Professional Documents
Culture Documents
.. yudhiShThiragItA ..
sanskritdocuments.org
April 10, 2015
Document Information
॥ यिु धिरगीता ॥
॥ अथ यिु धिरगीता ॥
अाय २९५
जनमेजय उवाच ।
ु
एवं तायां कृ ायां ूा े शमनमम ।्
ूितल ततः कृ ां िकमकुव पाडवाः ॥ १॥
वैशायन उवाच ।
ु
एवं तायां कृ ायां ूा े शमनमम ।्
िवहाय काकं राजा सह ॅातृिभरतु ः ॥ २॥
ु तवनं रमाजगाम यिु धिरः ।
पन
ामूलफलं रं माक डेयाौमं ूित ॥ ३॥
अनगु ु फलाहाराः सव एव िमताशनाः ।
वसाडवाऽ कृ या सह भारत ॥ ४॥
वसैतवन े राजा कुीपऽो ु यिु धिरः ।
भीमसेनोऽजनु ैव मािीपऽौ
ु च पाडवौ ॥ ५॥
ॄाणाथ पराबाा धमाानो यतोताः ।
ु सखोदक
े शमाछ िवपलं ु परपाः ॥ ६॥
अजातशऽमु ासीनं ॅतृिभः सिहतं वन े ।
आग ॄाणूण स इदमॄवीत ॥ ् ७॥
अरणी सिहतं मं समासं वनतौ ।
मृग घष माण िवषाणे समसत ॥ ८॥
तदादाय गतो राजंरमाणो महामृगः ।
आौमािरतः शीयं वमानो महाजवः ॥ ९॥
1
2 ॥ यिु धिरगीता ॥
२९६
यिु धिर उवाच ।
नापदामि मयादा न िनिमं न कारणम ।्
धम ु िवभजऽ उभयोः पयपापयोः
ु ॥ १॥
भीम उवाच ।
ूाितकानयृ ां सभायां ूेवदा ।
न मया िनहतऽ तेन ूााः संशयम ॥ ् २॥
अजनु उवाच ।
वाचीाि भेिदः सूतपऽेु ण भािषताः ।
अिततीा मया ााेन ूाः संशयम ॥ ् ३॥
॥ यिु धिरगीता ॥ 3
सहदेव उवाच ।
शकुिनां यदाज ैषीदूतने भारत ।
स मया न हतऽ तेन ूााः संशयम ॥् ४॥
वैशायन उवाच ।
ततो यिु धिरो राजा नकुलं वामॄवीत ।्
आ वृ ं मािेय िनरी िदशो दश ॥ ५॥
पानीयमिके पँय वृाादु काौयान ।्
इमे िह ॅातरः ौााव तात िपपािसताः ॥ ६॥
ु शीयमा पादमम ।्
नकुल ु तथेा
अॄवीातरं ेमिभवी समतः ॥ ७॥
ु
पँयािम बलाुाजृानदकसं ौयान ।्
् ८॥
सारसानां च िन॑ादमऽोदकमसंशयम ॥
ततोऽॄवीधृितः कुीपऽोु यिु धिरः ।
ग सौ ततः शीयं तूण पानीयमानय ॥ ९॥
नकुल ु तथेा
ु ॅात ु शासनात ।्
ूािवऽ पानीयं शीयं च ैवापत ॥ १०॥
स ा िवमलं तोयं सारस ैः पिरवािरतम ।्
पात ु काकतो वाचमिरा शौ ु वु े ॥ ११॥
मा तात साहसं काषमम पूवप िरमहः ।
ु त ु मािेय ततः िपब हर च ॥ १२॥
ूाना
अना त ु तां नकुलः सिपपािसतः
ु ।
अिपबीतलं तोयं पीा च िनपपात ह ॥ १३॥
ु यिु धिरः ।
िचरायमाणे नकुले कुीपऽो
अॄवीातरं वीरं सहदेवमिरमम ॥ ् १४॥
ॅाता िचरायते तात सहदेव तवामजः ।
