The White Curse (Gazellian Series #2)

Prologue

Bahagya akong dumungaw sa ibaba ng tore, kahit sa taas nito makikita pa rin ang
namumutiktik na puting mga bato. Sila ang biktima ng aking mga mata, dahil sa
sandaling direktang tumama ang aking mga mata sa mata ng isang nilalang ay nagiging
puting bato ito, kawangis ng kanilang sariling kaanyuan.

The White Curse made me a monster. Patunay na ang mga puting bato na nagkalat sa
paanan ng aking tore.

Umalis na ako sa may bintana at nagtungo ako sa harap ng isang malaking salamin na
sakop ang aking katawan. Ilang beses akong huminga nang malalim bago ko sinimulan
tanggalin ang aking kasuotan.

Mapait akong ngumiti ng pagmasdan ko ang aking kahubaran, inabot ko ang aking
suklay at nagsimula akong marahang suklayin ang buhok ko.

I've been called as a beauty. Pero halimaw na ngayon.

Ibinaba ko ang aking suklay at ipinikit ko na ang aking mga mata. Hinayaan ko ang
aking buong katawan na makaramdam ng init hanggang sa unti-unti nang magbago ang
aking kaanyuan.

At nang sandaling imulat ko ang aking mga mata, nakaharap na ako sa isang hindi
kalakihang puting ibon na may napakahabang buntot na kumikislap.

Nagniningning ang mga puting balahibo nito, higit sa mga pangkaraniwang ibon.

Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras, mabilis kong ipinagaspas ang aking pakpak at
banayad akong lumipad sa hangin.

Ako si Kallaine Seraphina Verlas, ang puting bampira ng sumpa. Ang nag-iisang ibong
lumilipad malayo sa kalayaan.

Kalahating oras akong lumilipad hanggang sa makapansin ako ng kaguluhan sa ibaba,

agad na akong nagpasyang bumalik sa tore sa takot na madamay pero naagaw ng aking
atensyon ang isang lalaking sugatan na pilit tumatakbo.

Hinabol ito ng grupo ng mga bampira, pamilyar na ako sa grupong ito dahil minsan na
nilang sinubukang pasukin ang aking tore.

Nagpasya akong tulungan ang lalaki, muli akong humuni para agawin ang atensyon
nito. Bahagya akong lumipad ng mababa at mukhang nakuha nito ang gusto kong
mangyari.

I fly while he's chasing me. Kailangan kong iligaw ang mga humahabol sa kanya. Nang
mapansin ko na nakalayo na kami ay agad na akong lumipad nang mataas at iniwan ang
lalaki.

He's also a vampire, pero hindi pamilyar ang presensiya niya. Hindi siya sa
imperyong ito isinilang.

Bumalik na ako sa tore at kusa nang bumalik sa dati kong anyo ang aking katawan.
Nasa akto na akong kukunin ang aking kasuotan nang agawin ang aking atensyon ng
kamay na bigla na lamang humawak sa bintana ng aking tore.
Hanggang sa magpakita sa akin ang lalaking tinulungan ko. Bigla na lamang itong
naupo at hinang-hina.

"Damn those fucks, babalikan ko kayo. I'll kill you—" tumigil siya sa pagsasalita
nang unti-unting gumapang ang mga mata niya mula sa aking mga paa hanggang sa
kahubaran ko.

Agad kong itinakip ang aking kasuotan sa aking katawan, nag-iinit na ang mukha ko.

"Bampira, umalis ka na dito." Babala ko.

Hinayaan kong tumabing ang aking buhok sa aking mukha. Hindi maaaring magtama ang
aming mga mata.

"Holy motherfucker, Evan Lancelot Gazellian maging masaya ka sana unibersidad dito
na ako."

"Umalis ka na bampira,"

"What is your name?" nagsimula na siyang tumayo.

"Huwag kang lalapit! Magiging bato ka!" natigilan siya sa sinabi ko. Humigpit ang
hawak ko sa aking kasuotan.

"Maaari ba na tumigil ako rito pansamantala?"

"W-What? Are you insane? Are you killing yourself? I am the cursed woman, nakikita
mo ba ang hitsura ko? Ako ang babaeng may puting sumpa."

Ibang-iba siya sa mga bampirang umakyat na sa toreng ito. Kahit isang segundo ay
hindi ito sumulyap sa mga perlas na nagkalat sa sahig.

"Who the hell cares? You saved me. At tatanawin ko itong isang napakalaking utang
na loob."

Napasinghap ako nang lumuhod siya sa akin gaya ng mga prinsipeng nakikita ko noon.
He bowed his head on me.

"W-What are you doing? I-I am the monster! Ako ang pinangingilagan nyong mga
bampira!"

Nag-angat na siya ng tingin sa akin pero hindi ko hinahayaan magtama ang aming mga
mata. Nanghihina itong ngumiti sa akin.

"Where? Nasaan ang halimaw? All I can see is beauty."

Ito ang huling sinabi niya bago siya tuluyang natumba. Agad kong kinuha ang kumot
at binalot ito sa aking sarili. Dinaluhan ko ang lalaki na pilit iminumulat ang mga
mata.

Buong akala ko ay wala na itong malay pero nagawa pa nitong hawakan ang dulo ng
aking puting buhok at masuyo niya itong dinala sa kanyang mga labi.

"Tawagin mo akong Finn, isang makisig na salamangkero."

--

VentreCanard
Chapter 1

Hindi na ako sumagot sa prinsesa at sinimulan ko na ang pagpulot sa mga bubog.

Araw-araw ay lumalala ang ugali niya sa akin, ginagawa ko naman ang lahat para
magustuhan niya ako ngunit parang lagi siyang may galit sa akin.16
Ginamit ko ang panyong nakatali sa aking buhok para balutin ang aking nagdurugong
kamay.
"Faster!"

"Opo prinsesa.."

Nang malinis ko na ang nabasag na estatwa ay nagsimula na akong maghanap ng kanyang

kasuotan.
"Bulag ka ba?! Nasuot ko na 'yan!" ilang ganito ang natanggap ko mula sa kanya
hanggang sa magustuhan niya ang ikasampung kasuotan at sapatos.4
Bumalik na si Corazon, mabilis kong itinago ang aking kamay. Ayokong makarating kay
Nanay ang totoong nangyayari.
Nais kong manatili sa palasyo at magpatuloy magbasa ng mga aklat. Gusto kong
magbasa nang magbasa na siyang kasiyahan ko, isa pa ayokong masira ang tiwalang
ibinigay sa akin ng hari at reyna.
"Nakalugay ang mga buhok mo Kalla, mas bagay sa'yo." Puri sa akin ni Corazon habang
inaayusan niya sa harap ng salamin si Prinsesa Theresa.

May isang tagasunod mula sa hardin ng palasyong ito na nagsabi sa akin na malaki
ang inggit ng prinsesa sa akin dahil higit akong maganda dito. Ngunit kahit saang
anggulo ko tingnan ay hindi ako lalamang kay Prinsesa Theresa.
She has the great beauty. Nagsusumigaw ang kanyang dugong bughaw sa kanyang buong
presensiya. Walang dahilan para kainggitan niya ang kagaya kong isang hamak lamang
na tagasunod.
Magpapasalamat sana ako nang tampalin ni Prinsesa Theresa ang kamay ni Corazon.
"Ulitin mo!"4

"Maganda na po mahal na prinsesa," pagsabat ko.

"Tumahimik ka! Lumabas ka na dito, walang alam." Sinenyasan na ako ni Corazon.
Marahan akong tumango at nagpaalam na ako sa kanila.2
Patakbo na ako para makalayo sa kwarto ng prinsesa para wala nang makakita sa akin
nang matigilan ako sa hindi pamilyar na babae.
Masasabi kong isa rin siyang maharlika ngunit nagmula siya sa ibang imperyo.
Nakatitig ito sa nakasabit na larawan ng dating reyna ng kaharian.
Napanganga na ako dahil sa kagandahan niya. Buong akala ko ay magaganda na ang
prinsesa sa imperyong itp ngunit mukhang marami pa akong hindi nakikita.3
Naagaw ko ang kanyang atensyon.
"Magandang gabi," bati nito sa akin.
"Magandang gabi po," eksaktong nalaglag ang isang panyo mula sa palad ko.
Dumako ang kanyang mga mata sa aking kamay.

"So it's your blood."1

Lilimutin ko na sana ang panyo nang maunahan ako nito. Nakaluhod na siya sa harapan
ko at kasalukuyan nang magkalebel ang aming mga mata.

"Naalala ko sa'yo ang aking anak na si Lily."97

Sa sobrang ganda ng babae ay halos hindi na ako makagalaw. I allowed her to hold my
hands.
"What happened to you little girl?"
"You are so pretty," humahangang sabi ko.
"You are prettier," she smiled back at me. Sinuklay ng ilang daliri niya ang aking
nakalugay na buhok.1

Humanga akong lalo nang may isang matabang kuneho na nagmamadaling tumakbo papunta
sa babae.9
"He's so cute.." nanggigigil na sabi ko.

Saan nanggaling ang kunehong ito?4

"I will allow you to touch my rabbit if you'll allow me to clean your wounds. Is
that a deal little girl?" nakangiti na akong tumango sa kanya.
Nakatitig na ako sa kuneho. May inabot itong maliit na bote sa babae at ipinatak
niya ito sa aking mga palad. Ilang segundo lang ang lumipas ay nawala na ito.
"Wow!" Napakagaling ng kanyang gamot.

"Good girl, come on Lumps. You captured this little girl's heart." Lumapit sa akin
ang kuneho at hinayaan niya akong humamplos sa kanya.1
"He's too cute!" Kinurot ng babae ang pisngi ko.
"You can play with Lily, my daughter is a good girl." Nagulat ako sa sinabi niya.1
Another princess? Ayaw nila sa akin.
"Talisha, mahal ko."

Sabay kaming lumingon ng babae sa bagong dating na lalaki. Nabitawan ko ang kuneho
at napatitig na ako sa bampirang papalapit sa amin.
Isang napakakisig na bampira. Who are these vampires?
"What's wrong?"

Dumungaw ito sa akin dahil hindi niya ako makita na siyang nasa harapan ng babae.

"Oh, hi little thing." Bati nito sa akin.6

"I missed Lily, Thaddeus. Ilang linggo na natin silang hindi nakikita." Tumayo na
ang babae at tumabi ito sa lalaki.7
"What is your name little girl?" tanong sa akin ng lalaking makisig.

"Kalla,"2

"Oh hi Kalla, kasing edad siguro siya ni Lily?"

"I think she's younger, maybe it's Finn." Sagot ng babae.31

"Oh, ang pilyong batang 'yon." Natatawang sabi ng lalaki.2
"Haring Gazellian, nakahanda na po ang pagkain."

Napanganga ako nang marinig ko ang tawag sa kanya ng isa sa mataas na katiwala ng
kaharian.
Siya ang haring aming panauhin? Kung ganoon ay ang babaeng ito ay isang reyna?

"Do you want to join us?" umilling ako sa alok ng reyna.

"Paumanhin po sa abala, mahal na hari at reyna." Yumuko ako.

"It's nothing. Mauuna na kami Kalla," tinalikuran na ako ng hari at reyna.
"I like her,"1
"Should we bring Finn?"58

"What is that Thaddeus?! Pilyo ang anak mo, magpapaiyak lang siya ng kapwa bata."2

Hindi ko na narinig ang usapan nila. Tumalikod na rin ako at sa kabilang daan na
sana ako magtutungo nang makasalubong ko si Prinsesa Theresa.
"Kahit kailan talaga! You want to be a princess?! You want to steal my spot?! Come
here you ugly rag!" hinila niya ang mahaba kong buhok.
"Mahal na prinsesa, nasasaktan po ako! Mahal na prinsesa!"

"Nasasaktan?! Walang karapatang masaktan ang mga alipin!" lalong lumakas ang
paghila niya sa aking buhok.10

Magsisimula na sana akong umiyak nang makakita kami ng isang napakalaking halimaw
na patakbo nang magtutungo sa akin.1
"Kalla!"

"Prinsesa!"

Sumigaw na kaming dalawa. Ipinikit ko na ang aking mga mata nang pasugod na ito sa
amin.

"Ina!"

"Help us! Help us!"

Hinintay ko na kainin na kaming dalawa ng prinsesa pero wala akong nararamdaman.

Nanantili akong nakapikit dahil sa matinding takot nang agawin ang atensyon ko ng
isang malakas na tawa mula sa boses ng batang lalaki.28
Nang magmulat ako ng mata ay nakapamulsang isang batang prinsipe ang sumalubong sa
amin. Katabi niya ang mabalahibong halimaw.5

"How dare you!" sigaw ng Prinsesa.

"May embargo kayo sa imperyong ito? Mahina pala ang imperyo niyo." Mayabang na sabi
nito. May hawak pa itong holen na paulit ulit niyang ibinabato sa ere.4

"Who is he?" tanong ko.

"Prinsesa Theresa!"

Nang may dumating na ilang tagasunod ay sumigaw rin ito nang makita ang halimaw.
Nangangatal pa rin ang tuhod ko habang tawa nang tawa ang batang lalaki.
"Mahihina pala kayo, wala kayong magagawa sa Parsua."

Dumami na ang mga bampira at karamihan sa kanila ay mga malalakas na lumalaban sa

tuwing may gyera.
"Theresa!" may mga bampirang humarang sa amin para protektahan kami laban sa batang
lalaki at halimaw.
"Anong halimaw ito? Papaanong nakapasok?!"

Iling kami nang iling ng prinsesa. Hindi ko na alam ang nangyayari.

"What the—Finn! What are you doing here?!" narinig kong muli ang boses ng hari
kanina.7
"Ama.."

Biglang nawala ang halimaw na parang bula. Malalaki ang hakbang ng hari at
iniharang niya ang sarili sa batang lalaki.
"Paumanhin, anak ko ang batang ito. At ilusyon lamang ang inyong nakita." Hinawakan
nito ang kamay ng batang lalaki.6
"I just scared them, nag-aaway silang dalawa."

"Why are you here Finn?!" lumapit na rin ang babae ang reyna.
"Your son possesses that kind of power?" tanong ng aming hari.
Bigla akong kinabahan nang nagningas ang mga mata ng lahat ng mga bampira na parang
anumang oras ay aatakehin nila ang mabait na hari at reyna.1
Muli kong sinulyapan ang batang prinsipe. There is something about his power.
"Ilalayo ko na kayo, hindi na makakabalik nang buhay ang mga taga Parsua."

Bubuhatin na sana kami ng bampirang nagpuprotekta sa amin pero may kung anong
nagpupumilit sa aking magsalita.
"No! no! Everyone! Just forget everything you saw! He is not a bad prince! He
helped me! Forget everything!"8

Bumagsak ang katawan ko sa sahig kasabay ng lahat ng mga bampira. The only one
remained standing was King Gazellian.
I felt weak and unable to move. I can barely see. What just happened?

"Oh god, I've been looking for that power. It's you Kalla." Naramdaman kong binuhat
ako ng hari.17
Pinaupo niya ako at pinasandal niya ako sa isang pader.
"I need to do this."

With my poor vision, I saw him talking with his son. But I saw a different aura
from his hand, is he— is he manipulating his own son?

Inalalayan niya ang kanyang anak papalapit sa akin.

"Drink from her wrist, son." Tumango ang tulalang batang lalaki.8
I want to run and to fight back, but I really can't move. The Prince sinks his
fangs on my wrist.
My tears fell when I felt his fangs on me. Hindi pa ako kinakagat ng kahit sinong
bampira.1

I saw how King Thaddeus kissed his son's head.

"Drink more and learn to savour your thirst from her blood." Mas lalo akong
nanghihina.40
Nang matapos siyang uminom sa akin ay inilapit niya sa labi ko ang palapulsuhan ng
kanyang anak.
Pinilit kong umiling.
"You need it Kalla, hija."

The king made a small cut on his son's wrist and as the of his blood linger on me,
my fangs urge to sink on his skin.
Tuluyan na akong kumagat sa kanyang tulalang anak.
"Kalla, I love my son so much and you are the only one who can keep him alive."6

I don't understand.
"From now on you can call yourselves as mates."51

Hinaplos ng Haring Gazellian ang pisngi ko.1

"Ngunit hindi nyo pa kailangang makilala ang isa't isa sa panahong ito. Papawiin ko
ang inyong mga alaala at magbabalik lamang ito sa takdang panahon."8

Hinalikan rin ni Haring Gazellian ang ibabaw ng ulo ko.

"Gazellian's love is the finest hija. Mamahalin ka ng aking anak nang walang
kapantay."

172
--

VentreCanard

Chapter 2
Nagising ako sa tapik ni ina sa aking pisngi.
"Kalla, anak. Gumising ka na dyan, ano ba ang nangyari sa'yo?" kinusot ko ang aking
mga mata at nagsimula akong bumangon.
"Ina?" nagtataka akong lumingon sa paligid ko.
Ang huli kong natatandaan ay sinasabunutan ako pa ni Prinsesa Theresa.
"Ano po ang nangyari sa akin ina? Bakit ako natutulog?"

"Hindi ko alam sa'yo anak, nagulat na lang rin ako at inihatid ka mismo ng ating
panauhin sa kusina dahil nakita ka daw nitong natutulog sa may bintana. Hindi ba
maganda ang pakiramdam mo anak?"

Ako? Natulog sa may bintana? Sumobra ba ang pagkakasabunot sa akin ng prinsesa kaya
nawalan ako ng malay? Ang panauhin naming mismo ang nagbuhat sa akin?
Nakakahiya naman.

"Hindi po ina, maayos po ang pakiramdam ko. Siguro ay kulang lang ako sa tulog.
Magpapasalamat na lang po ako sa ating panauhin." Tumango ito sa akin.
"Madali at dalhin mo na ito sa hapagkainan nang makabalik ka na sa ating silid.
Matulog ka muna anak, ipagpaliban mo muna ang pagbabasa ng mga aklat. Halos sa
aklatan ka na tumira, kailangan mo rin ng pahinga."

"Sige po ina." Inabot ko na sa kanya ang maliit na basket dala ang ubas.
Isang mahabang lamesa ang sumalubong sa akin. Nandito ang si Haring Aragon at Reyna
Meiya , maging ang hindi pamilyar naming mga panauhin.
Yumuko ako nang maagaw ang kanilang pansin dahil sa pagdating ko. Ngumiti sa akin
ang mga hari at reyna, umasim ang mukha ni Prinsesa Theresa habang nakakunot ang
noo sa akin ng batang lalaki, kung hindi ako nagkakamali ay isa itong prinsipe.

Bumalik sila sa tawanan. Magkatabi ang si Prinsesa Theresa at ang prinsipe.

"Paano mo nalaman ama na kasama niyo ako?" He looked annoyed.

Nagsimula na akong lumapit sa lamesa.

"Ofcourse, you are my silliest son. Malalaman ko lahat ng kalokohan mo." Pinisil
nito ang ilong ng kanyang anak na lalong nairita.

Nagtawanang muli ang mga hari at reyna. Kahit ako ay tipid na ngumiti. He's a
spoiled brat.
"You! Bakit mo ako tinatawanan?" ilang beses akong nagpalingon-lingon.

"Ako?" tumaas ang kilay ng prinsipe sa akin.

"Who else?" He exaggeratedly rolled his eyes on me. Seriously? Is he gay?!14
I heard the other Queen's laugh.
"Look, Thaddeus. Talagang ginagaya ng anak mo ang pag-irap ni Dastan. You can't
copy his gesture, that your brother's signature."45

"Mother! I am not copying his gesture, si Dastan lang ang pwedeng umirap? I am
annoyed with her." Lumingon na sa akin ang reyna.1
"She's a cute little girl. Who is she?" tanong nito.
"Kallaine, come here hija. She's our daughter's friend." Pagpapakilala sa akin ni
Haring Aragon.

"Yeah, she's my friend." Mabilis na sagot ni Prinsesa Theresa. Ngumiti ito nang
napakatamis sa aming lahat.32
Bagay na ngayon ko lang nasaksihan. We're friends now? Siguro ay nagsisisi na siya
sa ginawa niyang pagsabunot sa akin.3
Ipinatong ko na sa lamesa ang basket na may ubas. Matamis rin akong ngumiti kay
Prinsesa Theresa, masaya ako at tinawag niya na akong kaibigan.
"Why can't you join us, hija?" tanong ng panauhing reyna.
Nakangiti na sa akin ang hari at reynang kumumkop sa akin.

"Sit down, Kalla."

Gusto ko man na tumanggi ay wala na akong magagawa. Pansin ko na nakatingin na rin
sa aking panyog nakatali na nasa aking palapulsuhan ang prinsipe, maging siya ay
mayroon din nito.
He tried to remove his but his father stopped him.
"Mabuti naman at naturuan nyo si Prinsesa Theresa na makisalamuha sa ibang mga
bata. It is good for a princess to know how to reach out with her people." Ngiting
sabi ng reynang panauhin.
"Hindi naman po kasi sila mahirap pakisamahan, I even ask her to call me by my
name. Ayokong tinatawag niya akong prinsesa, since we're friends. Hindi ba
Kalla?"39
Pilit kong inaalala kung kailan niya ito sinabi sa akin. When is that? Nakalimutan
ko ba?

"Kalla," pinandilatan na ako nito ng mata.

"Yes," sagot ko.
"Oh, I am starting to like you Theresa. Minsan ay aanyayahan ka namin sa Parsua,
siguradong magkakasundo kayo ng mga anak ko." Natutuwang sabi ng reyna.1
"I can't wait for that, Queen Talisha." Nasisiyahang sabi nito.

"Reyna Talisha, bakit hindi mo isinama ang 'yong ibang mga anak?" pasingit ni
Haring Aragon.

"They are busy studying their lessons. Itong si Finn lang ang laging tumatakas."
Muling napuno ng tawa ang hapagkainan.

"But we're also proud. Kagaya ni Theresa ay hindi rin marunong magmataas ang aming
mga anak. Lahat sila ay marunong makihalubilo sa aming nasasakupan, si Caleb at
Evan ay halos tumira na sa labas ng palasyo para makisama sa aming
pinanunungkulan." Kita ko ang kislap sa mga mata ng reyna habang ikinukwento niya
ang kanyang mga anak.
Their family must be full of happiness.5
"Sana ay maanyayahan namin minsan ang inyong mga anak, mukhang mabubuti silang mga
bata." Gusto kong tumango sa sinabi ni Reyna Meiya.

"Yes," sabay na sagot ng mag-asawa.

"Ina, ama, minsan po matapobre si Lily at Zen. Kapag sinusumpong silang dalawa."
Matabang na sabi ng prinsipe.58

Kitang-kita ko sa kanyang amang hari na parang gusto na siyang tirisin pero

pinigilan nito ang kanyang sarili, sa halip ay ngumiti ito sa amin.6
"Yes, minsan ay nagkakasumpong rin ang dalawa sa mga anak ko."

"They are kids, hindi maiiwasan 'yon." Sagot ni Haring Aragon.1

"Kung ganoon may pagkakapareho si Finn at Theresa, hindi rin mahilig magbasa ng
aklat ang aming prinsesa."
"Mother! You are giving them the wrong idea. Tinuturuan ko pa nga si Kalla ng aking
mga aralin, I love knowledge."25

Magkahawak na ang aking mga kamay sa ilalim ng lamesa. Pricess Theresa is lying,
kadalasan ay ako ang sumasagot sa mga takdang aralin niya na magmumula sa kanyang
maestro.2
Mag-isa lamang akong natututo at nag-aaral.
"Hindi ba Kalla?"

Dahil wala akong kapangyarihan at posisyon, hindi ko magawang hindi sumang-ayon.

"Yes,"

"Wow, what a kind hearted girl. Kalla must be very lucky to have you as a friend,
bihira na lamang ang katulad mong maharlika Theresa."

"Hindi naman po, I was raised properly by my parents."37

Kapwa na nakakunot ang noo sa akin ni Haring Thaddeus at ang kanyang anak na
prinsipe na parang hindi nagugustuhan ang nangyayaring usapan.4

"Kung ganoon, imposibleng hindi mo pa nababasa ang ilang aklat ni Leon Doyle? Isa
siyang magaling na konsehong nagmula sa aming imperyo. Napakarami na niyang aklat
na nilimbag."19

Kilala ko si Leon Doyle, isa siyang magaling na manunulat at marami na akong

nabasang kanyang aklat.
Lahat kami ay nakatitig kay Prinsesa Theresa kung magsasabi siya ng tungkol sa
aklat na ito. Sumulyap ito sa akin bago ito matamis na ngumiti.

"Ngayong linggo ko lamang pinakuha sa aming mensahero ang kanyang mga aklat dahil
pinili kong pagtuunan ng pansin ang kanyang mga likha ngayong linggo, pero hinayaan
ko munang si Kalla ang gumamit ng ilan para kung may itanong siya sa akin kapag
natapos na akong magbasa ay may maisasagot ako sa kanya. Hindi ba Kalla?"

"Mahal ko ang mga libro niya, lalo na ang librong nakapaloob ang mga itinakdang
babae mula sa salamin." Pansin ko na kapwa natulala sa akin ang hari at reyna.5
"You can read that? Tanging mga konseho lamang at matatalinong bampira ang
nakakabasa ng aklat na ito. Even us can't read that, tanging ang anak ko lang na si
Evan."1

"I love reading Queen Talisha,"

"Influenced by our daughter,"43

Sa huli umani ng papuri si Prinsesa Theresa dahil sa pagiging mabuti nito sa kapwa.
Her parents and Queen Talisha was convinced, but King Thaddeus and his little
spoiled prince remained silent.17
Nagpasalamat ako sa mga panauhin, sa aking hari at reyna sa pag-anyaya sa akin sa
hapagkainan bago ako nagpaalam sa kanila.
Narinig ko na isang linggo pa ang itatagal dito ng mga taga Parsua at aabutin pa
nila ang kaarawan ni Prinsesa Theresa.
Sumuway ako kay ina dahil nagtungo pa rin ako sa silid-aklatan. Pero hindi ko pa
man tuluyang naisasara ito ay nakilala ko ang nakatalikod na lalaking nakaharap sa
napakaraming aklat.
"Mahal na prinsipe.."

Unti-unti itong humarap sa akin at nagpamaywang pa ito.

"I hate weak vampires, mabuti pa si Lily. Mas matapang pa 'yon sa akin."3

"What are you doing here?"

Tumikhim ito sa sinabi ko at umayos siya ng pagkakatayo.

"Actually my mother wanted me to read a book and she's asking me to make a review.
Wala akong aasahan sa prinsesa nyong walang alam, make a review for me. Magkano ang
kailangan mo?"5

Bakit kaya ganito ang mga maharlika? Maraming batang katulad ko ang naghahangad na
mapalibutan ng mga aklat ngunit ito sila at halos isumpa ito.
"You're a royalty and knowledge is one of your biggest weapons. Bakit mo kailangang
takbuhan ang sandata mo?"
"Nah, just read this and make a review for me." Inihagis nito sa akin ang aklat na
halos hindi ko nasambot.
"Come here and sit down, hihintayin ko na." Ipinaghila niya ako ng upuan.
"I can't, hindi matutuwa ang hari at reyna."

"Gagawa ka o susunugin ko ang aklatang ito?" napanganga ako nang nagkaroon ng apoy
sa kanyang kamay.2
"No! no! no!" halos tumakbo ako sa upuan at sunod-sunuran ako sa ginawa niya.
"Good girl, here's the paper and pen." Naupo ito sa harapan ko at may nilalaro rin
siyang isang lapis.

Binasa ko ang aklat na ibinigay niya sa akin, nabasa ko na ito. Ngunit ilang linya
pa lamang ang nasusulat ko ay pumatak na ang mga luha ko.
Natigil siya sa paglalaro ng lapis nang makita niya ang patak ng luha sa aking
papel. Hanggang sa yumugyog na ang aking mga balikat dahil sa aking pag-iyak.
"B-Bakit kayo ganitong mga maharlika?"

"W-What the—why are you crying?" pinunasan ko ang mga luha ko.
"I tried to be good, pero bakit lagi akong ginaganito.."

"Hey, ako na! Ako na ang gagawa. Why are you crying? I didn't hurt you." Inagaw
nito ang papel sa akin.29
"You threatened me..you bad prince.."

"Finn? May nakuha ka na ba?"

Nang marinig nito ang boses ng kanyang ina ay agad itong naalarma.
"Hey, stop crying my mom will kill me. What do you want? Look I can make a snow
ball.." may lumabas na bilog na nyebe sa kanyang kamay.58
"I can make different smoke images, I can make lights with my hands. I can do
anything..what do you want?" pilit niya akong pinatatahan.24
Tingin ito nang tingin sa pintuan hanggang sa sapilitan niya akong buhatin at
itakbo sa likuran ng mga aklat.
"Finn? Finn? Oh—that kid!" nakatakip sa bibig ko ang kamay niya habang nakasilip
siya sa kanyang ina.
Tumutulo pa rin ang mga luha ko.
"Be quiet, my mom will kill me. Isusumbong niya ako kay ama kapag nakita niyang
pinaiyak kita. Just tell me what do you want?" dahan dahan niyang tinanggal ang
kamay niya sa bibig ko.
"My father..I want to see my father.." matagal na kaming iniwan ni ama.

"Okay,"
Using his hands he made a small image of my father. A moving image.

"Kalla anak, inaalagaan mo ba ang 'yong ina?"

"Ama!" sigaw ko.

"Napakaganda mo pa rin anak, Kalla. Lagi mong mamahalin ang 'yong ina, huwag na
huwag mo siyang iiwanan at lumaki ka sanang mabuting bampira." Ngumiti sa akin si
ama bago ito tuluyang nawala.
Natulala na ako sa prinsipeng nasa harapan ko. Kahit siya ay nakatulala rin sa
akin.
"Maganda ka pala kapag bagong iyak?"54

"Isa ka bang salamangkero?"

"Bayaran mo ako, ipapakita ko ulit ang tatay mo." Bahagya itong inilahad ang pisngi
niya.33
Sa isang iglap ay lumapit ako sa kanya at hinalikan ko ang kanyang pisngi.5
"Salamat mahal na prinsi--" umawang ang bibig ko nang makitang nagniningas na ang
mga mata ng prinsipe at nakalabas na ang kanyang mga pangil.37

Natagpuan ko na lamang ang sarili kong nakahiga sa sahig. I can feel his tongue
licking my neck. Bumilis ang tibok ng puso ko.147
What is happening?

Nang nararamdaman ko na ang dulo ng pangil niya ay agad lumutang sa ere ang
prinsipe. Nang sumulyap ako ay nagpupumiglas na ito sa braso ng kanyang ama.22

"You are really a Gazellian, Finn. Hindi mapigilan." His father quickly made him
sleep.71
"What is that?"

"I'm sorry, but I think we can't stay here. Siguradong kahit anong gawin kong
pagbura sa mga alaala niyo, hahabulin at hahabulin ka nang anak ko sa bata niyang
edad." Humakbang papalapit sa akin ang hari at inabot niya sa akin ang isang
aklat.5
"I hope sa pagdating nang panahon ay babasahin mo ito para sa aking anak. Hanggang
sa muli, hija."1

Tinapik lamang nito ang aking pisngi hanggang sa unti-unti nang nanlabo ang aking
mga mata.
Ang huli ko na lamang nakita ay ang kamay ng prinsipeng may panyong nakatali sa
kanyang palapulsuhan.
Paalam, aking salamangkero.54

--

VentreCanard

Chapter 3

These past few days, everything was so strange. Palagi na lamang akong nakakatulog
at magigising na parang may nakakalimutan.

Sinusubukan kong alalahanin ang mga imaheng nalabas sa aking isipan pero sumasakit
lamang ang ulo ko.
Kahit si ina ay nagtataka na sa mga ikinikilos ko.
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko at dito ako natauhan, umaapaw
na pala ang tubig sa lababo. Agad ko itong pinatay.
"Kalla, anong nangyayari sa'yo anak?"
Kahit ako ay hindi ko rin alam ang isasagot kay ina.
Buong linggong abala ang kaharian ng Lodoss Betronio dahil sa darating na kaarawan
ni Prinsesa Theresa, maraming imbitadong kaharian mula sa iba't ibang imperyo na
siyang inaasahan ng lahat.3
Kasama ko si ina sa pagpupunas ng mga estatwa at larawan ng mga maharlika nang
marinig namin ang usapan ng hari at reyna.
"Buong akala ko ay isasama ni Haring Gazellian ang kanyang mga anak na lalaki?
Hindi ba magiging maganda kung makikipagmabutihan ang isa sa kanyang anak kay
Theresa? Parsua Sartorias is a good kingdom." Pakinig kong sabi ni Reyna Meiya.23
"Hindi rin alam Meiya, buong akala ko ay kasama niya maging ang kanyang reyna.
Nakapagtatakang biglang nagbago ang isip ni Haring Thaddeus, gayong napag-usapan
namin na may importante tayong pag-uusapan na kailangan ng presensiya ng aming mga
reyna."
Kung ganoon isa lamang ang panauhin naming dumating na siyang ilang araw nang
pinakahihintay ng aming hari at reya. Nagmula pala ang mga ito sa Parsua Sartorias,
kung hindi ako nagkakamali ay dito nanggaling ang isa sa pinakamagaling na konseho
sa mundong ito.1
"Maaari pa rin naman siguro natin anyayahan si Haring Gazellian na pasunurin ang
kanyang buong pamilya. Sa mga naririnig ko Aragon, ang ikalawang Prinsipe ng
Sartorias ang pinakatinatangi ng bawat prinsesa mula iba't ibang kaharian. Our
daughter deserves the finest Gazellian."112

Ilang beses akong tumango. Kahit ako at ang kapwa ko mga babaeng tagasunod ay
naaabot ng balitang ang ikalawang prinsipe mula sa kaharian ng Sartorias ang
pinakamakisig na nabuhay ng bampira sa mundong ito.67

Ang prinsipe ng mga nyebe. Nguniti hindi daw maganda ang ugali nito.30

"Meiya, our daughter is still a little kid. At kung mauugnay siya sa kahit sinong
Gazellian, hindi na natin kailangang mamili pa. A Gazellian is a Gazellian."3

Lumayo na ako at nagpatuloy ako sa pagpupunas, ngunit sa paglipat ko nakarinig muli

ako ng panibagong usapan.
Mula ito sa mga tagasunod na babaeng mas matatanda sa akin. Teen vampires. Mukhang
hindi lang ako ang nakarinig sa usapan ng hari at reyna.

"Hindi ang ikalawang prinsipe ng Sartorias ang pinakamakisig sa lahat. Hindi mo ba

naririnig ang ikalawang prinsipe ng Deltora? He is more handsome, halos lumuhod ang
mga babaeng kanyang tinititigan. Yun nga lamang, baliw daw ito at natatagppuan na
lamang kinakausap ang sarili sa salamin dahil sa sariling kakisigan." Naghagikhikan
ang mga ito.255

Ngumiwi ako sa narinig ko. Most of the royalties with handsome faces have a problem
with their mind.33
"Kalla!" napatalon ako at muntik nang mahulog ang pinupunasan kong estatwa.

"Mahal na prinsesa.." tumahimik ang mga tagasunod na nag-uusap. Habang matalim na

nakatitig sa akin ang prinsesa.
"Hindi ba at sinabi ko sa'yong ako muna ang asikasuhin mo? O nandito ka para
makipagtsismisan sa mga kapwa mo walang kwentang tagasunod?!"
"Theresa!" agad nagtungo ang kanyang ina at hinawakan ang kanyang balita.
"What is the problem?" lumapit na rin ang hari.
"That girl! Ang utusan ko, ina..ama. I've been waiting for her, kanina ko pa siyang
hinihintay sa silid ko. I am starving, buong akala ko ay dadalhan niya ako ng
pagkain pero nang bumaba ako, ito siya at nakikipagtsismisan lamang?"

Sabay lumingon sa akin ang hari at reyna.

"Kalla.." seryosong tawag sa akin ng hari.

Your daughter is lying, kanina pa akong nagdala ng pagkain niya. Inihanda ko na ang
kanyang kasuotan, sapatos at ang takdang aralin niya sa kanyang maestro. Wala na
akong iniwang trabaho sa kanyang silid.
"Mahal na hari—"

"Minsan ay binabawasan niya pa ang pagkain ko, hindi ko na ito pinapansin noon
dahil naiintindihan ko siya.. pero inaaraw-araw na niya, ama..ina. Kalla, I've been
nice to you..why? why?"32

Hindi na ako makapagsalita sa lahat ng kasinungalingan niya. Umiiling na lamang ako

sa hari at reyna habang walang tigil sa pagpatak ang aking mga luha.
"Hindi po..hindi ko po kayang gawin ang bagay—"

"My daughter maybe sometimes mean, but she can't lie to us. Aragon, ilayo mo sa
akin ang batang 'yan bago pa ako may magawa sa kanya."18

"Kalla, you disappointed me. Richard! Dalhin sa pinakamataas na silid si Kalla,

nararapat lamang siyang bigyan ng leksyon."

"No..hindi po mahal na hari..wala po akong kasalanan." Halos magmakaawa ako.

Nakayakap na si Prinsesa Theresa sa kanyang ina at humihikbi ito na parang siya ang
biktima. Hindi na ako pinakikinggan ni Haring Aragon, buong akala ko ay mabuti
itong hari na kayang makinig sa mababang-uring kagaya ko ngunit madali lamang
siyang namamanipula ng kanyang sariling anak.7
"H-Huwag nyo na lamang po itong sabihin kay ina, ayoko pong mag-alala siya. Sasama
na po ako sa taas, sana po ay sabihin nyo na lamang na nasa ibang imperyo ako at
inyong inutusan."

Hindi sumagot ang hari at reyna sa akin. Dinala na ako ng dalawang kawal sa isang
maliit na silid sa taas na palasyo.
Ilang araw akong nakakulong ito na hindi man lang umiinom ng kahit anong dugo.
Nakalabas lamang ako nang araw mismo ng kaarawan ni Prinsesa Theresa.
Tuwang-tuwa si ina nang makita niya ako at masaya akong hindi niya nalaman ang
totoong nangyari sa akin. Nasa loob ng palasyo ang lahat, ngunit pinili ko na
lamang mapag-isa sa madilim na likod ng palasyo.
Kumakain ako ng isang piraso ng tinapay nang makarinig ako ng yabag na papalapit sa
akin.1
"Kamusta?" naglahad ang anino ng lalaki sa akin ng isang kopita na naglalaman ng
dugo.
Nag-alangan pa akong aabutin sa kanya ang kopita ngunit mas inilahad niya ito sa
akin. Wala na akong pinagpilian kundi kuhanin ito. Ngunit wala sa isip ko na inumin
ito, ayokong tumanggap ng kahit ano mula sa isang estranghero.
Nang gumawa ulit ito ng isa pang hakbang ay tuluyan ko nang nakita ang mukha at
maging ang ayos nito. Isa na namang panibagong maharlika. A teen vampire prince.

"Anong ginagawa mo dito mag-isa?"

"Nagpapahinga mahal na prinsipe, tapos na po ang gawain ko kung iisipin nyo pong
tumatakbo ako sa trabaho."
"Wala akong iniisip na ganito."

Katulad ko ay naupo rin siya sa nakalatag na bermuda at tumanaw ito sa kalangitang

may nagsabog ng mga bituin.

"Bakit hindi ka makihalubilo sa mga nasa loob? Maraming pagkain."

"Walang lugar ang tagasunod na gaya ko sa pagdiriwang na kagaya nito, mahal na

prinsipe."

Sa kanila bang imperyo ay pinahihintulutan ang mga tagasunod na sumali sa

pagdiriwang? Mukhang kakaiba ang kaharian ng prinsipeng ito.

"Bakit naman? Everyone is invited."

"Not everyone, your highness. Isa lamang akong tagasunod, alipin."

"W-What?" nangunot ang noo nito sa akin at pinasadahan niya ng titig ang aking
kabuuan.

"I thought you're a princess, w-what the—you're even prettier with those—"10

"May prinsesang nagsusuot ng basahan, mahal na prinsipe? Siguro ay madilim lang

kaya bahagya ka nang nalito." Natatawang sabi ko.
"No, hindi nagkakamali ang pamilya ko sa magaganda." Nilaro nito ang kopitang hawak
niya.

"Mahal na prinsipe, baka hinahanap ka na nila sa loob."

"Cut the formality, you can call me Colson. Prince Colson Isidore Viardellon, the
10th Prince from Parsua Avalon and you are?"100

Inilahad nito ang kanyang kamay sa akin. Dapat ko ba siyang kamayan? Dapat niya pa
ba akong kilalanin? I am just a servant.

"Come on, I have fangs but I always give warnings if I'll try to bite someone.
Don't be scared." Dahil mapilit ang prinsipeng kaharap ko ay inabot ko sa kanya ang
aking kamay.
"Kallaine Seraphina Verlas, isang tagasunod. Alipin." Ako ang unang nagkalas ng
pagkakahawak ng aming kamay.2

"A very beautiful slave, then." Nakatitig siya sa akin habang sinisimsim niya ang
dugo mula sa kanyang babasaging kopita.
"I am still a kid,"
"Yes, but you are thinking in a matured way. Kaiba sa lahat ng mga batang bampirang
kasing edad mo."

"How can you say that? Ngayon lamang tayo nagkita."

"Viardellons are everywhere, I can notice every single details." Ngising sabi nito
sa akin.
"Everywhere?"

"Everywhere with beautiful girls."27

Marahas na akong tumayo nang abutin niya ang dulo ng aking buhok.

Sinabi sa akin ni ina na huwag akong makikipagmabutihan sa mga bampira mula sa

ibang imperyo, hindi namin alam ang kanilang sistema at paano mamuhay ang mga ito.
Sa isang maling salita ko lamang ay maaaring mapahamak ang aking buhay.
"Kailangan ko na pong umalis, mahal na prinsipe. Mukhang hinahanap na ako ng aking
ina."

Tatalikuran ko na sana ito nang hawakan niiya ang palapulsuhan ko.

"I can run you away from here Kallaine, dadalhin kita sa Avalon na hindi ka
ituturing alipin. I can wait and watch for you to grow up, beautifully. I can wait
for your right age, but promise me that you'll be mine at the right time."24

Nangatal ang katawan ko sa sinabi niya. What is he talking about? Bakit nagniningas
ang kanyang mga mata?

"I-I need to go—"

"Ika-sampung prinsipe ng Parsua Avalon, anong kalapastanganan ang ginagawa mo sa

isang batang paslit?"18

Nabitawan ako ng prinsipe at agad itong lumuhod sa makisig na maharlikang nasa

harapan namin.
And he's wearing a crown. He's a king!

"King Thaddeus!"5
"Hindi mo ba alam na dala mo ang pangalan ng Parsua? You are molesting an innocent
kid!"

"Patawad kamahalan, hindi nap o mauulit."

"Madali at pumasok ka na sa palasyo, makakarating ito sa'yong ama."

"Mahal na hari.."

"Mangako ka, huwag na huwag mo nang guguluhin ang batang ito."8

"Pangako..pangako mahal na hari."

"Panghahawakan ko ang mga salita mo Isidore."8

Nagmadali akong iwan ng prinsipe at tanging kami na lamang ng hari ang naiwang
tahimik sa labas.
"Maraming salamat mahal na hari."

Dalawang beses lamang humakbang papalapit sa akin ang hari na siyang tinamaan ng
liwanag mula nagliliparang mga alitaptap ng gabi.
Nasa likuran ng hari ang kanyang dalawang mga kamay habang nakangiti ito nang
napakatamis sa akin. Lubos pa siyang makising kumpara sa mga maharlikang nasa loob
ng palasyo.
"Nasaktan ka ba, Kalla hija?"

Alam kong ito ang una naming pagkikita ng hari ngunit napakagaan ng pakiramdam ko
sa kanya.

"Come here little girl,"

Sinabi ni ina na huwag akong sasama sa mga bampirang hindi ko kilala pero natagpuan
ko na lamang ang sarili kong binubuhat ng hari.
He smiled sweetly at me and he playfully pinched my nose.
"Enjoy being a kid, play and forget about the cruelty of this world. As long as I
am here in this empire, no male vampires will ever bother you. It will always be my
boy's fangs."111
Hindi ko man naintindihan ang ibig sabihin niya ay sinuklian ko siya ng ngiti.
King Thaddeus Leigthon Gazellian is a gentle king, I felt like I've given an
opportunity to have a very loving father again.1
Simula nang gabing 'yon at sa nakalipas na napakahabang panahon wala nang kahit
sinong bampirang lalaki ang nakapangtangkang lumapit sa akin hanggang sa pagsapit
ng aking pagdadalaga.
Palaging nakagabay sa akin ang haring walang ibang gawin kundi protektahan ako.

Ngunit lumipas ang napakaraming buwan, hindi na muling dumalaw sa akin ang mabuting
hari. Hanggang sa pumutok ang balitang muling dumurog sa aking puso sa ikalawang
pagkakataon.4
My second father, the gentle king I used to adore was found dead. King Thaddeus
Leigthon Gazellian, the leader I admired the most, ang haring hindi ako mapapagod
tingalain at respetuhin ay nilisan na ang mundong ito.27
Killed by his beloved first love.134

--

VentreCanard

Chapter 4
Sumapit ang ika-labing walong taong gulang ko. Dahil hindi na ako anak maharlika,
sanay na akong ituring itong isang ordinaryong araw lamang.

Walang importante sa araw na ito at dapat kong lubos isipin ang mga trabahong
naghihintay sa akin.

"Maligayang kaarawn, Kalla." Natutuwang yumakap sa akin si ina.

"Salamat po," hinalikan ako nito sa aking pisngi na nagpalaki ng ngisi ko.

"Sana ay magustuhan mo ang maliit kong regalo." May inilabas si inang maliit na
kahon mula sa kanyang likuran.

"Ina, dapat ay hindi ka na po nag-abala pa. Naiintindihan ko po ang sitwasyon

natin." Umiling ito sa akin.

Hinawakan ni ina ang magkabila kong balikat at pinaupo niya ako sa harap n gaming
lumang salamin.

"Minsan lamang sumasapit ang kaarawan mo, Kalla. Simple lamang ito at hindi mahal
kung ito ang pinag-aalala mo."

Karamihan sa ibang imperyo ay hindi na binibigyan ng halaga ang kanilang mga

kaarawan, tanging ang mga taga Lodoss lamang ang mas nagbibigay pansin dito.

Binuksan ni ina ang maliit na kahon at inilabas nito ang isang laso na panali sa
aking buhok.

"Babagay ito sa'yong buhok, anak."

Nakangiti akong nakatitig sa salamin habang pinagmamasdan ko ang pagtatali ni Ina

sa aking buhok.

"Napakaganda ina,"

Yumuko si ina at bumulong ito sa akin.

"Nararapat lamang sa kagandahan mo anak. Sa paglipas nang panahon ay lalong ka nang

namumulaklak, natatakot akong isang araw ay agawin ka na sa akin ng mga
kabinataan."

"Hindi po ito mangyayari ina, mas masaya na po akong kayo ang aking kasama."
Yumakap si ina sa akin.

"Napakaswerte ko sa'yo, Kalla. Mahal na mahal kita."

Dahil sa magandang salubong sa akin ni ina ay naging maganda ang takbo ng maghapon
ko, kaya maaga rin akong natapos sa aking mga gawain.

Paggawa na lamang sa takdang aralin ni Prinsesa Theresa ang huling gagawin ko.

Nasa harap ako ng pintuan nito, ilang beses akong kumatok ngunit wala akong marinig
na sagot.

"Prinsesa Theresa?" sinubukan ko muling kumatok pero wala pa rin.

"Prinsesa Theresa?"

Tatalikuran ko na sana ang pintuan para magtanong na lamang sa ibang mga tagasunod
nang marinig ko ang mahinang boses ng prinsesa na parang tinatakpan ng kung ano ang
bibig nito para hindi ito makapagsalita.

Agad akong kinabahan, hindi pwedeng bumalik pa ako sa ibaba ng palasyo para ipaalam
ang narinig ko. Kaya nagmadali kong pinihit ang pintuan.

"Prinsesa The—" nalaglag ang balikat ko nang makita ko ang prinsesa.

She was naked on her bed with a male vampire on her top. Tumigil sa paggalaw ang
kama nang mapansin nila ang presensiya ko.

Sabay silang lumingon sa akin.

"What the—get out! You rat!"

"I-I'm so-rry.." halos mangatal ang labi ko habang sinasabi ito.

Nakayuko akong nagmamadaling lumabas ng kanyang kwarto. What was that?

Dapat ay hindi na lamang ako pumasok!

Hindi pa man ako nakakalayo sa kwarto ng prinsesa ay nakasalubong ko ang reyna.

"Nasaan si Theresa?" umawang ang mga labi ko.

Siguradong hindi magiging maganda kung malalaman ng reyna na may lalaki sa silid ng
kanyang prinsesa. Lalo na at hindi ito ang lalaking nakikita ng lahat na madalas
nitong kasama.

She'll definitely blame me if her mother will find out.

"Kalla?"

"Ah..ano po..Na..sa silid aklatan po ang Prinsesa." Halos kurutin ko ang sarili ko
dahil sa aking pagsisinungaling.

"Salamat Kalla,"

Nakayukong tumango ako sa reyna bago ako nagsimulang humakbang papalayo.

Tumakbo ako sa lugar kung saan lagi akong nagtutungo sa tuwing sinisigawan at
pinahihiya ako ng prinsesa.

Bakit kailangan ko siyang pagtakpan? Bakit hindi ko sinabi sa reyna ang totoo?

Inihilamos ko ang aking mga palad sa aking mukha. Lumaki na akong natatakot sa
Prinsesa, lumaki na akong sinisigawan niya, lumaki akong duwag.

"Maligayang kaarawan, Kalla."

Nang nag-angat ako ng tingin ay napalitan ng ngiti ang pangamba sa aking mukha.

"Haring Thaddeus!"

Tumabi ito sa akin at naupo siya sa malaking bato. Ilang buwan na rin simula nang
dumalaw ito sa kaharian.

"Is it the princess again?" Kilala na ako ng hari.

"Lumaki na akong duwag at takot sa kanya, mahal na hari. At natatagpuan ko na
lamang ang sarili kong nagsisinungaling para sa kanya." Nanghihinang sabi ko.

Hindi siya nagsalita at nagpatuloy lamang siya sa pakikinig sa akin.

"Ganito po ba talaga? Walang karapatang magsalita ang walang kapangyarihan, alam ko

pong maaari akong magsalita ng totoo, ngunit iniisip ko si ina. Mahal niya ang
kahariang ito, ayokong dahil sa akin ay mawala ang matagal na niyang iniingatan."

I hate myself for being weak.

"May mga kahariang mahirap baguhin ang patakaran at lalong may mga namumunong
mahirap baguhin ang kaisipan. Isa ang Lodoss sa imperyong nagsisimula ko pa lamang
kilalanin. Gusto ko man baguhin ang nakikita kong mali, gusto ko man ituwid ang mga
baluktot ay wala akong magagawa. Hindi ito naaabot ng aking nasasakupan."

Nag-angat ng kamay ang hari at may munting ibong dumapo dito.

"If fate will just give me a longer chance to live, posibleng may magagawa pa ako."
Kumunot ang noo ko.

"May sakit ka ba mahal na hari?" bahagya itong tumawa sa akin.

"Malakas pa ako Kalla, ngunit maiksi lamang ang buhay ng mga nagiging hari lalo na
kung may mga nilalang itong nasaktan."

Lumipad nang muli ang ibon mula sa kanyang kamay.

"Today is your birthday, nasa tamang edad ka na. Minsan ay aanyayahan kita sa aking
kaharian, you'll meet my son and daughters. They're all good. Especially Finn."

Isa ito sa lagi kong naririnig sa hari, sa lahat ng anak niya laging ang pangalang
Finn ang naririnig ko sa kanya. He could be his favorite son?

"Hindi po ako pinapayagan ng aking ina."

"I'll try to ask her, parang anak na rin ang turing ko sa'yo hija. You're safe with
me." Umiling ako dito.

"Gusto ko man, mahal na hari ngunit—"

Hindi na ako pinatapos ng hari. May inabot ito sa aking hindi kalakihang kahon at
nang buksan ko ito, muling gumuhit ang ngiti sa aking mga labi.

It is a beautiful music box with a dancing ballerina.

"Maraming salamat mahal na hari!" ngumiti ito sa akin bago niya hinalikan ang
ibabaw ng ulo ko.

"My empire, Parsua Sartorias will wait for you. A place where everyone can hear
their own voice. At darating ang panahon na tatawagin mo itong sariling tahanan."

Hindi ko naintindihan ang sinabi ng hari. Tumayo na ito at tinalikuran niya ako.
Nanatili akong nakatitig sa kanya habang marahan itong naglalakad papalayo sa akin.

Ngunit tumigil ito at tinanaw ang alapaap.

"I'm sorry..maybe you'll experience pain. Too much pain..but assure you..you'll
never regret loving a Gazellian." Hindi ko na masyadong naririnig ang sinasabi
niya.

"Hanggang sa muli Kallaine Seraphina.."

Nakatulala ako sa harap ng salamin habang mabagal kong sinusuklay ang aking buhok.

Ito ang huling katagang iniwan sa akin ng hari.

Narinig ko lamang ang balita mula sa pag-uusap ng ilang konseho kanina sa aklatan.
Hanggang sa kumpirmahin ito ng aming hari at reyna na hindi rin makapaniwala sa
biglaang pangyayaari.

Everything was so fast. Papaanong nangyari?

Anong rason ang maaaring magtulak sa isang bampira para patayin ang butihing haring
katulad niya?

Gusto kong umiyak, humagulhol at magluksa katulad nang napakaraming bampira, pero
walang luhang pumapatak mula sa aking mga mata.

Sinulyapan ko ang aking inang natutulog at nakagat ko ang aking pang-ibabang labi.

I need to go, gusto kong makita ang hari sa huli nitong sandali. Gusto kong
magtungo sa Parsua Sartorias.

Inihanda ko ang aking sarili, dinala ko ang kaunting naipon ko at tumakas ako sa
palasyo. Alam kong hindi ako pahihintulutan ng prinsesa at hindi maaaring
ipagpaliban ko ito.

Nagtungo ako sa mga karwaheng na siyang bibiyahe patungo sa iba't ibang imperyo.

"Saan po dito ang patungong Parsua Sartorias?"

Lahat sila ay natigilan at napatitig sa akin.

"Hija, buwan ang aabutin mo kung karwahe ang gagamitin mo." Umawang ang bibig ko.

"Papaano po ako makakarating dito nang mas maaga? May hinahabol po ako, may sapat
po akong inipon."

Umiiling lang sa akin ang mga matatandang lalaki. Magsasalita pa sana ako nang may
matandang bahagyang humili ng kasuotan ko.

"Maaari kitang dalhin sa Sartorias," inilahad nito ang kamay niya sa akin.

"Kabayaran,"

I was torn, dapat ko ba pagkatiwalaan ang matandang babaeng ito?

"Mag..kano po?"

"Isang supot na salapi, maaari na ang ganitong halaga." Naglakad ito papalayo sa
kumpulan ng mga karwahe, nagmamadali akong sumunod ito.

Inabot ko sa kanya ang ilang naipon ko.

"Papaano po?" hindi na ito sumagot sa akin.

Bigla na lamang nagliwanag ang harapan ko, hindi pa man ako nakakabawi sa
pagkagulat ay itinulak na ako ng matanda patungo dito.

"Kulang ang kabayaran mo! Hanggang sa Deltora ka lamang makakarating!" What?

Malakas na bumagsak ang katawan ko sa damuhan, ilang beses akong napadaing dahil sa
sakit ng bigla kong pagbagsak.

Saan ako dinala ng matandang 'yon?

Agad lumandas sa aking pang-amoy ang halimuyak ng iba't ibang klase ng bulaklak.
Pinilit kong bumangon at nang sandaling nag-angat ako nang paningin ay sumalubong
sa akin ang nagniningas na mata ng isang napakakisig na bampira.

Agad kong napansin ang malaking bantayog sa likuran nito, kung hindi ako
nagkakamali ay dating hari ito ng kaharian. May nakaukit na salitang, Le'Vamuievos.

Nasa Deltora nga ako.

Muling lumipad ang mga mata ko sa prinsipeng nasa harapan ko.

He's wearing a royal suite with numbers of women around him. Nakaupo ito sa trono
habang hinahaplos ng isang babae sa kanyang likuran, dalawang babaeng pinapaypayan
siya at isang babaeng may hawak ng iba' ibang klase ng prutas.

Ngumisi ito sa akin.

"Sino ang pinakamakisig na prinsipeng iyong nasilayan?" taas noong tanong nito sa
akin.

Anong klaseng katanungan ito? Kumunot lamang ang noo ko.

"Who..are you?" nangangatal na tanong ko. Umawang ang bibig nito dahil sa aking
kasagutan.

"Pugutan ng ulo ang babaeng 'yan."

--

VentreCanard

Chapter 5

All I want was to witness King Thaddeus funeral. To see my second father for the
very last time and to mourn freely just like his beloved citizens.

Ito lang ang tangi kong kahilingan sa pag-alis ko sa aking imperyo, para makarating
sa Parsua Sartorias ngunit bakit ako naiipit sa ganitong klaseng sitwasyon?

I was trapped inside this unusual place, how can I describe this? It is place made
of glass with penetrating shades of sunlight that gives life to different kinds of
plants around. But the whole space was dominated by red roses.

Namumutiktik ng pula ang buong kapaligiran.

The witch told me that I'll be in Parsua Deltora and the statue with an engraved
Le'Vamuievos confirmed it.

And right now, I am facing a certain prince with his psychotic mind. Ngayon ko
pinagsisihan na hindi ko pinag-aralan ang mga partikular na maharlika sa bawat
kilalang imperyo.

Tanging sakop lamang ng nalalaman ko ay ang bawat pagkakahati ng mga imperyo. Ilang
mga haring nanunungkulan dito, kilalang mga prinsipe at mga konseho.

Mas pamilyar ako sa mga taga Parsua Sartorias dahil sa kwento ni Haring Thaddeus.

"Inuulit ko," seryosong sabi nito.

Wala na sa kanyang pwesto ang prinsipe, sa halip ay nasa harap ko na ito at

naniningkit na ang mga mata sa akin.

Nakaluhod ako habang ginagapos ng kanyang mga alagad na kababaihan habang ay isa
naman ay may hawak na espada.

"Maawa po kayo.."

Pupugutan ako ng ulo!

"Ano po ang malaki kong kasalanan mahal na prinsipe? Wala po akong masamang nais sa
inyong imperyo, nais ko lamang magtungo sa Parsua Sartorias ngunit dito ako dinala
ng mangkukulam na nakausap ko." Ipinagtapat ko sa kanya ang katotohanan.

Ayokong isipin niya na ipinadala ako ng ibang imperyo para kumuha ng mga
impormasyon laban sa kanila.

Hindi ako maaaring mapatay sa lugar na ito, hahanapin ako ni ina. Kailangan kong
makabalik.

Naramdaman kong lumuhod siya sa akin at marahan niyang hinawakan ang baba ko. He
lifted my chin and my eyes met his. It was glowing again. Red of eagerness.

"Sino ang pinakamakisig na prinsipeng nasilayan mo?" muling tanong nito sa akin.

Dahil sa matinding takot ko sa kanya, hindi na nagawang gumalaw ang aking mga labi
at nanatili lamang akong nakatitig sa kanya.

Hinintay nilang lahat na magsalita ngunit nanatili akong tahimik. At sa pagtagal ng

pagtitig ko sa kanya, sa pagriin ng nagniningas nitong mga mata sa akin.

"Nagbago ang isip ko, ipakain sa Leon ang babaeng 'yan." Umawang ang bibig ko sa
sinabi niya.

There is something wrong with him! He's crazy!

"No! Pakawalan nyo ako!" ginawa ko ang lahat para makapiglas ako. Pero wala pa rin
akong nagawa dahil tuluyan nila akong nadala sa isang malaking kulungan.

Napasigaw ako nang bigla na lamang sumugod ang nakakulong na Leon sa harap ng
rehas. Ramdam ko ang pangngangatal ng aking tuhod at ilang beses akong umiiling sa
prinsipe.

"Ipapasok na ba namin siya mahal na prinsipe?"

Lumapit muli sa akin ang hayop na prinsipe. Muling nagningas ang mga mata nito sa
akin.

"Muli kitang tatanungin, sino ang pinakamakisig na Prinsipeng nasilayan mo?"

Ipinikit ko ang aking mga mata at pilit akong nag-isip ng pangalan ng Prinsipe na
malimit kong marinig. Sino..sino..

Hanggang sa buong lakas na akong sumigaw. Siya lang ang naalala ko.

"Ang..ang prinsipe ng mga nyebe. Zen Lancelot Gazellian!"

Nagsinghapan ang mga kababaihan sa narinig ko. Natulala ang prinsipeng kaharap ko
at agad itong napahawak sa rehas na parang mawawalan ng panimbang.

"Unforgivable, this can't be happening." Kung ano-ano na ang binubulong nito sa

kanyang sarili.

Nababaliw na ito.

Dinaluhan ito ng napakaraming babae at kung ano anong klase ng haplos ang iginawad
sa kanya para lamang mapakalma ito.

"Mahal na prinsipe..mali po ang sinasabi ng babaeng ito."

"Hindi niya alam ang kanyang sinasabi mahal na prinsipe.."

"Nahihibang na ang babaeng ito.."

"Nararapat nga ang kamatayan sa kanya.."

Habang abala silang lahat ay nagsimula na akong humakbang paaatras, ngunit hindi pa
man ako nakakalayo nabalot ang buong lugar ng malakas na tawa mula panibagong boses
ng lalaki.

"Who is your new girl, Rosh? Napabangon ako sa kabaong. I like her now, mas kilala
niya ang prinsipe ng mga nyebe. Poor brother. Such a shame."

"Fuck off, Pryor. Just return to your damn coffin."

Hindi ko na pinakinggan pa ang pag-uusap nila dahil agad na akong tumalikod at

mabilis na tumakbo.

"What the—hulihin nyo ang babae! Sunugin ng buhay!" umalingawngaw ang boses ng
baliw na prinsipe.

"Run faster!" sigaw ng ikalawang lalaki.

Nakailang mura ako sa hangin habang tumatakbo ako. Hindi ko akailang may baliw na
prinsipe pala sa Deltora. Nang lumingon ako sa aking likuran ay napadaing na ako,
bakit ang bibilis ng mga babae niyang humabol?

Muli na sana akong haharap sa unahan nang bigla akong bumanga sa isang matigas na
bagay. Buong akala ko ay babagsak ako nang may bisig na sumambot sa akin.

"Bitawan mo ko! Ayokong masunog ng buhay! Bitawan mo ako!"

He captured me! He's so fast!

"There is something wrong with you." Mahinang sabi nito sa akin habang pumipiglas
ako.

Gusto ko siyang bugahan ng apoy! Siya ang may problema sa kanyang pag-iisip!

Natagpuan ko na lamang ang sarili kong nakasandal sa isang puno. He pinned both of
my hands on top of my head.

"What are you—" hindi ko na matapos ang sasabihin ko nang dahan-dahang bumababa ang
mukha nito sa akin.

"Don't move." Binitawan nito ang mga kamay ko.

I was about to push him when he cupped my face and he leaned on me. Mariin kong
itinikom ang mga labi ko sa anumang dapat niyang gawin. Nagningas muli ang mga mata
nito at hindi rin nagtagal ay nanlaki ang kanyang mga mata.

He looked shock about something.

"You should have told me!" sigaw nito sa akin pagkatapos niya akong bitawan.

Ilang beses nitong sinuklay gamit ng kanyang mga kamay ang kanyang buhok. He looked
relieve, na parang nawala ang malaking problema niya sa buhay.

"Oh god, buong akala ko ay nabawasan ang pagiging makisig ko and..I was not going
to kiss you, pihikan ako sa babae." Naiiling ito sa akin.

Hindi ko pinansin ang huli niyang sinabi, who wouldn't think that way? Ilalapit na
niya ang mukha niya sa akin!

"Told you what?" tanong ko na lamang sa una niyang sinabi. Kahit siya ay mukhang
nalito sa tanong ko.

"Are..are you mated?" tanong nito sa akin.

"I am not yet mated," mahinang sabi ko. Babago pa lamang ako naglalabing-walong
gulang. At wala pa akong nararamdamang kakaiba mula sa mga lalaking bampirang
nakakasalamuha ko.

Lalong kumunot ang noo nito sa akin.

"Can you hold this?" may inabot itong pulang rosas sa akin.

I was hesitant at first, but he insisted. Nang sandaling hinawakan ko na ang pulang
rosas ay bigla akong natusok. Tumulo ang ilang patak ng aking dugo sa tangkay ng
rosas.

Agad niyang binawi ang bulaklak sa akin. Hinawakan niya ang tinik na nakatusok sa
akin ng ilang segundo bago siya muling tumingin sa aking mga mata.

"Gazellian," Gazellian?

"What?" tanong ko sa kanya.

Hindi ito sumagot sa akin, sa halip ay humalakhak ito nang napakalakas bago ako
tinalikuran.

"This is damn interesting, by the way. What is your name?" lumingon ako sa kanya.

Tumigil siya sa paglalakad at nakalingon rin ito sa akin. He looked amuse, na

parang may interesante siyang nalaman.

"Susunugin mo pa rin ba ako ng buhay?"

"Nah, you have your reasons. You are partly blind, hindi na ako umaasang tatama pa
ang iyong mata sa pagsuri ng makisig na prinsipeng katulad ko." Umawang ang labi ko
sa sinabi niya.

Ang taas ng tingin niya sa kanyang sarili.

"Kallaine Seraphina Verlas,"

"Didn't ring a bell." Nagkabit balikat ito.

Bumalik ito sa harapan ko at pormal nitong inilahad ang kanyang kamay sa akin.

Wala akong pinagpilian dahil inagaw na nito ang aking kamay. Walang kusang loob sa
kanya, lahat sapilitan.

Pero nagulat na lamang ako nang marahan siyang yumuko at maramdaman ko ang malambot
niyang labi sa likod ng aking kamay.

"Second Prince of Parsua Deltora, Rosh Alistair Le'Vamuievos."

Nakapikit ang mga mata nito nang sandaling halikan niya ang kamay ko at nang
sandaling imulat niya ito ay nagtama ang aming mga mata.

He gave me his sweetest smile, na alam kong tutunaw sa kahit sinong babaeng bampira
sa mundong ito.

"Pinapatawad na kita sa'yong kapangahasan." Sabi nito nang bitawan niya ang kamay
ko.

Hindi ba at siya ang may kasalanan sa akin?

"At dahil isa akong butihing prinsipe, ako na ang maghahatid sa'yo sa Sartorias."

Pumalakpak ito dahilan kung bakit nagdatingang muli ang mga kababaihan.

"Bihisan nyo ang babaeng 'yan. Magtutungo kami sa Sartorias."

Hindi ko napigilan ang kanyang mga utusan, pinaliguan ako ng mga ito sa isang
magandang paliguan at binihisan.

Isang oras yata akong inayusan ng mga ito hanggang sa magpasya silang iharap ako sa
kanilang baliw na prinsipe.

The second prince is sitting on a simple white metal chair while sipping blood from
his small cup.

Kinakabahan akong humakbang patungo sa kanya, dahil ito ang kauna-unahang beses na
nagsuot ako ng eleganteng saya.

I am wearing a black elegant off-shoulder draped gown. Even in funerals vampire

royalties are required to dress elegantly.

Naagaw ang atensyon ng prinsipe at ibinaba nito ang kanyang tasa. His mouth was
half opened, but he immediately moved his head.
He held something from his table before walking slowly for me.

"You need to put this,"

It was a hairpin with black net that will cover my face. Siya na mismo ang naglagay
nito sa aking buhok.

"Sorry about what happened a while ago." Nagulat ako sa ibinulong nito.

Ngumisi lang ako at pinagtaasan niya ako ng kilay.

"Shall we?" inilahad nito ang kanyang braso sa akin.

Bothered, still I accepted his invitation. Hinayaan kong alalayan niya ako.

"Why are you helping me?"

"Sometimes, helping others doesn't require any reasons at all." Saglit akong
natigilan sa sinabi niya.

"Just don't trust me too much, traydor daw ako." Natatawang sabi nito.

Sumakay na kami sa karwahe at magkaharapan kaming dalawa. I was uneasy with him,
kasi nakatitig lang ito sa akin.

Until he crossed his legs like a very proud prince.

"Ngayon nakikilala mo na kung sino ang pinakamakisig na prinsipe?"

Hindi ko na napigilang tumawa. What the hell is wrong with him?

I now remembered, siya ang pinag-uusapan ng mga kapwa ko tagasunod.

The narcissistic psychopath vampire prince from Parsua Deltora.

"Prince Rosh Alistair Le'Vamuievos."

Ngumisi ito sa sagot ko.

"We're now friends," agad na sabi nito.

Inilahad nitong muli ang kamay niya sa akin at kagat labi kong inabot ang kamay
niya para pigilan ang pagngisi.

He's crazy and funny.

At nang araw na 'yon, matapos magdaop ang aming mga palad, nagsimula ang
paglalakbay ko sa Parsua Sartorias kasama ang ikalawang prinsipe ng Deltora na
nalulunod sa sariling kakisigan.

--

VentreCanard

Dedicated to Acy
Chapter 6

Nabalot ng katahimikan ang loob ng karwahe sa pagitan namin ng ikalawang Prinsipe

ng Deltora.

Ngunit alam kong kanina pa ako nitong pinagmamasdan.

He's sitting like a great royalty with his cross legs and a red rose on his hand.
Paminsan-minsan akong sumusulyap sa kanya subalit masyadong mabilis ang mga mata
nito dahilan kung bakit lagi nitong nahuhuli ang mga sulyap ko.

Ngumingisi ito sa tuwing nahuhuli niya ako.

Sumasang-ayon ako sa pananaw niyang isa siyang napakakisig na Prinsipe, halos

higitan niya ang lahat ng mga prinsipeng nasilayan ko sa Lodoss, mga prinsipe sa
mga kilalang aklat at maging ang pinakatatanging mga magdirigmang pinagkakaguluhan
ng mga kababaihan.

He's a beautiful Prince and I am admitting it. Maaari rin siyang isabay sa
pinakamakisig na bampirang nasilayan ko, si Haring Thaddeus Leighton Gazellian.

Ngunit ang paghanga ko sa kanyang kakisigan ay natatabunan na ng sarili nitong

papuri sa kanyang sarili. Hanggang sa makalimutan ko nang humanga sa kanya.
Nilalamon na ang prinsipeng ito sa kaalamang isa siyang napakakisig na bampira.

"Don't resist it, alam kong makisig ako. I am the irresistible Prince of Parsua
Deltora, it is not a sin to adore me so much."

Gusto ko siyang tawanan sa sinabi niya pero pinigilan ko ang aking sarili,
natatakot akong ibaba ako ng kanyang karwahe.

Ngumiti na lamang ako ng pilit sa kanya. Sa ngayon ay hindi ko pa tuluyang

nalalaman ang totoong ugali nito. Hindi ko nakakalimutan na tatlong beses niya
akong tinangkang patayin.

"I never thought that a commoner like you would have a very lovely face. Higit ka
pa sa mga prinsesang kalakal ko."

Prinsesang kalakal? Anong ginagawa ng prinsipeng ito sa kanyang imperyo?

He straightened his right arm and his red rose reached my chin. He held it up to
look straight into my face.

He's a prince and he can easily recognize someone if it is a royalty or not. Kung
sabagay, nakapagpakilala na ako sa kanya.

"Do you want to taste my blood, Kalla?" nagulat ako nang tawagin niya ako sa
pangalang ito na parang matagal na kaming magkakilala.

Umiling ako at marahan kong tinanggal sa mukha ko ang rosas.

"I haven't tried drinking with someone's blood." Narinig ko ang saglit na pagtawa
nito.

"This is interesting, so are you telling me that your fangs are virgin?" umawang
ang bibig ko sa sinabi ng prinsipe.

We should not talk about this!

Umiinom lamang ako ng dugo mula kay ina pero madalas ay galing lamang sa dugo ng
mga hayop ang iniinom ko.

"I-I—can't Prince Rosh. I'm waiting for my mate. My..my fangs will only sink on his
skin." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at tumingin ako sa labas.

Hindi man ako kagaya ng lahat ng kadalagahan sa imperyo na hantaran kung magpahayag
nang pagnanais na makilala ang lalaking itinakda sa kanila kahit sa murang edad,
hindi nito maaalis sa akin ang aking tahimik na pangarap na sa pagdating ng panahon
ay mauuhaw ako at tanging dugo niya lamang ang aking magiging kasagutan.

Vampire mate is the most beautiful thing in this cruel world. Ang pagmamahal ng
dalawang bampira sa isa't-isa, na kahit ang panahon ay hindi magawang matalo.

"This is weird, someone manipulated your bond with him."

Muli kong sinalubong ang kaanyang mga mata sa pagitan ng itim na belong nakatakip
sa aking mga mata.

"Bond with him?"

"No, nevermind. Let's talk about you, mahaba pa ang lalakbayin ng karwaheng ito.
What do you do for a living?"

"Isa akong tagasunod sa palasyo, utusan ng isang prinsesa."

"Isang alipin? Hindi ko akalaing magaganda pala ang mga alipin sa Lodoss. Minsan ay
aanyayahan ko ang aking sarili sa inyong imperyo." Hindi ako sumagot sa kanya.

"How about King Thaddeus? Papaano mo nakilala ng isang alipin ang hari? Ibinuwis mo
pa ang sarili mong buhay para lamang makarating sa burol nito. Do you have an affa
—" naniningkit na ang mata nito sa akin.

Alam ko ang iniisip niya!

"Nagkakamali ka nang iniisip, mahal na prinsipe! He was like a father."

"King Thaddeus was a known womanizer back then, hindi pa niya nakikilala si Reyna
Talisha ay napakarami nang naugnay ditong mga babae, prinsesa man o hindi. I wonder
if his faithfulness was enough for the long years, having this issue with his
death."

King Thaddeus gave me all his kindness at nakakaramdam ako ng matinding poot habang
naririnig ang mga salitang ito para sa kanya.

Ilang beses kong naririnig ang kwento nito sa kanyang pamilya, sa kanyang reyna.
He's a good king, a faithful one.

"It was his first love, walang pagtataksil si Haring Gazellian. He's faithful,
mahal na mahal niya si Reyna Talisha. At kung may dapat man sisihin sa nangyaring
ito, ang babaeng una niyang minahal. Posibleng hindi nito tanggap na hindi siya ang
babaeng itinakda sa Hari."

Pinagmasdan lamang ako ng prinsipe habang tahimik nitong inaamoy ang kanyang
sariling rosas.

"What is your game King Thaddeus? I can't get the point." Mahinang sabi nito.
Hindi na ako muling kinausap ng prinsipe, ngunit sa pagkakataong ito ay ako naaman
ang nagkaroon ng ideya para tanungin siya.

"How about you, are you mated?"

Nagsisi ako nang bitawan ko ang mga salitang ito dahil unti-unting nalanta ang
pulang rosas na hawak ng prinsipe.

Biglang nagkaroon ng tensyon sa pagitan namin, sumandal ito at tumingin sa labas.

"Mateless,"

"Sorry.."

"Don't feel sorry for me, higit na magaganda sa'yo ang mga babaeng sumasamba sa
akin." Muling napuno ng halakhak ang buong karwahe.

I never looked at him. He's faking it.

Gusto kong murahin ang sarili ko dahil sa itinanong ko sa kanya.

Nang marinig ko ang sabi ng nagpapatakbo ng kabayong malapit na kami ay sinimulan

ko nang ibuhos ang lahat ng atensyon ko sa labas.

I know this isn't the right time to be amazed, but Parsua Sartorias is beyond a
paradise.

Tuluyan ko nang inilabas ang kalahati ng katawan ko sa bintana ng karwahe at

humahanga ako sa aming nadaraanan.

Namumutiktik ang Sartorias sa iba't-ibang klase ng mga halaman. Buhay na buhay at

kumikislap sa pagitan ng liwanag ng buwan.

"This place..ito ang imperyong pinahahalagahan ni Haring Thaddeus. Ang ganda!

Napakaganda dito mahal na prinsipe."

"Mas maganda sa Deltora, pinapapatay lamang kita kaya hindi mo napansin." Matabang
na sabi ng prinsipe.

Ang naging sentro ng atraskyon ng palasyong patutunguhan ng aming karwahe ay ang

walong nagtatayugang puno na tumitindig na parang may dalang iba't ibang klaseng
kapangyarihan.

Niyakap ko ang sarili ko nang hampasin ng hangin ang mga punong ito dahilan kung
bakit umayon sa isang direksyon ang mga dahong nagmumula sa walong puno.

"Papaano tumutubo sa hindi kalayuang lupa ang ganitong klase ng mga puno? Hindi ba
sila nag-aagawan ng sustansya ng lupa?" nagtatakang tanong ko.

"Trees symbolize the eight Gazellian, hindi sila marunong mag-agawan sa halip
magbibigay pa ng sustansya sa bawat isa ang mga punong nakikita mo. And they will
definitely not grow, if you planted them apart."

Pansin ko na nakasilip na rin ang prinsipe sa mga puno.

