyang nasusuka noong nasa poder pa ni Winona. Tapos kagabi kakaiba ang mga
kinikilos niya, maging sa panlasa, at kagabi lang din siya nasuka ng gano'n.
Napatingin siya sa kalendaryong nasa kusina nila. Dapat datnan na siya noong...
Napahawak siya sa ulo nang mabilang iyon. Wala sa sariling iniwan niya si Nanay
Norma sa kusina at pumasok sa silid. Hinigit niya ang maliit na kalendaryo at
muling nagbilang. Pero kahit ilang beses niyang bilangin, ganoon pa rin
angkinalalabasan.
Hindi si Axel ang ama ng ipinagbubuntis niya, kung sakali! Hindi!
llang oras pa siyang nagmukok sa silid kapagkuwan. Wala ang anak niya dahil naki-
sit-in ito sa school kung saan nagtuturo ang kapitbahay nilang isang guro.
Nagpresinta siya kay Nanay Norma, na siya na lang ang magsusundo sa anak. Burnili
din siya ng pregnancy test kit sa isang pharm acy pag-uwi.
Kaagad na dumeretso siya sa banyo pag-uwl para i-test ang ihi. Nanginginig ang mga
kamay niya habang ipinapatak sa area ng stick na nakalaan para sa ihi.
Hindi niya maiwasang kagatin ang mga kuko kasabay ng panginginig ng kalamnan niya.
Napatakip siya ng bibig nang makita ang dalawang guhit.
Positive!
Pero hindi... Hindi maaring si Dario ang ama ng pinagbubuntis niya! Umiling-iling
pa siya kapagkuwan.
Inaamin niya, iba ang pakiramdam niya noong gabing iyon.Kaparehas ng kay Axel ang
pakiramdam na iyon. Hinding-hindi siya nagkakamali. Hindi niya nga alam kung
mababastusan o nandidiri siya ng mga sandaling iyon. Mali ang lugar, pero iba ang
pakiramdam niya, parang tama. Sa madaling salita, nagustuhan niya ang nangyari
noong gabing iyon. Hindi niya puwedeng ikaila iyon sa sarili. Pero si Dario ang
katalik niya ng mga sandaling iyon. Kaya ito ang ama ng ipinagbubuntis niya! Pero
si Axel ang gusto niya! Kung mabubuntis man sana siya ng hindi inaasahan, dapat si
Axel ang ama, at hindi si Dario!
Paano na ang pangarap ni Lexxie na mabuo silang tatlo?
Sigurado siyang lalayuan siya ni Axel kapag nalaman nitong hindi ito ang ama ng
pinagbubuntis niya. Natatakot siya sa maaring mangyari. Natatakot siyang malayo kay
Axel. Sinira pa niya ang pangarap ng anak!
Hindi nga Sila ni Axel pero para sa kan'ya nagkasala pa rin siya. Dahil may anak
Sila. Ano na lang ang sasabihin nito, na kung kani-kanino siya pumapatol. Pero sana
maintindihan nito, hindi niya sinasadya na mangyari iyon. Dignidad na nga lang ang
pinanghahawakan niya nawala pa.
Sa tingin niya, tanggap sana nito, na may anak siya. Iba nga ang klase ng
atensyong ibinibigay nito kay Lexxie kahit hindi pa nito alam angkatotoohanan.
At kagabi... ramdam niyang totoo ang lahat ng mga sinabi nito sa kan'ya. Na siya
ang gusto nito. Na siya lang ang bukod tanging nagpagulo sa sistema nito. Wala ng
iba.
Napahilamos siya ng mukha dahil sa isiping iyon.
Hindi mawari ang sarili niya ng mga sandaling iyon kaya lumabas siya. Namalayan na
lang niya ang sariling nililibot na ang kanilang barangay. Para siyang tanod na
rumuronda, na naka-duty sa hapon at pinapanatili ang kaayusan ng kanilang barangay.
Saglit na nakiupo siya sa silyang naroon sa tapat. Saka lang niya naramdaman ang
pagod nang maupo. Humahangos pa siya.
Saka lang niya napagtantong nasa harap pala siya ng health center ng kanilang
lugar.
N apatitig siya establisyemen tong kaharap. Kailangan na pala niyang magpa-check-up
ng sarili.
Tumayo siya at tiningnan ang schedule na naka-post. Natanong niya din ang isang
staff kung magkano aabutin ng check-up kung sakali.
Mahal sa mga pribadong clinic. Hindi niya kaya, lalo pa't wala siyang trabaho.
"Libre lang po ang check-up ng mga buntis sa ating health center, Nanay. Kaso hapon
na, bumalik po kayo sa nakatakdang araw na nakalagay sa board, kung gusto niyo
po'ng magpakonsulta," masayang sabi ng isang staff.
Nakahinga siya ng maluwag dahil sa sinabi nito. Noong nagbuntis kasi kay Lexxie
pahirapang makalapit sa health center nila. Iba kasi ang nakaupongchairman noon.
Napakahaba pa ng pila. Masyado pa naman siyang mainipin noon kaya nakapagpa-check-
up siya noon sa hindi kamahalang clinic. Isa pa, mas pipiliin niyang kumayod kaysa
gugulin ang oras dito na napakatagal. Hindi na nga nasundan iyon. Kaya, nahirapan
siya noong manganganak dahil ang darning hinihingi sa kan'ya na papeles mula sa
doktor. Ano naman nga maibibigay niya, e isang beses lang siyang nagpa-check-up.
Binabawi na lang niya sa pagkain ng masusustansya kaya malusog na bata ang
naisilang niya.
Napangiti siya sa sarili habang pabalik. May sense naman pala ang pagkalakad-lakad
niya. Pero natigilan siya ng maalala si Lexxie. Hindi pa nga pala nito alam kung
sino ang totoong ama nito tapos malalaman na naman nitong buntis siya sa kung
sinong lalaki.
Pero mukhang oras na para malaman ni Axel
at Lexxie ang katotohanan. Mas lalo siyang mahihirapan sa pagbubuntis kapag may tin
atago.
Ayaw na niyang dumagdag pa iyon sa isipin niya.
Hinigit niya ang telepono sa kan'yang bulsa. Mabuti at nabalik sa kaniya ang mga
garnit at telepono niya.
Idinayal niya kapagkuwan ang numero ni Axel. Nais niyang makausap ito. Sasabihin na
niya ang katotohanan sa binata tapos sunod naman kay Lexxie para hindi siya gaanong
mahirapan sa pag-explain kay Lexxie. Hindi rin siya mahirapan habang nagbubuntis.
Siguradong hindi niya matututukan si Lexxie kapag malaki na angtiyan niya. Kung
sakali, puwede niyang patirahin muna ang anak sa ama nito. Kailangan niya ding
kumayod para sa pangalawang anak niya. Hindi niya nga alam kung nasaan na ang Dario
na iyon.
Tatlong beses pa siyang dumayal bago nito sinagot.
"Napatawag ka, hon? May problema ba? ll
Natigilan siya saglit pero kaagad din namang nakabawi. "A-ayos lang ako. Ahm,
kailan ka puwede? Ang ibig kong sabihin, kailan ang day-off mo, o bakanteng oras?
Puwede ba tayong mag-usap?l'
Narinig niya ang mahihinang tawa nito sa kabilang linya.
May nakakatawa ba sa sinabi niya?
"Masama ba pakiramdam mo, honey 1<0? Puntahan kita gusto rno? ll Natatawa pa rin
ito kaya nakaramdam siya ng inis.
"Ano bang pinagsasabi mo, Axel? Tinatanong lang naman kita kung kailan ka bakante
kasi gusto kitang makausap ng masinsinan," aniya dito.
"Oh, okay. Totoo ngang tinatanong mo ako kung kailan ako puwede. In fairness
kinilig ako, hon. Kasi nag-effort kangtawagan ako tapos kakausapin mo na talaga
ako. For real.
"Seryoso ako, Axel!" may pagka-iritable niyang sabl' niya dito.
"Aww, nagagalit na naman ang hon ko. 'Wag ka ng magalit, please. Ang pangit mo pa
naman kapag nagagalit. Anyway, I'm always available for you. Anytime, anywhere.
Saan mo ba ako ide-date?"
"Sorry na. May alam akongtahimik na lugar kung saan tayo lang dalawa. Makakapag-
usap talaga tayo ng masinsinan. Daanan na lang kita sa Saturday ng hapon, okay?"
Napaisip siya. Huwebes ngayon. Isang araw na lang mula ngayon. "Okay."
"Pikit ka, hon,ll utos nito kapagkuwan na ipinagtaka niya.
"Iki-kiss ko lang forehead mo. Diba, sweet daw 'pag gano'n?"
"Ewan ko sa'yo, Axel!" Narinig pa niya ang tawa nito sa kabilang linya bago niya
pinutol ang linya.
Naiiling na ibinalik niya ang telepono sa bulsa. Minsan talaga may pagka-isip bata
ang lalaking iyon. Paano kaya naging pulis iyon?
Mabilis na lumipas ang araw. Sabado na noon. Isang simplengjeans at T-shirts ang
sinuot niya. Hindi pa naman malaki ang umbok ngtiyan niya kaya puwede pa siyang
magpantalon.
Bandang alas-dos ng hapon nang dumating si Axel. Nahirapan pa silang magpaalam sa
anak. Mukhang gusto din kasi nitong surnama kaso hindi nga puwede. Next time na
lang siguro kapag nagkasundo sila ni Axel..
Malungkot na hinatid sila nito sa labas kapagkuwan. Panay pa lambing sa ama ng
pasalubong. Ito namang Tatay, mabilis pa sa alas-kuwatro bumigay. Nakapangako na
naman.
"Ready?" untag nito sa kan'ya nang makasakay na sila.
"00. Saglit lang naman tayo. Kahit saang tahimik na lugar na lang-"
"No, hon. Overnight tayong magsasama. And yes, sobrang tahimik sa pupuntahan natin.
I'm sure, magugustuhan mo doon," nakangiting sabi nito sabay kindat.
Inismiran niya ito. "Uuwi tayo kaagad, kung saan man 'yan. Ayokong iwan si Lexxie
ng ganoon katagal. Alam mo namang matagal akong nawalay sa anak 1<0,"
"Ngayon lang naman 'to, hon. Don't worry alam na ni Lexxie na bukas pa ang balik
natin.
"Yes, hon. So, buckle up!"
Napahawak siya sa dibdib nang bigla na lang nitong pinaharurot ang sasakyan.
"Axel, bagalan mo nga!
Ngumiti ito sa kan'ya. "Masusunod, mahal 1<0!" nakangiting sabi nito ng makarating
sa kanto.
Mahigit dalawang oras ang ibiniyahe nila bago makarating sa sinasabi nitong tahimik
na lugar.
Pumasok sila sa isang magubat na lugar na ipinagtaka niya. Ito ba ang tahimik na
lugar na sinasabi nito? Parang sadyang pinagawa ang daanan para sa sasakyan.
Inilibot niya ang tingin sa paligid. Binuksan ni Axel ang bintana sa side niya kaya
langhap na langhap niya ang preskong simoy ng hangin.
Gayon na lang ang pagkagulat niya ng walang makitang bahay na malapit nang huminto
ang sasakyan nito. At sa unahan, may maliit na sapa, na napakalinaw angtubig.
"Nasaan tayo?"
"Welcome to my haven, Helena!"
"Ano? 'Wag mong sabihing dito tayo mag-uusap? Paano kung may mga hayop na lumabas-
ll
"Calm down, honey. Safe ang lugar na ito. I assure you that. Lagi akong nandito
noon kapag gusto kong mag-relax."
"Safe ka d'yan! Paano nga kung may mabangis na hayop sa paligid na lumabas tapos
lapain tayo? Gusto ko pang makasama ang anak ko ng matagal, Axel!"
Humarap ito sa kan'ya na bitbit ang tent. "So am l." Turnitig pa ito sa kan'ya.
"Don't worry, walang mabangis na hayop dito. Promise!" Inilapit nito ang mukha nito
sa kan'ya kaya napa-atras siya. "Ako lang naman ang nangangain dito, hon..." bulong
nito na ikinatigil niya. "Kidding aside," bawi naman nito nang makita ang
ekspresyon niya.
Inis na hinampas niya ito ng kamay nang makabalik sa huwisyo. Tawa lang ito ng tawa
nang iwan siya.
Nakatunghay lang siya dito nang magsimula na itong magkabit ng tent. Hindi siya
nakatiis, tinulungan niya ito hanggang sa ikabit nito ang mga rechargeable na ilaw.
Lum abas siya saglit sa tent dahil magpa-pump ito ng airbed na dala nito.
Mayamaya ay kinuha ang unan at kumot sa kotse nito.
Napalunok siya ng makita ang ayos ng 100b nang silipin iyon. Lumabas ulit ito para
ayusin ang mesa.
Magkatabi na naman sila matulog?
Napahawak siya sa labi. Hindi niya maiwasang mapalabi dahil may naglalaro sa isipan
niya.
Napasinghap siya mayamaya nang bigla siya nitongyakapin mula sa likod.
"A-Axel...ll Hinawi nito ang mahaba niyang buhok at hinalikan iyon ng dalawang
beses.
"Let's eat, hon," anas nito sa baritonong tinig.
Hum arap siya dito kapagkuwan at turnango. Hindi na siya kumontra nang pagsiklupin
nito ang kamay nila. lginiya siya nito palapit sa foldable table na dala din nito.
May mga nakahain ding pagkain. May iniinit din sa ito portable cooking stove sa
dulong bahagi ng mesa.
Napatingin siya sa binatang nakangiti. Hindi naman halatang pinaghandaan, ano?
"Ako lahat nagluto niyan,ll imporma nito na ikinaawang niya ng labi. Akala pa naman
niya ipinaluto nito.
Totoo? Nagtiyaga itong magluto para sa kanlya?
May kung anong kiliti siyang naramdaman sa
kan'yang puso. Parang gusto niya itong yakapin ng mga sandaling iyon pero pinigilan
niya ang sarili.
"S-salamat," tanging nasambit niya dito. Ngumiti ito at naupo na. Tinampal nito ang
tabi nito. Doon siya pinapaupo kaya sumunod siya.
Malapit ng dumilim kaya naglagay na din ito ng ilaw.
Pinagsilbihan siya nito hanggang sa matapos kumain. Nagpresinta siyang maghugas ng
plato pero hindi ito pumayag. Pero wala itong magawa nang sabihin niyang siya na
lang ang hahawak ng ilaw para makahugas ito ng maayos sa ibabang bahagi ng sapa.
Gumawa din ang binata ng bonfire pagbalik nila. Naglagay lang ito mat para makaupo
sila. May mga bato naman pero hindi siya magiging komportable kasi matutulis iyon.
Siya ang naunang naupo malapit sa bonfire.
Medyo malamig na ng mga oras na iyon.
Napa-angat siya ng tingin nang lagyan ni Axel ang likod niya ngjacket.
"Salamat,ll aniya ulit.
"May bayad 'yan, hon."
Napakunot-noo siya sa sinabi nito. "Bayad?"
"Yes. Kiss lang naman." Naupo ito at tinuro ang pisngi.
Nakangiting itinulak niya ang pisngi nito.
Napatigil siya nang mapansing titig na titig ito.
"Bakit? ll nagtatakang tanong niya. Kinapa pa niya ang mukha.
"You're beautiful," masuyong sabi nito.
Napahawak siya ulit sa pisngi gamit ang dalawang kamay. Biglang nag-init iyon.
"Ngayon lang kita nakitang ngumiti ng ganiyan sa akin, simula nang makilala kita,"
"Sabi ko ang ganda mo, bingi ka nga lang. Halika nga rito," natatawang sabi nito
sabay kabig sa kan'ya.
Napahilig siya ng ulo sa balikat nito habang nakayakap ang kaliwang braso nito sa
kan'ya.
Katahimikan ang namayani sa kanila habang nakatingin sa siga. Naramdaman niya ang
paghalik nito sa buhok niya kapagkuwan.
"Ano bang gusto mong pag-uusapan natin?" basag nito sa katahimikang iyon.
Inilayo niya ang sarili dito at humarap ng maayos. Maging ito rin ay humarap ng
maayos sa kanlya.
Matagal na naghinang ang mga mata nang magtama iyon. Napalabi siya kapagkuwan.
Lumunok pa siya dahil nag-unahan ang kaba sa dibdib niya. Hindi niya alam kung
paano sasabihin dito.
Inayos niya ang nakapatong na jacket saka tumikhim. Umangat lang ang kilay nito
nang pagkatapos niyon.
Hindi niya maiwasang magpakawala ng buntong-hininga bago magsalita.
"A-ako..." Napapikit siya at bumuntong hininga ulit.
"lkaw ang?" anito.
Natigilan na naman siya.Hindi ba puwedeng manahimik muna ito? Masyadong atribida.
Pinakalma niya ang sarili at tumingin sa mga mata nito. "A-ako ang b-babaeng
nakatalik mo noon. At s-si.. si Lexxie ang bunga ng kapusukang iyon, Axel!" Sa
wakas ay nasabi niya. Napapikit pa siya kapagkuwan dahil ayaw niyang makita ang
ekspresyon nito pero sa huli, iminulat pa rin niya ang mga mata at tumingin dito ng
deretso.
Napatitig siya sa mukha nitong blangko ang ekspresyon. Hindi niya tuloy malaman
kung ano ba talaga ang nasa isip nito ng mga sandaling iyon. Bigla siyang dinalaw
ng kaba nang kumibot ang labi nito.

Chapter 31: I Love You

Sinundan ngtingin ni Helena ang buka ng bibig ni Axel. Bahagya ding gumalaw ang ulo
niya kakahintay sa sagot ng binata.
Hindi ba ito masaya? 'Diba, matagal na nitong gustong malaman kung sino ang babaeng
kasiping nito noon?
"Axel..." mahinang sambit niya. Bagsak ang balikat niya na bumaling sa siga na nasa
harapan. "l know everything," anito na ikinalingon niya dito.
"H-ha? K-kailan pa? Matagal na?"
"Noong araw na tinanong kita kung ikaw ba ang babaeng iyon. Gusto ko lang ng
kompirmasyon mula sa lyo. But you denied it. Kaya, ilang beses ko pang pinanood
ulit ang video sa unit na tinutulyan ko noon. Ikaw talaga 'yon, Helena. Hindi ako
puwedeng-"
"Teka-teka?! A-anong video ang sin asabi mo?" Bigla niyang hinaklit ang darnit nito
sa leeg banda.
Anong video ba sinasabi nito? Noong may mangyari sa kanila nang gabing iyon? Ibig
sabihin, recorded? Sana mali ang nasa isip niya.
"H-hon! Hon, ang damit ko! Aww!"
Hinigpitan niya ang pagkakahawak niya sa darnit nito sa sobrang inis. Napangiwi ito
nang hilahin niya ng malakas. "Sumagot ka ng maayos, Axel. Anong video ang sinasabi
mo, huh?
Sumagot ka!"
"Holy shit! Wala ngang mabangis sa gubat na ito. Nasa harapan ko naman pala."
Pinanlakihan niya ito ng mata. "Ouch! Hon, tama na baka mapatay mo pa ako! 'l
"Talagang mapapatay kitang manyakol ka! 00, o hindi ang sagot sa tanong ko, Axel!"
malakas na sigaw niya dito.
"Y-yes, hon. CCTV footage iyon noong gabing iyon. Sinadya kong palagyan doon sa
unit ko dahil alam kong may binabalaksa akin ang ibang kasamahan ko sa station
namin noong time na iyon. Eh, h-hindi ko naman akalaing may mangyayari sa atin
noong gabing lyon...Pero ang ganda mo panoorin do'n, hon- Aww!" sigaw nito nang
batukan niya.
Napasalmpak siya sa mat dahil sa sinabi nito. Inis na pinanggigilan niya ang mukha.
Tama nga ang nasa isip niya. Nakakahiya! Napatitig siya sa mukha nito kapagkuwan.
"S-sino pa'ng nakakita ng video na 'yon, Axel?" Bigla siyang kinabahan. Paano kung
nilagay sa mga websites lyon? Napapikit siya sa isiping lyon.
"A-ako lang. Promise, hon!" Itinaas pa nito
ang kanang kamay nito.
Nakahinga siya ng maluwag pero tinignan niya itong muli sabay tanong, "Sigurado ka
ba?" Turnango ito. "Kitang-kita ang mukha ko doon, hon. Kaya bakit ko ipagkakalat
iyon? Tsaka, bakit ko ipapahiya ang sarili ko? Promise, deleted na PO. Sa kaibigan
ko ang hotel na iyon kaya nasisiguro kong safe na hindi lalabas iyon.
"Siguraduhin mo lang, Axel! Puputulan talaga kita ng kaligayahan kapag lumabas
iyon." Sabay tingin ng masama dito.
"Aww! Paano ta'yo makakadalawa niyan kung puputulan mo ako ng kaligayahan? ll
"Wala ka bang tiwala sa akin, hon?"
"Wala! Mukha mo pa lang, wala na!" inis na sabi niya rito at lumapit ng bahagya sa
bonfire.
Nang maalala kung paano nito nalaman na anak nito si Lexxie ay binalingan niya ito.
ll Paano mo nga pala nalamang anak mo si Lexxie?"
Ngumiti ito. "Ahm, magaling ako burnilang,
e. Tsaka, magkamukha kami? Girl version ko siya, hon. Hindi maikakaila, aminin mo.
Isa pa parehas kami ng hilig. At siyempre, lukso ng dugo. Gusto kong makasiguro,
kaya, nag-submit din ako ng DNA sample namin sa ospital...'l Tumitig ito sa kan'ya
at sumeryoso kapagkuwan.
"Axel," anas niya.
"Bakit kaagad kang urnalis ng gabing iyon, Helena? At bakit, hindi mo ako hinanap
nang malaman mong buntis ka?" seryosong tanong n ito kapagkuwan.
Hindi siya naka-imik. "N-natakot ako, Axel. Hindi ko alam ang gagawin noon.
Itinakwil ako ng totoong magulang ko tapos... umabot sa puntong nagdadalawang-isip
ako na hanapin ka.
Mayaman ka at pulis ka. Natakot akong sumubok dahil baka itanggi mo lang din. Mas
masakit 'yon, Axel. Makakaya ko pa ba ang pangalawang rejection kung sakali? Tapos,
masyado pa akong emosyonal dahil buntis ako. Mahirap magbakasakali,Axel. Baka,
masayang lang din ang oras ko sa paghahanap sa'yo. Kaya, ginugol ko ang sarili sa
pagtatrabaho, mabuhay lang ang anak natin. Kailanman, hindi ko siya pinabayaan,
hindi rin kami pinabayaan ng poong-maykapal. Kaya nagpapasalamat ako. Kaya, hindi
mo rin ako puwedeng sisihin dahil hindi ko naman napabayaan si Lexxi. Minsan naman
nagtangka akong hanapin ka, pero wala namang nangyari. Kaya hinayaan ko na lang na
angtandhana ang gurnawa ng paraan para magkita tayo. Hindi ko naman pinagkait sa
lyo si Lexxie... Apelyido mo pa rin naman ang nasa totoong birth certificate
niya..."
Hindi niya namalayang may luhang pumatak
na sa pisngi niya. Napapitlag pa siya nang punasan nito ang luha niya.
"Ssshhh... I'm so sorry." Kinabig siya nito kapagkuwan. "Dapat, hindi pala kita
tinanong. Patawad... kasi hindi kita nadamayan sa lahat ng hirap mo. Mula nang
ipagbuntis mo si Lexxie hanggang sa pagpalaki sa kan'ya. Hayaan mo babawi ako.
Babawi ako, pangako. Magiging mabuti akong ama sa anak natin," masuyong sabi nito
sabay halik sa noo niya.
Nag-angat siya ng tingin dito. "Salamat, Axel. Salamat, kasi tanggap mo si Lexxie.
Wala naman akong ibang pinapasok sa buhay ko noon, ikaw lang. Kaya, 'wag mong
pagdudahan na hindi mo anak si Lexxie." Ngumiti siya ng matamis clito nangtumango
ito.
Napanatag ang isipan niya. Sigurado siyang aalagaan ni Axel si Lexxie kung
pansamantalang iiwan niya ito. Hindi niya maiwasang malungkot. Sana nabuo ang
batang nasa sinapupunan niya noong panahong may nangyari sa kanila, at hindi sa
100b ng casa.
Akrnang babawiin niya ang mukha nang hawakan nito ang baba niya. Hindi siya
nakaiwas nang sakupin nito ang labi niya. Masuyo sa una at parang tinutudyo-tudyo
nito kaya bigla siyang nasabik. Bahagya nitong kinagat ang ibabang labi kaya
napatugon na siya sa ginawa nito. Kinagat niya rin ang ibabang labi nito. Sumilay
ang ngiti
sa labi nito kapagkuwan.
Napasinghap siya nang iangat nito ang pang-upo niya at pinaupo sa hita nito.
"F*ck, Helena!" daing nito nang maupuan niya ang katigasan nito. Mabilis ang kilos
nitong pinaupo siya nito sa kandungan nito paharap sabay kabig ng batok niya, at
mapusok siyang hinalikan.
Sinalubong niya ang halik nito ng sabik sabik din. Wala na siyang pakialam ng mga
sandaling iyon. Bahala na bukas. Basta masaya siya ngayon. Miss na miss na niya ang
binata. Hindi niya kayang labanan ang nararamdaman ngayon.
Bawat sipsip at kagat nito sa dila niya ay hindi niya maiwasang mapaungol. Hindi
nito tinigilan ang labi niya na para bang wala ng bukas. Maging ang kamay nito wala
ring tigil sa masahe sa magkabilang dibdib niya. Hindi nga niya napansin ang pag-
unhook nito ng bra niya. "l love you, Helena..." anas nito sa kan'ya nang bumaba
ang labi nito sa leeg.
Saglit na natigilan siya pero hindi nito nahalata dahil abala ito sa pag-explore sa
leeg niya. Hindi niya alam kung paano ito tugunin.
Pero ang lakas ng kabog sa dibdib niya.
Pakiramdam niya may humahabol sa kan 'ya.
Mahal din kita, aniya sa isip niya. Napalabi siya kapagkuwan.
Turnigil ito saglit para hubarin ang T-shirts
niya.
"'W-wag dito. Baka may makakita sa atin," nahihiyang pigil niya dito.
Ngumiti ito sa kan'ya. "Tayo lang ang nandito, hon. Private property ito ng pamilya
namin. Alam naman ng mga tauhan ni Daddy na nandito ako. Hindi sila nangangahas na
pumasok dito kapag nandito ako," masuyong sabi nito sa kan lya at mabilis na
hinubad nito angdamit niya.
"Malamig, Axel," aniya nang dumampi ang hangin sa balat niya. Niyakap pa niya ang
sarili kapagkuwan.
Pinaghiwalay nito ang kamay niyang nakayakap sa sarili. Ngumiti ito sabay subo sa
isang dunggot niya. Nag-angat ng tingin ito kapagkuwan. "E 'di painitin ko ang
paligid kung nilalamig ka," natatawang sabi nito.
Marahang tinampal niya ang noo nito. Turnawa lang ito ng mahina.
"Oh, Axel!" ungol niya nang muling sakupin nito ang dibdib niya. Bahagyang
nakaliyad siya para mabigyang laya ito sa nais nitong gawin sa kan lya. As usual,
pinagsawa na naman nito ang sarili sa dibdib niya.
"l missed you so damn much, hon!" usal nito kapagkuwan nang balikan ang labi niya.
"Hindi mo ba ako na-miss?" anito kapagkuwan habang pinipisil nito ang kanang bundok
niya.
Hindi niya maiwasang mapalabi sa ginagawa
nito. "N-na-miss..." nahihiyang sabi niya.
"Very good answer," anito sabay sakop ng labi niya. Naramdaman niya ang pag-unzip
nito ng zipper ng pantalon niya. "Uhhmmp." Burnitiw ito saglit at tiningnan ang
ibaba niya.
Masuyo siya nitong inihiga kapagkuwan at tinanggal ang suot niyang pantalon.
Nagtanggal din ito ng saplot. Boxer brief na lang ang itinira nito kaya napalunok
siya. Bahagyang gumalaw ang umbok sa pagitang ng hita nito. Para bang gusto ng
kumawala. Dumagan ito sa kan'ya kapagkuwan kuwan kaya sunod-sunod na ang pagkabog
ng dibdib niya.
"Lights on or off?" bulong nito na ikinatayo ng balahibo niya.
"Maliwanag ang bonfire. Ano bubuhusan mo ng tubig kapag sinabi kong off?"
"Sabi ko nga on na lang," kinintalan nito ng halik ang ilong niya pagkuway bumaba
ang labi nito sa earlobe niya. Hindi niya maiwasang mapapikit ng mga sandaling
iyon. Nagdulot iyon ng kuryente sa buong pakatao niya.
Napahawak siya sa ulo nito nang bumaba naman nito sa dibdib niya, hanggang puson.
Wala itong pinalampas na parte sa tiyan niya.
Napababa siya ng tingin nang magdahan-dahan ito pababa sa pagitan ng hita niya.
Hindi niya mapigilang mapabaluktot ng tuhod nang paulanan nito ng halik ang
pagkab*bae niyang may saplot pa.
"Oh, Axel...ll ungol niya ng ipasok nito ang daliri nito sa panty. Pakiramdam niya
may kuryenteng dumaloy na naman mula sa daliri nito.
Pinaglandas nito ang dila nito sa hita niya kapagkuwan. Hinawakan nito ang
waistband ng panty niya at ibinaba iyon habang nakatingin sa kanıya.
Namalayan na [ang niya ang sariling pabaling-baling sa higaan habang patuloy ito sa
pagsamba sa kan'ya. Napapalakas din ang sabunot niya sa buhok nito sa tuwing
naglulumikot ang dila nito sa kase[anan niya. Ramdam na niya ang panghihina niya
dahil pangalawang beşes na siyang nilabasan.
"God, Axel... Ohhh,” aniyang napalakas ang ungol dahil pinagsabay naman nito ang
daliri at ang dila nito sa pagpapaligaya sa kan 'ya. Bigla niyang pinigilan ito
nang maramdaman ang nagbabadyang orgasmo. "Ipasok mo na, Axel, pakiusap niya na sa
binata.
Napangiti ito at iginiya siya paupo na ipinagtaka niya. Mabilis na hinubad nito ang
hu[ing saplot nito at naupo sa harap niya. "You ride with me, hon.” Sabay hila sa
kaniya kaya napaupo siya sa kandungan nito.
Awtomatikong iniyakap niya ang mga binti dito. Ramdam niya ang kahandaan nito sa
bukana niya kaya niya maiwasang mapalabi. Nang makita ni Axel ang ginawa niya ay
hinuli nito ang labi habang iginigiya siya nito paupo sa n ag-uum igting nitong
pagkalal*ki.
"Ohh, f*ck, hon! Ang sarap, ohhh!" malakas na ungol nito nang maupo siya dito ng
dahan-dahan. Nakaramdam siya ng kaunting kirot dahil sa tuluyan ng pumasok sa 100b
niya ang matigas nitong pagkalal*ki. Hinuli nitong muli ang labi niya pero
pinakawalan din kaagad nito dahil inalalayan na siya nito sa pagtaas-baba sa
kahabaan nito.
"Shit! Axel, ohhh!" Hindi niya mapigilan ang sariling hindi mapaungol sa sarap sa
tuwing sumasagad sa pagkabab*e niya.
"Yes, hon. Moan my name, ohhh! F*ck! Faster, hon l" anito habang naka-angat ng
tingin sa itaas. Hindi niya maiwasang mapangiti. Napapapikit pa ito habang patuloy
siya sa pagtaas-baba dito.
Kahit dinig ang mga tunog ng kuliglig at ibang hayop sa paligid, mas lamang ang
salpukan ng kaselanan nila, na lalong nagpapasabik sa kanilang dalawa. Maging ang
mga ungol nila ay nangingibaw din ng mga sandaling iyon.
Napayakap sila sa isa't-isa ng mahigpit nang sabay na narating nila ang dako pa
roon. Isang mapusok na halik ang iginawad sa kan'ya ni Axel nang magtama ang
paningin nila pagkatapos niyon.
"l love you, Helena Medrano..." masuyong saad nito kapagkuwan.
Readers also enjoyed:
Prince Reagan
4.7M Read
TAGS possessive kickass heroine

Chapter 32: A Moment to Cherish

"M-mahal mo ako?" nauutal niyangtanong dito. Narinig naman na niya kanina habang
inaangkin siya nito pero gusto niya lang makasiguro.
"00. Matagal na rin. Wala akong ibang ninais at kinasasabikang makita kundi ikaw
lang, Helena," masuyong sabi nito sa kan'ya.
Nakagat niya ang ibabang labi niya dahil sa sinabi nito. Pakiramdam niya may mga
naglalarong paru-paro sa tiyan niya pagkuway aakyat sa dibdib niya, na may kasamang
mga nagtatambol.
Hinuli nito ang isang kamay niya at inilapat nito sa pisngi nito. Pumikit pa ito ng
mata pagkuway dinala sa labi nito ang kamay niya. llang beses pa nitong hinalikan
iyon kaya napangiti siya.
Pinakatitigan ni Helena ang mukha ni Axel nang mag-angat ito ng tingin. Mata sa
mata ang labanan. Kakaiba ang kislap ng mga mata nito. Puno ng pagmamahal ang
nababanaag niya doon. Napaka-suwerte niya kung ganoon.
Matagal na niyang pinangarap iyon, ang mahalin ng isang kagaya nito. Suntok sa
buwan, ang sabi niya nga noon pero hindi naman pala. O, isa lang siya sa
masusuwerteng babae na nakalaan sa mga lalaking kagaya ni Axel?
Malungkot na ngumiti siya kapagkuwan. Siguro kung hindi siya buntis ngayon kay
Dario, baka kanina pa niya ito tinugon. Pero kung tatanggapin nito ang
ipinagbubuntis niya, magiging masaya siya. Pero ang darning pumapasok sa isipan
niya ng mga sandaling iyon. Marami ring bagay na pumipigil sa kanya na sabihin
dito. Isa na ang ilkakasal na ito sa totoong fiancee nito, kay Samantha. Kahit
sinasabi nitong hindi nito mahal, 'yon ang gusto ng ina nito. Wala naman itong
magagawa kapag ina nito ang gumawa ng kapalaran nito.Sapat na sa kan'ya ang
makapasok ang anak sa puso ng mga ito. Pinagbigyan langdin niya ang sarili niya
ngayon dahil alam niyang huli na ito para sa kanila ni Axel. Susulitin na lang niya
ang mga sandaling ito.
Hinaplos niya ang pisngi nito kapagkuwan. Mula sa kilay, ilong hanggang sa labi.
Basa pa rin ang labi nito dahil siguro sa mapusok na halikan nila pagkatapos ng
maiinit na tagpo nila.
Kung kanina ramdam niya ang lamig, ngayon hindi na. Napaka-init na. Dagdag pa ang
sigang nakabantay sa kanila na tinatangay ng hangin papunta sa gawi nila.
Hindi niya akalaing gagawin nila ito sa gitna ng gubat. Isa yata ito sa hindi niya
makakalimutan. Her most romantic night with Axel ever.
"What? Wala bang reply d lyan sa sinabi 1<0?" untag nito sa kan'ya.
Hindi niya maiwasang mapangiti. 00 nga pala, hinihintay nito angtugon niya sa I
Love You nito.
"Nag-text ka ba?" maangmaangang tanong niya dito.
Saglit na natigilan ito. Marahil, iniisip pa nito kung ano ang sinasabi niya.
"00. Hindi pa ba dumating? 'l sakay na lang nito kapagkuwan.
"Hindi pa. Traffic siguro.ll
"Okay. I love you so much." Kinintalan nito ng halik ang tungki ng ilong niya
kapagkuwan. "Ayan, isa pang text. Sent na claw. Paki-replyan kaagad kapagdumating.
Naiinip na ko. Malapit ko ng kasuhan ang telecom na garnit mo. Ang bagal ng
serbisyo."
Napahagikhik siya sa sinabi nito, nandamay pa. Mayamaya ay sumeryoso siya.
"Bakit mo nga ba ako gusto, Axel? Isa lang akong ordinaryong babae. Mayaman ka,
ako, eto, walang pera at wala ring trabaho. Walang rin maipagmamayabang. Hindi rin
ako nakagraduate ng kolehiyo kagaya ng mga naging babae mo. Ganito lang din ako
mag-ayos magdamit,
mukhang ewan. Kasi hindi ko kayang burnili ng mga mamahaling darnit." Kinokompara
niya ang sarili kay Samantha ng mga sandaling iyon kung alam lang nito.
Lumukot ang mukha nito. "Correction lang hon, hindi kita gusto. Mahal kita. Mahal.
Magkaiba ang mahal sa gusto. Wala akong pakialam kung ano ang estado mo sa buhay.
Basta ang alam ko, magkapantay tayo. Ganoon naman sa pag-ibig, pantay-pantay.
Walang mayaman, walang mahirap. Walang pangit, wala ring maganda. Kasi
kapagtiningnan mo ang puso natin, diba, iisa lang ang itsura, iisa lang din ang
tinitibok. Kaya, 'wag mong idina-down ang sarili mo sa lahat ng bagay. Kahit nga sa
kama, magkapantay tayo," anito sabay kindat.
''Axel..
Sumeryoso ito. "Kailangan ba pantay tayo ng estado para masabing bagay tayo? Hindi
ako doon tumitingin, Helena! Gusto kita dahil ikaw iyan. Simula't-sapul alam ko ng
ordinaryo ka at simple ka lang. 'Yon ang minahal ko sa'yo. Kaya 'wag mo ng gayahin
ang iba, o baguhin angsarili mo para lang magustuhan ko, dahil matagal na kitang
gusto at mahal. Tanggap din kita, akin man o hindi si Lexxie, may asawa ka man o
wala. Willing din akong maging kabit mo kung igigiit mo na naman sa akin na may
asawa ka. Kuha mo ang ibig ko?" Bahagya pa nitong dinuro ang noo
niya. "Lalong hindi ako sa damit mo nakatingin.
Kahit anong ipasuot naman sayo bagay, kaya 'wag mong ikompara ang sarili mo sa mga
naging karelasyon ko noon. Puro garnit lang nila ang magaganda, hindi ang kalooban.
Isa pa, hindi naman mahalaga sa akin ang darnit mo." Tinuro nito ang hubad niyang
katawan. "Ang mahalaga sa akin ay ang kaluluwa at katawan mo. Dahil akin na 'yan
mula pa noong gabing mangyari iyon.
-'Wag ka na ring magyabang, hayaan mong ako na lang ang magyabang, okay? Alam mo
ba? Kung meron man akong ipagyayabangsa iba, ikaw 'yon. Kakaiba ka sa lahat ng
babaeng nakilala ko. Ikaw lang kasi ang nagpatibok ng puso ko ng ganito kabilis.
Uulitin ko, mahal kita pa rin kahit ayaw mong aminin sa akin na mahal mo din ako.
At tungkol naman sa huling sinabi mo. Puwede ka namang mag-aral kung gusgustuhin
mo. Nandito lang ako, susuportahan kita. Tandaan mo 'yan. Ha? Lagi akong narito
para sayo, at handang turnakbo kung kinakailangan," anitong natatawa. Alam naman
niyang nagbibiro na ito sa huling sinabi nito dahil panay na ang agos ng luha niya.
"Kanina lang ang bangis mo, ngayon urniiyak ka na. Tsk..." Pinunasan nito
magkabilaan ang luha niya sa pisngi.
"lkaw kasi... ang haba ngsinabi mo. 'Di ko na tuloy maintindihan," biro niya. Pero
ang totoo, tagos sa puso niya ang bawat salita nito. Sabay pa silang natawa
kapagkuwan.
Isang mahigpit at mabining halik ang iginawad niya clito kapagkuwan. Pero
napapitlag siya nang muting gumalaw ang kahabaan ni Axel sa 100b niya. Saka lang
niya napagtantong nas 100b pa rin pala niya ito. Narinig niya ang pagtawa ni Axel
ng mahina.
"Wrong move, honey. Nabuhay tuloy. One more," bulong nito na ikinainit ng mukha
niya. Kinagat pa nito ang earlobe na lalong nagpasidhl ng kaniyang pagnanasa.
"Axel!" aniya nang bigla itong turnayo. Hindi man langtalaga nito hinugot ang
sarili nito sa 100b niya habang naglalakad palapit sa tent. Masuyo siya nitong
pinahiga sa airbed pagpasok.
"Sabik na sabik ako sa lyo, Helena kung alam mo lang." Pinaglandas nito ang daliri
mula ilong hanggang labi niyang nakaawang.
"Hindi naman halata," kinurot niya ito sa tagiliran. Nakaramdam siya ng kiliti nang
hugutin nito ang kahabaan nito. Pero hindi pa man nito tuluyang nahugot nang bigla
nitong itinulak ang sarili papasok sa 100b niya ng sagad. "Ohhh, shit, Axel!"
Napayakap ang mga binti niya sa beywang ng binata.
"Ohhh... I love the way you moan my name, Helena!" anas nito.
Burnilis ang pagbayo nito sa kan'ya kapagkuwan. Hanggang sa sumasabay na siya sa
ulos nito. At muli, sabay nilang narating ang kaluwalhatian kapagkuwan.
Kapwa sila humahangos nang burnagsak ito sa tabi niya. Pinaunan siya nito sa braso
nito kapgkuwan at niyakap ng mahigpit. llang beses pa nitong hinalikan ang ulo
niya.
Masyado siguro siyang halinang-halina sa boses ng binata kaya mabilis na iginiya
siya ng sarili para matulog. Pakiramdam niya kasi hinihele siya nito. Hindi na niya
narinig ang ibang kuwento nito. Pero bago siya makatulog ay naramdaman niya ang
pagdampi ng basa sa kan'ya. Kung hindi siya nagkakamali, wipes ang pinampunas nito
sa p e niya. Talagang nilinisan iyon ni Axel. Sinuotan din siya nito ng underwear
at damit bago kinumutan. Hanggang doon na lang ang naalala niya.
Wala na si Axel sa higaan nang magising siya. Nakapikit ang isang mata na sumilip
siya sa labas ng tent. Bigla siyang nasilaw kaya isinara niya ang dalawang mata.
Napapitlag siya nang biglang may humalik sa pisngi niya na nakausli pa rin sa
bukana ng tent.
"Good morning, honey!" ani ni Axel kaya napangiti siya.
"Morning din. Uuwi na ba tayo?" Nagmulat siya ng mata. Nakasimangot na mukha nito
ang nabungaran niya.
"Hapon pa, hon."
"Hahanapin na ako ni Lexxie!"
"Ipinagkanulo ka na ng anak natin, basta daw may pasalubong okay langsa kan'ya
kahit bukas pa kita batik."
'"Wag mong sin asanay si Lexxie sa suhol, ha!"
"Ngayon lang naman, hon. Sorry na," anito sabay nguso. Napangiti na lang siya sa
ginawa nito.
Kape ang inalok nito sa kan'ya pero inayawan niya. Baka maka-apekto iyon sa batang
nasa sinapupunan. Buti na lang may baon din pala itong gatas kaya iyon na lang ang
tinimpla nito.
Nasa kalagitnaan na sila ng kain ng kanilang almusal nang banggitin nito ang
tungkol sa casa at kay Winona. Napatingin siya sa binata. "Gusto ko silang makita,
Axel," matigas na sabi niya dito "Sigurado ka ba, hon? Umuusad naman na ang kaso at
no bail naman ang hatol sa kan'ya kaya hindi siya makakalabas ng kulungan. Sa bigat
ba naman ng kaso niya. Talagang hindi na siya maka-ahon, kahit na kumuha pa siya ng
pinakamagaling na abogado. Nasa panig natin ang batas, hon. Masasaktan ka lang
kapag nakita mo siya, lalo na ang ang hayop na Bricks na 'yon." Kinuyom nito ang
kamao kapagkuwan.
"Okay na ako, Axel. Gusto ko lang makita ang kalagayan ni Winona. Siya ang may
kasalanan ng lahat ng nangyari sa akin kaya gusto kong siguraduhin na talagang
pinagdudusahan niya ang kasalanan niya. Isa pa, gusto kog makibalita tungkol sa mga
kasamahan 1<0."
Tumangu-tango na lang ito. "Sige, sasamahan kita. Kailan ba? Hindi ka puwedeng
pumunta doon na hindi ako kasama," paalala nito.
"Okay. Para manggalaiti lalo si Winona kapag nakitang magkasama tayo. Sana ikamatay
niya iyon. Tama 'yan. Bwisit siya! Mukhang santa 'pag nakaharap. Demonyo pala kapag
nakatalikod." Napatingin siya mayamaya sa binata nang humalkhak ito. "Bakit?"
Pabagsak na inilapag niya ang kutsarang hawak at tiningnan ito ng masama. Tumitigil
naman ito ng makita ang reaksyon niya.
"I'm sorry, hon. Natawa lang ako sa sinabi mong sana ikamatay niya kapag nakita
tayo. Pero kung 'yon ang wish mo, gusto mo bang tuparin
Nahulaan niya ang ibig sabihin nito kaya lalo niyang tinignan ito ng masama. "Sige,
gawin mo! Kung ayaw mong ilayo ko si Lexxie sa'yo! Gagawin mo pang mamamatay tao
angsarili mo! Hindi mo man lang kami inisip! Hayaan mo siyang uurin sa bilangguan
hindi 'yong papatayin mo siya. Ano na
lang ipinagkaiba mo sa kan'ya kapag ginawa mo,
"Sabi ko nga hindi. I love you sa umaga! 'Wag ka ng magalit, pumapangit ka,"
natatawang sabi nito.
"Tse!" Sabay ingos dito.
Tumayo siya at naglakad palapit sa tent para kunin ang telepono pero napalingon
siya nang sumipol ito.
Nginuso nito ang likuran niyang naka-angat ang damit. Kita tuloy ang dalawang
pisngi ng pang-upo niya. Underwear lang kasi ang suot niya sa ilalim. At hindi iyon
full panty kaya kita talaga ang puwet niya. "Manyakol ka talaga!" gigil na sigaw
niya dito.
"Grabe ka sa'kin, hon. Manyakol na kaagad. Pero sige, aaminin ko na. Laging
tumitigas talaga ang alaga ko kapag nasa malapit ka." Tumawa pa ito.
"Bastos!" aniya sabay talikod at pasok sa tent.
"Sa'yo lang naman, Helena Medrano Becker!" sigaw nito mula sa labas.
Napalabi siya ng marinig ang huling sinabi nito.
Sa'yo lang naman, Helena Medrano Becker!
Lilit niya sa isipan. Hindi niya maiwasang kiligin.
Pero sasabihin pa kaya nito iyon kapag nalaman nitong buntis siya sa ibang lalaki?
Pagkatapos nilang kumain ay nagpahinga sila saglit bago naligo sa sapa. Hindi
gaanong malali, okay lang. Pero sapat naman na para makalubog ang katawan nila.
Napakalinaw din kaya natutuwa siya.
Nakaupo siya bato nang bigla siyang yakapin ni Axel mula sa likod. Napasinghap siya
ng paulanan nito ng halik ang batok niya.
Hindi na naman napigilan ni Axel ang sarili na hindi angkinin si Helena sa malinis
na sapa na iyon. Naging saksi ang tubig, bato, mga punong kahoy, at mga hayop sa
paligid sa kapusukan nilang iyon.
o lllitCl His witch
Mira Kej
Marianna is living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 33: Jealous

Naging abala si Helena ng mga sumunod na araw. Nagpa-check-up siya sa center at
naghanap din ng trabaho. Masyadong mailap ang trabaho sa mga kagaya niyang buntis
kaya sa isang factory siya pumasok.
Kolorum ang kompanyang napasukan niya. May mga hindi pa nga husto sa gulang na
nagtatrabaho doon para lamang mabuhay. Mabait naman ang Supervisor nila. Kaso,
pakyawan ang gawa nila. Nakadepende sa dami ng gawa ang kikitain sa isang linggo.
Okay na din para sa kan'ya kesa walang pera pang-suporta sa ipin agbubuntis niya.
Mabilis naman siyang natuto sa trabaho kaya nag-e-enjoy siya. Isa pa, weekly ang
sahod. Wala ng pondo-pondo kagaya ng ibang na-applyan niya noon. Nagsimula na din
siya kaagad kaya naging abala siya.
Si Axel din naman abala sa trabaho. Hindi niya nga namalayan, halos dalawang linggo
na pala silang hindi nagkikita ni Axel. Hindi tuloy nila napuntahan ng binata si
Winona sa kulungan.
Maaga siyang nag-out nang araw na iyon dahil na-reach na niya ang kota sa mga gawa.
Pagod na pagod siya kaya nagpaalam na siya sa supervisor nila. Tatlong sakay ngjeep
ang layo ng bahay nila mula sa pinagtatrabahuhan niya, kaya hindi rin biro ang
biyahe at pamasahe niya sa
araw-araw.
Saktong alas-sais ng gabi nang makarating siya sa bahay nila. Nakita niya ang
sasakyan ni Axel sa labas ng bahay nila kaya napangiti siya. Rinig din niya ang
harutan ng mag-ama mula sa labas.
"Nanay!" Tumakbo ang anak sa kan'ya nang makita siya sa hambaan ng pintuan. Hindi
niya ito pinayakap dahil medyo madumi pa siya. Hinalikan na langsiya nito.
"Nandito na si Tatay 'Nay. Mamasyal daw po tayo sa linggo! ll balita ng anak sa
kan'ya kapagkuwan. Tumingin siya sa gawi ni Axel na lukot ang mukha. Sinuyod nito
ang kabuuhan niya. Naka-jogging pants siya at puting T-shirt kasi siya. 'Yon naman
kasi ang uniporme nila.
"Ganoon ba. Mukhang hindi ako makakasama anak. May trabaho pa si Nanay." Kita niya
ang pagkislap ng mga mata ng anak kasabay niyon ang pagbagsak ng balikat nito. Alam
niyang luha ang kumislap na iyon. Marahil, dismayado ito sa sagot niya.
"Lexxie! ll sigaw niya kapagkuwan nang bigla itong tumakbo papasok ng silid ng Lola
nito
Palapit si Axel ng mga sandaling iyon, at hindi maipinta ang mukha
Naglakad na din siya papunta sa silid nila, at dinaanan na lang niya ito. Pagod
siya. Ayaw niyang makipag-diskusyon kung sakali..
"Kailan ka pa nag-apply ngtrabaho ulit? Anong klaseng trabaho ba 'yang pinasok mo,
at pati linggo may pasok? Tingnan mo ang reaksyon ng anak mo, hindi mo man lang
binigyan ng konsiderasyon, humindi ka kaagad!" pagalit ni
Axe habang sinusundan siya papasok ng kuwarto.
Nilingon niya ito.
"'Puwede bang manahimik ka muna? Kakarating ko lang. 'Wag mong sabayan ang pagod
1<0, pakiusap. Umuwi ka na muna, please? Gusto kong magpahinga," aniya. Ayaw niyang
makipag-away dito kaya mas gugustuhin na lang niyang urnuwi ito.
Wala siyang pakialam kung naroon ito pinapanood siya. Basta na lang siyang naghubad
ng damit. Nakatalikod siya dahil baka mahalata nito ang tiyan niyang lumalaki na
ang umbok. Mamaya pa niya balak maglinis ng katawan bago matulog. Baka pasma pa ang
abutin niya kapag nagmalinis siya.
"Sa restaurant ka na lang ni Arriane magtrabaho, o kung gusto mo sa ZL Lounge. May
shares ako doon, both, kaya irerekomenda kita. Sabihin mo lang,'l Huminga ito
saglit. "Look at yourself, para kang galing sa labanan. Si Lexxie ang naapektuhan.
Mag-resign ka na d'yan. Hindi
masyadong stress at nakakapagod sa mga sin abi ko sa'yong puwede mong pasukan.
Hindi ako sanay makita na makitang gano'n kayo ni Lexxie." Saglit na natigilan
siya. Siya rin naman.
Hindi siya sanay, na nagkakaganoon sila ng anak. Hindi niya sinasadyang saktan ang
damdamin ng nito.
Sige. Susubukan niyang pumasok sa sinasabi nito.
N agsuot siya ng loose shirt's at shorts bago humarap dito.
"Pag-iisipan ko, Axel," sagot niya sa offer na ito pero ang totoo gusto niya.
Kailangan niya lang magpaalam ng maayos.
"Yes, hon, please. Hindi naman ako ang pinaka-boss mo doon. Kung sa restaurant ka,
si Ariane ang magiging boss mo. May bago siyang bukas na branch sa Makati.
Kailangan niya ng tao doon. Wala ring special treatment kung iyan ang nasa isip mo.
She hates it. So, puwede ka doon. Kung nalalayuan ka, puwede kayong tumira doon
nila Nanay at Lexxie sa condo ko, malapit lang din sa restaurant ni Ariane. Mabait
naman ang magiging boss mo kaya siguradong magugustuhan mo doon. Younger sister
siya ni Caleb. Remember, Caleb?" Natigilan ito saglit.
"Oh, wait... 'wag na lang pala sa ZL Lounge.
Madaming lalaki, doon. Baka makapatay pa ako."
Pinaikot niya ang mga mata dahil sa huling
sinabi nito. Masyadong seloso. Akala naman nito sila na.
"Kailangan kong magpaalam ng maayos sa Supervisor namin bukas. Sabihan na lang
kita." Ngumiti ito nang marinig ang tanong niya.
Kapag pinayagan na siya, i-resched na lang nila ang pamamasyal na tatlo.
Lumabas siya at kumatok sa kabilang silid. Anak niya ang nagbukas. Malungkot ito at
mukhang kagagaling sa iyak.
Kaagad na humingi siya ng dispensa sa anak. Pinaliwanag naman na niya na hindi niya
sinasadya kung may nasabi man siyang ipinagtampo nito. Sinabi niyang ilipat na lang
sa ibang araw ang lakad nila.
Kinabukasan kaagad na nagpaalam siya sa Supervisor nila at pumayag naman ito.
Tinapos lang niya ang cut-off ng payroll nila para kompleto ang araw na sasahurin
niya pagdating ng Sabado. Thursday ang cut off kaya hindi na siya pumasok ng
biyernes. Sabado naman ay pumunta lang siya para kunin ang sahod.
Dahil napalapit na rin siya sa mga ito sa 100b ng tatlong linggo, napapayag siyang
maki-jam sa mga ito, tutal hulingpagkikita naman na nila. Nakapag-paalam na siya
kanina kay Nanay Norma na gagabihin sa pag-uwi.
Sabay sila ni Nikko na umuwi bandang alas-nuebe. Isang barangay lang naman ang
pagitan nila. Hindi siya nakahindi nang sabayan siya nito ng lakad pauwi sa bahay
nila. Delikado na kasi. Marami silang napagkuwentuhan habang naglalakad. Hindi
naman boring kausap ito.
Panay ang patawa. Isa ito sa unang nakahalata na buntis siya, maliban sa supervisor
niyang alam na talaga simula pa noong una.
Napatigil siya sa pagtawa nang may humarangsa kanilang dalawa. Napalunok siya nang
mapag-sino iyon. Napatingin siya kay Nikko.
"Nakaharang po kayo sa daraanan namin, boss," ani ni Nikko kay Axel na salubong ang
mukha.
"l know. Sinadya kong harangan ang daraanan niyo dahil kasama mo ang asawa ko."
Turningin sa kan 'ya si Axel. Naghihintay siguro na sumang-ayon siya.
"Ho? Sino po ang asawa niyo? 'l Sabay tingin sa kan 'ya ni Nikko. Nag-kibit-balikat
siya sa kasama.
"Si Helena. May iba ka pa bang kasama? ll halata ang inis sa mukha nito.
"A-asawa mo si Helena? Sabi niya wala siyang-"
"Nag-away lang kami kaya niya siguro nasabi 'yon. Right, hon?" anito sa kan 'ya.
Pinameywangan niya ito. "Pumasok ka na nga. Naambunan ka ba? Kung anu-ano na kasing
lumalabas sa bunganga mo." Hinarap niya si Nikko kapagkuwan. "Salamat sa pagsabay,
Nikko.
Ingat na langsa pag-uwi."
"Sige, Helena. Paano? Chat-chat na lang?" nakangiting sabi nito.
Akmang magsasalita si Axel nang takpan niya ang bunganga nito. Hindi tuloy nito
nasabi angsasabihin.
"Sige, bye!" Kumaway pa siya sa papalayong bagong kaibigan. Hinarap niya si Axel.
"Ouch!" daing niya ng kagatin nito ang daliri niya. Binawi niya ang kamay dito
kapagkuwan.
"Anong chat-chat ang pinagsasabi ng pangit na 'yon?"
"Sinong pangit, si Nikko? Baka sarili mo ang tinutukoy mo? Ang baho mo pa! Mas
mabango pa siya kesa sa'yo!" asik niya dito sabay talikod.
"Hon! 'Wag mong sabihing manliligaw mo
Tutal hindi na siya pumapasok, wala sa sariling hinarap niya ang binata. 11 00. May
problema ba?" Nagbibiro lang naman siya. Ang cute kasi nito magselos. Lalo na
kanina. "Oh, f*ck! Saan nakatira 'yon-"
"Bakit, anong gagawin mo?"
Biglang urnamo ang mukha nito nang makita ang ekspresyon niya. Napakamot ito ng
ulo. "Wala pala, hon."
Nakangiting tumalikod siya clito at
pumasok.
Tulog na si Lexxie nang pumasok siya sa silid nila. Hindi na siya kumontra nang
sabihin ni Axel na tabi silang matulog na tatlo. Napagitnaan nila ang anak.
Pinagkasya nila ang sarili sa maliit na kama nila.
Hindi siya makatulog dahil panay ang likot ng paa ni Axel. Kung saan-saan
nakakarating. Nababanas na siya.
"Axel!" pabulong pero pagalit na sabi niya.
"Nanliligaw ba talaga lyon sa lyo? ll
Napahawak sa sintido. Hindi pa rin pala nito nakakalimutan ang nangyari kanina.
"Hindi. Binibiro lang kita. Okay na? Puwede na tayong matulog? 'l
"Thanks God! Akala ko nanliligaw siya. Hindi pa puwedeng matulog," anito.
Napakunot-noo siya. "At bakit?"
"Kiss mo muna ako," ungot nito kapagkuwan.
Nagpakawala muna siya ng hininga bago naupo at humarap dito. Nasa gitna pa rin si
Lexxie at himbing na himbingsa pagtulog. Naupo din ito.
Turningkayad siya para halikan sana ito sa pisngi pero hinuli nito ang labi niya at
mapusok na hinalikan. Matagal na naghinang ang mga labi nila. Halos ayaw na naman
nito pakawalan ang labi niya kaya tinulak na niya ito. Baka biglang magising ang
anak, muntik na kasi siyang mapaungol.
"l love you," masuyong sabi nito at ngumitl.
"Magde-date nga pala tayo sa Wednesday, hon."
"Ha? Pumayag na ba ako?"
Napangiti ito. "l won't take no for an answer, kaya 'wag ka ng sumagot. Naka-
reserve na kaya, wala ka na ring kawala, hon."
"Ewan ko sa'yo," aniya at nahiga na. Nakangiti na natulog siya ng gabing iyon. Lalo
yatang lumalalim ang pagmamahal niya para sa binata
Kinabukasan, maaga silang urnalis ni Axel para pumunta sa kulungan. Dapat sa lunes
pa kaso hindi puwede ang binata dahil hindi ito puwedeng mawala sa opisina ng
ganoong araw.
Napatingin siya sa binata nang pagsiklupin nito ang mga kamay nila nang pumasok
sila sa compund ng kulungang iyon.

