Montemayor Saga 2 Aria Montemayor Unsinkable Heiress by Jamille Fumah

MONTEMAYOR SAGA 2:
Aria Montemayor
“Unsinkable Heiress”
Unsinkable Heiress
Copyright © 2012 Jamille Fumah All rights reserved.
You are reading an old story
Beware of fake copies circulation online. Mostly in

some FB Softcopies Groups.
There’s a fan made stories of M.Saga under JF’s name,

claiming to be the original one. DO NOT BE CONFUSED.
Unsinkanble Heiress1
Prologue
“SAAVEDRA.”
Natigilan ako nang pagpunta sa veranda ng mansiyon ay

madatnan ko roon ang isang matangkad na binatilyo, na
nagtataglay ng kulay tsokolateng mga mata, matangos na ilong at
mapulang mga labi.
Kulay puting round neck t-shirt ang kanyang suot at jeans. Sa

paahan ay puti ring sneakers. Ang linis niyang tingnan at mukha
siyang mabait.
He was Adam Saavedra. He had the brownest eyes that I had ever
seen. Matanda siya sa akin ng 4 years. Inaanak ni Dad at anak ng
kasosyo namin sa isa sa aming negosyo.
Tumingin sa akin ang kulay tsokolate niyang mga mata at

sa isang iglap, nabura na ang mukha niyang mabait na aura.
Sa isang iglap ay lumabas ang tunay nitong kulay na pilyo, walang

modo at siraulo.
He never really changed. Not a bit. Katulad nang natatandaan ko

noong una ko siyang makita, noong mga bata pa kami, tila palagi
siyang may iniisip na kalokohan.
“Hi, Montemayor Heiress,” bati niya sa akin at saka siya
humakbang palapit.
“What the hell are you doing here?” Ang alam ko ay nasa Manila
ang family niya. Bakit kaya siya naririto? At kahit kailan ay wala
na siyang ginawa kung hindi ang asarin ako.
“Dinalaw ng papa ko ang dad mo.”
Napataas ang isang kilay ko. Bakit kailangan pang dalawin ng

papa niya ang daddy ko samantalang nagkikita naman ang mga
ito sa Manila?
Ngumiti nang nakakaloko si Adam sa akin. “Baka ipagkakasundo

na tayo.”
Nanlaki ang mga mata ko. “What?! Are you nuts?!”
13 years old pa lang ako, `tapos ipagkakasundo na kami? Bukod

sa bata pa ako ay ayaw ko kay Adam dahil nga masama ang ugali
niya.
Natawa siya at lalong lumapit sa akin. Tumungo pa upang

magpantay ang aming mga mukha. “What? Kinilig ka ba?”
“Damn you!” Pagkasabi’y itinulak ko siya at patakbo na iniwan sa

veranda.
Humalakhak siya ngunit hindi ako hinabol. Narinig ko pa ang mga
sinabi niya bago ako nakalayo. “Kinilig ang neneng! If I know,
crush mo ako!”
Lalo kong binilisan ang pagtakbo hanggang sa makarating na ako

sa aking kwarto. Humihingal ako sa inis. The nerve of that boy!
Ang kapag-kapal ng mukha!
Naiiyak na napasubsob ako sa aking kama. Aminado ako na

kaya malakas ang loob ni Adam na asarin ako ay dahil totoo
naman na minsan sa buhay ko, minalas akong magka-crush sa
kanya.
Yeah, he was right. I had a crush on him. But I was only 7

years old that time. Ni hindi ko pa nga alam ang meaning ng
salitang crush.
He was so cute at gusto kong lagi siyang nakikita kapag

dumadalaw sila ng papa niya sa bahay namin sa Manila.
Bigla ko na lang nasabi sa yaya ko na crush ko si Adam, at ang

matabil kong yaya ay sinabi naman agad sa kanya. Since that day
na malaman niyang crush ko siya, hindi niya na ako tinantanan sa
pang-aasar.
Oh no, mukhang habangbuhay na siyang magiging salot sa

buhay ko.
Paano na? Anong gagawin ko? Saka bakit ganito?
Bakit ang lakas ng kabog ng dibdib ko sa isiping habangbuhay ko
na nga yatang makakasalamuha ang Adam Saavedra na iyon?
[ Copyright © 2012 Jamille Fumah All rights reserved. ]
Chapter 1
Aria
MONTEMAYOR CRUISE, the king of the ocean.
It was the first global cruise line. The worlds’ most beautiful
voyage. It brings you nothing but bliss. And Aria Montemayor was
beyond honored to be its first lady captain.
The cruise line was her grandfather’s legacy. It was one of their
family businesses. But for Aria, higit pa sa isang negosyo ang
turing niya sa M. Cruise. For her, it was her baby.
She was a seafaring person. Laking karagatan siya. Tuwing school

vacation niya noon ay palagi siyang kasama sa barko ng kanyang
grandpa. She loved the ocean so much that she wanted to be the
captain of M. Cruise.
Tumatak sa utak at puso niya ang kanyang pangarap. She didn’t

care if she was a woman. She took up BS in Marine Engineering in
a reputable maritime academy and take a masteral degree in
marine science. She specialized in
hydrodynamics, naval operations, design and logistics, resources
and aquaculture and technology management.
After her maritime OJTs in some seafaring vessels, she obtained

an entry-level job in a luxury cruise line in Poland, Europe. She
worked there as a deck officer for four years. Sinadya niya talaga
na hindi agad sa Montemayor Cruise pumasok dahil may gusto
siyang patunayan. Hindi niya rin ipinagmamalaki na mula siya sa
angkan ng mga Montemayor.
It was a tough journey, lalo na at isa siyang babae. Ilang ulit na

nakaranas siya ng diskriminasyon, ngunit hindi siya nagpatalo.
And in just a nick of time, she proved her worth and got promoted
to a higher position. She was twenty seven when she decided to
resign and finally work on their own family cruise line, The
Montemayor Cruise.
Kahit nasa kanya ang lahat ng koneksyon cruise nila ay pinili niya
pa ring magsimula sa umpisa. More than five years siyang nag-
tiyaga. She worked her way to the top.
Ten years of maritime experience and she finally able to took up

the Captain Licensure Examination. She was thirty one when she
passed the board and became the first lady captain of
Montemayor Cruise.
Naging laman siya ng mga newspapers and magazines as the iron

lady of the sea. Her family was so proud. Higit sa lahat ay
ipinagmamalaki niya ang sarili. She earned it.
Hindi niya nais na maging CEO ng kahit anong negosyo nila. Ang
puso niya ay nasa karagatan lamang. Nasa Montemayor Cruise.
She was happy and contented there.
“So very beautiful,” said by a deep baritone.
Napalingon siya sa pinagmulan ng boses. Likod niya ay nakatayo

ang isang matangkad na lalaki. Nakasuot ito ng kulay puting
marine captain uniform.
“Saavedra,” sambit niya sa pangalan nito. He was her staff captain,

the second in command after her.
“Hi, Heiress.” Tumaas ang isa sa makakapal na kilay ng lalaki at

gumuhit ang pilyong ngiti sa mapula nitong mga labi.
He was calling her that name again, akala mo naman ay close sila
at maaari siya nitong biru-biruin.
Inalis niya ang paningin dito. Adam Saavedra was her father’s
godchild. Unico hijo ng kumpadre at isa sa mga kasosyo sa
negosyo ng kanyang daddy. Sa madaling sabi ay nagmula ito sa
mayamang angkan, ngunit katulad niya ay mas pinili ang
karagatan kaysa sa yaman.
Dapat ay matuwa siya rito ngunit kabaliktaran ang nadarama

niya. Naiirita siya sa binata dahil parang laro lang rito ang lahat.
Masyado itong happy-go-lucky.
Since he was just a staff captain, madalas itong pumarty. Mahilig
sa babae. Lahat na yata ng klase ng nationality ay naipasok na
nito sa sariling cabin. Nagtataka na nga siya kung bakit hanggang
ngayon ay hindi pa rin ito tinatamaan ng HIV.
Adam Saavedra was already thirty five ngunit tila bata pa rin
kung kumilos. Sa kabila ng mataas na ranggo, pilyo ito at maloko.
Hindi niya ito makakasundo kahit kailan.
Isa pa sa ikinaiirita niya rito ay ang pagtawag nito sa kanya ng
“Heiress” kaysa “Captain”, na tila ipinapaalala sa kanya kung ano
siya. Ni hindi nito kinikilala ang narating niya. And for that, she
hated him.
Lumakad ito patungo sa kanyang kinatatayuan at huminto sa

mismong tabi niya. His deep brown eyes were staring at the
ocean. “So when will you retire, Heiress?”
Napakurap siya. “Excuse me?!”
Ipinikit ni Adam ang mga mata habang dinadama ang malamig at

mabining hangin na nagmumula sa karagatan. “You’re not getting
any younger. When are you going to get married?”
Umawang ang mga labi niya. Was he serious?
Hindi siya nagsikap ng ilang taon para lang mag-retire at biglang

mag-asawa sa mismong peak ng kanyang career. Kakapasa niya
lang sa board, this year lang siya naging kapitana ng barko! How
dare him ask her such pathetic and nonsense questions?!
Nagulat siya nang biglang dumilat si Adam Saavedra at tumingin
sa kanya. He really had the brownest eyes she had ever seen.
“Aren’t you tired, Aria?”
And now he was calling her on her first name? Were they close?
Tumikhim siya upang pawiin ang inis. Hanggat kaya niya ay

sinisikap niyang pagpasensiyahan ito. “Captain Saavedra, I beg
your pardon!”
Nagkibit-balikat ito. “Don’t get me wrong, Aria. Ang sa akin lang,

kung sakaling mahahanap ko na ang babaeng gusto kong
makasama habangbuhay, ang gusto ko ay sa bahay lang siya.
Aalagaan niya ang magiging mga anak namin habang hinihintay
ako sa pag-uwi. Kapag umuwi na ako, aasikasuhin niya ako,
ipagluluto…” Nakangisi ito nang lingunin siya ulit. “And of
course… pakakainin.”
Hindi na niya kinayang magtimpi. Tuluyan na siyang nanggigil at

nasagot ito. “Baka katulong ang kailangan mo at hindi asawa?”
Napahalakhak naman ito. “It's not that, baby.”
“Don't call me that way!” she snapped. Ang kapal ng mukha nito
sa pagtawag sa kanya ng kung anu-ano.
Hindi na siya makatagal na malapit dito. Tinalikuran niya na ito at

akmang iiwan nang hawakan siya nito sa braso.
Gulat na napalingon siya rito. “How dare you?!”
“Aria...” Seryoso na ang magandang uri ng mga mata nito na sanhi

upang mapalunok siya.
“Let me go…” mahina ngunit mariin niyang utos. But he didn’t

listen to her, he didn’t let go of her arm.
“Aria, kung sakaling ikaw ang magiging asawa ko, ang gusto ko ay
sa bahay ka lang. Iyong madadatnan kita kapag ako ay umuuwi.
Gusto ko sa akin lang ang buong atensyon mo.”
Pakiramdam niya ay nanigas ang buo niyang katawan dahil sa

sinabi nito. May kung anong damdamin ang biglang lumukob sa
kanya, ngunit sinikap niya iyong paglabanan. Bumwelo siya sa
kanyang pagtataray.
“Excuse me?!” singhal niya rito. “Ako? Magiging asawa mo?! In

your dreams, Captain!”
“Why?” The corner of his red lips curved up. “We’re always
together. Hindi malabong mangyari na magising ka na lang isang
araw na mahal na mahal mo na ako.”
Nanlaki ang mga mata niya sa pagkamangha. “Wow!” bulalas niya.

Hindi niya alam kung maiinis o matatawa sa kakapalan ng mukha
ng binata. “I’m so speechless.”
Ngumisi ito. “See? Humahanga ka na ngayon sa akin, It’s just a
matter of time at mauuwi na `yan sa mas malalim na pakiramdam.
Sa sobrang lalim, malulunod ka at hindi ka na makakaahon.”
“Well, I’m sorry to burst your bubble, but this heiress in front of
you is unsinkable!” Buong lakas niyang hinila ang braso mula sa
pagkakahawak nito at saka ito dinuro. “Magpa-drug test ka, ha?
Bawal ang sabog dito sa barko!”
Lalo lang itong ngumisi.
“Hinding-hindi ako magkakagusto sa `yo, Adam Saavedra. Lalong

hinding-hindi ako magpapakasal sa `yo. Gumising ka sa
pangangarap mo bago ka pa bangungutin. Ang kapal ng
pagmumukha mo!”
Namulsa ito at kalmadong pinakinggan lang ang pagra-rant niya.

Tila naaaliw ito na makita siyang halos magliyab sa galit.
“For your information, Captain Saavedra, hindi ako palahiang

baboy na magpapa-anak lang nang magpapa-anak. I am a career
woman. And if ever that I will get married in the future, ang gusto
ko ay ako ang masusunod. Ako ang batas!”
Napaungol ito. “Diyan tayo mag-aaway. Hindi pwedeng dalawa

ang batas sa bahay ko, isasako kita.”
Gigil na hinampas niya ang binata sa matigas nitong dibdib.

“Damn you!” Pagkatapos ay nagmamadali siyang umalis upang
iwan ito.
Chapter 2
ARIA just finished her 180-day global cruise captain duty.
Bitbit ang trolley bag na kinalalagyan ng ilang damit at

gamit ay lumabas na siya ng kanyang cabin. As the captain of the
cruise, she owned the biggest and best cabin out of all the officer’s
cabins. It was already a suite with its own bedroom, living room,
dining room, bathroom with bathtub, and office or mini
conference room.
Habang naglalakad sa hallway ay napapalingon sa kanya
ang mga nakakasabay na guests ng barko. Ang ilang staff naman
na nakakasalubong niya ay pinakatititigan siya.
Sa mga hindi siya kilala, puro paghanga ang nasisinag niya

sa mga mata ng mga ito. Para naman sa mga kilala na siya, gulat at
pagkamangha ang ekspresyon na kanyang nakikita.
She couldn’t blame them, though. She wasn’t in her marine

uniform. Wala siyang executive loop, hindi white pants, white
polo and flat shoes ang kanyang suot. Hindi nakatali ang buhok at
natatakpan ng cap with badge.
Hindi siya kapitana ngayon kung hindi isang simpleng

babae, si Aria Montemayor. Isang color white na V-neck long
summer chiffon maxi dress with slit ang kanyang suot, nakalugay
ang alon-alon at hanggang balikat niyang buhok at flat strappy
sandals ang nasa kanyang mga paa.
Wala siyang kahit anong accessories but she was wearing a

lip gloss. Babaeng-babae siya. Nais niyang mapangiti sa
nakukuhang atensyon sa paligid.
Ang mga atensyon na tinatamasa niya ngayon ay bihira niyang

nakakamit kapag nakasuot siya ng pang-kapitan na uniform at
naka-serious mode ang kanyang mukha.
Pagkababa ng barko ay dumiretso siya sa opisina ng cruise, sa

captain’s office. As expected, naroon si Don Drake Montemayor,
her father. Nakatayo ito paharap sa pinto at tila talagang
hinihintay siya.
“Dad!” She ran to him and hugged him. “I’ve missed you!”
“Really?” Nakataas ang kilay nito, ngunit ginanti ang yakap niya at
hinalikan siya sa kanyang noo.
Tiningala niya ito. “Dad, sorry kung ang tagal ko sa barko. Namiss
ko talaga kayo ni Mom!”
Kahit palampas na sa kalendaryo ang edad niya, para pa rin

siyang bata sa kanyang daddy. Istrikto ang ama at palaging
seryoso ngunit kapag nilalambing ay mas malambing ito.
“Makita ka ng mga staff mo,” he teased her. “Baka isipin nila na

daddy’s girl ang kanilang kapitana.”
Umirap siya. “But that’s the truth.”
“So how are you?”
Sumandal siya sa kanyang office desk at lumabi rito. “I’m fine.