"I am the Prince that can manipulate plants. I can grow them with my power, but I
can't help but to admire those trees. Ibang klaseng kapangyarihan ang bumuhay sa
mga punong 'yan, Kalla. It's unbeatable."
"I wonder.." tipid kong sabi.

"It is the most powerful thing in this world, Kalla. Ang mga punong 'yan ang
hinahangaan ng lahat ng mga taga Parsua, tanging mga Gazellian lamang ang may
ganito."

"Wow..powerful thing..powerful thing.." iniisip ko kung anong klaseng kapangyarihan

ang maaaring bumuhay sa mga puno.

Pilit kong inalala ang lahat ng nabasa kong mga aklat hanggang sa pumasok sa aking
isipan ang nag-iisang salita.

"Love.." bulong ko.

"Love! It is love, Prince Rosh!"

Tumaas lamang ang kilay nito sa akin, mabilis siyang naglaho sa harapan ko.

"Mahal na prinsipe?"

"We're here," nasa likuran ko na pala ito at siya mismo ang nagbukas ng pintuan ng
karwahe para sa akin.

"Welcome to Parsua Sartorias, ang imperyong pumapangalawa sa Deltora."

Inilahad nito sa akin ang kanyang kamay para alalayan ako.

"Maraming salamat,"

"You owe me your blood, milady." Bulong nito na nakapagpasinghap sa akin.

"Kidding, I don't drink commoner's blood. But if you insist--" umiling na ako sa
kanya.

Nagsisimula na akong masanay sa paraan ng mga salita niya. He's a royalty and
blunt, but I never get offended. Siguro ay dahil nakilala ko na siyang ganito.

Siya mismo ang nagkawit ng braso ko sa kanya.

"I have thousands of women to avoid."

Agad may lumapit na matatandang bampira sa amin dalawa.

"Mahal na prinsipe, hindi ko inaasahang maaga ang iyong pagdating. Lalo na't hindi
maganda ang relasyon nyo ng prinsipe ng mga nyebe." Pakiramdam ko ay nanlamig ako
sa sinabi ng matandang bampira.

Hindi maganda ang relasyon nito sa prinsipe ng mga nyebe?

Sa huli kong natatandaan ay isinigaw ko sa mismong harapan niya ang pangalan nito.
Shit.

"King Thaddeus had a good relation with my empire. Wala akong pakialam sa hangal
niyang anak na walang ibang ginawa kundi mainggit sa akin."

Hindi agad nakasagot ang mga matandang bampira at para maiba ang usapan ay sumulyap
ang mga ito sa akin.

"Isang napakagandang prinsesa, sino itong dalagang iyong nabihag mahal na

prinsipe?"

"A Princess from a faraway empire, could you excuse us?" Hindi na sila hinintay ng
prinsipe dahil hinila na niya ako.

Nangatal ang tuhod ko nang makita ko ang napakalaking litrato ng haring hinahangaan
ko.

"Rosh.." naramdaman ko na lamang na may tumulong luha mula sa aking mga mata habang
papalapit ako sa litrato ni Haring Thaddeus.

Ngunit ang mas pumukaw sa aking damdamin ay ang kakaibang pakiramdam na parang may
maririing mga matang nakatitig sa akin.

Nagulat ako nang punasan ng Prinsipe ang mga luha ko.

"You may cry, but walk like a royalty and be my princess tonight, Kalla."

--

VentreCanard

Chapter 7

"You may cry, but walk like a royalty and be my princess tonight, Kalla."

Napatitig ako sa prinsipe dahil sa biglaang sinabi nito. His tone was serious and
when I looked at him, all he did was to grin at me.

Hindi ko nga siguro makukuha ang ugali nito. He's an unpredictable prince.

Lumingon ito sa isang direksyon kaya sinundan ko ito. Dalawa ang mahabang pila ng
iba't-ibang nilalang mula sa mga imperyo ang nakahilera para lamang makita ang mga
katawan ng hari.

Iba't-ibang klase ang maaaring maging katapusan ng mga bampira. May mga bampirang
nagiging abo sa kanilang kamatayan, may mga bampira rin na nanatiling buhay ang
katawan.

Masyadong komplikado ang maaaring maging kamatayan ng isang bampira, ayon sa ilang
librong aking nababasa.

Pero tatlo lamang ang madalas na nagiging dahilan ng kamatayan ng isang bampira.
Sumpa, isang digmaan at pagkitil sa sariling buhay dahil sa matinding
kalungkutan..kalungkutan ng pag-iisa.

I can still remember how my mother tried to kill herself when my father died.
Vampire bond is unbeatable na kahit kamatayan ay hahamakin, kaya humahanga ako sa
reyna ng imperyong ito dahil nanatili itong buhay sa kabila ng pagkamatay ng
kanyang hari.

Sinabi sa akin ng prinsipe ng Deltora na nagkulong na lamang ang reyna sa ilalim ng

palasyo at naiintindihan ko ito. Pagdating nang panahon, sa sandaling muli siyang
lumabas nais kong sabihin sa kanya kung gaano siya kamahal ng hari dahil isa ako sa
buhay na saksi.
"Maaari ba akong pumila, mahal na prinsipe?"

"No, hindi na natin kailangang pumila. But for the meantime, hindi muna tayo
maaaring lumapit. Nasa unahan pa si Zen, I can't make a scene with him. I respect
King Thaddeus."

Tumango na lamang ako sa sinabi nito. Muntik ko nang makalimutan na hindi nga pala
maganda ang relasyon nito sa prinsipe ng mga nyebe.

Dinala ako ng prinsipe sa nakahilerang upuan na malayo pa sa ilang panauhin.

"I'll just get our drinks." Paalam nito sa akin.

Kahit nasa malayo ako ay pinipilit kong tanawin ang kabaong ng hari. Tatlo rin ang
maaaring sapitin ng isang bampira sa kanyang kamatayan, maaari itong maging abo,
malusaw ang katawan hanggang sa malusaw na parang bula o maaari rin namang maiwang
buhay ang katawan.

Ang kahihinatnan ng katawan ng isang bampira ay depende sa anong klase ng paraan ng

kayang kamatayan.

There are different kinds of curse that will turn vampire into ashes, but there are
also kinds of curse that will leave their body behind. Hawak ng nagsumpa ang
kagustuhan sa magiging kapalaran ng nasumpa.

Ganito rin sa iba't ibang sandatang nalikha sa mundong ito, may mga espada o palaso
na ginawa para maging abo ang mga bampira pero meron din namang ginawa para manakit
at magpahirap. Ang mga ganitong sandata ang nag-iiwan sa buong katawan ng bampira.
Ngunit ang ibig sabihin lamang nito, mas higit na hirap at sakit ang pinagdaanan ng
bampira bago lisanin ang mundong ito.

Ito lamang ang ilan sa mga kaalamang nababasa ko mula sa mga aklat sa palasyo. At
ngayong buhay pa rin ang katawan ng hari, isa lamang ang malaking pahiwatig nito.

King Thaddeus Leighton Gazellian died in pain. And he didn't deserve it.

Muli kong pinahid ang mga luhang lumandas mula sa aking mga mata. I want to reach
him, I want to see his face.

Halos lumaki at nagkaisip na ako sa mga salita ng haring ito, papaanong sa isang
iglap ay nagkaganito?

Matapos magtungo sa isang mahabang lamesa na may napakaraming kopita ang prinsipe
ng Deltora ay bumalik na ito sa akin.

"Here,"

Aabutin ko na sana ang kopita nang ilayo niya itong muli sa akin. Naupo ito sa tabi
ko at sinilip niya ang mukha ko sa pagitan ng itim na kulambo sa aking mukha.

He's too close.

"Are you crying again? Lalapit rin tayo kay Haring Gazellian, let's just wait."

"But—but I can't help it, sa tuwing naiisip ko siya..bumabagsak na lang ang mga
luha ko mahal na prinsipe. He was like a father to me.." nangangatal na ang mga
labi ko.

At mas lalo itong bumuhos nang umawit ang isang napakagandang bampira sa unahan
dahilan kung bakit nagtindigan ang mga balahibo ko.

Kahit ang prinsipeng katabi ko ay natigilan at natulala sa malambing ngunit

napakalungkot na awitin ng bampira.

Condemned me to death

With my last breath

Sorrow and anger

Fill my head

"Her voice.."

Nang akma na akong hahagulhol ay agad akong kinabig ng prinsipe at hinayaan niya
akong umiyak kasabay ng awitin.

"This is bad, Kalla. You can't cry like that in front. Mapapagkamalan ka ng mga
konsehong kabit ng hari. Ubusin mo na ang luha mo rito."

"W-What?" hihiwalay na sana ako sa kanya pero mas humigpit ang mga braso nito sa
akin.

"Women relation with King Thaddeus is quite sensitive right now, Kalla. Maraming
magtataka kung may makakakita sa'yo na ganyan ka."

"But—"

"No buts Kalla, hindi mo kilala ang mga bampira sa imperyong ito. Right now, you
can only trust me."

Halos kalahating oras yata akong hindi pinakawalan ng prinsipe at sinigurado niyang
hindi na ako umiiyak.

"I thought it was just few tears, mas hagulhol ka pa umiyak kumpara kay Lily."

Hindi ako sumagot sa kanya.

"Flirting at the funeral, nice Rosh. Hey princess, show me yourself." Nakarinig ako
ng pamilyar na boses ng lalaking bampira.

"Viardellon, kung ayaw mong sumunod kay Haring Thaddeus umalis ka sa harapan ko.
Naabala kami." Narinig ko ang pagtawa ng lalaki.

"Don't trust him, he's just after your blood." Alam kong ako ang kinakausap nito.

"Don't try me, Colson. Kahit pagbuhol-buhulin ko kayong labintatlong magkakapatid."

Matigas na sabi ni Rosh.

"Uhuh?"

Hindi na muling nagsalita si Rosh dahil umalis na ang bampira. Pinakawalan rin ako
ng prinsipe at tumayo na ito.

Muli niyang inabot ang kopitang may dugo sa akin.

"Drink, I think you're calm enough." Tumango ako sa kanya.

Inaasahan ko nang maganda ang kalidad ng dugong malalasahan ko, pero may kung anong
dahilan kung bakit hindi ko ito nagawang maubos.

Matapos kong uminom ay ibinaba ko ang kopita sa mga binti ko at pinagmasdan ko ang
sarili kong repleksyon sa dugong natitira dito.

Nagsimula ang pakiramdam na ito matapos akong mawala sa yakap ng prinsipe.

"I-I think..someone is watching us, Prince Rosh. My heart is beating so fast, I

can't breathe. Kinakabahan yata ako, mahal na prinsipe. I don't know why.."

Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Tumigil ito sa pag-inom ng dugo habang ang isang
kamay nito ay nakapaywang.

How could this prince drink a blood so elegantly?

Inihiwalay niya sa kanyang mga labi at kopita at marahan niyang inilingon sa

paligid ang paningin nito.

"I can't see him, tago pa Gazellian." Ngising sabi nito.

"W-What?" nangangatal ang kamay ko sa kopita.

I can't understand what's happening, I am not feeling well. Bakit biglaan?

Nagkibit balikat lamang ito at nagtuloy siya sa pag-inom ng dugo, pero ang mga mata
niya ay nasa akin.

"Prince Rosh, what is this? Nararamdaman ko ba ito dahil ako lamang ang hindi
dugong bughaw sa palasyong ito? Nahihirapan akong huminga." Lumuwag na ang
pagkakawak ko sa kopita hanggang sa nabitawan ko ito.

Agad itong nasambot ng prinsipe at nanlalaki ang mga mata nito nang makita niyang
nakayakap na ako sa aking sarili. Nanlalamig ako.

"Shit! What's wrong? You looked pale." Sinilip nito ang aking kopita at mabilis
niyang ininom para malaman kung may lason ito.

"It's the same as mine..what's wrong Kalla?"

Nakaluhod na ito sa akin para magtama ang aming mga mata.

"I don't know..maybe I am not belong here." Nanghihinang sabi ko. Hindi ko rin
alam, biglang nag-iba ang pakiramdam ko.

"No, it wasn't like that. Where the fuck is he?" hinawakan ng Prinsipe ang mga
kamay kong nakayakap sa sarili ko habang muli niyang inililibot ang kanyang
paningin.

"This isn't my plan, god! Anong gusto mong gawin ko?" pansin ko na nagsisimula na
rin itong mataranta.

"Is it the blood? Hindi mo gusto?"

"Hindi ko alam mahal na prinsipe. I felt so cold, nangangatal ang katawan ko.
Someone is..someone is staring.." nakakapanghina ang mga mata niya.

Halos sabunutan nito ang kanyang sarili habang pilit hinahanap ang sinasabi ko.
"What the hell is wrong with him? Wait there.." tatayo na sana ito para iwan ako
nang may mapansin ito sa aking likuran.

"Hey, Caleb!"

Tumayo na ito at tuluyang hinarap ang tinawag niyang Caleb. I can hear his
footsteps. Nanatiling nakahawak sa balikat ko ang isang kamay ng prinsipe.

"Have you seen Finn?"

"Mali ba ang pagkakarinig ko, Rosh? Si Finn ba talaga ang hinahanap mo o si Zen?"

"You heard it right, nasaan ang kapatid mong ilusyunado?"

"I don't know, why? May kailangan pa ba siyang bayaran sa'yo?"

"Fuck, sabihan mo lapitan ako. Kung ayaw niyang ako ang kuma—"

"Anong ginagawa mo dito, Rosh?" muling umusal ng mura ang prinsipe ng may
panibagong boses na dumating.

"Wala akong panahong makipagtalo sa'yo Zen, nasaan si Finn?"

Hindi sumagot ang pangalawang boses.

"Damn it! Curse you Gazellians!"

Nagulat ako nang binuhat ako ng prinsipe sa harap nang napakaraming bampira,
karamihan ay nagsinghapan sa ginawa nito pero wala itong pakialam at mabilis niya
akong nailayo.

Dinala niya ako sa isang napakalawak na hardin na tanging kami lamang ang bampira.

"What now? Anong pakiramdam mo?" ibinaba ako nito at hinaplos niya ang mukha kong
namumutla.

Bakit bigla akong nanghina? Anong nangyari sa akin? Something like someone is
pulling all of my strength.

"May mga mata..mahal na prinsipe..his eyes are—" hindi ko na natuloy ang sasabihin
ko nang ramdam ko ang biglang paglabas ng mga pangil ko.

My eyes are burning, my heart is racing and my thirst is urging.

Wala sa sarili kong itinulak si Rosh hanggang makita ko na lamang ang sarili kong
tumatakbo nang napakabilis na parang alam ang sariling patutunguhan.

My fangs are searching for someone..

Until I stopped from running, sa harap ng isa sa mga punong hinangaan ko sa

pagpasok sa imperyong ito.

The tree is so beautiful with mixture of red and pink circular leaves. At nang
sandaling bumaba ang mga mata ko mula rito ay lalong nagliyab ang mga mata ko sa
lalaking nakatalikod habang nakatitig rin sa puno.

Everything happened in slow motion, until he finally revealed his face. Tulad ko ay
nagniningas na rin ang mga mata nito.
"Who am I?" tanong nito sa akin.

"My..my..mate.."

I ran fast until I finally reached him. I was about to knock him down..uhaw na uhaw
ako pero mas malakas ito at nahuli ako.

He pinned me against the tree and looked into my eyes with fire.

"How could you flirt with Rosh?"

Agad nitong kinabig ang buong katawan ko at napapikit na lamang ako nang malakas
niyang sinuntok ang punong nasa likuran ko dahilan kung bakit umulan nang
napakaraming dahon na may iba't ibang kulay.

He quickly changed our position until I felt his whole body behind my back.
Kasalukuyan na kaming nakaupo sa ilalim ng puno habang patuloy sa pagbagsak ang mga
dahon nito.

Ilang beses napapitlag ang aking mga binti nang maglandas ang kanyang mga labi sa
leeg ko.

Until I felt his wrist on my lips. Yumakap siya nang mahigpit sa akin nang
sandaling naglalandas na ang kanyang mga pangil.

Kasabay nang pagpatak ng mga dahon, ang mga katawan naming lumiliyab, ang mga mata
naming nagniningas..at ang aming matinding pagkauhaw.

Tuluyan nang inangkin ng aming mga pangil ang isa't isa.

Umawit ang aking puso nang marinig sa aking isipan sa unang pagkakataon ang boses
ng lalaking itinakda sa akin.

"Let my own symbolism witnessed our first bite together, Mi amor.."

--

VentreCanard

Chapter 8

Nanatili kaming nakaupo sa ilalim ng puno at nakaharap na kami sa isa't-isa. I'm

sitting between his legs while his arms are circling around my waist.

We're both staring at each other, na parang ayaw nang pakawalan ang mga mata ng
isa't-isa. Hindi nakakasawang pagmasdan ang kanyang kakisigan, hindi ako kailanman
mawawalan nang ganang pakipagtitigan sa kanya.

Hindi ko akalaing ipagkakaloob sa akin ng tadhana ay isang dugong bughaw. Isang

prinsipe na may mga matang nakatutunaw at mga labing nakakauhaw.

Kalmado na ang pagniningas ng aming mga mata, muli nang nagtago ang aming mga
pangil, ngunit nananatili ang bilis ng pagtibok ng aking puso.

Hindi ko pa naitatanong ang kanyang pangalan.

"You're a prince.." tumango ito sa akin.

Kumuyom ang mga kamay kong nakapatong sa aking mga hita nang umangat ang kanang
kamay niya.

Using his thumb he tried to softly caress my cheek.

"What is your name?" mahinang bulong nito.

I tried to open my mouth to answer but I ran out of voice. His light touch is
making me weak and tremble.

Halos kapusin ako nang hininga nang umabot ang mga daliri niya sa mga labi ko.
Lightly tracing the shape of my lips.

Lalong humigpit ang pagkakakuyom ko sa aking mga kamay nang makita kong binasa niya
ang mga labi niya habang nakatitig sa akin.

He raised my chin, locking our eyes again.

"What is your name, Mi amor?"

"K-Kalla.."

He smiled at me. Binitawan niya ako at hinanap ng kanyang mga kamay ang mga kamay
ko.

Marahan niya itong itinaas at kusang bumama ang mga labi niya sa likuran ng aking
mga kamay.

"Third Prince from Parsua Sartorias, Finn Lancelot Gazellian." Nag-init ang mga
pisngi ko sa ginawa nito.

He is really a Prince and—and a Gazellian?!

"King Thaddeus' son?"

"Yes,"

Muling pumulupot ang mga braso nito sa akin at mas kinabig niya ako.

"Try to touch me, Kalla."

Nagdaop ang mga kamay ko, hindi ko alam kung anong gusto niyang mangyari.

"I said try to touch me, Mi Amor.." hinawakan niya ang isa kong kamay at inilagay
niya ito sa aking pisngi.

Inihilig niya ang kanyang sarili sa aking kamay na nakahawak sa kanyang hanggang sa
muling magningas ang kanyang mga mata.

"Been waiting for this touch,"

Kusa nang gumalaw ang kamay ko para kabisaduhin ang kakisigan ng prinsipe. The tip
of my finger travels from his cheeks, side of his eyes, his thick brows, long
eyelashes, until my fingers landed on his pointed nose down to his lips.

"Napakakisig mo, mahal na prinsipe." Wala sa sariling nasambit ko.

"Higit sa hangal na si Rosh?"

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at kusa kong inangat ang sarili ko para
magaan siyang halikan sa gilid ng kanyang mga labi.

"Higit sa kahit sinong prinsipe." Ngumisi ito sa akin.

"Why are you with him? Saang imperyo ka nagmula? What is your full name?" hinawi
niyang muli ang buhok ko.

"Kallaine Seraphina Verlas, isa lamang akong hamak na tagasunod mula sa imperyo ng
Lodoss mahal na prinsipe." Yumuko ako nang sabihin ko ito.

"I don't care.." muli niyang inangat ang mukha ko.

"Isa ka na ngayong hamak na tagasunod mula sa imperyo ng Lodoss na sinasamba ng

isang prinsipe mula sa Sartorias. At nangangako akong ipaparanas sa'yo ang
pamumuhay na higit sa isang prinsesa."

Umawang ang bibig ko sa sinabi niya.

Muli niya akong kinabig at sa pagkakataong ito ay naramdaman kong nakahiga na ako
sa lupa habang nahilig sa tabi ko ang makisig na prinsipe.

"Can you call my name, Kalla?" hinahaplos na nito ang aking nakakalat na buhok.

"You are so beautiful, now call me.."

"Finn.."

Ipinikit ko ang aking mga mata nang saglit na lumapat ang kanyang mga labi sa akin.

"You have a very soft lips, Mi amor.."

"Call me again.."

Nag-iinit nang muli ang mga pisngi ko, nagkakagulong muli ang tibok ng puso ko at
maging ang aking paghinga ay naapektuhan na.

"Finn.." lumapat ang labi niya sa noo ko.

"Why are you here, Kalla?"

"I heard about your father's—" hindi ko magawang ituloy dahil sa biglang paglungkot
ng kanyang mga mata.

"You were close with my father?"

Hindi ako nagsinungaling sa kanya dahil agad akong tumango.

"He's like a father to me, pagkakatapos niya sa isang pagpupulong ay kinakausap

niya ako. Lagi niyang ikinukwento ang reyna at ang mga anak niya." Bigla na lamang
itong tumawa.

"I now remembered, he's always talking about someone na ipakikilala niya sa akin,
maybe it's you." Nagtaka na ako sa sinasabi niya.

"Do you think, alam ni Haring Gazellian na ikaw at ako ay—" hindi niya na ako
muling pinatapos.

"Ofcourse! He is my manipulative father."

Ngayon ko na naintindihan kung bakit hindi gusto ni Haring Gazellian na may

lumalapit sa aking ibang lalaking bampira.

He's reserving me for his son!

"So your reason here was for my father, but why are with Rosh?"

"Lumabas ako ng Lodoss, kung gagamit ako ng karwahe hindi ako makakarating dito sa
tamang panahon. That's why I asked a priestess to cast a spell for me. Ngunit ang
kabayaran ko pala ay hindi sapat dahilan kung bakit sa Deltora ako dinala nito."
Paliwanag ko.

"He didn't harass you?" biglang pumasok sa alaala ko ang tatlong beses na pagtataka
ni Rosh na patayin ako.

Pero dahil may maganda naman itong nagawa ay umiling na lamang ako. Pinagmasdan
munang mabuti ni Finn ang mukha ko bago ito bumuntong hininga.

"Sorry Kalla, I wanted to introduce you to all vampires in this empire but everyone
is still mourning for my father's death."

"Mahal na prinsipe, hindi na kailangang ipakilala ako sa buong imperyo. Masaya na

akong makilala ka nang hindi inaasahan." Mas hinila niya ako at kapwa kami tumitig
sa madilim na kalangitan na natatakpan ng mga sanga ng puno na napupuno ng
mgagandang dahon.

"This is your symbolism, right?"

"Yes.."

"Bakit hindi ka manatili sa loob ng palasyo gaya ng mga kapatid mo?"

"I can't Kalla, hindi ko kayang makita si ama na walang buhay. Mas gugustuhin ko na
lamang mapag-isa sa lugar na ito. I can't be like my brothers Caleb and Evan that
can act tough, because that is the most painful kind of illusion."

Inagat nito ang kanyang kamay para saluhin ang dahong bumabagsak mula sa kanyang
sariling puno.

"Ilusyon sa pagiging malakas, maasaya at walang mga luha ang pinakaaway kong
makitang klase ng ilusyon."

Bigla kong naalala ang ilang naging kwentuhan namin ng hari.

"Mahal na hari, may paborito ka ba sa inyong mga anak?"

"Lahat sila ay pantay-pantay sa akin, Kalla." Katulad ng lagi naming usapan may
ibon na namang dumapo sa kanyang kamay.

Even the birds love this almighty king.

"Pero sa aking mga anak, may isa akong higit binibigyan ng pansin. Hindi dahil siya
ang lubos kong mahal kundi dahil alam kong darating ang araw na susubukin siya
tadhana, I need to guide him, I want him to learn being independent."
"Lalayo siya mahal na hari? Hindi ba at maganda kung magkakasama ang inyong mga
anak?"

"Hindi natin masasabi ang gusto ng tadhana, Kalla. Isa pa kailangan ko siyang
turuan na hindi sa lahat ng pagkakataon ay maaaring dalhin sa reyalidad ang
ilusyon."

"Ilusyon?"

"Yes, my son has a great power. He can turn illusions into reality." Ngumisi sa
akin ang hari habang inilalagay niya ang kanyang daliri sa harap ng labi niya.

"Sekreto lamang ito, Kalla."

"He's so powerful!" hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nalalaman ang kapangyarihan

ko.

"Kaya mas madalas ay kasama ko siya, he's still a kid at natatakot akong bigla na
lamang niyang gamitin nang higit ang kanyang kapangyarihan. He needs guidance, isa
pa pilyo ang anak kong si Finn."

Ngayon tuluyang pumasok sa isipan ko ang ilang mga pinag-uusapan namin ng hari.
Hindi ko akalaing ang prinsipeng laging ikinukwento sa akin nang hari ang siyang
lalaking itinakda sa akin.

"Matapos ang burol ni ama, hayaan mo akong sumama sa'yo sa Lodoss. I'll ask Dastan,
hihingi ko na ang kamay mo."

Napabangon ako sa sinabi nito. That fast?!

"Mahal na prinsipe..ngayon lamang tayo nagkakilala."

"But we are mates, Kalla. Kailangan mo nang manatili sa Sartorias." Pumasok sa isip
ko ang aking ina.

"H-Hindi maaari mahal na prinsipe, hindi ko pwedeng iwan ang aking ina." Bumangon
na rin ito at hinawakan niya ang kamay ko.

"I can ask her to stay here with you, malaki ang Sartorias."

Sasama kaya si ina kung aalukin siyang manirahan sa ibang imperyo? I can't just
leave her.

"Maaari ba na kausapin ko muna si ina na ako lamang? Ayokong mabigla siya, lalo na
at lihim pa ang pagpunta ko dito. Baka magdamdam ito kapag nalaman niya na umuwi
lamang ako para ipaalam sa kanyang sasama na ako sa isang prinsipe."

Hinuli nito ang ilang hibla nang mahaba kong buhok at hinalikan niya ito.

"Masusunod, Kalla."

Bumalik lamang kami sa paghiga sa ilalim ng puno habang tahimik na magkayakap.

Hindi rin nagtagal ay nagsalita ang prinsipe.

"Mabuti na lamang at dumating ka ngayong nalulungkot ako. I need someone's

comfort." Ramdam ko ang bigat ng damdamin niya.

"Nalulungkot ako, Kalla. Nalulungkot ako sa pagkawala ni ama." Nag-angat ako nang
paningin sa kanya.
"Anong gusto mong gawin ko mahal na prinsipe? I want to help you." Nag-aalalang
sabi ko.

Bumangon akong muli at sinundan niya ako. Sinapo nito ang mga pisngi ko habang
nagniningas na naman ang kanyang mga mata.

"Paligayahin mo ako ngayong gabi, Kalla. I want to own you tonight, Mi amor."

--

VentreCanard

Chapter 9

Umihip ang malamig na hangin, nilipad ang mga dahon kasabay ng aking mahabang
buhok.

Nag-alab ang kanyang mga mata sa akin kasabay ng pagbilis ng tibok ng aking puso.
Nag-init ang aking lalamunan, nangatal ang aking mga tuhod at nagtago ang aking mga
salita.

"Paliligayahin mo ba ang isang hamak na prinsipeng katulad ko?" bulong nito sa

akin.

Lumapat ang noo nito sa akin habang patuloy sa pagwawala ang buong damdamin ko. I
can feel the sadness in his voice, the longing with his touch and his eyes asking
for nourishment.

I want to help him, I want to do everything for him to feel at ease and I want him
to be happy.

"Gagawin ko ang lahat ng nais mo, mahal na prinsipe. Malugod kitang paliligayahin."
Ngumiti ang prinsipe sa sinabi ko.

Tumayo na ito at inalalayan niya ako. Tinanaw nito ang palayso kung saan napakarami
pa rin mga bampira.

"Saan tayo dadaan?" tanong nito sa kanyang sarili.

Lahat ng direksyon ng palasyo ay may mga bampira.

"Nevermind," hinawakan nito ang kamay ko at magbilis ang lakad namin patungong
palasyo.

Napili niyang dumaan sa gitnang pintuan, agad tumama sa aking paningin si Rosh na
nakikipagtawanan na sa dalawang babae habang may hawak na kopita. Saglit lamang
naglandas ang mga mata nito sa amin ni Finn bago ito bumalik sa pakikipagbulungan
sa mga babae.

Saglit na tumigil si Finn nang mapansin niya rin si Rosh.

"This fuck," hahakbang na sana ito patungo sa prinsipe nang pigilan ko siya.

"Finn, no..hindi nyo na kailangang magtalo ni Rosh. A-And I thought you want to be
happy?" napatungo ako sa tanong ko sa kanya.

"Yes.." humigpit muli ang hawak sa akin ni Finn at sinimulan na naming maglakad sa
dagat ng mga bampira.

"My room is too far, damn it." Iritadong sabi nito habang naglalakad kami.

Narinig ko ang bulong nitong pagmumura nang may humarang sa aming babaeng bampira.
Kung hindi ako nagkakamali ay siya ang umawit kanina.

"Buong akala ko ay hindi ka na magtutungo dito sa loob Finn."

"I'm in a hurry Harper, mamaya na tayo mag-usap."

"W-What?" sumilip sa akin ang babaeng bampira.

"Finn! Hanggang sa burol ba naman ni ama? Can't you tame your fangs for a while?
You should mourn not suck blood of a woman." Tumalim ang mata sa akin ng babae.

"You should understand that it is our father's burial and you're tolerating this
horny act of my brother."

"Horny act? Harper! She is my mate." Madiing sabi ni Finn. Sinuklay nito ang
kanyang buhok na halatang iritang-irita na.

"Your mate? Biglaan?"

"Dumating siya para paligayahin ako." Umawang ang bibig ng prinsesa sa sinabi ni
Finn.

"Paligayahin? Seriously Finn?! Isusumbong kita kay Dastan!" umalis sa harapan namin
ang prinsesa.

"Don't mind her, let's go." Muli ako nitong hinila at nagsimula kaming maglakad.

Am I tolerating him? Pumayag lang naman ako dahil sinabi nitong nalulungkot siya.
That is what are mates for, we should make each other happy. Isa pa ramdam ko ang
paghihirap ni Finn. Nanlalamig na ang mga kamay nito.

Muli kaming naharang ng isang pang panibagong bampira. Pamilyar na ako sa kanya at
parang nakita ko na ito sa kung saan man.

Una itong sumulyap sa akin bago sa aking prinsipe. Magkatitigan lamang sila ni
Finn.

"What do you want, Leon? Sa pagkakatanda ko ay wala tayong dapat pag-usapan." Leon?

Yes! He's Leon Doyle, the famous council from Parsua Sartorias.

"May ibinilin sa akin ang hari ilang araw bago ito pumanaw at malaki ang koneksyon
mo tungkol sa huling habilin niya." Lumingon sa akin si Finn.

Tumango ako sa kanya.

"Go on, higit na mahalaga ang inihabilin ng hari Finn." Ako na ang nagtanggal ng
kamay niya sa akin.

Nang makalayo na ang mga ito sa akin ay may kamay nang agad humablot sa akin.
"Hey, calm down." Sumalubong sa akin ang prinsesang kausap namin ni Finn pero may
kasama itong kahawig niya.

"He's Casper, my twin. Mga kapatid kami ni Finn, your mate." Tumango ako.

"I just asked Leon, para mailayo ka kay Finn. Didn't you know about Gazellian's
love making? Lalo na at well—he's quite depressed, baka abutin kayo ng buwan bago
lumabas ng kwarto. Gusto ko sana ay kumpleto kaming magkakapatid bago ihatid sa
kanyang libingan si ama. That won't happen if he'll successfully lock you inside
his room." Nag-init ang pisngi ko sa sinabi nito.

"I didn't know that."

"Now you're informed. I am not against you, we respect his mate. Dahil ikaw ang
ipinagkaloob sa kanya, it's just that I want you to teach him how to respect our
father's burial. He is telling you that he's sad? Look at my other brothers? Just
like Finn, malulungkot rin sila, pero hindi naman sila naghahanap ng kaligayahan
ngayong gabi. Don't get fooled by his acts, dating buhay ng mga Gazellian ay
artista bago kami ng mga prinsesa at prinsipe." Narinig kong tumawa ang lalaking
kambal nito.

"I like that twin." Pinisil pa nito ang pisngi ng kanyang kapatid.

"I just discovered, artista rin kasi si ama. So can you cooperate with us?"

I can't imagine that this little girl can talk like this. Kung titingnan ay mas
matanda pa ako sa kambal na ito.

"Yes, hindi ko alam ang mga bagay na sinasabi mo."

"Don't worry, alam mo na ngayon. I just approached you first, dahil kapag si Lily
ang lumapit sa'yo—" ang kambal na nito ang tumapos.

"You won't gonna like her words. Deep cut."

"Yes, kaya ngayon ay gawin mo na lang ang lahat ng makakaya mo para pigilan si Finn
sa kagustuhan niya. Saka na kayo bumawi kapag natapos na ang libing na ama. Isa pa,
kailangan ka na rin namin ipakilalang pormal sa Parsua Sartorias."

"So Finn will be the first." Tumango ang babaeng bampira.

"Yes, kung hindi man agad makita ni Dastan ang itinakda sa kanya maybe Finn and his
mate will fulfil the key to our mother's door."

"Key?" nagtatakang tanong ko.

"Dugo mula sa unang Gazellian na magmumula sa aming magkakapatid. If you'll get

pregnant, mailalabas rin namin si ina sa kanyang kwartong may mahika. It was like
hitting two birds with one stone, maligaya na ang malungkot at muli naming
makakasama si ina."

Hindi na ako makapagsalita sa sinasabi ni Harper.

"Why do I have this feeling that you already plan everything, Harper?" tanong ng
kapatid nito.

"Forecasting lang, twin."

"Kalla," nang lumingon ako sa likuran ay naglalakad na pabalik sa akin si Finn.

Hindi na nito kasama ang konseho.

"How was it?"

"May kausap ka ba?" nang lumingon ako pabalik at wala na dito ang kanyang mga
kapatid.

"Wala," pagsisinungaling ko.

"Okay, let's go." Hinila na akong muli nito.

Agad nagpakita sa isang sulok ang kambal at ilang beses umiiling ang mga ito sa
akin.

"Mahal na prinsipe, biglang sumama ang pakiramdam ko." Nagkunwari akong hinahaplos
ang noo ko.

Tumigil kami sa paglalakad at nag-aalala itong humarap sa akin.

"What happened? Malapit na tayo sa may hagdanan, malapit na ang kwarto ko. You may
rest there." Naalala kong hindi na daw kami makakalabas kung papasok kami sa silid
ni Finn.

"Hindi ko na kayang maglakad."

"I'll carry you." Akma na sana ito bubuhatin ako nang pigilan ko siya.

"No..no..kaya ko pang tumayo." Naningkit na ang mga mata nito sa akin.

"Sabihin mo lang sa akin Kalla kung umaatras ka na. Why would I demand, anyway? I
was just a sad prince."

He's an artist! Parang narinig ko ang boses ng kapatid nito.

"No, naisip ko lang na burol ito ng hari. We can't just pleasure ourselves inside
your room while everyone here is mourning for your father's death."

"Kalla, I am mourning. Malungkot ako at sinadya ng tadhanang dumating ka para

paligayahin ako. I was so happy na dumating ka ngayong gabi. Hindi ka ba masaya na
makilala ako?"

Ilang beses akong napapikit sa mga sinasabi niya. How can I fight with his words?
Nakakatunaw ang ganitong klase ng prinsipe.

"I'm happy, I really do."

"Then, let's make ourselves happier." Hindi na ako nakapagsalita dahil hinila na
akong muli nito.

Mabilis ang mga hakbang namin papaakyat ng mahabang hagdan hanggang sa tumigil kami
sa harap ng isang malaking pintuan.

Binuksan niya ang pintuan at pinauna niya akong pumasok. Pakinig ko ang pagkakalock
ng pintuan nang saraduhan niya ito.

Bigla na lamang namatay ang mga ilaw at nagsindihan ang mga kandila. Agad bumagsak
ang katawan ko sa kama.

He's now kneeling between my legs while he's stripping in front of me with his
burning eyes and urging fangs. Nagmamadali ito sa pagtapon ng kanyang mga kasuotan
hanggang sa humantad sa akin ang matipuno nitong pangangatawan.

Naglakbay ang mga kamay nito sa aking kasuotan na may maliliit na lasong naka-ekis
sa tapat ng aking dibdib. Dahan-dahan nitong tinanggal ang mga ito na parang
nagbubukas siya ng regalo.

"I want to bite on your breast, will you allow me Mi amor?"

"Are you happy now?" ngumisi ito sa akin.

"Happiest, Kalla."

"Then bite me, my prince."

"Yes, my fangs are yours."

Isang pag-ungol ang kumawala sa akin nang maramdaman ko ang kanyang mga pangil sa
taas ng kanang dibdib ko.

Hahaplusin ko na sana ang buhok ni Finn nang may sumagi sa aking mga mata ang
babaeng puting-puti simula sa kanyang mga buhok, kasuotan at maging sa kanyang mga
mata.

And when she smiled at me..my whole body shivers out of fear.

Isang malakas na sigaw at pagtulak kay Finn ang nagawa ko. Gulat si Finn sa ginawa
ko.

"Kalla,what happened?" yakap ko ang sarili ko habang nagtataka ang mga mata nito.

"I-I saw a woman Finn,"

"Where?" nilingon niya ang tinuro ko.

"There is no woman, Kalla."

"Meron Finn.."

Huminga ito nang malalim at bumaba na sa kama. Nagsimula na itong magbihis.

It's not what he thinks.

"Finn.."

Humalik muna ito sa akin bago nagtungo sa may pintuan.

"I'm sorry for forcing you, hindi na kita pipilitin. I'll wait you outside."

--

VentreCanard

Chapter 10
Hindi ako mabilis matakot, hindi rin ako ang tipo na madalas namamalikmata pero ano
ang gustong ipahiwatig ng babaeng nagpakita sa akin?

Isinuot ko na nang maayos ang kasuotan ko. I didn't want to refuse Finn, I was
about to answer what he wanted, pero hindi kaya ng sistema ko na sagutin ang bawat
haplos at halik niya habang may mga matang nakatitig sa amin.

Nang lumabas na ako ng kanyang kwarto ay naghihintay na ito sa akin. Umalis ito sa
pagkakasandal sa pader nang makita ako.

"I'll just introduce you with my siblings."

Hinawakan nito ang kamay ko at tahimik kaming naglakad sa pasilyo.

"I'm sorry Finn," nakayukong sabi ko.

"No, it's alright. Ayoko rin na isipin mo na isa akong klase ng prinsipe na
nanamantala ng inosenteng kapareha."

Natigil ako sa paglalakad at humarap ako sa kanya.

"Hindi ganito ang nasa isip ko mahal na prinsipe. I was ready to give in to you,
but I wasn't lying about the woman." Bumuntong hininga ito sa sinabi ko.

"Dapat ay ramdam ko rin siya, Kalla. That was my own room, mararamdaman ko agad ang
presensiya ng babae kung talagang nasa loob siya. All I felt was you."

Because you were too focused. Pinili ko na lamang hindi sabihin ito sa kanya. Hindi
rin ito mahilig pumasok sa isipan ko, isang beses niya lamang ito sinubukan.

Nakarating muli kami sa napakaraming bampira. Dinala niya ako sa mga kapatid niya
na may bahid na pagtataka nang makitang may hawak na babae si Finn.

"The who?" tanong ng lalaking may kulay abong buhok. Siya ang kausap ni Rosh
kanina.

"She's my mate, Caleb."

"Kallaine Seraphina Verlas," yumuko ako sa kanila. Saglit lamang akong pinagmasdan
ng prinsipe ng mga nyebe.

Nakakunot naman ang noo ng isa pang babaeng kapatid ni Finn, habang nakangiti sa
akin ang kambal at isa pa sa kanilang lalaking kapatid. Isa lamang ang tumayo sa
kanila at agad ko itong nakilala sa kanyang suot na korona.

He's the youngest king of all times, King Dastan Lancelot Gazellian.

"I'm happy that my brother found his mate." Nakipagkamay ito sa amin.

"I'm glad too, King Dastan." Tumango lamang ito sa akin at naupo nang muli.

Lumapit ang dalawa pang lalaking kapatid ni Finn sa akin.

"Hi, I'm Evan.."

"I'm Caleb,"

Umakbay sa akin si Finn. Hindi na lumapit si Casper at Harper.

"That's Zen, the famous ice prince." Kumunot ang noo nito kay Finn.

"And that's our pretty sister, Lily." Pinasadahan lamang ako nito ng tingin simula
ulo hanggang paa.

Ramdam ko na mas lumapit sa akin si Caleb, siya ang pansin ko na pinakamadaldal sa

kanilang magkakapatid.

"Don't come near with Lily and Zen, sila ang masasama ang ugali." Tumango si Evan.

"Yeah," sagot rin ni Finn.

Bahagyang nagtawanan ang mga ito bago sila nagpaalam. Nagtungo na kami sa likuran
ni Finn at pinanuod namin ang mga bampirang sumisilip sa kabaong ng kanyang ama.

"Finn, let's go. Let's see your father. Nakasilip ka na ba sa kanya?" I asked him
softly.

Base sa mga kwento sa akin ng hari mas marami ang panahong magkasama sila ni Finn
kumpara sa mga kapatid nito.

"I can't.."

"Don't worry, hindi kita iiwan. Promise."

"I can't Kalla, please not now. Okay na tayo sa ganito, if you want to look go on.
Titingnan na lamang kita."

Hinawakan ko ang braso nito.

"Come on Finn, magiging masaya si Haring Thaddeus kapag nakita ka niyang sumilip sa
kanya."

"Kalla, ayokong makipagtalo sa'yo. Please." Hindi na muli akong nagsalita at

tumahimik na lamang ako.

Pansin ko na medyo uminit ang ulo ni Finn dahil sa pagpupumilit ko. Lumapit sa amin
si Harper at inalok kami ng inumin. Finn refused, ako lamang ang tumanggap.

Habang tahimik lamang akong nagmamasid ay nasagi ng aking mga mata ang isang
nakaitim na prinsipe.

I've seen him before, pinilit kong alalahanin kung saan hanggang sa bumalik ang
alaala ko kung kailan una kong nakilala si Haring Thaddeus. Siya ang Viardellon na
tinakot nito at sinabing huwag na kailanman lumapit sa akin.

He's here! What a small world. Bigla ko rin naalala ang naging usapan ni Rosh
kanina sa isa pang bampira. Yes! He's Colson, ang maraming kapatid na pinagbataan
ni Rosh na pagbubuhul-buhulin.

"Why is he staring at you?" tatayo na sana ito nang pigilan ko siya.

"Who? Wala naman akong napapansin." Pagmamang-maangan ko. Sumilip na sa amin si

Lily, Dastan, Evan at Caleb mula sa unahan.

"What's wrong?" tanong ni Lily.

Bigla akong kinabahan, sinabi sa akin ng mga kapatid nitong matalas ang dila nito
at hindi ko gugustuhin ang mga sasabihin nito.
"Finn, namamalikmata ka lang."

"He's not looking at Kalla, he's looking at me." Agad tumayo ang batang si Harper
at hinawi nito ang kanyang magandang buhok.

Umawang ang bibig ng mga kapatid niyang lalaki sa unahan habang nakakunot ang noo
kamahalan, Zen at Lily.

"You're still a baby, Harper. Anong problema ng Viardellon na 'yon? Gago siya."
Tumayo na si Caleb.

"Matagal ka na bang tinititigan ng bampirang 'yon?" tanong naman ni Evan.

Umiiling na si Casper at kitang-kita ko ang buka ng bibig nito.

"Wrong move, twin."

Naupo na rin si Finn pero ramdam ko ang tensyon sa kanyang mga braso.

"Are you playing with him, Harper?" angil na tanong nito sa kanyang kapatid.

"I am just pretty, what is wrong with you brothers?"

"Enough, saka na kayo mga lumandi kapag nailibing na si ama." Natahimik kaming
lahat sa sinabi ni Lily.

I saw how Casper stuck his tongue out to annoy his twin sister.

Huminahon na muli ang magkakapatid. Lumipas pa ng ilang minuto ay kinuha na rin ni

Finn ang kamay ko.

"I'm sorry about a while ago, c-can you come with me? Sisilipin ko na si ama, basta
samahan mo ako Kalla." Mabilis akong tumango sa kanya.

"I promise, hindi kita iiwan."

Tumayo na kami at mabagal kaming nagtungo sa kabaong ng hari. Nang sandaling

dumangawin namin ito, kahit ang mga binti ko ay nangatal sa nakita ko.

Nakakapanghina ang tipid na ngiti sa kanyang mga labi. Para lamang itong mapayapang
natutulog.

Who would thought that this king died in pain?

Kita ko ang pangangatal ng kamay ni Finn sa kabaong, hanggang sa may luha nang
pumatak sa kabaong ng hari.

For the very first time, I saw my mate shred his tears.

"Ama..patawad. I was too scared, until now I can't accept everything. Everything
was too fast, basta ka na lang nawala..hindi ka man lang nagsabi. Hindi ko
matanggap..I really can't. And to see you like this..to you inside this coffin
father is damn breaking my heart. Can you wake up..can you wake up again?"

Sumubsob na sa kabaong si Finn habang hinahaplos ko ang likuran nito. Gusto ko

siyang yakapin at aluin pero alam kong kailangan niyang lumuha.

"Finn.."
I was about to hug him when we heard a huge noise coming from the crowds. Agad
nagtayuan ang mga Gazellian para makita ang pinanggalingan ng ingay.

"Sino kayong mga hangal?!" sigaw ni Lily.

"Hindi kayo marunong rumespeto?!" sigaw rin Harper.

Lahat ng mga lalaking Gazellian ay mabilis nakapalibot sa grupo ng mga bampirang

naglalabasan sa isang lagusan.

Pero ang lubos na nakapanlamig sa buo kong katawan ay ang uri ng mga kasuotan ng
mga ito. Mga taga Lodoss Betronio.

"Nasaan ang kerida na nagtatago dito?!" sigaw ng isa sa mga konseho ng aming
kaharian.

"Walang kerida sa kahariang ito! Mga lapastangan kayo! Hindi nyo ba alam na burol
ng hari?!" sigaw ni Caleb.

Kapwa nakalabas na ang mga pangil ng mga ito at nagniningas na ang mga mata dahil
sa matinding galit.

Lumipad ang mata ng isa sa mga konseho sa unahan dahilan kung bakit ako nito
nakita.

"Nasa unahan ang kerida! Hindi mo na ikinahiya ang imperyo natin?! Pati ang Hari ng
Sartorias ay isinama mo sa mga inakit mo!" napuno nang bulungan ang lahat nang
ituro ako ng bampira.

"Lahat kami ay nagtataka kung bakit madalas ang haring Gazellian sa aming imperyo!
Yun naman pala ay may kabit itong tagasunod sa palasyo!"

"No! Hindi! Hindi 'yan totoo!" umiiyak na sabi ko.

Lahat ay nagsinghapan nang mapugot ang ulo ng bampirang nag-aakusa sa akin. Buong
akala ko ay si Finn ang pumatay dito, pero ang mga halaman ni Rosh ang tumapos
dito.

"Ayoko nang maiingay."

I know he was trying to help, pero ginawa pa itong alas ng mga taga Lodoss.

"Isa ka rin ba sa inakit niya? Hindi na kami magtataka kung ang hari ay nahumaling,
isang prinsipe pa kaya?"

Tumalim na ang mga mata ng mga bampira sa akin. Gazellians looked confused, habang
tulala na si Finn at hindi lumilingon sa akin.

"No..don't listen to him.."

"Madumi ang babaeng 'yan, halos galawin siya ng lahat ng mga lalaking bampira sa
Loddoss!"

"Hindi totoo 'yan! No..no don't listen to him Finn." Nagmamakaawang sabi ko.

Nagulat na lamang ako nang may mga brasong umagaw sa akin.

"Nais naming humingi ng paumanhin, gusto lang namin malaman ng lahat ang kagagawan
at dungis ng babaeng ito. Ipinapangako namin na lilinisin namin ang sarili naming
suliranin."

"No! Bitawan nyo ako! Finn, look at me. I am yours, huwag ka maniwala sa kanila."

"Finn! She is your mate! Don't get confuse!" sigaw ni Rosh.

"Fuck off Rosh!"

Malapit na ako sa lagusan nang muli kong tawagin ang pangalan ni Finn.

"Finn! Pagkatiwalaan mo naman ako, huwag ka maniwala sa kanila." Lumuluhang sabi

ko.

Tuluyan na akong naipasok sa lagusan, pilit pa rin akong pumapalag habang

hinihintay na tumigin sa akin si Finn pero huli na ang lahat ng habulin niya ako
dahil tuluyan nang nagsarado ang lagusan.

Walang tigil sa pagluha ang aking mga mata habang hila ng isang babaeng konseho ang
buhok ko.

"Mali ang mga paratang nyo sa akin! Hindi ako kerida! Hindi ako kabit." Hindi ako
pinakinggan ng mga ito.

Marahas nila akong itinulak sa silid ng prinsesa Theresa. Sumalubong sa akin ang
prinsesa at ang lalaking katalik nito na siyang nahuli ko.

"That man is my mate! Napagkamalan ko pang ang prinsesa ang kalaguyo nito! Isa kang
malanding babae!" sinampal ako nang malakas ng konseho.

Nanlalaki ang mga mata kong nakatitig sa dalawa. Hindi ako! Si Prinsesa Theresa ang
kerida!

"Hindi ako! They are lying!"

"Huwag mo sa akin ibato ang kalandian mo Kalla! Ang kapal ng mukha mong gamitin ang
kama ko para sa kalandian mo?!"

"Kalla, umamin ka na. You seduced me and you told me that you were better than my
mate.."

"No..no..mga sinungaling kayo! Hindi ko kayang gawin ang ibinabato niyo sa akin.."

Nanghina ang buong katawan ko nang makita ko ang hari, reyna, ang mga kasamahan
kong tagasunod at maging ang aking inang lumuluha.

"Parusahan nang habangbuhay ang malanding babaeng ito."

--

VentreCanard

Chapter 11

Ang imperyo kung saan ako ipinanganak, lumaki at nagkaisip ang siyang imperyong
ngayon ay humahamak sa akin.

Ang lugar kung saan binigyan ko ng matinding kalinga at pagmamahal ay kasalukuyan

akong binabato ng mga paratang na kahit sa aking mga panaginip ay hindi mangyayari.

Talaga ba na ganito ang buhay sa mundong ito? Walang karapatang paniwalaan ang mga
kagaya kong walang kapangyarihan? Hindi na ba maaaring marinig ang aking mga
salita? Wala na ba akong karapatang ipagtanggol ang aking sarili?

Nakalapat ang aking mga kamay sa malamig na sahig habang nakayuko ang aking ulo,
walang tigil sa pagbuhos ang aking mga luha.

Maging ang lalaking inakala kong makakasama ko habangbuhay, ang lalaking inakala
kong gagawin ang lahat para sa akin ay nagawang magduda at hindi ako tingnan.

"Ina, alam kong kilala mo ako. Hindi ko minsang ninais makasira ng relasyon ng
dalawang bampirang itinakda para sa isa't-isa. I respect the value of natural
mates, dahil ito ang nakikita ko sa inyo ni ama simula nang bata pa lamang ako."

"K-Kalla..mahal na hari, mahal na reyna. Makinig kayo sa aking anak, hindi niya
kayang gawin ang mga paratang nyo. Nagkakamali kayo." Hindi na napigilan ni ina ang
kayang sarili at dinaluhan ako nito.

Mahigpit akong yumakap sa kanya at humagulhol ako ng pag-iyak. Halo-halo ang sakit
na nararamdaman ko, pisikal at emosyunal. Para sa aking sitwasyon kung saan palagi
na lamang sa akin isinisisi ang lahat, maging ang ginawa sa akin ng lalaking kaya
kong gawin ang lahat para lamang paligayahin siya.

That's the most painful part, ang hindi tingnan sa mata ng lalaking inakala mong
tatanggapin ka sa kung anuman ang estado mo sa mundong ito.

He doubted me because I was just a slave. A lower rank vampire, not a princess and
not a royalty like him.

Ano nga ba ang laban ng mga salita ko sa mga matataas na opisyal ng aming imperyo?
Ano ang laban ko sa paratang ng prinsesa?

"Morias! Isa ka sa pinagkakatiwalaan ko sa palasyong ito! Hindi dapat pinagtatakpan

ang maling gawi ng 'yong anak!" sigaw ng reyna.

"Tumayo ka Morias, kung ayaw mong pareho ko kayong parusahan ng 'yong anak."
Malamig na sabi ng hari.

Agad akong kumalas sa yakap ni ina at nag-angat ako ng tingin sa hari.

"No! Huwag nyong idadamay si ina. Wala siyang kasalanan, wala kaming dapat
tanggapin na kaparusahan." Humarap ako sa lalaking katabi ng prinsesa.

"Paano naaatim ng konsensiya mong ibato sa inosenteng katulad ko ang pagtataksil mo

sa babaeng ipinagkaloob sa'yo?" nanghihinang sagot ko.

Sumulyap ako sa Prinsesa na matalim ang mga mata sa akin. Sa isang iglap ay
nakalapit ito sa akin at lumipad ang palad nito sa mukha ko.

Agad kong nalasahan ang dugo sa aking mga labi.

"Huwag kang bastos! Inilatag na ang ebidensiya Kalla, umamin na si Azure! Inakit mo
siya at dinala sa aking silid! Sa tingin mo ay maniniwala sa'yo si ina at ama?
Hindi pa ba ebidensiya ang pagpunta mo sa Parsua para sulyapan mo ang isa pang
lalaking biktima? You even tried to seduce Prince Rosh!"

Taas noo akong humarap sa kanila at habangbuhay kong ipagtatanggol ang karapatan
ko.

"Inosente ako, wala akong inaakit, walang kahit sinong lalaki ang naugnay sa akin,
alam ko, alam mo at alam ng lalaking katalik mo ang totoo." Muling may tumamang
sampal sa aking mukha.

Hindi na magawang makalapit sa akin ni ina para tulungan ako dahil pinipigilan na
ito ng mga kapwa namin tagasunod.

"Bastos! Napaka-walang galang na babae!" sigaw nito sa akin.

Pansin na bahagya nang nalilito ang konsehong babae kung sino ang paniniwalaan sa
amin ng prinsesa.

"Please, give me a chance to prove my innocence. Bakit hindi kayo humanap ng isang
magaling na babaylan? Maaari niyang patunayang isa pa rin akong malinis at
nananatiling birhen. Walang kahit sinong nakagalaw sa akin, walang lalaking
tinangka kong agawin." Buong loob na sabi ko.

"I want to consider her words." Nakahinga ako nang maluwag nang marinig ko ang
sinabi ng babaeng konseho pero nanatili pa rin matalim ang mga mata nito.

"Papanigan mo ang maduming babaeng ito?" angil na sabi ng reyna.

"Walang dapat ikabahala kung nagsasabi ng totoo ang inyong prinsesa. Gusto kong
parusahan ang nararapat, I almost died when my unfaithful mate did sex with someone
else. Wala nang kapatawaran."

Hindi na muling nagsalita ang babaeng konseho at umalis na ito sa silid. Hinabol
ito ng walang hiya nitong kapareha habang nawalan ng malay ang prinsesa.

Ipinag-utos ng hari na dalhin ako sa kulungan para sa hatol na mangyayari sa akin

kinabukasan. Kahit ang pagdalaw ni ina ay hindi na pinayagan pa.

Wala akong tigil sa pagluha nang mapansin ko ang isang dilaw na paru-parong
lumilipad patungo sa akin. Sa kabila ng dilim at lamig sa kulungang ito, hindi ko
akalaing may makakarating na magandang nilalang sa lugar na ito.

Hinayaan koi tong dumapo sa aking kamay pero hindi rin nagtagal ay hindi ko napigil
ang sarili kong sumubsob sa aking mga tuhod at humagulgol ng pag-iyak.

Hindi na ba? Hindi na ba talaga siya darating para iligtas ako? Para ipagtanggol at
paniwalaan ako?

"Bilisan mo, ipinag-uutos ito ng reyna. Isipin mo na rin na malaking pabuya ito,
magandang bampira ang pinagkakaguluhan ngayon."

Nangatal ang buo kong katawan nang makarinig ako ng boses ng dalawang lalaking
nagtatawanan. Anong gagawin nila sa akin?

Lumipad ang paru-paro nang umingay ang selda. Iniluwa nito ang dalawang lalaking
bampira na nag-aapoy na ang mga mata habang tinititigan ako ng tagusan.

"Anong ginagawa nyo rito?!" kinakabahan akong napaatras.

"Maglalaro lamang tayo, magandang bampira."

"No.." nanghihinang sabi ko nang makita kong nagsisimula nang maghubad ang dalawang
bampira.

"No..please..nagmamakaawa po ako sa inyo. Hayaan nyo na lamang akong makulong nang

habang-buhay." Maging ang pagsasalita ko ay may pangangatal na rin.

Naalarma ako nang lumapat na sa pader ang likuran ko.

"Makinis at napakaganda." Nangilabot ako nang lumabas na ang kanilang mga pangil.

"No, nagmamakaawa po ako. Alam kong may mga kapatid kayong babae, ina, babaeng
minamahal. Hindi nyo nanaisin na mangyari rin ito sa kanya. Parang-awa nyo na po."

"Tumahimik ka!" tuluyan ko nang lumabas ang dugo sa aking bibig nang makaramdam ako
nang mas malakas na sampal.

Natumba ako dahilan kung bakit nagkaroon sila ng pagkakataong mas malapit sa akin.

Napasigaw ako nang walang habas sirain ng unang lalaki ang kasuotan ko. Humantad
ang aking mga binti sa kanilang mga matang namimilog sa pagnanasa.

"Bitawan nyo ako! Bitawan nyo! Nakikiusap ako!"

"Busalan mo! ang ingay!"

"Kung patulugin na lang natin?"

"Mas maganda at masarap kung gising siya."

Sapilitan nilang iginapos ang mga kamay ko. Marahas nilang binusalan ang bibig ko.

Kahit anong lakas at pagtutol ang ginawa ko ay wala akong magawa. Dahil iritado na
ang isa sa kanila ay pinatamaan ako ng suntok sa aking tiyan dahilan kung bakit
namulupot ako sa sakit.

Walang awa nila akong inihiga nang maayos. Halos magmadali sila sa pagtatanggal ng
kanilang kasuotan at maging ang kanilang sinturon. The first vampire positioned
himself in front of my face while the other one went between my legs.

Alam ko na ang susunod nilang gagawin sa akin. They should have killed me. Mas
mabuting patayin na lang nila ako kaysa babuyin nila ang katawan ko.

Kung sana ay maaga kong natuklasan ang kapangyarihan ako, kung sana ay malakas
lamang ako at kayang labanan ang katulad nila.

Ipinikit ko na ang aking mga mata nang marinig ko ang sabay na pagbaba ng zipper ng
kanilang mga pantalon.

Buong akala ko ay makakapanlaban ako sa ganitong sitwasyon, makakapalag pero kapag

nasa sitwasyon ka na ang tangi mo na lamang magagawa ay lumuha at mangatal sa
susunod pang mga mangyayari.

Ramdam kong sapilitang hinawakan ng lalaki ang mukha ko at maging ang mga binti ko
pero saglit lamang lumapat ang kanilang mga kamay sa akin nang makarinig ako ng
malakas na ingay at sunod-sunod na daing na boses ng mga lalaki.

Nang magmulat ako ng aking mga mata ay nakalutang na sa ere ang dalawang bampirang
muntik nang magsamantala sa akin. Agad akong naupo at niyakap ko ang sarili ko.
Hindi ko man nakikita ang mukha ng prinsipeng may hawak sa leeg ng dalawang
bampira, ay agad ko itong nakilala.

"Isang malaking kalapastanganan."

Malakas ibinagsak ni Rosh ang katawan ng dalawang bampira. Hindi ko magawang

titigan ang mga ito dahil malapit na sa hubad ang kanilang kaanyuan.

Umulan ng itim na rosas at unti-unti itong pumupuno sa bibig ng mga bampira. Hindi
ito tinitigilan ni Rosh hanggang halos hindi na ang mga ito makahinga sa dami ng
itim na rosas na nakabusal sa kanilang mga bibig.

The Prince withdraws a thorny vine. At isang malakas na latigo ang iginawad nito sa
dalawang bampira. Buong akala ko ay tatamaan ang mga ito at naghintay ako ng
reaksyon ng mga ito.

Hanggang sa magwala ang mga katawan ng mga ito na parang hindi magkaintindihan kung
saan dadaing ang sakit.

"Simula ngayon, tinatanggalan ko na kayo ng kakayahang manggahasa ng kahit sinong

babae."

Unti-unting nabalot ng makakapal na dahon ang mga katawan ng mga ito hanggang sa
hindi ko na makita ang mga ito at lamunin ng halaman.

Lumingon sa akin si Rosh at hinubad nito ang kanyng kasuotan at isinuot nito sa
akin.

"Sorry, I was late." Tinanggal nito ang busal sa bibig ko.

At agad ako nitong kinabig dahilan kung bakit ako lalong humagulhol.

"Salamat..salamat..maraming salamat..mahal na prinsipe.."

"I'm sorry, I tried to help lalo ka lang napasama. What kind of empire is this?"
pakinig ko ang mga mura nito.

"S-Si..Finn.." lumuluhang sabi ko.

"He's in coma, huli na nang matauhan siya sa nangyari. His power is taking him over
at pilit niyang iniisip na ilusyon lamang ang lahat nang nangyari, maging ang
biglang pagkuha sa'yo. He can't control his power, na maaaring maging dahilan sa
literal na pagkabaliw nito. Finn's power is fragile compared with other Gazellian's
power Kalla. And Parsua can't move yet, mahina sila ngayon."

"A-Anong nangyari kay Finn?"

"Kalla, it wasn't Zen's power but it's Finn's power that this world should be
afraid of. Inamin sa akin ni Zen na humiling sa kanya si Haring Thaddeus na
pagtakpan niya ang totoong kapangyarihan ng kanyang kapatid. Zen claimed that his
power can be the reason for this world destruction. But it wasn't, it was Finn's
power. Pinuprotektahan ni Zen at Dastan si Finn and they can't take the risk of
leaving their brother after Finn's power was triggered."

Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi ni Rosh.

"Kalla, sumama ka na sa akin. Itatakas kita, Deltora will accept you. Be my sister,
become a Le'Vamuievos."
--

VentreCanard

Chapter 12

Nang marinig ko ang kanyang mga sinabi ay ilang segundo akong napatitig sa
prinsipe.

"Ngunit hindi ako dugong maharlika, pagsisidlan lamang ito nang gulo sa'yong
sariling imperyo."

Ngayon ko lang napagtanto na hindi talaga maaari ang isang katulad kong alipin sa
isang dugong bughaw. Dahil sa tuwing magkakaroon ng mga konprontasyon sa pagitan ko
at sa sinumang nasa imperyo na mas mataas na posisyon, kahit kailan ay hindi ako
mananalo, kahit kailan ay hindi ako paniniwalaan.

Dapat matagal ko nang tinanggap na walang karapatan ang mga boses ng mga aliping
katulad ko sa mundong tumatakbo sa bisa ng mga makakapangyarihan.

"Le'Vamuievos can adopt you! Vampire world has a legal process. Walang kahit sinong
makakakanti sa'yo sa sandaling naging Le'Vamuievos ka. You don't need to be a royal
blood at mas gugustuhin ko pang makasama ka na hindi dugong bughaw kaysa sa mga
maharlikang nandito sa inyong imperyo na pawang mga basura." Seryosong sabi nito.

Gusto kong itanong sa kanya kung bakit umabot siya sa puntong ganito. Wala akong
natatandaang bagay na ginawa ko para sa kanya para lamang gawin niya ang lahat ng
pagtulong na ito sa akin.

Minsang naligaw lamang ako sa kanyang imperyo. I even insulted him.

"Madadamay ka lamang sa lahat ng paratang nila sa akin mahal na prinsipe.

Maapektuhan ang posisyon mo sa inyong sariling imperyo. I can't you ruin with my
mess up life." Bahagya pang pumiyok ang boses ko nang maalala ko kung papaano
walang habas na isinali ni Prinsesa Theresa ang pangalan ni Rosh para lamang
tuluyan akong siraan.

Nagsisimula na itong madamay nang hindi nito namamalayan nang dahil lamang sa akin.

"Hawak ko ang aking sariling imperyo Kalla, higit akong makapangyarihan sa aking
nasasakupan. I don't give a damn with their words. Matagal na akong sanay sa mga
ibinabato nila sa akin, Wala silang magagawa sa desisyon ko. Kailangan na nating
magmadali, hindi ko nanaising magasgasan ang aking kutis sa panibagong labanan."

Sumulyap ito sa malaking malaman niya na tumigil na sa paggalaw, mukhang tuluyan

nang namatay ang mga bampirang muntik nang bumaboy sa akin.

"Shall we? Aalayan kita, can you walk?" hindi man lang ako kumilos sa sinabi niya.

Sinong hindi gustong pumayag sa alok ng isang prinsipeng katulad niya? Kahit sinong
alipin kagaya ko ay malugod tatanggapin ito, pero dapat ba akong tumakbo sa
kasalanang hindi ko ginawa?

"Mahal na prinsipe, running means you are guilty. Hindi ko kayang tumakbo at sumama
sa'yo." Mahinang sabi ko.

"You are not guilty! Kahit anong paliwanag ang sabihin mo sa kanila hindi ka nila
pakikinggan. They have already closed their minds with the fact that you're the
dirty woman! I never liked Lodoss, lalo na ang kanilang prinsesa. Mga inutil."

"H-How did you know?"

"Nature is my messenger, Kalla. I even trusted them more than vampires. Ayoko nang
makipag-usap pa. I'll bring you inside my own empire whether you like it or not."
Binuhat na ako nito.

"B-But Prince Rosh, my m-mother. I can't leave her here, alam kong siya ang
pagbubuntunan nila ng galit." Ayokong umalis dito na hindi kasama ang aking ina.

"Oh, I never think about that. Where is your mother? I should hide you somewhere
then. Kukuhanin ko muna ang 'yong ina."

Lumabas na kami sa aking kulungan. Pansin ko na may ilang paru-paro kaming

sinusundan.

"D-Don't tell me.."

"Yes, butterflies are my apprentice. Isang kapangyarihang para lamang sa makisig na

prinsipeng katulad ko." He laughed.

"H-How about your family? Do you think they'll agree with me?"

"Ofcourse, Tobias and Pryor are good. Well, Marah..maybe you'll get along." He was
slightly hesitant with Marah.

"How did you get in here? May babaylan rin na nagdala sa'yo rito?"

"Sort of, I don't have any teleporting powers."

"Makakalakad na ako mag-isa mahal na prinsipe." Tumango ito sa akin at ibinaba niya
ako.

Papasok na kami sa panibagong pasilyo nang may mga kawal at bampira nang humarang
sa amin.

I looked in different directions but we are already trapped. Lahat may harang nan g
mga bampira.

"Shit, what powers do you have?" tanong nito sa akin habang nagsisimula nang
gumapang ang mga halaman nito sa pader.

Naghahanda na itong makipaglaban sa mga nakaharang sa amin.

"H-hangggang ngayon ay hindi ko pa rin nalalaman."

"Oh, then stay right there. My plants will protect you. This will be quick."

Susugod na sana ito nang manlaki ang mga mata ko sa iniharang ng kawal. My mother
with a dagger near her neck.

Agad kong niyakap ang katawan ni Rosh para pigilan ito.

"Mahal na prinsipe, ang aking ina.." tumulong muli ang luha ko.
"K-Kalla anak! Iligtas mo ang buhay mo! Iwan mo na ako."

Isang malakas na palakpak ang pumukaw sa aming lahat. Lumabas ang prinsesa kasama
ang kanyang ina at ang konsehong inagawan, maging ang bampirang hindi marunong
makuntento sa isa at ang haring inakala kong mabuti.

"Ngayon punong konseho, naniniwala ka na ba sa kamandag ng babaeng 'yan? Look who's

here, the famous Rosh Alistair Le'Vamuievos."

Hindi makagalaw si Rosh dahil alam niyang masasaktan ang aking ina.

"Release her mother, I can pay you. How much?" seryosong tanong nito.

Humalakhak ang reyna at maging ang kanyang anak. Habang ang babaeng konseho ay nag-
aapoy ang mga mata sa akin.

"Anong ginawa sa'yo ng babaeng ito mahal na prinsipe ng Deltora? You went all the
way here so save the bitch. Hindi ko akalaing nauubusan na ng babae sa Parsua at
dito ka naghahanap ng pararausan." Kumuyom ang mga kamay ko sa sinabi ng prinsesa.

"Hindi maduming babae ang anak ko!" nagpipiglas na si ina.

Kitang-kita ko ang maliit na hiwa sa kanyang leeg dahilan kung bakit dumadalaw na
ang kaunting dugo dito.

"No! Please, huwag nyong sasaktan si ina."

"Actually yes, I was looking for a whore. Dahil nagbabalak akong magpagawa ng
bulwagan ng aliw. Maraming nakapagsabi na marami nga rito sa Lodoss at nakumpirma
ko nang makita ko ang kanilang prinsesa. Rightfully fit for the job."

"How dare you!" sigaw ni Prinsesa Theresa kay Rosh.

Napasigaw akong nang walang hantaran nitong hilahin ang buhok ng aking ina at basta
na lamang itapon sa sahig.

I want to run and help her, I want to do something but all I did was to stand with
my shaking knees.

Walang makalapit sa amin ni Rosh dahil nakalabas na ang espada ng hari at nakatapat
na ito sa leeg ng aking ina.

Ramdam ko ang matinding pagpipigil ni Rosh sa kanyang sarili. I knew that he was
confident of fighting against them a while ago, but they used my mother to weaken
Prince Rosh.

"Tell me what to do. Release her mother and I'll give you everything you wanted."

"Mate him with me, gusto kong sambahin ako nang tinatanging Prinsepe ng Deltora."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Prinsesa Theresa.

Biglang lumabas ang babaeng kulay puti ang buhok, kasuotan, maging ang mga balat
nito. She's wearing a white veil covering her eyes. Hindi ito nagniningas pero alam
kong bampira siya.

"At ang kabayaran?"

"Kalayaan.." ngumisi ang babae sa sinabi ng prinsesa.

"I'll do it, basta ipangako nyong makakalaya si Kalla at ang kanyang ina. Give me
an assurance." Isang beses humakbang si Rosh.

Itinapon ng hari sa pagitan naming lahat ang kanyang espada. Isang tradisyon ng
bawat hari sa mundong ito sa paraan ng pagpapangako.

It was a powerful oath, dahil sa sandaling itapon ng hari ang kanyang espada sa
pagitan ng isang mainit na diskusyon at hindi nito pinanindigan ang mga sinabi
nitong salita, he'll definitely turned into ashes.

Ang bawat hari ng mundong ito ay nakakatanggap ng ritwal bago maupo sa kanyang
trono, ito ang dahilan kung bakit hindi maaaring basta na lamang magbitaw ng salita
ang mga hari nang hindi nito kayang panindigan.

His weak words will definitely dig his own grave. Kaya kailangan ang bawat salita
ng mga hari ay malakas at may paninindigan.

He's serious about mating Rosh with Theresa. Hindi ako makakapayag! Rosh deserves a
clean and wonderful woman.

"No! You can't mate Rosh with you!" hinawakan ko si Rosh sa kanyang braso. "This is
too much, you deserve to be happy with your own mate. Iwan mo na ako, iwan mo na
kami mahal na prinsipe."

"There will be no damage, I am mateless." Umiling ako sa kanya.

"You will never be mateless. Hindi man ako dyosa, wala man akong kapangyarihan,
alam ko sa sarili kong may darating mahal na prinsipe. Iwan mo na ako, maraming
salamat." Tinanggal nito ang kamay ko sa kanya.

"Are you afraid that I'll be manipulated? You haven't seen the half of my powers,
Kalla."

Hindi ko sasang-ayon sa sinasabi niya. Mate is the most powerful thing in this
world, ayokong maalipin ang unang prinsipeng naging kaibigan ko sa isang mababang
klase ng prinsesa.

Tumalikod na ang hari at nag-utos itong ipahanda ang karwahe para sa amin ni ina.

Tumakbo nang mabilis sa akin si ina at mahigpit akong niyakap.

"Come here, love.." halos kilabutan ako nang ibuka ng Prinsesa ang kanyang mga
braso para yakapin si Rosh.

Pero pansin kong mahigpit pa rin ang mga mata sa akin ng konseho at ng puting
bampirang nasa harapan ko.

Sa kanyang mga mata ay ako pa rin ang kalaguyo ng kanyang kapareha. Narinig kong
bumulong sa akin si ina.

"Whisper to your heart, Kalla. Humiling ka nang gusto mong mangyari sa mga oras na
ito, anak. Your words can—"

Bago pa man tuluyang nagdaop ang palad ni Rosh at Prinsesa Theresa ay bumigkas na
ako ng mga salita dahilan kung bakit tumulo ang aking mga luha.

Maraming salamat mahal na prinsipe.

"Sana'y hindi nagkrus ang mga landas namin ng ikalawang Prinsepe ng Deltora."

--

VentreCanard

Chapter 13

I just found myself running out from the castle. Kailangan kong makarating sa
Parsua sa lalong madaling panahon. I want to see King Thaddeus, the King I valued
the most.

My second father and my protector. Hindi ako maaaring mag-aksaya pa ng mga oras,
lalo na at kaunting araw na lamang ang ilalagi nito sa palasyo.

Mas binilisan ko pa ang aking pagtakbo hanggang sa makita ko na ang pila ng

napakaraming karwahe patungo sa iba't-ibang karwahe.

Ilang hakbang na lamang ako dito nang nang makarinig ako ng maraming yabag ng
kabayong patungo sa direksyon ko. Nang sandaling lumingon ako ay nanlaki ang aking
mga mata dahil sa matinding pagkagulat.

Anong ginagawa ng mga kawal ng palasyo? Kilala ko ang nangunguna sa kanila, isa ang
namumuno sa paghuli ng mga kriminal dito sa Lodoss.

Sinong kriminal ang hinahanap nila? Bakit wala akong nababalitaan sa palasyo?

Nagpatuloy ako sa paglalakad at nasa akto na akong makikipag-usap sa matandang

kasalukuyang hinahaplos ang kanyang kabayo nang marinig ko ang sigaw ng isang
kawal.

"Tumatakas ang babaeng lapastangan!"

Babae? Lumingon ako sa direkyson ng mga kawal. At bigla na lamang kumalabog ang
dibdib ko nang makitang patungo ang mga ito sa aking kinatatayuan.

Are they after me? Anong kasalanan ang ginawa ko?

"Hulihin ang babaeng lapastangan! Gusto pa nitong tumakas!"

Natakot ang mga matatandang nagbabantay sa kanilang mga kabayo at kapwa ang mga
itong yumuko sa takot na baka madamay.

Agad bumaba ang dalawang kawal at mabilis ang mga hakbang ng mga itong hinuli ang
mga braso ko.

"Sandali, bakit?" nangangatal na ang boses ko.

"Tumahimik ka!" asik nito sa akin.

Nagsimula akong pumiglas sa kanila, hindi nila ako pwedeng itrato ng ganito dahil
para lamang ito sa mga bampirang may ginawang masama sa imperyo.

I didn't do anything.
"Why? Bakit nyo ako dinakip?" ulit ko sa kanila.

They didn't answer me, sa halip ay mas naging marahas ang mga ito sa akin. Iginapos
ng mga ito ang aking mga kamay at walang habas ng mga itong isinabit ang katawan ko
sa kabayo.

Mabilis ang pagpapatakbo ng mga ito at nang sandaling makabalik kami sa harap ng
palasyo ay halos kalikarin nila ako para lamang muling maipasok.

"Bakit?! Kailangan ko ng paliwanag! Wala akong ginagawang masama, nagkakamali po

kayo! Wala po akong ginagawang masama!"

"Walang kriminal ang umamin sa kanyang kasalanan. Tumahimik ka na lamang!" dumaing

ako nang may tumamang malakas na sampal sa aking pisngi.

Mabilis tumulo ang aking mga luha, ang kirot at sakit ng sampal niya ay nanunuot sa
aking pisngi.

They brought me to the hall where criminals are being judge. Dito ipinapataw ang
mga kaparusahang nararapat sa mga bampirang nagkasala sa imperyo.

Bigla na lamang nabuksan ang bubong ng palasyo dahilan kung baki tumama sa akin ang
sinag ng bilog na bilog na buwan.

Napasigaw na lamang ako sa sakit, ramdam ko ang unti-unting pagkalapnos ng aking

balat.

"Why? Why? Bakit nyo ako pinarurusahan?" nanghihina na ako dahil sa sinag ng buwan.

May kung anong klase ng batong ginagamit ang mga bampira na siyang direktang
kumukuha ng liwanag ng buwan at ang liwanag mula sa bato ang siyang lumalapnos sa
akin.

Hinayaan nila akong manghina nang lubos bago nila inalis sa aking katawan ang
liwanag na nagmumula sa bato.

