Mister Arrogant (TAGALOG/SPG18+)

Jhunababy04

Romance
ABSTRACT
Paano kung malaman mong anak ka lang pala sa labas ng iyong ina, ngunit buong buhay
mo ay naging sunod-sunuran ka sa kinilala mong ama? Maging ang lalaking balak
niyang ipakasal sa'yo ay sarili mo pa lang kapatid? Paano mo lalayuan ang mundong
akala mo ay paraiso na noong ikaw ay isilang? Paano mo tatakasan ang pamilyang
isinasadlak ka sa napakakumplikadong sitwasyon? Paano mo ipababatid sa taong mahal
mo na ikaw ang nasa loob ng katauhang basura para sa paningin ng iba? At paano kung
ang taong mahal mo pa ang kauna-unahang yuyurak sa iyong pagkatao?

PROLOGUE
This is a work of fiction. Names, characters, businesses and places are purely
coincidental. Some events and incidents are purely products of the author's
imagination. Any resemblance to actual person, living or dead or actual events, are
purely coincidental.
No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means
without the author's permission.
PLAGIARISM IS A CRIME!!!
This story is unedited and there is purely grammaticaly errors and some typo so
please bare with the author.
PROLOGUE:
"Tsk. Who told you, i would love you? Look at yourself!" puno ng panunuyang sabi
niya.
Nagsisikip ang aking dibdib pero pilit ko itong iwinawakli. Nanatili akong
nakatitig sa kanya habang wala siyang tigil sa pangda-down sa akin.
Sino nga ba naman ang magkakagusto sa akin? Isang probinsiyana, may mahahaba,
makakapal at itim na itim na buhok. Buhaghag na tila sa isang mangkukulam.
Samahan pa ng makapal ko ding bangs sa aking noo. Naka-reading glasses, gusot-gusot
na uniporme at sipit na tsinelas lang ang tangi kong suot.
Kararating ko lang dito sa Manila magmula pa sa malayong probinsiya.
Pinili kong iwan ang buhay ko doon upang lumayo sa mga magulang ko na walang ibang
kayang gawin kun'di ang maniobrahin ang aking buhay.
Nakikitira ako ngayon sa apartment ng isa kong kaibigan.
Inirekomenda niya ako sa may-ari ng isa sa mga sikat na restaurant dito sa
Pilipinas bilang isang cook. At madali lang naman akong nakapasok nang makuha ko
ang panlasa nila sa galing kong magluto.
Ini-assign nila ako sa isang exclusive at malaking branch nila ng restaurant dito
sa BGC Taguig. At ito ang lugar kung saan laging naririto ang aroganteng anak ng
boss namin.
Naging arogante daw ito simula noong magkahiwalay sila ng kanyang girlfriend na
hanggang sa ngayon ay hindi pa rin siya tumitigil sa paghahanap.
Naging mainitin ang ulo at lahat ng galit ay ibinubunton niya sa kanyang mga
empleyado.
"Stop staring at me, will you?!" sigaw niyang muli sa akin.
Napayuko na lang ako. Abot-abot ang aking hiya sa mga kasama kong naririto at
naririnig ang pagbulyaw niya sa akin. Narito kami ngayon sa loob ng kitchen.
"I-i'm sorry, Sir. H-hindi na po mauulit," paghingi ko ng paumanhin.
Napakagat ako sa aking labi nang maramdaman ko ang panlalabo ng aking paningin at
anumang oras ay papatak na ang aking mga luha.
"You're here at my company to work. Put your damn self where you belong. Act
according to your position. Is that clear?!" bulyaw niyang muli at 'di ko mapigilan
ang mapapikit.
"Y-yes Sir," tila bulong na lang ang lumabas sa aking tinig.
Gusto ko na lang lumubog sa sahig na aking kinatatayuan dahil sa sobrang hiya.
"Stop making your fantasies. You're too ugly to like you," huli niyang sinabi bago
umalis sa aking harapan.
"Back to work!" sigaw niya sa lahat bago tuluyang lumabas ng kitchen.
Hindi ako nakakilos sa aking kinatatayuan. Hindi ako makatingin sa aking mga
katrabaho dahil sa sobrang hiya.
Sana ay bangungot lang ang lahat ng ito!

CHAPTER 1 Palawan Resort

ANG NAKARAAN
"What? Is it positive?" Bakas sa kaniyang mukha ang matinding pag-asa. Napakagat
ako sa aking labi at hindi kaagad nakasagot.
Iniabot ko sa kaniya ang Pregnancy Test at kaagad akong tumungo nang ito ay makuha
na niya sa aking mga kamay. Rinig ko ang malakas niyang paghinga at hindi na umimik
pa.
"Lalabas lang ako," paalam niya at dire-diretso na siyang lumabas ng aming unit.
Negative.
Five Years. Five Years na kaming live-in partner. Pakakasalan niya lang daw ako sa
oras na mabuntis na ako. Five years na rin kaming naghihintay na magka-baby pero
wala talaga.
Nagpa-check up na ako pero wala naman daw problema. Yearly akong nagpapalinis. Ang
sabi nila ay mag-pills daw ng ilang months then stop daw ng biglaan. Ginawa ko na
rin 'yan ngunit wala pa rin. Nag-take na ako ng mga multivitamins, 'yong mga kape
na mamahalin na makakatulong daw para mabuntis, ginastusan ko na rin ang mga 'yan.
Nararamdaman ko na rin ang panlalamig sa akin ni Serafin. Kaya mas lalo akong
natutuliro. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
"I-try mo kaya ang magpahilot. Sigurado, mababa lang 'yang matris mo kaya hindi ka
nabubuntis," mungkahi ng friend kong si Magdalene habang kumakain ng napaka-asim na
mangga.
"Sigurado ka, effective 'yon?" paniniguro ko sa kaniya habang pinagmamasdan ko ang
kaniyang hitsura. Malaki kasi ang ipinagbago ng katawan niya ngayon. Para siyang
tumataba at ang unang lumalaki ay tiyan.
"Not sure. Pero wala namang masama kung susubukan mo, 'di ba?" Napatango-tango
naman ako sa kanyang sinabi.
So, humanap nga kami ng magaling na manghihilot. Tinulungan niya ako. After ng
menstruation ko ay nagpahilot ako. Then naghintay ako ng araw na fertil na ako.
Malamig na ang mga gabi namin ni Serafin. Lagi siyang lasing sa tuwing umuuwi at
bagsak sa kama. Palagi na niya akong tinatalikuran sa gabi. Ni hindi na niya ako
magawang hawakan o ni tingnan man lang. Sinubukan ko ng matulog ng walang kahit
anumang saplot sa katawan ngunit nanliit lang ang tingin ko sa sarili ko nang
patuloy niya pa rin akong dine-deadma. 'Yong pakiramdam na para kang may sakit
dahil iniiwasan ka niya ng sobra. Sobrang sakit.
Dumating ang araw na fertil ako. Ginawa ko ang lahat upang may mangyari sa aming
dalawa. Ako na ang gumawa ng move pero nagalit pa siya sa akin. May nangyari pero
dinaan niya sa dahas. Mararahas ang paghawak at pagpisil niya sa akin. Walang sabi-
sabing pasok kaagad. Walang pa-init. Saglit lang at natapos ito kaagad at gano'n
niya rin ako kadaling binitawan.
Tahimik na lang akong lumuha sa kaniyang tabi habang siya ay nasa kasarapan na ng
pagtulog. Hindi na siya ang lalaking una kong nakilala. Ang lalaking minahal ko ay
naglaho na. Dahil hindi ko siya kaagad mabigyan ng anak na pinakamimithi niya.
Kinabukasan ay nagkaroon ako ng mga pasa sa katawan pero hinayaan ko na.
The next month ay hindi na ako dinatnan. Ang kaso, bihira na ring umuuwi sa akin si
Serafin.
Nagpa-check up na ako dahil kakaiba na ang nararamdaman ko. At halos maglupasay ako
at mag-iiyak sa tuwa nang malaman kong buntis ako.
Kaagad akong umuwi at sobrang saya ko dahil may napakaganda akong ibabalita para
kay Fin. Matutuloy na sa wakas ang aming kasal!
Ngunit halos tumigil ang aking mundo nang hindi ko na nadatnan pa ang mga gamit
niya sa bahay. Lahat ng mga damit niya ay wala na. Maging siya. Tanging puting
papel na lang sa ibabaw ng kama ang aking nakita.
Nanginginig ang aking mga kamay nang simulan ko na itong buksan at basahin.
Hazel,
I'm sorry, but we need to end this relationship. I'm going to America. Daddy said,
I have a lot of work to do there. Pasensiya na. Always take care of yourself.
Goodbye.

Serafin
Pumatak ang masagana kong luha sa papel na kaniyang iniwan. Hindi ba niya ako
minahal?
Nagmadali ako noong oras ding iyon. Hinabol ko siya sa airport.
"Fin!!!" nagsisigaw ako sa entrance nang matanaw ko siya sa loob, sa karamihan ng
mga tao dahil ayaw akong papasukin ng mga guards.
"Finnn!!!" Halos maglupasay na ako at magmakaawa sa mga guards. Sinabi ko ng buntis
ako ngunit hindi pa rin nila ako hinayaang makapasok.
Nakita kong lumingon sa akin si Serafin pero tiningnan niya lang ako na para bang
hindi niya kilala at muli na siyang nagpatuloy sa pagpasok sa loob.
At ang masakit, natanaw ko rin doon ang bestfriend kong si Magdalene na medyo may
kalakihan na ang tiyan. Magkasama silang pumasok sa loob hanggang sa maglaho na
sila sa aking paningin.
Napahawak na lang ako sa impis ko pang tiyan.
"Iniwan na tayo, baby. Iniwan na tayo ng Daddy mo. Hindi niya tayo hinintay. Hindi
ka niya nagawang hintayin."
Ilang buwan lang ang lumipas ay nabalitaan ko na lang na ikinasal na sila ni
Magdalene sa ibang bansa.
Wala na akong ibang nagawa kun'di ang harapin ang bagong buhay ko ng mag-isa.
Kasama ang aming anak. Na hindi niya nagawang hintayin.
***
TWENTY TWO YEARS LATER,
Mabilis kong pinatatakbo ang Jet Ski na aking sinasakyan sa banayad na alon ng
dagat. Inilibot ko ito sa palibot ng buong isla dito sa gitna ng karagatan.
Masarap sa pakiramdam ang simoy ng hangin at banayad na init ng araw na tumatama sa
aking balat ngayong umaga kaya naman ganitong oras ang masarap mag-ikot sa buong
isla.
Nakasuot lang ako ng two piece white swimsuit para mas masarap sa pakiramdam at
magaang kumilos.
May natanaw akong ilang speed boat na paparating na alam kong nagmula pa sa gitna
ng dagat upang mangisda. Dadaong sila doon pa sa pampang kung saan nakaabang na ang
mga mamimili ng boltuhan para ibenta sa palengke.
Ako naman ay pinili na munang tumambay dito sa isla sa gitna ng dagat. Mamaya na
lang ako uuwi. Dito ang paborito kong tambayan lalo na sa tuwing gusto kong mapag-
isa. Nakatanaw lang sa lawak ng karagatan. After all, sanay naman na akong mag-isa.
May bago pa ba?
Habang nagmumuni-muni ako dito sa aking kinauupuang bato, may natanaw ako sa di
kalayuan na parang isang yacht na paparating. Wait. Napatitig ako dito ng mabuti.
Parang hindi tama ang kaniyang direction ah.
Napatayo ako at sinukat kong mabuti ang direction na kaniyang tinatahak. Huh? No
way. Babangga siya! Babangga siya dito sa mataas na bato na aking kinaroroonan na
animo'y bangin kung nasa itaas ka nitong isla!
May natanaw akong lalaking para may inaayos na tali sa gilid ng yacht.
Pinagmasdan ko ang takbo niya at masyado itong mabilis. Maaari siyang sumalpok dito
sa aking kinaroroonan.
"Hey! Stop your yacht!" malakas kong sigaw habang iwinawagayway ko ang aking mga
kamay. Pero hindi yata niya ako naririnig! Ni hindi niya ako nilingon! Patuloy lang
siya sa kanyang ginagawa.
"Hey! Do you hear me?! Stop your yacht! Fuck!" pagmumura ko na dahil hindi man lang
talaga niya ako nililingon at malapit na siyang bumangga!
"You fucking idiot! You might fucking hit the rock! Stop your fucking yacht!" Halos
lumabas na ang aking litid ngunit hindi niya pa rin ako pinapansin.
Kaya wala na akong iba pang pagpipilian kundi ang sumakay sa aking Jet Ski at
salubungin siya ngunit alam kong hindi na rin ako aabot dahil naririto na siya.
Nasa limang dipa na lang at sasalpok na siya.
Tila bumagal ang paligid nang dahan-dahan na siyang lumingon sa akin. Nakasuot pa
siya ng super tinted sunglasses. Naka-white sando at beach short. Napansin ko rin
ang earphone niyang nakakabit sa kanyang magkabilang tainga. Kaya naman pala!
Itinuro ko sa kanya ang sasalpukan niyang dambuhalang bato ngunit pakiramdam ko ay
napakabagal pa rin ng lahat ng pangyayari. Dahan-dahan rin siyang lumingon doon
ngunit huli na ang lahat.
Sumalpok na ang unahan ng yacth sa dambuhalang bato. Umalon ng malakas ang tubig.
Yumanig ang buong isla at nabasag ang parehong bahagi ng yacht at ng sinalpukang
bato. May tumamang kung anumang bagay sa ulo ng lalaki na naging dahilan ng
pagbagsak niya sa tubig.
Naghintay ako ng ilang sandali ng kaniyang paglutang ngunit dumaan na ang halos
ilang minutong tahimik ang tubig. What the?!
Agad akong tumalon sa tubig nang ma-realize kong nawalan yata siya ng malay!
Pagdating ko sa ilalim ay papalubog na siya at hindi na gumagalaw. Mabuti na lang
at umaga ngayon kaya naman kitang- kita ko siya sa ilalim.
Agad kong niyakap ang kaniyang katawan at hinila paitaas. May kabigatan siya kaya
naman matagal-tagal ang lumipas na sandali bago kami tuluyang nakaahon.
Habol ko ang aking paghinga nang oras na lumutang kami sa tubig.
"Hey." Ginalaw-galaw ko ang kaniyang mukha ngunit wala siyang malay. May sugat siya
sa noo at umaagos ang masagana nitong dugo!
Lumangoy na ako patungo sa pangpang. Hirap na hirap ko siyang inihiga sa buhangin.
Itinapat ko ang aking tainga sa kaniyang bibig upang pakiramdaman kung humihinga pa
siya ngunit wala akong maramdamang hangin. Agad ko siyang pinulsuhan at naramdaman
ko naman ang mahinang pagtibok nito.
Idinapa ko muna siya at inilagay ang aking dalawang kamay sa tiyan nito at
iniangat-angat upang mailabas niya ang kaniyang mga nainom na tubig pagkatapos ay
inihiga at binigyan siya ng CPR.
Ilang beses ko itong inulit-ulit. May naririnig akong tunog ng speedboat sa di
kalayuan. Kaagad ko itong nilingon at kinawayan habang patuloy ako sa aking
ginagawa. Nakita ko naman mula sa peripheral vision ko ang paglapit nila.
Ilang sandali lang ay umubo ang lalaki. Maraming tubig ang lumabas mula sa kanyang
bibig.
"Anong pong nangyari sa kaniya?" tanong ng isang binatilyo sakay kanina ng
speedboat.
"Nalunod. Pakidala na lang siya sa pinakamalapit na clinic," utos ko sa kanila.
Hindi naman ako gaanong kilala sa lugar na ito dahil bibihira akong umuwi dito. At
kung umuwi man ako ay mas pinipili kong maglagi lang dito sa isla ng mag-isa.
Napansin kong nagpupumilit siyang imulat ang kaniyang mga mata ngunit sa huli ay
nawalan pa rin siya ng malay.
Agad nilang pinagtulungang buhatin ang lalaki at isinakay sa speedboat nilang
sasakyan. Ako naman ay umakyat sa yacht at pumasok sa loob. Maganda sa loob. Medyo
makalat nga lang. Nagsabog ang mga damit. Ang kumot at unan ay nasa ibaba na ng
kama. Ang mga pinagkainan ay nagkalat sa sahig. Tsk. Napakaburara naman pala niya.
Guwapo sana. Lalaki talaga.
Agad akong nangalkal sa lahat ng drawer hanggang sa may makita akong wallet.
Hinugot ko ang lahat ng mga cards na makita ko na maaari kong matawagan mula sa
loob. Iisa ang lahat ng mga pangalang narito sa mga cards na aking nakita.
Mclaren Lewis Garland
May nakita rin akong cellular phone sa side table ng kama kaya ito na ang ginamit
kong pangontak sa phone number na naririto sa card.
Babae ang nakausap ko. I think sa office ito kasi nagpakilala siyang secretary.
Sinabi ko na lang na naaksidente ang boss nila kaya pakisabi na lang sa parents ng
guy na pakipuntahan sa clinic dito sa palawan.
***
Bumalik na ako sa resort. Dito rin nakatayo ang halos mansion na naming bahay
katabi ng mga malalaking resort na pagmamay-ari din ng parents ko.
Busy sa paghahanda ang mga tao ngayon sa buong resort dahil bukas ay fiesta dito sa
lugar namin at mamayang gabi pa lang ay magkakaroon na ng mga shows at pakain sa
mga bisitang darating. Maraming mga businessman ang darating ngayon na kaibigan ni
Daddy at mapupuno na naman ng kasayahan ang buong resort dito sa Palawan.
Pumasok na ako sa aking silid na matatagpuan sa ikalawang palapag ng mansion. Nag-
shower ako for almost one hour. Nag-ayos na ako ng aking sarili. Isinuot ko na ang
aking kitchen suits. Itinaas ang aking buhok at nagsuot ng hairnet bago tumungo sa
kitchen ng resort. Ako kasi ang palaging nakatoka sa pagluluto ng mga special na
pagkain na kakainin ng mga mayayamang bisita nila Daddy.
"Bakit kasi nag-yacht pa siya? Tapos eh iniwan din naman niya tayo. Damn that
Garland!"
"For sure, iniwasan na naman niyon ang Daddy niya."
"Ang sabihin mo, excited makita ang mapapangasawa niya!"
Hinanap ng aking paningin ang mga maiingay na kalalakihan at nakita ko sila sa
isang table sa malawak na venue. Mukhang mayayaman at sino naman kaya ang tinutukoy
nilang naka-yacht? Hindi kaya iyong lalaking bumangga sa Isla?
So, ang ibig sabihin ay isa rin siya sa mga bisita dito sa resort. Napangisi na
lang ako at nagpatuloy na sa aking paglalakad. Mukhang magiging exciting ang mga
parating kong araw sa resort na ito.

CHAPTER 2 Paasa
HESCIKAYE's POV
"Good morning, Ma'am!!!" bati nilang lahat sa akin pagkapasok ko pa lang ng
kitchen. Mga nasa ten silang mga cook helper ko na naririto sa loob.
"Good morning. Sabi ko sa inyo 'di ba, huwag niyo na akong tatawaging Ma'am? Just
Kaye, a'right?" nakangiti kong sabi sa kanila. Ang gusto ko kasi ay ituring nila
akong kapantay lang nila. Walang mataas at walang mababa. Simpleng babae lang ako
at ayokong tinitingala nila ako.
"Sige po!!" sabay-sabay nilang sagot. Eh? Wala ngang Ma'am pero may po naman.
Hinayaan ko na nga lang sila at hindi na pinansin. Isinuot ko na ang aking apron at
lumapit na sa mga wines na ihahalo ko sa ibang putahe. Dumampot ako ng isang sweet
red wines.
"Ready na ba 'yong mga sangkap? Nabalatan na ba lahat?"
"Yes, Ma'am. Narito na po lahat," sagot ng isang binatilyong hindi ko matandaan ang
pangalan.
"'Yong mga karne, nailaga na ba? Malalambot na ba?" Sinuri ko ang lahat ng
kakailanganin. Mabuti naman at naihanda na nilang lahat kaya naman inumpisahan na
namin ang pagluluto.
***
Clinic
Mclaren's POV
I woke up heavy and my head aches. I held my head and massaged it a little. Where
am i? All i see is white. Nasa langit na ba ako?
The door suddenly opened and i was a bit surprised when my parents entered.
"I told you, the yacht was in trouble but you didn't listen to me! You are so
stubborn, Mclaren!" Daddy yelled at me. Lagi na lang.
"Mac, calm down," saway naman ni Mommy sa kanya.
"Ganyan ang nangyayari sa iyong anak dahil lagi mo na lang siyang kinukunsinti!"
baling naman ni Daddy kay Mommy kaya pareho na lang kaming nanahimik.
"I'll pay all your bills here so you can get out right away! Sobrang late na tayo
sa event! Nakakahiya na sa magiging biyenan mo!" Dinuro niya ako at kaagad ding
tumalikod.
"Pero, Mac honey, baka hindi pa siya maayos. Hindi mo man lang ba muna tinanong ang
anak mo kung maayos na ba ang pakiramdam niya?" Hinabol ni Mommy si Daddy na
patungo na sa pinto ng silid.
"It was all his fault! He had to get o-!" Pabagsak na sumara ang pinto kaya naman
biglang tumahimik ang buong silid.
I could do nothing but breath deeply.
Eh ano ba kasing ginagawa ko dito? Eh pinilit lang naman nila akong pumunta dito
dahil ipapakilala daw nila ako sa anak ng ka-business partner niya.
I heard them talk about marriage proposal thingy. Tsk. Wala na talaga akong
kalayaan sa pamilyang 'to. I have to obey everything they want. Kaya nga mas pinili
ko na lang na gamitin ang yacht because i want to be alone for the meantime. At
gusto kong mag-isip-isip. Tsk.
But wait. Paano nga ulit ako napunta dito?
Naaalala kong bumangga ang yacht ko but before that, i saw a super sexy and yummy
girl. Medyo napanganga pa nga ako sa kanya. Ang laki kasi ng dibdib niya eh.
Napansin ko ring may sinasabi siya ngunit dahil may pinakikinggan akong song noong
time na 'yon ay hindi ko agad napansin na sasalpok na pala ang sinasakyan kong yate
sa isla.
I didn't see her face because my attention was on her body only. Kasunod niyon ay
biglang namanhid ang aking ulo at nagdilim na ang aking paningin.
At noong sumunod na nagising ako ay may nakita akong malabong pigura sa aking
harapan. Malabo, hindi ko maaninaw pero parang....
...parang may mole akong nakita sa parte ng kaniyang katawan. I think sa dibdib?
Buhay na buhay at itim na itim kaya naman iyon lang ang tanging natatandaan kong
nakita ko sa kanya.
***
After Daddy paid my bills to the clinic we immediately went out. Kasama rin pala
ang baby sister ko na eighteen years old pa lang. Ako naman ay twenty three years
old na.
The dabarkad's called me at ang sabi ay nasa resort na daw sila. Di man lang nila
ako dinalaw sa clinic?! Nauna pa sila doon samantalang sabit lang naman sila!
We are on our way to islands resort owned by family Villaroel na business partner
at kumpare din daw ni Daddy dahil inaanak daw niya ang anak niyon, tapos ipapakasal
nila sa akin? Tsk.
When we arrived at Villaroel islands resort, a staff assisted us right away to the
van waiting for us. They gave us cold towel and bottled water. The land travel was
one hour and boat ride was less than thirty minutes bago kami nakarating.
And the moment we arrived in the island, they welcomed us with a song and a welcome
drink. Napapangiti ako sa galing nilang kumanta at sa galing nilang mag-assist ng
mga bisita. Mga makalumang song lang naman ang kanilang kinakanta pero ang sarap pa
rin sa pandinig.
Then, they drove us to our water villa and we are pretty amazed with the view while
riding the buggy. Nasa paradise na ba ako? Mas masaya siguro kung may niyayakap-
yakap ako dito.
It was one of the most breathtaking view i have ever seen in my life. It was that
good!
Pagdating namin sa kaniya-kaniya naming room ay napahanga din ako sa ganda at
linis. The room is so colorful and so comfy. Maganda siya pero mas gusto ko pa rin
ang combination ng white and black for my own room.
Tumambay muna ako sa balcony ng aking room at pinagsawa ko ang aking paningin sa
lahat ng aking natatanaw.
I looked at my wrist watch and it's already eight in the evening.
Kahit gabi ay tanaw pa rin ang ganda ng karagatan dahil sa mga nagkalat na lights
sa piligid.
Napatingin ako sa kanang bahagi ng isla. Naagaw ang aking atensiyon ng isang
babaeng nakaupo sa mataas na parang malapad na pader na yari sa bato. Parang bangin
style pero yari sa bato at parang pininturahan ng cream color ang buong lugar. At
may malawak din na hagdan sa gilid para makaakyat doon.
Sa gitna nito ay mayroong pool na p'wedeng mag-dive at sa kabilang side naman niyon
ay ang karagatan na. At siya ay sa karagatan nakatanaw habang tahimik na nakaupo sa
bahaging iyon.
Medyo malayo ang kinaroroonan niya sa aking inuukupahang silid kaya hindi ko rin
maaninaw ang kanyang mukha. Nakasuot siya ng long white sleeveless dress na
nililipad-lipad ng hangin maging ang kaniyang mahabang buhok.
Bakit kaya mag-isa lang siya? At ano kaya ang iniisip niya habang nakatanaw sa
dagat? Nakatanaw siya sa dagat habang ako naman ay sa kaniya nakatanaw.
I was stunned when she suddenly turned on my direction. I'm not sure kung sa akin
ba siya nakatingin because she was too far from me pero hindi ko rin mai-alis ang
aking paningin sa kaniya. Although hindi ko maaninaw ang kaniyang mukha pero
mukhang maganda siya.
I decided na puntahan siya at magpakilala ngunit paalis pa lang sana ako dito sa
balcony ng aking silid nang matanaw kong may lalaking lumapit sa kaniya and he
hugged her from behind.
Oh men.....paasa.

CHAPTER 3 MOLE
Hescikaye's POV
"Hey!"
"God! Aegia! Napagkamalan na naman kitang lalaki. Tell me. Are you really a woman
or just pretending to be a woman?" Ginulat na naman niya ako nang yakapin niya ako
ng mahigpit mula sa aking likuran.
Si Aegia Haven ay childhood bestfriend ko. Mukha siyang lalaki dahil sa gupit
niyang panglalaki. Naka-long sleeve polo na nakatupi ang manggas hanggang siko.
Nakamaluwag na cotton pants at aakalain mo talagang lalaki. Kamukha na nga niya si
Justine Bieber eh.
"Gaga, alien ako," sagot niya sa pilit pinalalaking boses. Bumitaw na rin siya sa
akin at naupo sa aking tabi. "Anong balita?"
"Sa radyo at t.v?" sarkastiko kong sagot.
"Sira," natatawa niyang sagot.
"Ganun pa rin, kumakapa sa dilim," seryoso kong sagot habang nakatanaw sa malawak
na karagatan.
"Minsan ba naisip mong umalis na lang dito?" natatawa niyang tanong. Ako naman ay
pinigilan din ang matawa. Lines ng isang kanta ni Bamboo pero totoong nararanasan
ko sa ngayon.
"Oo, gustong-gusto ko ng umalis dito. Gusto kong magpakalayo-layo sa kanila."
Napahinga na lang ako ng malalim.
"Luh, asa. Alam mong wala kang takas sa Hari mong ama. Kahit pa yata sa pinakasulok
ng mundo ay masusundan ka pa rin niya."
"Kahit talunin ko na lang ito? Susundan pa rin ba niya ako?" Itinuro ko ang ibaba.
Nakaupo kasi kami ngayon dito sa mataas na bangin at ang ibaba ay dagat.
"Gaga, magaling kang lumangoy. Ba't hindi na lang dito sa bato. Ibabagok ko 'yang
ulo mo para matuluyan ka na. Hindi ka na masusundan ng 'yung ama."
"Ang tragic mo naman. Wala bang hindi masakit?"
"Eh ano bang gusto mo? Sa sarap ka mamatay?"
"Puwede rin."
"Ako na lang gagawa sa-"
"Iw!" Siniko ko siya ng malakas.
"Fvck!" Dahil doon ay nagkakawag siya at muntik na siyang malaglag sa ibaba.
"Siraulo 'to! Kung malaglag ako dito?!" sigaw niya sa matinis na boses. Nawala
tuloy ang poise niyang panglalaki. Napahagikhik naman ako.
"Okay nga iyon eh para lumabas na ang tunay mong pagkatao. Lalaki ka talaga, no?
May payakap-yakap ka pa sa akin. Kunyari ka pa, nangmamanyak ka lang naman sa
akin."
"Sira-ulo. Ano namang mamanyakin sa iyo? Eh ni wala ka ngang boobs! Malaki pa nga
'yung sa akin eh."
"Abah, personalan na 'yun ah. Ano? Palakihan? Palakihan?"
"Huwag ka ng lumaban. Wala kang maipagmamalaki dahil maliit talaga 'yan."
"'Yabang neto. Eh di ikaw na ang may boobs."
"Tss. If you really wanna be free from your father, just imitate me," seryoso na
muli niyang saad.
"How? Magpapanggap din akong lalaki? No way, highway."
"Eh di mag-betty la fea ka. Mas gusto mo pa 'yung pangit kaysa sa guwapo?"
Natahimik ako at napapaisip kung ano ba talaga ang dapat kong gawin? Gusto ko ng
makalaya mula sa pagmamani-obra ng buhay ko ng aking ama. Siya na lang palagi ang
nasusunod. Siya ang nagko-control ng buhay naming magkapatid. Hindi naman kami
robot! May puso din naman kami at may sariling desisyon. Hindi na ako bata. Helow!
I'm already 21 years old at wala pa ring kalayaan para sa sarili!
"Eh bakit si Hannafaye? Mukhang okay lang naman sa kaniya ang mga ipinapagawa sa
kaniya ng inyong ama ah. Ikaw lang naman ang mareklamo," nakaismid niyang sabi.
"We're different at saka favorite nila 'yun dahil bunso." Dalawa lang kaming
magkapatid at parehas babae. Ako si Hescikaye Villaroel, ang panganay at si
Hannafaye ang bunso, 20 years old.
"Wait. Balita ko dumating daw ngayon ang ka-business partner ng daddy mo ah at
kasama daw ang anak na ipapakasal kay Hannafaye? Have you met them?"
"I'm not interested at saka okay lang naman daw kay Hannafaye. Nakita na raw niya
'yung guy sa facebook. Pogi daw."
"Tsk. Basta pogi, okay na? Ibang klase. Eh paano kung masama ang ugali niyon?"
"She can take care of herself. And then daddy will take care of it just in case
there's a problem. Let's go. May dance show ako ngayon." Nauna na akong tumayo at
sumunod na rin naman siya.
"Tsk. Magkakalat ka na naman ng lagim," sagot niya sa akin. Dahil fiesta ngayon ay
may mga shows kami sa gabi para sa mga bisita at turista.
"Eh di sumali ka," sagot ko habang naglalakad na kami paibaba sa hagdan.
"Hindi na oi. Pagsusuutin mo 'ko don ng bra't panty? Duh."
"Bakit? Wala ka bang suot ngayon na bra? Naka-brief ka lang ba dyan? Pasilip!" Agad
kong hiniklas ang garter ng suot niyang cottons pants para silipin ang loob.
"Oi! Gaga ka talaga." Agad niya naman itong hinawakan at pilit na umiwas sa akin.
Muntik pa siyang malaglag sa hagdan.
"Titingnan ko lang kung malaki nga 'yang ipinagmamalaki mo!" natatawa kong sigaw sa
kaniya.
"Are you fvcking crazy? Mamaya niyan may makarinig sa iyo dyan. Baka sabihin,
minumolestya mo 'ko." Luminga-linga pa siya sa paligid.
"Kadiri 'yang mga pinagsasasabi mo, Aegia. Mangilabot ka nga."
Hindi ko alam kung ano ba talaga ang tunay niyang rason sa biglaan niyang
pagpapanggap na lalaki. Ayaw niyang sabihin sa akin pero ang alam ko ay kasali siya
sa isang private organizations. Hindi niya naman masabi kung anong klaseng
organisasyon iyon. Basta sikreto daw at walang pwedeng makaalam. Siguro ay
nagtutulak na ng shabu ang babaeng ito. 'Di man lang i-share sa akin ang kinikita
niya doon.
***
Mclaren's POV
"Titingnan ko lang kung malaki nga 'yang ipinagmamalaki mo!" My jaw almost dropped
when I saw what she had done to that fucking man.
"Tsk. Ang akala ko pa naman ay isa siyang mahinhin na babae? Kailangan ba talaga
lantaran?" I whispered to myself as I watched their harutan and landian from here
in the distance. Medyo nababanaag ko na ng kaunti ang mukha ng babae. And I think
she's beautiful and sexy based on her slim body. Tsk. Sayang nga lang, naunahan na
ako ng iba.
Napakislot ako nang biglang mag-ring ang aking phone na nasa bulsa ng suot kong
pants. I immediately picked it up and saw Charlie's name pop up on the screen and
calling.
"Hey."
"Whoaa, dude! Where the hell are you?! So many sexy and beautiful women here in the
plaza. Mainggit ka, bilisan mo dyan! Uunahan ka na ni Rhysdave!" Nailayo ko mula sa
aking tainga ang hawak kong phone nang marinig ko ang masakit na tinig ni Charlie.
Sira-ulo talaga.
"Idiot. Kailangan bang sumigaw? Saan ba 'yan?"
"Sige, amin na lang! Bye!"
"Hey!" Tsk! Sira-ulo talaga. Patayan ba naman ako ng phone?!
Minabuti ko ng lumabas at siguro ay magtatanong-tanong na lang ako kung saan ba ang
plazang tinutukoy niya.
***
Far from where I was I could hear noises, strong sound system and I can see disco
light in the distance. Marami na rin ang nagtitipon-tipon na mga tao sa 'di
kalayuan kaya doon na lang ako dumiretso ng paglalakad.
"Buddy!" I looked around when I heard the familiar voice. And I saw them standing
in the middle of a crowded place. Kaagad akong lumapit sa kanila.
"Anong meron dito?" I asked them. There's a wide stage in front of us. Maraming
banderitas at mga naggagandahang palamuti.
"May palabas daw at may mga nagseseksihang mga babae ang sasayaw," nakangising
sagot ni Rhysdave. Babae na naman ang kalokohan nila.
Ilang sandali lang ang lumipas, the light went out and a captivating dance began.
Naghiyawan ang mga tao lalo na nang tumutok na sa gitna ang lights at nangungunang
lumabas doon ang isang naka-bra at panty with lace hanggang paa na babae. Sumunod
ang iba pang nagseseksihan din na mga babae na may kaparehong kasuotan.
"Wooow..." mahina akong napa-wow sa aking sarili before the leading lady in the
group wearing a face mask caught my attention.
"Whoooaaa! Nice, babe!!" sigaw ng aking mga barkada lalo na noong magsimula na
silang gumiling sa gitna.
Natutok lang ang aking paningin sa isang babae na ngayon ay dahan-dahan ng
lumalapit sa aming kinaroroonan habang gumigiling ang balakang at napansin ko rin
ang kanyang mga matang nakatitig din sa akin.
Wala sa sariling napababa ang aking paningin sa kanyang dibdib at doon ko naaninaw
ang isang mole na palatandaan ko sa babaeng sa tingin ko ay nagligtas sa akin.
Napanganga ako at dahan-dahang bumuka ang aking mga labi.
Damn! She was the woman who saved me. I know, she is!

CHAPTER 4 TURNED ON
Hescikaye's POV
?Ah
Fonsi
Dy
?Oh oh..
Oh no, oh no...
Oh
?Yeah....
Dididiri Daddy
Sinimulan ko ng ihakbang ang aking mga paa kasabay ng marahang pag-indak ng aking
katawan patungo sa gitna ng entablado.
?Si, sabes que ya llevo rato mirándote
Tengo que bailar contigo hoy (Dy)
?Vi que tu mirada ya estaba llamándome
Muéstrame el camino que yo voy (oh)
Sa pagbungad ko pa lang sa gitna ay kaagad ng nahagip ng aking mga mata ang
lalaking una kong nasilayan sa gitna ng karagatan kaninang umaga lamang. May band-
aid pa ang kaniyang noo na sigurado akong iyon ang tinamaan ng bagay kanina na
dahilan ng kaniyang pagkahulog sa yate at pagkawala ng kaniyang malay-tao.
Tú, tú eres el imán y yo soy el metal
?Me voy acercando y voy armando ep plan
?Solo con pensarlo se acelera el pulso (Oh yeah)
Pinag-igihan ko ang aking pagsayaw sa gitna kasabay ng aking mga kasama sa aking
likuran habang ang aking mga mata ay hindi na maalis sa lalaking ngayon ay
nakatitig na rin sa akin.
Ya, ya me está gustando más de lo normal
?Todos mis sentidos van pidiendo más
Estoy hay que tomarlo sin ningún apuro
Despacito
?Quiero respirar tu cuello despacito
Deja que te diga cosas al oido
?Para que te acuerdes si no estás conmigo
Despacito
?Quiero desnudarte a besos despacito
Firmo en las paredes de tu laberinto
?Y hacer de tu cuerpo todo un manuscrito
Dahan dahan akong lumapit sa kaniyang kinaroroonan. Napansin ko ang grupo ng mga
lalaki na narinig kong nag-uusap-usap kanina. So, tama nga ako. Magkakaibigan nga
sila.
(Sube, sube, sube, sube,sube)
?Quiero ver bailar tu pelo
Quiero ser tu ritmo
?Que le enseñes a mi boca
Tus lugares favoritos
(Favorito, favorito baby)
?Déjame sobrepasar tus zonas de peligro
?Hasta provocar tus gritos
Y que olvides tu apellido
Mas lumapit pa ako sa kaniya habang patuloy sa paggiling ang aking balakang at
paminsan-minsang pag-ikot ng aking katawan. Taimtim din siyang nakatitig sa akin
hanggang sa bumaba ang kaniyang paningin sa aking dibdib.
Tsk. Baka ma-turn off siya sa dibdib kong hindi naman kalakihan at umaasa lang sa
foam ng bra. Haayst!
Si te pido un beso ven dámelo
?Yo sé que estás pensandolo
Llevo tiempo intentandolo
?Mami esto es dando y dandolo
Sabes que tu corazón conmigo te hace bom bom
?Sabes que esa beba está buscando de mi bom bom
?Ven prueba de mi boca para ver como te sabe
?Quiero quiero ver cuanto amor a ti te cabe
"Whoaaaa!! Nice, girls! C'mon!" sigaw ng ilan niyang mga barkada. Ilang beses pa
nilang siniko-siko ang lalaking ito na kung hindi ako nagkakamali ay Mclaren Lewis
Garland ang pangalan base sa nakita kong mga i.d card sa kaniyang yate.
Yo no tengo prisa yo me quiero dar el viaje
?Empecemos lento, después salvaje
Pasito a pasito, suave suavecito
?Nos vamos pegando, poquito a poquito
Cuando tú me besas con esa destreza
?Veo que eres malicia con delicadeza
Gumiling ako sa kaniyang harapan. Hinawakan ko ang kaniyang kamay at hinila sa
gitna ng entablado. Nakaramdam ako ng kuryenteng dumaloy sa aking balat nang
maglapat ang aming mga balat.
"Whoooaaaaa! Dude, ayan na! Sumayaw ka naman!" sigawan pa rin ng kanyang mga
barkada kasabay ng kanilang malalakas na mga palakpak.
Ngunit siya ay taimtim pa ring nakatitig sa akin. Tiwala naman akong hindi niya ako
makikilala dahil sa lapad ng facemask kong suot.
Pasito a pasito, suave suavecito
?Nos vamos pegando, poquito a poquito
Y es que esa belleza es un rompecabezas
?Pero pa montarlo aqui tengo la pieza
Pinaikutan ko siya habang patuloy ako sa paggiling. At dahil may katangkaran siya
ay kaagad kong napansin ang ilang beses na paggalaw ng kaniyang adams apple sa
leeg. Ilang beses siyang lumunok habang palipat-palipat ang kaniyang paningin sa
aking mga mata, labi at aking dibdib.
Okay lang kaya sa kaniya ang size ng dibdib ko?
Despacito
?Quiero respirar tu cuello despacito
Deja que te diga cosas al oido
?Para que te acuerdes si no estàs conmigo
Nang malapit ng matapos ang tugtog ay muli ko na siyang hinila pabalik sa kaniyang
grupo habang wala pa rin akong tigil sa pagsayaw. Mas inilapit ko pa sa kaniyang
mukha ang aking bahagyang nakabukang mga labi. At hindi nakaligtas sa aking
paningin ang bahagya ring pagbuka ng kaniyang mga labi kaya naman nalanghap ko na
ang mabango niyang hininga dahil sa halos gahibla na lang ang layo ng aming mga
labi.
Pakiramdam ko nga ay gusto na niya akong sugurin ng halik ngunit kaagad na rin
akong lumayo at bumalik sa gitna ng entablado. Pero bago iyon ay iniwanan ko muna
siya ng isang kindat at malagkit na titig kaya naman mas naghiyawan pa ang kanyang
mga kasama.
Despacito
?Quiero desnudarte a besos despacito
Firmo en las paredes de tu laberinto
?Y hacer de tu cuerpo todo un manuscrito
***
Pagbalik namin sa backstage ay kaagad na akong nagdiretso sa aming mansion na
narito lang sa harapan ng malawak na plaza kung saan ginaganap ang sari-saring
palabas. Habang naiwan naman ang aking mga kasama na kapwa na nagpapalit ng
kanilang mga damit.
Pagpasok ko sa loob ng mansion ay napansin kong may sumunod sa akin. Nagpatuloy ako
sa pag-akyat sa mahabang hagdan patungo sa second floor ng mansion. Paglingon ko ay
nakita kong nakasunod sa akin si Mclaren.
Inaasahan ko ng gagawin niya ito. Nagdire-diretso na ako sa hallway pero bago ako
muling lumiko ay sinadya kong hintayin siya para makita niya ako at isipin niyang
binibigyan ko siya ng motibong sumunod pa sa akin.
Pumasok ako sa isang guest room at bahagya ko lang itong isinara. Sinilip ko siya
mula sa maliit na siwang ng pinto at nakita kong hinahanap niya ako sa bawat silid
na kaniyang nadaraanan.
Nang matapat na siya sa silid na aking kinaroroonan at saka ko mabilis na binuksan
ang pinto at hinila siya papasok dito sa loob.
Kaagad ko rin itong isinara at malakas siyang isinandal doon. Halatang nagulat siya
sa aking ginawa pero kaagad din namang nakabawi.
***
Mclaren's POV
"Ako ba ang hinahanap mo?" she asked seductively.
Pakiramdam ko ay kinulang ako ng hangin sa katawan. I gasped for breath. Damn this
girl!
I couldn't take my eyes off her red lips. It was as if it was pulling me closer to
her and taking over it completely! At the same time I was surprised at her
aggressiveness. Pero kaya kitang sabayan.
Agad ko rin siyang kinabig at pinagpalit ang aming puwesto. Siya naman ang
isinandal ko sa pinto at kaagad kong sinunggaban ang kanyang mapupulang mga labi.
I kissed her like a hungry animal in the forest. Ang sarap ng labi niya. Fuck!
Ang akala ko ay aalma siya at magpupumiglas but I was surprised when her lips
fought back and our kisses deepened. Yumakap siya sa aking leeg at mas idiniin ako
sa kaniya.
Damn! I was dumbfounded and she fvcking turned me on so quickly!

CHAPTER 5 DESTINY
Hescikaye's POV
"Don't," pigil ko sa kanyang kamay nang tinangka niyang tanggalin ang suot kong
facemask.
"Why?...I w-wanna....see your face," bulong niya habang naghahabol ng kanyang
hininga sa aming magkadikitang labi.
"Hindi maaari. It's complicated," bulong ko rin sa kaniya. I was still leaning
against the back door and he was still hugging me.
"What? B-but why? How?" kunot-noo niyang tanong habang nakatitig sa aking mga mata.
Iling lang ang tanging isinagot ko sa kaniya at muli ko siyang hinalikan ng mariin
sa kanyang mga labi. Napapasunod ko naman siya dahil agad din siyang sumasagot at
mas malalim na halik ang iginaganti niya sa akin.
He lifted me up and laid me on the bed. Kinubabawan niya ako habang halos nilalamon
na niya ang aking mga labi na tila isang gutom na sawa!
"Uhmnnn.." I suddenly moaned as he sucked on my tongue and bit my lower lip.
"You saved me, didn't you? How can I repay you for saving my life?" tanong niya
habang nakatitig sa aking mga mata ng taimtim. Naramdaman ko rin ang isa niyang
daliring humahaplos sa may kalakihang mole na nasa aking dibdib. Paano niya
nalaman?
"Nothing. You don't have to do anything," sagot ko sa kaniya kahit may pagtataka
ako kung paano niya nalaman. I hooked my arms around his neck again and kissed him
passionately on his lips.
Sumagot naman siya hanggang sa bumaba ang kaniyang mga halik sa aking leeg patungo
sa aking dibdib. Ilang beses niyang hinalikan ang aking mole na nasa may gitna at
malapit sa aking breast.
Hindi kaya iyan ang naging palatandaan niya kaya nalaman niyang ako ang nagligtas
sa kaniya? Naalala kong nagising siya matapos ko siyang i-cpr pero nawalan din
naman siya kaagad ng malay.
"Ate?! Where are you?!" Nanlaki ang aking mga mata nang marinig ko ang tinig ni
Hanna, ang bunso kong kapatid kasabay ng mahihinang katok sa pinto na sa palagay ko
ay sa ibang silid nagmumula.
"Oh fuck!" napamura ako at malakas na itinulak si Mclaren mula sa aking ibabaw.
Napabangon na rin naman siya at inalalayan akong makatayo.
"H-hey. Where are you going?" tanong niya na mukhang nataranta din sa ikinilos ko.
"Kailangan ko ng lumabas," sagot ko habang inaayos-ayos ko ng mabilis ang suot kong
bra at panty with long lace.
"Ate kaye, hanap ka ni Daddy! Where are you?!" muling sigaw ni Hanna kasabay ng
papalakas na katok sa pinto. Sa tingin ko ay papalapit siya sa silid na aming
kinaroroonan.
"H-hindi ba pup'wedeng dito ka na muna? Let's talk first k-kahit sandali lang."
"Next time na lang. Narito lang naman ako sa Villa. C'mon." Dagli ko na siyang
hinila patungo sa likod ng pinto.
"A-are you sure?" muli niyang tanong ngunit hindi ko na pinansin.
"Ate?!" Ramdam kong malapit na si Hannafaye dahil lahat ng room na madaanan niya ay
siguradong iniisa-isa niyang buksan. "Nasaan ba iyon?" dinig ko pang tanong niya.
"Baby, please. Balik ka rito o kaya sa room ko, 204. I'll wait for you there?"
bulong pa rin sa akin ni Mclaren. Muli ko siyang isinandal sa nakasarang pinto.
Kinabig niya pa rin ako at siniil ng halik sa aking mga labi.
"Ate? Narito ka ba?"
Mabilis na akong bumitaw kay Mclaren. Nakahagip ako ng tissue na nakapatong sa
bedside table at dagling pinunasan ang mga gilid ng aking labi na pakiramdam ko ay
nangangapal na. Siguradong nagkalat na rin ang aking lipstick at baka makahalata si
Hanna.
"Bye," paalam ko sa kaniya. Binigyan ko siya ng isang kindat bago ko tuluyang
binuksan ang pinto. May nabanaag akong kakaibang emosyon sa kaniyang mga mata na
hindi ko mapangalanan.
"Ate! Kanina pa ako hanap ng hanap sa 'yo eh. Bakit narito ka sa guest room? May
kasama ka ba d'yan?" Pilit sinisilip ni Hanna ang madilim na loob ng silid pero
hinarangan ko siya at isinara ng mabilis ang pinto.
"Aah...naghanap lang ako ng robe. Nakalimutan ko kasing magdala kanina eh. Let's
go." Inakbayan ko siya at hinila palayo sa silid.
"Bilisan mo ng magbihis. Kanina ka pa hinahanap ni Daddy baka makita ka niyang
ganyan." Hindi kasi alam ni daddy na isa ako sa mga babaeng nagso-show sa gabi.
Iyon ang dahilan kung bakit kailangan naming mag-facemask para walang makakilala sa
akin. Ang tanging nakakaalam lang nito ay si mommy, Hannafaye and Aegia.
Fashion ko kasi ang sumayaw at kumanta ngunit ayaw ni daddy. Wala daw akong
mapapala doon. Itutok ko daw ang sarili ko sa negosyo niya para mas malaki daw ang
maging pakinabang ko.
"Nasaan na ba siya?" tanong ko sa kaniya habang naglalakad kami sa hallway.
Kailangan kong makabalik kaagad sa aking silid para hindi ako mapansin ni daddy.
"Kaharap 'yung business partner niya na ang anak ay 'yung mapapangasawa ko daw.
Hinahanap din nga nila 'yung anak nila ngayon eh. Nawawala daw. Para maipakilala na
daw kaming dalawa. Excited na ako ate! Hihihihi! Ang guwapo niya kasi, nakita ko
siya sa facebook and IG. Gossshhh! Ang pogi-pogi! Kinikilig ako ngayon pa lang!
Paano pa kapag nagkaharap na kami?! Baka maihi ako! Kailangan ko yatang magsuot ng
diaper!" Napangiwi naman ako sa huli niyang sinabi.
"Sige, hiramin mo 'yung kay lola na diaper. 'Yung nagamit na niya at ikaw naman ang
sumuot para tipid," natatawa kong sagot sa kaniya.
"Eww! Kadiri ka, ate!"
"Gusto mo 'yun, 'di ba?" Nakarating na kami dito sa aking silid at sumama pa rin
siya hanggang dito sa loob.
Mabilis na akong nagpalit ng aking damit. Habang siya ay dinampot ang aking phone
na nakapatong sa side table. Humiga siya sa aking kama at nangialam na naman ng
camera. Tambak na nga ang selfie niya sa phone ko eh.
"Teka sino ba sa mga ka-business partner ni daddy ang ipapakasal sa iyo? Sigurado
ka na ba talagang gusto mong sundin ang kagustuhan ni daddy?"
"Eh kaya nga ni-check ko muna ang background nong guy eh bago ako pumayag kay
daddy."
"So, sino nga?" Humiga rin ako sa kama at tumabi sa kaniya. Itinutok niya ang
camera sa aming dalawa at nag-selfie-selfie na naman ang bruha.
"Mclaren Lewis Garland! Ang cute ng name niya! Oh my gosh!" sigaw niya.
Bumangon siya at masayang nagtatalon sa gitna ng aking kama.
Ako naman ay tila nabingi sa aking narinig. Tila nag-slow motion ang bawat pagtalon
ni Hannafaye sa kama at maging ang kanyang tinig ay bumagal din sa aking pandinig.
"M-mclaren?" tila wala sa sariling bulong ko. Natauhan lang ako nang biglang
dumamba sa akin si Hannafaye.
"Yes, ate! Si Mclaren Lewis Garland! Siya ang mapapangasawa ko!"
Pakiramdam ko ay bigla akong sinakluban ng langit at lupa. Hindi maaari. Paano
nangyari iyon? Pinaglalaruan ba kami ng tadhana?

CHAPTER 6 FIANCE
Madaling araw pa lang ay maaga na akong nagtungo sa kitchen. Ito ay matatagpuan sa
may gilid o bandang likuran ng malawak at open place na plaza at siya ring magiging
venue o tanggapan at kainan ng mga bisita mamaya.
Sa kabilang side pa nito ay ang malawak na entablado na siyang ginanapan ng mga
sari-saring palabas kagabi. Sa may bandang likuran ng entablado ay ang amin namang
mansion.
Nakasuot na ako ng apron at ang mahaba ko namang buhok ay nakapusod at nakatago sa
loob ng hairnet at chef's hat. Ramdam ko ang pamamaga ng aking mga mata dahil sa
kakulangan ng tulog ko kagabi. Inabot pa kasi ng hating-gabi si Hannafaye sa aking
silid bago nagdesisyong lumabas.
Buong magdamag lang naman siyang nagkuwento about Mclaren. 'Yung mga gusto niyang
mangyari sa kanilang magiging kasal. Kung saan sila magha-honeymoon? Ilan ang
magiging anak nila? Saan sila titira? Kung dito ba sa Palawan o sa Manila. At kung
ano-ano pa. Ako naman ay walang ibang ginawa kundi ang manahimik at makinig na lang
sa kaniya.
Eh ano ba naman ang sasabihin ko? Na natikman ko na ang labi at nayakap ko na ang
lalaking gustong-gusto niyang mapangasawa? Tsk.
***
Naging abala kaming lahat sa pagluluto dahil napakarami nitong putahe at kailangan
ay mailuto na itong lahat kaagad bago dumating ang oras ng breakfast ng mga turista
at bisita.
Pagsapit ng umaga ay pagod na pagod na kaming lahat ngunit hindi pa kami maaaring
huminto dahil kahit luto na ang lahat ng ito ay kami pa rin ang magse-serve ng mga
ito at sisiguraduhing mainit ang mga putahe sa buong oras.
Mahigpit si daddy at ayaw niyang may masasabi or may mapupulaan sa mga handang
pagkain lalo na at isa itong aming resort sa nabibilang sa mga sikat na resort sa
buong bansa.
Okay lang naman sa akin dahil ngayon lang naman masyadong abala dahil fiesta. After
ng fiesta ay back to normal na ulit.
"Ate kaye, napakarami ng bisita sa labas. Ang daming pogi!"
"Oo nga po eh. Nakakahiya tuloy lumabas."
"Para namang mapapansin nila tayo."
"Malay natin, nandoon pala ang pornever ko."
"Nyay! Kakahiya ka, Jessa. Pero 'yung isang tsinito doon, ang pogi-pogi!" kinikilig
na sabi ng mga cook helper kong babae.
"Kilig na naman kayo d'yan. Narito naman kami ah."
"Mas pogi pa kami kaysa sa mga iyon eh!"
"Oo nga. Lamang lang naman sila ng isang hilod."
Natatawa na lang ako at naiiling nang magsisabat naman ang mga kalalakihan ko ring
cook helper.
"Gutom lang 'yan. Magsi-breakfast na kayo habang hindi pa napupuno ng tao sa
labas," ani ko na lang sa kanila.
"Sabay na po kayo, ate Kaye," sabi ni Donna kasabay ng pag-abot niya sa akin ng
malinis na plato.
"Sige." Kinuha ko rin naman ito kaagad.
Kumain na muna kami ng sabay-sabay dahil maya-maya lang ay paniguradong magiging
abala na naman kami.
"Malay niyo nga, isa pala sa kanila ang kapuso at magiging kapamilya niyo," sabi ko
sa kanila habang kumakain kami sa isang mahabang mesa.
"Oh, 'di ba. Tama si ate Kaye. Baka 'yung tsinito doon ang kapuso ko."
"Yiiiieeehh...ate Kaye, ako na lang po ang magse-serve mamaya sa labas."
"Waaaahhhh! Ako din po, ma'am Kaye."
"Ako din."
"Bahala nga kayo. Basta huwag kayong magkakalat doon ha," naiiling ko na lang na
sagot sa kanila.
"Yesssssss!!!!!"
"Excited na ako!!!!"
"Kailangan ko na 'atang magpaganda at magpabango ng bonggang-bongga!"
"Basta wala munang maliligo ha. Napagod at nababad kayo sa init," paala-ala ko sa
kanila.
"Yak. Haharap kayo doon ng walang ligo-ligo? Kadiri."
"Oo nga. Amoy asim na kayo."
"Hoy, nagtatawas kami no!"
Napuno ng kantyawan ang mesa bago kami natapos sa aming pagkain. Kahit paano ay
nalilibang ako dahil sa kanila.
***
Nagsimula na silang mag-serve sa labas ng iba't-ibang klase ng pagkain. Ako naman
ay nanatili lang dito sa loob ng kitchen para i-prepare naman ang mga desert na
maya-maya lang ay ilalabas na rin.
"Ate Kaye, may nagpapatawag po sa inyo."
"Ha? Sino?" tanong ko sa isang helper ko na babae nang pumasok dito sa kitchen na
may dalang tray.
"Doon po sa isang grupo ng mga mayayaman. Ang sarap daw po kasi ng pagkakaluto ng
mga putahe. Gusto daw po nilang makilala ang head chef. Number 22 po ang kanilang
table."
"Ganun ba?" Pinag-isipan ko kung lalabas ba ako o hindi.
Hindi ako sanay na magpakilala ng aking sarili. Never pa rin akong ipinakilala ni
daddy sa kahit na sino lalo na sa mga ganitong events. Si Hannafaye lang ang
paborito niya. Si Hannafaye lang ang anak niya sa kaniyang paningin.
"Ahm...may ise-serve ka pa ba sa kanila?" tanong ko.
"Nagpapadala po sila ng wine."
"Sige, ako na lang ang magdadala."
Agad ko ng inihanda ang ilang baso ng wine sa isang tray.
"Ma'am, kaya niyo po ba? Ako na lang po," alok ng isa kong helper na lalaki.
"No, thanks. Kaya ko na," nakangiti kong sagot sa kaniya. Nanalamin muna akong
saglit at inayos ang aking hitsura. Hindi ko na tinanggal ang suot kong apron at
chef's hat.
"Maganda na po kayo, ate Kaye."
"Oo nga po, ate. Kahit nga siguro marusing kayo eh kaganda-ganda pa rin," puri sa
akin ng ibang naiwan dito sa loob.
"Thank you sa inyo," nakangiti kong sagot at kinuha ko na ang tray na puno ng wine
at maingat na lumabas ng kitchen.
Paglabas ko ay naririnig ko na ang mga ingay at sa tingin ko ay napakarami ng tao.
May malaking pader pa kasi na nahaharangan ang venue kaya hindi ko kaagad sila
makita.
Huminga muna ako ng malalim bago ako nagsimulang maglakad patungo sa venue at
hinanap ang table 22.
Punong-puno na nga ang bawat mesa. Malawak naman ang venue kaya hindi mahihirapang
hanapin ang table 22. Sa bawat paglalakad ko ay nababawasan ang baso ng wine dahil
mayroong bigla na lang kumukuha. Ngumingiti naman ako sa kanila at tumatango.
Pagdating ko sa table 22 ay nahagip ng aking paningin si Mclaren na nakasimangot
mula sa kanyang pagkakatayo sa gilid ng table habang sa kanyang tabi ay si
Hannafaye na nakakawit sa kanyang braso at titig na titig sa kaniya. Narito rin si
daddy at siguro ang kanila pang mga kasama ay ang parents na ni Mclaren.
"Sira-ulo talaga. Buong umaga na siyang nakasimangot. Ano kayang nangyari d'yan
kagabi? Bigla na lang nawala eh."
"I think he followed the dancer."
"Malamang, nag-hiking 'yan kagabi."
"What the f*ck?"
"Sayang, wala dito si Rick and Yanlee."
"Alam mong hindi sasakay ng airplane 'yun si Rick lalo naman ng barko!"
"Wine, Sir?" alok ko sa mga kalalakihang nakaupo dito sa table 22 habang kapwa
naghahagikgikan at nakatingin kay Mclaren na nasa gilid lang naman nila. Kinakapa-
kapa at sinusundot-sundot pa nila ang pwetan ni Mclaren kaya naman ang isa ay inis
na inis na.
"Ayown ang masarap."
"Whatta beautiful waitress."
"Oh wait. Are you the head chef?"
Pansin ko lang na masyadong masayahin ang grupo na ito.
"Yes, Sir," nakangiti kong sagot sa kanila.
"Whoa! Maganda na, ang sarap pang magluto!"
Napansin ko mula sa gilid ng aking mga mata ang biglang paglingon ni Mclaren sa
amin. Pansin ko ring napatitig siya sa akin.
Ibinaba ko ng isa-isa ang mga baso ng wine sa kanilang table. Si Mclaren ay pansin
kong lumapit. Hindi niya naman siguro ako makikilala, no?!
"Can i taste one?" tanong niya kasabay ng paghawak niya sa basong hawak ko ngunit
tila sinadya niya ring hawakan ang aking kamay at sinadya niya ring hindi kaagad
bitawan.
Nakangiti akong bumaling sa kaniya. Napansin ko naman ang bahagyang pagkunot ng
kaniyang noo habang taimtim na nakatitig sa akin.
"Sure, Sir. Kahit damihan niyo pa,"
nakangiti at magiliw kong sagot sa kaniya sabay marahan kong hinila ang aking kamay
mula sa kanyang pagkakahawak.
Pansin ko naman ang pagtulala niya sa akin. Nakita ko rin ang pagbaba ng kanyang
paningin sa aking dibdib ngunit wala siyang makikita diyan dahil naka-round neck
white t-shirt akong suot na inibabawan pa ng suot kong apron.
"Mauuna na po ako. Nasa kitchen lang po ako kung may kailangan pa kayo," magalang
kong paalam sa kanila pero sila ay kakaiba na ang tingin kay Mclaren.
"Ooohh...mukhang iba ang nakabihag sa iyo, pards ah. Tingin niyo, mga pare?"
"Tsk. Tsk. Iba 'to."
"Ssshh...huwag nga kayong maingay."
"Fiance mo, dude," dinig kong bulungan nila habang naglalakad na ako papalayo sa
kanila.
Fiance. Mukhang nagkakilala na sila.
Mapait na lang akong ngumiti sa aking sarili.

CHAPTER 7 INSANE
Mclaren's POV
Wala sa sariling napatitig na lang ako sa seksing likuran ng girl head chef na
ngayon ay naglalakad na paalis.
Why do they seem have the same voice? Ang akala ko nga kanina ay siya na 'yun eh.
Ang babaeng laman ng pantasya ko kagabi.
Pero parang hindi eh. Masyadong mahinhin ang headchef na ito whereas the woman I
kissed last night was quite aggressive in her actions. Medyo may pagka-wild at
aaminin kong ganun niya kabilis ginulo ang mundo ko! Plus the fact na siya ang girl
savior ko.
Tsk! Nasaan na ba kasi 'yung babaeng yon?!
Halos hindi ako nakatulog sa buong magdamag dahil hindi mawala-wala sa isipan ko
ang mga labi niyang natikman ko ng ilang sandali.
I also waited for her all night long but even her shadow never came back. Tsk. I
miss the taste of her damn lips! I think I'm going crazy!
I also wished she was the woman they would marry me to but fvck! Parang gusto ko na
lang magbigti sa sobrang frustration.
Hindi naman kasi itong babaeng parang linta kung makakapit sa akin ngayon 'yung
babaeng gusto ko! They have different personalities and I know she's not that
'cause I also saw this woman last night when-damn! Pati name niya ay hindi ko man
lang naitanong kagabi! Sana pati cellphone number niya ay kinuha ko na rin para
hindi ako nahihirapan ng ganito! Fvck!
Hannafaye is beautiful pero para siyang may pagkaisip-bata and she looks like a
kiti-kiti when moving. Nakakainis! Kung makatitig pa eh akala mo ay isa akong
masarap na letchon!
"Dude, ang ganda ng panahon. Pinapapangit mo," dinig kong kantyaw ni Rhysdave.
"Pfft!"
"Saan ka ba nag-hiking kagabi? Hindi mo man lang kami isinama?" Charlie replied
while poking my ass. Fvck! Tangina niyo talaga! Yari kayo sa akin mamaya.
I still ignored them.
"Babe, gusto mong mamasyal na lang tayo? Ipapasyal kita sa buong resort namin,"
malambing na sabi naman ni Hannafaye. Babe na agad?! I wanted to run away from this
woman. I don't wanna be with her. I don't fvcking like her!
"Ahm..can i ask something?"
"Oh my God! Yiiieeehh...kinausap mo na rin ako! Ano 'yun? Kahit ano, sasagutin ko.
Kanina pa nga kita sinagot eh! Hihihi," kilig na kilig niyang sabi at mas humigpit
pa ang pagkakayakap niya sa aking braso. Pinigilan ko na lang ang mapangiwi.
"Ahm...d-do you have an older sister?" I noticed that she was stunned and turned in
the other direction.
I overheard their conversation last night while walking down the hallway. And I
also heard that this lady called her ate kaya naisip kong baka magkapatid sila.
"O-older sister?" Nawalang bigla ang ngiti sa kaniyang mga labi. Baka lang kasi
magkapatid sila or magpinsan.
"Yeah. Meron ba?"
"Ah, eh..w-wala akong ate. Solo lang akong anak." Napakunot ang aking noo dahil
hindi siya makatingin sa akin ng tuwid.
"Are you sure? I saw you last night with a woman in a costume. I heard you, you
called her ate," sagot ko sa kaniya habang taimtim akong nakatitig sa kaniya at
siya naman ay hindi magkaintindihan kung saan titingin.
"Ah...'yun. H-hindi. Hindi ko kapatid 'yun. Ah...ano..pinsan! Oo pinsan. Pinsan ko
lang 'yun pero u-umalis na siya eh. Kagabi pa. Oo, ganun nga." Napapaisip ako sa
kakaiba niyang kilos. Is she telling the truth?
"Ganun ba? So, what's her name?"
"H-ha? Eh b-bakit naman tinatanong mo pa? Hayaan mo na 'yun? Mas maganda naman ako
don eh. Sige na, halika na. Mamasyal na lang tayo o kaya mag-swimming tayo! Dali!"
Bumalik na naman ang pagkakiti-kiti niya. Halos magsasayaw pa siya sa aking tabi.
Tsk!
"I can't. Sumasakit ang ulo ko. Do you see this?" turo ko sa tagiliran kong noo na
mayroon pang benda.
"Ha? Oo nga eh. Narinig ko na nga sa usapan ng daddy natin na naaksidente daw 'yung
yacht niyo. 'Di ka naman kasi nag-iingat eh. Kaya ayan ang nangyari sa iyo. Next
time, isama mo na ako sa yacht mo, ha? Gusto ko ring makasakay sa yacht mo!" Tumawa
siya na parang isang mangkukulam. Wait. Daddy natin?! Dapak!
"Ah sige," i answered. Suddenly her eyes widened.
"Talaga?! Oh my God! Babe!" she shouted loudly so some of their guests turned to
us. Ngingisi-ngisi naman sa gilid ko ang mga unggoy.
"Yeah. Ipapa-junkshop ko na kasi 'yun eh. Sumama ka na doon," seryoso kong sagot sa
kaniya.
"Naman eh. Akala ko naman totoo eh." She pouted her lips. Akala mo naman cute.
"Restroom lang ako," paalam ko sa kaniya pero ang gusto ko lang talaga ay makaalis
at makalayo sa linta.
"Samahan na kita!" bigla niyang sigaw.
"What?! No way. Just stay here, a'right? I'll be right back," Inis kong sagot.
Sinenyasan ko ang mga unggoy na sila naman ang mag-intertain sa kiti-kiti na ito
para naman hindi makasunod sa akin.
"Hellow, Hanna! Ang cute-cute mo talaga," dinig kong pambobola ni Rhysdave kay
Hanna. Ako naman ay nagmadali ng tumayo at naglakad papalayo.
"T-talaga?"
"Oo, sobrang cute mo, Hanna. Para kang tuta."
"Pfft."
Sira-ulong Charlie 'yun.
Finally! Nakalayo rin ako! Nasaan ba ang restroom dito? Kanina pa rin ako naiihi
eh.
Sa kalalakad ko ay hindi ko na alam kung saan na ako nakarating. Ngunit sa tingin
ko ay kusina ang nasa aking harapan ngayon dahil may ilang waiter at waitres ang
lumalabas mula doon habang may mga dalang tray na puno ng mga pagkain.
I suddenly remembered the headchef. Maybe she's here. Spontaneously my feet stepped
closer to the kitchen door and continued to enter inside.
Nakita kong abala ang ilan at napakaraming lutuan at mga malalaking kaldero at
kawali dito sa loob. Medyo mausok din dahil may ilang katao na nagluluto pa rin
hanggang sa ngayon.
"Naku sir? M-may k-kailangan po ba kayo? B-baka po madumihan kayo dito."
"Halaaahh...ampogi!"
"Oo nga. Siya 'yung kasama don sa isang table na puno ng mga pogi!"
"Owemji. Anong amoy ko?! Anong amoy ko?!"
"Ang asim mo. Lumayo ka nga," dinig kong maririing bulungan ng mga babae dito sa
loob. Maging ang nagtanong na babae sa aking harapan ay napapatungo rin habang may
namumulang mga pisngi.
"Ahm, it's okay. I just wanna ask if your headchef is here?" nakangiti kong tanong
sa babaeng pinipigilan ang kilig.
"Ah..si a-ate Kaye po. N-nasa dulo po. T-tawagin ko na lang po, Sir."
"No, no, no, no," kaagad kong pigil sa kaniya dahil natanaw ko na sa medyo dulo
nitong kitchen si Kaye. Kaye pala ang name ng magandang headchef. Hmmn. Bagay sa
kaniya. "Ako na lang ang lalapit para hindi siya maabala."
"S-sige po, Sir."
"Thanks."
Marahan na akong naglakad patungo sa kinaroroonan ng headchef na ngayon ay
nakatalikod naman sa gawi ko.
Malayo pa lang ay naririnig ko na ang malamyos niyang tinig na tila kumakanta.
"It's always on a night like tonight.
I thank God you can read my mind. Cause' when you look at me with those eyes."
I was so amazed at the beauty and coolness of her voice.
"And I'm speecheless, starin' at you standin' there in that dress. What it's
doin'to me ain't a secret. 'Cause watching you is all that i can do. And i'm
speecheless."
It was as if I was being swayed by her singing ability. It was as if I had lost
myself for a moment. I continued walking closer to her.
"You already know that you're my weakness. After all this time-"
Nasa likuran na niya ako nang bigla siyang humarap sa akin. Kamuntik ng magtama ang
aming mga mukha. Napatitig ako sa mapupungay niyang mga mata.
Parang kagaya ng mga mata at labi ng babaeng nagsisimula ko ng kabaliwan ngayon.
Yes. I admit it. I'm now starting insane at her.
"M-mclaren?"
Gotcha. She knew me.