तं च ैवानय सोदय पानीयं च मानय ॥ १५॥
सहदेवथेा ु तां िदशं ूपत ।
ददश च हतं भूमौ ॅातरं नकुलं तदा ॥ १६॥
ॅातृशोकािभसृषया च ूपीिडतः ।
अिभिाव पानीयं ततो वागभाषत ॥ १७॥
4 ॥ यिु धिरगीता ॥
२९७
वैशायन उवाच ।
स ददश हताातॄ ँ ोकपालािनव तु ान ।्
यगु ाे समनूाे
ु शब ूितमगौरवान ॥ ् १॥
ु ण ं ा िनहतमजनु म ।्
िवूकीणधनबा
भीमसेन ं यमौ चोभौ िनिवचे ातायरु ः ॥ २॥
ु ं िनः शोकबापिर ुतः ।
स दीघम
ु िविचयामास वीराः के न िनपाितताः ॥ ३॥
बा
न ैषां शूहारोऽि पदं न ेहाि क िचत ।्
भूत ं महिददं मे ॅातरो येन मे हताः ।
एकामं िचियािम पीा वेािम वा जलम ॥ ् ४॥
ा ु यधन ेनदे मपु ांश ु िविहतं कृ तम ।्
गार राजरिचतं सततं िजबिना ु ॥ ५॥
य कायमकाय वा सममेव भवतु ।
क िवसेीरो मतरे कृ तानः ॥ ६॥
अथ वा पषु ैगूढ ःै ूयोगोऽयं रानः ।
भवेिदित महाबाबधा समिचयत ॥ ् ७॥
तासी िवषेणदे मदु कं िषतं यथा ।
ु वणाः ूसा मे ॅातॄणां इिचयत ॥
मख ् ८॥
एकै कशौघबलािनमाु षसमान ।्
कोऽः ूितसमासेत कालाकयमाते ॥ ९॥
एतेनावसायेन तोयमवगाढवान ।्
गाहमान तोयमिरा शौ ु वु े ॥ १०॥
य उवाच ।
अहं बकः शैवलमभो
ु ।
मया नीताः ूेतवशं तवानजाः
ं पमो भिवता राजपऽु
न चेाृतो ाकरोिष ॥ ११॥
मा तात साहसं काषमम पूवप िरमहः ।
ु त ु कौेय ततः िपब हर च ॥ १२॥
ूाना
॥ यिु धिरगीता ॥ 7
२९८
वैशायन उवाच ।
तते यवचनादित पाडवाः ।
् १॥
िु पासे च सवषां णे तिगताम ॥
यिु धिर उवाच ।
रसेकेन पादेन ितमपरािजतम ।्
् २॥
पृािम को भवाेवो न मे यो मतो भवान ॥
वसूनां वा भवान ेको िाणामथ वा भवान ।्
अथ वा मतां ौेो वज वा िऽदशेरः ॥ ३॥
मम िह ॅातर इमे सहॐशतयोिधनः ।
न तं योगं ूपँयािम येन िु विनपाितताः ॥ ४॥
ु
ु ूितिवबानािमियाय
सखं पु लये ।
ु
स भवादाकमथ ् ५॥
वा नः िपता भवान ॥
य उवाच ।
अहं ते जनकात धम मृ पराबम ।
ु
ां िदरु नूाो िवि मां भरतष भ ॥ ६॥
यशो सं दमः शौचमाजव ं ॑ीरचापलम ।्
दानं तपो ॄचयिमेतानवो मम ॥ ७॥
अिहंसा समता शािपो शौचममरः ।
ारायेतािन मे िवि िूयो िस सदा मम ॥ ८॥
िदा पस ु रोऽिस िदा ते षदी िजता ।
े पूव ममे े च े चाे साराियके ॥ ९॥
ु
धमऽहमि भिं ते िजासिमहागतः ।
आनृशं ने तु ोऽि वरं दाािम तेऽनघ ॥ १०॥
वरं वृणी राजे दाता ि तवानघ ।
ु भा न तेषामि गितः ॥ ११॥
ये िह मे पषा