Napakaraming bampira ang nanunuod ngayon sa akin mula sa iba't-ibang direksyon.

Biglang pumasok sa isip ko ang imahe ng aking inang nakangiti sa akin, nasaan siya?
Sana ay hindi niya ako nakikita sa ganitong sitwasyon. Ayokong masaktan siya nang
dahil lamang sa akin.

"Siya ba?" lumabas mula sa madilim na anino ang pamilyar na babaeng konseho.

Sa tabi nito ay ang reyna, si Prinsesa Theresa at ang lalaking katalik nito. Nabuo
ang katanungan sa aking isipan? Papaano at bakit ako nakarating sa ganitong
sitwasyon?

Ramdam ko ang init at matinding galit ng babaeng konseho sa akin. Humigpit pa ang
hawak nito sa cadenang hawak niya.

"Halika isa ka pang inutil!"

Marahas niyang hinila ang cadenang hawak niya at tumambad sa akin ang isang babaeng
puti. White hair, skin and her presence is already dead. Para na itong walang buhay
at tanging pisikal na kaanyuan na lamang ang mayroon.

Katulad ko ay halos sumubsob na ito sa lupa dahil sa walang habas na ginawa sa

kanya ng konseho.
Tumaas ang kilay sa akin ng Prinsesa na may halong ngisi sa kanyang mga labi. Sa
likuran nila ay ang trono ng hari at ilang mga konsehong nakatindig malapit dito.

Bakit kailangan ng presensiya nilang lahat? Anong kasalanan ang ibinabato nila sa
akin?

"Can you see her? Siya na ang magpapalaya sa'yo. Isang babaeng masahol pa sa ginawa
mong kalapastanganan. Isang maduming babae!" sigaw nito.

Maduming babae?

Nang sulyapan ko ang babaeng puti ay lumuluha na rin ito, pero purong perlas ang
pumapatak mula sa kanyang mga mata.

"Ano ang ginawa ko? Wala akong ginagawang masama." Litong sabi ko.

"Sinungaling! Hagupitin ng latigo!" sumigaw ako sa sakit nang may tumamang latigo
sa aking likuran.

"Para 'yan sa pang-aakit sa aking kapareha!" nag-aapoy sa galit ang mga mata ng
konseho na parang nais na ako nitong patayin.

Tumulo ang mga luha ko kasabay ng pilit pagsalubong sa kanyang mga mata.

"Pang-aakit?"

Napuno ng bulungan ang mga bampira.

"Maduming babae! Kasiraan sa imperyong ito!"

"At nag-mamaang maangan ka pa?! You seduced my mate!" itinuro nito ang lalaking
nakatungo na siyang katabi ng reyna.

"No! I never seduced him! Kahit mag-usap ay walang namamagitan sa amin!"

Pinilit kong salubungin ang mga mata ng konseho. I want her to see my eyes, gusto
kong makita na walang halong pagpapanggap ang lahat ng mga sasabihin ko.

"Sinungaling! Tatlong latigo!" sigaw ni Prinsesa Theresa.

Umalingawngaw ang malakas kong sigaw sa buong bulwagan ng kaparusahan nang ilang
beses tumama sa akin ang latigo.

Why? Bakit kailangang maranasan ko ang ganitong klase ng pang-aabuso? Bakit

kailangan kong matanggap ng latigong hindi nararapat sa akin?

Halos lumugmok na ako sa malamig na sahig dahil sa tindi ng hapdi ng aking likuran.
Gusto ko nang ipikit ang aking mga mata at tuluyan nang tumakas sa kanilang mga
kalupitan.

"Bakit sa akin mo ibinabato ang kasalanang hindi ko ginawa, mahal na prinsesa?" ang
reyna naman ngayon ang nag-utos sa kawal dahilan kung bakit sumuka na ako ng aking
saliring dugo sa walang tigil na paglatigo sa aking katawan.

"Walang galang! Walang modo! Bakit mo ibabalik sa aking anak ang kalandian mong
alipin ka?! Muntik pang pagkamalan ang aking anak dahil ginagamit mo ang kama nito
sa kalandian mo!" kung mailuluha ko lamang ay dugo siguro ay kanina pa akong
naubusan.
"Bibigyan mo pa ng eskandalo ang malinis kong anak! You disappointed us Kalla, we
trusted you. The king trusted you because we thought that you'll be good as your
mother! Pero dudungisan mo lamang ang pangalan ng aming anak!" Gusto kong itanong
kung saan kinukuha ng reyna ang mga sinasabi niya.

Naging mabuti ako sa kanyang anak, naging mabuti ako sa kanilang pamilya at wala
akong natatandaang masamang ginawa laban sa kanila.

"No, kahit kailan ay marunong akong gumalang sa kasagraduhan ng pagkakapareha ng

mga bampira. Kailanman ay hindi ko nanaising sumira ng pagmamahalan. Malaki ang
respeto ko rito." Nanghihinang paliwanag ko.

"Isang malaking kasinungalingan! Isang malaking patunay na ang pagtakas na gagawin

mo ngayon. Hindi ba?!" sigaw ng prinsesa.

"Hindi ako tumatakas, nais ko lamang puntahan si Haring Gazellian. He is my--"

"Pakinig nyong lahat! Kahit ang hari ng Sartorias ay inakit nito!"

"No! He was like a father to—"

"Malanding babae!" hindi na nakapagpigil ang konsehong babae at sinampal ako nito.

"May mga saksi at nagsasabing nahuhuli kayong naghahalikan ng hari sa likuran ng

palasyong ito! Sino pa? Sino pa sa iba't ibang imperyo ang bibiktimahin mo?!"

Ilang beses akong umiling sa kanilang lahat. Sino? Sino ang mga saksi? Papaano sila
makakapagsalita ng mga pangyayaring kailanman ay hindi naganap?

"Mahal na konseho, maniwala kayo sa akin. Hindi ko kailanman gagawin ang mga
paratang nyo sa akin. Bakit hindi nyo itanong sa inyong kapareha? Bakit hindi mo sa
kanya sabihin ang katotohanan? Hindi ako ang may kasalanan." Tumalim ang titig sa
akin ng prinsesa.

Pansin ko ang pag-aalangan ng lalaking bampira pero nang pansin kong sumulyap ito
Prinsesa Theresa ay saka lamang nito sinalubong ang aking mga mata.

"Umamin ka na Kalla. You seduced me, ilang beses mong inihain ang katawan mo sa
akin. You told me that you can satisfy me better than my own mate. I tried to push
you..but you casted something on me..hindi ko na alam ang ginagawa ko."

Tumulo ang luha ng konseho sa pahayag ng kanyang kapareha at itinaas nito ang
kanyang kamay. Sunod-sunod na latigo sa iba't-ibang parte ng aking katawan ang
tumama sa akin.

"Malandi! Malanding babae!"

Dumanak na ang sarili kong dugo sa bulwagan at nakalugmok na ang hindi ko maigalaw
na katawan. Nanlalabo na rin ang aking mga mata, mamamatay na yata ko.

"Kalla! Kalla anak!"

"Ina.." walang tigil sa pagluha ang aking mga mata nang makita ko si inang
pinipigilan ng mga kawal para makalapit sa akin.

Ako at ang babaeng puti ay walang awang hinila ng mga kawal patungo sa isang hindi
kataasang ngunit malawak na sisidlang may tubig. Marahas ng mga itong hiniwa ang
aming mga palapulsuhan at sabay ng mga itong itinubog ang aming mga pulsing
nagdurugo.

Malakas na boses ni Prinsesa Theresa ang pumuno sa buong bulwagan kasabay nang
unti-unting pagputi ng aking buhok.

"Salubungin! Ang bagong silang na babaeng puti ng sumpa!"

--

VentreCanard

Chapter 14

Habang patuloy sa pagputi ang aking buhok ay nakikita kong nagsisimula nang
magkulay itim ang buhok ng babae.

Ipinapasa na nila sa akin ang sakit o kung anumang klase ng sumpang dumapo sa
kanya.

"No!"

I tried to remove my hands but they pushed me brutally. Hanggang sa tuluyan nang
maging puti ang aking buhok, kahit ang aking balat ay nagsisimula nang mamutla.

"I'm sorry," bulong nito sa akin bago siya hilahin papalayo sa akin.

Napasubsob na lamang ako sa sisidlan habang patuloy na lumuluha, hindi na ito tubig
kundi isang kumikinang na perlas. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko.

Gusto kong lumaban ngunit wala akong kakayahan, habang buhay na ba akong magiging
api? Habang buhay magiging biktima? Anong nagawa kong mali sa mundong ito?

"Tumayo ka na! Kailangan ka nang lagyan ng cadena sa'yong leeg!" Sigaw ng isang
kawal sa akin.

Sa takot kong muling hagupitin ng latigo ay pinilit ko ang sarili kong tumayo, pero
masyado nang mahina ang katawan ko dahil kusa na itong bumibigay.

My whole body landed on the cold floor.

Alam kong pinapanuod ako ng napakaraming bampira at nalulungkot akong wala kahit
isa sa kanila ang nagbukas ng kanilang mga mata para makita ang katotohanan.

Sapilitang hinawakan ng dalawang kawal ang mga braso ko, gusto kong magsalita at
magmakaawa. Bawat galaw ng katawan ko ay may kapalit na hapdi at sakit, hindi na
yata ako tatagal pa.

Sa nanlalabo kong mga mata ay pilit kong sinalubong ang mga mata ng isang kawal
pero ang ikinagulat ko ay ang biglang pagputi ng mga mata nito, hanggang sa unti-
unting mabalot ang katawan nito ng puting bato na kawangis ng kanyang pigura.

Nakarinig ako ng malakas na sigawan at singhapan ng mga bampira.

"Anong demonyo ang sumapi sa babaeng 'yan?!" bumitaw sa akin ang isang kawal.
Nagtataka akong lumingon sa isang kawal pero nang sandaling nagtamang muli ang
aming mga mata ay bigla rin itong naging bato.

"Isang halimaw!" sigaw ng isang konseho.

"Anong nangyari sa puting sumpa?!" tanong ng panibagong bampira.

Nabalot ako ng takot sa aking sarili, anong nangyayari sa akin? Bakit sila
natatakot sa akin?

Nang sandaling lumingon akong muli sa panibagong bampira at magtama ang aming mga
mata ay agad itong naging bato.

"Halimaw!"

Kita ko ang pagtatakbuhan ng mga bampira dahil sa akin.

"Huwag kayong titingin sa kanyang mata! May sa demonyo ang kanyang mata!" sigaw ng
isa pang konseho.

Si Prinsesa Theresa, ang reyna, ang hari at ang konseho ay dumistansya sa akin.
They are all avoiding my eyes.

"Kill her! Just damn kill her!" sigaw ni Prinsesa Theresa.

"No! Hindi maaaring mamatay ang nagdadala ng puting sumpa, dahil may posibilidad
itong lumipat sa inosenteng bampira sa imperyong ito na hindi na kakailanganin ng
ritwal." Giit ng konseho.

May umatake sa aking likuran at marahas piniringan ang aking mga mata, naramdaman
ko rin ang pag-cadena sa aking leeg.

"Saan natin siya ikukulong? Mapanganib siya kung mananatili siya sa palasyo."

"Sa abandonadong isla ng imperyong ito, sa pinakamataas na toreng nalipasan na ng

napakaraming panahon." Gusto ko pang malaman kung ano ang plano nila sa akin pero
may kung anong mabigat na bagay nang tumama sa aking ulo dahilan kung bakit ako
tuluyang nawalan ng malay.

Nagising ako nang makaramdam ako ng matinding uhaw. At sa pagbangon ko ay

sumalubong sa akin ang hindi pamilyar na lugar.

Punong-puno pa rin ng galos ang aking mga braso at binti, maging ang matinding
hapdi sa aking likuran ay damang-dama ko pa rin. Nang lumingon ako sa aking bandang
kanan ay tumambad sa akin ang isang salamin.

Ang aking sariling repleksyon.

I cried, humagulhol ako nang napakalakas kasabay nang pagpatak ng mga perlas mula
sa aking mga mata.

Hindi ko ininda ang matindi kong pagkauhaw dahil naging abala ko sa pag-iyak nang
napakahabang oras. Nagpasya lamang akong bumaba sa aking kama nang makarinig ako ng
mga humuhuning ibon.

Nang sandaling abot kamay ko na ang bintana, isang napakalaking kagubatan ang
sumalubong sa akin.At nasa gitna nito ang toreng kinalalagyan ko. Isang lugar na
walang buhay.
"No, I can't stay here. Hindi ako maaaring manatili sa lugar na ito."

Sinubukan kong isampa ang aking mga kamay at paa sa bintana para makaalis sa tore,
para sa isang bampira madali lamang tumalon dito ngunit masyado pa akong mahina.

Ngunit kailangan kong sumugal. Nang akma na akong tatalon ay may kung anong pwersa
ang nagbalik sa akin sa loob ng tore. Parang may harang itong hindi ko nakikita.

Ayokong mag-aksaya ng oras, sinubukan ko ulit tumalon ngunit naibabalik lamang ako
nito.

Dumaing muli ang aking sariling katawan dahil sa paulit-ulit na pagbagsak ko.
Pinahid ko na rin ang dugong lumalabas sa aking ilong, masyado pang mahina ang
aking katawan para mapwersa.

I tried to open my vampire eyes to see something, but I can't feel the power from
my eyes. Halos gumapang na ako patungo sa salamin para makita kung nagniningas ang
aking mga mata, pero tanging puting mata lamang ang nakikita ko.

They are right, isa na akong napakapangit na halimaw.

"They sealed me here, they sealed me." Nangangatal na sabi ko habang nagpapatakan
ang mga perlas mula sa aking mga mata.

Ilang linggo akong nakaratay mag-isa sa kama. Walang pagkain o kahit inumin.
Vampires can survive without blood for months, pero ikamamatay na nito kung taon na
ang bibilangin.

Naghilom na ang mga sugat ko, ilang beses kong tiningnan ang kabuuan ko sa salamin
at halos magpasalamat ako nang walang naiwang pilat dito. Ayokong sa tuwing
mapapatingin ako sa aking balat ay babalik ang lahat ng masasamang alaala.

Sa isang buwan kong pananatili mag-isa sa tore, pinili ko lamang maglagi sa tuktok
nito at tumanaw sa labas ng bintana.

Umaawit ng kalungkutan sa isang walang buhay ng kagubatan.

At ngayon lamang ako naglakas ng loob bumaba sa mahabang hagdanan ng tore para
malaman ang mga nasa ibaba nito.

Sinindihan ko ang lampara na siyang gagabay sa aking pagbaba, habang dumarami ang
aking hakbang lalong dumidilim ang paligid kasabay ng lalong pagtahimik.

Tanging ang aking mga yabag at ang aking paghinga na lamang ang naririnig ko. Ano
kaya ang nasa ilalim nito?

Nang makarating ako sa pinakadulo ng baitang ay inangat ko ang lampara para makita
ang aking nasa harapan.

To my surprise, I saw shelves of books! Napakaraming lumang aklat. Hindi ako

nagdalawang isip at mabilis akong lumapit dito para suyurin ang mga librong
nandito.

Ang balak kong pagkitil sa aking sariling buhay ay natigil, dahil inabala ko ang
aking sarili sa pagbabasa ng mga aklat. Dinala ko ang mga posibleng aklat na
magbibigay sa akin ng kaalaman tungkol sa sumpang iginawad nila sa akin.

Hanggang sa may mabasa akong pahina na may nakalagay na 'Puting Sumpa'

Ngunit hindi ito ang mismo ang aklat na nagsasabi ng tungkol dito, dahil ito ay
librong nilimbag lamang ng isang konseho na nagbibigay ng kaunting impormasyon
tungkol sa mga sumpang kanyang nasaksihan.

Lumukso sa tuwa ang aking dibdib nang mabasa ko ito. Kahit hindi ito buo, maaari
itong makatulong sa akin.

Saan nagmula ang puting sumpa at kung papaano ito maaalis na hindi kailangang
magsakrispisyo ng ibang bampira.

Ang puting sumpa ay nilikha ng isang pamilyang bampira bago ang mga ito sabay-sabay
na bawian ng buhay at maging mga bato. Hanggang ngayon ay katanungan pa rin ang
kakilanlan ng pamilyang ito, ang dahilan ng kanilang pagpanaw at maging ang
kinalalagyan ng kanilang mga labi. Ngunit sa kasalukuyan ay dinadala ng isang
prinsesa ang puting sumpa na siyang nagbahagi ng ilang pangitaing ipinakita sa
kanya ng nasabing pamilya.

Isang malaking misteryo ang dahilan ng pagiging bato ng pamilya na hanggang ngayon
ay patuloy pa rin sinasaliksik ng mga kilalang konseho ng mundong ito.

Ang puting sumpa ay habangbuhay nang magpapasalin-salin sa bawat henerasyon, hindi

ito kailanman mamamatay sa halip ay malilipat. Maisasalin lamang ito kung maghahalo
ang dalawang klase ng dugo sa isang malinis na tubig. At kung may babaylan
magtatangkang burahin ang sumpang ito, malilipat lamang sa ipagbubuntis nito ang
sumpang kanyang nilabanan.

Ang magdadala ng puting sumpa ay magtataglay ng kakaibang anyo. Puting balat, mga
mata at wala ng matang magniningas. Hindi na rin ito magkakaroon ng kakayahang
makilala ang nilalang na itatakda sa kanya, ganito rin sa kanyang kapareha dahil
ang puting sumpa ay iginawad para habangbuhay mapag-isa ang isang nilalang.

Ngunit may magandang dulot din ang puting sumpa, dahil ang luha ng lalapatan ng
sumpang ito ay magiging purong perlas sa bawat pagpatak nito. Samantalang, pili
lamang ang nilalang na magkakaroon ng kakayang gawing bato ang kanyang kapwa sa
pamamagitan ng kanilang mata. Tanging mga nilalang na may malalakas na presensiya.

Ibig sabihin mas malakas ang aking presensiya kumpara sa unang bampirang humawak ng
sumpa.

Ilang oras akong natulala nang unti-unti kong maintindihan ang nabasa ko. Ibig
sabihin lamang nito ay habang dala ko ang sumpang ito, hinding-hindi ko makikilala
ang lalaking nakatakda sa akin.

Nanghina ako sa mga nabasa ko. Saan pa ako kukuha ng lakas para magpatuloy?

Inihiga ko ang aking sarili sa kama, hindi rin magtatagal ay magugutom at mauuhaw
ko.

I'll die here alone.

Ipipikit ko na sana ang aking mga mata nang may mapansin akong isang napakagandang
ibon na lumapag sa aking bintana at halos tumalon ako sa tuwa nang makita ang
tangay nito.

King Gazellian's music box.

Binitawan ito ng ibon dahilan kung bakit ito nabuksan at tumugtog ng isang
mahinahong musika.
Abala ako sa pagtitig sa regalo sa akin ng hari nang mag-ingay ang mga pakpak ng
ibon hanggang sa magliwanag ito at unti-unting gumawa ng isang anyo ng lalaki.

My eyes started on his masculine feet travelling up to his knees and between his—oh
my god!

"Stop right there sweetheart, it's for my mate only. Wait for your mate's balls."

--

VentreCanard

Chapter 15

Hindi ako naghintay na may makita pa akong higit sa nararapat. Mabilis akong
tumalikod sa kanya.

"W-Who are you?" nangangatal na tanong ko sa kanya.

Hindi ko nagawang makita ang mukha niya dahil nagmula ang mga mata ko sa ibaba.

Did he just transform from a bird to a male vampire? How is that possible?

Bakit wala pa akong nababasang ganitong klase ng kapangyarihan. Ano ang ginagawa
niya sa toreng ito? Papaano siya nakarating dito?

"Someone who needs your help?" rinig ko ang yabag nito na papalapit sa akin.

"Kailangan mo ng tulong ko? Can't you see my situation? I am trap here inside this
dead tower. Wala akong tulong na maibibigay sa'yo. Isa pa, paano ka nakasisiguro na
tutulungan kita?"

"Can you lend me your blanket or something? We can't talk like this, ayokong
nakatalikod sa akin ang babae kapag kinakausap ako."

"How would I know that you're not one of the disciples from the castle? Baka isa ka
lamang sa tauhan nila para paglaruan ako." Pagsisiguro ko.

"I brought something that is valuable to you. Your mother asked me to bring this to
you. King Thaddeus' music box. Aside from that, I am from the empire of Parsua."

Dito napukaw nang tuluyan ang aking interes. Who is this vampire? Bakit parang
hindi ito nakakatakot sa akin?

Hindi niya ba alam ang kakayahan ng sumpang nakadapo sa akin?

"You talked to my mother?"

"Yes? I was actually looking for the woman who has the white curse."

"W-Why?"

"Just give me the blanket, please?"

Hinagip ko ang kumot ko sa aking kama at nakatalikod kong inabot ito sa kanya.
"Thanks," pakinig ko ang pagbalot niya sa kanyang sarili.

"You can now face me, but please don't look at my eyes. Ayokong maging bato."

I should scream or doubt his words. Dapat ay hindi ako magtiwala sa kanya, pero
dala niya ang bagay na hiniling kong sana ay kasama ko ngayon. He even mentioned my
mother, King Gazellian and Parsua.

Nakaupo na ang bampira sa may bintana habang balot ng kumot ang pang-ibabang parte
ng katawan nito.

Higit pang matipuno at maganda ang pangangatawan nito kumpara sa mga kawal na
nadadaanang kong nagsasanay sa palasyo.

"Lorcan Clione, I was an ex Prince from the prophecy. If you're familiar with the
blue fire, mirror and human girls." He shrugged.

Nabasa ko na ang tungkol dito.

"Kallaine Seraphina,"

"Yeah, Verlas.."

"Bakit mo kailangan ang tulong ko?"

"It's just simple, I need money. I need your pearls." Tipid na sagot ko.

"That's it?" hindi makapaniwalang tanong ko.

Buong akala ko ay mabigat na bagay ang kailangan nito sa akin.

Bumaba ito sa bintana at pinulot niya ang music box na galing sa sahig. Isinarado
niya ito at nagsimula siyang humakbang patungo sa akin.

I am avoiding his eyes, ayoko nang may magawang bato dahil sa sumpang ito.

"Here," inabot ko sa kanya ang music box.

"Sorry, but I can't help you with your money issue. Ang luha ko ay hindi nakalaan
para gumawa ng kayamanan. Vampires can earn through business, gumawa ka nang paraan
na nararapat sa'yo." Matigas na sagot ko.

If my answer backfired, I am willing to fight against him. Higit na malakas ang

aking sumpa laban sa kahit sinong bampira.

"But you'll also need me, my information and power. Uminom ka na ba ng dugo simula
nang ikulong ka dito? Soon, your body will ask for blood. What will happen to you?"

Naisip ko na rin ang bagay na ito, pero hanggang ngayon ay hindi na ako naghahanap
ng paraan para dito.

Palagay na ang loob kong dito na sa toreng ito matatapos ang aking buhay.

"I have already accepted my future."

"Nah, papaano naman ang itinakda sa'yo? You'll leave him hanging."

"Wala rin itong ipinagkaiba, kahit manatili akong buhay ay kailanman ay hindi namin
makikilala ang isa't-isa." Humina na ang boses ko.
"So your plan here is to die without fighting?"

"How can I fight then? Can't you see my situation? Wala na akong magagawa." Matigas
na sagot ko.

"You can still do something, lend me three pearls." Inilahad nito ang kanyang kamay
sa akin.

Nanatili akong hindi gumagalaw.

"Come on, maaari mo akong gawing bato kung walang saysay ang sasabihin ko sa'yo."

Tumayo na ako mula sa kama at nagtungo ako sa lumang aparador, kinuha ko ang kahon
kung saan dito ko inilalagay ang aking mga luha.

Kumuha ako ng tatlo at ibinigay ko ito sa kanya.

"Thanks, so here's the hint. Hindi ikaw ang unang ikinulong sa toreng ito." Tipid
lang akong tumango dahil alam ko na ito.

"There are things around, like books. Madaling hulaan."

"Did you read some of them?"

"About my curse? Yes." Ramdam ko na maraming nalalaman sa puting sumpa ang lalaking
ito.

"The white curse was originated from an unknown family."

"Hmm, what else? Did you know the first courier of the curse?" umiling ako.

"Base sa nabasa ko sa isang aklat, may isang prinsesang humawak ng sumpa. But the
book didn't state if she's the first courier." Ngumuso lamang ang lalaki.

"Nahalungkat mo na ba ang buong toreng ito?"

"No, I just focused with books." Kunot noong sagot ko. "Have you been here?"

"A lot of times," ngising sagot nito.

"W-Why?"

"Trying to be friends with every woman with white curse?"

"I said, why?"

I can feel that he doesn't like to answer my questions. Kung ganoon ay hindi lang
ako ang nakausap niya sa toreng ito.

Marami nga itong nalalaman.

"I can offer you my body and then supply me with your pearls." Agad akong
dumistansya sa kanya habang yakap ko ang sarili ko.

"Asshole! Get out! Gagawin kitang bato!" sigaw ko.

Tumawa ito sa sinabi ko.

"Sorry, I thought you're like those previous women."

"Don't t-tell me..you are—"

"Oh no, my balls are only for my mate. I was just flirting and entertaining them."
He waved his hand.

"Can't you quit talking about your damn balls?!" he laughed.

"Just tell me your reason for pearls, maybe I'll change my mind and give you some."

Bumuntong-hininga ito.

"Since I heard that you were quite close with King Thaddeus, the king I respected
the most. I'll tell you some facts. Yes, totoo akong nakikipagkaibigan sa lahat ng
dinadapuan ng puting sumpa. And I never tried to help them to remove the curse,
dahil ang sumpang nakadapo sa kanila ay kailangan ko."

"User," malamig na sagot ko.

"But I have my reason Kalla, my mate needs the pearls to survive. Serena. Iniinom
niyang parang gamot ang perlas para mabuhay siya."

"W-What? What disease is that?"

"She was an ex-human, but the blue fire gave her a powerful ability. She can copy
the every vampire power, but for her to keep her body healthy and alive she needs
to take pearls. Nauubusan na ako ng dagat sa mundong ito para hanapan siya ng
perlas."

"What's with the pearls?" nagtatakang tanong ko.

"Pearls are clear and pure that signifies her power, to control it she needs the
symbolism to seal her exceeding power. I need to feed her with pearls."

"A-Alam niya ba ang mga sakripisyo mo? Maaari ka maging bato sa ginagawa mo, hindi
mo hawak ang pag-iisip ng bawat babaeng may hawak ng sumpa." Bumuntong hininga ito
sa akin.

"I have a very complicated story, Kalla."

"I don't mind," sagot ko.

"Right now, buong akala ng Parsua ay patay na si Serena. The other women from the
prophecy are now locked inside the toughest block of ice, walang kahit sino ang
makakatunaw nito kung hindi ang isang babae mula sa propesiya. Alam kong buhay si
Serena, pero pinalabas kong patay na siya. Pinalabas kong naluluksa ako sa ilalim
ng aming palasyo, dahil kapag nalaman ng buong Parsua na buhay ang babaeng mahal ko
na kasalukuyang kontrolado ng mga mangkukulam ay papatayin nila ito."

Natahimik ako sa lahat ng sinasabi niya. He's willing to do everything for the sake
of his mate.

"She is now living away from Parsua and I'm helping her brothers to feed her with
pearls. Dahil kontrolado ang pag-iisip niya ng mga mangkukulam, malaki ang galit
niya sa akin sa maling ideya. I want to help her, I want to free her but I don't
have the ability, ito lang ang kaya kong gawin sa kanya. To keep her healthy,
habang hinihintay ang susunod na itinakdang babae."
"Oh, that's the power of mate bond."

"Yes, I love her so much Kalla. That's why I am asking for your help. I won't
restrain you from asking me about those previous women of White Curse. Hindi lang
libro ang makikita mo sa loob ng toreng ito, explore and there's more."

Tumitig lamang ako sa kanya.

"Supply me with pearls and I'll try my best to help you with your curse."

"Is that reliable? Kung ang sumpang ito ang matinding kailangan mo."

"Parating na rin ang unang itinakdang babae sa panahong ito, mapapalaya nito si
Serena mula sa mga mangkukulam at magagawa na nitong kontrolin nang maayos ang
kanyang kapangyarihan."

Kahit hindi ko pa masyadong nakukuha ang patakaran sa mga propesiyang sinasabi niya
ramdam ko ang matindi niyang pag-asa tungkol dito.

"Anong mapapala ko kung tutulungan kita?"

"I can give you the real history of the white curse. Maaaring ikaw ang unang
makatalo dito." Muling kumunot ang noo ko.

Nakasaad na sa librong kailangan lamang itong ipasa kung gustong kumawala dito.

"Aside from that, I can give you a slight freedom. Maaari ka rin mabuhay nang
matagal na hindi nangangailangan ng dugo."

"How?"

"My power can make myself or even other vampires into different birds. Maaari
kitang bigyan ng abilidad na maging isang ibon para pansamantalang makalabas sa
toreng ito at maghanap ng pagkain. Your presence was sealed inside this tower, but
your bird presence isn't. You can fly away from this filthy tower, temporarily."

--

VentreCanard

SPG

Chapter 16

I accepted his proposal. Tinaggap ko ang pinaka maliit na pag-asang makaramdam muli
ng kaunting kalayaan.

Niyakap ko ang kakayahang makapagpalit ng anyo para maging isang ganap na ibon.
Isang kaanyuan ng ibon na sasalamin sa aking pagkatao.

Hindi na ako nagtaka nang mapuno ang buong katawan ko ng puting mga balahibo,
tanging ang nagniningning nitong buntot ang higit kong nagustuhan na para bang sa
tuwing lumilipad ako ay nagbibigay ito ng direksyon sa hangin.

Ngunit ang pagpapalit ng kaanyuan ay may limitadong oras lamang, hindi ako maaaring
magtagal sa kaanyuang ito ng higit pa sa isang oras dahil habang-buhay nang
makukulong ito ang aking katawan.

Sinubukan ko rin magpalit ng anyo sa labas ng tore at nang sandaling ginawa ko ito
ay marahas akong hinugop ng tore pabalik,hindi alintana ang mga puno at batong
tatama sa aking katawan.

I almost died performing that act, ilang beses rin akong napagsabihan ni Lorcan sa
bagay na ito at simula nang araw na 'yon, itinigil ko na ang pagtatangkang tumakas
mula sa isinumpang tore ng kalungkutan.

Years have passed, marami na akong napagdaan sa loob ng tore habang patuloy ako sa
pagtulong kay Lorcan kahit siya ay hindi sumusuko na tumulong sa akin.

I've been reading the White Curse history and taking down notes for years, I knew
there is something I need to discover. Every information is a piece of the puzzle
that I need to solve.

I even made my own questions to be answered.

Reasons of death, bakit naging bato ang pamilyang gumawa ng puting sumpa?

Sino ang unang dinapuan?

At sino ang huling ikinulong sa toreng ito?

Kung hindi dahil kay Lorcan ay hindi ko malalaman na higit pa sa libro ang mga
kagamitan dito. I even had different royal dresses, pumasok na sa isip ko na ang
prinsesang sinasabi sa unang librong nabasa ko ang unang kinulong dito.

But where is she? What happened to her?

Ang tagal na nang huling dumalaw sa akin ni Lorcan, hindi kaya dumating na ang
itinakdang babaeng hinihintay niya?

Posibleng masaya na ito ngayon kasama ang babaeng pinakamamahal niya. Matagal na
rin itong nagpaalam sa akin na sa sandaling maging maayos na ang lahat ay
mahihirapan na itong bumalik dito.

He'll try to focus with his mate, na matagal na nitong inaasam. Which I can
understand.

Lumipas pa ang maraming taon, hindi na ako nakarinig ng balita mula kay Lorcan.
Gamit ang aking kaanyuan bilang ibon ay mabilis kong ipinagaspas ang aking pakpak
para makalipad sa malayo.

Halos magalak ang puso ko sa tuwa nang makakita ng mga anino ng bampira patungo sa
isla.

Ilang taon na akong hindi nakakakita ng mga bampira, nagmadali akong lumipad
pabalik sa aking tore at nang sandaling makarating ako rito ay agad akong nagbihis
at umawit sa may bintana.

I want them to discover my tower, gusto kong muling makarinig ng boses ng isang
bampira para may makausap ako.

Habang patuloy ako sa pag-awit ay ramdam ko na ang pagbilis ng kilos nila patungo
sa aking tore at nang sandaling makita ko na ang mga pigura nila mula sa ibaba ay
nakangiti akong kumaway sa kanila.
Nakasuot na ako ng itim na belo para hindi tumama ang aming mga mata.

Mabilis gumapang ang mga ito sa tore at nang sandaling sasalubungin ko na sila nang
ngiti ay agad akong dinambahan ng isa sa kanila.

Sa gulat ko ay bigla na lamang kaming natumba, sumakay ito sa katawan ko at

sapilitan nitong piniringan ang mga mata ko.

They even tied my legs and arms.

"Find it! Maraming kayamanan sa toreng ito!"

"No!" nagpupumiglas ako.

Inihanda ko ang maraming perlas para kay Lorcan at sa babaeng mahal niya. Bakit
ganito ang mga bampirang ito? Bakit hindi sila katulad ni Lorcan?

My tears fell at sunod-sunod gumawa nang ingay ang mga perlas mula sa aking mga
mata.

Nakarinig ako ng mura mula sa isa sa kanila, mukhang wala silang nalalaman na
nanggagaling sa mga luha ko ang perlas. Pero hindi ko na sila bibigyan pa nang
pagkakataon.

I turned myself as a bird. Agad akong nakawala sa pagkakatali at ipinagaspas ko ang

aking mga pakpak. Lahat sila ay natulala sa bigla kong pagbabago ng anyo, wala na
akong pinagpilian kundi isa-isa silang tingnan sa kanilang mga mata.

Labag man sa kalooban ko, naging saksi akong muli ng produkto ng sumpang
nagkukulong sa akin.

Nang tuluyan nang naging bato ang tatlong bampira ay ibinalik ko ang sarili ko sa
aking totoong anyo at dito kong muli ipinagpatuloy ang aking pagluha.

Simula nang araw na ito, wala na akong muling pinagkatiwalang bampira at sa tuwing
may presensiya akong nararamdaman patungo dito ay nag-aanyong ibon na ako para
protektahan ang sarili ko at unahan sila para gawing mga bato.

Sa mahabang taon kong pananatili dito, nabigyan ko ng kaunting buhay ang tore. I
cleaned everything and made some lights.

Sa ibaba ay mga aklatan ako at paliguan na siya aking pinagkakaabahan sa tuwing

hindi ako umaawit o lumilipad sa labas.

Pinili kong maligo ngayon at tulad nang lagi kong ginagawa, dinadala ko ang music
box ni Haring Gazellian at ipinapatong ko ito malapit sa akin sa tuwing maliligo
ako.

I can feel the relaxation hearing the sound of that antique music box.

Naghubad na ako at marahan kong itinubog ang katawan ko sa tubig. Habang

pinakikinggan ko ang magandang musika.

Hindi ko alam kung tumagal ba ako ng oras habang nakapikit at nakababad sa tubig.
Hanggang ngayon ay nakakapagtaka kung saan nagmumula ang malinis na tubig na
dumadaloy sa ilalim ng tore.

Inihawak ko ang magkabilang kamay ko sa paliguan at marahan kong inihiga ang sarili
ko habang nakaalalay ang aking ulo.
Tanging lagaslas lamang ng tubig ang naririnig ko at halina ng kalmadong musika.

Until I heard small voice, male voices.

"Enough with that brother! You'll try to use your power again! Nasisiraan ka na ba
ng ulo?"

"Oo! Oo! Evan! Nasisiraan na ako ng ulo sa unibersidad na ito! Ang katalinuhan mo
hindi basta mauubos, pero ang pasensiya ko, konting-konti na lang!"

"What the fuck? Are you using some lines from a certain movie in human world?"

Why am I hearing this? Who are these vampires?

"Shut up Evan, please leave my room immediately. Mag-aral ka na lang."

"What are you trying to do? God! brother! Don't use vampire girls inside this
university."

"I won't use vampire girls in this jail university. Not my type, and please leave
me alone Evan. Nakahanap na ako, her presence is quiet near."

"Can't you fight your urge? Pinaiinom naman tayo ng dugo rito."

"I can accept the blood Evan! But I am talking about sex here! Ten years without no
fvcking sex? Gazellian tayo, you can't fight the urge soon. Mababalitaan ko na lang
may inatake ka nang babae dito Evan, papalakpakan kita."

"You are impossible, ilang linggo pa lang tayo dito. Naghahanap ka na agad ng
kalinga ng babae. You are worse than Zen and Rosh."

"You forgot to add Dastan and Caleb, brother."

"Bahala ka na! Just don't harm the woman and remove her from illusion afterwards,
baka iwan mo at habangbuhay maiwan sa ilusyong—" hindi nito tinuloy ang sasabihin
niya.

Natahimik ang pinakikinggan ko. What is that?

Hinintay kong makarinig ng mga boses pero wala na akong narinig. I waved my
thoughts and just continued relaxing my whole body.

Pero ramdam kong nabago ang tempatura ng tubig nang mas uminit ito. My whole body
shivers when I felt hands caressing my legs upward.

"Don't move,"

"W-Who are you?" may pangangatal sa boses ko habang patuloy sa paggapang ang mga
kamay nito.

The water is moving, but I can see any sight of him. Pero ramdam na ramdam ko ang
bawat paggalaw niya maging ang mabibigat niyang paghinga.

"Tonight is my lucky day, spotted a fully naked woman."

I gripped on the other side of my tub when I felt his hand between my thighs,
giving me slow and teasing massage.
My mouth half-opened in pleasure and I can't help but to moaned loudly.

Is he a demon? Why can't I see him? All I can feel is his presence and body.

"Spread more babe.."

Nanghihina akong sumunod sa kanya. I should run and leave from this fiery tub, I
should save myself from this demon but my whole body is damn betraying me begging
him to continue further.

My moans stopped when I felt his lips on mine, kissing me torridly with his tongue
keeps pushing and playing inside.

"Damn, never been tasted a wonderful illusion like you babe."

His other hand went across my waist to pull me against him and I was getting ready
for his next action when I felt his warm lips on my breast kissing and sucking me.

"Ahh..."

Damn, I want to pull his hair, I want to call his name and I want to see his face.

"I should leave this damn university and taste you for real babe.."

I bit my lower lip when I felt one of his fingers slowly entering me and my whole
body gets wilder when he started moving it, stroking me deeper.

"Breathe babe..breathe..this is just an illusion. I'll find you, promise."

--

VentreCanard

Chapter 17

I am gasping for an air the moment the demonic voice disappeared into the thin air.
My knees are shaking, my hands can't move on its will and my whole body is on fire.

Hindi na tubig ang nararamdaman ko kundi apoy, what the hell happened? Anong
nangyari sa katawan ko?

Who was that male voice? Papaano niya na manipula ang katawan ko? And he's telling
me that it was just an illusion?

That was just an illusion? I felt him, his every touch on my skin, his soft
whispers, his lips and even his finge—oh shit!

Kahit nanlalabot ang aking katawan ay pinilit ko nang umalis sa aking paliguan.
Agad kong binalot ng puting tuwalya ang aking paliguan, isinarado ko ang music box
at ginalaw ko ang kawayang tubo sa isang direksyon para hindi na ito muling dumaloy
sa aking paliguan.

I grabbed the lamp and I ran upward the stairs. Hindi ko na gustong manatili pa sa
ilalim ng tore.
I felt like someone raped me.

Is it really a rape, Kalla? You gave in. Damn it.

Halos madulas na ako sa hagdan para lamang makarating sa itaas, patungo sa aking
kwarto. Hindi agad ako nagbihis sa halip ay agad akong nag-anyong ibon at pumiling
lumabas ng tore para palamigin ang buong katawan ko.

I can still feel the heat and hotness. Hindi ito maganda.

I fly with the air with uneven direction. Hindi ko alam ang patutunguhan ko, ang
nasa isip ko lamang ay kailangan kong lumayo sa tore. Nagsisimula na akong matakot,
papaano kung maulit? Papaano kung?

I frustratedly hum my loudest voice, until I convinced myself to sing just to calm
myself.

Nagsimula akong humuning umaawit habang walang tigil ako sa paglipad, tumigil
lamang ako nang kailanganin ko nang bumalik sa tore.

Nagbihis agad ako at inayos ang sarili ngunit hindi pa man ako tuluyang nagsasara
ng aking cabinet nang makarinig ako ng malakas na ingay mula sa bintana.

Hanggang sa bigla na lamang nagpakita si Lorcan na may dala ng bote ng alak.

He looked like a mess. He's not in his usual appearance, para na itong isang
lalaking walang buhay.

It's been years, buong akala ko ay masaya na ito dahil hindi na ito dumadalaw sa
akin. What happened to him?

"Lorcan?"

Nanlaki ang mata ko nang ibato niya ang bote ng alak na hawak niya at ilang beses
niyang inihampas sa sahig ang kanyang ulo, hanggang makita ko ang pagyugyog ng
balikat niya.

I heard him crying.

"Lorcan, what happened to you?"

"Ilang beses? Ilang beses niya akong iniwanan? I waited for her, akala ko magiging
masaya na kami. I was the happiest Kalla, mahal na mahal ko si Serena and she had
our child, but she chose to sacrifice herself from the sin she never committed. She
was possessed, bakit kailangan niyang sisihin ang kanyang sarili? How about me?
Iniwan niya na naman akong mag-isa."

Kasalukuyan na itong sumusuntok nang paulit-ulit sa sahig.

"Lorcan.." nag-iinit ang sulok ng aking mga mata.

Hindi ko alam ang nangyayari sa imperyong pinanggalingan niya, pero bakit mukhang
napaka komplikado ng mga kaganapan sa kanila?

I thought he already got his happy ending.

"Ilang taon, ilang taon na..akong nag-iisa, Kalla. I need you, I need you to help
me to forget the pain."
"L-Lorcan.." hindi ko gusto ang naiisip ko.

Nag-angat ito ng tingin, agad kong iniwas ang aking mga mata sa kanya.

"Lorcan, magpahinga ka muna." Tatalikuran ko na sana ito nang marahas niyang

hinawakan ang mga kamay ko.

"Lorcan!"

Naramdaman ko na lamang ang pagtapon ng katawan ko sa kama. He jumped on me with

his legs kneeling on both sides of my body.

"No, please Lorcan.."

"Hindi ko na kaya, Kalla. End this for me.."

Marahas niyang sinapo ang aking mukha at sinalubong niya ang aking mga mata.

"NO!" sigaw ko.

Ngumiti ito sa akin.

"Salamat, maraming salamat Kalla.."

"No! Lorcan! Please don't turn into stone!"

Bago pa man siya naging bato ay tumayo na ito nang tuwid, may kinuha itong maliit
na aklat mula sa kanyang likuran at inihagis niya ito sa akin.

"I hope it will help you, goodbye Kalla."

Ito ang huli niyang mga salita bago tuluyang tumulo ang aking mga perlas at maging
isa na siyang tunay na bato.

Nanghihina akong nakatitig sa kanya. Sa kabila ng batong nakabalot sa kanya,

makikita ang ukit ng kalungkutan sa kanyang mga mata.

Ilang oras siguro akong nakatitig lamang sa kanya bago ko mapagpasyahang itago
siya.

Binuhat ko ang kanyang katawan at dinala ko ito sa ilalim ng tore para ingatan.
Ayokong magaya ito sa mga naging batong bampira noon na hinahayaan kong mabasag.

Lorcan was a good friend. At kung darating ang panahon na makawala ako sa sumpang
ito, gusto kong muli siyang mabuhay.

"Magpahinga ka na muna, Lorcan." I tiptoed and kissed his cheeks.

Masyadong mabilis ang pangyayari ngayong gabi. My body was used in sexual way and
my eyes were used for killing someone's pain.

Itinabi ko muna ang librong ibinigay sa akin ni Lorcan, pakiramdam ko ay hindi pa

ako handa sa mga nilalaman nito.

Tumanaw akong muli ako sa labas ng tore. Napakaraming bato na ang nagkalat sa ibaba
nito na siyang nagtangkang kumuha ng perlas para sa pansariling kagustuhan.

Nararapat lamang sa kanilang magkaroon ng lamat at mabasag.

Buwan na ang lumipas, walang pagbabago sa aking mga ginagawa. Hanggang sa maalala
ko ang aklat na ibinigay sa akin ni Lorcan.

Nang buklatin ko ito ay agad nangunot ang noo ko.

The book was written in a strange language. Hindi pa ako nakakasalubong ng ganitong
klase ng mga letra.

I tried to find a book which is something similar, but I didn't find anything. Sa
huli ay muli ko lamang itinago ito.

Sumapit na naman ang gabi at nandito akong muli sa harap ng bintana habang
pinakikinggan ang music box nang tahimik. Ipinikit ko ang aking mga mata para
damhin ang hangin at musika, hanggang sa ibuka ko ang aking mga labi para umawit.

Hindi ako nakuntento at nagpasya akong mag-anyong ibon para mas lalong damhin ang
hangin.

Hindi ko akalaing sa gabing ito ng aking paglipad ay muli akong makakakilala ng

isang lalaking bampira na hindi man lang nasilaw sa mga perlas na nagkalat sa aking
silid.

"Tawagin mo akong Finn, isang makisig na salamangkero."

Ito ang huli niyang mga salita bago siya nawalan ng malay. Hindi ko muna ito
nilapitan, sa halip ay nagsuot muna ako ng aking kasuotan.

He saw my body! Ipinilig ko ang sarili ko at muli kong pinagmasdan ang lalaki.

Dahan-dahan akong humakbang patungo rito at marahan akong lumuhod sa kanya nang
makalapit na ako.

Ibinaba ko ang kulambong nagtatakip sa aking mga mata habang sinimulan ko siyang
pagmasdan.

Have I seen him before?

Finn? Saan ko nga ba huling narinig ang pangalang ito?

And he told me that he's a magician. Siguro ay tagapagtanghal ito ng mga maharlika?

Ngunit bakit ito hinahabol ng mga masasamang bampira? Ano kaya ang ginawa nito?

May mga sugat ang braso nito, ilang bahid ng dugo sa kanyang kasuotan, hiwa sa
gilid ng kanyang mga labi at maging sa kanyang kanang kilay.

Hindi ko akalaing, makikisig rin pala ang mga salamangkero. Higit pang kaakit-akit
ang kaanyuan nito sa mga maharlikang nakilala ko noon.

Thick eyebrows, long eyelashes, well shaped nose, square jaw and his lips. Nasa
akto nang hahawak ang mga kamay ko rito nang itigil ko ang sarili ko.

Nagmamadali akong tumayo na para akong napaso at agad akong gumawa ng distansya sa
kanya.

Sumumpa akong wala nang ibang bampirang pagkakatiwalaan kundi si Lorcan lamang pero
natagpuan ko na lamang ang sarili kong inaalagaan ang lalaking ilang araw nang
natutulog.
Lagi kong pinupunasan ng tuwalyang basa ang mukha nito, nilinis ko na rin ang mga
sugat nito.

Siguro ay paaalisin ko na lamang ito sa sandaling magising siya.

Nagbabasa ako sa tabi ng bintana nang muntik ko nang mabitawan ang aking aklat.

"Thank you for taking care of me, what is your name?"

Bago ako lumingon sa kanya ay ibinaba ko muna ang kulambong itim sa aking mukha.

Nakahiga pa rin ito sa aking kama pero nakatagilid na ang katawan nito habang
nakatukod ang isang kamay niya sa kanyang ulo.

"Patawad, ngunit hindi ako nakikipagkilala. Maaari ka nang umalis sa aking tore."

Sumipol ito sa sinabi ko.

"Maaari akong mapatay sa labas, isa lamang akong hamak na salamangkero. Kung hindi
mo ako tinulungan ay malamang ay matagal na akong pumanaw." Napatitig ako sa
lalaki.

"Bakit ka nila hinahabol?"

Pansin ko na siya naman ang natigilan pero hindi rin nagtagal ay nakabawi ito.

"Dahil isa lamang akong salamangkero, nais nila akong ibenta sa mga
pinakamayayamang prinsesa na hanggang ngayon ay hindi pa rin nakilala ang kanilang
mga kapareha."

"What do you mean?"

"Kailangan nila ng isang magandang kalidad na punla para sa salinlahi ng kanilang

pamilya. They wanted me for reproduction. Tulad nang sinabi ko, isa akong makisig
na salamangkero." Umawang ang bibig ko sa sinabi nito.

Gusto kong sumang-ayon sa kanya, kahit kailan ay napaka mapansamantala ng mga

maharlika.

They are using the body of this innocent magician, na ang dapat lamang gawin ay
magtanghal.

"Kung ganoon ay isa ka rin sa biktima ng mga maharlika."

"Sadly yes," nagsimula na itong bumaba sa kama.

"Ngunit hindi ko na pipilitin pa ang sarili kong magtagal sa lugar na ito. Muli na
lamang akong susulong sa labas at mananalangin na sana ay hindi ako mahuli ng
mapansamantalang mga mahar—" hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya.

"No! You can stay here, maaari ka munang manatili rito habang hindi pa ligtas sa
labas."

Mabilis napalitan ang ekspresyon nito ng ngisi.

"Maraming salamat," nagsimula na itong lumapit sa akin.

"May dugo ka ba na maaaring kong inumin?"

"Oh,"

Hindi ko alam kung papaano ko siya tutulungang buhayin sa tore, nananatili lang
akong buhay dahil kumakain ako bilang isang ibon.

"I think I'm dying, matagal na akong hindi nakakainom ng dugo. Can you help me?
Saan ako makakakuha?"

"I-I don't— you can have my wrist."

Dahil nakikita ko ang matinding pagkauhaw nito ay ibinaba ko ang hawak kong libro
at inilahad ko sa kanya ang palapulsuhan ko.

"Humihingi ako ng paumanhin, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin ako sanay
uminom sa may pulso, maaari kong maputol ang 'yong ugat nang hindi ko sinasadya."
Natakot ako sa sinabi niya.

"Saan ka sanay?"

Natilihan ako nang buhatin niya ako at iupo sa isang upuan. He's now kneeling on
me.

"I used to drink on thighs, mapagbibigyan mo ba ako? Pakiramdam ko'y malapit na ako
sa kamatayan."

Naalarma ako sa sinabi niya.

"J-Just drink.." tipid na sabi ko.

"Yes, ofcourse. My pleasure.."

Dahan-dahan na nitong itinaas ang saya ko. He pulled the chair towards him, he
gently touched my legs until he placed it on his shoulders.

Kumuyom ang mga kamao ko. His tongue is now gliding my skin and when he chose a
spot I felt a soft kiss on it.

Nagulat na lang ako nang agawin niya ang mga kamay ko at dalhin niya sa kanyang mga
buhok.

And a soft moan went out from my mouth the moment his fangs dig my skin.

--

VentreCanard

Chapter 18

This is so strange.

I should feel drained and weak letting him sipped my blood, I should feel numb and
cold with the touch of a stranger's lips but my whole body is giving me the
opposite reaction.

Yes, I can still feel the weakness but it is a weakness coming from pleasure and
desire.

And I hate myself for easily giving in, for enjoying the flicker of his tongue, for
loving his fangs and for moaning out of sinful ecstasy.

Nasasabunutan ko na siya habang patuloy pa sa pagbigat ang aking paghinga.

Instead of letting another moans coming from my traitor mouth, I tried to bit my
lips to shut my uncontrollable reaction.

Hindi ko alam kung sinasadya nitong pabagalin ang kanyang pag-inom, I could even
hear his every gulp and it is damn turning me on.

Kailan pa ako naging ganito? Is it because of what happened weeks ago? Is it

because of that demon voice?

He turned me into a perverted woman!

I thought he's already done, but I felt his fangs on the other side of my thighs.

Oh god, hindi ko akalaing ganito sa pakiramdam ang makagat ng isang makisig na

salamangkero.

Another slow and sensual caress of tongue coming from him, I won't be shocked if
I'll be tasting my own blood coming from my lips.

Pinipilit kong kagatin ang mga labi ko para hindi ipahiya ang sarili ko. He's just
asking for blood to survive but my body is taking it differently.

Ano na lamang ang iisipin ng salamangkerong ito sa sandaling matapos siya sa pag-
inom?

"Don't hurt yourself," tumigil na pala ito sa pag-inom at nakatitig na sa akin.

Nakapagitan pa rin sa aming mga mata ang itim na kulambo sa aking mukha. Umangat
ang kamay nito at marahan niyang inalis ang pagkakakagat ko sa aking mga labi.

"Moaning is natural," tipid na sabi nito.

He bowed down again and licked the every mark of his fangs. Hindi na ito muling
kumagat sa akin, inabot niya ang aking puting mahabang buhok at marahan niya itong
hinalikan sa kanyang nakapikit na mga mata.

"Thanks for the meal, milady."

Tumayo na ito sa harapan ko habang nasa likuran niya ang kanyang mga kamay. Napaka-
pino ng mga kilos nito na para siyang isang dugong bughaw na sinanay humarap sa mga
kadalagahan.

His tongue wondered around his lips to finish my blood on his mouth.

"That was the sweetest blood I've ever tasted, it was a pleasure drinking on your
thighs. Pakiramdam ko'y nalagpasan ko ang aking kinatatakutang kamatayan." Hindi ko
alam ang isasagot ko sa kanya.

Hindi ko maigalaw ang mga hita ko. I can still feel the heat of his fangs, tongue
and lips.

Ibang klase ang epekto ng kagat ng isang salamangkero na malapit na sa kamatayan.

"I knew you'll try to offer your neck but I don't want to surprise you. There is
something about my fangs that girls can't resist and you might offer yourself to me
unconsciously." Kaya ba ganito ang naging epekto ng pangil niya sa akin?

"My fangs have pheromone, poisoning everyone woman to spread their legs. It's too
risky biting your neck since it is near your brain." Ilang beses akong natulala sa
sinabi niya.

I've read a book about pheromones, bihira lang daw ang isang bampirang isinilang na
nagtataglay ng ganitong kapangyarihan.

He can seduce the every unmated vampire girls with just a blink of an eye. At babae
na mismo ang luluhod at maghuhubad sa harapan niya.

According from the book one was born from Parsua Deltora.

Mukhang pati ang salamangkerong ito ay may abilidad rin ng ganito. Kaya hindi
nakakapagtakang hinahabol ito ng mga matatandang prinsesa.

"So are you telling me that you acted as a good gentleman by just biting my thighs
instead of my neck?" Tumango ito.

"Kailanman ay hindi ako marunong magsamantala ng mga kababaihan." Seryosong sabi

nito.

Ipinagdikit ko nang mahigpit ang aking mga hita.

"Likas na maginoo ang mga salamangkero," tumango na lamang ako sa kanya.

He's a true gentleman, alam na pala nito ang magiging epekto ko sa gagawin niya at
hindi niya sinamantala ang magiging kahinaan ko.

I should trust him, katulad din siya ni Lorcan na mapapagkatiwalaan. Naglakad na

ito malapit sa aking bintana at tumanaw sa labas.

"Sa ngayon ay wala pa akong kakayahang lumabas sa toreng ito, ngunit ayokong maging
bagahe mo sa bawat araw. Kailangan kong sumugal at maghanap ng ibang magkukuhanan
ng inumin."

Bahagya akong naawa sa kanya. Siguro ay masyado na itong naabuso ng mga maharlika
kaya malaki na ang kaba nito para lumabas.

"I-I could offer you my blood, it's okay. Nabubusog naman ako sa bunga ng mga puno
sa tuwing nag-aanyong ibon ako. I am safer to come out compared to you. You can
stay here for a while." Humarap ito sa akin.

"But I can't bite you at the same place," kumunot ang noo ko.

"W-Why hindi ba at malayo na naman sa utak ko ang hita? Hindi na ako malalason."

"No, once that my fangs are already familiar with someone's spot my own poison will
travel on the weakest glands until it successfully reached your brain. Hindi
pwedeng tumigil lamang sa hita ang mga pangil ko, paumanhin." Natigilan ako, hindi
ko nabasa ito.

Kulang pa ang kaalaman ko.

"Shoulders?"
"Will you allow my fangs to explore your body? Will you allow me to act as
gentleman? Sisiguraduhin kong hindi ka malalason sa bawat kagat ko."

"You m-mean all parts?"

"Kung saan lamang ligtas," tipid na sagot nito.

"W-Where?" kinakabahang tanong ko.

"Lower part is safe,"

"Where is the safest place?"

"Side and top part of your breast," suminghap ako at niyakap ko ang sarili ko.

"Not there!" sigaw ko.

"I just answered your question, ngunit hindi kita pipilitin. Tulad nang sinabi ko,
mas mabuting suungin ko sa ikalawang pagkakataon ang kamatayan. Ayoko nang mandamay
ng ibang bampira. Maybe I should go now, isang malaking utang loob ang ginawa mong
paghain sa'yong mga hita. Nawa'y muli tayong magtagpo sa susunod nating buhay."

Akma na itong tatalon sa bintana nang tumayo ako at pigilan ko ito. Magiging dala
pa siya ng aking konsensiya!

"Yes! I can offer you the safest part, only if you're hungry." Akala ko ay sasagot
ito pero agad kong nakita ang ngisi nito ngunit mabilis rin nawala.

Namalikmata lang ba ako? Bumalik na muli ang anyo niya sa isang salamangkero na
pakiramdam ay malapit na naman sa kamatayan.

"Maraming salamat, ipapangako kong dadahan-dahanin ko ang pagkagat nang hindi ka

masaktan."

Natapos ang usapan namin tungkol sa pagtigil niya sa tore. Humiwalay na ako sa
kanya.

Tulad nang lagi kong gawi ay kumukuha ako ng aklat at dalawang hanggang tatlong
oras akong nagbabasa.

Kasalukuyan nang nakaupo sa aking upuan ang salamangkero. But he's sitting in
different position. Nakaharap ito sa sandalan ng upuan habang nakahilig ang mga
braso niya sa puno nito.

And he's been staring at me, kung saan man ako magtungo sa bawat sulok ng aking
kwarto.

Isang oras ay nagagawa ko pang balewalain, ikalawang oras ay naghanap ako ng ibang
posisyon pero nakahabol pa rin ito at sa pangatlo ay sinalubong ko na ang titig
niya. Hindi ba ito natatakot na baka bigla na lamang matanggal ang kulambo sa aking
mukha at matitigan niya ang aking mga mata.

"May kailangan ka ba sa akin, salamangkero?"

Hinintay ko itong sumagot sa akin, pero nakatitig lamang ito.

"Salamangkero,"
"You are so beautiful, maari ko bang malaman ang ngalan ng babaeng kinagat ko sa
hita?"

Agad nag-init ang pisngi ko sa kanyang katanungan. Why did he add the thigh part?
It should be 'what is your name'?

Babaeng kinagat ko sa hita. Damn.

"K-Kalla..Kallaine Seraphina Verlas.."

"Beautiful name, Seraphina..hebrew name means fiery winged angel. Katulad ng mga
pakpak mong tumulong sa akin. You have a very familiar power."

"It wasn't mine, my friend just shared his ability. Kaya ako nananatiling buhay sa
toreng ito ay dahil nagiging ibon ako at nakakain ng iba't-ibang bunga sa
kagubatan." Tumango ito.

"Who's this friend? Maaari ko bang malaman?"

"His name is Lorcan, a vampire from Parsua." Pansin ko ang saglit na pagkagulat sa
kanyang mga mata.

"W-Where is he?" he stuttered.

"Kilala mo ba siya?"

"Nagtatanghal rin ako sa Parsua at minsan ko siyang nakausap. What happened to

him?"

"Isang araw ay bigla na lamang itong nagpakita sa akin at sapilitan niyang

tinitigan ang aking mga mata. My curse turned him into stone, gaya ng mga batong
nakita mo sa labas ng toreng ito." Umawang ang bibig nito sa akin.

"W-What is this curse?"

Huminga ako nang malalim at sinabi ko sa kanya ang lahat ng pinagdaanan ko. Tahimik
lamang itong nakikinig sa mga sinasabi ko.

"They manipulated my innocence. Idiniin ako ng mga maharlika sa kasalanang hindi ko

naman ginawa." Biglang bumalik ang sakit ng nakaraan.

Nagtangis ang kanyang mga panga matapos ang aking napakahabang kwento, saglit
siyang natahimik bago siya muling nagtanong sa akin.

"Are you hating royal bloods, right now Seraphina?"

"Karamihan, pare-pareho na sila. Wala silang pahalaga sa mga nakakababa sa kanila."

Sagot ko.

Tumango ito sa akin.

"How about you? Are you hating royal bloods, right now? Hindi ba at sinasamantala
ka rin nila?"

"Sinasamantala?" kunot-noong tanong nito.

"You told me that old princesses are after your—" he cut me off.

"Yes, yes..I hate royalties too." He waved his hand. "By the way, just call me,
Finn."

"Kalla.." tipid na sagot ko.

"Ilang taon ka nang hindi nakakainom ng dugo?" tanong nito sa akin.

Nakatalikod ito habang nililibot ang tingin sa aking buong kwarto.

"Hindi ko na natatandaan,"

"I can offer you my blood," tumawa ako sa sinabi niya.

"Pahihirapan lang natin ang sarili natin."

"I don't mind, para naman makatikim ka ng dugo. You're still a vampire, iba pa rin
ang natural na dugo." Nagkibit-balikat ako.

Nasanay na ako sa mga prutas.

"Papaano ka nakakakuha ng bunga? Hindi ba at patay na ang gubat na ito?"

"I am a bird, kumukuha ako ng mga buto sa kabilang isla at isinasabog ko sa

kagubatang ito. Isang taon ko rin itong ginawa."

"You're smart,"

"Mahilig lang siguro akong magbasa ng aklat." Ngumiwi ito sa sinabi ko.

"You hate books?"

"Yes,"

Hindi rin nagtagal ay nagsisimula nang sumikat ang araw. Bigla na lamang akong
nakaramdam ng antok.

"Saan ako maaaring tumulog?" tanong niya sa akin.

Kahit siya ay pansin kong nakakaramdam na rin nang panghihina.

"Hindi ka maaaring tumabi sa akin dahil baka sa paggising ko ay walang harang ang
aking mata."

"Mauupo na lang siguro ako," maiksing sagot nito.

Naalarma na naman ako. Bakit parang laging kahabag-habag ang tono nito?

"No, you can share it with me. Tatalikod na lang ako, huwag ka na lang rin humarap
sa akin." Hindi na ito sumagot.

Sa isang iglap ay gumalaw na ang kama ko.

"We can do something about your eyes." Tinanggal nito ang panyo sa kanyang
kasuotan.

"Turn around, Kalla.." sumunod ako sa sinabi niya. Ipinikit ko ang mga mata ko nang
piringan niya ang mga mata ko.

"Baka paggising ko ay maging bato na ako. Is it okay with you if I block your sight
everytime we sleep? Ayokong humantong sa kamatayan." Tumango ako.
My hairs on my body stand up when he whispered on my ears.

"Thanks," hinawakan nito ang mga balikat ko at dahan-dahan niya akong inihiga.

Ramdam kong humiga na rin siya katulad ko. Ramdam ko ang paghinga niya sa batok ko.

"Finn, you're n-near.."

His fingers travels on my shoulder. What the hell is he doing?

"Kalla, tell me..have we met before?"

--

VentreCanard

Chapter 19

Simula nang dumating sa aking tore ang makisig na salamangkero ay napapadalas akong
nag-aanyong ibon.

I need to make myself full, dahil kumukuha ito ng dugo sa akin para manatili itong
buhay at humihinga.

Kumpara sa akin at sa ibang mga bampira, mas madalas itong mauhaw. Natatandaan ko
pa na nagawa kong makayanan na hindi uminom ng dugo sa loob ng ilang buwan. Pero
ang salamangkerong ito ay mukhang parang laging babawian na ng buhay.

His words are the most heart tagging statement I've ever heard. Sa tuwing
nagbibitaw ito ng salita, sinasampal ako ng konsensiya na sinasabing isa akong
babaeng walang puso para lamang pabayaan ang isang hamak na salamangkerong mauhaw
hanggang dalhin na sa kanyang kamatayan.

Nagbigay akong muli ng isang malakas na huni para bigyan ito ng hudyat na
paparating na ako.

Agad akong sumampa sa bintana nang makarating ako sa tore, nakaupo lamang ito sa
may harap ng aking tokador na may salamin, marahan itong nagkasubsob dito habang
pinagmamasdan niya ang sumasayaw na ballerina sa aking music box.

Simula nang makita niya ito ay lagi ko na lamang siyang napapansing nakatitig at
tulala rito.

Lumingon ito sa akin.

"Kalla.." tumayo na ito at isinarado ang music box.

Nagtungo ito sa may bintana at tumanaw sa labas. Ito lagi ang ginagawa niya nang
makapagbihis ako.

Lumipad ako patungo sa aking tokador, mabilis ibinalik ang aking totoong anyo at
nagsimulang magbihis.

"How's your fly?"

"Good, nauuhaw ka na ba?"

"Hindi pa," may kasama itong pag-iling. Hindi ko inaasahan ang sagot niyang ito,
kanina lamang ay nagtangka itong kagatin ako.

"Are you good? You looked gloomy."

"Really?"

"Yes.."

Nang makapagbihis ako ay humakbang ako patungo sa kanya at tumanaw rin sa labas ng
bintana.

"Where did you get that music box?"

"The music box," I smiled bitterly when I remembered King Thaddeus Gazellian.

Hindi ko man lang nasulyapan ang mga labi nito sa huling pagkakataon at nagawa ko
pa na idawit ang kanyang pangalan sa isang malaking eskandalo.

"A gift from my second father," I almost whispered.

"Second father? Stepfather?"

"No!" mahigpit ang pagtutol ko.

"Oh, sorry.."

"Maybe you won't believe on me, but I considered the late King Thaddues Gazellian
as my second father." Agad itong napalingon sa akin na may nakakunot ang noo.

"W-Why is he and your mother---"

"No! It wasn't like that. Hindi nga sila magkalapit ni ina, si Haring Gazellian ang
tumulong sa akin noon nang may isang prinsipe mula sa Parsua na sumama sa kanya. He
was my protector when he was alive." Nanatiling nakakunot ang noo nito.

"He was protecting you? Why?"

Sa pagkakataong ito ay ako naman ang nagtaka sa mga katanungan niya.

"Kilala mo si Haring Gazellian?"

"Ofcouse, he was admired by all. Why was he protecting you?" nagkibit balikat ko.

"Hanggang ngayon ay katanungan pa rin ito, salamangkero. At kung anuman ang dahilan
niya, napakalaki na ng pasasalamat ko. He was a good King and I was happy that I've
given a chance to meet him."

I tried to pull down my eye cover before meeting his eyes. Punong-puno pa rin ito
ng pagtataka.

"Did he tell you anything else?"

Ngumiti lamang ako sa kanya bago ako muling tumanaw sa labas.

"He's happy telling me about how great his family was. From his Queen and even his
children, they were so lucky having a father that was so proud of them. Kahit sa
mga pagpupulong sa palasyo ay lagi silang bukang-bibig ng hari."

Nang sumulyap akong muli pansin ko ang tipid na ngiti sa kanyang mga labi.

"How about you? Papaano mo nakilala si Haring Gazellian?"

"I love his smile, calming." Maiksing sagot nito.

Buong maghapon ay hindi humingi ng inumin sa akin ang salamangkero, sa halip ay

bumalik ito sa gawaing paghabol ng titig sa akin.

"Nauuhaw ka na ba?" I asked him for fifteen times. His stares are distracting me.

Umiling ito.

Lagi itong nakaupo sa upuan na nakaharap sa sandalan. Gamit niya ang kanyang mga
braso na siyang pinagpapatungan ng kanyang mukha.

"You've been staring at me, can't you quit that?"

Umiling ito.

"Y-You're giving me creeps. Hindi ko alam kung nauuhaw ka ba o may iba ka pang
gusto."

"Is it bad staring at you? You're not naked or something." Mahinang sabi nito.

Nakalugmok pa rin ito sa kanyang mga braso at mata niya lamang ang nakikita ko sa
kanyang mukha.

"But your stares are undressing me!" I blurted out.

"I don't use eyes to undress women. I use my hands or teeth, it depends."

"Huwag mo akong titigan, paano kung humangin at mawala ang belo sa aking mukha?
You'll turn into stone."

"Hindi ito mangyayari, alam ko kung kailan ko dapat ipikit ang aking mga mata at
hindi 'yon sa mga oras na nakatitig ako sa'yo." Ngumiwi ako.

"A-Are you giving me your sweet talks?"

"Hindi lang mga salita ko ang matamis, kung nanaisin mo ay patutunayan rin ito ng
aking mga labi, maging ang sarili kong dugo ay hindi ko ipagkakait sa'yo Kalla."

Nabasa ko sa isang aklat na likas na sa mga salamangkero ang mabubulaklak na mga

salita. I should not let his river of words drown me into the waves of lies.

Pero pansin ko na kanina pa itong nag-iisip.

"What were you thinking? Kanina pa kitang napapansin."

"What if we're mates?"

Naibaba ko ang aklat na hawak ko.

"W-What? Papaano mo nasabi? Didn't I tell you that this curse restricted me from
feeling my mate's bond?"
Nagkibit balikat ito.

"What if I can feel my mate's presence in you?"

"It's impossible," sagot ko.

He titled his head on the right side showing his pouting lips. He's still looking
at me.

"Why don't we kiss, Kalla?"

"W-What?!"

"I mean to break the curse? Doing the cliché thing, have you read some human
stories? Some curse can be beaten by a kiss. Thought, it was quite opposite with my
brother and his mate. Nagkahiwalay sila nang halikan nila ang isa't-isa." He showed
a bitter smile.

"W-Why? What happened to them?"

"Long story, so why don't we try?" tanong nito sa akin.

"A true love's kiss," matabang na sabi ko.

Muli itong sumubsob sa braso niya at mata na lang muli ang nakikita ko.

"True love's kiss.." bulong nito.

"A-And in human stories, the male leads are princes. Hindi sila mga salamangkero."
I heard a short laugh coming from him.

"Oh, my bad. I am not a prince, Kalla. Are you waiting for a prince?"

"I hate royalty," natahimik siya sa sinabi ko.

"So, what is your plan? Hindi ka lalaban sa sumpa? You'll stay here forever?"

"I-I have plans.."

"I want to help you, just tell me what to do."

Bumaba ako sa kama at muli kong inilapag ang aking aklat. Inabot ko ang lampara at
sinindihan ito.

"I want to show you something,"

Tumayo ito at sumunod siya sa akin. Ito ang unang pagkakataon na ipakikita ko sa
kanya ang ibabang parte ng tore.

Ang tagal na rin simula nang bumaba ako rito matapos ang insidenteng 'yon.

"What is this place?"

"Ibaba ng tore,"

Hindi ko na inabalang sindihan ang mga simbong dinaraanan namin dahil hindi naman
kami magtatagal.
Ang ilalim ng tore ay napupuno na ng tubig at may mahabang batong daraanan para
magtungo sa silid na napupuno ng aklat.

"Where is this water coming from?"

"Sa paliguan, hindi natigil ang daloy ng tubig. Ngunit huwag mag-alala, hanggang sa
nararapat na taas lamang ng tubig ang inaabot nito. Hindi ito minsang umaawas,
parang may mahika." Paliwanag ko.

"This place is so familiar,"

"You've been here?"

"Maybe inside my illu—" itinigil nito ang sasabihin niya.

"C-Can I see the bathroom?"

Nang kumunot ang noo ko ay mabilis itong nagsalita.

"I want to use it, maybe tomorrow? I need to freshen up."

"Follow me,"

Kabubukas ko pa lamang ng pintuan ay halos mapapikit ako sa mura nito.

"Shit! K-Kalla, it's y--"

Nasa likuran ko ito at nang lumingon ako sa kanya ay nakalabas na ang pangil nito
at nagniningas na ang kanyang mga mata.

"N-Nauuhaw ka na ba?"

Ilang beses nitong iniling ang sarili niya at tinapik ang kanyang pisngi.

"I'm sorry," tumabi ito sa may pintuan at hinayaan niya akong dumaan. Siya na mismo
ang nagsarado ng pinto.

Nagtungo kami sa aklat, ramdam ko siya sa likuran ko at sobrang lapit niya sa akin.
He's smelling my hair!

Tumitindig ang balahibo ko sa kanya. Tumigil ako sa paglalakad.

"Do you want to bite me?"

"No, I'm good."

He's acting weird.

Nagpunta ako sa bookshelves at hinanap ko ang maliit na aklat ni Lorcan. Siguro ay

may nalalaman siya sa ganitong klase ng letra.

"Salamangkero, can you read this book?" humakbang ako sa kanya at inabot ko ang
libro.

He's looking at me. Hindi sa libro kundi sa akin, why is he restraining himself?
Alam kong nauuhaw na siya.

Hindi na ito naupo sa upuan kundi sa isang lamesa. He crossed his legs and opened
the small book in one hand.
"Can you understand?"

"Yes, a little bit." Lumapit ako sa kanya at sinilip ang libro.

I pointed a certain symbol from the upper part of the page.

"What do you think is this?"

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang hintuturo niya malapit sa dibdib ko.

"What do you think is this giving me sins in front of my eyes. Nauuhaw na ako,
Kalla.." basta na lamang nito inihagis ang libro sa isang upuan.

"I thought—" umiling siya.

His movement was so fast, I just found myself lying on the table with both of his
hands locking me from side to side.

"The book said that the curse will be weaker if you'll surrender yourself to the
first vampire who tasted your blood. The first fangs on your skin, Kalla." Biglang
bumilis ang tibok ng puso ko. My throat went dry, this isn't good.

"W-What are you talking about?" sinubukan ko siyang itulak.

"I'm serious Kalla, did someone tasted your blood already? Did Lorcan tried to---"

"No!"

Hinuli nito ang kamay ko at masuyo niyang hinalikan ito sa harapan ko.

"I'm glad to hear that," bumaba ito sa akin at napasinghap ako nang lumapat ang
labi niya sa tenga ko.

"Now Kalla with the book blessing, will you allow me to weaken the curse?"

--

VentreCanard

Chapter 20 14

Ito ba talaga ang nakasaad sa librong ibinigay sa akin ni Lorcan? How can a curse
will be weaken through sex? 45

Sa tagal nang aking pagbabasa ng iba't-ibang aklat wala pa akong nakasalubong na

ganitong klase ng paraan. Ngunit maaari ko ba itong ihambing sa ilang paraan ng mga
bampira?

Most vampires used their mate's presence to gain their power back. Mabilis
naghihilom ang mga sugat o maging karamdaman sa tuwing magkalapit ang dalawang
bampirang itinakda sa isa't-isa.

It could be through exchanging of bloods, kiss, touch or making love. But that
doesn't include us, hindi kami magkapareha ng salamangkerong nasa harapan ko. 10
It could be just lust? At gusto ko man itanggi ito ay hindi ko magawa. I've been
attracted to him, even the way his fangs dig my skin and the way he looked at me.

Ibang-iba ito kay Lorcan, I can't even compare them with one another. Lorcan was
friendly and always willing to help, but this man in front of me..he's—yes, he's
also willing to help but there is something in his eyes..hiding..and it could very
very dangerous. 3

I should be careful, I should distance myself because of this feelings, but all I
can see is myself playing with fire. 17

Madaling hindi paniwalaan ang mga sinasabi niya, pero ito ako at tinatanggap ang
mga sinasabi niya.

And this is madness.

It could be lust, it could be lust Kalla. 7

Kasalukuyan nang naglalabasan ang mga pangil ng salamangkero, mga matang

nagniningas at ang kamay nitong humahaplos sa aking pisngi. 2

Kusang pumipikit ang mga mata ko. When I tried to open my eyes again, looking at
him between dark fabrics it didn't even hinders me to adore his fascinating face.

Napakakisig niyang salamangkero.

Mas lalong lumalim ang mga titig nito, mga pangil nitong handang kumagat sa bawat
parte ng aking katawan at ang magaang haplos niyang nakatutunaw.

"S-Salamangkero.."

"Will you allow me?" His thumb caresses my lips. 15

Lalong tumindi ang panunuyo ng lalamunan. Hindi ko magawang makasagot at ang

tanging naririnig ko na lamang ay ang agos ng tubig na nagmumula sa labas. 1

"Hinding-hindi mo ito pagsisihan, Kalla. Paliligayahin ka nang bawat parte ng aking

katawan." Hinuli ng kanyang kanang kamay ang ilang hibla ng aking buhok at masuyo
niya itong hinalikan habang ang mga mata'y nakatitig sa akin. 10

"N-Natatakot akong—" tipid itong ngumiti sa akin.

Muli itong bumaba at bumulong sa akin.

"Allow me to close your eyes, hayaan mo akong magsilbing mga mata mo." I want to
pull my hair for nodding at him. 1

Ngumisi ito sa ginawa kong pagtango sa kanya. Mabilis itong nakababa sa lamesa at
hinawakan niya ang dalawa kong kamay.

Inalalayan niya akong makabangon ngunit hindi niya ako hinayaang makababa sa ibabaw
ng lamesa. He draws another handkerchief from his suite, mabilis siyang naglaho sa
harapan ko hanggang sa maramdaman kong nasa likuran ko na ito.

"We'll not be using your veil, Kalla."