CHAPTER 8 SLEEP WITH HER

Hescikaye's POV
Idinaan ko na lang sa pagkanta-kanta ang nararamdaman ko sa ngayon habang nagma-
marinate ng mga chicken sa isang malaking stainless basin. Hindi ko alam kung bakit
pakiramdam ko ay ang bigat-bigat ng dibdib ko?
How did that happen when my boobs were so fvcking small?!
Habang patuloy ako sa aking pagkanta ay may naramdaman akong presensiyang sa tingin
ko ay nakamasid sa akin. Kaya bumaling ako sa aking likuran para tingnan ito habang
patuloy pa rin ako sa aking pagkanta.
"After all this time-"
Napatulala ako nang sa aking pagharap ay mukha ni Mclaren ang aking nabungaran.
Muntik pa kaming magkahalikan!
Sayang.
"M-mclaren." Late ko na na-realize na nabigkas ko pala ang kanyang pangalan.
Taimtim siyang nakatitig sa aking mga mata at muli ring bababa ang kanyang paningin
sa aking mga labi. Shit! Inaakit niya ba ako sa mga tingin niyang 'yan?
"You know me," he said while staring at me intently.
My heart was beating so damn fast and I felt like it wanted to jump towards him.
"Ahm...n-narinig ko lang po sa mga kaibigan niyo kanina sa table niyo. May
kailangan po ba kayo?" magalang at mahinahon kong tanong sa kaniya.
Tila natauhan naman siya at bahagyang lumayo mula sa akin.
"Ahm, i'm looking for the restroom. Hindi ko kasi mahanap eh."
"Nasa gilid lang po sa labas ng kitchen. Sasamahan ko na po kayo." Nilampasan ko
siya at nauna akong maglakad sa kaniya.
Mahinhin lang ang ginawa kong paglalakad. Ramdam ko naman ang pagsunod niya sa
akin.
"I'm sorry, I didn't notice it," he said.
Bahagya ko lang ibinaling sa gilid ang aking mukha, sapat na para makita ko siya sa
peripheral vision ko habang naglalakad sa hallway patungo sa pinto ng kusina.
"Hindi niyo po talaga makikita ang hinahanap niyo kung hindi po kayo naka-focus sa
bagay na iyon."
"What do you mean?"
Hindi ako kaagad sumagot hanggang sa makalabas na kami at makarating sa tapat ng
restroom na nasa gilid lang naman ng kitchen.
"Wala po. Dito na po ang restroom," nakangiti ko pa ring sabi sa kaniya.
Marahan siyang tumango-tango sa akin habang napapatitig pa rin.
"Kung may kailangan pa po kayo, nasa kitchen lang po ako."
"Thanks."
Umalis na ako sa kanyang harapan at muling bumalik sa loob ng kitchen. Hindi ko na
siya nilingon pa dahil ramdam ko pa rin ang pagtitig niya sa akin ng taimtim.
Muli kong ipinagpatuloy ang pagma-marinate ng chicken ngunit hindi na ako mapakali.
Para bang gusto ko siyang balikan sa restroom. Pasukin ko kaya siya doon?
Hmmn..nice pero wag na lang. Kalma self. May gabi pa tayo mamaya.
***
After lunch ay nagtungo na ulit ako sa isla para magmuni-muni. The guests also
finished eating so finally we could rest as well.
Dito ko pinipiling magpahinga sa isla kung saan walang mang-iistorbo sa akin.
I went inside the cave while I was only wearing a two piece bikini. Mayroon naman
akong malapad na scarf na maaari kong ilatag sa isang malapad na bato at dito ako
hihiga.
Bahagyang madilim at malamig sa lugar na ito. Walang ibang maririnig kundi lagaslas
ng tubig at huni ng mga ibong nagtatago din dito sa loob.
Inilatag ko na ang malapad na bandana sa malapad na bato kahit hindi ko naman
gaanong nakikita ito. Sanay naman na ako dito at hindi ako nakakaramdam ng anumang
takot.
Nahiga na ako at dahil sa pagod na pagod ako sa buong araw na pagluluto, bukod doon
ay kulang na kulang ako sa tulog kagabi ay madali akong tinangay ng antok.
Ngunit bago tuluyang hinila ang diwa ko ay may mabigat na bagay akong naramdaman na
pumatong sa aking tiyan. Isang presensiya rin ang naramdaman ko mula sa aking tabi
ngunit hindi ko na ito napagtuunan pa ng pansin dahil tuluyan na akong tinangay sa
malalim na pagkakatulog.
***
Mclaren's POV
I washed my face several times here in my restroom. Naisipan ko na lang munang
magkulong dito sa unit ko kaysa makihalubilo sa kanilang kasayahan at para makalayo
din sa isang linta.
Ilang katok naman sa pinto ang nagpahinto sa akin.
"Dude, langya! Nagtago ka na naman dyan!"
Napalabas ako ng banyo dahil sa lakas ng boses ni Charlie at sa paglagabog niya sa
pinto ng aking unit.
"What the hell are you doing here?" Inis kong tanong sa kaniya nang mabuksan ko na
ang pinto.
"Whoaaa, easy! Nomnom daw sa yacht. Game?" Napaisip naman ako.
"A'right," I immediately agreed 'cause an idea popped into my head.
"Ayown! Daling kausap. Let's go agad-agad."
"Where are they? Sinong mga kasama?" tanong ko sa kaniya habang nagpapalinga-linga
ako sa hallway.
I was watching around 'cause Hannafaye might see me again and I'm fvcking sure that
when she finds out about it, she will definitely come too.
"They're already in yacth. What the fvck?! Tayo lang malamang, wait. Don't tell me
gusto mong makasama 'yung cute na pup na 'yun?"
"Anong pup?" kunot-noo kong tanong sa kanya.
"Tuta."
"Tss. Hindi tuta 'yun. Linta 'yun." Humagalpak naman siya ng tawa.
"Ngayon ko lang nalaman na may allergy ka na pala sa mga cute."
"Kung gusto mo, sa 'yo na."
"No way, highway! Cute na ako kaya hindi ko na kailangan pa ng isa pang cute. Tsk."
Nakarating kami sa aking yacht na nasa gilid ng dagat. Pinadala ito ni daddy sa
kanyang mga tauhan at sa tingin ko ay pinaayos niya na rin ito.
I wanna go back to the island where I first encountered the woman who was driving
me crazy in these moments. Magbabaka-sakali akong naroroon siya.
Sana nga.
Pagpasok namin sa loob ay naabutan namin ang dalawang unggoy na nagpapakasasa na sa
mga alak kong nakatago sa aking refrigerator.
Mabuti na nga lang at kami-kami lang. Wala ang mga kaibigan naming babae dahil
tinakasan lang naman namin sila. Hehehe. Bantay-sarado kasi kami sa kanila eh.
"What the fvck?! Ang daya niyo naman! Wala na yata eh." Charlie went straight to my
personal refrigerator and calculated the contents.
Ako naman ay nagtungo sa wheel nitong yacht para paandarin ito patungo sa isla.
Tanaw naman mula dito sa resort ang isla kaya hindi na ako mahihirapan pang
maghanap.
When we arrived on the island I parked it in the area away from the scene of
yesterday’s incident. Itinago ko ang yate sa hindi kaagad mapapansin.
I immediately went out and left the monkeys inside. I just walked the road to the
place where we met yesterday.
When I arrived at the place, I noticed something that looked like a cave. Malawak
at mataas ang pinto nito at mula dito sa labas ay dumadaloy ang tubig-dagat patungo
sa loob.
Ano kayang meron sa loob? It's kinda' scary dahil medyo madilim sa loob. Nawawala
ang aking phone ngunit ayoko ng bumalik pa sa yate dahil siguradong hinahanap na
ako ng mga unggoy doon.
I slowly walked inside. Napakadilim sa unang tapak ko ngunit nang masanay na, kahit
papaano ay may naaaninag na rin ako.
Napansin ko ang batis sa gitna at malalaking tipak ng bato sa bawat gilid nito.
Hindi na ako gaanong pumasok pa sa loob. I just sat on a wide rock and maybe I'll
just wait here.
Nakaramdam ako ng antok lalo na at hindi ako nakatulog kagabi. Masarap pa naman ang
pakiramdam dito sa loob dahil presko at malamig.
Naisipan ko munang humiga ngunit talagang hinihila ako ng matinding antok. I closed
my eyes but before that, I heard the sound of a car that I think was just nearby.
The last thing I realized was that a presence was now lying next to me. Nalanghap
ko ang pamilyar niyang pabango.
She's here.
I thought she meant it, so I hugged her tightly before I was finally carried away
by deep sleep.

CHAPTER 9 SCREW ME UP
Nagising ako sa tila isang malaking batong ngayon ay nakadagan sa aking katawan.
Bigla kong naimulat ang aking mga mata at sinubukang itulak ang lalaking ito na
ngayon ay nakadagan na sa aking ibabaw at sinisibasib na ng halik ang aking leeg!
"Rap-uhhmnn!!" tinangka kong sumigaw ngunit bigla niyang nilamukos ng halik ang
aking mga labi.
Nagpumiglas ako ngunit wala akong nagawa sa kanyang lakas!
"Uhmmn!" Nang magtagal ay unti-unti ko na rin siyang nakilala. His lips, his kisses
and his smell!
Mclaren?!
I calmed down and he felt it, so his kisses became passionate. I hugged his neck
and answered his kisses.
The taste of his lips...the tenderness. It's hot. The smell of his breath. It feels
so fvcking good. I missed it. I missed him so damn much!
He deepened our kisses even more. I felt his tongue enter inside my mouth and
danced with my tongue. He slightly sucked it. Fvck!
I took advantage of this to also go inside his mouth and my tongue explored every
corner of it.
"Uhmmnn..." I moaned 'cause I felt like I was going fvcking crazy! He drives my
sanity away from this fvcking reality!
Mas lalo akong nabaliw nang magtungo ang kanyang mga labi sa aking panga, leeg at
umakyat sa puno ng aking tainga habang nararamdaman ko naman ang isa niyang kamay
na ngayon ay nagmamasahe na sa aking dibdib.
Ngayon ko lang napansin na wala na pala akong suot na bra! Kinapa ko rin ang aking
ibaba at wala na ring itong suot!
"Aaahh..M-mclaren..aahh, baby."
"Moan my name, baby. So fvcking good to hear it," bulong niya sa aking tainga
kasunod ng bahagya niyang pagkagat dito. Goddammit!
Bumaba ang kanyang mga halik sa aking dibdib. Naramdam ko ang kanyang dila na
humagod sa aking mole na kahit hindi niya makita ito dahil sa kadiliman ay tila
kabisado na niya kung saan ito naroroon.
Ilang beses niya itong hinalikan bago tinungo ng kanyang mga labi ang ituktok ng
aking dibdib. I almost cursed loudly when his mouth claimed one of my nipples and
sucked it like a baby!
"Aaahh....Mc! ...aahh, please." I don't know what I am asking for. All I knew was
that, I was getting too hot in the heat of our bodies.
Hindi niya naman ako pinansin. Lumipat siya sa isang kong nipple at iyon naman ang
sinipsip.
Napapasabunot ako sa kanyang buhok nang kunin niya ang aking mga kamay at
pinagsalikop ang aming mga daliri. Naramdaman ko ang paglapat ng aking mga braso sa
malamig na bato.
Tila na-trap ako at wala ng kawala pa. He's free to do whatever he wants to do to
my body. Ikinawit ko na lang aking mga hita sa kanyang baywang at hinayaan siyang
lasapin ang aking katawan.
"I wanna explore every part of your body. I want to remember every corner and every
curve of it. The smell of your soft skin...so that in case you hide from me again,
just by the smell and curve of your body, I'll recognize you so easily," bulong
niya sa aking mga labi bago niya ako muling hinalikan.
"The taste of your lips makes me fvcking crazy. Your moans are like music to my
ears. Help me, baby please."
Ipinagdikit niya ang aming mga noo.
"What did you do to me? Sandali pa lang kitang nakilala at nakakasama but it looks
like you drowned me with you so quickly."
I rested deeply. This is wrong. What we're doing right now is wrong. Ikakasal siya
sa kapatid ko.
Dahan-dahan ko ng inalis ang aking mga hita mula sa pagkakasabit sa kanyang baywang
at ibinaba ito.
"I-ito na ang huli nating pagkikita. We can't continue this. You'll marry someone
else." Tila sinaksak ng isang kutsilyo ang aking dibdib dahil sa sinabi kong iyon.
Ngunit agad kong pinalis ito.
Hangga't maaga pa, hangga't hindi pa lumalalim ang nararamdaman ko para sa kaniya
ay dapat na itong putulin kaagad.
"P'wede namang hindi 'yun ituloy. I'll tell to my parents that I don't wanna marry
that woman. I'll tell them that it's you, you're the only one I wanna marry."
Masayang marinig mula sa kaniya na ako ang gusto niyang pakasalan ngunit hindi iyon
ganun kadali.
Kilala ko si daddy at gusto siya ng kapatid ko. At kung anuman ang gustuhin niya ay
iyon ang masusunod. At dahil paborito siyang anak ay susundin ni daddy ang mga
kagustuhan ni Hanna.
"It's not that easy. The situation will be complicated." He sighed heavily. Umalis
siya mula sa aking ibabaw at nahiga sa aking tabi.
Kinapa-kapa ko naman ang mga underwear ko kung saan na napunta at madali ko lang
naman itong nahawakan. Isinuot ko ito kaagad samantalang si Mclaren ay hindi na
umimik mula sa aking tabi.
Maybe this situation is not new to him. Fvcking arranged marriage? Tsk.
This is natural for wealthy businessmen and you can do nothing when your parents
decide about it, especially if you just rely on them and don't have your own
goddamn money.
Matapos kong isuot ang aking mga underwear ay kinapa ko siya sa aking tabi. Dumapa
ako sa kanyang ibabaw at isinandal ang aking ulo sa kanyang dibdib. Niyakap niya
naman ako kaagad ng mahigpit at naramdaman ko ang paghalik niya sa aking ulo.
"Gagawa pa rin ako ng paraan na hindi matuloy ang kasal," dinig kong sabi niya pero
hindi na ako umimik pa at ninamnam ko na lang ang sandali na kami ay magkasama.
Hindi ko magagawang saktan ang kapatid ko kaya hanggang dito na lang ito.
"Baby.." Inugoy niya ako ngunit hindi pa rin ako sumagot o gumalaw.
"Baby.." Kinabig na niya ako at inihiga. Muli niya akong kinubabawan at hinalikan
sa aking mga labi.
I tried not to answer his kisses. Binitawan niya ito ngunit muli ring siniil ng
halik. Ilang ulit niyang kinagat-kagat ng marahan ang ibaba kong labi at saka
ipapasok ang dila niya sa loob ng aking bibig.
"Kiss me back, baby," he whispered to my lips.
Bumaba siya sa aking dibdib at sinipsip ng mariin ang aking balat kung saan
naroroon ang aking mole and I knew, it would leave a mark on it.
He came back to my lips and kissed me again passionately. Sa pagkakataong ito ay
hinayaan ko na muna ang sarili kong maging masaya. After all, ngayon na lang naman
ito mangyayari. Bukas ay wala na. Babalik na sila sa Manila at muli akong maiiwan
dito sa Palawan.
Kinapa ko ang laylayan ng kanyang t-shirt at iniangat ito hanggang sa tuluyan ng
mahubad. Umangat siya mula sa aking ibabaw at tanging naririnig ko na lang ay ang
kalansing ng bakal na sa tingin ko ay sinturon.
Ako na ang naghubad ng suot kong bikini.
Segundo lang ay muli ko na siyang naramdaman sa aking ibabaw na wala ng anumang
saplot sa katawan. Naramdaman ko ang naninigas niyang pagkalalaking tumatama sa
aking gitna.
Fvck! Pakiramdam ko ay nag-iinit ang bahagi kong iyon at tila nangangailangan ng
kalinga!
Muli niya akong siniil ng halik habang ang isa niyang kamay ay nagmamasahe na sa
aking dibdib. Ngunit nagsisimula pa lang akong madarang nang may mga tinig kaming
narinig mula sa labas ng kuweba.
"Saan ba siya pumunta?"
"Maybe that fvcking idiot drowned again!"
"Tsk. Sayang naman 'yung linta."
"It looks like I saw him go here."
Narinig ko ang mga mahihinang pagmumura ni Mclaren.
"Baby, stay here. Don't make any noise," bulong niya sa akin. Nagtaka naman ako.
"A-anong gagawin mo?"
"Watch me," bulong niya ulit hanggang sa umalis na siya sa aking ibabaw.
Naramdaman ko ang kanyang mga yabag papalayo hanggang sa makita ko na ang kanyang
hitsura dahil patungo na siya sa maliwanag na bungad ng yungib.
Ano bang gagawin niya eh hubo't hubad siya?!
"Wait. Hindi kaya nariyan siya sa loob ng yungib."
"Tangna! Dito 'ata siya nagha-hiking eh! Sugurin na natin!"
"Ghhhhrrrrrrrr..."
"Ssssshh....what the fvck? Huwag nga kayong maingay!"
"Ghhhhrrrrrrrr..."
"Did you hear that?"
"What's that?"
"Ghhhhrrrrrrrr..."
Nangunot ang aking noo nang makarinig din ako ng mahinang pag-ungol. Parang tunog
ng mabangis na hayop?
"Ghhhhrrrrrrrr.....Rwaaaaawrrr!"
"What the? Malaking paniki yata 'yan!"
"Waaaaahhhhh!!!"
"Charlie! Tangnang bakla! Hintayin mo kami!"
Hanggang sa narinig ko na silang nagkakagulo at nararamdaman ko ang mga mabibilis
nilang yabag palayo. Sa tingin ko ay nagtakbuhan silang papalayo.
Naramdaman ko na ulit ang mga yabag ni Mclaren at naririnig ko pa ang mahina niyang
pagbungisngis hanggang sa makalapit na siya sa akin.
Siya pala 'yung umungol?!
"Anong klaseng hayop 'yun?" natatawa kong tanong sa kaniya.
"Paniki daw. Can i cling to you now?" Nahihimigan ko ang kanyang pagngisi habang
nararamdaman ko ng muli ang pagpunta niya sa aking ibabaw.
"Kapit lang?"
"What?"
"Screw me up, baby."

CHAPTER 10 CHICHARON/SPG
Warning Rated SPG*
"W-w-wait...ah. A-aray. M-masakit."
"Shit. You're still a virgin?" gulat niyang tanong. Aba, eh sira-ulo pala ito eh.
"Bakit? Anong palagay mo sa akin, kaladkarin?" Inis kong sagot sa kaniya kasabay ng
bahagya kong pagtulak sa kanya.
"N-no. That's not what I mean. Tsk." Umalis siya sa aking ibabaw at muling nahiga
sa aking tabi.
"Sorry." Akala ko kasi kaya ko eh. Haayst! Ang sakit pala!
"May pa-screw, screw me up ka pang nalalaman ha." Nahihimigan ko ang pang-aasar sa
kanyang tinig.
"Eh ang akala ko pagpasok, masarap agad...eh hindi pala. Ayoko na nga."
"Tsk. Tsk. Tsk." Muli niya akong hinila palapit sa kaniya hanggang sa mapasandal
akong muli sa kanyang matitigas na dibdib. Niyakap niya akong mahigpit.
"Uuwi na ako," sabi ko ngunit mas humigpit pa ang pagkakayakap niya sa akin.
"Mamaya na. Let's just stay here for hours, baby."
"Baka hinahanap ka na ng...f-fiance mo."
"I don't like your cousin. I want you."
Natigilan ako sa aking narinig. Cousin? Anong cousin? Magkapatid kami ni Hanna!
"Ahm, how did you say we're cousins? Did she tell you?"
"Aha, nabanggit lang. Yeah, she said you're cousins. Hindi ba?" Sinabi ni Hanna
'yun? Bakit?
"Ahm, y-yeah. M-magpinsan nga kami." Natahimik siya at para bang pinakikiramdaman
ako. Ako naman ay naguguluhan din sa nangyayari.
Noon pa man, sa tuwing may okasyon sa resort o sa pamilya at maraming bisita ay
hindi kami nagkakausap ni Hannafaye. Nakakapag-bonding lang kaming dalawa kapag
nasa loob na ng mansion o kaya ay sa loob ng aking silid.
Pero kapag kaharap na ang mga bisita ay hindi na niya ako kinakausap. She was busy
entertaining the guests while I was busy cooking the food of the guests in the
kitchen.
At kahit halos magbanggaan na kami sa venue habang nagse-serve kami ng mga pagkain
ay hindi niya pa rin ako pinapansin.
Noong una ay wala lang sa akin ang ginagawang pagtratong iyon ni Hanna ngunit
ngayon, tila may kakaiba na. Ngayon ako napapatanong sa aking sarili, talaga bang
nasa akin ang panig ng kapatid ko...o...nagpapanggap lang?
"Is there something wrong?" bulong niya sa akin.
"N-nothing."
"Natahimik ka."
"W-wala. Ituloy na natin?"
"H-ha? R-really? Are you sure?" Parang nabigla naman siya.
"Hmmnnn..." Tumango na lang ako. Ako na ang unang humalik sa kanya at dumapa sa
kanyang ibabaw.
Niyakap niya naman ako kaagad. Naramdaman ko rin ang dagling pagkabuhay ng kanyang
pagkalalaki na kumukuskos sa aking gitna.
"Baby, i don't wanna force you to do this. I don't want you to think that this is
all I want from you. I want you even if we don't do it."
"Ang daldal mo. Gusto mo ba o ayaw? Hmmnn?" I threatened him but I intentionally
rubbed my slit on his hard and lively cock as I kissed his fragrant neck.
"Ugh..shit, baby. Please, stop it. Baka labasan agad ako."
"I wanna do it, please. I also want you and I wanna feel you inside me. After this,
hindi na tayo magkikita. Babalik na kayo sa Manila." Naramdaman ko siyang natigilan
at hindi kumibo.
"Just come with me...or I can just stay here with you." Baliw ba siya? Narito ang
kapatid ko!
"No. Hindi p'wede." Isiniksik ko ang aking mukha sa kaniyang leeg. "A-ako na lang.
Ako na lang ang pupunta doon."
"Are you sure? Then I'll just wait for you there."
"Mmm."
Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinalikan ako ng mariin sa aking mga
labi. Dagli akong natangay ng init ng halik na aming pinagsasaluhan. Kinabig niya
ulit ako at inihiga kaya siya naman ngayon ang nasa aking ibabaw.
His kisses crawled down on my neck, down to my breasts.
"Aaaahhh..." I moaned as he put one of my nipples in his mouth and sucked it like a
fvcking baby! Habang ang isa niya namang kamay ay humahaplos sa iba't ibang parte
ng aking katawan.
Bumaba ito sa aking gitna at iyon naman ang hinagod ng kanyang mga daliri.
"Aaahh!" Halos mabaliw ako sa ginawa niyang iyon. Kakaibang sensasyon ang aking
naramdaman.
I opened my thighs even wider so that he could have more free access to my
womanhood now that I can feel its wetness.
"Basang-basa ka na agad, baby," he whispered to me as his fingers caressed my slit.
Pakiramdam ko ay umakyat ang lahat dugo sa aking mukha. Nakakahiya!
Tinangka kong itikom ang aking mga hita ngunit mabilis niyang nahawakan ito at mas
ibinuka pa. Bumaba siya doon at halos mapasigaw ako nang sumubsob siya sa aking
pagkababae.
"Ooohhh, fvck! M-mclaren...aahhh...s-sige pa. Ang sarap n'yan...uhmmnn.." Nahagip
ko ang kanyang ulo at napasabunot ako sa kanyang buhok.
"Aahh..a-aw. M-masakit." I felt something enter inside me as he sucked my clit.
"Goddammit! Mc!" Hindi ko malaman kung nasasaktan ba ako o nasasarapan. Naghalo-
halo na ang aking nararamdaman sa mga sandaling ito.
"It's just my finger, baby," he whispered down there before he sucked my clit again
at the same time as his finger was buried inside me which I think is not just one
but two fingers now!
"Oh my God, baby. Anong ginagawa mo sa 'kin?!" sigaw ko habang ipinagduduldulan ko
naman siya sa aking pagkababae.
Masakit pero masarap lalo na nang maramdaman ko na ang dahan-dahang paggalaw ng
kanyang daliri sa aking loob. Dahan-dahan niya itong inilabas-masok sa akin habang
patuloy siya sa pagdila ng aking pagkababae.
"A-aahhh...haahh.." napaungol ulit ako nang magsimulang bumilis ang paglabas-masok
ng kanyang mga daliri sa akin.
Halos tumirik ang aking mga mata at hindi ko na alam kung saan pa ako kakapit.
Kakaibang sensasyon sa loob ng aking katawan ang tila gustong sumabog at kumawala.
"A-ayann naa...a-ang sarap na naman. M-mc...s-sige pa...ahhh.." Sumunod naman siya
at mas lalo pa niyang binilisan ngunit muli akong napadaing sa sakit nang
maramdaman kong tila nadagdagan na naman ang kanyang mga daliri sa loob ko!
"Mclarennn....i-ilan na ba 'yannn?....ahhh..'yann...s-sige pa."
"Ang ingay mo, baby," natatawa niyang bulong mula sa aking ibaba at dahil doon ay
nahinto ang kanyang ginagawa!
"D-don't stop! Please...aahh..n-nabibitin ako. Malapit na eh."
Narinig ko siyang bumungisngis bago muling sumubsob sa aking pagkababae. Ikinawit
ko na ang aking mga hita sa kanyang leeg upang mas dumiin pa siya sa aking
pagkababae. Pakiramdam ko kasi ay nasa langit na ako at para bang may sasabog na sa
akin!
"A-aaahh..'y-yannn...oooohhhh...bilisan mo pa. Fvck! Oohh." Sumasalubong na ang
aking balakang sa kanyang mga daliri at labi. Tumitindi na ang aking nararamdaman!
Pakiramdam ko ay nasa alapaap na ako!
"M-mclaren....m-malapit na. A-ang galing mo. Aah, sh*t. Aah...ang s-sarap."
Mahigpit akong napakapit sa kanyang ulo nang maramdaman kong nasa pinakaituktok na
ako ng langit!
Nanginig ang buo kong kalamnan at namaos ang aking tinig. Pakiramdam ko ay naihi
ako.
"Mc, ihi ba 'yan? Huwag mong inumin!" Parang iniinom niya yata eh! Naririnig ko
kasi ang kanyang mga paglagok mula sa ibaba!
Ilang sandali lang ay umangat na siya sa akin. Inilapit pa niya ang kanyang bibig
sa aking mukha kaya naman naamoy ko ang amoy pepe ko sa kaniya. Hmnnn, mabuti na
lang at mabango. Kaya naman pala sarap na sarap ang tukmol sa pagkain, ininom pa!
"Busog na ako. Ang sarap. Nakakalasing ang katas mo," bulong niya sa akin kasunod
ng paghalik sa aking mga labi.
"Kaya pala mukhang na-elniño na ako, ininom mo ng lahat." Napabungisngis naman
siya.
"Ba't ang ingay mo?" tanong niya habang humahagod ang kaniyang daliri sa aking
hiwa.
"Ba't ang takaw mo?" balik kong tanong sa kanya.
"Para kang chicharon, ang ingay mo 'pag kinakain."
"Boom!" malakas kong sagot at tumawa naman siya ng malakas.

CHAPTER 11 ONLY WOMAN

"Ooohhhmmmm eehmmmm?"
Marahan akong humakbang patungo sa gitna ng entablo habang hawak ang mikroponong
pinapangarap kong bitbitin sa harap ng napakaraming tao. At hindi kailangang ikubli
ang mukha sa likod ng itim na maskara.
"I am thinking of you,
In my sleepless solitude tonight
?If it's wrong to love you,
Then my heart just won't let me be right..."
This song I lovingly dedicate to the first man I endowed with my body.
"Caused i've drowned with you,
And i won't pull through?
Without you by my side.."
That even though he wasn't for me, I still chose to follow my feelings and desires
of my body.
"I'd give my all to have,?
Just one more night with you
I'd risk my life to feel,
Your body next to mine.."
Habang nakatitig siya sa akin ngayon ay hindi pa rin maalis-alis sa isipan ko ang
init ng sandali na pinagsaluhan naming dalawa.
"'Cause i can't go on,
living in the? memory of our song
I'd give my all for your love tonight.."
Bawal. Mga nakaw na sandali pero ramdam na ramdam ang pagkasabik ng isa't-isa. Tila
ba sa aming dalawa lang umiikot ang mundo at walang kailangang intindihin. Walang
kailangang isipin.
"Baby can you feel me?
Imagining i'm looking in your eyes
I can see you clearly,?
?Vividly emblazoned in my mind.."
Ngunit pagkatapos ng lahat, pagkatapos ng mga init na sandali...muling babalik sa
realidad ng buhay...at haharapin ang katotohanang hindi kayo. Hindi kayo ang
itinadhana.
"And you're just so far,
Like a distant star
?I'm wishing on tonight.."
Kaya susulitin ang bawat sandali. Ibibigay ang lahat-lahat, maramdaman lang ang
bawat hinaing ng mga puso.
"I'd give my all to have,?
Just one more night with you
I'd risk my life to feel,
?Your body next to mine
'Cause i can't go on,
living in the memory of our song
I'd give my all for your love tonight.."
Ngunit paano ang bukas? Paano ang hinaharap?
"I'd give my all to have,?
Just one more night with you
I'd risk my life to feel,
?Your body next to mine
'Cause i can't go on,
living in the memory of our song
I'd give my all for your love tonight.."
"I'd give my all for your love tonighttt....?"
Ang ala-ala ay maglalaho. Ang kahapon ay ibabaon na lang sa limot.
Matapos ang aking kanta ay nagpalakpakan ang lahat ng tao sa ibaba ng entablado.
Tumango ako sa kanilang lahat at mapait na napangiti nang mapadaan ang aking mga
mata sa kinaroroonan ni Mclaren at ng aking kapatid. Masayang pumapalakpak ang
aking kapatid habang nakaangkla ang kanyang mga braso kay Mclaren. Si Mclaren na
walang emosyon namang nakatitig sa akin.
Tumalikod na ako at mabilis na naglakad pabalik sa backstage.
***
Mclaren's POV
Kaagad kong sinensayan ang mga unggoy na gawan ng paraang mailayo sa akin si Linta.
"Linta! Este Hannah!" Sira-ulo talagang Charlie ito. "Di ba may masarap kayong
desert? Samahan mo naman kaming kumuha oh...sige na, please. Cute ka naman eh." He
even pouted his lips.
Anak ng teteng oh. Bakla talaga ang p*ta.
"Sige. Let's go, bibiko. Ikuha natin sila ng desert," masayang sabi naman ni Hanna
sa akin.
"Pfft."
"Bibiko amp."
"Biko ka na pala ngayon. Pfft."
"Ginawang pagkain," bulungan at bungisngisan ng mga unggoy.
"Ahm--"
"Huwag mo ng isama 'yan! Masakit daw ang tiyan n'yan. Nagkalat nga 'yan kanina sa
unit namin. Eww...kadiri talaga, tangna." Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni
Charlie.
"Pfft!"
"H-ha? T-talaga?" Hanna asked me with a look of concern in her eyes.
"Oo. Kaya let's go Lint-Hanna! Hehe. Iwan na muna natin 'yan dyan," si Charlie na
rin ang sumagot.
"P-pero baka masakit ang tiyan niya," alma pa rin ni Hanna ngunit wala na rin
siyang nagawa pa nang hilahin na siya ni Charlie.
"Ikukuha nga natin siya ng Diatabs!" dinig kong malakas na sagot niya kay Hanna.
Nailing na lang ako sa mga kalokohan ni Charlie.
"D'yan lang kayo," paalam ko sa dalawang unggoy na naiwan.
"Magha-hiking ka naman, dude. Share-share naman d'yan," nakangising sabi ni
Rhysdave.
"P'wede naman..but i'll tell to your girlfriend first," nakangisi ko ring sagot sa
kaniya at doon naman nawala ang maganda niyang pagkakangiti.
"What the fvck? Para namang hindi iba," sagot niya habang kakamot-kamot sa kanyang
ulo.
I know he's also getting married soon and he's just enjoying the last days of his
being single. After wedding ay hindi na rin niya ito magagawa dahil magiging sunod-
sunuran na rin siya sa kaniyang asawa na gaya ni Yanlee na hindi maiwan-iwan ang
kanyang live in girlfriend na si Avriah.
All I know is that his girlfriend is going through a lot of depression right now.
"Let him. Go on. Enjoy mo na ang last night mo sa pagha-hiking," nakangisi rin
namang sagot ni Dominic sa akin. Isa pa rin ito. Dala-dalawa ang girlfriend. Tsk.
Si Charlie naman, ewan ko sa taong 'yun.
Nagmadali na akong nagtungo sa isla. I know she's waiting for me there and I don't
wanna waste these moments with her. Huling gabi na ito at bukas ay babalik na kami
sa Manila. Narinig ko rin mula sa pag-uusap ng aming mga magulang na sasama si
Hannafaye patungong Manila.
Tsk. Paano pa ako makakakilos ng maayos nito?
My mind right now is in a fvcking turmoil. I don't know what to do anymore! I just
wanted to stay here with her but I also know that I can do nothing when daddy
decides about it.
Hannafaye, on the other hand, may not be heading to Manila. Where else am I going?!
Hindi ko alam na ganito ang sasapitin ko dito sa Palawan. Hindi ko alam na dito ko
matatagpuan ang babaeng mas magpapagulo pa ngayon sa dati ng magulo kong buhay.
She's the woman who's making trouble in my life right now but she's also the woman
I want to be with forever. Siya lang...at sisiguraduhin kong walang mangyayaring
kasal sa pagitan namin ni Hanna.
Mabilis lang akong nakarating sa isla gamit ang Jetski. And I was right, I caught
her waiting at the entrance of the cave. She was only wearing a robe on her body
but until now the mask still covers half of her face.
Ilang beses kong hiniling sa kaniya na sana ay makita ko ang kanyang mukha. Nang sa
gayon ay hindi ako mahihirapang hanapin siya kapag nagkalayo kaming dalawa ngunit
ayaw niya talaga. Siya na lang daw ang hahanap sa akin kaya wala na akong nagawa
pa.
Mabilis siyang tumayo at kaagad akong sinalubong. I hugged her tightly as if we
hadn't seen each other for a year. I quickly picked her up and carried her inside
the cave as I claimed her goddamm lips.
And we shared the warmth of every moment throughout the long night. Wala kaming
sinayang na oras. Walang kapagurang pakikidigma ng aming mga katawan.
She's all I want. She's the only woman I want in my life.

CHAPTER 12 LUST
Hescikaye's POV
Wala na akong ibang nagawa kundi ang tanawin na lang sila sa ibaba mula dito sa
bintana ng aking silid. Isa-isa na silang nagpapaalam sa aking mga magulang. Isa-
isa na silang sumasakay sa kani-kanilang mga sasakyan.
Ang yacht ni Mclaren ay ipakukuha na lang daw niya sa kanilang mga tao. He wanted
to use it back in Manila but he changed his mind 'cause Hannafaye was with them and
he said he didn't want to take Hanna on a yacht.
Napansin ko ang paglinga-linga sa paligid ni Mclaren. Nababanaag ko ang lungkot sa
kanyang mga mata pero hanggang doon na lang iyon. I just said I would look for him
but the truth is there's no need. He had to forget me.
He's not for me. Ikakasal siya sa kapatid ko kaya mas mabuti ng hindi niya makita
ang aking mukha at hindi niya ako makilala na higit pa sa kaniyang kaalamang gusto
ko rin siya.
'Goodbye, Mclaren...'
***
Two Months Later,
"Prepare yourself...because one of my business partners and their son will be here
today," maawtoridad na sabi ni daddy habang naririto kami ngayon sa harapan ng
pagkain ngayong umaga.
Natigilan naman ako. Pinauwi niya ako dito para lang harapin ang kanyang business
partner?
Nasa kabilang resort kasi ako at doon ko pinipiling mag-stay para malayo sa kaniya.
Tapos ura-urada niya akong pinauwi dito kaninang madaling araw. Ang akala ko naman
ay kung napapaano na sila ni mommy. Si mommy naman ay tahimik lang sa kanyang tabi.
Hindi naman kasi siya makareklamo kay daddy. Si daddy lang ang nasusunod sa bahay
na ito.
"W-why, Dad?" mahina kong tanong sa kaniya kahit nahihimigan ko na ang mangyayari.
Igagaya niya ako kay Hannafaye. Sigurado na ako don.
Kay Hannafaye ay wala akong gaanong balita. Hindi na siya gaanong tumatawag sa
akin. Kung kumustahin ko man siya ay okay lang daw siya. 'Yan lang ang isinasagot
niya palagi sa akin.
"Mr. Montgomery is the owner of almost thousands of islands here in the Philippines
and thousands resorts overseas."
Oh eh pakialam ko do'n?
"We need to join forces with them to grow our business."
So?
"Ahmn...a-ano pong kailangan kong gawin?" nagtanong pa rin ako kahit alam ko na ang
susunod niyang sasabihin.
"He wants to meet you. Makipag-ayos ka sa kanyang anak. This is for our business.
They promised me that they would give half of their wealth and in addition they
would do a lot of propaganda to make our resorts more known worldwide. They are our
way of making our resorts more known around the world. And we can add even more
resorts 'cause of the wealth they can give us." Sa haba ng kaniyang sinabi ay wala
akong naitindihan. Ang tanging tumatak lang sa utak ko ay ang pakikipaglapit ko raw
sa anak nito.
"Yes, Dad." Tanging pagtango na lang ang ginawa ko.
"Good. All you need to wear for our dinner meeting is a glamorous dress para kaagad
kang magustuhan ng anak ni Mr. Montgomery."
"H-honey, p-p'wede naman sigurong simple l-"
"Shut up, Hazel!" sigaw ni daddy kay mommy kaya kaagad namang napatungo si mommy at
hindi na umimik pa.
Bakit ba niya hinahayaan na tratuhin siya ng ganito ni daddy?!
"O-okay po, Dad," sagot ko na lang kay daddy at mabilis na tinapos ang aking
pagkain kahit nawalan na ako ng gana.
***
Pagsapit ng gabi ay ilang mararahang katok sa pinto ang nagpapukaw sa malalim kong
pag-iisip.
"Sino 'yan?"
"Honey." Mabilis akong lumapit sa pinto at binuksan ito nang marinig ko ang tinig
ni mommy.
Nakangiti siyang bumungad sa akin kahit malulungkot ang kanyang mga mata.
"Mom."
"P'wede na siguro ito para sa susuotin mo mamaya?" nakangiti niyang sabi habang
ipinapakita sa akin ang naka-hanger pa na dress.
Kinuha ko rin ito at hinila si mommy papasok ng aking silid. Iniladlad ko sa aking
harapan ang long dress na plain cream color, mahaba ang manggas at katamtaman lang
ang baba ng neck collar. Hindi lalabas ang puno ng aking dibdib lalo na at wala
naman ako niyon.
Simple lang siyang tingnan pero magiging kaakit-akit pa rin siya dahil satin ang
tela at hahakab ito sa aking katawan.
"Mag-coat ka na lang anak para hindi masyadong ma-expose ang katawan mo."
"Okay lang, Mom. Kaya ko naman po eh." Natahimik si mommy at malungkot lang na
tumitig sa akin.
"P-pasensiya ka na, anak. Wala akong magawa sa daddy mo eh. H-hindi ko siya kayang
pigilan." Hinila ko siya paupo sa aking kama.
"Why, Mommy? Why are you letting him do this to you? Bakit nawawalan ka ng boses
pagdating sa kanya."
"M-mahabang kwento, anak. M-malalaman mo rin someday.....pero, anak. K-kung gusto
mong umalis dito, hindi kita pipigilan. Tutulungan pa kita. M-magpakalayo-layo ka
na lang, anak."
"Sana ganun nga lang po kadali 'yun Mom. Daddy has a lot of tentacles. And you? Why
can't you just leave here? Leave daddy alone, Mom. He doesn't treat you his wife
anymore. He hurts you, i know that." Dahil minsan ay napapansin ko ang kanyang mga
pasa na pilit niyang itinatago sa amin ni Hanna pero matalas ang aking paningin at
pakiramdam.
"M-mahal ko ang daddy mo." Tumungo si mommy kaya naman tumulo na ang kanyang mga
luha.
Lintek na pagmamahal 'yan!
"Does he love you?"
"M-mahal niya ako, anak. Mahal niya ako. K-kasalanan ko kung bakit siya
nagkaganyan," nanginginig ang katawang sabi ni mommy at patuloy siya sa pag-iyak
kaya niyakap ko na siya ng mahigpit.
"Tahan na, Mom. Whatever your sin has done to him. He still shouldn't hurt you. If
he can't forgive you then it would be best for you to separate. Sinasaktan niyo
lang ang sarili niyo, mom." Hindi na siya umimik at patuloy lang sa pag-iyak. Kaya
hinayaan ko na rin siya. Ano bang magagawa ko eh anak lang din ako?
***
Nagtungo kami sa isang private restaurant dito rin sa aming resort dahil dito kami
magkikita ng kanegosyo ni daddy.
Naupo na kami sa isang mahabang table na marami ng nakahandang pagkain at ilang mga
plato. Bakit parang ang dami yata? Ang akala ko ba ay dalawa lang ang bisita?
"Sir, narito na po sila?" bulong ng isa sa mga bodyguard kay daddy.
"Papasukin niyo," seryosong sagot ni daddy sa kanyang bodyguard.
Ewan ko ba kung bakit para akong kinakabahan sa mga bisitang darating ngayon.
Maya-maya ay pumasok na nga dito sa loob ang isang eleganteng pamilya. Natuon ang
aking paningin sa may edad na lalaking bahagyang natigilan nang mapatitig kay...
...napalingon ako sa aking kaliwa.
Mommy?
Si Mommy ay parang binuhusan ng suka dahil sa sobrang putla nito. Muli akong
bumaling sa pamilya at sa kanilang mga anak naman natuon ang aking paningin.
Isang magiliw na babaeng sa tingin ko ay kasing-edad ko lang at isang lalaking
taimtim na nakatitig sa akin ngayon.
"Hellow, Mr. Villaroel," pakikipag-kamay ni Mr. Montgomery kay daddy na tinanggap
naman ni daddy kaagad.
"Good evening, Mr. Montgomery. Here's my wife, Hazel and this is Hescikaye her
daughter."
Her daughter?
Pansin kong bahagyang natigilan si Mr. Montgomery sa isinagot ni daddy sa kaniya.
"H-hi. Ahm...this is my wife Magdalene, my daughter Selenah and my son Shield,"
pagpapakilala naman ni Mr. Montgomery sa kanyang mga kasama.
Napansin ko ring tila naiilang ang asawa ni Mr. Montgomery at hindi magawang
tumingin kay mommy.
Nakipagkamay ako sa kanila. Ang huli ay si Shield na bahagya pang pinisil ang aking
kamay at halos ayaw pang bitawan. Kakaiba ang mga tingin niya sa akin.
His eyes on me were full of lust.
He lustfully stared at me that you couldn't trust.

CHAPTER 13 MAKEOVER
Tahimik lang akong nakisabay sa pagkain habang sila ay abala sa pag-uusap tungkol
sa negosyo. Pansin ko na kakaiba rin tumingin si Mr. Montgomery. Mukhang may
pinagmanahan ang kanyang anak.
Samantalang ang babae niyang anak ay tahimik lang din at paminsan-minsang
ngumingiti sa akin kapag nagkakatinginan kaming dalawa.
"Ahm...excuse me po. Kailangan ko lang pong gumamit ng restroom," paalam ko sa
kanila dahil kanina pa rin talaga ako naiihi. Bukod doon ay napipikon na ako sa
ginagawang pagtitig sa akin ng lintek na Shield!
"You need to get back right here. Pag-uusapan na natin ang magiging kasal niyong
dalawa ni Shield." Natigilan ako sa sinabi ni daddy at napalingon ako kay Shield na
ngingisi-ngisi sa akin na parang demonyo!
Nagtaasan ang balahibo ko sa katawan kaya tumango na lang ako at nagmadaling
umalis!
Nagmadali akong pumasok sa isa sa mga cubicle ng restroom at mabilis na umihi.
Lintek! Sino naman ang magpapakasal sa isang tulad niyang mukhang demonyo?!
Natigilan ako nang pakiramdam ko ay bumukas ang pinto ng restroom. Naramdaman ko pa
itong sumara at parang ini-lock pa ng kung sino man ang nasa labas ng cubicle.
Nagsimulang kumabog ng malakas ang aking dibdib nang maramdaman kong may marahang
mga yabag na papalapit sa aking kinaroroonan. Dahan-dahan akong tumayo at iniangat
ang aking underwear. Bahagya akong tumungo para masilip ko sa ibaba kung sino man
ang taong ito.
"Can we talk?" Natigilan ako nang marinig ko ang kanyang tinig.
Shield? Anong ginagawa niya dito?!
"W-what are you doing here?" Pilit kong pinatapang ang aking tinig.
"Just talk about...anything? Do you have an idea? What do you want us to talk
about?" Sira-ulo ba siya?
Binuksan ko na ang pinto ng cubicle at lumabas. Bahagya siyang naka-lean sa gilid
ng pinto ng cubicle at ngayong lumabas na ako ay tumitig na naman siya sa akin na
para bang hinuhubaran niya ako sa kanyang isip.
"Wala tayong pag-uusapan. Umalis ka na," sabi ko at dumiretso ako sa gripo at
naghugas ng aking mga kamay.
Kita ko sa salaming nasa aking harapan ang mabilis niyang paglapit sa akin. Aalis
na sana ako nang mabilis niyang itinuon ang dalawa niyang kamay sa counter sa
magkabilaan kong gilid kaya na-corner niya ako sa loob!
"Ano ba?! Get out of my way!" sigaw ko sa kaniya ngunit ngumisi lang siya sa akin.
"Do you know that this is the type of women I like?" Malagkit niya akong tinitigan
mula ulo hanggang paa ".....Palaban."
"Huh! Hindi. Kita. Type," matigas kong sagot sa kaniya.
"Tsk. Tsk. Tsk. I really admire you. I like your behavior. I feel like you're
challenging my manhood."
"Umalis ka na. Hindi kita type at lalong hindi ako magpapakasal sa iyo." Tumitig
siya sa akin ng matagal. Biglang tumalim ang kanyang mga tingin kaya nakaramdam ako
ng takot.
Matangkad siya at malaki ang katawan. Alam kong wala akong laban sa kaniya.
"Please....u-umalis ka na." Muling tumaas ang sulok ng kanyang labi at mas lumapit
pa ang kanyang mukha sa akin hanggang sa...
"Uhmmnnn!" Bigla niyang hinawakan ng mariin ang aking batok at nilamukos ako ng
halik sa aking mga labi!
Nakaramdam ako ng hapdi doon na parang tinamaan ng ngipin at may nalasahan akong
kakaiba.
Nagpumiglas ako ngunit sinakop lang ng isa niyang kamay ang dalawa kong pulsuhan at
inilagay sa aking likuran habang ang isa niyang kamay ay pumisil na sa aking
dibdib. Bumaba ang kanyang kamay sa laylayan ng suot kong dress at pilit niya itong
itinataas!
"Uhmmm-! Help!!" sigaw ko ngunit mabilis niya akong nabuhat at isinandal sa pader.
Hawak niya sa aking ulunan ang dalawa kong kamay. Muli niya akong hinalikan ng
mariin at idiniin ng todo ang aking ulo sa matigas na pader habang ang isa niyang
kamay ay nahagip na aking underwear at biglang hinaklit kaya naman nasira ito!
Help me! Help!
sigaw ko sa aking utak dahil puro ungol na lang ang tangi kong nagagawa. Para
siyang isang bato dahil sa sobrang lakas niya!
"Uhmnnnn!"
Bigla na lang sumambulat ang pinto ng restroom at sabay kaming napalingon doon ni
Shield.
"Aegia!!! Help me!" Naglalagablab sa galit ang mga mata ng bestfriend ko. Mabilis
niyang sinugod si Shield.
Nabitawan ako ni Shield at sinalubong din si Aegia. Natakot ako dahil alam ko
namang babae din siya at anong magagawa niya sa isang higante na ito?!
Ngunit nagulat ako nang binigyan niya ng mabibilis at malalakas na suntok si Shield
sa panga, ulo at pisngi. Napakiling ang ulo ni Shield at para bang nahilo. Dumugo
din ang gilid ng kanyang labi.
"Leave, Kaye. I can handle this fvcking asshole," matigas na utos sa akin ni Aegia.
"P-pero...Aegia!" Nanlaki ang aking mga mata at napasigaw nang sugurin din siya ni
Shield at undayan ng suntok sa mukha.
Ngunit mabilis nakailag si Ae at siya naman ang nagbigay ng malakas na suntok sa
panga nito. Tumalsik ang ulo ni Shield paitaas! Ang lakas naman niya!
Ilang beses niyang hinataw ang malapad na dibdib ni Shield gamit ang kaniyang
kamao. Umikot pa siya at binigyan ng flying kick ang mukha ni Shield kaya tumalsik
ito at napabalandra sa pader.
Pakaladkad akong hinila ni Ae palabas ng restroom.
"You need to get out of here."
"H-ha? W-what do you mean?"
"Nanganganib na ang buhay mo dito kaya kailangan mo ng makaalis."
"H-hindi kita maintindihan."
"Hindi basta-basta ang mga taong 'yan. Believe me, delikado na ang buhay mo
ngayon." Lumiko kami sa ibang hallway at hindi sa daang pabalik sa table kung saan
naroroon sila daddy at mommy at ang pamilya ni Shield.
"S-si mommy. Paano si mommy? Aegia, hindi ko siya p'wedeng iwan!" Hindi ko
makakayang iwan sa poder ni daddy ang mama ko!
"Ako ng bahala kay tita Hazel."
Nakalabas kami sa madilim na parking lot at hinila niya ako papasok sa loob ng
isang kotse. Nagulat ako nang may isang lalaking nakaupo sa driver seat at malawak
ang pagkakangiti niya sa akin!
"Oh mabait ako, ha. I'm Silver Lincoln. You are?" nakangiti niyang pagpapakilala sa
akin.
"Kaibigan ko 'yan. Mabait 'yan. Siya ang magsasama sa iyo pa-Manila. Maiiwan ako
dito at huwag ka ng mag-alala kay tita Hazel. Ako ng bahala sa kaniya. Susunod ako
sa 'yo do'n," sabat naman ni Aegia sa pinto ng kotse.
"I-ingat ka. Si mommy, ha. Please."
"Yes. Take care too," sabi niya at humalik pa siya sa aking pisngi bago ako
tinalikuran! Babae ba talaga 'yun?!
"Tsk. Sana all." Sinamaan ko ng tingin itong pilak kong katabi.
Ngingisi-ngisi lang naman siya sa akin bago sinimulang patakbuhin ng mabilis ang
sasakyan.
"Masusundan pa rin nila ako kahit saan ako magpunta!" Inis kong sigaw habang nasa
biyahe. Gulong-gulo ang buhay ko. Gulong-gulo ang utak ko!
"Hmmmnn..?" Ilang beses akong sinulyapan sa front mirror nitong katabi ko habang
tila may kakatwang iniisip.
"Mmnn..alam ko na!" bigla niyang sigaw at nagulat naman ako sa kaniya.
"P'wede bang huwag kang sumigaw?!" sigaw ko rin sa kaniya.
Buwisit! Aatakehin ako sa puso nang dahil sa kaniya! Natawa lang naman siya sa akin
kaya tiningnan ko siya ng masama.
"Kailangan mo lang ng isang makeover."
"Makeover?" Nangunot ang aking noo.
"Yeah? Isang matinding makeover," nakangisi niyang sagot sa akin.
Parang hindi ko yata nagugustuhan ang tumatakbo sa isip niya.

CHAPTER 14 COOK
"Ahre you shure abhout this?" nakanganga kong tanong habang nakatitig sa hitsura ko
sa harapan ng salamin at hindi ako makapaniwala sa naging transformation ko.
Hirap na hirap ako sa pagsasalita dahil sobrang gaganda ng ngipin ko ngunit bakit
nilagyan pa ng fake gums?!
"Kailangan 'yan para umumbok ng kaunti 'yang nguso mo!" sigaw din sa akin ni Aegia
sa harapan ng salamin.
"Eh phara nhaman akhong ngongo!"
"Tsk. Masasanay ka rin. Ayusin mo na 'yang sarili mo at uuwi ka na sa titirhan mong
apartment."
"Shobhrang ayhos kho na, 'di bha?" sarkastiko kong sagot sa kaniya.
Paano ba naman?! Narito kami ngayon sa isang parlor. Sinira nila ang buhok ko! My
God! Super buhaghag na siya! Dinagdagan nila ang kilay ko. Super kapal na niya.
Nilagyan pa ako ng bangs. Isang malaking balat sa pisngi at isa sa ilong gamit ang
fake tattoo na tatagal ng one to two weeks daw before mag-fade. Saka na lang daw
ulit lalagyan ng panibago.
Ngingisi-ngisi sa akin si Aegia.
"I'm sho ughly nha!!! Waaahh!!" pumalahaw ako ng iyak.
Nakakaiyak naman talaga ang lintek na transformation na naisip ng Pilak na 'yun!
Dinaig ko pa ang basurera sa hitsura ko!
"Ginusto mo 'yan, 'di ba? Ayaw mo ng pang Justine Bieber."
"Thse!"
"Enough na sa kaartehan mo. O reading glass mo. Here's your things na
pangprobinsyana. Mga dress ang laman niyan. Magsipit ka lang na tsinelas, ha?"
Iniabot niya sa akin ang reading glass at isang may kalakihan na bag na punong-puno
ng laman.
"Eh b-bhakit phati dhamit?!"
"Hoy, makeover 'yan. Alangan namang ganyan ang hitsura ng mukha mo. Ang pangit-
pangit tapos eh nakapang-majorette ka ng suot?"
"Waahh! Phwede nhaman shigurong mhagmhaskara na lhang akho eh. Lhintek na bhuhay
nhaman itho eh."
Nginiwian lang ako ng anak ng Justine Bieber na ito!
"Pati 'yang pananalita mo. Ayusin mo ha. Tigil-tigilan mo ang ka-e-english. Dapat
mahirap ka lang. Galing sa napakalayong bundok ng probinsya. Tandaan mo 'yan."
Humibi-hibi na lang ako. Ano pa nga ba ang magagawa ko?! Kailangan kong gawin ito
dahil ngayon ay pinaghahahanap na ako ng mga tauhan ni daddy. At galit na galit
siya dahil naabutan si Shield sa restroom na bugbog-sarado at dahil doon ay nawala
ang dapat malaking pera na papasok sa company ni daddy nang dahil sa akin!
Maging si Shield ay napakarami na daw inutusang tao para mahanap ako! Jusko naman!
Ano bang balat ang meron ako at ganito kamalas ang buhay ko?!
"Eh phaano akho khakhain nitho? Whala akhong phera! Nha-closhe ng lhahat ang bhank
ahccount kho!" Pag-check ko kasi kanina ng bank account ko dahil plano kong mag-
withraw ng malaking halaga ay wala na. Naka-temporary close ang lahat ng account
ko. Siguradong kagagawan iyong lahat ni Daddy.
"Mag-apply ka ng trabaho. Ire-recommend kita, okay. Huwag kang mag-alala."
"Shira-ulo kha bha? Shino nhaman ang thathanggap sa hitshura kong itho?! Ang
phangit-phangit kho!"
"Hoy! Tigilan mo 'yang kapapangit mo, ha. Walang pangit na ginawa si God. Lahat
maganda at saka maganda lang ba ang natatanggap sa trabaho? Nasa performance 'yan.
Hindi binabase sa hitsura."
"Kahit na!" ungot ko pa rin habang maiyak-iyak na ako dahil sa sobrang kamalasang
inabot ng buhay ko.
Bakit ba kasi nagkaganito na?! Lintek kasi 'yang Shield na 'yan eh. Pakakasalan ko
sana siya kung nagpaka-gentleman siya eh halos ma-rape na niya ako! Nagkasugat pa
nga ng malaki 'yung labi ko eh. Pwe! Bwisit siya!
Mabuti na lang talaga at dumating kaagad si Aegia. Baka hindi lang rape ang inabot
ko sa hayop na 'yun. Baka binugbog na rin ako no'n.
"Let's go. Iuuwi na kita sa titirhan mo," sabi ni Aegia at muli na niyang isinuot
ang kanyang sumbrero na medyo naka-cover sa kaniyang mukha.
Nagsuot din siya ng tinted eyeglasses at malaking coat para wala ring makapansin sa
kaniya. Ako naman ay isinuot na rin ang reading glass. Nakabestida na rin ako ng
bulaklakan at sipit na tsinelas. Nilagyan pa niya ng medyo malaking unan ang aking
tiyan para kunyari daw ay buntis ako!
Kinakabahan ako sa mga pinaggagagawa naming ito. Dinaig pa namin ang mga kriminal!
Eh bakit kaya hindi na lang namin sila isumbong sa pulis?! Eh ano naman ang
isusumbong namin doon? Ay muntik na nga pala akong ma-rape kaso 'yung muntik ng
mang-rape sa akin ang siyang nabugbog eh.
At saka marami daw bata-batang pulis ang mga Montgomery na 'yun kaya mawawalang
saysay lang daw ang pagsusumbong ko sa pulis. At dahil doon ay mas madali rin akong
mahahanap ng mga taong 'yun. Haaayst!
Sumakay kami ng jeep. Oo jeep. First time kong mag-jeep! At ang hirap pa lang
kumilos dito. My God. Baka malaglag ang unan sa tiyan ko! Nakakahiya! Baka bigla
akong manganak dito ng unan!
Kaagad lumayo ang ate mong girl na makakatabi ko. May kakapalan ang make up at
inerapan pa ako. Lintek na 'to ah. Eh kung hubarin ko kaya itong suot kong fake
gums at ipakain sa kaniya!
Siniko ako ni Aegia kaya napalingon naman ako sa kaniya.
"Ayusin mo nga 'yang mga mata mo. Para kang mangangain ng tao. Nakakatawag-pansin
ka," bulong niya sa aking tainga.
"Sha thingin mho hindhi nhakakathawag-phanshin ang hitshura kho?!" mariin kong
bulong sa kaniya.
"Tumigil ka na. Ayusin mo 'yang pag-upo mo. Naiipit ang baby natin." Natigilan ako
sa kaniyang sinabi.
Naramdaman ko pa ang pagyakap ng braso niya sa aking baywang mula sa likuran at
hinapit ako palapit sa kaniya.
Oo nga pala. Mukhang lalaki nga pala ang letcheng 'to. Napalingon akong muli sa mga
taong naririto sa loob ng jeep at lahat sila ay napapangiwi sa aming hitsura ni
Aegia.
'Di siguro nila matanggap na ang isang katulad kong pangit ay nabuntis ng isang
pagkagwapo-gwapong nilalang. Hmp!
Natatawa na lang ako sa isipan ko.
Hinawakan ni Aegia ang aking tiyan at marahang hinaplos. Gusto kong mapa-face palm
sa kalokohan ng isang 'to.
"Para," sabi niya nang lumipas ang ilang sandali.
Huminto din naman kaagad ang sasakyan.
"Wait lang, manong ha. Buntis ang misis ko," sabi ni Ae habang inaalalayan na niya
akong bumaba ng jeep.
Misis talaga?!
"Mukhang ginayuma 'ata ang poging 'yun no'ng babaeng 'yun ah."
"Ew, anong nagustuhan niya don?"
"Ang pangit."
"Mukha nga siyang kinulam eh."
"Isang ginayuma at isang kinulam."
"Tsk. Tsk. Tsk. Sayang naman ang pagkapogi no'ng lalaki," dinig kong bulungan ng
mga pasahero nang kami ay makababa na ng jeep.
Nakahabol pa rin sila ng tingin sa amin kahit umaandar na ang sasakyan.
I-erapan ko sana silang lahat nang bigla na akong hilahin ni Ae papasok sa isang
apartment. Binuksan niya pa rin ito gamit ang isang susi kahit na mukha namang may
tao sa loob dahil nakabukas ang ilaw.
Pagbukas ay bumungad sa amin ang isang maayos na silid. May sala, may nakabukas na
t.v, may hagdan paitaas at siguro ay doon ang silid. Sa ilalim ng hagdan ay may
maliit pero maayos din na kitchen at sa mesa nito ay may napakagandang nilalang na
kumakain at ngayon ay nakatitig na sa amin.
"Hi," nakangiti niyang bati sa amin.
Tumayo siya at naglakad palapit sa amin. Naka-crop top at lowest denim short na
halos panty na sa sobrang igsi. Litaw din ang kanyang pusod.
Tapos ay tatabi siya sa akin na ganito ang hitsura ko?!
"Siya ba?" nakangiti niyang tanong kay Ae.
"Aha. Dito na muna siya. Ikaw na ang bahala sa kaniya."
"Sure. Hi, i'm Empress Hardy. You are?" magiliw niyang pagpapakilala sabay angat ng
kaniyang kamay sa aking harapan.
Lumingon muna ako kay Aegia. Hindi ko kasi alam ang ipapakilala ko sa kaniya. Hindi
ko alam kung may nalalaman ba siya tungkol sa akin.
"From now on, i'll call you Aye. A short name from Hescikaye. Ok lang ba sa iyo?"
tanong niya ulit sa akin.
"O-okay," nakangiti ko ring sagot sa kaniya. So, kilala niya pala ako. Nasabi na
siguro sa kaniya ni Aegia.
"Tomorrow, I'll take her to Mr. Garland. They now need a cook at their branch at
BGC Taguig." Natigilan ako sa kaniyang sinabi.
G-Garland? Ako? Cook?