यिु धिर उवाच ।
14 ॥ यिु धिरगीता ॥
धम उवाच ।
उपपो गणु ैः सवः भावेनािस पाडव ।
भवामः पनु ैव यथों ते भिवित ॥ २४॥
वैशायन उवाच ।
ु
इाद ध े धम भगवाँोकभावनः ।
ु ा
समेताः पाडवा ैव सखस ु मनिनः ॥ २५॥
अे चाौमं वीराः सव एव गतमाः ।
आरणेय ं द ै ॄाणाय तपिने ॥ २६॥
इदं सम ु ान समागमं महत ्
िपत ु पऽ
ु च कीितवधनम ।्
पठरः ािजीतेियो वशी
ु
सपऽपौऽः ् २७॥
शतवष भावेत ॥
ु
न चाधम न सिभे दन े
परहारे परदारमशन े ।
कदय भावे न रमेनो सदा
् २८॥
नृणां सदाानिमदं िवजानताम ॥
२९९
२९५
जनमेजय उवाच ।
ु
एवं तायां कृ ायां ूा े शमनमम ।्
ु
ूितल ततः कृ ां िकमकव पाडवाः ॥ १॥
वैशायन उवाच ।
ु
एवं तायां कृ ायां ूा े शमनमम ।्
िवहाय काकं राजा सह ॅातृिभरतु ः ॥ २॥
ु तवनं रमाजगाम यिु धिरः ।
पन
ामूलफलं रं माक डेयाौमं ूित ॥ ३॥
अनगु ु फलाहाराः सव एव िमताशनाः ।
16 ॥ यिु धिरगीता ॥
२९६
यिु धिर उवाच ।
नापदामि मयादा न िनिमं न कारणम ।्
धम ु िवभजऽ उभयोः पयपापयोः
ु ॥ १॥
भीम उवाच ।
ूाितकानयृ ां सभायां ूेवदा ।
न मया िनहतऽ तेन ूााः संशयम ॥ ् २॥
अजनु उवाच ।
वाचीाि भेिदः सूतपऽेु ण भािषताः ।
अिततीा मया ााेन ूाः संशयम ॥ ् ३॥
सहदेव उवाचा ।
शकुिनां यदाज ैषीदूतने भारत ।
स मया न हतऽ तेन ूााः संशयम ॥् ४॥
वैशायन उवाच ।
ततो यिु धिरो राजा नकुलं वामॄवीत ।्
आ वृ ं मािेय िनरी िदशो दश ॥ ५॥
पानीयमिके पँय वृाादु काौयान ।्
इमे िह ॅातरः ौााव तात िपपािसताः ॥ ६॥
ु शीयमा पादमम ।्
नकुल ु तथेा
अॄवीातरं ेमिभवी समतः ॥ ७॥
ु
पँयािम बलाुाजृानदकसं ौयान ।्
् ८॥
सारसानां च िन॑ादमऽोदकमसंशयम ॥
ततोऽॄवीधृितः कुीपऽोु यिु धिरः ।
ग सौ ततः शीयं तूण पानीयमानय ॥ ९॥
नकुल ु तथेा
ु ॅात ु शासनात ।्
ूािवऽ पानीयं शीयं च ैवापत ॥ १०॥
स ा िवमलं तोयं सारस ैः पिरवािरतम ।्
पात ु काकतो वाचमिरा शौ ु वु े ॥ ११॥
मा तात साहसं काषमम पूवप िरमहः ।
ु त ु मािेय ततः िपब हर च ॥ १२॥
ूाना
18 ॥ यिु धिरगीता ॥
२९७
वैशायन उवाच ।
स ददश हताातॄ ँ ोकपालािनव तु ान ।्
यगु ाे समनूाे
ु शब ूितमगौरवान ॥ ् १॥
ु ण ं ा िनहतमजनु म ।्
िवूकीणधनबा
भीमसेन ं यमौ चोभौ िनिवचे ातायरु ः ॥ २॥
ु ं िनः शोकबापिर ुतः ।
स दीघम
ु िविचयामास वीराः के न िनपाितताः ॥ ३॥
बा