Chapter 34: Winona and Bricks

Naghintay si Helena at Axel sa isang area, kung saan tumatanggap ng bisita ang
kulungang iyon.
"Pansamantala lang naman sila dito, hon. Bali, ililipat sila next week kung saan
sila nababagay. Hinihintay lang namin ang utos mula sa itaas, bago dalhin doon,l'
kuwento ni Axel sa kan lya habang naghihintay kay Winona.
Bigla niya kasing natanong dito, kung clito na ba talaga sa kulungang ito ikukulong
ang dalawa. Parang hindi safe ang lugar. Paano kung makatakas ang mga ito? Baka
lang naman. Kagaya ng mga pinapanood niya sa TV.
Si Winona ang unang pinatawag ni Axel. Palipat-lipat lang ang tingin niya sa
binata,at sa lalaking nakatayo sa gilid nito na nakauniporme. Nagtinginan lang ang
mga ito tapos urnalis na ang lalaki kapagkuwan, at burnalik, na kasama si Winona.
"Sino ba kasi ang bisi-" Napatigil si Winona sa pagsasalita nang makita siya at si
Axel. Narinig pa niya ang pag-tsked nito.
Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa. Parang bumagsak ang katawan nito. Ang
kutis nito ay nagbago. Hindi na rin ganoon ka-glow.
Naupo ito pagkaraan ng ilang sandali sa harap nila ng binata. Nakapasok angdalawang
kamay nito sa 100b ng damit nitong orange.
Napatingin siya sa magkabilaang braso nito na puno ng kagat ng kung anong insekto.
Halata dahil sa kaputian nito. Namumula din iyon. Panay din ang kamot nito. Minsan,
sinasabayan nito ng tampal kapag naiinis. Gulong-gulo din ang buhok nitong naka-
ponytail. Nangingitim na din ang mga mata nito. Maging ang lips nito ay ganoon din.
Dahil siguro sa sigarilyo. Wala na kasing bahid ng lipstick, kaya, kita ang
pangingitim niyon. Sabagay, 'yon naman talaga ang dating kulay ng labi nito.
"Oh, yeah. Buhay ka pa pala, my dear?" Tinapunan nito saglit ng tingin si Axel bago
ibinalik angtingin sa kan'ya. Hinagod nito ang kabuuan niya at ngumiti. "l bet,
niligtas ka ng lover boy mo mula sa Koreanong 'yon? Hindi pa nga nagsisimula ang
bidding, gusto ka ng bilhin kaagad. Hmmn, siguro natikman ka din niya bago ka pa
nailigtas ni Axel, noh? Masarap ba siya? Ha?" Humalakhak pa ito pagkatapos nitong
sabihin iyon..
"Winona!" pagalid na sabi ni Axel sa kaharap.
Hindi niya pinansin ang sinabi nito. Alam niya ang katotohanan, kaya bakit siya
maapektuhan sa mga sinabi nito. Tinitigan lang niya ito. Mukhang tuwang-tuwa ito.
"E si Dario, masarap din ba?" natatawang sabi nito sabay tingin kay Axel. Il l
don't think you knew she had sex with Dario Alfierri, did you?" ani pa nito pero
kay Axel naman.
Biglang nanlamig ang buong katawan niya sa narinig, lalo na ng banggitin nito si
Dario sa harap mismo ni Axel. Nagbaba siya ngtingin sa kamay niyang nanginginig.
Minasahe niya iyon magkabilaan para pakalmahin. Kahit angdibdib niya ay ganoon
din. Gusto niya ngang tamapalin pero hindi niya magawa.
llang beses pa siyang lumunok ng laway bago binalingan si Axel. Kita niya ang pag-
igting ng panga ng binata sabay tingin ng matalim kay Winona.
"Shut the f*cked up, Winona! Wala kang alam sa nangyari kaya, 'wag kang magsalita
ng kung anu-ano,"
"Oh, poor Axel. Anong akala mo sa akin, tanga, bulag at bingi? Mukhang, okay lang
naman siguro sa'yo at kaya mo namang makisama sa babaeng pinagsawaan na ng iba.
Ikaw rin, baka magsisi ka sa huli kapag hindi mo ako pinaniwalaan. Pero, sabagay,
nagustuhan mo nga siya kahit second hand na, at may sabit. Pag-ibig nga naman..."
Kasabay pa niyon ang malakas na halakhak nito.
Napapikit na lang siya. Hindi niya alam kung anong sasabihin.
"l said, shut up!" malakas na sigaw ni Axel sabay tayo at hampas nito sa mesa.
Napatingin tuloy ang lahat ng mga naroong bisita kasama na ang mga inmates.
Kung nakakamatay angtingin ni Axel, baka natumaba na langsi Winona. Puno ng
pagbabanta ang mababanaag sa mga mata nito na ikinaawang ng labi ni Winona.
Bigla rin siyang nanginig sa lakas ng boses nito kasabay niyon ang pagpikit niya ng
mga mata ulit. Tumingin sa kan'ya ang binata kapagkuwan halos kasabay iyon ng
pagmulat niya.
"1 1 m sorry, hon." Naupo ito kapagkuwan. Sunod-sunod na buntong-hininga ang
pinakawalan nito at tumingin sa paligid. Naramdaman niya ang pagyakap nito sa
beywang niya, sabay halik sa buhok niya mayamaya.
Hindi niya alam kung bakit ito nagagalit kay Winona. Dapat sa kaniya ito magalit
dahil siya ang may kasalanan dito. Hindi man lang ba siya tatanungin nito kung
totoo nga.
Napatingin siya kay Winona, na turnahimik. Tama ang kaharap. Madumi na siya.
Mahirap ding hulaan kung ano ang magiging reaksyon ng binata.
Pero ang galit nito, nakakabahala. Paano kaya kapag nalaman pa nito na buntis siya
kay Dario?
Kailangan malaman na ni Axel angtungkol sa ipinagbubuntis niya bago pa nito malaman
sa iba. Tamang-tama ang date na sinasabi nito, pupunta siya sa mierkules. Sisiputin
niya ito. Aarninin na niya ang lihim dito. Doon din niya malalaman, kung ipapasok
din ba siya nito sa trabaho, o hindi na. Doon din niya malalaman, kung tatanggapin
ba siya nito, o hindi na rin.
Pilit na pinakalma niya ang sarili at umayos ng pagkaka-upo.
"Bagay sa'yo ang uniporme mo," aniya kay Winona kapagkuwan. Nakita niya ang
pagsalubong ng kilay nito, m aging ang pagkuyom nito ng mga ngipin.
"Salamat," may pagkasarkastikong sagot naman nito.
Tinignan niya ito ng deretso. "Bakit 'yon ang napili mong negosyo, Winona? Okay
naman ang restaurant mo, ah? Marami kang customers. Bakit maduming negosyo pa ang
pinasukan mo? Para kang hindi babae-
"Pakialam mo ba? Sino ka ba, para turuan ako? Kaanu-ano ba kita? E, 'yon ang gusto
kong negosyo. Wala ka na doon. Easy money, Helena!
Kuha mo?" putol nito sa sinabi niya.
"Hindi ka ba natatakot sa karma? Kapwa mo babae binibenta mo? Ganiyan ba ang
itinuro ng magulang- "
"'Wag mong mabanggit-banggit sa akin Iyan, Helena. Lalo na ang magulang ko!" Tumayo
ito at hinarap ang lalaking nagdala dito. "Gusto ko ng magpahinga." 'Yon lang at
tumayo na ito saka naglakad papalayo sa kanila.
Naramdaman niya ang pagpisil ng binata sa kamay niya. "Are you okay?" anito sa kan
'ya.
Tumango siya dito bilang pagutgon.
Mayamaya ay nagkasundo sila ng binata na umuwi na. Ayaw nitong makita niya si
Bricks dahil sa nangyari kanina kaya sumang-ayon siya. Kahit siya, ayaw na rin
niyang isipin baka madala pa niya ang stress sa bahay nila..
Iginiya siya nito papasok sa isang opisina kapagkuwan. May kakausapin daw ito sa
loob. May mga nadaanan silang selda kanina, kaya nagpaalam siyang maglakad-lakad.
Gusto lang niya makita ang ilang nakapiit doon.
Hindi niya maiwasang maawa sa mga naroon. May mga tulala, maingay na grupo at ang
iba naman natutulog.
Alam niyang hindi lahat ng naroon ay mga makasalanan. May mga inosente rin naman
siguro, kagaya ng mga napapanood niya.
Akmang lalagpasan niya ang iang selda nang mahagip ang pamilyar na mukha. Nakapikit
ito. Ang kaliwang pisngi nito ay namamaga habang ang braso at binti nito ay may
benda. Lumapit pa siya para kompirmahin ang nakikita. Napaawang siya ng labi nang
mapagsino nga ang lalaking iyon.
"B-bricks?!" hindi makapaniwalangsambit niya. Biglang napamulat ito ng mata.
Anong nangyari dito?
"Anong ginagawa mo dito?! Kasama mo ba siya? Hindi pa ba sapat sa pulis na iyon ang
ginawa niya sa akin bago ako i-turn-over sa mga kasamahan niya? Ba lt 'di na lang
niya ako patayin kung lulumpuhin lang naman pala niya ako?! Ha?" singhal nito kaya
napaatras siya.
"Hon!" Napalingon siya sa turnawag. Napakunot-noo ito ng noo nang makitang naka-
awang ang labi niya sabay tingin sa gawi ni Bricks.
"Ano bang ginagawa mo rito? Akala ko doonOh F*cW"
"Hayop ka! 'Pag ako nakalabas dito, babalikan kitang hayop ka! Tandaan mo 'yan! ll
sigaw ni Bricks kay Axel.
Kita niya ang paggalaw ng adams apple ni Axel nangtumingin ito sa kan'ya.
"Habang buhay ka ng makukulong, Bricks kaya tumigil ka kaka-ngawa d'yan, kung ayaw
mong ipalapa kita sa alaga kong lobo!" Sabay hila nito sa kan'ya palayo sa seldang
iyon.
"B-bakit ganoon ang itsura ni Bricks? At bakit parang sinisisi ka niya sa-
"'Wag mo ng isipin iyon, hon. Kung sino man
ang may gawa no'n, bagay lang 'yon sa kan'ya. Okay?" anito nang humarap ito sa
kan'ya. Sapo pa rin nito ang magkabilaang pisngi niya ng kamay nito. Hinagkan nito
ang noo niya kapagkuwan.
Hindi man literal na inamin ng binata, alam niyang may kinalaman ito sa nangyari
kay Bricks. Nakita na nga niya kung paano nito sinaktan ang kababata nito dahil sa
ginawa nito sa kan'ya. Ano pa kaya ang kayang gawin ni Axel?
Gusto naman niya ang nangyari kay Bricks dahil sa kabastusang ginawa nito sa kan
lya. Hindi niya kailanman makalimutan ang kalapastanganang iyon. Ayaw lang niyang
mapunta sa p n. Ayaw niyang mabahiran ang kamay ng binata ng dugo.
"Hindi mo naman siya papatayin, I di ba? 'l Ngumisi ito. "Pinag-iisipan ko pa,
hon."
"Oops! Hindi na PO, mahal ko. Nagagalit ka na naman. Meron ka ba?" anito sabay
kabig sa kan'ya.
Napataas siya ng kilay.
Meron talaga, meron ng laman! parang gusto niyang sabihin.
Iniwan niya ito mayamaya at binaybay ang daan palabas. Tinanggal niya ang kamay
nito nang maramdaman iyon sa beywang niya.
Sadyang makulit, hinigit na naman nito ang beywang niya. May mga nakatingin, kaya
hindi na siya kumontra.
Ipinagbukas at inalalayan siya nito pasakay ng sasakyan kapagkuway umikot papunta
sa d river seat.
Inaayos niya ang seatbelt niya nang pumasok ito. Natigilan siya bigla nang bigla
nitong hinawakan ang baba niya at idiniin nito ang labi nito sa kan'ya. Hindi siya
nakatugon hanggang sa burnitiw ito, dala siguro ng pagkagulat.
"Kalimutan mo na ang mga pinag-usapan sa 100b, hon, ha? Baka ma-stress ka lang,"
anitong nag-aayos nagkakabit ng seatbelt sa sarili nito.
"O-okay."
"That's my girl! Let's visit my condo, you want? Gusto mo bang maglinis yayo doon?"
"I-ikaw bahala,ll sang-ayon na lang niya. Ito naman lagi ang nasusunod na, kaya, go
na lang siya.
Urnorder lang si Axel ng pagkain bago pumasok sa condominium building, kung saan
naroon ang unit nito. Bigla siyang nahiya nang makapasok sa magarang building na
iyon.
Paniguradong magaganda ang unit dito.
Nahihiyang bumaling siya kay Axel. "Uwian na lang siguro ako, Axel."
Napakunot-noo naman ito.
"Bakit?ll
"Nakakahiya namang tumira dito. Parang-"
"Ano, ayaw mo na?" Marahan siyang turnango. Napa-tsk ito mayamaya. "Why?"
"Nakakahiya. Isa pa, hindi kami bagay dito."
"At sino sa to tingin mo ang bagay na tumira sa condo ko? Ha? Wala naman akong
gustong ibahay kung hindi ikaw lang. Isa pa, ginagawa ko din ito para kay Lexxie.
Para maranasan naman niyang tumira sa pamamahay ko. Para sa kaalaman mo hon, lahat
ng pag-aari ko ay pag-aari din ng anak natin. Kaya, anong nakakahiya doon?" anito
sa seryosong himig.
Hindi na siya umimik. Hinila siya nito papunta sa pinto ng elevator. Nagpati-anod
na lang siya dahil mukhang ang darning bala sa bibig nito.
Palabas na sila ng elevator nang makatanggap ito ng tawag. Saglit na turningin ito
sa kan'ya bago tumalikod.
"Yes, I'm with her. Okay. Sa ZL ba? Okay. Got
Hinarap siya nito pagkatapos ng maikling tawag na iyon.. "Isasama kita sa ZL Lounge
mamaya, hon. My boss wants to talk to you," "B-boss?" ulit niya.
"Yes, hon. My bossy boss, Sebastian."

Chapter 35: Elevator

Inilibot ni Helena ang tingin sa malawak na condo ng binata nang makapasok sila.
Nauna siya ng bahagya sa binata dahil ini-lock pa nito ang pinto.
Hindi talaga maikakaila na mayaman ang ama ng anak niya. Malinis ang interior,
sakto lang din ang disenyo para sa katulad nitong lalaki. Moderno din ang living
room nito, at kompleto sa gamit.
Hindi tuloy niya maisip kung anong lilinisin nila dito. Wala naman siyang makitang
agiw o basurang nakakalat. Kahit nga sa center table wala siyang makitang alikabok,
gawa iyon sa salamin.
"Feel at home, hon." Burnaling siya sa binata. Naghubad pala ito ngjacket nito.
Lumapit ito sa kan'ya pagkatapos nitong maisampay sa sofa angjacket nito. "Thirty
minutes pa daw 'yong order ko. Okay lang ba?"
30 minutes lang pala, e. Ano pa iyong hinintay nila minsan sa fastfood na isang
oras? Isa pa, hindi pa naman siya nagugutom.
"Okay lang. Maglilinis na lang muna ako habang naghihintay tayo. Saan ba ako
magsisimula?" tanong niya dito.
"N-No, Hon! I mean, mamaya na after kumain. Maupo ka muna sa tabi ko, please?"
Tinampal pa nito angtabi nito.
"Sabihin mo nga, Axel. Linis nga ba ang sinadya natin dito?" seryosong tanong niya
sa binata.
Hindi ito makatingin ng deretso sa kan 'ya kaya napa-isip na siya. Napasapo pa ito
sa noo nito sabay ngiti sa kan'ya kaya nahulaan niya kaagad.
"Actually, pinalinis ko na ito noong nakaraan pa. G-gusto lang kitang masolo kaya
kita dinala dito." Ngumiti pa ito ng pilit sa kan'ya sabay lapit sa kan'ya.
Tiningnan niya ito ng masama. "Axel naman,"
"What? llang linggo tayong hindi nagkasama ng matagal, hon. Hindi ba kita puwedeng
ma-miss?" Mayamaya ay natigilan ito. "Wait, you're thinking green, right?" Napatayo
ito bigla sa kinauupuan nito sabay lapit sa kan'ya.
"May sinabi ba ako?" Narinig niya ang mahihinang tawa nito dahil sa tanong niya.
Bigla niya itong natampal ng malakas ng kilitiin siya nito sa tagiliran.
"Aww! Grabe ka hon, a!" reklamo nito.
"Anong grabe? Isa lang ako! ll
"Sabi ko nga, isa ka lang. Mag-isa ka langsa
puso ko," masuyong sabi nito.
Nakagat niya ang ibabang labi sa sinabi nito. OA! Pero gumuhit ng kiliti sa dibdib
niya. Tinulak niya ito ng bahagya at naupo sa upuan.
Pinakawalan niya ang ngiti bago tuluynag naupo doon.
Sumunod at naupo ito sa tabi niya. Seryoso na ito. Pinaharap siya nito sa sarili
makalipas ang ilang sandali.
"Ba l t di mo ba maamin-amin na gusto mo rin ako, Helena?" anito.
"A-Axel...ll Hindi niya alam ang sasabihin sa binata ng mga sandaling iyon.
"May iba bang gusto 'yan?" Tinuro pa nito kung nasaan ang puso niya.
"W-wala. I mean, wala na maliban sa'yo," nauutal niyang saad sabay basa ng labi.
Napatingin tuloy ito sa labi niya.
'"Yon naman pala, e. Mahirap bang sabihin? 1 1 m not playing with you, Helena, kung
iyan ang inaakala mo. 00 noon, mapaglaro ako. Pero noon iyon. Hindi rin ako
seryoso. Pero ngayon, I'm dead serious na. Dito nakasalalay ang kaligayahan ko,
Helena. Damn! Kapag 'di ka naging akin, magiging binatang ama na lang talaga ako."
Banta nito kapagkuwan na ikinataas ng kilay niya. I'Sa'yo lang talaga ako ganito..
Kaya sana, magpakatotoo ka sa akin. I've been true to you ever since. When I say I
miss you, I
mean it. And when I say I love you, I do. Very much." Saglit na huminto sabaytingin
sa kisame. "God, nakakahiya kapag nalaman ng mga kaibigan ko ito!" usal nito sa
mahina kapagkuwan.
Hinigit nito ang kamay niya sabay lapat sa matigas nitong dibdib. Ramdam niya sa
mga palad niya ang pagtaas-baba niyon. "Hindi mo ba naririnig ang tibok ng puso
1<0? Ikaw lang nakakagawa niyan. Kaya, bakit ka nahihiyang sabihin? Hindi kita
babastedin kung 'yan ang ikinakatakot mo."
Bigla niya itong nahampas sa braso dahil sa huling sinabi nito. Lagi na lang nitong
binabasag ang momentum. Okay na sana, e.
"Axel!" bigla niyang sabi nang higitin nito ang beywang niya.
"What now?"
Nakipagsukatan siya ng tingin dito.
"G-gusto din kita, Axel," masuyong sambit niya dito. Nakita niya ang pagguhit ng
ngiti sa labi nito.
"Talaga? Patunayan mo nga." Utos nito sa kanlya.
Inilapit niya ang sarili ito at binigyan ito ng mabilis na halik sa labi.
Napakunot-noo ito dahil sa ginawa niya.
"Walang feelings, hon," paghihimutok nito.
"Hindi ko maramdaman!"
"Bahala ka d'yan!" Tinulak niya ito at tumayo na.
Binaybay niya ang dulong bahagi ng condo nito. May mga silid doon. Una niyang
binuksan ang pinaka-unang silid. Walang gaanong gamit doon. Pero maayos at malinis
iyon.
"Dito na lang si Nanay. Tapos sa gitnang silid naman si Lexxie at sa atin ang
pinaka-dulo kasi 'yon ang malaki," ani ni Axel sa likuran niya.
Nilingon niya ito. "Anong atin ang pinagsasabi mo? Si Lexxie ang katabi ko matulog.
Magkasama kami sa kuwarto. Iyo lang iyon. Do'n ka matulog kung gusto mo."
"Dapat sinasanay mo na si Lexxie na matulog mag-isa. Kailangan din niya ng
privacy." "Privacy? Ang bata pa ng anak natin para sa pinagsasabi mong privacy.
Kaya, tigilan mo ako. Kaya rin ako pumayag na dumito dahil sabi mo nga ginagawa mo
ito para kay Lexxie. Sabit lang karm
"Sabit? Kailan ka pa naging sabit? Pakasalan mo na nga ako, Helena! Malapit na
akong mainis!"
"E I di, mainis ka!" Iniwan niya ito sa pinto. "'Di mo pa nga ako nililigawan, e,"
pabulong na sabl' niya. Pero napatigil siya nang humilab ang
tiyan niya. Bigla siyang nalungkot.
Napapikit siya bigla. Muntik na niyang makalimutan ang bata sa sinapupunan niya.
Nagingtahimik siya ng mga surnunod na sandali. Nagtataka man, inilibot pa rin siya
ni Axel sa condo nito. Nasa kusina sila nang marinig ang pagtunog ng doorbell.
Mabilis na tumalima ang binata papalabas ng kusina nito. Narininig pa niya ang sabi
nito na baka delivery na iyon ng pagkain.
Naiwan siyang iniisa-isa ang mga gamit doon, maging ang laman ng ref. Napangiti
siya nang makitang marami ng laman ang ref nito.
Handa na nga, na lipatan iyon.
Akamang isasara niya ang pintuan ng ref nang makarinig ng pamilyar na mga tinig.
Bigla siyang kinabahan. Sumilip siya mula sa kusina Napasandal siya sa pader nang
mpagsino ang mga iyon. Ang ina ni Axel at si Samantha ang bisita ng binata.
Hindi niya maiwasang malungkot. Parang pinukpok na naman ng bato ang ulo niya.
Bigla siyang natauhan. Nawala din sa isipan niya si Samantha. Nawala rin sa isipan
niya na ikakasal na nga pala ito. Pumayag rin siya kaagad sa kagustuhan ni Axel na
clito sila tumira ng anak.
"Mom is here." Napapitlag siya nang may magsalita sa gilid niya. Si Axel iyon.
Nabanaag niya ang lungkot sa mata nito.
Ngumiti siya dito. "Okay."
"Come." Hinigit nito ang kamay niya at iginiya nito papunta sa sala.
"Oh hi!" nakangiting bati ni Samantha.
"H-hi," alanganing bati niya sa babae.
"Kasama mo si Lexxie? Axel told me everything. I now understand why I am so fond of
her. It's because she's my granddaughter."
"O-opo, ma'am. Pero hindi ko po siya kasama. May dinalaw po kasi kami ni Axel
kanina tapos dumeretso po kami dito,"
"l see. When can I see her, anyway?"
"Ihatid ko na lang po siya sa bahay niyo,
Ma'am kapag wala na po siyang pasok sa school."
"Oh, pumapasok na ang apo ko? Sa public ba siya pumapasok, hija?"
"Opo. Pero hindi naman po regular, Ma'am. Alanganin pa po kasi ang edad kaya hindi
ko pa siya ma-enroll. Sa susunod na pasukan na lang po siguro," imporma niya rito.
"Axel, why don 't you get her a private tutor? In preparation for the next school
year," suhestiyon ng ginang sa binata.
Napatingin sa kan'ya si Axel. "Pag-uusapan pa namin ni Helena angtungkol sa bagay
na 'yan, Mom. Anyway, paano mo nga pala nalamang nandito kami?"
"Oh, that? Hindi kasi kita ma-contact. So I
tracked your phone, kaya kami dinala clito ni Sam. llang linggo mo na kasi akong
iniiwasan.
We're here para pag-usapan ang dinner sa
Wednesday sa bahay nila Sam. Darating na si Kumpare and he wants to meet you too,"
Napalunok siya nang hawakan ni Axel ang kamay niya ng mahigpit.
"Mom, nag-usap na tayo dito. Si Helena- Il
"Sa tingin ko po aalis na muna ako para makapag-usap po kayo ng maayos," agaw niya
sa sasabihin ni Axel.
"Yes, please, hija. Ngayon ko lang ulit kasi makakausap ang anak ko after three
weeks of hiding, right Sam?"
"Yes, Mom." Sang-ayon ni Samantha sa ginang.
Hindi man literally sinabi ng ginang sa kan lya. Si Samantha ang gusto nito para sa
anak nito. Ito na nga ang isa sa pinakatatakutan niya. Mas [along hindi siya
matatanggap nito para sa anak nito kapag nalamang iba ang ama ng ipin agbubuntis
niya.
Malungkot na turningin siya sa kamay nilang magkasiklop. Pilit na tinanggal niya
iyon pero lalong hinigpitan iyon ni Axel.
"A-ang kamay ko Axel," aniya sa binata. Malungkot ang mata nito nang magtama ang
paningin nila.
Tinangka niya ulit na tanggalin iyon. Bumitaw na ito kasunod ng pagkuyom nito ng
kamao.
"Sige PO. Mauna na ako," paalam niya sa ginang. Tumingin siya kay Sam at ngumiti.
Pilit itong gumanti ng ngiti sa kan lya.
Mabilis ang mga hakbang na tinungo niya ang pintuan. Napahawak siya sa dibdib niya
nang makalabas ng unit ng binata. Sunod-sunod ang pagpiga sa puso niya kasabay ng
pagkirot ng tiyan.
Alam na niyang mangyayari ito pero sumige pa rin siya. Kahit naman gaano siya
kagusto o kamahal ng binata kung hadlang naman ang ina nito, wala itong magagawa.
Umisang lingon pa siya sa unit ng binata bago tuluyang inihakbang ang sarili palayo
doon. Laking pasalamat niya dahil saktong pababa ang elevator na napuntahan niya.
Kaagad na pinindot niya ang button para sumara pero natigilan siya nang may pumigil
doon.
Napalunok siya nang makita si Axel na humahangos.
"Ihahatid kita. Ang layo ng- ll
"Bumalik ka na doon, Axel. Hinihintay ka ng Mommy mo. Okay lang ako. 'Wag kang mag-
alala," aniya sabay ngiti dito ng matamis.
Nakipagtitigan ito kapagkuwan. "No, you aren 't."
Hindi niya pinalis ang ngiti dito pero alam niyangsa mata ito nagbabasa. Magkaiba
kasi ang reaksyon ng mata niya sa ngiti niya.
"Please?" aniya na lang dito.
"Fine." Dumukwang pa ito para gawaran siya ng halik. Tinudyo nito kapagkuwan. Kaya,
tnugon na niya iyon. Bigla itong pumasok sa elevator sabay sandal sa kan'ya sa
pader. "Ihahatid kita sa baba.ll 'Yon lang at mapusok na sinakop nito ang labi
niya.
Awtomatikong napayakap ang mga kamay niya sa leeg nito, at muli, buong puso niyang
tinugon ang halik nito. Sabik na sabik na namang naglabanan ang mga labi nila ng
mga sandaling iyon, na para bang walang bukas. Wala silang pakialam kung nasaan
sila. Basta ang alam nila, kailangan nila ang isa lt-isa, na walang sinuman ang
makakapigil sa kanila ng mga sandaling iyon.
Hindi niya maiwasang umungol ng malakas nang maramdaman ang kamay nito sa 100b ng
underwear niya.
"Already wet for me, hon," bulong nito sa kan'ya. Burnaba ang halik nito sa leeg
niya na ikinatingala niya.
"Axel!" Sabay yakap ng mahigpit sa binata nang tumigil ang elevator. Nakita niya
ang pagpatay ng screen at ng camera sa 100b niyon
"Relax," kalmadaong sabi nito. "After 15 minutes pa babalik ang kuryente dito,"
dugtong pa nito sabay hawak sa laylayan ngdamit niya at inangat iyon.
"A-anong ginagawa mo, Axel- Ohhh! 'l ungol niya nang maramdaman ang labi nito sa
dibdib niya, partikular na sa dungg*t niya. Bahagya na pala itong nakausli para sa
binata.
Naramdaman niya ang kamay nito na dumausdos at muling pumasok sa leggings niya
hanggang sa muling darnhin nito ang basang bahagi na iyon.
Napasubsob siya sa leeg nito nang simulan nitong laruin ang namamasa niyang hiyas.
"Ohhh..." hindi niya mapigilan angsariling hindi mapaungol ulit dahil sa sensasyong
dulot ng daliri nito.
Bahagyang pinaglandas nito ang mga binti niya pagkuwa ly sinimulan nito ang labas
pasok ng daliri nito sa 100b niya.
"Damn! So wet, Helena! Ohhh. F*ck!" anas nito sabay bilis ng galaw ng daliri nito
dahilan para mapasandal at mapakapit siya sa hand drill ng elevator na iyon.
Nakagat niya ang labi nang isagad nito iyon sa pagkabab*e niya.
"A-Axel, ohhh. Malapit na ako,"
Hinugot nito daliri sa 100b niya at mabilis na tinanggal ang pagkaka-buckle ng belt
nito.
Napasinghap siya nang ilabas nito sa brief nito
ang kaibigang tayong-tayo. Sinunod nitong ibinaba ang leggings niya, kasabay ng
panty niya at pagtapat ng kahandaan nito sa bukana niya.
Naramdaman niya ang pag-angat sa pang-upo niya sabay tulak nito ng sarili para
ipasok iyon. Sabay pa silang humalinghing ng mga sandaling iyon.
Kapwa sila hingal matapos nilang angkinin ang isa't-isa sa 100b ng elevator. Wala
pa ring kuryente ng mga sandaling iyon.
"l love you so much," bulong ni Axel sabay hugot nito ng sarili. Nakaramdam siya ng
kiliti pagkatapos niyon.
Mabilis na pinunasan nito ang kan'ya ng panyong galing sa bulsa nito kapagkuwa'y sa
sarili naman nito.
Tinulungan siya nitong ayusin ang sarili bago pa man bumalik ang kuryente.
llang sandali pa ay bumalik na ang kuryente, nag-blink na din ang pulang ilaw ng
camera sa 100b niyon. Napalabi siya sabay puwesto sa likod ni Axel. Bigla siyang
nakaramdam ng hiya.
Natatawang hinarap siya ng binata. "Don't worry, walang na-capture ang camera nila
dito.
Ako pa ba?"
Hindi siya makatingin ng deretso sa binata. Bigla niya itong maitulak nang tumunog
ang elevator. Nasa ground floor na pala sila.
"Sorry for any inconvenience we caused," bungad sa kanila ng isang staff ng mga
sandaling iyon nang bumukas ang elevator.
"It's okay. Normal na talaga magkaroon ng technical problem. Hindi naman nag-panic
ang asawa 1<0, right, hon?" Baling sa kan'ya ni Axel na nakangit•.
Nakaramdam siya ng pag-iinit ng mukha kaya alanganing turnango siya Axel.
Nagpatiuna siyang lumabas dito dahil sa nakakahiyang ginawa nila ng binata.

Chapter 36: Revelations

Napatigil si Helena sa pagsasalin ng mainit na tubig sa thermos nang tumunog ang
telepono niya. Tinapunan niya ito ng tingin, unknown number kaya pinagpatuloy na
lang niya ang pagsalin. Tumigil din naman kaagad iyon kaya hindi na niya pinansin
ang telepono.
"Maupo ka na anak," nakangiting sabi niya dito. Papungas-pungas pa ito na yumakap
sa binti niya.
"Kailan po ako dadalaw kay Granny, 'Nay?"
"Kapag wala ka na pasok, anak. Sa sabado gusto mo? Sunduin na lang kita ng linggo
ng hapon."
"Ay, hindi ka po kasama?" malungkot na tanong ni Lexxie sa kan'ya.
"Hindi na anak. Bonding niyo ng Granny mo
'yon, e. Saka, walang kasama si Lola mo dito."
Humaba ang nguso nito kaya kinurot niya ito sa pisngi at ginulo ang buhok nito.
"Next time na lang, anak. Okay?" Wala naman itong nagawa kundi ang tumango.
Ipinagsandok niya ito ng sinangag at itlog pagkuwa'y nilagyan ng tubig ang baso
nito.
Naupo siya sa tabi nito pagkatapos. Wala si Nanay
dahil may nilakad ito sa munisipyo.
Hindi pa man siya tapos maglagay ng sinangag nang tumunog ulit ang telepono niya.
llang beses iyon kaya napilitang siyang sagutin.
Napatigil siya sa paghakbang nang magpakilala ito. Sebastian Madrid daw ang
pangalan nito. Hindi daw kasi siya nakasama noong linggo kaya tinawagan na lang daw
siya nito. 00 nga pala, hindi na siya tumuloy dahil sa nangyari sa kanila ni Axel.
Pinapapunta siya nito sa head quarters nito para sa ilang katanungan tungkol
nangyari sa casa at sa Thailand. At may gusto rin daw makipagkita sa kan lya na
dating kasamahan niya kaya napa-oo siya.
Bago siya umalis ng tanghali ay hinintay niya ang Nanay Norma niya para may
magbantay kay Lexxie. May ibinigay si Sebastian na address sa kan'ya. Bandang
Quezon City lang iyon kaya makakauwi din siya nito kaagad. Kumain muna siya ng
tanghalian bago umalis.
Hindi naman traffic kaya napaaga siya ng dating. Nadaanan niya ang ZL Lounge kanina
kaya nagbilang lang siya ng ilang kanto bago pinara ang taxing sinakyan. 'Yon kasi
ang landmark na sinabi ni Sebastian. Sa tapat ng mismong Spotlight siya bumaba.
Kaagad na nagtanong siya sa nakaduty na guard kung kilala ba nito si Sebastian.
Napaawang siya ng labi ng sabihin ng guard, na pag-aari ng hinahanap niya ang
magarang karaoke bar na iyon. Restaurant pala ang itaas sa umaga.
Nasabi na pala ni Sebastian ang pangalan niya sa guard kaya pinahatid siya ng huli
sa isang waitress. Inaasahan daw talaga siya ng boss nito.
Bigla siyang kinabahan nang igiya siya ng babae sa likod ng bar na iyon. llang
pinto pa ang dinaanan nila bago marating ang isang tunnel. Maliwanang naman. Para
lang silang naglalakad sa kalsada na mahangin. Kung ibangtunnel lang ito baka na-
suffocate na siya.
"D-dito po ba talaga ang papunta sa opisina ni Mr. Madrid?" kinakabahangtanong niya
sa babae pa rin.
"Yes, ma'am. Bawal po kasingdumaan sa main gate ng office ni Boss kapag hindi
empleyado. Unless may kasama kang malapit na kaibigan ni Boss."
Napaawang ang labi ni Helena sa sinabi ng kasama. Ang iniisip niya kasing
headquarters ay mga kagaya lang ng police station, na maliit. Alam niyang security
agency ang pupuntahan niya dahil ito nga ang boss na sinasabi ni Axel sa kan'ya
noong linggo. At inamin na rin naman na ni Axel sa kan'ya na isa itong secret agent
maliban sa pagiging police na propesyon nito.
llang sandali pa ay narating nila ang isang
isang pinto. Itinapat lang nito ang mata sa isang irish scanner para makapasok. Sa
TV lang niya nakikita ang ganitong pinto kaya namangha siya.
Napaawang siya ng labi nang makita ang ilang malalaking screens sa mga pader nang
tuluyan ng makapasok. Marami ring mga empleyado ang nakaharap sa kanila-kanilang
computers.
Bigla siyang napa-atras nang may nakasalubong silang may mga dalang barili.
"Nasa opisina si Boss?" ani ng kasama sa isa sa mga nakasalubong na lalaking may
mga baril.
"Parang nasa conference, kausap kanina si Bridget at Tres." Turnango ang kasama sa
kausap nito.
"Tara," baling nito sa kan'ya.
Mayamaya ay urnakyat sila sa ilang baitang ng hagdan at binaybay nila ang hallway.
Huminto sila sa malaking pinto kapagkuwan. May pinindot itong buton saka nagsalita.
Nagpakilala ito pero hindi niya alam kung pangalan ba nito iyon, o hindi ang sinabi
sa kausap na nasa 100b. Kagaya kanina, ginamit na naman nito ang mata at itinapat
sa scanner para bumukas ang pintuan at pinapasok siya sa 100b. Hindi na pumasok ang
babae, sadyang inihatid lang siya.
Kaagad na inilinga niya ang paningin pagkapasok. Hindi niya maiwasang mamangha sa
100b. Makabagong kagamitan din ang naroon.
Napapalibutan din ng magagarang upuan ang mesa na gawa sa makapal na salamin.
Napako ang tingin niya sa lalaking nakaupo sa pinakagitnang bahaging iyon ng
conference.
Hindi niya maiwasang mapanganga sa nakikita.
Ito ba ang Boss Sebastian na sinasabi ng mga ito? Ba't 'di sinabi ng babae na isa
palang adonis ang kahaharapin niya. Nagsusumigaw din ang powerful aura nito. Para
itong haring nakaupo sa trono, na dapat sundin dahil sa kapangyarihang dala nito.
"Stop staring at me, Miss Medrano. Becker will kill me for sure kapag nalaman niya.
I'm glad, hindi ko siya pinatawag ngayon," anang baritonong titig nito habang
nilalaro ang ballpen sa harap nito. Hindi tuloy niya malaman kung may mikropono ba
ito sa harapan, o sadyang malakas ang tinig nito.
"S-sorry PO," nauutal niyang sabi.
Hindi niya maiwasang mapakunot-noo nang mapansing may ibang himig siyang naririnig.
Mahihinang tawa iyon.
May iba pa silang kasama sa 100b ng silid na
Napatakip siya sa labi nang mapagsino ang dalawang umikot na nasa magkabilaang
gilid ni Sebastian paharap sa kan'ya. Hindi niya akalaing makikita niya ang
dalawang taong hindi inaasahanan sa 100b ng silid na iyon.
"Pinky?! Lisa?!" malakas na sigaw niya nang ngumiti ang mga ito.
Sila nga!
"Hello, takas girl!" ani ni Pinky at tumayo. Mabilis ang mga hakbang niya na
lumapit dito at niyakap ito.
"lkaw nga! l' masayang sigaw niya. Saglit na niyakap nila ang isa't-isa pagkatapos
niyon.
"Yes. Ako nga, dear."
Turningin siya kay Lisa na malapad din ang ngiti. Palapit din ito sa gawi niya at
niyakap din siya ng mahigpit.
Biglang lumukot ang mukha niya ng maalala kung anong ginagawa ng mga ito dito. 'Wag
sabihin ng mga ito na kasamahan ito ni Axel?
"I-ibig sabihin... m-matagal niyo na akong kilala? Kasi...kasi si Axel-"
"Nope!" magkasabay na agaw ng mga ito sa kanlyangsasabihin.
"Doon ka talaga namin nakilala, actually. At si Axel? Yes, noon pa namin siya
kilala. Noong araw na dinala ni Winona si Wolf at Greyhound sa tinutuluyan natin.
Doon na kami nagkaroon ng hinala, na posibleng si Wolf ang tatay ng anak mo.
Ang claming kasamahan natin na Marites, e. Nasabi nila na kaya ka raw naroon dahil
nagkarelasyon kayo ng nobyo ni Winona, 'yon nga, si Wolf. Na-confirm lang namin
no'ng nasa Thailand tayo at no'ng tinangka mong turnakas. Naihabilin ka niya sa
amin na bantayan ka," mahabang litanya ni Pinky.
Nakanganga lang siya hanggang sa matapos si Pinky. Ginawa iyon ni Axel sa kan'ya?
Ngayon lang niya napagtagpi ang mga nangyari. Kaya pala... kaya pala laging
sumusulpot si Lisa at Pinky nang mga oras na iyon. At noong gabing turnakas siya,
may sin abi ito, na shoot to kill nga order kapag nahuling tumakas. Tapos si Axel
naman, hindi raw siya bubuhayin ng mga tauhan ni Winona kapag nahuli siya. Akala
niya nagkataon lang iyon.
"Actually, hindi kami close ng lover boy mo. Nagkikita lang kami dito, nagbabatian
ng hi, at hello. Ganoon lang. Kaswal lang. Although, kilala ko na siya noon pa man
kasi kaibigan siya ng asawa ng kapatid ko," ani naman ni Lisa.
Turnango-tango lang siya sa mga ito. Sa totoo lang, ayaw pa mag-sync-in sa utak
niya ang mga sinabi at mga rebelasyon sa buong pagkatao ng mga ito.
Napatingin silang tatlo kay Sebastian nang tumikhim ito. Seryoso pa rinang mukha
nito.
"Have a sit, Miss Medrano. Mamaya niyo na lang pag-usapan ang mga gusto niyong pag-
usapan. Okay?" Turnango rin siya dito at naupo sa tabi ni Pinky.
Pormal na nagpakilala ito sa kan'ya kapagkuwan. Si Lisa at Pinky din, nagpakilala
sa kan lya. Hindi pala tunay na pangalan ng mga ito ang mga ginamit nito noong
magkakilala sila.
Marami lang tinanong si Sebastian sa kan'ya tungkol sa naging trabaho niya kay
Winona bilang assistant nito. At kahit sa mismong bahay ni Winona. May bagay na
hinahanap kasi ang mga ito, na baka nasa pangangalaga ni Winona.
Lahat sila napalingon sa pintuan nang biglang bumukas doon. At isang pamilyar na
humahangos ang iniluwa noon.
"Dennis?!" hindi makapaniwalang sambit niya.
"Helena! It's nice to see you again." Ngumiti ito sa kan'ya saglit at turningin kay
Sebastian. "Kailangan niyong makita ang nangyayari sa ground, boss,"
Kumunot ang noo ni Sebastian dahil sa sinabi ni Dennis. May pinindot itong button.
llang sandali lang ay bumukas ang isang pintuan sa likod nito. Iniluwa no'n ang
isang screen. Hinigit nito ang remote at may pinindot doon. Lumabas doon ang kuha
ng isang footage ng isang area ng facility kung saan may nag-aaway. Pagkatapos
bitawan ng mga ito ang espada ay parehas na tinakong mga ito ang mesa at dinampot
ang baril at nagtutukan.
"F*ck!" dinig niyang sambit ni Sebastian.
Turningin ito sa kan'ya na ipinagtaka niya. "We need you, Helena. Badly," anito
sabay tayo.
Nanatili siyang nakaupo at sinundan ito ng tingin na lumabas ngsilid na iyon.
"Sumama ka kay Boss, Helena. Ikaw lang magpapatigil sa dalawang 'yan. Mahigit 30
minutes ng naglalaban ang mga iyan."
Napatingin siya kay Dennis ng magsalita ito.
"H-ha? Sino ba mga 'yan? l' Tinuro pa niya ang screen.
"Malalaman mo kapagsumama ka," ani ni Pinky.
"Ngayon lang nagtagumpay na pumasok ang mga 'yan diyan. Tinapat nilang nasa meeting
si Boss." Si Lisa naman ang nagsalita na natatawa. Hindi pa rin niya maintindihan
ang mga ito. Kaya tinitigan niyang maigi ang mga ito. Malayo ang camera kaya hindi
niya makilala ang mga ito. Pero kung i-zoom siguro, baka sakaling mamukhaan niya.
Napatingin siya kay Lisa nang may pinindot ito. Ibinalik niya ang tingin sa screen.
"Axel!" bulalas niya nang Il-zoom ni Lisa. Sumakto iyon sa gawi ni Axel. Kahit
naka-side-view, kilala niya ang mukhang iyon. Kahit ang bulto nito sa gilid,
makikilala at makikilala niya pa rin. Humahangos ito habang itinututok nito ang
baril sa kaharap. Mukhang nagsusukatan ang mga ito ng tinging. Kita rin niya
ang pagtaas-baba ng balikat nito. Patunay lang siguro, na kanina pa ito
nakipaglaban dahil sunod-sunod ang pagtaas-baba niyon at mukhang pagod na.
"Let's go," untag ni Dennis sa kaniya.
Mabilis na tumalima siya nang tumalikod si Dennis. Sumunod din si Pinky at Lisa sa
kanila.
Ano kaya ang naisip ni Axel at nakikipaglaban ito? Mukhang kasamahan lang nito ang
kalaban.
Bakit kailangan pang magtutukan ng baril?
Magpapatay*n ba ang mga ito, o biru-biro lang? Pero hindi ganoon ang ia-akto ni
Sebastian kung naglalaro lang ang mga ito.
Sumakay sila ng escalator at may hallway ulit silang binaybay.
Natanaw niya si Sebastian na may hawak na sniper rifle at itinapat sa dalawang
nagsusukatan nga ng tingin.
Nasa bridge sila ngayon na kumukonekta pa sa isang building at tanaw ang ibaba. Sa
pagkaka-analisa niya, parang training ground iyon.
Napatingin si Sebastian sa kan'ya nang makita silang palapit. Saka lang niya
napagtantong transparent glass ang nakapalibot sa bridge na iyon. Nakasuksok din sa
bilog na
butas ang riffle na hawak ni Sebastian.
"You choose, Helena," anito sa kan lya.
"H-ha?" naguguluhang sabi niya. Tumingin siya sa ibaba. Kay Axel lang nakapako ang
tingin niya.
"Naka-lock ang training ground kaya hindi tayo makapasok. Hindi ko alam kung paano
sila pigilan. At ito lang ang alam kong gawin. Choose which I will shoot."
Bigla siyang nakaramdam ng takot sa sinabi nito.
"P-papatayin mo ang isa sa kanila?" kinakabahang tanong niya dito.
"No. Daplis lang. I'm good at long-range shooting. Don't worry, walang mamatay sa
kanila." Bumalingsi Sebastian kay Dennis. "Grey, si Wolf ba naghamon?"
"Yes, boss si Wolf," pagkompirma ni Dennis kay Sebastian.
"Oh. Si lover boy mo pala nanghamon,
Helena. Ano? Mamili ka."
Tiningnan niya si Axel. Nakaramdam siya ng inis. Ang lakas ng 100b nitong maghamon
ng away. Dapat talaga clito binibigyan ng leksyon!
"Si Axel na lang."
"Si Axel ang? l' Itinutok nito ang baril sa kaliwa kung saan naroon si Axel.
"Si Axel ang barilin mo," may himig na inis na sabi niya. Narinig niya ang
mahihinang tawa ni Sebastian.
"Good choice, Helena. Gigil na gigil na ako sa katigasan ng ulo ng lover boy mo,
e."
Katahimikan ang namayani ng mga sumunod na sandali. Kinakabahan siya pero may
tiwala siya kay Sebastian.
llang sandali pa ay napaluhod si Axel. Napatingin ito sa gawi nila. Kita niya ang
pagkagulat ng mukha nito nang makita siya kasabay niyon ang pagbanggit nito ng
pangalan niya, base sa buka ng bibig nito.
Maging ang kaharap ni Axel ay napatingin sa kanila kaya napatingin siya doon.
Nanlaki ang mata niya nang mapagtanto kung sino ang kalaban ni Axel
Dario! sigaw niya sa isip.
Napakapit siya sa pader na salamin para kumuha ngsuporta. Pakiramdam niya naubusan
siya ng lakas pagkakita kay Dario.
Anong ginagawa ni Dario dito? Turningin siya sa paligid. Halos nakangiti ang mga
ito.
"S-si Dario... k-kasamahan niyo rin? 'l mahina iyon. Hindi niya alam kung narinig
ba ng mga ito dahil nanginginig na ang labi at ang kalamnan niya ng mga sandaling
iyon.
"00." Boses iyon ni Dennis.
Napapikit siya pagkarinig ng kompirmasyon na iyon. Magkakilala si Dario at Axel!
Ibig bang sabihin, siya ang dahilan kung bakit nag-aaway ang mga ito?
Bakit? Hindi kaya, nalaman na ni Axel ang tungkol sa nangyari sa kanila ni Dario sa
casa?
"G-gusto ko ng u-umuwi..." wala sa sariling sambit niya.
Naka-kunot ang noo ni Sebastian nang tingnan siya at tumingin sa gawi ni Dario.
Puno ng pagtataka iyon.
"Okay ka lang?" nag-aalalang tanong ni Pinky sa kan 'ya.
"G-gusto ko ng urnuwi,l' ulit niya.
"Ihatid mo si Helena, Grey," dinig niyang utos ni Sebastian kay Dennis.
"Yes, boss. Letls go," ani ni Dennis sa kan lya.
Wala rin siya sa sarili nang igiya siya ni Dennis paalis sa bridge na iyon. Hindi
niya alam kung ilang oras siyang wala sa sarili. Basta namalayan na lang niya ang
sariling huminto ang sasakyan ni Dennis sa mismong bahay nila sa Caloocan. Kung
hindi pa siya niyugyog nito, hindi pa siya makakabalik sa sariling kamalayan.

Chapter 37: Reunited

"Misis, kung ako po sainyo, tumigil muna kayo magtrabaho para hindi na po maulit
ang pagdurugong ito. Iwasan din po ang ma-stress ng sobra dahil nasa delikadong
stage pa rin po tayo ng pagbubuntis...'l Napatingin siya kay doktora habang
nagsasalita.
Naalarma siya nang makita ang dugo sa panty liner niya, kaya, nagmadali siyang
pumunta kanina sa barangay health health center. Wala pa siyang isang oras na
nakahiga pagkahatid ni Dennis sa kan'ya, umihi siya at nakita nga niya iyon.
Sa kasamaang palad, sarado na ang health center. Kaya, napilitan siyang magpa-
check-up sa isang clinic na malapit langdin sa kanila.
Nakahinga siya ng maluwag bago lumabas ng clinic na iyon. May bitbit din siyang
maliit na plastic na may lamang gamot. Isinilid niya iyon kapagkuwan sa sling bag.
Nilakad na lang niya ang pauwi, tutal ilang kanto na lang ang layo niya sa bahay
nila.
Tumingala siya sa langit. Malapit na palang dumilim. 5:30 na ng hapon nangsilipin
niya ang orasang pambisig.
Kinapa niya ang maliit na umbok sa tiyan.
Nagpapasalamat siya dahil matindi ang kapit ng batang nasa sinapupunan niya. Pero
kahit gano'n, niresetahan pa rin siya ng pampakapit ng bata.
Siya, ang kahuli-huling pasyente ni doktora. Dapat hindi na siya i-entertain dahil
nag-cut-off na ng alas-tres. Bali naghihintay na lang ang mga naroon sa upuan ng
establisyementong iyon. Nagmakaawa siya sa staff kaya napilitan na lang ang doktor
na tanggapin siya.
Malapit na siya sa bahay nila nang makasalubong ang mama, na may tindang balot.
Burnili siya ng dalawang piraso. Bigla siyang natakam doon. Sabagay, gutom na rin
siya. Wala pang laman angtiyan niya.
Naubos niya kaagad ang isang piraso bago marating ang tapat ng bahay. Bigla siyang
natigilan nang makita ang sasakyan ni Axel.
Tumingin siya sa bahay nila. Narinig na naman niya matitinis na tawa ng anak. Hindi
niya maiwasang mapangiti pagkarinig niyon.
Dahan-dahang niyang isinara ang lumang gate pagkapasok.
Hindi pa man siya nakakapasok nang salubungin siya ni Lexxie ng yakap. Mahigpit na
yakap rin ang iginanti niya dito. Tulog kasi ito nang iwan niya kanina.
"Maraming pasalubongsi Tatay sa akin 'Nay.
May mga laruan at pagkain PO. May pasalubong din po siya sainyo ni Lola,” tuwang-
tuwa na sambit ng anak.
"Talaga? ll nakangiting sabi niya sa anak* Ayaw niyang maramdaman ng anak na
malungkot siya. Masyado na kasi itong matanong nitong mga nakaraan, kagaya na lang
mga morning sickness niya.
"Opo. Pero ako lang po ang may laruan.
Hindi naman po puwede kasi ang laruan sainyo*”
Humagikhik pa ang anak kaya natawa na rin siya. Nagtama ang paningin nila ni Axel
nang mag-angat ng tingin. Palapit ito sa kanila. Napataas ang ki[ay niya nang
makita ang paika-ika nitong lakad. Muli na namang nanariwa sa kan ıya ang mukha ng
kalaban nito kanina, ang ama ng ipinagbubuntis niya.
Napapikit siya nang yumakap ang braso nito sa kan 'ya sabay halik sa pisngi.
Narinig niya ang pagngiti ni Lexxie sa ginawa ng ama nito.
Hindi siya kumontra nang igiya sila nito papasok ni Lexxie. Naşa gitna na ito nila
ng anak. Nakayakap ito sa kan ıya habang hawak nito ang kamay ng anak.
Larawan ng isang buong pamilya, an ang isangtinigsa isipan niya. Hindi niya
maiwasang malungkot dahil doon. Sana nga, e.
Iniwan niya ang mag-ama sa sala at pumasok sa kuwarto. Hindi pa siya tapos magbihis
nang pumasok doon si Axel. Hindi na siya nagtaka nangyakapin na naman siya nito
mula sa likod.
"Galit ka pa rin ba?" masuyongtanong nito sabay siksik ng mukha sa leeg niya.
Nakaramdam siya ng kiliti nang tumama ang labi nito sa balat niya.
Hindi siya sumagot. Siniko niya ito para lumayo dahil magsusuot siya ng damit.
Hanggang matapos ay hindi niya ito pinansin.
Ayaw niya munang pag-usapan ang nangyari kanina. Sa tingin niya, iyon ang dahilan
kung bakit siya dinugo kanina. Shocked siya hanggang makauwi. Gulong-gulo ang utak
niya dahil sa nangyari. Marami ring naglalaro sa isipan niya na hanggang ngayon
ayaw pa mag-sync-in.
Paano ba naman kasi niya maiiwasan ang stress kung ito mismo ang lumalapit?
Kapit langanak, aniya sa sarili.
"Hon, kausapin mo naman ako. Hindi na rin ako galit."
Napatigil siya paghila ng unan dahil sa sinabi nito.
At bakit ito ang may karapatang magalit? Sa pagkaka-alam niya, ito ang nanghamon,
so, siya ang may karapatang magalit, hindi ito. Alam naman nito na ayaw niya ng
ganoon.
"Sabi ni Sebastian, ikaw daw ang
nagdesisyon na ako ang patamaan."
Napapikit siya nang maalala ang tanong ni Sebastian sa kaniya. Nagmulat din siya ng
mata kapagkuwan.
"Ako nga. Okay na? Magalit ka din sa akin para amanos na tayo. Makakauwi ka na,
Axel.
Gusto ng magpahinga kaya lumabas ka na. Please?" seryosong sabi niya rito.
"Pakiusap, Axel..." matigas at madiing sambit niya na ikinatigil nito.
Kita niya ang pagpakawala nito ng buntong-hininga bago tumingin sa kan 'ya ng
deretso. Malungkot ito ang mga mata nito.
Hindi naman si Axel ang dahilan kung bakit niya ito pinapauwi. Hangga't nakikita
niya kasi ito, naaalala niya si Dario.
"Okay. Magpahinga ka na muna. Pero hihintayin kita bukas sa date natin." Hinalikan
muna siya nito sa noo at turnalikod na.
Napayakap siya sa unan nang makalabas na ito. Pakiramdam niya may pumiga sa puso
niya dahil sa reaksyon nito kanina.
Bukas mag-uusap sila at kailangan na niyang aminin dito ang lahat. Hindi na niya
kayang itago pagbubuntis maging ang nangyari sa kanila ni Dario. Mahihirapan siyang
sabihin dahil kasamahan pala nito sa trabaho ang ama ng
ipinagbubuntis niya. Nakakahiya kung malaman ng iba. Baka sabihin, kung sinu-sino
na lang ang kinakalantari niya.
Dinig niya nang magpaalam si Axel sa anak. Natahimik ang anak kaya alam niyang n
alulungkot ito.
llang sandali lang ay narinig na niya ang pag-andar ng sasakyan. Sumilip siya sa
bintana. Malungkot na mukha nito ang nakita niya habang kumakaway sa anak. Sumulyap
ito sa gawi ng bintana niya kaya mabilis na urnalis siya doon at bumalik sa higaan.
Napatingin siya sa telepono nang umilaw iyon.
See you tomorrow, hon. I love you.
Napalabi siya pagkatapos basahin iyon.
Nakokonsenslya tuloy siya sa pag-pauwi dito. Naapektuhan din ang anak niya sa
desisyon. Nagtipa siya ng mensahe clito para sabihing pupunta siya.
Walang siyang gin awa kung hindi ang magpahinga. Si Nanay Norma muna ang kumilos
buong maghapon kinabukasan. Naikuwento na niya clito ang tungkol sa pagpa-check-up.
Alas-siete ang oras na ibinigay ni Axel sa kan lya kaya alas-singko pa lang ay
nakahanda na siya.
Isang casual dress ang suot niya. Wrap dress
na floral, above knee naman ang haba. Buti na lang may dress siyang nabili noon sa
Divisoria.
Hindi halatang tig-250 lang ang presyo niyon.
Makati ang ibinigay ni Axel na lokasyon kaya kailangan niyang maagang umalis. Rush
hour na ng mga sandaling iyon kaya alam niyang mahihirapan siya sumakay.
Hindi nga siya nagkamali, nahirapan siyang sumakay. Buti na lang may mga tao pang
mababait na pinapauna siya.
Napatingin siya sa orasan. 6:30 pa lang ng marataing niya ang sadya pero may ilang
distansiya pang lalakarin.Tanaw na kasi niya ang restaurant na nasa text nito.
Naisipan niyang bagalan ang lakad dahil maaga pa naman. Baka sabihin ni Axel,
excited siya masyado.
Napatigil siya sa paghakbang nang mahagip ng tingin si Samantha sa isang magarang
restaurant. May katabi itong may edad na rin. Sa tingin niya ay ama nito. 'Di
kalayuan iyon sa tagpuan nila ni Axel.
Hahakbang sana siya nang matanaw na papasok ang ina ni Axel. Bigla siyang
kinabahan. Hindi niya inalis angtingin sa pintuan. Sa kabilang side ang pinto
niyon. Hindi kagaya ng ibang kahilerang establisiyemento. llang beses na nagdasal
siya, na sana 'wag itong pumasok. Hindi muna siya urnalis sa kinatatayuan, maging
ang paningin hindi niya ay hindi niya inalis.
Pinipigilan niya rin ang kumurap. llang sandali pa ang hinintay niya. Walang
pumasok na Axel kaya nakahinga siya ng maluwag bago humakbang papalayo doon.
Kaagad na binanggit niya ang pangalan ni Axel sa guard pagdating sa restaurant na
kakainan nila.
Mayamaya ay may lumapit sa kanila. Sa tingin niya ay manager iyon. Kaagad na
iginiya siya nito sa mesa kung saan nagpa-reserve si Axel.
Ipinaghila siya nito ng upuan kapagkuwan.
Hindi niya maiwasang manliit nang makita ang ibang suot ng mga naroon. Maging ang
mga mukha ng mga ito na puno ng kolorete. Buti na lang nasa sulok sila banda. Hindi
gaanong kita ang klase ng suot niya maging ang mukha niya.
Alas-siete na pero wala pa rin ang binata. Tubig lang muna ang hiningi niya nang
tanungin siya ng manager kung i-serve na daw ang pagkain. Mahirap na, baka bigla
siyang mapabayad ng wala sa oras. Limang libo na lang ang pera niya ng mga
sandaling iyon. Hindi pipitsuging restaurant iyon kaya alam niyang mahal ang
pagkain doon. Tinitipid pa naman niya ang pera niya.
Nagpakawala siya ng buntong-hininga nang mainip. llang beses na siyang luminga pero
walangAxel na dumating. Kaagad na nagpadala siya ng mensahe nang makitang 7:20 na
ng gabi.
Nakaramdam na din siya ng gutom ng mga sandaling iyon.
Mabilis na kinuha niya ang telepono ng tumunog iyon. Galing kay Axel ang mensahe na
iyon.
Napasandal siya sa upuan nang sabihin nitong male-late ito dahil traffic um ano.
Napatingin siya bigla sa gawi ng restaurant kung saan huling nakita si Samantha at
ang ina ng binata.
Biglang bumilis ang tibok ng puso niya nang maalala ang sinabi ng ginang sa binata
noong linggo, na may dinner ang mga ito kasama ang ama ni Samantha. Naikagat niya
ang labi pagtingin sa telepono. 7:30 na.
Naghintay siya hanggang 7:50. Nilibang niya ang sarili kakalaro sa telepono. Wala
pa rin si Axel. Hindi na rin kasi niya ni-replyan si Axel kanina dahil iba na ang
pakiramdam niya. Nanginginig siya sa sobrang kaba.
Tinawag niya ang isang staff at tinanong kung paid na ba ang ni-reseve na iyon ni
Axel. Binalikan siya nito kapagkuwan at sinabing bayad na iyon. Nakahinga siya ng
maluwag doon. Ngumiti siya rito at lumapit sa manager na lalabas lang siya saglit.
Namalayan na lang niya ang sariling nakatayo kung saan niya nakita ang ina ni Axel
at si Samantha kanina. Napahawak siya sa dibdib niya nang makita si Axel na
prenteng nakaupo sa tabi ni Samantha na nakangiti rin, habang ang dalawang matanda
ay magkatabi naman. Sa tingin niya, ang ama ng dalaga ang kausap at ka-ngitian ni
Axel, at panaka-nakanaman ang tango ni Samantha naman.
Bakit hindi na lang sinabi ni Axel na may dinner ito kasama si Samantha? Hindi
iyong magsisinungaling pa sa kan'ya, na kesyo traffic.
Mas masakit tuloy tanggapin ang ginawa nito. Patunay lamang iyon, na ina nito ang
nasusunod, hindi si Axel. Alam niyangsa Maynila pa ang opisina nito, pero hindi
naman siguro ganoong kalayo at ka-traffic kung maaga din itong mag-out.
Dalawang beses niya yatang naramdaman ang pagkirot ng dibdib niya kasabay ng tiyan
niya. Hindi na niya kaya ang nakikita kaya inihakbang niya ang mga paa palayo sa
lugar na iyon.
Kaagad na pumara siya sa ngjeep kung saan Edsa ang biyahe. Doon lang kasi ang alam
niyang maraming biyahe pauwi ng Caloocan.
Hindi niya maiwasang mapatingala nang nasa jeep siya. Para kasing bababgsak ang
luhang pinipigilan niya. Buti na lang walang ilaw banda sa kan'ya kaya sumaglit ang
daliri niya sa mga mata para punasan iyon. Gusto na niyang maiyak pero pigil na
pigil siya sa sarili dahil
magmumukhang tanga lang siya sa mga taong naroon.
Pagdating sa terminal na malapit sa edsa ay pumasok siya sa isang fastfood para
kumain. Kumakalam na angsikmura niya. Malilipasan pa yata siya ng gutom kakahintay
sa sinungaling na Axel na iyon.
Pagkatapos kumain sa fastbood ay pumara na siya sa ng bus pauwi. Tulala na naman
siya nang makasakay ng bus.
Napatingin siya sa labas nang huminto ang bus. May mga bumaba na sa tingin niya ay
uuwi ng probinsiya. Saglit na napako ang tingin niya sa karatulang Baler. Wala sa
sariling sumabay siya sa huling bumaba. Tinanong niya ang konduktor ng bus kung
anong oras ang alis ng papuntang Baler. Nang sabihin nitong aalis na aywala sa
sariling sumakay siya kaagad
Namalayan na lang niya ang sariling nasa NLEX na. Hindi niya alam kung tama bang
umalis muna ng Maynila. Pakiramdam niya nakalutang siya sa ere ng mga sandaling
iyon. Ang claming naglilitawang eksena mula sa mga nangyari sa kaniya nitong
nakaraang araw. Gulong-gulo na siya. Hindi niya tuloy alam kung dahil ito sa
pagbubuntis niya. Masyado siyang madamdamin nitong mga nakaraan.
Nakaramdamdam siya ng antok kapagkuwan. Pero bago siya natulog ay
nagpadala siya ng mensahe kay Nanay Norma niya, na bukas ang uwi niya. Sinabi
niyang may pinuntahan lang siyang kaibigan para hindi na ito mag-alala. May mga
missed calls at text sa kan'ya pero hindi niya pinansin. Ini-off niya ang telepono
pagkatapos niyon.
Gusto niyang mapag-isa. Gusto niyang mag-isip ng maayos. O mas tamang sabihing
gusto niyang malayo sa stress, alang-alang sa batang nasa sinapupunan niya.
Nagising siya nang marinig ang sigaw ng konduktor na nasa istasyon na sila ng
Baler.
Para siyang burnalik sa nakaraan, unang gabing may nangyari sa kanila ni Axel. Mga
ganitong oras din siya dumating noon. Ang kaibahan lang ngayon, alam na niyang
buntis siya. Nakikinita na niya ang reaksyon ng dalawang taong matagal na niyang
hindi nakikita. Kailangan niya ng kausap ngayon. Kailanga niya din ng karamay.
Sana, sana ang mga magulang na niya iyon.
Kaagad na nagpahatid siya sa trickle pauwi sa bahay nila. Kinakabahan siya sa
magiging reaksyon ng mga ito pero wala siyang ibang mapuntahan ng mga sandaling
iyon.
Paniguradong pupuntahan siya ni Axel sa bahay nila. Ayaw niya munang makita ito
kahit isang araw lang. Kahit isang araw lang siyang magpahinga.
Napalabi siya nang ihinto ng driver ang trickle sa mismong bahay nila. Mabilis na
nagbayad siya rito pagkababa.
Kinakabahang inihakbang niya ang mga paa palapit sa gate nila. Walang pinagbago sa
bahay nila. Maliban langsa mga gulay na nakatanim sa bakuran nila. Gano'n pa rin
ang pintura niyon. Halata ring napag-iwanan na ang bahay nila kung ikokompara sa
mga kapitbahay.
Walang lock ang gate nila kaya tinulak lang niya iyon. llang beses pa siyang
nagpakawala ng buntong-hininga bago kumatok. Nakalimang katok na siya pero walang
nagbubukas kaya napilitan siyang tawagin ang mga ito.
'"Nay! 'Tay!"
Dalawang beses lang yata siya sumigaw, at sapat para marinig ng mga ito. Lalong
nadagdagan ang kaba niya nang makarinig ng pag-unlock ng pintuan.
Gulat na mukha ng ina ang burnungad sa kaniya. "Helena, anak! Anak ko! Nagbalik
ka!" ani ng ina nang bigla siya nitongyakapin ng mahigpit.
"'Nay..." hindi niya maiwasang mapaluha nang maramdaman ang pagbasa ng manipis
niyangdamit. Luha iyon galingsa ina. Niyakap niya ito ng mahigpit. Ganitong yakap
ang na-miss niya sa kan'yang ina. Sigurado siyang na-miss din siya nito base sa mga
ikinilos nito.
"Patawad, anak. Patawad..." ani na naman nito na ikinatangu-tango niya. Hindi niya
alam ang sasabihin ng mga sandaling iyon sa ina nang tingnan siya nito sa mukha.
"Helena..." Napatigil siya at hinanap ang pamilyar na tinig na iyon. Napangiti siya
nang makita ito sa may hambaan ng silid ng mga ito. Burnitiw siya sa ina at inisang
hakbang ang pagitan nila ng ama, pagkuwa'y niyakap ito ng mahigpit.
" 'Tay..
Readers also enjoyed:
O Contrato C)
0 1.1 M Read
TAGS billionaire possessive sex