CHAPTER 15 OA
Mclaren's POV
"What?! What do you mean by nothing?!" I shouted at the stupid investigators
Rhysdave gave me to find Kaye.
Fvck, yes! Now i know she's Kaye, ang headchef na magaling at masarap magluto dahil
noong gabing kumanta siya at 'yung tinig ng headchef na kumanta rin habang nasa
kusina ay iisa lang.
At ngayon ay ipinahahanap ko na siya dahil lumipas na ang dalawang buwan ay hindi
pa rin siya nagpapakita sa akin. She promised me that she would follow me here in
Manila and we would be together.
"Sir, ang sabi po ng mga napagtanungan namin doon ay bigla na lang daw pong nawala
noong gabing pinag-uusapan na ang kasal ni Ms. Kaye sa isang kanegosyo ng kanyang
ama at ipinahahanap na rin daw po ng mga Villaroel at mga Montgomery si Ms. Kaye sa
ngayon."
Kasal? Montgomery?!
Tila nagpanting ang tainga ko sa aking narinig. Tangna naman! She can't marry
anyone else! Lalong-lalo na sa fvcking asshole na Montgomery na 'yun! She should
just marry me!
"Find her, idiots! And don't ever come back here without her!" mariin kong sigaw sa
mga stupidong ito. Mga walang kuwenta! Saan ba nahanap ng sira-ulong Rhysdave ang
mga taong ito?!
I can't control my anger. I miss her so damn much! And two months for me without
seeing her equals ten fvcking years!
"Yes, Sir." Kaagad na rin silang lumabas ng aking opisina.
And when the door closed, I grabbed the shotglass that was sitting on my desk and
threw it against the closed door!
Inis kong ginulo ng paulit-ulit ang aking buhok. Where can I find her? I asked
Linta several times pero paulit-ulit lang din ang isinasagot niya sa akin.
I don't know! I don't know! Fvck her!
Now I know that they are siblings and Kaye's real name is Hescikaye Villaroel
according to my staff na inutusan ko to investigate Kaye. But why does Hanna deny
Kaye?
Ang sabi ng lintek na Linta na 'yan ay magpinsan lang sila!
Naisipan ko ng tumayo at lumabas ng aking opisina. Nabungaran ko ang sekretarya ko
na walang ginawa kundi ang magkolorete sa kanyang mukha. Sasali ba siya sa perya!
Mukha na siyang clown!
"Hey."
"S-sir! M-may kailangan po ba kayo?" Mabilis niyang itinago sa ilalim ng mesa ang
kanyang mga pampadumi ng mukha at bumaling sa akin na may napakatamis na ngiti.
Langgamin ka sana.
"Clean the mess at my office. Even your face is included. Ang dumi-dumi."
"Y-yes, Sir," she said as she lowered her head.
Maybe she was hurt by what I said but I ignored her. Kaagad na akong lumabas ng
opisina at magiging okay lang ako kapag nagpakita na sa akin si Kaye.
I went out of the office building to have coffee at the coffeeshop across the
street. I noticed Linta in the distance while talking on the cellphone. She looked
irritated.
Sino naman kaya ang kausap nito?
Naisipan kong lumapit sa kanyang kinaroroonan ngunit nagkubli ako sa ilang mga
sasakyan na aking nadaraanan upang hindi niya ako mapansin.
Gusto kong marinig ang kanilang pinag-uusapan ng kung sino mang ponsio pilatong
kausap niya sa phone. Masama kasi ang kutob ko sa kaniya lalo sa ginawa niyang pag-
deny sa sarili niyang kapatid.
"What?!...... No, Dad! Wala pa siya dito!.......... Don't worry, I'm watching
Mclaren in case he already knows something about my ate.......... Yes, yes,
Dad...... I'll tell you right away when she comes here.......Yes, dad. Okay,
dad....bye. I love you."
Kaagad akong nagkubli sa isang kotse nang matapos siya sa pakikipag-usap sa kanya
palang ama na si Mister Villaroel. Nagpalinga-linga siya sa paligid bago pakendeng-
kendeng na naglakad papasok sa aking office building.
Napahinga ako ng malalim at naguguluhan sa mga nangyayari.
***
Kaye's POV
"G-good morning po, Shir. S-sir." Shit!
Hirap na hirap pa rin akong magsalita hanggang sa ngayon dahil sa lintek na gums na
ito na ayaw ipatanggal sa akin ni Aegia. Bwisit talaga siya! Mabuti na lang at
naalis ko na ang unan sa aking tiyan. Pwede naman kasing hindi na lang buntis eh!
"Good morning, Ms.....Aye? Aye Hardy," kunot-noong basa ng may edad na si Mr.
Garland sa aking resume na kanya ngayong hawak. Ang ama ni Mclaren na siyang narito
ngayon sa main office nila.
"Y-yesh po, Sh-sir." Fvck! "Aye Hardy po."
Si Empress ang nagpagamit sa akin ng kanyang surname. Siya rin ang nagpagawa ng
aking resume at mga fake requirements ko na hindi naman halatang peke.
Saan naman kaya siya nagpagawa ng mga ganyan? Ang galing kasi eh may mga control
number din at seal ang bawat requirements ko kaya hindi mahahalatang peke ang mga
ito.
"Okay, Aye. I tasted the dishes you cooked and i admired you so much. Dahil wala
akong maipintas sa lahat ng iyong niluto. Sobrang sarap nilang lahat. I'm sure my
loyal customers at my restaurants will love all these. Especially there are new
dishes to be added to our menu because of you. Did you really cook all that?"
"T-thank you, Shir. Yesh, Sh-Sir. Ako po ang nagluto ng lahat ng iyon."
"Hmmnn...hindi kasi halata sa 'yung hitsura." Napalunok ako sa kanyang sinabi.
"Ahaha. W-wag mong masamain ang sinabi ko, ha. Talagang masasarap ang mga luto mo."
Tumango na lang ako sa kaniya.
"Thank you po."
"So, ngayong nakapasa sa aking panlasa ang 'yung mga niluto and we need a cook at a
branch of our restaurant located at the BGC Taguig, we need to send you there right
now. My son Mclaren was there to take care of you there. Siya na ang bahala sa iyo
doon, iha." Pinigilan ko ang panlalaki ng aking mga mata sa likod ng suot kong
reading glasses.
M-Mclaren?! Shit.
***
Narito na ako ngayon sa labas ng office building ni Mclaren at halos magiba na ang
aking dibdib dahil sa sobrang lakas ng kabog nito. Nanginginig din ang aking mga
tuhod. Parang hindi ko yata siya kakayaning harapin sa ganitong klaseng hitsura ko!
Inhale! Exhale!
"Hah!" Naglabas ako ng napakaraming hangin mula sa aking katawan.
"Who are you?"
Nanigas ako mula sa aking kinatatayuan dito sa labas ng office building ni Mclaren
nang marinig ko ang baritono niyang tinig mula sa aking likuran.
Mas dumoble pa ang lakas ng kabog ng aking dibdib nang makita ko na sa gilid ng
aking mga mata ang dahan-dahan niyang paglalakad patungo sa aking harapan.
Hindi ko makuhang salubungin ang kanyang mga mata ngunit ramdam ko ang mariin
niyang pagtitig sa akin.
Pinagmasdan niya ako mula ulo hanggang paa. Nakabestida ako ng bulaklakan at sipit
na tsinelas, buhaghag ang aking buhok, may makapal na bangs, malaking nunal sa
pisngi at ilong, makapal ang nguso dahil sa fake gums at naka-reading glasses.
"G-good m-morning pho, Sh-Shir," nangangatal at utal kong bati sa kaniya habang
hindi ako makatingin ng diretso sa kanyang mga mata.
"Hmmnn...Good morning," mahina niya ring sagot sa akin. "But...."
Napatingala ako sa kaniya dahil sa nabitin niyang sasabihin. Wala akong mabasang
anumang emosyon sa kanyang mga mata ngunit taimtim ang pagkakatitig niya sa akin.
Mas lalo akong napako mula sa aking kinatatayuan nang bahagya siyang yumukod at
lumapit ang kanyang mukha sa aking mukha.
"Hmmmn...hindi ba masyadong oa ang hitsura mo?" bulong niya sa aking mukha na halos
inches na lang ang pagitan nito sa akin.
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
Anong ibig niyang sabihin? Oa?!

CHAPTER 16 FEAR
"Babe!"
Bigla siyang napatayo ng tuwid mula sa pagkakatunghay niya sa akin.
"Narito ka lang pala eh. Kanina pa kita hinahanap sa loob." Lumapit sa aming
kinaroroonan si Hannafaye at tiningnan ako mula ulo hanggang paa sa nakadidiring
paraan.
"Ew. Sino naman 'to?" Diring-diri ang kanyang mukha na akala mo eh nakakita ng
sarili niyang dumi sa kubeta! Kumawit ang dalawa niyang braso sa braso ni Mclaren.
"New cook," walang emosyong sagot ni Mclaren. "Follow us, lady," sabi niya at saka
nila ako tinalikuran.
So, alam na niya. Siguro ay itinawag na sa kanya ni Mr. Garland na darating ako
dito.
"Lady? Haha. Hindi bagay sa kaniya ang lady. Mukha siyang uranggutan," saad ni
Hanna kay Mclaren habang naglalakad na sila sa aking unahan.
Lahat ng madaanan namin ay napapatitig sa akin. Karamihan ay napapangiwi ngunit,
pakialam ko sa inyo. Mas maganda ako sa inyo. I know!
Sumakay kami ng elevator. Si Hannafaye ang nasa gitna pero isiniksik niya si
Mclaren sa sulok na kasama siya. 'Yung hantaran nilang inilalayo ang sarili nila sa
akin na para bang mayroon akong isang nakahahawang sakit.
"Stop being so artistic," sabi ni Mclaren. Mabilis niyang kinabig si Hannafaye
patungo sa sulok at umayos naman siya ng pagkakatayo sa aking tabi.
"Bakit naman ganito kayo tumanggap ng empleyado? Hindi ba p'wedeng with pleasing
personality naman or high profile appearance, ganern. Eh paano kung makita 'yan ng
ilan sa mga customer at pandirihan? Eh baka magsitakbuhan na sila palabas ng
restaurant mo kasi nakakita ng mukhang gorilya. Paano pa sila babalik? Unang-una
nilang iisipin ay marumi ang pagkain. Baka may sakit 'yung cook niy-"
"Enough!" sigaw ni Mclaren kay Hanna.
"I-m j-just stating the fact. Look at herself. Can't you see?"
"Paano mo ba nasabing marumi? Eh ang bango-bango nga niya?" Muntik ng malaglag ang
panga ko sa sinabi ni Mclaren mabuti na lang at naiikom ko ng mahigpit ang aking
mga labi.
"Oh my God! How can you say that?! Eeww....like duh. Kadiri ka, Mclaren. You're so
impossible," sagot ni Hanna kasabay ng pag-irap niya sa akin.
Ang sarap lang iumpog ng nguso niya d'yan sa pader. Hindi ko alam na may ganito
pala siyang pag-uugali.
Hindi na siya pinansin pa ni Mclaren hanggang sa makalabas na kami ng elevator pero
muling kumawit ang mga braso ni Hanna sa braso ni Mc at hinahayaan lang naman
niyang gawin ito sa kaniya ng aking kapatid.
Siguro ay nagkakamabutihan na sila. Hindi naman malayong mangyari 'yun dahil
maganda naman si Hanna.
Pumasok kami sa isang glass door. Maraming cubicle na puno ng mga tao at lahat sila
ay nakatingin sa akin na mukha ring diring-diri.
Sige lang mga magagandang nilalang. Okay lang 'yan, Hescikaye. Mas maganda ka pa
rin sa kanila.
Dumiretso kami sa hallway at sa dulo nito ay may nakita akong glass door din. Sa
labas naman ng pinto ay may table at may babaeng namumutla na ang kulay dahil wala
man lang kakulay-kulay ang mukha. Ni walang lipstick.
Eh anong ipinagkaiba nito sa akin? Mukha na rin siyang patay.
"Is my office clean?"
"Yes po, Sir," nakasimangot na sagot ng babae. Siguro ay ito ang kanyang
secretarya.
Pumasok na kami sa loob ng malawak niyang opisina.
"Take your seat," offer niya sa akin sa upuan na nasa harap ng malapad niyang
office table.
Naupo na rin si Mc sa loob nito pero muling tumabi sa kanya si Hanna at naupo naman
sa arm chair habang nakaakbay kay Mc.
"Do you have an endorsement?" tanong niya habang taimtim na nakatitig sa akin.
Kaagad ko namang iniabot sa kaniya ang letter na mula kay Mr. Garland. Siyempre,
nakalagay doon ang pangalan ko pero Aye Hardy na ako ngayon.
Binasa niya itong mabuti. Napansin ko ang bahagyang pagkunot ng kanyang noo bago
muling tumunghay sa akin. Nakatunghay din sa letter si Hanna.
"Okay, good. You can start now," aniya sabay dampot ng kanyang phone at may
tinawagan doon.
"Pasado agad? Ganun kabilis?" tanong ni Hanna na tila hindi makapaniwala.
Tinamaan ka talaga ng magaling. Malapit ko ng ingudngod 'yang nguso mo sa sahig.
"Si Daddy ang nag-hire sa kaniya. Ifinorward lang siya dito," Inis na sagot ni
Mclaren kay Hanna na napaismid na lang sa hangin.
"T-thank you po, Sh-Sir," mahina kong sagot. Napakagat-labi na lang ako nang
mahirapan pa rin ako sa pagbigkas ng S pero siguro naman ay masasanay din ako.
"Get Ms. Aye here from my office," sabi niya sa kanyang tinawagan.
"Haayst. Hindi na ba magbabago ang isip mo?" hirit pa rin ng magaling kong kapatid.
Tiningnan lang siya ng masama ni Mclaren.
Ilang sandali lang ay dumating na rin ang isang naka-uniform na babaeng medyo may
katabaan. Nakangiti at mukha naman siyang mabait.
"Teach her what she will do, even the rules and regulations here in our branch. And
give her uniforms."
"Sige po, Sir. Halika na?" magalang at malumanay na sagot ng babae. Sa tingin ko ay
hindi kami nagkakalayo ng edad. Mataba nga lang siya pero may hitsura naman.
"Thank you po ulit, Sir." Tumayo na ako at sumama sa babae. Hindi na umimik si Mc
pero pansin ko pa rin ang pagtitig niya sa akin.
***
"Hi, I'm Jamie. Jamie na lang din ang itawag mo sa akin, ha. 'Wag mo 'kong i-a-ate
dahil bata pa ako. Twenty pa lang ako, siguro ay matured lang akong tingnan dahil
you know, mashuba aketch. Ahmn..two years na akong nagwo-work here. Okay naman
dito. Masaya at malaki magpasahod si boss. Mabait naman iyon kaya lang ngayon, ewan
ko ba ang sungit. Laging mainit ang ulo. Pinapagalitan niya lahat. Pinupuna niya
lahat. Para siyang may regla pero ang pogi pa rin kahit galit. Mihihihi."
Hindi halatang kinikilig siya kay Mclaren.
"Kaya pagpasensyahan mo na lang siya kung mapapabilang ka sa mga masisita niya.
Baka bilog din ang buwan kaya ganyan siya, tapos samahan pa ng masungit at maldita
niyang fiancee! Hmp! Feeling reyna dito. Kaasar."
Hindi rin siya madaldal, noh?
"So, anyway. Ito na, ituturo ko na sa iyo ang mga dapat gawin."
Isinama na niya ako sa loob ng kitchen at itinuro ang lahat ng mga gagawin. Marami
rin ang mga makakasama ko dito at makakatulong ko sa pagluluto.
Ipinakilala niya ako sa lahat. 'Yung iba ay nilait-lait pa ako at pinagtatawanan
pero may ilan din namang bukal sa loob na nagpakilala sa akin. Bihira na lang
talaga ang mga taong tumatanggap sa mga katulad kong pangit.
***
Inabala ko na ang sarili ko sa pagluluto. Ilang putahe na rin ang aking natapos at
last na itong tinitimplahan ko sa ngayon.
Sumandok ako ng mainit na sabaw gamit ang malaking sampi at kinutsara ko naman ang
sabaw na nasa sampi para sana tikman ngunit..
"Can i taste i-aw!" Napabaling akong bigla sa narinig kong nagsalita sa aking
likuran at di sinasadyang natapunan ko ng mainit na sabaw ang napakaputing damit ni
Mclaren at sa may dibdib niya ito natapon paibaba sa kanyang tiyan.
"S-shir, s-sho-rry po," nagkanda-utal na ako at kinabahan ng bonggang bongga lalo
na nang makita ko ang mga mukha ng mga kasama ko dito sa loob ng kusina.
Tila ba takot na takot.
Kailangan ko na rin bang matakot?

CHAPTER 17 HIDE
"S-shir....Sir, s-sor-ry po. Ahm..."
Nataranta ako at hindi ko alam ang aking gagawin. Naghagilap ako ng maaari kong
ipunas sa nabasa niyang damit ngunit wala akong makita kaya naisipan kong ang
laylayan ng suot kong apron na lang ang aking gagamitin.
Hinawakan ko na ito at tangka ko ng ipupunas sa kanyang dibdib nang bigla niyang
hinawakan ang nangangatal kong kamay.
Tumatambol ng sobrang lakas ang aking dibdib at pakiramdam ko ay naririnig na niya
ito, maging ang mismong labi ko ay ramdam ko rin ang pangangatal.
"S-sir...."
Napatitig ako sa kamay niyang nakahawak sa aking kamay. Hindi naman ito mahigpit
'di gaya ng aking inaasahan.
Dahan-dahan akong tumingala sa kaniya hanggang sa tuluyang magtama ang aming
paningin.
Kusa na lang kumalma ang puso ko, maging ang pangangatal ng aking katawan ay bigla
na lang naglaho nang mabasa ko ang emosyon sa kanyang mga mata na ibinibigay niya
lang sa babaeng hindi niya man nakilala, ngunit ipinaramdam niyang siya ay
mahalaga.
Tila bumagal ang takbo ng orasan. Pakiramdam ko ngayo'y sa aming dalawa lang
umiikot ang mundo. Saglit naming nakalimutan ang totoong riyalidad ng buhay.
Ngunit hindi...
"Babe?"
Sabay kaming natauhan nang marinig namin ang tinig ni Hanna.
Biglang tumalim ang mga mata ni Mclaren habang nakatitig sa akin at malakas niyang
ibinalibag ang aking kamay nang kaniya itong bitawan.
Nakalapit na sa aming harapan si Hanna.
"Oh my God! What happened?" gulat niyang tanong habang nagpapalipat-lipat ang
kaniyang tingin sa aming dalawa ni Mclaren.
Ako naman ay biglang bumalik ang kaba at pangangatal. Muli akong napatungo at hindi
ko kinayang salubungin ang matalim na tingin sa akin ni Mclaren.
"I don't need stupid fools here. If you want to stay in my company, ayusin mo ang
trabaho mo," matigas niyang sabi sa akin bago ako tinalikuran at naglakad palabas
ng kitchen.
"Hah! Sinasabi ko na nga ba eh, isa ring tatanga-tanga 'to eh. Ano pang
itinitingin-tingin niyo?! Back to work!" sigaw ni Hanna sa lahat bago naglakad din
palabas ng kitchen.
Matagal bago nakakilos ang lahat. Si Jamie ay lumapit sa akin.
"N-naku, sinasabi ko na sa 'yo eh. Mag-iingat ka. Lalo na ngayon, kasi parang
nireregla talaga si Sir eh, ang init ng ulo. Hayaan mo na 'yun. Ganun lang talaga
'yun si Sir pero hindi naman 'yan siya nagtatanggal ng mga empleyado," pag-aalo sa
akin ni Jamie. "Ito ang tubig, oh. Uminom ka muna. I-relax mo na 'yang isip mo at
sarili mo para hindi madamay 'yang mga niluluto mo, ha."
Inabutan niya ako ng isang basong tubig. Tinanggap ko naman ito at ininom para
maikalma ko rin ang sarili ko.
Tumango-tango na lang din ako sa kaniya. Kasalanan ko naman eh, natapunan ko ng
sabaw ang kanyang damit. Sana lang ay mayroon siyang pamalit at sana nga ay hindi
niya ako paalisin dito. Ang hirap maghanap ng trabaho, no lalo na sa hitsura kong
ito!
***
"Aye, saan ka umuuwi?" tanong sa akin ni Jamie na naghahanda na para sa pag-uwi.
"Ah, d'yan lang sa C5. Ikaw?" tanong ko rin sa kaniya.
"Sa cignal pa ako eh. Bali three rides pero naghahabal-habal na lang ako para
mabilis. Traffic din kasi kapag ganitong oras na eh. Una na 'ko, ha." Isinakbat na
niya sa kanyang balikat ang kanyang bagpack.
"Sige, ingat," sabi ko na lang habang nagpapahinga ng kaunti.
Seven o'clock na ng gabi at mamaya pang one oclock ng madaling-araw ang out ko.
Si Mclaren daw ang nagbigay ng time schedule ko ayon kay Jamie. Twenty four hours
kasing bukas ang malaking restaurant na ito dahil sa labas ay puro call center
building ang nakapalibot sa amin na ang mga Garland din ang siyang nagmamay-ari.
Ito namang kinatatayuan ng restaurant ay mataas na gusali din at sa itaas ay mga
offices kung saan naroroon si Mclaren at sa half ng gusali na ito ay hotel.
Kaya nga dinudumog ng tao ang restaurant na ito dahil hawak nila ang napakaraming
call center agents dito at dito sa restaurant ang kanilang bagsakan.
***
Mclaren's POV
"Let's go na. Umuwi na tayo, babe," pangungulit na naman sa akin ni Linta. Tsk.
"Go ahead. Marami pa akong tatapusin," I answered as my eyes focused on my computer
screen. A lot of paperworks are still scattered right now over my table.
"Wala akong kasamang umuwi," maarte niyang sagot sa akin at naiirita na ako sa mga
kaartehan niya.
"Magpahatid ka na lang kay Mang Danny." Ang tinutukoy ko ay ang bodyguard niya na
sa ngayon ay nasa ibaba ng building at naghihintay lang sa kanyang pagbaba.
Her daddy sent him to watch over her.
"P'wede naman kasing bukas mo na lang 'yan tapusin eh."
"Hindi p'wede. Umuwi ka na."
Her unit was also next to my unit because that was what she wanted so I got
frustrated everyday dahil araw-araw niya akong kinukulit! I can't fvcking live well
because of her!
Palagi niyang binabantayan ang mga galaw ko! Kaya nga bihira na lang din akong
umuwi doon eh. May secret room naman ako dito sa office ko at iyon ang mahigpit
kong itinatago sa kaniya.
I've asked daddy and mommy so many times that I don't wanna marry this woman.
Sinabi ko na rin na may ibang babae akong gusto at iyon ang gusto kong pakasalan
pero hindi talaga sila pumayag.
Kailangan daw naming magpakasal ni Hanna dahil mga baby pa lang daw kami ay iyon na
ang naging usapan nila. At kailangan daw iyong matupad lalo na at business partner
namin sila.
Daddy is also competing with the Montgomery family even though we know we can't
afford their wealth. Halos pagmamay-ari na nila ang kalahati ng bilang ng lahat ng
Isla dito sa buong Pilipinas.
Kahit sa ibang bansa ay napakarami din nilang isla. Ganun sila kayaman.
Pero hindi ko alam kung bakit tila wala akong tiwala sa kanila. Pakiramdam ko ay
may ginagawang kabalbalan ang pamilya ng mga Montgomery na ito?
"Antok na antok na 'ko! My God! Magsa-shower pa ako. Magki-cream pa ako ng makinis
kong face. Anong oras na, Mclaren?! Ang dami ko pang gagawin!" pagwawala ni Hanna
sa harapan ng aking mesa.
Malapit ko ng ipatapon palabas ng building ang babaeng 'to! Sinamaan ko siya ng
tingin pero useless naman 'yun sa kaniya.
This leech is very numb. Does she not feel that I don't want her?
"Uuwi na ako! Bahala ka d'yan! Bilisan mo d'yan, ha! Umuwi ka na rin after mo
d'yan!"
Dinaig pa niya ang asawa kung mag-utos. Tangnang buhay 'to!
Mabuti naman at hindi na rin siya nakatiis. Kaagad na siyang lumabas ng aking
opisina.
Paglipas ng ilang sandali ay tumayo ako at sinilip siya sa ibaba mula sa wall
window. Nakita kong sumakay na siya ng kanyang sasakyan at mabilis itong pinasibad
paalis.
I left the office and headed to the kitchen located on the groundfloor of this
building.
Pagpasok ko sa loob ay nakita ko siyang nakayuko sa isang bakanteng mesa at
mahimbing na natutulog. Siguro ay napagod siya sa maghapong pagluluto.
Nakita kong halos ang lahat ng putahe ay naluto na. Ang ibang naririto ay
napatingin din sa akin at hindi ko malaman kung nagulat ba sila sa bigla kong
pagdating o natatakot.
I can't blame them if they feel that way about me these days. Naging mainitin ang
ulo ko dahil sa pagka-miss ko ng sobra sa babaeng ngayon ay nasa kasarapan ng
tulog. Magdi-disguise na rin lang eh hindi pa isinali ang kanyang pabango.
Napakadali ko lang tuloy siyang nakilala at saka sobra-sobra naman din kasi ang
ginawa niyang pagta-transform sa kanyang sarili, kaya nga nasabi kong oa eh.
That might make her even more noticeable and Linta might even recognize her
perfume.
Kailangan ko siyang itago mula kay Hanna dahil iba ang kutob ko sa kaniya. Hindi
maganda.

CHAPTER 18 BABY COLOGNE

"S-sir, g-gisingin ko po ba?" asked one of my employees. Fear can be traced to his
voice.
"No. Let her. Pakitimpla na lang ako ng kape." They looked at each other and maybe
they can't believe I'm in such a good mood right now.
"S-sige po."
"Pakidala na lang sa office ko."
"Yes, Sir."
Umalis na rin ako ng kitchen at muling bumalik sa aking opisina. I'll just wait
until dawn before I go home.
Sinadya kong pang-gabi ang schedule ng kanyang pasok para makasama ko siya ng
walang asungot na linta dito sa opisina.
***
Kaye's POV
Nagising ako nang may nanghihinang katawan. Tinanggal ko ang suot kong reading
glasses at kinusot-kusot ang aking mga matang inaantok pa. Nakita ko silang abala
pa rin sa trabaho pero napansin kaagad nila ang paggising ko.
"Naku Aye, mabuti't gising ka na."
"Bakit?" tanong ko sa isang binatang hindi ko matandaan ang pangalan. Pansin ko ang
pagkataranta niya sa aking harapan.
"Pumasok si Sir dito kanina. Nakita ka niyang tulog."
Napamulagat ang aking mga mata at ramdam ko ang biglang pagkabuhay ng aking laman
at dugo.
"A-ano?!" Bigla akong napatayo ngunit kaagad ding napaupo nang makaramdam ako ng
hilo.
"Oo. Pinagmasdan ka pa nga niya d'yan eh," sagot ng isa namang babae na hindi ko
rin matandaan ang pangalan.
"A-anong sabi? N-nagalit ba? Bakit hindi niyo ako ginising? Malalagot ako nito,"
kinakabahan kong tanong at hindi ko na malaman kung ano pa ang gagawin ko.
"Eh wag ka daw gisingin eh," sagot ng isa pang lalaki na hindi ko rin matandaan ang
pangalan.
"H-ha? B-baka tatanggalin na niya ako." Mas lalong dumoble ang kabog ng aking
dibdib.
Huwag naman niya sana akong tanggalin, no. It's so hard to find a job with ugly
looks!
"Wala pa naman kaming nababalitaang nagtanggal ng trabahador si Sir."
"Baka ngayon pa lang siguro," ngingisi-ngising sagot ng isang mukhang unggoy.
"Hindi 'yan, Aye. Mukhang maganda ang mood ni Sir kanina eh. Nagpatimpla pa nga
siya ng kape at ako ang naghatid sa kanyang office kanina. Okay naman siya, busy
siya sa harap ng laptop niya."
"Hindi siya nagsungit. Baka tapos na ang regla niya," natatawang sagot ng isang
babae.
Sana nga.
Pagluluto lang naman kasi ang nakatoka sa akin at natapos ko ng lahat iyon kaya
naisipan ko munang magpahinga. Hindi ko naman namalayan na nakatulog na pala ako.
Siguro ay sa sobrang pagod. Napakarami naman kasing niluluto dito. Medyo nanibago
ako dahil hindi ganito karami ang niluluto ko sa resort. Dito kasi ay napakaraming
tao.
Siguro ay kailangan ko ng sanayin ang sarili ko ngayon dahil ito na ang bago kong
buhay. Hindi ko lang alam kung hanggang kailan ako tatagal dito? O hanggang kailan
nga ba ako tatagal sa aking pagpapanggap?
***
"Mauna na ako sa inyo, ha. Antok na antok na ako eh," paalam ko sa aking mga kasama
habang hindi ko mapigilan ang paulit-ulit na paghikab.
"Ingat, Aye," sabi ng iba sa akin na naghahanda na rin para mag-out.
Ang iba namang papalit sa amin ay nagsidatingan na. Pang 1 a.m to 10 a.m naman ang
pasok nila.
"Salamat."
"Ingat sila sa 'yo! Haha!" sigaw ng isa pang lalaki na palaging nakangisi sa akin.
'Yung mukhang unggoy.
Hindi ko na pinansin pa at dinampot ko na ang aking backpack at isinuot ko lang sa
kanan kong balikat bago ako tuluyang lumabas ng kitchen.
Nasa hallway na ako nang biglang bumukas ang nadaanan kong elevator at kumabog ng
malakas ang dibdib ko nang lumabas mula doon si Mclaren.
"S-sir, g-good morning po," nakayuko kong bati sa kaniya.
I was scared because he would definitely scold me. He caught me sleeping earlier
during work hours.
"Good morning," walang emosyon niyang sagot at saka niya ako nilampasan.
Nagdire-diretso siya sa paglalakad. Ako naman ay hindi makagalaw mula sa aking
kinatatayuan dahil nagulat ako sa iniasta niya. Hindi niya ba ako sisitahin? O baka
nakalimutan na niya.
"Sumabay ka na sa akin."
Bigla akong natauhan nang lingunin niya ako. We were only a few feet apart and I
was sure he was looking at me straight in my eyes.
Mas lalo akong natulala. Siya ba talaga 'yung boss ko kaninang arogante? Bakit
parang hindi. Mukha siyang sinapian.
"Aye," untag niya sa akin.
"H-ha?"
Sinamaan niya ako ng tingin.
"O-opo." Tila wala sa sariling humakbang ang aking mga paa at sumunod sa kanya.
Nakahinga lang ako ng maluwag nang magpatuloy na rin siya sa paglalakad sa aking
unahan. Hanggang sa makalabas na kami ng entrance/exit ng building.
Napapalunok ako at nanginginig ang aking katawan. I don't know if I will follow him
or I will refuse his offer. Magkakasama kaming dalawa sa loob ng kanyang kotse.
Pakiramdam ko ay nalulon ko na ang sarili kong dila at sa oras na magsalita ako ay
mabubulol ako!
Nagdire-diretso siya sa kanyang kotse na nasa harapan lang ng building. Pumasok na
siya sa driverseat at binuhay kaagad ang makina nito. Ni hindi man lang niya ako
pinagbuksan ng pinto!
Napansin ko ang paglingon niya sa akin at binigyan ako ng nagtatanong na tingin.
Nakikita ko naman siya dahil binuhay na niya ang ilaw sa loob ng sasakyan.
I still don't know what to do. Nakita ko na lang siyang naiiling habang binubuksan
ang kabilang pinto ng sasakyan mula sa loob.
"Come in," seryoso niyang saad. Salubong na ang kanyang mga kilay habang nakatingin
sa akin.
Napalingon ako sa aking likuran at napansin kong nakatingin sa amin ang mga guard
dito sa building. Baka matsismis kami nito!
"S-sir, h-hindi na po. M-malapit lang naman po ako eh."
"You'll ride here or i'll fire you? Choose," maawtoridad niyang saad. He gave me an
intimidating look.
Baka seryosohin na niya ang pagtatanggal sa trabaho at ako ang magiging kauna-
unahan!
"S-sasakay na po." I hurried to get in and closed the car door.
Mabilis din niyang pinaandar ang kotse. Napahabol na lang ako ng tingin sa mga
guard na nakahabol din ng tingin sa amin!
My God! Hindi na ako magtataka kung bukas ng umaga ay laman na kami ng balita sa
buong building!
"Just tell me the right way to your home."
"S-sir, k-kahit sa kanto na lang-ay!" napasigaw ako nang bigla niyang ihinto ang
sasakyan. Muntik pa akong masubsob sa unahan!
"S-sige po, Sir. I-ituturo ko na po," nasabi ko na lang dahil sa takot ko sa
kaniya.
Hindi siya sumagot pero nagulat ako nang bigla siyang lumapit sa akin. Napapikit
ako dahil sa lapit ng kanyang mukha.
Hahalikan ba niya ako?! Teka 'yung fake gums ko huhubarin ko muna!
"What are you doing?" bulong niya sa aking tainga habang nararamdaman ko ang bagay
na parang sumasakal sa aking katawan.
Naimulat ko ang aking mga mata at nakita kong isinuot niya lang pala sa akin ang
seatbelt. Akala ko naman hahalikan na niya 'ko! Huhuhu.
"W-wala po." Napakagat na lang ako sa aking labi dahil sa hiya. Ramdam ko ang pag-
iinit ng aking pisngi.
Assuming talaga ako, no?
"Bukas, p'wede bang pakipalitan ang pabango mo? Ang sangsang sa ilong," masungit
niyang saad habang sinisimulan na niya muling patakbuhin ang kanyang sasakyan.
Natigilan naman ako. Pasimple kong inamoy ang aking sarili.
Paano naman naging mabaho eh mamahaling pabango pa nga ang gamit ko?! Naalala ko pa
ngang sinabi niya kaninang umaga sa loob ng elevator na ang bango-bango ko!
"Here."
Nagulat ako nang bigla niyang lagyan ng maliit na bote ang aking kamay na
nakapatong sa aking lap. Itinaas ko ito at binasa ang nakasulat sa bottle.
"B-baby cologne?" I said.
"That's for my baby. Sa 'yo na lang."
M-may baby na siya?

CHAPTER 19 TSISMOSA
"T-thank you po ulit, Sir."
Sa wakas ay nakarating na rin kami sa tapat ng apartment ni Empress.
"Baba na," walang emosyon niyang saad habang diretso lang ang kanyang paningin sa
harapan ng sasakyan.
Nakaramdam ako ng munting kirot sa aking dibdib pero kaagad ko rin itong pinalis.
Hindi niya naman kasi alam na ako 'yung babaeng ilang beses niyang inangkin sa Isla
at wala pa akong planong magpakilala.
"S-sige po. T-thank you po ulit."
Bumaba na ako ng kanyang sasakyan at haharap pa lang sana ako sa kaniya nang bigla
na itong humarurot paalis. Hindi pa nga naisasara ng maayos ang pinto. Haayst.
Napahinga na lang ako ng malalim at muli ng bumaling sa pinto ng apartment.
Natanaw ko sa bintana na bukas pa ang ilaw sa loob. Baka gising pa si Empress. Pero
alas dos na ng madaling araw ah. Oh baka maaga lang siyang nagising.
Kumatok na lang ako at nagbaka-sakaling nasa sala siya kahit mayroon naman akong
sariling susi na ibinigay niya sa akin kaninang umaga.
Kaagad din itong bumukas.
"Helow!" magiliw niyang bati.
Napatitig na naman ako sa kanyang katawan na nakasuot ng fitted crop top at halos
bikini na lang ang suot niyang short.
Hindi ba sumasakit ang tiyan ng babaeng ito?
"H-hi. Gising ka pa," naiilang kong sabi.
Pumasok na rin ako sa loob pero nagulat ako nang may makita akong lalaki na
nakahiga sa sofa at nakangangang natutulog. As in ngangang-nganga. P'wede ng
salpakan ng matabang patola ang bunganga niya.
Pero bakit ang pogi pa rin? Haayst. Unfair.
"He's my friend, Skipper," ani Empress at saka naupo sa tabi ng lalaki.
Naalimpungatan ito at umayos lang ng kanyang pagkakahiga. Naikom na rin tuloy ang
pagkakabuka ng kanyang bibig kaya mas lalo pa tuloy siyang pumogi. Haayst.
"Skipper ang name niya?" I asked.
"Yeah. Kumain ka na ba? May food pa sa kitchen. Initin mo na lang," sagot niya at
saka muling humarap sa laptop na nasa center table at inabala doon ang kanyang
sarili.
"Ah hindi na, busog pa ako eh. Akyat na ako ha."
"Okay. Good mornight."
"Hmn."
Nagdire-diretso na ako paitaas at nagtungo sa aking silid. Dalawa ang silid dito at
ang isa ay sa kaniya.
Pagod na pagod din ako at sobrang antok na talaga pero okay lang kasi four o'clock
pa naman ng hapon bukas ang pasok ko.
***
Mclaren's POV
I noticed two black cars following us earlier, so even though I wanted to take Kaye
inside the apartment where she lives, I didn't do it. 'Cause they may suspect
Kaye's true identity and they may discover the truth.
Okay na rin siguro na hindi niya alam na kilala ko na siya para hindi ako mahirapan
sa pag-acting sa kanyang harapan at ganoon rin siya.
Pero bago ako tuluyang lumayo mula sa tinitirhang apartment ni Kaye ay siniguro ko
munang nakapasok siya ng maayos sa loob.
The two black cars briefly stopped there and again they continued to follow me.
Kanino naman kayang tauhan ang mga gagong ito?
***
Kaye's POV
Paggising ko kinaumagahan ay nakaramdam ako ng pamimigat ng aking katawan. Para
bang lantang gulay ako. Hinang-hina akong pumasok ng banyo na nasa labas ng aking
silid at naghilamos.
Pagbaba ko ay wala ng katao-tao at malinis na ang sala. Wala na rin 'yung poging
lalaki na nakita ko dito kagabi na nakangangang natutulog pero pogi pa din.
Pagtingin ko sa orasan ay kaagad namilog ang aking mga mata dahil mag-aalas dos na
pala ng hapon?! Ang haba pala ng naitulog ko kaya siguro ganito ang aking
pakiramdam ko. Latang-lata.
Kumain na ako ng mabilis kahit parang hindi masarap ang lasa ng nakahandang pagkain
sa mesa. Mabilis din akong nag-prepare ng aking sarili para pumasok sa trabaho.
***
GARLAND HOTEL AND RESTAURANT
Narito na ako sa harapan ng entrance building at napansin ko ang pag-ismid ng
dalawang babaeng guard sa akin.
Ano naman kayang problema ng dalawang tukmol na ito?
I went inside and walked down the hallway. The hallway is located between two
restaurants on my side which is blocked by a glass wall. Kaya naman tanaw ko pa rin
mula dito sa hallway ang mga tao sa loob nito.
Sa dulo naman ng hallway ay ang elevator. At naroon din ang mga kanto pakaliwa at
kanan. Sa kaliwa ako liliko dahil naroon ang kitchen.
Pagtapat ko sa elevator ay saktong bumukas ang pinto nito at iniluwa mula doon si
Mclaren, ang daddy ko, si Shield at ang papa ni Shield.
Shit.
Kumabog ng malakas ang aking dibdib at tila ba bumagal ang galaw ng paligid lalo na
noong mapasulyap na sa akin si Shield. Oh my God!
Kamuntik ng manlaki ang aking mga mata dahil sa gulat pero kaagad ko rin itong
pinigilan at mabuti na lang din at nakasuot ako ng reading glasses.
Si Mclaren ay napasulyap din sa akin ngunit wala akong mabasang emosyon sa kanyang
mga mata.
Oo nga pala, 'yung baby cologne na ang ginamit ko ngayon dahil galing iyon sa
kaniya. At 'di ko alam kung bakit parang bangong-bango ako ngayon doon kahit dati
ay hindi ko talaga type ang mga ganoong klase ng pabango.
"Just let us know right away in case Hescikaye comes here in your office," sabi ni
daddy kay Mclaren.
Saglit akong yumuko sa kanilang harapan bilang empleyadong magalang. Nanatili akong
nakatayo sa tabi at hinintay silang makalampas sa akin.
"Yes, Mr. Villaroel but I'll ask her first if she wants to let you know where she
is," sagot naman ni Mclaren.
"What do you mean?" maangas na tanong ni Shield kay Mclaren.
"Nothing, I was just thinking that she might not want to marry you so she left
without informing Mr. Villaroel. Maybe there's another man she wants to marry. What
do you think?" Pansin ko ang anghang sa tono ng kanyang pananalita kay Shield.
"Huh! She can't marry anyone else. I will cost her a large price that other men
cannot afford," mayabang at maangas niyang sagot kay Mclaren.
"Tsk. Tsk. Tsk. Pera lang ba ang mahalaga? Even you own this whole world, it's
still useless. You still can't buy her....because she.....is owned by a man with a
genuine heart and who loves her faithfully," tila proud na proud na sagot naman ni
Mclaren kay Shield. At para namang hinaplos ang puso ko sa kanyang mga sinabi.
Totoo kaya iyon?
"Who is this man?" matigas na tanong ni Shield at nakikita ko sa gilid ng aking mga
mata ang pagkuyom ng kanyang mga kamao.
"Ask her....when you see her," maangas namang sagot ni Mclaren at muntik na akong
mapatalon sa gulat nang bigla siyang bumaling sa akin.
"Go to your work," maawtoridad at mariin niyang utos sa akin.
"Nakikitsismis ka pa dito."
"Y-yes, S-shir," pabulong kong sagot sa kaniya at taranta akong umalis sa kanilang
harapan.
Oo nga naman, naging tsismosang palaka tuloy ako sa kanilang harapan doon! Haayst!
Ba't ba huminto pa ako doon at hindi na lang umalis?!

CHAPTER 20 PROPERTY
Mclaren's POV
"Hmmnn...your dishes here are so delicious. Who's your cook?" Mr. Villaroel asked
as he continued to put food in his mouth.
We're now in a private room here inside my restaurant dahil katatapos lang ng board
meeting. Narito rin ang mag-amang Montgomery at si Linta na kanina pang subo ng
subo ng mga kung ano-anong pagkain sa akin. Nawawalan tuloy ako ng ganang kumain.
Ang sarap pa naman sana talaga ng pagkakaluto lalo na at si Kaye ang nagluto ng
lahat ng putahe.
"Huwag mo ng pangaraping makilala, Dad. Baka mawalan ka lang ng gana,"
sagot naman ng linta.
"Why?"
"She looks like a monkey in the forest. Ew." Ang sarap hampasin ng tsinelas ang
bunganga ng babaeng ito.
Natawa naman ng malakas si Shield.
"Are you referring to the woman I saw earlier who looks like a witch? Haha! Mukha
siyang pinaglihi sa mga lamang-lupa," Shield replied looking very happy as he
stared at Hanna's exposed breasts.
Eh kung sila na lang kayang dalawa ang magsama. Bagay na bagay sila. Wait, no.
Hindi pala sila bagay. They're animals. They are the animals that are most needed
in the forest and will live there forever.
Huwag nga nilang dinadamay ang mahal ko.
"Ahaha..yeah right. Siya na nga iyon. See? So ugly talaga niya. Ewan ko ba dito kay
babe kung bakit niya tinanggap 'yun?" Gusto ko talagang masuka sa pagtawag-tawag
niya sa akin ng babe. Pakiramdam ko ay nakakakain ako ng linta. Tsk.
"But she's good at cooking," sagot naman ni Mr. Montgomery.
"Eh baka nga po nilagyan lang 'yan ng gayuma eh," sagot muli ni Linta. Isa na lang.
"Really?" asked Mr. Montgomery seemed shocked at what he heard from Linta.
"Yes, Tito! Mukha siyang mangkukulam eh kaya hindi malayong gawin niya 'yun."
"You guys, stop eating." Binitawan ko na ang mga hawak kong kubyertos. "These foods
don't deserve your rotting mouths. Umalis na kayo. The meeting is over."
Tumayo na ako dahil hindi ko na kaya pang marinig ang mga sasabihin pa nila. I
might not be able to restrain myself if I hadn't left infront of them and could
just slap their mouths with my shoes.
"I'm sorry, Mr. Garland. Shield, apologize to him," maawtoridad na sabi ni Mr.
Montgomery kay Shield.
"What? Why me?" maangas na sagot naman ni Shield.
"No need, Sir. It's fine with me. I know that someone like him doesn't know how to
lower himself to other people. And I don't need that...basta ba huwag mong
pakikialaman ang pag-aari ko. Ang akin...ay akin lang. And I don't wanna see you
eating in my own restaurant. That's all."
I turned my back from them and started walking away but Shield spoke again.
"Huh! Eh ano bang ipinagmamalaki mo?" maangas niya muling tanong sa akin at
bumaling naman ako sa kaniya.
"Sa akin na lang 'yun...dahil akin lang naman talaga 'yun. Walang sa iyo," I
answered him proudly and couldn't stop myself from smirking at him.
***
Kaye's POV
"Kumain ka na kaya muna, Aye. Para kasing namumutla ka eh. May dugo ka pa ba?"
tanong sa akin ni Jamie. Pansin ko rin na kanina pa niya ako pinagmamasdan.
"Busog pa naman ako eh. Hindi pa ako nagugutom," sagot ko naman pero ang totoo ay
wala akong ganang kumain.
Maya't maya ko ring ipinatitikim sa kanila ang aking mga niluluto kasi pakiramdam
ko ay hindi ko sila malasahan! At saka hanggang ngayon ay nanghihina pa rin ako at
pakiramdam ko ay magkakasakit yata ako.
"Dapat nagpapa-BP ka. Baka mababa lang ang dugo mo para makainom ka rin ng
multivitamins plus Iron. 'Yung para sa dugo. At saka kailangan mo talaga ng
vitamins kasi panggabi ang duty mo dito. Mapupuyat kang masyado. Baka mamaya niyan
eh himatayin ka na lang d'yan. Naku, baka mapagalitan pa tayo ni Sir na nireregla,"
mahaba niyang sabi sa akin kaya natakot naman ako.
"Bukas na lang siguro bago ako pumasok. Dadaan ako ng clinic."
"Mabuti pa nga."
"Wait lang. C.r lang ako."
"Naku, barado 'ata ang cr natin kani-kanina lang. Hindi ko pa naitatawag sa
management. Doon ka na lang muna makigamit sa pang-customer."
"Hindi ba ako pagagalitan doon?"
"Nag-c.r din naman ako doon kanina. Pag may sumita, sabihin mo na lang na inaayos
pa ang c.r natin."
"Ganun ba? S-sige." Lumabas na ako ng kitchen at nagtungo sa hallway kung saan
patungo sa restroom ng mga customer.
Nagmadali na ako dahil ihing-ihi na ako ngunit..
"Ah!"
"Ouch!"
sabay kaming napadaing sa sakit ng taong nakabanggaan ko.
"P'wede bang tingnan mo ang dinaraanan mo?! And don't forget to look in the mirror
as well!" bulyaw sa akin ng pamilyar na tinig.
Napatingala ako sa kaniya at halos manlaki ang aking mga mata nang makilala ko
siya.
Mabuti na lang at naka-reading glasses ako na medyo may kalakihan at may kahabaan
rin ang bangs ko kaya bahagyang natatago ang aking mukha. Samahan pa ng malaking
nunal sa ilong at pisngi. Nakaumbok ang nguso ko dahil sa fake gums kong suot. Oh
diba? Ang pangit ko talaga!
"Sh-Shie-"
"What?!" bulyaw niya pa ring tanong sa akin habang tinititigan niya akong mabuti.
Bumaba din ang kanyang paningin sa aking katawan.
"Sh-Shir," mahina kong sabi. Ano ba 'yan? Muntik pa akong madulas!
Huminga siya ng malalim bago napapangiwing tumitig sa aking mukha.
"Are you the cook?"
"Y-yes, Shir." Sinasadya kong hinaan ang aking boses at pabulol na sagot sa kaniya
para hindi niya makilala ang aking tinig.
"You know what? You look good naman eh. Your body looks good and sexy. Huwag lang
titingin sa mukha. Para kang 'yung...'yung... h-hi-hip-hipon! Yown! Hipon! Yeah
right. Mukha kang hipon. Alam mo 'yun?"
Sira-ulo 'to ah. Ginawa pa akong hipon! Eh kung salpakan ko ng sandamakmak na
nabubulok na hasang ng isda ang bunganga nito?!
"A-ahmn-"
"What are you doing here?"
Natigilan ako nang marinig ko mula sa aking likuran ang galit na tinig ni Mclaren.
Patay na ako nito!
Kumabog ng malakas ang aking dibdib habang dahan-dahang lumilingon sa aking
likuran. At halos bumangga ako sa dibdib ni Mclaren dahil hndi ko namalayang
napakalapit niya pala sa akin.
"A-aahh, S-Shir. M-mag-cc.r po s-sana," nakatungo kong bulong dahil hindi ko na
naman kayang salubungin ang kanyang mga titig lalo na ngayon na alam kong galit
siya.
"Didn't i tell you that don't interfere my property?" matigas niyang tanong. But
wait.
P-property? Ako ba ang tinatanong niya?
"S-Shorry po, S-"
"I'm not talking to you."
"H-ha?"
H-hindi ako? Eh anong property?
Ako ba ang property? Iiiiihh!!!
"Tsk. Pati ito sa 'yo din?" sarkastikong tanong ni Shield kay Mclaren na hindi ko
makita kung ano ang tinutukoy niya dahil nakatungo ako sa harapan ni Mclaren.
"Because you're here inside my company and in my restaurant. Everything you see is
mine. I own all that. Maging ang mga empleyado ko at cook ko ay akin lang."
Ah...'yun pala 'yun. Akala ko naman ako lang ang property niya. Assuming lang ang
peg.

CHAPTER 21 TRAPPED
"Mag-c.r ka na kung mag-cc.r ka," galit na utos sa akin ni Mclaren habang kaharap
pa rin namin dito si Shield.
"O-opo." Hindi ko pa rin mapigilang hindi mataranta.
Nagmadali na akong pumasok sa restroom at saka lang ako nakahinga ng maluwag nang
makaupo na ako sa toilet bowl dito sa loob ng cubicle.
Muntik na akong mapaihi sa harapan nila ah! Lintek naman oh.
When I came out of the cubicle I immediately went to the faucet. I took off my
reading glasses and washed my face a few times. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko sa
sarili ko. Parang umiikot ang paningin ko. Baka dahil lang sa pagod.
Napatalon ako sa gulat nang biglang magsara ang pinto ng banyo!
Huh?
Ilang sandali lang ay may mga naririnig na akong kumakatok mula sa labas at
nakikita ko ang pag-ikot ng seradura na para bang binubuksan. Naka-lock ba?
Kaagad ko ng isinuot ang reading glasses at inayos-ayos ang aking bangs. Tsinek ko
ring mabuti ang aking mga nunal. Baka natunaw na lang bigla nang hindi ko
namamalayan.
Kaagad akong lumapit sa pinto at binuksan ito.
"Bakit ka ba nagla-lock ng pinto?!" galit na galit na bungad sa akin ni Hanna.
"Eww."
"Oh my God. May aswang pala sa loob."
"Baka gumagawa ng milagro! Haha. Wala kasing papatol kaya magsasarili na lang."
"Baka mahawaan pa tayo niyan," sabi ng ibang mga kasama ni Hanna na kung makatingin
sa akin ay akala mo'y nakakita ng marumi at mababaho nilang pupu sa bowl.
Akala mo naman mga kagandahan.
"A-ahm...S-sor-"
"Aye." Naputol ang aking sasabihin sa pagtawag na iyon sa akin.
Napalingon ako sa hallway at nakita ko doon si Mclaren na nakasandal sa wall.
"Back to work," mariin niyang utos sa akin.
"O-opo."
Kaagad ko ng tinalikuran si Hanna at ang mga kaibigan niya na masasama ang tingin
sa akin. Tinaasan pa ako ng kilay ni Hanna bago pumasok sa restroom.
"S-sorry po, Sir," sabi ko kay Mclaren nang mapadaan ako sa kaniyang harapan.
Hindi naman siya umimik pero narinig ko ang malakas niyang buntong-hininga mula sa
aking likuran.
Ano na naman kayang problema niya?
Kaagad na akong bumalik sa kitchen at bumalik ulit sa trabaho.
***
Mclaren's POV
"P'wede bang palit-palitan mo na 'yang cook mo?! Natatakot na ako sa hitsura niya.
Para siyang mangkukulam," paulit-ulit na sabi sa akin ni Linta na naririto sa loob
ng aking opisina.
I still ignored her and tried to focus my attention on my computer. I was just
holding back my annoyance for her and her friends who were still here and Linta
introduced me to them as her husband. Tsk.
"Pati mga friends ko natatakot na rin. Parang ayaw na tuloy nilang kumain dito.
Nakakawalang-gana kaya ang kumain kapag alam mong mukhang mangkukulam an--Ay!! Ano
ba babe?!" nagulat siya sa bigla kong paghampas ng malakas sa aking table.
"Get out of my office now," I solemnly command her.
I can no longer live with this woman. I don't like her evil behavior. Paano ba
naging kapatid ni Kaye 'to?
"What did you say? Pinalalayas mo ba 'ko?!" sigaw niya sa akin. Tumayo na ako at
hinarap siya.
"You know what? Gusto ko ng magpakatotoo sa 'yo. I just wanna tell you that I don't
like you. I don't wanna marry a woman like you. Ang sama ng ugali mo. Did you know
that? I've only been forced to marry you because of our parents and because of this
fvcking business. I have a girl I like and I love her. And you're not that girl."
Isang malakas na sampal ang dumapo sa aking pisngi.
Napatiim-bagang ako sa biglang pamamanhid ng aking pisngi. But that's all right.
Atleast I told her the truth. I don't like her. No man can endure her evil
behavior. Kaye is all I want. And she's the only woman I'm going to marry.
"Pagsisisihan mo 'to! Isusumbong kita kay Daddy!" sigaw niya sa akin kasabay ng
pagtulo ng kanyang mga luha sa pisngi.
I felt sorry for her. She was hurt by what I said but maybe, she needed to wake up
to the fact na mali na ang mga ginagawa niya. At sana ay iniisip niya rin ang
nararamdaman ng iba. And it's not just another person. Kaye was her own damn
sister.
"Go on. Para matapos na 'to at bumalik ka na sa lungga mo," I said softly and
resumed my work in front of my computer.
Pero muli rin akong napatunghay nang mapansin kong bumukas ang pinto ng aking
opisina sa likuran ni Linta.
"Sino ang malanding babae mo? Is it Kaye?!" I was stunned by what she said.
Napansin kong natigilan din si Kaye na nasa pinto ngunit nagkunyari akong hindi ko
pa siya napapansin para marinig niya at malaman niya ang totoong ugaling demonyo ng
kanyang kapatid.
"Do you think I didn't notice that during the Palawan fiesta you were always
looking for her? Tinititigan mo siya habang nagpe-perform siya sa ibabaw ng stage.
Isn't she?!" sigaw niya at mababakas ang galit sa kanyang tinig.
Napansin kong nanigas si Kaye mula sa kanyang kinatatayuan.
Huminga ako ng malalim bago tumitig kay Linta ng taimtim.
"So? What if she is?" I said.
She smirked at me like a demon.
"Pwes, tell her that wherever she is right now.....don't ever try'na go out and
show me her fvcking face! Dahil kaya ko siyang ibaon sa lupa!"
Kaye dropped the papers she was carrying and flew in front of Hanna.
Tumayo ako at mabilis ko siyang nilapitan. I blocked her so Hanna wouldn't see her.
Napansin ko kasi ang pamumula ng kanyang pisngi at ituktok ng ilong at panunubig ng
kanyang mga mata. At baka mahalata siya ni Hanna.
"What are you doing here? Get out," I firmly ordered her but I showed emotion in my
eyes for her to know how I feel for her.
"Hey! Ikaw na naman?!" Sinubukang harapin ni Hanna si Kaye pero ipinagtulakan ko na
si Kaye palabas ng office ko.
"Hanna, please! Huwag na huwag mong pinapakialaman ang mga staff ko dito! Get out
of my office right now!" I couldn't control myself anymore and I yelled at her.
Natigilan naman siya.
"We're not done yet, Mclaren. I'll make sure your company falls down. And I can't
let you live with that bastard woman!" Natigilan ako sa kaniyang sinabi.
"What do you mean?"
"I'm not her fvcking sister! Anak siya sa labas ng malandi niyang ina!"
"Hindi ba't iisa lang inyong ina?"
"Wala akong malanding ina!"
When she said that, she ran out of my office. I paused for a moment before deciding
to go out and find Kaye.
"Where's Aye?" I asked my staff here in the kitchen when I couldn't find Kaye.
Kinabahan na kaagad ako.
"S-sir, n-nasa locker po," medyo takot na sagot ng isa.
I immediately went straight to their locker which was just the door inside the
kitchen. I went inside and i saw her sitting in a corner habang walang tigil sa
kanyang pag-iyak.
Lumapit ako sa kaniya at bakas ang pagkagulat sa kanyang mukha nang makita niya
ako.
"S-sir...s-sorry po."
"Ssshh...don't," having said that, I couldn't control myself anymore.
I pulled her up and hugged her tightly.
I miss her so damn much. I miss our moments like this. The moments like these while
she's trapped in my arms.

CHAPTER 22 POWERFUL BLOW

Mclaren's POV
What the?
"Aye? Hey, baby." Ilang beses kong tinapik ang kanyang pisngi pero hindi siya
magising-gising.
Bigla na lang siyang nawalan ng malay habang yakap ko siya.
Wala na akong inaksaya pang oras. I quickly picked her up and pulled her out of the
locker room. Nagulat naman ang mga kitchen staff ko sa kanilang nabungaran.
"S-sir, ano pong nangyari?" habol na tanong sa akin ni Jaime habang palabas ako ng
kitchen.
"She lost consciousness. If anyone is looking for me, tell them I'm gone. I left
alone, a'right? Oh baka gusto niyong mawalan kayong lahat ng trabaho? Just keep
your mouth shut," maawtoridad kong utos sa kanila para matakot sila at sundin nila
ang ipinag-uutos ko.
"Y-yes po, Sir."
I left the kitchen and took Kaye to the elevator. Mabuti na lang at nakaalis na ang
grupo ni Linta at Shield.
I immediately brought her into my office directly into my secret room. Mabuti na
lang at maghahating-gabi na kaya naman ang mga office staff ko ay nakauwi na rin sa
mga oras na ito. Gayundin ang clown kong sekretarya.
Ang mga staff ko na lang sa kitchen ang kailangan ko na lang problemahin.
Inihiga ko siya sa kama at pinulsuhan. Mabilis ang pulse rate niya kaya kaagad kong
tinawagan si Klaire na pinsan ng friend kong si Yanlee kaya friend na rin siya ng
barkada.
"Good evening, Romero's Hospital how may i help you?" sagot ng kanyang assistant.
"Hi, this is Mclaren Garland. I just wanna ask if Dr. Klaire is there?"
"Ay Sir, kayo po pala. Nariyan po sa Taguig ngayon si Doktora. Ico-connect ko po
kayo sa kaniya."
"Thanks."
Ilang segundo lang ang aking ipinaghintay sa pagsagot ni Klaire.
"Helow, good evening."
"Klaire!" napasigaw ako nang marinig ko ang kanyang tinig. "T-this is Mc where're
you now? I need you right now! Can you come to my office?"
"Hey, relax. Para kang hinahabol ng kabayo. I'm just here at your restaurant."
Nagulat naman ako dahil nariyan pala siya!
"Fvck! C'mon, hurry up. My girlfriend lost consciousness!"
"May girlfriend ka pala? Okay. Nand'yan na ako. Tsk. Inabala mo pa ang pagkain ko."
I just ignored what she said. Wala naman kasi akong ipinapakilala pa sa kanilang
girlfriend ko pero alam ng barkada na hinahanap ko hanggang sa ngayon ang babaeng
nagligtas sa akin sa dagat.
Ilang sandali lang ang ipinaghintay ko dito sa pinto ng office ko at kaagad ding
dumating si Klaire.
"Hey, where is she?"
"Follow me." Kaagad na akong nagdiretso sa secret room habang nasa likuran ko naman
si Klaire.
"Wow! Just like Rhysdave and Charlie, siguro dito niyo dinadala ang mga babae niyo,
no? Oh, is s-she your g-girlfriend?" tila gulat niyang tanong dahil siguro sa
nakita niyang hitsura ni Kaye.
Nakaramdam naman kaagad ako ng inis kapag nakaririnig ako ng hindi maganda tungkol
kay Kaye.
"Yeah, is there any problem? Don't ask too many questions. Gamutin mo na lang
siya!" Inis kong sabi sa kaniya.
"Hey, A-i'm just asking, okay?" she said as she pulled out a stethoscope from her
bag and immediately examined Kaye's condition.
Mabuti na lang at palagi siyang ready. Pansin kong palagi niyang dala ang
stethoscope niya.
"Bakit ba siya nawalan ng malay? May sakit ba siya?"
"I don't know!" frustrated kong sagot dahil sa pag-aalala at hindi ko rin naman
talaga alam.
"Suplado mo talaga. Crush pa naman kita."
Napanganga ako sa kaniyang sinabi pero alam ko namang pinagtitripan niya lang ako.
"Hindi normal ang pulse rate niya," sabi niya at nagtaka ako nang suriin niya rin
ang bandang puson ni Kaye.
"What? B-bakit pati d'yan?"
"Malakas ang tibok sa puson niya. I'm sure buntis 'to. Galing mo din eh."
Napanganga ulit ako sa kaniyang sinabi.
"B-buntis? Are you sure?" Napalapit na rin ako at marahang hinawakan ang tiyan ni
Kaye.
"Oooppps. Baka iba ang mahawakan mo d'yan," singhal niya sa akin.
"Oh eh ano naman?! Girlfriend ko naman 'to!" inis kong sigaw sa kanya.
"Huwag ka ngang sumigaw. Mababasag eardrum ko."
"Eh ano nga kasi? Wala naman akong maramdaman eh."
"Pakinggan mo, oh."
She put the stethoscope in my ears and I could hear the loud and fast heartbeat. It
was as if I could feel the warmth of my heart kasabay ng pagtibok ng puso ko ang
mabilis na pagtibok ng puso ng anak ko.
Yes! Goddammit! I'm very sure, anak ko 'yan!
"See? Yes, i'm a hundred percent sure she's pregnant."
Napatango-tango ako sa kanyang sinabi at hindi ko maipaliwanag ang sayang
nararamdaman ko sa ngayon.
"Yeah. But wait, m-mabubuntis ba kaagad kahit two nights lang?"
"Wow ha. Just two nights. When did it happen? In what place? What time? How many
minutes? Ilang putok? What positions?" Napanganga naman ako sa kanyang mga tanong.
"Kabisado mo ha. Sanay na sanay lang?" panunukso ko sa kaniya.
"Slight lang. Hihihi. So ano nga? Kelan?" natatawa niya ring sabi.
"Two months ago."
"Oh i see. Anyway, para mas makasiguro ka talaga. You need to get her examined by
an Ob Doctor. I'm not an Ob Doctor either but I'm sure she's pregnant.
Pagpahingahin mo lang muna siya. Huwag mong masyadong pagurin. Huwag mo munang
sundutin, baka malaglag! Ay p'wera usog, sige na. I left my date because of you!
Libre na lang food namin, ha. Para bayad ka na. Bye. Mwaaahhh," dire-diretso niyang
sabi at mabilis na naglakad palabas ng room. Hindi man lang ako pinasingit na
magsalita.
I turned to Kaye again. I gently touched her cheek and caressed it until my fingers
went to her soft lips.
Bakit kaya parang namamaga ang lips niya? Did she also put something in it?
But I miss the taste of her lips so I kissed her softly so she wouldn't wake up.
Eh paano 'yung nangyari kanina? Alam na niyang kilala ko siya? Tsk.
But i was stiffened when i heard a knock on my office door. Shit. Who could it be?
Mabilis ko ng inayos ang pagkakakumot kay Kaye. I quickly kissed her on the
forehead before I left her.
Isinara ko na ang pinto na yari sa isang mataas na book shelves at punong-puno ito
ng mga books. Nasa gitna ito at nahihila lang na parang sa pinto. Sa Kabilaang tabi
nito ay kapantay din nito na book shelves pero nakadikit na ito sa wall.
Kaya naman hindi talaga mahahalata na may pinto d'yan. Mabubuksan din 'yan ni Kaye
pero sana ay mamaya na siya gumising kapag wala na itong istorbong dumating.
Sunod-sunod na katok sa pinto ang muli kong narinig.
"Mclaren! Open this door!" galit na galit na tinig ni Daddy ang aking narinig.
Sigurado akong nakapag-sumbong na sa kanya si Linta.
And upon opening the door I immediately received a powerful blow from my father's
hand. Tumama ito sa aking pisngi.
Damn!