न ैषां शूहारोऽि पदं न ेहाि क िचत ।्
भूत ं महिददं मे ॅातरो येन मे हताः ।
एकामं िचियािम पीा वेािम वा जलम ॥ ् ४॥
ा ु यधन ेनदे मपु ांश ु िविहतं कृ तम ।्
गार राजरिचतं सततं िजबिना ु ॥ ५॥
य कायमकाय वा सममेव भवतु ।
क िवसेीरो मतरे कृ तानः ॥ ६॥
अथ वा पषु ैगूढ ःै ूयोगोऽयं रानः ।
भवेिदित महाबाबधा समिचयत ॥ ् ७॥
तासी िवषेणदे मदु कं िषतं यथा ।
ु वणाः ूसा मे ॅातॄणां इिचयत ॥
मख ् ८॥
॥ यिु धिरगीता ॥ 21
् २०॥
लनाक ूतीकाशमधृ ं पवतोपमम ॥
सेतमु ािौ ितं ददश भरतष भः ।
मेघगीरया वाचा तजयं महाबलम ॥ ् २१॥
य उवाच ।
इमे ते ॅातरो राजायमाणा मयासकृ त ।्
बलाोयं िजहीष तो वैशायन उवाच । सूिदता मया ॥ २२॥
न पेयमदु कं राजाणािनह परीता ।
पाथ मा साहसं काषमम पूवप िरमहः ।
ूाना ु त ु कौेय ततः िपब हर च ॥ २३॥
यिु धिर उवाच ।
न ैवाहं कामये य तव पूवप िरमहम ।्
कामन ैतशंसि सो िह पषाः ु सदा ॥ २४॥
यदाना माानं ूशंस ु
े षः ूभो ।
् २५॥
यथा ूं त ु ते ूाितवािम पृ माम ॥
य उवाच ।
िकं िदािदमु यित के च तािभतराः ।
क ैनमं नयित किं ूितितित ॥ २६॥
यिु धिर उवाच ।
ॄािदम ु यित देवाािभतराः ।
धमां नयित च से च ूितितित ॥ २७॥
य उवाच ।
के न िोिऽयो भवित के न ििते महत ।्
ु
के न ितीयवावित राजे न च बिमान ् २८॥
॥
यिु धिर उवाच ।
ौतु ने ौोिऽयो भवित तपसा िवते महत ।्
ु
धृा ितीयवावित बिमाृ सेवया ॥ २९॥
य उवाच ।
िकं ॄाणानां देवं क धमः सतां इव ।
ु भावः िकमेषामसतां इव ॥ ३०॥
क ैषां मानषो
॥ यिु धिरगीता ॥ 23
य उवाच ।
ु
िकं िदाा मन िकं िैवकृ तः सखा ।
उपजीवनं िकं िद िकं िद परायणम ॥ ् ५०॥
यिु धिर उवाच ।
ु
पऽु आा मन भाया दैवकृ तः सखा ।
उपजीवनं च पजो दानम परायणम ॥ ् ५१॥
य उवाच ।
धानामु मं िकं िनानां िकं िमम ।्
लाभानामु मं िकं ििं सखानां
ु तथोमम ॥् ५२॥
यिु धिर उवाच ।
धानाम ु मं दां धनानामु मं ौतु म ।्
ु
लाभानां ौेमारोयं सखानां तिु मा ॥ ५३॥
य उवाच ।
क धमः परो लोके क धमः सदा फलः ।
िकं िनय न शोचि कै सिन जीयत े ॥ ५४॥
यिु धिर उवाच ।
आनृशं ं परो धमयीधमः सदा फलः ।
अनो य न शोचि सिः सिन जीयत े ॥ ५५॥
य उवाच ।
िकं न ु िहा िूयो भवित िकं न ु िहा न शोचित ।
िकं न ु िहाथ वावित िकं न ु िहा सखी ् ५६॥
ु भवेत ॥
यिु धिर उवाच ।