Ramdam kong ibinuhol niya lamang muna ang dulo ng panyo at hinayaan niyang sumampay
muna ito sa aking leeg. 2
"S-Should I get down?" nangangatal na tanong ko.

Muli itong nagpakita sa harapan ko, ang makisig na salamangkero. Umiling ito sa
akin habang nagniningas ang kanyang mga mata.

He's now starting to unbutton his suite, slowly and sensually. Ramdam ko ang
pagtaas ng temperatura.

"Meals should be placed on the table, Kalla." 57

Itinapon nito ang pang-itaas niyang kasuotan sa upuan kung saan naroroon ang aklat.
Humantad sa akin ang matipuno at makisig nitong pangangatawan. 3

"Your body was like a sculpture that was made to create sins for every woman."
Hindi ko napigilan ang sarili kong humanga sa maganda nitong katawan. 9

"Yes, Kalla. I am the walking sin. The sin that will soon dominate you." Humakbang
ito patungo sa lamesa at hinawakan niya ang dulo nito. 9

Napahawak ako nang mahigpit nang ramdam ko ang pag-angat ng lamesa.

"W-Where are you taking me?" 1

Hindi ito sumagot hanggang sa makarating kami sa may pintuan. Tumigil kami sa
espasyo kung saan ito tanaw rito ang daraanan sa pagitan aklatan at paliguan.

Bihira lamang akong magtungo sa parteng ito ng tore. It is a circular space with
water below, abot ng umaagos na tubig ang lugar na ito.

Bigla na lamang humiga sa lamesa ang salamangkero at nakapikit itong nagtungo sa

aking kandungan.

"Can you hear the dripping of water?"

Nang subukan kong pakinggan ay wala na akong marinig.

"I can't hear anymore," ngumisi ito.

Hindi kasama ang kinalalagyan namin sa koneksyon ng dalawang kwarto.

"Good," bumangon ito at bumaba sa lamesa. 3

Akala ko ay magsasalita pa ito nang maramdaman kong nasa likuran ko na siyang muli.

"Let's start, Kalla. Sa lugar na ako lamang ang maririnig mo." Dahan-dahan na
nitong itinaas sa aking mga mata ang panyong nakasabit sa aking leeg. 4

Nagtaasan ang mga balahibo ko nang halikan niya ang batok ko. Mabilis ang bawat
kilos niya at muli ay nasa harapan ko na itong muli. 4

Hinawakan niya ang isa kong kamay at hinalikan ito, bago niya dalhin sa kanyang mga
dibdib.

"Nasaan ang 'yong mga kamay, Kalla?"

"It's in your heart," mahinang sagot ko.

"Beating so fast..Kalla.." sagot niya.

"Probably because of lust, excitement.."

"It isn't lust Kalla, I trust my instinct. It's you, my mate..behind that curse."
82

"It's just lust.." He's just telling me this for me to give in completely. Hindi ba
at pinagbibigyan ko na siya? 1

"You buried yourself with the idea that you're not going to meet your mate." 1

"Because that's it, wala nang ibang dapat paniwalaan."

"No, I'll break it. We'll break it, Kalla." Umangat ang mga kamay ko at lumapat sa
kanyang mga labi. 1

He licked one of my fingers, until he moved from one to another.

"Nasaan ang mga kamay mo?"

"It's on your lips,"

"Nasaan ang mga kamay mo?"

"Your nose.."

"Your eyes.."

"Your cheeks.."

Hinayaan niyang kabisaduhin ko ang katawan niya habang nakapiring ang aking mga
mata. 1

STORY CONTINUES BELOW

"I want you to recognize me without your cursed eyes, I want you to recognize me
through your heart, Kalla. Naniniwala akong hindi ako magtutungo sa toreng ito kung
wala akong matinding koneksyon sa'yo." 12

Both of my hands are now moving down as he guides my every movement. From his
adam's apple down to his chest and even his abs. 8

Gusto ko nang agawin ang mga kamay ko habang patuloy ito sa pagbaba pero siya na
mismo ang kusang nagtigil nito.

"You should feel it inside, Kalla." My face burned with his whispers. 14

Nawala siyang muli sa aking dahil ramdam ko ang mga kamay niya sa aking balikat
mula sa likuran.

"Let's strip your dress.." hindi pa man ako nakakapayag ay narinig ko na ang
mabilis na pagkahiwa ng aking kasuotan sa dalawa. 5

I encircled my arms around my chest.

"S-Salamangkero..." 2

"You should call me, Finn."

Nawala muli ang presensiya nito sa ibabaw ng lamesa, ngunit nagsimula nang humataw
ang bawat pagtibok ng puso ko nang marinig ko ang galaw ng tubig na siyang
dinaraanan niya.

He's moving around and I know that he's looking at me.

"Where should I start? From the back?" I shiver when his tongue travels from the
bottom part of my spinal cord until to my nape. 7

"F-Finn.." nang haharap na ako sa kanya ay bigla itong nawala.

Muling ingay mula sa kanyang mga binti na nakalubog sa tubig ang aking naririnig.

"Or on your neck?"

He fastly laid me down on the table locking my wrists above my head, kissing my
neck with his playful tongue.

"F-Finn.." narinig ko ang tipid pagtawa nito.

"Or should I remove the hindrance?" halos mapasigaw ako nang hantaran na nitong
hubarin ang kasuotan ko. 11

Tanging ang aking panloob sa pang-ibang parte ng aking katawan ang natitira.

"You are so beautiful, lying there as my meal." Hindi ako magkaintindihan habang
tinatakpan ko ang dibdib ko. 7

"Why need covers?" muling kumawala ang mga braso ko nang hawakan ito ng kanyang mga
kamay.

A soft moan came out from my mouth when his lips captured one of my breasts.

"Let's weaken the curse.." he captured the other one. 4

My body arches as his kisses went from different parts of my body. This is so
frustrating, gusto ko siyang makita, I want to see what's happening.

But this damn curse is blocking me away from enjoyment. 3

"Are you now convinced, Kalla? It's me, your mate." Umiling ako sa kanya. 5

This is just lust, ayokong umasa, ayokong masaktan lamang. 6

"Hindi na niya ako hahanapin pa, he didn't know that I exist." 1

"Hey, it's me Kalla. Trust me, I am your mate." 5

"Dahil ako lamang ang nakikita mong babae sa mga oras na ito. Dahil ako lamang ang
babaeng makakapagbigay ng kailangan mo sa mga oras na ito. Don't use the sanctity
of vampire mate's for sex. We are both attracted with other because of lust." 5

"No, Kalla. Listen.."

"Please Finn, don't sugarcoat for sex. Matagal ko nang tanggap na wala nang
bampirang darating para sa akin. You'll soon leave, iiwan mo rin ako. Let's just
satisfy ourselves habang nananatili ka pa rito. Huwag mo na akong paniwalain sa
pag-asang imposible." 9
"K-Kalla.."

Buong akala ko ay hihiwalay ito sa akin, sa halip ay lumapat ang labi niya sa mga
labi ko. 1

He gave me a torrid and rough kiss, until it went gentle. His hands travels around
my body as he slowly spreading my legs. 1

My hands wandered on his back as his kisses are getting wilder and hotter. Until I
felt his on mine, with a thin fabric between us I can feel how intensified, strong
and turned on his beast rubbing mine.. driving me into insanity. 15

"F-Finn.." I moaned his name.

His hand slid inside my thin fabric, I bit his shoulder when his hand tried to
massage my sensitivity.

He snatched one of my hands letting me touch his, I almost gasp from surprise when
my fingers can't even meet from its tips. 13

"It's b-big..." 23

"Typical size from my family.." 88

He removed the last piece of my cloth, few movements until I felt his head playing
on my entrance. 1

"F-Finn.."

He grabbed both of my legs and I was expecting for an entrance, I just felt his
kiss on my forehead.

"Hinding ka makakatikim ng isang salamangkero hangga't hindi ka naniniwalang ako

ang itinakda sa'yo. I want you mine, not for lust Kalla. I want you mine to
recognize me." 38

Pakinig ko ang pagbaba ng mga paa niya sa tubig.

"W-What?" bumango na ako sa lamesa. Ibinaba ko ang panyo mula sa aking mga mata. 2

Sumasakit ang puson ko. Fuck this man, this is just purely lust. What is he talking
about mates?! 21

He's now walking away from me. Naked, damn butt. 41

Pero tumigil rin ito ngunit hindi humaharap sa akin. 1

"Hangga't hindi ka naniniwalang ako ang itinakda sa'yo. Hanggang titig ka lamang sa
akin. Maaaring humawak pa minsan, ito ay kung makikiusap ka sa akin." 266

--

VentreCanard

Chapter 20 14
Ito ba talaga ang nakasaad sa librong ibinigay sa akin ni Lorcan? How can a curse
will be weaken through sex? 45

Sa tagal nang aking pagbabasa ng iba't-ibang aklat wala pa akong nakasalubong na

ganitong klase ng paraan. Ngunit maaari ko ba itong ihambing sa ilang paraan ng mga
bampira?

Most vampires used their mate's presence to gain their power back. Mabilis
naghihilom ang mga sugat o maging karamdaman sa tuwing magkalapit ang dalawang
bampirang itinakda sa isa't-isa.

It could be through exchanging of bloods, kiss, touch or making love. But that
doesn't include us, hindi kami magkapareha ng salamangkerong nasa harapan ko. 10

It could be just lust? At gusto ko man itanggi ito ay hindi ko magawa. I've been
attracted to him, even the way his fangs dig my skin and the way he looked at me.

Ibang-iba ito kay Lorcan, I can't even compare them with one another. Lorcan was
friendly and always willing to help, but this man in front of me..he's—yes, he's
also willing to help but there is something in his eyes..hiding..and it could very
very dangerous. 3

I should be careful, I should distance myself because of this feelings, but all I
can see is myself playing with fire. 17

Madaling hindi paniwalaan ang mga sinasabi niya, pero ito ako at tinatanggap ang
mga sinasabi niya.

And this is madness.

It could be lust, it could be lust Kalla. 7

Kasalukuyan nang naglalabasan ang mga pangil ng salamangkero, mga matang

nagniningas at ang kamay nitong humahaplos sa aking pisngi. 2

Kusang pumipikit ang mga mata ko. When I tried to open my eyes again, looking at
him between dark fabrics it didn't even hinders me to adore his fascinating face.

Napakakisig niyang salamangkero.

Mas lalong lumalim ang mga titig nito, mga pangil nitong handang kumagat sa bawat
parte ng aking katawan at ang magaang haplos niyang nakatutunaw.

"S-Salamangkero.."

"Will you allow me?" His thumb caresses my lips. 15

Lalong tumindi ang panunuyo ng lalamunan. Hindi ko magawang makasagot at ang

tanging naririnig ko na lamang ay ang agos ng tubig na nagmumula sa labas. 1

"Hinding-hindi mo ito pagsisihan, Kalla. Paliligayahin ka nang bawat parte ng aking

katawan." Hinuli ng kanyang kanang kamay ang ilang hibla ng aking buhok at masuyo
niya itong hinalikan habang ang mga mata'y nakatitig sa akin. 10

"N-Natatakot akong—" tipid itong ngumiti sa akin.

Muli itong bumaba at bumulong sa akin.

"Allow me to close your eyes, hayaan mo akong magsilbing mga mata mo." I want to
pull my hair for nodding at him. 1

Ngumisi ito sa ginawa kong pagtango sa kanya. Mabilis itong nakababa sa lamesa at
hinawakan niya ang dalawa kong kamay.

Inalalayan niya akong makabangon ngunit hindi niya ako hinayaang makababa sa ibabaw
ng lamesa. He draws another handkerchief from his suite, mabilis siyang naglaho sa
harapan ko hanggang sa maramdaman kong nasa likuran ko na ito.

"We'll not be using your veil, Kalla."

Ramdam kong ibinuhol niya lamang muna ang dulo ng panyo at hinayaan niyang sumampay
muna ito sa aking leeg. 2

"S-Should I get down?" nangangatal na tanong ko.

Muli itong nagpakita sa harapan ko, ang makisig na salamangkero. Umiling ito sa
akin habang nagniningas ang kanyang mga mata.

He's now starting to unbutton his suite, slowly and sensually. Ramdam ko ang
pagtaas ng temperatura. 7

"Meals should be placed on the table, Kalla." 57

Itinapon nito ang pang-itaas niyang kasuotan sa upuan kung saan naroroon ang aklat.
Humantad sa akin ang matipuno at makisig nitong pangangatawan. 3

"Your body was like a sculpture that was made to create sins for every woman."
Hindi ko napigilan ang sarili kong humanga sa maganda nitong katawan. 9

"Yes, Kalla. I am the walking sin. The sin that will soon dominate you." Humakbang
ito patungo sa lamesa at hinawakan niya ang dulo nito. 9

Napahawak ako nang mahigpit nang ramdam ko ang pag-angat ng lamesa.

"W-Where are you taking me?" 1

Hindi ito sumagot hanggang sa makarating kami sa may pintuan. Tumigil kami sa
espasyo kung saan ito tanaw rito ang daraanan sa pagitan aklatan at paliguan.

Bihira lamang akong magtungo sa parteng ito ng tore. It is a circular space with
water below, abot ng umaagos na tubig ang lugar na ito.

Bigla na lamang humiga sa lamesa ang salamangkero at nakapikit itong nagtungo sa

aking kandungan.

"Can you hear the dripping of water?"

Nang subukan kong pakinggan ay wala na akong marinig.

"I can't hear anymore," ngumisi ito.

Hindi kasama ang kinalalagyan namin sa koneksyon ng dalawang kwarto.

"Good," bumangon ito at bumaba sa lamesa. 3

Akala ko ay magsasalita pa ito nang maramdaman kong nasa likuran ko na siyang muli.
"Let's start, Kalla. Sa lugar na ako lamang ang maririnig mo." Dahan-dahan na
nitong itinaas sa aking mga mata ang panyong nakasabit sa aking leeg. 4

Nagtaasan ang mga balahibo ko nang halikan niya ang batok ko. Mabilis ang bawat
kilos niya at muli ay nasa harapan ko na itong muli. 4

Hinawakan niya ang isa kong kamay at hinalikan ito, bago niya dalhin sa kanyang mga
dibdib.

"Nasaan ang 'yong mga kamay, Kalla?"

"It's in your heart," mahinang sagot ko.

"Beating so fast..Kalla.." sagot niya.

"Probably because of lust, excitement.."

"It isn't lust Kalla, I trust my instinct. It's you, my mate..behind that curse."
82

"It's just lust.." He's just telling me this for me to give in completely. Hindi ba
at pinagbibigyan ko na siya? 1

"You buried yourself with the idea that you're not going to meet your mate." 1

"Because that's it, wala nang ibang dapat paniwalaan."

"No, I'll break it. We'll break it, Kalla." Umangat ang mga kamay ko at lumapat sa
kanyang mga labi. 1

He licked one of my fingers, until he moved from one to another.

"Nasaan ang mga kamay mo?"

"It's on your lips,"

"Nasaan ang mga kamay mo?"

"Your nose.."

"Your eyes.."

"Your cheeks.."

Hinayaan niyang kabisaduhin ko ang katawan niya habang nakapiring ang aking mga
mata. 1

"I want you to recognize me without your cursed eyes, I want you to recognize me
through your heart, Kalla. Naniniwala akong hindi ako magtutungo sa toreng ito kung
wala akong matinding koneksyon sa'yo." 12

Both of my hands are now moving down as he guides my every movement. From his
adam's apple down to his chest and even his abs. 8

Gusto ko nang agawin ang mga kamay ko habang patuloy ito sa pagbaba pero siya na
mismo ang kusang nagtigil nito.

"You should feel it inside, Kalla." My face burned with his whispers. 14
Nawala siyang muli sa aking dahil ramdam ko ang mga kamay niya sa aking balikat
mula sa likuran.

"Let's strip your dress.." hindi pa man ako nakakapayag ay narinig ko na ang
mabilis na pagkahiwa ng aking kasuotan sa dalawa. 5

I encircled my arms around my chest.

"S-Salamangkero..." 2

"You should call me, Finn."

Nawala muli ang presensiya nito sa ibabaw ng lamesa, ngunit nagsimula nang humataw
ang bawat pagtibok ng puso ko nang marinig ko ang galaw ng tubig na siyang
dinaraanan niya.

He's moving around and I know that he's looking at me.

"Where should I start? From the back?" I shiver when his tongue travels from the
bottom part of my spinal cord until to my nape. 7

"F-Finn.." nang haharap na ako sa kanya ay bigla itong nawala.

Muling ingay mula sa kanyang mga binti na nakalubog sa tubig ang aking naririnig.

"Or on your neck?"

He fastly laid me down on the table locking my wrists above my head, kissing my
neck with his playful tongue.

"F-Finn.." narinig ko ang tipid pagtawa nito.

"Or should I remove the hindrance?" halos mapasigaw ako nang hantaran na nitong
hubarin ang kasuotan ko. 11

Tanging ang aking panloob sa pang-ibang parte ng aking katawan ang natitira.

"You are so beautiful, lying there as my meal." Hindi ako magkaintindihan habang
tinatakpan ko ang dibdib ko. 7

"Why need covers?" muling kumawala ang mga braso ko nang hawakan ito ng kanyang mga
kamay.

A soft moan came out from my mouth when his lips captured one of my breasts.

"Let's weaken the curse.." he captured the other one. 4

My body arches as his kisses went from different parts of my body. This is so
frustrating, gusto ko siyang makita, I want to see what's happening.

But this damn curse is blocking me away from enjoyment. 3

"Are you now convinced, Kalla? It's me, your mate." Umiling ako sa kanya. 5

This is just lust, ayokong umasa, ayokong masaktan lamang. 6

"Hindi na niya ako hahanapin pa, he didn't know that I exist." 1

"Hey, it's me Kalla. Trust me, I am your mate." 5

"Dahil ako lamang ang nakikita mong babae sa mga oras na ito. Dahil ako lamang ang
babaeng makakapagbigay ng kailangan mo sa mga oras na ito. Don't use the sanctity
of vampire mate's for sex. We are both attracted with other because of lust." 5

"No, Kalla. Listen.."

"Please Finn, don't sugarcoat for sex. Matagal ko nang tanggap na wala nang
bampirang darating para sa akin. You'll soon leave, iiwan mo rin ako. Let's just
satisfy ourselves habang nananatili ka pa rito. Huwag mo na akong paniwalain sa
pag-asang imposible." 9

"K-Kalla.."

Buong akala ko ay hihiwalay ito sa akin, sa halip ay lumapat ang labi niya sa mga
labi ko. 1

He gave me a torrid and rough kiss, until it went gentle. His hands travels around
my body as he slowly spreading my legs. 1

My hands wandered on his back as his kisses are getting wilder and hotter. Until I
felt his on mine, with a thin fabric between us I can feel how intensified, strong
and turned on his beast rubbing mine.. driving me into insanity. 15

"F-Finn.." I moaned his name.

His hand slid inside my thin fabric, I bit his shoulder when his hand tried to
massage my sensitivity.

He snatched one of my hands letting me touch his, I almost gasp from surprise when
my fingers can't even meet from its tips. 13

"It's b-big..." 23

"Typical size from my family.." 88

He removed the last piece of my cloth, few movements until I felt his head playing
on my entrance. 1

"F-Finn.."

He grabbed both of my legs and I was expecting for an entrance, I just felt his
kiss on my forehead.

"Hinding ka makakatikim ng isang salamangkero hangga't hindi ka naniniwalang ako

ang itinakda sa'yo. I want you mine, not for lust Kalla. I want you mine to
recognize me." 38

Pakinig ko ang pagbaba ng mga paa niya sa tubig.

"W-What?" bumango na ako sa lamesa. Ibinaba ko ang panyo mula sa aking mga mata. 2

Sumasakit ang puson ko. Fuck this man, this is just purely lust. What is he talking
about mates?! 21

He's now walking away from me. Naked, damn butt. 41

Pero tumigil rin ito ngunit hindi humaharap sa akin. 1

"Hangga't hindi ka naniniwalang ako ang itinakda sa'yo. Hanggang titig ka lamang sa
akin. Maaaring humawak pa minsan, ito ay kung makikiusap ka sa akin." 266

--

VentreCanard

Chapter 21 17

Simula nang may muntik nang mangyari sa pagitan namin ng salamangkero ay nagpumilit
na akong dumistansya sa kanya.

Why would I let myself near him if we had the attraction that we can't entertain?
Pahihirapan ko lamang ang sarili ko sa atraksyon namin sa isa't-isa. It was so
frustrating yet why would I feel like he's enjoying it? 1

Buong akala ko ay isa itong maginoong salamangkero. 16

Yes, it was a noble action—but urgh. He is doing it in an opposite way. He should

have stop at the very first place, he should have showered us cold water for us to
stop the fire but instead he poured us gasoline that ignited us into a lustful
fire.

At nang malapit na kaming matupok, bigla itong kakawala. How noble is that? 8

Kahit nakaanyong ibon ako, ramdam ko pa rin ang pag-iinit ng buo kong katawan. Even
the cold wind can't surpass the intensified heat coming from all over my body. 1

As I fly high with the sky I hum my softest voice with the wind. I blended the
movement of my wings with the pitch and note of my song. Being a bird for a few
hours make me feel free for a while. 2

Malaki ang pasasalamat ko at binigyan ako ni Lorcan ng ganitong abilidad, dahil

kung hindi maaaring kinitil ko na ang aking sariling buhay sa loob ng malungkot ng
toreng nagkukulong sa akin.

Habang nililibang ko ang aking sarili sa himpapawid, hindi ko pa rin maalis sa

aking isipan ang salamangkero na siyang bigla na lamang gumambala sa aking
katahimikan.

Minsan ay naisip ko, pinagsisihan ko ba na tinulungan siya mula sa mga humahabol sa

kanya? 1

I tried to find my own answer and I can't feel any regrets from it. Hindi na rin
masamang makilala ko siya, kahit sa pansamantalang panahon. He'll be like my friend
Lorcan, sa sandaling makakita na ng kasiyahan ay iiwan na ako sa tore. Not that I
had a bad feelings for Lorcan, it was just the sad truth. 1

When it comes to me, there is no permanent. May limitasyon sa kasiyahan, kaibigan

at lalo na sa pag-ibig. 7

It was just lust Kalla, your strange feelings for him was just lust. Iiwan ka rin
niya sa takdang panahon at matatagpuan nito ang totoong babaeng itinakda sa kanya.
Hindi ikaw na nagtataglay ng puting sumpa. 5
Hindi ko dapat hayaan ang sarili kong mabulag sa kaalamang napaka imposible, he
wanted me because he needs it. Posibleng sinasabi niya lamang na ako ang itinakda
sa kanya dahil naaawa ito sa aking sitwasyon.

He was just being nice but I can't accept it. Ayokong masaktan.

I thought male vampires are weak when it comes to lust and crave, but I admire him
for staying firm with his words. 1

I valued the sanctity of vampire mates, hindi ko tatapakan ang sagradong bagay na
ito at ipipilit sa isang lalaking wala akong kayang panghawakan. I can't embrace
him with the mentality that he's my mate without any kind of basis. 2

Ayokong umasa, ayokong masaktan lalo na sa katayuan kong ito. Matagal ko nang
tinanggap na walang permanenteng mauugnay sa akin habang yakap ako ng sumpang ito.
Wala akong karapatang magkaroon ng kaligayahan, maaari ngunit pansamantala lamang.
Lilipas at muling babalik sa walang katapusang kalungkutan.

I was reborn to live a thousand of years alone. 6

Nang dapuan ako ng ganitong klase ng sumpa, unti-unti ko nang binibitawan ang pag-
asang makilala ang lalaking isinilang para sa akin.

I am setting him wherever he is right now. 1

Ayokong mabuhay siya sa kaalamang ipinanganak siya mag-isa. I am praying that he'll
find a woman that will love him forever, isang pagmamahal na maaaring malampasan
ang pag-ibig na kaya kong ibigay sa kanya. 8

Nang mapagod akong lumipad ay nagpasya na akong bumalik sa tore. At mapapabuntong-

hininga na lamang ako sa tuwing makakarating ako rito.

He's waiting for me because I need to feed him my blood. Pero lagi niya akong
hinihintay sa pinakamahirap na paraan.

If I am trying myself to make a distance from him, then he's doing the other way
around. The damn vampire is seducing me. 8

Lumapag ang aking anyong ibon sa may bintana. And I saw him half lying on my bed,
positioned like a prince waiting for his entertainer. 1

Nakaharap ito sa akin habang nakapangalumbaba ang isang kamay. He's topless and his
lower body was just covered by my comforters.

"Welcome back, Mon amour.." ngiting bati nito sa akin. 34

My heart skips a bit hearing his new endearment. Ilang beses niya na itong itinawag
sa akin pero nang unang banggitin niya ito ay parang matagal ko nang narinig.

Gusto kong magsalita pero wala pang ibon na may abilidad na ganito. I am not even a
parrot. I want to ask him why he's always positioned like that. 2

Hindi ako makapagpalit ng anyo. How? Malapit sa kanya ang cabinet ko, hindi ko rin
naman alam kung anong mangyayari sa sandaling umalis siya sa ilalim ng kumot.

"Kalla, I'm thirsty. Come here,"

"Why do you need to get naked if you're damn thirsty?!" Can't he just wait
naturally? Kahit maupo na lamang siya sa isang upuuan na may damit at maghintay? 3
"Hey, come here. Talk to me, I'm dying.." 19

Talk? Dying? Ilang beses ko na itong narinig sa kanya? 8

I tried to make a little sounds coming from my beak, but that doesn't give him a
good signal of what do to.

I almost fly away when he moved down from my bed showing me his lower body. Yes,
I've touched it but I am afraid with my reaction. Baka bigla na lamang akong
magpalit ng anyo at ipahiya ang sarili ko gaya nang una niyang ginawa sa akin.

Napahinga ako nang maluwag nang makita kong may suot itong pang-ibaba, but it was
so thin and short giving me the actual typical size from his family. He is damn
trying to seduce me! 21

"Where do you think you're going?" Hindi ako nakapalag nang hulihin ako ng kanyang
mga kamay.

Magaan lamang ang pagkakahawak niya sa aking anyong ibon at marahan niyang hinaplos
ang aking mga balahibo.

"How's your fly Mon Amour?" 2

He sat on my bed again and tried talking to me like I was just his pet. I closed my
eyes as he showered me with his light touch.

"I want to thank Lorcan for giving you this ability, if I could just do something
to remove the curse, to remove the spell inside this tower and to set you free.
Seeing you looking outside through the window is damn breaking my heart, Kalla." 7

Nanatili akong nakapikit habang ramdam ang haplos niya.

"I maybe powerful but my ability can't reach what my mate's needs." 9

"How are you so sure that I am your mate, Finn? We can't just follow your instinct,
sa huli sasaktan mo lamang ang babaeng totoong itinakda sa'yo." I want to answer
him, but I just keep it with myself. 5

"I can understand you, Kalla. It's hard for you to believe me or even to trust me.
Lalo na at itinatak mo na sa sarili mong wala ka nang karapatang lumigaya, but
allow me to make you happy. Allow me to make you believe that you deserve to smile,
mamahalin kita kahit sarado pa ang puso at isipan mo." 2

I don't know what to say.

"This world is cruel, but I will make you forget the cruelty when I'm with you,
Kalla. Hinding-hindi kita iiwan sa toreng ito at aalis akong kasama ka. Pangako,
pangako." 4

Naramdaman ko na lamang ang pag-angat ng katawan ko hanggang sa lumapat ang labi

niya sa ibabaw ng ulo ko.

"I could kiss you whatever form you have, Kalla. No curse, a bird form or even your
closed mind and heart can restrain me from loving you. Sa unang paglapat pa lamang
ng aking mga mata sa'yo, alam kong ikaw na ang babaeng mamahalin ko habang-buhay o
higit pa man sa kamatayan." 23

Hindi ko napigilan ang emosyon ko at kusa na lamang tumulo ang maliit na patak ng
aking mga luha.

Yes, I have tears with my bird eyes. How could he say these words so easily without
assurance?

"I've been a witness of curse before, Kalla. At sa sandaling ito, ipapanalo ko,
ipapanalo natin ang sumpa. You deserve to be happy, you deserve to feel the endless
love." 14

Muli niya akong marahang hinalikan.

"Soon you'll leave this suffocating place with me, isasama na kita sa aking tahanan
at ipinapangako kong hindi lamang ako ang magbibigay sa'yo ng pagmamahal. My family
will accept you from who you are, whatever history you have. Mamahalin ka nila
kagaya ng pagmamahal ko sa'yo." 5

He continued stroking my feathers.

"And the moment that you'll gain your freedom. I'll suffocate you again, not from
pain but from my kisses." 6

"Finn.."

"Hindi na kita mamadaliing maniwala sa akin, ngunit hindi ko maipapangakong hindi

ko gagawin ang lahat ng aking makakaya para tuluyan ka nang mahulog sa akin." 1

"I am your mate, Kalla."

I don't know what happened, but I felt the heat from my body. I am changing my
form.

Agad akong kinabahan, pero nang sandaling humantad ang kahubaran ko sa kandungan ng
salamangkero ay nakangiti na ito sa akin habang nakapikit mga mata nito. 5

Nakayakap na ang mga braso nito sa bewang ko. Parang may kung anong pumiga ng
dibdib ko habang pinagmamasdan ang kakisigan niya.

Can I-I have him..pwedeng siya na lang talaga? Is it really him? Can I be selfish?
Pwede ba na agawin na lamang siya mula sa babaeng para sa kanya? 15

"Kiss me.." mahinang sabi nito. 3

I melt with his whisper. Nangangatal ang mga kamay kong humawak sa balikat niya at
marahan kong inilapat ang mga labi ko sa labi niya sa aking nakapikit na mga mata.

Saglit lamang naglapat ang mga labi namin at humiwalay rin ako, nanatili itong
nakapikit habang tahimik ko siyang pinagmamasdan.

"Napakakisig mo, Finn.." hindi ko napigilan ang sarili ko. 4

"You are more beautiful, Kalla." Humalik ito sa mahaba kong buhok. 1

Gumapang ang mga kamay nito sa aking mga pisngi at kusang nagdikit ang aming mga
noo.

"Ipinapangako kong hindi lamang kita paliliguan ng pagmamahal, Kalla. Lulunurin

kita hanggang sa hindi ka na makaahon." 117
-- +

VentreCanard

Chapter 22 7

Hindi ko na ginawang salungatin ang totoong kagustuhan ko. I didn't push Finn away
from me, sinubukan kong yakapin ang pagiging makasarili. 1

I will let him stay inside this tower with the idea that he's really mine. Hahayaan
ko na ang sarili kong sumaya sa kabila ng kaalamang wala akong panghahawakan sa
kasiyahang mayroon ako ngayon.

Natatakot ako na baka magising na lamang ako sa isang araw na wala na siya sa tabi
ko at mamulat siya sa katotohanang hindi siya kailanman sasaya sa lugar na walang
kalayaan.

There are always consequences for the word selfishness and I am willing to accept
all of that just to let myself feel the happiness with him for a while. 3

"You may open your eyes, Mon Amour." He whispered.

I was hesitant, natatakot akong sa sandaling imulat ko ang aking mga mata ay
salubungin nito ang kanyang mga mata.

I can't let my curse turn him into stone. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko sa
sandaling may mabiktima na naman ang aking makasalanang mata.

"I can't, Finn. I can't, j-just let my eyes closed. This is the best thing that I
can do."

He told me that he'll give me a surprise. Matapos kong maghanap ng pagkain sa labas
ay inaasahan ko nang hihingi siya sa akin ng dugo, ngunit hindi ko akalaing ngayon
na pala ang kanyang surpresa.

"Trust me, Kalla." Marahang sabi nito. 2

Habang nakapikit ang aking mga mata ay nagsisimula na akong makarinig ng iba't-
ibang klase ng ingay. Mula sa mga yabag ng mga sapatos, ingay mula sa mga kubyertos
at isang malambing na musika na minsan ko nang narinig sa mga pagdiriwang sa
palasyo. 6

Napakaraming taon na rin ang lumipas simula nang makarinig ako ng mga kakaibang
ingay. Saan nanggagaling ang mga ito?

Anong uri ng salamangka ang ginagawa ni Finn?

"Mon Amour, trust me. Imulat mo ang 'yong mga mata."

Huminga ako nang malalim at unti-unti kong iminulat ang aking mga mata. My gaze
went straight into his beautiful eyes. 1

"W-Where are we?" nangangatal na tanong ko sa kanya.

He's dressed differently just like a vampire prince attending in a royal party.
Anong nangyayari? 15
Umalis ang mga mata ko at inilibot ko ang buong paligid. Wala kami sa loob ng tore
kundi nasa isang bulwagan ng isang partikular na palasyo. 1

Isang bulwagan sa gitna ng isang pagdiriwang. Hindi lamang kami ni Finn ang mga
bampira, napakarami ng mga ito na abala sa kani-kanilang mga ginagawa.

There are full of lights coming from diamond crystals, evening gowns from different
vampires, foods from long golden tables, goblets full of blood and royal orchestras
harmonizing the whole place.

Napatungo ako sa aking sarili at halos mapatalon ako nang makitang nakasuot ako ng
hindi pangkaraniwang kasuotan na para lamang sa isang ganap na maharlika.

Agad akong naghanap ng pinakamalapit na salamin hanggang sa makakita ako ng

bintana.

I ignored Finn and I ran fast from one of the large windows. I gasped from
astonishment as I fully viewed my new appearance. My long white hair is already
black and I can't even recognize myself. 4

Natutuwa akong umikot sa harap ng bintana na hindi alintana ang napakaraming

bampira na maaaring makakita sa ginagawa ko.

I am wearing a navy blue silky dress with thin straps, showing a large part of my
skin from my back. I must be dreaming, isang napaka gandang panaginip malayo sa
toreng nagkukulong sa akin. 1

Ramdam kong sinundan ako ni Finn, nasa likuran ko na ito. As I turned to face him,
I gave him my brightest smile. Alam kong parte ito ng kanyang salamangka at
ginagawa niya ang lahat para maiparanas sa akin ang mga bagay ng ilang taon nang
ipinagkait sa akin ng tadhana at panahon.

He gave me a bitter smile.

"Sorry for just giving you illusions, Kalla." Umiling ako sa sinabi niya. 13

"No, you don't need to apologize Finn. This place seems so real. Muli mo akong
hinayaan makaranas ng buhay mula sa labas ng tore."

Just like a princess' gesture, I slightly bent down my legs as I held the both
sides of my dress. I bowed my head to give him my thanks.

"Maraming salamat, salamangkero." I smiled.

And when my eyes went to his I saw how he moved few steps backward away from me
with his right hand covering his lips and his ears and face turning into red. 36

"Godlord, I'm falling Kalla.." I blinked a lot of times before his words registered
into my mind. 8

I grinned at him as he continued staring at me.

"You've lost your composure, Mr. Magician." Parang natauhan ito sa sinabi ko at
umayos ito nang tuwid.

Ilang beses itong tumikhim bago muling sinalubong ang mga mata ko. He held his
confidence back and started walking to me.
He adjusted his coat and he walks like a royal blooded vampire coming to fetch his
princess.

"My apology my lady, it was just a sudden emotion. A very beautiful woman is my
weakness. I can't help it." He bent at me with his right hand on his chest and his
left at his back.

"Mon Amour, can I ask you for dance?"

Malugod kong inabot sa kanya ang aking kanang kamay na may puting gwantes.

He held my hand as we walk through the vampire crowds. Nakataas ang magkawak naming
kamay hanggang sa makarating kami sa gitna ng bulwagan, agad nagharap ang aming mga
katawan.

He gently grabbed my waist to pull my whole body into him as he intertwined our
fingers together with our other hand.

"You must be a good dancer," kumirot ang dibdib ko nang isiping hindi lamang ako
ang nagawa niyang isayaw.

"Yes? I have my two sisters, they used to ask me for a dance. My brothers are poor
dancers. They are just good at fire dance." 40

"Oh, so they are--"

"Let's not talk about them Mon Amour, just enjoy the dance."

The tips of our nose are touching, I can totally feel the hotness of his breathing,
the tightening of his grip and my breast meeting his chest as we continued with our
every movement.

Sumusunod lamang ako sa bawat galaw at kilos niya. We're making a circular swaying
as we point our intertwined hand with the every turns of the direction. 1

"I'm getting thirsty, this is so..so bad." Ngising sabi nito sa akin. Saglit na
naglalapat ang aming mga labi sa tuwing nagsasalita ito.

"I'm willing to satisfy your thirst. I owe you one." Sagot ko.

We finished the circular sway, until we proceed to our next step. We made a round
twist with four times turns, he immediately bent my body as his lips followed the
traces of my neck giving me light kisses.

"Where do you want?" tanong nito nang agad niya akong ibinalik sa pagkakatayo
ngunit nananatiling nakakulong sa bisig niya.

"Everywhere," sagot ko.

"You are being naughty, Kalla. Didn't you know that?" he whispered before holding
my hand giving me another turn around. It was so fast but he abruptly pulled me
back. 1

Nakailang ikot ako hanggang sa matagpuan ko na lamang ang sarili kong nakatalikod
at nakahilig sa kanyang dibdib. 1

His arms around my waist and mine around his nape. He slightly bit my right ear.

"How about you? Are you not being naughty, Finn?" 2

Nagsimula kaming maglakad nang dahan-dahan palikod, patuloy pa rin namin sinusundan
ang musika habang may sarili kaming mundo.

"It's not being naughty, Kalla. It's being bad, very very bad.." bumababa na ang
kanyang mga kamay. 2

I almost gasped when he touched my ass. Palagi na lamang ako nagugulat sa mga
biglaang ginagawa ng salamangkerong ito. 12

One moment he's playing, another minute he's in seductive mode and then another
minute he's being noble. Kailangan ko kaya mahuhuli ang kagustuhan nito?

"Then let's be bad together," I answered him. 9

Kumawala ako sa kanya sa pamamagitan ng panibagong pag-ikot. I put a distance

between us, but I assured that my hands can still reach him. I extended sensually
my hand against his chest and made a light touch on him going down, down and down.
3

Saglit ko lamang pinatagal ang mga kamay ko sa dapat kong hawakan. Naniniwala akong
hindi rin magtatagal ay mahihirapan ka nang tumayo salamangkero.

And there is only one thing that will remain standing. I can't help but to bit my
lower lip. Tonight, there is no game. Vampires are vampires, we are lustful
creatures. Madaling nag-aapoy ang katawan ng mga bampira higit kanino man sa lahat
ng nilalang na nalikha sa mundo. 2

Lalo na kung wala nang restriksong nakapagitan sa amin.

Naiiling itong ngumisi sa akin bago siya humakbang at muli akong kabigin papalapit
sa kanya.

"How bad Mon Amour?"

Saglit lamang akong napahiwalay sa kanya dahil muli niya akong nakabig. He bent
down my body as he inclined my other leg, caressing it slowly. Nakayakap ang mga
braso ko sa batok niya.

"It's your choice, Monsieur."

"I can give you choices,"

"What kind of choices?"

Nagpatuloy kami sa pagsasayaw kasabay ng mga bampirang nasa gitna rin ng bulwagan.

"Choose, fangs? lips? tongue?" 19

"It's hard to choose." I playfully answered him. 2

I turned my back again and I swayed my hips down to his as I desirably showered him
touches. 1

"Kalla, you're such a tease. But I'm afraid you'll get pregnant, are you ready?"
115
--

VentreCanard

Chapter 23 11

Pansamantala, nakaramdam akong muli ng kalayaan. Pansamantala, hinayaan ko ang

sarili kong sumayaw sa kaligayahan at pansamantala, kinalimutan ko munang isipin
ang aking mapait na sitwasyon.

We danced in the middle of numbers of elegant vampires. We laughed, touched and

even make out without minding the vampires around. 2

Kung sana ay totoo na lang ang nararanasan ko, kung sana wala na lamang itong
katapusan. But I should accept the fact that everything has an ending.

Hindi itinigil ni Finn ang ilusyon hanggang sa hindi kami napapagod, gusto kong
hangaan ang kapangyarihan niya dahil hindi ko man lang makita ang ilusyon dito.

"Are you happy now, Kalla?" I smiled at him.

"More than happy, Finn." I snaked my arms around his nape and kissed him on his
lips. 11

Ngumiti siya sa akin, yumakap ang mga braso niya sa bewang ko at sinalubong niya
ang mga mata ko.

"I hope I can stare with your eyes forever, without restrictions, without curse
between us." Mahinang sabi ko. 11

His face softened, umangat ang kamay niya sa mukha ko at hinawi niya ang ilang
hibla ng buhok ko.

"We'll fight the curse, Kalla. We'll fight."

Hindi rin nagtagal ay unti-unti nang nawawala ang buong ilusyon. The beautiful
place, the lightings, my dress, the music and the vampires around us are slowly
fading away.

Sa kabila nang sayang naramdaman ko sa kaunting oras, hindi ko mapigilan ang kirot
sa dibdib ko.

Sa huli, maiisip ko na lang na tanging ilusyon na lamang ang maaaring kapitan ng

aking kaligayahan.

Magkahawak ang mga kamay namin ni Finn nang sandaling bumalik ang buong kaanyuan ng
madilim na tore. And the moment my eyes opened to meet my original place, I saw him
with his eyes closed.

Binitawan ko ang kanyang mga kamay at mapait ko nang ibinaba ang kulambo sa aking
mga mata.

I tiptoed my feet and cupped his face. The tips of our nose met and I whispered at
him.

"You may open your eyes, Finn. Thank you so much, I had fun." Sa sandaling nagmulat
siya ng mga mata ay may itim na kulambo nang nakapagitan sa amin.
After the long party of illusion, we decided to rest. I never initiated another
lustful conversation with him. 1

Hindi ko naisip ang magiging sitwasyon ko sa sandaling may mangyari sa pagitan

namin. We don't have any kind of protection, ayokong magdalang tao ako sa ganitong
sitwasyon. 8

Ayokong kasama kong makulong sa toreng ito ang aking magiging anak.

Sa huli, nagpasya na lamang kaming humiga sa kama at magpahinga. Just like the
usual, I covered my eyes with blindfolds as our arms are locked together.

Hindi man aminin sa akin ni Finn, alam kong maraming kapangyarihan ang nagamit niya
sa matagal na ilusyon. Sa sandaling lumapat ang likuran nito sa kama, ramdam ko ang
kanyang malalim na pahinga.

He's exhausted.

"Magpahinga ka na, Finn." Kahit nakapiring ang aking mga mata ay sinikap kong
kapain ang kanyang mukha.

I caressed his face with smile on my face.

"Let's rest together, Kalla." Mas kinabig niya pa ako papalapit sa kanya kasabay
nang paghigpit ng yakap niya.

We enjoyed the softness of each other's body as our tiredness brought us to our
deep sleep.

My eyes opened in a realm with full of statues. Image of different vampires locked
inside a white stone. Agad pumasok sa isipan ko ang kakayahan ng aking sumpa.

Nagsimulang humakbang ang aking mga paa habang pinagmamasdan ang iba't-ibang imahe
ng mga bampira.

Who are these vampires? Hanggang ngayon ay nakikilala ko pa ang mga bampirang
nabiktima ng aking sumpa at hindi kabilang rito ang mga bampirang nakikita ko sa
mga oras na ito.

Is it possible that these vampires are the victims before? Mga bampirang nasalanta
ng mga naunang bampirang humawak ng puting sumpa.

I know this isn't real, this might be a dream or something. At may ibig sabihin ito
para sa akin.

As I walked slowly I saw a familiar figure of a vampire. Hindi ito bato kundi isang
gumagalaw ng buhay na bampira.

"Lorcan?"

Bahagya itong sumulyap sa akin mula sa kanyang likuran at muling bumalik ito sa
kanyang ginagawa na parang hindi ako nakikilala.

"Lorcan?" I repeated.

"I'm quite busy, just go here." He lazily waved his hands.

Sumunod ako sa gusto niya at katulad niya ay naupo rin ako sa lupa. Abala ito sa
pagtatalop ng mansanas. Buong akala ko ay may mas mahalaga itong ginagawa.

"How are you?" he asked.

"Hindi ba at ako ang dapat magtanong nito sa'yo? How are you Lorcan? I'm sorry
about what happened."

"Sorry? I asked you to do it." Inangat niya ang platong may mga mansanas.

"Nakikita mo ba siya dito?" bahagya kong inilibot ang mga mata ko.

"My mate? Serena." He bitterly smiled.

"All I thought I'll see her now, but those vampires that were trapped inside the
power of the white curse were being brought here." Hindi na ako nagulat sa sinabi
niya.

"But why I can't see other moving vampires? Bakit ikaw lamang ang nakikita kong may
buhay?" nagtatakang tanong ko.

"They can also move, marami pang bampira ang nakakagalaw sa lugar na ito. This is a
large place, Kalla. At sa lugar na ito nagkataong sa mga oras na ito ako lamang ang
nais makaramdam dahil alam kong may darating na kaibigan."

"I don't understand, Lorcan."

"Hindi ako nagsisising naging bato ako, Kalla at nagtungo sa mundong ito. Sa lugar
na ito maaari kong kalimutang pansamantala ang sakit, magpahinga at matulog nang
mahinahon. Gusto ko siyang sundan sa kamatayan ngunit hindi ko na alam kung papaano
at ang lugar na ito lamang ang saglit na nagpapakalma sa aking puso." 3

"Lorcan.."

Muli siyang humarap sa akin at sinalubong niya ang aking mga mata.

"Nagawa mo na bang basahin ang aklat na ibinigay ko sa'yo?"

Bigla kong naalala ko ang aklat na sinasabi niya, ilang beses ko lamang ito
tinangkang hawakan.

"You should read the book and discover things."

"N-Naging abala ako nitong nakaraang buwan."

"Abala?" nagtatakang tanong nito.

"I-I met someone,"

"Someone?"

"Isang salamangkero, katulad ko ay nakaranas rin siya ng kalupitan sa mga

maharlika."

"Oh, male vampire. It's either he's after your precious pearls or his aiming
between your legs. You're beautiful Kalla, hindi kayang itago ng puting sumpa ang
'yong kagandahan. Don't trust other vampires."

"I trusted you even if you're after my pearls, Lorcan." Tipid siyang ngumisi sa
sinabi ko.
"But I didn't cause any harm for you. I've been a good friend, wala ka nang
makikilalang katulad ko. Turn him into stone as early as possible, Kalla. Believe
me." 1

"No, he's different Lorcan. I can feel something with him. Isa siyang mabuti at
sikat na salamangkero, sinabi niya sa akin na minsan na siyang nagtanghal sa Parsua
at kilala ka rin niya."

Mas lalong dumiin ang titig niya sa akin na parang mas nakuha ko ang kanyang
atensyon.

"Who is he? I didn't hear anything about performers or magicians from Parsua."

"Finn, his name is Finn." Umawang ang bibig nito sa sinabi ko.

"W-What the hell is magician?" natatawang tanong nito. "If I'm after your pearls,
trust me Kalla. His goal is the other way around, he's aiming between your legs.
Handa akong maging bato sa pangalawang pagkakataon kung sakaling mali ang sinasabi
ko." He looked so sure.

"Kilala mo ba siya, Lorcan?" he bit his lower lip.

"Yeah, I heard something about a vampire named Finn. Sa huli kong pagkakaalala,
nasa dugo na ng kanyang buong pamilya ang magtanghal." Napahanga ako sa sinabi
niya. 45

Tumayo na si Lorcan at inabot niya ang aking kamay para alalayan rin akong tumayo.
He gave me his assuring smile.

"Hindi na kita pipigilan sa desisyon mo. Maybe fate brought him into your tower,
mapaglaro ang sumpa at kapalaran ng mga bampira Kalla at sa ngayon pinili ka nitong
hagupitin. I hope you won't let the whipped of struggles weakened you but instead
use it as your greatest strength. I'll have my sleep now, Kalla."

"W-Wait Lorcan! I can't understand the book, nakalathala ito sa ibang lengguwahe."

"The book can be readable if a blood from a royal vampire lingered on its page." 3

"Royal blood?" he nodded.

"But you may try to ask your magician, siguro ay magagawa niyang manipulahin nang
mansamantala ang kanyang dugo para mailipat sa ibang lengguwahe ang aklat." 9

"How is it effective?"

"I am a royal blood, Kalla. I used my own to understand the words from the book.
There is no harm from trying just ask him." 2

Muli pa sana akong magtatanong sa kanya nang tuluyan na siyang naging batong muli
katulad ng mga bampirang nasa paligid namin.

The phase of the scene easily faded away.

Humihingal ako at marahas na napabangon nang magising ako sa kama. Nagising si Finn
at niyakap ako nang mahigpit.

"W-What happened?"
"I-I saw Lorcan, he told me the way on how to understand the book. We need to use
your blood so you can manipulate it and make it as a royal blood."

Kumunot ang noo niya.

"I can understand the book,"

"Finn, just accept it. I know you just created the weakening process, sex isn't the
cure for my curse." Tumalikod ako sa kanya at ibinaba ko ang panyo sa aking mga
mata. 2

I immediately grabbed the cover of my eyes and held Finn's hand.

"Let's go,"

Hindi siya nagsalita at sumunod siya sa sinabi ko. We went straight at the bottom
of the tower and looked for the book.

Ipinatong ko ang lampara sa lamesa katabi ang aklat. Itinapat ang kamay ni Finn at
isang punyal.

He let me cut a portion of his palm and when his blood soak a page from the book, a
light coming from it ignited with our eyes.

Agad kaming nakaramdam ng pagyanig ng lupa kasabay ng pagkakagulo ng tubig.

Hanggang sa unti-unting gumuho ang aklatan, wala kaming ibang ginawa ni Finn kundi
pagmasdan ang pagbagsak nito.

And when the all the books soaked in the water, the bookshelf divided into two
showing a wooden door.

"W-What the—" umawang ang bibig ko sa aming nakikita.

Inabot ni Finn ang aking kaliwang kamay.

"Let's go inside," tumango ako sa kanya. Kinuha ko muna ang aklat at itinago ito sa
aking bulsa. 1

The moment he opened the door our eyes witnessed an awkward situation. Inside an
elegant room with red bed and red curtains with jewels and scent of roses, there
are two naked bodies bouncing each other with moans of pleasure and ecstasy. 58

Kapwa kami natigilan ni Finn pero agad kaming napansin ng dalawang bampira. I
gasped when the woman turned into a bird and the man simply covers his lower body
with bed sheets. 3

He stands arrogantly in front of us.

Narinig ko ang bulong na pagmumura ni Finn nang makilala ang lalaking umalis na sa
madilim na anino ng kwarto.

"It couldn't be—"

Finn immediately kneeled and he pulled me to do it with him. 7

"Sino kayong mga lapastangan?" halos manlaki ang mga mata ko nang makita ko ang
hitsura ng bampira. He's a bit similar with King Gazellian! 23

"Humihingi kami ng paumanhin mahal na hari, ngunit ang kapangyarihan ng babaylan na

siyang tumulong sa amin ay dinala kami sa maling lugar."

"W-Who is he?"

"He's King Thaddeus' brother, ang naunang hari sa kanya." 35

"This isn't good, Kalla. I think the tower has something to do with Gazellians." 72

--

VentreCanard

Chapter 24 5

"Inaakala nyo ba na maniniwala ako sa kasinungalingan nyo? Sinong mga pangahas ang
magtatangkang pumasok sa silid ng hari?"

Finn held my hand tightly. He looked so nervous, sino nga ba ang hindi? Bakit kami
nasa harap ng dating hari?

I thought he's already dead? Bakit kami dito dinala ng aklat na ibinigay sa akin ni
Lorcan?

Nakarating na kaya siya sa lugar na ito. And what is this place? Nasasakop pa rin
ba ito ng limang naglalakihang imperyo ng mundo ng mga bampira? Ngunit saan?

Sa Parsua? Lodoss? Mudelior? Interalias? Halla?

"That was our point, my king. Why would we enter the king's room? For death? Wala
kaming masamang layunin sa pagpasok sa inyong silid, mahal na hari. Isa lamang
itong pagkakamali."

Saglit na nagulat ang hari nang makilala niya ang kaanyuan ko, ang babaeng may dala
ng puting sumpa.

I took my breath when the King held his sharp sword and used it to tilt Finn's
head. My heart hammered as the King's brows furrowed as he look at Finn's face.

Nawala ang takot sa mga mata ni Finn at direkta nitong sinalubong ang mga mata ng
hari.

"Who are you young man, have we met before?"

"I am Pri—isa akong salamangkero, mahal na hari. Humihingi ako ng tawad sa aming
kapangahasan." 2

"Still, you are unforgivable." When the King was about to swung his sword, I
immediately turned myself into a bird.

Natigilan ang hari sa ginawa ko, kahit ang babaeng bampira na siyang naging anyong
ibon ay humuni nang napakalakas na parang gusto nitong pigilan ang hari.

Tuluyan nang tumayo sa kanyang pagkakaluhod si Finn at kusa akong dumapo sa kanyang
balikat. Kahit ang ibong kapares ng hari ay ganito rin ang ginawa. 7
"W-Who are you both?" naguguluhang sabi ng hari. 1

"Nagmula pa kami sa malayong imperyo kamahalan at nagsasabi kami nang totoong wala
kaming dalang masamang intensyon sa inyong kaharian." Sagot ni Finn.

"W-What happened to your woman? Bakit nagiging ibon rin siya?"

"She was cursed, h-have you seen her features? She's possessing the white curse and
to make her feel the slightest presence of freedom a friend gave her an ability to
transform into a bird." Suminghap ang hari sa sinabi ni Finn.

Humuni ang ibon at nagsimula itong lumipad, wala pa man akong kakayang bumasa at
umintindi ng lengguwahe ng mga ibon alam ko ang gustong mangyari ng babae.

She wants me to follow her. Marahan kong inihaplos ang buong katawan ko sa pisngi
ni Finn bago ako lumipad at sumunod sa ibon.

"I'll wait for you, Mon Amor."

Sabay kaming lumabas ng bintana at sinundan ang ibon. Nakarating kami sa isang
silid at hantaran itong nagpalit nang anyo.

Nagtungo ito sa cabinet at naghagis ng maraming kasuotan. Mabilis itong nagsuot ng

kanyang kasuotan.

"Come on, you need to transform yourself. I have a lot of questions." Sumunod ako
sa kagustuhan niya.

Nagpalit ako ng anyo at nagbihis ako nang inihanda niyang kasuotan.

"Sinong kaibigan ang nagbigay sa'yo ng kakayahang maging ibon?" She asked while I'm
busy fixing my dress. Naramdaman ko ang pag-zipper nito sa aking likuran para
tulungan ako.

She's not possessing the white curse, but she can turn into a bird. Maybe she's in
the bloodline of Lorcan.

"I am a cursed woman, binigyan lamang ako ng kakayahan ng isang kaibigan para
magpalit ng anyo at makalabas sa tore para makahanap ng pagkain. His name is
Lorcan." Nanghihinang napaupo sa kama ang babae dahil sa sinabi ko.

"Lorcan is my brother," aabutin ko na sana ang librong ibinigay sa akin ni Lorcan

pero naalala kong nasa isang kasuotan ko ito. 1

Posibleng maintindihan ng babaeng ito ang nakapaloob sa aklat ni Lorcan.

"Ibig sabihin, ikaw at ang salamangkero ay naggaling sa tore? Lahat ng babaeng

ikinukulong sa tore ay kinakaibigan ng kapatid ko para sa babaeng pinakamamahal
niya." Tumango ako habang nananatiling nakatalikod sa kanya.

"D-Do you have anything to cover my eyes? Ayokong makapaminsala sa aking sumpa." I
heard her footsteps and open and close noise coming from a drawer.

"You may use this veil,"

"Thanks," humarap na akong tuluyan sa kanya.

"But this is new, ilang daang taon nang salinlahi ang puting sumpa. Ikaw pa lamang
sa kanilang lahat ang dinala ng tore sa mundong ito. Kailangan nating bumalik sa
hari, he's been dying to know the situation from the other outside world." Kumunot
ang noo ko. 3

"Talagang may ibang mundo bukod sa mundo ng mga bampira at sa mga tao?" 1

"There are a lots of world, woman. Ikaw na lamang ang magugulat." Muli kaming
lumabas na silid. 7

Inaasahan ko na maraming taga sunod ang makakasalubong namin pero nababalot lamang
ng kadiliman ang buong paligid.

Nang makarating kami sa silid ng hari ay kasalukuyan na silang nakaupo ni Finn at

kapwa na ang mga ito umiinom ng dugo.

The woman sat on the King's lap. I rolled my eyes when Finn tapped his lap asking
me to do the same, hindi ko siya sinunod. 52

Pero inabot niya sa ilalim ng lamesa ang aking kanang kamay. 2

"You're beautiful," bulong nito.

"I heard that both of you used the tower to enter this world." Manimula ng hari.

Gumala ang mga mata ko para hanapin ang kasuotan ko.

"Are you looking for this?" inagat ni Finn ang aklat. Kinuha ko ito at ipinatong ko
sa ibabaw ng lamesa.

"Lorcan gave me this book and this served as the key inside this another world.
Sinabi niya sa akin na posibleng nasa loob ng aklat na ito ang lunas sa aking
sumpa."

"But this is just a normal book in this world, hindi rin ito susi para mabuksan ang
mundong ito." Sagot ng babae.

"But we saw it," halos sabay na sagot namin ni Finn.

"Mapaglaro ang tore, paniniwalain kayo ng kapangyarihan nito sa bagay na minimithi

niyo. You were deceived, walang laman ang aklat na ito kundi isang nobela na siyang
sumikat ilang daang taon na ang nakalilipas." 3

Nanlumo ako sa sagot ng babae. Kung ganoon, anong gustong ipahiwatig ng tore?

Hindi ko namalayaang nayakap ko na ang sarili ko. Sa ilang taon kong pamumuhay sa
loob ng tore ngayon lamang ako nakaramdam ng pangingilabot.

Buhay, buhay ang toreng siyang nagkukulong sa akin.

"Is it possible that the white curse and the tower has a very deep connection?"
tanong ni Finn. 3

"Isa pa rin misteryo, katulad ng asul na apoy na pingangalagaan ng isang dyosa."

Sagot ng hari. 4

"Kung hindi ako nagkakamali ay ikaw ang nawawalang hari ng Parsua, King Tiffone
Lagor Gazellian." Seryosong sabi ni Finn. 4

"Buong akala ng mundo ng mga bampira ay napatay ka ng isang—" umiling ito at

masuyong hinalikan ang buhok ng babaeng nakakalong sa kanya.
"I fell in love," 10

"Typical Gazellian," tipid na sagot ni Finn. 19

"Mukhang marami ka nalalaman sa aking angkan, salamangkero." 2

"Nababalitaan lamang mahal na hari, ngunit minsan ba ay naisip mo ang nakababata

mong kapatid na siyang naiwan para mapamahalaan ang imperyo? King Thaddeus ruled
the whole Parsua Sartorias at his very young age. Iniwan mo siyang may gatas sa
labi mahal na hari."

Ngayon, sa kasalukuyan ay pareho na ang naging sitwasyon ni Haring Thaddeus at nang

anak nitong si Haring Dastan. He's still young ruling an empire. 1

The king laughed.

"Nagbibiro ka salamangkero, kaninong mga gatas ang ibig mong sabihin? Mas nauna
pang manggatas ng babae ang kapatid ko bago pa matutong maglabas ng pangil." 61

The atmosphere changed quickly.Shit. Bakit parang naririnig ko mismo si Finn na

nagsasalita sa katauhan ng haring ito? 2

"Alam kong nang sandaling iwan ko ang kapatid ko, handa na siyang maging hari. Siya
ang itinakdang maghari sa Parsua and it will just create a damn conflict if I
stayed there, masaya na ako ritong pinakasalan ang aking reyna." 2

Pansin ko na may nais pang sabihin si Finn pero pinili niya na lamang tumahimik.

"By the way, how is my brother?" natahimik kami ni Finn nang itanong ito ni Haring
Tiffon.

"He's dead," nabitawan ng hari ang kanyang kopita.

"Hindi magandang biro, salamangkero."

"Ang kamatayan ay hindi isang biro, he was killed." Seryosong sagot ni Finn.

"H-How? W-Why?" naguguluhang tanong ng hari.

"Allow me to ask you something my lord, are we on past?" tanong ni Finn.

"Hindi, mabagal ang takbo ng oras sa mundong ito. Higit na mabagal sa mundo ng mga
tao." Sumabat na ang babae.

Huminga ako nang maluwag dahil sa narinig kong sagot. Ayokong bumalik sa nakaraan,
ayokong baguhin ang totoong takbo ng kasalukuyan. 1

"Saang tore kayo dumaan?" kapwa kami natigilan ni Finn sa tanong ng hari.

"Saang tore?"

"Hindi lamang isang tore ang magdadala sa inyo sa mundong ito. There are seven
different towers, at pili lamang ang mga nilalang na nakakaraan sa mga lagusan. O
tamang sabihin, na pumipili lamang ang tore ng mga nilalang na nais dalhin rito."
Paliwanag ng babae. 1

"I was sealed by the vampires of Lodoss, hindi ko alam kung saang partikular na
isla nakalagak ang tore. Finn, papaano ka nakarating sa tore? Saan ka nagmula?"
bahagyang nasamid si Finn nang siya ang tanungin ko.

"I-I was from—oh god, I forgot, hindi ko na matandaan. Ang tangi ko lamang ginawa
ay tumakbo mula sa mga kalaban, hindi ko na maalala ang mga lugar na dapat kong
tandaan." 7

"But why the tower brought them here Tiffon? Anong tore?" nanatili lamang nakatitig
sa amin ang hari.

"Hindi nyo ba nalalaman na sa sandaling masira ang toreng pinanggalingan nyo ay

kailanman ay hindi na kayo makakalabas pa?" 1

Suminghap kami ni Finn sa sinabi ng hari.

"Walang mangyayaring masama sa tore, we're actually at peace during my longs years
staying inside the tower."

Tumayo na ang hari at humarap sa bintana, nanatili sa upuan ang babae at piniling
titigan kami ni Finn.

"How can you say that? Tatlo mula sa pitong tore ang sunod sunod na pinaguho ng
iba't-ibang mga imperyo sa kaalaman nilang sa mga tore mismo nagsisimula ang puting
sumpa." 74

--

VentreCanard

Chapter 25 9

Kapwa kami nakatitig ni Finn kay Haring Tiffon.

"Isa ang toreng siyang dinaanan ko ang kanilang pinaguho, dahilan kung bakit hindi
na ako kailanman makakalabas pa nang mundong ito. Ngunit hindi ko ito
pinagsisihan." Masuyong sumulyap ang hari sa babaeng nakaupo sa harap namin.

"Nais ko nga palang ipakilala sa inyo ang prinsesang bumihag sa akin, ngayon ay
siyang aking reyna. Lumina Gazellian." Sabay kaming tumungo ni Finn biglang
pagbibigay galang. 1

Pero mabilis rin ibinalik ni Finn sa usapan ang atensyon naming lahat.

"Isa lamang ang ibig sabihin nito, kailangan naming makabalik sa tore sa lalong
madaling panahon."

"Maaari, ngunit papaano?" tanong ng hari.

"Papaano? Hindi ba at kayo mahal na hari ang lubos na dapat may alam nito?"

"Si Lorcan pa lamang ang nagagawang magpabalik-balik sa dalawang mundo." Sagot ni

reyna Lumina. 2

"Saan siya dumadaan?" nagtatakang tanong ko.

"Walang nakakaalam," sagot ng hari.

Natigilan na kami ni Finn sa sinabi ng hari.

"Maaari ka ritong manatili, hija. Oo, kinatatakutan ang puting sumpa sa mundong ito
pero hindi ito katulad ng pinanggalingan mo na kailangan ka pang pagmalupitan. You
can stay here where you can feel the presence of freedom."

Ngumiti ako nang sabihin ito ng reyna, makakaranas na ako ng kalayaan na siyang
pinakamimithi ko.

Masaya akong lumingon kay Finn pero hindi katulad ko mukhang hindi siya nasiyahan
sa narinig namin.

"Lalabanan namin ang sumpa, lalabas kami sa tore ni Kalla. Makakaranas siya ng
kalayaan sa mundong pinanggalingan namin."

"Finn hindi na natin kailangang magpakahirap pa, sa mundong ito hindi na ako
matatakot, hindi na natin kailangan sumugal, hindi na nila ako titingnan bilang
isang halima—" hindi ko na itinuloy ang sasabihin ko nang pumasok na sa isip ko ang
bagay na kinatatakutan ko.

Bakit ko nga ba kailangang isama si Finn sa mundong hindi naman siya nararapat?

Wala siyang sumpang katulad ko, wala siyang dapat katakutan, hindi siya naghahangad
ng kalayaan dahil meron na siya nito.

"Kalla, ilalabas kita sa tore." Nang lumingon na siya sa akin ay ramdam ko na ang
pamamasa ng sulok ng aking mga mata.

"Finn, hindi ko hinihiling na manatili ka kasama ko.Kung nais mong bumalik sa tore
hahayaan kita, wala akong karapatang pigilan ka." Agad niyang hinwakan ang mga
kamay ko.

"No, ilalabas kita sa tore." Pilit kong tinannggal ang mga kamay ko sa kanya.

"Natatakot na akong lumabas na tore, Finn. Nakakatakot na ako sa mundong kung

tingnan ako ay parang isang halimaw, siguro nga ay may dahilan kung bakit ako
dinala ng tore sa mundong ito. Siguro ay ang mundong ito na ang tatanggap sa akin
sa kabila ng sitwasyon ko."

"Minsan ba ay ipinaramdam ko sa'yo na hindi ka katanggap-tanggap, Kalla?" 4

Hindi ako sumagot sa kanya. Sa halip ay hinayaan ko ang sarili kong maging ibon at
lumipad papalabas ng bintana. Hindi ko na pinansin ang pagtawag niya sa aking
pangalan.

Lumipas lamang ang ilang minuto ay kasunod ko na ang anyong ibon ni reyna Lumina.
Hinayaan niya akong pumili ng direksyon at sinusundan niya lamang ako.

Nang makatanaw ako ng batis ay agad akong lumipad pababa rito at walang atubiling
inulubog ko ang aking anyong ibon at nang sandaling tuluyan nang niyakap ng malamig
na tubig ang aking katawan ay agad akong bumalik sa aking anyo.

Habol ko ang aking panghinga nang umahon ako sa tubig. Katulad ko ay bumaba na rin
ang reyna at nakaupo ito sa malalaking bato sa kanyang kahubaran.

"Bakit mo siya pinagtutulakan? Nakikita ko sa kislap ng kanyang mga mata ang paraan
ng pagtitig sa akin ng hari. Mahal ka ng salamangkero, Kalla."
"He is not my mate, wala akong kapareha."

"Oh,"

Inabala ko ang sarili ko sa paglalangoy sa tubig habang iniisip ang mga sinabi ng
hari.

"Hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako, may buhay ang tore. At hindi lamang
ito iisa, natatakot na akong bumalik sa tore mahal na reyna. Kung ganoon ay hindi
ako nagkakamali, pakiramdam ko ay laging may nakatitig at nagbubulungan sa tore."

Muling bumalik ang kilabot ko sa aking buong katawan.

"Hanggang ngayon ay misteryo pa rin ang mga tore, Kalla. Minsan ay naiisip ko, may
natitira pa kayang daan na siyang maaari naming gamitin sa kabilang mundo? O
sadyang nililinlang lamang tayo ng mga tore sa totoong daan na nakapagitan sa
mundong ito at ng mundo niyo?" 2

Lumangoy ako papalapit sa kanya at naupo rin ako, hinayaan ko ang aking puting
buhok na takpan ang mga dibdib ko.

"Ang isa pa sa katanungan ko, bakit kailangang paghiwalayin ang mundong ito sa
mundong pinanggalingan ko, kung ang mga nilalang na nakatira dito ay gaya rin ng
mga nilalang sa kabila. Hindi naman ito katulad ng mundo ng mga tao, hindi ba?"
umiling ito sa akin.

"There must be a connection between everything. Base sa mga kagamitang naiwan sa

tore ang huling gumamit nito ay isang maharlika." 1

"Maharlika?" halos hindi makapaniwalang sabi nito sa akin. Tumango ako sa kanya.

"Dahil ang nagsalin ng puting sumpa sa akin ay hindi ikinulong sa tore, ginawa
itong sunod-sunurang parang alagang hayop ng mga taga-palasyo." Mapait na sabi ko.

Napamura ang reyna dahil sa sinabi ko.

"Nabasa ko sa isang aklat na ang pinagmulan ng puting sumpa ay isang pamilya na

siyang naging mga bato."

"Isang pamilya?" muli akong tumango.

"We have different pieces of puzzle, the tower, the family, the princess, this
world against my world. Siguradong sa sandaling mapagdugtong-dugtong natin silang
lahat, maaari ko nang malaman ang kasagutan tungkol sa puting sumpa."

"Hindi ko maiwasang humanga sa'yo, papaano at saan mo nakukuha ang mga impormasyong
ito?"

"Ilang taon akong libro lamang ang nakakausap, mahal na reyna. Hindi na nakakagulat
na may mga nabasa ako sa aking pag-iisa." 1

"Kung ganoon ay may mga aklat akong maaaring ibahagi sa'yo, baka sakaling
makatulong sa'yo."

"Maraming salamat," sagot ko.

Natigil kami sa pag-uusap nang makarinig kami ng malakas na pagsipol. Nakita ko ang
pagngiti ng reyna.
"He's calling me, mukhang makakabalik ka naman sa palasyo. Hindi ba?"

"Opo, mahal na reyna." Nag-anyong ibon ang reyna at mabilis itong lumipad sa
himpapawid.

Pinili kong magtagal sa tubig, lumangoy at pagaanin ang pakiramdam ko. Muli pa sana
akong sisisid sa ilalim nang makarinig ko ng pagsipol na wala man lang tono. 46

Hindi ko sana ito papansin nang magpaulit-ulit ang pagsipol nito na gigising na sa
napakaraming ibon na tahimik nang natutulog sa kagubatan. 15

"Finn," naiiling na sabi ko.

Wala siyang tigil sa pagsipol, alam kong ginagaya niya ang hari pero wala talaga
siya sa tono. At alam kong ako ang tinatawag niya. 33

Nag-anyong ibon na ako at hinabol ko ang pagsipol ni Finn pero muli akong namangha
nang makalabas ako ng kagubatan.

Isang malawak at malinaw na karagatan na may banayad na mga alon.

The beauty of the crescent moon reflects the clearness of the water.

Tumigil sa pagsipol si Finn ngunit ang kanyang nagniningas na mga mata ay

nakatunghay na sa himpapawid.

Sa akin.

Pakiramdam ko ay humina ang pagaspas ng aking mga pakpak, dahil sa mga titig ng
isang salamangkerong nakasakay sa isang hindi kalakihang balsa habang may hawak na
dalawang sagwan.

How could he be so handsome and beautiful in the middle of the ocean?

Hindi man lang ito nag-abalang magsuot ng pang-itaas na kasuotan sa kabila ng lamig
ng ihip ng hangin. 1

Tanging ang buwan, ang kislap ng tubig at ang kanyang mga matang nagniningas ang
siyang nagliliwanag sa kadiliman ngayong gabi.

Pinili kong magpatuloy sa paglipad sa himpapawid ngunit binabaan ko ang aking

paglipad.

Finn starts rowing his boat? Tama ba na sabihing isa itong bangka? Parang mahina
ang pondasyon nito. 1

Kahit nasa kaanyuang ibon ako, kitang-kita ko ang bawat paggalaw ng kanyang mga
braso sa tuwing sumasagwan siya.

Napakatipuno ng katawan ng salamangkero.

"You're not going down, Mon Amor?"

Nagpatuloy lamang ako sa pagsunod sa kanyang bangka.

"I told you, hindi kita iiwan. Hindi, Kalla. Alam kong natakot ko nang ipakita ko
sa'yo na hindi ko gugustuhing manatili dito, oo inaamin ko. I have my life away
from this world. But I want to live that life with you."
Tumigil muli ito sa pagsasagwan at nag-angat siya ng tingin sa akin. Binitawan niya
ang kanyang mga hawak at bahagya niyang inangat ang isa niyang kamay.

"Come here, love.."

Hindi na nawala ang paglingas ng kanyang mga mata. Sinimulan kong ipagaspas ang
aking mga pakpak patungo sa direksyon ng salamangkero at lumapad ang ngiti nito sa
mga labi nang tuluyan na akong lumapag sa kanyang mga braso. 3

Hinaplos niya ang mga balahibo ko at lumapat ang kanyang mga labi sa akin.

"Yes, this world might be peaceful. Pero wala rito ang pamilya ko, ang pamilyang
magmamahal sa'yo Kalla." 5

Inilapag niya ako sa kawayan na siyang sinasakyan namin.

"Can I see you?" bulong nito sa akin.

Ipinikit ko na ang aking mga mata at kusa kong ibinalik sa aking anyo ang aking
katawan.

"You are so beautiful, Kalla. Kailanman ay wala akong nakitang halimaw sa'yong
kagandahang." Isinumping nito ang aking mahabang buhok.

I heard a noise from the water until I felt a cold damp on my eyes.

"I have white lace for your eyes, Kalla." Si Finn ang kusang nagtakip sa aking mga
mata.

At hindi na ako natakot imulat ang aking mga mata sinalubong lamang ng kadiliman.

"Watching your whole body is eveything, Kalla. But tasting you is immeasurable." 2

Sabay nitong hinawakan ang mga kamay ko at masuyo itong hinalikan ng kanyang mga
labi.

"Hayaan mong maging saksi ang liwanag ng buwan, ang hampas ng mga alon at ang mga
nilalang ng karagatang ito, sa ating unang pag-iisa. Nawa'y ipagkaloob mo sa akin
ang iyong sarili, aking magandang pag-ibig." 163

-- 1

VentreCanard

SPG

63

Chapter 26 3

Aking magandang pag-ibig, 1

Ang huling mga salita niya ang mas lalong nagkapagpabilis ng tibok ng puso ko.
Dapat ay sinasanay ko na ang sarili ko sa matatamis na salita ng isang
salamangkerong katulad niya.

Finn's words are always sweet, kasing tamis ng isang magandang kalidad ng dugo na
siyang ninanais ng isang babaeng katulad ko.

"Y-You mean here? B-Baka tumaob ang bangka, Finn." Inagaw ko ang kamay ko sa kanya
at marahan kong dinama ang kahoy na siyang sinasakyan namin. 11

I am not dumb about vampire sex. Sa tindi ng pag-iisa ng mga bampira ay maaari pa
itong makasira ng isang palasyo. 42

"Hindi tayo tataob, Kalla." Ramdam ko ang paghawi ng kamay niya sa aking buhok at
nagsimula itong humalik sa aking leeg.

My body reacted with his light touch and madev my neck easily gave in. But I want
to convince him some more, not here, not in this place. 1

"Your boat is not reliable—" nang makita ko ito kanina ay parang hindi na ito
tatagal pa sa tubig.

Bakit ito pa ang piniling dalhin ni Finn?

"But I am reliable, Kalla." He whispered. 9

Yumakap ang mga braso niya sa katawan ko habang pinauulanan niya ako ng halik sa
aking leeg.

Napausal ako nang mura kasabay nang mga braso kong kumawit sa kanyang mga batok.
How can I have a debate with him if my whole body is now ready to burn with him?

"A-Are you sure with this?" I asked him nervously.

"More than sure, Mon amor. Isasagwan lang kita, isasagwan sa kaligayahan." Ramdam
ko ang pag-iinit ng pisngi ko nang sabihin niyang ito. 91

Hindi ko akalain na hindi lang mga bangka ang sinasagwan, minsan ay isang babaeng
katulad ko na nakapiring at walang kahit anong saplot sa katawan. 11

"Ibig sabihin ay hindi ka isang salamangkero sa mga oras na ito, Finn." He

teasingly licked my lips. Nangangatal ang mga kamay ko habang gumagapang sa kanyang
mga balikat.

Bahagya siyang tumawa sa sinabi ko.

"Isa akong mapusok na bangkero sa mga oras na ito. At isagwan ka ang siyang nais
ko." Halos mapatili ako nang agad niya akong binuhat at iupo sa kanyang kandungan.
41

Bigla na lamang nawala ang lamig ng hangin sa bawat pagdikit ng aming mga balat.

Sinubukan kong kapain ang katawan ni Finn. His body is too firm and hot. Tumigil sa
paglalakbay ang kanyang mga kamay sa akin at hinayaan niya muna akong gawin ito sa
kanya.

Mas hinapit niya ako dahilan kung bakit dumikit ang katawan ko sa kanya. I liked my
lips, alam kong nakatitig siya sa akin. 1

"Napakatipuno ng katawan mo, aking bangkero." He chuckled. 1

"Ngunit mas nakakabaliw ang 'yong kagandahan sa ilalim ng sinag ng buwan, Kalla."
My body shivers with pleasure when his fingertips travel from my neck down to the
middle of my breast down to my stomach down, down and down. 13
"F-Finn.."

Tumigil ang mga kamay ko sa paggala sa kanyang katawan at pinili kong ilagay ito sa
kanyang mga balikat para alalayan ang sarili ko.

He's now massaging my opening and my damn hot body is following his movement.

"F-Finn.." ipinatong ko na ang noo ko sa balikat niya. Damn, he's still teasing me
but I felt so weak.