Chapter 38: The Reason

"Talaga, Anak? Aba'y iuwi mo nga apo namin dito. Maraming manok ang Lolo niya dito.
Ipagluluto ko kamo siya ng pritong manok." Hindi maikaila ang excitement sa mukha
ng ina nang mabanggit niya ang isa sa mga paborito ng anak.
Kakagising lang kasi niya ng mga sandaling iyon. Naamoy niya kasi ang bango ng
niluluto nito, kasama na angtinolang manok.
Dapat abutin sila ng umaga ng kuwentuhan pero nang malaman ng magulang na buntis
siya ay pinatulog kaagad siya ng mga ito. Nag-aalala na ang mga ito, hindi kagaya
noon, na pinagalitan pa siya.
Pagkatapos ng almusal ay nagkuwentuhan ulit sila. Ipinagpatuloy nila ang hindi na
naituloy na usapan kaninang madaling araw.
Wala siyang pinalagpas na kuwento ng buhay niya, maging ang nangyari sa kan'ya sa
poder ng huling amo. Walang sinisisi ang mga ito kung hindi ang mga sarili. Dahil
kung hindi daw siya pinalayas sa bahay nila ay hindi siya mapupunta sa Maynila, at
mas lalong hindi siya mapupunta sa poder ni Winonan.
Walang ibang bukambibig ang ina kung hindi ang paghingi ng kapatawaran ng mga
sandaling iyon. Lalo na ang paninisi ng mga ito sa kan lya sa pagkamatay ng kapatid
niya. Tanggap na ng mga ito na wala na ang kapatid at hindi nga siya angdahilan.
Nalaman na din ng mga ito na nagpakamatay nga ang ate niya dahil sa lalakl. Iniisip
nga ng magulang niya, na baka gano'n din ang nangyari sa kan'ya dahil matagal ng
walang balita ang mga ito sa kan'ya. Lumuwas at hinanap din pala siya ng mga ito
pero dahil hindi naman nga sila mayama, kaya hindi na naituloy ng mga ito. Dahil
walang sapat na pera pangtustos sa araw-araw. Ang tanging dalangin ng mga ito ay
makita siyang burnalik ng buhay.
Naipagtapat na rin kasi ng pinsan niyang si Odette, na hindi naman nga siya pumatol
sa asawa nitong manyakis, na siyang naging dahilan kung bakit siya umuwi noon.
Hiwalay na rin pala ito sa asawa dahil naging battered wife ito kalaunan.
Hindi pumayag ang ina niya na urnuwi siya ng hapon ding iyon. Ilang taon daw siyang
nawala tapos aalis na naman daw siya. Kahit ilang araw lang ang hinihiling ng mga
ito.
Kaagad na tinawagan niya si Nanay Norma niya. Hinanap niya rin si Lexxie pero wala
ito doon. Isinama raw ito ni Axel sa bahay nito kagabi. Ibinilin din ng binata na
tawagan niya ito at siya lamang Claw ang puwedeng sumundo sa anak kung sakali.
Hindi naman siya tanga para hind maintindihan ang ibig ni Axel. Tadtad na rin ang
inbox niya ng sorry nito. May audio rin itong naka-attached pero hindi niya
pinakinggan.
Napilitan siyang tawagan ang bin ata dahil gusto itong makita ng magulang.
Mabilis pa sa alas-kuwatro na sinagot ng binata nang mag-video call siya dito.
"Thank you, hon tumawag ka-
"Gusto kong kausapin si Lexxie," putol niya sa mga sasabihin nito.
Napatingin siya sa lumang wall clock nila.
Pasado alas-dose na nakahiga pa rin ito. Naniningkit ang mga mata nito,kaya
halatang bagong gising.
"l want to see you, hon. Pa-open naman ng camera mo, please?" pakiusap nito imbes
na sagutin angtanong niya.
"Si Lexxie ang gusto kong makausap, Axel.
Hindi ikaw. Pakitawag naman."
"1 1 m sorry..." Mga limang beses yata nito binanggit kaya pinutol niya ang linya
sa sobrang inis. Nagagalit pa rin siya kahit ilang beses pa itong humingi ng tawad.
"Ba l t 'di kayo mag-usap pagbalik mo, anak?" Napatingin siya sa ama na may hawak
na tasa.
"Opo, 'Tay. 'Di ko lang kasi siya kayang harapin sa ngayon." Tumango-tango naman
ang
ama niya sa sinabi niya.
ilang sandali pa ay nag-chat ito na kasama na nito si Lexxie kaya kaagad na
tinawagan niya ito.
Bigla niyang tinakpan ang camera nang makita ito sa screen.
"Si Lexxie? ll aniya sabay off ng camera. "Talk to me, please? ll anito.
Akmang papatayin niya ang linya nang marinig ang boses ng anak.
"Nanay!"
Napangiti siya nang marinig ang matinis na boses nito, nasa tabi na ito ng binata.
Nakahinga siya ng maluwag nang kunin nito sa ama ang telepono. Saglit lang silang
nag-usap bago ibinigay ang telepono sa ina.
Naluluhang nakipag-usap ang ina at ama sa anak kaya napilitan siyang lumabas.
Mahina pa naman siya kapag ganito. Baka magtaka na ang anak kung bakit nag-iiyakan
silang tatlo.
Binisita na lang niya ang gulayan ng ina sa bakuran nila. May mga bunga na ang mga
gu[ay na naroon. May talong, upo, ampalaya at okra din. May kalabasa at kamote din,
na sa tingin niya ay bagong tanim pa lang. Parang gusto niyang mag-uwi ng ilang
gulay kapag pinayagan na siya ng ina na umuwi.
"Anak, kausapin ka pa raw ng apo koy
Napabaling siya sa ina na palapit sa kan'ya.
Kaagad na kinuha niya iyon.
"Nanay, uwi ka na daw po sabi ni Tatay! ll
"Anak..." aniya dito. Mukhang nautusan na naman ito ng ama.
Naibaling niya angtingin sa iba. Bigla din kasing inilapit ng anak ang camera sa
mukha ng ama nito.
"Anak, may gagawin langsi Nanay, ha? Ingat at 'wag makulit d'yan, ha?" Hindi na
niya hinintay ang sagot ni Lexxie at pinatay na ang linya.
Ini-off niya din iyon kapagkuwan bago ipinasok sa bulsa.
Dahil nasa pangangalaga naman ni Axel si
Lexxie, inabot siya ng apat na araw sa Baler. Sl Lexxie lang ang kinakausap niya
kapag turnatawag sa binata. llang beses itong sumubok na hiramin ang telepono sa
anak pero lagi niyang pinapat*yan ng linya.
Nag-enjoy naman siya sa pananatili dahil ang ibang naging kaklase noong high school
ay pinuntahan siya nang malamang bumalik siya, kasama ang mga anak at asawa ng mga
ito. lilan lang sila ang walang partner. Wala silang gin awa kung hindi ang maligo
sa dagat at mamasyal sa mga bagong bukas na pasyalan.
Sa huling araw niya ay nagpasya silang mag-boodle fight. Hindi naman siya gum astos
dahil maramingtanim na gulay sila at manok ang tatay niya, na ini-ambag niya sa mga
ito. Maghapon lang silang nagkuwentuhan pagkatapos ng kasiyahang iyon.
Alas-kuwatro na ng hapon nang mapagpasiyahan nilang magsi-uwian.
Kani-kaniyang way sila kapagkuwan. lisang way naman sila ni Mackoy kaya nakisakay
na siya sa motorsiklo nito. Hindi naman siya puwedeng bumukaka kaya patagilid lang
siya siyang naupo. Nakakapit siya sa balikat nito para hindi siya mahulog. Dahan-
dahan lang ito sa pagmaneho dahil alam nitong buntis siya.
Saktong pagbaba niya nang huminto ang isang magarang sasakyan sa harap ng bahay
nila. Sa kabilang side inihinto ni Mackoy ang motorsiklo nito kaya hindi niya
makita kung sino ang bum aba sa driver seat. Pero bigla siyang kinabahan.
Sana, siya iyon.
Nagpasalamat muna siya sa dating kaklase at hinintay itong makaalis.
Bigla siyang napasinghap nang malingunan ang lalaking ilang araw ng hindi nakikita
ng personal. Nakasunod pala angtingin nito sa papalayong motorsiklo ng dating
kaklase. Hindi niya alam kung tama ba ang nakita niya. Malungkot ito. Nag-iwas siya
ng tingin nang ibaling nito ang paningin sa gawi niya.
Nagmadali siyangtumawid nang makita ang anak na pababa ng sasakyan ni Axel.
"Lexxie, anak!” Lumingon ang anak niya sa gawi niya pagkarinig ng tawag niya.
"Nanay ko! Nanay ko! ll tuwang-tuwang sigaw nito.
Kaagad na sina[ubong niya ito ng yakap nang makalapit dito. Bahagyang naipit nito
ang tiyan niya kaya bumitaw siya kaagad.
"Na-miss mo ba si Nanay?” kausap niya dito. "Opo, pati po si Tatay kaya sabi niya
sunduin ka na namin.ll Natigilan siya saglit sabay ngiti dito ng matamis.
"Tara sa loob. Matutuwa si Lolo at Lola mo 'pag nakita kay Sumunod naman kaagad ita
Iginiya niya ang anak palapit sa gate nila.
Saglit na nagtama angtingin nila ng binata.
Naghihintay kasi ito doon. Akmang hahalikan siya nito nang İİwas niya ang sari[i
saka nilagpasan ito.
Buti na lang hindi iyon nakita ni Lexxie.
Naşa pintuan pa lang sila nangsalubungin sila ng ina.
Napalabas ang ama niya sa silid nang marinig ang tawag ng ina. Kaagad na nagmano
ang anak sa Lolo at Lola nito. Nilingon niya ang binatang nahihiyang pumasok.
"Pasok ka,ll aya niya dito.
Napatingin ang ina at ama niya sa pintuan.
Halos magkasabaay na sinuyod ng mga ito si Axel. Nakangiting hinila ito ni Lexxie
kapagkuwan. Ito na ang nagpakilala sa dalawa kaya nakapahawak siya sa sintido niya.
Tumangu-tango na lang siya sa sinabi ng anak.
"Maupo ka, hijo. Sa kusina lang muna ako-"
"Ako na po ang maghahanda ng miryenda, 'Nay." Tumango ang ina sa kan 'ya. Alam na
kasi nitong iniiwasan niya ito.
Kumuha siya ng platito at naglagay ng suman. Dalawa ang inihanda niya, isa para sa
anak at kay Axel. Kulay ube naman iyon kaya alam niyang magugustuhan ng anak.
Mahilig naman si Axel sa kape kaya iyon ang tinimpla niya para dito.
"Thank you," anang binata nang iabot niya iyon sa binata pagkatapos..
Naupo siya sa tabi ng ina habang ang ama naman niya ay nakatayo. Nasa harap naman
nila ang mag-ama.
"Lola, subuan niyo po ako. Puwede PO?" napangiti siya sa hiling nga anak sa ina.
"Aba'y, puwedeng-puwede naman, apo. Anak palit kayo ng upuan ng apo 1<0." Nilakihan
niya ng mata ang ina sa sinabi nito. Gusto nitong turnabi siya kay Axel. "Sige nal'
"Nanay, doon ka po sa tabi ni Tatay.
9/1 5
"Ah-eh. Sige, anak."
Wala siyang nagawa kaya lumipat siya sa tabl ng binata. Tahimik na naupo siya sa
tabi ni Axel. Hindi man lang siya sumulyap dito. Naupo rin ang ama sa tabi ng ina
kapagkuwan para kausapin ang binata. Si Axel lang ang sumasagot sa lahat ng mga
tanong ng ama. Naikuwento din niya kasing ang bin ata ang nagligtas sa kan lya
noong napasok siya sa casa.
Turnayo na din naman siya dahil ang nangyari sa casa na ang pinag-uusapan ng mga
ito. Nagpaalam siya na maghuhugas lang ng pinggan.
Hindi pa siya tapos magsabon nang mahagip ng peripheral vision niya ang binata na
papasok sa maliit nilang kusina. Dala nito angtasa nito at platito na garnit nito
kanina, maging ang kay Lexxie.
"Pakilagay na lang d'yan," aniya dito na hindi man lang ito nilingon. Inilagay nga
nito pero hindi naman umalis.
"Anak, dadalhin muna namin si Lexxie sa bahay ng mga pinsan mo. Marami siyang
puwedeng makalaro doon. Maiwan muna namin kayo," dinig niyang sabi ng ina. Sabay pa
silang napatingin ng binata sa gawi ng sala.
"Sige PO," sagot na lang niya. Mukhang sinadya ng mga ito na iwan silang dalawa ni
Axel.
Hinarap niya ang binata nang marinig ang
pagsara ng pintuan nila.
"Ano bang ginagawa mo dito? Uuwi naman ako. Hindi ko iiwan sa lyo ang anak ko ng
habang buhay," aniya sa naiinis na hit-nig.
"Narito akop dahil gusto kitang makausap. Pagod na akong maghintay. Hindi ako sanay
ng ganito, hon. Hindi ako makatulog sa gabi kakaisip sa'yo, kung kumusta ka ba?
Kung ano bang ginagawa mo. Pakiramdam ko,malapit na akong mabaliw. Kung wala lang
si Lexxie sa bahay baka burnigay na ako. Kahit saan na lang ako turningin, ikaw ang
nakikita ko. Kaya, please umuwi ka na..."
Hindi niya maiwasang mapatingin sa balbas nitong patubo na. Halata rin sa mata
nitong hindi nakakatulog ng maayos.
Sino bang may kasalanan? Siya?
"Bakit ka nagsinungaling?" deretsong tanong niya.
"H-ha?" naka-kunot ang noo nitong sabi. Puno rin ng pagtataka.
"Sabi mo na-traffic ka lang.
Napakasinungaling mo! Naghintay ako, Axel. Naghintay. Kahit gutom na ako, tiniis ko
dahil ang sabl' mo na-traffic kang peste ka! l' Pinagbabayo niya ang dibdib nito
kahit na may sabon ang kamay niya. Hinayaan lang nito na mabasa ang suot nito.
"1 1 m sorry..."
"Akala ko, traffic nga sa dinaanan mo. 'Yon pala, na-traffic ka sa kabilang
kainan.Ang saya-saya mo na nakaupo sa tabi ni Samantha, samantalang ako,
nagmumukhang tanga kakahintay sa'yo! Ano? Sa kandungan ka ba niya sumakay, kaya na-
traffic ka ng sobrang tagal?" Saglit na tumigil siya para lumanghap ng hangin.
Nanginginig na siya sa galit ng mga sandaling iyon. "Sana, sinabi mo na lang na
hind matutuloy dahil may dinner kayo. Mas maiintindihan ko 'yon, Axel. Hindi iyong
pinaasa mo ako! Pinagmukha mo pa akong tanga sa mga taong naroon! Alam mo ba nang
makita kita doon? Sumakit dito," aniyangtinuro pa ang dibdib.
"Oh God... I'm so sorry, hon. Hindi ko naman kasi alam na doon nagpa-reserve si
Mommy. Hindi naman dapat ako pupunta, ang kulit-kulit na kasi kaya napilitan na
lang akong umupo. Dapat saglit lang ako doon. Medyo napasarap na ang kuwentuhan
namin ng Daddy ni Sam kaya nahiya na ako magpaalam..."
Tinulak niya ito para lumayo sa kan'ya. Bigla siyang nangalay kaya naupo siya sa
upuan. Nangangatog na din ang binti niya.
"Kaya mas pinili mong iwan ako sa ere dahil masarap kausap ang Daddy ni Sam? Kasi
ako lang 'to, e, noh? Ako lang naman si Helena. Walang sense kausap. Sino nga ba
naman ako para piliin
mo, diba? Ina lang naman ako ng anak mo. Pero sana, inayos mo ang pakikitungo mo sa
akin kung gaganyanin mo lang naman pala ako. Sabagay, hindi kasi ako kasingtalino
niyo para mahulaan lahat ng mga kinikilos at mga sinasabi ng kausao. Kaya
sinasamantala niyo ako. Alam niyo rin kasi na uto-uto ako. Alam mo ding bibigay
kaagad ako sa magagandang salita mol. Ganoon lyon, diba? Diba?" aniya sabay takip
ng mukha para pigilan ang luha.
"N-No. No, hon. Please, makinig ka..."
Itinaas niya ang kamay niya para tumigil ito sa pagsasalita.
Suminghot siya saglit. "Alam mo palang mapapasarap ang pakikipagkuwentuhan mo doon.
Sana pag-upo mo pa lang nag-text ka na, na hindi ka makakarating. Hindi iyong
paghihintayin mo pa ako ng ganoon katagal! Buti nasa sulok ako, hindi masyadong
kita. Alam mo 'yong nakakainis pa? Hinintay mo pang ako ang unang mag-text sayo,
hindi ka man lang nagkusa!" Napahawak siya sa tiyan niya nang maramdaman ang
pagpintig niyon. Sunod-sunod na buntong hininga ang ginawa niya para pakalmahin
angsarili.
Pinigil niyang muli ang binata na magsalita nang makitang ibubuka sana nito ang
bibig.
"Lumabas ka muna, Axel. Paki-usap..." Hindi niya isasaalang-alang ang buhay ng anak
niya.
Hindi ito natinag sa kinatatayuan.Napapikit siya nang lumuhod ito at niyakap siya.
"N-No! Mag-uusap pa tayo, hon! Hindi ako lalabas, na hindi tayo nagkaka-ayos. At
[along hindi ako uuwi, na hindi ka kasama. Hindi na ako magsisinungaling simula
ngayon, hon. Pangako, mahal 1<0. Lahat gagawin ko mapatawad mo lang ako. Sabihin mo
lang ang gusto mong gawin ko. Please... Please..." Humigpit ang pagkakayakap nito
sa kaniyang beywang. Naramdaman niya ang pagbasa ng darnit niya.
"Lahat gagawin mo?"
Turningala ito sa kan'ya pagkarinig niyon.
"Lahat, Helena. Sabihin mo lang."
Mas pipiliin niya ang kaligtasan ng anak niya kaysa sa kaligayahan niya. Hindi siya
puwedeng maging makasarili. Stress lang ang dala ni Axel sa kan'ya. Kaya sana,
maintindihan nito ang desisyon niya. Huminga siya ng malalim bago nagsalita.
"Layuan mo na ako, Axel. Hindi ko ipagkakait si Lexxie sa'yo. Kung gusto mo siyang
bisitahin. Bisitahin mo. Sabihan mo lang ako ng maaga para alam ko kung kailan ako
aalis. Ayaw na kitang makita, Axel kaya layuan mo na ako." "Hon naman. Nagbibiro ka
lang diba? Sabihin mo." Niyugyog pa nito ang braso niya kaya napababa siya ngtingin
dito.
"Seryoso ako, Axel. Layuan mo ako. Sl
Samantha na lang ang gustuhin mo. Gusto ka rin niya. Bagay din kayo. Sexy, maganda,
mayaman, at mukha namang mabait, 'yon ang sabi ni Lexxie. At higit sa lahat siya
ang nararapat sa'yo dahil siya ang gusto ng Mommy mo." Pilit na tinatagan niya ang
sarili habang sinasabi iyon.
Bigla itong napatayo sa sinabi niya.
"Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Helena? Akala ko ba nag-usap tayo clito noon?
Ikaw nga ang gusto ko, kaya 'wag mo akong ipamigay sa iba! At kahit hindi mo
sabihin sa akin ramdam kong mahal mo ako. Kaya alam kong ayaw mo ring mangyari ito
ngayon. Naiinis ka lang dahil sa ginawa kong pagsisinungaling. Kaya bawiin mo ang
sinabi mo."
"Hindi ako naiinis, Axel. Seryoso ako."
Saglit na natigilan ito at tinitigan siya.
"Bigyan mo nga ako ng solidong rason bakit ko susundin ang utos mo, na layuan ka,
Helena," seryosong sabi nito.
Bigla siyang natigilan sa sinabi nito.
Napahilamos siya ng mukha kapagkuwan
Ito na ba ang tamang oras para sabihin dito? Pero kung hindi niya sasabihin clito
hindi m atatapos ito.
"B-buntis ako at s-si D-Dario ang ama..." nauutal niyang sambit.
Napahawak ito bigla sa counter ng sink para kumuha ng suporta. Pinakatitigan siya
nito sabay hagod ng kabuuhan niya pagkuwa'y itinigÏl nito ang tingin sa tiyan
niyang sapo niya. Halatang gulat na gulat ito sa sinabi niya..

Chapter 39: Marry Me

"H-hon...'l aniyang hindi pa rin makapaniwala sa sinabi ni Helena.
Buntis si Helena? At si Dario ang ama? P-paano? Sa pagkakaalam niya, siya lang ang
bukod tanging gumalaw kay Helena mula pa noon.
"A-anong si Dario ang arna?" naguguluhang tanong niya sa dalaga.
"May hindi ka alam, Axel. Alam kong kasamahan mo siya sa trabaho, pero may nangyari
sa amin. At si Dario nga ang ama ng dinadala ko ngayon."
Umiling-iling siya sa dalaga.
May hindi siya alam? Holy shit!
llang beses niyang tinanong si Dario noong araw noon kung may nangyari ba dito at
kay Helena, wala claw. Pero ano 'tong sinasabi ni Helen a?
Naikuyom niya ang kamao niya kapagkuwan.
"A-aalis muna ako, hon. Hang on, may kakausapin lang ako saglit. B-babalik ako.
Promise..." Mabilis na hinalikan niya ito sa noo at nagmamadaling humakbang.
"A-Axel..." Nilingon niya ang dalaga, malungkot na mukha ang nakita niya.
"Babalik ako, pangako. Mag-uusap tayo.l'
'Yon lang at iniwan ito sa kusina ng bahay nito.
Lakad-takbo ang ginawa niya palabas ng gate. Pagkapasok sa sasakyan ay kaagad na
idinayal niya ang numero ni Snake.
"Gusto kong makausap si Dario. Dalhin mo siya sa akin ngayon na. As in ngayon na.
I'll send you my exact location. Understand?"
" F*ck you, Wolf! Makautos ka wagas!
Maghintay ka, kung anong oras available si Dario! Peste ka! Hindi lang ikaw ang
alagad ng Diyos na abala!" ani ni Snake sabay patay nito ng linya.
Napailing siya Sa mahabang litanya nito. Pero wala siyang pakialam. 'Yong concern
niya dapat sundin nito.
Sinend niya muna ang lokasyon niya kay Snake bago itinapon ang telepono sa upuan.
Kaagad na pinaandar niya ang sasakyan pabalik sa villa nila.
Sa totoo lang, dalawang araw na sila dito ni Lexxie para sana sunduin si Helena.
Sabi niya sa anak, kung hindi pa uuwi angdalaga sa mga susunod na araw ay susunduin
na talaga nila ito sa bahay nito.
Nang buksan ni Helena ang telepono nito noong araw na iyon. Na-trace kaagad niya
ang kinaroroonan nito. Urnuwi pala ito ng Baler.
Pinigil niya lang ang sarili na 'wag itong puntahan. Kaya naman kaagad na pinalinis
niya angvilla nila no'ng araw na iyon dahil balak niyang sundan ito.
Isang barangay lang pala ang pagitan ng kinaroroonan ng villa nila at ng bahay ng
dalaga.
Sunod-sunod na busina ang ginawa niya pagdating sa villa. Dumeretso siya sa kuwarto
niya at hinigit ang laptop.
Hinanap niya ang mga video na kuha sa casa. Inisa-isa niya iyon pero wala siyang
makitang magkasama at may nangyaring intimate sa pagitan ni Helena at Dario,
maliban lang doon sa nahuli niyang naka-kandong si Helena sa kaibigan. Mukhang
kailangan talaga niya ang mismong presens'ya ni Dario bago balikan si Helena.
Kailangan munang sagutin ni Dario ang gumugulo sa isipan niya.
Napatingin siya sa telepono niya nang umilaw iyon.
Okaylang sinagot niya kay Snake nang sabihin nitong papunta na SI Dario.
Hindi niya napansin kung gaano siya katagal sa harap ng laptop. Basta wala siyang
pinaligtas na video. Wala talaga siyang makita na kababalaghang nangyari kay Helena
at Dario.
Pero kanina pa siya nanginginig sa galit. Ini-imagine pa lang niyang nakita ng
kaibigan ang hubad na katawan ng dalaga ay nanggagalaiti na
siya. Baka makaka-patay na siya nagyon! Nakakanginig ng laman kapag ganitong walang
kang alam sa mga nangyayari.
Paano nga kung merong nangyari sa dalawa? Naikuyom niya ang ngipin sa sobrang
galit. Pigil na pigil na nga siya noong maglaban sila nitong nakaraan. Hindi niya
nga matanggap na kumandong si Helena kay Dario, ito pa kayang may nangyari daw sa
mga ito?Wala sa usapan nila iyon! Ang kaniya ay kaniya, hindi sa kung sinong poncio
pilato!
No touching! llang beses pa niyang siniksik sa ulo ni Dario tapos ngayon... may
nangyari daw na hindi niya alam?
"F*ck! F*ck! Dario!" gigil na sigaw niya kapagkuwan.
Napatingin siya sa bintana nang makarinig ng tunog ng chopper. Sumilip siya.
Speaking of the devil, si Dario na nga ang dumating. Ito ang unang bumaba. Nilalaro
ng paa nito ang puting buhangin sa dalampasigan bago humakbang palapit sa bahay
nila. Naikuyom niya ang kamao kasabay ng pag-init ng ulo niya.
Si Dario lang ang makakasagot ng lahat! Si Dario lang!
Kanina pa niya iniisip kung may binura ba itong footage sa casa.
Mabilis na iginiya niya ang sarili palabas ng silid at tinungo ang ibaba. Walang
magbubukas
sa mga ito maliban langsa kan'ya dahil nagpaalam ang caretaker na uuwi na. Sabagay,
gabi naman na.
Bago niya binuksan ang main door ay inihanda na niya ang sarili para salubungin si
Dario. Akrnang itataas niya ang kamao niya nang mabungaran si Fox at si Tres.
"Akala mo makakaisa ka, noh? ll natatawang sabi ni Dario, na nakatago sa likod ng
dalawa.
Tiningnan niya ito ng masama bago tinalikuran ang mga ito.
"Si Dario lang ang gusto kong makausap. Bakit surnama pa kayo?" Tiningnan niya isa-
isa ang mga dumating maging ang bagong pasok sa pintuan niya.
"Baka hindi daw siya makauwi ng buhay," natatawang sabi ni Tres. "May pagkain
kayo?" anito mayamaya.
"Wala sa akin ang kusina, Tres. Kaya hindi ko alam." Binalingan niya sa Dario. "Sa
kuwarto tayo mag-uusap." Sabay talikod sa mga ito.
"Usap? Holy Molly, Wolf! Hindi tayo talo, uy!"
Inis na binato niya ito ngtsinelas niya sa sobrang inis na kaagad namang nasalag
nito.
SAMANTALA...
Hanggang ngayon hindi mapakali si Helena. Nag-aalala siya sa para kay Axel. Kita
niya ang reaksyon nito nang sabihin niya iyon. Muntik pa
nga itong mawalan ng balanse. Sa tingin niya, hindi ito makapaniwala, at tila
naguguluhan bago umalis.
Napahawak siya sa dibdib nang bumundol ang kaba.
"Nasaan ka na ba, Axel? Burnalik ka na, please..." usal niya.
Paano nga kung may nangyari ditong masama? Kaagad na tinawagan niya ulit ang numero
nito pero hindi ito pa rin sumasagot. Nakailang text na rin siya. Imposibleng iiwan
nito si Lexxie ng ganun-gano'n lang.
Alas-diyes na ng gabi. Kanina pa sila nag-usap ni Axel. Umaasa rin siyang babalik
ito. Lumapit siya sa pintuan para sumilip. Wala pa rin ito.
Laglag ang balikat na hinawakan niya ang dahon ng pintuan. Akmang isasara niya iyon
nang may humintong sasakyan. Nakaramdam siya ng kaginhawaan dahil iyon ang gamit ni
Axel kanina. Kaya naman, nagmadaling lumabas siya para salubungin ito.
Gayon na lang ang pagkagulat niya nang makita angdalawang pamilyar na mukha.
Nakilala na niya ang lalaki noong nasa resort sila. Sa pagkakatanda niya, si Grecco
iyon, at kasama nito si Lisa.
"Pinapasundo ka ni lover boy mo," nakangising sambit ni Lisa sa kan lya.
"S-si A-Axel? Nasaan siya? Bakit kayo ang may gamit ng sasakyan niya? Okay lang ba
siya?" sunod-sunod na tanong niya dito.
"Kalma lang. Okay naman siya. Buhay na buhay."
Nakahinga siya ng maluwag sa narinig. Akala niya napano na ito. Hindi nga niya
nasagot ang anak ng maayos kanina nang hanapin nito ang ama.
"Pasok muna kayo. Magpapaalam lang ako kila Nanay."
'"Wag na. Mabilis ka lang naman, diba?"
Tumango siya clito bilang sagot. Tiningnan niya si Grecco, na turnatawa habang
nakaharap sa telepono nito.
Hindi naman na nagtanong ang ina kung bakit aalis siya ng ganoong oras. Ibinilin na
rin niya si Lexxie, na tulog sa kabilang silid.
Tatabihan na lang daw ng ina matulog ang anak.
Nagbihis siya ng damit at pambaba. Kaka-hugas lang naman niya ng katawan. May
leggings pa naman siyang naiwan dito na nagkasya sa kan'ya, 'yon ang sinuot niya at
TLshirt.
Paglabas niya, nasa 100b na nag sasakyan si Lisa. Si Grecco na lang ang nasa labas.
Ipinagbukas siya nito ng pintuan kapagkuwan. Sa shotgun seat siya nito pinaupo. Si
Lisa naman ay nasa likod, nakahiga sa mahabang upuan.
Hindi naman matagal ang biyahe nila dahil kalapit barangay lang nila ang pinasukan
ng sasakyan. Huminto sila sa isang pribadong villa. Nakikita na niya ito noon, pero
hindi niya alam kung sino ang may-ari nito. May kaklase siya na nakatira din sa
barangay na ito kaya alam niya.
Hinatid siya ni Grecco hanggang pintuan na ipinagtaka niya. Iniwan siya nito doon.
Pumunta ang mga ito a dalampasigan. May mga nagkakasiyahan doon. May mga natanaw
din siyang mga pamilyar na mukha.
Napabaling siya sa pintuan nang lumaki ang awang ng pinto. Aligagang mukha ni Axel
ang sumalubongsa kan'ya kaya lumapit siya dito at hinaplos ang mukha. Hinagod niya
din ito ng tingin. Wala namang sugat o kakaiba dito maliban lang sa inaakto nito
ngayon.
"Okay ka lang ba?" masuyong tanong niya dito.
Turnango ito kaya nakahinga siya ng maluwag. Medyo nakaka-bother lang ang
nakarehistro sa mukha nito.
"1 1 m good, hon." Nagpakawala ito ng buntong hininga. "I-I have a confession to
make," anito na ikinatigil niya.
Lumukot ng bahagya ang mukha niya. "A-ano 'yon?" Bigla tuloy siyang kinabahan.
lginiya siya nito paupo kapagkuwan. Seryoso itong humarap sa kan lya. Hinigit nito
ang kamay

9/1 5
niya at dinala sa labi nito para gawaran ng halik habang nakatingin sa kan'ya.
"Ano ba 'yon, Axel?! Kinakabahan ako sa'yo!" Hinigit niya ang kamay dito.
"Ipangako mong hindi ka magagalit sa sasabihin ko.ll
"Bakit naman ako mangangako? Eh, hindi ko pa nga alam angsasabihin mo."
Huminga muna ito ng malalim bago tumitig sa kan'ya. "Shit!" mahinang sabi nito pero
dinig na dinig niya. Nag-angat ito ng paningin at tumitigsa kan'ya. Binasa muna
nito ang labi sabay kagat ng ibaba niyon.
"A-ako a-ang... a-ang n-nakatalik mo sa casa noong unang gabi mo doon." Napapikit
ito pagkatapos sabihin iyon.
Siya naman, para siyang estatwa na nakatingin langsa binata. Hindi man langsiya
kumurap dahil sa rebelasyon nito.
A-ako a-ang... a-ang n-nakatalik mo sa casa noong unanggabi mo doon, paulit-ulit na
nag-e-echo sa isipan niya. Hindi niya maigalaw ang bibig niya. Nakaawang lang iyon.
Hindi niya alam ang sasabihin. Ayaw ding burnuka ng bibig niya. Kahit ang isip niya
ayaw tanggapin ang sinabi nito pero paulit-ulit niyang naririnig ang sinabi nito.
"Ako ang nakita mo noong gabing iyon hindi si Dario. Ako 'yon, hon. Nakasuot lang
ako ng
maskara ni Snake. I mean, maskara na laging gamit ni Akilah sa mga misyong kagaya
no'n. Si Dario at Akilah ay iisa. Dario talaga ang pangalan niya kapag nag-
undercover kami. Pero ako ang lalaking nakatalik mo nang gabing iyon. Kuha
Masuyo nitong hinaplos ang mukha niya.
Puno ng sinseredad ang mga mata nito.
"Hindi mo ba naramdaman na ako ang katalik mo noong gabing iyon? Ang mga halik at
haplos ko, hindi ba pamilyar, sa lyo? Tanungin mo ngayon ang sarili mo, Helena.
Puso mo dapat ang makakapagsabi niyan kahit naka-blindfold ka pa noon. Hindi mo
puwedeng malamang ako iyon, dahil bawal. At kaya kita piniringan dahil tinanggal ko
ang maskara nang mga sandaling iyon. Gusto kitang maramdaman. Labi sa labi, balat
sa balat, katawan sa katawan, mahal ko. .. Pinaglandas nito ang daliri mula sa
mukha niya pababa sa labi niya. "Hindi ko mapigilan ang sariling hindi ka angkinin
dahil sa sobrang pagka-miss ko sa'yo. Dapat si Akilah ang kasama mo noon, pero
nakiusap ako sa kan'ya, na ako muna ang gagamit ng pangalan at maskarang iyon.
Nagalit sa akin si Sebastian dahil sa ginawa ko. Ayaw niyang pumasok ako sa 100b
dahil alam niyang ikaw ang kahinaan ko. Dapat sa labas lang ako noon, e..."
Napapikit siya nang pisilin nito ang labi niya. "A-Axel... S-Sa isip at puso ko
ikaw 'yon... Pero ginugulo ako ng mukhang iyon, kung alam mo lang... Iniisip kong
ikaw ang umaangkin sa akin. Pero hindi talaga kako ikaw 'yon dahil napaka-imposble.
Naitatak ko sa ISipan ko si Dario dahil walang pinagkaiba sa'yo ang pinaparamdam
niya sa'kin sa akin no'ng gabing iyon. Magkapareho kayo, kaya sabi ko sa isip ko
magtitiwala ako sa kan'ya. Aaminin kong hindi ko naramdaman na nandidiri ako ng mga
sandaling iyon. Alam mo bang, mas gugustuhin kong sa kan lya mapunta nang mga
panahong iyon. Iniisip ko ring magiging mabuti siya sa akin dahil sa mga
ipinaramdam niya sa akin..."
"1 1 m sorry, hon... Sana 'wag kang magalit. Hindi sa sinamantala kita noon. Dahil
'yon ay dahil sa bugso ng damdamin ko. Sobrang na-miss kita kaya ko nagawa 'yon,
kung alam mo lang din. Alam kong binaba mo ang sarili mo dahil sa nangyari kaya
humihingi ako ng kapatawaran. Naging desperada ka rin pagkatapos ng gabing iyon.
Naririnig ko ang lahat ng pinag-uusapan niyo noon ni Akilah. Sana naintindihan kung
bakit ko nagawa iyon. Dahil sa pagmamahal ko sa'yo, Helena."
"00, naging desperada talaga ako. Dahil 'yon lang ang tanging alam kong paraan para
makalabas doon. Pero mali ang ginawa mong pagtago ng matagal. At bakit, ngayon mo
lang
sinabi? Angdami mong pagkakataon na sinayang, Axel! Nagsinungaling ka na naman!"
Hinampas niya ang dibdib nito ng ilang beses. "I'm so sorry. ..
"Para sabihin ko sa'yo, na-stress ako ng bongga kakaisip kay Dario simula nang
malaman kong buntis ako! At kung maaga ko siyang nakita, baka sinabihan ko na siya
na panagutan ako. Nakakahiya kung nangyari, diba? Nakaka-stress ka talagang
sinungaling ka! Muntik pang mawala ang anak natin dahil sa'yo!" sigaw niya rito.
Halata ang pag-aalala sa mukha nito dahil sa huling sinabi niya. "Oh, God! Kumusta
na ang baby natin, okay na ba siya? Gusto mo ipatawag ko si Nikki? Doctor 'yon.
Nasa labas sila-"
'"Wag na Axel. Okay naman na ang anak natin. Malakas ang kapit niya. Isa pa, may
iniinom naman na akong gamot."
"Thanks, God!" Hinigit siya nito at niyakap ng mahigpit. "Marry me, Helena.
Pakasalan mo ako," bulong nito mayamaya.
Tama ba ang narinig niya? Niyaya siya nito ng kasal?
"A-anong s-sinabi mo?" Gusto lang niyang ipa-ulit dito.
"Sabi ko, pakasalan mo ako, Helena. Please? Nagse-celebrate na sila sa labas, o.
Wala ka ng magagawa."
Kinikilig siya na natatawa dahil sa sinabl nito. Bakit naman kasi nauna ang
celebration? Hindi pa nga siya nakakasagot!
"Sira ka ba? Umu-o na ba ako? Pero teka.
Bigla niyang naalala si Samantha. "May Samantha ka pa'ng walang hiya ka, tapos
niyayaya mo na ako kaagad ng kasal!"
"Anong Samantha? Wala akong Samantha! Ang meron ako, Helena. Helena Medrano! Okay
na ba? Puwede ko na bang marinig ang matamis mong 00?"
"Hindi pa!" sagot niya nang maaalala ang ina nito.
"Bakit na naman?" parang bata nitong sabi.
"Hindi nga ako gusto ng Mommy mo. Si Sam-"
"Gusto ka niya, okay? Sabi nga niya isama ka kapag dinala si Lexxie sa bahay dahil
gusto ka niyang makilala pa. Para sabihin ko din sa'yo, hon. Pure business ang
pinag-usapan namin noong nakita mo kami. Natapos ang dinner na walang nabanggit si
Mommy na ipapakasal niya ako kay Sam. At kapag pinilit ni Mom 'yon, mapipilitan din
akong gamitin ang huling baraha ko."
Napakunot-noo siya. "Baraha? Dennis lang ang peg?"
Natawa ito sa sinabi niya. "Yes, hon."
"Ano naman 'yon?"
"Pipikutin kita. Para hindi na kayo maka-kontra paerho."
Napaawang siya ng labi sa sinabi nito.
Konti na langAxel, sasagutin na kita! sigaw niya sa isipan.
"What?" halatang naiinip na ito.
Ibang klaseng nang-aalok ng kasal ang Becker na ito, nagmamadali!
Hinawakan niya ang damit nito at hinila palapit sa kan'ya sabay diin ng labi dito.
Sa ginawa niya, gurnalaw ang labi nito at tinugoin siya. Saglit na naghinang ang
mga labi nila, at siya ang unang burnitiw.
"Pakakasalan na kita, Axel Kim Becker. Kahit saan pa 'yan. Magpapakasal ako sa'yo.
masuyong sabi niya dito.
Sumilay ang matamis na ngiti sa labi nito dahil sa tugon niya. Niyakap siya nito ng
mahigpit. "Salamat, hon! Salamat!" Akmang hahalikan siya nito nang bumukas ang
pintuan.
"F*ck! Mamaya na 'yan, Becker!" ani ni Blake. Nasa likod nito si Dave, Ezekiel at
Caleb na nakangiti.
"Istorbo kayo!" inis na sigaw ni Axel sa mga kaibigan.
"Gag*! Ikaw ang nang-istorbo sa amin!
Anong oras na, pinapunta mo pa talaga kami dito!" pasigaw na sagot naman ni
Ezekiel.
"Fine! Lalabas na!" pagkasabi ni Axel ay umalis na ang mga kaibigan nito sa pinto.
Turnayo ang binata at naglahad ng kamay.
"Let's go. Baka bumalik pa ang mga 'yon."
Nakangiting tinanggap niya ang kamay nito saka tumayo. Dinala nito sa labi nito ang
kamay niya at masuyong hinalikan iyon. "l love you, Helen
"Mahal din kita, Axel Kim," masuyong sagot niya sabay himas ng tiyan.
Bigla niyangtinakpan ang labi nito nang tangkain siya nitong halikan sa labi.
"Lumabas na tayo. Kanina pa yata nila tayo hinihintay."

AVA NAH Writer

Ang sagot po sa tanong ko kung sino si Dario ay AKILAH RUSSO or SNAKE.
Congratulations po sa nakahula sa p a g e.
PS: Codename o Full Name tama.

Chapter 40: Her Love

Napaawang ng labi si Helena nang makita ang mga kaibigan at kasamahan ni Axel na
nagkakasiyahan. Lagpas yata ng bente ang bisita nila. Ngayong lang niya napagtanto
nang makalapit sila.
Marami ring nakahaing pagkain sa mga mesa na naroon. Baka bitbit ng mga ito ang
pagkain dahil wala naman siyang napansin sa kusina na tao kanina.
"Yes, hon? l'
"A-ang d-dami naman nila." Sabay tingin siya sa mga bisita. Huminto ito dahil
huminto din siya.
"Mga supportive kasi. Konti lang 'yan, hon.
Wala pa ang pamilya ko d'yan kung tutuusin. Mababait naman ang mga iyan, magugulo
lang minsan,"
"Ganiyan pala kadami ang mga kaibigan mo."
"Opo. Mapagmahal kasi 'tong mapapangasawa mo kaya ganoon.ll Bahagya nitong pinisil
ang ilong niya.
Hinarap niya ito. "Mapagmahal ka pala. Kaya
pala angdami mong babaeng minahal noon!" Hindi sinasadyang napalakas ang boses
niya.
Nagtinginan tuloy ang mga bisita niya.
"Lower your voice, hon. Hindi ko naman sila mahal, a. Sa kama lang pala,'l
natatawang sabi nito.
Bigla siyang nainissa hulingsinabi nito. "So, mahal mo ang mga nai-kama mo? ll
Pinameywangan niya ito.
Nawala ang ngiti nito dahil sa sinabi niya.
"N-nagbibiro lang ako, hon."
Hahawakan sana nito ang kamay niya nang tapikin niya.
"Tama 'yan! Kastiguhin mo 'yan, Helena!" Napalingon siya sa sumigaw. Si Caleb iyon.
Tinaas pa ang basong hawak nito. Ngumiti siya dito.
"Darning babae niyan, e," sigaw ni Ezekiel. "Manahimik ka, De Leon! Mas malala ka!"
Sabay tingin ng masama dito.
"l second dem*nyo!" natatawang segunda ni
Akilah kay Ezekiel. "Makaganti man lang!"
"Mga isang daang araw na walang tabi, Helena. Sapat na sa amin 'yon. Diba?" Si
Grecco iyon.
Narinig niya ang ibang pagsang-ayon ng ibang naroon sabay tawanan ng mga ito.
"W-wag kang maniwala sa mga 'yan, hon.
Pinagkakaisahan lang nila ako." Tukoy nito sa
mga kaibigan. Nilingon pa nito at binigyan ng middle finger.
Parang gusto niyang matawa sa reaksyon ni Axel pero pinigil niya dahil baka bigla
itong mag-walk-out. Namumula na ito sa inis sa mga kaibigan.
"Uulitin 1<0. Mahal mo mga naging babae mo sa kama?"
"No!" mabilis nitong sagot. "lkaw lang ang mahal 1<0. Promise!" Itinaas pa nito ang
kanang kamay. "Nagbibiro lang naman ako kanina."
"Umayos ka kasi ng sagot! Mabilis pa naman ako maniwala." Iniwan niya ito at
nagpatiunang lumakad. Lumapit siya sa mga kababaihang naroon.
"Warla na naman kayo?" tanong ni Pinky sa kanlya.
"Hindi naman. Sinabayan ko lang mga kaibigan niya," natatawang sabi niya dito.
"Si Miss Nikki nga pala, asawa ni boss." May itinuro si Pinky na maganda at
sopistikadang babae. Ngumiti ito sa kan'ya mayamaya.
Bagaysila ni Sebastian, aniya sa isipan. Mala-Diyosa Kasi ang ganda ni Nikki.
"Hello PO, Ma'am!" bati niya rito.
Bigla siyang nailang nang makipagbeso ito sa kan'ya.
"Nikki na lang, Helena. Anyway, this is
Kendra and Diane," pakilala pa nito sa dalawang naggagandahang babaeng katabi nito.
Nahihiyang ngumiti siya sa mga ito.
"Kendra nga pala. 'Yon ang asawa 1<0. 'Yong pogi. Si Blake Kent." Sabay turo nito
sa lalaking katabi ni Sebastian.
Napatango siya kay Kendra. Naalala na niya, nakita niya iyon kanina. Isa iyon sa
kasama ni Ezekiel at Caleb. Wala naman halos kabigin sa mga lalaking naroon. Pero
siyempre, lamang ang Axel niya para sa kan'ya.
"Ako naman si Diane, asawa naman ng babaero." Sabay turo kay Ezekiel.
Napangiti siya sa sinabi nito.
"Magkaklase yata sila ni Axel," natatawang sabi niya dito.
"00. Magkaparehas 'yang dalawa na 'yan, matinik sa chicks. Magkaibang istilo nga
lang. Si Ezekiel, kahit saan nirarampa ang babae. Si Axel mo, patago. Nalalaman
lang namin noon kapag may sumusugod sa university namin," kuwento ni Nikki.
"Talaga? ll aniya.
"Yes, Helena. Dala niya 'yon hanggang sa maging police. Pero nitong mga nakalipas
na taon, nabawasan. Dahil pala sa'yo, sabi ng asawa 1<0," ani pa ni Nikki.
Napatingin siya sa gawi ni Axel. Sakto ding
nakatingin ito sa kan'ya. Nag-I love you pa ito kaya napangiti siya rito.
"Pero 'wag kang maniwala sa mga sinabi nila kanina. Nagbibiro lang mga 'yon. Masaya
lang sila kasi sumeryoso na 'yang si Axel. Pero 'wag ka. Mahal na mahal ka niyan,
kuwento ng asawa 1<0." Si Diane iyon.
Napalabi siya. Napakasuwerte naman niya kay Axel kung ganoon.
'"Pag nagmahal 'yang magkakaibigan na 'yan. Sagad at masarap," nakangiting sabi ni
Kendra.
"Bunganga mo, Cous. Nakadalawa ka lang, e, ganiyan ka na kaagad,ll saway ni Diane
kay Kendra.
"Ang green mo, Diane. Ano bang masama sa sinabi 1<0?" Baling ni Kendra sa pinsan
nito. '"Wag ako, Ken. Kaya nakadalawa si Mrs.
Davis dahil sa bunganga mo."
"Excuse me. Buntis na si Maia nang sabihin ko 'yon. Grabe ka sa l kin cous, ha!"
"Ay, buntis na ba. Akala ko lang naman," natatawangsabi ni Diane.
"Haissssst. Ayaw mo kasi ako gayahin kaya ang tagal niyong makabuo!" ani ni Kendra
ulit.
Natawa lang ang pinsan at si Nikki.
Hindi niya mapigilang matawa sa magpinsan.
Hindi rin nagtagal ay sumali sila sa grupo ng mga kalalakihang nag-iinuman. Siya at
si Diane lang ang hindi urninom. Bawal kasi clito ang alak.
Siya naman, buntis.
Napatingin siya kay Axel nang pisilin nito ang kama niya.
"Anong pinag-usapan niyo doon?" bulong nito sa kan'ya.
"Wala."
"Wala? E, panay ang tingin sa akin ni Nikki kanina. Wala naman siyang ibang sinabi
na hindi maganda, right?"
"Turningin lang sa lyo, ikaw na agad ang topic?"
"Hindi naman. Baka lang naman, hon. Basta 'wag puro nega ang paniwalaan mo, ha? Ito
ang paniwalaan mo." Turo nito sa dibdib niya.
"Sabi mo, e," sang-ayon na lang niya rito.
"Mahal kita," bulong nito.
Nahiya siyang sagutin kaya nginitian na lang niya ito.
Maagang nagpaalam si Diane at Ezekiel na pumasok nang makaramdam ng antok. Nang
magpaalam na si Kendra at Nikki ay nagpaalam na rin siya. Nabanggit naman na ni
Axel kung saan banda ang inuukupa nitong silid.
Hindi pa man siya nakakaratingsa pintuan nang may yumakap na sa beywang niya.
"Ba lt mo sila iniwan?" Baling niya kay Axel.
"Malalaki na sila. Kaya na nila ang mga sarili nila," anito at nagpatiuna para
buksan ang pintuan.
Magkahawak-kamay na iginiya siya nito paakyat ng hagdan. Kagaya kanina, ito ulit
ang nagbukas ng pintuan.
Napatingin siya sa binata nang ayaw nitong bitawan ang kamay niya. Hinila siya nito
palapit sa sarili nito sabay sandal sa kan'ya sa malapad na dahon ng pinto.
"l missed you," anito at masuyong sinakop nito ang labi niya.
Awtomatikong yumakap ang kamay niya sa leeg nito at tinugon ang halik ni Axel. Wala
siyang pakialam kahit lasang alak pa ang binata. Ramdam niya ang pagkasabik nito sa
bawat haplos nito sa katawan niya.
"Ohhh..." aniya nang maramdaman ang kamay nito na surnakop sa dibdib niya.
Napasinghap siya sa 100b ng bibig nito nang biglang ipasok nito ang kamay sa 100b
ng panty niya sabay himas doon, habang ang mga dila nila ay kapwa nakikipaglaban sa
isa lt-isa.
Ramdam niya ang pamamasa na ng baba niya dahil sa ginagawa nito doon. Burnitiw ito
sa labi niya kapagkuwan.
"Axel!" aniya nang biglang isubo ni Axel ang
daliring basa.
"Hmmn..." anito habang nakatitig sa kan'ya.
Nakaramdam siya ng hiya.
Pinangko siya nito pagkatapos niyon at masuyong inihiga sa malambot na kama.
Tinulungan niya ito nang hubarin nito ang suot niya. Walang itinira ito kaya gano'n
din ang ginawa niya kay Axel.
"Let me pleasure you first, hon," ani ni Axel nang itulak siya nito pahiga sa kama.
Hinigit nito ang unan at pinaunan siya doon.
Napalabi siya nang paghiwalayin nito ang hita niya. Dinig niya ang pagsinghap nito
sabay himas sa hiyas niyang namamasa na.
"Oh, Axel!" ungol niya nang ipasok nito ang isang daliri nito at nilabas pasok
iyon.
"l really miss your moan, hon," anito nang ipantay nito ang sarili sa kan'ya habang
patuloy ang diliri nito sa ginagawa.
Iniyakap niya ang mga kamay sa batok nito at iginiya palapit sa kan'ya para abutin
ang labi nito. Nakuha nito ang ibig niya, kaya sinakop nito ang nakaawang nitong
labi. Muli, nagpalitan sila ng mapupusok na halik hanggang sa maramdaman na niya
ang nagbabadyang orgasmo na sasabog dahil sa pagpapaligaya ng daliri nito sa
kan'yang pagkabab*e.
Nanghihinang burnitiw siya sa binata.
"Yayyy... Hindi pa tayo tapos, hon," natatawang sambit nang binata sabay pisil sa
ilong niya.
"Hindi pa ba?"
"Hindi pa," anas ni Axel sabay subsob sa leeg niya na sinabayan ng gapang ng kamay
nito pataas hanggang sa marating ang dalawang bundok niya.
"Hmmm..." pigil na ungol niya nang pisilin ng kamay nito ang dunggot niya.
Pinaglandas ng bin ata ang dila nito hanggang makarating sa puno ng dibdib niya.
Tumigil ito kapagkuwan at sabay na minasahe ng mga kamay nito ang magkabilaang
dibdib niya.
Napapaangat din ito ngtingin.
Hindi niya mapigilang urnungol nang maramdaman ang matigas na kahandaan nito
malapit sa bukana niya. "0hhh.Il
" Beautiful!" halos pabulong nito sabay sakop ng kaliwang dunggot niya.
Hindi niya maiwasang mapaliyad sa ginagawa nito. Salitan ang ginagawa nito sa
dibdib niya.
Nahigit niya ang paghinga nang burnaba ang labi nito hanggang puson niya.
Pakiramdam niya nagliparan ang mga paru-paro nang paglandasin nito ang maiinit
nitong dila doon.
Lalongtumindi iyon nang gumalaw ulit ang
dila nito pababa sa hita niya. Pina-ulanan nito ng halik ang magkabilaang hita niya
sabay tingin sa kanlya.
Puno ng pagnanasa ang nabanaag niya sa mga mata ng binata. Gano'n iyon kasabik sa
kanlya.
"l love you," masuyong sabi nito.
"l love you too," tugon niya dito.
Ngumiti ito bago ibinaba ang tingin sa pagitan ng hita niya.
Napaarko angtuhod niya nang maramdaman niya ang hininga ng binata sa pagkabab*e
niya. Naikagat niya din ang ibabang labi nang simulan nitong himurin ang basa
niyang hiyas.
Hindi niya malaman kungsaan babaling ng mga sandaling iyon dahil sa sarap na
idinudulot ng dila nito. Ungol ang sagot niya sa tuwing nilalaro nito ang perlas
niya, kasabay niyon ang pagsabunot niya sa buhok nito. Maging ang pang-upo niya ay
umaangat sa sobrang pagpapaligaya nito.
Dalawang beses siya nitong dinala sa kaluwalhatian bago nito itinutok ang sandata
nito sa bukana niya.
"Mauubusan ako ng lakas sa lyo, Axel!" aniya n ang pumuwesto ito.
Natawa lang ito sa sinabi niya. Kinintalan
nito ng halik ang noo niya maging angtungki ng ilong niya.
"Pasens'yahan tayo, hon. Pinasabik mo ako ng sobra, e."
Kinurot niya ito sa tagiliran pero hindi man lang urnaray. Siya pa ang napadaing
nang bigla nitong itulak ang kahabaan nito sa 100b niya ng sagad.
"Shit ka Axel! Buntis ako! Mag-ingat ka naman! Walang hiya!"
Tumigil ito nang maalalang buntis siya. "F*ck! I'm sorry, hon. Nakalimutan 1<0.
Dahan-dahanin ko na lang. Okay?"
Napahawak siya sa braso nito nang gumalaw ito. Marahan iyon. Nakikiliti tuloy siya
sa bawat ulos nito.
"Axel... Ohhh. Ganiyan nga, ohhh..." ungol niya habang sinasabayan ito.
"Like it?" Turn ango siya dito.
Bahagya nitong binilisan ang paglabas-pasok nito kapagkuwan pero hindi nito
sinasagad.
"Axel... Ohhh, ohhh..."
"Yes, Helena! Ohh! F*ck!" Lalong binilisan nito ang ulos nito sa ibabaw niya kaya
sumabay siya sa indayog ng katawan nito na pasalubong.
Dinig na dinigsa apat na sulok ang mga halinghing nila maging ang salpukan ng
kanilang kaselanan.
Sabay na napa-ungol sila ng malakas nang marating ang rurok ng kaligayahan
Mahigpit na niyakap siya nito bago nito hinugot ang kahabaan sa p e niya.
Pinaharap siya nito kapagkuwan sa sarili nito.
"Thank you so much, hon sa lahat ng nangyari ngayong gabi. Ako na yata ang
pinakamasayang lalaki sa buong mundo. Una, magkaka-baby na naman tayo. Hindi ko
inaasahan na mabubuntis kita ng ganito kabilis. Magaling ang semilya ko lumangoy,
no?" natatawang sabi nito pero sumeryoso din kaagad. "Pangalawa, nasabi mo ring
mahal mo ako, na matagal ko ng inaasam-asam na marinig.
Pangatlo, tinanggap mo ang proposal ko.
Talagang pinagpala ako, hon. Alam mo ba 'yon? I love you so much, Helena Medrano.
Soon to be Mrs. Becker!" Sabay gawad ng masuyong halik sa kan'ya.
"Mahal na mahal din kita, Axel. Limang taon na kitang mahal kung alam mo lang."
"Really?" hindi makapaniwalang sambit nito.
"Opo. Kaya nga hindi ko kinalimutan ang pangalan mo. I love you so much, Axel Kim
Becker."
"Holy mother of God!" Hinigit nito ang kamay niya sabay lapat sa dibdib nito.
Mabilis ang pagtaas-baba ng dibdib nito. "Sobrang bilis ng tibok ng puso ko, hon.
Damn! Ikaw lang nakakagawa niyan!"
Tinampal niya ito na natatawa. Pero deep inside, kinikilig siya.
"Baka may sakit ka sa puso, Axel?"
"Healthy ako, hon! Kaya malakas 'yan kasi
"Manahimik ka na at naiihi na ako sa kilig," putol niya sa sasabihin nito sabay
tayo at tinungo ang banyo.
His witch
Mira Kej
Marianna IS living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 41: Dinner

Napamulat bigla si Helena ng maramdaman ang pagpasok ng kamay sa underwear niya.
"Axel!" Ngumiti ito sa kan'ya nang magtama ang paningin nila.
"What? Gusto ko lang bumati ng good morning," anito sabay dakma nito sa kaselanan
niya.
"Ganiyan ba ang tamang pagbati, ha?"
"Yes, hon." Ngumiti pa ito sa kan'ya, na ikinainis niya.
"Tanggalin mo 'yan. Isa- Ohh! S-shit ka Axel!" Hindi niya mapigilang mapa-ungol
ngtuluyan nitong laruin ang perlas niya . Wala siyan nagawa kundi ang kumapit sa
bedsheet ng mga sandaling iyon hanggang sa tuluyan ng labasan siya ng orgasmo.
Hingal na hingal siya na tumingin kay Axel.
"Beautiful!" tataw-tawang sambit nito sabay tayo ng kama.
Bin ato niya ito ng unan sa sobrang inis. Wala itong suot ni-isa kaya kita niya ang
alaga nitong nakasaludo sa kan'ya.
"Tumalikod ka nga! ll inis na sigaw niya sa fiancé.
Turnawa ito sa kan'ya. "Gusto lang din niya burnati, hon." Sabay baba ngtingin sa
pagitan ng hita nito.
Pakiramdam niya namumula na ang pisngi niya sa ginagawa nito.
Nginusuan lang siya nito habang naglalakad papuntang banyo. Huminto ito at pina-
usli pa nito ang ulo.
"Sabay ka, horn?"
"Hindi!" malakas na tugon niya.
"Maliligo lang tayo. Promise."
'"Wag nga ako, Axel! Ang aga-aga mong mang-inis!ll
"Diba sabi ko, 'wag kang mainis? Papangit ka niyan, Sige ka."
"lkaw ang pangit!
"lkaw lang nagsabi na pangit ako, hon. Masakit, a."
"Masakit talaga ang katotohanan, Axel. Kaya tanggapin mo na langtapos maligo ka na,
at susunduin mo pa si Lexxie, diba?!"
"Galit na naman. Maliligo na PO. I love you!" 'Yon lang at isinara na nito ang
pinto.
Hindi niya maiwasang mapangiti kay Axel.
Ang aga mang-inis at magpakilig.
Pagkatapos maligo ng binata ay sinundo nito si Lexxie. Wala na ang ibang bisita
nang magising siya. Halos kasamahan na lang ni Axel sa trabaho ang nadatnan niya sa
kusina. Hindi rin naman nagtagal ay nagpaalam ang mga ito nang dumating ang sundo.
Tatlong araw pa ang ilalagi nila sa villa ng binata, iyon ang usapan nila kagabi
bago matulog. Tuwang-tuwa naman si Lexxie nang ibalita nilang magiging Ate na ito.
Nagkaroon sila ng kaunting salu-salo kasama ang magulang at mga pinsan niya doon
din mismo sa villa ng binata. Maliligo rin daw sa dagat ang anak, kasama ang mga
pinsan nito. Kaya pala natagalan ito magsundo dahil sinama pala nito ang magulang
at mga pinsan niya pagbalik. May mga kasamang mga anak din ang mga ito kaya may
kalaro si Lexxie.
Nakatanaw siya sa dalampasigan kung saan naroon ang anak at mga pinsan niya nang
lapitan siya ni Axel. Hindi na siya nagtaka ng yakapin siya nito. Hinarap niya din
ito kapagkuwan.
"Happy?" masuyong tanong nito sa kan 'ya
"Sobra, Axel. Ngayon lang yata ako sum aya ng ganito. Nagsimula iyon ng dumating si
Lexxie, ikaw, at itong batang nasa sinapupunan ko. Na-imagine ko na din dati ang
ganitong eksena kasama ka, at ang anak natin. At hindi ko akalaing matutupad iyon.
Tapos nagka-ayos pa kami ng magulang ko. Kaya ang darning dahilan para sumaya. Sana
habang buhay na ito, Axel." "I'm glad, kasi ako sa mga nagpapasaya sa'yo, hon.
Pangako, habang buhay mong mararamdaman ang kasiyahang nadarama mo ngayon."
Hinalikan nito ang tungki ng ilong niya kaya napapiki siya.
"Salam at, Axel."
"Welcome. Ikaw pa ba?" natatawang sabi nito kaya kinurot niya ito sa tagiliran.
Hinigit siya nito at niyakap ng mahigpit pero bigla silang napabitiw nang may
umiyak sa gilid nila. Saka lang niya napagtantong naroon pala si Lexxie. Marahil,
kinukuha nito ang atensyon nila tapos hindi nila pinansin.
"Gusto mo rin ba ng hug, Baby?" masuyong tanong ng ama nito.
Tumango ang anak kaya natawa siya. Wala silang nagawa kundi yakapin ito kahit na
basa ito ngtubig dagat. Napilitan na lang silang lumusong sa dagat. Karga ni Axel
si Lexxie habang siya ay nakahawak sa kamay ng binata habang nakalusong.
Magkatabi silang tatlo na natulog kinagabihan. Isa yata 'yon sa pinakamasayang gabi
niya. Napuno ngtawanan nila ang buong silid ng binata. Nakatulog nga yata siya na
may ngiti sa labi.
Bago sila burnalik ay nagpaalam sila sa magulang niya. Nasabi na rin nila ni Axel
sa mga ito ang tungkol sa pagpapakasal nila. Aabisuhan na lang nila ang magulang
kapag may napili na silang date. Ang gusto ni Axel, bago sana siya manganak ay
kasal na sila.
Pumayag siya nang sabihin ng binata na sa condo nito sila tumira. Sinama din nila
si Nanay Norma. Ayaw sana nito pero siya lang ang mapilit. Ayaw talaga niyang iwan
ito doon sa bahay nito na mag-isa dahil matanda na ito.
Kasalukuyan niyang pinapaliguan si Lexxie noon nang turnawag si Axel. Nag-aya daw
ng dinner ang ina nito. Kinakabahan man pero pumayag pa rin siya.
Pinasundo lang sila ni Axel sa driver ng ina nito bandang alas-singko dahil alas-
sais pa ang out nito. Marami daw kasi itong inaasikaso sa opisina nito. Dederetso
na lang daw ito sa bahay nito
Kaagad na sinalubong sila ng Mommy ni Axel. Mahigpit na niyakap nito ang apo nito
bago ngumiti sa kan'ya. Hindi niya alam kung bakit parang hindi siya masaya sa
ngiti nito.
"Let's go," yakag nito sa kan 'ya habang akay nito ang anak niya.
Sumunod siya clito hanggang sala.
"APO, may mga gift ako sa'yo sa kuwarto mo. Gusto mo bang tingnan?" masuyong tanong
ng ina ni Axel sa anak.
"Talaga PO, Granny? Puwede po ba?"
"Of course, Baby." Tinawag ng gin ang ang isang katulong nito para dalhin si Lexxie
sa sarili nitong silid. "Puwede mo ba akongtulungan sa kusina, Helena?"
"S-sige PO."
Pakiramdam niya kakatayin na siya sa sobrang kaba habang nakasunod sa ginang.
Bakit kasi ang tagal ni Axel?
Binigyan siya ng ginang ng apron pagkapasok sa kusina nito. Parang hindi naman
kailangang mag-apron dahil napakalinis ng kusina.
Para siyang mapapanisan ng [away habang tumutulong sa ginang. Napakatahimik kasi
nito. Hindi tuloy niya alam ang gagawin minsan. Halos luto naman na lahat ng
putahe, kaya hindi rin niya maiwasang magtaka. Maayos na nakalagay na nga ang mga
iniluto nito kanina sa komedor.
"Anong tinapos mo, hija?" basag nito sa katahimikan.
Natigilan siya sa tanong nito. "H-high school lang PO, Ma'am," nahihiyang sabi niya
rito.
Turnango naman ito. Inilapag nito ang hawak na kutsara at humarap sa kan'ya. "Alam
mo bang dalawang kurso ang tin apos ni Axel? Criminology at Business Management?
Pero mas prinayority niya ang Criminology, kasi 'yon ang gusto ni Samantha noon na
kunin ni Axel. Pero mga bata pa naman sila noon."
"H-hindi niya po nabanggit sa akin."
"Ganoon ba. Siguro, marami pa siyang hindi naikukuwento sa'yo. Hindi ba open sa'yo
ang anak 1<0? Kay Sam kasi angdami niyang naikuwento noong nag-dinner kami, just
like before. Akala ko nga aalis siya kaagad dahil may dinner daw kayo. .
Napahawak siya ng mahigpit sa hawak na spatula nang maalala ang dinner ng mga ito.
May hinahalo siya ng mga sandaling iyon sa pan. Deretso na lang siyang turningin sa
ginang. Hindi niya alam kung ano ang ibig ipunto nito sa kan'ya. Pero sa kabilang
banda, konti lang naman talaga ang alam niya sa pagkatao ni Axel. Hindi naman na
niya naisip alamin iyon dahil sa pagmamahal na ipinapakita nito sa kan'ya. Para
kasing sapat na ang lahat sa kan'ya. Kontento na siya sa mga binibitawang salita
nito.
"Si Sam at Axel? They were good friends noong mga bata pa sila. Alam mo ba,
Helena?" Natawa pa ito ng mahina. " Lumuhod pa 'yang anak ko noon kay Sam para mag-
propose. Sabi ko nga sa ama niya noon, ke bata-bata pa." Biglang nagbago ang mood
nito pagkaraan ng ilang sandali. Naging malungkot iyon.
"Nakakapanghinayang nga e kung hindi matutuloy." Ngumiti ito sa kan'ya kapagkuwan.
00, hindi siya nakapagtapos, pero marunong siyang urnitindi. Hindi rin siya bobo
para hindi maintindihan ang ibig ipunto nito. Hindi siya nito gusto. Si Sam ang
gusto nito para sa anak nito.
Alam kaya nito na buntis siya sa pangalawang anak nila ni Axel?
Gumanti siya ng ngiti clito bago humarap ulit sa hinahalo. Naikagat niya ang
ibabang labi niya habang ipinagpapatuloy ang ginagawa. Hindi niya alam angsasabihin
sa ginang. Ramdam niyang may iba pa itong nais sasabihin.
"Kung sakali bang hilingin ko sa'yo Helena na layuan mo si Axel, gagawin mo?"
Bigla siyang napalingon sa ginang. "H-ho?" Inaasahan na niya ito pero nagulat pa
rin talaga siya.
"Tutulungan kitang magbagong buhay, Helena, malayo sa anak ko. Lahat ibibigay ko
sa'yo, iwan mo lang si Axel. Si Sam kasi talaga ang gusto ko para sa kan'ya, noon
pa man."
"M-maam? A-alam ho ba ni Axel ang mga pinagsasabi mo ngayon?"
"Alam niya kung sino ang gusto ko para sa kan'ya. Pero hindi mo naman yata
sasabihin sa kan'ya ang mga pinag-usapan natin ngayon, right? Mag-aaway lang kami
kapag sin abi mo. Ayokong mangyari 'yon. Siya na lang ang natitirang anak ko.
Ayokong iwan niya rin ako. Masakit sa ina na mawalay sa anak. Alam mo 'yan dahil
ina ka rin. Gusto ko lang din namang m aging maayos ang buhay ng anak 1<0."
Naikuyom niya ang kamay sa kaliwa.
Pinatigas niya din ang mga binti para pigilan ang panginginig ng laman.
Walang sinasabi si Axel na gano'n sa kan'ya.
Pero napa-isip siya sa huling sinabi nito.
So, hindi magiging maayos ang buhay ni Axel kapag siya ang napangasawa nito? Kung
wala lang ang salitang respeto, baka kanina pa niya ito n asagot.
Sabay silang nagkatinginan ng gin ang nang marinig ang sigaw ni Lexxia habang
tinatawag ang ama nito.
"Hihintayin ko ang sagot mo, Helena." Lumapit ito sa kan'ya at may isinuksok sa
bulsa ng apron niya. Isa iyong calling card.
Para kay Axel, naging maganda ang kinalabasan ng dinner na iyon. Sinadya pala
nitong hindi sila sunduin para makapag-bonding daw sila ng ina nito pagdating.
Masasabi niyang magaling na artista ang ina nito. Mga ikinukuwento nito kay Axel ay
hindi naman nangyari kanina. Baka si Samantha ang kasama nito noong mga panahong
iyon.
Muntik pa siyang ngumiti na may pagka-sarkastiko nang magpasalamat ang bin ata sa
kan'ya dahil sa nangyari sa kanila ng ina nito sa bondingumano nila ng ina nito.
Buti napigilan niya ang sarili. Kung alam lang nito ang nangyari. Napatampal sya sa
dibdib sabay hinga ng
malalim para pakalmahin ang sarili. Nagkunyari siyang tulog nang nasa biyahe na
sila pauwi. Nakinig na lang siya sa masayang usapan ng mag-ama hanggang makarating
ng bahay.