मानं िहा िूयो भवित बोधं िहा न शोचित ।
् ५७॥
ु भवेत ॥
कामं िहाथ वावित लोभं िहा सखू
य उवाच ।
मृत ं कथं ाषःु कथं रां मृत ं भवेत ।्
ौाधं मृत ं कथं च ाथं यो मृतो भवेत ॥ ् ५८॥
यिु धिर उवाच ।
26 ॥ यिु धिरगीता ॥
ु मृत ं रामराजकम ।्
मृतो दिरिः पषो
मृतमौोिऽयं ौां मृतो यो दिणः ॥ ५९॥
य उवाच ।
का िदिमदु कं ूों िकमं पाथ िकं िवषम ।्
ौा कालमाािह ततः िपब हर च ॥ ६०॥
यिु धिर उवाच ।
सो िदजलमाकाशं गौरं ूाथ ना िवषम ।्
ौा ॄाणः कालः कथं वा य मसे ॥ ६१॥
य उवाच ।
ााता मे या ूा याथातं परप ।
ु िदानीमाािह य सवधनी नरः ॥ ६२॥
पषं
यिु धिर उवाच ।
ु
िदवं ृशित भूिमं च शः पय कमणः ।
याव शो भवित तावष ु उते ॥ ६३॥
ु े िूयािूये य सखःखे
त ु तथ ैव च ।
अतीतानागते चोभे स वैशायन उवाच । सवधनी नरः ॥ ६४॥
य उवाच ।
ु राज सवधनी नरः ।
ाातः पषो
तावैको ॅातॄणां यिमिस स जीवत ु ॥ ६५॥
यिु धिर उवाच ।
ँयामो य एष राो बृहाल इवोतः ।
ूढोरो महाबारलो य जीवत ु ॥ ६६॥
य उवाच ।
िूये भीमसेनोऽयमजनु ो वः परायणम ।्
स काकुलं राजापं जीविमिस ॥ ६७॥
य नागसहॐेण दश सेन वैशायन उवाच । बलम ।्
ु ं तं भीमम
त ृ नकुलं जीविमिस ॥ ६८॥
ु
ु ूाभमसेन ं िूयं तव ।
तथ ैनं मनजाः
ु न सापं जीविमिस ॥ ६९॥
अथ के नानभावे
॥ यिु धिरगीता ॥ 27
२९८
वैशायन उवाच ।
तते यवचनादित पाडवाः ।
् १॥
िु पासे च सवषां णे तिगताम ॥
यिु धिर उवाच ।
रसेकेन पादेन ितमपरािजतम ।्
् २॥
पृािम को भवाेवो न मे यो मतो भवान ॥
वसूनां वा भवान ेको िाणामथ वा भवान ।्
अथ वा मतां ौेो वज वा िऽदशेरः ॥ ३॥
मम िह ॅातर इमे सहॐशतयोिधनः ।
न तं योगं ूपँयािम येन िु विनपाितताः ॥ ४॥
ु
ु ूितिवबानािमियाय
सखं पु लये ।
ु
स भवादाकमथ ् ५॥
वा नः िपता भवान ॥
य उवाच ।
अहं ते जनकात धम मृ पराबम ।
ु
ां िदरु नूाो िवि मां भरतष भ ॥ ६॥
28 ॥ यिु धिरगीता ॥
This text is prepared by volunteers and is to be used for personal study and
research. The file is not to be copied or reposted for promotion of any
website or individuals or for commercial purpose without permission.
.. yudhiShThiragItA ..
was typeset on April 10, 2015
Please send corrections to sanskrit@cheerful.com