Buong akala ko ay itutuloy na niya pero inalis niya ang kamay niya rito at muling
pumulupot sa aking bewang.

"Not now babe," iritado ko itong kinalmot sa kanyang likuran. He groaned. 13

"Impatient woman," 5

Habang dinadama namin ang bawat paghinga ng isa't-isa, ramdam ko pa rin ang
paghampas ng alon dahilan kung bakit nadadala ang aming balsa.

Our lips met again, mariin at halos hindi na namin pakawalan ang labi ng isa't-isa.
I gave him an entrance making his tongue twist erotically with mine. Wala kaming
tigil sa sagutan ng mga halik nang mas bumaba muli ang kanyang mga labi.

Mas itiningala ko ang aking sarili para mapagbigyan ang kanyang kasagutan. And as
lips get lower my moans are getting louder. I lead his head, caress his hair and
bit my lower lips when his mouth covered my left breast.

"Oh..Finn.." I kissed his hair as his lips moves from one of my breast to another.
2

I am at lost, the feeling and warmness of his mouth on me is madness. I don't want
him to stop.

"Finn.." I called his name again as I pushed his head on my breast. His nipped,
sucked and bit it teasingly making my whole body convulsed.

Nasa itaas na bahagi pa lamang si Finn ay halos hindi ko na maimulat ang aking mga
mata sa ilalim ng aking mga piring.

All I can feel is pleasure and severe ecstasy. 7

Nang matapos ito sa paghalik sa dibdib ko ay muli niyang nilunod ang mga labi ko
nang nakalalasing niyang mga halik.

He held one of my hands and positioned it to his. Still the powerful and standing,
like a burning torch of fire. 6

"Ang laki ng 'yong pang-sagwan, aking bangkero." Nabalot ng magandang boses ni Finn
na humahalakhak ang kalawakan ng dagat. 87

"That's all for you babe, just yours." He whispered.

He pulled me closer making ours touched each other. Halos sabay kaming napaungol sa
tipid na paglalapat lamang ng mga ito.

Finn captured me and showered me deep kisses again, he even bit my lower lip as I
start rubbing my whole body to his.
"K-Kalla.."

Hanggang sa tuluyan ko nang naramdaman ang paglapat ng likuran ko sa kawayang

bangka.

"I'll bite you babe, where do you want?" halos hindi agad ako makasagot sa kanya
dahil habol ko ang aking hininga.

"A-Anywhere," sagot ko sa kanya. 1

"I like that," bahagya siyang tumawa. "But I changed my mind, I should make you
hotter babe before we drink each other."

I gasped when he pulled me through my thighs.

"F-Finn.."

Buong akala ko ay mararamdaman ko na ang pangil niya mula sa isa sa aking mga hita.
Pero nagkamali ako.

"F-Finn!" I shouted his name when he I felt the slow movement of his tongue on my
entrance. 11

Bahagya akong naggagalaw nang magulat ako.

"Don't move, tataob tayo Kalla."

"Fuck you! Fuck you Finn! Why damn here?!" muling siyang tumawa sa akin. 17

Hindi siya sumagot at muli niyang inabala ang kanyang sarili. My lips parted when
the movement of his tongue went faster. I want to close my legs but both of his
hands are stopping me from moving. Inihawak ko sa mga kawayan ang aking mga kamay.

And when Finn straightened his tongue to make it deeper inside mine, I heard my
loudest moan.

"Ahh Finn.."

Narinig ko rin ang biglang pagkasira ng kawayang hawak ko habang mabibigat ang
paghinga ko. 8

"Kalla, huwag mong sirain ang balsa. Tataob tayo." Gusto ko siyang sipain, bakit sa
balsang masisira!? 21

Sasagot na sana ako sa kanya nang muli niya akong daluhan. We kissed again, yumakap
ang aking mga binti sa kanya habang nasisimula ko nang maramdaman ang bagay na mas
lalo yatang sisira sa balsa. 6

"Bite me," bulong niya sa akin.

Hindi na ako nagsalita pa dahil parang may sariling mga isip ang aking mga pangil
dahil kusa na itong naglabasan, agad nitong hinanap ang leeg ni Finn at sa isang
iglap ay lasap ko na ang magandang kalidad ng kanyang dugo.

"K-kalla.." hinaplos nito ang aking habang buhok habang wala akong tigil sa pag-
inom ng kanyang dugo.

While I'm busy savouring his blood, I felt both of hands on my hips, my fangs
deepened when I felt his squeezed until he slightly lifted me up.

"Bite more to forget the pain babe." Bulong nito sa akin.

As my fangs sink on his skin, the strong burning torch slowly entered my whole
body. 1

"Ahh..Finn.." kuwala ang pagkakagat ng pangil ko.

I can feel the pain and the fullness of my whole body.

"M-Mahahati yata ako Finn." Humihingal na sabi ko. 40

Hindi ito gumagawa ng kilos at hinahayaan niyang masanay ang katawan ko.

"You'll get used to it babe, soon. Because mine will only fits on you. Now bite me
to forget the pain, you're so tight." Marahan niyang hinaplos ang mukha ko. 1

I followed his instruction. We're still in the same position, sitting on his lap
with our body still united as one.

Hinayaan ako ni Finn na uminom ng dugo sa kanya habang sinasanay ang aking sarili
sa aming pag-iisa.

"F-Finn, bite from me too." I embraced him tightly and I let him smell my neck. 1

Alam kong uhaw na uhaw na rin si Finn kaya nang sandaling maramdaman ko ang kanyang
mga pangil sa akin tuluyan na akong nagpaubaya sa kanya.

Sa pagkakataong ito ako ang humaplos sa kanya.

And as I felt and hear the every suck of my blood on his throat, the feeling of
pain down there is slowly fading away.

With my shivering strength, I tried to start moving meeting his fullness inside
mine.

Natigil si Finn sa pagkagat sa akin at napamura ito.

"Damn, binabaliw mo ang isang inosenteng bangkerong katulad ko, Kalla." Sa

pagkakataong ito ay ako naman ang tumawa sa sinabi niya. 66

He stopped drinking and he held my hips helping me to move with his. Our names,
endless moan and shout of passion, hotness, lust as well as..love ignited the fire
in the middle of the ocean.

Kasabay ng paghampas ng mga alon ay ang pagsagwan ng aming mga katawan sa isa't-isa
na punong-puno ng apoy at init ng aming pagmamahalan.

30

--

VentreCanard

SPG 50
Chapter 27
2

Buong akala ko ay mabilis lamang matatapos ang kakaibang uri ng pagsagwan ng isang
salamangkerong biglang naging bangkero.

But I was wrong. 5

Kung saan na kami nakarating dahil lamang sa pagsagwan sa isa't-isa. Literal man o
hindi. 1

Hindi lang alon sa dagat ang siyang tumatangay sa bawat usad ng balsa kundi pati na
rin ang bawat galaw ng aming maiinit na katawan.

And yes, Finn isn't done rowing his paddle. 7

Hindi pa napapagod ang aking bangkero.

"F-Finn.." ilang beses na kalmot sa kanyang likuran ang iginawad ko nang muling
magsalubong ang aming katawan.

As he pushed my body pinning me against the wooden boat the sea water is slowly
embracing my whole body.

I'm torn between excitement, pleasure and nervousness. Na baka sa susunod na

pagsagwan sa akin ni Finn ay tuluyan nang mawasak ang balsang hinihigaan ko. 8

But my whole body is doing the other way around, instead of reminding Finn's
movement, here I am arching my whole body meeting him again and again.

I even encircled my legs around his waist to completely feel his fullness inside
me.

"K-Kalla, inuubos mo ang lakas ng isang hamak na bangkerong katulad ko." Humihingal
na sabi nito. 10

When our lips met again, I can feel the sweat all over his face. O tama ba na pawis
lamang? 5

Naghahalo na ang pawis, tubig alat at ang ilang patak ng aming dugo sa isa't-isa. 8

Habang sinasagot ko ang mga halik ni Finn ay nagawa kong kapain ang balsa na siyang
hinihigaan ko, paliit na ito nang paliit. 1

Humiwalay ako nang halik kay Finn at kumuha muna ako ng hangin nang makahinga ako
nang maayos.

"Tatlong kawayan na ang nasisira, Finn. Lumalakas na ang alon." 2

"What? What K-Kalla, I can't hear you babe." My fangs drop down as he asked me
questions together with his heavy rhythm inside my body. Sinasadya niya! 6

I'm actually giving him fact, mauubos na ang kawayan.

"F-Finn.."

"Yes, K-Kalla..babe.."

"Lumalakas na ang a-alon.."

"Ano ang lumalakas? Ano ang lumalakas?" he asked again. 14

"F-Finn!" I shouted his name when he withdraws his hugely strong torch from me in a
small distance but pushed it again in an instant. 3

I can't name the feeling anymore. Gusto ko siyang tumigil para malaman kung nasaang
lupalop na kami ng karagatan, pero ang parte ng bawat himay ng katawan ko ay
sumisigaw na paulit-ulitin ito ni Finn.

"Should I stop now, Kalla?" I can also hear Finn's heavy breathing.

"N-No..no Finn, continue please. Continue, let this damn boat get wrecked." Nabalot
muli ng tawa ang buong karagatan. 40

Finn never left my body and he chose to use the previous rowing stunts he made. Ang
paraang kung saan lumalakas ang bawat pagtawag ko sa pangalan niya. Withdrawing his
fullness but diving in an instant.

Nang maramdaman niyang naubos ang lakas ko sa pagkalmot sa likuran niya ay

nakarinig ako ng bulong sa kanya.

"Ride me, Kalla." He whispered. 12

He left my whole body but he held my hand to help me sat down. Hindi ko alam kung
anong gusto niyang gawin ko, pero hinahayaan ko na lamang siyang alalayan ako.

I can't see anything, kinakapa ko lamang ang buo niyang katawan.

"W-What do you mean—" 1

"Sumakay ka sa aking sagwan, Kalla." I bit my lower lip hearing these words from
him. 44

Sumakay sa kanyang sagwan. 5

"I'll lay my body babe, I'll wait for you." He led both of my hands on his legs to
familiarize his position.

"C-Can I remove my blind folds Finn? I want to see you."

"Alright, I'll close my eyes babe."

Hindi ko na hinintay na magsalita siya dahil tinanggal ko ang piring sa aking mga
mata.

And there, I saw the most beautiful adonis in perfectly sculptured body from his
closed eyes, his pointed nose, his red swollen lips, his moving adam's apple, his
broad chest, those abs, his sexy v-lines.

AT ang pinagmamalaki niyang sagwan. 17

I bit my lower lip looking to the thing that almost ripped me into two. Sinong
hindi mahahati? Sinong hindi mapapasigaw?

Si Finn the innocent bamboo boater, proudly laying his naked boy. Naulan sa kanyang
ulo ang dalawa nitong braso habang hinihintay ang susunod kong pagkilos. 7

I hate and love him for being an arrogant on bed. On bed? O sa ibabaw ng kawayan na
palutang-lutang sa dagat? 3

"K-Kalla, I'm waiting."

I took a deep breath before crawling slowly on the bamboo boat. I positioned myself
between his legs, I heard his groan when I touched his. 2

And when we finally met again, Finn held both of hands and placed it on his chest.

"Row now babe," tumawa siya sa sarili niyang sinabi. 17

Sumunod ako sa gusto niya. I pushed my hips and swayed it forward repeatedly while
both of my hands are settled on his chest for support.

The whole ocean filled with our moans.

"Faster K-Kalla..faster babe.." 2

Our united body stopped when the boat can't handle it anymore. Tuluyan nang tumaob
at lagas sa pagkakadikit-dikit ang mga kawayan. 30

Nahulog kami ni Finn sa dagat pero nang sandaling kapwa kami umahon sa tubig ay
nabalot ng aming mga tawa ang isa't-isa.

Mabilis kong ipinikit ang mga mata ko sa takot na makatitigan ko si Finn. Agad
yumakap sa akin ang kanyang mga braso habang kapwa na kami tinatangay ng alon.

"I love you, Kalla. You just killed my precious innocence babe." Bulong nito sa
akin. 45

He keeps repeating the word innocent, wala akong nakapa sa kanyang inosente simula
nang ipinakilala niya sa akin ang salitang sagwan.

"Tang-ina mo Finn. You should use something reliable." 53

"What should we do babe? Mas malakas tayo sa alon, I never thought that making love
in the middle of the ocean is something very very—" hindi na siya natuloy dahil
humahalik na naman ito sa aking leeg.

"We're done now Finn, bumalik na tayo."

Binigyan ko lamang siya ng isang halik bago ako nag-anyong ibon. Iniwan ko muna si
Finn at halos napamura ako sa layo ng aming narating.

Papaano ito lalanguyin ni Finn, napakalayo.

Bumaba ako sa dagat at bumalik sa aking anyo, nakahawak na si Finn sa isang piraso
ng kawayan na siyang natira na lamang.

"How's the distance?"

"Isang oras ka maglalangoy, sagwan pa aking bangkero. Sagwan pa sa kaligayahan." 36

"Seriously? Malayo talaga?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Yes, magsimula ka nang lumangoy. Sasamahan kita."

Magsasalita pa sana ito nang nag-anyong ibon na ulit ako. Umiiling na lamang ako
nang makitang nagsimula nang maglangoy ang pasaway na bangkero, o tama ba na
sabihin ko na isa na siya muling salamangkero? 4

Ginabayan ko si Finn kung saan siya dapat lumangoy, sinusundan niya lamang ako nang
malapit na kami sa pangpang ay naghanap ako ng tela na siyang magagamit niya para
takpan ang kanyang malaking sagwan. 7

Tinangay na ng alon ang kanyang pang-ibabang kasuotan.

Umaahon pa lang si Finn ay tangay ko na ang tela na maaari niyang gamitin.

He grinned at me.

"Very possesive, ayaw makikita ng iba." Kung nasa aking kaanyuan lamang ako gusto
ko siyang paulanan ng mura. 1

Pinili kong magpahinga sa kanyang balikat habang naglalakad na siya patungo sa

palasyo ni haring Tiffon.

Sinalubong kami ng mag-asawa na kapwa nakangisi sa hitsura namin ni Finn. I refused

to transform into my true form, ayokong mapahiya. 3

"Saan kayo nanggaling?" tanong ni haring Tiffon.

"Nagsagwan lang kami ng aking mahal, hindi ba Kalla?" lumingon sa akin si Finn.

"Namangka?" tanong ng asawa ng hari. 1

"Nagsagwan," pagtatama ni Finn. 27

"Anong bangka ang ginamit niyo?"

"Balsa ang una kong nakita kaya ito ang aking nadala, ngunit humihingi ako ng tawad
dahil isang kawayan na lamang ang aking naibalik. Napalakas ang aming--- napalakas
ang alon sa dagat." 28

Bakit hindi na lang magpaalam itong si Finn at sabihing magpapahinga na lang kami?

"Kung ganoon ay magpahinga na kayo,"

"Salamat mahal na hari," yumuko si Finn at nagpaalam.

Nang sandaling tumalikod kami sa mag-asawa, dito ko lamang naalala na punong-puno

ng kalmot sa likuran ang lalaking salamangkero. 1

Narinig ko ang tipid na tawa ng reyna. Iritado kong tinuka ang pisngi ni Finn. 16

"Ouch Kalla,"

Nang bumalik kami sa aming kwarto at muli akong bumalik sa aking totoong anyo, dito
ko naramdaman ang buong sakit sa aking katawan. From my upper to lower body.

Ilang beses akong kinatok ni Finn sa aking paliguan at nang sandaling nagtangka
akong tumayo agad akong nakaramdam ng kirot. Hindi ako makatayo nang maayos!

"K-Kalla?"

"F-Finn don't pressure me, lalabas rin ako."

"Can't stand?" 1
"I can stand! Stay there!"

Tumigil sa pagkatok si Finn pero nang mapansin niyang hindi pa rin ako nalabas ay
muli niya akong kinatok.

"I'll go inside Kalla, close your eyes babe. It's alright, I'm sorry for forcing
you. Ilang araw lang naman 'yan."

"Araw?!" 17

Ipinikit ko na ang mga mata ko nang pumasok siya, binuhat na niya ako sa paglabas
sa paliguan at tinulungan niya akong magsuot ng aking kasuotan kahit kaya ko naman.

Tipid akong nakaupo sa kama habang pangisi-ngisi siya sa aking harapan. Nakasuot na
rin ako ng kulambot sa aking mga mata. 2

Nakaupo si Finn sa isang kahoy na upuan habang baliktad na naman ang posisyon nito.
His legs are open while his arms are leaning on the chair back rest.

Nang-aasar itong nakatitig sa akin habang walang tigil sa pagngisi at pagtawag sa

aking pangalan.

"Lalong nagniningning ang 'yong kagandahan kapag babago kang isinagwan, Kalla." 9

"Walang hiyang bangkero," kumento ko. 1

Buong akala ko ay mapupuno lang ng biro ang kanyang mga salita pero alam kong ang
huli niyang sinabing ito ay may malalim na kahulugan.

"Mahal ka ng bangkerong ito at ipinarating ko lang sa'yo gamit ang nakababaliw na

pag-angkin sa'yong katawan na masira man ang lahat-lahat sa akin, hinding-hindi
kita iiwanan Kalla." 73

--

VentreCanard

Chapter 28 8

We settled for few days inside the castle. Wala kaming ibang ginawa ni Finn kundi
abalahin ang isa't-isa na walang iniisip.

Natutulog si Finn sa aming silid nang iwan ko siya at isiping maglakad-lakad muna
sa palasyo. Dito ko nakita si Haring Tiffon na nakatanaw sa bintana habang may
hawak na kopita.

"Haring Tiffon,"

"Kalla, bakit gising ka pa rin sa mga oras na ito?"

"Hindi ako makatulog mahal na hari,"

"Ako rin,"
Nagsimula akong humakbang patungo sa kanya at katulad niya ay tumanaw rin ako sa
malayo. Hindi katulad ng labas ng aking tore, ang kalawakang aking kasalukuyang
pinagmamasdan ay may buhay at kulay.

"Napag-isipan mo na ba ang nais ng aking asawa? Nais ka niyang ampunin at gawing

aming opisyal na anak Kalla." Bumilis ang tibok ng aking puso sa narinig mula sa
hari. 1

Ngunit bigla ko rin naisip ang sitwasyon ng aking tunay na ina, may pag-asa pa
kayang kami ay muling magkasama? O bibigyan ko lamang siya ng matinding suliranin
dahil sa sumpang hanggang ngayon ay wala pa rin lunas.

"Sana ay pag-isipan mo Kalla. Ang aking asawa ay hindi binigyan ng kakayang

magbuntis, ngunit nang minsan ka niyang masilayan nabigyan siya ng pag-asang
makaranas mag-alaga ng babaeng anak. Lalo na at may pareho kayong kakayahan. Hindi
na mahirap sa mundong itong opisyal na ianunsyong isa ka nang ganap na maharlika.
At walang kahit sinong hahamak sa'yo kahit nakadapo sa'yo ang puting sumpa. Sa
mundong ito, bibigyan ka namin ng kalayaan at pagmamahal." 2

Natahimik ako sa sinabi ng hari. Ang kalayaang aking hinahangad ay maaari niyang
ibigay sa akin at wala akong ibang nilalang na madadamay.

"Iniisip mo ba ang kapakanan ni Finn?" tumango ako sa hari. 1

"Magaan ang loob ko sa salamangkerong kasama mo Kalla, ngunit hindi naman siguro
lingid sa kaalaman mong ang kahit sinong may hawak ng puting sumpa ay walang
kakayahang makilala ang kanilang kapareha. Hindi ba?" muli akong tumango sa hari.

"Kung mananatili ka rito, mahahawakan mo na ang kasiguraduhan ng 'yong kalayaan.

Pero sa sandaling muli kayong lumabas ni Finn sa mundong ito, masisigurado mo ba na
ikaw ang babaeng itinakda sa kanya? Nais ko lamang iparating sa'yo na iba ang lakas
ng koneksyon ng dalawang bampirang itinakda sa isa't-isa. Oo at mahal nyo ang
isa't-isa sa mga oras na ito pero sa sandaling makilala na niya ang talagang
babaeng itinakda sa kanya, bigla na lamang mawawala ang inaakala niyong pagmamahal.
He'll leave you with your wrecked heart and the white curse with you." 18

Humigpit ang hawak ko sa hamba ng malaking bintana, lahat ng sinasabi ng hari ay

tama.

"Sa sandaling makilala mo ang 'yong kapareha Kalla, siya at tanging siya na lamang
ang 'yong maririnig at makikita. At sa pagkakataong mangyari 'yon sa salamangkerong
kasama mo, naiisip mo na ba ang 'yong kahihinatnan?" bumigat ang pakiramdam ko sa
sinasabi ng hari. 1

"Mahal na hari, masama bang umasa na sana ako talaga? Masama ba na sana mawala ang
puting sumpa para malaman kong ako talaga ang itinakda sa kanya?" 4

"Hindi masamang umasa Kalla, ngunit sinasabi ko sa'yo ang katotohanang wala pang
nakatakas sa hagupit ng puting sumpa. At ngayong may lugar at palasyong handang
tumanggap sa'yo sa sitwasyong nagkulong sa'yong kalayaan, hindi mo pa ba ito
tatanggapin?" 1

Hindi na pinahaba pa ng hari ang aming usapan at nagpaalam na ito sa akin. Sinabi
nitong hihintayin niya ang aking kasagutan dahil malugod niya akong tatanggapin
kasama ng kanyang asawa.

Bumalik ako sa silid namin ni Finn at ilang minuto ko siyang pinagmasdan.

"Papaano kung hindi nga ako?" Hanggang ngayon ay wala kaming panghawakan ni Finn. 7
Kinabukasan ay naging abala na kami ni Finn sa paghahanap ng kasagutan sa aming
gagawing paglabas sa mundong ito. Hindi man ako makapaniwala, kasalukuyan ay
nakikita kong nakaupo sa harap ng malawak na lamesa si Finn habang abalang
nagbabasa ng mga aklat mula sa palasyo.

Gustong-gusto na nitong makalabas sa mundong ito.

"F-Finn.."

"May nakita ka na?" tanong nito sa akin.

Natigil ito sa pagbuklat ng mga pahina nang makita niyang nakatitig ako sa kanya.

"Kalla, hindi ba at napag-usapan na natin ito?" hinawakan niya ang aking kamay.

"Finn, papaano kung hindi talaga ako? Hindi talaga tayo?"

"Ito na naman ba tayo, Kalla?"

"I am just stating the fact,"

"Ngayon ka pa ba susuko, Kalla? I-I just discovered something."

"Something?"

"Maaaring maalis ang puting sumpa sa'yo." Suminghap ako sa maganda niyang balita.

"P-Paano mo nalaman?"

"I read, nagbasa ako nang nagbasa." Kaya ba tulog na tulog ito nitong nakaraan? Ito
ang pinagkaabalahan niya nang nagpaalam siya sa akin na mawawala siya ng ilang
araw? 8

"P-Paano kung ganoon?"

"The white curse can be healed by a certain priestess but the curse will be
transferred to her unborn child." Napatayo ako sa sinabi ni Finn. 45

"W-What?! Mandadamay tayo ng inosenteng bata, Finn?! Naririnig mo ba ang sarili

mo?"

"But the priestess has a blood that can heal any kind of curse, may posibilidad na
hindi tumalab ang puting sumpa sa magiging anak nito. May patak rin ng dugo ng mga
dyosa ang babaylan, siguradong hindi ito pababayaan." Hindi pa rin pumasok sa isip
ko na gugustuhin ang paraang ito. 24

"F-Finn, are you that desperate? Hindi ko kayang gumamit ng ibang nilalang para sa
sarili kong kaligayahan. Lalo na kung isang inosenteng bata ang pag-uusapan. Anong
klaseng libro ang nagturo nito sa'yo?!" I shouted.

Hindi ko gusto ang mga sinasabi niyang ito.

"Then, what? K-Kalla that's the only way that we can remove the curse from you.
Dahil kung sa ibang bampira natin isasalin ng sapilitan, hindi kakayanin ng
kanilang katawan at magiging bato lamang sila, babalik lang sa'yo ang sumpa." 3

"Saan? Paano mo nalaman? Papaano mo nalaman na nagbubuntis na sa mga oras na ito

ang babaylang sinasabi mo?" 1
"I have my own ways, Kalla. Kailangan na natin makalabas sa mundong ito. We'll
break the curse."

"F-Finn, hindi sa paraang nalalaman mo. You are too desperate!" bigla na itong
tumayo at napapikit ako nang ihampas niya sa lamesa ang kanyang dalawang kamay. 2

"Papaano ako hindi magiging desperado Kalla?! I heard it! I fucking heard it!
Titigil ka sa lugar na ito? Tatanggapin mo ang alok ni Haring Tiffon? Magpapaiwan
ka sa akin? Hindi ka sasama?! Hindi ba at sinabi ko sa'yong ilalaban kita? Or you
just wanted to be a royalty?!" biglang kumulo ang dugo ko sa ibinatong salita sa
akin ni Finn. 8

How could he? 1

Isang malakas na sampal ang lumipad sa mukha ni Finn kasabay ng pagtulo ng aking
mga luha.

"Sa tingin mo ay pinangarap kong maging isang maharlika?! Sa tingin mo ay may

naging magandang naidulot sa akin ang pag-iisip sa salitang maharlika?! I am damn
locked inside this curse because of those royalties!" sigaw ko sa kanya. 2

"At kung tatanggapin ko ang alok ni Haring Tiffon, Finn hindi 'yon dahil sa
posisyon at karangyaan! Gusto ko nang kalayaan. Hindi mo ako naiintindihan Finn,
hindi mo kailanman maiintindihan ang naramdaman ko sa mga salitang ibinigay sa akin
ni Haring Tiffon. He gave me hope, new life away from pain. Finn, hindi mo
naranasan ang mamuhay mag-isa sa tore, hindi mo naranasan ang lumuha gabi-gabi,
hindi mo naranasan ilang beses matulala mag-isa, hindi mo naranasan na ilang beses
na humiling na sana mamamatay ka na lang. Ilang taon akong nakakulong, ilang taon
akong mag-isa, ilang taon akong namuhay sa kalungkutan. Sa tingin mo ba Finn,
maiisip ko pang maging isang maharlika sa lahat ng naranasan ko?" his face
softened. 9

"K-Kalla, I'm sorry. I was just doing this for you. Hindi si Haring Tiffon at ang
mundong ito ang magpapalaya sa'yo, ako. Please cooperate with me, kailangan na
natin lumabas rito. King Tiffon and his wife is not helping at all."

"Papaanong hindi nakakatulong, Finn? Lahat ng pabor ay kaya naming ibigay kay
Kalla." Pagsabat ni Reyna Lumina, kasama na nito si Haring Tiffon.

Biglang nag-iba ang awra ni Finn at marahas itong lumingon sa mag-asawa.

"You gave her the wrong idea. Hindi namin problema ni Kalla, kung hindi kayo
magkaanak!" 8

Sa sobrang bilis nang pangyayari nakita ko na lamang ang katawan ni Finn na lumipad
sa matigas na pader ng palasyo. Kapwa kami nagulat ng reyna dahil dito.

"Huwag kang bastos at walang respeto sa aking teritoryo. Tinanggap kita nang maayos
at hindi ko pinauunlakan ang pananatili ng mga bastos sa aking kaharian. Ngayon ko
na kailangan ang 'yong desisyon Kalla."

Umawang ang bibig ko sa sinabi ng Hari, nagsisimula nang bumangon si Finn mula sa
pagkakalipad ng kanyang katawan.

"K-Kalla, let's go. Bumalik na tayo sa sarili nating mundo, hayaan mo akong
magpalaya sa'yo." Inilahad sa akin ni Finn ang kanyang kamay. 2

"Hahayaan mo siyang sirain ang kinabukasan ng isang inosenteng bata, Kalla?"

Agad nagningas ang mga mata ni Finn at lumabas ang mga pangil nito. Malakas niyang
sinigawan ang reyna.

"You fucking shut up bitch!" 24

Lalong pumutok sa galit si Haring Tiffon at sumugod muli kay Finn, ngunit sa
pagkakataong ito ay agad nang nakaiwas si Finn.

But the king si faster. Agad nitong nahawakan sa leeg si Finn at itinalang sa ere.

"Tiffon no!" sigaw ng reyna. Nagniningas na ang mga mata ng hari at alam kong hindi
na ito mag-aalinlangang patayin si Finn.

Tuluyan nang kumawala ang aking mga luha.

"F-Finn, umalis ka na. Iwan mo na ako, umalis ka na! Umalis ka na!" 106

--

VentreCanard

Chapter 29 5

Curse is the vampire's greatest enemy. Maybe they ruled this world and can
overpower the other life being, but vampire's weakness is considered to be the
cruelest pain. 1

Walang bampira ang binigyan ng abilidad labanan ang kahit anong sumpa at kailanman
ay walang bampirang nanalo dito na walang tulong ng ibang lahi. 8

Ngunit habang tumatagal at lumilipas ang mga panahon may nananatili pa kayang ibang
nilalang na handang tumulong sa katulad kong bampira? 2

Our creature is forever hated.

Isang bagay na kailanman ay mahirap tanggapin, dahil ang pagkakamali ng isang lahi
mula sa nakaraan ay dala-dala na rin namin ngayong kasalukuyan.

Halos madurog ang puso ko habang pinagmamasdan ang dugong umaagos mula sa mukha ni
Finn. 5

If I could just cure him with my kisses, if I could just make this curse away from
me. Kung maaari ko lamang patunayan na pag-aari ko ang salamangkerong ipinaglalaban
ko ngayon.

But I can't be selfish, karapatan niya ang kalayaan.

"Haring Tiffon, maaari ba na bigyan nyo kami ni Finn ng oras para mag-usap?" pansin
ko na nanghihina na si Finn.

Ayokong lubos pa siyang masaktan, tama ang mag-asawang hari at reyna. Mas
makabubuti para sa akin na manatili dito at hayaan na lamang si Finn na maging
malaya para kilalanin ang babaeng talagang itinakda sa kanya. 4
Lumapit na si Reyna Lumina sa kanyang asawa para ilayo ito kay Finn. Sinaway na ng
reyna ang kanilang mga kawal at sinabing hayaan na lamang kami.

Hindi rin nagtagal ay kami na lamang ni Finn ang naiwan sa loob ng silid.
Nahihirapan pa itong tumayo, nag-iwas ako ng tingin sa kanya sa likuran ng aking
kulambong panakip.

"K-kalla, please? Bumalik na tayo sa tore. Hindi rito ang mundo mo, hindi rito ang
mundo natin. Sumama ka na sa akin, huwag ka magpabulag sa mag-asawang 'yan."
Nahihirapang sabi nito. 5

"Shut up Finn, please? Tama na. Hanggang dito na lang ang kaya kong paglaban,
natatakot akong sumugal, natatakot ako sa pwedeng mangyari lalo na at walang
kasiguraduhan. Natatakot akong muling mag-isa." Nagpatakan na ang mga perlas mula
sa aking mga mata. 2

"Sino? Sinong nagsabi sa'yong iiwan kita Kalla? Ang mag-asawa ba? Nais ka lamang
nilang agawin sa akin, nangako ako sa'yong hinding-hindi kita iiwanan." Halos
magmakaawa na sa akin si Finn. 3

Nang nag-akma siyang hahakbang patungo sa akin ay umatras ako. 2

"H-Huwag ka nang lumapit sa akin, Finn. Binigyan na kita ng pabor, pinalalaya na

kita. Walang kaligayahan sa babaeng katulad ko, laging may nakapagitan sa ating
dalawa, may limitasyon at walang katapusang komplikasyon. Umalis ka na at hanapin
ang babaeng itinakda sa'yo." Sinasaksak ng sarili kong mga salita ang nahihirapan
kong dibdib. 3

"Pabor? Pabor ba ang tawag dito? Kalla! Pinapatay mo ako! No, hindi ako hihiwalay
sa'yo, patayin muna nila ako. Hindi ako hihiwalay Kalla. Ano ba itong mga sinasabi
mo? Masaya naman tayo, hindi ba? May mali ba akong nagawa sa'yo Kalla? Tell me,
babaguhin ko. May ayaw ka ba sa ugali ko? Tell me, babaguhin ko Kalla." 42

Mahigpit akong umiling sa kanya, halos lahat ng katangian ng isang lalaking

karapat-dapat mahalin ay nasa kanya. Wala nang hihilingin pa ang babaeng nagmamay-
ari sa kanya. 1

"Finn, huwag na natin pahirapan pa ang mga sarili natin. Hanggang dito na lang
tayo, hanggang dito na lang." Nanghihinang sagot ko. 2

"Ano ba Kalla?! Anong hanggang dito na lang?!" napapikit ako sa lakas ng sigaw niya
sa akin.

Ito ang unang beses na nakakita ako ng matinding galit mula sa kanya.

"I don't care about the fucking mate thing! Ikaw! Ikaw! Ikaw ang mahal ko, sumama
ka sa akin. Kung ayaw mong sumama nang maayos, sapilitan kitang isasama sa akin!"
11

Kinabahan ako sa sinabi niya, anumang oras ay papasukin kami ni Haring Tiffon dahil
sa mga sinasabi niya.

"Finn, respetuhin mo ang desisyon ko. Umalis ka na, iwan mo na ako rito. Ako ang
siyang nararapat sa mundong ito at ikaw naman ay may kalayaan. Hindi ka nararapat
matali sa isang babaeng may sumpang katulad ko." 1

"W-What?! Paulit-ulit ka na lang Kalla! No! Aalis na tayo dito!" marahas nang
lumapit sa akin si Finn at hinawakan niya ang braso ko.
Pilit kong inaagaw ang sarili ko sa kanya.

"Finn, nasasaktan ako. Bitawan mo ako, tama. Let's end this." Hindi niya ako
pinakinggan sa halip ay binuhat niya ako at inilagay sa kanyang balikat.

"Finn, ibaba mo ako! Ibaba mo ako! Hindi ako sasama sa'yo!"

Muling nabuksan ang pintuan, iniluwa nito ang hari. Agad tumilapon ang katawan ni
Finn at sinalo ng hari ang katawan ko. 9

Dinala ako nito sa kanyang likuran at muli niyang hinarap si Finn. Sa pagkakataong
ito ay nagniningas na ang kanyang mga mata dahil sa matinding galit.

"Finn, huwag ka nang lumaban. Utang na loob, hindi na ako sasama sa'yo."

"Don't say that, wala akong naririnig. Hindi mo ako pinagtatabuyan Kalla, hindi mo
ako pinagtatabuyan. Mahal mo ako, hindi ba?" 9

"No Finn, I just used you. Umalis ka na! Masaya na ako rito! Nagamit na kita! Mas
higit na makatutulong sa akin ang mundong ito at hindi ikaw 'yon!" sigaw ko sa
kanya. 32

Natulala ito sa sinabi ko. 1

Kusa na lamang nagiba ang mga pader at halos manlaki ang mga mata ko nang makakita
ako ng apat hanggang anim na mabalahibong mga halimaw na may malalaking pangil. 9

"What the—mga embargo?" rinig ko ang bulong ng hari. 1

"You brainwashed her! My Kalla won't say those words! How dare you Tiffon?! Anong
karapatan mong lasunin ang babaeng mahal ko?!" 1

"H-he's uncontrollable, anong klaseng mga nilala ang mga 'yan Tiffon." Nakalapit na
sa akin si Reyna Lumina habang hawak ang balikat ko.

"Makakapatay ako! Ibigay mo sa akin si Kalla! Hindi siya nararapat sa mundong ito!"
5

Naglabasan na ang mga pangil ni Finn at sumunod sa likuran niya ang mga halimaw.
Anong klaseng kapangyarihan ang mayroon siya? Ano itong ipinakikita mo sa amin
Finn. 2

"Lumina, umalis na kayo ni Kalla dito!" 1

"Kalla, let's go."

"Mahal na reyna, hindi maaari. Kailangan ko munang manatili dito, you should go.
Kayo ang higit na delikado sa mga oras na ito."

"Lumina!" agad humarang sa amin ang hari nang may halimaw na muntik nang sumugod sa
reyna.

Malaki ang galit ni Finn sa mag-asawa.

"Mahal na reyna," nagdatingan ang ilang mga tagasunod at sapilitan na ng mga itong
inilabas ang reyna.

Hindi tulad ng unang nangyari, nanatiling nakatayo ang hari at nakatitig kay Finn.
"W-Who are you? Anong koneksyon mo sa Sartorias?" 6

Hindi sumagot si Finn sa halip ay sunod-sunod sumunod ang mga halimaw sa hari.
Napasigaw na lamang ako sa takot ngunit agad natauhan ang hari at nakipaglaban sa
mga ito.

Inilayo ng mga ito ang hari sa akin para mabigyan ng daan si Finn patungo sa akin.

Ilang beses akong napahakbang paatras. Nag-iba ang malambing at mahinahong Finn na
nakilala ko.

"Finn, anong nangyayari sa'yo? Ano ito?"

Nang muling pumatak ang mga perlas mula sa aking mga mata ay nawala ang mga pangil
ni Finn, bumalik sa pagiging itim ang kanyang mga mata at biglang naglaho ang mga
halimaw.

"Gazellian! Anak ka ni Thaddeus!" 24

Kumunot ang noo ko sa sinabi ng hari. Hindi ito pinansin ni Finn at patuloy ito sa
paglalakad patungo sa akin.

Nang abot kamay na niya ako ay hinawakan niya ang dalawa kong kamay.

"Bumalik ka na sa akin, Kalla. Mahinahon na ako, ang saktan ka ang huling bagay na
gagawin ko." Dinala nito sa kanyang mga labi ang aking mga kamay. 4

"Wala akong narinig sa mga sinabi mo, alam kong mahal mo ako. Sumama ka na sa akin
Kalla." 9

Nagsisimula nang sumakit ang ulo ko, nakakarinig ako ng unggol ng mga halimaw
ngunit wala na naman ang mga ito sa aking harapan, paulit-ulit nagpapakita ang
halakhak ni Haring Thaddeus. 4

Ang daming pangyayari ang nagpapakita na hindi pamilyar sa aking nakaraan. Ang mga
ngiti ng hari, ang kanyang regalo sa aking kaarawan, ang paulit-ulit niyang
pagligtas sa akin at pagkukwento sa kanyang pamilya.

Pilit kong pinilig ang sarili ko, bakit ito ang nakikita ko sa sitwasyong ito?

Dahan-dahan kong tinanggal ang mga kamay niya sa akin.

"Sana'y binigyan ako ng pagkakataong muling makita ang nakaraan, mga panahong
maaari pa tayong magsaya Finn sa sandaling magkahiwalay na tayo. Hindi ako
makakasama, salamangkero. Iwan mo na ako." 11

Inaasahan ko nang hindi siya sasang-ayon sa sinabi ko, ngunit bigla na lamang akong
nakaramdam nang matinding sakit sa aking ulo hanggang sa makarinig ako ng mga boses
at makakita nang malilinaw na mga alaala. 2

"Sino ang pinakamakisig na prinsipeng iyong nasilayan?" 7

"Rosh?" pangalan ng prinsipe ng Deltora ang una kong nakilala. Ano itong nakikita
ko? 17

"Kalla.." inalalayan na ako ni Finn.

"Pugutan ng ulo ang babaeng 'yan!"

"You may cry but walk like a royalty and be my princess tonight."

Tumulong muli ang perlas sa aking mga mata nang makaalala na ako.

"Let my own symbolism witnessed our first bite together, Mi amor." Unang kagat
namin ni Finn sa isa't-isa.

Kusa akong nag-angat ng tingin kay Finn. He's my mate. He's my damn mate.
Nagtatanong ang kanyang mga mata sa akin. Bakit siya nagsisinungaling? Bakit hindi
niya sinasabi sa akin na anak siya ni Haring Thaddeus? 12

"Paligayahin mo ako ngayong gabi, Kalla. I want to own you tonight."

Gabi kung kailan kami nagsama sa palasyo ng Sartorias. May naalala ba si Finn sa
mga nakikita ko?

"I'm sorry for forcing you, hindi na kita pipilitin."

Hanggang sa dumating ang mga alaaala ko sa nakaraang ipinahiya at binato ako ng mga
konsehong nagmula ng mga paratang na kailanman ay hindi ko nagawa.

"Nasa unahan ang kerida! Hindi mo na ikinahiya ang imperyo natin?! Pati ang Hari ng
Sartorias ay isinama mo sa mga inakit mo!" 1

"Maduming babae, halos galawin siya ng lahat ng mga lalaking bampira sa Lodoss!"

"Hindi totoo 'yan! No, no, don't listen to him Finn."

Dapat ay masaya ako sa mga oras na ito sa kaalamang si Finn ang lalaking itinakda
sa akin pero ngayong nakita ko ang nakaraan. Nagpatong-patong na ang sakit. 1

"Kalla, sumama ka na sa akin. Itatakas kita , Deltora will accept you. Be my

sister, become a Le'Vamuievos."

Si Rosh lang ang naniwala sa akin, kahit si Finn na siyang itinakda sa akin ay
pinagdudahan ako. Hindi man lang siya tumulong na itakas ako at ngayon ay dala-dala
ko na ang puting sumpa mula sa paratang na sana ay hindi niya pinaniwalaan. 1

Isang malakas na sampal ay ibinigay ko kay Finn kasabay nang walang katapusang luha
mula sa aking mga mata. 1

"Umalis ka na! Utang na loob Finn! Hindi kita kailangan! Ayoko nang makita ang
mukha mo!" 112

--

VentreCanard

Chapter 30 3

With his confused eyes, Finn looked at me with pain. Alam kong posibleng hindi niya
pa naalala at tanging ako pa lamang ang nakakaalala ng lahat. 3

But that doesn't give him an excuse. He shouldn't doubt his own mate, dahil kahit
anong masasamang bagay na ibato niya sa akin noon siya lamang ang paniniwalaan ko.
7

Nagsimula nang magpaulit-ulit sa akin ang lahat. If he just trusted me and

protected me during that time, hindi sana ako nakatanggap nang ganitong sumpa. 17

But among those vampires in Parsua, only Prince Rosh appeared. Pinagtanggol ako
nito at pinagkatiwalaan.

Pero ang sarili kong kapareha? Nag-alinlangan pa ito sa akin. 2

Kaya ba hindi niya sinasabi sa akin na isa siyang prinsipe? Dahil sa posisyon ko?
Dahil isa akong bampirang walang dugong maharlika?

"H-Haring Tiffon, please." Halos magmakaawa ako sa hari.

"K-Kalla, what is wrong with you? Hindi ako aalis na hindi ka kasama." Tinalikuran
ko na ito.

Ramdam ko na nais niya akong abutin ngunit bigla na muling humarang si Haring
Tiffon.

Bago ko pa man makita ang magiging labanan sa pagitan nila ay agad na akong tumakbo
papalabas ng silid.

Walang tigil sa pagtawag sa aking pangalan si Finn pero hindi ko na tinangka pang
lumingon pabalik sa kanya.

Sinalubong ako ng reyna at dito ko ibinuhos ang lahat ng sakit na dinadala ko.
Walang humpay sa pagpatak ng mga perlas sa sahig habang inaalala ang nakaraan.

"He is my mate, siya ang lalaking itinakda sa akin." Naguguluhang tumitig sa akin
ang reyna.

"What? Kalla, hindi ko maintindihan. Papaano?"

"I've seen the past, I whispered to my heart. Until it revealed everything." I told
her everything from the past.

Suminghap ito sa sinabi ko.

"T-Then don't tell me, Finn is Tiffon's nephew. He's also a Gazellian." Tumango ako
sa sinabi ng reyna.

"At hanggang ngayon ay katanungan pa rin sa akin kung bakit niya itinatago sa akin
ang katauhan niya. This isn't fair at all, I gave him everything I have. Ibinigay
ko ang lahat-lahat sa kanya. But he can't even give me his real identity, na parang
natatakot siya sa uri ko." 8

"That's why Tiffon was hesitant to hurt him, lukso ng dugo. Nakikilala niya ang
sarili niyang kadugo, he's a Gazellian."

Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusap nang reyna nang biglang pumasok sa silid ang
hari.

"Where is he?" tanong ng reyna.

"Unconscious, he tried to manipulate me with his ability. But it backfired, nawalan

siya ng malay. He can't fully use his own power. Don't worry, I exiled him in
somewhere safe. Sa ngayon ay hindi ka niya magugulo, Kalla."
Napayuko ako sa sinabi ng hari. I really don't know what to say anymore.

Pansin ko na nangangatal ang kamay ng hari habang nagsasalin ng dugo sa kanyang

kopita.

Unconscious?

"What happened there, Kalla? You suddenly burst out, nagulat rin ako." Sa
pagkakataong ito, ang reyna na ang nagkwento para sa akin.

"He's my brother's son. Matigas rin ang ulo, sa baba at itaas. Siguradong susunugin
niya ang kahariang ito habang hindi ka namin ibinabalik sa kanya." Bahagyang tumawa
ang hari. 57

"Kaya pala nang una ko siyang makita ay bigla kong naalala ang aking kapatid. He
produced another thick headed Gazellian." 5

"Hindi ba at ganun ka rin, Tiffon?" sabat ng reyna.

"I'm afraid to say this my queen, but we can't adopt Kalla. She's my nephew's mate,
magiging walang katapusang sakit sa ulo si Finn kapag ipinaglaban natin ang
kagustuhan natin. Gazellians are always getting crazy when it comes to their
mates." 17

"I can understand," sagot ng reyna. 1

"But right now, we'll help you Kalla to have some space with him. Hindi ko rin
nagustuhan na pinagdudahan ka niya. Give him a lesson, it's not good for mates."
Tipid akong tumango sa sinabi ng hari. 5

Binigyan ako nang panibagong silid ng hari at reyna. Hinayaan muna ako nang mga
itong magpahinga.

Nangako rin sila na sa pagkakataong ito ay tutulong sila sa paghahanap ng lagusan

pabalik sa tore, pero sa sandaling magkasundo na daw kami ni Finn.

Right now, I only need distance.

Hindi magandang humarap kay Finn na sariwa pa sa akin ang lahat. How could he used
his own power? He's uncontrollable!

Nababaliw na ba siya?

Sa halip na isipin ang suliranin ko kay Finn ay inabala ko ang sarili ko sa

pagbabasa sa aklatan ng kaharian.

Bigla na lamang may nalaglag na aklat sa gawing kanan ko. Nagtataka man ako ay
nagtuloy ako sa paglalakad para pulutin ito.

It was a history book about the undying fight against the vampire and werewolves.
24

Wala sana akong balak basahin ito pero may kung anong nagtulak sa akin para buksan
at mga unang pahina hanggang sa makita ko na lamang ang sarili ko na nakaupo at
nangangalahati na sa aklat. 1

I didn't hear anything about the vampire history about the argument. Basta ang alam
ko sa mundong ito kaming mga bampira ang lubos na nakakaangat.
But this book revealed everything. The seven high thrones. 2

According to the book, the history stated here was the perception of werewolves.
Pero pinaalalahan ng may akda ng librong ito na hindi kinakailangang maniwala ang
lahat dahil ni-rerespeto niya ang iba't-ibang paniniwala ng bawat lahi. 1

Pero habang tumatagal, nakikita ko ang sarili kong sumasang-ayon sa mga nababasa
ko.

Vampires were not saints from the very beginning. Higit pa sa mga demonyo ang
karamihan ngayon sa mga bampira at hindi na ako nagtataka na ganito na simula pa
lamang ang aming mga ninuno.

I almost hated my own race after finishing the story. There were seven high
thrones, ang pitong iba't-ibang nilalang kung saan sila ang namumuno sa mundong
ito. Maayos ang lahat noon at pantay-pantay ang lahat ngunit masyadong ganid ang
mga bampira.

The vampire on the seven high thrones asked for more. He even used his own mate,
the werewolf to claim an overflowing power.

Umibig ang dyosang sinasamba ng lahat sa isa sa mga nakaupo sa pitong

pangmalakihang posisyon. At ito ang demonyo, ibig sabihin lamang nito magiging
siyang pinakamalakas na ito dahil kung sinuman ang makikipag-isa sa isang dyosang
bumaba sa lupa ay makakatanggap ng walang kapantay na lakas. 22

But the vampire from the throne didn't like the idea. Nais nitong siya ang maging
pinakamalakas, dahilan kung bakit nagsimula nang sumiklab ang pinagmulan ng
malaking kaguluhan sa pagitan ng mga bawat nilalang.

Halos hindi ko masikmura habang binabasa na ginawang gahasain ng ganid na bampira

ang isang dyosa para sa kapangyarihan.

The vampire was mated to a female werewolf, dahil mahal na mahal ito ng lobo ay
nagawa pa niyang suportahan ang bampira. They convinced everyone on the throne to
sabotage the devil. 1

Kaya nagtagumpay ang mga ito, the vampire got the goddess virginity and claimed the
everlasting power. Namatay ang demonyo dahil sa pag-iisa ng kanyang mahal sa iba at
pinagpapatay ng walang hiyang bampira ang mga nabilog niyang namumuno.

Pero nakatakas ang lobo at itinakbo niya ang dyosa. Parang nakikita ko ang buong
pangyayari habang tumatakbo ang lobo buhat ang dyosa, sinusundan na sila ng bampira
para patayin. 1

Pinatawad ng dyosa ang lobo bago ito namatay at sa agaw-buhay nitong katayuan ay
humingi ito ng kahilingan sa dyosa.

Ang kahilingan ng agaw-buhay na lobo ay wala na mula sa mga kalahi niya ang muling
iibig sa isang bampira. Sa sandaling may lobo at bampirang muling magsasabi, ang
kapalit nito ay pagkalaho ng isang isla o emperyo sa mundong ito. 19

Napaisip ako, sa ngayon ay lima na lamang ang buhay na imperyo. Parsua, Lodoss,
Halla, Mudelior at Interalias. Ibig sabihin sa pitong pinangangalagaang imperyo
noon, dalawa na ang tuluyang naglaho. 1

Dalawang lobo at bampira ang muling umibig sa isa't-isa. 14

Pinagpatuloy ko ang pagbabasa hanggang sa malaman kong nahuli ang dyosa at paulit-
ulit itong ginamit ng masamang bampira.

Napasinghap ako sa huling pahina ng libro dahil nakasaad dito na nanatili pa rin
buhay ang dyosa at itinatago ng mga bampira.

"W-What?!"

Hindi ako nakuntento sa nabasa ko at pilit akong naghanap ng kasunod. Hinanap ko

ang parehong pangalan ng may akda ng libro at ang pagsasaliksik niya tungkol sa
nakaraan. 5

Hanggang sa makakita ako ng nakasipit na lumang papel sa isa pa niyang aklat.

Sinubukan kong basahin ang aklat pero malayo ito sa una kong binasa kaya mas
binigyan ko ng pansin ang papel na nakasipit dito.

Dalawa lamang ang napansin ko, papel ito na parang nagmamadaling punitin. At
dalawang magkaibang kulay ng tinta ang ginamit dito. Itim at kung hindi ako
nagkakamali ay mismong dugo ang ginamit sa ikalawa.

Sa pulang tinta ay hindi maayos ang pagkakasulat dito pero naiintindihan ko ang
nais iparating nito.

Ito ay bahagi lamang ng aklat ko at ngayon ay isa nang abo. Kung sinuman ang
maaaring makabasa nito, nawa'y bigyan mo ng buhay ang aking pananaliksik at
paglalakbay.

Huminga ako nang malalim at sinimulan ko ang pagbabasa.

Nagawang makatakas ng dyosa at mapalaya ang sarili mula sa kalupitan ng bampira.

Ngunit mas pinili niyang ikulong ang sarili sa isang napakataas na tore. 6

Locked herself and shred her tears for thousands of years yearning for her lost
love. 31

Napatayo na ako sa aking binabasa habang nangangatal ang aking buong katawan.

It couldn't be..

Ang dyosa mula sa aklat ang unang tumigil sa aking tore? 100

--

VentreCanard

Chapter 31 6

After reading the entire revelations, all I did was to stare blankly at the file of
books.

My knees and hands are both shaking from all of the information. My original plan
was just read the werewolves version, I didn't plan to fully trust them since I am
still a vampire.

But having the series of connection of events? From the disappearing empires, the
conflict between vampires and werewolves, the disappearance of the goddess and the
things I've found inside the tower.

I weakly sat down, wala sa sarili kong niyakap ang sarili ko sa tindi ng kilabot na
nararamdaman ko.

Hindi ko akalaing ganito kalalim ang kwento at misteryo sa likod ng toreng siyang
nagkukulong sa akin.

Bawat maliit na detalye ay may kwento at malaking nakaraan. At tanging ang mga
nilalang lamang na may malalim na pag-iisip at pang-unawa ang isa-isang
makapapansin dito.

Nang mapakalma ko ang aking sarili ay tumayo akong muli at naghanap ako ng malinis
na papel at panulat.

I need to note down the important things. I started from the day when the goddess
ran away and escaped.

She hid herself inside a tall tower, sealed and locked herself alone. Isinulat ko
ito sa papel. 3

But I stopped in the midway of writing, isang tore lamang ang nakasaad sa libro.
Pero sinabi ni Haring Tiffon na pitong tore ang may kakayahang gumawa ng lagusan
patungo sa mundong ito.

Biglang sumakit ang ulo ko. 1

There were only four existing towers, dahil pinaguho na ang tatlo. Is it possible
na walang koneksyon ang ibang natitirang tore sa aking tore?

Umiling ako sa sarili kong naisip. Imposibleng walang koneksyon ang mga tore sa
isa't-isa.

Nagpatuloy ako sa pagsusulat.

If the goddess stayed inside the tower, where is she now? I bit my lower lip.
Lalong lumalala ang mga katanungan. 8

Is it possible that she went inside this world? Hiding. Hindi malayong mangyari
ito. 6

Then, who made the white curse? Is it possible that the white curse was originally
come from the goddess? 10

Halos sabunutan ko ang sarili ko. The books I've read are damn conflicting with one
another.

Sinabi ng isang libro na nagmula ang puting sumpa sa isang pamilya na kapwa naging
mga bato. 1

Shit!

After outlining everything, I wrote the most intriguing words.

Goddess

The four towers with their unusual life

This world

White Curse

The family

Tumigil muli ang aking panulat, alam kong ito lamang ang mga inilabas ng libro pero
may parte sa pagkakatao ko na sumisigaw na isa pa akong dapat isulat. 6

May kulang. 2

Think Kalla, hindi ka nag-aral at nagbasa ng napakaraming aklat kung hindi mo

malulutas ang simpleng palaisipang ito.

Siguro ay kalahating oras na akong nakatitig sa papel habang pilit iniisip ang
isang bagay na maaaring makatulong sa akin.

Ano ang kulang, Kalla?

Ano ang kulang?

Pilit kong binuklat muli ang mga aklat para lamang makakita ako ng bagay na
hinahanap ko pero wala akong makita. Damn.

Sa huli ay sumuko rin ako.

Dalawang araw akong umiwas ng balita tungkol kay Finn, ang huli ko lamang narinig
mula sa kanya ay nawalan daw ito ng malay dahil sa muling paggamit ng
kapangyarihan.

I can still remember when Rosh tried to save me. He said that Finn was in coma
because he forced himself to manipulate his power. 6

Hindi maganda ang ugaling ito ni Finn, he's killing himself. 1

Muli kong inabala ang sarili ko sa pagbabasa ng aklat nang mabitawan ko ito dahil
sa balita mula sa reyna.

"Nakatakas siya, bigla na lamang siyang nawala sa kanyang kulungan." Napatayo ako
sa sinabi ng reyna. 9

Finn was safe inside his cell. Mas ligtas ang buhay niya habang nakakulong siya sa
lugar na ito, kaysa sa labas ng mundong ito.

Matapos bumalik ang mga alaala ko, muling naging sariwa sa akin ang mga katagang
iniwan sa akin ni Haring Gazellian.

Ang tinutukoy niyang anak na may kakayahang nais niyang gabayan higit sa natitira
niya mga anak ay si Finn. Hindi lamang ang nakaraan ko kasama si Finn at ang mga
taga Parsua ang bumalik sa mga alaala ko.

I saw how King Thaddeus Gazellian, manipulate our mate communication. Parang
napanuod ko ang sarili ko, ang batang sarili ko na nanghihina. The unpredictable
King was the first witnessed of our fangs together. 1

Matagal na pala namin kinagat ni Finn ang isa't-isa. But the question here, why?
Bakit kailangang burahin ang mga alaala namin? 5

Finn's uncontrollable power needs me. Sinubukan ko, sinubukan kong gamitin ang
kapangyarihan ko. But it is not working.

"S-Saan siya maaaring pumunta? He's not safe in the outside world." Kinakabahang
sabi ko.

"I-I'm sorry K-Kalla, but I did something terrible to you." Kumunot ang noo ko sa
sinabi ng reyna.

Nanatili akong nakatitig sa kanya at hinihintay ko ang sunod niyang sasabihin.

"Nadala ako ng emosyon ko, naaawa na ako sa'yo. You're suffering alone, but Finn
your mate can't cooperate. K-Kung sana ay nasa tama siyang pag-iisip ngayon ay
dalawa kayong lumulutas ng mga katanungan mo. Nakakalimutan mo nang uminon ng dugo
para lamang isubsob ang sarili mo sa mga aklat."

"D-Don't tell me—" marahang tumango ang reyna.

"You told him everything? You mean the past?"

"Ilan lamang ang nasabi ko, but he turned wilder. Sa palagay ko ay bumalik na rin
sa kanyang mga alaala ang lahat." Shit.

Finn's mind isn't stable right now.

"M-Mahal na reyna, alam mong sensitibo ang kakayahan ni Finn. His power can turn
him into madness, his mind is unpredictable. S-Saan siya posibleng magtungo?"
ibinaba ko na ang aklat na hawak ko. 1

I need to turn myself into a bird, hahanapin ko si Finn.

Emosyunal ako nang malaman ko ang lahat at alam kong ganito rin ang mangyayari kay
Finn.

He can now understand why I had that kind of reaction.

Akma na akong magpapalit ng anyo nang sumalubong na sa aking mga mata si Finn. Ang
prinsipeng, nagpanggap ng isang hamak na salamangkero.

Nakasampa ang mga paa nito sa may hamba ng bintana habang nakahawak ang isang kamay
niya bilang suporta. His eyes are now glowing.

Sumenyas ako sa aking likuran sa reyna na kung maaari ay bigyan kami ni Finn ng
oras. I can see how Finn's eyes narrowed at the back. Sa reyna.

Ramdam ko ang galit nito. But is fierce yet tired look never lowered down his
appearance.

Parang bumalik ang unang beses na nasilayan siya ng aking mga mata, matapos niyang
akyatin ang aking mataas na tore.

"K-Kalla," lumambot ang ekspreyson niya nang maiwan kaming dalawa.

I stepped backward. Gusto ko siyang mura-murahin sa takbo ng isip niya. Bumaba ito
sa bintana at nagsimulang humakbang patungo sa akin.

"N-Nagawa mo akong tiisin ng ilang araw," nanghihinakit ang boses nito na parang
napakasama ko. 8

Bigla na lamang naglandas ang mga perlas mula sa aking mga mata.
"Y-You've seen everything right? Nakita mo na ang lahat, sa tingin mo sino ang
dapat magtanong niyan sa ating dalawa? Finn, papaano mo ako nagawang tiisin?
Papaano mo ako nagawang pagdudahan noon?" 1

Naging blangko ang ekspresyon niya sa sinabi ko.

"I can still remember the look in your face, Finn. You never stood for me, you
never tried pulling me back, k-kung hindi ka sana nagduda sa akin hindi ko
sasapitin ang sumpang ito. But what did you do? Hinayaan mo akong tangayin nila."
Tanging ingay ng nagpapatakang perlas ang yumakap sa buong kwarto.

"K-Kalla,"

"Stop calling my name! You—what? Salamangkero nga ba? Ngayon naman ay

nagsisinungaling ka sa akin? A-Ano pa Finn? All I did was to love you. Pinakulong
kita? Not because I want to punish you! That's because I want to protect you!
Magpupumilit ka lumabas sa mundong ito? You'll die with your power!"

Buong akala ko ay magiging kalma na ako sa ilang araw na distansya mula sa kanya
pero ito at umaaapaw pa rin ang aking emosyon.

"I-I'm sorry,"

"That's it?! That's it Finn? The damage has been done, tingnan mo ako. Wala na
akong kalayaan, isa na akong halimaw, walang nais lumapit sa akin, isa akong sumpa.
Noon, paghanga ang sumasalubong sa akin ngunit ngayon ay pandidiri na lamang. You
are my mate, ikaw ang dapat nagtanggol sa akin ng mga panahong pinagdududahan ako
ng mundo." 8

"B-But you refused to look at me, you refused to look at me Finn. Ang sakit sakit,
dahil hindi ako maharlika? Hindi mo ako tiningnan." Humahagulhol na ako.

Ngayong kapwa na namin alam ang nakaraan, mas lumabas ang mga bagay na nais kong
sabihin sa kanya.

"At ngayon? Look what happened? We can no longer look at each other's eyes Finn. It
wasn't my curse, ikaw ang unang umiwas sa aking mga mata. Ikaw." 41

Nanghihina itong humakbang patungo sa akin.

"I-I'm sorry K-Kalla,"

"Please, hindi ko pa pala kaya Finn. Hindi pa kita kayang kausapin, hindi ko pa
kaya."

But he didn't listen to me. Lumuhod ito at niyakap ang mga hita ko.

"Kalla, I'm sorry. Yes, it was my fault and I deserve more than just a slap. But
please, don't push me away. I'll stay here, I'll lock myself. I'll be obedient,
susundin ko ang lahat ng gusto mo. But please, huwag mo akong kamuhian. I'll die,
I'll die." 41

"I hate it when I'm seeing you crying, I hate it that I made you suffer alone. I
hate myself for having this all. Kasalanan ko, kasalanan ko Kalla. But don't push
me, magpapakulong na lang ako. I'll be obedient, I'll be obedient. Basta dadalawin
mo ako Kalla." 9

Lalong humigpit ang yakap sa akin ni Finn.

"I'm sorry for being weak, I was so weak back then, my mind can't handle sudden
revelations. I was not yet recovering from my father's death and then—everything
happened so fast. I'm so sorry for being weak Kalla. H-Hindi ko madiktahan ang utak
ko, I possessed something that I can't handle."

Bigla akong naawa kay Finn, nagpakita sa aking mga alaala ang ngiti ni Haring
Gazellian nang una nitong masaksihan ang kapangyarihan ko.

"Gazellian's love is the finest hija. Mamamahalin ka ng aking anak nang walang
kapantay." 25

"Hindi na kita pipilitin, if you want to live here. Dito na rin ako, we'll live
here Kalla and I don't care about the curse. I'll kill the every disgust face
you'll encounter. I'll make you happy, I'll devour myself to you. At habang-buhay
kitang sasambahin at mamahalin higit sa nalikhang uri ng pagmamahal sa mundong
ito." 94

--

VentreCanard

Chapter 32 3

Binigyan ako ng distansya ni Finn at sinunod niya ang lahat ng binitiwan niyang
salita.

Bumalik siya sa loob ng kulungan ng kaharian, kusang-loob, walang salita at kung

anuman.

I witnessed how the castle warriors stepped backward seeing my mate, pero kahit
sila ay nagulat nang hindi sila ginulo nito, ang bampirang halos makapatay para
lamang makalapit sa akin.

I've been reading numbers of books with Queen Lumina, kasama rin namin ngayon si
Haring Tiffon na ilang beses natatawa sa pinaggagawa ni Finn.

"I wonder about his siblings, how did Thaddeus handle them?" nasabi ko sa hari na
walo ang anak ni Haring Gazellian. 6

Ikinuwento ko sa kanya ang ilang naalala ko. Lily the eldest princess is blunt,
Harper can sing, Casper her twin, Dastan is a great ruler like his father, ang
pinagkakaguluhang prinsipe ng mga nyebe, Caleb is quite funny, I didn't know about
the other one dahil hindi kami masyadong nag-usap. 21

Well then, Finn ang prinsipeng naging salamangkero at bangkero kapag nauuhaw. 18

"They already found their mates?" umiling ako. Tanging si Finn pa lamang ang
nakakatagpo ng kanyang kapareha. 7

But everything gone wrong.

"How about the eldest, Dastan? Naunahan pa siya ni Finn?" 7

"Maybe he's busy about the throne, he's too young for the position. Wala na itong
oras makalabas sa kanilang imperyo at hanapin ang babaeng nakatakda sa kanya." 19

"So Finn found you?"

"I went to Parsua Sartorias when I heard the news about King Thaddeus." Saglit
kaming nabalot ng katahimikan.

"Then everything happened, as well as the tragedy of my white curse." Dahil alam
kung kadugo ni Finn si Haring Tiffon ay sinabi ko sa kanya ang ginawa sa amin ni
Haring Thaddeus nang mga bata pa kami ni Finn.

I don't have any idea about us biting each other when we were kids. Are we really
mates? Or just manipulated by King Thaddeus?

Sumandal sa kanyang upuan ang hari sa sinabi ko.

"Because Gazellian's ability to sense his own mate is always this powerful? Dahil
aksidente na kayong nagkita ni Finn habang bata pa kayo, he'll definitely hunt you,
kahit wala pa kayo sa wastong gulang. Or maybe, my brother had seen something from
the future that made him decide that he should delay your mate link. Thaddeus mind
was always this complex Kalla, wala pang nakakatalo sa katalinuhan ng kapatid ko
pagdating sa mga desisyon." 6

"So you're telling me that he delayed our mate link?"

"Yes and that blood exchange wasn't for binding but to control your each other's
thirst for the long years." Tumango ako sa hari habang ilang beses kong tinatapik
sa lamesa ang aking panulat.

"And since you're a very beautiful woman, my brother guarded you from unwanted
vampires for his son's sake, ofcourse."

Pumasok na rin ito sa isip ko.

Ngayon ko lubos na naisip na ang paghanga ko kay Haring Gazellian ay hindi pa

natatapos. He's a good leader and a father. 6

Masakit lang isipin na maaga niyang nilisan ang mundong ito.

Ilang linggo ko nang ibinabad ang sarili ko sa pagbabasa, pero hindi ko pa rin
malaman ang kasagutan. Gusto kong sabihin kay Finn ang lahat ng nalalaman ko, pero
natatakot ako na baka magtalo na naman kami.

Dumadalaw ako kapag natutulog na siya, sinisigurado ko ito dahil tinatanong ko ang
mga kawal.

Kasalukuyan ko nang hawak ang lampara at patungo na ako sa kanyang kulungan. Sinabi
na sa kanya ng hari na maaari na siyang lumabas at gumalaw nang katulad ng dati,
pero pinanindigan nito ang lahat ng kanyang sinabi.

Tumango sa akin ang mga kawal nang makarating ako, ibig sabihin nito ay positibong
tulog na ang salamangkero. Hanggang ngayon ay naiiling pa rin ako sa mga
pinagsasabi sa akin ni Finn.

Ngunit katanungan pa rin kung saan siya nanggaling at kung bakit siya hinahabol ng
ibang mga bampira.

Nang buksan ko ang kulungan niya ay bahagya siyang gumalaw sa kanyang pagkakahiga
sa mahabang upuan, natigil ako sa paghakbang habang pinagmamasdan ang kanyang
kilos.

At nang bumalik sa pagiging banayad ang kanyang paghinga ay nagpatuloy ako sa

paglalakad. Ibinaba ko sa maliit na lamesa ang lampara at marahan akong naupo sa
tabi niya.

Mag-iisang buwan na kaming ganito ni Finn, hindi ko alam kung papaano ko siya
sisimulang kausapin.

Should I tell him that he's already forgiven? Ano ang pag-uusapan namin pagkatapos
nito? Yes, he said tha he'll stay for me. Pero alam kong labag sa kalooban niya.

Hindi ko alam, hindi ko alam kung papaano sisimulan. This is so frustrating.

Muli kong pinagmasdan si Finn, nakatakip sa kanyang mga mata ang kanyang kanang
braso habang nasa ulunan naman niya ang kanyang kaliwang braso.

Nasa akma na akong hahawakan siya nang tumigil ang aking mga kamay. I bit my lower
lip while looking at him.

He deserves this, right? Tama lang ito sa kanya, pero alam ko sa sarili kong hindi
ko na siya kayang pahirapan nang matagal, hindi ko siya kayang tiisin, hindi ko
kayang makitang naghihirap. 1

"You've been trying to touch me," suminghap ako at napatayo nang nagsalita si Finn.
Pero nanatili itong nakahiga at hindi inaalis ang braso sa kanyang mga mata.

"I've been waiting for you to touch me again, hindi na ba talaga kaya Kalla? Mag-
iisang buwan na akong umaasang hahawakan mo ulit ako." 4

"F-Finn.." nangangatal kong inangat ang kamay ko patungo sa kanya ngunit nang
akmang hahawakan ko na si Finn ay halos manlaki ang mga mata ko nang nagsisimula
itong maglaho.

"F-Finn, anong nangyayari?" muli ko siyang sinubukang hawakan pero tumatagos lamang
ito. 4

"Finn.."

"Isang pagkakamali lamang ang nagawa ko, Kalla at lubos ko itong pinagsisisihan
pero sapat na ba itong dahilan para hindi mo man lang ako magawang hawakan?"

"Finn, anong nangyayari?!" I shouted.

Nagsisimula na akong maghisterya habang pilit siya hinahawakan.

"I love you and I'm not afraid to look at you—kung 'yon ang gusto mo." Nanlaki ang
mga mata ko nang humawak ang mga kamay niya sa akin.

I can feel his hands, kusang umangat ang kulambo sa aking mga mata at huli na nang
ipikit ko ang aking mga mata.

Finn is turning into stone! 18

"NO!"

"I love you," 1

Pagpatak ng aking mga perlas na nagmumula sa aking mga mata ang gumising sa akin.
Nagmamadali akong bumangon sa aking kama at kumuha nang pinaka malapit na lampara.
11

Tinakbo ko ang kulungan ni Finn, hindi pa man ako nakararating dito ay agad nang
kumalabog sa kaba ang dibdib ko.

Napakaraming nagkalat na kawal at mga tagasunod, naririnig ko ang malakas na boses

ni haring Tiffon.

Nahawi ang mga nagkakagulong bampira nang lumingon sa akin ang hari. Wala sa sarili
akong tumakbo at nagtungo sa loob ng kulungan.

Kusa ko na lamang nabitawan ang lampara dahilan kung bakit tuluyan itong nabasag.

"N-Nasaan si Finn?"

"He ran away, dala ang pinaka-magaling na babaylan ng kahariang ito." Marahas akong
humarap sa hari.

"D-Don't tell me that priestess—" tumango ang hari.

Ang babaylang tinutukoy ng hari ang nagbigay ng masamang ideya kay Finn! 1

"He'll return to our world, may madadamay na inosenteng bata! He'll make the
situation worst!" napahawak na lamang ako sa aking noo. 10

"Iniwan niya ang babaylan kamahalan! Natagpuan ang babaylan sa kagubatan!" biglang
kumulo ang dugo ko sa sinabi ng kawal.

I want to see the woman!

Hindi ko na pinansin ang tawag sa akin ng hari at halos lumipad ako patungo sa
kawal na siyang may dala sa babaylan.

Nang makarating ako sa harapan nito ay halos mapamura ako. She's a beauty at hindi
nalalayo ang edad nito sa amin ni Finn.

"Patawad!" bigla na lamang itong lumuhod sa akin na halos humalik na sa malamig na

sahig ng palasyo.

"W-Why? Why did you give him that kind of idea?" hindi niya kilala si Finn! Hindi
niya alam ang kakayahan ng kapangyarihan nito!

I gave us each other's space, hindi dahil para lamang sa akin kundi para rin kay
Finn. We'll explode, kung magsasama kami habang sariwa pa ang pinag-awayan namin.
My plan was to cool down our problem, but it happened in different way. It ignited.

And that dream, hindi ko alam kung panaginip o sadyang ipinakita sa akin ni Finn.

"K-Kung hindi ka naaawa sa kanya, naaawa ako. I gave him what he wanted, para rin
naman ito sa'yong kapakanan." Umawang ang bibig ko sa sinabi ng babaylan.

Kailan pa siya nagkaroon ng karapatan sumali sa sularaning ito? Kailan pa sila

nagkakilala ni Finn? At ano ang pakialam niya?!

"Hindi ko kailangan ng tulong mo kung ang kapalit lang rin ay buhay ng inosenteng
bata! You are pushing my mate to kill an unborn child just for me! Sinong
makakapagpatawad sa'yo?!" 1
For the very first time, I just saw myself shouting and bursting an intense anger
for someone.

Ayokong pumatay si Finn nang dahil lamang sa akin.

"W-Why? Bakit? Do you like him? Sa tingin mo ba ay magugustuhan ka rin ni Finn

kahit tulungan mo siya?!"

Nag-angat na ng paningin ang babaylan sa akin.

"You should thank me! Dahil sa halip na akitin ko siya ay naghanap ako ng paraan
para magkasama kayo! And don't you dare act as innocent, alam kong hindi mabibilang
sa daliri ang nakitil ng mga mata mong 'yan! One death for your sake isn't a
problem at all. Pasasalamatan mo pa ako!" 12

Agad kong binuklat ang kulambo sa aking mga mata at handa na itong gawing bato
ngunit agad itong sinalubong ng babaylan na hindi natatakot.

"My eyes were gifted to forfeit any coming curse ability. Huwag kang mag-alala
hindi ko ito ginawa nang walang kapalit. Dahil sa sandaling tuluyan nang mawala ang
puting sumpa sa'yo, nakababa na ang kasunduang may lapat ng dugong kasunduan. Ang
unang nyong anak ay siyang aking magiging pag-aari." 132

--

VentreCanard

Chapter 33 6

Nagdilim ang paningin ko sa sinabi ng babaylan. How could she easily play with the
life of an unborn child? And it was not just once, she even included our future
child!

Hindi ba nito naisip na sa hinaharap ay magiging isa rin siyang ina? Hindi niya ba
sinubukang ilagay ang kanyang sarili sa mga babaeng katulad ko na bibiktima sa
kanyang kapagyarihan?

Now another unborn child? Una ay ang sanggol na bibiktimahin ni Finn, ngayon naman
ay ang magiging unang anak ko?

Ang lahat ng galit na unti-unti nang nawawala kay Finn ay bigla na namang nabuhay.
What the hell is wrong with him? 1

Nasisiraan na ba talaga ito ng bait?

Alam kong naaawa siya sa akin, dahil sa ilang taon kong pagdala sa sumpang ito.
Pero ayokong dumating ang araw na halos wala nang makita si Finn kundi ang
pangangailangan ko, na gagawin niya ang lahat para kuhanin ito at hindi na naiisip
ang mga nilalang na posibleng mabangga sa kanyang bawat aksyon. 5

That kind of love is not ideal, it will make him destruct.

At ayokong dumating ang araw na ang pag-ibig sa akin ni Finn ang tuluyang sumira sa
kanya.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at marahas kong nasakal ang babaylan. This is
the first time that I used my bare hands to someone, kailanman ay hindi ako gumamit
ng dahas. Pero ibang usapan na kung ang magiging anak ko ang idadamay.

Marahas kong inihampas sa malamig na pader ang katawan ng babaylan, kusang lumabas
ang aking mga pangil at ilang beses kong pilit tinititigan ang mata ng babaylan at
nagbabakasaling magagawa ko itong bato.

But the woman is a psychopath. Nakahawak ito sa mga kamay kong nakasakal sa kanya
habang tumatawa.

I'll choke her to death.

Lalong dumidiin ang mga kamay ko sa leeg niya at buong pwersa ko na sana itong
gagawin nang pigilan ako ni Haring Tiffon. Mabilis nakalayo ang babaylan habang
hinihimas ang kanyang leeg.

"Why did you help her?!" malakas na sigaw ko.

"The action she had done wasn't illegal. May basbas ni Finn ang mahikang inilapag
niya, kung sakaling kitilin mo siya ikaw ang lalabas na masama." Suminghap ako sa
sinabi ng hari.

Hindi kasalanan ang pagkitil sa isang sanggol?

Halos sabunutan ko ang aking sarili nang muling sumagi sa isip ko ang pangalan ni
Finn. How could he?

"I need to stop him, saan siya maaaring dumaan?" tanong ko sa babaylan.

This isn't happening, after I had nearly killed this damn enchantress here I am now
asking for her damn information.

"And why would I give it to you?"

"Dahil wala na akong pakialam kung lumabas na akong masama sa mga bampira sa lugar
na ito. Wala nang bago. Ayusin mo ang sagot mo kung ayaw mong ang 'yong dugo ang
unang magpaligo sa aking malinis na kamay." Matalas na sabi ko sa kanya. 5

I saw how she gulped in three times while looking at me. Huwag niyang ginagalit ang
babaeng isinumpa, dahil sa sandaling maubos ang aking pasensiya hindi na niya
gugustuhing muling makatagpo ng isang katulad ko.

Nakita ko rin na tinitigan siya ni Haring Tiffon kaya wala itong pinagpilian kundi
sabihin sa akin kung saan dumaan si Finn.

Sinabi nitong hanggang ngayon ay hindi pa nakakarating sa kabilang mundo si Finn

dahil may kalayuan ang lagusan simula rito.