Alam niyo naman na kapag galing ako sa dagat ay mas recharged
ako.”
Napailing ito. “The ocean really did steal your heart.”
“So…” Humalukipkip siya habang nakatingin dito. “What brought
you here, Dad?” Napapadalas na siya nitong sunduin matapos ang
mga cruise niya, malamang may dahilan ito kung bakit.
Don Drake Montemayor was a very busy man. Ang una at

pangalawang beses na pagsundo nito sa kanya at pagsama sa
kanya for dinner ay malaking kabawasan na sa oras nito. Hindi
naman pwedeng sabihin na basta lang siya nitong namiss kasi
nagkakasama naman sila sa Hacienda Montemayor tuwing
umuuwi siya.
She was sure the he really had a reason why he was here. At
mukhang alam niya na kung ano.
Tumikhim ang Don. “Wala ka bang balak magleave?”
She let out a sigh. Just like what she thought.
“I know, nagsisimula ka pa lang as a cruise captain, but,

princess…”
“I am not getting any younger?” she supplied.
Ang daddy naman niya ang napabuntong-hininga. “Mula nang

hayaan kita sa kursong gusto mo, hanggang sa grumaduate ka at
nagtrabaho at makarating sa kinaroroonan mo ngayon, hindi ka
pa nagpakilala ng boyfriend sa amin ng mommy mo.”
“Required ba iyon, Dad?”
“Of course. Sinong magulang ang hindi mag-aalala? Ang huling
beses na nagkagusto ka sa isang lalaki ay noong 7 years old ka
pa.”
Muntik na siyang masamid sa sinabi nito. “How did you know

about that?!”
“I just heard it from my kumpadre, Teodoro.”
Namilog ang kanyang mga mata. Ang Adam Saavedra na iyon,

ichinismis siya sa ama nito na kaibigan ng daddy niya! The nerve!
“So totoong nagkagusto ka kay Adam?”
“Dad, that was ages ago!”
“That’s the point, Aria. Ang tagal-tagal na noong huli kang magka-
interes sa lalaki.”
Natapik niya ang kanyang noo.
“Mauunahan ka pa yata ni Isaac mag-asawa.”
Isaac was her younger brother. Sumunod ito sa kanya. Pangalawa

sa kanilang tatlong magkakapatid. Nasa US ito ngayon kasama
ang isa pa nilang kapatid. Parehong mga nag-aaral doon.
“Dad, you know very well that getting married is not my priority
at the moment……”
“I know and that’s the problem, Aria. You’re not even dating.
Hindi naman pwede na sa barko at sa dagat mo na lang ibuhos
ang buong buhay mo.”
“Well, I am not in a hurry.”
“Baka naman hindi lalaki ang gusto mo anak?”
Naitirik niya ang mga mata. “Oh, come on!”
“Kahit naman ano, Aria, as long that you are happy at may
makakasama ka sa buhay, ayos na sa amin iyon ng mommy mo.”
Tinapik siya nito sa balikat.
“Being single is not a crime. Don’t make it sound like it is,”

seryosong saad niya. “May mga taong kaya at mas nagiging
masaya na mag-isa. Maybe I am one of them.”
“Don’t push your luck, lady. Para lang magkaroon ka ng

oras sa pahinga at paghahanap ng lalaking mamahalin mo, baka
mapilitan akong sesantihin ka sa barko.”
“Dad, you won’t do that!”
“Of course, I won’t kung sa barko ka naman makakatagpo ng

lalaking mamahalin ka at mamahalin mo rin. May it be a Filipino
or a foreigner, basta matinong tao, wala kang maririnig sa akin na
kahit ano.”
“You’re blackmailing me!”
“You can call it whatever you want.” Naiiling na tinalikuran
na siya nito.
Nang lumabas na sa opisina ang kanyang daddy ay nahilot ni Aria

ang kanyang bigla na lamang kumirot na sentido.
She was pressured.
Chapter 3
Adam
AFTER TEN DAYS OF REST, Adam was back in the cruise. Sapat na
ang pahinga niya. Sa totoo lang, mas napapahinga ang utak at
katawan niya sa barko. Mas gusto niya na maglayag kaysa mag-
stay sa condo niya, mag-bar hopping o makigulo sa negosyo ng
papa niya.
Hindi niya matandaan kung kailan nagsimula ang pagmamahal

niya sa dagat. Basta noong nag-enroll siya for college ay naisipan
na lang niya bigla ang course na Bachelor's Degree in Marine
Engineering.
Nang una ay nagtangka pa siyang mag-shift to management,

luckily he didn’t do that. Na-enjoy niya naman ang napiling
course. Maging ang pagta-trabaho sa barko, sa ibat-ibang cruise
sa pagdaan ng mga taon.
And of course, he knew that Aria took the same path. Nang
malaman niya noon ay napailing siya at inisip na hindi ito tatagal.
Nang tumagal ito at nag-success ay napahanga talaga siya.
Hindi niya akalain na ang supladang nene na kilala niya ay

magiging unang kapitana ng higanteng cruise line.
Kahit pag-aari ng mismong angkan ni Aria ang M.Cruise ay saksi

siya sa pagdaan nito sa butas ng karayom bago makamit ang
target na posisyon. Wala itong nilaktawang proseso. She was very
patient and very dedicated.
Nakakairita lang dahil mas lalo itong naging suplada. Although
proud siya sa narating ng dalaga ay naiinis naman siya sa
dahilang hindi niya maintindihan.
Nayayabangan siya sa mga titig nito na akala mo ay mas marami

itong alam kaysa sa kanya. May instances pa na nahuhuli niya
itong nakasimangot habang pinapanood siya sa kung ano man
ang ginagawa niya, tila minamaliit siya.
Sa sobrang inis niya nga rito ay nai-imagine niya na ibinabalya

niya ito sa pader at pagkatapos dinudurog niya ang mga labi nito
gamit ang kanyang mga labi.
Kung mararanasan lang ni Aria ang halik niya ay baka sambahin

siya nito. Huh! Lahat kaya ng hinalikan niya ay mga nakalimot na
sa kanya-kanyang mga pangalan.
Naiiling na naglakad na siya papunta bow na nasa unahan ng

barko. Doon siya madalas tumambay tuwing papalubog ang araw
sa kanluran.
Papalapit siya pupuntahan nang matigil ang mga paa niya sa

paghakbang. May nauna na sa favorite spot niya.
A woman was standing near the railings, her arms crossed,

wearing a yellow sleeveless bohemian maxi dress. Hinahangin
ang hanggang balikat na buhok at kitang-kita niya sa
kinatatayuan ang makinis nitong balikat.
His heart tightened. Speaking of the witch. Napangisi siya nang
makilala ito.
Tindig pa lamang at pigura ng balingkinitang katawan ay kilalang-

kilala niya na. Maski nga ang sukat ng bewang nito ay alam niya
kahit hindi niya pa nahahawakan. He couldn’t be wrong, the
woman was Aria Montemayor.
What was she doing there anyway? Ang alam niya ay sapilitan
itong pinag-leave ng ama nito. Mukhang walang kaalam-alam ang
Ninong Drake niya na sumampa pa rin sa barko ang anak na
kasing tigas ng arko ang ulo.
Nakatingin siya kay Aria at hindi namalayan ang paglipas ng mga

minuto. Kung dati’y ang karagatan ang tanawin na nagpapakalma
sa kanya sa parteng ito ng barko, ngayon ay si Aria na.
Tila ito diyosa na nakatayo sa kanyang harapan. Habang

dumidilim ang langit dahil sa paglubog ng araw ay tila
lumiliwanag ito.
“What a breathtaking beauty, isn’t it?” Boses na gumulat sa kanya.
Napatingin siya sa kanyang tabi. “S-sir!”
Nagulat siya nang makitang nasa tabi niya si Don Agusto

Montemayor, Aria’s grandfather. Hindi niya namalayan na
dumating ito. Anong nangyari? Bakit bigla na lamang nawala ang
matalas niyang pakiramdam sa paligid?
Don Agusto Montemayor was wearing his signature clothes, a
pair of black suits. Pulos puti na ang buhok, may hawak na
wooden cane. Ito ang founder at unang kapitan ng M.Cruise.
Ngayon ay retirado na dahil sa katandaan.
The old man smiled at him. “How are you, Adam?”
“I’m fine, sir.”
Tumawa nang mahina si Don Augusto Montemayor. “`Wag kang

maingay sa aking apo na si Aria. Wala siyang alam na sumakay
ako rito sa barko. Bukas pagdaong sa Italya ay bababa ako.”
“Sure, sir.” Sumaludo siya sa don kahit nahihiya siya dahil nahuli
siya nitong nakatitig kay Aria, sa panganay nitong apo.
Hiyang-hiya naman si Adam. Kung gayon ay nahuli pala siya ng

matandang Montemayor habang pinagpi-pyestahan niya ng tingin
ang apo nitong dalaga.
Tumingin ito kay Aria na wala pa ring kaalam-alam na nasa di

kalayuan lamang siya at ang lolo nito.
“Hindi ba't mas bagay sa apo ko ang maging isang prinsesa kaysa
isang kapitana ng barko?”
Napalunok siya sa sinabi ng Don.
“And you, Adam...” Muli nitong ibinalik ang mala-lawin nitong

mga mata sa kanya. “Hindi ba't mas bagay sa `yo ang maging CEO
ng inyong kompanya kaysa ang maging kapitan ng barko ng ibang
tao?”
“Ho?” Naguguluhan siya sa pinupunto ng matandang Don.
“Bakit ka nag-apply sa Montemayor Cruise? Samantalang kung

nanaisin mo ay maaari ka rin namang magtayo ng sarili mong
cruise line? Mayaman ang angkan mo at nag-iisang anak ka.”
Tumawa si Don Agusto nang hindi siya makasagot.
“Hay talaga, ang mga kabataan ngayon. Hindi niyo maunawaan

ang totoong hagarin ng inyong mga puso.” Iiling-iling na iniwan
na siya nito.
Nahihiwagaang napahabol na lamang siya ng tingin sa

papalayong Don. Ang tanong nito ay nagpaulit-ulit sa kanyang
pandinig.
Bakit nga ba sa dinami-dami ng cruise line ay sa Montemayor

Cruise niya napiling magtrabaho? O bakit hindi na lang niya
naisip na magtayo ng sariling cruise line para may maiambag
naman siya sa legacy ng sarili niyang angkan?
Muli siyang napatingin sa dalagang nasa bow deck.
Frustrated na napasabunot siya sa kanyang ulo pagkatapos ay

tinalikuran niya na ito. Hindi dapat magulo ang utak niya sa
walang kwentang bagay.
Hindi pa siya nakakalayo nang may makasalubong siyang
dalawang foreigner na babae sa hallway. Mga guest ang mga ito.
Ang isa ay blonde at ang isa ay brunette.
Napangiti siya nang lapitan siya ng mga ito. He just found himself
a distraction.
“Hi, Captain!” the brunette greeted him. “I’m Casey.”
“And I am Rose.” The blonde.
Sapat na ang mga ngiti at pasimpleng paghaplos ng mga kamay ng

mga ito sa kanya. He knew the drill.
Mukhang mapapalaban siya ngayong gabi.
Aria
ASAR na ibinalibag ni Aria ang kanyang sling bag sa sofa ng suite

na tinutuluyan. Naglilibot siya kanina sa upper deck nang makita
niya si Adam Saavedra na may dina-dry-hump ang isang blonde
na guest.
“That jerk!” Gigil na naupo siya sa pinagbagsakan niya ng kanyang
bag.
Tanghaling tapat, ang liwa-liwanag ay naisipan nitong gumawa ng

kahalayan. Ni hindi ba nito naisip na baka may makakita rito?
Paano kung mga batang guests ang makakita? Que horror!
Mula nang magkasama sila ni Adam sa barko ay hindi na talaga

kumalma ang presyon niya. Maaga siyang mamamatay dahil sa
lalaking iyon.
Hindi ito nakabubuti sa kanyang kalusugan. How she wished na

mag-resign na ito at lumipat na lang sana sa ibang cruise line!
Chapter 4
HANGGANG sumapit ang gabi ay bored na bored si Aria. Hindi

siya sanay na walang ginagawa, hindi siya sanay na hindi siya ang
in command sa barko. Mas lalong hindi siya sanay na magpagala-
gala lang na parang turista.
Bumangon siya sa kama at naghanap ng pamalit na damit.

Katatapos lang niyang magpahatid ng dinner sa kanyang cabin,
not the Captain’s cabin, but a penthouse suite. Naisip niya kasi na
mabo-bored siya sa cruise kapag hindi siya ang captain o parte
man lang ng crew staff, so she decided to book a luxurious suite.
Magpapaka-VIP Guest na lang siya upang kahit paano ay ma-
enjoy niya ang pagsampa sa barko.
Kaysa buruhin ang sarili sa suite magdamag ay magagala na lang

siya sa labas. Pupunta siya sa Night Evolution Lounge, ang luxury
night club ng Montemayor Cruise.
Kahit matagal na siyang nagpapabalik-balik sa barko ay never pa

siyang tumungtong sa kahit anong bar doon. Pero iba ngayong
gabi. She will go there. Siguro panahon na rin para naman
maranasan niyang i-enjoy ang gabi sa cruise na hindi puro
trabaho ang kanyang inaatupag.
Isang flare black halter full circle swing dress ang kanyang
piniling suutin. Nakalantad ang makinis niyang likod at balikat
dahil sa nakataas into a bun ang kanyang buhok. Humarap siya sa
salamin at naglagay ng mascara at nagpahid ng red lipstick. Ang
sinuot niyang high heels ay kulay pula rin, kasing pula ng lipstick
sa kanyang mga labi.
Nang lumabas siya ng suite ay naroon na naman ang mga matang

tumitingin sa kanya, partikular ang mga lalaki na kanyang
nakakasalubong sa hallway. This time ay kakaiba ang kislap ng
mga iyon, hindi na lamang paghanga kung hindi may halong
pagnanasa. Napailing siya sa kababawan ng mga lalaki sa mundo.
Pagkarating sa Night Evolution Lounge ay pumasok agad siya.

Sumalubong sa kanya ang tugtog at ingay ng mga tao sa loob.
Wake me up before you go-go

'Cause I'm not planning on going solo
Wake me up before you go-go
Take me dancing tonight
Madilim sa loob at tanging patay-sinding neon lights lamang ang

ilaw. Naghahalo rin ang amoy ng sigarilyo, alak at ibat-ibang
pabango ng mga tao.
Dumiretso siya sa elevated bar at umupo sa high bar stool.

“Martini, please?”
Agad na tumalima ang bartender para ihanda ang kanyang order.

Nang iabot nito sa kanya ang shot glass ay inamoy niya muna ang
inumin bago tinikman. She just wanted to be sure.
Kahit hindi party goer ay sanay siyang uminom at kumilatis ng

inumin. Alam niya ang tamang lasa, amoy at kulay ng alak, may
halo man iyon o wala. Hindi siya maloloko ng kahit sino.
Silang dalawa ng nakababatang kapatid na babae ay sinanay ng

kanilang mommy sa ibat-ibang klase ng alak. No, hindi alcoholic
ang mommy nila. Ang gusto lamang nito ay maging familiar sila at
hindi maging ignorante. At kung sakaling mapapainom sila ay
hindi sila agad tutumba.
Nakuha niya ang point ng kanyang mommy. Natutuwa siya dahil

nakinig siya rito. Nagamit niya sa larangang napili ang pagiging
familiar sa alak. Ilang beses na nagkaroon ng mga inuman sa
barko noong nagsisimula pa lamang siya. Dahil sa pakikisama ay
hindi siya pwedeng tumanggi. Napainom siya ng ilang ulit, and
she was glad dahil kahit kailan ay hindi siya nalasing.
Kahit nang matapos ang unang OJT niya at pumasok na siya as an

entry-level crew sa isang cruise line abroad, never siyang
naisahan ng mga nakatrabaho niya pagdating sa inuman.
Nakakalungkot lang dahil ang ibang naging kasamahan nilang
babae sa barko noon ay mga napariwara. Ang masaklap, mga
nakatataas na officers pa nila ang mga pasimuno ng dilubyo.
Hindi sa nilalahat kaya lang ay totoo na iba-iba ang ugali ng mga

tao. Meron namang mabubuti pero meron din talagang mga hindi
mo mapagkakatiwalaan.
Mahirap maging babae sa ganitong panahon. Kailangan mong

maging maingat at palaging handa. Hindi sa lahat ng oras ay may
magtatanggol at puprotekta sa `yo, kaya kailangang matuto kang
maging matapang at matatag para sa sarili mo. Iyon ang isa pa sa
mga bagay na natutunan niya sa buhay.
Sa tagal niya na napalayo sa kanyang mommy at daddy, mula sa

pag-aaral niya sa ibang bansa, hanggang sa pagta-trabaho niya sa
ibang cruise line noon, ay nasanay na siyang mag-isa at maging
independent. Masasabi niya na kaya niya ang sarili.
Hindi niya kailangan ang kahit sino, lalo na ang isang lalaki na
magiging sakit lang ng kanyang ulo.
“Hi, Heiress.”
Napapitlag siya nang may mainit na hangin ang tumama sa

kanyang balikat.
Hindi niya na kinailangang lumingon, tumungo sa harapan niya

ang matangkad na lalaki na nagtataglay ng pilyong ngiti sa
mapula nitong mga labi. Naupo ito sa katapat niyang high bar
stool upang magpantay sila.
“Oh, what are you doing here?” naiiritang tanong niya rito.
It was Adam Saavedra. Again. Sa lahat na lang ba ng parte ng

barko ay makikita niya ito?
“`Di ba dapat na ako ang nagtatanong niyan sa `yo?” Um-order din

ito sa bartender ng martini. “It’s my first time to see you in a place
like this.”
“So?” She arched a brow at him. “Am I not allowed here?”
“You know that it’s now what I mean.” He took a sip on his shot
glass while his deep brown eyes were staring at her.
Nang sumayad ang mga labi ni Adam sa bibig ng shot glass ay
wala sa loob na napalunok siya. She couldn’t explain why.
“I am curious, Aria,” anito sa malambing na boses nang ibaba ang

shot glass.
And damn his lips! Basa ngayon ang mga iyon dahil sa martini!
Itinuon niya sa iba ang paningin. Pinanood niya ang ilang guests
na sumasayaw sa dancefloor.
Umismid siya. “First time din kitang nakita rito na walang

babaeng kasama.”
Tumawa naman nang mahina ang binata. “Meron kaya…”
“Ha?” Agad naman niyang iniikot ang paningin sa paligid.