CHAPTER 23 SECRET
Kaye's POV
I woke up in an unfamiliar room. Inikot ng aking paningin ang kabuuan ng
napakaganda at napakalinis na silid na ito. Soft bed.
Huh! Bigla akong napabangon.
"Ah." Ngunit napasapo ako sa aking ulo nang makaramdam ako ng pananakit nito at
panandaliang pagkahilo.
Where the hell am i?
I was about to get out of bed when I noticed a tray at the end of it full of food.
Bigla tuloy kumalam ang aking tiyan.
Hinila ko kaagad ang tray at sinimulang higupin ang mainit pa na corn soup.
Ang sarap sa tiyan!
May mainit pang kanin, beef steak, isang basong tubig, isang basong orange juice,
apple and banana. Ang dami naman nito. Mauubos ko kaya ito?
Pero nasaan nga kaya ako? Dagli ko ng inubos ang pagkain habang iniikot ko ang
aking paningin sa kabuuan ng silid. Anong oras na ba?
Pagkatapos kong kumain ay dahan-dahan na akong bumaba ng kama. Napahawak ako sa
aking tiyan dahil sa sobrang kabusugan ko. Naubos ko ang pagkain! Gosh!
Lumapit ako sa makakapal na kurtinang nakatabing sa mga glass wall at hinawi ito ng
bahagya para masilip ko ang labas. Mukhang mag-uumaga na.
Nakita ko rin ang pamilyar na nagtataasang mga gusali sa labas. Parang..parang sa
Garland building yata itong kinaroroonan ko ah.
I turned to the side table and looked at the clock. It's fvcking five thirty in the
morning! Have I slept here?! But how did I get here?!
I hurried to the door I saw and opened it but I saw a very clean and royal
restroom. Ang ganda naman dito! Dinaig pa ang restroom ko sa Palawan!
Saglit muna akong umihi at saka muling lumabas at ang isa namang pinto na nakita ko
ang akin ding binuksan.
Napamulagat ako nang mabungaran ko ang opisina ni Mclaren. What the hell? Paano ako
napunta dito?
Dahan-dahan akong lumabas ng pinto habang pinagmamasdan ko ang bookshelves na
nakadikit sa tabi nito.
"Wow."
Hindi ako makapaniwalang pagsara ko ng pinto ay bookshelves din ang naririto at
hindi na mapansin na isa pala itong pinto!
Humawak ako sa gilid ng bookshelves at sinubukan ko itong hilahin. Bumukas din
naman siya at muli ko ring isinara.
"Wow. Ang galing!" Hindi halatang may pinto dito at may bedroom. Galing naman. Sino
kaya nakaisip ni-
Huh!
Napatalon ako sa gulat at mabilis na bumaling sa pinto ng opisina nang marinig ko
ang pagbukas-sara nito.
Nag-umpisang kumabog ng malakas ang aking dibdib nang makita kong pumasok si
Mclaren na may bitbit na isang tasang kape na umuusok pa.
Napalunok ako at saka dahan-dahang lumapit sa kanyang table kung saan naroroon na
siya at umuupo sa kanyang swivel chair.
"S-sir? Ahm, p-paano po ako n-napunta doon?" tanong ko sa kaniya habang siya ay
humihigop ng kanyang kape.
Napatitig ako sa kanyang pisngi nang mapansin kong nangingitim ito. Pasa? Anong
nangyari sa kaniya?
"Are you sure you don't remember anything that happened last night?" walang emosyon
niyang tanong sa akin.
"S-sorry po. W-wala po eh." Napayuko ako at hindi ko makayang salubungin ang
taimtim niyang pagtitig sa akin.
I don't remember what happened yesterday. All I knew was that, I was in so much
pain when I heard what my own sister said about me.
At bago ako makalayo ng opisina ni Mclaren ay narinig ko rin ang isinigaw ni Hanna
na hindi niya raw ako kapatid at anak lang ako sa labas ng malandi kong ina.
What does she mean by what she said?
Doon ko ibinuhos ang sakit na nararamdaman ko sa loob ng locker room. Nakita kong
pumasok doon si Mclaren pero nakaramdam na ako ng pagkahilo at pagdidilim ng aking
paningin.
Ang sumunod ay wala na akong matandaan.
Dinig ko ang paghinga ng malalim ni Mclaren kaya napakagat ako sa aking labi.
"Nag-hire ako ngayon ng two new cooks." Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang
sinabi.
"S-sir, t-tatanggalin niyo na po ba ako? S-sorry po talaga kahapon, Sir. H-hindi na
po mauulit." Bigla akong nataranta. Tatanggin na yata niya ako! Hindi p'wede!
"Do you want me to fire you?"
"H-hindi po, Sir. P-lease po. Kailangan ko po ng trabaho." Pinagdikit ko ang dalawa
kong palad sa aking dibdib na tila nagmamakaawa.
Siya naman ay nananatiling nakatitig sa akin ngunit walang emosyon akong mabanaag
mula sa kanya.
"Why?"
"M-mahirap pong maghanap ng trabaho eh. W-wala po akong k-kakainin at pambayad ng
upa sa apartment."
Saglit siyang nanahimik habang nakatitig pa rin sa akin. Totoo naman ang sinasabi
ko eh. Wala ako ngayong kapera-pera! Nakakahiya kay Empress kung siya lang lahat
ang gagastos sa apartment!
"Don't you have a husband?"
"H-ha?"
Ano ba namang tanong 'yan, Mclaren? Hitsura kong ito! Magkaka-asawa?!
"W-wala po. S-single pa po ako."
"Eherm...eh anak?"
Para siyang nasamid at pansin ko ang kanyang pagkailang sa sumunod niyang tanong.
Napainom pa siya ng kanyang kape.
"Ha? W-wala nga pong asawa eh anak pa kaya?" mahina kong sagot habang napapakamot
sa aking ulo.
Nahawakan ko tuloy ang magaspang kong buhok! Kainis ka talaga, Pilak!
"I'm talking to you properly." Bigla ulit sumeryoso ang kanyang tinig at pagtitig
sa akin.
"S-sorry po. Wala po." Muli akong yumuko. Ramdam ko ang malakas niyang buntong-
hininga.
"A'right. Starting today, may makakasama ka ng dalawang bagong cook."
"H-hindi niyo po ako tatanggalin?" ulit kong tanong. Nabibingi yata kasi ako eh.
"Do i have to repeat myself?" Inis niya namang tanong sa akin kaya napapangiwi
naman ako.
"H-hindi po. S-sorry po."
"Tsk. Get some rest now. Bukas ka na lang pumasok."
Huh?
"S-sir?"
"Bingi ka ba?"
Patay. Ba't ba ang dami ko pang tanong?! Mas nadagdagan pa yata ang pagkainis niya
sa akin.
"H-hindi po."
"One more thing," mahinahon na niyang sabi kaya kumalma naman ulit ako.
"A-ano po?"
"You can't tell anyone about that room." Itinuro niya ang silid na pinanggalingan
ko kanina. "That's just a secret........for both of us."
Muli akong napatunghay sa kanya.
"T-tayong dalawa, Sir?" napapatulalang tanong ko sa kaniya habang nakaturo ako sa
aking sarili.
"What are you thinking?" Inis niya na namang tanong.
"Ah, eh..hehe..T-tayong dalawa lang po a-ang n-nakakaalam."
"Good. Now, leave," sabi niya at saka humarap sa kanyang laptop.
"S-so, f-friends na po tayo?" tanong ko pa sa kaniya pero sinamaan niya ako ng
tingin. "J-joke lang po. Hehe. A-alis na nga po ako."
Dagli na akong lumabas ng kanyang opisina at baka sumabog pa siya sa sobrang inis
sa akin kapag hindi ko pa siya tinigilan sa pangungulit.
Haayst! Friends na nga lang ayaw pa.

CHAPTER 24 DEMON
Mclaren's POV
Napangiti na lang ako dahil sa kanyang kakulitan. Tsk. I think I'm going crazy.
Napahawak ako sa aking pisngi na hanggang sa ngayon ay ramdam ko pa rin ang
pananakit dahil sa malakas na pagkakasuntok sa akin ni daddy sa nakaraang gabi. And
I noticed that Kaye was staring at it a while ago.
Nagsumbong nga talaga sa kaniya ang letseng Linta na iyon so my dad made my face
into a fvcking punching bag!
Tsk! Ang sakit din no'n ha! Hindi raw p'wedeng hindi ko pakakasalan si Linta
because dad will automatically remove me from this company and that's something
that i'll never allow to happen.
Akin ang kumpanyang ito. My savings will not be enough for my Kaye and to my child.
Paano ko bubuhayin ang mag-ina ko?
Bahala na. Basta sinisiguro kong walang mangyayaring kasal sa pagitan namin ni
Linta.
I just took a deep breath. Fortunately, I'm in a good mood right now 'cause I slept
last night with my loved one in bed.
I was just wondering because she couldn't remember what happened to us last night
and didn't even notice that we slept together. Nakayakap pa nga ako sa kaniya eh at
nakahalik ng maraming beses.
Ganun ba kahimbing ang tulog niya para hindi niya mapansin ang nangyayari sa
paligid lalong-lalo na sa kanya? Oh ganun talaga kapag buntis?
Tsk. Hindi yata ako mapapalagay nito kapag hindi ko siya nakikita at nakakasama sa
loob ng isang araw lalong lalo na sa kalagayan niya ngayon. I have to make sure my
loved ones are always safe.
***
Kaye's POV
Pag-uwi ko ng apartment ay buong araw nga lang talaga akong humilata sa kama. Ang
gusto ko lang ay matulog lang ng matulog buong araw.
Nag-iisa lang ako ngayon dito dahil hindi ko na inabutan pa si Empress kaninang
umaga noong dumating ako pero may food ng nakahayin sa mesa.
Adobong manok. It looked good but I didn't eat it. Bigla akong nasuka sa amoy.
Anong kayang hinalo niya doon? Bakit ganun ang amoy? Ang baho!
But my stomach hurts and I don't know what I want to eat? Tinatamad naman akong
magluto o kaya ay lumabas para sana bumili na lang din ako ng luto.
Haayst! Nakakainis! Ba't ba kasi ganito ang nararamdaman ko?! Matutulog na nga lang
ulit ako!
***
Malalakas at sunod-sunod na katok ang nagpagising sa masarap kong pagtulog.
May tao?!
Kaagad akong bumangon at sumilip sa nakabukas na bintana. Nagulat ako dahil gabi na
pala!
Muling umingay ang pinto sa ibaba. Sino ba iyon?! Kung makakatok, parang gusto na
yatang gibain ang pinto ah!
"Opo! Sandali!" sigaw ko sa bintana para marinig ng kung sino mang poncio pilato na
gusto na yatang gibain ang pinto ng aming apartment!
Muli pa rin itong umingay. Hindi yata ako nadinig!
"Eto na nga!" Nagmadali akong lumabas ng aking silid at halos madapa pa ako sa
hagdan dahil sa pagmamadali kong makababa.
"Sino ka b-?!"
"What took you so long!?" Mclaren shouted at me as soon as I opened the door.
I was surprised not only by his shouting at me but, what is he doing here?
"S-sir, b-bakit po?"
"I've been fvcking knocking here! Sumasakit na ang binti ko dito," Inis niyang
sagot sa akin.
Eh sino ba naman ang may sabi na pumunta siya dito? Ano kayang nakain nito?
"S-sorry po, Sir. K-kagigising ko lang po eh," sagot ko habang napapakamot sa aking
ulo.
"Won't you let me in?" tanong niya habang nakatitig sa akin ng taimtim.
Nahiya naman tuloy ako, baka may morning glory pa ako! Ay evening glory pala dahil
gabi na! Shet!
"P-pasok po." Niluwangan ko ang pagkakabukas ng pinto. Mabilis din naman siyang
pumasok.
Saglit akong naiwan dito sa pinto dahil nagugulat pa rin ako at hindi
makapaniwalang naririto siya ngayon. Pero isinara ko na rin ito bago pa ako
masigawan ulit ng aroganteng 'to.
"You left your reading glasses in my room," sabi niya habang iniaabot niya sa aking
ang reading glasses na sa tingin ko ay aking nga.
What the fvck?
Bigla akong napasapo sa aking mga mata. Wala nga! Pasimple ko ring kinapa ang aking
mga naglalakihang nunal sa pisngi at ilong. Maging ang bukol sa nguso ko dahil sa
suot kong fake gums at diretso sa aking buhaghag na mga buhok.
Napahinga ako ng maluwag. Mabuti naman at naririto pa silang lahat at hindi pa nila
ako iniiwan! Haayts. Sana all hindi iniiwan.
"N-naku. S-sorry po, Sir. N-nakalimutan ko pala." Naiilang kong kinuha ang reading
glasses ko mula sa kanyang kamay.
Kaya naman pala naligaw siya dito eh. Nag-abala pa siyang idaan dito eh papasok din
naman ako bukas.
"Tsk. And these are the foods. Tirang pagkain 'yan sa resto."
Namilog ang aking mga mata at biglang kumalam ang aking sikmura nang iabot niya sa
akin ang isang paper bag na di ko napansing bitbit niya kanina! At pagkakuha ko ay
naamoy ko kaagad ang laman nito.
"Hmmnnn...Ang bango!" tuwang-tuwa kong sabi ngunit kaagad din akong natigilan nang
maalala kong narito nga pala ako sa harapan ni Mclaren.
"Tss."
"Ehehe. S-sorry po. N-nagugutom na po kasi ako eh. G-gusto niyo pong kumain? Marami
naman po yata ito eh. Tara na, Sir!" masigla kong sabi at kaagad na akong
nagdiretso sa kitchen bago pa siya magsalita.
Naramdaman ko naman ang kanyang pagsunod.
Pinagbubuksan kong lahat ang plasticware na laman ng paperbag at napamulagat ako
dahil corn soup ulit ang nakita ko at beefstake! Maiinit pa. Mukhang mga bagong
luto ito ah. Sabi niya kanina, tira daw sa resto.
May vegetables salad pa, rice, fried fish and apples, orange, banana. Ang dami
naman nito?! Tira ba talaga ito sa resto? Eh natatandaan ko, parang wala namang
ganitong food doon ah.
Hmp! Yaan na nga. Ang importante ay makakakain na ako ng masarap!
"Sir, tara na po!" tawag ko sa kaniya nang mapansin kong lumilinga-linga siya sa
paligid maging sa itaas ng hagdan.
Ako naman ay kumuha na ng mga plato, baso at mga kubyertos.
"Do you have anyone with you here?" malumanay niyang tanong habang umuupo na dito
sa harapan ng mesa. Napangiti naman ako sa kaniya.
"Kaibigan ko po, Sir."
"Lalaki?" Nahihimigan ko ang hinala sa kanyang tinig.
"S-syempre babae po!" kaagad kong sagot sa kaniya. "Dalawa lang po kami dito."
"Hmmn." Tumango naman siya.
Pinaglagay ko siya ng rice and fish sa kanyang plato at natutuwa akong hindi siya
umangal. Nakatitig lang siya sa mga pagkain at muli akong nangiti nang simulan na
niya ang pagkain kaya masaya rin akong napakain.
***
Nasa kalagitnaan na kami ng pagkain nang makarinig ako ng hugong ng sasakyan na
huminto sa labas ng apartment.
"T-thank you ulit. Okay lang naman kahit hindi mo na ako ihatid eh."
"I insist. Narito na nga tayo, 'di ba?"
Nanlaki ang aking mga mata nang maulinigan ko ang pamilyar na mga tinig.
S-si Empress 'yun ah...a-at si S-shield?
"Where's your restroom?" biglang tanong ni Mclaren.
"Ah, S-sir. D-dito po," nautal ako at tinamaan ng nerbyos.
Kaagad namang tumayo si Mclaren at tumungo sa restroom na nasa gilid lang ng lababo
ang pinto. Saktong pagpasok niya sa restroom ay pagbukas naman ng pinto sa sala at
pumasok si Empress at Shield.
Fvck! May demonyo!

CHAPTER 25 PULMONYA
Napatayo ako at kaagad silang sinalubong sa sala. Napalingon naman sa akin si
Shield at bakas sa kanyang mukha ang pagkagulat.
"Y-y-you? You're here. Magkakilala kayo?" gulat na tanong niya sa aming dalawa ni
Empress.
"Ahm, yeah. She's my friend Aye," dire-diretsong sagot ni Empress kay Shield.
"Oh..whatta' coincidence?" nakangisi na niyang saad habang nakatitig sa akin pero
napansin kong lumampas ang kanyang paningin sa aking likuran.
Sh*t.
Tinamaan ako ng matinding kaba! Huwag naman sanang lumabas kaagad ng banyo si
Mclaren! Malalagot na ako nito! Siguradong maghihinala si Shield kahit pa mukhang
hindi pa ako kilala ni Mclaren!
"You eating...with someone?"
Napalingon din kaagad si Empress sa table at bahagyang natigilan. Tumingin siya sa
akin ng taimtim pero hindi ko mabasa ang gusto niyang sabihin sa akin.
"Ah..S-shield, sige na. G-gusto ko na rin kasing magpahinga eh." Napalingon si
Shield kay Empress at ewan ko ba kung bakit bigla akong natakot.
Bumagsik ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Empress. Napansin ko rin ang
pag-igting ng kanyang panga.
Nakita ko naman ang paglunok ni Empress. She fought staring at Shield but I
couldn't read any emotion from her.
"I'm thirsty, I wanna drink. May malamig ba kayo dito?" saad ni Shield at dumoble
ang kaba sa aking dibdib nang mabilis siyang nagtungo sa kitchen.
Pinanlakihan ko ng mga mata si Empress ngunit wala akong maapuhap na salita mula sa
kanya!
I also hurried to the kitchen and simply blocked the bathroom door. Empress also
followed.
"S-sige po, Sir. Inom ka na. M-may malamig naman na tubig," alok ko sa kaniya
ngunit itinuro ko lang ang baso at pitchel na nasa mesa at hindi umalis mula sa
aking kinatatayuan.
Hindi ko rin mapigilang mautal dahil sa sobrang nerbiyos ko!
"Nasaan na ang kasama mo? Hindi pa nauubos ang pagkain niya. It looks like you're
just starting your dinner," aniya habang taimtim na nakatitig sa akin pero dahan-
dahan na siyang nagsasalin ng tubig sa hawak na niyang baso. At baso iyan dapat ni
Mclaren.
Animo'y pinag-aaralan ni Shield ang hitsura ng mukha ko.
"Ah k-kaibigan ko. N-nasa itaas."
Dahan-dahan siyang tumingala sa kisame habang ang kanyang mga mata ay matagal
niyang inialis mula sa pagkakatitig niya sa akin. Empress was also just standing in
front of us.
Bakit ba ayaw pa niyang paalisin ang demonyong ito?!
"Really? P'wede bang makibanyo? Sumakit kasi ang tiyan ko eh." Halos manlaki ang
aking mga mata at halos tumalon na ang puso ko sa kaba!
Lumingon ako kay Empress at tiningnan siya ng parang humihingi ng saklolo. Hindi
siya p'wedeng mag-c.r!
"Ah..Shield. Sira ang banyo namin eh. P-pinapaayos ko pa. Barado at hindi p'wedeng
buhusan," Empress gently replied to him but I noticed the tension between the three
of us here in the kitchen.
"May drainage naman. Ihing-ihi na rin kasi ako eh," sagot naman ni Shield at
nagtangka na siyang lumapit sa akin.
Ngunit isang malakas na kalabog mula sa ikalawang palapag ng apartment ang
nagpagulat sa aming tatlo.
Muntik na akong mapasigaw at maihi dahil sa sobrang nerbiyos!
"What's that?" tanong kaagad ni Shield.
"Ah..'y-yung kasama ko 'yun. K-kaibigan ko," I answered immediately even though I
still didn't know what was going on upstairs!
Maya-maya lang ay nakarinig na kami ng mabibilis na yabag sa hagdan kaya napalingon
kami doon at napanganga ako nang makita ko si Pilak na tumatakbo palapit sa amin
habang nakahawak sa kanyang tiyan!
"Ang sakit ng tiyan ko! Hooaaaa!" sigaw niya kasabay ng mabilis niyang pagpasok sa
banyo!
Mclaren!!!
Pabalandra niyang isinara ang pinto ng banyo! Pinakiramdaman ko ang nangyayari sa
loob at may mga naririnig na kaming mga ingay na parang galing sa sumasakit daw na
tiyan ni Pilak. Oh my God!
"Whoaa! fvcksh*t! Ang sarap! Nakaraos din. Hoooaaaa!!" dinig pa naming daing at
sigaw ni Pilak mula sa loob.
"Akala ko ba barado ang banyo niyo?" tanong ni Shield.
"Ah..oo, Shield kaya nga hindi niya mabubuhusan 'yan at maya-maya lang ay
mangangamoy na dito," nakangiwing sagot ni Empress kasabay ng pagtakip ng kanyang
ilong
Napangiwi din si Shield.
"Tsk. I'll go ahead," paalam niya habang naghahawi ng hangin sa kanyang mukha.
He also walked quickly out of the apartment. I just breathed a sigh of relief when
Shield finally came out the door. Humaygad!
But wait. Paano nakapasok si Pilak sa k'warto ko? At ano 'yung lumagabog sa itaas?!
At paano na si Mclaren na nasa loob pa rin ng banyo?!
"Hoooaaa! Ang sakit no'n!" sigaw ni Pilak pagkalabas ng banyo habang humihimas sa
kanyang noo na namumula. Parang wala pa naman 'yun kanina ah.
Napalingon ako kay Mclaren na lumabas na rin ng banyo. Nanlilisik sa galit ang
kanyang mga mata habang nakatitig kay Silver.
Sinapak niya yata si Pilak!
"S-sir, s-sorry po," paghingi ko ng pasensiya. Nakakahiya talaga!
"Ako na nga ang tumulong, ako pa ang nasaktan," nakasimangot na sabi ni Pilak sabay
upo sa upuan sa tapat ng pagkain ni Mclaren.
"You don't have to put your fvcking shit out there while I'm fvcking there!" sigaw
din ni Mclaren kay Pilak. Kaagad niyang hinila ang naiwan niyang pagkain kanina na
tangka na sanang kakainin ni Pilak.
Napalingon ako sa pinto ng sala dahil sa ingay ng dalawang ito! Baka nariyan pa sa
labas si Shield at marinig ang ingay ng dalawang nagsisigawan.
Pero mabuti na lang at isinara na ni Empress ang mga bintana at pintuan at
napanganga naman ako nang simulan na niyang hubarin ang suot niyang coat at lumitaw
na naman ang katawan niyang matibay sa lamig.
Naka-halos bra at panty na lang siya! Ano ba naman itong babaeng ito? May mga
lalaki dito!
"What am i gonna do? Eh masakit na nga ang tiyan ko?" nakasimangot pa ring sagot ni
Silver at ang plato ko naman na puno pa ng pagkain ang kaniyang hinila ngunit
kaagad tinapik ni Mclaren ang kamay nito.
"That's not yours," inis na sabi sa kaniya ni Mc. Hinila niya ang upuan sa kaniyang
tabi at sinsenyasan akong umupo.
"Awiie...that's not yours...that's not yours pang nalalam--aray!" pang-aasar ni
Pilak at muli siyang dumaing nang batuhin siya ng saging ni Mc at tumama ito sa
kanyang noo.
"Eat that. Don't waste food," masungit niyang sabi sa akin.
"O-opo," naisagot ko na lang.
"Don't waste food daw eh binato nga ako ng pagkain," bubulong-bulong pa rin ni
Pilak sa aming harapan habang ang plasticware naman na puno pa ng ulam ang kanyang
hinila.
"What did you say?"
"Ha? Sabi ko, baby! Ipagluto mo naman ako! Nagugutom na 'yung baby mo eh," sigaw
niya kay Empress na nagsimula na ring lumapit sa amin.
"Ginawa mo talaga akong kusinera, ha," sagot ni Empress na nagbukas ng freezer.
Palihim kong tiningnan si Mclaren sa gilid ng aking mga mata kung anong magiging
reaction niya sa hitsura ni Empress.
"Nasa beach ba tayo?" nakangiwi niyang tanong kay Pilak sabay tapik sa kamay nito
nang mapansin niyang dahan-dahan uling lumalapit ang kamay ni Pilak sa pritong
isda.
"Siguro, may isda dito eh. Kailan ko kaya ito mahuhuli?" sagot naman ni Pilak.
"Wish mo lang," sagot naman ni Mclaren na kaagad inilapit sa akin ang platong may
lamang pritong isda.
"Eat that and don't be like that." Itinuro niya si Empress. "Ayokong madapuan ng
pulmonya ang mga empleyado ko."
"Eherm!" Pangisi-ngisi si Pilak at may pasipol-sipol pa habang nakatingala sa
kisame.
Ako naman ay 'di mapigilan ang pag-iinit ng pisngi. Oh my God Mclaren! Huhuhu.

CHAPTER 26 SAFER PLACE

"Sir, p-pasensya na po ulit ha," paghingi ko ulit ng pasensya kay Mclaren dahil sa
nangyari kanina.
We're now outside the apartment and he's ready to go home. I looked for his car but
I didn't find it anywhere on the road.
"Get inside," masungit pa rin niyang utos sa akin.
"Ahm, S-sir 'yung sasakyan niyo po?" tanong ko habang lumilinga-linga pa rin ako sa
paligid. Nasaan ba ang sasakyan niya?
"Tsk. Don't ask too many questions. Pasok na," mas malakas niyang sabi at mukha na
naman siyang galit.
"O-opo. Pero...w-wala-"
"One." Natigilan ako nang bigla siyang bumilang sa tonong may babala para sa akin.
'Di ko maiwasang mapanganga at mataranta.
"Ah, eh...s-sige po. S-sabi ko nga, p-papasok na nga eh. I-ingat, Sir. Text ka po
ha!" sabi ko sabay talikod at mabilis na nagtungo sa pinto ng bahay. Lumingon akong
muli sa kaniya.
"Two!"
"Opo!" malakas kong sigaw nang muli siyang bumilang. Pabalandra kong naisara ang
pinto! Haayst!
Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa lakas ng kabog nito! Ano ba namang lalaking
iyon?!
Nang mahimasmasan ako ay napatingala ako sa itaas nang maalala kong nariyan pa si
Pilak at kasama ni Empress sa itaas. Malalagot talaga sa akin ang Pilak na 'yan!
I quickly went upstairs but the door of Empress's room was closed and I could no
longer hear any noise inside. Lumapit pa ako sa pinto ng silid at idinikit ang
aking tainga dito ngunit napakatahimik na talaga.
Pumasok na lang ako sa loob ng aking silid at pinagmasdang mabuti ang kabuuan nito.
I didn't notice anything strange but I clearly heard earlier that it was here in my
room that Silver's loud bang came from.
Wait. Baka naman natutulog na sila ngayon? At d'yan ba natutulog si Silver sa silid
ni Empress? I saw him go up here earlier. At dito rin siya sa itaas nanggaling
kanina noong nagmamadali siyang bumaba.
Wait. Mag-boyfriend ba silang dalawa? Nagli-live in ba sila? Eh nakita ko lang
noong nakaraang gabi na si Skipper ang kasama niya at madaling-araw na ay gising pa
siya. But Empress said that Skipper was just her friend.
Wait again. Then why was Empress with Shield earlier? It looks like there's
something in them, but why Silver didn't accuse Empress if they really had a
relationship?
Haayst! Nababaliw na yata ako!
Pabalik-balik ako ng lakad dito sa loob ng aking silid at gulong-gulo ang utak ko
sa mga naiisip ko.
Wait. Hindi ko pa nga pala alam kung nasaan na si mommy! Aegia told me she was in a
safe place. I need to be sure and I want to see mommy too.
Mabilis kong dinampot ang aking phone at kaagad kong kinontak ang bestfriend ko.
Hindi pa natatapos ang ring ay kaagad na rin itong sumagot, "Oh love, i'm sorry if
I didn't call you right away."
Kaagad nanlaki ang aking mga mata sa aking narinig.
"So what are you doing right now? Are you going to sleep? Huwag kang magpupuyat,
love ha." Mas lalo pa akong napanganga sa sinabi ni Aegia mula sa kabilang linya.
Napakalambing at mas nagmukhang lalaki pa ang boses niya ngayon! Ako ba talaga ang
kausap niya?
"Hoy, Aegia!" malakas kong tawag sa kaniya.
"Yeah, yeah. Yes, Love."
Eh?
"Love ka d'yan. Aegia, si Kaye 'to!" sigaw ko ulit sa kaniya.
Pinakinggan kong mabuti ang background at may naririnig akong mga ingay. May mga
tugtog at parang may mga nagkakatuwaan. Hindi kaya nasa bar siya?
"Oo na nga, love. Uuwi agad ako. Ikaw talaga, oo. Miss na miss mo talaga ako, no?"
Napangiwi ako sa kaniyang sinabi. At saka para siyang lasing.
"Nasa bar ka ba?!"
"Uuwi na nga. Wait for me, a'right? I love you, love." Kaagad ding naputol ang
linya.
Aba't ang walanghiya. Pinatayan ako ng phone! May sasabihin pa sana ako eh.
Haayst! Ano ba talagang nangyayari?!
Minabuti ko ng humiga at sumasakit lang ang ulo ko sa kaiisip!
Bigla ulit akong napatingin sa phone ko na nakapatong sa bedside table nang
maramdaman ko ang pag-vibrate nito. Mabilis ko itong dinampot at baka ang
walanghiyang Aegia ang nag-text!
But I frowned when another number appeared on the screen. I immediately opened the
message and was stunned by what I read.
'Go to the clinic tomorrow. Have a doctor check, you're so pale. The sick can't go
to work.'
Sino 'to? At maputla ba talaga ako? 'Yun din ang sinabi sa akin ni Jamie eh. Wala
naman sana akong sakit, no! Huhuhu. Natatakot tuloy ako dahil pakiramdam ko nga ay
may sakit ako dahil kakaiba na ang mga nararamdaman ko!
Muling nag-vibrate ang phone.
'Goodnight. I'm in bed.'
Namilog ang aking mga mata sa aking nabasa. Nasa kama na daw siya. Eh sino ba siya?
Baka si Aegia at nakauwi na nga ang haliparot. Hmp! Bahala ka sa buhay mo!
Mabilis na akong nahiga at natulog.
***
Mclaren's POV
"Tsk. Ang tagal naman nitong mag-reply?" I've been staring at my phone screen for
her answer.
She told me that I would text her once I got home so I texted her. Tapos ngayon ay
hindi siya magre-reply? Tsk.
Kanina ay tinamaan din ako ng munting kaba sa dibdib when I heard Shield's voice
'cause I don't think this is the right time for him to know about Aye's true
identity.
Especially now that we've a lot of misunderstandings with my father and besides
that Kaye may be pregnant. It wouldn't be good for her condition.
Kailangan kong mas unahing isipin ang kalagayan ng mag-ina ko. Pasasaan ba at
magagawan ko rin ito ng paraan.
I stared at her beautiful face again on the screen of my phone. Ilang larawan niya
rin ang panakaw kong nakuha sa kanya habang siya ay mahimbing na natutulog sa aking
secret room.
Siguro ay mahimbing na rin siyang natutulog ngayon.
Maybe, I don't have to worry about her 'cause she has friends who are in the
apartment where she lives.
At first, I was wondering where I had seen Silver and Empress before. Para kasing
namumukhaan ko sila eh. Pero naalala ko na rin naman kaagad.
They were the two brave men I had met before at a bank where some men armed with
guns entered it. I was currently at the counter and Silver and Empress were also
there. Actually, may isa pa silang kasamang lalaki noon.
Tinangkang holdapin ng grupo ng kalalakihan ang bangkong iyon ngunit napahanga ako
dahil sa galing ni Empress, Silver at 'yung isa pa nilang kasama sa pakikipaglaban.
Only hand combat but they defeated the group of those holdapers so easily.
Late na nga dumating ang mga pulis noong tima na iyon. Saglit lang ininterview ang
tatlo at kaagad din silang umalis na para bang walang nangyari.
And I was surprised earlier when I found out that they were friends with Kaye. At
ang mas lalong nagpagulat sa akin ay magkakilala din si Empress at Shield.
Anong mayroon sa kanilang dalawa? Base sa mga narinig kong usapan nila habang ako
ay nasa banyo, para bang may namamagitan sa kanilang dalawa. While Shield knew he
was going to marry someone else.
Tsk. This is fvcking insane.
Kung palaging isasama ni Empress si Shield sa apartment ay hindi maaari ito. I have
to get Kaye out of there. I need to move her to a safer place.

CHAPTER 27 APARTELLE
Kinabukasan ay nagtungo nga ako sa clinic dahil natatakot na rin ako sa mga
nararamdaman ko sa sarili ko.
Mas lumala pa kaninang umaga dahil susubo pa lang ako ng pagkain ay nasuka na
kaagad ako! Hindi naman panis ang ulam na tocino na bagong luto lang naman ni
Empress kaninang umaga. Haayts.
Oh baka dahil kasabay ko sa pag-aalmusal kanina si Pilak kaya nakakasuka! Siguro
nga ay nagsasama na sila ni Empress dahil doon ko rin siya nakitang lumabas
kaninang umaga! Sa silid ni Empress!
"Here. Mag-first test ka muna," nakangiwing sabi ng Doctor habang iniaabot sa akin
ang isang maliit na supot.
"Ano po ito, Doc?" tanong ko habang binabasa ang.....p-pregnancy test?
Bigla akong natigilan.
"Hindi mo ba nabasa? Pregnancy test 'yan. Ayst. Oh baka naman nadudumi ka lang,
Miss. Wala naman sigurong magtatangka sa 'yung i-fvck ka. Tsk. Tsk. Tsk," Iiling-
iling na sabi ng mukhang gorilyang Doctor na ito. Lintek na ito ah!
"Kayo po? Baka naman nagkakamali kayo ng kinuha niyong propesyon?"
"Ha, paano mo nasabi?" kunot-noo niyang tanong sa akin.
"Dapat ay isa kayong espesyalista sa utak. Mukha kasi kayong sira-ulo eh. Paano
niyo naman naisip na maging ob gyn? Siguro nangmamanyak ka lang ng pasyente!" I
shouted my last sentence to him dahil itong Doctor na ito ay nakakatangina.
His eyes widened and he immediately turned to the patients currently lined up
behind me.
Hmp! I quickly stood up and turned my back on him. Nagmartsa ako palabas ng kanyang
clinic dahil kung hindi ko gagawin iyon ay baka mapasabog ko lang 'yang lugar na
'yan.
Napalingon naman ako sa aking likuran nang maramdaman kong nagsisunuran sa akin
palabas ang mga natitirang pasyente sa loob.
"Hey, come back here! Don't listen to her! That woman is crazy!" habol niyang sigaw
sa mga pasyente pero nagtuloy-tuloy pa rin silang lumabas.
"Mabuti nga 'yan sa kaniya! Sira-ulo siya! Manyakis!" sigaw ko dito sa labas dahil
sa sobrang inis ko sa kaniya. "Akala mo naman gwapo kung makapanlait! Eh mukha
naman siyang palaka!"
"Oi, anong isinisigaw-sigaw mo d'yan?" I suddenly turned to the right and saw Aegia
walking towards me.
I rested deeply and handed her the small bag of the pregnancy test. Eh hindi ko
naman 'yan alam gamitin.
"What is this?" kunot-noo niyang tanong habang binabasa ang mga nakasulat sa supot.
"P-pregnancy test? Then, why are you giving it to me? Hey! I'm not pregnant. I'm a
man," matigas niyang sabi na animo'y lalaki.
Assuming din 'to eh. Kailan pa siya nagpa-trans-gender?
"Yan ba ang asawa niya?"
"Oo nga. Ang gwapo naman pala."
"Paano kaya siya nabuntis niyan?"
"Walang pili. Sana ako na lang."
Napangiwi ako sa mga narinig kong bulungan sa aking likuran.
"Sira-ulo. Sa akin 'yan. Hindi ko nga alam gamitin."
"B-buntis ka? H-how? Nabuntis ka ba ng gagong Shield na 'yun sa kubeta?!" sigaw
niya sa aking mukha. Makakubeta ang kingina.
"Ha? Oh my God! Nakuha pa niyang manlalaki sa hitsura niyang 'yan?"
"Oo nga. Anong gayuma meron 'yan?"
"Oo nga, manghingi kaya tayo?" dinig ko na namang bulungan sa aking likuran.
"Nakita mo ba?! Nakita mo?!" gigil kong bulong kay Aegia. "Muntik lang 'yun. Hindi
natuloy dahil dumating ka."
"So, you wanted it?! Hindi lang natuloy dahil may dumating na istorbo?! And that's
me. How could you?! Minahal kita, tapos ganito lang ang gagawin mo sa akin?" sigaw
niya pa rin sa akin at napamulagat naman ako sa kaniya.
"W-what are you saying?" bulong ko kay Aegia na may nanlalaking mga mata.
Pero nagtaka ako nang panlakihan niya rin ako ng kanyang mga mata at bahagyang
tumutulis ang kanyang nguso na para bang may itinuturo siya sa aking likuran.
"Just ride," mariin niya ring bulong na halos hindi ko na marinig at napapalunok pa
siya habang tumitingin sa aking likuran.
"Aegia? Whoaa! Long time no see! What are you doing here?"
Nanigas ako mula sa aking kinatatayuan nang marinig ko ang boses ni Hanna mula sa
aking likuran. Fvck! What the hell is she doing here?!
I was so fvcking nervous because she knew Aegia and she knew we were best friends.
But maybe she won't recognize me right away because I'm wearing a jacket and hood
right now so she can't see my hair!
"Aah..sinamahan ko lang ang girlfriend ko," Aegia calmly replied to Hanna as I
didn't move from where I was standing.
"Ow, really? Is she the woman you talked to last night on the phone? 'Yung sinabi
mong girlfriend mo?" magiliw na tanong ni Hanna.
Naalala ko tuloy ang naging pag-uusap naming dalawa ni Aegia kagabi sa phone. Kaya
ba ganun ang mga sinabi niya sa akin dahil magkasama sila ni Hanna?
"Yeah! Siya nga iyon." Bahagyang ngumiti si Aegia.
"What's her name? I wanna meet her?"
Nanatili akong nakatalikod sa gawi ni Hanna at hindi ako maaaring humarap sa kaniya
dahil maaari na siyang magsuspetsa sa akin! Sa restaurant pa lang ay pinag-iinitan
na niya ako ng dugo!
"Ahm..next time maybe. Masama kasi ang pakiramdam niya eh. Nahihilo at nagsusuka."
"Oh my God! Really?! I'm sure she's pregnant too! Mukhang magkakasabay pa yata kami
ah."
Natigilan ako sa kanyang sinabi. B-buntis siya? Sinong ama?
"Wow. Buntis ka rin?" tanong ni Aegia at pansin kong may tinitingnan pa siyang iba
dahil lumiliko ang kanyang mga mata. Is Hanna with someone?
"Ahm, i hope so. Sana nga para mapadali na ang kasal namin ni Mclaren."
"Hmmn...it's good to hear that," tatango-tangong sagot ni Aegia.
"Come on, Hanna. Let's go."
May napakapamilyar na tinig ang biglang sumingit sa usapan na tila nagpabingi naman
sa aking pandinig.
Mclaren..
"Yes, babe! And'yan na ako!" sigaw ni Hanna.
Tila nanghina ang aking katawan. Wala na ba talagang pag-asa?
"Is he your fiancee?" tanong ni Aegia.
"Yes, at mas mapapadali pa ngayon ang aming kasal dahil dinadala ko na ang aming
magiging panganay. Yiieehh!"
"Oh well, congrats in advance."
"Thank you. Sa inyo rin ng girlfriend mo."
"Hanna," narinig ko sa malapit ang tinig ni Mclaren na tila ba nasa likuran ko na
siya.
Wala sa sariling kumapit ako sa batok ni Aegia at hinalikan ko siya sa kanyang mga
labi.
"Oh," dinig kong bulong ni Hanna mula sa aking likuran.
"Fvck," dinig ko naman ang paulit-ulit na pagmumura ni Mclaren.
Kita kong namilog ang mga mata ni Aegia sa kabiglaanan ngunit pumikit rin at
yumakap pa sa akin.
At pagkatapos ay hinila ko na siya paalis sa lugar.
***
"Gosh, Aye. Ninakawan mo 'ko ng halik! Virgin pa ang lips ko!" sermon sa akin ni
Aegia habang sakay na kaming dalawa ng tricycle.
Napapalingon tuloy ang tricycle driver sa amin at natatawa.
"Eh 'di magnakaw ka rin sa akin para quits na tayo!"
"Hindi p'wede 'to! Pakasalan mo 'ko! Baka mabuntis ako nito!"
"Sira-ulo!"
"Pero ang pangit pala kahalikan kapag matigas at nakabukol ang nguso mo. Next time
hubarin mo muna 'yan, ha. Ang sarap na sana eh." Nakangisi pa sa akin ang sira-ulo.
Hindi ko na tuloy malaman kung ano ba talaga siya? Mukhang minamanyak na talaga
niya ako eh. At teka, may next time pa?!
"Wala ng next time!"
"Eh, mga iho at iha? Saan ba talaga tayo pupunta? Sa biglang-liko ba? Maraming
apartil dito," sabat ng tricycle driver.
"Apartil? Ano 'yun?" bulong ko kay Aegia.
"Apartelle 'yun. Tutuloy na daw natin ang pagbuo ng first baby natin," nakangising
bulong din sa akin ni Aegia na may kasamang pagkindat.
What the fvck? Kadiri!

CHAPTER 28 DADDY
"Ano na? What's the result? Is it positive?" Aegia asked as soon as I came out of
the bathroom.
Narito na kami sa apartment at hindi kami tumuloy doon sa sinasabi ng tricycle
driver na apartil. Hindi pa ako nahihibang para makipaglaro ng pekeng apoy kay
Aegia, no!
She's a fvcking woman, helow? And then it's apartelle and not apartil!
Napahinga ako ng malalim bago iniabot kay Aegia ang pregnancy test. Tiningnan naman
niya kaagad ito.
"T-two lines? You're pregnant?" nakangangang tanong niya sa akin at tila hindi
makapaniwala.
Sasagot na sana ako nang bigla siyang makipag-apir sa sarili niya ring palad.
"Sabi ko na nga ba eh," sabi niya habang nakataas ang sulok ng kaniyang labi at
nakatitig sa akin.
"May sinabi ka?"
"You fvcking kissed me earlier! That's why! I got you pregnant right away!"
Napangiwi naman ako sa kaniyang sinabi.
"Gaga."
"Sinong gagong ama niyan? Si Shield ba?! Si Shield ba?!" she shouted in my face.
"Huwag ka ngang sumigaw! Hindi ako bingi!" I also shouted at her.
"Then who?! Did you flirt without letting me know?!"
"Alangan namang sabihin ko pa sa iyong hoy, Aegia, lalandi ako mamaya! Mainggit ka
sana!"
"Wow, ha. Grabi 'yun ha. I'm serious Kaye, Who's the father of that?" turo niya sa
aking tiyan and this time ay ramdam ko na ang kaseryosohan sa kaniyang tono kaya
muli akong napahinga ng malalim.
"Si Mclaren."
Kaagad nanlaki ang kanyang mga mata.
"M-mclaren? What the? How come? Eh fiance ni Hannapot 'yun ah."
"It's a long story."
"Mahaba pa naman ang oras ko."
"Tsk. Una kaming nagkakilala ni Mc."
"Wow. Nickname agad."
"Tss."
"So, you were the first and Hanna was the last? Tsk. Saklap, besh. I told you, sa
akin ka na lang eh." Napangiwi ulit ako sa kaniyang sinabi.
"Did I ever tell you that Mclaren was the man I had saved from drowning in the
sea?"
"Hindi. Nagsisikreto ka na kasi sa akin eh."
"Sorry na."
"Oh, then?"
Pumasok muna ako sa aking silid at naupo sa kama. Sumunod naman si Aegia at nahiga
naman sa mismong kama ko.
"Ayon. When I saved him, he met me and boom! His volcano erupted."
"Agad-agad?! Sabog agad?! Kakakilala niyo pa lang! Landi niyo rin, ha," bulalas
niya.
Hindi na ako sumagot dahil totoo naman iyon. Malandi talaga siguro ako dahil
bumukaka ako kaagad kay Mc kahit kakakilala ko pa lang sa kaniya noon. Eh anong
magagawa ko eh pinana yata ako ni kupido.
"How about that now? H-hoy! D-don't tell me ipapaako mo sa akin 'yan?! Sumosobra ka
na! You've robbed me of a kiss a while ago. Oh baka naman ipalaglag mo 'yan! 'Yan
ang huwag na huwag mong gagawin, Hescikaye! I'm tellin' you! Titirisin kita ng
pinong-pino!"
"Manahimik ka nga. Dami agad sinabi. Bakit ko naman ipapalaglag 'to eh anak ko 'to?
Ito ang bunga ng wagas naming paglalabing-labing."
"Wow! Labing, ha. Kalandian niyong dalawa. Eh paano nga ngayon 'yan eh buntis din
si Hanna?! And Hanna will marry him!"
"Ako ang mahal ni Mc!"
"How can you say that kung tinira niya rin si Hanna?!"
Hindi ako nakaimik. Totoo kaya iyon? Nagalaw nga ba talaga niya si Hanna? Akala ko
ba ayaw niya sa kapatid ko? Eh paano nangyaring nabuntis din si Hanna?
"Baka nagkakamali lang tayo. We're not sure yet."
"Ewan ko sa iyo, ha. Ipagtanggol mo pa 'yang hayop na lalaking 'yan. Gigilitan ko
'yan ng itlog." Napalingon ako kay Aegia pero nakita ko ng pumikit siya ng kaniyang
mga mata.
"Hoy, Aegia. How's Mommy? I wanna see her."
"Nasa resthouse."
"Ha? Saan?"
"Secret."
"Aegia!"
"Huwag ka ngang sumigaw," mariin niyang saway sa akin. "Tomorrow, I'll take you
there."
"Kumusta naman siya? Maayos naman ba siya?"
"Oo naman. Sobra pa sa ayos."
Napakunot ang aking noo sa sinabi ni Aegia. Nakapikit pa rin siya kaya hindi ko
malaman kung nagsasabi ba siya ng totoo or ginu-good time lang niya ako.
"What do you mean?"
"Basta. You'll find out soon. At saka, we're still not sure yet."
Ano naman kaya iyon?
***
Pagsapit ng tanghali ay pumasok na ako sa trabaho. Kaya ko pa naman ang sarili ko
eh.
When I arrived at the kitchen I was surprised that Mclaren was there and talking to
the employees. And he looks serious. Seems angry?
They looked at me so Mclaren also turned to me.
"G-good afternoon, Sir," Nakayuko kong bati sa kaniya pero wala akong narinig na
sagot kaya marahan na akong tumunghay at sinilip sila.
He took a deep breath and I couldn't read any emotions from him. Muli siyang
bumaling sa mga empleyado.
"That's all. Go back to your work," maawtoridad niyang utos sa mga empleyado bago
muling bumaling sa gawi ko na narito pa rin sa tabi ng pinto.
He walked closer to me. His eyes were sharp. I waited for him to say something to
me but he just passed me and went out the door.
Bahagya akong natulos mula sa aking kinatatayuan at nakaramdam ako ng tusok sa
aking dibdib.
He looks different again. Nitong mga nakaraan ay medyo maayos na ang samahan namin
kahit masungit pa rin pero atleast ay nabibiro ko na siya kahit na kaunti.
Dinalhan pa nga niya ako ng pagkain at nakasabay ko na rin siya sa pagkain. Pero
ngayon ay parang mainit na naman ang kanyang ulo.
"Anong nangyari? Anong mga pinag-usapan niyo?" tanong ko sa aking mga katrabaho.
"Naku, Aye. Mukhang may regla na naman si Sir. Sobrang sungit. Lahat kami
pinagalitan kahit nananahimik kami rito. Ayusin daw namin ang trabaho namin at
kasama ka na rin doon kaya halika na. Kumilos na tayo bago pa tayo mabalingan na
naman ng kanyang regla," mahabang sabi ni Jamie.
"G-ganun ba?" Nagmadali na rin akong mag-ayos ng aking sarili. Ayaw ko ring
mapagalitan, no.
Ano kayang nangyari kahapon sa clinic? Buntis nga kaya si Hanna?
***
Dumaan ang maghapon at nakailang balik si Mclaren sa kusina para i-check ang aming
mga ginagawa. Pinapagalitan ang lahat kapag sobrang maraming kalat.
I couldn't help but stare at him. I wanted to talk to him about my condition but I
was hesitant. What if Hanna is pregnant too? Kung mangyari mang totoo iyon, paano
ko pa ipaglalaban ang anak ko?
"Hoy? Anong tinitingin-tingin mo d'yan sa fiance ko? Bilisan mong magtrabaho!"
Nagulat ako sa biglang pagpasok ni Hanna dito sa kusina at sinigawan ako.
"What are you doing here?" tanong ni Mclaren sa aking tabi dahil narito nga siya sa
kitchen para mag-inspeksyon.
"Babe, I've been calling you a lot of times! I told you mamimili tayo ng mga things
ng baby natin." Natigilan ako at kaagad akong napalingon kay Mclaren.
Lumingon din sa akin si Mc pero wala akong mabasang emosyon sa kaniyang mga mata.
"Oh bakit? Ano na namang tinitingin-tingin mo d'yan?! At bakit ka nakikinig sa
usapan namin, ha?!"
Bigla akong sinugod ni Hanna at itinulak ng malakas.
"Ah."
"Hey! What the fvck are you doing?!" galit na sigaw ni Mclaren kay Hanna habang
halos nakayakap na siya sa akin dahil kaagad niya akong nasalo.
"Ipinagtatanggol mo 'yan?! Ako ang fiance mo! I'm pregnant! Isusumbong kita kay
tito!" sigaw ni Hanna at halos maghisterya na siya dito sa loob ng kusina.
Kaagad akong pinakawalan ni Mclaren at nilapitan si Hanna. Hinila niya itong
palabas ng kusina at naiwan akong tulala.
"Okay ka lang, Aye? Halika. Maupo ka muna dito. Uminom ka ng tubig oh. Namumutla ka
na naman." Inalalayan ako ni Jamie na makaupo at makainom ng tubig.
So, totoo ngang buntis si Hanna. At si Mclaren ang ama. Akala ko ako lang?
Wala sa sarili akong napahaplos sa impis ko pang tiyan.
Maiiwan tayo, anak. Maiiwan tayo ng daddy mo.

CHAPTER 29 REAL FATHER

KINABUKASAN
Maaga pa lang ay nagbiyahe na kami ni Aegia patungo sa resthouse na sinasabi niyang
tinutuluyan ngayon ni Mommy.
We're now in Silver's car and he's the driver. Sa tabi niya naman ay si Aegia at
ako ang naririto sa backseat at pinagkakasya ang sarili sa maigsing upuan.
Masama ang pakiramdam ko at pakiramdam ko ay masusuka na naman ako.
"Silver, did you take a bath?!" I asked Silver loudly.
"Hey! Even if I don't take a bath, I'm still the most fragrant of all," maangas at
mayabang niya ring sagot habang sinisilip ako sa front mirror.
"Talaga ba? Kaya pala nasusuka na ako dito kanina pa eh," Aegia replied
immediately.
"Ako din eh, kanina pa ako nasusuka. Haaaaaaaghh!" nagkunyari akong nasusuka at
narinig ko rin si Aegia na nasusuka din.
"H-hey! Hey! Hey! Hey! Sa labas kayo sumuka! You'll get my car fvcking dirty!" The
window quickly opened at iginilid niya ang kotse.
I quickly went out dahil natuluyan ako! Ayan, karma real quick. I vomited on the
side of the road and pulled out everything I had eaten this morning before leaving
the apartment.
"Hey, water," Silver offered me bottled water habang hinahagod niya ang aking
likuran.
"T-thanks," medyo hirap kong sagot sa kaniya at tinanggap ang bottled water.
I drank it quickly and was a little overwhelmed.
"Mabaho ba talaga ako? Sh*t. Naligo naman ako ah," he asked as he smelled himself.
I turned to Aegia and she just stared at me. Nakangiwi na para bang nandidiri.
Sipain ko itong tukmol na ito eh.
"Hey! I thought you were nauseous too?" Silver turned to Aegia who was still
sitting in the frontseat but the door opened, nakalapag sa lupa ang dalawa niyang
paa at nakatunghay sa aming dalawa ni Pilak.
"Hindi naman ako buntis, no! 'Di katulad ng iba d'yan!" nakabusangot na sagot ni
Aegia kay Silver. Silver suddenly looked back at me with big eyes.
"P-pregnant? You're pregnant? How? How did you do that alone?!" sigaw niya kasabay
ng panlalaki ng butas ng kaniyang ilong.
"Gago, baka kinamay ko!" Inis kong sagot dahil bumabalikwas na naman ang sikmura
ko! Damn it!
Isinuka ko naman ang tubig na kaiinom ko pa lamang. Muli kong naramdaman ang
paghagod ni Pilak sa aking likuran.
"Tsk. Kadiri naman 'yan," dinig kong sabi niya. Damuhong 'to!
"Haayst! Ang hirap naman pala nito!" I was so fvcking weak and I felt like I had
exhausted all my energy from nausea! My stomach ached!
"Tsk. Let's go. Let's find something to eat with hot soup," Aegia said.
"Why did you do that? You can even call me para ako na lang ang gaga-aray!"
"Sira-ulo!" Binatukan ko nga. Kung ano-anong sinasabi!
Pumasok na ulit ako sa loob ng kotse at muling humilata.
"I think i know who the culprit is. Tsk. Tsk. Tsk. Sinasabi ko na nga ba eh. Ang
galing ko talaga," Silver said while driving again.
Culprit talaga?!
Aegia didn't answer. Up until now, she's still disgusted with me dahil ang landi ko
daw! 'Di ko maintindihan ang topak ng tukmol na ito.
"Wait. Isn't your sister Hanna your boss's fiance? I see her always at the Delavega
hotel with another man." Mabilis akong nabalikwas ng bangon sa narinig kong sinabi
ni Pilak.
"Don't fvcking fool us," sabi ni Aegia kay Pilak.
"Why would I do that? It's up to you if you don't wanna believe in me," kibit-
balikat na sagot ni Pilak.
"Really? Who's the man?"
tanong ko naman kaagad at tila ba nabuhayan ako ng pag-asa. Baka hindi kay Mclaren
ang baby na ipinagbubuntis ni Hanna!
"Should I investigate? Mahal ang serbisyo ko, ha. Pasasakyan ko na kayo, pamaneho
pa, pa-bodyguard pa. Whatta waste of time-aray naman! Just kidding!" Si Aegia naman
ang sumapak sa kaniya.
"Ingudngod kita d'yan eh!" sigaw ni Aegia.
"Bugbog-sarado talaga ang kagwapuhan ko sa mga ito."
"Please, Silver," pakiusap ko sa kaniya ng maayos at for the first time ay tinawag
ko na siya sa kanyang pangalan.
He smiled broadly.
"Whoaa! Sarap sa ears. Isa pa nga," ngingisi-ngisi niyang sabi sa front mirror.
Sira-ulo talaga eh.
"Alright please, Silver."
"Yown! Haha! A'right, tomorrow you'll know the result. Pero feeling ko ka-affair
niya iyon eh."
"How did you say that?" tanong ni Aegia.
"They were kissing each other as they walked down the hallway at magkalingkisan na
akala mo ay mga ahas! Hay, naku naman." Napakamot pa sa ulo si Silver.
Nagngingit-ngit ang aking kalooban.
How is Hanna doing this? How could she possibly even date another man when she knew
she was going to marry Mclaren? And if she's really pregnant, at sa ibang tao ito,
paano niya maaatim na ipaako kay Mclaren ang bata? Tsk.
***
Sumalunga ang aming sasakyan and I felt like we were close to heaven.
"Baguio? We're in Baguio?" I asked while watching outside.
Ilang sandali lang ay lumiko na ang sasakyan at bumungad sa aming harapan ang isang
malaki at napakagarang resthouse.
"Oh. My. God. Kaninong resthouse 'yan? Ang ganda!" humahangang sabi ko habang
nakanganga ako dito sa harapan ng isang magarang resthouse.
"Baka sa akin? Hm!" mayabang na sagot ni Pilak na nauna ng naglakad patungo doon
kaya mabilis din akong sumunod. Si Aegia naman ay nakasunod din sa aking likuran.
I noticed some cars parked in front of it. Kay Pilak ba ang lahat ng 'yan? Galing
naman.
"Mom?!" I shouted as we stepped inside. Ang aking paningin ay lumilibot sa malawak
na resthouse na yari sa bamboo at salamin.
It's very comfortable at napakasarap sa pakiramdam, samahan pa ng malamig na simoy
ng hangin dito sa Baguio.
"Maybe she was upstairs," sagot ni Silver na nakita kong nagtungo sa isang malawak
na pinto sa bandang kanan.
I quickly climb the stairs that are also made of wood. Parang gusto ko na tuloy
dito na lang tumira. Parang ayaw ko na tuloy bumalik ng Manila!
May nadaanan akong mga pinto. Saan kaya dito ang silid ni mommy? Haayst! Hindi man
lang sinabi ni Pilak!
"Umalis ka na, please. I've told you everything."
"Is that what you really want?"
Natigilan ako nang may mga pamilyar na tinig akong narinig na sa tingin ko ay nag-
uusap ng masinsinan.
"I'm g-gonna divorce her. I'll marry you, baby. I can stand you now. I w-was poor
back then. I have no money. Wala akong maipagmamalaki sa iyo noon. W-wala akong
ipapakain sa iyo, sa inyo ng magiging anak ko. I can't marry you because I was poor
at that time. I lied to you that I was rich para sagutin mo 'ko dahil alam kong ang
gusto mo sa isang lalaki ay mayaman at kaya kang buhayin."
"Dahil iyon ang gusto ng ama ko! At alam ko na iyon noon pa pero wala akong
pakialam kung anong buhay ang mayroon ka. Minahal kita pero iniwan mo 'ko. Iniwan
mo kami ng anak natin!"
"I'm sorry, baby. P-please forgive me. I don't know! I didn't know you were
pregnant!"
"Kahit na! Babalikan mo lang ba ako dahil buntis ako at hindi mo talaga ako
mahal?!"
I was devastated when I heard Mommy's voice clearly.
Who is the kid they are referring to? Is it me? And who is this man? Who is my real
father?!

CHAPTER 30 AROGANTE
"Who are you?"
Huh?!
I was about to knock on the door of the room na sa tingin ko ay kinaroroonan ni
Mommy at ng lalaking narinig kong kanyang kausap when suddenly someone spoke from
behind me.
"Ahm..h-hi. Ahm..i'm Kaye. I was looking for my Mom's room. D-dito yata sa room na
ito kasi dito ko narinig ang boses niya eh." I pointed to the door next to me.
Isang lalaking naka-white t-shirt at cotton short. Malaki din ang katawan. I think
his height reached 6 feet. There was a mustache on the lower part of his cheek down
to his chin and neck and down to his chest that was a bit too long.
Nakikita ko dahil v-line ang collar ng kanyang suot na t-shirt.
Maputi ang kanyang balat pero mabalbon ang mga hita at braso. Black hair na medyo
malago na rin. Mukhang napapabayaan na pero bakas na bakas pa rin ang kanyang
kagwapuhan kahit nakasuot siya ng sunglasses. Sobrang tangos ng kanyang ilong at
mukha siyang may lahi.
Pero bakit may pag-sunglass na nalalaman ito eh nasa loob lang naman siya ng bahay?
At saka hindi siya nakaharap sa akin at sa ibang way din siya nakatingin.
"I'm s-sorry if I bothered you," sabi ko dahil hindi na siya umimik.
But I was so surprised when he suddenly pulled out a long stick and walked down the
hallway habang isinusundot niya ito sa kanyang harapan na nilalakaran.
What the fvck? Is he blind?! Naisipan ko siyang lapitan.
"H-hi. D-do you need help?"
"No. Leave me alone." There was a bit of seriousness in his voice.
"Ahm..b-baka kasi malaglag ka sa hagd-
"I said, leave me alone." Natigilan ako dahil medyo matigas na ang kanyang tinig.
"Eh nagmamagandang loob lang naman ako-
"Get out of my way!" he screamed and raised his stick that looked like he was going
to hit me!
"Kaye?!" Pero na-stock sa ere nang biglang sumigaw si Mommy na kalalabas lang ng
pinto ng kanyang silid.
"Mom!"
Lumapit na ako kay Mommy at iniwan itong monggoloid na masungit! Siya na nga ang
tutulungan eh, siya pa ang matapang! Hmp! Bahala siya diyan!
"Mom." Yumakap ako ng mahigpit kay Mommy at ganun din siya sa akin.
"Kumusta, anak? Bakit ganyan ang hitsura mo? Bakit ang pangit mo? Ikaw ba talaga
'yan o nagkamali lang yata ako ng pandinig. Magkahawig kasi kayo ng boses ng anak
kong si Hescikaye eh," mahabang sabi ni Mommy habang hawak niya ang magkabila kong
pisngi at ilang beses itong ipinaling-paling sa kabilaang gilid!
"Mommy, ha! Nilait niyo rin ako!" Inis kong sabi sa kaniya.
Lumingon ako sa masungit na bulag pero wala na siya. Siguro ay nalaglag na sa
hagdan. Salbahe kasi eh.
"Joke lang, anak pero nagsasabi lang ako ng katotohanan. Pangit ka talaga eh." My
jaw almost dropped because of Mommy's words! Pero hinayaan ko na. Kahit ako naman
ay pangit na pangit din sa hitsura ko ngayon.
"Mom, antok na antok ako. Gusto ko munang mahiga."
Akma akong papasok sa kanyang silid nang biglang humarang si Mommy sa aking
harapan.
"Kumain ka na muna, anak. Mukhang nagugutom ka eh kasi ang payat-payat mo ngayon,
oh. Hindi ka ba pinakakain ni Aegia? Halika na sa kusina. Marami akong niluto
kaninang mga putahe." Kaagad akong hinila ni mommy at inilayo sa kanyang silid.
Aalma pa sana ako pero mukhang wala siyang balak sabihin o ipakilala sa akin ang
kung sinumang poncio pilatong lalaking naroroon ngayon sa kanyang silid.
"I'm not yet hungry, Mom. Kumain kami kanina sa nadaanan naming restaurant at
humigop ako ng maraming sabaw."
"Eh kaya ka naman pala hindi tumataba eh dahil puro sabaw ang laman ng tiyan mo."
Hinila niya ako hanggang sa makababa kami ng hagdan.
We go straight to the kitchen where the appliances are still made of wood. Malawak
at napakalinis dito. I saw the blind man sitting infront of the table.
"Tita," tawag ni Aegia na nakaupo sa tabi no'ng bulag. Tumayo siya at nag-kiss kay
Mommy.
"Kumusta, iha? Salamat at dinala mo dito si Kaye. Ang akala ko ay bukas pa kayo
pupunta?" tanong ni Mommy kay Aegia.
Kaya ba naririto ang lalaking iyon ngayon ay dahil ang alam ni mommy ay bukas pa
kami pupunta dito kaya makakapagsolo pa sila?!
"Ah, eh..miss na miss na po kayo ni Kaye eh," sagot ni Aegia. Lumapit ako sa kaniya
at bumulong.
"Who is he?" bulong ko sa kaniya habang nakanguso sa lalaking bulag.
"Ah, friend namin ni Silver. Ah Geoff, bestfriend ko nga pala si Hescikaye. Kaye si
Geoffrey," pagpapakilala ni Aegia sa aming dalawa.
"Hi! Sorry ulit kanina ah," I kindly told him but he didn't even answer.
Kumain siya gamit lamang ang kanyang mga kamay at may ilang kanin at ulam na
natatapon na sa lapag ng mesa na hindi niya napapansin. I couldn't help but feel
sorry for him.
Na-curious naman ako. Bulag na ba siya dati pa or ngayon lang?
May isinesenyas sa akin si Aegia na hindi ko naman maintindihan.
"Good afternoon! Am i late?!"
Suddenly a beautiful woman came in and her body was also thin. Sa kanyang likuran
ay ang bahagyang nakangiting si Pilak.
"Honey." Nakipagbeso si Aegia sa babae.
"Helow, Ae. Who is she?" tukoy niya sa akin.
"My bestfriend, Hescikaye. Anak siya ni tita Hazel. Kaye meet Honey. Friend din
namin."
"Oh, hi. Nice to meet you."
"Hi. Me too."
Nakangiti akong nakipagkamay sa kaniya at inabot niya rin naman ang aking kamay ng
nakangiti rin.
Napansin ko ang kakaiba niyang pagtitig sa akin. Malamang ay dahil sa hitsura ko
ngunit hindi rin naman nagtagal dahil naagaw ang kanyang pansin ni bulag na biglang
tumayo at mukhang aalis na ng kusina.
"Ahm..G-geof, d-dinalhan kita ng food. Ako ang nagluto. Masarap ito!" masaya niyang
sabi pero iba ang emosyon na naramdaman ko sa kanyang tinig habang ino-offer niya
sa lalaki ang supot niyang bitbit.
"Nawalan na ako ng gana," blangkong sagot ni Geoffrey.
"K-kahit konti lang. Sige na, please."
Humawak siya sa braso nito pero bigla siya nitong tinabig kaya nalaglag ang supot
niyang dala at sumambulat sa ibaba ang laman nito!
Napanganga ako sa inasal ng lalaki.
"I told you, didn't i?!" sigaw pa ng bulag at mabilis na lumabas ng kusina.
Napipilan si Honey at hindi nakakilos mula sa kanyang kinatatayuan pero mabilis na
naglakad si Silver palapit sa kanya at inalalayan siya. He even wiped Honey's tears
from her face.
"Ssshh...it's okay, it's okay. Don't cry," Silver whispered between their close
faces. At ngayon ko lang din nakita ang kakaibang emosyon sa kanyang mga mata
habang nakatitig kay Honey.
"N-naku, Honey anak. Halika. Marami akong niluto. Dito ka na kumain. Mainit lang
ang ulo ni Geoffrey. Hayaan mo na muna siya. Palamigin muna natin ang ulo niya."
Hinila ni Mommy si Honey at inalalayang makaupo sa harapan ng mesa.
Nilinis naman ni Aegia ang nagkalat na pagkain sa ibaba. Nakaramdam din ako ng awa
para kay Honey. Sa tingin ko ay may pagtingin siya sa lalaking iyon pero bakit
ganun ang ugali no'n?
Naalala ko tuloy si Mclaren sa kanya. Halos magkaparehas sila ng ugali ng lalaking
ito. Arogante din.
CHAPTER 31 ALREADY KNOW
Magkakasama kaming kumain sa hapagkainan bukod kay bulag na umakyat na sa ikalawag
palapag ng resthouse at nagmukmok kung saan man niya ugaling magmukmok.
Siguro ay may pinagdadaanan lang siyang mabigat na problema kaya ganun ang ugali
niya.
Si Mommy ang nakapuwesto sa dulo habang narito naman ako sa kanan niya. Sa kanan ko
naman ay si Aegia. On Mommy's left is Honey and next to her is Silver who is busy
putting rice and dish on Honey's plate.
May pagka-sweet din pala itong si Silver kahit magaling mang-asar pero siguro ay
kay Honey lang niya 'yan ginagawa.
Kunsabagay, ilang beses na rin naman niya akong natulungan. Siya ang nagdala sa
akin sa Manila, nakaisip ng napakaganda kong anyo at pagtulong kay Mclaren upang
hindi makita ni Shield sa apartment.
Kahit na nakakainis at nakaka-asar ang way ng ginagawa niyang pagtulong sa amin, I
still appreciated all that.
He was a good friend and a happy companion. Napakaswerte ng babaeng mamahalin niya
and I just hope he deserves to be loved back 'cause I think right now, the woman he
loves wants someone else.
"Anak, sige na kumain ka na para magkalaman na 'yang tiyan mo. Parang gutom na
gutom ka eh. Namumutla ka anak. Are you sick?" Napapitlag ako sa boses ni Mommy and
didn't think about what I was going to answer to her.
Ayan na naman. May nakapansin na naman ng hitsura ko at iyon ay dahil nga sa
nagdadalang-tao ako.
"Naku tita, ganyan talaga kapag bu-hpznznznzzmz!" Mabilis kong sinaksakan ng
malaking karne ang bunganga ni Aegia. Ang ingay!
"Ha? Ano 'yun? Anong sabi mo, Aegia?" kunot-noong tanong ni Mommy habang palipat-
lipat ang kanyang paningin sa aming dalawa ni Ae.
"Aaahh...Mom, ano...g-ganyan talaga kapag ano...ahmn...bu-bungga. Bunggang-bungga
ang gutom ko. Hehehe," nakangiwi kong sagot kay mommy. Maniwala ka, mommy!
"Pfft. Bago 'yun ah. Bungga." Napalingon ako kay Silver at kitang-kita ko ang
pagngisi niya sa akin kaya sinipa ko siya mula sa ilalim ng lamesa.
"Aw! Ano ba? Bakit mo 'ko sinipa?" Inis na sabi ni Honey kay Silver na napanganga
naman.
"Ha? Anong sinipa? Nananahimik ako dito ah." Sumilip pa si Silver sa ilalim ng
mesa. My feet quickly hid under my chair.
"Are you gonna kill me?" Aegia said frantically from my side. Hindi matigil ang
kanyang pag-ubo dahil sa malaking karne na sinaksak ko sa kanya kanina.
Bahagya ko naman siyang siniko sa kaniyang tagiliran.
"Why should I kill you? Eh mag-aasawa ka pa nga ng Adan," nakangisi kong sabi sa
kaniya at mas lalo namang nanlaki ang kanyang mga mata habang nakatitig sa akin.
Muli siyang nagsalin ng tubig sa pitsil at pinuno itong mabuti at ininom din ng
napakabilis na halos lunurin na niya ang kaniyang sarili.
Eh ano palang gusto niyang asawahin? Si Eva?
"Hay naku, puro kayo kalokohan. Bilisan niyo ng kumain. Kaye, damihan mo 'yang
pagkain mo para hindi ka namumutla," ani Mommy sa akin kaya nagpatuloy na lang ulit
ako sa aking pagkain.
"I didn't kick you. Bakit naman kita sisipain? Maybe the horses in front of us
kicked you," Silver whispered to Honey but I still heard it!
"Hoy! Mukhang kulapnit! Anong sinasabi mong kabayo d'yan, ha? You might want to
mess with me," Aegia threatened Silver. Inililis pa niya paitaas ang manggas ng
kanyang t-shirt hanggang balikat kaya naman lumabas ang buto't balat niyang braso.
Silver laughed out loud!
I was so embarrassed by Aegia kaya ako na ang humila ng kanyang manggas at ibinaba
ito.
Nakita kong natatawa na rin si Honey at si Mommy naman ay naiiling na lang sa
kanyang mga nakikita.
"Saka mo na lang ilabas 'yan, Ae kapag mataba na," bulong ko kay Aegia.
"Hoy! Kahit payat ito, malakas 'to noh! Magkasubukan pa tayong dalawa," hamon niya
kay Silver.
"Huwag na, baka kung saan pa tayo mapunta. Tsk. Hindi pa naman ako marunong
tumanggap ng pagkatalo. Babagsak ka lang sa akin," mayabang na sagot naman ni
Silver kay Aegia.
At nagpayabangan na po ang dalawang maaangas. Isang lalaking-lalaki at isang nagfe-
feeling lalaki.
***
When our lunch was over, I quickly went up to Mommy's room. Si Mommy ay naiwan sa
kitchen dahil siya ang nagligpit doon at katulong niya si Aegia kaya pagkakataon ko
na itong makita at malaman ang sikretong itinatago sa akin ni Mommy.
I tried to open the door at himalang hindi naka-lock ang seradura nito kaya malaya
akong nakapasok sa loob.
Umikot ang aking paningin sa kabuuan ng silid. It's so clean and very refreshing.
The walls and ceilings are also made of woods. Maging ang inaapakan ko ay pinakinis
na mga tabla ng kahoy at barnis na red. Comfortable and clean bed, white bedsheet,
white pillow case and white curtains.
....pero ang taong inaasahan kong makikita ko dito....ay wala na.
I went straight to the open balcony and was greeted by cold and fresh air from the
outside. I gazed at the tall trees in front of me. Tanaw din mula dito ang harapan
ng resthouse at calsada kaya napansin ko ang isang magarang itim na kotse na
kalalabas pa lang mula sa bakuran.
Tsk. Siguradong iyon ang lalaking kasama ni Mommy kanina dito sa kanyang silid.
Does mommy have another man? Couldn't he be the reason why daddy mistreated mommy?
And is this person my real dad why daddy Kennedy doesn't treat me well? 'Cause he's
not my real father?
***
Nagising ako sa malakas na tunog ng aking cellphone.
"Fvcksh*t ang sakit ng ulo ko!" Napasapo ako sa aking ulo na bahagyang nananakit.
Nakatulog pala ako. Mukhang madilim na sa labas. Patuloy ang pagtunog ng aking
cellphone.
"Sino ba 'to? Binulabog ang tulog ko," Inis kong sabi habang inaabot ang aking
phone na nakapatong sa bedside table.
Saglit lang akong nahiga sa kama ni mommy pero hindi ko namalayan na nakatulog na
pala ako.
"Number? Sino naman 'to?" bulong ko sa aking sarili nang mabasa ko ang number sa
screen ng aking phone na tumatawag.
Pinindot ko na pero hindi pa ako nakakapag-helow ay..
"WHERE THE HELL ARE YOU?!" Nailayo kong biglang ang hawak kong phone mula sa aking
tainga nang marinig ko ang napakalakas na sigaw ni Mclaren.
Bakit ba siya naninigaw?!
"S-Sir-
"What time is it?! Where the hell are you? I've been looking for you! Mababaliw na
ako na ako dito sa harap ng apartment mo! Do you want me to be insane dahil sa
sobrang pag-aalala ko sa iyo?!" sigaw pa rin niya na halos magwala siya sa kabilang
linya.
Pansin ko rin ang paghabol niya ng kanyang hininga na para bang ilang kilometro ang
kanyang tinakbo.
"M-Mc, s-sorry. N-nasa Baguio ako, sa Mommy ko," sagot ko sa nanginginig na tinig
maging ang aking mga kamay ay nangangatal.
Nanahimik sa kabilang linya at dumaan ang ilang segundo bago siya muling nagsalita.
"Tell me your address," mahinahon na ang kanyang boses.
"S-sandali lang. Itatanong ko." Mabilis akong bumaba ng bahay at nakita ko sa
kusina si Mommy na abala sa pagluluto.
Itinanong ko sa kaniya ang address dito sa Baguio at sinabi ko naman kaagad ito kay
Mclaren.
I waited for a few hours outside of the resthouse before a car entered the yard.
Napatayo ako nang lumabas doon si Mclaren. Tumakbo siya patungo sa akin at niyakap
ako ng mahigpit.
"M-Mc."
"Next time, you'll let me know where you're going. Please, I worry about you too
much. Please, baby," bulong niya sa aming halos magkadikit na mukha. He held my two
cheeks and his eyes filled with so much emotion.
I was surprised and couldn't answer him. Does he already know me? Since when?