She gave me the exact locations, as well as the legends to my destination. Hindi ko
alam kung dapat ba siyang paniwalaan, pero wala na akong pagpipilian. I should put
this conflict aside, I need to stop Finn.

Mag-aanyong ibon na sana ako nang muling nagsalita ang babaylan.

"Kung sakaling mahabol mo si Finn, sa tingin mo ba ay makakatulong ka? You're still

exiled inside the tower, sa tingin mo ay masusundan mo siya sa labas?"

Natigil ako sa sinabi niya. She got the point.

Finn is a fast vampire, there is no way that I can follow his track and stop him.
At sa sandaling makalabas ako rito, anong kaya kong gawin sa loob ng tore?

Maghintay?

Nanghihinang lumaglag ang aking mga balikat. Wala akong magawa para pigilan si
Finn.

Hiniling ko kay Haring Tiffon na nais kong makausap ang babaylan nang masinsinan,
kaya dinala namin ito sa silid aklatan.

"May alam ka kung sinong babaylan ang pupuntahan ni Finn?"

Nais nitong hindi sumagot pero napilitan ito dahil sa mga mata ni haring tiffon.

"His brother's mate," napatayo ako sa narinig ko. 41

"Hindi lang kami ang nais mong masira sa isa't-isa! You are ruining his
relationship with his family!"

Halos masira ko na ang lamesa dahil sa higpit ng hawak ko. Anong karapatan ng hayop
na babaylang ito para sirain kami ni Finn?! 1

"Who the hell are you?! Tell me who are you!?" nanggigil na sabi ko. 1

Hindi ito sumagot sa akin sa halip ay sarkastiko siyang ngumisi sa akin. Hanggang
sa bigla na lamang itong nawala nang parang bula sa aking harapan.

Muli akong lumingon kay Haring Tiffon, bakit ganito na lamang kung kumilos ang
babaylang ito? Bakit parang hindi man lang ito natatakot?

"This is all your fault, Tiffon!" sigaw ng reyna.

Naguguluhan akong lumingon sa kanilang dalawa. What the hell is happening?

Biglang lumabas ang hari at sumunod ang reyna, bakit kasalanan ng hari?

"Oh damn!" halos ihampas ko na ang sarili ko sa lamesa.

If I could just follow him and stop him.

Nagmadali na akong bumalik sa aking silid, pilit kong pinakakalma ang sarili ko
habang wala akong tigil sa palakad-lakad.

I should think, think, think.

Ilang marahang katok ang narinig ko.

"Come in," iniluwa nitong ang matanda na siyang regular na tagalinis ng aking
silid.

I was about to send her out, dahil malinis pa naman ang kwarto ko nang may maalala
ako.

"Kilala mo ba ang punong babaylan ng kahariang ito? May nalalaman ka ba sa kanya?"

"Si Cora?" 1
"Whatever her name is," inanyayahan kong umupo ang matanda pero hindi niya ako
pinaunlakan.

Nanatili itong nakatayo habang sinasagot ang aking mga katanungan.

"Anong nais mong malaman kay Cora?"

"Anything,"

"Mabuting bata si Cora at karamihan dito ay kinagigiliwan siya, maging n gating

hari at reyna. Isa pa ay napakaganda niyang bata." Umismid ako sa lahat ng sinabi
ng matanda.

Mabuti ba ito na dalawang buhay ng mga inosenteng bata ang nais nitong kitilin?

"Then?"

"Ngunit nagbago siya nang—" pansin ko na nahihirapan ang matanda kung sasabihin
niya ito sa akin.

"Nagbago siya dahil?"

"Nagbago ang kanyang ugali nang dumating ka sa kahariang ito," natigilan ako sa
sinabi niya. 7

Pero bakit siya magbabago? Kahit minsan ay hindi pa nag-krus ang aming mga landas.
Wala akong matandaang may inagrabyado akong babaylan.

"Bakit ang aking pagdating ang naging dahilan?"

"S-Siya po ang pinag-uusapang nais ampunin ng hari at reyna noon, inaasahan na ng

lahat na siya ang magiging prinsesa ni Haring Tiffon at Reyna Lumina." 2

"Oh,"

Kung ganoon sa kanyang mga mata ay isa akong mang-aagaw. I didn't know that there
was someone else. Hindi ko alam na may nakapwesto na sa aking posisyon. 1

"N-Nabalitaan ko po ang kaganapan kanina, marahil ang matinding selos ang naging
dahilan kung bakit nagawa niya ang mga bagay na ito. Masyadong nagiliw sa'yo ang
reyna na bigla na lamang nitong nakalimutan ang unang dalaga na umasang magkakaroon
ng magulang. Isa pa, sa simula pa lamang ay hindi na nais ni Haring Tiffon ang
batang babaylan, nais nito ay isa pa rin bampira."

Ngayon ay nabigyan na ng linaw. Nais kong manatili dito at makaramdam ng kapayapaan

pero ang malamang may nagmamay-ari na sa aking magiging posisyon, hindi ko na
nanaisin pa na manatili rito nang matagal. 1

The Queen and the King broke her heart. And I wasn't informed, hindi ko kailanman
binalak na umagaw ng isang pwesto.

"So that explains everything," minsan ay hindi lang sa aklat maaaring kumuha ng
kaalaman, mabuti rin na magtanong sa mga nakakasalamuha. 2

"Masyadong nagiliw sa akin ang reyna dahil posibleng nakikita niya sa akin ang
kanyang kapatid. I can turn into a bird just like his brother, Lorcan. Habang si
Haring Tiffon, nasabi ko sa kanyang halos pinalaki na ako ng kanyang kapatid. I am
somewhat connected to their love once kaya nais nila akong kupkopin."
"Marahil Kalla," tipid lamang hinaplos ng matanda ang aking pisngi. "Marami pa
akong gagawin hija, nawa'y nasagot ko ang 'yong mga katanungan nang maayos."
Tumango ako sa matanda.

"Maraming salamat po,"

Naiwan akong muli mag-isa sa aking silid. Ibig sabihin ay ito ang pinagtatalunan ng
hari at reyna.

That's why behind her eyes full of hatred, there's a pain. Ang dami na naming
problema ni Finn, buong akala ko ay pansamantala kaming makakatakas dito nang
sandaling dumating kami, pero mas dumami pa yata ito sa mundong ito.

Tumama muli sa aking mga mata ang mga librong ilang araw ko nang pinagpupuyatan.
Hanggang ngayon ay hinahanap ko pa rin ang huling bagay na posibleng makatulong sa
akin laban sa sumpang dumapo sa akin.

Goddess

The four towers

This world

White Curse

The family that turned into stone

Come on, give me the last clue. Kailangan na ako ni Finn. Nagpapatakan na ang mga
perlas sa aking mga mata habang walang tigil sa pagbuklat ang aking mga kamay.

Hanggang sa padabog ko nang isinarado ang aklat, buong akala ko ay wala na akong
makikita sa pagkakasara nito nang mas mapagmasdan ko ang pabalat nito.

Sino ang may akda ng iisang mga librong ito?

Hinanap ko kung nasaan ang pangalan ng may akda pero wala akong makita. Hanggang sa
muli kong hawakan ang libro, sa pabalit nito ay may lihim na bakat ng malalaking
letra.

Hindi agad mapapansin kung hindi hahaplusin nang maayos ang libro.

"T, L, G," sambit ko sa tatlong letrang nahawakan ko.

"TLG?" ulit ko.

Pamilyar ito na parang—hindi ko na sinunod pa ang aking naiisip, nanlalaki ang

aking mga mata habang nakatitig sa mga aklat.

I've seen these initials from my music box. It couldn't be.

Thaddeus Leigthon Gazellian

--

VentreCanard

Chapter 34 2
Isang buwan na ang lumipas pero hindi pa rin bumabalik si Finn, hindi na ako
mapakali sa loob ng mundong ito. Hindi ko rin alam kung anong dapat kong gawin, ano
nga ba ang magagawa ko kung makalabas ako rito?

Tama ang babaylan, kung sakaling masundan ko si Finn, may magagawa ba ako sa loob
ng tore? Sa huli ay maghihintay lamang ako sa wala.

All I can do right now is to silently pray and wish that he's still safe. Pero
paano ko mapananatiling kalmado ang sarili ko sa kaalamang ang kakayahan ng
lalaking mahal ko ang siyang matinding inaasam-asam ng nakararaming mga bampira?

I thought King Dastan, his brother was a righteous king, bakit hinayaan niyang
habulin si Finn nang mga oras na 'yon? Where were his siblings when Finn was
running away from those vampires? 16

Kung ako ang tatanungin, napakalayo ng aking tore mula sa Parsua Sartorias, hindi
ba dapat ay mas hayaang manatili ni Finn sa kanilang kaharian para lubos na
maprotektahan?

Why did they allowed him to wander carrying the most desired power? 1

Hinding-hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Haring Thaddeus na ang aking

kapangyarihan ang matagal na niyang hinahanap? Why didn't he tell me? Bakit hindi
niya na lamang sa akin sinabi ang lahat na kailangan ako ni Finn? Bakit kailangan
pa naming pagdaanan ang lahat ng ito kung alam na naman niya mula pa lamang sa
umpisa na kami ni Finn ang nakatakda sa isa't-isa? 1

What were you thinking King Thaddeus?

Sinabi ko kay Haring Tiffon na ang maaaring maging may akda ng mga aklat na
binabasa ko ay ang kanyang kapatid. Ipinakita ko sa kanya ang ilang mga parte ng
aklat na may sulat kamay at siya na mismo ang nagkumpirma sa akin na mula nga ito
sa kamay ng kanyang kapatid. 1

"Nag-iwan ng isang malaking palaisipan si Haring Thaddeus," sambit ko habang

umiinom ng dugo sa lumang kopita.

"Bakit niya nais malaman ang kasaysayan ng puting sumpa?" tanong ni Haring Tiffon
sa kanyang sarili.

"May kaugnayan ba ang mga Gazellian sa puting sumpa, mahal na hari?" tanong ko kay
Haring Tiffon.

Ilang beses itong umiling sa aking katanungan.

"Nais kong tumulong sa'yo Kalla, ngunit wala akong nalalaman sa puting sumpa. Bago
ako umupo sa posisyon ay walang nasabi sa akin ang aming ama." Tumango ako sa
sinabi ng Hari.

Posible kaya na alam na ni Haring Gazellian na maaari akong dapuan ng puting sumpa?
Na siyang dahilan kung bakit pansamantala niya munang pinutol ang koneksyon namin
ni Finn sa isa't-isa nang maganap ang lahat ng pangyayari na naaayon sa kanyang
plano? 2

Kung maaari ko lamang tanungin ang hari katulad ng dati, sana'y hindi na ako
nahihirapan nang ganito.
Lumipas ang mga araw, nais bumawi ng hari at reyna sa babaylan, kaya ngayon ay
madalas na namin siyang nakasasabay sa pagkain.

She needed to be punished, pero sa halip ito siya at pinatawad ng hari at reyna.
Pero alam kong napipilitan lamang siyang sagutin ang mga katanungan ko dahil sa
dalawang maharlika. Natapos kaming kumain at nagpaalam na sa amin ang hari at
reyna.

Ganito rin ang ginawa ng babaylan na mukhang ayaw magpaiwan sa isang lugar na
kasama ako.

Kahit ako ay hindi rin nanaisin na makasama siya nang matagal, ngunit ang kakayahan
niya ang lubos kong kailangan.

Using my vampire speed, I followed the enchantress. Sumandal ako sa madilim na

lugar at hinintay ko siya habang mabagal siyang naglalakad.

"Ano na naman ang kailangan mo?" malamig na tanong nito sa akin.

"I need a proper talk with you Cora, if you're afraid that I might snatch your
position in this kingdom, huwag mo nang pasakitin ang ulo mo. Sa sandaling bumalik
dito si Finn ay ako na mismo ang magyayaya sa kanya para lumisan sa mundong ito.
Hindi ko kailanmang inisip mang-agaw ng may posisyon. You're the daughter of the
King and Queen, hindi ko rin pinangarap maging isang maharlika."

Pansin ko na natigilan siya sa mga sinabi ko.

"Are you going to ask me if where the hell did I get these information or you'll
just help? Mas mapadadali ang pag-alis ko sa mundong ito."

Sa huli ay walang salitang sumunod sa akin ang babaylang nagngangalang si Cora.

Ipinakita ko sa kanya ang ilang aklat na pinagkuhanan ko ng impormasyon tungkol sa
puting sumpa, pero nagulat na lang ako nang bitawan niya ito na para siyang napaso.

"W-What?" nagtatakang tanong ko.

Ako na ang kumuha nito sa sahig at nagtataka akong tumitig sa babaylan.

"M-May mahika ang mga aklat na hindi magagawang hawakan ng isang babaylang hawak
ko."

Sinabi niya sa akin na may kakayahan siyang makita ang pinagdaanan ng isang may
akda ng aklat sa buong talambuhay nitong isinusulat ang libro kaya laking tuwa ko
nang malaman ito.

Malalaman namin kung ano ang lahat nang nangyari kay Haring Thaddeus, pero ito
ngayon at may kakaiba itong mahika.

"Don't tell me, King Thaddeus also asked for an assistance from a certain
enchantress?" 2

"Ano ang nakapaloob sa aklat?"

Ikinuwento ko kay Cora ang lahat ng nakasaad sa libro, ang lahat ng nalalaman ng
hari at kung papaano ito nakiusap na sana ay ipagpatuloy ng kung sinumang
makahahawak nito ang pag-alam sa pinagmulan ng puting sumpa.

"What if the king got killed because he's actually looking for the history of the
White Curse?" wala sa sariling tanong ko.

"You mean King Thaddeus Leigthon? The greatest king?" tumango ako sa babaylan.
Hindi na ako nagulat na kilala niya si Haring Gazellian, ito na yata ang pinaka
kilalang hari ng mga bampira na lubos na hinangaan hindi lamang ng kapwa nito
bampira kundi pati na rin ng ibang mga nilalang. 3

"But rumors said that he was killed by his first love, bakit siya papatayin nito
nang dahil sa puting sumpa? Are you telling me that his first love was somewhat
related to white curse?" 29

Minasahe ko ang aking noo, lalong lumawak ang aking pag-iisip. Pakiramdam ko ay
malapit na ako sa kasagutan pero sa bawat bagong impormasyon na aking nakakakalap
ay mas lalong lumalawak ang aking palaisipan. 1

Ilang araw pa ang lumipas at naging mas madalas na kaming magkasama ni Cora, were
not actually fighting or something. Minsan ay napapansin na lamang namin na
nagtatawanan kami pero kapwa kami natatahimik kapag natatauhan na kami. 1

And I can see that she's really trying her best to help me. Ilang beses niyang
sinubukang hawakan ang libro pero hindi niya talaga ito mahawakan na hindi
nasusunog ang kanyang kamay.

"Hey, hey stop. It's alright," inagaw ko sa kanya ang libro.

Dahil hindi siya katulad naming mga bampira na mabilis maghilom ang mga sugat, alam
kong nararamdaman niya ang sakit sa bawat paso sa kanyang kamay.

Naghanda na ako ng yelo na nasa puting tela at ako mismo ang naglagay nito sa
kanyang kamay.

"You don't need to force yourself, alam ko namang ginagawa mo ang lahat." Tipid na
sabi ko.

"I'm sorry, Kalla." Natigilan ang kamay ko sa pagdampi ng yelo sa kanya nang
marinig ko ang sinabi niya.

"Sorry for being a bitch, natakot lang ako and I didn't put that spell,
nagsinungaling lamang ako. Your first born will always be yours, nasabi ko lamang
ito dahil sa emosyon." 22

Sa tagal naming magkasama ni Cora habang tinutulungan niya ako, mas nabigyan ako ng
pagkakataong makilala siya. Nagkamali ako sa aking unang impresyon at tulad nga
nang sinabi ng matandang katiwala, mabuting dalaga siya na tanging natakot lamang
mawalan ng atensyon.

"You're not really interested with Finn?" ngumiwi ito sa katanungan ko. 2

"I'm inlove with someone else, sinabi ko lamang ito dahil sa matinding pagkamuhi ko
sa'yo noon." 1

"Are you telling the truth?"

"Ofcourse," tipid na sagot nito.

Napabuntong-hininga ako. Hindi ko akalaing, mababaliktad ang sitwasyon. Sinabi na

sa aking minsan ng reyna na hindi lubos na kinatatakutan ang puting sumpa sa
mundong ito pero ramdam ko pa rin ang pag-iwas ng mga nilalang sa akin.
Tanging si Cora lamang ang hindi nag-aalinlangan sa akin, dahil na rin siguro sa
kanyang kapangyarihan.

Simula rin nang magkaroon ako ng puting sumpa, hindi na ako kailanman nabigyan ng
pagkakataong magkaroon ng babaeng kausap maliban kay Reyna Lumina, tanging itong si
Cora na lamang.

I can't expect that she's the closest woman that I can considered as friend in my
entire life.

"Can we brush the past and start as friends? Honestly, simula nang nabuhay ako,
wala akong kaibigang babae. Kahit nang wala pa akong sumpa, bihira akong lapitan ng
mga kasing edad ko." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. 1

"Because you're beautiful, kahit ako ay nainis nang makitang ang papalit sa akin ay
may angking gandang hindi kayang itago ng puting sumpa." 4

Muli pa sana akong magsasalita nang bigla akong makaramdam nang pamilyar na
presensiya.

Kahit ang babaylan ay alam na ang ibig sabihin nito.

"I should go," sa isang iglap ay bigla na lamang siyang nawala.

Agad akong tumayo at tulad nang una naming pagkikita sa tore, nanghihingang humawak
sa bintana si Finn, nanatili akong nakatayo at hinihintay siyang tuluyang
makapasok.

Hindi pa man ako nakakailang hakbang nang mabilis siyang yumakap sa akin.

Humigpit ang mga yakap niyang hanggang sa maramdaman ko ang pagyugyog ng kanyang
balikat.

"I'm a failure, Kalla. Kinamumuhian na nila ako, wala na akong pamilya. My king
almost killed me, my brothers cursed me to death, my sister looked at me with
disappointment. I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry." 145

--

VentreCanard

Chapter 35
2

It's been three days, Finn isn't his usual self. Nanatili lamang ito sa kwarto at
nakaupo sa kanyang kama, hindi nagsasalita at tulala.

I never bombarded him with questions, dahil alam kong hindi nakakabuti ito sa
kanya.

Finn have a weak mind, hindi niya kayang tanggapin ng sabay-sabay ang problema. Ito
ang paliwanag niya sa akin noon, na paulit-ulit nang tumatakbo sa aking isipan.

Based from the past, I can really tell that he's into his brothers and sisters.
Mula sa narinig ko sa kanya, alam kong mahihirapan siyang kayanin.
Finn got two consecutive rejections, mula sa akin at sa kanyang mga kapatid. And I
hate that I was one of the reason why he's now suffering inside his mind.

"Finn, I'll come in." Hindi pa rin ito sumasagot.

I went straight on his bed, sat and looked at him.

"Finn, how are you? Hindi ka ba nauuhaw?" Ilang araw ko na rin inaalok sa kanya ang
sarili kong dugo. But he's refusing me.

"I'm still full Kalla, thanks."

"Hindi ka pa umiinom ng dugo simula nang dumating ka rito."

"Kalla, I am still full babe." Walang emosyon niya itong sinabi.

Sinipat ko ang kanyang noo, nang dumating ito ay inaapoy siya ng lagnat. Isang
bagay na bihira lamang nangyayari sa mga bampira.

Finn suffered a lot, at sinasarili niya lamang ito. I want to ask him what really
happened, but I am afraid that it might trigger him.

"Wala na akong ginawang tama, Kalla."

"Hey, don't say that." Hinawakan ko ang kanyang kamay. Yes, I am damn contradicting
my words.

Hindi ko na kayang makitang nagkakaganito si Finn, it is damn breaking my heart.

"I made the every mistake, Kalla. Simula nang bata pa ako at hindi ko man lang
nalalaman." Suminghap ako nang agad akong kinabig ni Finn at niyakap ng mahigpit.

"Kalla, I lied when I told you that enemies were coming after me. Those were
guardians from that damn council university." 2

"W-What? What are you talking about Finn?"

"Hindi ako hinahabol ng mga kalaban noon, I ran away from that place. Hindi ako
nararapat sa lugar na 'yon. I hated and cursed my own brother Dastan for throwing
me inside that jail university against my will. Naniwala akong naging makasarili na
siya para lamang mapanindigan niya sa lahat ang kanyang pagiging hari, that he
wanted to trained me like Evan to help him. But I was wrong, I was damn wrong.
Gusto kong paulit-ulit na saktan ang sarili ko sa pag-iisip ng masama sa sarili
kong kapatid, my brother. My damn big brother send me inside that university to
save me away from the eyes of the enemies. Inilayo niya ako kasama ni Evan para
hindi ako mapahamak. But I betrayed him and even doubted him. Wala akong kwentang
kapatid." Natahimik ako sa mahabang sinabi ni Finn. 5

Kahit ako ay natigilan, I also doubted his brother Dastan.

"A-And-- and Zen, that asshol e! He's been receiving the false news for the sake of
me from the very beginning! Hindi siya Kalla, it is not Zen who had the destructive
vampire ability, hindi siya ang dapat pangilagan ng mga bampira. Hindi siya ang
dapat kinatatakutan, hindi siya ang dapat tingnan ng masama. It was me and my damn
power. But he didn't even complain, simula ng mga bata pa kami kahit kailan ay
hindi siya nagreklamo sa mga nararanasan niya. But I did I do? I almost killed
their child Kalla." Muli kong naramdaman ang pagyugyog ng balikat ni Finn. 17
"I am the worst Kalla, I am the worst. I disappointed them, wala akong ginawang
tama. I didn't deserve Harper's sweet voice, Caleb's support, Evan's advice,
Dastan's rolling eyes, Zen's annoying face, Casper's bright mind and Lily's
embrace. I am not deserving to be a Gazellian, I am the worst, father will curse
me." 35

"No! No! Don't say that Finn." Inihiwalay ko ang yakap niya sa akin at marahan kong
pinunasan ang kanyang luha.

"Mahal mo ako, kaya nagawa mo ang mga bagay na ito. Yes, you made a wrong decision,
pero ngayon ay nagsisisi ka, alam mong nagkamali ka. They are still your brothers
and sisters, they will accept you Finn. Those thing you've mentioned? Sa tingin mo
ay gagawin nila 'yon kung hindi ka nila mahal? King Dastan, Zen the ice prince as
well as others, hinding-hindi ka nila bibitawan." Matigas kong sabi, ito ang laging
pinaaalala sa akin ni Haring Gazellian noon pa man. Na lagi niyang pinaaalala sa
kanyang mga anak na importanteng sa lahat ng oras ay mga kapatid ang tatakbuhan.

Blood is always thicker than water. Lalo na sa pamilyang Gazellian.

"No Kalla,"

"What no? Trust me, I've been your father. Malaki ang tiwala ko sa lahat ng mga
sinabi niya. Your brothers and sisters love you so much that they are willing to
forgive you. Sasamahan kita, I'll hold your hand if no one can't hold you Finn.
Hindi kita bibitawan."

"No, Kalla.."

"Finn, please listen.." hinawakan ko ang magkabilang pisngi ni Finn.

"How? How Kalla? Dastan just about to swung a sword on my head. Pinatakas lamang
ako ng babaeng muntik ko nang tanggalan ng karapatang maging ina." 21

Suminghap ako sa sinabi niya.

"My sin is unforgivable Kalla, kailanman ay hindi nila ako mapapatawad." Natahimik
ako sa sinabi niya.

The ever calm, Dastan Lancelot Gazellian swung a sword to his own brother? 8

"Ofcourse he'll do it, the sword and all. But don't you dare try thinking that
he'll definitely kill you. Walang Gazellian ang isinilang para pumatay ng kapwa
Gazellian, Finn. Always remember that." Kapwa kami lumingon ni Finn sa haring
kapapasok pa lamang sa kwarto.

Dumistansya muna ito kay Finn nang bumalik ito sa kaharian, ngayon lamang ito
lumapit.

"I heard all, what now? You'll bury yourself here and cry? Nasaan na ang magilas na
salamangkerong basta na lamang pumasok sa aking kaharian?"

Ngayon naman ay naupo na rin ang hari sa kama at marahan niyang hinaplos ang buhok
ni Finn.

"Hindi ka pa nasasanay sa ating pamilya Finn? Gazellians were chained with tragic
love story, you shouldn't stained our history Finn. Ikaw pa lamang kung sakali ang
unang susuko." 9

Tipid nitong tinapik ang balikat ni Finn.

"I thought you're different from Thaddeus, but no I just realized that you're
similar with your father. Ganitong-ganito rin siya nang binibigyan ko na siya ng
ilang paalalang posibleng siya ang maging hari. He was afraid back then, walang
tiwala sa sarili at sa kanyang kakayahan. But look at him right now? Kahit wala na
ang 'yong ama ay pilit pa rin siyang tinitingala, hindi lamang ng mga bampira kundi
ng ibang nilalang." 1

Tumango ako sa sinabi ni Haring Tiffon.

"The tables turned, ngayon ay ikaw naman ang nawawalan ng pag-asa. How about the
woman you loved? You'll leave her hanging, lumalaban na si Kalla, Finn. Isang
Gazellian ba ang magpapahirap sa kanya?"

"But--"

"No buts, son. I heard everything about Dastan and Zen. And I admired those
brothers of yours, kung bibigyan ako ng pagkakataong lumabas sa mundong ito, isa
sila sa nais kong makausap. Thaddeus made great princes for Parsua Sartorias."

"They're great," mahinang sabi ni Finn.

"Just apologize to them and make it sincere, Finn. They'll accept you open arms."

"I hope--"

"Finn, stop thinking negative!" sumabat na ako.

"I'm sorry about those things-- like yeah, those--" hindi na natuloy ni Finn ang
kanyang sasabihin dahil ginulo ulit ni Haring Tiffon ang kanyang buhok.

"Just don't do it again, apologize to my wife. Huwag sa akin."

"Yes, yes. I'm sorry again." Tipid akong ngumiti nang nagsasalita na si Finn.

Ganito rin ang ginawa ng hari bago ito tumayo at magpaalam, pero bago pa man ito
malakalabas ng kwarto ay may ipinahabol na ilang salita si Finn na nagpagaan sa
pakiramdam ko.

"Thank you for everything, Uncle Tiffon."

"Sure, for my nephew. I'll lend you another boat or something for your recovery."
Nanlaki ang aking mga mata nang kumindat sa akin ang hari. 47

Sa kanya nanggaling ang balsa ni Finn?! Oh my gosh, don't tell me he also gave him
the idea?! Damn ayaw ko na sa balsa! 12

Damn that yeah, sagwan.

Gusto kong sampalin ang sarili ko sa pumapasok sa isip ko. This isn't the good time
to think about that.

"Great, just make sure it won't break again." Tipid na sagot ni Finn. 2

"It depends of course for those who will use it." Nag-init ang aking pisngi sa
pinag-uusapan ng mag-tiyuhin. Like seriously?

"Yeah, nevermind."
Nang nagsarado na ang pinto ay nanatili akong nakatitig kay Finn. I am still
hesitant, what should I say?

Okay na ba siya?

"You okay?" I asked him.

"Fine, enough." Humiga ito sa kama at agad niya akong kinabig para mahiga rin sa
tabi niya.

Mahigpit niya akong niyakap at saglit na kumirot ang dibdib ko nang marahan niya
akong halikan sa aking pisngi.

"I'm sorry for being weak,"

"I'm sorry din, Finn."

Ngumiti siya sa akin at muli niya akong yinakap.

"For now, we need to sleep. Bago tayo sumagwan. I love you, Kalla." 75

--

VentreCanard

Chapter 36

Mas matagal ang itinulog ni Finn kumpara sa akin, but compared with his previous
sleep his face is now at peace.

Mas banayad na rin ang kanyang paghinga at masasabi ko na hindi na ito inaabala ng
kanyang mga panaginip.

I never leave him alone until he opened his eyes.

"Hi, how's your sleep Prince Finn Gazellian?" he bitterly smiled when I called his
name with his rank.

Matagal na panahon na rin siguro simula nang huli niyang marinig na may tumawag sa
kanya ng ganito.

"Nice sleep with you, will you feed me now?" marahan niyang hinaplos ang pisngi ko
habang nananatili siyang nakahiga sa kanyang kama.

"Yes," he looked so tired. Alam kong nauuhaw na siya.

I was waiting for him to grab when and put me on bed, sa halip ay bumaba ito sa
kama.

His arms went on my waist and placed me sitting at the edge of his bed.

"Oh," he's not gonna bite on my neck.

"Ayaw mo sa leeg?" tanong ko kahit nahuhulaan ko na kung saan niya gustong uminom.
"Nah, maybe later." Tumango ako sa sinabi ni Finn.

He's now kneeling in front of me.

"Most of the vampires like the neck part, but you seems like thigh is your favorite
part." Kumento ko habang pinagmamasdan si Finn na marahan nang itinataas ang
makapal kong kasuuotan. 12

"Gazellians like the thigh part," inihawak ko na ang aking mga kamay sa kama. 9

"Dapat pala ay sanayin ko na ang sarili ko," bulong ko.

"We can do it everyday, para masanay ka." Kibit balikat na sabi ni Finn habang
nakatitig sa akin ang kanyang nagniningas na mata.

But his hands are now busy caressing my legs upward.

"Why do I have this feeling that you had a very fast recover, Finn? One moment
you're feeling down. And then, here--" suminghap ako nang lumagpas sa dapat na
posisyon ang kanyang mga kamay.

"Finn!" I shouted.

"What?" he grinned innocently. 1

"You shouldn't--" hindi ko na naituloy ang sa sasabihin ko. When he continued doing
this damn illegal act.

He just told me that he's just going to drink, I was informed that we're going do
it here.

Akala ko ba ay sa balsa? 6

"Finn, I can't--" I failed to continue my words, instead I heard myself moaning

when he move one of his fingers.

I can't stand the pleasure until I finally laid my body down on his bed. Finn
remained in his position and he pulled me at the edge of the bed.

"I'm going in babe," ngising sabi niya na halos magpalaki ng aking mata.

"Damn Finn," I uttered.

Huminga ako nang malalim habang nakikita kong unti-unting gumagapang na nakabukol
na Gazellian sa aking kasuotan.

His every movement is fiery kiss for my legs. I can't help but close my eyes and
feel the softness of his lips.

And when he reached his goal, I grabbed tightly the bed sheets. I need support. 1

He slowly removed my under garment, humihingal na ako habang nararamdaman ang

kanuang mainit na paghinga sa pagitan ng aking mga hita.

Can't he make this fast? Bakit pakiramdam ko ay mas lalo niyang binabagalan ang
bawat pagkilos niya?

"Finn," I called his name when he spread my legs giving him the full access.
"Shit," I cursed when I felt the tip of his nose playing with my entrance.

"Finn.." nangangatal na ang aking mga labi habang marahang tinitingnan sa ibaba si
Finn. 1

I can't fucking see him! Nasa loob siya ng kasuotan ko! 2

My whole body fell down when the first movement of his tongue playfully touched my
entrance.

"Oh my--" my legs were now shaking. Pilit nitong gustong magsara pero mas malakas
ang mga kamay ni Finn. 1

And all I did was to moan and call his name when the movement of his tongue made a
sensual rhythm. Pakiramdam ko ay inuubos ko na ang lahat ng hangin sa kwarto sa
pagtawag sa kanyang pangalan.

Sweat ruled over my body, I want to remove all of this dress, I want him to get rid
of this, but the damn Prince is busy between my thighs.

My whole body went crazier when his tongue moved with his finger. I felt like my
whole body was convulsing out of desire and pleasure.

"Oh Finn! Ahh, Finn!"

Basang-basa na ako ng pawis, maging ang puti kong buhok ay naliligo na rin sa aking
sariling pawis.

When he stopped, umusal ako ng napakaraming mura. Pilit ko nang pinakakalma ang
aking paghinga.

"Finn?" humihingal na tawag ko sa kanya.

He's still in there!

Bahagya siyang gumalaw, buong akala ko ay lalabas na siya sa kasuotan ko nang

maramdaman ko ang kanyang pangil sa aking kaliwang hita.

"Finn.."

This time I tried to sit down, but that didn't give him the chance to let my thigh
off with his fangs, nakasunod ito sa bawat paggalaw ko. 1

Nang makaupo na ako ay marahan kong hinaplos ang kanyang ulo habang dinadama ang
kanyang mainit na labi at pangil sa aking balat.

I let him drink enough blood, nang makaramdam na ito na bahagya na akong nanghihina
ay saka lamang siya tumigil.

His eyes were glowing the moment he went out of my dress.

"I love you," ngumiti ako sa kanya. 1

Again, my body landed on bed when his lips touched mine. He showered me hungry
kisses that we haven't did for months.

Nang maghiwalay ang aming mga labi ay marahan kong hinaplos ang kanyang pisngi.

"I thought we'll do this on your--ugh-- boat?"

"We'll do it soon, but I can't gonna make it. Pakiramdam ko ay malapit na ako sa
kamatayan Kalla, kung ipagpapaliban ko ito." Sa sandaling ito ay tuluyan na akong
natawa. 17

How many times did he used that words on me?

Simula nang makilala ko siya bilang isang salamangkero ay palagi na lamang siyang
nalalapit sa kamatayan.

"Oh, ayokong nalalapit ka sa iyong kamatayan mahal na prinsipe. You can have me
now, ililigtas kita." Ngumisi siya sa akin. 2

And yes, nakakakilala ako ng sagwan sa kama. Buong akala ko ay sa tubig lamang ako
makakakita ng ganito. 3

Minsan ang sagwan ay makikita lang sa isang Gazellian, silly thought but I should
embrace how he called it. 2

Tatlong araw kaming hindi lumabas ni Finn ng kwarto, nagpasya lamang kaming lumabas
nang kumatok na ang reyna at sinabing may kailangan kaming pag-usapan. 10

"Can we extend this for another two days?" tanong ni Finn habang makayakap kami sa
paliguan.

"No, lumabas na tayo ngayon." Tipid na sabi ko.

He was about to bite my neck, but I immediately stopped him with my hands. Inilayo
ko ang mukha niya sa leeg ko.

"Come on, just one bite Kalla."

"Hindi na pwede, isang kagat mo Finn nauuwi sa isang araw. They are waiting outside
at nakakahiya dahil alam na nila ang ginawa natin sa loob ng dalawang araw." 2

"It's healing, they don't need to say anything."

"Healing?" nakangiwing tanong ko.

Sa ilang araw namin magkasama ni Finn, hindi pa rin nawawala sa amin ang pag-
iingat. Lagi pa rin may nakaharang na kulambo sa aking mukha sa takot na bigla na
lamang maging bato si Finn.

"But what are you up to, Finn? Are we going to leave?" natahimik si Finn sa tanong
ko.

"To tell you honestly, Kalla. I really don't know, hindi ko na alam. I don't have
place to return." Hindi ako nakasagot sa kanya.

I want to contradict him, but that will just cause an argument between us, iilang
araw pa lamang simula nang magkasundo kami.

Natapos kaming maligo at malaki ang pasasalamat ko dahil wala nang nangyari sa amin
na aabot sa isa na namang araw.

Magkahawak ang aming kamay nang lumabas kami ng kwarto.

"By the way Finn, I have a good news." Humigpit ang kamay niya sa akin.
"You're not telling me that you're pregnant, right babe?" natigilan ako sa tanong
niya. Ramdam ko ang biglang pagkirot ng dibdib ko.

Yes, kahit ako ay hindi ko pa rin gustong magbuntis pero ang marinig mula kay Finn
na parang ayaw niyang magkaanak sa akin, parang bigla akong binuhusan ng malamig na
tubig. 3

"No, I am not pregnant Finn. Gusto ko lang sanang sabihin sa'yo na may nakilala
akong kaibigan habang wala ka."

"That's good to hear, I should thank her."

"Actually you knew her, remember the enchantress who gave you the idea about the
child that will remove my curse?" kusang bumitaw ang mga kamay sa akin ni Finn.

Nanlalaki ang kanyang mga matang nakatitig sa akin.

"No, you shouldn't come near her. She's an enemy." 65

--

VentreCanard

Chapter 37

Nagulat ako sa reaksyon ni Finn, hindi ito ang inaasahan ko mula sa kanya lalo na
at nagkaroon sila ni Cora ng ugnayan tungkol sa kanyang pagtakas.

"I don't get it, Cora is my friend." Nagtataka na akong nakatitig kay Finn.

"She is not a friend, stay away from her."

Tumigil kami sa paglalakad sa isang mahabang pasilyo at kapwa namin hinarap ang
isa't-isa.

"May itinatago ka na naman ba sa akin, Finn?" natigilan siya sa sinabi ko.

Damn, ito na naman ba kami?

"May itinatago ka na naman ba sa akin Finn?" mas malakas na tanong ko. I had enough
of his business, palagi na lang akong walang alam sa mga bagay na nalalaman niya.
And this is damn frustrating.

"Wala, wala na akong itinatago sa'yo Kalla."

"Finn," hindi ako tanga para maniwala sa kanya. "What's with you and Cora? Hindi ba
at siya ang tumulong sa'yo para makabalik sa kabilang mundo? Why suddenly making
her the enemy? Did she sabotage you or something? Hindi ba at nagtagumpay ka na
makalapit sa mga kapatid mo. Or the spell she mentioned was true?" Damn it, sino ba
ang pagkakatiwalaan ko?

"What spell?" tanong nito.

I sighed in relief, hindi ito alam ni Finn ibig sabihin ay totoo ang sinasabi sa
akin Cora, she just said those words because of her anger.
"No, nothing." I answered. "You answer my question, Finn. How did you consider her
as our enemy?"

Simula nang makasama kami ni Cora, I can feel her sincerity in her words.

"Nararamdaman ko lang," suminghap ako sa sinabi niya.

"That's it? Nararamdaman mo na ba ito bago ka umalis sa mundong ito? You risked the
fact that you're already had the feeling that she's an enemy yet you asked for her
help?" He's impossible!

Lalong nahirapan si Finn na titigan ako, he's damn hiding something! But I knew him
too well. Hindi na niya ako magagawang pagtaguan ng mga bagay na pwede niyang
itago.

"Just don't come near her."

"Then tell me the reason why." Matigas na sagot ko.

"She's an enemy, Kalla! Please, listen to me? Hindi rin magtatagal ay aalis na tayo
dito."

"With numbers of questions unanswered? Aalis tayo dito na may maiiwang maraming
katanungan? Paano kung nandito na talaga ang sagot Finn?"

"Wala dito ang sagot," my eyebrows narrowed.

"We ask Cora then, alam kong may nalalaman rin siya. Sooner or later, she'll tell
me the truth. Mga bagay na hindi mo kayang sabihin sa akin, Finn."

Tinapos ko na ang usapan namin at nagpatuloy na kami sa paglalakad, nakarating kami

sa mahabang hapag kainan ng hari at reyna.

They greeted us with smiles on their face. Ngumiti rin sa akin si Cora pero saglit
lamang ito nang makita niya si Finn sa aking tabi.

There is something in between them and I was still hoping that this isn't an affair
or something. 1

Tahimik kaming lahat nang magsalita ang hari.

"So what are your plans? Are you leaving this world for good?"

"Soon," sagot ni Finn.

Sinadya kong tumama ang aking mga mata kay Cora, she wanted to say something but
there is something stopping her for breathing the words. Nang sulyapan ko si Finn
ay direkta ang kanyang mga mata kay Cora.

Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam na ako ng kaba. Anong namamagitan kay Cora at
Finn? 6

"Sigurado na ba kayo ni Kalla, Finn?" tanong ng reyna. 2

"More than sure, your highness. And please, I would like to apologize for all my
behaviors. I was not thinking right, I'm really sorry." Nang marinig ko ay marahang
gumaan ang pakiramdam ko.
Buong akala ko ay hindi na magkakasundo si Haring Tiffon at Finn, pero masyadong
mapagpatawad ang reyna. Ito lang naman ang nais rin ng Hari.

"We'll respect your decision, huwag nyong kakalimutan na laging bukas ang aming
palasyo sa inyong dalawa." Ngumiti ako sa sinabi ng reyna.

"Maraming salamat," sagot namin ni Finn.

Alam kong lagi itong bukas para sa amin, pero alam rin namin ni Finn na sa
sandaling makalabas na kami sa mundong ito, mahihirapan na kaming muling makabalik.
O maaaring, hindi na kami muling makabalik.

Nagpasya kami ni Finn na tumigil na lang rito ng dalawa hanggang tatlong araw.

We tried to enjoy our stay here, especially at night. Pero sa umaga ay inaabala ko
ang aking sarili sa pagbabasa ng mga aklat. Dito rin ako nabigyan ng pagkakataong
ilatag kay Finn ang lahat ng aking natuklasan maging ang kaalamang ang kanyang ama
ang may akda ng librong siyang pinakamalaking pinagkukuhanan namin ng kaalaman
tungkol sa puting sumpa.

"Your father, Finn." Tulala siya sa librong kanyang hawak habang marahan niyang
dinadama ang ilang bakat ng letra na sumisimbolo sa kanyang ama.

"He's an author of a certain book, your father knew the white curse. At ilang taon
na niyang hinahanap ang kasagutan dito." Pinagmamasdan ko si Finn sa kanyang
magiging reaksyon. But his face was emotionless.

Hindi ko mabasa ang reaksyon niya.

"Amang hari," marahang usal nito.

Nanatili akong nakatayo habang nakahawak ang aking mga kamay sa lamesa. While
Finn's still sitting on his seat staring at the books.

Minsan ay napapaisip na ako, ano pa ang mayroon kay Haring Gazellian na hindi
nalalaman ng lahat? Is he really the king the we were all aware of? Isang magiting
na hari na tinitingala ng lahat? O may mga bagay na pilit itinatago? 1

His death was the vampire world's largest scandal. But he's somewhat always had the
part of every vampire issues, just like a roots of thread but with series of trees
connected.

Hindi madaling aakalain na sa maliit na koneksyon ng hari sa isang bagay ay may mas
malaki na pala itong itinatago.

King Gazellian can be considered as the master of hidden secrets. Mga sekretong
hindi basta mahahanap, dahil kailangan ng matinding pag-aaral. 3

"Who is your father, Finn? May nalalaman ka ba dito?" bigla na lamang lumabas sa
bibig ko.

Simula pa lamang nang bumalik ang mga alaala ko, sa unang pagkikita namin ng hari,
ang pangyayaring sabay niyang kaming pinakagat ni Finn sa isa't-isa sa mura naming
edad at ang bawat maliit niyang kilos.

Hindi na mawala ang katanungan sa aking isipan.

"I had this feeling that behind his death was an unfinished chess game and we're
the pawns. But the question here is, who took over his place Finn? Sino ngayon ang
nakaupo sa pwesto ng hari na siyang may mata sa lahat ng nangyayaring ito?" pansin
ko na dahan-dahan nang ibinababa ni Finn ang kanyang mga aklat na hawak. 3

"Am I right Finn? Every scenarios, there were traces of your father. Parang
sinasadya nitong magbigay ng maliliit na impormasyon na sa ganon ay masundan natin
ang nais niyang iparating." Nagpatuloy ako sa pagsasalita habang nanatiling tahimik
si Finn. 1

Nagliliwanag na ang mga nasa utak ko at mabilis kong binuklat ang mga aklat na
siyang mga mga palatandaan ako.

Kumuha ako ng panulat at isa-isang iniharap kay Finn ang mga detalye. Alam kong
lubos ako maliliwanagan kung tutulungan ako ni Finn sa bagay na ito.

Siya ang lubos na nakakakilala sa kanyang ama, na siyang masasabi kong may malaking
maitutulong sa aking puting sumpa.

"This world is somewhat connected with your family because of King Tiffon, the
towers were coordinated with one another as well as the tunnel itself against the
other world, the family that was said to be the origin of the white cursed
disappeared, the goddess from the vampire and werewolf legend trapped herself
inside and your father had been searching for answers."

Gumuhit ang ng mga linya at pilit kong pinagkonekta ang lahat ng mga detalye.

"Can't you see it Finn? Iisang anggulo lang ang patutunguhan ng mga bagay na ito.
Saan lahat patungo ang mga bagay na ito? The towers, the goddess, your father and
possibly those disappeared family."

Agad kong binilugan ang bagay na siyang alam kong puno't dulo ng lahat.

"It's this world Finn, may bagay na nakatago sa mundong ito. And your father who
happened to be the author of the origin of the white curse is looking for it. Tama
ang hinala ko, posibleng nandito ang dyosa at nagtatago sa mundong ito. She can
cure my curse Finn! The answer is inside this world." 3

"Y-You managed to stick the puzzle's this fast, Kalla. Buong akala ko ay hindi mo
na malalaman." My mouth left opened. 2

"F-Finn.." ilang beses akong napahakbang paatras habang nakatitig sa lalaking mahal
kong nakaupo sa isang maliit na lamesa.

Pinagmamasdan pa rin nito ang mga aklat na nakalatag.

Kung ganoon ay tama nga ang nasa isip ko, Finn had the idea of everything.

The door abruptly opened showing the King and Queen, together with them was my
friend Cora.

Huminga ito nang malalim at walang takot niyang sinalubong ang aking mga mata.

Mapait na ngumiti sa akin si Cora. 1

"I can't just shut up and pretend anymore. Why can't you tell her what you've
discovered, Finn? I am the one you're looking for. I maybe not the goddess, but I
am her daughter. The fruit of the feud between the vampires and werewolves.
Nagbunga ang pagsasamantala ng bampira sa aking ina." 68

Pakiramdam ko ay bigla na lamang nanlambot ang aking mga tuhod. The legend was
true!

Totoong may dyosang naghirap, unang mga bampirang nagsamantala at ang masalimoot na
sakit ng nakaraan.

"And my mother is still alive." 163

--

VentreCanard

Chapter 38 9

"And my mother is still alive." Paulit-ulit itong umalingawngaw sa aking isipan.

At habang tumatagal parang tila mas lumalakas ang kanyang boses sa aking utak na
mas lalong nagdala sa akin ng matinding kilabot.

"Totoo," nabulong ko sa aking sarili. Habang marahang hinahaplos ang aking mga
braso na may naninindig na balahibo.

Totoo lahat ng kalupitang nabasa ko, ang bersyon ng mga lobo ang siyang higit na
dapat paniwalaan ng lahat. 3

The werewolves managed to keep the real history reachable. 3

Kaya pala hindi man lang nakaroon ng kahit kaunting butas ang kwento mula sa libro.

Nagsimulang magpatakan ang mga perlas mula sa aking mga mata habang inaalala ang
bawat katagang aking nabasa mula sa aklat.

Anong klaseng kalupitan ang iginawad nila sa dyosang umibig lamang?

Ngunit bakit wala pa rin akong nababasang bersyon ng mga bampira? Should I trust
Cora? Should I trust anyone from these never ending mysteries?

"H-How did this happen? You knew it from the very beginning?" nagtatanong ang aking
mga mata sa hari at reyna na kapwa umiling sa akin.

"We're also surprised Kalla, ngayon lamang sinabi sa amin ni Cora ang lahat." Kahit
si Haring Tiffon ay halatang hindi mapalagay sa mga nangyayari.

"Why didn't you tell me sooner? Hindi mo ba alam na ang 'yong ina ang matindi kong
kailangan? I need her for this damn curse! Kung sa kanya nga nanggaling ang sumpang
ito, bakit kailangang ako ang magdusa?!" My tears just fell.

Hindi nakasagot sa akin si Cora at ibinaba niya ang kanyang mga mata sa sahig.

"And you? What about you Finn? You hid this from me? Alam mong buhay ang dyosa na
kailangan ko! Matagal mo nang alam ito Finn? Why did you hide it? Buong akala ko ay
gusto mong malunasan ang sumpa kong ito. Why? Why?!"

Gulong-gulo na ako, hindi ko na alam kung sino pa ang dapat kong paniwalaan.

Buong akala ko ay lahat sila ay nais akong tulungan, ngunit bakit itinatago nila sa
akin ang kaisa-isahang paraan para malunasan ako? Wala na akong naiintindihan sa
mga nangyayari.

"K-Kalla, let me explain—" I stopped him in his mid-sentence.

"I gave you time to explain! Tanong ako nang tanong sa'yo noon! But you've been
lying and telling me nothing! You even want us to leave? Why? Why Finn?!"

Nanghihina akong humakbang patungo sa kanya at ilang beses kong hinampas ang
kanyang dibdib.

"Ikaw, sa lahat ng bampira sa mundong ito ang inaasahan kong tutulungan ako. Ikaw
Finn, pero parang may mga bagay ka na hindi mo gustong ibahagi sa akin. We're mates
Finn, tiwala sa isa't-isa ang kailangan natin." Mas lalo kong narinig ang sunod-
sunod na pagpatak ng aking mga perlas.

"But it's always hard for you to trust me. Ilang beses mo nang ipinadama sa akin na
hindi mo ako kayang pagkatiwalaan Finn. The incident in Parsua, kahit ilang beses
takpan ng masasaya nating pagsasama Finn ang unang beses mong pagdududa sa akin,
hinding hindi pa rin nawawala ang sakit. You refused to look at me, kaya ngayon ito
ako at hindi mo na magawang titigan. Now this?! I knew you had your deeper reason,
at hindi mo sinasabi sa akin. W-Why? Why can't you trust me? Dahil may sumpa ako?
Dahil mababang-uri lamang akong bampira? Walang pangalan? Alipin? Walang patak ng
dugong maharlika?! Nasasaktan na ako, nasasaktan na ako. D-Do you love me enough
Finn?" umawang ang bibig nito sa huli kong mga salita. 9

"I love you, Kalla. Oh god, don't say that." Ilang beses umiling sa akin si Finn at
akma siyang hahawakan ako pero agad akong nakaatras. 6

Hindi ko na alam kung anong mga salita ang lumalabas sa akin.

"Then why? Why? Bakit mo ako hinahayaang makaramdam ng ganito?"

"It was not like that Kalla! I don't fucking care about the status! Alam kong
mahirap nang mabura ang sakit na ginawa ko noon, it was my fault. Yes! I told you,
I was weak that time, my damn brain was too fragile for too much situations. I'm
sorry, I'm really sorry." Nakalapit na ito sa akin kaya pilit kong tinatanggal ang
mga kamay niya sa balikata ko.

"And it's not true that I can't look at you right now, walang sumpa ang pipigil sa
akin para titigan ka. At handa akong ialay ang aking buong buhay para lamang
titigan ka nang napakatagal Kalla. I am not afraid of looking at you." Suminghap
ako nang akmang hahawiin ni Finn ang belong nakaharang sa aking mga mata. 1

"No!" agad akong humakbang paatras at mabilis kong ipinikit ang aking mga mata.

"A-Are you out of your mind?!" sigaw ko.

Ibinaba kong muli ang aking belo at nagmulat ako ng aking mga mata.

"K-Kalla, I love you. Please, let me touch you atleast. I can't stand it when you
walk away from me, I can't stand it when look at me with doubt. I'm doing this for
you." 10

"For me? I don't understand Finn. Simula pa lang nang muli tayong magsama, lagi ka
na lamang kumikilos mag-isa na hindi man lang ako tinatanong. Anong silbi ko kung
sasarilinin mo lang ang lahat?"

"Why would I share it to you, Kalla? You've experienced the pain enough for long
fucking years inside that damn tower! You suffered enough! Sa tingin mo ba ay
magagawa ko pang pahirapan ka kung kaya ko namang sarilinin ang lahat?"

Nanlambot ako sa narinig ko mula kay Finn. I should hate my mate for keeping a lot
from me, but hearing his reasons melted my heart in a million times. 3

"I experienced being locked Kalla, ramdam ko ang pagkakakulong sa isang lugar na
halos hindi ka makahinga. Gumawa ako ng paraan para makatakas, but you being locked
for years? It was the worst. Then tell me, saan pa ako kukuha ng dahilan para
ibahagi sa'yo ang hirap na alam kong halos araw-araw mo nang nararanasan?"

"I love you so much, Kalla that I can even choose to suffer alone just for you." 11

"Finn.."

"Pain is the last thing that I wanted to share with you." Hindi na ako nakakilos pa
nang hawakan ni Finn ang aking pisngi. 6

Nanghihina akong lumapit sa kanya at kusa nang sumandal ang aking noo sa kanyang
dibdib.

Ramdam ko ang marahang paghaplos niya sa aking mahabang buhok.

"I'm really sorry, Kalla." He kissed the top of my head.

"Tell me, tell me please Finn. Tell me." Paulit-ulit na sabi ko. Gusto kong malaman
ang bagay na itinatago niya sa akin na maaaring makasakit sa akin.

"She's telling the truth. Ang dyosa mula sa kwento ng mga lobo ay nananatiling
buhay." Bahagya akong humiwalay kay Finn na may tanong sa aking mga mata. 3

Saglit akong sumulyap kay Cora, sa hari at reyna na pinili na lamang makinig sa
amin at huli sa lalaking itinakda sa akin.

"Then why? Why did you hide it from us? Bakit nyo itinago sa amin ni Cora na buhay
pa ang dyosa?!"

Pansin ko na saglit nagtama ang mga mata ni Cora at Finn. Ngayon ay nakukuha ko na,
kaya walang epekto kay Cora ang puting sumpa, hindi dahil isa siyang babaylan kundi
siya ang anak ng dyosang lumikha ng sumpang ito.

Magsasalita na sana si Finn nang unahan ito ni Cora.

"Bakit hindi nyo muna itanong sa akin kung papaano nabuo ang sumpa?"

"So from the very beginning you've been lying to me Cora, nababasa mo ang mga aklat
na sinbi mong hindi mo mabasa." Malamig na sabi ko.

"I wasn't lying about that, Kalla. Ang ilang libro ay hindi ko magawang mabasa,
ngunit hindi ko na kailangang basahin pa ang mga ito dahil ako mismo ay saksi na ng
mahahalagang pangyayari."

Huminga ako nang malalim para ihanda ang aking sarili, ramdam kong hinawakan ni
Finn ang aking mga kamay.

Bigla na lamang nawala si Cora sa aming harapan hanggang magpakita ito sa may
bintana at buksan niya ito.

"It was true that my mother was the origin of the White Curse, it was true that the
first handler of the white curse was a whole family." Ramdam ko ang lalong
paghigpit ng mga kamay sa akin ni Finn.

"B-Bakit sila pinarusahan ng dyosa?"

"When my mother was pregnant with me, that family tried to deceive her. Pinutol
nila ang maliit na porsyentong pagtitiwala ni ina sa mga nilalang dito sa lupa, the
family tried to gave her to the cruel vampire pero agad itong nalaman ni ina."
Pansin kong nagpahid ng luha si Cora. 3

"That family was pretending to be pure, kind hearted and all, ito ang ipinakita
nila kay ina para hulihin ang loob nito. Pero masyado nang malalim ang napagdaanan
ni ina para muling mahulog sa masasamng nilalang, inunahan niya ang mga ito at
iginawad niya ang sumpang nararapat sa kanila, isang puting sumpa na sumisimbolo ng
pagmamalinis ng nilalang na ikinukubli ang kasamaan." Humarap na si Cora sa akin at
dumadaloy na ang mga luha nito.

"Who are they Kalla? They were in your bloodline, nagmula ka sa angkan na siyang
mismong dinapuan ng puting sumpa." Natulala na ako sa sinabi ni Cora. 14

"No.."

"That's the truth Kalla. At sa lahat ng mga puting babaeng napadpad sa bawat mga
tore, ikaw ang higit na nakakaramdam ng buhay presensiya sa loob ng tore. Bakit?"

"Cora.." pinipigilan na siya ni Finn.

"Pito ang tore, Kalla. Walo ang miyembro ng pamilyang ginawaran ng puting sumpa."
Napahawak na lamang ako sa aking bibig habang nangangatal ang aking mga kamay. 3

"Don't tell me.."

"Yes, isa ang nakatakas sa kanila na siyang pinagmulan ng pinagpasa-pasahang puting

sumpa. Ngunit dahil sa matinding galit ni ina, hindi na nakatakas pa ang pito."
Hindi ko mapigilan ang pangangatal ng aking mga kamay.

"My mother turned them into stone and their souls were buried in each towers."
Hindi na matanggal ang kilabot sa aking buong pagkatao.

"Finn's just keeping you away from false hope Kalla, nabalot na sa galit ang aking
ina." Tuluyan nang lumaglag ang aking mga balikat. 2

"Angkan mo Kalla ang mga buhay na tore, sa tingin mo ay magagawa ka pang tulungan
ng aking ina?"
79

--

VentreCanard

Chapter 39 2

Hindi lang ako, maging si Haring Tiffon at ang kanyang reyna ay hindi makapaniwala
sa kanilang mga naririnig.
"No, she could understand Cora. My bloodline's fault wasn't mine, bakit kailangan
kong pagbayaran ang kasalanang hindi ko naman ginawa? Why can't you allow me to
talk to her?" 3

Wala nang humpay sa pagpatak ang mga perlas mula sa aking mga mata. Hindi ko
maturuan, hindi ko sila magawang pigilan.

"Kalla," pilit na akong pinakakalma ni Finn habang pumipiglas ako sa kanya.

"Is this the reason why Finn? Itinago niyo sa akin ni Cora ang kaalamang buhay ang
dyosa dahil alam nyong hindi niya ako tutulungan? Or you still have your own
reason?" hindi makasagot sa akin si Finn.

Masama bang umasa? Masama ba na mangarap at mag-isip na sana ay maaaring mawala ang
sumpang ito sa akin?

Ang dyosa na lamang ang nag-iisang pag-asa ko para mawala ang sumpang ito, ngunit
papaano? Papaano kung ang patak mismo ng aking dugo ang siyang dahilan kung bakit
nabuhay ang puting sumpa?

Tuluyan nang nanghina ang aking mga tuhod at napasalampak na ako sa malamig na
sahig.

Akma na akong tutulungan ni Finn, ngunit mabilis nakalapit sa akin si reyna Lumina
para alalayan ako.

"Let me," nagsusumamo ang boses nito para pigilan si Finn sa paglapit sa akin.

Hindi ko matanggap na may patak ako ng dugo mula sa mga nilalang na kabilang sa
nagbigay ng pagdurusa sa dyosa. Halos isumpa ko ang aking sariling lahi nang
marinig ko ang buong kwento, ngunit ang malamang ang mismong aking pinanggalingan
ang siyang puno't-dulo ng sumpang ito, hindi ko na alam kung saan na dapat ako
lumugar.

"P-Paano? Papaano nila tinangkang linlangin ang dyosa?" tanong ni reyna Lumina.

Huminga muna nang malalim si Cora bago ito muling nagsalita, sa pagkakataong ito ay
naupo siya at marahan kaming hinarap.

"Nang magawang makatakas ng aking ina mula sa kamay ng bampira, ikinubli niya ang
kanyang sarili sa mga kagubatan. She's hiding from anyone in her weak state, isama
pa na dinadala na niya ako sa kanyang sinapupunan. But then, a poor vampire family
helped her. Inaruga nila si ina at pinakitaan ng maganda. Yes, they were your
ancestors Kalla. Nagmula ka sa kanila." Wala kahit isa sa amin ang nagsasalita at
hinayaan naming ilahad ni Cora ang lahat. 1

"But the vampire family was too poor, na halos kahit ang dugo ng isa't-isa ay hindi
na nila kayang inumin dahil kapwa na sila nanghihina sa kakulangan ng sapat na
dugo. Gabi bago ang kapanganakan ko, narinig ni ina ang pagtatalo ng buong pamilya,
pero sa huli ay nanatiling nakatayo ang planong muli siyang ibabalik sa
kasalukuyang hari ng mga bampira kapalit ng maginhawang buhay." Kumuyom ang mga
kamay ko.

"Sa ikalawang pagkakataon ay muling tumakbo ang aking ina, dala ang sakit at pait.
Sa mundong hindi niya alam kung saan pa magtitiwala."

Sa lahat ng kwentong narinig ko sa kasaysayan ng mundong ito, ang sinapit ng

dyosang umibig ang siyang masakit na narinig ko, hindi man lang siya binigyan ng
pagkakataong lumigaya.
"Ngunit sa pagtakbo ni ina papalayo sa tahanang inakala niyang kukupkop sa kanya,
dito niya naramdaman na nais ko nang lumabas." Suminghap ako sa sinabi ni Cora. 1

"She surrendered herself in the heart of the forest, with the light of the moon and
her crystal tears of endless pain. Hurt, too much pain and hatred. Can't you
imagine how painful my mother have experienced?" nagpahid ng kanyang luha si Cora.

"Pilit niyang tinitikom ang kanyang bibig para umiyak habang agaw-buhay niya akong
inilalabas. Can't you imagine? Anong klaseng pagdurusa ang ipinaranas ng mundong
ito sa aking ina na walang ibang ginawa kundi magmahal?" 14

Buong akala ko ay sobra na ang mga naranasan niya mula sa aking mga nabasa, ngunit
higit pala itong masakit kung maririnig mo mismo sa nilalang na siyang naging saksi
ng lahat.

"P-Paano nalaman ni Thaddeus ang ilang parte ng kwentong ito? This story happened
thousand of years ago." Nalilitong tanong ni Haring Tiffon.

Pansin ko na saglit na ngumiti si Cora sa tanong ni Haring Tiffon.

"Dahil ang binatang bersyon ni Haring Thaddeus at ang kanyang kasintahang si Danna,
ang siyang tumulong kay ina para mailabas ako sa mundong ito at patuloy na
mabuhay." Tuluyan na akong natulala sa aking naririnig. 15

"P-Paanong?" nagtatanong ang aking mga mata kay Haring Tiffon na siyang dapat may
alam nito at base sa kanyang ekspresyon ay mukhang isa-isa na niyang nakukuha ang
lahat.

"Danna can manipulate and travel in time. At madalas nila itong ginawa ni Thaddeus
noon." Paliwanag ng hari. 1

"Who's Danna? The King's first love? Hindi ba at siya ang pumatay sa hari?"
naguguluhan na ako.

"Hindi Kalla, hindi siya ang pumatay kay ama." Malamig na sagot ni Finn. 3

"Si Danna ang nagpaanak sa aking ina, habang si Haring Thaddeus ang nakipaglaban sa
mga humahabol kay ina. At nang sandaling mahihina na ang mga ito at hindi na
makakalaban pa, dito na inilapat ni ina ang sumpa. Binigyan niya ang mga ito ng
puting sumpa at hinayaang ang isa't-isa ang maging dahilan ng pagiging bato ng
kanilang mga katawan. Isa ang nakatakas, ngunit ang mga natira, ay inihalo sa
matataas na tore na siyang nilikha ni ina na inihimpil sa iba't-ibang tagong
kagubatan."

"Ngunit papaanong nagkaroon ng lagusan sa mga tore? Papaano ito nagkaroon ng

koneksyon dito?" tanong ni reyna Lumina.

"Hindi si ina ang gumawa ng mga lagusan. Ito ay ang magkasintahan, ginawa ito ni
Danna at Thaddeus. Bilang pasasalamat, iginawad ni ina ang pag-aari ng mga tore sa
magkasintahan. Danna and the late king, connected the towers to the different
world. Danna with her power connected the time difference, while King Thaddeus and
his power made a hidden entrance. My mom showed me the whole vision ilang taon na
ang nakalilipas, King Thaddeus and Danna made a vow that they'll live here in this
world. Ipinangako ni Haring Thaddeus na si Danna lamang ang babaeng mamahalin niya.
Higit sa babaeng itinakda sa kanya at mamumuhay sila nang tahimik sa mundong ito.
And yes, the towers symbolize King Thaddeus love for his first love, Danna." Hindi
ko alam na ganito kalalim ang kwento sa likuran ng bawat detalye ng mga tore. 66
"They vowed to each other, yet King Thaddeus failed his promise." Ramdam ko ang
biglang pagkirot ng dibdib ko, hindi ko alam kung kanino ang masasaktan. 1

Para sa babaeng unang minahal ng hari o sa reyna? 2

Unti-unti ko nang nakukuha ang dahilan kung bakit hindi magustuhan pa ni Finn
manatili sa mundong ito.

"Finn.." tawag ko sa kanya. Sinalubong ang aking mga matang may takip na kulambo at
mapait siyang ngumiti sa akin.

"Recently, I just found out that I have a half brother Kalla. Kasing edad siya ni
Zen, that means our father betrayed our mom. Na hindi lang kamatayan niya ang
dahilan kung bakit ikinulong ni ina ang kanyang sarili sa ilalim ng palasyo, she
was betrayed. And the woman, ang babaeng mas minahal ni ama ay pinag-alayan niya sa
mundong ito. This place was supposed to be their kingdom together. Tell me, tell me
love, how can I stay here? Papaano ako hihinga sa mundong ito?" nanghihinang tanong
sa akin ni Finn. 44

"I didn't inform you about the goddess because she will just give you false hope,
Kalla. I want out of this world because this place was my father's and Danna. The
more I stayed here, the more I felt like betraying my own mother. Hindi ko kayang
tumagal rito Kalla. Ayokong matabunan ang mga magagandang alaala kong kasama si ama
sa kaalamang nandito ako sa mundong pinag-alayan niya sa babaeng mas minahal niya."
Hindi ko na alam kung ano pa ang dapat kong sabihin. 16

"King Thaddeus, didn't give the exact detail from his book. May dinagdag siya at
binawas. Pero isa lamang ang nais niyang gustong iparating, he wanted to find my
mother sa kasalukuyang panahon niya, but he failed." Dagdag ni Cora.

"So everything was a failure, sa halip na siya ang magtungo sa mundong ito ay si
Tiffon ang napadpad dito." Sabat ni reyna Lumina.

"His plans didn't work and different unpredictable events happened, King Tiffon ran
away from his responsibility that made King Thaddeus as the king at his young age,
met his own mate and ruled the whole empire of Parsua."

"Why is he still after the goddess? Bakit gumawa siya ng libro? I don't
understand." Nalilitong sabi ko. 2

"Isa rin ito sa katanungan ko." Tipid na sabi ni Finn.

"Bakit hindi natin alamin lahat? We're also his sons." Sabat ng pamilyar na boses
na siyang nagpalingon sa aming lahat. 16

Pakiramdam ko ay mauubusan ako nang hangin nang makita ang kasalukuyang Hari ng
Parsua Sartorias. 28

"K-Kamahalan.." 27

Sabay kaming lumuhod ni Finn sa harapan ni Haring Dastan. Tulad namin ay nakilala
siya ni Cora, maging ito ay nagbigay galang sa hari habang nanatiling tulala si
Haring Tiffon at Reyna Lumina. 5

"Tumayo kayo, isa lamang akong hamak na salamangkero." Pormal na sabi ni Haring
Dastan. 120

"Ako rin! Salamangkero rin ako!" sa isang sulok ay biglang lumabas ang isa pa sa
mga kapatid ni Finn, kung hindi ako nagkakamali ay siya si Caleb. 47
"Ako rin, salamangkero." Muling lumitaw ang huling prinsipe ng mga Gazellian, ang
pinaka-kahawig ni ni Haring Thaddeus. 33

"Kailan pa kayo naging mga salamangkero?" huling lumabas ang prinsipe ng mga nyebe.
93

"Come on Zen, don't be a kill joy! Just go with the flow. Salamangkero ka rin."
Iritadong sabi ni Caleb. 22

"A-Anong ginagawa nyo dito mga kapatid?" rinig ko ang pangangatal sa boses ni Finn.
8

Sabay-sabay humarap sa amin ang kanyang mga kapatid. 7

"Sinusundo ka na namin," unang nagsalita si Caleb.

Tumikhim ang hari dahilan kung bakit lumipat ang aming paningin naming lahat sa
kanya.

"Let's go home, brother."

--

VentreCanard

Chapter 40 2

Lahat kami ay nagulat sa biglaang pagdating ng mga Gazellian. Who would expect that
the famous Gazellian brothers will just suddenly appear from nowhere? 5

How did they find this place? Paano sila nakapasok sa mundong ito? 2

Unti-unti nang humakbang ang mga ito papalapit sa matikas na hari na nakatayo sa
aming unahan. Caleb with his hands inside his pocket and his famous grin. The short
smile coming from Casper, a simple nod coming from the ice prince and lastly the
first few steps from the greatest king. 3

Buong akala ko ay kay Haring Thaddeus ko na lamang ito mararamdaman, ngunit hindi
ko sapat na maipaliwanag ang presensiya ni Haring Dastan. 4

I met him before and he's already a good king, but his presence, the way he stood
now, with authority and all was amazing. Hinigitan niya ang kanyang sariling
presensiya sa nakalipas na napakaraming taon. 7

The sight of Gazellian siblings were beyond the greatest painting ever created in
vampire world. 1

Inalalayan na ako ni Finn na tumayo nang makapagbigay na kami ng respeto kay Haring
Dastan.

"Mga salamangkero? Why am I seeing my little brother? Who are these vampires,
Finn?" narinig kong tanong ni Haring Tiffon.

Nang lumingon kami ay nakatitig ito kay Casper. 4

"Our father's brother, Uncle Tiffon. He's alive and this is his kingdom." Tipid na
sabi ni Finn.

Saglit lamang nagulat ang apat na Gazellian. And just like what Finn and I did, the
three princes and King Dastan made their kneeling respect for the king.

Suminghap si Reyna Lumina na hanggang ngayon ay nagugulat pa rin sa mga nangyayari.

"I am the first born of King Thaddeus Leighton Gazellian and Queen Talisha
Esmeralda Gazellian, the current King of Parsua Sartorias, sending a deep apology
for all the damages that my brother have brought to your kingdom." Kumirot ang
dibdib ko sa narinig mula kay Haring Dastan. 3

He was not talking as a great king right now, but a great brother. Humigpit ang mga
kamay ni Finn sa akin habang pinagmamasdan namin ang kanyang mga kapatid.

"Thank you for giving him home, when our home refused to sheltered him."

"They didn't refuse, ako ang tumalikod." Finn whispered. 1

"We're willing to compensate for all the damages." Nagsalita na rin ang prinsipe ng
mga nyebe.

We're were all waiting for King Tiffon's response, but all we heard was his
laughter.

"I am seeing a lots of Thaddeus, get up sons! I don't care about the damages!"
humakbang na ang hari at pinilit na niyang tumayo ang apat na Gazellian. "Come, we
need to have a lot of talking. My brother made you this wonderful." I saw how King
Tiffon's eyes sparkle with adoration. 16

Sino nga ba ang hindi hahanga sa mga Gazellian? 3

In just a matter of time, the room full of tension a while ago was split into two
groups.

Nagtatanong ang aking mga mata habang pinagmamasdan si Finn na kasalukuyang

inaakbayan ng kanyang kapatid na si Caleb habang pinapanuod lamang sila ni Casper.

King Dastan and Zen were already busy talking with King Tiffon and Queen Lumina.
Samantalang si Cora naman ay nanatiling tahimik sa isang sulok at nagmamasid sa mga
pangyayari katulad ng ginagawa ko.

"H-How did you--" hindi na natapos ni Finn ang kanyang katanungan.

"Do you expect us to be fooled by your clones and illusions? Alam namin na ang
bumalik na Finn bago nating saksihan lahat ang muling pagkabuhay ng puno ni Zen ay
hindi totoo. He was just your clone illusion." Sagot ni Caleb. 81

Hindi ko alam ang bagay na ito.

"B-But I can't go back yet, I assumed that you all heard the conversation a moment
ago." Humiwalay si Finn kay Caleb at humakbang ito sa akin.

Marahan niyang hinawakan ang kamay ko at hinalikan niya ito sa harap ng dalawa
niyang kapatid.

"Of course! Isasama natin siya. Hi, I'm Caleb Lancelot Gazellian, and you are?"
inilahad ni Caleb ang kamay nito sa akin. 1

Muntik ko nang makalimutan na tanging kami lamang ni Finn ang nakakaalala ng

nangyari sa burol ng kanyang ama. Those memories was erased from them, mga alaalang
dati na kaming nagkakilala ng mga Gazellian.

"Kallaine Seraphina Verlas," si Finn ang sumagot sa kanyang kapatid at tinabig nito
ang kamay nito. 1

Ngumisi si Caleb.

"May pinapasabi nga pala si Lily, Finn." Pansin ko na bigla na rin ngumisi ang
nanahimik na Casper sa likuran ni Caleb. 1

"What is it?" tanong ni Finn.

Hindi agad makapagsalita si Caleb, dahil nagpipigil na ito ng tawa.

"What is it Caleb?"

"Ano daw ang sinasabi mo na hindi mababaliw sa babae?" sa pagkakataong ito ay mas
lumakas na ang pagtawa ni Caleb. 94

"Shit," rinig kong bulong ni Finn.

"And she added," sumabat na si Casper. "Tang-ina mo, buti nga sa'yo." Kita ko ang
pagngiwi ni Finn sa idinagdag ni Casper. 92

Sa pagkakataong ito ay sabay na silang tumatawa ni Casper. But not until they heard
King Dastan purposely cleared his throat. 6

Awtomatikong tumigil sa pagtawa ang dalawang prinsipe. But that didn't stop Caleb
from talking silly things.

He leaned forward and he whispered something to his brother.

"You've missed something Finn, hindi na lang pag-irap ang panakot sa atin ni
Dastan, mahilig na rin siyang tumikhim. Kahit si Zen tiklop kapag tumikhim si
kamahalan. Tigil landi niya kay Claret." 159

Wala na akong nagawa kundi panuorin ang tatlong magkakapatid na muling mag-usap.
They're still the same, nang una kong nakilala si Caleb ay ganito na siya kadaldal,
while Casper is still the silent type.

"Kung ako rin si Kamahalan, kahit masakit na ang lalamunan ko titikhim ako nang
titikhim. Walang respeto si Zen at Claret sa paglalambingan sa harap niya, hindi
man lang nila naisip na broken pa si kamahalan." 75

"Seriously Caleb? We're not here for your stories. Kadarating lang natin, ang dami
mo nang kwento." Sinasaway na ito ni Casper.

"Because you're too stiff, sawang-sawa na ako sa mga seryoso nyong mukhang tatlo.
Imagine Finn, I'm with Dastan, Zen and Casper for long fucking years. I can't live
without you and Evan." Halos sabunutan ni Caleb ang kanyang buhok. 50

"You're so dramatic Caleb, ikaw pa ang pinaka-swerte sa ating tatlo." Kumento ni

Finn.

"Maybe," tipid na sagot ni Caleb. 2

"Papaano kayo nakarating dito?" nagkaroon na ako ng lakas ng loob sumabat sa
kanila.

"Through Finn's clone," humarap muli ito kay Finn. "Since we're your brothers we
can sense your presence. It is even traceable, because the clone was still
connected to you. Nang makarating kami sa tore, akala namin ay nagkamali lang kami.
But through Casper's knowledge and after Dastan read a certain book inside that
tower, the portal opened bringing us here." Tumango ako sa paliwang nito.

"Actually, we entered this castle in a very traditional way. We used the main
entrance, we asked the guards about you, Finn. At sinabi nilang may Finn nga daw na
tumitigil dito at isa siyang salamangkero." Umismid ako sa salitang salamangkero.

Hindi ko akalaing, pangarap ng mga Gazellian na maging salamangkero. 8

"Si Dastan ang sumagot sa kanila at sinabi niyang salamangkero rin kami, kaya
pinapasok kaming apat." Napaawang ang mga labi namin ni Finn.

"I was already expecting that there were numbers of unconscious vampires in the
hallway." Naiiling na sabi ni Finn.

"Nah, we don't do that." Casper waved his hand. 1

"Si Zen lang ang hindi alam ang nangyayari," sa pagkakataong ito ay tipid na
sumulyap dito si Finn.

"H-How is his--"

"His daughter?" sagot ni Caleb.

"She a very beautiful little girl," si Casper na ang sumagot. 12

"And please, don't think about his hatred towards you Finn. Matagal nang nakalimot
si Zen, nakakatabi na ulit niyang matulog kay Claret." 15

Marami na akong nais itanong kay Finn, pero alam kong hindi ito ang tamang oras.

Muli pa sanang magsasalita si Caleb nang mapansin sumulyap ito sa aming likuran.
Pakiramdam ko ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko, patungo dito si Haring
Dastan at ang prinsipe ng mga nyebe.

Ngunit mas ramdam ko ang kaba ni Finn, mas hinigpitan ko ang mga kamay ko sa kanya
para lamang pakalmahin siya.

I remembered how Finn suffered for days, thinking about how his family refused to
helped him, sa pag-iisip niyang itinakwil na siya ng mga ito.

But here they are, kasama namin sa mundong maraming katanungan.

"Hindi mo ba siya ipakikilala sa amin, Finn?" sabay kaming humarap kay Haring
Dastan.

Caleb and Casper quickly changed their positions, katabi na ng mga ito si Zen sa
likuran.

"She's Kalla, my mate." Marahan akong yumuko sa kanilang apat. Hindi ko alam kung
ano ang dapat kong ikilos sa mga oras na ito.
"A-And she has the white curse."

"Tapos na siguro ang problema ko, Finn." Sa unang pagkakataon ay nagsalita ang
prinsipe ng mga nyebe kay Finn.

"Zen.."

"Who told you that we won't fight for you? The empire fought for Lily and Adam,
Claret and I, it's now your time. We'll fight that curse." Tipid na ngumiti ang
prinsipe ng mga nyebe na hindi ko inaasahang gagawin nito. 116

Humigpit lalo ang aking kamay kay Finn nang humakbang pa papalapit sa amin si
Haring Dastan. He extended his arm towards Finn, until my mate got a finger snap on
his forehead.

