რა პროცედერუბი და რა პრაქტიკა აქვს ევროკავშირს იმ წევრი სახელწიფოების მიმართ,
რომლებიც არღვევენ დემოკრატიულ პრინციპებს.
ევროკავშირი 27 დემოკრატიული სახელმწიფოს პოლიტიკური და ეკონომიკური
გაერთიანებაა, რომლის მიზანია მშვიდობის, კეთილდღეობისა და თავისუფლების უზრუნველყოფა. მის შექმნას საფუძველი ჩაეყარა 1946 წელს და საბოლოო სახე მიიღო 1992 წელს . შესაძლოა ითქვას ,რომ ევროკავშირი თავად წარმოადგენს დემოკრატიულ კავშირს : კავშირი დაფუძნებულია ადამიანის ღირსების პატივისცემის , დემოკრატიის ,თავისუფლების, თანასწორობის, კანონის უზენაესობისა და ადამიანის, მათ შორის უმცირესობებს მიკუთვნებულ პირთა უფლებების დაცვის საფუძველზე . ევროპის კავშირის ძირითად უფლებათა ქარტია შედგება 54 მუხლისგან იგი შეიცავს პირითად უფლებებსა და ეთიკურ პრინციპებს, რომლებიც დაკავშირებულია ადამიანის ღირსებასთან, სხვადასხვა თავისუფლებასთან, თანასწორობასთან, სოლიდარობასთან, კავშირის მოქალაქეთა უფლებებსა და მართლმსაჯულებასთან. ადამიანის უფლებათა ეფექტიანად და სრულყოფილად დაცვა, პირველ რიგში, წევრი სახელმწიფოების, ეროვნული სამართლებრივი სისტემების ვალდებულებაა. ეს ფასეულობები საერთოა ყველა წევრი სახელმწიფოს საზოგადოებისთვის .ამას ვიგებთ , ევროპის კავშირს შესახებ ხელშეკრულების, ევროპის კავშირის ფუნქციონირების შესახებ ხელშეკრულებისა და ევროპის კავშირის ძირითადი უფლებების ქარტიის კონსოლიდირებული ტექსტებიდან კერძოდ ზოგადი დებულებების მუხლი 2- იდან . დემოკრატიულ პრინციპებზე ისევე როგორც მეორე მუხლში ასევე საუბარია მესამე მუხლშიც რომელიც გულისხმობს სახელმწიფოს მიერ საკუთარი ფასეულობების დაცვას და ხალხის კეთილდღეობას, თავისუფლებას,უსაფრთხოებას, თავშესაფრის მიცემას. ევროკავშირი დემოკრატიულ პრინციპებზე დაყრდნობითაა შექმნილი შესაბამისად მისი წევრი ქვეყანა ვალდებულია ხელი შეუწყოს სოციალურ სამართლიანობას, სოციალურ დაცვას, კაცის და ქალის თანასწორუფლებიანობას, ბავშვთა უფლებების დაცვას და იბრძოლოს სოციალური გარიყულობის და დისკრიმინაციის წინააღმდეგ .
7 მუხლში საუბარია იმ შემთხვევების შედეგებზე როდესაც კავშირის წევრი ქვეყანა
უწყევტადად ანხორციელებს მეორე და მესამე მუხლში არსებული დემოკრატიული პრინციპებისა და ფასეულობების დარღვევას. 2 მუხლში მითითებული ფასეულობების დარღვევას ან საფრთხის არსებობას ადგენს ევროკავშირში მყოფი სახელმწიფოების ოთხი მეხუთედის უმრავლესობა მას შემდეგ რაც ისინი მიიღებენ ევროპის პარლამენტის ს ან კავშირის ერთი მესამედის თანხმობას ან კომისიის დასაბუთებულ წინადადებას . საბჭოს შეუძლია ამ დროს სახელმწიფოს შესაბამისი სახელმწიფოების აზრის გაგების შემდეგ რეკომენდაცია შესთავაზოს . ამის შემდეგ საბჭო იღებს უმრავლესობით გადაწყვეტილებას საბჭოში დამრღვევი სახელმწიფოს წარმომადგენელი პირებისთვის ხმის უფლების შეჩერების შესახებ. ამავდროულად საბჭოს კვალიფიციური უმრავლესობით შუძლია შეცვალოს თავისი გადაწყვეტილება იმ შემთხვევაში თუ შეიცვალა ის გარემოება რის გამოც დაეკისრა დამრღვევ ქვეყანას ესა თუ ის ვაალდებულებები ხელშეკრულების თანახმად.
evropis gaerTianebebis sasamarTlos precedentuli samarTali aRiarebs e evropis sabWos adamianis