“Nasaan?”
“Ikaw.”
Natigilan siya ng ilang segundo at nang makabawi ay inirapan

niya ito.
“Cheers!” Itinaas nito sa kanya ang bagong refill na shot glass.
Wala sana siyang balak makipag-cheers, ang kaso ay mukhang

wala itong balak na ibaba ang shot glass na nakaangat sa ere.
Itinirik niya ang mga mata at nakasimangot na itinaas na lang rin
ang kanyang shot glass para pagbigyan ito.
Simpatiko siya nitong nginitian. “It’s nice to be with you, Aria…”
“Really?” Muli niyang iniiwas dito ang paningin. “Wala kang

mapapala sa akin, unlike kung ibang babae ang kasama mo.”
“Sinong may sabing wala?”
Nag-init ang kanyang pisngi. Ano bang ibig sabihin ni Adam?

Kagyat siyang napatingin dito para lamang malunod sa titig na
ibinibigay nito sa kanya.
Bakit ba napakaguwapo ni Adam?
Wala lang, bigla lang niyang naisip na sana ay mukha na lang

itong halimaw ng sa gayon ay hindi siya naiilang nang ganito.
“You’re one of a kind Aria,” wika nito pagkuwan.
Her stomach fluttered when he said that. Ibinaling niya ang

atensyon sa shot glass.
Nilunod niya ang sarili sa alak at hindi naman siya pinigilan ni

Adam. Sa halip ay nagpakalunod din ito sa pag-inom.
Nagbago na ang tugtog. Pumailanlang ang Karma Chamelion na

bagong kanta ng Culture Club. Nang tingnan niya si Adam ay
tatango-tango ito habang nakatingin sa dancefloor.
Karma, karma, karma, karma, karma chameleon
You come and go, you come and go
Loving would be easy
If your colors were like my dreams
Red, gold, and green, red, gold, and green
“You come and go…” sabay nito sa tugtog. “You can and go…”
Napatingin siya rito at napatulala. He can sing?
Tumingin din ito sa kanya at ngumiti.
“You can sing…” anas niya.
“Loving would be easy if your colors were like my dreams…”
Sinasabayan ni Adam ang kanta at naaaliw siyang pakinggan ito.

Hindi niya akalain na maganda ang boses ng binata. Ngayon niya
lamang ito narinig na kumanta.
Actually, sa tagal nilang magkasama sa barko ay ngayon lamang

sila nag bonding nang ganito. Madalas kasi ay puro pormal na
pag-uusap lamang ang namamagitan sa kanila o kaya naman ay
simpleng bangayan.
“Do you wanna dance?” tanong nito sa kanya.
Umiling siya agad. “Parehong kaliwa ang mga paa ko.”
“Ayos `yan, parehong kanan naman ang akin.”
She laughed. For the freaking first time, Adam made her laugh.
“Wow.” Napahawak ito sa sariling dibdib.
Nagpanic naman siya. “Why? What happened to you?”
“Nothing.” Umiling ito. “Hindi lang kinaya ng puso ko ang pagngiti

mo.”
“Siraulo!” Nahampas niya ito sa balikat. Nag-alala kasi siya

na baka inatake na ito sa puso dahil nakailang laklak na ito ng
alak.
“Halika.” Tumayo ito at hinila siya.
“Saan tayo pupunta?” Nagtataka man ay napasunod siya

rito.
Nagtataka rin siya sa sarili. Bakit wala siyang violent reaction

nang hawakan siya ni Adam sa pulso at hilahin sa kung saan man
nito balak siyang dalhin?
Ang labo ng takbo ng utak niya kahit hindi naman siya lasing.
Hindi siya makapag-isip nang matino, dahil nakafocus ang
atensyon niya sa init na hinahatid ng pagkakalapat ng palad nito
sa kanyang balat.
“Hi, Captain!” Binati si Adam ng blonde na foreigner na kanilang

nadaanan.
Doon nawala ang pagkalutang niya. Sinubukan niyang bawiin ang
kamay sa pagkakahawak ni Adam, pero hindi siya nito binitiwan.
May grupo pa ng mga kababaihan sa isang mesa na sinipulan si

Adam. Kinawayan nito ang mga iyon. Ang lahat ng nadadaanan
nila ay kinakawayan nito. Daig pa nito ang pulitiko na
nangangampanya.
Marami pang bumati sa binata. Iba-ibang lahi ngunit lahat ay

halatang malalalandi. Oo judgemental siya at wala siyang
pakialam.
Nakakairita lang na kilala ito ng mga guests sa barko. Ano bang

inaatupag nito sa maghapon? Mukhang isinama nito sa trabaho
ang pakikipagkilala kung kani-kanino.
Huminto sila sa harapan ng stage ng Night Evolution Lounge.

Pinaupo siya nito sa bakanteng mesa na malapit doon.
“What are you planning to do?” nakatingalang tanong niya rito

dahil hindi ito naupo sa kanyang tabi.
Ngumiti lang ito at pagkatapos ay iniwan na siya.
What? Pupuntahan ba nito ang mga babaeng bumati rito kanina?

E kung ganoon pala ay bakit kailangan pa siya nitong dalhin
doon? Anong sense? Ang ilayo siya?
Nagsisimula nang kumulo ang kanyang dugo nang umakyat sa

stage si Adam. Natigilan siya nang bulungan nito ang DJ doon.
“Ano bang gagawin niya?” anas niya sa hangin.
Nawala ang tugtog at tumahimik ang paligid. Naupo si Adam sa

harapan ng piano na naroon. Lalong nanahimik ang paligid, ang
tanging maririnig na lamang ay ang piyesa ng tinutugtog nito.
Napapikit siya nang makilala ang piyesa. It was REO

Speedwagon’s song, “Can't Fight This Feeling”. Nang marinig ang
boses ni Adam ay tila may malamig na kamay ang humaplos sa
kanyang dibdib.
“I can't fight this feeling any longer and yet I'm still afraid to let it
flow…”
He really can sing. His voice was so impressive. Buo iyon at

malamig. Hindi niya akalain na may itinatagong talento ang
binata.
“And even as I wander, I'm keeping you in sight. You're a candle

in the window on a cold, dark winter's night. And I'm getting
closer than I ever thought I might…”
Habang pinakikinggan niya ang malamig at malamyos na boses ni

Adam ay unti-unting nabura ang inis na nadarama niya para rito.
“And I can't fight this feeling anymore. I've forgotten what I

started fighting for. It's time to bring this ship into the shore and
throw away the oars, forever…”
His brown eyes looked at her. They made eye contact. Brief but it
was tangible.
“My life has been such a whirlwind since I saw you. I've been
running 'round in circles in my mind. And it always seems that
I'm following you, girl. 'Cause you take me to the places that alone
I'd never find…”
Umorder siya ng isang boteng wine sa dumaan na waiter. Tila siya

biglang inuhaw.
Nang matapos nito ang kanya ay nakipag-kamay ito sa DJ

sa stage. Parang sanay na ang DJ at maging ang mga guests na
ginagawa ito ni Adam.
Nang tumabi ito sa kanya sa mesa ipinagsalin siya nito ng

wine sa kanyang wineglass, na hindi niya napansin na ubos na
pala ang laman.
“Hindi ko alam na magaling ka palang kumanta,” mahinang saad

niya.
“What?” tanong nito dahil hindi siya narinig. Bumalik na kasi ang
tugtog sa paligid.
“Ang sabi ko, ang galing mo palang kumanta. Bakit hindi ka

naging dancer?”
Natawa ito. “Uy, joker!”
Inusod nito ang upuan palapit sa kanyang kinaroroonan.
Napaigtad siya nang dumikit ang braso nito sa braso niya.
“`Di tayo magkarinigan e,” explain nito.
“Uhm, okay,” kunwari’y balewala niyang sagot, kahit pa ang totoo

ay hindi na siya mapakali dahil sa sobrang lapit nila sa isat-isa.
“Bale iyong pagkanta, nakuha ko sa mama ko,” kwento nito.
Kilala niya ang mama nito, ang napakagandang si Donya Leonora

Saavedra. Bago ito maging asawa ng papa ni Adam ay naging
singer nga raw ang ginang. Naging extra ring artista sa
Sampaguita Pictures at lumabas sa pelikulang “Tinimbang Ka
Ngunit Kulang”, kasama ang tanyag na mga artista na sina Eddie
Garcia at Hilda Koronel.
“Iyon nga, hindi ko akalain na magaling kang kumanta. Nagmana

ka pala kay Donya Leonora.”
“Paano mo malalaman e wala kang ginawa kundi sungitan ako.”
Napalabi siya. “Iyong kapatid kong lalaki na sumunod sa akin, si

Isaac, do you remember him? Mahilig din iyong kumanta noon.
Ang kaso, noong nagbinata e hindi na ulit nagkakakanta. Naging
mahiyain na.”
“Yeah, I remember Isaac. Bata pa nga lang noong huli kong

makita.”
Matagal na rin kasi nang huling dumalaw si Adam sa Hacienda
Montemayor, na nasa bayan ng Dalisay sa Norte. Nakapunta lang
si Adam sa kanila noon nang isama ito ng ama na si Don Teodoro
Saavedra, nang dalawin ng don ang kanyang daddy.
“Kumusta pala ang mga kapatid mo ngayon?” tanong nito na

nagpangiti sa kanya. Curious ito sa buhay niya?
“Parehong nasa US sina Isaac at Gabriella,” tukoy niya sa

dalawang nakababatang kapatid. “Si Isaac, nagliliwaliw at ayaw
pang umuwi, though nakatakda na siyang mag-training sa
Montemayor Empire by next year. Si Gabriella naman ay
nagmamasteral sa culinary course na kinuha, ito kasi ang
hahawak ng restaurant business ng pamilya.”
“Ikaw lang talaga ang lumihis ng landas,” biro nito.
“Anong lumihis? Ako ang magmamana nitong cruise,” ganting

biro niya. Although hindi rin iyon biro.
Ang cruise line, ngayon pa lang ay alam niya nang mamanahin

niya sa kanyang Grandpa Agusto. Ipinangako na iyon sa kanya ng
matanda bago pa siya kumuha ng course na BS in Marine
Engineering.
“Oh, the unsinkable heiress…”
Nangalumbaba si Adam at pinakatitigan na naman siya, sanhi

upang siya’y mailang.
Inirapan niya ito. “Anyway, siguro isa sa mga weapon mo para
makabola ka ng babae ang pagkanta, ano?” pag-iiba niya ng
usapan.
“Hindi pa ba sapat `to?” Hinaplos nito ang sariling mukha at

pinapungayan siya ng mata.
Natatawang inirapan niya ulit ito. “Napakahangin mo talaga.”
“Well, I’m just stating a fact. Bakit pa ako magsasayang ng laway

at magpapagod ng vocal chords kung hindi ko naman na
kailangang mag-effort.”
“Masyadong malamig yata ang gabing ito.”
Kahit siya ay nawiwindang sa sarili. Really? Nakikipagbiruan siya

kay Adam? Sa lalaking isinusumpa niya at ipinapanalangin na
sana ay magka-HIV o kaya sana’y kainin ng alon sa karagatan?
Saka nakikipag-kwentuhan siya rito… Nakakapanibago…

Though, wala siyang nakikitang masama.
“So bakit naisip mong maging kapitana?” tanong nito

habang nagsasalin ng wine sa hininging wineglass sa tinawag na
waiter.
“Hmn…” Siya naman ang nangalumbaba sa mesa. “Mahal ko ang

dagat.”
“So? E di mag-cruise ka na lang. Kaya mo naman iyon dahil bukod
sa mapera ka, pag-aari pa ng pamilya mo itong Montemayor
Cruise.”
“Naisip ko na rin `yan noon ngunit naboringan ako.”
“Tell me more.”
“Palagi akong sumasampa sa cruise mula pa noong bata ako.

Noong una, gusto ko lang talaga ang pakiramdam na naglalakbay
sa karagatan. Nang tumagal, habang nakikita ko sina Daddy at
Lolo na nakikialam sa pagpapatakbo ng barko ay nainggit ako.”
Dati kasing kapitan ang lolo niya, ito ang unang kapitan ng
Montemayor Cruise. Nag-aral din ng maritime ang kanyang
daddy.
“Inggitera ka pala e.”
Hinampas niya ito sa balikat. “Basta. Bigla ko na lang narealize na

gusto kong maging parte ng barko.”
“Ano bang parte? Manibela o arko?”
Napapadyak na siya. “Niloloko mo naman ako e!”
“I’m just making you laugh,” tatawa-tawang anito. “Ngayon lang

kasi kitang nakitang ngumingiti.”
Inirapan niya ito. “Ewan ko sa `yo.”
“Sige na, tuloy mo ang kwento. I’m listening.”
Nagpauto naman siya. “Ayun nga, gusto kong maging parte ng

barko. I want to be like my grandpa. Mataas na pangarap iyon
para sa akin.”
Hindi niya inimagine kailanman na magkukwento siya kay Adam.

Of all people, dito pa talaga siya nag-open.
“Mabuti pinayagan ka ng daddy mo.”
She sighed. “At first, nagtalo kami ni Daddy. Syempre, ayaw niya
akong payagan dahil nga sa babae ako. Nag-aalala siya sa akin
dahil mabigat at mahirap ang trabaho sa barko. Dagdag pa sa pag-
aalala niya nang malamang sa ibang cruise line ko balak na unang
magtrabaho.”
Ayaw niyang magsimula agad sa Montemayor Cruise noon dahil

tiyak na magkakaroon ng special treatment sa kanya. Gusto niya
na magsimula sa wala, gusto niya na may patunayan sa sarili at sa
kanyang pamilya.
Grabe ang pag-aalala ng daddy niya noon. Iniisip nga naman nito
na puro lalaki ang makakasama niya sa barko. Iilan lang kasi ang
babaeng kumukuha ng kurso na marine engineering. Aware rin
ito na madalas na magkakasama ang mga crew sa iisang kwarto.
“Ang tapang mo, hija,” iiling-iling na anito.
“I’ll take that as a compliment.”
“Mahira kang maging asawa, ang tapang mo.”
“Mahirap ka rin namang maging asawa dahil maligalig ka.”
“Ouch.” Nangalumbaba ito sa mesa.
Pasimple naman siyang nag-iwas ng paningin, dahil naiilang siya

sa mga titig nito na habang tumatagal ay lumalalim.
Hindi niya na namalayan ang pagdaan ng mga oras. Nakakailang

bote na sila ni Adam. Ngayon ay vodka naman ang kanilang
tinitira. Kahit sanay siyang uminom ay hindi naaapektuhan na
siya ng alak.
Malalim na ang gabi at mas maingay na sa loob ng Night Evolution

Lounge.
Nang tumapat ang ilaw sa gawi ni Adam ay nakita niyang

namumula na ang mga mata ng binata.
“Adam, I think tama na.”
Inilayo niya na rito ang bote ng vodka.
Gumuhit ang naaaliw na ngiti sa mapula nitong mga labi. “See?

