Buod ng Pelikula

Si Jose Protacio Rizal Mercado y Alonso Realonda ay maituturing na isa sa mga pinakadakila at kakaibang
tao na isinilang sa mundo. Nabuhay siya sa loob ng tatlumpu't limang taon, ika dalawampu't pito ay
nilibot na ang daigdig at naging isang manggagamot, nobelista, makata, dalubwika, pintor, iskultor,
magbubukid, naturalista, at kagawad sa mga tanyag na mga institusyon. Ipinanganak sa bayan ng
Kalamba, lalawigan ng Laguna noong ika-19 ng Hunyo, 1861. Ang ikapitong anak nina Don Francisco
Mercado at ng asawa nitong si Donya Teodora Alonso.

Ang pelikulang ito ay tungkol sa buhay ng ating Pambansang Bayani na si Dr. Jose Rizal. Saklaw nito ang
kanyang buhay mula sa pagkabata hanggang sa siya ay litisin, hatulang barilin sa Bagumbayan at
mamatay sa kamay ng mga Kastila. Ipinapakita rin dito ang kanyang malawak na imahinasyon: ang
kanyang dalawang nobelang Noli me Tangere at El Filibusterismo na kung saan ipinapakita dito ang
kanyang mithiin na matigil na ang pagmamaltrato ng mga Kastila, gisingin ang mundo sa pang-aabuso ng
pamahalaan ng Espanya at makamit ang kapayapaan sa isang mapayapang paraan imbis na sa
madugong labanan.

Si Jose Rizal ay nakulong sa Fort Santiago sa utos ng mga Espanyol. Samantala, sa Balintawak, Andres
Bonifacio at sa kanyang samahan, ang Katipunan, inumpisahan ang pag-aalsa laban sa kalupitan nilikha
ng mga Espanyol sa pamamagitan ng pagpunit kanilang sedula.

Sa lalong madaling panahon, ang isang tinyente ng artilerya, Luis Taviel de Andrade, bumisita kay Rizal.
Si Taviel de Andrade ay hindi aksaya ng oras sa pag-aaral ng mabuti sa kaso ni Rizal. Sa loob lamang ng
maikling panahon, sina Rizal at Taviel ay naging magkaibigan habang ang mga ito ay nagkaroon ng
karaniwang pagpupulong sa kulungan ni Rizal sa Fort Santiago. Si Taviel ipinagdiwang ang Pasko kasama
si Rizal sa kulungan kung saan sila uminom at kumanta nang magkasama.

Pagkatapos ng Pasko, Si Rizal ay ipinadala sa Royal Audiencia, ang kolonyal na hukuman, upang
pakinggan ang paglilitis sa kanyang kaso. Hindi nagtagal, ang mga hukom ay nagpasya na parurusahan
siya sa pamamagitan ng pagbaril noong ika-30 ng Disyembre sa Luneta.

Sa gabi bago ang pagpapatupad, Nakuta umano ni Rizal ang kanyang ibang katauhan, si Crisostomo
"Simoun" Ibarra, mula sa kanyang ikalawang libro, El Filibusterismo, na tinutukso siya na baguhin ang
kwento ng nobela.

Sa umaga ng kanyang pagpapatupad, ang kanyang kamag-anak na nakatanggap ng isang maliit na kalan
mula sa kanyang kanyang na naglalaman ng huling tula, ang "Mi Ultimo Adios". Hiniling ng mga
awtoridad na humarap si Rizal bago iputok ang baril, ngunit tinggihan ito ni Rizal. Nang ipuputok ng mga
sundalo ang baril sa likod ni Rizal, sinabi na niya ang kanyang huling salita: Consummatum est.

Ika-30 ng Disyembre, 1896 ay ang nakatakdang Araw ng Kamatayan ni Rizal. Sa umaga ng kanyang
pagpapatupad, ang kanyang kamag-anak na nakatanggap ng isang maliit na kalan mula sa kanyang
kanyang na naglalaman ng huling tula, ang "Mi Ultimo Adios". Ang huling kahilingan ni Rizal ay harapin
niya ang mga babaril sa kanya ngunit hindi siya pinayagan. Ang mga Kastila ay gusto siyang barilin sa
likod tulad ng isang traydor. Nang siya ay pinagbabaril na, sinabi na niya ang kanyang huling salita:
Consummatum est at naisipan niyang humarap ng kaunti para sa pagbalik niya sa lupa ay nakaharap siya
sa kalangitan.
Pagkatapos ng pagpatay kay Rizal, ang mga kasapi ng Katipunan o KKK ay simulan ang kanilang
armadong pag-aalsa, ganap na hindi inaasahan ng mga Espanyol. Kinuha ng Katipunan ang mga
kagamitan at mga baril ng mga Espanyol. Sa gabing iyon, si Bonifacio at ang kanyang mga heneral ay
magtatagpo sa kanilang punong-himpilan upang magplano ng pagsakop sa sampung bayan.

Sa pagkamatay ni Rizal, lalong lumaganap ang himagsikan sa Pilipinas. Nakamit ng Pilipinas ang kalayaan
noong ika-12 ng Hunyo, 1898. Ilang taon ang nakalipas, na ideklara ang Pambansang Bayani si Dr. Jose P.
Rizal