Chapter 42: Wound

"May dumi ba ako sa mukha, horn?" nagtatakang tanong ni Axel sa kan 'ya. Titig na
titig kasi siya sa binata habang naglalakad sila. Naka-abrisyete siya sa binata.
Kasalukuyan silang palabas ng ospital noon kung saan nagtatrabaho si Nikki.
Kakatapos lang niya magpa-check-up.
Masaya rin siya sa resulta ng check-up. Healthy ang batang nasa sinapupunan niya
kaya nakahinga siya ng maluwag. Stressed siya sa ina ni Axel nitong nakaraan.
"Proud kang i-rampa ako sa mga ganitong lugar? Hindi ka ba nahihiya?"
"Bakit naman hindi? At bakit ko ikakahiya ang mahal ko? Gusto mo bang sumigaw ako
dito kung gaano ko kamahal ang babaeng katabi ko ngayon?'l
Bigla siyang kinabahan. Baka biglang surnigaw nga ito.
'"Wag! Bigla ko lang naitanong. Gusto ko lang makasiguro."
Umiling ito mayamaya. "Nagiging weird ka nitong mga nakaraan, hon. May sakit ka ba?
Gusto mo bang magpa-check-up habang nandi-"
"Okay lang ako, Axel." Tumitig siya sa mukha ng fiancé ng seryoso. "Mahal na mahal
kita,
h-hon."
Napaawang ito ng labi. Ngumiti ito ng matamis kapagkuwan."T-tama ba ang narinig ko?
Tinawag mo akong hon?"
Nahihiyang turnango siya dito. Inilihis niya ng bahagya ang paningin dahil ramdam
na niya ang pamumula ng pisngi niya.
"Axel!" aniya. Bigla kasi siyang hinigit nito at niyakap ng mahigpit. Nakatingin
tuloy ang ibang tao sa kanila. Bahagya niyang itinulak ito para burnitiw. Nanlaki
ang mata niya nang idiin nito ang labi sa kan'ya. Hindi tuloy siya nkagalaw.
Nanatili siyang nakatayo sa sobrang pagkagulat. "P-pinagtitinginan na tayo,l'
nahihiyang sambit niya nang bumitiw ito.
Ngumiti ito pagkuway hinaplos ang pisngi niya. "Hayaan mo sila. Gusto ko lang
sabihin sa kanila na kinilig ako sa endearment mo."
Napangiti siya sa sinabi nito. "Iba ka pala kiligin kung ganoon."
"Yes, hon. Mababaw din ang kaligayahan ko pagdating sa'yo. Konting kibot lang ng
labi mo, kontento na ako. Ano pa kaya kung endearment?" "Tumigil ka na, hon. Baka
maihi na ako dito sa sobrang OA mo." Iniwan niya ito nagpatiuna. Hindi niya
mapigilan ang sariling hindi mapangiti. Tinawag niya kasi ulit itong hon.
"Wait! Hon!" tawag nito sa kan'ya.
Napalingon siya nang hawakan nito ang kamay niya sabay hila. lginiya siya nito sa
isang hagdan pababa. Saka lang niya naalalang may sasakyan nga pala silang dala at
pababa sila ngayon ng parking lot.
"'Wag kalimutang mag-take-out," paalala niya kay Axel habang kinakabitan nito ang
sarili ng seatbelt.
"Noted, hon." Ngumiti ito sabay bukas ng makina. "lkaw, anong gusto mo?" tanong
nito habang nagma-maniobra.
"Ikaw," sagot niya na nakatingin dito. Napakapit siya sa belt nang bigla na lang
itong nagpreno.
"Ano ba, Axel!" sigaw niya dito.
Natatawangtumingin ito sa kan'ya. "I'm sorry. Ikaw kasi...'l
"Anong ako? l'
"Sabi mo kasi ako ang gusto mo."
Natigilan siya. 00 nga pala. Mababaw nga pala ito kiligin.
"Masanay ka na nga, Axel. Ang haba pa ng araw na pagsasama natin."
"Ibig sabihin, may mas nakakakilig pa d'yan sa mga susunod na araw? I can't wait!"
Lumabi muna siya bago tumango dito. Ang dami niyang nasa isip ngayon. Marami rin
siyang natutunan kay Nikki at Kendra nitong nakaraang araw. Sa chat lang sila nag-
uusap. Hindi sinasadyang mabanggit niya ang tungkol sa ina ni Axel. Ang sagot lang
ng mga ito, hindi naman daw ang ina ng binata ang pakikisamahan niya, so why
bother? Ani pa nga ni Nikki.
Huminto sila sa isang fastfood na malapit sa condo ng binata. May dala itong isang
bucket na manok at iba pa ng burnalik. Paniguradong matutuwa na naman ang anak sa
pasalubong.
Natigilan siya sa pagpasok sa unit ni Axel ng marinig ang pamilyar na boses ng
babae. "Nand'yan yata si Mommy." Si Axel iyon.
Nasa likod niya ito.
Alam ko, parang gusto niyang sabihin kay Axel.
Naka-kandong si Lexxie kay Samantha nang datnan nila. Tumingin siya sa ginang.
Ngumiti ito sa kan'ya sabay sulyap sa anak niya at kay Sam.
Gusto yata ng ginang na mapalapit si Lexxie kay Samantha. Well, okay lang naman sa
kan lya. Siya pa rin naman ang pipiliin ng anak kung sakaling makialam ito. Kahit
bali-baliktarin ang mundo, siya pa rin ang ina ni Lexxie.
"Kanina pa po kayo? Nagpa-check-up po kasi kami."
Kumunot ang noo ng ginang. "Bakit? May sakit ka ba, hija? ll
"Wala, Mom. Monthly check-up lang ni
Helena para sa second baby namin," masayang sabi ni Axel sa ina. Hinigit pa ni Axel
ang beywang niya at hinalikan siya sa ulo. Kita niya ang pag-awang ng labi ng
ginang, maging ni Samantha.
"Opo. Hindi mo pa ba nasabi kay Granny,
"Hindi pa PO, 'Nay. Nakalimutan ko PO, e.
Sorry PO, Granny." Baling ng anak sa Lola nito.
"A-ayos lang apo." Turningin muna ito kay Sam bago ibinalik ang tingin sa kanila.
"O siya, mauna na kami. Dumaan lang kami ni Sam. Babalik na rin ako sa opisina ko."
Tumayo ang ginang at turningin kay Sam pagkuway sa kanila ni Axel.
"Congratulations!" ani ng ginang ng lumapit.
"Thank you, Mom." Niyakap ni Axel ang ina nito. Nagpasalamat din ito kay Sam ng
lapitan ito at batiin.
Niyakap din siya ng ginang. Pero hindi niya inaasahan ang sasabihin nito. "Are you
really sure na si Axel ang ama ng dinadala mo?" bulong nito sa kan'ya.
Natigilan siya hanggang sa bumitiw ito. Turningin siya kay Axel na kausap si Sam ng
makabawl.
"Ba l t di niyo po tanungin ang anak niyo, Ma'am?" mahinang tanonmg niya.
"No need, hija. Solid ang ebidensya na nasa
akin. llang buwan kang nawala tapos babalik kang buntis at ipapaako sa anak ko?
Well, magaling. So, paano pagbutihin mo na lang ang pagtago." Burnaling ito sa
dalawang seryoso ng nag-uusap din gaya nila. "Let's go, Sam."
Sinundan niya ngtingin ang ginang na humakbang.
"Yes, Mom," sagot ni Sam kapagkuwan. Tiningnan muna nito ng masama si Axel bago
turningin sa kan'ya. Ngumiti ito sa kan'ya.
"Congrats, Helena. Aalis na kami. "Tumango lang siya dito. Nagpaalam din ito sa
anak niya.
Nang masigurong nakalabas na ang mga ito ay naupo siya sa sofa. Sumandal siya
headrest ng upuan. Napahilot siya sa sintido niya. Napapaisip siya sa sinabi ng
ginang. Anong ebidens'ya ang sinasabi nito? Turningin siya kay Axel na saktong
nakatingin din pala sa kan'ya. Naupo ito sa tabi niya.
"Okay ka lang, hon?"
Sinundan niya muna ngtingin ang anak na papasok ng kusina bitbit ang dala kanina ng
ama nito.
Tumitig siya sa binata. "May hindi ka pa ba sinasabi sa akin, Axel?"
"Like what?" nakakunot-noong tanong nito.
"Mga sikreto mo. Parang ganoon."
"Secrets? Parang wala naman ako no'n?"
"Yes, hon. 100% sure." Tumitig ito sa kan'ya. "Kinakabahan ako sa mga tanong na
gan'yan. Tell me, what's bothering you?"
Hindi pa man niya naibuka ang labi niya nang biglang sumulpot si Lexxie. "Gutom na
po ako, 'Nay, 'Tay."
Sabay silang natawa ni Axel sa anak nang makita ang paglunok nito kasabay ng
paghimas nito sa tiyan. Hindi mawala ang tawa ni Axel nang kargahin niito ang anak.
Pinauna niya ang dalawa. Kinatok niya si Nanay Norma niya, nanonood ito ng palabasa
sa TV. "Kain na, 'Nay." Turningin ito sa kan'ya.
"Mauna na kayo, anak. Busog pa ako."
Tumingin siya sa center table nito. May baso doon at platito. Baka kumain siguro
kanina.
"Sige ho. Labas na lang po kayo kapag nagutom kayo." Turnango ito pero nakatutok sa
TV. Lately naadik ito sa mga palabas lalo na kapag
KDrama.
Pagkatapos kumain ay burnalik na ng opisina si Axel. Naiwan na naman sila. Gusto
niyang matulog ng hapon pero hindi siya makatulog kakaisip sa Mommy ni Axel. Kanina
pa gumugulo sa isipan niya ang sinabi nitong ebidenslya. Maging sa gabi ay
nahirapan siya. Kaya nagpasya siyang hintayin na lang si Axel.
Late pumasok ng opisina ang binata kaya alam
niyang gagabihin ito.
Hindi kaya may video na hawak ang ina ni Axel nang may mangyari sa pagitan nila ng
binata noong nasa casa? At kaya iniisip nito na hindi si Axel ang ama ngdinadala
niya dahil mukha ni Dario ang nakaharap noon. Tapos 'yon ang gagamitin ng ginang
para paghiwalayan sila ni Axel? Kung 'yon nga, hindi naman mangyayari ang ibig
nito. Alam ni Axel ang buong pangyayari.
Napatingin siya sa pintuan nang may nagbukas doon. Alam niyang si Axel 'yon kaya
sinalubong niya ito ng yakap.
"Ba l t gising ka pa, ha? Past ten na. Masama sa baby ang magpuyat." Tumingin pa
ito sa orasan nito nang akayin siya.
"Hinihintay kasi kita," aniya sabay sandal sa balikat nito. Bahagya itong dumaing
pero hindi niya pinansin.
Ngumiti ito mayamaya sa kan'ya.
'"Wag mong sabihing kinikilig ka naman?"
"Masama ba? 'l
"Hindi naman. Gusto ko nga, eh para lalo kang mahulog sa akin. Para... hindi mo ako
ipagpalit sa iba," makahulugang sabi niya dito.
"Bakit naman kita ipagpapalit sa iba? Si Helena ba sila? Higitan muna nila ang
langit na nararamdaman ko kapag kasama kita bago ka nila mapalitan dito," anito
sabay turo sa puso.
Napalabi siya sa sinabi nito. Wala na naman siyang maisagot.
Tumingkayad siya para abutin ang labi nito. Bahagya din itong yumuko para
salubungin ang halik niya. Masuyo at banayad ang palitan nila ng halik. Naiyakap
niya ang mga kamay niya sa batok nito nang iangat nito ang pang-upo niya para
pangkuin.
Namalayan na lang niya ang sariling nasa loob na Sila ng silid. Wala silangtigil sa
pagnamnam ng mga labi. Naka-kandong na siya sa binata habang ito naman ay nakaupo
sa kama.
Pinagapang niya ang mga kaliwang kamay sa loob ng damit nito habang ganoon din ito
sa kaniya. Bahagya pa siyang napaliyad nang ipasok nito ang karnay sa bra niya.
Natigilan siya sa paghaplos ng beywang nito sa kanang bahagi nang may nakapang
basa. Nagtama ang paningin nila ng binata nang kusang nagbitiw ang mga labi nila.
Bumaba ang tingin niya sa beywang nito.
Mabilis na inangat niya angdamit nito. Tinampal pa niya ang kamay nito nang pigilan
siya.
Napaawang siya ng labi nang makita ang dugo. Saka lang niya napansin na bumakat na
sa damit nito ang dugo. Natatakpan kasi ng leather jacket nito kaya hindi talaga
mapapansin.
"H-hon... M-maytama ka,"
"Daplis lang 'yan, hon. Let's continue- I'
"Hindi!" Mabilis na umalis siya sa kandungan nito at turnayo. Nakagat niya ang kuko
niyang malinis. Tiningnan pa niya ang kamay niyang may dugo. "Napano ka? Dapat sa
ospital ka demeretso, Axel!" Nanginginig ang labing sabi niya dito.
"Relax, hon. Daplis lang 'to." Sabay taas ng mga kaamy nito
Tiningnan niya ito ng masama. Napatingin din siya sa balikat nito. Dumaing ito
kanina nang sumandal siya dito.
Lumapit siya dito at pilit na hinubad ang jacket nito. Napapikit siya ng makita ang
dugo sa T-shirt nito.
"Axel..." Nakahawak ito sa noo habang nakatingin sa kaniya. "Galing ka sa operasyon
Umiling ito. Matagal bago ito nagsalita.
"Someone ambushed my car while I was driving," Napatakip siya ng bibig dahil sa
sinabi nito. Burnaba ang tingin niya sa kamay nitong nakakapa sa beywang na may
tama.

Chapter 43: Danger

"Kumusta siya?" nag-aalalang tanong ni Helena kay Nikki paglabas nito ng silid
nila. Lumabas siya dahil iyon ang sabi ng doktor na kasama nito. Tarantang-taranta
na kasi siya.
"Nakatulog na siya. Don't worry, wala namang tinamaang internal organs sabi ni Doc.
De Dios. Mabuti at tinawagan mo ako kaagad. Knowing Axel, lahat titiisin 'wag lang
mapunta sa ospital. Anyway, nasa parking lot sila Sebastian. May tsine-tsek yata sa
sasakyan ni Axel." Tumango siya dito pagkasabi nito.
Nakahinga siya ng maluwag. Sobra siyang nag-alala ng dumaing ito ng sunod-sunod sa
harapan niya. Tinulungan niya rin itong gamutin kanina dahil hindi nito malinis ng
maayos ang sugat.
Nagsisimula na ring lagnatin ito kaya nataranta na siya. Saka lang sinabi ni Axel
sa kan lya na nasa 100b pa pala ang bala. Mas lalo siyang nataranta sa sinabi nito.
Si Diane nga ang natawagan niya imbes na si Nikki. Doc. Nikki kasi ang nai-save
niya. Mali-mali pa ang napindot niya.
Si Nikki lang ang nasa isip niyang tawagan dahil doktor ito, iba nga lang ang
specialization
nito pero nagbaka-sakali pa rin siya. Ayaw ni Axel ma-ospital kaya pinakiusapan
niya ang doktor kung puwede pumunta sa condo. Laking pasalamat niya ng makitang may
kasama itong doktor. Ito ang nag nagtanggal ng bala at gumamot sa sugat ng binata.
Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga bago naupo sa sofa.
"You need to rest, Helena. Alalahanin mong buntis ka. Masyado ng late. Nothing will
happen to him," ani ni Nikki sa kan lya nang maupo ito sa kabilang side ng sofa.
"Sebastian and Axel have a close bond. Hindi aalis si Sebastian na walang may
magbabantay sa kan'ya. I assure you that. So please, rest para may lakas ka bukas."
Alam naman niya. Pero hindi niya pa rin mapigilang mag-alala. Hindi siya sanay sa
ganitong sitawasyon.
Tumingin siya sa malaking orasan.
Mag-a-alasdos na. Ramdam na rin niya ang pagod at puyat.
"Salamat, Nikki. Ramdam ko na din talaga ang pagod. Sanay ka na siguro sa mga
ganitong pangyayari."
"Welcome. I'm used to it, Helena. Pero minsan, umaabot sa time na nanghihina din
ako kapag may masamang nangyari kay Sebastian. Dinaig ko din ang asawa ng sundalo
sa sobrang pag-aalala sa kan'ya lalo na kapag urnaalis ng Pilipinas. Hay, ewan!
Ganito mga pinili nating makasama habang buhay kaya dapat tanggapin na lang natin.
Kaya dapat magpakatatag ka.
Masanay ka na rin sa ganitong buhay, Helena."
Tama si Nikki. Ganito na ang propesyon ni Axel bago sila magkakilala.
Magpapakatatag na lang siya para may makapitan ito.
Natawa si Nikki nang humikab siya.
"Matulog ka na. Uuwi na rin kami mayamaya," taboy nito sa kan'ya na nakangiti.
Iminuwestra pa nito ang kamay kapagkuwan.
Nginitian niya ito bago tumayo. "Maraming salamat ulit, Nikki."
"Basta ikaw, Helena. Anyway, invited si Lexxie sa birthday ni Ian. Ipapadala ko na
lang invitation sa mga susunod na araw," imporma n ito kapagkuwan.
Tumango siya clito at ngumiti saka turnalikod. Dumeretso siya sa silid ni Lexxie.
Doon siya matutulog dahil hindi pa sial puwedeng magtabi ni Axel. Natatakot siay na
baka masagi niya ang sugat nito.
Napatingin siya sa anak na himbing na himbing sa pagtulog. Wala itong kamaly-malay
sa nangyari sa ama nito. Inayos niya ang pagkakahiga nito at nahiga na rin sa tabi
nito. Nag-usal muna siya ng panalangin bago ipinikit ang mata.
Nagising siya kinabukasan sa malakas na
iyak at sigaw ni Lexxie. Napabalikwas pa siya ng bangon. Inilinga niya ang paningin
niya pero wala sa loob ng silid nito ito. Kaya nagmadali siyang lumabas at hinanap
ang boses nito. Nadaanan pa niya na tulog na tulog si Akilah at Grecco sa sofa, na
pinagkakasya ng mga ito ang sarili.
Napatingin siya sa silid nila ni Axel na nakaawang. Doon nanggagaling ang tinig
kaya tinungo niya ang silid nila.
"Tatay! Gising! Tatay!"
Malakas na tinulak niya ang Pinto na ikinalingon ng anak.
"Nanay, si Tatay, ayaw po magising!"
Suminghot-singhot pa ito. "At bakit po may dugo ang damit niya? ll Inisang hakbang
niya ang karna pagkarinig sa huling sinabi ng anak.
Mabilis na tinakpan niya ang katawan ng binata na natanggalan na ng kumot. Hangga't
maari ayaw niyang makakita ito ng dugo. Napakabata pa nito para sa mga marahas na
usapin. Naupo siya sa tabi ng anak at pinagmasdan ang binata na himbing pa rin sa
tulog. Marahil, dahil iyon sa gamot na pina-inom ng doktor. Isa pa kailangan nito
ng sapat na enerhiya.
"Nagpapahinga lang si Tatay, anak. May ipinagtanggol kasi si Tatay kagabi. Diba,
sabi ko sa'yo, superhero si Tatay?" Sinuklay niya ng kamay ang mahabang buhok ng
anak.
Nag-angat ito ng paningin. "Talaga PO?
Gusto ko rin po maging kagaya ni Tatay paglaki ko
PO. Gusto ko rin maging pulis!"
Napaawang siya ng labi sa sinabi ng anak. Baka magkaroon siya ng nerbiyos kapag
nangyari ang gusto nito. Mabuti sana kung lalaki ito. Dito pa nga lang kay Axel
kabado na siya dahil minsan late itong urnuuwi. Tapos ngayon, may tama ng bala.
Napahawak siya sa noo niya. Napailing din siya kapagkuwan sabay ngiti sa anak.
"G-good morning, ladies..." Sabay silang napatingin ni Lexxie sa nagsalita.
"Tatay!" Kaagad na niyakap nito ang ama. Nakita niya ang pagkagat ni Axel ng
ibabang labi nito. Mukhang natamaan yata ni Lexxie ang bahaging may sugat.
"Gusto ko po maging kagaya niyo paglaki, 'Tay!" Nagkatinginan sila ng ama nito
pagkatapos sabihin iyon ni Lexxie. Nag-kibit-balikat lang siya kay Axel dahil sa
pagpukol nito ng tingin sa kan'ya.
"Ganoon ba? Sige. Pero kain ka muna ng madami para mabilis ang paglaki mo. Okay?"
"Opo! l' Bumaling ito sa kan'ya. "Ano pong breakfast natin? Gusto ko na pong kumain
para m abilis akong lumaki."
Napakamot siya ng ulo sa sinabi ng anak.
Kakagising niya lang, wala pa siyang nailuluto.
"W-wala pa, anak, e. Magluluto pa lang si
Nanay. Sandali-"
"H-hon..." Pigil ni Axel sa kan'ya. Tumingin ito sa anak kapagkuwan. II Ba't di ka
muna maglaro anak? Nanay will cook for you right after naming mag-usap. Tatawagin
ka na lang niya sa kuwarto, right, hon?" Turnango na lang siya sa sinabi ng binata.
Ngumiti muna ang anak at nagpaalam sa kanila. Hinatid pa nila ito ngtingin. Nang
marinig ang pagsara ay nilingon niya ang binata. Nanlaki ang mata niya ng hilahin
siya nito. Dahilan para mapahiga siya sa dibdib nito. Isang dangkal na lang ang
pagitan ng mukha nila. Iniwasan niyang mahawakan ang sugat nito.
"Good morning, hon," masuyong bati nito na nakatingin sa labi niya. Napalunok siya
dahil doon.
"G-good morning," aniya na lang dito.
Akrnang babawiin niya ang sarili dito nang pigilan siya nito.
"Wait," pakiusap nito.
"Magluluto pa ako ng almusal. Nakakahiya sa mga bisita mo na-"
"Bisita?" naka-kunot noo nitong sambit. "00. Si Akilah at Grecco. Pero tulog pa
naman sila. Sa sala sila natulog."
Hinagod siya nito ng tingin pagkatapos niyang magsalita. "Hindi kayo nag-usap ni
Siya naman ngayon ang lumukot ang mukha. 00 nga pala. Si Akilah at Dario ay iisa.
Magkaibang mukha pero iisa ang katawan. "Hindi. Bakit?" Pero bigla siyang
natigilan. '"Wag mong sabihing pinagseselosan mo siya?"
"Ahm, slight. What about his face? Si Akilah or Dario siya ngayon?"
Bigla siyang natawa sa tanong nito. Umayos siya ng upo. "Bakit ba gigil na gigil ka
kay Dario?"
Dumilim ang mukha nito. "God! Alam mo ang ginawa niya, Hon. Hinayaan niyang
kumandong ka sa kan'ya at ang pinakamalala, hinayaan niyang halikan mo siya! 'l
"Ako ang may kasalanan, Axel. Hindi siya. Kawawa naman 'yong tao. Sa akin ka dapat
magalit,'l
Napapikit siya ng haplusin nito ang pisngi niya pero napamulat din siya kaagad.
"Hindi ko kayang magalit sa lyo, Helena. Siguro, sasama lang ang 100b ko pero 'yong
galit? Hindi ko kaya. You made me so vulnerable, kaya wala akong lakas para awayin
ka. Don't wory about Akilah, lilipas din I to basta 'wag lang niyang ipakita sa
akin ang mukhang 'yon," gigil na sambit nito pagdating sa huling salita nito.
Mahina siyang natawa sa sinabi nito. "Ang aga mo namang magpakilig, hon. Sa tingin
ko gutom lang 'yan. Wait- Ayyy!" Bigla niya itong
natampal nang hilahin siya ulit nito pahiga sa dibdib nito. Sunod-sunod ang
paglunok nito nang mag-angat siya ng tingin.
Pilit itong urnuupo kay urnalis sa pagkakadagan ang kalahating katawan niya dito.
Tinulungan niya itong makaupo. Turnayo din siya at nilagyan ng unan ang likod nito.
"Axel!" sigaw niya nang higitin nito ang beywang niya. Napaupo siya sa kandungan
nito. Napalabi siya ng maramdaman ang paninigas ng sandata nito, na sakto sa pang-
upo niya.
Napatingala siya nang maramdaman ang hininga nito sa leeg niya. llang sandali lang
ay lumapat na ang labi nito, na ikinapikit niya. Kinintalan nito ng halik ang leeg
niya paakyat sa tainga niya. Napalabi siya nang dilaan nito ang earlobe niya. lyon
yata ang nagsilbing switch sa katawan niya. Pakiramdam niya ginagatungan na siya ng
mga sandaling iyon.
Dinig niya ang sunod-sunod na paghinga nito. Pinaharap siya nito at masuyong
sinakop ang labi niya. Hinawakan nito ang batok niya ng palalimin nito ang halik.
Akrnang itataas nito ang damit niya nang pigilan niya. Sakto namang may kumatok sa
pintuan kaya wala itong nagawa.
Nakita niya ang pagrehistro ng inis sa mukha nito.
"Magpagaling ka muna. Nandito lang naman ako. Okay? I love you," aniya sabay alis
sa kandungan nito.
"Pangalawa na 'to, hon. Kaya lalo akong lalagnatin nito! ll reklamo nito. Kagabi
yata ang tin utukoy nito.
"Ano?!" nagmamang-maangan niyang sabi.
"Nothing. I love you too. Babawi talaga ako, sigurado 'yan.ll Ngumiti ito sa kan'ya
ng nakakaloko saka inayos angsarili.
Naiiling na tinalikuran niya ito. Gumuhit ang matamis na ngiti sa labi niya.
Parehas na nakasandal si Akilah at Grecco sa dingding nang lumabas siya.
"Good morning," sabay na bati ng dalawa.
"Morning din. Pasok na kayo," aniya sa mga ito. Alam niyang may mga dapat pag-
usapan ang mga ito.
Kaagad namangtumalima angdalawa papasok pagkatalikod niya.
Pagpasok niya ng kusina at nadatnan niya si Nanay Norma na nagluluto na, kaya
tinulungan niya ito.
Marami-rami silang nailuto dahil may nadagdag sa kanila. Gurnawa rin sila ng soup
para may mahigop na mainit na sabaw si Axel.
Kailangan nitong gumaling kaagad.
Tinawag niya ang anak sa kuwarto pagkatapos nilang mag-ayos ng mesa. Sa tingin niya
hindi pa tapos mag-usap ang tatlo dahil rinig niya ang boses ng mga ito nang
lumapit sa pintuan ngsilid nila. Hahawakan niya sana ang doorknob nang marinig ang
sinabi ni Akilah.
"Masyadong malaki ang galit sa'yo ng taong ito, Wolf. Napuntahan na rin ng
ilangtauhan ni boss ang sin abi mong lugar pero walang silang nakitang ebidens'ya.
Peke rin ang plate number na ginamit ngvan na 'yon. Mukhang ikaw lang puntirya
dahil talagang sinundan ka mula sa presinto na pinanggalingan mo."
'"Yan din ang hinala ko. Nakausap ko na si Mayor Ice dito kagabi. Sa tingin niya
hindi ito related sa huling ni-raid ng mga tauhan 1<0. Piptsuging pasugalan lang
iyon. Pero 'yong mga n aka-engkuwentro ko kagabi.. .Shit!" Huminto ito saglit bago
nagsalita. "Wala silang balak na buhayin ako sa dami nila. "Yon ang intensyon nila,
ang patayin ako...
Muntik na siyang mapasinghap sa narinig buti na lang natakpan niya ang bibig ng
kamay. Nanginginig na sinara niya ang nakaawang na pinto saka sumandal sa dingding.
Habol ang hininga niya nang tanggalin ang kamay sa bibig.
Sino naman ang may gagawa niyon? Hindi kaya si Winona? O, si Bricks? Pero
imposible, nakakulong na ang mga ito. Pero paano nga kung may inutusan pa ang mga
ito? Nagpakawala siya ng marahas na buntong-hininga dahil sa mga naisip.
Hindi niya maiwasang makaramdam ng
takot para sa binata. Napatingin siya sa anak na palapit. Hindi niya yata kayang
mawala si Axel sa buhay nila ng anak.
Sinalubong niya ng mahigpit na yakap ang anak na ipinagtaka nito. Gurnanti rin ito
ng yakap makalipas ang ilang sandali.
Readers also enjoyed:
The Lycan King's Mate
4M Read
TAGS alpha mate k ng drama

Chapter 44: Promise

"Okay ka na ba talaga? Hindi pa hilom ang sugat mo, Axel!"
"Relax! I'm good, hon. Kaya pa nga kitang buhatin kung sugat ko lang naman ang
inaalala mo. Hindi puwede si Melissa next week dahil mag-a-out of the country siya.
Kaya pumayag na akong ngayon na lang. Isa pa, gusto kitang makitang nagsusukat ng
wedding gown," masuyong sabi nito habang hinahaplos ang pisngi niya.
"Basta hon, kapag kumirot 'yan, magsabi ka,
Marahan itongtumango. "l will. Promise." Sabay diin ng labi sa labi niya. Mabuti
hindi nito pinalalim dahil male-late na sila sa usapan.
Paglabas nila ay naglalaro ang anak at si Grecco. Ito ngayon ang bantay sa anak at
kay Nanay Norma.
"Baby," tawag ni Axel sa anak. Kaagad namang lumapit ito sa kanila."'Wag pasaway
kay Tito Grecco, ha?"
"Opo, 'Tay. Tinuturuan po ako ni Tito ng Game of the Generals," pagmamayabang nito
sa ama.
"Wow! E 'di, Marunong na angAte namin?"
kunwa ly amazed na sabi ng ama sa anak.
"Malapit na PO. Diba, Tito?” Baling ni Lexxie kay Grecco na kaagad namang sinang-
ayunan ng binata sabay thumbs up.
Mayamaya ay may binulong ito sa ama masyadong napalakas kaya napangiti siya,
pagkuwa'y lumapit sa kan 'ya.
Mabilis na humalik sa kan ıya ang anak at muling hinarap si Grecco. Naka-indian
seat pa kaya napailing siya.
"Pansin ko puro mga panlalaki nilalaro ni Lexxie,” aniya sa binata habang
naglalakad sila sa hallway ng condo.
"Pansin ko din. Pero baka ina-idolize niya lang talaga aka Diba, sabi niya, gusto
niyang maging police? Kaya hindi na ako nagu[at sa toy gun na pinapabili niya.
Nakikinita ko na ang future ni Lexxie, hon,” nakangiting baling nito sa kanıya.
Marahas siyang napabuntong-hininga siya. "Sana lang mag-bago pa ang hilig niya. iba
ang nasa isip ko ngayon. Gusto ko siyang makitang nagsusuot ng mga dress, hon.”
Napakamot ito sa ulo. Mukhang nakuha nito ang ibig niyang sabihin. "Oh. Hindi naman
siguro, hon. Hayaan mo, kapag nangyari 'yon. Baka mapilitan akong ipagkasundo siya
sa lalakı
Napangiwi siya bigla. Ang bata-bata pa ng anak nila isipin ang mga garı 'yang
bagay.
Sabay silang nagtawanan ni Axel nang magkatinginan.
Mahigit isang oras ang ibiniyahe nila papunta sa shop ni Melissa. Sa pagkakatanda
niya, pinsan ni Blake Kent ito. Halos yata sa mga kaibigan ni Axel ay si Melissa
ang gumagawa ng gown.
Assistant ni Melissa ang sumalubong sa kanila dahil may kausap daw ito sa telepono.
Pinaupo sila nito sa mahabang sofa na naroon. Napapaligiran sila ngayon ng
magagarang wedding gown. Hindi niya mapigilang mapahanga sa mga disenyo. Hindi rin
naman nagtagal ay lumabas ito mula sa opisina nito.
"Finally, ikakasal ka na rin. Kumikitang kabuhayan talaga ako sainyong
magkakaibigan," nakangiting sabi ng isang mestisahing babae. Palapit ito sa gawi ni
Axel kaya tumayo ang binata at nakipagbeso ito.
Lumukot ng bahagya ang mukha nito nang tingnan siya. Hindi niya pinagtuunan iyon ng
pansin dahil nakatitig siya sa kamay ni Axel.
Sinundan niya ng tingin ang kamay ng binata na yumakap sa beywang ni Melissa. Nang
makita nito ang reaksyon niya ay mabilis na pinalis nito ang kamay at lumapit sa
kan'ya. Pumulupot agad ang kamay nito sa kan lya pero hindi ito nakaligtas ng
kurutin niya ang tagiliran nito habang pinapakilala sila sa isa't isa.
Hindi naman niya pinahalata sa dalaga na nakaramdam siya ng selos. Alam niyang wala
lang iyon kay Axel. Baka nakasanayan na nito ang gan'n pero hindi pa rin siya
talaga sanay. Hindi lang lalaki ang possessive, mas malala pa yata minsan ang mga
babae.
"Anyway, pumunta dito ang Mommy mo nitong nakaraan lang. Tapos may kasama siya. I
thought..." Tumingin muna si Melissa sa kaniya, na para bang humihingi ng permiso.
Alam na kaagad niya ang sasabihin nito kaya nginitian niya ito. "l thought lyong
kasama ni Tita ang fiancée mo. Panay kasi ang sabat habang nagkukuwento ako kay
Tita, and the way she talked, may malalim kayong pinagsamahan. Kaya akala ko siya
ang mapapangasawa mo."
Nagkatinginan sila ni Axel. Si Samantha nga angtinutukoy ni Melissa. Wala ng iba.
Kasalukuyang inaayos nito ang pagkakatali ng gown sa likod niya. Si Axel naman ay
nakaupo sa upuan habang pinapanood sila ni Melissa. "Si Helena ang fiancée 1<0,
Mel. Wala ng iba. Ano naman ang ginagawa nila dito? 'l nakakunot-noongtanong nito.
Hindi niya mapigilang kabahan sa isasagot ni Melissa. Ano pa nga ba ang gagawin ng
mga ito sa ganitong klaseng tindahan? Napapikit siya ng magsimula na itong
magkuwento.
"Actually, sinukatan ko na siya dahil
n a-finalize na ang gusto niyang design. And... pinili ka na din niya ng
maisusuot."
Napamulat siya bigla. Laglag ang balikat niya sabay pakawala ng buntong-hininga.
Sigurado siyang sinang-ayunan iyon kaagad ng ginang. Lantaran na yata ang
pagkadisgusto ng ginang sa kaniya.
"What?!" napatayo si Axel bigla sabay tingin sa kaniya. "Puwede mo ba kaming iwan
muna, Mel?" pakiusap ng binata sa dalaga.
"S-sure... Sa opisina lang ako. Anyway, I'm sorry!" Turn ango si Axel sa dalaga.
Pagkaalis ni Melissa ay lumapit ang binata sa kaniya. Sinapo nito ang mukha niya
garnit ang mga palad nito. Pilit itong ngumiti pero sa iba siya nakatingin.
"Look at me, hon." llang beses pa yata nito.
Matagal bago siya tumingin ng deretso dito. "Alam ko ang nasa isipan mo ngayon.
Ikaw lang ang papakasalan ko, okay? 'Wag mo ng isipin ang mga sinabi ni Melissa,"
anito sabay tingin sa umbok niyangtiyan.
"A-Axel.. ." Gumalaw ang kilay nito nang sambitin niya ang pangalan nito. Mukhang
pinag-aaralan din nito ang mukha niya. Hindi niya alam kung ibubuka ba ang bibigo
hindi. Kailangan ng malaman ni Axel ang napag-usapan nila ng ina nito.
"Say it, hon. May sasabihin ka. I know. Spill
it," utos nito at pinisil pa ang labi niya.
"G-gusto ng Mommy mo na layuan kita. Handa rin siyang magbigay ng pera matuloy lang
ang kasal niyo ni Samantha," nahihirapang sambit niya dito.
Rumehistro ang pagkagitla sa mukha nito matapos niyang sabihin. Bigla din nitong
binawi ang kamay sabay hilamos ng mukha.
Naikuyom nito ang dalawang kamao kapagkuwan. Humarap ito sa kan'ya. "Kailan niya
sinabi 'yon?" tanong nito.
"N-noong araw na niyaya niya tayong mag-dinner. L-lahat ng naikuwento niya sa'yo ay
hindi nangyari noong gabing 'yon. B-baka si Samantha ang tinutukoy niya,"
"So it was a cooking show.. At sinama ka pa niya? God, Helena! Bakit ngayon mo lang
sinabi? I know my Mom very well. Ipipilit at ipipilit niya ang gusto niya. Kung
hindi mo ito kaagad sinabi ito sa akin, I'll end up marrying Samantha! F*ck! This
is not something I can allow to happen." Umiling-iling pa ito. "Kaligayahan ko ang
nakatayo dito!" Masyadong napalakas ang boses ni Axel dito kaya natigilan siya.
"S-sorry.. ." mahinang sambit niya.
"No- No, hon. Don't be. Kasalanan ko 'to. Akala ko okay lang kay Mom. All this
time, sinusunod niya ang mga gusto kaya hindi ko akalaing magagawa niya ito. llang
beses na
kaming nag-usap dito na ikaw ang gusto kong makasama habang buhay. Okay siya ng
okay. 'Yon pala. . . F*ck!" Tumingin ito sa kan'ya ng deretso mayamaya. "The one
who should apologize is me, not you. Okay? I'm so sorry." Niyakap siya nito ng
mahigpit pagkatapos nitong sabihin iyon.
'"Wag na 'wag mong sasarilinin mga ganitong problema, Helena. We're partners,
remember? 'Wag mo ng uulitin, ha? Sabihin mo kaagad sa akin. Wala kang ibang
papaniwalaan kundi ako lang, maliwanag?" Tumango siya dito kapagkuwan.
Hindi niya mapigilang mapaghagulhol habang nasa bisig nito. Mali siya ng pagtago sa
binata ng katotoohanan. Paano pala kung magising na lang siyang ikakasal na ang
binata kay Sam kakatago niya? Mas higit itong nakakakilala sa Mommy nito kaya ito
rin ang dapat humarap, hindi siya. Dapat si Axel lang ang dapat niyang paniwalaan.
Walang dudang siya nga ang gusto nitong pakasalan dahil sinabihan nito si Melisa na
madaliin ang wedding gown na napili niya. Siya rin ang pinapili nito ngdamit na
susuutin nito. Ni hindi man lang ito kumontra sa gusto niya para dito. Dumaan din
sila ng mall para sa laruang gusto ng anak.
Nakakapagod na araw para sa kan'ya pero hindi niya ramdam dahil ang bigat na
dinadala niya ay nasabi na niya sa binata. Nakahinga siya ng maluwag. Mas lalo
yatang minahal niya ito pagkatapos ng eksen ang iyon.
Kakatapos niya lang mag-halfbath nang mapansing wala ang binata sa silid nila.
Lumabas siya pagkatapos magbihis. Nadatnan niya ang binata na seryosong surnisimsim
ng alak.
Mukhang malalim ang iniisip nito. Hindi yata nito napansin ang paglapit niya dahil
nagulat pa ito ng bahagya pagkakita sa kan'ya.
"Hey!" anito sabay higit sa beywang niya. "Ba't 'di ka pa natutulog? Maaga ang alis
mo bukas papuntang Palawan
Hindi na siya kumontra nang paupuin siya nito sa kandungan nito. Pumaloog ang kamay
nito sa darnit na pantulog niya. Naramdaman niya ang masuyong paghimas nito sa
malaking umbok niya sa tiyan.
"Hinihintay kitang matapos. Gusto ko sabay tayong matulog." Hinawi nito ang buhok
at masuyong hinalikan ang batok niya. Ramdam niya ang pagtayo ng mga balahibo nang
maramdaman ang hininga nito.
"What do you think? Babae or lalaki?" bulong nito kapagkuwan habang patuloy ito sa
ginagawang paghaplos sa tiyan niya.
"Hindi ko pa alam. Pero sabi ni Nanay, baka lalaki daw. Hindi pa naman sigurado.
Pero sana. Kasi may babae na tayo, e. Hindi pa yata kasi
makikita 'to sa ultrasound."
"Okay. Excited na ako sa paglabas niya. Ngayon ko lang mararanasan ito kung sakali.
Pero kung ako ang tatanungin kung anong gusto ko? Kahit anong gender, hon. Hindi
mahalaga sa akin
'yon. Batsa ikaw ang ina," anito na ikinangiti niya.
"Mahal mo talaga ako, noh?" natatawang sabi niya.
"Super. Hindi ko yata kayang mabuhay kapag nawala ka sa akin. Hawak mo na kasi ang
puso ko. Hindi ito titbok kapag wala ka, masuyong bulong nito sa kan'ya. Matagal
bago ito nagsalitang muli. "So please, don't leave me. Okay?" Hindi niya alam kung
pakiusap ba 'yon, o utos. May bahid na lungkot din ang himig nito kaya nag-alala
siya.
Hinarap niya ito kapagkuwan. Nginitian niya ito bago pinunasan ang luhang nahulog
mula sa mata nito. "Hindi kita iiwan, Axel. Hinding-hindi ako masisilaw sa pera ng
Mommy mo. Ikaw ang kailangan 1<0, ang kailangan namin ng mga anak mo, hindi ang
pera niya. Naiintindihan mo? Kaya makakaasa kang hindi kita iiwan. Pangako,"
masuyong sabi niya rito. Ngumiti ito sa sagot niya. Halatang nakontento ito
Wala siyang pakialam kung may makakita sa kanila. Inayos niya ang pagkakaupo sa
kandungan nito at yumakap sa leeg nito sabay abot ng labi nito. Sinalubong naman
kaagad ni Axel ang labi niya ng buong puso.
Gusto niyang iparamdam sa binata kung gaano niya ito kamahal. Diniin niya ang
sarili sa binata kaya mahigpit na yakap ang iginanti nito ng hindi nagbibitiw ang
mga labi nila. Masuyo ang paraan nito ng paghalik kagaya niya kaya napangiti siya.
Panay ang tudyo nito sa labi niya niya kaya wala sa sariling kinurot niya sa
tagiliran. Nakangiting bumitiw ito sa kan'ya sabay pangko ng masuyo papasok ng
silid nila.
0 111itC l His witch
Mira Kej
Marianna IS living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 45: Anger

Masuyo siyang inihiga ng binata sa kama nang makapasok sa silid nila. Napalabi siya
ng maghubad ito sa harap niya. Boxer brief lang ang itinira nito. Masuyo siya
nitong pinaupo at tinanggal ang damit niya. Wala naman siyang suot na bra kaya
lantad kaagad sa binata ang ang dalawang bundok niya.
"They are beautiful, as always, just like you," anas ng binata habang pinagmamasdan
siya.
Mayamaya ay hinawakan nito ang waistband ng kan'yang pajama kasabay ng underwear
saka hinubad iyon. Masuyo siyang tiningnan ng binata bago tinapon sa kung saan ang
suot at pumatong na sa kan'ya.
Pigil ang hininga niya nang paglandasin nito ang kamay mula sa hita niya hanggang
sa dibdib niya. Kinintalan din nito ng halik ang bawat madadaanan ng labi nito.
Mayamaya ay tumitig ito sa kan'ya na puno ng pagnanasa partikular na sa nakaawang
niyang labi. Nakagat niya ang ibabang labi dahil sa paraan ng pagtitig nito.
llang sandali pa ay inilapit nito ang sarili para hagkan siya, habang ang kamay
nito ay naglulumikot pababa sa pagitan ng hita niya.
Awtomatikong napayakap siya sa leeg ng binata nang tuluyan nitong sakupin ang labi
niya. Kasabay niyon ang pagsinghap niya sa 100b nito dahil sinimulan na nito ang
paglaro sa hiyas niya. Napapa-ungol siya sa 100b ng bibig nito dahil sa sensasyong
nadarama niya dahil sa ginagawa nito.
Hindi niya maiwasang paglandasin din ang kamay sa buong katawan nito habang patuloy
na naglalaban ang kanilang mga dila.
"Ohhh, ungol ng binata nang makarating ang kamay niya sa naninigas nitong
kahandaan. Tumingin ito sa kan'ya sabay ngit . "Silly girl! Lalong magagalit 'yan-
Oh shit! Damn good, hon! ll napalakas ang ungol nito nang simulan niyang itaas baba
ang kamay sa kahabaan nito. Unang beses niya lang ginawa ito. Gusto niyang makita
kung masaya at naliligayahan ba ito sa ginagawa niya.
Bahagya itong napasubsob sa leeg niya kasabay ng ungol nito.
"T-tama ba ang ginagawa ko?" Nag-angat ito ng tingin sa kan'ya sabay kagat ng
ibabang bahagi ng labi.
"Yeah. Uhmmm. Ohhh..."
Napangiti siya sa reaksyon nito. "P-puwede ko rin bang- Ahmm, tikman Iyan? ll Sabay
tingin sa baba nito. Hindi niya alam kung saan humugot ng lakas para sabihin iyon.
Pero biglang lumukot ang mukha nito. "F*ck! No! That's enough, hon! You're
torturing me now!"
Napatigil siya sa ginagawa niya at tumitig sa binata. "Bakit? Diba, gusto niyo
'yon?" tanong niya.
Natigilan ito sa tanong niya. "Y-yes. B-but-"
"'Yon naman pala, e! Bakit ayaw mo sa'kin? Bakit sa iba, gusto mo? Gusto lang naman
kitang paligayahin kagaya nila," malungkot na sabi niya sabay tulak dito para
umalis sa ibabaw niya. Pero hindi ito natinag.
Basta, bigla siyang nilukuban ng selos ng mga sandaling 'yon. Kaya naman niya
siguro higitan ang mga ginagawa ng mga naging babae nito.
Napatingin siya clito ng magpakawala ito ng buntong-hininga sabay titig sa kan 'ya.
"00, gustong-gusto namin 'yon, hon. Pero pagdating sa'yo, ayoko. Iba ka. Para sa
akin, gawain lang 'yon ng mga lalaking walang respeto sa babae... So please know
that I have all my respect for you. Isa pa, ayokong madumihan 'yan.
Araw-araw mong hinahalikan ang anak natin. Paano kung magka-allergy? O kung anuman?
Do you get my point?" Sabay pisil ng labi niya. " really appreciate it. Very much.
Pero hindi ko hahayaang gawin mo 'yon sa'kin. You're enough for me, your body..
Pinaglandas niya ang daliri sa beywang nito. "Your moans and touches complete
me. You've already made me feel good. Hindi mo lang alam. Diba, I'm always horny
when you're around? It's because, ang lakas lang ng epekto mo sa akin. At sapat na
sa l kin 'yon. It's a pleasure for me, hon. I do not want your lips and tongue to
touch mine down there. That is for my lips and tongue only. Get it?"
Hindi niya maiwasang kagatin ang labi sa mga sinabi nito. May kung anong kaguluhang
nangyayari sa 100b niya dahil sa mga sinabi nito. Napatakip siya ng mukha dahil sa
kahihiyan.
Natatawang tinanggal nito ang mga kamay niya. Sa tingin niya pulang-pula na lyon.
"So cute when blushing." Sabay pisil nito sa pisngi.
Yumakap na lang siyang muli sa leeg nito at turnitig sa binata.
"Sorry... Gusto ko lang naman higitan ang mga naging babae mo,"
Napailing ito sabay tsk. "Matagal mo ng hinigitan sila, hon. Kaya, 'wag mong ibaba
ang sarili mo sa susunod. Let me drive na lang. Okay?"
"Okay."
Walang sabi-sabing sinakop nito ang labi niya, tinugon niya iyon ng buong puso.
Mayamaya ay muling napuno ng halinghing nila ang bawat sulok ng silid na iyon dahil
sa
masuyong pag-angkin nito sa kan'ya. Mahigpit na yakap siya nito habang umu-ulos pa
rin sa ibabaw.
They groan because of so much pleasure. Gustong-gusto niya ang paraan ng pag-angkin
nito kan'ya. llang beses din nitong sinasambit kung gaano siya nito kamahal, na
kaagad niyang tin utugon.
Ito lang ang masasabi niya ng mga sandaling iyon. They're not having sex; they're
making love. 'Yan ang tamang termino. Ginagawa nila ito dahil sa pagmamahal.
Hindi niya mapigilan ang sariling hindi ito kagatin sa balikat sa sobrang
pagpapaligaya nito sa kan'ya. Maging ito ay gumagawa ng marka sa kan'ya. Hindi
langsa leeg at dibdib niya kundi pati sa buong pagkatao niya.
"1 1 m c*mming," masuyong bulong nito sa kan'ya at binilisan ang paglabas-pasok
nito sa 100b niya. Kasabay ng panginginig nito ang pagsabog ng kan 'yang orgasmo.
Kapwa sila hingal nang matapos iyon.
KINABUKASAN maagang nagising si Axel. Bumaling siya sa babaeng mahal niya, na
himbing na himbing pa rin sa pagtulog. Napangiti siya ng maalala ang maiinit na
pinagsaluhan nila kagabi. Hindi niya akalaing tatlong beses siyang nilabasan sa
iisang position nila. Inaangkin nila ang isa't isa habang magkayakap. They were
moaning and murmuring to themselves how much they loved each other.
Napalabi siya dahil sa alalang iyon habang ang haplos ang batok niya.
They made love...
Masaya siya kasi may pabaon ito sa kan'yang pag-alis. Tatlong araw kasi siya
mawawala. Pakiramdam niya, napakatagal niyon. Marami silang aasikasuhin sa isla
kasama sila Sebastian.
Masuyo niya munang hinalikan sa labi ang dalaga bago iginiya ang sarili pababa ng
kama.
Inayos niya din ang pagkakatakip ng kumot dito.
Wala siyang saplot ni isa nang pumunta sa banyo. Deretsong itinapat niya ang sarili
sa dutsa para maligo.
Hindi pa rin gising ang dalaga ng matapos siya. 8:30 naman ang usapan nila ng mga
kasamahan pero sadyang inagahan niya dahil may dadaanan pa siya.
Nagtimpla lang siya ng kape at kumain ng sandwich para sa kan'yang almusal. Gusto
pa sana niyang ipagluto ang mag-ina niya pero may lakad pa talaga siya.
Before six siya umalis ng condo at dumaan sa boutique ni Melissa. Ten pa ang bukas
ng shop nito, kaya sa guard na lang nito iniwan ang napag-usapan nila kagabi.
Pagkagaling sa shop ay dumeretso na siya sa
sadya niya. Wala pang thirty minutes nang marating niya ang malaking bahay ng ina.
Gigil na hinigit niya ang paper bag bago burnaba ng sasakyan.
"Good morning PO, Senyorito! ll gulat na bati ni Manang Cora ng makita siyang
bumaba sa sasakyan. Nagdidilig ito ng halaman sa labas.
"Si Mommy PO?"
"Tulog pa, hijo. Late na kasi umuwi dahil may inatendang party."
Tumango siya dito at lumapit sa maliit na gate. Kaagad na pinagbuksan siya ng guard
nang marinig ang sigaw ni Manang Cora.
Dere-deretso siyang urn akayat ng hagdan papunta sa hallway kung saan naroon ang
masters bedroom. Nagpakawala siya ng marahas na buntong-hininga bago pinihit ang
seradura ng pinto.
Gulat na mukha ng ina angsumalubong sa kan lya. Nakaupo na ito sa kama, na hawak
ang telepono.
"What's that, son?" naka-kunot ang noo nito n ang itaas niya ang dalang paperbag.
"Kayo ang nagpagawa tapos hindi niyo alam?" pagka-sarkastikong sabi niya sa ina.
"Ano ba 'yan- Oh!" Napasingap ito kapagkuwan. Hindi na nito naituloy ang sasabihin
dahil binulatlat na niya ang laman ng
paper bag na 'yon.
"Para kanino 'to?" matigas niyang tanong sa ina.
"Ah- ahm, pinagawa namin para sa'yo, anak.ll
Napapikit siya sa sinabi ng ina. "Did I ask you? And who do you think my bride is?"
"Anak..." anitong hindi alam ang sasabihin.
"Mom! Answer me!" Hindi maiwasang mapalakas ang boses niya sa sobrang galit.
Hindi na naman ito nakasagot. Pumikit siya bago tinitigan ito ng deretso.
"Totoo bang sinabihan mo si Helena na layuan ako? Balak mo rin siyang bayaran dahil
si Samantha ang gusto mong pakasalan ko? Totoo

Naikuyom niya ang kamao niya. "Akala ko pa naman nagkaintindihan na tayo tungkol
dito. Hindi pa pala. llang beses ko bang sasabihin sa lyo, na si Helena ang gusto
kong makasama habang buhay hindi-"
"Ginagawa ko lang ito para sa ikabubuti mo, Axel! Si Samantha ang nararapat para
sa'yo hindi ang ambisyosang babaeng 'yon! Mahirap bang intindihin, na ginagawa ko
lang ang sa tingin kong tama at makabubuti para sa'yo? Ha, anak?"
"Really? Si Sam ang ikabubuti ko? Okay ka
lang ba, Mom? Hindi mo ba nakikita na hindi ako magiging masaya sa piling ni
Samantha? Alam mo ba kung anong gusto mong maging buhay ko kapag so Samantha ang
pinili ko? My life will be damn miserable! Miserable Mom! Naiintindihan mo? Mas
gugustuhin ko pang mawala sa mundong ito kaysa ikasal sa kan'ya!" Napapikit siya sa
sinabi. Gusto niya lang sabihin para matauhan ito. "If you still insist Sam. Go
ahead and try! Pero 'wag ka ng magtaka kung wala ng anak na matitira sa lyo.ll
"A-Axel, anak..." Tumayo ito at lumapit sa kan'ya. Akamang hahawakan siya nito nang
tapikin niya ang kamay nito.
"Akala mo ba hindi ko alam kung bakit hindi natin kasama ang mga kapatid ko? I know
everything, Mom! Dahil sa kagagawan mo kaya wala sila ngayon dito! Dahil sa
pagiging selfish mo! Don't you find yourself miserable here? Ang laki-laki ng bahay
mo pero mag-isa ka? Mom, wake up!"
"No! No! Baby, please makinig ka. Hindi ako angdahilan-ll
"Tama na, Mom! Ayoko ng makinig sa'yo! Please, leave us alone!" matigas at gigil na
sabi niya dito. Tatalikod sana siya ng may naalala. "Mula ngayon hindi ka na
puwedeng lumapit sa mag-ina 1<0, lalo na kay Lexxie. Mahirap na, baka mahawaaan
pa." Tuluyan na niyang tinalikuran ito.
"Axel, anak! Burnalik ka! Axel!" rinig niyang sigaw ng ina bago niya isinara ang
pintuan. Napapikit siya pagkuwa'y pinakalma ang sarili bago naglakad palayo ng
pintong iyon.