Ang hirap mong maging asawa, istrikta ka.”
“At ikaw? Lasinggero ka.”
Pareho na silang lasing. Wala na silang pinag-uusapan,
nagngingitian na lang kahit wala namang nakakatawa.
Mayamaya ay tumayo ito at pumunta sa dancefloor. Napasunod

siya rito dahil nag-aalala siya na baka bigla na lang ito roong
matumba. Pagkarating sa dancefloor ay sumayaw ito. Nang
makita siya ay hinila siya sa braso.
“Adam, ano ba?” Natatawang itinulak niya ito sa matigas nitong

dibdib. Kulang na lang ay yakapin niya ito upang mailayo sa mga
tao na sumasayaw roon.
Hinawakan siya nito sa bewang na sanhi upang mag-iba ang

kanyang pakiramdam.
Tiningala niya ito at nasalo niya ang mainit nitong mga titig.
“Adam…” anas niya.
“My place or yours?” bulong nito na nagpatayo ng mga balahibo

niya sa katawan.
Hindi niya alam kung anong sumapi sa kanya at nasagot niya ang
tanong nito. “Yours…”
Inalalayan siya ni Adam na makalabas ng Night Evolution Lounge.

Parang siya ang lasing na lasing at hindi ito.
Nagpatangay siya sa binata at iyon nga ang nangyari. Namalayan

na lang niyang nakahiga na siya sa malambot na kama ni Captain
Adam Saavedra. Samantala abala naman ang lalaki sa
pagkakadagan sa kanya.
Chapter 5
“HAVE YOU EVER BEEN KISSED BEFORE?”
Nanuyo ang lalamunan ni Aria sa tanong ni Adam. Nasa

ibabaw niya ito at siya ay nasa ilalim, nakahiga sa kama habang
ang mga kamay niya ay nasa kanyang uluhan.
Hindi niya matandaan kung paano sila nakarating sa cabin nito.

Lasing siya ngunit hindi sa estado na wala siyang pakiramdam sa
paligid. Ang totoo ay buhay na buhay ang pakiramdam niya,
napakasensitibo.
Ang pagdikit pa lang ng palad ni Adam sa kanyang balat ay tila na

siya sinisilaban. Wala siyang ibang maramdaman kung hindi ito.
Sandali lamang siyang pumikit at nang magdilat ay nakahiga na

siya sa gitna ng malaki nitong kama at ito ay nasa ibabaw niya.
Nakatingin ito sa kanya na tila siya lang ang nakikita nito at wala
nang iba. “I'm going to kiss you,” anas nito sa maaligasgas na
boses.
Napaungol na lamang siya nang siilin siya nito ng halik. He even

tilted her head so he could deeper the kiss. It stunned her and
stopped her breath. Tila naubos ang lakas at lohika sa katawan
niya.
She was being kissed by Captain Adam Saavedra, ang lalaking
kulang na lang ay isumpa niya. His lips were soft and his mouth
smelled of mint and sun-warmed herbs.
To her astonishment, she found herself kissing him back, hungrily

and with all the passion she had denied herself through the years.
She couldn't resist him. She didn't want to. And she had no
excuses.
Tila siya sabik na yumakap sa leeg nito. Napaungol si Adam at

mas nilaliman pa ang paghalik sa kanya, sanhi upang mas
malunod siya. He took the opportunity when she gasped, his
tongue slid between her parted lips and conquered her mouth.
“Suck my tongue and feel me…” he rasped against her mouth.
And she obliged.
Kahit walang karanasan ay sinunod niya ito. She sucked on his

tongue and tasted him. Lalong nag-init ang kanyang pakiramdam.
Ang tanging maririnig na lamang sa paligid ay ang tunog ng
kanilang paghahalikan.
Ang mga palad ni Adam ay dumadama sa kanyang bewang, sa

mga hita at umakyat sa kanyang sikmura, hanggang sa
maramdaman niya ang mga iyon sa kanyang dibdib.
Tila siya lalagnatin sa nakakahibang na sensasyon. It was all new

to her.
Naramdaman niya ang mga kamay nito na itinataas ang suot
niyang dress, nagpapanic ang kanyang loob, ngunit wala siyang
ginawa na kahit anong pagtutol.
Nang mahubad nito ang suot niyang dress ay bumaba ang mga
labi nito sa kanyang leeg. Dinilaan siya roon, hinalikan, sinipsip
ang kanyang balat.
Nang maalis nito ang suot niya na pang-itaas na panloob ay

napapikit siya. Hindi niya makayanan ang pagnanasa at paghanga
sa mga mata nito habang nakatunghay sa kanyang dibdib.
Matagal itong tumitig doon na tila kinabisado pa ang bawat
detalye bago naisipang damahin at tikman gamit ang mainit
nitong bibig.
Itinaas nito ang mga kamay niya upang hindi niya ito mapigilan sa
pagsamba sa kanyang harapan. Paulit-ulit, salit-salitan nitong
isinubo ang bawat dulo ng dibdib niya habang ang mga palad nito
ay pumipiga at lumalamas.
Hinubad ni Adam ang kahuli-hulihang saplot na meron siya at

tuluyan nang bumagsak ang kanyang mga luha. Yumuko ito at
pinuntirya ang pagitan ng mga hita niya. There on her most
sensitive flesh, he kissed her.
He brushed his lips across the folds of her opening, and then
pushed his tongue deep inside. Isang marahas na ungol ang
kumawala mula sa mga labi niya.
He gave her one last kiss there before he stood up. Ito naman ang
naghubad ng lahat ng suot na damit. Wala itong itinira na kahit
ano.
Hiniling niya sa sarili na pumikit, hindi nga lamang sumunod sa

kanya ang sariling mga mata. Kahit may takot ay nanatiling bukas
ang mga iyon at nakatingin sa kahubaran ni Adam.
It wasn’t her first time to see a naked man, nakanood na siya ng

almost naked male models sa fashion show, adult romance
movies with bed scenes, but she had never seen someone so
hauntingly gorgeous as Captain Adam Saavedra.
Ngayon ay mas nauunawaan niya na kung bakit hindi ito

magawang balewalain ng mga babae sa mundo.
Nang bumalik sa ibabaw niya si Adam ay napaliyad siya.

Ipinatong nito ang mainit, mahaba at naninigas na pagkalalaki sa
ibabaw ng kanyang patag na sikmura.
Hinalikan nito ang kanyang pisngi na may luha. “Do you want me,
Aria?”
Hindi niya magawang sumagot dahil sa panginginig.
Tila nainip ito na inihagod ang naninigas na parte ng katawan sa

kanyang basang gitna. Muli siyang napaliyad at hirap na
napaungol.
“Answer me…” anas nito habang inuulit-ulit ang ginagawang
paghagod.
Damn it! Nahihirapan na siya kaya tumango na siya upang tumigil

na ito. Ngunit hindi nasiyahan si Adam sa kanyang sagot.
“I want to hear it.” Mas idiniin sa kanya ang dulo ng matigas na

bagay nitong hawak-hawak.
“Y-yes, Captain…” kapos sa paghingang sagot niya.
Itinutok nito muli ang sarili sa kanya. But this time, he was
demanding for an entrance, and she spread her legs wide,
welcoming him.
Narinig niya ang maigting na pagmura ni Adam. He was trying to

penetrate her, but his member was too huge.
“I’m okay…” she said, breathily. “I can take it…”
Tiningnan siya nito at nanlaki ang mga mata nang makitang

luhaan siya. “I’m hurting you…”
Hinaplos niya ang makinis na pisngi nito. “I want you to fill me up

completely.”
“You’re driving me crazy, Aria Montemayor…” ungol nito at saka

pikit-matang inisang sagad ang pagkuha sa kanya.
Impit na lamang siyang napadaing sa sakit. Tila hinati siya sa
dalawa. Ang pakiramdam ay tila ikamamatay niya na. Sinikap
niyang tiisin ang lahat upang makaraos si Adam.
“Ahhh… Aria…” He locked his eyes with her as he continued to

thrust. “You’re going to be the death of me…”
“Adam…” Inabot niya ang mga labi nito.
Hinalikan siya ni Adam sa bibig, sa leeg hanggang sa kanyang

dibdib. He did everything to lessen her pain, and it touched her
deeply.
Nang tumagal ay unti-unti niya nang kinaya ang sakit. Sumasabay

na siya sa bawat nitong galaw hanggang sa naramdaman niya ang
kanyang pagkapuno.
“Ahhh…” mainit at mahabang ungol ni Adam na lalong ibinaon

ang sarili sa kanyang pagitan.
And there… Everything in the world faded to insignificance.

Everything but Captain Adam Saavedra.
THEY WERE BOTH SPENT AFTER.
Hindi makakilos si Aria, ni hindi niya magawang itikom ang

nakabuka pa ring mga hita, dahil sa sobrang pagod na kanyang
nadarama.
Bumangon si Adam at tumingin sa kanya. Gustuhin man niyang
mahiya ay masyado siyang pagod para sa ganoong pakiramdam.
Isa pa, ano ba ba ang itatago niya rito?
Nakita at nahawakan na lahat ni Adam. Nahalikan pa nga.

Malamang kabisado na nito ang lahat sa kanya.
Kinuha nito ang kumot at ikinumot sa kanya, pagkatapos ay

tinabihan siya. Sumiksik ito sa gilid ng kanyang leeg habang ang
isang braso ay nakapatong sa kanyang tiyan.
What now? Ano na nga ba sila? Fuck buddies?
Wala namang ibang pwedeng itawag sa kanila maliban doon.

Wala silang feelings sa isat-isa, kahapon nga lang ay mortal niya
itong kaaway, ngunit ngayon ay hubo’t-hubad sila sa ilalim ng
kumot.
Ano bang masamang hangin ang pumasok sa utak niya at

hinayaan niyang umabot sila sa ganito?
Hinaplos ni Adam ang hanggang balikat niyang buhok na

nakalatag sa unan. “Anong iniisip ng prinsesa ko?”
Prinsesa? Prinsesa siya ni Adam?
Ilan naman kaya silang prinsesa nito?
“Aria…” malambing na tawag nito sa kanyang pansin.
“Nothing...”
Ibinaba nito ang mukha upang halikan siya sa kanyang hubad na

balikat. “Dito ka na matulog sa cabin ko, ha?”
Dahil sa sinabi nito ay bigla siyang napabalikwas ng bangon. “No!”
“But why?” Kumunot ang noo ni Adam na nakahabol ng tingin sa

kanya.
“K-kasi...” Hawak-hawak niya ang kumot na nakatakip sa kanyang

kahubaran.
“Kasi ano?”
“Baka may makakita sa akin na galing ako rito sa cabin mo.”
“So?” Naupo na rin ito sa kama at niyakap siya.
“Anong so?” angil niya rito. “Baka maging paksa tayo ng usapan.
Ayokong—”
“Matsismis sa akin, ganoon ba?” agaw nito sa kanyang pagsasalita.
Nang tingnan niya ang kulay tsokolateng mga mata ni Adam ay

nag-iba na ang emosyon na naroon. Ang bilis nitong nagbago ng
mood. Bakit? Dahil ba nakaraos na ito?
“Okay, fine.” Maski ang malambing na tono nito ay bigla na
lamang nabura.
Iniisip lang naman niya ang sasabihin ng mga staff ng barko na

nakakakilala sa kanila. Ayaw niyang maging maling halimbawa sa
mga ito. Bilang nakatataas sa posisyon ay nararapat lang na
maging huwaran sila.
Iniisip niya rin na baka makaabot ang chismis sa kanyang mga

magulang at grandpa. Tiyak niya na ipakakasal agad siya ng mga
ito sa binata.
Nakakaawa si Adam kapag nangyari iyon. Matatapos ang

maliligayang araw nito kapag matali na sa kanya.
Hindi pa naman tumatanggap ng paliwanag ang kanyang angkan.

Kapita-pitagan ang kanilang pangalan at isang mahigpit na batas
na bawal iyong dungisan.
“Sige, umalis ka na.”
Napalunok siya sa diretsa nitong pagtataboy. Sabagay, ano pa nga

ba ang aasahan niya kay Adam Saavedra?
Parang gusto niyang maiyak bigla. But no, she will not cry.
Ginusto rin naman niya ang nangyari. She enjoyed it too so she
must face the consequences.
Kahit nananakit ang katawan, lalo ang nasa pagitan ng kanyang
mga hita ay sinikap niya pa ring tumayo. Hinagilap niya ang mga
nagkalat na damit sa sahig at nagmamadaling isuot ang mga iyon.
“Just lock the door when you leave,” malamig na utos nito, na
ngayon ay nakadapa na sa kama.
“Oo...” sagot niya at mabigat ang loob na nilisan niya na ang cabin
ng binata.
Chapter 6
NAKAYA NI ARIA NG 2 DAYS.
Two days and one night na hindi siya lumabas ng penthouse suite.
Nakayanan niya since masama rin ang kanyang pakiramdam.
Mabigat ang katawan niya. Maghapon at magdamag lamang
siyang nakahilata sa kanyang kama.
Wala siyang mukhang maihaharap kay Adam. Nahihiya siya at

nanliliit matapos ang nangyari sa kanila at matapos siya nitong
paalisin sa cabin nito.
Malamang na pinagtatawanan siya ng lalaking iyon ngayon.

Iniisip siguro nito na easy to get siya. Iyon bang pakipot pa siya at
pa-suplada sa una, subalit ang totoo'y wala naman siyang
pinagkaiba sa mga babae nito. Sa huli bibigay rin pala siya.
Ngayon ang pangatlong araw niya sa kanyang suite at bored na

bored niya. Hindi pwede na hindi pa siya makasagap ng sariwang
hangin dahil baka mabaliw na siya nang tuluyan.
Hindi siya sanay na nagkukulong lang sa kung saan, kaya kahit

kinakabahan na magkrus ang landas nila ni Adam ay wala siyang
choice kung hindi ang lumabas ng kanyang suite kinahapunan.
Staff captain si Adam at malamang sa mga ganitong oras ay busy

ito sa mga guests, sasamantalahin niya ang pagkakataon upang
mamasyal sa lido deck, the pool area na nasa upper deck ng
barko. Doon siya tatambay dahil maraming tao roon.
Maraming tao kaya kampante at malaya ang galaw niya. Nang

mainip ay bumaba siya at naglakad-lakad sa gilid ng railings.
She was okay now. Recharged na ang kanyang pakiramdam. Isang

oras pa at babalik na siya sa kanyang suite. Mabuti at hindi nga
talaga sila nagkita ni Adam.
“Aria...”
Dagli siyang napalingon sa gawing baba ng terasa.
It was Adam!
Biglang nanginig ang kalamnan niya pagkakita sa binata.
Pasimple siyang tumingin sa iba at nagakad palayo. Binilisan niya
ang paglalakad at nagkunwaring hindi ito nakita.
Ngunit nanakbo na ang lalaki. Inilang hakbang lang ng mahahaba

nitong binti ang ilang palapag ng hagdan patungo sa kanyang
kinaroroonan.
“Aria!” Agad nitong hinila ang isa niyang siko.
“What?!” angil na harap niya rito. Trying to save her pride.
“Are you avoiding me?” nakakunot ang noong tanong nito.
“Of course not!” tanggi niya. “Oras ng trabaho mo ngayon, bakit

nandito ka?!” Hiniklas niya ang sikong hawak-hawak nito.
Napabuga ito ng hangin at saka siya muling hinarap. “Have dinner

with me tonight. I won't take no for an answer.”
Napaawang ang mga labi niya.
“Please?”
Ang balak niya ay humindi, ngunit hindi iyon ang kanyang nasabi.
“Alright...”
“Good girl. Then see you later?” Ngumiti na ito at saka siya
tinalikuran.
Tuluyan nang nawala sa paningin niya si Adam ngunit hindi pa
rin siya tumitinag sa kanyang kinatatayuan. Hindi niya
maintindihan kung bakit hindi siya nakatanggi rito. What the hell
was happening to her?
HINDI NA MAPAKALI si Aria sa kanyang suite. 6:00 pm pa lang

kanina ay nakaligo at nakabihis na siya. Naligo naman na siya
kaninang tanghali, naisipan niya lang talaga na maligo ulit.
7:00 pm ngayon. Tumingin siya sa full size mirror na nasa

pader ng suite, mula roon ay napasadahan niya ng paningin ang
kanyang sarili. Kahit saang anggulo ay mukha siyang tensiyonado.
Lumapit siya sa salamin at muling ni-retouch sa pangalawang
pagkakataon ang kanyang light pink lipstick.
Ang suot niya ay mahabang apricot button-through high slit midi

dress na kulay khaki ang suot niya at sa paahan ay kulay khaki rin
na suede flat sandals. Hindi nakaipit ang kanyang shoulder length
hair, sa halip ay naka-curl ang dulo niyon. Naglagay rin siya ng
kaunting slanted bangs sa kanyang noo.
Simpleng dinner lang, Aria! asik niya sa sarili. Bakit kailangan

siyang mataranta?
Napabuntong-hininga siya nang mapatingin sa kama. Doon

ngayon nakatambak ang maraming klase ng damit na pinagpilian
niyang suutin kanina. Tila siya isang tanga na hindi mapakali at
makapag-desisyon kung anong ayos ang gagawin sa sarili.
Bakit ba siya nag-eeffort e si Adam lang naman ang makakasama
niya? Bakit nako-conscious siya sa kanyang itsura? Bakit
kailangan niyang problemahin ang magiging reaction nito kapag
nagkita sila mamaya?
Kailan pa siya nagkaroon ng pakialam sa lalaking iyon?
Ah, nag-start nang maibigay niya rito ang V-card. Yeah, right.
Natampal niya ang sariling noo saka siya pasalampak na naupo sa
gilid ng kama.
Wala na siyang maipagmamalaki dahil nakuha na nito. Sa isang

iglap, pinahina ni Adam ang depensa niya.
No. Hindi pwede. Hindi pwedeng dahil lang roon ay matutulad na

siya sa mga babaeng nanghihina dahil dito. Hindi siya magpapa-
alipin sa emosyon.
Siya si Aria Montemayor, ang kauna-unahang kapitana ng

Montemayor Cruise. Hindi lang siya basta-basta babae. Matapang
siya at kayang-kaya niya ang sarili. Hindi isang Adam Saavedra
lamang ang sisira ng kanyang diskarte!
Nakarinig siya ng katok mula sa lounge ng kanyang suite.