CHAPTER 32 ISMID
"You alright? Sinong kasama mong nagpunta dito? This is too far! Why didn't you
tell me? You should have called me para sana ay ako na lang naghatid sa 'yo dito,"
sunod-sunod niyang sabi sa akin habang hawak niya ang magkabila kong pisngi.
Litaw sa kanyang mukha at mga mata ang sobrang pag-aalala para sa akin. Ilang beses
pa niyang sinuri ang buo kong katawan maging ang aking tiyan ay napansin ko ang
paghaplos niya.
May alam kaya siya?
Halata naman sa hitsura niya na nahirapan siya sa paghahanap sa akin. His long
sleeve was tangled. His hair is messy. Hindi na maayos ang kurbata niya.
Magkasalubong ang mga kilay at halatang pagod na pagod siya. Medyo nangingitim din
ang ilalim ng kanyang mga mata. Mukhang hindi siya nakakatulog ng maayos.
"O-okay lang naman ako. P-pasensiya na po, Sir. Nakatulog kasi ako. Dapat ay
papasok ako ngayon pero gabi na ako nagising noong tumawag mo-uhmmn."
My words were interrupted as he suddenly kissed me gently on my lips. Mabuti na
lang at hindi ko suot ang fake gums! Dahil nabubwisit na ako do'n! Sagabal sa
pananalita at sa pagkain ko!
Nagtagal ang kanyang paghalik sa akin. One of his hands was already tightly wrapped
around my body, while the other hand held my neck and pushed me closer to him.
I hugged him back and answered his warm kisses kaya naman naramdaman ko ang mas
paglalim pa ng kanyang mga halik at mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.
Malayang pumasok ang kaniyang dila sa aking bibig at-
"Eherm!" isang pagtighim mula sa kung saan ang bumulabog sa napakasarap naming
eksena.
Bigla akong napabitaw kay Mclaren at sinapo ang nag-iinit kong mga pisngi.
"There are vacant rooms upstairs. Mura lang naman akong maningil. Ten thousand
pesos for twelve hours. Mura na iyon, convenient pa," nakangising sabi sa amin ni
Pilak.
Inistorbo niya ang paghahalikan namin dito! Inggit siguro 'to. Kainis! Ngayon ko
nga lang ulit natikman ang labi ni Mclaren eh.
"Kahit bilhin ko pa 'yan," mayabang namang sagot ni Mclaren kay Silver sabay hila
niya sa aking kamay at naglakad kami papasok sa loob ng resthouse.
"Hoy, magbayad muna kayo bago mag-in! Oorasan ko kayo, ha!" sigaw ni Silver sa amin
mula sa labas ng resthouse.
Pero hindi na namin siya pinansin pa dahil saktong pagpasok namin ay ang paglabas
naman ni Mommy mula sa kusina at kaagad siyang natigilan na may kasama pang
pagnganga ng kanyang bibig nang mabungaran niya kaming dalawa ni Mclaren na
magkasama.
Bumagsak din ang mga mata ni mommy sa mga kamay namin ni Mc na magkahawak ng
mahigpit.
"M-mom.." Namuo ang kaba sa aking dibdib.
"Mr. Garland? Anong ibig sabihin nito?" walang emosyong tanong ni Mommy kay Mc.
Nagpalipat-lipat ang tingin ni mommy sa aming dalawa ni Mclaren.
Nakilala ni mommy si Mclaren noong fiesta sa resort namin sa Palawan. And Mommy
knew that Mc was the one who was going to marry Hannafaye kaya hindi na ako
magtatakang magugulat siya ngayon sa kanyang makikita sa aming dalawa.
But Mclaren continued walking toward to my Mom as he pulled my hand. When we got
closer, Mclaren took mommy's hand and kissed it.
"Good evening, Mrs. Villaroel," magalang niyang bati kay Mommy. Si Mommy naman ay
kunot-noong nakatitig pa rin sa amin ni Mc.
"What does this mean? Could you please explain it to me? Hindi ba at ikakasal na
kayong dalawa ni Hanna? Nasaan siya? Kasama mo ba?" mariing tanong ni Mommy kay Mc
kasabay ng paglinga niya sa aming likuran kaya naman mas dumoble pa ang kabog ng
aking dibdib.
Alam ko rin naman na mas close si mommy kay Hanna dahil silang dalawa ang palaging
magkasama sa Palawan. Ako ang malayo dahil mas pinipili kong lumayo para hindi ako
ang palaging nakikita ni daddy.
"Yes, Mrs. Villaroel ako nga." Binitawan ni Mc ang aking kamay. "And don't worry,
I'll still marry your daughter."
Napalingon ako kay Mclaren at napanganga sa kanyang sinabi. Pakiramdam ko ay piniga
ng paulit-ulit ang puso ko. Pakakasalan niya pa rin si Hanna.
"Especially now that she's carrying our child into her womb."
Napayuko ako dahil naramdaman ko na ang pamumuo ng mga luha sa aking mga mata. Oo
nga naman, buntis din si Hanna. At hindi niya alam na buntis din ako.
"B-buntis na si Hanna?" tanong ni mommy kay Mclaren.
"Yes, Mrs. Villaroel. Your daughter is pregnant and I need to marry her. But it's
not because she's pregnant, but because I love her too."
Tears streamed down my cheeks. I was about to step away...
...ngunit biglang napako ang aking mga paa nang makita ko ang biglang pagluhod ni
Mclaren sa aking harapan...
...kasabay ng paghain niya sa aking harapan ng isang maliit na box na nakabukas at
sa loob nito ay isang kumikinang na gold diamond ring.
Napanganga ako at hindi makapaniwala sa aking nakikita. Napatitig ako sa mga mata
ni Mclaren na punong-puno ng emosyon.
"Hindi ko na kaya pang magpanggap sa 'yong harapan. From the moment you stepped
into my office, I knew you. My heart immediately recognized you, no matter what
hiding and transformation you do to yourself. All of that...is worthless 'cause my
heart will still recognize you."
"M-Mc."
"I will not let you to stay away from me. Hindi ako papayag na lalayo kayo, kasama
ng anak ko. You never know how much I wanna shout out to the world how much I love
you. How much I wanna proud of all the people that I have with you in my life. But
your safety is my first priority. I want you and our child to be safe 'cause I'm
gonna die! I swear, baby. I'm gonna die kung may mangyaring masama sa inyo."
Hindi ko mapigilang mapahikbi dahil sa mga litanya ni Mclaren sa aking harapan at
sa harapan ni mommy. Mas lalo akong naiyak!
"Please, marry me, baby. I'm not asking you...but I'm begging you, Ms. Hescikaye
Villaroel. Please marry me, mahal ko."
Napalingon ako kay Mommy at kita ko rin ang kabiglaanan sa kanyang mukha. Walang
emosyon siyang nakatitig sa akin. Gusto kong pakasalan si Mclaren at kailangan ko
ang basbas niya!
Pero maya-maya lang ay bigla rin siyang ngumiti.
"Go on, anak. I give you my blessing."
"Mommy!" Napahagulgol ako ng iyak at mabilis na yumakap kay mommy dahil sa sobrang
sayang nadarama ko sa ngayon.
"Ssshh...stop crying, anak. Kaya pala ang putla-putla mo at ang payat-payat mo
dahil buntis ka at hindi mo sinasabi sa akin!" bulalas sa akin ni Mommy at halata
ang pagtatampo sa kanyang tinig.
"Sorry, My. Natakot po kasi ako. Sorry na po." Ilang beses ko pang hinalikan si
mommy sa kanyang pisngi habang yakap ko siya ng mahigpit.
"Sige na, nangangawit na si Mclaren," sabi ni Mommy kaya dagli akong napabitaw sa
kaniya at hinarap si Mclaren.
"Sigurado ka bang ako ang pakakasalan mo? Baka nagkakamali ka lang, ang pangit-
pangit ko," nakasimangot kong sabi sa kaniya.
Hinawakan niya naman ang aking kamay at tumitig ng taimtim sa aking mga mata.
"Kahit ikaw pa ang pinakapangit na nilalang sa buong mundo.....Ikaw at ikaw pa rin
ang iibigin ng puso ko," puno ng pagmamahal na sabi niya sa akin kaya napaluhod na
rin ako sa kanyang harapan at hinalikan siya sa kanyang mga labi.
"Oo na, sige na. Isuot mo na sa akin."
Puno ng saya at kagalakan niyang isinuot sa aking daliri ang singsing bago niya ako
muling hinalikan sa aking mga labi.
Napuno ng palakpakan ang buong paligid.
"So, paano ba 'yan? Pakain naman d'yan, aba. Kanina pa kami nagugutom eh. Ang lagay
eh wala kang dala at dito ka rin makikikain?" sabi ni Silver na halata namang
inaasar lang si Mclaren.
Nagmadali rin siyang nagtungo sa kusina dahil sinamaan siya ng tingin ni Mclaren at
handa ng sugurin.
Napalingon din ako kay Aegia at Honey na narito rin pala. Nakangiti sa akin si
Honey pero si Aegia?
Nakaismid sa hangin. Problema nito?

CHAPTER 33 STITCH
"So, paano mo ito ipapaalam kay Hanna? Masasaktan ang kapatid mo?" tanong ni Mommy
habang sama-sama kaming naghahapunan sa hapagkainan.
"Don't worry about that, tita. I'll take care of it," kaagad na sagot ni Mclaren na
nasa aking tabi.
"Hmn..I think that's just fine with Hanna, tita. Para mas marami pang la- aray!"
sabat naman ni Silver na kaagad sumilip sa ilalim ng mesa. "Sino ba iyong
naninipa?"
Tiningnan ko si Aegia sa kanyang tabi na tahimik lang na kumakain at walang anumang
reaction.
"Anong ibig mong sabihin, iho? At saka kilala mo rin pala ang anak kong si Hanna?"
kunot-noong tanong ni mommy kay Silver.
"Sa tingin niya lang po iyon, tita. Si manghuhula po kasi ito eh. At saka kung
hindi niyo po nalalaman ay may lihim na pagtingin po itong kwagong ito kay Hanna,"
nakangiwing sabi naman ni Aegia.
"What the hell are you talking about?" nakabusangot na tanong ni Silver kay Aegia.
"Totoo naman eh," nakangising sagot naman ni Aegia.
"H-hoy! Hindi-
"Ikaw naman, Silver. Huwag ka ng mahiya sa akin. Ayos lang naman sa akin iyon eh at
saka, malaki ang utang na loob ko sa iyo sa pagpapatuloy mo sa akin dito sa bahay
mo. Napakabait mo at madaling lapitan kaya maswerte ako kung ikaw ang makakatuluyan
ng anak ko," magiliw na sabi ni mommy kay Silver.
Si Silver naman ay hindi na maipaliwanag ang reaction ng mukha. Para siyang
nakalunok ng isang malaking bato at bumara sa kanyang lalamunan. Namumutla at
nakanganga na lang kay mommy.
"Hoy! Ayos ka lang? Tubig oh." Tinapik ni Aegia ng malakas ang likuran ni Silver
kaya inubo ito ng sobra.
"Whooaaa!" Natauhan naman ito kaagad at mabilis na uminom ng tubig.
"Tita, talaga oh. H-huwag nga po kayong nagbibiro ng ganyan."
"Hindi ako nagbibiro."
"Pero may iba na po akong mahal," nakangiti na niyang sagot habang nakatitig kay
Honey na walang imik sa kanya ring tabi pero patuloy naman sa pagkain.
"Eherm! Eherm!" Si Aegia na mabilis namang uminom din ng tubig.
"Ganun ba? Hmn..okay lang, iho. Kung saan ka mas masaya."
***
Kanina pa ako hindi magkaintindihan dito sa loob ng silid na ibinigay ni mommy para
sa aming dalawa ni Mclaren. Mclaren was in the bathroom at naliligo. Ako naman ay
hindi magkaintindihan sa pag-aayos ng kama.
Ang mga unan ay ilang beses ko ng pinagpag at inamoy-amoy kahit na maayos naman
sila at malilinis.
Then I calculated my bag for my nighties pero halos sabunutan ko na ang sarili ko
when I couldn't find any sexy nighties! Haaayst!
Puro duster ang mga naririto at para akong manang talaga. Maybe I can be sexy and
beautiful right now in front of him dahil kami na lang namang dalawa ang magkasama
dito! At saka ito pa lang ang unang beses naming magkakasama sa pagtulog at
magkakatabi sa kama! Huhuhu.
"Baby?"
Napatalon ako sa gulat nang biglang magsalita si Mclaren sa labas ng pinto ng
banyo.
"Ano ka ba naman?! Ba't ka ba nanggugulat d'yan?" I said to him as I held my chest.
"Nagiging magugulatin ka yata?" he said smiling as he walked closer to me.
I couldn't help but swallow as I stared at his body as if molded by a very good
sculptor. Fvck.
Only a towel covered half of his body. Pakiramdam ko, ngayon pa lang ay nangangatog
na ang mga tuhod ko at nanunuyo ang aking lalamunan.
The water was still dripping from his wet hair down to his neck, shoulders and
flowing down to his hard chest down to his stomach muscles na animo ay masarap na
pandesal sa aking paningin.
Napansin kong lumalapit na sa aking paningin ang mga nakakaakit kainin na pandesal.
Ngayon ko lang sila natitigan dahil noong ilang beses na may nangyari sa amin sa
isla ay madilim dahil sa loob pa iyon ng yungib!
Later on, I noticed the fabric applied to the side of my lip and rubbed on it.
"Baby, your saliva is dripping," I heard whispers in my ears at doon lang ako
natauhan.
Napatingala ako sa kanyang mukha at mga labi niyang may naglalarong mga ngiti.
"Tse! What the heck are you talking about?! Get out of my way!" I immediately
pushed him away at nagmadali akong umalis sa kanyang harapan.
I could feel my cheeks so freaking hot! At pakiramdam ko ay malapit na akong
mahimatay.
"It's okay, baby. You can taste it too," natatawa niyang sabi mula sa aking
likuran.
"Tikman mong mag-isa!" sigaw ko rin. Nagmadali akong pumasok ng banyo at kaagad
binuksan ng malakas ang shower! B'wisit!
"Ha? Paano 'yun?!" dinig ko pa ring tanong niya mula sa labas ng banyo! B'wisit
talaga!
***
I don't know how many hours I spent in the bathroom. I only wore a robe dahil sa
pagkainis ko sa kahihiyan ko kanina kay Mclaren ay nakalimutan ko na tuloy dalhin
sa banyo ang duster!
I slowly got out of the bathroom and carefully peeked at Mclaren first on the bed.
Kanina ay naririnig ko pa ang ingay ng television dito sa loob pero ngayon ay
tahimik na pero may naririnig naman akong mahinang tugtog.
I saw Mc sleeping soundly in bed so I felt a little disappointed. Just a little. He
was wearing only a boxer at hindi man lang nagkumot!
Padabog akong lumapit sa gilid ng kama. Ewan ko ba kung bakit mas lalo akong nainis
nang makita kong tulog na siya!
I saw a small stitch headspeaker on the side table. Ito yata ang tumutunog?
Dinampot ko ito at naramdaman ko sa aking kamay ang mahinang pag-vibrate nito.
Bluetooth speaker. Meron pala siya nito? Ang cute!
"Baby.." Bigla akong napalingon kay Mclaren. Gising pa siya?
"C'mon," medyo namamaos na ang kanyang boses na halatang nakatulog na kaagad.
He barely got up and reached out my hand. He gently pulled me to the bed so I sat
down. He was sitting behind me and holding me in his arms.
"Bakit parang ang tagal mo sa banyo?" he asked as I felt his hands slowly pull off
my robe.
Hinawi niya ang aking buhok patungo sa kabila kong balikat. Binabad ko rin kasi ito
in a lot of conditioner to soften. Ngayon ako tinablan ng hiya na makita niya ako
ng ganito! Ngayong alam kong kilala niya pala ako! At ang pangit-pangit ko!
"Hmmn..baby?" untag niya sa akin nang hindi ako umimik.
"H-ha? Eh n-nagkuskos pa ako eh." Hindi ko rin alam kung bakit ngayon pa ako
tinamaan ng matinding kaba? Hindi ko alam kung para saan.
Excitement?
He slowly pulled the robe down as he kissed my shoulder. When he finally removed it
from my body, kinapa niya ang aking tiyan. Kinuha niya rin ang hawak kong stitch at
marahan niyang idinikit sa aking tiyan.
"Mommy told me that, daddy did this to her when she was pregnant to me. At gaya
niyon ay palagi din natin siyang kakausapin and make our baby feel that even though
she or he is just being formed in your womb, our baby will know that we love them
so much. Mahal na mahal ko siya gaya ng matinding pagmamahal ko para sa kanyang
ina. At mas lalong hindi ako papayag na wala kayo sa akin ng anak ko. I'll die if
that happens." I couldn't hold back my tears because of Mclaren's passionate words.
Napalingon ako sa kaniya at sinalubong niya naman ako ng matamis na halik sa aking
mga labi.
I thought this would never happen to us. Ang akala ko ay tuluyan na niya kaming
iiwan ng aming anak.

CHAPTER 34 SOUND PROOF

"Uhmmn..M-Mc, wait lang. Teka lang."
Pilit ko siyang inawat nang maramdaman ko na ang paglalim ng kanyang halik sa aking
mga labi. Lumipat na rin ang kanyang kamay sa aking dibdib na nakahantad!
Pilit ko ring nilabanan ang aking nararamdaman bago pa tuluyang tangayin ang aking
katinuan. He needs to explain about Hanna's pregnancy first!
"What? Don't you miss me?" May halong pagtatampo sa kanyang tinig.
"I miss you but you have to explain to me about Hanna's pregnancy. Who's the father
of her child? Are you? Tell me the truth!" malakas kong sabi sa kaniya at hindi ko
na naman mapigilan ang namumuong panibugho sa aking dibdib.
"Baby, relax. Huwag kang sumigaw. Baka makasama sa baby natin 'yan." Medyo
nataranta naman siya at muling hinawakan ang aking tiyan na impis pa naman.
"Sabi mo ako lang."
"It's only you, baby. Who told you that there was someone else?"
"Eh sino nga?! I saw you and Hanna together at the clinic and Hanna said you were
the father of the child she was carrying!" Sandali siyang natahimik.
"Wait. Yeah, i knew you were there. I even saw how you kissed that freaking jerk.
Who is he? Your fvcking boyfriend?" Siya naman ngayon ang lumakas ang boses.
"Ha?" Nangunot ang aking noo sa kanyang sinabi. Hinalikan ko? Sino?
"See? Hindi ka ngayon makasagot. And he's still with you up here."
"Oo, boyfriend ko 'yun," i said.
Hindi siya nakasagot at tumalim ang kanyang mga mata. Pansin ko din ang pag-igting
ng kaniyang panga.
"I'm not the father of Hanna's child. I couldn't even touch her, ang halikan pa
kaya like you did to that fvcking asshole!" halos sumisigaw na siya at hindi na
mapigilan ang kanyang galit. At ako naman ngayon ang nag-alala.
"B-babae 'yun, Mc. B-bestfriend ko si Aegia. A-and it only happened once when I
found out you were there and Hanna was with you. She said she was pregnant and you
were the father. Nasaktan ako, Mc! Ang akala ko niloko mo 'ko." Nanlabo ang aking
paningin at bigla namang lumambot ang kanyang hitsura.
"You know I can't do that to you."
"Pero maganda si Hanna. Hindi malayong mahulog ka sa kanya."
"But you are my love. And I don't even like your sister's behavior. You two are
really different. Her behavior is far from your own. Nakita mo na, hindi ba? Sa
office ko?"
Natigilan ako nang maalala ko ang pangyayaring iyon. Doon ko nakita ang totoo
niyang ugali. Ang pagbabalat-kayo niya sa harapan ko.
At doon ko rin nalaman ang tungkol sa aming totoong relasyon at mas nadagdagan pa
nang marinig ko ang usapan sa loob ng silid ni mommy.
"Baby, hey. I'm sorry. I'm sorry." Niyakap ako ni Mc at pinahid ang basa kong
pisngi na hindi ko na namalayang lumuluha na pala ako.
"S-she's right. M-magkaiba kami ng ama. I heard Mommy talk to a guy at sinabi
niyang may anak silang dalawa. Naisip ko na baka isa sa aming dalawa ni Hanna ang
anak niya o baka ako dahil sa ibang pakikitungo sa akin ni daddy."
"When did you hear that?"
"Kanina lang."
"Have you ever asked your mother?"
"Not yet. I think she avoided talking about it. She even prevented me from going
into her room during the hours when the man was in her room."
"Do you recognize the voice of the man she's talking to?"
"Hindi eh. Mahina kasi ang boses niya tapos nakita ko kanina ang pag-alis ng isang
kotse sa bakuran. Nasa terrace ako kaya hindi ko na maaninaw ang plate number ng
kotse."
"Try asking your mom. We can also get an investigator to find out who the man is.
Don't worry 'cause I'm here. I'll help you to find out the truth, a'right?"
"Eh paano si Hanna? Totoo bang buntis siya?"
"Yeah. She's really pregnant but I fvcking swear to you now that I'm not a father
of her child. That was the only thing she put out. It was the same thing she told
my father that I was the father of her child. She cried in front of my parents at
sinabi niya na ayaw ko raw siyang panagutan sa ginawa ko sa kanya, so daddy was
even more angry with me and was about to remove me from our company. He even closed
my bank accounts. He even drove me out of my condo and into our mansion. So I
didn't know what to do. I can't lose them because I'm working harder now for you
and to our child. Para sa iyo at sa ating anak ang mga sakripisyong ginagawa ko. I
hope you understand me, baby. But I'm not going to let Hannah marry me. You're the
one I want to marry...because you are my only woman whom I love dearly. And you're
also the only woman I dream of living with," mahaba niyang salaysay sa akin.
Parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko sa kanyang mga sinabi. Mabilis akong
napayakap sa kanyang leeg. Niyakap niya rin naman ako ng mahigpit at hinalikan sa
aking ulo.
"I love you. I love you so much, Mc. Hindi ko rin kakayanin na mawala ka sa amin ng
ating anak. I can't handle it alone, Mc," lumuluha kong sabi sa kaniya.
Lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin at iniharap niya ang aking mukha sa kaniya.
Hinawakan niya ang aking pisngi at pinunasan ang aking mga luha.
"You never know how much I would love to hear those words from you, baby. And I'm
not gonna let that happen to us. I love you so much. And I could risk my life for
you, baby." He kissed me softly on my lips as he gently laid me down on the bed.
Pumalibot ang aking mga braso sa kanyang leeg and I answered his kisses. Nagtungo
siya sa aking ibabaw at pinaliguan niya ng halik ang kabuuan ng aking mukha.
"Can I claim you now, baby? P'wede na ba ulit kitang angkinin?" bulong niya sa
aking mga labi.
Pansin ko na ang paglalim ng kanyang paghinga. Nararamdaman ko na rin ang dahan-
dahang paninigas ng kanyang pagkalalaki na ngayon ay nakasayad na sa aking gitna.
Ramdam ko na rin ang nag-uumpisa kong pagkadarang at pamamasa ng aking pagkababae
kahit may suot pa naman siyang boxer.
"Hmmn..y-yes, baby. I want you. I want you inside me," bulong ko rin sa kaniya.
"Have you ever asked your mom if this room is soundproof?"
"Ha? Hindi, bakit?" nalilito kong tanong sa kaniya.
"Because they might hear you. Para ka pa namang chicharon. You're so noisy when I
eat you," nakangisi niyang sabi sa akin.
Fvck!

CHAPTER 35 ASAR-TALO(SPG)
Warning: Read at your own risk.*
"Because they might hear you. Para ka pa namang chicharon. You're so noisy when I
eat you," nakangisi niyang sabi sa akin.
Fvck!
"Bwisit ka! Wag na nga! Alis ka na nga d'yan!" I punched him in his chest but he
just hugged me tightly so my hands just went to his shoulders.
"Ssshh...don't yell. Just kidding," natatawa niya pa ring sabi at saka niya ako
muling nilamukos ng halik.
Hindi ako gumanti dahil bigla akong nainis but he gave me a very warm kiss na hindi
ko matanggihan. Kusa na ring bumuka ang aking mga labi when he tried to insert his
tongue into mine.
"Uhmmmn.." I couldn't help but moan as he deepened his kisses.
His tongue explored inside of my mouth. His tongue danced with my own tongue as his
one hand was busy massaging my breasts. His other hand was holding my nape and
pushed me closer to him.
My body begins to burn due to the heat of his lips and palms that are already
flowing through my body.
"Hugged me tight, baby. Uhmm," bulong niya sa pagitan ng aming mga halik.
"Uhmm...B-baka maipit ang b-baby natin," sagot ko rin nang mabitawan niya ang aking
labi at gumapang naman ito sa aking panga.
He slowly sucked the side of my jaw before his lips came to my neck. Naramdaman ko
naman ang pag-angat ng kanyang ibabang bahagi mula sa pagkakadikit nito sa aking
tiyan.
"Yes baby, i know." Mabilis siyang bumaba sa aking tiyan at ilang ulit niya itong
hinalikan.
"I love you, baby. Daddy will be quick ha. Matulog ka lang muna dyan. Mag-e-
exercise lang kami ni mommy," pagkausap niya sa aking tiyan kaya natawa naman ako
sa kanya.
Hinalikan pa niya ito ng isa pa bago muling umangat sa akin at hinalikan ako ng
mabilis sa aking mga labi.
"Yes, daddy. Sagot niya sa 'kin," nakangisi niyang bulong sa akin bago muling
sumubsob sa aking leeg at pinaghahalikan ako doon.
I can't explain how happy I feel right now dahil naririto ngayon si Mclaren at
kasama namin ng aming anak. Just this morning, halos mawalan na ako ng pag-asa para
sa aming mag-ina but now? I didn't think we would experience this at higit pa doon.
I was the one he chose to marry and spend the rest of his life with.
"Aaahh.." I moaned as his mouth covered my nipple. He sucked it and bites it slowly
as his hand crawled down towards my middle.
Humimas ito doon at ramdam ko ang pagkabasa ng aking pagkababae. I could feel his
fingers slipping through my tight holes. Fvck!
After niyang magsawa sa magkabila kong dibdib ay muling gumapang ang kanyang mga
labi sa aking sikmura, tiyan, pusod, puson hanggang sa matumbok na niya ang aking
pagkababae.
I bitten my lip when I felt his tongue explore my fvcking p*ssy! Pinigilan ko ang
mapa-ungol dahil tutuksuhin na naman niya ako!
I feel like my body is on fire 'cause of the intense heat I feel when he hardens
his tongue and puts it inside my fvcking hole! Oh fvck!
Nahagip ng aking kamay ang isang unan at itinakip ko sa aking mukha upang hindi ako
mapa-ungol!
Ngunit bigla rin itong nawala at nawala rin ang kumakain sa aking ibaba.
"What are you doing, baby? Baka hindi ka makahinga," tanong ni Mclaren na ngayon ay
nasa akin ng harapan. Kunot na kunot ang kanyang noo at nagtatakang nakatitig sa
akin.
"H-ha? Ah, eh..k-kasi..." Hindi ko alam ang isasagot ko sa kaniya. Napapakamot
tuloy ako sa aking pisngi.
"Baby, I'm not saying you shouldn't moan. I really wanna hear that from you. I feel
like you're fvcking crazy about me and you can only do that to me and not the other
freaking guy there."
"Anong not the other freaking guy there? Hindi naman ako nanlalalaki ah at saka
tutuksuhin mo na naman ako eh! Kaya 'wag na!" nakasimangot kong sabi sa kaniya.
"Binibiro lang naman kita eh. Sorry na nga."
"Hmp!"
"Kapag wala akong naririnig na ungol pakiramdam ko ay patay ang kinakain ko."
"B'wisit ka!" asik ko sa kaniya.
"No i mean, please moan, baby. I wanna hear your moans and your screams in my
name."
Hindi ako umimik at nakanguso lang akong tumitig sa kaniya.
"Please, i love you." Muli niya akong siniil ng halik sa aking mga labi.
"Uhmp..keseh nemenmmp.." Patuloy siya sa paghalik sa akin kaya hindi ako
makapagsalita ng maayos!
And I couldn't do anything when he kissed my whole body again. He came back to my
womanhood at pinagsawa ang sarili niya doon. I couldn't even control my moans
'cause my body was wrapped in a lot of heat.
I reached the climax of pleasure in three fvcking times as he slid his finger in
and out of my womanhood and his tongue continued to suck on my clit.
"Aaaahhhh...fvck! Mc, please!..oh my sh*t! Oh my...f*ck!" Nangangatal na ako at
parang hindi ko na kaya pa!
Huminto na rin naman siya at umangat na sa akin.
"Kaya pa ba?" bulong niya sa aking mukha habang may tila tagumpay na ngiti sa
kanyang mga labi. Nalalanghap ko ang amoy ng aking pagkababae sa kanyang bibig!
"Y-yeah," sagot ko habang naghahabol ng aking hininga.
Dahan-dahan na siyang pumasok sa aking gitna at halos mapatirik ang aking mga mata
nang maramdaman ko ang pagkapuno ng aking pagkababae!
"Goddammit, baby! You're still too fvcking tight. Ugh! Fvck," mariin niyang bulong
sa aking mukha. Bakas sa kanyang mukha ang sarap na kanyang nadarama.
"Aaaahh....w-wait...M-Mc....ahh...'di kaya matusok 'yung baby natin?"
Nag-uumpisa na siyang maglabas-masok sa akin pero dahil sa sinabi kong 'yun ay
bigla niya itong hinugot.
"Baby, naman eh. Totoo ba iyon?" puno ng pag-aalalang tanong niya sa akin. Hinimas-
himas pa niya ang aking tiyan.
Seryoso rin akong tumitig sa kaniya...
...ng matagal bago ako ngumiti.
"Charot lang. Hindi ko alam," natatawa kong sagot sa kaniya.
"Baby!" Pinanlakihan niya ako ng kanyang mga mata at inipit ang kanyang mga labi sa
inis sa akin.
"Charot nga lang. Ikaw nga rin d'yan, tinutukso mo kong chicharon eh," natatawa ko
pa ring sagot sa kaniya at 'di na rin naman niya napigilang matawa sa akin.
Walang sabi-sabi niyang ipinasok muli sa akin ang kanyang galit na galit na alaga
pero dahan-dahan lang at maingat lang siyang gumalaw sa aking ibabaw.
"Akala mo siguro hihinto ako, no? Wish mo lang," nakangisi niyang sabi at muling
sumubsob sa aking dibdib habang patuloy ang paglabas-masok niya sa aking
pagkababae.
"Hindi no. Balakadyan, tutulog na ko," sagot ko rin at pinigilan ang matawa nang
biglang bitawan ng kanyang mga labi ang aking nipple at sinamaan ako ng tingin.
Binelatan ko siya. Asar-talo.

CHAPTER 36 PUSA
"Good morning." Ilang maliliit na halik ang nararamdaman ko sa aking mukha.
"Hmmmnnn.." tanging pag-ungol lang ang aking isinagot dahil hinihila pa rin ako ng
matinding antok.
"Baby, wake up. Tanghali na."
"Hmmmnn.."
"Magbilad tayong dalawa sa araw. That will be good for you."
"Hmmn...antok pa 'ko."
"I'll carry you."
Naramdaman ko ang mga brasong bumalot sa aking katawan kasabay ng malakas na
pagbuhat sa akin at pakiramdam na parang idinuduyan.
Pagod na pagod ako at puyat na puyat dahil halos madaling araw na kami natapos ni
Mclaren kagabi. Siguro ay nakatatlong climax din siya. 'Di ko na matandaan.
Maya-maya lang ay nakaramdam na ako ng bahagyang init na dumapo sa aking balat.
Antok na antok kong iminulat ang aking mga mata at kita kong nasa balcony na kami
habang ako ay kaniya pa ring buhat.
Ikinawit ko ang aking mga kamay sa kanyang batok at mas sumiksik pa ako sa kanyang
leeg.
"You should do this everyday. They say it's good for the health of a pregnant woman
and for the baby," malambing na sabi ni Mclaren.
"Sinong may sabi?" mahinang tanong ko sa kaniya at medyo namamaos pa ang aking
boses.
"Si mommy Hazel." Napangiti ako nang tawagin niyang mommy ang Mommy ko.
"Hmmn..buhatin mo na lang din ako everyday."
"Naks, ginanahan yata ang senyora ah," nang-aasar na naman siya.
"Kasalanan mo 'yan, binuntis mo 'ko." Narinig ko siyang tumawa sa aking sinabi.
"Gusto mo rin naman eh."
"Inakit mo lang ako, no."
"Sabi mo kaya. Sige pa, sige pa, Mc...ahh.." Napanganga ako nang umacting siya na
parang ginagaya ako.
"Hoy! Hindi!" Hinampas ko siya sa kanyang dibdib at pakiramdam ko ay puputok ang
aking pisngi dahil sa sobrang init nito!
Biglang nabuhay ang aking dugo at nagising na ako ng tuluyan.
"Anong hindi? Totoo naman ah," tumatawa niyang sabi. Nagsisimula na naman siyang
mang-asar!
"Ibaba mo na nga ako!"
Tinangka kong bumaba pero mas humigpit lang ang pagkakayakap niya sa akin habang
nakaupo na siya sa isang medyo malapad na silya na yari sa kahoy.
"Oo na nga, ako na lahat. By the way, kumusta ang check up mo sa doctor? What did
the doctor tell you?" pag-iiba niya ng usapan kaya nanahimik naman ako.
"Hindi 'yun natuloy. Hindi pa ako nakakapagpa-check up," nakasimangot kong sagot sa
kaniya.
"What? How did you know you were pregnant?"
"Eh may binigay siya sa akin na pregnancy test. 'Yun daw ang first test para
malaman kung buntis ba talaga ako. Eh nilait-lait pa nga ako ng hayop na doctor na
'yun eh! Doctor ba talaga 'yun oh nagkukunyari lang?! Sabi niya pangit ako! Siguro
ikaw din, napapangitan ka rin sa akin. Huhuhu."
"W-what? Baby, naman. Bakit naman dinamay mo pa 'ko?"
"Eh alam mo pa lang ako ito eh pero sinusungitan mo 'ko sa opisina mo at
pinagagalitan!" sigaw ko sa kanyang leeg pero hindi ako kumikilos ng kahit kaunti
pero siya ay nagpapakatungo at pinipilit niyang tingnan ang aking mukha.
"That's just an act. I just did that so your ugly duckling sister wouldn't
recognize you."
"Ugly duckling talaga?"
"Why. Isn't that right? Now you know what kind of behavior your sister has? You saw
with your own eyes and you heard right in my office how she spoke harshly about
you."
Hindi kaagad ako nakaimik. Kahit ako ay nagulat at nasaktan sa mga narinig ko mula
sa kaniya.
"Eh totoo nga bang buntis siya?"
"Yeah. 'Yun ang lumabas sa lab result niya. But I'm tellin' you the truth, baby.
I'm not the father of her child."
"Maybe Silver is right."
"Right what?"
"He told us that he had seen Hanna at a hotel with another man."
"Nakilala ba niya ang lalaki?"
"Hindi daw niya kilala eh." Napahinga ng malalim si Mclaren.
"May I ask what really happened at Palawan that made you come here to Manila and
change your looks?"
"Ah k-kasi nga ipapakasal ako ni daddy kay Shield."
"Why not? Don't you like him?"
"I like you." Saglit na natigilan si Mc.
Bahagya kong sinilip ang kanyang mukha at kita kong nagpipigil siya ng kanyang
ngiti.
"Like lang?"
"Na napunta sa...i love you."
Namumula na ang kaniyang pisngi at mas pinigilan pa niya ang mapangiti. Kinikilig?
"Pero kung sana ay nagpaka-gentleman si Shield eh di sana ay kasal na kami ngayon,"
kaagad kong sabi at doon nawala ang kanyang magandang pagkakangiti.
"What?!"
"Yeah. Eh ikakasal ka naman kay Hanna, 'di ba eh di kay Shield na la-
"No! I'm already doing everything possible para hindi matuloy ang kasal na 'yan."
"May magagawa ka pa ba kung ang daddy mo na ang nag-decide?"
"Sarili ko 'to. I'm the only one who can decide for myself and I'm just going to
marry a girl that I love."
"Sino naman 'yun?" pigil ang ngiti kong tanong sa kaniya.
"'Yung nagtanong," sagot niya rin habang may naglalarong mga ngiti sa kanyang mga
labi.
"Eeehhh...sino nga?!"
"Wait. How can you say that Shield is not a gentleman?"
"Eh binastos nga niya ako sa restroom sa Palawan. Kundi lang dahil kay Aegia eh
baka na-rape na niya ako doon. Siya at si Silver ang tumulong sa akin doon para
makatakas."
"Aegia? 'Yung hinalikan mo?"
"Ha?"
"Do you like him?"
"Ha?"
"I saw you kiss him in front of the clinic."
"Ah 'yun ba? Friendly kiss lang 'yun. Paulit-ulit ka naman eh. Sinabi ko na sa 'yo
kagabi eh."
"Ah...So I can kiss my girlfriends on the lips too, right?"
"Sige! Subukan mo!"
"Eh nanghalik ka nga rin ng friend mong lalaki."
"Babae nga 'yun!"
"Kahit na."
"Babae po si Aegia at hindi ako pumapatol sa babae."
"Then why did you kiss her?"
"Eh kasi nga kasama mo si Hanna at sinabi niyang buntis siya at ikaw daw ang ama."
"Eh hindi nga ako eh. Nagselos ka lang eh."
"Hindi no."
"Is that the right thing to do when you're jealous?"
"Eh bakit? Effective naman ah."
"Paanong effective."
"I heard you, nagmura ka."
Napanganga lang siya sa akin at hindi na makaalma.
Panalo pa rin ako! Hik! Hik! Hik!
"Kung manghahalik ka ng kaibigan mo, dapat sa lalaki rin! Hmp!"
Mabilis na akong umalis sa kanyang kandungan at lumabas ng aming silid habang
nakapaa lang. Polo ni Mclaren ang aking suot at umabot ito hanggang hating-hita ko.
"Baby, magdahan-dahan ka sa hagdan!" dinig kong sigaw ni Mc mula sa aking likuran
pero hindi ko siya pinansin.
Pagdating ko sa ibaba ay kaagad akong nagdiretso sa kusina nang wala akong
maabutang tao sa living room.
Pagdating doon ay nakabusangot na mga tao ang aming naabutan ni Mc habang nakaharap
sa mga kaniya-kaniya nilang mga kape.
"Good morning, mommy! Oh bakit ganyan ang mga hitsura niyo?" tanong ko sa kanila.
Si Mommy ay abala sa pagluluto.
"Napuyat daw sila kagabi."
Makahulugang ngiti ang ipinukol sa akin ni Mommy.
"Ha? Paano naman kayo napuyat?" tanong ko kay Aegia, Silver at Honey na ang sasama
ng mga tingin sa akin.
'Yung bulag ay siyempre naka-shades kaya 'di ko makita ang mga mata niya.
"Paano ba naman kami makakatulog eh ang iingay ng mga pusa kagabi? Lampungan ng
lampungan!" sabay-sabay na sagot nilang tatlo sa akin. Puwera kay bulag na walang
pakialam sa mundo.
"Pusa? May mga pusa pala kayo dito? Nasaan? Dali!" Na-excite naman akong bigla
dahil mahilig ako sa mga pusa!
"Tumingin kayong dalawa sa salamin," nakangiwing sagot ni Aegia sa akin.
Si Mc ay nasa aking likuran at nakahawak sa aking magkabilang baywang.
"Eh? Bakit?"
Napakamot ako sa aking ulo. Hindi ko sila maitindihan!
CHAPTER 37 UNGGOY
"Good morning!" masaya kong bati sa kanila at tuluyan ko ng hinila si Mclaren
patungo sa hapagkainan. Pero hindi sila umimik.
"Oh are you done having breakfast? Where're you going?" nagtataka kong tanong kay
Silver at Aegia na biglang tumayo nang kami ni Mc ay umupo na sa harap ng
hapagkainan.
"Matutulog!!" sabay na sagot ng dalawa habang may matalim na tingin sa aming dalawa
ni Mc bago sila tuluyang lumabas ng kusina.
"Problema ng dalawang 'yun?" nakanguso kong tanong habang habol ko sila ng tingin.
"Huwag mong intindihin ang dalawang 'yun. Kulang lang sa tulog ang mga 'yun. Kumain
na kayo oh," sagot ni mommy sabay lapag sa aming harapan ng isang bandehadong puno
ng sinangag na kanin.
"Thank you, mom."
I smiled at my Mommy. I really miss her dishes. Ang pagsisilbi at pag-aalaga niya
sa amin especially when we were in Palawan.
"Titimplahan kita ng milk," ani Mc sa aking tabi at mabilis siyang tumayo.
"Ako na lang, Mc," habol ko sa kaniya.
"Let me. Stay there," kaagad niya namang sagot habang mabilis na kumuha ng tasa sa
cabinet at ipinagtimpla nga ako ng gatas.
I noticed mommy's meaningful smile at me as if she were saying that I'm very lucky
with Mclaren because he takes good care of me kaya naman napangiti na rin ako.
Kaya pala nitong mga nakaraan, even though he was so masungit at mainitin ang ulo
with me, he still made me feel how he could care for me. Iyon pala ay kilala naman
pala talaga niya ako!
"Kain ka na rin ng kanin."
Napalingon naman ako kay Honey nang bigla siyang magsalita habang nakaupo sa aking
harapan at katabi ang masungit na bulag.
"Eto oh, ipaglalagay na kita ng kan-" naputol ang kanyang sinasabi nang biglang
tumayo ang bulag.
"M-mag-breakfast ka na muna. H-hindi ka pa kumakain," habol ni Honey sa bulag at
humarang pa siya sa harapan nito.
"Wala akong gana. Go away," sagot naman ni bulag at hindi man lang ito kakitaan ng
kahit na anong emosyon.
"K-kahit kaunti lang sana, please," sagot naman ni Honey na mukhang maiiyak na.
"Didn't you hear me?" Inis na sagot naman ni bulag sa kaniya.
"Ahm...s-sige." Honey bit her lip at dahan-dahang umalis sa harapan ni bulag.
Pagkaalis ni bulag ay kaagad akong tumayo at nilapitan si Honey.
"Are you alright? Upo ka na. Saluhan mo na lang kaming kumain," nakangiti kong
sagot sa kaniya para naman gumaan ang nararamdaman niya.
Napatitig siya sa akin at mapaklang ngumiti.
"Okay lang ako. Ahm, tita. Magpapaalam na po ako," baling niya kay mommy.
"Aalis ka na? Mag-breakfast ka na muna para may laman naman ang tiyan mo,"
malambing naman na sagot ni mommy kay Honey.
"Baby, come on," tawag naman sa akin ni Mclaren na nasa kabilang side ng mesa
habang ipinapatong sa ibabaw ng mesa ang tinimpla niyang gatas para sa akin.
Lumapit na rin ako sa kaniya at naupo sa kanyang tabi.
"Hindi na po, tita. May trabaho pa po kasi ako sa Manila eh. I'll be back
tomorrow." I turned to Honey again and couldn't help but feel sorry for her.
"Oh sige kung hindi ka na talaga papapigil. Mag-ingat ka ha. Hayaan mo na muna si
Geoff. Hayaan mo kapag medyo okay na siya. Kakausapin ko siya para sa iyo ha."
"That's okay, tita. Don't worry about it. Kaya ko naman po eh. Ahm, mauna na ko sa
inyo. Congrats again. I hope you guys can invite me to your wedding," baling ni
Honey sa amin ni Mc habang naglalakad na sila ni mommy palabas ng kusina kaya
napangiti ako ng maluwang sa kaniya.
"Oh sure! You all should come. Magtatampo ako kung hindi." Nakangiti ko ring sagot
sa kaniya.
"Thank you."
"Ingat sa byahe," pahabol ko ulit sa kaniya at kumaway na lang siya sa amin.
Inihatid siya ni Mommy sa labas ng resthouse.
"Is she related to your family? Or 'yung bulag?" tanong ni Mc sa akin nang kaming
dalawa na lang ang naiwan dito sa kitchen.
"Dito ko lang siya nakilala eh," sagot ko sa kaniya habang nakatitig sa kanin at
ulam na inilalagay niya sa aking plato.
***
"Oh my God! It's too cold!" sigaw ko habang dahan-dahan na akong inilulubog ni Mc
sa tubig dito sa malawak na swimming pool na matatagpuan sa likurang bahagi ng
resthouse ni Pilak!
Si Mclaren naman ay kanina pa ako pinagtatawanan! Kanina ko pa rin pinanggigigilan
ang magkabila niyang pisngi kaya naman sobrang pupula na nito na parang kamatis.
"Para namang hindi ka sanay eh laking dagat ka," sagot niya sa akin.
"Helow! Nasa Baguio po tayo," pagkasabi ko niyon ay kaagad akong bumitaw sa kaniya
at nilangoy ang kailaliman ng malawak na pool.
Nasa 10 ft. yata ang lalim ng pool na ito at ako ay 5'5 lang ang taas!
I spent a few minutes underwater.
Just a moment later, I could see Mclaren swimming toward me. Nakitaan ko siya ng
pag-aalala sa kanyang mga mata kaya nginitian ko siya para malaman niyang ayos lang
ako.
Ano pa't naging anak ako ng may-ari ng ilang resort kung hindi ko kayang languyin
ang kailaliman ng karagatan at magtagal ng ilang minuto sa ilalim ng tubig?!
And as soon as Mclaren got closer to me he immediately hugged me and kissed me on
my lips. Binugahan niya ako ng hangin sa aking bibig kaya mas nakaya ko pang
magtagal sa ilalim ng tubig.
Nang bitawan niya ang aking mga labi ay nakangiti kaming tumitig sa isa't-isa
habang pigil ang aming mga paghinga. Punong-puno ng pagmamahal ang kanyang mga mata
habang nakatitig sa akin.
Muli niya akong niyakap at hinila na niya ako paitaas hanggang sa makalabas na kami
ng tubig.
"Hah!" Sabay kaming naghabol ng hangin sa ibabaw ng tubig.
"Whooaa! Ang sarap!" 'di ko mapigilang sigaw.
Na-miss ko talaga ang paglalangoy. Sa Palawan ay halos araw-araw akong naglalangoy
sa dagat pero mabuti na lang at hindi ako gaanong nangingitim.
"Baby, 'yung mga balat mo nawala," Mclaren suddenly said to me while he was still
hugging me under the water.
"Ha? Anong balat? Wala akong balat no!" Inis kong sabi sa kaniya.
"'Yung mga balat mo d'yan sa pisngi mo, tumalsik. Then your thick eyebrows are gone
too."
"Ha?"
Bigla akong napakapa sa aking ilong, pisngi at kilay. Oo nga! Nawala! Wait.
"Hindi balat 'yun! Nunal iyon!" Inis kong sigaw kay Mclaren na natatawa sa akin.
"Is that a mole? I thought balat 'yun. Nagmukha ka na ulit tao," sabi niya habang
pigil na pigil ang mapahagalpak ng tawa. Ayan na naman siya sa mga pang-aasar niya!
"Anong akala mo sa akin, unggoy?!" sigaw ko sa kanyang mukha dahil sa sobrang inis
sa kaniya!
"I didn't say that. Hahahaha."
Humanda ka lang sa akin!

CHAPTER 38 KABIT
The next day we traveled back to Manila. Si Mclaren na ang kasama ko dahil kagabi
pa lang ay nauna ng umalis si Silver at Aegia. May importanteng trabaho pa raw
silang aasikasuhin. Hindi naman nila masabi sa akin kung saan ba talaga sila
nagtatrabaho. Bahala nga sila.
"You don't have to work in the kitchen, baby. Just stay in my office. Mas
mababantayan kita doon at tigilan mo na ang pagdi-disguise mo," seryosong sabi ni
Mclaren habang naririto na kami ngayon sa loob ng apartment ni Empress. "And i want
you to move into my condo unit. Doon ka na lang sa akin para mapanatag ako dahil
kasama na kita."
Napahinga na lang ako ng malalim dahil kanina pa nga niya ako kinukulit sa mga
gusto niyang gawin ko. Pero buo na ang desisyon ko.
"Mc, please. Let me just do this for days. Hayaan mong ako ang siyang kumastigo sa
kapatid ko. I need your support for this plan. Para sa atin din namang dalawa ito
eh."
"I only care about you. You're pregnant. What if something bad happened to you and
to our child? Mababaliw ako, Hescikaye."
"That's why you're there for me. Hindi naman ako mawawala sa paningin mo eh, and
I'll take care of myself, too. I love our child at hindi ko hahayaang mawala siya
sa atin."
Ilang beses niyang ginulo ang kanyang buhok at mukhang hindi na alam ang kanyang
gagawin sa akin.
"What else can I do? Just promise me that no one will hurt you. I swear,
makakapatay ako ng tao, Aye. I'm tellin' you," sabi niya habang taimtim siyang
nakatitig sa akin at pansin ko pa ang pag-igting ng kanyang panga.
"Yeah, I promise." Lumapit ako sa kaniya at hinalikan siya ng mabilis sa kanyang
mga labi at pagkatapos ay niyakap ko siya ng mahigpit.
"Mag-ready ka na. I'll wait for you here. Sabay na tayong papasok sa trabaho."
"Ha?" Napakalas ako mula sa pagkakayakap sa kaniya. "Eh m-magta-taxi na lang ak-
"Susunod ka o ako na lang ulit ang magpapaligo sa iyo?"
I was stunned at what he said. Papaliguan? Hindi p'wede! Dahil sa tuwing
pinaliliguan niya ako ay hindi lang panliligo ang ginagawa niya sa akin!
"S-sabi ko nga, maliligo na ako. D'yan ka lang ha." Kaagad ko na rin siyang
tinalikuran.
Umakyat na ako sa hagdan pero natigilan ako nang maramdaman ko ang pagsunod niya sa
akin. I turned to him and i saw him hurry up to me!
"Mc, sabi ko d'yan ka lang. D'yan mo-"
"Ssshh, lower your voice. C'mon," putol at pabulong niyang sabi sa akin.
"W-what? Why?" nagtataka kong tanong sa kaniya.
"C'mon. Wag ng maraming tanong." Nagmadali siya at halos buhatin na niya ako para
makaakyat kami ng mabilis sa hagdan!
"Eh bakit nga?" bulong ko ulit. Sumilip ako sa kanyang likuran habang inaalalayan
niya ako sa pag-akyat.
Pagdating namin sa itaas ay saktong bumukas ang pintuan sa ibaba. Nakapagtago na
kami bago pa kami makita ng mga dumating. We looked down and we saw Empress and
Shield enter the door!
Eh? Magkasama na naman sila? Eh di ba si Silver ang kinakasama ni Empress dito?
"Baby, let's go," bulong sa akin ni Mclaren at kaagad na niya akong hinila.
We entered my room and immediately locked it.
"Anong gagawin natin, Mc? 'Yung kotse mo? Are you sure na hindi mapapansin 'yun ni
Shield?" bulong ko kay Mclaren habang sapo ko ang aking dibdib dahil sa lakas ng
kabog nito.
"Sit down, baby. It's best to just wait here. Don't worry about my car, nasa malayo
naman 'yun." Hinila niya ako at iniupo sa aking kama. Siya naman ang tumayo at
inilapat ang tainga sa nakasaradong pinto.
Fortunately, he parked his car in the distance earlier. Nagtaka pa nga ako kanina
but he said, he meant it dati pa sa tuwing pumupunta siya dito dahil nararamdaman
daw niya na parang laging may sumusunod sa kaniya.
Hindi ako mapakali kaya muli rin akong tumayo at lumapit sa kaniya. Nakisiksik ako
sa kanyang tabi at inilapat din ang aking tainga sa pinto.
Magkaharapan ang aming mga mukha at nagkatitigan kaming dalawa habang tahimik na
pinakikiramdaman ang labas ng silid!
Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman namin ang mga yabag na para bang
umaakyat ng hagdan at mga mahihinang pag-uusap pero parang nagtatalo.
"Shield, p-please. Hindi na ako babalik. Ayoko na," tinig ni Empress ang una kong
narinig na para bang nakikiusap.
"Why? Is it because of him?!" mahina pero madiing sagot naman ni Shield.
"K-kasi--ah!"
I was stunned and even Mclaren in front of me was also shocked when we heard
Empress's sudden growl as if she had been hurt!
Sinaktan ba siya ng hayop na si Shield?!
Nataranta ako nang biglang hawakan ni Mclaren ang seradura ng pinto at pihitin!
Lalabas ba siya?! Pero kaagad akong humarang at may pagmamakaawa akong umiling sa
kaniya.
I was scared of what might happen to them when he came out! And moreover, our plans
could be ruined if Shield found out the truth of this early on!
"Don't even try me."
Muli kaming natigilan nang muli naming marinig ang boses ni Shield mula sa labas ng
pinto.
"Never try to leave me, woman. I'm Shield Montgometry and nobody can leave me
alone. You. Are. Mine. You belong to me so you can do nothing but stay with me!
Because if not, I'll kill you! Keep that in mind!" mahina pero may diin sa bawat
salita ni Shield.
"Ah!"
Muli naming narinig ang mahinang pagdaing ni Empress na para bang nasaktan. Kasunod
niyon ay mga yabag na para bang bumababa na ng hagdan.
Malakas na pagbagsak ng pinto at tunog ng humaharurot na sasakyan ang sumunod
naming narinig.
A few minutes passed quietly outside until we heard the faint opening and closing
of the door to the other room. Siguro ay pumasok na doon si Empress.
Napahinga ako ng malalim dahil sa pagbigat ng aking dibdib. I feel sorry for
Empress. Silver needs to know about this! But how?
Hindi ko alam kung ano talaga ang mayroon sa kanilang dalawa ng Pilak na iyon!
Palagi ring narito iyon at pumapasok din sa silid ni Empress.
Pero nagtataka rin ako kung bakit iba rin siya makatitig kay Honey. Para bang mahal
na mahal niya ito. Pero paano naman si Empress?
Haayyst! Tapos natutuwa din ako sa kanilang dalawa ni Aegia! Mukha kasi silang aso
at pusa kung magbangayan eh pero palagi rin naman silang magkasama at magkasundo sa
mas maraming bagay.
Hmmmnn...
"What are you thinking?"
Natauhan ako nang bigla kong marinig ang pagbulong ni Mclaren sa aking tainga at
pagyakap niya sa akin mula sa likuran.
"Ikaw? Ilan ang babae mo? May kabit ka ba, ha? Umamin ka!" pag-aakusa ko sa kaniya.
Baka pinaglololoko din ako ng lalaking ito eh.
Nanlaki naman ang kanyang mga mata.
"W-what?! K-kabit? Anong kabit?"

CHAPTER 39 EYES REVEAL

"Baby, huwag mo 'kong pinagbibintangan ng ganyan," mariing bulong sa akin ni
Mclaren.
"Bakit? Hindi ba totoo?" bulong ko rin sa kaniya habang may pang-uusig na tingin sa
kanyang mga mata.
"Of course not! I have no other woman but you," sagot niya rin naman sa mas mariin
niyang tinig pero pabulong.
"Really? Eh noong bago tayo magkakilala?"
"Baby, iba naman 'yun? Wala ka pa noon."
"Eh 'di mayroon nga!" Hindi ko napigilang magtaas ng aking boses pero nananatili pa
ring pabulong.
Para kaming mga tangang nagbubulungan dito sa aking silid at iniingatan na hindi
kami marinig ni Empress.
"Baby naman, those are just fling at saka noon lang iyon. I haven't had anything
like that since you came into my life."
"Just make sure, Mr. Mclaren Lewis Garland because if not.....?"
Bumaba ang aking paningin sa kanyang alagang nagtatago sa loob ng suot niyang
pants. Nang mapansin niya naman ito ay bigla niya itong tinakpan gamit ang dalawa
niyang kamay.
"Puputulin ko 'yang kaligayahan mo!" mariin kong sabi sa kaniya habang may pagturo
sa kanyang alagang natatakpan ng dalawa niyang kamay.
"Don't be like that, baby. You'll lose your happiness too. I'll never hear your
loud moan-"
"Shut up!" pagputol ko sa kanyang sinasabi.
Nag-init na naman ang aking pisngi 'cause I remembered again our first night in
Baguio! Everyone heard what we were doing all night long so I couldn't fvcking face
them!
Nalaman ko lang iyon mula kay Aegia noong hapon bago sila umalis ni Silver.
According to Aegia, that's one of the reasons why they hurried back to Manila.
Dahil siguradong hindi na naman daw sila makakatulog sa buong magdamag dahil sa
dalawang pusang naglalampungan!
I searched for those cats all over the resthouse pero napagod na ako't lahat ay
wala akong nakita! Iyon pala ay kaming dalawa ni Mclaren ang tinutukoy nila!
Bwisit!
"Sabi ko nga. Ehmmp." Mariing pinagdikit ni Mclaren ang kanyang mga labi at hindi
na umalma pa sa akin.
Sa loob-loob ko naman ay nagdiriwang ang puso ko knowing that he's afraid of me
samantalang kapag nasa opisina niya kami ay ako 'yung nangangatog ang mga tuhod
dahil sa takot sa kaniya!
"Maliligo lang ako," sabi ko at mabilis na akong umalis sa kanyang harapan.
"Let's just bring your things and you can take a shower at my office. I mean sa
secret room." Natigilan ako sa kanyang sinabi at muli akong bumaling sa kaniya.
"Bakit nga pala may secret room ka? Doon mo ba dinadala ang mga babae mo?" Muli
akong lumapit sa kaniya at pinakatitigan siya sa kanyang mga mata.
"Here we go again. Let's go, baby. It would have been better kung aalis na tayo
ngayon din dito. I'll tell you about the secret room when we're already in my
office. I'm struggling with our situation here. Nasaan ang mga gamit mo?"
"Ito na. Sandali."
Mukhang seryoso na siya kaya sumunod na rin ako. Ako rin naman ay nahihirapan na
rin dahil kanina pa kami dito nagtatalo ng pabulong! Ang hirap no'n ha.
Nagmadali na ako sa pag-aayos ng aking mga gamit. Mabilis itong binitbit ni Mclaren
at maingat kaming lumabas ng aking silid. Napatitig ako sa nakasaradong pinto ni
Empress at nakaramdam ako ng awa para sa kaniya.
Nakunsensiya naman ako na iwan na lang siya ng ganito! She was so kind and nice to
me despite my ugly look. Samantalang iyong iba lalong-lalo na ang sarili ko pang
kapatid ay ilang beses akong kinutya at pinandirihan.
"Mc, mauna ka na sa baba. Magpapaalam lang ako kay Empress," malumanay kong paalam
kay Mclaren.
"Sige na, I'll wait for you here. I don't want you to walk down the stairs alone."
Nangiti naman ako sa kanyang sinabi. Parang hinaplos ng mainit na palad ang puso ko
dahil sa pagiging thoughtful niya sa akin.
Bumitaw na ako sa kanyang kamay at lumapit sa nakasaradong pinto ni Empress.
Marahan ko itong kinatok.
"Empress?" mahina kong tawag sa kanya.
Hindi nagtagal ay pumihit ang seradura ng pinto at marahan itong bumukas. Halos
nasa dalawang inches lang ang pagkakabukas nito at nanatili lang siyang nakatayo sa
likuran niyon habang nakititig sa akin.
"Yes? Do you need anything?" walang emosyon niyang tanong sa akin.
"A-ahm." Bahagya akong natigilan dahil sa napakalungkot niyang mga mata.
Napatingin siya sa aking likuran kaya napalingon din ako kay Mclaren na maaliwalas
ang mukha habang nakatayo sa gilid ng hagdan. He leaned against the wall while
looking at us. Sakbit niya sa kabila niyang balikat ang aking bag na may lamang
ilang pirasong damit at uniform ko sa trabaho. Naka-cross-arm ang kanyang mga braso
sa kanyang dibdib at akala mo ay modelo mula sa kanyang kinatatayuan.
Ang guwapo naman talaga. Tsk.
"Ahm..o-okay ka lang ba?" baling ko na kay Empress bago pa ako muling makalimot
dahil sa kakisigan ng aking guwapo pero masungit at mapang-asar kong mapapangasawa.
Bahagya namang ngumiti sa akin si Empress.
"Y-yeah," sagot niya ng hindi makatingin ng diretso sa aking mga mata.
Napansin ko rin na balot ang kanyang katawan ng robe. Siguro ay naliligo rin siya
pero natigilan ako nang mapansin ko ang malaking marka sa kanyang leeg. Namumula
ito at namamaga. Bakas ng ngipin ng tao na para bang kinagat.
"W-what happened to your ne-"
"Papasok ka na ba sa trabaho? Nag-breakfast ka na ba? I'll cook for you. Magbibihis
lang ak-"
"No, no, no."
Kaagad kong inagapan ang sana ay pagsara niya sa pinto. Bigla siyang nataranta at
mas ikinubli ang kanyang katawan sa nakaharang na pinto para siguro ay hindi ko na
makita pa ang pulang marka sa kanyang leeg na napansin niyang nakita ko.
"I'm fine. Nag-breakfast na kami ni Mc sa labas. B-baka ikaw ang hindi pa kumakain.
Gusto mo bang bilhan kita?"
"N-no. Busog pa ako."
"Are you sure? M-may problema ka ba? Hindi na lang ako papasok if you want.
Makikinig ako."
"No, thanks. I'm fine. W-wala naman akong problema, ano ka ba? Sige na, your
boyfriend is waiting for you," nakangiti niyang sabi at halatang pilit niya lang
itinatago ang nararamdaman niyang sakit sa loob.
"He's now my fiance."
"Oh wow! Really? Congratulations. I'm happy for both of you. Invited ba ko sa
kasal?" Sobrang hanga na talaga ako sa linis ng kalooban ni Empress.
Hindi ko pa rin siya kakitaan ng panghahamak dahil sa hitsura kong buhaghag pa rin
ang buhok. Nakakabit na muli sa aking ilong at pisngi ang malaki kong nunal na sabi
ni Mclaren ay balat daw or birthmark. My eyebrows were thick again and I was
wearing my fake gums again.
I don't know if she knows I'm just pretending. Kung sinabi ba sa kaniya nila si
Silver and Aegia ang tungkol sa sitwasyon ko dahil hindi pa naman siya nagtatanong
sa akin.
"Of course. Ikaw pa ba? Hindi ka p'wedeng mawala doon."
"Thank you."
"So, paano? Ok ka lang talaga, ha? Sigurado ka? Aalis na kami," paniniguro ko sa
kaniya.
"Yeah. Don't worry about me. I'm stronger than you think," maangas niyang sabi
habang may ngiti sa kanyang mga labi.
"Okay, sige. But keep in mind that we're only here if you need someone you can
count on."
"Yeah. Thank you."
Tinalikuran ko na siya at lumapit na ako kay Mclaren. Hinapit ni Mc ang aking
baywang at inalalayan niya ako sa paghakbang ko sa hagdan.
Muli akong lumingon kay Empress sa pinto ng kanyang silid at nakatanaw pa rin siya
sa amin. Malawak pa rin siyang ngumiti pero kabaligtaran naman ang sinasabi ng
kanyang mga mata.
Kahit gaano pang pagpeke ang gawin ng tao sa bawat kilos niya. Their eyes are still
the ones who reveal everything in their true feelings.