Chapter 46: Guest

Papungas-pungas si Helena nang magmulat ng mata. Nagising siya dahil sa yugyog ng
anak sa balikat niya.
"Good morning, anak!" nakangiting bati niya clito ng harapin ito.
"Morning din PO, Nanay! Kausapin daw po kayo ni Tatay." Binigay nito sa kan'ya ang
telepono nito at dere-deretsong lumabas. Hindi niya mapigilang mapasunod ngtingin
sa anak.
Marahil, tapos na nitong kausapin ang ama.
Humarap siya sa binata kapagkuwan. Dinig niya ang mahihinang tawa nito sa kabilang
linya nang makita ang itsura niya sa screen.
"Whoah! Kakagising mo lang, hon?"
"00. Ba't 'di mo nga pala ako ginising bago ka urnalis, hon? ll
"I'm sorry, hon. Maaga akong bumangon dahil may dinaanan ako kanina. Saka, ang
sarap ng tulog mo. Ayaw kitang istorbohin. Alam kung pagod na pagod ka dahil
kagabi." Alam niyang tinutudyo siya nito.
"Oh," wala sa sariling sambit niya nang maalala ang nangyari kagabi. Bigla siyang
nakaramdam ng hiya na naman.
"Did you just moan?" natatawang tanong nito.
Napahawak siya sa sintido. Binibiro lang siya nito pero [along umiinit ang lisngi
niya. "Axe .
"Hey, relax, hon! Maaga pa para magalit,ll awat nito sa kan'ya.
Hindi niya lang kasi alam ang sasabihin kaya n ag-galit galitan siya.
Napatitig siya sa likod ng binata. Marami siyang nakikitang puno ng niyog. Marahil,
nasa Palawan na ito.
"Anong oras kayo nakarating d'yan?" Pag-iba niya ng usapan.
"Mga 9:30, hon. Late na kasi kami urnalis.
Kumain ka na ba? Nand lyan na ba si Dennis?"
"Nasa labas si Dennis?!" gulat na tanong niya din imbes na sagutin ang mga tanong
nito.
"Yes. Pinaki-usapan ko siya na bantayan kayo,"
"Bantayan kami? Bakit? Dahil pa rin ba 'to sa nangyari sa lyo? ll Bigla siyang
kinabahan pagkasabi nitong may bantay sila.
Napabuntong-hininga ito sa kabilang linya. "Sort of. Hindi kayo puwedeng lumabas ng
hindi kasama si Dennis, okay?"
"Okay. .11
"Burnangon ka na. Hindi pa ba kayo nagugutom ni Baby?" masuyong tanong nito
kapagkuwan.
Napahawak siya sa tiyan niya. Hindi pa naman siya nakaramdam ng gutom. Medyo
naninigas na naman ang kan'yangtiyan. Minsan ganito siya. Baka naninibago pa rin
ang katawan niya, o 'di kaya sa stress. Isa pa sigurong dahilan, papasok na ng
second trimester ang kaniyang ipinagbubuntis.
Napangiwi siya nang tumunog ang tiyan niya, at hindi iyon nakaligtas sa pandinig ni
Axel.
"Nagre-reklamo na si Baby. Burnango ka na kung ayawa mong daganan kita d'yan."
Natawa pa ito kapagkuwan na kaya iningusan niya "May niluto na yata si Dennis- Il
"Inutusan mo rin siyang magluto?" agaw niya sa sasabihin nito
"Yeah. Nagmadali kasi ako kanina, e."
"Nakakahiya naman. Pakiramdam ko nagiging pabigat na kami sa'yo. Kaya ko namang m
agluto, e."
"Hindi kayo pabigat, hon. Pinagod kita kagabi, remember kaya magpahinga ka ngayong
araw. Bawi ka na lang sa kay Dennis 'pag nakabawi ka na rin ng lakas,"
Natawa siya ng mahina dito. Walang malisya kay Axel 'pag ganoong usapan pero sa
kan'ya, may malisya. Hindi pa kasi siya sanay pag-usapan ang ganoong bagay. Soon
siguro. Magiging komportable din siya pag-usapan ang maselang bagay.
Nagpaalam na rin ito maya-maya para makakain na siya. Naligo muna siya bago
lumabas. Hindi niya mapigilang mapailing nang makita si Dennis at ang anak na
naglalaro. Game of the Generals na naman. llang beses na siyang niyaya ng anak na
maglaro niyon pero hindi pa niya makuha ang laro na iyon, kaya hindi siya
nakikipaglaro dito. Chess nga hirap din siya.
Dama at baraha lang yata alam niyang laruin.
"Ang aga niyan anak, a?"
"Hinamon po ako ni Tito D. Lahat po ba ng kaibigan ni Tatay pogi?" tanong nito
mayamayaw na ikinawang niya ng labi. Tumingin pa ito sa mukha ni Dennis na
nakangiti. "Kasi si Tito Grecco, pogi din," parang inosenteng saad ng anak niya.
"Siguro, anak. Pero mas pogi si Tatay sa kanila, diba?" Ngumiti siya kapagkuwan
sabay sulyap kay Dennis.
"Opo. Pangalawa lang sila," sabay ingus kay Dennis na ikinalukot ng mukha ng
binata.
"Mukhang maaga kang sinanay ng Tatay mo, Lexxie. Pero sige, tatanggapin ko.
Pangalawa din siya sa mga mahal ko, e."
Kita niya ang paghaba ng nguso ni Lexxie dahil sa huling sinabi ni Dennis.
"Dennis!" saway niya sa binata. "Hindi pa niya naiintindihan 'yan. Nagbibiro lang
si Tito
Dennis. Diba?" Nilakihan niya ng mata ang binata.
Napakamot ito ng ulo. Pero sa huli tumango ito kaya napangiti si Lexxie.
Inabala niya angsarili sa paglista ng mga bibilhin sa grocery kinagabihan. Iniwan
niya ang anak at si Dennis na naglalaro pa rin. Hindi na niya kasi nakaya ang antok
kaka-nood sa dalawa. Pero nawala ang antok niya nang tumawag si Axel. Matagal din
silang nag-usap. Marami itong naikuwento sa kan'ya tungkol sa mga ginawa nito sa
isla, maging siya rin. Pero alam naman niyang nagre-report si Dennis kay Axel dahil
narinig niya ang huling pag-uusap ng mga ito kanina.
Kinabukasan, maaga siyang bumangon para magluto ng pagkain nila. Tulog na tulog si
Dennis nangdaanan niya sa sala. Medyo madilim pa sa parteng iyon dahil nakapatay
ang ilaw. Marahil, napagod sa laro kagabi kasama ang anak. Pero pagkatapos niyang
magluto ay ginising na niya ang mga ito para mag-almusal.
Sabay silang kumain na apat ng almusal. Nasabihan na niya si Dennis na samahan sila
sa grocery. Hindi puwede si Nanay Norma dahil may lakad ito. May meeting daw ito
kasama ang ibang kasamahang senior citizen din.
Band ang hapon sila nag-grocery ni Dennis dahil hinintay pa nila ang approval ni
Axel. Binilinan pala kasi si Dennis na magpapaalam
dito kung lalabas sila. Kasama nila si Lexxie dahil hindi pa nakakabalik si Nanay
Norma. Marami silang pinamili kaya madami din silang bitbit dahil sa mga binili ni
Lexxie, na wala sa listahan niya. Buti sa malapit na grocery store lang sila
pumunta.
"Dahan-dahan, Lexxie!" sigaw niya sa anak nang turnakbo ito papunta sa sasakyang
dala nila. Nasa parking lot sila ng mga sandaling iyon. Open area kaya medyo
nasisilaw siya sa liwanag.
Napatigil siya sa paglalakad ng makita ang motorsiklong humaharurot palapit sa gawi
nila. Tiningan niya ang anak na lakad-takbo ang ginagawa palapit sa sasakyan.
"Anak, gumilid ka, at may parating na motorsiklo!" sigaw niya sa anak.
Nakatalikod ito si Lexxie kaya lumingon ito sa kan'ya na nakangiti bago gumilid.
llang sandali lang ay nakita niya ang motorsiklo na gumilid din ng bahagya. Hindi
niya maiwasang mapasinghap n ang dere-deretsong bin aybay ng motorsiklo ang daan
kung saan naroon ang anak niya.
"F*ck!" dinig niyang sambit ni Dennis. Basta na langdin nagsigulungan ang mga mga
pinamili nila na hawak nito kanina. Binitawan pala nito at dali-daling hinigit si
Lexxie sabay kuha para iwasan ang papalapit na motorsiklo.
Napahawak siya sa dibdib niya nang makita ang pangyayaring iyon. Ni hindi man lang
kasi
urnalis sa lane ang motorsiklo kanina kung saan naroon si Lexxie. Pakiramdam niya
sinadya nito kaya nakaramdam siya ng takot.
Inisang hakbang niya ang pagitan nila ni Dennis at ng anak.
"Ayos ka lang anak?" nag-aalalang tanong niya dito. Halata ang pagkagulat sa mata
nito. Humahangos din ito dahil siguro sa biglang kilos ni Dennis. Turningin ang
anak sa motorsiklo na naka-hinto pala. Lumingon pala kasi ito sa kanila. Bigla
niyang hinigit at niyakap ng mahigpit ang anak paharap sa kan'ya.
"Go and get him!" dinig niyang sigaw ni
Dennis sa palapit na mga lalaki. Dalawa iyon.
Hindi niya alam kung saan ang mga ito galing.
"Yes, boss!" ani ng isa at sumakay sa humintong fortuner.
Ngayon lang niya napagtantong may mga nakabantay pala sa kanilang mga kasamahan ni
Axel.
Nakahinga siya ng maluwag nang makitang sinundan ng sasakyan ang papalayong
motorsiklo.
"Ipasok mo na si Lexxie sa sasakyan, Helena.
Ako na ang bahalang magpulot ng mga pinamili. Hintayin niyo na lang ako." Turningit
pa ito sa kan'ya saka iginalaw ang ulo. "Don't worry safe ang sasakyan ko."
Turnango siya sa binata at iginiya ang anak
palapit sa sasakyan ni Dennis. Saka lang niya napansin ang pangnginig ng mga tuhod
nang makapasok na sila ng tuluyan sa sasakyan. Niyakap niya ulit ang anak ng
mahigpit.
Paniguradong magngingit-ngit sa galit si Axel kapag nalaman niya ito.
"Bad guy po ba 'yon, Nanay?" Natigilan siya sa tanong ng anak. Matagal nga siya
bago n akasagot dito.
'"Wag mo ng isipin 'yon, anak. Masaya ka ba sa mga pinili mong pagkain kanina?
Share mo kay Lola at Tito Dennis ang iba, ha?" pag-iba niya ng usapan. Ngumiti
naman ito kaya nakahinga siya ng maluwag.
Kita niya si Dennis na nagpupulot ng mga pinamili nila. Malapit na itong matapos
kaya hindi niya mapigilang mag-usal ng pasalamat. May mga naglalaro kasi sa isipan
niya. Paano kung may ibang kasamahan ang lalaking iyon? Tapos pagbabarilin nito ang
kinaroroonan nila. Napahawak siya sa dibdib niya habang pinapanood ang binata na
nagpupulot.
Tahimik sila ni Dennis nang pauwi na sila. Kasama kasi nila ang anak kaya hindi pa
sila makapag-usap ng maayos.
Nauna sila ng anak na umakyat sa condo dahil binalikan pa ni Dennis ang ibang
pinamili. Iniwan lang nito ang ibang bitbit sa pinto. Hinila na lang niya papasok
ang mga iniwan nito. 'Yong
kaya lang niya bitbitin ang kinuha niya hanggang sala dahil pinagbawalan siya ng
binata.
Papasok sana siya sa silid para magbihis nang marinig ang tunog ng doorbell. Hindi
niya maiwasang magtaka. Kung si Dennis iyon. Hindi na ito pipindot dahil alam nito
ang passcode ng unit ni Axel.
Kinakabahang lumapit siya sa pinto. Pero bago siya lumapit ay pinapasok niya si
Lexxie ng silid, at sinabihang i-lock ang pinto, na kaagad naman nitong sinunod.
Sinilip niya ang hole nang makalapit pero walang tao kaya natigilan siya. Napapikit
siya kapagkuwan. Tinampal niya rin ang dibdib niya pagkatapos niyon. Akmang babalik
na siya nang marinig ulit ang doorbell.
Burnilis ang tibok ng puso niya doon. Sinilip niya ulit pero walang tao. Dala ng
curiosity, hinawakan niya angdoor knob at pinihit iyon ng dahan-dahan. Gayon na
lang ang pagkagulat niya ng mapagsino ang pumindot ng doorbell.

AVA NAH Writer

Hanggang katapusan pa tayo sa kuwentong ito guys. Kaya, sana samahan niyo ako... If
naiinip kayo. Wait niyo Ian lang hanggang sa matapos hehehe... Salamat po ng
marami!

Chapter 47: Envelope

"J-Jerlyn?!" hindi makapaniwalang sambit ni Helena nang makilala ito.
Nakasuot siya ng makapal na jacket na may hood. Ang laki ng ibinagsak ng katawan
nito. Hindi niya maiwasang magtaka kung bakit ito narito.
Diba, dapat nasa kulungan ito dahil tauhan ito ni Winona?
"A-anong ginagawa mo dito? A-at paano mo nalamang dito kami nakatira? l'
Tumitig lang ito sa kaniya. "Mag-ingat kayo,
Helen
Napaawang siya ng magsalita ito. Napaka-seryoso ng mukha nito. Bumalik na naman ang
kaba sa dibdib niya. Para yata siyang Magkakasakit sa puso sa mga nangyayari
ngayon.
Napapitlag pa siya nang may bigla itong isinuksok sa kamay niyang nanlalamig sabay
alis sa harapan niya. Pakanan ang direksyon nito.
Tatawagin niya sana ito nang mahagip si Dennis sa kaliwang bahagi niya. Burnaling
siya kay Jerlyn. Kita niya ang pagmamadali nito paliko ng hallway pero burnaling pa
ito sa kaniya.
Baka iniiwasan nitong makita ito ni Dennis.
Hindi niya tuloy napansin na nasa harap na pala niya si Dennis.
"Are you okay?" tanong ni Dennis sabay tingin sa kamay niyang may hawak na papel.
Nakalukot din nang bahagya ang mukha nito.
Bumaba angtingin niya sa kamay at mabilis na tinago niya iyon sa bulsa saka hinarap
si Dennis ng maayos.
"A-ayos lang ako," alanganing sabi niya sabay ngiti dito.
Matagal bago ito nagsalita dahil titig na titig sa kan'ya.
Halata ba sa mukha niya na nagsisinungaling lang siya?
"Okay," anito.
Nilakihan niya ang awang ng pinto at pinapasok ito. Dumeretso ito sa kusina ng
makapasok.
Siya naman ay sa silid ng anak. Kakatok sana siya nang biglang bumukas iyon.
"Puwede na pong lumabas, Nanay?" Ngumiti siya at tumango dito.
Tumakbo ito palabas kaya nakangiti siya. Dumeretso din ito ng kusina. Mukhang
excited ito sa mga pinamili nila.
Nang maalala ang papel na binigay ni Jerlyn ay kaagad na pumasok siya sa silid
nila. Ini-lock niya din ang pinto.
Naupo siya kapagkuwan sa kama at kinapa ang papel sa bulsa niya. Dahan-dahan niyang
binulatlat ito.
Napatakip siya sa ng bibig ng mabasa ang laman niyon. Napatingin siya sa pinto.
Bakit nasabi ni Jerlyn na hindi lahat ng nasa paligid niya mapagkakatiwalaan? Sino
naman ang mga taong 'yon?
Napahawak siya sa sentido niya kapagkuwan. Biglang sumakit ang ulo niya. Hindi pa
ng siya nakabawi ng husto sa nangyari kanina sa parking lot heto na naman.
Napahawak siya sa tiyan nang biglang pumintig. Napapikit siya.
Paano ba niya maiiwasan ang mga stress? Wala sa sariling nahiga siya sa kama.
Ngayon lang niya naramdaman ang pagod. Pinikit niya ang mga mata niya. Kaagad naman
siya hinayon ng antok patulog.
Nagising siya sa sunod-sunod na katok sa pinto ng silid nila. Matagal siya
nagsalita kaya siguro nagsalita na si Dennis.
"H-hi! ll Napakamot pa ito sa ulo.l'Ahm, kanina pa ako kumakatok hindi ka
sumasagot.
Natulog ka ba?"
Ngumiti siya rito at turnango.
"l see. Ready na ang hapunan," anito.
Hindi maiwasang urnawang ang labi niya. Bigla niyang hinilot ang sintido pagkatapos
niyon. Gabi na pala. Hindi siya nakapagluto. Pinasa na naman niya sa binata ang
responsibilidad.
"Sorry, Dennis. Nawala sa isip ko ang magluto. Nakatulog pala ako. Anong oras na
ba?" "Past eight na," nakangiting sagot nito.
Nanlaki ang mata niya sa sinabi nito. "Awl Ang haba pala ngtulog ko."
"Ayos lang. Naiintindihan ko naman. Anyway, natulog na si Lexxie pagkatapos niyang
kumain. Mukhang ngayon lang niya naramdaman ang pagod.
"Ganoon ba." Tumitig siya sa mukha nito kapagkuwan. Hindi na naman niya maiwasang
maisip ang mga sinabi ni Jerlyn kanina.
"N-Nasabi mo na ba kay Axel ang nangyari kanina?" tanong na lang niya dito.
"Hindi pa. Hindi ko siya makontak kanina pa pero nabanggit ko na rin kay boss.
Nagpadala siya ng ilang tauhan para sa siguridad niyo,"
"Sige. Salamat kamo. Kakain na lang ako mayamaya. Tawagan ko lang si Axel." Tumango
ito sa kaniya at bumalik na sa sala.
Isasara na sana niya ang pintuan nang maalalang nasa sala pala ang bag niya.
Lumabas siya at kinuha iyon doon. Nakaharap si Dennis sa
laptop nito habang nasa gilid naman niyon ang barahang laging dala-dala nito.
Seryoso na ito. Ni hindi man lang siya sinulyapan.
Hawak niya ang batok niyang hinihilot nang sipatin ang telepono. Napakunot-noo
siya.
No call and text si Axel? Sobrang busy ba?
Napailing siya mayamaya. Impossible. Kahapon lang nagagalit ito dahil ang tagal
niya mag-reply o sagutin ang tawag. Ngayon walang paramdam ng hapon? Tumingin siya
sa wall clock ng silid nila pagkapasok. Trenta minuto na lang bago ang alas-nuebe.
Kaagad na nagtipa siya ng mensahe para dito ng maupo sa kama. Nang hindi ito mag-
reply ay pinindot niya ang call button. Pinindot niya ang loudspeaker niyon.
Marahas siyang napabuntong-hininga nang hindi ito sumasagot. Mga sampung beses pa
niyangtinawagan ito para hindi man lang sinasagot.
Pabagsak na inilapag niya ang telepono sa kama.
"Nasaan ka ba, Axel?" naisatinig niya na may kasamang gigil.
Pinakalma niya ang sarili nang makaramdam ng paninigas ng tiyan. Turnayo siya at
tinungo ang pintuan. Kailangan na niyang kumain.
Ganoon pa rin ang posisyon ni Dennis ng daanan niya sa sala. Nakasuot na naman
ngayon ng salamin sa mata. Nais niya sanang tanungin ulit kung tumawago nag-text na
ba si Axel pero nilukuban siya ng hiya.
Napatigil siya sa paghakbang ng maalala si Nanay Norma. Tinungo niya ang silid nito
pero madilim.
Hindi pala ito umuwi? Nagkibit balikat na lang siya. Tawagan na lang niya siguro
mamaya.
Pagkatapos kumain at maghugas ng pinggan ay pumasok na siya sa silid niya. Naligo
na rin siya dahil ramdam na niya ang panlalagkit ng katawan. Natapos na siya lahat-
lahat pero wala pa ring paramdam si Axel. Nakatulugan na nga niya ang paghihintay
ng tawag dito. Inaamin niyang nakaramdam siya ng kaba.
Paano kung may nangyari ditong masama? May nagtangka din sa buhay ng anak nila kaya
hindi malayong meron din dito.
Naalimpungatan siya kinabukasan sa sunod-sunod na tunog ng alarm clock. Nakapikit
na kinapa ang pinaggalingan ngtunog saka kinuha iyon. Sinipat niya ang telepono.
Alas-singko na pala. Nag-set nga pala siya ng alarm dahil baka tanghaliin na naman
siya ng gising. Naghilamos at nagsipilyo muna siya bago. Inayos niya din ang
gulong-gulo na buhok.
Malungkot na inilapag niya ang telepono sa
kama nang wala pa ring matanggap na mensahe mula sa binata. Kapag natapos siyang
wala pa ring paramdam, tatawagan na lang niya si Nikki, baka sakaling alam ni
Sebastian kung anong nangyari sa binata.
Laking pasalamat niya nang makitang himbing pa rin si Dennis sa pagtulog dahil
kundi baka munanahan na naman siya nitong magluto.
Natapos na siya lahat-lahat sa pagluluto, tulog pa rin ang anak at si Dennis.
Tinakpan na lang niya muna ang mga niluto bago iniwan ang kusina.
Hindi pa man siya nakakapasok ng silid nang marinig ang sunod-sunod na tunog ng
telepono. Lakad-takbo ang ginawa niya dahil baka biglang maputol iyon. Nakangiting
hinigit niya ang telepono pero napalis iyon nang makitang hindi si Axel ang
tumatawag. Matagal bago iyon tumigil.
Magtitipa sana siya ng mensahe sa numerong tin atawag nang tumawag ulit iyon.
Napilitan siyang sagutin iyon. Pero bago iyon nagpakawala muna siya ng buntong-
hininga.
"H-hello?" mahinang sambit niya.
"Can we talk?"
Bigla siyang natigilan ng marinig ang pamilyar na tinig.
"Nasa coffee shop ako, katapat lang ng building. There's something I need to tell
you. Ito na ang huling kakausapin kita, Helena. Kaya sana pagbigyan mo ako.
Hihintayin kita," anito sabay patay ng linya.
Wala na ang kausap pero nakatitig pa rin siya sa telepono.
Bababa ba siya? Sa totoo lang curious siya sa sasabihin nito. Pero sa kabilang
banda, naroon ang kaba.
llang beses siyang nagpakawala ng buntong-hininga bago turnayo. Humigit siya ng
maisusuot at nagpalit. Dala niya ang telepono nang lumabas siya ng silid.
Dahan-dahan ang naging hakbang niya papuntang pinto. Siguradong pagbabawalan siya
ni Dennis kapag nakita siya. Gayon na lang ang pagkagulat niya nang may nakaharang
sa pintuan ngcondo nila.
"Bawal po kayo lumabas, Ma'am," ani ng lalaki. Matikas ang tayo nito animo'y
sundalo.
Napaangat siya ng kilay. Mukhang tauhan yata 'to ni Sebastian.
"May bibilhin lang ako sa coffee shop," aniya.
May pinindot ito sa bandang tainga nito at nagsalita. Nahulaan niya kaagad kung ano
iyon.
"May bibilhin daw si Miss Wolf sa labas," imporma nito sa kabilang linya. "Copy,"
dugtong pa nito. Tumingin ito sa kan'ya saka umatras. "Sasamahan ko kayo, Miss. Ako
nga po pala si
Hendrix," pakilala nito.
Turnango na lang siya dito. Napanatag siya kasi nabanggit nito ang salitang 'Wolf'.
Alam niyang si Axel lang at mga kasamahan nito ang nakaka-alam no'n.
Nakasunod lang ito sa kan'ya hanggang makarating sa cofee shop. Ito ang nagbukas ng
pinto ng shop na 'yon. Pinauna siya nito kapagkuwan.
Inilinga niya ang piningin at hinanap ang ina ni Axel. Napatingin siya sa ginang
nang itaas nito ang kamay. Naka-uniporme na ito. Mukhang dederetso ito pasok ng
opisina nito. May nakatayong butler ito sa gilid nito.
Kinakabahang lumapit siya sa kinaroroonan ng ginang. Napansin niya ang pag-upo ng
kasama niya sa ibang upuan malapit sa langsa mesang sadya niya.
"Salamat," aniya sa butler ng ginang ng ipaghila siya nito ng upuan.
Inilapag niya ang telepono niya sa kabilang gilid at umayos ng upo.
"Salamat at napaunlakan mo ako,
"Wala pong anuman, Ma'am," pormal na sabi niya dito.
Tumango naman ito. "Alam mo ba kung nasaan ang anak 1<0?"
Naikunot niya ang noo sa tanong nito. Sa
tingin niya alam naman nito ang kinaroroonan ng anak nito. Bakit pa ito
nagtatanong?
Ngumiti siya ng mapakla sa ginang. "Alam niyo naman po siguro kung nasaan, Ma'am.
Puwede po bang deretsahin niyo na ako. Ano po ba ang nais niyong sabihin at
pinapunta niyo pa ako dito?"
Ngumiti ito sa kan'ya.
Nag-angat siya ng tingin nang may ilapag ang butler nito na brown envelope.
Turningin siya sa ginang. Lalong nadagdagan ang kaba niya sa envelope na nasa
harapan.
Hindi kaya pera ang laman? Cheque, gano'n.
Kinakabahang hinigit niya ang envelope. Kita niya ang pagsunod ng tingin nito sa
ginawa niya. Tinanggal niya ang tali at tumitig sa ginang.
May sumilay na ngiti sa gilid ng labi nito.
Akmang bubuksan niya iyon nang mag-vibrate ang mesa. Nagmumula iyon sa telepono
niya kaya sinulyapan niya iyon.
Pangalan ni Axel ang nakarehistro doon.
Nakatingin din doon ang ginang. Hinayaan niya lang tumunog iyon hanggang sa mawala
ang tunog.
Ibinalik niya angtingin sa envelope. Palaisipan pa rin sa kan'ya kung ano ang laman
nito.
Kita niya sa peripheral vision niya ang pagtayo ngtauhan ni Sebastian. Palapit iyon
sa
kanila. May kausap ito sa telepono.
"Excuse me. Miss, kausapin daw po kayo ni Chief." Tumingin muna ito sa ginang bago
inilahad ang telepono.
Tiningnan niya lang ang telepono. "Sabihin mo, may kausap lang ako. Kabastusan
naman kung uunahin ko siya," aniyang nakatitig pa sa ginang. Ngumiti ito. Parang
gusto niyang isatinig na hindi niya gusto ang ngiti nito.
Mayamaya ay narinig niyang kinausap ni Hendrix si Axel at sinabi dito ang eksaktong
linya niya.
"Miss, saglit lang daw PO." Inilahad muli ni Hendrix ang telepono kaya nakaramdam
siya ng inis.
Kinuha niya angtelepono at inis na pinatay ang tawag. Inilagay niya iyon sa tabi ng
telepono.
"Miss, ang cellphone ko," ani ni Hendrix na napakamot sa ulo.
"Ibibigay ko na lang mamaya. Patapusin mo muna kami mag-usap, Hendrix. Masyadong
nakaka-abala na ako kay Ma'am." Walang nagawa ang tauhan ni Sebastian kundi ang
burnalik sa puwesto nito.
Ibinalik niya angtingin sa envelope at kinapa ang laman niyon. Isang matigas na
papel ang laman niyon. Hindi lang isa, marami. Sa tingin niya mga litrato iyon
hindi cheque. Hugis parisukat kasi.
Dahan-dahan niyang hinigit iyon palabas ng envelope. Kinakabahang tiningnan niya
ang ginang. Ipinatong niya ang mga litrato sa itaas ng envelope, na hindi
nakatingin doon.
Pakiramdam niya kinakapos siya ng hininga sa ginagawa. Parang ayaw niyang makita
ang mga litrato pero nailabas na niya. Huminga muna siya ng malalim bago tuluyang
ibinaba ang tingin.
Nahigit niya ang paghinga nang makita si Axel na inaalalayan nito si Samantha
pababa ng speedboat. Nakangiti ang babae.
May kung anong kirot siyang naramdaman sa dibdib kasabay ng kan'yang tiyan. Hindi
niya alam kung rinig ng ginang sunod-sunod niyang paghinga.
Nanginginig na inisa-isa niya iyon saka turningin sa ginang. Hindi niya pinahalata
ang panginginig nita. Taas-noo niyang sinalubong ang nagtatanong nitong mga mata
kapgkuwan.
"Meron pa po ba?" lakas-loob na tanong niya dito. Tumingin siya sa telepono niya.
"Malelate na po yata kayo," aniyang ikinalukot ng mukha nito.
"Wala ka bang sasabihin sa mga litrato na 'yan? Ayan na angebidensiya na may
namamagitan sa anak ko at kay Samantha," anito sa matigas na tinig.
Ngumiti siya dito. "Wala PO, e. Ano po ba ang dapat sabihin ko?" seryosong tanong
niya dito.
Binalot ng inis ang mukha ng ginang ng mga sumunod na sandali. Bigla itongtumayo.
"God!
Useless lang ang pagpunta ko dito!
Napaghalataang desperada kahit na alam niyang niloloko na," dinig niyang sambit
nito bago siya iniwan.
Tulalang nakatingin siya sa mga litrato pagka-alis nito. Pero natauhan siya ng
marinig ang humahangos na boses ni Dennis.
"Oh God! Ba't 'di ka nagpaalam, Helena?" anito sa humahangos na tinig. Naka-yuko
ito ng bahgya ang mga kamay ay nakatukod sa tuhod. Natigilan ito nang makita ang
isinuksok niya sa envelope. Turnayo siya na bitbit ito at ang telepono kasama na
ang kay Hendrix. Nilagpasan niya langsi Dennis.
Sinalubong siya ni Hendrix kaya inabot niya ang telepono nito.
Tahimik siya habang papasok sila ng building hanggang makarating sa unit ni Axel
narinig pa niya ang pagtawag ni Dennis pero 'di niya ito nilingon. Pabalya din
niyang sinara ang pintuan at ini-lock iyon.

Chapter 48: Baby

Nanghihinang napasandal si Helena sa pintuan. Sunod-sunod ang pagtaas-baba ng
dibdib niya ng mga sandaling iyon. Nanginginig din ang buong katawan niya sa galit
sa ina ni Axel.
Kung hindi lang siya buntis ngayon baka burnigay na siya. Baka, nagpakalayu-layo na
siya.
Hindi niya deserve ang ganoong treatment.
Marahil, iniisip ng ina ni Axel na pera ang habol niya sa anak nito. Puwes
nagkakamali ito. Noon pa man, alam niyang mula sa mayamang pamilya si Axel. Ni
hindi na nga niya naituloy ang paghahanap clito dahil baka hindi nito tanggapin ang
anak nila.
Kahit noong mga panahong hirap na hirap sila ng anak, hindi niya nga talaga hinanap
si Axel. Tiniis at kinaya niya ang lahat ngtrabahong pinasok matustusan lang ang
pangangailangan nilang mag-ina. Kaya niyang buhayin ang anak kahit wala angf pera
ng anak nito. Ginagawa niay lang ito dahil may karapatan si Lexxie na makilala ang
anak nito.
Tapos ngayon, iisipin ng ina ni Axel na desperada siya? 00 ngayon siguro, desperada
siyang matatawag pero hindi pa rin dahil sa pera, kundi dahil mahal niya ang binata
at
magkakaroon na sila ng pangalawang anak. Ayaw na niyang magbuntis at manganak na
wala si Axel. Hindi na niya ipagkakait sa magiging anak ang magkaroon ng ama. Pero
kung iipipilit ng ginang ang gusto nito. Sige, susuko na siya.'Yon ay kung gusto
din ni Axel. Hindi pa naman siya martir, eh. Pero kung nagmamahalan nga talaga sila
ni Samantha, wala na siyang magagawa kung hindi ang iwan si Axel.
Bumaba angtingin niya sa envelope. Napahigpit ang hawak niya doon nang maalala ang
laman niyon.
Kaya naman pala hindi nag-alala si Axel sa anak niya dahil kasalaukuyan itong nasa
kasarapan, at nag-e-enjoy ito sa piling ni Samantha.
'Wag nitong masabing hindi sila turnawag dahil hindi lang siya ang tumawag, si
Dennis din. Alam na din ni Sebastian. Imposible din namang hindi agad sabihin ni
Sebastian dito. Hindi rin nito nabanggit sa kan'ya na kasama si Samantha. Ang buong
akala niya sa isla ni Sebastian ito pumunta dahil may mga gagawin ito doon na may
kinalaman sa trabaho nito. Pero hindi pala, si Samantha pala ang kasama nito! Buong
magdamag!
Naikuyom niya ang palad. Gigil na napahilamos din siya ng mukha. Nakakasama lang ng
100b. Gusto niyang sumigaw pero hindi niya magawa dahil baka marinig pa siya ng
anak niya at ni Dennis. Gusto nga rin niyang umiyak pero ayaw naman lumabas.
Araw-araw na lang ba siya bibigyan ng isipin? Baka puwedeng pagkapanganak na niya
maranasan ang mga ito?
Napalabi siya nang maramdaman ang sunod-sunod na paghilab ng tiyan. Napahawak siya
sa doorknob. Pumikit siya saglit at hinaplos angtiyan.
Ini-lock niya ang pintuan at dahan-dahang naupo sa kama. Napahawak siya sa sintido
nang maramdaman ang pagkirot doon.
Hindi kaya nasobrahan na siya kakaisip ng mga bagay-bagay?
Pinilit na lang niyang mahiga sa kama para ipahinga ang isip at katawang pagal.
Hindi niya alam kung ilang oras siyang nakatulog. Nagising siyang kumakalam na ang
sikmura niya. Saka lang niya naalalang hindi pa pala siya nakapag-almusal dahil mas
inuna niyang kitain ang ina ni Axel.
Dahan-dahan ang mga hakbang niya palapit sa pinto. Hindi pa man siya tuluyang
nakakalapit nang biglang bumukas iyon.
Napaawang siya ng labi nang mabungaran ang mukha ni Axel na punong-puno ng pag-
alala. May hawak itong susi ng silid nila. Gusto niya mang sugurin ng dahil sa inis
niya din dito pero
hindi niya magawa.
Buti, naiispan nitong urnuwi na. Dahil malapit na siyang maloka sa mga nangyayari
ngayon sa buhay niya.
Mahirap ba talaga maasam angtahimik at masayang buhay kasama ang mga taong mahal
mo? Ganoon ba talaga iyon kakomplikado?
Akrnang hahalikan siya nito nang urniwas siya. Binangga niya ang braso nito at
lumabas ng silid.
"Hon," dinig niyang tawag nito pero hindi pa rin niya pinansin.
Nagsisimula na naman manginig ng mga kalamnan niya. Sinabayan pa ng presensiya ng
binata. 00, gusto na niyang urnuwi ito pero talagang nagagalit pa rin siya dito.
Dere-deretso siya sa kusina kapagkuwan. Hindi niya nakita si Dennis kanina sa sala.
Marahil urnuwi na dahil nandito na si Axel.
Kaagad na nagsandok siya ng pagkain para sarili lang. At para mainiitan na rin ang
tiyan, nagtimpla siya ng gatas. Hindi niya kinausap ang binata hanggang sa matapos
siya kumain.
Malungkot lang itong nakatunghay sa kan'ya, maging nang maghugas siya ng mga
pinggan. Tinatangka nitong lumapit pero sinesenyasan lang niya ito na tumigil.
Talagang nagagalit siya sa ginawa nito. Isa pa, wala siyang lakas makipag-usap
dahil sa nalipasan siya ng gutom. Nanghihina pa siya.
Lumapit siya sa silid ni Lexxie. Hindi pa man niya nabubuksan ang pinto nang
magsalita ito.
"Umalis sila ni Dennis papuntang headquarters," anito sa likuran niya.
Bigla niya itong nilingon na nagngingitngit ang kalooban. "Teka, bakit hindi
nagpaalam si-" "Ako ang may sabi. Hindi tayo makakapag-usap ng maayos kung nandito
si
Lexxie. Ayokong nakikita niya tayong ganito."
May punto naman ito pero sana nagpaalam muna sa kan'ya. "Respeto man langsana sa
ina ng anak mo, Axel. Palibhasa wala kang alam sa mga nangyayari dito!"
"I-I know... and I'm sorry."
Ngumiti siya ng mapakla. "Sorry? Whoah! Sorry? Ang daling sabihin, no?" Sumeryoso
siya kapagkuwan. "Tapatin mo nga ako, Axel. Ano ba talaga ako sa buhay mo, ha? Ang
anak mo, mahalaga ba siya sa'yo? Kasi, kung kailan kailangan ka namin saka ka naman
missing in action. Hindi ka man lang nag-alala sa kalagayan ng anak mo!"
"l am, hon. Kaya nga napaaga ang balik ko. Nag-alala ako ng sobra kay Lexxie nang
sabihin sa akin ni Sebastian kanina."
Medyo napahina ang boses nito sa salitang kanina. Hindi iyon nakaligtas sa pandinig
niya.
Hindi rin ito makatingin ng maayos sa kan'ya.
Kaya, napapikit siya ng mariin.
"Kanina? Bakit kanina lang, Axel? Diba, iisa lang ang pinuntahan niyo? Diba dapat
magkasama kayo? Nasaan ka magdamag?!" "H-hon...ll anitong nauutal.
Hindi rin mapakali ang kamay nito. Hindi alam kung hahawakan ba siya o hindi.
Pakiramdam niya may burnara sa dibdib niya ng mga sandaling iyon. Tinalikuran niya
ito at naglakad siya pabalik ng kuwarto.
Confirmed. Magkasama nga ito at si Samantha. Hindi man lang ba nito sasabihin sa
kan lya? Wala man lang ba itong idea sa pinag-usapan nila kanina ng ina nito?
"A-ano b-bang pinag-usapan niyo ni
M-mommy kanina?" nauutal nitong tanong.
Napatigil siya sa paglalakad.
Kailangan pa ba kaming magtanungan? Hindi ba puwedeng magsabi na ito sa kan'ya kung
saan ito nanggaling, at kung sino ang kasama? Kailangan pa ba niya i-detalye ang
lahat? Eh 'di parang unti-unti nitong pinapatay ang sarili niya. Hindi niya
maiwasang magkawala ng hininga ng marahas. Alam niyang matalino ito para
maintindihan ang mga kinikilos niya.
"May dapat ba kaming pag-usapan? Ha Axel?
"H_hon..
"Mahal mo ba talaga ako?" deretsa na niyang tanongdito.
"Ano ba namang klaseng tanong 'yan, hon?
Of course, mahal kita-"
"'Yon naman pala, e! Eh, bakit mo naman ako sinasaktan?" may gigil na na tanong
niya dito.
"A-ano bang.
Hindi na niya narinig ang ibang sinabi nito dahil nagmadaling pumasok na siya sa
kuwarto at hiananap ang dalang na envelope kanina.
Nanginginig na inilabas niya isa-isa ang mga litrato mula sa 100b ng envelope at
binalingan ito. Hindi na niya napigilan ang luha nang urnagos iyon.
"Eto! Ano 'to? Magdamag ba kayong magkasama, ha? Ito ba ang pagmamahal na sinasabi
mo, Axel? Taliwas sa mga sinasabi mo!" Halata ang pagkagulat nito nang nakita nito
ang mga litrato na inilatag niya sa kama. "'Yang inaalalayan mo siya pababa ng
speedboat.
Pakatitigan mo ang oras. 'Yan ang oras na muntik ng masagasaan si Lexxie!" Tinuro
niya iyon. "At itong papasok kayo sa room na 'yan. 'Yan ang mga oras na tawag ako
ng tawag sa telepono mol. Ngayon sabihin mo sa akin na mahal mo ako! Na mahalaga si
Lexxie sa'yo!" aniyang naghi-hysterical na. Napaupo pa siya sa kama pagkatapos
niyon.
"Puwede bang 'wag muna ngayon? Puwede bang pagkapanganak ko na lang, ha? Please?"
parang tangang sambit niya. Hindi niya mapigilang mapahilamos sa mukha.
Bigla itong na-alarma sa mga kinikilos niya. Lumapit ito sa kan'ya at pinagpantay
nito ang kanilang mukha saka sinapo nito ang magkabilaang pisngi niya. Napatitig
siya dito na hilarn ang mga luha.
"Calm down, hon. Alalahanin mong buntis ka, okay?" Napa-angat siya ng tingin dito.
"Mahal na mahal kita. God knows. I know may pagdududa ka. Pero sana maramdaman mo
diyan sa puso mo na totoo ang mga sinasabi ko. Diba, sabi ko sa'yo? Ako lang ang
papakinggan mo? Alam mo naman ang intensyon ng Mommy ko noon pa man, ang
paghiwalayin tayo. Kaya, bakit ka magpapadala sa kan'ya? 00, magkasama kami ni Sam
ng mga oras na 'yan. Wala na akong nagawa. Hindi ko alam na nandoon din pala siya-"
"Lumabas ka muna, pakiusap," putol niya sa sasabihin nito. Sunod-sunod kasi ang
hilab ng tiyan habang nagsasalita ito.
"H-hon... Patapusin mo muna ako-"
"Ano ba, Axel!" sigaw niya dito na ikinabitiw nito sa pisngi niya. "Labas!" gigil
na sabi niya.
Malungkot na turningin ito sa kan'ya bago
inayos ang sarili. Pagkatalikod nito ay hinimas niya ang tiyan at pinakiramdaman.
Nakagat niya ang labi niya kapagkuwan dahil humilab ulit iyon.
Turnayo siya sa kama pagkasara ni Axel ng pintuan. Dali-daling pumasok siya sa
banyo para tingnan ang underwear. May naramdaman kasi siyang lumabas.
Kinakabahang ibinaba niya ang pang-ibabang suot at sinilip iyon. Natigilan siya ng
makita ang nasa underwear.
"Anak," anas niya sabay kapat sa sink para kumuha ng suporta.
His witch
Mira Kej
Marianna is living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 49: Flower

"Helena, open the door, please. It's me, Nikki!"
Napamulat siya bigla nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Dahan-dahang naupo
at tumayo siya para pagbuksan si Nikki ng pinto.
Tinawagan niya ito kaagad kanina ng makita angdugo. Naalarma ang ang isip niya
kanina pero pinilit niyang ikalma nang makita ang dugo sa kan'yang panty baka
lalong dumami iyon. Ganoon din ang nangyari noong nakaraang duguin din siya. Mas
marami lang ngayon kaya nakaramdam siya ng takot. Gusto niya sanang pumunta ng
ospital kanina pero pinigilan siya ni Nikki. Nabanggit niya kasing nanghihina ang
buong katawan niya dahil nalipasan din siya ng gutom. Naikuwento niya clito habang
nasa biyahe ito kanina ang lahat ng nangyari kaninang urnaga maging ang
komprontasyon nila ni Axel.
Ang buong akala niya, si Nikki lang ang nasa pintuan. Naroon din pala si Axel, may
bitbit itong garnit ni Nikki. Kita niya rin ang pag-alala dito pero hindi burnubuka
ang bibig nito.
Nilakihan niya ang awang ng pintuan para makapasok ang mga ito.
Naupo siya sa kama habang pinagmasdan si
Nikki at Axel na may inaayos na maliit na aparato. "Kaya ko na. Puwede ka ng
lumabas, Axel. Thank you," dinig niyang sambit ni Nikki sa binata. Tumigil naman
ito at bumalingsa kan'ya. Malungkot ang mukha nitong hinakbang ang mga paa palabas
ng silid nila.
Hindi niya maintindihan ang sarili niya. Parang gusto niyang sugurin ito ng yakap.
Hindi siya sanay na malungkot ang mukha nito. Pero anong magagawa niya, mas lamang
ang galit sa kan lya. Lalo na nang makita ang dugo sa underwear niya. Wala siyang
sinisisi kundi ang mag-ina. 'Wag lang sanang mawala ang anak niya dahil hindi niya
alam ang gagawin kung sakali.
Hindi rin nagtagal ay hinarap na siya ni Nikki at una nitong tsinek ang tiyan niya
para pakinggan ang pulso ng anak.
Nakahinga siya ng maluwag nang marinig ang lakas ng tunog mula sa aparato.
Nahiya siya sa doktor nang sabihin nitong gusto nitong makita ang dugo sa panty
niya. Hindi pa niya nalabhan iyon dahil iyon ang sabi nito kanina.
"Mas marami ito sa inaasahan ko, Helena. Nakaka-kaba. Kahit na okay ang heartbeat
ni baby, nag-aalala pa rin ako. Pangalawa na ito sabi mo." Tumitig ito sa kan'ya
partikular na sa labi. Nagpakawala ito ng buntong-hininga. "You look pale. And your
body... nangi-nginig pa rin. Kapag nagtuloy-tuloy ito posibleng mangyari ang
kinatatakutan mo, Helena. Hindi ko alam kung paano sabihin sa'yo na umiwas ka
stress. Pero mukhang nakadikit na sa'yo hangga't nandito ka sa poder ni Axel. Hindi
rin titigil ang Mommy niya sa pakiki-alam. Wala ka bang puwedeng mauwian? Kailangan
mo talaga ng pahÏnga."
"M-meron naman. Sa magulang ko pero ayokong dumagdag sa pasanin nila. Ayokong ring
iwan si Lexxie dito, Nikki. B-baka kunin nila sa akin. Isa pa... h-hndi ko kayang
iwan si Axel. Masakit ang ginawa niya pero baka lalo akong mapraning kakaisip kapag
malayo sa mag-ama 1<0..." Hindi niya mapigilang mapahikbi dito. Dinig din niya ang
marahas na buntong-hininga nito.
Tumitig ito sa kan'ya. "l understand. Puwede ko bang papasukin si Axel? Gusto kong
marinig niya ang lahat na ito. Hindi ako sa nakikialam sa away niyo o anurnan 'yan.
Ayusin niyo ang dapat ayusin. Para na lang sa bata. Sa baby ako may pakialam. Wala
siyang kasalanan dib..."
Matagal siya bago turnango dito. May punto naman ito. Siya din naman. Turnayo ito
at lumabas ng silid para puntahan si Axel.
N agharap-harap silang tatlo kapagkuwan. Halata ang pagkagulat nito nang malamang
dinugo siya. Hindi tuloy nito malaman kung lalapit ba sa kan'ya o hindi. Hindi pala
sinabi ni Nikki clito kanina. Ang alam lang nito masama ang pakiramdam niya.
Sandamakmak na sermon ang inabot ni Axel kay Nikki. Lalo na ang tungkol sa pakiki-
alam ng ina nito. Nakikinig na lang siya sa dalawa. Pakiramdam niya si Nikki at
siya ay iisa. Lahat yata ng nasa isip niya ay nasabi na nito. Naipunto nito ang mga
nais niyang ipunto sa binata.
"Basta, si Helena lang ang mahal ko, wala ng iba. Maniwala man siya o hindi.'l
Sumulyap pa ito sa kan'ya. "Walang ring nangyari sa amin ni Samantha dahil tulog
ako magdamag. May nailagay siya sa inurnin ko kaya wala akong nasagot isa man sa
kanila na tawag. 'Yan ang totoo para mapanatag ang isipan niya.ll
Napatitig siya dito. Puno iyon ng sinseredad habang nagsasalita na nakatitig sa
kan'ya.
Medyo kalmado na siya ng mga sandaling iyon. Marahil, na-control kasi may ibang tao
sa paligid. Kahit papaano naa-absorb niya ang mga sinasabi ng binata. Hindi kagaya
kanina pa puro sakit ang nararamdaman niya bawat kibot ng labi nito. Pakiramdam
niya puro kasinungalingan ang lumalabas sa bibig nito. Panay din ang pisil ni Nikki
sa kamay niya, kaya kahit papaano nababawasan ang bigat na nasa dibdib niya at
nagiging kalmado ang katawan niya..
"Nasasaktan ako para sa kan'ya, lalo na ngayon. Hindi ko rin mapapatawad ang aking
sarili kung may mangyaring masama sa anak namin. Hindi ko alam kung paano siya i-
comfort. Ayokong mawala ang batang nasa sinapupunan niya. Pero kung bibigyan niya
ako ng isa pang pagkakataon para patunayan ang sarili 140, lahat gagawin ko,
ikabuti lang niya. Pangako, iiwas ko na rin siya sa mg bagay na makaka-apekto sa
kan'ya. Kahit... pansamantala akong hindi magpakita sa kan lya gagawin ko, kung
'yon ang gusto niya. Kahit masakit, Sige tatanggapin ko.Basta, 'wag lang niya akong
iwan dahil baka mabaliw ako." Napapikit pa ito sabay tulo ng luha nito
magkabilaan..
"Gawin mo 'yan, Axel dahil 'yon ang gusto niya. Para rin sa magiging anak niyo.
Please lang. Pero 'wag mo siyang iwan dahil kumukuha din siya ng takas sainyo ni
Lexxie." Tumitig sa kan'ya si Axel pagkasabi ni Nikki.
"l will. Kung gusto niya, uwi muna kami sa Baler para mabisita siya ng magulang
niya doon," suhestiyon ni Axel.
"Good idea." Bumaling sa kan lya si Nikki.
"What do you think?" Ngumiti dinito sa kan'ya.
Sang-ayon naman siya sa suhestiyon ni Axel. Gusto niya ngang malayo sa Maynila
basta kasama ang mag-ama niya. Isa sa pinaka-malaking dahilan ng kan 'yang stress
ay ang ina nito. Masyadong abala ang ina ni Axel para puntahan pa siya ng Baler
kung sakali.
"Sigel' naisatinig niya. Kita niya ang
pagguhit ng ngiti ni Axel sa labi.
"Thank you, hon," Usal nito.
Tumango lang siya dito.
"Keep me posted," ani ni Nikki sa kan'ya kapagkuwan. Tinanguhan niya rin ito.
"Ingatan mo si Helena, Axel. Ipapa-hunting kita kapag gumawa ka pa ng ikasasama ng
100b niya!" Mahinangtawa ang narinig niya mula sa binata pagkarinig ng sinabi ni
Nikki.
Bago urnalis si Nikki ay niresetahan siya nito ng gamot. Hinatid ito ni Axel
hanggang sa baba kaya nahiga na lang siya ulit. Hindi niya namalayan na naka-idlip
na pala siya.
Imumulat niya sana ang mga mata nang maramdaman ang paggalaw ng kama sa likod niya.
Hindi na siya nagtaka nang pumulupot ang kamay ni Axel sa beywang niya. Pumaloob
ang kamay nito sa damit at hinaplos ang umbok ng tiyan niya.
Dahil sa presensiya ng binata, unti-unti siyang hinayon ng antok ulit. Pero bago
iyon, dinig niya ang mahihinang usal nito sa tainga niya ng salitang Sorry. Hindi
man niya naalis ang sama ng 100b dito dahil sa nangyari, natutuwa pa rin ang puso
niya. Saka na lang niya kausapin kapag kaya na niyang harapin ang problema ng
lubusan.
Kagaya ng napag-usapan nila, urnalis din silang tatlo kinabukasan papuntang Baler.
Dahil ayaw ni Axel na mapagod din siya helicopter ang naghatid sa kanila. Nagpaiwan
si Nanay Norma sa Caloocan.
Tuwang-tuwa si Lexxie nang makaapak itong muli sa buhangin. May kasama
silangdalawang katulong. Hindi niya alam kung saan kumuha si Axel pero parang
matagal ng magkakilala ang mga ito. Hindi rin nakaligtas sa kan'ya ang ilang
kalalakihang bumaba sa kalalapag lang na chopper. Kung hindi siya nagkakamali mgat
tauhan iyon ni Sebastian. Napansin din kasi niya si Herndrix.
Nag-aayos siya ng closet nila nang yakapin siya nito.
"Kailangan kong bumalik ng trabaho ngayon, hon. Subukan kung makabalik ng maaga
mamaya. Okay lang ba?" Nilingon niya ito at tinanguhan.
Isang mabilis na halik ang igininawad nito bago urnalis. Narinig din niyang
nagpaalam ito kay Lexxie.
Sumilip siya sa bintana nang marinig ang pag-andar ng helicopter malapit sa villa.
Kita niyang seryosong nag-uusap si Axel at Hendrix bago tuluyang naglakad ang
binata papuntang sasakyan. Hindi niya maiwasang makonsensiya. Nahihirapan tuloy si
Axel pagsabayin ang trabaho at pagpe-please nito sa kan'ya.
Panay ang tawag ni Axel sa kan'ya nang
makarating ito ng opisina nito. 00, ah, at okay lang yata ang sagot niya clito pero
hindi ito nagsasawang magkuwento ng mga ginawa nito. Hindi nito alintana ang mga
sagot niyang nakaka-urat. Pero sa kabilang banda naman, masaya siya dahil talagang
ginagawa nito ang lahat gumaan lang ang pakiramdam niya.
Pabalik na siya ng silid nila ni Axel nang marinig ang tunog ng helicopter sa 'di
kalayuan. Pinatulog niya lang si Lexxie bago umalis sa silid nito.
Dumeretso siya sa silid at sumilip. Kung hindi siya nagkakamali, si Axel ang
pababa. Medyo madilim kasi pero kita niya ang bulto ng katawan nito. Kaya alam
niyang ang binata iyon. Tumawag din kasi ito bago urnalis ng opisina nito.
Nang masigurong si Axel 'yon, surnampa na siya ng kama at nahiga. Mayamaya lang ay
narinig niya ang pagbukas ng pintuan. Dinig din niya ang mga hakbang nito palapit
sa kinaroroonan niya. Hindi niya alam ang gagawin kaya nagtulug-tulugan lang siya.
Naupo ito sa tabi niya. Nawala sa sariling napamulat siya nang bigla nitong
hinalikan ang labi niya. Nagtama ang mga mata saglit. Ibinaling niya ang paningin
sa hawak nito. May hawak itong bouquet ng bulaklak.
Langhap niya ang halimuyak niyon.
Para ba 'yon sa kan'ya? Hindi pa man siya sigurado pero nakaramdam siya ng kilig.
"Sorry. Nagising ba kita?" masuyong tanong nito.
"H-hindi naman. Kakapikit ko lang," sagot niya. Turnango ito at inilahad ang
bulaklak.
Naupo siya kapagkuwan.
"Salamat," mahinang sagot niya at inamoy 'yon. "Kumain ka na ba? Initin ko lang ang
niluto ni Manang-"
"Thank you, Hon, but I'm full right now. Birthday kasi ng tauhan ko kanina kaya may
dalang pagkain ang misis niya, kaya napakain na din ako."
Turnangu-tango siya dito at inilapag sa side table ang bulaklak. Nakatingin lang
ito sa kan'ya.
"How was your day?"
"Okay naman, kahit putol-putol ang tulog kakatawag mo." Nakagat niya ang labi niya
dahil sa sinabi.
Napakamot ito ng ulo. Bahagyang ngumiti rin ito. "I'm sorry. Bukas-"
"No! Gusto ko nga, e!" agaw niya sa mga sasabihin nito. Turningin siya sa sidetable
partikular na bulaklak. "Lalo na 'yon." Sabay nguso ng bulaklak dito.
"Talaga?!" tuwang-tuwa sabi nito.
Turnango siya dito. "Sige na, magbihis ka na para makapagpahinga ka na rin,"
kunwa'y taboy niya dito
Ngumiti ito sa kaniya at hinalikan siya sa noo kapagkuwan. Turnayo ito at naglakad
papuntang banyo.
Sumilay ang ngiti sa labi niya nang tuluyan na itong nakapasok. Napahawak siya sa
dibdib dahil sa malakas na tibok ng puso. Nahiga na lang siya para pakalmahin naman
angdibdib niya sa tuwa at kilig.
Sana ganito sila sa mga susunod pang mga araw. Ramdam niya kasi ang pagmamahal nito
kapag magkasama sila. Naniniwala naman na siya sa mga pinagsasabi nito. Ayaw lang
niyang sabihin clito dahil baka maulit na naman. At least, ingat na ingat na ito
ngayon na saktan siya.
Readers also enjoyed:
The Challenge Two Alphas...
o 728.5K Read
TAGS alpha love-triangle fated una