Nagmamadali siyang tumayo at bago lumabas ng pinto ng kwarto
ay dumaan muna siya sa lifesize mirror para i-check kung ano ang
kanyang itsura, kahit kahit kachi-check niya pa lang kanina.
Nang lumaba siya ng lounge ay para siyang sinisilihan nang
lumapit sa main door ng suite. Nagpakawala siya ng paghinga
bago binuksan ang pinto.
“Hi.”
Nahugot niya ang paghinga nang makita si Adam. Nakatayo

ito ngayon sa kanyang harapan at simpatikong nakangiti.
Pakiramdam niya ay mas gumuwapo ito ngayon kaysa kanina. Oh,
dang! She really could not help admiring his male form.
Simpleng white plain shirt lang ang suot nito at baston faded
jeans, ngunit kaylakas pa rin ng dating. Bahagyang basa ang
buhok nito na halatang bagong ligo. Mula sa kanyang
kinatatayuan ay nalalanghap niya ang mabango at presko nitong
amoy.
“Good evening, Aria…” And his voice, it sounded so sexy.
Hinamig niya ang sarili. Umiwas siya ng tingin at

nagpakawala ng paghinga.
“G-good evening…” Tumikhim siya upang pagtakpan ang

pagkautal. “Uhm, let’s go?”
“Okay.”
“Saan ba tayo magdi-dinner? Bilisan lang natin kasi

inaantok na ako,” casual na saad niya.
“Ang aga pa, inaantok ka na.”
“Inaantok ako, anong magagawa ko?”
“Hindi ba maghapon ka nang natulog? O baka nga kahapon

ka pa tulog, kanina ka lang lumabas e. Ilang araw kang nagtago sa
suite mo.”
“Excuse me?!” Napatingala siya rito.
Paano nito nalaman na hindi siya lumalabas sa suite? Paano nito

nalaman na kanina lang siya lumabas?
Tumingin ito sa kanya, nakataas ang sulok ng mapulang mga labi.

“Iniiwasan mo ako.”
Napalunok siya. “H-hindi…”
Tumawa lang ito at nagpatiuna na sa paglalakad.
Sa isang Italian 5-star restaurant ng Montemayor Cruise si Aria

dinala ni Adam. Pasta lamang ang inorder niya at ganoon din ito.
Hindi niya magawang kumain nang maayos dahil naiilang siya sa
pasimpleng mga tingin nito sa kanya.
Hindi niya naubos ang kanyang pasta. Gusto niya nang

umalis at bumalik sa kanyang suite. Hindi niya na kayang tagalan
na makasama pa ang binata, pakiramdam niya ay pati talampakan
niya, namumula na sa hiya.
Nang umorder ng wine si Adam ay hindi siya tumikim kahit

pa sinalinan nito ang kanyang wineglass. Ngingiti-ngiti naman ito
na animo’y aliw na aliw sa kanya.
“Will you stop that?” angil niya rito.
“What?” painosente nitong tanong.
“`Yang mga tingin mo!” Naiinis siya sa pagmamaang-maangan

nito.
He raised her a brow. “What? Masama bang tingnan ang

pinakamagandang tanawin dito sa barko?”
Nag-iinit ang pisngi na umiwas na lamang siya sa kulay

tsokolateng mga mata ni Adam Saavedra. Namalayan na lang sa
mga sumunod na oras na umiinom na rin siya ng wine dahil sa
sobrang pagkailang.
Quarter to 11:00 pm na ngunit ayaw pa siyang pabalikin ni Adam

sa kanyang suite. Ang kulit-kulit nito. Matapos nilang kumain sa
Italian resto ay niyaya siya nito sa boardwalk. Naglakad-lakad sila
hanggang sa royal promenade deck.
Sumandal si Adam sa sa railings at saka ipinikit ang mga mata. He
couldn’t help but to stare at him.
He had thick dark lashes and the most aristocratic nose she had
ever seen. Sa lahat yata ng aspetong panlabas ay perpekto ito.
Needless to say that he was really a sight to behold.
“Pasado ba ako sa `yo?” Nagulat siya nang magsalita ito.
“Ha?”
Dumilat si Adam at malamlam ang kulay tsokolateng mga mata

nang tumingin sa kanya. “Do you like what you see?”
“A-ano bang sinasabi mo?” Dang! She stammered again.
Ngumiti ito at lumapit sa kanya. “I like you, Aria. Please give me a

chance.”
Nangatal ang mga labi niya sa sinabi nito. She didn’t know how to
react or what to say to him.
Wala siyang imik hanggang sa lumipas pa ang mga minuto.

Tahimik lamang siya sa tabi ni Adam. Ito naman ay nakahawak
lamang sa railings habang nakatingin sa kadiliman ng karagatan.
Dahil malayo sila sa mga tao at mga establisyemento sa barko ay

ang tanging maririnig lamang sa paligid ay ang hampas ng alon at
ang mabining simoy ng hanging panggabi.
Nasa ilalim sila ng buwan, nagpapakiramdaman. Sinisikap niyang
maging matatag, ngunit kinakabog ang kanyang dibdib. Funny
dahil umabot pa siya sa edad na thirty-two bago niya naranasan
ang ganito. Napailing siya.
Ngayon na ang pinakamaligalig na cruise na kanyang naranasan

sa tanang buhay niya, all thanks to Captain Adam Saavedra.
Nilingon niya ito at tuluyang sumuko. “Hey, Captain…”
“Hmn?” Nang tingnan siya ng binata ay tila siya tinangay ng alon

sa kung saan.
At oo, nagpatangay siya… nagpalunod na siya nang tuluyan.
“Ihatid mo na ako sa suite ko.”
Gumuhit ang simpatikong ngiti sa mapula nitong mga labi. “My

pleasure, Captain.”
Chapter 7
THEIR LIPS WERE CRASHING TOGETHER.
They were in her suite, in her room. Hinatid siya nito and
one thing led to another.
Nakita na lamang ni Aria ang kanyang repleksyon sa
salamin, nakasandal siya sa pader habang si Adam ay nasa
harapan niya, nasa kanyang hubad na dibdib, tumitikim,
dumadama at humahalik.
May kinalas ito sa likuran kanyang midi dress at

pagkatapos ay bumagsak na sa sahig ang damit. Ang manipis na
underwear na lamang niya ang tanging natira.
“Adam…” Hinawakan niya ang kamay nito na pababa sa kanyang

sikmura.
Hindi niya ito napigilan, siya ang napigilan nito. Hinuli nito ang
magkabila niyang pulso at ikinulong sa malaking palad. Itinaas
nito ang mga iyon sa kanyang uluhan.
Hinalikan siya ulit nito sa mga labi habang ang isang kamay ay
ipinapasok sa loob ng manipis niyang panloob. Halos malunod
siya nang ipasok nito ang basa at mainit na dila sa kanyang bibig.
His hand soon reached the soft flesh between her thighs.
He started rubbing her there, making her whimper. He tortured
her like that for a couple of minutes.
“You're so goddamn wet…” he whispered against her lips as he

drove his fingers into her core.
Kumawala lang ang mga ungol niya nang tumigil si Adam

sa paghalik. Dinilaan nito ang likido na tumulo sa gilid ng kanyang
bibig.
“Adam, please…” daing niya.
Hubo’t hubad na siya at wala ng suot na kahit ano nang

kargahin siya ni Adam. Inihiga siya nito nang pahalang sa kama,
sa posisyon na nakababa ang kanyang mga binti sa sahig.
Naghubad ito ng suot at pagkatapos ay lumuhod sa kanyang

harapan. Itinaas ang mga binti niya at pinakatitigan ang kanyang
gitna.
Nagsisisi siya na iniwan niyang naka-on ang switch ng ilaw

kanina. Sinubukan niyang takpan ang maselang parte ng katawan,
ngunit hinawi lamang ni Adam ang kanyang mga kamay.
Hinila siya ni Adam sanhi upang lalong mapalapit sa mukha nito

ang kanyang pagkababae. Hinalikan siya nito roon at wala na
siyang nagawa kung hindi ang mapahiyaw na lamang sa
nakakaliyong sensasyon.
Paulit-ulit nitong pinadaan ang mainit na dila sa kanyang gitna.

He licked and sucked on her sensitive flesh, gently biting it and
pulling the edge into his mouth, then releasing it. Halos manginig
siya sa pagragasa ng init. She came into his mouth, hard.
Nang hilahin siya ni Adam patayo ay nagpadala siya. Inayos siya

nito sa pagkakahiga sa kama saka ito umibabaw sa kanya.
Hindi niya magawang pumikit kahit nang isentro na ni Adam ang

nakahandang pagkalalaki sa kanya. Nakatingin siya, nakaabang.
Nang marahan na nitong ipasok ang sarili ay nakagat niya nang
mariin ang ibabang labi.
Kitang-kita niya ang pagpasok ng halos kalahati ng kay Adam.

Masakit pa rin ngunit hindi na kasing sakit noong unang beses.
Mas lalong nag-init ang kanyang pakiramdam nang duraan ni

Adam ang sarili upang mas mapadulas ang kanilang pag-iisa.
Naramdaman niya na nakaya na ni Adam na sumagad sa loob.

Naglabas-masok ito nang paulit-ulit.
“Ohhh, I'm so close, baby,” he groaned and moved faster.
“Adam…” she moaned his name. Her inner walls shuddered, it

tightened around his massive hardness.
“I’m going to come…”
And then she felt his hot release inside her. Niyakap siya nito at
pagkatapos.
NAKATULOG si Aria na nakayakap siya kay Adam.
Hindi umalis sa magdamag ang binata. Sinamahan siya nito

sa kanyang suite at hindi rin niya ito pinaalis. Nang magising sila
nang madaling araw ay naulit muli ang nangyari sa kanila. He
kissed her and he took her again.
Wala siyang pagtutol ni katiting. Nakakagulat, kahit siya ay

nagugulat sa sarili. Hindi niya akalain na magpapaubaya siya nang
tuloy-tuloy kay Adam.
Basta isa lang ang alam niya, masaya siya.
She never felt so happy and alive until now.
Bago umalis si Adam kinabukasan ay sabay silang nag-

shower. Umorder sila ng breakfast at sabay kumain pagkatapos.
Bago siya nito iniwan ay nagsalo pa sila sa malalim at
makapugtong-hiningang halik.
Nang sumapit ulit ang gabi, wala mang usapan ay hinintay

niya na bumalik ito. Saktong 7:00pm ay kumakatok na ito sa pinto
ng kanyang kwarto.
Kumain sila ng dinner sa resto na ito ulit ang pumili, uminom ng

champagne sa champagne bar, namasyal sa ibat-ibang parte ng
barko habang magkahawak-kamay…
At sa huli, umuwi sa suite niya na kasama ito
NAGING ganoon na nga ang set up nila ni Adam.
Kung hindi si Aria ang nasa suite ni Adam ay ito naman ang nasa
suite niya. Bumilang ang dalawang linggo at nasanay na siya na
palagi niya itong kasama.
“I miss you,” anito matapos siyang siilin ng mainit na halik sa labi.
Bilang sagot ay hinila niya ang kwelyo ng suot nitong white

captain marine uniform. Inabot niya ang mga labi at hinalikan ito.
Hinaplos ni Adam ang kanyang pisngi. “I gotta go.”
Nagpapaalam ito ngunit ramdam sa boses na ayaw nitong umalis.
Ngumiti siya at inayos ang pagkakabutones ng white marine polo.

“Kailangan ka nang umalis, Captain. Wag kang mag-alala, nandito
lang ako hanggang sa pagbalik mo.”
Doon ito ngumiti. Hinalikan siya muli bago lumabas ng kanyang

suite. Hapon pa lang nang bumalik ito kanina. May meeting pa nga
ito sa mga officers ng barko, ngunit tumakas lamang upang
pumuslit sa kanya.
Nagulat siya nang mapagbuksan ito ng pinto kanina. Hinila agad

siya ay siniil ng halik.
Since staff captain si Adam ay mas marami itong panahon sa

kanya. Kahit hindi pa gabi, sinasadya siya nito sa kanyang suite.
Halos doon na nga ito manatili. At kahit may mga meetings ito sa
gabi o mga importanteng kinakausap, hindi ito nakakalimot na
puntahan siya.
Minsan naman ay siya mismo ang pumupunta rito. Hindi niya

alintana ang mga staff ng barko na nagtataka sa kanilang dalawa
ni Adam. For the first time in her life, wala siyang pakialam sa
paligid niya.
She was happy, and she wanted to savor the moment with Adam.
Kinagabihan ay hindi na niya ito hinintay. Naligo siya agad,

nagbihis at nagpahid ng manipis na make up sa mukha. Lumabas
siya ng suite at pinuntahan ito sa command cabin. Alam niyang
katatapos pa lang ng inspection nito kaya siya na mismo ang
naghintay sa binata.
Nang makita siya ay napangiti agad ito. Magkahawak-kamay

silang pumunta sa restaurant para kumain ng dinner.
Ngayong gabi, hindi ito natulog sa kanyang suite. Siya ang

natulog sa suite nito.
Hindi man nila pinag-uusapan ang tungkol sa estado ng kanilang

relasyon sa ngayon ay batid niyang may unawaan na sila.
Wala mang binitiwang salita si Adam ay sapat na sa kanya na

wala na itong ibang babae. Alam niya dahil halos palagi niya itong
kasama. Sa buong magdamag ay sa kanya ito patuloy na umuuwi.
She loved him. Alam niya, sigurado na siya. Mahal niya na si
Captain Adam Saavedra.
Hindi niya alam kung kailan nagsimula at kung paano, basta ang
alam niya ay hindi niya na ito kayang mawala.
Tama nga siguro ang kanyang daddy, noong minsang marinig

niya mula rito na ingatan nilang kapatid ang kanilang mga puso.
Wala raw parte ng angkan nila ang hindi buhos at solido kung
magmahal. Natatakot ang kanilang ama na masaktan sila kung
sakaling titibok ang puso nila sa maling tao.
Subalit napipigilan ba ang puso? Nakakapili ba ng taong ititibok

nito?
Katulad niya, hindi niya kailanman inakala na sa dinami-dami ng

lalaki sa mundo ay kay Adam siya iibig nang husto.
Sagad noon hanggang langit ang pag-ayaw niya kay Adam dahil
batid niyang ito ay maloko at babaero, ngunit ngayo’y
pinakamamahal niya na ito.
Mabuti ngayon ay wala na talaga itong babae maliban sa kanya.