"That's for running away from the university. Idiot brother." Ngumisi si Caleb at
Casper sa ginawa ni Haring Dastan.

I didn't expect that action.

"Kuya.." nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang pagtawag ni Finn kay Haring
Dastan. "I'm really sorry,"

"Always forgiven," bigla na lamang may tumakas na perlas sa aking mga mata.

What's with this King?

"Now, shall we continue?" lumingon si Haring Dastan sa nanahimik na babae sa sulok

ng silid.

"You're here for two purpose right, King Dastan? She will refuse you again."
Nakataas na ang kilay ni Cora kay Haring Dastan.

"Not anymore,"

--

VentreCanard

I suggest you not to read the comments below, starting from Chapter 40. Mas lalo
lang kayong malilito. HAHAHA 45

Chapter 41

The turn of events went so fast. Kanina lamang ay nasa mabigat kaming rebelasyon
mula sa mga salaysay ni Cora, biglang dumating ang mga Gazellian na bahagyang
nagbigay gaan sa tensyon at nakarinig ng mga salitang nakapanlalambot ng puso.

But this time the thick atmosphere came back in a higher tension.

Anong ibig sabihin ni Cora na dalawang dahilan ni Haring Dastan? Who is the she? 42

Tinipon kami ni Haring Tiffon at Reyna Lumina sa isang mahabang lamesa, sinabi ng
mga itong mas higit naming mapag-uusapan nang maayos ang lahat kung pipili kami
nang maayos na lugar na maaaring marinig ang lahat.

The are still number of revelations coming, alam kong marami pa, alam kong may mas
mabigat ko.

Finn never left my hand, nanatiling magkahawak ang aming mga kamay habang kaharap
na ang kanyang mga kapatid.

The Gazellian's light presence suddenly turned into something serious the moment
that Cora sat on her chair.

Huminga ako nang malalim para ihanda ang sarili ko sa mga susunod kong maririnig.

I never thought that the White Curse origin was somewhat part of the endless feud
between the vampires and the werewolf. Who would ever thought of that?

I got questions that have already answered. First, the towers and the missing
family. Ang pamilyang unang humawak ng sumpa mula sa dyosa ang siyang dahilan kung
bakit nabuo ang pitong tore. Sadly, I was from their bloodline. This answered how I
felt like I was too connected with the tower. Simula pa lamang nang ikulong ako sa
tore, ramdam kong parang may nais kumausap sa akin na hindi ko nakikita. It's the
tower itself.

I suddenly had a goosebumps thinking about the buried soul inside the cursed tower.
The tower and the family got an answer, next was King Thaddeus Gazellian, the
author of the book. Though, the king didn't detail the exact information, some were
true and not but he made sure that he properly written the important clues. The
book didn't intend to inform the reader about the white curse, but it serve as a
map to know the truth. 3

The book gave us the pieces of the puzzle. But why? Why did he create the book? Did
you foresee this coming? 2

But the reason behind the connection of the towers between the two different worlds
was really unpredictable.

The King and his first love tragic story. 18

The towers must be the saddest thing ever create in the history of the vampire
world. From the pain coming from the goddess, the family who risked the trust and
betrayal just to survive, King Gazellian and his first love and lastly, my years of
being alone.

Hindi ko akaling, punong-puno ng emosyon ang mga tore.

"Your name is Cora, right?" tanong ni Caleb. Tipid na tumango si Cora. 1

"We heard everything," sumunod na nagsalita si Haring Dastan.

"So it was true? Buong akala ko ay paninira lamang ito sa mga bampira. Do you have
any idea about this?" lumingon ito sa kanyang kapatid.

"Yes," lahat kami ay natulala sa mabilis na sagot ni Dastan.

"I-I heard that Lily asked you about this during the years of the second war, you
refused to tell the truth. Why?" naguguluhang tanong ni Caleb.

"Alam kong may dyosang ikinulong noon ng isang bampirang hari, but that's all. Wala
na akong nalalaman. Don't expect me to narrate the history during that time Caleb,
mas importante ang kasalukuyang problema ko nang mga oras na 'yon. I'm thinking
about Lily and not the damn history." Nabalot kami nang katahimikan sa sagot ng
hari. 2

Bago kami nagsama-sama sa lamesang ito, Finn gave me a short illusion about the
important events happened, years when I was still alone inside my tower. 1

War between vampires and werewolves. And the war ended when a goddess landed and
King Dastan claimed her as his mate. Ngayon ay nakukuha ko na ang ibig sabihin ni
Cora kay Haring Dastan, maybe the goddess who happened to refuse him was somewhat
connected with Cora or with her mother. Hindi na nakapagtataka ito dahil isa itong
dyosa at anak ng dyosa si Cora. 18

"So everything was a cover up, Cora? I thought I was older than you." Naiiling na
sabi ni Haring Tiffon. 4

"I'm really sorry my king, my queen. I just want to live my life without the trace
of my painful past. I just want to forget and live better. But still here, being
haunted by it." Lumingon sa amin si Cora.

"I'm sorry," I whispered.

Kaya pala nang mga panahong magkasama kami ni Cora, kahit sabay kaming tumatawang
magkasama, ramdam ko pa rin na parang may mabigat siyang dinadama.

I thought I was hurt enough, akala ko noong una ay ako na ang pinaka-miserable,
pero naisip kong may mas malala pa pala sa mga nararanasan ko.

"I think I've said everything, lahat ng mga sinabi ko ay pawang katotohanan. Sa
tingin ko ay wala na akong maaari pang sabihin sa inyo."

"You're missing something--" makahulugang sumulyap si Haring Dastan sa prinsipe ng

mga nyebe.

"And the big question, where is your mother?" seryosong tanong ni Zen.

Lalong bumigat ang tensyon sa pagitan naming lahat nang ibaba na ng prinsipe ng mga
nyebe ang katanungang hinihintay ng lahat.

"We've been hearing the past, the history and the origin of all. Pero nasaan ang
buhay na nilalang na siyang totoong pinag-ugatan ng lahat? After your birth, what
happened?" tanong ni Zen.

Hindi agad nakasagot si Cora hanggang sa si Caleb na ang magsalita.

"She can cure the curse, she's the only way to save Kalla. Even if it is a false
hope or not. We wanted to try, there's a no harm of trying Finn. There is no
answers from running." Lumingon ito kay Finn. 3

Tama si Caleb, Finn refused to try. Gusto na agad nitong tumakbo at maghanap ng
ibang paraan na hindi man lang sinusubukan ang unang paraan.

"I don't know," sagot nito.

Halos mapapikit ako sa malakas na kamaong tumama sa lamesa.

"We're not here to joke around. Tell us." Nagsisimula nang uminit ang ulo ng
prinsipe ng mga nyebe. 27
"I'm telling you the truth! Hindi ko alam kung nasaan na ngayon ang aking ina. She
just threw me in this world to keep me safe, humiwalay siya sa akin. And those
information I've said? She showed me those when I've reached my right age, it was
years ago when she visited my sleep. Ngayon ay wala na. All I can feel was her
small presence." Muling tumulo ang mga luha nito.

"Then we look for her," agad nagsalita si Dastan.

"You just want to find her just to use her for your mate, King Dastan! My mother
won't help you all if you're not sincere enough, isa pa mga dugong bughaw kayo! You
can't expect that my mother will be happy seeing you looking for her. Memories will
bring back to her!" 2

"Then we'll surpass the past memories with good ones! Why will it brings back if
we'll treat her better and with respect?" malakas na sabi ni Caleb. 1

"We've been surrounded by different kinds of goddesses, kahit kailan hindi pumasok
sa aming magkakaptid na hindi magbigay ng respeto sa kahit sino sa kanila. And we
won't even make a second thought showing a deepest apology for your mother." Sabat
rin ni Casper.

"My wife is a goddess, Cora. Goddesses, should be love dearly. Nirerespeto ko ang
lahat ng dyosang nabuhay at mabubuhay pa sa mundong ito. And I won't ever think
twice kneeling in front of your mother asking her for endless forgiveness. Shit!
Just tell us the place and we beg for her forgiveness." Halos sabunutan na ng
prinsipe ng mga nyebe ang kanyang buhok. 41

"It is not as simple as that. Akong anak niya ay hindi na niya pinakikitaan, how
come these creatures who were part of the bloodline who once tortured her poor
heart? How can you convince my mother, Gazellian brothers? Bakit masyadong mataas
ang paniniwala nyong tutulungan kayo ng aking ina?! My mother was hurt too much,
she's the one who needed the help the most. Now tell me, tell me Gazellians.." 6

Hindi na ako makapagsalita at halos hindi na ako makahinga sa batuhan ng mga salita
ng magkakapatid na Gazellian at ni Cora, kahit si Finn ay natutulala na sa kanyang
mga kapatid.

King Dastan, Zen, Caleb and Casper were all serious fighting for us. Kahit si
Haring Tiffon at ang reyna ay nakikinig na lamang sa mga nangyayari.

"How can we convince her?" inulit ni Haring Dastan ang katanungan. 1

Lahat kami ay nakatitig na sa kanya habang hinihintay ang kanyang kasagutan.

"We're just going to show her that some vampires were capable of loving, right
brother?" tipid na lumingon si Haring Dastan kay Finn. 2

Sa pagkakataon ito ay tumango si Finn hanggang sa unti-unting bumaba ang mga mata
ng aking mga salamangkero sa akin.

Finn lovingly looked at me.

"Endless," 57

--
VentreCanard

Chapter 42 2

"We have that, Gazellians have that." King Dastan said with finality. 1

"You've witnessed how our father gave his love for Dana, kahit hindi ito ang
itinakdang babae sa kanya. What more if we found our real mate? You won't expect us
to back out now Cora, we're willing to help Finn no matter what." Mahabang sabi ni
Caleb.

"They're not gonna back out, Cora. Now tell, I won't run now and I am willing to
take the risk. I hid everything from Kalla, because all I thought was your mother
was a dead end. But I was wrong, my brothers are right. I need to try, I need to
fight." Nagsalita na rin si Finn.

"I resembled a lot of my father, I'll talk to her. Please tell us Cora." Mahinahong
sabi ni Casper. 1

"I don't know, hindi ko alam. I am telling you the truth."

"Tell us please,"

"Cora, please tell them. I am also a Gazellian, I am willing to do everything for

Lumina. Alam kong ito rin ang nais ni Finn." Nagsalita na rin si Haring Tiffon.

Marahang lumapit si reyna Lumina at hinawakan nito ang kamay ni Cora.

"Tell us Cora, where is your mother? If she's hiding from everyone, here in this
world she can have her freedom." Paliwanag ng reyna.

"She can also have her freedom inside my empire, ipinapangako ko." Muling nagsalita
si Haring Dastan.

Bumuhos muli ang mga luha ni Cora sa harapan naming lahat.

"I am telling you the truth, hindi ko alam. Hindi ko alam! It was years when she
tried to reach me. It was years, hindi na naulit. No mother how good your offers,
no matter how I want to claim it for my mother, wala akong magawa. Hindi ko alam
kung nasaan siya sa mga oras na ito. Kalla, I'm telling the truth." Nagsusumamo ang
mga mata nito sa akin.

"S-She's telling the truth. H-Hindi niya alam, please don't pressure her." Lumaglag
ang balikat ng mga Gazellian sa sinabi ko.

We can't pressure someone for the answer that she didn't even know.

"What now? Saan tayo magsisimulang maghanap?" Zen asked. 2

"We look for the remaining towers? We only used the same tower that you used to
live with, Kalla." Sagot ni Finn.

"There were seven towers and two were already down. We used Kalla's, so we need to
find remaining four." Nagsalita muli ang prinsipe ng mga nyebe.

"But are you expecting that the goddess can be easily be found to those remaining
towers?" tanong ni Haring Tiffon.
"You can't find her just like that." Agad na sabi ni Cora.

"Before we got here, I asked Casper to searched for the remaining towers." Lahat
kami ay nagulat sa sinabi ni Haring Dastan.

"This isn't a shotgun journey, we made plans before barging into this world."
Patuloy nito. "And Casper just found out something." Sa pagkakataong ito kay na kay
Casper na ang lahat ng aming atensyon.

"There were remaining five towers, including yours Kalla. But we only found four,
nawawala ang isang tore. I can't locate." Umiiling na sabi ni Casper.

"Then, that's it. The goddess is hiding at the missing tower."

"Then where? Nasaan ang huling tore? According to Cora, the towers were located to
every deep forest, pero wala na akong kagubatang maaari makita pa na posibleng
paglagyan ng tore, kung mayroon man ay dapat matagal nang alam ito ng mga nilalang
ng malapit na nabubuhay dito."

"The vampire world is too big for hunting a single tower, Casper. We need more
clues." Muli kaming lumingon kay Cora.

"Towers were all connected to one another, maybe you'll find something from the
remaining towers." Sagot nito. 1

"Then we need to go now, we search for the remaining towers and we look for clues."
Hindi makapaghintay na sabi ng prinsipe ng mga nyebe. 6

"But Kalla is still cursed inside her tower."

"I can remove the spell and make you free." Agad na sabi ni Cora. 6

"And didn't even tried to say that before?" tanong ni Finn. 1

"Because Kalla being locked inside the tower was a better than the fact that she's
free outside. Evil vampires might use her ability to cry with pearls just for their
own convenience. Yes, living inside the tower is horrible but it made her life
safer than the outside. Aside from that, Parsua isn't stable enough before for
another conflict." Sa pagkakataong ito ay hindi nakasagot ang mga Gazellian.

Hindi lang ang nakaraang digmaan ang nasaksihan ko mula sa maiksing pagbabalik-
tanaw na ilusyong ginawa ni Finn.

I also discovered that he's a ran away student, refusing to study for ten year
long.

Kung nasa ibang pagkakataon ako, maaaring masampal ko siya sa lahat ng

kasinungalingang ipinaniwala niya sa akin.

"We need someone that can easily bring us to different places, something like
Lily's power."

"I'll help," sabi ni Cora.

Hindi na nag-aksaya pa ng oras ang mga Gazellian, halos sabay-sabay ang mga itong
tumayo.

They are looking at the same direction.

"It's an honor to meet you King Tiffon," yumuko ang mga Gazellian para magbigay
galang sa hari.

Mabilis kong itinapon ang sarili ko sa reyna at niyakap ito nang napakahigpit.

"Maraming-maraming salamat po sa lahat, pangako lalaban kami. I'll come back with
my black hair and glowing red eyes and of course with Lorcan." Ngumiti sa akin si
reyna Lumina nang banggitin ko ang pangalan ng kanyang kapatid. Ang aking unang
kaibigan sa kabila ng aking sumpa.

"Maghihintay kami ni Tiffon."

Yumakap rin si Cora sa mag-asawang hari at reyna para magpaalam. She opened the
portal showing me the slight part of the tower.

Ang toreng saksi ng aking walang katapusang pagluha noon.

Naunang pumasok si Cora, sumunod si Haring Dastan, Casper, Caleb, Zen at sa huli ay
kaming dalawa ni Finn.

"I love you," bulong nito sa akin bago kami kapwa humakbang pabalik sa tore kasama
ang kanyang mga kapatid.

Nang sandaling salubungin ako ng tore, pakiramdam ko ay bumalik lahat ng kirot at

sakit ng kalayaang kay tagal kong minithi.

Agad dumungaw sa aking bintana si Cora, nakatalikod ito sa amin ngunit nakikita
namin ang pagliwanag ng mga kamay nito dahilan kung bakit dahan-dahang nabalot ng
kung anong klase ng mahika ang tore.

Gumapang ang mga liwanags sa bawat parte ng haligi na parang dinadasalan ito ng mga
kakaibang salitang nagmumula kay Cora hanggang sa unti-unti nang lumapit ang
liwanag sa akin at tuluyan na akong yakapin nito. 3

Isang mainit na yakap na parang pinagagaan ang aking pakiramdam. Nagsisimula nang
tumalon ang mga Gazellian sa bintana para iwan ang tore, huling tumalon ang hari at
sumulyap muna sa amin si Cora bago rin ito tumalon.

Nang sandaling sapat akong yakapin ng mahika, kusa na lamang naglaho ang liwanag.

"How are you feeling, Kalla?" pinakiramdaman ko ang aking sarili kung may pagbabago
ngunit wala akong maramdaman.

But I trusted Cora, hindi man niya nasabi sa akin ang buong katotohanan, ramdam ko
sa aking sarili na gusto nitong tumulong sa akin.

"You jump first, Finn. Susunod ako."

"No we jump together, Kalla. Sasamahan kita."

"Finn, please? Wait for me outside. I just need to see myself alone inside this
tower for the last time."

"Fine," agad hinawakan ni Finn ang aking mga pisngi at isang mariin at mainit na
halik ang aming pinagsaluhan bago niya ako tuluyang iwang mag-isa sa tore.

Sa huling pagkakataon ay pinaglandas ko ang aking mga mata sa kwartong pilit kong
tinatakbuhan noon pa man.
"Malaya na ako, malaya na ako." Nagsimulang tumulong muli ang aking mga perlas
habang pinagmamasdan ang bawat sulok ng tore.

"Malaya na ako.."

Kinuha ko ang nag-iisang bagay na siyang naging magandang alaala ko sa loob ng

toreng ito. Ang magandang regalo sa akin ni Haring Gazellian.

The music box, the beautiful thing that sings with me through thick and thin. 6

At muli, sa huling pagkakataon, sa harap ng maliit na bintana ay iginawad ko ang

aking awitin sa hangin.

Je t'aime, je t'aime toujours

I am forever yours
4

Sweet dreams, sweet dreams mon cher

You're always in my prayers

Kapwa nakatingala sa akin ang mga Gazellian, si Cora at ang lalaking minamahal ko
habang iginagawad ko ang aking awitin.

Softly, sweetly
Wrapped up in heaven's arms
Sailing, soaring over the moon
Gathering star dust

Hinayaan kong pumatak ang mga perlas sa loob ng tore.

Be still, be safe, be sure

Je t'aime, je t'aime toujours

Malaya na ako, muli na akong makakaramdam ng kalayaan.

Wishing, praying
All of your dreams come true
Please remember
Where'er you are my heart is with you

Kasabay ng aking pag-awit ay ang pag-akyat ng aking mga paa sa hamba ng bintana.

Sweet dreams, sweet dreams mon cher

Always in my prayer

At nang sandaling tumalon na ako, wala nang pwersa ang muling humihila sa akin
papasok muli sa tore hanggang sa maramdaman ko ang bisig ng salamangkerong siyang
nagbigay sa akin ng rason para ipaglaban ang aking kalayaan. 2

I am forever yours
Je t'aime, je t'aime toujours

"You are now free, Kalla."

-- +

VentreCanard

Chapter 43 16

Dahan-dahan akong ibinaba ni Finn sa lupa at nang sandaling lumapat ang aking mga
paa, hindi ko na mapigilan ang pangngangatal ng aking mga tuhod.

Ang panlalamig ng aking katawan at ang walang humpay ng paghataw ng aking puso.

"Finn.." tawag ko sa lalaking aking minamahal habang inihahakbang ko ang aking mga
paa.

Tumigil sa paglalakad ang mga Gazellian at kapwa ang mga ito tumitig sa akin habang
nasa paligid na ang aking buong atensyon.

"Finn.." nasapo ko na ang aking mga labi sa sobrang tuwa, hindi ko na magawang
maawat ang walang tigil na pagpatak ng mga perlas mula sa aking mga mata.

Nakakapaglakad na ako sa lupa, nakakahakbang na ako malayo sa tore, nadarama ko na

ang simoy ng hangin gamit ang sarili kong katawan.

"Finn.." muli akong lumingon sa kanya mula sa aking likuran.

I smiled at him with pearls flowing from my eyes.

Sa pagkakataong ito ay nanatiling nakatayo at nakatitig sa akin si Finn. And what

my heart ached more was his eyes starting to watered while looking at me.

"I'm sorry for the long years of waiting, I'm really sorry Kalla." He uttered with
his broken voice.

Ilang beses akong umiling sa kanya. Malalaki ang aking hakbang na bumalik sa kanya
at muli kong isinubsob ang aking sarili sa kanyang dibdib.

"Y-You don't need to apologize, pinalaya mo na ako Finn. Ang kalayaan ko ay

nagsimula nang dumating ka sa aking tore." Pilit akong ngumiti sa kanya.

Sa kabila ng kulambong nakapagitan sa aming mga mata, ramdam na ramdam ko sa

kanyang mga titig ang kanyang matinding pagmamahal.

"You're beautiful," marahang hinaplos ni Finn ang aking puting buhok.

"Salamat Finn,"

Wala sa sarili akong muling humiwalay sa kanya at kusa kong ibinuka ang aking mga
braso, ipinikit ang aking mga mata at sinimulan kong iikot ang aking sarili sa
gitna ng kagubatan na hindi alintana ang mga mata ng Gazellian.

Gusto kong maramdaman ang lahat ng ito, gusto kong maramdaman na malaya na ako,
hindi ito panaginip kundi isang katotohanan.

"Kalla," I heard his voice.

Nang sandaling marinig ko ang boses ni Finn ay tumigil na ako sa pag-ikot.
Nakangiti akong humarap sa mga Gazellian.

"Mga mahal na prinsipe, kamahalan, Finn, Cora. Maraming maraming salamat," marahan
akong yumuko upang magbigay galang sa kanilang lahat.

Ngumiti lamang sa akin si Cora, samantalang ang mga Gazellian ay sabay-sabay

nagningas ang mga mata sa akin bilang pagbati.

Pansin ko na may inabot si Casper kay Finn at nang makuha na ito ni Finn ay
nagsimula na itong lumapit sa akin.

He bowed down at me, marahan nitong nilabas mula sa telang kulay abo ang isang
simpleng sapatos.

"Hindi na lang mga pakpak mo ang magbibigay sa'yo ng kalayaan Kalla, malaya na ang
'yong mga paang maglakbay kasama ko." Kanina pang hindi tumitigil ang pagtulo ng
aking mga perlas dahil sa mga nangyayari.

Hinayaan kong suotan ako ng mga sapatos ni Finn.

At nang sandaling tumayo ito ay kusa nang pumikit ang aking mga mata.

Our lips met. 3

Isang maiksing uri ng halik ngunit punong-puno ng walang katapusang pagmamahal.

Hinawakan ni Finn ang aking kanang kamay ay masuyo niya itong hinalikan.

"Sa sandaling makabalik tayo sa Parsua Sartorias, hindi ka na mawawalay sa akin.

Pakakasal ka sa akin, Kalla. May sumpa man o wala." 1

"We'll beat the curse Finn, hindi pa natatalo ang mga Gazellian. Tandaan mo 'yan."
Sabay kaming lumingon sa sinabi ni Caleb. 9

Tipid lamang ngumiti si Finn.

"Kailangan na natin kumilos," maiksing sabi ni kamahalan.

Magkahawak ang aming mga kamay ni Finn habang nakasunod kami sa paglalakad.

Nagulat pa ako nang mapansing nasa unahan si Cora at kamahalan na tahimik na nag-
uusap. Nasa likuran ng mga ito si Zen na tahimik lang habang nasa unahan namin sila
Casper at Caleb na kung ano ang pinag-uusapan tungkol kay kamahalan at Cora.

Nasa likuran kami ni Finn.

"Si kamahalan, nabibilang lang ang salita niya kanina. Siya agad ang gustong
tabihan ng dyosa. Minsan mag-aaral na rin akong tumikhim at umirap." Nagbibirong
sabi ni Caleb. 44

Tumabi na silang dalawa ni Casper sa amin ni Finn.

"He can hear you, alam mo ba 'yon?" naiiling na sabi ni Casper.

"He's busy," Caleb answered confidently.

Magsasalita pa sana ito nang tipid na lumingon sa grupo namin si kamahalan. Nabitin
sa ere ang sasabihin ni Caleb. 10
Lumingon na rin si Zen at nagtaas lamang ito ng kilay kay Caleb.

"Just shut up," babala nito.

"Idiot," kumento ni Finn.

"Dapat hindi ka na sumama, nanggugulo ka lang dito Caleb. Seriously." Seryosong

sabi ni Casper. 4

"Casper, mas matanda pa rin ako sa'yo. Umayos ka."

"S-Saan tayo pupunta?" I asked. Gusto ko nang putulin ang pagtatalo ng

magkakapatid.

"Lahat kami ay walang ideya, we can ask Dastan and his new girlfriend. Mukhang
silang dalawa lang ang nagkakaintindihan kung saan tayo pupunta." Kibit balikat na
sagot ni Caleb. 35

Nagpatuloy pa rin kami sa paglalakad at nakasunod pa rin kami sa hari at kay Cora.
2

Kahit sa paraan ng paglalakad ni kamahalan, napakapino nito ngunit agad malalamang

isa siyang makapangyarihan.

His hands were settled from his back while talking lightly with Cora.

Buong akala ko ay hindi sila magkakasundo, base sa unang palitan ng kanilang mga
salita pero iba ang nakikita ko sa mga oras na ito.

"Dastan is good in conversations," pansin ko na kasabay na rin namin sa paglalakad

ang prinsipe ng mga nyebe.

"How is he? Any news about the goddess?"

Hindi sumagot ang mga Gazellian. May kaunting ideya ako dito dahil nasaksihan ko
ito sa ilusyong nanggaling sa nakaraan na ipinakita sa akin ni Finn.

"He's hitting two birds with one stone, Finn. Alam kong lumabas ng imperyo si
Dastan dahil nararamdaman niya ang presensiya ng kanyang dyosa. You wouldn't expect
him to keep calm and wait for her goddess to arrive." Mahabang sabi ng prinsipe ng
mga nyebe. 7

"Dapat lang siyang bumawi, nahuli siya nang dyosa noon na kumakagat sa ibang babae.
I witnessed it, ako pa ang nagdala sa dyosa sa kwarto niya. Saklap ni kamahalan,
minsan na nga lang kumagat. Nahuli pa." Ngumiwi ako sa narinig mula kay Caleb. 64

"Sinampal ba siya?" tanong ni Finn. 1

Lahat ng magkakapatid ay mukhang nakuha ang atensyon dahil sa tanong na ito. Kaya
kapwa kami nakatitig kay Caleb para sabihin nito ang buong nangyari.

Hindi ko lubos maisip na may makakagawang sumampal kay kamahalan.

"Hinabol siya ni kamahalan, pero hindi naman siya nasampal. Dastan blocked my
sight, di ko nakita ang buong pangyayari. Pero mapula ang pisngi niya nang bumalik
siya sa kwarto. So I assumed, nakatanggap na ng sampal si kamahalan." Ngumisi si
Caleb. 16
"Sana bumaba ulit, tapos katabi niya naman ngayon si Cora." Kapwa kumunot ang noo
ng kanyang mga kapatid sa kanya. 32

Natigil ako sa paglalakad nang tumigil si Finn, nakatigil na rin si Casper at Zen.

Nakatitig na sa grupo namin si kamahalan at Cora.

"Caleb, saan mo gustong ipatapon matapos ang paglalakbay na ito?" tanong ni

kamahalan. 69

"Ipasampal mo kamahalan sa maraming babae nang matauhan." Sabat ni Finn. "Let's go,
Kalla. He's the problem child of our family. Don't mind him." 35

Isa-isa namin iniwan si Caleb na nakaawang ang bibig. 3

Natigil kami sa paglalakad nang makarinig kami ng agos ng tubig, patungo kami sa
payapang ilog.

Sinabi sa amin ni Cora na maaari niyang gamitin ang kapangyarihan niya sa tubig,
dahil possibleng may parte dito na minsan nang umagos sa toreng aming hinahanap.

I sat down with Cora near the river. Tinabihan rin ako ni Finn habang pinagmamasdan
namin ang ginagawa nito sa tubig.

"The towers were connected to each other, hindi imposibleng matagpuan natin ang
isang nawawala. But I need to ask you Kalla, sa tingin mo ano ang maaaring
koneksyon ng bawat mga tore sa isa't-isa?"

"Klase ng koneksyon? Hindi ba at ikaw ang nagsabing isa itong buong pamilya? Hindi
ba at isa na itong matibay na dahilan? O maaaring ang ibig mong sabihin ay may
bagay na sumisimbolo sa bawat koneksyon ng mga tore?" marahang tumango si Cora.

"Did you notice something from the tower, Kalla?" tanong ni Casper. 3

Natahimik ako at ilang beses kong inaalala ang kabuaan ng tore, ngunit wala akong
maalalang bagay na maaaring maging simbolismo ng kanilang mga koneksyon.

"Do you think someone from different towers can communicate with one another?"
biglang tanong ni Casper.

"You mean, maaaring mag-usap ang dalawang bampira na nakatigil sa magkaibang tore?
Is that even possible?" tanong ng prinsipe ng mga nyebe.

"There's a possibility," sagot ni Cora.

"Should we try?" tanong ni Caleb. "I can stay inside the tower and wait for your
response? Maybe you'll feel my presence from the other tower if I stayed inside
Kalla's tower." 2

Ilang beses kaming tumango sa suwestiyon ni Caleb.

"Or the tower isn't missing. Someone is hiding the tower from us." Nagsalita na ang
hari. 1

"You mean that there's still someone else playing this damn mystery?" 1

"Yeah, a lot of empires were still against Parsua. Maraming maaaring umupo sa
pwesto ng palaisipan para lamang tayo ay pahirapan." Tipid na ngumiti ang hari.
"They really wanted to see the king moving. I can give them the prettiest
satisfaction." 3

Habang nag-uusap ang mga Gazellian sa maaaring sunod naming gawin, bigla na lamang
pumasok sa aking isipan ang isang pangyayari na hindi ko makakalimutan.

It was the first time that my mate, Finn. Ang bangkero, salamangkero ay binalak
gamitin ang aking nanahimik na katawan sa paliguan. Katulad ko ay pansin kong
natigilan na rin si Finn. I'm sure that he's thinking about the same thing. 7

If vampires can talk and communication through towers, then we already had our
answer.

It wasn't our mate bond that he'd successfully infiltrate my thoughts during that
lustful bath. 2

My tower and the Finn's university were damn connected.

"N-Nasa unibersidad," mahinang sabi ni Finn. 2

Tuluyan na itong tumayo at humarap kay kamahalan.

"Kamahalan, ang huling tore ay nagtatago sa unibersidad ni Evan." 99

--

VentreCanard

Chapter 44 6

"Unibesidad ng Ombre Inconnue," panimula ni Casper. 2

Minsan ko lamang narinig ang tungkol sa unibersidad na ito, pero wala akong
masyadong impormasyong natatandaan na maaari namin magamit.

"I've been there, but I never tried knowing the university's name." 4

Lahat kami ay napalingon kay Finn. Kahit ako ay napapahanga sa kanya, ganito ba
talaga ang takot niya na manatili sa loob nito na kahit ang mismong pangalan ng
unibersidad ay hindi niya alam?

Nang sulyapan ko ang reaksyon ng kanyang mga kapatid ay halos hindi maipinta ang
mga mukha ng mga ito. 1

Kahit si kamahalan ay nakakunot ang noo sa kanya.

"Walang kwenta," kumento ng prinsipe ng mga nyebe. 39

"Hindi na nakakagulat," ngising sabi ni Caleb. "Proud na proud sa'yo si kamahalan,

Finn." Pahabol nito. 24

"Gusto mong ikaw ang ipadala ko sa unibersidad, Caleb? O sabay ko kayong ibalik ni
Finn sa unibersidad?" tanong ni kamahalan. 14

"No way," ilang beses na umiling si Finn na parang mamamatay kapag ibinalik sa
unibersidad.
"I was just kidding, brothers come on. Bakit ang seryoso nyong lahat? We find the
university, have our brother reunion, we check if Evan is doing good, beat the
curse and we go home." Sa halip na may sumang-ayon kay Caleb ay nabalot lamang ng
katahimikan ang lahat.

"It is not as simple as that Caleb, didn't you know anything about the Ombre
Inconnue?" tanong ni Casper. 1

Halos hindi na ako makapagsalita dahil napupuno na ito ng usapan ng magkakapatid.

"A place to study?" sagot ni Caleb.

"That university isn't as normal as you think." Bumuntong hininga si Finn. "And
until now I can't really imagine myself staying inside that hell of place. Si Evan
lang talaga ang makakatagal sa lugar na 'yon."

"What do you mean isn't normal?" tanong ko.

"Kung ang tore ay may buhay, higit na may buhay ang unibersidad." 1

Nanatili kaming nakaupo ni Cora sa tabing ilog, habang nakahiwalay na ang

magkakapatid na Gazellian.

Katabi ko pa rin si Finn, nakatayo si kamahalan at si Zen habang nakaharap sa amin.

Habang nakasandal sa magkalapit na puno si Caleb at Casper.

"Is it because of the tower?" tanong ko.

"Probably," sagot ni Cora.

"But there's a huge problem," sabat ni kamahalan.

"Yes," sagot ni Finn.

"Isang beses lamang sa bawat sampung taon, nabubuksan ang unibersidad. Kung
sinasabi mo na tumakas ka mula rito, Finn. Isa nang himala ang nagawa mong pagtakas
o tamang sabihin na sadya pa itong nakabukas dahil kasalukuyan pa rin itong
tumatanggap ng mga mag-aaral ng mga panahong 'yon." Mahabang paliwanag ni Cora.

"Or probably, it was just the beginning of the ten years running time. Hindi ba at
sa unang taon pa lamang ay tumakas ka na Finn?"

"Yes," sabay sabay ngumiwi ang magkakapatid na Gazellian kay Finn.

"Ilang taon na ba ang nakalilipas simula nang lumabas ka Finn?" tanong ko.

"One year,"

"Eight damn years," sabay sabay na sabi muli ng kanyang mga kapatid. 1

"W-What? Eight? Isang taon lang!"

"Are you out of your mind? There's a time difference between Cora's world and this
world. Matagal kayong nanatili sa loob." Sagot ni Casper. 1

"So we need to wait for another two years? We'll go back to Parsua?" tanong ni Zen.
2
"No, we do it right now." Madiing sagot ni Kamahalan. "There's something about
Kalla's power that might control Finn's, Parsua might be stable right now but the
fact that Finn will be exposed again in the spotlight, hindi na mahihirapan ang
ibang mga imperyong malaman kung anong kakayahan niya. We just settled your problem
Zen, kababalik pa lamang ni Claret sa Parsua, our empire can't handle another
conflict."

Tumango ang mga Gazellian sa sinabi ni Haring Dastan.

Hindi na nga natapos ang sunod-sunod na problema sa Parsua, simula sa sumpang

dumapo sa prinsipe ng mga nyebe at sa kanyang dyosa, sa kanilang kapatid na umibig
sa isang lobo na siyang umungkat sa nakaraan at ugat ng lahat hanggang makarating
sa amin ni Finn. 2

"So back to the original plan, we go to the university."

"But how Zen? The university is vanishing, wala itong permanenteng lugar." Lahat
kami ay muling napalingon kay Finn. 2

Tanging ako lamang, si Caleb at ang prinsipe ng mga nyebe ang nagulat.

"W-What do you mean Finn?" I asked.

"The university is damn vanishing from one place to another, switching places or
even a damn timeline. It only settles for a certain place at the beginning of every
tenth year." Umawang ang bibig ko sa sinabi ni Finn.

"W-What the? How in the world are we going to search for a vanishing university?"
naguguluhang tanong ni Caleb.

"Ganito lang ang problema nating magkakapatid, hindi natin alam kung saan ang
hahanapin natin." Matabang na sabi ni Finn.

"Right now, we can't still bring Finn inside our empire. We originally planned to
solve the curse first before bringing Finn and his mate inside our empire. But the
problem here is, how can we enter the damn university?" lahat kami ay natahimik sa
sinabi ni Casper.

"We try to communicate with Evan?" tanong ni Zen.

"Send letter? Brother it will take months." Sagot ni Caleb.

"Wala nang ligtas na lugar kay Finn, it's either we send him back to King Tiffon's
world and wait for the damn two years or we move right now. Alam natin na hindi
pwedeng magtagal sa labas ni Finn, hindi rin ito maaaring bumalik sa Parsua na
hindi naaalis ang sumpa ni Kalla." Muling sabi ni Casper.

Ilang beses akong napapatango sa magkakapatid.

Tama sila, simula pa lamang ng bata ako alam ko nang mas malapit si Haring
Gazellian kay Finn dahil sa kapangyarihan nitong itinatago sa buong mundo ng mga
bampira.

And my own power, na kahit ako mismo ay hindi ko pa rin alam kung ano ba talaga ang
halaga ay sinasabi ng Haring maaaring tumulong sa kanyang anak. 4

I might discover the real importance and use of my vampire power if this curse will
be out from my system. 1
"We do it now, brother. We find our ways, hindi ko na kayang bumalik sa kabilang
mundo. I can't breathe there, alam nyong ang mundong 'yon ang buhay na simbolismo
ni amang hari at Danna." 1

Saglit na nabalot ng katahimikan ang mga magkakapatid sa sinabi ni Finn.

"Then tell us what to do? That won't harm your life. Kung alam lang namin na mas
makakabuti na mas magtagal ka sa mundo ni Haring Tiffon, hindi na kami nagtangkang
hanapin ka pansamantala."

"Zen, we're actually planning to leave that world. Bago pa kayo dumating."

"And you will risk your life again? Ilang beses mo nang inihaharang sa kamatayan
ang buhay mo?" sabat ni kamahalan.

Muling natahimik si Finn sa sinabi ng kanyang mga kapatid.

"Casper, any plans?" tanong ni Caleb.

"Still thinking, minsan ko nang naisip gumawa ng komunikasyon kay Evan sa

unibersidad. But our brother is quite busy, studying." 55

Ilang minuto kaming halos walang mga salitang mailabas, kahit si kamahalan ay
pinili na lamang tumitig sa umaagos na ilog dala ng kanyang malalim na pag-iisip.

"H-Hindi tayo maaaring tumigil," tipid na sabi nito.

Huminga ako nang malalim, ibubuka ko na sana ang aking mga bibig nang sabay-sabay
kaming maagaw ng atensyon ng malalakas na yabag ng kabayong papalapit sa aming
direksyon. 1

Agad naalerto ang mga Gazellian, dahan-dahan na rin tumayo si Finn. Humarang sa
amin si kamahalan at nagsimula nang kumuha ng kanilang mga posisyon ang
magkakapatid.

Sa mga oras na ito ay dapat makaramdam ako nang matinding kaba sa aking dibdib
ngunit sa paglakas ng yabag ng kabayo, sa paglapit ng presensiya ng bampira dahan-
dahang sumilay ang mga ngiti sa aking mga labi. 17

Pansin ko rin ang biglang pagkawala ng tensyon sa pagitan ng mga Gazellian dahil
mukhang nakikilala na nila ang bampirang papalapit sa amin.

At nang sandaling iluwa na siya ng mga naglalaking mga puno sa kagubatan, kusa nang
tumayo ang aking mga paa. Hindi na mawala ang ngiti sa aking mga labi.

Lalo na nang magpakita ang isang napakagandang puting kabayo, isang malaking
tangkay ng pulang-pulang rosas at ang nag-iisang prinsipeng kinikilala ng lahat ng
siyang pinaka-makisig sa kasaysayan ng buong lahi ng mga bampira. 61

"Rosh," kusang pumatak ang mga perlas sa aking mga mata nang makita ang nag-iisang
prinsipeng nagawa akong ipagtanggol sa lahat. 22

Hindi mawala ang ngiti ko sa mga labi, kailanman ay hindi mawawala ang magandang
paraan niya sa bawat pagpasok sa isang sitwasyon. 5

"Tobias sent me here, huwag nyong akalaing nais ko kayong tulungan." 6

Ramdam kong lumapit na sa akin si Finn at yumakap ang kanyang mga braso sa akin.
"You're breaking my heart, Kalla. Don't look at him like that." Bulong sa akin ni
Finn na hindi ko pinansin. 17

"Rosh is my friend,"

Tanging kami pa lamang ni Finn ang nakakaalala sa nakaraan, hindi ako nakikilala ni
Rosh. 2

"Hindi ka mukhang napilitan Rosh, nice entrance. May pa-puting kabayo ka na naman."
Natatawang sabi ni Caleb. 10

"Dahil wala ang Parsua Sartorias ng magandang kalidad ng kabayong katulad nito.
Anong kailangan nyong tulong?" saglit na tumama ang mga mata sa akin ni Rosh sa
pagitan ng aking itim na kulambo.

Gusto ko siyang batiin at ngitian ngunit kumunot lamang ang noo nito. 4

"I got few information from Tobias and from them," saglit na bumaling si Rosh sa
mga puno na biglang sumayaw sa hangin nang sabihin niya ang mga ito.

Rosh can communicate in any elements of nature.

"We need to infiltrate the Ombre Inconnue, Rosh." Nagsalita na si kamahalan.

"It's difficult," tipid na sagot nito.

"He's no use, dagdag lamang siya dito."

"Shut up Zen, kahit minsan itigil mo ang pagkainggit sa akin." Ilang beses napamura
ang prinsipe ng mga nyebe sa sinabi ni Rosh. 77

Bumaba na ito ng kanyang kabayo. "Kung hindi natin mahahanap ang unibersidad, we
can reverse it. Ang unibersidad ang hahanap sa atin." 2

"How?" tanong ni Casper.

"We use Finn as bait. The university will definitely bring him back when they saw
him, dahil walang maaaring lumabas na hindi sinusunod ang sampung taon. Sa
sandaling kukuhanin nila si Finn, we enter. We pretend as fucking students while
searching for the goddess."

"Students? Si kamahalan, ikaw at si Zen. Sa tingin mo hindi kayo makikilala? Are

you an idiot, Rosh?" natatawang sabi ni Caleb.

"Maaaring hindi makilala si kamahalan at Zen, ako ang siguradong makikilala."

Napapamura na ang mga Gazellian. 87

He's still the same Rosh I've met. Ang prinsipeng muntik nang pumugot sa aking ulo
dahil hindi ko nasabing siya ang pinaka makisig sa lahat.

"Ilayo nyo sa akin ang hangal na 'yan. Hindi siya makakatulong sa atin."
Nagsisimula nang uminit ang ulo ng prinsipe ng mga nyebe. 7

"We ask for her help, she's a goddess right? She can do something about our
appearance for a while." Sumulyap ito kay Cora. "Wala tayong maaaring iwan, hindi
ba?"

Tumango ang mga Gazellian sa kanya maliban kay Zen.

Habang nag-uusap na sila sa plano ay saglit kong tinitigan si Finn, he already got
my wants.

Gusto ko nang ibalik ang mga alaala ng kanyang mga kapatid sa totoong nangyari ng
nakaraan.

Finn nodded.

I closed my eyes, silently feel my own heartbeat and wished for something. To
regain their memories back. 20

And the moment my eyes opened again, nasa akin na ang atensyon nilang lahat. Ang
mga mata nila ay humihingi ng patawad sa akin na siyang matagal ko nang nagawa,
bago pa man kami umalis sa kabilang mundo.

The King stood in front of me and when he was about to give me his words, na
inaasahan kong paghingi ng tawad ay sinalubong ko lamang ito ng ngiti sa kanyang
mga labi.

"Hindi nyo kasalanan mahal na hari, maybe everything happened for a reason. Ang
mahalaga, ipinaglalaban nyo na kami ni Finn. Ang mahalaga, lumalaban na tayong
lahat."

"It's been a while, Kalla." Ngumiti ako nang tawagin ni Rosh ang pangalan ko.
Umismid si Finn. 26

"Rosh back off, she's mine." Matigas na sabi ni Finn. 1

Sa halip na sumagot ay humalakhak ito ng malakas sa aming lahat. His signature

laugh. 1

"Kayong magkakapatid, masyadong threatened sa akin. Hindi na matapos ang inggit ng

mga Gazellian sa akin." 325

--

VentreCanard

Chapter 45

King Dastan, the goddess from the legend's daughter, Prince Zen, Rosh, Caleb,
Casper, Finn and I. 8

How can we successfully infiltrate the university without being caught? Hindi biro
ang mga presensiyang itatago ni Cora kung nagkataon. 1

How can we start?

Hanggang ngayon ay katanungan pa rin sa akin kung saan kami magsisimula.

Nanatiling kaming hindi kumikilos habang hinihintay namin ang sasabihin ni Cora o
ni Haring Dastan. 1

"How are we going to use Finn as bait? Saan natin siya ilalagay?" Caleb asked.
"You make sure that I won't be entering that university alone, I risked my damn
life running away from it." Umiiling na sabi ni Finn.

Muling nagusot ang ekspresyon ng mga Gazellian sa sinabi ni Finn.

Hindi ko masisisi ang mga ito, siguro kung sakaling hindi tumakas si Finn ay nasa
ayos pa rin ang lahat.

"Hindi ba maaaring may maiwan sa atin? I think it will be risky if all of us will
enter. Hindi naman siguro kalaban ang mga nasa unibersidad para palakihin ang ating
pwersa."

"Sumasang-ayon ako sa sinasabi ni Kalla." Narinig kong sabi ni Cora.

"I object," mabilis na sabi ni Caleb.

"Ako rin, hindi ako magpapaiwan." Tipid na sabi ng prinsipe ng mga nyebe.

"Ako rin, I'm sorry." Nagsalita na rin si Casper.

"Walang magpapaiwan sa kanila, Kalla." Finn sighed. "They wanted to see Evan." 1

"It's been eight years, bigyan natin ng kaunting kasiyahan si Evan sa walong taon
niyang pag-iisa sa unibersidad." Nagsalita na ang hari. 38

"Huwag ka mag-alala Kalla, gagawin namin ang lahat para hindi tayo mahuli. Naaawa
lang kami kay Evan, walong taon na siyang aral nang aral. We knew that he wanted to
see us for the long eight years." Tumango ang mga Gazellian sa sinabi ni Casper. 1

"Tapos makikita nyong hindi pala nalulungkot si Evan, may babae." Natatawang sabi
ni Finn. 80

"Huwang mong igaya si Evan sa'yo, Finn." Matigas na sabi ni kamahalan. 22

Natigilan si Finn sa pagtawa dahil sa seryosong boses ng hari. Si Evan ang kausap
ni Finn noon nang una kong narinig ang boses niya sa tore.

And King Dastan was right, base sa batuhan nila ng salita ng kapatid niya higit na
mahalaga dito ang pag-aaral. 1

"He sacrificed his ten years for the sake of Parsua Sartorias. Hindi man lang kami
nakatanggap ng liham sa unibersidad na nagkaroon sila ng problema sa kanya. Anong
nangyari sa isa? Tumakas." 2

Natigil sa pagtatalo ang mga Gazellian nang humalakhak muli si Rosh. 1

"Come on, you were all cut in the same cloth. Stop fighting Gazellians, parang
hindi kayo kumuha sa akin ng babae. Even your great Evan." 29

"Let's stop talking about the nonsense as of this moment. Kalla, mas maganda kung
papasok ka sa unibersidad sa 'yong anyong ibon." Tumango ako sa sinabi ni Cora.

"We proceed with Prince Rosh idea, we use Finn as bait and we pretend as ordinary
vampires who wanted to join the university. I can do something with your presence
and appearance."

"What's the plan inside?" tanong ni Casper.

"Sa sandaling makapasok tayo, saka natin iisipin ang pwede nating gawin. We need to
study the university, we need to know who's the powerful inside. Hindi natin alam
ang kalakaran sa loob, kailangan ay alam natin kung papaano gumalaw sa loob habang
naghahanap tayo." Paliwanag ni Cora.

"We can't stay there for more than a month, may kasama tayong Hari. Hindi rin
magtatagal ay magtataka na ang mga taga Parsua sa matagalang pagkawala ni Dastan."
Sabi ng prinsipe ng mga nyebe.

"Or you just wanted to make it fast because of Claret?" tanong ni Caleb. 16

"Fuck off Caleb, I'm serious. Hindi ba at hindi lang ako ang hindi sang-ayon sa
pagsama ni Dastan sa paglalakbay na ito? Baka magtagal tayo sa loob."

"Lily and her mate, and our mother can handle our empire for the meantime. I'm here
as a brother not a king. Tumigil kayo, Zen, Caleb." Hindi na nagtalo pa ang
magkakapatid at nagpatuloy kami sa pakikinig sa plano ni Cora. 11

"Saan natin ipapahuli si Finn?"

"Kung saan unang tumigil ang unibersidad. Finn can show us the location."

"Are you sure about this? Paano sila maniniwala sa katulad ko na tumakas? They
won't trust me again."

"The university is damn thirsty for the students, nabibilang lamang ang mga
bampirang nais pumasok dito. Of course, they will accept us. Palabasin natin na may
kapatid ka na totoong isasama. I won't be hiding his identity."

Sabay-sabay itinuro ng mga Gazellian si Caleb. 3

"W-What? Bakit ako?" 2

"Him," King Dastan said with finality.

"Sana ay epektibo ang 'yong pagtatago sa aming mga presensiya, dahil hindi ko
nanaisin na pagkaguluhan ako sa loob ng unibersidad." 14

Hindi na pinansin ng lahat si Rosh at nagpatuloy kami sa pakikinig sa paliwanag ni

Cora. 3

Ilang oras ang itinagal ng aming pag-uusap bago nito itinanong kay Finn ang
lokasyon, she also uttered a certain spell. Bahagya itong bumalot sa aming lahat
bago siya gumawa ng isang lagusan.

I changed myself into a bird and I settled on Finn's shoulder.

Sa isang iglap ay nabago ang kanilang mga kasuotan. Wala pa rin naman ipinagbago sa
kanilang mga anyo ngunit alam kong may ginawa na dito si Cora.

Finn and I positioned to a certain spot, while the others are scattered in
different direction.

Because my curse is still blocking our mate bond, hindi kami makapag-usap ni Finn.
Pero ramdam ko ang kanyang tensyon, magkakalahating oras na siyang nakatayo dito
habang naghihintay sa biglang paglitaw ng mga tauhan mula sa unibersidad.

Sa halip na hayaang mapuno ng tensyon ang paligid, pinili kong humuni habang
naghihintay ngunit nang maabot ko na ang kalagitnaan ng aking awitin, isang puno
ang kusang natumba sa aming harapan.
Saglit na nagkaroon ng usok hanggang sa lumikha ng isang itim na pintuan sa aming
harapan.

Unti-unti itong nabuksan at iniluwa nito ang dalawang bampira na may kaedadan na
pawang naka-uniporme ng itim.

"Mukhang may nais magbalik sa ating unibersidad."

"Nalungkot lamang ako, naisip kong higit na mahalaga ang pag-aaral. Higit sa kahit
anong bagay." Gusto kong matawa sa sagot ni Finn. 29

Ito ang mga salitang itinuro ni Casper sa kanya, bago siya hinayaang tumayo sa
gitna ng lugar na ito.

Hindi nagbago ang emosyon ng dalawang bampira.

"Ngunit hindi mo ba ipakikilala sa amin ang 'yong mga kasama?" dito na isa-isang
lumabas ang mga Gazellian sa kanilang pinagtataguan.

Maging si Cora at si Rosh.

"Ipinadala rin ng Haring Dastan ang isa sa aking kapatid, si Caleb. Nais rin niyang
tumanggap ng kaalamang tangin sa unibersidad nyo lamang makukuha." Paliwanag ni
Finn na ilang beses tinawanan ni Caleb nang itinuturo ito sa kanila ni Casper.

"Naisip kong mas magiging kapaki-pakinabang ako sa aming imperyo kung mag-aaral ako
sa inyong unibersidad. Isa pa hindi ko nais na si Evan lamang ang magdala ng
apelyidong Gazellian sa inyong unibersidad."

Sinimulan kong pagmasdan ang ekspresyon ng bawat Gazellian, ni Cora at maging ni

Rosh.

Walang wala sa hitsura ng mga ito ang kaninang pagtawa, pagtatalo nang mga oras na
naghahanda sila sa kanilang dapat sasabihin. 2

Hindi na nagtanong pa ang dalawang bampira sa natitirang mga bampira dahil

inanyayahan na kami ng mga itong pumasok sa pintuan.

Nang sandaling makapasok na kami ay sinalubong kami ng isang maliit na silid na may
ilang upuuan.

"Maupo kayo," sabi ng babaeng bampira.

Bigla na lamang nawala ang lalaking bampira.

"Ipinahahanda ko na ang inyong pagsusulit at sa sandaling matapos niyo ito, dito ko

lamang ipapaliwanag sa inyong lahat ang kalakaran ng unibersidad na ito." Tumango
silang lahat.

Kalahating oras ang ipinaghintay nila bago nagpakita ang lalaking bampira.

"Nasa isang pagpupulong ang siyang tagapangasiwa ng pagsusulit, ngunit nasabihan ko

na ang isa sa ating magaling estudyante na siya na muna ang maghanda sa pagsusulit.
Tutal ay ilang beses na niya itong ginawa sa mga bagong pasok nating mga
estudyante." 11

"Bakit hindi mo na sila dalhin sa silid ng pagsusulit?"

"Sinabi kong sa loob ng dalawang oras ay darating ang mga bagong estudyante."

"Dalhin mo na sila sa silid, siguradong naihanda na ito ng ating estudyante. Alam

mo namang minsan ay nahihigitan pa nito ang mga propesor sa unibersidad na ito."
Gusto kong humanga sa estudyanteng sinasabi nila. 7

Bihira na lamang ang mga propesor na nagtitiwala sa kanilang mga estudyante, lalo
na pagdating sa usapang pagsusulit.

Magsasalita pa sana ang lalaking bampira nang biglang bumukas ang pintuan.

"Ipinapatawag ang lahat ng mga propesor ng unibersidad, may biglaang pagpupulong na

kailangang marinig ng lahat." Agad akong niyakap ng kaba sa aking dibdib.

Hindi maaaring agad kaming mahuli, hindi pa kami nagsisimula. Kapapasok pa lamang
namin.

Sa unibersidad na ito na lamang makukuha ang kasugatan sa lahat.

Saglit na sumulyap sa grupo namin ang dalawang bampira bago bumuntong hininga ang
isa sa kanila.

"Give them the map, hayaan mong sila na lamang ang magtungo sa silid ng
pagsusulit."

Ibinigay ng lalaking bampira ang mapa kay Caleb.

"Sundan nyo lamang ang mapa, naghihintay ang magbibigay ng pagsusulit sa inyo."

Sa ilang segundo ay naiwan kaming lahat na mag-isa.

"Papaano kung tayo ang laman ng kanilang pagpupulong?" tanong agad ni Casper.

"Malinis ang pagpasok natin, let's go. We follow the rules, hindi ko pa maramdaman
ang presensiya ni ina." Inagaw ni Cora ang mapa kay Caleb at ibinigay nito ang mapa
kay Haring Dastan.

"I hate exams," kumento ng prinsipe ng mga nyebe. 2

"Sana makita agad natin si Evan," natutuwang sabi ni Caleb. 1

"He's with a woman. I'm sure, walang taga Parsua ang tatagal ng walong taon na
walang babae. Kalokohan." Matabang na sabi ni Rosh. 18

"Agree, hindi lang laging ako. Si Evan rin, come on. This one, I'm on your side
Rosh." Ipinagtatanggol talaga ni Finn ang kanyang sarili. 1

"Not Evan," galit na rin si Casper. 1

"Alam kong pagtulong sa Parsua ang ipinasok niya sa unibersidad na ito." Dagdag ng
prinsipe ng mga nyebe. 2

"Si Evan, bukod kay Casper ang kapatid kong kaya kong ipagmalaki sa lahat. He would
risk his long years reading a book for his empire. He could be a king." Nawiwiling
sabi ni Haring Dastan. 16

Evan and Casper might be his favorite brothers. 8

"Evan won't disappoint us, he's probably reading his book--" dahan-dahan nang
binuksan ni kamahalan ang pintuan ng silid ng pagsusulit. 8

But everyone just froze in an instant.

A beautiful woman is sitting on a table while showing her white sexy thigh and a
sharp pair of fangs that was about to dig on her skin. 84

Natigil sa ere ang pangil ng bampira nang mapansin ang mga bampirang nakatitig sa
kanya. 7

"Told you so," natatawang sabi ni Rosh. 11

Mabilis binuhat ng pamilyar na lalaki ang babae para agad makatayo sa tabi niya.

"My king," agad lumuhod ang lalaki sa harapan namin. "This is a surprise,"

"Surprise nga Evan, kamusta ang pag-aaral natin kapatid?" tanong ni Caleb. 30

"Proud na proud sa'yo si kamahalan, kanina." Tipid na sabi ni Casper. 68

"Hindi ako nagkamali," natatawang sabi ni Finn. 9

"Nasaan ang libro? Hita ang nakita ko." Muling sabi ni Rosh. 141

"Kamusta Evan?" tanong ni kamahalan na nakapagpatahimik sa lahat.

"It's been a while. It's been eight fucking years, brothers."

Natigilan ako nang mabilis nawala sa harapan ko ang bampirang nakaluhod at

natagpuan ko na lamang itong nakayakap kay kamahalan. 9

The older brother is quietly patting his brother's head. The other brothers are
silently grinning while watching Evan. Tinapik ni Caleb, Casper, Finn at Zen ang
balikat nito. 5

Tipid na ngumiti si kamahalan.

"Nakumpleto muli tayo,"

84

--

VentreCanard

Chapter 46 11

Sa kabila ng bigat ng dahilan kung bakit kami nagtungo sa unibersidad na ito, hindi
maitatago ang sayang ng anim na magkakapatid na muling nagkasama-sama sa nakalipas
na walong taon. 1

Maybe eight years were not long enough for vampires, but the absence of each other
will always make a year into thousands of years. 1

Lalo na kung nasanay silang magkakasama sa mahabang panahon.

Hindi ko man sila nakilala nang mas maaga, but I've witnessed everything through
Finn's power. I've seen their hardship together, kung paano sila lumaban ng paulit-
ulit ng sama-sama at kung papaano nagdesisyon ang bawat isa na humiwalay para sa
mismong kapakanan ng bawat isa. 3

"You're being a baby, Evan. Bakit si kamahalan lang ang niyakap mo? Kami rin."
Caleb grinned while teasin his brother. 4

Hindi man gumaganti ng yakap si kamahalan, pansin ko na naiiling pa rin ito kay
Evan.

Who wouldn't? He was too proud a while ago, libro ang inaasahan naming lahat na
kasama ng pinakamatalinong Gazellian, but we've witnessed another kind of book. 20

Natauhan si Evan sa sinabi ni Caleb at agad itong humiwalay ng yakap kay kamahalan.

"My apolgy, my king," muli pa sanang yuyuko si Evan kay kamahalan nang sinalubong
ito ng isang malakas na pitik sa kanyang noo.

Sabay-sabay ngumiwi ang natitirang Gazellian sa ginawa ni kamahalan na parang

ramdam nila ang sakit na tumama sa noo ni Evan. O tamang sabihin na lahat sila ay
nakakatanggap ng ganito mula sa hari.

"I was proud of you," tipid kaming sumulyap sa babaeng nanatiling malapit sa lamesa
at mukhang nagugulat rin sa pangyayari. 14

"Who is she?" tanong ng prinsipe ng mga nyebe.

"Classmate," tipid na sagot ni Evan. "B-But why are you here everyone?" nalilitong
tanong nito sa lahat. 20

"P-Paano kayo nakapasok? Even—" muli itong sumulyap kay Dastan. "What the hell is
going on? Hindi ba at maayos na sa Parsua?" 1

"Evan, I already found my mate. But she has the White Curse and the cure is inside
this university." Paliwanag ni Finn.

"Your mate?" naghanap ang kanyang mata ng hindi pamilyar na mukha. His eyes landed
on Cora. 1

"Her? I can't see any white—" pinutol na ito ni Finn. "Her," itinuro ni Finn ang
aking kaayuang ibon na nakadapo sa kanyang balikat. 4

"I don't understand, a white curse can turn someone into a bird?"

"It's a long story, but we're willing to tell you everything. But for now, you
should lead us to what are we going to do. This damn position and talking is quite
risky. Mahuhuli tayong lahat." Singit ni Casper.

"Right, Naha please assists them to their chairs." The woman smirked at Evan before
brightly smiling on us. 32

"Please follow me," tipid na sabi ng babae.

Looking at Evan's face, he's really eager to ask a lot of questions. Kahit ako ay
nais na rin magtanong sa kanya.

This is too risky! Sobrang dami namin, mahuli ang isa sa amin siguradong wala nang
pag-asa.
Sa likuran kami ni Finn dinala ng babae, nasa unahan namin si Casper at Caleb
ngunit nasa magkalayong distansya, nasa unahan nila ang prinsipe ng mga nyebe at si
Rosh, habang nasa pinakaunahan si Cora at kamahalan.

"Hi, so your name is Naha. I'm Rosh," 14

"H-Hi,"

"Naha! Come down here," mabilis na tawag ni Evan sa babae. 33

Hindi na muli nasundan ang pag-uusap namin dahil may isang propesor na ang pumasok,
hindi man niya pinalabas si Evan at ang babaeng kasama nito pero nanatili na ito sa
loob at nagbabantay.

Naha distributed the papers and everyone was given one hour to answer the every
questions. 3

Kanina ko pang pinagmamasdan ang papel ni Finn na napakaraming blanko. If a bird

can just talk, I will definitely dictate my mate. Wala kaming mind link! And Finn
is having his hard time. 3

Minsan ay sobrang dali na ng tanong ay hindi pa rin makuha ni Finn ang sagot, ilang
beses kong pinipigilan ang sarili kong hindi tukain ang mata ni Finn, dahil
kakaunti pa lamang ang itinatama niya. 13

He'll probably end up in last section.

The second part consists of questions concerning Parsua, sa imperyong

pinanggalingan niya. There were choices! Nanghuhula na si Finn!

Sa pagkairita ko, hindi ko na napigilan ang sarili kong tukain ang pisngi ni Finn.
12

"Ouch Kalla," bulong nito habang hinahaplos ang kanyang pisngi. "I'm
concentrating," gusto ko siyang murahin. 7

Ilang beses ko siyang tinuka nang tinuka sa pisngi niya. He needs to be in first
section, siguradong mapupunta dito ang mga kapatid niya! 4

He's an idiot! 6

"What's with the bird?" natigil ako sa pagtuka kay Finn nang nagtanong ang bampira.

"My pet, she's hungry. Don't worry sir, I'll feed her soon." Ilang beses akong
hinaplos ni Finn. 5

"Behave Kalla," I cursed inside my mind.

Who wouldn't be frustrated? He's a Prince! Kung ano-ano ang isinasagot niya sa
papel! 4

Habang nagsasagot si Finn, pinagmasdan ko ang mga kasama namin. Cora and King
Dastan were looking perfectly fine, hindi man lang mukhang nahihirapan.

Nakakunot na ang noo ng prinsipe ng mga nyebe sa harapan ng papel, while Prince
Rosh is still looking smart and acting cool, I don't know what to say. Casper is
silently writing and Caleb's is scratching his head. 28

May kasama na sa last section si Finn, it could be Caleb, Prince Zen or maybe Rosh
if he's just pretending. 33

Hindi ko na pinagmasdan ang papel ni Finn dahil umiinit lamang ang ulo ko, hinintay
kong matapos ang oras hanggang sa kolektahin ni Naha ang papel. 2

The vampire professor checked the paper for few minutes until he announced the
class of his new students.

Hindi ako makapaniwala nang sabihin nitong nasa iisang klase silang lahat. 9

Everything is working smoothly, nagsisimula nang magpaliwanag ang propesor ng

kalakaran sa unibersidad pero may parte sa sarili ko na may parang maling
nangyayari.

Bakit ang bilis? Bakit ang dali naming makapasok? Bakit may mali? 3

Walang pumapasok sa isip ko habang nagpapaliwanag ang propesor, sa halip napalitan

ito ng patak ng tubig. Paulit-ulit na pagpatak ng tubig.

Sa kabila ng kaanyuang ibon ko, hindi ko maiwasang hindi kilabutan. Pakiramdam ko

ay nawalan ako ng pandinig at ang tanging kayang tanggapin lamang ng aking tenga ay
ang patak ng tubig na nagsusumigaw na dapat ko itong sundan.

Something pushed me to spread my wings and follow the sounds of the dripping drops
of water. I didn't mind Finn's voice, ang tanging nasa isip ko ay sundan ang patak
ng tubig na humihipnotismo sa akin.

Binilisan ko ang pagpagaspas ng aking pakpak. Alam kong may hangganan ang
sinusundan kong ito, alam kong may naghihintay sa aking kasagutan.

Until my wings stopped in the front of a human size painting of beautiful woman.
Tuluyan na akong kinilabutan nang makitang lumuluha ang babae sa larawan.

It couldn't be..is she?

"Help me," 15

Halos sabay naming usal sa isa't-isa, hindi man lumabas sa akin ngunit ang mga
salita ko sa aking isipan ay sapat na.

"Help me..please.." nagmamakaawang sabi nito sa akin. 5

Muli kong ipinagaspas ang aking mga pakpak hanggang sa tuluyan na akong makalapit
sa kanya.

But everything was so fast, hanggang sa maramdaman ko ang mariing pagkakahawak ng

mga kamay sa aking ibong kaanyuan habang pilit akong sinasakal.

"W-Why are you here? Hinding-hindi nyo na mailalabas ang matalinong prinsipe sa
unibersidad na ito. He's mine, pag-aari na siya ng unibersidad na ito." Wala akong
maintindihan sa kanya. 26

And looking at her eyes, wala akong makita sa kanyang kahit anong imahe ng dyosa.
Anong klaseng unibersidad ito?!

"He's already part of this university," habol ko na ang aking paghinga. 1

Hindi na ako makakuha ng sapat na hangin, alam kong sa isang diin pa niya sa
kanyang mga kamay ay siyang aking katapusan.
"N-Nasaan ang dyosa?" pilit kong tanong.

"Get away from her!" bumitaw ang babaeng nasa larawan sa akin nang itaas ng bagong
dating na babae ang kanyang lampara na may asul na apoy. 8

"You!" galit na galit dinuro ng babaeng nasa larawan ang babaeng tumulong sa akin.
1

"Fuck off before I burn you alive." Nanghihina akong dumapo sa balikat ng babae.

Ramdam ko ang pagmamadali nitong maglakad papalayo sa larawan. But I heard how she
cursed the painting. 1

"You shouldn't be here, huwag na huwag nyong tatangkaing pumasok sa lugar na ito.
One Gazellian is enough, just wait for him to come back. Pigilan mo sila, pigilan
mo." Lalo akong nalito sa mga sinasabi ng babae. 11

Who is she? Is she the goddess?

But I can't sense anything from her!

"You shouldn't be here, please stop them. You'll make things complicated, mas
mahihirapan makalabas si Evan sa unibersidad na ito kung hahayaan mong makapasok
ang mga kapatid niya dito. " I don't understand! 12

Nakapasok na kami!

"Mas lalong lalaki ang problema, Evan's starting to unravel the mystery of the
never ending story of the goddess. Magugulo ang lahat kung darating pa ang mga
Gazellian." 3

I can see that the woman is approaching to a small column fountain, ito ang umaagos
na tubig na siyang naririnig ko.

But all we want was just the answer to my curse. Gusto ko lamang gumaling, gusto ko
lamang bumalik sa dati. I need to free myself from this curse and help my mate for
his uncontrolled power.

I am tired of being useless.

Hindi kami dadalhin ng mga kasagutan sa unibersidad na ito kung wala dito ang
siyang makatutulong sa amin.

This university is our last card. Pero bakit lagi na lamang may humahadlang?

Nais ko nang mamuhay ng normal na walang balakid na kahit anong sumpa.

I want to meet Finn's eyes badly. I hate being a burden.

Humigpit ang hawak niya sa akin, huli na bago ako makapalag. The woman dipped me
under the water.

But I heard her last few words.

"The answer to the curse is outside, outside Kalla. King Gazellian and Danna leave
their biggest trace for the cure." 155
--

VentreCanard

Chapter 47

Buong akala ko ay tuluyan na akong lulunurin ng babae. Mariin ang mga kamay nito sa
aking ibong kaanyuan at sapilitan ako nitong inilulubog sa malamig na tubig.

At bago pa man ako lagutan ng aking paghinga, marahas na pagbangon ang ginawa ng
aking buong katawan katawan. 1

Finn is holding me around his arms while everyone is staring down at me.

"Oh god, Kalla!" mahigpit akong niyakap ni Finn habang nalilito ang mga mata ko sa
paligid.

Sa kabila nang kulambong nakaharang sa aking mukha, nababakas ang pag-aalala sa

kanilang lahat.

"W-Where are we? Where are we? Nasa loob tayo ng unibersidad?" All of them just
stared at me with questions on their eyes.

"We're still plotting the plans, Kalla." Sagot ni Rosh. 36

"Then, you suddenly passed out. Kalla, tinakot mo ako." Marahang hinaplos ni Finn
ang pisngi ko.

"What happened to you?" tanong niya sa akin.

Halos hindi ko na magawang sagutin si Finn dahil ang tanging umiikot sa aking
isipan ay ang nangyari.

What the fuck happened? The woman, who is she? 1

Everyone was expecting that the answer to my curse was in the last tower, kung saan
sinasabing nasa loob ng unibersidad. Sa huling tore kung saan nandito ang dyosang
aking hinahanap. But the unknown woman gave me words that brought me into another
confusion. 1

Nasa labas? King Gazellian and Danna's biggest trace. Nalilito na ako, hindi ba at
ang mundong pinag-alayan ni Haring Gazellian ang pinakamalaking naiwan ng kanilang
pagmamahalan? 9

King Tiffon's world witnessed how King Gazellian loved a woman who was tragically
not his mate.

But the other world has no words that can give an answer. Saan? Kanino? Paano? 4

Hindi ko na alam kung ano ang dapat naming gawin sa mga oras na ito. Someone's
trying to lose our track. May pumipigil sa amin na makuha ang sagot. 1

Mula ba ito sa labas? O isa rin sa grupong aking kasama? This is getting more
complicated. 2

Who from them? Si Cora? Imposibleng isa sa mga Gazellian at lalong hindi si Rosh!
But I trust Cora, she's much willing to find her mother. 1

"Cora, I've seen something." Nangangatal ang mga labi ko nang sinalubong ko ang mga
mata nito. Based from her reaction, mukhang alam na niyang may kakaibang nangyari
sa aking pagkakatulog.

"This isn't good, she passed out. Is she pregnant Finn?" tanong ni Zen. 5

Halos sabay kaming umiling ni Cora.

"No! I can't be pregnant, no." Ilang beses akong umiling. Mapapasa ang sumpa sa
magiging anak ko.

Nabalot ako ng kaba nang marinig ang mga salita ng prinsipe ng mga nyebe. Hindi ako
pwedeng magbuntis habang nasa ilalim ng sumpang ito. I can't let our child suffer.

Muling bumalik sa akin ang imahe ng babaeng tumulong sa akin.

Should I trust that woman? Anong malaking papel niya sa loob ng unibersidad? Bakit
alam niyang patungo kami?

"W-We can't enter inside your brother's university. Someone manipulated everything.
What happened seems so real, the emotions and image. Alam kong pumasok na tayo, but
someone reversed and returned us here." Sunod sunod na sabi ko na hindi iniisip
kung maiintindihan nila ako. 18

"W-What? Kalla, are you okay?" hinawakan ni Finn ang mga balikat ko.

"Listen, we can't enter. The woman said that the answer is outside. It's not inside
the university, It's outside. The last trace of King Gazellian and his first love."
Natigilan ang mga Gazellian sa sinabi ko. 9

"What do you mean the last trace?" tanong ni Casper.

"The woman said! She saved me! The painting inside the university was about to
choke me to death, she helped me. She told me that it's outside. Ibinalik niya tayo
bago tayo makapasok sa unibersidad. She told me that I should stop everyone from
entering the place. Wala sa unibersidad ang sagot."

"What? Hindi ba at nasa unibersidad ang huling tore? The only place where we can
see the goddess that will help you."

"But the woman told her that the cure was already given to someone else. She gave
it to King Gazellian and Danna."

"Their trace," Prince Zen faintly smile.

"Desmond," sabay-sabay na sabi ni Haring Gazellian, Casper at Caleb. 68

"I thought it's in the last towers?!" asik na tanong ni Finn kay Cora na
nananatiling tahimik.

"I just assumed, hindi ba at sinabi ko sa inyo na hindi ko rin alam? We're looking
for my mother, hindi ibig sabihin sa isang lugar na pupuntahan natin ay nandoon
siya." Sagot ni Cora.

"I don't understand, hindi ba at walang alam si amang hari na nagkaroon sila ng
anak ni Danna? Paano nila ito ibinigay kay Desmond?" tanong ni Caleb.
"Our father was too in love with his first love that he entrusted the whole cure to
her. Which Danna gave to her son, Desmond." Muling nabalot ng katahimikan ang mga
Gazellian. 10

Alam kong kapwa rin ang mga ito nasasaktan habang patuloy naming inuungkat ang
unang pag-ibig ng kanilang ama. 1

Masama bang minsang hilingin na sana ay may pagkakataon akong masaksihan ang
pagmamahalan ni Haring Gazellian at Danna. 5

I think their love was one of the most painful love in this vampire world. 11

"Then who's the woman? Sino ang babaeng sinasabi ni Kalla?" tanong ni kamahalan. 1

"I don't know,"

Tumayo na si Finn at akma na itong lalapit kay Cora nang pigilan ko ito.

"Bakit pakiramdam ko ay pinaglalaruan mo na lang kami?!"

"Naglalaro? From the very first place, I told you that I didn't know anything. Just
like you, sumusunod lang ako sa mga bagay na nagtuturo sa atin kay ina. I told you
that the only accurate information from me was the history, kung saan nagmula ang
tore, kung papaano ito naging buhay, kung saan nagmula ang puting sumpa, kung
papaano ito nagkaroon ng koneksyon sa kabilang mundo at kung papaano nagkaroon ng
impormasyon si Haring Gazellian sa puting sumpa. Katulad nyo umasa rin ako na nasa
unibersidad siya, pero nang makita ko ang nangyari sa pagkakatulog ni Kalla, hindi
ko na alam kung saan na tayo pupunta pa. Everything's a mess." Nanghihinang sabi ni
Cora. 1

"What the fucking hell is happening?" tanong ni Rosh.

Cora suddenly entered my mind.

"Hindi natin maaaring ipakita sa mga Gazellian ang nakita mo sa loob ng

unibersidad. They'll definitely force enter the place to save their brother. Based
from your vision, he's already on his way to the answers. Let's just trust him." 19

Sumang-ayon ako sa kagustuhan ni Cora.

"Kung wala na sa dyosa ang lunas, bakit niya ibinigay kay amang hari at Danna ang
lunas?" muling tanong ni Haring Dastan. 1

"That's a question,"

"Puro tanong na lang ba?!" sigaw ni Finn. 1

"Finn, calm the fuck down." Asik ng prinsipe ng mga nyebe. 1

"What are we going to do now? Abort the mission, I was really excited to meet Evan
after eight years." Mahinahong sabi ni Casper.

"We should trust what Kalla have seen," kumento ni Haring Dastan.

"Saan na naman tayo pupunta? Nakakapagod nang maghanap." Reklamo ni Caleb. 1

"If it is Desmond, how are we going to ask him? He's buried beneath the depth of
the ocean." Prince Zen said. 25
Kung hindi ako nagkakamali, si Desmond ang kanilang kapatid sa labas. He's the son
of King Gazellian and Danna.

"It's already the dead end." Matabang na sabi ni Caleb. 3

"Hindi ba maraming birheng asawa si Desmond? Almost three hundred? Nakalimutan ko

ang bilang, we can ask them?" suweshiyon ni Casper. 7

"Are you an idiot? Iisa-isahin natin ang lahat ng babaeng 'yon?" tanong ni Caleb.

"What's the use of Rosh? Ihain natin ang kakisigan ni Rosh para ang mga babae na
ang lumapit sa atin. Tutal wala naman siyang papel sa misyong ito. Siya ang gawin
nating pain." Sabat ng prinsipe ng mga nyebe. 43

"Fuck off Gazellian, sa tingin mo ba ay ibibigay ni Desmond ang lunas sa mga naging
asawa niya? That's sensitive, hindi niya basta-basta ibibigay ito. Kahit kailan mga
inutil talaga kayong mga Gazellian kung mag-isip." 25

Pansin ko na kaunting salita pa ni Rosh ay pagtutulungan na siya ng magkakapatid,

maliban kay kamahalan. 1

"Or why can't we think about those who were connected with your half-brother?"
naupo na sa isang malaking bato si Rosh. 12

May hawak na itong panibagong pulang rosas.

"We put the cross mark to his wives, I can still remember how his wives looked at
me, mas higit nila akong hinangaan kaysa kay Desmond. But they were just willing to
stay, dahil ito ang tumulong sa kanya." Seryosong sabi nito dahilan kung bakit puro
mga umismid na ang mga Gazellian. 7

"Tama na Rosh, tanggapin mo na lang na mas maraming babae si Desmond sa'yo." Pang-
aasar sa kanya ni Caleb. 7

"Shut up idiot, just think about those connected vampires with your brother." 1

"Kreios? His bestfriend." Agad na sabi ni Casper. 10

"Nasa kalabang imperyo si Kreios, we can't approach him. Hanggang ngayon ay

katanungan pa rin ang pinaglalaban niya. If he's just sincere about taking over the
throne for his sister or it was just a purely an act, para hindi lumaban sa kanya
si Claret. Even Claret was torn when I asked her." Mahabang paliwanag ng Prinsipe
ng mga nyebe. 1

"Come on, we use your sister Harper. There are mates, ipadala sa imperyo. Play with
Doyle and ask for the answer." Tamad na sabi ni Rosh. 21

Sa isang iglap ay may dalawang espadang tumapat sa leeg ni Rosh. It was the blade
coming from King Dastan's blood and Prince Zen's ice. Kapwa na rin nagniningas ang
mga mata ni Caleb at Casper. 18

"No one's gonna use my sister," madiing sabi ni Casper. 4

"Our sister," pagtatama ni Caleb.