Chapter 50: Threat

Naging masaya naman ang mga araw ni Helena nitong mga nakaraan. Kahit na may
trabaho si Axel hindi pa rin naman ito pumapalya sa pagpapasaya sa kanilang mag-
ina. Pero hindi pa rin nagbabago ang pakikitungo niya dito.
Ginagawa niya lang ang sa tingin niya'y tama. Ayaw niyang magpakampante na naman
ito. Porque mahal niya ay sasaktan na naman siya nito.
Hindi na rin nagpaparamdam sa kaniya ang ina nito. Siguro, malayo ang kinaroroonan
niya kaya hindi na nito inaabalang bisitahin siya. Sabagay, sabi naman nito, diba,
huling beses na itong magpapakita sa kan lya? Sana nga.
Minsan naaawa na rin siya sa binata. Hindi niya akalaing magda-drive ito papasok sa
trabaho at pauwi ng Baler. Dalawang beses yata nitong ginawa. Parang lantang gulay
itong nakarating sa villa, kaya pinagsabihan niya itong urnuwi na lang every other
day, o di kaya twice a week. Pero ayaw naman nito. Nawawala naman daw ang pagod
nito sa tuwing nakikita sila. Kaya, lalong natutuwa ang puso niya sa effort nito sa
kanilang mag-ina.
Dahil gusto niyang bumawi sa binata, maaga
pa lang ay nag-utos na siya sa katulong na bilhan siya ng mga rekados para sa mga
lulutuin niya. Gusto lang niyang ipaghanda ito na siya mismo ang nagluto. Siyempre,
hindi nawala sa menu niya ang paborito ng kan 'yang mag-ama, ang pritong manok.
Halos chicken wings iyon. Leeg at thigh part naman ang gusto niya. Simpleng pagkain
langdin naman ang naihanda niya.
"Magpahinga na muna kayo, Senyorita baka pagalitan na ako ni Senyorito kasi hindi
kita pinigilan," ani ng isang katulong na kakamot-kamot sa ulo. Nasa edad 40's na
ito.
Nginitian niya ito ng matamis. "'Wag po kayong mag-alala. Sagot ko kayo, okay?
Gusto ko lang siyang ipagluto kahit ngayon lang."
"Sige na nga PO. Ano pa ba ang maitulong ko?" ani na lang nito.
Pinabantay na lang niya dito ang nilagang baka at pinahanda ang mesa. Malapit naman
ng matapos siya kaya naupo muna siya.
Napangiti siya sa sarili ng matapos sila. Nagpahinga muna siya sa sala bago umakyat
ng silid.
Tinawagan niya ang binata pero hindi ito sumasagot. Alas-siete na noon ng gabi.
Pinauna na nga niya kumain angdalawang kasama nila sa bahay kasama na ang anak
dahil busog pa siya. Nagbigay na rin siya ng ulam para kina Hendrix.
Panay kasi ang papak niya ng mga niluto 'pag
may natapos siyang menu.
Nagpadala na lang siya ng mensahe sa binata bago nagbihis. Pasado alas-nuebe na ng
mag-reply ito. Maraming ginawa daw ito kaya hindi natingnan man lang angtelepono.
Naghahanda na rin daw itong urnuwi.
Kakapatulog niya pa lang kay Lexxie no'n.
Nagtimpla lang muna siya ng gatas at turnambay sa sala. Nanood na lang siya sa ng
palabas. Hindi pa naman siya gutom dahil panay ngata niya ng pagkain habang umiinom
ng gatas.
Hindi niya namalayang naka-idlip na pala siya habang nanonood ng palabas pagkatapos
ubusin ang gatas. Kung hindi pa niya narinig ang tunog ng chopper ay hindi siya
magigising.
Mabilis na turnayo siya at inilang hakbang lang ang pintuan mula sa sala at
binuksan iyon. Akmang lalabas siya ng pintuan nang harangin siya ni Hendrix.
"Sorry, Miss. Bawal pong lumabas. Pakihintay na langsi Chief. Malapit naman na
siya .11
Napakunot-noo siya sa sinabi ni Hendrix. B a kit?
"Sumunod na lang po tayo, Miss." Umayos ito ng tayo kapagkuwan. Nagmamasid-masid
ang mga mata nito sa paligid. Lagi talagang seryoso ang lalaking 'to. Parang hindi
marunong ngumiti.
Nagpakawala siya ng marahas na buntong-hininga bago ito tinalikuran. Naupo na lang
siya sa dating puwesto kanina. Nakaramdam siya ng inis. Pero ayos lang kasi trabaho
nila iyon.
llang sandali lang ay narinig na niya ang boses ni Axel sa may pintuan kaya turnayo
ulit siya para salubungin ito. Seryosong nag-uusap si Axel at Hendrix sa may
pintuan pagkakita niya kaya tumigil siya sa paghakbang. Talagang ayaw iparinig ng
mga ito sa kan'ya dahil parang nagbubulungan na ang mga ito. Nang mapansin siya ni
Axel ay ngumiti ito sa kan'ya ng matamis at nagpaalam sa kausap.
Hinigit nito ang beywang niya at niyakap ng mahigpit nang makalapit ito.
"Ba l t 'di ka pa natutulog?" tanong nito sa masuyong paraan habang hinahaplos ang
pisngi niya.
Nag-angat siya ng tingin sa binata.
"Hinihintay kita. Kumain ka na ba? Pinagluto kasi kita," nakangiting sabi niya.
"Ouch!" daing niya nang pisilin nito ang ilong niya. Tiningnan niya ito ng masama.
"What? Parusa 'yan. Pinagod mo raw sarili mo kakaluto."
Ay, alam na nitong pinagluto niya.
"Gusto lang kitang ipagluto, okay. Kung ayaw mo, 'di 'wag." Iningusan niya ito
sabay bitiw sa yakap nito.
Hindi pa man siya nakakatalikod nang hilahin siya nito palapit sabay sakop ng labi
niyang naka-ingos pa rin.
Bahagya nitong kinagat ang ibabang labi niya kaya naibuka niya iyon. Naging daan
tuloy para mapasok nito ang 100b niya. Hindi na niya napigilang mapahalinghing nang
hulihin nito ang dila niya sabay sipsip niyon. Napayakap siya sa leeg nito dahil
doon.
Tinugon niya ang halik nito, kaya naging mapusok kinalaunan. Halatang sabik na
sabik ito sa kan'ya. Masuyo siya nitong sinandal sa dingding kapagkuwan. llang
sandali pang naghinang ang mga labi nila bago ito tuluyang burnitiw.
"Na-miss kita," anas ng binata habang masuyong nakatitig sa kan'ya.
Nginitian lang niya ito ng matamis at binigyan ng mabilis na halik. Ayaw lang
niyang sagutin ito. "Kumain na nga tayo,ll aniya.
Kumunot ang noo nito. "Nagpalipas ka ng
"Hindi naman,ll
Tumingin ito sa relong pambisig nito. "Anong hindi? Alas-diyes na, hon!"
"Panay naman po ang papak ko kanina kaya nabusog ako. Marami po akong katabing
pagkain." Nginuso niya ang center table ng sofa. Turningin naman ito doon. Pero
burnalik ulit sa
kan'ya.
"Kahit na. At 'yang mga kinakain mo, healthy ba 'yan?" anito na pigil ang inis.
"Healthy naman. Banana chips naman 'yan,
Napabuntong-hininga ito sabay iling. Hinigit nito ang kamay niya at iginiya siya sa
komedor.
Pinaghila siya nito ng upuan.
Nakasunod lang ang tingin niya sa binata habang pinagsilbihan siya nito. Kulang na
lang subuan siya nito kaya kinuha niya ang kutsara sa kamay nito nang kunin nito.
"Maupo ka na para makakain ka na rin," aniya dito.
"Yes, hon." Kaagad namang tumalima ito pagkasabi niya.
Hindi naman natapos angdinner nila na hindi ito nagkukuwento. Kaya, natagalan sila
sa mesa. Daily routine na nila ang napag-usapan nila. Panaka-naka rin ang kuwento
nito tungkol sa trabaho nito.
Ang binata na ang naghugas ng mga pinagkainan nila. Hindi na siya hinayaan nitong
tumulong kaya iniwan niya ito. Nauna na siyang umakyat.
Nagtotoothbrush siya nang pumasok ito sa banyo. Bitbit nito ang box na diniliver
kanina. Para iyon kay Axel kaya hindi niya pinakialaman. "Saan galing 'to, hon?"
Nilingon niya ito. "Wala bang address?" aniya habang puno ng bula ang bibig.
Umiling ito. Sumandal pa si Axel sa dahon ng pinto habang binubuksan ang box.
Mabilis na nagmumog siya pagkatapos. Lum apit siya dito habang tinatanggal nito ang
mga tape sa paligid ng box. Isang tape na lang ang kailangang tanggalin nito para
tuluyan ng mabukas iyon. Bigla din kasi siayng na-curious.
Nanlaki ang mata niya nang biglang may tumilamsik sa mukha niya pagkatanggal ni
Axel ng huling tape. Meron ding tumilamsik sa mukha nito.
"F*ck!" ani ni Axel sabay kapa ng likidong nasa mukha.
Sabay pa silang napapikit dahil kapwa sila natamaan sa mukha ulit nangtuluyan na
nitong tinanggal ang tape. Napatingin siya sa binata nang bigla nitong bitawan ang
box dahilan para mahulog iyon sa sahig.
Napaawang siya ng labi sa nakita. Hindi siya kumurap ng mga sandaling iyon. Kumalat
ang dugo at ang patay na sisiw. Naliligo iyon sa dugo kaya mabilis na niyakap siya
ng binata at iginiya sa labas. Pinaupo siya nito sa kama habang patuloy sa
panginginig ang mga kalamnan. Sa mga palabas niya lang nakikita ang mga ganito, at
hindi niya akalaing mararanasan niya mismo.
Nakakatakot pala talaga.
Kinapa ni Axel ang telepono sa bulsa ng pantalon at mabilis idinayal ang numero ni
Hendrix sa baba. Wala pang ilang minuto ay kumatok na si Hendrix. Bukas naman iyon
kaya pinihit na lang ni Hendrix at pinuntahan ang banyong puno ng dugo ang sahig.
May kasama din ito. Nilinis nga mga ito ang banyo habang abala si Axel sa
pagpupunas ng muka niya gamit angwipes.
"S-sino ang nagpadala no'n Axel?" Natigilan ito sa ginagawa nang marinig ang tanong
niya.
'"Wag mo ng isipin 'yon, hon. Ma-stress ka lang. Kami na ang bahala do'n.
Understand?" kalmadong sabi nito sa kan'ya.
Turnango siya clito pero hindi niya mapigilang mag-isip. Kaya ba maramingtauhan si
Sebastian sa paligid? Threat ba iyon kay Axel? Nakatiitig lang siya sa bin ata
hanggang matapos nitong linisan ang mukha niya, maging ang sarili nito.
Sabay silang napalingon ng bin ata nang lumabas si Hendrix at ang kasama nito.
Bitbit ng mga ito ang balde na maliit kung saan naroon ang patay na sisiw. Wala
pang amoy masiyado pero nag-spray na si Axel sa paligid. Bukas na nga rin ang mga
bintana at sliding door.
"Okay na PO, Chief. Malinis na," ani ni
Hendrix. Tinaguhan naman ni Axel angdalawa
bago iginiya ang mga sarili palabas ng silid nila.
Ini-lock ni Axel ang pintuan at binalikan siya. Hinigit nito ang karnay niyang
bahagya pang nanginginig at iginiya papasok ng banyo. Hinarap siya nito kapagkuwan.
Walang anu-ano'y hinawakan nito ang magkabilaang dulo ng damit niya.
"We must clean ourselves," seryosong sabi nito habang hinuhubaran siya. Nakatingin
lang siya dito.
Wala man lang siyang makitang pag-aalala sa mga nangyari. O baka, binabaliwala lang
nito dahil ayaw niyang mag-isip siya ng kung anu-ano.
Natigilan bigla si Axel nang ma-realize na nakatitig siya dito. "l know what you're
thinking, hon. Letls clean up first, shall we?" untag nito sa kan'ya.
Tumango na lang siya dito. Napababa siya ng tingin sa sarili nang makitang wala na
pala siyang saplot ni isa. Kita niya ang lumalaking umbok sa tiyan niya.
Kita niya rin ang sunod-sunod na paglunok ni Axel nang mag-angat siya ngtingin.
Saka lang siguro nito napagtantong hinubaran siya nito kanina na hindi man langsiya
tinanong kung okay lang.
Akmang tatalikod ito nang hilhin niya ang damit nito palapit sa kan'ya. Napayakap
naman ito sa beywang niya.
"Gusto mo bang burahin sa isip ko ang mga nangyari ngayon?" seryosong tanong niya
dito. Mukhang nahulaan nito ang nasa isip niya kaya panay ang alon ng adams apple
nito. Nang-aakit na rin kasi ang tinig niya ng mga sandaling iyon.
Hindi niya maintindihanan ang sarili kung bakit bigla siyang nakaramdam ng pag-
iinit nang lumapat ang kamay nito sa balat niya kanina pa. Tinatalo lang kasi ang
isip niya ng mga nangyari kanina. Pero ngayon, biglang nag-iba ang temperatura ng
katawan niya. Marahil, na-miss niya nga talaga ang binata. Kailan ba ang huli nila?
Bago ito pumunta ng Palawan sa pagkakatanda niya.
Napasinghap siya nang bigla nitong buksan ang dutsa. Inilapit nito ang mukha sa
kan'ya. "Tell me, hon. Ano bang gusto mong gawin ko para makalimutan mo ang
nangyari?" bulong nito habang tinutudyo ng labi nito ang earlobe niya.
"Angkinin mo ako, Axel. Gusto kitang maramdaman ngayon. Gusto kong marmadaman ang
pagmamahal mo," aniyang napaangat ng Lilo nang simulan nitong paulanan ng halik ang
leeg niya.
"Masusunod, mahal ko. .. "

Chapter 51: Lexxie

"Oh, Axel!" anas niya nang maramdaman ang kamay nitong sinasabon ang dalawang
bundok niya. Hinuli nito ang labi niya habang patuloy ito sa pagsabon sa kan'ya.
Tinatagalan nito kapag nasa parte ng maselang bahagi niya lalo na sa pagitan ng mga
hita niya.
"l really missed that moan, hon,ll anito nang bumitaw sa labi niya pagkuwa ly
pinagpatuloy ang ginagawa nito.
Hindi niya mapigilang suminghap nang itapat siya ng binata sa dutsa para tanggalin
ang mga bula. Maging ito rin ay nagtanggal din ng sabon sa sarili.
Lalong naglumikot ang mga kamay ng binata pagkatapos niyon. Niyakap siya nito mula
likod at inilayo sa dutsa.
Hindi niya mapigilan ang sariling hindi mapatingin sa repleksyon nila ng bin ata sa
salamin. Ito, na nilalaro ang hiyas niya ng kanang kamay nito, ang isa na
minamasahe naman ang kan'yang dibdib habang pinapaulanan ng halik nito ang kaniyang
leeg partikular na sa batok. Ramdam din niya ang nag-uumigting na kaibigan nito sa
kan'yang pang-upo.
"Axel..." ungol niya sabay hawak sa braso
nito nang ipasok nito ang isang daliri sa 100b ng kaselanan niya at nilabas-pasok
iyon.
"Moan, hon. Moan..." bulong nito sa kan'ya kapagkuwan.
"Oh, Axel! Shit! Gan'yan, ohhh..."
Binilisan nito ang kilos ng daliri sa 100b niya. Labas-pasok iyon. Tinanggal nito
kapagkuwan angdaliri at pinaharap sa sarili nito.
Sinalubong niya ang labi ng binata nang ilapit nito ang mukha sa kan'ya.
Awtomatikong yumakap ang mga braso niya sa leeg nito habang nagpapalitan sila ng
mapupusok na halik.
Burnaba ang halik nito sa leeg niya hanggang sa dalawang bundok na tayung-tayo.
Medyo lumaki iyon dahil sa kan'yang pagbubuntis. Tumagal ang bin ata doon dahil
salit-salitang pinaglaruan nito ang kan'yang dungg*t magkabilaan.
Napahawak siya sa ulo ng binata nang bumaba ito sa tiyan niya. Pina-ulanan nito ng
halik iyon. Hindi niya naririnig ang mga sinasabi nito. Ang pagkakaintindi niya sa
ginagawa nito, kinakausap nito ang batang nasa sinapupunan niya.
Lumuhod ito kapagkuwan kaya hindi niya mapigilang mapalabi. Pinaghiwalay nito ang
kan lyang legs, mayam aya.
Nagbaba siya ng paningin dito nang maramdaman ang sunod-sunod na paghinga nito
sa kaniyang kaselanan. Ramdam ng balat niya kung gaano kainit ang hininga nito, na
tumatama sa mismong kaselanan niya.
"Shít..." aniya nang maramdaman ang dila nito sa maselang bahagi niya. Napakapit
siya sa ulo nito. Hindi rin niya mapigilan ang sariling mapasabunot sa buhok nito,
dulot ng maiinit nitong dila sa kan'yang kaselanan.
"Ohhh, ohhh! Axel, uhmm...ll Hindi niya inasahang sipsipin nito ang maliit na
bahaging iyon. Bahagya rin nitong kinakagat at pinanggigilan kaya napakapit siya ng
mahigpit sa buhok ng binata.
Nagtama ang paningin nila nang magbaba ulit siya ng tingin dito habang patuloy ito
sa pagsamba sa kan'ya. Bakas sa mukha nito ang pamilyar na pagnanasang iyon.
Sumilay ang ngiti sa labi nito nang makita ang pag-awang ng labi niya pagkatapos ay
kinagat ang ibabang bahagi. Dahil iyon sa pinalalasap nito sa kan'ya.
Dinig niya sa apat na sulok ng banyong iyon ang panggigil nito sa kan lyang ibaba.
llang beses din nitong itinutulak ang dila kasabay ng daliri papasok. Lalo tuloy na
sumisidhi ang pagnanasa niya ng mga sandaling iyon. Hindi na niya alam kungsaan
kakapit.
Kumapit siya sa buhok ng binata nang maramdaman ang nagbabadyang orgasmo.
Dahil gusto na niyang madama ito sa 100b niya, wala sa sariling hinuli niya ang
magkabilaang pisngi nito at ini-angat. Napatingin ito sa kan'ya.
"Ipasok mo na, hon. Please..." Ngumiti ito sa kan lya nang marinig ang paki-usap na
iyon.
Tumigil ito at tumayo. Mabilis na hinalikan siya nito sa labi pagkuwa'y pinaharap
sa sink.
Nasa likuran niya ito.
Napapikit siya nang maramdaman ang matigas na kahandaan nito. lginiya siya nito
payuko ng bahagya sabay tutok nito sa bukana niya. Pinaglandas din nito ng bahagya
ang mga binti niya.
"Keep your eyes on the mirror, hon." Utos iyon kaya wala sa sariling tumingin siya
doon. Nagtama ang kanilang paningin. Ngumiti ito at dahan-dahangtinulak na ang
sarili papasok sa 100b niya.
"Ohhh..." aniyang napalabi pa nang maramdaman ito sa 100b niya.
" Beautiful," anitong titig na titig sa kan 'ya habang dahan-dahan ang ulos 100b
niya.
Kiliti at excitement ang nararamdaman niya dahil sa masuyong pag-angkin nito. Gusto
niyang bilisan nito pero ito ang nasusunod. Marahil, iniingatan nito ang batang
nasa sinapupunan niya.
Hindi niya maiwasang lingunin ng ulo ang
binata para abutin ang labi nito dahil sa sobrang pagnanasa. Hindi na niya
makontrol ang sarili.
Nahulaan naman nito ang nais niya sinalubong nito ang labi niya habang patuloy ito
sa pag-angkin sa kan'ya mula sa likod hanggang sa sabay nilang narating ang dako pa
roon.
Pagkatapos ng mainit na tagpo nila sa banyo ay muli siyang inangkin ng binata sa
ibabaw ng kama, sa masuyong paraan pa rin.
Kapwa sila hingal nang hugutin ni Axel ang sarili sa kan lya. Hinalikan siya nito
sa labi bago pabagsak na nahiga sa kama.
Humarap siya dito kapagkuwan. Wala sa sariling pinaglandas niya ang kamay mula sa
hita nito hanggang sa matigas nitong dibdib.
"You're turning me on again, hon," ani ng binata kaya natawa siya. Nakatayo pa
naman ang kaibigan nito.
"Haplos lang, e." Pinag-igi niya pa ang pang-a-asar dito.
"Oh, f*ck! Stop it, hon!" saway nito.
"Pinipigilan ko lang ang sarili ko."
Hinuli nito ang kamay niya pero tinampal niya lyon kaya bumitiw ito.
"Na-miss lang naman kita. Ayaw mo ba?" aniya at tumigil.
Malapad ang ngiti na humarap ito sa kan'ya dahil sa sinabi niya. "Gusto, siyempre.
Okay na
tayo, hon? I mean, batik na tayo sa dati?"
Iningusan niya ito. "Hindi pa." Tinalikuran niya ito sabay ngitl
Napapikit siya nang higitin siya nito palapit. Niyakap siya nito ng mahigpit at
hinalikan sa balikat. Hinawi nito ang buhok niya kapagkuwan para halikan ang batok
niya.
"l love you," anito.
/ love you too, sagot niya sa isipan.
"Good night," dugtong pa nito.
Muli, sumagot siya sa isipan bago pumikit.
Ramdam niya ang sobrang pagod kaya mabilis na iginiya siya patulog ng sarili. Pero
bago iyon naramdaman niya ang paggalaw ng kama at pagpunas ni Axel ng wipes sa
kaniyang kaselanan.
Maagang nagising kinabukasan si Helena. Naunahan niya si Axel ng mga sandaling iyon
kaya malaya niyang pinagmasdan ang mukha nitong payapang natutulog.
Sinilip niya ang sarili sa 100b ng kumot. May suot na siya kaya hindi niya
mapigilang mapangiti. Isa iyon sa nagustuhan niya sa binata. Hindi nito hinahayaang
mapasukan siya ng lamig. Sweet para sa kan'ya.
Hindi sinasadyang mapatingin siya sa binata partikular na sa pagitan ng mga hita
nito. Nakabukol iyon. Tiningnan niya ang mukha ng binata na nasa labas ng kumot.
Tulog na tulog pa rin ito.
Napangiti siya nang makaisip ng kapilyuhan. Inilapit niya ang sarili dito.
Pinakatitigan niya ang mukha nito habang ang kamay niya ay deretsang dumakma sa
pagkalal*ki nito. Bigla itong napamulat kaya hindi niya napigilan ang matawa.
Turningin ito sa kan'ya nang marinig ang tawa niya.
"Good morning," aniyang nakangiting binitawan ang katigasan nito.
"You've messed up, hon," anito at akmang yayakapain siya nang tampalin niya ang noo
nito.
"What? Ginising mo ako, tapos hindi mo mapanindigan?l'
"Gusto ko lang naman siyang batiin ng magandang umaga. Ba l t kasi tuwing umaga
'yan ganiyan? 'l aniya kapagkuwan. Natawa lang ito ng mahina.
"Normal na 'yan sa amin, hon. Dagdag pa ang katabi kita kaya gano'n.ll Napatitig
ito sa kan'ya kapagkuwan. "Bakit ang agresibo mo ngayon, hon? Is that something
that happens when you're pregnant?"
"Ewan. Siguro, o 'di kaya nililibang ko lang ang sarili 1<0." Saglit itong
natigilan pero tumango din mayamaya. "Bangon na. May pasok ka pa," aniya at turnayo
na.
"Hindi ako papasok ngayon.l' Napalingon
siya dito. Alam niyang may kinalaman ang nangyari kagabi kung bakit hindi ito
papasok. Ngumiti siya dito at dahan-dahang naglakad papuntang banyo.
Sabay silang lahat na nag-agahan kaya naman tuwang-tuwa si Lexxie. llang beses lang
kasi nitong nakakasabay ang ama sa pagkain.
"Tatay, samahan mo po ako mamaya maligo sa dagat, ha?" Ngumiti ang ama sa anak nito
at tumango.
Hindi rin pumayag si Lexxie na hindi siya sumama sa dalampasigan. Wala siyang
ginawa kung hindi ang panoorin angdalawa na naghaharutan. Minsan kinukuhaan niya
din ng video mula sa telepono niya.
Turnatawag si Nanay Norma niya kaya iniwan niya ang mga ito at pumasok sa 100b ng
bahay.
Matagal silang nag-usap ng matanda sa sala. Kung hindi pa kumatok si Axel sa
bintana ay hindi iyon matitigil.
"May kakausapin lang ako sa telepono, hon. Paki-tingnan naman si Lexxie nasa
dalampasigan, naglalaro," anito nang buksan niya ang bintana. Basa ito kaya hindi
pumapasok sa 100b. Tinanguhan niya ito kaya dumeretso ito sa may likod, kasunod
nito si Hendrix.
Hindi pa man siya nakakalabas ng bakuran ng villa nang salubungin siya ng
humahangos na kasambahay nila.
"S-si L-Lexxie, Senyorita. .." anitong nanginginig sa takot at hindi matuloy-tuloy
ang sasabihin.
Bigla siyang kinabahan. "Anong si Lexxie? Nasaan ang anak 1<0?" aniyang nataranta
bilgay sabay yugyog sa magkabilaang braso nito.
"S-si L-Lexxie k-kinuha ng mga mangingisda. M-may mga hawak silang baril kaya hindi
ko siya makuha sa taong- " Hindi na niya pinatapos ito dahil tumakbo na siya sa
dalampasigan. Narinig pa niya ang pagalit na tanong ng binata sa matanda.
Napaluhod siya sa dalampasigan nang makita ang bangkang de motor na papalayo. Kita
niya ang pagpupumiglas ng anak mula sa lalaking nakasuot na parang mangingisda nga.
Hindi niya mapigilang mapasigaw ng malakas kasabay ng kan'yang paghikbi.
Pakiramdam niya may pumipiga sa puso niya ng mga sandaling iyon habang nakatanaw sa
papalayong bangka.
Sino ba ang mga iyon? At saan dadalhin ng mga ito si Lexxie? Anong kasalanan ng
anak niya sa mga ito?
Narinig niya ang boses ng binata sa likod niya kapagkuwan pero hindi niya
maintindihan ang mga sinasabi nito dahil unti-unti na siyang nilalamon ng karimlan
ng mga sandaling iyon.

Chapter 52: Mother's Love

Biglang nagpantig ang tainga ni Axel pagkarinig ngsinabi ni Sebastian.
"You're telling me to back off, Sebastian! My God! Anak ko ang nasa peligro, kaya
wala kang karapatan na pigilan-
"It's because, padalus-dalos ka! Hindi ka nag-iisip ngtama kapag mahal mo ang
pinag-uusapan! Naiintindihan kita. My friend, I'd been there. Trust me on this. So,
please, refrain from doing anything that could jeopardize this mission. Hindi mo pa
nga alam kung sino ang kalaban mo."
Natigilan siya sa huling sinabi ni Sebastian. Yes, hanggang ngayon hindi pa rin
nila alam kung sino ang kalaban. Medyo tahimik ang kapulisan din ngayon, may mga
krimen man pero hindi involve ang mga malalaking tao o grupo. Hindi rin niya alam
kung kumikilos si Winona. Wala ngang dumadalaw dito simula ng makulong. Lalo na si
Bricks, itinakwil ng magulang simula ng makulong ito.
So, sino ang may kakayahang gawin iyon lahat sa kanila? Imposibleng gawin naman
iyon ng ina kay Lexxie. Kahit hindi nito gusto si Helena, hiindi pa nito ginustong
saktan ang anak niya,
dahil alam niya kung gaano ito kalapit sa anak. Sino ba talaga ang may matinding
galit sa kaniya? At paano nalaman ng mga ito na nasa Baler sila? lilan lang may
alam na naroon sila. Pero sabagay, ilang beses siyang bumiyahe by land pauwi ng
Baler.
Napapikit siya ng maalala ang masayang mukha ng anak bago siya umalis kanina sa
dalampasigan at iwan ito sa isang kasambahay nila. Hindi niya ini-expect na
madadamay ang walang kamalay-malay na bata. Sana, ligtas siya ngayon. Sana
pinapakain ng mga ito ng maayos. Nag-aalala siya ng sobra para sa anak. Mahigit
limang oras ng wala sa poder nila ang anak. Hindi din naman niya kasi akalaingsa
tubigdadaan ang kalaban. Wala pa naman ang speedboat nila dahil pinayos niya iyon.
Hindi rin nila nahabol ang mga ito.
Napatingin siya kay Tres na papasok ng komedor. Alam niyang galing ito sa silid
nila ni Helena.
"Gising na siya?"
Tumango ito. "At tumigil na rin sa kakaiyak pagkatapos naming mag-usap. Medyo
gumaan na ang pakiramdam niya."
"Thank you," aniya. Nakahinga siya ng maluwag. Muntik na naman mag-histerikal ng
burnalik ang malay nito. Urniyak ng urniyak na lang ito hanggang sa makatulog.
"Welcome." Naupo si Tres sa tabi ni Greyhound.
Napatingin siya kay Sebastian nang tumunog ang telepono nito. Kaagad na sinagot
nito. Akrnang tatayo ito nang matigilan ito dahil may sinabi ang kausap. Tumingin
pa ito sa kan'ya. Dinig niya marahas na buntong hininga nito matapos ang pag-uusap
na iyon.
"It's Fox. Winona and Bricks were found dead," ani ni Sebastian. "Guess what?
Someone took the body and pinaglamayan garnit ang ibang pangalan? At nakakapagtaka
daw binurol na sabay. Why? If I'm not mistaken, wala ng pamilya si Winona, and
Bricks is not related to her. Right?" sunod-sunod na tanong nito sa kan'ya. Puno ng
pagtataka ang mukha nito.
Napaawang siya ng labi sa sinabi ni
Sebastian. Naikuyom niya ang kamao. Posibleng hindi si Winona at Brix ang namatay
kung pagbabasehan ang statement ni Sebastian. Napahawak siya sa mesa ng mahigpit.
Sana pala tinuluyan na niya si Bricks kung mangyayari ito.
"F*ck!" hindi niya mapigilang sabihin sabay hampas sa mesang gawa sa matibay na
kahoy.
"l believe they are still alive." Napatingin siya kay Grey. 'Yan din ang nasa isip
niya.
"l agree. We'll see what the DNA results show. Kasalukuyang tini-test na 'yon."
Tumayo at turningin sa kan'ya. "l think the puzzle is solved.
We need to go back. Hindi kayo safe dito sa villa niyo, Becker."
"Paano si Lexxie? Paaano kung nandito sila? Hindi ako puwedeng umalis dito,"
matigas na sabi niya sa kaibigan.
"Narinig mo naman ang report kanina ni Hendrix, right? Ang bangkang ginamit ng
kidnapper ay iniwan lang sa kabilang barangay. At maraming nakakita sa kahina-
hinalang van sa abandonadong bahay na umalis. Saan pa sila pupunta, sa bukid?
Walang bakas, Becker. Sinyod na ng mga tauhan ko. Dead-end na ring dulo ng bahaging
iyon. So, saan pa sila pupunta? If si Bricks at Winona ang suspect, posibleng
dinala na nila si Lexxie sa Maynila."
Napapikit siya nang turnayo na ito.
"Be ready in 30 minutes, papunta na ang isang chopper." 'Yon lang at umalis na ito
sa komedor. Sumunod naman dito si Lisa. Naiwan sila ni Greyhound.
No choice. Babalik na lang sila ng Maynila sa ayaw at sa gusto ni Helena. Nag-usap
pa naman sila kanina, at ayaw nitong burnalik hangga't hindi nakikita si Lexxie.
Hindi tuloy niya alam kung paano na naman ito suyuing burnalik na lang.
PABALlK-BALlKna naglakad si Helena mula kama hanggang pinto. Hindi niya alam ang
ire-reply sa taong nag-text sa kan 'ya. Alam daw
ng mga ito kung nasaan si Lexxie. Wala na nga raw rito sa Baler.
Huminto siya at tiningnan ang mensahe ng kidnapper. Pinindot niya ang reply para
sagutin ito.. Hindi pa man siya nakakapag-tipa nang mag mag-text ito ulit. May link
itong inilagay pagkatapos ng mensahe nito.
Kinakabahang pinindot niya iyon. Gayon na lang ang pagkagulat niya nang makita ang
anak.
Tulog na tulog na ito habang nakahiga sa sofa .
Mukhang hindi rin komprtable ito sa upuang iyon.
Hindi niya mapigilang mapaiyak nang makita angdamit nito. Ganoon pa rin. Hindi man
lang talaga binihisan ang anak ng mga hayop na 'yon. Paniguradong natuyo na lang
ang damit nito. Awang-awa siya sa anak niya. Hindi niya mapigilang sisihin ang
sarili sa nangyari sa anak.
Paano kung magkasakit ito? Sino ang magpapainom ng garnot dito? Paano kung
nilalamig na pala ito? Sino ang magkukumot sa anak niya? Wala! Hindi man lang nga
binihisan!
Binura niya ang mensaheng itinayp kanina at tinanong kung anong kailangan ng mga
ito para maibalik ang anak niya. Kaagad namang nag-reply ito. Napaawang siya ng
labi nang mabasa ang sagot ng kidnapper.
Siya. Siya daw ang kailangan kapalit ng anak niya.
Bakit siya? Sino ba kasi ang mga iyon? Ano
bang kasalanan niya?
Wala sa sariling lumabas siya at hinanap ang binata. Kailangang malaman iyon ni
Axel.
May narinig siyang nag-uusap sa komedor kaya tuumungo siya doon. Hindi pa man siya
nakakalapit ngtuluyan nangsabihin ni Sebastian ang tungkol kay Bricks at Winona.
Maging ang pag-sang-ayon ni Dennis.
Bigla siyang nanginig sa galit sa mga narinig. Posibleng si Winona at Bricks nga
ang may kagagawan niyon.
Umalis siya sa hambaan ng komedor at burnalik sa silid. Nagtipa siya ng mensahe
para sa kidnapper. Sinabi niyang pupunta siya basta ibalik ng mga ito ng buhay ang
anak niya. Pero kabilin-bilinan ng mga ito na siya lang ang pupunta dahil kung
hindi, papatayin ng mga ito si Lexxie. Nakaramdam siya ng takot para sa anak kaya
mabilis na sumagot siya, na susunod siya sa lahat ng gusto nito, 'wag lang saktan
ang anak niya. Pupunta at pupunta siya anurnan ang mangyari. Hindi niya pababayaan
ang anak. Gusto rin ng mga ito na bumalik sila ng Maynila dahil nandoon daw ang
anak.
Kaagad na sumang-ayon siya kay Axel nang sabihin nitong babalik na sila ng Maynila.
Nagtaka pa ito dahil mabilis pa sa alas-kuwatro na pumayag siya. Saglit lang naman
ang naging biyahe nila dahil helicopter naman ang sinakyan
nila.
Papasok pa lang sila ng condo ng bin ata nang makatanggap ng text mula sa
kidnapper. Mamayang gabi ang usapan nila. May isinend itong pamilyar na lugar.
Malapit lang iyon sa bahay ng dating amo na si Winona. Kaagad na ni-lock niya ang
telepono nang lumapit si Axel.
"May gusto ka bang kainin?" anito nang makalapit.
Urniling siya dito at derederetsong naglakad papasok sa silid ni Lexxie. Narinig pa
niya ang pagkatok nito dahil ini-lock niya iyon.
"Don't overthink things, hon. Maibabalik namin si Lexxie ng ligtas, okay? Magtiwala
ka lang sa akin, sa amin nila Sebastian. Alalahanin mong may isang buhay pa na
nakasalalay sa'yo," malungkot na saad nito sa labas ng silid. "Kung gusto mo ng
kausap, I'm here."
Parang gusto niyang sagutin ang bin ata na hindi lang isa, dalawang buhay ang
nakasalalay sa kan'ya. Siya ang kailangan ng mga kidnapper. Lahat gagawin niya
maiuwi langsi Lexxie.
Nahiga siya kapagkuwan at sinamyo ang unan ng anak. Pakiramdam niya may pumipiga sa
dibdib niya. Hindi niya yata matatanggap sa sarili kapag may mangyaring masama sa
anak. Kaya, kailangang mapuntahan niya ang lugar na pinag-usapan nila ng kidnapper.
Pero hindi niya alam kung paano lumabas ng condo ni Axel na hindi siya nito
mapapansin. Wala si Hendrix sa labas dahil may iniutos si Sebastian dito. Ibig
sabihin, si Axel lang ang tatakasan niya mamaya.
His witch
Mira Kej
Marianna is living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 53: Helena

Napapikit si Axel nang hindi sumagot si Helena. Nasa 100b ito ng silid ng anak.
Nag-aalala siya par rito. Mas lalo iting masasaktan kung manatili ito sa 100b. Si
Helena ang mas higit na nasasaktan sa mga nangyayari. Siyempre, buong buhay nito si
Lexxie na ang naging kasa-kasama nito sa hirap at ginhawa. Isa ang anak nila sa
nagpapakatatag clito mula pa man noon. Hindi niya kayang makita ang dalaga na
nahihirapan ng ganoon. Sana kasi naging superhero na lang siya. 'Yong may
kapangyarihang makita kung saan ang kinaroroonan ng anak ta may kakayang iligtas
kaagad. Pero hindi, e. Normal na tao langdin siya.
Nanghihinang napaupo siya sa malawak na sofa nila. Hinigit niya ang telepono para
makibalita sa opisina nila. Pinapa-pabackground check niya ulit si Winona at Bricks
dahil baka may makuha pa silang lead. Negative ang sagot ng mga tauhan sa opisina
kaya lalo siyang naghihina. Kaya, sunod niyang idinayal ang numero ni Sebastian.
Nakahinga siya ng maluwag nang marinig na may lead na sila kung saan posibleng
nagtatago si Bricks at Winona. Pero hindi pa alam kung hawak nga ng mga ito anak.
Kinompirma kanina ni Grecco na buhay pa ang mga ito. At ang mga bangkay na kamukha
ng mga ito ay siyang binayaran ng mga ito para magpanggap sa kulungan. At nangyari
ang lahat nang ilipat ng kulungan angdalawa. Wala man lang nakahalata na may
nangyaring ganoon. Sa tingin niya, binaran ng mga ito ang ilang kapulisan para
maisagawa ang Plano. Kaya nga natatakot siya para sa pamilya niya.
Tandang-tanda niya nang magbitiw ng mga banta si Bricks sa kan'ya. Paano kung
idamay nito ang anak niya?
Kailangan niya ngtauhan kaya kailangan niyangtawagan ang ina. Sana matulungan din
siya nito.
"Mom," aniya nang sagutin kaagad nito ang tawag niya.
"What now, Axel?" Halata ang Iritasyon sa boses nito.
"I-I n-need your help," nahihirapang sambit niya.
Narinig niya ang pagtawa ng ina ng mapakla. "Really? Akala ko kaya mo na, my dear
son? 'Wag mo nga akong-"
"Lexxie was kidnapped!" Hindi niya mapigilang pumikit ng mga sandaling iyon.
"W-what?! Ang apo ko? Sino ang kumidnap sa apo ko, ha? Axel, anak, sino?!" sunod-
sunod na tanong nito.
Bigla nitong sinisi ang sarili nang ilahad niya ang lahat ng nangyari sa anak. Kung
hindi dahil urnano dito hindi sila uuwi ng Baler at lalong hindi makukuha ng kung
sino ang anak nila. Lahat na yata ng contact nito sa departamento nila, tinawagan
na nito habang nasa kabilang linya siya. Nang tanungin siya kasi nito kung anong
maaring maitulong niya, tauhan ang hiniling niya, at kung anu-ano pa.
Napatingin siya sa pintuan ng silid ni Lexxie. Bigla niyang na-miss ang anak. Sana
nasa mabutl itong kalagayan. Sana 'wag idamay nila Bricks ang anak niya. Walang
kasalanan ang anak niya sa mga ito. Kung siya gusto ng mga ito, papayag siyang
makipagpalit, mailigtas lang ang anak. Pero wala siyang magagawa dahil hanggang
ngayon, hindi pa turnatawag ang mga kidnaper kung ano ba ang kailangan nila.
KASAI-UKUYAN silang kumakain ng dinner nang tanungin ni Helena si Axel tungkol sa
paghahanap ng mga tauhan nito sa anak.
"Wala pa bang balita sa anak ko?" Natigilan si Axel sa pagsubo ng pagkain ng
tanungin niya.
Urniling ito. "Pero may lead na kami."
"Lalo akong pinanghihinaan habang turnatagal si Lexxie sa kamay ng mga kidnnaper
Hinawakan nito ang kamay niyang nakapatong sa mesa pagkatapos niyang sabihin iyon.
Pinisil nito ang kamay niya at masuyo siyang tinitingnan.
"Ako rin, hon. Pero tatagan mo lang ang 100b mo. Mahahanap at mahahanap din natin
si Lexxie,"
"Ang tagal, Axel! Nag-aalala na ako sa anak natin. P-paano kung hindi nila
binihisan si Lexxie mula pa kaninang umaga? Paano kung hindi nila pinapakain ng
maayos ang anak natin? Paano kung magkasakit siya? Huh?!"
"Ssshhh... Kalma lang, hon. Ginagawa naman namin lahat, e."
"Talaga?" Ngumiti pa siya ng mapakla dito.
"E, bakit narito ka? Diba, dapat nasa trabaho ka? Ba't di mo hinahanap si Lexxie?"
Napapikit siya sa sunod-sunod na tanong dito. Sinabi lang niya iyon para umalis
ito. Para may pagkakataon siyang maka-alis sa condo.
Napalunok siya ng ibagsak nito ang hawak na kutsara at tinidor. Bigla itong tumayo
at iniwan siya sa komedor. Hindi na nito tinapos ang pagkain. Napasandal siya sa
upuan mayamaya.
"I'm sorry, Axel," mahinang usal niya at sinundan pa ng tingin ang papalayong bulto
ng binata. Alam niyang nasaktan ito sa mga nasabl niya. Kailangan niyang saktan ito
baka sakaling urnalis ito sa condo. Sana nga umalis ito para maisagawa niya ang
Plano.
Narinig niya ang malakas na pagsara ng pintuan mula sa silid nila. Nawalan na rin
siyang ganang kumain. Nakailangsubo na rin naman na
siya. Nagligpit siya ng pinagkainan nila pagkatapos. Nagtimpla rin siya ng gatas at
dinala iyon sa sala.
llang beses siyang patingin-tingin sa telepono kung may nag-text pero wala pa.
Nagbukas siya ng TV para malibang.
Napakunot-noo siya nang makita ang ina ni Axel.
Ini-interview ito ng isang news anchor.
Napaawang siya ng labi nang makita ang litrato ng anak na nag-flash sa screen.
Missing lang ang nakalagay na caption pero nakaka-kaba.
Bakit kailangang ipaalam sa publiko? Paano kung may gawin ang mga kidnaper sa anak
kapag nakita ang balitang iyon?
Sinabi din ng ginang na apo niya si Lexxie na ikinagulat ng news anchor. Ang alam
kasi ng publiko na wala itong apo. Pero hindi naman iyon ang nasa isip niya ng mga
sandaling iyon. Kinakabahan siya sa mga mangyayari.
Nagmamadaling turnayo siya at pumasok sa silid nila. Naabutan niya si Axel na
nagbihis. Mukhang aalis nga ito.
Malungkot na turningin ito sa kan'ya habang nagsusuot ng pantalon nito. Isinunod
nito ang puting T-shirt at hinigit ang itim na leather jacket na nasa kama.
"P-paano nalaman ng Mommy na nawawala si Lexxie?"
"Sin abi ko," tipid nitong sagot.
"May karapatan siyang malaman, Helena. Bali-baliktarin man natin ang mundo, apo
niya pa rin si Lexxie. Alam kong mahalaga sa kan'ya si Lexxie kaya lumapit ako sa
kan'ya."
"Nakita mo ba ang ginawa ng Mommy mo?
Naka-televise na ngayon ang pagkawala ni Lexxie! Paano kung may ibang gawin ang mga
kidnaper sa anak mo, huh?!" pagalit na sabi niya dito.
"It's her strategy. Missing lang naman ang nakalagay. Tatawag sila sa atin kapag
nakita ang malaking perang nakapatong sa ulo ng anak natin. Magtiwala lang tayo kay
Mommy. Kailangan nating ng exact location ni Lexxie. Kahit 'yon man lang, we'll do
the rest. Kaya, kung may mag-text or turnawag sa'yo sabihin mo kaagad. We have a
lead, pero hindi sigurado, may madadamay na civilian if ever," paliwanag nito.
Napalunok siya sa mga sinabi nito. May ibinigay na address ang mga kidnaper
Ibibigay niya ba? Pero paano kung ikapapahamak ng anak niya kapag binigay niya?
Lumukot ang mukha niya nang lumapit ito malapit sa pintuan ng banyo.
Napahawak siya sa dibdib nang biglang burnukas ang isang secret door sa gilid ng
banyo. Ngayon lang niya napagtantong pintuan pala iyon. Hindi halata dahil may
nakalagay na frame.
Kaya pala ang lawak no'n. Walang ibang desenyo maliban sa isang frame na may
litrato ng lobo na para bang umaalulong sa madilim na kakahuyan habang may
nakatanglaw na buwan.
Bigla siyang nalula sa darni ng klase ng baril. Hindi niya akalaing may tinatago
ang binata na gano'n kadami sa silid nito. Napahawak siya sa dibdib niya
kapagkuwan.
May pinindot si Axel para lumapit ang kinalalagyan ng mga baril lumabas din ng ang
maliit na mesa. Hindi siya pamilyar sa mga baril na naroon. Basta iba-ibang klase.
Pistol lang yata ang alam niya.
Napatingin sa kan'ya si Axel habang naglalagay ng magazine sa isang baril. May
isinuot din ito sa sarili na lagayan ng mga magazine. Hindi niya maiwasang
mapatitig dito. Ngayon lang niya itong nakitang ganoon ang reaksyon nito. May
kasamang gigil din kaya hindi niya mapigilang mapasinghap kapag naririnig ang
kalansing ng baril. May ina-assemble din kasi ito. May hinigit pa itong mahabang
bagay. Kung hindi siya nagkakamali, kustilyo iyon. Dalawa rin kaya bigla siyang
kinabahan para sa binata.
"S-saan ang punta mo?"
"Pakiramdam ko kasi wala akong kuwentang ama dahil nakabuntot lang ako sa'yo,"
laglag ang balikat nang harapin siya nito. "So, why not go hunting?"
"A-Axel," aniyang nag-aalala.
Ngumiti ito sa kan'ya. "Don't worry, and I'll be fine. Anyway, papunta na si
Hendrix. Siya muna ang magbabantay sa'yo." Pinindot nito ang button kanina para
burnalik sa dati ang kinalalagyan ng baril pagkuwa'y isinara ang pintong iyon.
Turnalikod na ito sa kan'ya pagkatapos kaya nakaramdam siya ng takot.
Hindi man lang ba ito magpapaalam?
Hindi pa man ito nakakahakbang nang yakapin niya mula sa likod. Hindi niya
mapigilang mapahikbi ng mga sandaling iyon. "Sorry. Sorry sa mga sinabi ko kanina.
Hindi ko sinasadyang sabihin iyon. Patawad," anas niya rito.
Tinanggal nito ang nakayakap niyang kamay at hinarap siya. Tumitig muna sa kan'ya
bago ngumiti. "l know, hon. Naiintindihan kita. Hindi ako galit dahil sa sinabi mo.
Sa sarili ko ako nagagalit. Wala akong magawa sa paghihirap mo ngayon. Wala akong
magawa para pagaanin cyan." Tinuro pa nito ang dibdib niya. "Stay calm for me at
para na din sa magiging anak pa natin. Don't put a lot of stress on yourself. Hindi
ko rin mapapatawad ang sarili ko 'pag may nangyaring masama sa magiging baby
natin. Naiintindihan mo ba? Kaya mo ban gawin iyon para akin?" anito.
Turnango siya dito. Hinahaplos ang mukha
niya at pinahid ang luhang hindi mapigil sa pag-agos. Burnaba ang haplos nito
hanggang labl niya sabay pisil. Dahan-dahang Ibinaba nito ang sarili para
pagpantayin ang mukha nila. Nahulaan niya ang nais nitong gawin. Sinalubong niya
ang halik nito nang tuluyan nang ilapit nito ang labi sa kan'ya. Masuyo ang naging
palitan nila ng halik ng mga sandaling iyon. Kapwa nila pinaparamdam ang
pagmamahal nila sa isa't-isa. Matagal din na naghinang ang mga labi nila.
"Mahal na mahal ko kayo ng mga anak natin," anas nito ng bumitiw ito. Medyo
hinihingal pa ito.
"Mahal na mahal ka din namin ng mga anak mo. Ingatan mo angsarili mo, ha?" Ngumiti
ito at tumango sa kan'ya.
"Para sainyo, hon, mag-iingat ako." Pinisil pa nito ang pisngi niya. Lumuhod pa ito
para halikan ang umbok sa tiyan niya. Urnusal pa ito pero hindi niya maintindihan.
Isang mabilis na halik ang ibinigay nito bago siya tinalikuran.
Hindi na niya ito hinatid palabas dahil pakiramdam niya pinipiga ang puso niya ng
mga sandaling iyon. Hindi niya kayang makitang palayo ito. Nanginig bigla ang mga
kalamnan niya nang maisip na posible itong mapahamak sa gagawin. Kailan ba kasi
matatapos ang mga paghihirap nila?
Napakapa siya sa bulsa nang maramdaman
ang pag-vibrate ng telepono niya. Saka lang niya naalalang may usapan nga pala sila
ng mga taong dumukot sa anak niya. Napasapo siya sa sintido para hilutin iyon.
Kinakabahang kinuha niya ang telepono at binuksan ang mensahe. Napaawang siya ng
labi nang mabasang gusto na nitong pumunta siya sa lugar na pinag-usapan. Nakita na
rin ng mga ito ang interview sa Secretary of Defense. Nagulat umano ang mga ito na
apo daw pala si Lexxie ng ginang. Pero hindi daw kailangan ng mga ito ang pera,
siya lang daw talaga ang kailangan ng mga ito. Kung hindi daw siya magpakita ay
papatayin ng mga ito ang anak niya.
Lalo siyang nataranta sa mga binitawang salita ng mga ito. Balak pa naman sana
niyang sabihin kay Axel thru text ang mga natanggap na mensahe pero mukhang hindi
niya magagawa. Paano ang anak niya?
Napapitlag siya nang tumunog ang doorbell. Sunod-sunod iyon. Tinago niya ang
telepono sa bulsa at pinagbuksan ang nag-doorbell. Baka si Hendrix na iyon. Pero
paano niya ito malulusutan kapag nagkataon?
Hindi nga siya nagkamali, si Hendrix ang nag-doorbell. Sa sala ito nag-stay,
samantalang siya, sa silid nila ni Axel. Pabalik-balik na naglalakad siya ng mga
sandaling iyon dahil may binigay na naman na oras ang mga dumukot sa anak niya kaya
naalarma ang isip niya. Hindi na siya nakakapag-isip ng matino dahil sa banta ng
mga ito. Nagpadala pa ito ng litrato. Hindi man lang nabihisan ang anak niya!
Talagang pinatuyo na lang ng mga ito ang darnit sa anak niya!
Nag-isip siya ng paraan kung paano matatakasan si Hendrix. Napatingin siya sa banyo
nila. Wala sa sariling pumasok siya at sinira ang faucet. Dahilan para sumirit ang
tubig saka dali-daling pinuntahan si Hendrix, at para sabihing ayusin iyon, na
kaagad nitong pinuntahan at inayos.
Humila siya ng cardigan sa closet at isinuot iyon saka mabilis na lumabas siya.
May dala rin siyang wallet ng mga sandaling iyon. Balak niyang mag-taxi na lang.
Lakad takbo ang ginagawa niya habang palingun-lingon sa unit ni Axel. Sa ibang
elevator siya sumakay para hindi siya makita ng bantay.
Pagdating sa ground floor ay sumabay siya sa ilang taong papalabas para hindi siya
mapansin ng ilangtauhan ng building na iyon na lalabas.
Lumayo siya ng kaunti sa building nang makalabas na saka naghanap ng masasakyan.
Pero hindi pa man siya nakaka-para nang may humawak na sa braso niya. Nilingon niya
iyon. Gayon na lang ang pagkagulat niya nang mapagsino iyon.
Bago pa man niya mabanggit ang panglan nito. Natakpan na nito ang bibig niya garnit
ang pan'yo. llang sandali pa ay may sumalo sa kan'ya nang malapit na siya panawan
ng malay.
Writer
AVA NAH
Merry Christmas po sainyong lahat!

Chapter 54: Blood

Wala pang limang minutong nakaupo siya sa sofa ng headquarters ng Alleanza nang
makatanggap ng tawag mula kay Hendrix. Hinihintay niya noon ang pagdating nila Fox
at Greyhound.
"F*ck! F*cW"
Hindi niya mapigilang hindi magmura nang sabihin ni Hendrix na nawawala si Helena.
Mahigit 20 minutes na daw na nawawala ito kaya trinack niya kaagad ang location
nito. May idinikit siya sa katawang nito kanina bago umalis kaya alam niyang
reliable ang nakuha niyang impormasyon ng kinaroroonan nito.
Napakunot-noo siya nang makita ang pamilyar na kinaroroonan nito. Malapit iyon sa
bahay nila Winona kaya pina-check niya ang mismong location sa isang tauhan nila na
naka-standby malapit doon.
Parang gusto niyang pukpukin ang sarili niya ng mga sandaling iyon. Kasalanan na
naman niya ang nangyari dahil iniwan niya ito sa condo. Hindi tuloy niya alam ang
gagawin ng mga sandaling iyon.
Muli siyang napatingin sa screen. Hindi na umalis doon ang pulangdot sa app niya
kaya mabilis na tumayo siya para puntahan sana pero hinarang siya ni Sebastian.
Nalaman na ng mga ito na nawawala rin si Helena. Wala siyang nagawa kung hindi i-
share ang huling lokasyon ng dalaga.
Confirmed. Naroon nga si Helena sa mansyon malapit lang sa bahay ni Winona. Si
Snake na ang nagkompirma dahil nakita mismo nito sa sniper telescope nito maging
ang kinaroroonan ng kan'yang anak.
Dahil may access siya sa telepono ni Helena, nalaman din nila na angdalaga pala ang
unang pinadalhgan ng mensahe kung saan naroon ang anak, at itinago nito sa kan'ya
kaya hindi niya mapigilang makaramdam ng sama ng 100b. Akala pa naman niya
nagkaintindihan na sila ngdalaga, hindi pa pala. Kaya pala pumayag agad ito na
lumuwas sila ng Maynila dahil may alam na pala ito.
Ngayon naintindihan na niya kung bakit ipinagtulakan siya nito paalis dahil may
plano pala itong puntahan mag-isa ang lugar na iyon. Isinantabi niya muna ang
nararamdaman. Kailngan muna nilang mailigtas ang kan'yang mag-ina.
Bakit hindi man lang kasi ito nagtiwala sa kan'ya? Naikuyom niya ang kamao
kapagkuwan.
Tahimik lang siyang nakikinig sa boss nila habang nagsasalita. Puro tango at sang-
ayon lang
siya ng mga sandaling iyon. Si Sebastian ngayon ang pag-asa niya. Ipinagkatiwala na
rin niya clito ang mga tauhang pinahiram ng ina sa kan'ya.
HINDI malaman ni Helena kung uupo ba o tatayo. Nagising siyang nasa isang pribadong
silid. Umaga na.
Nasaan siya? Nasaan si Nanay Norma? At anong ginagawa niya sa labas ng building
kagabi?
Natigilan siya sa pag-iisip nang biglang bumukas ang pintuan. Iniluwa no'n si Nanay
Norma niya, na may dalang pagkain.
Hindi niya mapigilang napakunot-noo.
Anong ginagawa niya dito? Nasaan ba sila?
At bakit may mga armadong lalaki sa labas?
'"Nay?" Alanganing ngiti ang ibinigay nito sa kan'ya.
"Kumain ka na, baka malipasan ka ng gutom,ll seryosong saad nito.
"N-Nay? Nasaan ako? B-bakit may mga lalaki sa labas na may mga baril?" sunod-sunod
na tanong niya dito.
'"Wag ng masyadong madaming tanong,
Helena. Kumain ka na lang, tanghali na."
"Nasaan nga tayo, 'Nay? Akala ko ba nasa bahay ka PO? Bakit-"
"Kumain ka na. Pakiusap," matigas na sambit nito saka tumalikod na.
Nang maalala si Lexxie, tumayo siya at
hinabol ito sa pintuan. "S-Si Lexxie PO? Nasaan siya?'l
"Ayos lang siya." Napapitlag siya nang biglang isara ng lalaki ang Pinto na
nilabasan ng matanda.
'"Nay...ll anas niya na napahawak sa dahon ng Pinto.
Nandito si Lexxie? Si Nanay Norma niya ang nagpadukot? Pero bakit? Anong kasalanan
nilang m ag-ina dito?
Napatingin siya sa pagkaing dinala nito. Biglang kumalam ang sikmura niya nang
makita iyon. Talagang nagugutom na nga siya. Inamoy niya muna iyon. Napapikit siya.
Mabango, kaya lalo siyang nakaramdam ng gutom. Alam niyang Si Nanay Norma ang
nagluto niyon, hindi naman yata siya lalasunin nito.
Kakatapos niya lang kumain nang marinig ang pamilyar na iyak. Napatayo siya bigla
at pinakinggan kung saan iyon nagmumula.
"Lexxie.. anas niya nang makompirmang boses iyon ng anak. Lumapit siya sa pintuan
at pilit na binuksan iyon pero hindi niya kayang mabuksan. Nasa labas marahil ang
lock niyon.
"Buksan niyo ito! Parang awa niyo na!" sigaw niya mula sa loob. "Umiiyak ang anak
ko. Gusto ko siyang puntahan. Pakiusap. Buksan niyo ito!" Ilang beses pa siyang
nakiusap pero wala man lang nagbukas ng pintuan. Dinig na dinig niya pa
rin ang tinig ng anak na urniiyak at hinanap siya.
Tinatawag din nito ang pangalan ni Axel.
Hindi tumitigil sa pag-iyak ang anak kaya gano'n din siya. Pero natigilan siya nang
biglang humilab ng sunod-sunod angtiyan niya. Marahan siyang urnupo sa kama at
pinakalma ang sarili. Hindi pa rin tumitigil si Lexxie sa kaiiyak kaya napapikit
siya.
Napatigil siya sa paghimas ng tiyan nang bumukas ang pintuan. Walang anu-ano'y
hinila siya palabas ng isang lalaki. Hindi man lang inisip nito na buntis siya.
"K-Kuya dahan-dahan PO. B-buntis po ako," aniya sa mga ito. Kumunot lang ang noo ng
mga ito at ipinokus ang tingin sa daan. Napadaing siya nang biglang kumirot ang
puson niya. Tiniis niya iyon hanggang makarating sa sala. Basta na lang siya iniwan
doon. Pabagsak pa siyang napaupo sa sofa.
Sasandal sana siya sa upuan nang marinig ang boses ng anak. "Bad kayo! Isusumbong
ko kayo sa Tatay 1<0! Pulis 'yon!"
"Manahimik kang bata ka! Kanina ka pa!" pagalit ng lalaki sa anak.
Inilinga niya ang paningin para hanapin iyon. Hindi niya mapigilang mapaiyak nang
makita ito. Pangko ito ng isang lalaki, na para bang sako ng bigas kaya biglang
nagdilim ang paningin niya. Hinigit niya ang flower base at
sinugod ito. Hinampas niya ang braso nito dahilan para ibaba nito ang anak niya.
Nabasag ang flower base kaya doon siya natauhan.
"Nanay ko!" Sabay yakap ng anak sa kan'ya pero sa anak ang atensyon niya, nasa
lalaking hinampas niya. Nanlilisik ang mga mata nito na lumapit sa kan'ya.
"Walang hiya kang babae ka!" Sinampal siya ng pagkalakas nito kapagkuwan.
Pakiramdam niya papanawan siya ng ulirat sa ginawa nito. Hindi pa ito nakontento ay
sinakal siya nito.
"Bad kal Bakit mo sinaktan mo ang Nanay 1<0!" Pinagsusuntok ni Lexxie ang lalaki
kaya napabitiw ito sa kan'ya. Hinigit niya ang anak at niyakap ito para ilayo sa
lalaking may mabigat na kamay. Akmang itataas nito ang kamao nang may nagsalita sa
likuran nito.
"What happened here?"
Hindi niya mapigilang manginig nang makita si Bricks. Lalong humigpit ang yakap
niya sa anak nang lumapit ito sa kanila.
Si Bricks ang may pakana ng lahat! Pero paanong nangyaring nakawala ito sa
kulungan?
Napapikit siya nang hawakan nito ang pisngi niya. Ramdam niya ang sakit nang
hawakan nito. Hinaplos pa nito sabay diin ngdaliri. "Sinampal mo siya?" galit na
sabi nito sabay lingon sa lalakl Burnaba ang tingin ni Bricks sa sahig na may
basag na flowerbase.
"Sorry PO, Boss. Hinampas-"
"Kahit na!" putol nito sa tauhan nito.
"Masakit ba?" masuyong tanong nito at ilalapit sana nito ang kamay sa mukha niya
nang iiwas iyon. Napahawak ito sa noo at tiningnan siya ng matalim pagkuwa'y
huminga ng malalim. "Have a sit," tinuro nito ang sofa. Nauna itong maupo kaya
tumaas ang isang kilay nito. "Sit down, babe."
"Sino po siya, Nanay?" ani ng anak nang mag-an gat ito ng tingin.
"Hindi mo ba ako ipapakilala sa anak mo, Helena?" ani ni Bricks habang sumisimsim
na ng alak. "Hindi ko alam na anak pala ng pulis patola 'yan? Shocked ako nang
makita ko si Madam Secretary. Poor Winona, matagal na palang niloloko- Oh, speaking
of the devil!" Turningin ito sa babaeng pababa ng hagdan.
Nanlaki ang mata niya nang makita si
Winona. Kasunod nito si Nanay Norma niya. Hindi makatingin ang matanda sa kan'ya.
Kanina pa may naglalaro sa isip niya ang tungkol sa matanda. Pilit na binabaliwala
niya pero ngayon malinaw na sa kan'ya.
Bigla niyang naalala si Jerlyn. Ang Nanay Norma niya siguro ang tinutukoy nito sa
sulat na iyon. Umiiling-iling pa siya. Paano nito nagawa iyon sa kan'ya? Sa kanila
ni Lexxie?
"Lola!" Pinigilan niya ang anak nang
magtangka itong turnakbo palapit sa matanda. Hindi niya alam kung paano
ipapaliwanagsa anak kaya niyakap niya ito.
'"Nay, pakilayo ang bata dito," dinig niyang sabi ni Winona kay Nanay Norma.
"Hindi. Hindi puwede!" aniya habang yakap si Lexxie ng mahigpit. Nakalapit na ang
matanda sa kanila.
"Bitawan mo na anak si Lexxie," ani ng matanda.
"Anak? Hindi mo ako anak! Wala akong Nanay Norma na raydor! Bakit niyo nagawa ito
sa amin, ha?" Lumungkot ang mukha nito. Pilit na hinahawakan ang kamay niya pero
umiiwas siya habangyakap ang anak.
"S-sorry, Helena-"
"Cut the chase, 'Nay!" sigaw ni Winona sa matanda. Humarap sa kan'ya ang dating
amo. "Mukhang nahihirapang sabihin sa'yo ng Nan ay ko ang totoo. I'm her daughter.
Okay na ba Helena? And she chose me over you. Trinaydor niya kayo. Ganoon talaga,
blood is thicker than water, Helena." Ngumiti pa ito ng pagkatamis.
"Sabihin mong hindi totoo ang sinasabi ni Winona, 'Nay?" aniya pa rin sa matanda
kahit na nasa harap na niya ang ebidensya.
Nagbabaka-sakali pa rin siya. Marami silang pinagsamahan ng matanda, at mahirap
kalimutan lang basta-basta. Malaki rin ang utang
na 100b niya dito.
"Totoo, Anak. Si Winona ay anak ko rin. Nito ko lang nalaman. Nang minsan dumalaw
ako sa kulungan. Isa siya sa nawawalang anak 1<0.
Patawad, Helena!"
Parang sasabog ang dibdib niya sa sinabi nito. Bakit si Winona pa? Bakit?
Akrnang hahawakan siya nito nang makarinig sila ng putukan sa labas. Bigla siyang
nataranta maging ang anak kaya tinakpan niya ang tainga nito.
"Ipasok sila sa kuwarto!" ani ni Bricks sa lalaking katabi nito. Nakita niyang
humugot ito ng baril, maging si Winona.
Sunod-sunod na ang putukan kaya hindi na niya alam ang gagawin. Panay na ang iyak
ni Lexxie kaya napilitan siyang kargahin ito kahit na natatamaan angtiyan niya.
Panay din ang hilab kaya hindi rin niya maiwasangdumaing habang lakad-takbo.
Nanginginig na rin ang kanyang mga tuhod. Pakiramdam niya bibigay na ang tuhod niya
dahil sa bigat ng anak. Hindi rin niya mabitawan ang anak dahil hindi ito tumitigil
sa pag-iyak. Tapo, akay siya ng lalaki. Kung gaano ito kabilis maglakad ay ganoon
din siya.
Hindi pa man sila nakakarating ng silid na pinanggalingan niya nang maramdaman ang
sunod-sunod na hilab ngtiyan kaya tumigil siya.
"Anak, maraming dugo sa baba mo." Lalo
siyang natigilan nang marinig ang sinabi ni Nanay Norma. Inilipat niya ang anak sa
gilid para silipin ang sinasabi ng matanda.
"Diyos ko!" tanging sambit niya nang masilip ang dugo sa hita niya. Kasabay niyon
ang pagbagsak ng lalaking umaakay sa kan'ya sa sahig.
"Hon!" Nanginginig na napalingon siya nang marinig ang pamilyar na boses. Nakatitig
ito sa ibaba niya. Biglang napako ang tingin nito sa hita niya. Kita pa niya ang
usok na nagmumula sa baril nito.
"Tatay!" sigaw ni Lexxie pero hindi iyon pinansin ng binata dahil napaluhod ito, at
hindi inaalis ang tingin sa duguang hita niya.