Ipinagpapasalamat niya na hindi siya binibigyan ni Adam ng sakit
ng ulo. Kusa na itong tumigil sa kalandian nito when it comes to
their women guests. Hindi na ito nakikipag-flirt kung kani-kanino.
Palagi itong umuuwi sa kanya nang diretso.
Kahit kailan ay hindi pa niya nabalitaang nag-stick to one si

Adam, tanging ngayon lang. Maybe he love her, too. Oh, she
couldn’t wait for his proposal. Batid niya na malapit na malapit na
iyon. Bumubwelo lang ito. And she will give him the time he
needed.
Chapter 8
IT WAS 2:00 in the afternoon, magulo man ang oras sa barko ay
itinuturing ni Aria na tama ang tantiya niya sa oras. Hapon na.
Pabalik na ang barko sa Pilipinas.
Naglakad-lakad siya sa Solarium, parte ng barko. Nililibang

niya ang sarili na katulad ng isang turista. Dahil wala pa si Adam
ay kailangan niyang maging abala upang mapabilis ang oras.
May dahilan din ang pag-iikot-ikot niya maliban sa gusto

niyang maglibang. Pasimple siyang nagmamatyag lalo na sa mga
lugar na alam niyang madalas tambayan ni Adam kapag ito
naman ang naglilibang.
“Captain Montemayor!” Sinaluduhan siya ng nakatambay

na third officer na nakita niya central park ng barko. Naka-civilian
ito at mukhang naglilibang kasama ang ilan pang officers na ka-
ranggo.
Ngumiti siya rito. Sinadya niya talaga na dumaan sa harap

ng mga ito. Namumukhaan niya ito at ang iba nitong kasama at
batid niyang mga officers nga ang mga ito.
“I am looking for Adam,” aniya kahit alam naman niya kung

nasaan si Adam. Also, sinadya niya talaga na pangalan lang ang
kanyang banggitin.
Tumawa siya at kunwari’y hindi alam ang pagkakamali.
“I mean, I am looking for Captain Saavedra.”
Nagkatinginan ang mga kaharap niyang officers at pagkatapos ay
nagpalitan ng makahulugang ngiti sa isat-isa.
“Nasa office po niya yata, Captain,” ang isa sa mga ito ang
sumagot. “Alam ko po ay may meeting na naman ang mga head
officers.”
“Okay. I think I’ll just gonna wait for him in my suite.” Tinakpan
niya ang bibig na katulad ng isang nagulat. “Ooops!”
Muling nagkatinginan at nagkangitian ang mga batang officers.

Sinenyasan niya na wag maingay. Agad na nagsitanguan naman
ang mga ito.
Gusto niyang ipakita sa lahat ng staff ng barko na pag-aari niya na

si Adam at kailangang matakot ng mga ito sa kanya. Syempre nga
naman, kapag takot sa kanya ang mga staff ng barko ay sa kanya
kakampi ang mga ito. Kung alam ni Adam na lahat ng tao ay nasa
panig niya, malamang na matatakot itong gumawa ng kalokohan.
Nang iwan niya na ang mga ito ay pumunta naman siya sa open
air terrace. Habang naglalakad ay nginingitian niya ang lahat ng
staff na nakakasalubong, bagay na hindi naman niya gawain noon.
She wanted to be friendly with them.
Mamayang gabi naman ay yayayain niya si Adam na mag-bar.

Kailangan maging malinaw sa lahat, lalo na mga malalanding
pasahero ng barko na may nagmamay-ari na kay Captain
Saavedra. Siya iyon at wala nang iba.
Adam
NASA port hand si Adam kasama si Officer Nolan Corpuz, ka-

batch niya ito sa maritime academy na pinasukan. Kalilipat lang
nito sa Montemayor Cruise ngayong taon.
“Pulutan kayo ni Kapitana ng mga crew,” anito habang

nakapamulsa at nakatanaw sa karagatan. “Pasimuno mga Pinoy
na crew, nakikisali rin pati mga ibang lahi.”
Napailing siya. Kalat na kalat na ang tungkol sa kanila ni

Aria. Alam na ng lahat, mula sa mga officers, chambermaids at
kahit sa mga regular passengers ng cruise. Laman sila ng usapan.
Hindi naman nakapagtatakang malaman ng lahat dahil

palagi silang nakikitang magkasama ni Aria. Ayos lang na
malaman ng lahat. Hindi naman sila nagtatago. Ang inaalala lang
niya ay ang privacy ng dalaga.
Kilala niya si Aria, sobrang mahalaga rito ang privacy. Hindi

nito magugustuhan na maging laman ng issue at mapag-usapan,
lalo na ng mga trabahante sa barko.
Masyado itong professional. Paano na lang kung may isang

crew na magtangka na tuksuhin ito? Ni ngumiti nga kahit sa
pinakamataas na opisyal ng barko ay hindi nito magawa,
makipagkaibigan pa kaya?
Siya nga lang ay hirap na hirap noon na makausap ito.
Napahilamos siya ng palad sa kanyang mukha nang wala na

si Nolan.
He was worried about Aria.
Aria
“BAKIT NGAYON KA LANG?”
Pinagbuksan ni Aria ng pinto ng kanyang suite si Adam. 10:00pm
na ito dumating ngayon. Hindi rin pumunta sa kanya kaninang
lunch. Maski silipin siya noong hapon, hindi nito ginawa.
Humalukipkip siya habang nakatingin dito. Masyado ba itong

busy na hindi man lang siya napuntahan sa maghapon? Dati-rati
naman ay kahit busy, nakakagawa ito ng paraan makita lamang
siya.
Saka bakit nga late ito ngayon?
Sa halip sagutin ang kanyang tanong ay hinalikan siya nito sa

pisngi. “Have you eaten?”
“Wala akong gana,” nakasimangot na sagot niya.
Before 6:00pm ay pina-deliver-an siya nito ng dinner. Kumulo

agad ang dugo niya nang marealized na gusto nitong wag niya na
itong hintayin at kumain na siya mag-isa.
Nauna na siya kwarto. Nahiga siya sa kama at tahimik na hinintay

itong sumunod sa kanya.
Bumiling pa ang ilang minuto bago ito pumasok sa kwarto.

Hinubad nito ang suot saka walang salita na tinungo ang banyo.
Mayamaya ay narinig niya na ang lagaslas ng shower sa loob.
Paglabas ni Adam ay nakasuot na ito ng kulay itim na sweatpants.
Walang pang-itaas.
May mga gamit na si Adam dito sa suite niya katulad ng may mga
gamit na rin siya sa suite nito.
Nakasunod siya ng tingin dito, maski ng magpunas ito ng basang

buhok gamit ang kanyang tuwalya.
Hindi niya maiwasang hindi mapataas-kilay. He was wearing

something. Why? Sanay siya na lalabas ito ng banyo nang hubo’t-
hubad.
Nang sumampa ito sa kama ay ni hindi man lang tumingin sa

kanya. Anong problema nito?
Wait, wag nitong sabihing sawa na ito agad sa kanya? May

nakilala ba itong bagong babae? Iyon ba ang pinagkaabalahan
nito sa maghapon kaya ni hindi man lang siya napuntahan? At
kaya rin ba na-late ito ng uwi dahil inasikaso pa nito ang babaeng
iyon?
Hindi niya sigurado kung totoo ang kanyang mga hinala, ngunit
hindi niya iyon mabura sa isip. Hindi niya mapigilang hindi
mapraning dahil kilala niya si Adam.
Nang mahiga na ito sa tabi niya ay lumapit siya rito. Niyakap niya
ito. Wala itong imik.
Hindi siya nakuntento. Bumangon siya at hinubad ang suot na

nightdress. Maging ang bra niya ay kanyang inalis. Nakatitig
naman sa kanya ang kulay tsokolateng mga mata ni Adam.
Bago ito magsalita ay yumuko siya. Hinalikan niya ang nabiglang
lalaki. Subalit kung nabigla man ito ay saglit lamang, dahil
mayamaya ay mas naging mapusok na ito sa pagtugon sa mga
halik niya. Naging malikot na rin ang mga kamay a humahaplos na
sa kanyang katawan.
Ah... Pagkatapos nito ay maghaharap muli sila ni Adam.
Sisiguraduhin niyang siya na ang masusunod sa relasyon nila,

kung totoo mang meron talaga silang relasyon.
Hindi niya gusto ang isiping iiwan din siya nito pagdating ng oras
na sawa na ito. No way niya itong hahayaan. Ngayon pang na-
realized niyang parang hindi niya na kayang mabuhay nang wala
ito. Ganoon siya kabilis naging dependent sa binata.
Kasalanan nito dahil sinira nito ang kanyang disposisyon. Ginulo

nito ang tahimik niyang mundo. Bilang kabayaran, kailangan
nitong manatiling tapat sa kanya habangbuhay.
Ipinasok niya ang kamay sa loob ng sweatpants nito. He was

already hard when he reached his manhood. Napaungol si Adam
dahil sa kanyang kaagresibuhan.
Ibibigay niya rito ang kaligayahang hindi nito mararanasan sa

ibang babae.
Pababaliwin niya ito sa kanya na kapag mawala siya ay mas

nanaisin pa nitong tumalon sa bangin.
Gagawin niya ang lahat para rendahan ang binata. Isa lang ang
nais niyang kapalit mula rito, walang iba kundi ang commitment
na inaasam niya. Bahala na, basta iyon ang plano niya.
He will make him fall in love with her... At saka niya ito
hahawakan sa leeg upang hindi na ito makawala.
Chapter 9
“NAG-ENJOY KA BA?” Inakbayan siya ni Adam.
Tiningala niya ito. “Of course.”
Nasa Manila na sila kahapon pa. Pagdaong ng barko ay sumama

siya rito sa condo nito sa QC. Pinilit niya itong mag-leave upang
mas marami silang panahon na magkasama. Hindi na ulit ito
sumampa sa barko matapos niyang ipasa ang request for leave
nito sa opisina.
Ngayon ay nasa mall sila sa Manila. Katatapos lang nilang manood

ng sine at kumain sa isang mamahaling restaurant.
Ang akala niya ay hindi niya na mararanasan ang ganito, ang

makipag-date, manood ng sine at mamasyal sa mall. Nakakaaliw
pala.
Ang dami niya talagang namiss sa buhay dahil masyado siyang

naging tutok sa pag-abot ng kanyang goal.
“Saan mo ba gusto sa susunod?” tanong ni Adam.
Nasa parking lot na sila. Pinagbuksan siya nito ng passenger door

ng kotse.
Pumasok siya at hinintay na makapasok ito sa driver’s seat. Nang

makapasok ay sumandal siya sa balikat nito.
“It can be anywhere as long as we’re together,” sagot niya sa
tanong nito kanina.
Napangiti ang binata sa sinabi niya. “Whoa...”
“Adam... Gusto kong palaging nasa tabi mo...”
Napakunot-noo na si Adam nang mapansin nito ang kakaibang

kislap sa kanyang mga mata. “P-parang kakaiba ka yata ngayon?”
“Do you think so?”
“Well, yeah. You seem different…”
Ngumiti lang siya at saka itinuon na muli ang paningin sa labas ng

bintana. Hindi na rin nagsalita pa si Adam. Nagconcentrate na ito
sa pagmamaneho.
Maganda iyon. Maganda na mahulog ito sa pag-iisip.
Maganda na magkaroon na ito ng hint sa susunod na mangyayari.
HINDI mapakali si Aria sa kahihintay ng tawag mula kay Adam.
Nasa mansiyon siya ng mga magulang sa Villa Montemayor.

Ang pribadong villa ng kanilang angkan ay matatagpuan sa loob
mismo ng kanilang pag-aaring hacienda, ang Hacienda
Montemayor. Iyon ang pinakamalaking lupain sa bayan ng
Dalisay, na nasa gawing Norte. Inihatid siya roon ni Adam noong
isang araw. Umalis din ito agad matapos magpaalam nang maayos
sa mga magulang niya.
Hindi man nag-usisa ang mommy at daddy niya, sapat na

ang makahulugang tingin ng mga ito kay Adam. Ito pa lang ang
kauna-unahang lalaki na nakapaghatid sa kanya sa kanila kaya
malamang na naramdaman na nito ang pressure.
But now, hindi ito nagpaparamdam. Mula kahapon ay hindi

pa siya nakakatanggap ng tawag mula rito sa telepono. Alam
naman nito ang numero nila sa mansiyon, bakit hindi ito
tumatawag?
She also tried to call his condo’s landline, but it was just ringing.
Nasaan ba ito para hindi masagot ang kanyang tawag? Sari-saring
espikulasyon na ang naiisip niya.
Bakit hindi man lang siya nito inaalala? Nakakatulog ba ito nang
maayos sa gabi nang hindi siya katabi? Kasi siya, hindi. Mula nang
maghiwalay sila pagkahatid nito sa kanya sa kanila ay hindi na
siya nakatulog nang matino. She was missing him.
Hindi kaya't nakalimutan na siya nito agad?
Pasalampak siyang naupo sa gilid ng kanyang kama. “Hindi

pwede! Hindi niya ako maaaring itulad sa ibang babae nya! I am
different from all of them!”
Napapikit siya nang mariin at saka pahinamad na padipang
nagpatibuwal sa kama.
“But you're acting like the other women around him!” asik niya sa
sarili. “Na para bang mauubusan ka! Na parang linta na ayaw ng
bitiwan siya! At hindi ka dapat ganoon...”
Pinagagalitan niya ang sarili, tila siya babaeng nasisiraan ng bait.

Napakalayo niya sa dating Aria na walang pakialam kay Adam
Saavedra. Ibang-iba na siya ngayon, nararanasan niya na ang
sumpa ng pag-ibig.
“Damn…” anas niya sa nagtatagis na ngipin.
Nakatulala siya sa kisame nang mag-ring ang telepono sa bedside

table. Inabot niya iyon ng isang kamay at saka sinagot.
“Hello?”
“Aria…” mababa at maaligasgas na boses ang gumising sa lahat ng

pakiramdam niya.
Napabangon siya bigla sa kama. “Adam!”
“Hi.”
“Hi. Bakit ngayon ka lang tumawag?”
“Sinama ako ni Papa sa company namin. Ipinakilala niya na ako sa
board.” Bumuntong-hininga ito. “Pero bago pa iyon, nagtalo pa
kami. Alam mo na, pinipilit niya akong tumigil na sa pagsampa sa
barko para tulungan na siya sa pagpapatakbo ng aming negosyo.”
Alam niya ang tungkol sa bagay na iyon. Tutol ang papa ni Adam
sa pagka-kapitan niya ng barko. Isang anak lang kasi siya, `tapos
mas gusto niya pang maglayag sa karagatan kaysa pumasok sa
sariling kompanya.
“Anyway, nandito pala ako ngayon sa bayan ng Dalisay.”
Natigilan siya. Naroroon din si Adam sa bayang kinaroroonan

niya? May bahay ang grandparents ni Adam dito sa malapit sa
kanilang hacienda.
“Kagabi pa ako rito. Hindi lang ako, actually. Kasama ko ang

parents ko. Inatake kasi ang lolo ko kagabi kaya napasugod
kaming lahat dito.”
Tumango-tango siya kahit hindi naman siya nito nakikita.
“How are you, Aria?” mayamaya’y tanong nito.
“Okay lang.”
Pinapagana niya ang utak na kanina ay natotorete sa kakaisip

dito.
“Adam, since nandito ka with your parents, dito na kayo
magdinner mamaya. Tamang-tama kasi nandito rin ang daddy ko
ngayon.” Magkumpadre ang papa ni Adam at ang daddy niya.
“And I’m sure that my mom would be happy to see your mom.”
Nang pumayag si Adam ay masayang nagpaalam na siya rito.
Lumapad ang ngiti niya nang mawala na sa linya ang binata.

Nagmamadali siyang lumabas ng kwarto niya at nagtungo sa
kwarto ng mga magulang.
“Ah, Mom, Dad...” Hindi na siya kumatok at basta na lang

pumasok sa loob.
“Yeah?” Napaangat ng ulo mula sa pagkakatungo sa computer ang

daddy niya.
Sa kama naman ay nakaupo ang mommy niya na abala sa

pagbabasa ng libro. Tumingin ito sa kanya. “Aria, what’s the
problem, honey?”
“Adam and his parents are coming here tonight,” she informed
them.
“Oh, bakit daw?” ang mommy niya ang nagtanong.
Halos hindi siya humihinga nang sagutin ang tanong.

“Mamamanhikan sila.”
Tumayo ang daddy nila sa mula sa working table nito. Inalis ang
suot na black rimmed specs at lumapit sa kanya. “Come again,
Aria?”
Tiningala niya ito. “Yes, Dad. Mamamanhikan na sila Adam at ang

parents niya rito mamayang gabi.”
Pati ang mommy niya ay napalapit sa kanya. Basta na lang nito

binitiwan ang kanina’y hawak-hawak na libro. “Aria, are you
serious?”
“Of course, hindi naman biro ang usaping ganito, Mommy.”