"Bakit ang iinit ng mga ulo nyo? It was just a damn suggestion." Simpleng tinabig
ni Rosh ang espada ni kamahalan at Zen. 4
"We're still sensitive with the sacrifice and all. Watch your words Le'Vamuievos."
Matigas na sabi ni kamahalan. 3

"I'm sorry, my king," agad tumayo si Rosh na siyang ikinagulat naming lahat at
bahagya itong yumuko sa hari.

"But everyone should hear this," isa-isang sinalubong nito ang mga mata ng bawat
isa.

"If it is not the wives, we can't use Kreios—now tell me, who's the closest vampire
who is connected with your brother?" 5

Sa katanungang ito ni Rosh, nagsimulang lumingon ang mga Gazellian sa iisang

prinsipeng nakatulala ngayon sa aming lahat.

"She's bearing Desmond's eyes." Mahinang sabi ng Prinsipe ng mga nyebe.

"It's my daughter, Divine."

--

VentreCanard

Chapter 48 3

The original plan was to infiltrate the university, but everything turned upside
down the moment an unknown woman manipulate the situation giving us a slight hint
about the cure of this curse. 4

Having the presence of Gazellian brothers, Cora's information about her mother and
Prince Rosh's unexpected intelligence gave us the sight of hope. 4

Nais kong humanga sa paraan ng pagkakadugtong-dugtong ng lahat. At hindi ako lubos

na malilinawan, kaming dalawa ni Finn kung hindi dahil sa tulong ng mga kasamahan
namin oras ito. 1

Lahat konektado na halos ilang butas na lamang ang kailangan naming alamin.

When the goddess ran away for the second time, away from the abusive family which
she expected that will help her to ease her pain, she's about to deliver Cora.

Si Cora na siyang bunga ng pansasamantala sa kanya ng masamang bampira. She's about

to be caught but King Thaddeus and his first love appeared from nowhere, she was
saved against the cruel family with King Thaddeus and Danna's help. 5

Because of her intense anger for the family she casted a spell, the White Curse was
born. At hinayaan niyang ang bawat isa sa loob ng pamilya ang siyang maging sanhi
ng pagiging bato ng isa.

Their soul from the white stone was tied in each made towers that were scattered
all over the vampire world. Pero hindi lahat ay tuluyang naging bato dahil isa sa
walong miyembro ng pamilya ang natakas na siyang naging dahilan kung bakit
nagkaroon na ng salinlahi sa puting sumpa.

The goddess was grateful, she was saved and to give her sincere thanks, she offered
the ownership of the towers to King Thaddeus and Danna. Mga tore na siyang nilagyan
nilang dalawa ng lagusan patungo sa mundong inakala nilang yayakap sa kanilang
dalawa.

Too much pain for their lost love. 7

Cora didn't state the reason why the goddess gave the cure to King Thaddeus and
Danna. Pero hindi na mahirap hulaan ang personalidad ni Haring Thaddeus, alam
nitong may nakatakas, siguradong inisip na nito ang maaaring mangyari sa hinaharap.
1

Maybe he asked for the cure and the goddess gave it to them. But since, King
Thaddeus found his mate everything went wrong. 1

Hindi na sila kailanman nakabalik ni Danna sa isa't-isa. King Thaddeus died and
Danna was convicted from doing it. But years have passed, the Goddess from the
mirror made a righteous path and cleared Danna's name. 23

A beautiful goddess with her pure heart opened the eyes of thousands of blind
vampires by the never ending false belief. But clearing Danna's name didn't make
her life longer, yes she left the world. But she closed her eyes with peace. 7

Having the death of King Thaddeus and Danna, this just explains that the cure will
only be found to someone who's dearly connected with them. It's their son, but
because of tragic fate he's now peacefully having his deep sleep beneath the ocean.
4

We thought that it was the dead end, but it wasn't. Because there is something in
this world that can still considered alive from Danna and King Thaddeus' son.

It's his eyes, mga matang pag-aari na ngayon ng anak ng prinsipe ng mga nyebe at ng
itinakdang babaeng nagmula sa salamin. 6

Nanatili akong tahimik habang nakasakay na kami sa kabayo. Nasa likuran ko si Finn
habang nakayakap ito sa akin.

Nanatili kaming nasa hulihan ng lahat habang iniisip ko ang lahat ng napagdaanan
namin.

"Kinakabahan ako," bulong sa akin ni Finn.

"Why?"

"It's Claret and her daughter. Alam mong pinagtangkaan kong—" marahan kong
hinawakan ang mga labi ni Finn.

"You were unstable and uncontrolled that time. Ikaw na rin ang nagsabi na mabuting
nilalang si Claret, I've seen her through your illusions. I can't wait to finally
meet her. Higit pang puro ang kanyang puso kumpara sa mga puting perlas na
lumalabas sa aking mga mata. Your brother is too lucky for her." 12

"We're all lucky for her," mahinang bulong sa akin ni Finn.

Sinabi ni Cora na saglit lamang kaming gagamit ng kabayo dahil humahanap lamang
siya ng magandang lugar para ilagay ang kanyang lagusan.

Sinubukan kong muling sumulyap sa magkakapatid na Gazellian, I saw the

disappointment in their eyes when we finally decided that we'll not be entering the
university.
Lumingon ako sa likuran na siyang pinanggalingan namin. Nasisiguro kong may kanyang
misyon at pinaglalaban ang pinakamatalinong Gazellian sa loob ng unibersidad.

I trust him, katulad ng mga kapatid niyang tumutulong sa amin.

Biglang pumasok sa alaala ko ang mukha ng babaeng tumulong sa akin. Kung sino ka
man, paniniwalaan kita.

I hope you guide him, walang makakarating sa kanyang mga kapatid. We'll be waiting
you Prince Evan, patawad dahil pinagkait ko ang pagkakataong muli kayong magkitang
magkakapatid.

"We're here," tumigil na ang aming mga kabayo.

Hinintay namin na gumawa ng lagusan si Cora, nang magpakita na ito ay marahan

siyang nagbigay daan para kay Haring Dastan.

Hindi na naghintay pa ang hari dahil mabilis na itong tumawid sa lagusan. Sinundan
ito ni Casper, Caleb, Zen, Rosh, Cora at kaming dalawa ni Finn.

Iniluwa kami sa harapan ng kanilang palasyo. Ang palasyong ilang taon ang lumipas
bago ko muling masilayan.

Kapwa tago ang aming mga mukha ni Finn, dahil hindi nais ng mga Gazellian na
kumalat sa labas na imperyong nagbalik si Finn sa Parsua sa halip na dalhin ito ng
hari pabalik sa unibersidad na siyang dapat gawin dahil mahigpit ang patakaran sa
loob ng unibersidad sa sandaling pumasok na dito. Sasabog ang eskandalong tumakas
ito sa unibersidad.

"Kamahalan,"

King Dastan was greeted by trumpets, flags and crossed swords. Naglakad itong mag-
isa sa itim na carpet habang halos lumuhod ang lahat para bigyan siya ng respeto.

Sumunod na ang mga kapatid nito, si Rosh, Cora at maging kami ni Finn. Nang
sandaling makapasok na kami sa palasyo at magsara ang malaking pintuan nito.

Si Lily ang unang sumalubong sa amin.

"Finn! You idiot!" isang malakas na sampal mula sa kapatid ni Finn ang sumalubong
sa kanya bago ito niyakap ng mahigpit. 17

"Lily," nagyakapan ang mga ito ng mahigpit.

"I missed you Lily," I heard him whispering. "I didn't miss you Finn."

"You're still the same," nawala ang atensyon namin ni Finn kay Lily nang may
mapansin kami na gumagalaw mula sa ilalim ng magarbo nitong kasuotan. 2

To our surprise we saw two little werewolves suddenly went out from her gown while
wagging their tales staring at us. Their beautiful and thick furs were mixtures of
white and brown. 84

"Our pups," pilit binuhat ni Lily ang dalawang maliliit na lobo at iniharap niya
ito kay Finn. 15

"Meet your Uncle Finn," Finn smiled while looking at the little werewolves.
"They're so adorable Lily.." hahawakan na sana ni Finn ang mga lobong hawak ni Lily
nang ilayo niya ito.

"Hindi ka pa nila masyadong kilala, baka bigla ka nilang kagatin." Ibinaba nitong
muli ang dalawang maliit na lobo. 1

"Go just play with your--"

"Hey buddies! You missed Uncle Caleb? Come here," nang tawagin ang mga ito ni Caleb
ay nagtakbuhan ito sa kanya. 2

Caleb ran fast at naghabulan na sila hanggang sa lumayo ang mga ito at hindi na
makita. 1

"Caleb's their favorite playmate."

"A-Are they shifting to our form?" tanong ni Finn.

"Yes, mas madalas lang nilang gusto na mag-anyong lobo dahil nakikipaglaro sa
kanila si Divine." Sa akin na sumulyap si Lily. 12

Dahil bumalik na ang alaala nila noon, hindi na siya nahirapan makilala ako.

"Kalla," yumakap ito sa akin.

"Where's your husband?"

"Patrolling, he's in charge to security." 1

Pansin ko na naghiwa-hiwalay na ang mga Gazellian, Dastan's now busy talking with
someone, katabi nito si Casper. Wala na si Caleb dahil nakikipaglaro na ito, while
Zen is still standing as if he's waiting for someone to welcome him. 1

"Nasaan si ina? Si Claret?"

"They're coming," sagot ni Lily.

Sumunod na nagpakita ang reyna. And just like what I've expected, halos wala nang
magandang salita ang maaaring ihalintulad sa kanya.

Her beauty is greatness, no wonder why Gazellian's got the finest genes.

Tahimik lamang itong lumapit sa amin, una siyang yumakap kay Finn na siyang gumanti
ng mas mahigpit na yakap dito.

"I'm sorry mother, I'm sorry for being a failure."

"Hush, stop it son. There's no failure with my sons." Sa mahinang salita nito,
kahit hindi ako ang kanyang sinasabihan para ang sarili ko ang hinaplos ng kanyang
mga salita.

After Finn's hard experiences, he really deserves his mother's hug.

A mother's hug is the best cure of all pain.

Hinagod nito ang likuran ni Finn. They stayed for few minutes hugging each other,
bago humiwalay si Finn sa kanya.

"Mother, my mate. Kalla," tipid akong ngumiti sa reyna.

Akma na sana akong magbibigay ng galang nang matigil ako nang salubungin niya rin
ako ng yakap.

"Thank you for taking care of him,"

Hindi ba at dapat ako ang magpasalamat sa lahat? I've been a trouble for their
family. 1

"They're here," tipid na sabi ni Lily.

Nang sabihin niya ito ay kapwa na kami nakarinig ng mabilis ngunit na maliliit na
takbo mula sa isang batang bampira. 1

And there, a beautiful vampire girl running with smile on her face while carrying
her royal gown. Behind her was a stunning woman with a different kind of presence.
21

"Divine, come to Papa." Naupo na ang prinsipe ng mga nyebe at hinintay ang kanyang
anak. 9

We're all expecting that he'll be receiving a warm welcome, pero lumampas sa kanya
ang anak niya. 14

I heard Prince Rosh's laughter. Agad bumaba ang temperatura, tumayo na ang prinsipe
ng mga nyebe, pero nakalapit na sa kanya ang kanyang si Claret. 2

"Look at your daughter Claret, ang sutil." 29

"Divine, come back here. Nagtatampo ang Papa mo." Claret called her daughter.

Pero nagdiretso ito sa pagtakbo, until she reached me.

Her beautiful eyes stared at me curiously.

"You were in my dreams, milady. Ikaw ang sinasabi sa akin ni Uncle Desmond." 186

--

VentreCanard

Chapter 49 5

I am already aware with the name Desmond, he's the other son. Ang kapatid ng mga
Gazellian sa unang babaeng minahal ng hari.

But hearing the words from little Divine, I really don't know how to react. She has
a connection with him? How come? I've seen it from Finn's power, the Prince who can
manipulate the time was buried deep down in the ocean.

Habang pinagmamasdan ko ang inosenteng mga mata ng batang bampira sa likuran ng

itim na belong nagtatago sa akin, ramdam ko ang tensyon at pagkagulat sa buong
paligid.

I tried to reach for their eyes and look for an answer, pero katulad ko ay gulat at
pagtataka ang nasa kanilang mga mata.

King Dastan was now standing with his mother, Rosh who's still in his position and
not making another movement, Casper remained silent together with his sister Lily
while the Snow Prince and his mate were questioningly looking at their daughter.

Nanatiling nakadistansya si Cora sa lahat ng mga bampira at piniling magmasid

lamang.

"What are you talking about, Divine?" the beautiful woman or should I call her
Claret started to walk towards her daughter.

Nakasunod na rin sa kanya ang prinsipe ng mga nyebe. Nanatiling tahimik ang lahat
habang hinihintay ang magiging reaksyon ko o kung sino mang mangangahas na
magsalita sa biglaang sinabi ng bata.

Yes, we're all expecting that the Snow Prince's daughter might be the answer but
the idea that she has the connection with Desmond?

"Divine, Mama's talking to you." Hahawakan na sana ni Claret ang kanyang anak nang
ang prinsipe ng mga nyebe ang bumuhat dito.

"Hey, Divina Amor."

Hindi man lang natinag ang kanilang anak dahil nanatili pa rin itong nakatitig sa
akin.

We're all waiting for another batch of words from someone else that might calm the
tension inside the palace, but all I felt were goosebumps all over my body as I
watch the little princess slowly raising her hands pointing her forefinger to me.

"That's her Papa, that her." Lumingon ito kay Zen na nakakunot na ang noo sa kanya.

"She's what?"

"The milady in my dreams, Papa."

"Milady in your dreams that?" tanong nito sa kanyang anak.

Humawak lamang ito sa balikat ng kanyang ama at muling lumingon sa akin.

"I've been dreaming about Uncle Desmond, he told me that I should help her and
Uncle Finn." She innocently moved her head trying to look for Finn who suddenly
went on silence behind my back.

At alam kong si Divine at Claret ang matindi nitong dahilan.

"You mean, you're talking with Desmond?" saglit na nagkatitigan ang prinsipe ng mga
nyebe at si Claret. 1

Nanlaki ang mga mata ng munting bampira at tinakpan nito ang kanyang mga labi na
mukhang nagulat sa mga salitang binitawan niya.

"Oh, I shouldn't have said that. No! no! I haven't talked with Uncle Desmond."
Ilang beses itong umiling sa kanyang mga magulang. 18

Naningkit ang mga mata ng itinakdang babae, hindi sa kanyang anak kundi sa prinsipe
ng mga nyebe.
"Look, your daughter is now trying to keep something from us. Kanino siya magmamana
Zen?" tanong ni Claret na bahagyang nagpatawa sa ilang mga Gazellian. 17

"Why are you blaming me Claret? Sutil ang anak mong ito." Pinisil ng prinsipe ng
mga nyebe ang ilong ng kanyang anak. 1

"I'm not sutil Papa, right Uncle Dastan? Papa's bullying me again my king."
Nakangusong sumbong nito sa hari. 27

"Yes, she's not. Hindi sutil si Divine." Pagkunsinti ng hari kay Divine. 6

"Our little Divine is a good girl." Sumunod na sabi ni reyna Talisha.

Hanggang nagsunod-sunod ang pagkampi ng mga Gazellian sa anak ng prinsipe ng mga

nyebe at ng itinakdang babae.

"Oh come on, you're spoiling my daughter!" muling nagtawanan ang lahat.

Pero hindi rin nagtagal ay bumalik sa amin ang atensyon, lalo na nang sa
pagkakataong ito ay si Finn ang nais kausapin ni Divine.

She's like the little clown for the whole Gazellians.

"Uncle Finn, why are you hiding there?" muli itong pilit sumilip sa aking likuran
habang nanatiling tahimik si Finn. 1

"Finn.." lumingon ako sa kanya at marahan kong tinawag ang kanyang pangalan.

"Uncle Finn, ayaw mo ba sa akin?" Divine innocently asked his Uncle. 9

"No, Uncle Finn likes you." Mahinang sabi ko sa bata na matamis na ngumiti sa akin.

"Uncle Finn.."

"Finn, she's talking to you." Tipid na sabi ng prinsipe ng mga nyebe.

"Finn," marahan kong inilahad sa kanya ang aking kamay. "Your niece is calling
you,"

"I-I think, I don't have the right to--"

"Finn, what's wrong? Are you still thinking about what happened in Mudelior?"
biglang sumabat si Claret.

"I'm sorry, I'm really sorry Claret, Zen.." pansin ko na ibinaba ni Zen ang kanyang
anak.

Nakangiting lumingon si Divine sa kanyang ina bago ito tumango.

"Go, you hug Uncle Finn." Ngiting sabi ng dyosa mula sa salamin.

Kapwa ngumiti ang lahat ng mga Gazellian nang makita nilang tumakbo sa direksyon
namin si Divine, hanggang lumapas ito sa akin at tumigil ito kay Finn.

Kusa na lamang umangat ang kanang kamay ko sa aking mga labi para takpan ang impit
kong pagluha nang makita ko kung paano lumapit ang munting bata kay Finn.

I can still remember how devastated Finn was when he tried something unnecessary to
his own niece. But the innocent girl is trying to brush the painful memories
through her heart-melting actions. 1

"Carry me Uncle Finn! I've been waiting for you and Uncle Evan!" ilang beses
nagtatalon-talon sa kanya si Divine habang nakatitig lang sa kanya si Finn. 13

Natulala na si Finn habang pinagmamasdan si Divine na patuloy na tumatalon at

nakataas ang mga braso, hinihintay na siya ay kargahin ng kanyang tiyuhing
prinsipe.

"Finn.." mahinang tawag ko sa pangalan niya.

"Uncle Finn! Uncle Finn!" 2

Sa akin muna unang tumama ang mga mata ni Finn, bago ko siya binigyan ng ngiti sa
labi. I saw how he struggled to move his arms, until he finally reached his niece.

Isang mahigpit na yakap ang ibinigay nito sa munting bata.

"I'm sorry for being a bad uncle, Divine. I'm really sorry, Uncle loves you so
much. I'm really sorry." 11

Hindi ko na napigilan ang mga luha kong tumutulo habang pinagmamasdan sila. Ramdam
kong lumapit sa akin ang dyosa mula sa salamin at marahan niyang hinawakan ang mga
balikat ko. 1

"No, you're not bad sabi ni Uncle Desmond. Dawn and Dusk wanted to play with you
too! Wait, I'll call them! Dawn! Dusk!" malakas na sigaw ni Divine dahilan kung
bakit bigla na lamang ulit nagpakita ang mga anak ni Lily. 16

They're still looking cute and adorable with their werewolves form. Nang makita ng
mga itong buhat ni Finn si Divine ay nagsimula na ang mga itong magtatalon sa binti
ni Finn. 3

Muling nabalot ng tawanan ang mga Gazellian.

"Buhatin mo rin ang mga anak ko, Finn. They love Uncle Finn too, hindi ka na nila
kakagatin." Nagbibirong sabi ni Lily. 7

"W-What?"

"You carry them too, Uncle!" natutuwang sabi ni Divine. 1

Pilit sinubukan ni Finn na buhatin si Divine at ang dalawang lobong anak ni Lily.
The whole scene was really funny, but I can't help but to feel the arched in my
heart. Something they called the warm pain of joy. 4

I'm so happy for my mate, he's finally home. Parsua Sartorias is really his home.

The two little werewolves started to lick Finn's face.

"They love you na, Uncle Finn." Muling sabi ni Lily.

Nagpakita muli si Caleb habang kumakamot ang ulo, mukhang iniwan siya ng mga anak
ni Lily. 2

"Divine! Manang-mana ka sa Papa mo!" natatawang sabi ni Claret nang gayanin nito
ang kanyang mga pinsan at sinubukan rin dilaan ang pisngi ni Finn. 32

Hindi na maalis ang ngiti sa mga labi ko habang naririnig ko ang pagtawa ni Finn
habang nilalaro siya ng kanyang mga pamangkin.

There is something fascinating with laughter, movement and words coming from
innocent children with a blend of a fragile man trying to compose himself from
series of heart weakening struggles.

I might be Finn's mate but the happiness and warmth coming from his family inside
this empire cannot be equaled by a mate. 1

"Welcome home, my prince." Tipid kong sambit sa aking utak.

Gazellians made our first encounter lighter. Si kamahalan na rin ang nagsabi na mas
mabuting magpahinga muna ang lahat kaysa biglain ang aming mga sarili sa suliranin
na haharapin namin.

Pinili namin ni Finn magpahinga muna sa aming silid. Kanina pa kaming nakahiga sa
kama at nananatiling mga tahimik.

"Thank you Kalla,"

"Thank you for what? Hindi ba at dapat ako ang mag-pasalamat sa'yo? Kung hindi ka
dumating sa tore, malamang mag-isa pa rin ako ngayon. I might be spending another
years of loneliness." Ibinaba ko ang kulambo sa aking mga mata nang maramdaman kong
haharap sa akin si Finn. 1

"I mean thank you for accepting me, it's not Zen that can cause huge destruction in
this world. It's me and my uncontrollable power, it's not Zen that should be hated
by the councils for years, it's me Kalla. Ako ang prinsipeng ipinanganak para
kamuhian, but my brother accepted everything for me. But look? He should hate me
and his mate, pero hinayaan nila akong yakapin ang kanilang anak." Tipid akong
ngumiti kay Finn. 1

Nanatili kaming nakaharap sa isa't-isa habang nakahiga sa kami. Marahan kong

iginalaw ang mga kamay ko at hinawakan ko ang mga pisngi niya.

I slowly kissed his forehead.

"They can't hate you Finn, you know why? Because they love you. Mahal na mahal ka
nila Finn, gaya ng pagmamahal ko sa'yo." 3

Hindi sumagot sa akin si Finn, sa halip ay marahan kong naramdaman ang pagdampi ng
aming mga labi.

It was a gentle and soft kiss.

"Mas mahal kita, Kalla." 2

"I'm so happy that you're given a family that I didn't have before."

"You can have them, Kalla. And just like Claret, the whole Gazellian will cherish
you together with this empire." 2

Sa ikalawang pagkakataon ay muling naglapat ang aming mga labi.

"I love you.." mahinang bulong nito sa akin. "Now, let's solve the final puzzle
Kalla." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"The curse was really meant for me, it's you. You're the only one that can remove
the curse." Huli na bago ko pigilan si Finn. 16
He already did remove my veil. 5

And as our eyes met, my mate turned into a beautiful crafted white stone.

--

VentreCanard

Chapter 50

After one year.. 10

A year has passed and until now I haven't found out the answer for the curse. Until
now I haven't found out why Finn chose to meet my eyes. Why my mate chose to be a
stone? Why? 29

There was nothing happened, the curse didn't left me that day. The color of my
hair, the glow of my eyes, the pearls and my never ending devil power remained
inside my system.

Walang nagbago, walang kakaibang nangyari.

The White Curse is still existing and enslaving me.

Kapangyarihan ng sumpang itong kailanman ay hindi ko inisip na maigagawad ko sa

lalaking pinakamamahal ko.

He told me that I am the answer for this never ending mystery. But how come that
the woman from the university gave me the different information? 1

Hanggang ngayon ba ay kailangan ko pa rin magtanong kung sino ang dapat kong
paniwalaan?

Until now I have numbers of unanswered questions.

Mga katanungan na isang taon ko nang iniisip.

We're all expecting that Divine, the little princess might have the ability to
remove the curse. Pero tanging pag-iling lang ang ginawa sa amin ng bata sa loob ng
isang taon. 1

She remained silent. 1

Katulad ko at ng mga Gazellian, hindi namin pinipilit ang prinsesa sa tungkulin at

paraang hindi niya nalalaman.

Marahan kong binuksan ang maliit na music box na ibinigay sa akin ni Haring
Gazellian. At hinayaan ko itong gumawa ng isang mahinahong musika sa gitna ng
madilim na kwarto.

A faint smile formed on my lips hearing the mellow music.

Ibinaba ko ang aking kumot at sinimulan kong bumaba sa kama. Binuksan ko na rin ang
drawer ng maliit kong lamesa para kumuha ng posporo.
Sinindihan ko ang itim na kandila malapit sa aking lamesa. Yes, I can open the
antique chandeliers of the palace room but the ambiance of candle light will always
send different calm feelings for a vampire.

Nakapaa akong humakbang sa marmol na sahig ng aming kwarto ni Finn para lapitan ang
bawat matataas na kandila na nakatindig sa matatayog nitong gintong lalagyanan.

Isa-isa ko itong sinindihan para bigyan ng malamlam na liwanag ang aming kwarto.
Nang matapos magliwanag ang paligid ay nilingon ko ang aking prinsipe. Kasalukuyang
nakatayo ang puting estatwa ni Finn malapit sa may bintana 21

"Finn.." 1

Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang tinawag ang pangalan niya na wala man
lang kasagutan. At hindi ko na rin mabilang kung ilang perlas na ang pumapaloob sa
kwartong ito. 2

Bago ako magtungo kay Finn ay inihanda ko na ang malinis na tubig at puting tuwalya
na siyang lagi kong ipinupunas sa kanyang estatwa para mapanatili ang kulay at
linis nito.

Tatlong beses sa isang linggo ay lagi ko itong ginagawa sa kanya.

"Finn," hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya.

I tiptoed and kissed his stoned lips. Muling bumagsak ang mga piraso ng perlas mula
sa aking mga mata. 3

Kung sana ay totoo lamang ang mga nababasa kong kwento mula sa mga istorya ng mundo
ng mga tao, matagal ko nang naibalik si Finn sa kanyang anyo.

I've been giving him kisses almost everyday. Pero walang nagbabago. 9

Sinimulan ko nang punasan ang kanyang mukha, kanyang mga pisngi, ang kayang
matangos na ilong, kanyang mga labi at ang bawat parte ng kanyang mukha.

"Tell me Finn, how? How can I cure you? Paanong nasa akin?" paulit-ulit ko itong
itinatanong sa kanya at umaasa na sana may boses na sasagot sa akin. 11

Pero isang taon na ang lumilipas, isang taon na akong lumuluha.

"I love you," bulong ko sa kanya nang matapos ko siyang punasan.

Tulad nang laging ginagawa ng mga bata, sila ang gumigising sa akin sa pagbubukas
ng bagong gabi.

Nakampa na sa aking kama ang mga ito habang ginigising nila ako.

"Milady, wake up! Hinihintay ka na nila." Ilang beses akong niyugyog ni Divine.

"Aunt Kalla, wake up!" ginigising na rin ako ni Dawn, ang babaeng anak ni Lily at
Adam. 1

Ramdam kong inabot na sa akin ni Dusk ang kulambo na ginagamit ko sa aking mukha at
bago pa ako nagmulat ay inilagay ko na ito sa akin.

"I told you Divine, don't call me Milady. You can call me Kalla."
"It should be Aunt Kalla, sabi ni Mommy." Pagtatama ni Dawn.

"They are waiting for us," sumabat na si Dusk. 1

Tumango ako sa sinabi ni Dusk, mabilis muna akong humarap sa salamin para ayusin
ang sarili ko.

Hindi pa man kami nakakalabas sa kwarto nang magbukas ang pintuan at pumasok ang
aking ina. Sa loob ng isang taon, pinilit akong bigyan ng kaligayahan ng mga
Gazellian. 1

Kinuha nila ang aking ina mula sa imperyo ng Lodoss. King Gazellian paid them a
large amount of diamond and gold. 1

Nang malaman ng mga Gazellian ang sinapit ko sa mga maharlika ng isang kaharian ng
Lodoss, nais na sana ng mga itong gumawa nang pangmalakihang paghihiganti sa
pamamagitan ng digmaan pero mahigpit akong tumutol at maging si Claret.

Gazellians were all in fury when I narrated them my miseries, lalo na si Lily na
sinabing siya mismo ang papatay kay Prinsesa Teresa. Muntik nang magkadigmaan ng
gabing 'yon. 42

Even the King Dastan were silently furious. Hindi man lang ito umangal nang marinig
niya ang mga salita ng kapatid niya at ang mabilis na pagpaplano sa kanilang
pagsugod.

But thankfully the whole crowd were calmed down by Harper's sudden song. Bigla
itong dumating dala ang kanyang malambing na tinig na siyang kailangan namin ni
Claret at ng reyna. 4

Gazellians are always unstoppable when everything is all about war. Sinabi nilang
naging abala ito sa bagong proyekto sa Parsua Deltora at hiningi ni Haring Tobias
ang tulong niya. 2

"Ina,"

"Ikaw talaga Kalla, hindi ka na nahiya sa mga Gazellian. Hinihintay ka na nila.

Alam mo naman na hindi kakain ang pamilyang 'yon na hindi ka kasabay." Pagsermon sa
akin ni ina.

"Hanggang ngayon ay nahihiya pa rin ako sa kanila. I turned Finn into stone,
mother." Saglit sumulyap si ina sa estatwa ni Finn sa aking likuran.

"Magiging maayos rin ang lahat, anak."

"Sana po, sana po."

"Sige na, sinusundo ka pa ng mga batang ito. Marami pa akong gagawin sa ikalawang
gusali, magmadali ka na." Tipid akong hinalikan ni ina sa aking pisngi bago ako
nito iwan.

Hawak ni Dawn at Divine ang kamay ko habang papalabas na kami sa aking silid,
samantalang nasa unahan namin si Dusk.

Pero nang sandaling makita ni Dawn at Dusk ang malaking kuneho ng reyna, katulad ng
lagi nilang ginagawa, agad nag-anyong lobo ang dalawa. Nakita ko ang pagbuntong-
hininga ng kuneho ng reyna bago ito nagmadaling tumakbo habang hinahabol na siya ng
maliliit na lobo. 48
"I hope I can run that fast like Dawn and Dusk. Kaso lagi nila ako naiiwan sa
pagtakbo."

"Kapag lumaki ka na, you can run fast."

"Lagi na lang akong sumasakay sa likuran ni Tito Adam kapag naglalaro sila nila
Dawn at Dusk, because I can't run with them." Ngumuso ang magandang bata.

Kamukhang-kamukha nga ito ng dyosa mula sa salamin pero kapag kumukunot ang noo
nito o kaya ay nagkakasumpong parang nakikita ko sa kanya ang prinsipe ng mga
nyebe. 5

"Werewolves develop faster,"

"I like to be a werewolf! Ayaw ko ng vampire, I can't shift!" ngumisi ako sa sinabi
ng bata. 7

Siguradong magagalit ang prinsipe ng mga nyebe kapag narinig ito sa kanyang anak.

"Lagi kong sinasabi kay Papa na maglaro kami like werewolves. I will ride on his
back and he'll run. Nagagalit si Papa, he's always scolding me and telling me that
I'm sutil." 35

"Because your Papa is a vampire prince, he's not a werewolf Divine." Natatawang
sabi ko.

Tulad nga ng sabi sa akin ni Claret, si Divine at ang prinsipe ng mga nyebe ang
mag-amang laging magkaaway pero bago matapos ang gabi sila rin mag-ama ang
magkasama at magkalaro.

"But you love your Papa?"

"Of course! I love Papa, kahit siya naman ang sutil." Nanlaki ang mata ko sa sinabi
ni Divine. 40

Nakangisi siya sa akin habang nakalagay ang maliit niyang hintuturo sa kanyang mga
labi.

"It's a secret, sabi ni Mama si Papa daw ang sutil." 3

"You're such a cutie Divine." Kinurot ko ang pisngi niya.

Nakarating kami sa mahabang lamesa kung saan naghihintay na ang mga Gazellian.

"Paumanhin po,"

"You don't need to apologize hija, come join us." Sagot sa akin ng reyna.

Tumakbo na si Divine sabi gitnag upuan ng kanyang mga magulang.

"Aunt Lily, hinahabol po ulit ni Dawn at Dusk si Lumps." 2

"I'll go get them." Tumayo na si Adam at halos patakbo na itong lumabas. 4

"Sinong dapat sisihin? Ikaw Caleb ang naturo sa mga bata para habulin si Lumps!
Look, hindi na nawala kay Dawn at Dusk ang paghabol sa kuneho ko." Iritadong sabi
ng reyna. 7

"Well, I'm the favorite Tito."

"He's an idiot," kumento ni Zen. 1

"Yes," sunod na sabi ni Casper.

"Definitely," pagtatapos ng Hari. 14

Hinintay lang namin ng ilang minuto ang si Adam at kanyang mga anak bago kami
nagsimulang kumain.

We have this silent breakfast, tahimik lang ang bawat isa at walang nagsasalita.
Isang bagay na hindi normal sa mga Gazellian, dahil sa mga nakaraan naming salo-
salo saglit lamang tumatahimik.

Isa lamang ang ibig sabihin nito, may nais sabihin ang reyna o kaya si Haring
Dastan.

Nang sandaling ibinaba na ng reyna ang kanyang kopita, biglang bumalik sa akin ang
oras kung kailan naging bato ang lalaking pinakamamahal ko.

Sa isang iglap ay napuno ng buong Gazellian ang aming silid ni Finn. At nang
sandaling masilayan nila ang nangyari kay Finn, hindi lang aking pagluha ang
nagsaksihan ng putting estatwa ng aking prinsipe.

Dahil maging ang kanyang ina at ang kanyang mga kapatid.

"W-What happened Kalla?!" sigaw sa akin ni Lily.

"H-He just removed my veil, tinanggal niya nang kusa. Sinadya ni Finn! Finn! Finn!"
humagulhol na ako nang pag-iyak habang nakasubsob sa kanyang batong dibdib.

"What the hell is going on?" tanong ng prinsipe ng mga nyebe.

"Bakit? How? Anong nangyari?! Bakit niya tinanggal?!" tanong ng reyna.

Nasa akmang lalapit na sa aming kama ang reyna at si Lily para lapitan si Finn nang
mabilis na humarang si Casper at Caleb.

"Please, control your emotions. Finn's state is fragile, baka mabasag siya. Please
understand." Kalmadong sabi ni Caleb.

Humakbang na patungo ang dalawang ito papalapit sa reyna at kay Lily, kapwa ng mga
itong pinakalma ang mga babae.

"Did he tell you something?" tanong ni Claret.

"Kung sinasabi mong sinadya ni Finn, siguradong may matindi siyang rason." Mahabang
sabi ni Adam. 4

Lumapit na ito kay Caleb at Lily para siya na mismo ang umalalay sa kanyang asawa.

Nanatiling tahimik si Haring Gazellian.

"He told me that I was the cure. Sinabi niyang ako ang makapuputol ng sumpa. I
don't understand." 4

"It's not Desmond? It's not Divine?" tanong ng prinsipe ng mga nyebe. 1

Wala pa man nakakapagsalita para sagutin siya ay sabay-sabay kaming napalingon kay
Divine na mukhang nagising dahil sa ingay na nagmumula sa kwartong ito.

Sa isang iglap ay agad itong nabuhat ng Prinsipe ng mga nyebe at inilapit ito sa
batong estatwa ni Finn.

"You can treat your uncle right, Divine sweetheart? Now help Papa and Aunt Kalla.
Everyone's hurting, you help us." Malambing na kinausap ni Zen ang kanyang anak.

"Zen, please huwag mong pwersahin ang anak mo." Humakbang na papalapit sa amin si
Claret.

"I am not forcing our daughter, Claret." Muli itong lumingon sa kanyang anak. "Now
help Papa," yumakap lang sa kanyang leeg si Divine habang nakatitig sa estatwa ni
Finn.

"Hindi alam ni Divine, I don't know Papa." Ilang beses itong umiling sa amin.

Ilang beses na itong naitanong kay Divine sa loob ng isang taon pero iisa lamang
ang kanyang naisasagot, hindi niya alam. 1

"Ngayong lumipas na ang isang taon, labag man sa kalooban ko o sa kalooban nating
lahat, kailangan pa rin natin sumunod sa patakaran at batas ng mga bampira." Agad
akong kinabahan sa panimula ni reyna Talisha.

"Can we wait for another year? Finn is still there as a stone, hindi katulad ni Zen
noon na naging bola at walang kahit anong naiwang palatandaan na buhay pa siya. Why
can't we give another year to Finn?" tanong ni Lily.

"What's going on?" I asked.

"Puputulin na ang punong simbolismo ng buhay ni Finn." Sagot sa akin ng hari na

siyang nagpalamig ng sistema ko. 21

The tree who witnessed our first bite together.

"This symbolism cutting will free his soul."

"Let's give Kalla her time, please? I've been there. Inilaban ko rin ang puno ni
Zen noon, I can't witness another scene that broke my heart years ago. Buhay pa si
Finn, huwag tayong mawalan ng pag-asa." Nagsalita na si Claret. 1

"There are two situations right now, it's either we are holding his soul from
another peace or we're really just nowhere for an answer. Hindi lang ikaw Kalla ang
nag-iisip sa huling sinabi sa'yo ni Finn, maging kaming mga Gazellian." Mahabang
sabi ni Casper.

"If he knew all the way that the cure was really coming from you, bakit hinayaan pa
niyang pagdaan nyo, natin ang lahat? Just like what I've told you. Someone's still
sitting on our father's chess game." Agad na sabi ni Haring Dastan.

Tulad ng napag-usap ng mga Gazellian, wala kahit isa sa kanila ang nakapagsabi ng
tungkol sa tore sa kanilang ina. It will just break Queen Talisha's heart.

"Why can't we ask Cora again?" tanong ni Casper.

Ngayon ay katulong na si Cora ni Claret sa pamamahala ng mga babayalan ng Parsua

Sartorias, minsan ay magkasama pa ang mga itong umiikot sa bawat kaharian sa Parsua
para magdagdag ng kaalaman sa bawat grupo ng mga babaylan dito.
"Kung ang ilan sa inyo ay nagdududa pa rin kay Cora, gusto ko lang linawin sa inyo
na malinis ang kanyang hangarin. I tried to look for her soul and her mind bilang
isang babaylan, ang lahat ng kaalamang maaari natin kailanganin ay nasabi na niya
sa atin. She's already happy right now, ito ay sa pagitan na lamang ng pamilyang
ito." Mahabang sabi ng dyosa mula sa salamin.

"Are we going to wait for another year?" tanong ng prinsipe ng mga nyebe.

"If you can notice, pinaiikot-ikot na lamang tayo. Our situation is like a round
table, hindi natin alam kung saan nagsimula at kung saan matatapos. It's the worst
problem, right? Isang problema na hindi alam kung saan ba talaga nagsimula. At
isang kasagutan na hindi mo alam kung saan hahanapin." Seryosong sabi ni Caleb.

"If we think again, wala na tayong maaaring lapitan. The university is already a
dead end, Divine is still an innocent kid and you, Kalla didn't have any clue from
Finn's last words. Saan na naman tayo magsisimula?"

Marahan akong yumuko, hindi ko na magawang harapin ang mga Gazellian. Gusto ko nang
lamunin ng mga embargo at ilayo sa matinding kahihiyan.

"J-Just give me time, maybe few months. Sa sandaling hindi ko makuha ang kasagutan,
ipinapangako kong ako mismo ang puputol ng kanyang puno."

Ito ang huling sinabi ko sa mga Gazellian bago ko pinasyang magkulong sa aking
silid ng higit isang buwan. Hiniling ko ito sa mga Gazellian, nais sana nila akong
tutulan pero sa huli ay pinagbigyan nila ako.

Araw-araw kong kinakausap si Finn at umaasang magkakahimala pero tanging pagpatak

lamang ng perlas mula sa aking mga mata ang aking naririnig.

Ilang beses na akong nakakatulog sa pagkakasubsob sa tabi ng bintana habang

pinagmamasdan si Finn.

Nang nagsisimula na akong maalimpungatan, marahan ko rin narinig ang maliit na

boses ni Divine na parang may kausap.

"You are really like your father. Nabibingi rin."

"I am not deaf, Uncle Desmond. You're scolding me too, si Uncle Dastan na lang ang
love ko." 19

Desmond's here!

"Oh come on, you forgot what Uncle Desmond have told you?"

"I thought Divine's last mission was Uncle Finn's---" 5

"Divine?" mabilis kong hinanap ang munting bata pero nang makita ko ito ay nag-iisa
na lamang siya. 1

"Where is he?" umiling siya sa akin. 1

"Divine, don't lie. Isusumbong kita sa Mama mo, you're talking with Desmond. Where
is he?" umiling ulit siya.

Sa halip na sumagot sa akin ay itinuro nito ang maliit na music box na ibinigay ni
Haring Gazellian sa akin. 17

"Divine! Tutulog na tayo, your mother will scold us again. Where are you?" ngumiti
sa akin si Divine bago ito tumakbo at lumabas ng aking silid.

"Coming Papa!"

Nang maiwan akong mag-isa wala sa sarili akong lumapit sa music box at binuksan ko
ito habang nakatitig sa estatwa ni Finn.

"Am I hallucinating? Kung ano-ano na ba ang naririnig ko Finn? I just heard your
niece talking to your dead brother." Hinawakan ko na ang aking noo.

Nasa akma na akong hihiga sa aking kama nang biglang pumasok sa isip ko ang pagturo
sa akin ni Divine sa music box na nagmula kay Haring Gazellian. 3

Biglang lumukso ang dibdib ko habang inaabot ko ito sa aking nangangatal na kamay
at nang sandaling hawak ko na ito, mabilis kong binuksan ang lampara at sinimulan
kong pagmasdang mabuti ang bawat sulok ng music box.

Nagpapatuloy ito sa paggawa ng musika habang sumasayaw ang ballerina, ilang beses
ko itong pinagmasdan pero wala akong makitang kakaiba.

"So it is King Gazellian afterall?" tanong ko sa akin sarili.

Mukhang tama ang sabi ni Caleb. We're in the round table, kung kanino nagsimula ang
bilog, sa kanya rin magtatapos.

The White Curse was born in relation with King Gazellian and I hope it will soon
ends with his trace.

Muling pumatak ang mga perlas mula sa aking mga mata habang pilit kong hinahanap
ang maaaring tumulong sa akin sa music box, hanggang sa mapansin ko ang limang
bilog na nakapalibot sa gilid nito.

Para itong espasyo na nilalagyan ng mga bato.

Bato?

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang nakasabog na perlas sa sahig ng aming
kwarto, nagmadali akong lumuhod at kumuha ng lima rito. Hindi magkaintindihan ang
mga kamay ko habang sunod-sunod kong inilalagay ang bawat perlas na sakto sa bawat
bilog na butas na parang sadya nang nakalagay dito. 21

Huminga ako nang malalim bago ko ilagay ang ika-huling perlas. Napalunok ako nang
kusang tumigil ang musika at ang pagsayaw ng ballerina.

Hanggang sa kakaibang musika ang gawin nito kasabay nang bagong kumbinasyon ng
pagsayaw ng ballerina.

Unti-unting nawawala ang repleksyon ko sa maliit na salamin ng music box at

napapalitan ito ng isang lumang papel na may pamilyar na sulat kamay. 4

Drenching night,

Flowing grace,

Stone melts,

White turns red 19

Nag-iwan ng bugtong ang hari. Paulit-ulit ko itong binigkas habang pinagmamasdan

ang estatwa ni Finn.

"Drenching night, flowing grace, stone melts, white turns red." Halos isang oras
kong narinig ang mga salitang ito hanggang sa kusang tumayo ang aking mga binti
mula sa kama.

Sinimulan kong hubarin ang aking mga kasuotan habang nakatitig ako sa estatwa ng
aking prinsipe at wala akong itinirang kahit isang tela nang simulant kong
humakbang patungo sa kanya.

I grabbed the nearest vase and turned it into pieces. Sa paghakbang ko patungo sa
kanya at sinimulan ko nang hinawain ang aking dalawang palad, tiniis ko ang hapdi
at kirot hanggang sa makita ko ang pagtulo ng aking dugo.

Sinundan ko ang paghiwa sa aking mga braso, malapit sa aking palapusuhan, sa aking
mga hita, sa aking binti at sa aking leeg.

Nagpapatakang muli ang mga perlas mula sa aking mga mata habang naliligo na ako sa
aking saliring dugo. 1

I got the riddle my king.

"Drench him by my flowing grace means drench him by my blood. The stone will melt
and the white will turn into red." 7

Agad kong iniyakap ang mga braso ko sa batok ni Finn dahilan kung bakit dumanak
agad ang aking sariling dugo sa kanyang estatwa.

I threw myself to him with my blooded body, my legs encircled against his waist, my
neck touches his, my whole body pressed against him. Unti-unti nang nababalot ng
sarili kong dugo ang puting estatwa ni Finn.

"Gumising ka na aking salamangkero." Ipinikit ko na ang aking mga mata kasabay ng

paglapat ng aking labi sa kanyang mga labi.

I never left his lips. Hindi ako kumikilos at patuloy akong umaasa. I will bleed
her forever while waiting for you.

"Finn..Finn—"

Tuluyan nang lumukso ang dibdib ko na may kasamang kirot, pagkamangha at maging
matinding saya.

Bumitaw ang aking isang braso kay Finn at kusang dumampi ang kamay ko sa aking
pisngi.

Nanlalaki ang mga mata kong pinagmasdan ang aking kamay na may maliit na patak ng
aking maiinit na luha. 1

My tears are back. 49

Hindi ko na naawat pa ang pagbaha ng aking mga luha nang unti-unting magmulat ang
ikatlong prinsipe ng Parsua Sartorias.

Mga matang katulad ko'y nagniningas.

"Black hair suits you well, Kalla." 68

"Finn!" isang mahigpit na yakap ang iginawad ko sa kanya na sinagot niya rin ng
yakap at paulit-ulit na halik sa buhok ko.

"The curse ends here, Kalla." Hinawakan nito ang baba ko at marahan niya akong
binigyan ng mainit na halik. 4

"Ngayon naman ay sumpaan natin sa isa't-isa." Hinawakan nito ang aking kamay at
magaan niya itong hinalikan.

"I, Prince Finn Lancelot Gazellian. The third Prince of Parsua Sartorias, are
willing to take your blood bath forever. Marry me, Kalla."

--

VentreCanard

Epilogue 44

The whole sacred dome of Parsua Sartorias was now decorated with traditional
vampire wedding. The every single detail of the place was a mixture of gold and
black with intimate lighting fire from numbers of torch. 1

Around the dome were six tall standing pillars and each pillars had the torch with
the light of the blue fire. And in every interval of each pillar there were another
three lower pillar lighted with normal fire.

I refused to light the chandelier. I just want to see Kalla's beauty coming from
the natural light, the only light that symbolizes my empire. The blue fire. 7

Aside from the lights, the carpet was also in black and the only different color
was the bunch of roses near the aisle.

The black marbled long chairs with in crafted gold letters were all settled.

J'ai trouvé mon compagnon 5

Few letters but the meaning is everlasting. I smiled looking at the golden words. 1

I found my mate.

"I found her," I whispered. 4

I can't help myself. Shit. I quickly removed the annoying liquid coming from the
side of my eyes. 4

"Don't cry! We're all watching!" Lily shouted from her seat. 5

She's with her cute babies and her husband Adam. 1

"Finn, ipinahihiya mo tayong magkakapatid." Napayuko ako nang akbayan ako ni Caleb
sa aking batok. 18

He exaggeratedly removed the imaginary tears on my cheek.

"Get off me, magugusot ang damit ko."

"You'll ruin his tie, si ina pa ang nagtali nito." Humarap sa akin si Casper at
tinulungan akong ayusin ang tie ko.

Just like me, my brothers were all dressed in black. They're all standing with me
while we're waiting for Kalla.

Si Dastan lang ang nakahiwalay sa amin dahil katabi ito ng kasalukuyang punong
konseho, isang monghe at ni ina sa harapan ng altar kung saan sisiklat ang unang
apoy sa pagitan namin ni Kalla bilang ganap na mag-asawa.

Sumulyap ako kay Zen na siyang katabi ko rin. Alam kong masama pa rin ang loob nito
sa akin. Dahil hiniling niya sa akin na huwag muna kaming magpakasal ni Kalla
habang hindi pa siya naikakasal kay Claret. 63

But I really can't wait to have an official blessing with Kalla. 2

Napansin ko rin na ilang araw silang hindi nag-iimikan ni Claret bago ang kasal
kong ito, lalo na nang pinag-uusapan na namin ang lahat ng tungkol sa kasal. And I
just discovered from Lily that Zen gave Claret a different knowledge about vampire
wedding kaya bumalik daw sa mga alaala ni Claret ang lahat ng kasinungalingang
ipinaniwala sa kanya ni Zen. 40

He's still a Gazellian afterall, hindi ako magiging isang salamangkero hindi ako
ipinanganak na Gazellian. 1

"Zen, I can't wait to tie the knot with her. I'm sorry for—"

"Shut the fuck up, Finn. Just get married." Inaasahan kong makikita ko ang tipikal
niyang kunot na noo. But I saw the genuine smile from my brother. 6

"Congratulations Finn,"

"Thank you brother, thank you. Thank you."

I was hoping that I can now control my tears but when I saw how Zen nodded, my
heart arched like an idiot little brother.

Dahil sa lahat ng mga kapatid ko, Zen sacrificed a lot from me. Ilang taon niyang
sinalo ang masasakit na salitang dapat ay sa akin, ilang taon niyang tinanggap ang
pasalin-saling pagkamuhi, takot at galit na paniniwala ng mga bampira. 10

"Oh come on, don't make this damn dramatic Finn." Lumapit na sa akin si Zen. 1

He offered his shoulder and let me cried with my endless thanks for him. 2

"Naiiyak rin ako Finn, ang drama natin tatlo dito. Everyone's watching brothers!"
ilang beses tinatapik-tapik ni Caleb ang balikat ko. 9

"Bakit kayo lang tatlo? You have invited the princesses!" lumapit na rin si Harper
at Lily.

They were all around me, teasing me like a poor boy that was caught crying because
of damn petty thing.

Sa huli bumaba na rin si kamahalan at sinamahan kaming magkakapatid. 10

"Congratulations Finn! Kahit ikinahihiya ka namin dahil sa pagtakas mo sa

unibersidad, you will always be the third prince of Parsua Sartorias!" Lily greeted
me with a smile. 20
Pansin ko na mas binigyan nila ng espasyo si Harper para mas harapin ako. And my
little sister is hiding something from her behind.

"Here's our gift for you, brother." Tumingkayad muna sa akin si Harper at hinalikan
nito ang aking pisngi. 2

And she gave me a crystal pitcher with a diamond on top, but what made my heart
flutters is the red liquid flowing inside of it.

"The mixture of our blood. It might not quench your severe thirst just like Kalla's
blood, but always remember that the every drop of the blood inside this crystal
loves you so much kuya, no matter what." 42

Nangangatal ang mga kamay ko nang kuhanin ko ito kay Harper at nang sandaling
mahawakan ko ang kanyang kamay ay agad kong kinabig ang kapatid ko at niyakap siya
ng mahigpit. 2

Until I felt the embraces of all my siblings. 6

"Huwag ka na ulit tatakbo Finn, dahil sabay-sabay tayong tatakbo. We're Gazellians,
always remember." 24

Huling salita ni kamahalan bago kami naghiwa-hiwalay.

It's been thousands of years when the wedding dome was last used. It was my father
and my mother's wedding. 2

A faint smile went on my lips when I tried to meet my mother's eyes.

"I love you, mother." I mouthed and she smiled.

Bumalik sa mga alaala ko ang pangyayaring isinumpa kong hindi ko gagawin sa aking
pinakamamahal na ina, ang saktan siya sa aking matagal nang nalalaman.

The moment I heard from Cora that Desmond was the possible cure of the curse, the
memories of the past that I ought to myself that I should buried forever were all
awakened like it just happened yesterday. 2

"Finn, come here." I didn't listen to my father and I continued pouting my lips. 2

They've been forcing us to study and study and study!

"Finn,"

"I don't want to study my king, pagod na ang utak ko." My father laughed. 3

"Come here, si amang hari na ang magtuturo sa'yo. You can go." Utos nito sa
maestrong siguro ay galit na rin sa akin.

Binuhat ako ni amang hari at ikinalong, siya ang matiyagang nagturo sa akin kung
paano magbasa ng letra ng mga bampira.

Sabi sa akin ni Caleb at Evan, ako daw ang paborito ni amang hari dahil ako ang
nais nitong kasama palagi. But I can feel that he's always equal to us. 1

Kung anong meron ako ay ibinibigay niya rin sa mga kapatid ko. But just like the
others, I can also noticed that my father always preferred to be with me rather
than to my other brothers.
"Amang hari, saan tayo pupunta?"

Tanong ko kay ama habang buhat niya ako, kasabay namin si inang reyna sa paglalakad
patungo sa karwahe.

"Maglalakbay at may kailangan lamang tayong ayusin, kailangan ko nang anak na

kasama."

"Why not Dastan?"

"Dastan's busy,"

"Why not Zen?"

"Zen won't like it."

Tumigil na si ama sa paglalakad nang malapit na kami sa karwahe. My mother gave me

her sweet kiss, bago takpan ni ama ang mata ko nang siya naman ang hahalikan ni
ina. 6

"Mag-ingat kayo ni Finn,"

"I'll be back, I love you." Muling humalik si ama sa noo ni ina bago kami sumakay
sa karwahe.

The entire journey was fun with my father, we played card and board games. And I
never got the chance to win against my king.

"You should have let me win atleast once my king, mabuti pa si Dastan may awa sa
amin. Nagpapatalo siya kapag malapit nang umiyak si Lily." 16

"Because you are not Lily, you know? Nagpapatalo rin si amang hari kapag malapit
nang umiyak si Lily." I grinned at my father. 8

Ginulo nito ang buhok ko at nagpatuloy kami sa paglalaro ng chess.

"Are we going to meet someone father?"

"Yes,"

"Who?"

"Someone important,"

Nakailang laro kami ni ama hanggang sa makaramdam ako ng antok.

"Can I sleep father?" I was about to lay on my seat when my father tap his lap.

"Come here son," I smiled.

Sa ibang kaharian ay hindi hinahayaang tawaging ama lamang ang bawat hari, it
should be my king, amang hari. Hindi rin kami maaaring maging malapit sa kanila sa
kahit anong oras, we should keep distance.

But my father is different. 1

I immediately lay on him while he willingly brushed my hair to relax me with our
journey.
"Now sleep, my son. I'll just wake you up."

"I love you father," 1

"I love you, son." Humalik ito sa tungki ng aking ilong bago ko isinarado ang aking
mga mata.

***

"Finn wake up, we're here." Kinukusot ko ang aking mga mata nang inalalayan ako ni
ama sa aking pagbangon.

My father lowered his cape and hood to hide his face, he did the same to me.

Nang silipin ko ang labas ng karwahe ay wala kami sa kahit anong palasyong
nalalaman ko.

"I thought we're going to some palace? Katulad ng sabi ni ina?" hindi sumagot sa
akin si amang hari.

Binuhat ako nito at inalalayan niya akong makababa sa lugar na napakaraming

buhangin.

He knocked on an old wooden door thrice.

Nang tuluyan na itong mabuksan, sinalubong kami ng isang babae. She's pretty yet
she's not dressed like my mother, but my mother is still prettier. 11

"Thaddeus," bumaba ang mga mata ng babae sa akin.

"You're with your son,"

"Where's Desmond?" tanong ni ama. 3

Who's Desmond? Who is this woman?

"He's inside," pinagbuksan kami ng babae ng pintuan.

And when I and father entered the small house, I saw a vampire boy that was about
the age of my brothers. Zen or Dastan?

"Desmond, greet your father."

Hearing the word father made my heart arched for my mother. Then—then this woman is
my father's mistress?

"I hate you! I hate you! I hate you!" Ilang beses kong sinaktan ang binti ni amang
hari habang mahigpit ang kamay nito sa akin.

"You are cheating! You are cheating!"

Halos pumatay si Zen at Dastan kapag nakakarinig kami ng masasamang usapan tungkol
kay ama, but hearing this? Seeing this? 2

"I hate you! I hate you! I hate you!" halos mapuno ng pagsigaw ko ang maliit na
bahay.

"You will hurt my mother! You will hurt my mom! My mom is a loving mother, my
mother loves you so much my king! Why? Why? Why am I here?"

Nagwawala na ako habang hindi masalubong ni ama ang aking mga mata.

"Why my king? Why did you cheat?" 1

My father didn't answer but what made me feel the worst feeling was the idea that
will be staying inside this filthy house for three fucking days.

I was expecting that father will sleep together with his mistress for our first
night of stay, but he didn't. They were not even talking that long and were just
mostly casual conversations. 3

Si Desmond ang pilit gustong kausapin ni ama na katulad ko ay mailap rin sa kanya.

Isang araw ay nagpaalam si ama na may pupuntahan lamang, kasama ang isang kawal na
nasisiguro kong kasabwat niya sa pambababae. While his mistress? 6

I don't fucking know.

Simula nang tumapak ako sa bahay na ito, biglang nag-iba ang pananaw ko kay ama.

Naiwan ako kasama ng anak nila.

"You," alam kong ako ang kinakausap ni Desmond. I disregarded him.

"I'm talking to you brat."

"Ipapakain kita sa embargo, I am not a brat." 14

"Really?"

"What do you want?" tanong ko.

"Go home with your father, you're just hurting my mother." 3

"Wow, kayo pa ang nasasaktan? My mother is the legal, I am the legal. Kayo pa ang
nasasakan?" 6

"Shut up brat, you didn't know anything."

"Anything what?"

And just by that question, I was already stuck on a chair while facing Desmond, who
slightly resembles my own father.

"I was made not because your father cheated. I was made for a purpose, my blood
will have a purpose in the future." 32

"W-What? I don't understand."

"Taon ang lilipas at kakailanganin ang dugo ko para dugtungan ang buhay—" hindi na
natapos ang sasabihin ni Desmond nang isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi
nito.

His mother slapped him.

"Huwag mong pangunahan ang 'yong ama!"

"And what? Should I let you be hurt again and again?! Yes, he's my father! He was
once yours, pero wala na ina. Why would you allow him to come here?! To visit me? I
don't fucking care mother! Mas mabuting huwag na lang akong dalawin ni ama kung
lagi ka na lang nasasaktan." 7

Nagtatalo si Desmond at ang kanyang ina nang dumating si ama.

"Desmond,"

"Please, Haring Thaddeus. Don't make this long, sabihin mo na sa anak mo." Malamig
na sabi ni Desmond. 1

And this was when my father gave me the whole explanation.

"Danna's my first love Finn,"

"But my mom is your mate, it doesn't give you an excuse that you may cheat."

"Please, listen Finn." Kalmadong sabi ni Danna. I didn't acknowledge her.

"Since Danna has the power to manipulate and travel in time, we had the opportunity
to see the future. And during our journey, we've witnessed a lot of things. Pain
and happiness. First, the future appearance of your mother and we both accepted
that." I doubted this one. 12

"But the other one was unacceptable Finn, one of my future sons will be caught into
some curse. That will lead to series destruction and will cause thousands of death.
And it's your brother Zen. Isang sitwasyon na nakita ko sa hinaharap, na hindi ko
kayang tanggapin." 3

Nanatili akong nakikinig kay ama.

"That's why I want to avoid the curse, I asked Danna to see the origin of the curse
until we stumbled upon the history of the seven high thrones." My father explained
me everything about the past, na halos hindi ko agad makuha kung hindi niya inulit.
3

"The goddess was on her way to escape from the mad vampire and by that time, she's
about to deliver her unborn child. We helped and saved her. I tried to stop her
from casting the curse but it was too late."

"So the journey was a failure." Sagot ko.

"No, I asked her for the cure. I told her that the curse might affect those
innocent vampires and since she's so much thankful for us. She gave her blessing
that our first born's blood will be the cure for the white curse." 3

Natulala ako sa sinabi ni ama. So Desmond was telling the truth, he was made
because he will be needed in the future.

"I told you so, I am just an instrument." 32

"No way! I love you son," hindi sumagot si Desmond sa sinabi ni ama. 2

That night hindi na ako nakausap ni ama. I silently cried on my pillows having my
distance beside my father.

Gusto niya akong yakapin pero pilit akong umiiwas sa kanya. I want to hate him for
cheating, but I am also wishing a good thing for Zen. If Desmond didn't born, the
nightmare of the future will happen.

Sa ikatlong araw ay kaming dalawa na naman ni Desmond ang naiwan. He forced me

again to listen to me.

"Now that you learned the truth, umuwi na kayo. Wala nang magbabago sa amin ni
ama."

"He wanted your affection," mahirap man sabihin pero ito ang nakikita ko. My father
wants to win Desmond heart.

I wonder why father wants me to be with him right now.

"Aren't your family enough?"

"You're his son, alam mo 'yon."

"But I wasn't born for love, I was born because I am needed." 11

"It's not about the past Desmond, it's the present. My father needed you because he
loves you. He would not risk this journey if you didn't signify something for him."
Hindi sumagot si Desmond sa sinabi ko.

"But why did father explain this to me?"

"Because you're his greatest ally, he wanted you to help Zen in the future."

"And are you willing to help?

"I was made to help, I won't disappoint and mother. And yeah, King Thaddeus."

"I don't understand, Desmond." Sa unang pagkakataon ay tinapik ni Desmond ang

balikat ko.

"Just use my blood Finn, in the future."

It was hurtful, but I kept everything a secret from my mother. Hindi ako
pinagsabihan ni ama na hindi magsumbong, he didn't even orient me at nasasaktan ako
sa ginagawa ko.

I will hurt my mother.

Habang nakatigil ako sa palasyo, pinagmamasdan ko ang makikitungo ni ama kay ina.
He's always sweet and tender, mas madalas pa siyang inaasar ni Lily dahil nahuhuli
namin itong natutulala na kay ina. 10

My mother will blush like they were in their getting to know stage. My eyes of my
father glows with love with my mother. Mga matang kailanman ay hindi ko nakita sa
tuwing dumadalaw kami sa bahay nila ni Desmond. 2

Ilang beses na kaming dumadalaw at isinasama pa rin ako ni ama, pero mas madalas na
namin kasama si Desmond.

Fishing, running together and fighting in combats. Lagi kaming magkakampi ni

Desmond habang hindi namin matalo si ama.

Minsan ay nakokonsensiya ako dahil natutuwa na akong kasama si Desmond, and it's
too hard not to compare him with my other kuyas.
Dastan's always busy as the first born, habang si Zen naman ay mainit lagi ang ulo
but still, I love them both. Sa tuwing napapaaway ako sa mga maharlika ay laging
nasa likuran si Dastan at Zen sa akin, na mas maiinit pa ang ulo sa akin. 12

But Desmond is different, some of his trait was like father. He's gentle and nice.
7

Kasalukuyan kaming walang kasuotang pang-itaas tatlo. But our father disappeared
from nowhere. Magkatalikuran kami ni Desmond habang pinakikiramdaman namin ang
pagsugod ni ama. 4

"Finn,doubled us." Seryosong sabi ni Desmond. 2

"Yes,"

Agad kong pinarami ang imahe namin ni Desmond sa buong kagubatan para mas malito si
amang hari kung paano kami susugurin.

Kapwa nakahanda ang aming mga kamay at pinakikiramdaman namin si ama. At nang
maramdaman namin ang kaluskos sa bandang kanan agad kaming sumugod ni Desmond.

We were both answered by two trees that were about to fall.

"Oh shit!"

Hindi agad ako nakakilos.

"Finn!"

I just felt Desmond's arms on me and he jumped high enough to save me from
continuous falling trees.

"Father! Don't be so serious! Muntik na si Finn! Are you alright?" he asked me. 13

Gulat na gulat akong nakatitig sa kanya. This is the first time I heard him calling
our father, father.

Natigil sa pagbagsak ang mga puno nang bumaba sa lupa si Desmond. And our father
was waiting.

Kusa na lamang akong ngumiti nang yakapin nito si Desmond.

He heard it.

I stuck my tongue out when my eyes met with Desmond. He's damn blushing like a gay.
Well, all my kuyas were gay kapag niyayakap sila ni amang hari. 33

"You're still weak, my little boys." Kapwa ginulo ni ama ang mga buhok namin ni
Desmond.

Binuhat ako ni amang hari.

"Did I scare you?"

"No," umiling ako.

Malayo na ang nalalakad ni ama nang mapansin ko na nanatiling nakatayo si Desmond.

I called him.
"Kuya, let's go!" 26

I was deceived. All this time, pinaniwala ni ama, ni Danna at ni Desmond na si Zen
ang dahilan kung bakit nabuo si Desmond, why my father mated with other woman when
in fact he's already married and mated with his true mate.

It was all because of me, ako ang mangangailangan ng dugo ni Desmond. Pinaniwala
nila akong si Zen para hindi ko sisihin ang sarili ko.

I was the reason why my father cheated. His love for me made him break the vampire
rules. 8

I was away during Desmond's first appearance. Nang muli ko siyang makita, nasa loob
siya ng isang puno, I was also in pain that day, hindi ko rin kontrolado ang sarili
ko noon na halos wala na akong pakialam sa lahat ng bagay kundi si Kalla. 2

I failed to explain his side when he needed me. Dahil may sarili rin akong
problema.

My memories of the past, the secrets of my father haunted me until to the other
world. Dahil ito mismo ang simbolismo ng pag-iibigan nila, noon. 1

But I was thankful with the idea that my father cheated not because he meant it,
not because he's not satisfied with my mother but because his love for me was so
endless.

Na gumawa siya ng paraan para mapanatili akong buhay at kasama ang mga kapatid ko
hanggang sa hinaharap.

Claret told me that Desmond said that he wasn't able to meet our father, alam ko
kung bakit niya ito sinabi. Dahil nais niyang pagtakpan ako, dahil alam niyang ako
ang mapapasama sa aking mga kapatid o sa aking ina kapag sinabi niyang kasama ako
ni ama sa tuwing dinadalaw siya sa malayong imperyo. 3

Yes it's just him that my father wanted to visit, pero iba pa rin ang iisipin ng
lahat katulad ng una kong inisip noon.

Danna's eyes were full of hurt, but when she saw how Desmond laughed with us. I saw
contentment and satisfaction from her. 1

Muling bumalik sa alaala ko ang pagdalaw sa akin ni Desmond matapos naming

makabalik sa Parsua at malaman kong nasa kanya ang lunas, na nasa anak ni Zen at
Claret na napatakan ng dugo ni Desmond dahil sa mga mata nito.

Nang makabalik kami sa Parsua, hinayaan ko munang magpahinga si Kalla sa kanyang

silid.

I chose to stay inside my father's library. Piniling sumubsob sa kanyang paboritong

lamesa hanggang sa marinig ko ang mahinang pagsasara ng pintuan.

I saw little Divine with her sweet smile. 2

"Hi Uncle Finn and I'm with--" biglang nanlaki ang mga mata ko nang magpakita si
Desmond. 2

Pero agad rin akong nakabawi.

"You bastard! You fooled me, father and your mother!"

"It's the best plan, Finn. I'm in a hurry, hindi ako maaaring magtagal." Tumakbo
papalapit sa akin si Divine at inilapit niya sa akin ang kanyang palapulsuhan.

"It's her blood, feed your mate with Divine's blood and once that it filled her.
Her blood as the courier of the white curse and Divine's blood as the cure will
mix, kakainin ng dugo ni Divine ang buhay na dugo ng sumpa kay Kalla hanggang sa
maubos niya ito. The purified blood will drench your stoned form, dito na mapuputol
ang sumpa dahil wala nang mapapagpasahan." 16

"You mean, I should turn into a stone?"

"Yes and let your mate solve the last puzzle coming from our father."

"Zen will kill me, kapag sinaktan ko ang batang ito."

"It won't hurt, right Divine?"

"Yes!" sagot ng inosenteng bata. 4

Kumuha ako ng punyal sa ilalim ng lamesa ni ama at marahan kong hiniwa ang may
palapulsuhan ni Divine at sinimulan koi tong isalin sa bote.

Humalik ako sa aking pamangkin nang mapansin kong napapangiwi ito sa kirot.

"Love ka ni Uncle Finn," pinisil ko ang ilong nito.

Nang mapansin kong tumalikod na si Desmond, agad kong tinawag ang pangalan niya.

"Kuya! I'll be waiting for your come back. Thank you." 19

"Tell her, she deserves to know the truth. Until we meet again, brother." 12

Tumango kami sa isa't-isa bago siya naglaho. He's talking about my mother.

Divine's wrist was healed easily, napahanga pa ako.

Bumalik ako sa kwarto namin ni Kalla, and I offered her Divine's blood. Nag-usap
kami at sinabi ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal, but to beat the curse I need
to sacrifice. 1

Pinili kong maging bato at hinataying malutas ni Kalla ang huling parte ng
palaisipan ni ama.

And yes, naghintay ako ng isang taon bago ako tumayo sa dambana ng mga bampira
habang inaasam na masilayan ang pinakamagandang bampirang mamahalin ko higit pa sa
aking buhay.

Pero bago siya makarating sa altar, bumabalik ang lahat ng pinagdaanan ko.

Nang bumalik ako mula sa aking pagiging bato, hindi lang si Kalla ang hinanap-hanap
ko. Maging ang aking ina at ang pangako ko kay Desmond.

I went inside her room. At nang sandaling abot kamay ko na si ina, agad akong
lumuhod sa kanyang harapan sa aking lumuluhang mga mata.

"I'm sorry mother, I'm sorry for keeping this for a long time." I explained her
everything.
"I was the reason why father cheated, ako ang dahilan kung bakit nabuo si Desmonnd.
I need his blood, father saw everything in the future. Even his own death, even you
mother, everything and he accepted that. But he never accepted my early death and
the chaos coming from the white curse with my hands. Ginawa ni ama ang lahat para
sa akin, sa atin. Even it caused hurting you. Ako ang dahilan kung bakit ka
nasasaktan." Ilang beses kong hinalikan ang kamay ni ina.

"But I assure you mother, mahal na mahal na mahal na mahal ka ni ama. You're the
only one for him. Nauna man si Danna, pero ikaw pa rin ang itinakdang mamamahalin.
Ikaw ang mamahalin, he will always choose you. He never cheated because he wanted,
he did that because of me. Ako ang dapat magdusa ina, ako ang dapat mong kamuhian
hindi si ama." 19

"I never hated your father, Finn. Mahal na mahal ko si Thaddeus." 2

I was expecting a slap on my face, but all I saw were tears in my mother's eyes.
All I did was to kiss her tears.

"We love you mother, mahal na mahal ka naming magkakapatid. You're the best Queen
of this vampire world, the best mother, best wife and the best of everything." 1

Sa huli, ako ang nakatanggap ng halik sa noo mula sa aking ina.

"Welcome back, third Prince of Parsua Sartorias. My son."

Nang nagsisimula nang mabuksan ang pintuan, unti-unti nang gumawa ng musika ang
pamilyar na plauta ni Rosh. 19

My Kalla's favorite friend. 17

Ang magandang himig mula sa plauta ni Rosh ay sinasabayan ng boses ni Harper, ang
paboritong kanta ni Kalla. 1

Je t'aime, je t'aime toujour

I am forever yours

Sweet dreams, sweet dreams mon cher

You're always in my prayer

Softly, sweetly
Wrapped up in heaven's arms
Sailing, soaring over the moon
Gathering star dust 1

Be still, be safe, be sure

Je t'aime, je t'aime toujour 10

Everyone was expecting that the first wedding that will be held inside this dome
will be Claret and Zen, but for some reason Claret keeps declining Zen's proposal.
4

Hindi naman ikinasal si Lily at Adam sa Sartorias, dahil pinili ni Lily at Adam na
sa lugar ng mga lobo itong ganapin. 3

That's why, my wedding with Kalla will be the first after thousands of years.

Our wedding is somewhat similar with humans, pero mas maraming seremonyas at
simbolismo ang sa mga bampira.
And I considered vampire marriage sacred, everlasting and tight. I never admired
human love. 23

Unti-unti nang nabuksan ang malaking pintuan, unang humakbang si Dusk dala ang
aming mga singsing ni Kalla, sumunod si Dawn na may dalang unan kung saan may
punyal na nakapatong dito. Ikatlo si Divine na may hawak na maliit na basket habang
nagsasabog ng bawat piraso ng pulang rosas. 3

Sabay-sabay nang tumayo ang malalapit na bampira sa buong Gazellian.

Kalla's mother, Zen's friends, Seth and Blair. Nandito rin si Haring Tobias, si
Lorcan na siyang tumulong rin kay Kalla, na bumalik mula sa pagiging bato, I didn't
heard about the others, ang mahalaga bumalik si Lorcan sa dati, nandito rin si
Cora, ilang matataas na may katungkulan at ilan pa sa mahahalagang bampira. 14

There were few, but for me their eyes were too much to witness.

Tuluyan nang nagtungo ang aking mga mata sa babaeng nakasuot ng itim na saya, na
may dalang mga pulang rosas, matamis na ngiti sa kanyang mga labi at maging ang
kanyang mahabang kulay itim na buhok.

Nagliparan ang mga uwak kasabay ng ilang puting ibon na siyang nakikilala si Kalla
sa mga panahong tanging sila lamang ang nagsisilbing kanyang kalayaan.

I felt the tap on my shoulders coming from my brothers.

Yes, I got the best family. From my father, na hanggang ngayon hindi ko makita ang
sukat ng pagmamahal sa aming lahat, my understanding mother, my sweet sisters, my
playful brothers and lastly I got the amazing kuyas—from King Dastan who tried a
lot of times to protect me, from Zen he covered up everything and Desmond offered
his blood for me. 17

Who would think that among the Gazellians I am the most fragile? Pinaka-mahina,
pinaka inalagaan ng lahat.

It's very ironic that I have the powerful ability that can even destroy this whole
world but having that won't make me the great, it made me the burden.

Pero ang kapangyarihang mayroon ako ay hindi naging dahilan para maramdaman kong
may kulang sa akin, because in my entire life my whole family assured me the
feeling of completeness.

At si Kalla, ang babaeng pakakasalan ko sa mga oras na ito ang siyang magbibigay ng
karagdagang kulay.

It's not just white, it's not just black or red. But the color of this world.

Inabot ko ang kanyang mga kamay nang makarating siya sa akin, marahan kong
pinunasan ang luha sa kanyang mga mata bago kami sabay na humarap ng altar.

Sa pagitan ng asul na apoy at na aking hari, ng aking ina na siyang nasa unahan na
rin at maging ng isang monghe.

There were few questions left, isa na dito ang sinasabing pumalit sa pwesto ni
amang hari na siyang may alam ng lahat. Yes, I knew everything. In my own point of
view. 2

But what if there was really a someone else? I think that's our family's next
journey to find out. 12
"Dearly beloved, today will witness the sacred wedding of these two vampires."

"This might ruin your mood, my prince. But just like Claret said, you haven't seen
your father's point of view. Desmond was made out of love." I am now enjoying our
mind link. The hell with the painful topic. 9

"I will respect you beliefs, kayong dalawa ni Claret. Hindi na ako makikipagtalo."
1

She laughed inside our mind.

"Your father's mind will always be a mystery to us. But I'm happy that until now
he's guiding us." 7

"Yes,"

Kapwa kami natigil sa pag-uusap ni Kalla sa aming isipan nang tumikhim si

kamahalan.

"Enough with the mind link, nakakatatlong tikhim na si kamahalan." Biro ni Caleb sa
likuran. 27

Some laughed, pero agad rin ang mga itong tumigil. Kapwa na kami ni Kalla humarap
sa isa't-isa habang magkahawak ang aming mga kamay.

Until now I was still thinking about Kalla's power.

"I asked it and researched it together with Claret and Cora, I am the vampire with
mythical four wishes, I can grant five wishes Finn. But unluckily, I already used
the four wishes. When we were kids, I used it to Rosh, to you when I wanted bring
your memory back and to your siblings." 12

"That's it?" Ngumiti ako sa kanya.

"Yes, I am just a simple vampire right now my prince. But don't worry, I can always
calm you down." Ngumisi ito sa akin.

"With this ring, I promise to be a good wife. I will never ever get tired of
looking at your eyes. We'll glow it together Finn, whenever, wherever and forever."
Sabay nagningas ang aming mga mata. 9

Bago ako sumagot sa kanya.

"With this ring, I promise to be a good mate for better or for worst. For richer or
for poor. For neck or for thighs. My fangs will always be yours Kalla. Even the
tides will never stop us from rowing our love together." 95

"What the hell Finn!"

Kusa naming hinawakan ang aming mga palapusuhan at sabay naming ikinagat ang aming
mga pangil sa isa't-isa.

Nang sandaling malasahan namin ang dugo ng isa't-isa kusa nang nagdampi ang aking
mga labi sa kanya.

Agad kong hinapit ang bewang niya habang mariin kaming magkatitigan.

"Now, tell me? Who am I Kalla?"

"Salamangkero, madalas bangkero ngunit ngayon ko napagtantong isa pa lang makisig
na prinsipe ang aking pinakasalan."

"How about me?" she asked.

"You're the sweetest curse that I am willing to embrace."

-- END --

--

VentreCanard