AVA NAH Writer

Merry Christmas! Sorry sa madugong update! hahaha

Chapter 55: Space

"I'm sorry, Axel.. ." dinig niyang sambit ni Nikki sa binata.
Kita niya ang pag-laglag ng balikat ni Axel sa balitang natanggap. Kakapasok lang
nito dahil hinatid nito ang anak nila sa isang doctor. Hindi kasi ito turnigil din
kakaiyak nang makita ang nangyari sa kan'ya. Saka langdin lumabas ang lagnat nito.
Marahil, natuyuan nga.
Nagkunyari lang siyang tulog sa hospital bed niya. Ang totoo niyan, hindi niya
kayang sabihin sa binata ang masamang balita. Sobrang sakit din sa parte niya,
kaya, humingi siya ng tulong kay Nikki nang kompirmahin nitong nakunan siya. May
nailabas siyang fetus. Sa tingin ni Nikki doon pa lang sa mansyon na
pinanggalingan nila ay wala na ang anak niya. Buti hindi ito namatay sa 100b
ngtiyan niya. Delikado, dahil posibleng ikapahamak niya din iyon. Maraming lumabas
na dugo kaya nanghina din siay ng sobra.
Hindi niya makita ang reaksyon nito. Tanging mukha lang ni Nikki ang nakikita niya
habang magkausap ang mga ito. Worried na worried si Nikki sa kaharap, kaya,
napatingin siya sa kamao nito. Nakakuyom iyon.
"I-Ikaw na muna ang bahala kay Helena,
Nikks," malamig na sabi ni Axel sa doktor sabay hakbang palabas ng silid niya.
Napapikit ulit siya pagkuwa'y nagmulat din.
"Axel!" Habol ni Nikki sa binata.
Hindi man lang lumingon ang binata. Alam niyang galit na galit na ito. Ramdam
niyang isa na siya sa rason kung bakit ito nagkaganoon. Hindi man lang kasi siya
nito sinulyapan nang urnalis.
"I'm sorry, Helena. He seems really upset, malungkot na sabi ni Nikki nang hawakan
ang kamay niya.
Sumandal siya sa headrest ng higaan niya.
Inalalayan pa siya nito. "N-Nararamdaman ko, Nikks. K-Kahit sa ambulansiya nga
hindi niya ako matingnan ng maayos. Wala siyang bukambibig kung hindi ang anak
namin. Hindi niya ako kinakausap kagaya noon. Ni hindi nga niya ako matawag na hon.
Kaya, alam kong galit siya sa akin." Hindi niya mapigilang mapahikbi ng mga
sandaling 'yon. "Kasalanan ko ito. Kung hindi ako umalis sa condo, 'di sana'y buhay
pa ang anak namin. Sana, nagtiwala ako sa mga sinabi niya na maililigtas nila si
Lexxie. Walang ibang puwedeng sisihin dito kung hindi ako." Doon na siya
napahagulhol ng malakas. Hindi na napigilan ni Nikki na yakapin siya at inalo.
"Wala kang kasalanan, Helena. Ginawa mo lang angsa tingin mo aytama. May rason ang
taas kung bakit kinuha niya agad sainyo si Baby. 'Wag mo ng sisihin ang sarili mo.
Nangyari na, e. Para ka ring nanganak niyan kaya iwasan mo ang ma-stress. Baka
mabinat ka pa. Naiintindihan mo ba ako? Alalahanin mong may Lexxie pang naghihintay
sa'yo." Turnitig ito sa kan'ya. "About Axel, bigyan mo lang siya ng space. Babalik
din siya. Ikaw pa ba matitiis ni Axel? Ngayon pa ba kayo susuko? Kung kailan okay
na ang lahat?"
Tumangu-tango siya clito at pinahid ang mga luhangtumulo. Ngayon magtitiwala na
siya sa mga sasabihin nito. Susundin niya ito sa lahat ng bagay. Alam niyang para
sa ikabubuti ang gagawin nito.
Iniwan siya ni Nikki mayamaya dahil may bibistahin pa itong pasyente. Naiwan siyang
mag-isa. Nakaramdam siya ng kahungkagan ng mga sandaling iyon. Hinigit niya ang
telepono at tinawagan si Axel pero hindi ito sumasagot. llang tawag pa siya clito
pero ganoon pa rin. Ang resulta, iyak ng iyak na naman siya.
Natulogtuloy siya na hilam ang luha.
Nagising siya dahil sa nurse. Tsinek siya nito. Natanong niya nga ito kung may
bantay ba siya pero wala raw itong nadatnan kaya hindi niya maiwasang malungkot.
Wala rin siyang makitang mensahe mula kay Axel.
Namalayan na lang niya ang sariling bumaba ng kama at tinungo ang silid ng anak.
Baka nandoon ito. Nabanggit na kanina ni Nikki kung anong room number ang
kinaroroonan nito. Saka lang niya napagtantong apat na silid lang pala ang pagitan
nila ng anak nang makarating sa mismong silid ng anak. Tinanaw pa niya ang silid.
Hindi man lang siya pinuntahan ni Axel, ang lapit lang naman pala.
Akrnang pipihitin niya ang seradura nang may nagsalita sa likuran niya.
"Bakit ka umalis sa silid mo? Ang tigas naman talaga ng ulo mo, noh?"
Biglang kumirot ang dibdib niya sa tono ng pananalita ni Axel. "G-gusto ko lang
makita si Lexxie,"
"Ayos lang siya. Kakatulog lang niya sabi ni Mommy. Bumalik ka na sa silid mo,"
anito at hinawakan angdoorknob.
Urnusog siya saglit hawak ang dextrose stand para makadaan ito. Hindi nito ini-lock
ang pintuan kaya sumunod siya dito. Nakakunot ang noo nito nang lingunin siya.
"Helena, please bumalik ka na. Magpagaling ka. Turnawag pala ako sa villa. Naibilin
ko kila Manang na paluwasin ang Nanay at Tatay mo dito para may magbantay sa'yo.
Hindi kita maasikaso kasi mas kailangan ako ng anak ko. Siya na lang ang natitira
sa akin, Helena."
E, ano siya? Hindi nag-e-exist?
Naikagat niya ang labi dahill sa sinabi nito.
Pakiramdam niya may pumipiga sa puso niya nang i-absorb ng puso niya. Baka hindi na
niya makaya ang susunod nitong sasabihin kaya nilapitan niya ang anak na mahimbing
na natutulog. Hinalikan niya ito ng ilang beses saka malungkot na naglakad palabas
ngdahan-dahan. Hindi na niy ito nilingon dahil nangingintab na ang kan'yangf mga
mata ng mga sandaling 'yon.
Hindi mapigilan ni Helena ang luha habang naglalakad pabalik sa silid. Hindi niya
maiwasang makipag-diskusyon sa sarili.
Nawalan din naman siya, a! Bakit ganoon si Axel? 00, may kasalanan din siya sa
nangyari pero hindi niya ginustong makunan. Hindi! Buhay din ni Lexxie ang nasa
isip niya ng mga sandaling 'yon. Hindi siya puwedeng manahimik sa condo nito habang
ang utalk niya ay mababaliw na kaka-isip kung nasa mabuting kalagayan pa ba ang
anak. Makakatulog ba siya ng mahimbing, gayong alam niyang hindi man lang nabihisan
ang anak mula nang kunin ito? Kaya ba ng isip niya ipanatag ang sarili sa condo ng
binata? Hindi! Hangga't hindi niya nakikita ang anak!
Hindi siya magiging okay!
Tampal niya ang dibdib nang mahiga sa kama. llang minuto din siyang urniyak.
Napatigil lang siya dahil pumasok ang isang staff para maghatid ng pagkain. Galing
daw iyon kay Nikki.
Pasado alas-otso na ng gabi nang hayunin siya ng sarili para matulog. Naka-ilang
subo lang
Siya ng pagkaing hinatid sa kan'ya. Nawalan Siya ng ganang kumain.
Nagising Siya kinabukasan dahil sa boses ng ina at ama. Kausap ng mga ito si Axel.
'"Nay. 'Tay," aniya sa namamaos na tinig. Marahil, kaka-iyak niya lyon kaya
namamalat siya.
Turningin Siya sa binatang abala sa telepono nito. Hindi man lang Siya
sinusulyapan. Ramdam na ramdam niya ang kalamigan nito.
"A-anak!" anang ina niya sabay lapit sa kan'ya. Tuloy-tuloy na namang umagos ang
luha niya nang yakapin Siya ng ina.
Natigilan Siya nang makitang lumabas si Axel ng pintuan. Lalo siyang napahikbi dahi
doon. Ang aga-aga naman. Hindi man langsiya nito binati o kinibo. Basta na lang
talaga lumabas ito.
Bilang lang sa kamay daliri niya na kinibo Siya ni Axel pagkatapos ng nangyari.
Hindi nga rin ito nagkuwento tungkol sa nangyari sa mansiyon na pinagdalhan sa
kanila. Kung hindi pa Siya nagtanong kay Sebastian ay hindi niya malalaman.
Nakakulongdin pala si Nanay Norma niya. Nalungkot Siya ng sobra para rito. Hiniling
niya kay Sebastian kung puwedeng ilabas ng kulungan si Nanay Norma dahil sa utang
na loob pero hindi pumayag si Axel. Pinapili pa Siya nito sa pagitan nilang dalawa.
Siyempre, si Axel ang pinili niya. Pero nasaktan pa rin Siya dahil hindi naman Siya
nito pinapansin.
Wala namang matutuluyan ang kan'yang magulangsa Maynila kaya sa condo ni Axel
tumuloy ang mga ito pansamantala. Nauna siyang i-discharge kay Lexxie dahil
nilagnat ulit ito. Hindi pumayag si Axel na sa condo lang nito ito magpagaling.
Sasama siya sa magulang pagbalik ng mga ito sa Baler. Hinihintay lang niyang
mailabas si Lexxie ng ospital para mapanatag siya. Hindi rin kasi pumayag ang
binata na isarna niya si Lexxie pauwi dahil hindi pa naman ito gaanong nakakabawi
ng lakas. Ihahatid na langdaw ng binata kapag nakabawi na ng lakas.
Malungkot na kumaway siya sa anak nang iwan niya ito sa mansion ng ina ni Axel.
Nakapag-usap naman na sila ng ina ng binata pero hindi pa rin siya komportable.
Humingi ito ng tawad sa lahat ng nangyari pero hindi pa niya kayang magpatawad ng
ganoon kabilis. Isa rin kasi ito sa rason kung bakit nadukot ang anak niya. Inalok
siya nitong doon tumira habang nagpapagaling si Lexxie pero urn ayaw siya. Isa pa,
hindi sila okay ng anak nito. Kagaya ng sinabi ni Nikki, bigyan niya ng panahon
maka-move on ang binata sa nangyari sa anak nila.
Nilingon niya si Dennis na nagmamaneho.
"Alam mo ba kung nasaan si Axel, Dennis?" Turnango ito nang balingan siya.
"Puwedeng pakihatid ako sa kaniya?" Ngumiti ito sa kan lya at tumango.
Pamilyar sa kan lya ang tinatahak ni Dennis na daan. Napakunot-noo siya nang
lagpasan nila ang Spotlight at huminto sa ZL Lounge.
Nakasunod lang siya kay Dennis hanggang makapasok ng bar. Sinalubong sila ni
Ezekiel nang makita siya. lginiya sila nito sa second floor kapagkuwan. Nadatnan
nila doon si Axel na nakayukyok sa mesa.
Wala pang alas-siete ng gabi pero lasing na ito. Base sa nakita niya sa baba, nag-
hahanda pa lang ang mga tauhan ng bar. Ibigsabihin, si Axel at ang mga
magkakaibigan nito ang unang customer ng bar.
"Kailangan mo ng iuwi 'yan, Helena," ani ni Kent sa kaniya.
Ngumiti siya dito at nilapitan ang binata.
Niyugyog niya ito at sinabihang uuwi na sila. Nag-angat lang ito ng tingin sa
kaniya sabay kunot ng noo. Mukhang kinikilala siya nito. Tinampal nito ang kamay
niya nang hawakan ulit niya ito sa braso. Kita niya ang paghilot ni Caleb sa noo
nito dahil sa ginawa ng binata sa kaniya.
"Pagpasensyahan mo na, lasing, e."
Bumaling si Caleb sa ibang kaibigan at kay Dennis. "Pagtulungan nating ihatid sa
sasakyan kaya?" anito sa ibang kaibigan. Sumang-ayon naman ang mga ito sa sinabi ni
Caleb.
Tumulong na din si Dennis sa mga ito. Panay
kasi tampal sa mga taong umaalalay sa binata kaya nawawalan ng balanse pati mga
naka-alalay
Hindi niya maiwasang maawa kay Axel. Labis ang pagluluksa nito sa pagkawala ng anak
nila. Ganoon din naman siya, pero humuhugot siya ng lakas kay Lexxie kaya
nalalabanan niya ang lungkot at pangungulila.
Nagpasalamat siya sa magkakaibigan bago pumasok sa sasakyan ni Dennis.
"Ingat! Magiging okay din kayo. Tiwala lang!" Ngumiti siya kay Dave nang sabihin
nito iyon.
Nakangiting kumaway siya sa mga ito nang paandarin na ni Dennis angsasakyan.
Pinasandal niya ang binata sa braso nang nasa biyahe na sila. Nag-text na siya sa
ina na salubungin sila ng ama sa ground floor dahil paniguradong mahihirapan sila
ni Dennis paakyat.
Hindi nga siya nagkamali dahil masyadong nagpabigat si Axel sa kanilang dalawa ni
Dennis nang pababa na ng sasakyan. Buti sinalubong sila kaagad ng ama nang makita
sila.
Nakaalalay lang siya sa likod hanggang sa makarating ng silid nila.
"Ako na bahala, Dennis." Pigil niya sa binata nang akmang tatanggalin nito ang
sapatos ni Axel.
"Are you sure?" tanong ni Dennis.
Tumango siya clito kaya nagpaalam na ito.
Lumabas siya saglit at kumuha ng basin.
Sinabihan niya din ang magulang na agahan na lang nila bukas ang alis. Dapat ngayon
ang uwi nila. Eh, hindi niya kayang iwan na gano'n ang kalagayan ni Axel.
Nagpupunas siya ng braso nito nang tabigin nito ang plangganang maliit, na may
lamang tubig. Muntik na tuloy itong matapon.
"'Wag ka ngang malikot, Axel!" aniya dito.
"A-ayaw k-kitang makita, H-Helena! K-kung h-hindi d-dahil s-sa k-katigasan ng u-ulo
mo, e 'di s-sana b-buhay pa ang a-anak ko!"
Napahawak siya sa dibdib nang marinig ang mga sinabi ng binata. Pero nakapikit ang
mata nito.
Habol pa rin ang hininga niya nangtumayo siya. Inilapag niya ang planggana at
hinarap ito. Gusto niya mang patulan pero hindi rin naman sila magkaka-intindihan
dahil lasing ito. Nasaktan siya sa sinabÏ nito.
Naghihilik na nga ito nang lapitan niya. Tinapos niya na lang ang pagpupunas dito
at pinalitan ng damit.
Paglabas niya ay gumawa siya ng soup para sa hang-over nito. Paniguradon gsasakitan
ito ng ulo. Kumuha siya ng papel sa bag at nagsulat doon, na initin na lang ang
soup pag-gising nito.
Idinikit niya sa telepono nito ang note niya.
Baka hindi niya makaya pa ang ibang sasabihin nito kinabukasan, kaya, nagpasya
siyang ngayon na sila uuwi ng Baler. Sa terminal na lang sila magpapalipas ng oras
habang hinihintay ang schedule, kung sakali.
Paniguradong nakaalis na ang last trip pagdating nila doon.
Isang masuyong halik sa noo ng binata ang ibinigay niya dito bago tuluyang hinayon
ang sarili palabas ng silid. Bago iyon, malungkot na inilibot niya muna ang
paningin habang bitbit angmaleta.
Hindi na nagtanong ang magulang nang yayain na niya ang mga ito. Laking pasalamat
niya nang datnan pa nila ang last trip nang gabing iyon.
Three-seater ang inuukopa nila. Maraming pa ngang bakante, kaya, nakahinga siya ng
maluwag.
Tulog na tulog ang magulang niya nang lingunin ang mga ito. Siya kasi, nakatunghay
sa mga billboard. Minsan sa mga sasakyang bumper to bumper.
Hindi na niya napigil ang butil ng luha nang tumulo iyon. Naalala na naman niya
kasi ang masasakit na alaala sa siyudad na ito. Lalo na ang pagkawala ng anak.
Sunod ang paglayo ng 100b ni Axel sa kaniya. Pilit na pinakalma niya ang sarili at
pumikit. Hawak ang tiyan nang igiya siya ng sarili para matulog.
Writer
AVA NAH
Merry Christmas pa rin! Hehehe
Readers also enjoyed:
Abused, Broken and Rejec...
0 195.9K Read
TAGS alpha pregnant mate playboy

Chapter 56: Hopeless

Isang linggo na ang nakakalipas simula nang umuwi siya ng Baler. Pero pakiramdam
niya kahapon lang nangyari ang lahat. Biglang nawala ang lahat sa kan'ya. Si Axel
at ang ipinagbubuntis niya. Si Lexxie na lang ang nagpapasaya sa kan'ya. Isang
linggo na pero hindi niya nakakausap si Axel ng maayos, laging pinapasa nito kay
Lexxie ang tawag dahil abala kuno ito. Hindi naman siya tanga para hindi
maintindihan ang ikinikilos nito. Galit pa rin ito sa kan'ya.
"Anong ginagawa ni Tatay, Anak? Diba, wala siyang pasok?"
"Pumasok po sa kuwarto niya, 'Nay. Kailan ka po babalik? Hindi ka pa po ba
magaling?" Natigilan siya sa sunod-sunod na tanong ng anak.
Ngumiti siya ng matamis dito. "Malapit na anak. Surprise na lang kita, okay?"
"l love you, Nanay!"
"Mahal ko din kayo, anak. Kiss mo ako kay Tatay, ha?"
"Opo, Nanay!" ani ng anak sabay pout pa ng labi.
Wala na ito sa kabilang linya pero nakatingin pa rin siya sa screen ng telepono.
Nakaka-miss
talaga ang mag-ama niya. Napasandal siya sa lumang sofa nila. Saka lang niya
napansin ang ina na nagpupunas ng luha. Kanina pa siguro ito nakikinig sa usapan
nila ng anak niya.
"Kung nami-miss mo na anak, dalawin mo.
'Wag mong pahirapan angsarili mo," ani ng ina.
"Sa susunod na linggo na lang siguro, 'Nay. Tapusin ko lang ang isang linggo na
usapan namin ni Mackoy sa kabilang bayan." Pinasok kasi siya ni Mackoy na taga-luto
pansamantala sa pinapasukan nito. Next week din kasi ang dating ng cook na na-hire
sa resort na pinapasukan niya.
Ayaw sana ng ina niya pero siya ang mapilit. Gusto niyang libangin ang sarili.
Nakakaramdam siya ng matinding kalungkutan kapag walang ginagawa sa bahay nila.
Naiisip niya lagi ang kan'yangmag-ama.
"O siya, sige, anak. Matutulog na ako. Maaga pa kami ng Tatay mo pupunta ng bukid
bukas."
Turnalikod na ang kan'yang ina pagkasabi niyon.
Hindi rin naman nagtagal ay iginiya na niya ang sarili pahiga. Bago siya natulog ay
sinubukan niyangtawagan ulit si Axel. Nang hindi ito sumagot ay nag-text na lang
siya ng good night.
Gabi-gabi na lang siyang umaasang sagutin ni Axel ang mensahe niya. Balak na niyang
kausapin ito pagbalik. Nahihirapan na siya sa kalagayan nila. Kung wala na itong
pagmamahal sa kan'ya, tatanggapin niya, hindi iyong nagmumukha siyangtanga. Kahit
na tumalon pa siya sa bangin, hindi na niya maibabalik ang buhay ng anak kung iyon
ang ipinaglalaban nito.
Maaga siyang dinadaanan ni Mackoy sa tuwing papasok ito. Isinasabay na siya nito.
Medyo malayo-layo din kasi ang resort na pinapasukan, mamasahe pa siya ng bongga.
Ganoon ang set-up nila hanggang matapos ang trabaho niya sa resort.
Kasalukuyan siyang naghihintay sa kaibigan ng tumawag si Nikki. Iniimbita siya nito
sa bahay nila Kendra, may kaunting salu-salo daw dahil kaarawan ng huli. Tamang-
tama naman ngayong araw nagtapos ang trabaho niya. Nakuha na niya ang suweldo niya
kaya may pang-budget na siya pabalik ng Maynila. Baka pansamantalang makitira muna
siya kay Kat-kat. Naka-usap na niya ito nitong nakaraan. Nakalipat na rin pala ito
ng trabaho. Balak niya ding mag-apply ulit pero hindi sa bahay. Baka sa factory na
lang ulit. At least doon uwian, may oras pa siya sa anak kahit papaano.
"Tara na!" Napatingin siya kay Mackoy nang sumulpot ito sa likuran niya.
"Sino siya Helena?" Napangiti siya sa tanong ni Nikki. Ka-video call niya kasi ito.
"Ka-klase ko noong High School. Si Mackoy,"
"Ah, okay. Single pa ba 'yan?" nakangiting tanong nito.
Napangiti si Mackoy na lumapit sa camera. "Single pa PO. Wala pang nagkakamali,"
anito sabay tingin sa kan'ya.
"Single din 'yan si Helena!" natatawang sabi ni Nikki kaya natawa na rin siya.
"lkaw talaga, Nikks."
"Biro lang. Nasa'yo naman kung kompirmahin mo," bawi ng doktora na hindi mapigilang
matawa. Nagpaalam na ito sa kan'ya kapagkuwan.
"Kailan pala ang luwas mo? Gusto mo sabay tayo? May lalakarin kasi ako sa Maynila,"
tanong sa kan 'ya ni Mackoy nang ibigay nito ang extra helmet.
"Bukas ng tanghali. May pupuntahan kasi akong kaibigan din." Tumango ito sa kan'ya.
"Sige, sabay na tayo."
"Hindi ka na papasok sa resort?"
"Hindi na siguro. Gusto kong magbaka-sakali sa Maynila?"
"Ah, okay. Ako din. Para malapit lang sa anak
1<0."
Turnango ito sa kan'ya. "Ready?" anito nang paandarin na nito ang motorsiklo nito.
"Okay na ako," aniya dito sabay kapit sa balikat nito.
Pagdating sa bahay nila ay nag-ayos na siya ng gamit. Gulat na napatingin siya sa
ina nang
abutan siya ng pera. Paniguradong kita iyon ng kan'yang magulang sa copra.
'"Wag na PO, 'Nay. Pagkasyahin ko na lang po ang sinuweldo-"
"Isang linggong suweldo mo lang iyon anak.
Sige na, may naitabi pa naman kami ng Tatay mo. Hindi naman kami mapapanatag kung
luluwas kang 'yan lang pera mo." tinuro nito ang pera niyang nakasobre.
Wala siyang nagawa kung hindi ang kunin iyon. Binilang niya iyon. Limang-libo rin
napa-awang siya ng labi. Mas malaki pa sa kinita niya sa resort. Tatlong libo lang
sinuweldo niya.
"Ang laki, 'Nay."
"Itabi mo na, anak. Ibili mo din ng pasalubong ang apo namin," nakangiting sabi ng
ina.
"Salamat PO, 'Nay! Hayaan niyo po kapag nakakuha ako ng trabaho at kapag naka-
suweldo, magpapadala po ako."
"Mag-ipon ka na lang, Anak. Kumikita din naman kasi kami ng Tatay mo. 'Wag mo ng
isipin ang gastusin namin dito. 'Di hamak na mas magastos sa Maynila kompara dito."
Napangiti na lang siya sa ina. Talagang bumabawi ito sa kan'ya. Ano man ang
desisyon niya, sinusuportahan na ng mga ito. Kaya, masaya siya.
Kinabukasan, magkasabay silang lumuwas
ni Mackoy. Sa Maynila ito tutuloy pero sinamahan muna siya nito sa Caloocan para
ihatid ang mga gamit bago dumeretso sa bahay ng mga Hernandez.
"Ano Cyan?" aniya kay Katkat nang may iniabot ito.
"Susi," anito.
"Alam ko. Ang ibig ko palang sabihin, kanino
Tumitig ito sa kan'ya. "Susi ng bahay ni Nanay Norma mo. Ibigay ko raw sa'yo kapag
nagkita tayo. At eto, titulo 'yan ng kinatatayuan ng bahay niya. Sa'yo na daw 'yan.
Wala namang ibang magmamana niyan kung hindi kayo.
Napalapit na rin kayo sa kan'ya, e."
Bigla siyang nalungkot nang marinig ang pangalan ni Nanay Norma. Nakaka-miss din
ang matandang 'yon kahit papaano. Nadalaw na niya ito sa kulungan pero ayaw siyang
harapin, nahihiya daw ito dahil sa ginawa nito sa kan'ya. Sinisisi din nito ang
sarili kung bakit siya nakunan.
"Salamat, Kat. Malaking tulong ito sa pagsisimula namin ng anak ko dito. Wala naman
akong ibang mapuntahan kaya tatanggapin ko." "O siya, papasok na ako. Panggabi ako,
e."
Ngumiti ito at nagpaalam na sa kanila ni Mackoy.
Kaya pala mabilis pa sa alas-kuwatro na pumayag ito nang sabihin niyang makikituloy
sa
bahay nito para maibigay lang pala ang susi at papeles.
Malungkot na inilibot niya ang tingin sa 100b ng bahay ni Nanay Norma nang pumasok
sila ng kaibigan. Kung kailan matanda na ito, saka naman nakulong. Hindi niya naman
mapaki-usapan si Axel sa ngayon dahil ilang linggo pa lang mula ng mawala ang anak
nila.
"Dito pala kayo nakatira noon?"
Nilingon niya si Mackoy na ini-isaisa ang mga nakasabit sa dingding. Turn ango siya
dito at ngumiti. Saglit lanng din sila doon dahil baka ma-late pa siya. 5:30 na
kaya urnalis din sila kaagad.
Rush hour na kaya siguradong traffic papuntang Quezon City. Pumayag siyang samahan
siya ni Mackoy hanggang sa bahay nila Kendra. Gusto lang nitong makarating siya ng
safe. Naglakad lang sila ni Mackoy mula sa labas ng subdibisyong kinaroroonan ng
bahay ng mga Hernandez. Hinold pa sila dahil hindi sila kilala. Pinapasok lang sila
nang tawagan ng guard ang bahay nila Kendra.
Hindi naman ganoon kalayo ang bahay na sadya kaya narating kaagad nila. Nagpapaalam
na si Mackoy sa kan'ya nang may humintong sasakyan sa tabi nila.
"Helena! Kumusta?" masayang sambit ni
Nikki nang lumabas ito sa sasakyan. Kasunod nito si Sebastian at ang anak nito.
Bumaba rin si
Akilah sa kabilang side at si Grecco. Kumaway ang mga ito sa kan'ya nang makita
siya.
Pinakilala niya si Mackoy sa mga ito kapagkuwan.
Mayamaya ay tinawag ni Nikki si Grecco, ibinigay nito ang telepono dito.
Nagtatakang ngumiti siya sa camera ni Nikki na hawak ni Grecco. Katabi niya si
Mackoy at Akilah nang marinig ang flash ng camera. Turn abi kasi si Nikki sa asawa
nito. llang shots din iyon bago umalis si Mackoy.
"Pa-send, Ma'am Nikki." Napatingin siya kay Akilah. Kakaiba ang mga ngiti nito.
"Ipo-post mo?" aniya dito. Baka mamaya anong iisipin ni Axel sa kan'ya.
"Pag-iisipan ko pa," anitong kumindat pa.
Naiiling na sumunod siya kila Nikki.
Sumabay sa kan'ya si Akilah, at pinakita ang sinend ni Nikki.
Papasok na sila sa lawn ng mga Hernandez nang tumigil si Nikki. Bumaling ito sa
kan'ya saka may tiningnan. Sinundan niya ngtingin iyon. Napahawak siya sa braso ni
Akilah nang mapagsino iyon. Si Axel at si Samantha na magkatabi.
Parang may pumana sa dibdib niya nang makita ang anak na may pinapakita kay
Samantha, nakisingit din ang ama nito. Ngumiti din si Axel. Nginitian pa ng dalaga
ng matamis ang anak dahilan para yakapin si Sam ni Lexxie.
Biglang nanlamig ang buong katawan niya kaya bigla siyang tumalikod at patakbong
lumabas ng gate. Parang sasabog ang puso niya sa nakitang eksena.
"Nanay!" dinig niyang tawag ng bata nang makarating sa labas. Hindi niya alam kung
siya ba ang tinatawag. Pero parang boses iyon ng anak. Hindi niya nilingon dahil
naninikip angdibdib niya ng mga sandaling iyon.
Lakad-takbo ang ginawa niya nang makarating sa labas, papalayo na siya ng bahay na
iyon.
Dalawang linggo niyang binigyan ng space ang binata pero mukhang wala naman na
siyang babalikan. Kaya ba gusto na siya nitong paalisin dahil kay Sam? Dahil si Sam
naman talaga ang mahal nito, hindi siya. Hindi kaya totoo ang mga litratong
pinakita noon ng ina nito?
"Helena, sandali!" dinig niyang tawag ni Akilah. Sumunod pala ito sa kan'ya.
"Wait!" ani ng binata nang maabutan siya.
"Puwede ba Akilah, burnalik ka na doon!
Kaya ko na ang sarili ko."
"Sasamahan kita!"
"Gusto ko ngang mapag-isa. Please?"
"liwan kita kapag safe ka na. Lagot ako kay Ma'am kapag hindi kita sinamahan."
Napatingin siya dito. Natatanglawan ng ilaw ang mukha n itong seryoso.
"S-sige. Dalhin mo ako kung saan, 'yong malayo dito. Gusto ko lang huminga saglit."
Saglit na nag-isip ito.
"Sige. Hintayin natin si Grecco. Kinuha lang ang sasakyan."
Napakunot-noo siya nang iginiya siya nito sa madilim na bahagi. Natingin ito sa
pinanggalingan nila. Lumabas pala si Axel, at kausap pala si Grecco.
"N-nakita niya ba ako?"
"Parang hindi. Pero nakilala ka yata ni
Lexxie, tinawag ka, e. Pagtingin ni Axel nakalabas ka na. I'm not sure kung ikaw
rin ang pinag-uusapan nila," anito sabay nguso sa dalawa.
Nagtago siya sa likod ni Akilah nang mapatingin sa gawin nila si Axel. Pero madilim
sa bahaging iyon kaya imposibleng makita siya nito.
"Gusto mo bang lumayo muna dito?" Turnango siya dito kahit hindi nila gaanong
nakikita ang sarili.
"Okay. Dala mo ba telepono mo?" anito kapagkuwan.
Ibinigay niya iyon kay Akilah.
"Buburahin ko lang ang history ng tracker app mo. 'Wag mong i-on ito, ha?" anito at
may pinakita sa kan'yang application."Mate-trace ka ni Wolf kapag naka-on 'yan.
Naiintindihan mo?" Turnango siya dito bilang tugon.
Mayamaya ay may humintong sasakyan sa tabi nila. Si Grecco iyon. "Here. Balik ka
raw kaagad pagkahatid kay Helena," ani nito sa kanila.
" Noted ."
"Tinanong ako ni Axel kung ikaw daw ba ang tinawag ng anak niyo. Sabi ko hindi,
baka kako namamalikmata lang si Lexxie. Mukhang naniwala naman."
Nakahinga siya ng maluwag sa sinabi ni Grecco. Ayaw niyang isipin ni Axel na
pumunta siya doon dahil dito. Hindi naman kasi niya aakalaing nandoon si Axel.
"Salamat," aniya dito.
"Baliwin mo si Wolf. Ikaw angdapat na kasama niya doon hindi ibang babae. Plinano
ito ni Ma'am Nikki, kaso mukhang palpak. Gusto nilang magkasundo kayo. Kaso iba
naman pala ang sinama," malungkot na sabi nito. "I'm on your side, Helena. Nandito
lang ako, kami. Inintindi namin siya nitong nakaraan kaso mali na ang ginagawa
niya.
"Salamat sainyo," malungkot na sabi niya dito.
Tinampal pa nito ang braso niya saka humakbang pabalik ng bahay.
"Let's go," ani ni Akilah at iginiya siya nito papasok ng sasakyan.
Wala silang imikan ni Akilah habang bumibiyahe. Sa labas lang siya nakatingin. Pero
wala doon ang isip niya.
Mukhang naka-move-on na si Axel sa kan'ya. O baka, hindi naman siya nito talaga
mahal? Dahil lang siguro sa anak nila kaya ganoon ito sa kan'ya. At ang ginawang
rason nito para lumayo siya ay ang pagkamatay ng anak nila. Magalin. Pero sana
tinapat siya nito!
Si Sam din siguro ang pinili ni Axel na makasama dahil magka-level ang mga ito.
Para lang siyang basahan kumpara kay Sam.
Nakakahiya rin siguro siyang kasama. At kaya mas gusto nitong kasama si Sam, para
hindi na rin siguro mamroblema pagdatingsa ina nito. Simula't sapul, ito naman na
talaga ang gusto ng ina nito, hindi siya. Baka mas responsableng babae ito kesa sa
kan'ya. Baka masunurin rin ito, hindi kagaya niya, na matigas ang ulo. Siguro,
hindi siya naging mabuting ina sa anak sa tingin ng mga ito, kaya mas gugustuhin
nitong si Sam na lang.
Pipikit sana siya ng mata nang makitang papasok sila ng NIex.
"Saan tayo?"
"Valenzuela lang," nakangiting sabi nito.
"Ah," aniya dito.
Mayamaya lang ay nag-exit na ito. Pamilyar sa kan'ya angdaan.
Napalinga siya ng tingin nang huminto ang sasakyang dala ni Akilah. Niyaya na siya
nitong burnaba.
"Dito ka nakatira?"
"Pansamantala. Pero hindi ka sa bahay ko titira." Ngumiti ito at iginiya siya
papasok sa isang eskinta. Huminto sila sa isang apartment. May dalawang palapag
iyon. Maraming mga naninirahan din. Sa unahan ay maraming mga taong paroo't parito.
Maraming nagtitnda pala doon.
Lumapit si Akilah sa isang babaeng nagtitnda ng barbecue. Gulong-gulo ang buhok
nito pero halata pa rin ang pagiging maganda nito. May mga uling ang mukha nito.
Titig na titig dito si Akilah kaya palipat-lipat ang tingin niya sa dalawa.
"Bakit?" anito sa masungit na himig.
Kumamot si Akilah sa ulo at burnaling sa kan'ya.
"Ahm... Puwede bang dito muna si Helena?"
Napalunok siya nang suyurin siya ng tingin ng babae. "Girlfriend mo?"
"No!" mabilis na sagot ni Akilah. Kaya napangiti siya. Makatanggi, wagas. Mukhang
may something sa dalawa.
"Asawa ng kaibigan ko. Wala kasing mapuntahan, kaya baka kako kung puwedeng iwan ko
muna siya sa'yo." Tumingin si Akilah sa kan'ya. "Kahit ilang araw lang, Arah,
please?
Mag-iiwan ako ng pera para sa pagkain niya."
"Okay. Naarah nga pala, kapitbahay nitong lalaking 'to," anito sa kan'ya sabay
lahad ng kamay.
"Helena nga pala. Tulungan kita." Tinuro niya ang pinapaypayan nito. Nahulaan nito
kaya ngumiti ito sa kan'ya.
"Sige," anitong matamis na ngumiti.
"Sana lahat nginingitian," dinig niyang sambit ni Akilah.
"Bakit? Sino ka ba para ngitian?" ani ng d alagang nakapameywang.
"Ex-boyfriend mo lang naman. Okay na?"
Tumingin sa kan'ya si Naarah. "'Wag kang nagpapaniwala dito. Sa sampung sinabi
niyan, onse ang mali. In-short, sinungaling. Right, Akilah?" Hindi niya mapigilang
matawa sa sinabi ni Arah.
"Damn!" inis na sabi na lang ni Akilah sa dalaga.
Kumuha ito ng pera sa wallet nito si Akilah, at ibinigay sa kan'ya. Hindi niya iyon
kinuha dahil may pera pa naman siya. Wala naman itong
nagawa kaya nagpaalam ito kaagad.
Saglit na nakalimot si Helena sa problema niya. Abala sila ni Naarah sa pagtitinda
ng barbecue. Masaya rin silang nagkukuwentuhan ng kung anu-ano. Ayaw nitong pag-
usapan si Akilah kaya ginalang niya iyon. Hindi nga rin ito nagtanong sa totoong
problema niya.
Alas-nuebe sila natapos ng gabi. Marami ang pumapakyaw nitong huli kaya naubos
kaagad ang paninda ni[a.
Magkatabi sila ni Naarah sa higaan. Napabaling siya rito nang marinig ang mumunting
hi[ik nito. Mukhang pagod na pagod sa kakatayo. Siya din naman pero namamahay yata
siya kaya hindi siya kaagad hinayon ng antok.
Burnangon siya at naupo sa sofa. Isang kuwarto lang ang meron sa maliit na
apartment ni Arah. Malinis din iyon.
Wala siyang ginawa sa sala kundi ang tingnan ang mga litrato ni Lexxie. Marami
itong sinend sa kan'ya kanina. Kuha iyon sa bahay nila Kendra. Hindi nito kasama
ang ama nito sa litrato.
Napatigil siya sa pag-scrol[ nang makita sa isang picture sa baba si Samantha at
Axel.
Matamis na nakangiti ito sa dalaş* Selfie iyon ng anak pero hagip ang dalawa kaya
nagpakawala siya ng buntong-hininga. Nasasaktan siya sa
nakikita. Sana, nakangiti din ito sa kan'ya.
Halatang naka-move-on na nga si Axel.
Samantalang siya, asang-asang magiging maayos pa sila ng binata.
His witch
Mira Kej
Marianna IS living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 57: Goodbye

Pangatlong araw na niya ngayon sa apartment ni Naarah. Maaga siyang naligo at
nagbihis dahil sasamahan siya ni Mackoy. May nakita daw itong trabahong puwede sa
kaniya.
Sasamahan siya nito. Sa tapat ng mall sila sa
Divisoria magkikita kaya dumeretso na siya doon.
May mga darnit siya dito kasi nasamahan siya ni Naarah kahapon sa bahay nila kumuha
ng ilang piraso. Habang wala pa kasi siyang trabaho, inalok siya ng dalaga na
tumulong sa barbecuehan nito.
Napangiti siya nang makita niya si Mackoy na nakaupo sa baytang ng hagdan sa harap
ng mall na iyon. lginiya siya nito papasok sa isang restaurant malapit sa mall.
'Yon pala ang tinutukoy nito sa kan'ya. Marami ang kumakain ng mga sandaling iyon.
Lumapit sila sa isang staff at tinanong kung nasaan ang manager. May dala siyang
resume nang mga sandaling iyon.
Laglag ang balikat niya nang sabihin ng manager na may nakuha na ito kahapon din
mismo. Hindi niya maiwasang malungkot nang lumabas sila doon.
Pilit na inaalo siya ni Mackoy. Panay ang pagaan nito ng 100b niya. Kesyo marami
pang puwedeng mapasukan, kaya 'wag daw siyang mawalan ng pag-asa. Tatangu-tango
lang siya ng mga sandaling iyon habang palabas sila.
Haplos ni Mackoy ang likod niya nang magtama ang paningin nila ng lalaking pababa
ng owner jeep nito. Matalim angtingin nito sa kaniya partikular na sa kaklase.
Dinig din niya ang malakas na pagsara nito ng dahon ng pintuan ng sasakyan.
Bigla siyang klinabahan dahil tinatahak nito angdaan palapit sa kanilla. llang
beses pa siyang lumunok nang makalapit na ito.
Higit niya ang paghinga niya nang bigla na lang siyang hilahin ni Axel palayo sa
kasama.
Binitawan siya ni Axel sa harap ng sasakyan nito.
Akrnang lalapit si Mackoy nang pigilan iyon ni Axel. Tinulak pa nito ang kaibigan
kaya naalarma siya. Napatingin ang ibang papasok ng kainang iyon.
"Axel! 'Wag mong sasaktan si Mackoy!
Sasama na ako!"
"Back off!" asik ni Axel kay Mackoy. Sinuyod pa nito ang kabuuan ng kaklase at
binalingan siyang siya. "Get in!" anitong namumula na sa galit.
Urnikot siya at sumakay sa passenger seat na katabi ng driver seat. Mataas angjeep
nito kaya nahirapan siyang sumakay. Hindi ito ordinary jeep ng mga pulis na
nakikita niya.
Anong drama nito ngayon? 'Pag siya may kasamang ibang lalaki, kahit kaibigan lang,
masama na? Wow, ha!
Nag-aalalang sinundan ni Mackoy ng tingin ang papalayong sasakyan ni Axel kaya
nagtipa siya ng mensahe na hintayin sa mall kung saan sila nagkita kanina.
Kakausapin lang niya si Axel.
Hindi siya inimik ni Axel hanggang makarating ng opisina nito. Wala siyang
pakialam. Sanay na siya.
Kung wala lang sila sa public place kanina baka nasampal na niya ang pulis na ito.
Pinagtitinginan sila ng mga kasamahan nito kaya parang gusto niyang lumubog sa
kinatatayuan. May kausap kasi si Axel na tauhan nito. Mahigpit din ang pagkakahawak
nito sa kamay niya kaya wala siyang kawala.
"Let's go," baling ni Axel sa kan'ya at naglakad na sila papasok ng opisina nito.
Kung hindi damay si Mackoy, nunca siyang sasama dito. Maramingtao rin kaya hindi na
siya nagpumiglas.
Marahas na binitawan siya nito pagkapasok at hinarap ng maayos. "Explain," gigil na
sabi nito. May papikit pa itong nalalaman kaya napapailingsiya.
"Anong ipapaliwanag ko sayo, Axel?" sarkastikong tanong niya dito. Pinagkrus pa
niya ang dalawang braso sa harapan niya.
"F*ck! Sino nga 'yon?!" gigil na tanong nito habang may tinuturo, akala mo naman
nandoon si Mackoy. "Bago mong lalaki, hah?!"
Biglang nagpantig ang tainga niya sa sinabi nito kaya walang abug-abog na sinampal
niya ito.
Sapo nito ang pisngi nangtumingin sa kan'ya.
"Bagong lalaki, ha? Bakit, Axel? Wala na ba tayo para sabihin mong bago kong lalaki
si Mackoy? Okay. Okay. Kung wala na tayo, pakialam mo? Diba, may bago ka ring
babae? Explain, Axel." Ginaya pa niya ang tono ng pananalita nito.
Hindi ito nakaimik sa mga sinabi niya.
"Bakit mo nga pala tinatanong, Axel? May pakialam ka na ba sa akin? Diba, parang
hangin lang ako sa'yo nitong nakaraan? Diba, iwas ka ng iwas sa akin? Bilangin mo
nga kung ilangtawag text ko sa'yo! Mula nang araw na 'yon? llang sorry ba angsinend
ko sa'yo? Binasa mo ba? Binasa mo din ba ang mga paliwanag ko? Hindi, diba?"
Malungkot na tumitigsa binata. "Doon pa lang pinaramdam mong nag-iisa na lang ako,
Axel. Alam mo bang kailangan din kita noong nasa ospital ako? Ikaw at si Lexxie na
nga lang ang hinuhugutan ko ng lakas. . . tapos, mawawala pa kayo. .." Napapikit
siya at kinapa ang dibdib.
"Iniwan mo ako sa ere, Axel. Alam mo ba lyon?
-Ngayon magtatanong ka kung sino ang kasama ko? So, nag-e-exist na ulit ako sa
buhay
mo, gano'n? Pakialam mo ba kung sino ang kasama ko? Ikaw kaya tanungin ko? Bakit mo
kasama si Samantha sa bahay ni Kendra? Bakit hinahayaan mong mapalapit sa kan'ya si
Lexxie, ha? Sabi mo iuuwi mo sa Baler ang anak ko, pero hindi, e. Bakit? Bakit?
Kasi galit na galit ka sa akin? Okay naman na si Lexxie. Malakas na siya, e.
Hinintay ko siya sa bahay pero pinagkait mo siya sa akin. Alam mo bang nangulila
ako sainyo ng sobra kaya ako lumuwas? Umaasa akong maayos mo ang problema natin.
Tapos gano'ng eksena sa bahay ni Kendra ang maabutan ko? Hindi mo ba alam kung
gaano ako nasaktan nang makita kayo? Nakangiti kayo na para bang isang masayang
pamilya, habang ako mababaliw na kakaisip sa sainyo. .. napakasakit sa parte ko ang
makitang masaya kayo ng anak ko sa piling ni Samantha. Alam mo ba angsabi ko sa
isipan ko?
Dapat ako 'yon, e. Dapat ako ang kasama mo, e. Pero hindi. Pinili mo si Samantha.
Sobrang sakit, Axel!" Lumunok siya saglit ng laway at pinatigas ang mga kalamnan
dahil until-unti na namang nanginginig.
"Alam ko naman ang pinaghuhugutan mo. Galit ka sa akin dahil ako ang sinisisi mo sa
pagkamatay ng anak natin. Pero hindi lang ikaw ang nawalan, Axel. Ako din naman.
00 ako ang dahilan! Dahil sa katigasan ng ulo 1<0! Dahil mas pinili kong iligtas
ang anak natin kaysa magmukmok sa condo mo! Kaya ko lang nagawa 'yon dahil hindi ko
mai-imagine ang kalagayan ng anak natin sa kamay ng mga kidnaper.
Nasasaktan ako, Axel. Hindi mo ba ako tatanungin kung bakit ganoon kahina ang kapit
ng anak natin? Una, dahil sa lyo! Dahil ang akala ko si Dario ang ama ng
pinagbubuntis ko 'yon pala ikaw lang naman pala! Masyado akong na-stress noon, na
kamuntikan na ding malaglag! Alam mo kung sino ang pangalawa? Ang ina mol Dahil sa
ina mo na walang ginawa kundi ang pasakitan ako! Sila ni Samantha! Kaya magsama-
sama kayong tatlo! Ngayon, sabihin mo sa akin, Axel, kung ako lang ba ang may
kasalanan sa pagkawala ng anak natin! Sabihin mo! Hindi ko deserve ang ganoong
trato, Axel. Hindi!" Habol ang hiningang sigaw niya dito kasabay niyon ang luha
niyang ilang araw ng natigil sa pag-iyak. Naka-freeze ang mga kamay nito sa ere.
Hindi alam ang gagawin. Napapahilamos din ito ng mukha gamit ang garnit.
Bumaba ang tingin niya sa singsing. Mabilis na tinanggal niya ito at kinuha ang
kamay nito. "Ito? Ibigay mo kay Samantha, bagay naman kayo sa kahit saang aspeto.
'Wag kang mag-alala, okay lang ako. Si Samantha na ang pakasalan mo. Paniguradong
magiging maganda ang buhay mo sa kan'ya kagaya ng sabi ng ina mo.
Mapapanatag ang Mommy mo dahil gusto niya si Sam para sa'yo Hindi rin ma-stress si
Sam kasi nasa kan lya na ang lahat. Hindi kagaya ko na pasan-pasan ang hirap ng
mundo. Siguradong naka-alalay ang Mommy mo sa kan lya kapag nagbuntis. Nakikinita
ko iyon, Axel, kaya, si Sam na lang. 'Wag na nating pilitin ang mga sarili natin."
Pilit na binuka niya ang palad nito. Nanginginig na inilagay niya ang singsing, na
tanda ng engagement nila. Titig na titig ito doon.
"Masakit pero tatanggapin ko ang lahat ng nangyari sa atin. Ite-treasure ko ang mga
moments natin. Kasi doon ako nabuo, eh. Doon nabuo ang pagkatao ko. Isang magandang
alaala na babaunin ko sa pag-alis sa buhay mo."
Huminga siya ng malalim. Napasinghot din siya. "Kailangan ko ring tanggapin sa
sarili ko, na hindi tayo ang itinakda. Sabi ko nga noon, suntok sa buwan ang
magkaroon ng lalaking makakasama sa buhay, na kagaya mo.." Ngumiti siya ng mapakla
dito. "Hangad ko ang kaligayahan niyong dalawa, Axel. Suko na ako. . . Paalam, Axel
Kim Becker..." Binitawan niya ang kamay nito at dali-daling lumapit sa pintuan
palabas.
"H-hon..." dinig niyang sabi nito bago niya isara ang pintuan. Suminghot siya ng
dalawang beses bago umalis sa saradong pintuan ng opisina nito.
Napatigil siya sa paglalakad nang marinig ang pagbasag ng kung anu-ano sa 100b ng
opisina nito. Napapikit pa siya dahil sunod-sunod ang tunog ng kung anu-ano. Halos
nakatingin sa kan'ya ang mga tauhan nito kaya napayuko siya habang naglalakad.
Napasalampak siya sa gutter na kalsada ng makalayo sa lugar na iyon. Hindi niya
maiwasang mapayuko at mapaiyak ng todo. Panay pa ang singhap niya dahil sa sakit na
nadarama niya ng mga sandaling iyon.
Napatigil siya sa pag-iyak nang nakita ang sunod-sunod na notification sa Messaging
app niya. Napaawang siya ng labi nang makita ang screenshots ni Kendra. Kung hindi
siya nagkakamali galing iyon sa isang group chat na kinabibilangan ng asawa nito at
si Axel.
Pinagpiestahan pala sa kabila ang picture nila sa labas ng bahay nila Kendra. Naka-
highlight din ang kamay ni Akilah na nasa balikat niya pala, naka-akbay ito. May
kuha din na pababa siya ng sasakyan. Inaaalalayan siya ni Akilah noon. Sa
Valenzuela na kuha iyon kaya napakunot-noo siya.
May sinend din sa GC nga mga ito, na picture nila ni Mackoy noong araw na naka-
video call niya si Nikki. Itinabi iyon sa picture ni Axel at Sam na magkasama din,
at sa baba ng mga pictures na iyon, naroon ang sunod-sunod na mura ni Axel sabay
leave sa group chat ng mga ito.
Kaya pala ganoon na lang ito kagalit kanina. Pero paano nito nalamang naroon sila
ni Mackoy?
Naka-off naman ang tracker ng telepono niya.
Nang maalala si Mackoy ay sumakay siya ng jeep papuntang Divisoria. Masuyong
naghihintay nga si Mackoy sa kan'ya doon. Nakiusap siya clito na samahan siya sa
bahay ng ina ni Axel. Kukunin niya ang anak sa ayaw at sa gusto ni Axel.

Chapter 58: Ignoring101

Mahigit dalawang linggo na mula nang makuha niya si Lexxie sa poder ni Axel. Ayaw
pang pumayag ng ginang na kunin niya ang anak hangga't 'di pa urnuuwi si Axel. Pero
pinagpilitan niya pa rin dahil may karapatan siya sa anak. Wala siyang choice kundi
sabihin dito ang totoo. Para naman matuwa ito sa balita niya, at ibigay ang anak sa
kan'ya. Para mapanatag na ito n si Samantha at Axel nga ang magkakatuluyan.
Hindi na ito nakaimik nang sabihin niyandin nito. Sa huli, hinayaan na lang nito sa
huli na kunin niya ang anak dahil gusto naman ni Lexxie na sumama sa kan'ya.
llang beses na ring nagtatanong ang anak kung nasaan ang ama nito nitong nakaraan.
Hindi niya ito masagot ng maayos. Abala sa trabaho, 'yon lang ang nasasagot niya
dito. Wala na rin naman siyang balita dito. Nagpalit na rin kasi siya ng simcard.
Ni-reset niya pa ang telepono niya. Lahat burado na. Kahit ang tracker app nito.
Hindi naman niya ipagdadamot ang anak kay Axel. Hindi naman sila mahirap hanapin
dahil sa bahay sila ni Nanay Norma niya nakatira. May nakalatag na siyang set-up
para sa kanila kung
sakali.
Sigurado siyang abala na ito sa pag-aayos ng buhay nito na kasama si Samantha.
Magiging masaya na lang siya para sa taong mahal.
Recently, napagtanto niyang madugo pala pumasok sa pamilya ng mga mayayaman.
Suwerte na lang talaga no'ng mga taong tanggap ng pamilya ang mapapangasawa ng mga
anak.
Kagaya ng binata, gusto niya ring mag-move-on. Pero hindi naman lalaki ang solusyon
sa move-on na sinasabi niya. Gusto niyang bumalik sa dating tahimik at simpleng
buhay. Kahit na hirap na hirap sila ay nakakain naman ang anak niya ng tatlong
beses sa isang araw. Masaya na siya roon.
Kakatulog lang ng anak niya nang may humintong sasakyan sa labas nila. Sumilip siya
sa bintana nila. Hindi niya kilala ang sasakyan. Baka bisita sa kabilang bahay kaya
inayos niya ang sarili para matulog na. Kagaya ng dati, magkatabi sila ng anak.
Maaga pa ang pasok niya sa isang coffee shop. 00, may trabaho na siya. Sinuwerte
lang siguro siya nitong nakaraang linggo. Bali, iniiwan na lang niya ang anak sa
kabilang bahay at binabayaran ang buong maghapong pagbabantay.
Kakapikit pa lang niya ng mga mata nang marinig ang sunod-sunod na katok sa pintuan
nila. Dahil kita naman ang kinaroroonan ng
pintuan nila ay sinilip niya iyon. Napaawang siya ng labi nang makita ang pamilyar
na bulto ng katawan ng isang lalaki. Nakapinid ang noo nito sa pintuan habang ang
isang kamay ay kumakatok ng paulit-ulit.
Dahil baka magwala pa ito sa labas, pinagbuksan niya ito.
"Anong ginagawa mo dito?" aniya sa masungit na tanong.
Nakatitig lang ito sa kan'ya. Hindi niya maiwasang hagurin ang kabuaan nito.
Nag-matured ito ng kaunti dahil sa patubong balbas nito. Hindi niya makita ang
katawan nito dahil nakasuot ngjacket. Mukhang nakainom din ito dahil mapupungay na
ang mga mata nito at nangangamoy alak.
"I-I want you back, Helena... Hindi ko talaga kayang wala kayo sa buhay ko. Bumalik
na kayo, please?" nakikiusap sa sambit nito. Hahawakan pa sana nito ang kamay niya
pero inilayo niya iyon.
Hindi niya maiwasang matawa kapagkuwan. '"Wag ka ngang magpatawa, Axel! Nakaya mo
ngang tiisin ako noon ng dalawang linggo kasama si Samantha. Ngayon pa kaya? Kaya,
'wag ako, Axel. Kaya mo 'yan. Kaya nga may Samantha ka, e. Diba?" Nagpakawala na
rin siya ng marahas na buntong hininga. Gusto niyang ipakita clito na hindi siya
madadala sa mga sasabihin nito.
"Tulog na rin ang anak mo kaya hindi kita puwedeng papasukin. Bumalik ka na lang
kapag hindi ka na nakainom. Puwede mong hiramin ang anak ko, kung gusto mo." 'Yon
lang at isinara na niya ang pintuan.
"Hon, please! Pinagsisisihan ko na ang mga ginawa ko. Patawarin mo na ako, mahal
ko! Hindi ko naman mahal si Sam, ikaw pa rin. Kaya, pakiusap pagbuksan mo ako ng
pinto! Hon!" pagmamakaawa nito mula sa labas. Sinasabayan din nito ng katok.
Napapikit siya bago ini-lock ang pintuan at humakbang pabalik ng silid nila ng
anak. Sumilip siya sa bintana pero naroon pa rin ito kaya napailing siya na bumalik
sa higaan.
Hindi na ito kumatok kaya akala niya urnalis na ito sa pintuan nila. Ipinikit niya
ang mga mata at pinilit ang sarili na matulog. Hindi naman siya nabigo, marahil sa
pagod.
Nagising siya kinabukasan dahil sa yugyog ng anak.
"Nanay! Si Tatay nasa labas po ng bahay, doon po yata nakatulog! 'l

Dali-dali siyang burnangon at sinundan ang anak. Gayon na lang pagkagulat niya nang
makita itong nakasandal sa gilid ng pintuan nila at may katabing alak.
Sapo niya ang noo nang lingunin siya ng
anak.
"Okay lang po ba si Tatay, Nanay?" nag-aalalang tanong ni Lexxie
Kagat ang labi na turnango siya sa anak.
Nilapitan niya ang binata at ginising ito.
Mapupungay ang mga mata nito nang tumingin sa kan'ya. Pilit na nilalabanan niya ang
sariling maawa dito.
"Bakit dito ka natulog?" bulong niya dito. Ayaw niyang iparinig sa anak.
"Hindi mo ako pinapasok, e." Ngumiti pa ito kaya sinimangutan niya ito. Turningin
ito sa anak at nag-pout pa ng labi kaya napahilot siya sa sintido niya.
Tumayo siya at nilingon ang anak.
"Pasuyo nga ako ng cellphone ko anak sa kuwarto," nakangiting utos niya sa anak.
"Sige PO, 'Nay!" ani ng anak at tumalima pabalik ng silid nila.
Hinarap niya si Axel na patayo na.
Kamuntikan pa itong matumba sa kalasingan.
Buti na lang nakahawak ito sa kan'ya.
"Umuwi ka na, Axel. Anong number ba ni
Samantha at ipapakuha kita sa kan'ya? l'
Pinameywangan niya ito nang burnitiw sa kan'ya.
"H-hindi ako uuwi hangga't hindi mo ako pinapatawad..." Humakbang ito para yakapin
siya pero tinulak niya ito. Langhap niya ang singaw ng alak sa katawan nito.
Pakiramdam tuloy niya, ilang araw na itong walang tigil sa inom.
Humakbang ulit ito pero papasok na ng bahay nila. Hindi niya napigilan dahil
lumabas na si Lexxie sa silid nila. Kinuha niya ang telepono sa anak at tinawagan
si Naarah. Nakisuyo siya kung nandoon ba si Akilah sa apartment nito dahil
ipapasundo niya si Axel. Nang sabihin nitong naroon ay laking pasalamat niya.
Kaagad na kinausap niya ang binata. Wala kasi siyang numero ng telepono ni Akilah.
Hinigit niya ang tuwalya dahil maliligo na siya. Mukhang 'di niya ma-ipagluluto ang
anak. Sabihan na lang niya angtagabantay na bumili sa tindahan ng ulam ng mga ito.
Nakasunod ngtingin sa kan'ya si Axel nang daanan niya sa sofa. Nakasandal ito sa
lumang upuan nila. Katabi nito ang anak na nagpapaypay dito. Hindi niya maiwasang
mapailing. Sira kasi ang electric fan sa sala kaya pinapaypayan ito ng anak. Bago
niya tuluyang daanan ang mga ito ay may ibinulong ito sa anak.
Akrnang bubuksan niya ang pintuan ng banyo nang sumulpot ang anak niya.
'"Nay, ipagtimpla mo daw po si Tatay ng kape," ani ng anak ng mag-angat ng tingin
sa kan'ya.
Sinulyapan niya ang kinaroroonan ng sala.
Paa lang ng binata ang nakikita niya hindi niya

Ignoringl...
tuloy masamaan ngtingin.
"Sige, anak. Marnaya. Maliligo lang muna si Nanay, kasi male-late na po kasi ako,"
masuyong sabi niya dito. Tumango naman ito kaya nakahinga siya ng maluwag.
Naka-isang sulyap pa siya sa sofa nang tumalikod na ang anak.
Nunca kitang ipagtitimpla! Tukoy n iya sa binata. Ang kapal ng mukha na pumunta
dito. Ba't di na lang doon kay Samantha magpa-timpla, tutal bagay naman sila.
Padabog na sinara niya ang pintuan ng banyo at ini-lock. Mabilis ang mga naging
kilos niya dahil baka dumating na si Akilah. Malapit lang ang Valenzuela sa kanila,
may short-cut na puwede itongdaanan papunta sa kanila.
Kaagad na nagpunas siya ng sarili pagkatapos maligo. Hinigit niya ang sinuot na
pantulog at ibinalot sa buhok na basa pa. Nang maayos din niya ang pagkakabuhol
ngtuwalya ay pinihit na niya ang seradura para burnukas.
Muntik na siyang mapasigaw sa gulat nang burnungad sa kan'ya ang binata.
"Axel!" aniya nang higitin nito ang beywang niya at pilit na ipinasok siya sa
banyo. "B-bitawan mo ako! A-ano ba!" Pagpupumiglas niya. Tanggal na ang ang
pagkakabuhol ng tuwalya niya kaya sabay silang napatingin ng binata sa dibdib
niyang lantad na.
"I'm sorry," malungkot na sabi nito. Akmang hahalikan siya nito nang itulak niya
ito. Napabitaw ito sa kan'ya. Hindi naman kasi ganoon ito kalakas dahil sa nainom
na alak siguro. Mabilis na hinawakan niya angtuwalya at binalingan niya ito sabay
sampal dito.
"Bastos!" aniya dito.
Iniwan niya itong natigilan sa ginawa niya. Dinig niya ang pagsipa nito sa timbang
may lam ang tubig kapagkuwan.
Mabilis ang mga hakbang niyang pumasok ng silid. Hingal na hingal siya nang
sumandal sa dahon ng pintuan. Kinapa niya ang dibdib niyang ang lakas ng tibok.
Nagagalit siya sa kapahangasan ng binata pero may isang banda sa 100b niyang
nagsusumigaw dahil sa presensya ng binata. llang beses siyang nagpakawala ng
buntong-hininga bago nagbihis.
Nagsuot siya ng pantalon at itaas na pang-alis. Inilagay niya sa bag ang uniporme
niya at extra T-shi rt.
Nagsusuklay na siya nang may narinig na sasakyan sa labas. Sinilip niya iyon.
Nakita niya ang paglabas ni Akilah at Naarah sa magkabilaang pinto ng sasakyan.
Napangiti siya dahil magkasama ito kahit na may hidwaan sa pagitan. Marahil
mangungumusta lang si Naarah.
Minabuti niyang bilisan ang kilos at lumabas ng silid. Nakasandal na si Axel sa
sofa at
Ignoringl...
nakapikit.
Dali-daling sinalubong niya ang dalawa at pinagbuksan.
"Hi! Sumabay lang ako kay Akilah. Dadaanan ko kasi sa Balintawak ang inorder kong
mga paninda," nakangiting sabi ni Naarah. Puno kasi ng pagtatanong ang mata niya
nang tingnan ang dalawa. Masyadong defensive lang si Arah.
"Wala naman akong sinabi." Natawa siya saka iminuwestra ang kamay sa loob ng bahay
nila. Nauna si Arah. Natigilan ito nang makita si Axel, inginuso pa nito. Nginitian
lang niya ito. Ngumiti din ito sa anak niya at binati.
Binalingan niya si Akilah at hinila papuntang pintuan.
"Ihatid mo siya sa bahay nila Sam. Gusto niya magkape. Si Sam pagpatimplahin mo,"
mabilis na sabi niya sa binata.
" N agseselos ka?"
Kinunutan niya ito ng noo. "Hindi, ah!" tanggi niya.
"Sus!" anito sabay pisil sa ilong niya.
"Akilah!" Sabay silang napalingon ng binata nang marinig ang sigaw ni Axel.
Nakangiti lang ang kausap kay Axel. Nagulat siya nang akbayan siya nito.
Mas lalong ikinagulat niya nang inisang hakbang ni Axel ang sofa at ang
kinaroroonan nila
ni Akilah saka kinuwelyuhan ito.
Bigla niyang itinakip ang sarili sa dalawa dahil nakatingin si Lexxie sa kanila.
"What now, Mr. Becker? Balita ko may
Samantha ka na, so puwede na kami ni Baby?" Sa tingin niya nang-aasar lang ito kay
Axel.
"Tanggalin mo ang kamay mo, Akilah! Kilala mo ako!" banta nito sa kaibigan nito.
Naka-amba lang ang kamo nito
"Bakit ka ba nagagalit, e balita ko wala na kayo ni Helena. Right, Baby? So puwede-

"Tama na 'yan! Nakatingin si Lexxie sainyo!" putol niya sa mahinang tinig pero
gigil na gigil.
"Hon?"
Napatingin siya kay Axel. "Umalis ka na, Axel. Male-late na ako sa trabaho ko!"
aniya sa binata nangtingnan ito. Binalingan niya kapagkuwan si Akilah. "Paki-
deliver na lang 'yang Wolf na 'yan kay Samantha. Pagkapehen mo para magising!"
Tinalikuran niya angdalawa at pumasok ng silid.
Hinigit niya ang bag at lumabas.
Sasabay na lang sila ni Arah hanggang highway. Bale, mauuna lang itong bababa dahil
Balintawak lang naman ito. Siya, sa QC din pero malapit sa SM. Kaya mahuhuli siyang
bababa.
lginiya niya ang anak at si Arah palabas. Nakaharang ang dalawa kaya pinameywangan
niya.