Sinikap niyang ngumiti.
Nagkatinginan ang kanyang mga magulang.
“I’m sorry kung hindi ko agad nasabi sa inyo ang relasyon namin
ni Adam. Basta na lang kasi nangyari…”
“Basta na lang rin kayo nagdesisyon na magpakasal?” tanong ng

daddy niya na nakakunot ang noo.
“Pinag-isipan naman namin, Dad. Isa pa, matagal na kaming may

feelings sa isat-isa, it’s just that ngayon lang talaga kami nagka-
chance na bigyan iyon ng pansin.”
“Hija, hindi kami tutol ng daddy mo sa inyo ni Adam. Nabigla lang

kami, anak.” Ngumiti ang mommy niya pagkuwan. “Masaya ako
na finally, naisipan mo nang lumagay sa tahimik.”
“Kaya nga po nagdesisyon na kami ni Adam na magpakasal, Mom.
We’re not getting any younger, it’s about time na para pag-isipan
namin ang pagpapamilya.”
“I will talk to Adam,” saad ng daddy niya, hindi naman

kababakasan ng pagtutol. “Yes, your mom is right. Binigla niyo
kami. Though, Aria, iniisip ko na rin naman noon pa na bakit hindi
na lang si Adam ang para sa `yo. Nakakabigla pa rin na all of
sudden, mamamanhikan na agad siya. Pero buhay niyo `yan, kayo
ang magpapasya para sa kinabukasan niyo.”
“Thank you, Daddy…” Yumakap siya rito.
Hinalikan siya nito sa ulo. “I just want you to be happy,

princess…”
“I am happy, Dad.” Nakangiting nagsumiksik siya sa dibdib nito. “I

am…”
[ Copyright © 2012 Jamille Fumah All rights reserved. ]
Chapter 10
SAKTONG DINNER ay pumarada nang dumating si Adam kasama

ang mga magulang. Sinalubong ang mga ito nina Don Drake at
Donya Dorcas Montemayor.
Abot-abot ang kaba ni Aria. Wala silang usapan ni Adam

tungkol sa pamamanhikan. Basta na lamang niya iyong naisipang
sabihin sa kanyang mommy at daddy.
Tama naman siya, hindi na sila bumabata. Lalo na siya. She

was now thirty-two. Naibigay niya na kay Adam ang sarili, hindi
rin sila nagko-control kaya posible na mabuntis siya isa sa mga
araw na ito. Hindi niya na hihintayin pa iyong mangyari. Siya na
ang nag-desisyon tutal sa ganito niya rin naman gustong
humantong ang kung ano mang relasyon ang meron sila ng
binata.
Pagbaba niya sa dining room ay naroon na si Adam at ang
mga magulang na sina Don Teodoro at Donya Leonora Saavedra.
Nagkukumustahan na kasama ang mommy at daddy niya.
Nakangiti siyang dumulong sa hapag. “Good evening,

everyone.”
“Aria, napakaganda mo, hija,” puri ni Donya Leonora nang

makita siya.
Nilapitan niya ito upang halikan sa pisngi. “You’re so

beautiful, too, Tita Leon.”
Nagmano naman siya sa papa ni Adam na si Don Teodoro.
Ipinaserve na ng mommy niya ang mga putahe. “It’s been a long

time, Leonora,” saad nito sa ina ni Adam.
“Yes, Dorcas. Ngayon na lang rin talaga kami nakabalik dito sa

bayan ng Dalisay. Masyado nang naging busy ang asawa ko sa
mga negosyo namin. Ito namang nag-iisang anak ko ay masyado
nang in-enjoy ang buhay sa barko. Minsan na lang rin umuwi sa
amin.”
“Hindi bale.” Ngumiti ang mommy niya rito. “Mapapawi na ang

lungkot mo kapag nagkaapo ka na, Leonora.”
Napakunot-noo si Donya Leonora. Kahit ang papa ni Adam ay

natigilan sa pag-inom mula sa hawak na baso ng tubig.
Nagsalita ulit ang mommy niya. “Sino ba ang mag-aakala na
magiging isa tayong buong pamilya?”
“Ha?” Ang magandang mukha ni Donya Leonora ay napuno ng

pagtataka.
“I like Adam for my daughter, Leonora.” Ang mommy niya.

“Magalang siyang bata at kilala na siya ng pamilya namin noon pa
man.”
Nang magtama ang mga mata nila ni Adam agad siyang umiwas
dito ng tingin.
“Since we’re done eating, pag-usapan na natin ang kasal,” saad

naman ng daddy niya.
“Kasal?” ulit ni Don Teodoro.
“Aria,” tawag ni Adam sa kanya.
Ngumiti siya ngunit hindi ito tiningnan. “Pag-usapan na po natin

ang detalye ng kasal namin ni Adam. Nagkasundo po kami na
magpakasal sa lalong madaling panahon.”
Umawang ang mga labi ni Don Teodoro.
Si Donya Leonora naman ay malawak na napangiti. “Oh,

diosmio…” anas nito na napatakip pa sa bibig.
Ang mommy niya ay tumayo pa upang yakapin si Donya Leonora.
“Balae.”
“Balae.” Tumayo na rin ang mama ni Adam at niyakap ang

mommy niya.
Ang awkwardness sa paligid ay napawi dahil sa saya ng kanilang

mga ina. Naiiling na lang naman at nangingiti ang kanilang mga
ama.
Samantalang si Adam ay tahimik na nakatingin sa kanya. Hindi

niya magawang salubungin ang kulay tsokolateng mga mata nito
kaya nagkunwari na lamang siya na busy sa pag-inom ng tubig.
Nang kumalma na ang mga mommy nila ay pinag-usapan na nga

ang tungkol sa kasal. Ang gusto niya ay sa huwes muna upang
mas mapabilis ang proseso. Kahit nagtataka ay pumayag naman
ang kanilang mga magulang. Nangako na lamang siya na sa
susunod na taon ay magpapakasal sila ng engrande ni Adam.
“ANO IYON?”
Napalunok nang malalim si Aria sa kalamigan ng tono ni

Adam. Magkasama sila ngayon sa veranda ng mansiyon habang
ang kanilang mga magulang ay nag-uusap pa rin sa sala.
Talagang umisip ito ng malupit na diskarte upang masolo siya,
habang abala ang mga magulang nila sa pagkukumustahan at
pagpaplano para sa hinaharap. Ngayon pa lamang ay napag-
uusapan na ang pagme-merge ng ilang kompanya na hawak ng
kani-kanilang pamilya.
“What?” Hinarap niya ito kahit pa pakiramdam niya'y matutunaw

siya sa mga titig na binibigay sa kanya ng binata. Ngunit kailangan
niyang pangatawanan ang kanyang ginawa. Nunca na bawiin niya
at pasakitin ang loob ng kanilang mga magulang.
“Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin ito, Aria? Bakit wala
akong alam? Hindi natin napag-usapan ito.”
“Paano natin pag-uusapan e ilang araw ka ngang hindi

nagparamdam, di ba? Tumawag ka ba ni minsan?” sumbat niya
rito.
“You know my reason. Nagkaproblema kami ni Papa. Nagtalo

kami dahil pinipilit niya akong itigil na ang pagka-kapitan upang
magsanay sa paghawak sa aming kompanya. Alam mo naman
iyon, di ba? Sumakto pa na inatake ang lolo ko kaya hindi ako
nakapunta o nakatawag sa `yo.”
“Hindi ko naiintindihan, Adam,” mapait niyang saad. “Gasino lang

ang tatlong minuto upang tawagan mo ako. Sana bago ka humiga
sa kama, bago mo ipinikit ang mga mata mo upang magpahinga at
matulog sa gabi ay inalala mo man lang ako. Dahil ako, kahit
gaano kapagod at kaabala ang araw ko, inaaalala kita.”
Natigilan ito at napatitig sa kanya.
“`Wag mo nang ibalik pa sa mga rason mo ang usapan. Adam,

kahit ano pang sabihin mo, ikakasal na tayo. Alam na ng mga
magulang natin ang relasyon natin at umaasa na sila na
matutuloy ang pag-iisa ng ating pamilya.”
“Pero sana sinabi mo man lang sa akin, Aria. Mukha akong tanga
na hindi alam na may ganitong mangyayari.”
“Bakit hindi mo alam na may ganitong mangyayari?” balik-tanong

niya. “Gumalaw ka ng isang Montemayor, `tapos iniisip mong
wala kang pananagutan? Siraulo ka ba?”
Nagtagis ang mga ngipin nito at napahilamos sa mukha.
“Ano bang big deal dito? Ang kasal natin? Hindi ba’t dito rin tayo
tutungo?”
“But we didn’t talk about this yet!” tumaas ang tono nito nang
muli siyang harapin. “You didn’t consult me! Aria, ang point ko
rito, mukhang gago ako kanina. At bakit mo kailangan manguna
sa ganito? Bakit pinangungunahan mo ako?!”
Natulala siya sa nakikitang galit sa kulay tsokolateng mga mata ni

Adam. This was the first time she saw him like this.
Ang pagkatulala niya ay napalitan ng pagdidilim ng kanyang
mukha. Nang makabawi ay matalim niya itong tiningnan.
Sinalubong niya ang nagbabagang mga mata nito.
“Papakasal tayo,” mahina ngunit mariin na bitiw niya.
“Aria, hindi pa ako minanduhan ng kahit sinong babae. Even my

mom.”
“Pwes tapos na ang mga araw na iyon, Captain Adam Saavedra.

Dahil whether you like it or not, I am the boss.” At saka niya ito
tinalikuran.
“Hey, Aria!” gigil na tawag nito sa kanya.
Ngunit hindi naman siya nito hinabol pa, sa halip ay ilang

buntung-hininga ang pinawalan ni Adam.
Hindi niya na nakita pa nang matapos nitong mailing ay isang

matamis na ngiti ang gumihit sa mapupula nitong mga labi.
Chapter 11
“I NOW ANNOUNCE YOU, HUSBAND AND WIFE…” said the priest.
Hindi natuloy ang unang plano na sa huwes ikakasal sina

Aria at Adam. Gamit ang koneksyon at pera ng kani-kanilang
pamilya ay nairaos ang isang engrandeng garden wedding sa loob
ng Villa Montemayor, sa loob lamang ng dalawang linggong
preparasyon.
Off-shoulder V-neckline pleated tulle bodice ang yari ng kanyang
ivory wedding gown. Nakataas into a bun ang kanyang buhok at
sa maaliwalas ang kanyang mukha.
Ang asawa niya ay napakaguwapo sa suot na white tux. Nakatitig

sa kanya na tila siya ang pinakamagandang bagay na nakita nito
sa tanang buhay.
Hindi ito nagpasaway sa loob ng dalawang linggo na

paghahanda sa kanilang kasal. Wala siyang narinig na kahit anong
reklamo mula rito. Sinusunod din nito ang lahat ng sinasabi ng
kanilang mga magulang.
Nang yumuko ito upang halikan siya ay nalunod ang puso niya sa
saya.
Naging maingay naman ang paligid dahil sa palakpakan ng mga

guest nila sa kasal. Lahat ay masaya para sa kanilang pag-iisang
dibdib.
Mas masaya siya. Masayang-masaya na ngayon ay sa kanya na

nang buo at panghabang-panahon ang mailap na puso ni Captain
Adam Saavedra.
HINUBAD ni Adam sa kanya ang suot niyang wedding gown. Nasa

pinakamalaking guest room sila sa kanilang mansiyon, ipinaayos
iyon ni Aria upang roon sila tumuloy pagkatapos ng kasal. Bukas
ng umaga ay babalik na sila sa Manila upang sa condo ni Adam sa
QC tumira.
“A-Adam…” kinakapos siya ng paghinga dahil sa mainit na

paghalik nito sa kanyang leeg.
“Punta ka na sa kama…” His voice was rough, commanding and

thrilling. “Go, baby…”
Minsan pa’y nanatili na naman siya sa kakaibang spell na dulot ng

mga haplos at halik nito. Ang lalaking sumira sa panata niya sa
buhay.
Nagsalo sila sa unang magdamag nila bilang mag-asawa.

Kinabukasan ay hirap pa silang bumangon upang umalis patungo
sa QC.
Sa susunod na buwan ay sisimulan nang ipatayo ang sarili nilang

mansiyon sa loob ng Villa Montemayor, sa loob ng hacienda. Iyon
ang magiging bahay nila. Regalo ng mommy at daddy niya sa
kanila ni Adam.
Ang mga magulang naman ni Adam ay bahay sa Amerika ang

iniregalo sa kanila.
Ngunit sa ngayon ay doon muna sila condominium ni Adam sa QC.

Nagpasya na ang lalaki na sumunod sa utos ng ama nito na pag-
aralan ang paghawak ng kompanya ng mga Saavedra.
DAHIL hindi na ulit sumampa ng barko si Aria ay palaging
naiiwan siya sa kanilang condo ni Adam.
Maaga na umaalis si Adam upang pumasok sa kompanya

dahil start na ang training nito roon. Hapon na palagi itong
umuuwi sa condo nila.
“What’s for dinner, gorgeous?” Niyakap siya nito mula sa

likod.
“Adam, basa ako ng pawis,” iritableng aniya rito. Kumawala

siya sa yakap nito.
7:00 pm itong dumating at hindi pa rin siya tapos sa

pagluluto ng ulam nila. Nagsisisi na siya ngayon kung bakit
tinanggihan niya ang kanyang mommy noong tinuturuan siya
nitong magluto, tuloy ngayo’y hirap na hirap siya.
Puro talamsik na siya ng mantika, hindi pa rin maluto-luto ang

piniprito niyang manok. Kahit sunog na ang labas niyon ay may
dugo pa rin sa loob.
“Hey, bakit ba nahihirapan ka rito?” Tiningnan ni Adam ang

niluluto niya.
“Ewan ko ba riyan sa manok na `yan, sunog na ngunit hilaw pa rin

ang loob. Nakakainis na!”
“Ang iksi naman ng pasensiya ni Kapitana,” biro nito.
Hinaplos ni Adam ang impis niyang tiyan.
“Baka naman may laman na ito kaya palagi kang badtrip, hindi
kaya?”
“Shut up!” Tinabig niya ang kamay nito, ngunit sa loob-loob niya
ay bigla siyang kinabahan.
“Baka lang naman,” anito na nakatingin pa rin sa kanyang tiyan.

“Hindi naman malabo dahil ginagalingan ko palagi.”
“I said, shut up!” angil niya.
No. Ayaw niya pang magkaanak. Ngunit paano nga kung buntis na
nga siya? Hindi sila pumapalya ni Adam sa pagtatalik, hindi
imposible na mabuntis nga siya nito. Hataw ito palagi. Walang
gabi na hindi siya pinupuno at nilulunod.
But no. Ayaw niya pa. Marami pa siyang gustong gawin. Ngayon
pa nga lang ay pagod na pagod na siya sa pagiging maybahay nito,
`tapos magkakaanak pa siya?
“What?” Amused na pinanood nito ang kanyang reaksyon. “Gusto

ko nang magkababy. Ang gusto ko ay kamukha mo.”
Hindi na siya kumibo. Nag-focus na lang siya sa pagpiprito. Gigil

na hinampas-hampas niya ng kitchen turner ang mga manok sa
kawali. Bakit kasi walang turbo broiler dito sa condo ni Adam,
kandahirap tuloy siya.
“Fuck!” napasigaw siya nang muntik siyang talamsikan ng
mantika sa braso. Mabuti at nahila siya agad ni Adam palayo sa
kawali.
Kinuha nito sa kanya ang kitchen turner. “Let me.”
Nakasimangot na pinanood niya naman ito. Tinusok-tusok

nito ng tinidor ang gitna ng manok saka itinulak-tulak ng kitchen
turner.
“Dapat pinakuluan mo muna sa tubig bago mo prinito,” saad nito

na nangingiti. “But it’s okay, kahit naman sunog ito, masarap pa
rin dahil luto mo.”
“Hmp!” Umirap siya. “Diyan ka na nga muna. Maliligo muna ako at

kanina pa akong init na init.”
Iniwan niya si Adam sa kusina. Sa sobrang busy niya sa

maghapon, kakalinis ng bahay, pamimili ng stocks sa
supermarket, at pagluluto, hindi pa siya nakakaligo. Amoy patis
na siya.
Pagpasok sa banyo ay tumapat agad siya sa shower. Na-relax

kahit paano ang isip niya at katawan. Ang hirap pala maging
housewife. Hindi siya sanay sa mga gawaing bahay dahil lumaki
siya na ultimo panty niya ay hindi siya ang naglalaba.
Unang anak siya ng kanyang mommy at daddy. Medyo matagal

bago siya nasundan kaya naman buhos sa kanya ang lahat ng
atensyon. Pinalaki siyang prinsesa. Sunod sa luho at nakukuha
ang lahat ng gusto.
Nang nagdalaga siya at sumubok maging independent, nasanay

naman siya na siya lang ang nasusunod sa lahat ng kanyang
desisyon sa buhay. Sanay siya na solo lang siya at walang
iniintinding ibang tao.
Naka-focus lang siya sa pagpapaunlad ng sarili at pag-abot sa

kanyang ambisyon. Naging mapagmataas siya, matapang at
insesitibo, dahil sa dami ng kinaharap niyang diskriminisasyon
bilang babae sa larangang pinili. Kaya naman ngayon ay hirap na
hirap siya na magpa-under sa kanyang asawa. In the first place,
hindi rin naman niya talaga plinano noon na maging housewife.
Nasira lang ang disposisyon niya sa buhay dahil sa pag-ibig.