CHAPTER 40 EYE-WINK
"Mc, ibaba mo na lang ako dito. Maglalakad na lang ako. Malapit naman na tayo eh,"
sabi ko kay Mclaren nang matanaw ko na sa di kalayuan ang building ng kanyang
restaurant at opisina.
"No." Bigla akong napalingon sa kaniya nang marinig ko ang matigas niyang sagot.
"Mc, naman eh. Makikita na naman tayo ng mga guard niyo sa ibaba. Maaari na silang
magsuspetsa sa atin kapag nakita na naman nila tayong dalawa na magkasama."
"Baby, can't you see? Ang init-init sa labas and I don't want you to get tired."
"Helloooow! Ang oa mo ah. It was only about ten steps and I was at the entrance
right away and it's still early in the morning. Ikaw nga ang nagsabi sa akin na
dapat ay magpa-araw ako sa umaga kasi maganda 'yan sa kalusugan ko. Oh don't deny
it, you said that." Napapanganga siya at hindi kaagad makasagot. Belat niya.
"Kahit na! Hindi ka bababa," Inis niya namang sagot.
"Mc, kasi!"
Halos maghisterya na ako dito sa aking kinauupuan lalo na at natanaw kong naroroon
na ang sasakyan ng magaling kong kapatid at mukhang kararating pa lang din niya
dahil natanaw ko siyang lumabas ng kanyang sasakyan.
"Shut up, Hescikaye," seryoso niyang sagot habang patuloy sa kanyang pagmamaneho.
"Aye. My name is Aye. Baka nakakalimutan mo."
"I don't fvcking care whatever your name is."
"Heto na naman ba tayo, Mc? Baka nakakalimutan mo 'yung mga plano natin? I don't
wanna break that. How else can we get out of here? How do we get married?! At
p'wede ba, don't curse!"
"I'm sorry. Ayst." Itinabi niya kaagad ang sasakyan sa hindi kami makikita.
Kaagad ko namang in-unbuckle ang suot kong seatbelt at mabilis kong hiniklas ang
aking bag from the backseat pero mabilis din itong inagaw sa akin ni Mclaren.
"Ako na ang magdadala nito," sabi niya at muli niyang ibinalik sa backseat ang
aking bag.
"Are you out of your mind? Eh di nakita nila na may bitbit kang bag ng babae at
pagkatapos ay makikita naman nila ako na walang bitbit?! Nahihilo ka na ba, Mc?
Nasobrahan ka yata kagabi. Baliw ka kasi sa akin eh kaya natuluyan ka ng nabaliw."
Laglag ang kaniyang panga sa aking sinabi.
Sinamantala ko naman ang pagkakataon at mabilis ko muling hiniklas ang aking bag
mula sa backseat.
"Whoaa! Lakas natin soon to be Mrs. Garland ah. Baliw talaga?"
"Oh, hindi ba? Sus, kunyari ka pa? Baliw ka naman talaga sa akin eh." Hindi ko na
siya hinintay pang makasagot at mabilis ko ng binuksan ang pinto ng sasakyan at
lumabas.
Inaasar ko lang naman siya eh. Lakas din kasi niyang mang-asar. Quits lang. Hihi.
Tinanaw ko siya mula sa side mirror at sinenyasan ko siya gamit ang aking kamay
para sabihin na mauna na siya. Naglalakad na rin naman ako at ilang hakbang lang
naman ang aking lalakarin at nasa entrance na rin naman ako.
Pero binagalan ko lang ang aking paglalakad para hindi talaga kami magkasabay.
Nang makarating siya sa parking lot na malapit lang sa entrance ay napalingon doon
si Hanna na kasalukuyan na sanang papasok sa entrance. Bumalik ito at lumapit sa
sasakyan ni Mclaren.
I felt annoyed inside me. How could Hanna do this? Paano niya naaatim na ipaako sa
iba ang batang dinadala niya kung hindi si Mc ang tunay nitong ama? Hindi ba siya
pinanagutan ng lalaking iyon?
I need to find out who the man she's dating. Kailangan niyang panagutan ang kapatid
ko!
Patuloy ako sa aking paglalakad nang matanaw kong kaagad sinalubong ng yakap ni
Hanna si Mclaren nang makalabas ito mula sa kanyang kotse.
Fvcking jealousy overflows inside me. Don't you dare kiss my Mclaren. Yari ka sa
akin! He's only mine!
Sa sobrang inis ko ay napabilis ang aking paglalakad palapit sa kanila. B'wisit!
"Where have you been, babe? I've been looking for you all day long! Hindi ka rin
umuwi sa unit mo."
Maarte at pilit niyang inaabot ang leeg ni Mclaren na kaagad din namang inaalis ni
Mclaren at lumalayo pero humahabol pa din naman agad si Hanna sa kaniya.
Narito na ako ngayon sa kanilang likuran at pinanonood ang panglilingkis na
ginagawa ni Hanna sa Mclaren ko!
"Wala ka na don," walang emosyong sagot naman ni Mclaren na mabilis na naglalakad
patungo sa pinto.
"Wala?! Ang sabihin mo ay hinanap mo na naman ang bastardang babaeng 'yun!"
"Pwede ba-"
"G-good morning, Sir, Ma'am," putol ko sa maaaring sabihin ni Mclaren kay Hanna.
Alam ko naman na ipagtatanggol na naman niya ako mula sa bastos na bunganga ng
kapatid ko.
Napalingon sa akin si Hannah.
"Ikaw na naman? Ang akala ko ba sinisante mo na ito sa trabaho? I didn't see her
yesterday?" sabi ni Hanna na may kasama pang pagturo sa akin. Kaagad naman itong
hinawi ni Mclaren.
"Ahm...d-day off ko po, Ma'am," nakatungo kong sagot sa kaniya.
"Wow ha. May day off ka pang nalalaman eh mukha namang wala kang ginagawa sa
trabaho mo eh! Ang tamad-tamad mo!"
"Hanna!" sigaw ni Mclaren kay Hanna.
"What?! You defend her again? I'm pregnant, Mclaren! God! You shouldn't be giving
me ng ikasasama ng loob ko! She's just one of your poor workers! And she's so
freaking ugly! Duh."
"Get inside, Aye," malumanay na utos sa akin ni Mclaren.
Tumingala ako sa kanya at tinitigan siya ng makahulugan sa kanyang mga mata bilang
babala sa kaniya na galingan niya ang kanyang pag-arte! Baka hindi siya pumasang
artista!
"Y-yes, Sir." Kaagad ko na silang tinalikuran.
"Hoy, babae! Hindi pa tayo tapos! Amo mo rin ako kaya susundin mo rin ang lahat ng
sinasabi ko!" habol na sigaw sa akin ni Hanna habang naririto na ako sa tapat ng
guard at kakapkapan na sana ako ng isa sa mga guard ng..
"You don't have to do that. Let her go inside," dinig kong sabi ni Mclaren mula sa
aking likuran kaya naman mabilis na lumayo ang guard at hinayaan akong makapasok.
"Bakit mo pinagbabawalan ang mga guard eh trabaho nila iyon? Mamaya niyan eh may
dala palang patalim ang babaeng 'yan at bigla na lang niya akong saksakin habang
nakatalikod ako!"
"Bakit pa siya magdadala eh marami na tayo niyon sa kusina?"
"I'm not kidding here, babe! Look at her ugly face. She couldn't be trusted!"
"Oh really? What do you think of yourself? Do you seem trustworthy?"
Natigilan ako sa tanong ni Mc at hinintay ang sagot ni Hanna ngunit lumipas na ang
minuto ay wala pa rin akong narinig.
Lilingon na nasa ako sa kanilang kinaroroonan nang maramdaman ko na si Mc sa aking
tabi.
"Ipagtimpla mo 'ko ng coffee and bring it to my office, asap," sabi niya bago niya
ako tuluyang nilampasan.
"Y-yes, Sir," sagot ko na lang at nagmadali na rin akong maglakad para hindi ako
abutan ni Hanna habang si Mclaren naman ay pumasok na sa loob ng elevator.
Pero bago pa tuluyang sumara ang pinto ng elevator ay isang kindat ang iniwan niya
sa akin habang nakatitig ng taimtim sa aking mga mata.
B'wisit! Kinilig ang laman ko!

CHAPTER 41 FIANCEE
Mclaren's POV
"Good morning, Sir," bati ng aking sekretarya na may kasama pang pagpapa-cute
habang akala mo ay sinapak ang kanyang nguso at magkabilang pisngi dahil sa sobrang
pula nito.
"Saang birthday party ka pupunta?" nakangiwi kong tanong sa kaniya nang matapat na
ako sa kanyang mesa just next to my office door.
"H-ha? Ano po 'yun, Sir? B-birthday? Aahh...'yung beshy ko po! Birthday niya po
today, Sir and she promised me na iti-treat niya daw po ako mamaya," sobrang saya
niyang sagot sa akin.
"Aah..kaya pala mukha kang clown?" Humaba ang kanyang nguso sa aking sinabi.
"Sir naman eh, hindi naman po eh."
"I feel sorry for your parents. Tsk. Tsk. Tsk. All your salary here ay parang sa
mga pampaganda at pampaarte sa katawan mo na lang lahat napupunta."
"Po? Pakiulit nga po, Sir. Ehehe. H-hindi ko po gaanong narinig eh," sabi niya
habang maarteng nagsusumping ng kanyang buhok sa kanyang tainga.
Tsk. Bingi pa.
"Nothing. Is my office clean?"
"N-naku Sir, kanina po ay malinis pero ngayon po h-hindi ko na po sigurado. Ehehe."
"What the hell are you talking about?" Napakunot ang aking noo.
"A-andyan po, Sir 'y-yung mga pogi niyo pong kaibigan. Oh my God, cassy! Ang pogi
talaga ni Attorney ko! Nakakakilig!"
"Will you shut the fvck up?"
Nakulele ang aking tainga dahil sa malakas niyang pag-irit! Akala mo naman ang
ganda ng boses!
By the way, ano naman kaya ang ginagawa dito ng mga unggoy na ito?
"Ehehe. S-sorry, Sir. Sir, baka gusto niyo pong ipagtimpla ko si Attorney ng kape.
Yiiiieehh."
Halos masuka ako sa kalandian ng sekretarya kong ito at bakit si Rhysdave lang eh
ako ang boss niya?!
I ignored her and hurried to my office at doon ay naabutan ko ngang nagkakantiyawan
ang mga unggoy kong barkada. Charlie, Rhysdave, Keithe, Sydney at si Dominic na
mukha ng patay.
They brought food and spread it on my mini sofa set table! They're even throwing
some!
"Whoaa! Syd, catch it. Hahahaha!"
"What the fvck, Charlie!" Nasapol ang mukha ni Sydney ng piraso ng pizza na binato
ni Charlie.
"What the hell idiots? What are you all guys doing here? Ang kalat niyo!" singhal
ko sa kanila pagkapasok ko sa loob. I went straight to my desk with a glass of
freaking softdrinks?!
And there are still a few drops of it on my laptop! Mabuti na lang at nakatupi pa
ito.
Mapapamura talaga ako ng malutong dahil sa mga hinayupak na mga kaibigan kong ito.
How can I be friends with these crazy people?!
"Did you ever forget that Rick's wedding was on Sunday and you didn't even show up
at church rehearsals," sagot ni Keithe sa akin.
"Kahit sa pagsusukat ng mga susuutin nating damit ay wala ka. Hmmnn, it seems like
there's something more important why our dear friend is so busy with right now. Am
i right?" may pang-uusig sa mga mata na sabi naman ni Sydney sa akin.
"Yeah right! At hindi ka na rin nagpapakita sa bar!" masiglang sabi naman ni
Charlie habang inagaw ang kinakain na pizza ni Keithe at siya naman ang kumain
nito.
"What are you all talking about? I j-just forgot that. I just lost my mind for
ahmm....moment? I do a lot of work here," I answered as I removed the softdrinks
that were on my table and moved to the center table of my mini set sofa where the
food they brought was also spread.
"Something smells fishy eh?" bahagyang nakangisi na sabi naman ni Dominic na abala
sa pagsubo ng pizza.
Aba, himala at marunong pa rin naman palang makiramdam itong mukhang patay na ito.
He looks like a fvcking zombie dahil lately lang namin nalaman na iniwan na pala
siya ng isa niyang girlfriend na si Alliyah before we went to Palawan. He didn't
just tell us 'cause he knew that he would definitely be bullied at puro pambubuska
lang ang makukuha niya from all of us.
Pero noong makabalik na kami dito sa Manila ay kay Charlie mismo namin nalaman
dahil isa nga siyang baklang madaldal.
Alliyah left him because she had discovered that Dominic was also dating one of our
friends Bella who was also Dominic's childhood friend. 'Yan ang napapala ng hindi
makuntento sa isa.
Tsk. Buti na lang at hindi ako kagaya niya.
"Wala, no," simpleng sagot ko lang sa kanila para hindi na nila ako kulitin pa.
"Eherm!" But it looks like I made a mistake.
Napalingon ako kay Rhysdave nang bigla siyang tumighim ng malakas at nakita ko ang
naglalaro niyang ngisi sa kanyang mga labi.
Of course he knew what I was doing right now because he was the one who gave me his
fvcking useless investigadors who couldn't find Kaye anywhere.
Mabuti na lang at malakas ang tama sa akin ni Kaye and she came to me personally.
Ang guwapo ko talaga.
"Hmm..Do you know anything, Rhys?" tanong ni Sydney kay Rhysdave na siyang malakas
manghinala sa aming lahat.
"Mukhang may sikretuhan ng nagaganap dito sa atin ah. What is it?" pasegunda-mano
naman ni Keithe.
"Whoaa! I knew it. Siguro ay may kinalaman dito yong girl-"
"Shut up," I cut off whatever Charlie was going to say 'cause Hanna would suddenly
come into my office and hear our conversation even though Hanna knew about it.
That's another thing my friends Keithe and Sydney don't know about me. Ewan ko lang
kung naikwento na ng tatlong unggoy na ito sa kanilang dalawa ang tungkol kay
Hanna.
Tsk. Mahaba-haba tuloy na paliwanagan ito sa kanila.
"What's Charlie talking about?" tanong ni Sydney.
"Don't mind him, nababaliw lang 'yan. Wait. Is it true that Rick's wedding will be
held this week? Bakit ang bilis naman yata?" pag-iiba ko ng usapan pero ang
dalawang babae ay masama na ang tingin sa akin.
Silang dalawa lang kasi ang walang alam tungkol sa aking muntik na pagkakalunod sa
Palawan dahil siguradong mag-aalala lang ang dalawang iyan sa akin.
"It's because you're so busy that you don't even notice the other things around
you. Hmp!" nakasimangot na sagot ni Keithe.
"Tss. Hindi nga-"
"Babe?"
Naputol ang aking sinasabi nang biglang bumukas ang pinto ng aking opisina at
iniluwa doon si Hanna na nagtatakang nakatingin sa aming lahat.
"Oh my?" dinig kong sabi ni Sydney pero hindi ko na nagawang pansinin pa dahil
pagkasara ng pinto ay bumukas din ito kaagad at pumasok naman si Kaye na may dalang
isang tasa ng umuusok na kape.
Sh*t.
Napansin kong natigilan rin si Kaye sa kanyang mga nabungaran dito sa loob ng
opisina.
"May mga bisita ka pala, babe eh! Hi! I'm Hannafaye Villaroel. And I'm Mclaren's
only fiance. Malapit na ang aming kasal so hopefully all of you will be able to
attend my most memorable wedding day that will happen in my entire life!" tahasang
pagpapakilala ni Hanna sa kanyang sarili sa harapan ng aking mga kaibigan na siya
namang mga tulala at hindi makapagsalita.
"F-fiance??!!" magkasabay na sigaw ni Sydney and Keithe habang may nanlalaking mga
mata.
Oh sh*t.

CHAPTER 42 TRASH
Kaye's POV
"Hanna?! Whooa, ikaw nga! It's bad este it's nice to see you again! How are you,
cute lady?" masayang sigaw ng isa sa mga kaibigan ni Mclaren. 'Yong lalaking
palaging nakabungisngis.
"Do you know her, Charlie?" asked of morena girl that has a unique beauty.
Her long hair was thick and black. Bagsak at mukhang alaga lagi sa salon. She has
thick, long and very curly eyelashes that I think are natural. Para siyang may
lahi.
Nagtataka siyang nakatitig kay Hanna na nasa aking harapan. Mabuti na lang at medyo
natatakpan niya ako kaya hindi pa nila napapansin ang aking hitsura.
Bakit ba kasi hindi sinabi ng secretary sa labas na may mga bisita pala dito?! Eh
'di sana hindi na muna ako pumunta dito!
"Yeah, Syd. She's the only daughter of a businessman who owns a lot of luxury
resorts in Palawan. And a Garland's business partner's too, isn't it dude?" saad
naman ng isang pamilyar na matangkad na lalaki na bumaling pa kay Mclaren. May
pagka-formal kumilos at base sa kaniyang pananayo ay mukhang mataas ang kaniyang
propesyon.
Another familiar man was sitting quietly on the sofa while he was busy eating
pizza. But what happened to him? Adik ba siya, o nasapak? His eyes were so dark at
mukhang bumagsak din ang kaniyang pangangatawan.
I remember these three men. They were Mclaren's friends who accompanied him to our
resort in Palawan.
There's another familiar woman na katabi ng lalaking mukhang inangkin ang lahat ng
eyebag ng mga tao kaya sa kaniya na napunta ang lahat. May pagkatisay naman ang
kaniyang balat na maputi at mamula-mula. Blonde hair, bagsak din pero hanggang
balikat lang ang haba nito. Maamo at masyadong sweet kung siya ay ngumiti.
Wait, Keithe?! Keithe Villaroel! What the the hell?! Don't tell me, she's one of
Mclaren's friend?! Pero bakit parang hindi siya nakikilala ni Hanna? At gano'n din
si Keithe kay Hanna.
Si Keithe Villaroel ay isa sa aming mga pinsan. Pero bihira itong lumabas sa
kanilang mansion. Palagi lang itong nakakulong noon doon kaya siguro ay hindi siya
kilala ni Hanna.
But what is she doing here? Dito ba sila lumipat ng asawa niya?
"No," napalingon ako kay Mclaren nang ito ay sumagot. Anong no?
Nagsimulang kumabog ng malakas ang aking dibdib nang bumaling sa akin ang kaniyang
mga mata at dahan-dahan siyang lumapit sa akin. What the fvck are you doing, Mc?!
I noticed with my peripheral vision that Mclaren's friends also turned their eyes
on me and so did Hanna! What the f*ck Mclaren?!
"Hannafaye is not the only daughter of Mr. Villaroel. She has another eldest sister
who is now missing and not everyone knows where she's staying right now," mahaba
niyang sabi habang naglalakad patungo sa akin hanggang sa tuluyan na siyang
makalapit sa aking harapan.
My hands trembled as I held the warm cup of coffee for him. Mabuti na lang at
nakapatong pa ito sa maliit na platito kaya anytime na lumigwak ang laman nito ay
hindi ako mapapaso. Pero hindi rin naman nagtagal dahil kaagad na itong kinuha ni
Mclaren mula sa aking nangangatal na mga kamay.
"What the? Is it real?"
"How did you find out about that?"
"What the f*ck?"
"Don't tell us she's the woman who saved you?"
"What saved? Nalunod ka ba?"
"Where? When?"
Nagkagulo na sila at nagkanya-kaniya ng tanong kay Mclaren.
"Guys, relax," saway ni Mclaren sa mga ito.
"Aye, labas ka muna. Thanks for my coffee."
Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi ni Mc kaya makakaalis na rin ako sa wakas dito
sa masikip niyang opisina dahil sa mga nagkakagulo niyang mga kaibigan at pag-
uusisa nila na akala mo ay mga reporter!
"What the f*ck are you doing babe?!" rinig ko pa ang mariing bulong ni Hanna kay
Mclaren nang ako ay makatalikod na.
"Wait Miss!"
I was holding the doorknob when I heard the voice of one of Mclaren's friends kaya
natigilan ako. Ako ba ang kaniyang tinawag?
"What?" rinig kong tanong ni Mclaren. Hindi ako kumilos mula sa aking kinatatayuan.
Nanatili lang akong nakatalikod mula sa kanila.
"Hi Miss, who is she? What's her name?" Muli akong kinabahan nang marinig ko na
mula sa aking likuran ang boses ng lalaking palaging nakabungisngis! Ano bang
kailangan niya?!
"She's my Employee, why?" Mclaren answered again and I couldn't read the emotion in
his voice.
"Hi, I'm Charlie! Can you give me some hot of coffee too, please?" masaya niyang
sabi mula sa aking gilid at napansin kong narito na siya sa aking tabi at nakuha pa
niyang silipin ang aking mukha! What the f*ck?!
Naisipan ko na ring humarap sa kaniya at sagutin siya.
"Yes Sir," i answered as I stared at him and because of that?.......his genuine
smile suddenly disappeared like a bubble at napalitan naman ito ng nanlalaki niyang
mga mata! B'wisit!
"A-ah, e-eh..n-nevermind na lang pala." Bumaling siya kay Mclaren ng nakangiwi at
may pagtatanong sa kaniyang mga mata. Dukutin ko kaya ang mga mata niya at ipalamon
sa kaniya!
"She's my employee, is there a problem? At huwag mo siyang uutusan, I'm the only
one who has the right to command her," ramdam ko ang tensiyon sa tinig ni Mclaren.
At dahil sa ginagawa niyang iyan ay baka makahalata ang lahat ng naririto!
"You can go out Miss. Huwag mo ng pansinin ang kulang-kulang na lalaking ito,"
rinig kong sabi ng isa pang pamilyar na lalaki na sa tingin ko ay 'yong masyadong
formal ang pananayo at postura.
"P'wede bang lumabas ka na babae? You're just messing around here! You don't
belong sa mga kagaya naming magaganda at mayayaman, okay. Labas na! Sumasama ang
lang ang simoy ng hangin dito!" bigla namang umarangkada ang malakas na tinig ni
Hanna na siyang nagpalubog naman mula sa aking kinatatayuan at nagpasikip ng aking
dibdib.
How can my own sister do this? I love her so much but how can she fvcking do this
to me?
"Oh my."
"What the hell?"
Rinig kong bulungan ng dalawang babae at napansin ko pa sa gilid ng aking mga mata
ang kanilang pagtayo at paglapit nila sa aming lugar.
"S-sige po, aalis na po ako," paalam ko at muli ko ng hinawakan ang seradura ng
pinto at binuksan ito.
"Wait, Miss." Muli akong natigilan mula naman sa aking paghakbang nang marinig kong
muli ang boses ng isa sa mga babaeng kaibigan ni Mclaren.
"You're right, Hanna. It does seem true that the breeze here has suddenly stinky,"
the morena girl said that if I wasn't mistaken her name was Sydney. Bahagya siyang
nakangisi habang nakatitig kay Hanna.
"You see? I'm right! Oh my God! Finally, I've found a real friend here. Mclaren is
the only one who doesn't believe me dahil parang mas kinakampihan pa niya ang
babaeng 'yan," maarteng sabi niya at bakas ang kagalakan sa tinig ni Hanna.
"Is that so?" nakangiti pa ring sagot ni Sydney pero napapansin ko ang sarkastiko
sa kaniyang tinig.
"Yeah right, friend. Siguro ay kailangan nating magbeso-beso. Let's hug my new
friend!" Hanna suddenly ran to Sydney as she opened her arms.
I glanced at Mclaren and I couldn't read the emotion in his eyes as he stared at
me. Napatungo na lang ako at tangka ng tatalikod nang...
"Sorry, but I'm not hugging people whose mouth smells like trash." Muli akong
napatingala at nagulat ako nang nakangiting lumalapit na sa akin si Sydney at
naiwang nakapako ang paa ni Hanna mula sa kaniyang kinatatayuan.
"Hi sweety. I'm Sydney, you are?" nakangiti niyang pagpapakilala sa akin.
I barely glanced at Mclaren, who was behind Sydney. At muli na namang bumugso ang
aking damdamin dahil sa taimtim niyang pagtitig sa akin at mabanaag ko ang munting
ngiti niya sa kaniyang mga labi kasabay ng pasimpleng pagkindat niya sa akin.
"Aye po, my name is Aye," nakangiti ko ring sagot kay Sydney.

CHAPTER 43 FIRED
Kaagad na akong lumabas ng opisina ni Mclaren at iniwan sila doong nagkakagulo
kasama ng kaniyang mga kaibigan at aking kapatid.
Kahit papaano ay lumuwag ang aking pakiramdam dahil ang mga kaibigan ni Mclaren ay
hindi naman pala katulad ng iba na tumitingin lang sa panlabas na kaanyuan ng tao.
Kahit pa sa mga hitsura nila ay may sinasabi din sa buhay pero kaya pa rin nilang
ibaba ang mga sarili nila sa mga kagaya kong mahirap na nga, pangit pa.
Unlike my sister, I don't know kung saang ugali niya ba minana ang pagiging mataas
sa sarili at nangmamaliit ng ibang tao. Saan ba siya humuhugot ng lakas para gawin
ang mga bagay na iyon?
"Mclaren's mood has been improving for the past few weeks up to these moments."
Huh?
I was about to enter the kitchen door but I immediately turned to my back when I
heard a male voice speak from behind me.
Natigilan ako nang isa sa mga kaibigang lalaki ni Mclaren ang aking nabungaran.
'Yong lalaking sobrang pormal ang pananamit at pananayo. Kung di ako nagkakamali ay
Rhysdave ang kaniyang pangalan based on what I hear from his other friends.
Nakatalikod na siya sa aking direksiyon patungo sa direksiyon ng restroom but
stopped as his hands were in his business pants pocket.
"Ahm, a-ako po ba ang k-kausap niyo, Sir?" Sumibol ang kaba sa aking dibdib.
Although he was Mclaren's friend and he was nice to me, I still don't know him.
Siguro nga ay nagka-phobia na ako dahil sa kapatid kong magaling umarte.
"I also heard that he had stopped the Investigators I had given him to look for Ms.
Hescikaye Villaroel. Eh sa pagkakaalam ko, patay na patay ang ungas na 'yon sa
babaeng iyon," sabi niya kasabay ng dahan-dahan niyang pag-ikot hanggang sa tuluyan
na siyang humarap sa akin.
Mas dumoble pa ang kaba sa aking dibdib dahil sa taimtim at amused niyang pagtitig
sa akin. May munting ngiti rin akong nababanaag sa kaniyang mga labi.
"Ahm, h-hindi ko po alam ang sinasabi niyo, Sir."
"Yeah right, that's exactly what all defendants always say when they don't admit
their guilt."
What?
"P-pero wala po akong kasalanan. Sila ang may kasalanan sa akin." Mas lalo siyang
napangiti dahil sa aking tinuran. F*ck!
"Just one thing I wanna tell you." Nanatili na lang akong tahimik at nakinig sa
kaniya. Pinilit kong pinakakalma ang aking dibdib! Nadulas ako! "If you don't want
to be judged right away, if I were you, I would do better because there are so many
cameras around you. Bulag nga lang 'yong iba kaya mas'werte ka pa sa ngayon."
Hindi pa rin ako umimik dahil hindi ko rin naman alam kung ano ba ang dapat kong
sabihin sa kaniya.
"A'right, I'm sure we'll meet again in the next days, weeks, months or maybe even
years? Dahil sa ungas kong kaibigan. Bye Ms. Aye, keep that in mind what I told
you. Be more careful," taimtim niyang sabi sa akin bago muling tumalikod at
naglakad patungo sa restroom.
He knows me?! But how?!
Pakiramdam ko ay napako na ang aking mga paa mula sa aking kinatatayuan.
"Oh Aye, anong ginagawa mo diyan? May problema ba? May masakit ba sa iyo?" Natauhan
lang ako nang bumukas ang pinto sa aking tabi at bumungad sa aking harapan si
Jamie.
"H-ha?"
"Anong ha? Okay ka lang ba? Namumutla ka na naman! Ang lamig ng pawis mo!"
napalakas ang kaniyang boses nang madama niya ang aking leeg na hindi ko namalayang
basa na pala ng pawis. Pawis?! Eh napakalakas naman ng aircon dito sa loob!
"A-ayos lang ako."
"Anong ayos?! Halika nga, may sakit ka na naman ba, ha?! Naku ikaw talaga,
kapapasok mo lang eh may sakit ka na naman. Nagpa-checkup ka na ba, ha? Naku Aye
ha, baka iba na 'yan," dire-diretso niyang sabi habang inaalalayan niya ako na
makapasok sa loob ng kitchen.
"Buntis ka ba ha?"
Napanganga ako at napabitaw sa kaniya dahil sa kaniyang sinabi?! That's why all our
co-workers here inside the kitchen have turned to me! At lahat sila ay may
nanlalaking mga mata at parang hindi makapaniwala sa kanilang mga narinig.
Grabe na talaga ha?! Wala bang matris ang mga pangit?!
"Baka naman natatae ka lang Aye, may c.r doon oh. Ganyan talaga kapag nagpipigil.
Oa naman ni Jamie, buntis agad," sabi ng isa sa mga lalaking mahilig manlait sa
akin. I can't remember his fvcking name because I don't fvcking care and I'm not
fvcking interested!
"Oo nga naman, Aye. Nakakagulat naman kung totoo ngang buntis ka. Baka naman
namaligno ka lang," segunda-mano ng isa pang lalaking wala rin akong pakialam sa
kaniyang pangalan.
Nagtawanan pa ang iba habang napapailing sa harapan ng kanilang mga ginagawa.
"Ang kakapal ng mga mukha niyo ah, manalamin nga kayo! Eh mukha nga kayong mga
tsonggo!" sigaw sa kanila ni Jamie.
"Hayaan mo na Jamie. Salamat sa pagtatanggol pero sanay naman na ako kaya okay
lang," pag-awat ko kay Jamie kahit sa totoo lang ay nasasaktan din ako kahit pa
sabihing hindi naman iyon totoo dahil nagpapanggap lang ako.
"Anong hayaan? Hindi p'wedeng hayaan lang, Aye! Sumusobra na 'yang mga 'yan!"
"P-pero-"
"What's going on here?"
Natigilan kaming lahat at napabaling sa pinto ng kitchen nang marinig namin ang
tinig ni Mclaren.
"S-sir? N-naku Sir, s-sinasaway ko lang po sila d-dahil pinagtutulungan na naman
nila si Aye," halata ang takot sa boses ni Jamie.
"What did they do?"
"Ah...w-wala po Sir. O-okay lang naman po ako," ako na ang mabilis na sumagot kay
Mclaren dahil iba ang nababanaag kong galit sa kaniyang mga mata! Para siyang
manlalapa ng tao!
"Anong okay, Aye? Nilalait ka naman nila eh. Hindi p'wedeng gano'n sila palagi,"
kaagad na sagot din ni Jamie!
"S-sir, n-nagbibiro lang naman po k-kami."
"O-opo Sir. H-hindi na po mauulit."
"S-sorry po, Sir."
Nagkanya-kanyang tanggihan ang mga lalaki at hindi magkaintindihan sa kanilang
ginagawa. Nangalaglag pa sa sahig ang ilang piraso ng mga kamatis at sibuyas na
kaagad din naman nilang pinulot.
"Take off your uniform. From now, on you won't be able to fit that," seryosong sabi
ni Mclaren habang matalim ang kaniyang mga tingin sa mga lalaki!
Napapanganga naman ako sa kaniya! Talaga bang tatanggalin niya ang mga ito?! Alam
ko kung gaano kahirap maghanap ng trabaho!
Magsasalita na sana ako nang bigla namang lumabas si Hanna mula sa likuran ni
Mclaren.
"Mukhang pinapaboran mo na lang palagi ang pangit mong cook na ito? What does she
have?" tanong ni Hanna at sa tingin ko ay nagsususpetya na siya sa amin ni Mclaren!
"No.....because she's the only one who will be fired."
Huh? What the...

CHAPTER 44 SWEET REWARD

"Come to my office right now," maawtoridad na utos sa akin ni Mclaren. "And you, go
home," baling niya naman kay Hanna.
"What? Kararating ko pa nga lang eh, pauuwiin mo na 'ko kaagad? Huwag ka ng mag-
alala pa sa amin ni baby. Hindi naman kami mapapagod dito eh," maarteng sagot naman
ni Hanna habang hinihimas ang hindi pa gaanong halata niyang tiyan.
"You're not helping. You're just bothering my work here," sagot ni Mclaren kay
Hanna.
"W-what did you sa-" naputol ang sasabihin ni Hannah nang biglang mag-ring ang
kanyang phone na kasalukuyan niyang hawak.
"Hindi pa tayo tapos mag-usap, Mclaren!" sigaw niya kay Mc bago niya sinagot ang
kanyang phone.
"Helow Dad?" At saka siya nagmadaling lumabas ng kusina.
Ako naman ay biglang na-curious. Ano naman kaya ang pag-uusapan nila ni Daddy?
"Aye, to my office." Bigla akong natauhan at napalingon kay Mclaren dahil sa
maawtoridad niyang utos sa akin.
"Y-yes, Sir," sagot ko at hinintay ko muna siyang makalabas bago sana ako susunod
sa kaniya.
Pero nagtaka ako nang hindi pa rin siya umaalis mula sa kanyang kinatatayuan na
malapit sa pinto at hanggang sa ngayon ay nakatitig pa rin siya sa akin habang
tumataas-taas ang kanyang magkabilang kilay.
"P-po?" nagtataka kong tanong sa kaniya.
"What the fvck are you waiting for?! Go there right now!" nagulat kaming lahat sa
napakalakas niyang sigaw!
"O-opo! Eto na po!" Bigla tuloy akong nataranta at patakbong nagtungo sa pinto kung
saan din siya naroroon.
"Don't run, nasa field ka ba?" kaagad niya namang saway sa akin at halos salubungin
na niya ako at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha.
If I wasn't just acting here I would have shouted at him! Lintek siya!
Hindi ko siya pinansin at bahagya ko siyang inirapan nang matapat na ako sa kanyang
tabi at siniguro kong hindi mahahalata ng aming mga kasama dito sa kusina lalo na
at nakatalikod naman na ako sa kanila!
"Humanda ka sa aking b'wisit ka," bulong ko habang naglalakad na ako at siya naman
ay nasa aking likuran.
"This is for you and for our child's sake, baby," bulong niya rin mula sa aking
likuran.
I ignored him until we got inside the elevator. Sumuksok ako sa pinakasulok at
tinitigan siya ng masama habang siya ay nakatayo sa tapat ng mga button.
Pagkatapos niyang pumindot doon ay lumingon siya sa akin at halos mapaatras pa siya
nang makita niya ang aking hitsura.
Imaginen niyo, ang pangit ko na nga, ang pangit ko pang tumingin! Siguro ay mukha
na akong aswang ngayon.
"Baby, what are you doing? Itigil mo 'yan," saway niya sa akin at tila ba natatakot
siya sa aking hitsura.
"Why? Are you afraid of me?! Because I'm a fvcking ugly creature?!" inis kong sigaw
sa kaniya at mas lalo ko pa siyang sinamaan ng tingin.
"Your words. I-it's not like that baby."
"Don't f*cking come near me!" sigaw kong muli nang tangka siyang lalapit sa akin!
"Baby, can you stop cursing and shouting? Baka kung mapaano ka niyan at ang baby
natin eh," nag-aalala niyang saway sa akin.
"Tigilan mo 'ko sa katatawag mong baby na b'wisit ka! Kanina sinisigawan mo rin
ako!" sigaw kong muli sa kaniya at siya naman ay halos malaglag ang panga habang di
makapaniwalang nakatitig sa akin.
"Ah, eh...d-'di ba ikaw naman ang may gusto n'on? We act as if we were just artists
in front of them! Ginalingan ko lang."
Tumunog ang elevator.
"Ah gano'n, ginalingan?" sarkastiko kong tanong habang nakatingin sa pinto na
kasalukuyan ng bumubukas.
"D-don't you like my acting talent?"
"Nagustuhan ko naman," nakangiti kong sagot habang naglalakad na ako palapit sa
kanya na nasa tabi ng pinto.
"You see? I can be an actor now! Tinalo ko pa si Gavi Concep-" Malakas ko siyang
sinampal sa kanyang pisngi.
"What the fvck was that for?!" 'di makapaniwala niyang tanong habang nakahawak sa
kanyang pisngi.
"Tanggapin mo ang reward mo! B'wisit ka!" sigaw ko sa kanya at saka ako nagmartsa
palabas ng elevator.
Mabilis akong nagtungo sa kanyang opisina at naabutan ko pa ang kanyang sekretarya
na abala sa pagkuskos ng pulang lipstick sa kanyang labi mula sa kanyang puwesto.
"Oh saan ka pupunta, wala d'yan si Sir!" agad niyang saway sa akin at tumayo pa
siya at inabot ang seradura ng pinto upang pigilan ako mula sa aking pagpasok!
"Aalis ka d'yan o susuntukin kita?!" sigaw ko sa kaniya habang pinanlalakihan ko
siya ng aking mga mata sa likod ng suot kong reading glass.
"S-Sir, s-susuntukin daw ako oh," sumbong niya habang nakatingin sa aking likuran.
Umarte pa siyang parang naiiyak pero parang ako 'ata ang maiiyak dahil sa hitsura
ng kanyang mukha! Mukha na siyang clown sa perya dahil sa kapal ng blush on sa
magkabila niyang pisngi! Sobrang kapal ng eye liner niya sa mga kilay at mata!
Halos nakakain na niya ang kanyang lipstick dahil sa dami nito sa kanyang labi!
"Just leave if you don't wanna get hit in your face too," utos ni Mclaren sa
kanyang sekretarya habang nakasapo pa rin siya sa kanyang pisnging namumula at
bahagya pa siyang napapangiwi.
"Eh? O-opo." Bigla namang lumayo ang sekretarya at nagtatakang palipat-lipat ng
tingin sa aming dalawa ni Mclaren.
Kaagad ko ng binuksan ang pinto at pumasok sa loob. Sumunod din naman kaagad si
Mclaren at ini-lock ang pinto.
"Baby naman, ang sakit ng pisngi ko. Ang sama mo palang magalit. I'm just joking,
you know. It's just a joke na magaling ako, I'm just practicing my acting skills,"
pagdadrama sa aking harapan ni Mclaren habang nakangiwing hinihimas ang kanyang
namumulang pisngi.
"Why did you take me out of my job? Why did you remove me as a cook? Ako na nga ang
nilait doon tapos ako pa ang tinanggal mo?!" sigaw ko sa kanya.
"Do you think it's okay for me that they judge you based on your looks? I took you
out of there because...l-look at yourself baby.... you are so damn pale! At
nangangayayat ka na ng sobra! Do I let you get more tired from cooking? There are
many employees out there who can replace you! I will not sacrifice you just because
you cook well enough to attract more customers and make this company even more
popular! Hindi ko kailangan ng maraming pera! YOU and my CHILD are the only ones I
need the most! I won't even let you make a dangerous plan for your sister! Ako ang
lalaki dito so I'll be the one to protect you. I'm the one who'll make the way out
of this bullshit life! Hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa inyo ng anak
ko! I will not allow anyone to harm you and my son! Mababaliw ako dito, Aye!
Mababaliw ako sa sobrang pag-aalala ko sa iyo at sa anak natin! You can ask for
something else, not just this. Do you understand me, baby?" hindi na ako nakaimik
sa mahaba niyang pagsesermon. Kitang-kita naman sa kanya ang sobrang pag-aalala.
Tumango na lang ako ng mahina.
"Oo na, ano pa bang magagawa ko? Para ka ng si Father, ang haba ng sermon mo."
Napangiti kaagad siya at nakahinga ng maluwag sa aking sinabi.
Kaagad niya akong niyakap ng mahigpit at hinalikan ng maalab sa aking mga labi.
"Uhmnn," napa-ungol ako pero may naisip ako.
"Uhurrmn..uhmm..what the? Ano 'to?" tanong ni Mclaren habang iniluluwa niya ang
fake gums ko na nalipat sa kanyang bibig!
"Fake gums, masarap ba? 'Di ko pa naman 'yan nalinis kanina. Sorry," natatawa kong
sabi at saka mabilis akong nagdiretso sa cabinet kung saan ang pinto ng kanyang
secret room!
"Ayeee!!!"
"That's your sweet reward!"

CHAPTER 45 KEY/SPG
As soon as I entered the room I immediately took off all my clothing. Wala akong
itinira na kahit na isa. I just threw them on the floor and let my underwears be
scattered there.
"What the," rinig ko ang bulong ni Mclaren mula sa aking likuran. Ilang beses
siyang napamura.
I grinned but ignored him and went straight to the bathroom.
"Baby-" Hahabol na sana siya sa akin nang biglang tumunog ang doorbell sa kanyang
opisina.
"Damn it," muli siyang nagmura at mas lalo naman akong napangisi.
Pagpasok ko sa loob ng banyo ay sinilip ko siya sa labas ng pinto at nakita ko
siyang nagmamadaling maglakad patungo sa pinto ng silid habang kakamot-kamot sa
kanyang ulo.
Sigurado akong inis na inis siya dahil malamang ay naunsiyami ang pantasya niya
dahil sa istorbong dumating.
Tuluyan na akong pumasok sa loob ng banyo at humarap sa isang whole body size
mirror. Tinanggal ko ang suot kong reading glass at pinagmasdan ko ang kabuuan ng
aking hitsura sa harapan ng salamin. Simula sa aking buhok na buhaghag, makakapal
na kilay, malalaking nunal sa pisngi at ilong.
Ang magkabila kong dibdib na napapansin ko na ang bahagyang pagbabago. Bumibigat at
parang lumalaki ito. Napababa ang aking paningin sa aking tiyan. Bahagya akong
tumagilid at kapansin-pansin na ang kaunting umbok sa aking puson. Pero hindi naman
nahahalata kapag nakadamit.
"Even if you get fat and your stomach grows bigger...you are still the most
beautiful woman in my eyes." Bahagya akong napapitlag nang biglang yumakap sa akin
si Mclaren mula sa aking likuran at hinimas ang aking tiyan.
"Are you blind? Look at my hair and my face," nakangiwi kong sagot sa kanya.
"Don't insist on that because you know that you're not really ugly. And not just in
the outward appearance of a person sees beauty, but in your heart," he said as he
pointed to my chest close to my heart.
Para namang hinaplos ng mainit na palad ang puso ko dahil sa kanyang sinabi.
Napangiti ako at itinagilid ang aking mukha paharap sa kanya. Sinalubong naman niya
ako ng masuyong halik sa aking mga labi as I felt his hand curl up to my breasts
and the other crawled down there.
"Uhmnn," I couldn't help but moan as his warm palm massaged my breasts and his
other hand rubbed down there.
Nagsimulang gumapang ang init sa aking katawan. Paano niya nagagawang halikan ang
ganito kapangit kong hitsura?
His kisses crept down my jaw and into my neck. I feel like I'm intoxicated by what
he does to me! Tinatangay niya papalayo ang aking katinuan especially when I felt
his finger sliding into my hole.
"Aahhh...fvck, Mc!" my moans grew even louder as his finger thrust deeper inside
me!
Dahan-dahan niya din itong inilabas at muli niya ding ipinasok at muling inilabas.
Paulit-ulit hanggang sa bumilis ang kanyang ginagawa habang patuloy sa pagmasahe sa
aking dibdib ang isa niyang kamay at ang mga labi niyang abala sa pagpapaligo ng
halik sa aking batok!
I held him tightly in his arms as I leaned against his hard chest because my knees
felt like f*cking shaking! Ang tumitinding sensasyon na aking nararamdaman ay mas
nadaragdagan pa habang pinanonood ko ang maganda naming tanawin mula sa harapan ng
salamin. Huwag lang titingin sa aking mukha!
"Aaaahhh!" Napapaangat ang aking balakang at mas naibuka ko pa ng maluwang ang
aking mga hita so that he could have more access between my legs.
"Uhmn..Baby, put your hands in the mirror," bulong niya sa aking tainga habang
hinahalikan ito at bahagya pa niyang kinagat na naghatid naman ng kilabot sa aking
katawan.
"H-ha?" Because of that, I didn't immediately understand what he meant. He had just
helped me put my two palms in the mirror.
Nang magawa ko ito ay ilang beses muna niyang hinaplos ang aking tagiliran mula sa
ibaba paitaas. With every touch of his palms on my body a strange sensation
engulfed my being and seemed to absorb even my soul.
Hanggang sa muling sumakop ang kanyang mga palad sa magkabila kong dibdib at
minasahe ito ng ilang ulit. Hindi ko mapigilan ang mapapikit at mapakagat-labi
dahil sa kanyang ginagawa. He barely pinched my nipples which sent chills down my
spine.
"Bend, baby," muli niyang bulong sa aking tainga.
"H-ha?" tila wala sa sarili kong sagot.
Mapaglarong ngiti lang naman ang isinagot niya sa akin at siya na ang muling
umalalay sa akin upang bahagya akong yumuko habang nananatiling nakasandal ang
dalawa kong palad sa harapan ng salamin.
He also opened my thighs wider as he solemnly stared into my eyes and while his
other hand was busy pulling his tie around his neck.
Shit. Mas lalo ata akong nababaliw sa kanya! Inaakit niya ako!
"Relax baby," bulong niyang muli sa aking tainga.
Hinila ng isa niyang kamay ang aking baba paharap sa kanya habang siya ay
nananatili sa aking likuran at mapusok akong hinalikan sa aking mga labi.
Muling gumapang ang kanyang mga labi sa aking batok pababa sa aking likuran habang
ang kanyang mga kamay ay nakahawak sa aking magkabilang baywang.
Napapikit ako at dinama ang bawat pagdampi ng kanyang mga labi sa aking balat.
Gumapang pa ito pababa hanggang sa marating niya ang pisngi ng aking pang-upo!
"Aaahhh...sh*t!" napaungol at napatingala ako!
Kakaibang kiliti ang aking naramdaman nang sipsipin niya ang balat ng aking pang-
upo. Nararamdaman ko ang kanyang dila na humahagod sa aking balat at bigla rin
itong sisipsipin!
"F*ck!"
***
Hannafaye's POV
"Eh Ma'am, naka-lock nga po. Ang sabi ni Sir sa akin ay sabihin ko daw sa lahat ng
magtatanong na umalis siya at may importanteng lakad daw po," sagot sa akin ng
ipokritang secretary ni Mclaren habang naka-simangot.
"What kind of secretary are you if you don't know where your Boss is? Don't f*cking
fool me bitch! Kanina pa ako nakatambay sa entrance nitong building at kahit anino
niya ay hindi ko man lang nakitang lumabas!" gigil kong sigaw sa kanya dahil sa
inis!
May ginagawa talagang kalokohan ang Mclaren na 'yon! Hindi pa nga kami kasal ay
nakukuha na niya kaagad akong lokohin! Mananagot na talaga siya sa akin!
"Eh hindi ko naman sinabing lumabas si Sir eh. Si Sir talaga, ginagawa pa akong
sinungaling?" bubulong-bulong ng pangit na sekretaryang ito eh narinig ko naman!
Saan niya ba napulot ito? Wala man lang ba siyang taste sa babae?! Sa tingin ko nga
ay wala kasi kung ipagtanggol niya ang pangit niyang cook ay akala mo nobya niya
'yon! Mabuti naman at tinanggal na niya sa trabaho ang pangit na 'yon! Para lang
siyang mantsa na nagpapadumi sa kumpanyang ito!
"Give me the key," mariin kong utos sa sekretarya habang nakahain sa kanyang
harapan ang napakaganda kong kamay.
"Po?" parang tangang sagot niya sa akin.
"Bingi ka ba?! Give me the f*cking key of your boss's office!"
"H-hindi po p-p'wede, Ma'am! Pagagalitan ako ni Sir, baka tanggalin niya ako sa
trabaho! Hindi po ako p'wedeng mawalan ng trabaho! Huhuhu!" tarantang sagot niya sa
akin at ang tarantadang ito sinisigawan ako?!
"Nand'yan siya di ba?! Who's with him?! Does he have a flirty girl inside?! You
f*cking tell me!"
"W-wala po, Ma'am! Kuya Guard, help me!" nagtawag pa siya ng guard sa pinto ng
malawak na opisinang ito.
Nabulabog na rin at naki-usyoso ang iba pang mga employees na naririto. Kaagad kong
dinampot ang gunting na kasama ng kanyang mga ballpen sa kanyang table at itinutok
ko ito sa kanya!
"Will you give me the f*cking key or do you want me to stab this scissor to your
f*cking big eyes?!" Nagulat naman siya sa aking ginawa at halatang natakot.
Narinig ko namang nagsigawan ang mga employees mula sa aking likuran.
"I-ito na po!" nanginginig sa takot na sabi ng sekretarya sabay abot sa susi ng
opisina ni Mclaren.
"Hanna?" Bigla naman akong nanigas mula sa aking kinatatayuan nang marinig ko ang
boses ng isang pamilyar na lalaki.
G-gavi?
What the hell is he doing here?!

CHAPTER 46 IMPORTANT MATTER

Hannafaye's POV
Bigla kong nabitawan ang hawak kong gunting at nalaglag ito sa sahig. Hindi ko na
inalintana pa ang pagtama nito sa aking paa at hapdi na aking naramdaman na tila ba
nahiwa ang bahagi sa aking paa.
Dahan-dahan akong humarap kay Gavi kahit nararamdaman ko ang pangangatog ng aking
mga tuhod.
"G-gavi?" I could almost swallow my own tongue and couldn't pronounce Gavi's name
directly! And maybe right now I feel like I'm being dumped by a bucket of vinegar
for being too pale!
"K-kanina ka pa ba d'yan? A-anong g-ginagawa mo dito?"
Napalunok ako at pakiramdam ko ay tatalon na palabas mula sa aking dibdib ang puso
ko dahil sa sobrang lakas ng kabog nito at sa klase ng pagkakatitig niya sa akin na
tila ba inaarok niya ang nilalaman ng utak ko!
Did he hear what I said earlier? Did he see what I f*cking did?!
What the f*ck?! You are so damn idiot Hanna!
"I'm the one who should ask you that. What are you doing here? Are you working
here?" walang emosyon niyang tanong habang umiikot ang kanyang paningin sa malawak
na opisinang ito.
Employees are still standing and watching our scene. Pasimple ko silang
pinanlakihan ng aking mga mata kaya naman bigla silang nagsi-upuan at nagsi-taguan
sa kani-kanilang mga cubicle.
"Aaah..h-hindi. H-halika, ipapaliwanag ko sa iyo sa labas." I held him in his arms
to hopefully pull him out of the office but he was just like a f*cking stone! Na
hindi man lang natinag mula sa kanyang kinatatayuan!
At dito bumundol ang malakas na kaba sa aking dibdib. Animo ay may mga kabayong
nakikipagkarerahan sa loob ng aking dibdib!
What the f*ck? Bakit ngayon pa?!
"You should go ahead. I went here for Mister Garland, I have an appointment with
him today," walang emosyon pa rin niyang sagot habang taimtim pa rin ang kanyang
pagkakatitig niya sa akin.
"A-anong appointment? T-tungkol saan? B-baka makatu-"
"What do you know about this? Do you know anything about business?"
"H-ha? Aahh, w-wala p-pero t-tungkol lang ba sa n-negosyo ang i-ipinunta mo dito?"
tanong ko sa halos hindi na marinig kong tinig dahil sa sobrang hina nito.
Napapatungo na rin ako dahil hindi ko na nakakaya pang salubungin ang mga titig ni
Gavi sa akin.
I noticed from my peripheral vision that the secretary was staring at me as well.
Siguro ay nagtataka na siya sa kakaibang ikinikilos ko sa ngayon.
"Is there anything else?"
"W-wala na," nakatungo kong sagot sa kanya habang umiiling.
"Do you have a first aid kit here? Can you give me one?" Muli akong napatingala kay
Gavi dahil sa kanyang sinabi at ang kanyang paningin ay sa sekretarya lang
nakatutok na mabilis namang tumayo at nagtungo sa kung saan.
"You sit here," utos niya sa akin na may kasama pang pagsenyas na tila itinuturo
niya ang upuan sa harapan ng table ng sekretarya.
I immediately obeyed his command and sat down in the chair.
"Sir, heto na po," sabi ng sekretarya kasabay ng pag-abot sa first aid kit kay
Gavi.
Nang makuha niya ito ay nagtaka ako nang yumukod sa aking harapan si Gavi.
"A-anong g-ginagawa mo?" I asked but he didn't answer.
He grabbed my leg and gently removed my stiletto from my foot. And there I just
noticed a lot of blood flowing from the wound! Oh my God! I have wound!
"Didn't I tell you to never wear this kind of shoes?" sermon niya sa akin sabay
hagis ng aking sapatos sa basurahang nasa gilid ng table ni Secretary! Ang
mamahalin kong sapatos! Waaaahh!
"T-teka naman, b-bigay 'yan ng ate ko eh. W-wag mo naman itapon. Oo na! Hindi ko na
isusuot!" halos maiyak kong sabi sa kanya pero hindi niya ako pinansin at sinimulan
na niyang gamutin ang aking sugat sa paa!
"Wow! Akin na lang ito! Tamang-tama, mukhang sakto lang ito sa mga paa ko! Yes!
Swerte! Thank you Lord! Yuhooooo!" Napanganga naman ako nang dagling kinuha ng
sekretarya ang aking mga sapatos sa basurahan at kaagad isinuot sa kanyang mabahong
mga paa! At napakasaya pa niya na tila nanalo sa lotto!
Waaaahhh! Sapatos kooo!
"H-hoy!"
"Shut up," I was about to scream at her when Gavi suddenly rebuked me as he stared
at me sharply.
"A-akin 'yon eh..a-ouch! What the f*ck!" napadaing ako sa sakit nang malapatan niya
ng basang cotton ang aking sugat! F*ck! Alcohol 'ata 'yon!
Pero kaagad din akong natigilan nang ma-realize ko ang aking isinigaw. Naman!
"D-dahan-dahan naman kasi, m-masakit eh," naiiyak kong sabi sabay kagat ng mariin
sa aking dila dahil ngayon ay taimtim na naman ang pagkakatitig sa akin ni Gavi na
tila nang-uusig!
"Sir! M-may appointment daw po kayo ngayon sa kanya?" biglang sabi ng sekretarya
kasabay ng kanyang pagtayo.
Nanigas ako mula sa aking kinauupuan nang maramdaman ko ang pagbukas-sara ng pinto
ng opisina ni Mclaren na nasa aking likuran.
"Ah, eh..a-ano nga po ulit ang name niyo, Sir?" baling ng sekretarya kay Gavi na
patuloy sa pagbalot ng gasa sa aking paa na may sugat.
Hindi ako nakakilos mula sa aking kinauupuan lalo na nang wala akong narinig na
sagot mula kay Mclaren na nasa aking likuran.
Muling bumundol ang napakalakas na kaba sa aking dibdib. This can't be! Daddy, help
me!
***
Mclaren's POV
Napakunot ang aking noo when I looked at Hanna's familiar back while sitting in a
chair in front of my secretary's table. While in front of her, another familiar man
was kneeling while busy wrapping Hanna's foot with a gauze that I think had a wound
dahil sa bahid ng dugo sa mga cotton na ginamit niya.
Who is he again? Looks like I've seen him somewhere? Saan nga ba?
When he was done with what he was doing at Hanna's feet he immediately stood up and
faced me. Sa hitsura niya ay mukhang wala pa siya sa bente na edad. Mukha pa siyang
binatilyo. Maybe they're just the same age as Hanna.
"Good afternoon Mr. Garland. I am Gabriel Gibson of Gibson's Fruits and Vegetables
Manufacturing." Bahagyang napataas ang aking noo sa ginawa niyang pormal na
pagpapakilala.
"Oh Gibson, I see..but I didn't have an appointment with Gibson today."
"Yeah, I know but this is an important matter that needs to be addressed
immediately," sagot niya habang taimtim ang pagkakatitig niya sa akin. Gaano ito
ka-importante?
Si Hannafaye naman ay biglang napatayo mula sa silya.
"A-aray! A-ang tiyan ko! S-sumasakit ang tiyan ko! T-tulungan niyo 'ko!" daing niya
habang nakahawak ng mahigpit sa kanyang tiyan.
"Hey! Are you alright?!" Kaagad siyang dinaluhan ni Mister Gibson na halata ang
takot at pag-aalala sa kanyang mukha.
"D-dalhin mo 'ko sa Hospital! Aaahh! M-masakit!"
"Calm down, okay! I'll take you to the Hospital!" Kaagad siyang binuhat ni Mister
Gibson at patakbong inilabas ng opisina.
Natulala na lang ako at hindi makapaniwala sa nangyari.
What the f*ck is going on?

CHAPTER 47 KEITHE VILLAROEL

I saw Mclaren go to the conference room so I took the opportunity to follow Hanna.
Kaagad akong lumabas ng kanyang opisina. Mabuti na lang at natapos ako kaagad sa
aking panliligo kaya naman nasilip ko sa maliit na siwang ng pinto ang nangyari.
I have a strong feeling na ang lalaking kasama ngayon ni Hanna ay ang lalaking
tinutukoy ni Pilak na nakita niyang kahalikan ni Hanna sa isang Hotel ng mga
Delavega.
"Hoy, saan ka pupunta? Baka naman iniwan mong maraming kalat sa loob ng opisina ni
Sir! Malalagot ka sa 'kin!" sigaw sa akin ng ingratang sekretarya.
"You want this?" Inambahan ko siya ng suntok and i saw how scared she was.
"Isusumbong kita kay Sir!"
"Samahan pa kita!" I also shouted at her as I hurriedly walked towards the
elevator.
Natanaw kong muling bubukas ang pinto ng conference room pero mabuti na lang at
pasara na ang pinto ng elevator.
"Sir, si Aye po-" her words were interrupted when the elevator door closed
completely. I have to hurry because Mclaren will definitely chase me downstairs!
Pagdating ko sa ibaba ay halos takbuhin ko na ang hallway upang makalabas lang
kaagad. I passed the guards and ignored them even though they looked at me as if I
was a f*cking criminal.
A car was about to leave and I could see the man and Hanna inside. I immediately
opened the door of Mclaren's car and turned on the engine. Mabuti na lang at
nadampot ko ang susi nito sa ibabaw ng mesa ni Mclaren kanina sa loob ng kanyang
opisina.
The guards tried to block my way dahil kilala nilang ang sasakyang dala ko ay sa
kanilang amo and they would probably accuse me of being a carnapper. Pero tinangka
ko rin silang banggain kaya naman kaagad silang napaatras at dito ko na sinamantala
ang pagkakataong paharurutin paalis ang sasakyan.
Hindi ko na sila nilingon pa and I focused on the red car I was following right
now. Hanna could recognize this car so I decided not to stick to them too much.
Nagpasikot-sikot sila at nagtaka ako nang lampasan nila ang isang Hospital na aming
nadaanan. Ang akala ko ba ay sumasakit ang tiyan niya at kailangan niyang madala sa
Hospital?
A few more minutes passed and the car stopped at the Delavega Hotel. I also stopped
the car I was driving in the distance so that they wouldn't notice.
They went into it and I did not know what to do. Sa hitsura kong ito ay alam kong
hindi ako papapasukin sa loob ng mga guard. Malamang ay ipagtutulakan pa nila ako
palayo dahil mukha akong mangkukulam o pulubi sa kalye!
Pero ilang sandali lang ay napahabol ang aking paningin sa isang pamilyar na kotse
na dumaan sa tabi ng aking sinasakyan.
Wait, parang kilala ko 'yon ah. Keithe? Yeah, right! That's Keithe's car!
Nakita kong huminto ito sa tapat ng Delavega Hotel so I hurriedly got out of
Mclaren's car and chased her.
"Keithe!" I called her when she got out of the car. Maybe she didn't hear me
because she continued walking and didn't even look at me kaya mas binilisan ko pa
ang aking paglalakad.
"Keithe!" Kaagad akong humarang sa kanyang harapan at nagulat naman siya sa akin.
Napahawak pa siya sa kanyang dibdib habang may nanlalaking mga mata.
Malamang, magugulat 'yan dahil sa hitsura ko. Now we can test how kind this cousin
of mine is.
"What the f*ck? You're freaking me out!" bulalas niya habang habol ang kanyang
paghinga.
"Ma'am, may problema po ba. Hoy, umalis ka dito! Layo! Bawal ka dito!" I told you,
ipagtatabuyan ako ng mga guards.
"No, it's okay. Nagulat lang ako. Iwan niyo na kami." Bahagyang napataas ang kilay
ko sa aking pinsan.
"Sigurado po kayo, Ma'am?" Parang ang sarap ng manuntok. Isa na lang.
"Yeah, sige na. Iwan niyo na kami." Tiningnan muna ako ng mga guards bago dahan-
dahang umalis. Pasalamat kayo, kaya ko pang magtimpi!
"So, you are Aye right? How can i help you?" mahinahon niyang tanong.
Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita, "P'wede ka bang makausap ng
masinsinan?"
Napatitig siya sa akin habang nangungunot ang kanyang noo.
"A'right, hindi naman ako nagmamadali. Where do you want? In a crowded place or
just the two of us?"
"P'wede bang sa car mo na lang?" Tumango naman siya at nagpati-una na sa pagpasok
sa kanyang sasakyan.
Sa backseat siya pumasok at umusod sa loob para ako naman ang makapasok.
"So, what is it? I think what you want to tell me is very important."
Huminga ulit ako ng malalim bago nagsalita, "Do you know Hannafaye Villaroel?"
Bigla siyang natigilan at napatitig sa akin. "W-what do you mean?"
"You are a Villaroel too, Keithe Villaroel." Mas lalo siyang napanganga sa akin.
"I'm not a Villaroel anymore."
"Yeah, i know because you're married?"
"Sino ka ba?" tumaas ang kanyang tinig.
"Hescikaye Villaroel."
"What? Are you f*cking kidding me?" Bumadha ang pagkagulat sa kanyang mukha. So,
kilala niya nga ako.
"Why would i do that?"
"Then, why are you hiding behind that look? Oh, just don't answer me anymore
because I already know it. Our family is looking for you right now, do you know
that? At malapit na rin nila itong ilahathala sa publiko kaya mag-isip-isip ka na."
"Where's your husband?" pag-iiba ko ng usapan? "Alam ba ng mga kaibigan mo na kasal
ka n-"
"You shut up! You have no idea," putol niya sa sinasabi ko.
Sa pagkakaalam ko ay buong Palawan lang ang nakakaalam ng nangyaring kasal sa
pagitan nila.
"Fine but i need your help."
"Tss. Idadamay mo pa ako sa kalokohan mo."
"Please, I don't wanna marry a man I don't love."
"Kaya ako ang ipinakasal nila sa lalaking hindi ko rin gusto at ang lahat ng iyon
ay dahil sa iyo!" Bakas ang hinanakit sa kanyang mga mata.
"I'm sorry." Napayuko na lang ako. Hindi ko pa alam ang buong kuwento pero may
hinuha na ako.
"Tsk. Eh ano pa nga bang magagawa ko?"
"Please help me. Masamang tao ang gusto nilang ipakasal sa'kin. Atleast, 'yong
asawa mo mabait. Matututunan mo ri-"
"Hindi! Never!" putol niya ulit sa sinasabi ko.
Napahinga na lang ulit ako ng malalim at hindi na ipinagpilitan pa. Naiintindihan
ko naman siya.
"Wait, do you have a relationship with Mclaren?"
"I'm pregnant and he's the father."
"What? Pero ikakasal sila ni Hanna."
"That's why I am asking for your help. Hanna is also pregnant and i know, we all
know Mclaren is not the father." Nanatili siyang nakatitig sa akin. "Mclaren is
your friend and you know him better than I do. And you also know Hanna."
"Fine," sagot niya kasabay ng malalim niyang buntong hininga. Napangiti naman ako
at kaagad ko siyang nayakap.
"Thank you, thank you Keithe. I owe you this one."
"But I will not do this because of you. I will do this because Mclaren is my friend
and I don't want Hanna for him. Demonyo 'yang ugali ng kapatid mo."