"Ihahatid na kita, hon," alok ni Axel na papikitpikit ng mata dahil sa pinaghalong

antok at kalasingan.
Hindi niya pinansin ang sinabi nito. "Anak pumunta ka na sa bahay nila Tita KatKat
mo. Sabihin mo nasa bulsa ang pambili niyo ng ulam ngayong um aga tapos mam ayang
tanghali, okay?" Binigay niya ang maliit na bag nito na may lamang damit at
pagkain.
"Sige PO, 'Nay! Bye, Tatay!"
Humalik ito sa kan'ya pagkuwa'y sa ama nito. Hinatid niya ngtanaw ang anak na
papunta sa bahay nila Katkat.
Sinamaan niya ng tingin si Axel nang mapansing ayaw nitong urnalis sa pintuan.
"Aalis ka, o ikukulong kita sa 100b?" banta niya dito.
"Ihahatid nga kita," giit nito.
"Puwede ba, Axel tigil-tigilan mo ako. Baka ma-picturan pa tayo dito at i-send kay
Samantha. Jusko, gusto ko na ng tahimik na buhay. Pakiusap lang! Si Samantha ang
guluhin mol" Hanggang ngayon, masakit pa rin sa kan'ya na si Samantha ang pinili
nito. Hindi man langsiya kinausap tungkol sa problema, tapos pupunta dito na parang
wala alang? Napakagaling. Nag-sorry nga pero hindi pa sapat para sa kan'ya.
Sinasanay pa naman niya ang sariling tanggalin ito sa sirkulasyon niya.
Inis na hinatak niya ito palayo sa pintuan.
Muntik pa itong matumba dahil medyo may amats pa ito, buti na lang nahawakan ito ni
Akilah.
Pagkasara ay niyaya na niya si Naarah.
"Bye, Baby!" pasigaw na sabi ni Akilah.
"Bye!" ganti niya para lalong mainis si Axel.
"Susunduin kita mamaya, hon!" sigaw din ni Axel. Pero hindi niya ito sinagot.
"F*ck you, Akilah!" dinig niyang sambit ni Axel mayamya. Nagkatinginan na lang sila
Ni Naarah.

2 Chapters ang update ko bukas heheh..

Readers also enjoyed:
Abused, Broken and Rejec...
0 195.9K Read
TAGS alpha pregnant mate playboy

Chapter 59: Axel...

Malungkot na iginala ni Axel ang paningin sa condo niya bitbit ang isang bote ng
alak. Halos nangalahati na niya iyon. Ang darni niyang nami-miss na mga kaganapan
sa condo niya. Hindi na niya naririnig ang halakhak ng anak. Kahit ang pagalit na
boses ni Helena kapag nagagalit sa kan'ya, kasi nga nalaman niyang siya pala ang
pinaglilihian nito, kaya lagi niyang inaasar.
Pinatay niya ang ilaw sa sala saka pumasok sa silid.
Mas lalo siyang nalungkot nang bumalik siya sa silid na inuukupa nila ni Helena.
Hindi niya maiwasang mapatingin sa paboritong puwesto ng dalaga sa kama tuwing
gabi.
Napapikit siya kapagkuwan. Sobrang miss na niya angdalaga. Mahigit isang buwan na
mula ng maghiwalay sila. Kahit anong suyo niya dito, hindi siya pinagbibigyan.
Aabot lang yata ng isang minuto ang pakikipag-usap nito sa kan'ya, tapos
tatalikuran na siya. Lagi rin niyang nakikitang magkasama ito at si Mackoy. Parang
pinipiga ang puso niya sa tuwing nakikitang matamis ang ngitl nito sa lalaking
iyon.
Inaagahan niya parati ang out sa trabaho

para makita ito kahit sa malayuan man lang. Pero sakit lang ang hatid sa kan'ya.
Talagang nagkakamabutihan na ito at ang dating ka-klase nito. llang beses na niyang
nakikitang kumakain ang mga ito kasama ang anak niya, na dapat siya ang nasa lugar
na iyon. Ang masaklap pa, kasama ng mga ito ang magulang ni Helena kaya lalo lang
siyang nilukuban ng selos. Masayang pamilya ang mga ito kung titingnan mula sa
malayo.
Kasalanan niya itong lahat. Hindi niya napansing binalot na pala siya ng sama ng
100b nang mga panahong iyon. Labis siyang nasaktan sa pagkawala ng anak. Wala
siyang ibang sinisisi nang mga sandaling iyon kung hindi si Helena dahil hindi nga
nakinig sa kan'ya, na di naman dapat. Ni hindi niya nga binigyan ng pansin ang
dalaga nang mga panahong kailangan din siya nito sa ospital. Inignora niya ito
habang nakaratay din ang anak.
Dahil gusto niyang masaktan din si Helena, hindi siya kumukontra sa mga sinasabi ni
Samantha. Kung gusto nito sumama sa kan'ya, oo lang siya ng 00. Wala siyang
pakiaalam sa paligid noon. Kahit mga kaibigan nga niya pinagagalitan siya, wala
lang sa kan'ya. Dahil gusto niyang iparamdam kay Helena na nasaktan siya. Hanggang
doon lang naman, pero wala siyang intensyon na hiwalayan ito. Pero hindi niya alam
na magiging dahilan nga ng paghihiwalay nila ng
fiancee. Nagising na lang siya nang ibalk nito ang singsing sa kan'ya. Maliban sa
samapal nito, para siyang sinampal ng ilang beses dahil sa ginawa nitong pagbalik
ng singsing. She meant it! Sumuko na ito sa kan'ya.
May punto naman si Helena, hindi lang siya ang nawalan ng anak, ito rin. At lalong
hindi lang din ito ang may kasalanan. Siya, ang ina niya, at si Sam. Kung tutuusin,
siya, ang nagpasok kay
Helena sa gulo. Kaya siya lang ang dapat sisihin.
Naging makasarili siya nang mga sandaling iyon.
Hindi na niya mababawi angdalaga dahil mukhang masaya na ito sa iba. Mukhang naka-
moved on na kaagad.
Gusto niya munang hanapin ang sarili kaya n aka-leave siya ng dalawang linggo sa
trabaho. Gano'n din naman, hindi niya nagagampanan ng maayos ang trabaho kaya nag-
leave na lang siya. Gusto lang niyang iburo ang sarili sa condo, kung saan puwede
niyang mabalikan ang masayang alaala nilang tatlo. Nasasaktan siya. Pero sa
kabilang banda, nabubuhay ang pantasya niya para sa pinapangarap na buong pamilya.
Kaya, mas gugustuhin niyang manatili sa condo.
Ipinatong niya ang alak sa table saka hinigit ang remote control. Pinindot niya ang
button para mamatay ang ilaw. Nahiga siya sa kama, sa dating puwesto. Tumagilid
siya paharap sa espasyong hinihigaan ni Helena. Hinaplos pa niya
ang bedsheet. Iniisip niyang katabi niya ang dalaga at nakangiti sa kan'ya.
Akmang ipipikit niya ang mga mata nang biglang bumukas ang pintuan.
"God, Axel! Anong gin agawa mo sa sarili mo?" Napabalikwas siya ng bangon nang
marinig ang pamilyar na boses. Wala siyang nagawa kundi pagbuksan ito ng ilaw.
Nakapameywang na ito. "What?!" aniya sa panganay na kapatid "What-watwatin ko
pagmumukha mol.
Anong ginagawa mo sa madilim na silid na 'to?" Marahas na napabuntong-hininga siya.
"Anong ginagawa mo dito? Diba, iniwan mo na
"Sira ka ba? Hindi kita iniwan, lumipat lang ako ng bahay. Alam mo 'yan. Bakit ka
nga nagmumukmok dito, e ang taas ng tirik ng araw?" "Iwan mo na muna ako, Ate,
please?" pakiusap niya dito.
"Ayoko. Burnangon ka diyan!" Hinigit nito ang kamay niya at hinila.
"Who sent you here?"
Pinagkrus nito ang mga braso saka nagpakawala ng malalim na buntong-hininga.
Mom," malungkot na sagot nito.
Natawa siya ng mapakla sa kapatid. "So, okay na kayo?"
"No!" tanggi nito. "Pinakinggan ko lang siya
nang banggitin ka niya. Ikinuwento niya ang tungkol sa problema mo. Hindi siya
makalapit sa'yo kasi guilty siya sa lahat. May bago pa? Pati pala sa'yo nagawa
niyang makialam! Hindi rin niya kayang makitang nagkakagan'yan ang paborito niyang
anak. Para sa kaalaman mo, my dear brother, nandito ako hindi dahil sa kan'ya, o
pakiusap niya. I'm worried about you." Tumitig pa ito sa kan'ya, bakas ang awa sa
mukha nito. "Ayokong magaya ka kay, Allie, Axel. Moved on. Kung siya talaga, eh 'di
ipaglaban mo. Gawin mo ang lahat para bumalik siya sa'yo. Naging pulis ka pa kung
duwag ka. Suportahan kita. If you need my help, just ping me. Sabihin mo lang kay,
Ate.
Nandito lang ako. Isipin mo naman anak mo. Akala ko ba, gusto mo ng buong pamilya?
Paano si Lexxie? Pakiusap, lumaban ka, Axel. Labanan mo ang nararamdaman mong 'yan.
Please?" mahabang litanya nito. May pakiusap din ang himig nito.
Hindi siya nakaimik sa sinabi ng kapatid. Paano nga naman ang anak niya kung susuko
na siya? O baka, hindi sapat ang panunuyo niya sa dalaga?
"Hindi ako magiging kagaya ni Ate Allie.
Gusto ko lang mapag-isa,"
"Ganiyan din ang sinabi ni Ate. Kaya, tigilan mo ako! Bumangon ka diyan, at marami
pa tayong pag-uusapan!" Hinila siya nito patayp at
hinila palabas ng silid.
SAMANTALA...
"Nandiyan pa ba si Ma'am?" tanong niya sa kasamahan. Nakasanayan na kasÏ niyang
magpaalam dito pagkatapos ng shift.
"00, nasa opisina niya. Kakapasok lang,'l anl ng isang lalaking kasamahan niya.
Nagtatanggal na rin ito ng apron. Magkasabay din kasi sila ng shift, kaya sabay din
silang lalabas.
"Sige, salamat!" lginiya niya ang sarili sa maliit na opisina ng boss. Naka-isang
katok pa lang siya nang magsalita ito.
"Come in!"
Nakangiting mukha ni Miss Alex ang bumungad sa kan'ya.
"How's your day?"
"Okay naman PO. Unti-unti ko na pong nakakasanayan ang pagse-serve at kabisado ko
na rin po ang mga menu," masayang sabi niya dito.
"That's good to hear! Ahm, since nandito ka na rin lang. Puwede mo ba akongsamahan
bukas? Wala kasi ang assistant ko bukas. Ikaw ang gusto kong makasama. May
bibisitahin lang tayo, then balik na sa trabaho,
Napangiti siya sa sinabi nito. "Sige PO, sasamahan ko po kayo. Isang karangalan po
ito sa
akin, Ma'am!" nakangitingsabi niya. "Salamat po ulit sa tiwala. Mauuna na rin po
akong urnuwi." Turnango ito sa kan'ya at ngumiti.
Siya lang kasi ang walang karanasan sa coffee shop na nagtatrabaho dito. Hindi niya
alam kung bakit ito nagtiwala kaagad sa kan'ya. Likas Paglabas niya ay nakita niya
si Mackoy na naghihintay. May dala ito ng isang bucket na may lamang manok kaya
napangiti siya. "Naku, mamumulubi ka sa anak 1<0, Mackoy. 'Wag mo ng ulitin 'yan.
Ipunin mo na lang 'yan at ipadala rin sa magulang mo," aniya rito.
"Ano ka ba, sahod ko naman, eh! Sino pa ba ililibre, kundi kayo."
"Gano'n? Salamat. Pero, last na 'to, ha?" aniya dito.
Ngumiti lang ito sa kan'ya kaya napailing na lang siya. Magkasabay na umuwi sila.
Lumipat kasi ito ng inuupahan malapit sa bahay nila, para may kakilala naman daw
ito. Hindi na siya kumontra sa araw-araw nitong pagsundo dahil nakakatakot nang
bumiyahe sa panahon ngayon kapag gabi.
Tuwang-tuwa naman ang anak nang makita ang pasalubong ni Mackoy. Doon na rin niya
pinakain ito dahil hindi naman nga nila maubos ang manok. Pero kung nandoon si. . .
Natampal niya ang ulo nang maalala ang ama ng anak. Inaamin niya sa sariling nami-
miss na niya ito.
Kinabukasan, maaga siyang pumasok. Nakalimutan niya kasing itanong kung anong oras
ang alis nila ng boss. May dala siyang extra na darnit. Hindi rin nabanggit ng boss
kung saan. Basta lang siya pumayag, at ngayon lang niya iyon napagtanto.
Napangiti ang boss niya nang makita siyang papasok ng coffee shop. Bigla siyang
nakaramdam ng hiya dahil nauna pa nga ito sa kan'ya. 'Yong akala niyang maaga na
siya, tapos hindi naman pala.
"Saan po ba ang punta natin, Ma'am?
Nakakahiya naman po ang suot-"
"Hey, okay lang, Helena. Hindi kailangang magbihis ng maganda sa pupuntahan natin."
Sinuyod pa nito ang kabuuan niya kaya lalo siyang nailang. Casual lang naman ang
suot niya.
Pantalon at sleeveless na denim top.
Nagpaalam siya saglit dito na ilalagay lang ang bag niya sa locker. Maliit na sling
bag lang ang dala niya, kasya ang wallet at telepono niya.
Hindi makapaniwala si Helena nang huminto ang sasakyan ng boss sa isang mental
institution. Napatingin siya sa boss. Ngumiti ito sa kan'ya bago ipinark ang
sasakyan sa malawak na parking area ng institusyong iyon.
"S-sino po ang bibisitahin natin dito?" wala sa sariling tanong niya.
"My older sister,"
"H-ho? B-bakit po siya narito?" puno ng kuryusidad na tanong niya dito.
Hindi pa sila nakakababa ngsasakyan ng mga sandaling iyon. Parang gusto niyang
magsisi n ang magsimulang magkuwento ang boss. Naging emosyonal na ito ng mga
sumunod na sandali.
Nagkaroon ng matinding depression ang kapatid nito dahil sa pagkabigo sa isang
lalaki. Hindi nagkatuluyan ang mga ito dahil pinaghiwalay ng kanilang ina. Hindi
nito nakayanan kaya nawala sa katinuan. Pero bago pa lumala ay naagapan iyon.
Kagaya ng nangyari sa buhay pag-ibig ng kapatid ng boss, ganoon rin pala ang
nangyari dito. Pero kinaya nito ang mga pangyayari, kaya hindi naman nauwi sa
depression. Sadyang mahina lang kasi ang panganay ng mga ito. Pero years ago pa
iyon. Magaling na ang panganay na kapatid ng boss niya, hindi lang ito umaalis sa
institusyon dahil nag-volunteer na magtrabaho sa institusyong iyon. Nagsisilbing
speaker ito sa mga mga taong may kaparehas na karanasan nito. Hindi niya maiwasang
hangaan ang panganay na kapatid ng boss ng marinig ang kuwento nito.
Kagaya niya, siguro kung iisipin niya lagi ang nangyari sa kanila ni Axel baka
nabaliw na rin siya. Mabuti na lang at may kinakapitan siya, ang anak niya. Hindi
naman nawala ang pagmamahal
niya para sa binata. Gusto lang niyang hilumin ang sugat na idinulot nito sa
kan'ya.
Hindi niya tuloy maiwasang malungkot nang maalala na naman si Axel. Hindi na ito
bumalik pagkatapos ng maraming rejections mula sa kan'ya. Nahihiya nga siyang
kumustahin ito kay Nikki dahil nagtatanong na naman ang anak tungkol sa ama nito.
Alam niyang pinipilit lang ng anak na pakisamahan si Mackoy ngayon. Si Axel pa rin
ang hinahanap nito. Hindi na kasi ito binibisita ng binata.
Hinayaan lang siya ng boss na manatili sa opisina ng kapatid nito. Inabala na lang
niya ang sarili sa telepono.
Naglalaro siya ng cross word puzzle sa kan'yang telepono nang matigilan. Dinig na
dinig niya ang kuwento ng boss tungkol sa isa pang kapatid urnano nito na
nakakaranas ng kalungkutan. Worried na worried ang magkapatid ayon sa palitan ng
mga salita ng mga ito. Ang kaibahan langdin sa mga ito, lalaki ang bunsong kapatid
ng mga ito.
So, pare-parehas palang naki-alam ang ina sa mga buhay pag-ibig ng mga ito.
Napailing siya kapagkuwan. Malas lang ng magkakapatid sa ina kung ganoon.
Kaya, kapag dumating ang tamang panahon, at malaki na si Lexxie. Hahayaan na lang
niya ito sa mga gusto nito. Susuportahan niya ito sa lahat, sa abot ng makakaya
niya. Kung saan masaya ang anak, magiging masaya na rin siya para rito.
Pagkatapos ng pag-uusap ng magkapatid ay burnalik na sila sa coffee shop.
Kasalukuyan siyang nagse-serve sa isang customer nila nang tawagin siya ng boss.
"Puwede ba kitang mautusan, Helena?" nakangiting tanong ng boss. May hawak itong
box, na sa tingin niya ay pagkain. Nahulaan niya ang nais nito.
"Sige PO. Ano po ba 'yon?"
"Puwede bang pakihatid ito sa unit 1<0. Nandoon kasi ang kapatid 1<0. Pero 'pag
wala doon baka nasa rooftop siya ng building na ito. Kanina pa niya ito
hinihintay," nakangiting sabi nito.
"Naku, eh 'di dapat maihatid na po ito," aniya dito.
"00 nga, eh. Thank you so much, Helena. Pasuyo na lang, matutuwa iyon 'pag nakita
'yan." Hinagod pa siya ngtingin nito.
Mabilis na tumalima siya palabas ng coffee shop ng building na iyon saka pinuntahan
ang unit number ng tinitirhan ng boss.
Napakunot-noo siya nang mapansing n aka-awang ang pinto ng condo ng boss.
"Tao PO!" aniya at nilakihan ng kaunti ang awang at ipinasok ang ulo. Tahimik, kaya
napakunot-noo siya. llang tawag pa ang gin awa niya pero walang sumasagot kaya
pumasok na siya ngtuluyan. Baka nasa kuwarto ito.
Inilinga niya ang paningin sa 100b ng magandang unit ng boss. Masyadong girly ang
disenyo ng unit nito kaya napangiti siya. Lumapit siya sa sofa at tumawag ulit kung
may tao roon. Pero walang sumasagot. Pinuntahan na niya ang mga silid pero wala
naman siyang nakitang tao.
Nang maalalang baka nasa rooftop ito ay inihakbang niya ang mga paa para umalis
sana. Nakaisang hakbang pa lang siya nang mahagip ang isang frame. Pamilyar ang
lalaking nasa gitna ng dalawang babae.
Kinakabahang inihakbang niya ang mga paa palapit sa nakatayong frame. Napaawang
siya ng labi nang makita ang nakangiting mukha ni Axel sa litrato. Muntik na niyang
mabitawan ang hawak na pagkain sa pagkagulat.
Magkakapatid ang mga ito? Hindi niya maiwasang maitanong sa sarili.
Si Axel pala ang tinutukoy ng magkapaitd kanina? Nanlaki ang mga mata niya nang
maalala ang buong usapan ng magkapaitd. Bigla siyang nahintakutan, kaya mabilis na
inihakabng niya ang mga paa palabas ng unit na iyon at tinungo ang elevator.
Nagkakamali pa siya ng pindot sa sobrang taranta. Imbes na pataas sa rooftop,
pababa ng ground floor ang napindot niya. Panay mura niya ng mga sandaling iyon
dahil puro pababa na ang elevator. Wala man lang ni isang pataas sa mga pinuntahan
niya. Nang makita ang isang screen sa huling pinto ng elevator na pinuntahan ay
kaagad na pinidot niya ang arrow up.
llang sandali pa ay bumukas iyon. Mabilis na hinanap niya ang button kung saan
naroon ang rooftop. Pakiramdam niya ang bagal ng oras ng mga sandaling iyon kaya
naiinis na siya. Kaya, nang marating niya ang sadyang floor ay binaybay niya ang
daan papunta sa rooftop.
Mabilis na pinihit niya ang seradura ng rooftop. Nasilaw siya bigla nang makita ang
liwanag.
"Axel!" malakas na sigaw niya at pilit na inaaninag ang paligid. Unti-uniti ng
nawawala ang sobrang liwanag.
''Axe 12'
Hindi na niya naituloy ang sasabihin nang makita angsadya. Natigilan din ito. Titig
na titig sa kan'ya ang binata habang dahan-dahan siyang hum ahakbang palapit dito.

Chapter 60: Rooftop

"Hon..." ani ni Axel sa kan'ya na hindi man lang nagulat sa paglabas niya sa
pintuang iyon.
Napatigil siya sa paghakbang nang makita ang helicopter sa likuran nito. Klaro na
kasi ang paligid sa paningin niya, at hindi umaandar ang helicopter ba iyon.
Lalo siyang natigilan nang may lalaking pababa mula sa helicopter. Pamilyar ito sa
kan'ya. Hindi niya mapigilang suyurin ang kabuuan nito nang mapagsino ito.
"Shall we start?" ani ng baritonong boses ni Mayor Ice Iniguez. Tinanggal nito ang
sunglasses nito at palipat-lipat sa kanila ni Axel. Saka lang niya napagtantong may
bitbit itong folder at ballpen.
"Anong ibig sabihin nito? Hindi ka magpapakamatay?" aniyang nakapameywang na hin
arap si Axel.
Halata ang pagkagulat sa mukha nito dahil sa tanong niya. "What? Ako
magpapakamatay?!" "H-hindi ba?" Paninigurado niya.
"Hell, no! Aanakan pa kita ng marami, kaya, bakit ako magpapakamatay?"
Biglang nag-init ang mukha niya dahil sa
sinabi nito. Napatingin siya kay Mayor na nakangitl.
"Puwede na ba nating simulanang seremonya?" ani ng Mayor sabay taas ng folder.
Napasinghiap siya nang higitin ni Axel ang kamay niya. Dahilan para mapalapit siya
rito.
"We're all set, Mayor."
"Good! Dahil ilang oras mo na akong inabala, Chief!" ani ng Mayor sabay buklat ng
folder.
"A-Axel! A-ano 'to?!" naguguluhang tanong niya dito.
Bakit kasi narito si Mayor? Kilala na niya itro. llang beses na niyang nakita ito
na kasama ni Axel. Lagi niyang naririnig na magkausap ang dalawa tungkol sa trabaho
ng mga ito noon.
"Today is our wedding day, hon, whether you like it or not. Pakakasalan mo ako, or
else..
Tumingin pa ito sa paligid.
Hinigit niya ang kamay clito at pinameywangan. Naiintindihan niya ang sinasabi
nito. "Tinatakot mo ba ako, Axel?"
Bigla itong napalunok ng sunod-sunod. Hindi nito alam ang sasabihin. "Just marry
me, please!" anitong binalingan pa ang Mayor na napapailing. 'Yon ang kinuha niyang
pagkakataon para talikuran ito ng mabilis.
"Damn!" dinig niyang sabi nito.
"Kinakalawang ka na yata, Chief!"
natatawang sabi ni Mayor Ice.
Hindi pa man siya nakakarating ng pintuan nang biglang inunahan siya ng binata.
Napasigaw siya nang pangkuin siya nito na parang sako lang ng bigas.
"Ibaba mo ako, Axel!" sigaw niya habang binabayo ang likuran nito. "Walang hiya ka!
Saan mo ako dadalhin?!"
"Magha-honeymoon tayo kaya kumalma ka lang, hon," sagot ni Axel kaya lalo niyang
pinaghahampas ito sa likod.
Napatingin siya kay Mayor nang turnapat sila dito. Kahit nakabaliktad ang ulo niya,
alam niyang turnatawa ito. Tuwang-tuwa ito sa nakikitang eksena.
Mahigpit ang hawak ng binata kaya hindi siya makapumiglas. Isa pa, baka mahulog
siya sa sahig, mabalian pa siya ng buto. Nakita niyang may pinirmahan si Axel kaya
hindi niya maiwasang mapakunot ang noo.
"Your turn, Mrs. Becker," natatawang sambit ni Mayor.
Hindi siya kumilos kaya tinanong nito si Axel. "Puwede ko bang hawakan ang kamay ni
Helena?
Ayaw pumirma, eh."
"Yes, please!" sagot ng bin ata kaya wala siyang nagawa nang hawakan ni Mayor kamay
niya. Ipinasok nito ang ballpen sa pagitan ng hinlalaki at hintuturo saka itinapat
iyon sa pangalan niya.
God! Gusto niyang ikasal siyempre! Pero sana hindi ganitong sapilitan! Tapos
ganitong posisyon pa ng pirmahan! Mamaya Ian talaga si Axel sa kan'ya!
Ngumiti sa kan'ya ang Mayor nang pumirma na siya. "Thank you, and congratulations
on your wedding day! Have a safe trip!" anito at turnalikod na. Saka lang niya
napagtantong may mga kasamang bodyguard si Mayor na naroon. Pero tumigil ito at
nilingon sila, malapit na sila ni Axel sa helicopter kaya ibinaba na siya nito
kapagkuwan.
"Chief, announce ko ba?" Si Mayor na itinaas pa ang hawak na folder na may lamang
pinirmahan nila.
Humahangos na nilingon ito ni Axel. "Sige. Bawal pumunta ang walang dalang
pagkain!" nakangiting sambit ni Axel saka turningin sa kan'ya. Ang lapad ng ngiti
nito pero napalis din sa paraan ng pagtitig niya sa instant asawa.
Akrnang sasampalin niya ito nang hulihin nito ang kanang kamay niyang nakaamba,
maging ang kaliwa saka ipininid siya nito sa dingding ng helicopter.
"Bitawan mo ako, Axel!"
Ngumiti lang ito sa kan'ya. "Not now, Mrs. Becker!"
Napasinghap siya nang bigla nitong
sunggaban ang labi niya, kasabay niyon ang pagtunog ng pintuan na pasara.
Hindi niya mapigilang mapaungol nang sipsipin ni Axel ang dila niya kasabay ng
pagpisil nito sa dibdib niya. Hindi niya napansing nakabitiw na ito sa kamay niya.
Mas lalong naging mapusok ang binata sa paghalik kaya napatugon siya dito.
Sinalubong niya ang bawat halik nito. Nilalabanan niya rin. Sipsip kung sipsip.
Dila kung dila, maging kagat labi. Kaya parehas silang hingal nang matapos iyon.
"l missed you, hon..]' humihingal na sambit ng binata na nakatitig sa kan'ya.
Magkadikit na ang mga noo nila. Magkapantay rin ang ilong niya. Panaka-naka ding
kinikiskis nito ang ilong nito sa kan'ya.
"Hindi kita na miss," kunwa ly sabi niya.
Kabigla-bigla kasi ginawa nito. Hindi man lang siya nakapaghanda. Ni hindi pa nga
nila napag-usapan ang problema nila, tapos pinikot kaagad siya nito? Hindi pa sila
okay. Kaya lang siya umakyat dahil concern siya dito, dahil ang akala niya talaga
magpapakamatay ito. Pero mukhang hindi dahil ang saya-saya nito at walang bakas na
depress ito o ano. At nakahinga siya ng maluwag. Hindi siya handa sa magiging
reaksyon ng anak kung sakali.
Inaamin niyang mahal niya pa ang binata.
Hindi naman nawala, eh. Mahirap burahin sa puso niya ang binata. Ini-ignora niya
lang dahil kailangan niyang lumaban sa hamon ng buhay. Kailangan magtrabaho para
may pangtustos sa mga pangangailangan ng anak. At para masabi ng ina nito na hindi
naman pala siya kagay ng iniisip nito. Ang darni niya papatunayan din sana.
Napabalik siya sa sarili nang maalalang kasal na sila ni Axel. Walang kahirap-hirap
nitong napikot siya. Pero, hindi naman ganito ang pangarap niyang kasal! Sa
simbahana ang gusto niya! Gusto niyang magsuot ng wedding gown at maglakad sa aisle
habang naghihintay ito sa kanlya.
Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan nito bago siya binitawan. Binuksan nito
ang pintuan ng helicopter.
Natigilan siya nang may nakitang ulo sa driver seat. Saka lang niya napagtantong
may piloto doon. Nakaramdam siya ng hiya nang tumingin sa asawa.
Parang gusto niyang lumubog sa kinauupuan nang pilitin siyang isakay doon ni Axel.
Sa tingin niya nakita sila ng piloto kanina, at narinig nito ang ginawa nila.
Nakakahiya!
"Saan ba tayo pupunta?" mahinang tanong niya sa binata.
"Mag-uusap ng maayos at magha-honeymoon na rin," sagot nito sabay kuha
ng daliri niya.
Napaawang siya ng labi nang may isuot itong singsing sa palasingsingan niya. Hindi
iyon ang singsing na ibinalik niya dito. Higit na mas maganda ang isinusuot nito
ngayon. Kumikinang ang diyamante nito kaya hindi niya maiwasang mapaawang. Infinity
ring pa kamo iyon!
"A-Axel...ll hindi niya maiwasang sambitin. lginiya pa nito sa labi nito at
hinalikan iyon. Masuyo rin itong nakatitig sa kan'ya.
"You're mine now. So, tell Mackoy to back off," anitong biglang nagbago ang
ekspresyon ng mukha nito. Bakas ang inis.
Panira ng moment! Nasa singsing ang isip niya ng mga sandaling iyon. Dinadama pa
niya ang kagandahan niyon tapos isisingit nito si Mackoy. Malapit na sana siyang
burnigay dahil sa nararamdamangkilig.
Pero teka, nagseselos ba ito kay Mackoy?
Inis na hinampas niya ito bigla at tumingin sa labas. Humalukipkip din siya. Nasa
gitna na sila ng biyahe. Hindi niya alam kung saan ang punta.
"What? Kayo na ba?"
Tiningnan niya ito ng masama. "Saang Marites mo 'yan narinig? ll
"Kayo ba? 'l anitong hindi pinansin ang tanong niya.
"Jusmiyo kurimaw, Axel! Hindi ako kasing landi mo! Ewan ko sa'yo! 'Wag mo akong
kausapin! Nakakainis ka! ll aniya at pumikit na.
Dinig niya ang marahas na buntong-hininga nito.
Kaya siguro ito tumigil sa panunuyo sa kan'ya dahil inaakala nitong si Mackoy at
siya ay magkasintahan na?
Pipikit lang naman sana siya, kaso hinayon siya ng sarili mayamaya para matulog.
Hindi na rin kasi urniimik si Axel sa tabi niya.
Masuyong halik ang gumising sa kan'ya na kamuntikan na niyangtugunin. Ang buong
akala niya ay nananaginip lang siya. Natauhan lang siya nang kagatin nito ang
ibabang labi niya. Bigla siyang nagmulat ng mata at tinulak niya ito sabay tingin
sa piloto.
"Nandito na tayo," nakangiting sabi ng asawasabay kapa ng labi na basa. Sinamaan
niya ito ng tingin bago inilinga ang paningin.
llang oras siyang nakatulog? Hindi niya maiwasangtanungin ang sarili.
Napaawang siya ng labi nang makita ang mapuputing buhangin. Pinong-pino! Ang ganda
rin ngdagat.
"Wow," sambit niya. "Nasaan tayo?" Tumingin siya kay Axel na abala na pala sa
pagtatanggal ng seatbelt niya.
"El Nido," anito na ikinatitig niya dito
Lumukot ang magandang mukha niya. "El Nido? Diba, dito mo dinala si Samantha?!"
Narinig niya ang pagtawa nito kaya inis na hinampas niya ito sa dibdib. Il l-ahat
ba ng babae mo dinala mo na dito?!" pasigaw na tanong niya kay Axel. "Kuya, balik
na tayo ng Maynila-" "Enough! Kanina pa ako nagpipigil sa lyo, hon!" putol nito sa
sasabihin pa niya.
"Paano ako titigil gayong clito mo din dinala si Samantha! Walang hiya ka! Tapos
tinali mo pa ako sa lyo habang buhay!" Pinagbabayo niyo ulit ito. Napatigil siya sa
nang hawakan nito ang dalawang kamay niya, at parehas na pinagsiklop iyon.
"Hindi ko dinala si Sam dito! Bawal ang hindi miyembro ng Alleanza Oscura dito.
'Yong pinakita sa'yo ni Mom, hindi 'yon clito sa isla." tumitig ito sa kan'ya.
Walang kami ni Sam, okay? I'm really, really sorry kasi iniwan kita, at sinisi rin
kita ng sobra sa pagkawala ng anak natin. I admit, mali ako, hon. Parehas tayong
nawalan. Again, I'm sorry. I mean it. Sana patawarin mo ako. Mahirap din sa part ko
ang iwasan ka. Nasaktan din kaya ako, kung alam mo lang. Pero mali pa rin ako.
Kaya, parusahan mo ako kahit ano, tatanggapin 1<0. Pero hindi ko kailanman ibibigay
ang kalayaan mo. Habang buhay ka ng nakatali sa akin. Isa pa, I'm doing this for
Lexxie. Diba, gusto niya ng buong pamilya? Ba't hindi natin tuparin?
Mahal mo pa naman ako, nararamdamn ko.
Puwede naman tayong burnuo ulit ng baby.
Madami, kung gusto mo. Sabihin mo lang, hon. Promise, this time, ilalayo na kita sa
stress. Handa rin akong talikuran ang ina ko kung gusto mo. Ikaw ang pinipili 1<0.
Hindi ko kayang mabuhay na wala ka, Helena. And yes, baka mabaliw din ako. Kung
hindi dahil kay Ate, baka nasa institusyon na rin ako." Suminghot ito saglit
"Sobrang mahal kasi kita, Helena. Kabiyak ka na ng puso 1<0, noon pa man. Sayo lang
ako ganito. Kaya please, bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon. Kung tungkol naman
kay Sam, 'wag kang mag-alala, hindi rin naman niya ako gusto. At kaya rin siya
lumalapit sa akin para pagselosin ang ex-boyfriend niyang mahal niya pa hanggang
ngayon. Kaya wala talagang kami. I know may mga nasabi si Mom sayo na si Sam ang
reason kung bakit ako nagpulis. Sort of, naimpluwensiyahan niya kasi ang utak ko
noong mga bata pa kami. Pero wala lang 'yon. Parte lang iyon ng kabataan. Hindi ko
gusto si Sam. God, ikaw lang ang tinitibok nito. .." mahabang litanya nito sabay
turo sa puso nito.
Napalabi siya ng marinig ang mga sinabi nito. Ang bilis-bilis na naman ng kabog ng
puso niya. Si Axel lang din ang nakakagawa nito sa kanya.
Inangat niya ang kamay at hinaplos ang pisngi nito. "Naniniwala na ako." Ngumito pa
siya ng matamis dito."Pero naiinis pa rin talaga ako," aniya nang maalala ang
biglaang kasal. Basta naiinis pa rin siya despite sa mga sinabi nito.
Napakunot-noo ito. "Bakit na naman, hon?" Bakas ang lungkot sa mukha nito.
"Sa simbahan ko gustong ikasal, hindi sa rooftop!" singhal niya rito sabay bukas ng
pintuan sa side niya at iniwan ito sa 100b ng helicopter.
His witch
Mira Kej
Marianna IS living a humble life. She has was not in love yet nor had...

Chapter 61: You're M ine

"Hon!"
Nilingon niya si Axel na sumunod sa kan'ya. Naiinis pa rin talaga siya. Sayang
talaga ang oras nila nang magpasukat sila noon kay Melissa. Hindi naman pala niya
maisusuot dahil kasal na siya! Nagpakawala siya ng buntong hininga at ipinokus ang
sarili sa magandang tanawin.
Tumigil siya saglit para damihin ang preskong hangin. Pinaghalong init at lamig.
Init kapag galing sa dagat, malamig kapag galing sa kakahuyan.
Urnupo siya saglit para tanggalin ang sapatos. Gusto niyang damhin ang malinis at
pinong puting buhangin. Tumayo siya kapagkuwan, na bitbit ang sapatos.
Muli niyang inilinga ang paningin. Hindi niya maiwasang mapaawang ng labi nang
makita ang isang building.
Magarang building sa gitna ng isla? Wow!
Napapalibutan pa iyon ng kakahuyan.
May nakita rin siyang ilang cabin na malalaW sa paligid.
Limang palapag iyon pero napakalawak.
lyon ba ang tinutukoy ni Axel na main office ng Alleanza?
Napasinghap siya nang may biglang yumakap sa kan'ya mula sa likuran.
"I'm sorry. Ayaw mo kasi akong kausapin kaya kita pinikot. Tuloy naman ang kasal
natin sa simbahan. Gusto ko lang ng kasiguruhan na hindi ka aagawin ng kung sino
man. Akin ka lang, hon.
Akin lang. .."
Napangiti siya pagkarinig sa sinabi nito. Hinarap niya ito.
"Yes, hon! Tuloy pa rin naman ang church wedding kagaya ng napag-usapan natin noon.
Okay na ba tayo?"
"Okay. Basta 'wag mo na ulit ako sasaktan, huh? Dahil hihiwalayan din kita
oramismo!" banta niya dito.
"Hindi na, asawa ko. So, puwede na tayo mag-honeymoon?" anito sabay ngiti.
Sinamaan niya ito ng tingin. "Honeymoon ka diyan! Sa simbahan ba tayo kinasal?"
Akmang tatalikod siya dito nang higitin nito ang beywang niya.
"Hindi, pero kinasal pa rin tayo kaya maningil ako," nakangiting sabi nito sabay
pangko sa kan'ya na pa-bridal-style.
"Ibaba mo nga, Axel!"
"Sa kama na, mahal kong asawa!" Kinurot niya ito sa tagiliran na ikinatawa nito.
Mayamaya ay narinig nila ang tunog ng helicopter. Paalis na iyon kaya napatingin
siya sa asawa. Halata ang kapilyuhan sa mukha nito kaya kinurot niya ito.
Ang buong akala niya ay papasok sila sa cabin, hindi pala. Napasigaw siya nang
ilubog nito ang sarili sa malinaw na tubig dagat kasama siya.
"Sira ka talaga, Axel! Wala akong dalang damit! ll aniya dito nang bitawan siya
nito.
Tawa lang ito ng tawa. Kaya hinampas niya ito ng malakas sa braso.
"Hindi mo naman kailangang magdamit dito, hon,"
Sinamaan niya ito ng tingin.
"Just kidding," bawi nito sabay hapit sa kaniya. "l love you so much, wife." Masuyo
itong tumitig sa kaniya kaya ganoon din siya.
"Mahal din naman kita. Kaso minus one ka na sa puso 1<0," biro niya dito.
"l know. Babawi na lang ang mabait mong asawa,l'
"Sabi mo 'yan, ha?" Yumakap siya sa batok nito.
Naramdaman niya ang pag-angat nito sa pang-upo niya kaya kusa na niyang iniyakap
ang mga binti sa beywang nito. Lagpas beywang nito ang tubig ng mga sandaling iyon.
Hindi niya mapigilang mapangiti nang maramdaman ang
naninigas nitong kaibigan.
Kaagad na sinalubong niya ang labi nito nang ibaba nito ang labi sa kaniya.
Naramdaman niya paggapang ng isang kamay nito sa 100b ng T-shirt niya. Gumapang
iyon sa likod at ini-unhook nito ang bra niya.
Burnaba ang halik ng asawa niya sa leeg kaya bahagya siyang napaliyad habang
nakakapit ng mahigpit sa buhok nito. Muli nitong binalikan ang labi niya at siniil
siya ng halik. Naramdaman niya ang kamay nito sa pang-upo niya, inayos nito ang
binti niya ding nakayakap dito pagkuwa'y urnahon sa tubig na hindi naghihiwalay ang
kanilang mga labi. Wala silang pakialam kung may makakita sa kanila. Tumigil lang
ito nang makita ang hinagis nito na telepono at wallet.
Ibinaba siya nito at pinulot ang garnit nito. Ibinigay nito sa kan'ya iyon at muli
siyang pinangko nito hanggang sa cabin nito.
Hindi pa man sila nakakapasok ng banyo nang jupo siya nito sa sink, at muling
siniil ng halik, na kaagad din naman nitong binitiwan.
Titig na titig ito sa kan'ya habang hinuhubad nito ang lahat ng saplot nito, wala
itong itinira ni isa pagkuwa'y sinunod nito ang kan'ya. Muli siya nitong pinangko
at ibinaba sa tapat ng dutsa.
Bahagya silang lumayo sa tumutulong tubig mula sa shower. Hindi siya kumontra nang
magprisinta itong sabununin ang buong katawan
niya. Kakatapos lang din nitong sabunin ang sarili nito. Hinayaan lang nitong
nakatunghay siya kanina clito kaya nakakapang-init na.
Bawat haplos nito ay damang-dama niya, masuyo at maiinit ang hatid niyon sa kan'ya
kaya pakiramdam niya sinisilaban siya. Napapaliyad pa siya dulot ng masarap na
sensasyon. Minsan parang hinahabol ang hininga niya dahil sa m abagal nitong
pagsabon.
Hindi niya maiwasang mapakapit sa braso ng asawa nang haplusin nito ang kan'yang
hiwa. Burnaba pa angtingin ito doon kaya nakaramdam siya ng hiya.
Idinikit niya ang katawan sa katawan nito nang sabunin din nito ang kan'yang pang-
upo pagkuway ibinalik sa hiwa niya.
lginiya siya ulit nito pabalik sa tumutulong dutsa. Lumuhod ito kapagkuwan, at nag-
angat ng tingin sa kan'ya.
Napahawak siya sa balikat ng asawa nang simulan nitong haplusin ang maselang bahagi
niya para matanggal ang sabon. Nangtuluyan ng mawala ang sabon sa katawan niya
iginiya siya nito palayo sa dutsa.
Siya na ang unang sumunggab ng halik sa asawa.
"Oh, Helena!" anito nang bumitiw saglit at muling binalikan ang labi niya. Muting
naglaban ang mga labi nila sa kapusukan, maging ang dila
nila.
Sumubsob ito kapagkuwan sa leeg niya. Ramdam niya ang gigil nito sa kan'ya nang
matagal nitong bitawan ang balat niya sa leeg. Paniguradong magiging hickey iyon
mamaya. Sabik ding isinubo nito ang kan'yang dunggot. Salitan, kaya hindi niya
maiwasang mapaliyad para bigyang laya ito.
Bum aba ang halik nito hanggang sa puson niya.
"Axel.. Hindi niya maiwasang mapaungol nang sunggaban nito ang kan'yang kaselanan
mayamaya. Nakaluhod na pala ang asawa at nakahanda ngsambahin siya. Napahigpit pa
ang kapit niya sa buhok nito dahil sa sensasyong dulot ng dila nito, lalo na ng
laruin nito ang kanyang perlas. Para siyang kinakapos ng hininga dahil sa ginagawa
nitong pagpapaligaya. Hindi pa ito nakontento, inupo siya nito sa sink ng banyo at
muling sinisid ang dako pa roon.
"Axel, ohhh. Malapit na, ohhh- Tama na. Shit!" Hindi niya mapigilan angsarili nang
sumabog na ang unang orgasmo niya.
Nanghihinang napasandal siya sa tiled ng sink na iyon. Burnaba angtingin niya sa
asawang sinimot lahat ng kataas niya.
Pinaulanan nito ng halik ang tiyan niya bago siya nito tiningala. "Pupunuin ko ng
punla, hon." Ngumiti ito hinalikan iyon saka umayos ng tayo.
Napalabi siya nang hawakan nito kahabaan nito itinutok sa bukana niya. lginiya nito
ang magkabilaang kamay sa gilid niya at kumapit sa sink habang nagsisimulang
umulos.
"God! I missed you so damn much, horn!" Masuyo itong nakatitig sa kan'ya habang
kinakagat ang ibabang labi nito. Bigla siyang natakam kaya sinapo niya ang mukha
nito at gigil na hinalikan ang labi nito partikular na ang ibabang labi nito.
Tumigil ito saglit sa pag-ulos at sinakop ng buo ang labi niya pagkuwa'y muling
umulos sa 100b niya.
Napayakap siya sa beywang ng asawa nang biglang bumilis ito sa paglabas-pasok sa
basa niyang kaselanan. Hindi rin nito napigilan ang sariling hindi siya yakapin ng
mahigpit. Napadiin ang kuko niya sa balat nito sa likod nang isagad nito ng ilang
beses ang pagk@lalaki nito pagkuway huhugutin, na lalong nagpapasidhi ng kanilang
pagnanasa hanggang sa bumalik ito sa mabilis na kilos at sabay nilang inabot ang
rurok ng kaligayahan.
"Ohhh," aniyang hinihingal na nakayakap ng mahigpit sa asawa.
"l love you, Helena. Akin ka na talaga habang buhay. .." anas ng asawang hingal na
higal din.
Hinarap niya ito at ilang beses na hinalikan ito sa labi. "Mahal na mahal din kita,
Axel. Sayo lang talaga ako habang buhay. At akin ka rin
hanggang sa susunod nating buhay,. Dapat ako lang, Axel. Ako lang. ..
Ngumiti ito at sinelyuhan nito ang labi niya pagkatapos niyang sabihin iyon.
Karga siya nito na lumabas ng banyo at masuyo siyang inihiga sa kama kapagkuwan.
Napuno din ng halinghing ang buong cabin na iyon nang muli siyang angkinin ng
asawa. Hindi niya alam kung ano ang nainom ni Axel dahil ang lakas ng stamina nito,
hindi siya nito tinigilan ng mga oras na iyon. Naikot na yata nila angsulok ng
cabin nito. Kung hindi pa pumikit ang mata niya hindi siya nito titigilan ng asawa.
Readers also enjoyed:
Alpha's Instant Connection
0 273.3K Read
TAGS billionaire shifter mate goodgirl

Epilogue
Hindi mapigilang mapasinghot ni Axel nang makita sa screen ang wedding video nilang
mag-asawa. Siya yata ang may pinakamaraming katangahang ginawa no'ng araw na 'yon.
Hinimatay pa siya nang marinig ang / do ng asawa. Buti na lang nakapaghintay ang
pari na nagkakasal sa kan lya.
Imbes na agapan siya ng mga kaibigang malapit lang sa altar pinagtawanan pa siya.
Si Helena lang yata ang umagapay sa kan'ya. Kung hindi lang yata dahil sa pinaamoy
sa kan'ya, hindi siya magigising.
Mahigit limang minuto lang naman siyang nawalan ng malay tapos balik na ulit sa
altar.
Parang gusto niyang durugin ang camera ni Caleb na kinuhanan siya habang walang
malay. Wala siyang marinig sa video na nanggaling dito kung hindi ang halakhak nito
at ng ibang kaibigan. Nakaganti na nga ito sa kan'ya. Sobra pa!
Hanggang matapos yata ang kasal niya noong araw na iyon puro kalokohan ang mga
kaibigan. Sa kan'ya lang ito magugulo.
Si Ezekiel na binitbit pa angtray na may lamang lumpiang shanghai. 'Yong dinuguan
naman kay Caleb. Chicken curry naman kay Blake Kent, at letche flan naman kay Dave.
Si Akilah at Grecco yata ang kumuha ng isang cochinillong hindi nagalaw. Basta ang
sabi ng mga katulong sa pagluluto at pag-asikaso ng mga mesa, 'yong mga guwapo daw
ang mga kumuha.
Sa bahay nila Helena lang kasi angvenue ng kasal nila. Ayaw nito sa hotel o kung
saang magandang place. Sinakop nila ang kalsada nang araw na 'yon. Lahat ng ka-
barangay ng asawa ay inimbitahan nila kaya masaya. Kakaiba sa lahat ng
magkakaibigan ang kan lyang kasal.
Nagsilbing discohan din ang mahabang kalsada na iyon. Hindi rin niya akalaing
mararanasan niyang sumayaw sa gitna kasama ang asawa habang sinasabitan ng pera.
Hindi siya prepared sa sinabit ni Akilah sa kan lya. Isang backpack, na puno ng
tig-25 cent lang naman! Hindi man lang ginawangtigpi-piso! Buti, hindi isang sako
ang ibinigay! Parang gusto niya ngang itapon iyon pabalik kay Akilah. Puro pledge
din ang nasa kan'ya, at alam niyang mga kaibigan niya ang nalagay no l n.
Samantalang sa asawa niya puro papel na pera, may cheque din, susi, at kung anu-ano
pa mula sa mga dumalo. Hindi niya mapigilang mapangiti nang maalala ang lahat ng
'yon.
Napatingin siya sa pintuan ng banyo nang nang lumabas ang asawa. Hindi niya
mapigilang
mapangiti. Kahit dalawa na ang anak nila, gano'n pa rin ang hubog ng katawan nito.
Hindi man lang nabawasan ang pagmamahal niya para dito. Lagi na rin siyang tiklop
kapag asawa ang pinag-uusapan. Normal na siguro 'yon. Mahal, e.
"Hindi ka pa ba bababa, hon?" tanong nito sa kan'ya. Turningin ito sa screen na
naka-play. "Hindi ka nag-sasawang panoorin 'yan? O gusto mo lang balikan ang mga
nakakatawang moments mo?" ani ng asawa na natatawa.
"Bakit ako magsasawa d'yan? Church wedding natin Iyan, hon! Nevermind the
katangahan. Normal na siguro 'yan,"
Dinig niya ang mahihinangtawa nito. "Okay, sabi mo, e! Tara na! Nakakahiya sa mga
bisita,'l anito at hinila siya pero ito ang hinila niya dahilan para mapahiga
silang dalawa sa kama. "Axel! Tigilan mo ako! ll anito nang paghahalikan niya ang
leeg nito.
"What? Anniversary naman natin today, maintindihan naman nila kung matagal tayong
burnalik," natatawang sabi niya.
Napaigik siya nang kurutin nito ang beywang niya. Sinamantala iyon ng asawa para
burnangon.
"Mamaya na lang kasi," anito na ikinangiti niya.
"Sure?" paninigurado niya.
"Sure! Kaya burnaba na tayo."
Pinatay niya ang TV at tumayo na.
Magkahawak ang kamay nila nang burnaba sa hagdan, at dumeretso sa may pool area.
"Happy wedding anniversary!" salubong ni Kristen sa asawa. Kakarating lang nito at
ng asawa nito na si Dave
"Thank you, Tin!" ani ng asawa at nakipagbeso din dito. Binigay din kasi nito ang
dalang regalo.
Hinabol niya si Dave na palapit sa mesang kinaroroonan ng iba nilang kaibigan.
Hindi pa man niya nalalapitan si Dave nang harangin siya ni Ian, ang panganay na
anak ni Sebastian.
"Ninong, si Lexxie po kinuha ang toy gun ko! ll sumbong nito sa kan'ya. Napahilot
siya sa sintido at hinanap ang anak. Hawak nga nito ang laruan ni Ian.
"Ganoon ba. Sige puntahan natin.'l Inakay niya ito sa kinaroroonan ng anak.
'"Yan po Ninong! Hawak niya PO," ani ni Ian sabay turo ng toy gun.
"Lexxie, anak. Diba, meron ka sa 100b, maramP"
"Hiniram ko lang naman PO, Tatay. Cute po kasi, e."
"Hindi PO, kinuha niya mismo sa kamay ko
'yan, Ninong!"
"Anak..." Tiningnan niya sa mata ang anak, hindi ito makatingin sa kan'ya kaya alam
na niya.
"Hmp! O, ayan! Ibabalik ko na!" ani ng anak sabay bigay ng laruan Ian. "Hiram lang,
e!" mahina pero dinig niyang sambit ng anak. Urnirap pa ito.
"Nakita ko Iyan, Lexxie."
"Sorry PO," mabilis namang hingi nito ng paumanhin.
"Kay Ian din, Anak,'l utos niya dito.
"Sorry!" labas sa ilong na sabi ng anak.
Napailing na lang siya.
Kumamot lang ng ulo si Ian dahil parang hindi ito kumbinsido
"Nag-sorry na ako, sa'yo," dugtong pa ng anak.
"Okay. Sorry din, sinumbong kita. Friends na ulit tayo, ha?" Naglahad pa ito ng
kamay at tinanggap naman ng anak.
Mukhang okay naman na ang dalawang bata kaya iniwan niya ang mga ito.
Naka-tatlong hakbang pa lang siya nang marinig ang sinabi ng anak kay Ian.
'"Pag laki 1<0, hindi ako magpapaligaw sa'yo! Surnbong ka pa, ha!" Medyo mahina
pero hindi naman siya bingi para hindi marinig.
Sanay siyang naririnig sa bibig ni Astin ang salitang ligaw. Si Astin nga pala ay
ang panganay na anak ni Kent. Si Laura ang sinasabihan nito na liligawan. Ngayon
naman, galing mismo sa bibig ng anak. 'Yong totoo, may gusto ang anak niya kay lan?
Hindi kaya? Naku, napakabata pa nito!
Pero sa kabilang banda, natutuwa siya kasi hindi naman pala tomboy ang anak, gaya
ng iniisip nila ni Helena. Boyish lang ang anak. Talagang hilig lang nito ang mga
laruang may kina[aman sa propesyon niya.
"Bakit naman kita liligawan, e Ate na kita? Saka hindi ka naman maganda. Panget
ka!” sagot naman ni lan na biglang ikinabalahaw ng iyak ni Lexxie.
Naiiling na natatawang binalikan niya ang dalawa pero bigla na [ang nagpaalam si
tan, at lumapit sa ibang batang lalaking anak din ng mga kaibigan niya.
Nagtatakang sinalubong sila ng asawa na karga ang bunsong anak.
"Anong nangyari? Bakit umiiyak 'yan?”
"Dahil lang sa laruan, hon. Okay naman na. Nabigo lang 'tong panganay natin,11
makahulugang sabi niya. Napakunot-noo ito sa sinabi niya na ikinatawa na lang niya.
Patuloy pa rin sa pag-iyak ang anak kaya kinarga na lang niya ito at inalo.
Nagkakasiyahan pa rin ang mga kaibigan nang lapitan niya ang mga ito, habang karga
niya ang panganay. Mabigat na, pero, kaya pa naman niya. Saka lang niya napansing
nakatulog na pala ito, na hilam ang luha. Kung hindi pa ito tinuro ni Caleb ay
hindi niya malalaman. Hinatid na lang niya ito sa silid nito at bumalik sa baba.
Inabot sila ng madaling araw ng mga kaibigan, maliban sa mga asawa't anak ng mga
ito na maagang nag-siuwian.
Isang van langyata ang sasakyan ng mga naiwan. May kasamang driver naman si
Sebastian kaya nagpakalango ang mga ito.
Kakasara lang niya ng gate nila nang marinig ang pagbukas ng pintuan nila. Nilingon
niya iyon. Nagising yata ang asawa niya sa ingay ng mga kaibigan kanina.
"Sino nag-drive ng sasakyan?" anitong naningkit ang mga mata dahil halatang
nagising lang ito sa ingay. "Bilin ni Kendra na 'wag ng pauwiin kung walang magda-
drive,"
"Don't worry, hon. May kasama silang driver," aniya dito at hinigit ang beywang
nito. "Hmmn, bango naman..." aniya at sinamyo ulit ang leeg ng asawa. Pakiramdam
niya nabuhay na naman ang kaibigan niya.
"Sure ka, ha? Baka mapano-"
"1 1 m 100% sure, hon. Okay?"
"Okay, sabi mo, e! Matulog na tayo," anito at nagpatiuna na sa kan'ya.
Nakita niya ang asawang pumasok ng kusina, kaya sinundan niya ito pagkasara ng main
door. Naabutan niya itong nagsasalin ngtubigsa baso. Hinugasan nito ang baso
kapagkuwan kaya nilapitan niya ito at niyakap mula sa likod.
Gumapang ang kamay niya sa dibdib nito.
"Axel!" ani ng asawa at pinalis iyon pero binalik niya sabay hawi sa mahabang buhok
nito.
Dinig niya ang pagsinghap ni Helena nang simulan niyang halikan ang batok nito
habang pinipisil ang kaliwang dunggot nito.
Hindi Siya nakontento kaya mabilis na hinubad niya ang manipis na nighties nito.
Pinatihulog lang niya iyon sa sahig.
Hindi niya maiwasang hindi mapa-ungol nang makita ang dibdib nitong tayung-tayo.
Alam niyang natu-turn on na rin ito sa ginawa niya.
Kita niya ang pagkapit ni Helena sa sink nang sakupin niya ang naninigas nitong
dunggot. Kasabay no r n ang pagliyad nito para bigyan Siya ng laya sa ginagawa.
Pinaglandas niya ang labi hanggang sa leeg nito pagkuwa ly sa mukha nito,
partikular na sa labi. Ang karnay naman niya ay dumausdos mula sa puson nito
hanggang sa pagitan ng hita nito. Napasinghap pa ang asawa nang ipasok niya sa nag-
iisang saplot nito ang kamay sabay dakma niyon.
"Oh, Axel..." anito nang magtama ang mata
nilang puno na ng pagnanasa.
"Happy second anniversary, hon! ll aniya habang pinanggigilan ang labi nito, at ang
kamay naman niya ay sa kaselanan nito.
"Ohhh... H-happy anniversary- ohhh!" ungol ng asawa nang laruin niya ang perlas
nito.
llang sandali lang ay pinigil nito ang kamay niya dahil mukhang ilalabas na nito
ang unang katas nito. Hinugot niya ang daliri at mabilis na hinubad ang underwear
nito.
Walang silang katulong sa gabi kaya okay lang kahit angkinin niya ang asawa sa
kahit saang sulok ng bahay. Isa pa, tulog na tulog na din ang dalawang anak nila
kapag ganitong mga oras.
Pinaupo niya ang asawa sa sink kapagkuwan. Pinaghiwalay niya ang legs nito saka
sinunggaban ang namamasa na nitong kaselanan.
"Ohhh..." ungol ni asawa na napakakapit pa sa buhok niya.
Napapangiti siya kapag tumitiklop ang hita nito sa paraan ng pagsipsip niya dito.
Tiningnan niya din ang reaksyon nito kapag nilalaro niya ang perlas nito. Lalong
tumitindi ang pagnanasa niya sa tuwing kinakagat nito ang ibabang labi.
Iniangat nito ang mukha niya nang maramdaman nito ang nagbabadyang orgasmo nito.
Nakuha niya kaagd ang nais ng asawa kaya mabilis na hinubad niya ang pang-ibabang
suot.
Kita niya ang paglunok ng asawa nang makita ang urniigting niyang sandata.
"Oh, f*ck, hon!" aniya nang ikiskis niya ang sarili sa kabasaan nito.
Sunod-sunod na ang paghinga niya kaya itinutok na niya sa bukana nito at itinulak
pabaon ang sarili sa kabasaan nito.
"Ohh..." Mahigpit na iniyakap nito ang braso sa kan 'ya maging ang mga binti nito
nang mapag-isa ang kanilang katawan.
Masuyo niya itong inangkin noonh una, pero kalaunan, naging mabilis at may kaunting
gigil nang mga surnunod na sandali hanggang sa sabay nilang naabot ang dapat
maabot.
Hindi siya nakontento. Ibinaba niya ang asawa mula sa pagkakaupo sa sink at
pinatalikod ito sa kan'ya. Bahagya niyang pinayuko ito. Pinakapit din niya ito sa
sink, at muling inangkin ang asawa mula sa likod.
Hindi pa doon nagtapos ang pagniniig nila ng asawa. Pinangko niya ito paakyat ng
silid. Mas lalong napuno ang silid nila ng halinghing nilang dalawa, at tanging
pangalan nilangdalawa ang halos maririnig sa loob mula sa bibig nila.
Pumikit siyang may malaki ang ngiti sa labi. Nakaunan ito sa kan'ya at nakayakap
ng mahigpit. Hindi niya nga maiwasang mapangitl kanina habang pinapatulog ito. Si
Helena at ang mga anak ang pinakamasayang nagyari sa
kan'ya. As much as possible, ayaw niyang matutulog, o aalis ng bahay na may
tampuhan silang mag-asawa. Doon kasi iyon nagsisimula ang gap sa pagitan ng mag-
asawa. Ganoon kasi ang nangyari sa magulang niya kaya hindi niya hahayaang maging
ganoon din ang pagsasama nilang mag-asawa.
Sa ngayon naman, napatawad na ni Helena ang ina. Sobra kasing maalaga sa mga apo
din, kaya walang masabi ang asawa. Nagsisimula na rin namang mag-bonding ang mga
ito kapag may free time ang ina.
14 YEARS LATER...
Marahas na napabuntong-hininga si Lexxie nang ilugay ang mahabang buhok sa harap ng
salamin, kasabay niyon ang paghaplos sa pisngi niya.
Napangiti siya ng mapakla sabay tingin sa sombrero niyang regalo ni Ian.
Hanggang ngayon, iniisip pa rin nito na isa siyang tomboy. Siya lang kasi ang babae
sa magkakaibigan. Siya rin kasi ang pinakamatanda. Naiilangdin siya minsan kapag
nad ud ulas itong Ate.
Hanggang ngayon, lihim pa rin ang pagtatangi niya para sa kaibigan. Kaya minsan
bigla siyang nakakaramdam ng pananakit ng dibdib lalo na kapag may bagong nobya ito
Nasa labas ito ng banyo kasama ang bagong nobya nito. Hindi niya mapigilan ang
sariling hindi magselos. Walang sinuman ang nakakaalam na may gusto siya sa
kababata. Itinutulak pa nga siya nila Ezi sa mga babae. Walang siyang nagawa kundi
panindigan na lang niya.
Nagsimula ito nang malaman ng mga ito ang hilig niya sa baril, so, inisip na ng mga
ito na tomboy siya. Hindi rin kasi siya nagsusuot ng mga pambabae nitong magdalaga
na, kaya ganoon.
Ipinusod niya ulit ang buhok at ipinatong ang sombrero sa ulo saka nagpasyang
lumabas ng banyo.
Nagtatakang sinundan siya ni Ian nang lagpasan lang niya ito.
"Hoy, Ate! Problema mo?" Habol nito sa kan lya. Kasunod nito ang nobya nitong
parang linta kung kumapit!
Napapikit siya at nilingon ito.
"Eto ang problema ko, Ian." Itinuro pa niya ang puso kapagkuwan. "Mauna na ako at
magpa-check-up pa ako," aniya para isipin nitong ibang sakit sa puso ang tinutukoy
niya. . .
Thank you so much sa lahat ngsumuporta kay Nanay Helena at TatayAxel! / love you
guys!
*sagad*

END.