Masyado siyang naninibago kaya heto, hirap na hirap siyang mag-
adjust.
Bumukas ang pinto ng banyo at mula roon ay pumasok si

Adam. Nakahubad na rin ito nang sumalo sa kanya sa ilalim ng
shower.
Niyakap siya nito at pinaghahalikan ang kanyang leeg patungo sa

kanyang dibdib. Napapikit na lamang siya nang italikod siya nito
para paharapin sa tiles na pader ng banyo. Pumuwesto ito sa
kanyang likuran at doon ay naramdaman niya ang naninigas
nitong kahandaan.
“Such soft skin…” anas nito habang pinaghihiwalay ang mga hita
niya.
“Hmn…” Nang makapasok ito ay puro ungol na lamang ang

namayani sa paligid.
And just like that, nakalimutan niya na naman ang lahat, syempre
maliban kay Adam…
Chapter 12
“HE’S LATE AGAIN!”
Naghihimutok si Aria habang nakatingin sa wall clock ng sala.
Naiirita na siya. Ang sabi niya rito ay agahan laging umuwi, ngunit
hayan at sinuway siya ni Adam.
Ganoon ang nangyayari parati, hinihintay niya itong umuwi.

Pinagsisilbihan, pinaghahain ng pagkain at pinapaligaya sa gabi sa
kama. Nakakatawa dahil ang labas niya ay isang plain housewife,
bagay na isinumpa niya noon na hinding-hindi mangyayari sa
kanya.
Hindi naman ganito ang plano niya. Ang balak niya ay saglit
lamang siyang magiging housewife dahil babalik din sila sa barko.
Magtatrabaho ulit sila bilang mga kapitan. She was excited dahil
babalik sila ng barko na nakatali na ito sa kanya.
Ang kaso ay nasira ang plano dahil nagpasya na ang lalaki na

mag-training sa kompanya ng papa nito. Hindi naman sa tutol
siya, dismayado lang dahil nga umaasa siya sa buhay na kanyang
unang plinano, ang habangbuhay na mag-cruise na kasama ito.
Fine, tinanggap niya ang desisyon ni Adam na mag-stay sa Manila.

Okay na sa kanya since wala naman na siyang magagawa. Kaya
lang ang hirap sa part niya dahil ayaw nitong kumuha sila ng
maid. Ang dahilan nito ay privacy. Ang ending tuloy ay siya ang all
around sa pag-aasikaso ng lahat ng pangangailangan nila.
Gustuhin man niya na lumabas upang mamasyal habang wala si

Adam ay hindi naman niya magawa. Pagod na pagod siya tuwing
umaga dahil pinapagod siya ni Adam sa magdamag.
She was always on top when they were making love. Inuunawa
niya ito dahil nga naman sa pagod ito sa maghapong training sa
trabaho.
Sa maghapon naman habang wala ito ay nauubos ang oras niya sa

pagliligpit sa condo. Burara si Adam. Kung saan-saan iniiwan ang
mga gamit. Maski ang ginamit nitong tuwalya ay minsan sa sala
niya pa pinupulot. Ang mga sapatos nito ay kung saan-saan din
nagkalat at kailangan niya pang isa-isahing ibalik sa lalagyan.
Ang tanging pahinga niya sa tanghali ay ang pagbabasa ng mga

cookbook. Hirap na hirap siya kakaisip kung ano ang ihahandang
pagkain kay Adam sa araw-araw. Ayaw na kasi nito na umorder
sila ng pagkain sa labas, wala na rin daw itong lakas upang
kumain sila sa mga restaurant, ang ending ay kinakailangan niya
talagang magluto.
Pakiramdam niya ay nalosyang siya agad kahit mag-iisang buwan

pa lamang siyang naikakasal. Talagang nahirapan siya sa pag-a-
adjust na maski tumingin sa salamin ay hindi niya na magawa.
Kaya nang makita niya kanina ang sarili sa salamin matapos ang
isang buwan ay ganoon na lamang ang gulat niya.
Ang putla-putla niya na. Meron na rin siyang eyebags. Ang buhok
niya ay dry at basta na lamang itinaas into a messy bun. Ang suot
niyang damit ay ang loose shirt ni Adam. Wala siyang suot na bra
sa loob at ang tanging pang-ilalim niya ang panty lamang.
Pagsapit ng alas-siete ng hapon ay katatapos niya lang magluto.

Pagod na pagod siya dahil isinabay niya pa ang paglalaba ng mga
polo ni Adam. Matapos sa lahat ng gawain ay saka pa lang siya
nakaligo.
Binilisan niya ang pagkilos. Naghanap siya ng matinong bestida at

naglagay ng kaunting make up sa mukha. Gusto niyang
pagandahin ang sarili at muling pataasin ang bumababang self
esteem.
Hindi siya pwedeng malosyang at malunod sa insecurities dahil si

Adam ang lalaking lapitin ng mga nagagandahang babae. Hindi
niya ito pwedeng bigyan ng dahilan upang makaisip na palitan
siya. Nunca!
Ngunit ngayon ay ginabi si Adam sa pag-uwi. Sa kauna-unahang

beses ay lumampas ito sa oras. Hindi siya mapakali sa kakabalik-
balik sa sala. Kung anu-ano na ang naiisip niya sa paghihintay
rito.
Bakit hindi man lang ito nagsabi na gagabihin ngayon? Ni hindi

tumawag.
Nang dumating ito ay pagod na pagod. Dahil nga sa pagod ito ay

inunawa niya na walang nangyari sa kanila. Ito ang unang beses
na nagtabi sila na walang mainit na naganap.
NASUNDAN pa ang sunod-sunod na pag-uwi ni Adam ng late.

Binabagabag siya sa isiping nawawalan na yata ito ng gana sa sex.
Ano bang nangyayari rito? Gaano ba ito kapagod sa ospina upang
mawalan ito ng gana? Kahit ayaw niya ay hindi niya mapigilang
mapraning.
“Nasaan ka maghapon?” salubong niya kay Adam.
Ginabi na naman ito. Ngayon ang pinakamalala, pasado alas dose

na.
Tila nagulat ito nang makitang gising pa siya at naghihintay rito

sa sala. “Hey…”
“Anong oras na, Adam?! Saan ka nanggaling?!” mainit ang ulo na

kompronta niya rito.
Kanina pa siya hilong-talilong na naghihintay sa pagdating ng

lalaki. Kailanman ay hindi siya sanay na magmukhang tanga.
“Sa office,” pagod na sagot nito. Hinubad ang suot na coat at basta
na lang ibinagsak sa leather sofa. Ganoon ito parati, kung saan-
saan iniiwan ang mga hinubad.
“Office? Nang ganitong oras? Niloloko mo ba ako?”
Sinundan niya ito sa kwarto.
“Saka ilagay mo nga sa tamang lalagyan ang mga gamit mo!

Kaninang umaga, iniwan mo na naman ang sapatos mo sa sala.
Sana man lang inilagay mo sa rack, di ba?”
“I’m sorry. Nagmamadali kasi ako,” apologetic na anito. Hinubad
nito ang polo at pumasok sa banyo.
Nanginginig siya sa inis nang makalabas na ito ng banyo. Bagong

ligo, nakasuot na ng sweatpants at white plain shirt. Magulo ang
basang buhok.
Dinampot nito ang nalaglag na necktie sa sahig at inilagay sa

hamper.
“Ako na ang magliligpit sa Saturday,” malumanay na saad nito.

“I’m sorry. Naninibago lang ako sa routine ko ngayon kaya palagi
akong nagmamadali.”
Umismid siya. Hindi naman iyon ang ikinaiinis niya, although part
na rin, ngunit ang mas ikinakukulo ng dugo niya ay ang sunod-
sunod na uwi nito ng late. Lalo ngayon na talagang inabot na ito
ng 12 midnight.
“Adam, hindi ako naniniwala na galing ka sa office.”
Napatingin ito sa kanya. Nagsalubong ang mga kilay. “What?”
“Anong oras na. Ano ka, guwardiya? Hanggang 12 midnight, may

trabaho ka?” Nilapitan niya ito. “Sabihin mo nga sa akin, ganoon
ba ako katanga sa paningin mo, ha?!”
“Look, maraming inaasikaso sa opisina. Alam mo naman na

masinsinan ang pagti-train ni Papa sa akin. Mag-e-expand kami
kaya nakatutok siya na matuto agad ako upang may makatulong
na siya sa pamamahala.”
“May babae ka,” mariing bitiw niya na hindi inintindi ang

pagpapaliwanag ni Adam.
Gulat namang napatitig ito sa kanya.
“Can you blame me? Sa ganoong ugali kita nakilala!”
“What the hell?” hindi makapaniwalang bulalas nito
“Hindi ka man lang makaisip na tumawag man lang sa landline

natin upang ipaalam sa akin na gagabihin at malilate ka sa pag-
uwi, bakit? Nakalimutan mo na ako? Dahil ba nalolosyang na ako
rito sa bahay at nagsasawa ka na?!”
“What are you saying?” Frustrated na napahawak ito sa ulo. “Aria

naman, kasal na tayo. Dapat pinagkakatiwalaan mo ako. Bakit mo
ako pinakasalan kung wala ka palang tiwala sa akin?!”
“Pagkakatiwalaan kita kung katiwa-tiwala ka. But I know you,

Adam! I know you from head to foot! Alam mo namang kilala ko
kung ano ka dati.”
“Aria, come on!”
“Hindi mo maaalis sa akin ang mag-doubt sa `yo dahil nga alam ko

at nakita ko kung paano ka kalandi sa mga babae! Kung gusto mo
na hindi kita pinaghihinalaan, sana hindi ka kumikilos nang
kahinahinala! Umuwi ka sa oras, tawagan mo ako, update me
everytime!”
“Tangina!” Napabuga ng hangin si Adam.
“Wag mo akong murahin!” gigil na sigaw niya.
“Hindi kita minumura, tangina!” Napasigaw na rin ang lalaki.
“Hindi mo alam kung anong nangyayari sa akin dito habang wala

ka. Ginagawa ko ngayon ang mga hindi ko naman ginagawa
noon!”
Dinuro niya ito. Wala siyang pakialam kahit pagod ito at

namumula ang mga mata. Wala siyang pakialam!
“Nililinis ko itong bahay mo, inaayos ko ang mga gamit mo, nag-
aaral akong magluto para lang may maipakain sa `yo. Umiikot ang
buhay ko sa pagsisilbi sa `yo, `tapos pinaghihintay mo lang ako
rito na parang tanga!”
Napupunong hinampas nito ang pader. “Hindi ba't ikaw ang may
gusto nito?! Ikaw ang may gusto na maikasal tayo!”
Natigilan siya. Daig niya pa ang sinampal sa tinuran nito.
“And now you became a nagging wife!” Inis na tinalikuran siya ng

lalaki.
Bitbit nito ang unan na kinuha sa kama nila nang tunguhin ang
pinto.
“And where are you going?!” habol niya rito.
“Pagod ako, Aria. Wala akong panahon makipagtalo sa `yo. Sa sala

muna ako matutulog!” Lumabas na ito ng kanilang kwarto at
pabagsak na isinara ang pinto.
Naiwan siya na daig pa ang binuhusan ng malamig na tubig.
Yeah, Adam was right. Siya ang may pakana ng kasal nila, siya ang
may gusto na maging asawa ito. Nanghihina na napaupo siya sa
gilid ng kama.
Jfstories originals
Read only JFstories Originals to avoid confusions! Beware of the
Montemayor Saga fan-mades. There’s a lot of them circulating
online with JF’s name as the author (those are not real JF’s
works!) 

Montemayor Saga 2 Aria Montemayor Unsinkable Heiress by Jamille Fumah

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Montemayor Saga 2 Aria Montemayor Unsinkable Heiress by Jamille Fumah

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

MONTEMAYOR SAGA 2:

You are reading an old story

Beware of fake copies circulation online. Mostly in

There’s a fan made stories of M.Saga under JF’s name,

Natigilan ako nang pagpunta sa veranda ng mansiyon ay

Kulay puting round neck t-shirt ang kanyang suot at jeans. Sa

Tumingin sa akin ang kulay tsokolate niyang mga mata at

Sa isang iglap ay lumabas ang tunay nitong kulay na pilyo, walang

He never really changed. Not a bit. Katulad nang natatandaan ko

“Dinalaw ng papa ko ang dad mo.”

Napataas ang isang kilay ko. Bakit kailangan pang dalawin ng

Ngumiti nang nakakaloko si Adam sa akin. “Baka ipagkakasundo

Nanlaki ang mga mata ko. “What?! Are you nuts?!”

13 years old pa lang ako, `tapos ipagkakasundo na kami? Bukod

Natawa siya at lalong lumapit sa akin. Tumungo pa upang

“Damn you!” Pagkasabi’y itinulak ko siya at patakbo na iniwan sa

Lalo kong binilisan ang pagtakbo hanggang sa makarating na ako

Naiiyak na napasubsob ako sa aking kama. Aminado ako na

Yeah, he was right. I had a crush on him. But I was only 7

He was so cute at gusto kong lagi siyang nakikita kapag

Bigla ko na lang nasabi sa yaya ko na crush ko si Adam, at ang

Oh no, mukhang habangbuhay na siyang magiging salot sa

Paano na? Anong gagawin ko? Saka bakit ganito?

[ Copyright © 2012 Jamille Fumah All rights reserved. ]

MONTEMAYOR CRUISE, the king of the ocean.

She was a seafaring person. Laking karagatan siya. Tuwing school

Tumatak sa utak at puso niya ang kanyang pangarap. She didn’t

After her maritime OJTs in some seafaring vessels, she obtained

It was a tough journey, lalo na at isa siyang babae. Ilang ulit na

Ten years of maritime experience and she finally able to took up

Naging laman siya ng mga newspapers and magazines as the iron

“So very beautiful,” said by a deep baritone.

Napalingon siya sa pinagmulan ng boses. Likod niya ay nakatayo

“Saavedra,” sambit niya sa pangalan nito. He was her staff captain,

“Hi, Heiress.” Tumaas ang isa sa makakapal na kilay ng lalaki at

Dapat ay matuwa siya rito ngunit kabaliktaran ang nadarama

Lumakad ito patungo sa kanyang kinatatayuan at huminto sa

Napakurap siya. “Excuse me?!”

Ipinikit ni Adam ang mga mata habang dinadama ang malamig at

Umawang ang mga labi niya. Was he serious?

Hindi siya nagsikap ng ilang taon para lang mag-retire at biglang

“Aren’t you tired, Aria?”

Tumikhim siya upang pawiin ang inis. Hanggat kaya niya ay

Nagkibit-balikat ito. “Don’t get me wrong, Aria. Ang sa akin lang,

Hindi na niya kinayang magtimpi. Tuluyan na siyang nanggigil at

Napahalakhak naman ito. “It's not that, baby.”

Hindi na siya makatagal na malapit dito. Tinalikuran niya na ito at

“Aria...” Seryoso na ang magandang uri ng mga mata nito na sanhi

“Let me go…” mahina ngunit mariin niyang utos. But he didn’t

Pakiramdam niya ay nanigas ang buo niyang katawan dahil sa

“Excuse me?!” singhal niya rito. “Ako? Magiging asawa mo?! In

Nanlaki ang mga mata niya sa pagkamangha. “Wow!” bulalas niya.

Lalo lang itong ngumisi.

“Hinding-hindi ako magkakagusto sa `yo, Adam Saavedra. Lalong

Namulsa ito at kalmadong pinakinggan lang ang pagra-rant niya.

“For your information, Captain Saavedra, hindi ako palahiang

Napaungol ito. “Diyan tayo mag-aaway. Hindi pwedeng dalawa

Gigil na hinampas niya ang binata sa matigas nitong dibdib.

ARIA just finished her 180-day global cruise captain duty.

Bitbit ang trolley bag na kinalalagyan ng ilang damit at

Sa mga hindi siya kilala, puro paghanga ang nasisinag niya

She couldn’t blame them, though. She wasn’t in her marine

Hindi siya kapitana ngayon kung hindi isang simpleng

Wala siyang kahit anong accessories but she was wearing a