CHAPTER 48 KALAGUYO
"So tell me, how can i help you?" tanong ni Keithe.
"Hire me as your maid," kaagad ko namang sagot at walang pag-aalinlangan.
"What?! Are you out of your mind?!" gulat naman niyang tanong at tila hindi
makapaniwala sa sinabi ko.
"Do you think I can still joke around in moments like this?" frustrated kong sagot
sa kanya.
"Mayayari ako nito kay Mclaren! Kanina nga lang noong inutusan ka ni Charlie eh
halos patayin na niya sa titig si Charlie."
"Hindi mo naman ako uutusan, okay? We'll just pretend so I can get inside that
Hotel. You see how those hypocritical guards drove me away! Kaya hindi ko ito
magagawa ng mag-isa."
Huminga muna siya ng malalim bago sumagot, "Fine."
Agad naman akong napangiti.
"Then, help me find Hanna's unit."
"Haayst." She rolled her eyes pero binuksan na rin ang pinto ng kotse sa kanyang
tabi at bumaba.
Lumabas na rin ako ng kotse at sumunod sa kanya patungo sa entrance ng hotel.
Pinaraan nila si Keithe pero pagdating sa akin ay kaagad akong hinarang.
"Hindi ka puwede sa loob," masungit na saad ng guard. Kung p'wede lang manuntok ay
kanina ko pa sana ginawa!
"Let her, kasama ko siya," kaagad namang sabi ni Keithe.
"Sigurado po kayo, Ma'am?"
"Do you think I am lying?" Inis na tanong naman ni Keithe sa kanya. Tinitigan ko
rin ng matalim ang guard dahil kaunting-kaunti na lang ay tutusukin ko na talaga
ang mga mata niya!
"Eh k-kasi Ma'am oh." Itinuro ako ng guard.
"I said she was with me but yeah, go ahead. If you don't believe me I'll just call
my friends Dominic and Charlie the son of the Delavega who owns this hotel where
you are currently working." Kaagad binunot ni Keithe sa kanyang bag ang kanyang
phone at tangkang may tatawagan.
"Ah eh, h-hindi na po Ma'am. Sige na po, makakapasok na po kayo," kaagad na awat ng
guard at bakas ang takot sa kanyang mga mata.
"What's your name again?" tanong ulit ni Keithe.
"Pasensiya na po ulit kayo Ma'am. Hindi na po mauulit."
"I'm asking your name."
"H-hayaan na po natin, Ma'am," sabat ko na. Napalingon naman sa akin si Keithe at
bahagyang napataas ang isang kilay.
"A'right, palalampasin ko ito for now. I don't tolerate these kinds of employee
behavior. Hindi dahil ganyan ang hitsura ng tao ay ipagtatabuyan niyo na, na para
bang isang hayop. I know that before you enter a job or before you are hired, they
conduct an orientation for all of you first. So I hope you all learned something
from what they taught you all in orientation...dahil hindi lang kayo ang mapapasama
kun'di maging ang mga boss niyo na tumanggap sa inyo dito."
"Yes, Ma'am. Pasensiya na po ulit." Maging ako ay natahimik sa panenermon ni Keithe
sa tatlong guard na naririto. Pero napakagaan ng paraan ng kanyang pananalita. Very
calm.
Never kaming naging close ni Keithe pero ngayon pa lang ay nagugustuhan ko na ang
ugali niya. Hindi naman siguro siya magiging kaibigan ni Mclaren kung kagaya siya
ng ugali ng kapatid kong si Hanna.
"Let's go, Aye." Kaagad naman akong sumunod at hinayaan na ang mga guard.
Dumiretso kami sa reception area. Malayo pa lang ay nakangiti na ang mga empleyado
sa kanya at bumati.
"Good afternoon, Ma'am Keithe," bati nila. Lumingon din sila sa akin pero tiningnan
lang ako.
"Hi, i have a favor," saad ni Keithe.
"Ano po 'yon, Ma'am?" Mas lumapit si Keithe sa kanila at nakipag-usap ng mahina.
Pinili ko na lang na hindi makinig dahil baka pag-isipan pa akong usyosera sa
hitsura kong ito.
"Sige po, Ma'am."
"Thank you. Let's go Aye," iyon na lang ang huli kong narinig bago ako muling inaya
ni Keithe patungo sa elevator.
I couldn't help but stare at Keithe's back, she was very modest but sophisticated.
Kahit mabait kung ituring ang mga tao sa paligid niya, she still doesn't lose her
delicacy, high self-esteem and professionalism based on her actions.
Pumasok kami sa loob ng elevator at nakisabay sa ilang sakay nito. Ang ilan ay
napatingin sa akin at lantarang lumayo. Hindi ko na lang pinansin, malapit na rin
naman akong masanay sa mga ganitong klase ng tao. At sino ba sila? Wala akong
pakialam sa kanila.
Tumunog ang elevator pagdating sa 10th floor.
"Aye." Sinenyasan ako ni Keithe na lalabas na kami kaya bahagya akong tumango sa
kanya.
Paglabas namin ay naglakad pa kami sa hallway bago huminto sa tapat ng isang pinto.
"This is Mclaren's unit." Napanganga ako sa kanyang sinabi.
"W-what? Dito? B-but why here? Where's Hanna's unit?" mahina kong tanong kahit
nagugulat.
"There." Itinuro niya naman ang katabi nitong pinto.
It was closed but I was curious about what was going on inside that unit. Sigurado
akong nariyan siya at ang hayop niyang lalaki.
"And where is yours?" baling kong muli kay Keithe.
"My unit is on the 12th floor. So, you can't continue pretending to be my maid. Kay
Mclaren ka pa rin babagsak. This is the card key of Mclaren's unit, you have to
stay with him habang inaabangan mo d'yan ang kapatid mo. I'll call Mclaren dahil
baka kung mapaano ka dito, you're pregnant. Take care of your baby, it's still my
niece."
"W-wait." Kaagad ko siyang pinigilan nang tangka na siyang aalis.
"What?" Muli siyang humarap sa akin.
"Can you ask the receptionists what the name of the man with Hanna is? If they know
him? And then I was just wondering kung bakit isinasama niya dito ang lalaking
iyon, when they were just next to Mclaren's unit. Isn't she worried that Mclaren
might catch that man?"
"Hindi naman dito umuuwi si Mclaren, he sleeps in the roo-nevermind," kaagad niyang
pinutol ang sasabihin niya.
"His secret room in his office," ako na ang nagpatuloy. Keithe raised an eyebrow,
admiration appeared in her eyes as she stared at me.
"It means he put you in there."
"May ipinasok na ba siya doong iba?"
"I don't know. Now I can say that he's really one of our friends who is crazy about
women. Tsk. Anyway, I'll go ahead. Itatanong ko na lang sa ibaba ang kailangan mo."
"Thank you."
Wala na nga akong nagawa nang magsimula na siyang maglakad pabalik sa elevator. How
can I pretend to be her maid when her unit is so far away?! Haayst.
Humarap na ako sa pinto at sisimulan ko na sanang i-swipe ang card na hawak ko nang
maramdaman ko ang pagbukas ng unit sa tabi ni unit ni Mclaren?
"What the hell are you doing here?!" Bumungad sa pinto si Hanna habang sa kanyang
likuran ay ang kalaguyo niyang topless at mukhang hinihingal pa.

CHAPTER 49 CELLPHONE
I ignored Hanna 'coz i coudn't take my eyes off the man with her. So totoo nga,
maaaring ito nga ang tunay na ama ng dinadala ni Hanna.
"What? Answer me, you bitc-ah!" I couldn't control myself anymore so i slapped her
so hard.
"What the f*ck have you done?!" the stranger shouted at me in surprise. He
immediately pulled Hanna away from me at siya naman ang humarap sa akin.
"Then tell me, are you the father?" mariin kong tanong sa kanya at natigilan naman
siya. "Are you the real father of the child she's carrying?! Are you the one who
got her pregnant?!"
He stepped back while Hanna was startled. She slowly walked closer to me as if
studying my face and my whole appearance.
"A-ate?" she whispered.
"Tell me Hanna, why are you asking Mclaren to take the child who's not his child?!"
Hindi siya kaagad nakasagot at hindi makatingin sa akin ng tuwid.
"P-pero anak niya 'to! Who told you that this is not his child?! May nangyari sa
aming dalawa kaya kailangan niya itong panagutan!" I was stunned and turned to the
man with her.
Bakit sinasabi ni Hanna na may nangyari sa kanila ni Mclaren while this man was
here? And she insists Mc is really the real father of her child? What's really
true?
"Ikaw ang tinatanong ko. Tell me the truth," baling ko sa lalaki. Nakipagtagisan
din naman siya ng titig sa akin.
Segundo ang lumipas bago siya sumagot, "I'm not."
I was taken aback. If that is so, then who? Is Mclaren just lying to me? Kaagad
akong naglakad patungo sa elevator.
"Where're you going, Ate?! Daddy needs to know you're here! All this time you are
just hiding on that cheapy look?! Galingan mo na ang pagtatago, Daddy can find
you!" Bahagya akong natigilan sa aking narinig pero nagpatuloy pa rin ako sa aking
paglalakad. I took the elevator and immediately called Aegia on the phone.
"Babe, miss me?" Napapikit ako sa tinig ni Aegia sa tonong nang-aakit. Gusto kong
masuka.
"Kadiri ka!"
"Oh c'mon baby, you f*cking kissed me remember?" At totoo ngang nasuka na ako dito
sa loob ng elevator. Napa-upo pa ako sa sahig dahil sa sama ng aking sikmura.
"Hey, are you alright? I'm just kidding okay? Grabe ka sa'kin, masarap naman ang
lips ko ah." Hindi ko makuhang sumagot sa kanya dahil patuloy ako sa pagsusuka pero
wala naman akong mailabas kun'di malagkit na laway.
"Where're you now? Pupuntahan kita, i'm gonna get you."
"P-please?" at sa wakas ay nakasagot din ako sa namamaos kong tinig.
"Where are you? Are you really fine?" ramdam ko na ang pag-aalala sa kanyang tinig.
"At D-delavega's Hotel h-here in Taguig."
"Just a minute, a'right? I'm on my way!"
"P-p'wede mo bang bilisan? P-patungo na dito sila Daddy."
"What?!" Nailayo kong bigla ang phone sa aking tainga dahil sa malakas na pagsigaw
ni Aegia.
"Y-yeah, alam na ni Hanna."
"F*ck! Keep your phone on, okay?"
"O-okay." I forced myself to stand when I saw I was close to the ground floor.
Sumiksik ako sa gilid dahil natatakot ako sa maaari kong mabungaran oras na bumukas
na ang pinto ng elevator.
Tumunog ang button nito at halos mangatog ang aking mga tuhod nang magsimula na
itong bumukas. Napatda ako mula sa aking kinatatayuan nang salubungin ako ni
Shield.
"Long time no see, my dear Hescikaye," nakangisi niyang bati.
"S-shield," halos bulong na lang ang lumabas sa aking tinig.
Kaagad siyang lumapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit mula sa aking likuran.
"Shiel-uhmp!" sisigaw na sana ako at manlalaban nang isang tela ang itinakip niya
sa aking ilong.
Nakalanghap ako ng kakaibang klase ng gamot na kaagad nagpahilo sa akin. Umikot ang
aking paningin at kaagad akong nanghina. Nanlupaypay ang aking katawan.
Tulungan niyo 'ko. Mc, nasaan ka na? Tulungan mo 'ko! Aegia!
"Hindi naman ito masakit, sweetheart. Matulog ka na muna, a'right?" bulong niya sa
akin bago tuluyang nagdilim ang aking paningin.
***
Mclaren's POV
Napahabol ako ng tingin nang maabutan kong humaharurot paalis mula dito sa Hotel
ang isang pamilyar na kotse. If I'm not mistaken it was Shield Montgomery's car.
Ano naman kaya ang ginawa niya dito?
I also saw my car not far from the Hotel that the guards told me that Kaye had
stolen earlier. Fortunately, Keithe called me and said that Kaye went here and now
she knows everything. At ngayon ko lang din nalaman na silang dalawa pala ay
magpinsan at sinundan lang ni Kaye si Hanna.
Kailangan ko ng magmadali dahil baka kung mapaano si Kaye at baka magkaharap na
silang magkapatid dito. I was worried about what Hanna might do to Kaye.
When I entered the entrance, I almost ran just to get to the elevator right away
but before that, I collided with someone and the phone he was holding jumped out of
the air but his hand was fast dahil kaagad niya rin itong nasambot.
"Ooopps, sorry," kaagad akong humingi ng pasensiya pero natigilan ako nang
mamukhaan ko siya.
"You," hindi ko maituloy ang aking sasabihin. I stared at her and tried to remember
her name. She was Kaye's lesbian friend and she kissed her. Sh*t.
Mabuti na lang at nalaman ko ring babae pala ito. Pinagselosan ko pa.
"Kararating mo lang ba? Nakita mo ba si Kaye? Magkasama ba kayo?" sunod-sunod
niyang tanong.
"She was in my unit. I'm just gonna go there." She didn't answer and just stared at
me habang tila malalim ang kanyang iniisip.
I looked at the phone she was holding and frowned when I recognized it.
"Is that Kaye's phone?"
"No, magkapareho lang kami." She immediately put it in her pocket. I also noticed a
card she was holding.
"I'll go ahead."
Hindi pa ako nakakasagot nang magmadali na siyang umalis sa aking harapan at
tuluyang lumabas ng building.
I took a deep breath before walking towards the elevator. I don't know why I'm so
nervous right now. Pinagpapawisan ako ng malamig at pakiramdam ko ay may
nangyayaring hindi maganda.
I hope Kaye is fine. Sana ay walang anumang nangyaring masama sa mag-ina ko.
CHAPTER 50 BIOLOGICAL FATHER
I woke up in a familiar room.
"What the fvck? Baguio? Nasa Baguio ako? Why here? How did I get here?" Kaagad
akong napabangon ngunit nakaramdam ako ng pagkahilo kaya muli din akong nahiga.
Narito ako ngayon sa silid na ginamit din namin noon ni Mclaren at ang bahay na ito
ay kay Pilak! What the fvck am I doing here?!
All I remember is I was inside the elevator. Nang bumukas ito ay si Shield ang
sumalubong sa akin. May pinaamoy siya sa aking gamot kung kaya't nakaramdam ako ng
pagkahilo hanggang sa hilahin ako ng antok.
"Anak? Gising ka na pala." Bumukas ang pinto at pumasok si Mommy na may dalang tray
na puno ng pagkain.
"Mom? H-how did I get here?"
"Mamaya ko na lang ipapaliwanag. Kumain ka na muna dahil kagabi pa walang laman ang
tiyan mo." Mommy smiled sweetly at me, which surprised me. Para bang may bagay
siyang hindi sinasabi sa akin.
"But, Mom-"
"Sige na, kumain ka na muna. Siguradong nagugutom na ang baby mo," putol kaagad ni
Mommy sa aking sasabihin. Napahinga na lang ako ng malalim. Ano kaya ang nangyari?
Minabuti ko na nga lang na kumain na muna lalo na at biglang kumulo ang aking
tiyan. Siguro ay nakaamoy din ang anak ko ng mabangong pagkain na inihanda ni
Mommy.
Napahaplos ako sa aking puson. Kawawa naman ang baby ko, nagutom. Kasalanan itong
lahat ni Shield!
I only spent a few minutes eating while Mommy was behind me and busy tying my hair.
Huli ko na napansin na wala pala akong suot na fake gums.
"Anak?"
"Mom?" I immediately drank water when I finished eating. "Yes, Mom?" Kaagad kong
hinarap si Mommy.
Pansin ko na para bang mayroon siyang gustong sabihin na hindi maisatinig. "Tell
me, Mom. Do I have to know anything?"
She stared at me and I noticed her swallowing a few times. "P-patawad, anak."
Namasa ang kanyang mga mata.
Nangunot naman ang aking noo at nagtaka sa tinuran ni Mommy. "Why are you saying
sorry, Mom? What do I need to know?"
"Nakilala ko ang Daddy mo noon sa isang bar. Lasing na lasing ako noon at hindi ko
na alam ang mga ginagawa ko. Noong gabi ring iyon ay may nangyari sa amin. Pero ang
hindi alam ng Daddy mo ay ipinagbubuntis na kita noon."
"W-what?" Napanganga ako sa sinabi ni Mommy at bigla yatang nagkabuhol-buhol ang
utak ko.
"Matapos ang gabing iyon ay lumipas pa ang apat na buwan bago kami muling nagkita.
Nagulat siya nang makita niyang malaki ang aking tiyan. Inakala niyang anak niya
ang baby na dinadala ko."
"Hindi niyo ba sinabi?"
"N-nag-iisa na lang ako noon, Anak. Hirap ako sa pagbubuntis ko sa'yo. Wala na
akong trabahong maaaring pasukan. Pinipilit kong tumanggap ng labada kahit ayaw
nila dahil maaaring makasama sa akin at sa iyo. At lalong ayokong mawala ka, anak.
Limang taon akong nag-asam na dumating ka sa buhay namin ng iyong ama. Ginawa ko
ang lahat para lang mabuo ka. At kahit kasalanan sa Diyos ang ginawa ko ay mas
pinili kong magsinungaling kay Kennedy para lang tanggapin niya tayo at mabigyan ka
ng magandang buhay." Hindi maampat ang mga luha sa pisngi ni Mommy.
"Then who, mom? Who is my real father and why did he leave us? I heard and I knew
you were talking to a man in your room when I last came here. Siya ba, Mommy? Siya
ba ang tunay kong ama? Bakit niya tayo iniwan?!" Tumulo ang aking mga luha sa
pisngi at nag-umpisang sumibol ang galit sa aking dibdib para sa tunay kong ama.
"A-anak, h-hindi niya alam na ipinagb-buntis na kita noong siya ay umalis."
"Are you defending him Mommy? Are you trying to make him look good in my eyes?"
tanong ko kay mommy at hindi ko mapigilang mainis.
"H-hindi sa gano'n, anak. S-sinasabi ko lang sa'yo ang totoo. Hindi niya alam na
buntis ako sa'yo noong umalis siya."
"But he still left us, mom! Whether you are pregnant or not, he still left you
alone!"
"Kasi ipinagbubuntis ako ng Mommy ko, at ang Mommy ko ang sinamahan ni Dad."
Nagulat ako sa biglang nagsalita sa aking likuran kasabay nang paglundo ng kama sa
aking tabi.
"What the fvck? What the hell are you doing here?!" Kaagad akong napatayo at hindi
ko inasahang si Shield ang mabubungaran ko sa aking tabi. Nahiga siya sa kama at
iniunan ang dalawa niyang kamay na magkasalikop.
"Good morning my beautiful sister," bati niya habang nakangisi sa akin.
"What the? Mom?" Agad akong bumaling kay mommy.
"O-oo anak, k-kapatid mo siya. Kuya mo si Shield."
"No!" Kaagad akong napasigaw. "Wala akong kuyang manyakis! Binastos niya 'ko, Mom!"
I will never forget how he abused me inside the restroom. He even kissed my lips
and he almost took off my fvcking panties!
"But I didn't know about it before," pangangatwiran niya habang nakadipa ang dalawa
niyang braso at muli ring ibinalik sa kanyang ulo.
"Bastos ka pa rin! Huwag na huwag kang lalapit sa 'kin! Mapapatay talaga kita, i
swear!" Dinuro ko siya sa sobrang galit ko sa kanya.
"Haayst. Why don't you just thank your brother for saving you instead?" sarkastiko
niyang tanong.
"Iniligtas?! I'll be even more miserable when you are with me!"
"If I hadn't brought you here, malamang ay nakuha ka na ng demonyo mong ama-
amahan." Lumingon pa siya kay mommy. Wala namang naging reaction si Mommy sa sinabi
ni Shield.
"So what do you want? Tanawin ko itong malaking utang na loob ko sa'yo?!"
"Anak, huwag ka ng sumigaw. Baka kung paano ka," saway sa akin ni Mommy.
"I'm not! Gusto ko lang makabawi sa 'yo as your brother."
"Ilayo niyo siya sa akin, Mom. Get out of my room!" baling ko kay Shield.
"Haayst. You have no respect for your kuya," iiling-iling niyang sagot at hindi pa
rin kumikilos mula sa kanyang pagkakahiga.
"Binastos mo 'ko!"
"Sorry na nga, okay?"
"Get out!"
"Fine!" Padaskol siyang tumayo at naglakad patungo sa pinto. "I love you, baby."
Napamulagat ako sa huli niyang sinabi kasabay ng kanyang pagkindat bago tuluyang
lumabas ng pinto.
"Nakakasuka ka!" Nadampot ko ang unan at malakas na ibinato sa pinto.
"Anak, halika dito. Baka kung mapaano ka."
"Ibig sabihin ay ang ama niya ang tatay ko? Si Serafin Montgomery?" hindi
makapaniwala kong tanong kay Mommy at dahan-dahan naman siyang tumango.
Pumasok sa ala-ala ko ang una naming pagkikita noong sila ay nagtungo sa Palawan
para ipakilala sa akin si Shield. Kaya pala ganoon ang naging reaction ni Mommy at
ni Sir Serafin noong sila ay magkita. Pareho silang nagulat sa isa't isa.
"Dahil limang taon ng naghihintay ang Daddy mo na magkaroon kami ng anak ay nagawa
niyang sumiping sa ibang babae at iyon ay si Magdalene, ang bestfriend ko."
"Bestfriend?! Jesus Christ." Hindi ako makapaniwala sa aking nadinig. Napasabunot
ako sa aking buhok.
"Nabuntis niya si Magdalene at siya ang pinili niyang samahan. Bago pa ako mabuntis
ay malaki na ang kanyang tiyan. Hinabol ko sila sa airport pero hindi ko na sila
inabutan. Hindi ko na nakausap pa ang Daddy mo. Para akong namatayan noong mga
panahong iyon, Anak. Nagtungo ako sa bar at nagpakalasing. Doon ko nakilala si
Kennedy, ang kinilala mong ama."

CHAPTER 51 FAMILY PROBLEMS

"So, ano pang ginagawa mo dito? Bakit hindi ka pa umalis?" inis na tanong ko kay
Shield nang abutan ko siyang kumakain sa kusina. He stopped eating and turned to
me.
"Can you please, wait for me to finish?" sarkastiko niyang tanong.
I couldn't answer and felt guilty. I'm becoming rude but every time I remember what
he did to me in Palawan, my anger at him returns.
"No matter what you do, you can never change the fact that we're siblings,"
nakangisi niyang saad sa akin kaya napa-ismid na lang ako sa hangin.
Ano pa nga ba ang magagawa ko? But that doesn't mean that I can accept what his
father did. I can't accept that he left Mommy and me for another woman!
I looked at his phone lying on the table. I suddenly remembered my phone and
Mclaren.
"Where's my phone? At saka bakit kailangan mo pa akong patulugin gamit ang gamot?!
Paano kung may nangyaring masama sa baby ko?! Papatayin talaga kita!" Muli na
namang tumaas ang aking presyon.
"Why? If I told you about it when you were in the elevator, would you believe me
right away? No, you don't. Siguradong manlalaban ka pa sa akin at mas lalong
mapapahamak 'yang anak mo. And besides, we have no time. Parating na doon si Mister
Villaroel kasama ang mga bata niya."
"And how did you find out about it?"
Uminom muna siya ng tubig bago nagsalita, "I just heard this from Dad and Mommy
when I once caught them arguing in their room. Hindi lang 'yon, maging ako ay
naghihinala na rin sa palaging pag-alis ni Daddy sa mansion pero hindi naman siya
sa opisina niya pumupunta."
Natahimik ako sa kanyang sinabi. Naalala ko noong maabutan ko siya dito. Hindi kaya
palagi siyang naririto at nakikipagkita kay mommy?
"At dahil doon, minsan ay sinundan ko siya at dito siya nagpunta. Nakita ko na
sinalubong siya ng iyong ina sa gate." Muli akong napatitig sa kanya.
"M-may nakita ka pa bang iba? I mean, d-did they do anything else?"
"He hugged your mother," mahina niyang sagot habang sa plato na nakatitig. "I know
and I feel that there's something strange about him when it comes to my Mom. I've
never seen him be so sweet to my Mommy as he is to your Mom."
Muli akong natahimik at napatungo.
"Siguro nga ay dahil ibang babae ang nilalaman ng puso niya," malungkot niyang saad
na ngayon ko lang nakita sa kanya. Pakiramdam ko ay nagluluksa ang puso niya.
"P-pero nagpakasal sila, hindi ba?"
"And that's just because of me. Pero kung ikaw ang unang nabuo, wala ang pamilya
naming ito." Hindi ko na alam kung ano pa ang isasagot ko kay Shield. Pareho lang
naman kaming sira ang pamilya.
"I'm leaving." Tumayo na siya. Kinuha niya ang kanyang phone sa mesa at lumapit sa
akin.
"I'll leave it to you. Just call me if you need anything." Kinuha niya ang aking
kamay at inilagay doon ang kanyang cellphone. "Just call Mclaren. He's definitely
worried about you in these moments. Mag-iingat kayo dito and i'm sorry for
everything."
I stared at him and I saw the sincerity in his eyes but on the other hand was full
of sadness.
Hinalikan niya ako sa aking noo bago niya ako tuluyang nilampasan.
Napako na ako mula sa aking kinatatayuan at hindi pa rin makapaniwala sa aking mga
nalaman. Sa isang iglap ay nabago ang lahat. Nabawasan ang galit ko kay Shield,
hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman para sa aming ama.
***
"Where the hell are you?! Aye, I'm gonna fvcking die here! You scared the hell out
of me! I thought we were okay! Why did you leave? Where are you now? Mababaliw na
'ko dito, Miss Hescikaye Villaroel!" Nailayo ko ang phone mula sa aking tainga
dahil halos mabingi na naman ako sa pagsigaw ni Mclaren na nasa kabilang linya ng
telepono.
"Answer me!"
Napapikit ako at napahinga ng malalim. Inaasahan ko naman na ito dahil ganito
talaga kainit palagi ang ulo ni Mc.
"I'm sorry," mahina kong sagot.
"What?" biglang bumaba ang kanyang tinig. "What do you mean, baby. W-why are you
saying sorry? Okay ka lang ba? How about our baby? Kumusta siya?" Ramdam ko ang
pag-aalala sa kanyang tinig. Hindi kaagad ako nakaimik.
"Aye, you're scaring me. Where are you? Pupuntahan kita ngayon din."
"Don't, okay lang ako. Kasama ko si Mommy," mahina kong sagot.
"Are you in Baguio? Wait for me there, I'll travel right now."
"Mclaren, stop. Don't do that," kaagad kong pigil sa kanya.
"But why?! Can you please explain to me? I don't understand you, baby. Alam mong
hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa buhay ko! Kayo ng anak ko!" Napangiti ako sa
kanyang sinabi at sa utak ko ay nakikinita-kinita ko kung gaano siya ka-frustrate
ngayon.
"Hindi ako mawawala, okay? It's about my family. Something just needs to be fixed
at ayokong madamay ka pa dito."
"Maybe I can help, baby. I'm ready to help basta ikaw."
"This is a family problem, labas ka na dito."
"Feeling ko, wala akong k'wenta para sa iyo." Napanganga ako sa kanyang sinabi.
"No, Mc. It's not like that. Please, hayaan mo na muna ako. Kapag natapos na ito,
asahan mong babalik ako. At habang wala ako ay magagawa mo na ring ayusin ang gusot
sa pagitan mo at ng iyong ama. Please Mc, that doesn't mean you're worthless to me.
Mayroon lang talagang mga bagay na ayaw kong ma-involve ka pa lalo na't alam kong
may dinadala ka ring problema sa iyong ama." Hindi siya sumagot at dinig ko ang
malakas niyang buntong hininga mula sa kabilang linya.
"If that's what you want. May magagawa pa ba ako?" mahina niyang sagot.
"Mc, please understand me."
"I know, baby."
"I'm sorry."
"It's okay. Just be careful and take care of our child. Mahal na mahal ko kayo."
Hindi ko napigilan ang pagtulo ng aking mga luha.
"You have no idea how much i love you, Mc." Kaagad ko ng pinatay ang linya at
pinunasan ang aking mga luha.
Tatayo na sana ako nang matanaw ko ang lalaking bulag na nakatayo sa gilid ng pool
sa di kalayuan sa aking kinaroroonan. Kasalukuyan kasi akong naririto sa likuran ng
bahay ni Pilak. Hindi ko pa nga pala natatawagan si Aegia, siguradong nag-aalala na
iyon sa akin dahil huli kaming nagkausap ay noong nasa loob ako ng elevator.
Tumayo na ako ng tuluyan at tumalikod ngunit nagulat ako sa nabungaran ko. "Ay!
Kiki mo!" sigaw ko sa gulat.
"Kiki ha?! Kiki! Anong nangyari sa'yo?!"
Speaking of Aegia. Galit na galit?

CHAPTER 52 MEN IN BLACK

"What?!" hindi makapaniwalang sigaw ni Aegia matapos kong ikuwento sa kanya ang
lahat nang natuklasan ko tungkol sa pagkatao ko at ang tunay na relasyon naming
dalawa ni Shield.
Napahinga na lang ako ng malalim.
"So what are your plans now?"
"I don't know. I'm full of anger for Mr. Montgomery," sagot ko habang walang
emosyong nakatitig sa tubig ng pool na nasa aming harapan.
"He's your father."
"Damn him," hindi ko mapigilan ang murahin siya lalo na sa tuwing naaalala ko ang
mga dinanas ni Mommy sa kamay ng tinuring kong ama. Ang mga pananakit na
nararanasan niya kay Daddy.
Perhaps this is the reason for that. Daddy probably already knew I was the daughter
of another man. I remember when he introduced me to Mr. Montgomery, based on his
words that I was just Mommy's child and not his child.
Tunay nga palang napakaliit ng mundo. Nakuha pa ng tadhana na pagtagpuin kami but
in a complicated way at muntik pa kaming ipakasal ng sarili kong kapatid.
"He's still your father, Kaye."
"I don't fvcking care! He left us! All he wanted was to have a child! Didn't he
love my Mom?!" Umagos na ang aking mga luha sa pisngi.
"You know what? You need to talk to him and listen to his explanations."
"Hindi ko alam kung makakaya ko siyang harapin."
"Hindi kayo magkakaintindihan kung hindi mo gagawin 'yon."
"Ako pa ba mag-a-adjust? Siya ang nakagawa ng kasalanan sa amin ng mommy ko! And no
matter what else he does, his explanations can do nothing! Everything has happened!
Nasira na ang buhay namin ni Mommy nang dahil sa kanya!"
Marahas kong pinunasan ang aking mga luha sa pisngi. Wala namang naging sagot si
Aegia.
"Hindi ko siya matatanggap. Walang Serafin Montgomery ang kikilalanin kong ama,"
mariin kong sabi kay Aegia.
I immediately stood up and turned around but I was stunned when I saw Mommy at the
door. She was staring at me emotionally. I still walked towards her and stopped by
her side.
"I'm sorry, Mommy," I said without looking at her and then continued to enter
inside.
Alam ko, nararamdaman kong may pagtingin pa rin siya para sa tunay kong ama. I
could see every glitter in her eyes and how she would defend that man from me.
Pero patawarin ako ng Diyos, hindi ko siya makakayang tanggapin sa buhay ko.
***
A week later my life became quiet. Quiet because I often lock myself in my room.
Mommy tried to talk to me a few times but I didn't give in.
Naramdaman ko rin ang pagdating dito ni Pilak at ilang araw na pananatili dito ni
Aegia pero isa man sa kanila ay hindi ko hinarap. Natunugan ko rin ang pagdalaw ni
Mr. Montgomery kay Mommy at tangkang pagkausap sa akin but I became deaf. I want to
be alone. I don't need them right now.
Naramdaman ko ang pagkalam ng aking sikmura. I looked at the clock and it was just
two o'clock in the morning. Hindi ako gaanong nakakatulog dahil sa kaiisip. Bukod
doon ay nami-miss ko na rin si Mclaren.
I miss his hugs, his kisses and even his scolding me and every time he gets angry.
He becomes even more handsome in my eyes lalo na sa tuwing kumukunot na ang kanyang
noo dahil sa inis.
But I chose to turn off my phone within a week. I don't want to talk to anyone.
I got up and put on a robe. Lumabas ako ng silid at bumungad sa akin ang medyo
madilim na hallway. Nakikita ko pa rin naman ang paligid dahil sa mga dim light na
nakabukas.
I continued walking and went down the stairs. Napakunot ang aking noo nang matanaw
kong maliwanag ang ilaw sa kusina. I stopped walking and wondered if I should
continue or not? Maybe mommy is in the kitchen, ayoko pa siyang makaharap.
Nagdahan-dahan na lang ako sa paglalakad at sinilip kung sino ang tao sa loob and I
breathed a sigh of relief when I saw Geoffrey inside. He was sitting in front of
the table with a smoky cup of coffee in front of him.
Bakit ang aga naman yata niyang nagising? O baka hindi pa siya nakakatulog o
maaaring hindi rin siya makatulog na katulad ko. Kunsabagay, puro dilim naman ang
nakikita niya kaya kahit hindi na siya matulog.
I just kept going inside and just ignored him. Nakita ko namang napaupo siya ng
tuwid at tila nakiramdam sa pakiramdam sa paligid. I still can't see his eyes
because even at night he's still wearing his sunglasses. Napaisip naman ako kung
ano ang hitsura ng kanyang mga mata.
"Kakain lang ako," sabi ko para hindi na siya mahirapan pa sa panghuhula kung sino
ang pumasok ng kusina.
He didn't answer and just continued drinking coffee. How can he sleep with that if
he drinks coffee? Mas lalo lang gigisingin niyan ang diwa niya.
Nang matapos ako sa pagkain ay kaagad na rin akong tumayo.
"Being rocky is not good." Natigilan ako nang marinig ko siyang magsalita.
"Ako ba ang kinakausap mo?" baling ko sa kanya pero hindi siya sumagot.
"I should be the one telling you that," sarkastiko kong sabi sa kanya.
Hindi naman siya sumagot pero pareho kaming nagulat nang makarinig kami ng kalabog
mula sa labas ng kusina. Parang sa sala ito ng bahay nagmumula.
"Hey, stay there."
"What?" Napanganga ako nang tumayo si Geoff at naglakad patungo sa pinto ng kusina
habang hawak niya ang kanyang tungkod at ikinakapa-kapa ito sa sahig.
Anong gagawin niya? Makikita ba niya ang nangyayari sa labas sa estado niyang iyan?
Hindi ko siya sinunod at naglakad din ako palabas ng kusina. Ilang kalabog pa ang
sunod-sunod naming narinig.
And when we got to the living room, I also immediately stepped back when some men
in black entered the door. They all had a black cloth covered their faces.
"Who are you? Geoff.." Binalot ako ng matinding takot at kaba. Hinila ko ang tela
ng damit ni Geoffrey mula sa kanyang likuran pero hindi ito natinag mula sa kanyang
kinatatayuan.
"Sumama ka na lang sa amin ng maayos, Miss," sagot ng isa sa mga lalaki. His voice
was unfamiliar to me.
"H-hindi. Anong gagawin niyo sa akin. Sino ba kayo?" Kaagad pumasok sa isip ko si
Mommy. Sana ay hindi siya magising. Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama
sa kanya.
"Umalis na kayo," mariing utos ni Geoffrey sa kanila.
"Huh! Anong magagawa ng isang bulag?" maangas na saad ng isa.
"Geoffrey!" napasigaw ako nang biglang sinugod ng isa si Geoff pero nagulat ako
kung gaano siya kabilis kumilos. Ilang suntok ang naibigay niya sa lalaki kahit
hindi nito sila nakikita kaya naman nag-umpisa na ring sumugod ang ilan. Nasa anim
silang katao at sigurado akong hindi niya ito kakayanin.
Pero kaming tatlo lang ngayon ang nasa bahay na ito. Wala si Pilak at Aegia!
"Kaye, run! Go inside!" sigaw niya sa akin pero nanigas na ako mula sa aking
kinatatayuan lalo na ng sumugod na sa akin ang dalawa sa kanila.
Nakahagip ako ng matigas na bagay at ibinato ko sa kanila pero kaagad din nila
itong nailagan habang patuloy sila sa pagtakbo patungo sa aking kinaroroonan.
"Kaye, run! Ugh!"
"Geoffrey!!" muli akong napasigaw nang tuluyan na nilang magapi si Geoff at ang isa
sa kanila ay nahawakan na ako sa braso.
Nanlaban ako pero niyakap na ako ng mahigpit ng isa sa kanila. Isang tela ang
itinakip nila sa aking bibig at ilong. Iyon na naman ang pamilyar na amoy ng gamot
na nakakahilo. Kaagad akong nanghina at umikot ang aking paningin.
"Kaye!!!" tinig ni Mommy ang huli kong narinig bago ako tuluyang nawalan ng ulirat.

CHAPTER 53 COMPLETE HELL

I woke up in a dark place. I see nothing but darkness. I couldn't move my body.
Umiikot pa rin ang aking paningin. My hands are up and I can't move it. I think
it's tied from above.
Where am I? Where did they take me? What do they need from me?
I was about to scream when the light on the left side suddenly turned on. I frowned
when I saw three people across a glass wall. Isang lalaki at dalawang babae at ang
isa ay matanda na. Sino sila? Anong ginagawa nila dito at bakit sila ay kapareho
kong nakatali?
"Help! Can anyone help me?! Let me get out of here! Get me out of here!" Nagulat
ako at muntik na ring mapasigaw nang isang pamilyar na tinig ang sumigaw mula sa
aking tabi.
Napalingon ako doon at napanganga ako nang isang babae rin ang katulad kong
nakatali sa aking tabi.
"H-hey," tawag-pansin ko sa kanya at kaagad naman siyang napalingon sa aking
kinaroroonan. Halos sabay kaming nagulat sa isa't isa nang makilala ko siya at sa
tingin ko ay ganun din siya sa akin.
"H-hescikaye?"
"S-selenah."
Anak siya ni Mr. Montgomery, ang ibig bang sabihin niyon ay kapatid ko rin siya?
"A-anong nangyari sa 'yo? Bakit narito ka? Bakit kinuha ka rin nila? May alam ka ba
sa nangyayari?" sunod-sunod niyang tanong sa akin na kaagad ko rin namang
inilingan.
It'll be easy for her to get to know me now dahil ibinalik ko na sa dati ang aking
hitsura. Tapos na ang aking pagpapanggap. I no longer have to hide from Shield. I
only have one problem, si Daddy at ang mga tauhan niya.
Hindi kaya siya ang may pakana nito? Hindi kaya siya ang nagpadukot sa akin? But
what about Selenah? Sino naman ang may kagagawan ng pagpapadukot sa kanya?
"I don't know either. I'm not sure," I replied to Selenah.
"You're not sure but you have an idea. Who? Who's devil did it and what does he
need from us?!"
"Si-" sasagot na sana ako nang makarinig kami ng pagkalabog na tila bakal. Kasunod
niyon ay pag-ingit na tila binubuksang pinto.
"W-who's that?!" Selenah asked loudly. Bakas ang takot sa kanyang tinig. Kahit ako
ay nilulukuban rin ng takot hindi lang para sa akin kun'di para sa aking anak.
Sunod naming narinig ay ilang yabag na sa tingin ko ay patungo sa aming
kinaroroonan.
"S-sino kayo? Anong kailangan niyo sa amin? P-parang awa niyo na, pakawalan niyo na
kami dito!" sigaw ko na rin sa kung sinumang taong nagtatago ngayon sa dilim!
"Get the fvcking out of there! Show us your damn stupid face!" Selenah almost lost
her temper and I didn't know if what she was doing was helpful.
We were both stunned when we heard a giggle. A woman's voice.
"Silly, eh?" A familiar voice.
"H-hanna? Is that you? Pakawalan mo kami dito!"
"And why would i do that? Ngayon ay wala na akong magiging kaagaw pa kay Mclaren.
Matutuloy na ng tuluyan ang aming kasal dahil mawawala ka na sa mundong ito." Hindi
ako makapaniwala sa kanyang mga sinabi. Paano niya naaatim gawin ang mga bagay na
ito?
Biglang bumukas ang isang ilaw sa aming gitna and now I could clearly see her.
She's wearing a fitted dress. Her thighs were visible and a pair of red stilleto
were on her feet. Red lips, black and thick make up on her face and eyes which are
filled with anger and greed.
"Wala na bang natitirang awa d'yan sa puso mo? Kapatid mo 'ko, Hanna! Minahal kita
ng sobra!" Hindi ko mapigilang maluha dahil sa nangyayaring ito sa amin ni Hanna.
"Wala akong kapatid na makasarili! If you really love me and if you really consider
me as your sister, you will let Mclaren marry me! But there you are, you are damn
blocking my happiness!"
"Hanna, i'm pregnant. Magkakaanak na kami ni Mclaren and this is your niece! It's
your blood too!" Saglit siyang natigilan at bahagyang nanlaki ang kanyang mga mata.
"I'm p-pregnant too! M-mclaren is the father of my child so w-we have to get
married! You are the eldest so you have to give in to the youngest!" sigaw niya rin
pabalik sa akin.
"Tsk. Stop your bullshit drama. I don't think you're really pregnant. Your stomach
is so flat and I think there's no child in it," biglang sabat ni Selenah sa usapan.
"You shut up!" sigaw ni Hanna kasabay ng pagsugod niya kay Selenah at binigyan ito
ng malakas na sampal sa pisngi.
"Stop it, Hanna!" saway ko kay Hanna nang tangka pa nitong sasampalin ang kabilang
pisngi ni Selenah. Ngayon ko lang napansin na may benda ang ulo nito at may ilang
pasa sa mga braso. Anong nangyari sa kanya?
Hanna stopped but she smirked in front of Selenah. She crossed her arms over her
chest.
"Pasalamat ka dahil pag-aari niyo ang lugar na ito. Pasalamat ka dahil isa kang
anak ng pinuno ng impyernong lugar na ito," she told Selenah so we both frowned and
confused at what she was saying.
"W-what do you mean?" Selenah asked.
"And who are they? What are they doing here? At bakit may matandang nakagapos?
Hindi ba kayo naawa sa kalagayan niya?! Pakawalan niyo siya!" sigaw ko kay Hanna
patungkol sa tatlong taong nakagapos sa kabila ng pader na salamin at naaawa ako sa
kalagayan ng matanda dahil sa tingin ko nahihirapan na siya sa kanyang posisyon.
Nakatayo din ito at parehong nakagapos ang mga kamay at paa sa isang malapad na
haligi.
"Labas na ako d'yan. Why don't you just ask your father about that?" kibit-balikat
namang sagot ni Hanna.
"S-si Daddy?" kunot-noong tanong ni Selenah, maging ako ay hindi makapaniwala.
"Si Mr. Montgomery?" tanong ko rin.
"Hindi magagawa ni Daddy ang ibinibintang mo!" sigaw ni Selenah.
"Is Mister Montgomery your real father? I thought there was someone else,"
natatawang sagot ni Hanna.
"W-what are you talking about?" natitigilang tanong ni Selenah.
"Find out for yourself. Basta ang masasabi ko lang sa iyo, lahat ng tao sa paligid
mo ay pare-pareho lang ahas. Ang lahat ay nanunuklaw kaya mag-ingat ka."
"Just direct what you are aiming for! Damn it!" Tila nauubusan na ng pasensiya si
Selenah.
"Alright," nakangising sagot ni Hanna kasabay ng pagpitik ng kanyang mga daliri sa
hangin. Kasunod niyon ay nag-umpisang mabuhay ang mga ilaw sa paligid.
"What the fvck?"
"What the hell?" halos sabay kaming napamura ni Selenah nang bumungad sa aming
dalawa ang malawak na silid na puno ng iba't ibang hugis ng screen monitor.
On each screen we see all the corners of this place.
"Anong uri ng lugar ito?" I think this whole place is made of steel based on what I
see on the screen.
There's a room full of machines. Mayroong tila malawak na kusina, a bar with some
people having fun. Bedrooms. There's a very large area full of plants. What are
those plants? Nagpatong-patong ang hilera nito hanggang na napakataas na bahagi. Sa
loob nito ay ilang mga taong kapwa may suot na lab coat.
There is a place similar to the factory because I see people here who are busy
repacking, what is that thing? Salt, alum?
I noticed a fire exit. Entrance/exit and there are some trains there. Where is that
going? At ang pader na gawa sa salamin na pinagkukulungan ng tatlo ay hindi pala
salamin kun'di isang malaking monitor screen. Saang bahagi sila naroroon?
Kailangang maialis doon si Lola!
There's a room full of naked women and bound with iron while some men are busy
taking video and desecrating their bodies.
"Oh my God." I can't stand what I see in these moments.
"This is a kind of complete hell!"

CHAPTER 54 ISLAND
Mclaren's POV
"Sign it now, Mclaren para matapos na tayo." My jaw almost dropped and I couldn't
believe what my own father was doing to me right now.
Sa kanyang kamay ay hawak ang isang marriage certificate which according to him I
have to sign it so that even if Hanna and I don't go through a long procession it's
okay. Because the only thing that matters to them is the testament that will prove
that we are fvcking married! And in front of us was Ninong Rham Luther, Rhysdave's
father, who was also an attorney.
"I will never sign that," mariing sagot ko sa kanya.
"Don't be stubborn, Mclaren! Susundin mo ang sinasabi ko!" Sinigawan niya ako at
halos pumutok ang kanyang ugat sa noo dahil sa sobrang galit niya sa akin.
"Do you still know what you are doing to me? Do you still understand what you are
doing? You're making me a fvcking robot that should be submissive to you!" Segundo
lang ay kaagad akong tumalsik sa kabilang panig ng opisina dahil sa malakas niyang
suntok na pinakawalan sa akin.
"Kung ganyan ka rin lang magiging suwail sa akin, sana ay hindi na lang kita
binuhay!" Napatiim-bagang ako. I could feel the blood flowing inside my nose. I
turned to him and gave him a sharp look.
"Don't wait for me to wish...that YOU wouldn't have become my father," mariin kong
sagot sa kanya. Punong-puno na ako ng hinanakit para sa kanya. All my life, I've
never experienced being free to make decisions for myself.
"Aba't-"
"Pare, tama na. We can talk about it properly." Muli pa niya sana akong susugurin
ni Daddy nang maagap na umawat si Ninong Rham sa kanya.
"If you don't sign it now, you better never show me that face of yours ever again!
And you'll never receive a single cent from me! Tandaan mo 'yan!" galit na galit
niyang sabi na may kasama pang pagduro sa akin.
I stood up straight and faced him. "Maybe it's even better for us. I don't need
your money. Kaya kong manindigan para sa sarili ko at para sa mag-ina ko."
Marahas kong pinahid ang tumutulong dugo sa aking ilong at saka sila tinalikuran.
"What are you talking about? Hey, Mclaren! We're not done yet!" I ignored him and
went straight out of the office.
I'm so fvcking tired! Sinunod ko naman ang advice sa akin ni Kaye pero wala ring
nangyari. Wala na sigurong pag-asa pa na magbago ang isip ni Daddy so I can do
nothing but stay away from him.
I pulled my cellphone out of my pocket and tried to call Mommy Hazel's cellphone
again. Isa pa ito sa nagbibigay pangamba sa akin. Kaninang umaga ko pa siya
sinusubukang tawagan pero ni isang sagot ay wala akong natanggap.
Halos oras-oras ko siyang tinatawagan upang kumustahin ang kanyang anak na ayaw
akong kausapin. Her phone line was turned off all week.
Operator pa rin ang sumagot sa akin kaya napagdesisyunan ko ng magbiyahe patungong
Baguio. Hindi ako mapapalagay hangga't wala akong balita tungkol sa kanila.
***
"Kaye! Open this damn gate or I'll fvcking destroy it!" I slammed loudly again the
gate of this fvcking resthouse where Kaye was staying.
I've been here for almost two fvcking hours! But until now no one has come out and
the whole house has been quiet.
Naisipan ko nang akyatin ang mataas na gate. I no longer care if what I am doing is
trespassing. Gusto kong makita ang mag-ina ko. Mababaliw na ako sa sobrang pag-
aalala!
Ngunit sasampa pa lang ang aking paa sa gate nang matanaw ko ang lalaking bulag na
lumabas ng resthouse habang hawak ang kanyang tungkod. He was accompanied by an old
woman who was carrying two suitcases.
Kaagad nangunot ang aking noo. Where are they going?
"Hey! Can you please open this gate?! I want to talk to Kaye! Is she there?!" I
shouted desperately.
I don't know the name of the blind man. Hindi ko rin naman naitanong noong magpunta
ako dito. I noticed that he was stunned and turned his head to where i was. His
eyes are covered with sunglasses.
Nakita ko namang sinenyasan niya ang matandang kasama niya at sandali lang ay
lumapit kaagad dito sa gate at binuksan.
I went in and quickly walked over to the blind man who was now next to a car with
the door open. Ang driver naman ay abala sa paglalagay ng mga maleta sa likurang
bahagi ng sasakyan.
"They are not here," he said immediately in an emotionless and low voice. I noticed
the scars and bruises on his face that still looked fresh.
"D-did something happen here? Where did they go?" Kaagad akong tinubuan ng kaba sa
aking dibdib.
"I don't know." Kaagad kong nahagip ang kanyang kuwelyo at hinila siya palapit sa
akin.
"Why don't you know?! You're here with them!" I can no longer control the mixed
emotions I feel in these moments.
"Can't you see that I'm blind?" He pushed me hard into my chest. "You are the one
who has an obligation to them so you're the one who should be watching over them."
"You know nothing!" I shouted at him. Hindi naman siya nakasagot.
"Iho, tama na 'yan. Huwag mong saktan ang alaga ko." Humarang sa kanyang harapan
ang matanda. I immediately calmed myself down.
"Hindi ba sila nagpaalam sa'yo?" I asked calmly.
"You better go to the apartment they are renting in Manila. Baka sakaling abutan mo
pa doon ang mga kaibigan niya."
"What? I don't understand you. Sabihin mo na lang sa akin kung saan sila nagpunta!"
"I heard an island. I don't know where that is. Mas mabuting sundin mo ang sinasabi
ko bago pa mahuli ang lahat." I was taken aback at what he said. Matinding kaba ang
lumukob sa akin.
Anong ibig niyang sabihing bago pa mahuli ang lahat? Ginagago ba niya ako?
"Did something happen here? Where did you get your bruises?"
"Umalis ka na. Wala na akong maitutulong." He immediately got into the car.
"Fvck!" I could almost pull my hair out of frustration. I could do nothing but run
my car outside the gate. Kaagad akong pumasok dito at pinaharurot ito paalis sa
lugar.
***
Malayo pa lang ay natatanaw ko na ang kaibigan ni Kaye na pasakay ng isang
motorsiklo. If I'm not mistaken her name is Empress.
I immediately followed her. I'm not sure if she will take me to the island that
Bulag is referring to, nor I'm not sure if what he told me earlier is true. Hindi
ko na rin matatanong si Hanna dahil ilang araw na siyang hindi umuuwi sa kanyang
unit matapos ko silang abutan ng lalaki niya sa labas ng kanyang unit noong
sinundan ko si Kaye.
Kaya wala na akong iba pang pagpipilian kundi ang mga kaibigan na lang ni Kaye.
My car ran for almost an hour following her. Mabilis siyang magpatakbo ng
motorsiklo kaya nahirapan pa ako lalo na't sumisiksik siya sa mga masisikip na
espasyo. Fortunately, there's no traffic today.
Nakarating kami sa tabi ng dagat. Inihinto ko ang aking sasakyan sa hindi kalayuan.
Natanaw ko siyang lumapit sa grupo na may mga kanya-kanya ring motorsiklo at
namukhaan ko doon si Silver at Aegia. Pamilyar sa akin ang mukha ng isang matangkad
na lalaki. Kung hindi ako nagkakamali ay isa siya sa mga naging abay sa kasal ni
Rick at Cail. Magkakakilala sila?
Ano bang klaseng tao sila. Why do I feel there's something strange about them?
Nagdadalawang-isip ako kung lalapit ba ako sa kanila o hindi? Gabi na at hindi na
ako mapakali sa kaiisip sa mag-ina ko. Saang isla ba siya nagtungo? Hindi kaya doon
pupunta ang grupong ito?
Natanaw ko silang patungo sa tabing dagat. Lahat sila ay may mga kanya-kanyang
dalang malalaking bag. Sa gilid ng dagat ay mayroong dalawang black speedboat at
doon sila nagsisakay.
Maybe it would be better if I just followed them.
When they left, I immediately rented a black speedboat and followed them. It took
me about two to three hours to drive my car through the middle of the ocean.
Napakalayo pala nito!
They stopped in the middle of the ocean and put on body diving equipment. Fvck! How
do I follow them? I don't have those fvcking stuffs!
I was even more frustrated! Sa kakaikot ko sa sinasakyan kong speed ay bigla akong
natigilan nang may matanaw akong mga ilaw sa di kalayuan.
Bloody hell! Island!

CHAPTER 55 BUNCH OF KEYS

I immediately went to the Island I saw in the distance. Sa bahaging medyo marami-
rami ang tao na naglalangoy ako nagtungo. There are also some people currently
using speedboats. Siguro naman ay hindi ako gaanong mapapansin dito.
Pinasadsad ko hanggang sa buhanginan ang minamaneho kong speedboat.
Ipinagpapasalamat ko na gabi ngayon so no one will immediately notice or recognize
me here.
When I got off the speedboat, I immediately went to their beautiful cottages here
and looked for a way to get inside the luxurious hotels. Sa gilid nito ay may mga
malalawak na swimming pool at mga mamahaling kainan. I'm not familiar with this
Island Resort. Ngayon pa lang ako nakarating dito. Isang marangya at napakalaking
Isla.
I don't know how to start looking for Kaye here but the information desk first came
to my mind. Ipinagtanong-tanong ko na lang ito sa ilang mga nakakasalubong ko.
There are still a lot of people scattered all over the place even at midnight.
Sa kakalinga ko ay natigilan ako at muling napahakbang paatras when I noticed a
group of men gathering in a corner of the hallway. What the fvck are they doing?
Ilang sandali lang ay biglang humawi ang grupo at lumabas mula doon ang isang
pamilyar na tao. Nangunot ang aking noo nang makilala ko si Mister Serafin
Montgomery.
He was walking out of the hallway with his two hands hidden behind him. At sa kanya
namang ay likuran ay ang nasa anim na mga kalalakihang pare-parehong nakasuot ng
itim na t-shirt.
Bigla kaagad pumasok sa isip ko ang kanyang anak na si Shield at ang kasunduan
nilang pagpapakasal kay Hescikaye. Hindi kaya may kinalaman siya sa pagkawala ni
Kaye?
Kaagad bumangon ang galit sa aking dibdib. Animo'y may sariling isip ang aking mga
paa na kaagad silang sinalubong.
"Mister Montgomery, ilabas mo ang mag-ina ko!" Bakas ang pagkagulat sa kanyang
mukha dahil sa aking pagsugod sa kanya. I couldn't control myself anymore and I
punched him hard in his face.
Tumalsik siya sa sahig at sumubsob. Muli ko pa sana siyang susugurin nang mapansin
ko ang mga kamay niyang nakaposas sa kanyang likuran. What the fvck?
I was stunned and immediately stepped back.
"Isama niyo na 'yan!" maangas na sigaw ng isa sa mga lalaki at kaagad nila akong
pinagtulungang gulpihin at pinosasan din nila ang aking mga kamay.
Naikiling ko ang aking mukha. My face was almost numb and I felt blood running down
my nose again.
"Papalag ka pa ha! Tingnan lang natin!" They all laughed like a fvcking demons and
I wondered when they pulled us inside the women's restroom.
"Anong gagawin niyo sa amin?" I asked and I was even more surprised when they
pushed us inside a cubicle.
Moments later I was stunned when the wall on its side suddenly opened.
"What the hell?"
"Pasok! Ang kukupad!" Pinagtutulak nila kami papasok ng isang makipot at animo'y
isang elevator na silid. Elevator na nasa loob ng cubicle? Anong kalokohan ito?
And I wasn't mistaken. A red button is on the side of the door. Pinindot ito ng isa
sa kanila. Kaagad sumara ang pinto at tumakbo paibaba ang elevator.
"Where will they take us?" I asked softly to Mister Montgomery who was by my side.
It took a few seconds before he answered, "Please, s-save my daughter, Mclaren."
"What?" Natigilan ako sa kanyang sinabi.
"Hescikaye is my daughter." Kaagad akong napanganga sa kanyang tinuran.
"I'm not kidding you, Mister Montgomery," mariin kong sagot sa kanya.
"Please, Mclaren. I leave my daughter to you." I turned to him again.
He also turned to me and I could clearly see the mixed emotions that now prevailed
in his eyes.
"I knew she would never forgive me for abandoning her with her mother back then.
Sobrang laki ng kasalanan ko sa kanila and I don't expect them to forgive me. Ang
dalawa kong anak na nawalay sa akin simula noong sila ay mga sanggol pa lamang."
His tears fell to the floor.
I couldn't move from where I was standing. I couldn't answer because my brain
couldn't immediately process what he said.
Kung gayon ay magkapatid si Shield at Hescikaye. Does Kaye already know about this?
Is this the problem she said her family is facing right now?
Fvck! Ang tanga ko para pabayaan ang mahal ko! I should be by her side as she goes
through something like this. Dapat ay ako ang kauna-unahang lalaki na dapat ay
magpalakas sa kanyang loob na harapin ang problemang katulad nito at sa panahong
ganito niya ako mas kailangan.
Sobrang laki ng pagsisisi na nararamdaman ko sa ngayon. Sana ay hindi ko na lang
siya sinunod. Even if she gets angry with me, I don't fvcking care!
***
Maybe it took us about half an hour inside the elevator before we felt it stop.
Saang ilalim na ba ng dagat kami napunta at bakit parang napakalalim nito?!
Bumukas ang pinto at napanganga na naman ako nang dalawang tren ang aming
nabungaran sa isang napakahabang riles.
"Tren sa ilalim ng dagat?" naibulalas ko na.
"Huwag ng marami pang tanong! Labas!" Muli nila kaming itinulak palabas ng elevator
hanggang sa tren na naghihintay sa aming harapan.
"Where are you taking us?! Do you know about it?" baling ko kay Mister Montgomery.
"No. Perhaps, Magdalene knows about it because she never let me manage this
island," he answered weakly. Mrs. Magdalene is his wife.
Hindi ko pa rin mapaniwalaan ang nangyayari sa ngayon at mga nalalaman ko.
Sumakay kami sa loob ng tren at bumiyahe kami sa loob ng ilang minuto bago narating
ang tila isang estasyon ng tren.
It stopped and they dragged us out of the train. I noticed the bunch of keys
hanging around the waist of one of the bastards dragging me now. I need to get
those fvcking keys!
"Examine her body! Hurry up!" My forehead furrowed when I heard a man shout from
the entrance door of this place as if everything was made of iron and metal.
Sa entrance door ay ilang grupo ng kalalakihan at nag-iisang babae na nasa loob ng
isang walk through metal detector na katulad ng mga nasa entrance mall. Lumilikha
ng malakas na ingay ang pananatili ng babae sa loob nito as if something metal has
been detected in her body.
Napatitig ako sa tila pamilyar na likuran ng kanyang katawan. Who is this woman?
Nakatalikod siya sa gawi ko kaya hindi ko makita ang kanyang mukha.
"Hey, I'll do it!" May isang tsinitong lalaki ang siyang kaagad lumapit sa babae.
Habang nagkakagulo naman sila ay sinamantala ko ang pagkakataon na makuha ang
bungkos ng susi na nakasabit sa baywang ng bastardong nakahawak sa akin.
I just hope he doesn't notice me.

CHAPTER 56 ADOPTED CHILD

Hescikaye's POV
"W-why did you bring us here?" Kinilabutan ako at ilang beses napailing sa aking
sarili matapos kami ni Selenah ipasok ng mga tauhan ni Hanna sa malawak na silid na
puno ng mga babae.
This is the one I just saw on the screen molesting women with various things that I
only see in the porn hub. Somehow, I'm not ignorant when it comes to such things.
Bukod doon ay ilang matatandang hapones na lalaki ang naririto ngayon at lahat sila
ay may mga nakalolokong ngiti sa kanilang mga labi habang nakatitig sa amin ni
Selenah. And their eyes are full of lust, like animals that are thirsty for human
flesh!
"What do you think? We'll just play and you'll definitely like it." She laughed
like a fvcking demon.
"Why don't you play with yourself? Ikaw ang nakaisip?" sarkastikong tugon naman sa
kanya ni Selenah.
"Mas masaya kung isasali ko kayong dalawa para naman maranasan niyo ang totoong
langit. Hinding-hindi kayo magsisisi dahil masarap magpaligaya ang mga lalaki
namin. Hindi ba mga girls?" We turned to the women who were smiling even though
they were obviously tired but I also noticed some women crying in the corner.
They were all naked while lying on different types of beds and chairs. Nakagapos
ang kanilang mga paa at mga kamay dito at ang iba ay may mga piring pa sa kanilang
mga mata.
"You really are an animal, Hanna. You are all animals! Mas masahol pa nga kayo sa
hayop! Paano niyo nagagawa ang ganito? Pinalaki ka ng maayos ni Mommy. I think she
did nothing wrong with you but why did you become like this?!"
"Wala nga ba? Nang dahil sa kanya at sa iyo kaya wasak ang pamilya ko. Nasaan ang
pamilyang ipinagmamalaki mo? Wala na...because you fvcking broke it!"
"You're the only one who destroys yourself, Hanna!"
"Dahil sa 'yo! Itali niyo 'yan!" I was horrified when the men started dragging me
to a bed full of locks that i think they are for different parts of the body.
"No! You bitch! Let me go here so I can crush your fvcking rotten mouth! Bitawan
niyo siya!" Nanlaban si Selenah sa mga nakahawak sa kanya at nang magtagumpay siya
ay kaagad niya akong nilapitan.
She pushed, punched and kicked the men who were holding me kaya naman nabitawan
nila ako. She inserted me inside her arms as her hands were tied and she hugged me
tightly.
"Ano ba?! Ang kukupad niyo! Paghiwalayin niyo 'yan! Ayoko na ng marami pang drama!
Nakakairita na sa tainga! Itali niyo silang pareho!"
"Parang awa mo na, Hanna. I'm pregnant! Stop this, please! Have mercy on my baby!"
Sumasabog na ang aking mga luha sa pisngi.
"You all should just be burned in hell. Sarili mong kapatid, naaatim mong gawaan ng
masama?!" Selenah shouted at Hanna.
I cried even more dahil kung sino pa ang hindi ko kadugo, ang siyang mas
nagmamalasakit pa sa akin at sa aking anak.
"Wala akong kapatid na bastarda. Sampid lang siya sa pamilya namin na gaya mo!"
"You are a big coward, Hanna! You're just hiding under the testicles of those men!
Let me go from these fvcking ropes at tayong dalawa ang magtuos!" sigaw muli ni
Selenah.
"Naah, I don't want a fight. What I like is games. Maglalaro tayo." She laughed
again like a demon. "Paghiwalayin niyo 'yan!" utos niyang muli sa kanyang mga
tauhan.
Niyakap akong muli ni Selenah ng mahigpit ngunit nagulat ako nang bigla siyang
dumaing at mangisay sa aking harapan. Nanlupaypay siya sa aking kandungan at halos
mawalan ng ulirat. Saka ko pa lang nakita ang ginawa ng mga lalaki kay Selenah.
Ginamitan nila ito ng electric shock rod!
"Mga hayop kayo!" Kaagad nilang inialis si Selenah mula sa pagkakayakap sa akin at
binuhat. They brought her to a metal table and laid her there.
"'Yan ang nababagay sa mga pakialamera. Sige, manlaban ka rin, kapatid. Baka
naiinggit ka kay Selenah. Gusto mo rin bang makuryente?"
"Wala kang puso, Hanna."
"There is and it throbs just for Mclaren. And his heart is just for me too. Halah,
itali niyo na 'yan para masimulan na natin ang napakasarap na laro." Muli siyang
humalakhak. Kaagad nila akong binuhat at dinala sa isang metal na mesa na katulad
ng kay Selenah. Hindi ko makuhang manlaban dahil natatakot ako sa maaari nilang
gawin sa akin at ang mas inaalala ko ay ang aking anak sa aking sinapupunan.
They started locking my hands and feet. My thighs are slightly open. My tears
continued to flow down my cheeks and silently prayed that a miracle would happen
and that we would be able to escape from this hellish place! Dahil pakiramdam ko ay
nilamon na ng kadiliman ang utak ni Hanna.
"What are you guys waiting for? Get your cameras ready and let's start our very
happy and delicious game," matamis na saad ni Hanna sa mga hapones na kanina ko pa
napapansin ang kanilang paghimas sa kanilang mga alaga.
My whole body was trembing with fear. "H-hanna, pakiusap. Kung may natitira pang
awa d'yan sa puso mo, pakiusap. Even just for my baby. Maawa ka, Hanna!"
Lahat sila ay ngumisi sa akin na parang mga demonyo. Lumapit ang isang lalaki na
may dalang gunting at sinimulan niyang gupitin ang laylayan ng aking blouse.
"Hanna, don't this! Parang awa niyo na! Itigil niyo 'to!"
"Hescikaye! Anak! Selenah!" Natigilan ako at kaagad hinanap ng aking paningin ang
pamilyar na tinig. The man next to me also stopped from cutting my blouse.
"Aye! Fvck!" Mas lalo akong nataranta nang ang tinig naman ni Mc ang aking narinig.
Bigla akong nabuhayan ng pag-asa!
Tinanaw ko ang pinto ng silid at doon ay nakita ko si Mc at kasama niya si Mister
Serafin Montgomery, ang aking ama na lumuluha habang nakatitig sa akin. They
couldn't move because some guns were pointed at their heads. Bukod doon ay
nakaposas din ang kanilang mga kamay.
"Mc! Help me, please!" Mas lalong sumabog ang aking mga luha sa pisngi. Nabawasan
ang aking takot dahil narito na ang mahal ko.
"Pakawalan mo siya, Hanna!" sigaw niya kay Hanna. Mula rito ay natatanaw ko ang
pagkuyom ng kanyang mga kamao. Naglilitawan ang mga ugat sa kanyang sentido dahil
sa matinding galit.
"Wow! Ano 'to family reunion?" sarkastikong tanong ni Hanna.
"Why are you doing this? Why don't you just accept the fact that your sister is the
one I want and the one I want to marry."
"Ang harsh mo naman, babe. At ano? Hahayaan ko na lang kayong mamuhay ng masaya? At
ako, paano naman ako? Mamumuhay ng malungkot at sawi?" Umarte siya na parang
naiiyak.
"Pakawalan mo ang mga anak ko, Hanna. Ako na lang ang kunin niyo. Ako na lang ang
pahirapan niyo," saad naman ng aking ama.
"It's not that easy, Mister. Kung gusto mong may mabuhay sa kanila, mamili ka."
"D-don't do this, please." Bakas ang pangamba sa mga mata ni Daddy.
"Ang tunay mong anak?....oh ang iyong ampon." I was stunned by what Hanna said.
Anong ampon ang sinasabi niya? Kaagad akong napalingon sa kinaroroonan ni Selenah.
She was awake and now was crying while staring at Daddy.
What does Hanna mean? Who is adopted child?

CHAPTER 57 REVELATIONS
"D-daddy," a word suddenly came out of my mouth.
I no longer knew what to do. The only thing on my mind at these moments is my baby
in my womb. Ayoko siyang madamay dito. Gusto ko siyang mailigtas. Kahit magiging
masama ito sa isipan ni Selenah, gusto kong ako ang piliin ni Daddy para sa anak
ko. Kahit hindi ako sigurado kung gagawin niya iyon dahil alam kong mas mahal niya
si Selenah kaysa sa akin ngunit nagbabakasakali pa rin ako.
"A-anak," lumuluhang sambit ni Daddy. Mas lalong bumuhos ang aking mga luha. I've
never seen such an emotion in my father, Daddy Kennedy. Mas masarap pakinggan at
masarap damhin ang salitang 'yan mula sa tunay kong ama.
Pero bakit sa ganitong pagkakataon pa? When we are all in danger. And also because
of them why we got to this point. Sila ang naging simula nito at kaming mga anak
ang nagdurusa at magbabayad sa mga kasalanang nagawa nila noon.
"How? How did this happen?" tanong ni Selenah. Ramdam ko ang pait sa kanyang tinig.
"How did Hescikaye become your child, Daddy?! And how about me?! How did I get to
your family? Who are my real parents? Damn! Tell me the truth! Bakit niyo kami
inilayo sa mga kanya-kanya naming pamilya! Ginawa niyong impyerno ang buhay namin
sa mga oras na ito!" puno ng hinanakit ang tinig ni Selenah. Hindi pala kami
nagkakalayo ng kalagayan.
"Hindi ko rin alam, anak. Only your Mom knows about it. She's the mastermind of it
all," sagot ni Daddy.
"May alam ka na, Daddy I know! So tell me what's true!"
"Didn't I tell you earlier who your father is? Are you deaf? Si Senyo-"
"I'm not talking to you!" sigaw ni Selenah kay Hanna nang bigla itong sumingit.
"He's your real father! The Demon Senyor Philip Steinfield!" sigaw rin ni Hanna.
"Hell, no!"
"Yes, he is! Ipinagpalit ka sa tunay na anak ni Magdalene na lalaki upang magamit
ka sa paglago ng kanilang negosyo! Nakikilala mo ba sila?" She pointed to the women
in the corner of his room. Napalingon din ako sa mga babaeng iyon. "Don't you
remember some of them? They are the only models with you who pretend to be
endorsers of your mother's animal bikinis but this is really their real motive.
Isasalang sa isang makamundong pagnanasa at ipapapiyesta sa mga mata ng mga
dayuhan!" Hanna laughed out loud.
I can't believe what she is doing right now. She was so far, far away from the
Hanna I knew who was very kind and sweet to me back then.
Nakakalungkot lang isipin lalo na sa tuwing binabalikan ko ang mga alaala namin
noon. Hindi ko lubos maisip na aabot kami sa ganito. Na kaya niyang maging
pinakamasama para lang sa mga hangarin niya.
But I couldn't believe what she said. I can't believe that even Selenah was
unknowingly used by her own parents for this dirty damn business.
Now, I understand how Selenah feels right now. She shouldn't suffer here. Hindi
siya dapat ang magbayad para sa kasalanan ng mga magulang niya. Sapat na ang
habambuhay na panggagamit sa kanya.
"Mga hayop kayo," wika ni Selenah. "Sinong lalaki ang anak ni Magdalene?"
"Sino? Why don't you know him? Aren't you with him every day? Sino ang malandi sa
ating dalawa, hindi ba't ikaw? May boyfriend ka na ngunit nakuha mo pang kumapit sa
iba. At sa anak pa ng iyong ina-inahan," sagot ni Hanna.
"Diretsuhin mo na ang ipinupunto mo!" sigaw muli ni Selenah na tila nauubusan na ng
pasensiya.
"Bakit hindi mo tanungin ang iyong ama-amahan? Siya ang ama." Kaagad akong
napalingon kay Daddy.
What does Hanna mean? Daddy has another child bukod pa kay Shield? Ang ibig bang
sabihin niyon ay kapatid ko rin?
"Tell her, Mister Montgomery. She has the right to know the truth. Ako pa ba ang
magsasabi? Mahal ang bayad ko dito, hindi ako mensahera!" sagot ni Hanna kasabay ng
pagdukot niya sa kanyang bulsa at paglabas ng isang cellphone.
"Tell me, Daddy. I'm begging you," ramdam ko ang paghihinagpis sa tinig ni Selenah.
Kahit ako ay gusto ko ring marinig ang lahat. Ang buong katotohanan.
"Kailan ko lang din nalaman, anak. Noong isinugod ka sa Hospital, doon ko nalaman
mula sa pag-uusap ni Magdalene at Philip. Si Skipper ay anak namin ng iyong ina."
My tears flowed down again. I remember the first time I saw Skipper in Empress'
apartment. Naabutan ko siyang nasa kasarapan ng pagtulog sa sofa habang nakanganga.
Humanga pa ako sa taglay niyang kaguwapuhan, iyon pala ay kapatid ko siya.
"Si Philip Steinfield ay anak ng kasosyo sa negosyo ng mga Lirio. Magkababata sila
ng iyong ina, si Magdalene." Nakita ko ang pag-ismid ni Selenah sa sinabi ni Daddy.
"Napangasawa ni Philip si Sophia, ang tunay mong ina. At ako naman ay si Magdalene.
Sabay kayong ipinanganak noon sa Hospital ngunit dahil sa negosyo ay naisip nilang
pagpalitin kayong dalawa ni Skipper."
"How about kuya Shield and Hescikaye?" tanong muli ni Selenah.
"Si Shield ay anak namin ni Magdalene, nauna siyang mabuo kay Hescikaye. Ang
kanyang ina ang una kong minahal, si Hazel." Gusto kong matawa sa tinuran ni Daddy.
Minahal? Tsk. "..ngunit dahil sa kagustuhan kong magkaanak kaagad, di sinasadya ay
may n-nangyari sa amin ng bestfriend niyang si Magdalene," sa sinabi niyang iyon ay
muli na namang bumangon ang galit ko para sa kanya.
"Bestfriend? What the fvck?" Maging si Selenah ay iyon din ang tinuran. "So ano
'to? Ahasan?" sarkastiko niyang tanong at hindi naman nakasagot si Daddy.
"Nahanap niyo na ba?! Mga bobo kayo! Mga walang kwenta!" We immediately turned to
Hanna when she suddenly shouted at her cellphone.
Bigla niya rin itong inihagis sa pader dahilan ng pagkabasag nito.
"Pinagtataguan talaga ako ng mga magulang mo," gigil niyang saad kay Selenah. "Oh,
nasaan sila ngayon? Why can't they save you? Hiding? Afraid?" Muli siyang
humalakhak.
"Why are you doing this?" tanong ni Selenah sa kanya.
"Bakit? Bukod sa inagawan ako ng babaeng ito." Bigla akong itinuro ni Hanna.
"Gumaganti lang sa pamilya mo, ninyong lahat! Dahil ang ipinangako ng iyong ama at
ng mga Garland!" She also suddenly pointed at Mclaren. My forehead furrowed. Anong
ipinangako? Ang kasal ba ang tinutukoy ni Hanna at ang tungkol sa negosyo? "Ay isa
lang malaking KASINUNGALINGAN!" malakas na sigaw ni Hanna. "PAASA kayong lahat! My
Daddy became desperate, depressed and his life became miserable dahil bukod sa
lumayas ang aming ina na malanding kagaya niya!" Muli niya akong itinuro. Napatiim-
bagang ako dahil sa kanyang sinabi tungkol sa aming ina! "Gradually, all the
investors in our company are backing up and it's all your damn fault!" sigaw niya
sa akin.
"Kayo ang gumawa ng sarili niyong problema! Just accept the fact that not
everything will be yours. At tanggapin mo na ring walang magmamahal sa iyo dahil sa
ugali mong demonyo!" sigaw ni Selenah sa kanya.
"Aba't-"
"Boss, narito na po ang mga machine." Lalapitan na sana ni Hanna si Hescikaye nang
biglang sumingit ang isa sa kanyang mga tauhan.
"Let them in and prepare it for these two bitches," mariing sagot ni Hanna kasabay
ng pagturo niya sa aming dalawa ni Selenah. Muli na naman akong nilukuban ng
matinding takot. Kaagad akong napalingon kay Mclaren.
"Stop that, Hanna!" sigaw ni Mclaren kasabay naman ng pagpasok ng dalawa sa
kanilang mga tauhan at parehong may buhat na mga box.
"Parang awa mo na. Pakawalan mo na ang mga anak ko. Wala silang kinalaman dito!"
pagmamakaawa ni Daddy habang halos maglumuhod na siya mula sa kanyang kinatatayuan.
Lumapit na sa akin ang isa. "Mc!" I cried out in fear. Ang baby namin.
Ngunit nagtaka ako nang matapos ibaba ng kanilang tauhan ang box sa ibaba ng mesa
ay sinimulan niyang kalasin ang mga lock sa aking mga braso. Kaagad akong
napalingon sa taong ito. At nanlaki ang aking mga mata nang masilip ko ang kanyang
mukha mula sa pagkakatabon ng suot nitong sumbrero.
"E-Empress?" bulong ko sa kanya.
"Ssshhh," saway niya sa akin. Tila lumukso ang aking dibdib dahil sa tuwa!
"Bakit ba napakatagal niyong kumilos?! Hey, you! What the fvck are you doing?!"
biglang sigaw ni Hanna. Lumakas ang kabog ng aking dibdib.
"Kinakalasan?" Napanganga ako sa sarkastikong pagsagot ni Empress sa kanya.
Nakita ko naman ang panlalaki ng mga mata ni Hanna. Mabilis ding nakalas ni Empress
ang mga lock sa aking mga paa.
"What the hell? Who the fvck are you?!" sigaw ni Hanna kasabay ng mabilis niyang
pagbunot ng baril mula sa katabi niyang tauhan at tangkang itututok ito kay Empress
ngunit mabilis nasipa ni Empress ang braso ni Hanna. Nabitawan ni Hanna ang baril
at tumalsik ito sa ere.
Kaagad nakabig ng braso ni Empress ang leeg ni Hanna kasunod ang pagsambot niya sa
baril at pagtutok nito sa ulo ni Hanna.
"Hanna!" sigaw ko sa bilis ng pangyayari.
"Sige, ilabas mo ang tapang mo," nakangising tanong ni Empress kay Hanna na nanigas
mula sa kanyang kinatatayuan.
Kasunod niyon ay sunod-sunod na putok ang aming narinig mula sa labas nitong silid
na aming kinaroroonan.

CHAPTER 58 SAVING
"Put down your guns! Put down all your guns!" sigaw ni Hanna matapos magsikanya-
kanyang hugot ng baril ang kanyang mga tauhan at itinutok ang mga ito sa aming
lahat na mga biktima sa loob ng silid na ito.
While Mclaren doesn't care. He immediately ran to where I was.
"Mc." I quickly hugged him tightly while crying. He put me inside his arms and
hugged me tightly even though his arms were handcuffed.
Hindi na mapantayan ang pag-aalalang nababasa ko sa kanyang mga mata. He leaned
over me and kissed my cheeks, nose and forehead. Sobrang saya ng nararamdaman ko sa
mga sandaling ito dahil yakap ko na siya. Maliligtas na kami ng anak ko. O kung
hindi man, atleast kahit papaano ay kasama na namin si Mc.
"I'm so sorry, baby. Dapat ay hindi ako pumayag na magkahiwalay tayo. I shouldn't
have left you alone, so this wouldn't have happened to you. It's all my fault,
baby. I'm so sorry." Mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.
"No, Mc. It's not your fault." Ilang beses akong umiling sa kanya.
"Are you alright? Nasaktan ka ba nila? How about our baby?" Sinilip niya ang aking
tiyan.
"Ayos lang ako, ayos lang si baby."
"Take off his handcuffs if you don't want me to blow your head off." Napalingon ako
sa kinaroroonan ni Empress at Hanna nang marinig kong magsalita si Empress.
Napansin ko ang pagdiin niya ng baril sa ulo ni Hanna!
"Are you fvcking crazy?!" sigaw ni Hanna kay Empress. Mas lalo namang nanlaki ang
aking mga mata nang marinig ko ang pagkasa ng baril na hawak ni Empress. "Oo na! Oo
na! Kalagan niyo siya, mga inutil!" sigaw ni Hanna sa kanyang mga tauhan na biglang
nataranta at mababakas ang takot sa kanyang mukha.
Kaagad naman kumilos ang isa sa mga tauhan niya. Mabilis itong lumapit sa amin at
may ginawa sa aking likuran kung saan naroroon ang mga kamay ni Mclaren. Ilang
sandali lang ay naramdaman ko na ang mga kamay ni Mclaren na maayos ng nakahawak sa
aking tagiliran habang nakayakap.
"Dami mong satsat, susunod ka rin naman pala." I turned to the Empress again
because of what she said.
"Sino ka ba?!" Hanna shouted at her.
"Ako lang naman ang tatapos sa kademonyohan mo," nakangising sagot ni Empress.
Nagulat naman ako nang biglang lumapit si Selenah sa kanilang kinaroroonan habang
madilim ang anyo.
"You are the only one who fits in this fvcking place, so you better just bury your
fvcking self here!" sigaw ni Selenah sa mukha ni Hanna kasunod niyon ay binigyan
niya ito ng magkakasunod na sampal sa pisngi.
"Selenah, Empress, don't! Leave her. She's still my sister!" I couldn't stop myself
from shouting at them. Hanna is still my youngest sister and I love her!
"Forgive me, Hescikaye but a demon like her have no place in this world!" sagot ni
Selenah. Mababakas ang sobrang galit sa kanyang mga mata para sa aking kapatid.
Ngunit isang malakas na pagsabog ang aming narinig kasabay ng malakas na pagyanig
ng paligid.
"Mc!!!" The glass walls around us shattered. Mc quickly dropped me on the floor and
he wrapped his body around me habang ang isa niyang kamay ay naramdaman kong
nakahawak sa aking ulo bilang suporta mula sa pagtama ko sa sahig.
Narinig ko siyang dumaing kaya matinding takot ang aking naramdaman.
"Mc, are you okay?!"
"Yeah, i'm fine. C'mon." Kaagad siyang bumangon at binuhat ako. Nagkagulo na sa
paligid, mausok at hindi na namin halos makita ang isa't isa.
"Mc, si Hanna." I looked for Hanna in the dark and smoky surroundings but I
couldn't find her. I can no longer see Selenah and Empress as well as the others!
"We need to get out of here, baby. Mister Montgomery!" Mclaren shouted. Daddy?!
Kaagad akong lumingon sa paligid at hinanap ang kanyang kinaroroonan habang
mahigpit akong nakayakap sa leeg ni Mc.
"Mauna na kayo. Get my daughter out of this place, Mclaren. Please, save her at
mag-iingat kayo." Sa mausok na paligid ay biglang lumitaw si Daddy sa aming
harapan.
"Dad, sumama ka na. Let's get out of here!" I shouted at him. I reached for his arm
and pulled him closer to me.
Lumapit naman siya habang puno ng emosyon ang kanyang mga mata.
"I'm so sorry, anak for all the mistakes I made with you and to your Mommy. But you
have no idea how much I love your Mommy and you, anak. Sadyang tinalo lang ako ng
tukso at hangaring magkaanak kaagad noon. Bukod doon ay tungkol sa estado ng aking
pamumuhay, I was just poor and all I could do was love your Mommy. Even though it
was too late for us, humihingi pa rin ako ng tawad."
"Dad, can we forget this for now? We need to get out of here."
"No, anak. Hawak ni Magdalene ang Mommy mo. Kailangan ko siyang puntahan. I need to
save her." I was stunned by what Daddy said.
"S-si Mommy?"
"Oo, anak. Mclaren, go ahead. Get her out." Hinalikan ako ni Daddy sa aking noo.
Nagtataka ako dahil ang mga braso niya ay nananatili lang sa kanyang likuran.
"P-pero, Dad. Paano si Mommy? Hindi! Hindi! Huwag tayong umalis, Mc! Puntahan natin
si Mommy! Iligtas natin siya!" Niyakap ko na siya ng mahigpit ngunit pilit na akong
inilalayo ni Mclaren mula sa kanya.
"No, baby. Ako na lang ang babalik dito. You need to get out of here. Think of our
baby, please. We'll take care of your Mom." Nagsimula ng maglakad si Mclaren
palabas ng silid.
"Pero Mc! Dad! Mangako sa akin, ililigtas mo si Mommy! Parang awa mo na, Daddy!
Iligtas mo siya!" Muling sumabog ang aking mga luha habang tinatanaw siya sa
malayo. He remained standing there as he stared at me and his eyes filled with
emotion.
Hanggang sa tuluyan na siyang maglaho sa aking paningin. Iba ang pakiramdam ko.
Kakaibang takot ang namamayani ngayon sa dibdib ko at hindi ko na alam kung para
saan pa ang mga ito. Siguro ay para sa lahat.
"Mclaren, here!" Nagulat ako nang marinig ko ang malakas na tinig ni Aegia.
"Aegia?!" I called her and tried to find her until suddenly her back came out in
front of us while shooting at anyone at tila hinaharangan niya kami mula sa mga
kaaway.
"Faster, Mclaren! In that hallway!" She pointed to a hallway on the side as she
continued to cover us and fire bullets everywhere.
"Hold me tight, baby," Mc said to me as he ran fast. Yumakap naman ako ng mahigpit
sa kanyang leeg.
We entered a hallway. "Aegia, si Mommy. Iligtas mo si Mommy! Hawak siya ni
Magdalene!" sigaw ko kay Aegia na nasa aming hulihan.
"Yeah, don't worry! I'll never allow anyone to hurt your Mom even with the tip of
her fvcking nails!" Napanganga ako sa isinagot ni Aegia.
"Siguraduhin mo lang, Aegia dahil kung hindi, ikaw ang mananagot sa akin!" gigil
kong sagot sa kanya.
"What the? Mali yata 'yong nasabi ko," dinig kong bulong niya sa kanyang sarili.

CHAPTER 59 ESCAPING
"Wear this." Aegia handed us the equipment worn by the divers. "You need to hurry
bago pa kayo abutan ng pagsabog." Namilog ang aking mga mata sa kanyang sinabi!
"Anong pagsabog? Sasabog ang lugar na ito? How about Mommy, si Daddy, si Skipper
ang kapatid ko at si Hanna?!" Binalot ako ng matinding takot. Then we can't leave
this place without them.
Tanging pagngiwi ang isinagot sa akin ni Aegia. "Naisip mo pa rin ang demonyo mong
kapatid na 'yon?"
"She's still my sister!"
"Pero muntik ka na niyang ipahalay sa iba at patayin! Will that good sister do
that?" I was speechless. "Do you know what she needs? Institution, she needs a
mental institution. Wala sa sariling katinuan ang kapatid mo. May sira na siya sa
utak." Bumilog pa siya sa hangin sa tapat ng kanyang sentido gamit ang kanyang
hintuturo.
"M-may pinagdadaanan lang siya. M-may kasalanan din kami sa nangyari."
"Stop blaming yourself dahil wala kang kasalanan dito. She chose to be worse than
to fix the family problem. Hala, magmadali na kayo, wala na tayong oras." Mclaren
immediately helped me put on a diving suit.
"Just, promise me, Aegia. Save my family. Wait, are you an agent?" Bigla akong may
naalala. Hindi ko rin alam kung bakit iyon ang bigla na lang lumabas sa aking
bibig. "Is this the organization you can't tell me? Because I'm already wondering
about you, how good you are at fighting. You're good at holding a gun."
"Ang dami mong sinasabi, lumakad na kayo." She pushed us into a small elevator and
looks like she was avoiding my question.
"What is this?" patungkol ko sa maliit na silid na tila elevator na yari sa glass
ang pinto. Kinabitan din ako ni Mc ng scuba tank sa aking likuran. Matapos ko ay
siya naman ang nagsuot ng para sa kanya.
"Aegia, please promise me. Ikaw na ang bahala kila Mommy."
"Trust me, a'right?" I nodded at what she said. "When you enter there, press the
red button on the side. After that, the door above opens." Itinuro niya ang nasa
itaas na bilog na bahagi. "Water from the sea will pour into that metal booth until
it fills up. And there you will come out of the door above. This place is too deep
kaya kailangan niy-"
"W-wait, wait. Is there no other way? Saan ba kami dumaan noong dinala kami dito?"
"Kaye might have a hard time. You know she's pregnant," Mclaren said worriedly.
"Wala na dahil nag-short circuit na ang linya ng kuryente sa lugar na ito. The
elevator doesn't work anymore and you can just stock up on it and run out of air.
Isa pa, gumuho na rin ang lugar kung saan ang daanan ng tren patungo sa mga
elevator kaya wala na tayong iba pang pagpipilian kundi dito na lang."
Pakiramdam ko ay binagsakan ako ng langit at lupa sa kanyang mga sinabi.
"This, just use it. This will help you lift up. Sa tingin ko ay sinadya itong gawin
kung sakali mang magkaroon ng aberya sa mga lagusan dito. I saw that in one of
their stockrooms here." Inabutan niya kami ng apat na kulay orange na salbabida.
Matitigas ito at sa tingin ko ay gawa sa makapal na materyales ito. Mclaren
immediately took it.
"Be careful." Saglit na lumamlam ang mga mata ni Aegia. I cried. I pulled her and
hugged her tightly.
"Kulang ang salitang thank you pero nagpapasalamat pa rin ako sa iyo, Aegia. Ilang
beses mo ng iniligtas ang buhay ko."
"Tsk. That's enough. Aren't you my bestfriend. Probably, I'll help you. Matitiis ba
naman kita? Sige na, sige na. Bilisan niyo na." Kumalas na siya mula sa aming
pagkakayakap sa isa't isa. Bahagya siyang tumalikod ngunit hindi pa rin nakaligtas
sa aking paningin ang panunubig ng kanyang mga mata.
"Be careful too, Aegia. I love you, bestfriend." Mclaren and I immediately entered
the elevator room. Aegia closed the door.
Mclaren put the diving mask on me first as well as the part of the regulator where
I could breathe. Isinuot niya sa magkabila kong braso ang dalawang salbabida. He
was also ready before he finally pressed the red button on the side. May narinig
kaming paghugong kasunod niyon ay pagbubukas ng pinto sa itaas at pagbuhos ng
napakaraming tubig dito sa loob. The inside of the booth was quickly filled with
water.
I glanced at Aegia again from the glass door but my eyes widened when a bullet hit
the glass door which caused it to crack kasabay ng pag-igtad ni Aegia na hanggang
ngayon ay nakakatitig pa rin sa akin.
"Aghm!" Naibuga ko ang suot kong elevator at sisigaw na sana nang mapuno ng tubig
ang aking bibig. Mclaren immediately put the regulator in my mouth again. I was
filled with fear when Aegia fell to the floor!
Lumapit ako sa pinto at pinukpok ito. Pinilit ko itong mabuksan ngunit ayaw niyang
bumukas. Nakita ko namang sinusubukan din ni Mclaren na pindutin ang security
system na kung ano-ano mga code ngunit nag-eerror lang ito.
Mc! Please! Sinenyasan ko si Mc na gawin ang lahat na magagawa niya upang mabuksan
ang pinto habang nararamdaman ko ang pagsabog ng aking mga luha mula sa suot kong
diving mask. Ilang ulit kong pinagsusuntok ang wall glass maging ang tinamaan ng
bala na nakitaan ko ng crack ngunit sa tingin ko ay yari sa makapal na salamin ang
booth na ito!
Mahigpit din naming pinipigilan ang sarili namin mula sa pag-angat dahil hanggang
ngayon ay nasa mga braso ko pa rin ang mga salbabida. Keep on trying, Mc!
Ngunit nanlaki ang aking mga mata nang ilang mga armadong kalalakihan pa ang
naglabasan habang nakatutok sa aming kinaroroonan ang mga hawak nilang baril. I
felt Mclaren's arm wrap around my waist and he quickly pulled me up.
Aegia!!! I could do nothing but shout in my mind until we finally got out of the
booth and the dark ocean welcomed us. Ilang beses kong tinangkang umalis mula sa
pagkakayakap sa akin ni Mclaren. We can't leave Aegia! Ilang beses na niyang
iniligtas ang buhay ko. Kailangan niya ako ngayon ngunit mahigpit akong pinigilan
ni Mclaren habang mabilis kaming hinihila paitaas ng mga suot naming salbabida.
Tinangka kong tanggalin ang mga salbabida sa aking katawan ngunit mahigpit din
itong hawak ni Mclaren. Wala akong magawa sa kanyang lakas bukod doon ay nasa
ilalim kami ng tubig kaya nahihirapan akong gumalaw.
I looked at him and stared intently into his eyes. I begged him. We had to save
Aegia ngunit tanging pag-iling lang ang isinagot niya sa akin habang nababanaag ko
rin ang emosyon mula sa kanyang mga mata.
Hinawakan niya ang aking tiyan at hinaplos. Wala na akong nagawa pa kundi ang
lumuha at hayaan siya.
Patawarin mo 'ko Aegia. Patawarin mo 'ko!
It was a few minutes before we finally got out of the water. We spotted some black
speedboats floating in the water ngunit wala namang mga laman. Mclaren helped me
climb there.
Mabilis kong tinanggal ang suot kong regulator at diving mask bago pumalahaw ng
iyak.
"Aegiaaaa!!!"

CHAPTER 60 SURVIVORS
Mclaren's POV
"Okay na 'to. Kulang pa nga ito eh. Sana dinamihan mo pa," nakangiwing wika ni
Klaire na kaibigan naming Doctor habang tinatapalan na niya ng mga bandage ang
aking likuran na tinamaan ng mga bubog kanina sa inalisan naming building sa ilalim
ng Isla.
We're now in the hospital after Hescikaye lost consciousness earlier in the
speedboat.
"Tsk."
"Ano ba kasing nangyari? Saan kayo nanggaling at sumugod kayo dito ng basang-basa
while it's not raining outside. Nag-honeymoon ba kayo sa bathtub?"
"It's a long story." I glanced at Kaye who was fast asleep in the hospital bed.
We've both changed our hospital clothes. "How is she and our baby?"
"She's fine now. Dala lang ng pagod at gutom kaya siya nawalan ng malay. What did
you do to her? Mukhang nagkaroon din siya ng post traumatic stress disorder. Did
you force her?" Mababakas ang paghihinala sa mga mata ni Klaire na iba ang dating
sa akin.
"Forced for what?"
"Sa...you know." Inginuso niya ang aking ibaba. My jaw almost dropped at what she
said and did.
"I never did that," inis kong sagot sa kanya at halos mapakamot ako sa aking ulo.
"E ano nga?" inis niya na ring tanong.
I started telling her the whole story and I wasn't surprised by her reaction. Halos
matulala siya.
"This isn't credible. Kaya pala ganun ang hitsura niya noong una ko siyang makita."
Lumingon siya sa kinaroroonan ni Aye.
"Hanggang ngayon ay wala pa ring balita tungkol sa kanila. Ang ipinagdarasal ko ay
maging ligtas ang buong pamilya niya at makaalis ng maayos sa lugar na 'yon." I
promised Kaye that I would go back to the island to help save her family but I
couldn't leave her in her condition. Ayokong mawala siya ng kahit saglit sa aking
paningin. Ayoko ng mangyaring muli na nanganib ang buhay niya nang wala ako sa
kanyang tabi. I will not be able to handle this when that happens again.
"Then why haven't you called the police to help them?"
"I did that earlier and maybe in these moments they are already there. Hindi lang
ako sigurado kung matutukyan nila ang ilalim ng Isla 'cause according to Aegia all
the tunnels were closed, except for one tunnel na dinaanan namin ni Hescikaye to
escape." I remember Aegia.
Patawarin niya sana ako. I want to save her ngunit sa tingin ko ay wala na kaming
magagawa pa noong dumating na ang marami pa sa mga kalaban na may mga hawak na
baril. And the only thing on my mind in those moments was to save Aye and our
child.
I know that's also what Aegia wants for her bestfriend but I can't help but blame
myself. Wala akong nagawa para sa kanya. Hindi ko siya nagawang tulungan even
though I knew she was always there for Kaye.
"Doc, excuse me. Emergency po." A nurse suddenly entered the room. Mukha siyang
taranta at nagmamadali.
"Excuse me, Mc. Babalikan na lang kita." Klaire immediately hurried out of the
room. Bumundol naman ang kaba sa aking dibdib. Kakaiba ang nararamdaman ko.
I also got up quickly and walked closer to the door. Sinilip ko ang nangyayari sa
labas at nakita kong maraming tao ang nagkakagulo sa pagpasok sa entrance na nasa
dulo ng hallway. Halos nakapila ang mga stretcher bed sa hallway na nagmamadaling
itulak ng mga Doctor at Nurse at kapwa may mga nakahigang taong duguan.
"Fin! Lumaban ka! Huwag mo kaming iiwan." I was stunned when I saw a woman crying
as she walked with a group of nurses and doctors.
"Tita Hazel?"
***
Hescikaye's POV
Nakaririnig ako ng mga mahihinang ingay sa paligid. Dahan-dahan kong idinilat ang
inaantok ko pang mga mata. Napalinga ako sa paligid. Ilang kagamitang panggamot ang
aking nakita. Hospital. Nasa hospital ako.
"M-mc?" Walang ibang taong naririto sa silid ngunit bahagyang nakabukas ang pinto
at naririnig ko ang mga panaghoy mula sa labas.
Naisipan kong bumangon kahit nanghihina pa ang aking katawan. I walked towards the
door and opened it completely. Mas lalong lumakas ang mga ingay at mga panaghoy na
para bang may mga umiiyak.
"Daddy!!!" sigaw ni Selenah ang aking narinig. Nagsimulang magkarambulan ang tibok
ng puso ko habang dahan-dahan akong humahakbang palabas ng silid. Hinanap ko sa
magkabilang hallway ang naririnig kong mga ingay at natagpuan ko ito sa dulong
bahagi ng hallway sa kanan.
Nagtitipon-tipon sa labas ng isang Emergency Room ang mga pamilyar na mukha. The
first thing I noticed was Mommy crying as Mclaren hugged her.
"M-mommy?" Bumilis ang aking paghakbang at tinungo ang kanilang kinaroroonan.
"Mommy?!"
Namasa ang aking mga mata hanggang sa tumulo na ang aking mga luha. My Mommy is
safe. Thank God!
Naagaw ko ang kanilang pansin. Mommy turned to me.
"Anak." Kaagad siyang bumitaw kay Mc ay sinalubong ako ng yakap.
"Mommy!" Mas lalong bumugso ang aking damdamin nang mayakap ko na ang aking ina.
"Mommy, ang akala ko hindi na tayo magkikita. I'm so scared, Mommy."
"Andito na 'ko, anak. Salamat sa Diyos at ligtas ka. Hindi mo alam kung gaano ako
nag-aalala sa iyo. Akala ko mawawala ka na sa'kin." Hinawakan ni Mommy ang
magkabila kong pisngi at hinalikan ako sa noo habang patuloy din sa pag-agos ang
kanyang mga luha. "Ayos ka lang ba, anak? Hindi ka ba nasaktan ng sobra? Kumusta
ang baby mo?"
Kaagad akong napahawak sa aking tiyan. Dinama ko ito at pinakiramdaman. Kakaibang
takot ang namayani sa akin. Matapos kong pumalahaw ng iyak sa gitna ng dagat ay
wala na akong ibang matandaang nangyari.
"Mc?" I immediately turned to Mc. Kaagad naman siyang lumapit sa akin. Hinapit niya
ako sa baywang kasabay ng paghaplos niya sa aking tiyan.
"Our baby is safe," he replied with a small smile on his lips. Napansin ko ang
kakaiba sa kanyang mga mata. Namumula ito at para bang galing sa pag-iyak. Kaagad
itong naging mailap at bumaling sa ibang direksiyon.
"W-why?" I also turned to Mommy but like Mc she also couldn't look straight into my
eyes.
Napalingon ako sa direksiyon ng Emergency Room at halos matulala ako nang makita
kong lumabas doon si Aegia na sakay ng wheelchair habang itinutulak ni Silver. Her
left arm was wrapped in a bandage.
"Aegia!" napasigaw ako at halos takbuhin ko na ang daan patungo sa kanyang
kinaroroonan. Lumingon naman siya sa akin habang nakangiti.
Kaagad ko siyang niyakap ng mahigpit habang sumasabog ang aking mga luha.
"You scared me too much, you know that?! I thought you were dead!" Halos
magpapadyak ako mula sa aking kinatatayuan at halos pagsusuntukin ko siya dahil sa
tindi ng emosyon na aking nararamdaman.
"A-aw, aw!" Kaagad naman akong bumitaw mula sa pagkakayakap ko sa kanya nang
marinig ko siyang dumaing.
"S-sorry."
"Now I think I will die because of you," nakangiwi niyang reklamo habang hinihimas
ang braso niyang balot ng bandage ngunit sa huli ay ngumiti din. "I'm happy to know
that you survived."
"And that's because of you. I'm happier to see you alive right now," sagot ko
habang hindi ko mapigilan ang sarili kong mapahikbi.
"Ang masamang damo ay matagal mamatay," pagbibiro niya.
"Hindi mamamatay 'yan. May sa pusa 'yan eh. Tingnan mo, kamukha ng pusa," sagot
naman ni Silver na siyang may hawak sa wheelchair na sinasakyan ni Aegia. I also
noticed some scars on Silver's body and some blood stains on his arms and face.
Does that mean he's also in that building? Magkakasama ba sila?
"Ito, gusto mo?" Maangas namang tinaasan ng kamao ni Aegia si Silver.
"Get well before you give it to me. May tama ka na nga, ang yabang mo pa rin."
Nangiti na lang ako habang pinanonood ko ang dalawa sa kanilang pagsasagutan. Na-
miss kong bigla ang mga moment namin at sobrang laking pasasalamat ko dahil
nakaligtas din sila.
"Ewan ko sa'yo. Ayan na pala si Empress," sagot ni Aegia.
Namilog ang aking mga mata nang maalala ko si Empress! She was one of my friends
who saved me. Sinundan ko ng tingin ang tinitingnan ni Aegia at nakita ko itong
kalalabas lang din ng Emergency Room.
"Empress." Kaagad ko siyang nilapitan at niyakap ng mahigpit. Naramdaman ko rin
naman ang pagyakap niya sa akin. "You never know how grateful I am for coming there
with Skipper. Siguro kung hindi kayo dumating doon, baka kung ano na ang nangyari
sa aming lahat."
"Wala 'yon," sagot naman niya habang hinahagod niya ang aking likod. Kaagad din
kaming bumitaw sa isa't isa. "Kaibigan na rin kita at kaibigan ko si Aegia at
Skipper kaya hindi ko matitiis na hindi ako tutulong sa inyo."
"Thank you so much. Hindi ko alam kung paano ako makakabawi sa inyo," sagot ko
habang naluluha ngunit natigilan ako nang mapasulyap ako sa kanyang likuran kung
saan nakikita ko ang nangyayari sa loob ng Emergency Room.
Nangunot ang aking noo nang makita ko doon si Selenah na humahagugol habang
nakayakap sa isang pasyenteng nakahiga sa hospital bed. Sa kanyang tabi ay si
Skipper na patuloy siyang inaalalayan kahit nakikita ko rin ang pagpatak ng kanyang
mga luha. Napansin ko din sa loob si Shield habang nakatayo sa paanan ng kama at
tulalang nakatitig sa pasyente.
Sa aking nanginginig na mga tuhod ay pinilit kong humakbang papasok sa loob ng
silid.
"Baby." Kaagad kong naramdaman ang pag-alalay sa akin ni Mclaren at narinig ko
namang muli ang lumalakas na panaghoy ni Mommy mula sa kung saan.
Pakiramdam ko ay napakabagal ng paggalaw ng paligid. Bumubundol ang malakas na kaba
sa aking dibdib habang pilit kong inaaninaw ang mukha ng pasyenteng sa tingin ko ay
wala ng buhay.
At nang tuluyan ko na itong masilayan ay halos gumunaw ang aking mundo nang
makilala ko na ito.
"D-da-ddy."

CHAPTER 61 NEW LIFE

A MONTH PASSED
Kung dati-rati ay hindi ko makuhang harapin at titigan ang tunay kong ama, ngayon
ay halos ayaw ko ng umalis sa tabi ng kanyang puntod upang makasama lang siya.
Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapigilan ang pag-agos ng aking mga luha sa
pisngi sa tuwing tinititigan ko siya at hinahaplos ang bawat letra ng kanyang
pangalang nakaukit sa lapida.
Serafin S. Montgomery
Napakasakit dahil binigyan nga kami ng pagkakataong magkakilala ngunit hindi ang
magkasama. Kaagad din siyang binawi sa akin.
Bakit naman ganun? Sana man lang ay naranasan kong maalagaan at maramdaman ang
totoong pagmamahal na galing sa tunay kong ama kahit saglit lang. Ni hindi pa nga
kami nagkakaayos. Namatay siyang patuloy sa paghingi ng tawad sa amin ni Mommy at
hindi man lang niya naririnig pa ang mga sagot ko.
Ni hindi man lang niya nalaman na mahal ko din siya, na pinatatawad ko na siya sa
nagawa niyang pag-abanduna sa amin noon ni Mommy. Siya pa rin ang ama ko at kahit
hindi ko matanggap ang naging dahilan niya noon sa pag-iwan niya sa amin ay
tatanggapin ko pa rin siya.
"Sana kung naririnig mo 'ko, Dad. Mahal kita. M-mahal na mahal kita, Daddy. Ako ang
patawarin mo kung naging matigas ako sa iyo. Kung hindi kita binigyan ng
pagkakataong makapasok sa buhay ko at sa puso ko." Hindi mawala-wala sa isip ko ang
tagpo sa ilalim ng Isla kung saan kami una at huling nagkasama. 'Yong kauna-unahang
beses ko siyang nayakap, 'yong marinig ko mula sa kanya ang mga katagang mahal niya
ako.
Parang pinipiga ang puso ko sa tuwing naaalala ko ang mga sandaling iyon. 'Yong mga
titig niyang punong-puno ng paghingi ng tawad.
"Daddy!" hindi ko pa rin mapigilang hindi sumigaw. Kung maibabalik ko lang ang
nakaraan, susulitin ko ang bawat oras na kasama ko siya.
Ngunit wala na. Huli na ang lahat. Tuluyan na niya kaming iniwan at kaunting ala-
ala lang niya ang aming dadalhin habang kami ay nabubuhay.
***
"Huh, ang lakas din naman ng loob mong magpakita pa sa amin ni Daddy. Para ano?
Para pagtawanan kami? Para ipamukha sa amin na heto kami, talunan sa isang palarong
kayo ang nagsimula," wika ni Hanna. Punong-puno ng hinanakit ang bawat salitang
lumalabas sa kanyang bibig.
Kasalukuyan na silang nakakulong sa isa sa mga piitan sa lungsod ng Manila at
ngayon ay magkakaharap kaming tatlo sa isang lamesa. Si Hanna, ako at ang itinuring
kong ama.
Nananatiling tahimik si Daddy at tulala sa isang tabi. Samantalang tatlong lalaki
ang bantay ko sa aking likuran, si Shield, Skipper and Mclaren at ilang bantay na
kapulisan sa paligid kung sakali mang pagtangkaan nila akong saktan.
"Hindi ganun, Hanna. I want to apologize for everything that happened."
"Can your apology go back to the past? Look at my daddy! Hindi ka ba naawa sa
kanya? Siya na nga ang niloko ni Mommy tapos ngayon ay siya pa ang nakulong?! At
ako! Hinayaan ako ni Mommy na makulong dito! What kind of mother is she?! At si
Daddy, he took care of you even though he knew you were the son of another man! He
gave you a good life! Pinakain, pinatira sa isang palasyo! Then this is what you
will repay him?! Ninyo ni Mommy?! Wala kayong mga utang na loob!" mahabang sigaw ni
Hanna habang walang humpay sa pag-agos ang kanyang mga luha sa pisngi.
"I know all that...and I'm grateful for what Daddy has done for me at tatanawin ko
'yon habambuhay. Patawarin mo 'ko, Dad. Hindi ko alam na aabot tayong lahat sa
ganito." Tiningnan ko si Daddy ngunit nananatili siyang tulala at wala sa tamang
direksiyon ang kanyang mga mata.
"What? Are you still blaming Dad?! Kung hindi dahil kay Momm-"
"Tama na! Stop blaming our Mom! She regrets everything that happened! Nagdurusa na
siya ngayon!"
"It should be! Let us all suffer together! Umalis ka na! At huwag na huwag ka ng
magpapakita pa sa amin ni Daddy!" Inalalayan niya si Daddy upang makatayo. "Come
on, Dad. Let's get away from them. Tayong dalawa lang ang nakakaintindi sa isa't
isa. Walang nagmamahal sa atin kundi tayong dalawa lang."
Kinuha ni Daddy ang kanyang saklay. Ang balita ko ay nadaganan daw ito ng bakal
mula sa gusali sa ilalim ng Isla na siyang naging dahilan ng pagkabali ng kanyang
buto sa binti.
"D-daddy." Kaagad kong ginagap ang kanyang kamay at hinawakan ng mahigpit.
He turned to me and stared into my eyes but his face was blank. I couldn't read any
emotion in his eyes.
"P-patawarin niyo po ako. You know how much I respect you. Lahat ng mga inuutos
niyo sa akin ay sinusunod ko. I love you, daddy kahit pakiramdam ko noon ay
kinukulong niyo na ako sa mga kamay niyo. Even though I feel like you are making me
a prisoner, a slave who shouldn't disobey the king's order. I still love you, Dad.
Ikaw ang kinalakihan kong ama and no matter what happens, everything will never
change. Patawarin niyo po ako at sana ay mapatawad niyo na rin si Mommy." Animo'y
bukal na patuloy sa pagbulwak ang aking mga luha mula sa aking mga mata.
Ngunit bumagsak ang aking mga balikat nang dahan-dahang alisin ni daddy ang
pagkakahawak ko sa kanyang kamay. Tuluyan na siyang tumayo at walang lingong-likod
na tinalikuran ako.
"C'mon, baby. Let's get out of here." Lumapit sa akin si Mclaren at inalalayan
akong makatayo. "It's too early. Maybe we need to give them enough time first. All
wounds will heal...pero hindi pa ngayon." Pinunasan niya ang mga luha ko sa pisngi
na hindi maampat-ampat.
"Drink water." Napalingon ako kay Skipper nang abutan niya ako ng bottled water.
Kinuha ko naman ito habang nakatitig sa kanya.
"Thanks. Okay ka lang?" tanong ko sa kanya dahil alam kong hindi kami nagkakalayo
ng pinagdadaanan sa ngayon.
Isa sa mga dahilan kung bakit siya naririto ay para makausap din ang tunay niyang
ina na si Magdalene na ngayon ay nakakulong na rin. Nilapitan ko siya at niyakap.
"Malalampasan din natin ito. Narito ako, ate mo 'ko at si Shield. Magkakasama na
tayo." Marahan kong hinagod ang kanyang likod nang maramdaman ko ang paghinga niya
ng malalim at pagsinghot.
Humiwalay ako at marahan kong hinawakan ang magkabila niyang pisngi.
"We'll start a new life. Kalilimutan natin ang lahat ng masasakit na ito. Kaya
natin 'to." Tumango-tango naman siya habang nangingilid na rin ang mga luha sa
kanyang pisngi.
"Tama na nga 'yan. Mukha ka ng bakla," bigla namang sabat ni Shield kasabay ng
pagtapik sa balikat ni Skipper at paggulo ng buhok nito.
"Fvck-"
"Ooops, I'm your older brother," kaagad na putol ni Shield sa sasabihin ni Skipper
na bagamat nakangiti ay mababakas pa rin ang lungkot sa kanyang mga mata.
"Whatever."
"Let's go. My soon-to-be wife needs to rest. Kanina niyo pa siya nilalamutak ah."
Mabilis akong inagaw ni Mclaren mula sa dalawa kong kapatid.
"Wala na munang kasal. Saka na 'yan, wala pa nga kaming memories eh," reklamo naman
ni Shield.
"She's pregnant at ayokong lumabas ang baby namin na hindi pa kami kasal."
"Wushuu? Is that the only reason? Parang may iba pa eh," sagot ni Shield habang
nakahimas sa kanyang baba. Halata namang inaasar niya lang si Mclaren.
"You might have another reason. Baka nakakalimutan mong you almost-"
"Mc, enough. Tapos na 'yon."
"Tsk. I didn't know that she was my sister and I apologized to her," nakasimangot
na sagot ni Shield.
"Tss," singhal ni Mclaren. Niyakap ko na lang siya sa kanyang baywang para matigil
na siya at saka kami naglakad palabas ng piitan.
Napahinga na lang ako ng malalim. Mc is right. The wounds in our hearts are still
fresh. Ang kailangan lang namin ay paghilumin ito sa paglipas ng panahon. Kasabay
niyon ay bagong buhay para sa lahat.
Hindi man maganda para sa iba ang pagbabago ng kanilang buhay, kahit papaano, sana
ay may matutunan at maging aral ito upang makita nila ang bagong liwanag.

CHAPTER 62 WEDDING DAY

Seven Months Later
"Napakagwapo naman talaga ng anak ko," nakangiting saad ni Mommy. Puno ng emosyon
siyang nakatitig sa aking kabuuan.
"Kanino pa ba ako magmamana?" I asked proudly after I adjusted my tie.
Finally, ngayon na ang araw ng aming kasal ni Aye. I waited for months before her
brothers finally released her. Shield and Skipper. Tsk.
Halos ayaw na nilang ipakita sa akin ang mahal ko! I thought they were hiding Aye
from me. I would've almost burned down their mansion.
They bought a new mansion at doon nila itinira si mommy Hazel with Shield, Skipper
and Aye.
Hindi naman daw kasi nila maaaring itira si mommy Hazel sa mansion ng mga
Montgomery so they bought a new one at doon sila nagsama-sama even though Shield
and Skipper's real mother was Mrs. Magdalene sa kagustuhan nilang makasama si
Hescikaye, their only father's sister.
"Ready ka na, anak? Let's go?" nakangiting yaya ni mommy. Even she is well dressed
in her gorgeous gown.
"Actually, I'm really nervous, mom. This is what I've been waiting for and finally
my dream will come true. Ang maikasal sa babaeng pinakamamahal ko." Emosyonal na
ngumiti naman si mommy. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang magkabila kong
pisngi.
"You have no idea how proud I am of you, son. Nalampasan mo ang isang malaking
pagsubok sa buhay mo at sa relasyon niyong dalawa ni Hescikaye. And I admire you so
much dahil ipinaglaban mo ang babaeng mahal mo kahit na alam mong maaaring mawala
sa iyo ang mana mo at nagawa mong isubo ang buhay mo sa panganib para lang iligtas
siya. It's true that you really love that woman. You deserve to be happy, son."
Hindi ko napigilan ang pamamasa ng aking mga mata dahil sa mga sinabi ni mommy. I
just hope daddy thinks the same way that until now he still hasn't talked to me.
"Thank you so much, mom for being there for me. I love you."
"Wala akong nagawa para sa iyo, anak. Alam mong hindi ko rin makayang suwayin ang
daddy mo."
"But atleast you're not stopping me. Even if you don’t say it, I know you always
support me." Mommy hugged me tightly and I did the same to her.
"Nakakatampo lang dahil hindi na ako ang babaeng mahal mo at ang bunso mong
kapatid."
"Wag ng magtampo, mom. Dinagdagan ko lang naman kayo eh. My love for you doesn't
diminish. I'll even give you many grandchildren as a gift," natatawa kong saad kay
mommy.
"Siguraduhin mo lang 'yan, ha?"
"Absolutely." Bumitaw na kami mula sa aming pagkakayakap at magkasabay na lumabas
ng silid.
My youngest sister chose to sleep in Hescikaye's mansion last night. She said she
felt that Aye was about to give birth and that she wanted to see how a woman could
give birth.
Tsk. Isa ito sa ipinag-aalala ko. Nananadya talaga itong mga kapatid niya dahil
talagang itinaon nilang kabuwanan na ni Aye bago nila ito pinayagang magpakasal! At
sila pa ang nag-set ng buwan at araw!
Nangangamba ako dahil baka abutan ng panganganak sa simbahan si Aye at hindi
matuloy ang aming kasal! Hindi maaari iyon dahil ipinangako kong kailangan ay
naikasal na kami bago namin salubungin ang pagdating ng aming anak.
Napahinto ako sa paglalakad nang abutan namin sa labas ng mansion si daddy habang
prente itong nakaupo sa isang upuan at abala sa pagbabasa ng tabloid. Sa mesa na
nasa kanyang harapan ay isang umuusok pa na kape.
Napahinga na lang ako ng malalim nang mapagmasdan ko ang hitsura niyang nakasuot
lang ng pambahay at ni wala man lang balak yatang samahan ako sa paglalakad patungo
sa altar. Parang pinipiga ang puso ko 'cause this is the most important day in my
life and my father is the one I hope will be the first to be proud of me as his
son.
Naramdaman ko ang paghagod ng kamay ni mommy sa aking likuran.
"It's okay, anak. Halika na, baka maunahan ka pa ng bride sa simbahan," malambing
na saad ni mommy. I looked up slightly to stop the tears from forming in my eyes.
Ngumiti ako kay mommy at nagsimula muling maglakad ngunit hindi ko pa rin napigilan
ang sarili kong lapitan si daddy.
"W-we're leaving,....Dad." Napansin ko naman siyang natigilan ngunit hindi pa rin
kumikilos mula sa kanyang kinauupuan at nananatili siyang nakatutok sa harapan ng
hawak niyang tabloid. "I'm still h-hoping to see you there at church. I will be the
happiest son today when that happens."
I waited for his answer but I received nothing.
Mommy pulled me towards our car. The chauffeur opened the door for us and then
mommy came inside first.
Bago ito tumakbo ay muli kong nilingon ang kinaroroonan ni daddy ngunit bumagsak
ang aking mga balikat nang hindi pa rin ito kumikilos mula sa kanyang kinauupuan.
"It's okay, anak. Bigyan pa natin siya ng panahon. Hayaan mo't matatanggap rin ito
ng daddy mo. Smile na, narito naman kami ng kapatid mo." Pinilit ko na lang ngumiti
sa tinuran ni mommy at inayos ang sarili ko kahit mabigat ag dibdib ko. Ang
kailangan ko na lang muna sigurong isipin sa ngayon ay ang pagsalubong ko sa aking
mag-ina sa harap ng altar.
***
"Congrats, buds. Kaisa ka na rin ng mga andres. Haha!" bati ni Charlie kasunod ang
pagtawa niya ng malakas matapos niya akong salubungin dito sa pinto ng simbahan.
"Tss. Anong andres?" kunot-noo kong tanong.
"Oh man, you really don't know that? Andres, andres de saya! Hahaha!"
"Under yun. Puro ka kalokohan, Charlie. Congrats, Mc. Finally," nakangiting bati
naman sa akin ni Sydney.
"Thanks." Nagyakap kami saglit at humalik sa pisngi.
"I never expected that it was her," she said again while there was a mischievous
smile on her lips. Maybe she meant when she first met Aye in my office and at that
time Aye was still in disguise.
Ngiti at iling na lang ang naisagot ko sa kanya. Kanina ko pa pinapuputok ang aking
mga daliri sa kamay upang pigilan ang pangangatal nito. Malakas din ang tibok ng
puso ko.
"Finally, matatali na din! Sigurado ka na ba talaga dyan, buddy? Pwede ka pang
umurong. Hahahaha!" Napalingon naman ako sa aking likuran nang marinig ko ang
pambubuska rin ni Rick habang sa kanyang tabi ay ang asawa niyang si Cail na may
kalakihan na ring tiyan.
Natanaw ko rin ang mag-asawang Yanlee and Avriah na kabababa lang ng kanilang
sasakyan. Nangiti ako dahil bilog na rin ang tiyan ni Avriah. Hindi na ako
makapaghintay na makita si Kaye habang hawak niya ang kanyang tiyang animo'y
pakwan.
Dumating din si Rhysdave and Dominic na hanggang ngayon ay mukha pa ring zombie.
***
We waited for just a few minutes when we saw the bride's car now entering the
church gate. Halo-halong emosyon na ang bumabalot sa akin. Mas lalong lumakas ang
kabog ng aking dibdib. Finally!
"Sir, mag-umpisa na po kayong mag-martsa at sa altar niyo na lang po hihintayin ang
inyong bride," nakangiting wika ng wedding organizer.
Napalibot ang aking paningin sa kabuuan ng loob ng simbahan. Halos mapuno ng mga
tao ang simbahang ito and they are all staring at us. Inangkla na ni mommy ang
kanyang kamay sa aking kaliwang braso. We were about to start walking when I felt a
familiar person accompany us on my right.
Napalingon ako dito at halos maiyak ako nang sumalubong sa akin ang emosyonal kong
ama. "D-dad.."
Alanganin siyang ngumiti na para bang nahihiya.
"L-let's go." Nangingiti na naiiyak akong tumango sa kanya. Hindi maipaliwanag na
saya ang nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Magiging perpekto na aming kasal ni
Aye.
When we arrived at the front of the altar, I hugged him tightly. I couldn't hold
back the tears from my eyes anymore dahil tinupad ng aking ama ang aking
kahilingan.
Yumakap din siya sa akin at tinapik ang aking balikat. I could see the happiness in
his eyes and that was enough for me kahit hindi na siya magsalita.
***
Ilang sandali lang ay tumugtog na ang marahan at nakaka-in love na musika.
Nagsimula ng magmartsa ang aming mga kinuhang abay sa kasal na amin din namang mga
kaibigan. I can no longer wait to see the woman I love the most.
Matapos ang mga abay ay tila bumagal na ang paggalaw ng paligid at animo'y isang
anghel ang ngayon ay marahang pumapasok sa pinto ng simbahan. Ilang segundo rin
akong nasilaw sa liwanag na nagmumula sa labas bago ko tuluyang nasilayan ang mukha
ng napakagandang babae sa balat ng lupa.
"I'm so proud of you, anak." Bigla akong napalingon kay daddy dahil sa kanyang
tinuran. Yung luha kong naiipon sa aking mga mata ay tuluyan ng tumulo.
"D-dad."
"I'm so sorry for everything, anak. Please forgive me." I just hugged my Dad
tightly 'cause I no longer knew what I should answer him. Ilang beses niyang
tinapik ang aking likuran.
"All right, face your bride." Ilang segundo rin akong napatitig kay daddy. Ngayon
ko lang muli nakita ang kanyang ngiti na sa tingin ko ay ngiti ng kaligayahan.
"Thank you, Dad. This is the best gift I've ever received at these moments." Kaagad
kong pinunasan ang aking mga luha at nagulat ako dahil sa aking paglingon ay kaagad
bumungad si Aye sa aking harapan. Ang bilis naman yata niyang maglakad?
"B-baby." Kaagad kong hinawakan ang kanyang kamay. Napansin kong napapangiwi siya
kahit nakangiti.
"Alagaan mo ang anak ko. Ikaw na ang bahala sa kanya," wika ni mommy Hazel. Kaagad
ko siyang niyakap at hinalikan sa pisngi.
"Yes, Mom. You know I can do everything for your daughter."
"Make sure you don't make our princess cry...dahil kung hindi, mata mo lang ang
walang latay," Shield threatened me who suddenly came out behind Aye. Skipper is
here too
"Stop it, kuya," saway naman sa kanya ni Aye. Muli kong napansin ang kanyang
pangingiwi.
"Congrats," nakangiti namang bati ni Skipper. Napansin ko naman si Selenah na naupo
na rin sa grupo ng mga kababaihang abay.
"Thanks," sagot ko bago ako bumaling kay Aye. "B-baby, you alright?"
"Y-Yeah." Napapakagat siya sa kanyang labi na para bang may pinipigilan. "T-tara
na, para matapos na."
"Ha?" She pulled me towards the Priest
"U-umpisahan na po natin, father," utos niya sa Pari na tila nagmamadali.
Napapanganga naman ako sa kanyang inaasal. Ang gusto ko kasi sana ay maging
romantic at mabagal lang itong aming kasal.
"Sige, bago tayo mag-umpisa ay gusto ko munang tanungin kung mayroon bang tutu-"
"F-father, s-sige na po. D-doon na po tayo sa i do keneme," putol kaagad ni Aye sa
sinasabi ng Pari.
"P-pero hindi maaari-"
"Lalabas na po ang baby ko! Bilisan niyo na!" Namilog ang aking mga mata sa sinabi
ni Kaye. Kaagad ko siyang inalalayan sa kanyang baywang dahil mas lalo siyang
napapangiwi.
"B-baby, come on. I'm gonna take you to the hospital!" Tinangka ko siyang buhatin.
Nagkagulo na rin ang mga tao sa paligid at kaagad nagsilapit sa amin. May tunog ng
ambulansiya na rin akong naririnig mula sa labas!
"No! Kailangan nating makasal, Mc! You promised me!"
"B-but-"
"Father, sige na!"
"O-oo na! Oo na! Ikaw Mister Mclaren Garland, tinatanggap mo ba bilang kabiyak-"
"O-Opo. Opo," taranta ko namang sagot.
"Ikaw naman Miss Hescikaye Villaroe-"
"I do! I do, father! Yung singsing!" Maging ang mga tao ay nataranta na din. Kaagad
nilang iniabot sa amin ang mga singsing. Kaagad din namin itong isinuot sa isa't
isa.
"I now pronounce you husband and wife," pagkasabing iyon ng Pari ay si Aye na rin
ang humila sa aking mukha at siniil ako ng halik sa aking mga labi. Kaagad ko
siyang binuhat.
"WHOAAA!!! CONGRATULATIONS!!!"
Napuno ng sigawan at palakpakan ang buong simbahan. Halos masilaw kami sa kislapan
ng mga camera.
"Mc, l-lalabas na ang baby natin!"
"Tabi kayo! Tabi!" may isang sumigaw na hindi ko nakilala. Humawing bigla ang mga
tao at pumasok ang apat na medic na may dalang stretcher.
"What the hell? I could carry my wife up to the car!" inis kong sigaw sa kanila and
then I hurriedly walked out of the church while I was carrying Aye.
Hindi nakaligtas sa aking paningin ang tawanan ng mga kapatid ni Aye na si Shield
at Skipper.
Humanda talaga kayong dalawa sa akin! You ruined the beautiful wedding I imagined!
EPILOGUE NEXT.

EPILOGUE
Seven Years Later
"M-mc..uhmn.." I moaned as Mclaren sucked on one of my nipples again.
"Hmmnn?" he answered but he continued what he was doing.
"Mc, k-kailangan na nating bumangon. Magpe-prepare pa tayo para sa birthday ni
Kher." Ngayong araw na ito ay ipagdiriwang namin ang ika-pitong taong gulang ng
aming panganay na anak na si Mckerson.
"Don't worry about that anymore. We took a catering services," sagot niya habang
muli na namang bumababa ang kanyang mga labi patungo sa aking puson.
"Mc, t-teka...n-naiihi ako. Lalabas na, whoaa!" Malakas ko siyang itinulak. I got
up quickly and ran to the bathroom naked. We've finished three rounds since last
night but he looks like a superman who doesn't even feel tired!
Sobra namang pananabik ang nangyari sa kanya matapos niyang dumating kahapon mula
sa business gathering na ginanap sa ibang bansa.
Hindi na kami sumama pa ng kanyang mga anak dahil sa masama rin ang pakiramdam ng
bunso naming si Hershey noong nakaraang araw. Mabuti ngayon at maayos na siya. Dala
lang daw ng sipon at lagnat sabi ng Doctor matapos nilang maligo sa ulan kasama ng
anak ng isa sa aming mga kasambahay.
"Baby." I immediately locked the door when I heard Mclaren calling from outside.
"Mabilis lang ako!" malakas ko namang sagot. I immediately took a shower.
Napakalagkit na ng aking katawan dahil pakiramdam ko ay pinaliguan na niya ako ng
laway sa buong magdamag!
"I-ihing-ihi na rin ako! Lalabas na, baby!"
"Ha?!" Nataranta naman ako sa sigaw niya kaya naman nagmadali akong nagtungo sa
pinto at binuksan ito.
"Gotcha," nakangisi niyang saad at saka mabilis niya akong binuhat patungo sa
shower room.
"Mclaren!"
***
Third Person POV
"Don't come near me! You're so ugly! Taba! Taba! Ang itim-itim mo pa! Dugyot!"
paulit-ulit na sigaw ni Mckherson sa isang batang babae. May katabaan at morena ito
ngunit hindi naman maikakaila ang angkin nitong kagandahan.
Pinigilan ng batang babae ang mapahikbi. Hindi niya napigilan ang pangingilid ng
mga luha sa kanyang mga mata. Kasalukuyan silang naririto sa silid ni Mckherson.
"Get out of my sight! You're ruining my day! It's my birthday today but I feel like
it's the day of the dead because of your smell! Ang baho mo! Lumayo ka nga!"
Pasimple namang inamoy ng batang babae ang kanyang sarili. Sa isip-isip niya ay
katatapos pa lang naman niyang maligo at gumamit pa nga siya ng pabango ng inang
niya na hindi nagpapaalam.
"H-happy birthday. G-gusto ko lang naman sana itong ibigay sa iyo eh." Itinaas ng
batang babae ang isang pulseras na nabili niya kanina sa tindahan. Ang pulseras na
ito ay nabili niya lang ng limampiso na may kasamang candy. Wala siyang maisip na
iregalo sa anak ng kanilang amo lalo na at isa lang katulong sa mansion na iyon ang
kanyang inang.
"Your cheap. Where did you get that trash? Mamaya niyan may germs pa 'yan! You're
disgusting!" Tinabig niya ang kamay ng batang babae kaya naman humagis sa sahig ang
hawak nitong pulseras.
Napatungo ang batang babae kasabay ng pagtulo ng kanyang mga luha sa pisngi. Ang
gusto niya lang naman ay maging malapit sa panganay na anak ng kanilang amo at
maging kaibigan ito ngunit paulit-ulit lang siya nitong itinataboy at kinukutya.
"Whoaa! This is so nice!" Bigla namang dumating ang isa pang batang lalaki na si
Skyler at dinampot ang pulseras na nasa sahig.
"Hey, don't touch it! That's dirty!" Kaagad inagaw ni Mckherson ang pulseras at
isinilid sa kanyang bulsa.
"I thought it was dirty?" kunot-noo namang tanong ni Skyler kay Mckherson.
"I'll t-throw it away later and I h-haven't taken a bath yet."
"Cassy, you crying?" Hinawakan ni Skyler ang baba ng batang babae at pilit itong
iniaangat. Kaagad namang namilog ang mga mata ni Mckherson.
"Don't touch her!" Malakas niyang itinulak si Skyler palayo sa batang babae.
Napasalampak ito sa sahig. "S-she was so dirty and smelly!"
"She doesn't stink. Mukha nga siyang bagong ligo," sagot ni Skyler.
"She stinks and ahm...h-her scent smells old! Come on, Skyler! Let's leave that
oink, oink here!" Tinulungan niyang makatayo ang pinsan niyang si Skyler at saka
hinila ito palabas ng silid.
Naiwan naman sa loob ng silid ang batang si Cassy. Ilang ulit niyang kinusot ang
kanyang mga mata at sa pagbukas nito ay napanganga siya nang isang lalaki ang
natanaw niyang umaakyat sa balcony ng silid ni Mckerson.
"S-sino ka?"
***
Masayang idinaos ang kaarawan ng panganay na anak ng mga Garland. Punong-puno ng
mga bisita ang buong mansion. Samo't saring mga putahe ang dinala ng kanilang
kinuhang catering services. Napuno ng mga bata ang buong bakuran lalo na at may
dalawang clown na nagpapakitang gilas sa kanilang harapan.
Iba't ibang palaro at pagma-magic ang kanilang ginawa.
"Gusto niyo pa ba ng magic?!" tanong ng isang clown sa hawak niyang mikropono.
"More! More! More! More!" sigawan naman ng mga bata.
"Do you see this big bag? One will enter here and he will vanish like a bubble!!!"
Isang malaki at kulay itim na supot ang inihanda ng mga clown.
"Whoooaaa!!!"
"Magic! Magic! Magic!"
"Who wants magic?!" tanong muli ng clown. "Sino ang gustong mawala ng
panandalian?!"
"Ako na lang po." Biglang nag-angat ng kamay si Cassy at kaagad lumapit sa mga
clown.
"No!" Kaagad din namang tumayo si Mckerson at mabilis na lumapit sa mga clown. "I
mean she can't fit in that bag because she's too fat."
Nagtawanan ng malakas ang lahat ng mga bata dahil sa sinabi ni Mckerson. Napayuko
naman ng ulo si Cassy para itago ang nararamdaman niyang kahihiyan.
"I'll be the only one to enter that bag 'cause I fit more there than her," taas-
noong wika ng batang Mckerson.
"Eh di mas mabuti!" Kuminang ang mga mata ng mga clown.
"Simulan na natin ang magic!" sigaw ng isa.
"Magic! Magic! Magic!" sigawan naman ng mga batang bisita.
Sa kabilang panig naman ng bakuran ng mga Garland ay nagkakasayahan ang kani-
kanilang mga magulang at lingid sa kanilang kaalaman ang nagaganap ngayon na palaro
ng mga bata.
Sinimulan ng pumasok ni Mckerson sa itim na supot na hawak ng isang clown. Yari ito
sa isang malambot ngunit makapal na tela. Matapos pumasok ng batang lalaki ay
kaagad itong isinara ng clown at hinawakan ng mahigpit.
"Sabay-sabay tayong bibilang ng tatlo, mga bata! In three!" Nagsihanda ang lahat
para sa mangyayaring magic at paglaho ni Mckerson sa hawak nilang supot. Makikita
ang kasabikan sa mga mata ng mga bata.
"Three!!!"
"Two!!!"
"One!!!"
Kasabay ng isang malakas na pagsabog na nagmula sa loob ng mansion!
"Aaaahhhh!!!"
Nagkagulo ang lahat. Nagtakbuhan at naghiyawan ang mga bata maging ang kani-
kanilang mga magulang.
Kasabay ng nangyaring pagsabog, ay ang biglaang paglaho din ni Mckerson gayundin
ang dalawang clown.
"Mckerson, anak?"
Matapos ang nangyaring pagsabog ay sinimulan ng lahat ang paghahanap sa batang si
Mckerson.
Ngunit lumipas na ang bente kwatro oras ay hindi na ito nakita pa.
"Mckerson!!!"
END.
AUTHOR'S NOTE:
Maraming-maraming salamat po sa lahat ng mga umabot dito.♥️
Abangan ang Part 2, story of Mckerson Villaroel Garland entitled Mister Arrogant 2.
And you can also read the stories na connected po dito.
☆The Daughter of Darkness - story of Selenah and Skipper
☆The Dark Psycho Angel - story of Angelica Leyland Parker and the Agents.
Si Angelica Leyland Parker po ay kapatid ni Liam Travis Grey Parker sa My Innocent
Boyfriend.
Maraming-maraming salamat po sa lahat ng suporta. Abangan po ang pagdating pa ng
mga bago kong akda. Actually, ang iba pong mga tauhan sa story na ito ay mayroon ng
mga completed story din at ang iba ay on going pa lang. Ilalagay ko po silang lahat
dito sa Dreame at sana po ay mabasa niyo rin sila. 'Yun lang po.
I love you all. Mwaahh!♥️
♥️♥️
PS:
Add me on my fb acc: Jhunababy Writes and you can join at my fb group @Jhunababy
Stories.